HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Flavius Josèphe (37 à +/- 100 ap. J. Chr.), Les Antiquités judaïques, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ε  =  132 formes différentes pour 778 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

>
Livre, Chap.
[3, 15]   τοσαύτας μυριάδας ὀργιζομένας ἐπράυνε καὶ  μετήγαγε   πρὸς τὸ ἥμερον: γὰρ
[3, 13]   εἰς μακρὰν ἔσται. ἅμα ταῦτ'  ἔλεγε   καὶ πίμπλαται τὸ στρατόπεδον ὀρτύγων
[3, 1]   ταύτης τῆς ἀνάγκης τὸν θεὸν  ἔλεγε   καὶ χαρίσασθαι σωτηρίαν οὐδ' ἐλπισθεῖσαν
[3, 1]   στὰς ἐκεῖνος ἐν μέσοις ἥκειν  ἔλεγε   φέρων αὐτοῖς παρὰ τοῦ θεοῦ
[3, 4]   πάσχειν νομίζουσι: τότε μὲν ἡσυχίαν  ἦγε   μὴ βουλόμενος ἐμποδίζειν τοῖς ἀρετῇ
[3, 1]   ὄψιν αὐτοῖς ἤδη τὸ δίψος  ἔληγε,   καὶ πίνουσιν ἡδὺ καὶ γλυκὺ
[3, 12]   περὶ τῶν οἰκείων, ἀμφοτέραις δὲ  συνῆγε   τὸ πλῆθος. τῆς δὲ σκηνῆς
[3, 2]   τοὺς Ἑβραίους μετὰ τὴν μάχην  προῆγε   συντεταγμένους: πολὺ δ' ἦν ἤδη
[3, 8]   αὐτοῖς χίμαρον ἐπὶ παραιτήσει ἁμαρτημάτων.  προσῆγε   δὲ τῶν ἀρχόντων ἕκαστος καὶ
[3, 5]   ὃν Νῶχος ἐκ τῆς ἐπομβρίας  διέφυγε,   δι' ὃν Ἅβραμος ἡμέτερος
[3, 8]   ταῖς ὑπὲρ ἡμῶν εὐχαῖς. καὶ  ἔγωγε   ταύτης ἐμοὶ τῆς σκέψεως ἐπιτραπείσης
[3, 9]   τῆς ἱερουργίας τρόπῳ γίνεται. οἱ  δὲ   ἀδύνατοι πορίζειν τὰ τέλεια θύματα
[3, 7]   τῶν ἰχθύων τῷ αἵματι, τὸν  δὲ   ἀέρα βούλεται δηλοῦν ὑάκινθος,
[3, 7]   τὴν Ἑλλήνων γλῶτταν λόγιον: πληροῖ  δὲ   ἀκριβῶς τοῦ ἐφώδου ὅπερ ὑφαίνοντες
[3, 7]   τῷ κρανίῳ γιγνομένη ἐπίπεδον: ἥρμοσται  δὲ   ἀκριβῶς, ὡς ἂν μὴ περιρρυείη
[3, 2]   παρεκάλει πείθεσθαι τοῖς πρεσβυτέροις, τοὺς  δὲ   ἀκροᾶσθαι τοῦ στρατηγοῦ: οἱ δ'
[3, 6]   τοιουτότροπον περικεῖσθαι ταῖς εἰσόδοις. δέκα  δὲ   ἄλλα φάρση πηχῶν τὸ πλάτος
[3, 9]   ὀγδόην ἡμέραν γεννηθέντι διελθεῖν. γίνονται  δὲ   ἄλλαι θυσίαι ὑπὲρ τοῦ τὰς
[3, 10]   κριὸν καὶ ἄρνας ἑπτά, ὑπὲρ  δὲ   ἁμαρτημάτων παραιτήσεως ἔριφον. καὶ ταῦτα
[3, 9]   αὔριον ἀπολιπεῖν οὐκ ἐᾷ.  δὲ   ἁμαρτὼν μὲν αὑτῷ δὲ συνειδὼς
[3, 10]   τέσσαρες εἰς τοῦτο ἀναλοῦνται. ὀπτῶνται  δὲ   ἀνὰ δύο διαιρεθέντες μὲν τῇ
[3, 5]   φρονείτω ἕκαστος τῶν ἐντευξομένων, ἐμοὶ  δὲ   ἀνάγκη ταῦτα ἱστορεῖν καθάπερ ἐν
[3, 7]   σαρδόνυξ τόπαζος σμάραγδος, δευτέρα  δὲ   ἄνθρακα παρέχεται καὶ ἴασπιν καὶ
[3, 8]   τι δι' αὐτοῦ κατανοῆσαι: ἡδεῖα  δὲ   ἀπ' αὐτοῦ δρόσος ἔρρει καὶ
[3, 15]   γνώμῃ καταψηφισάμενον αὐτῶν. οὐ δεῖ  δὲ   ἀπιστεῖν, εἰ Μωυσῆς εἷς ἀνὴρ
[3, 10]   βοῶν εἰς ἑπτὰ καταντῶσιν. ἀνίενται  δὲ   ἀπὸ παντὸς ἔργου κατὰ τὴν
[3, 14]   πλῆθος οὕτως ἔχειν ἐπειρῶντο. (Οἱ  δὲ   ἄπορον ἐξ ὧν ἠκροάσαντο τὴν
[3, 10]   δύο μετὰ ζύμης γεγονότων, θυμάτων  δὲ   ἄρνας δύο: ταῦτα μὲν γὰρ
[3, 10]   καὶ κριὸς μὲν εἷς ἑπτὰ  δὲ   ἄρνες. καὶ ταῦτα μὲν ὁλοκαυτεῖται
[3, 7]   ἀρχιερεῖ, ὃν ἀραβάχην προσαγορεύουσι: σημαίνει  δὲ   ἀρχιερέα. Τὴν μὲν οὖν τῶν
[3, 7]   πολλῶν ἱερέων στολὴ δεδηλώκαμεν. (Ὁ  δὲ   ἀρχιερεὺς κοσμεῖται μὲν καὶ ταύτῃ
[3, 2]   ἀγαθοῖς ἐπιβάλωσι τὰς χεῖρας. οἱ  δὲ   ἀρχομένην δύναμιν ἐχθρῶν πειρώμενοι καταλύειν
[3, 9]   οἱ ἱερεῖς αὐθημερὸν σιτοῦνται. οἱ  δὲ   ἄρχοντες ἐφ' οἷς ἡμάρτανον ἐκθυόμενοι
[3, 12]   αὐτοῦ γινόμενα παρέδωκε Μωυσῆς, τῶν  δὲ   αὖθις καίπερ ἐπὶ τῆς ἐρημίας
[3, 6]   μεσημβρίαν λοξῶς αὐτῆς κειμένης. (Μεταξὺ  δὲ   αὐτῆς καὶ τῆς τραπέζης ἔνδον,
[3, 11]   Μωυσῆς τοῖς ὁμοφύλοις προενόησε, νόμους  δὲ   αὐτοῖς τοιούτους ἔθετο. ~(Μοιχείαν μὲν
[3, 7]   στίχου χρυσόλιθος μὲν πρόκειται, μετὰ  δὲ   αὐτὸν ὄνυξ, εἶτα βήρυλλος, τελευταῖος
[3, 14]   ἐπιθυμίας μνημεῖα λέγοιτο ἄν. ~(Ἀναγαγὼν  δὲ   αὐτοὺς ἐκεῖθεν Μωυσῆς εἰς
[3, 1]   αὐτοὺς τοῖς ἄρτι χαλεποῖς. ἐλέγχεσθαι  δὲ   αὐτοὺς οὐκ ἀγαθοὺς οὔτε περὶ
[3, 8]   παρεμβολῆς ἔξω θάψαι μεγαλοπρεπῶς. πενθεῖ  δὲ   αὐτοὺς τὸ πλῆθος χαλεπῶς ἐπὶ
[3, 6]   πήχεώς τε καὶ ἡμίσους, τὸ  δὲ   βάθος δακτύλων τεσσάρων. λεπίδες δ'
[3, 6]   μὲν ὄντος πήχεων εἴκοσι πέντε  δὲ   βάθους ὕφος ἦν πορφύρας φοίνικος
[3, 9]   ἔριφον: ταῦτα μὲν ἐπέτεια, τοὺς  δὲ   βοῦς ἐφεῖται θύειν καὶ προήκοντας:
[3, 12]   τέταρτον τὸ κατὰ βορρᾶν. ταῖς  δὲ   βυκάναις ἐχρῶντο καὶ ἐπὶ ταῖς
[3, 6]   ἐμβεβήκεσαν ἐρηρεισμέναι, καὶ κατ' αὐτῶν  δὲ   βύσσινον ὕφος σινδόνος ἦν περιηγμένον.
[3, 2]   παρὰ τοῦ θεοῦ νενικῆσθαι. νῦν  δὲ   γίνεσθαι παρεκάλει προθυμοτάτους, ὡς τῆς
[3, 11]   ἱερεῦσι διδόασιν εἰς τροφήν. τὴν  δὲ   γυναῖκα στήσας τις τῶν ἱερέων
[3, 11]   ὡς αὐτῷ δοκεῖ σκοπείτω. (Τὰς  δὲ   γυναῖκας ἐπειδὰν τέκωσιν εἰς τὸ
[3, 8]   ἦν καὶ δυνατὸν ἡμῖν, ἐπεὶ  δὲ   δεῖ τοῦτον τῇ σκηνῇ καταδέχεσθαι,
[3, 10]   θεῷ προσάγειν νόμιμον μόνον, εἰς  δὲ   δεῖπνον τοῖς ἱερεῦσι σκευάζεται καὶ
[3, 5]   δὲ ἔνατος μὴ ψευδομαρτυρεῖν:  δὲ   δέκατος μηδενὸς ἀλλοτρίου ἐπιθυμίαν λαμβάνειν.
[3, 10]   ἡμέραν ἑκάστην τοῖς ἱερεῦσιν. τῇ  δὲ   δευτέρᾳ τῶν ἀζύμων ἡμέρᾳ, ἕκτη
[3, 5]   τοῦτον δεῖ σέβεσθαι μόνον:  δὲ   δεύτερος κελεύει μηδενὸς εἰκόνα ζῴου
[3, 12]   κατὰ πλευρὰν ἑκάστην παρασκηνουμένων: ὁδοὶ  δὲ   διὰ μέσων ἐτέτμηντο, καὶ κόσμος
[3, 7]   σχήματι χιτὼν εἶναι πεποιημένος. τῷ  δὲ   διακένῳ τοῦ ἐνδύματος σύνεισι περίτμημα
[3, 11]   καθιέρωτο. (Καὶ περὶ τῶν ζῴων  δὲ   διέκρινεν ἕκαστον, ὅτι τρέφοιντο καὶ
[3, 6]   ἠρεμίᾳ πολλῇ διαφυλάξειν ἔμελλεν. (Ἐντὸς  δὲ   διελὼν τὸ μῆκος αὐτῆς εἰς
[3, 6]   πλευρὰν ἑκάστην τὸ πλάτος ὕψος  δὲ   διπλάσιον. ἐπῆν τε ἐσχάρα χρυσεία
[3, 5]   λέγειν φανερῶς πρὸς λέξιν, τὰς  δὲ   δυνάμεις αὐτῶν δηλώσομεν. (Διδάσκει μὲν
[3, 12]   κατὰ τὴν Ἑβραίων γλῶσσαν. γίνονται  δὲ   δύο, καὶ τῇ μὲν ἑτέρᾳ
[3, 10]   καὶ ὑπὲρ ἁμαρτάδων ἔριφον. προσάγουσι  δὲ   δύο πρὸς τούτοις ἐρίφους, ὧν
[3, 10]   δύο καὶ ἄρνας τεσσαρεσκαίδεκα, ἐρίφους  δὲ   δύο ὑπὲρ ἁμαρτημάτων. ἔστι δ'
[3, 9]   ἀρνὶ μὲν ἀσσαρῶνος μέτρον κριῷ  δὲ   δυοῖν ταύρῳ δὲ τριῶν. τοῦτο
[3, 10]   τε ἡμέρας καὶ ληγούσης, κατὰ  δὲ   ἑβδόμην ἡμέραν, ἥτις σάββατα καλεῖται,
[3, 5]   δὲ ἕκτος ἀπέχεσθαι φόνου:  δὲ   ἕβδομος μὴ μοιχεύειν: δὲ
[3, 1]   θεῖον κατέπεμψε τὴν διατροφήν. καλοῦσι  δὲ   Ἑβραῖοι τὸ βρῶμα τοῦτο μάννα:
[3, 5]   ταῖς ἱεραῖς βίβλοις ἀναγέγραπται. τοὺς  δὲ   Ἑβραίους τά τε ὁρώμενα καὶ
[3, 2]   ὑπὸ παντὸς τοῦ στρατοῦ. ἀπέθανεν  δὲ   Ἑβραίων μὲν οὐδείς, τῶν δὲ
[3, 2]   τῆς πέτρας ἀναδοθήσεσθαι ὕδωρ. ~(Τοῦ  δὲ   Ἑβραίων ὀνόματος ἤδη πολλοῦ κατὰ
[3, 12]   τοῖς αὑτῶν προσιέναι μεταστᾶσιν. ἀφελεῖς  δὲ   εἶναι πᾶσαν ἀφέλειαν: τὸν δὲ
[3, 6]   καὶ τὸν ἥλιον κατανέμουσιν. ἀπαρτίζεται  δὲ   εἰς ἑπτὰ κεφαλὰς καταλλήλας ἐν
[3, 13]   ἐπιλιπεῖν συμβαίη τέλεον ἀπολούμενοι. πολλὰ  δὲ   εἰς τὸν ἄνδρα καὶ δεινὰ
[3, 6]   προανέχον ἐμβαίνει τῆς τραπέζης,  δὲ   εἰς τὸν πόδα: καὶ τούτοις
[3, 6]   πλανητῶν τὸν ἀριθμὸν μεμιμημένοι, ὁρῶσι  δὲ   εἴς τε τὴν ἀνατολὴν καὶ
[3, 10]   σὺν τῷ ἐρίφῳ θύεται, ὑφαιροῦντες  δὲ   ἑκάστης ἡμέρας ἕνα τῶν βοῶν
[3, 1]   μηδὲν ἔμπροσθεν βαδίζουσιν εἶναι. πικρὸν  δὲ   ἐκεῖνο τὸ ὕδωρ καὶ ἄποτον
[3, 5]   δὲ πέμπτος γονεῖς τιμᾶν:  δὲ   ἕκτος ἀπέχεσθαι φόνου: δὲ
[3, 1]   θεοῦ περὶ αὐτοὺς πρόνοιαν. δηλοῖ  δὲ   ἐν τῷ ἱερῷ ἀνακειμένη γραφὴ
[3, 5]   ὄγδοος μὴ κλοπὴν δρᾶν:  δὲ   ἔνατος μὴ ψευδομαρτυρεῖν: δὲ
[3, 6]   ἱερεῦσι μόνοις ἐπετέτραπτο. κατὰ μέτωπον  δέ,   ἐξ οὗ τὴν εἴσοδον ἦσαν
[3, 7]   εἶτα βήρυλλος, τελευταῖος οὗτος. γράμματα  δὲ   ἐπετέτμητο πᾶσι τῶν Ἰακώβου υἱῶν,
[3, 5]   ζῴου ποιήσαντας προσκυνεῖν: τρίτος  δὲ   ἐπὶ μηδενὶ φαύλῳ τὸν θεὸν
[3, 10]   ἐνιαυσιαίοις ἑπτὰ καὶ κριόν, ἔριφον  δὲ   ἐπὶ παραιτήσεσιν ἁμαρτάδων, εἴ τι
[3, 12]   ἱερεῖς ἐκέλευσε τὰ γέρα, ἀναβαίνειν  δὲ   ἐπὶ τὸν βωμὸν καὶ εἰσιέναι
[3, 6]   ὑπὸ τῶν ἱερέων ἐφέρετο. τῷ  δὲ   ἐπιθέματι αὐτῆς ἦσαν πρόστυποι δύο,
[3, 2]   ἐχρῶντο περὶ τὴν δίαιταν, πολὺ  δὲ   ἐπίσημον πλῆθος ἑκατέρων ὅσα τε
[3, 6]   ἑκατὸν δὲ τὸ μῆκος. κάμακας  δὲ   ἔστησε χαλκέας πενταπήχεις τὸ ὕψος
[3, 6]   μὲν αὐτοὺς Ἑβραῖοι καλοῦσι, ζῷα  δέ   ἐστι πετεινὰ μορφὴν δ' οὐδενὶ
[3, 6]   τῶν τοίχων νότιος ἦν,  δὲ   ἕτερος κατὰ βορέαν ἐτέτραπτο, κατόπιν
[3, 12]   σύριγξ αὐλοῦ βραχεῖ παχυτέρα, παρέχουσα  δὲ   εὖρος ἀρκοῦν ἐπὶ τῷ στόματι
[3, 6]   ἐπὶ πήχεις ἐγήγερτο τριάκοντα τὸ  δὲ   εὖρος ἐπὶ δέκα διειστήκει, καὶ
[3, 1]   ταύτῃ σωθείησαν μὲν αὐτοί, τοὺς  δὲ   ἐχθροὺς ἐπίδοιεν ἀπολωλότας, ὅτι τε
[3, 5]   παρατυγχάνῃ ταῖς ἡμετέραις εὐχαῖς. γενήσεται  δὲ   σκηνὴ μέτροις τε καὶ
[3, 14]   μὲν ἤδη δόντος ἔχετε, τὴν  δὲ   ἤδη λήψεσθε. Χαναναίων γὰρ ἐπὶ
[3, 6]   δύο χρύσεαι λιβάνου πλήρεις, μετὰ  δὲ   ἡμέρας ἑπτὰ πάλιν ἄλλοι ἐκομίζοντο
[3, 15]   οἱ μὲν μηδὲ θύσαντες, οἱ  δὲ   ἡμιέργους τὰς θυσίας καταλιπόντες, πολλοὶ
[3, 12]   Ἐφράην ἀντὶ τοῦ Ἰωσήπου: δέησις  δὲ   ἦν αὕτη Ἰακώβου πρὸς Ἰώσηπον
[3, 7]   ἐκλαβοῦσαι πάντας ἐμπεριέχουσιν αὗται. (Πῖλον  δὲ   ἦν καὶ πρότερον αὐτῷ
[3, 8]   τρύβλιον καὶ φιάλη, ἀργυρᾶ  δὲ   ἦν, σίκλους μὲν αἱ δύο
[3, 8]   ἐπελέξατο γινομένας προσδέχεται ταύτας. Ἑβραῖοι  δὲ   ἠρέσκοντο τοῖς λεγομένοις καὶ συνῄνουν
[3, 5]   οὗτος λογισμὸς ἐποίει. προστάτου  δὲ   ἠρημῶσθαι καὶ κηδεμόνος ὑπολαμβάνοντες, οἵου
[3, 13]   ἀπαναστῆναι τὴν μὲν ἀπολέσειαν, ἀντὶ  δὲ   ἧς ὑπέσχετο παρέξειν εὐδαιμονίας ἐν
[3, 8]   φιάλην ἑβδομήκοντα μόνοι δεδαπάνηντο, πλήρεις  δὲ   ἦσαν ἀλεύρων ἐλαίῳ πεφυραμένων, οἷς
[3, 6]   δὲ χρυσαῖ σαυρωτῆρσιν ἐμφερεῖς, χαλκαῖ  δὲ   ἦσαν, ἐπὶ τῆς γῆς ἐρηρεισμέναι.
[3, 8]   φέρειν τὸν ἀρχιερέα προεῖπον, σαρδόνυχες  δὲ   ἦσαν καὶ σημαίνειν αὐτῶν τὴν
[3, 15]   τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ θεοῦ. ~(Μωυσῆς  δὲ   θαρρήσας πάρεισιν εἰς τὸ πλῆθος
[3, 11]   ἑτέραν οἱ ἱερεῖς λαμβάνουσιν. ὁμοίως  δὲ   θύουσι καὶ περὶ τοῦ τὴν
[3, 7]   τῇ ῥαφῇ καὶ κατακρεμνᾶται: τοὺς  δὲ   θυσάνους χρύσεαι σύριγγες καθ' ἑκατέραν
[3, 9]   ἥπατος ἐπιφέρουσι τῷ βωμῷ, οἱ  δὲ   ἱερεῖς τάς τε δορὰς ἀποφέρονται
[3, 9]   τετάρτη μερὶς ἐπ' ἀρνί:  δὲ   ἲν μέτρον ἀρχαῖον Ἑβραίων δύναται
[3, 6]   τῆς ἀδελφῆς τοῦ στρατηγοῦ, Ἐλίβαζος  δὲ   Ἰσαμάχου Δανίδος φυλῆς. τὸ δὲ
[3, 6]   ἀνατεῖνον τετράγωνοι τῇ ἐργασίᾳ. κοιλαίνεται  δὲ   καθ' ἕκαστον πλευρὸν κοιλαίνουσά πως
[3, 14]   ὀργὴν καταπραύνειν τοῦ πλήθους, Μωυσῆς  δὲ   καὶ Ἀαρὼν πεσόντες ἐπὶ τὴν
[3, 8]   τὰ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ. (Συνέβη  δὲ   καὶ Ἀαρῶνι συμφορά τις ἐκ
[3, 12]   τρεπομένης δὲ ταύτης μετανίστασθαι. (Εὗρε  δὲ   καὶ βυκάνης τρόπον ἐξ ἀργύρου
[3, 6]   πρὸς τὰς θυσίας ὑπηρετήσοντα. ἐφιλοτιμοῦντο  δὲ   καὶ γυναῖκες περί τε στολὰς
[3, 12]   ἔχον τὴν ἀδικίαν μεμίσηκεν. ἐκώλυσε  δὲ   καὶ γυναικὶ μεμιασμένῃ τοῖς κατὰ
[3, 10]   εἰς τὴν ἐπιοῦσαν τηρουμένου. πέμπτῃ  δὲ   καὶ δεκάτῃ διαδέχεται τὴν πάσχα
[3, 2]   χερσὶν ἦν μάχη: προθυμίᾳ  δὲ   καὶ διακελευσμῷ τὰ πρὸς ἀλλήλους
[3, 12]   καὶ πρότερον νεμηθεῖσι. τὸ αὐτὸ  δὲ   καὶ ἐπὶ ταῖς οἰκίαις νόμιμον
[3, 6]   μὲν εἰς ἑκατέραν ἀνὰ δύο  δὲ   καὶ ἥμισυ κατὰ μέτωπον, ἐγκατέθετο.
[3, 8]   πεντακοσίους καὶ ἴρεως ἴσους, κινναμώμου  δὲ   καὶ καλάμου, ἔστι δὲ καὶ
[3, 6]   τοῦτον πήγνυται τὸν τρόπον. (Γίνεται  δὲ   καὶ κιβωτὸς τῷ θεῷ ξύλων
[3, 10]   ἥπατος ἐπιφέρουσι τῷ βωμῷ. παρέχεται  δὲ   καὶ κριὸν ἀρχιερεὺς ὁλοκαύτωσιν
[3, 2]   ὁπότε κελεύσειεν αὐτοὺς Μωυσῆς. διηγρύπνει  δὲ   καὶ Μωυσῆς ἀναδιδάσκων τὸν Ἰησοῦν
[3, 1]   ἐκ τῶν ἄλλων ἀπορίαν, ἔτι  δὲ   καὶ νῦν ὕεται> πᾶς ἐκεῖνος
[3, 7]   εἴη τεκμήριον τοῦ πυρός. ἀποσημαίνει  δὲ   καὶ τοῦ ἀρχιερέως χιτὼν
[3, 7]   τῆς τομῆς τὴν δυσπρέπειαν: ὁμοίως  δὲ   καὶ ὅθεν αἱ χεῖρες διείργονται
[3, 12]   μέγιστον νόμος ἀπεῖπεν, ὁμοίως  δὲ   καὶ πατρὸς συνεῖναι γαμετῇ καὶ
[3, 12]   τὰς ἱερουργίας καθαροὺς εἶναι, σπουδάζειν  δὲ   καὶ περὶ τὴν αὐτῶν δίαιταν,
[3, 2]   υἱὸν φυλῆς τῆς Ἐφραιμίτιδος, ἀνδρειότατον  δὲ   καὶ πόνους ὑποστῆναι γενναῖον καὶ
[3, 6]   ὑπὸ τῶν ἱερέων ἐφέρετο. ἵδρυτο  δὲ   καὶ πρὸ τῆς σκηνῆς βωμὸς
[3, 12]   τὴν στολὴν ἔχουσι κεκωλυμένοι: ἔτι  δὲ   καὶ τὰ ἱερεῖα θύουσιν ὁλόκληρα
[3, 13]   ταλαιπωρίαις, ὕδατος μὲν σπανίζοντες, εἰ  δὲ   καὶ τὴν μάνναν ἐπιλιπεῖν συμβαίη
[3, 8]   τὴν σκηνὴν χρείας ἀναλοῦτο. (Ἥγνιζε  δὲ   καὶ τὴν σκηνὴν καὶ τοὺς
[3, 1]   ἐκ παραδόξου ἔτυχον γενομένων, προσδοκᾶν  δὲ   καὶ τῆς παρούσης ἀπαλλαγῆναι ἀμηχανίας
[3, 7]   τὰ περὶ αὐτὴν σκεύη. ~(Γίνονται  δὲ   καὶ τοῖς ἱερεῦσι στολαὶ πᾶσί
[3, 11]   ἤδη καθαραῖς ἐνδημεῖν ἐφίησιν. ὁμοίως  δὲ   καὶ τοῖς κηδεύσασι νεκρὸν μετὰ
[3, 7]   κατὰ ὦμον τὸν δεξιόν. ἐπίασι  δὲ   καὶ τὸν ἐσσήνην λίθοι δώδεκα
[3, 7]   οὗτος ἐμπεριείληφε τὰ πάντα. δηλοῖ  δὲ   καὶ τὸν ἥλιον καὶ τὴν
[3, 3]   τὸν Μωυσῆν εὐχαριστίᾳ διεξῄει, ἐθαύμαζε  δὲ   καὶ τὸν Μωυσῆν τῆς ἐπὶ
[3, 12]   ἐκόλασε θάνατον οὐκ ἐκδεχομένους. ἀποδίδωσι  δὲ   καὶ τοὺς ἀγροὺς τοῖς ἀρχῆθεν
[3, 8]   κινναμώμου δὲ καὶ καλάμου, ἔστι  δὲ   καὶ τοῦτο εἶδος θυμιάματος, ἡμίσειαν
[3, 7]   δ' ἐμφερὴς τὴν περιγραφήν. σημανῶ  δὲ   καὶ τοῦτο τοῖς οὐ μεμαθηκόσι:
[3, 1]   πρὸς τροφὴν αὐτοῖς ἄπορος, σπανίζουσα  δὲ   καὶ ὕδατος εἰς τὸ ἔσχατον,
[3, 9]   δ' ἂν περισσεύσῃ κατακαίουσι. (Θύουσι  δὲ   καὶ ὑπὲρ ἁμαρτάδων καὶ ὁμοίως
[3, 4]   περὶ τούτου διάγνωσιν ἐπανοίσουσιν, ἂν  δὲ   κἀκείνους διαφύγῃ τὸ περὶ τοῦ
[3, 7]   τὸν καρπὸν μεταβαλεῖν ἠργμένης:  δὲ   κάλυξ μεγέθους ἐστὶ σκυταλίδος τοῦ
[3, 12]   τοῖς Ἑβραίοις γεγραμμένην παραδίδωσιν. (Ἐπειδὴ  δὲ   καλῶς αὐτῷ τὰ περὶ τὴν
[3, 8]   θεῷ τὰς μὲν κοινῇ τὰς  δὲ   κατ' ἰδίαν ἀνετίθεσαν κατὰ φυλάς:
[3, 6]   προσῆν δεχομένη τὴν στρόφιγγα. τοῦ  δὲ   κατὰ δύσιν τοίχου κίονες μὲν
[3, 8]   μηνὶ Ξανθικῷ κατὰ Μακεδόνας Νισὰν  δὲ   κατὰ Ἑβραίους νουμηνίᾳ τὴν σκηνὴν
[3, 5]   διατρίβειν φοβερὸν καὶ ἀπρόσιτον. Ἑβραῖοι  δὲ   κατὰ τὰς Μωυσέος ἐντολὰς μετεσκήνουν
[3, 6]   ὕφος σινδόνος ἦν περιηγμένον. τὸ  δὲ   κατὰ τὰς πύλας μήκους μὲν
[3, 7]   κατὰ τοὺς ῥοίσκους ἀπεικασμένος βρονταῖς  δὲ   κατὰ τὸν τῶν κωδώνων ψόφον.
[3, 6]   κατὰ τὴν ἡμετέραν γλῶτταν,  δὲ   κατασκευὴ τοιαύτη τις ἦν: μῆκος
[3, 7]   μέσης: καλεῖται μὲν μασναεφθῆς, τῇ  δὲ   κατασκευῇ τοιοῦτός ἐστιν ὡς στεφάνη
[3, 14]   μεγάλοις αὐτὴν ἀγῶσιν ἀφαιρεθέντες. πέμψωμεν  δὲ   κατασκόπους, οἳ τῆσδε τῆς γῆς
[3, 14]   ἐπὶ τὴν Αἴγυπτον ὑποστρέφειν. (Τῶν  δὲ   κατασκόπων Ἰησοῦς τε Ναυήχου
[3, 8]   οἱ μὲν οὕτως ἀπέθανον: Μωυσῆς  δὲ   κελεύει τὸν πατέρα αὐτῶν καὶ
[3, 9]   συμπεφύραται, γενομένων ἄρτων. ἱερέως  δὲ   κομίσαντος καὶ ὁποσονοῦν ὁλοκαυτεῖν ἀναγκαῖον.
[3, 9]   μὲν βοὶ ἰνὸς ἥμισυ, ἐπὶ  δὲ   κριῷ μέρος τούτου τρίτον τοῦ
[3, 7]   παρ' ἡμῖν λεγομένῃ ἀπομεμιμημένος, ὑὸς  δὲ   κύαμον Ἑλλήνων οἱ περὶ τομὰς
[3, 11]   γυναικὶ πλησιάζουσιν ἐξουσίαν ἔχει. τοὺς  δὲ   λεπροὺς εἰς τὸ παντελὲς ἐξήλασε
[3, 12]   πρὸς ἑξακοσίοις καὶ πεντήκοντα. ἀντὶ  δὲ   Λευὶ κατέλεξεν εἰς τοὺς φυλάρχους
[3, 6]   αἱ δὲ πορφύρας ἄνθος, ἕτεραι  δὲ   λευκὴν παρεῖχον τὴν χρόαν: ἔριά
[3, 9]   ἐπιβάλλει τῷ βωμῷ δράκα, τὴν  δὲ   λοιπὴν οἱ ἱερεῖς πρὸς τροφὴν
[3, 6]   ἄχρι ἡμίσους τοῦ κίονος. τὸ  δὲ   λοιπὸν εἴσοδος ἀνεῖτο τοῖς ἱερεῦσιν
[3, 6]   ἐνδοτέρω αὐτῶν ἄδυτον ἦν, τὸ  δὲ   λοιπὸν σκηνὴ τοῖς ἱερεῦσιν
[3, 8]   θεῷ κατὰ πᾶσαν ἡμέραν, τοὺς  δὲ   λοιποὺς περὶ τὴν ἑσπέραν ἅπτοντας.
[3, 7]   εἰς τοσούτους μῆνας διῃρημένον. τὴν  δὲ   λυχνίαν ἐξ ἑβδομήκοντα μορίων ποιήσας
[3, 6]   παῖς τῆς Ἰούδα φυλῆς, υἱὸς  δὲ   Μαριάμης τῆς ἀδελφῆς τοῦ στρατηγοῦ,
[3, 1]   τῇ τῶν ἀρωμάτων βδέλλῃ, τὸ  δὲ   μέγεθος τῷ κοριάννου σπέρματι: καὶ
[3, 4]   ἀποδείξεις, εἶτα κατὰ χιλίους, διαιρήσεις  δὲ   μετ' αὐτοὺς εἰς πεντακοσίους, καὶ
[3, 1]   ὑπόσχεσιν ποιησαμένου τὴν ἐπικουρίαν. (Εὐθὺς  δὲ   μετὰ τὴν πρώτην ἀφορμὴν τῆς
[3, 7]   πρὸς ἑκάτερον τῶν κροτάφων. τὸ  δὲ   μέτωπον μὲν ἐφιελὶς οὐκ
[3, 12]   δὲ εἶναι πᾶσαν ἀφέλειαν: τὸν  δὲ   μὴ ὁλόκληρον τῶν ἱερέων νέμεσθαι
[3, 1]   ὡς δύναμις αὐτῷ: μὴ ἀπογινώσκειν  δὲ   μηδὲ νῦν αὐτοῦ τὴν πρόνοιαν,
[3, 6]   πηχῶν τὸ πλάτος τεσσάρων τὸ  δὲ   μῆκος ὀκτὼ καὶ εἴκοσι, χρυσείους
[3, 6]   μιᾷ πλείους τὸν ἀριθμὸν τὸ  δὲ   μῆκος ὑπερβάλλουσαι, τριακονταπήχεις γὰρ ἦσαν,
[3, 10]   πηγνύουσιν ἐπιτελεῖν ἐστι πάτριον. (Τῷ  δὲ   μηνὶ τῷ Ξανθικῷ, ὃς Νισὰν
[3, 12]   παῖδας εἶναι γνησίους. καὶ μίσγεσθαι  δὲ   μητράσι κακὸν μέγιστον νόμος
[3, 1]   τοῦτο αὐτοῖς παρεῖχε πιστεύειν. οἱ  δὲ   μιμούμενοι τὸν στρατηγὸν ἥδοντο τῷ
[3, 10]   λόγον ἀκριβέστερον αὖθις δηλώσομεν, ἱκανὰ  δέ   μοι δοκεῖ καὶ νῦν περὶ
[3, 7]   ἂν ἁμάρτοι: καὶ πῖλος  δέ   μοι δοκεῖ τὸν οὐρανὸν τεκμηριοῦν
[3, 14]   ἔργῳ τοῦ θεοῦ βοηθοῦντος λόγῳ  δὲ   μόνον ὑπισχνουμένου. καὶ τὸν Μωυσῆν
[3, 1]   μακρὰν τὴν δωρεὰν ἀνεβάλλετο, τῷ  δὲ   Μωυσεῖ παρέξειν ὑπισχνεῖται πηγὴν καὶ
[3, 15]   ἐφθονήσατε μετασχεῖν, ποιήσειν δεσπότας. (Ταῦτα  δὲ   Μωυσέος κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ
[3, 3]   καὶ τοὺς παῖδας αὐτῶν. ἥδεται  δὲ   Μωυσῆς ἐπὶ τῇ τοῦ πενθεροῦ
[3, 8]   δόξαν οὕτω γεγενημένῳ διατεθέν. μόνους  δὲ   Μωυσῆς τοὺς ἀδελφοὺς αὐτῶν καὶ
[3, 9]   μὲν αἵματι τὸν βωμόν, τοὺς  δὲ   νεφροὺς καὶ τὸν ἐπίπλουν καὶ
[3, 10]   τὸν αὐτὸν τρόπον ἱερουργοῦντες. τῇ  δὲ   νουμηνίᾳ τάς τε καθημερινὰς θυσίας
[3, 8]   περὶ ὧν ἐροῦμεν εὐκαιρότερον. τρέψομαι  δὲ   νῦν ἐπὶ τὸν ἑξῆς λόγον.
[3, 8]   αὐτὴν σκεύη μοι δεδήλωται. (Ἐπέδειξε  δὲ   θεὸς αὑτὸν ἡσθέντα τῷ
[3, 9]   καὶ ὁποσονοῦν ὁλοκαυτεῖν ἀναγκαῖον. κωλύει  δὲ   νόμος θύειν ζῷον αὐθημερὸν
[3, 8]   ἡμέραν ἑνὸς κατὰ γένος, τῇ  δὲ   ὀγδόῃ κατήγγειλεν ἑορτὴν τῷ λαῷ
[3, 5]   δὲ ἕβδομος μὴ μοιχεύειν:  δὲ   ὄγδοος μὴ κλοπὴν δρᾶν:
[3, 12]   μὲν οἱ ἱερεῖς κατεῖχον, ἔπειτα  δὲ   οἱ Λευῖται πάντες ὄντες τὸ
[3, 15]   ἀξίαν μὲν τῶν ἁμαρτημάτων, οἵαν  δὲ   οἱ πατέρες ἐπὶ νουθεσίᾳ τοῖς
[3, 2]   Ἰησοῦ παραδιδοὺς τὸ στράτευμα. (Προσέμισγον  δὲ   οἱ πολέμιοι κἀν χερσὶν ἦν
[3, 2]   πειρᾶσθαι τοὺς ἄνδρας διαφθείρειν. ἐτύγχανον  δὲ   οἱ πρὸς τοῦτο ἐνάγοντες οἵ
[3, 9]   ἐφεῖται θύειν καὶ προήκοντας: ἄρρενα  δὲ   ὁλοκαυτεῖται τὰ πάντα. σφαγέντων δὲ
[3, 11]   θεοῦ τὴν προσηγορίαν διφθέρᾳ, κελεύει  δὲ   ὀμνύειν μηδὲν ἠδικηκέναι τὸν ἄνδρα,
[3, 6]   ἐξουσίας ἐπ' αὐτῷ γενομένης. τὰ  δὲ   ὀνόματα αὐτῶν, καὶ γὰρ ἐν
[3, 1]   τινος πειραθῆναι δυσκόλου πάρεστιν, ἡγουμένους  δὲ   οὐ κατὰ ὀλιγωρίαν μέλλειν τὸν
[3, 8]   κατὰ πᾶσαν ἡμέραν εἷς: Μωυσῆς  δὲ   οὐκέτ' ἀναβαίνων ἐπὶ τὸ Σιναῖον
[3, 1]   καὶ φῦσαι καρπὸν δύναιτο. τοιαύτην  δὲ   οὖσαν τὴν χώραν ἐξ ἀνάγκης
[3, 15]   ἀζύμων εἰς κόρους ἑβδομήκοντα, μέδιμνοι  δὲ   οὗτοι Σικελοὶ μέν εἰσιν εἷς
[3, 14]   πολεμεῖν ἐπαίροντες τὸ πλῆθος, φοβοῦντες  δὲ   πάλιν αὐτὸ τῷ τῆς κτήσεως
[3, 14]   καὶ πόση δύναμις αὐτοῖς. πρὸ  δὲ   πάντων ὁμονοῶμεν καὶ τὸν θεόν,
[3, 15]   ἔμπροσθεν Κλαυδίου Ῥωμαίων ἄρχοντος Ἰσμαήλου  δὲ   παρ' ἡμῖν ἀρχιερέως ὄντος, καὶ
[3, 7]   οὖν ἀβαίθ αὐτὴν ἐκάλεσεν, ἡμεῖς  δὲ   παρὰ Βαβυλωνίων μεμαθηκότες ἐμίαν αὐτὴν
[3, 13]   πρὸς τὸν Μωυσῆν ἐπετείνετο. Μωυσῆς  δὲ   παραθαρσύνων αὐτοὺς οὕτως ἀπεγνωκότας ὑπέσχετο
[3, 7]   χιτὼν κολποῦται μὲν οὐδαμόθεν, λαγαρὸν  δὲ   παρέχων τὸν βροχωτῆρα τοῦ αὐχένος
[3, 8]   κατεσκήνωσε τῷ ναῷ τούτῳ. τὴν  δὲ   παρουσίαν οὕτως ἐποίησεν: μὲν
[3, 8]   συνέβη κριθῆναι τὸν κράτιστον.  δὲ   πᾶς χρόνος εἰς τὸ ἔργον
[3, 8]   στολὴν τὴν ἱερὰν ἠμφίεστο. (Μωυσῆς  δὲ   πᾶσαν τιμὴν παραιτησάμενος, ἣν ἑώρα
[3, 10]   ἀρχιερεὺς ὁλοκαύτωσιν τῷ θεῷ. (Τῇ  δὲ   πέμπτῃ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς καὶ
[3, 5]   ἀναπαυομένους ἀπὸ παντὸς ἔργου:  δὲ   πέμπτος γονεῖς τιμᾶν: δὲ
[3, 12]   τὸν ναὸν ἐκώλυσε: μὴ μόνον  δὲ   περὶ τὰς ἱερουργίας καθαροὺς εἶναι,
[3, 12]   καὶ τῶν ἑπομένων ἕξ, Λευῖται  δὲ   περὶ τὴν σκηνὴν πάντες ἦσαν.
[3, 12]   μετανισταμένῃ καὶ καθιδρυμένῃ ἐῴκει. τὰ  δὲ   περὶ τὴν σκηνὴν πρῶτοι μὲν
[3, 9]   ἱερεῦσιν εἰς βρῶσιν διδόασιν. ἀκριβέστερον  δὲ   περὶ τῆς θυσίας τῶνδε τῶν
[3, 9]   εὐωχίαν δρᾶται τῶν τεθυκότων: ἐρῶ  δὲ   περὶ τῆς προτέρας. ἀνὴρ ἰδιώτης
[3, 9]   ἐλαίῳ καὶ οἴνου παρῆγον, σπένδουσι  δὲ   περὶ τὸν βωμὸν τὸν οἶνον.
[3, 6]   ἦν σκεύη μὴ σηπόμενα, στερεὰ  δὲ   περιελήλατ' αὐτῷ λεπίς, πηχυαῖον μὲν
[3, 1]   ἐπεφέροντο πάντ' ἦσαν ἀναλωκότες, μηδενὶ  δὲ   περιτυγχάνοντες δυσέλπιδες ἦσαν περὶ τῶν
[3, 1]   τῆς γῆς, καὶ τὸ εὑρισκόμενον  δὲ   πικρὸν ἀλλ' οὐ πότιμον ἦν,
[3, 6]   μὲν τὸ σχῆμα εἰργασμένοι, εἰς  δὲ   πλάτος διεστῶτες πήχεώς τε καὶ
[3, 6]   μῆκος μὲν δύο πηχῶν, τὸ  δὲ   πλάτος ἑνὸς πήχεως καὶ σπιθαμῶν
[3, 5]   μνησθήσομαι κατὰ καιρὸν οἰκεῖον. τοὺς  δὲ   πλείονας τῶν νόμων εἰς ἑτέραν
[3, 6]   δὲ Ἰσαμάχου Δανίδος φυλῆς. τὸ  δὲ   πλῆθος οὕτως ὑπὸ προθυμίας τοῖς
[3, 13]   τῆς τοῦ θεοῦ βοηθείας. τὸ  δὲ   πλῆθος πρὸς τοῦτο μᾶλλον ἐκινήθη
[3, 12]   ἀναγκάζει τὸν πριάμενον ἀποδοῦναι, εἰ  δὲ   πλῆρες γένοιτο τὸ ἔτος, βεβαιοῖ
[3, 9]   πεπληρωμένον καὶ πυρὸς φλεγομένου. τοὺς  δὲ   πόδας τῶν ἱερείων καὶ τὰ
[3, 15]   τὴν ἀπ' αὐτῆς εὐδαιμονίαν, ἀνεστίους  δὲ   ποιήσειν καὶ ἀπόλιδας ἐπὶ τῆς
[3, 2]   ἀπορίᾳ μὲν ὂν ἁπάντων, μέλλον  δὲ   πολεμεῖν πρὸς ἀνθρώπους τοῖς πᾶσι
[3, 2]   δὲ Ἑβραίων μὲν οὐδείς, τῶν  δὲ   πολεμίων ὅσους οὐδ' ἀριθμῷ γνῶναι
[3, 6]   βεβαμμένας τὰς δὲ φοίνικι: αἱ  δὲ   πορφύρας ἄνθος, ἕτεραι δὲ λευκὴν
[3, 1]   αἷμα ἦν καὶ ἄποτος αὐτοῖς  δὲ   πότιμος καὶ γλυκύς, πῶς τε
[3, 9]   γεγεννηκότος ἐπὶ ταὐτό, οὐδ' ἄλλως  δὲ   πρὶν ὀγδόην ἡμέραν γεννηθέντι διελθεῖν.
[3, 5]   ἡμέρας εὐωχούμενοι διῆγον, τῇ τρίτῃ  δὲ   πρὶν τὸν ἥλιον ἀνασχεῖν νεφέλη
[3, 1]   ἀτυχῇ γένους ὄντος. θεὸς  δὲ   προνοήσειν τε ἐπαγγέλλεται καὶ παρέξειν
[3, 6]   προστιθέασι ταῖς κλίναις ἐμφερεῖς, τὸ  δὲ   πρὸς αὐτὴν ἀνατεῖνον τετράγωνοι τῇ
[3, 1]   ἐκλελοίπασι τὴν Αἴγυπτον, καταφρονοῦντας, οὕτως  δὲ   πρὸς αὐτὸν τὸν ὑπηρέτην αὐτοῦ
[3, 4]   ποιεῖσθαι καὶ ἐπ' ἄλλων, σὺ  δὲ   πρὸς μόνῃ τῇ τοῦ θεοῦ
[3, 1]   ποταμὸν αὐτοῖς ῥυήσεσθαι λέγων. τῶν  δὲ   πρὸς τὴν ἀκοὴν καταπλαγέντων, εἰ
[3, 5]   ταύτην τὴν ψῆφον ἔφερον, τῶν  δὲ   πρὸς τὸ θεῖον ἀνακεχωρηκέναι. τοὺς
[3, 11]   βρωτὰ ἡμῖν ἐκέλευσεν εἶναι, τῶν  δὲ   προσέταξεν ἀπέχεσθαι. αἵματος μέντοι παντὸς
[3, 7]   στολὴν τοιαύτην εἶναι συμβέβηκεν. ὅταν  δὲ   προσίῃ ταῖς ἱερουργίαις ἱερεὺς
[3, 4]   τῷ πλήθει. κἀν τοῖς βιβλίοις  δὲ   Ῥαγουῆλον ἔγραψεν ὡς εὑρηκότα τὴν
[3, 7]   πολλάκις αὐξανομένη τὸ ὕψος, τὴν  δὲ   ῥίζαν ἐμφερὴς βουνιάδι, ταύτῃ γὰρ
[3, 10]   τῇ πρὸ τοῦ σαββάτου, τῷ  δὲ   σαββάτῳ πρωὶ κομισθέντες ἐπὶ τῆς
[3, 12]   τὴν σκηνὴν πάντες ἦσαν. τρίτον  δὲ   σημήναντος τὸ κατὰ λίβα τετραμμένον
[3, 8]   τὸ ἥμισυ καθ' ἕκαστον,  δὲ   σίκλος νόμισμα Ἑβραίων ὢν Ἀττικὰς
[3, 6]   τὸν τρόπον ἦν διακεκοσμημένος. (Τὴν  δὲ   σκηνὴν ἵστησιν αὐτοῦ κατὰ μέσον
[3, 12]   δὲ συνῆγε τὸ πλῆθος. τῆς  δὲ   σκηνῆς μετακινουμένης ταῦτα ἐγίνετο: ἀποσημήναντος
[3, 1]   οὐ πότιμον ἦν, καὶ τοῦτο  δὲ   σπάνιον. ἀφικνοῦνται δὲ τοῦτον ὁδεύοντες
[3, 7]   ἔχει τοῖς ὁρῶσι καλῶς, ὅταν  δὲ   σπουδάζειν περὶ τὰς θυσίας δέῃ
[3, 1]   οὐδὲν ἀπήντα, κἂν εἴ τι  δὲ   στάζον ἔλαβον εἰς χεῖρας, ἄχρηστον
[3, 9]   ἀρνὸς ἐπιφέρουσι τῷ βωμῷ. τὸ  δὲ   στῆθος καὶ τὴν κνήμην τὴν
[3, 7]   ἔνατος ὢν τοῖς πᾶσι, τετάρτου  δὲ   στίχου χρυσόλιθος μὲν πρόκειται, μετὰ
[3, 5]   λυπεῖσθαι καὶ κατηφεῖν ἠδύναντο. τὸ  δὲ   στρατόπεδον οὐκ ἐθάρρουν μετάγειν Μωυσέος
[3, 5]   ἄλλοις τῆς γραφῆς δηλώσομεν. ~(Μωυσῆς  δὲ   συγκαλέσας τὴν πληθὺν αὐτὸς μὲν
[3, 8]   ἐτῶν ἄχρι πεντήκοντα γεγονότες. τὸ  δὲ   συγκομισθὲν εἰς τὰς περὶ τὴν
[3, 1]   καταφέρεται εἰς τοὺς Ἑβραίους: οἱ  δὲ   συλλαμβάνοντες ὡς τροφὴν αὐτοῖς τοῦ
[3, 3]   ἕκαστοι τῆς εὐωχίας μετελάμβανον, Ἀαρὼν  δὲ   σὺν τοῖς παροῦσι Ῥαγουῆλον προσλαβόμενος
[3, 12]   ἱκνούμενον ἐξέχεται τῆς κτήσεως, ἴσων  δὲ   συναριθμουμένων τῶν τε καρπῶν καὶ
[3, 9]   δὲ ἁμαρτὼν μὲν αὑτῷ  δὲ   συνειδὼς καὶ μηδένα ἔχων τὸν
[3, 7]   τοῖς πᾶσιν ἱερεῦσιν, ὑπ' αὐτὸν  δὲ   συνερραμμένος ἕτερος ἐξ ὑακίνθου πεποικιλμένος
[3, 12]   σκεψομένας περὶ τῶν οἰκείων, ἀμφοτέραις  δὲ   συνῆγε τὸ πλῆθος. τῆς δὲ
[3, 6]   μεταβαλλόμενον γλῶτταν σημαίνει τάλαντον. πεποίηται  δὲ   σφαιρία καὶ κρίνα σὺν ῥοίσκοις
[3, 5]   πρὸς τὸ θεῖον ἀνακεχωρηκέναι. τοὺς  δὲ   σώφρονας καὶ μηδέτερον τῶν λεγομένων
[3, 6]   τριῶν σπιθαμῶν εἰς ἑκάτερον: χρυσῷ  δὲ   τά τ' ἐντὸς καὶ τὰ
[3, 4]   ἀπαλλάξειας τῆς νῦν ἀπορίας. ὑποθήκαις  δὲ   ταῖς ἐμαῖς περὶ τῶν ἀνθρωπίνων
[3, 9]   θύματα ταῦρον ἔριφον ἄρσενας. (Νόμος  δὲ   ταῖς ἰδιωτικαῖς καὶ ταῖς δημοσίαις
[3, 6]   ἐν ταῖς ἐπισήμοις ἡμέραις. κατὰ  δὲ   τὰς λοιπὰς καὶ μάλισθ' ὅταν
[3, 10]   δορᾷ μηδὲν ὅλως καθάραντες. συγκατακαίεται  δὲ   ταῦρος οὐχ ὑπὸ τοῦ δήμου
[3, 14]   σύμμαχος, διὰ τιμῆς ἔχωμεν. (Μωυσέος  δὲ   ταῦτ' εἰπόντος τὸ πλῆθος αὐτὸν
[3, 9]   αὐτὰ μὲν ζῷα θύουσιν, ὁλόκληρα  δὲ   ταῦτα καὶ τῶν ἐπετείων πρεσβύτερα,
[3, 9]   ἄρρενα μέντοι θήλεσι συνδυαζόμενα. θύσαντες  δὲ   ταῦτα φοινίσσουσι μὲν αἵματι τὸν
[3, 12]   ἐπιδημοῦντος ἐδόκει τοῦ θεοῦ, τρεπομένης  δὲ   ταύτης μετανίστασθαι. (Εὗρε δὲ καὶ
[3, 15]   εἰσιν εἷς καὶ τριακόσιοι Ἀττικοὶ  δὲ   τεσσαράκοντα εἷς, οὐδεὶς ἐτόλμησε τῶν
[3, 5]   αὐτοὺς ἐκεῖ παραμένειν προειρηκότος. (Ἤδη  δὲ   τεσσαράκοντα ἡμερῶν διεληλυθυιῶν καὶ τοσούτων
[3, 6]   τρεῖς πλευραὶ τοῦ περιβόλου: τῆς  δὲ   τετάρτης πλευρᾶς, πεντήκοντα γὰρ οὖσα
[3, 5]   φαύλῳ τὸν θεὸν ὀμνύναι:  δὲ   τέταρτος παρατηρεῖν τὰς ἑβδομάδας ἀναπαυομένους
[3, 10]   τοῦ τῆς περσέας προσόντος. εἶναι  δὲ   τῇ πρώτῃ τῶν ἡμερῶν τὴν
[3, 1]   καὶ τὴν ἡδονὴν ἐμφερές, ὅμοιον  δὲ   τῇ τῶν ἀρωμάτων βδέλλῃ, τὸ
[3, 6]   Ἑβραῖοι μὲν καλοῦσι κίγχαρες, εἰς  δὲ   τὴν Ἑλληνικὴν μεταβαλλόμενον γλῶτταν σημαίνει
[3, 7]   αὐτοῦ νήμασιν ὑακινθίνοις ἐπενόησαν. πορποῦσι  δὲ   τὴν ἐπωμίδα σαρδόνυχες δύο κατὰ
[3, 1]   ὀργῆς τὸν Μωυσῆν ἐποιοῦντο.  δὲ   τὴν ὁρμὴν τοῦ πλήθους πρὸς
[3, 8]   τῷ προνοούμενος αὐτῶν βλέπεσθαι. ἔτι  δὲ   τὴν πολιτείαν καὶ νόμους αὐτῶν
[3, 8]   τὸ Σιναῖον ἀνόδων ἀπείχετο, εἰς  δὲ   τὴν σκηνὴν εἰσιὼν ἐχρηματίζετο περὶ
[3, 12]   παῖδας, ὡς καὶ προεῖπον. (Πηγνύντες  δὲ   τὴν σκηνὴν μέσην ἀπελάμβανον τριῶν
[3, 8]   μὲν οὐρανὸς καθαρὸς ἦν, ὑπὲρ  δὲ   τὴν σκηνὴν μόνην ἤχλυσεν οὔτε
[3, 6]   ἐφεστῶτες τὸν ἀριθμὸν πέντε. κατεπετάννυσαν  δὲ   τὴν σκηνὴν ὕφεσι βύσσου καὶ
[3, 2]   γενομένην ἔξοδον οὕτως ἐπολέμησαν, ἐπεὶ  δὲ   τὴν τῶν ἐπινικίων ἑορτὴν ἤγαγον,
[3, 8]   αἱ δύο διακοσίους εἷλκον, εἰς  δὲ   τὴν φιάλην ἑβδομήκοντα μόνοι δεδαπάνηντο,
[3, 15]   ἐκ τοῦ συμφορᾷ περιπεσεῖν. (Θαυμαστὸς  δὲ   τῆς ἀρετῆς ἀνὴρ καὶ
[3, 12]   Λευῖται καὶ πάντων ἀτελεῖς. γενομένης  δὲ   τῆς ἐξετάσεως εὑρέθησαν μυριάδες ἑξήκοντα
[3, 8]   ὄχλου γένηται τοῖς ἐντυγχάνουσι. δὶς  δὲ   τῆς ἡμέρας πρίν τε ἀνασχεῖν
[3, 7]   ἑκατέραν κατακλεῖδα: μασσαβάνης καλεῖται. (Ὑπὲρ  δὲ   τῆς κεφαλῆς φορεῖ πῖλον ἄκωνον
[3, 2]   ἐμποδιζούσης τὴν προθυμίαν αὐτῶν.  δὲ   τῆς πληθύος ἀποκρίνας πᾶν τὸ
[3, 11]   τῶν βοῶν ἀπέχεσθαι προεῖπεν. (Ἀπήλασε  δὲ   τῆς πόλεως καὶ τοὺς λέπρᾳ
[3, 1]   ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας ~(Παραδόξου  δὲ   τῆς σωτηρίας τοῖς Ἑβραίοις οὕτως
[3, 6]   ἐν ἑτέροις ἐροῦμεν. (Κατὰ πρόσωπον  δὲ   τῆς τραπέζης τῷ πρὸς μεσημβρίαν
[3, 2]   τε παρὰ τοῖς Ἑβραίοις. βραχὺ  δέ   τι περὶ τὸ ὕδωρ ἔταξε
[3, 15]   ἄνθρωπόν ἐστι δυνάμεως αὐτοῦ, ἤδη  δέ   τινες καὶ τῶν ὑπὲρ Εὐφράτην
[3, 8]   προφητῶν κακουργίαις κατέλιπεν ἀφορμήν, εἰ  δέ   τινες τοιοῦτοι γένοιντο παρεγχειρεῖν τῷ
[3, 13]   ἄνδρα καὶ δεινὰ λεγόντων, εἷς  δέ   τις αὐτοῖς παρῄνει, μήτε Μωυσέος
[3, 11]   καὶ νεκροῦ μηδὲν διαφέροντας: ἂν  δέ   τις ἐξικετεύσας τὸν θεὸν ἀπολυθῇ
[3, 4]   καὶ κατὰ δέκα συναριθμουμένους, ἔστω  δέ   τις ἐπὶ τούτοις εἷς τὴν
[3, 7]   ῥιζῶν ἐμπείρως ἔχοντες προσαγορεύουσιν. εἰ  δέ   τις θεασάμενος τὴν βοτάνην
[3, 9]   τὸν βωμὸν τὸν οἶνον. εἰ  δέ   τις θυσίαν οὐκ ἐπιτελῶν ἐπήνεγκε
[3, 8]   καὶ πεντακόσιοι καὶ πεντήκοντα. ἔφερον  δὲ   τὸ ἀργύριον τῶν ἐλευθέρων οἱ
[3, 2]   εἰς μάχην αὐτοῖς καθισταμένους, ὑπολαμβάνειν  δὲ   τὸ μὲν αὐτῶν εἶναι στράτευμα
[3, 10]   ἐστιν ἀσσάρων τοῦ ἀλεύρου, τούτου  δὲ   τὸ μὲν ἥμισυ τὸ πρωί,
[3, 7]   ἀλλήλους κατάδεσιν τοῖς κρίκοις. πρὸς  δὲ   τὸ μὴ χαλαρὸν εἶναι τὸ
[3, 6]   μὲν εὖρος πεντήκοντα πηχῶν ἑκατὸν  δὲ   τὸ μῆκος. κάμακας δὲ ἔστησε
[3, 8]   ἡμῖν διελθεῖν τῶν πραγμάτων. ~(Ὡς  δὲ   τὸ προειρημένον πέρας εἶχε, τῶν
[3, 11]   μηδὲν ἠδικηκέναι τὸν ἄνδρα, παραβᾶσαν  δὲ   τὸ σῶφρον τοῦ δεξιοῦ σκέλους
[3, 6]   τοῦ ἁγίου τὸ ἅγιον. ὡραῖον  δὲ   τὸ φάρσος ἄνθεσι παντοίοις, ὅσα
[3, 12]   τρόπον ἐξ ἀργύρου ποιησάμενος, ἔστι  δὲ   τοιαύτη: μῆκος μὲν ἔχει πηχυαῖον
[3, 10]   ἀντ' ἐκείνων ἄλλοι κομίζονται, οἱ  δὲ   τοῖς ἱερεῦσι πρὸς τροφὴν δίδονται,
[3, 9]   μὲν ὁλοκαυτεῖται τῷ θεῷ, τὸ  δὲ   τοῖς ἱερεῦσιν εἰς βρῶσιν διδόασιν.
[3, 1]   καὶ οὐκ ἐν ἄλλῳ: συγγινώσκειν  δὲ   τοῖς νῦν ὑπὸ τῆς ἀνάγκης
[3, 1]   τὸ βρῶμα καὶ παράδοξον. ἀμύνει  δὲ   τοῖς ταύτην νεμομένοις τὴν ἐκ
[3, 6]   εὐαρμοστίαν λυμαινόμενον. καὶ καθ' ἑκάτερον  δὲ   τοῖχον τῶν ἐπιμηκεστέρων κρίκοι προσῆσαν
[3, 11]   τελεσφορεῖται κατὰ τὴν γαστέρα: ψευσαμένη  δὲ   τὸν ἄνδρα ἐπὶ τοῖς γάμοις
[3, 6]   τριάκοντα πήχεις ὑπ' αὐτῶν: κατὰ  δὲ   τὸν ὄπισθεν τοῖχον, ἐννέα γὰρ
[3, 6]   στρόφιγγι κοχλίου τρόπον δεδημιουργημένῳ. κατὰ  δὲ   τὸν ὄπισθεν τοῖχον μία φάλαγξ
[3, 5]   Μωυσέος παρὰ τοῦ θεοῦ. ἑορτάζοντες  δὲ   τὸν στρατηγὸν περιέμενον ἁγνεύοντες τήν
[3, 4]   κἂν ἄλλους Ἑβραίων εὑρεθῆναι, φροντίσαι  δὲ   τοσούτων μυριάδων σωτηρίας οὐκ ἄλλον
[3, 12]   καὶ ταῖς λοιπαῖς ἡμέραις. θύει  δὲ   τότε πρῶτον μετὰ τὴν ἀναχώρησιν
[3, 10]   καὶ ἔριφον ὑπὲρ ἁμαρτάδων. (Δεκάτῃ  δὲ   τοῦ αὐτοῦ μηνὸς κατὰ σελήνην
[3, 8]   ἐνιαυτὸς αὐτοῖς πρῶτος ἐτελειοῦτο. ἀρχομένου  δὲ   τοῦ δευτέρου ἔτους μηνὶ Ξανθικῷ
[3, 10]   ἱερέων μέρος ἴδιον λαβόντων. ~(Ἐκ  δὲ   τοῦ δημοσίου ἀναλώματος νόμος ἐστὶν
[3, 1]   παρέξειν ἀφορμὴν ἣν ποθοῦσι. Μωυσῆς  δὲ   τοῦ θεοῦ ταῦτ' ἀκούσας καταβαίνει
[3, 4]   χρῆσθαι τοῦ στρατηγοῦ θέλουσι, παυσάμενον  δὲ   τοῦ θορύβου παραλαβὼν καὶ συμμονωθεὶς
[3, 11]   νῦν περὶ αὐτῶν προειρῆσθαι. ~(Μωυσῆς  δὲ   τοῦ Λευὶ τὴν φυλὴν τῆς
[3, 6]   βάσεων: χαλκαῖ γὰρ ἦσαν. ἑκατέρωθεν  δὲ   τοῦ πυλῶνος τρεῖς κάμακες ἦσαν
[3, 8]   καὶ βουλομένοις καὶ πεπιστευκόσι. (Μωυσῆς  δὲ   τοὺς τέκτονας οἵαις εἰκὸς ἦν
[3, 12]   μηδὲν ἐξ αὐτῶν φυλάττοντας: ποιεῖν  δὲ   τοῦτο καὶ μεθ' ἑβδόμην ἐτῶν
[3, 7]   διηνθισμένον: ἐσσὴν μὲν καλεῖται, σημαίνει  δὲ   τοῦτο κατὰ τὴν Ἑλλήνων γλῶτταν
[3, 10]   ἣν Ἑβραῖοι ἀσαρθὰ καλοῦσι, σημαίνει  δὲ   τοῦτο πεντηκοστήν, καθ' ἣν προσάγουσι
[3, 7]   βυσσίνης, χεθομένη μὲν καλεῖται, λίνεον  δὲ   τοῦτο σημαίνει: χέθον γὰρ τὸ
[3, 7]   περιτίθεται τὸν μαναχάσην λεγόμενον: βούλεται  δὲ   τοῦτο συνακτῆρα μὲν δηλοῦν, διάζωμα
[3, 7]   τὸ λίνον ἡμεῖς καλοῦμεν. ἔστι  δὲ   τοῦτο τὸ ἔνδυμα ποδήρης χιτὼν
[3, 1]   μετ' ὀλίγον ὀρτύγων πλῆθος, τρέφει  δὲ   τοῦτο τὸ ὄρνεον ὡς οὐδὲν
[3, 7]   χεῖρες διείργονται σχιστός ἐστιν. (Ἐπὶ  δὲ   τούτοις τρίτον ἐνδύεται τὸν λεγόμενον
[3, 7]   ταῖς περονίσιν ἐπιτήδειον εἶναι. ἐγγέγραπται  δὲ   τούτοις τῶν Ἰακώβου παίδων τὰ
[3, 1]   καὶ τοῦτο δὲ σπάνιον. ἀφικνοῦνται  δὲ   τοῦτον ὁδεύοντες τὸν τρόπον περὶ
[3, 6]   ἀνεῖτο τοῖς ἱερεῦσιν ὑποδυομένοις. ὑπὲρ  δὲ   τούτου λίνεον ἦν ἰσομέγεθες φάρσος
[3, 5]   παρὰ τοῦ θεοῦ κομίζειν.  δὲ   τούτους τε τίθεται καὶ περὶ
[3, 6]   ἔμελλε, πλὴν ζῴων μορφῆς. ἕτερον  δὲ   τούτῳ καὶ τῷ μεγέθει καὶ
[3, 7]   λαγόνος περὶ αὐτὴν ἀποσφίγγεται. (Ἐπὶ  δὲ   τούτῳ λίνεον ἔνδυμα διπλῆς φορεῖ
[3, 11]   λέγουσιν ὑπὸ βασκανίας προαγόμενοι, Μωυσῆς  δὲ   τούτων καθαρὸς ὢν ἐν καθαροῖς
[3, 9]   δὲ ὁλοκαυτεῖται τὰ πάντα. σφαγέντων  δὲ   τούτων τὸν κύκλον τῷ αἵματι
[3, 7]   ταῦτα πᾶσίν ἐστιν ἐπιβατά. τὴν  δὲ   τρίτην μοῖραν μόνῳ περιέγραψε τῷ
[3, 7]   καὶ ἴασπιν καὶ σάπφειρον, τῆς  δὲ   τρίτης λίγυρος μὲν ἄρχει εἶτα
[3, 7]   μὲν ἄρχει εἶτα ἀμέθυσος ἀχάτης  δὲ   τρίτος ἔνατος ὢν τοῖς πᾶσι,
[3, 9]   μέτρον κριῷ δὲ δυοῖν ταύρῳ  δὲ   τριῶν. τοῦτο καθαγνίζουσιν ἐπὶ τῷ
[3, 1]   οὐρανοῦ καταπεμφθεῖσιν αὐτοῖς διετέλουν, τῇ  δὲ   τροφῇ ταύτῃ τεσσαράκοντα ἔτη ἐχρήσαντο
[3, 8]   δυναμένην καὶ πλήρη θυμιαμάτων: τὸ  δὲ   τρύβλιον καὶ φιάλη, ἀργυρᾶ
[3, 7]   πρὸς τὸ μὴ περιρρεῖν, ζώνη  δὲ   τῷ ἐσσήνῃ προσέρραπτο βάμμασιν οἷς
[3, 7]   αὐτῆς ἀπρεπὲς καλύπτουσα καὶ ὅλη  δὲ   τῷ κρανίῳ γιγνομένη ἐπίπεδον: ἥρμοσται
[3, 6]   ἐν τῷ ἀδύτῳ κατατίθησιν. (Ἐν  δὲ   τῷ ναῷ τράπεζαν ἱδρύεται Δελφικαῖς
[3, 1]   ὕδωρ πολὺ καὶ διαυγέστατον. οἱ  δὲ   τῷ παραδόξῳ τοῦ γεγονότος κατεπλάγησαν,
[3, 1]   ἦσαν περὶ τῶν ὅλων. πρὸς  δὲ   τῷ παρόντι κακῷ τὴν διάνοιαν
[3, 6]   γῆς ὅσον πῆχυν ἀνέχοντα. ἴσαι  δὲ   τῷ πλάτει καὶ ἄλλαι σινδόνες
[3, 9]   μὲν κομίζουσι τοῖς ἰδιώταις, διαλλάσσουσι  δὲ   τῷ προσάγειν θύματα ταῦρον ἔριφον
[3, 6]   ἑπτὰ κοτύλας Ἀττικὰς ἔχει. ὑπὲρ  δὲ   τῶν ἄρτων ἐτίθεντο φιάλαι δύο
[3, 8]   χίμαρον ἐπὶ παραιτήσει ἁμαρτημάτων. προσῆγε  δὲ   τῶν ἀρχόντων ἕκαστος καὶ ἑτέρας
[3, 12]   ὥραν ἡδονὴν θηρωμένους παράνομον. κατὰ  δὲ   τῶν εἰς ταῦτ' ἐξυβρισάντων θάνατον
[3, 2]   οἳ καλοῦνται μὲν Ἀμαληκῖται, μαχιμώτατοι  δὲ   τῶν ἐκεῖσε ἐθνῶν ὑπῆρχον, ὧν
[3, 6]   πλευρὰν εἴκοσι τῶν ἐπιμηκεστέρων, δέκα  δὲ   τῶν ἐν πλάτει κειμένων τῆς
[3, 2]   συμμαχίᾳ ταῦτα αὐτοῖς παρεῖναι, τὸ  δὲ   τῶν ἐναντίων ὀλίγον ἄνοπλον ἀσθενές,
[3, 8]   ἐπιφέροι, τοῖς λεγομένοις ὑπήκουον. ἐπικειμένων  δὲ   τῶν ἱερῶν τῷ βωμῷ αἰφνίδιον
[3, 6]   πλάτει κειμένων τῆς κατόπιν, κρίκοι  δὲ   τῶν καμάκων ἑκάστῃ προσῆσαν: Κιονόκρανα
[3, 6]   ἴσης τοῖς μείζοσιν ἠσκημένους. ἕκαστος  δὲ   τῶν κιόνων κρίκον εἶχε χρύσεον
[3, 6]   ἐπὶ τῆς γῆς ἐρηρεισμέναι. ἐξήπτετο  δὲ   τῶν κρίκων καλώδια τὴν ἀρχὴν
[3, 4]   ἥττοσι ταλαιπωρίας ἑτέροις ἐκστῆναι, περὶ  δὲ   τῶν μειζόνων καὶ τῆς σωτηρίας
[3, 6]   μέρος τοῦ σώματος, καθ' ἕκαστον  δὲ   τῶν ποδῶν καὶ ταύτῃ ἐλήλατο
[3, 5]   περὶ αὐτῶν ποιησόμενος ἀφήγησιν. (Οὕτω  δὲ   τῶν πραγμάτων αὐτοῖς ἐχόντων
[3, 8]   Νάβαδος Ἀβιοῦς Ἐλεάζαρος Ἰθάμαρος. (Ὅσα  δὲ   τῶν πρὸς τὴν τῆς σκηνῆς
[3, 6]   μὴ ζῴων ἐξετυποῦτο μορφάς. ἐντὸς  δὲ   τῶν πυλῶν περιρραντήριον ἦν χάλκεον
[3, 7]   τὴν γῆν λίνεος ὤν,  δὲ   ὑάκινθος τὸν πόλον, ἀστραπαῖς μὲν
[3, 7]   ποδῶν ὥσπερ εἰς ἀναξυρίδας, ἀποτέμνεται  δὲ   ὑπὲρ ἥμισυ καὶ τελευτῆσαν ἄχρι
[3, 12]   ἐστιν ἔτη τὰ πάντα, καλεῖται  δὲ   ὑπὸ Ἑβραίων πεντηκοστὸς ἐνιαυτὸς
[3, 2]   τρόπον ἐκτάξειε τὸ στρατόπεδον. ἠργμένης  δὲ   ὑποφαίνειν τῆς ἡμέρας αὖθις τόν
[3, 6]   πλευρὰν πέντε πήχεσιν ἐκμεμετρημένος, τὸ  δὲ   ὕψος τρίπηχυς, ὁμοίως τῷ χρυσῷ
[3, 6]   ὑπ' ἀνθρώπων ἑωραμένων παραπλήσια, Μωυσῆς  δέ   φησι τῷ θρόνῳ τοῦ θεοῦ
[3, 6]   τὰς μὲν ὑακίνθῳ βεβαμμένας τὰς  δὲ   φοίνικι: αἱ δὲ πορφύρας ἄνθος,
[3, 7]   ἁμάρτοι τις εἰκάζων αὐτήν, τὰ  δὲ   φύλλα τοῖς εὐζώμων: ἐκ μέντοι
[3, 6]   τῇ γραφῇ τοῦ θεοῦ. ~(Οἱ  δὲ   χαίροντες οἷς τε ἑώρων καὶ
[3, 2]   ἀριθμῷ γνῶναι δυνατὸν ἦν. θύσας  δὲ   χαριστήρια βωμὸν ἱδρύεται νικαῖον ὀνομάσας
[3, 9]   τὴν προσηγορίαν τοιαύτην ἔλαβεν,  δὲ   χαριστήριός τέ ἐστι καὶ κατ'
[3, 9]   ὁλοκαυτώσεως τρόπος ἐστὶν οὗτος. (Τὰς  δὲ   χαριστηρίους θυσίας ἐπιτελοῦντες τὰ αὐτὰ
[3, 6]   προσῆσαν: Κιονόκρανα μὲν ἀργύρεα, βάσεις  δὲ   χρυσαῖ σαυρωτῆρσιν ἐμφερεῖς, χαλκαῖ δὲ
[3, 10]   ἓξ εἰς ἀλλήλους τετραμμένοι. δύο  δὲ   χρυσέων ὑπερκειμένων πινάκων λιβανωτοῦ γεμόντων
[3, 0]    ~Τάδε   ἔνεστιν ἐν τῇ τρίτῃ τῶν
[3, 12]   ὅπως ἐπειδὰν τὴν Χαναναίαν λάβωσι  τάδε   ποιῶσι: δι' ἑβδόμου ἔτους ἄνεσιν
[3, 1]   περιμένειν, λογιζομένους μὲν τὴν ἐπικουρίαν  μηδὲ   βραδεῖαν γίνεσθαι, εἰ μὴ παραυτίκα
[3, 15]   αὐτοῖς συντυχόντων. καὶ οἱ μὲν  μηδὲ   θύσαντες, οἱ δὲ ἡμιέργους τὰς
[3, 12]   μεμιασμένῃ τοῖς κατὰ φύσιν πλησιάζειν  μηδὲ   κτήνεσιν εἰς συνουσίαν φοιτᾶν μηδὲ
[3, 1]   δύναμις αὐτῷ: μὴ ἀπογινώσκειν δὲ  μηδὲ   νῦν αὐτοῦ τὴν πρόνοιαν, ἀλλ'
[3, 12]   τοῦ πανδοκεύειν πεπορισμένας τὸν βίον  μηδὲ   τὰς τῶν προτέρων ἀνδρῶν ἐφ'
[3, 12]   μηδὲ κτήνεσιν εἰς συνουσίαν φοιτᾶν  μηδὲ   τὴν πρὸς τὰ ἄρρενα μῖξιν
[3, 9]   ἀκριβέστερον δὲ περὶ τῆς θυσίας  τῶνδε   τῶν ζῴων ἐν τοῖς περὶ
[3, 14]   ἀφαιρεθέντες. πέμψωμεν δὲ κατασκόπους, οἳ  τῆσδε   τῆς γῆς ἀρετὴν κατανοήσουσι καὶ
[3, 6]   τὸ κατὰ τοὺς κρίκους κοινωθέντας:  οὐδὲ   γάρ εἰσι διηνεκεῖς, ἀλλὰ πρὶν
[3, 12]   παρθένον καὶ ταύτην φυλάττειν: ὅθεν  οὐδὲ   νεκρῷ πρόσεισιν ἀρχιερεὺς τῶν
[3, 5]   οὐ μόνον οὐκ ἀναβατὸν ἀλλ'  οὐδὲ   ὁραθῆναι δίχα πόνου τῆς ὄψεως
[3, 4]   τρόπου τὴν ἐπίνοιαν οὐκ ἀποκρυψάμενος  οὐδὲ   σφετερισάμενος αὐτήν, ἀλλὰ ποιήσας φανερὸν
[3, 12]   αἰτίαις ἀπηλλαγμένας. τὸν ἀρχιερέα μέντοι  οὐδὲ   τεθνηκότος ἀνδρὸς ἠξίωσε γυναῖκα τοῦτο
[3, 15]   οὐ παρέξειν γῆν αὐτοῖς λαβεῖν  οὐδὲ   τὴν ἀπ' αὐτῆς εὐδαιμονίαν, ἀνεστίους
[3, 2]   δημοσίᾳ καὶ κατ' ἰδίαν ἔσχον  οὐδὲ   τῆς ἀναγκαίου τροφῆς πρότερον εὐποροῦντες.
[3, 14]   βασιλεὺς οὐ πόλις ἡμᾶς, ἀλλ'  οὐδὲ   τὸ πᾶν ἀθροισθέντων ἔθνος. παρασκευαζώμεθα
[3, 10]   ἑορτῶν, καθ' ἣν οὐχ ὁλοκαυτοῦσιν  οὐδὲ   τῶν πόνων τῶν ἐπὶ τοῖς
[3, 15]   νομίζεσθαι. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ  τοῦδε   τοῦ πολέμου μικρὸν ἔμπροσθεν Κλαυδίου
[3, 6]   τοῦ ναοῦ τό τ' ἐφύπερθεν  ἐσκίαζε   καὶ τῶν τοίχων τοὺς κατὰ
[3, 2]   ἐδίδου καὶ τὸν στρατηγὸν Ἰησοῦν  ἐνεκωμίαζε   μαρτυρούμενον ἐφ' οἷς ἔπραξεν ὑπὸ
[3, 3]   πρὸς τὸν Μωυσῆν εὐχαριστίᾳ διεξῄει,  ἐθαύμαζε   δὲ καὶ τὸν Μωυσῆν τῆς
[3, 15]   τοῖς λόγοις αὐτοῦ τὸ πλῆθος  παρεσκεύαζε,   καὶ πολλάκις παρακούσαντες ἀσύμφορον ἑαυτοῖς
[3, 6]   καὶ περὶ τὰ ἄλλα ὅσων  ἔχρῃζε   τὸ ἔργον κόσμου τε καὶ
[3, 8]   περὶ τὴν σκηνὴν χρείας ἀναλοῦτο.  (Ἥγνιζε   δὲ καὶ τὴν σκηνὴν καὶ
[3, 11]   λαὸν κοινωνίας ὑπεξελόμενος ἱερὰν ἐσομένην  ἥγνιζε   πηγαίοις ὕδασι καὶ ἀενάοις καὶ
[3, 12]   τὸ Σιναῖον καθιδρύκει τὴν στρατιάν,  ἐξέμαθε   παρὰ τοῦ θεοῦ καὶ τοῖς
[3, 1]   ἔπειτα μεθεὶς εἰς τὸ φρέαρ  ἔπειθε   τοὺς Ἑβραίους τὸν θεὸν ἐπήκοον
[3, 8]   πᾶς χρόνος εἰς τὸ ἔργον  διῆλθε   μηνῶν ἑπτὰ καὶ μετὰ τοῦτο
[3, 5]   κατὰ φύσιν τικτομένων καὶ πολεμίοις  ἔσεσθε   φοβεροί: τῷ θεῷ γὰρ εἰς
[3, 5]   τὴν δ' ἀρετὴν αὐτῶν κατανοήσαντες  ἐπιγνώσεσθε   καὶ τὸ μέγεθος τοῦ νενοηκότος
[3, 14]   δόντος ἔχετε, τὴν δὲ ἤδη  λήψεσθε.   Χαναναίων γὰρ ἐπὶ τοῖς ὅροις
[3, 2]   ἀναδιδάσκων τὸν Ἰησοῦν ὃν τρόπον  ἐκτάξειε   τὸ στρατόπεδον. ἠργμένης δὲ ὑποφαίνειν
[3, 7]   τοῦ ἀρχιερέως κόσμος ἐστί.  (Θαυμάσειε   δ' ἄν τις τῶν ἀνθρώπων
[3, 8]   παρατυγχάνειν τοῖς ἱεροῖς κατέλιπεν ὁπότε  θελήσειε   καὶ μὴ παρεῖναι, καὶ τοῦτ'
[3, 7]   εἰ γάρ τις τῆς σκηνῆς  κατανοήσειε   τὴν πῆξιν καὶ τοῦ ἱερέως
[3, 13]   τινος ἐρομένου, πόθεν ἂν τοσαύταις  εὐπορήσειε   μυριάσι τῶν προειρημένων, θεός,
[3, 1]   εὐπορίαν θεὸς καὶ τούτων  καταστήσειε,   τά τε ἄλλα ὅσα πρὸς
[3, 7]   κλῆσιν ἐπιστάμενος οὐκ ἰδὼν δ'  ἀναγνωρίσειε,   τοῖς οὕτω δὴ ἔχουσι σημανῶ
[3, 1]   πράττειν κατ' ἐντολὴν τοῦ θεοῦ  κελεύσειε.   κατηρίθμει τε πάντα, πῶς τε
[3, 9]   δέ τις θυσίαν οὐκ ἐπιτελῶν  ἐπήνεγκε   κατ' εὐχὴν σεμίδαλιν, ταύτης ἀπαρχὴν
[3, 9]   μοι περὶ τῶν θυσιῶν ἐνεστάναι  συμβέβηκε.   δύο μὲν γάρ εἰσιν ἱερουργίαι,
[3, 7]   τάξιν ἣν ἕκαστον αὐτῶν γενέσθαι  συμβέβηκε.   τῶν οὖν κρίκων ἀσθενῶν ὄντων
[3, 15]   τοῦ θεοῦ δοκοῦσα τὸν ἄνδρα  πεποίηκε   τῆς αὐτοῦ φύσεως κρείττονα νομίζεσθαι.
[3, 7]   γὰρ βύσσος τὴν γῆν ἀποσημαίνειν  ἔοικε   διὰ τὸ ἐξ αὐτῆς ἀνεῖσθαι
[3, 8]   καὶ πᾶσαν τὴν σκηνὴν χρίων  κεκάθαρκε,   τά τε θυμιώμενα, πολλὰ δ'
[3, 6]   τε δεῖ σκεύη χωρεῖν αὐτὴν  ἀνεδίδασκε   πρὸς τὰς θυσίας ὑπηρετήσοντα. ἐφιλοτιμοῦντο
[3, 15]   αὐτοῖς παρασχεῖν. δ' οὐκ  ἔφασκε   τὸν θεὸν τοιαύτην πεῖραν προσήσεσθαι,
[3, 11]   τέκωσιν εἰς τὸ ἱερὸν εἰσιέναι  κεκώλυκε   καὶ θυσιῶν ἅπτεσθαι μέχρι τεσσαράκοντα
[3, 12]   δούλην μήτ' αἰχμάλωτον γαμεῖν αὐτοὺς  κεκώλυκε   καὶ τὰς ἐκ καπηλείας καὶ
[3, 12]   ἱερεῦσι συγχωρῶν, μόνην δ' αὐτῷ  δέδωκε>   γαμεῖν παρθένον καὶ ταύτην φυλάττειν:
[3, 12]   ζωῆς χρόνον τῆς αὐτοῦ γινόμενα  παρέδωκε   Μωυσῆς, τῶν δὲ αὖθις καίπερ
[3, 6]   ἐπὶ ταῖς εἰσόδοις πέντε κίονας  περιέβαλλε   κατὰ γωνίαν ἑκάστου κίονος κρίκου
[3, 6]   ἅπασιν ἐνυφασμένον, ὅσα κόσμον οἴσειν  ἔμελλε,   πλὴν ζῴων μορφῆς. ἕτερον δὲ
[3, 4]   τοῖς ἀξίοις, εἰ καὶ δόξαν  ἔμελλε   φέρειν ἐπιγραφομένῳ τὰ ὑπὸ ἄλλων
[3, 5]   καθάπερ καὶ πρότερον εὐμενὴς προσεδέξατό  με   καὶ βίον τε ὑμῖν εὐδαίμονα
[3, 5]   ἐπὶ συμφέροντι τῷ ὑμετέρῳ πρὸς  ἐμὲ   μὴ φθονήσαντος εἰπεῖν: οὐ γὰρ
[3, 8]   ἔτεσι διακοσίοις πρότερον ταύτην  ἐμὲ   συνθεῖναι τὴν γραφὴν τοῦ θεοῦ
[3, 5]   μὴ καταφρονήσητε τῶν λεγομένων εἰς  ἐμὲ   τὸν λέγοντα ἀφορῶντες μηδ' ὅτι
[3, 6]   εἴη γεγενημέναι. πολλὴ δ' ἔκπληξις  ἐλάμβανε   τοὺς πόρρωθεν θεωμένους: τὴν γὰρ
[3, 2]   ταλαιπωρουμένοις, τόν τε στρατὸν εὐωχίαις  ἀνελάμβανε.   καὶ ταύτην μὲν τὴν μάχην
[3, 13]   εἰς αὐτὸν θρασύτητος καὶ λοιδορίας:  ἀπέθανε   γὰρ οὐκ ὀλίγον πλῆθος αὐτῶν,
[3, 8]   ἀλλ' εἰς τὴν σκηνὴν εἰσιὼν  ἀνεμάνθανε   παρὰ θεοῦ περί τε τῶν
[3, 7]   συνάπτουσαι, ὧν τὸ ἄκρον ἀνεστραμμένον  ἐνέβαινε   κρίκῳ προέχοντι τῆς νωτιαίας πέζης
[3, 2]   τοσαυτάκις ἐλαττοῦσθαι τοὺς οἰκείους αὐτοῦ  συνέβαινε,   κελεύει τόν τε ἀδελφὸν Ἀαρῶνα
[3, 8]   περισσὸν πᾶσιν εἰς γνῶσιν ἀφιγμένων,  συνέβαινε   λάμπειν, ὁπότε ταῖς ἱερουργίαις
[3, 14]   καὶ στᾶσα ὑπὲρ τὴν σκηνὴν  ἐσήμαινε   τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ θεοῦ. ~(Μωυσῆς
[3, 5]   πραχθείη τρόπον ἐν τοῖς αὖθις  ἀπεσήμαινε   χρόνοις, ὧν μνησθήσομαι κατὰ καιρὸν
[3, 6]   τῶν βαμμάτων ὕφος: ὅθεν δὴ  παρέμεινε   τὸ ἔθος καὶ τὸν ναὸν
[3, 8]   θεὸς Ἀαρῶνα τῆς τιμῆς ἄξιον  ἔκρινε   καὶ τοῦτον ᾕρηται ἱερέα, τὸν
[3, 15]   ἀνὴρ ὢν τοσαύτας μυριάδας ὀργιζομένας  ἐπράυνε   καὶ μετήγαγε πρὸς τὸ ἥμερον:
[3, 2]   κειμένης. (Καὶ Μωυσῆς μὲν τοιούτοις  παρεθάρσυνε   τὸ πλῆθος λόγοις συγκαλῶν τούς
[3, 7]   τῆς ἐφαπτίδος ἐν τρόπῳ γῆς  ἔταξε:   καὶ γὰρ αὕτη τὸν μεσαίτατον
[3, 2]   δέ τι περὶ τὸ ὕδωρ  ἔταξε   τῶν ὁπλιτῶν ἐπὶ φυλακῇ παίδων
[3, 8]   Μωυσεῖ τὴν ἱερωσύνην Ἀαρῶνι τἀδελφῷ  προσέταξε   δοῦναι ὡς ἁπάντων δι' ἀρετὴν
[3, 8]   ἑορτὴν τῷ λαῷ καὶ θύειν  προσέταξε   κατὰ δύναμιν. οἱ δ' ἀλλήλοις
[3, 8]   περὶ αὐτὴν σκεύη μοι δεδήλωται.  (Ἐπέδειξε   δὲ θεὸς αὑτὸν ἡσθέντα
[3, 2]   τῆς ἀναγκαίου τροφῆς πρότερον εὐποροῦντες.  ὑπῆρξε   δ' αὐτοῖς οὐκ εἰς τὸ
[3, 15]   οὐ παρ' ὃν ἔζη χρόνον  ὑπῆρξε   μόνον, ἀλλὰ καὶ νῦν: ἔστι
[3, 13]   μυριάσι τῶν προειρημένων, θεός,  εἶπε,   κἀγὼ καί τοι κακῶς ἀκούοντες
[3, 5]   ἡμέρας τρεῖς, καθὼς ἐκεῖνος αὐτοῖς  προεῖπε,   καὶ παρακαλοῦντες τὸν θεὸν εὐμενῆ
[3, 8]   ἐπὶ τὸν βωμὸν οὐχ ὧν  προεῖπε   Μωυσῆς θυμάτων, ἀλλ' οἷς ἐχρῶντο
[3, 12]   ~(Μοιχείαν μὲν εἰς τὸ παντελὲς  ἀπεῖπε   νομίσας εὔδαιμον τὸ περὶ τοὺς
[3, 6]   οὐδὲν μεταφερομένου καὶ συμπερινοστοῦντος ναοῦ  διέφερε.   τούτων οὖν κατὰ σπουδὴν συγκομισθέντων
[3, 1]   ἀνάγκης ἀντιτάξαι τὸ ἀνδρεῖον, ἀλλὰ  διέφθειρε   τὸ κατ' ἐκείνους γενναῖον παίδων
[3, 12]   θεοῦ, τρεπομένης δὲ ταύτης μετανίστασθαι.  (Εὗρε   δὲ καὶ βυκάνης τρόπον ἐξ
[3, 4]   περὶ τοῦ πράγματος δύσκολον, ἐπὶ  σὲ   τοῦτο ἀναπέμψουσιν: ἔσται γὰρ οὕτως
[3, 11]   δὲ λεπροὺς εἰς τὸ παντελὲς  ἐξήλασε   τῆς πόλεως μηδενὶ συνδιαιτωμένους καὶ
[3, 11]   τοῦ τῶν βοῶν ἀπέχεσθαι προεῖπεν.  (Ἀπήλασε   δὲ τῆς πόλεως καὶ τοὺς
[3, 12]   νομίμων τῷ σχήματι τῆς δουλείας  ἐκόλασε   θάνατον οὐκ ἐκδεχομένους. ἀποδίδωσι δὲ
[3, 6]   συνέφερον: ἐκ γὰρ τοιαύτης ὕλης  κατεσκεύασε   τὴν σκηνήν. δ' οὐδὲν
[3, 12]   ἱερέων καὶ διπλασίονα τὴν ἁγνείαν  ἐποίησε:   τούτων τε γὰρ αὐτοὺς ὁμοίως
[3, 12]   ἐπὶ ταῖς οἰκίαις νόμιμον ἰσχύειν  ἠθέλησε   ταῖς κατὰ κώμας πεπραμέναις: περὶ
[3, 5]   ἀνθρώποις νενομισμένων γεγευμένος. χαρᾶς δ'  ἐνέπλησε   τὴν στρατιὰν ἐπιφανείς, καὶ τὴν
[3, 15]   Ἀττικοὶ δὲ τεσσαράκοντα εἷς, οὐδεὶς  ἐτόλμησε   τῶν ἱερέων κρίμνον ἓν φαγεῖν
[3, 11]   αὐταῖς ταῦτα Μωυσῆς τοῖς ὁμοφύλοις  προενόησε,   νόμους δὲ αὐτοῖς τοιούτους ἔθετο.
[3, 6]   δὲ τὸ μῆκος. κάμακας δὲ  ἔστησε   χαλκέας πενταπήχεις τὸ ὕψος καθ'
[3, 11]   τῶν κατὰ φύσιν ἔκκρισις ἔπεισι  μετέστησε   πρὸς ἡμέραν ἑβδόμην, μεθ' ἣν
[3, 2]   μὲν Ἀμαληκῖται, μαχιμώτατοι δὲ τῶν  ἐκεῖσε   ἐθνῶν ὑπῆρχον, ὧν πέμποντες οἱ
[3, 12]   τῶν εἰς ταῦτ' ἐξυβρισάντων θάνατον  ὥρισε   τὴν τιμωρίαν. (Τῶν δ' ἱερέων
[3, 8]   οἱ δ' ἑτοίμως ὑπήκουον οἷς  ἐκέλευσε   Μωυσῆς καὶ τὸ πλῆθος τῶν
[3, 5]   ἐπανήξων πρὸς αὐτούς, ἐκείνους δ'  ἐκέλευσε   πλησίον μετασκηνῶσαι τῷ ὄρει τὴν
[3, 12]   ἱερέων νέμεσθαι πρὸς τοὺς ἱερεῖς  ἐκέλευσε   τὰ γέρα, ἀναβαίνειν δὲ ἐπὶ
[3, 11]   αἵματος μέντοι παντὸς εἰς τροφὴν  ἀπηγόρευσε   τὴν χρῆσιν ψυχὴν αὐτὸ καὶ
[3, 5]   ἀρεταῖς ἐκοσμήθη, δι' ὃν Ἰώσηπος  ἐδεσπότευσε   τῆς Αἰγυπτίων δυνάμεως, οὗτος ὑμῖν
[3, 12]   ἔκφυλον ἔχον τὴν ἀδικίαν μεμίσηκεν.  ἐκώλυσε   δὲ καὶ γυναικὶ μεμιασμένῃ τοῖς
[3, 12]   καὶ εἰσιέναι εἰς τὸν ναὸν  ἐκώλυσε:   μὴ μόνον δὲ περὶ τὰς
[3, 12]   καὶ προσέτι γαμεῖν τὰς ἡταιρηκυίας  ἐκώλυσε,   μήτε δούλην μήτ' αἰχμάλωτον γαμεῖν
[3, 12]   ἀρχιερέα μέντοι οὐδὲ τεθνηκότος ἀνδρὸς  ἠξίωσε   γυναῖκα τοῦτο τοῖς ἄλλοις ἱερεῦσι
[3, 8]   φροντίζειν τῆς ἐπ' αὐτοῖς λύπης  ἠξίωσε   προκρίναντας τὴν εἰς τὸν θεὸν
[3, 8]   τῆς χρήσεως, ἀλλ' ἐπεξενώθη καὶ  κατεσκήνωσε   τῷ ναῷ τούτῳ. τὴν δὲ
[3, 7]   σελήνην τῶν σαρδονύχων ἑκάτερος, οἷς  ἐνεπόρπωσε   τὸν ἀρχιερέα. τήν τε δωδεκάδα
[3, 8]   πρὸς δυσμαῖς θυμιᾶν ἐχρῆν ἔλαιόν  τε   ἁγνίσαντας φυλάσσειν εἰς τοὺς λύχνους,
[3, 2]   οἰκείους αὐτοῦ συνέβαινε, κελεύει τόν  τε   ἀδελφὸν Ἀαρῶνα καὶ τῆς ἀδελφῆς
[3, 1]   θεὸς καὶ τούτων καταστήσειε, τά  τε   ἄλλα ὅσα πρὸς αὐτῷ τῷ
[3, 6]   θυίσκαις καὶ κρατῆρσιν ἦσαν ὅσα  τε   ἄλλα πρὸς τὰς ἱερουργίας πεποίητο
[3, 2]   κόσμοι περὶ τὰς ὁπλίσεις  τε   ἄλλη θεραπεία καὶ κατασκευὴ ἐκείνων
[3, 5]   τὸν στρατηγὸν περιέμενον ἁγνεύοντες τήν  τε   ἄλλην ἁγνείαν καὶ ἀπὸ συνουσίας
[3, 6]   ὅσα γῆθεν ἀνέρχεται, διαπεποικιλμένον τοῖς  τε   ἄλλοις ἅπασιν ἐνυφασμένον, ὅσα κόσμον
[3, 12]   ἐν τοῖς ἐργαστηρίοις ἦσαν, οὐδενί  τε   ἄλλῳ πόλει μετανισταμένῃ καὶ
[3, 1]   θάλατταν ὑπερελθὸν καὶ ὑπὸ κόπου  τε   ἅμα τῆς πτήσεως καὶ πρόσγαιον
[3, 14]   Αἰγύπτῳ τὴν Χαναναίαν ἅπασαν ἐπί  τε   Ἀμάθην πόλιν καὶ Λίβανον ἀφικνοῦνται
[3, 8]   δὶς δὲ τῆς ἡμέρας πρίν  τε   ἀνασχεῖν τὸν ἥλιον καὶ πρὸς
[3, 6]   τὸ ἔδαφος ἕλικος περιθεούσης τό  τε   ἄνω καὶ τὸ κάτω μέρος
[3, 11]   λεγόντων Μωυσῆν λέπρᾳ κεκακωμένον αὐτόν  τε   ἀπ' Αἰγύπτου φυγεῖν καὶ τῶν
[3, 12]   ἐλευθερίαν σημαίνει τοὔνομα, συνέρχονται  τε   ἀποδόμενος τὸ χωρίον καὶ
[3, 8]   εἰς ἐκκλησίαν τὸ πλῆθος τήν  τε   ἀρετὴν αὐτοῦ καὶ τὴν εὔνοιαν
[3, 12]   ἄνεσιν δίδωσι τῇ γῇ ἀπό  τε   ἀρότρου καὶ φυτείας, ὥσπερ καὶ
[3, 12]   διπλασίονα τὴν ἁγνείαν ἐποίησε: τούτων  τε   γὰρ αὐτοὺς ὁμοίως τοῖς ἄλλοις
[3, 7]   τῶν στοιχείων φύσιν δηλοῖ:  τε   γὰρ βύσσος τὴν γῆν ἀποσημαίνειν
[3, 5]   προσβάλλων ψόφος δεινῶς ἐτάραττεν, ἀήθεις  τε   γὰρ ἦσαν αὐτῶν, καὶ
[3, 7]   συνέσεως σκοπεῖν, εὑρήσει γεγονότα: τήν  τε   γὰρ σκηνὴν τριάκοντα πηχῶν οὖσαν
[3, 8]   ἰδίαν ἀνετίθεσαν κατὰ φυλάς: οἵ  τε   γὰρ φύλαρχοι κατὰ δύο συνελθόντες
[3, 2]   ἐπιστρατεύσασθαι καὶ ταῦτα ἐν ἐρήμῳ  τε   γῇ καὶ ταλαιπωρουμένοις, τόν τε
[3, 11]   εἰ μὲν ἀδίκως ἐνεκλήθη, ἐγκύμων  τε   γίνεται καὶ τελεσφορεῖται κατὰ τὴν
[3, 6]   θεοῦ καὶ τοῦ μεγέθους ὅσα  τε   δεῖ σκεύη χωρεῖν αὐτὴν ἀνεδίδασκε
[3, 1]   δὲ πότιμος καὶ γλυκύς, πῶς  τε   διὰ τῆς θαλάσσης ἀναφυγούσης αὐτοῖς
[3, 2]   οὔσης περὶ αὐτὸν ἐλπίδος δόξαν  τε   διὰ τῆς παρούσης κτήσασθαι στρατηγίας
[3, 5]   πόνου τῆς ὄψεως δυνάμενον ἄλλως  τε   διὰ τὸ λόγον εἶναι περὶ
[3, 14]   τῷ τῆς κτήσεως ἀπόρῳ ποταμούς  τε   διαβῆναι λέγοντες ἀδυνάτους ὑπὸ μεγέθους
[3, 9]   βωμῷ, οἱ δὲ ἱερεῖς τάς  τε   δορὰς ἀποφέρονται καὶ τὰ κρέα
[3, 6]   πόρρω τοῦ μυχοῦ, διετίθεσαν ἄρτους  τε   δώδεκα ἀζύμους κατὰ ἓξ ἐπαλλήλους
[3, 7]   οἷς ἐνεπόρπωσε τὸν ἀρχιερέα. τήν  τε   δωδεκάδα τῶν λίθων εἴτε τοὺς
[3, 2]   ἀρχομένοις ἐπὶ τοῖς γεγενημένοις, τῶν  τε   Ἑβραίων τοὺς ἀξιολογωτάτους ἰδίᾳ παρεκάλει
[3, 12]   τὴν ἱερατικὴν στολὴν φοροῦντες ἄμωμοί  τέ   εἰσι καὶ περὶ πάντα καθαροὶ
[3, 11]   τοὔνομα εἰς φιάλην ἐκπιέζει, προκομίσας  τε   ἐκ τοῦ ἱεροῦ γῆς εἴ
[3, 8]   ὁλκὴν κεκομμένα δεύειν ἐκέλευσεν, ἐλαίου  τε   ἐλαίνου εἴν, μέτρον δ' ἐστὶ
[3, 6]   αὐτῶν τὴν συνέλευσιν χρύσειον τά  τε   ἔνδοθεν καὶ τὰ ἐκτός: ἀνηλόγει
[3, 1]   ὄντος. θεὸς δὲ προνοήσειν  τε   ἐπαγγέλλεται καὶ παρέξειν ἀφορμὴν ἣν
[3, 4]   ἑκατόν, εἶτ' εἰς πεντήκοντα. ἄρχοντάς  τε   ἐπὶ τούτοις τάξεις, οἳ κατὰ
[3, 8]   αὐτοὶ προεθυμήθησαν ἀμείνονα προσεξεργάσασθαι, λαβεῖν  τε   ἐπίνοιαν ὧν πρότερον ἠγνόουν τὴν
[3, 2]   (Τῇ δ' ὑστεραίᾳ Μωυσῆς νεκρούς  τε   ἐσκύλευε τῶν πολεμίων καὶ τὰς
[3, 8]   καλοῦσιν. ἐπαύσατο μὲν οὖν  τε   ἐσσὴν καὶ σαρδόνυξ τοῦ
[3, 9]   τοιαύτην ἔλαβεν, δὲ χαριστήριός  τέ   ἐστι καὶ κατ' εὐωχίαν δρᾶται
[3, 6]   πλάτος ὕψος δὲ διπλάσιον. ἐπῆν  τε   ἐσχάρα χρυσεία ὑπερανεστῶσα ἔχουσα κατὰ
[3, 6]   θεοῦ. ~(Οἱ δὲ χαίροντες οἷς  τε   ἑώρων καὶ οἷς ἤκουον τοῦ
[3, 3]   τοῖς παροῦσι Ῥαγουῆλον προσλαβόμενος ὕμνους  τε   ᾖδον εἰς τὸν θεὸν ὡς
[3, 5]   εἰς γνῶσιν αὐτοῖς παραδιδομένη. πάντες  τε   ἤκουον φωνῆς ὑψόθεν παραγενομένης εἰς
[3, 10]   ἡμέραν σφάζεσθαι τῶν αὐτοετῶν ἀρχομένης  τε   ἡμέρας καὶ ληγούσης, κατὰ δὲ
[3, 6]   καὶ μὲν σκηνὴ τοιαύτη  τε   ἦν καὶ τὰ περὶ αὐτὴν
[3, 1]   ὄντες οὐ πλείους ἑβδομήκοντα δυσαυξεῖς  τε   ἦσαν καὶ χαμαίζηλοι δι' ὕδατος
[3, 5]   λάβρον κινοῦντες ὑετὸν κατῄγιζον, ἀστραπαί  τε   ἦσαν φοβεραὶ τοῖς ὁρῶσι, καὶ
[3, 7]   στέρνου τὸ μέσον καταλιμπάνει χειρῖσι  τε   ἠσκημένος καὶ τῷ παντὶ σχήματι
[3, 8]   τὴν σκηνὴν χρίων κεκάθαρκε, τά  τε   θυμιώμενα, πολλὰ δ' ἐστὶ ταῦτα
[3, 10]   τῷ θεῷ, καθάπερ εἰρήκαμεν, μόσχον  τε   θύομεν καὶ κριὸν καὶ ἄρνας
[3, 10]   τὴν ἐπιοῦσαν συγκεχωρημένον: ὁλοκαυτωθησομένους μόσχους  τε   θύουσι τρεῖς καὶ κριοὺς δύο
[3, 2]   ὑποφαίνειν τῆς ἡμέρας αὖθις τόν  τε   Ἰησοῦν παρεκάλει μηδὲν χείρονα φανῆναι
[3, 10]   ἱερουργοῦντες. τῇ δὲ νουμηνίᾳ τάς  τε   καθημερινὰς θυσίας ἐπιτελοῦσι καὶ δύο
[3, 8]   εἶναι καὶ τρέπεται πρὸς θυσίας  τε   καὶ ἀνέσεις ὡς ἅπασαν ἤδη
[3, 6]   ἔχοντα γιγλύμους ἐπὶ συναφῇ θηλείας  τε   καὶ ἄρρενος συνείλεκτο, ὡς ἓν
[3, 1]   τὸ κατ' ἐκείνους γενναῖον παίδων  τε   καὶ γυναικῶν ὄχλος ἀσθενέστερος τῆς
[3, 2]   πόνους ὑποστῆναι γενναῖον καὶ νοῆσαί  τε   καὶ εἰπεῖν ἱκανώτατον καὶ θρησκεύοντα
[3, 7]   ἐπὶ τοσοῦτόν μοι δεδηλώσθω πολλάκις  τε   καὶ ἐν πολλοῖς τὴν ἀρετὴν
[3, 6]   εἰς δὲ πλάτος διεστῶτες πήχεώς  τε   καὶ ἡμίσους, τὸ δὲ βάθος
[3, 1]   αὐτοῖς παρὰ τοῦ θεοῦ γεύεταί  τε   καὶ ἡσθείς, τοῦ πλήθους ἀγνοοῦντος
[3, 10]   ἡμέρας ὀκτὼ ἑορτὴν ἄγοντας ὁλοκαυτεῖν  τε   καὶ θύειν τῷ θεῷ τότε
[3, 2]   ἀνεχώρει πρὸς τὸ ὄρος θεῷ  τε   καὶ Ἰησοῦ παραδιδοὺς τὸ στράτευμα.
[3, 5]   κρείττονας ὑπετίθετο τὰς ἐλπίδας, αἴθριός  τε   καὶ καθαρὸς ἀὴρ τῶν
[3, 5]   γενήσεται δὲ σκηνὴ μέτροις  τε   καὶ κατασκευῇ οἷς αὐτὸς ὑπέδειξεν
[3, 8]   χρῶνται πρὸς τὰς ἱερουργίας: μόσχον  τε   καὶ κριὸν σὺν ἀρνίῳ ἐτείῳ
[3, 10]   ἐν ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ ταῦρόν  τε   καὶ κριοὺς δύο καὶ ἄρνας
[3, 2]   καὶ τοὺς περιοίκους ἐφόβησαν, μεγάλων  τε   καὶ λαμπρῶν ἐκ τοῦ πονεῖν
[3, 6]   ὅσων ἔχρῃζε τὸ ἔργον κόσμου  τε   καὶ λειτουργίας ἕνεκα τοῦ θεοῦ.
[3, 5]   αὐτῶν διακειμένων ἐπιφαίνεται Μωυσῆς γαῦρός  τε   καὶ μέγα φρονῶν. ὀφθείς τε
[3, 1]   αὐτοὺς διαψευσάμενον περὶ ὧν εἴποι  τε   καὶ πράττειν κατ' ἐντολὴν τοῦ
[3, 11]   ζῴου τὴν βρῶσιν διεκώλυσεν, ἐπίπλου  τε   καὶ στέατος αἰγείου καὶ προβατείου
[3, 2]   τῶν ἐν τέλει καθ' ἑκάστους  τε   καὶ σὺν ἀλλήλοις τοὺς μὲν
[3, 8]   ἑπτὰ τοῦτον τὸν τρόπον αὐτούς  τε   καὶ τὰς στολὰς ἐθεράπευε τήν
[3, 7]   περίτμημα σπιθαμῆς τὸ μέγεθος χρυσῷ  τε   καὶ τοῖς αὐτοῖς τῷ ἐφώδῃ
[3, 2]   ὧν πέμποντες οἱ βασιλεῖς ἀλλήλους  τε   καὶ τοὺς περιοίκους ἐπὶ τὸν
[3, 6]   δ' ἐτίθεντο τοῦ χρυσέου οἰνοχόαι  τε   καὶ φιάλαι σὺν θυίσκαις καὶ
[3, 6]   δ' ἐν ἑτοίμῳ γεγενημένων χρυσίου  τε   καὶ χαλκοῦ καὶ τῶν ὑφαντῶν,
[3, 6]   οὐκ ἀπελείποντο, ἀλλ' εἰσέφερον ἄργυρόν  τε   καὶ χρυσὸν καὶ χαλκὸν ξύλα
[3, 2]   προσέλαβον: πολὺς γὰρ ἄργυρός  τε   καὶ χρυσὸς ἐγκατελήφθη ἐν τῷ
[3, 14]   πᾶν καταχρησάμενοι τὸ ἔργον, ἔτι  τε   καρποὺς ὧν ἔφερεν γῆ
[3, 5]   ὃν Ἄδαμος τῶν ἀπὸ γῆς  τε   καρπῶν καὶ θαλάσσης μεταλαμβάνει, δι'
[3, 12]   κτήσεως, ἴσων δὲ συναριθμουμένων τῶν  τε   καρπῶν καὶ τῶν ἀναλωμάτων ἀποδίδωσι
[3, 1]   δοκιμάζοντα τὴν ἀρετὴν αὐτῶν πῶς  τε   καρτερίας ἔχουσι καὶ μνήμης τῶν
[3, 7]   δ' ὑπὸ κρίκων χρυσέων αὐτῷ  τε   κατὰ γωνίαν ἑκάστην κἀκείνῳ τῶν
[3, 13]   καὶ τὸν Μωυσῆν αἰτιᾶσθαι τῶν  τε   κατὰ τὴν ἀποδημίαν αὐτῷ πεπειραμένων,
[3, 14]   τὰ κατὰ τὴν Χαναναίαν αὐτοί  τε   κατεπλάγησαν καὶ τὸ πλῆθος οὕτως
[3, 6]   περὶ τὰς πύλας ὑφάσματι τό  τε   καῦμα καὶ τὴν ἀπὸ τῶν
[3, 1]   ἔτι τοὺς λίθους ἐχόντων, ὁραθῆναί  τε   κεχαρισμένος ὢν καὶ πλήθεσιν ὁμιλεῖν
[3, 8]   τὸν θεὸν ἡδέως ἀκουσόμενον, ὅτι  τε   κήδεται γένους τοῦ ἡμετέρου καὶ
[3, 8]   παρεκόμιζον. πρὸς τούτοις ἕκαστος φιάλην  τε   κομίζει καὶ τρύβλιον καὶ θυίσκην,
[3, 10]   κελεύει κατὰ οἰκίαν ἕκαστον, τό  τε   κρύος ὑφορωμένους ἐπὶ φυλακῇ τοῦ
[3, 7]   εὐπρεπείας, ὥστε μέσον ἀπολαμβάνεσθαι δυοῖν  τε   κωδώνοιν ῥοίσκον, καὶ ῥοῶν κωδώνιον.
[3, 2]   οὕτως παραστησάμενος τὸν στρατὸν τοῖς  τε   λόγοις καὶ τῇ διὰ τῶν
[3, 2]   τὸ στρατόπεδον τῶν πολεμίων, πλούτους  τε   μεγάλους δημοσίᾳ καὶ κατ' ἰδίαν
[3, 5]   ταῖς σκηναῖς ἀχθόμενοι καὶ τόν  τε   Μωυσῆν ἀπολωλέναι νομίζοντες ὑπ' ὀργῆς
[3, 3]   πυνθανόμενος εὐπραξίαν ἀσμένως ἀπήντα τόν  τε   Μωυσῆν καὶ τὴν Σαπφώραν δεχόμενος
[3, 14]   δι' ἐννοίας ἔχοντες καταλεύσαντες τόν  τε   Μωυσῆν καὶ τὸν Ἀαρῶνα ἐπὶ
[3, 9]   γωνιῶν τὰς ἐξοχάς, καὶ τούς  τε   νεφροὺς καὶ τὴν ἄλλην πιμελὴν
[3, 7]   περὶ τὴν ἱερουργίαν χρώμεθα, τόν  τε   νομοθέτην εὑρήσει θεῖον ἄνδρα καὶ
[3, 14]   ὑποστρέφειν. (Τῶν δὲ κατασκόπων Ἰησοῦς  τε   Ναυήχου παῖς φυλῆς Ἐφραιμίτιδος
[3, 12]   τοῖς θέλουσι τὴν χρῆσιν τῶν  τε   ὁμοφύλων καὶ τῶν ἀλλοτριοχώρων, μηδὲν
[3, 2]   πᾶσαν ἐν παρασκευαῖς ἦσαν τῶν  τε   ὅπλων εἴ τι πεπονηκὸς ἦν
[3, 5]   ἀναγέγραπται. τοὺς δὲ Ἑβραίους τά  τε   ὁρώμενα καὶ ταῖς ἀκοαῖς
[3, 5]   τε καὶ μέγα φρονῶν. ὀφθείς  τε   οὖν αὐτὸς ἀπαλλάσσει τοῦ δέους
[3, 1]   τὸ δῶρον δόντος ἐφαίνετο: τόν  τε   οὖν Μωυσῆν ἐθαύμαζον οὕτως ὑπὸ
[3, 1]   ἐντολὴν τοῦ θεοῦ κελεύσειε. κατηρίθμει  τε   πάντα, πῶς τε φθαρεῖεν Αἰγύπτιοι
[3, 2]   θεραπεία καὶ κατασκευὴ ἐκείνων λεία  τε   παντοία κτηνῶν καὶ ὅσα φιλεῖ
[3, 2]   φυλακῇ παίδων καὶ γυναικῶν τοῦ  τε   παντὸς στρατοπέδου. καὶ νύκτα μὲν
[3, 2]   νικαῖον ὀνομάσας τὸν θεὸν προεφήτευέ  τε   πανωλεθρὶ τοὺς Ἀμαληκίτας ἀπολουμένους καὶ
[3, 2]   πρὸς αὐτὸν εὐσεβείας πεποιημένον τιμώμενόν  τε   παρὰ τοῖς Ἑβραίοις. βραχὺ δέ
[3, 2]   Σιναῖον ὄρος, ἐν τά  τε   περὶ τὸν θάμνον αὐτῷ καὶ
[3, 7]   τὸν μεσαίτατον τόπον ἔχει: ζώνῃ  τε   περιοδεύσας τὸν ὠκεανὸν ἀποσημαίνει: καὶ
[3, 8]   μήτ' ἐκ κονιορτοῦ βλάπτηται. τό  τε   πλῆθος ἀθροίσας πάλιν εἰσφορὰν αὐτῷ
[3, 8]   τῶν περὶ τοὺς ἱερέας τό  τε   πλῆθος ὁμόσκηνον αὐτῷ τὸν θεὸν
[3, 6]   ἄνθρωποι κόσμῳ χρῶνται πολυτελεῖ, θυμιαμάτων  τε   πλῆθος συνέφερον: ἐκ γὰρ τοιαύτης
[3, 2]   αὐτῶν ἐῶσι γενέσθαι. τοιαῦτα τοῖς  τε   πλησιοχώροις καὶ πρὸς ἀλλήλους πρεσβευόμενοι
[3, 2]   ἐκείνων ἧτταν ἐγένοντο φοβεροί, αὐτοί  τε   πλούτου μεγάλου δύναμιν προσέλαβον: πολὺς
[3, 12]   ὑγιαίνειν τοὺς ἄνδρας, καὶ ταῖς  τε   πόλεσι καὶ τοῖς οἴκοις συμφέρειν
[3, 7]   αὐτῆς ἀνεῖσθαι τὸ λίνον,  τε   πορφύρα τὴν θάλασσαν τῷ πεφοινῖχθαι
[3, 1]   τελέως οὖσα ἔρημος καὶ τῶν  τε   πρὸς τροφὴν αὐτοῖς ἄπορος, σπανίζουσα
[3, 8]   τὰ περὶ αὐτὴν σκεύη ἐλαίῳ  τε   προσχριομένῳ, καθὼς εἶπον, καὶ τῷ
[3, 7]   ἐκπεριέρχεται διήκουσα μέχρι μετώπου τήν  τε   ῥαφὴν τῆς ταινίας καὶ τὸ
[3, 11]   αἰσχύνης καταστρέφει τὸν βίον τοῦ  τε   σκέλους ἐκπεσόντος αὐτῇ καὶ τὴν
[3, 7]   ἱερέως ἴδοι τὴν στολὴν τά  τε   σκεύη, οἷς περὶ τὴν ἱερουργίαν
[3, 11]   νομίμους παρέχονται τῷ θεῷ, τήν  τε   σκηνὴν αὐτοῖς καὶ τὰ σκεύη
[3, 8]   καὶ τὰς στολὰς ἐθεράπευε τήν  τε   σκηνὴν καὶ τὰ περὶ αὐτὴν
[3, 8]   ἐκέλευσεν εἰς φάρση σκεπαστήρια τῆς  τε   σκηνῆς αὐτῆς καὶ τῆς λυχνίας
[3, 1]   οὐδ' ἥτις ἦν διεφθαρμένου ὑπό  τε   σκωλήκων καὶ πικρίας: οὕτω θεῖον
[3, 1]   δὲ ἐχθροὺς ἐπίδοιεν ἀπολωλότας, ὅτι  τε   σπανίζοντας ὅπλων εἰς εὐπορίαν
[3, 6]   ἐφιλοτιμοῦντο δὲ καὶ γυναῖκες περί  τε   στολὰς ἱερατικὰς καὶ περὶ τὰ
[3, 8]   τοῦ αἵματος τῶν τεθυμένων τήν  τε   στολὴν τοῦ Ἀαρῶνος καὶ αὐτὸν
[3, 2]   τε γῇ καὶ ταλαιπωρουμένοις, τόν  τε   στρατὸν εὐωχίαις ἀνελάμβανε. καὶ ταύτην
[3, 1]   λέγεται. καὶ αὐτόθι τεταλαιπωρημένοι τῷ  τε   συνεχεῖ τῆς ὁδοιπορίας καὶ τῇ
[3, 5]   παντὸς ἐν αἰθρίᾳ τυγχάνοντος ἄνεμοί  τε   σφοδροὶ λάβρον κινοῦντες ὑετὸν κατῄγιζον,
[3, 1]   ὑπὸ δίψους εἰς ἔσχατον ἔν  τε   ταῖς πρότερον ἡμέραις πίδαξιν ὀλίγαις
[3, 15]   ἀχάριστοι πρὸς αὐτὸν γένοιντο, ὅτι  τε   τῇ νῦν τῶν κατασκόπων ὑπαχθέντες
[3, 7]   οὐρανὸν ἀνεπίβατον εἶναι ἀνθρώποις. ἐπί  τε   τῇ τραπέζῃ τοὺς δώδεκα τιθεὶς
[3, 6]   ἀριθμὸν μεμιμημένοι, ὁρῶσι δὲ εἴς  τε   τὴν ἀνατολὴν καὶ τὴν μεσημβρίαν
[3, 2]   οἱ πρὸς τοῦτο ἐνάγοντες οἵ  τε   τὴν Γοβολῖτιν καὶ τὴν Πέτραν
[3, 14]   ἀφικνοῦνται τὸ ὄρος, καὶ τήν  τε   τῆς γῆς φύσιν καὶ τὴν
[3, 10]   ἀλλ' ἐν πάσαις νόμιμον τό  τε   τῆς θυσίας εἶδος καὶ τὸ
[3, 6]   καὶ χρυσὸν καὶ χαλκὸν ξύλα  τε   τῆς καλλίστης ὕλης καὶ μηδὲν
[3, 5]   θεοῦ κομίζειν. δὲ τούτους  τε   τίθεται καὶ περὶ τῶν ὅλων
[3, 2]   παντευχίας τῶν φυγόντων συνέλεγεν ἀριστεῦσί  τε   τιμὰς ἐδίδου καὶ τὸν στρατηγὸν
[3, 8]   χειροτονίᾳ: ἦν γὰρ Ἀαρὼν διά  τε   τὸ γένος καὶ τὴν προφητείαν
[3, 6]   καὶ τῷ κάλῳ διακονούντων πρός  τε   τὸ ἐκπετάννυσθαι καὶ συνελκόμενον ἵστασθαι
[3, 7]   ἀλλὰ κατὰ μῆκος ἐρρωγότα πρός  τε   τὸ στέρνον καὶ μέσον τὸ
[3, 8]   τῆς τιμῆς ἄξιον ἔκρινα διά  τε   τὸ φύσει πάντας εἶναι φιλαύτους,
[3, 7]   καὶ τοῖς ἱερεῦσι στολαὶ πᾶσί  τε   τοῖς ἄλλοις, οὓς χαναναίας καλοῦσι,
[3, 6]   καὶ βοήθεια ταῖς ὑφανταῖς ἔν  τε   τοῖς καύμασι καὶ ὁπότε ὑετὸς
[3, 6]   λευκὴν παρεῖχον τὴν χρόαν: ἔριά  τε   τοῖς προειρημένοις ἄνθεσι μεμολυσμένα καὶ
[3, 12]   κατὰ νοῦν ἔχων ἅπτεσθαι, προστάσσει  τε   τοῖς φυλάρχοις πλὴν τῆς Λευίτιδος
[3, 1]   τὴν ἀκοὴν καταπλαγέντων, εἰ ὑπό  τε   τοῦ δίψους καὶ τῆς ὁδοιπορίας
[3, 1]   εἶναι τῶν ὑπηργμένων αὐτοῖς ἔκ  τε   τοῦ θεοῦ καὶ τῆς Μωυσέος
[3, 8]   εὐωδέστατον. κἄπειτα τοῦτο λαβὼν αὐτούς  τε   τοὺς ἱερέας καὶ πᾶσαν τὴν
[3, 6]   μεμολυσμένα καὶ λίνου βύσσον λίθους  τε   τούτοις ἐνδεδεμένους, οὓς χρυσίῳ καθειργνύντες
[3, 14]   ἔφερεν γῆ κομίζοντες τῇ  τε   τούτων εὐπρεπείᾳ καὶ τῷ πλήθει
[3, 6]   τῆς σήψεως παθεῖν δυνάμενα, αἰγείους  τε   τρίχας καὶ δορὰς προβάτων τὰς
[3, 5]   εἶχε περὶ αὐτῶν ἀπεδήλου τόν  τε   τρόπον καθ' ὃν εὐδαιμονήσουσι πολιτευόμενοι
[3, 8]   ἤδη τέλος ἔχει οἷον αὐτῷ  τε   τῷ θεῷ ἥδιστον ἦν καὶ
[3, 14]   μηδὲν ἔχοντες δι' ὑποψίας ἡγεμόνι  τε   τῷ θεῷ πεπιστευκότες καὶ ὁδηγοῦσιν
[3, 8]   μελλόντων ὡς ἀμεινόνων ἐπιθυμοῦντες δωρεάς  τε   τῷ θεῷ τὰς μὲν κοινῇ
[3, 2]   μεταποίησις ἦν ἀρετῆς αὐτοῖς πρός  τε   τῷ πονεῖν ἦσαν ἀεὶ τούτῳ
[3, 4]   ἀγαθοὶ καὶ δίκαιοι, οἳ περί  τε   τῶν διαφόρων αὐτοῖς κρινοῦσι κἂν
[3, 6]   ἦσαν ἐπικεχαλκευμέναι πανταχόθεν χρυσαῖ διά  τε   τῶν ἔνδοθεν καὶ τῶν ἐκτὸς
[3, 8]   εἰσιὼν ἀνεμάνθανε παρὰ θεοῦ περί  τε   τῶν πρακτέων καὶ τῶν νόμων
[3, 8]   τοῖς παισὶν ἔρραινεν ἀφαγνίσας πηγαίοις  τε   ὕδασι καὶ μύρῳ, ἵνα τοῦ
[3, 5]   εὐμενὴς προσεδέξατό με καὶ βίον  τε   ὑμῖν εὐδαίμονα καὶ πολιτείας κόσμον
[3, 2]   φιλεῖ στρατοπέδοις ἐξωδευκόσιν ἕπεσθαι. φρονήματός  τε   ὑπεπλήσθησαν ἐπ' ἀνδρείᾳ Ἑβραῖοι καὶ
[3, 5]   πρὶν τὸν ἥλιον ἀνασχεῖν νεφέλη  τε   ὑπεράνω ἀνέσχε τοῦ παντὸς στρατοπέδου
[3, 2]   δὲ ἐπίσημον πλῆθος ἑκατέρων ὅσα  τε   ὑφαντὰ καὶ κόσμοι περὶ τὰς
[3, 6]   ἐπὶ θάτερα, τῶν κρίκων τῷ  τε   ὕφει καὶ τῷ κάλῳ διακονούντων
[3, 7]   γάρ εἰσι τὸν ἀριθμόν. τά  τε   φάρση ἐκ τεσσάρων ὑφανθέντα τὴν
[3, 1]   ὑπὸ τοῦ θολερὸν εἶναι: καρπόν  τε   φέρειν ἦν ἀσθενῆ τὰ δένδρα
[3, 1]   κελεύσειε. κατηρίθμει τε πάντα, πῶς  τε   φθαρεῖεν Αἰγύπτιοι κατέχειν αὐτοὺς παρὰ
[3, 2]   τὸ πλῆθος λόγοις συγκαλῶν τούς  τε   φυλάρχους καὶ τῶν ἐν τέλει
[3, 12]   ἐνιαυτὸς ἰώβηλος, ἐν οἵ  τε   χρεῶσται τῶν δανείων ἀπολύονται καὶ
[3, 6]   ὡς ἀποκεκρύφθαι τὴν ξύλωσιν, στρόφιγξί  τε   χρυσοῖς τὸ ἐπίθεμα προσηνωμένον εἶχε
[3, 7]   ὑφανθεὶς ἐπὶ βάθος πηχυαῖον ἔκ  τε   χρωμάτων παντοίων καὶ χρυσοῦ συμπεποικιλμένος
[3, 8]   ἱερουργίας ἐν ἐκείνοις δηλώσων περί  τε   ὧν ὁλοκαυτεῖν κελεύει καὶ ὧν
[3, 1]   ἐνεγκεῖν γενναῖοι, δουλεύειν μᾶλλον  ἀγαπᾶτε   καθάπερ τὰ βοσκήματα τοῖς κρατοῦσι
[3, 15]   ἀγαθῶν, ὧν ἑαυτοῖς ὑπὸ ἀκρασίας  ἐφθονήσατε   μετασχεῖν, ποιήσειν δεσπότας. (Ταῦτα δὲ
[3, 5]   περιμαχητότεροι καὶ γυναικῶν: εὐδαίμονα γὰρ  διάξετε   βίον τούτοις ἑπόμενοι καὶ γῆς
[3, 14]   εὐδαίμονος, τὴν μὲν ἤδη δόντος  ἔχετε,   τὴν δὲ ἤδη λήψεσθε. Χαναναίων
[3, 12]   προσέτι γαμεῖν τὰς ἡταιρηκυίας ἐκώλυσε,  μήτε   δούλην μήτ' αἰχμάλωτον γαμεῖν αὐτοὺς
[3, 13]   εἷς δέ τις αὐτοῖς παρῄνει,  μήτε   Μωυσέος καὶ τῶν πεπονημένων αὐτῷ
[3, 14]   μήτε ψευδολογίαν κατακρίνειν τοῦ θεοῦ  μήτε   πιστεύειν τοῖς ἐκ τοῦ μὴ
[3, 14]   πλῆθος κατεῖχον θαρσεῖν δεόμενοι καὶ  μήτε   ψευδολογίαν κατακρίνειν τοῦ θεοῦ μήτε
[3, 5]   ἐκεῖνον ἡμῖν ἤδη πέπρακται, μὴ  καταφρονήσητε   τῶν λεγομένων εἰς ἐμὲ τὸν
[3, 7]   τοὺς μῆνάς τις θέλοι νοεῖν,  εἴτε   τὸν οὕτως ἀριθμὸν τῶν> ἀστέρων,
[3, 7]   τήν τε δωδεκάδα τῶν λίθων  εἴτε   τοὺς μῆνάς τις θέλοι νοεῖν,
[3, 6]   μήκους μὲν ὄντος πήχεων εἴκοσι  πέντε   δὲ βάθους ὕφος ἦν πορφύρας
[3, 5]   τοὺς δέκα λόγους, ἐν ἑκατέρᾳ  πέντε.   καὶ χεὶρ ἦν ἐπὶ τῇ
[3, 6]   χαλκείαις βάσεσιν ἐφεστῶτες τὸν ἀριθμὸν  πέντε.   κατεπετάννυσαν δὲ τὴν σκηνὴν ὕφεσι
[3, 6]   παραπλήσιον τοὺς ἐπὶ ταῖς εἰσόδοις  πέντε   κίονας περιέβαλλε κατὰ γωνίαν ἑκάστου
[3, 8]   ἑκάστην ἡμέραν δύο βόας καὶ  πέντε   κριοὺς σὺν ἀρνάσιν ἐτείοις καὶ
[3, 6]   δέκα λόγους συγγεγράφθαι συμβεβήκει ἀνὰ  πέντε   μὲν εἰς ἑκατέραν ἀνὰ δύο
[3, 6]   ὑπόξυλος καὶ αὐτὸς ἑκάστην πλευρὰν  πέντε   πήχεσιν ἐκμεμετρημένος, τὸ δὲ ὕψος
[3, 6]   δι' αὐτῶν ἐπίχρυσοι σκυταλίδες ἐλαυνόμεναι  πέντε   πήχεων ἑκάστη τὸ μέγεθος σύνδεσμος
[3, 6]   ἦν: μῆκος μὲν ἦν αὐτῇ  πέντε   σπιθαμῶν, τὸ δ' εὖρος καὶ
[3, 1]   ἐλευθερίαν ἡδονῆς, ἵνα μάθοι πότερόν  ποτε   καὶ τροφῆς ἀπορίαν καὶ σπάνιν
[3, 2]   δεινὸν ἑτοίμως ἔχοντες ἤλπιζον ἀπαλλαγήσεσθαί  ποτε   τῶν κακῶν, καὶ τὸν Μωυσῆν
[3, 6]   τοῖχον, ὡς ἂν ὑπ' αὐτῶν  ὁπότε   δεήσειεν ἄγοιτο κινουμένη: οὐ γὰρ
[3, 8]   θεὸν παρατυγχάνειν τοῖς ἱεροῖς κατέλιπεν  ὁπότε   θελήσειε καὶ μὴ παρεῖναι, καὶ
[3, 15]   θαυμάζειν περὶ τῶν τότε πεπραγμένων,  ὁπότε   καὶ μέχρι τοῦ νῦν τὰ
[3, 2]   ὡς ὁρμήσοντες ἐπὶ τὴν μάχην  ὁπότε   κελεύσειεν αὐτοὺς Μωυσῆς. διηγρύπνει δὲ
[3, 8]   εἰς γνῶσιν ἀφιγμένων, συνέβαινε λάμπειν,  ὁπότε   ταῖς ἱερουργίαις θεὸς παρείη,
[3, 6]   ἔν τε τοῖς καύμασι καὶ  ὁπότε   ὑετὸς εἴη γεγενημέναι. πολλὴ δ'
[3, 10]   εἰς χρῆσιν τοῖς ἱερεῦσι: καὶ  τότε   λοιπὸν δημοσίᾳ ἔξεστι πᾶσι καὶ
[3, 10]   ἕως τοῦ ἑτέρου σαββάτου: καὶ  τότε   μὲν ἀντ' ἐκείνων ἄλλοι κομίζονται,
[3, 4]   κατὰ πλεονεξίαν αὐτὸ πάσχειν νομίζουσι:  τότε   μὲν ἡσυχίαν ἦγε μὴ βουλόμενος
[3, 1]   ἐκεῖνος τόπος, καθάπερ καὶ  τότε   Μωυσεῖ χαριζόμενον τὸ θεῖον κατέπεμψε
[3, 1]   ἡμέραις πίδαξιν ὀλίγαις ἐντυγχάνοντες καὶ  τότε   παντάπασιν ἄνυδρον εὑρόντες τὴν γῆν,
[3, 15]   οὐ δεῖ θαυμάζειν περὶ τῶν  τότε   πεπραγμένων, ὁπότε καὶ μέχρι τοῦ
[3, 12]   ταῖς λοιπαῖς ἡμέραις. θύει δὲ  τότε   πρῶτον μετὰ τὴν ἀναχώρησιν τὴν
[3, 10]   τε καὶ θύειν τῷ θεῷ  τότε   χαριστήρια, φέροντας ἐν ταῖς χερσὶν
[3, 1]   καὶ σπάνιν ὕδατος ὑπὲρ αὐτῆς  ἐστε   ἐνεγκεῖν γενναῖοι, δουλεύειν μᾶλλον
[3, 15]   Μωυσέος γράμματα τηλικαύτην ἰσχὺν ἔχει,  ὥστε   καὶ τοὺς μισοῦντας ἡμᾶς ὁμολογεῖν,
[3, 7]   τέσσαρας δακτύλους, διακένως δ' ὑφασμένην  ὥστε   λεβηρίδα δοκεῖν ὄφεως: ἄνθη δ'
[3, 6]   συνῄεσαν δ' ἀλλήλοις ἀκριβῶς ἅπαντες,  ὥστε   μεμυκότων τῶν ἁρμῶν ὡς ἕνα
[3, 7]   κατὰ πολλὴν ἐπιτήδευσιν τῆς εὐπρεπείας,  ὥστε   μέσον ἀπολαμβάνεσθαι δυοῖν τε κωδώνοιν
[3, 6]   ὑπὸ προθυμίας τοῖς ἐγχειρουμένοις ἐπῆλθεν,  ὥστε   Μωυσῆς ἀνεῖρξεν αὐτοὺς ὑποκηρυξάμενος ἀρκεῖν
[3, 7]   οὗτος οὐκ ἐκ δυοῖν περιτμημάτων,  ὥστε   ῥαπτὸς ἐπὶ τῶν ὤμων εἶναι
[3, 6]   πλάτος Τρίτον σπιθαμῆς ἕκαστος αὐτῶν,  ὥστε   συμπληροῦσθαι τοὺς τριάκοντα πήχεις ὑπ'
[3, 4]   ἐπιγραφομένῳ τὰ ὑπὸ ἄλλων εὑρημένα,  ὥστε   τὴν Μωυσέος ἀρετὴν κἀκ τούτου
[3, 8]   χειμέριον, οὔτε μὴν λεπτὸν οὕτως,  ὥστε   τὴν ὄψιν ἰσχύσαι τι δι'
[3, 6]   καὶ τὸν ναὸν οἰκοδομησαμένων ἡμῶν,  ὥστε   τὴν σινδόνα τοιουτότροπον περικεῖσθαι ταῖς
[3, 1]   οὐ γὰρ καθαρὸς ἦν στρατὸς  ὥστε   τῷ βιαζομένῳ τῆς ἀνάγκης ἀντιτάξαι
[3, 5]   θεοῦ σφόδρα τὴν διάνοιαν αὐτῶν  ἐξέπληττε.   κατεῖχον δ' αὑτοὺς πρὸς ταῖς
[3, 8]   δὲ τὴν σκηνὴν μόνην ἤχλυσεν  οὔτε   βαθεῖ πάνυ νέφει καὶ πυκνῷ
[3, 1]   ψαφαροῦ τοῦ παντὸς ὄντος χωρίου:  οὔτε   γὰρ ἐκ τῶν πηγῶν δώδεκα
[3, 14]   κτῆσιν αὐτοὺς τῶν ἀγαθῶν παρορμῶσιν:  οὔτε   γὰρ τῶν ὀρῶν τὸ μέγεθος
[3, 5]   προσδοκᾶν τι χρηστὸν περὶ τἀνδρὸς  οὔτε   μὴ λυπεῖσθαι καὶ κατηφεῖν ἠδύναντο.
[3, 8]   αὐτήν, ὥστ' εἶναι δόξαι χειμέριον,  οὔτε   μὴν λεπτὸν οὕτως, ὥστε τὴν
[3, 1]   ἀγαθοὺς οὔτε περὶ τὴν ὑπομονὴν  οὔτε   περὶ τὴν μνήμην τῶν εὖ
[3, 1]   ἐλέγχεσθαι δὲ αὐτοὺς οὐκ ἀγαθοὺς  οὔτε   περὶ τὴν ὑπομονὴν οὔτε περὶ
[3, 14]   γὰρ τῶν ὀρῶν τὸ μέγεθος  οὔτε   τῶν ποταμῶν τὸ βάθος τοῖς
[3, 5]   δύναιντο, σφόδρα λυπούμενοι διετέλουν καὶ  οὔτε   ὑπονοεῖν αὐτοὺς εἴα τὸ προσδοκᾶν
[3, 2]   δ' ὑστεραίᾳ Μωυσῆς νεκρούς τε  ἐσκύλευε   τῶν πολεμίων καὶ τὰς παντευχίας
[3, 4]   ἀνεδίδασκεν δεῖ ποιεῖν. καὶ  συνεβούλευε   τῆς μὲν ἐπὶ τοῖς ἥττοσι
[3, 8]   αὐτούς τε καὶ τὰς στολὰς  ἐθεράπευε   τήν τε σκηνὴν καὶ τὰ
[3, 2]   ἱδρύεται νικαῖον ὀνομάσας τὸν θεὸν  προεφήτευέ   τε πανωλεθρὶ τοὺς Ἀμαληκίτας ἀπολουμένους
[3, 4]   Μωυσῆν ἐν ὄχλῳ πραγμάτων ὄντα:  διέλυε   γὰρ τὰς δίκας τοῖς δεομένοις
[3, 11]   ἐχόντων ἐξουσίαν εἰσιέναι: ὥστ' οὐδὲν  ἐκώλυε   καὶ Μωυσῆν, εἰ τοιούτῳ τινὶ
[3, 8]   τὴν πολιτείαν καὶ νόμους αὐτῶν  ἔγραφε,   καθ' οὓς κεχαρισμένως τῷ θεῷ
[3, 5]   οὗ τὰς σκηνὰς ἦσαν πεποιημένοι  περιέγραφε,   καὶ τοῦ λοιποῦ παντὸς ἐν
[3, 7]   ὠκεανὸν ἀποσημαίνει: καὶ γὰρ οὗτος  ἐμπεριείληφε   τὰ πάντα. δηλοῖ δὲ καὶ
[3, 6]   τε χρυσοῖς τὸ ἐπίθεμα προσηνωμένον  εἶχε   θαυμαστῶς, πανταχόθεν ἴσον ἦν
[3, 5]   τὴν τοῦ θεοῦ πρόνοιαν ἣν  εἶχε   περὶ αὐτῶν ἀπεδήλου τόν τε
[3, 5]   ἡμέρας διήγαγεν ἀπ' αὐτῶν, δέος  εἶχε   τοὺς Ἑβραίους, μή τι Μωυσῆς
[3, 8]   ~(Ὡς δὲ τὸ προειρημένον πέρας  εἶχε,   τῶν ἀναθημάτων μήπω καθιερωμένων ἐπιστὰς
[3, 6]   ἕκαστος δὲ τῶν κιόνων κρίκον  εἶχε   χρύσεον κατὰ τὸ ἔξω μέτωπον
[3, 1]   διατροφῇ, καὶ γευομένοις τοῦτο αὐτοῖς  παρεῖχε   πιστεύειν. οἱ δὲ μιμούμενοι τὸν
[3, 6]   ἀριθμός: εἴκοσι γὰρ ἦσαν καὶ  παρεῖχε   πλάτος Τρίτον σπιθαμῆς ἕκαστος αὐτῶν,
[3, 6]   τὰς ἱερουργίας πεποίητο χρύσεα πάντα  ὑπῆρχε.   καὶ μὲν σκηνὴ τοιαύτη
[3, 15]   αὐτῶν, πάντων μᾶλλον ἀνθρώπων  ἔσχε   διὰ τιμῆς, τὴν μέντοι Χαναναίαν
[3, 5]   ἥλιον ἀνασχεῖν νεφέλη τε ὑπεράνω  ἀνέσχε   τοῦ παντὸς στρατοπέδου τῶν Ἑβραίων
[3, 1]   τῆς μὲν τοῦ βάλλειν ὁρμῆς  ἐπέσχε   καὶ εἰς μετάνοιαν ὧν ἔμελλον
[3, 5]   πρόγονος ἐξ ἀλήτου τὴν Χαναναίαν  κατέσχε   γῆν, δι' ὃν Ἴσακος γηραιοῖς
[3, 7]   τὴν δὲ τρίτην μοῖραν μόνῳ  περιέγραψε   τῷ θεῷ διὰ τὸ καὶ
[3, 1]   εἰς μετάνοιαν ὧν ἔμελλον δρᾶν  ἔτρεψε.   παθεῖν δ' οὐκ ἀλόγως αὐτοὺς
[3, 1]   τότε Μωυσεῖ χαριζόμενον τὸ θεῖον  κατέπεμψε   τὴν διατροφήν. καλοῦσι δὲ Ἑβραῖοι




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 26/03/2010