Chapitre |
[9] |
οἷον
τό
τε
πετευρίζειν
καὶ
|
βαδίζειν |
ἐπὶ
σχοινίων
λεπτῶν
ἐν
κύκλῳ |
[14] |
τοῦ
σώματος
πόνων,
ἃς
δὴ
|
βαναύσους |
τε
καὶ
χειρωνακτικὰς
ὀνομάζουσιν)
ἄμεινον |
[13] |
ἔσωσεν
ἄν,
ἡνίκα
πρὸς
τὸν
|
βάρβαρον |
ἐπολέμουν,
ἡ
τοιαύτη
τοῦ
Μίλωνος |
[7] |
ποτε
πρός
τινος
ὀνειδιζόμενος
ὅτι
|
βάρβαρος |
εἴη
καὶ
Σκύθης
ἐμοὶ
μέν, |
[7] |
δὴ
καὶ
σοφὸν
ὀνομάζεσθαι;
Καίτοι
|
βάρβαρος |
ἦν
τὸ
γένος.
Οὗτός
ποτε |
[5] |
καὶ
σοφοὺς
ἄνδρας,
οὐκ
εἰς
|
βαρβάρους |
ἥκειν.
Ἔπειτα
παραγενόμενος
εἰς
τὸ |
[13] |
γιγνώσκειν
ὅτι
πρὸ
βραχέος
τὸ
|
βαρύτατον |
τοῦτο
σῶμα
τοῦ
ταύρου
ζῶντος |
[7] |
γὰρ
ὁμοίως
ἐξετάζομέν
τε
καὶ
|
βασανίζομεν |
τοὺς
ἐπιτυχόντας
ἀνθρώπους
τοῖς
τῷ |
[2] |
ταὐτῷ
μενούσῃ
διὰ
τὸ
τῆς
|
βάσεως |
εὐμετακύλιστον,
ἥτις
αὐτὴν
ἄγει
καὶ |
[2] |
αὐτῇ
καὶ
τοῖν
ποδοῖν
ὑπέθεσαν
|
βάσιν |
σφαιρικήν,
ἐστέρησαν
δὲ
καὶ
τοῖν |
[3] |
δέδορκε
δὲ
δριμύ,
καὶ
ἡ
|
βάσις |
τὸ
πάντων
σχημάτων
ἑδραιότατόν
τε |
[13] |
εἴ
γε
καὶ
θεῖν
ἠδύνατο
|
βαστάζουσα· |
ἀλλ´
ὅμως
οὐδενὸς
ἦν
ἀξία, |
[13] |
νεκρὸς
ταῦρος
ἐν
τῷ
σταδίῳ
|
βασταχθείς· |
ἢ
τὸ
κοινὸν
τῶν
Ἑλλήνων |
[8] |
ἐλευθέριός
τε
καὶ
ἔνδοξος
καὶ
|
βέβαιος |
χρηματισμὸς
ἀπὸ
τέχνης
γίγνεσθαι
πέφυκεν, |
[2] |
πλουτίζειν
τοὺς
ἀναξίους,
οὐδὲ
τούτους
|
βεβαίως |
ἀλλ´
ἕως
ἂν
αὐτῇ
δοκῇ |
[2] |
πραγμάτων
τυφλῇ
δαίμονι
μηδ´
αὐτῇ
|
βεβαίως |
ἐστηριγμένῃ.
Ἔμπληκτός
τε
γάρ
ἐστι |
[9] |
τοῖς
δὲ
καθ´
ὅσον
θνητόν.
|
Βέλτιον |
οὖν
ἐστι
τῆς
πρὸς
τὰ |
[6] |
ὅπως
ἕκαστον
εἰς
δύναμιν
ὅτι
|
βέλτιστον |
ᾖ,
μόνων
δ´
ἑαυτῶν
ἀμελῶσι, |
[11] |
ἀσθενῆ
πρὸς
πᾶσαν
τὴν
ἔξωθεν
|
βίαν |
γίγνεται,
καὶ
πᾶν
ῥῆγμα
καὶ |
[11] |
τῶν
ὕπνων,
ὥστ´
ἐοικέναι
τὸν
|
βίον |
αὐτῶν
ὑῶν
διαγωγῇ·
πλήν
γ´ |
[13] |
εἰς
οὐδὲν
τῶν
κατὰ
τὸν
|
βίον |
ἔργων
χρήσιμος
ἡ
τῶν
ἀθλητῶν |
[8] |
μηδὲν
ἄλλο
τῶν
εἰς
τὸν
|
βίον |
χρησίμων.
Οὐδὲ
μὴν
εἰς
πόρον |
[13] |
καὶ
κοινωνία
γένοιτο
πρὸς
τὸν
|
βίον, |
ὡς
τὸν
ἐν
Ὀλυμπίᾳ
κήρυκα |
[8] |
τοῖς
μάλιστα
τὸ
τέλος
τοῦ
|
βίου. |
Εἶτα
καὶ
τῷ
γήρᾳ
λοιδοροῦνται, |
[14] |
ἐστὶ
καὶ
διὰ
παντὸς
τοῦ
|
βίου |
παραμενοῦσαν.
Ἀλλὰ
διττῆς
οὔσης
διαφορᾶς |
[8] |
γνώμην
ἐνδεικνυμένῳ,
μεμαθηκότας
ἐν
τοῦ
|
βίου |
τέλει
γῆρας
καθάπερ
χαλεπὸν
{ἐφεδρεῦον{ |
[5] |
κρίνειν,
ἀλλὰ
τοὺς
καλῶς
μὲν
|
βιοῦντας, |
ἐν
δὲ
ταῖς
ἑαυτῶν
τέχναις |
[11] |
Ἡνίκα
γὰρ
οἱ
κατὰ
φύσιν
|
βιοῦντες |
ἀπὸ
τῶν
ἔργων
ἡσυχίαν
ἔχουσιν |
[2] |
αὐτὸν
οἶμαι
τρόπον
κἀν
τῷ
|
βίῳ, |
μειζόνων
ναυαγιῶν
περὶ
πολλοὺς
Οἴκους |
[9] |
ἐπιτηδευμάτων
οὔκ
ἐστι
τὸ
τέλος
|
βιωφελές, |
ταῦτ´
οὐκ
εἰσὶ
τέχναι.
Καὶ |
[11] |
ἑτοίμως
ὑπὸ
τῆς
τυχούσης
διαλύεται
|
βλάβης, |
οὔτε
σεισμὸν
οὔτ´
ἄλλην
τινὰ |
[7] |
πάλιν
ὁ
αὐτὸς
εἰ
φεύγομεν
|
Βοιωτίαν |
ὗν
ἀξιῶν
ὅλου
σχεδὸν
ἔθνους |
[7] |
κακῶν
ἐπικτήσαιτο.
Ἦν
ὅτε
σύας
|
Βοιώτιον |
ἔθνος
ἔνεπον
ὁ
Πίνδαρός
φησι, |
[13] |
ἐπὶ
τῷ
δι´
ὅλης
ἡμέρας
|
βορβόρῳ |
λούεσθαι.
Ἀλλὰ
νὴ
Δία
τῶν |
[11] |
αἵματος
ἀθροίζοντες
πλῆθος
ὡς
ἐν
|
βορβόρῳ |
πολλῷ
τὴν
ψυχὴν
παντελῶς
ἔχουσι |
[14] |
ὅτῳ
μὴ
παντάπασιν
ἡ
ψυχὴ
|
βοσκηματώδης |
ἐστί,
καὶ
μᾶλλόν
γε
τὴν |
[14] |
καὶ
νομική·
πρόσθες
δ´
εἰ
|
βούλει |
ταύταις
πλαστικήν
τε
καὶ
γραφικήν· |
[13] |
ὄνος,
φησίν,
εἴ
τις
ἐρίζειν
|
βούλεται |
αὐτῷ,
οἴσει
τὸν
στέφανον.
Αὐτὰρ |
[13] |
ὡς
ἐχρῆν;
Σοφὸν
γὰρ
ἓν
|
βούλευμα |
τὰς
πολλὰς
χέρας
νικᾷ,
σὺν |
[2] |
ἐπιτρέποντα·
ἧς
τὴν
μοχθηρίαν
ἐμφανίσαι
|
βουληθέντες |
οἱ
παλαιοὶ
γράφοντες
καὶ
πλάττοντες |
[10] |
μέρει
προστάξαι
τοῖς
συμπόταις
ὃ
|
βούλοιτο, |
θεασαμένη
παρούσας
γυναῖκας
ἀγχούσῃ
τε |
[9] |
τὰ
μέτρια·
τὸν
γοῦν
φονέα
|
βουλόμενον |
εἰσελθεῖν
εἰς
τὸν
νεὼν
αὐτοῦ |
[5] |
ἐργάται,
οὐ
θέουσι
δὲ
οὐδὲ
|
βοῶσιν |
οὐδ´
ἀλλήλοις
μάχονται·
ἀλλ´
ἐν |
[13] |
μηδὲ
τοῦτο
γιγνώσκειν
ὅτι
πρὸ
|
βραχέος |
τὸ
βαρύτατον
τοῦτο
σῶμα
τοῦ |
[11] |
οὔτε
σεισμὸν
οὔτ´
ἄλλην
τινὰ
|
βραχυτέραν |
δυνάμενα
φέρειν
περίστασιν,
οὕτω
καὶ |
[2] |
τε
τοῖς
κύμασι
καὶ
κινδυνεύειν
|
βυθισθῆναι, |
μοχθηρῶς
ἄν
τις
πράξειεν
ἐπιτρέψας |