Livre, chapitre
[3, 65]	μὴ ἀπαιρεθέω τὴν ἀρχὴν πρὸς	τοῦ	ἀδελφεοῦ, ἐποίησα ταχύτερα ἢ σοφώτερα·
[3, 11]	συμβαλέοντες, ἐνθαῦτα οἱ ἐπίκουροι οἱ	τοῦ	Αἰγυπτίου, ἐόντες ἄνδρες Ἕλληνές τε
[3, 30]	δύο δακτύλους εἴρυσε, τὸ παρὰ	τοῦ	Αἰθίοπος ἤνεικαν οἱ Ἰχθυοφάγοι, τῶν
[3, 11]	ἐσεφόρεον ἐς αὐτόν, ἐμπιόντες δὲ	τοῦ	αἵματος πάντες οἱ ἐπίκουροι οὕτω
[3, 7]	κω ὕδατος ἑτοίμου, Καμβύσης πυθόμενος	τοῦ	Ἁλικαρνησσέος ξείνου, πέμψας παρὰ τὸν
[3, 10]	αὐτὸς οἰκοδομήσατο. (Ἐπὶ Ψαμμηνίτου δὲ	τοῦ	Ἀμάσιος βασιλεύοντος Αἰγύπτου φάσμα Αἰγυπτίοισι
[3, 16]	θεῖναι. (αἱ μέν νυν ἐκ	τοῦ	Ἀμάσιος ἐντολαὶ αὗται αἱ ἐς
[3, 16]	ἐπείτε γὰρ ἐσῆλθε ἐς τὰ	τοῦ	Ἀμάσιος οἰκία, αὐτίκα ἐκέλευε ἐκ
[3, 123]	τούτων τὸν κόσμον τὸν ἐκ	τοῦ	ἀνδρεῶνος τοῦ Πολυκράτεος ἐόντα ἀξιοθέητον
[3, 119]	τῶν παίδων καὶ ἧσσον κεχαρισμένος	τοῦ	ἀνδρός „ἐστι„ (ἣ δ᾽ ἀμείβετο
[3, 62]	οὐδὲ ὅκως τι ἐξ ἐκείνου	τοῦ	ἀνδρὸς νεῖκός τοι ἔσται ἢ
[3, 131]	τὴν Σάμον, καὶ ἀπὸ τούτου	τοῦ	ἀνδρὸς οὐκ ἥκιστα Κροτωνιῆται ἰητροὶ
[3, 29]	ἐγχειρίδιον, θέλων τύψαι τὴν γαστέρα	τοῦ	Ἄπιος παίει τὸν μηρόν· γελάσας
[3, 5]	θαλάσσης μέχρι Ἰηνύσου πόλιος ἐστὶ	τοῦ	Ἀραβίου, ἀπὸ δὲ Ἰηνύσου αὖτις
[3, 91]	ἰχθύων· (τούτου τε δὴ χωρὶς	τοῦ	ἀργυρίου καὶ τοῦ (ἐπιμετρουμένου) σίτου
[3, 82]	προέχειν λέγω. (ἀνδρὸς γὰρ ἑνὸς	τοῦ	ἀρίστου οὐδὲν ἄμεινον ἂν φανείη·
[3, 55]	γεγονότι ἄλλῳ Ἀρχίῃ τῷ Σαμίου	τοῦ	Ἀρχίεω αὐτὸς ἐν Πιτάνῃ συνεγενόμην
[3, 60]	πάντων νηῶν τῶν ἡμεῖς ἴδμεν·	τοῦ	ἀρχιτέκτων πρῶτος ἐγένετο Ροῖκος Φιλέω
[3, 58]	ἑσσώθησαν, καὶ αὐτῶν πολλοὶ ἀπεκληίσθησαν	τοῦ	ἄστεος ὑπὸ τῶν Σαμίων, καὶ
[3, 153]	ἐβουλεύετο. (καί οἱ πρὸς τὰ	τοῦ	Βαβυλωνίου ῥήματα, ὃς κατ᾽ ἀρχὰς
[3, 117]	γυναῖκες, στάντες κατὰ τὰς θύρας	τοῦ	βασιλέος βοῶσι ὠρυόμενοι, ὁ δὲ
[3, 117]	Πέρσαι ἔχουσι τὸ κράτος, ἐστὶ	τοῦ	βασιλέος. (ἐκ δὴ ὦν τοῦ
[3, 119]	Ἰνταφρένεος φοιτῶσα ἐπὶ τὰς θύρας	τοῦ	βασιλέος κλαίεσκε ἂν καὶ ὀδυρέσκετο·
[3, 14]	τῶν πρώτων, ὁμοίως ἐσταλμένας τῇ	τοῦ	βασιλέος. (Ὡς δὲ βοῇ τε
[3, 158]	μὲν ἔφευγον ἐς τοῦ Διὸς	τοῦ	Βήλου τὸ ἱρόν· οἳ δὲ
[3, 72]	τι δεῖ ψεῦδος λέγεσθαι, λεγέσθω.	τοῦ	γὰρ αὐτοῦ γλιχόμεθα οἵ τε
[3, 137]	τὴν Μίλωνος θυγατέρα Δημοκήδης γυναῖκα.	τοῦ	γὰρ δὴ παλαιστέω Μίλωνος ἦν
[3, 87]	τοῦτον ἐξείραντα τὴν χεῖρα πρὸς	τοῦ	Δαρείου ἵππου τοὺς μυκτῆρας προσενεῖκαι,
[3, 117]	ὥσπερ καὶ τοῖσι ἄλλοισι ἀνθρώποισι,	τοῦ	δὲ θέρεος σπείροντες μελίνην καὶ
[3, 69]	ὑπεδέξατο ταῦτα τῷ πατρὶ κατεργάσεσθαι.	τοῦ	δὲ Μάγου τούτου τοῦ Σμέρδιος
[3, 134]	ἀπέδεξε, ἐνθαῦτα δὴ διδαχθεῖσα ὑπὸ	τοῦ	Δημοκήδεος ἡ Ἄτοσσα προσέφερε ἐν
[3, 82]	καὶ τεῦ δόντος; κότερα παρὰ	τοῦ	δήμου ἢ ὀλιγαρχίης ἢ μουνάρχου;
[3, 82]	αὐτῶν θωμάζεται οὗτος δὴ ὑπὸ	τοῦ	δήμου, θωμαζόμενος δὲ ἀν᾽ ὦν
[3, 82]	ἐς ὃ ἂν προστάς τις	τοῦ	δήμου τοὺς τοιούτους παύσῃ. ἐκ
[3, 25]	Ἀμμωνίους ἐξανδραποδισαμένους τὸ χρηστήριον τὸ	τοῦ	Διὸς ἐμπρῆσαι, αὐτὸς δὲ τὸν
[3, 125]	θυγατρός· ἐλοῦτο μὲν γὰρ ὑπὸ	τοῦ	Διὸς ὅκως ὕοι, ἐχρίετο δὲ
[3, 158]	ποιηθέν, οὗτοι μὲν ἔφευγον ἐς	τοῦ	Διὸς τοῦ Βήλου τὸ ἱρόν·
[3, 142]	τοῖσι ἀπ᾽ ἐμεῦ αἰεὶ γινομένοισι	τοῦ	Διὸς τοῦ ἐλευθερίου· τῷ αὐτός
[3, 124]	μετέωρον ἐόντα λοῦσθαι μὲν ὑπὸ	τοῦ	Διός, χρίεσθαι δὲ ὑπὸ τοῦ
[3, 42]	διπλῆ τῶν τε λόγων καὶ	τοῦ	δώρου, καί σε ἐπὶ δεῖπνον
[3, 22]	αὐτὸν λόγον τὸν καὶ περὶ	τοῦ	εἵματος εἶπε. ὡς δὲ ἐς
[3, 91]	ἐκεκοσμέατο) ἑπτακόσια προσήιε τάλαντα, πάρεξ	τοῦ	ἐκ τῆς Μοίριος λίμνης γινομένου
[3, 142]	ἐμεῦ αἰεὶ γινομένοισι τοῦ Διὸς	τοῦ	ἐλευθερίου· τῷ αὐτός τε ἱρὸν
[3, 140]	πατρίδα Σάμον, τὴν νῦν ἀδελφεοῦ	τοῦ	ἐμοῦ Πολυκράτεος ἀποθανόντος ὑπὸ Ὀροίτεω
[3, 150]	ποιεῦντες ἐλάνθανον. ἐπείτε δὲ ἐκ	τοῦ	ἐμφανέος ἀπέστησαν, ἐποίησαν τοιόνδε· τὰς
[3, 120]	οὔνομα εἶναι Μιτροβάτεα, νομοῦ ἄρχοντα	τοῦ	ἐν Δασκυλείῳ, τούτους ἐκ λόγων
[3, 64]	ἀληθείη τῶν τε λόγων καὶ	τοῦ	ἐνυπνίου· ὃς ἐδόκεε ἐν τῷ
[3, 51]	σφέας φιλοφρόνως ἐδέξατο· ἐκείνου δὲ	τοῦ	ἔπεος τό σφι ὁ Προκλέης
[3, 49]	οὐκ ἂν συνελάβοντο τοῦ στρατεύματος	τοῦ	ἐπὶ Σάμον ταύτης εἵνεκεν τῆς
[3, 48]	Ἄμασις. ~Συνεπελάβοντο δὲ τοῦ στρατεύματος	τοῦ	ἐπὶ Σάμον ὥστε γενέσθαι καὶ
[3, 91]	δὴ χωρὶς τοῦ ἀργυρίου καὶ	τοῦ	(ἐπιμετρουμένου) σίτου προσήιε ἑπτακόσια τάλαντα·
[3, 132]	βασιλέι ἐγεγόνεε, πλήν τε ἑνὸς	τοῦ	ἐς Ἕλληνας ἀπιέναι πάντα τἆλλά
[3, 14]	ἢ ὥστε ἀνακλαίειν, τὸ δὲ	τοῦ	ἑταίρου πένθος ἄξιον ἦν δακρύων,
[3, 6]	κέραμος ἐσάγεται πλήρης οἴνου δὶς	τοῦ	ἔτεος ἑκάστου, καὶ ἓν κεράμιον
[3, 93]	τῶν προσεχέων μέχρι τοῦ πόντου	τοῦ	Εὐξείνου τετρακόσια τάλαντα· νομὸς τρίτος
[3, 137]	τῆς Ἑλλάδος ἀπικόμενοι ἐκμαθεῖν, ἐστερημένοι	τοῦ	ἡγεμόνος. (τοσόνδε μέντοι ἐνετείλατό σφι
[3, 125]	ὅκως ὕοι, ἐχρίετο δὲ ὑπὸ	τοῦ	ἡλίου, ἀνιεὶς αὐτὸς ἐκ τοῦ
[3, 19]	ἑκάστοτε. ~Ἡ μὲν δὴ τράπεζα	τοῦ	ἡλίου καλεομένη λέγεται εἶναι τοιήδε.
[3, 23]	τὸ δεσμωτήριον, ἐθεήσαντο καὶ τὴν	τοῦ	ἡλίου λεγομένην τράπεζαν. ~Μετὰ δὲ
[3, 124]	τοῦ Διός, χρίεσθαι δὲ ὑπὸ	τοῦ	ἡλίου. (ταύτην ἰδοῦσα τὴν ὄψιν
[3, 18]	βασιλέι αὐτῶν. ~Ἡ δὲ τράπεζα	τοῦ	ἡλίου τοιήδε τις λέγεται εἶναι,
[3, 37]	(ὣς δὲ δὴ καὶ ἐς	τοῦ	Ἡφαίστου τὸ ἱρὸν ἦλθε καὶ
[3, 37]	δὲ καὶ ταῦτα ὅμοια τοῖσι	τοῦ	Ἡφαίστου· τούτου δὲ σφέας παῖδας
[3, 37]	τῷ ἀγάλματι κατεγέλασε. ἔστι γὰρ	τοῦ	Ἡφαίστου τὤγαλμα τοῖσι Φοινικηίοισι Παταΐκοισι
[3, 122]	μὲν δὴ αὗται διφάσιαι λέγονται	τοῦ	θανάτου τοῦ Πολυκράτεος γενέσθαι, πάρεστι
[3, 108]	ἐχίδνας ἠπιστάμην γίνεσθαι. (καί κως	τοῦ	θείου ἡ προνοίη, ὥσπερ καὶ
[3, 155]	ἄνδρα δοκιμώτατον λελωβημένον, ἔκ τε	τοῦ	θρόνου ἀναπηδήσας ἀνέβωσέ τε καὶ
[3, 47]	εἵνεκα θωμάσαι ἄξιον, ἁρπεδόνη ἑκάστη	τοῦ	θώρηκος ποιέει· ἐοῦσα γὰρ λεπτὴ
[3, 47]	ἁρπαγῆς, τὸν ἦγον Κροίσῳ, καὶ	τοῦ	θώρηκος, τὸν αὐτοῖσι Ἄμασις ὁ
[3, 8]	πίστις, καὶ ἔπειτα λαβὼν ἐκ	τοῦ	ἱματίου ἑκατέρου κροκύδα ἀλείφει τῷ
[3, 119]	ἐπὶ θανάτῳ. (ἡ δὲ γυνὴ	τοῦ	Ἰνταφρένεος φοιτῶσα ἐπὶ τὰς θύρας
[3, 88]	τὸ οὔνομα λέγων καὶ Οἰβάρεος	τοῦ	ἱπποκόμου ἐκτήσατο τὴν Περσέων „βασιληίην„
[3, 118]	καὶ ἀνείρας περὶ τὸν χαλινὸν	τοῦ	ἵππου περὶ τοὺς αὐχένας σφέων
[3, 88]	Δαρεῖος ὁ Ὑστάσπεος σύν τε	τοῦ	ἵππου τῇ „ἀρετῇ„ τὸ οὔνομα
[3, 48]	περιορῶντες ἀπέλκειν τοὺς ἱκέτας ἐκ	τοῦ	ἱροῦ, σιτίων δὲ τοὺς παῖδας
[3, 68]	καὶ τῇσι ἄλλῃσι πάσῃσι τῇσι	τοῦ	Καμβύσεω γυναιξί. πέμπων δὴ ὦν
[3, 31]	ἐς τούτους ἀνακέεται. (εἰρομένου ὦν	τοῦ	Καμβύσεω, ὑπεκρίνοντο αὐτῷ οὗτοι καὶ
[3, 97]	τὰ δὲ πρὸς βορέην ἄνεμον	τοῦ	Καυκάσιος Περσέων οὐδὲν ἔτι φροντίζει)
[3, 104]	ἐν τῇ ἁρπαγῇ· ὑπὸ γὰρ	τοῦ	καύματος οἱ μύρμηκες ἀφανέες γίνονται
[3, 62]	(Καμβύσης δὲ ἀκούσας ταῦτα ἐκ	τοῦ	κήρυκος καὶ ἐλπίσας μιν λέγειν
[3, 122]	θαλασσοκρατέειν ἐπενοήθη, πάρεξ Μίνωός τε	τοῦ	Κνωσσίου καὶ εἰ δή τις
[3, 64]	οἱ ἀναθρώσκοντι ἐπὶ τὸν ἵππον	τοῦ	κολεοῦ τοῦ ξίφεος ὁ μύκης
[3, 48]	κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν χρόνον	τοῦ	κρητῆρος τῇ ἁρπαγῇ γεγονός. (Κερκυραίων
[3, 47]	Σαμίοισι ἐστρατεύοντο ὡς τίσασθαι βουλόμενοι	τοῦ	κρητῆρος τῆς ἁρπαγῆς, τὸν ἦγον
[3, 129]	τις πρότερον ἔτι ἐν Σάρδισι	τοῦ	Κροτωνιήτεω Δημοκήδεος τὴν τέχνην ἀγγέλλει
[3, 63]	φὴς γὰρ ἥκειν παρὰ Σμέρδιος	τοῦ	Κύρου ἄγγελος· νῦν ὦν εἴπας
[3, 61]	προερέοντα τῷ στρατῷ ὡς Σμέρδιος	τοῦ	Κύρου ἀκουστέα εἴη τοῦ λοιποῦ
[3, 3]	ὑπερθωμάζουσα, ἡ δὲ Κασσανδάνη ἐοῦσα	τοῦ	Κύρου γυνὴ εἶπε τάδε· (Τοιῶνδε
[3, 68]	ἀνθρώπων κοιμῷτο, εἴτε μετὰ Σμέρδιος	τοῦ	Κύρου εἴτε μετὰ ἄλλου τευ.
[3, 74]	διότι μοῦνος ἠπίστατο τὸν Σμέρδιος	τοῦ	Κύρου θάνατον αὐτοχειρίῃ μιν ἀπολέσας,
[3, 88]	Ἀρτυστώνην παρθένον· (ἑτέρην δὲ Σμέρδιος	τοῦ	Κύρου θυγατέρα ἔγημε, τῇ οὔνομα
[3, 67]	ἐβασίλευσε, ἐπιβατεύων τοῦ ὁμωνύμου Σμέρδιος	τοῦ	Κύρου, μῆνας ἑπτὰ τοὺς ἐπιλοίπους
[3, 74]	ἐπὶ πύργον ἀγορεῦσαι ὡς ὑπὸ	τοῦ	Κύρου Σμέρδιος ἄρχονται καὶ ὑπ᾽
[3, 139]	διὰ τοιήνδε τινὰ αἰτίην. Καμβύσεω	τοῦ	Κύρου στρατευομένου ἐπ᾽ Αἴγυπτον ἄλλοι
[3, 12]	τῷ Δαρείου διαφθαρέντων ὑπὸ Ἰνάρω	τοῦ	Λίβυος. ~Οἱ δὲ Αἰγύπτιοι ἐκ
[3, 61]	Σμέρδιος τοῦ Κύρου ἀκουστέα εἴη	τοῦ	λοιποῦ ἀλλ᾽ οὐ Καμβύσεω. ~Οἵ
[3, 15]	ἀναστήσαντες ἦγον παρὰ Καμβύσεα· (ἔνθα	τοῦ	λοιποῦ διαιτᾶτο ἔχων οὐδὲν βίαιον.
[3, 78]	τὸ ἐγχειρίδιον καὶ ἔτυχέ κως	τοῦ	Μάγου. ~Ἀποκτείναντες δὲ τοὺς Μάγους
[3, 64]	τῆς συμφορῆς τῆς τε ἐκ	τοῦ	Μάγου ἐκπεπληγμένος καὶ τοῦ τρώματος
[3, 69]	αὐτὸν ηὗδε, ὑπνωμένου δὲ καρτερῶς	τοῦ	Μάγου ἤφασε τὰ ὦτα. μαθοῦσα
[3, 62]	ἐς μέσον τὰ ἐντεταλμένα ἐκ	τοῦ	Μάγου. (Καμβύσης δὲ ἀκούσας ταῦτα
[3, 80]	ἐπεξῆλθε, μετεσχήκατε δὲ καὶ τῆς	τοῦ	Μάγου ὕβριος. (κῶς δ᾽ ἂν
[3, 144]	τε ἔφασαν εἶναι ἕτοιμοι οἱ	τοῦ	Μαιανδρίου στασιῶται καὶ αὐτὸς Μαιάνδριος
[3, 133]	θυγατρὶ Δαρείου δὲ γυναικὶ ἐπὶ	τοῦ	μαστοῦ ἔφυ φῦμα, μετὰ δὲ
[3, 43]	ἀδύνατον εἴη ἀνθρώπῳ ἄνθρωπον ἐκ	τοῦ	μέλλοντος γίνεσθαι πρήγματος, καὶ ὅτι
[3, 65]	ἄλλος ἐπανασταίη ἀνθρώπων. (παντὸς δὲ	τοῦ	μέλλοντος ἔσεσθαι ἁμαρτὼν ἀδελφεοκτόνος τε
[3, 54]	προσβαλόντες δὲ πρὸς τὸ τεῖχος	τοῦ	μὲν πρὸς θαλάσσῃ ἑστεῶτος πύργου
[3, 12]	ὀστέον. (Τὠυτὸ δὲ τοῦτο καὶ	τοῦ	μὴ φαλακροῦσθαι αἴτιόν ἐστιν· Αἰγυπτίων
[3, 126]	ἐς Πολυκράτεα ἔχοντα, κατὰ δὲ	τοῦ	Μιτροβάτεω τὸν παῖδα Κρανάσπην, ἄνδρας
[3, 53]	τὴν ἀγγελίην. Περίανδρος δὲ περιεχόμενος	τοῦ	νεηνίεω δεύτερα ἀπέστειλε ἐπ᾽ αὐτὸν
[3, 10]	δὲ τῷ Πηλουσίῳ καλεομένῳ στόματι	τοῦ	Νείλου ἐστρατοπεδεύετο Ψαμμήνιτος ὁ Ἀμάσιος
[3, 28]	λευκόν τι τρίγωνον, ἐπὶ δὲ	τοῦ	νώτου αἰετὸν εἰκασμένον, ἐν δὲ
[3, 64]	ἐπὶ τὸν ἵππον τοῦ κολεοῦ	τοῦ	ξίφεος ὁ μύκης ἀποπίπτει, γυμνωθὲν
[3, 1]	μεγάλη τε καὶ εὐειδὴς, μούνη	τοῦ	οἴκου λελειμμένη, οὔνομα δέ οἱ
[3, 67]	τελευτήσαντος Καμβύσεω ἀδεῶς ἐβασίλευσε, ἐπιβατεύων	τοῦ	ὁμωνύμου Σμέρδιος τοῦ Κύρου, μῆνας
[3, 117]	περικεκληιμένον ὄρεϊ πάντοθεν, διασφάγες δὲ	τοῦ	ὄρεος εἰσὶ πέντε. τοῦτο τὸ
[3, 54]	πύργον τὸν ἐπὶ τῆς ῥάχιος	τοῦ	ὄρεος ἐπεόντα ἐπεξῆλθον οἵ τε
[3, 60]	ἀρξάμενον, ἀμφίστομον. (τὸ μὲν μῆκος	τοῦ	ὀρύγματος ἑπτὰ στάδιοι εἰσί, τὸ
[3, 60]	ἀπὸ μεγάλης πηγῆς. (ἀρχιτέκτων δὲ	τοῦ	ὀρύγματος τούτου ἐγένετο Μεγαρεὺς Εὐπαλῖνος
[3, 88]	Πάρμυς· ἔσχε δὲ καὶ τὴν	τοῦ	Ὀτάνεω θυγατέρα, ἣ τὸν Μάγον
[3, 69]	ὦν δὴ Φαιδύμη αὕτη, ἡ	τοῦ	Ὀτάνεω θυγάτηρ, πάντα ἐπιτελέουσα τὰ
[3, 70]	οὕτω τοῦτο ἔχειν, ἀνενείκαντος δὲ	τοῦ	Ὀτάνεω τοὺς λόγους ἐδέξαντο, (καὶ
[3, 62]	εἰ δ᾽ ἔστι ὥσπερ πρὸ	τοῦ,	οὐ μή τί τοι ἔκ
[3, 65]	βασιλήιον θρόνον ψαύσειε τῇ κεφαλῇ	τοῦ	οὐρανοῦ. (δείσας δὲ μὴ ἀπαιρεθέω
[3, 28]	σέλας ἐπὶ τὴν βοῦν ἐκ	τοῦ	οὐρανοῦ κατίσχειν, καί μιν ἐκ
[3, 64]	βασιλήιον θρόνον ψαύσειε τῇ κεφαλῇ	τοῦ	οὐρανοῦ. (μαθὼν δὲ ὡς μάτην
[3, 30]	βασιληίῳ ἱζόμενος Σμέρδις τῇ κεφαλῇ	τοῦ	οὐρανοῦ ψαύσειε. (πρὸς ὦν ταῦτα
[3, 78]	τὸν ὀφθαλμόν· καὶ ἐστερήθη μὲν	τοῦ	ὀφθαλμοῦ ἐκ τοῦ τρώματος ὁ
[3, 35]	βαλεῖν τὸν παῖδα, πεσόντος δὲ	τοῦ	παιδὸς ἀνασχίζειν αὐτὸν κελεύειν καὶ
[3, 35]	ὀιστόν, εἰπεῖν πρὸς τὸν πατέρα	τοῦ	παιδὸς γελάσαντα καὶ περιχαρέα γενόμενον
[3, 127]	εἵνεκεν καὶ μάλιστα Μιτροβάτεω καὶ	τοῦ	παιδός. ἐκ μὲν δὴ τῆς
[3, 52]	ἄπορόν τι τὸ κακὸν εἴη	τοῦ	παιδὸς καὶ ἀνίκητον, ἐξ ὀφθαλμῶν
[3, 53]	τυραννίδος. (καταινέσαντος δὲ ἐπὶ τούτοισι	τοῦ	παιδός, ὁ μὲν Περίανδρος ἐστέλλετο
[3, 35]	ταῦτα παραφρονέουσι· (εἰ μὲν γὰρ	τοῦ	παιδὸς τοῦ σοῦ τοῦδε ἑστεῶτος
[3, 129]	ἡμέρας καὶ ἑπτὰ νύκτας ὑπὸ	τοῦ	παρεόντος κακοῦ ὁ Δαρεῖος ἀγρυπνίῃσι
[3, 15]	καὶ γὰρ οὗτος ἀπέλαβε τὴν	τοῦ	πατρὸς ἀρχήν. Καίτοι Ἰνάρω γε
[3, 53]	ἄλλους πεσεῖν καὶ τὸν οἶκον	τοῦ	πατρὸς διαφορηθέντα μᾶλλον ἢ αὐτός
[3, 53]	δὴ τὰ ἐπαγωγότατα διδαχθεῖσα ὑπὸ	τοῦ	πατρὸς ἔλεγε πρὸς αὐτόν· ὁ
[3, 124]	γὰρ παρθενεύεσθαι πλέω χρόνον ἢ	τοῦ	πατρὸς ἐστερῆσθαι. ~Πολυκράτης δὲ πάσης
[3, 11]	τὸ στρατόπεδον καὶ ἐς ὄψιν	τοῦ	πατρὸς κρητῆρα ἐν μέσῳ ἔστησαν
[3, 71]	καὶ ἐκφαίνειν ἔοικας σεωυτὸν ἐόντα	τοῦ	πατρὸς οὐδὲν ἥσσω· τὴν μέντοι
[3, 72]	καὶ βούλεσθαί τι ἔπος παρὰ	τοῦ	πατρὸς σημῆναι τῷ βασιλέι. (ἔνθα
[3, 34]	δὲ ἀμείβοντο ὡς εἴη ἀμείνων	τοῦ	πατρός· τά τε γὰρ ἐκείνου
[3, 17]	στρατὸν ἀποστέλλειν, ἐπὶ δὲ Ἀμμωνίους	τοῦ	πεζοῦ ἀποκρίναντα, ἐπὶ δὲ τοὺς
[3, 123]	πληρώσας λίθων πλὴν κάρτα βραχέος	τοῦ	περὶ αὐτὰ τὰ χείλεα, ἐπιπολῆς
[3, 51]	καὶ ἀπὸ ταύτης, ἀπειλέοντός τε	τοῦ	Περίανδρου τοῖσι δεξαμένοισι καὶ ἐξέργειν
[3, 117]	τοῦ βασιλέος. (ἐκ δὴ ὦν	τοῦ	περικληίοντος ὄρεος τούτου ῥέει ποταμὸς
[3, 82]	τοιαύτῃ χρεώμενος ἐπιτροπεύοι ἂν ἀμωμήτως	τοῦ	πλήθεος, σιγῷτό τε ἂν βουλεύματα
[3, 122]	αὗται διφάσιαι λέγονται τοῦ θανάτου	τοῦ	Πολυκράτεος γενέσθαι, πάρεστι δὲ πείθεσθαι
[3, 123]	κόσμον τὸν ἐκ τοῦ ἀνδρεῶνος	τοῦ	Πολυκράτεος ἐόντα ἀξιοθέητον ἀνέθηκε πάντα
[3, 43]	Ἄμασις τὸ βυβλίον τὸ παρὰ	τοῦ	Πολυκράτεος ἧκον, ἔμαθε ὅτι ἐκκομίσαι
[3, 39]	(ἐν χρόνῳ δὲ ὀλίγῳ αὐτίκα	τοῦ	Πολυκράτεος τὰ πρήγματα ηὔξετο καὶ
[3, 122]	ἐς Σάμον ἀγγελίην φέροντα, μαθὼν	τοῦ	Πολυκράτεος τὸν νόον. (Πολυκράτης γὰρ
[3, 93]	Ἀρμενίων καὶ τῶν προσεχέων μέχρι	τοῦ	πόντου τοῦ Εὐξείνου τετρακόσια τάλαντα·
[3, 9]	δ᾽ ἐστὶ δυώδεκα ἡμερέων ἀπὸ	τοῦ	ποταμοῦ ἐς ταύτην τὴν ἄνυδρον)
[3, 117]	ὀρέων πέλαγος γίνεται, ἐνδιδόντος μὲν	τοῦ	ποταμοῦ, ἔχοντος δὲ οὐδαμῇ ἐξήλυσιν.
[3, 98]	δὲ ἐν τοῖσι ἕλεσι οἰκέουσι	τοῦ	ποταμοῦ καὶ ἰχθύας σιτέονται ὠμούς,
[3, 9]	θάλασσαν· (Ἀπὸ τούτου δὴ ὦν	τοῦ	ποταμοῦ λέγεται τὸν βασιλέα τῶν
[3, 98]	φορέουσι ἐσθῆτα φλοΐνην· ἐπεὰν ἐκ	τοῦ	ποταμοῦ φλοῦν ἀμήσωσι καὶ κόψωσι,
[3, 74]	οἱ μυρία δώσειν. (ὑποσχομένου δὲ	τοῦ	Πρηξάσπεος ποιήσειν ταῦτα, ὡς ἀνέπεισάν
[3, 75]	καὶ ταῦτα ἑτοίμου εἶναι ποιέειν	τοῦ	Πρηξάσπεος, συγκαλέσαντες Πέρσας οἱ Μάγοι
[3, 14]	ἀπολλυμένων σώζειν καὶ αὐτὸν ἐκ	τοῦ	προαστείου ἀναστήσαντας ἄγειν παρ᾽ ἑωυτόν.
[3, 1]	ἐκλογιζόμενος ἐποίησε τάδε· ἦν Ἀπρίεω	τοῦ	προτέρου βασιλέος θυγάτηρ κάρτα μεγάλη
[3, 75]	ἑωυτὸν ἐπὶ κεφαλὴν φέρεσθαι ἀπὸ	τοῦ	πύργου κάτω. Πρηξάσπης μέν νυν
[3, 120]	ἀκούσας μάταιον ἔπος πρὸς Πολυκράτεος	τοῦ	Σαμίου, οὐδὲ ἰδὼν πρότερον, ἐπεθύμεε
[3, 128]	δὴ Ὀροίτεα τὸν Πέρσην Πολυκράτεος	τοῦ	Σαμίου τίσιες μετῆλθον. ~Ἀπικομένων δὲ
[3, 159]	ἀρχὰς δεδήλωται, ἀπέπνιξαν οἱ Βαβυλώνιοι	τοῦ	σίτου προορέοντες· ἐπέταξε τοῖσι περιοίκοισι
[3, 32]	τὴν γυναῖκα ταύτην, νικωμένου δὲ	τοῦ	σκύλακος ἀδελφεὸν αὐτοῦ ἄλλον σκύλακα
[3, 32]	οὕτω δὴ τοὺς σκύλακας ἐπικρατῆσαι	τοῦ	σκύμνου. (καὶ τὸν μὲν Καμβύσεα
[3, 66]	εἰπεῖν Καμβύσεα τὰ εἶπε περὶ	τοῦ	Σμέρδιος θανάτου, ἵνα οἱ ἐκπολεμωθῇ
[3, 69]	κατεργάσεσθαι. τοῦ δὲ Μάγου τούτου	τοῦ	Σμέρδιος Κῦρος ὁ Καμβύσεω ἄρχων
[3, 63]	εἴη Περσέων ὁ ἐπανεστεὼς ἐπιβατεύων	τοῦ	Σμέρδιος οὐνόματος; „ὁ δὲ εἶπε
[3, 30]	ἐγένετο. (ἀποιχομένου ὦν ἐς Πέρσας	τοῦ	Σμέρδιος ὄψιν εἶδε ὁ Καμβύσης
[3, 35]	(εἰ μὲν γὰρ τοῦ παιδὸς	τοῦ	σοῦ τοῦδε ἑστεῶτος ἐν τοῖσι
[3, 49]	οἳ δὲ οὐκ ἂν συνελάβοντο	τοῦ	στρατεύματος τοῦ ἐπὶ Σάμον ταύτης
[3, 48]	τῇ Ἀθηναίῃ Ἄμασις. ~Συνεπελάβοντο δὲ	τοῦ	στρατεύματος τοῦ ἐπὶ Σάμον ὥστε
[3, 48]	τῶν Σαμίων γενόμενον γενεῇ πρότερον	τοῦ	στρατεύματος τούτου, κατὰ δὲ τὸν
[3, 25]	ἀπικνέεται ἐς Θήβας πολλοὺς ἀπολέσας	τοῦ	στρατοῦ· ἐκ Θηβέων δὲ καταβὰς
[3, 25]	στρατευόμενος ἐγένετο ἐν Θήβῃσι, ἀπέκρινε	τοῦ	στρατοῦ ὡς πέντε μυριάδας, καὶ
[3, 73]	Δαρείῳ καὶ μὴ διαλύεσθαι ἐκ	τοῦ	συλλόγου τοῦδε ἀλλ᾽ ἢ ἐπὶ
[3, 125]	τοῦ ἡλίου, ἀνιεὶς αὐτὸς ἐκ	τοῦ	σώματος ἰκμάδα. ~Πολυκράτεος μὲν δὴ
[3, 33]	νύν τοι ἀεικὲς οὐδὲν ἦν	τοῦ	σώματος νοῦσον μεγάλην νοσέοντος μηδὲ
[3, 151]	ἀναβαίνοντες γὰρ ἐπὶ τοὺς προμαχεῶνας	τοῦ	τείχεος οἱ Βαβυλώνιοι κατωρχέοντο καὶ
[3, 13]	τὴν Μέμφιν, ἐκχυθέντες ἁλέες ἐκ	τοῦ	τείχεος τήν τε νέα διέφθειραν
[3, 41]	ἐοῦσα, ἔργον δὲ ἦν Θεοδώρου	τοῦ	Τηλεκλέος Σαμίου. (ἐπεὶ ὦν ταύτην
[3, 99]	τινες αὐτῶν ἀπικνέονται· πρὸ γὰρ	τοῦ	τὸν ἐς νοῦσον πίπτοντα πάντα
[3, 29]	καὶ τὸν μὲν τελευτήσαντα ἐκ	τοῦ	τρώματος ἔθαψαν οἱ ἱρέες λάθρῃ
[3, 64]	ἐκ τοῦ Μάγου ἐκπεπληγμένος καὶ	τοῦ	τρώματος ἐσωφρόνησε, συλλαβὼν δὲ τὸ
[3, 78]	ἐστερήθη μὲν τοῦ ὀφθαλμοῦ ἐκ	τοῦ	τρώματος ὁ Ἰνταφρένης, οὐ μέντοι
[3, 117]	(ἐπεὰν ὦν μηδέν σφι παραδιδῶται	τοῦ	ὕδατος, ἐλθόντες ἐς τοὺς Πέρσας
[3, 117]	ἑκάστῃ διασφάγι ἔστησε· ἀποκεκληιμένου δὲ	τοῦ	ὕδατος τῆς ἐξόδου τὸ πεδίον
[3, 82]	τῶν στασίων φόνος· ἐκ δὲ	τοῦ	φόνου ἀπέβη ἐς μουναρχίην, καὶ
[3, 97]	ταῦτα μὲν οὗτοι δῶρα πάρεξ	τοῦ	φόρου βασιλέι ἐκόμιζον. ~Τὸν δὲ
[3, 89]	διὰ δὲ ταύτην τὴν ἐπίταξιν	τοῦ	φόρου καὶ παραπλήσια ταύτῃ ἄλλα
[3, 117]	χρήματα μεγάλα πρησσόμενος ἀνοίγει πάρεξ	τοῦ	φόρου. ~Ταῦτα μὲν δὴ ἔχει
[3, 96]	τῆς Λιβύης ὀλιγαχόθεν. προϊόντος μέντοι	τοῦ	χρόνου καὶ ἀπὸ νήσων προσήιε
[3, 140]	ἀπολωλέναι δι᾽ εὐηθείην. ὡς δὲ	τοῦ	χρόνου προβαίνοντος Καμβύσης τε ἀπέθανε
[3, 53]	Προκλέα καὶ ἐζώγρησε. ~Ἐπεὶ δὲ	τοῦ	χρόνου προβαίνοντος ὅ τε Περίανδρος
[3, 130]	(ὑποτύπτουσα δὲ αὐτέων ἑκάστη φιάλῃ	τοῦ	χρυσοῦ ἐς θήκην ἐδωρέετο Δημοκήδεα
[3, 105]	οὐδέν. τὸν μὲν δὴ πλέω	τοῦ	χρυσοῦ οὕτω οἱ Ἰνδοὶ κτῶνται,
[3, 60]	καὶ εἴκοσι ὀργυιέων· μῆκος δὲ	τοῦ	χώματος μέζον δύο σταδίων. (τρίτον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 13/05/2005