Livre, chapitre
[3, 52]	πρήσσεις, ἢ τὴν τυραννίδα καὶ	τὰ	ἀγαθὰ τὰ νῦν ἐγὼ ἔχω,
[3, 80]	ἔδει εἶναι, ἔχοντά γε πάντα	τὰ	ἀγαθά. τὸ δὲ ὑπεναντίον τούτου
[3, 37]	ἢ τὸν ἱρέα· ταῦτα δὲ	τὰ	ἀγάλματα καὶ ἐνέπρησε πολλὰ κατασκώψας.
[3, 126]	οὐ πρὸς ἡδονήν οἱ ἦν	τὰ	ἀγγελλόμενα, κτείνει μιν ὀπίσω κομιζόμενον,
[3, 106]	ἐσήμηνα ἁρπαζόμενος. (τὰ δὲ δένδρεα	τὰ	ἄγρια αὐτόθι φέρει καρπὸν εἴρια
[3, 149]	νούσου ἥ μιν κατέλαβε νοσῆσαι	τὰ	αἰδοῖα. ~Ἐπὶ δὲ Σάμον στρατεύματος
[3, 17]	ἔστι ἀληθέως, καὶ πρὸς ταύτῃ	τὰ	ἄλλα κατοψομένους, δῶρα δὲ τῷ
[3, 4]	διεκπερᾷ, ἐπελθὼν φράζει μὲν καὶ	τὰ	ἄλλα τὰ Ἀμάσιος πρήγματα, ἐξηγέεται
[3, 4]	φράζει μὲν καὶ τὰ ἄλλα	τὰ	Ἀμάσιος πρήγματα, ἐξηγέεται δὲ καὶ
[3, 6]	ἐκ Μέμφιος ἐς ταῦτα δὴ	τὰ	ἄνυδρα τῆς Συρίης κομίζειν πλήσαντας
[3, 10]	Θηβαῖοι. Οὐ γὰρ δὴ ὕεται	τὰ	ἄνω τῆς Αἰγύπτου τὸ παράπαν·
[3, 78]	τηνικαῦτα ἐόντες τε ἔσω καὶ	τὰ	ἀπὸ Πρηξάσπεος γενόμενα ἐν βουλῇ
[3, 43]	εὐτυχέων τὰ πάντα, ὃς καὶ	τὰ	ἀποβάλλει εὑρίσκει. (πέμψας δέ οἱ
[3, 118]	μετὰ τὴν ἐπανάστασιν. ἤθελε ἐς	τὰ	βασιλήια ἐσελθὼν χρηματίσασθαι τῷ βασιλέι·
[3, 72]	αὐτὸς ὅτεῳ τρόπῳ πάριμεν ἐς	τὰ	βασιλήια καὶ ἐπιχειρήσομεν αὐτοῖσι. φυλακὰς
[3, 84]	τὸ κοινὸν ἐβούλευσαν, παριέναι ἐς	τὰ	βασιλήια πάντα τὸν βουλόμενον τῶν
[3, 76]	γνώμην καὶ ἔπειτα ἤισαν ἐπὶ	τὰ	βασιλήια τεθαρσηκότες τοῖσι ὄρνισι. ~Ἐπιστᾶσι
[3, 80]	μουναρχίη, τῇ ἔξεστι ἀνευθύνῳ ποιέειν	τὰ	βούλεται; καὶ γὰρ ἂν τὸν
[3, 128]	ἀποπειρώμενος δὲ τῶν δορυφόρων ἐδίδου	τὰ	βυβλία ὁ Βαγαῖος, εἰ ἐνδεξαίατο
[3, 107]	Φοίνικες ἐξάγουσι· ταύτην θυμιῶντες λαμβάνουσι·	τὰ	γὰρ δένδρεα ταῦτα τὰ λιβανωτοφόρα
[3, 75]	γάρ οἱ εἶναι ἀσφαλὲς λέγειν	τὰ	γενόμενα) ἐν δὲ τῷ παρεόντι,
[3, 69]	ἐγεγόνεε, πέμψασα ἐσήμηνε τῷ πατρὶ	τὰ	γενόμενα. ~Ὁ δὲ Ὀτάνης παραλαβὼν
[3, 57]	ὅμοια τοῖσι πλουσιωτάτοισι· αὐτοὶ δὲ	τὰ	γινόμενα τῷ ἐνιαυτῷ ἑκάστῳ χρήματα
[3, 81]	τυραννίδα παύων, λελέχθω κἀμοὶ ταῦτα,	τὰ	δ᾽ ἐς τὸ πλῆθος ἄνωγε
[3, 106]	ὁ δὲ ὥσπερ ἐσήμηνα ἁρπαζόμενος.	(τὰ	δὲ δένδρεα τὰ ἄγρια αὐτόθι
[3, 80]	τις κάρτα, ἄχθεται ἅτε θωπί.	τὰ	δὲ δὴ μέγιστα ἔρχομαι ἐρέων·
[3, 122]	τὰ μὲν αὐτῶν αὐτὸς ἔχε,	τὰ	δὲ ἐμὲ ἔα ἔχειν· εἵνεκέν
[3, 82]	πλῆθος ἔχοντα δοκέει ὀρθῶς λέξαι,	τὰ	δὲ ἐς ὀλιγαρχίην οὐκ ὀρθῶς.
[3, 3]	τὰ μὲν ἄνω κάτω θήσω,	τὰ	δὲ κάτω „ἄνω„ Ταῦτα εἰπεῖν
[3, 72]	τὰ μέν κου καταιδεόμενος ἡμέας,	τὰ	δέ κου καὶ δειμαίνων· τοῦτο
[3, 13]	Λιβύων ἐλθόντα δῶρα φιλοφρόνως ἐδέξατο·	τὰ	δὲ παρὰ Κυρηναίων ἀπικόμενα μεμφθείς,
[3, 97]	τὸ ὄρος ὑπὸ Πέρσῃσι ἄρχεται,	τὰ	δὲ πρὸς βορέην ἄνεμον τοῦ
[3, 90]	ἵππον τὴν Κιλικίην χώρην ἀναισιμοῦτο,	τὰ	δὲ τριηκόσια καὶ ἑξήκοντα Δαρείῳ
[3, 57]	ἐς Σίφνον, (χρημάτων γὰρ ἐδέοντο,	τὰ	δὲ τῶν Σιφνίων πρήγματα ἤκμαζε
[3, 46]	τὰ μὲν πρῶτα λεχθέντα ἐπιλελῆσθαι,	τὰ	δὲ ὕστατα οὐ συνιέναι. (μετὰ
[3, 80]	κεκορημένος ἔρδει πολλὰ καὶ ἀτάσθαλα,	τὰ	δὲ φθόνῳ. καίτοι ἄνδρα γε
[3, 76]	Δαρεῖον αὐτίκα τε ἰέναι καὶ	τὰ	δεδογμένα ποιέειν μηδὲ ὑπερβάλλεσθαι. (ὠθιζομένων
[3, 110]	δεινόν, καὶ ἐς ἀλκὴν ἄλκιμα·	τὰ	δεῖ ἀπαμυνομένους ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν
[3, 155]	ἐμοί τε καὶ Πέρσῃσι μελήσει	τὰ	δεῖ „ποιέειν„ ~Ταῦτα ἐντειλάμενος ἤιε
[3, 16]	ἐς Σάιν πόλιν, βουλόμενος ποιῆσαι	τὰ	δὴ καὶ ἐποίησε. ἐπείτε γὰρ
[3, 135]	ἐκπειρῷτο Δαρεῖος, οὔτι ἐπιδραμὼν πάντα	τὰ	διδόμενα ἐδέκετο, ἀλλὰ τὰ μὲν
[3, 135]	πολλαπλήσια ἀντιδώσειν· πρὸς δὲ ἐς	τὰ	δῶρα ὁλκάδα οἱ ἔφη συμβαλέεσθαι
[3, 21]	ὡς ἀπίκοντο οἱ Ἰχθυοφάγοι, διδόντες	τὰ	δῶρα τῷ, βασιλέι αὐτῶν ἔλεγον
[3, 79]	ἕτερα τοιαῦτα ποιέειν, σπασάμενοι δὲ	τὰ	ἐγχειρίδια ἔκτεινον ὅκου τινὰ Μάγον
[3, 77]	(οἳ δὲ διακελευσάμενοι καὶ σπασάμενοι	τὰ	ἐγχειρίδια τούτους μὲν τοὺς ἴσχοντας
[3, 107]	ὑπόπτεροι, μικροὶ τὰ μεγάθεα, ποικίλοι	τὰ	εἴδεα, φυλάσσουσι πλήθεϊ πολλοὶ περὶ
[3, 22]	ἔφη εἶναι, δολερὰ δὲ αὐτῶν	τὰ	εἵματα. (δεύτερα δὲ τὸν χρυσὸν
[3, 66]	ἠπιστέατο ἐπὶ διαβολῇ εἰπεῖν Καμβύσεα	τὰ	εἶπε περὶ τοῦ Σμέρδιος θανάτου,
[3, 7]	παρασκευάσαντες ἐς Αἴγυπτον, κατὰ δὴ	τὰ	εἰρημένα σάξαντες ὕδατι, ἐπείτε τάχιστα
[3, 25]	τὴν στρατιήν, αὐτίκα πάντα αὐτοὺς	τὰ	εἶχον σιτίων ἐχόμενα ἐπελελοίπεε, μετὰ
[3, 89]	προστάσσων, καὶ ὑπερβαίνων τοὺς προσεχέας	τὰ	ἑκαστέρω ἄλλοισι ἄλλα ἔθνεα νέμων.
[3, 135]	καὶ τοῖσι ἀδελφεοῖσι ἐκέλευε πάντα	τὰ	ἐκείνου ἔπιπλα λαβόντα ἄγειν, φὰς
[3, 39]	φίλῳ ἔφη χαριεῖσθαι μᾶλλον ἀποδιδοὺς	τὰ	ἔλαβε ἢ ἀρχὴν μηδὲ λαβών.
[3, 155]	εἶπε εἰ μέν τοι ὑπερετίθεα	τὰ	ἔμελλον ποιήσειν, οὐκ ἄν με
[3, 5]	οὐ πολλῷ ἐλάσσονος, ἀπὸ ταύτης	τὰ	ἐμπόρια τὰ ἐπὶ θαλάσσης μέχρι
[3, 106]	εἴρηκα· ἐν ταύτῃ τοῦτο μὲν	τὰ	ἔμψυχα, τετράποδά τε καὶ τὰ
[3, 59]	ἔτεα πέντε, ὥστε τὰ ἱρὰ	τὰ	ἐν Κυδωνίῃ ἐόντα νῦν οὗτοι
[3, 143]	ἦν Λυκάρητος, ἵνα εὐπετεστέρως κατάσχῃ	τὰ	ἐν τῇ Σάμῳ πρήγματα, κατακτείνει
[3, 65]	τὴν ἀρχὴν μηδ᾽ ἐπιχειρήσασι ἀνασώζειν	τὰ	ἐναντία τούτοισι ἀρῶμαι ὑμῖν γενέσθαι,
[3, 62]	Ἀγβατάνοισι, προηγόρευε στὰς ἐς μέσον	τὰ	ἐντεταλμένα ἐκ τοῦ Μάγου. (Καμβύσης
[3, 53]	ἀγαθὰ „ἄλλοισι„ (ἣ μὲν δὴ	τὰ	ἐπαγωγότατα διδαχθεῖσα ὑπὸ τοῦ πατρὸς
[3, 115]	τοῦτο μελετῶν, ὅκως θάλασσα ἐστὶ	τὰ	ἐπέκεινα Εὐρώπης. ἐξ ἐσχάτης δ᾽
[3, 156]	κατοικτίζετο, φὰς ὑπὸ Δαρείου πεπονθέναι	τὰ	ἐπεπόνθεε ὑπ᾽ ἑωυτοῦ, παθεῖν δὲ
[3, 73]	νοσέοντι παρεγένοντο, πάντως κου μέμνησθε	τὰ	ἐπέσκηψε Πέρσῃσι τελευτῶν τὸν βίον
[3, 5]	ἐλάσσονος, ἀπὸ ταύτης τὰ ἐμπόρια	τὰ	ἐπὶ θαλάσσης μέχρι Ἰηνύσου πόλιος
[3, 53]	κακὸν ἰῶ. πολλοὶ τῶν δικαίων	τὰ	ἐπιεικέστερα προτιθεῖσι, πολλοὶ δὲ ἤδη
[3, 16]	μέλλοντα γίνεσθαι, οὕτω δὴ ἀκεόμενος	τὰ	ἐπιφερόμενα τὸν μὲν ἄνθρωπον τοῦτον
[3, 157]	μιν οἱ Βαβυλώνιοι τοῖσι ἔπεσι	τὰ	ἔργα παρεχόμενον ὅμοια, πάγχυ περιχαρέες
[3, 126]	Δασκυλείου ὕπαρχον, ὅς οἱ ὠνείδισε	τὰ	ἐς Πολυκράτεα ἔχοντα, κατὰ δὲ
[3, 25]	λόγον ἑωυτῷ δοὺς ὅτι ἐς	τὰ	ἔσχατα γῆς ἔμελλε στρατεύεσθαι· (οἷα
[3, 97]	ὀδόντας μεγάλους εἴκοσι. (Κόλχοι δὲ	τὰ	ἐτάξαντο ἐς τὴν δωρεὴν καὶ
[3, 97]	ἔτι φροντίζει) οὗτοι ὦν δῶρα	τὰ	ἐτάξαντο ἔτι καὶ ἐς ἐμὲ
[3, 148]	δὲ ἐς αὐτὴν καὶ ἀνενεικάμενος	τὰ	ἔχων ἐξεχώρησε, ἐποίεε τοιάδε· ὅκως
[3, 111]	μεγάλας φορέειν ταῦτα τὰ κάρφεα	τὰ	ἡμεῖς ἀπὸ Φοινίκων μαθόντες κινάμωμον
[3, 65]	Πέρσαι γίνεταί μοι ἀναγκαιότατον ἐντέλλεσθαι	τὰ	θέλω μοι γενέσθαι τελευτῶν τὸν
[3, 59]	εὐδαιμόνησαν ἐπ᾽ ἔτεα πέντε, ὥστε	τὰ	ἱρὰ τὰ ἐν Κυδωνίῃ ἐόντα
[3, 130]	ἰήμασι χρεώμενος καὶ ἤπια μετὰ	τὰ	ἰσχυρὰ προσάγων ὕπνου τέ μιν
[3, 116]	ἄλλην χώρην καὶ ἐντὸς ἀπέργουσαι,	τὰ	κάλλιστα δοκέοντα ἡμῖν εἶναι καὶ
[3, 106]	δ᾽ ἐσχατιαί κως τῆς οἰκεομένης	τὰ	κάλλιστα ἔλαχον, κατά περ ἡ
[3, 27]	αὐτίκα οἱ Αἰγύπτιοι εἵματα ἐφόρεον	τὰ	κάλλιστα καὶ ἦσαν ἐν θαλίῃσι.
[3, 111]	δὲ λέγουσι μεγάλας φορέειν ταῦτα	τὰ	κάρφεα τὰ ἡμεῖς ἀπὸ Φοινίκων
[3, 82]	ἐγγίνεσθαι· κακότητος τοίνυν ἐγγινομένης ἐς	τὰ	κοινὰ ἔχθεα μὲν οὐκ ἐγγίνεται
[3, 82]	δὲ ἰσχυραί· οἱ γὰρ κακοῦντες	τὰ	κοινὰ συγκύψαντες ποιεῦσι. τοῦτο δὲ
[3, 156]	πυλουροί, ταῦτα ὡς ἤκουσαν, ἐπὶ	τὰ	κοινὰ τῶν Βαβυλωνίων· καταστὰς δὲ
[3, 99]	φάμενοι αὐτὸν τηκόμενον τῇ νούσῳ	τὰ	κρέα σφίσι διαφθείρεσθαι· ὁ δὲ
[3, 18]	τὰς μὲν νύκτας ἐπιτηδεύοντας τιθέναι	τὰ	κρέα τοὺς ἐν τέλεϊ ἑκάστοτε
[3, 20]	αὐτοὺς ἐς τοὺς Αἰθίοπας ἐντειλάμενος	τὰ	λέγειν χρῆν καὶ δῶρα φέροντας
[3, 128]	τε βυβλία σεβομένους μεγάλως καὶ	τὰ	λεγόμενα ἐκ τῶν βυβλίων ἔτι
[3, 38]	Ἑλλήνων καὶ δι᾽ ἑρμηνέος μανθανόντων	τὰ	λεγόμενα, ἐπὶ τίνι χρήματι δεξαίατ᾽
[3, 107]	λαμβάνουσι· τὰ γὰρ δένδρεα ταῦτα	τὰ	λιβανωτοφόρα ὄφιες ὑπόπτεροι, μικροὶ τὰ
[3, 72]	ἔργῳ δέ· ἄλλα δ᾽ ἐστὶ	τὰ	λόγῳ μὲν οἷά τε, ἔργον
[3, 72]	τοῖσιδε. (Ὀτάνη, ἦ πολλά ἐστι	τὰ	λόγῳ μὲν οὐκ οἷά τε
[3, 107]	τὰ λιβανωτοφόρα ὄφιες ὑπόπτεροι, μικροὶ	τὰ	μεγάθεα, ποικίλοι τὰ εἴδεα, φυλάσσουσι
[3, 111]	ἀπογινομένων καὶ τῶν ἄλλων ὑποζυγίων	τὰ	μέλεα διαταμόντας ὡς μέγιστα κομίζειν
[3, 111]	αὐτέων· τὰς δὲ ὄρνιθας καταπετομένας	τὰ	μέλεα τῶν ὑποζυγίων ἀναφορέειν ἐπὶ
[3, 34]	„τὸν δὲ εἰπεῖν ὦ δέσποτα,	τὰ	μὲν ἄλλα πάντα μεγάλως ἐπαινέαι,
[3, 3]	ἐπεὰν ἐγὼ γένωμαι ἀνήρ, Αἰγύπτου	τὰ	μὲν ἄνω κάτω θήσω, τὰ
[3, 122]	ἐμὲ ἐκκομίσας αὐτὸν καὶ χρήματα,	τὰ	μὲν αὐτῶν αὐτὸς ἔχε, τὰ
[3, 80]	ἔχων ταῦτα ἔχει πᾶσαν κακότητα·	τὰ	μὲν γὰρ ὕβρι κεκορημένος ἔρδει
[3, 82]	ἀπεδείκνυτο γνώμην, λέγων ἐμοὶ δὲ	τὰ	μὲν εἶπε Μεγάβυζος ἐς τὸ
[3, 135]	πάντα τὰ διδόμενα ἐδέκετο, ἀλλὰ	τὰ	μὲν ἑωυτοῦ κατὰ χώρην ἔφη
[3, 72]	τοιῶνδε οὐδεὶς ὅστις οὐ παρήσει,	τὰ	μέν κου καταιδεόμενος ἡμέας, τὰ
[3, 14]	ἀμείβετο τοῖσιδε. (Ὦ παῖ Κύρου,	τὰ	μὲν οἰκήια ἦν μέζω κακὰ
[3, 81]	ὀλιγαρχίῃ ἐκέλευε ἐπιτρέπειν, λέγων τάδε.	τὰ	μὲν Ὀτάνης εἶπε τυραννίδα παύων,
[3, 13]	(ἕτερα) τοιαῦτα ἐποίησαν. (Καμβύσης δὲ	τὰ	μὲν παρὰ Λιβύων ἐλθόντα δῶρα
[3, 85]	ἐπήγαγε τὸν Δαρείου ἵππον, καὶ	τὰ	μὲν πολλὰ περιῆγε ἀγχοῦ τῇ
[3, 46]	σφι τῇ πρώτῃ καταστάσι ὑπεκρίναντο	τὰ	μὲν πρῶτα λεχθέντα ἐπιλελῆσθαι, τὰ
[3, 39]	ὃς ἔσχε Σάμον ἐπαναστάς, (καὶ	τὰ	μὲν πρῶτα τριχῇ δασάμενος τὴν
[3, 53]	ἐπιεικέστερα προτιθεῖσι, πολλοὶ δὲ ἤδη	τὰ	μητρώια διζήμενοι τὰ πατρώια ἀπέβαλον.
[3, 52]	τὴν τυραννίδα καὶ τὰ ἀγαθὰ	τὰ	νῦν ἐγὼ ἔχω, ταῦτα ἐόντα
[3, 148]	βασιλεύοντι Σπάρτης, προῆγέ μιν ἐς	τὰ	οἰκία· ὅκως δὲ ἴδοιτο Κλεομένης
[3, 53]	σφεα ἀπελθὼν ἔχειν; ἄπιθι ἐς	τὰ	οἰκία, παῦσαι σεωυτὸν ζημιῶν. (φιλοτιμίη
[3, 52]	τοὺς κρέσσονας τεθυμῶσθαι, ἄπιθι ἐς	τὰ	„οἰκία„ (Περίανδρος μὲν τούτοισι αὐτὸν
[3, 41]	ποιήσας ἀπέπλεε, ἀπικόμενος δὲ ἐς	τὰ	οἰκία συμφορῇ ἐχρᾶτο. ~Πέμπτῃ δὲ
[3, 42]	μέγα ποιεύμενος ταῦτα ἤιε ἐς	τὰ	οἰκία, τὸν δὲ ἰχθὺν τάμνοντες
[3, 67]	ἑπτὰ τοὺς ἐπιλοίπους Καμβύσῃ ἐς	τὰ	ὀκτὼ ἔτεα τῆς πληρώσιος· (ἐν
[3, 121]	εἴτ᾽ ἐκ προνοίης αὐτὸν κατηλογέοντα	τὰ	Ὀροίτεω πρήγματα, εἴτε καὶ συντυχίη
[3, 12]	μὲν γὰρ τῶν Περσέων ἔκειτο	τὰ	ὀστέα, ὡς ἐχωρίσθη κατ᾽ ἀρχάς,
[3, 113]	ὀίων σφι ἐστὶ θώματος ἄξια,	τὰ	οὐδαμόθι ἑτέρωθι ἐστί. τὸ μὲν
[3, 66]	Καμβύσεα τὸν Κύρου, βασιλεύσαντα μὲν	τὰ	πάντα ἑπτὰ ἔτεα καὶ πέντε
[3, 44]	δὴ ὦν τὸν Πολυκράτεα εὐτυχέοντα	τὰ	πάντα ἐστρατεύοντο Λακεδαιμόνιοι, ἐπικαλεσαμένων τῶν
[3, 25]	περὶ τὴν πόλιν. ~Θεησάμενοι δὲ	τὰ	πάντα οἱ κατάσκοποι ἀπαλλάσσοντο ὀπίσω.
[3, 74]	ἀπάτην ἐς Πέρσας γεγονυῖαν, ὑπισχνεύμενοι	τὰ	πάντα οἱ μυρία δώσειν. (ὑποσχομένου
[3, 43]	εὖ τελευτήσειν μέλλοι Πολυκράτης εὐτυχέων	τὰ	πάντα, ὃς καὶ τὰ ἀποβάλλει
[3, 80]	ἐν γὰρ τῷ πολλῷ ἔνι	τὰ	„πάντα„ ~Ὀτάνης μὲν δὴ ταύτην
[3, 40]	αἰῶνα ἐναλλὰξ πρήσσων ἢ εὐτυχέειν	τὰ	πάντα. (οὐδένα γάρ κω λόγῳ
[3, 64]	γηραιός, ἐν τοῖσί οἱ ἦν	τὰ	πάντα πρήγματα· τὸ δὲ χρηστήριον
[3, 40]	οὐ κακῶς ἐτελεύτησε πρόρριζος, εὐτυχέων	τὰ	πάντα. σύ νυν ἐμοὶ πειθόμενος
[3, 23]	διὰ τοῦτο ἂν εἶεν, τούτῳ	τὰ	πάντα χρεώμενοι, μακρόβιοι. (ἀπὸ τῆς
[3, 136]	τὴν Ἑλλάδα, προσίσχοντες δὲ αὐτῆς	τὰ	παραθαλάσσια ἐθηεῦντο καὶ ἀπεγράφοντο, ἐς
[3, 135]	ἐνετέλλετό σφι ἑπομένους Δημοκήδεϊ διεξελθεῖν	τὰ	παραθαλάσσια τῆς Ἑλλάδος, ὅκως τε
[3, 136]	Ἀριστοφιλίδης ἔλυσε τοὺς Πέρσας, καὶ	τὰ	παρέλαβε τῶν νεῶν ἀπέδωκέ σφι.
[3, 57]	ἐχρέωντο τῷ χρηστηρίῳ εἰ αὐτοῖσι	τὰ	παρεόντα ἀγαθὰ οἷά τε ἐστὶ
[3, 53]	δὲ ἤδη τὰ μητρώια διζήμενοι	τὰ	πατρώια ἀπέβαλον. τυραννὶς χρῆμα σφαλερόν,
[3, 4]	λόγου οὐ σμικροῦ ἐπιστάμενόν τε	τὰ	περὶ Αἴγυπτον ἀτρεκέστατα, μεταδιώκει ὁ
[3, 16]	πυθόμενος ἐκ μαντηίου ὁ Ἄμασις	τὰ	περὶ ἑωυτὸν ἀποθανόντα μέλλοντα γίνεσθαι,
[3, 76]	ὁδῷ μέσῃ στείχοντες ἐγίνοντο καὶ	τὰ	περὶ Πρηξάσπεα γεγονότα ἐπυνθάνοντο. ἐνθαῦτα
[3, 13]	οἱ δὲ προσεχέες Λίβυες δείσαντες	τὰ	περὶ τὴν Αἴγυπτον γεγονότα παρέδοσαν
[3, 140]	εἶπε ὦν ὁ Συλοσῶν πάντα	τὰ	περὶ τὴν χλανίδα γενόμενα, καὶ
[3, 38]	τίθεσθαι· ὡς δὲ οὕτω νενομίκασι	τὰ	περὶ τοὺς νόμους πάντες ἄνθρωποι,
[3, 122]	Ἑλλάδος. εἰ δέ μοι ἀπιστέεις	τὰ	περὶ τῶν χρημάτων, πέμψον ὅστις
[3, 2]	(εἰ γὰρ τινὲς καὶ ἄλλοι,	τὰ	Περσέων νόμιμα ἐπιστέαται καὶ Αἰγύπτιοι)
[3, 160]	ἀνὰ πᾶν ἔτος ἐδίδου ταῦτα	τὰ	Πέρσῃσι ἐστὶ τιμιώτατα, καὶ τὴν
[3, 137]	δὲ Κροτωνιητέων οἳ μὲν καταρρωδέοντες	τὰ	Περσικὰ πρήγματα προϊέναι ἕτοιμοι ἦσαν,
[3, 106]	τὰ ἔμψυχα, τετράποδά τε καὶ	τὰ	πετεινά, πολλῷ μέζω ἢ ἐν
[3, 136]	Ταραντίνων ὁ βασιλεὺς τοῦτο μὲν	τὰ	πηδάλια παρέλυσε τῶν Μηδικέων νεῶν,
[3, 137]	ἐκχρήσει περιυβρίσθαι; κῶς δὲ ὑμῖν	τὰ	πιεύμενα ἕξει καλῶς, ἢν ἀπέλησθε
[3, 8]	αὐτὰς τρόπῳ τοιῷδε· τῶν βουλομένων	τὰ	πιστὰ ποιέεσθαι ἄλλος ἀνήρ, ἀμφοτέρων
[3, 137]	ἔπεα τάδε. ἄνδρες Κροτωνιῆται, ὁρᾶτε	τὰ	ποιέετε· ἄνδρα βασιλέος δρηπέτην γενόμενον
[3, 14]	ἐσήμαινον. Θωμάσας δὲ ὁ Καμβύσης	τὰ	ποιεύμενα, πέμψας ἄγγελον εἰρώτα αὐτὸν
[3, 42]	πρῆγμα, γράφει ἐς βυβλίον πάντα	τὰ	ποιήσαντά μιν οἷα καταλελάβηκε, γράψας
[3, 4]	Φάνης, καὶ γνώμην ἱκανὸς καὶ	τὰ	πολεμικὰ ἄλκιμος. (Οὗτος ὁ Φάνης
[3, 136]	ἐθηεῦντο καὶ ἀπεγράφοντο, ἐς ὃ	τὰ	πολλὰ αὐτῆς καὶ ὀνομαστὰ θεησάμενοι
[3, 148]	οἰκία· ὅκως δὲ ἴδοιτο Κλεομένης	τὰ	ποτήρια, ἀπεθώμαζέ τε καὶ ἐξεπλήσσετο·
[3, 66]	πολλὴ ὑπεκέχυτο τοὺς Μάγους ἔχειν	τὰ	πρήγματα, ἀλλ᾽ ἠπιστέατο ἐπὶ διαβολῇ
[3, 81]	οὐδὲν οἰκήιον, ὠθέει τε ἐμπεσὼν	τὰ	πρήγματα ἄνευ νόου, χειμάρρῳ ποταμῷ
[3, 53]	συνεγινώσκετο ἑωυτῷ οὐκέτι εἶναι δυνατὸς	τὰ	πρήγματα ἐπορᾶν τε καὶ διέπειν,
[3, 39]	δὲ ὀλίγῳ αὐτίκα τοῦ Πολυκράτεος	τὰ	πρήγματα ηὔξετο καὶ ἦν βεβωμένα
[3, 80]	ἐκέλευε ἐς μέσον Πέρσῃσι καταθεῖναι	τὰ	πρήγματα, λέγων τάδε. ἐμοὶ δοκέει
[3, 89]	ὃ μὲν ὅτι ἐκαπήλευε πάντα	τὰ	πρήγματα, ὁ δὲ ὅτι χαλεπός
[3, 134]	γηράσκοντι δὲ συγγηράσκουσι καὶ ἐς	τὰ	πρήγματα πάντα „ἀπαμβλύνονται„ (ἣ μὲν
[3, 145]	καὶ δὴ τότε ἐπακούσας τε	τὰ	πρησσόμενα καὶ διακύψας διὰ τῆς
[3, 140]	ἐς τὰ Σοῦσα ἵζετο ἐς	τὰ	πρόθυρα τῶν βασιλέος οἰκίων καὶ
[3, 146]	Πέρσας ἤθελε ὡς ἀσθενέστατα ποιῆσαι	τὰ	Σάμια πρήγματα καὶ οὕτω παραδιδόναι,
[3, 53]	ἤδη καὶ παρηβηκώς· μὴ δῷς	τὰ	σεωυτοῦ ἀγαθὰ „ἄλλοισι„ (ἣ μὲν
[3, 25]	σιτίων ἐχόμενα ἐπελελοίπεε, μετὰ δὲ	τὰ	σιτία καὶ τὰ ὑποζύγια ἐπέλιπε
[3, 70]	δὲ τούτων ἓξ παραγίνεται ἐς	τὰ	Σοῦσα Δαρεῖος ὁ Ὑστάσπεος ἐκ
[3, 140]	τὸ εἷμα. ἀναβὰς δὲ ἐς	τὰ	Σοῦσα ἵζετο ἐς τὰ πρόθυρα
[3, 129]	ἀνακομισθέντων τῶν Ὀροίτεω χρημάτων ἐς	τὰ	Σοῦσα, συνήνεικε χρόνῳ οὐ πολλῷ
[3, 14]	τε αὐχένας κάλῳ δεδεμένους καὶ	τὰ	στόματα ἐγκεχαλινωμένους· (ἤγοντο δὲ ποινὴν
[3, 62]	σμικρόν· ἐγὼ γὰρ αὐτός, ποιήσας	τὰ	σύ με ἐκέλευες, ἔθαψά μιν
[3, 158]	ἀπεδέδεκτο. ~Προσβολὴν δὲ Δαρείου κατὰ	τὰ	συγκείμενα ποιευμένου πέριξ τὸ τεῖχος,
[3, 109]	ἔτι ἐν τῇ γαστρὶ ἐόντα	τὰ	τέκνα διεσθίει τὴν μητέρα, διαφαγόντα
[3, 119]	γνώμην, τὸν ἄνδρα τε καὶ	τὰ	τέκνα ἐγκαταλιποῦσα, τὸν ἀδελφεὸν εἵλευ
[3, 45]	δ᾽ ὑπ᾽ ἑωυτῷ ἐόντων πολιητέων	τὰ	τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας ὁ
[3, 14]	ἀντεβόων τε καὶ ἀντέκλαιον ὁρῶντες	τὰ	τέκνα κεκακωμένα, ὁ δὲ Ψαμμήνιτος
[3, 38]	γε ἢ μαινόμενον ἄνδρα γέλωτα	τὰ	τοιαῦτα τίθεσθαι· ὡς δὲ οὕτω
[3, 78]	συνέμισγον ἀλλήλοισι. τῷ μὲν δὴ	τὰ	τόξα ἀναλαβόντι αὐτῶν, ἐόντων τε
[3, 78]	(ὃ μὲν δὴ αὐτῶν φθάνει	τὰ	τόξα κατελόμενος, ὁ δὲ πρὸς
[3, 78]	ὁ δὲ ἕτερος, ἐπείτε οἱ	τὰ	τόξα οὐδὲν χρηστὰ ἐγίνετο, ἦν
[3, 21]	βασιλέι, ἐπεὰν οὕτω εὐπετέως ἕλκωσι	τὰ	τόξα Πέρσαι ἐόντα μεγάθεϊ τοσαῦτα,
[3, 73]	μὴ πειρωμένοισι ἀνακτᾶσθαι τὴν ἀρχήν·	τὰ	τότε οὐκ ἐνεδεκόμεθα, ἀλλ᾽ ἐπὶ
[3, 16]	ἐποίησε. ἐπείτε γὰρ ἐσῆλθε ἐς	τὰ	τοῦ Ἀμάσιος οἰκία, αὐτίκα ἐκέλευε
[3, 153]	γεγονὸς ἐβουλεύετο. (καί οἱ πρὸς	τὰ	τοῦ Βαβυλωνίου ῥήματα, ὃς κατ᾽
[3, 142]	νῦν ὑμέων ἄρχειν. ἐγὼ δὲ	τὰ	τῷ πέλας ἐπιπλήσσω, αὐτὸς κατὰ
[3, 69]	τοῦ Ὀτάνεω θυγάτηρ, πάντα ἐπιτελέουσα	τὰ	ὑπεδέξατο τῷ πατρί, ἐπείτε αὐτῆς
[3, 25]	μετὰ δὲ τὰ σιτία καὶ	τὰ	ὑποζύγια ἐπέλιπε κατεσθιόμενα. (εἰ μέν
[3, 122]	χρήματά τοι οὐκ εἶναι κατὰ	τὰ	φρονήματα. σύ νυν ὧδε ποιήσας
[3, 123]	κάρτα βραχέος τοῦ περὶ αὐτὰ	τὰ	χείλεα, ἐπιπολῆς τῶν λίθων χρυσὸν
[3, 111]	ὡς μέγιστα κομίζειν ἐς ταῦτα	τὰ	χωρία, καί σφεα θέντας ἀγχοῦ
[3, 22]	τὸν στρεπτὸν τὸν περιαυχένιον καὶ	τὰ	ψέλια· ἐξηγεομένων δὲ τῶν Ἰχθυοφάγων
[3, 69]	Σμέρδιος Κῦρος ὁ Καμβύσεω ἄρχων	τὰ	ὦτα ἀπέταμε ἐπ᾽ αἰτίῃ δή
[3, 69]	εἰ γὰρ δὴ μὴ τυγχάνει	τὰ	ὦτα ἔχων, ἐπίλαμπτος δὲ ἀφάσσουσα
[3, 69]	μάθῃς αὐτὸν κατυπνωμένον, ἄφασον αὐτοῦ	τὰ	ὦτα· καὶ ἢν μὲν φαίνηται
[3, 154]	γὰρ ἑωυτοῦ τὴν ῥῖνα καὶ	τὰ	ὦτα καὶ τὴν κόμην κακῶς
[3, 69]	δὲ καρτερῶς τοῦ Μάγου ἤφασε	τὰ	ὦτα. μαθοῦσα δὲ οὐ χαλεπῶς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 13/05/2005