HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ψυχὴν 4
ψυχήν 2
ψυχῆς 1
ὦ 32
Ὦ 2
ᾧ 7
ᾠὰ 1

Fréquences [« »]
32 καί
31 οὐδὲν
32 τοι
32 ὦ
33 Αἴγυπτον
33 ἐπείτε
33 νυν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Hérodote, Histoires, livre III

ὦ

Livre, chapitre

[3, 156]   „τε„ ἔφη λέγων ἐγὼ ὑμῖν ὦ Βαβυλώνιοι ἥκω μέγιστον ἀγαθόν, Δαρείῳ

[3, 119]   „ἐστι„ (ἣ δ᾽ ἀμείβετο τοῖσιδε. ὦ βασιλεῦ, ἀνὴρ μέν μοι ἂν

[3, 42]   τούτου ἔλεγε διδοὺς τὸν ἰχθύν (ὦ βασιλεῦ, ἐγὼ τόνδε ἑλὼν οὐκ

[3, 134]   τῇ κοίτῃ Δαρείῳ λόγον τοιόνδε. ὦ βασιλεῦ, ἔχων δύναμιν τοσαύτην κάτησαι,

[3, 36]   Λυδὸς νουθετῆσαι τοῖσιδε τοῖσι ἔπεσι. ὦ βασιλεῦ, μὴ πάντα ἡλικίῃ καὶ

[3, 140]   ὁ Συλοσῶν (ἐμοὶ μήτε χρυσὸν ὦ βασιλεῦ μήτε ἄργυρον δίδου, ἀλλ᾽

[3, 63]   δοκέω συνιέναι τὸ γεγονὸς τοῦτο, ὦ βασιλεῦ· οἱ Μάγοι εἰσί τοι

[3, 155]   ὧδε διαθεῖναι· οὐδέ τις ἀλλοτρίων ὦ βασιλεῦ τάδε ἔργασται, ἀλλ᾽ αὐτὸς

[3, 140]   δούς. (ἀμείβεται πρὸς ταῦτα Δαρεῖος ὦ γενναιότατε ἀνδρῶν, σὺ κεῖνος εἶς

[3, 119]   πέμψας δὲ ἄγγελον ἔλεγε τάδε· ὦ γύναι, βασιλεύς τοι Δαρεῖος διδοῖ

[3, 119]   θωμάσας τὸν λόγον, πέμψας ἠγόρευε ὦ γύναι, εἰρωτᾷ σε βασιλεύς, τίνα

[3, 134]   τὸν πόδα „ἐξιήσατο„ (ἀμείβεται Δαρεῖος ὦ γύναι, ἐπεὶ τοίνυν τοι δοκέει

[3, 134]   ἔλεγε, ὃ δ᾽ ἀμείβετο τοῖσιδε. ὦ γύναι, πάντα ὅσα περ αὐτὸς

[3, 85]   Οἰβάρης τοῖσιδε. εἰ μὲν δὴ ὦ δέσποτα ἐν τούτῳ τοι ἐστὶ

[3, 62]   προσέθηκα πρῆγμα; (ὁ δὲ εἶπε ὦ δέσποτα, οὐκ ἔστι ταῦτα ἀληθέα,

[3, 34]   ἐμέο ποιεῦνται; „τὸν δὲ εἰπεῖν ὦ δέσποτα, τὰ μὲν ἄλλα πάντα

[3, 69]   ἐσπέμπει παρ᾽ αὐτὴν λέγουσαν ταῦτα. (ὦ θύγατερ, δεῖ σε γεγονυῖαν εὖ

[3, 29]   δὲ εἶπε πρὸς τοὺς ἱρέας (ὦ κακαὶ κεφαλαί, τοιοῦτοι θεοὶ γίνονται,

[3, 145]   Πέρσῃσι, λέγων τοιάδε. ἐμὲ μέν, ὦ κάκιστε ἀνδρῶν, ἐόντα σεωυτοῦ ἀδελφεὸν

[3, 155]   σεωυτὸν ἀνηκέστως διαθεῖναι. τί δ᾽ ὦ μάταιε, λελωβημένου σεῦ θᾶσσον οἱ

[3, 3]   πρεσβύτερον εἰπεῖν Καμβύσεα· (Τοιγάρ τοι ὦ μῆτερ, ἐπεὰν ἐγὼ γένωμαι ἀνήρ,

[3, 53]   (ἀπικομένης δὲ ταύτης καὶ λεγούσης, ὦ παῖ, βούλεαι τήν τε τυραννίδα

[3, 52]   ὀργῆς ἤιε ἆσσον καὶ ἔλεγε ὦ παῖ, κότερα τούτων αἱρετώτερα ἐστί,

[3, 34]   Καμβύσεα τάδε. ἐμοὶ μέν νυν, ὦ παῖ Κύρου, οὐ δοκέεις ὅμοιος

[3, 71]   (εἶπε πρὸς ταῦτα ὁ Ὀτάνης ὦ παῖ Ὑστάσπεος, εἶς τε πατρὸς

[3, 50]   εἶπε προπέμπων αὐτούς (ἆρα ἴστε, ὦ παῖδες, ὃς ὑμέων τὴν μητέρα

[3, 128]   ἐν τῷ ἐνῆν ἔπεα τάδε· ὦ Πέρσαι, βασιλεὺς Δαρεῖος ἀπαγορεύει ὑμῖν

[3, 65]   ἐόντος, δεύτερα τῶν λοιπῶν ὑμῖν ὦ Πέρσαι γίνεταί μοι ἀναγκαιότατον ἐντέλλεσθαι

[3, 151]   τοῦτο τὸ ἔπος. (τί κάτησθε ὦ Πέρσαι ἐνθαῦτα, ἀλλ᾽ οὐκ ἀπαλλάσσεσθε;

[3, 65]   τοὺς λογιμωτάτους ἔλεγέ σφι τάδε. ὦ Πέρσαι, καταλελάβηκέ με, τὸ πάντων

[3, 127]   τοὺς δοκιμωτάτους ἔλεγέ σφι τάδε. ὦ Πέρσαι, τίς ἄν μοι τοῦτο

[3, 155]   Πέρσῃσι „καταγελᾶν„ (ὃ δ᾽ ἀμείβετο ὦ σχετλιώτατε ἀνδρῶν, ἔργῳ τῷ αἰσχίστῳ

Livre, chapitre
[3, 156]	„τε„ ἔφη λέγων ἐγὼ ὑμῖν	ὦ	Βαβυλώνιοι ἥκω μέγιστον ἀγαθόν, Δαρείῳ
[3, 119]	„ἐστι„ (ἣ δ᾽ ἀμείβετο τοῖσιδε.	ὦ	βασιλεῦ, ἀνὴρ μέν μοι ἂν
[3, 42]	τούτου ἔλεγε διδοὺς τὸν ἰχθύν	(ὦ	βασιλεῦ, ἐγὼ τόνδε ἑλὼν οὐκ
[3, 134]	τῇ κοίτῃ Δαρείῳ λόγον τοιόνδε.	ὦ	βασιλεῦ, ἔχων δύναμιν τοσαύτην κάτησαι,
[3, 36]	Λυδὸς νουθετῆσαι τοῖσιδε τοῖσι ἔπεσι.	ὦ	βασιλεῦ, μὴ πάντα ἡλικίῃ καὶ
[3, 140]	ὁ Συλοσῶν (ἐμοὶ μήτε χρυσὸν	ὦ	βασιλεῦ μήτε ἄργυρον δίδου, ἀλλ᾽
[3, 63]	δοκέω συνιέναι τὸ γεγονὸς τοῦτο,	ὦ	βασιλεῦ· οἱ Μάγοι εἰσί τοι
[3, 155]	ὧδε διαθεῖναι· οὐδέ τις ἀλλοτρίων	ὦ	βασιλεῦ τάδε ἔργασται, ἀλλ᾽ αὐτὸς
[3, 140]	δούς. (ἀμείβεται πρὸς ταῦτα Δαρεῖος	ὦ	γενναιότατε ἀνδρῶν, σὺ κεῖνος εἶς
[3, 119]	πέμψας δὲ ἄγγελον ἔλεγε τάδε·	ὦ	γύναι, βασιλεύς τοι Δαρεῖος διδοῖ
[3, 119]	θωμάσας τὸν λόγον, πέμψας ἠγόρευε	ὦ	γύναι, εἰρωτᾷ σε βασιλεύς, τίνα
[3, 134]	τὸν πόδα „ἐξιήσατο„ (ἀμείβεται Δαρεῖος	ὦ	γύναι, ἐπεὶ τοίνυν τοι δοκέει
[3, 134]	ἔλεγε, ὃ δ᾽ ἀμείβετο τοῖσιδε.	ὦ	γύναι, πάντα ὅσα περ αὐτὸς
[3, 85]	Οἰβάρης τοῖσιδε. εἰ μὲν δὴ	ὦ	δέσποτα ἐν τούτῳ τοι ἐστὶ
[3, 62]	προσέθηκα πρῆγμα; (ὁ δὲ εἶπε	ὦ	δέσποτα, οὐκ ἔστι ταῦτα ἀληθέα,
[3, 34]	ἐμέο ποιεῦνται; „τὸν δὲ εἰπεῖν	ὦ	δέσποτα, τὰ μὲν ἄλλα πάντα
[3, 69]	ἐσπέμπει παρ᾽ αὐτὴν λέγουσαν ταῦτα.	(ὦ	θύγατερ, δεῖ σε γεγονυῖαν εὖ
[3, 29]	δὲ εἶπε πρὸς τοὺς ἱρέας	(ὦ	κακαὶ κεφαλαί, τοιοῦτοι θεοὶ γίνονται,
[3, 145]	Πέρσῃσι, λέγων τοιάδε. ἐμὲ μέν,	ὦ	κάκιστε ἀνδρῶν, ἐόντα σεωυτοῦ ἀδελφεὸν
[3, 155]	σεωυτὸν ἀνηκέστως διαθεῖναι. τί δ᾽	ὦ	μάταιε, λελωβημένου σεῦ θᾶσσον οἱ
[3, 3]	πρεσβύτερον εἰπεῖν Καμβύσεα· (Τοιγάρ τοι	ὦ	μῆτερ, ἐπεὰν ἐγὼ γένωμαι ἀνήρ,
[3, 53]	(ἀπικομένης δὲ ταύτης καὶ λεγούσης,	ὦ	παῖ, βούλεαι τήν τε τυραννίδα
[3, 52]	ὀργῆς ἤιε ἆσσον καὶ ἔλεγε	ὦ	παῖ, κότερα τούτων αἱρετώτερα ἐστί,
[3, 34]	Καμβύσεα τάδε. ἐμοὶ μέν νυν,	ὦ	παῖ Κύρου, οὐ δοκέεις ὅμοιος
[3, 71]	(εἶπε πρὸς ταῦτα ὁ Ὀτάνης	ὦ	παῖ Ὑστάσπεος, εἶς τε πατρὸς
[3, 50]	εἶπε προπέμπων αὐτούς (ἆρα ἴστε,	ὦ	παῖδες, ὃς ὑμέων τὴν μητέρα
[3, 128]	ἐν τῷ ἐνῆν ἔπεα τάδε·	ὦ	Πέρσαι, βασιλεὺς Δαρεῖος ἀπαγορεύει ὑμῖν
[3, 65]	ἐόντος, δεύτερα τῶν λοιπῶν ὑμῖν	ὦ	Πέρσαι γίνεταί μοι ἀναγκαιότατον ἐντέλλεσθαι
[3, 151]	τοῦτο τὸ ἔπος. (τί κάτησθε	ὦ	Πέρσαι ἐνθαῦτα, ἀλλ᾽ οὐκ ἀπαλλάσσεσθε;
[3, 65]	τοὺς λογιμωτάτους ἔλεγέ σφι τάδε.	ὦ	Πέρσαι, καταλελάβηκέ με, τὸ πάντων
[3, 127]	τοὺς δοκιμωτάτους ἔλεγέ σφι τάδε.	ὦ	Πέρσαι, τίς ἄν μοι τοῦτο
[3, 155]	Πέρσῃσι „καταγελᾶν„ (ὃ δ᾽ ἀμείβετο	ὦ	σχετλιώτατε ἀνδρῶν, ἔργῳ τῷ αἰσχίστῳ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 13/05/2005