>

Livre, Chap.
[14, 10]	χρήματα εἰσπράττεσθαι ἢ εἰς παραχειμασίαν	ἢ	ἄλλῳ τινὶ ὀνόματι, ἀλλ' εἶναι
[14, 16]	ὅσα τροφὴ δύναιτο εἶναι ὑπολιπεῖν	ἢ	ἀνθρώποις ἢ ὑποζυγίοις, λῃστείαις τε
[14, 10]	ἔθος. ἂν δέ τις κωλύσῃ	ἢ	ἄρχων ἢ ἰδιώτης, τῷδε τῷ
[14, 12]	ἐθνάρχου Ἰουδαίων πρὸ μιᾶς ἡμέρας	ἢ	Γάιον Κάσσιον πόλεμον οὐ συγκεχωρημένον
[14, 10]	τῶν λιμένων αὐτῶν ἐξάγων βασιλεὺς	ἢ	δῆμος ἢ μόνος Πτολεμαῖος ὁ
[14, 1]	τοῦ μηδὲν παραλιπεῖν τῶν πραγμάτων	ἢ	δι' ἄγνοιαν ἢ διὰ κάματον
[14, 1]	τῶν πραγμάτων ἢ δι' ἄγνοιαν	ἢ	διὰ κάματον τῆς μνήμης προμηθούμενοι.
[14, 12]	πόλεις, ὅπως εἴ τινες ἐλεύθεροι	ἢ	δοῦλοι ὑπὸ δόρυ ἐπράθησαν ὑπὸ
[14, 10]	στρατιώτας ἐξῇ τούτῳ χρήματα εἰσπράττεσθαι	ἢ	εἰς παραχειμασίαν ἢ ἄλλῳ τινὶ
[14, 10]	ὅσα τε μετὰ ταῦτα ἔσχον	ἢ	ἐπρίαντο καὶ διακατέσχον καὶ ἐνεμήθησαν,
[14, 10]	δέ τις κωλύσῃ ἢ ἄρχων	ἢ	ἰδιώτης, τῷδε τῷ ζημιώματι ὑπεύθυνος
[14, 8]	παραγινομένους Ἀθηναίων ἢ κατὰ πρεσβείαν	ἢ	κατ' ἰδίαν πρὸς αὐτὸν ὑποδέχεται
[14, 8]	σπουδῇ καὶ τοὺς παραγινομένους Ἀθηναίων	ἢ	κατὰ πρεσβείαν ἢ κατ' ἰδίαν
[14, 14]	ἀλλὰ τεθαρσηκότες ἤδη καὶ πλέον	ἢ	κατὰ τὴν εὐπορίαν τοῦ σπανίζοντος,
[14, 12]	ἐπράθη Ἰουδαίων ἤτοι σώματα Ἰουδαίων	ἢ	κτῆσις ταῦτα ἀφεθήτω, τὰ μὲν
[14, 15]	οὐδὲν ἐκ τούτου τοὺς πολεμίους	ἢ	μικρὰ παντάπασιν ἔβλαπτεν. Ἡρώδης δὲ
[14, 7]	δὲ δημόσια χρήματα οὐκ ἔστιν	ἢ	μόνα τὰ τοῦ θεοῦ, καὶ
[14, 4]	θεμιτὸν ἦν τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις	ἢ	μόνοις τοῖς ἀρχιερεῦσιν. ὄντων δὲ
[14, 10]	αὐτῶν ἐξάγων βασιλεὺς ἢ δῆμος	ἢ	μόνος Πτολεμαῖος ὁ Ἀλεξανδρέων βασιλεὺς
[14, 4]	τοῖς Σύροις, καὶ προσέτι πλείω	ἢ	μύρια τάλαντα Ῥωμαῖοι ἐν βραχεῖ
[14, 10]	συγκλητικῶν θεωρεῖν Αἰτησαμένους παρὰ δικτάτορος	ἢ	παρὰ ἱππάρχου παρελθεῖν εἰς τὴν
[14, 4]	τοῖς βωμοῖς κρεῖττον εἶναι νομίζοντες	ἢ	παρελθεῖν τι τῶν νομίμων. ὅτι
[14, 2]	πολιορκίαν, κελεύσας ἀναχωρεῖν τὸν Ἀρέταν	ἢ	πολέμιον αὐτὸν Ῥωμαίων ἀποδειχθήσεσθαι. καὶ
[14, 10]	ἄρχων μήτε ἀντάρχων μήτε στρατηγὸς	ἢ	πρεσβευτὴς ἐν τοῖς ὅροις τῶν
[14, 16]	διεμάχοντο, ἀπονοίᾳ δὲ τὸ πλέον	ἢ	προμηθείᾳ χρώμενοι προσελιπάρουν τῷ πολέμῳ
[14, 5]	πόλεμον Σκαῦρος οὐχ ἧττον αὐτὸς	ἢ	συνέβαινεν Ἀρέταν ἐπιθυμεῖν τοῦτο γενέσθαι
[14, 9]	αὐτοῦ συμφέρον ποιεῖται περὶ πλείονος	ἢ	τὸ νόμιμον, ὑμᾶς δὲ καὶ
[14, 13]	τἀδελφοῦ καὶ τῆς Πάρθων ἐπιβουλῆς	ἢ	τοῖς ἐναντίοις προστιθέμενος, ἑσπέρας ἐπελθούσης
[14, 1]	νῦν ἐροῦμεν, οὐκ ἄλλου τινὸς	ἢ	τοῦ μηδὲν παραλιπεῖν τῶν πραγμάτων
[14, 15]	συμμάχων, οἳ βλάψουσι μᾶλλον αὐτὸν	ἢ	τοὺς πολεμίους: ἐξαρκεῖν δὲ καὶ
[14, 10]	ᾖ ἐκ τῆς Ἰουδαίων χώρας	ἢ	τῶν λιμένων αὐτῶν ἐξάγων βασιλεὺς
[14, 12]	δόρυ ἐπράθησαν ὑπὸ Γαίου Κασσίου	ἢ	τῶν ὑπ' αὐτῷ τεταγμένων ἀπολυθῶσιν
[14, 16]	δύναιτο εἶναι ὑπολιπεῖν ἢ ἀνθρώποις	ἢ	ὑποζυγίοις, λῃστείαις τε λάθρα χρώμενοι
[14, 2]	ταῖς μάλιστα ὀχυρὰν καὶ δυνατήν,	ἢ	φυγάδας ἐκβαλεῖν μετὰ τοῦ Ναβαταίων
[14, 3]	δὲ αὐτῷ ταῦτα λέγοντι πλείους	ἢ	χίλιοι τῶν δοκιμωτάτων Ἰουδαίων Ἀντιπάτρου
[14, 10]	γίνεσθαι παρ' αὐτοῖς> παραχειμασίαν δὲ	ἢ	χρήματα πράσσεσθαι οὐ δοκιμάζω. (Γαίου
[14, 10]	ἐξαγαγεῖν, ἵνα τε μηδεὶς ἀτελὴς	ᾖ	ἐκ τῆς Ἰουδαίων χώρας ἢ
[14, 10]	τοῖς τῆς πόλεως ἀγορανόμοις ἐπιμελὲς	ᾖ	καὶ τὰ ἐκείνοις πρὸς τροφὴν
[14, 9]	ἔφασαν, ἐπὶ τοῖς πραττομένοις ἡσυχάσεις;	ἦ	οὐχ ὁρᾷς Ἀντίπατρον μὲν καὶ
[14, 4]	χρόνῳ παρ' ἡμῶν εἰσεπράξαντο, καὶ	ἡ	βασιλεία πρότερον τοῖς κατὰ γένος
[14, 15]	ἧκεν ἂν καὶ ἐπὶ Ἱεροσόλυμα	ἡ	βασιλέως στρατιὰ θαρροῦσα τῷ νενικηκέναι,
[14, 7]	δοθησομένῳ πολλῶν ὄντι μυριάδων ἀξίῳ.	ἡ	δὲ δοκὸς αὕτη ἦν ἐν
[14, 10]	τῆς Ἀσίας περὶ τῶν Ἰουδαίων.	ἡ	δὲ ἐπιστολὴ τοῦτον περιεῖχεν τὸν
[14, 12]	ἐλεύθερα, ὡς ἦν ἀπ' ἀρχῆς,	ἡ	δὲ κτῆσις τοῖς πρότερον κυρίοις.
[14, 7]	χρυσῆν ἐκ μνῶν τριακοσίων πεποιημένην:	ἡ	δὲ μνᾶ παρ' ἡμῖν ἰσχύει
[14, 15]	μέντοι προιόντι καθ' ἑκάστην ἡμέραν	ἡ	δύναμις ηὔξετο καὶ πᾶσα Γαλιλαία
[14, 13]	φυγὴν ὑπισχνεῖτο: ἐγγὺς γὰρ ἦν	ἡ	θάλασσα. ὁ δὲ Ὑρκανὸν ἀπολιπεῖν
[14, 15]	δραξάμενος ἁλύσεως, ἀφ' ἧς ἤρτητο	ἡ	λάρναξ, κατῄει ἐπὶ τὰ στόμια
[14, 12]	αὐτῶν τὰς θεημάχους, ἃς ὑπεδέξατο	ἡ	Μακεδονία καθάπερ ἴδιος αὐτοῖς τῶν
[14, 9]	ἔτη. βλάπτει δὲ οὐδὲν αὐτὸν	ἡ	νεότης, ἀλλ' ὢν τὸ φρόνημα
[14, 7]	Κυρήνῃ στάσιν Τοῦ ἔθνους ἡμῶν	ἡ	οἰκουμένη πεπλήρωτο, λέγων οὕτως: τέτταρες
[14, 15]	θεοῦ εὔνοιαν: πίπτει μὲν γὰρ	ἡ	στέγη τοῦ οἰκήματος, οὐδένα δὲ
[14, 6]	τὰ μέντοι τέκνα αὐτοῦ ἀνῆκεν	ἡ	σύγκλητος Γαβινίου γράψαντος τοῦθ' ὑπεσχῆσθαι
[14, 10]	φροντίσωμεν ταῦτα οὕτως γενέσθαι, καθὼς	ἡ	σύγκλητος ἐδογμάτισεν, προνοῆσαί τε τῆς
[14, 10]	ἐποίησαν, καὶ πάντα συγχωρεῖν αὐτοῖς	ἡ	σύγκλητος ἐψηφίσατο ὅσων τυγχάνειν ἐβούλοντο.
[14, 10]	τῶν κατὰ μέρη ἐμφανισάντων ἐδογμάτισεν	ἡ	σύγκλητος περὶ ὧν ἐποιήσαντο τοὺς
[14, 10]	δωρεὰν ὑπῆρχε καρποῦσθαι, ταῦτα δοκιμάζει	ἡ	σύγκλητος Ὑρκανὸν τὸν ἐθνάρχην καὶ
[14, 16]	Ἡρώδης ἀπαλλάσσεται, παύεται δ' οὕτως	ἡ	τοῦ Ἀσσαμωναίου ἀρχὴ μετὰ ἔτη
[14, 7]	ἥ τε τῶν πολιτῶν καὶ	ἡ	τῶν γεωργῶν τρίτη δ' ἡ
[14, 7]	ἡ τῶν μετοίκων τετάρτη δ'	ἡ	τῶν Ἰουδαίων. αὕτη δ' εἰς
[14, 7]	ἡ τῶν γεωργῶν τρίτη δ'	ἡ	τῶν μετοίκων τετάρτη δ' ἡ
[14, 7]	ἐν τῇ πόλει τῶν Κυρηναίων,	ἥ	τε τῶν πολιτῶν καὶ ἡ
[14, 5]	Ἀλεξάνδρου μητρὸς πρὸς αὐτὸν ἐλθούσης,	ἣ	ἐφρόνει τὰ Ῥωμαίων τοῦ τε
[14, 4]	καὶ Δῶρα καὶ Στράτωνος πύργον,	ἣ	κτίσαντος αὐτὴν Ἡρώδου μεγαλοπρεπῶς καὶ
[14, 13]	βλάπτειν πρὸς τὴν φυγήν, ἐν	ᾗ	τὴν σωτηρίαν αὐτοῖς μόνῃ κεῖσθαι
[14, 9]	συνέδριον ἐπὶ δίκην οὐχ ὑπακουσόμενος.	ἠγανάκτουν	δὲ οἱ ἐν τῷ συνεδρίῳ
[14, 9]	συνεδρίου παθόντα ἀπολῦσαι τὸν Ἡρώδην:	ἠγάπα	γὰρ αὐτὸν ὡς υἱόν. καταστὰς
[14, 9]	δὲ αὐτοῦ τὸ ἔργον τοῦτο	ἠγάπησαν	οἱ Σύροι: ποθοῦσι γὰρ αὐτοῖς
[14, 13]	καὶ βουλὴν περὶ τῶν ὅλων	ἦγε,	τί χρὴ ποιεῖν, πολλοῦ μὲν
[14, 5]	τοὺς ὑπηκόους Ἰουδαίους, ὧν Πειθόλαος	ἡγεῖτο	καὶ Μάλιχος, προσλαβόντες δὲ καὶ
[14, 10]	Δολαβέλλαν τὸν τῆς Ἀσίας τότε	ἡγεμόνα,	παρακαλῶν ἀπολῦσαι τοὺς Ἰουδαίους τῆς
[14, 13]	τὴν χώραν καὶ Ἀντιγόνῳ συμπράξουσαν,	ἡγεμόνα	τε ὁμώνυμον τοῦ βασιλέως οἰνοχόον.
[14, 16]	ἕκαστον στρατιώτην, ἀναλόγως δὲ τοὺς	ἡγεμόνας,	βασιλικώτατα δ' αὐτὸν ἐδωρήσατο Σόσσιον,
[14, 15]	τούς τε ὑπὸ τῷ Σίλωνι	ἡγεμόνας	καὶ τοὺς στρατιώτας μὴ καταλιπεῖν
[14, 6]	Γαβίνιος ἐπ' αὐτὸν στρατιώτας καὶ	ἡγεμόνας	Σισένναν τε καὶ Ἀντώνιον καὶ
[14, 10]	καθὼς καὶ οἱ πρὸ ἐμοῦ	ἡγεμόνες,	δίδωμι τὴν ἀστρατείαν καὶ συγχωρῶ
[14, 16]	ἀπὸ τῆς Συρίας, δύο δ'	ἡγεμόνες,	Σόσσιος μὲν ὑπ' Ἀντωνίου σταλεὶς
[14, 15]	ἧκεν παρ' αὐτὸν καὶ οἱ	ἡγεμόνες	τῶν ἐν τοῖς χειμαδίοις Ἀντιγόνου
[14, 16]	βραχὺ καὶ τὴν τῆς οἰκουμένης	ἡγεμονίαν	ἀντάλλαγμα κρίνει. τοῦ δὲ ἀντὶ
[14, 12]	ἐπικράτειαν, ἐπεὶ τὸν ὑπὲρ τῆς	ἡγεμονίας	πόλεμον ἀνεδεξάμεθα καὶ τῶν εὐσεβῶν
[14, 9]	δὲ καὶ Καίσαρα πικροὺς ἀνθ'	ἡγεμόνων	πολεμίους: οὐ γὰρ ἀνέξεσθαι μετακινούμενον
[14, 7]	τὴν Κυρηναίων ἅτε τῶν αὐτῶν	ἡγεμόνων	τυχοῦσαν τῶν τε ἄλλων συχνὰ
[14, 14]	τοῦ ἐπ' Ἀλεξανδρείας πλοῦ, τοῖς	ἡγεμόσιν	ἐντυγχάνει, ὑφ' ὧν κατ' αἰδῶ
[14, 5]	Μᾶρκον Ἀντώνιον προπέμψας σὺν ἄλλοις	ἡγεμόσιν:	οἱ δὲ ὁπλίσαντες Ῥωμαίων τοὺς
[14, 10]	ἡμετέρων δικαίων ἐπιστολὰς ἀντιπεφωνημένα τοῖς	ἡγεμόσιν,	περὶ ὧν ἁπάντων ἐξ ὧν
[14, 15]	καὶ πεντήκοντα δραχμάς, τοῖς δὲ	ἡγεμόσιν	πολὺ πλέον, εἰς τὰ χειμάδια
[14, 15]	οὐ τολμῶντας ἐξορμᾶν, παραθαρσύνας αὐτὸς	ἡγεμὼν	γίνεται τῆς ὁδοῦ. κατὰ δὲ
[14, 9]	Σέξστος μέντοι ὁ τῆς Συρίας	ἡγεμὼν	γράφει παρακαλῶν Ὑρκανὸν ἀπολῦσαι τὸν
[14, 12]	ἦθος καὶ θεοσεβὲς κατανοήσας, ἴδιον	ἥγημαι	Καταδραμόντων δὲ τὴν Ἀσίαν ἅπασαν
[14, 10]	ἀτερπῆ παρῃτησάμην, οὐδένα δ' οὕτως	ἡγησάμην	σκαιόν, ὃς οὐχὶ καὶ περὶ
[14, 13]	ἀποσφάττεσθαι μέλλοντα οὐχὶ τὸν θάνατον	ἡγήσατο	δεινόν, τὸ δ' ὑπ' ἐχθροῦ
[14, 10]	πόλιν ταμίαις καὶ τοῖς τούτων	ἡγουμένοις	Εἴς τε τοὺς φίλους ἀνενέγκωσιν
[14, 16]	τοῖς ὅπλοις ἀνέστελλεν, ἥττης χαλεπωτέραν	ἡγούμενος	τὴν νίκην, εἴ τι τῶν
[14, 11]	παρὰ τοῦ πεφονευκότος εἰσπράξασθαι δίκαιον	ἡγούμενος.	χρονιζομένου δὲ τοῦ πολέμου Μοῦρκος
[14, 3]	τῶν Ἰουδαίων διήκουσεν καὶ τῶν	ἡγουμένων	αὐτῶν, οἳ πρός τε ἀλλήλους
[14, 13]	καὶ Ὑρκανοῦ, ὃς κηδεστὴς ἐτύγχανεν	ἤδη	γεγενημένος. ἀκροασάμενος δὲ ἀμφοτέρων Ἀντώνιος
[14, 15]	μητέρα καὶ τοὺς συγγενεῖς ἐξεληλυθότας	ἤδη	ἐκ τῶν Μασάδων ἐπὶ Γαλιλαίας
[14, 11]	σῶφρον γὰρ ἔδοξεν αὐτῷ Ῥωμαίους	ἤδη	θεραπεύειν καὶ τὴν παρ' αὐτῶν
[14, 12]	καὶ ὁ δῆμος. ἐγεγάμβρευτο δ'	ἤδη	καθ' ὁμολογίαν τῷ Ὑρκανοῦ γένει
[14, 7]	αὕτη δ' εἰς πᾶσαν πόλιν	ἤδη	καὶ παρελήλυθεν καὶ τόπον οὐκ
[14, 14]	τῆς φυγῆς ἐδεῖτο, ἀλλὰ τεθαρσηκότες	ἤδη	καὶ πλέον ἢ κατὰ τὴν
[14, 5]	ῥώμην ἀντέχειν δυναμένου, ἀλλ' ἀνεγείρειν	ἤδη	καὶ τὸ τῶν Ἱεροσολύμων τεῖχος
[14, 15]	πλείονος στρατοῦ ἠκολούθει. (Ἔτυχεν δ'	ἤδη	κατὰ τὴν Ἰουδαίαν τεθνεὼς Ἰώσηπος
[14, 15]	~(Ἡρώδης δ' ἐκ τῆς Ἰταλίας	ἤδη	καταπεπλευκὼς εἰς Πτολεμαίδα καὶ συναγηοχὼς
[14, 9]	γλιχόμενον: καὶ προσελθόντες Ὑρκανῷ φανερῶς	ἤδη	κατηγόρουν Ἀντιπάτρου, καί μέχρι πότε,
[14, 15]	μὲν οὖν σπήλαια τούτων γενομένων	ἤδη	πάντα ἐκεχείρωτο. (Καταστήσας δ' ὁ
[14, 6]	Πάρθους στρατεύοντι καὶ τὸν Εὐφράτην	ἤδη	πεπεραιωμένῳ μετέδοξεν εἰς τὴν Αἴγυπτον
[14, 8]	(Ἐπεὶ δὲ τὸ καλούμενον Δέλτα	ἤδη	περιεληλύθει, συμβάλλει τοῖς πολεμίοις περὶ
[14, 16]	τῶν ἀναγκαίων. ἦρτο δὲ συνεχῶς	ἤδη	πολλῆς χειρὸς ἐργαζομένης καὶ τὰ
[14, 14]	περισσότερον ἐγένετο: πορρωτάτω γὰρ ἦν	ἤδη	σπεύδων τὴν ἐπὶ Πηλουσίου. ἐπεὶ
[14, 8]	τὴν περὶ ἡμᾶς σπουδὴν τῶν	ἤδη	τετιμημένων: ἑλέσθαι δὲ καὶ πρέσβεις
[14, 15]	ἂν εἰργασμένη: καὶ γὰρ Ἀντίγονος	ἤδη	τὴν παντελῆ φυγὴν ἐσκόπει καὶ
[14, 13]	κατ' αὐτῶν, δι' ὑποψίας εἶχον	ἤδη	τοὺς βαρβάρους. οὐ μὴν ἀλλὰ
[14, 8]	οἰκείοις στρατιώταις Ἀντίπατρος παραθέων νενικηκὼς	ἤδη	τοὺς πολεμίους τὸν μὲν ῥύεται,
[14, 4]	οὔθ' ὑπὸ τοῦ πλήθους τῶν	ἤδη	φονευομένων ἀναγκασθέντες ἀποδρᾶναι πᾶν θ'
[14, 13]	καὶ ὁ Ἀντώνιος πολλοῖς διεφθαρμένος	ἤδη	χρήμασιν ὑπό τε Ἡρώδου καὶ
[14, 12]	ἐχαρίσαντο βιαίως τοῖς πρὸς ἃ	ἠδίκουν	χρησίμοις αὐτοῖς γινομένοις. δίκην οὖν
[14, 13]	δ' ἐξουσίας τοῦ κτεῖναι πρὸς	ἡδονὴν	αὐτὸν ἀφείλετο τὸν πολέμιον. λέγουσι
[14, 1]	ἂν μετὰ χάριτός τινος καὶ	ἡδονῆς	τὴν ἐμπειρίαν παραλαμβάνοιεν, πάντων δὲ
[14, 14]	πεῖσαι μέντοι μένειν αὐτὸν οὐκ	ἠδυνήθη	εἰς Ῥώμην ἐπειγόμενον χειμῶνός τε
[14, 6]	δέοντι, τὸν δὲ Ἀλέξανδρον οὐκ	ἠδυνήθη	κατασχεῖν: στρατοῦ γὰρ ἔχων οὗτος
[14, 15]	τούτοις ὁ βασιλεὺς ἐπὶ Σαμαρείας	ᾔει:	πρὸς γὰρ Ἀντώνιον ἐγνώκει περὶ
[14, 15]	παραλαβὼν καὶ Ῥῆσαν τὸ φρούριον	ᾔει	πρὸς τὰ Ἱεροσόλυμα, συνῆπτε δ'
[14, 9]	τάγματος μήτε γυμνὸς καὶ ἀφύλακτος,	ᾔει	πρὸς τὴν δίκην. Σέξστος μέντοι
[14, 12]	ἡμᾶς, καὶ τὸ ἀραρὸς ὑμῶν	ἦθος	καὶ θεοσεβὲς κατανοήσας, ἴδιον ἥγημαι
[14, 16]	πάντες δ' ἐπὶ τὸ Ἱεροσολυμιτῶν	ἠθροίζοντο	τεῖχος, καὶ διεκάθητο πρὸς τῷ
[14, 15]	εἰς Ἀντιόχειαν καὶ πολλοῖς ἐπιτυχὼν	ἠθροισμένοις	καὶ πρὸς Ἀντώνιον μὲν σπουδὴν
[14, 16]	προθυμίας καὶ ἔριδος ἅτε σύμπαντος	ἠθροισμένου	τοῦ πλήθους οἱ Ἰουδαῖοι τοῖς
[14, 15]	βασιλεῖ βεβαίῳ τὸ λοιπὸν εἶχον.	(Ἤθροιστο	δὴ δύναμις βαρεῖα, καὶ προιόντος
[14, 13]	αὐτοὺς εἰλῆφθαι πρὸς τῶν ἀντιστασιωτῶν,	ἥκειν	μέντοι δηλοῦντας ὅσα κατορθώσειε Φασάηλος.
[14, 3]	Ἀλεξάνδρειον Ἀριστοβούλου συμπεφευγότος, πέμψας ἐκέλευσεν	ἥκειν	πρὸς αὐτόν. ὁ δὲ παραινούντων
[14, 3]	ἐχθροὺς αὐτῷ κατασκευάζων. κελεύσας δὲ	ἥκειν	τοὺς διαμφισβητοῦντας ἐνισταμένου τοῦ ἔαρος
[14, 1]	νύκτωρ καὶ πολλὴν ἀνύσας ὁδὸν	ἧκεν	ἄγων εἰς τὴν καλουμένην Πέτραν,
[14, 9]	δὲ τοῦ δέους ἐβράδυνεν, ἀλλ'	ἧκεν	ἄγων ἐπ' αὐτὸν Ἡρώδης στρατιὰν
[14, 15]	εἰ μὴ χειμὼν ἐπέσχεν βαθύς,	ἧκεν	ἂν καὶ ἐπὶ Ἱεροσόλυμα ἡ
[14, 8]	πορείαν, περὶ δὲ Ἀσκάλωνα διατρίβοντι,	ἧκεν	Ἀντίπατρος ἄγων Ἰουδαίων ὁπλίτας τρισχιλίους
[14, 12]	Ἀντωνίου. ἐπεὶ δ' εἰς Ἔφεσον	ἧκεν	Ἀντώνιος, ἔπεμψεν Ὑρκανὸς ὁ ἀρχιερεὺς
[14, 7]	δὲ ἐπὶ Πάρθους μέλλων στρατεύειν	ἧκεν	εἰς τὴν Ἰουδαίαν καὶ τὰ
[14, 3]	ἀπὸ τῆς ἄλλης εἰς Δαμασκὸν	ἧκεν.	ἔνθα δὴ καὶ τῶν Ἰουδαίων
[14, 3]	Πέλλαν καὶ Σκυθόπολιν εἰς Κορέας	ἧκεν,	ἥτις ἐστὶν ἀρχὴ τῆς Ἰουδαίας
[14, 5]	ἐκ Ῥώμης στρατηγὸς εἰς Συρίαν	ἧκεν,	ὃς ἄλλα τε λόγου ἄξια
[14, 15]	εἰς δὲ τεσσαρακοστὴν ἡμέραν αὐτὸς	ἧκεν	πανστρατιᾷ, καὶ θρασέως ἐξελθόντων τῶν
[14, 15]	διέπεμψεν. καὶ ἐν τούτῳ Σίλων	ἧκεν	παρ' αὐτὸν καὶ οἱ ἡγεμόνες
[14, 10]	πολέμῳ μετὰ χιλίων πεντακοσίων στρατιωτῶν	ἧκεν	σύμμαχος καὶ πρὸς Μιθριδάτην ἀποσταλεὶς
[14, 9]	ὑπὲρ ὧν διεβάλλετο. ὁ δὲ	ἧκεν	τοῦ πατρὸς αὐτῷ παραινέσαντος μὴ
[14, 5]	τὸ Ἀντιπάτρου ἑταιρικὸν ὑπήντων Ἀλεξάνδρῳ:	ἠκολούθει	δὲ καὶ Γαβίνιος σὺν τῇ
[14, 15]	δὲ μετὰ τοῦ πλείονος στρατοῦ	ἠκολούθει.	(Ἔτυχεν δ' ἤδη κατὰ τὴν
[14, 13]	πολλοὶ συστραφέντες ἐπὶ τὰ βασίλεια	ἧκον	καὶ ταῦτα ἐπολιόρκουν. προσβοηθούντων δὲ
[14, 3]	δυνάστην. (Μετ' οὐ πολὺ δὲ	ἧκον	πάλιν πρέσβεις πρὸς αὐτὸν Ἀντίπατρος
[14, 3]	ἀφικομένου καὶ κοίλην Συρίαν ἐπιόντος	ἧκον	παρ' αὐτὸν πρέσβεις ἐξ ὅλης
[14, 2]	Ἰουδαίαν ἠπείγετο. παραγενομένου δὲ πρέσβεις	ἧκον	πρὸς αὐτὸν παρά τε Ἀριστοβούλου
[14, 15]	οἱ κατὰ τοῦτο τεταγμένοι φύλακες	ἠκόντιζόν	τε καὶ ἐτόξευον εἰς αὐτούς,
[14, 14]	καὶ τὰ περὶ τὸν ἀδελφὸν	ἤκουσεν.	Μαλίχῳ δὲ μεταγνόντι καὶ μεταθέοντι
[14, 13]	Ἡρώδης γενόμενος καὶ μᾶλλον οἷς	ἤκουσεν	περὶ τἀδελφοῦ καὶ τῆς Πάρθων
[14, 13]	ἀλλὰ καὶ Πακόρῳ καὶ τοῖς	ἥκουσιν	ἐπιτίθεσθαι κελεύοντος. (Ὤιχοντο δ' οὖν
[14, 12]	τριῶν ἀρρένων, δύο δὲ θηλειῶν.	ἦκτο	δὲ πρότερον καὶ γυναῖκα δημότιν
[14, 15]	ξένων τε ἅμα καὶ ὁμοφύλων	ἤλαυνε	διὰ τῆς Γαλιλαίας ἐπὶ τὸν
[14, 11]	κατὰ τὴν Ἰουδαίαν τὸν Μάλιχον	ἦλθε	μὲν ὡς παρὰ μικρὸν αὐτὸν
[14, 3]	Στράβων ὁ Καππάδοξ λέγων οὕτως:	ἦλθεν	δὲ καὶ ἐξ Αἰγύπτου πρεσβεία
[14, 16]	τὴν δύναμιν διὰ τῆς μεσογαίας,	ἦλθεν	δὲ καὶ ὁ στρατὸς πλῆθος
[14, 11]	δὲ τοῦ πολέμου Μοῦρκος μὲν	ἦλθεν	ἐκ Ῥώμης εἰς τὴν ἀρχὴν
[14, 3]	ὁ Πομπήιος εἰς Δειλον πόλιν	ἦλθεν	κἀκεῖθεν εἰς τὴν Ἰουδαίαν ἀπῆρεν.
[14, 16]	εἴρηται. ~(Μετὰ δὲ τοὺς γάμους	ἦλθεν	μὲν διὰ Φοινίκης Σόσσιος προεκπέμψας
[14, 2]	θύματα, ἀλλ' εἰς τοῦτο πονηρίας	ἦλθον,	ὥστε παραβῆναι τὰς πίστεις καὶ
[14, 16]	δεξιᾶς, ἀλλ' ὥσπερ μεμηνότες πᾶσαν	ἡλικίαν	ἐπεξῄεσαν. ἔνθα καὶ Ἀντίγονος μήτε
[14, 12]	ἠμυνάμεθα, δι' ἃ καὶ τὸν	ἥλιον	ἀπεστράφθαι δοκοῦμεν, ὃς καὶ αὐτὸς
[14, 3]	δὲ τὰς πόλεις τήν τε	Ἡλιούπολιν	καὶ τὴν Χαλκίδα καὶ τὸ
[14, 15]	ὑπελίπετο: πλῆθος γὰρ ὅσον οὐδ'	ἤλπισέν	τις τῶν ἐπιτηδείων ἐκόμισεν, τοῖς
[14, 5]	Ἀλέξανδρος συγγινώσκειν τε αὐτῷ τῶν	ἡμαρτημένων	δεόμενος καὶ παραδιδοὺς τῶν ἐρυμάτων
[14, 5]	συγγνώσεσθαι περὶ τῶν πρόσθεν αὐτοῖς	ἡμαρτημένων	ὁμολογῶν. στρατοπεδευομένων δὲ πολλῶν πρὸ
[14, 10]	συγκλήτου αὐτοῖς, καλῶς ἔχει καὶ	ἡμᾶς	ἀπομνημονεύειν καὶ προνοεῖν, ὡς Ὑρκανῷ
[14, 9]	κατὰ τὸν νόμον, κτείνῃ μὲν	ἡμᾶς,	αὐτὸν δὲ σώσῃ βιασάμενος τὸ
[14, 10]	τοῦτο ἀκυρῶσαι διὰ τὴν περὶ	ἡμᾶς	αὐτῶν ἀρετὴν καὶ εὔνοιαν. (Μετὰ
[14, 10]	Ἰουδαίους τῆς στρατείας. διὸ πείθεσθαι	ἡμᾶς	δεῖ τῷ στρατηγῷ. ὅμοια δὲ
[14, 10]	καὶ διὰ πλειόνων ἐπεδείξαντο πρὸς	ἡμᾶς	δογμάτων, καὶ ἡμᾶς οὐχ ὑπολήψεται
[14, 10]	δὲ πολλοὶ διὰ τὴν πρὸς	ἡμᾶς	δυσμένειαν ἀπιστοῦσι τοῖς ὑπὸ Περσῶν
[14, 12]	διέθεντο, ἣν ἔχεις εὔνοιαν πρὸς	ἡμᾶς	ἐμφανίσαντες. πεπεισμένος οὖν καὶ ἐκ
[14, 8]	αὐτῷ καὶ φυλάττοντι τὴν πρὸς	ἡμᾶς	εὔνοιαν εἶναι πᾶν ὅ τι
[14, 10]	δήμου Ῥωμαίων ἀξία τῆς πρὸς	ἡμᾶς	εὐνοίας αὐτῶν καὶ ὧν εὐεργέτησαν
[14, 10]	τεταγμένος ἐπὶ τῆς στρατολογίας προσκαλεσάμενος	ἡμᾶς	καὶ ἱκανοὺς τῶν πολιτῶν προσέταξεν,
[14, 12]	λόγων, ὅτι οἰκειότατα ἔχετε πρὸς	ἡμᾶς,	καὶ τὸ ἀραρὸς ὑμῶν ἦθος
[14, 8]	καὶ ὅτι προαίρεσιν ἔχει ποιεῖν	ἡμᾶς	ὅ τι ποτ' ἂν δύνηται
[14, 10]	ἐπεδείξαντο πρὸς ἡμᾶς δογμάτων, καὶ	ἡμᾶς	οὐχ ὑπολήψεται περὶ ὧν εἶναί
[14, 8]	ἀξιῶν καὶ ζηλώσῃ τὴν περὶ	ἡμᾶς	σπουδὴν τῶν ἤδη τετιμημένων: ἑλέσθαι
[14, 10]	Εὐρώπης βασιλεῖς διὰ σπουδῆς ἔσχον	ἡμᾶς	τήν τε ἀνδρείαν ἡμῶν καὶ
[14, 10]	καὶ αὔξειν αὐτὸν τὴν πρὸς	ἡμᾶς	φιλίαν καὶ ἀγαθοῦ τινος αἴτιον
[14, 10]	εὐνοίας αὐτῶν καὶ ὧν εὐεργέτησαν	ἡμᾶς	χάρις ἀνταποδοθῇ. (Ἰούλιος Γάιος ὑιοσο
[14, 3]	μέντοι τὸ δῶρον ἱστορήκαμεν καὶ	ἡμεῖς	ἀνακείμενον ἐν Ῥώμῃ ἐν τῷ
[14, 10]	καὶ ἡμῖν γράψαι περὶ αὐτῶν.	ἡμεῖς	οὖν κατακολουθοῦντες τοῖς ἐπεσταλμένοις ὑπὸ
[14, 12]	μήτε ὅρκους οὓς ἐποιήσαντο φυλαξάντων,	ἡμεῖς	ὡς οὐχ ὑπὲρ ἰδίου μόνον
[14, 4]	τρίτον μῆνα τῇ τῆς νηστείας	ἡμέρᾳ	κατὰ ἐνάτην καὶ ἑβδομηκοστὴν καὶ
[14, 16]	ὑπ' ἐκείνου τῇ αὐτῇ ἑάλωσαν	ἡμέρᾳ	μετὰ ἔτη εἰκοσιεπτά. Σόσσιος δὲ
[14, 13]	Πέτρας τῆς Ἀραβίας. ἅμα δ'	ἡμέρᾳ	τὰ μὲν ἄλλα πάντα τῶν
[14, 10]	τὰ ἀποκρίματα αὐτοῖς ἀποδιδῶσιν ἐν	ἡμέραις	δέκα ταῖς ἁπάσαις, ἀφ' ἧς
[14, 14]	ὅτι καὶ ἑπτὰ ταῖς πάσαις	ἡμέραις	παρέσχεν αὐτῷ τυχόντι τῶν οὐδὲ
[14, 10]	αὐτοῖς συνερχομένοις ἐν ταῖς ἀποδεδειγμέναις	ἡμέραις	πράσσειν τὰ κατὰ τοὺς αὐτῶν
[14, 16]	γὰρ τὸ μὲν πρῶτον τεῖχος	ἡμέραις	τεσσαράκοντα, τὸ δὲ δεύτερον πεντεκαίδεκα:
[14, 10]	δύνασθαι μήτε ὁδοιπορεῖν ἐν ταῖς	ἡμέραις	τῶν σαββάτων, μήτε τροφῶν τῶν
[14, 9]	συνεδρίῳ τὴν δίκην εἰς ἄλλην	ἡμέραν	ἀνεβάλετο, καὶ πέμψας κρύφα πρὸς
[14, 15]	Ἀρβήλων λεγομένης. εἰς δὲ τεσσαρακοστὴν	ἡμέραν	αὐτὸς ἧκεν πανστρατιᾷ, καὶ θρασέως
[14, 9]	πεφονευμένων: αὗται γὰρ καθ' ἑκάστην	ἡμέραν	ἐν τῷ ἱερῷ παρακαλοῦσαι τὸν
[14, 15]	Ἡρώδῃ μέντοι προιόντι καθ' ἑκάστην	ἡμέραν	ἡ δύναμις ηὔξετο καὶ πᾶσα
[14, 10]	κωλύεσθαι παρατηρεῖν τὴν τῶν σαββάτων	ἡμέραν	μηδὲ πράττεσθαι ἐπιτίμιον, ἐπιτετράφθαι δ'
[14, 14]	Καπετώλιον. ἑστιᾷ δὲ τὴν πρώτην	ἡμέραν	τῆς βασιλείας Ἀντώνιος. καὶ ὁ
[14, 4]	Ῥωμαῖοι συνιδόντες κατ' ἐκείνας τὰς	ἡμέρας,	ἃ δὴ σάββατα καλοῦμεν, οὔτ'
[14, 6]	ἐλπίδος ἀγαθῆς εἴχετο. δύο δ'	ἡμέρας	ἀντισχὼν τῇ πολιορκίᾳ καὶ πολλὰ
[14, 15]	Ἱεριχοῦντα τοῦ μηδὲ τὰς ἑξῆς	ἡμέρας	εἰς χορηγίαν τοὺς στρατιώτας ἐπιλιπεῖν.
[14, 13]	ἐστίν, μέλλοντα ἥξειν. τῆς δ'	ἡμέρας	ἐνστάσης πολλαὶ περὶ τὸ ἱερὸν
[14, 12]	τοῦ ἐθνάρχου Ἰουδαίων πρὸ μιᾶς	ἡμέρας	ἢ Γάιον Κάσσιον πόλεμον οὐ
[14, 4]	ἦν ἡμῖν ἀργεῖν τὰς ἑβδομάδας	ἡμέρας,	οὐκ ἂν ἠνύσθη τὸ χῶμα
[14, 1]	τὸν Ὑρκανόν, οὐ διέλιπεν ἑκάστης	ἡμέρας	πλαττόμενος καὶ διαβάλλων πρὸς αὐτὸν
[14, 1]	Ἰουδαίαν παρεκάλει: καὶ τοῦθ' ἑκάστης	ἡμέρας	ποιῶν καὶ οὐκ ἀνιείς, ἀλλὰ
[14, 4]	τὰς ἱερουργίας, ἀλλὰ δὶς τῆς	ἡμέρας	πρωί τε καὶ περὶ ἐνάτην
[14, 10]	μηδὲ εἷς αὐτοὺς ἐν τῇ	ἡμετέρᾳ	ἐπαρχίᾳ, ὡς Τραλλιανῶν τε ἀντειπόντων
[14, 10]	τε καὶ σπουδὴν περὶ τὰ	ἡμέτερα	πράγματα ἐπεδείξατο, ὡς αὐτῷ πολλοὶ
[14, 10]	τὴν ἀγόραιον ἐδήλου παρὰ τὴν	ἡμετέραν	γνώμην Ἰουδαίοις ὑμᾶς προσφέρεσθαι καὶ
[14, 12]	Ἀσίας σῶμα νῦν διὰ τὴν	ἡμετέραν	νίκην ἀναφέρειν. ἔχων τοίνυν καὶ
[14, 7]	προειρημένων χρημάτων, οὐδ' ὑπὸ ἀλαζονείας	ἡμετέρας	καὶ περιττολογίας ἐπὶ τοσοῦτον ἐξαίρεται
[14, 10]	βουλῇ δήμῳ χαίρειν. Ἰουδαῖοι πολῖται	ἡμέτεροι	προσελθόντες μοι ἐπέδειξαν αὐτοὺς σύνοδον
[14, 10]	πρεσβευσαμένου πρὸς αὐτὸν ἐχαρίσατο τοῖς	ἡμετέροις.	Λεύκιος δὲ Λέντλος ὕπατος εἶπεν:
[14, 9]	πολλοὺς σὺν αὐτῷ παραβὰς τὸν	ἡμέτερον	νόμον, ὃς κεκώλυκεν ἄνθρωπον ἀναιρεῖν
[14, 12]	ἀρχιερεὺς καὶ τὸ ἔθνος τὸ	ἡμέτερον	πρεσβείαν πρὸς αὐτὸν στέφανόν τε
[14, 10]	βασιλεὺς διὰ τὸ εἶναι σύμμαχος	ἡμέτερος	καὶ φίλος, καὶ τὴν ἐν
[14, 10]	καὶ γὰρ Γάιος Καῖσαρ ὁ	ἡμέτερος	στρατηγὸς καὶ> ὕπατος ἐν τῷ
[14, 10]	καὶ πρέσβεις δηλώσοντας τὴν τοῦ	ἡμετέρου	δήμου σπουδὴν καὶ παρακαλέσοντας συντηρεῖν
[14, 12]	Ῥωμαίους ποιήσασθαι προνοίας ὑπὲρ τοῦ	ἡμετέρου	ἔθνους. ~(Μετὰ δὲ ταῦτα εἰς
[14, 10]	ἐπιτάσσῃ διὰ τὸ φίλους αὐτοὺς	ἡμετέρους	εἶναι καὶ συμμάχους, ἀδικήσῃ τε
[14, 12]	δεδωκότων τούς τε συμμάχους τοὺς	ἡμετέρους	ὅσα ποτ' εἶχον ἀξιοῦμεν ἀκωλύτους
[14, 7]	τοσοῦτος ἦν πλοῦτος ἐν τῷ	ἡμετέρῳ	ἱερῷ πάντων τῶν κατὰ τὴν
[14, 10]	γράμματα πρὸς τὰς περὶ τῶν	ἡμετέρων	δικαίων ἐπιστολὰς ἀντιπεφωνημένα τοῖς ἡγεμόσιν,
[14, 12]	ὑπάρχειν καὶ ὅσα παρὰ τῶν	ἡμετέρων	ἐλάβετε ἀνταγωνιστῶν μὴ συγχωρεῖν, ἀλλὰ>
[14, 10]	τὴν ἐπιστολὴν ἡμῖν ἀποδοὺς τῶν	ἡμετέρων	στρατηγῶν, ἵνα πέμψωσι πρὸς Ὑρκανὸν
[14, 10]	τοίνυν οὐκ ἀρέσκει κατὰ τῶν	ἡμετέρων	φίλων καὶ συμμάχων τοιαῦτα γίνεσθαι
[14, 10]	ἔχει, εἴ τι κατὰ τῶν	ἡμετέρων	φίλων καὶ συμμάχων ψήφισμα ἐποιήσατε,
[14, 16]	ὀλίγα, ἐπεκθέοντές τε τὰ μὲν	ἡμίεργα	ἐνεπίμπρασαν τὰ δ' ἐξειργασμένα, εἴς
[14, 15]	τε ὄντι καὶ Ἰδουμαίῳ, τουτέστιν	ἡμιιουδαίῳ,	δέον τοῖς ἐκ τοῦ γένους
[14, 12]	ἀήρ, καὶ τὴν σύγχυσιν τῆς	ἡμιμανοῦς	κακοηθείας κατὰ Φιλίππους τῆς Μακεδονίας
[14, 10]	δὲ καὶ Θεόδωρος τὴν ἐπιστολὴν	ἡμῖν	ἀποδοὺς τῶν ἡμετέρων στρατηγῶν, ἵνα
[14, 4]	εἰ δὲ μὴ πάτριον ἦν	ἡμῖν	ἀργεῖν τὰς ἑβδομάδας ἡμέρας, οὐκ
[14, 10]	εἶναι, καθὼς καὶ τὸ πρῶτον,	ἡμῖν	ἀρέσκει, φόρους τε ὑπὲρ ταύτης
[14, 1]	αὐτῆς ἐν τῇ πρὸ ταύτης	ἡμῖν	βίβλῳ δεδηλωμένων τὰ τούτοις ἀκόλουθα
[14, 10]	ἔφθασεν ἀνενεχθῆναι, περὶ τούτων ἀρέσκει	ἡμῖν	γενέσθαι, ὡς καὶ Ποπλίῳ Δολαβέλλᾳ
[14, 10]	παρακεκλῆσθαι δέ σε, ὥστε καὶ	ἡμῖν	γράψαι περὶ αὐτῶν. ἡμεῖς οὖν
[14, 7]	τῶν Ἰουδαίων ὀκτα κόσια τάλαντα.	ἡμῖν	δὲ δημόσια χρήματα οὐκ ἔστιν
[14, 8]	τὸν ἀρχιερέα καὶ διὰ τούτων	ἡμῖν	δεδήλωνται. ~(Καῖσαρ δὲ διοικήσας τὰ
[14, 12]	συμμάχοις τὴν ὑπὸ θεοῦ δοθεῖσαν	ἡμῖν	εἰρήνην: ὥσπερ οὖν ἐκ νόσου
[14, 12]	ἐνέβητε κατὰ τὴν τῶν ἐναντιουμένων	ἡμῖν	ἐπικράτειαν, ἐπεὶ τὸν ὑπὲρ τῆς
[14, 10]	καὶ τοὺς παῖδας αὐτοῦ συμμάχους	ἡμῖν	ἔτι τε καὶ ἐν τοῖς
[14, 10]	εἰθισμέναι καὶ σύνοδοι, δεδόχθαι καὶ	ἡμῖν	Ἰουδαίων τοὺς βουλομένους ἄνδρας τε
[14, 7]	πεποιημένην: ἡ δὲ μνᾶ παρ'	ἡμῖν	ἰσχύει λίτρας δύο ἥμισυ. παρέδωκε
[14, 7]	πολλοί τε ἄλλοι τῶν συγγραφέων	ἡμῖν	μαρτυροῦσιν καὶ Στράβων ὁ Καππάδοξ
[14, 10]	σοῦ ἐπιστολήν, δι' ἧς ἐδήλου	ἡμῖν	παρὰ Ὑρκανοῦ τοῦ Ἰουδαίων ἀρχιερέως
[14, 10]	οὐχὶ καὶ περὶ τῆς Ῥωμαίων	ἡμῖν	πιστεύσει φιλανθρωπίας, ὅτι ταύτην καὶ
[14, 2]	φάσκα, καθ' ἣν ἔθος ἐστὶν	ἡμῖν	πολλὰ θύειν τῷ θεῷ. ἀποροῦντες
[14, 10]	δημοσίοις ἀποκεῖσθαι τόποις, ἀλλὰ παρ'	ἡμῖν	τε αὐτοῖς καί τισιν ἄλλοις
[14, 12]	τὴν Ἀσίαν ἅπασαν τῶν ἐναντιωθέντων	ἡμῖν	τε καὶ τῷ δήμῳ τῶν
[14, 10]	Ὑρκανοῦ τοῦ ἀρχιερέως πρεσβευτὴς ἀπέδωκεν	ἡμῖν	τὴν παρὰ σοῦ ἐπιστολήν, δι'
[14, 10]	τεκμήρια παρεχόμεθα τῆς πρὸς Ῥωμαίους	ἡμῖν	φιλίας γενομένης ἐπιδεικνύντες αὐτὰ χαλκαῖς
[14, 7]	παρ' ἡμῖν ἰσχύει λίτρας δύο	ἥμισυ.	παρέδωκε δ' αὐτῷ ταύτην τὴν
[14, 12]	καὶ τῶν εἰς θεοὺς ἁμαρτημάτων	ἠμυνάμεθα,	δι' ἃ καὶ τὸν ἥλιον
[14, 12]	εὐσεβῶν καὶ δικαίων ποιούμενοι πρόνοιαν	ἠμυνάμεθα	τοὺς μήτε χάριτος ἀπομνημονεύσαντας μήτε
[14, 8]	τιμὰς πειρᾶσθαί τι ποιεῖν ἀγαθὸν	ἡμῶν	ἀεὶ τὴν πόλιν. αἱ μὲν
[14, 10]	τε γράμματα εἰς τὰ δημόσια	ἡμῶν	ἀπεθέμεθα καὶ αὐτοὶ πάντα ποιεῖν
[14, 8]	τούτων γινομένων φαίνηται ὁ δῆμος	ἡμῶν	ἀποδεχόμενος τοὺς ἀγαθοὺς καὶ τῆς
[14, 10]	τε Ὑρκανὸν καὶ τὸ ἔθνος	ἡμῶν.	(Γάιος Ἰούλιος Καῖσαρ αὐτοκράτωρ καὶ
[14, 10]	πρὸς Ὑρκανὸν καὶ τὸ ἔθνος	ἡμῶν	γεγενημένα καὶ πόλεσιν ψηφίσματα καὶ
[14, 10]	καὶ κατεχωρίσαμεν εἰς τὰ δημόσια	ἡμῶν	γράμματα καὶ περὶ τῶν ἄλλων
[14, 4]	Ῥωμαῖοι ἐν βραχεῖ χρόνῳ παρ'	ἡμῶν	εἰσεπράξαντο, καὶ ἡ βασιλεία πρότερον
[14, 12]	τόπους ἐξέσται ὑμῖν ταύτῃ χρήσασθαι,	ἡμῶν	ἕκαστα τοῖς συμμάχοις ὁμοίως τοῖς
[14, 12]	εἰς Φιλίππους καὶ συγκλεισθεὶς ὑφ'	ἡμῶν	ἐκοινώνησεν Κασσίῳ τῆς ἀπωλείας. τούτων
[14, 10]	στρατηγῶν εἰσηγησαμένων. ἐπεὶ οἱ κατοικοῦντες	ἡμῶν	ἐν τῇ πόλει ἀπ' ἀρχῆς
[14, 10]	δὲ τούτοις καὶ Σαρδιανοὶ περὶ	ἡμῶν	ἐψηφίσαντο. (Γάιος Φάννιος Γαίου υἱὸς
[14, 7]	ἐν Κυρήνῃ στάσιν Τοῦ ἔθνους	ἡμῶν	ἡ οἰκουμένη πεπλήρωτο, λέγων οὕτως:
[14, 10]	πάντων Ἑβραίων πατήρ, οἱ πρόγονοι	ἡμῶν	ἦσαν αὐτοῖς φίλοι, καθὼς καὶ
[14, 10]	καὶ συμμαχίας πρὸς τὸ ἔθνος	ἡμῶν,	ἵνα μὴ λανθάνῃ τοὺς ἄλλους
[14, 12]	ὥστε ἀποκατασταθῆναι ταῦτα τοῖς συμμάχοις	ἡμῶν:	καὶ ὅσα ἐπράθη Ἰουδαίων ἤτοι
[14, 10]	ἔσχον ἡμᾶς τήν τε ἀνδρείαν	ἡμῶν	καὶ τὴν πίστιν ἀγαπήσαντες. ἐπεὶ
[14, 10]	ἐκβαλεῖν, καθὼς ἐδεήθησαν: τῆς βουλῆς	ἡμῶν	Λούκιος Πέττιος ἀνὴρ καλὸς καὶ
[14, 12]	συγκεχωρημένον ἐπάγοντα ἐπιβῆναι τῆς ἐπαρχίας	ἡμῶν	νῦν ἔχετε, ἀποδοῦναι αὐτῷ βίαν
[14, 10]	πρεσβευτὴς ἐνδημῶν ἐν τῇ πόλει	ἡμῶν	ὁ καὶ τεταγμένος ἐπὶ τῆς
[14, 10]	πιστεύειν τοῖς ἀναγνωσομένοις οὐ βασκάνως	ἡμῶν	τὴν γραφὴν πάρεστιν. ἐπεὶ γὰρ
[14, 10]	Περσῶν καὶ Μακεδόνων ἀναγεγραμμένοις περὶ	ἡμῶν	τῷ μηκέτ' αὐτὰ πανταχοῦ μηδ'
[14, 12]	ἀφ' ὑμῶν εἰρήνην τοῖς συμμάχοις	ἡμῶν	ὑπάρχειν καὶ ὅσα παρὰ τῶν
[14, 13]	Φασάηλον δεσμώτας παραλαμβάνει. σφόδρα δ'	ἦν	ἄθυμος τῶν γυναικῶν αὐτὸν διαφυγουσῶν,
[14, 8]	ὑπὸ Σκιπίωνος τυχεῖν ὧν ἄξιος	ἦν,	ἀλλ' οὐ κατὰ βίαν καὶ
[14, 15]	τῷ νενικηκέναι, καὶ τὸ πᾶν	ἦν	ἂν εἰργασμένη: καὶ γὰρ Ἀντίγονος
[14, 16]	πόλιν. καὶ πάντα εὐθὺς φόνων	ἦν	ἀνάπλεα τῶν μὲν Ῥωμαίων ἐπὶ
[14, 6]	κατὰ τὴν Ἱεροσολυμιτῶν πόλιν, ὡς	ἦν	Ἀντιπάτρῳ θέλοντι, ἐπὶ τὴν Ναβαταίων
[14, 12]	τὰ μὲν σώματα ἐλεύθερα, ὡς	ἦν	ἀπ' ἀρχῆς, ἡ δὲ κτῆσις
[14, 1]	δοκεῖν: τῆς δ' ἐναντίας φύσεως	ἦν	Ἀριστόβουλος, δραστήριος καὶ διεγηγερμένος τὸ
[14, 15]	ἀδελφὸς αὐτοῦ πάθοι: οὗτος γὰρ	ἦν	αὐτόχειρ ἐκείνου γεγενημένος. (Λήξαντος δὲ
[14, 15]	πόλεως: τρίτον δὲ ἔτος τοῦτο	ἦν	αὐτῷ ἐξ οὗ βασιλεὺς ἐν
[14, 11]	ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας εἰσπραξάμενος ὅσα	ἦν	αὐτῷ προστεταγμένα φίλος ἦν εἰς
[14, 14]	Ἰωσήπῳ συμμαχήσων, τὸ δ' ὅλον	ἦν	αὐτῷ στρατήγημα χρήματα παρ' Ἀντιγόνου
[14, 9]	καὶ προσαπειλῶν παρακούσαντι. τῷ δ'	ἦν	ἀφορμὴ τὸ παρὰ τοῦ Σέξστου
[14, 2]	προύτεινεν ἐπαγγελίαν. οὐ γὰρ ἴσον	ἦν	βίᾳ πόλιν ἑλεῖν ἐν ταῖς
[14, 15]	ταπεινότητα καί τοι τοῦ βασιλέως,	ἦν	γὰρ ἄποπτα αὐτῷ τὰ γινόμενα,
[14, 13]	ὧν εἰς τὸ ἔξω χαράκωμα:	ἦν	γάρ τι αὐτόθι: παρεβοήθει δὲ
[14, 15]	αὐτὸς δ' ἐπ' ἐκείνους ἐξώρμησεν.	ἦν	δ' ἐν ὄρεσιν τὰ σπήλαια
[14, 11]	ἀνελεῖν, Ἀντιπάτρου δὲ παρακαλέσαντος περιέσωσεν.	(Ἦν	δὲ ἄρα φονέα περισώσας Ἀντίπατρος
[14, 10]	ἔχωσιν οἱ ἀναγινώσκοντες τὴν πραγματείαν.	ἦν	δὲ τοιοῦτον: ~(Δόγμα συγκλήτου ἐκ
[14, 4]	λιθίνῳ περιβόλῳ καρτερῶς πάνυ τετειχισμένον.	(Ἦν	δὲ τῶν ἀνθρώπων ἔνδον στάσις
[14, 15]	οὖν ὁ βασιλεύς, ὀψία γὰρ	ἦν,	δειπνοποιεῖσθαι κελεύει τοὺς στρατιώτας, αὐτὸς
[14, 15]	τοῦ Ἀριστοβούλου θυγατέρα: ταύτην γὰρ	ἦν	ἐγγεγυημένος, ὥς μοι καὶ πρότερον
[14, 11]	ὅσα ἦν αὐτῷ προστεταγμένα φίλος	ἦν	εἰς τὰ μάλιστα Κασσίῳ: σῶφρον
[14, 7]	καὶ περιποιησάμενος αὐτὴν Πάρθοις ἐμποδὼν	ἦν	ἐκτρέχουσιν ἐπ' αὐτὴν διὰ τὴν
[14, 15]	τε τῶν ἄντρων, πολλὴ γὰρ	ἦν	ἐν αὐτοῖς ὕλη, πρεσβύτης τις
[14, 7]	ἀξίῳ. ἡ δὲ δοκὸς αὕτη	ἦν	ἐν ξυλίνῃ δοκῷ κενῇ, καὶ
[14, 9]	γὰρ αὐτῷ τοῦτο ἀπέδοτο, Ὑρκανὸς	ἦν	ἐν φόβῳ, μὴ στρατεύσηται Ἡρώδης
[14, 15]	εἴς τι δωμάτιον περὶ λουτρὸν	ἦν.	ἔνθα καὶ κίνδυνος αὐτῷ μέγιστος
[14, 4]	πρὸς τῷ ἱερῷ καὶ ὅσα	ἦν	ἔξω περὶ τὸ ἱερὸν ὠχύρου.
[14, 1]	ὁ δὲ ταῦτ' ἀκούων συμφέρειν	ἦν	ἐπὶ τῷ πρὸς τὸν Ἀρέταν
[14, 4]	βόρειον τοῦ ἱεροῦ μέρος, ὅθεν	ἦν	ἐπίμαχον. ἀνεστήκεσαν δὲ καὶ ἐνταῦθα
[14, 13]	τὴν φυγὴν ὑπισχνεῖτο: ἐγγὺς γὰρ	ἦν	ἡ θάλασσα. ὁ δὲ Ὑρκανὸν
[14, 14]	τούτου περισσότερον ἐγένετο: πορρωτάτω γὰρ	ἦν	ἤδη σπεύδων τὴν ἐπὶ Πηλουσίου.
[14, 4]	πετροβόλοις. εἰ δὲ μὴ πάτριον	ἦν	ἡμῖν ἀργεῖν τὰς ἑβδομάδας ἡμέρας,
[14, 16]	μὲν δεθεὶς ἐφυλάττετο. (Πρόνοια δ'	ἦν	Ἡρώδῃ κρατοῦντι τῶν πολεμίων τοῦ
[14, 11]	Φασάηλον ὅ τε δῆμος ἔνοπλος	ἦν.	Ἡρώδης δὲ παρὰ Φάβιον ἐπορεύετο
[14, 9]	τῶν πρὶν ἀφικέσθαι διαβαλλόντων, ἀλλ'	ἦν	ἡσυχία καὶ τοῦ τί χρὴ
[14, 13]	τε ταύτης μητέρα, Ὑρκανοῦ δ'	ἦν	θυγάτηρ, καὶ τὸν νεώτατον ἀδελφὸν
[14, 2]	ἠξίου τυγχάνειν, ὁ δὲ πένης	ἦν	καὶ γλίσχρος καὶ περὶ μειζόνων
[14, 16]	ἑκατὸν εἰκοσιέξ. οἶκος λαμπρὸς οὗτος	ἦν	καὶ διάσημος γένους τε ἕνεκα
[14, 7]	οὐ διὰ πονηρίαν, ἀγαθὸς γὰρ	ἦν	καὶ δίκαιος, ἀλλὰ πεπιστευμένος τὴν
[14, 2]	γὰρ εὔπορος χρημάτων καὶ μεγαλόψυχος	ἦν	καὶ μετριωτέρων ἠξίου τυγχάνειν, ὁ
[14, 16]	χώματα εὐπετῶς: θέρος τε γὰρ	ἦν	καὶ οὐδὲν ἐμποδὼν πρὸς τὴν
[14, 7]	δύνασθαι καὶ πλείστου τότε ἄξιος	ἦν	καὶ παρὰ Ἰουδαίων οἷς παρὼν
[14, 7]	ἦν τάλαντα, βαστάσας οἷός τε	ἦν	καὶ τὸν χρυσὸν ἅπαντα, τάλαντα
[14, 15]	ἀνῄρουν: καὶ θέαμα τοῦτο δεινότατον	ἦν	κατὰ τόνδε τὸν πόλεμον νεκρῶν
[14, 8]	Ποιούμενος τοὺς λόγους ὧν αὐτὸς	ἦν	μάρτυς. δικαίως τε ἔλεγεν Ἀριστόβουλον
[14, 6]	Ἰουδαίαν καὶ τὸ Ἀλεξάνδρειον, ὅπερ	ἦν	νεωστὶ κατεσκαμμένον, ἀνακτίζειν προαιρουμένου, πέμπει
[14, 14]	Ῥωμαίοις ἐχθρὸν αὐτὸν ὑπελάμβανεν, πρόθυμος	ἦν	οἷς Ἡρώδης παρεκάλει συλλαμβάνεσθαι. Καῖσαρ
[14, 7]	χρυσὸν ἅπαντα, τάλαντα δ' οὗτος	ἦν	ὀκτακισχίλια, περιδύειν τοῦ ναοῦ. λαμβάνει
[14, 10]	τοῖς κατὰ Ἄβραμον καιροῖς, ὃς	ἦν	πάντων Ἑβραίων πατήρ, οἱ πρόγονοι
[14, 6]	Συρίαν καταλαβὼν Ἀντίπατρον, συνετὸς γὰρ	ἦν,	πέμπει πρὸς τοὺς νενοσηκότας, εἰ
[14, 9]	καὶ γὰρ φιλίαν ὁ Ἀντίπατρος	ἦν	πεποιημένος πρὸς τοὺς Ῥωμαίων αὐτοκράτορας
[14, 10]	δ' ἐλθὼν εἰς Ῥώμην ἕτοιμος	ἦν	πλεῖν ἐπ' Ἀφρικῆς πολεμήσων Σκιπίωνι
[14, 7]	(Θαυμάσῃ δὲ μηδείς, εἰ τοσοῦτος	ἦν	πλοῦτος ἐν τῷ ἡμετέρῳ ἱερῷ
[14, 13]	τὸ φρόνημα ποιησάμενος αὐτός τε	ἦν	πρὸς τὸ δεινὸν εὔψυχος καὶ
[14, 3]	καὶ Λυσιάδα χωρίον, οὗ τύραννος	ἦν	Σίλας ὁ Ἰουδαῖος. διελθὼν δὲ
[14, 15]	καὶ τὰ διηρπασμένα, πολλὰ δ'	ἦν	σκευοφόρα καὶ ἀνδράποδα, πάντα ἀνασωσάμενος
[14, 14]	ὧν ἐβούλετο Ἡρώδης συνεργίαν ἑτοιμότερος	ἦν.	συναγαγόντες δὲ τὴν βουλὴν Μεσσάλας
[14, 4]	σὺν στίφει καρτερῷ. φόνου δὲ	ἦν	τὰ πάντα ἀνάπλεα. καὶ τῶν
[14, 10]	καὶ τοῖς ἀρχιερεῦσιν καὶ ἱερεῦσιν	ἦν	τά τε φιλάνθρωπα ὅσα τε
[14, 7]	ἃ Πομπήιος καταλελοίπει, δισχίλια δ'	ἦν	τάλαντα, βαστάσας οἷός τε ἦν
[14, 13]	τούτων ἐκεῖνος αἰσθόμενος διαφύγοι. καὶ	ἦν	ταῦθ' οὕτως ἔχοντα καὶ οἱ
[14, 15]	παῦσαι κακουργοῦντας ἐγνωκώς: ἔγγιστα δ'	ἦν	ταῦτα κώμης Ἀρβήλων λεγομένης. εἰς
[14, 16]	συνωθούμενοι καὶ τῷ ναῷ προσφεύγοντες,	ἦν	τε οὔτε νηπίων οὔτε γήρως
[14, 14]	ψηφίζονται. (Καὶ τοῦτο τὸ μέγιστον	ἦν	τῆς Ἀντωνίου περὶ τὸν Ἡρώδην
[14, 15]	καὶ γὰρ πολὺ ἐκ Συρίας	ἦν	τὸ κατειλεγμένον, ἐπιθεμένων αὐτόθι τῶν
[14, 1]	τῷ πατρὶ αὐτοῦ τοῦτο γὰρ	ἦν	τὸ ὄνομα, ὃν Ἀλεξάνδρου τοῦ
[14, 15]	τοὺς ἐν Μεσάδα, ἀναγκαῖον γὰρ	ἦν	τὸ σῶσαι τοὺς ἐν τῷ
[14, 4]	καὶ εἶδον ὅσα μὴ θεμιτὸν	ἦν	τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις ἢ μόνοις
[14, 15]	Ἀντιγόνου φρουρῶν ὑπεξελθόντων ἐν ἀφθόνοις	ἦν	τοῖς ἐπιτηδείοις. εἶτ' ἐκεῖθεν λῃστῶν
[14, 11]	πάλιν ὁ Μάλιχος καὶ ἔξαρνος	ἦν	τοῦ φόνου. καὶ Ἀντίπατρος μὲν
[14, 1]	καλουμένην Πέτραν, ὅπου τὰ βασίλεια	ἦν	τῷ Ἀρέτᾳ. μάλιστα δὲ ὢν
[14, 11]	εἰς τὴν πόλιν καὶ φοβερὸς	ἦν	τῷ Μαλίχῳ, ὁ δ' οὐκ
[14, 13]	τῶν Ὑρκανοῦ χρημάτων: τὰ δ'	ἦν	ὡς τριακόσια τάλαντα. πολλὰ δὲ
[14, 10]	αὐτοὺς ἔχειν. Ἰόππην τε πόλιν,	ἣν	ἀπ' ἀρχῆς ἔσχον οἱ Ἰουδαῖοι
[14, 8]	ἀρχιερέα, Ἀντιπάτρῳ δ' ἐφίησιν δυναστείαν	ἣν	αὐτὸς προαιρεῖται. τούτου δὲ ἐπ'
[14, 14]	πατρὸς εὐεργεσίας αὐτοῦ διεξῄεσαν καὶ	ἣν	αὐτὸς πρὸς Ῥωμαίους εἶχεν εὔνοιαν
[14, 2]	ἐπιστῆναι τὴν καλουμένην φάσκα, καθ'	ἣν	ἔθος ἐστὶν ἡμῖν πολλὰ θύειν
[14, 13]	τε αὐτοῦ καὶ ἀδελφὴν καὶ	ἣν	ἔμελλεν ἄξεσθαι πρὸς γάμον Ἀλεξάνδρου
[14, 12]	ἐλευθέρους ἀπολῦσαι καὶ τὴν χώραν,	ἣν	ἐν τοῖς Κασσίου καιροῖς ἀφῃρέθησαν,
[14, 12]	αὐτῶν ὑμᾶς κατέχειν λεγόντων, εἰς	ἣν	ἐνέβητε κατὰ τὴν τῶν ἐναντιουμένων
[14, 6]	Γαβινίῳ μέντοι κατὰ τὴν στρατείαν	ἣν	ἐφ' Ὑρκανὸν ἐστείλατο Ἀντίπατρος ὑπηρέτησεν
[14, 12]	καὶ τοῦ ἔθνους σπουδαίως διέθεντο,	ἣν	ἔχεις εὔνοιαν πρὸς ἡμᾶς ἐμφανίσαντες.
[14, 13]	αὐτοὺς διὰ τὴν πατρῴαν ξενίαν,	ἣν	ἡνίκα σὺν Γαβινίῳ παρῆν ἐπεποίητο
[14, 3]	παρόδῳ τὴν ἐν Ἀπαμείᾳ κατέσκαψεν,	ἣν	ὁ Κυζικηνὸς ἐτείχισεν Ἀντίοχος, καὶ
[14, 2]	καιρὸν τῆς τῶν ἀζύμων ἑορτῆς,	ἣν	πάσχα λέγομεν, οἱ δοκιμώτατοι τῶν
[14, 4]	Ῥωμαίοις κατέστημεν καὶ τὴν χώραν,	ἣν	τοῖς ὅπλοις ἐκτησάμεθα τοὺς Σύρους
[14, 4]	ἐκτησάμεθα τοὺς Σύρους ἀφελόμενοι, ταύτην	ἠναγκάσθημεν	ἀποδοῦναι τοῖς Σύροις, καὶ προσέτι
[14, 13]	διὰ τὴν πατρῴαν ξενίαν, ἣν	ἡνίκα	σὺν Γαβινίῳ παρῆν ἐπεποίητο πρὸς
[14, 4]	τὰς ἑβδομάδας ἡμέρας, οὐκ ἂν	ἠνύσθη	τὸ χῶμα κωλυόντων ἐκείνων: ἄρχοντας
[14, 13]	πεντηκοστήν, ἑορτὴ δ' ἐστίν, μέλλοντα	ἥξειν.	τῆς δ' ἡμέρας ἐνστάσης πολλαὶ
[14, 5]	ἐχομένων, συνεχώρησεν αὐτῇ ταῦτα ἅπερ	ἠξίου,	καὶ διοικησάμενος τὰ πρὸς αὐτὴν
[14, 13]	ὁ δὲ Ὑρκανὸν ἀπολιπεῖν οὐκ	ἠξίου	οὐδὲ παρακινδυνεύειν τἀδελφῷ: προσελθὼν δὲ
[14, 2]	καὶ μεγαλόψυχος ἦν καὶ μετριωτέρων	ἠξίου	τυγχάνειν, ὁ δὲ πένης ἦν
[14, 10]	πρέσβεις παραγαγόντες διελέχθησαν περὶ ὧν	ἠξίουν	καὶ φιλίαν πρὸς αὐτοὺς ἐποίησαν,
[14, 9]	εἰς τοῦτο παρελθεῖν τὸ ἀξίωμα.	ἠξίουν	τε περὶ τοῦ κληθέντα ἐπὶ
[14, 2]	εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Ἰουδαίων	ἠξίουν,	ὡς ἔπαυσε τὴν ἀνομβρίαν εὐξάμενος,
[14, 2]	θυμάτων οἱ περὶ τὸν Ἀριστόβουλον	ἠξίωσαν	αὐτοῖς τοὺς ὁμοφύλους παρασχεῖν χρήματα
[14, 8]	μυριάδων πέντε, καὶ γράμματ' αὐτοῖς	ἠξίωσαν	δοθῆναι πρός τε τὰς αὐτονομουμένας
[14, 4]	προθύμως ἐπέβησαν τῶν πρεπόντων ἀριστείων	ἠξίωσεν.	καὶ τὰ μὲν Ἱεροσόλυμα ὑποτελῆ
[14, 8]	δεινότατα, εἰ μὴ παρὰ τὴν	ᾐόνα	τοῦ ποταμοῦ σὺν τοῖς οἰκείοις
[14, 13]	καὶ θεραπείας ἧς ὁ καιρὸς	ἤπειγεν	ἀξιώσας ἐβάδιζεν τὴν προκειμένην ὁδὸν
[14, 15]	σπείρας Μαχαιρᾶ δόντος ἐπὶ Ἱεριχοῦντος	ἠπείγετο	βουλόμενος ἐκθερίσαι τὸν σῖτον αὐτῶν,
[14, 2]	εὑρὼν αὐτὸς εἰς τὴν Ἰουδαίαν	ἠπείγετο.	παραγενομένου δὲ πρέσβεις ἧκον πρὸς
[14, 7]	οὖν ἀναστρατευσάμενος ἐπὶ τὸν Εὐφράτην	ἠπείγετο	ὑπαντιάσων τοῖς ἐκεῖθεν ἐπιοῦσιν, ὡς
[14, 7]	ἅπαντας, ὁ δὲ Ἐλεάζαρος μόνος	ἠπίστατο.	ὁ μέντοι Κράσσος καὶ ταύτην
[14, 1]	ἕξοντα τὴν ἀρχήν. τούτοις Ὑρκανὸς	ἠπίστει	τοῖς λόγοις φύσει χρηστὸς ὢν
[14, 14]	ἔγγιστα γοῦν Ἱεροσολύμων στρατοπεδευόμενος ἀποχρώντως	ἠργυρίσατο	τὸν Ἀντίγονον. καὶ αὐτὸς μὲν
[14, 16]	εἴκοσι, ἔπειτα δὲ ἑκατόνταρχοι Σοσσίου:	ᾑρέθη	γὰρ τὸ μὲν πρῶτον τεῖχος
[14, 15]	οὐ μὴν Ἡρώδης τούτων πραττομένων	ἠρέμει,	δέκα δὲ σπείρας ἀναλαβών, ὧν
[14, 9]	ἀπειλῶν τε ἅμα καὶ συμβουλεύων	ἠρεμεῖν:	τοὺς μὲν γὰρ τὰ Ὑρκανοῦ
[14, 15]	αὐτόθι τῶν ἱππέων οὐκ ὀλίγους	ἠρεμήσοντας	ἕως ἂν εἰς τὸ ἱππήλατον
[14, 13]	αὐτοὺς παρῃτήσαντο οἱ περὶ Ἡρώδην.	(Ἠρέμουν	δ' οὐδ' οὕτως ἐπανελθόντες ἐκ
[14, 15]	τῶν στομίων, ἀλλ' ὑπὸ δέους	ἠρέμουν,	μάχαιράν τις περιζωσάμενος τῶν ὁπλοφόρων
[14, 13]	τί χρὴ ποιεῖν, οὐ γὰρ	ἤρεσκεν	αὐτοῖς ἐκ τοῦ φανεροῦ ἐπιχειρεῖν
[14, 2]	καὶ Μέτελλον νεωστὶ τὴν πόλιν	ᾑρηκότας	εὑρὼν αὐτὸς εἰς τὴν Ἰουδαίαν
[14, 11]	μέλλοντι πράξειν. ὡς δὲ Λαοδίκειαν	ᾑρηκότος	Κασσίου πρὸς αὐτὸν ἀπῄεσαν κοινῇ
[14, 16]	πραγματευόμενος παρὰ τῶν Ἰουδαίων γενέσθαι.	ᾑρημένου	δὲ τοῦ ἔξωθεν ἱεροῦ καὶ
[14, 15]	ἀναγκαίων ἐποίησεν τό τε Ἀλεξάνδρειον	ἠρημωμένον	ἀνέκτισεν. ~(Ὑπὸ δὲ τὸν αὐτὸν
[14, 5]	ἀγωνισάμενος καὶ πολλοὺς ἀποκτείνας ἔδοξεν	ἠριστευκέναι.	Γαβίνιος μὲν οὖν μέρος τῆς
[14, 8]	τῶν ἀνθρώπων ἐπολιόρκει τὴν πόλιν.	ἠρίστευσε	δὲ Ἀντίπατρος κατασύρας τι τοῦ
[14, 11]	δεινὸς δὲ ὢν ὁ Μάλιχος	ἠρνεῖτο	μὲν τὴν ἐπιβουλήν, ἀπολογούμενος δὲ
[14, 11]	καὶ Φασαήλου καὶ χαλεπῶς ἐχόντων,	ἠρνεῖτο	πάλιν ὁ Μάλιχος καὶ ἔξαρνος
[14, 15]	ἀμφοτέραιν δραξάμενος ἁλύσεως, ἀφ' ἧς	ἤρτητο	ἡ λάρναξ, κατῄει ἐπὶ τὰ
[14, 16]	ἀφθονίαν αὐτοῖς γενέσθαι τῶν ἀναγκαίων.	ἦρτο	δὲ συνεχῶς ἤδη πολλῆς χειρὸς
[14, 15]	ἀφθόνοις διῆγον ἀνειμένοι τῶν ὅπλων.	(Ἡρώδῃ	δ' οὐκ ἐδόκει μένειν ἐφ'
[14, 13]	καὶ Φασάηλος, Πάκορος δὲ καταλιπὼν	Ἡρώδῃ	διακοσίους ἱππεῖς καὶ δέκα τῶν
[14, 11]	Τύρῳ χιλιάρχους κελεύων αὐτοὺς συμπράττειν	Ἡρώδῃ	δίκαια μέλλοντι πράξειν. ὡς δὲ
[14, 15]	ὡς παρὰ τὴν αὐτῶν δικαιοσύνην	Ἡρώδῃ	δώσουσιν τὴν βασιλείαν ἰδιώτῃ τε
[14, 11]	ἀθροίζοντες τὴν ἐπιμέλειαν ἅπασαν ἐνεχείρισαν	Ἡρώδῃ	καὶ στρατηγὸν αὐτὸν κοίλης Συρίας
[14, 16]	δεθεὶς ἐφυλάττετο. (Πρόνοια δ' ἦν	Ἡρώδῃ	κρατοῦντι τῶν πολεμίων τοῦ κρατῆσαι
[14, 15]	πταισάντων πέμπει βοηθὸν ὁ Βεντίδιος	Ἡρώδῃ	Μαχαιρᾶν σὺν δυσὶ τάγμασι καὶ
[14, 15]	Ἰουδαίᾳ χρήμασιν ὑπ' Ἀντιγόνου διεφθαρμένος.	Ἡρώδῃ	μέντοι προιόντι καθ' ἑκάστην ἡμέραν
[14, 9]	Συρίαν. ζῆλος δ' ἐμπίπτει τῶν	Ἡρώδῃ	πεπραγμένων Φασαήλῳ τῷ ἀδελφῷ, καὶ
[14, 15]	Σόσσιος μὲν δύο τάγματα ἐπικουρικὰ	Ἡρώδῃ	προύπεμψεν εἰς τὴν Ἰουδαίαν, αὐτὸς
[14, 15]	τοὺς Πάρθους ἐπέστελλεν πρῶτον μὲν	Ἡρώδῃ	συλλαμβάνεσθαι τοῦ πολέμου, ἔπειτα δὲ
[14, 15]	μὲν Ἀντώνιος παραδίδωσιν Παρακελευσάμενος δὲ	Ἡρώδῃ	συμμαχεῖν αὐτὸς ἐπ' Αἰγύπτου ἐχώρει.
[14, 15]	σὺν τῷ οἰκείῳ κόσμῳ τιμὴν	Ἡρώδῃ	ταύτην ἀπονέμων καὶ ἐπικουρίας ἕνεκα:
[14, 9]	ἀποδείκνυσιν, τῷ δὲ μετ' αὐτὸν	Ἡρώδῃ	τὴν Γαλιλαίαν ἐπέτρεψεν νέῳ παντάπασιν
[14, 1]	ἀφικομένων. ταῦτα δὲ λέγει χαριζόμενος	Ἡρώδῃ	τῷ παιδὶ αὐτοῦ βασιλεῖ τῶν
[14, 14]	γὰρ ὡς Μάλχος τῶν εἰς	Ἡρώδην	ἁμαρτημάτων μετανοεῖ. κατέσχε δ' αὐτὸν
[14, 13]	αὐτῷ καὶ τοὺς περὶ τὸν	Ἡρώδην	ἀνέλοιεν. οὐ μὴν ἔδωκεν: ἀλλ'
[14, 16]	οἱ Ἰουδαῖοι τοῖς περὶ τὸν	Ἡρώδην	ἀντεπολέμουν κατειληθέντες ἐντὸς τοῦ τείχους,
[14, 14]	δὲ τῆς βουλῆς μέσον ἔχοντες	Ἡρώδην	Ἀντώνιος καὶ Καῖσαρ ἐξῄεσαν προαγόντων
[14, 13]	προίστανται: φήσαντος δὲ τοὺς περὶ	Ἡρώδην,	Ἀντώνιος καὶ πάλαι οἰκείως ἔχων
[14, 13]	Πάρθους. ὁ δ' ἐπὶ τὸν	Ἡρώδην	ἀπεσταλμένος εὐνοῦχος ἐντολὰς εἶχεν προαγαγὼν
[14, 15]	προαίρεσιν. αἰσθόμενος δὲ τὰ βέλτιστα	Ἡρώδην	αὐτῷ παραινοῦντα καὶ αὐτὸν διημαρτηκότα
[14, 14]	πρὸς τὸν κατὰ Πάρθων πόλεμον	Ἡρώδην	βασιλεύειν συμφέρει. καὶ δόξαν τοῦτο
[14, 9]	πρῶτοι τῶν Ἰουδαίων ὁρῶντες τὸν	Ἡρώδην	βίαιον καὶ τολμηρὸν καὶ τυραννίδος
[14, 12]	δὲ τὴν πᾶσαν ἔχειν ἐξουσίαν.	Ἡρώδην	δὲ Ἀντώνιος διὰ πολλῆς εἶχε
[14, 16]	ἐπιδεικνὺς αὐτὸν μὲν ἐκ βασιλέων,	Ἡρώδην	δὲ ἰδιώτην, καὶ ὅτι προσῆκεν
[14, 14]	καὶ τοὺς ἐχθροὺς τιμωρήσασθαι δυνάμενον.	~(Ἡρώδην	δὲ τὸ μέγεθος τῶν περιεστηκότων
[14, 15]	διέφθειρεν, ὥστε πάντας πιστεῦσαι τὸν	Ἡρώδην	εἶναι θεοφιλῆ, μέγαν οὕτω καὶ
[14, 9]	παρῄνεσεν τῷ δήμῳ δέξασθαι τὸν	Ἡρώδην	εἰπὼν διὰ τὰς ἁμαρτίας οὐ
[14, 15]	πολλὰ δὲ πρῶτον ὠνείδισεν τὸν	Ἡρώδην	εἰς ταπεινότητα καί τοι τοῦ
[14, 9]	γράφει παρακαλῶν Ὑρκανὸν ἀπολῦσαι τὸν	Ἡρώδην	ἐκ τῆς δίκης καὶ προσαπειλῶν
[14, 9]	κινηθεὶς οὖν ὑπὸ τούτων Ὑρκανὸς	Ἡρώδην	ἐκάλει δικασόμενον ὑπὲρ ὧν διεβάλλετο.
[14, 14]	δὲ Ἀντωνίῳ σφόδρα περὶ τὸν	Ἡρώδην	ἐσπουδακότι, πρὸς τὴν ἀξίωσιν καὶ
[14, 13]	σὺν ὀλίγοις στρατιώταις οἱ περὶ	Ἡρώδην	ἐφρούρουν. Φασάηλος μὲν οὖν τὸ
[14, 9]	τοῦ συνεδρίου παθόντα ἀπολῦσαι τὸν	Ἡρώδην:	ἠγάπα γὰρ αὐτὸν ὡς υἱόν.
[14, 13]	κτείνειν αὐτοὺς παρῃτήσαντο οἱ περὶ	Ἡρώδην.	(Ἠρέμουν δ' οὐδ' οὕτως ἐπανελθόντες
[14, 16]	πολιορκίας διωργισμένων, τοῦ δὲ περὶ	Ἡρώδην	Ἰουδαικοῦ μηδὲν ὑπολιπεῖν σπεύδοντος ἀντίπαλον.
[14, 13]	δὲ τῶν περὶ Φασάηλον καὶ	Ἡρώδην	καὶ μάχης γενομένης κατὰ τὴν
[14, 9]	σώσῃ βιασάμενος τὸ δίκαιον. ἀλλ'	Ἡρώδην	μὲν ἐπὶ τούτοις οὐκ ἂν
[14, 11]	ἔδοξε δὲ καὶ τοῖς περὶ	Ἡρώδην	μὴ ἀπελέγχειν αὐτοῦ τὴν προσποίησιν,
[14, 14]	ἀναχωρεῖν: παρηγγελκέναι γὰρ αὐτῷ Πάρθους	Ἡρώδην	μὴ δέχεσθαι: ταύτῃ δ' ἐχρῆτο
[14, 11]	δ' ἀνενεγκὼν ἐπυνθάνετο τῶν περὶ	Ἡρώδην,	ὅ τι ποτε εἴη τὸ
[14, 14]	δὲ μεταγνόντι καὶ μεταθέοντι τὸν	Ἡρώδην	οὐδὲν τούτου περισσότερον ἐγένετο: πορρωτάτω
[14, 12]	κατηγοροῦντες τῶν περὶ Φασάηλον καὶ	Ἡρώδην,	πρόσχημα μὲν εἶναι λέγοντες τῆς
[14, 14]	ἦν τῆς Ἀντωνίου περὶ τὸν	Ἡρώδην	σπουδῆς, ὅτι μὴ μόνον αὐτῷ
[14, 9]	καὶ ἀνοίας. Σέξστου δὲ ποιήσαντος	Ἡρώδην	στρατηγὸν κοίλης Συρίας, χρημάτων γὰρ
[14, 13]	ἐπιθυμοῦντας πραγμάτων καὶ τοῖς περὶ	Ἡρώδην	συγκαθιστάναι τὴν ἀρχήν. ταχὺ δὲ
[14, 13]	ἂν> οἱ περὶ Ἱεροσόλυμα Πάρθοι	Ἡρώδην	συλλάβοιεν, μὴ προανῃρημένων τούτων ἐκεῖνος
[14, 9]	ἀνεβάλετο, καὶ πέμψας κρύφα πρὸς	Ἡρώδην	συνεβούλευσεν αὐτῷ φυγεῖν ἐκ τῆς
[14, 14]	μετ' αὐτὸν Ἀτρατῖνος, παραστησάμενοι τὸν	Ἡρώδην	τάς τε τοῦ πατρὸς εὐεργεσίας
[14, 16]	ἀρχὴν ἀπέβαλον, μετέβη δ' εἰς	Ἡρώδην	τὸν Ἀντιπάτρου οἰκίας ὄντα δημοτικῆς
[14, 15]	Βεντίδιος πεισθέντες ὑπὸ Δελλίου συγκατάγειν	Ἡρώδην	τοῦ πεμφθέντος ὑπ' Ἀντωνίου. Βεντίδιος
[14, 13]	παρά τινος γυναίου τὸν ἀδελφὸν	Ἡρώδην	τοὺς πολεμίους διαπεφευγότα σφόδρα τὴν
[14, 16]	τὸ ἱερὸν ἐνεπρήσθησαν στοῶν, ἃς	Ἡρώδης	Ἀντίγονον ἐμπρῆσαι διέβαλεν, μῖσος αὐτῷ
[14, 16]	οὗ γενομένου τοῦ δέους μὲν	Ἡρώδης	ἀπαλλάσσεται, παύεται δ' οὕτως ἡ
[14, 12]	ἐλθὼν δὲ καὶ ἐπὶ τοῦτον	Ἡρώδης	ἅπαντα μὲν αὐτὸν ἀφείλετο, τοὺς
[14, 14]	τοῦτον μὲν οὖν τὸν νεανίσκον	Ἡρώδης	ἀπέκτεινεν, ὡς κατὰ καιρὸν δηλώσομεν:
[14, 11]	ἄλλοις προσέταξεν εἰσπράττεσθαι. καὶ πρῶτος	Ἡρώδης	ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας εἰσπραξάμενος ὅσα
[14, 13]	τὴν ὑστεραίαν, ἐν τοιαύταις ταραχαῖς	Ἡρώδης	γενόμενος καὶ μᾶλλον οἷς ἤκουσεν
[14, 15]	καὶ πάλιν αὐτῷ Πάρθους ἐπαμυνεῖν.	~(Ἡρώδης	δ' ἐκ τῆς Ἰταλίας ἤδη
[14, 15]	τὸ στρατόπεδον καὶ ἀναχωρεῖν ἐπειρᾶτο.	Ἡρώδης	δ' ἐνέκειτο παρακαλῶν τούς τε
[14, 16]	μὲν ὑπ' Ἀντωνίου σταλεὶς σύμμαχος,	Ἡρώδης	δ' ὑπὲρ αὐτοῦ, ὡς Ἀντίγονον
[14, 13]	μὲν οὖν τὸ τεῖχος ἐφύλασσεν,	Ἡρώδης	δὲ λόχον ἔχων ἐπέξεισιν τοῖς
[14, 11]	ὅ τε δῆμος ἔνοπλος ἦν.	Ἡρώδης	δὲ παρὰ Φάβιον ἐπορεύετο ἐν
[14, 15]	μὲν Μαχαιρᾷ τῷ στρατηγῷ προσεκάθητο:	Ἡρώδης	δὲ πέντε πόλεις καταλαβὼν τοὺς
[14, 15]	μηδὲν ἔχοντες Ῥωμαῖοι λιμῷ διαφθαρεῖεν.	Ἡρώδης	δὲ τὴν μὲν τούτων πρόνοιαν
[14, 15]	πολεμίους ἢ μικρὰ παντάπασιν ἔβλαπτεν.	Ἡρώδης	δὲ τοὺς ἐκ Μασάδας οἰκείους
[14, 14]	ὑπὸ χρημάτων ὧν αὐτῷ δώσειν	Ἡρώδης,	εἰ γένοιτο βασιλεύς, ὑπέσχετο καθὼς
[14, 11]	ἐκόσμει τῷ πατρί. καὶ παραγενόμενος	Ἡρώδης	εἰς Σαμάρειαν καὶ καταλαβὼν αὐτὴν
[14, 11]	ἐπὶ μὲν οὖν τοῦτον ῥαίσας	Ἡρώδης	ἐκ τῆς νόσου παραγίνεται καὶ
[14, 9]	καὶ τὸν δῆμον, ἵνα δίκην	Ἡρώδης	ἐν τῷ συνεδρίῳ τῶν πεπραγμένων
[14, 9]	ἦν ἐν φόβῳ, μὴ στρατεύσηται	Ἡρώδης	ἐπ' αὐτόν. οὐ πολὺ δὲ
[14, 15]	αὐτόθι πᾶσαν. τιμωρεῖται δὲ τούτους	Ἡρώδης	ἐπανελθών: τοὺς μὲν γὰρ ἀναιρεῖ
[14, 13]	οὐδὲν ἔτι χρηστὸν προσδεχομένων. (Ἀλλ'	Ἡρώδης	ἐπάνω τῆς ἐκ τοῦ δεινοῦ
[14, 11]	περὶ τῆς τελευτῆς τοῦ πατρὸς	Ἡρώδης	ἐπέστελλεν, κἀκεῖνος εἰδώς, οἷος εἴη
[14, 13]	συγκαθιστάναι τὴν ἀρχήν. ταχὺ δὲ	Ἡρώδης,	ἵδρυντο γὰρ ἐπὶ τῆς ψάμμου
[14, 9]	μετὰ τοῦ σὺν αὐτῷ τάγματος	Ἡρώδης	κατέπληξεν ἅπαντας καὶ κατηγορεῖν ἐθάρρει
[14, 11]	τρόπον. τῶν δὲ παίδων αὐτοῦ	Ἡρώδης	μὲν εὐθὺς ἔγνω τιμωρεῖν τῷ
[14, 11]	τε αὐτῷ καὶ χρήματα κομίζοντες,	Ἡρώδης	μὲν προσεδόκα δώσειν τὸν Μάλιχον
[14, 13]	μὲν οὖν τῆς ἀδικίας ταύτης	Ἡρώδης	μετ' ὀλίγον τιμωρίαν παρὰ τῶν
[14, 15]	καὶ τῶν Ἰουδαίων διωκόντων αὐτὸν	Ἡρώδης	μετ' ὀλίγου στίφους ἐπέξεισιν καὶ
[14, 16]	ἄγων δεσμώτην Ἀντωνίῳ. δείσας δὲ	Ἡρώδης	μὴ φυλαχθεὶς Ἀντίγονος ὑπ' Ἀντωνίου
[14, 9]	δεσπόται φανερῶς ἀνωμολόγηνται: καὶ γὰρ	Ἡρώδης	ὁ παῖς αὐτοῦ Ἐζεκίαν ἀπέκτεινεν
[14, 7]	τέσσαρες ἐγένοντο παῖδες, Φασάηλος καὶ	Ἡρώδης,	ὃς ὕστερον βασιλεὺς γίνεται, Ἰώσηπός
[14, 13]	δηλοῦντας ὅσα κατορθώσειε Φασάηλος. τούτοις	Ἡρώδης	οὐκ ἐπίστευσεν: ἀκηκόει γὰρ τὴν
[14, 12]	ἀντιστασιώτας: διεπέπρακτο δὲ τοῦτο χρήμασιν	Ἡρώδης	παρ' Ἀντωνίου. ἐπεὶ δ' εἰς
[14, 14]	αὐτὸν ὑπελάμβανεν, πρόθυμος ἦν οἷς	Ἡρώδης	παρεκάλει συλλαμβάνεσθαι. Καῖσαρ μὲν οὖν
[14, 13]	συμβέβηκεν. καὶ οἱ μὲν ὡς	Ἡρώδης	παρῄνει φέρειν τὴν συμφορὰν ἐπειρῶντο.
[14, 13]	οὓς τῶν πολεμίων συλλαβόντων γνοὺς	Ἡρώδης	πρόσεισι Πακόρῳ καὶ Πάρθων τοῖς
[14, 15]	οἱ πρῶτοι διεξῆλθον, ὀπισθοφυλακεῖ μὲν	Ἡρώδης,	προσπίπτουσι δὲ ἐξαπιναίως οἱ ἐκ
[14, 9]	ἀλλ' ἧκεν ἄγων ἐπ' αὐτὸν	Ἡρώδης	στρατιὰν ὀργιζόμενος τῆς δίκης αὐτῷ
[14, 14]	ἀξίωσιν καὶ τὴν ὧν ἐβούλετο	Ἡρώδης	συνεργίαν ἑτοιμότερος ἦν. συναγαγόντες δὲ
[14, 16]	χρώμενοι ἀπορίαν παρέσχον. ταῦτα δ'	Ἡρώδης	συνιδὼν πρὸς μὲν τὰς λῃστείας
[14, 9]	οὐδὲν τῶν εἰρημένων. ὁ γὰρ	Ἡρώδης	τὴν βασιλείαν παραλαβὼν πάντας ἀπέκτεινεν
[14, 11]	δαίμων ἀντέπραξεν καὶ δεινὸς ὢν	Ἡρώδης	τὴν προαίρεσιν αὐτοῦ κατανοῆσαι, ὃς
[14, 15]	τοῖς προτεταγμένοις εἰς χεῖρας ἐρχομένων,	Ἡρώδης	τὸ μὲν πρῶτον ἐκέλευσεν κηρύσσειν
[14, 15]	τὰ ἐπιτήδεια κομίζοντας. οὐ μὴν	Ἡρώδης	τούτων πραττομένων ἠρέμει, δέκα δὲ
[14, 11]	τοῦ πλήθους. ὀλίγον δὲ φροντίσας	Ἡρώδης	τῶν ἀγγέλων νύκτωρ εἴσεισιν εἰς
[14, 9]	δυσκόλου τινὸς παρεσχημένῳ. πείθεται τούτοις	Ἡρώδης	ὑπολαβὼν εἰς τὰς ἐλπίδας ἀποχρῆν
[14, 9]	μέλαιναν ἐνδεδυμένος. ὁ δὲ βέλτιστος	Ἡρώδης	φόνου δίκην φεύγων καὶ ἐπ'
[14, 13]	ἀξιολογώτατον καὶ πόλιν περὶ αὐτὸ	Ἡρωδίαν	προσαγορεύσας. γενομένῳ δὲ τῆς Ἰδουμαίας
[14, 15]	Ἀντιγόνου καλοῦντος αὐτὸν παρὰ τὴν	Ἡρώδου	γνώμην χρήμασι διεφθαρμένος ἀπῄει ὡς
[14, 11]	ὡς Φασαήλου μὲν Ἱεροσόλυμα φρουροῦντος,	Ἡρώδου	δὲ ἔχοντος τὴν φυλακὴν τῶν
[14, 13]	τριακόσια τάλαντα. πολλὰ δὲ τῶν	Ἡρώδου	διέφυγεν καὶ μάλισθ' ὅσα προκομισθῆναι
[14, 14]	τοῦτο καὶ τὸν ἀδελφὸν τὸν	Ἡρώδου	Ἰώσηπον σὺν διακοσίοις τῶν οἰκείων
[14, 9]	μετὰ ταῦτα πολιορκουμένης ὑπό τε	Ἡρώδου	καὶ Σοσσίου παρῄνεσεν τῷ δήμῳ
[14, 13]	διεφθαρμένος ἤδη χρήμασιν ὑπό τε	Ἡρώδου	καὶ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ τῷ
[14, 13]	δυνατώτατοι παραγίνονται πρὸς αὐτὸν κατηγοροῦντες	Ἡρώδου	καὶ τῶν περὶ αὐτὸν προστησάμενοι
[14, 11]	ἐπιβουλὴν τὴν κατὰ τοῦ πατρὸς	Ἡρώδου	καὶ Φασαήλου καὶ χαλεπῶς ἐχόντων,
[14, 15]	Ἀντιγόνου πρὸς τὰ ὑπὸ τοῦ	Ἡρώδου	κηρυχθέντα λέγοντος πρός τε Σίλωνα
[14, 4]	Στράτωνος πύργον, ἣ κτίσαντος αὐτὴν	Ἡρώδου	μεγαλοπρεπῶς καὶ λιμέσιν τε καὶ
[14, 14]	(Ἀντώνιον δ' οἶκτος εἰσέρχεται τῆς	Ἡρώδου	μεταβολῆς, καὶ τῷ κοινῷ χρησάμενος
[14, 13]	ἡσύχαζον. τοῦ δὲ δήμου καταβοῶντος	Ἡρώδου	παροξυνθεὶς Ἀντώνιος τοὺς δεδεμένους ἀπέκτεινεν.
[14, 9]	καὶ αἱ μητέρες τῶν ὑπὸ	Ἡρώδου	πεφονευμένων: αὗται γὰρ καθ' ἑκάστην
[14, 13]	οὐδὲν ὑπιδόμενος πείθεται μὴ ἐπαινοῦντος	Ἡρώδου	τοῖς πραττομένοις διὰ τὸ τῶν
[14, 9]	ὡρμημένους πρὸς τὴν ἀναίρεσιν τὴν	Ἡρώδου	τοὺς ἐν τῷ συνεδρίῳ τὴν
[14, 15]	παρὰ σφίσι δυνατῶν τοὺς τὰ	Ἡρώδου	φρονοῦντας ἐν τῇ λίμνῃ κατεπόντωσαν,
[14, 12]	Ῥωμαίων καὶ μήτε πόλεων μήτε	ἡρῴων	ἀποσχομένων μήτε ὅρκους οὓς ἐποιήσαντο
[14, 10]	ἡμέραις δέκα ταῖς ἁπάσαις, ἀφ'	ἧς	ἂν τὸ δόγμα γένηται. (Γάιος
[14, 12]	ὄνομα ἐκ τοῦ ἔθνους, ἐξ	ἧς	αὐτῷ πρεσβύτατος γίνεται Ἀντίπατρος. (Κάσσιον
[14, 7]	ἐξ Ἀραβίας Κύπρον ὄνομα, ἐξ	ἧς	αὐτῷ τέσσαρες ἐγένοντο παῖδες, Φασάηλος
[14, 13]	παραινούσης δὲ τῆς Ὑρκανοῦ θυγατρός,	ἧς	ἐγγεγύητο τὴν παῖδα, ἔτι μᾶλλον
[14, 10]	τὴν παρὰ σοῦ ἐπιστολήν, δι'	ἧς	ἐδήλου ἡμῖν παρὰ Ὑρκανοῦ τοῦ
[14, 4]	ἄν τις ἐντεῦθεν τὴν ὑπερβολὴν	ἧς	ἔχομεν περὶ τὸν θεὸν εὐσεβείας
[14, 15]	χεροῖν ἀμφοτέραιν δραξάμενος ἁλύσεως, ἀφ'	ἧς	ἤρτητο ἡ λάρναξ, κατῄει ἐπὶ
[14, 13]	ἀνακτησάμενος τὴν μητέρα καὶ θεραπείας	ἧς	ὁ καιρὸς ἤπειγεν ἀξιώσας ἐβάδιζεν
[14, 12]	θυγατέρα, Ὑρκανοῦ δὲ θυγατριδῆν, ἐξ	ἧς	πατὴρ μὲν γίνεται τριῶν ἀρρένων,
[14, 12]	καὶ ταῦτα εὐκαίρως τεκμήρια γενησόμενα	ἧς	φαμὲν Ῥωμαίους ποιήσασθαι προνοίας ὑπὲρ
[14, 11]	πόλεις ἐξηνδραπόδισε τότε Κάσσιος, ὧν	ἦσαν	αἱ δυνατώταται Γόφνα τε καὶ
[14, 6]	οἱ δὲ πολλοὶ τῶν προστιθεμένων	ἦσαν	ἄνοπλοι. διεγνώκει δ' εἰς Μαχαιροῦντα
[14, 10]	Ἑβραίων πατήρ, οἱ πρόγονοι ἡμῶν	ἦσαν	αὐτοῖς φίλοι, καθὼς καὶ ἐν
[14, 4]	καὶ Ἀριστόβουλον δεδεμένον: δύο γὰρ	ἦσαν	αὐτῷ θυγατέρες καὶ τοσοῦτοι υἱεῖς,
[14, 1]	πατὴρ αὐτοῦ τῶν Ἀράβων ἀφείλετο.	ἦσαν	δ' αὗται Μήδαβα, Λιββα, Ναβαλώθ,
[14, 13]	τε γυναῖκας καὶ τοὺς ἑπομένους,	ἦσαν	δὲ ὡς ὀκτακόσιοι, σίτου τε
[14, 5]	δὲ ἐν Ἀμαθοῦντι, τέταρτοι δ'	ἦσαν	ἐν Ἱεριχοῦντι, καὶ τὸ πέμπτον
[14, 7]	πεπλήρωτο, λέγων οὕτως: τέτταρες δ'	ἦσαν	ἐν τῇ πόλει τῶν Κυρηναίων,
[14, 16]	οὐδὲν κακίους τὰς τόλμας Ῥωμαίων	ἦσαν,	ἐπιστήμῃ δ' ἐλείποντο. πρός τε
[14, 15]	μὲν Ῥωμαίων, πέντε δὲ Ἰουδαίων	ἦσαν,	καὶ μισθοφόρους μιγάδας πρὸς οἷς
[14, 15]	τῆς εἰς τὸ πεδίον ἐκβολῆς	ἦσαν,	καὶ τούτοις προσμίξας αὐτὸς μετὰ
[14, 13]	αὑτούς, δοὺς ἐφόδια: ὅσοι δ'	ἦσαν	κοῦφοι καὶ τοὺς ἀναγκαιοτάτους ἀναλαβὼν
[14, 9]	οὐκ ἐφρόντιζεν, ἐν δέει δὲ	ἦσαν	οἱ πρῶτοι τῶν Ἰουδαίων ὁρῶντες
[14, 10]	πρεσβεύοντες παρὰ Ὑρκανοῦ τοῦ ἀρχιερέως	ἦσαν	οὗτοι: Λυσίμαχος Παυσανίου Ἀλέξανδρος Θεοδώρου
[14, 16]	στρατὸν ἄγων: περὶ τρισμυρίους γὰρ	ἦσαν.	πάντες δ' ἐπὶ τὸ Ἱεροσολυμιτῶν
[14, 15]	μάχῃ κατεκλείσθησαν εἰς χωρίον, ὅθεν	ἦσαν	ὡρμηκότες τῇ προτεραίᾳ: προσβολὰς δὴ
[14, 15]	περιλαβὼν αὐτὸν Ἀντώνιος ὡς εἶδεν	ἠσπάζετο	προυτίμα τε νεωστὶ βασιλέα ἀποδείξας.
[14, 13]	δὲ λοιποὶ διαφυγόντες ἐπ' οἴκου	ἡσύχαζον.	τοῦ δὲ δήμου καταβοῶντος Ἡρώδου
[14, 9]	πότε, ἔφασαν, ἐπὶ τοῖς πραττομένοις	ἡσυχάσεις;	ἦ οὐχ ὁρᾷς Ἀντίπατρον μὲν
[14, 15]	καὶ εἰσελθὼν εἰς τὴν λάρνακα	ἡσύχασεν.	φόβος δὲ εἶχε τοὺς ἄλλους
[14, 9]	πρὶν ἀφικέσθαι διαβαλλόντων, ἀλλ' ἦν	ἡσυχία	καὶ τοῦ τί χρὴ ποιεῖν
[14, 3]	πρῶτον ἴδῃ. τέως δὲ ἐκέλευσεν	ἡσυχίαν	ἄγειν θεραπεύων ἅμα τὸν Ἀριστόβουλον,
[14, 15]	δ' οὐκ ἐδόκει μένειν ἐφ'	ἡσυχίας,	ἀλλ' ἐπὶ τὴν Ἰδουμαίαν τὸν
[14, 3]	τῆς ἀρχῆς τὴν ἐκείνου φύσιν	ᾐτιᾶτο	ἄπρακτον οὖσαν καὶ διὰ τοῦτ'
[14, 3]	καὶ Σκυθόπολιν εἰς Κορέας ἧκεν,	ἥτις	ἐστὶν ἀρχὴ τῆς Ἰουδαίας διεξιόντι
[14, 12]	ἡμῶν: καὶ ὅσα ἐπράθη Ἰουδαίων	ἤτοι	σώματα Ἰουδαίων ἢ κτῆσις ταῦτα
[14, 6]	Ἰουδαίων ἀπήντησεν Γαβινίῳ καὶ συμβαλὼν	ἡττᾶται	πεσόντων αὐτῷ μυρίων περὶ τὸ
[14, 16]	οὓς καὶ τοῖς ὅπλοις ἀνέστελλεν,	ἥττης	χαλεπωτέραν ἡγούμενος τὴν νίκην, εἴ
[14, 15]	πολλὰ ἐνεωτερίσθη. Μαχαιρᾶς δὲ χωρίον	Ηττον	ἐξωχύρου. (Παρῆσαν δ' ἄγγελοι τῶν
[14, 5]	ἔλυσε τὸν πόλεμον Σκαῦρος οὐχ	ἧττον	αὐτὸς ἢ συνέβαινεν Ἀρέταν ἐπιθυμεῖν
[14, 6]	χωρίον καὶ πράττων κακῶς οὐδὲν	ἧττον	ἐλπίδος ἀγαθῆς εἴχετο. δύο δ'
[14, 4]	δὲ πρὸς ταῖς θυσίαις οὐδὲν	ἧττον	ἱερουργοῦντες διετέλουν, οὔτε ὑπὸ τοῦ
[14, 6]	προσπεσόντων αὐτοῖς τῶν Ῥωμαίων καρτερῶς	ἡττῶνται	τῇ μάχῃ γενναίως οἱ Ἰουδαῖοι
[14, 2]	δεομένοις. παρασπονδηθέντες δὲ οἱ ἱερεῖς	ηὔξαντο	τὸν θεὸν δίκην αὐτῶν εἰσπράξασθαι
[14, 2]	θεοφιλῆ, ὃς ἀνομβρίας ποτὲ οὔσης	ηὔξατο	τῷ θεῷ λῦσαι τὸν αὐχμὸν
[14, 15]	καθ' ἑκάστην ἡμέραν ἡ δύναμις	ηὔξετο	καὶ πᾶσα Γαλιλαία πλὴν ὀλίγων
[14, 6]	ἐν Ἱεροσολύμοις ὢν μετὰ χιλίων	ηὐτομόλησεν	πρὸς αὐτόν: οἱ δὲ πολλοὶ
[14, 4]	εἰς δύο χιλιάδας ταλάντων, οὐδενὸς	ἥψατο	δι' εὐσέβειαν, ἀλλὰ κἀν τούτῳ