Lv., Chap., Par. |
15, 6, 55 |
ἐξάγων
Ἀντώνιον
Καίσαρος
ἐν
τῇ
|
κατ' |
Ἄκτιον
μάχῃ
νενικηκότος·
Τότε
γὰρ |
15, 5, 54 |
τοῖς
Ἄραψιν
καὶ
μᾶλλον
ἢ
|
κατ' |
ἀλήθειαν
ἐξαγγελλόντων
αὐτοῖς
ὅσοι
τοὺς |
15, 10, 59 |
τοὺς
πλησίον
κακουργημάτων
ἐκωλύοντο,
καὶ
|
κατ' |
ἀλλήλων
ἦν
ὁ
τῆς
λῃστείας |
15, 11, 60 |
τὸν
βυθόν.
Κίονες
δ'
ἐφέστασαν
|
κατ' |
ἀντίστοιχον
ἀλλήλοις
ἐπὶ
μῆκος
τέτραχα, |
15, 2, 51 |
σπουδή,
διὰ
δὲ
τὸ
μὴ
|
κατ' |
ἀξίαν
αὐτὸς
ἄρχειν
δεδοίκει
τὰς |
15, 9, 58 |
ἄκαρπος
ἡ
γῆ
μηδ'
ὅσα
|
κατ' |
αὐτὴν
ἀναβλαστάνειν,
ἔπειτα
καὶ
τῆς |
15, 7, 56 |
ἐν
ὑστέρῳ
μηδὲν
ἐπικρυψαμένη
τοῦ
|
κατ' |
αὐτὴν
πάθους.
(Ὁ
μὲν
γὰρ |
15, 7, 56 |
ἐντεύξεις
ἀξιώματι
μειζόνως
φράσαι
τὰς
|
κατ' |
αὐτὴν
ὑπερῆγεν,
ἥ
τε
πλείων |
15, 7, 56 |
Ἡρώδης,
εὐεπιχείρητον
ἤδη
νομίζων
καὶ
|
κατ' |
αὐτὸν
ἄρξαι
τοῦ
τῶν
Ἰδουμαίων |
15, 6, 55 |
τοῖς
μὲν
φίλοις
ἀπόγνωσις
τῶν
|
κατ' |
αὐτὸν
ἐλπίδων,
ὅσοι
δ'
ἐχθρῶς |
15, 7, 56 |
Ἱεροσολύμοις
Ἀλεξάνδρα
καὶ
πυνθανομένη
τὰ
|
κατ' |
αὐτὸν
ἐσπουδάκει
τῶν
περὶ
τὴν |
15, 6, 55 |
μᾶλλον
ἐνέφηνεν
τὸ
μεγαλεῖον
τοῦ
|
κατ' |
αὐτὸν
φρονήματος,
οὔτ'
εἰς
ἱκεσίαν, |
15, 10, 59 |
εἰ
καί
τι
πάσχοι,
τὰ
|
κατ' |
ἐκεῖνον
ἀσφαλῶς
ἔχειν
καὶ
μὴ |
15, 4, 53 |
γυναῖκα
γεγενημένου
μέγιστον
ἀξίωμα
τῶν
|
κατ' |
ἐκεῖνον
ἐσχηκυῖαν
τὸν
χρόνον,
τῆς |
15, 9, 58 |
ἐπιτείνοντος
τοῦ
κακοῦ
καὶ
οὐδὲ
|
κατ' |
ἐκεῖνον
τὸν
ἐνιαυτὸν
μόνον,
ὥστ' |
15, 7, 56 |
αὐτῷ
κίνδυνον
φέρειν.
Τοιαῦτα
προδιδάξασα
|
κατ' |
ἐκεῖνον
τὸν
καιρὸν
εἰσπέμπει
διαλεξόμενον. |
15, 11, 60 |
τοῖς
βασιλεῦσι
φυλαττόμενος.
λέγεται
δὲ
|
κατ' |
ἐκεῖνον
τὸν
καιρὸν
οἰκοδομουμένου
τοῦ |
15, 7, 56 |
ἦ
μὴν
οὐδὲν
εἰδέναι
τῶν
|
κατ' |
ἐκείνους
ἀφεῖτο
τῆς
ὑπονοίας.
Αὖθις |
15, 8, 57 |
ἀγωνισμάτων
ἀπὸ
πάσης
γῆς
ἐκαλοῦντο
|
κατ' |
ἐλπίδα
τῶν
προκειμένων
καὶ
τῆς |
15, 11, 60 |
νεμομένοις,
μᾶλλον
δ'
εἴ
τινες
|
κατ' |
ἐναντίον
οἰκοῦντες
ἢ
προσιόντες
τύχοιεν. |
15, 3, 52 |
εἰ
δύναιτο
ζῶσα
προσαρκέσαι
τῷ
|
κατ' |
ἐπιβουλὰς
ἀνόμως
διεφθαρμένῳ,
τό
τε |
15, 4, 53 |
ὑπεκκαύσειν
τὸ
δοκεῖν
βίᾳ
καὶ
|
κατ' |
ἐπιβουλὴν
αὐτῆς
στέρεσθαι,
μέτριον
δὲ |
15, 11, 60 |
ὁ
πρῶτος
ἡμῶν
βασιλεὺς
Σολομῶν
|
κατ' |
ἐπιφροσύνην
μεγάλαις
ἐργασίαις
ἀπετείχιζεν
τὰ |
15, 6, 55 |
τὸ
λαμπρότερον
ἐκ
τῶν
κινδύνων
|
κατ' |
εὐμένειαν
τοῦ
θεοῦ
προσεπικτώμενος.
Εὐθὺς |
15, 3, 52 |
ὕβριν,
εἰ
καὶ
τεθνηκότος
ἐκείνη
|
κατ' |
εὐμορφίαν
ἄλλῳ
τινὶ
σπουδάζοιτο.
Τὸ |
15, 3, 52 |
οὐ
γὰρ
ἂν
ἐξειπεῖν
ἃ
|
κατ' |
ἰδίαν
ἤκουσεν
μὴ
μεγάλης
αὐτοῖς |
15, 5, 54 |
ἐν
τοῖς
ὅπλοις
ἡγήσατο
πάντων
|
κατ' |
οἰκεῖα
τέλη
συνακολουθησάντων.
Ἔκπληξις
δ' |
15, 5, 54 |
πάσχειν,
αἱρούμενοι
καὶ
μὴ
διαφθείρεσθαι
|
κατ' |
ὀλίγους
ἀδόξως.
Ταῦτα
δὲ
γνόντες |
15, 10, 59 |
ἐξ
ὁδηγίας·
οὐδὲ
γὰρ
αὗται
|
κατ' |
ὀρθὸν
ἀλλὰ
πολλὰς
ἕλικας
ἐξελίττονται. |