Livre, chapitre
[3, 64]	δὲ ὡς μάτην ἀπολωλεκὼς εἴη	τὸν	ἀδελφεόν, ἀπέκλαιε Σμέρδιν· ἀποκλαύσας δὲ
[3, 119]	τε καὶ τὰ τέκνα ἐγκαταλιποῦσα,	τὸν	ἀδελφεὸν εἵλευ περιεῖναί τοι, ὃς
[3, 119]	τὴν ψυχήν, αἱρέομαι ἐκ πάντων	τὸν	„ἀδελφεόν„ (πυθόμενος δὲ Δαρεῖος ταῦτα
[3, 30]	πρῶτα μὲν τῶν κακῶν ἐξεργάσατο	τὸν	ἀδελφεὸν Σμέρδιν ἐόντα πατρὸς καὶ
[3, 39]	ἐπὶ Σάμον τε καὶ Πολυκράτεα	τὸν	Αἰάκεος· ὃς ἔσχε Σάμον ἐπαναστάς,
[3, 91]	τε καὶ Βάρκης (ἐς γὰρ	τὸν	Αἰγύπτιον νομὸν αὗται ἐκεκοσμέατο) ἑπτακόσια
[3, 40]	δὲ προσπταίειν, καὶ οὕτω διαφέρειν	τὸν	αἰῶνα ἐναλλὰξ πρήσσων ἢ εὐτυχέειν
[3, 118]	ψεύδεα λέγειν ποιέει τοιάδε· σπασάμενος	τὸν	ἀκινάκεα ἀποτάμνει αὐτῶν τά τε
[3, 137]	τὸν Δημοκήδεα καὶ τὸν γαῦλον	τὸν	ἅμα ἤγοντο ἀπαιρεθέντες ἀπέπλεον ὀπίσω
[3, 40]	πᾶσαν δεδεμένοι ὤρυξαν. ~Καί κως	τὸν	Ἄμασιν εὐτυχέων μεγάλως ὁ Πολυκράτης
[3, 1]	ἐπιγραφομένη Θάλεια. ~Ἐπὶ τοῦτον δὴ	τὸν	Ἄμασιν Καμβύσης ὁ Κύρου ἐστρατεύετο,
[3, 14]	τὴν στρατιήν, παριέναι Ψαμμήνιτόν τε	τὸν	Ἀμάσιος καὶ τοὺς ἐν τῷ
[3, 16]	αὐτίκα ἐκέλευε ἐκ τῆς ταφῆς	τὸν	Ἀμάσιος νέκυν ἐκφέρειν ἔξω· ὡς
[3, 83]	ἢ ἐπιτρεψάντων τῷ Περσέων πλήθεϊ	τὸν	ἂν ἐκεῖνο ἕληται, ἢ ἄλλῃ
[3, 147]	δὲ παρήγγειλε τῇ στρατιῇ πάντα	τὸν	ἂν λάβωσι καὶ ἄνδρα καὶ
[3, 29]	ἀπομαστιγῶσαι, Αἰγυπτίων δὲ τῶν ἄλλων	τὸν	ἂν λάβωσι ὁρτάζοντα κτείνειν. (ὁρτὴ
[3, 69]	σε γεγονυῖαν εὖ κίνδυνον ἀναλαβέσθαι	τὸν	ἂν ὁ πατὴρ ὑποδύνειν κελεύῃ.
[3, 20]	καὶ κατὰ τὴν βασιληίην τοιῷδε·	τὸν	ἂν τῶν ἀστῶν κρίνωσι μέγιστόν
[3, 61]	οὔνομα τὠυτὸ εἶχε Σμέρδιν. (τοῦτον	τὸν	ἄνδρα ἀναγνώσας ὁ Μάγος Πατιζείθης
[3, 85]	οὔνομα ἦν Οἰβάρης. πρὸς τοῦτον	τὸν	ἄνδρα, ἐπείτε διελύθησαν, ἔλεξε Δαρεῖος
[3, 32]	τὴν γυναῖκα περιτῖλαι καὶ ἐπανειρέσθαι	τὸν	ἄνδρα κότερον περιτετιλμένη ἡ θρίδαξ
[3, 119]	σε βασιλεύς, τίνα ἔχουσα γνώμην,	τὸν	ἄνδρα τε καὶ τὰ τέκνα
[3, 140]	ἡ βασιληίη περιεληλύθοι ἐς τοῦτον	τὸν	ἄνδρα τῷ κοτὲ αὐτὸς ἔδωκε
[3, 69]	χαλεπῶς ἀλλ᾽ εὐπετέως οὐκ ἔχοντα	τὸν	ἄνδρα ὦτα, ὡς ἡμέρη τάχιστα
[3, 78]	γὰρ δὴ θάλαμος ἐσέχων ἐς	τὸν	ἀνδρεῶνα, ἐς τοῦτον καταφεύγει, θέλων
[3, 77]	αὐτοὶ δὲ ἤισαν δρόμῳ ἐς	τὸν	ἀνδρεῶνα. ~Οἱ δὲ Μάγοι ἔτυχον
[3, 16]	ἐς τὴν ταφήν τε καὶ	τὸν	ἄνθρωπον ἔχουσαι οὔ μοι δοκέουσι
[3, 65]	καὶ ποῖμναι τίκτοιεν, ἐοῦσι ἐς	τὸν	ἅπαντα χρόνον ἐλευθέροισι· μὴ δὲ
[3, 30]	πατρὸς καὶ μητρὸς τῆς αὐτῆς,	τὸν	ἀπέπεμψε ἐς Πέρσας φθόνῳ ἐξ
[3, 33]	Καμβύσης ἐξεμάνη, εἴτε δὴ διὰ	τὸν	Ἆπιν εἴτε καὶ ἄλλως, οἷα
[3, 28]	καί μιν ἐκ τούτου τίκτειν	τὸν	Ἆπιν. (ἔχει δὲ ὁ μόσχος
[3, 29]	γλώσσῃ κάνθαρον. ~Ὡς δὲ ἤγαγον	τὸν	Ἆπιν οἱ ἱρέες, ὁ Καμβύσης,
[3, 28]	τοσαῦτα δὲ εἴπας ἀπάγειν ἐκέλευε	τὸν	Ἆπιν τοὺς ἱρέας. οἳ μὲν
[3, 7]	τοῦ Ἁλικαρνησσέος ξείνου, πέμψας παρὰ	τὸν	Ἀράβιον ἀγγέλους καὶ δεηθεὶς τῆς
[3, 4]	ἔλασιν, ὧδε παραινέων, πέμψαντα παρὰ	τὸν	Ἀραβίων βασιλέα δέεσθαι τὴν διέξοδόν
[3, 80]	τὰ βούλεται; καὶ γὰρ ἂν	τὸν	ἄριστον ἀνδρῶν πάντων στάντα ἐς
[3, 22]	ζώει. (οἳ δὲ σιτέεσθαι μὲν	τὸν	ἄρτον εἶπον, ἐξηγησάμενοι τῶν πυρῶν
[3, 8]	παρεγγυᾷ τὸν ξεῖνον ἢ καὶ	τὸν	ἀστόν, ἢν πρὸς ἀστὸν ποιέηται·
[3, 47]	ἦγον Κροίσῳ, καὶ τοῦ θώρηκος,	τὸν	αὐτοῖσι Ἄμασις ὁ Αἰγύπτου βασιλεὺς
[3, 131]	εἶναι, δεύτεροι δὲ Κυρηναῖοι. κατὰ	τὸν	αὐτὸν δὲ τοῦτον χρόνον καὶ
[3, 22]	τῆς ποιήσιος πέρι καὶ ἀλείψιος,	τὸν	αὐτὸν λόγον τὸν καὶ περὶ
[3, 102]	ἐν τοῖσι Ἕλλησι μύρμηκες κατὰ	τὸν	αὐτὸν τρόπον, εἰσὶ δὲ καὶ
[3, 48]	τοῦ στρατεύματος τούτου, κατὰ δὲ	τὸν	αὐτὸν χρόνον τοῦ κρητῆρος τῇ
[3, 118]	ὁ ἀγγελιηφόρος οὐ περιώρων, φάμενοι	τὸν	βασιλέα γυναικὶ μίσγεσθαι. ὁ δὲ
[3, 66]	ἑωυτοῦ πρῆξιν. ~Πέρσαι δὲ ὡς	τὸν	βασιλέα εἶδον ἀνακλαύσαντα πάντες τά
[3, 14]	ἐς τὸ προάστειον ἐπὶ λύμῃ	τὸν	βασιλέα τῶν Αἰγυπτίων Ψαμμήνιτον, βασιλεύσαντα
[3, 9]	δὴ ὦν τοῦ ποταμοῦ λέγεται	τὸν	βασιλέα τῶν Ἀραβίων, ῥαψάμενον (τῶν)
[3, 23]	ὑπὸ Περσέων ἑσσοῦσθαι. ~Ἀντειρομένων δὲ	τὸν	βασιλέα τῶν Ἰχθυοφάγων τῆς ζόης
[3, 61]	πάντα διαπρήξει, εἷσε ἄγων ἐς	τὸν	βασιλήιον θρόνον. ποιήσας δὲ τοῦτο
[3, 64]	οἱ ὡς Σμέρδις ἱζόμενος ἐς	τὸν	βασιλήιον θρόνον ψαύσειε τῇ κεφαλῇ
[3, 65]	ἀγγέλλειν ὡς Σμέρδις ἱζόμενος ἐς	τὸν	βασιλήιον θρόνον ψαύσειε τῇ κεφαλῇ
[3, 65]	τὰ θέλω μοι γενέσθαι τελευτῶν	τὸν	βίον· καὶ δὴ ὑμῖν τάδε
[3, 73]	μέμνησθε τὰ ἐπέσκηψε Πέρσῃσι τελευτῶν	τὸν	βίον μὴ πειρωμένοισι ἀνακτᾶσθαι τὴν
[3, 64]	Βουτοῦς πόλιος ἐν Ἀγβατάνοισι τελευτήσειν	τὸν	βίον. ὃ μὲν δὴ ἐν
[3, 119]	ἕνα τῶν δεδεμένων οἰκηίων ῥύσασθαι	τὸν	βούλεαι ἐκ „πάντων„ (ἣ δὲ
[3, 31]	εἴ τις ἐστὶ κελεύων νόμος	τὸν	βουλόμενον ἀδελφεῇ συνοικέειν. (οἱ δὲ
[3, 84]	παριέναι ἐς τὰ βασιλήια πάντα	τὸν	βουλόμενον τῶν ἑπτὰ ἄνευ ἐσαγγελέος,
[3, 18]	τὰς δὲ ἡμέρας δαίνυσθαι προσιόντα	τὸν	βουλόμενον. φάναι δὲ τοὺς ἐπιχωρίους
[3, 137]	δὲ τοῦτό μοι δοκέει σπεῦσαι	τὸν	γάμον τοῦτον τελέσας χρήματα μεγάλα
[3, 99]	γυναῖκες ταὐτὰ τοῖσι ἀνδράσι ποιεῦσι.	τὸν	γὰρ δὴ ἐς γῆρας ἀπικόμενον
[3, 137]	ἐξαιρεθέντες τε τὸν Δημοκήδεα καὶ	τὸν	γαῦλον τὸν ἅμα ἤγοντο ἀπαιρεθέντες
[3, 78]	ἐν σκότεϊ, προμηθεόμενος μὴ πλήξῃ	τὸν	Γοβρύην. (ὁρέων δέ μιν ἀργὸν
[3, 122]	Μαιάνδρου ποταμοῦ οἰκημένῃ ἔπεμπε Μύρσον	τὸν	Γύγεω ἄνδρα Λυδὸν ἐς Σάμον
[3, 76]	πρηγμάτων ἐπιτίθεσθαι, οἳ δὲ ἀμφὶ	τὸν	Δαρεῖον αὐτίκα τε ἰέναι καὶ
[3, 119]	ποιεῦσα δὲ αἰεὶ τὠυτὸ τοῦτο	τὸν	Δαρεῖον ἔπεισε οἰκτεῖραί μιν. πέμψας
[3, 139]	ὠνέετο. (ὁ δὲ Συλοσῶν ὁρέων	τὸν	Δαρεῖον μεγάλως ἐπιθυμέοντα τῆς χλανίδος,
[3, 86]	καταθορόντες ἀπὸ τῶν ἵππων προσεκύνεον	τὸν	Δαρεῖον. ~Οἳ μὲν δή φασι
[3, 85]	τὸ προάστειον κατέδησε καὶ ἐπήγαγε	τὸν	Δαρείου ἵππον, καὶ τὰ μὲν
[3, 87]	Δαρείου ἵππου τοὺς μυκτῆρας προσενεῖκαι,	τὸν	δὲ αἰσθόμενον φριμάξασθαί τε καὶ
[3, 3]	τὰς γυναῖκας ἐν θώματι γενέσθαι·	τὸν	δὲ διαμνημονεύοντα οὕτω δή, ἐπείτε
[3, 34]	τε λόγους περὶ ἐμέο ποιεῦνται;	„τὸν	δὲ εἰπεῖν ὦ δέσποτα, τὰ
[3, 32]	ἐμιμήσαο τὸν Κύρου οἶκον „ἀποψιλώσας„	τὸν	δὲ θυμωθέντα ἐμπηδῆσαι αὐτῇ ἐχούσῃ
[3, 34]	δὴ λέγειν ταῦτα περὶ Περσέων,	τὸν	δὲ θυμωθέντα τοιάδε ἀμείβεσθαι. νῦν
[3, 42]	ταῦτα ἤιε ἐς τὰ οἰκία,	τὸν	δὲ ἰχθὺν τάμνοντες οἱ θεράποντες
[3, 39]	δὲ τὸν μὲν αὐτῶν ἀποκτείνας	τὸν	δὲ νεώτερον Συλοσῶντα ἐξελάσας ἔσχε
[3, 25]	τοὺς παρεόντας αὐτοῦ τάξας ὑπομένειν,	τὸν	δὲ πεζὸν πάντα ἅμα ἀγόμενος.
[3, 14]	στείχοντα οὔτε ἀνέβωσας οὔτε ἀπέκλαυσας,	τὸν	δὲ πτωχὸν οὐδὲν σοὶ προσήκοντα,
[3, 129]	τὴν ταχίστην παρ᾽ ἑωυτὸν ἐκέλευσε·	τὸν	δὲ ὡς ἐξεῦρον ἐν τοῖσι
[3, 42]	σφρηγῖδα ἔλεγον ὅτεῳ τρόπῳ εὑρέθη.	τὸν	δὲ ὡς ἐσῆλθε θεῖον εἶναι
[3, 32]	ἀδελφεὸν αὐτοῦ ἄλλον σκύλακα ἀπορρήξαντα	τὸν	δεσμὸν παραγενέσθαι οἱ, δύο δὲ
[3, 133]	δὲ ἐν κακῷ ἦν, μετεπέμψατο	τὸν	Δημοκήδεα καί οἱ ἐπέδεξε. (ὁ
[3, 137]	οὔκων ἔπειθον, ἀλλ᾽ ἐξαιρεθέντες τε	τὸν	Δημοκήδεα καὶ τὸν γαῦλον τὸν
[3, 8]	τοῦτο δὲ ποιέων ἐπικαλέει τε	τὸν	Διόνυσον καὶ τὴν Οὐρανίην. (Ἐπιτελέσαντος
[3, 8]	κείρεσθαι φασὶ κατά περ αὐτὸν	τὸν	Διόνυσον κεκάρθαι· κείρονται δὲ περιτρόχαλα,
[3, 158]	τὸ τεῖχος, ἐνθαῦτα δὴ πάντα	τὸν	δόλον ὁ Ζώπυρος ἐξέφαινε. οἱ
[3, 61]	τοῖσι βασιληίοισι. ἦν οἱ ἀδελφεός,	τὸν	εἶπά οἱ συνεπαναστῆναι, οἰκὼς μάλιστα
[3, 120]	τῷ ὀνείδεϊ ἐπιθυμῆσαι οὐκ οὕτω	τὸν	εἴπαντα ταῦτα τίσασθαι ὡς Πολυκράτεα
[3, 126]	ταραχῇ κατὰ μὲν ἔκτεινε Μιτροβάτεα	τὸν	ἐκ Δασκυλείου ὕπαρχον, ὅς οἱ
[3, 123]	πολλῷ ὕστερον τούτων τὸν κόσμον	τὸν	ἐκ τοῦ ἀνδρεῶνος τοῦ Πολυκράτεος
[3, 1]	διδούς, ἐοῦσαν τῇ ἀληθείῃ Ἀπρίεω,	τὸν	ἐκεῖνος ἐόντα ἑωυτοῦ δεσπότεν μετ᾽
[3, 27]	Μέμφιν ἐφάνη Αἰγυπτίοισι ὁ Ἆπις,	τὸν	Ἕλληνες Ἔπαφον καλέουσι· ἐπιφανέος δὲ
[3, 147]	ἐπολιόρκεον, οἳ δὲ ἔκτεινον πάντα	τὸν	ἐμποδὼν γινόμενον ὁμοίως ἔν τε
[3, 47]	φανεράς. τοιοῦτος ἕτερος ἐστὶ καὶ	τὸν	ἐν Λίνδῳ ἀνέθηκε τῇ Ἀθηναίῃ
[3, 157]	~Οἳ δὲ Βαβυλώνιοι ὁρῶντες ἄνδρα	τὸν	ἐν Πέρσῃσι δοκιμώτατον ῥινός τε
[3, 79]	ἔκτεινον πάντα τινὰ τῶν Μάγων	τὸν	ἐν ποσὶ γινόμενον. (οἱ δὲ
[3, 25]	Καμβύσης, δείσας τὴν ἀλληλοφαγίην, ἀπεὶς	τὸν	ἐπ᾽ Αἰθίοπας στόλον ὀπίσω ἐπορεύετο
[3, 54]	χειρὶ πολλῇ ἀπηλάσθησαν. (κατὰ δὲ	τὸν	ἐπάνω πύργον τὸν ἐπὶ τῆς
[3, 95]	πλῆθος Εὐβοϊκὰ τάλαντα συνελέγετο ἐς	τὸν	ἐπέτειον φόρον Δαρείῳ μύρια καὶ
[3, 54]	(κατὰ δὲ τὸν ἐπάνω πύργον	τὸν	ἐπὶ τῆς ῥάχιος τοῦ ὄρεος
[3, 99]	αὐτῶν ἀπικνέονται· πρὸ γὰρ τοῦ	τὸν	ἐς νοῦσον πίπτοντα πάντα κτείνουσι.
[3, 14]	ἀνακλαύσας μέγα καὶ καλέσας ὀνομαστὶ	τὸν	ἑταῖρον ἐπλήξατο τὴν κεφαλήν. (Ἦσαν
[3, 61]	ἄνδρες Μάγοι δύο ἀδελφεοί, τῶν	τὸν	ἕτερον καταλελοίπεε τῶν οἰκίων μελεδωνὸν
[3, 34]	γὰρ εἰπεῖν αὐτὸν πρὸς Πρηξάσπεα,	τὸν	ἐτίμα τε μάλιστα καί οἱ
[3, 47]	βουλόμενοι τοῦ κρητῆρος τῆς ἁρπαγῆς,	τὸν	ἦγον Κροίσῳ, καὶ τοῦ θώρηκος,
[3, 12]	ξυρῶνται τὰς κεφαλὰς καὶ πρὸς	τὸν	ἥλιον παχύνεται τὸ ὀστέον. (Τὠυτὸ
[3, 9]	λόγων εἴρηται, δεῖ δὲ καὶ	τὸν	ἧσσον πιθανόν, ἐπεί γε δὴ
[3, 35]	οὐδ᾽ ἂν αὐτὸν ἔγωγε δοκέω	τὸν	θεὸν οὕτω ἂν καλῶς „βαλεῖν„
[3, 57]	χρήματα διενέμοντο. (ὅτε ὦν ἐποιεῦντο	τὸν	θησαυρόν, ἐχρέωντο τῷ χρηστηρίῳ εἰ
[3, 46]	οὐδέν, θύλακον δὲ φέροντες ἔφασαν	τὸν	θύλακον ἀλφίτων δέεσθαι. οἳ δέ
[3, 119]	ταῦτα πεποιηκώς, ἔλαβε αὐτόν τε	τὸν	Ἰνταφρένεα καὶ τοὺς παῖδας αὐτοῦ
[3, 85]	θηλέῃ, τέλος δὲ ἐπῆκε ὀχεῦσαι	τὸν	ἵππον. ~Ἅμ᾽ ἡμέρῃ δὲ διαφωσκούσῃ
[3, 64]	τῇ ἁπάσῃ συμφορῇ ἀναθρώσκει ἐπὶ	τὸν	ἵππον, ἐν νόῳ ἔχων τὴν
[3, 64]	Μάγον. (καί οἱ ἀναθρώσκοντι ἐπὶ	τὸν	ἵππον τοῦ κολεοῦ τοῦ ξίφεος
[3, 37]	ἐστι ἐσιέναι ἄλλον γε ἢ	τὸν	ἱρέα· ταῦτα δὲ τὰ ἀγάλματα
[3, 42]	δέ οἱ τούτου ἔλεγε διδοὺς	τὸν	ἰχθύν (ὦ βασιλεῦ, ἐγὼ τόνδε
[3, 22]	καὶ ἀλείψιος, τὸν αὐτὸν λόγον	τὸν	καὶ περὶ τοῦ εἵματος εἶπε.
[3, 125]	ἐν δὲ δὴ καὶ Δημοκήδεα	τὸν	Καλλιφῶντος Κροτωνιήτην ἄνδρα, ἰητρόν τε
[3, 1]	ἐνῆγε τῇ συμβουλῇ κελεύων αἰτέειν	τὸν	Καμβύσεα Ἄμασιν θυγατέρα, ἵνα ἢ
[3, 34]	ἀρεσκόμενος τῇ κρίσι εἶπε πρὸς	τὸν	Καμβύσεα τάδε. ἐμοὶ μέν νυν,
[3, 126]	Πολυκράτεος τίσιες μετῆλθον. μετὰ γὰρ	τὸν	Καμβύσεω θάνατον καὶ τῶν Μάγων
[3, 9]	τὴν ἄνυδρον καὶ ὑπέμενε ἐνθαῦτα	τὸν	Καμβύσεω στρατόν. (Οὗτος μὲν ὁ
[3, 63]	ὄπωπα· ὁ δέ μοι Μάγος	τὸν	Καμβύσης ἐπίτροπον τῶν οἰκίων ἀπέδεξε,
[3, 69]	ἐστι ὁ Κύρου Σμέρδις ἀλλὰ	τὸν	καταδοκέω ἐγώ, οὔτοι μιν σοί
[3, 123]	Ἥραιον. (ὁ δὲ Ὀροίτης μαθὼν	τὸν	κατάσκοπον ἐόντα προσδόκιμον ἐποίεε τοιάδε·
[3, 6]	τῆς ἑωυτοῦ πόλιος συλλέξαντα πάντα	τὸν	κέραμον ἄγειν ἐς Μέμφιν, τοὺς
[3, 96]	πλήσας δὲ τὸ ἄγγος περιαιρέει	τὸν	κέραμον· ἐπεὰν δὲ δεηθῇ χρημάτων,
[3, 62]	νῦν ὦν μοι δοκέει μεταδιώξαντας	τὸν	κήρυκα ἐξετάζειν εἰρωτεῦντας παρ᾽ ὅτευ
[3, 22]	ψέλια· ἐξηγεομένων δὲ τῶν Ἰχθυοφάγων	τὸν	κόσμον αὐτοῦ, γελάσας ὁ βασιλεὺς
[3, 123]	χρόνῳ οὐ πολλῷ ὕστερον τούτων	τὸν	κόσμον τὸν ἐκ τοῦ ἀνδρεῶνος
[3, 11]	ἕκαστον τῶν παίδων ἔσφαζον ἐς	τὸν	κρητῆρα. (Διὰ πάντων δὲ διεξελθόντες
[3, 47]	ἐληίσαντο τῷ προτέρῳ ἔτεϊ ἢ	τὸν	κρητῆρα οἱ Σάμιοι, ἐόντα μὲν
[3, 36]	ἐπιστάμενοι τὸν τρόπον αὐτοῦ κατακρύπτουσι	τὸν	Κροῖσον ἐπὶ τῷδε τῷ λόγῳ
[3, 36]	μεταμελήσῃ τῷ Καμβύσῃ καὶ ἐπιζητέῃ	τὸν	Κροῖσον, οἳ δὲ ἐκφήναντες αὐτὸν
[3, 36]	(ἐπόθησέ τε δὴ ὁ Καμβύσης	τὸν	Κροῖσον οὐ πολλῷ μετέπειτα χρόνῳ
[3, 67]	~Οὗτοι μέν νυν ἠπιστέατο Σμέρδιν	τὸν	Κύρου βασιλέα ἐνεστεῶτα· δεινῶς γὰρ
[3, 66]	μηρὸς τάχιστα ἐσάπη, ἀπήνεικε Καμβύσεα	τὸν	Κύρου, βασιλεύσαντα μὲν τὰ πάντα
[3, 68]	λέγων εἰ μὴ αὐτὴ Σμέρδιν	τὸν	Κύρου γινώσκεις, σὺ δὲ παρὰ
[3, 63]	οὗτος ταῦτα ἐνετείλατο, φὰς Σμέρδιν	τὸν	Κύρου εἶναι τὸν ταῦτα ἐπιθέμενον
[3, 63]	(ὅδὲ εἶπε ἐγὼ Σμέρδιν μὲν	τὸν	Κύρου, ἐξ ὅτευ βασιλεὺς Καμβύσης
[3, 64]	τὸ θεοπρόπιον εἶπε ἐνθαῦτα Καμβύσεα	τὸν	Κύρου ἐστὶ πεπρωμένον „τελευτᾶν„ ~Τότε
[3, 1]	ἡ αἰτίη ἐγγενομένη ἤγαγε Καμβύσεα	τὸν	Κύρου μεγάλως θυμωθέντα ἐπ᾽ Αἴγυπτον.
[3, 65]	ἔργον ἐξέργασταί μοι, καὶ Σμέρδιν	τὸν	Κύρου μηκέτι ὑμῖν ἐόντα λογίζεσθε·
[3, 32]	κοτὲ σὺ τὴν θρίδακα ἐμιμήσαο	τὸν	Κύρου οἶκον „ἀποψιλώσας„ τὸν δὲ
[3, 68]	φαμένη οὐ γινώσκειν· οὔτε γὰρ	τὸν	Κύρου Σμέρδιν ἰδέσθαι οὐδαμὰ οὔτε
[3, 44]	λάθρῃ Σαμίων Πολυκράτης παρὰ Καμβύσεα	τὸν	Κύρου συλλέγοντα στρατὸν ἐπ᾽ Αἴγυπτον,
[3, 67]	οἱ ἀσφαλὲς Καμβύσεω τετελευτηκότος φάναι	τὸν	Κύρου υἱὸν ἀπολωλεκέναι αὐτοχειρίῃ. (ὁ
[3, 48]	παῖδας Κορινθίων, πυθόμενοι οἱ Σάμιοι	τὸν	λόγον, ἐπ᾽ οἷσι ἀγοίατο ἐς
[3, 119]	δὲ Δαρεῖος ταῦτα καὶ θωμάσας	τὸν	λόγον, πέμψας ἠγόρευε ὦ γύναι,
[3, 2]	ἐκ τῆς Αἰγυπτίης. Ἀλλὰ παρατρέπουσι	τὸν	λόγον προσποιεύμενοι τῇ Κύρου οἰκίῃ
[3, 146]	ὁ Χαρίλεως· Μαιάνδριος δὲ ὑπέλαβε	τὸν	λόγον, ὡς μὲν ἐγὼ δοκέω,
[3, 25]	τοῦ Διὸς ἐμπρῆσαι, αὐτὸς δὲ	τὸν	λοιπὸν ἄγων στρατὸν ἤιε ἐπὶ
[3, 53]	πέμψας ἐς τὴν Κέρκυραν ἀπεκάλεε	τὸν	Λυκόφρονα ἐπὶ τὴν τυραννίδα· ἐν
[3, 69]	μέρος ἐγίνετο τῆς ἀπίξιος παρὰ	τὸν	Μάγον (ἐν περιτροπῇ γὰρ δὴ
[3, 71]	κάκιστα· ἐξοίσει γάρ τις πρὸς	τὸν	Μάγον, ἰδίῃ περιβαλλόμενος ἑωυτῷ κέρδεα.
[3, 73]	συλλόγου τοῦδε ἀλλ᾽ ἢ ἐπὶ	τὸν	Μάγον „ἰθέως„ ταῦτα εἶπε Γοβρύης,
[3, 64]	ταχίστην ἐς Σοῦσα στρατεύεσθαι ἐπὶ	τὸν	Μάγον. (καί οἱ ἀναθρώσκοντι ἐπὶ
[3, 88]	τὴν τοῦ Ὀτάνεω θυγατέρα, ἣ	τὸν	Μάγον κατάδηλον ἐποίησε· δυνάμιός τε
[3, 153]	τῶν ἑπτὰ ἀνδρῶν ἐγένετο τῶν	τὸν	Μάγον κατελόντων, τούτῳ τῷ Μεγαβύζου
[3, 71]	σφεα αὐτὸς ἐγὼ κατερέω πρὸς	τὸν	„Μάγον„ ~Λέγει πρὸς ταῦτα Ὀτάνης,
[3, 68]	(οὗτος ὁ Ὀτάνης πρῶτος ὑπώπτευσε	τὸν	Μάγον ὡς οὐκ εἴη ὁ
[3, 16]	ἐπιφερόμενα τὸν μὲν ἄνθρωπον τοῦτον	τὸν	μαστιγωθέντα ἀποθανόντα ἔθαψε ἐπὶ τῇσι
[3, 99]	τε γυνὴ ἤν τε ἀνήρ,	τὸν	μὲν ἄνδρα ἄνδρες οἱ μάλιστά
[3, 16]	οὕτω δὴ ἀκεόμενος τὰ ἐπιφερόμενα	τὸν	μὲν ἄνθρωπον τοῦτον τὸν μαστιγωθέντα
[3, 39]	καὶ Συλοσῶντι ἔνειμε, μετὰ δὲ	τὸν	μὲν αὐτῶν ἀποκτείνας τὸν δὲ
[3, 117]	αὐτῷ χρᾶσθαι συμφορῇ μεγάλῃ διαχρέωνται.	τὸν	μὲν γὰρ χειμῶνα ὕει σφι
[3, 107]	σμύρνης δυσπετέως κτῶνται οἱ Ἀράβιοι.	(τὸν	μέν γε λιβανωτὸν συλλέγουσι τὴν
[3, 34]	φιλοινίῃ σε φασὶ πλεόνως „προσκεῖσθαι„	(τὸν	μὲν δὴ λέγειν ταῦτα περὶ
[3, 105]	ἔλιπον τέκνων ἐνδιδόναι μαλακὸν οὐδέν.	τὸν	μὲν δὴ πλέω τοῦ χρυσοῦ
[3, 6]	Ἐγὼ καὶ τοῦτο φράσω. Δεῖ	τὸν	μὲν δήμαρχον ἕκαστον ἐκ τῆς
[3, 8]	ὑποξυρῶντες τοὺς κροτάφους. Ὀνομάζουσι δὲ	τὸν	μὲν Διόνυσον Ὀροτάλτ, τὴν δὲ
[3, 32]	σκύλακας ἐπικρατῆσαι τοῦ σκύμνου. (καὶ	τὸν	μὲν Καμβύσεα ἥδεσθαι θεώμενον, τὴν
[3, 75]	καταλαμβάνειν φαίνειν. καὶ δὴ ἔλεγε	τὸν	μὲν Κύρου Σμέρδιν ὡς αὐτὸς
[3, 65]	καὶ ὁ ἐκείνου ἀδελφεὸς Σμέρδις.	τὸν	μέν νυν μάλιστα χρῆν ἐμεῦ
[3, 29]	ἐν τῷ ἱρῷ κατακείμενος. καὶ	τὸν	μὲν τελευτήσαντα ἐκ τοῦ τρώματος
[3, 62]	ἀνεστᾶσι, προσδέκεό τοι καὶ Ἀστυάγεα	τὸν	Μῆδον ἐπαναστήσεσθαι· εἰ δ᾽ ἔστι
[3, 29]	τὴν γαστέρα τοῦ Ἄπιος παίει	τὸν	μηρόν· γελάσας δὲ εἶπε πρὸς
[3, 29]	ἐδικαιεῦντο, ὁ δὲ Ἆπις πεπληγμένος	τὸν	μηρὸν ἔφθινε ἐν τῷ ἱρῷ
[3, 78]	τοῦτο μὲν Ἀσπαθίνην παίει ἐς	τὸν	μηρόν, τοῦτο δὲ Ἰνταφρένεα ἐς
[3, 64]	γυμνωθὲν δὲ τὸ ξίφος παίει	τὸν	μηρόν· τρωματισθεὶς δὲ κατὰ τοῦτο
[3, 15]	μηχανώμενος κακὰ ὁ Ψαμμήνιτος ἔλαβε	τὸν	μισθόν· ἀπιστὰς γὰρ Αἰγυπτίους ἥλω·
[3, 120]	κρινομένων δὲ περὶ ἀρετῆς εἰπεῖν	τὸν	Μιτροβάτεα τῷ Ὀροίτῃ προφέροντα (σὺ
[3, 17]	οἱ ἔδοξε ἐπὶ μὲν Καρχηδονίους	τὸν	ναυτικὸν στρατὸν ἀποστέλλειν, ἐπὶ δὲ
[3, 19]	ἐκέλευε ἐπὶ τὴν Καρχηδόνα πλέειν	τὸν	ναυτικὸν στρατόν. Φοίνικες δὲ οὐκ
[3, 53]	ἐς τὴν χώρην ἀπίκηται, κτείνουσι	τὸν	νεηνίσκον. ἀντὶ τούτων μὲν Περίανδρος
[3, 24]	ἐξ ὑέλου τρόπῳ τοιῷδε· (ἐπεὰν	τὸν	νεκρὸν ἰσχνήνωσι, εἴτε δὴ κατά
[3, 16]	θηρίοισι νόμος οὐδαμῶς σφι ἐστὶ	τὸν	νέκυν διδόναι, καὶ διὰ ταῦτα
[3, 31]	τὸ ἂν βούληται. (οὕτω οὔτε	τὸν	νόμον ἔλυσαν δείσαντες Καμβύσεα, ἵνα
[3, 31]	ἵνα τε μὴ αὐτοὶ ἀπόλωνται	τὸν	νόμον περιστέλλοντες, παρεξεῦρον ἄλλον νόμον
[3, 122]	ἀγγελίην φέροντα, μαθὼν τοῦ Πολυκράτεος	τὸν	νόον. (Πολυκράτης γὰρ ἐστὶ πρῶτος
[3, 8]	πίστις ποιησάμενος τοῖσι φίλοισι παρεγγυᾷ	τὸν	ξεῖνον ἢ καὶ τὸν ἀστόν,
[3, 148]	ἄμεινον εἶναι ἔφη τῇ Σπάρτῃ	τὸν	ξεῖνον τὸν Σάμιον ἀπαλλάσσεσθαι ἐκ
[3, 58]	Πυθίη προηγόρευε τοῖσι Σιφνίοισι, φυλάξασθαι	τὸν	ξύλινον λόχον κελεύουσα καὶ κήρυκα
[3, 61]	τὸ εἶδος Σμέρδι τῷ Κύρου,	τὸν	ὁ Καμβύσης ἐόντα ἑωυτοῦ ἀδελφεὸν
[3, 87]	Δαρεῖον. ~Οἳ μὲν δή φασι	τὸν	Οἰβάρεα ταῦτα μηχανήσασθαι, οἳ δὲ
[3, 87]	ἀνιόντι ἀπίεσθαι μέλλειν τοὺς ἵππους,	τὸν	Οἰβάρεα τοῦτον ἐξείραντα τὴν χεῖρα
[3, 53]	τυραννίδα ἐς ἄλλους πεσεῖν καὶ	τὸν	οἶκον τοῦ πατρὸς διαφορηθέντα μᾶλλον
[3, 22]	εἵματος εἶπε. ὡς δὲ ἐς	τὸν	οἶνον ἀπίκετο καὶ ἐπύθετο αὐτοῦ
[3, 22]	πόματι ἀνέφερον, φράζων τοῖσι Ἰχθυοφάγοισι	τὸν	οἶνον· τούτῳ γὰρ ἑωυτοὺς ὑπὸ
[3, 35]	ἐν τῇ καρδίῃ εὑρεθῆναι ἐνεόντα	τὸν	ὀιστόν, εἰπεῖν πρὸς τὸν πατέρα
[3, 125]	πάσης συμβουλίης ἀλογήσας ἔπλεε παρὰ	τὸν	Ὀροίτεα, ἅμα ἀγόμενος ἄλλους τε
[3, 124]	μὴ ἀποδημῆσαι τὸν Πολυκράτεα παρὰ	τὸν	Ὀροίτεα, καὶ δὴ καὶ ἰόντος
[3, 127]	νεωστὶ ἔχων τὴν ἀρχὴν καὶ	τὸν	Ὀροίτεα μεγάλην τὴν ἰσχὺν πυνθανόμενος
[3, 127]	ὡς ἔσχε τὴν ἀρχήν, ἐπεθύμεε	τὸν	Ὀροίτεα τίσασθαι πάντων τῶν ἀδικημάτων
[3, 121]	ἐπεγένετο· τόν τε γὰρ κήρυκα	τὸν	Ὀροίτεω παρελθόντα διαλέγεσθαι, καὶ τὸν
[3, 76]	σφίσι λόγους, οἳ μὲν ἀμφὶ	τὸν	Ὀτάνην πάγχυ κελεύοντες ὑπερβαλέσθαι μηδὲ
[3, 78]	μηρόν, τοῦτο δὲ Ἰνταφρένεα ἐς	τὸν	ὀφθαλμόν· καὶ ἐστερήθη μὲν τοῦ
[3, 127]	ἡμέων ἠίστωσε, Μιτροβάτεά τε καὶ	τὸν	παῖδα αὐτοῦ, τοῦτο δὲ τοὺς
[3, 14]	δὲ τῶν ὑδροφόρων, δεύτερά οἱ	τὸν	παῖδα ἔπεμπε μετ᾽ ἄλλων Αἰγυπτίων
[3, 14]	μὲν θυγατέρα ὁρέων κεκακωμένην καὶ	τὸν	παῖδα ἐπὶ θάνατον στείχοντα οὔτε
[3, 14]	δὲ ἰδὼν παρεξιόντας καὶ μαθὼν	τὸν	παῖδα ἡγεόμενον ἐπὶ θάνατον, τῶν
[3, 126]	ἔχοντα, κατὰ δὲ τοῦ Μιτροβάτεω	τὸν	παῖδα Κρανάσπην, ἄνδρας ἐν Πέρσῃσι
[3, 35]	καὶ διατείναντα τὸ τόξον βαλεῖν	τὸν	παῖδα, πεσόντος δὲ τοῦ παιδὸς
[3, 74]	πρὸς Καμβύσεω ἀνάρσια, ὅς οἱ	τὸν	παῖδα τοξεύσας ἀπολωλέκεε, καὶ διότι
[3, 6]	καὶ ἐξαιρεόμενος ἐν Αἰγύπτῳ ἐπὶ	τὸν	παλαιὸν κομίζεται ἐς Συρίην. ~Οὕτω
[3, 75]	κάτω. Πρηξάσπης μέν νυν ἐὼν	τὸν	πάντα χρόνον ἀνὴρ δόκιμος οὕτω
[3, 55]	Σαμίους ἔφη, διότι ταφῆναί οἱ	τὸν	πάππον δημοσίῃ ὑπὸ Σαμίων. ~Λακεδαιμόνιοι
[3, 119]	καί οἱ ἀπῆκε τοῦτόν τε	τὸν	παραιτέετο καὶ τῶν παίδων τὸν
[3, 53]	Κόρινθον, ἔστ᾽ ἂν πυνθάνηται περιεόντα	τὸν	πατέρα. (ἀπαγγειλάσης δὲ ταύτης ταῦτα,
[3, 124]	ὄψιν ἐνυπνίου τοιήνδε· ἐδόκεε οἷ	τὸν	πατέρα ἐν τῷ ἠέρι μετέωρον
[3, 52]	δὲ ἄλλο μὲν οὐδὲν ἀμείβεται	τὸν	πατέρα, ἔφη δέ μιν ἱρὴν
[3, 50]	Κόρινθον ἅτε φονέα τῆς μητρὸς	τὸν	πατέρα οὔτε προσεῖπε, διαλεγομένῳ τε
[3, 34]	τις δοκέοι ἀνὴρ εἶναι πρὸς	τὸν	πατέρα τελέσαι Κῦρον, οἳ δὲ
[3, 35]	ἐνεόντα τὸν ὀιστόν, εἰπεῖν πρὸς	τὸν	πατέρα τοῦ παιδὸς γελάσαντα καὶ
[3, 2]	θυγατρὸς γενέσθαι· Κῦρον γὰρ εἶναι	τὸν	πέμψαντα παρὰ Ἄμασιν ἐπὶ τὴν
[3, 52]	τοῦτον ὁ Περίανδρος ἐστρατεύετο ἐπὶ	τὸν	πενθερὸν Προκλέα ὡς τῶν παρεόντων
[3, 22]	τὸν χρυσὸν εἰρώτα τὸν στρεπτὸν	τὸν	περιαυχένιον καὶ τὰ ψέλια· ἐξηγεομένων
[3, 128]	παραυτίκα μιν, οὕτω δὴ Ὀροίτεα	τὸν	Πέρσην Πολυκράτεος τοῦ Σαμίου τίσιες
[3, 4]	ἑλεῖν, μεταδιώκει δὲ τῶν εὐνούχων	τὸν	πιστότατον ἀποστείλας τριήρεϊ κατ᾽ αὐτόν,
[3, 134]	καὶ κατηγήσασθαι, τοῦτον ὅς σευ	τὸν	πόδα „ἐξιήσατο„ (ἀμείβεται Δαρεῖος ὦ
[3, 129]	θηρῶν ἀποθρώσκοντα ἀπ᾽ ἵππου στραφῆναι	τὸν	πόδα. (καί κως ἰσχυροτέρως ἐστράφη·
[3, 129]	οἳ δὲ στρεβλοῦντες καὶ βιώμενοι	τὸν	πόδα κακὸν μέζον ἐργάζοντο. (ἐπ᾽
[3, 98]	ἐκόμιζον. ~Τὸν δὲ χρυσὸν τοῦτον	τὸν	πολλὸν οἱ Ἰνδοί, ἀπ᾽ οὗ
[3, 42]	ἔλαβον τάχιστα, ἔφερον κεχαρηκότες παρὰ	τὸν	Πολυκράτεα, διδόντες δέ οἱ τὴν
[3, 44]	ἀνδρός. ~Ἐπὶ τοῦτον δὴ ὦν	τὸν	Πολυκράτεα εὐτυχέοντα τὰ πάντα ἐστρατεύοντο
[3, 124]	ὄψιν παντοίη ἐγίνετο μὴ ἀποδημῆσαι	τὸν	Πολυκράτεα παρὰ τὸν Ὀροίτεα, καὶ
[3, 57]	Δωριέες ἐποιήσαντο. ~Οἱ δ᾽ ἐπὶ	τὸν	Πολυκράτεα στρατευσάμενοι Σαμίων, ἐπεὶ οἱ
[3, 121]	τὸν Ὀροίτεω παρελθόντα διαλέγεσθαι, καὶ	τὸν	Πολυκράτεα (τυχεῖν γὰρ ἀπεστραμμένον πρὸς
[3, 121]	δὴ τοῦτό γε λέγεται) καὶ	τὸν	Πολυκράτεα τυχεῖν κατακείμενον ἐν ἀνδρεῶνι,
[3, 119]	τὸν παραιτέετο καὶ τῶν παίδων	τὸν	πρεσβύτατον, ἡσθεὶς αὐτῇ, τοὺς δὲ
[3, 3]	ταῦτα, τῶν δέ οἱ παίδων	τὸν	πρεσβύτερον εἰπεῖν Καμβύσεα· (Τοιγάρ τοι
[3, 51]	οἰκίων. ~Ἐξελάσας δὲ τοῦτον ἱστόρεε	τὸν	πρεσβύτερον τά σφι ὁ μητροπάτωρ
[3, 62]	οὐ ποιῆσαι ταῦτα) βλέψας ἐς	τὸν	Πρηξάσπεα εἶπε Πρήξασπες, οὕτω μοι
[3, 74]	ἔτι ἐόντα ἐν αἴνῃ μεγίστῃ	τὸν	Πρηξάσπεα ἐν Πέρσῃσι. (τούτων δή
[3, 35]	ὦν ἐπιμνησθέντα ὀργῇ λέγειν πρὸς	τὸν	Πρηξάσπεα σύ νυν μάθε εἰ
[3, 134]	σφέων Πέρσαι ἐπίστωνται ἄνδρα εἶναι	τὸν	προεστεῶτα, καὶ ἵνα τρίβωνται πολέμῳ
[3, 148]	ἔφη τῇ Σπάρτῃ τὸν ξεῖνον	τὸν	Σάμιον ἀπαλλάσσεσθαι ἐκ τῆς Πελοποννήσου,
[3, 150]	δὲ αὐτάς, ἵνα μή σφεων	τὸν	σῖτον ἀναισιμώσωσι. ~Πυθόμενος δὲ ταῦτα
[3, 32]	τὴν δὲ εἰπεῖν ὡς ἰδοῦσα	τὸν	σκύλακα τῷ ἀδελφεῷ τιμωρήσαντα δακρύσειε,
[3, 61]	ὦν οἱ ἐπανέστη μαθών τε	τὸν	Σμέρδιος θάνατον ὡς κρύπτοιτο γενόμενος,
[3, 74]	ἀπολωλέκεε, καὶ διότι μοῦνος ἠπίστατο	τὸν	Σμέρδιος τοῦ Κύρου θάνατον αὐτοχειρίῃ
[3, 62]	ταχθείς, εὕρισκε γὰρ Καμβύσεα καὶ	τὸν	στρατὸν ἐόντα τῆς Συρίης ἐν
[3, 25]	Καμβύσης ἐγνωσιμάχεε καὶ ἀπῆγε ὀπίσω	τὸν	στρατόν, ἐπὶ τῇ ἀρχῆθεν γενομένῃ
[3, 26]	τοῦτον τὸν χῶρον λέγεται ἀπικέσθαι	τὸν	στρατόν, τὸ ἐνθεῦτεν δέ, ὅτι
[3, 22]	(δεύτερα δὲ τὸν χρυσὸν εἰρώτα	τὸν	στρεπτὸν τὸν περιαυχένιον καὶ τὰ
[3, 139]	καὶ φεύγων ἐκ Σάμου. (τοῦτον	τὸν	Συλοσῶντα κατέλαβε εὐτυχίη τις τοιήδε.
[3, 140]	λέγει „ταῦτα„ (παρῆγε ὁ πυλουρὸς	τὸν	Συλοσῶντα, στάντα δὲ ἐς μέσον
[3, 18]	ἑφθῶν πάντων τῶν τετραπόδων, ἐς	τὸν	τὰς μὲν νύκτας ἐπιτηδεύοντας τιθέναι
[3, 63]	φὰς Σμέρδιν τὸν Κύρου εἶναι	τὸν	ταῦτα ἐπιθέμενον εἶπαι πρὸς „ὑμέας„
[3, 121]	παρεῖναι δέ οἱ καὶ Ἀνακρέοντα	τὸν	Τήιον· (καί κως εἴτ᾽ ἐκ
[3, 59]	οὗτοι εἰσὶ οἱ ποιήσαντες (καὶ	τὸν	τῆς Δικτύνης νηόν) (ἕκτῳ δὲ
[3, 121]	Πολυκράτεα (τυχεῖν γὰρ ἀπεστραμμένον πρὸς	τὸν	τοῖχον) οὔτε τι μεταστραφῆναι οὔτε
[3, 36]	ἀποκτεῖναι. (οἱ δὲ θεράποντες ἐπιστάμενοι	τὸν	τρόπον αὐτοῦ κατακρύπτουσι τὸν Κροῖσον
[3, 5]	λίμνης, ἐν τῇ δὴ λόγος	τὸν	Τυφῶ κεκρύφθαι, ἀπὸ ταύτης ἤδη
[3, 64]	κατὰ τοῦτο τῇ αὐτὸς πρότερον	τὸν	τῶν Αἰγυπτίων θεὸν Ἆπιν ἔπληξε,
[3, 140]	μή κοτέ τοι μεταμελήσῃ Δαρεῖον	τὸν	Ὑστάσπεος εὖ „ποιήσαντι„ λέγει πρὸς
[3, 32]	ἢ δασέα εἴη καλλίων, καὶ	τὸν	φάναι δασέαν, τὴν δ᾽ εἰπεῖν
[3, 53]	δὲ Λυκόφρων οὐδὲ ἀνακρίσιος ἠξίωσε	τὸν	φέροντα τὴν ἀγγελίην. Περίανδρος δὲ
[3, 74]	ὁ Κύρου Σμέρδις, καὶ ἐξαρνησαμένου	τὸν	φόνον αὐτοῦ. ~Φαμένου δὲ καὶ
[3, 96]	Εὐρώπῃ μέχρι Θεσσαλίης οἰκημένων. (τοῦτον	τὸν	φόρον θησαυρίζει βασιλεὺς τρόπῳ τοιῷδε·
[3, 118]	τὰς ῥῖνας, καὶ ἀνείρας περὶ	τὸν	χαλινὸν τοῦ ἵππου περὶ τοὺς
[3, 127]	μεγάλην τὴν ἰσχὺν πυνθανόμενος ἔχειν·	τὸν	χίλιοι μὲν Περσέων ἐδορυφόρεον, εἶχε
[3, 58]	Πυθίη ἔχρησέ σφι τάδε. ~Τοῦτον	τὸν	χρησμὸν οὐκ οἷοί τε ἦσαν
[3, 57]	τῶν Σιφνίων πρήγματα ἤκμαζε τοῦτον	τὸν	χρόνον, καὶ νησιωτέων μάλιστα ἐπλούτεον,
[3, 104]	οὗ ἀγορῆς διαλύσιος. τοῦτον δὲ	τὸν	χρόνον καίει πολλῷ μᾶλλον ἢ
[3, 148]	ἐξέσμων αὐτά, ὃ δ᾽ ἂν	τὸν	χρόνον τοῦτον τῷ Κλεομένεϊ τῷ
[3, 22]	αὐτῶν τὰ εἵματα. (δεύτερα δὲ	τὸν	χρυσὸν εἰρώτα τὸν στρεπτὸν τὸν
[3, 104]	ζεύξι τοιαύτῃ χρεώμενοι ἐλαύνουσι ἐπὶ	τὸν	χρυσὸν λελογισμένως ὅκως καυμάτων τῶν
[3, 102]	εἰσὶ Ἰνδῶν καὶ οἱ ἐπὶ	τὸν	χρυσὸν στελλόμενοι εἰσὶ οὗτοι· κατὰ
[3, 26]	νῆσος. (ἐς μὲν δὴ τοῦτον	τὸν	χῶρον λέγεται ἀπικέσθαι τὸν στρατόν,
[3, 105]	ψύχει. ~Ἐπεὰν δὲ ἔλθωσι ἐς	τὸν	χῶρον οἱ Ἰνδοὶ ἔχοντες θυλάκια,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 13/05/2005