Livre, chapitre
[3, 62]	γὰρ αὐτός, ποιήσας τὰ σύ	με	ἐκέλευες, ἔθαψά μιν χερσὶ τῇσι
[3, 35]	Πέρσας τε λέγειν ἀληθέα καί	με	μὴ „σωφρονέειν„ (ταῦτα δὲ εἰπόντα
[3, 155]	τὰ ἔμελλον ποιήσειν, οὐκ ἄν	με	περιεῖδες· νῦν δ᾽ ἐπ᾽ ἐμεωυτοῦ
[3, 34]	δὲ λέγεται τάδε. (Πρήξασπες, κοῖόν	με	τινὰ νομίζουσι Πέρσαι εἶναι ἄνδρα
[3, 65]	σφι τάδε. ὦ Πέρσαι, καταλελάβηκέ	με,	τὸ πάντων μάλιστα ἔκρυπτον πρηγμάτων,
[3, 34]	θυμωθέντα τοιάδε ἀμείβεσθαι. νῦν ἄρα	με	φασὶ Πέρσαι οἴνῳ προσκείμενον παραφρονέειν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 13/05/2005