Livre, Chap.
[12, 11]	τοῖς ἐκεῖ διέσπα αὐτῶν τὴν	φάλαγγα.	ὠσάμενος δ' εἰς μέσους εἰς
[12, 11]	καὶ τοξότας προέστησεν πάσης τῆς	φάλαγγος,	αὐτὸς δ' ἦν ἐπὶ τοῦ
[12, 2]	ἐξ αἰτίας τοιαύτης: Δημήτριος ὁ	Φαληρεύς,	ὃς ἦν ἐπὶ τῶν βιβλιοθηκῶν
[12, 2]	τετρακοσίων ταλάντων τῆς ἀπολυτρώσεως γενήσεσθαι	φαμένων	ταῦτά τε συνεχώρει καὶ τὸ
[12, 2]	βασιλέως περὶ τὸν θεὸν φιλοτιμία	φανερὰ	γένηται: ἄφθονον γὰρ τὴν εἰς
[12, 10]	μετὰ φίλων ἐπὶ τῷ ποιῆσαι	φανερὰν	αὐτοῖς τὴν Δημητρίου τοῦ βασιλέως
[12, 10]	ἐκπηδήσας πρὸς τοὺς ἰδίους συνέφυγεν.	φανερᾶς	δὲ τῆς προαιρέσεως αὐτοῦ καὶ
[12, 2]	πάλιν ἐπισκοποῦντα τοῦτο καὶ ποιοῦντα	φανερὸν	διορθοῦν, σωφρόνως τοῦτο πράττοντες, ἵνα
[12, 5]	τὸ ἀνέκαθεν Σιδωνίων, καὶ τοῦτο	φανερόν	ἐστιν ἐκ τῶν πολιτικῶν ἀναγραφῶν.
[12, 4]	αὐτὴν φήσαντος καὶ τἀληθὲς αὐτῷ	φανερὸν	ποιήσαντος, ὡς ἕλοιτο μᾶλλον τὴν
[12, 9]	Φίλιππον, οὐ μὴν τοῦτο ποιῆσαι	φανερὸν	τοῖς στρατιώταις καὶ τοῖς ἡγεμόσιν
[12, 4]	Ἀρίων ἐν τιμῇ παρ' αὐτῇ,	φανερὸν	τῷ βασιλεῖ τοῦτο ἐποίησεν ἡ
[12, 7]	παρ' ἐλπίδας οἶμαι ταύτην ἡμῖν	φανῆναι	τὴν ἐξουσίαν τὴν προσηγορίαν θέμενοι
[12, 2]	ἐπ' ἄκρον αὐτῶν ἔκτασιν κινούμενα	φαντασίαν	τῶν κατὰ φύσιν μᾶλλον ἢ
[12, 4]	αὐτῷ μηνύειν ἐκέλευσεν. τὸν δέ	φασιν	ἀποκρίνασθαι τῷ παρὰ τοῦ βασιλέως
[12, 10]	αὐτῷ, μηδεμίαν μὲν ἀνάγκην εἶναι	φάσκων	πολεμεῖν καὶ κινδυνεύειν, ὅρκους δ'
[12, 7]	πολεμίοις ὁ Ἰούδας μετὰ τρισχιλίων	φαύλως	ὡπλισμένων διὰ πενίαν, καὶ θεασάμενος
[12, 10]	πρὸς τὸν Ἰούδαν ἐκέλευσεν μηδεμίαν	φειδὼ	ποιεῖσθαι τοῦ ἔθνους. ὁ δὲ
[12, 11]	τελευτὴν ὁ παρών μοι καιρὸς	φέρει	καὶ δεῖ πάντως ἀπολέσθαι μαχόμενον,
[12, 4]	παρθένους τοσαύτας ἀνὰ τάλαντον ἑκάστῳ	φέρειν	δοὺς προσήγαγεν τοὺς μὲν τῷ
[12, 4]	Σαμαρείας καὶ Ἰουδαίας καὶ Φοινίκης	φερνῆς	ὀνόματι. καὶ διαιρεθέντων εἰς ἀμφοτέρους
[12, 4]	πρὸς ὑμᾶς ἕξομεν. Δημοτέλης ὁ	φέρων	τὰ γράμματα διαπέμπει τὰς ἐπιστολάς.
[12, 9]	τῆς οἰκίας εἰς ἕτερον οἶκον,	φεύγει	πρὸς Πτολεμαῖον τὸν Αἰγύπτου βασιλέα.
[12, 10]	τὴν ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἄκραν	φεύγειν.	(Ἔτι δ' αὐτῷ κατιόντι ἀπὸ
[12, 8]	δέος ἐμβαλὼν ῥίψαντας τὰ ὅπλα	φεύγειν	ἠνάγκασεν. καὶ τινὲς μὲν αὐτῶν
[12, 7]	πεσόντος γὰρ τοῦ στρατηγοῦ πάντες	φεύγειν	ὥρμησαν, ὡς ἐν τούτῳ τῆς
[12, 9]	ὥστ' αὐτὸν ἐλθεῖν εἰς Βαβυλῶνα	φεύγοντα	καὶ πολλοὺς ἀποβαλόντα τῆς στρατιᾶς.
[12, 8]	δισχιλίους ἀποβάλλουσι τῆς στρατιᾶς καὶ	φεύγοντες	ἄχρι τῶν τῆς Ἰουδαίας ὅρων
[12, 10]	ἀκούσαντες ἐξεπήδων ὡπλισμένοι καὶ τοῖς	φεύγουσιν	ὑπαντῶντες ἔκτεινον αὐτοὺς γενόμενοι κατὰ
[12, 3]	χωρήσαντας διὰ μάχης δεδωκέναι τιμωρίαν	φήσαντες	τοὺς οὐδὲν ἐξαμαρτόντας οὐκ ἐδικαίουν
[12, 4]	Πτολεμαῖον ὑπὲρ τοῦ ἔθνους ἐπηρώτησεν.	φήσαντος	δὲ ἐπιτρέπειν ἀναβὰς εἰς τὸ
[12, 4]	καὶ δεῖσθαι χρημάτων οὐ πολλῶν	φήσαντος	εἰς τὴν ὁδόν, ζήσεσθαι γὰρ
[12, 4]	τὴν ὠνὴν τῶν τελῶν ἐκείνῳ	φήσαντος,	ἐρομένου δὲ εἰ καὶ τοὺς
[12, 9]	τὰ οἰκεῖα. ταῦτα τοῦ Λυσίου	φήσαντος	ἠρέσθη τό τε στράτευμα καὶ
[12, 2]	τοῦ φιλοσόφου προνοίᾳ διοικεῖσθαι πάντα	φήσαντος	καὶ διὰ τοῦτ' εἰκὸς καὶ
[12, 4]	ἀδείας καὶ γυναῖκα ἔχειν αὐτὴν	φήσαντος	καὶ τἀληθὲς αὐτῷ φανερὸν ποιήσαντος,
[12, 2]	δὲ Ἀνδρέου, παρειστήκει γάρ, καὶ	φήσαντος	ὀλίγῳ πλείονας ἔσεσθαι τῶν ἕνδεκα
[12, 4]	τὰς τοιαύτας συνουσίας ἀγροικότερον ἔχειν	φησάντων,	τὸν δ' ἀδελφὸν Ὑρκανὸν πέμπειν
[12, 4]	ἀνὰ δέκα τάλαντα μέλλειν διδόναι	φησάντων	τοὺς μέν, τοὺς δὲ ἐν
[12, 2]	Σωσιβίου δὲ καὶ τῶν παρόντων	φησάντων,	ὡς ἄξιον αὐτὸν δέοι τῆς
[12, 2]	αὐτῆς οὐδὲν κωλύει μείζονα γενέσθαι,	φήσας	καὶ πενταπλασίονα τῆς ὑπαρχούσης τῷ
[12, 4]	πραττομένων ἐγκαλεῖν. ὁ δέ συγγίνωσκε,	φησίν,	αὐτῷ διὰ τὸ γῆρας: οὐ
[12, 2]	συγγραφεῖς τῶν ἱστοριῶν οὐκ ἐπιμνησθῆναί	φησιν	Ἑκαταῖος ὁ Ἀβδηρίτης οὐδὲ τῶν
[12, 6]	τῆς τοῦ θεοῦ θρησκείας, ἑπέσθω,	φησίν,	ἐμοί, καὶ ταῦτ' εἰπὼν μετὰ
[12, 3]	τῇ ἑξκαιδεκάτῃ τῶν ἱστοριῶν αὐτοῦ	φησιν	οὕτως: ὁ δὲ τοῦ Πτολεμαίου
[12, 4]	ἀδελφῶν ὄντα πολὺ κρείττονα καὶ	φθονηθῆναι	δυνάμενον. τοῦ δὲ Ἰωσήπου γνῶναι
[12, 2]	ἐπεδείξαμεν δ' αὐτῷ καὶ τὰς	φιάλας	ἃς ἔπεμψας χρυσᾶς εἴκοσι καὶ
[12, 2]	ἱστοὺς ἑκατόν, ἔτι γε μὴν	φιάλας	καὶ τρύβλια καὶ σπονδεῖα καὶ
[12, 2]	δὲ τούτοις ὁ βασιλεὺς καὶ	φιάλας	τριάκοντα, ὧν ὅσα χρυσὸς ἦν
[12, 2]	πρὸς κατασκευὴν δὲ κρατήρων καὶ	φιαλῶν	καὶ σπονδείων ἔπεμψε χρυσίου μὲν
[12, 4]	ἔτυχεν γὰρ αὐτὸς ἀποδημῶν εἰς	Φικόλαν	κώμην ἐξ ἧς ὑπῆρχεν, ἐλθὼν
[12, 4]	γενόμενον, ἐπαινέσας αὐτὸν Ἰώσηπος τῆς	φιλαδελφίας	συνῴκησεν αὐτοῦ τῇ θυγατρὶ καὶ
[12, 2]	βασιλείαν τῆς Αἰγύπτου παραλαβὼν ὁ	Φιλάδελφος	καὶ κατασχὼν αὐτὴν ἐπ' ἔτη
[12, 2]	Ἰουδαίοις τοιαῦτα παρὰ Πτολεμαίου τοῦ	Φιλαδέλφου	συνέβη γενέσθαι. ~(Ἔτυχον δὲ καὶ
[12, 3]	ἵνα τῆς παρ' ἡμῶν τυγχάνοντες	φιλανθρωπίας	προθυμοτέρους παρέχωσιν αὑτοὺς περὶ τὰ
[12, 2]	μεγαλοφρόνως καὶ τὸ περὶ τούτων	φιλάνθρωπον,	καὶ τὴν τῶν διαφόρων δόσιν
[12, 3]	τι τῶν ἀρχαίων τοῖς Ἰουδαίοις	φιλανθρώπων,	ἀλλὰ τοὺς ἀνταραμένους αὐτοῖς ὅπλα
[12, 2]	ἀρχὴν ἐγὼ παραλαβὼν πᾶσι μὲν	φιλανθρώπως	ἐχρησάμην, μάλιστα δὲ τοῖς σοῖς
[12, 4]	ῥᾳθυμίας καὶ τῆς πρὸς τὸ	φιλεργεῖν	μαλακίας ἀνόητοι καὶ ἀμαθεῖς ἐπανῆκον
[12, 4]	εἰρήσθω μαρτύρια. ~(Μετὰ δὲ ταῦτα	φιλίαν	καὶ σπονδὰς πρὸς Πτολεμαῖον Ἀντίοχος
[12, 10]	μὲν πρώτην Ῥωμαίοις πρὸς Ἰουδαίους	φιλίαν	καὶ συμμαχίαν οὕτως συνέβη γενέσθαι.
[12, 10]	καὶ τὸν μέγαν Ἀντίοχον, ἔγνω	φιλίαν	ποιήσασθαι πρὸς αὐτούς. πέμψας οὖν
[12, 9]	ποιησαμένους πρὸς τοὺς πολιορκουμένους καὶ	φιλίαν	πρὸς ὅλον αὐτῶν τὸ ἔθνος
[12, 10]	καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ περὶ	φιλίας	καὶ εἰρήνης διαλεγόμενος: δόλῳ γὰρ
[12, 3]	περὶ μὲν οὖν τῆς Ἀντιόχου	φιλίας	τοῦ μεγάλου πρὸς Ἰουδαίους ταῦτα
[12, 9]	διαλεχθῆναι μηδὲν μὲν τῶν περὶ	Φίλιππον	ἐμφανίζοντα, τὴν δὲ πολιορκίαν ὅτι
[12, 9]	Ἀντίοχος πρὶν ἢ τελευτᾶν καλέσας	Φίλιππον	ἕνα τῶν ἑταίρων τῆς βασιλείας
[12, 10]	καὶ τοὺς βασιλεῖς Περσέα καὶ	Φίλιππον	καὶ τὸν μέγαν Ἀντίοχον, ἔγνω
[12, 9]	βασιλεὺς Ἀντίοχος ὁρῶν ἤδη τὸν	Φίλιππον	κρατοῦντα τῶν πραγμάτων ἐπολέμει πρὸς
[12, 9]	πολιορκίαν ἀφέντες ὁρμᾶν ἐπὶ τὸν	Φίλιππον,	οὐ μὴν τοῦτο ποιῆσαι φανερὸν
[12, 9]	στρατηγὸς καὶ ὁ βασιλεύς, ἐπεὶ	Φίλιππος	αὐτοῖς ἀπὸ τῆς Περσίδος ἥκων
[12, 9]	καταλιπεῖν ἐπυνθάνετο τὸν υἱὸν τὸν	Φιλίππου	βασιλέα δὲ Μακεδόνων Ἀλέξανδρον. κινηθεὶς
[12, 7]	στάσεις μεγαλόψυχός τε ὢν καὶ	φιλόδωρος	οὐκ ἠρκεῖτο τοῖς οὖσιν, ἔγνω
[12, 7]	μὴ διὰ τὴν τούτων ἀπόλαυσιν	φιλοζωοῦντες	ἀτολμότερον μάχωνται, καταστὰς τοιούτοις παρώρμα
[12, 4]	Κλεοπάτρᾳ δῶρα ἔπεμπεν καὶ τοῖς	φίλοις	αὐτῶν καὶ πᾶσιν τοῖς περὶ
[12, 4]	τῶν βασιλέων αὐτῶν, καὶ τοῖς	φίλοις	ἔτι καὶ τοῖς περὶ τὴν
[12, 4]	ἀδελφοὶ πᾶσι τοῖς τοῦ βασιλέως	φίλοις,	ἵν' αὐτὸν διαφθείρωσιν. (Ὡς δὲ
[12, 3]	τε στρατηγοῖς αὐτοῦ καὶ τοῖς	φίλοις	μαρτυρῶν τοῖς Ἰουδαίοις ὑπὲρ ὧν
[12, 2]	ἀπαγγελίαν, τὸ δὲ τοῦ βασιλέως	φιλόκαλον	καὶ μεγαλόφρον οὕτω συστήσειν τοῖς
[12, 2]	τὴν συλλογὴν τῶν βιβλίων εἶχεν	φιλοκάλως,	συνηγωνίζετο. ἐρομένου δ' αὐτόν ποτε
[12, 5]	τὸ Πηλούσιον καὶ δόλῳ τὸν	Φιλομήτορα	Πτολεμαῖον ἐκπεριελθὼν καταλαμβάνει τὴν Αἴγυπτον,
[12, 4]	ἡλικίαν, ὧν ὁ μὲν πρεσβύτερος	Φιλομήτωρ	ἐκαλεῖτο, Φύσκων δὲ ὁ νεώτερος.
[12, 10]	δὲ Δημήτριος παροξυνθεὶς ἐκπέμπει Βακχίδην	φίλον	Ἀντιόχου τοῦ Ἐπιφανοῦς βασιλέως, ἄνδρα
[12, 3]	στρατηγὸν καὶ ἐν τοῖς μάλιστα	φίλον	πέμψαι τινὰς τῶν ἡμετέρων ἐκ
[12, 3]	πολεμοῦντος γὰρ αὐτοῦ πρὸς τὸν	Φιλοπάτορα	Πτολεμαῖον καὶ πρὸς τὸν υἱὸν
[12, 4]	Εὐεργέτην, ὃς ἦν πατὴρ τοῦ	Φιλοπάτορος>	καὶ πέμψας εἰς Ἱεροσόλυμα πρεσβευτὴν
[12, 3]	Ἰουδαίαν προσάγεται. τελευτήσαντος δὲ τοῦ	Φιλοπάτορος	ὁ παῖς αὐτοῦ μεγάλην ἐξέπεμψε
[12, 2]	ὡς ἔνι μάλιστα φιλοτίμως καὶ	φιλοπόνως	ἀκριβῆ τὴν ἑρμηνείαν ποιούμενοι μέχρι
[12, 9]	οὖν μηχανήματα καὶ χώματα ἐγείρας	φιλοπόνως	προσέκειτο τῇ τῆς ἄκρας αἱρέσει.
[12, 2]	ἐρήρειστο. ἀνέγλυψαν δὲ λεπτομερεῖ καὶ	φιλοπονωτάτῃ	τορείᾳ τῶν ποδῶν ἕκαστον, κισσὸν
[12, 2]	καὶ τὴν τούτου σπουδὴν ἀποβλέποντες	φιλοπονώτερον	τοῖς ἔργοις προσελιπάρουν. (Ταῦτα μὲν
[12, 2]	ταῦτα γίγνεσθαι. (Ἀρισταῖος δέ τις	φίλος	ὢν ἐν τοῖς μάλιστα τῷ
[12, 2]	ὅσον ἔδοξεν ἀποχρῶντα καιρὸν εἶναι	φιλοσοφεῖν	ἤρξατο καὶ ἕκαστον αὐτῶν λόγους
[12, 2]	βασιλέως, ἀλλὰ καὶ Μενεδήμου τοῦ	φιλοσόφου	προνοίᾳ διοικεῖσθαι πάντα φήσαντος καὶ
[12, 2]	καὶ ταῦτα παρὰ σοὶ διηκριβωμένα:	φιλοσοφωτέραν	γὰρ καὶ ἀκέραιον τὴν νομοθεσίαν
[12, 2]	κισσοῦ καὶ πετάλοις ἀμπέλων ἐσκίαστο	φιλοτέχνως	ἐντετορευμένων. ταῦτα δ' ἐγίγνετο μὲν
[12, 2]	τοῦ βασιλέως περὶ τὸν θεὸν	φιλοτιμία	φανερὰ γένηται: ἄφθονον γὰρ τὴν
[12, 3]	Ἰουδαίων πρὸς αὐτὸν σπουδὴν καὶ	φιλοτιμίαν	ἀμείψασθαι γράφει τοῖς τε στρατηγοῖς
[12, 2]	τοῦτο κατὰ πολλὴν τοῦ βασιλέως	φιλοτιμίαν	τοιοῦτο τῇ τε πολυτελείᾳ τῆς
[12, 2]	τῆς τοῦ βασιλέως σπουδῆς καὶ	φιλοτιμίας	διαφερόντως ἀπηρτίζετο: οὐ γὰρ τῆς
[12, 1]	αὐτοὺς καὶ τῆς τοῦ Πτολεμαίου	φιλοτιμίας	προκαλουμένης. στάσεις μέντοι γε τοῖς
[12, 3]	αὐτῶν, ἐπιδειξαμένων τὸ πρὸς ἡμᾶς	φιλότιμον	καὶ παραγενομένους δ' εἰς τὴν
[12, 4]	ὡς ἀγαθός τε εἴη καὶ	φιλότιμος	νεανίσκος. ὁ δὲ Πτολεμαῖος πρῶτός
[12, 4]	περὶ αὐτοῦ. τιμήσας οὖν αὐτὸν	φιλοτιμότατα	καὶ δωρεὰς δοὺς λαμπρὰς καὶ
[12, 2]	ὁ βασιλεὺς ἄριστα τὸν Δημήτριον	φιλοτιμουμένῳ	περὶ πλῆθος αὐτῷ βιβλίων ὑποτίθεσθαι
[12, 1]	δὲ τούτων καὶ πρὸς ἀλλήλους	φιλοτιμουμένων	ὑπὲρ τῆς ἰδίας ἀρχῆς πολέμους
[12, 2]	πρὸς αὐτὴν ὡς ἐνῆν μάλιστα	φιλοτίμως.	ἀρχιερεὺς Ἐλεάζαρος βασιλεῖ Πτολεμαίῳ χαίρειν.
[12, 4]	δωρεαῖς καὶ ἐπὶ πολλὰς ἑστιάσας	φιλοτίμως	ἡμέρας προέπεμψε πρὸς τὸν βασιλέα,
[12, 2]	οἱ δ' ὡς ἔνι μάλιστα	φιλοτίμως	καὶ φιλοπόνως ἀκριβῆ τὴν ἑρμηνείαν
[12, 4]	τῆς γυναικὸς καὶ μετὰ Ἀθηνίωνος	φίλου,	οὗτος δ' ἦν ὁ πρεσβεύσας
[12, 9]	ἐποίησεν ἀναβαίνειν ἐπὶ τὰ ὄρη	φίλους	αὐτῆς προτάξας. κελεύσας δὲ ἀλαλάξαι
[12, 10]	ἀδελφῶν αὐτοῦ, λέγοντες ὡς τοὺς	φίλους	αὐτοῦ πάντας ἀπεκτόνασιν καὶ ὅσοι
[12, 4]	δὲ Ἰώσηπος διαπέμψας πρὸς τοὺς	φίλους	εἰς Σαμάρειαν καὶ δανεισάμενος ἀργύριον
[12, 10]	δι' αὐτῶν συμμάχους εἶναι καὶ	φίλους,	καὶ Δημητρίῳ γράψαι, ὅπως μὴ
[12, 9]	ὅτι μέλλοι τελευτᾶν, συγκαλεῖ τοὺς	φίλους	καὶ τήν τε νόσον αὐτοῖς
[12, 9]	ὠργίσθη καὶ τοὺς ἡγεμόνας καὶ	φίλους	μεταπεμψάμενος ἐκέλευσε μισθοφόρους συναγαγεῖν καὶ
[12, 4]	δὲ ἀσμένως αὐτὸν εἶδον καὶ	φιλοφρόνως	εἱστίασαν διὰ τὴν πρὸς τὸν
[12, 4]	Ὀνίαν τούτων ἐδυσώπει διὰ τὴν	φιλοχρηματίαν	οὐδέν. (Ἰώσηπος δέ τις, νέος
[12, 2]	Ἀρισταῖος οἱ τιμιώτατοί σου τῶν	φίλων,	ἄνδρες ἀγαθοὶ καὶ παιδείᾳ διαφέροντες
[12, 10]	τε πέμψαντα τῶν ἰδίων τινὰ	φίλων	γνῶναι δι' αὐτοῦ τὰ ὑπὸ
[12, 10]	πείσεσθαι δεινόν: ἥκειν γὰρ μετὰ	φίλων	ἐπὶ τῷ ποιῆσαι φανερὰν αὐτοῖς
[12, 10]	εἰς τὴν Ῥώμην τῶν αὐτοῦ	φίλων	Εὐπόλεμον τὸν Ἰωάννου υἱὸν καὶ
[12, 10]	εὐνούστατον αὐτῷ καὶ πιστότατον τῶν	φίλων,	οὗτος γάρ ἐστιν ὁ καὶ
[12, 5]	οὖν συμβουλευομένοις ἡμῖν μετὰ τῶν	φίλων	παρέστησαν οἱ πεμφθέντες ὑπ' αὐτῶν,
[12, 4]	πρὸς ἕκαστον τῶν τοῦ βασιλέως	φίλων	πορευόμενος καὶ τῶν περὶ τὴν
[12, 2]	ἀδελφῆς σου καὶ τέκνων καὶ	φίλων	προσηγάγομεν θυσίας, καὶ τὸ πλῆθος
[12, 4]	Ἀλεξανδρείᾳ παρὰ τῶν τοῦ βασιλέως	φίλων	τάλαντα πεντακόσια εἰς Συρίαν ἐξώρμησεν.
[12, 3]	καὶ βουλευσαμένῳ μοι μετὰ τῶν	φίλων,	τί δεῖ ποιεῖν, ἔδοξεν εἰς
[12, 7]	καὶ Γοργίαν, ἄνδρας δυνατοὺς τῶν	φίλων	τῶν τοῦ βασιλέως, καὶ παραδοὺς
[12, 2]	ὑπαρχούσης τῷ μεγέθει βούλεσθαι κατασκευάσαι,	φοβεῖσθαι	δέ, μὴ πρὸς τὰς λειτουργίας
[12, 4]	εἰς ἐκκλησίαν μηδὲν ταράσσεσθαι μηδὲ	φοβεῖσθαι	παρῄνει διὰ τὴν Ὀνίου τοῦ
[12, 2]	παρέθετο, ἵνα τοῖς Αἰγυπτίοις ὦσιν	φοβεροί,	τὴν ἀρχὴν ἐγὼ παραλαβὼν πᾶσι
[12, 6]	τοῖς Ἀντιόχου προστάγμασιν ἢ διὰ	φόβον	ἢ δι' εὐαρέστησιν ὑπακούει, πεισθήσεσθαί
[12, 4]	τὸν υἱὸν ὁ Ἰώσηπος ἀπεκρύπτετο	φοβούμενος	τὸν βασιλέα. συμβαλόντων δ' αὐτῷ
[12, 2]	πατρὶ τήν τε Συρίαν καὶ	Φοινίκην	ἐπέδραμον καὶ τὴν Ἰουδαίαν καταστρεψάμενοι
[12, 4]	κοίλης Συρίας τελῶν καὶ τῆς	Φοινίκης	καὶ Ἰουδαίας σὺν τῇ Σαμαρείᾳ,
[12, 4]	τέλη τῆς Συρίας καὶ τῆς	Φοινίκης	καὶ Σαμαρείας κατασχών. ἀπέθανεν δὲ
[12, 4]	πόλεων τῶν τῆς Συρίας καὶ	Φοινίκης	πρώτους καὶ τοὺς ἄρχοντας ἐπὶ
[12, 4]	καὶ Σαμαρείας καὶ Ἰουδαίας καὶ	Φοινίκης	φερνῆς ὀνόματι. καὶ διαιρεθέντων εἰς
[12, 2]	κρατήρων χρύσεοι μὲν ἦσαν δύο,	φολιδωτὴν	δ' εἶχον ἀπὸ τῆς βάσεως
[12, 7]	τῶν πολεμίων νικᾷ τούτους καὶ	φονεύσας	αὐτῶν ὡς πεντακισχιλίους τοῖς λοιποῖς
[12, 7]	ἔνδειαν οὖσαν, οὔτε γὰρ οἱ	φόροι	πάντες ἐτελοῦντο διὰ τὰς τῶν
[12, 4]	ἕκαστοι τῶν ἐπισήμων ὠνοῦντο πατρίδας	φορολογεῖν	καὶ συναθροίζοντες τὸ προστεταγμένον κεφάλαιον
[12, 4]	τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ κἀκεῖ διέτριβεν	φορολογῶν	τοὺς βαρβάρους. (Ἐβασίλευσεν δὲ κατ'
[12, 4]	τοῦτο τὸν ὑπὲρ τοῦ λαοῦ	φόρον,	ὃν τοῖς βασιλεῦσιν οἱ πατέρες
[12, 3]	κεφαλῆς τελοῦσιν καὶ τοῦ στεφανιτικοῦ	φόρου	καὶ τοῦ περὶ τῶν ἄλλων.
[12, 4]	γενόμενος δὲ ἐν Ἀσκάλωνι τοὺς	φόρους	ἀπαιτῶν τοὺς Ἀσκαλωνίτας, ἐπεὶ μηδὲν
[12, 4]	ἣν ἔδει τῷ βασιλεῖ τοὺς	φόρους	ἀπαριθμεῖν, ἔγραφεν τῷ Ἀρίονι τοῦτο
[12, 4]	αὐτὸν καὶ μὴ παρέχειν τοὺς	φόρους	αὐτῷ, οὓς μηδὲν ἀμφισβητοῦντες ἐτέλουν,
[12, 4]	προθύμως τὸν Ἰώσηπον καὶ τοὺς	φόρους	ἐτέλουν. ἐπιχειρούντων δὲ καὶ Σκυθοπολιτῶν
[12, 4]	Ὀνίαν ὡς οὐκ ἀποδιδόντα τοὺς	φόρους	καὶ ἠπείλει κληρουχήσειν αὐτῶν τὴν
[12, 7]	εἰς τὴν Περσίδα πορευθεὶς τοὺς	φόρους	τῆς χώρας συναγαγεῖν. καταλιπὼν οὖν
[12, 4]	εἰς ἀμφοτέρους τοὺς βασιλέας τῶν	φόρων	τὰς ἰδίας ἕκαστοι τῶν ἐπισήμων
[12, 3]	αὐτοὺς τοῦ τρίτου μέρους τῶν	φόρων,	ὥστε αὐτῶν ἐπανορθωθῆναι τὴν βλάβην.
[12, 2]	τοῦ ἀρχιερέως, ἀπέδοσαν καὶ ὅσα	φράζειν	ἀπὸ λόγων ὑπέθετο ταῦτα ἐδήλωσαν.
[12, 4]	ἡμέρας προέπεμψε πρὸς τὸν βασιλέα,	φράσας	αὐτῷ καὶ αὐτὸς ἀκολουθήσειν: καὶ
[12, 10]	ὡς περὶ τοῦ γένους αὐτῶν	φρονεῖ.	ταῦτα διαπρεσβευσαμένου τοῦ Νικάνορος ὁ
[12, 6]	πορείαν, παρατίθεμαι δ' ὑμῖν τοὐμὸν	φρόνημα	καὶ παρακαλῶ μὴ γενέσθαι κακοὺς
[12, 7]	ἀμέλει κατανοήσας ὁ Λυσίας τὸ	φρόνημα	τῶν Ἰουδαίων, ὡς ἕτοιμοι τελευτᾶν
[12, 4]	δ' ὁ πατὴρ ὑπερηγάπησεν τοῦ	φρονήματος,	καὶ τὴν ὀξύτητα τῆς διανοίας
[12, 4]	δ' αὐτὸν ὁ Πτολεμαῖος τοῦ	φρονήματος	καὶ τῶν πεπραγμένων ἐπαινέσας ἐφίησιν
[12, 3]	τι τούτῳ καὶ Μᾶρκον Ἀγρίππαν	φρονήσαντα	περὶ τῶν Ἰουδαίων οἴδαμεν: τῶν
[12, 4]	ὑπόθεσιν τῆς τότε εὐτυχίας τηρεῖν	φρόνιμον	ἡγούμενος ἐξ αὐτῶν ὧν αὐτὸς
[12, 10]	χώραν διέφθειρεν τοὺς ταὐτὰ ἐκείνῳ	φρονοῦντας.	βλέπων δὲ ἑαυτὸν Ἄλκιμος ἀντέχειν
[12, 10]	ὅσους ἐν αὐτῇ τὰ Ἰούδα	φρονοῦντας	ηὕρισκεν ἐφόνευεν. ὁρῶν δὲ τὸν
[12, 10]	ἀπεκτόνασιν καὶ ὅσοι τὰ ἐκείνου	φρονοῦντες	καὶ περιμένοντες αὐτὸν ὑπῆρχον ἐν
[12, 5]	γενόμενος πολλοὺς ἀπέκτεινεν τῶν τἀναντία	φρονούντων	καὶ χρήματα πολλὰ συλήσας ὑπέστρεψεν
[12, 6]	δὲ τοὺς λόγους, ἀλλὰ τἀναντία	φρονούντων,	συμβάλλουσιν αὐτοῖς εἰς μάχην σαββάτων
[12, 7]	τὸν υἱὸν αὐτοῦ μετὰ πάσης	φροντίδος	ἐνετείλατο ἕως ἂν οὗ παραγένηται,
[12, 9]	οὖν καὶ τῆς περὶ τούτων	φροντίδος	τῇ προτέρᾳ συγχυθεὶς ὑπὸ ἀθυμίας
[12, 9]	διέθηκεν, μόνον δὲ γυμνοὺς ἐξέβαλεν,	φρουρὰν	δὲ κατέστησεν ἰδίαν ἐν τῇ
[12, 9]	αὐτοῖς Ἰούδας ἐξελεῖν διέγνω τὴν	φρουράν,	καὶ συναγαγὼν τὸν λαὸν ἅπαντα
[12, 5]	ὀχυρώσας τείχεσιν ὑψηλοῖς καὶ πύργοις	φρουρὰν	Μακεδονικὴν ἐγκατέστησεν. ἔμενον δ' οὐδὲν
[12, 2]	ἐν Αἰγύπτῳ σὺν αὐτῷ τὰ	φρούρια	καὶ τὴν τούτων φυλακὴν παρέθετο,
[12, 3]	δεῖ ποιεῖν, ἔδοξεν εἰς τὰ	φρούρια	καὶ τοὺς ἀναγκαιοτάτους τόπους τῶν
[12, 1]	μάχῃ, πολλοὺς αὐτῶν εἰς τὰ	φρούρια	καταλοχίσας καὶ τοῖς Μακεδόσιν ἐν
[12, 8]	πολλοὶ κακοπαθοῦσιν αὐτῶν ἐν τοῖς	φρουρίοις	ἀπειλημμένοι καὶ ταῖς πόλεσιν τῆς
[12, 8]	ὁδεύσας δι' αὐτῆς ἐπὶ τὸ	φρούριον,	ἔνθα τοὺς Ἰουδαίους ἐγκεκλεῖσθαι συνέβαινεν
[12, 8]	δὲ καταφυγόντες εἰς Διάθημα τὸ	φρούριον	πέμψαντες πρὸς Ἰούδαν ἐδήλουν αὐτῷ,
[12, 7]	δὲ πόλιν ὠχύρωσεν, ὅπως ἀντὶ	φρουρίου	αὐτῇ πρὸς τὰς ἀπὸ τῶν
[12, 9]	θῦσαι βουλομένους ἐξαίφνης ἐκτρέχοντες οἱ	φρουροὶ	διέφθειραν: ἐπέκειτο γὰρ τῷ ἱερῷ
[12, 9]	ἐν τῇ ἄκρᾳ τῶν Ἱεροσολύμων	φρουροὶ	καὶ φυγάδες τῶν Ἰουδαίων πολλὰ
[12, 3]	ἐν τῇ ἄκρᾳ τῶν Ἱεροσολύμων	φρουροὺς	πολιορκοῦντι προθύμως συνεμάχησαν. ὁ οὖν
[12, 9]	τὴν ἀκρόπολιν αἱρεθῆναι καὶ τοὺς	φρουροὺς	τοὺς ὑπὸ τοῦ βασιλέως κατασταθέντας,
[12, 3]	καὶ τοὺς ἐν τῇ ἄκρᾳ	φρουροὺς	τῶν Αἰγυπτίων, ἠξιώσαμεν καὶ αὐτοὶ
[12, 3]	πυνθανόμενος τοὺς ἐν Λυδίᾳ καὶ	Φρυγίᾳ	νεωτερίζοντας μεγάλης ἐπιστροφῆς ἡγησάμην τοῦτό
[12, 3]	τῶν ἡμετέρων ἐκ Βαβυλῶνος εἰς	Φρυγίαν.	γράφει δ' οὕτως: βασιλεὺς Ἀντίοχος
[12, 3]	ἡνίκα νεωτερίζοντα τὰ κατὰ τὴν	Φρυγίαν	ἐπύθετο καὶ Λυδίαν καθ' ὃν
[12, 7]	δὲ καὶ τῶν Ἰουδαίων τοὺς	φυγάδας	καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ τὸν Ἰούδαν
[12, 10]	πολλοὶ τῶν Ἰουδαίων πονηροὶ καὶ	φυγάδες	καὶ μετ' αὐτῶν Ἄλκιμος ὁ
[12, 9]	ἄκρᾳ τῶν Ἱεροσολύμων φρουροὶ καὶ	φυγάδες	τῶν Ἰουδαίων πολλὰ τοὺς Ἰουδαίους
[12, 9]	πολλοὶ δὲ τῶν ἐν αὐτῇ	φυγάδων	νύκτωρ ἐξελθόντες εἰς τὴν χώραν
[12, 11]	αὐτὸν κατόπιν γενόμενοι. ὁ δὲ	φυγεῖν	οὐ δυνάμενος, ἀλλὰ περιεσχημένος ὑπὸ
[12, 8]	ἐν τοῖς πολέμοις εὐτυχίας εἰληφότες	φυγῇ	χρῶνται: ἐφεπόμενος δὲ μετὰ τοῦ
[12, 8]	καὶ συμβαλὼν τοῖς ἐχθροῖς εἰς	φυγὴν	αὐτοὺς ἔτρεψεν καὶ μέχρι τῶν
[12, 11]	ὠσάμενος δ' εἰς μέσους εἰς	φυγὴν	ἐβιάσατο αὐτούς, καὶ διώκει μέχρι
[12, 7]	κατενόησαν, καὶ αὐτοὶ δείσαντες εἰς	φυγὴν	ἐτράπησαν. ὁ δὲ Ἰούδας ὡς
[12, 10]	ἀλλὰ τὸν στρατηγὸν ἀπολέσαντες εἰς	φυγὴν	ἐτράπησαν ῥίψαντες τὰς πανοπλίας. ἐπιδιώκων
[12, 11]	προσβαλῶ τὴν ἐκ τῆς νῦν	φυγῆς	ὕβριν. καὶ ὁ μὲν ταῦτα
[12, 10]	~(Ὑπὸ δὲ τὸν αὐτὸν καιρὸν	φυγὼν	Δημήτριος ἀπὸ Ῥώμης ὁ Σελεύκου
[12, 6]	παρακαλῶ μὴ γενέσθαι κακοὺς αὐτοῦ	φύλακας,	ἀλλὰ μεμνημένους τῆς τοῦ φύσαντος
[12, 3]	εὔνους αὐτοὺς ἔσεσθαι τῶν ἡμετέρων	φύλακας	διὰ τὴν πρὸς τὸν θεὸν
[12, 7]	τῶν πολεμίων πύργους οἰκοδομησάμενος ὑψηλοὺς	φύλακας	ἐν αὐτοῖς ἐγκατέστησεν, καὶ τὴν
[12, 2]	πλῆθος. προσέταξε δὲ καὶ τοὺς	φύλακας	τῶν κιβωτῶν, ἐν αἷς ἐτύγχανον
[12, 1]	περί τε τὴν τῶν ὅρκων	φυλακὴν	καὶ τὰς πίστεις βεβαιοτάτους ὑπάρχοντας
[12, 2]	τὰ φρούρια καὶ τὴν τούτων	φυλακὴν	παρέθετο, ἵνα τοῖς Αἰγυπτίοις ὦσιν
[12, 10]	τοῖς πρώτοις τὴν πίστιν μὴ	φυλάξας.	ἐπεὶ δ' ἐκ τῶν Ἱεροσολύμων
[12, 8]	Ζαχαρία καὶ Ἀζαρίαν προστάξας αὐτοῖς	φυλάττειν	ἐπιμελῶς τὴν Ἰουδαίαν καὶ συνάπτειν
[12, 6]	ὡς εἰ μὴ ποιήσουσι τοῦτο	φυλαττόμενοι	τὸ νόμιμον, αὐτοῖς ἔσονται πολέμιοι,
[12, 7]	τούτοις ἐκπολεμῆσαι τοὺς τὴν ἄκραν	φυλάττοντας,	ἄχρι τὸν ναὸν αὐτὸς ἁγνίσειεν.
[12, 2]	σοι τὰ κατὰ νοῦν καὶ	φυλαχθῆναί	σου τὴν βασιλείαν ἐν εἰρήνῃ,
[12, 2]	καὶ πρεσβυτέρους ἄνδρας ἓξ ἀπὸ	φυλῆς	ἑκάστης, οὓς πεπόμφαμεν ἔχοντας τὸν
[12, 2]	ἄνδρας ἀγαθοὺς ἓξ ἀφ' ἑκάστης	φυλῆς	ἤδη πρεσβυτέρους, οἳ καὶ διὰ
[12, 2]	τῶν πρεσβυτέρων ἓξ ἀφ' ἑκάστης	φυλῆς	τοὺς ἐμπειροτάτους τῶν νόμων, παρ'
[12, 6]	φύλακας, ἀλλὰ μεμνημένους τῆς τοῦ	φύσαντος	ὑμᾶς καὶ θρεψαμένου προαιρέσεως ἔθη
[12, 5]	ναὸν τοῦ μεγίστου θεοῦ, τῇ	φύσει	ποιοῦντες ἀκόλουθα, ἣν δεδηλώκαμεν, καὶ
[12, 2]	ὑπερβολὴν ἡδονῆς εἰς δάκρυα προύπεσεν,	φύσει	τῆς μεγάλης χαρᾶς πασχούσης καὶ
[12, 2]	πᾶσιν διὰ τὴν πολυτέλειαν τῆς	φύσεως	ὑπάρχουσιν. μετὰ δὲ τὸν μαίανδρον
[12, 4]	ὁ παῖς νεώτερος ἐπεδείκνυτο τὴν	φυσικὴν	ἀνδρείαν καὶ σύνεσιν, ὡς ζηλοτυπηθῆναι
[12, 2]	καὶ ἕκαστον αὐτῶν λόγους ἐπηρώτα	φυσικούς,	καὶ πρὸς τὴν τῶν ζητουμένων
[12, 2]	περιήγαγον οἱ τεχνῖται παντοίου καρποῦ	φύσιν	ἐντετορευμένον, ὡς ἀποκρέμασθαί τε βότρυς
[12, 2]	δὲ ὢν συνιδεῖν πραγμάτων παντοδαπῶν	φύσιν	καὶ λαβεῖν ἐπίνοιαν ἔργων καινῶν
[12, 2]	ἔκτασιν κινούμενα φαντασίαν τῶν κατὰ	φύσιν	μᾶλλον ἢ τέχνης μιμημάτων παρεῖχεν.
[12, 2]	συμφέρον, κἂν ᾖ τι παρὰ	φύσιν,	ὑπομενοῦντας: ἀμείβεσθαι γὰρ ἡμᾶς δεῖ
[12, 4]	ὁ μὲν πρεσβύτερος Φιλομήτωρ ἐκαλεῖτο,	Φύσκων	δὲ ὁ νεώτερος. Ὑρκανὸς δὲ
[12, 7]	καὶ καταπεπρησμένας τὰς πύλας καὶ	φυτὰ	διὰ τὴν ἐρημίαν αὐτόματα ἐν
[12, 3]	καὶ χώραν εἰς γεωργίαν καὶ	φυτείαν	ἀμπέλων, καὶ ἀτελεῖς τῶν ἐκ
[12, 2]	χαρακτῆρσιν γὰρ Ἑβραικοῖς γεγραμμένα καὶ	φωνῇ	τῇ ἐθνικῇ ἐστιν ἡμῖν ἀσαφῆ.
[12, 2]	ὁ χαρακτὴρ αὐτῶν καὶ τὴν	φωνὴν	ὁμοίαν αὐτοῖς ἀπηχεῖν, ἰδιότροπον δὲ
[12, 7]	τὴν ἑορτὴν ἄγομεν καλοῦντες αὐτὴν	φῶτα	ἐκ τοῦ παρ' ἐλπίδας οἶμαι
[12, 7]	Μακεδόνες Ἀπελλαῖον καλοῦσιν, ἧψάν τε	φῶτα	ἐπὶ τῆς λυχνίας καὶ ἐθυμίασαν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/01/2009