Livre, chapitre |
[3, 122] |
τοι
πιστότατος
τυγχάνει
ἐών,
τῷ
|
ἐγὼ |
„ἀποδέξω„
~Ταῦτα
ἀκούσας
Πολυκράτης
ἥσθη |
[3, 52] |
ἐμοί
τε
αὕτη
γέγονε
καὶ
|
ἐγὼ |
αὐτῆς
τὸ
πλεῦν
μέτοχος
εἰμί, |
[3, 62] |
ἔσται
ἢ
μέγα
ἢ
σμικρόν·
|
ἐγὼ |
γὰρ
αὐτός,
ποιήσας
τὰ
σύ |
[3, 134] |
περ
αὐτὸς
ἐπινοέω
ποιήσειν
εἴρηκας·
|
ἐγὼ |
γὰρ
βεβούλευμαι
ζεύξας
γέφυραν
ἐκ |
[3, 65] |
πρηγμάτων,
τοῦτο
ἐς
ὑμέας
ἐκφῆναι.
|
(ἐγὼ |
γὰρ
ἐὼν
ἐν
Αἰγύπτῳ
εἶδον |
[3, 3] |
(Τοιγάρ
τοι
ὦ
μῆτερ,
ἐπεὰν
|
ἐγὼ |
γένωμαι
ἀνήρ,
Αἰγύπτου
τὰ
μὲν |
[3, 142] |
νυν
ἐξέπλησε
μοῖραν
τὴν
ἑωυτοῦ,
|
ἐγὼ |
δὲ
ἐς
μέσον
τὴν
ἀρχὴν |
[3, 65] |
ἄρα
τὸ
μέλλον
γίνεσθαι
ἀποτρέπειν.
|
ἐγὼ |
δὲ
ὁ
μάταιος
Πρηξάσπεα
ἀποπέμπω |
[3, 142] |
μοι
παρέχει
νῦν
ὑμέων
ἄρχειν.
|
ἐγὼ |
δὲ
τὰ
τῷ
πέλας
ἐπιπλήσσω, |
[3, 155] |
καὶ
Κισσίας
πύλας.
ὡς
γὰρ
|
ἐγὼ |
δοκέω,
ἐμέο
μεγάλα
ἔργα
ἀποδεξαμένου, |
[3, 146] |
ὑπέλαβε
τὸν
λόγον,
ὡς
μὲν
|
ἐγὼ |
δοκέω,
οὐκ
ἐς
τοῦτο
ἀφροσύνης |
[3, 155] |
βασιλεῦ
τάδε
ἔργασται,
ἀλλ᾽
αὐτὸς
|
ἐγὼ |
ἐμεωυτόν,
δεινόν
τι
ποιεύμενος
Ἀσσυρίους |
[3, 155] |
δέ,
ἀπ᾽
ἧς
ἂν
ἡμέρης
|
ἐγὼ |
ἐσέλθω
ἐς
τὸ
τεῖχος,
ἀπὸ |
[3, 52] |
καὶ
τὰ
ἀγαθὰ
τὰ
νῦν
|
ἐγὼ |
ἔχω,
ταῦτα
ἐόντα
τῷ
πατρὶ |
[3, 71] |
κατήγορος
ἔσται,
ἀλλά
σφεα
αὐτὸς
|
ἐγὼ |
κατερέω
πρὸς
τὸν
„Μάγον„
~Λέγει |
[3, 155] |
τῶν
σῶν
δεήσῃ,
αἱρέομεν
Βαβυλῶνα.
|
ἐγὼ |
μὲν
γὰρ
ὡς
ἔχω
αὐτομολήσω |
[3, 83] |
ἕληται,
ἢ
ἄλλῃ
τινὶ
μηχανῇ.
|
ἐγὼ |
μέν
νυν
ὑμῖν
οὐκ
ἐναγωνιεῦμαι· |
[3, 117] |
μάλιστα
τῶν
λοιπῶν.
ὡς
δ᾽
|
ἐγὼ |
οἶδα
ἀκούσας,
χρήματα
μεγάλα
πρησσόμενος |
[3, 83] |
οὐδενὸς
ὑμέων
ἄρξομαι,
οὔτε
αὐτὸς
|
ἐγὼ |
οὔτε
οἱ
ἀπ᾽
ἐμεῦ
αἰεὶ |
[3, 140] |
τίς
ἐστὶ
Ἑλλήνων
εὐεργέτης
τῷ
|
ἐγὼ |
προαιδεῦμαι,
νεωστὶ
μὲν
τὴν
ἀρχὴν |
[3, 63] |
τις
ἐκείνου
„ὑπηρετέων„
(ὅδὲ
εἶπε
|
ἐγὼ |
Σμέρδιν
μὲν
τὸν
Κύρου,
ἐξ |
[3, 71] |
γνώμην
ἀποφαίνεσθαι,
ἔλεγέ
σφι
τάδε.
|
(ἐγὼ |
ταῦτα
ἐδόκεον
μὲν
αὐτὸς
μοῦνος |
[3, 139] |
χλανίδος,
θείῃ
τύχῃ
χρεώμενος
λέγει
|
ἐγὼ |
ταύτην
πωλέω
μὲν
οὐδενὸς
χρήματος, |
[3, 35] |
περιχαρέα
γενόμενον
(Πρήξασπες,
ὡς
μὲν
|
ἐγὼ |
τε
οὐ
μαίνομαι
Πέρσαι
τε |
[3, 145] |
δὸς
τοὺς
ἐπικούρους,
καί
σφεας
|
ἐγὼ |
τιμωρήσομαι
τῆς
ἐνθάδε
ἀπίξιος·
αὐτὸν |
[3, 42] |
διδοὺς
τὸν
ἰχθύν
(ὦ
βασιλεῦ,
|
ἐγὼ |
τόνδε
ἑλὼν
οὐκ
ἐδικαίωσα
φέρειν |
[3, 156] |
ἁλώσιος.
(νῦν
„τε„
ἔφη
λέγων
|
ἐγὼ |
ὑμῖν
ὦ
Βαβυλώνιοι
ἥκω
μέγιστον |