HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Flavius Josèphe (37 à +/- 100 ap. J. Chr.), Les Antiquités judaïques, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique)


α  =  642 formes différentes pour 1383 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

>
Livre, Chap.
[3, 9]   εὐωχοῦνται τοῖς καταλειπομένοις τῶν κρεῶν,     δ' ἂν περισσεύσῃ κατακαίουσι. (Θύουσι
[3, 2]   μὲν γὰρ εἶναι πρὸς ἀνθρώπους,     δ' ἦν αὐτοῖς πρὸς λιμὸν
[3, 4]   θορύβου παραλαβὼν καὶ συμμονωθεὶς ἀνεδίδασκεν     δεῖ ποιεῖν. καὶ συνεβούλευε τῆς
[3, 5]   γοῦν αὐτοῦ καὶ τῶν ἔργων,     δι' ἐκεῖνον ἡμῖν ἤδη πέπρακται,
[3, 14]   καὶ τῷ πλήθει τῶν ἀγαθῶν,     τὴν γῆν ἔχειν διηγοῦντο, πολεμεῖν
[3, 3]   ὡς ἕκαστοι τῆς εὐωχίας μετελάμβανον,  Ἀαρὼν   δὲ σὺν τοῖς παροῦσι Ῥαγουῆλον
[3, 8]   τοῦ θεοῦ χειροτονίᾳ: ἦν γὰρ  Ἀαρὼν   διά τε τὸ γένος καὶ
[3, 8]   περὶ αὐτοὺς σκυθρωποῦ: ἤδη γὰρ  Ἀαρὼν   καὶ τὴν στολὴν τὴν ἱερὰν
[3, 14]   τοῦ πλήθους, Μωυσῆς δὲ καὶ  Ἀαρὼν   πεσόντες ἐπὶ τὴν γῆν τὸν
[3, 14]   τόν τε Μωυσῆν καὶ τὸν  Ἀαρῶνα   ἐπὶ τὴν Αἴγυπτον ὑποστρέφειν. (Τῶν
[3, 2]   συνέβαινε, κελεύει τόν τε ἀδελφὸν  Ἀαρῶνα   καὶ τῆς ἀδελφῆς Μαριάμης τὸν
[3, 8]   νῦν δ' αὐτὸς θεὸς  Ἀαρῶνα   τῆς τιμῆς ἄξιον ἔκρινε καὶ
[3, 8]   τοῦ βωμοῦ. (Συνέβη δὲ καὶ  Ἀαρῶνι   συμφορά τις ἐκ τούτου λογιζομένῳ
[3, 8]   θεὸς Μωυσεῖ τὴν ἱερωσύνην  Ἀαρῶνι   τἀδελφῷ προσέταξε δοῦναι ὡς ἁπάντων
[3, 8]   τεθυμένων τήν τε στολὴν τοῦ  Ἀαρῶνος   καὶ αὐτὸν σὺν τοῖς παισὶν
[3, 14]   κατεβόων αὐτοῦ καὶ τοῦ ἀδελφοῦ  Ἀαρῶνος   τοῦ ἀρχιερέως καὶ πονηρὰν μὲν
[3, 7]   ὦμον φέρει. Μωυσῆς μὲν οὖν  ἀβαίθ   αὐτὴν ἐκάλεσεν, ἡμεῖς δὲ παρὰ
[3, 6]   ναὸς ἅγιον ἐκαλεῖτο, τὸ δ'  ἄβατον   τὸ ἐντὸς τῶν τεσσάρων κιόνων
[3, 6]   κιόνων, τοῖς ἱερεῦσιν ἦν  ἄβατον,   ὡς οὐρανὸς ἀνεῖτο τῷ θεῷ,
[3, 8]   ἐκεῖνον τὸν χρόνον τέσσαρες Νάβαδος  Ἀβιοῦς   Ἐλεάζαρος Ἰθάμαρος. (Ὅσα δὲ τῶν
[3, 8]   δύο οἱ πρεσβύτεροι Νάβαδος καὶ  Ἀβιοῦς   κομίσαντες ἐπὶ τὸν βωμὸν οὐχ
[3, 5]   τῆς ἐπομβρίας διέφυγε, δι' ὃν  Ἅβραμος   ἡμέτερος πρόγονος ἐξ ἀλήτου
[3, 11]   αἰτίαν ἡγησάμενον εἰς τὴν Χαναναίαν  ἀγαγεῖν   αὐτούς. εἰ γὰρ τοῦτ' ἦν
[3, 14]   τοῦ θεοῦ κρίναντος ἡμῖν παρασχεῖν  ἀγαθά,   ἐλευθερίαν καὶ γῆς κτῆσιν εὐδαίμονος,
[3, 1]   εἰς Ἦλιν ἀφικνοῦνται πόρρωθεν μὲν  ἀγαθὴν   ὁραθῆναι, καὶ γὰρ φοινικόφυτος ἦν,
[3, 13]   αὐτῷ πεπειραμένων, καὶ ὅτι γῆς  ἀγαθῆς   αὐτοὺς πείσαντος ἀπαναστῆναι τὴν μὲν
[3, 4]   ὑπὸ τοῦ πλήθους παντὸς εἶναι  ἀγαθοὶ   καὶ δίκαιοι, οἳ περί τε
[3, 2]   ἀρχομένην δύναμιν ἐχθρῶν πειρώμενοι καταλύειν  ἀγαθοὶ   συνεῖναι μᾶλλον, οἱ προκόψασαν
[3, 2]   ταῖς πόλεσιν ἡμῶν καὶ τοῖς  ἀγαθοῖς   ἐπιβάλωσι τὰς χεῖρας. οἱ δὲ
[3, 4]   πρόνοιαν αὐτόν: δικάσαι μὲν γὰρ  ἀγαθοὺς   κἂν ἄλλους Ἑβραίων εὑρεθῆναι, φροντίσαι
[3, 1]   χαλεποῖς. ἐλέγχεσθαι δὲ αὐτοὺς οὐκ  ἀγαθοὺς   οὔτε περὶ τὴν ὑπομονὴν οὔτε
[3, 14]   εὐπρεπείᾳ καὶ τῷ πλήθει τῶν  ἀγαθῶν,   τὴν γῆν ἔχειν διηγοῦντο,
[3, 2]   εἰς τὸν αὖθις αἰῶνα τῶν  ἀγαθῶν   αἰτία κατορθωθεῖσα προειρημένη μάχη:
[3, 2]   λαμπρῶν ἐκ τοῦ πονεῖν ἐπέτυχον  ἀγαθῶν   ἑλόντες τὸ στρατόπεδον τῶν πολεμίων,
[3, 5]   ὡς μετὰ τῆς ἐπαγγελίας τῶν  ἀγαθῶν,   ἣν προύτεινεν αὐτοῖς, ἐπανήξοντος Μωυσέος
[3, 14]   καὶ τὴν κτῆσιν αὐτοὺς τῶν  ἀγαθῶν   παρορμῶσιν: οὔτε γὰρ τῶν ὀρῶν
[3, 15]   τὴν γῆν ὑπέσχετο κἀκείνους τῶν  ἀγαθῶν,   ὧν ἑαυτοῖς ὑπὸ ἀκρασίας ἐφθονήσατε
[3, 1]   ἐνεγκεῖν γενναῖοι, δουλεύειν μᾶλλον  ἀγαπᾶτε   καθάπερ τὰ βοσκήματα τοῖς κρατοῦσι
[3, 2]   κακῶν, καὶ τὸν Μωυσῆν ἐκέλευον  ἄγειν   αὐτοὺς ἐπὶ τοὺς πολεμίους ἤδη
[3, 6]   καὶ μὲν πᾶς ναὸς  ἅγιον   ἐκαλεῖτο, τὸ δ' ἄβατον τὸ
[3, 6]   τεσσάρων κιόνων τοῦ ἁγίου τὸ  ἅγιον.   ὡραῖον δὲ τὸ φάρσος ἄνθεσι
[3, 6]   ἐντὸς τῶν τεσσάρων κιόνων τοῦ  ἁγίου   τὸ ἅγιον. ὡραῖον δὲ τὸ
[3, 9]   ὀλίγων τινῶν ἐπιμνησθήσομαι τῶν ἐφ'  ἁγνείαις   καὶ ἱερουργίαις κειμένων: καὶ γὰρ
[3, 12]   δ' ἱερέων καὶ διπλασίονα τὴν  ἁγνείαν   ἐποίησε: τούτων τε γὰρ αὐτοὺς
[3, 5]   περιέμενον ἁγνεύοντες τήν τε ἄλλην  ἁγνείαν   καὶ ἀπὸ συνουσίας τῆς γυναικῶν
[3, 7]   ἱερεὺς ἡγνευκὼς ἣν νόμος  ἁγνείαν   προαγορεύει, πρῶτον μὲν περιτίθεται τὸν
[3, 11]   μὲν τῶν θυσιῶν καὶ τῆς  ἁγνείας   τῆς ἐπ' αὐταῖς ταῦτα Μωυσῆς
[3, 5]   ἑορτάζοντες δὲ τὸν στρατηγὸν περιέμενον  ἁγνεύοντες   τήν τε ἄλλην ἁγνείαν καὶ
[3, 8]   δυσμαῖς θυμιᾶν ἐχρῆν ἔλαιόν τε  ἁγνίσαντας   φυλάσσειν εἰς τοὺς λύχνους, ὧν
[3, 7]   θεασάμενος τὴν βοτάνην ἀμαθίᾳ τούτου  ἀγνοεῖ   τὴν φύσιν αὐτῆς τὴν
[3, 9]   ἐροῦμεν. μὲν γὰρ κατὰ  ἄγνοιαν   εἰς τοῦτο προπεσὼν ἄρνα καὶ
[3, 1]   τε καὶ ἡσθείς, τοῦ πλήθους  ἀγνοοῦντος   καὶ νομίζοντος νίφεσθαι καὶ τῆς
[3, 6]   ἂν ὑπ' αὐτῶν ὁπότε δεήσειεν  ἄγοιτο   κινουμένη: οὐ γὰρ ἐπὶ ζεύγους
[3, 1]   γενομένης δεινῶς ἐλύπει πάλιν αὐτοὺς  ἀγομένους   ἐπὶ τὸ Σιναῖον ὄρος
[3, 10]   ἕξουσιν, ἐφ' ἡμέρας ὀκτὼ ἑορτὴν  ἄγοντας   ὁλοκαυτεῖν τε καὶ θύειν τῷ
[3, 10]   ἐν τοῖς προαστείοις εἰς καθαρώτατον  ἄγοντες   χωρίον αὐτόθι σὺν αὐτῇ καίουσι
[3, 12]   μέσων ἐτέτμηντο, καὶ κόσμος ἦν  ἀγορᾶς,   καὶ τῶν πωλουμένων ἕκαστον ἐν
[3, 12]   καρπῶν πλεονάζειν εὑρεθέντων προσδέχεται τὸν  ἀγρὸν   ἀποδόμενος, τοῦ δ' ἀναλώματος
[3, 12]   ἐκδεχομένους. ἀποδίδωσι δὲ καὶ τοὺς  ἀγροὺς   τοῖς ἀρχῆθεν αὐτῶν δεσπόταις τοῦτον
[3, 8]   στολῇ καὶ πᾶσι τοῖς ἄλλοις  ἄγων   ἑαυτὸν δημοτικώτερον καὶ μηδὲν βουλόμενος
[3, 14]   τῆς γῆς, ἀλλὰ μεγάλοις αὐτὴν  ἀγῶσιν   ἀφαιρεθέντες. πέμψωμεν δὲ κατασκόπους, οἳ
[3, 5]   πέτρας ἀναβλύσας σπανίζουσι, δι' ὃν  Ἄδαμος   τῶν ἀπὸ γῆς τε καρπῶν
[3, 12]   συνεῖναι γαμετῇ καὶ τηθίσι καὶ  ἀδελφαῖς   καὶ παίδων γυναιξὶν ὡς ἔκφυλον
[3, 2]   τε ἀδελφὸν Ἀαρῶνα καὶ τῆς  ἀδελφῆς   Μαριάμης τὸν ἄνδρα Οὖρον ὄνομα
[3, 6]   φυλῆς, υἱὸς δὲ Μαριάμης τῆς  ἀδελφῆς   τοῦ στρατηγοῦ, Ἐλίβαζος δὲ Ἰσαμάχου
[3, 12]   ἀρχιερεὺς τῶν λοιπῶν οὐ κεκωλυμένων  ἀδελφοῖς   καὶ γονεῦσι καὶ παισὶ τοῖς
[3, 2]   αὐτοῦ συνέβαινε, κελεύει τόν τε  ἀδελφὸν   Ἀαρῶνα καὶ τῆς ἀδελφῆς Μαριάμης
[3, 14]   καὶ κατεβόων αὐτοῦ καὶ τοῦ  ἀδελφοῦ   Ἀαρῶνος τοῦ ἀρχιερέως καὶ πονηρὰν
[3, 8]   διατεθέν. μόνους δὲ Μωυσῆς τοὺς  ἀδελφοὺς   αὐτῶν καὶ τὸν πατέρα μὴ
[3, 8]   τὸν πατέρα αὐτῶν καὶ τοὺς  ἀδελφοὺς   βαστάξαντας τὰ σώματα καὶ κομίσαντας
[3, 15]   ἀνεξελέγκτοις ἀεὶ τὸ θεῖον τοῖς  ἀδικήμασιν   ἔχει. ὥστ' οὐ δεῖ θαυμάζειν
[3, 12]   γυναιξὶν ὡς ἔκφυλον ἔχον τὴν  ἀδικίαν   μεμίσηκεν. ἐκώλυσε δὲ καὶ γυναικὶ
[3, 1]   σωτηρίας, πείσεσθαι γὰρ οὐδὲν κακὸν  ἀδίκως   ἀποθανών, ἀλλ' ὑπὲρ αὐτῶν, μὴ
[3, 11]   δίδωσιν: δ' εἰ μὲν  ἀδίκως   ἐνεκλήθη, ἐγκύμων τε γίνεται καὶ
[3, 9]   ἱερουργίας τρόπῳ γίνεται. οἱ δὲ  ἀδύνατοι   πορίζειν τὰ τέλεια θύματα περιστερὰς
[3, 1]   τοῦ βρώματος, ἵνα μὴ τοῖς  ἀδυνάτοις   ἄπορον τὸ λαμβάνειν δι'
[3, 14]   ἀπόρῳ ποταμούς τε διαβῆναι λέγοντες  ἀδυνάτους   ὑπὸ μεγέθους ἅμα καὶ βάθους
[3, 6]   οἳ διαιροῦντες τὸν νεὼν τὸ  ἄδυτον   ἔνδον αὑτῶν ἀπελάμβανον: καὶ τοῦτο
[3, 6]   ὀλίγον. τὸ δ' ἐνδοτέρω αὐτῶν  ἄδυτον   ἦν, τὸ δὲ λοιπὸν
[3, 6]   ἐγκατέθετο. καὶ ταύτην ἐν τῷ  ἀδύτῳ   κατατίθησιν. (Ἐν δὲ τῷ ναῷ
[3, 15]   ὀργήν, ἣν καὶ ἐπὶ ἀνεξελέγκτοις  ἀεὶ   τὸ θεῖον τοῖς ἀδικήμασιν ἔχει.
[3, 2]   πρός τε τῷ πονεῖν ἦσαν  ἀεὶ   τούτῳ πάντα ληπτὰ νομίζοντες εἶναι.
[3, 11]   ἐσομένην ἥγνιζε πηγαίοις ὕδασι καὶ  ἀενάοις   καὶ θυσίαις, ἃς ἐπὶ τοῖς
[3, 7]   ἰχθύων τῷ αἵματι, τὸν δὲ  ἀέρα   βούλεται δηλοῦν ὑάκινθος, καὶ
[3, 6]   τῆς γῆς κεχυμέναι Κατὰ θύρας  ἀετώματι   παραπλήσιον καὶ παστάδι παρεῖχον, τοῦ
[3, 10]   ἑπτὰ ἡμέρας οὖσα, καθ' ἣν  ἀζύμοις   τρέφονται καὶ καθ' ἑκάστην ἡμέραν
[3, 6]   μυχοῦ, διετίθεσαν ἄρτους τε δώδεκα  ἀζύμους   κατὰ ἓξ ἐπαλλήλους καθαροῦ πάνυ
[3, 15]   ἀλεύρου κατὰ τὴν ἑορτὴν τῶν  ἀζύμων   εἰς κόρους ἑβδομήκοντα, μέδιμνοι δὲ
[3, 10]   διαδέχεται τὴν πάσχα τῶν  ἀζύμων   ἑορτὴ ἑπτὰ ἡμέρας οὖσα, καθ'
[3, 10]   ἱερεῦσιν. τῇ δὲ δευτέρᾳ τῶν  ἀζύμων   ἡμέρᾳ, ἕκτη δ' ἐστὶν αὕτη
[3, 5]   ἀκοαῖς προσβάλλων ψόφος δεινῶς ἐτάραττεν,  ἀήθεις   τε γὰρ ἦσαν αὐτῶν, καὶ
[3, 5]   αἴθριός τε καὶ καθαρὸς  ἀὴρ   τῶν πρὸ ὀλίγου παθῶν ἦν
[3, 14]   καὶ χαλεπὴν ἐνδιαιτᾶσθαι εἰς ἐκκλησίαν  ἀθροίζει   τὸ πλῆθος καὶ καταστάς, δύο,
[3, 8]   κονιορτοῦ βλάπτηται. τό τε πλῆθος  ἀθροίσας   πάλιν εἰσφορὰν αὐτῷ προσέταξεν εἰσφέρειν
[3, 14]   ἡμᾶς, ἀλλ' οὐδὲ τὸ πᾶν  ἀθροισθέντων   ἔθνος. παρασκευαζώμεθα οὖν πρὸς τὸ
[3, 1]   ἀφόρητον. (Ὁρῶν δ' Μωυσῆς  ἀθύμως   διακειμένους καὶ τοῦ πράγματος τὸ
[3, 11]   τῶν ἱερέων κατὰ τὰς πύλας,  αἱ   δ' εἰσὶ τετραμμέναι πρὸς τὸν
[3, 6]   οὐρανὸν συμβαίνουσιν οὐδὲν ἐδόκουν διαφέρειν.  αἱ   δ' ἐκ τῆς τριχὸς καὶ
[3, 6]   ὑακίνθῳ βεβαμμένας τὰς δὲ φοίνικι:  αἱ   δὲ πορφύρας ἄνθος, ἕτεραι δὲ
[3, 8]   ἀργυρᾶ δὲ ἦν, σίκλους μὲν  αἱ   δύο διακοσίους εἷλκον, εἰς δὲ
[3, 6]   κιόνων, εἰς ἣν ἐνέβαινον πλάγιαι  αἱ   τελευταῖαι τῶν σκυταλίδων ἐξ ἑκατέρου
[3, 6]   διαφέρειν. καὶ οὕτως μὲν εἶχον  αἱ   τρεῖς πλευραὶ τοῦ περιβόλου: τῆς
[3, 10]   τὴν θυσίαν, αὗται δ' εἰσὶν  αἱ   τῶν ἑβδομάδων ἡμέραι τεσσαράκοντα καὶ
[3, 7]   δυσπρέπειαν: ὁμοίως δὲ καὶ ὅθεν  αἱ   χεῖρες διείργονται σχιστός ἐστιν. (Ἐπὶ
[3, 7]   ὑφάσματι ποιοῦσι, δεξομένους ἁλύσεις εἰργασμένας,  αἳ   συνῆσαν κατ' ἄκρον τῶν ὤμων
[3, 6]   πυλῶνος τρεῖς κάμακες ἦσαν ἑστῶσαι,  αἳ   τοῖς πυλούχοις ἐμβεβήκεσαν ἐρηρεισμέναι, καὶ
[3, 11]   διεκώλυσεν, ἐπίπλου τε καὶ στέατος  αἰγείου   καὶ προβατείου καὶ τοῦ τῶν
[3, 6]   ὑπὸ τῆς σήψεως παθεῖν δυνάμενα,  αἰγείους   τε τρίχας καὶ δορὰς προβάτων
[3, 1]   τε πάντα, πῶς τε φθαρεῖεν  Αἰγύπτιοι   κατέχειν αὐτοὺς παρὰ τὴν τοῦ
[3, 10]   γὰρ τῷ μηνὶ τῆς ὑπ'  Αἰγυπτίους   δουλείας ἠλευθερώθημεν, καὶ τὴν θυσίαν,
[3, 2]   παρεκάλουν, στρατὸν ἀλλότριον καὶ τῆς  Αἰγυπτίων   ἀποδράντα δουλείας ἐφεδρεύειν αὐτοῖς λέγοντες,
[3, 5]   δι' ὃν Ἰώσηπος ἐδεσπότευσε τῆς  Αἰγυπτίων   δυνάμεως, οὗτος ὑμῖν τούτους χαρίζεται
[3, 5]   ποικίλοις δαμάσας κακοῖς τὸ τῶν  Αἰγυπτίων   φρόνημα, διὰ θαλάσσης ὁδὸν
[3, 8]   μετὰ τοῦτο ἀφ' οὗ τὴν  Αἴγυπτον   ἐξέλιπον ἐνιαυτὸς αὐτοῖς πρῶτος ἐτελειοῦτο.
[3, 1]   γνώμης, καθ' ἣν ἐκλελοίπασι τὴν  Αἴγυπτον,   καταφρονοῦντας, οὕτως δὲ πρὸς αὐτὸν
[3, 14]   καὶ τὸν Ἀαρῶνα ἐπὶ τὴν  Αἴγυπτον   ὑποστρέφειν. (Τῶν δὲ κατασκόπων Ἰησοῦς
[3, 2]   κατατολμήσαντας αὐτῶν μετὰ τὴν ἐξ  Αἰγύπτου   γενομένην ἔξοδον οὕτως ἐπολέμησαν, ἐπεὶ
[3, 14]   μετὰ τὴν ἔξοδον τὴν ἀπ'  Αἰγύπτου   ἐνέτυχον μείζω τὰ κατὰ τὴν
[3, 10]   θυσίαν, ἣν τότ' ἐξιόντας ἀπ'  Αἰγύπτου   θῦσαι προεῖπον ἡμᾶς πάσχα λεγομένην,
[3, 2]   ἐν τριμήνῳ μετὰ τὴν ἐξ  Αἰγύπτου   κίνησιν παρῆν ἐπὶ τὸ Σιναῖον
[3, 12]   μετὰ τὴν ἀναχώρησιν τὴν ἐξ  Αἰγύπτου   τὴν πάσχα λεγομένην ἐπὶ τῆς
[3, 11]   λέπρᾳ κεκακωμένον αὐτόν τε ἀπ'  Αἰγύπτου   φυγεῖν καὶ τῶν ἐκπεσόντων διὰ
[3, 14]   οἳ διεξελθόντες ἀπὸ τῶν πρὸς  Αἰγύπτῳ   τὴν Χαναναίαν ἅπασαν ἐπί τε
[3, 7]   διάζωμα δ' ἐστὶ περὶ τὰ  αἰδοῖα   ῥαπτὸν ἐκ βύσσου κλωστῆς εἰργασμένον
[3, 5]   καὶ τοῦ λοιποῦ παντὸς ἐν  αἰθρίᾳ   τυγχάνοντος ἄνεμοί τε σφοδροὶ λάβρον
[3, 6]   ἵστη τὴν σκηνήν, πρῶτον μὲν  αἴθριον   διαμετρησάμενος τὸ μὲν εὖρος πεντήκοντα
[3, 10]   τῷ μείζονι κομίσας εἰς τὸ  αἴθριον:   πρὸς τούτοις τὰς ἐξοχὰς καὶ
[3, 5]   μελλόντων κρείττονας ὑπετίθετο τὰς ἐλπίδας,  αἴθριός   τε καὶ καθαρὸς ἀὴρ
[3, 6]   παρῆν. καὶ μὲν τοῦ  αἰθρίου   περίβολος τοῦτον τὸν τρόπον ἦν
[3, 8]   ἔθυεν ἐν τῷ τῆς σκηνῆς  αἰθρίῳ   κατὰ προσταγὴν θεοῦ ταῦρον καὶ
[3, 1]   αὐτὸς ποταμὸς ἐκείνοις μὲν  αἷμα   ἦν καὶ ἄποτος αὐτοῖς δὲ
[3, 9]   αὐτοετῶν προσφέρει, καὶ τῷ μὲν  αἵματι   δεύει τὸν βωμὸν ἱερεὺς
[3, 9]   δὲ τούτων τὸν κύκλον τῷ  αἵματι   δεύουσι τοῦ βωμοῦ οἱ ἱερεῖς,
[3, 9]   θύσαντες δὲ ταῦτα φοινίσσουσι μὲν  αἵματι   τὸν βωμόν, τοὺς δὲ νεφροὺς
[3, 7]   τῷ πεφοινῖχθαι τῶν ἰχθύων τῷ  αἵματι,   τὸν δὲ ἀέρα βούλεται δηλοῦν
[3, 8]   προσχριομένῳ, καθὼς εἶπον, καὶ τῷ  αἵματι   τῶν ταύρων καὶ κριῶν σφαγέντων
[3, 10]   εἰσκομίσας εἰς τὸν ναὸν τοῦ  αἵματος   ἅμα καὶ τοῦ ἐρίφου ῥαίνει
[3, 11]   εἶναι, τῶν δὲ προσέταξεν ἀπέχεσθαι.  αἵματος   μέντοι παντὸς εἰς τροφὴν ἀπηγόρευσε
[3, 8]   ἐφίησιν νόμος, κἀκ τοῦ  αἵματος   τῶν τεθυμένων τήν τε στολὴν
[3, 14]   αὐτὸν τιμαῖς ἀμείβεται, καὶ κατασκόπους  αἱρεῖται   δώδεκα τῶν γνωριμωτάτων ἐξ ἑκάστης
[3, 6]   πήχεις ἀνεῴγεσαν κατὰ πύλας, ἐν  αἷς   ἀνὰ δύο κάμακες εἱστήκεσαν κατὰ
[3, 11]   ῥεομένους καὶ τὰς γυναῖκας δ'  αἷς   τῶν κατὰ φύσιν ἔκκρισις
[3, 6]   καὶ κρίκοι καὶ σκυταλίδες προσῆσαν,  αἷς   κατὰ τὰς ὁδοὺς ὑπὸ τῶν
[3, 6]   ταύτῃ τὰς δύο πλάκας, ἐν  αἷς   τοὺς δέκα λόγους συγγεγράφθαι συμβεβήκει
[3, 12]   τὰς τῶν προτέρων ἀνδρῶν ἐφ'  αἱσδηποτοῦν   αἰτίαις ἀπηλλαγμένας. τὸν ἀρχιερέα μέντοι
[3, 4]   τινὰ δύνασθαι μὴ Μωυσῆν γενόμενον.  αἰσθανόμενος   οὖν τῆς ἀρετῆς, φησί, σαυτοῦ
[3, 13]   αὐτοὺς οὕτως ἀπεγνωκότας ὑπέσχετο καίπερ  αἰσχρῶς   ὑπ' αὐτῶν περιυβρισμένος πλῆθος αὐτοῖς
[3, 11]   θεὸν ἐπὶ τοῖς ὅρκοις μετ'  αἰσχύνης   καταστρέφει τὸν βίον τοῦ τε
[3, 2]   τὸν αὖθις αἰῶνα τῶν ἀγαθῶν  αἰτία   κατορθωθεῖσα προειρημένη μάχη: οὐ
[3, 1]   καὶ παρακλήσεως. εἶχον οὖν ἐν  αἰτίᾳ   τὸν στρατηγὸν καὶ κατεβόων αὐτοῦ
[3, 12]   τῶν προτέρων ἀνδρῶν ἐφ' αἱσδηποτοῦν  αἰτίαις   ἀπηλλαγμένας. τὸν ἀρχιερέα μέντοι οὐδὲ
[3, 6]   ἡμέραν Σάββατα καλοῦμεν: τὴν δ'  αἰτίαν   ἐξ ἧς ταῦτα ἐπενοήθησαν ἐν
[3, 11]   τῶν ἐκπεσόντων διὰ ταύτην τὴν  αἰτίαν   ἡγησάμενον εἰς τὴν Χαναναίαν ἀγαγεῖν
[3, 12]   εἶναι. καὶ διὰ ταύτην τὴν  αἰτίαν   οἱ τὴν ἱερατικὴν στολὴν φοροῦντες
[3, 15]   αὐτοῦ. καὶ διὰ ταύτην τὴν  αἰτίαν   οὐκ ἀπολεῖ μὲν ἅπαντας οὐδ'
[3, 9]   νόσους διαφυγεῖν κατ' ἄλλας  αἰτίας,   εἰς ἃς πέμματα σὺν ἱερείοις
[3, 11]   τῆς γραφῆς γένηται διελευσόμεθα τὰς  αἰτίας   προστιθέντες, ἀφ' ὧν κινηθεὶς τὰ
[3, 6]   ὑπὸ ἀνέμων κραδαίνεσθαι μήτ' ἄλλης  αἰτίας   τὴν σκηνὴν συνεῖχεν, ἀλλ' ἀκίνητον
[3, 13]   στασιάζειν ἄρχεται, καὶ τὸν Μωυσῆν  αἰτιᾶσθαι   τῶν τε κατὰ τὴν ἀποδημίαν
[3, 3]   σωτηρίας αὐτοῖς καὶ τῆς ἐλευθερίας  αἴτιον   καὶ ποριστὴν γεγενημένον, καὶ τὸν
[3, 1]   καὶ βάλλειν αὐτὸν ὡρμήκεσαν ὡς  αἰτιώτατον   τῆς ἐν ποσὶ συμφορᾶς. (Ὁ
[3, 8]   δὲ τῶν ἱερῶν τῷ βωμῷ  αἰφνίδιον   ἐξ αὐτοῦ πῦρ ἀνήφθη αὐτόματον,
[3, 12]   ἡταιρηκυίας ἐκώλυσε, μήτε δούλην μήτ'  αἰχμάλωτον   γαμεῖν αὐτοὺς κεκώλυκε καὶ τὰς
[3, 8]   ὄντας εἰς τὸν ἅπαντα βεβαίως  αἰῶνα   συνέβη φυλαχθῆναι δωρεὰν εἶναι δόξαντας
[3, 2]   ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν αὖθις  αἰῶνα   τῶν ἀγαθῶν αἰτία κατορθωθεῖσα
[3, 7]   εἶπον τῇ ῥοᾷ παραπλησίως βλαστάνειν,  ἀκανθώδεις   καὶ εἰς ὀξὺ παντελῶς ἀποληγούσας
[3, 6]   αἰτίας τὴν σκηνὴν συνεῖχεν, ἀλλ'  ἀκίνητον   αὐτὴν ἐν ἠρεμίᾳ πολλῇ διαφυλάξειν
[3, 6]   κάμακα παρέντες κατὰ τοῦ ἐδάφους  ἀκίνητον   ὑπὸ βίας ἀνέμων τὴν σκηνὴν
[3, 1]   τὸ κρεῖττον, κελεύει τοὺς ἐν  ἀκμῇ   περιστάντας ἐξαντλεῖν λέγων τὸ ὑπολειπόμενον
[3, 5]   τε ὁρώμενα καὶ ταῖς  ἀκοαῖς   προσβάλλων ψόφος δεινῶς ἐτάραττεν, ἀήθεις
[3, 1]   λέγων. τῶν δὲ πρὸς τὴν  ἀκοὴν   καταπλαγέντων, εἰ ὑπό τε τοῦ
[3, 15]   παρόντος αὐτοῦ καὶ κολάσοντος ἂν  ἀκοσμῇ   πειθαρχεῖ τοῖς ὑπ' αὐτοῦ νομοθετηθεῖσι,
[3, 7]   ὑπὸ τῶν ἄλλων τὰς βλασφημίας  ἀκούοντας:   ἕκαστα γὰρ τούτων εἰς ἀπομίμησιν
[3, 13]   εἶπε, κἀγὼ καί τοι κακῶς  ἀκούοντες   πρὸς ὑμῶν οὐκ ἂν ἀποσταίημεν
[3, 5]   γυναιξὶν ὁμοῦ καὶ τέκνοις, ὡς  ἀκούσαιεν   τοῦ θεοῦ διαλεγομένου πρὸς αὐτοὺς
[3, 1]   Μωυσῆς δὲ τοῦ θεοῦ ταῦτ'  ἀκούσας   καταβαίνει πρὸς τὸ πλῆθος: οἱ
[3, 5]   ὑψηλοῦ τινος, ὅθεν ἔμελλον πάντες  ἀκούσεσθαι,   μὲν θεός, εἶπεν,
[3, 8]   ποιήσεται πρὸς τὸν θεὸν ἡδέως  ἀκουσόμενον,   ὅτι τε κήδεται γένους τοῦ
[3, 5]   συγκαλεῖ τὸ πλῆθος εἰς ἐκκλησίαν  ἀκουσόμενον   ὧν θεὸς εἴποι πρὸς
[3, 7]   θυσάνους χρύσεαι σύριγγες καθ' ἑκατέραν  ἄκραν   ἐκλαβοῦσαι πάντας ἐμπεριέχουσιν αὗται. (Πῖλον
[3, 15]   τῶν ἀγαθῶν, ὧν ἑαυτοῖς ὑπὸ  ἀκρασίας   ἐφθονήσατε μετασχεῖν, ποιήσειν δεσπότας. (Ταῦτα
[3, 10]   μὲν οὖν περὶ τούτων λόγον  ἀκριβέστερον   αὖθις δηλώσομεν, ἱκανὰ δέ μοι
[3, 9]   τοῖς ἱερεῦσιν εἰς βρῶσιν διδόασιν.  ἀκριβέστερον   δὲ περὶ τῆς θυσίας τῶνδε
[3, 7]   ἐπίθεμα δ' αὐτῷ ἡμισφαίριον προσπέφυκεν  ἀκριβῶς   ἂν εἴποι τις τετορνευμένον, ὑπερανεστώσας
[3, 6]   ἓξ ἦσαν, συνῄεσαν δ' ἀλλήλοις  ἀκριβῶς   ἅπαντες, ὥστε μεμυκότων τῶν ἁρμῶν
[3, 4]   ἀνθρωπίνων χρησάμενος τὸν στρατὸν ἐξετάσεις  ἀκριβῶς   καὶ κατὰ μυρίους τούτων κεκριμένους
[3, 9]   καὶ τὰ κατὰ νηδὺν ἐκκαθάραντες  ἀκριβῶς   τοῖς ἄλλοις καθαγνισθησόμενα προσεπιφέρουσι, τὰς
[3, 12]   φυλάρχοις πλὴν τῆς Λευίτιδος φυλῆς  ἀκριβῶς   τὸν ἀριθμὸν ἐκμαθεῖν τῶν στρατεύεσθαι
[3, 7]   Ἑλλήνων γλῶτταν λόγιον: πληροῖ δὲ  ἀκριβῶς   τοῦ ἐφώδου ὅπερ ὑφαίνοντες κατὰ
[3, 7]   κρανίῳ γιγνομένη ἐπίπεδον: ἥρμοσται δὲ  ἀκριβῶς,   ὡς ἂν μὴ περιρρυείη πονοῦντος
[3, 5]   λαμβάνειν. (Καὶ τὸ μὲν πλῆθος  ἀκροασάμενον   αὐτοῦ τοῦ θεοῦ περὶ ὧν
[3, 2]   πείθεσθαι τοῖς πρεσβυτέροις, τοὺς δὲ  ἀκροᾶσθαι   τοῦ στρατηγοῦ: οἱ δ' ἦσαν
[3, 5]   θεῷ γὰρ εἰς ὄψιν ἐλθὼν  ἀκροατὴς   ἀφθάρτου φωνῆς ἐγενόμην: οὕτως ἐκείνῳ
[3, 7]   χρυσοῦ πεπλεγμέναις συνάπτουσαι, ὧν τὸ  ἄκρον   ἀνεστραμμένον ἐνέβαινε κρίκῳ προέχοντι τῆς
[3, 1]   τὴν χάριν λαβὼν τομάδος τὸ  ἄκρον   ἐν ποσὶν ἐρριμμένης διαιρεῖ μέσην
[3, 7]   ἁλύσεις εἰργασμένας, αἳ συνῆσαν κατ'  ἄκρον   τῶν ὤμων σειραῖς ἐκ χρυσοῦ
[3, 7]   εἰς ὀξὺ παντελῶς ἀποληγούσας τὸ  ἄκρον.   φυλάττει δ' ἐπὶ τῷ ἐπιθέματι
[3, 6]   ἐπ' αὐτὴν ἀνιὼν ἀφίῃ τὰς  ἀκτῖνας.   καὶ τὸ μὲν μῆκος αὐτῆς
[3, 7]   δὲ τῆς κεφαλῆς φορεῖ πῖλον  ἄκωνον   οὐ διικνούμενον εἰς πᾶσαν αὐτὴν
[3, 10]   καὶ πτίσαντες καὶ καθαρὰς πρὸς  ἄλεστον   τὰς κριθὰς ποιήσαντες τῷ βωμῷ
[3, 10]   δὶς ἑκάστης ἡμέρας τοῦτο ποιεῖ,  ἄλευρον   ἐλαίῳ μεμαγμένον καὶ πεπηγὸς ὀπτήσει
[3, 9]   καὶ ταῖς δημοσίαις θυσίαις καὶ  ἄλευρον   ἐπιφέρεσθαι καθαρώτατον, ἀρνὶ μὲν ἀσσαρῶνος
[3, 6]   ἓξ ἐπαλλήλους καθαροῦ πάνυ τοῦ  ἀλεύρου   ἐκ δύο ἀσσάρων, μέτρον
[3, 15]   δραχμῶν πωλεῖσθαι τὸν ἀσσάρωνα, κομισθέντος  ἀλεύρου   κατὰ τὴν ἑορτὴν τῶν ἀζύμων
[3, 10]   εἷς μέν ἐστιν ἀσσάρων τοῦ  ἀλεύρου,   τούτου δὲ τὸ μὲν ἥμισυ
[3, 8]   μόνοι δεδαπάνηντο, πλήρεις δὲ ἦσαν  ἀλεύρων   ἐλαίῳ πεφυραμένων, οἷς ἐπὶ τῷ
[3, 11]   αὐτούς. εἰ γὰρ τοῦτ' ἦν  ἀληθές,   οὐκ ἂν ἐπὶ τῇ αὑτοῦ
[3, 15]   ὑπαχθέντες δειλίᾳ τοὺς ἐκείνων λόγους  ἀληθεστέρους   τῆς ὑποσχέσεως ἡγήσαντο τῆς αὐτοῦ.
[3, 11]   αὐτῷ τὴν γυναῖκα, κομίζει κριθῆς  ἀληλεσμένης   ἀσσάρωνα, καὶ μίαν αὐτῆς δράκα
[3, 15]   πρὸς τὸν θεὸν καὶ τῆς  ἄλης   τῆς κατὰ τὴν ἐρημίαν ἀπαλλάξαντα
[3, 5]   Ἅβραμος ἡμέτερος πρόγονος ἐξ  ἀλήτου   τὴν Χαναναίαν κατέσχε γῆν, δι'
[3, 1]   ἄπορον τὸ λαμβάνειν δι'  ἀλκὴν   τῶν δυνατωτέρων πλεονεκτούντων περὶ τὴν
[3, 6]   ἄλλης αἰτίας τὴν σκηνὴν συνεῖχεν,  ἀλλ'   ἀκίνητον αὐτὴν ἐν ἠρεμίᾳ πολλῇ
[3, 1]   μηδὲ νῦν αὐτοῦ τὴν πρόνοιαν,  ἀλλ'   ἀοργήτως περιμένειν, λογιζομένους μὲν τὴν
[3, 5]   τῆς ἐπὶ τὸ Σιναῖον ἀνόδου,  ἀλλ'   αὐτὸς ἐπιφοιτῶν τῇ σκηνῇ παρατυγχάνῃ
[3, 13]   κρεῶν οὐκ εἰς μίαν ἡμέραν  ἀλλ'   εἰς πλείονας. ἀπιστούντων δ' ἐπὶ
[3, 8]   οὐκέτ' ἀναβαίνων ἐπὶ τὸ Σιναῖον  ἀλλ'   εἰς τὴν σκηνὴν εἰσιὼν ἀνεμάνθανε
[3, 6]   δύναμιν αὐτῶν σπουδῆς οὐκ ἀπελείποντο,  ἀλλ'   εἰσέφερον ἄργυρόν τε καὶ χρυσὸν
[3, 10]   οὐχ ὑπὸ τοῦ δήμου προσαχθείς,  ἀλλ'   ἐκ τῶν ἰδίων ἀναλωμάτων τοῦ
[3, 1]   ἄνδρες ὑπὲρ ἐκείνων μὴ περιορᾶν,  ἀλλ'   ἐκπορίζειν αὐτοῖς ἀφορμήν τινα σωτηρίας.
[3, 10]   τοῖς ἔργοις ἄνεσιν οὐ διδόασιν,  ἀλλ'   ἐν πάσαις νόμιμον τό τε
[3, 1]   οὐδ' ἐπ' ἄλλον τινὰ συνέτρεχον  ἀλλ'   ἐπ' αὐτόν, ἀντιβολοῦντες γύναια μὲν
[3, 7]   οὐ διικνούμενον εἰς πᾶσαν αὐτὴν  ἀλλ'   ἐπ' ὀλίγον ὑπερβεβηκότα μέσης: καλεῖται
[3, 8]   αὐτοὺς πονήσαντας ὑπερηφανίᾳ τῆς χρήσεως,  ἀλλ'   ἐπεξενώθη καὶ κατεσκήνωσε τῷ ναῷ
[3, 1]   κατὰ ὀλιγωρίαν μέλλειν τὸν θεόν,  ἀλλ'   ἐπὶ πείρᾳ τῆς ἀνδρείας αὐτῶν
[3, 1]   ἀπ' οὐρανοῦ καταφέρεσθαι τὴν δρόσον,  ἀλλ'   ἐπὶ σωτηρίᾳ τῇ αὐτῶν καὶ
[3, 5]   Ἀμαράμου καὶ Ἰωχαβάδης υἱός,  ἀλλ'   τὸν Νεῖλον ἀναγκάσας ᾑματωμένον
[3, 8]   οὐχ ὧν προεῖπε Μωυσῆς θυμάτων,  ἀλλ'   οἷς ἐχρῶντο πρότερον, κατεκαύθησαν τοῦ
[3, 14]   οὐχ ὑπὲρ τῆς ἑαυτῶν σωτηρίας,  ἀλλ'   ὅπως τῆς ἀμαθίας παύσῃ τὸ
[3, 1]   καὶ τὸ εὑρισκόμενον δὲ πικρὸν  ἀλλ'   οὐ πότιμον ἦν, καὶ τοῦτο
[3, 5]   ἀνθρώποις οὐ μόνον οὐκ ἀναβατὸν  ἀλλ'   οὐδὲ ὁραθῆναι δίχα πόνου τῆς
[3, 14]   οὐ βασιλεὺς οὐ πόλις ἡμᾶς,  ἀλλ'   οὐδὲ τὸ πᾶν ἀθροισθέντων ἔθνος.
[3, 2]   τῶν ἐν αὐτῇ πραχθέντων ἀπαιτοῦντας,  ἀλλ'   οὐχ ὅταν ταῖς πόλεσιν ἡμῶν
[3, 1]   γὰρ οὐδὲν κακὸν ἀδίκως ἀποθανών,  ἀλλ'   ὑπὲρ αὐτῶν, μὴ δι' ὧνπερ
[3, 6]   οὐ γὰρ ἐπὶ ζεύγους ἐκομίζετο,  ἀλλ'   ὑπὸ τῶν ἱερέων ἐφέρετο. τῷ
[3, 11]   σκεύη τὰ ἱερὰ καὶ τὰ  ἄλλ'   ὅσα πρὸς σκέπην τῆς σκηνῆς
[3, 15]   τὴν ὀργὴν τὴν πρὸς αὐτοὺς  ἀλλὰ   γνώμῃ καταψηφισάμενον αὐτῶν. οὐ δεῖ
[3, 11]   καὶ μηδεμίαν τοιαύτην ὁρίσαι ζημίαν.  ἀλλὰ   δῆλον μέν, ὡς ταῦτα περὶ
[3, 1]   τῆς ἀνάγκης ἀντιτάξαι τὸ ἀνδρεῖον,  ἀλλὰ   διέφθειρε τὸ κατ' ἐκείνους γενναῖον
[3, 2]   οὐκ εἰς τὸ παρὸν μόνον,  ἀλλὰ   καὶ εἰς τὸν αὖθις αἰῶνα
[3, 1]   μόνον ἀνθρώποις τι παρασχεῖν ἐνδεής,  ἀλλὰ   καὶ μηδ' ἄλλο τι τῶν
[3, 15]   ὃν ἔζη χρόνον ὑπῆρξε μόνον,  ἀλλὰ   καὶ νῦν: ἔστι γοῦν οὐδεὶς
[3, 2]   σώματα μόνον τῶν ἐπιστρατευσάντων ἐδούλωσαν  ἀλλὰ   καὶ τὰ φρονήματα, καὶ τοῖς
[3, 11]   μόνον ὕβρεως καὶ φυγῆς ἀπηλλαγμένων,  ἀλλὰ   καὶ τὰς ἐπισημοτάτας στρατείας στρατευομένων
[3, 1]   ἄποτον ἦν οὐκ ἀνθρώποις μόνον  ἀλλὰ   καὶ τοῖς ὑποζυγίοις ἀφόρητον. (Ὁρῶν
[3, 15]   φύσεως κρείττονα νομίζεσθαι. οὐ μὴν  ἀλλὰ   καὶ τοῦδε τοῦ πολέμου μικρὸν
[3, 8]   Ἑβραίοις δῆλον εἶναι μόνον ἠθέλησεν,  ἀλλὰ   καὶ τῶν ξένων τοῖς παρατυγχάνουσι.
[3, 7]   ὑφασμένον σχιστὸν ἔχει βροχωτῆρα πλάγιον,  ἀλλὰ   κατὰ μῆκος ἐρρωγότα πρός τε
[3, 14]   ἀμαχητὶ παραχωρήσουσιν ἡμῖν τῆς γῆς,  ἀλλὰ   μεγάλοις αὐτὴν ἀγῶσιν ἀφαιρεθέντες. πέμψωμεν
[3, 1]   προσαρδεῦον αὐτοῖς δι' ἐλπίδα χρήσιμον,  ἀλλὰ   μὴ δυναμένων ἐκβλύσαι μηδ' ἀνασχεῖν
[3, 15]   περὶ τούτων αὐτοὺς οὐ δεδιότες,  ἀλλὰ   μόνον τὸ συνειδὸς ὑφορώμενοι. οὕτως
[3, 4]   Μωυσέος ἀρετὴν κἀκ τούτου καταμαθεῖν.  ἀλλὰ   περὶ μὲν ταύτης εὐκαίρως ἐν
[3, 11]   τιμὴν τοῦ θεοῦ τοῦτο ποιῶν.  ἀλλὰ   περὶ μὲν τούτων ἕκαστος ὡς
[3, 8]   Ἑβραίους παραβῆναί τινα τῶν νόμων.  ἀλλὰ   περὶ μὲν τούτων παύομαι λέγων
[3, 15]   καὶ τῆς ἀρετῆς τῆς ἐκείνου.  ἀλλὰ   περὶ μὲν τούτων ὡς αὐτῷ
[3, 4]   οὐκ ἀποκρυψάμενος οὐδὲ σφετερισάμενος αὐτήν,  ἀλλὰ   ποιήσας φανερὸν τὸν ἐξευρηκότα τῷ
[3, 2]   ὃν οὐ καλῶς ἔχει περιορᾶν,  ἀλλὰ   πρὶν λαβεῖν ἰσχὺν καὶ
[3, 6]   κοινωθέντας: οὐδὲ γάρ εἰσι διηνεκεῖς,  ἀλλὰ   πρὶν συνελθεῖν εἰς τὸ ἄπειρον
[3, 1]   ὑπ' αὐτοῦ κελευόμενα μὴ ὀκνηρῶς  ἀλλὰ   προθύμως ὑπουργῶσιν. ἐρομένων δ' αὐτῶν,
[3, 14]   περὶ τῶν Χαναναίων εἰρηκέναι καταπληξαμένοις,  ἀλλὰ   τοῖς ἐπὶ τὴν εὐδαιμονίαν καὶ
[3, 9]   ἱερεὺς οὐχ ὡς τὸ πρῶτον  ἀλλὰ   τῶν γωνιῶν τὰς ἐξοχάς, καὶ
[3, 1]   καὶ τούτων καταστήσειε, τά τε  ἄλλα   ὅσα πρὸς αὐτῷ τῷ διαφθαρήσεσθαι
[3, 6]   στολὰς ἱερατικὰς καὶ περὶ τὰ  ἄλλα   ὅσων ἔχρῃζε τὸ ἔργον κόσμου
[3, 6]   καὶ κρατῆρσιν ἦσαν ὅσα τε  ἄλλα   πρὸς τὰς ἱερουργίας πεποίητο χρύσεα
[3, 15]   δύνηται. καὶ πολλὰ μὲν καὶ  ἄλλα   τεκμήρια τῆς ὑπὲρ ἄνθρωπόν ἐστι
[3, 6]   περικεῖσθαι ταῖς εἰσόδοις. δέκα δὲ  ἄλλα   φάρση πηχῶν τὸ πλάτος τεσσάρων
[3, 6]   ἑνδεκάτου φάρσους εἰς τοῦτο παρειλημμένου.  ἄλλαι   δ' ἐπάνω τούτων ἐκ διφθερῶν
[3, 9]   ἡμέραν γεννηθέντι διελθεῖν. γίνονται δὲ  ἄλλαι   θυσίαι ὑπὲρ τοῦ τὰς νόσους
[3, 6]   ἴσαι δὲ τῷ πλάτει καὶ  ἄλλαι   σινδόνες μιᾷ πλείους τὸν ἀριθμὸν
[3, 9]   τὰς νόσους διαφυγεῖν κατ'  ἄλλας   αἰτίας, εἰς ἃς πέμματα σὺν
[3, 5]   αὐτοὺς παραγινόμενος, ὅπως καὶ μεταβαίνοντες  ἀλλαχοῦ   ταύτην ἐπαγώμεθα καὶ μηκέτι δεώμεθα
[3, 2]   περὶ τὰς ὁπλίσεις τε  ἄλλη   θεραπεία καὶ κατασκευὴ ἐκείνων λεία
[3, 6]   μὲν ἓξ ἦσαν, συνῄεσαν δ'  ἀλλήλοις   ἀκριβῶς ἅπαντες, ὥστε μεμυκότων τῶν
[3, 8]   προσέταξε κατὰ δύναμιν. οἱ δ'  ἀλλήλοις   ἁμιλλώμενοι καὶ ὑπερβάλλειν φιλοτιμούμενοι τὰς
[3, 8]   κεχαρισμένως τῷ θεῷ βιώσονται μηδὲν  ἀλλήλοις   ἐγκαλεῖν ἔχοντες: ταῦτα μέντοι κατὰ
[3, 2]   καθ' ἑκάστους τε καὶ σὺν  ἀλλήλοις   τοὺς μὲν νεωτέρους παρεκάλει πείθεσθαι
[3, 7]   ὑακίνθου παραληφθέντος εἰς τὴν πρὸς  ἀλλήλους   κατάδεσιν τοῖς κρίκοις. πρὸς δὲ
[3, 2]   ἐπιχωρίους εἶναι, καὶ πρεσβευόμενοι πρὸς  ἀλλήλους   παρεκάλουν ἀμύνειν καὶ πειρᾶσθαι τοὺς
[3, 2]   τοῖς τε πλησιοχώροις καὶ πρὸς  ἀλλήλους   πρεσβευόμενοι χωρεῖν τοῖς Ἑβραίοις ἐγνώκεσαν
[3, 2]   ὑπῆρχον, ὧν πέμποντες οἱ βασιλεῖς  ἀλλήλους   τε καὶ τοὺς περιοίκους ἐπὶ
[3, 10]   τραπέζης τίθενται κατὰ ἓξ εἰς  ἀλλήλους   τετραμμένοι. δύο δὲ χρυσέων ὑπερκειμένων
[3, 6]   τισὶν ἐμπεπλεγμένος κατὰ στίχον πρὸς  ἀλλήλους   τετραμμένοι τὴν περιφέρειαν, καὶ δι'
[3, 2]   δὲ καὶ διακελευσμῷ τὰ πρὸς  ἀλλήλους   χρωμένων μέχρι μὲν οὖν Μωυσῆς
[3, 6]   καὶ βάσεσιν ὁμοίαις ἐπικειμένους διαλείποντας  ἀλλήλων   κατ' ὀλίγον. τὸ δ' ἐνδοτέρω
[3, 5]   στρατηγὸν περιέμενον ἁγνεύοντες τήν τε  ἄλλην   ἁγνείαν καὶ ἀπὸ συνουσίας τῆς
[3, 9]   τούς τε νεφροὺς καὶ τὴν  ἄλλην   πιμελὴν σὺν τῷ λοβῷ τοῦ
[3, 6]   μήθ' ὑπὸ ἀνέμων κραδαίνεσθαι μήτ'  ἄλλης   αἰτίας τὴν σκηνὴν συνεῖχεν, ἀλλ'
[3, 1]   παρασχεῖν ἐνδεής, ἀλλὰ καὶ μηδ'  ἄλλο   τι τῶν ζῴων ἱκανὴ βόσκειν:
[3, 6]   μετὰ δὲ ἡμέρας ἑπτὰ πάλιν  ἄλλοι   ἐκομίζοντο ἄρτοι> ἐν τῷ καλουμένῳ
[3, 10]   καὶ τότε μὲν ἀντ' ἐκείνων  ἄλλοι   κομίζονται, οἱ δὲ τοῖς ἱερεῦσι
[3, 8]   τῇ στολῇ καὶ πᾶσι τοῖς  ἄλλοις   ἄγων ἑαυτὸν δημοτικώτερον καὶ μηδὲν
[3, 6]   γῆθεν ἀνέρχεται, διαπεποικιλμένον τοῖς τε  ἄλλοις   ἅπασιν ἐνυφασμένον, ὅσα κόσμον οἴσειν
[3, 6]   τέσσαρας ἵστησι κίονας ὁμοίως τοῖς  ἄλλοις   εἰργασμένους καὶ βάσεσιν ὁμοίαις ἐπικειμένους
[3, 12]   τε γὰρ αὐτοὺς ὁμοίως τοῖς  ἄλλοις   εἴργει καὶ προσέτι γαμεῖν τὰς
[3, 12]   ἀνδρὸς ἠξίωσε γυναῖκα τοῦτο τοῖς  ἄλλοις   ἱερεῦσι συγχωρῶν, μόνην δ' αὐτῷ
[3, 9]   κατὰ νηδὺν ἐκκαθάραντες ἀκριβῶς τοῖς  ἄλλοις   καθαγνισθησόμενα προσεπιφέρουσι, τὰς δορὰς τῶν
[3, 7]   ἱερεῦσι στολαὶ πᾶσί τε τοῖς  ἄλλοις,   οὓς χαναναίας καλοῦσι, καὶ δὴ
[3, 4]   περὶ μὲν ταύτης εὐκαίρως ἐν  ἄλλοις   τῆς γραφῆς δηλώσομεν. ~(Μωυσῆς δὲ
[3, 4]   δὲ τοσούτων μυριάδων σωτηρίας οὐκ  ἄλλον   τινὰ δύνασθαι μὴ Μωυσῆν γενόμενον.
[3, 1]   ποιούμενος: καὶ γὰρ οὐδ' ἐπ'  ἄλλον   τινὰ συνέτρεχον ἀλλ' ἐπ' αὐτόν,
[3, 10]   τὰ πάντα, λιβανωτὸς ὑπὲρ ἐκείνου  ἄλλος   ὑπὲρ τῶν ἄρτων προστίθεται. θύει
[3, 2]   πρὸς Ἑβραίους πόλεμον παρεκάλουν, στρατὸν  ἀλλότριον   καὶ τῆς Αἰγυπτίων ἀποδράντα δουλείας
[3, 5]   ψευδομαρτυρεῖν: δὲ δέκατος μηδενὸς  ἀλλοτρίου   ἐπιθυμίαν λαμβάνειν. (Καὶ τὸ μὲν
[3, 12]   τῶν τε ὁμοφύλων καὶ τῶν  ἀλλοτριοχώρων,   μηδὲν ἐξ αὐτῶν φυλάττοντας: ποιεῖν
[3, 5]   ὑπολαμβάνοντες, οἵου τυχεῖν οὐκ ἂν  ἄλλου   δύναιντο, σφόδρα λυπούμενοι διετέλουν καὶ
[3, 4]   δικάσαι μὲν γὰρ ἀγαθοὺς κἂν  ἄλλους   Ἑβραίων εὑρεθῆναι, φροντίσαι δὲ τοσούτων
[3, 12]   τοῖς ἐργαστηρίοις ἦσαν, οὐδενί τε  ἄλλῳ   πόλει μετανισταμένῃ καὶ καθιδρυμένῃ
[3, 1]   σωτηρίαν αὐτοῦ καὶ οὐκ ἐν  ἄλλῳ:   συγγινώσκειν δὲ τοῖς νῦν ὑπὸ
[3, 1]   ταύτην νεμομένοις τὴν ἐκ τῶν  ἄλλων   ἀπορίαν, ἔτι δὲ καὶ νῦν
[3, 4]   ἔμελλε φέρειν ἐπιγραφομένῳ τὰ ὑπὸ  ἄλλων   εὑρημένα, ὥστε τὴν Μωυσέος ἀρετὴν
[3, 1]   πτήσεως καὶ πρόσγαιον μᾶλλον τῶν  ἄλλων   ὂν καταφέρεται εἰς τοὺς Ἑβραίους:
[3, 8]   καὶ τοῦ θυμιατηρίου καὶ τῶν  ἄλλων   σκευῶν ἀναλῶσαι, ὅπως κατὰ τὴν
[3, 7]   ἀρχιερέα. Τὴν μὲν οὖν τῶν  ἄλλων   στολὴν τοιαύτην εἶναι συμβέβηκεν. ὅταν
[3, 4]   ἐπίτρεψον αὐτοῖς ποιεῖσθαι καὶ ἐπ'  ἄλλων,   σὺ δὲ πρὸς μόνῃ τῇ
[3, 7]   καὶ ματαίως ἡμᾶς ὑπὸ τῶν  ἄλλων   τὰς βλασφημίας ἀκούοντας: ἕκαστα γὰρ
[3, 2]   ἀπροσδεές, ὅπλων χρημάτων τροφῆς τῶν  ἄλλων,   ὧν παρόντων ἐκ πεποιθήσεως πολεμοῦσιν
[3, 9]   τοῦ γεγεννηκότος ἐπὶ ταὐτό, οὐδ'  ἄλλως   δὲ πρὶν ὀγδόην ἡμέραν γεννηθέντι
[3, 5]   δίχα πόνου τῆς ὄψεως δυνάμενον  ἄλλως   τε διὰ τὸ λόγον εἶναι
[3, 7]   ὑακίνθινος πεποιημένος, οὐ γὰρ ἂν  ἄλλως   ὑπερανετίθετο αὐτῷ τὸ ὄνομα τοῦ
[3, 1]   δρᾶν ἔτρεψε. παθεῖν δ' οὐκ  ἀλόγως   αὐτοὺς διὰ τὴν ἀνάγκην τοῦτο
[3, 9]   καθαρὰ ποιήσαντες διαμελίζουσι καὶ πάσαντες  ἁλσὶν   ἐπὶ τὸν βωμὸν ἀνατιθέασι σχιζῶν
[3, 7]   ἐμβεβηκότας τῷ ὑφάσματι ποιοῦσι, δεξομένους  ἁλύσεις   εἰργασμένας, αἳ συνῆσαν κατ' ἄκρον
[3, 10]   ἣν προσάγουσι τῷ θεῷ ἄρτον  ἀλφίτων   μὲν πυρίνων ἀσσαρῶνας δύο μετὰ
[3, 13]   ὑπέσχετο παρέξειν εὐδαιμονίας ἐν ταύταις  ἀλῶνται   ταῖς ταλαιπωρίαις, ὕδατος μὲν σπανίζοντες,
[3, 14]   διαβῆναι λέγοντες ἀδυνάτους ὑπὸ μεγέθους  ἅμα   καὶ βάθους καὶ ὄρη ἀμήχανα
[3, 10]   εἰς τὸν ναὸν τοῦ αἵματος  ἅμα   καὶ τοῦ ἐρίφου ῥαίνει τῷ
[3, 13]   ταῦτα οὐκ εἰς μακρὰν ἔσται.  ἅμα   ταῦτ' ἔλεγε καὶ πίμπλαται τὸ
[3, 1]   ὑπερελθὸν καὶ ὑπὸ κόπου τε  ἅμα   τῆς πτήσεως καὶ πρόσγαιον μᾶλλον
[3, 14]   τὴν Χαναναίαν ἅπασαν ἐπί τε  Ἀμάθην   πόλιν καὶ Λίβανον ἀφικνοῦνται τὸ
[3, 7]   τις θεασάμενος τὴν βοτάνην  ἀμαθίᾳ   τούτου ἀγνοεῖ τὴν φύσιν αὐτῆς
[3, 14]   ἑαυτῶν σωτηρίας, ἀλλ' ὅπως τῆς  ἀμαθίας   παύσῃ τὸ πλῆθος καὶ καταστήσῃ
[3, 2]   Πέτραν κατοικοῦντες, οἳ καλοῦνται μὲν  Ἀμαληκῖται,   μαχιμώτατοι δὲ τῶν ἐκεῖσε ἐθνῶν
[3, 2]   θεὸν προεφήτευέ τε πανωλεθρὶ τοὺς  Ἀμαληκίτας   ἀπολουμένους καὶ μηδένα αὐτῶν ὑπολειφθησόμενον
[3, 2]   ἀνίσχει τὰς χεῖρας, καὶ τοὺς  Ἀμαληκίτας   κατεπόνουν οἱ Ἑβραῖοι. τὸν οὖν
[3, 2]   γενομένου κατὰ κράτος ἐνίκων τοὺς  Ἀμαληκίτας   οἱ Ἑβραῖοι, καὶ πάντες ἂν
[3, 8]   γὰρ φύλαρχοι κατὰ δύο συνελθόντες  ἅμαξαν   καὶ δύο βόας προσκομίζουσιν: ἓξ
[3, 5]   εἰπεῖν: οὐ γὰρ Μωυσῆς  Ἀμαράμου   καὶ Ἰωχαβάδης υἱός, ἀλλ'
[3, 10]   ἑπτὰ θύουσι καὶ ἔριφον ὑπὲρ  ἁμαρτάδων.   (Δεκάτῃ δὲ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς
[3, 10]   κριόν, ἔριφον δὲ ἐπὶ παραιτήσεσιν  ἁμαρτάδων,   εἴ τι κατὰ λήθην γένοιτο.
[3, 10]   τοῖς πᾶσι καὶ ἐρίφου ὑπὲρ  ἁμαρτάδων   εἰς εὐωχίαν κατὰ ἡμέραν ἑκάστην
[3, 10]   καὶ ἄρνας ἑπτὰ καὶ ὑπὲρ  ἁμαρτάδων   ἔριφον. προσάγουσι δὲ δύο πρὸς
[3, 8]   καὶ κριὸν καὶ ἔριφον ὑπὲρ  ἁμαρτάδων,   καὶ δὴ, λέγειν γὰρ ἐν
[3, 9]   κατακαίουσι. (Θύουσι δὲ καὶ ὑπὲρ  ἁμαρτάδων   καὶ ὁμοίως τῷ προειρημένῳ τὸ
[3, 9]   τῷ προειρημένῳ τὸ περὶ τῶν  ἁμαρτάδων   τῆς ἱερουργίας τρόπῳ γίνεται. οἱ
[3, 10]   παραίτησις τοῦ πλήθους παντὸς ὑπὲρ  ἁμαρτημάτων   ἐσόμενος, τὸν δ' ἐν τοῖς
[3, 10]   τεσσαρεσκαίδεκα, ἐρίφους δὲ δύο ὑπὲρ  ἁμαρτημάτων.   ἔστι δ' οὐδεμία τῶν ἑορτῶν,
[3, 15]   τιμωρίαν, οὐκ ἀξίαν μὲν τῶν  ἁμαρτημάτων,   οἵαν δὲ οἱ πατέρες ἐπὶ
[3, 10]   καὶ ἄρνας ἑπτά, ὑπὲρ δὲ  ἁμαρτημάτων   παραιτήσεως ἔριφον. καὶ ταῦτα μὲν
[3, 8]   σὺν αὐτοῖς χίμαρον ἐπὶ παραιτήσει  ἁμαρτημάτων.   προσῆγε δὲ τῶν ἀρχόντων ἕκαστος
[3, 10]   καὶ κριῶν δύο κατὰ παραίτησιν  ἁμαρτιῶν   ἐρίφου προστιθεμένου. ταῖς δ' ἑξῆς
[3, 7]   κατ' ἐκεῖνο γνώμης οὐκ ἂν  ἁμάρτοι:   καὶ πῖλος δέ μοι
[3, 7]   βουνιάδι, ταύτῃ γὰρ οὐκ ἂν  ἁμάρτοι   τις εἰκάζων αὐτήν, τὰ δὲ
[3, 9]   ἀπολιπεῖν οὐκ ἐᾷ. δὲ  ἁμαρτὼν   μὲν αὑτῷ δὲ συνειδὼς καὶ
[3, 14]   πρὸς τὸ ἔργον: οὐ γὰρ  ἀμαχητὶ   παραχωρήσουσιν ἡμῖν τῆς γῆς, ἀλλὰ
[3, 7]   τρίτης λίγυρος μὲν ἄρχει εἶτα  ἀμέθυσος   ἀχάτης δὲ τρίτος ἔνατος ὢν
[3, 11]   χρόαν, δὴ τοιοῦτος ποικίλαις  ἀμείβεται   θυσίαις τὸν θεόν, περὶ ὧν
[3, 14]   εἰπόντος τὸ πλῆθος αὐτὸν τιμαῖς  ἀμείβεται,   καὶ κατασκόπους αἱρεῖται δώδεκα τῶν
[3, 8]   ἐξευρημένων τοῖς προτέροις αὐτοὶ προεθυμήθησαν  ἀμείνονα   προσεξεργάσασθαι, λαβεῖν τε ἐπίνοιαν ὧν
[3, 8]   καὶ περὶ τῶν μελλόντων ὡς  ἀμεινόνων   ἐπιθυμοῦντες δωρεάς τε τῷ θεῷ
[3, 13]   Σιναίου ὄρους καὶ τόπους τινὰς  ἀμείψας,   περὶ ὧν δηλώσομεν, εἴς τι
[3, 12]   τὴν αὐτῶν δίαιταν, ὥστ' αὐτὴν  ἄμεμπτον   εἶναι. καὶ διὰ ταύτην τὴν
[3, 14]   ἅμα καὶ βάθους καὶ ὄρη  ἀμήχανα   τοῖς ὁδεύουσι καὶ πόλεις καρτερὰς
[3, 1]   δὲ καὶ τῆς παρούσης ἀπαλλαγῆναι  ἀμηχανίας   ἐκ τῆς τοῦ θεοῦ κηδεμονίας,
[3, 14]   τὴν διάνοιαν αὐτῶν ὑπὸ τῆς  ἀμηχανίας   τοῦ παραστάντος αὐτοῖς πάθους τεταραγμένην,
[3, 8]   κατὰ δύναμιν. οἱ δ' ἀλλήλοις  ἁμιλλώμενοι   καὶ ὑπερβάλλειν φιλοτιμούμενοι τὰς θυσίας,
[3, 11]   ἐν τῷ μιάσματι θύειν νόμιμον  ἀμνάδας   δύο, ὧν τὴν μὲν ἑτέραν
[3, 13]   αὐτῷ περὶ τῆς κοινῆς σωτηρίας  ἀμνημονεῖν   μήτ' ἀπογινώσκειν τῆς τοῦ θεοῦ
[3, 10]   τοῦ κοινοῦ σῖτος ὀπτὸς ζύμης  ἄμοιρος,   ἀσσαρῶνες δ' εἴκοσι καὶ τέσσαρες
[3, 1]   ἦν τὸ βρῶμα καὶ παράδοξον.  ἀμύνει   δὲ τοῖς ταύτην νεμομένοις τὴν
[3, 2]   καὶ πρεσβευόμενοι πρὸς ἀλλήλους παρεκάλουν  ἀμύνειν   καὶ πειρᾶσθαι τοὺς ἄνδρας διαφθείρειν.
[3, 4]   τοῦτο ἀναπέμψουσιν: ἔσται γὰρ οὕτως  ἀμφότερα:   καὶ τῶν δικαίων Ἑβραῖοι τεύξονται
[3, 12]   συνελθεῖν σκεψομένας περὶ τῶν οἰκείων,  ἀμφοτέραις   δὲ συνῆγε τὸ πλῆθος. τῆς
[3, 12]   οἱ τὴν ἱερατικὴν στολὴν φοροῦντες  ἄμωμοί   τέ εἰσι καὶ περὶ πάντα
[3, 13]   ὀνομάζεται Καβρωθαβά, ἐπιθυμίας μνημεῖα λέγοιτο  ἄν.   ~(Ἀναγαγὼν δὲ αὐτοὺς ἐκεῖθεν
[3, 7]   ἀρχιερέως κόσμος ἐστί. (Θαυμάσειε δ'  ἄν   τις τῶν ἀνθρώπων τὴν πρὸς
[3, 11]   ὕστερον ἐροῦμεν. (Ὅθεν καὶ καταγελάσειεν  ἄν   τις τῶν λεγόντων Μωυσῆν λέπρᾳ
[3, 15]   καθάπερ παρόντος αὐτοῦ καὶ κολάσοντος  ἂν   ἀκοσμῇ πειθαρχεῖ τοῖς ὑπ' αὐτοῦ
[3, 5]   κηδεμόνος ὑπολαμβάνοντες, οἵου τυχεῖν οὐκ  ἂν   ἄλλου δύναιντο, σφόδρα λυπούμενοι διετέλουν
[3, 7]   τεκμηριοῦν ὑακίνθινος πεποιημένος, οὐ γὰρ  ἂν   ἄλλως ὑπερανετίθετο αὐτῷ τὸ ὄνομα
[3, 7]   τῆς κατ' ἐκεῖνο γνώμης οὐκ  ἂν   ἁμάρτοι: καὶ πῖλος δέ
[3, 7]   ἐμφερὴς βουνιάδι, ταύτῃ γὰρ οὐκ  ἂν   ἁμάρτοι τις εἰκάζων αὐτήν, τὰ
[3, 13]   κακῶς ἀκούοντες πρὸς ὑμῶν οὐκ  ἂν   ἀποσταίημεν κάμνοντες ὑπὲρ ὑμῶν, καὶ
[3, 2]   Ἀμαληκίτας οἱ Ἑβραῖοι, καὶ πάντες  ἂν   ἀπωλώλεισαν, εἰ μὴ νυκτὸς ἐπιγενομένης
[3, 11]   θυσιῶν ἅπτεσθαι μέχρι τεσσαράκοντα ἡμερῶν,  ἂν   ἄρρεν τὸ τεχθὲν ᾖ: διπλασίονας
[3, 1]   τοῦ τῶν ἀνθρώπων ἐν οἷς  ἂν   ἀτυχῇ γένους ὄντος. θεὸς
[3, 2]   Μωυσῆς οὐχ ὑπομένων, ὁσάκις γὰρ  ἂν   αὐτὰς καθίει τοσαυτάκις ἐλαττοῦσθαι τοὺς
[3, 11]   τὴν γαστέρα πρησθεῖσαν οὕτως ἀποθανεῖν:  ἂν   δ' ὑπὸ πολλοῦ τοῦ ἔρωτος
[3, 11]   ἱερεῖς πρὸς τὸν θεὸν διανέμονται.  (Ἂν   δ' ὑπονοήσῃ μεμοιχεῦσθαί τις αὐτῷ
[3, 4]   τὴν περὶ τούτου διάγνωσιν ἐπανοίσουσιν,  ἂν   δὲ κἀκείνους διαφύγῃ τὸ περὶ
[3, 11]   συνδιαιτωμένους καὶ νεκροῦ μηδὲν διαφέροντας:  ἂν   δέ τις ἐξικετεύσας τὸν θεὸν
[3, 1]   γλυκὺ τὸ νᾶμα καὶ οἷον  ἂν   εἴη θεοῦ τὸ δῶρον δόντος
[3, 7]   ὑάκινθος, καὶ φοῖνιξ δ'  ἂν   εἴη τεκμήριον τοῦ πυρός. ἀποσημαίνει
[3, 15]   τῆς τοῦ πιστεύεσθαι περὶ ὧν  ἂν   εἴπῃ οὐ παρ' ὃν ἔζη
[3, 7]   δ' αὐτῷ ἡμισφαίριον προσπέφυκεν ἀκριβῶς  ἂν   εἴποι τις τετορνευμένον, ὑπερανεστώσας ἔχον
[3, 6]   θεοῦ οὓς καὶ τὸ πλῆθος  ἂν   ἐπελέξατο τῆς ἐξουσίας ἐπ' αὐτῷ
[3, 11]   γὰρ τοῦτ' ἦν ἀληθές, οὐκ  ἂν   ἐπὶ τῇ αὑτοῦ Μωυσῆς ἀτιμίᾳ
[3, 11]   διατελοῖεν, περὶ ὧν ἐν οἷς  ἂν   ἡμῖν ἀφορμὴ τῆς γραφῆς γένηται
[3, 11]   τὴν γονὴν ῥεομένου. ὃς δ'  ἂν   κατὰ τοὺς ὕπνους ἀποκρίνῃ γονήν,
[3, 1]   δ' αὐτῶν, τί καὶ ποιούντων  ἂν   μεταβάλοι τὸ ὕδωρ ἐπὶ τὸ
[3, 7]   ἐπίπεδον: ἥρμοσται δὲ ἀκριβῶς, ὡς  ἂν   μὴ περιρρυείη πονοῦντος περὶ τὴν
[3, 9]   καταλειπομένοις τῶν κρεῶν, δ'  ἂν   περισσεύσῃ κατακαίουσι. (Θύουσι δὲ καὶ
[3, 4]   σὺ τῷ θεῷ προσεδρεύων εὐμενέστερον  ἂν   ποιήσειας αὐτὸν τῷ στρατῷ. (Ταῦτα
[3, 5]   καὶ περὶ τῶν ὅλων ὃν  ἂν   πραχθείη τρόπον ἐν τοῖς αὖθις
[3, 1]   ὕδωρ αὐτοῖς παρέξειν οἷον ἐπιθυμοῦσιν,  ἂν   πρὸς τὰ ὑπ' αὐτοῦ κελευόμενα
[3, 8]   ἐμοὶ τῆς σκέψεως ἐπιτραπείσης ἐμαυτὸν  ἂν   τῆς τιμῆς ἄξιον ἔκρινα διά
[3, 4]   κατέχων σεαυτὸν διατέλει ζητῶν οἷς  ἂν   τὸ πλῆθος ἀπαλλάξειας τῆς νῦν
[3, 13]   τούτῳ καί τινος ἐρομένου, πόθεν  ἂν   τοσαύταις εὐπορήσειε μυριάσι τῶν προειρημένων,
[3, 4]   ἐπ' αὐτὸν βαδιζόντων καὶ μόνως  ἂν   τοῦ δικαίου τυχεῖν ἡγουμένων, εἰ
[3, 6]   ἐπίχρυσοι καθ' ἑκάτερον τοῖχον, ὡς  ἂν   ὑπ' αὐτῶν ὁπότε δεήσειεν ἄγοιτο
[3, 6]   ἀνὰ πέντε μὲν εἰς ἑκατέραν  ἀνὰ   δύο δὲ καὶ ἥμισυ κατὰ
[3, 10]   εἰς τοῦτο ἀναλοῦνται. ὀπτῶνται δὲ  ἀνὰ   δύο διαιρεθέντες μὲν τῇ πρὸ
[3, 6]   ἀνεῴγεσαν κατὰ πύλας, ἐν αἷς  ἀνὰ   δύο κάμακες εἱστήκεσαν κατὰ μίμησιν
[3, 6]   τοὺς δέκα λόγους συγγεγράφθαι συμβεβήκει  ἀνὰ   πέντε μὲν εἰς ἑκατέραν ἀνὰ
[3, 12]   τοὺς ἱερεῖς ἐκέλευσε τὰ γέρα,  ἀναβαίνειν   δὲ ἐπὶ τὸν βωμὸν καὶ
[3, 8]   ἡμέραν εἷς: Μωυσῆς δὲ οὐκέτ'  ἀναβαίνων   ἐπὶ τὸ Σιναῖον ἀλλ' εἰς
[3, 7]   κινουμένης ἐμποδίζηται πρὸς τὸ ἔργον,  ἀναβαλόμενος   ἐπὶ τὸν λαιὸν ὦμον φέρει.
[3, 1]   θεοῦ καὶ παράκλησιν ἐλθεῖν, καὶ  ἀναβὰς   ἐπί τινα σκοπὴν ᾔτει πόρον
[3, 5]   ἀπότομον ἀνθρώποις οὐ μόνον οὐκ  ἀναβατὸν   ἀλλ' οὐδὲ ὁραθῆναι δίχα πόνου
[3, 5]   ἀπορουμένοις, ποτὸν ἐκ πέτρας  ἀναβλύσας   σπανίζουσι, δι' ὃν Ἄδαμος τῶν
[3, 2]   καὶ μὴ μέλλειν, ὡς τῆς  ἀναβολῆς   ἐμποδιζούσης τὴν προθυμίαν αὐτῶν.
[3, 14]   Καβρωθαβά, ἐπιθυμίας μνημεῖα λέγοιτο ἄν.  ~(Ἀναγαγὼν   δὲ αὐτοὺς ἐκεῖθεν Μωυσῆς
[3, 6]   γὰρ ἐν ταῖς ἱεραῖς βίβλοις  ἀναγέγραπται,   ταῦτ' ἦν: Βασάηλος μὲν> Οὐρὶ
[3, 5]   καθάπερ ἐν ταῖς ἱεραῖς βίβλοις  ἀναγέγραπται.   τοὺς δὲ Ἑβραίους τά τε
[3, 12]   τὸν ἐνιαυτὸν καταβάλοι τὸ ἀργύριον,  ἀναγκάζει   τὸν πριάμενον ἀποδοῦναι, εἰ δὲ
[3, 9]   δὲ κομίσαντος καὶ ὁποσονοῦν ὁλοκαυτεῖν  ἀναγκαῖον.   κωλύει δὲ νόμος θύειν
[3, 2]   κατ' ἰδίαν ἔσχον οὐδὲ τῆς  ἀναγκαίου   τροφῆς πρότερον εὐποροῦντες. ὑπῆρξε δ'
[3, 5]   υἱός, ἀλλ' τὸν Νεῖλον  ἀναγκάσας   ᾑματωμένον ὑπὲρ ὑμῶν ῥυῆναι καὶ
[3, 1]   δίψους καὶ τῆς ὁδοιπορίας τεταλαιπωρημένοις  ἀνάγκη   γένοιτο κόπτειν τὴν πέτραν,
[3, 5]   ἕκαστος τῶν ἐντευξομένων, ἐμοὶ δὲ  ἀνάγκη   ταῦτα ἱστορεῖν καθάπερ ἐν ταῖς
[3, 8]   τρυφῆς μήτ' ἐν πολέμῳ κατ'  ἀνάγκην   Ἑβραίους παραβῆναί τινα τῶν νόμων.
[3, 1]   οὐκ ἀλόγως αὐτοὺς διὰ τὴν  ἀνάγκην   τοῦτο νομίσας ἔγνω δεῖν ἐφ'
[3, 1]   στρατὸς ὥστε τῷ βιαζομένῳ τῆς  ἀνάγκης   ἀντιτάξαι τὸ ἀνδρεῖον, ἀλλὰ διέφθειρε
[3, 1]   ἀπολύειν αὐτοὺς καὶ ταύτης τῆς  ἀνάγκης   τὸν θεὸν ἔλεγε καὶ χαρίσασθαι
[3, 1]   δὲ τοῖς νῦν ὑπὸ τῆς  ἀνάγκης   ὑπὸ τοῦ λαοῦ πραττομένοις φύσει
[3, 1]   δὲ οὖσαν τὴν χώραν ἐξ  ἀνάγκης   ὥδευον ἑτέραν ἀπελθεῖν οὐκ ἔχοντες.
[3, 7]   κλῆσιν ἐπιστάμενος οὐκ ἰδὼν δ'  ἀναγνωρίσειε,   τοῖς οὕτω δὴ ἔχουσι σημανῶ
[3, 7]   κατὰ στέρνον καὶ μετάφρενον ἠρτημέναις  ἀναδεῖται   ὑπὲρ ἑκατέραν κατακλεῖδα: μασσαβάνης καλεῖται.
[3, 2]   Μωυσῆς. διηγρύπνει δὲ καὶ Μωυσῆς  ἀναδιδάσκων   τὸν Ἰησοῦν ὃν τρόπον ἐκτάξειε
[3, 12]   προεῖπεν ἀνάπαυσιν. καὶ τῶν αὐτομάτως  ἀναδοθέντων   ἀπὸ τῆς γῆς κοινὴν εἶναι
[3, 1]   Μωυσεῖ οὕτως ἐκ τῆς πέτρας  ἀναδοθήσεσθαι   ὕδωρ. ~(Τοῦ δὲ Ἑβραίων ὀνόματος
[3, 8]   τὸ προειρημένον πέρας εἶχε, τῶν  ἀναθημάτων   μήπω καθιερωμένων ἐπιστὰς θεὸς
[3, 1]   τῶν δυνατωτέρων πλεονεκτούντων περὶ τὴν  ἀναίρεσιν.   οἱ μέντοι πλέον τοῦ προστεταγμένου
[3, 1]   δηλοῖ δὲ ἐν τῷ ἱερῷ  ἀνακειμένη   γραφὴ τὸν θεὸν προειπεῖν Μωυσεῖ
[3, 5]   τῶν δὲ πρὸς τὸ θεῖον  ἀνακεχωρηκέναι.   τοὺς δὲ σώφρονας καὶ μηδέτερον
[3, 1]   ἡμετέραν διάλεκτον, τί τοῦτ' ἔστιν  ἀνακρίνουσα.   καὶ οἱ μὲν χαίροντες ἐπὶ
[3, 2]   ὅπλων εἴ τι πεπονηκὸς ἦν  ἀναλαμβάνοντες   καὶ τοῖς στρατηγοῖς προσέχοντες, ὡς
[3, 9]   εἰς ἃς πέμματα σὺν ἱερείοις  ἀναλίσκεται,   ὧν εἰς τὴν ὑστέραν οὐδὲν
[3, 10]   εἴκοσι καὶ τέσσαρες εἰς τοῦτο  ἀναλοῦνται.   ὀπτῶνται δὲ ἀνὰ δύο διαιρεθέντες
[3, 8]   τὰς περὶ τὴν σκηνὴν χρείας  ἀναλοῦτο.   (Ἥγνιζε δὲ καὶ τὴν σκηνὴν
[3, 1]   ὅσα μὲν ἐπεφέροντο πάντ' ἦσαν  ἀναλωκότες,   μηδενὶ δὲ περιτυγχάνοντες δυσέλπιδες ἦσαν
[3, 10]   λαβόντων. ~(Ἐκ δὲ τοῦ δημοσίου  ἀναλώματος   νόμος ἐστὶν ἄρνα καθ' ἑκάστην
[3, 12]   ἀγρὸν ἀποδόμενος, τοῦ δ'  ἀναλώματος   ὑπερβάλλοντος ὑπὲρ τοῦ λείποντος καταβαλὼν
[3, 12]   τῶν τε καρπῶν καὶ τῶν  ἀναλωμάτων   ἀποδίδωσι τοῖς καὶ πρότερον νεμηθεῖσι.
[3, 10]   ἱερεὺς ἐκ τῶν ἰδίων  ἀναλωμάτων,   καὶ δὶς ἑκάστης ἡμέρας τοῦτο
[3, 15]   ἱεροῦ μετὰ πολλῶν κινδύνων καὶ  ἀναλωμάτων   καὶ θύσαντες οὐκ ἴσχυσαν τῶν
[3, 10]   προσαχθείς, ἀλλ' ἐκ τῶν ἰδίων  ἀναλωμάτων   τοῦ ἀρχιερέως παρασχόντος: οὗ δὴ
[3, 8]   θυμιατηρίου καὶ τῶν ἄλλων σκευῶν  ἀναλῶσαι,   ὅπως κατὰ τὴν ὁδοιπορίαν ταῦτα
[3, 8]   ἐπιχώριον δύο χόας Ἀττικοὺς δεχόμενον,  ἀναμίξαντας   καὶ καθεψήσαντας σκευάσαι τέχνῃ μυρεψῶν
[3, 1]   διακειμένους καὶ τοῦ πράγματος τὸ  ἀναντίλεκτον,   οὐ γὰρ καθαρὸς ἦν στρατὸς
[3, 7]   αὐτὸ τῶν ποδῶν ὥσπερ εἰς  ἀναξυρίδας,   ἀποτέμνεται δὲ ὑπὲρ ἥμισυ καὶ
[3, 5]   δὲ τέταρτος παρατηρεῖν τὰς ἑβδομάδας  ἀναπαυομένους   ἀπὸ παντὸς ἔργου: δὲ
[3, 2]   ἐπινικίων ἑορτὴν ἤγαγον, Μωυσῆς  ἀναπαύσας   ἐπ' ὀλίγας ἡμέρας τοὺς Ἑβραίους
[3, 12]   τὴν ἀπὸ τῶν ἔργων προεῖπεν  ἀνάπαυσιν.   καὶ τῶν αὐτομάτως ἀναδοθέντων ἀπὸ
[3, 4]   πράγματος δύσκολον, ἐπὶ σὲ τοῦτο  ἀναπέμψουσιν:   ἔσται γὰρ οὕτως ἀμφότερα: καὶ
[3, 1]   ἀλλὰ μὴ δυναμένων ἐκβλύσαι μηδ'  ἀνασχεῖν   ἰκμάδες ἦσαν ὀλίγαι, καὶ διαμωμένοις
[3, 5]   τρίτῃ δὲ πρὶν τὸν ἥλιον  ἀνασχεῖν   νεφέλη τε ὑπεράνω ἀνέσχε τοῦ
[3, 8]   δὲ τῆς ἡμέρας πρίν τε  ἀνασχεῖν   τὸν ἥλιον καὶ πρὸς δυσμαῖς
[3, 2]   Ἑβραῖοι. τὸν οὖν πόνον τῆς  ἀνατάσεως   τῶν χειρῶν Μωυσῆς οὐχ
[3, 6]   ἐμφερεῖς, τὸ δὲ πρὸς αὐτὴν  ἀνατεῖνον   τετράγωνοι τῇ ἐργασίᾳ. κοιλαίνεται δὲ
[3, 9]   πάσαντες ἁλσὶν ἐπὶ τὸν βωμὸν  ἀνατιθέασι   σχιζῶν ἤδη πεπληρωμένον καὶ πυρὸς
[3, 5]   πλείονας τῶν νόμων εἰς ἑτέραν  ἀνατίθεμαι   γραφὴν ἰδίαν περὶ αὐτῶν ποιησόμενος
[3, 12]   τὸ πρῶτον οἱ παρὰ ταῖς  ἀνατολαῖς   ἐσκηνωκότες ἀνίσταντο, καὶ πρὸς τὴν
[3, 6]   κατὰ μέσον τετραμμένην πρὸς τὰς  ἀνατολάς,   ἵνα πρῶτον ἥλιος ἐπ'
[3, 6]   ὁρῶσι δὲ εἴς τε τὴν  ἀνατολὴν   καὶ τὴν μεσημβρίαν λοξῶς αὐτῆς
[3, 1]   πῶς τε διὰ τῆς θαλάσσης  ἀναφυγούσης   αὐτοῖς πορρωτάτω καινὴν ὁδὸν ἀπελθόντες
[3, 12]   δὲ τότε πρῶτον μετὰ τὴν  ἀναχώρησιν   τὴν ἐξ Αἰγύπτου τὴν πάσχα
[3, 11]   τὴν γαστέρα: ψευσαμένη δὲ τὸν  ἄνδρα   ἐπὶ τοῖς γάμοις καὶ τὸν
[3, 13]   ἀπολούμενοι. πολλὰ δὲ εἰς τὸν  ἄνδρα   καὶ δεινὰ λεγόντων, εἷς δέ
[3, 7]   τόν τε νομοθέτην εὑρήσει θεῖον  ἄνδρα   καὶ ματαίως ἡμᾶς ὑπὸ τῶν
[3, 2]   καὶ τῆς ἀδελφῆς Μαριάμης τὸν  ἄνδρα   Οὖρον ὄνομα στάντας ἑκατέρωθεν αὐτοῦ
[3, 11]   δὲ ὀμνύειν μηδὲν ἠδικηκέναι τὸν  ἄνδρα,   παραβᾶσαν δὲ τὸ σῶφρον τοῦ
[3, 15]   νομοθεσία τοῦ θεοῦ δοκοῦσα τὸν  ἄνδρα   πεποίηκε τῆς αὐτοῦ φύσεως κρείττονα
[3, 3]   τῆς ἐπὶ σωτηρίᾳ τῶν φίλων  ἀνδραγαθίας.   ~(Τῇ δ' ὑστεραίᾳ θεασάμενος
[3, 14]   καὶ μετὰ τῶν εἰς τοὺς  ἄνδρας   βλασφημιῶν διάγουσι τὴν νύκτα. πρωὶ
[3, 2]   παρεκάλουν ἀμύνειν καὶ πειρᾶσθαι τοὺς  ἄνδρας   διαφθείρειν. ἐτύγχανον δὲ οἱ πρὸς
[3, 12]   περὶ τοὺς γάμους ὑγιαίνειν τοὺς  ἄνδρας,   καὶ ταῖς τε πόλεσι καὶ
[3, 2]   ἕπεσθαι. φρονήματός τε ὑπεπλήσθησαν ἐπ'  ἀνδρείᾳ   Ἑβραῖοι καὶ πολλὴ μεταποίησις ἦν
[3, 1]   θεόν, ἀλλ' ἐπὶ πείρᾳ τῆς  ἀνδρείας   αὐτῶν καὶ τῆς περὶ τὴν
[3, 1]   βιαζομένῳ τῆς ἀνάγκης ἀντιτάξαι τὸ  ἀνδρεῖον,   ἀλλὰ διέφθειρε τὸ κατ' ἐκείνους
[3, 2]   μὲν υἱὸν φυλῆς τῆς Ἐφραιμίτιδος,  ἀνδρειότατον   δὲ καὶ πόνους ὑποστῆναι γενναῖον
[3, 8]   τὸ περὶ αὐτὸν πρόθυμον ἐνδεικνυμένων,  ἄνδρες,   εἶπεν, Ἰσραηλῖται, τὸ μὲν ἔργον
[3, 1]   μὲν ὑπὲρ νηπίων οἱ δ'  ἄνδρες   ὑπὲρ ἐκείνων μὴ περιορᾶν, ἀλλ'
[3, 12]   τὸν ἀρχιερέα μέντοι οὐδὲ τεθνηκότος  ἀνδρὸς   ἠξίωσε γυναῖκα τοῦτο τοῖς ἄλλοις
[3, 8]   γένους τοῦ ἡμετέρου καὶ παρ'  ἀνδρὸς   ὃν αὐτὸς ἐπελέξατο γινομένας προσδέχεται
[3, 12]   βίον μηδὲ τὰς τῶν προτέρων  ἀνδρῶν   ἐφ' αἱσδηποτοῦν αἰτίαις ἀπηλλαγμένας. τὸν
[3, 1]   οὐκ εἰς μακρὰν τὴν δωρεὰν  ἀνεβάλλετο,   τῷ δὲ Μωυσεῖ παρέξειν ὑπισχνεῖται
[3, 6]   τε δεῖ σκεύη χωρεῖν αὐτὴν  ἀνεδίδασκε   πρὸς τὰς θυσίας ὑπηρετήσοντα. ἐφιλοτιμοῦντο
[3, 4]   τοῦ θορύβου παραλαβὼν καὶ συμμονωθεὶς  ἀνεδίδασκεν   δεῖ ποιεῖν. καὶ συνεβούλευε
[3, 1]   εἶναι τοῦ ἔτους τὸ γινόμενον,  ἀνεδίδασκεν   οὐ κατὰ τὴν ἐκείνων ὑπόληψιν
[3, 6]   τοῖς ἐγχειρουμένοις ἐπῆλθεν, ὥστε Μωυσῆς  ἀνεῖρξεν   αὐτοὺς ὑποκηρυξάμενος ἀρκεῖν τοὺς ὄντας:
[3, 7]   τρία καὶ δύο μέρη πᾶσιν  ἀνεὶς   τοῖς ἱερεῦσιν ὥσπερ βέβηλόν τινα
[3, 7]   ἔοικε διὰ τὸ ἐξ αὐτῆς  ἀνεῖσθαι   τὸ λίνον, τε πορφύρα
[3, 6]   λοιπὸν σκηνὴ τοῖς ἱερεῦσιν  ἀνεῖτο.   τὴν μέντοι διαμέτρησιν τὴν τοιαύτην
[3, 6]   κίονος. τὸ δὲ λοιπὸν εἴσοδος  ἀνεῖτο   τοῖς ἱερεῦσιν ὑποδυομένοις. ὑπὲρ δὲ
[3, 6]   ἱερεῦσιν ἦν ἄβατον, ὡς οὐρανὸς  ἀνεῖτο   τῷ θεῷ, οἱ δ' εἴκοσι
[3, 2]   ταλαιπωρουμένοις, τόν τε στρατὸν εὐωχίαις  ἀνελάμβανε.   καὶ ταύτην μὲν τὴν μάχην
[3, 8]   ἀλλ' εἰς τὴν σκηνὴν εἰσιὼν  ἀνεμάνθανε   παρὰ θεοῦ περί τε τῶν
[3, 5]   λοιποῦ παντὸς ἐν αἰθρίᾳ τυγχάνοντος  ἄνεμοί   τε σφοδροὶ λάβρον κινοῦντες ὑετὸν
[3, 6]   μέντοι πρὸς τὸ μήθ' ὑπὸ  ἀνέμων   κραδαίνεσθαι μήτ' ἄλλης αἰτίας τὴν
[3, 6]   τοῦ ἐδάφους ἀκίνητον ὑπὸ βίας  ἀνέμων   τὴν σκηνὴν ἔμελλον παρέξειν. σινδὼν
[3, 15]   τὴν ὀργήν, ἣν καὶ ἐπὶ  ἀνεξελέγκτοις   ἀεὶ τὸ θεῖον τοῖς ἀδικήμασιν
[3, 7]   διὰ τὸ καὶ τὸν οὐρανὸν  ἀνεπίβατον   εἶναι ἀνθρώποις. ἐπί τε τῇ
[3, 6]   φάρσος ἄνθεσι παντοίοις, ὅσα γῆθεν  ἀνέρχεται,   διαπεποικιλμένον τοῖς τε ἄλλοις ἅπασιν
[3, 8]   τρέπεται πρὸς θυσίας τε καὶ  ἀνέσεις   ὡς ἅπασαν ἤδη κακοῦ προσδοκίαν
[3, 12]   τάδε ποιῶσι: δι' ἑβδόμου ἔτους  ἄνεσιν   δίδωσι τῇ γῇ ἀπό τε
[3, 10]   πόνων τῶν ἐπὶ τοῖς ἔργοις  ἄνεσιν   οὐ διδόασιν, ἀλλ' ἐν πάσαις
[3, 15]   οὐδὲ τὴν ἀπ' αὐτῆς εὐδαιμονίαν,  ἀνεστίους   δὲ ποιήσειν καὶ ἀπόλιδας ἐπὶ
[3, 7]   πεπλεγμέναις συνάπτουσαι, ὧν τὸ ἄκρον  ἀνεστραμμένον   ἐνέβαινε κρίκῳ προέχοντι τῆς νωτιαίας
[3, 5]   ἥλιον ἀνασχεῖν νεφέλη τε ὑπεράνω  ἀνέσχε   τοῦ παντὸς στρατοπέδου τῶν Ἑβραίων
[3, 8]   κοινῇ τὰς δὲ κατ' ἰδίαν  ἀνετίθεσαν   κατὰ φυλάς: οἵ τε γὰρ
[3, 7]   ὀλίγον ὑποκοιλαινούσης εὐπρεπῶς τῆς ὑποχωρήσεως  ἀνευρύνεται   πάλιν ἠρέμα κατὰ χεῖλος, ὁμοίως
[3, 6]   ἀπὸ τῆς γῆς ὅσον πῆχυν  ἀνέχοντα.   ἴσαι δὲ τῷ πλάτει καὶ
[3, 1]   δευτέραν αὐτοῖς κατέπεμπεν θεός:  ἀνέχοντος   γὰρ τοῦ Μωυσέος τὰς χεῖρας
[3, 2]   τῇ διὰ τῶν ἔργων παρασκευῇ  ἀνεχώρει   πρὸς τὸ ὄρος θεῷ τε
[3, 6]   παντὸς ἦν, εἴκοσι μὲν πήχεις  ἀνεῴγεσαν   κατὰ πύλας, ἐν αἷς ἀνὰ
[3, 5]   πάλιν εἰς τὸ Σιναῖον ὄρος  ἀνῄει   προειπὼν τοῖς Ἑβραίοις, βλεπόντων δ'
[3, 5]   τοῦ θεοῦ προτιμήσαντας. ταῦτ' εἰπὼν  ἀνῄει   πρὸς τὸ Σιναῖον ὑψηλότατον τῶν
[3, 7]   τῇ πέζῃ τοῦ ἐσσήνου ᾗπερ  ἀνήκει   πρὸς τὸν τράχηλον ἐμβεβηκότας τῷ
[3, 6]   τε ἔνδοθεν καὶ τὰ ἐκτός:  ἀνηλόγει   γὰρ τῶν κιόνων ἀριθμός:
[3, 11]   διὰ τοῦτον ζηλοτυπίας προπετῶς  ἀνὴρ   διὰ τὴν ὑπόνοιαν εἴη κεκινημένος,
[3, 9]   ἐρῶ δὲ περὶ τῆς προτέρας.  ἀνὴρ   ἰδιώτης ὁλοκαυτῶν θύει μὲν βοῦν
[3, 15]   (Θαυμαστὸς δὲ τῆς ἀρετῆς  ἀνὴρ   καὶ τῆς ἰσχύος τῆς τοῦ
[3, 15]   δὲ ἀπιστεῖν, εἰ Μωυσῆς εἷς  ἀνὴρ   ὢν τοσαύτας μυριάδας ὀργιζομένας ἐπράυνε
[3, 1]   ποσὶ συμφορᾶς. (Ὁ δ' οὕτως  ἀνηρεθισμένου   τοῦ πλήθους καὶ πικρῶς ἐπ'
[3, 8]   βωμῷ αἰφνίδιον ἐξ αὐτοῦ πῦρ  ἀνήφθη   αὐτόματον, καὶ ὅμοιον ἀστραπῆς λαμπηδόνι
[3, 6]   χρόαν: ἔριά τε τοῖς προειρημένοις  ἄνθεσι   μεμολυσμένα καὶ λίνου βύσσον λίθους
[3, 6]   ἅγιον. ὡραῖον δὲ τὸ φάρσος  ἄνθεσι   παντοίοις, ὅσα γῆθεν ἀνέρχεται, διαπεποικιλμένον
[3, 7]   ὑφασμένην ὥστε λεβηρίδα δοκεῖν ὄφεως:  ἄνθη   δ' εἰς αὐτὴν ἐνύφανται φοίνικι
[3, 6]   δὲ φοίνικι: αἱ δὲ πορφύρας  ἄνθος,   ἕτεραι δὲ λευκὴν παρεῖχον τὴν
[3, 7]   τῆς σιδηρίτιδος ὅμοιον, ἀφίησι δ'  ἄνθος   τῷ τῆς μήκωνος πλαταγωνίῳ δυνάμενον
[3, 7]   τόπαζος σμάραγδος, δευτέρα δὲ  ἄνθρακα   παρέχεται καὶ ἴασπιν καὶ σάπφειρον,
[3, 5]   λέγοντα ἀφορῶντες μηδ' ὅτι γλῶττα  ἀνθρωπίνη   πρὸς ὑμᾶς λέγει: τὴν δ'
[3, 15]   κατὰ κουφότητα προαχθῆναι τὸν θεὸν  ἀνθρωπίνην   εἰς τὴν ὀργὴν τὴν πρὸς
[3, 8]   οὓς κρείττονας κατὰ σύνεσιν  ἀνθρωπίνην   ὄντας εἰς τὸν ἅπαντα βεβαίως
[3, 5]   τῶν λεγομένων ἀρετὴ ὑπὸ  ἀνθρωπίνης   γλώττης ἀσθενῶς εἰς γνῶσιν αὐτοῖς
[3, 5]   καὶ τὸ θηρίοις περιπεσόντα ἀποθανεῖν  ἀνθρώπινον   ἡγουμένους καὶ τὸ ὑπὸ τοῦ
[3, 4]   δὲ ταῖς ἐμαῖς περὶ τῶν  ἀνθρωπίνων   χρησάμενος τὸν στρατὸν ἐξετάσεις ἀκριβῶς
[3, 6]   τούτοις ἐνδεδεμένους, οὓς χρυσίῳ καθειργνύντες  ἄνθρωποι   κόσμῳ χρῶνται πολυτελεῖ, θυμιαμάτων τε
[3, 2]   ὧν παρόντων ἐκ πεποιθήσεως πολεμοῦσιν  ἄνθρωποι,   κρίνοντας ἐν τῇ παρὰ τοῦ
[3, 7]   καὶ τὸν οὐρανὸν ἀνεπίβατον εἶναι  ἀνθρώποις.   ἐπί τε τῇ τραπέζῃ τοὺς
[3, 5]   Μωυσῆν ἀπολωλέναι. ἦν γὰρ τοῖς  ἀνθρώποις   ἔρις τῶν μὲν ἀπολωλέναι λεγόντων
[3, 7]   καὶ κάλλει διαφέροντες οὐ κτητὸς  ἀνθρώποις   κόσμος διὰ τιμῆς ὑπερβολὴν ὄντες:
[3, 1]   ὕδωρ καὶ ἄποτον ἦν οὐκ  ἀνθρώποις   μόνον ἀλλὰ καὶ τοῖς ὑποζυγίοις
[3, 5]   παρῆν οὐδενὸς σιτίου τῶν τοῖς  ἀνθρώποις   νενομισμένων γεγευμένος. χαρᾶς δ' ἐνέπλησε
[3, 5]   καὶ τῶν κρημνῶν τὸ ἀπότομον  ἀνθρώποις   οὐ μόνον οὐκ ἀναβατὸν ἀλλ'
[3, 6]   ὥσπερ γῆ καὶ θάλασσα βάσιμος  ἀνθρώποις,   οὕτως τοῖς ἱερεῦσι μόνοις ἐπετέτραπτο.
[3, 1]   τὸ ἔσχατον, καὶ μὴ μόνον  ἀνθρώποις   τι παρασχεῖν ἐνδεής, ἀλλὰ καὶ
[3, 15]   καὶ ἄλλα τεκμήρια τῆς ὑπὲρ  ἄνθρωπόν   ἐστι δυνάμεως αὐτοῦ, ἤδη δέ
[3, 2]   τοῦτον μὲν γὰρ εἶναι πρὸς  ἀνθρώπους,   δ' ἦν αὐτοῖς πρὸς
[3, 2]   ἁπάντων, μέλλον δὲ πολεμεῖν πρὸς  ἀνθρώπους   τοῖς πᾶσι καλῶς ἐξηρτυμένους. παραμυθίας
[3, 8]   ἐκ τούτου λογιζομένῳ ὡς ἐπ'  ἀνθρώπῳ   καὶ πατρί, γενναίως δ' ὑπ'
[3, 1]   δυσαρέστου καὶ φιλαιτίου τοῦ τῶν  ἀνθρώπων   ἐν οἷς ἂν ἀτυχῇ γένους
[3, 14]   φύσιν καὶ τὴν τῶν ἐνοικούντων  ἀνθρώπων   ἐξιστορήσαντες παρῆσαν τεσσαράκοντα ἡμέραις εἰς
[3, 15]   γένος αὐτῶν, πάντων μᾶλλον  ἀνθρώπων   ἔσχε διὰ τιμῆς, τὴν μέντοι
[3, 6]   μορφὴν δ' οὐδενὶ τῶν ὑπ'  ἀνθρώπων   ἑωραμένων παραπλήσια, Μωυσῆς δέ φησι
[3, 7]   (Θαυμάσειε δ' ἄν τις τῶν  ἀνθρώπων   τὴν πρὸς ἡμᾶς ἀπέχθειαν, ἣν
[3, 10]   τῶν βοῶν εἰς ἑπτὰ καταντῶσιν.  ἀνίενται   δὲ ἀπὸ παντὸς ἔργου κατὰ
[3, 7]   εὐζώμων: ἐκ μέντοι τῶν κλάδων  ἀνίησι   κάλυκα προσεχῆ τῷ κλωνί, περίεισι
[3, 12]   οἱ παρὰ ταῖς ἀνατολαῖς ἐσκηνωκότες  ἀνίσταντο,   καὶ πρὸς τὴν δευτέραν οἱ
[3, 6]   δ' αὐτῆς δύσις κατελείπετο.  ἀνίστασθαι   δ' αὐτὴν ἐχρῆν ἐφ' ὅσον
[3, 2]   μέχρι μὲν οὖν Μωυσῆς αὖθις  ἀνίσχει   τὰς χεῖρας, καὶ τοὺς Ἀμαληκίτας
[3, 6]   πρῶτον ἥλιος ἐπ' αὐτὴν  ἀνιὼν   ἀφίῃ τὰς ἀκτῖνας. καὶ τὸ
[3, 5]   βλεπόντων δ' αὐτῶν ἐποιεῖτο τὴν  ἄνοδον.   καὶ χρόνου τριβομένου, τεσσαράκοντα γὰρ
[3, 5]   δεώμεθα τῆς ἐπὶ τὸ Σιναῖον  ἀνόδου,   ἀλλ' αὐτὸς ἐπιφοιτῶν τῇ σκηνῇ
[3, 8]   τῶν μὲν εἰς τὸ Σιναῖον  ἀνόδων   ἀπείχετο, εἰς δὲ τὴν σκηνὴν
[3, 2]   τὸ δὲ τῶν ἐναντίων ὀλίγον  ἄνοπλον   ἀσθενές, οἷον καὶ μὴ ὑπὸ
[3, 10]   ἑτέρου σαββάτου: καὶ τότε μὲν  ἀντ'   ἐκείνων ἄλλοι κομίζονται, οἱ δὲ
[3, 11]   ἦν αὐτὸν καὶ ἑτέρων εἰσηγουμένων  ἀντειρηκέναι,   καὶ ταῦτα παρὰ πολλοῖς ὄντων
[3, 13]   πείσαντος ἀπαναστῆναι τὴν μὲν ἀπολέσειαν,  ἀντὶ   δὲ ἧς ὑπέσχετο παρέξειν εὐδαιμονίας
[3, 12]   τρισχίλιοι πρὸς ἑξακοσίοις καὶ πεντήκοντα.  ἀντὶ   δὲ Λευὶ κατέλεξεν εἰς τοὺς
[3, 12]   τὸν Ἰωσήπου παῖδα καὶ Ἐφράην  ἀντὶ   τοῦ Ἰωσήπου: δέησις δὲ ἦν
[3, 1]   τινὰ συνέτρεχον ἀλλ' ἐπ' αὐτόν,  ἀντιβολοῦντες   γύναια μὲν ὑπὲρ νηπίων οἱ
[3, 6]   βάσεως διὰ παντὸς οὐχ ὑποκειμένης.  ἀντικρὺ   δ' ἐτίθεντο τοῦ χρυσέου οἰνοχόαι
[3, 8]   τιμῶντες ἔθη διὰ τὸ μηδὲν  ἀντιλέγειν   δύνασθαι τούτοις τὸν ἐσσῆνα λόγιον
[3, 1]   ὥστε τῷ βιαζομένῳ τῆς ἀνάγκης  ἀντιτάξαι   τὸ ἀνδρεῖον, ἀλλὰ διέφθειρε τὸ
[3, 1]   ὀλίγαις ἐντυγχάνοντες καὶ τότε παντάπασιν  ἄνυδρον   εὑρόντες τὴν γῆν, ἐν κακοῖς
[3, 6]   ἔδαφος ἕλικος περιθεούσης τό τε  ἄνω   καὶ τὸ κάτω μέρος τοῦ
[3, 7]   ἐπιπτυσσόμενον ῥάπτεται πολλάκις. ἔπειτα σινδὼν  ἄνωθεν   αὐτὸν ἐκπεριέρχεται διήκουσα μέχρι μετώπου
[3, 15]   ὕβρεως αὑτῷ λήψεσθαι τιμωρίαν, οὐκ  ἀξίαν   μὲν τῶν ἁμαρτημάτων, οἵαν δὲ
[3, 4]   ἔχειν ἡγούμενος τἀληθῆ μαρτυρεῖν τοῖς  ἀξίοις,   εἰ καὶ δόξαν ἔμελλε φέρειν
[3, 2]   γεγενημένοις, τῶν τε Ἑβραίων τοὺς  ἀξιολογωτάτους   ἰδίᾳ παρεκάλει καὶ σύμπαν ἤδη
[3, 8]   ἀρετὴν τἀδελφοῦ πρὸς τιμὴν ἁπάντων  ἀξιολογώτερος.   ἦσαν δ' αὐτῷ καὶ παῖδες
[3, 8]   ἐπιτραπείσης ἐμαυτὸν ἂν τῆς τιμῆς  ἄξιον   ἔκρινα διά τε τὸ φύσει
[3, 8]   θεὸς Ἀαρῶνα τῆς τιμῆς  ἄξιον   ἔκρινε καὶ τοῦτον ᾕρηται ἱερέα,
[3, 8]   γένοιντο παρεγχειρεῖν τῷ τοῦ θεοῦ  ἀξιώματι,   αὐτοκράτορα δ' εἶναι τὸν θεὸν
[3, 4]   τι μεῖζον ἐπὶ τοὺς ἐν  ἀξιώματι   τὴν περὶ τούτου διάγνωσιν ἐπανοίσουσιν,
[3, 5]   κατασκευῇ οἷς αὐτὸς ὑπέδειξεν ὑμῶν  ἀόκνως   ἐχόντων πρὸς τὸ ἔργον. ταῦτ'
[3, 1]   νῦν αὐτοῦ τὴν πρόνοιαν, ἀλλ'  ἀοργήτως   περιμένειν, λογιζομένους μὲν τὴν ἐπικουρίαν
[3, 14]   οἷς μετὰ τὴν ἔξοδον τὴν  ἀπ'   Αἰγύπτου ἐνέτυχον μείζω τὰ κατὰ
[3, 10]   τὴν θυσίαν, ἣν τότ' ἐξιόντας  ἀπ'   Αἰγύπτου θῦσαι προεῖπον ἡμᾶς πάσχα
[3, 11]   Μωυσῆν λέπρᾳ κεκακωμένον αὐτόν τε  ἀπ'   Αἰγύπτου φυγεῖν καὶ τῶν ἐκπεσόντων
[3, 7]   ῥαφὴν τῆς ταινίας καὶ τὸ  ἀπ'   αὐτῆς ἀπρεπὲς καλύπτουσα καὶ ὅλη
[3, 15]   γῆν αὐτοῖς λαβεῖν οὐδὲ τὴν  ἀπ'   αὐτῆς εὐδαιμονίαν, ἀνεστίους δὲ ποιήσειν
[3, 8]   δι' αὐτοῦ κατανοῆσαι: ἡδεῖα δὲ  ἀπ'   αὐτοῦ δρόσος ἔρρει καὶ θεοῦ
[3, 8]   θεός: τοσαύτη γὰρ ἀπήστραπτεν  ἀπ'   αὐτῶν αὐγὴ μήπω τῆς στρατιᾶς
[3, 5]   τριβομένου, τεσσαράκοντα γὰρ ἡμέρας διήγαγεν  ἀπ'   αὐτῶν, δέος εἶχε τοὺς Ἑβραίους,
[3, 1]   οἱ μὲν χαίροντες ἐπὶ τοῖς  ἀπ'   οὐρανοῦ καταπεμφθεῖσιν αὐτοῖς διετέλουν, τῇ
[3, 1]   οὐ κατὰ τὴν ἐκείνων ὑπόληψιν  ἀπ'   οὐρανοῦ καταφέρεσθαι τὴν δρόσον, ἀλλ'
[3, 2]   καὶ τῶν ἐν αὐτῇ πραχθέντων  ἀπαιτοῦντας,   ἀλλ' οὐχ ὅταν ταῖς πόλεσιν
[3, 11]   δ' ὅρκων τελειωθέντων τῆς διφθέρας  ἀπαλείψας   τοὔνομα εἰς φιάλην ἐκπιέζει, προκομίσας
[3, 1]   τῷ λαῷ καὶ τῆς ἐνδείας  ἀπαλλαγήν:   ἐν αὐτῷ γὰρ εἶναι τὴν
[3, 1]   τὴν περὶ τῶν ἐνεστηκότων ἀπόρων  ἀπαλλαγήν.   καὶ μετ' ὀλίγον ὀρτύγων πλῆθος,
[3, 1]   προσδοκᾶν δὲ καὶ τῆς παρούσης  ἀπαλλαγῆναι   ἀμηχανίας ἐκ τῆς τοῦ θεοῦ
[3, 2]   τὸ δεινὸν ἑτοίμως ἔχοντες ἤλπιζον  ἀπαλλαγήσεσθαί   ποτε τῶν κακῶν, καὶ τὸν
[3, 15]   ἄλης τῆς κατὰ τὴν ἐρημίαν  ἀπαλλάξαντα   πόλεις αὐτοῖς παρασχεῖν. δ'
[3, 4]   ζητῶν οἷς ἂν τὸ πλῆθος  ἀπαλλάξειας   τῆς νῦν ἀπορίας. ὑποθήκαις δὲ
[3, 5]   φρονῶν. ὀφθείς τε οὖν αὐτὸς  ἀπαλλάσσει   τοῦ δέους αὐτοὺς καὶ περὶ
[3, 13]   καὶ πίμπλαται τὸ στρατόπεδον ὀρτύγων  ἅπαν   καὶ ἤθροιζον αὐτοὺς περιστάντες.
[3, 6]   τῆς βάσεως πολλὴ κεχυμένη, περιφράττουσα  ἅπαν   κύκλῳ τὸ χωρίον, ὡς μηδὲν
[3, 13]   ὅτι γῆς ἀγαθῆς αὐτοὺς πείσαντος  ἀπαναστῆναι   τὴν μὲν ἀπολέσειαν, ἀντὶ δὲ
[3, 13]   τῆς ἐρήμου. ~(Καὶ βραχὺ διαλιπὼν  ἀπανίσταται   τοῦ Σιναίου ὄρους καὶ τόπους
[3, 8]   σύνεσιν ἀνθρωπίνην ὄντας εἰς τὸν  ἅπαντα   βεβαίως αἰῶνα συνέβη φυλαχθῆναι δωρεὰν
[3, 2]   τῷ μηδὲν αὐτοῖς παρ' ἡμῶν  ἀπαντᾶν   καταλύειν ἀσφαλὲς καὶ σῶφρον δίκην
[3, 15]   τὴν αἰτίαν οὐκ ἀπολεῖ μὲν  ἅπαντας   οὐδ' ἐξαφανίσει τὸ γένος αὐτῶν,
[3, 5]   ἤκουον φωνῆς ὑψόθεν παραγενομένης εἰς  ἅπαντας,   ὡς διαφυγεῖν μηδένα καὶ λόγων
[3, 6]   ἦσαν, συνῄεσαν δ' ἀλλήλοις ἀκριβῶς  ἅπαντες,   ὥστε μεμυκότων τῶν ἁρμῶν ὡς
[3, 8]   τὴν ἀρετὴν τἀδελφοῦ πρὸς τιμὴν  ἁπάντων   ἀξιολογώτερος. ἦσαν δ' αὐτῷ καὶ
[3, 8]   λοιποὺς περὶ τὴν ἑσπέραν ἅπτοντας.  (Ἁπάντων   δ' ἤδη πέρας εἰληφότων ἔδοξαν
[3, 8]   Ἀαρῶνι τἀδελφῷ προσέταξε δοῦναι ὡς  ἁπάντων   δι' ἀρετὴν τῆς τιμῆς δικαιοτέρῳ
[3, 2]   γίνεσθαι παρεκάλει προθυμοτάτους, ὡς τῆς  ἁπάντων   εὐπορίας αὐτοῖς ἐν τῷ κρατῆσαι
[3, 1]   χαλεπωτέροις ἦν τὴν συμφορὰν τὴν  ἁπάντων   ἰδίαν αὐτοῦ ποιούμενος: καὶ γὰρ
[3, 2]   πλῆθος ἐν ἀπορίᾳ μὲν ὂν  ἁπάντων,   μέλλον δὲ πολεμεῖν πρὸς ἀνθρώπους
[3, 6]   πλανήτας καὶ τὸν ἥλιον κατανέμουσιν.  ἀπαρτίζεται   δὲ εἰς ἑπτὰ κεφαλὰς καταλλήλας
[3, 10]   θερίζειν. θύουσι δ' ἐπὶ ταῖς  ἀπαρχαῖς   τῶν καρπῶν ἀρνίον εἰς ὁλοκαύτωσιν
[3, 10]   τῆς εὐπορίας τούτων ἔτυχον, τὰς  ἀπαρχὰς   αὐτῷ τῆς κριθῆς ἐπιφέρουσι τρόπον
[3, 9]   ἐπήνεγκε κατ' εὐχὴν σεμίδαλιν, ταύτης  ἀπαρχὴν   μίαν ἐπιβάλλει τῷ βωμῷ δράκα,
[3, 14]   τῶν πρὸς Αἰγύπτῳ τὴν Χαναναίαν  ἅπασαν   ἐπί τε Ἀμάθην πόλιν καὶ
[3, 8]   θυσίας τε καὶ ἀνέσεις ὡς  ἅπασαν   ἤδη κακοῦ προσδοκίαν ἀπεωσμένον, καὶ
[3, 12]   τάξει διέκειτο, καὶ δημιουργοὶ τέχνης  ἁπάσης   ἐν τοῖς ἐργαστηρίοις ἦσαν, οὐδενί
[3, 2]   τὰ φρονήματα, καὶ τοῖς περιοίκοις  ἅπασι   μετὰ τὴν ἐκείνων ἧτταν ἐγένοντο
[3, 7]   κατ' ἐπίνοιαν οἶμαι τῆς προσούσης  ἅπασιν   αὐγῆς. καὶ τὸν ἐσσῆνα μέσον
[3, 8]   ὑπὲρ αὐτῶν. μαρτυρούντων δ' ἐφ'  ἅπασιν   αὐτῷ καὶ τὸ περὶ αὐτὸν
[3, 6]   ἀνέρχεται, διαπεποικιλμένον τοῖς τε ἄλλοις  ἅπασιν   ἐνυφασμένον, ὅσα κόσμον οἴσειν ἔμελλε,
[3, 13]   Μωυσῆς δὲ παραθαρσύνων αὐτοὺς οὕτως  ἀπεγνωκότας   ὑπέσχετο καίπερ αἰσχρῶς ὑπ' αὐτῶν
[3, 5]   πρόνοιαν ἣν εἶχε περὶ αὐτῶν  ἀπεδήλου   τόν τε τρόπον καθ' ὃν
[3, 13]   εἰς αὐτὸν θρασύτητος καὶ λοιδορίας:  ἀπέθανε   γὰρ οὐκ ὀλίγον πλῆθος αὐτῶν,
[3, 2]   ἔπραξεν ὑπὸ παντὸς τοῦ στρατοῦ.  ἀπέθανεν   δὲ Ἑβραίων μὲν οὐδείς, τῶν
[3, 8]   δυναμένου. καὶ οἱ μὲν οὕτως  ἀπέθανον:   Μωυσῆς δὲ κελεύει τὸν πατέρα
[3, 15]   πολλάκις παρακούσαντες ἀσύμφορον ἑαυτοῖς τὴν  ἀπείθειαν   ἐπέγνωσαν ἐκ τοῦ συμφορᾷ περιπεσεῖν.
[3, 7]   ἀστραπαῖς μὲν κατὰ τοὺς ῥοίσκους  ἀπεικασμένος   βρονταῖς δὲ κατὰ τὸν τῶν
[3, 12]   ~(Μοιχείαν μὲν εἰς τὸ παντελὲς  ἀπεῖπε   νομίσας εὔδαιμον τὸ περὶ τοὺς
[3, 12]   μητράσι κακὸν μέγιστον νόμος  ἀπεῖπεν,   ὁμοίως δὲ καὶ πατρὸς συνεῖναι
[3, 6]   ἀλλὰ πρὶν συνελθεῖν εἰς τὸ  ἄπειρον   εἰς περονίδας τὴν ἀρχὴν τελευτῶντες,
[3, 8]   μὲν εἰς τὸ Σιναῖον ἀνόδων  ἀπείχετο,   εἰς δὲ τὴν σκηνὴν εἰσιὼν
[3, 6]   νεὼν τὸ ἄδυτον ἔνδον αὑτῶν  ἀπελάμβανον:   καὶ τοῦτο ἦν τὸ ποιοῦν
[3, 12]   (Πηγνύντες δὲ τὴν σκηνὴν μέσην  ἀπελάμβανον   τριῶν φυλῶν κατὰ πλευρὰν ἑκάστην
[3, 6]   κατὰ δύναμιν αὐτῶν σπουδῆς οὐκ  ἀπελείποντο,   ἀλλ' εἰσέφερον ἄργυρόν τε καὶ
[3, 1]   χώραν ἐξ ἀνάγκης ὥδευον ἑτέραν  ἀπελθεῖν   οὐκ ἔχοντες. ἐπεφέροντο δ' ἐκ
[3, 1]   ἀναφυγούσης αὐτοῖς πορρωτάτω καινὴν ὁδὸν  ἀπελθόντες   αὐτῇ ταύτῃ σωθείησαν μὲν αὐτοί,
[3, 7]   χρωμάτων παντοίων καὶ χρυσοῦ συμπεποικιλμένος  ἀπερίπτυκτον   τοῦ στέρνου τὸ μέσον καταλιμπάνει
[3, 5]   αὐτὸς μὲν εἰς τὸ ὄρος  ἀπέρχεσθαι   τὸ Σιναῖον ἔλεγεν ὡς συνεσόμενος
[3, 5]   πραχθείη τρόπον ἐν τοῖς αὖθις  ἀπεσήμαινε   χρόνοις, ὧν μνησθήσομαι κατὰ καιρὸν
[3, 2]   ἀπωλώλεισαν, εἰ μὴ νυκτὸς ἐπιγενομένης  ἀπέσχοντο   τοῦ κτείνειν. νίκην καλλίστην καὶ
[3, 11]   ἐκέλευσεν εἶναι, τῶν δὲ προσέταξεν  ἀπέχεσθαι.   αἵματος μέντοι παντὸς εἰς τροφὴν
[3, 11]   προβατείου καὶ τοῦ τῶν βοῶν  ἀπέχεσθαι   προεῖπεν. (Ἀπήλασε δὲ τῆς πόλεως
[3, 5]   γονεῖς τιμᾶν: δὲ ἕκτος  ἀπέχεσθαι   φόνου: δὲ ἕβδομος μὴ
[3, 7]   τῶν ἀνθρώπων τὴν πρὸς ἡμᾶς  ἀπέχθειαν,   ἣν ὡς ἐκφαυλιζόντων ἡμῶν τὸ
[3, 5]   καὶ μάλιστα ὅσοι πρὸς αὐτὸν  ἀπεχθῶς   ἦσαν διακείμενοι ταύτην τὴν ψῆφον
[3, 11]   ὅτι τρέφοιντο καὶ οὗ πάλιν  ἀπεχόμενοι   διατελοῖεν, περὶ ὧν ἐν οἷς
[3, 8]   ὡς ἅπασαν ἤδη κακοῦ προσδοκίαν  ἀπεωσμένον,   καὶ περὶ τῶν μελλόντων ὡς
[3, 15]   ἴσχυσαν τῶν ἱερῶν μεταλαβεῖν Μωυσέος  ἀπηγορευκότος   ἐπί τινι τῶν οὐ νομιζομένων
[3, 11]   αἵματος μέντοι παντὸς εἰς τροφὴν  ἀπηγόρευσε   τὴν χρῆσιν ψυχὴν αὐτὸ καὶ
[3, 11]   τοῦ τῶν βοῶν ἀπέχεσθαι προεῖπεν.  (Ἀπήλασε   δὲ τῆς πόλεως καὶ τοὺς
[3, 1]   γὰρ φοινικόφυτος ἦν, πλησιάζουσα δ'  ἀπηλέγχετο   πονηρά: καὶ γὰρ οἱ φοίνικες
[3, 12]   προτέρων ἀνδρῶν ἐφ' αἱσδηποτοῦν αἰτίαις  ἀπηλλαγμένας.   τὸν ἀρχιερέα μέντοι οὐδὲ τεθνηκότος
[3, 11]   οὐ μόνον ὕβρεως καὶ φυγῆς  ἀπηλλαγμένων,   ἀλλὰ καὶ τὰς ἐπισημοτάτας στρατείας
[3, 1]   καὶ διαμωμένοις τὴν ψάμμον οὐδὲν  ἀπήντα,   κἂν εἴ τι δὲ στάζον
[3, 3]   πενθερὸς αὐτοῦ πυνθανόμενος εὐπραξίαν ἀσμένως  ἀπήντα   τόν τε Μωυσῆν καὶ τὴν
[3, 3]   ἐκείνου πάντων αὐτοῖς κατὰ νοῦν  ἀπηντηκότων.   καὶ Ῥαγουῆλος πολλὰ μὲν ἐγκώμια
[3, 7]   ῥοῶν τρόπον ἐκ βαφῆς μεμιμημένοι  ἀπήρτηντο   καὶ κώδωνες χρύσεοι κατὰ πολλὴν
[3, 8]   προεμήνυεν θεός: τοσαύτη γὰρ  ἀπήστραπτεν   ἀπ' αὐτῶν αὐγὴ μήπω τῆς
[3, 15]   εἰσελθεῖν εἰς τὸ ἱερὸν δυνηθέντες  ἀπίασιν   ὑπακούειν τοῖς Μωυσέος προστάγμασι μᾶλλον
[3, 15]   καταψηφισάμενον αὐτῶν. οὐ δεῖ δὲ  ἀπιστεῖν,   εἰ Μωυσῆς εἷς ἀνὴρ ὢν
[3, 13]   μίαν ἡμέραν ἀλλ' εἰς πλείονας.  ἀπιστούντων   δ' ἐπὶ τούτῳ καί τινος
[3, 5]   σπανίζουσι, δι' ὃν Ἄδαμος τῶν  ἀπὸ   γῆς τε καρπῶν καὶ θαλάσσης
[3, 8]   τὸ ἀργύριον τῶν ἐλευθέρων οἱ  ἀπὸ   εἴκοσι ἐτῶν ἄχρι πεντήκοντα γεγονότες.
[3, 12]   ἑξήκοντα τῶν ὁπλιτεύειν δυναμένων ὄντων  ἀπὸ   εἴκοσι ἐτῶν ἕως πεντήκοντα καὶ
[3, 6]   λίνεον ἦν ἰσομέγεθες φάρσος ἐφελκόμενον  ἀπὸ   κάλων ἐπὶ θάτερα, τῶν κρίκων
[3, 6]   ἑκάστου κίονος κρίκου κατέχοντος αὐτὸ  ἀπὸ   κορυφῆς ἄχρι ἡμίσους τοῦ κίονος.
[3, 6]   ἦν τὰ πάντα, ἐξ ὧν  ἀπὸ   μιᾶς βάσεως συνετέθη πρὸς ὕψος,
[3, 10]   εἰς ἑπτὰ καταντῶσιν. ἀνίενται δὲ  ἀπὸ   παντὸς ἔργου κατὰ τὴν ὀγδόην
[3, 5]   τέταρτος παρατηρεῖν τὰς ἑβδομάδας ἀναπαυομένους  ἀπὸ   παντὸς ἔργου: δὲ πέμπτος
[3, 7]   τὴν ἑτέραν τομὴν ἔχει φυόμενος  ἀπὸ   ῥίζης περιφερής: εἶτα συνιὼν κατ'
[3, 5]   τήν τε ἄλλην ἁγνείαν καὶ  ἀπὸ   συνουσίας τῆς γυναικῶν ἡμέρας τρεῖς,
[3, 12]   ἔτους ἄνεσιν δίδωσι τῇ γῇ  ἀπό   τε ἀρότρου καὶ φυτείας, ὥσπερ
[3, 12]   ἀνάπαυσιν. καὶ τῶν αὐτομάτως ἀναδοθέντων  ἀπὸ   τῆς γῆς κοινὴν εἶναι τοῖς
[3, 6]   κατὰ πλευρὰν καὶ κατόπιν ἑστῶτας  ἀπὸ   τῆς γῆς ὅσον πῆχυν ἀνέχοντα.
[3, 6]   ἐξεδέχετο γὰρ γῆ τὸ  ἀπὸ   τῆς ἐσχάρας πῦρ καταφερόμενον τῆς
[3, 1]   καὶ γὰρ ἤδη καθεώρων αὐτὸν  ἀπὸ   τῆς σκοπῆς ὁρμώμενον. ὡς δ'
[3, 7]   τούτου μὲν στέφανος ἐκκεχάλκευται ὅσον  ἀπὸ   τοῦ ἰνίου πρὸς ἑκάτερον τῶν
[3, 6]   βύσσου ποικιλωτάτη διὰ πασῶν ἐπῄει  ἀπὸ   τοῦ κιονοκράνου κατιοῦσα μέχρι τῆς
[3, 4]   ἐπὶ τούτοις εἷς τὴν προσηγορίαν  ἀπὸ   τοῦ τῶν ἀρχομένων ἀριθμοῦ λαμβάνων,
[3, 12]   αὐτοῖς δι' ἑβδόμης ἡμέρας τὴν  ἀπὸ   τῶν ἔργων προεῖπεν ἀνάπαυσιν. καὶ
[3, 6]   τό τε καῦμα καὶ τὴν  ἀπὸ   τῶν ὄμβρων ὕβριν ἀπομαχόμεναι. καὶ
[3, 14]   ἑκάστης φυλῆς ἕνα, οἳ διεξελθόντες  ἀπὸ   τῶν πρὸς Αἰγύπτῳ τὴν Χαναναίαν
[3, 1]   καὶ ὡς δύναμις αὐτῷ: μὴ  ἀπογινώσκειν   δὲ μηδὲ νῦν αὐτοῦ τὴν
[3, 13]   τῆς κοινῆς σωτηρίας ἀμνημονεῖν μήτ'  ἀπογινώσκειν   τῆς τοῦ θεοῦ βοηθείας. τὸ
[3, 14]   καὶ τῶν γιγάντων ἔφασκον τοὺς  ἀπογόνους   καταλαβεῖν. καὶ οἱ μὲν κατάσκοποι
[3, 4]   κατὰ μυρίους τούτων κεκριμένους ἄρχοντας  ἀποδείξεις,   εἶτα κατὰ χιλίους, διαιρήσεις δὲ
[3, 13]   αἰτιᾶσθαι τῶν τε κατὰ τὴν  ἀποδημίαν   αὐτῷ πεπειραμένων, καὶ ὅτι γῆς
[3, 12]   δουλείας ἐκόλασε θάνατον οὐκ ἐκδεχομένους.  ἀποδίδωσι   δὲ καὶ τοὺς ἀγροὺς τοῖς
[3, 12]   τε καρπῶν καὶ τῶν ἀναλωμάτων  ἀποδίδωσι   τοῖς καὶ πρότερον νεμηθεῖσι. τὸ
[3, 12]   σημαίνει τοὔνομα, συνέρχονται τε  ἀποδόμενος   τὸ χωρίον καὶ πριάμενος,
[3, 12]   εὑρεθέντων προσδέχεται τὸν ἀγρὸν  ἀποδόμενος,   τοῦ δ' ἀναλώματος ὑπερβάλλοντος ὑπὲρ
[3, 12]   τὸ ἀργύριον, ἀναγκάζει τὸν πριάμενον  ἀποδοῦναι,   εἰ δὲ πλῆρες γένοιτο τὸ
[3, 2]   στρατὸν ἀλλότριον καὶ τῆς Αἰγυπτίων  ἀποδράντα   δουλείας ἐφεδρεύειν αὐτοῖς λέγοντες, ὃν
[3, 11]   καὶ τὴν γαστέρα πρησθεῖσαν οὕτως  ἀποθανεῖν:   ἂν δ' ὑπὸ πολλοῦ τοῦ
[3, 5]   ἰδίαν, καὶ τὸ θηρίοις περιπεσόντα  ἀποθανεῖν   ἀνθρώπινον ἡγουμένους καὶ τὸ ὑπὸ
[3, 1]   πείσεσθαι γὰρ οὐδὲν κακὸν ἀδίκως  ἀποθανών,   ἀλλ' ὑπὲρ αὐτῶν, μὴ δι'
[3, 6]   τὰ ἔξωθεν περιελήλατο πᾶσα, ὡς  ἀποκεκρύφθαι   τὴν ξύλωσιν, στρόφιγξί τε χρυσοῖς
[3, 15]   τῆς μελλούσης ὑπ' αὐτῶν ἀπωλείας  ἀποκλαιομένῳ   τὸν θεὸν ὑπομνῆσαι μέν, ὅσα
[3, 2]   αὐτῶν. δὲ τῆς πληθύος  ἀποκρίνας   πᾶν τὸ μάχιμον Ἰησοῦν ἐφίστησιν
[3, 7]   περίεισι δ' αὐτὴν ἔλυτρον, ὅπερ  ἀποκρίνεται   κατ' αὐτὸ πρὸς τὸν καρπὸν
[3, 11]   δ' ἂν κατὰ τοὺς ὕπνους  ἀποκρίνῃ   γονήν, καθεὶς αὑτὸν εἰς ὕδωρ
[3, 4]   τοῦ τρόπου τὴν ἐπίνοιαν οὐκ  ἀποκρυψάμενος   οὐδὲ σφετερισάμενος αὐτήν, ἀλλὰ ποιήσας
[3, 7]   ἐπιτήδευσιν τῆς εὐπρεπείας, ὥστε μέσον  ἀπολαμβάνεσθαι   δυοῖν τε κωδώνοιν ῥοίσκον, καὶ
[3, 5]   βίον τούτοις ἑπόμενοι καὶ γῆς  ἀπολαύοντες   καρπίμου καὶ θαλάσσης ἀχειμάστου καὶ
[3, 11]   ὄντων λεπρῶν ἔθνεσι καὶ τιμῆς  ἀπολαυόντων,   οὐ μόνον ὕβρεως καὶ φυγῆς
[3, 15]   διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν οὐκ  ἀπολεῖ   μὲν ἅπαντας οὐδ' ἐξαφανίσει τὸ
[3, 13]   αὐτοὺς πείσαντος ἀπαναστῆναι τὴν μὲν  ἀπολέσειαν,   ἀντὶ δὲ ἧς ὑπέσχετο παρέξειν
[3, 7]   ἀκανθώδεις καὶ εἰς ὀξὺ παντελῶς  ἀποληγούσας   τὸ ἄκρον. φυλάττει δ' ἐπὶ
[3, 15]   εὐδαιμονίαν, ἀνεστίους δὲ ποιήσειν καὶ  ἀπόλιδας   ἐπὶ τῆς ἐρημίας ἐπ' ἔτη
[3, 9]   γὰρ νόμος εἰς τὴν αὔριον  ἀπολιπεῖν   οὐκ ἐᾷ. δὲ ἁμαρτὼν
[3, 13]   τὴν μάνναν ἐπιλιπεῖν συμβαίη τέλεον  ἀπολούμενοι.   πολλὰ δὲ εἰς τὸν ἄνδρα
[3, 2]   προεφήτευέ τε πανωλεθρὶ τοὺς Ἀμαληκίτας  ἀπολουμένους   καὶ μηδένα αὐτῶν ὑπολειφθησόμενον εἰς
[3, 1]   σκοπῆς ὁρμώμενον. ὡς δ' ἧκεν,  ἀπολύειν   αὐτοὺς καὶ ταύτης τῆς ἀνάγκης
[3, 11]   δέ τις ἐξικετεύσας τὸν θεὸν  ἀπολυθῇ   τῆς νόσου καὶ τὴν ἐρρωμένην
[3, 12]   οἵ τε χρεῶσται τῶν δανείων  ἀπολύονται   καὶ οἱ δουλεύοντες ἐλεύθεροι ἀφίενται,
[3, 5]   αὐτούς, ὡς τὸ νομίζειν Μωυσῆν  ἀπολωλέναι.   ἦν γὰρ τοῖς ἀνθρώποις ἔρις
[3, 5]   τοῖς ἀνθρώποις ἔρις τῶν μὲν  ἀπολωλέναι   λεγόντων θηρίοις περιπεσόντα, καὶ μάλιστα
[3, 5]   ἀχθόμενοι καὶ τόν τε Μωυσῆν  ἀπολωλέναι   νομίζοντες ὑπ' ὀργῆς τοῦ θεοῦ
[3, 1]   αὐτοί, τοὺς δὲ ἐχθροὺς ἐπίδοιεν  ἀπολωλότας,   ὅτι τε σπανίζοντας ὅπλων εἰς
[3, 6]   τὴν ἀπὸ τῶν ὄμβρων ὕβριν  ἀπομαχόμεναι.   καὶ μὲν σκηνὴ τοῦτον
[3, 7]   σακχάρῳ βοτάνῃ παρ' ἡμῖν λεγομένῃ  ἀπομεμιμημένος,   ὑὸς δὲ κύαμον Ἑλλήνων οἱ
[3, 7]   ἀκούοντας: ἕκαστα γὰρ τούτων εἰς  ἀπομίμησιν   καὶ διατύπωσιν τῶν ὅλων, εἴ
[3, 8]   δεξιῷ τῶν ὤμων πεπορπημένον αὐγῆς  ἀποπηδώσης   καὶ τοῖς πορρωτάτω φαινομένης, οὐ
[3, 6]   οὗ τοῖς ἱερεῦσι τὰς χεῖρας  ἀποπλύνειν   καὶ τῶν ποδῶν καταχεῖν παρῆν.
[3, 2]   αὐτοῖς πρὸς λιμὸν καὶ δίψος  ἄπορα   καὶ πρὸς ὄρη καὶ θάλασσαν
[3, 1]   ὁδοιπορίας καὶ τῇ τῆς τροφῆς  ἀπορίᾳ,   καὶ γὰρ τότ' αὐτοὺς τελείως
[3, 2]   τὸ τῶν Ἑβραίων πλῆθος ἐν  ἀπορίᾳ   μὲν ὂν ἁπάντων, μέλλον δὲ
[3, 1]   νεμομένοις τὴν ἐκ τῶν ἄλλων  ἀπορίαν,   ἔτι δὲ καὶ νῦν ὕεται>
[3, 1]   μάθοι πότερόν ποτε καὶ τροφῆς  ἀπορίαν   καὶ σπάνιν ὕδατος ὑπὲρ αὐτῆς
[3, 2]   (Μωυσεῖ δ' οὐδὲν προσδοκῶντι πολέμιον  ἀπορίαν   καὶ ταραχὴν ἐνεποίει τὰ τῶν
[3, 1]   ἦσαν καὶ χαμαίζηλοι δι' ὕδατος  ἀπορίαν   ψαφαροῦ τοῦ παντὸς ὄντος χωρίου:
[3, 15]   ἱερέων κρίμνον ἓν φαγεῖν τοσαύτης  ἀπορίας   τὴν γῆν κατεχούσης, δεδιὼς τὸν
[3, 4]   τὸ πλῆθος ἀπαλλάξειας τῆς νῦν  ἀπορίας.   ὑποθήκαις δὲ ταῖς ἐμαῖς περὶ
[3, 14]   οὕτως ἔχειν ἐπειρῶντο. (Οἱ δὲ  ἄπορον   ἐξ ὧν ἠκροάσαντο τὴν κτῆσιν
[3, 1]   βρώματος, ἵνα μὴ τοῖς ἀδυνάτοις  ἄπορον   τὸ λαμβάνειν δι' ἀλκὴν
[3, 1]   τῶν τε πρὸς τροφὴν αὐτοῖς  ἄπορος,   σπανίζουσα δὲ καὶ ὕδατος εἰς
[3, 5]   τροφὴν ἐξ οὐρανοῦ μηχανησάμενος ἐλθεῖν  ἀπορουμένοις,   ποτὸν ἐκ πέτρας ἀναβλύσας
[3, 1]   θεοῦ παρακαλῶν ὡς τροφὴν ἔδωκεν  ἀπορουμένοις   οὕτως καὶ ποτὸν παρασχεῖν, διαφθειρομένης
[3, 14]   πάλιν αὐτὸ τῷ τῆς κτήσεως  ἀπόρῳ   ποταμούς τε διαβῆναι λέγοντες ἀδυνάτους
[3, 1]   θεοῦ τὴν περὶ τῶν ἐνεστηκότων  ἀπόρων   ἀπαλλαγήν. καὶ μετ' ὀλίγον ὀρτύγων
[3, 7]   ἂν εἴη τεκμήριον τοῦ πυρός.  ἀποσημαίνει   δὲ καὶ τοῦ ἀρχιερέως
[3, 7]   ζώνῃ τε περιοδεύσας τὸν ὠκεανὸν  ἀποσημαίνει:   καὶ γὰρ οὗτος ἐμπεριείληφε τὰ
[3, 7]   τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν  ἀποσημαίνει:   καὶ γὰρ ταῦτα πᾶσίν ἐστιν
[3, 7]   τραπέζῃ τοὺς δώδεκα τιθεὶς ἄρτους  ἀποσημαίνει   τὸν ἐνιαυτὸν εἰς τοσούτους μῆνας
[3, 7]   τε γὰρ βύσσος τὴν γῆν  ἀποσημαίνειν   ἔοικε διὰ τὸ ἐξ αὐτῆς
[3, 12]   τὰς ἐκκλησίας: καὶ μιᾷ μὲν  ἀποσημάναντος   ἔδει τὰς ἀρχὰς συνελθεῖν σκεψομένας
[3, 12]   δὲ σκηνῆς μετακινουμένης ταῦτα ἐγίνετο:  ἀποσημήναντος   γὰρ τὸ πρῶτον οἱ παρὰ
[3, 13]   ἀκούοντες πρὸς ὑμῶν οὐκ ἂν  ἀποσταίημεν   κάμνοντες ὑπὲρ ὑμῶν, καὶ ταῦτα
[3, 7]   ἄχρι τῆς λαγόνος περὶ αὐτὴν  ἀποσφίγγεται.   (Ἐπὶ δὲ τούτῳ λίνεον ἔνδυμα
[3, 7]   τῶν ποδῶν ὥσπερ εἰς ἀναξυρίδας,  ἀποτέμνεται   δὲ ὑπὲρ ἥμισυ καὶ τελευτῆσαν
[3, 5]   μεγέθους καὶ τῶν κρημνῶν τὸ  ἀπότομον   ἀνθρώποις οὐ μόνον οὐκ ἀναβατὸν
[3, 1]   δὲ ἐκεῖνο τὸ ὕδωρ καὶ  ἄποτον   ἦν οὐκ ἀνθρώποις μόνον ἀλλὰ
[3, 1]   ἐκείνοις μὲν αἷμα ἦν καὶ  ἄποτος   αὐτοῖς δὲ πότιμος καὶ γλυκύς,
[3, 10]   εἰς τὴν ὑπερόριον ἐρημίαν πέμπεται  ἀποτροπιασμὸς   καὶ παραίτησις τοῦ πλήθους παντὸς
[3, 9]   δὲ ἱερεῖς τάς τε δορὰς  ἀποφέρονται   καὶ τὰ κρέα ἐπ' ἐκείνης
[3, 7]   ταινίας καὶ τὸ ἀπ' αὐτῆς  ἀπρεπὲς   καλύπτουσα καὶ ὅλη δὲ τῷ
[3, 2]   εἶναι στράτευμα πολὺ καὶ πάντων  ἀπροσδεές,   ὅπλων χρημάτων τροφῆς τῶν ἄλλων,
[3, 5]   ἐν αὐτῷ διατρίβειν φοβερὸν καὶ  ἀπρόσιτον.   Ἑβραῖοι δὲ κατὰ τὰς Μωυσέος
[3, 11]   ἱερὸν εἰσιέναι κεκώλυκε καὶ θυσιῶν  ἅπτεσθαι   μέχρι τεσσαράκοντα ἡμερῶν, ἂν ἄρρεν
[3, 12]   πολεμικῶν ἤδη κατὰ νοῦν ἔχων  ἅπτεσθαι,   προστάσσει τε τοῖς φυλάρχοις πλὴν
[3, 8]   δὲ λοιποὺς περὶ τὴν ἑσπέραν  ἅπτοντας.   (Ἁπάντων δ' ἤδη πέρας εἰληφότων
[3, 6]   καὶ ταύτῃ ἐλήλατο κρίκος οὐκ  ἄπωθεν   τοῦ ἐπιθέματος, δι' ὧν ᾔεσαν
[3, 15]   περὶ τῆς μελλούσης ὑπ' αὐτῶν  ἀπωλείας   ἀποκλαιομένῳ τὸν θεὸν ὑπομνῆσαι μέν,
[3, 2]   οἱ Ἑβραῖοι, καὶ πάντες ἂν  ἀπωλώλεισαν,   εἰ μὴ νυκτὸς ἐπιγενομένης ἀπέσχοντο
[3, 7]   δὴ καὶ τῷ ἀρχιερεῖ, ὃν  ἀραβάχην   προσαγορεύουσι: σημαίνει δὲ ἀρχιερέα. Τὴν
[3, 1]   ὄρνεον ὡς οὐδὲν ἕτερον  Ἀράβιος   κόλπος, ἐφίπταται τὴν μεταξὺ θάλατταν
[3, 1]   καὶ κεκαθαρμένον ἤδη πότιμον ἦν.  (Ἄραντες   δ' ἐκεῖθεν εἰς Ἦλιν ἀφικνοῦνται
[3, 1]   τῇ ἐρήμῳ. (Ὡς δ' ἐκεῖθεν  ἄραντες   εἰς Ῥαφιδεὶν ἧκον ταλαιπωρηθέντες ὑπὸ
[3, 10]   θυσίας εἶδος καὶ τὸ τῆς  ἀργίας   ἀταλαίπωρον καὶ πρὸς εὐωχίαις εἰσὶ
[3, 8]   δὲ τρύβλιον καὶ φιάλη,  ἀργυρᾶ   δὲ ἦν, σίκλους μὲν αἱ
[3, 6]   κατὰ δύο βάσεων: αὗται δ'  ἀργυραῖ   μὲν ἦσαν, πυλὶς δ' ἑκατέρᾳ
[3, 6]   καμάκων ἑκάστῃ προσῆσαν: Κιονόκρανα μὲν  ἀργύρεα,   βάσεις δὲ χρυσαῖ σαυρωτῆρσιν ἐμφερεῖς,
[3, 12]   τελειωθῆναι τὸν ἐνιαυτὸν καταβάλοι τὸ  ἀργύριον,   ἀναγκάζει τὸν πριάμενον ἀποδοῦναι, εἰ
[3, 8]   καὶ πεντήκοντα. ἔφερον δὲ τὸ  ἀργύριον   τῶν ἐλευθέρων οἱ ἀπὸ εἴκοσι
[3, 6]   σπουδῆς οὐκ ἀπελείποντο, ἀλλ' εἰσέφερον  ἄργυρόν   τε καὶ χρυσὸν καὶ χαλκὸν
[3, 6]   μίμησιν πυλώνων. ὅλαις δ' αὐταῖς  ἄργυρος   ἦν ἐπικεχαλκωμένος πάρεξ τῶν βάσεων:
[3, 2]   δύναμιν προσέλαβον: πολὺς γὰρ  ἄργυρός   τε καὶ χρυσὸς ἐγκατελήφθη ἐν
[3, 12]   δὲ καὶ βυκάνης τρόπον ἐξ  ἀργύρου   ποιησάμενος, ἔστι δὲ τοιαύτη: μῆκος
[3, 5]   δι' ὃν Ἰάκωβος δώδεκα παίδων  ἀρεταῖς   ἐκοσμήθη, δι' ὃν Ἰώσηπος ἐδεσπότευσε
[3, 5]   μὴ βλαβείη τῶν λεγομένων  ἀρετὴ   ὑπὸ ἀνθρωπίνης γλώττης ἀσθενῶς εἰς
[3, 4]   ἦγε μὴ βουλόμενος ἐμποδίζειν τοῖς  ἀρετῇ   χρῆσθαι τοῦ στρατηγοῦ θέλουσι, παυσάμενον
[3, 8]   ἐκκλησίαν τὸ πλῆθος τήν τε  ἀρετὴν   αὐτοῦ καὶ τὴν εὔνοιαν διεξῄει
[3, 5]   πρὸς ὑμᾶς λέγει: τὴν δ'  ἀρετὴν   αὐτῶν κατανοήσαντες ἐπιγνώσεσθε καὶ τὸ
[3, 1]   κηδεμονίας, ὃν εἰκὸς δοκιμάζοντα τὴν  ἀρετὴν   αὐτῶν πῶς τε καρτερίας ἔχουσι
[3, 5]   αὐτὸν μεταστῆναι διὰ τὴν προσοῦσαν  ἀρετὴν   εἰκὸς νομίζοντας, πρᾴως ἔχειν οὗτος
[3, 3]   τὸν στρατηγὸν εὐφήμουν ὡς κατὰ  ἀρετὴν   ἐκείνου πάντων αὐτοῖς κατὰ νοῦν
[3, 14]   τῶν ποταμῶν τὸ βάθος τοῖς  ἀρετὴν   ἠσκηκόσιν ἐμποδὼν στήσεσθαι πρὸς τὰ
[3, 4]   ἄλλων εὑρημένα, ὥστε τὴν Μωυσέος  ἀρετὴν   κἀκ τούτου καταμαθεῖν. ἀλλὰ περὶ
[3, 14]   κατασκόπους, οἳ τῆσδε τῆς γῆς  ἀρετὴν   κατανοήσουσι καὶ πόση δύναμις αὐτοῖς.
[3, 8]   καὶ τὴν προφητείαν καὶ τὴν  ἀρετὴν   τἀδελφοῦ πρὸς τιμὴν ἁπάντων ἀξιολογώτερος.
[3, 8]   προσέταξε δοῦναι ὡς ἁπάντων δι'  ἀρετὴν   τῆς τιμῆς δικαιοτέρῳ τυχεῖν. καὶ
[3, 7]   τε καὶ ἐν πολλοῖς τὴν  ἀρετὴν   τοῦ νομοθέτου παρεξόντων ἡμῖν διελθεῖν
[3, 2]   Ἑβραῖοι καὶ πολλὴ μεταποίησις ἦν  ἀρετῆς   αὐτοῖς πρός τε τῷ πονεῖν
[3, 1]   τοῦ θεοῦ καὶ τῆς Μωυσέος  ἀρετῆς   καὶ συνέσεως κωλυόμενοι δι' ὀργῆς
[3, 15]   συμφορᾷ περιπεσεῖν. (Θαυμαστὸς δὲ τῆς  ἀρετῆς   ἀνὴρ καὶ τῆς ἰσχύος
[3, 15]   θεὸς διὰ Μωυσέος καὶ τῆς  ἀρετῆς   τῆς ἐκείνου. ἀλλὰ περὶ μὲν
[3, 4]   Μωυσῆν γενόμενον. αἰσθανόμενος οὖν τῆς  ἀρετῆς,   φησί, σαυτοῦ καὶ οἷος γέγονας
[3, 12]   τῆς Λευίτιδος φυλῆς ἀκριβῶς τὸν  ἀριθμὸν   ἐκμαθεῖν τῶν στρατεύεσθαι δυναμένων: ἱεροὶ
[3, 6]   κατὰ μίαν τῶν πλανητῶν τὸν  ἀριθμὸν   μεμιμημένοι, ὁρῶσι δὲ εἴς τε
[3, 1]   τῶν πηγῶν δώδεκα οὐσῶν τὸν  ἀριθμὸν   νοτερόν τι προσαρδεῦον αὐτοῖς δι'
[3, 6]   χρύσεοι χαλκείαις βάσεσιν ἐφεστῶτες τὸν  ἀριθμὸν   πέντε. κατεπετάννυσαν δὲ τὴν σκηνὴν
[3, 7]   φοράν: τοσοῦτοι γάρ εἰσι τὸν  ἀριθμόν.   τά τε φάρση ἐκ τεσσάρων
[3, 6]   ἄλλαι σινδόνες μιᾷ πλείους τὸν  ἀριθμὸν   τὸ δὲ μῆκος ὑπερβάλλουσαι, τριακονταπήχεις
[3, 11]   ἐνδημεῖν: τὸν δ' ὑπὲρ τὸν  ἀριθμὸν   τούτων τῶν ἡμερῶν ἐνεχόμενον ἐν
[3, 7]   θέλοι νοεῖν, εἴτε τὸν οὕτως  ἀριθμὸν   τῶν> ἀστέρων, ὃν ζωδιακὸν κύκλον
[3, 6]   ἀνηλόγει γὰρ τῶν κιόνων  ἀριθμός:   εἴκοσι γὰρ ἦσαν καὶ παρεῖχε
[3, 10]   ἑξῆς ἡμέραις μὲν αὐτὸς  ἀριθμὸς   τῶν ἀρνῶν καὶ τῶν κριῶν
[3, 4]   προσηγορίαν ἀπὸ τοῦ τῶν ἀρχομένων  ἀριθμοῦ   λαμβάνων, δοκιμασθέντες ὑπὸ τοῦ πλήθους
[3, 2]   τῶν δὲ πολεμίων ὅσους οὐδ'  ἀριθμῷ   γνῶναι δυνατὸν ἦν. θύσας δὲ
[3, 2]   τὰς παντευχίας τῶν φυγόντων συνέλεγεν  ἀριστεῦσί   τε τιμὰς ἐδίδου καὶ τὸν
[3, 8]   δ' ἤδη πέρας εἰληφότων ἔδοξαν  ἄριστοι   τῶν δημιουργῶν Βεσέβηλος καὶ Ἐλίαβος,
[3, 6]   ὥστε Μωυσῆς ἀνεῖρξεν αὐτοὺς ὑποκηρυξάμενος  ἀρκεῖν   τοὺς ὄντας: τοῦτο γὰρ οἱ
[3, 12]   βραχεῖ παχυτέρα, παρέχουσα δὲ εὖρος  ἀρκοῦν   ἐπὶ τῷ στόματι πρὸς ὑποδοχὴν
[3, 6]   ἐν τῷ ναῷ τετραμμένη πρὸς  ἄρκτον   οὐ πόρρω τοῦ μυχοῦ, διετίθεσαν
[3, 6]   ἀκριβῶς ἅπαντες, ὥστε μεμυκότων τῶν  ἁρμῶν   ὡς ἕνα δοκεῖν εἶναι τοῖχον
[3, 10]   τοῦ δημοσίου ἀναλώματος νόμος ἐστὶν  ἄρνα   καθ' ἑκάστην ἡμέραν σφάζεσθαι τῶν
[3, 9]   κατὰ ἄγνοιαν εἰς τοῦτο προπεσὼν  ἄρνα   καὶ ἔριφον θήλειαν τῶν αὐτοετῶν
[3, 10]   μετὰ ζύμης γεγονότων, θυμάτων δὲ  ἄρνας   δύο: ταῦτα μὲν γὰρ τῷ
[3, 10]   εἰρημένοις ταῦρον καὶ κριὸν καὶ  ἄρνας   ἑπτὰ θύουσι καὶ ἔριφον ὑπὲρ
[3, 10]   τε καὶ κριοὺς δύο καὶ  ἄρνας   ἑπτὰ καὶ ὑπὲρ ἁμαρτάδων ἔριφον.
[3, 10]   τε θύομεν καὶ κριὸν καὶ  ἄρνας   ἑπτά, ὑπὲρ δὲ ἁμαρτημάτων παραιτήσεως
[3, 10]   τρεῖς καὶ κριοὺς δύο καὶ  ἄρνας   τεσσαρεσκαίδεκα, ἐρίφους δὲ δύο ὑπὲρ
[3, 10]   ἐπιτελοῦσι καὶ δύο βόας σὺν  ἀρνάσιν   ἐνιαυσιαίοις ἑπτὰ καὶ κριόν, ἔριφον
[3, 8]   βόας καὶ πέντε κριοὺς σὺν  ἀρνάσιν   ἐτείοις καὶ ἐρίφοις. οὗτοι μὲν
[3, 10]   κριὸς μὲν εἷς ἑπτὰ δὲ  ἄρνες.   καὶ ταῦτα μὲν ὁλοκαυτεῖται προστιθεμένου
[3, 9]   θυσίαις καὶ ἄλευρον ἐπιφέρεσθαι καθαρώτατον,  ἀρνὶ   μὲν ἀσσαρῶνος μέτρον κριῷ δὲ
[3, 9]   μέτρου, καὶ τετάρτη μερὶς ἐπ'  ἀρνί:   δὲ ἲν μέτρον ἀρχαῖον
[3, 10]   ἐπὶ ταῖς ἀπαρχαῖς τῶν καρπῶν  ἀρνίον   εἰς ὁλοκαύτωσιν τῷ θεῷ. (Ἑβδόμης
[3, 9]   ὁλοκαυτῶν θύει μὲν βοῦν καὶ  ἀρνίον   καὶ ἔριφον: ταῦτα μὲν ἐπέτεια,
[3, 8]   μόσχον τε καὶ κριὸν σὺν  ἀρνίῳ   ἐτείῳ ὁλομελῆ καυθησόμενα καὶ σὺν
[3, 9]   σὺν αὐτοῖς τὴν οὐρὰν τοῦ  ἀρνὸς   ἐπιφέρουσι τῷ βωμῷ. τὸ δὲ
[3, 10]   τριῶν καὶ δέκα βοῶν καὶ  ἀρνῶν   ἑνὶ πλειόνων καὶ κριῶν δύο
[3, 10]   μὲν αὐτὸς ἀριθμὸς τῶν  ἀρνῶν   καὶ τῶν κριῶν σὺν τῷ
[3, 8]   καὶ τὰ πρόσωπα φλέγειν αὐτῶν  ἀρξαμένου   καὶ σβέσαι μηδενὸς δυναμένου. καὶ
[3, 12]   δίδωσι τῇ γῇ ἀπό τε  ἀρότρου   καὶ φυτείας, ὥσπερ καὶ αὐτοῖς
[3, 7]   παρέχων τὸν βροχωτῆρα τοῦ αὐχένος  ἁρπεδόσιν   ἐκ τῆς ὤας καὶ τῶν
[3, 11]   κεκινημένος, μηνὶ δεκάτῳ γενέσθαι παιδίον  ἄρρεν   αὐτῇ. τῶν δ' ὅρκων τελειωθέντων
[3, 11]   ἅπτεσθαι μέχρι τεσσαράκοντα ἡμερῶν, ἂν  ἄρρεν   τὸ τεχθὲν ᾖ: διπλασίονας γὰρ
[3, 9]   βοῦς ἐφεῖται θύειν καὶ προήκοντας:  ἄρρενα   δὲ ὁλοκαυτεῖται τὰ πάντα. σφαγέντων
[3, 9]   ταῦτα καὶ τῶν ἐπετείων πρεσβύτερα,  ἄρρενα   μέντοι θήλεσι συνδυαζόμενα. θύσαντες δὲ
[3, 12]   φοιτᾶν μηδὲ τὴν πρὸς τὰ  ἄρρενα   μῖξιν τιμᾶν διὰ τὴν ἐπ'
[3, 12]   γὰρ καὶ αὐτοὶ τοῦ μὲν  ἄρρενος   ὅσον τριακοστὴν εἶχεν ἡμέραν γενόμενον,
[3, 6]   ἐπὶ συναφῇ θηλείας τε καὶ  ἄρρενος   συνείλεκτο, ὡς ἓν εἶναι δοκεῖν,
[3, 6]   αὐταῖς γιγλύμοις τῷ θήλει τοῦ  ἄρρενος   συνελθόντος. τοῦτο μέντοι πρὸς τὸ
[3, 9]   τῷ προσάγειν θύματα ταῦρον ἔριφον  ἄρσενας.   (Νόμος δὲ ταῖς ἰδιωτικαῖς καὶ
[3, 1]   ποσὶ κακά, γυμνάζειν αὐτοὺς τοῖς  ἄρτι   χαλεποῖς. ἐλέγχεσθαι δὲ αὐτοὺς οὐκ
[3, 6]   ἡμέρας ἑπτὰ πάλιν ἄλλοι ἐκομίζοντο  ἄρτοι>   ἐν τῷ καλουμένῳ ὑφ' ἡμῶν
[3, 10]   καθ' ἣν προσάγουσι τῷ θεῷ  ἄρτον   ἀλφίτων μὲν πυρίνων ἀσσαρῶνας δύο
[3, 7]   τῇ τραπέζῃ τοὺς δώδεκα τιθεὶς  ἄρτους   ἀποσημαίνει τὸν ἐνιαυτὸν εἰς τοσούτους
[3, 6]   οὐ πόρρω τοῦ μυχοῦ, διετίθεσαν  ἄρτους   τε δώδεκα ἀζύμους κατὰ ἓξ
[3, 6]   Ἀττικὰς ἔχει. ὑπὲρ δὲ τῶν  ἄρτων   ἐτίθεντο φιάλαι δύο χρύσεαι λιβάνου
[3, 9]   ἐλαίῳ γὰρ συμπεφύραται, γενομένων  ἄρτων.   ἱερέως δὲ κομίσαντος καὶ ὁποσονοῦν
[3, 10]   ὑπὲρ ἐκείνου ἄλλος ὑπὲρ τῶν  ἄρτων   προστίθεται. θύει δ' ἱερεὺς
[3, 0]   τῶν Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς  ἀρχαιολογίας   ~(Παραδόξου δὲ τῆς σωτηρίας τοῖς
[3, 9]   ἀρνί: δὲ ἲν μέτρον  ἀρχαῖον   Ἑβραίων δύναται δύο χόας Ἀττικούς.
[3, 11]   στρατείας στρατευομένων καὶ τὰς πολιτικὰς  ἀρχὰς   πιστευομένων καὶ εἰς ἱερὰ καὶ
[3, 12]   μιᾷ μὲν ἀποσημάναντος ἔδει τὰς  ἀρχὰς   συνελθεῖν σκεψομένας περὶ τῶν οἰκείων,
[3, 7]   τῆς δὲ τρίτης λίγυρος μὲν  ἄρχει   εἶτα ἀμέθυσος ἀχάτης δὲ τρίτος
[3, 13]   κἀκεῖ τὸ πλῆθος πάλιν στασιάζειν  ἄρχεται,   καὶ τὸν Μωυσῆν αἰτιᾶσθαι τῶν
[3, 10]   καλεῖται καὶ τοῦ ἔτους ἐστὶν  ἀρχή,   τεσσαρεσκαιδεκάτῃ κατὰ σελήνην ἐν κριῷ
[3, 12]   δὲ καὶ τοὺς ἀγροὺς τοῖς  ἀρχῆθεν   αὐτῶν δεσπόταις τοῦτον τὸν τρόπον:
[3, 15]   θυσίας καταλιπόντες, πολλοὶ δ' οὐδ'  ἀρχὴν   εἰσελθεῖν εἰς τὸ ἱερὸν δυνηθέντες
[3, 6]   δὲ τῶν κρίκων καλώδια τὴν  ἀρχὴν   ἥλων χαλκέων πηχυαίων τὸ μέγεθος
[3, 6]   τὸ ἄπειρον εἰς περονίδας τὴν  ἀρχὴν   τελευτῶντες, ὧν μὲν εἰς
[3, 7]   μόνη βύσσος. καὶ λαβοῦσα τὴν  ἀρχὴν   τῆς ἑλίξεως κατὰ στέρνον καὶ
[3, 12]   ἐφ' αἱσδηποτοῦν αἰτίαις ἀπηλλαγμένας. τὸν  ἀρχιερέα   μέντοι οὐδὲ τεθνηκότος ἀνδρὸς ἠξίωσε
[3, 8]   ἐπὶ τοῖς ὤμοις φέρειν τὸν  ἀρχιερέα   προεῖπον, σαρδόνυχες δὲ ἦσαν καὶ
[3, 7]   ὃν ἀραβάχην προσαγορεύουσι: σημαίνει δὲ  ἀρχιερέα.   Τὴν μὲν οὖν τῶν ἄλλων
[3, 7]   σαρδονύχων ἑκάτερος, οἷς ἐνεπόρπωσε τὸν  ἀρχιερέα.   τήν τε δωδεκάδα τῶν λίθων
[3, 7]   καλοῦσι, καὶ δὴ καὶ τῷ  ἀρχιερεῖ,   ὃν ἀραβάχην προσαγορεύουσι: σημαίνει δὲ
[3, 8]   λίθων, οὓς κατὰ στέρνον  ἀρχιερεὺς   ἐνερραμμένους τῷ ἐσσῆνι φορεῖ, νίκην
[3, 7]   ἱερέων στολὴ δεδηλώκαμεν. (Ὁ δὲ  ἀρχιερεὺς   κοσμεῖται μὲν καὶ ταύτῃ παραλιπὼν
[3, 10]   παρέχεται δὲ καὶ κριὸν  ἀρχιερεὺς   ὁλοκαύτωσιν τῷ θεῷ. (Τῇ δὲ
[3, 12]   ὅθεν οὐδὲ νεκρῷ πρόσεισιν  ἀρχιερεὺς   τῶν λοιπῶν οὐ κεκωλυμένων ἀδελφοῖς
[3, 14]   καὶ τοῦ ἀδελφοῦ Ἀαρῶνος τοῦ  ἀρχιερέως   καὶ πονηρὰν μὲν καὶ μετὰ
[3, 7]   καὶ τοιοῦτος μὲν τοῦ  ἀρχιερέως   κόσμος ἐστί. (Θαυμάσειε δ' ἄν
[3, 15]   ἄρχοντος Ἰσμαήλου δὲ παρ' ἡμῖν  ἀρχιερέως   ὄντος, καὶ λιμοῦ τὴν χώραν
[3, 10]   ἐκ τῶν ἰδίων ἀναλωμάτων τοῦ  ἀρχιερέως   παρασχόντος: οὗ δὴ σφαγέντος εἰσκομίσας
[3, 8]   (Ὃ μέντοι περὶ τῆς τοῦ  ἀρχιερέως   στολῆς παρέλιπον διελθεῖν βούλομαι: οὐδαμόθεν
[3, 7]   ἀποσημαίνει δὲ καὶ τοῦ  ἀρχιερέως   χιτὼν τὴν γῆν λίνεος ὤν,
[3, 6]   ἑκάστου καὶ παρὰ δύναμιν φιλοτιμησαμένου,  ἀρχιτέκτονας   τοῖς ἔργοις ἐφίστησι κατ' ἐντολὴν
[3, 2]   ἐπιβάλωσι τὰς χεῖρας. οἱ δὲ  ἀρχομένην   δύναμιν ἐχθρῶν πειρώμενοι καταλύειν ἀγαθοὶ
[3, 10]   ἑκάστην ἡμέραν σφάζεσθαι τῶν αὐτοετῶν  ἀρχομένης   τε ἡμέρας καὶ ληγούσης, κατὰ
[3, 2]   παρούσης κτήσασθαι στρατηγίας παρὰ τοῖς  ἀρχομένοις   ἐπὶ τοῖς γεγενημένοις, τῶν τε
[3, 8]   ἐξέλιπον ἐνιαυτὸς αὐτοῖς πρῶτος ἐτελειοῦτο.  ἀρχομένου   δὲ τοῦ δευτέρου ἔτους μηνὶ
[3, 4]   τὴν προσηγορίαν ἀπὸ τοῦ τῶν  ἀρχομένων   ἀριθμοῦ λαμβάνων, δοκιμασθέντες ὑπὸ τοῦ
[3, 4]   καὶ κατὰ μυρίους τούτων κεκριμένους  ἄρχοντας   ἀποδείξεις, εἶτα κατὰ χιλίους, διαιρήσεις
[3, 4]   εἰς ἑκατόν, εἶτ' εἰς πεντήκοντα.  ἄρχοντάς   τε ἐπὶ τούτοις τάξεις, οἳ
[3, 9]   ἱερεῖς αὐθημερὸν σιτοῦνται. οἱ δὲ  ἄρχοντες   ἐφ' οἷς ἡμάρτανον ἐκθυόμενοι ταὐτὰ
[3, 15]   πολέμου μικρὸν ἔμπροσθεν Κλαυδίου Ῥωμαίων  ἄρχοντος   Ἰσμαήλου δὲ παρ' ἡμῖν ἀρχιερέως
[3, 8]   παραιτήσει ἁμαρτημάτων. προσῆγε δὲ τῶν  ἀρχόντων   ἕκαστος καὶ ἑτέρας θυσίας σωτηρίους
[3, 1]   ἐμφερές, ὅμοιον δὲ τῇ τῶν  ἀρωμάτων   βδέλλῃ, τὸ δὲ μέγεθος τῷ
[3, 7]   τετορνευμένον, ὑπερανεστώσας ἔχον τὰς ἐντομάς,  ἃς   εἶπον τῇ ῥοᾷ παραπλησίως βλαστάνειν,
[3, 8]   καὶ ὑπερβάλλειν φιλοτιμούμενοι τὰς θυσίας,  ἃς   ἕκαστος ἐπιφέροι, τοῖς λεγομένοις ὑπήκουον.
[3, 11]   ὕδασι καὶ ἀενάοις καὶ θυσίαις,  ἃς   ἐπὶ τοῖς τοιούτοις νομίμους παρέχονται
[3, 11]   τὴν προειρημένην προθεσμίαν θυσίας ἐπιτελοῦσιν,  ἃς   οἱ ἱερεῖς πρὸς τὸν θεὸν
[3, 9]   κατ' ἄλλας αἰτίας, εἰς  ἃς   πέμματα σὺν ἱερείοις ἀναλίσκεται, ὧν
[3, 10]   ἐννέα, τῇ πεντηκοστῇ> ἣν Ἑβραῖοι  ἀσαρθὰ   καλοῦσι, σημαίνει δὲ τοῦτο πεντηκοστήν,
[3, 2]   δὲ τῶν ἐναντίων ὀλίγον ἄνοπλον  ἀσθενές,   οἷον καὶ μὴ ὑπὸ τοιούτων,
[3, 1]   παίδων τε καὶ γυναικῶν ὄχλος  ἀσθενέστερος   τῆς ἐκ λόγων διδασκαλίας, ἐν
[3, 1]   εἶναι: καρπόν τε φέρειν ἦν  ἀσθενῆ   τὰ δένδρα διὰ σπάνιν τῆς
[3, 7]   γενέσθαι συμβέβηκε. τῶν οὖν κρίκων  ἀσθενῶν   ὄντων κατ' αὐτοὺς ἐνεγκεῖν τὸ
[3, 5]   ἀρετὴ ὑπὸ ἀνθρωπίνης γλώττης  ἀσθενῶς   εἰς γνῶσιν αὐτοῖς παραδιδομένη. πάντες
[3, 3]   πενθερὸς αὐτοῦ πυνθανόμενος εὐπραξίαν  ἀσμένως   ἀπήντα τόν τε Μωυσῆν καὶ
[3, 4]   στρατῷ. (Ταῦτα Ῥαγουήλου παραινέσαντος Μωυσῆς  ἀσμένως   προσήκατο τὴν συμβουλίαν καὶ ποιεῖ
[3, 6]   πάνυ τοῦ ἀλεύρου ἐκ δύο  ἀσσάρων,   μέτρον Ἑβραίων ἑπτὰ κοτύλας
[3, 10]   βραχείᾳ, καὶ εἷς μέν ἐστιν  ἀσσάρων   τοῦ ἀλεύρου, τούτου δὲ τὸ
[3, 11]   τὴν γυναῖκα, κομίζει κριθῆς ἀληλεσμένης  ἀσσάρωνα,   καὶ μίαν αὐτῆς δράκα ἐπιβαλόντες
[3, 15]   ὡς τεσσάρων δραχμῶν πωλεῖσθαι τὸν  ἀσσάρωνα,   κομισθέντος ἀλεύρου κατὰ τὴν ἑορτὴν
[3, 10]   τὰς κριθὰς ποιήσαντες τῷ βωμῷ  ἀσσαρῶνα   προσφέρουσι τῷ θεῷ, καὶ μίαν
[3, 1]   παρηγγέλλετο δ' ἐξ ἴσου πᾶσιν  ἀσσαρῶνα,   τοῦτο δ' ἐστὶ μέτρον, εἰς
[3, 10]   θεῷ ἄρτον ἀλφίτων μὲν πυρίνων  ἀσσαρῶνας   δύο μετὰ ζύμης γεγονότων, θυμάτων
[3, 10]   κοινοῦ σῖτος ὀπτὸς ζύμης ἄμοιρος,  ἀσσαρῶνες   δ' εἴκοσι καὶ τέσσαρες εἰς
[3, 1]   οὐδὲν περισσότερον εἶχον τοῦ κακοπαθῆσαι:  ἀσσαρῶνος   γὰρ οὐδὲν πλέον εὕρισκον: τοῦ
[3, 9]   ἄλευρον ἐπιφέρεσθαι καθαρώτατον, ἀρνὶ μὲν  ἀσσαρῶνος   μέτρον κριῷ δὲ δυοῖν ταύρῳ
[3, 10]   ἐπιφέρουσι τρόπον τοιοῦτον. φρύξαντες τῶν  ἀσταχύων   τὸ δράγμα καὶ πτίσαντες καὶ
[3, 7]   εἴτε τὸν οὕτως ἀριθμὸν τῶν>  ἀστέρων,   ὃν ζωδιακὸν κύκλον Ἕλληνες καλοῦσι,
[3, 5]   σφοδροὶ λάβρον κινοῦντες ὑετὸν κατῄγιζον,  ἀστραπαί   τε ἦσαν φοβεραὶ τοῖς ὁρῶσι,
[3, 7]   δὲ ὑάκινθος τὸν πόλον,  ἀστραπαῖς   μὲν κατὰ τοὺς ῥοίσκους ἀπεικασμένος
[3, 8]   πῦρ ἀνήφθη αὐτόματον, καὶ ὅμοιον  ἀστραπῆς   λαμπηδόνι ὁρώμενον τῇ φλογὶ πάντα
[3, 15]   πλῆθος παρεσκεύαζε, καὶ πολλάκις παρακούσαντες  ἀσύμφορον   ἑαυτοῖς τὴν ἀπείθειαν ἐπέγνωσαν ἐκ
[3, 7]   τοῦ ἐφώδου. καὶ τοῦτο ἦν  ἀσφάλεια   τῷ ἐσσήνῃ πρὸς τὸ μὴ
[3, 2]   αὐτοῖς παρ' ἡμῶν ἀπαντᾶν καταλύειν  ἀσφαλὲς   καὶ σῶφρον δίκην αὐτοὺς καὶ
[3, 12]   κώδωνα ταῖς σάλπιγξι παραπλησίως τελοῦντα:  ἀσώσρα   καλεῖται κατὰ τὴν Ἑβραίων γλῶσσαν.
[3, 10]   εἶδος καὶ τὸ τῆς ἀργίας  ἀταλαίπωρον   καὶ πρὸς εὐωχίαις εἰσὶ τεθυκότες.
[3, 12]   ἦσαν οἱ Λευῖται καὶ πάντων  ἀτελεῖς.   γενομένης δὲ τῆς ἐξετάσεως εὑρέθησαν
[3, 11]   ἂν ἐπὶ τῇ αὑτοῦ Μωυσῆς  ἀτιμίᾳ   τοιαῦτ' ἐνομοθέτησεν, οἷς εὔλογον ἦν
[3, 8]   δὲ σίκλος νόμισμα Ἑβραίων ὢν  Ἀττικὰς   δέχεται δραχμὰς τέσσαρας: οἱ δ'
[3, 6]   μέτρον Ἑβραίων ἑπτὰ κοτύλας  Ἀττικὰς   ἔχει. ὑπὲρ δὲ τῶν ἄρτων
[3, 15]   μέν εἰσιν εἷς καὶ τριακόσιοι  Ἀττικοὶ   δὲ τεσσαράκοντα εἷς, οὐδεὶς ἐτόλμησε
[3, 8]   ἐστὶ τοῦτο ἐπιχώριον δύο χόας  Ἀττικοὺς   δεχόμενον, ἀναμίξαντας καὶ καθεψήσαντας σκευάσαι
[3, 9]   ἀρχαῖον Ἑβραίων δύναται δύο χόας  Ἀττικούς.   τὸ δ' αὐτὸ μέτρον τῷ
[3, 1]   τῶν ἀνθρώπων ἐν οἷς ἂν  ἀτυχῇ   γένους ὄντος. θεὸς δὲ
[3, 8]   τοσαύτη γὰρ ἀπήστραπτεν ἀπ' αὐτῶν  αὐγὴ   μήπω τῆς στρατιᾶς κεκινημένης, ὡς
[3, 7]   καὶ ταύτῃ χρυσέᾳ, διὰ τὴν  αὐγήν,   μάλιστα χαίρει τὸ θεῖον.
[3, 8]   τῷ δεξιῷ τῶν ὤμων πεπορπημένον  αὐγῆς   ἀποπηδώσης καὶ τοῖς πορρωτάτω φαινομένης,
[3, 7]   ἐπίνοιαν οἶμαι τῆς προσούσης ἅπασιν  αὐγῆς.   καὶ τὸν ἐσσῆνα μέσον ὄντα
[3, 9]   δὲ νόμος θύειν ζῷον  αὐθημερὸν   μετὰ τοῦ γεγεννηκότος ἐπὶ ταὐτό,
[3, 9]   τὸ ἱερὸν ὁμοίως οἱ ἱερεῖς  αὐθημερὸν   σιτοῦνται. οἱ δὲ ἄρχοντες ἐφ'
[3, 2]   μόνον, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν  αὖθις   αἰῶνα τῶν ἀγαθῶν αἰτία κατορθωθεῖσα
[3, 2]   χρωμένων μέχρι μὲν οὖν Μωυσῆς  αὖθις   ἀνίσχει τὰς χεῖρας, καὶ τοὺς
[3, 5]   ἂν πραχθείη τρόπον ἐν τοῖς  αὖθις   ἀπεσήμαινε χρόνοις, ὧν μνησθήσομαι κατὰ
[3, 10]   οὖν περὶ τούτων λόγον ἀκριβέστερον  αὖθις   δηλώσομεν, ἱκανὰ δέ μοι δοκεῖ
[3, 2]   καὶ μηδένα αὐτῶν ὑπολειφθησόμενον εἰς  αὖθις   διὰ τὸ Ἑβραίοις ἐπιστρατεύσασθαι καὶ
[3, 12]   δευτέραν οἱ πρὸς τὸν νότον  αὖθις   καθεστῶτες. εἶθ' σκηνὴ λυομένη
[3, 12]   γινόμενα παρέδωκε Μωυσῆς, τῶν δὲ  αὖθις   καίπερ ἐπὶ τῆς ἐρημίας διαιτώμενος
[3, 2]   ἠργμένης δὲ ὑποφαίνειν τῆς ἡμέρας  αὖθις   τόν τε Ἰησοῦν παρεκάλει μηδὲν
[3, 12]   λεῖπον, στενὴ δ' ἐστὶ σύριγξ  αὐλοῦ   βραχεῖ παχυτέρα, παρέχουσα δὲ εὖρος
[3, 7]   ἐστιν ὑπὲρ τρεῖς σπιθαμὰς πολλάκις  αὐξανομένη   τὸ ὕψος, τὴν δὲ ῥίζαν
[3, 9]   γὰρ νόμος εἰς τὴν  αὔριον   ἀπολιπεῖν οὐκ ἐᾷ. δὲ
[3, 9]   δὲ χαριστηρίους θυσίας ἐπιτελοῦντες τὰ  αὐτὰ   μὲν ζῷα θύουσιν, ὁλόκληρα δὲ
[3, 6]   στρόφιγγες ἐλαυνόμενοι κατὰ δύο βάσεων:  αὗται   δ' ἀργυραῖ μὲν ἦσαν, πυλὶς
[3, 10]   διαγεγενημένης μετὰ ταύτην τὴν θυσίαν,  αὗται   δ' εἰσὶν αἱ τῶν ἑβδομάδων
[3, 8]   προσκομίζουσιν: ἓξ μὲν οὖν ἦσαν  αὗται   καὶ τὴν σκηνὴν ἐν ταῖς
[3, 7]   ἑκατέραν ἄκραν ἐκλαβοῦσαι πάντας ἐμπεριέχουσιν  αὗται.   (Πῖλον δὲ ἦν καὶ
[3, 6]   κατὰ μίμησιν πυλώνων. ὅλαις δ'  αὐταῖς   ἄργυρος ἦν ἐπικεχαλκωμένος πάρεξ τῶν
[3, 6]   τῶν ἐπιμηκεστέρων καὶ κρατεῖσθαι συνέβαινεν  αὐταῖς   γιγλύμοις τῷ θήλει τοῦ ἄρρενος
[3, 6]   στίχῳ διακειμένας. λύχνοι δ' ἐπιφέρονται  αὐταῖς   ἑπτὰ κατὰ μίαν τῶν πλανητῶν
[3, 11]   καὶ τῆς ἁγνείας τῆς ἐπ'  αὐταῖς   ταῦτα Μωυσῆς τοῖς ὁμοφύλοις προενόησε,
[3, 2]   οὐχ ὑπομένων, ὁσάκις γὰρ ἂν  αὐτὰς   καθίει τοσαυτάκις ἐλαττοῦσθαι τοὺς οἰκείους
[3, 11]   βίον τοῦ τε σκέλους ἐκπεσόντος  αὐτῇ   καὶ τὴν κοιλίαν ὑδέρου καταλαβόντος.
[3, 10]   καθαρώτατον ἄγοντες χωρίον αὐτόθι σὺν  αὐτῇ   καίουσι τῇ δορᾷ μηδὲν ὅλως
[3, 6]   τις ἦν: μῆκος μὲν ἦν  αὐτῇ   πέντε σπιθαμῶν, τὸ δ' εὖρος
[3, 6]   τριῶν τὸ ὕψος. ἦσαν δ'  αὐτῇ   πόδες τὰ μὲν ἐξ ἡμίσους
[3, 2]   τῆς ἐρήμου καὶ τῶν ἐν  αὐτῇ   πραχθέντων ἀπαιτοῦντας, ἀλλ' οὐχ ὅταν
[3, 1]   αὐτοῖς πορρωτάτω καινὴν ὁδὸν ἀπελθόντες  αὐτῇ   ταύτῃ σωθείησαν μὲν αὐτοί, τοὺς
[3, 11]   μηνὶ δεκάτῳ γενέσθαι παιδίον ἄρρεν  αὐτῇ.   τῶν δ' ὅρκων τελειωθέντων τῆς
[3, 12]   τοῦ Ἰωσήπου: δέησις δὲ ἦν  αὕτη   Ἰακώβου πρὸς Ἰώσηπον ποιητοὺς αὐτῷ
[3, 10]   ἀζύμων ἡμέρᾳ, ἕκτη δ' ἐστὶν  αὕτη   καὶ δεκάτη, τῶν καρπῶν οὓς
[3, 7]   τρόπῳ γῆς ἔταξε: καὶ γὰρ  αὕτη   τὸν μεσαίτατον τόπον ἔχει: ζώνῃ
[3, 14]   ἡμῖν τῆς γῆς, ἀλλὰ μεγάλοις  αὐτὴν   ἀγῶσιν ἀφαιρεθέντες. πέμψωμεν δὲ κατασκόπους,
[3, 7]   ἄκωνον οὐ διικνούμενον εἰς πᾶσαν  αὐτὴν   ἀλλ' ἐπ' ὀλίγον ὑπερβεβηκότα μέσης:
[3, 4]   ἐπίνοιαν οὐκ ἀποκρυψάμενος οὐδὲ σφετερισάμενος  αὐτήν,   ἀλλὰ ποιήσας φανερὸν τὸν ἐξευρηκότα
[3, 12]   περὶ τὴν αὐτῶν δίαιταν, ὥστ'  αὐτὴν   ἄμεμπτον εἶναι. καὶ διὰ ταύτην
[3, 6]   κλίναις ἐμφερεῖς, τὸ δὲ πρὸς  αὐτὴν   ἀνατεῖνον τετράγωνοι τῇ ἐργασίᾳ. κοιλαίνεται
[3, 6]   ὅσα τε δεῖ σκεύη χωρεῖν  αὐτὴν   ἀνεδίδασκε πρὸς τὰς θυσίας ὑπηρετήσοντα.
[3, 6]   ἵνα πρῶτον ἥλιος ἐπ'  αὐτὴν   ἀνιὼν ἀφίῃ τὰς ἀκτῖνας. καὶ
[3, 7]   τελευτῆσαν ἄχρι τῆς λαγόνος περὶ  αὐτὴν   ἀποσφίγγεται. (Ἐπὶ δὲ τούτῳ λίνεον
[3, 7]   φέρει. Μωυσῆς μὲν οὖν ἀβαίθ  αὐτὴν   ἐκάλεσεν, ἡμεῖς δὲ παρὰ Βαβυλωνίων
[3, 7]   προσεχῆ τῷ κλωνί, περίεισι δ'  αὐτὴν   ἔλυτρον, ὅπερ ἀποκρίνεται κατ' αὐτὸ
[3, 6]   τὴν σκηνὴν συνεῖχεν, ἀλλ' ἀκίνητον  αὐτὴν   ἐν ἠρεμίᾳ πολλῇ διαφυλάξειν ἔμελλεν.
[3, 7]   δοκεῖν ὄφεως: ἄνθη δ' εἰς  αὐτὴν   ἐνύφανται φοίνικι καὶ πορφύρᾳ μετὰ
[3, 6]   δύσις κατελείπετο. ἀνίστασθαι δ'  αὐτὴν   ἐχρῆν ἐφ' ὅσον προβαίνοι τὸ
[3, 7]   δὲ παρὰ Βαβυλωνίων μεμαθηκότες ἐμίαν  αὐτὴν   καλοῦμεν: οὕτως γὰρ προσαγορεύεται παρ'
[3, 10]   θύειν ἐνόμισεν, καὶ δὴ τελοῦμεν  αὐτὴν   κατὰ φατρίας μηδενὸς τῶν τεθυμένων
[3, 6]   τε ἦν καὶ τὰ περὶ  αὐτὴν   σκεύη. ~(Γίνονται δὲ καὶ τοῖς
[3, 8]   τε σκηνὴν καὶ τὰ περὶ  αὐτὴν   σκεύη ἐλαίῳ τε προσχριομένῳ, καθὼς
[3, 8]   ἀφιεροῦσι καὶ πάνθ' ὅσα περὶ  αὐτὴν   σκεύη μοι δεδήλωται. (Ἐπέδειξε δὲ
[3, 6]   βάσεως συνετέθη πρὸς ὕψος, ποιήσαντος  αὐτὴν   συγκειμένην εἰς μοίρας εἰς ὅσας
[3, 7]   οὐκ ἂν ἁμάρτοι τις εἰκάζων  αὐτήν,   τὰ δὲ φύλλα τοῖς εὐζώμων:
[3, 8]   πάνυ νέφει καὶ πυκνῷ περιλαβὼν  αὐτήν,   ὥστ' εἶναι δόξαι χειμέριον, οὔτε
[3, 7]   ἀποσημαίνειν ἔοικε διὰ τὸ ἐξ  αὐτῆς   ἀνεῖσθαι τὸ λίνον, τε
[3, 7]   τῆς ταινίας καὶ τὸ ἀπ'  αὐτῆς   ἀπρεπὲς καλύπτουσα καὶ ὅλη δὲ
[3, 11]   κριθῆς ἀληλεσμένης ἀσσάρωνα, καὶ μίαν  αὐτῆς   δράκα ἐπιβαλόντες τῷ θεῷ τὸ
[3, 2]   ἐλευθερίαν ἠρμένοι κατανικήσειαν τοὺς περὶ  αὐτῆς   εἰς μάχην αὐτοῖς καθισταμένους, ὑπολαμβάνειν
[3, 6]   (Ἐντὸς δὲ διελὼν τὸ μῆκος  αὐτῆς   εἰς τρία μέρη μετὰ δέκα
[3, 6]   ἀκτῖνας. καὶ τὸ μὲν μῆκος  αὐτῆς   ἐπὶ πήχεις ἐγήγερτο τριάκοντα τὸ
[3, 7]   δεκαμοιρίας ᾐνίξατο: καὶ λύχνους ὑπὲρ  αὐτῆς   ἑπτά, τῶν πλανητῶν τὴν φοράν:
[3, 1]   ἀπορίαν καὶ σπάνιν ὕδατος ὑπὲρ  αὐτῆς   ἐστε ἐνεγκεῖν γενναῖοι, δουλεύειν
[3, 15]   αὐτοῖς λαβεῖν οὐδὲ τὴν ἀπ'  αὐτῆς   εὐδαιμονίαν, ἀνεστίους δὲ ποιήσειν καὶ
[3, 7]   ἀμαθίᾳ τούτου ἀγνοεῖ τὴν φύσιν  αὐτῆς   τὴν κλῆσιν ἐπιστάμενος οὐκ
[3, 6]   κατὰ βορέαν ἐτέτραπτο, κατόπιν δ'  αὐτῆς   δύσις κατελείπετο. ἀνίστασθαι δ'
[3, 6]   ἱερέων ἐφέρετο. τῷ δὲ ἐπιθέματι  αὐτῆς   ἦσαν πρόστυποι δύο, Χερουβεῖς μὲν
[3, 8]   φάρση σκεπαστήρια τῆς τε σκηνῆς  αὐτῆς   καὶ τῆς λυχνίας καὶ τοῦ
[3, 6]   λοξῶς αὐτῆς κειμένης. (Μεταξὺ δὲ  αὐτῆς   καὶ τῆς τραπέζης ἔνδον, ὡς
[3, 6]   ἀνατολὴν καὶ τὴν μεσημβρίαν λοξῶς  αὐτῆς   κειμένης. (Μεταξὺ δὲ αὐτῆς καὶ
[3, 1]   ἣν ἑώρων αὐτόθι παρακειμένην, παρ'  αὐτῆς   λαμβάνειν τὴν εὐπορίαν ὧν δέονται:
[3, 6]   εἶναι: τὸ μὲν γὰρ τρίτον  αὐτῆς   μέρος τὸ ἐντὸς τῶν τεσσάρων
[3, 1]   γάρ ἐστι καὶ νοτερὸν ἐξ  αὐτῆς   οὐδὲν τι καὶ φῦσαι
[3, 6]   γωνίαν ἑκάστου κίονος κρίκου κατέχοντος  αὐτὸ   ἀπὸ κορυφῆς ἄχρι ἡμίσους τοῦ
[3, 12]   τοῖς καὶ πρότερον νεμηθεῖσι. τὸ  αὐτὸ   δὲ καὶ ἐπὶ ταῖς οἰκίαις
[3, 11]   τροφὴν ἀπηγόρευσε τὴν χρῆσιν ψυχὴν  αὐτὸ   καὶ πνεῦμα νομίζων, καὶ κρέως
[3, 1]   διὸ καὶ μᾶλλον ἔμειναν, οὐδ'  αὐτὸ   μὲν ἐξαρκεῖν δυνάμενον τοσούτῳ στρατῷ,
[3, 9]   δύο χόας Ἀττικούς. τὸ δ'  αὐτὸ   μέτρον τῷ ἐλαίῳ καὶ οἴνου
[3, 6]   καὶ τοῦτο ἦν τὸ ποιοῦν  αὐτὸ   μηδενὶ κάτοπτον. καὶ μὲν
[3, 4]   κατὰ δικαιοσύνην οὐ κατὰ πλεονεξίαν  αὐτὸ   πάσχειν νομίζουσι: τότε μὲν ἡσυχίαν
[3, 7]   αὐτὴν ἔλυτρον, ὅπερ ἀποκρίνεται κατ'  αὐτὸ   πρὸς τὸν καρπὸν μεταβαλεῖν ἠργμένης:
[3, 5]   ὄρους διαπεφοιτηκὼς λόγος ὡς εἰς  αὐτὸ   τοῦτο φοιτῶντος τοῦ θεοῦ σφόδρα
[3, 14]   τὸ πλῆθος, φοβοῦντες δὲ πάλιν  αὐτὸ   τῷ τῆς κτήσεως ἀπόρῳ ποταμούς
[3, 7]   βύσσου κλωστῆς εἰργασμένον ἐμβαινόντων εἰς  αὐτὸ   τῶν ποδῶν ὥσπερ εἰς ἀναξυρίδας,
[3, 10]   καθ' ἑκάστην ἡμέραν σφάζεσθαι τῶν  αὐτοετῶν   ἀρχομένης τε ἡμέρας καὶ ληγούσης,
[3, 9]   ἄρνα καὶ ἔριφον θήλειαν τῶν  αὐτοετῶν   προσφέρει, καὶ τῷ μὲν αἵματι
[3, 1]   πλήξαντα τὴν πέτραν, ἣν ἑώρων  αὐτόθι   παρακειμένην, παρ' αὐτῆς λαμβάνειν τὴν
[3, 10]   προαστείοις εἰς καθαρώτατον ἄγοντες χωρίον  αὐτόθι   σὺν αὐτῇ καίουσι τῇ δορᾷ
[3, 1]   γὰρ πικρία λέγεται. καὶ  αὐτόθι   τεταλαιπωρημένοι τῷ τε συνεχεῖ τῆς
[3, 8]   τῶν γὰρ ἐξευρημένων τοῖς προτέροις  αὐτοὶ   προεθυμήθησαν ἀμείνονα προσεξεργάσασθαι, λαβεῖν τε
[3, 7]   ἐκφαυλιζόντων ἡμῶν τὸ θεῖον ὅπερ  αὐτοὶ   σέβειν προῄρηνται διατετελέκασιν ἐσχηκότες: εἰ
[3, 14]   μείζω τὰ κατὰ τὴν Χαναναίαν  αὐτοί   τε κατεπλάγησαν καὶ τὸ πλῆθος
[3, 2]   τὴν ἐκείνων ἧτταν ἐγένοντο φοβεροί,  αὐτοί   τε πλούτου μεγάλου δύναμιν προσέλαβον:
[3, 12]   τὸ πλῆθος, ἐξητάσθησαν γὰρ καὶ  αὐτοὶ   τοῦ μὲν ἄρρενος ὅσον τριακοστὴν
[3, 1]   ἀπελθόντες αὐτῇ ταύτῃ σωθείησαν μὲν  αὐτοί,   τοὺς δὲ ἐχθροὺς ἐπίδοιεν ἀπολωλότας,
[3, 1]   καὶ τῶν τε πρὸς τροφὴν  αὐτοῖς   ἄπορος, σπανίζουσα δὲ καὶ ὕδατος
[3, 2]   δοκοῦσι νεμεσᾶν, οἱ δ' οὐδεμίαν  αὐτοῖς   ἀφορμὴν κατ' αὐτῶν ἐῶσι γενέσθαι.
[3, 1]   ἐκείνων μὴ περιορᾶν, ἀλλ' ἐκπορίζειν  αὐτοῖς   ἀφορμήν τινα σωτηρίας. ἱκετεύειν οὖν
[3, 1]   μὲν αἷμα ἦν καὶ ἄποτος  αὐτοῖς   δὲ πότιμος καὶ γλυκύς, πῶς
[3, 12]   ἀρότρου καὶ φυτείας, ὥσπερ καὶ  αὐτοῖς   δι' ἑβδόμης ἡμέρας τὴν ἀπὸ
[3, 1]   τὸν ἀριθμὸν νοτερόν τι προσαρδεῦον  αὐτοῖς   δι' ἐλπίδα χρήσιμον, ἀλλὰ μὴ
[3, 2]   ὁδὸν οὐκ ἔχουσι φυγῆς, ταῦτ'  αὐτοῖς   διὰ τὴν εὐμένειαν τὴν παρὰ
[3, 1]   ἐπὶ τοῖς ἀπ' οὐρανοῦ καταπεμφθεῖσιν  αὐτοῖς   διετέλουν, τῇ δὲ τροφῇ ταύτῃ
[3, 1]   ἐν μνήμῃ εἶναι τῶν ὑπηργμένων  αὐτοῖς   ἔκ τε τοῦ θεοῦ καὶ
[3, 2]   προθυμοτάτους, ὡς τῆς ἁπάντων εὐπορίας  αὐτοῖς   ἐν τῷ κρατῆσαι τῶν ἐχθρῶν
[3, 5]   ἐπαγγελίας τῶν ἀγαθῶν, ἣν προύτεινεν  αὐτοῖς,   ἐπανήξοντος Μωυσέος παρὰ τοῦ θεοῦ.
[3, 5]   ἔργον. ταῦτ' εἰπὼν δύο πλάκας  αὐτοῖς   ἐπιδείκνυσιν ἐγγεγραμμένους ἐχούσας τοὺς δέκα
[3, 1]   τοσούτῳ στρατῷ, βραχεῖαν μέντοι παρέχον  αὐτοῖς   εὐθυμίαν ἐν ἐκείνοις εὑρεθὲν τοῖς
[3, 5]   ἀφήγησιν. (Οὕτω δὲ τῶν πραγμάτων  αὐτοῖς   ἐχόντων Μωυσῆς πάλιν εἰς
[3, 1]   κατεπλάγησαν, καὶ πρὸς τὴν ὄψιν  αὐτοῖς   ἤδη τὸ δίψος ἔληγε, καὶ
[3, 6]   βάθος δακτύλων τεσσάρων. λεπίδες δ'  αὐτοῖς   ἦσαν ἐπικεχαλκευμέναι πανταχόθεν χρυσαῖ διά
[3, 2]   τοὺς περὶ αὐτῆς εἰς μάχην  αὐτοῖς   καθισταμένους, ὑπολαμβάνειν δὲ τὸ μὲν
[3, 2]   δ' ἦν ἤδη τὸ ὁπλιτικὸν  αὐτοῖς:   καὶ προιὼν κατ' ὀλίγον ἐν
[3, 11]   τῷ θεῷ, τήν τε σκηνὴν  αὐτοῖς   καὶ τὰ σκεύη τὰ ἱερὰ
[3, 3]   τὸν θεὸν ὡς τῆς σωτηρίας  αὐτοῖς   καὶ τῆς ἐλευθερίας αἴτιον καὶ
[3, 3]   ὡς κατὰ ἀρετὴν ἐκείνου πάντων  αὐτοῖς   κατὰ νοῦν ἀπηντηκότων. καὶ Ῥαγουῆλος
[3, 1]   ἀφορμὴν τῆς τροφῆς καὶ δευτέραν  αὐτοῖς   κατέπεμπεν θεός: ἀνέχοντος γὰρ
[3, 4]   οἳ περί τε τῶν διαφόρων  αὐτοῖς   κρινοῦσι κἂν τι μεῖζον
[3, 15]   μέντοι Χαναναίαν οὐ παρέξειν γῆν  αὐτοῖς   λαβεῖν οὐδὲ τὴν ἀπ' αὐτῆς
[3, 2]   τῆς Αἰγυπτίων ἀποδράντα δουλείας ἐφεδρεύειν  αὐτοῖς   λέγοντες, ὃν οὐ καλῶς ἔχει
[3, 8]   πατέρα μὴ φροντίζειν τῆς ἐπ'  αὐτοῖς   λύπης ἠξίωσε προκρίναντας τὴν εἰς
[3, 2]   τροφῆς πρότερον εὐποροῦντες. ὑπῆρξε δ'  αὐτοῖς   οὐκ εἰς τὸ παρὸν μόνον,
[3, 4]   δικαίου τυχεῖν ἡγουμένων, εἰ διαιτητὴς  αὐτοῖς   οὗτος γένοιτο: καὶ γὰρ τοῖς
[3, 7]   καλοῦμεν: οὕτως γὰρ προσαγορεύεται παρ'  αὐτοῖς.   οὗτος χιτὼν κολποῦται μὲν
[3, 14]   ὑπὸ τῆς ἀμηχανίας τοῦ παραστάντος  αὐτοῖς   πάθους τεταραγμένην, παρῆν δ'
[3, 2]   κατάρξαι μάχης θαρρήσαντας τῷ μηδὲν  αὐτοῖς   παρ' ἡμῶν ἀπαντᾶν καταλύειν ἀσφαλὲς
[3, 1]   καὶ ταύτην εἰς τροφὴν ἥκειν  αὐτοῖς   παρὰ τοῦ θεοῦ γεύεταί τε
[3, 5]   σκηνὴν ἠξίουν αὐτὸν καὶ νόμους  αὐτοῖς   παρὰ τοῦ θεοῦ κομίζειν.
[3, 1]   ἐν μέσοις ἥκειν ἔλεγε φέρων  αὐτοῖς   παρὰ τοῦ θεοῦ τὴν περὶ
[3, 5]   ἀνθρωπίνης γλώττης ἀσθενῶς εἰς γνῶσιν  αὐτοῖς   παραδιδομένη. πάντες τε ἤκουον φωνῆς
[3, 1]   τῆς παρούσης κακίας καὶ πότιμον  αὐτοῖς   παρασχεῖν. καὶ κατανεύσαντος τοῦ θεοῦ
[3, 15]   κατὰ τὴν ἐρημίαν ἀπαλλάξαντα πόλεις  αὐτοῖς   παρασχεῖν. δ' οὐκ ἔφασκε
[3, 2]   παρὰ τοῦ θεοῦ συμμαχίᾳ ταῦτα  αὐτοῖς   παρεῖναι, τὸ δὲ τῶν ἐναντίων
[3, 1]   καὶ διατροφῇ, καὶ γευομένοις τοῦτο  αὐτοῖς   παρεῖχε πιστεύειν. οἱ δὲ μιμούμενοι
[3, 13]   αἰσχρῶς ὑπ' αὐτῶν περιυβρισμένος πλῆθος  αὐτοῖς   παρέξειν κρεῶν οὐκ εἰς μίαν
[3, 1]   γεγονέναι καὶ ὑπεσχῆσθαι τὸ ὕδωρ  αὐτοῖς   παρέξειν οἷον ἐπιθυμοῦσιν, ἂν πρὸς
[3, 13]   δεινὰ λεγόντων, εἷς δέ τις  αὐτοῖς   παρῄνει, μήτε Μωυσέος καὶ τῶν
[3, 4]   μὲν τῶν ἐγκλημάτων δίαιταν ἐπίτρεψον  αὐτοῖς   ποιεῖσθαι καὶ ἐπ' ἄλλων, σὺ
[3, 1]   τε διὰ τῆς θαλάσσης ἀναφυγούσης  αὐτοῖς   πορρωτάτω καινὴν ὁδὸν ἀπελθόντες αὐτῇ
[3, 14]   ἀρετὴν κατανοήσουσι καὶ πόση δύναμις  αὐτοῖς.   πρὸ δὲ πάντων ὁμονοῶμεν καὶ
[3, 5]   γυναικῶν ἡμέρας τρεῖς, καθὼς ἐκεῖνος  αὐτοῖς   προεῖπε, καὶ παρακαλοῦντες τὸν θεὸν
[3, 1]   λέγων τὸ ὑπολειπόμενον ἔσεσθαι πότιμον  αὐτοῖς   προεκκενωθέντος τοῦ πλείονος. καὶ οἱ
[3, 2]   πρὸς ἀνθρώπους, δ' ἦν  αὐτοῖς   πρὸς λιμὸν καὶ δίψος ἄπορα
[3, 2]   καὶ πολλὴ μεταποίησις ἦν ἀρετῆς  αὐτοῖς   πρός τε τῷ πονεῖν ἦσαν
[3, 8]   οὗ τὴν Αἴγυπτον ἐξέλιπον ἐνιαυτὸς  αὐτοῖς   πρῶτος ἐτελειοῦτο. ἀρχομένου δὲ τοῦ
[3, 1]   ἐλπισθεῖσαν ἐκ τῆς πέτρας ποταμὸν  αὐτοῖς   ῥυήσεσθαι λέγων. τῶν δὲ πρὸς
[3, 2]   καὶ μὴ ὑπὸ τοιούτων, οἵοις  αὐτοῖς   σύνοιδεν οὖσιν, νικᾶσθαι βουλομένου τοῦ
[3, 15]   οὐδ' ἐκ τῶν πατρίων ἡμῖν  αὐτοῖς   συντυχόντων. καὶ οἱ μὲν μηδὲ
[3, 9]   λοβῷ τοῦ ἥπατος καὶ σὺν  αὐτοῖς   τὴν οὐρὰν τοῦ ἀρνὸς ἐπιφέρουσι
[3, 6]   ἐξαίρετοι: κοῖλον γὰρ εἶχεν ἐπ'  αὐτοῖς   τὸ κατὰ τοὺς κρίκους κοινωθέντας:
[3, 11]   τοῖς ὁμοφύλοις προενόησε, νόμους δὲ  αὐτοῖς   τοιούτους ἔθετο. ~(Μοιχείαν μὲν εἰς
[3, 1]   ἡμέραν συλλέγειν ὡς οὐκ ἐπιλείψοντος  αὐτοῖς   τοῦ βρώματος, ἵνα μὴ τοῖς
[3, 1]   οἱ δὲ συλλαμβάνοντες ὡς τροφὴν  αὐτοῖς   τοῦ θεοῦ ταύτην μηχανησαμένου τὴν
[3, 7]   μέγεθος χρυσῷ τε καὶ τοῖς  αὐτοῖς   τῷ ἐφώδῃ βάμμασι διηνθισμένον: ἐσσὴν
[3, 1]   πόνῳ μηδ' ἐργασίᾳ τὸ ποτὸν  αὐτοῖς   φανῆναι. καὶ Μωυσῆς ταῦτα λαβὼν
[3, 8]   ἐτείῳ ὁλομελῆ καυθησόμενα καὶ σὺν  αὐτοῖς   χίμαρον ἐπὶ παραιτήσει ἁμαρτημάτων. προσῆγε
[3, 12]   μῖξιν τιμᾶν διὰ τὴν ἐπ'  αὐτοῖς   ὥραν ἡδονὴν θηρωμένους παράνομον. κατὰ
[3, 12]   συνέβαινεν ἑστάναι τὴν νεφέλην, μένειν  αὐτοῖς   ὡς ἐπιδημοῦντος ἐδόκει τοῦ θεοῦ,
[3, 8]   παρεγχειρεῖν τῷ τοῦ θεοῦ ἀξιώματι,  αὐτοκράτορα   δ' εἶναι τὸν θεὸν παρατυγχάνειν
[3, 8]   αἰφνίδιον ἐξ αὐτοῦ πῦρ ἀνήφθη  αὐτόματον,   καὶ ὅμοιον ἀστραπῆς λαμπηδόνι ὁρώμενον
[3, 12]   ἔργων προεῖπεν ἀνάπαυσιν. καὶ τῶν  αὐτομάτως   ἀναδοθέντων ἀπὸ τῆς γῆς κοινὴν
[3, 11]   νομίζων, καὶ κρέως τοῦ τεθνηκότος  αὐτομάτως   ζῴου τὴν βρῶσιν διεκώλυσεν, ἐπίπλου
[3, 1]   ἄλλον τινὰ συνέτρεχον ἀλλ' ἐπ'  αὐτόν,   ἀντιβολοῦντες γύναια μὲν ὑπὲρ νηπίων
[3, 5]   περιπεσόντα, καὶ μάλιστα ὅσοι πρὸς  αὐτὸν   ἀπεχθῶς ἦσαν διακείμενοι ταύτην τὴν
[3, 1]   ἀφορῶντα: καὶ γὰρ ἤδη καθεώρων  αὐτὸν   ἀπὸ τῆς σκοπῆς ὁρμώμενον. ὡς
[3, 1]   τὸν λαὸν περιμένοντα καὶ εἰς  αὐτὸν   ἀφορῶντα: καὶ γὰρ ἤδη καθεώρων
[3, 4]   δίκας τοῖς δεομένοις πάντων ἐπ'  αὐτὸν   βαδιζόντων καὶ μόνως ἂν τοῦ
[3, 1]   ὑπὲρ αὐτῶν, μὴ δι' ὧνπερ  αὐτὸν   βάλλουσι λίθων τοῦ θεοῦ κατακρίνειν
[3, 15]   πηλίκων εὐεργεσιῶν μεταλαβόντες ἀχάριστοι πρὸς  αὐτὸν   γένοιντο, ὅτι τε τῇ νῦν
[3, 7]   εἰργασμένος τοῖς πᾶσιν ἱερεῦσιν, ὑπ'  αὐτὸν   δὲ συνερραμμένος ἕτερος ἐξ ὑακίνθου
[3, 4]   τοῦ πλήθους ἔχειν τὴν πρόνοιαν  αὐτόν:   δικάσαι μὲν γὰρ ἀγαθοὺς κἂν
[3, 7]   ῥάπτεται πολλάκις. ἔπειτα σινδὼν ἄνωθεν  αὐτὸν   ἐκπεριέρχεται διήκουσα μέχρι μετώπου τήν
[3, 2]   τὸ ἔργον τῆς οὔσης περὶ  αὐτὸν   ἐλπίδος δόξαν τε διὰ τῆς
[3, 2]   καὶ Μωυσῆν διδάσκαλον τῆς πρὸς  αὐτὸν   εὐσεβείας πεποιημένον τιμώμενόν τε παρὰ
[3, 13]   μετέρχεται τοὺς Ἑβραίους τῆς εἰς  αὐτὸν   θρασύτητος καὶ λοιδορίας: ἀπέθανε γὰρ
[3, 11]   τοιαῦτ' ἐνομοθέτησεν, οἷς εὔλογον ἦν  αὐτὸν   καὶ ἑτέρων εἰσηγουμένων ἀντειρηκέναι, καὶ
[3, 5]   φοιτῶντες ἐπὶ τὴν σκηνὴν ἠξίουν  αὐτὸν   καὶ νόμους αὐτοῖς παρὰ τοῦ
[3, 5]   ὧν θεὸς εἴποι πρὸς  αὐτόν,   καὶ συναθροισθέντων στὰς ἐπὶ ὑψηλοῦ
[3, 1]   τοῦ πλήθους καὶ πικρῶς ἐπ'  αὐτὸν   κεκινημένου τῷ θεῷ θαρρῶν καὶ
[3, 5]   τὸ ὑπὸ τοῦ θεοῦ πρὸς  αὐτὸν   μεταστῆναι διὰ τὴν προσοῦσαν ἀρετὴν
[3, 7]   χρυσόλιθος μὲν πρόκειται, μετὰ δὲ  αὐτὸν   ὄνυξ, εἶτα βήρυλλος, τελευταῖος οὗτος.
[3, 1]   τὴν πεῖραν τῶν κακῶν δι'  αὐτὸν   πάσχειν λέγοντες: τριακοστὴν γὰρ ἐκείνην
[3, 8]   ἅπασιν αὐτῷ καὶ τὸ περὶ  αὐτὸν   πρόθυμον ἐνδεικνυμένων, ἄνδρες, εἶπεν, Ἰσραηλῖται,
[3, 8]   τε στολὴν τοῦ Ἀαρῶνος καὶ  αὐτὸν   σὺν τοῖς παισὶν ἔρραινεν ἀφαγνίσας
[3, 11]   τῶν λεγόντων Μωυσῆν λέπρᾳ κεκακωμένον  αὐτόν   τε ἀπ' Αἰγύπτου φυγεῖν καὶ
[3, 2]   καὶ παρελθεῖν εἰς εὐπορίαν καὶ  αὐτὸν   τῆς πρὸς ἡμᾶς κατάρξαι μάχης
[3, 14]   δὲ ταῦτ' εἰπόντος τὸ πλῆθος  αὐτὸν   τιμαῖς ἀμείβεται, καὶ κατασκόπους αἱρεῖται
[3, 1]   Αἴγυπτον, καταφρονοῦντας, οὕτως δὲ πρὸς  αὐτὸν   τὸν ὑπηρέτην αὐτοῦ διατεθέντας καὶ
[3, 10]   σάββατα καλεῖται, δύο σφάττουσι τὸν  αὐτὸν   τρόπον ἱερουργοῦντες. τῇ δὲ νουμηνίᾳ
[3, 4]   θεῷ προσεδρεύων εὐμενέστερον ἂν ποιήσειας  αὐτὸν   τῷ στρατῷ. (Ταῦτα Ῥαγουήλου παραινέσαντος
[3, 1]   τὸν στρατηγὸν εἶχον καὶ βάλλειν  αὐτὸν   ὡρμήκεσαν ὡς αἰτιώτατον τῆς ἐν
[3, 11]   τοὺς ὕπνους ἀποκρίνῃ γονήν, καθεὶς  αὑτὸν   εἰς ὕδωρ ψυχρὸν ὁμοίως τοῖς
[3, 8]   δεδήλωται. (Ἐπέδειξε δὲ θεὸς  αὑτὸν   ἡσθέντα τῷ ἔργῳ τῶν Ἑβραίων
[3, 5]   μέγα φρονῶν. ὀφθείς τε οὖν  αὐτὸς   ἀπαλλάσσει τοῦ δέους αὐτοὺς καὶ
[3, 10]   δ' ἑξῆς ἡμέραις μὲν  αὐτὸς   ἀριθμὸς τῶν ἀρνῶν καὶ τῶν
[3, 5]   πολιτείας κόσμον ὑπαγορεύσας πάρεστι καὶ  αὐτὸς   εἰς τὸ στρατόπεδον. πρὸς γοῦν
[3, 6]   σκηνῆς βωμὸς χάλκεος ὑπόξυλος καὶ  αὐτὸς   ἑκάστην πλευρὰν πέντε πήχεσιν ἐκμεμετρημένος,
[3, 8]   ἡμετέρου καὶ παρ' ἀνδρὸς ὃν  αὐτὸς   ἐπελέξατο γινομένας προσδέχεται ταύτας. Ἑβραῖοι
[3, 5]   ἐπὶ τὸ Σιναῖον ἀνόδου, ἀλλ'  αὐτὸς   ἐπιφοιτῶν τῇ σκηνῇ παρατυγχάνῃ ταῖς
[3, 5]   ~(Μωυσῆς δὲ συγκαλέσας τὴν πληθὺν  αὐτὸς   μὲν εἰς τὸ ὄρος ἀπέρχεσθαι
[3, 8]   τῆς ὑμετέρας σύνοιδα: νῦν δ'  αὐτὸς   θεὸς Ἀαρῶνα τῆς τιμῆς
[3, 1]   βιαζόμενοι, καὶ τίνα τρόπον  αὐτὸς   ποταμὸς ἐκείνοις μὲν αἷμα ἦν
[3, 5]   μέτροις τε καὶ κατασκευῇ οἷς  αὐτὸς   ὑπέδειξεν ὑμῶν ἀόκνως ἐχόντων πρὸς
[3, 12]   κατὰ τὸν ζωῆς χρόνον τῆς  αὐτοῦ   γινόμενα παρέδωκε Μωυσῆς, τῶν δὲ
[3, 2]   ἄνδρα Οὖρον ὄνομα στάντας ἑκατέρωθεν  αὐτοῦ   διακρατεῖν τὰς χεῖρας καὶ μὴ
[3, 1]   δὲ πρὸς αὐτὸν τὸν ὑπηρέτην  αὐτοῦ   διατεθέντας καὶ ταῦτα μηδὲν αὐτοὺς
[3, 10]   τῷ θεῷ, καὶ μίαν ἐξ  αὐτοῦ   δράκα ἐπιβαλόντες τὸ λοιπὸν ἀφιᾶσιν
[3, 8]   αὐτοῦ κατανοῆσαι: ἡδεῖα δὲ ἀπ'  αὐτοῦ   δρόσος ἔρρει καὶ θεοῦ δηλοῦσα
[3, 1]   σπέρματι: καὶ περὶ συλλογὴν λίαν  αὐτοῦ   ἐσπουδάκεσαν. παρηγγέλλετο δ' ἐξ ἴσου
[3, 15]   τῆς ὑπὲρ ἄνθρωπόν ἐστι δυνάμεως  αὐτοῦ,   ἤδη δέ τινες καὶ τῶν
[3, 15]   ἀληθεστέρους τῆς ὑποσχέσεως ἡγήσαντο τῆς  αὐτοῦ.   καὶ διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν
[3, 15]   Ἑβραίων, ὃς οὐχὶ καθάπερ παρόντος  αὐτοῦ   καὶ κολάσοντος ἂν ἀκοσμῇ πειθαρχεῖ
[3, 1]   αὐτῷ γὰρ εἶναι τὴν σωτηρίαν  αὐτοῦ   καὶ οὐκ ἐν ἄλλῳ: συγγινώσκειν
[3, 15]   ὑπομνῆσαι μέν, ὅσα παθόντες ἐξ  αὐτοῦ   καὶ πηλίκων εὐεργεσιῶν μεταλαβόντες ἀχάριστοι
[3, 8]   τὸ πλῆθος τήν τε ἀρετὴν  αὐτοῦ   καὶ τὴν εὔνοιαν διεξῄει καὶ
[3, 10]   τὸν ὄροφον ἑπτάκις, τοῦ δ'  αὐτοῦ   καὶ τὸ ἔδαφος καὶ τοσαυτάκις
[3, 14]   Μωυσῆν πάλιν ᾐτιῶντο καὶ κατεβόων  αὐτοῦ   καὶ τοῦ ἀδελφοῦ Ἀαρῶνος τοῦ
[3, 5]   εἰς τὸ στρατόπεδον. πρὸς γοῦν  αὐτοῦ   καὶ τῶν ἔργων, δι'
[3, 8]   καὶ πατρί, γενναίως δ' ὑπ'  αὐτοῦ   καρτερηθεῖσα, ὅτι καὶ τὴν ψυχὴν
[3, 6]   διακεκοσμημένος. (Τὴν δὲ σκηνὴν ἵστησιν  αὐτοῦ   κατὰ μέσον τετραμμένην πρὸς τὰς
[3, 8]   τὴν ὄψιν ἰσχύσαι τι δι'  αὐτοῦ   κατανοῆσαι: ἡδεῖα δὲ ἀπ' αὐτοῦ
[3, 1]   ἐπιθυμοῦσιν, ἂν πρὸς τὰ ὑπ'  αὐτοῦ   κελευόμενα μὴ ὀκνηρῶς ἀλλὰ προθύμως
[3, 10]   θεῷ. (Τῇ δὲ πέμπτῃ τοῦ  αὐτοῦ   μηνὸς καὶ δεκάτῃ τρεπομένου τὸ
[3, 10]   ὑπὲρ ἁμαρτάδων. (Δεκάτῃ δὲ τοῦ  αὐτοῦ   μηνὸς κατὰ σελήνην διανηστεύοντες ἕως
[3, 7]   μέσῳ τῶν κρίκων καταλιμπανόμενον ῥαφὴν  αὐτοῦ   νήμασιν ὑακινθίνοις ἐπενόησαν. πορποῦσι δὲ
[3, 15]   ἂν ἀκοσμῇ πειθαρχεῖ τοῖς ὑπ'  αὐτοῦ   νομοθετηθεῖσι, κἂν λαθεῖν δύνηται. καὶ
[3, 1]   τὴν συμφορὰν τὴν ἁπάντων ἰδίαν  αὐτοῦ   ποιούμενος: καὶ γὰρ οὐδ' ἐπ'
[3, 3]   προειρήκαμεν. ~(Καὶ Ῥαγουῆλος πενθερὸς  αὐτοῦ   πυνθανόμενος εὐπραξίαν ἀσμένως ἀπήντα τόν
[3, 8]   ἱερῶν τῷ βωμῷ αἰφνίδιον ἐξ  αὐτοῦ   πῦρ ἀνήφθη αὐτόματον, καὶ ὅμοιον
[3, 2]   καθίει τοσαυτάκις ἐλαττοῦσθαι τοὺς οἰκείους  αὐτοῦ   συνέβαινε, κελεύει τόν τε ἀδελφὸν
[3, 8]   πάθος γεγονέναι: τῶν γὰρ υἱῶν  αὐτοῦ   τεσσάρων ὄντων, ὡς προεῖπον, δύο
[3, 1]   μὴ ἀπογινώσκειν δὲ μηδὲ νῦν  αὐτοῦ   τὴν πρόνοιαν, ἀλλ' ἀοργήτως περιμένειν,
[3, 1]   αἰτίᾳ τὸν στρατηγὸν καὶ κατεβόων  αὐτοῦ   τὴν ταλαιπωρίαν καὶ τὴν πεῖραν
[3, 15]   αὐτῷ συμπαρὼν ἡττᾶσθαι τοῖς λόγοις  αὐτοῦ   τὸ πλῆθος παρεσκεύαζε, καὶ πολλάκις
[3, 5]   (Καὶ τὸ μὲν πλῆθος ἀκροασάμενον  αὐτοῦ   τοῦ θεοῦ περὶ ὧν Μωυσῆς
[3, 1]   τοὺς Ἑβραίους τὸν θεὸν ἐπήκοον  αὐτοῦ   τῶν εὐχῶν γεγονέναι καὶ ὑπεσχῆσθαι
[3, 15]   δοκοῦσα τὸν ἄνδρα πεποίηκε τῆς  αὐτοῦ   φύσεως κρείττονα νομίζεσθαι. οὐ μὴν
[3, 5]   θεῷ καί τι λαβὼν παρ'  αὐτοῦ   χρήσιμον ἐπανήξων πρὸς αὐτούς, ἐκείνους
[3, 11]   ἀληθές, οὐκ ἂν ἐπὶ τῇ  αὑτοῦ   Μωυσῆς ἀτιμίᾳ τοιαῦτ' ἐνομοθέτησεν, οἷς
[3, 1]   οὕτως γενομένης δεινῶς ἐλύπει πάλιν  αὐτοὺς   ἀγομένους ἐπὶ τὸ Σιναῖον ὄρος
[3, 15]   εἰς τὴν ὀργὴν τὴν πρὸς  αὐτοὺς   ἀλλὰ γνώμῃ καταψηφισάμενον αὐτῶν. οὐ
[3, 1]   ἔτρεψε. παθεῖν δ' οὐκ ἀλόγως  αὐτοὺς   διὰ τὴν ἀνάγκην τοῦτο νομίσας
[3, 1]   αὐτοῦ διατεθέντας καὶ ταῦτα μηδὲν  αὐτοὺς   διαψευσάμενον περὶ ὧν εἴποι τε
[3, 1]   τῆς ὀργῆς, μὴ τῶν παρόντων  αὐτοὺς   δυσκόλων μεμνημένους λήθην ἔχειν τῶν
[3, 6]   ἦσαν πρόστυποι δύο, Χερουβεῖς μὲν  αὐτοὺς   Ἑβραῖοι καλοῦσι, ζῷα δέ ἐστι
[3, 11]   ἡγησάμενον εἰς τὴν Χαναναίαν ἀγαγεῖν  αὐτούς.   εἰ γὰρ τοῦτ' ἦν ἀληθές,
[3, 5]   λυπούμενοι διετέλουν καὶ οὔτε ὑπονοεῖν  αὐτοὺς   εἴα τὸ προσδοκᾶν τι χρηστὸν
[3, 4]   κατὰ χιλίους, διαιρήσεις δὲ μετ'  αὐτοὺς   εἰς πεντακοσίους, καὶ πάλιν εἰς
[3, 6]   τῆς σκηνῆς κατασκευήν, καὶ Μωυσῆς  αὐτοὺς   ἕκαστα περὶ τῶν μέτρων κατὰ
[3, 5]   στρατόπεδον οὐκ ἐθάρρουν μετάγειν Μωυσέος  αὐτοὺς   ἐκεῖ παραμένειν προειρηκότος. (Ἤδη δὲ
[3, 14]   μνημεῖα λέγοιτο ἄν. ~(Ἀναγαγὼν δὲ  αὐτοὺς   ἐκεῖθεν Μωυσῆς εἰς τὴν
[3, 5]   παρ' αὐτοῦ χρήσιμον ἐπανήξων πρὸς  αὐτούς,   ἐκείνους δ' ἐκέλευσε πλησίον μετασκηνῶσαι
[3, 7]   ἐνήσκηνται τῷ ὕφει, χρυσὸς δ'  αὐτοὺς   ἐκπεριέρχεται τὰς ἕλικας ἐντιθεὶς τῷ
[3, 7]   οὖν κρίκων ἀσθενῶν ὄντων κατ'  αὐτοὺς   ἐνεγκεῖν τὸ βάρος τῶν λίθων
[3, 2]   καὶ τὸν Μωυσῆν ἐκέλευον ἄγειν  αὐτοὺς   ἐπὶ τοὺς πολεμίους ἤδη καὶ
[3, 7]   τῶν ὤμων ἑκάτερον τέλος ἐπ'  αὐτοὺς   ἐπιθέον χρύσεον ἔχοντες πρὸς τὸ
[3, 2]   καταλύειν ἀσφαλὲς καὶ σῶφρον δίκην  αὐτοὺς   καὶ περὶ τῆς ἐρήμου καὶ
[3, 5]   οὖν αὐτὸς ἀπαλλάσσει τοῦ δέους  αὐτοὺς   καὶ περὶ τῶν μελλόντων κρείττονας
[3, 1]   ὁρμώμενον. ὡς δ' ἧκεν, ἀπολύειν  αὐτοὺς   καὶ ταύτης τῆς ἀνάγκης τὸν
[3, 1]   τοῦ θεοῦ κατακρίνειν νομισθῶσιν, (ἐπράυνεν  αὐτοὺς   καὶ τῆς μὲν τοῦ βάλλειν
[3, 12]   μήτε δούλην μήτ' αἰχμάλωτον γαμεῖν  αὐτοὺς   κεκώλυκε καὶ τὰς ἐκ καπηλείας
[3, 2]   ἐπὶ τὴν μάχην ὁπότε κελεύσειεν  αὐτοὺς   Μωυσῆς. διηγρύπνει δὲ καὶ Μωυσῆς
[3, 12]   ἁγνείαν ἐποίησε: τούτων τε γὰρ  αὐτοὺς   ὁμοίως τοῖς ἄλλοις εἴργει καὶ
[3, 15]   καὶ τὸν ἐλέγξοντα περὶ τούτων  αὐτοὺς   οὐ δεδιότες, ἀλλὰ μόνον τὸ
[3, 1]   τοῖς ἄρτι χαλεποῖς. ἐλέγχεσθαι δὲ  αὐτοὺς   οὐκ ἀγαθοὺς οὔτε περὶ τὴν
[3, 13]   Μωυσῆν ἐπετείνετο. Μωυσῆς δὲ παραθαρσύνων  αὐτοὺς   οὕτως ἀπεγνωκότας ὑπέσχετο καίπερ αἰσχρῶς
[3, 1]   πῶς τε φθαρεῖεν Αἰγύπτιοι κατέχειν  αὐτοὺς   παρὰ τὴν τοῦ θεοῦ γνώμην
[3, 5]   αὐτῷ, εἰς ἣν κάτεισι πρὸς  αὐτοὺς   παραγινόμενος, ὅπως καὶ μεταβαίνοντες ἀλλαχοῦ
[3, 13]   πεπειραμένων, καὶ ὅτι γῆς ἀγαθῆς  αὐτοὺς   πείσαντος ἀπαναστῆναι τὴν μὲν ἀπολέσειαν,
[3, 5]   ἀκούσαιεν τοῦ θεοῦ διαλεγομένου πρὸς  αὐτοὺς   περὶ τῶν πρακτέων, ἵνα μὴ
[3, 13]   στρατόπεδον ὀρτύγων ἅπαν καὶ ἤθροιζον  αὐτοὺς   περιστάντες. μέντοι θεὸς οὐκ
[3, 8]   τῶν Ἑβραίων καὶ μὴ μάτην  αὐτοὺς   πονήσαντας ὑπερηφανίᾳ τῆς χρήσεως, ἀλλ'
[3, 1]   ἠμείβοντο τὴν τοῦ θεοῦ περὶ  αὐτοὺς   πρόνοιαν. δηλοῖ δὲ ἐν τῷ
[3, 8]   τὸν θεὸν τιμὴν τοῦ περὶ  αὐτοὺς   σκυθρωποῦ: ἤδη γὰρ Ἀαρὼν καὶ
[3, 8]   ἡμέρας ἑπτὰ τοῦτον τὸν τρόπον  αὐτούς   τε καὶ τὰς στολὰς ἐθεράπευε
[3, 8]   χρῖσμα εὐωδέστατον. κἄπειτα τοῦτο λαβὼν  αὐτούς   τε τοὺς ἱερέας καὶ πᾶσαν
[3, 1]   τροφῆς ἀπορίᾳ, καὶ γὰρ τότ'  αὐτοὺς   τελείως ἐπιλελοίπει, κατάγονται: φρέαρ γὰρ
[3, 8]   πρότερον, κατεκαύθησαν τοῦ πυρὸς ἐπ'  αὐτοὺς   τὴν ὁρμὴν βαλόντος καὶ τὰ
[3, 8]   ἔξω θάψαι μεγαλοπρεπῶς. πενθεῖ δὲ  αὐτοὺς   τὸ πλῆθος χαλεπῶς ἐπὶ τῷ
[3, 1]   τὰ ἐν ποσὶ κακά, γυμνάζειν  αὐτοὺς   τοῖς ἄρτι χαλεποῖς. ἐλέγχεσθαι δὲ
[3, 14]   τὴν εὐδαιμονίαν καὶ τὴν κτῆσιν  αὐτοὺς   τῶν ἀγαθῶν παρορμῶσιν: οὔτε γὰρ
[3, 6]   ἐγχειρουμένοις ἐπῆλθεν, ὥστε Μωυσῆς ἀνεῖρξεν  αὐτοὺς   ὑποκηρυξάμενος ἀρκεῖν τοὺς ὄντας: τοῦτο
[3, 5]   οὐκ ἔστιν οὕτως ἐλύπησεν  αὐτούς,   ὡς τὸ νομίζειν Μωυσῆν ἀπολωλέναι.
[3, 5]   διάνοιαν αὐτῶν ἐξέπληττε. κατεῖχον δ'  αὑτοὺς   πρὸς ταῖς σκηναῖς ἀχθόμενοι καὶ
[3, 1]   καὶ τῆς ἐνδείας ἀπαλλαγήν: ἐν  αὐτῷ   γὰρ εἶναι τὴν σωτηρίαν αὐτοῦ
[3, 6]   ἂν ἐπελέξατο τῆς ἐξουσίας ἐπ'  αὐτῷ   γενομένης. τὰ δὲ ὀνόματα αὐτῶν,
[3, 12]   ἄλλοις ἱερεῦσι συγχωρῶν, μόνην δ'  αὐτῷ   δέδωκε> γαμεῖν παρθένον καὶ ταύτην
[3, 5]   περὶ τοῦ τὸν θεὸν ἐν  αὐτῷ   διατρίβειν φοβερὸν καὶ ἀπρόσιτον. Ἑβραῖοι
[3, 11]   περὶ μὲν τούτων ἕκαστος ὡς  αὐτῷ   δοκεῖ σκοπείτω. (Τὰς δὲ γυναῖκας
[3, 5]   καὶ σκηνὴν ὅτι βούλεται γενέσθαι  αὐτῷ,   εἰς ἣν κάτεισι πρὸς αὐτοὺς
[3, 7]   ὀμφαλῷ ῥοιᾶς τετμημένος. ἐπίθεμα δ'  αὐτῷ   ἡμισφαίριον προσπέφυκεν ἀκριβῶς ἂν εἴποι
[3, 8]   τιμὴν ἁπάντων ἀξιολογώτερος. ἦσαν δ'  αὐτῷ   καὶ παῖδες κατ' ἐκεῖνον τὸν
[3, 15]   παρελθόντι γὰρ εἰς τὴν σκηνὴν  αὐτῷ   καὶ περὶ τῆς μελλούσης ὑπ'
[3, 2]   τά τε περὶ τὸν θάμνον  αὐτῷ   καὶ τὰ λοιπὰ φαντάσματα συντυχεῖν
[3, 6]   πυλῶν περιρραντήριον ἦν χάλκεον ὁμοίαν  αὐτῷ   καὶ τὴν κρηπῖδα παρεχόμενον, ἐξ
[3, 8]   αὐτῶν. μαρτυρούντων δ' ἐφ' ἅπασιν  αὐτῷ   καὶ τὸ περὶ αὐτὸν πρόθυμον
[3, 7]   τριστιχίαν κεχαλκευμένος. θάλλει δ' ἐπ'  αὐτῷ   κάλυξ χρύσεος τῇ σακχάρῳ βοτάνῃ
[3, 5]   καθ' ὃν εὐδαιμονήσουσι πολιτευόμενοι λέγων  αὐτῷ   κατὰ ταύτας ὑποθέσθαι τὰς ἡμέρας,
[3, 6]   μὴ σηπόμενα, στερεὰ δὲ περιελήλατ'  αὐτῷ   λεπίς, πηχυαῖον μὲν κατὰ πλευρὰν
[3, 1]   ἐκ παραλόγου καὶ ὡς δύναμις  αὐτῷ:   μὴ ἀπογινώσκειν δὲ μηδὲ νῦν
[3, 2]   πᾶν τὸ μάχιμον Ἰησοῦν ἐφίστησιν  αὐτῷ   Ναυήκου μὲν υἱὸν φυλῆς τῆς
[3, 7]   δὲ ἦν καὶ πρότερον  αὐτῷ   παραπλησίως εἰργασμένος τοῖς πᾶσιν ἱερεῦσιν,
[3, 8]   παραιτησάμενος, ἣν ἑώρα τὸ πλῆθος  αὐτῷ   παρασχεῖν ἕτοιμον, πρὸς μόνῃ τῇ
[3, 12]   αὕτη Ἰακώβου πρὸς Ἰώσηπον ποιητοὺς  αὐτῷ   παρασχεῖν τοὺς παῖδας, ὡς καὶ
[3, 13]   τῶν τε κατὰ τὴν ἀποδημίαν  αὐτῷ   πεπειραμένων, καὶ ὅτι γῆς ἀγαθῆς
[3, 13]   μήτε Μωυσέος καὶ τῶν πεπονημένων  αὐτῷ   περὶ τῆς κοινῆς σωτηρίας ἀμνημονεῖν
[3, 11]   τὴν χρόαν τὸ σὺν  αὐτῷ   πλῆθος ἠλάττωτο, νομοθετῆσαι περὶ αὐτῶν
[3, 7]   χρυσοῦ συνυφασμένου: κατὰ πέζαν δ'  αὐτῷ   προσερραμμένοι θύσανοι ῥοῶν τρόπον ἐκ
[3, 7]   μέσον τὸ μετάφρενον: πέζα δ'  αὐτῷ   προσέρραπται ὑπὲρ τοῦ μὴ διελέγχεσθαι
[3, 8]   τε πλῆθος ἀθροίσας πάλιν εἰσφορὰν  αὐτῷ   προσέταξεν εἰσφέρειν σίκλου τὸ ἥμισυ
[3, 15]   τὸ ἥμερον: γὰρ θεὸς  αὐτῷ   συμπαρὼν ἡττᾶσθαι τοῖς λόγοις αὐτοῦ
[3, 6]   ὑακίνθῳ καὶ βύσσῳ πεποιημένον πολλῶν  αὐτῷ   συνανθούντων καὶ ποικίλων, ὁπόσα μὴ
[3, 12]   γεγραμμένην παραδίδωσιν. (Ἐπειδὴ δὲ καλῶς  αὐτῷ   τὰ περὶ τὴν νομοθεσίαν ἔχειν
[3, 7]   ἑνοῦται δ' ὑπὸ κρίκων χρυσέων  αὐτῷ   τε κατὰ γωνίαν ἑκάστην κἀκείνῳ
[3, 8]   ἔργον ἤδη τέλος ἔχει οἷον  αὐτῷ   τε τῷ θεῷ ἥδιστον ἦν
[3, 11]   (Ἂν δ' ὑπονοήσῃ μεμοιχεῦσθαί τις  αὐτῷ   τὴν γυναῖκα, κομίζει κριθῆς ἀληλεσμένης
[3, 10]   εὐπορίας τούτων ἔτυχον, τὰς ἀπαρχὰς  αὐτῷ   τῆς κριθῆς ἐπιφέρουσι τρόπον τοιοῦτον.
[3, 15]   ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ὡς  αὐτῷ   τινι δοκεῖ διαλήψεται.
[3, 7]   οὐ γὰρ ἂν ἄλλως ὑπερανετίθετο  αὐτῷ   τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ τῇ
[3, 8]   ἱερέας τό τε πλῆθος ὁμόσκηνον  αὐτῷ   τὸν θεὸν ἔκρινεν εἶναι καὶ
[3, 1]   τά τε ἄλλα ὅσα πρὸς  αὐτῷ   τῷ διαφθαρήσεσθαι δόξαντας γεγονέναι καὶ
[3, 9]   ἐᾷ. δὲ ἁμαρτὼν μὲν  αὑτῷ   δὲ συνειδὼς καὶ μηδένα ἔχων
[3, 15]   ἐδήλου κινηθέντα ὑπὸ τῆς ὕβρεως  αὑτῷ   λήψεσθαι τιμωρίαν, οὐκ ἀξίαν μὲν
[3, 6]   κατ' ὀλίγον. τὸ δ' ἐνδοτέρω  αὐτῶν   ἄδυτον ἦν, τὸ δὲ λοιπὸν
[3, 5]   θεοῦ πρόνοιαν ἣν εἶχε περὶ  αὐτῶν   ἀπεδήλου τόν τε τρόπον καθ'
[3, 15]   καὶ περὶ τῆς μελλούσης ὑπ'  αὐτῶν   ἀπωλείας ἀποκλαιομένῳ τὸν θεὸν ὑπομνῆσαι
[3, 8]   στέρνα καὶ τὰ πρόσωπα φλέγειν  αὐτῶν   ἀρξαμένου καὶ σβέσαι μηδενὸς δυναμένου.
[3, 8]   θεός: τοσαύτη γὰρ ἀπήστραπτεν ἀπ'  αὐτῶν   αὐγὴ μήπω τῆς στρατιᾶς κεκινημένης,
[3, 8]   δοκεῖν, μόνῳ τῷ προνοούμενος  αὐτῶν   βλέπεσθαι. ἔτι δὲ τὴν πολιτείαν
[3, 11]   ἀφ' ὧν κινηθεὶς τὰ μὲν  αὐτῶν   βρωτὰ ἡμῖν ἐκέλευσεν εἶναι, τῶν
[3, 15]   καὶ τὸν Μωυσῆν παρεκάλει καταλλάκτην  αὐτῶν   γενέσθαι πρὸς τὸν θεὸν καὶ
[3, 7]   τετιμημένου κατὰ τάξιν ἣν ἕκαστον  αὐτῶν   γενέσθαι συμβέβηκε. τῶν οὖν κρίκων
[3, 6]   πυλούχοις ἐμβεβήκεσαν ἐρηρεισμέναι, καὶ κατ'  αὐτῶν   δὲ βύσσινον ὕφος σινδόνος ἦν
[3, 5]   τεσσαράκοντα γὰρ ἡμέρας διήγαγεν ἀπ'  αὐτῶν,   δέος εἶχε τοὺς Ἑβραίους, μή
[3, 12]   καὶ τοὺς ἀγροὺς τοῖς ἀρχῆθεν  αὐτῶν   δεσπόταις τοῦτον τὸν τρόπον: ἐνστάντος
[3, 5]   πρὸς λέξιν, τὰς δὲ δυνάμεις  αὐτῶν   δηλώσομεν. (Διδάσκει μὲν οὖν ἡμᾶς
[3, 12]   σπουδάζειν δὲ καὶ περὶ τὴν  αὐτῶν   δίαιταν, ὥστ' αὐτὴν ἄμεμπτον εἶναι.
[3, 5]   αὐτῶν ὅμοια προσδοκῶντες. (Οὕτως δ'  αὐτῶν   διακειμένων ἐπιφαίνεται Μωυσῆς γαῦρός τε
[3, 8]   δὲ τὴν πολιτείαν καὶ νόμους  αὐτῶν   ἔγραφε, καθ' οὓς κεχαρισμένως τῷ
[3, 2]   καθισταμένους, ὑπολαμβάνειν δὲ τὸ μὲν  αὐτῶν   εἶναι στράτευμα πολὺ καὶ πάντων
[3, 10]   καὶ καταλιπεῖν οὐδέν ἐστιν ἐξ  αὐτῶν   εἰς τὴν ἐπιοῦσαν συγκεχωρημένον: ὁλοκαυτωθησομένους
[3, 6]   τῶν ἐκτὸς μερῶν. δύο δ'  αὐτῶν   ἑκάστῳ προσῆσαν στρόφιγγες ἐλαυνόμενοι κατὰ
[3, 6]   παντὸς διήκοντες ξύλου, καὶ δι'  αὐτῶν   ἔνετοι σκυταλίδες ἐπίχρυσοι καθ' ἑκάτερον
[3, 5]   τοῦ θεοῦ σφόδρα τὴν διάνοιαν  αὐτῶν   ἐξέπληττε. κατεῖχον δ' αὑτοὺς πρὸς
[3, 6]   τετραμμένοι τὴν περιφέρειαν, καὶ δι'  αὐτῶν   ἐπίχρυσοι σκυταλίδες ἐλαυνόμεναι πέντε πήχεων
[3, 5]   προειπὼν τοῖς Ἑβραίοις, βλεπόντων δ'  αὐτῶν   ἐποιεῖτο τὴν ἄνοδον. καὶ χρόνου
[3, 2]   δ' οὐδεμίαν αὐτοῖς ἀφορμὴν κατ'  αὐτῶν   ἐῶσι γενέσθαι. τοιαῦτα τοῖς τε
[3, 3]   Σαπφώραν δεχόμενος καὶ τοὺς παῖδας  αὐτῶν.   ἥδεται δὲ Μωυσῆς ἐπὶ τῇ
[3, 14]   τοῦ θεοῦ συμπροθυμουμένου καὶ ὑπερμαχοῦντος  αὐτῶν.   ἴωμεν οὖν, ἔφασαν, ἐπὶ τοὺς
[3, 6]   αὐτῷ γενομένης. τὰ δὲ ὀνόματα  αὐτῶν,   καὶ γὰρ ἐν ταῖς ἱεραῖς
[3, 1]   δρόσον, ἀλλ' ἐπὶ σωτηρίᾳ τῇ  αὐτῶν   καὶ διατροφῇ, καὶ γευομένοις τοῦτο
[3, 13]   ἀπέθανε γὰρ οὐκ ὀλίγον πλῆθος  αὐτῶν,   καὶ νῦν ἔτι κατ' ἐπωνυμίαν
[3, 5]   ἐτάραττεν, ἀήθεις τε γὰρ ἦσαν  αὐτῶν,   καὶ περὶ τοῦ ὄρους
[3, 1]   ἀλλ' ἐπὶ πείρᾳ τῆς ἀνδρείας  αὐτῶν   καὶ τῆς περὶ τὴν ἐλευθερίαν
[3, 8]   μόνους δὲ Μωυσῆς τοὺς ἀδελφοὺς  αὐτῶν   καὶ τὸν πατέρα μὴ φροντίζειν
[3, 8]   Μωυσῆς δὲ κελεύει τὸν πατέρα  αὐτῶν   καὶ τοὺς ἀδελφοὺς βαστάξαντας τὰ
[3, 6]   συμπληροῦσθαι τοὺς τριάκοντα πήχεις ὑπ'  αὐτῶν:   κατὰ δὲ τὸν ὄπισθεν τοῖχον,
[3, 5]   ὑμᾶς λέγει: τὴν δ' ἀρετὴν  αὐτῶν   κατανοήσαντες ἐπιγνώσεσθε καὶ τὸ μέγεθος
[3, 2]   πάντας διαβοωμένου καὶ τοῦ περὶ  αὐτῶν   λόγου φοιτῶντος ἐν φόβῳ συνέβαινεν
[3, 8]   τοὺς κινδύνους οὓς ὑπομείνειεν ὑπὲρ  αὐτῶν.   μαρτυρούντων δ' ἐφ' ἅπασιν αὐτῷ
[3, 2]   πρώτην μαχεσάμενοι πρὸς τοὺς κατατολμήσαντας  αὐτῶν   μετὰ τὴν ἐξ Αἰγύπτου γενομένην
[3, 10]   ἐθέρισαν, οὐ γὰρ ἥψαντο πρότερον  αὐτῶν,   μεταλαμβάνουσι καὶ τὸν θεὸν ἡγούμενοι
[3, 1]   κακὸν ἀδίκως ἀποθανών, ἀλλ' ὑπὲρ  αὐτῶν,   μὴ δι' ὧνπερ αὐτὸν βάλλουσι
[3, 2]   τῆς ἀναβολῆς ἐμποδιζούσης τὴν προθυμίαν  αὐτῶν.   δὲ τῆς πληθύος ἀποκρίνας
[3, 15]   ἅπαντας οὐδ' ἐξαφανίσει τὸ γένος  αὐτῶν,   πάντων μᾶλλον ἀνθρώπων ἔσχε
[3, 5]   ὀργῆς τοῦ θεοῦ καὶ περὶ  αὐτῶν   ὅμοια προσδοκῶντες. (Οὕτως δ' αὐτῶν
[3, 6]   ἑκάτερον τοῖχον, ὡς ἂν ὑπ'  αὐτῶν   ὁπότε δεήσειεν ἄγοιτο κινουμένη: οὐ
[3, 15]   πρὸς αὐτοὺς ἀλλὰ γνώμῃ καταψηφισάμενον  αὐτῶν.   οὐ δεῖ δὲ ἀπιστεῖν, εἰ
[3, 13]   ἀπεγνωκότας ὑπέσχετο καίπερ αἰσχρῶς ὑπ'  αὐτῶν   περιυβρισμένος πλῆθος αὐτοῖς παρέξειν κρεῶν
[3, 5]   ἑτέραν ἀνατίθεμαι γραφὴν ἰδίαν περὶ  αὐτῶν   ποιησόμενος ἀφήγησιν. (Οὕτω δὲ τῶν
[3, 10]   μοι δοκεῖ καὶ νῦν περὶ  αὐτῶν   προειρῆσθαι. ~(Μωυσῆς δὲ τοῦ Λευὶ
[3, 1]   ὃν εἰκὸς δοκιμάζοντα τὴν ἀρετὴν  αὐτῶν   πῶς τε καρτερίας ἔχουσι καὶ
[3, 6]   τοῦ στρατηγοῦ τῆς κατὰ δύναμιν  αὐτῶν   σπουδῆς οὐκ ἀπελείποντο, ἀλλ' εἰσέφερον
[3, 11]   αὐτῷ πλῆθος ἠλάττωτο, νομοθετῆσαι περὶ  αὐτῶν   τὰ κάλλιστα καὶ μηδεμίαν τοιαύτην
[3, 8]   τοὺς ἱερέας τρόπῳ τοιούτῳ ποιούμενος  αὐτῶν   τὴν κάθαρσιν. σμύρνης ἐπιλέκτου σίκλους
[3, 6]   ὡς ἕνα δοκεῖν εἶναι τοῖχον  αὐτῶν   τὴν συνέλευσιν χρύσειον τά τε
[3, 8]   σαρδόνυχες δὲ ἦσαν καὶ σημαίνειν  αὐτῶν   τὴν φύσιν ἡγοῦμαι περισσὸν πᾶσιν
[3, 1]   ἀλλὰ προθύμως ὑπουργῶσιν. ἐρομένων δ'  αὐτῶν,   τί καὶ ποιούντων ἂν μεταβάλοι
[3, 14]   πλῆθος καὶ καταστήσῃ τὴν διάνοιαν  αὐτῶν   ὑπὸ τῆς ἀμηχανίας τοῦ παραστάντος
[3, 2]   τοὺς Ἀμαληκίτας ἀπολουμένους καὶ μηδένα  αὐτῶν   ὑπολειφθησόμενον εἰς αὖθις διὰ τὸ
[3, 12]   καὶ τῶν ἀλλοτριοχώρων, μηδὲν ἐξ  αὐτῶν   φυλάττοντας: ποιεῖν δὲ τοῦτο καὶ
[3, 6]   παρεῖχε πλάτος Τρίτον σπιθαμῆς ἕκαστος  αὐτῶν,   ὥστε συμπληροῦσθαι τοὺς τριάκοντα πήχεις
[3, 6]   τὸν νεὼν τὸ ἄδυτον ἔνδον  αὑτῶν   ἀπελάμβανον: καὶ τοῦτο ἦν τὸ
[3, 12]   καὶ γονεῦσι καὶ παισὶ τοῖς  αὑτῶν   προσιέναι μεταστᾶσιν. ἀφελεῖς δὲ εἶναι
[3, 7]   δὲ παρέχων τὸν βροχωτῆρα τοῦ  αὐχένος   ἁρπεδόσιν ἐκ τῆς ὤας καὶ
[3, 8]   μηνῶν ἑπτὰ καὶ μετὰ τοῦτο  ἀφ'   οὗ τὴν Αἴγυπτον ἐξέλιπον ἐνιαυτὸς
[3, 11]   γένηται διελευσόμεθα τὰς αἰτίας προστιθέντες,  ἀφ'   ὧν κινηθεὶς τὰ μὲν αὐτῶν
[3, 8]   αὐτὸν σὺν τοῖς παισὶν ἔρραινεν  ἀφαγνίσας   πηγαίοις τε ὕδασι καὶ μύρῳ,
[3, 14]   γῆς, ἀλλὰ μεγάλοις αὐτὴν ἀγῶσιν  ἀφαιρεθέντες.   πέμψωμεν δὲ κατασκόπους, οἳ τῆσδε
[3, 12]   μεταστᾶσιν. ἀφελεῖς δὲ εἶναι πᾶσαν  ἀφέλειαν:   τὸν δὲ μὴ ὁλόκληρον τῶν
[3, 12]   παισὶ τοῖς αὑτῶν προσιέναι μεταστᾶσιν.  ἀφελεῖς   δὲ εἶναι πᾶσαν ἀφέλειαν: τὸν
[3, 11]   καὶ τῆς κεφαλῆς τὸ ἱμάτιον  ἀφελὼν   ἐπιγράφει μὲν τοῦ θεοῦ τὴν
[3, 5]   γραφὴν ἰδίαν περὶ αὐτῶν ποιησόμενος  ἀφήγησιν.   (Οὕτω δὲ τῶν πραγμάτων αὐτοῖς
[3, 5]   γὰρ εἰς ὄψιν ἐλθὼν ἀκροατὴς  ἀφθάρτου   φωνῆς ἐγενόμην: οὕτως ἐκείνῳ τοῦ
[3, 7]   διατύπωσιν τῶν ὅλων, εἴ τις  ἀφθόνως   ἐθέλοι καὶ μετὰ συνέσεως σκοπεῖν,
[3, 1]   τοῖς πρὸς τὰς ἐκείνων ὑπηρεσίας  ἀφθόνως   τρεφομένοις: δεδιέναι δ' εἰπὼν οὐχ
[3, 10]   αὐτοῦ δράκα ἐπιβαλόντες τὸ λοιπὸν  ἀφιᾶσιν   εἰς χρῆσιν τοῖς ἱερεῦσι: καὶ
[3, 8]   ἡγοῦμαι περισσὸν πᾶσιν εἰς γνῶσιν  ἀφιγμένων,   συνέβαινε λάμπειν, ὁπότε ταῖς ἱερουργίαις
[3, 12]   ἀπολύονται καὶ οἱ δουλεύοντες ἐλεύθεροι  ἀφίενται,   οὓς ὄντας ὁμοφύλους καὶ παραβάντας
[3, 8]   κατὰ Ἑβραίους νουμηνίᾳ τὴν σκηνὴν  ἀφιεροῦσι   καὶ πάνθ' ὅσα περὶ αὐτὴν
[3, 6]   ἥλιος ἐπ' αὐτὴν ἀνιὼν  ἀφίῃ   τὰς ἀκτῖνας. καὶ τὸ μὲν
[3, 7]   βοτάνης σπέρματι τῆς σιδηρίτιδος ὅμοιον,  ἀφίησι   δ' ἄνθος τῷ τῆς μήκωνος
[3, 1]   ἦν, καὶ τοῦτο δὲ σπάνιον.  ἀφικνοῦνται   δὲ τοῦτον ὁδεύοντες τὸν τρόπον
[3, 1]   (Ἄραντες δ' ἐκεῖθεν εἰς Ἦλιν  ἀφικνοῦνται   πόρρωθεν μὲν ἀγαθὴν ὁραθῆναι, καὶ
[3, 14]   τε Ἀμάθην πόλιν καὶ Λίβανον  ἀφικνοῦνται   τὸ ὄρος, καὶ τήν τε
[3, 3]   Μωυσῆς ἐπὶ τῇ τοῦ πενθεροῦ  ἀφίξει   καὶ θύσας εὐωχεῖ τὸ πλῆθος
[3, 1]   μόνον ἀλλὰ καὶ τοῖς ὑποζυγίοις  ἀφόρητον.   (Ὁρῶν δ' Μωυσῆς ἀθύμως
[3, 11]   ὧν ἐν οἷς ἂν ἡμῖν  ἀφορμὴ   τῆς γραφῆς γένηται διελευσόμεθα τὰς
[3, 8]   οὐδαμόθεν γὰρ προφητῶν κακουργίαις κατέλιπεν  ἀφορμήν,   εἰ δέ τινες τοιοῦτοι γένοιντο
[3, 1]   προνοήσειν τε ἐπαγγέλλεται καὶ παρέξειν  ἀφορμὴν   ἣν ποθοῦσι. Μωυσῆς δὲ τοῦ
[3, 2]   νεμεσᾶν, οἱ δ' οὐδεμίαν αὐτοῖς  ἀφορμὴν   κατ' αὐτῶν ἐῶσι γενέσθαι. τοιαῦτα
[3, 1]   (Εὐθὺς δὲ μετὰ τὴν πρώτην  ἀφορμὴν   τῆς τροφῆς καὶ δευτέραν αὐτοῖς
[3, 1]   μὴ περιορᾶν, ἀλλ' ἐκπορίζειν αὐτοῖς  ἀφορμήν   τινα σωτηρίας. ἱκετεύειν οὖν τρέπεται
[3, 1]   τῆς ἐξ ὕδατος εἰς τοῦτο  ἀφορμῆς   καὶ παρακλήσεως. εἶχον οὖν ἐν
[3, 1]   λαὸν περιμένοντα καὶ εἰς αὐτὸν  ἀφορῶντα:   καὶ γὰρ ἤδη καθεώρων αὐτὸν
[3, 5]   λεγομένων εἰς ἐμὲ τὸν λέγοντα  ἀφορῶντες   μηδ' ὅτι γλῶττα ἀνθρωπίνη πρὸς
[3, 15]   αὐτοῦ καὶ πηλίκων εὐεργεσιῶν μεταλαβόντες  ἀχάριστοι   πρὸς αὐτὸν γένοιντο, ὅτι τε
[3, 7]   λίγυρος μὲν ἄρχει εἶτα ἀμέθυσος  ἀχάτης   δὲ τρίτος ἔνατος ὢν τοῖς
[3, 5]   γῆς ἀπολαύοντες καρπίμου καὶ θαλάσσης  ἀχειμάστου   καὶ τέκνων γονῆς κατὰ φύσιν
[3, 5]   δ' αὑτοὺς πρὸς ταῖς σκηναῖς  ἀχθόμενοι   καὶ τόν τε Μωυσῆν ἀπολωλέναι
[3, 1]   δὲ στάζον ἔλαβον εἰς χεῖρας,  ἄχρηστον   ηὕρισκον ὑπὸ τοῦ θολερὸν εἶναι:
[3, 6]   κρίκου κατέχοντος αὐτὸ ἀπὸ κορυφῆς  ἄχρι   ἡμίσους τοῦ κίονος. τὸ δὲ
[3, 8]   ἐλευθέρων οἱ ἀπὸ εἴκοσι ἐτῶν  ἄχρι   πεντήκοντα γεγονότες. τὸ δὲ συγκομισθὲν
[3, 7]   δὲ ὑπὲρ ἥμισυ καὶ τελευτῆσαν  ἄχρι   τῆς λαγόνος περὶ αὐτὴν ἀποσφίγγεται.




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 26/03/2010