Chapitre
[8]	μὴ τὰς ὁμοίας ἀλγηδόνας ἐδέξατο,	ἃς	ἐπ´ αὐτῆς οἱ γεγεννηκότες ὑπέμειναν;
[8]	περιόντος τὸν κατοιχόμενον καὶ ὁ	μέγας	Δαβὶδ θρήνου καὶ οἰμωγῆς ἀξίαν
[5]	κοινῆς κατηφείας. τότε καὶ ὁ	μέγας	Δαβὶδ τὰς ἰδίας ὑμνῳδίας τοῖς
[10]	τὸν παῖδα. τί δὲ ὁ	μέγας	Ἰώβ; ὅτε αὐτῷ γυμνωθέντι πάντων
[9]	διαγωγὴν ἐβαρύνοντο. ~Οὕτως καὶ ὁ	μέγας	ποτὲ Ἀβραὰμ προθύμως τῷ θεῷ
[9]	πάντως ὅσοι πατέρες ἐστὲ καὶ	παῖδας	ἔχετε καὶ τὴν πρὸς τὰ
[10]	κακῶν μηνυτὴς τὴν κατὰ τοὺς	παῖδας	συμφορὰν διηγήσατο, ὁ δὲ ὁμοῦ
[9]	ὑπακούοντος, τότε παρὰ τὰς ἀνθρωπίνας	ἐλπίδας	εἰς πέρας ἡ ὑπόσχεσις ἄγεται,
[9]	τὸ ξίφος, ἀπ´ ἐμοῦ τῆς	δειλαίας	ἀρξάμενος· μία τοῖς δυσὶν ἀρκέσει
[5]	καὶ ὁ μέγας Δαβὶδ τὰς	ἰδίας	ὑμνῳδίας τοῖς θρήνοις ἔχρησε καὶ
[4]	κοινῇ συνῳδίᾳ τοῦ θρήνου τὰς	ἰδίας	φωνάς; εἶδον θέαμα ἄπιστον, ὃ
[10]	παῖδες ἑπτά. μακαριστὸς ἦν τῆς	εὐπαιδίας·	τοσοῦτοι γὰρ ὄντες εἷς ἦσαν
[5]	ὁ μέγας Δαβὶδ τὰς ἰδίας	ὑμνῳδίας	τοῖς θρήνοις ἔχρησε καὶ ἀντὶ
[9]	ζωῆς, μὴ στερήσῃς αὐτὸν τῆς	γλυκείας	ἀκτῖνος· θάλαμος τέκνοις οὐ τάφος
[6]	ἀλλὰ τῷ παραδείσῳ ἐνεφυτεύθη. ἐκ	βασιλείας	εἰς βασιλείαν μετέστη. ἐξεδύσατο τὸ
[6]	πορφύρας ἄνθος, ἀλλὰ τῆς ἄνω	βασιλείας	τὴν περιβολὴν ἐνεδύσατο. εἴπω σοι
[6]	μεταπέσῃ δὲ εἰς ὠχρότητα τῆς	παρειᾶς	τὸ ἐρύθημα, κρατηθῇ δὲ τῇ
[8]	ἐκεῖνος ὁ θάλαμος, ἐν ᾧ	χηρείας	φόβος οὐκ ἔστιν. τίνος οὖν,
[5]	καὶ πάντα μετεῖχε τῆς κοινῆς	κατηφείας.	τότε καὶ ὁ μέγας Δαβὶδ
[11]	πρὸς καιρὸν διαλύεται, ἵνα τῆς	κακίας	ἐκρυείσης ἀναπλασθῇ τὸ ἀνθρώπινον καὶ
[11]	ἀνθρώπων ὁ θάνατος, εἰ μὴ	κακίας	καθάρσιον. ἐπειδὴ γὰρ οἷόν τι
[7]	οἱ πόδες οἱ μὴ ἐπιβάντες	κακίας,	μηδὲ τῇ ὁδῷ τῶν ἁμαρτωλῶν
[11]	ἀναπλασθῇ τὸ ἀνθρώπινον καὶ ἀμιγὲς	κακίας	τῷ ἐξ ἀρχῆς ἀποκαταστῇ βίῳ.
[8]	ἔδει, φησίν, αὐτὴν εἰς μέτρον	ἡλικίας	ἐλθεῖν καὶ νυμφικῷ θαλάμῳ ἐμφαιδρυνθῆναι.
[10]	βίου τοῖς μεταστᾶσι γίνεται· καταλείπει	σκιάς,	καταλαμβάνει ἀλήθειαν, ἀφίησιν ἀπάτας καὶ
[11]	δεσμῶν. τεκμήριον δὲ ὅτι τῆς	ἐπαγγελίας	τοῦ θεοῦ τὸ διπλάσιον ἀντὶ
[8]	μου. ὡσαύτως δὲ καὶ ὁ	Ἰερεμίας	κατάρας ἀξίαν κρίνει τὴν ἡμέραν
[4]	τὸ ἄνθος ἡμῖν τοῦτο ὠδίνασαν,	οἵας	ὑπέστη ἐκ δευτέρου πάλιν ὠδῖνας
[8]	φροντίδων (παιδοτροφίας, ὅτι μὴ τὰς	ὁμοίας	ἀλγηδόνας ἐδέξατο, ἃς ἐπ´ αὐτῆς
[5]	ἂν εἴη τὸ κεκμηκὸς τῆς	διανοίας	διὰ τῆς τῶν λογισμῶν συμβουλῆς
[1]	φωστῆρος εἰς προσθήκην τῆς βασιλικῆς	εὐκληρίας	ἀθρόως ἀφαιρεθεῖσα καὶ διὰ τοῦτο
[11]	Ἰὼβ συγχαίρει τοῖς τέκνοις τῆς	εὐκληρίας,	ὡς θᾶττον ἐκλυθεῖσι τῶν τοῦ
[9]	ἡ μετάστασις. ὅσοι δὲ τῆς	ἱστορίας	ἐμπείρως ἔχετε, πάντως οὐκ ἀγνοεῖτε
[5]	ἔχρησε καὶ ἀντὶ τῆς φαιδρᾶς	χοροστασίας	μεταλαβὼν τὴν γοεράν τε καὶ
[9]	ἀνένεγκε τὸν υἱόν σου διὰ	θυσίας	εἰς ὁλοκάρπωσιν. οἴδατε πάντως ὅσοι
[9]	Ἀβραὰμ προθύμως τῷ θεῷ διὰ	θυσίας	προσῆγε τὸν ἠγαπημένον υἱόν, εἰδὼς
[10]	εἰκὸς ἐν συνόδῳ νέων ἐφ´	ἑστίας	ἁβρύνεσθαι. τί οὖν ἐπὶ τούτοις;
[10]	τὸ ὕψος τῆς τοῦ ἀθλητοῦ	μεγαλοφυΐας·	τὸν τῆς θλίψεως καιρὸν εἰς
[8]	ὅτι μὴ συνετρίβη διὰ φροντίδων	(παιδοτροφίας,	ὅτι μὴ τὰς ὁμοίας ἀλγηδόνας
[10]	ἐπίσκεψιν τῆς περὶ τῶν ὄντων	φιλοσοφίας	μετέστησεν. ᾔδει γὰρ ἀκριβῶς, ὅτι
[10]	ὄνυξιν ἢ τρίχας τῆς κεφαλῆς	ἀποτίλας	ἢ κόνιν καταπασάμενος ἢ τὰ
[8]	αὐτῷ τῆς τοιαύτης ζωῆς. καὶ	πολλάς	ἐστι τοιαύτας τῶν παλαιῶν ἁγίων
[8]	ἡ ψυχή μου εἰς τὰς	αὐλὰς	τοῦ κυρίου, νῦν δέ, ὅτι
[2]	τῶν διὰ τῆς μνήμης ἀλγυνόντων	ἡμᾶς	ἐστιν ἐπικρατέστερον. πῶς γὰρ οὐκ
[8]	τοὺς λογισμοὺς δουλωσάμενος. ἢ λυπεῖ	ἡμᾶς,	ὅτι μὴ κατεπονήθη διὰ ὠδίνων,
[10]	καταλαμβάνει ἀλήθειαν, ἀφίησιν ἀπάτας καὶ	πλάνας	καὶ θορύβους, καὶ εὑρίσκει ἐκεῖνα
[8]	φωνὰς ἐν τῇ θείᾳ γραφῇ	φερομένας	εὑρεῖν, οἳ δι´ ἐπιθυμίαν τῆς
[4]	οἵας ὑπέστη ἐκ δευτέρου πάλιν	ὠδῖνας	ἐν ψυχῇ, οὐκ ἐν σώματι,
[9]	ὁρμαῖς ὑπακούοντος, τότε παρὰ τὰς	ἀνθρωπίνας	ἐλπίδας εἰς πέρας ἡ ὑπόσχεσις
[8]	(παιδοτροφίας, ὅτι μὴ τὰς ὁμοίας	ἀλγηδόνας	ἐδέξατο, ἃς ἐπ´ αὐτῆς οἱ
[12]	καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς	αἰῶνας	τῶν αἰώνων. ἀμήν.
[4]	συνῳδίᾳ τοῦ θρήνου τὰς ἰδίας	φωνάς;	εἶδον θέαμα ἄπιστον, ὃ οὐκ
[8]	ἐστι τοιαύτας τῶν παλαιῶν ἁγίων	φωνὰς	ἐν τῇ θείᾳ γραφῇ φερομένας
[10]	διὰ σχήματος ἐνεδείξατο ἢ παρειὰν	ἀμύξας	τοῖς ὄνυξιν ἢ τρίχας τῆς
[9]	γαμικὸς οὐ ξίφος φονικόν, γαμήλιος	λαμπὰς	οὐ πῦρ ἐπιτάφιον· ταῦτα λῃσταὶ
[8]	ὡσαύτως δὲ καὶ ὁ Ἰερεμίας	κατάρας	ἀξίαν κρίνει τὴν ἡμέραν ἐκείνην
[5]	θρήνοις ἔχρησε καὶ ἀντὶ τῆς	φαιδρᾶς	χοροστασίας μεταλαβὼν τὴν γοεράν τε
[9]	παρὰ τὰς ἀνθρωπίνας ἐλπίδας εἰς	πέρας	ἡ ὑπόσχεσις ἄγεται, καὶ τίκτεται
[7]	σε τυχὸν (τὸ μὴ εἰς	γῆρας	ἐλθεῖν. τί γάρ, εἰπέ μοι,
[7]	κάλλος μηκέτι φαινόμενον, οὐ γὰρ	ὁρᾷς	αὐτῆς τὸ ἀληθινὸν τῆς ψυχῆς
[6]	ἐνεδύσω, ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον.	ὁρᾷς	οἷα ἀνθ´ οἵων ἠλλάξατο; ~λυπεῖ
[10]	Εἴη τὸ ὄνομα κυρίου εὐλογημένον.	Ὁρᾷς	πόσον τὸ ὕψος τῆς τοῦ
[7]	τί γάρ, εἰπέ μοι, καλὸν	ἐνορᾷς	τῷ γήρᾳ; ἆρα καλὸν τὸ
[10]	τῶν σωμάτων λύθρῳ κατεμολύνετο. τοιαύτης	συμφορᾶς	τῷ Ἰὼβ ἀγγελθείσης (θέασαί μοι
[9]	γενέσθαι τὸ κακόν, μὴ ἴδοι	Σάρρας	ὀφθαλμὸς νεκρούμενον τὸν Ἰσαάκ· ἰδοὺ
[6]	βασιλείαν μετέστη. ἐξεδύσατο τὸ τῆς	πορφύρας	ἄνθος, ἀλλὰ τῆς ἄνω βασιλείας
[10]	ἑαυτὸν ῥίψας ἢ θρηνῳδοὺς ἑαυτῷ	περιστήσας	ἢ ἀνακαλῶν τὰ τῶν κατοιχομένων
[10]	ἢ τὰ στήθη ταῖς χερσὶ	μαστιγώσας	ἢ ἐπὶ γῆν ἑαυτὸν ῥίψας
[9]	ταῖς ὁρμαῖς ὑπακούοντος, τότε παρὰ	τὰς	ἀνθρωπίνας ἐλπίδας εἰς πέρας ἡ
[8]	ἐκλείπει ἡ ψυχή μου εἰς	τὰς	αὐλὰς τοῦ κυρίου, νῦν δέ,
[5]	τότε καὶ ὁ μέγας Δαβὶδ	τὰς	ἰδίας ὑμνῳδίας τοῖς θρήνοις ἔχρησε
[4]	τῇ κοινῇ συνῳδίᾳ τοῦ θρήνου	τὰς	ἰδίας φωνάς; εἶδον θέαμα ἄπιστον,
[8]	διὰ φροντίδων (παιδοτροφίας, ὅτι μὴ	τὰς	ὁμοίας ἀλγηδόνας ἐδέξατο, ἃς ἐπ´
[10]	καταλείπει σκιάς, καταλαμβάνει ἀλήθειαν, ἀφίησιν	ἀπάτας	καὶ πλάνας καὶ θορύβους, καὶ
[5]	ἀναρρώννυσθαι. κίνδυνος γὰρ οὐ μικρὸς	παρακούσαντας	ἐν τούτῳ τῆς τοῦ Ἀποστόλου
[7]	τὴν παρειάν, τὸ ἀπορρεῖν τοὺς	ὀδόντας	τοῦ στόματος καὶ ψελλισμὸν ἐμποιεῖν
[2]	ἴσως καὶ εἰς τοὺς μὴ	παρόντας	ὁ λόγος διαδοθήσεται. καὶ γὰρ
[8]	νυμφίος, ὅτι κρείττων ἡ οὐρανία	παστάς,	προτιμότερος ἐκεῖνος ὁ θάλαμος, ἐν
[8]	τοιαύτης ζωῆς. καὶ πολλάς ἐστι	τοιαύτας	τῶν παλαιῶν ἁγίων φωνὰς ἐν
[3]	οἰκοδομημάτων κάλλος διελυμήνατο, οὐδὲ εὐανθεῖς	γραφὰς	ἢ λίθων περικαλλῆ θεάματα εἰς
[10]	παρειὰν ἀμύξας τοῖς ὄνυξιν ἢ	τρίχας	τῆς κεφαλῆς ἀποτίλας ἢ κόνιν
[11]	σκεῦος ἀγαθῶν δεκτικὸν τὸ κατ´	ἀρχὰς	ἡ φύσις ἡμῶν παρὰ τοῦ
[10]	μαστιγώσας ἢ ἐπὶ γῆν ἑαυτὸν	ῥίψας	ἢ θρηνῳδοὺς ἑαυτῷ περιστήσας ἢ
[11]	ἐκρυείσης ἀναπλασθῇ τὸ ἀνθρώπινον καὶ	ἀμιγὲς	κακίας τῷ ἐξ ἀρχῆς ἀποκαταστῇ
[10]	τρεῖς αὐτῷ θυγατέρες ἦσαν, καὶ	παῖδες	ἑπτά. μακαριστὸς ἦν τῆς εὐπαιδίας·
[8]	καὶ ἡδοναί, θυμοὶ καὶ φόβοι,	ἐλπίδες	καὶ ἐπιθυμίαι. ταῦτά ἐστι καὶ
[7]	κακὸν ἐνεργήσασαι. ὡς ὡραῖοι οἱ	πόδες	οἱ μὴ ἐπιβάντες κακίας, μηδὲ
[1]	τοῦ ἔτους περίοδος, καθὼς ἡμῖν	χθὲς	τοῦτο παρὰ τοῦ ποιμένος ἐπήγγελται,
[10]	ἡ τράπεζα, ἐν χερσὶν αἱ	κύλικες,	θεάματα ὡς εἰκὸς ἐπὶ τούτοις
[3]	περιστερὰν χρὴ λέγειν ταύτην, εἴτε	νεοθαλὲς	ἄνθος, ὃ οὔπω μὲν ὅλον
[10]	ἐποίησεν ὁ ἀνήρ; ἆρά τι	δυσγενὲς	καὶ μικρόψυχον ἢ εἶπε τῷ
[10]	τοῖς παισὶ συμφοράν; τρεῖς αὐτῷ	θυγατέρες	ἦσαν, καὶ παῖδες ἑπτά. μακαριστὸς
[9]	εἰς ὁλοκάρπωσιν. οἴδατε πάντως ὅσοι	πατέρες	ἐστὲ καὶ παῖδας ἔχετε καὶ
[4]	ὀφθαλμοῖς προφαινόμενον· πλήρης ὁ ναός,	πλῆρες	τοῦ ναοῦ τὸ προαύλιον, ἡ
[10]	ἦν τὸ συμπόσιον· πλήρεις οἱ	κρατῆρες,	πλήρης τῶν ἐδωδίμων ἡ τράπεζα,
[7]	κατηρτίσω αἶνον. ὡς καλαὶ αἱ	χεῖρες	αἱ μηδέποτε τὸ κακὸν ἐνεργήσασαι.
[4]	πρόσωπα. πῶς δεδακρυμένα τὰ ὄμματα.	χεῖρες	ἀλλήλαις συναρασσόμεναι. στεναγμοὶ πρὸς τούτοις
[9]	λῃσταὶ καὶ πολέμιοι, οὐ πατέρων	χεῖρες	ἐπὶ τῶν τέκνων ἐργάζονται· εἰ
[7]	ὡραῖοι οἱ πόδες οἱ μὴ	ἐπιβάντες	κακίας, μηδὲ τῇ ὁδῷ τῶν
[2]	καταφαρμάσσοντα; εἰ γὰρ καὶ μὴ	πάντες	οἱ τοῦ κακοῦ συμμετέχοντες τῷ
[10]	καθ´ (ἑαυτὸν ἕκαστος βιοτεύοντες, ἀλλὰ	πάντες	παρ´ ἀλλήλους φοιτῶντες διὰ τῆς
[10]	γὰρ ὄντες εἷς ἦσαν οἱ	πάντες	τῇ μετ´ ἀλλήλων στοργῇ οὐ
[7]	τῶν ἁμαρτωλῶν τὸ ἴχνος ἑαυτῶν	ἐπιστήσαντες.	ὡς καλὴ πᾶσα τῆς ψυχῆς
[10]	ἦν τῆς εὐπαιδίας· τοσοῦτοι γὰρ	ὄντες	εἷς ἦσαν οἱ πάντες τῇ
[10]	διὰ τῆς ἐγκυκλίου φιλοφροσύνης διετέλουν	εὐφραίνοντες	ἀλλήλους ἐν τῷ μέρει καὶ
[10]	οὐ διῃρημένως καθ´ (ἑαυτὸν ἕκαστος	βιοτεύοντες,	ἀλλὰ πάντες παρ´ ἀλλήλους φοιτῶντες
[4]	πρὸς τούτοις τὴν ἐγκάρδιον ὀδύνην	καταμηνύοντες.	~οὔ μοι ἔδοξε κατὰ τὴν
[12]	ἣν μόνοι ὑπομένουσιν οἱ μὴ	ἔχοντες	ἐλπίδα. ἐλπὶς δέ ἐστιν ὁ
[8]	ἀσωμάτῳ ζωῇ προκειμένων τὴν ἐπιθυμίαν	ἔχοντες	συμφορὰν ἐποιοῦντο τὴν ἐν σαρκὶ
[8]	τῶν κατὰ τὸν βίον ἡδέων	μετέχοντες,	οὐδὲν πρὸς τὴν παροῦσαν ἀπόλαυσιν
[2]	μὴ πάντες οἱ τοῦ κακοῦ	συμμετέχοντες	τῷ συλλόγῳ πάρεισιν, ἀλλὰ διὰ
[8]	ἀμφότεροι λαμπροὶ κατὰ τὴν βασιλείαν	ὑπάρχοντες,	πάντων κατ´ ἐξουσίαν τῶν κατὰ
[1]	λεγόμενον οὐκ ἀγνοεῖτε πάντως οἱ	πληροῦντες	τὸν σύλλογον ὁρῶντες αὐτόν τε
[1]	πάντως οἱ πληροῦντες τὸν σύλλογον	ὁρῶντες	αὐτόν τε τὸν τόπον τοῦτον,
[10]	βιοτεύοντες, ἀλλὰ πάντες παρ´ ἀλλήλους	φοιτῶντες	διὰ τῆς ἐγκυκλίου φιλοφροσύνης διετέλουν
[8]	ἐδέξατο, ἃς ἐπ´ αὐτῆς οἱ	γεγεννηκότες	ὑπέμειναν; ἀλλὰ τὰ τοιαῦτα μακαρισμῶν
[10]	τὸν ἄνδρα καί σοι γένηται	παιδοτρίβης	ὁ ἀθλητής, τῷ καθ´ ἑαυτὸν
[8]	ὁ μέγας Δαβὶδ θρήνου καὶ	οἰμωγῆς	ἀξίαν τὴν ἐν σαρκὶ διαγωγὴν
[6]	αἰωνίῳ διήνοιξεν. τῆς σῆς ἀπέστη	τραπέζης,	ἀλλὰ τῇ ἀγγελικῇ προσετέθη. ἔνθεν
[2]	τοῖς συμβεβηκόσι πάθοι; τίς οὕτως	ἀπαθὴς	τὴν ψυχήν; τίς οὕτω τὸν
[8]	νῦν δέ, ὅτι Ἐξάγαγε ἐκ	φυλακῆς	τὴν ψυχήν μου. ὡσαύτως δὲ
[8]	ψαλμῳδίαις ἔξω γενέσθαι τῆς τοιαύτης	ἀνάγκης	ἐπιθυμοῦντος, ἐν οἷς φησι νῦν
[1]	λάμψαντος φωστῆρος εἰς προσθήκην τῆς	βασιλικῆς	εὐκληρίας ἀθρόως ἀφαιρεθεῖσα καὶ διὰ
[10]	ἐν καιρῷ τῆς τῶν πειρασμῶν	συμπλοκῆς)	τί οὖν ἐποίησεν ὁ ἀνήρ;
[10]	τοῖς ὄνυξιν ἢ τρίχας τῆς	κεφαλῆς	ἀποτίλας ἢ κόνιν καταπασάμενος ἢ
[11]	ὁδὸς τῆς πρὸς τὸ κρεῖττον	μεταβολῆς	ἡμῖν γενόμενος. ~οὐκοῦν ἐκβάλωμεν, ἀδελφοί,
[5]	διανοίας διὰ τῆς τῶν λογισμῶν	συμβουλῆς	ὡς ἔστι δυνατὸν ἀναρρώννυσθαι. κίνδυνος
[2]	ἡμέτερον ἄλγημα τῶν διὰ τῆς	μνήμης	ἀλγυνόντων ἡμᾶς ἐστιν ἐπικρατέστερον. πῶς
[1]	διεξέλθοι; ἡ δὲ μεγάλη καὶ	περιφανὴς	αὕτη καὶ τῆς ὑφ´ ἥλιον
[9]	τὴν κεκρυμμένην ζωὴν εἶναι τῆς	φαινομένης	ἀμείνονα, οὐκ ἂν ἐπέτρεπε τῷ
[2]	τῷ πλεονάζοντι τῆς ἐπικρατούσης ἀλγηδόνος	ἐκκλεπτομένης	τῆς ἥττονος, οὕτω καὶ ἐπὶ
[11]	διπλάσιον ἀντὶ τῶν ἀφαιρεθέντων πάντων	ὑποσχομένης,	ἐν τοῖς ἄλλοις ἅπασι διπλασιασθείσης
[4]	πλήρωμα ἦν, ὥσπερ πάσης τῆς	οἰκουμένης	εἰς ταὐτὸν συνδραμούσης ἐπὶ τῷ
[4]	τισι κλάδοις πάσης ὑπερανεστῶτα τῆς	οἰκουμένης	καὶ πάντα διαλαμβάνοντα· εἶδον αὐτὸν
[7]	ὡς καλὴ πᾶσα τῆς ψυχῆς	ἐκείνης	ἡ ὄψις, οὐ λίθων αὐγαῖς
[4]	τὸ ἱερὸν ἄνθος ἐκεῖνο ἐπὶ	κλίνης	χρυσῆς κομιζόμενον. πῶς κατηφῆ πάντων
[5]	συνεμελαίνετο καὶ πάντα μετεῖχε τῆς	κοινῆς	κατηφείας. τότε καὶ ὁ μέγας
[9]	γυναῖκα, τὸ ἀσθενέστερον μέρος τῆς	ἀνθρωπίνης	φύσεως; εἰ μὴ πεπαίδευτο κἀκείνη
[5]	δὲ κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον	ἡδονῆς	τῶν ψυχῶν ἀπελαθείσης μόνον ἦν
[10]	ἀλλήλους φοιτῶντες διὰ τῆς ἐγκυκλίου	φιλοφροσύνης	διετέλουν εὐφραίνοντες ἀλλήλους ἐν τῷ
[2]	πλεονάζον τῶν ἀλγηδόνων διὰ τῆς	τέχνης	ἱστάμενοι, (τῶν δὲ ἧττον ὀδυνηρῶν
[5]	ἐν τούτῳ τῆς τοῦ Ἀποστόλου	φωνῆς	συγκατακριθῆναι τοῖς ἀνελπίστοις. φησὶ γάρ,
[4]	πᾶν μέρος τοῖς ὀφθαλμοῖς προφαινόμενον·	πλήρης	ὁ ναός, πλῆρες τοῦ ναοῦ
[10]	τὸ συμπόσιον· πλήρεις οἱ κρατῆρες,	πλήρης	τῶν ἐδωδίμων ἡ τράπεζα, ἐν
[6]	φωτὶ τῷ αἰωνίῳ διήνοιξεν. τῆς	σῆς	ἀπέστη τραπέζης, ἀλλὰ τῇ ἀγγελικῇ
[10]	λόγῳ τὸν ἀθλητήν, οὐχ ἵνα	θαυμάσῃς	μόνον τὸν νικητήν, μικρὸν γὰρ
[5]	ἐξεκαλεῖτο τοὺς θρήνους τοῖς μέλεσιν,	πάσης	δὲ κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον
[1]	αὕτη καὶ τῆς ὑφ´ ἥλιον	πάσης	προτεταγμένη καλλίπολις ἄλλον σεισμὸν ὑπέστη
[4]	ὁρώμενον ἀνθρώπων πλήρωμα ἦν, ὥσπερ	πάσης	τῆς οἰκουμένης εἰς ταὐτὸν συνδραμούσης
[4]	βασιλικαῖς ἀρεταῖς οἷόν τισι κλάδοις	πάσης	ὑπερανεστῶτα τῆς οἰκουμένης καὶ πάντα
[9]	μετὰ (ταῦτα χρόνῳ γενώμεθα, μὴ	φθονήσῃς	τῷ υἱῷ τῆς ζωῆς, μὴ
[9]	τῷ υἱῷ τῆς ζωῆς, μὴ	στερήσῃς	αὐτὸν τῆς γλυκείας ἀκτῖνος· θάλαμος
[5]	καιρὸν ἐκεῖνον ἡδονῆς τῶν ψυχῶν	ἀπελαθείσης	μόνον ἦν ἐν ἡδονῇ τοῖς
[10]	κατεμολύνετο. τοιαύτης συμφορᾶς τῷ Ἰὼβ	ἀγγελθείσης	(θέασαί μοι τῷ λόγῳ τὸν
[11]	ὑποσχομένης, ἐν τοῖς ἄλλοις ἅπασι	διπλασιασθείσης	τῆς ἀντιδόσεως, μόνων τῶν τέκνων
[11]	καιρὸν διαλύεται, ἵνα τῆς κακίας	ἐκρυείσης	ἀναπλασθῇ τὸ ἀνθρώπινον καὶ ἀμιγὲς
[0]	~ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ	ΝΥΣΣΗΣ	ΕΙΣ ΠΟΥΛΧΕΡΙΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ. ~(Οὐκ
[10]	παροῦσα ζωὴ οἱονεὶ σπέρμα τῆς	μελλούσης	ἐστίν. πολὺ δὲ διενήνοχε τῶν
[4]	πάσης τῆς οἰκουμένης εἰς ταὐτὸν	συνδραμούσης	ἐπὶ τῷ πάθει. θέαμα δὲ
[2]	γίνεσθαι, ἐν τῷ πλεονάζοντι τῆς	ἐπικρατούσης	ἀλγηδόνος ἐκκλεπτομένης τῆς ἥττονος, οὕτω
[4]	ἱερὸν ἄνθος ἐκεῖνο ἐπὶ κλίνης	χρυσῆς	κομιζόμενον. πῶς κατηφῆ πάντων ἦν
[10]	τοῦ θαύματος κέρδος, ἀλλ´ ἵνα	ζηλώσῃς	ἐν τοῖς ὁμοίοις τὸν ἄνδρα
[9]	τὴν γυναῖκα, τὸ ἀσθενέστερον μέρος	τῆς	ἀνθρωπίνης φύσεως; εἰ μὴ πεπαίδευτο
[11]	ἐν τοῖς ἄλλοις ἅπασι διπλασιασθείσης	τῆς	ἀντιδόσεως, μόνων τῶν τέκνων τὸν
[6]	τὸ τῆς πορφύρας ἄνθος, ἀλλὰ	τῆς	ἄνω βασιλείας τὴν περιβολὴν ἐνεδύσατο.
[10]	οὖν ἐπὶ τούτοις; ἐν ἀκμῇ	τῆς	ἀπολαύσεως τῶν ἡδίστων ἐπισεισθέντος αὐτοῖς
[1]	αὐτῇ λάμψαντος φωστῆρος εἰς προσθήκην	τῆς	βασιλικῆς εὐκληρίας ἀθρόως ἀφαιρεθεῖσα καὶ
[9]	τῆς ζωῆς, μὴ στερήσῃς αὐτὸν	τῆς	γλυκείας ἀκτῖνος· θάλαμος τέκνοις οὐ
[9]	ὦσον τὸ ξίφος, ἀπ´ ἐμοῦ	τῆς	δειλαίας ἀρξάμενος· μία τοῖς δυσὶν
[5]	καιρὸς ἂν εἴη τὸ κεκμηκὸς	τῆς	διανοίας διὰ τῆς τῶν λογισμῶν
[10]	πάντες παρ´ ἀλλήλους φοιτῶντες διὰ	τῆς	ἐγκυκλίου φιλοφροσύνης διετέλουν εὐφραίνοντες ἀλλήλους
[10]	ᾔδει γὰρ ὅτι τὸ τέλος	τῆς	ἐν σαρκὶ ζωῆς ἀρχὴ τοῦ
[11]	βίου δεσμῶν. τεκμήριον δὲ ὅτι	τῆς	ἐπαγγελίας τοῦ θεοῦ τὸ διπλάσιον
[2]	αἴσθησιν γίνεσθαι, ἐν τῷ πλεονάζοντι	τῆς	ἐπικρατούσης ἀλγηδόνος ἐκκλεπτομένης τῆς ἥττονος,
[11]	ὁ Ἰὼβ συγχαίρει τοῖς τέκνοις	τῆς	εὐκληρίας, ὡς θᾶττον ἐκλυθεῖσι τῶν
[10]	καὶ παῖδες ἑπτά. μακαριστὸς ἦν	τῆς	εὐπαιδίας· τοσοῦτοι γὰρ ὄντες εἷς
[9]	τῷ παρόντι βίῳ τὸ γλυκὺ	τῆς	ζωῆς ἐλογίζετο. τί δὲ περὶ
[9]	γενώμεθα, μὴ φθονήσῃς τῷ υἱῷ	τῆς	ζωῆς, μὴ στερήσῃς αὐτὸν τῆς
[2]	πλεονάζοντι τῆς ἐπικρατούσης ἀλγηδόνος ἐκκλεπτομένης	τῆς	ἥττονος, οὕτω καὶ ἐπὶ τοῦ
[10]	τῆς τοῦ ἀθλητοῦ μεγαλοφυΐας· τὸν	τῆς	θλίψεως καιρὸν εἰς ἐπίσκεψιν τῆς
[9]	παιδὶ ἡ μετάστασις. ὅσοι δὲ	τῆς	ἱστορίας ἐμπείρως ἔχετε, πάντως οὐκ
[11]	σκεῦος πρὸς καιρὸν διαλύεται, ἵνα	τῆς	κακίας ἐκρυείσης ἀναπλασθῇ τὸ ἀνθρώπινον
[10]	ἀμύξας τοῖς ὄνυξιν ἢ τρίχας	τῆς	κεφαλῆς ἀποτίλας ἢ κόνιν καταπασάμενος
[5]	πένθει συνεμελαίνετο καὶ πάντα μετεῖχε	τῆς	κοινῆς κατηφείας. τότε καὶ ὁ
[7]	ἀκατάπληκτος, οὐδενὸς πονηροῦ συνειδότος τὸν	τῆς	κρίσεως φόβον ἐπάγοντος. ~ἀλλ´ ἔδει,
[10]	δὲ παροῦσα ζωὴ οἱονεὶ σπέρμα	τῆς	μελλούσης ἐστίν. πολὺ δὲ διενήνοχε
[2]	καὶ ἡμέτερον ἄλγημα τῶν διὰ	τῆς	μνήμης ἀλγυνόντων ἡμᾶς ἐστιν ἐπικρατέστερον.
[9]	τοῖς ὀφθαλμοῖς τῶν γονέων τῷ	τῆς	νεότητος κάλλει λαμπόμενος. τότε προσάγεται
[4]	ἀνθρώπων πλήρωμα ἦν, ὥσπερ πάσης	τῆς	οἰκουμένης εἰς ταὐτὸν συνδραμούσης ἐπὶ
[4]	οἷόν τισι κλάδοις πάσης ὑπερανεστῶτα	τῆς	οἰκουμένης καὶ πάντα διαλαμβάνοντα· εἶδον
[8]	φερομένας εὑρεῖν, οἳ δι´ ἐπιθυμίαν	τῆς	ὄντως ζωῆς τὴν ἐν σαρκὶ
[6]	ἀκτίς, μεταπέσῃ δὲ εἰς ὠχρότητα	τῆς	παρειᾶς τὸ ἐρύθημα, κρατηθῇ δὲ
[10]	τῆς θλίψεως καιρὸν εἰς ἐπίσκεψιν	τῆς	περὶ τῶν ὄντων φιλοσοφίας μετέστησεν.
[2]	πάθους στῆναι καὶ καταπραῧ ναι	τῆς	πόλεως τὴν ἰδίαν ἀλγηδόνα λογισμοῖς
[6]	εἰς βασιλείαν μετέστη. ἐξεδύσατο τὸ	τῆς	πορφύρας ἄνθος, ἀλλὰ τῆς ἄνω
[11]	ὁ θάνατος, ἀρχὴ καὶ ὁδὸς	τῆς	πρὸς τὸ κρεῖττον μεταβολῆς ἡμῖν
[6]	τῷ φωτὶ τῷ αἰωνίῳ διήνοιξεν.	τῆς	σῆς ἀπέστη τραπέζης, ἀλλὰ τῇ
[2]	τὸ πλεονάζον τῶν ἀλγηδόνων διὰ	τῆς	τέχνης ἱστάμενοι, (τῶν δὲ ἧττον
[8]	ταῖς ἱεραῖς ψαλμῳδίαις ἔξω γενέσθαι	τῆς	τοιαύτης ἀνάγκης ἐπιθυμοῦντος, ἐν οἷς
[8]	ἡμέραν ἐκείνην τὴν ἄρξασαν αὐτῷ	τῆς	τοιαύτης ζωῆς. καὶ πολλάς ἐστι
[10]	εὐλογημένον. Ὁρᾷς πόσον τὸ ὕψος	τῆς	τοῦ ἀθλητοῦ μεγαλοφυΐας· τὸν τῆς
[5]	οὐ μικρὸς παρακούσαντας ἐν τούτῳ	τῆς	τοῦ Ἀποστόλου φωνῆς συγκατακριθῆναι τοῖς
[5]	τὸ κεκμηκὸς τῆς διανοίας διὰ	τῆς	τῶν λογισμῶν συμβουλῆς ὡς ἔστι
[10]	τε ἤκουσε καὶ εὐθὺς περὶ	τῆς	τῶν ὄντων ἐφιλοσόφει φύσεως, πόθεν
[10]	τὴν ψυχὴν ἀλείφων ἐν καιρῷ	τῆς	τῶν πειρασμῶν συμπλοκῆς) τί οὖν
[1]	μεγάλη καὶ περιφανὴς αὕτη καὶ	τῆς	ὑφ´ ἥλιον πάσης προτεταγμένη καλλίπολις
[5]	τοῖς θρήνοις ἔχρησε καὶ ἀντὶ	τῆς	φαιδρᾶς χοροστασίας μεταλαβὼν τὴν γοεράν
[9]	ἠπίστατο τὴν κεκρυμμένην ζωὴν εἶναι	τῆς	φαινομένης ἀμείνονα, οὐκ ἂν ἐπέτρεπε
[9]	πρὸς τὰ τέκνα στοργὴν παρὰ	τῆς	φύσεως ἐδιδάχθητε, ὅπως εἰκὸς διατεθῆναι
[11]	ἀνάστασις, ἡ εἰς τὸ ἀρχαῖον	τῆς	φύσεως ἡμῶν ἀναστοιχείωσις. εἰ οὖν
[9]	μόνην ἀφεώρα ζωήν, εἰ δοῦλος	τῆς	φύσεως ἦν, εἰ ἐν τῷ
[3]	εἰς γῆν κατέβαλεν, ἀλλ´ αὐτῆς	τῆς	φύσεως τὸ οἰκοδόμημα λαμπρὸν τῷ
[9]	τότε προσάγεται τῷ Ἀβραὰμ ἡ	τῆς	ψυχῆς δοκιμασία καὶ βάσανος, εἰ
[7]	ἑαυτῶν ἐπιστήσαντες. ὡς καλὴ πᾶσα	τῆς	ψυχῆς ἐκείνης ἡ ὄψις, οὐ
[7]	γὰρ ὁρᾷς αὐτῆς τὸ ἀληθινὸν	τῆς	ψυχῆς κάλλος, ᾧ νῦν ἐν
[8]	ἕκαστον γὰρ πάθος, ὅταν ἐπικρατῇ	τῆς	ψυχῆς, τύραννος ἡμῶν γίνεται τοὺς
[11]	ἐχθροῦ τῶν ψυχῶν ἡμῶν δι´	ἀπάτης	ἡμῖν τὸ κακὸν παρεγχέαντος τὸ
[10]	καί σοι γένηται παιδοτρίβης ὁ	ἀθλητής,	τῷ καθ´ ἑαυτὸν ὑποδείγματι πρὸς
[8]	ὁμοίας ἀλγηδόνας ἐδέξατο, ἃς ἐπ´	αὐτῆς	οἱ γεγεννηκότες ὑπέμειναν; ἀλλὰ τὰ
[4]	ψυχῇ, οὐκ ἐν σώματι, ὅτε	αὐτῆς	οὗτος ὁ βλαστὸς ἀπετίλλετο. τίς
[3]	θεάματα εἰς γῆν κατέβαλεν, ἀλλ´	αὐτῆς	τῆς φύσεως τὸ οἰκοδόμημα λαμπρὸν
[7]	μηκέτι φαινόμενον, οὐ γὰρ ὁρᾷς	αὐτῆς	τὸ ἀληθινὸν τῆς ψυχῆς κάλλος,
[8]	ἱεραῖς ψαλμῳδίαις ἔξω γενέσθαι τῆς	τοιαύτης	ἀνάγκης ἐπιθυμοῦντος, ἐν οἷς φησι
[8]	ἐκείνην τὴν ἄρξασαν αὐτῷ τῆς	τοιαύτης	ζωῆς. καὶ πολλάς ἐστι τοιαύτας
[10]	ἐκ τῶν σωμάτων λύθρῳ κατεμολύνετο.	τοιαύτης	συμφορᾶς τῷ Ἰὼβ ἀγγελθείσης (θέασαί
[10]	ἀλλ´ ὁ μὲν τῶν κακῶν	μηνυτὴς	τὴν κατὰ τοὺς παῖδας συμφορὰν
[11]	καὶ ἀμιγὲς κακίας τῷ ἐξ	ἀρχῆς	ἀποκαταστῇ βίῳ. τοῦτο γάρ ἐστιν
[9]	προσάγεται τῷ Ἀβραὰμ ἡ τῆς	ψυχῆς	δοκιμασία καὶ βάσανος, εἰ ἀκριβῶς
[7]	ἐπιστήσαντες. ὡς καλὴ πᾶσα τῆς	ψυχῆς	ἐκείνης ἡ ὄψις, οὐ λίθων
[7]	ὁρᾷς αὐτῆς τὸ ἀληθινὸν τῆς	ψυχῆς	κάλλος, ᾧ νῦν ἐν τῇ
[8]	γὰρ πάθος, ὅταν ἐπικρατῇ τῆς	ψυχῆς,	τύραννος ἡμῶν γίνεται τοὺς λογισμοὺς
[10]	τὸ τέλος τῆς ἐν σαρκὶ	ζωῆς	ἀρχὴ τοῦ θειοτέρου βίου τοῖς
[9]	παρόντι βίῳ τὸ γλυκὺ τῆς	ζωῆς	ἐλογίζετο. τί δὲ περὶ ἐκείνου
[8]	τὴν ἄρξασαν αὐτῷ τῆς τοιαύτης	ζωῆς.	καὶ πολλάς ἐστι τοιαύτας τῶν
[9]	μὴ φθονήσῃς τῷ υἱῷ τῆς	ζωῆς,	μὴ στερήσῃς αὐτὸν τῆς γλυκείας
[8]	οἳ δι´ ἐπιθυμίαν τῆς ὄντως	ζωῆς	τὴν ἐν σαρκὶ διαγωγὴν ἐβαρύνοντο.
[10]	ἀθρόως, πρὶν ἐπὶ ταῖς προλαβούσαις	πληγαῖς	τὴν ψυχὴν ἀναλέξασθαι, ἡ τελευταία
[7]	ἐκείνης ἡ ὄψις, οὐ λίθων	αὐγαῖς	κεκοσμημένη, ἀλλ´ ἁπλότητι καὶ ἀκακίᾳ
[8]	τοῦ Δαβὶδ ἐν ταῖς ἱεραῖς	ψαλμῳδίαις	ἔξω γενέσθαι τῆς τοιαύτης ἀνάγκης
[7]	τὸ στόμα τὸ ταῖς θείαις	ὑμνῳδίαις	καλλωπιζόμενον. Ἐκ στόματος γάρ, φησίν,
[7]	ἡδὺ τὸ στόμα τὸ ταῖς	θείαις	ὑμνῳδίαις καλλωπιζόμενον. Ἐκ στόματος γάρ,
[4]	βασιλικόν φημι κράτος) τὸν ταῖς	βασιλικαῖς	ἀρεταῖς οἷόν τισι κλάδοις πάσης
[4]	πῶς δεδακρυμένα τὰ ὄμματα. χεῖρες	ἀλλήλαις	συναρασσόμεναι. στεναγμοὶ πρὸς τούτοις τὴν
[9]	αὔξουσα οὐκέτι τοῦ γήρως ταῖς	ὁρμαῖς	ὑπακούοντος, τότε παρὰ τὰς ἀνθρωπίνας
[9]	περιεχύθη τῷ τέκνῳ καὶ ταῖς	ὠλέναις	αὐτὸν ἐμπλεξαμένη πρὸ αὐτοῦ τὴν
[9]	ἡ ὑπόσχεσις ἄγεται, καὶ τίκτεται	παῖς	ὁ Ἰσαάκ· καὶ συμμέτρου διαγεγονότος
[8]	πολλαχῇ τοῦ Δαβὶδ ἐν ταῖς	ἱεραῖς	ψαλμῳδίαις ἔξω γενέσθαι τῆς τοιαύτης
[10]	περιόντων ἀθρόως, πρὶν ἐπὶ ταῖς	προλαβούσαις	πληγαῖς τὴν ψυχὴν ἀναλέξασθαι, ἡ
[4]	(τὸ βασιλικόν φημι κράτος) τὸν	ταῖς	βασιλικαῖς ἀρεταῖς οἷόν τισι κλάδοις
[7]	ὡς ἡδὺ τὸ στόμα τὸ	ταῖς	θείαις ὑμνῳδίαις καλλωπιζόμενον. Ἐκ στόματος
[8]	ἤκουσα πολλαχῇ τοῦ Δαβὶδ ἐν	ταῖς	ἱεραῖς ψαλμῳδίαις ἔξω γενέσθαι τῆς
[9]	ἑαυτὴν αὔξουσα οὐκέτι τοῦ γήρως	ταῖς	ὁρμαῖς ὑπακούοντος, τότε παρὰ τὰς
[10]	τῶν περιόντων ἀθρόως, πρὶν ἐπὶ	ταῖς	προλαβούσαις πληγαῖς τὴν ψυχὴν ἀναλέξασθαι,
[3]	οἰκοδόμημα λαμπρὸν τῷ κάλλει, ὑπεραστράπτον	(ταῖς	χάρισιν, ἀθρόως προσπεσὼν ὁ σεισμὸς
[3]	πτερῷ, ὑπερβᾶσαν δὲ τὴν ἡλικίαν	ταῖς	χάρισιν ὅπως ἀφεῖσα τὴν καλιὰν
[10]	κόνιν καταπασάμενος ἢ τὰ στήθη	ταῖς	χερσὶ μαστιγώσας ἢ ἐπὶ γῆν
[9]	σπλάγχνοις περιεχύθη τῷ τέκνῳ καὶ	ταῖς	ὠλέναις αὐτὸν ἐμπλεξαμένη πρὸ αὐτοῦ
[4]	φημι κράτος) τὸν ταῖς βασιλικαῖς	ἀρεταῖς	οἷόν τισι κλάδοις πάσης ὑπερανεστῶτα
[0]	~ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΝΥΣΣΗΣ	ΕΙΣ	ΠΟΥΛΧΕΡΙΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ. ~(Οὐκ οἶδα
[11]	δὲ αἱ τῶν ἀνθρώπων ψυχαὶ	εἰς	ἀεὶ διαμένουσιν, τούτου χάριν τῶν
[3]	ἐναπέσβη τῇ κάλυκι καὶ πρὶν	εἰς	ἀκμὴν προελθεῖν καὶ ὅλον ἄνω
[6]	τῷ παραδείσῳ ἐνεφυτεύθη. ἐκ βασιλείας	εἰς	βασιλείαν μετέστη. ἐξεδύσατο τὸ τῆς
[10]	ὄντα λέγων καὶ παρὰ τίνος	εἰς	γένεσιν ἄγεται καὶ τίνα εἰκὸς
[3]	γραφὰς ἢ λίθων περικαλλῆ θεάματα	εἰς	γῆν κατέβαλεν, ἀλλ´ αὐτῆς τῆς
[7]	τὸ ὑποτρέμειν τῇ χειρὶ καὶ	εἰς	γῆν κύπτειν, καὶ ὑποσκάζειν τῷ
[7]	λυπεῖ σε τυχὸν (τὸ μὴ	εἰς	γῆρας ἐλθεῖν. τί γάρ, εἰπέ
[10]	μεγαλοφυΐας· τὸν τῆς θλίψεως καιρὸν	εἰς	ἐπίσκεψιν τῆς περὶ τῶν ὄντων
[9]	χρόνου, οἷόν τι ἔρνος ἀναδραμὼν	εἰς	κάλλος καὶ μέγεθος, ἡδὺς ἦν
[7]	ἡ οὐκ ἔχουσα ἐφ´ ὅτῳ	εἰς	κρίσιν ἔλθῃ, γέενναν οὐ φοβεῖται,
[8]	ἐπάγοντος. ~ἀλλ´ ἔδει, φησίν, αὐτὴν	εἰς	μέτρον ἡλικίας ἐλθεῖν καὶ νυμφικῷ
[9]	τὸν υἱόν σου διὰ θυσίας	εἰς	ὁλοκάρπωσιν. οἴδατε πάντως ὅσοι πατέρες
[9]	τότε παρὰ τὰς ἀνθρωπίνας ἐλπίδας	εἰς	πέρας ἡ ὑπόσχεσις ἄγεται, καὶ
[4]	θέαμα ἄπιστον, ὃ οὐκ ἂν	εἰς	πίστιν ἔλθοι τοῖς ἀκοῇ παραδεχομένοις
[1]	τοῦ ἐν αὐτῇ λάμψαντος φωστῆρος	εἰς	προσθήκην τῆς βασιλικῆς εὐκληρίας ἀθρόως
[8]	καὶ ἐκλείπει ἡ ψυχή μου	εἰς	τὰς αὐλὰς τοῦ κυρίου, νῦν
[4]	ἦν, ὥσπερ πάσης τῆς οἰκουμένης	εἰς	ταὐτὸν συνδραμούσης ἐπὶ τῷ πάθει.
[7]	τούτου ἀγανακτοῦμεν, ὅτι μὴ ἀφίκετο	εἰς	τὴν τῶν τοιούτων πεῖραν; καὶ
[11]	γάρ ἐστιν ἡ ἀνάστασις, ἡ	εἰς	τὸ ἀρχαῖον τῆς φύσεως ἡμῶν
[12]	ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος	εἰς	τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ἀμήν.
[2]	διὰ τῶν παρόντων ἴσως καὶ	εἰς	τοὺς μὴ παρόντας ὁ λόγος
[6]	τῶν ὀμμάτων ἀκτίς, μεταπέσῃ δὲ	εἰς	ὠχρότητα τῆς παρειᾶς τὸ ἐρύθημα,
[10]	τῆς εὐπαιδίας· τοσοῦτοι γὰρ ὄντες	εἷς	ἦσαν οἱ πάντες τῇ μετ´
[3]	ἄψυχον οἰκοδομημάτων κάλλος διελυμήνατο, οὐδὲ	εὐανθεῖς	γραφὰς ἢ λίθων περικαλλῆ θεάματα
[6]	βλέποντι; τί οὖν πρὸς τούτοις	ἡμεῖς;	οὐχ (ἡμέτερον ἐροῦμεν, ἀδελφοί, λόγον,
[10]	τῶν ἀδελφῶν ἦν τὸ συμπόσιον·	πλήρεις	οἱ κρατῆρες, πλήρης τῶν ἐδωδίμων
[10]	τὴν ἐπὶ τοῖς παισὶ συμφοράν;	τρεῖς	αὐτῷ θυγατέρες ἦσαν, καὶ παῖδες
[10]	ἀκροάματα καὶ πᾶσαι θυμηδίαι συμποτικαί·	προπόσεις,	φιλοφροσύναι, παίγνια, μειδιάματα· πάντα ὅσα
[1]	τῆς ὑφ´ ἥλιον πάσης προτεταγμένη	καλλίπολις	ἄλλον σεισμὸν ὑπέστη καὶ οὐ
[3]	αὐτὸ περὶ ἑαυτὸ κατερρύη καὶ	κόνις	ἐγένετο, ὃ οὔτε ἐδρέψατό τις
[8]	ταῦτά ἐστι καὶ τὰ τοιαῦτα,	οἷς	κατὰ τὴν παροῦσαν ζωὴν συμπεπλέγμεθα.
[8]	τῆς τοιαύτης ἀνάγκης ἐπιθυμοῦντος, ἐν	οἷς	φησι νῦν μέν, ὅτι Ἐπιποθεῖ
[7]	καὶ ὑποσκάζειν τῷ ποδὶ καὶ	χειραγωγοῖς	ἐπερείδεσθαι καὶ παρανοεῖν τῇ καρδίᾳ
[4]	ταῖς βασιλικαῖς ἀρεταῖς οἷόν τισι	κλάδοις	πάσης ὑπερανεστῶτα τῆς οἰκουμένης καὶ
[10]	ἀλλ´ ἵνα ζηλώσῃς ἐν τοῖς	ὁμοίοις	τὸν ἄνδρα καί σοι γένηται
[9]	παιδὸς ἐνεργῆσαι· πάντως γὰρ τοῖς	μητρικοῖς	συγκινηθεῖσα σπλάγχνοις περιεχύθη τῷ τέκνῳ
[11]	ἀφαιρεθέντων πάντων ὑποσχομένης, ἐν τοῖς	ἄλλοις	ἅπασι διπλασιασθείσης τῆς ἀντιδόσεως, μόνων
[5]	ἐκείνην (τάχα δὲ οὐδὲ τοῖς	ἄλλοις	τῶν τότε παρόντων) τὴν ἐκ
[10]	Σάρρα, εἰ μὴ ἐκεῖνα τοῖς	ὀφθαλμοῖς	ἔβλεπεν, ἅπερ ἡμῖν ἐστιν ἀθέατα.
[4]	ὕδωρ κατὰ πᾶν μέρος τοῖς	ὀφθαλμοῖς	προφαινόμενον· πλήρης ὁ ναός, πλῆρες
[9]	καὶ μέγεθος, ἡδὺς ἦν τοῖς	ὀφθαλμοῖς	τῶν γονέων τῷ τῆς νεότητος
[2]	τῆς πόλεως τὴν ἰδίαν ἀλγηδόνα	λογισμοῖς	τισι καταφαρμάσσοντα; εἰ γὰρ καὶ
[6]	χαλεπὸν δὲ μὴ μόνον τοῖς	γεννησαμένοις	τοῦτο δοκῇ, ἀλλὰ καὶ παντὶ
[4]	εἰς πίστιν ἔλθοι τοῖς ἀκοῇ	παραδεχομένοις	τὰ θαύματα· εἶδον ἐξ ἀνθρώπων
[5]	Δαβὶδ τὰς ἰδίας ὑμνῳδίας τοῖς	θρήνοις	ἔχρησε καὶ ἀντὶ τῆς φαιδρᾶς
[7]	πεῖραν; καὶ μὴν συγχαίρειν προσήκει	ἐκείνοις,	ὧν ἡ ζωὴ τὴν τῶν
[9]	αὐτὸν τῆς γλυκείας ἀκτῖνος· θάλαμος	τέκνοις	οὐ τάφος παρὰ πατέρων σπουδάζεται,
[11]	βλέπων ὁ Ἰὼβ συγχαίρει τοῖς	τέκνοις	τῆς εὐκληρίας, ὡς θᾶττον ἐκλυθεῖσι
[9]	πάντως γὰρ τοῖς μητρικοῖς συγκινηθεῖσα	σπλάγχνοις	περιεχύθη τῷ τέκνῳ καὶ ταῖς
[10]	ἀφείλετο. ἐκ θεοῦ, φησί, τοῖς	ἀνθρώποις	(ἡ γένεσις, καὶ πρὸς αὐτὸν
[5]	μόνον ἦν ἐν ἡδονῇ τοῖς	ἀνθρώποις	τὸ δάκρυον. Ἐπειδὴ τοίνυν τοσοῦτον
[6]	ἡ ὥρα, καλυφθῇ δὲ τοῖς	βλεφάροις	ἡ τῶν ὀμμάτων ἀκτίς, μεταπέσῃ
[10]	παίδων τὸ συμπόσιον γίνεται, καὶ	τοῖς	αἵμασι τῶν νέων ὁ κρατὴρ
[4]	οὐκ ἂν εἰς πίστιν ἔλθοι	τοῖς	ἀκοῇ παραδεχομένοις τὰ θαύματα· εἶδον
[11]	τῶν ἀφαιρεθέντων πάντων ὑποσχομένης, ἐν	τοῖς	ἄλλοις ἅπασι διπλασιασθείσης τῆς ἀντιδόσεως,
[5]	ὥραν ἐκείνην (τάχα δὲ οὐδὲ	τοῖς	ἄλλοις τῶν τότε παρόντων) τὴν
[5]	τῆς τοῦ Ἀποστόλου φωνῆς συγκατακριθῆναι	τοῖς	ἀνελπίστοις. φησὶ γάρ, καθὼς τοῦ
[10]	κύριος ἀφείλετο. ἐκ θεοῦ, φησί,	τοῖς	ἀνθρώποις (ἡ γένεσις, καὶ πρὸς
[5]	ἀπελαθείσης μόνον ἦν ἐν ἡδονῇ	τοῖς	ἀνθρώποις τὸ δάκρυον. Ἐπειδὴ τοίνυν
[6]	θανάτῳ ἡ ὥρα, καλυφθῇ δὲ	τοῖς	βλεφάροις ἡ τῶν ὀμμάτων ἀκτίς,
[6]	ἄνθος, χαλεπὸν δὲ μὴ μόνον	τοῖς	γεννησαμένοις τοῦτο δοκῇ, ἀλλὰ καὶ
[9]	ἐμοῦ τῆς δειλαίας ἀρξάμενος· μία	τοῖς	δυσὶν ἀρκέσει πληγή, κοινὸν ἐπ´
[6]	Ἀπόστολον καὶ ὑπερβαίνειν τὴν φύσιν	τοῖς	ἐπιτάγμασιν. πῶς γάρ ἐστι δυνατὸν
[5]	μέγας Δαβὶδ τὰς ἰδίας ὑμνῳδίας	τοῖς	θρήνοις ἔχρησε καὶ ἀντὶ τῆς
[5]	καὶ πένθιμον ἐξεκαλεῖτο τοὺς θρήνους	τοῖς	μέλεσιν, πάσης δὲ κατὰ τὸν
[10]	ζωῆς ἀρχὴ τοῦ θειοτέρου βίου	τοῖς	μεταστᾶσι γίνεται· καταλείπει σκιάς, καταλαμβάνει
[9]	τοῦ παιδὸς ἐνεργῆσαι· πάντως γὰρ	τοῖς	μητρικοῖς συγκινηθεῖσα σπλάγχνοις περιεχύθη τῷ
[10]	κέρδος, ἀλλ´ ἵνα ζηλώσῃς ἐν	τοῖς	ὁμοίοις τὸν ἄνδρα καί σοι
[10]	σχήματος ἐνεδείξατο ἢ παρειὰν ἀμύξας	τοῖς	ὄνυξιν ἢ τρίχας τῆς κεφαλῆς
[10]	ἡ Σάρρα, εἰ μὴ ἐκεῖνα	τοῖς	ὀφθαλμοῖς ἔβλεπεν, ἅπερ ἡμῖν ἐστιν
[4]	τι ὕδωρ κατὰ πᾶν μέρος	τοῖς	ὀφθαλμοῖς προφαινόμενον· πλήρης ὁ ναός,
[9]	κάλλος καὶ μέγεθος, ἡδὺς ἦν	τοῖς	ὀφθαλμοῖς τῶν γονέων τῷ τῆς
[10]	πληγή, πῶς ἐδέξατο τὴν ἐπὶ	τοῖς	παισὶ συμφοράν; τρεῖς αὐτῷ θυγατέρες
[11]	δὲ τῶν τέκνων τὰ ἐπιγενόμενα	τοῖς	προγεννηθεῖσι συναριθμεῖται ὡς πάντων τῷ
[2]	γὰρ οὐκ ἄν τις ἐπὶ	τοῖς	συμβεβηκόσι πάθοι; τίς οὕτως ἀπαθὴς
[11]	ταῦτα βλέπων ὁ Ἰὼβ συγχαίρει	τοῖς	τέκνοις τῆς εὐκληρίας, ὡς θᾶττον
[5]	τοῦ Ἀποστόλου φωνῆς συγκατακριθῆναι τοῖς	ἀνελπίστοις.	φησὶ γάρ, καθὼς τοῦ ὑπαναγινώσκοντος
[10]	τῆς ἀπολαύσεως τῶν ἡδίστων ἐπισεισθέντος	αὐτοῖς	τοῦ ὀρόφου τάφος τῶν δέκα
[10]	ἑστίας ἁβρύνεσθαι. τί οὖν ἐπὶ	τούτοις;	ἐν ἀκμῇ τῆς ἀπολαύσεως τῶν
[6]	πάθος βλέποντι; τί οὖν πρὸς	τούτοις	ἡμεῖς; οὐχ (ἡμέτερον ἐροῦμεν, ἀδελφοί,
[10]	κύλικες, θεάματα ὡς εἰκὸς ἐπὶ	τούτοις	καὶ ἀκροάματα καὶ πᾶσαι θυμηδίαι
[4]	χεῖρες ἀλλήλαις συναρασσόμεναι. στεναγμοὶ πρὸς	τούτοις	τὴν ἐγκάρδιον ὀδύνην καταμηνύοντες. ~οὔ
[12]	ὑπομένουσιν οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα.	ἐλπὶς	δέ ἐστιν ὁ Χριστός· ᾧ
[11]	πρὸς τὸ κρεῖττον τὴν φύσιν	χωρὶς	ἀναστάσεως, θανάτου δὲ μὴ προηγησαμένου
[11]	ἀναστάσεως, θανάτου δὲ μὴ προηγησαμένου	ἀνάστασις	γενέσθαι οὐ δύναται, ἀγαθὸν ἂν
[11]	βίῳ. τοῦτο γάρ ἐστιν ἡ	ἀνάστασις,	ἡ εἰς τὸ ἀρχαῖον τῆς
[9]	θειότερον γενήσεται τῷ παιδὶ ἡ	μετάστασις.	ὅσοι δὲ τῆς ἱστορίας ἐμπείρως
[10]	θεοῦ, φησί, τοῖς ἀνθρώποις (ἡ	γένεσις,	καὶ πρὸς αὐτὸν ἡ ἀνάλυσις·
[9]	ἀνθρωπίνας ἐλπίδας εἰς πέρας ἡ	ὑπόσχεσις	ἄγεται, καὶ τίκτεται παῖς ὁ
[10]	γένεσις, καὶ πρὸς αὐτὸν ἡ	ἀνάλυσις·	ὅθεν παρῆκται, πρὸς ἐκεῖνο καὶ
[9]	τοῦ χρόνου, ὅτε παύεται ἡ	φύσις	ἑαυτὴν αὔξουσα οὐκέτι τοῦ γήρως
[3]	οὔτε ἐστεφανώσατο, ἀλλὰ μάτην ἡ	φύσις	ἐπόνησεν· οὗ τὸ μὲν ἀγαθὸν
[11]	δεκτικὸν τὸ κατ´ ἀρχὰς ἡ	φύσις	ἡμῶν παρὰ τοῦ θεοῦ τῶν
[11]	τὸ ἀρχαῖον τῆς φύσεως ἡμῶν	ἀναστοιχείωσις.	εἰ οὖν ἀμήχανόν ἐστιν ἀναστοιχειωθῆναι
[6]	τὸ πάθος εἶναι. ~ἀλλ´ εἴποι	τις	ἄν, οἶμαι, τῶν μικροψυχοτέρων ἀδύνατα
[1]	συμπεπτωκότων περιέχει τὴν μνήμην. ἃ	τίς	ἂν ἀδακρυτὶ διεξέλθοι; ἡ δὲ
[4]	αὐτῆς οὗτος ὁ βλαστὸς ἀπετίλλετο.	τίς	ἀστενάκτως τὸ πάθος παρέδραμεν; τίς
[2]	ἐπικρατέστερον. πῶς γὰρ οὐκ ἄν	τις	ἐπὶ τοῖς συμβεβηκόσι πάθοι; τίς
[3]	ἐμπεσὼν τὴν ἐλπίδα διέκοψεν. σεισμός	τις	ἦν ἄντικρυς, ἀδελφοί, τὸ γενόμενον,
[4]	οὐκ ἐπαφῆκε τῷ πάθει δάκρυα;	τίς	οὐ κατέμιξε τῇ κοινῇ συνῳδίᾳ
[4]	τοῦ βίου ζημίαν οὐκ ὠλοφύρατο;	τίς	οὐκ ἐπαφῆκε τῷ πάθει δάκρυα;
[3]	κόνις ἐγένετο, ὃ οὔτε ἐδρέψατό	τις	οὔτε ἐστεφανώσατο, ἀλλὰ μάτην ἡ
[2]	τίς οὕτως ἀπαθὴς τὴν ψυχήν;	τίς	οὕτω τὸν τρόπον σιδήρεος, ὡς
[2]	τις ἐπὶ τοῖς συμβεβηκόσι πάθοι;	τίς	οὕτως ἀπαθὴς τὴν ψυχήν; τίς
[4]	τίς ἀστενάκτως τὸ πάθος παρέδραμεν;	τίς	τὴν τοῦ βίου ζημίαν οὐκ
[6]	τοῖς βλεφάροις ἡ τῶν ὀμμάτων	ἀκτίς,	μεταπέσῃ δὲ εἰς ὠχρότητα τῆς
[7]	πᾶσα τῆς ψυχῆς ἐκείνης ἡ	ὄψις,	οὐ λίθων αὐγαῖς κεκοσμημένη, ἀλλ´
[4]	τοῖς ὀφθαλμοῖς προφαινόμενον· πλήρης ὁ	ναός,	πλῆρες τοῦ ναοῦ τὸ προαύλιον,
[8]	ὁ θάλαμος, ἐν ᾧ χηρείας	φόβος	οὐκ ἔστιν. τίνος οὖν, εἰπέ
[7]	οὐ φοβεῖται, κρίσιν οὐ δέδοικεν,	ἄφοβος	διαμένει καὶ ἀκατάπληκτος, οὐδενὸς πονηροῦ
[4]	τὰ θαύματα· εἶδον ἐξ ἀνθρώπων	πέλαγος	τῇ πυκνότητι τῶν συνεστώτων οἷόν
[2]	εἰς τοὺς μὴ παρόντας ὁ	λόγος	διαδοθήσεται. καὶ γὰρ καὶ τῶν
[0]	ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΝΥΣΣΗΣ ΕΙΣ ΠΟΥΛΧΕΡΙΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΗΤΙΚΟΣ	ΛΟΓΟΣ.	~(Οὐκ οἶδα ὅπως τῷ λόγῳ
[9]	ταῦτα τὰ ῥήματα; φεῖσαι τοῦ	παιδός,	ἄνερ, μὴ πονηρὸν γένῃ τοῦ
[9]	τῷ ἀνδρὶ τοιαῦτα κατὰ τοῦ	παιδὸς	ἐνεργῆσαι· πάντως γὰρ τοῖς μητρικοῖς
[9]	τῷ Ἀβραὰμ θεόθεν περὶ τοῦ	παιδὸς	ἐπαγγελία γίνεται, παρεληλυθότι δὲ τὴν
[10]	ὅτι ἡ ὄντως ζωὴ δι´	ἐλπίδος	ἀπόκειται, ἡ δὲ παροῦσα ζωὴ
[11]	εἴη ὁ θάνατος, ἀρχὴ καὶ	ὁδὸς	τῆς πρὸς τὸ κρεῖττον μεταβολῆς
[1]	ἑλόμενον. ἡ παροῦσα τοῦ ἔτους	περίοδος,	καθὼς ἡμῖν χθὲς τοῦτο παρὰ
[10]	γὰρ τὸ ἐκ τοῦ θαύματος	κέρδος,	ἀλλ´ ἵνα ζηλώσῃς ἐν τοῖς
[9]	καί φησι πρὸς αὐτὸν ὁ	θεός·	ἀνένεγκε τὸν υἱόν σου διὰ
[10]	ἀλλὰ πάντα γίνεται αὐτῷ ὁ	θεός.	διὰ τοῦτο προθύμως δίδωσι τῷ
[10]	παρῆκται, πρὸς ἐκεῖνο καὶ ἀναλύεται.	θεὸς	οὖν ὁ τοῦ διδόναι τὴν
[2]	ψυχήν; τίς οὕτω τὸν τρόπον	σιδήρεος,	ὡς ἀναλγητὶ τὸ συμβὰν δέξασθαι;
[10]	καὶ τοῦ ἀφαιρεῖσθαι τὴν ἐξουσίαν·	ἀγαθὸς	ὢν ἀγαθὰ βουλεύεται, σοφὸς ὢν
[6]	καὶ παντὶ τῷ πρὸς τὸ	πάθος	βλέποντι; τί οὖν πρὸς τούτοις
[5]	τῶν οὐκ ἐχόντων ἐλπίδα τὸ	πάθος	εἶναι. ~ἀλλ´ εἴποι τις ἄν,
[8]	τοσούτων ἀπαλλαγεῖσα τυράννων; ἕκαστον γὰρ	πάθος,	ὅταν ἐπικρατῇ τῆς ψυχῆς, τύραννος
[4]	βλαστὸς ἀπετίλλετο. τίς ἀστενάκτως τὸ	πάθος	παρέδραμεν; τίς τὴν τοῦ βίου
[10]	ὑπερηφανία χαυνώσει, οὐκ ἄλλο τι	πάθος	τῶν λυπούντων τὴν ψυχὴν ἐνοχλήσει,
[9]	ἔρνος ἀναδραμὼν εἰς κάλλος καὶ	μέγεθος,	ἡδὺς ἦν τοῖς ὀφθαλμοῖς τῶν
[6]	μετέστη. ἐξεδύσατο τὸ τῆς πορφύρας	ἄνθος,	ἀλλὰ τῆς ἄνω βασιλείας τὴν
[3]	καὶ ὅλον ἄνω διαπετάσαι τὸ	ἄνθος,	αὐτὸ περὶ ἑαυτὸ κατερρύη καὶ
[4]	δὲ προέκειτο πᾶσι τὸ ἱερὸν	ἄνθος	ἐκεῖνο ἐπὶ κλίνης χρυσῆς κομιζόμενον.
[4]	περιειλημμένην τῷ φοίνικι τὴν τὸ	ἄνθος	ἡμῖν τοῦτο ὠδίνασαν, οἵας ὑπέστη
[3]	χρὴ λέγειν ταύτην, εἴτε νεοθαλὲς	ἄνθος,	ὃ οὔπω μὲν ὅλον τῶν
[6]	δὲ τὸ ἐπὶ τοῦ χείλους	ἄνθος,	χαλεπὸν δὲ μὴ μόνον τοῖς
[9]	γένῃ τοῦ βίου διήγημα, μὴ	μῦθος	τῷ μετὰ (ταῦτα χρόνῳ γενώμεθα,
[10]	κόκκου ὅθεν ἐκφύεται. ὁ νῦν	βίος	ἀναλογεῖ πρὸς τὸν κόκκον, ὁ
[10]	τὸν κόκκον, ὁ δὲ προσδοκώμενος	βίος	ἐν τῷ κάλλει τοῦ στάχυος
[3]	ὁ δὲ φθόνος ξίφους δίκην	πλάγιος	ἐμπεσὼν τὴν ἐλπίδα διέκοψεν. σεισμός
[9]	στέφανος γαμικὸς οὐ ξίφος φονικόν,	γαμήλιος	λαμπὰς οὐ πῦρ ἐπιτάφιον· ταῦτα
[10]	ἐπιστατεῖν· Ὁ κύριος ἔδωκεν, ὁ	κύριος	ἀφείλετο. ἐκ θεοῦ, φησί, τοῖς
[10]	εἰκὸς τῶν ὄντων ἐπιστατεῖν· Ὁ	κύριος	ἔδωκεν, ὁ κύριος ἀφείλετο. ἐκ
[8]	σοι πρὸς τοῦτο ὁ ἀληθινὸς	νυμφίος,	ὅτι κρείττων ἡ οὐρανία παστάς,
[5]	λογισμός, καιρὸς ἂν εἴη τὸ	κεκμηκὸς	τῆς διανοίας διὰ τῆς τῶν
[9]	παρὰ τῆς φύσεως ἐδιδάχθητε, ὅπως	εἰκὸς	διατεθῆναι τὸν Ἀβραάμ, εἰ πρὸς
[10]	φιλοφροσύναι, παίγνια, μειδιάματα· πάντα ὅσα	εἰκὸς	ἐν συνόδῳ νέων ἐφ´ ἑστίας
[10]	χερσὶν αἱ κύλικες, θεάματα ὡς	εἰκὸς	ἐπὶ τούτοις καὶ ἀκροάματα καὶ
[10]	εἰς γένεσιν ἄγεται καὶ τίνα	εἰκὸς	τῶν ὄντων ἐπιστατεῖν· Ὁ κύριος
[9]	τάφος παρὰ πατέρων σπουδάζεται, στέφανος	γαμικὸς	οὐ ξίφος φονικόν, γαμήλιος λαμπὰς
[0]	~ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΝΥΣΣΗΣ ΕΙΣ ΠΟΥΛΧΕΡΙΑΝ	ΠΑΡΑΜΥΘΗΤΙΚΟΣ	ΛΟΓΟΣ. ~(Οὐκ οἶδα ὅπως τῷ
[7]	πανηγύρει τῶν οὐρανίων ἀγάλλεται. ὡς	καλὸς	ἐκεῖνος ὁ ὀφθαλμὸς ὁ τὸν
[10]	ἀθέατα. ᾔδει γὰρ ὅτι τὸ	τέλος	τῆς ἐν σαρκὶ ζωῆς ἀρχὴ
[3]	φιλανθρωπότερος· οὐ γὰρ ἄψυχον οἰκοδομημάτων	κάλλος	διελυμήνατο, οὐδὲ εὐανθεῖς γραφὰς ἢ
[9]	οἷόν τι ἔρνος ἀναδραμὼν εἰς	κάλλος	καὶ μέγεθος, ἡδὺς ἦν τοῖς
[7]	~λυπεῖ σε τὸ τοῦ σώματος	κάλλος	μηκέτι φαινόμενον, οὐ γὰρ ὁρᾷς
[7]	αὐτῆς τὸ ἀληθινὸν τῆς ψυχῆς	κάλλος,	ᾧ νῦν ἐν τῇ πανηγύρει
[9]	παροῦσαν μόνην ἀφεώρα ζωήν, εἰ	δοῦλος	τῆς φύσεως ἦν, εἰ ἐν
[8]	οὐρανία παστάς, προτιμότερος ἐκεῖνος ὁ	θάλαμος,	ἐν ᾧ χηρείας φόβος οὐκ
[9]	στερήσῃς αὐτὸν τῆς γλυκείας ἀκτῖνος·	θάλαμος	τέκνοις οὐ τάφος παρὰ πατέρων
[9]	τὸ κακόν, μὴ ἴδοι Σάρρας	ὀφθαλμὸς	νεκρούμενον τὸν Ἰσαάκ· ἰδοὺ δι´
[7]	ἀγάλλεται. ὡς καλὸς ἐκεῖνος ὁ	ὀφθαλμὸς	ὁ τὸν θεὸν βλέπων. ὡς
[5]	τοσοῦτον ἡττήθη τοῦ πάθους ὁ	λογισμός,	καιρὸς ἂν εἴη τὸ κεκμηκὸς
[3]	ἦν ἄντικρυς, ἀδελφοί, τὸ γενόμενον,	σεισμὸς	οὐδὲν τῶν χαλεπῶν συμπτωμάτων φιλανθρωπότερος·
[3]	(ταῖς χάρισιν, ἀθρόως προσπεσὼν ὁ	σεισμὸς	οὗτος διέλυσεν. ~εἶδον ἐγὼ καὶ
[3]	πλάγιος ἐμπεσὼν τὴν ἐλπίδα διέκοψεν.	σεισμός	τις ἦν ἄντικρυς, ἀδελφοί, τὸ
[9]	ἡ τῆς ψυχῆς δοκιμασία καὶ	βάσανος,	εἰ ἀκριβῶς ἐν τῇ τῶν
[9]	οὐ τάφος παρὰ πατέρων σπουδάζεται,	στέφανος	γαμικὸς οὐ ξίφος φονικόν, γαμήλιος
[7]	δέδοικεν, ἄφοβος διαμένει καὶ ἀκατάπληκτος,	οὐδενὸς	πονηροῦ συνειδότος τὸν τῆς κρίσεως
[9]	ξίφος, ἀπ´ ἐμοῦ τῆς δειλαίας	ἀρξάμενος·	μία τοῖς δυσὶν ἀρκέσει πληγή,
[10]	τῆς κεφαλῆς ἀποτίλας ἢ κόνιν	καταπασάμενος	ἢ τὰ στήθη ταῖς χερσὶ
[8]	τύραννος ἡμῶν γίνεται τοὺς λογισμοὺς	δουλωσάμενος.	ἢ λυπεῖ ἡμᾶς, ὅτι μὴ
[1]	ἡμῖν χθὲς τοῦτο παρὰ τοῦ	ποιμένος	ἐπήγγελται, σκυθρωπῶν πραγμάτων τῶν τῇ
[6]	ἐνδύματα· Ἐξομολόγησιν καὶ μεγαλοπρέπειαν ἐνεδύσω,	ἀναβαλλόμενος	φῶς ὡς ἱμάτιον. ὁρᾷς οἷα
[11]	πρὸς τὸ κρεῖττον μεταβολῆς ἡμῖν	γενόμενος.	~οὐκοῦν ἐκβάλωμεν, ἀδελφοί, τὴν λύπην
[9]	γονέων τῷ τῆς νεότητος κάλλει	λαμπόμενος.	τότε προσάγεται τῷ Ἀβραὰμ ἡ
[10]	πρὸς τὸν κόκκον, ὁ δὲ	προσδοκώμενος	βίος ἐν τῷ κάλλει τοῦ
[8]	κρείττων ἡ οὐρανία παστάς, προτιμότερος	ἐκεῖνος	ὁ θάλαμος, ἐν ᾧ χηρείας
[7]	τῶν οὐρανίων ἀγάλλεται. ὡς καλὸς	ἐκεῖνος	ὁ ὀφθαλμὸς ὁ τὸν θεὸν
[8]	ἐρεῖ σοι πρὸς τοῦτο ὁ	ἀληθινὸς	νυμφίος, ὅτι κρείττων ἡ οὐρανία
[10]	τὰ ὄντα λέγων καὶ παρὰ	τίνος	εἰς γένεσιν ἄγεται καὶ τίνα
[8]	ᾧ χηρείας φόβος οὐκ ἔστιν.	τίνος	οὖν, εἰπέ μοι, τῶν καλῶν
[9]	μὴ στερήσῃς αὐτὸν τῆς γλυκείας	ἀκτῖνος·	θάλαμος τέκνοις οὐ τάφος παρὰ
[8]	πάθος, ὅταν ἐπικρατῇ τῆς ψυχῆς,	τύραννος	ἡμῶν γίνεται τοὺς λογισμοὺς δουλωσάμενος.
[2]	ἐν τῷ πλεονάζοντι τῆς ἐπικρατούσης	ἀλγηδόνος	ἐκκλεπτομένης τῆς ἥττονος, οὕτω καὶ
[3]	ἐν ἐλπίσιν ἦν, ὁ δὲ	φθόνος	ξίφους δίκην πλάγιος ἐμπεσὼν τὴν
[3]	ἀπέπτη, ὅπως αὐτὴν ἀθρόως ὁ	φθόνος	τῶν χειρῶν ἡμῶν ἀφήρπασεν, εἴτε
[2]	τῆς ἐπικρατούσης ἀλγηδόνος ἐκκλεπτομένης τῆς	ἥττονος,	οὕτω καὶ ἐπὶ τοῦ παρόντος
[9]	συμμέτρου διαγεγονότος χρόνου, οἷόν τι	ἔρνος	ἀναδραμὼν εἰς κάλλος καὶ μέγεθος,
[4]	~εἶδον ἐγὼ καὶ τὸ ὑψηλὸν	ἔρνος,	τὸν ὑψίκομον φοίνικα (τὸ βασιλικόν
[5]	συμβουλῆς ὡς ἔστι δυνατὸν ἀναρρώννυσθαι.	κίνδυνος	γὰρ οὐ μικρὸς παρακούσαντας ἐν
[7]	τῇ ὁδῷ τῶν ἁμαρτωλῶν τὸ	ἴχνος	ἑαυτῶν ἐπιστήσαντες. ὡς καλὴ πᾶσα
[9]	μὴ πεπαίδευτο κἀκείνη ὑπὸ τοῦ	ἀνδρὸς	τὰ θειότερα, εἰ μὴ ἠπίστατο
[9]	καταλιπὼν τὴν γυναῖκα, τὸ ἀσθενέστερον	μέρος	τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως; εἰ μὴ
[4]	οἷόν τι ὕδωρ κατὰ πᾶν	μέρος	τοῖς ὀφθαλμοῖς προφαινόμενον· πλήρης ὁ
[8]	ὅτι κρείττων ἡ οὐρανία παστάς,	προτιμότερος	ἐκεῖνος ὁ θάλαμος, ἐν ᾧ
[3]	σεισμὸς οὐδὲν τῶν χαλεπῶν συμπτωμάτων	φιλανθρωπότερος·	οὐ γὰρ ἄψυχον οἰκοδομημάτων κάλλος
[1]	κόσμον, τοῦ ἐν αὐτῇ λάμψαντος	φωστῆρος	εἰς προσθήκην τῆς βασιλικῆς εὐκληρίας
[5]	ἡττήθη τοῦ πάθους ὁ λογισμός,	καιρὸς	ἂν εἴη τὸ κεκμηκὸς τῆς
[5]	δυνατὸν ἀναρρώννυσθαι. κίνδυνος γὰρ οὐ	μικρὸς	παρακούσαντας ἐν τούτῳ τῆς τοῦ
[10]	τοῖς ἀνθρώποις (ἡ γένεσις, καὶ	πρὸς	αὐτὸν ἡ ἀνάλυσις· ὅθεν παρῆκται,
[9]	παροῦσαν βλέπει ζωήν, καί φησι	πρὸς	αὐτὸν ὁ θεός· ἀνένεγκε τὸν
[10]	αὐτὸν ἡ ἀνάλυσις· ὅθεν παρῆκται,	πρὸς	ἐκεῖνο καὶ ἀναλύεται. θεὸς οὖν
[11]	προνοίᾳ κρείττονι θανάτῳ τὸ σκεῦος	πρὸς	καιρὸν διαλύεται, ἵνα τῆς κακίας
[6]	καὶ μὴ κωλύετε αὐτὰ ἔρχεσθαι	πρός	με· τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν
[1]	τόπῳ κατήφειαν. οὐκ οἶδα τοίνυν	πρὸς	ποῖον σεισμὸν τρέψω τὸν λόγον,
[9]	καὶ παῖδας ἔχετε καὶ τὴν	πρὸς	τὰ τέκνα στοργὴν παρὰ τῆς
[11]	τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν.	~πρὸς	ταῦτα βλέπων ὁ Ἰὼβ συγχαίρει
[4]	τῇ δὲ φύσει καμπτόμενον καὶ	πρὸς	τὴν ἀποβολὴν τοῦ ἄνθους ἐπικλινόμενον.
[8]	τὸν βίον ἡδέων μετέχοντες, οὐδὲν	πρὸς	τὴν παροῦσαν ἀπόλαυσιν ἐπεκλίθησαν, ἀλλὰ
[9]	διαγιγνώσκει τὸ κάλλιον, εἰ μὴ	πρὸς	τὴν παροῦσαν βλέπει ζωήν, καί
[9]	εἰκὸς διατεθῆναι τὸν Ἀβραάμ, εἰ	πρὸς	τὴν παροῦσαν μόνην ἀφεώρα ζωήν,
[11]	τοῦ προσκαίρου θανάτου τοὺς κατοιχομένους	πρὸς	(τὸ εἶναι κωλύοντος. οὐδὲ γὰρ
[11]	θάνατος, ἀρχὴ καὶ ὁδὸς τῆς	πρὸς	τὸ κρεῖττον μεταβολῆς ἡμῖν γενόμενος.
[9]	τὸν ἠγαπημένον υἱόν, εἰδὼς ὅτι	πρὸς	τὸ κρεῖττόν τε καὶ θειότερον
[11]	εἰ οὖν ἀμήχανόν ἐστιν ἀναστοιχειωθῆναι	πρὸς	τὸ κρεῖττον τὴν φύσιν χωρὶς
[6]	δοκῇ, ἀλλὰ καὶ παντὶ τῷ	πρὸς	τὸ πάθος βλέποντι; τί οὖν
[2]	τῶν ἰατρῶν ἐκεῖνοι σοφοὶ οἱ	πρὸς	τὸ πλεονάζον τῶν ἀλγηδόνων διὰ
[2]	πάλαι γενόμενον. ~ἢ καλῶς ἔχει	πρὸς	τὸ ὑπερβάλλον τοῦ πάθους στῆναι
[9]	ἐδέχετο. ἆρ´ οὐκ εἶπεν ἂν	πρὸς	τὸν Ἀβραὰμ ταῦτα τὰ ῥήματα;
[6]	σοῦ ἀπεφοίτησε τὸ παιδίον, ἀλλὰ	πρὸς	τὸν δεσπότην ἀπέδραμεν. σοὶ τὸν
[10]	ἐκφύεται. ὁ νῦν βίος ἀναλογεῖ	πρὸς	τὸν κόκκον, ὁ δὲ προσδοκώμενος
[1]	ποῖον σεισμὸν τρέψω τὸν λόγον,	πρὸς	τὸν νῦν ἢ τὸν πάλαι
[8]	θαλάμῳ ἐμφαιδρυνθῆναι. ἀλλ´ ἐρεῖ σοι	πρὸς	τοῦτο ὁ ἀληθινὸς νυμφίος, ὅτι
[6]	τὸ πάθος βλέποντι; τί οὖν	πρὸς	τούτοις ἡμεῖς; οὐχ (ἡμέτερον ἐροῦμεν,
[4]	ὄμματα. χεῖρες ἀλλήλαις συναρασσόμεναι. στεναγμοὶ	πρὸς	τούτοις τὴν ἐγκάρδιον ὀδύνην καταμηνύοντες.
[10]	ἀθλητής, τῷ καθ´ ἑαυτὸν ὑποδείγματι	πρὸς	ὑπομονὴν καὶ ἀνδρείαν τὴν ψυχὴν
[5]	μαρμαρυγαὶ καὶ τὸ ἐκ τοῦ	(πυρὸς	φῶς πολύ τε καὶ ἄφθονον
[5]	τὴν ἐκ φύσεως χάριν ὁ	χρυσὸς	ἀποστίλβειν. ἀλλὰ καὶ αἱ τῶν
[10]	εἶπε τῷ ῥήματι ἢ διὰ	σχήματος	ἐνεδείξατο ἢ παρειὰν ἀμύξας τοῖς
[7]	ταῖς θείαις ὑμνῳδίαις καλλωπιζόμενον. Ἐκ	στόματος	γάρ, φησίν, νηπίων καὶ θηλαζόντων
[7]	τὸ ἀπορρεῖν τοὺς ὀδόντας τοῦ	στόματος	καὶ ψελλισμὸν ἐμποιεῖν τῇ γλώσσῃ,
[10]	μικρὸν γὰρ τὸ ἐκ τοῦ	θαύματος	κέρδος, ἀλλ´ ἵνα ζηλώσῃς ἐν
[6]	σοι τὴν ὕλην τοῦ θείου	ἐνδύματος;	οὐ λίνον ἐστὶν οὐδὲ ἔριον
[7]	ἠλλάξατο; ~λυπεῖ σε τὸ τοῦ	σώματος	κάλλος μηκέτι φαινόμενον, οὐ γὰρ
[6]	ὥραν ἐν γήρᾳ συμπέσῃ ὁ	θάνατος,	ἀλλ´ ἐν τῇ πρώτῃ ἡλικίᾳ
[11]	δύναται, ἀγαθὸν ἂν εἴη ὁ	θάνατος,	ἀρχὴ καὶ ὁδὸς τῆς πρὸς
[11]	τί ἐστιν ἐπ´ ἀνθρώπων ὁ	θάνατος,	εἰ μὴ κακίας καθάρσιον. ἐπειδὴ
[12]	ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ	κράτος	εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
[4]	ὑψίκομον φοίνικα (τὸ βασιλικόν φημι	κράτος)	τὸν ταῖς βασιλικαῖς ἀρεταῖς οἷόν
[9]	ὀφθαλμοῖς τῶν γονέων τῷ τῆς	νεότητος	κάλλει λαμπόμενος. τότε προσάγεται τῷ
[7]	οὐ δέδοικεν, ἄφοβος διαμένει καὶ	ἀκατάπληκτος,	οὐδενὸς πονηροῦ συνειδότος τὸν τῆς
[11]	δι´ ἀπάτης ἡμῖν τὸ κακὸν	παρεγχέαντος	τὸ ἀγαθὸν χώραν οὐκ ἔσχεν,
[1]	ἀπεσυλήθη κόσμον, τοῦ ἐν αὐτῇ	λάμψαντος	φωστῆρος εἰς προσθήκην τῆς βασιλικῆς
[10]	ἀκμῇ τῆς ἀπολαύσεως τῶν ἡδίστων	ἐπισεισθέντος	αὐτοῖς τοῦ ὀρόφου τάφος τῶν
[7]	συνειδότος τὸν τῆς κρίσεως φόβον	ἐπάγοντος.	~ἀλλ´ ἔδει, φησίν, αὐτὴν εἰς
[6]	Εὐαγγελίου ῥῆσιν παραθησόμεθα. ἠκούσατε γὰρ	λέγοντος	τοῦ κυρίου· Ἄφετε τὰ παιδία
[8]	ἰδίᾳ γραφῇ μακαρίζει πρὸ τοῦ	περιόντος	τὸν κατοιχόμενον καὶ ὁ μέγας
[5]	ἀνελπίστοις. φησὶ γάρ, καθὼς τοῦ	ὑπαναγινώσκοντος	ἀρτίως ἠκούσαμεν, Μὴ δεῖν ἐπὶ
[2]	σώματι πόνοι συμπέσοιεν, μόνου τοῦ	ὑπερβάλλοντος	τὴν αἴσθησιν γίνεσθαι, ἐν τῷ
[2]	ἥττονος, οὕτω καὶ ἐπὶ τοῦ	παρόντος	βλέπω· τὸ γὰρ νέον τε
[11]	τοὺς κατοιχομένους πρὸς (τὸ εἶναι	κωλύοντος.	οὐδὲ γὰρ ἄλλο τί ἐστιν
[9]	οὐκέτι τοῦ γήρως ταῖς ὁρμαῖς	ὑπακούοντος,	τότε παρὰ τὰς ἀνθρωπίνας ἐλπίδας
[8]	ἔξω γενέσθαι τῆς τοιαύτης ἀνάγκης	ἐπιθυμοῦντος,	ἐν οἷς φησι νῦν μέν,
[7]	διαμένει καὶ ἀκατάπληκτος, οὐδενὸς πονηροῦ	συνειδότος	τὸν τῆς κρίσεως φόβον ἐπάγοντος.
[9]	παῖς ὁ Ἰσαάκ· καὶ συμμέτρου	διαγεγονότος	χρόνου, οἷόν τι ἔρνος ἀναδραμὼν
[10]	στοργῇ οὐ διῃρημένως καθ´ (ἑαυτὸν	ἕκαστος	βιοτεύοντες, ἀλλὰ πάντες παρ´ ἀλλήλους
[4]	σώματι, ὅτε αὐτῆς οὗτος ὁ	βλαστὸς	ἀπετίλλετο. τίς ἀστενάκτως τὸ πάθος
[10]	θυγατέρες ἦσαν, καὶ παῖδες ἑπτά.	μακαριστὸς	ἦν τῆς εὐπαιδίας· τοσοῦτοι γὰρ
[12]	ἐλπίδα. ἐλπὶς δέ ἐστιν ὁ	Χριστός·	ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ
[10]	διδόναι τὴν ἐξουσίαν ἔχων, ὁ	αὐτὸς	ἔχει καὶ τοῦ ἀφαιρεῖσθαι τὴν
[3]	χάρισιν, ἀθρόως προσπεσὼν ὁ σεισμὸς	οὗτος	διέλυσεν. ~εἶδον ἐγὼ καὶ τὸ
[4]	οὐκ ἐν σώματι, ὅτε αὐτῆς	οὗτος	ὁ βλαστὸς ἀπετίλλετο. τίς ἀστενάκτως
[11]	καθάρσιον. ἐπειδὴ γὰρ οἷόν τι	σκεῦος	ἀγαθῶν δεκτικὸν τὸ κατ´ ἀρχὰς
[11]	κακία, προνοίᾳ κρείττονι θανάτῳ τὸ	σκεῦος	πρὸς καιρὸν διαλύεται, ἵνα τῆς
[10]	βίος ἐν τῷ κάλλει τοῦ	στάχυος	δείκνυται· Δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν
[9]	γλυκείας ἀκτῖνος· θάλαμος τέκνοις οὐ	τάφος	παρὰ πατέρων σπουδάζεται, στέφανος γαμικὸς
[10]	ἡδίστων ἐπισεισθέντος αὐτοῖς τοῦ ὀρόφου	τάφος	τῶν δέκα παίδων τὸ συμπόσιον
[9]	ἰδοὺ δι´ ἀμφοτέρων ὦσον τὸ	ξίφος,	ἀπ´ ἐμοῦ τῆς δειλαίας ἀρξάμενος·
[9]	πατέρων σπουδάζεται, στέφανος γαμικὸς οὐ	ξίφος	φονικόν, γαμήλιος λαμπὰς οὐ πῦρ
[8]	φύσιν ἐστίν. οὕτως καὶ ὁ	σοφὸς	Σολομὼν ἐν τῇ ἰδίᾳ γραφῇ
[10]	ἐξουσίαν· ἀγαθὸς ὢν ἀγαθὰ βουλεύεται,	σοφὸς	ὢν τὸ συμφέρον ἐπίσταται. Ὡς
[10]	κυρίου εὐλογημένον. Ὁρᾷς πόσον τὸ	ὕψος	τῆς τοῦ ἀθλητοῦ μεγαλοφυΐας· τὸν
[9]	ἀναδραμὼν εἰς κάλλος καὶ μέγεθος,	ἡδὺς	ἦν τοῖς ὀφθαλμοῖς τῶν γονέων
[10]	δὲ ὁμοῦ τε ἤκουσε καὶ	εὐθὺς	περὶ τῆς τῶν ὄντων ἐφιλοσόφει
[10]	ἀφίησιν ἀπάτας καὶ πλάνας καὶ	θορύβους,	καὶ εὑρίσκει ἐκεῖνα τὰ ἀγαθά,
[10]	ἐπὶ γῆν ἑαυτὸν ῥίψας ἢ	θρηνῳδοὺς	ἑαυτῷ περιστήσας ἢ ἀνακαλῶν τὰ
[5]	Ἐπειδὴ τοίνυν τοσοῦτον ἡττήθη τοῦ	πάθους	ὁ λογισμός, καιρὸς ἂν εἴη
[2]	ἔχει πρὸς τὸ ὑπερβάλλον τοῦ	πάθους	στῆναι καὶ καταπραῧ ναι τῆς
[6]	γάρ ἐστι δυνατὸν ὑπεραρθῆναι τοῦ	πάθους	τὸν ἐν τῇ φύσει ζῶντα
[4]	καὶ πρὸς τὴν ἀποβολὴν τοῦ	ἄνθους	ἐπικλινόμενον. εἶδον καὶ τὴν εὐγενῆ
[10]	τῆς ἐγκυκλίου φιλοφροσύνης διετέλουν εὐφραίνοντες	ἀλλήλους	ἐν τῷ μέρει καὶ εὐφραινόμενοι.
[10]	ἕκαστος βιοτεύοντες, ἀλλὰ πάντες παρ´	ἀλλήλους	φοιτῶντες διὰ τῆς ἐγκυκλίου φιλοφροσύνης
[6]	μελαίνηται δὲ τὸ ἐπὶ τοῦ	χείλους	ἄνθος, χαλεπὸν δὲ μὴ μόνον
[8]	ψυχῆς, τύραννος ἡμῶν γίνεται τοὺς	λογισμοὺς	δουλωσάμενος. ἢ λυπεῖ ἡμᾶς, ὅτι
[11]	οὐδὲν τοῦ προσκαίρου θανάτου τοὺς	κατοιχομένους	πρὸς (τὸ εἶναι κωλύοντος. οὐδὲ
[5]	τε καὶ πένθιμον ἐξεκαλεῖτο τοὺς	θρήνους	τοῖς μέλεσιν, πάσης δὲ κατὰ
[12]	δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς	τοὺς	αἰῶνας τῶν αἰώνων. ἀμήν.
[5]	γοεράν τε καὶ πένθιμον ἐξεκαλεῖτο	τοὺς	θρήνους τοῖς μέλεσιν, πάσης δὲ
[11]	καὶ οὐδὲν τοῦ προσκαίρου θανάτου	τοὺς	κατοιχομένους πρὸς (τὸ εἶναι κωλύοντος.
[8]	τῆς ψυχῆς, τύραννος ἡμῶν γίνεται	τοὺς	λογισμοὺς δουλωσάμενος. ἢ λυπεῖ ἡμᾶς,
[2]	τῶν παρόντων ἴσως καὶ εἰς	τοὺς	μὴ παρόντας ὁ λόγος διαδοθήσεται.
[7]	ῥυσοῦσθαι τὴν παρειάν, τὸ ἀπορρεῖν	τοὺς	ὀδόντας τοῦ στόματος καὶ ψελλισμὸν
[10]	τῶν κακῶν μηνυτὴς τὴν κατὰ	τοὺς	παῖδας συμφορὰν διηγήσατο, ὁ δὲ
[1]	ἀμφοτέρων ἑλόμενον. ἡ παροῦσα τοῦ	ἔτους	περίοδος, καθὼς ἡμῖν χθὲς τοῦτο
[3]	ἐλπίσιν ἦν, ὁ δὲ φθόνος	ξίφους	δίκην πλάγιος ἐμπεσὼν τὴν ἐλπίδα
[3]	ἐλπίδα διέκοψεν. σεισμός τις ἦν	ἄντικρυς,	ἀδελφοί, τὸ γενόμενον, σεισμὸς οὐδὲν
[10]	τὰ προσδοκώμενα, ὅσον διαφέρει ὁ	στάχυς	τοῦ κόκκου ὅθεν ἐκφύεται. ὁ
[11]	χώραν οὐκ ἔσχεν, τούτου ἕνεκεν,	ὡς	ἂν μὴ διαιωνίζοι ἡμῖν ἡ
[2]	τίς οὕτω τὸν τρόπον σιδήρεος,	ὡς	ἀναλγητὶ τὸ συμβὰν δέξασθαι; ~ἔγνωτε
[10]	ἐν χερσὶν αἱ κύλικες, θεάματα	ὡς	εἰκὸς ἐπὶ τούτοις καὶ ἀκροάματα
[5]	διὰ τῆς τῶν λογισμῶν συμβουλῆς	ὡς	ἔστι δυνατὸν ἀναρρώννυσθαι. κίνδυνος γὰρ
[7]	ὀφθαλμὸς ὁ τὸν θεὸν βλέπων.	ὡς	ἡδὺ τὸ στόμα τὸ ταῖς
[11]	συγχαίρει τοῖς τέκνοις τῆς εὐκληρίας,	ὡς	θᾶττον ἐκλυθεῖσι τῶν τοῦ βίου
[6]	καὶ μεγαλοπρέπειαν ἐνεδύσω, ἀναβαλλόμενος φῶς	ὡς	ἱμάτιον. ὁρᾷς οἷα ἀνθ´ οἵων
[7]	νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον.	ὡς	καλαὶ αἱ χεῖρες αἱ μηδέποτε
[7]	ἁμαρτωλῶν τὸ ἴχνος ἑαυτῶν ἐπιστήσαντες.	ὡς	καλὴ πᾶσα τῆς ψυχῆς ἐκείνης
[7]	τῇ πανηγύρει τῶν οὐρανίων ἀγάλλεται.	ὡς	καλὸς ἐκεῖνος ὁ ὀφθαλμὸς ὁ
[1]	ὑπόθεσιν καὶ σκυθρωπὴν καθ´ ἑκάτερον,	ὡς	μὴ ῥᾴδιον ἔξω δακρύων τὸν
[11]	τὰ ἐπιγενόμενα τοῖς προγεννηθεῖσι συναριθμεῖται	ὡς	πάντων τῷ θεῷ ζώντων, καὶ
[10]	σοφὸς ὢν τὸ συμφέρον ἐπίσταται.	Ὡς	τῷ κυρίῳ ἔδοξεν (ἔδοξε δὲ
[7]	αἱ μηδέποτε τὸ κακὸν ἐνεργήσασαι.	ὡς	ὡραῖοι οἱ πόδες οἱ μὴ
[9]	ψυχῆς δοκιμασία καὶ βάσανος, εἰ	ἀκριβῶς	ἐν τῇ τῶν ὄντων φύσει
[10]	ὄντων φιλοσοφίας μετέστησεν. ᾔδει γὰρ	ἀκριβῶς,	ὅτι ἡ ὄντως ζωὴ δι´
[9]	θυσίας προσῆγε τὸν ἠγαπημένον υἱόν,	εἰδὼς	ὅτι πρὸς τὸ κρεῖττόν τε
[2]	στῆναι καὶ καταπραῧ ναι τῆς	πόλεως	τὴν ἰδίαν ἀλγηδόνα λογισμοῖς τισι
[11]	τὸ κρεῖττον τὴν φύσιν χωρὶς	ἀναστάσεως,	θανάτου δὲ μὴ προηγησαμένου ἀνάστασις
[7]	οὐδενὸς πονηροῦ συνειδότος τὸν τῆς	κρίσεως	φόβον ἐπάγοντος. ~ἀλλ´ ἔδει, φησίν,
[11]	τοῖς ἄλλοις ἅπασι διπλασιασθείσης τῆς	ἀντιδόσεως,	μόνων τῶν τέκνων τὸν διπλασιασμὸν
[10]	ἐπὶ τούτοις; ἐν ἀκμῇ τῆς	ἀπολαύσεως	τῶν ἡδίστων ἐπισεισθέντος αὐτοῖς τοῦ
[9]	τὰ τέκνα στοργὴν παρὰ τῆς	φύσεως	ἐδιδάχθητε, ὅπως εἰκὸς διατεθῆναι τὸν
[9]	τὸ ἀσθενέστερον μέρος τῆς ἀνθρωπίνης	φύσεως;	εἰ μὴ πεπαίδευτο κἀκείνη ὑπὸ
[11]	ἡ εἰς τὸ ἀρχαῖον τῆς	φύσεως	ἡμῶν ἀναστοιχείωσις. εἰ οὖν ἀμήχανόν
[9]	ἀφεώρα ζωήν, εἰ δοῦλος τῆς	φύσεως	ἦν, εἰ ἐν τῷ παρόντι
[10]	περὶ τῆς τῶν ὄντων ἐφιλοσόφει	φύσεως,	πόθεν τὰ ὄντα λέγων καὶ
[3]	γῆν κατέβαλεν, ἀλλ´ αὐτῆς τῆς	φύσεως	τὸ οἰκοδόμημα λαμπρὸν τῷ κάλλει,
[5]	τῶν τότε παρόντων) τὴν ἐκ	φύσεως	χάριν ὁ χρυσὸς ἀποστίλβειν. ἀλλὰ
[10]	τοῦ ἀθλητοῦ μεγαλοφυΐας· τὸν τῆς	θλίψεως	καιρὸν εἰς ἐπίσκεψιν τῆς περὶ
[1]	ἡ παροῦσα τοῦ ἔτους περίοδος,	καθὼς	ἡμῖν χθὲς τοῦτο παρὰ τοῦ
[5]	συγκατακριθῆναι τοῖς ἀνελπίστοις. φησὶ γάρ,	καθὼς	τοῦ ὑπαναγινώσκοντος ἀρτίως ἠκούσαμεν, Μὴ
[5]	φησὶ γάρ, καθὼς τοῦ ὑπαναγινώσκοντος	ἀρτίως	ἠκούσαμεν, Μὴ δεῖν ἐπὶ τῶν
[2]	ἢ τὸν πάλαι γενόμενον. ~ἢ	καλῶς	ἔχει πρὸς τὸ ὑπερβάλλον τοῦ
[10]	κυρίῳ ἔδοξεν (ἔδοξε δὲ πάντως	καλῶς)	οὕτως καὶ ἐποίησεν· Εἴη τὸ
[3]	τὸ δὲ λάμψειν ἠλπίζετο καὶ	ὅμως	ἐν τῷ μικρῷ τε καὶ
[10]	αὐτῷ ὁ θεός. διὰ τοῦτο	προθύμως	δίδωσι τῷ θεῷ τὸν παῖδα.
[9]	καὶ ὁ μέγας ποτὲ Ἀβραὰμ	προθύμως	τῷ θεῷ διὰ θυσίας προσῆγε
[10]	τῇ μετ´ ἀλλήλων στοργῇ οὐ	διῃρημένως	καθ´ (ἑαυτὸν ἕκαστος βιοτεύοντες, ἀλλὰ
[1]	εἰς προσθήκην τῆς βασιλικῆς εὐκληρίας	ἀθρόως	ἀφαιρεθεῖσα καὶ διὰ τοῦτο τῇ
[3]	τε καὶ ἀτελεῖ ὑπερέλαμπεν· ὅπως	ἀθρόως	ἐναπέσβη τῇ κάλυκι καὶ πρὶν
[3]	ὀφθαλμῶν ἡμῶν ἀπέπτη, ὅπως αὐτὴν	ἀθρόως	ὁ φθόνος τῶν χειρῶν ἡμῶν
[10]	αὐτῷ γυμνωθέντι πάντων τῶν περιόντων	ἀθρόως,	πρὶν ἐπὶ ταῖς προλαβούσαις πληγαῖς
[3]	τῷ κάλλει, ὑπεραστράπτον (ταῖς χάρισιν,	ἀθρόως	προσπεσὼν ὁ σεισμὸς οὗτος διέλυσεν.
[6]	ὑπερβαίνειν τὴν φύσιν τοῖς ἐπιτάγμασιν.	πῶς	γάρ ἐστι δυνατὸν ὑπεραρθῆναι τοῦ
[2]	μνήμης ἀλγυνόντων ἡμᾶς ἐστιν ἐπικρατέστερον.	πῶς	γὰρ οὐκ ἄν τις ἐπὶ
[4]	ἦν τῶν προσορώντων τὰ πρόσωπα.	πῶς	δεδακρυμένα τὰ ὄμματα. χεῖρες ἀλλήλαις
[10]	ἀναλέξασθαι, ἡ τελευταία κατεμηνύθη πληγή,	πῶς	ἐδέξατο τὴν ἐπὶ τοῖς παισὶ
[4]	ἐκεῖνο ἐπὶ κλίνης χρυσῆς κομιζόμενον.	πῶς	κατηφῆ πάντων ἦν τῶν προσορώντων
[3]	μικρῷ τε καὶ ἀτελεῖ ὑπερέλαμπεν·	ὅπως	ἀθρόως ἐναπέσβη τῇ κάλυκι καὶ
[3]	ἔξω τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν ἀπέπτη,	ὅπως	αὐτὴν ἀθρόως ὁ φθόνος τῶν
[3]	δὲ τὴν ἡλικίαν ταῖς χάρισιν	ὅπως	ἀφεῖσα τὴν καλιὰν οἴχεται, ὅπως
[9]	στοργὴν παρὰ τῆς φύσεως ἐδιδάχθητε,	ὅπως	εἰκὸς διατεθῆναι τὸν Ἀβραάμ, εἰ
[3]	ὅπως ἀφεῖσα τὴν καλιὰν οἴχεται,	ὅπως	ἔξω τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν ἀπέπτη,
[1]	ΠΟΥΛΧΕΡΙΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ. ~(Οὐκ οἶδα	ὅπως	τῷ λόγῳ χρήσομαι· διπλῆν τε
[10]	ἀκοὴν καὶ καρδίαν ἐστίν· οὔτε	ἔρως	αὐτὸν ἀνιάσει οὔτε ἐπιθυμία ῥυπαρὰ
[9]	φύσις ἑαυτὴν αὔξουσα οὐκέτι τοῦ	γήρως	ταῖς ὁρμαῖς ὑπακούοντος, τότε παρὰ
[9]	μετάστασις. ὅσοι δὲ τῆς ἱστορίας	ἐμπείρως	ἔχετε, πάντως οὐκ ἀγνοεῖτε (τὰ
[2]	πάρεισιν, ἀλλὰ διὰ τῶν παρόντων	ἴσως	καὶ εἰς τοὺς μὴ παρόντας
[4]	οὗτος ὁ βλαστὸς ἀπετίλλετο. τίς	ἀστενάκτως	τὸ πάθος παρέδραμεν; τίς τὴν
[10]	τὴν κοινὴν συμφορὰν τραγῳδείτω. ~ταῦτα	πάντως	ἂν καὶ τὰ τοιαῦτα διεξῄει
[9]	τοιαῦτα κατὰ τοῦ παιδὸς ἐνεργῆσαι·	πάντως	γὰρ τοῖς μητρικοῖς συγκινηθεῖσα σπλάγχνοις
[9]	τέκνων ἐργάζονται· εἰ δὲ χρὴ	πάντως	γενέσθαι τὸ κακόν, μὴ ἴδοι
[10]	τῷ κυρίῳ ἔδοξεν (ἔδοξε δὲ	πάντως	καλῶς) οὕτως καὶ ἐποίησεν· Εἴη
[1]	τὸ δὲ λεγόμενον οὐκ ἀγνοεῖτε	πάντως	οἱ πληροῦντες τὸν σύλλογον ὁρῶντες
[9]	διὰ θυσίας εἰς ὁλοκάρπωσιν. οἴδατε	πάντως	ὅσοι πατέρες ἐστὲ καὶ παῖδας
[9]	δὲ τῆς ἱστορίας ἐμπείρως ἔχετε,	πάντως	οὐκ ἀγνοεῖτε (τὰ περὶ αὐτοῦ
[3]	ἀναλγητὶ τὸ συμβὰν δέξασθαι; ~ἔγνωτε	πάντως	τὴν νέαν ταύτην περιστερὰν τὴν
[10]	ᾔδει γὰρ ἀκριβῶς, ὅτι ἡ	ὄντως	ζωὴ δι´ ἐλπίδος ἀπόκειται, ἡ
[8]	εὑρεῖν, οἳ δι´ ἐπιθυμίαν τῆς	ὄντως	ζωῆς τὴν ἐν σαρκὶ διαγωγὴν
[8]	ἐκ φυλακῆς τὴν ψυχήν μου.	ὡσαύτως	δὲ καὶ ὁ Ἰερεμίας κατάρας
[2]	ἐπὶ τοῖς συμβεβηκόσι πάθοι; τίς	οὕτως	ἀπαθὴς τὴν ψυχήν; τίς οὕτω
[10]	ἔδοξεν (ἔδοξε δὲ πάντως καλῶς)	οὕτως	καὶ ἐποίησεν· Εἴη τὸ ὄνομα
[9]	τὴν ἐν σαρκὶ διαγωγὴν ἐβαρύνοντο.	~Οὕτως	καὶ ὁ μέγας ποτὲ Ἀβραὰμ
[8]	κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν ἐστίν.	οὕτως	καὶ ὁ σοφὸς Σολομὼν ἐν
[5]	καὶ τὸ ἐκ τοῦ (πυρὸς	φῶς	πολύ τε καὶ ἄφθονον κατὰ
[6]	Ἐξομολόγησιν καὶ μεγαλοπρέπειαν ἐνεδύσω, ἀναβαλλόμενος	φῶς	ὡς ἱμάτιον. ὁρᾷς οἷα ἀνθ´