HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τέχνης 1
τῇ 26
τὴν 59
τῆς 54
τί 9
τι 6
τίκτεται 1

Fréquences [« »]
37 ὁ
50 τοῦ
41 τῷ
54 τῆς
59 τὴν
66 τῶν
68 τὸ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Grégoire de Nysse, Éloge funèbre de Pulchérie

τῆς

Chapitre

[9]   τὴν γυναῖκα, τὸ ἀσθενέστερον μέρος τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως; εἰ μὴ πεπαίδευτο

[11]   ἐν τοῖς ἄλλοις ἅπασι διπλασιασθείσης τῆς ἀντιδόσεως, μόνων τῶν τέκνων τὸν

[6]   τὸ τῆς πορφύρας ἄνθος, ἀλλὰ τῆς ἄνω βασιλείας τὴν περιβολὴν ἐνεδύσατο.

[10]   οὖν ἐπὶ τούτοις; ἐν ἀκμῇ τῆς ἀπολαύσεως τῶν ἡδίστων ἐπισεισθέντος αὐτοῖς

[1]   αὐτῇ λάμψαντος φωστῆρος εἰς προσθήκην τῆς βασιλικῆς εὐκληρίας ἀθρόως ἀφαιρεθεῖσα καὶ

[9]   τῆς ζωῆς, μὴ στερήσῃς αὐτὸν τῆς γλυκείας ἀκτῖνος· θάλαμος τέκνοις οὐ

[9]   ὦσον τὸ ξίφος, ἀπ´ ἐμοῦ τῆς δειλαίας ἀρξάμενος· μία τοῖς δυσὶν

[5]   καιρὸς ἂν εἴη τὸ κεκμηκὸς τῆς διανοίας διὰ τῆς τῶν λογισμῶν

[10]   πάντες παρ´ ἀλλήλους φοιτῶντες διὰ τῆς ἐγκυκλίου φιλοφροσύνης διετέλουν εὐφραίνοντες ἀλλήλους

[10]   ᾔδει γὰρ ὅτι τὸ τέλος τῆς ἐν σαρκὶ ζωῆς ἀρχὴ τοῦ

[11]   βίου δεσμῶν. τεκμήριον δὲ ὅτι τῆς ἐπαγγελίας τοῦ θεοῦ τὸ διπλάσιον

[2]   αἴσθησιν γίνεσθαι, ἐν τῷ πλεονάζοντι τῆς ἐπικρατούσης ἀλγηδόνος ἐκκλεπτομένης τῆς ἥττονος,

[11]   ὁ Ἰὼβ συγχαίρει τοῖς τέκνοις τῆς εὐκληρίας, ὡς θᾶττον ἐκλυθεῖσι τῶν

[10]   καὶ παῖδες ἑπτά. μακαριστὸς ἦν τῆς εὐπαιδίας· τοσοῦτοι γὰρ ὄντες εἷς

[9]   τῷ παρόντι βίῳ τὸ γλυκὺ τῆς ζωῆς ἐλογίζετο. τί δὲ περὶ

[9]   γενώμεθα, μὴ φθονήσῃς τῷ υἱῷ τῆς ζωῆς, μὴ στερήσῃς αὐτὸν τῆς

[2]   πλεονάζοντι τῆς ἐπικρατούσης ἀλγηδόνος ἐκκλεπτομένης τῆς ἥττονος, οὕτω καὶ ἐπὶ τοῦ

[10]   τῆς τοῦ ἀθλητοῦ μεγαλοφυΐας· τὸν τῆς θλίψεως καιρὸν εἰς ἐπίσκεψιν τῆς

[9]   παιδὶ ἡ μετάστασις. ὅσοι δὲ τῆς ἱστορίας ἐμπείρως ἔχετε, πάντως οὐκ

[11]   σκεῦος πρὸς καιρὸν διαλύεται, ἵνα τῆς κακίας ἐκρυείσης ἀναπλασθῇ τὸ ἀνθρώπινον

[10]   ἀμύξας τοῖς ὄνυξιν ἢ τρίχας τῆς κεφαλῆς ἀποτίλας ἢ κόνιν καταπασάμενος

[5]   πένθει συνεμελαίνετο καὶ πάντα μετεῖχε τῆς κοινῆς κατηφείας. τότε καὶ ὁ

[7]   ἀκατάπληκτος, οὐδενὸς πονηροῦ συνειδότος τὸν τῆς κρίσεως φόβον ἐπάγοντος. ~ἀλλ´ ἔδει,

[10]   δὲ παροῦσα ζωὴ οἱονεὶ σπέρμα τῆς μελλούσης ἐστίν. πολὺ δὲ διενήνοχε

[2]   καὶ ἡμέτερον ἄλγημα τῶν διὰ τῆς μνήμης ἀλγυνόντων ἡμᾶς ἐστιν ἐπικρατέστερον.

[9]   τοῖς ὀφθαλμοῖς τῶν γονέων τῷ τῆς νεότητος κάλλει λαμπόμενος. τότε προσάγεται

[4]   ἀνθρώπων πλήρωμα ἦν, ὥσπερ πάσης τῆς οἰκουμένης εἰς ταὐτὸν συνδραμούσης ἐπὶ

[4]   οἷόν τισι κλάδοις πάσης ὑπερανεστῶτα τῆς οἰκουμένης καὶ πάντα διαλαμβάνοντα· εἶδον

[8]   φερομένας εὑρεῖν, οἳ δι´ ἐπιθυμίαν τῆς ὄντως ζωῆς τὴν ἐν σαρκὶ

[6]   ἀκτίς, μεταπέσῃ δὲ εἰς ὠχρότητα τῆς παρειᾶς τὸ ἐρύθημα, κρατηθῇ δὲ

[10]   τῆς θλίψεως καιρὸν εἰς ἐπίσκεψιν τῆς περὶ τῶν ὄντων φιλοσοφίας μετέστησεν.

[2]   πάθους στῆναι καὶ καταπραῧ ναι τῆς πόλεως τὴν ἰδίαν ἀλγηδόνα λογισμοῖς

[6]   εἰς βασιλείαν μετέστη. ἐξεδύσατο τὸ τῆς πορφύρας ἄνθος, ἀλλὰ τῆς ἄνω

[11]   ὁ θάνατος, ἀρχὴ καὶ ὁδὸς τῆς πρὸς τὸ κρεῖττον μεταβολῆς ἡμῖν

[6]   τῷ φωτὶ τῷ αἰωνίῳ διήνοιξεν. τῆς σῆς ἀπέστη τραπέζης, ἀλλὰ τῇ

[2]   τὸ πλεονάζον τῶν ἀλγηδόνων διὰ τῆς τέχνης ἱστάμενοι, (τῶν δὲ ἧττον

[8]   ταῖς ἱεραῖς ψαλμῳδίαις ἔξω γενέσθαι τῆς τοιαύτης ἀνάγκης ἐπιθυμοῦντος, ἐν οἷς

[8]   ἡμέραν ἐκείνην τὴν ἄρξασαν αὐτῷ τῆς τοιαύτης ζωῆς. καὶ πολλάς ἐστι

[10]   εὐλογημένον. Ὁρᾷς πόσον τὸ ὕψος τῆς τοῦ ἀθλητοῦ μεγαλοφυΐας· τὸν τῆς

[5]   οὐ μικρὸς παρακούσαντας ἐν τούτῳ τῆς τοῦ Ἀποστόλου φωνῆς συγκατακριθῆναι τοῖς

[5]   τὸ κεκμηκὸς τῆς διανοίας διὰ τῆς τῶν λογισμῶν συμβουλῆς ὡς ἔστι

[10]   τε ἤκουσε καὶ εὐθὺς περὶ τῆς τῶν ὄντων ἐφιλοσόφει φύσεως, πόθεν

[10]   τὴν ψυχὴν ἀλείφων ἐν καιρῷ τῆς τῶν πειρασμῶν συμπλοκῆς) τί οὖν

[1]   μεγάλη καὶ περιφανὴς αὕτη καὶ τῆς ὑφ´ ἥλιον πάσης προτεταγμένη καλλίπολις

[5]   τοῖς θρήνοις ἔχρησε καὶ ἀντὶ τῆς φαιδρᾶς χοροστασίας μεταλαβὼν τὴν γοεράν

[9]   ἠπίστατο τὴν κεκρυμμένην ζωὴν εἶναι τῆς φαινομένης ἀμείνονα, οὐκ ἂν ἐπέτρεπε

[9]   πρὸς τὰ τέκνα στοργὴν παρὰ τῆς φύσεως ἐδιδάχθητε, ὅπως εἰκὸς διατεθῆναι

[11]   ἀνάστασις, ἡ εἰς τὸ ἀρχαῖον τῆς φύσεως ἡμῶν ἀναστοιχείωσις. εἰ οὖν

[9]   μόνην ἀφεώρα ζωήν, εἰ δοῦλος τῆς φύσεως ἦν, εἰ ἐν τῷ

[3]   εἰς γῆν κατέβαλεν, ἀλλ´ αὐτῆς τῆς φύσεως τὸ οἰκοδόμημα λαμπρὸν τῷ

[9]   τότε προσάγεται τῷ Ἀβραὰμ ἡ τῆς ψυχῆς δοκιμασία καὶ βάσανος, εἰ

[7]   ἑαυτῶν ἐπιστήσαντες. ὡς καλὴ πᾶσα τῆς ψυχῆς ἐκείνης ἡ ὄψις, οὐ

[7]   γὰρ ὁρᾷς αὐτῆς τὸ ἀληθινὸν τῆς ψυχῆς κάλλος, ᾧ νῦν ἐν

[8]   ἕκαστον γὰρ πάθος, ὅταν ἐπικρατῇ τῆς ψυχῆς, τύραννος ἡμῶν γίνεται τοὺς

Chapitre
[9]	τὴν γυναῖκα, τὸ ἀσθενέστερον μέρος	τῆς	ἀνθρωπίνης φύσεως; εἰ μὴ πεπαίδευτο
[11]	ἐν τοῖς ἄλλοις ἅπασι διπλασιασθείσης	τῆς	ἀντιδόσεως, μόνων τῶν τέκνων τὸν
[6]	τὸ τῆς πορφύρας ἄνθος, ἀλλὰ	τῆς	ἄνω βασιλείας τὴν περιβολὴν ἐνεδύσατο.
[10]	οὖν ἐπὶ τούτοις; ἐν ἀκμῇ	τῆς	ἀπολαύσεως τῶν ἡδίστων ἐπισεισθέντος αὐτοῖς
[1]	αὐτῇ λάμψαντος φωστῆρος εἰς προσθήκην	τῆς	βασιλικῆς εὐκληρίας ἀθρόως ἀφαιρεθεῖσα καὶ
[9]	τῆς ζωῆς, μὴ στερήσῃς αὐτὸν	τῆς	γλυκείας ἀκτῖνος· θάλαμος τέκνοις οὐ
[9]	ὦσον τὸ ξίφος, ἀπ´ ἐμοῦ	τῆς	δειλαίας ἀρξάμενος· μία τοῖς δυσὶν
[5]	καιρὸς ἂν εἴη τὸ κεκμηκὸς	τῆς	διανοίας διὰ τῆς τῶν λογισμῶν
[10]	πάντες παρ´ ἀλλήλους φοιτῶντες διὰ	τῆς	ἐγκυκλίου φιλοφροσύνης διετέλουν εὐφραίνοντες ἀλλήλους
[10]	ᾔδει γὰρ ὅτι τὸ τέλος	τῆς	ἐν σαρκὶ ζωῆς ἀρχὴ τοῦ
[11]	βίου δεσμῶν. τεκμήριον δὲ ὅτι	τῆς	ἐπαγγελίας τοῦ θεοῦ τὸ διπλάσιον
[2]	αἴσθησιν γίνεσθαι, ἐν τῷ πλεονάζοντι	τῆς	ἐπικρατούσης ἀλγηδόνος ἐκκλεπτομένης τῆς ἥττονος,
[11]	ὁ Ἰὼβ συγχαίρει τοῖς τέκνοις	τῆς	εὐκληρίας, ὡς θᾶττον ἐκλυθεῖσι τῶν
[10]	καὶ παῖδες ἑπτά. μακαριστὸς ἦν	τῆς	εὐπαιδίας· τοσοῦτοι γὰρ ὄντες εἷς
[9]	τῷ παρόντι βίῳ τὸ γλυκὺ	τῆς	ζωῆς ἐλογίζετο. τί δὲ περὶ
[9]	γενώμεθα, μὴ φθονήσῃς τῷ υἱῷ	τῆς	ζωῆς, μὴ στερήσῃς αὐτὸν τῆς
[2]	πλεονάζοντι τῆς ἐπικρατούσης ἀλγηδόνος ἐκκλεπτομένης	τῆς	ἥττονος, οὕτω καὶ ἐπὶ τοῦ
[10]	τῆς τοῦ ἀθλητοῦ μεγαλοφυΐας· τὸν	τῆς	θλίψεως καιρὸν εἰς ἐπίσκεψιν τῆς
[9]	παιδὶ ἡ μετάστασις. ὅσοι δὲ	τῆς	ἱστορίας ἐμπείρως ἔχετε, πάντως οὐκ
[11]	σκεῦος πρὸς καιρὸν διαλύεται, ἵνα	τῆς	κακίας ἐκρυείσης ἀναπλασθῇ τὸ ἀνθρώπινον
[10]	ἀμύξας τοῖς ὄνυξιν ἢ τρίχας	τῆς	κεφαλῆς ἀποτίλας ἢ κόνιν καταπασάμενος
[5]	πένθει συνεμελαίνετο καὶ πάντα μετεῖχε	τῆς	κοινῆς κατηφείας. τότε καὶ ὁ
[7]	ἀκατάπληκτος, οὐδενὸς πονηροῦ συνειδότος τὸν	τῆς	κρίσεως φόβον ἐπάγοντος. ~ἀλλ´ ἔδει,
[10]	δὲ παροῦσα ζωὴ οἱονεὶ σπέρμα	τῆς	μελλούσης ἐστίν. πολὺ δὲ διενήνοχε
[2]	καὶ ἡμέτερον ἄλγημα τῶν διὰ	τῆς	μνήμης ἀλγυνόντων ἡμᾶς ἐστιν ἐπικρατέστερον.
[9]	τοῖς ὀφθαλμοῖς τῶν γονέων τῷ	τῆς	νεότητος κάλλει λαμπόμενος. τότε προσάγεται
[4]	ἀνθρώπων πλήρωμα ἦν, ὥσπερ πάσης	τῆς	οἰκουμένης εἰς ταὐτὸν συνδραμούσης ἐπὶ
[4]	οἷόν τισι κλάδοις πάσης ὑπερανεστῶτα	τῆς	οἰκουμένης καὶ πάντα διαλαμβάνοντα· εἶδον
[8]	φερομένας εὑρεῖν, οἳ δι´ ἐπιθυμίαν	τῆς	ὄντως ζωῆς τὴν ἐν σαρκὶ
[6]	ἀκτίς, μεταπέσῃ δὲ εἰς ὠχρότητα	τῆς	παρειᾶς τὸ ἐρύθημα, κρατηθῇ δὲ
[10]	τῆς θλίψεως καιρὸν εἰς ἐπίσκεψιν	τῆς	περὶ τῶν ὄντων φιλοσοφίας μετέστησεν.
[2]	πάθους στῆναι καὶ καταπραῧ ναι	τῆς	πόλεως τὴν ἰδίαν ἀλγηδόνα λογισμοῖς
[6]	εἰς βασιλείαν μετέστη. ἐξεδύσατο τὸ	τῆς	πορφύρας ἄνθος, ἀλλὰ τῆς ἄνω
[11]	ὁ θάνατος, ἀρχὴ καὶ ὁδὸς	τῆς	πρὸς τὸ κρεῖττον μεταβολῆς ἡμῖν
[6]	τῷ φωτὶ τῷ αἰωνίῳ διήνοιξεν.	τῆς	σῆς ἀπέστη τραπέζης, ἀλλὰ τῇ
[2]	τὸ πλεονάζον τῶν ἀλγηδόνων διὰ	τῆς	τέχνης ἱστάμενοι, (τῶν δὲ ἧττον
[8]	ταῖς ἱεραῖς ψαλμῳδίαις ἔξω γενέσθαι	τῆς	τοιαύτης ἀνάγκης ἐπιθυμοῦντος, ἐν οἷς
[8]	ἡμέραν ἐκείνην τὴν ἄρξασαν αὐτῷ	τῆς	τοιαύτης ζωῆς. καὶ πολλάς ἐστι
[10]	εὐλογημένον. Ὁρᾷς πόσον τὸ ὕψος	τῆς	τοῦ ἀθλητοῦ μεγαλοφυΐας· τὸν τῆς
[5]	οὐ μικρὸς παρακούσαντας ἐν τούτῳ	τῆς	τοῦ Ἀποστόλου φωνῆς συγκατακριθῆναι τοῖς
[5]	τὸ κεκμηκὸς τῆς διανοίας διὰ	τῆς	τῶν λογισμῶν συμβουλῆς ὡς ἔστι
[10]	τε ἤκουσε καὶ εὐθὺς περὶ	τῆς	τῶν ὄντων ἐφιλοσόφει φύσεως, πόθεν
[10]	τὴν ψυχὴν ἀλείφων ἐν καιρῷ	τῆς	τῶν πειρασμῶν συμπλοκῆς) τί οὖν
[1]	μεγάλη καὶ περιφανὴς αὕτη καὶ	τῆς	ὑφ´ ἥλιον πάσης προτεταγμένη καλλίπολις
[5]	τοῖς θρήνοις ἔχρησε καὶ ἀντὶ	τῆς	φαιδρᾶς χοροστασίας μεταλαβὼν τὴν γοεράν
[9]	ἠπίστατο τὴν κεκρυμμένην ζωὴν εἶναι	τῆς	φαινομένης ἀμείνονα, οὐκ ἂν ἐπέτρεπε
[9]	πρὸς τὰ τέκνα στοργὴν παρὰ	τῆς	φύσεως ἐδιδάχθητε, ὅπως εἰκὸς διατεθῆναι
[11]	ἀνάστασις, ἡ εἰς τὸ ἀρχαῖον	τῆς	φύσεως ἡμῶν ἀναστοιχείωσις. εἰ οὖν
[9]	μόνην ἀφεώρα ζωήν, εἰ δοῦλος	τῆς	φύσεως ἦν, εἰ ἐν τῷ
[3]	εἰς γῆν κατέβαλεν, ἀλλ´ αὐτῆς	τῆς	φύσεως τὸ οἰκοδόμημα λαμπρὸν τῷ
[9]	τότε προσάγεται τῷ Ἀβραὰμ ἡ	τῆς	ψυχῆς δοκιμασία καὶ βάσανος, εἰ
[7]	ἑαυτῶν ἐπιστήσαντες. ὡς καλὴ πᾶσα	τῆς	ψυχῆς ἐκείνης ἡ ὄψις, οὐ
[7]	γὰρ ὁρᾷς αὐτῆς τὸ ἀληθινὸν	τῆς	ψυχῆς κάλλος, ᾧ νῦν ἐν
[8]	ἕκαστον γὰρ πάθος, ὅταν ἐπικρατῇ	τῆς	ψυχῆς, τύραννος ἡμῶν γίνεται τοὺς

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 28/04/2009