Chapitre |
[1] |
τὸν
λόγον,
ὁ
λόγος.
Ἐκείνοις
|
θ' |
ἅμα
μὲν
ἡδονὴ
ἂν
γένοιτο, |
[11] |
σιδήρου
καὶ
τῶν
ἄλλων
οὐδὲν
|
καθ' |
ἑαυτὸ
χρησιμώτατον
ἴσμεν
ἢ
βλαβερώτατον, |
[73] |
καὶ
θεωρίας,
ὥστε
γενέσθαι
τῶν
|
καθ' |
ἑαυτὸν
ἁπάντων
εὐδοκιμώτατος.
Ὁ
δέ, |
[62] |
ἢ
σαρκὶ
ἐνομοθέτησεν,
οὐ
τῷ
|
καθ' |
ἑαυτὸν
ὑποδείγματι
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ |
[11] |
οἳ
βούλοιντ'
ἂν
ἅπαντας
εἶναι
|
καθ' |
ἑαυτούς,
ἵν'
ἐν
τῷ
κοινῷ |
[72] |
τοῦ
ἐνιαυτοῦ,
πολλάκις
δὲ
καὶ
|
καθ' |
ἑκάστην,
ὡς
εἰπεῖν,
εἰσιὼν
τὴν |
[76] |
εἰπεῖν
ἔχω,
ἵνα
μὴ
τοῖς
|
καθ' |
ἕκαστον
ἐπεξίω
περὶ
τούτων·
ἐκεῖνος |
[42] |
ἢ
ἐκείνως
ἔχοντος,
καὶ
τὸν
|
καθ' |
ἕκαστον
ὁμοίως
ἔχειν
πᾶσαν
εἶναι |
[43] |
ὀνειδίζων,
προπολεμῶν
ἐθνῶν,
πόλεων,
τῶν
|
καθ' |
ἕκαστον,
πᾶν
εἶδος
ἐπινοῶν
σωτηρίας, |
[69] |
ἐξ
ἀμφοτέρων
ἰσχυρὸν
εἶναι
τὸ
|
καθ' |
ἡμᾶς
εὐαγγέλιον.
Καὶ
ταῦτα
διῆλθον, |
[11] |
τὴν
ἀσθένειαν
ἐκείνων
ἰσχὺν
τοῦ
|
καθ' |
ἡμᾶς
λόγου
πεποιημένοι.
Οὔκουν
ἀτιμαστέον |
[28] |
βίον
καθιερώσαντες·
λέγω
δὲ
τοὺς
|
καθ' |
ἡμᾶς
Ναζιραίους
καὶ
περὶ
τὰ |
[46] |
τοῦ
ὀρθοῦ
λόγου
καὶ
τοῦ
|
καθ' |
ἡμᾶς·
οἱ
δὲ
εἰσαγόμενοι,
ὅσοι |
[69] |
καὶ
οἱ
μὲν
ἐκ
τῶν
|
καθ' |
ἡμᾶς,
οἱ
δὲ
ἐκ
τῶν |
[23] |
ἠξίωσαν
Ἕλληνες,
ἐν
φαντασίᾳ
τοῦ
|
καθ' |
ἡμᾶς
Παραδείσου
γενόμενοι,
ἐκ
τῶν |
[13] |
αὐτῶν
δρεπομένῳ
ὅσον
εἰς
τὴν
|
καθ' |
ἡμᾶς
φιλοσοφίαν
συνεργοὺς
ἔχειν,
ἐπειδὴ |
[28] |
οἶδ'
εἴ
τις
ἄλλος
τῶν
|
καθ' |
ἡμᾶς
φιλοσόφων,
καὶ
ἱκανὸς
θάρσος |
[46] |
νεανιεύματα,
λαμπρότερα
δὲ
τὰ
τελευταῖα
|
καθ' |
ἡμῶν
ἀγωνίσματα.
Τίνα
δὴ
λέγω |
[32] |
προσκόμματα,
καὶ
οἷς
ἐκεῖνοι
θαρροῦντες
|
καθ' |
ἡμῶν
ἐστρατεύσαντο·
τὸ
μὲν
προσλαμβάνει, |
[48] |
πολλῷ
μὲν
τῷ
οἰκείῳ
θράσει
|
καθ' |
ἡμῶν
μάλιστα
χρώμενον,
ἐπειδὴ
καὶ |
[45] |
δὲ
τοιούτου
μὲν
οὐδενὸς
ἐδεῖτο
|
καθ' |
ἡμῶν
στρατεύων·
ὃ
δὲ
ἦν |
[30] |
τετριγὸς
ὀλέθριον,
πᾶσαν
ἐκτρίψαν
ἐκκλησίαν,
|
καθ' |
ἧς
ἐρράγη
καὶ
ὅσην
ἐπέλαβε· |
[70] |
σπέρματα
ξύλῳ
μικρῷ
πιστευθέντα
καὶ
|
καθ' |
ὑδάτων
σωζόμενα·
ὁ
δὲ
κατακλυσμὸν |
[13] |
τῶν
πόλεων
ὧν
ὑπέρκειται
καὶ
|
καθ' |
ὧν
ἔχει
τὴν
δυναστείαν·
ἣν |
[31] |
τῆς
ἀνάγκης·
εὐθὺς
τοῦ
Πόντου
|
μεθ' |
ἡμῶν
ἀπανίσταται
καὶ
ζηλοτυπεῖ
τὴν |
[38] |
καὶ
τῶν
σοφωτέρων
ἕκαστος,
ἡνίκα
|
μεθ' |
ἡμῶν
ἐγένετο,
μορφωθεὶς
τὸ
ὑπὲρ |
[68] |
χριστοῦ
πρὸς
ὀλίγον
ἐπιζητοῦντες,
ἠξίουν
|
μεθ' |
ἡμῶν
τάττεσθαι·
τῷ
δὲ
κοινῷ |
[48] |
δαί;
Οὐ
μέγα
σοι
τὸ
|
μεθ' |
ἡμῶν
τετάχθαι
καὶ
κοινωνοὺς
ἔχειν |
[45] |
χωρεῖν
ἡ
κτίσις
δύναται,
κἂν
|
μεθ' |
ἡμῶν
τι
γένηται
λόγῳ
φιλανθρωπίας, |
[56] |
τράπεζαν,
καθυβρίσαι
δὲ
τὴν
πίστιν
|
μεθ' |
ἧς
ἱκέτευεν;
Οὐ,
φησὶν
ὁ |
[53] |
αὐτῷ
διείλεκται
τῷ
βασιλεῖ
καὶ
|
μεθ' |
ὅσης
τῆς
φιλοσοφίας,
ἐπειδή
γε |
[23] |
παιδεύσεως;
Μᾶλλον
δέ,
ποῖον
οὐ
|
μεθ' |
ὑπερβολῆς
ὡς
μόνον;
Οὕτω
μὲν |
[61] |
μηδὲν
πονουμένοις.
Ἐξ
ὧν
ἢ
|
μεθ' |
ὧν
νοσοκομίαι
καὶ
ἰατρεῖαι,
τὸ |
[55] |
ἐκείνους
αὐτῷ
τοιαῦτα
καὶ
εἰς
|
τοῦθ' |
ἥκοντα
τέλους·
τὰ
δὲ
πρὸς |