Livre, chapitre |
[3, 120] |
(οἳ
μὲν
δή
μιν
φασὶ
|
τοῦτο |
ἀκούσαντα
καὶ
ἀλγήσαντα
τῷ
ὀνείδεϊ |
[3, 23] |
ἀληθέως
οἷόν
τι
λέγεται,
διὰ
|
τοῦτο |
ἂν
εἶεν,
τούτῳ
τὰ
πάντα |
[3, 40] |
ἀπολομένῳ
μάλιστα
τὴν
ψυχὴν
ἀλγήσεις,
|
τοῦτο |
ἀπόβαλε
οὕτω
ὅκως
μηκέτι
ἥξει |
[3, 112] |
μύρων
ἐστί,
θυμιῶσί
τε
μάλιστα
|
τοῦτο |
Ἀράβιοι.
~Τοσαῦτα
μὲν
θυωμάτων
πέρι |
[3, 82] |
ἐν
τούτῳ
διέδεξε
ὅσῳ
ἐστὶ
|
τοῦτο |
ἄριστον.
(δήμου
τε
αὖ
ἄρχοντος |
[3, 116] |
μὲν
γινόμενος,
οὐκ
ἔχω
οὐδὲ
|
τοῦτο |
ἀτρεκέως
εἶπαι,
λέγεται
δὲ
ὑπὲκ |
[3, 146] |
μὲν
ἐγὼ
δοκέω,
οὐκ
ἐς
|
τοῦτο |
ἀφροσύνης
ἀπικόμενος
ὡς
δόξαι
τὴν |
[3, 97] |
προσεχέες
μέχρι
Καυκάσιος
ὄρεος
(ἐς
|
τοῦτο |
γὰρ
τὸ
ὄρος
ὑπὸ
Πέρσῃσι |
[3, 38] |
ἐπ᾽
οὐδενὶ
ἔφασαν
ἔρδειν
ἂν
|
τοῦτο. |
(Δαρεῖος
δὲ
μετὰ
ταῦτα
καλέσας |
[3, 136] |
πηδάλια
παρέλυσε
τῶν
Μηδικέων
νεῶν,
|
τοῦτο |
δὲ
αὐτοὺς
τοὺς
Πέρσας
εἶρξε |
[3, 155] |
ἀμυνεύντων
μήτε
οὗτοι,
πλὴν
ἐγχειριδίων·
|
τοῦτο |
δὲ
ἐᾶν
ἔχειν.
(μετὰ
δὲ |
[3, 72] |
τὰ
δέ
κου
καὶ
δειμαίνων·
|
τοῦτο |
δὲ
ἔχω
αὐτὸς
σκῆψιν
εὐπρεπεστάτην |
[3, 78] |
Ἀσπαθίνην
παίει
ἐς
τὸν
μηρόν,
|
τοῦτο |
δὲ
Ἰνταφρένεα
ἐς
τὸν
ὀφθαλμόν· |
[3, 132] |
ἑσσώθησαν,
τούτους
βασιλέα
παραιτησάμενος
ἐρρύσατο·
|
τοῦτο |
δὲ
μάντιν
Ἠλεῖον
Πολυκράτεϊ
ἐπισπόμενον |
[3, 159] |
τὴν
Βαβυλῶνα
ἐποίησε
τούτων
οὐδέτερον·
|
τοῦτο |
δὲ
ὁ
Δαρεῖος
τῶν
ἀνδρῶν |
[3, 115] |
ὑπὸ
ποιητέω
δὲ
τινὸς
ποιηθέν·
|
τοῦτο |
δὲ
οὐδενὸς
αὐτόπτεω
γενομένου
δύναμαι |
[3, 8] |
ἐν
μέσῳ
κειμένους
λίθους
ἑπτά·
|
τοῦτο |
δὲ
ποιέων
ἐπικαλέει
τε
τὸν |
[3, 41] |
συμπλόων
ῥίπτει
ἐς
τὸ
πέλαγος.
|
τοῦτο |
δὲ
ποιήσας
ἀπέπλεε,
ἀπικόμενος
δὲ |
[3, 9] |
τὰς
ζωὰς
τῶν
καμήλων
πάσας,
|
τοῦτο |
δὲ
ποιήσας
ἤλασε
ἐς
τὴν |
[3, 48] |
Κερκυραίων
παῖδες
ἔχοιεν
τροφήν.
(ἐς
|
τοῦτο |
δὲ
τόδε
ἐγίνετο,
ἐς
ὃ |
[3, 82] |
κακοῦντες
τὰ
κοινὰ
συγκύψαντες
ποιεῦσι.
|
τοῦτο |
δὲ
τοιοῦτο
γίνεται
ἐς
ὃ |
[3, 127] |
τε
καὶ
τὸν
παῖδα
αὐτοῦ,
|
τοῦτο |
δὲ
τοὺς
ἀνακαλέοντας
αὐτὸν
καὶ |
[3, 106] |
Μηδικῶν,
Νησαίων
δὲ
καλευμένων
ἵππων)
|
τοῦτο |
δὲ
χρυσὸς
ἄπλετος
αὐτόθι
ἐστί, |
[3, 31] |
λέγουσι
Καμβύσῃ
τῶν
κακῶν
ἄρξαι
|
τοῦτο· |
δεύτερα
δὲ
ἐξεργάσατο
τὴν
ἀδελφεὴν |
[3, 109] |
Ἀραβίῃ
καὶ
οὐδαμῇ
ἄλλῃ·
κατὰ
|
τοῦτο |
δοκέουσι
πολλοὶ
εἶναι.
~Τὸν
μὲν |
[3, 23] |
ἐς
βυσσόν.
τὸ
δὲ
ὕδωρ
|
τοῦτο |
εἴ
σφι
ἐστὶ
ἀληθέως
οἷόν |
[3, 151] |
αἱρήσετε
ἡμέας,
ἐπεὰν
ἡμίονοι
„τέκωσι„
|
τοῦτο |
εἶπε
τῶν
τις
Βαβυλωνίων
οὐδαμὰ |
[3, 122] |
Καμβύσης
ἐπιβουλεύει
θάνατον,
καί
μοι
|
τοῦτο |
ἐξαγγέλλεται
σαφηνέως.
(σύ
νυν
ἐμὲ |
[3, 32] |
παρημένην
δακρύειν.
Καμβύσεα
δὲ
μαθόντα
|
τοῦτο |
ἐπειρέσθαι
δι᾽
ὅ
τι
δακρύει, |
[3, 36] |
ὕστερον,
καὶ
οἱ
θεράποντες
μαθόντες
|
τοῦτο |
ἐπηγγέλλοντο
αὐτῷ
ὡς
περιείη.
Καμβύσης |
[3, 6] |
τῶν
ἐς
Αἴγυπτον
ναυτιλλομένων
ἐννενώκασι,
|
τοῦτο |
ἔρχομαι
φράσων.
Ἐς
Αἴγυπτον
ἐκ |
[3, 65] |
τὸ
πάντων
μάλιστα
ἔκρυπτον
πρηγμάτων,
|
τοῦτο |
ἐς
ὑμέας
ἐκφῆναι.
(ἐγὼ
γὰρ |
[3, 12] |
πάντων
ἀνθρώπων.
(Τούτοισι
μὲν
δὴ
|
τοῦτο |
ἐστὶ
αἴτιον
ἰσχυρὰς
φορέειν
τὰς |
[3, 102] |
στελλόμενοι
εἰσὶ
οὗτοι·
κατὰ
γὰρ
|
τοῦτο |
ἐστὶ
ἐρημίη
διὰ
τὴν
ψάμμον. |
[3, 126] |
δὴ
αἱ
πολλαὶ
εὐτυχίαι
ἐς
|
τοῦτο |
ἐτελεύτησαν
τῇ
οἱ
Ἄμασις
ὁ |
[3, 70] |
καὶ
αὐτοὶ
ἄρα
ὑπώπτευον
οὕτω
|
τοῦτο |
ἔχειν,
ἀνενείκαντος
δὲ
τοῦ
Ὀτάνεω |
[3, 148] |
αὐτὸν
ἀποφέρεσθαι
αὐτῶν
ὅσα
βούλοιτο.
|
(τοῦτο |
καὶ
δὶς
καὶ
τρὶς
εἴπαντος |
[3, 51] |
(Περίανδρος
δὲ
νόῳ
λαβὼν
(καὶ
|
τοῦτο) |
καὶ
μαλακὸν
ἐνδιδόναι
βουλόμενος
οὐδέν, |
[3, 12] |
παχύνεται
τὸ
ὀστέον.
(Τὠυτὸ
δὲ
|
τοῦτο |
καὶ
τοῦ
μὴ
φαλακροῦσθαι
αἴτιόν |
[3, 157] |
τοὺς
τετρακισχιλίους.
ὡς
δὲ
καὶ
|
τοῦτο |
κατέργαστο,
πάντα
δὴ
ἦν
ἐν |
[3, 61] |
τὸν
βασιλήιον
θρόνον.
ποιήσας
δὲ
|
τοῦτο |
κήρυκας
τῇ
τε
ἄλλῃ
διέπεμπε |
[3, 115] |
οὐδενὸς
αὐτόπτεω
γενομένου
δύναμαι
ἀκοῦσαι,
|
τοῦτο |
μελετῶν,
ὅκως
θάλασσα
ἐστὶ
τὰ |
[3, 78] |
ἕτερος
τῇ
αἰχμῇ
ἠμύνετο
καὶ
|
τοῦτο |
μὲν
Ἀσπαθίνην
παίει
ἐς
τὸν |
[3, 72] |
κατεστεώσας
ἐούσας
οὐδὲν
χαλεπὰς
παρελθεῖν.
|
(τοῦτο |
μὲν
γὰρ
ἡμέων
ἐόντων
τοιῶνδε |
[3, 115] |
τῶν
ὁ
κασσίτερος
ἡμῖν
φοιτᾷ.
|
(τοῦτο |
μὲν
γὰρ
ὁ
Ἠριδανὸς
αὐτὸ |
[3, 106] |
πολλόν
τι
κάλλιστα
κεκρημένας
ἔλαχε.
|
(τοῦτο |
μὲν
γὰρ
πρὸς
τὴν
ἠῶ |
[3, 60] |
τούτου
ἐγένετο
Μεγαρεὺς
Εὐπαλῖνος
Ναυστρόφου.
|
τοῦτο |
μὲν
δὴ
ἓν
τῶν
τριῶν |
[3, 108] |
μήτρῃσι
πλάσσεται,
τὸ
δὲ
ἀναιρέεται.
|
(τοῦτο |
μὲν
δὴ
τοιοῦτο
ἐστί·
ἡ |
[3, 127] |
οὐδέν,
κακὰ
δὲ
μεγάλα
ἔοργε·
|
τοῦτο |
μὲν
δύο
ἡμέων
ἠίστωσε,
Μιτροβάτεά |
[3, 108] |
δὲ
σχέτλια
καὶ
ἀνιηρά,
ὀλιγόγονα.
|
(τοῦτο |
μέν,
ὅτι
ὁ
λαγὸς
ὑπὸ |
[3, 159] |
δὲ
ἐπείτε
ἐκράτησε
τῶν
Βαβυλωνίων,
|
τοῦτο |
μὲν
σφέων
τὸ
τεῖχος
περιεῖλε |
[3, 106] |
ὀλίγῳ
πρότερον
εἴρηκα·
ἐν
ταύτῃ
|
τοῦτο |
μὲν
τὰ
ἔμψυχα,
τετράποδά
τε |
[3, 136] |
Ἀριστοφιλίδης
τῶν
Ταραντίνων
ὁ
βασιλεὺς
|
τοῦτο |
μὲν
τὰ
πηδάλια
παρέλυσε
τῶν |
[3, 132] |
πάντα
τἆλλά
οἱ
παρῆν.
(καὶ
|
τοῦτο |
μὲν
τοὺς
Αἰγυπτίους
ἰητρούς,
οἳ |
[3, 138] |
ἀντὶ
τούτων
ἕτοιμος
ἦν
διδόναι
|
τοῦτο |
ὅ
τι
βούλοιτο
αὐτός.
(Γίλλος |
[3, 116] |
ἄνδρας
μουνοφθάλμους.
(πείθομαι
δὲ
οὐδὲ
|
τοῦτο |
ὅκως
μουνόφθαλμοι
ἄνδρες
φύονται,
φύσιν |
[3, 131] |
ἰητροὶ
εὐδοκίμησαν.
(ἐγένετο
γὰρ
ὦν
|
τοῦτο |
ὅτε
πρῶτοι
μὲν
Κροτωνιῆται
ἰητροὶ |
[3, 5] |
καὶ
τῆς
Σερβωνίδος
λίμνης,
ἐὸν
|
τοῦτο |
οὐκ
ὀλίγον
χωρίον
ἀλλὰ
ὅσον |
[3, 15] |
καὶ
ἄλλοισι
ἐστὶ
σταθμώσασθαι
ὅτι
|
τοῦτο |
οὕτω
νενομίκασι
ποιέειν,
ἐν
δὲ |
[3, 157] |
στρατιῆς.
(ὁ
δὲ
ἐπείτε
αὐτῶν
|
τοῦτο |
παρέλαβε,
ἐποίεε
τά
περ
τῷ |
[3, 51] |
ὁ
δὲ
ἀναμνησθεὶς
εἶπε
καὶ
|
τοῦτο. |
(Περίανδρος
δὲ
νόῳ
λαβὼν
(καὶ |
[3, 59] |
ἐν
Κρήτῃ
ἔκτισαν,
οὐκ
ἐπὶ
|
τοῦτο |
πλέοντες
ἀλλὰ
Ζακυνθίους
ἐξελῶντες
ἐκ |
[3, 86] |
ἐχρεμέτισε·
(ἅμα
δὲ
τῷ
ἵππῳ
|
τοῦτο |
ποιήσαντι
ἀστραπὴ
ἐξ
αἰθρίης
καὶ |
[3, 13] |
τεῖχος.
(Καὶ
Αἰγύπτιοι
μὲν
μετὰ
|
τοῦτο |
πολιορκεύμενοι
χρόνῳ
παρέστησαν,
οἱ
δὲ |
[3, 82] |
καὶ
ὀλιγαρχίης
καὶ
μουνάρχου,
πολλῷ
|
τοῦτο |
προέχειν
λέγω.
(ἀνδρὸς
γὰρ
ἑνὸς |
[3, 128] |
οἱ
τὰς
αἰχμάς.
(ἰδὼν
δὲ
|
τοῦτο |
σφέας
ὁ
Βαγαῖος
πειθομένους
τῷ |
[3, 156] |
ἀπὸ
τῶν
πύργων
οἱ
κατὰ
|
τοῦτο |
τεταγμένοι
κατέτρεχον
κάτω
καὶ
ὀλίγον |
[3, 64] |
τὸν
μηρόν·
τρωματισθεὶς
δὲ
κατὰ
|
τοῦτο |
τῇ
αὐτὸς
πρότερον
τὸν
τῶν |
[3, 30] |
ὡς
λέγουσι
Αἰγύπτιοι,
αὐτίκα
διὰ
|
τοῦτο |
τὸ
ἀδίκημα
ἐμάνη,
ἐὼν
οὐδὲ |
[3, 133] |
ἦ
μέν
οἱ
ἀντυπουργήσειν
ἐκείνην
|
τοῦτο |
τὸ
ἂν
αὐτῆς
δεηθῇ·
δεήσεσθαι |
[3, 85] |
μηχανῶ
ὡς
ἂν
ἡμεῖς
σχῶμεν
|
τοῦτο |
τὸ
γέρας
καὶ
μὴ
ἄλλος |
[3, 50] |
ὃς
ὑμέων
τὴν
μητέρα
ἀπέκτεινε;
|
„τοῦτο |
τὸ
ἔπος
ὁ
μὲν
πρεσβύτερος |
[3, 151] |
αὐτοῦ,
καί
τις
αὐτῶν
εἶπε
|
τοῦτο |
τὸ
ἔπος.
(τί
κάτησθε
ὦ |
[3, 32] |
τιμωρήσων.
(Ἕλληνες
μὲν
δὴ
διὰ
|
τοῦτο |
τὸ
ἔπος
φασὶ
αὐτὴν
ἀπολέσθαι |
[3, 157] |
τοὺς
δισχιλίους.
(ἰδόντες
δὲ
καὶ
|
τοῦτο |
τὸ
ἔργον
οἱ
Βαβυλώνιοι
πάντες |
[3, 58] |
νέες
ἦσαν
μιλτηλιφέες,
καὶ
ἦν
|
τοῦτο |
τὸ
ἡ
Πυθίη
προηγόρευε
τοῖσι |
[3, 52] |
δὴ
εἴπας.
(πρὸς
ὦν
δὴ
|
τοῦτο |
τὸ
κήρυγμα
οὔτε
τίς
οἱ |
[3, 142] |
καὶ
τέμενος
περὶ
αὐτὸν
οὔρισε
|
τοῦτο |
τὸ
νῦν
ἐν
τῷ
προαστείῳ |
[3, 117] |
δὲ
τοῦ
ὄρεος
εἰσὶ
πέντε.
|
τοῦτο |
τὸ
πεδίον
ἦν
μὲν
κοτὲ |
[3, 86] |
κατὰ
τὸ
προάστειον,
ὡς
κατὰ
|
τοῦτο |
τὸ
χωρίον
ἐγίνοντο
ἵνα
τῆς |
[3, 119] |
ὀδυρέσκετο·
ποιεῦσα
δὲ
αἰεὶ
τὠυτὸ
|
τοῦτο |
τὸν
Δαρεῖον
ἔπεισε
οἰκτεῖραί
μιν. |
[3, 127] |
ὦ
Πέρσαι,
τίς
ἄν
μοι
|
τοῦτο |
ὑμέων
ὑποστὰς
ἐπιτελέσειε
σοφίῃ
καὶ |
[3, 117] |
ἀνοίγειν
τὰς
πύλας
τὰς
ἐς
|
τοῦτο |
φερούσας.
(ἐπεὰν
δὲ
διάκορος
ἡ |
[3, 6] |
ἄν,
ταῦτα
ἀναισιμοῦται;
Ἐγὼ
καὶ
|
τοῦτο |
φράσω.
Δεῖ
τὸν
μὲν
δήμαρχον |
[3, 103] |
τὸ
δὲ
μὴ
ἐπιστέαται
αὐτῆς,
|
τοῦτο |
φράσω·
κάμηλος
ἐν
τοῖσι
ὀπισθίοισι |
[3, 63] |
μοι
δοκέω
συνιέναι
τὸ
γεγονὸς
|
τοῦτο, |
ὦ
βασιλεῦ·
οἱ
Μάγοι
εἰσί |