Livre, chapitre |
[3, 61] |
τὠυτὸ
εἶχε
Σμέρδιν.
(τοῦτον
τὸν
|
ἄνδρα |
ἀναγνώσας
ὁ
Μάγος
Πατιζείθης
ὥς |
[3, 99] |
ἤν
τε
ἀνήρ,
τὸν
μὲν
|
ἄνδρα |
ἄνδρες
οἱ
μάλιστά
οἱ
ὁμιλέοντες |
[3, 14] |
συνήνεικε
ὥστε
τῶν
συμποτέων
οἱ
|
ἄνδρα |
ἀπηλικέστερον,
ἐκπεπτωκότα
ἐκ
τῶν
ἐόντων |
[3, 137] |
ἄνδρες
Κροτωνιῆται,
ὁρᾶτε
τὰ
ποιέετε·
|
ἄνδρα |
βασιλέος
δρηπέτην
γενόμενον
ἐξαιρέεσθε.
(κῶς |
[3, 80] |
ἀτάσθαλα,
τὰ
δὲ
φθόνῳ.
καίτοι
|
ἄνδρα |
γε
τύραννον
ἄφθονον
ἔδει
εἶναι, |
[3, 38] |
ἐστι
ἄλλον
γε
ἢ
μαινόμενον
|
ἄνδρα |
γέλωτα
τὰ
τοιαῦτα
τίθεσθαι·
ὡς |
[3, 155] |
δὲ
κάρτα
βαρέως
ἤνεικε
ἰδὼν
|
ἄνδρα |
δοκιμώτατον
λελωβημένον,
ἔκ
τε
τοῦ |
[3, 134] |
καὶ
ἵνα
σφέων
Πέρσαι
ἐπίστωνται
|
ἄνδρα |
εἶναι
τὸν
προεστεῶτα,
καὶ
ἵνα |
[3, 85] |
ἦν
Οἰβάρης.
πρὸς
τοῦτον
τὸν
|
ἄνδρα, |
ἐπείτε
διελύθησαν,
ἔλεξε
Δαρεῖος
τάδε. |
[3, 134] |
Ἀττικὰς
καὶ
Κορινθίας.
ἔχεις
δὲ
|
ἄνδρα |
ἐπιτηδεότατον
ἀνδρῶν
πάντων
δέξαι
τε |
[3, 125] |
καὶ
Δημοκήδεα
τὸν
Καλλιφῶντος
Κροτωνιήτην
|
ἄνδρα, |
ἰητρόν
τε
ἐόντα
καὶ
τὴν |
[3, 134] |
δύναμιν
Πέρσῃσι.
(οἰκὸς
δὲ
ἐστὶ
|
ἄνδρα |
καὶ
νέον
καὶ
χρημάτων
μεγάλων |
[3, 147] |
πάντα
τὸν
ἂν
λάβωσι
καὶ
|
ἄνδρα |
καὶ
παῖδα
ὁμοίως
κτείνειν.
(ἐνθαῦτα |
[3, 32] |
γυναῖκα
περιτῖλαι
καὶ
ἐπανειρέσθαι
τὸν
|
ἄνδρα |
κότερον
περιτετιλμένη
ἡ
θρίδαξ
ἢ |
[3, 122] |
οἰκημένῃ
ἔπεμπε
Μύρσον
τὸν
Γύγεω
|
ἄνδρα |
Λυδὸν
ἐς
Σάμον
ἀγγελίην
φέροντα, |
[3, 35] |
ἐπίσκοπα
τοξεύοντα;
„Πρηξάσπεα
δὲ
ὁρῶντα
|
ἄνδρα |
οὐ
φρενήρεα
καὶ
περὶ
ἑωυτῷ |
[3, 70] |
ἐδέξαντο,
(καὶ
ἔδοξέ
σφι
ἕκαστον
|
ἄνδρα |
Περσέων
προσεταιρίσασθαι
τοῦτον
ὅτεῳ
πιστεύει |
[3, 13] |
Καμβύσης
νέα
Μυτιληναίην
κήρυκα
ἄγουσαν
|
ἄνδρα |
Πέρσην,
ἐς
ὁμολογίην
προκαλεόμενος
Αἰγυπτίους. |
[3, 119] |
βασιλεύς,
τίνα
ἔχουσα
γνώμην,
τὸν
|
ἄνδρα |
τε
καὶ
τὰ
τέκνα
ἐγκαταλιποῦσα, |
[3, 34] |
με
τινὰ
νομίζουσι
Πέρσαι
εἶναι
|
ἄνδρα |
τίνας
τε
λόγους
περὶ
ἐμέο |
[3, 82] |
γνώμην
ἡμέας
ἐλευθερωθέντας
διὰ
ἕνα
|
ἄνδρα |
τὸ
τοιοῦτο
περιστέλλειν,
χωρίς
τε |
[3, 157] |
ἔλεγε.
~Οἳ
δὲ
Βαβυλώνιοι
ὁρῶντες
|
ἄνδρα |
τὸν
ἐν
Πέρσῃσι
δοκιμώτατον
ῥινός |
[3, 140] |
βασιληίη
περιεληλύθοι
ἐς
τοῦτον
τὸν
|
ἄνδρα |
τῷ
κοτὲ
αὐτὸς
ἔδωκε
ἐν |
[3, 123] |
ἀποπέμπει
πρῶτα
κατοψόμενον
Μαιάνδριον
Μαιανδρίου
|
ἄνδρα |
τῶν
ἀστῶν,
ὅς
οἱ
ἦν |
[3, 40] |
ὧδε
λέγει.
(ἡδὺ
μὲν
πυνθάνεσθαι
|
ἄνδρα |
φίλον
καὶ
ξεῖνον
εὖ
πρήσσοντα· |
[3, 69] |
ἀλλ᾽
εὐπετέως
οὐκ
ἔχοντα
τὸν
|
ἄνδρα |
ὦτα,
ὡς
ἡμέρη
τάχιστα
ἐγεγόνεε, |