Livre, chapitre |
[3, 10] |
Ψαμμήνιτος
ὁ
Ἀμάσιος
παῖς
ὑπομένων
|
Καμβύσεα. |
(Ἄμασιν
γὰρ
οὐ
κατέλαβε
ζῶντα |
[3, 1] |
τῇ
συμβουλῇ
κελεύων
αἰτέειν
τὸν
|
Καμβύσεα |
Ἄμασιν
θυγατέρα,
ἵνα
ἢ
δοὺς |
[3, 32] |
θεώμενον,
τὴν
δὲ
παρημένην
δακρύειν.
|
Καμβύσεα |
δὲ
μαθόντα
τοῦτο
ἐπειρέσθαι
δι᾽ |
[3, 15] |
δὲ
Ψαμμήνιτον
ἀναστήσαντες
ἦγον
παρὰ
|
Καμβύσεα· |
(ἔνθα
τοῦ
λοιποῦ
διαιτᾶτο
ἔχων |
[3, 88] |
Πέρσῃσι,
ἀλλὰ
ξεῖνοι
ἐγένοντο
παρέντες
|
Καμβύσεα |
ἐπ᾽
Αἴγυπτον·
ἀεκόντων
γὰρ
Ἀραβίων |
[3, 32] |
τοῦ
σκύμνου.
(καὶ
τὸν
μὲν
|
Καμβύσεα |
ἥδεσθαι
θεώμενον,
τὴν
δὲ
παρημένην |
[3, 31] |
οὔτε
τὸν
νόμον
ἔλυσαν
δείσαντες
|
Καμβύσεα, |
ἵνα
τε
μὴ
αὐτοὶ
ἀπόλωνται |
[3, 62] |
ἐπ᾽
Αἴγυπτον
ταχθείς,
εὕρισκε
γὰρ
|
Καμβύσεα |
καὶ
τὸν
στρατὸν
ἐόντα
τῆς |
[3, 2] |
ἐπὶ
τὴν
θυγατέρα,
ἀλλ᾽
οὐ
|
Καμβύσεα. |
Λέγοντες
δὲ
ταῦτα
οὐκ
ὀρθῶς |
[3, 73] |
ἀλλ᾽
ἐπὶ
διαβολῇ
ἐδοκέομεν
εἰπεῖν
|
Καμβύσεα. |
(νῦν
ὦν
τίθεμαι
ψῆφον
πείθεσθαι |
[3, 32] |
λέγεται
λόγος.
Ἕλληνες
μὲν
λέγουσι
|
Καμβύσεα |
συμβαλεῖν
σκύμνον
λέοντος
σκύλακι
κυνός, |
[3, 66] |
ἀλλ᾽
ἠπιστέατο
ἐπὶ
διαβολῇ
εἰπεῖν
|
Καμβύσεα |
τὰ
εἶπε
περὶ
τοῦ
Σμέρδιος |
[3, 34] |
τῇ
κρίσι
εἶπε
πρὸς
τὸν
|
Καμβύσεα |
τάδε.
ἐμοὶ
μέν
νυν,
ὦ |
[3, 64] |
τούτου
ἀδελφεὸς
„Σμέρδις„
~Ἐνθαῦτα
ἀκούσαντα
|
Καμβύσεα |
τὸ
Σμέρδιος
οὔνομα
ἔτυψε
ἡ |
[3, 3] |
οἱ
παίδων
τὸν
πρεσβύτερον
εἰπεῖν
|
Καμβύσεα· |
(Τοιγάρ
τοι
ὦ
μῆτερ,
ἐπεὰν |
[3, 66] |
ὁ
μηρὸς
τάχιστα
ἐσάπη,
ἀπήνεικε
|
Καμβύσεα |
τὸν
Κύρου,
βασιλεύσαντα
μὲν
τὰ |
[3, 64] |
δὲ
τὸ
θεοπρόπιον
εἶπε
ἐνθαῦτα
|
Καμβύσεα |
τὸν
Κύρου
ἐστὶ
πεπρωμένον
„τελευτᾶν„ |
[3, 1] |
αὕτη
ἡ
αἰτίη
ἐγγενομένη
ἤγαγε
|
Καμβύσεα |
τὸν
Κύρου
μεγάλως
θυμωθέντα
ἐπ᾽ |
[3, 44] |
κήρυκα
λάθρῃ
Σαμίων
Πολυκράτης
παρὰ
|
Καμβύσεα |
τὸν
Κύρου
συλλέγοντα
στρατὸν
ἐπ᾽ |
[3, 2] |
λέγουσι
Πέρσαι.
Αἰγύπτιοι
δὲ
οἰκηιοῦνται
|
Καμβύσεα, |
φάμενοί
μιν
ἐκ
ταύτης
δὴ |