Chapitre |
[10] |
ἄνδρα
καί
σοι
γένηται
παιδοτρίβης
|
ὁ |
ἀθλητής,
τῷ
καθ´
ἑαυτὸν
ὑποδείγματι |
[8] |
ἀλλ´
ἐρεῖ
σοι
πρὸς
τοῦτο
|
ὁ |
ἀληθινὸς
νυμφίος,
ὅτι
κρείττων
ἡ |
[10] |
πειρασμῶν
συμπλοκῆς)
τί
οὖν
ἐποίησεν
|
ὁ |
ἀνήρ;
ἆρά
τι
δυσγενὲς
καὶ
|
[10] |
τοῦ
διδόναι
τὴν
ἐξουσίαν
ἔχων,
|
ὁ |
αὐτὸς
ἔχει
καὶ
τοῦ
ἀφαιρεῖσθαι |
[4] |
ἐν
σώματι,
ὅτε
αὐτῆς
οὗτος
|
ὁ |
βλαστὸς
ἀπετίλλετο.
τίς
ἀστενάκτως
τὸ |
[10] |
κατὰ
τοὺς
παῖδας
συμφορὰν
διηγήσατο,
|
ὁ |
δὲ
ὁμοῦ
τε
ἤκουσε
καὶ |
[10] |
βίος
ἀναλογεῖ
πρὸς
τὸν
κόκκον,
|
ὁ |
δὲ
προσδοκώμενος
βίος
ἐν
τῷ |
[3] |
μὲν
ἀγαθὸν
ἐν
ἐλπίσιν
ἦν,
|
ὁ |
δὲ
φθόνος
ξίφους
δίκην
πλάγιος |
[8] |
ἡ
οὐρανία
παστάς,
προτιμότερος
ἐκεῖνος
|
ὁ
|
θάλαμος,
ἐν
ᾧ
χηρείας
φόβος |
[6] |
καθ´
ὥραν
ἐν
γήρᾳ
συμπέσῃ
|
ὁ |
θάνατος,
ἀλλ´
ἐν
τῇ
πρώτῃ
|
[11] |
οὐ
δύναται,
ἀγαθὸν
ἂν
εἴη
|
ὁ |
θάνατος,
ἀρχὴ
καὶ
ὁδὸς
τῆς |
[11] |
ἄλλο
τί
ἐστιν
ἐπ´
ἀνθρώπων
|
ὁ |
θάνατος,
εἰ
μὴ
κακίας
καθάρσιον. |
[9] |
ζωήν,
καί
φησι
πρὸς
αὐτὸν
|
ὁ |
θεός·
ἀνένεγκε
τὸν
υἱόν
σου |
[10] |
ἐνοχλήσει,
ἀλλὰ
πάντα
γίνεται
αὐτῷ
|
ὁ |
θεός.
διὰ
τοῦτο
προθύμως
δίδωσι |
[8] |
ψυχήν
μου.
ὡσαύτως
δὲ
καὶ
|
ὁ |
Ἰερεμίας
κατάρας
ἀξίαν
κρίνει
τὴν
|
[9] |
ὑπόσχεσις
ἄγεται,
καὶ
τίκτεται
παῖς
|
ὁ
|
Ἰσαάκ·
καὶ
συμμέτρου
διαγεγονότος
χρόνου, |
[11] |
ἐνδύσασθαι
ἀθανασίαν.
~πρὸς
ταῦτα
βλέπων
|
ὁ |
Ἰὼβ
συγχαίρει
τοῖς
τέκνοις
τῆς |
[10] |
καὶ
τοῖς
αἵμασι
τῶν
νέων
|
ὁ |
κρατὴρ
καταμίγνυται,
καὶ
τὰ
ἐδώδιμα |
[10] |
ὄντων
ἐπιστατεῖν·
Ὁ
κύριος
ἔδωκεν,
|
ὁ |
κύριος
ἀφείλετο.
ἐκ
θεοῦ,
φησί, |
[10] |
τίνα
εἰκὸς
τῶν
ὄντων
ἐπιστατεῖν·
|
Ὁ |
κύριος
ἔδωκεν,
ὁ
κύριος
ἀφείλετο. |
[5] |
τοίνυν
τοσοῦτον
ἡττήθη
τοῦ
πάθους
|
ὁ |
λογισμός,
καιρὸς
ἂν
εἴη
τὸ |
[2] |
καὶ
εἰς
τοὺς
μὴ
παρόντας
|
ὁ |
λόγος
διαδοθήσεται.
καὶ
γὰρ
καὶ |
[8] |
τοῦ
περιόντος
τὸν
κατοιχόμενον
καὶ
|
ὁ |
μέγας
Δαβὶδ
θρήνου
καὶ
οἰμωγῆς |
[5] |
τῆς
κοινῆς
κατηφείας.
τότε
καὶ
|
ὁ |
μέγας
Δαβὶδ
τὰς
ἰδίας
ὑμνῳδίας |
[10] |
θεῷ
τὸν
παῖδα.
τί
δὲ
|
ὁ |
μέγας
Ἰώβ;
ὅτε
αὐτῷ
γυμνωθέντι |
[9] |
σαρκὶ
διαγωγὴν
ἐβαρύνοντο.
~Οὕτως
καὶ
|
ὁ |
μέγας
ποτὲ
Ἀβραὰμ
προθύμως
τῷ |
[10] |
οὐκ
ἔστι
τούτων
οὐδέν.
ἀλλ´
|
ὁ |
μὲν
τῶν
κακῶν
μηνυτὴς
τὴν |
[4] |
μέρος
τοῖς
ὀφθαλμοῖς
προφαινόμενον·
πλήρης
|
ὁ |
ναός,
πλῆρες
τοῦ
ναοῦ
τὸ |
[10] |
στάχυς
τοῦ
κόκκου
ὅθεν
ἐκφύεται.
|
ὁ |
νῦν
βίος
ἀναλογεῖ
πρὸς
τὸν |
[7] |
οὐρανίων
ἀγάλλεται.
ὡς
καλὸς
ἐκεῖνος
|
ὁ |
ὀφθαλμὸς
ὁ
τὸν
θεὸν
βλέπων. |
[3] |
ὑπεραστράπτον
(ταῖς
χάρισιν,
ἀθρόως
προσπεσὼν
|
ὁ |
σεισμὸς
οὗτος
διέλυσεν.
~εἶδον
ἐγὼ |
[8] |
ἀνθρωπίνην
φύσιν
ἐστίν.
οὕτως
καὶ
|
ὁ |
σοφὸς
Σολομὼν
ἐν
τῇ
ἰδίᾳ |
[10] |
παρόντων
τὰ
προσδοκώμενα,
ὅσον
διαφέρει
|
ὁ |
στάχυς
τοῦ
κόκκου
ὅθεν
ἐκφύεται. |
[7] |
ὡς
καλὸς
ἐκεῖνος
ὁ
ὀφθαλμὸς
|
ὁ |
τὸν
θεὸν
βλέπων.
ὡς
ἡδὺ |
[10] |
ἐκεῖνο
καὶ
ἀναλύεται.
θεὸς
οὖν
|
ὁ |
τοῦ
διδόναι
τὴν
ἐξουσίαν
ἔχων, |
[3] |
ἡμῶν
ἀπέπτη,
ὅπως
αὐτὴν
ἀθρόως
|
ὁ
|
φθόνος
τῶν
χειρῶν
ἡμῶν
ἀφήρπασεν, |
[12] |
ἔχοντες
ἐλπίδα.
ἐλπὶς
δέ
ἐστιν
|
ὁ |
Χριστός·
ᾧ
ἡ
δόξα
καὶ |
[5] |
παρόντων)
τὴν
ἐκ
φύσεως
χάριν
|
ὁ |
χρυσὸς
ἀποστίλβειν.
ἀλλὰ
καὶ
αἱ |
[4] |
ἰδίας
φωνάς;
εἶδον
θέαμα
ἄπιστον,
|
ὃ |
οὐκ
ἂν
εἰς
πίστιν
ἔλθοι |
[3] |
λέγειν
ταύτην,
εἴτε
νεοθαλὲς
ἄνθος,
|
ὃ |
οὔπω
μὲν
ὅλον
τῶν
καλύκων |
[3] |
ἑαυτὸ
κατερρύη
καὶ
κόνις
ἐγένετο,
|
ὃ |
οὔτε
ἐδρέψατό
τις
οὔτε
ἐστεφανώσατο, |
[11] |
(τὸ
εἶναι
κωλύοντος.
οὐδὲ
γὰρ
|
ἄλλο |
τί
ἐστιν
ἐπ´
ἀνθρώπων
ὁ |
[10] |
διαστρέψει,
οὐχ
ὑπερηφανία
χαυνώσει,
οὐκ
|
ἄλλο |
τι
πάθος
τῶν
λυπούντων
τὴν |
[4] |
προέκειτο
πᾶσι
τὸ
ἱερὸν
ἄνθος
|
ἐκεῖνο |
ἐπὶ
κλίνης
χρυσῆς
κομιζόμενον.
πῶς |
[10] |
ἡ
ἀνάλυσις·
ὅθεν
παρῆκται,
πρὸς
|
ἐκεῖνο |
καὶ
ἀναλύεται.
θεὸς
οὖν
ὁ |
[9] |
φύσεως;
εἰ
μὴ
πεπαίδευτο
κἀκείνη
|
ὑπὸ |
τοῦ
ἀνδρὸς
τὰ
θειότερα,
εἰ |
[9] |
τὴν
ἀκμὴν
καὶ
ἤδη
καταμαρανθέντι
|
ὑπὸ
|
τοῦ
χρόνου,
ὅτε
παύεται
ἡ |
[9] |
καὶ
ταῖς
ὠλέναις
αὐτὸν
ἐμπλεξαμένη
|
πρὸ |
αὐτοῦ
τὴν
καιρίαν
ἐδέχετο.
ἆρ´ |
[8] |
ἐν
τῇ
ἰδίᾳ
γραφῇ
μακαρίζει
|
πρὸ
|
τοῦ
περιόντος
τὸν
κατοιχόμενον
καὶ |
[11] |
ἀπάτης
ἡμῖν
τὸ
κακὸν
παρεγχέαντος
|
τὸ |
ἀγαθὸν
χώραν
οὐκ
ἔσχεν,
τούτου |
[7] |
φαινόμενον,
οὐ
γὰρ
ὁρᾷς
αὐτῆς
|
τὸ |
ἀληθινὸν
τῆς
ψυχῆς
κάλλος,
ᾧ |
[3] |
προελθεῖν
καὶ
ὅλον
ἄνω
διαπετάσαι
|
τὸ |
ἄνθος,
αὐτὸ
περὶ
ἑαυτὸ
κατερρύη |
[4] |
τὴν
περιειλημμένην
τῷ
φοίνικι
τὴν
|
τὸ |
ἄνθος
ἡμῖν
τοῦτο
ὠδίνασαν,
οἵας |
[11] |
ἵνα
τῆς
κακίας
ἐκρυείσης
ἀναπλασθῇ
|
τὸ |
ἀνθρώπινον
καὶ
ἀμιγὲς
κακίας
τῷ |
[7] |
ὄμματα,
τὸ
ῥυσοῦσθαι
τὴν
παρειάν,
|
τὸ |
ἀπορρεῖν
τοὺς
ὀδόντας
τοῦ
στόματος |
[11] |
ἐστιν
ἡ
ἀνάστασις,
ἡ
εἰς
|
τὸ |
ἀρχαῖον
τῆς
φύσεως
ἡμῶν
ἀναστοιχείωσις. |
[9] |
ἐκείνου
φημί,
καταλιπὼν
τὴν
γυναῖκα,
|
τὸ |
ἀσθενέστερον
μέρος
τῆς
ἀνθρωπίνης
φύσεως; |
[4] |
ὑψηλὸν
ἔρνος,
τὸν
ὑψίκομον
φοίνικα
|
(τὸ
|
βασιλικόν
φημι
κράτος)
τὸν
ταῖς |
[8] |
μακαρισμῶν
οὐκ
ὀδυρμῶν
ἐστιν
ἄξια.
|
τὸ |
γὰρ
ἐν
μηδενὶ
γενέσθαι
κακῷ |
[2] |
καὶ
ἐπὶ
τοῦ
παρόντος
βλέπω·
|
τὸ |
γὰρ
νέον
τε
καὶ
ἡμέτερον |
[3] |
σεισμός
τις
ἦν
ἄντικρυς,
ἀδελφοί,
|
τὸ |
γενόμενον,
σεισμὸς
οὐδὲν
τῶν
χαλεπῶν
|
[9] |
εἰ
ἐν
τῷ
παρόντι
βίῳ
|
τὸ |
γλυκὺ
τῆς
ζωῆς
ἐλογίζετο.
τί |
[5] |
ἦν
ἐν
ἡδονῇ
τοῖς
ἀνθρώποις
|
τὸ
|
δάκρυον.
Ἐπειδὴ
τοίνυν
τοσοῦτον
ἡττήθη |
[3] |
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
ἔλαμπεν
ἤδη,
|
τὸ |
δὲ
λάμψειν
ἠλπίζετο
καὶ
ὅμως |
[1] |
τῇ
κατηφείᾳ
τῶν
βασιλέων
συσκυθρωπάζουσα.
|
τὸ |
δὲ
λεγόμενον
οὐκ
ἀγνοεῖτε
πάντως |
[11] |
ὅτι
τῆς
ἐπαγγελίας
τοῦ
θεοῦ
|
τὸ |
διπλάσιον
ἀντὶ
τῶν
ἀφαιρεθέντων
πάντων
|
[11] |
προσκαίρου
θανάτου
τοὺς
κατοιχομένους
πρὸς
|
(τὸ |
εἶναι
κωλύοντος.
οὐδὲ
γὰρ
ἄλλο |
[10] |
μόνον
τὸν
νικητήν,
μικρὸν
γὰρ
|
τὸ |
ἐκ
τοῦ
θαύματος
κέρδος,
ἀλλ´ |
[5] |
αἱ
τοῦ
ἀργύρου
μαρμαρυγαὶ
καὶ
|
τὸ |
ἐκ
τοῦ
(πυρὸς
φῶς
πολύ |
[6] |
σιωπῇ
τὸ
στόμα,
μελαίνηται
δὲ
|
τὸ |
ἐπὶ
τοῦ
χείλους
ἄνθος,
χαλεπὸν |
[6] |
δὲ
εἰς
ὠχρότητα
τῆς
παρειᾶς
|
τὸ |
ἐρύθημα,
κρατηθῇ
δὲ
τῇ
σιωπῇ |
[10] |
φθαρτὸν
τοῦτο
ἐνδύσασθαι
ἀφθαρσίαν,
καὶ
|
τὸ |
θνητὸν
τοῦτο
ἐνδύσασθαι
ἀθανασίαν.
~πρὸς |
[4] |
πάθει.
θέαμα
δὲ
προέκειτο
πᾶσι
|
τὸ |
ἱερὸν
ἄνθος
ἐκεῖνο
ἐπὶ
κλίνης |
[7] |
μηδὲ
τῇ
ὁδῷ
τῶν
ἁμαρτωλῶν
|
τὸ |
ἴχνος
ἑαυτῶν
ἐπιστήσαντες.
ὡς
καλὴ
|
[7] |
καλαὶ
αἱ
χεῖρες
αἱ
μηδέποτε
|
τὸ |
κακὸν
ἐνεργήσασαι.
ὡς
ὡραῖοι
οἱ |
[9] |
εἰ
δὲ
χρὴ
πάντως
γενέσθαι
|
τὸ |
κακόν,
μὴ
ἴδοι
Σάρρας
ὀφθαλμὸς |
[11] |
ψυχῶν
ἡμῶν
δι´
ἀπάτης
ἡμῖν
|
τὸ |
κακὸν
παρεγχέαντος
τὸ
ἀγαθὸν
χώραν |
[9] |
τῇ
τῶν
ὄντων
φύσει
διαγιγνώσκει
|
τὸ |
κάλλιον,
εἰ
μὴ
πρὸς
τὴν |
[11] |
οἷόν
τι
σκεῦος
ἀγαθῶν
δεκτικὸν
|
τὸ |
κατ´
ἀρχὰς
ἡ
φύσις
ἡμῶν |
[5] |
ὁ
λογισμός,
καιρὸς
ἂν
εἴη
|
τὸ |
κεκμηκὸς
τῆς
διανοίας
διὰ
τῆς |
[7] |
ἐνορᾷς
τῷ
γήρᾳ;
ἆρα
καλὸν
|
τὸ |
κνυζοῦσθαι
τὰ
ὄμματα,
τὸ
ῥυσοῦσθαι
|
[12] |
Χριστός·
ᾧ
ἡ
δόξα
καὶ
|
τὸ |
κράτος
εἰς
τοὺς
αἰῶνας
τῶν |
[11] |
ἀρχὴ
καὶ
ὁδὸς
τῆς
πρὸς
|
τὸ |
κρεῖττον
μεταβολῆς
ἡμῖν
γενόμενος.
~οὐκοῦν |
[9] |
ἠγαπημένον
υἱόν,
εἰδὼς
ὅτι
πρὸς
|
τὸ
|
κρεῖττόν
τε
καὶ
θειότερον
γενήσεται |
[11] |
οὖν
ἀμήχανόν
ἐστιν
ἀναστοιχειωθῆναι
πρὸς
|
τὸ |
κρεῖττον
τὴν
φύσιν
χωρὶς
ἀναστάσεως, |
[3] |
μάτην
ἡ
φύσις
ἐπόνησεν·
οὗ
|
τὸ |
μὲν
ἀγαθὸν
ἐν
ἐλπίσιν
ἦν, |
[3] |
ὅλον
τῶν
καλύκων
ἐξέλαμψεν,
ἀλλὰ
|
τὸ |
μὲν
ἔλαμπεν
ἤδη,
τὸ
δὲ
|
[7] |
ἐκλάμπουσα.
ἀλλὰ
λυπεῖ
σε
τυχὸν
|
(τὸ |
μὴ
εἰς
γῆρας
ἐλθεῖν.
τί |
[9] |
Ἰσαάκ·
ἰδοὺ
δι´
ἀμφοτέρων
ὦσον
|
τὸ |
ξίφος,
ἀπ´
ἐμοῦ
τῆς
δειλαίας |
[3] |
κατέβαλεν,
ἀλλ´
αὐτῆς
τῆς
φύσεως
|
τὸ |
οἰκοδόμημα
λαμπρὸν
τῷ
κάλλει,
ὑπεραστράπτον |
[10] |
καλῶς)
οὕτως
καὶ
ἐποίησεν·
Εἴη
|
τὸ |
ὄνομα
κυρίου
εὐλογημένον.
Ὁρᾷς
πόσον |
[4] |
ἐπὶ
τῶν
δωμάτων
εὐρυχωρία·
πᾶν
|
τὸ |
ὁρώμενον
ἀνθρώπων
πλήρωμα
ἦν,
ὥσπερ |
[6] |
ἀλλὰ
καὶ
παντὶ
τῷ
πρὸς
|
τὸ |
πάθος
βλέποντι;
τί
οὖν
πρὸς |
[5] |
τοῦτο
τῶν
οὐκ
ἐχόντων
ἐλπίδα
|
τὸ |
πάθος
εἶναι.
~ἀλλ´
εἴποι
τις |
[4] |
ὁ
βλαστὸς
ἀπετίλλετο.
τίς
ἀστενάκτως
|
τὸ |
πάθος
παρέδραμεν;
τίς
τὴν
τοῦ |
[6] |
οὐκοῦν
εἰ
καὶ
σοῦ
ἀπεφοίτησε
|
τὸ |
παιδίον,
ἀλλὰ
πρὸς
τὸν
δεσπότην |
[2] |
ἰατρῶν
ἐκεῖνοι
σοφοὶ
οἱ
πρὸς
|
τὸ |
πλεονάζον
τῶν
ἀλγηδόνων
διὰ
τῆς |
[4] |
ὁ
ναός,
πλῆρες
τοῦ
ναοῦ
|
τὸ |
προαύλιον,
ἡ
ἐκδεχομένη
πλατεῖα,
οἱ |
[7] |
καλὸν
τὸ
κνυζοῦσθαι
τὰ
ὄμματα,
|
τὸ |
ῥυσοῦσθαι
τὴν
παρειάν,
τὸ
ἀπορρεῖν |
[11] |
ἐμφυεῖσα
κακία,
προνοίᾳ
κρείττονι
θανάτῳ
|
τὸ |
σκεῦος
πρὸς
καιρὸν
διαλύεται,
ἵνα |
[6] |
ἐρύθημα,
κρατηθῇ
δὲ
τῇ
σιωπῇ
|
τὸ |
στόμα,
μελαίνηται
δὲ
τὸ
ἐπὶ |
[7] |
τὸν
θεὸν
βλέπων.
ὡς
ἡδὺ
|
τὸ |
στόμα
τὸ
ταῖς
θείαις
ὑμνῳδίαις |
[2] |
τὸν
τρόπον
σιδήρεος,
ὡς
ἀναλγητὶ
|
τὸ |
συμβὰν
δέξασθαι;
~ἔγνωτε
πάντως
τὴν |
[10] |
ὀρόφου
τάφος
τῶν
δέκα
παίδων
|
τὸ |
συμπόσιον
γίνεται,
καὶ
τοῖς
αἵμασι |
[10] |
τῷ
πρεσβυτέρῳ
τῶν
ἀδελφῶν
ἦν
|
τὸ |
συμπόσιον·
πλήρεις
οἱ
κρατῆρες,
πλήρης |
[10] |
ὢν
ἀγαθὰ
βουλεύεται,
σοφὸς
ὢν
|
τὸ |
συμφέρον
ἐπίσταται.
Ὡς
τῷ
κυρίῳ |
[7] |
βλέπων.
ὡς
ἡδὺ
τὸ
στόμα
|
τὸ |
ταῖς
θείαις
ὑμνῳδίαις
καλλωπιζόμενον.
Ἐκ |
[10] |
ἐστιν
ἀθέατα.
ᾔδει
γὰρ
ὅτι
|
τὸ |
τέλος
τῆς
ἐν
σαρκὶ
ζωῆς |
[6] |
βασιλείας
εἰς
βασιλείαν
μετέστη.
ἐξεδύσατο
|
τὸ |
τῆς
πορφύρας
ἄνθος,
ἀλλὰ
τῆς |
[7] |
ἀνθ´
οἵων
ἠλλάξατο;
~λυπεῖ
σε
|
τὸ |
τοῦ
σώματος
κάλλος
μηκέτι
φαινόμενον, |
[2] |
γενόμενον.
~ἢ
καλῶς
ἔχει
πρὸς
|
τὸ |
ὑπερβάλλον
τοῦ
πάθους
στῆναι
καὶ |
[7] |
καὶ
ψελλισμὸν
ἐμποιεῖν
τῇ
γλώσσῃ,
|
τὸ |
ὑποτρέμειν
τῇ
χειρὶ
καὶ
εἰς |
[4] |
οὗτος
διέλυσεν.
~εἶδον
ἐγὼ
καὶ
|
τὸ |
ὑψηλὸν
ἔρνος,
τὸν
ὑψίκομον
φοίνικα |
[10] |
ὄνομα
κυρίου
εὐλογημένον.
Ὁρᾷς
πόσον
|
τὸ |
ὕψος
τῆς
τοῦ
ἀθλητοῦ
μεγαλοφυΐας· |
[10] |
τοῦ
στάχυος
δείκνυται·
Δεῖ
γὰρ
|
τὸ |
φθαρτὸν
τοῦτο
ἐνδύσασθαι
ἀφθαρσίαν,
καὶ |
[6] |
ἀλλὰ
τῇ
ἀγγελικῇ
προσετέθη.
ἔνθεν
|
τὸ
|
φυτὸν
ἀνεσπάσθη,
ἀλλὰ
τῷ
παραδείσῳ |
[9] |
πληγή,
κοινὸν
ἐπ´
ἀμφοτέρων
γενέσθω
|
τὸ
|
χῶμα,
μία
στήλη
τὴν
κοινὴν |
[3] |
οὐ
γὰρ
ἄψυχον
οἰκοδομημάτων
κάλλος
|
διελυμήνατο, |
οὐδὲ
εὐανθεῖς
γραφὰς
ἢ
λίθων
|
[6] |
ἱμάτιον.
ὁρᾷς
οἷα
ἀνθ´
οἵων
|
ἠλλάξατο; |
~λυπεῖ
σε
τὸ
τοῦ
σώματος |
[8] |
ὅτι
μὴ
τὰς
ὁμοίας
ἀλγηδόνας
|
ἐδέξατο, |
ἃς
ἐπ´
αὐτῆς
οἱ
γεγεννηκότες |
[10] |
ἡ
τελευταία
κατεμηνύθη
πληγή,
πῶς
|
ἐδέξατο |
τὴν
ἐπὶ
τοῖς
παισὶ
συμφοράν; |
[7] |
τὴν
τῶν
σκυθρωπῶν
πεῖραν
οὐ
|
παρεδέξατο |
καὶ
οὔτε
ἐνταῦθα
τῶν
λυπηρῶν |
[10] |
τῷ
ῥήματι
ἢ
διὰ
σχήματος
|
ἐνεδείξατο |
ἢ
παρειὰν
ἀμύξας
τοῖς
ὄνυξιν |
[4] |
τὴν
τοῦ
βίου
ζημίαν
οὐκ
|
ὠλοφύρατο; |
τίς
οὐκ
ἐπαφῆκε
τῷ
πάθει |
[10] |
τὴν
κατὰ
τοὺς
παῖδας
συμφορὰν
|
διηγήσατο, |
ὁ
δὲ
ὁμοῦ
τε
ἤκουσε |
[6] |
τῆς
ἄνω
βασιλείας
τὴν
περιβολὴν
|
ἐνεδύσατο. |
εἴπω
σοι
τὴν
ὕλην
τοῦ |
[6] |
ἐκ
βασιλείας
εἰς
βασιλείαν
μετέστη.
|
ἐξεδύσατο |
τὸ
τῆς
πορφύρας
ἄνθος,
ἀλλὰ |
[3] |
ὃ
οὔτε
ἐδρέψατό
τις
οὔτε
|
ἐστεφανώσατο, |
ἀλλὰ
μάτην
ἡ
φύσις
ἐπόνησεν· |
[9] |
ἀνδρὸς
τὰ
θειότερα,
εἰ
μὴ
|
ἠπίστατο |
τὴν
κεκρυμμένην
ζωὴν
εἶναι
τῆς
|
[3] |
καὶ
κόνις
ἐγένετο,
ὃ
οὔτε
|
ἐδρέψατό
|
τις
οὔτε
ἐστεφανώσατο,
ἀλλὰ
μάτην |
[9] |
βίῳ
τὸ
γλυκὺ
τῆς
ζωῆς
|
ἐλογίζετο. |
τί
δὲ
περὶ
ἐκείνου
φημί, |
[3] |
ἔλαμπεν
ἤδη,
τὸ
δὲ
λάμψειν
|
ἠλπίζετο |
καὶ
ὅμως
ἐν
τῷ
μικρῷ |
[7] |
καὶ
οὔτε
ἐνταῦθα
τῶν
λυπηρῶν
|
ᾔσθετο |
οὔτε
τι
τῶν
ἐκεῖ
σκυθρωπῶν
|
[7] |
ὑπὲρ
τούτου
ἀγανακτοῦμεν,
ὅτι
μὴ
|
ἀφίκετο |
εἰς
τὴν
τῶν
τοιούτων
πεῖραν; |
[10] |
Ὁ
κύριος
ἔδωκεν,
ὁ
κύριος
|
ἀφείλετο. |
ἐκ
θεοῦ,
φησί,
τοῖς
ἀνθρώποις |
[4] |
ὅτε
αὐτῆς
οὗτος
ὁ
βλαστὸς
|
ἀπετίλλετο. |
τίς
ἀστενάκτως
τὸ
πάθος
παρέδραμεν; |
[3] |
περὶ
ἑαυτὸ
κατερρύη
καὶ
κόνις
|
ἐγένετο, |
ὃ
οὔτε
ἐδρέψατό
τις
οὔτε |
[5] |
λαμπάδων
παρατεινόμενον,
πάντα
τῷ
πένθει
|
συνεμελαίνετο |
καὶ
πάντα
μετεῖχε
τῆς
κοινῆς
|
[10] |
τῷ
ἐκ
τῶν
σωμάτων
λύθρῳ
|
κατεμολύνετο. |
τοιαύτης
συμφορᾶς
τῷ
Ἰὼβ
ἀγγελθείσης |
[9] |
ἐμπλεξαμένη
πρὸ
αὐτοῦ
τὴν
καιρίαν
|
ἐδέχετο. |
ἆρ´
οὐκ
εἶπεν
ἂν
πρὸς |
[4] |
ἐπὶ
τῷ
πάθει.
θέαμα
δὲ
|
προέκειτο
|
πᾶσι
τὸ
ἱερὸν
ἄνθος
ἐκεῖνο |
[5] |
τὴν
γοεράν
τε
καὶ
πένθιμον
|
ἐξεκαλεῖτο |
τοὺς
θρήνους
τοῖς
μέλεσιν,
πάσης |
[8] |
ζωῆς
τὴν
ἐν
σαρκὶ
διαγωγὴν
|
ἐβαρύνοντο. |
~Οὕτως
καὶ
ὁ
μέγας
ποτὲ |
[8] |
προκειμένων
τὴν
ἐπιθυμίαν
ἔχοντες
συμφορὰν
|
ἐποιοῦντο |
τὴν
ἐν
σαρκὶ
ζωήν.
ἤκουσα |
[3] |
ὅλον
ἄνω
διαπετάσαι
τὸ
ἄνθος,
|
αὐτὸ |
περὶ
ἑαυτὸ
κατερρύη
καὶ
κόνις |
[3] |
διαπετάσαι
τὸ
ἄνθος,
αὐτὸ
περὶ
|
ἑαυτὸ |
κατερρύη
καὶ
κόνις
ἐγένετο,
ὃ |
[9] |
τῆς
ἀνθρωπίνης
φύσεως;
εἰ
μὴ
|
πεπαίδευτο |
κἀκείνη
ὑπὸ
τοῦ
ἀνδρὸς
τὰ |
[11] |
τῷ
ἐξ
ἀρχῆς
ἀποκαταστῇ
βίῳ.
|
τοῦτο |
γάρ
ἐστιν
ἡ
ἀνάστασις,
ἡ |
[6] |
δὲ
μὴ
μόνον
τοῖς
γεννησαμένοις
|
τοῦτο |
δοκῇ,
ἀλλὰ
καὶ
παντὶ
τῷ
|
[10] |
ἐνδύσασθαι
ἀφθαρσίαν,
καὶ
τὸ
θνητὸν
|
τοῦτο |
ἐνδύσασθαι
ἀθανασίαν.
~πρὸς
ταῦτα
βλέπων |
[10] |
δείκνυται·
Δεῖ
γὰρ
τὸ
φθαρτὸν
|
τοῦτο |
ἐνδύσασθαι
ἀφθαρσίαν,
καὶ
τὸ
θνητὸν
|
[8] |
ἐμφαιδρυνθῆναι.
ἀλλ´
ἐρεῖ
σοι
πρὸς
|
τοῦτο |
ὁ
ἀληθινὸς
νυμφίος,
ὅτι
κρείττων |
[1] |
ἔτους
περίοδος,
καθὼς
ἡμῖν
χθὲς
|
τοῦτο |
παρὰ
τοῦ
ποιμένος
ἐπήγγελται,
σκυθρωπῶν |
[10] |
γίνεται
αὐτῷ
ὁ
θεός.
διὰ
|
τοῦτο |
προθύμως
δίδωσι
τῷ
θεῷ
τὸν |
[1] |
εὐκληρίας
ἀθρόως
ἀφαιρεθεῖσα
καὶ
διὰ
|
τοῦτο |
τῇ
κατηφείᾳ
τῶν
βασιλέων
συσκυθρωπάζουσα. |
[5] |
τῶν
κεκοιμημένων
λυπεῖσθαι·
μόνων
γὰρ
|
τοῦτο |
τῶν
οὐκ
ἐχόντων
ἐλπίδα
τὸ |
[4] |
φοίνικι
τὴν
τὸ
ἄνθος
ἡμῖν
|
τοῦτο |
ὠδίνασαν,
οἵας
ὑπέστη
ἐκ
δευτέρου |
[2] |
οἱ
περὶ
ταῦτα
δεινοί,
εἰ
|
δύο |
κατὰ
ταὐτὸν
ἑνὶ
σώματι
πόνοι |