>Livre, Chap. |
[14, 15] |
τῶν
λῃστῶν
κτείνειν
καταφερομένους.
τὴν
|
μέντοι |
γε
κάθεσιν
τῶν
λαρνάκων
σφαλερὰν |
[14, 15] |
περὶ
τῆς
σωτηρίας
ἀπόγνωσις,
τὸ
|
μέντοι |
γε
πᾶν
ἔργον
ἐπέσχεν
ἐπεξελθοῦσιν: |
[14, 13] |
εἰλῆφθαι
πρὸς
τῶν
ἀντιστασιωτῶν,
ἥκειν
|
μέντοι |
δηλοῦντας
ὅσα
κατορθώσειε
Φασάηλος.
τούτοις |
[14, 15] |
κατὰ
τὸν
ἀδελφὸν
τύχην,
προσδεχομένῳ
|
μέντοι |
καὶ
αὐτῷ
διά
τινας
ὀνείρων |
[14, 15] |
κατὰ
βάθους
ἀπείρου
γινομένην:
ἔνδον
|
μέντοι |
καὶ
τὰ
ἐπιτήδεια
παρῆν
αὐτοῖς. |
[14, 8] |
παρὰ
τοὺς
ἀγῶνας
αὐτῷ.
(Καταλύσας
|
μέντοι |
Καῖσαρ
μετὰ
χρόνον
τὸν
πόλεμον |
[14, 6] |
καὶ
ἐν
ἄλλοις
δεδήλωται.
Γαβινίῳ
|
μέντοι |
κατὰ
τὴν
στρατείαν
ἣν
ἐφ' |
[14, 7] |
δὲ
Ἐλεάζαρος
μόνος
ἠπίστατο.
ὁ
|
μέντοι |
Κράσσος
καὶ
ταύτην
ὡς
οὐδενὸς |
[14, 14] |
καὶ
πρότερον
τετράρχης
ἀπεδέδεικτο,
πολὺ
|
μέντοι |
μᾶλλον
διὰ
τὸ
πρὸς
Ἀντίγονον |
[14, 14] |
πόλιν,
ὑπὸ
Κλεοπάτρας
κατείχετο.
πεῖσαι
|
μέντοι |
μένειν
αὐτὸν
οὐκ
ἠδυνήθη
εἰς |
[14, 9] |
ᾔει
πρὸς
τὴν
δίκην.
Σέξστος
|
μέντοι |
ὁ
τῆς
Συρίας
ἡγεμὼν
γράφει |
[14, 13] |
δὲ
καὶ
Πτολεμαεῖς
ἐδέξαντο.
ἴλην
|
μέντοι |
Πάκορος
ἱππέων
εἰς
τὴν
Ἰουδαίαν |
[14, 11] |
ἀνύποπτον
ἀντιφιλοφρονεῖσθαι
τὸν
Μάλιχον.
(Κασσίῳ
|
μέντοι |
περὶ
τῆς
τελευτῆς
τοῦ
πατρὸς |
[14, 6] |
ἐδύναντο
σώζειν
αὑτοὺς
ἐπειρῶντο.
χιλίων
|
μέντοι |
πλείονας
ἔχων
Ἀριστόβουλος
εἰς
Μαχαιροῦντα |
[14, 15] |
χρήμασιν
ὑπ'
Ἀντιγόνου
διεφθαρμένος.
Ἡρώδῃ
|
μέντοι |
προιόντι
καθ'
ἑκάστην
ἡμέραν
ἡ |
[14, 13] |
ἀφιππάσασθαι
καὶ
μὴ
περιμένειν,
μάλιστα
|
μέντοι |
πρὸς
ταῦτα
αὐτὸν
Ὀφέλλιος
ἐνῆγεν, |
[14, 3] |
ᾧπερ
καὶ
κηδεύων
ἐτύγχανεν,
χιλίοις
|
μέντοι |
ταλάντοις
ἐξωνησαμένου
τὴν
ὑπὲρ
τῶν |
[14, 6] |
λαμπρὸς
καὶ
μεγαλόψυχος
γενόμενος.
τὰ
|
μέντοι |
τέκνα
αὐτοῦ
ἀνῆκεν
ἡ
σύγκλητος |
[14, 9] |
αὐτοῦ
τὴν
ἀρχὴν
διεζωσμένους,
σαυτὸν
|
μέντοι |
τῆς
βασιλείας
ὄνομα
μόνον
ἀκούοντα; |
[14, 9] |
τῶν
ὅλων
ὢν
δεσπότης.
ὑπὸ
|
μέντοι |
τῆς
ἐκ
τούτων
λαμπρότητος
οὐδὲν |
[14, 3] |
τερπωλὴν
ὠνόμαζον
τὸ
δημιούργημα.
τοῦτο
|
μέντοι |
τὸ
δῶρον
ἱστορήκαμεν
καὶ
ἡμεῖς |
[14, 9] |
τοσαύτην
ἄδειαν
αὐτῷ
παρασχόντας.
ἴστε
|
μέντοι |
τὸν
θεὸν
μέγαν,
καὶ
οὗτος, |
[14, 13] |
χρησαμένων
εἰς
τὸ
τραῦμα.
πρὸ
|
μέντοι |
τοῦ
τελέως
ἀφεῖναι
τὴν
ψυχὴν |
[14, 3] |
καὶ
διακλεισθείη
τῶν
παρόδων.
ἔτυχεν
|
μέντοι |
τοῦτο
ἐξ
Ἀριστοβούλου
γενόμενον:
οὐ |
[14, 1] |
πρὸς
τὸν
Ὑρκανὸν
εὔνοιαν.
Νικόλαος
|
μέντοι |
φησὶν
ὁ
Δαμασκηνὸς
τοῦτον
εἶναι |