Livre, Chap.
[1, 17]	τῶν ὑδάτων ἐς τοὐπίσω νοστησάντων·	παθεῖν	τε καὶ τὰ πολλὰ Βιθυνίας
[1, 17]	τε αὖ καὶ ἀναρίθμητα γενέσθαι	πάθη	ἀνά τε γῆν καὶ κατὰ
[1, 18]	τὰς οἰκοδομίας ἐκ τῶν ποικίλων	παθημάτων	ἐνήλλαξεν. Ἀτὰρ καὶ Κάλλιστος μεγαλοπρεπῆ
[1, 17]	Φρυγίας τε ἑκατέρας. Ὃ δὴ	πάθος	καὶ ἐπὶ χρόνον τῆς γῆς
[1, 21]	τοῖς πράγμασιν. Ἔνθα μὲν γὰρ	πάθος,	νεκροὺς εἶναι δεῖ καὶ τῶν
[1, 21]	συναλιζόμενοι καὶ συλλουόμενοι, οὕτω τῶν	παθῶν	περιγενόμενοι ὡς καὶ τῆς φύσεως
[1, 11]	θεοῖς ἐπινοοῦντες καὶ τῶν οἰκείων	παθῶν	χειροτονοῦντές τε καὶ ὀνομάζοντες, ἵνα
[1, 20]	εἰκόνι ἐκ χαλκοῦ τεχνικῶς ἠσκημένῃ	παῖδες	Ἀντιοχέων αὐτὴν τετιμήκασιν, ἣ καὶ
[1, 7]	κἀν τοῖς γράμμασι, πύξ, λάξ,	παίει,	βαίνει, καὶ τὴν βασιλείαν καὶ
[1, 20]	ἀδελφῆς. Ἐκ ταύτης αὐτῷ γίνεται	παῖς	ἡ Εὐδοξία, ἣν ὕστερον, ἐπειδὴ
[1, 8]	οἴακας τῆς καθέδρας ἐγχειρίζεται, ὃς	πάλαι	Κυζίκου ἐπίσκοπος ἐκεχειροτόνητο. Καὶ τοῦδε
[1, 3]	διϊσταμένων τῶν αὐτῶν πόλεων τῆς	πάλαι	μὲν Ἀντιόχου, νυνὶ δὲ θεοῦ
[1, 12]	τίτλου τυγχάνουσα· ἐν ᾗ τὸν	πάλαι	ποθούμενον παρ´ αὐτοῦ, ὡς αὐτῷ
[1, 16]	μείζοσι τιμῆσαι τιμαῖς, ἱερόν τε	πάλαι	τοῖς δαίμοσιν ἀνειμένονΤυχαῖον τοῖς ἐπιχωρίοις
[1, 16]	τέμενος ἅγιον τῷ Ἰγνατίῳ τὸ	πάλαι	Τυχαῖον γέγονε, τῶν ἱερῶν αὐτοῦ
[1, 18]	ἣν Καλλίστου στοὰν οἵ τε	παλαιοὶ	οἵ τε νῦν ὀνομάζομεν, πρὸ
[1, 20]	πάρεστι· μέχρι γὰρ ἡμῶν τὸ	παλαιὸν	ἰχνηλατεῖται τεῖχος, τῶν λειψάνων ξεναγούντων
[1, 21]	ἀσθένειαν· ἄσαρκοί τινες ἀθληταί, ἀναίματοι	παλαισταί,	οἵ γε πανδαισίαν τε καὶ
[1, 21]	βιοτῆς καὶ διαίτης τῶν ἐν	Παλαιστίνῃ	μοναχῶν. Ἔνθεν τοίνυν ἡ Εὐδοκία
[1, 15]	δ´ οὖν αὐτὸν τῆς σωτηριώδους	παλιγγενεσίας	ἀξιωθῆναι καὶ τὸν ζυγὸν τῆς
[1, 21]	φιλοσοφοῦσι, κἂν παρὰ καπήλοις ἢ	παλιγκαπήλοις	δεήσοι, οὐ τόπον, οὐ πρόσωπον,
[1, 7]	τῷ πλείονι τῆς ὁδοῦ συντριβέντες	πάλιν	ἄγραφον τῆς σῆς ἀνδρείας καταλαμβάνομεν
[1, 21]	μεταλαμβάνουσι τροφῆς. Ἕτεροι δὲ αὖ	πάλιν	ἀπ´ ἐναντίας ἰόντες μόνους ἑαυτοὺς
[1, 7]	ἄλλην ἐξορίαν καθ´ ἡμῶν τετάρτην	πάλιν	ἀφειδῶς ἄλλο συνετίθετο. Καὶ μετ´
[1, 21]	τὰ ἄμικτα συναγούσης καὶ αὖ	πάλιν	διαιρούσης χάριτος, ὥστε ζωὴν ἐν
[1, 7]	καὶ τὴν πλευρὰν συντριβέντες ἀφικόμεθα	πάλιν	εἰς τὴν Πανός, τρόπον τινὰ
[1, 14]	παυόμενόν τε αὖ συχνῶς καὶ	πάλιν	ἐξαπίνης φαινόμενον· ὃ δὴ γίνεται
[1, 1]	ὁ πονηρὸς διάβολος τὴν πίστιν	πάλιν	ἐτάραττεν. Ἄρτι τῆς Ἰουλιανοῦ δυσσεβείας
[1, 5]	τὸν Ἐφέσου· οὓς ἡ σύνοδος	πάλιν	ἠθῴωσεν καθελοῦσα Ἰωάννην καὶ τοὺς
[1, 7]	ἀλγηδόνων μαστιγούμενοι κακοῖς. Μετῆγε δὲ	πάλιν	ἡμᾶς ἐκ τῆς Πανὸς πρὸς
[1, 21]	ἀφίκηται κἂν ἐξ ἑωθινοῦ, οὕτω	πάλιν	ταῖς φιλοφροσύναις καὶ τῇ φιλοτησίᾳ
[1, 2]	τῆς βλασφημίας ἐργαστήριον, ἐν ᾧ	πάλιν	Χριστὸς συμφωνεῖταί τε καὶ πιπράσκεται,
[1, 16]	νεὼς αὐτῷ πρὸ τῆς πόλεως	παμμεγέθης	ἀνίστατο, ὁ καὶ μέχρις ἡμῶν
[1, 0]	οἶδε ποιεῖνΕὐσεβίῳ τε οὖν τῷ	Παμφίλου,	Σωζομενῷ τε καὶ Θεοδωρήτῳ καὶ
[1, 0]	ἐς τὰ μάλιστα λόγιος ὁ	Παμφίλου	τά τε ἄλλα καὶ ὥστε
[1, 0]	παροῦσαν πραγματείαν ἐλήλυθεν. Εὐσεβίῳ τῷ	Παμφίλουἀνὴρ	δὲ ἐς τὰ μάλιστα λόγιος
[1, 14]	κίονα χορευόντων, ἀστέρα ὑπερμεγέθη κατὰ	πᾶν	τὸ κλειθρίδιον διαθέοντά τε καὶ
[1, 11]	Φαλλαγώγια καὶ Πρίαπον ὑπερμεγέθη καὶ	Πᾶνα	ἀσχήμονι μορίῳ τιμώμενον καὶ τὰ
[1, 16]	πολλοῖς ὕστερον χρόνοις, ὑποθεμένου τοῦ	παναγάθου	θεοῦ Θεοδοσίῳ τὸν Θεοφόρον μείζοσι
[1, 13]	τεσσαρακοντάπηχυν ἔτη τριάκοντα. Τούτου τὸ	πανάγιον	σῶμα μετὰ τὴν ἐνθένδε ἐκδημίαν
[1, 13]	κατὰ τὴν Ἀντιόχου τὸ αὐτοῦ	πανάγιον	σῶμα· ὃ καὶ Λέων ὁ
[1, 13]	γὰρ ἐν ὀργῇ, ἠγάγομεν τὸ	πανάγιον	σῶμα, ὅπως ἡμῖν γένηται τεῖχος
[1, 13]	τῆς ἀρχῆς δεηθῆναί τε τοῦ	παναγίου	καὶ ἀερίου μάρτυρος ἐπὶ ῥήματος
[1, 14]	γίνεται μόνον ἐν τοῖς τοῦ	παναγίου	μνημείοις. Εἰσὶ δὲ οἳ λέγουσι,
[1, 2]	μὲν θεοτόκος φωνὴν ὑπὸ τοῦ	παναγίου	πνεύματος ἤδη χαλκευθεῖσαν διὰ πολλῶν
[1, 1]	αὖ καὶ Μακεδονίου ὑπὸ τοῦ	παναγίου	πνεύματος κατὰ τὸν Βόσπορον ἐκβρασθέντων
[1, 14]	καλοῦσι, τῆς ἀσκήσεως οἶμαι τοῦ	παναγίου	Συμεώνου τὴν προσηγορίαν τῷ χώρῳ
[1, 13]	τεθέαμαι, ἐπισκοποῦντος τήνδε Γρηγορίου τοῦ	παναοιδίμου,	Φιλιππικοῦ δεηθέντος παραφυλακῆς ἕνεκα τῶν
[1, 20]	Λιβανίῳ τε καὶ Ἰουλιανῷ τοῖς	παναρίστοις	σοφισταῖς. Καὶ εἰκόνι ἐκ χαλκοῦ
[1, 22]	ἔτεσι τούτῳ διακονησαμένης, Μαρκιανὸς ὁ	πανάριστος	τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν περιβάλλεται. Ἃ
[1, 21]	τοίνυν εἰπεῖν, ἐν τούτῳ τῷ	παναρίστῳ	καὶ θεοφόρῳ βίῳ ἡ ἀρετὴ
[1, 21]	ἀθληταί, ἀναίματοι παλαισταί, οἵ γε	πανδαισίαν	τε καὶ τρυφὴν τὴν νηστείαν
[1, 16]	Ὅθεν καὶ δημοτελὴς ἑορτὴ καὶ	πάνδημος	εὐφροσύνη μέχρις ἡμῶν τελεῖται, πρὸς
[1, 12]	ἀπελαύνει. Γέγραπται δ´ οὖν αὐτῷ	πανευσεβὴς	διάταξις ἀνὰ τὸ πρῶτον βιβλίον
[1, 7]	παρ´ αὐτοῦ κυηθείσας βλασφημίας τὸν	πανόπτην	μὴ λαθὼν ὀφθαλμόν, ἐξ ἑτέρων
[1, 7]	βαρβαρικῶν διὰ στρατιωτῶν ἐκ τῆς	Πανὸς	ἐπεμπόμεθα, συρόμενοι πρὸς αὐτὴν διὰ
[1, 7]	δὲ πάλιν ἡμᾶς ἐκ τῆς	Πανὸς	πρὸς τὴν ὑπ´ αὐτὴν ἐνορίαν
[1, 7]	συντριβέντες ἀφικόμεθα πάλιν εἰς τὴν	Πανός,	τρόπον τινὰ ψυχορραγοῦντες καὶ τοῖς
[1, 7]	ἀνδρείας καταλαμβάνομεν κέλευσμα εἰς τὴν	Πανὸς	ὑποστρέψειν. Συγκοπέντες δὲ τοῖς τῆς
[1, 7]	τὰ ἐν Ἐφέσῳ συντεθῆναι ὑπομνήματα,	πανουργίᾳ	δὲ καί τινι ἀθέσμῳ καινοτομίᾳ
[1, 13]	αὐτοῦ μάνδραν γενομένων, καὶ τὸν	πάνσεπτον	διασωσάντων νεκρὸν Συμεώνου τοῦ μακαρίου,
[1, 13]	Συμεώνης, ὁ τῆς ὁσίας καὶ	πάντα	ἀοιδίμου μνήμης, πρῶτος τὴν ἐπὶ
[1, 15]	ἦν μὲν καὶ τὰ ἄλλα	πάντα	λόγιος, φιλοσοφίαν δὲ οὕτως ἐς
[1, 13]	Θεοδόσιον τὰς ἰδίας ἀνακαλεσάμενον κελεύσεις	πάντα	πρὸς χάριν Χριστιανῶν ἐκπληρῶσαι, παραλῦσαι
[1, 3]	Ἐφέσου διεστώσης τῆς Κωνσταντίνου φθάνει	πάντας.	Καὶ Κύριλλος δὲ καὶ οἱ
[1, 5]	τῆς καθαιρέσεως ὑστερήσας· καὶ συναλίσας	πάντας	τοὺς ἀμφ´ αὐτὸν καθαιρεῖ Κύριλλον
[1, 6]	μεθ´ ἕτερα· „Ὅτι δὲ περιττὴ	παντελῶς	καὶ οὐκ εὐάφορμος τῆς ἐκκλησίας
[1, 18]	τὴν καλουμένην Ἀνατολίου στοὰν οἰκοδομεῖ	παντοδαπαῖς	ὕλαις ταύτην διακοσμήσας. Ταῦτα, εἰ
[1, 7]	μηχάνημα μέμψεως· εὔπορος γὰρ διαβολῶν	παντοδαπῶν	ἡ κακία. Διὸ δὴ ἀξιοῦμεν
[1, 7]	ὡς τετραετῆ χρόνον αὐτόθι διατρίψας	παντοίας	ἔτυχε τιμῆς καὶ παντοίων γερῶν
[1, 7]	διατρίψας παντοίας ἔτυχε τιμῆς καὶ	παντοίων	γερῶν ἀπέλαυσε, καὶ ὡς αὖθις
[1, 16]	βασιλεῖ χρηστηριαζομένῳ, Βαβύλα τοῦ ἁγίου	παντοίως	ἐκ γειτόνων ἐπιστομίζοντος, τιμᾷ μεταθέσει
[1, 15]	βίον, στήλην τε ζῶσαν διὰ	παντὸς	εἶναι βίου τε μοναδικοῦ καὶ
[1, 1]	περιπτύσσεται, καὶ οὐκ εἰ τοῦ	παντὸς	ἐξώσει γε φρυαττόμενος, ἀλλ´ εἰ
[1, 4]	τοῦ τε ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος καὶ	παντὸς	συλλόγου ἱερατικοῦ. ~εʹ Ὡς μετὰ
[1, 14]	αὐτῷ τῷ κλειθριδίῳ τεθέαμαι μετὰ	παντὸς	τοῦ ἁλισθέντος αὐτόθι λεώ, τῶν
[1, 21]	ἐντεῦθεν μεταστάσεως, ἐς ἣν διὰ	παντὸς	χαίνουσι τὸν ποθούμενον αὐτοῖς ἰδεῖν
[1, 11]	καὶ πᾶσαν ἀλόγων ἰδέαν ὁ	πάντων	ἀλογώτατος μεταβληθείς, ἀνδρόγυνος γίνεται, εἰ
[1, 21]	τῶν πέλας θελήμασιν, ἵνα διὰ	πάντων	αὐτοῖς τὸ ἡδὺ τῆς σαρκὸς
[1, 21]	ἀναγκαίων δεῖσθαι ἢ τόπῳ περιορίζεσθαι,	πάντων	δὲ ἀκούειν καὶ πᾶσι συγγίνεσθαι.
[1, 21]	οὐ πρόσωπον, οὐδέ τι τῶν	πάντων	ἐγκαλυπτόμενοι· καὶ βαλανείοις δὲ συχνοῖς
[1, 7]	κρίσις αὐτὸν ἐκδεξαμένη αἰχμαλωσίᾳ τῇ	πάντων	ἐλεεινοτάτῃ συμφορᾷ περιβάλλει. Ἐπειδὴ γοῦν
[1, 21]	ἕτερος ἀμφιέννυται, ὡς καὶ τὴν	πάντων	ἐσθῆτα ἑνὸς εἶναι δοκεῖν καὶ
[1, 21]	διέλαθε, καίτοι τὰ πρεσβεῖα κατὰ	πάντων	ἔχον. Εἰσὶ μὲν ἐλάχιστοι, εἰσὶ
[1, 6]	διχονοίας ἁπάσης ἀνῄρηται τρόπος, τοῦ	πάντων	ἡμῶν σωτῆρος Χριστοῦ ταῖς αὐτοῦ
[1, 0]	καὶ Θεοδωρήτῳ καὶ Σωκράτει ἄριστα	πάντων	πεπόνηται ἥ τε εἰς ἡμᾶς
[1, 2]	γε προοιμιασθείη, Χριστοῦ τοῦ ἐπὶ	πάντων	συνεργοῦντος θεοῦ, ἐκ τῆς Νεστορίου
[1, 10]	μὴ ἐπεχόντων, ἀλλὰ τὴν κοινὴν	πάντων	τῶν ἁγιωτάτων πατέρων περιμενόντων ψῆφον,
[1, 4]	ἱερᾶς ἐκείνης ἐπιστολῆς Κελεστίνου τοῦ	πάνυ,	τῆς πρὸς αὐτ? τόριος, συνυφανθεισῶν
[1, 11]	τοιούτους ἐπιγραφόμενοι. Ὥστε ἀμέλει ὁ	παρ´	αὐτοῖς ὕπατος πατὴρ ἀνδρῶν τε
[1, 13]	τὴν Ἀντιοχέων ἐπισκοποῦντος. Ὃς ἐπειδὴ	παρ´	αὐτὸν γέγονεν, ἐκπλαγεὶς τὴν στάσιν
[1, 13]	αὐτὸν καθέλκειν. Ὃς ἐπειδή περ	παρ´	αὐτὸν ἐγένετο καὶ τὴν τῶν
[1, 13]	ἀγνῶτα τρίβον ἐπετήδευσε, στέλλουσί τινα	παρ´	αὐτὸν οἱ τῆς ἁγίας ἐρήμου,
[1, 7]	Ὧν δὲ τετύχηκε διὰ τὰς	παρ´	αὐτοῦ κυηθείσας βλασφημίας τὸν πανόπτην
[1, 4]	ἐχωρήσαμεν ἀπόφασιν. Ὁ βλασφημηθεὶς τοίνυν	παρ´	αὐτοῦ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς
[1, 4]	ἀναγνωσθέντων, καὶ ἐκ τῶν ἀρτίως	παρ´	αὐτοῦ ῥηθέντων κατὰ τήνδε τὴν
[1, 12]	ἐν ᾗ τὸν πάλαι ποθούμενον	παρ´	αὐτοῦ, ὡς αὐτῷ Νεστορίῳ γέγραπται,
[1, 21]	οἷόν τε ἀπογεύεσθαι. Ὁπόταν ξένος	παρ´	αὐτοὺς ἀφίκηται κἂν ἐξ ἑωθινοῦ,
[1, 10]	τὴν Κωνσταντιναίων ἐπισκοπήσαντος. Καθαιρεῖται δὲ	παρ´	αὐτῶν καὶ ὁ τῆς Κυρεστῶν
[1, 10]	πατέρων περιμενόντων ψῆφον, ἐπειδὴ τὰ	παρ´	αὐτῶν κεκριμένα νῦν δοκιμάζεται Ἐν
[1, 13]	τῆς ἁγίας ἐρήμου κατειλήφαμεν, καὶ	παρ´	αὐτῶν παρειλήφαμεν. Ὅτε δ´ οὖν
[1, 6]	τε παρ´ ὑμῖν καὶ αἱ	παρ´	ἡμῖν ἐκκλησίαι. Ταῦτα μὲν οὖν
[1, 6]	καὶ εἰρήνῃ στεφανώσῃ τάς τε	παρ´	ἡμῖν καὶ παρ´ ὑμῖν ἐκκλησίας.
[1, 4]	ἡμῶν κλήσει, μήτε μὴν τοὺς	παρ´	ἡμῶν ἀποσταλέντας ἁγιωτάτους καὶ θεοσεβεστάτους
[1, 7]	πολλῶν, καθ´ ὅσον ἐνῆν, γεγραμμένης	παρ´	ἡμῶν βραχυλόγου οὔσης. Ὀάσεως τῆς
[1, 7]	παρὰ τῆς σῆς μεγαλοπρεπείας καὶ	παρ´	ἡμῶν δὲ δι´ ὧν ἐχρῆν
[1, 7]	ἐπιστολῆς δευτέρας· „Εἴτε ὡς φιλικὸν	παρ´	ἡμῶν πρὸς τὴν σὴν μεγαλοπρέπειαν
[1, 7]	δοκιμασίας ἐπιεικῶς, παρακαλῶ, παραχώρησον. Ταῦτα	παρ´	ἡμῶν ὡς πρὸς υἱὸν παρὰ
[1, 6]	τάς τε παρ´ ἡμῖν καὶ	παρ´	ὑμῖν ἐκκλησίας. Καὶ μεθ´ ἕτερα·
[1, 6]	συμβαίνουσαν ἔχουσι πίστιν αἵ τε	παρ´	ὑμῖν καὶ αἱ παρ´ ἡμῖν
[1, 0]	ὅπως, καὶ πρὸς οὓς καὶ	παρ´	ὧν ἐγένοντο, καὶ μηδὲν τῶν
[1, 7]	ἀφείθη μὲν ἐκ τῶν Βλεμμύων,	παρ´	ὧν καὶ δορυάλωτος ἔτυχε γεγονώς,
[1, 10]	ἀνακαλεῖται μὲν τῆς καθαιρέσεως Εὐτυχὴς	παρὰ	Διοσκόρου καὶ τῶν ἀμφ´ αὐτόν,
[1, 16]	θεοφόρος Ἰγνάτιος ἐκ Ῥώμης ἀνακομισθεὶς	παρὰ	Θεοδοσίου ἐν Ἀντιοχείᾳ κατετέθη. Τότε
[1, 18]	Μεμνόνιος καὶ Ζωΐλος καὶ Κάλλιστος	παρὰ	Θεοδοσίου κατὰ τὴν Ἀντιοχέων ἄρξοντες
[1, 7]	τεχνάζοντος, τί δή ποτε καὶ	παρὰ	Θεοδοσίου προσπάσχοντός οἱ ἐξηλάθη, καὶ
[1, 13]	καὶ ἀνδρίζου· ἡ στάσις σου	παρὰ	θεοῦ ἐστιν. Ὅ μοι ἀξιόλογον
[1, 21]	τὸ ἀπαθῶς ἐσθίειν φιλοσοφοῦσι, κἂν	παρὰ	καπήλοις ἢ παλιγκαπήλοις δεήσοι, οὐ
[1, 5]	Μέμνονα. Ἐκ δὲ λιβέλλων ἐπιδεδομένων	παρὰ	Κυρίλλου καὶ Μέμνονος τῇ ἅμα
[1, 15]	ποίησιν, ἔργῳ τε καὶ λόγῳ	παρὰ	πᾶσι διαβόητος· ὃς οὕτω μὲν
[1, 11]	περιτιθέασι, πατραλοίαν ἀποκαλοῦντες, τὴν ἐσχάτην	παρὰ	πᾶσι ποινήν, οἷα τὸν Κρόνον
[1, 7]	μεγαλοπρέπειαν γράμμα, εἴτε ὡς ὑπόμνησιν	παρὰ	πατρὸς πρὸς υἱὸν τὸ παρὸν
[1, 7]	παρ´ ἡμῶν ὡς πρὸς υἱὸν	παρὰ	πατρὸς συμβουλεύματα. Εἰ δὲ ἀγανακτήσειας
[1, 6]	ὁμολογίαν, καὶ ταύτην συντετάχθαι διαβεβαιωσαμένου	παρά	τε τῆς σῆς ὁσιότητος καὶ
[1, 7]	καὶ τῆς ἐπὶ τοῖς ἀνενεχθεῖσι	παρὰ	τῆς σῆς μεγαλοπρεπείας καὶ παρ´
[1, 4]	οἰκείους ἐπετέλεσαν θρόνους. ~δʹ Ὅπως	παρὰ	τῆς συνόδου καθῃρέθη Νεστόριος, τοῦ
[1, 11]	καὶ μυρίοις ἄλλοις ἀτοπήμασι καὶ	παρὰ	τοῖς οὐδέσι τῶν ἀνθρώπων ἀπηγορευμένοις
[1, 13]	παραλελοιπότες, ὃ μέχρι νῦν σωζόμενον	παρὰ	τοῖς τῆς ἁγίας ἐρήμου κατειλήφαμεν,
[1, 10]	δευτέρα σύνοδος ἀθροίζεται. ~ιʹ Ὅσα	παρὰ	τοῦ Διοσκόρου καὶ Χρυσαφίου τὸ
[1, 4]	μὴν καὶ διαφόρων ἐκφρόνως βλασφημηθέντων	παρὰ	τοῦ δυσσεβοῦς Νεστορίου, ἡ ἁγία
[1, 9]	τοῦ δυστυχοῦς Εὐτυχοῦς, καὶ ὅπως	παρὰ	τοῦ Κωνσταντινουπόλεως καθῃρέθη Φλαβιανοῦ, καὶ
[1, 16]	δ´ ἄρα ἦν τὸ οἰκονομούμενον	παρὰ	τοῦ σωτῆρος θεοῦ, ὡς ἂν
[1, 13]	καὶ Λέων ὁ αὐτοκράτωρ ἐξῃτήσατο	παρὰ	τῶν Ἀντιοχέων λαβεῖν. Καὶ δεήσεις
[1, 7]	καὶ σφαγαῖς ἐκλελίκμηται, ἡμεῖς δὲ	παρὰ	τῶν βαρβάρων οἶκτον οὐκ οἶδ´
[1, 2]	ἢ τὸν ὑφαντὸν διόλου χιτῶνα	παρὰ	τῶν θεοκτόνων περιρραγείς, τὴν μὲν
[1, 9]	γενομένων, οἷα τῶν συστάντων ὑπομνημάτων	παρὰ	Φλαβιανῷ πλαστουργηθέντων, πρῶτα μὲν ἀνὰ
[1, 11]	μηρὸν κυοφορῶν, ἵνα καὶ ταῦτα	παρὰ	φύσιν αὐτῷ πράττοιτο. Οὗ καὶ
[1, 11]	Καὶ οὐδεὶς {ἀδύνατον} τῶν αἱρέσεις	παρὰ	Χριστιανοῖς ἐξευρηκότων πρωτοτύπως βλασφημεῖν ἠθέλησεν,
[1, 13]	τὰς σφῶν συναγωγάς, ἅσπερ ἔφθησαν	παρὰ	Χριστιανῶν ἀφῃρημένοι, οὕτω παρρησίᾳ γέγραφεν,
[1, 15]	τὸ ἀκρότατον ἐξήσκησεν ὡς καὶ	παρὰ	Χριστιανῶν θαυμασθῆναι τῶν μὴ προσπαθείᾳ
[1, 7]	διελύθη κατὰ τὴν τοῦ Κυρίου	παραβολήν,	πρὸς τοὺς ἐγκαλέσαντάς οἱ μὴ
[1, 7]	φέρε, Νεστόριον αὐτὸν εἰς μέσον	παραγάγωμεν	τὰ περὶ τούτων διδάσκοντα. Καί
[1, 9]	Εὐτυχὴς οὐκ ἐλήλυθε, τάδε καὶ	παραγενόμενος	ἑάλω· εἰρήκει γάρ· „Ὁμολογῶ ἐκ
[1, 1]	καὶ τὴν δουλικὴν Ἀρείου μανίαν	παραγκωνισάμενος.	Καὶ προσβαλεῖν μὲν ὡς ἐχθρὸς
[1, 15]	οὔπω τὸν λόγον τῆς ἀναστάσεως	παραδεχόμενον	οὐδὲ δοξάζειν ἐθέλοντα, εὐθυβόλως εὖ
[1, 13]	λείψανά οἱ ἐκπεμφθῆναι. Καὶ τὸ	παράδοξον,	αἱ κατὰ τῆς κεφαλῆς ἐπικείμεναι
[1, 6]	ὅτι ταῖς θεοπνεύστοις γραφαῖς καὶ	παραδόσει	τῶν ἁγίων ἡμῶν πατέρων συμβαίνουσαν
[1, 14]	ἕτερον ὃ τεθέαμαι, τῇ ἱστορίᾳ	παραδῶ.	Ἐπόθουν τὸ τέμενος τούτου δὴ
[1, 1]	ὅποι τετελεύτηκεν, ἐν τοῖς ἰδίοις	παραθήσομαι	καιροῖς, παρυφαίνων εἴ τι καὶ
[1, 7]	ὀλίγα· „Ἀλλ´ ἀρκέσθητι τοῖς πεπραγμένοις,	παρακαλῶ,	καὶ τῷ τοσαύτας καθ´ ἑνὸς
[1, 7]	καλλινίκοις ἡμῶν βασιλεῦσι δοκιμασίας ἐπιεικῶς,	παρακαλῶ,	παραχώρησον. Ταῦτα παρ´ ἡμῶν ὡς
[1, 7]	τὸ παρὸν τοῦτο λογισάμενος ἀνάσχου,	παρακαλῶ,	τῆς ἐν αὐτῷ διηγήσεως, περὶ
[1, 13]	ὁ ἐκ σιδήρου πεποιημένος κλοιὸς	παράκειται,	μεθ´ οὗ τὸ πολυύμνητον διαθλεῦσαν
[1, 13]	ἐπισκοπήσας, ἐν ᾧ τὰ μάλιστα	παραλελοιπότες,	ὃ μέχρι νῦν σωζόμενον παρὰ
[1, 7]	Μαζίκων αὐτὴν μετ´ αὐτοὺς ἀμελλητὶ	παραληψομένων,	ἥκομεν ἐς τὴν Θηβαίων μετὰ
[1, 10]	τοῦ Διοσκόρου καὶ Χρυσαφίου τὸ	παράλογον	ἐν Ἐφέσῳ συνέδριον διεπράξατο. Ἧς
[1, 13]	πάντα πρὸς χάριν Χριστιανῶν ἐκπληρῶσαι,	παραλῦσαι	δὲ καὶ τὸν ὕπαρχον τὸν
[1, 7]	εἰς Χριστὸν βλασφημίας. Ἄμφω γὰρ	παραπλησίως	εἰς αὐτὸν ἐβλασφημησάτην, ὁ μὲν
[1, 1]	ἱστορίαν ἀποτιθέμενος ἔνθα τῷ φιλανθρώπῳ	παρασταίη	θεῷ. ~βʹ Ὅπως ἐφωράθη Νεστόριος
[1, 22]	ἑξῆς εὖ μάλα σαφῶς ἱστορία	παραστήσει,	τῆς ἄνωθεν ῥοπῆς τὴν οἰκείαν
[1, 14]	τῶν τεσσάρων πλευρῶν στοαῖς κοσμουμένη·	παρατετάχαται	δὲ ταῖς στοαῖς κίονες ἐκ
[1, 21]	ἑνὸς ἁπάντων. Καὶ κοινὴ τράπεζα	παρατίθεται	οὐκ ὄψοις κεκαρυκευμένη οὐδέ τινι
[1, 21]	συναφομοιοῦσθαι, τῆς τε ἰδέας αὐτοῖς	παρατραπείσης,	τῆς τε γνώμης λοιπὸν οὐ
[1, 21]	ἐν μέσοις τοῖς θορύβοις· καὶ	παραφόρους	σφᾶς ἀπαγγέλλοντες, οὕτω τὴν κενοδοξίαν
[1, 13]	Γρηγορίου τοῦ παναοιδίμου, Φιλιππικοῦ δεηθέντος	παραφυλακῆς	ἕνεκα τῶν ἑῴων ἐκστρατευμάτων τίμια
[1, 2]	καὶ ἀπεβάλετο, τὴν δὲ χριστοτόκος	παραχαράξας	ἀντεχάλκευσέ τε καὶ ἀνετύπωσε, μυρίων
[1, 1]	ἀλλ´ εἰ καὶ λέξιν τινὰ	παραχαράττειν	οἷός τε γένοιτο· πολλάκις δὲ
[1, 7]	ἡμῶν βασιλεῦσι δοκιμασίας ἐπιεικῶς, παρακαλῶ,	παραχώρησον.	Ταῦτα παρ´ ἡμῶν ὡς πρὸς
[1, 2]	καὶ ἰδίας παρεντιθείς τε καὶ	παρεγγράφων	δόξας καὶ τὸν τῆς ψυχῆς
[1, 13]	ἐρήμου κατειλήφαμεν, καὶ παρ´ αὐτῶν	παρειλήφαμεν.	Ὅτε δ´ οὖν Συμεώνης οὗτος
[1, 13]	ἐξετέθη, τοῖς περὶ αὐτοῦ γραφεῖσι	παρειμένον.	Τούτῳ τοσοῦτον ἡ τῆς θείας
[1, 2]	ἐνιστάμενος. Καί που καὶ ἰδίας	παρεντιθείς	τε καὶ παρεγγράφων δόξας καὶ
[1, 13]	ἐμοί τε τῆς διηγήσεως ὠφέλειαν	παρέξον	καὶ τοῖς ἐντυγχάνουσιν, εἰ μὴ
[1, 18]	ταύτην διακοσμήσας. Ταῦτα, εἰ καὶ	πάρεργα,	τοῖς φιλομαθέσιν οὐκ ἄκομψα. ~ιθʹ
[1, 1]	παρυφαίνων εἴ τι καὶ ἄλλο	πάρεργον	μὲν ἱστορίας δὲ ἄξιον ἐξευρεῖν
[1, 20]	τὸ προάστειον ὁρᾶν τοῖς ἐθέλουσι	πάρεστι·	μέχρι γὰρ ἡμῶν τὸ παλαιὸν
[1, 11]	τε τῆς αἰσχρουργίας τὴν κύλικα	παρέσχετο,	τὴν φιλοτησίαν προπίνειν ἐπιτρέψας, ὡς
[1, 2]	συντυχὼν ὁ Νεστόριος τῆς εὐσεβείας	παρετράπη	τῶν ἐκείνου διδαγμάτων ἀκροασάμενος, ὡς
[1, 7]	περιέτυχον τὴν περὶ τούτων ἱστορίαν	παρεχομένῃ.	Αὐτὸς τοίνυν ὁ τῆς βλασφημίας
[1, 10]	τοῦ τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης ἐπισκόπου.	Παρῆν	δὲ αὐτοῖς καὶ Φλαβιανὸς μετὰ
[1, 1]	δυνάμεως ἐν τῇ ταύτης πολιορκίᾳ	παρῃρημένος,	λῃστρικῶς δὲ τὸ πρᾶγμα μέτεισι
[1, 19]	στρατῷ. Οὕτω δὲ καὶ Περσῶν	παροινησάντων	κεκράτηκε, βασιλεύοντος αὐτῶν Ἰσδιγέρδου πατρὸς〉
[1, 7]	παρὰ πατρὸς πρὸς υἱὸν τὸ	παρὸν	τοῦτο λογισάμενος ἀνάσχου, παρακαλῶ, τῆς
[1, 10]	δικασάντων Εὐτυχεῖ τῷ εὐλαβεστάτῳ ἀρχιμανδρίτῃ	παρόντων	μὲν καὶ ἡσυχαζόντων, τάξιν δὲ
[1, 0]	πῶς ἐπὶ τὸ γράφειν τὴν	παροῦσαν	πραγματείαν ἐλήλυθεν. Εὐσεβίῳ τῷ Παμφίλουἀνὴρ
[1, 4]	Ἰησοῦς Χριστὸς ὥρισε διὰ τῆς	παρούσης	ἁγίας συνόδου, ἀλλότριον εἶναι τὸν
[1, 13]	ἔφθησαν παρὰ Χριστιανῶν ἀφῃρημένοι, οὕτω	παρρησίᾳ	γέγραφεν, οὕτω σφοδρῶς ἐπετίμησε μόνον
[1, 1]	ἐν τοῖς ἰδίοις παραθήσομαι καιροῖς,	παρυφαίνων	εἴ τι καὶ ἄλλο πάρεργον
[1, 4]	ἐνδημήσαντος. Ὡς οὖν ἡ κυρία	παρῴχηκεν	ἡμέρας πεντεκαίδεκα, οἱ ἐπὶ τούτῳ
[1, 11]	ἐκτόπων μυσαττομένην, πορνείαις δὲ καὶ	πάσαις	αἰσχρουργίαις ἡδομένην, καὶ τούτοις ἱλάσκεσθαι
[1, 7]	εἰς κακίαν ἔκδοτον, ἵνα μὴ	πάσαις	ἐκ τούτου γενεαῖς τραγῳδῆται κρεῖττον
[1, 11]	οὐδέσι τῶν ἀνθρώπων ἀπηγορευμένοις καὶ	πᾶσαν	ἀλόγων ἰδέαν ὁ πάντων ἀλογώτατος
[1, 17]	προλαβόντας νικῶν γέγονε σεισμὸς ἀνὰ	πᾶσαν,	ὡς εἰπεῖν, τὴν οἰκουμένην, ὥστε
[1, 7]	ἰδίας βλασφημίας ἀπολογούμενος, ὡς ἐκ	πάσης	ἀνάγκης εἰς τοῦτο τάξεως ἐλήλυθεν
[1, 21]	καὶ ἕτερον εἶδος αὐτοῖς ἐπενοήθη,	πάσης	ἀνδρείας τε καὶ καρτερίας δύναμιν
[1, 5]	δὲ τῆς ἁγίας κοινωνίας καὶ	πάσης	αὐθεντίας ἱερατικῆς Ἰωάννης καὶ οἱ
[1, 8]	ἐπισκοπὴν ἐπιτρέπεται Μαξιμιανός, ὑφ´ οὗ	πάσης	εἰρήνης ἡ τοῦ Χριστοῦ τετύχηκεν
[1, 3]	τὸν δὲ ἴδιον ἔμετον κατὰ	πάσης	ἐξέχεε τῆς ἐκκλησίας μηδὲν εὐλαβούμενος,
[1, 15]	αὐτῷ πολλὰ μὲν καὶ ἕτερα	πάσης	ὠφελείας ἔμπλεα· γέγραπται δὲ καὶ
[1, 15]	ἔργῳ τε καὶ λόγῳ παρὰ	πᾶσι	διαβόητος· ὃς οὕτω μὲν τὴν
[1, 11]	τὰ μὲν συνεκτικὰ καὶ καίρια	πᾶσι	κοινῶς ὡμολόγηται. Τριὰς γὰρ ἡμῖν
[1, 11]	πατραλοίαν ἀποκαλοῦντες, τὴν ἐσχάτην παρὰ	πᾶσι	ποινήν, οἷα τὸν Κρόνον τὸν
[1, 21]	περιορίζεσθαι, πάντων δὲ ἀκούειν καὶ	πᾶσι	συγγίνεσθαι. Εἰσὶ δὲ γονάτων αὐτοῖς
[1, 13]	αὐτὸν ἐγένετο καὶ τὴν τῶν	πατέρων	ἀπήγγειλεν ἐντολήν, εὐθέως τε θάτερον
[1, 2]	ἤδη χαλκευθεῖσαν διὰ πολλῶν ἐγκρίτων	πατέρων	ἐξώθησέ τε καὶ ἀπεβάλετο, τὴν
[1, 13]	καταβῆναι καὶ τὴν τῶν ἐκλεκτῶν	πατέρων	ὁδὸν ἀνύειν. Οἵπερ, εἰ μὲν
[1, 10]	τὴν κοινὴν πάντων τῶν ἁγιωτάτων	πατέρων	περιμενόντων ψῆφον, ἐπειδὴ τὰ παρ´
[1, 1]	πίστει δέδοικεν ὑπὸ τοσούτων ἁγίων	πατέρων	πυργωθείσῃ καὶ τὰ πολλὰ τῆς
[1, 6]	καὶ παραδόσει τῶν ἁγίων ἡμῶν	πατέρων	συμβαίνουσαν ἔχουσι πίστιν αἵ τε
[1, 13]	θάτερον τοῖν ποδοῖν προέπεμψε τῶν	πατέρων	τὴν ἐπιτροπὴν ἐκπληρῶσαι βουλόμενος, ἀφίει
[1, 4]	πολλῶν ῥήσεων ἁγίων καὶ ἐγκρίτων	πατέρων	τὴν ὀρθὴν καὶ ἀμώμητον ἐκθεμένων
[1, 11]	ἀμέλει ὁ παρ´ αὐτοῖς ὕπατος	πατὴρ	ἀνδρῶν τε θεῶν τε τὸν
[1, 7]	Αὐτὸς τοίνυν ὁ τῆς βλασφημίας	πατὴρ	Νεστόριος, ὁ μὴ κατὰ τοῦ
[1, 11]	καί τι σεμνὸν ἐκεῖνο περιτιθέασι,	πατραλοίαν	ἀποκαλοῦντες, τὴν ἐσχάτην παρὰ πᾶσι
[1, 4]	ἐκ τῆς ἐπιστολῆς τοῦ ἁγιωτάτου	πατρὸς	ἡμῶν καὶ συλλειτουργοῦ Κελεστίνου τοῦ
[1, 7]	γράμμα, εἴτε ὡς ὑπόμνησιν παρὰ	πατρὸς	πρὸς υἱὸν τὸ παρὸν τοῦτο
[1, 7]	ἡμῶν ὡς πρὸς υἱὸν παρὰ	πατρὸς	συμβουλεύματα. Εἰ δὲ ἀγανακτήσειας καὶ
[1, 19]	παροινησάντων κεκράτηκε, βασιλεύοντος αὐτῶν Ἰσδιγέρδου	πατρὸς〉	τοῦ Βαραράνου, ἢ ὡς Σωκράτει
[1, 1]	ἀσεβοῦς Ἰουλιανοῦ τῶν αἱρέσεων μικρὸν	παυθεισῶν,	ὕστερον ὁ πονηρὸς διάβολος τὴν
[1, 11]	τοῦ καὶ πρὸς τὸν θεσπέσιον	Παῦλον	εἰρηκότος· „Ἡ γὰρ δύναμίς μου
[1, 6]	τοῦ θεοσεβεστάτου ἀδελφοῦ καὶ συλλειτουργοῦ	Παύλου,	θυμηδίας ἐμπεπλήσμεθα, καὶ σφόδρα εἰκότως,
[1, 6]	ἔπαινος Κυρίλλου διὰ τὴν ἐπιστολήν.	Παύλου	τε τοῦ Ἐμεσηνῶν ἐπισκόπου πρὸς
[1, 6]	Νεστορίου καθαίρεσιν ἐπικυρώσαντες, ~ςʹ Περὶ	Παύλου	τοῦ Ἐμέσης εἰς Ἀλεξάνδρειαν ἐλθόντος,
[1, 6]	τοῦ κυρίου μου τοῦ θεοσεβεστάτου	Παύλου	τοῦ ἐπισκόπου χάρτην προκομίσαντος ἀδιάβλητον
[1, 14]	οὐ τρίς, ἀλλὰ καὶ πολλάκις,	παυόμενόν	τε αὖ συχνῶς καὶ πάλιν
[1, 1]	συνδεθείσης ταῖς ἐν Νικαίᾳ χαλκευθείσαις	πέδαις,	Εὐνομίου τε αὖ καὶ Μακεδονίου
[1, 19]	κατὰ γῆν τε καὶ θάλασσαν	πεζικῷ	τε καὶ νηΐτῃ στρατῷ. Οὕτω
[1, 0]	τά τε ἄλλα καὶ ὥστε	πείθειν	οἷός τε εἶναι τοὺς ἐντυγχάνοντας
[1, 15]	ἢ ἀντιπαθείᾳ κρινόντων τὰ ὁρώμενα.	Πείθουσι	δ´ οὖν αὐτὸν τῆς σωτηριώδους
[1, 21]	ἀναγκαίων μεταδιδόναι ὅσα γε κορεσθῆναι·	πεινῆν	δὲ αὐτοῖς καὶ διψῆν ὁ
[1, 20]	Σικελίας, Ἀρριανῷ τε αὖ καὶ	Πεισάνδρῳ	τῷ ποιητῇ, καὶ πρός γε
[1, 13]	τεῖχος καὶ ὀχύρωμα. Οἷς καὶ	πεισθεὶς	ἐνδούς τε ταῖς δεήσεσι τὸ
[1, 21]	τῆς φύσεως, ἔκδοτοι τοῖς τῶν	πέλας	θελήμασιν, ἵνα διὰ πάντων αὐτοῖς
[1, 21]	ἐκτελοῦντες, εἰσὶ δὲ οἳ καὶ	πεμπταῖοι	ἢ καὶ πρός, καὶ μόλις
[1, 18]	αὖ στρατηγὸς τῶν ἑῴων ταγμάτων	πεμφθείς,	τὴν καλουμένην Ἀνατολίου στοὰν οἰκοδομεῖ
[1, 7]	τινῶν ἐπισκόπων ἔνθεν τε κἀκεῖθεν	πεμφθέντων	πρὸς Θεοδόσιον ἐκ τῆς Ἐφεσίων
[1, 5]	συλλόγου ἱερατικοῦ. ~εʹ Ὡς μετὰ	πέντε	ἡμέρας ἐλθὼν ὁ Ἀντιοχείας Ἰωάννης
[1, 5]	τῶν ἀμφ´ αὐτὸν ἱερέων, ἡμέρας	πέντε	τῆς καθαιρέσεως ὑστερήσας· καὶ συναλίσας
[1, 4]	οὖν ἡ κυρία παρῴχηκεν ἡμέρας	πεντεκαίδεκα,	οἱ ἐπὶ τούτῳ συναθροισθέντες, ὡς
[1, 13]	βίον διαθλεύων ἔτη ἓξ καὶ	πεντήκοντα·	ἐν μὲν τῷ πρώτῳ φροντιστηρίῳ
[1, 3]	τῆς συνελεύσεως ἀπέφηνε τὴν ἁγίαν	Πεντηκοστὴν	ἡμέραν, ἐν ᾗ τὸ ζωοποιὸν
[1, 1]	ἡμῖν ἐπανίστησι πόλεμον, τήν τε	πεπατημένην	εἰδωλολατρίαν περιφρονήσας καὶ τὴν δουλικὴν
[1, 13]	τὴν τετριμμένην καὶ τοῖς ἁγίοις	πεπατημένην	ὁδὸν ἀφείς, ἄλλην τινὰ ξένην
[1, 6]	τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ, καὶ	πέπαυται	τὸ λυποῦν, καὶ διχονοίας ἁπάσης
[1, 6]	ἡ διχοστασία γέγονε, νυνὶ μάλιστα	πεπληροφορήμεθα,	τοῦ κυρίου μου τοῦ θεοσεβεστάτου
[1, 5]	ἱστόρησε, μετακαλεῖται Ἰωάννης ἐφ´ ᾗ	πεποίηκεν	ἀπολογησόμενος καθαιρέσει. Οὗ μὴ συνεληλυθότος
[1, 15]	καὶ λογίως μετὰ τὴν ἱερωσύνην	πεποιημέναι	ἐπιστολαί, ὅ τε πρὸς αὐτὸν
[1, 14]	στοαῖς κίονες ἐκ λίθου ξεστοῦ	πεποιημένοι	εὐπρεπῶς, εὖ μάλα τὴν ὀροφὴν
[1, 13]	Ταύτῃ καὶ ὁ ἐκ σιδήρου	πεποιημένος	κλοιὸς παράκειται, μεθ´ οὗ τὸ
[1, 1]	ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένης καὶ	πεποικιλμένης	τῷ τε ἐραστῇ νυμφίῳ συναρμοζομένης,
[1, 0]	Θεοδωρήτῳ καὶ Σωκράτει ἄριστα πάντων	πεπόνηται	ἥ τε εἰς ἡμᾶς ἄφιξις
[1, 7]	βλασφημῶν, ὁ μηδὲ ἐξ ὧν	πέπονθε	σωφρονήσας. Ἐγὼ δὲ καί τινος
[1, 7]	~ζʹ Οἷα ὁ δυσσεβὴς Νεστόριος	πεπονθέναι	περὶ αὐτοῦ γράφει, καὶ ὡς
[1, 10]	ἀμφ´ αὐτόν, ὅπως δὴ τοῖς	πεπραγμένοις	ἀνείληπται· κατακρίνεται δὲ καθαιρέσεως Φλαβιανὸς
[1, 7]	μετ´ ὀλίγα· „Ἀλλ´ ἀρκέσθητι τοῖς	πεπραγμένοις,	παρακαλῶ, καὶ τῷ τοσαύτας καθ´
[1, 0]	ἡμῖν ἢ καὶ τηνάλλως ἔχον,	πέπρακται,	μέχρι τινὸς τῆς Θεοδοσίου βασιλείας.
[1, 22]	δ´ οὖν καὶ ὑπ´ αὐτῷ	πέπρακται	τῶν ἑῴων ἡγεμονεύοντι, ἡ ἑξῆς
[1, 21]	πολλὰ πρὸς τιμῆς τοῦ σωτῆρος	πέπραχε	θεοῦ, ὥστε καὶ εὐαγῆ δείμασθαι
[1, 17]	πόλεις ἑλὼν κατήγαγε, καὶ ὅσα	πεπραχὼς	τῶν ἐντεῦθεν μετέστη. Τοῦ αὐτοῦ
[1, 13]	μὴ ὑπάρχειν τεῖχος τῇ πόλει,	πέπτωκε	γὰρ ἐν ὀργῇ, ἠγάγομεν τὸ
[1, 13]	βίας αὐτὸν καθέλκειν. Ὃς ἐπειδή	περ	παρ´ αὐτὸν ἐγένετο καὶ τὴν
[1, 7]	Ἐλεφαντίνην τινὰ τῆς Θηβαίων ἐπαρχίας	πέρας	οὖσαν βαρβαρικῶν διὰ στρατιωτῶν ἐκ
[1, 17]	χώρῳ, καλλίστῳ τεμένει τιμώμενα. ~ιζʹ	Περὶ	Ἀττίλα τοῦ Σκυθῶν βασιλέως, καὶ
[1, 7]	Οἷα ὁ δυσσεβὴς Νεστόριος πεπονθέναι	περὶ	αὐτοῦ γράφει, καὶ ὡς σκώληξι
[1, 13]	μοι ἀξιόλογον ὂν ἐξετέθη, τοῖς	περὶ	αὐτοῦ γραφεῖσι παρειμένον. Τούτῳ τοσοῦτον
[1, 6]	λέξεσιν ἐντέθειται τῇδε τῇ ἐπιστολῇ·	Περὶ	δὲ τῆς θεοτόκου, καὶ τὰ
[1, 21]	Ἱεροσόλυμα ἡ Εὐδοκία διέθηκε· καὶ	περὶ	διαφόρου βιοτῆς καὶ διαίτης τῶν
[1, 11]	φειδοῖ τοῦ πλάσματος. Εἰ δὲ	περὶ	ἕτερά τινα ἄττα κεκαινούργηται, γεγόνασι
[1, 7]	τὸ τοῖς καλλινίκοις βασιλεῦσι δοκοῦν	περὶ	ἡμῶν ἀναμενόντων, ἐξαίφνης πρὸς ἄλλην
[1, 7]	θεῷ δοκοῦσαν καὶ νῦν ἐξενεχθῆναι	περὶ	ἡμῶν διατύπωσιν. Τοῦ αὐτοῦ πρὸς
[1, 6]	τὴν Νεστορίου καθαίρεσιν ἐπικυρώσαντες, ~ςʹ	Περὶ	Παύλου τοῦ Ἐμέσης εἰς Ἀλεξάνδρειαν
[1, 19]	τοῖς φιλομαθέσιν οὐκ ἄκομψα. ~ιθʹ	Περὶ	πολέμων διαφόρων Ἰταλικῶν καὶ Περσικῶν
[1, 7]	παρακαλῶ, τῆς ἐν αὐτῷ διηγήσεως,	περὶ	πολλῶν, καθ´ ὅσον ἐνῆν, γεγραμμένης
[1, 21]	ἐμπρησθέντι. ~καʹ Ὅτι καλῶς τὰ	περὶ	τὰ Ἱεροσόλυμα ἡ Εὐδοκία διέθηκε·
[1, 14]	τῶν ἀνακτόρων εἴσω. Ἔξω δὲ	περὶ	τὰς φλιὰς ἑστῶσαι τεθήπασι τὸ
[1, 7]	Θηβαίων ἡγούμενον· „Ἐκ τῶν πρώην	περὶ	τῆς ἁγιωτάτης θρησκείας ἐν Ἐφέσῳ
[1, 7]	πρός τινα δῆθεν Αἰγύπτιον συγκείμενον	περὶ	τῆς αὐτοῦ εἰς Ὄασιν ἐξορίας,
[1, 20]	τε τῶν βαρβάρων ἡγουμένου. ~κʹ	Περὶ	τῆς βασιλίσσης Εὐδοκίας καὶ Εὐδοξίας
[1, 9]	τοῦ Κωνσταντινουπόλεως καθῃρέθη Φλαβιανοῦ, καὶ	περὶ	τῆς ἐν Ἐφέσῳ δευτέρας λῃστρικῆς
[1, 11]	Τί δὲ ἂν φαίην καὶ	περὶ	τῆς θεουργηθείσης αὐτοῖς πορνείας, ᾗ
[1, 14]	πολλάκις φαινομένου ἀστέρος ἐν τῇ	περὶ	τὸν κίονα στοᾷ τοῦ ὁσίου
[1, 14]	ἁλισθέντος αὐτόθι λεώ, τῶν ἀγροίκων	περὶ	τὸν κίονα χορευόντων, ἀστέρα ὑπερμεγέθη
[1, 15]	μία τῶν θυρῶν ἐστιν. ~ιεʹ	Περὶ	τοῦ ἁγίου Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου,
[1, 13]	διάπυρον αὐτοῦ ζῆλον δεικνῦσαι. ~ιγʹ	Περὶ	τοῦ ἁγίου Συμεὼν τοῦ Στυλίτου.
[1, 17]	ἑῷα καὶ ἑσπέρια κατέστρεψε· καὶ	περὶ	τοῦ γενομένου ξένου σεισμοῦ καὶ
[1, 9]	Φλαβιανὸς τὸν θρόνον διαδέχεται. ~θʹ	Περὶ	τοῦ δυστυχοῦς Εὐτυχοῦς, καὶ ὅπως
[1, 22]	ποθούμενον αὐτοῖς ἰδεῖν ἐπειγόμενοι. ~κβʹ	Περὶ	τοῦ ναοῦ τοῦ ἁγίου Στεφάνου
[1, 14]	ὡς ἔφθην εἰπών, ἐπεπόνητο. ~ιδʹ	Περὶ	τοῦ πολλάκις φαινομένου ἀστέρος ἐν
[1, 11]	εὑρεῖν βουλόμενοι ἢ τὴν αὐτοῦ	περὶ	τοὺς ἀνθρώπους κηδεμονίαν, τά τε
[1, 2]	ἂν θεὸν ὀνομάσαιμι, ὡς τὰ	περὶ	τούτου Σωκράτει τε καὶ τῇ
[1, 6]	ἐπί τε τῆς ἐκκλησίας τὸν	περὶ	τούτου φερόμενον λόγον ὁμιλήσαντος, ὁπηνίκα
[1, 7]	αὐτὸν εἰς μέσον παραγάγωμεν τὰ	περὶ	τούτων διδάσκοντα. Καί μοι τῆς
[1, 2]	ῥοπὴν ἐδίδου φιλονεικότερον ἐν τοῖς	περὶ	τούτων ἐνιστάμενος. Καί που καὶ
[1, 2]	ἐκείνου διδαγμάτων ἀκροασάμενος, ὡς Θεοδούλῳ	περὶ	τούτων ἐπιστολικῶς γέγραπται, τὰς διαλέξεις
[1, 11]	ἐνδόντος θεοῦ τῷ αὐτεξουσίῳ καὶ	περὶ	τούτων, ἵνα μᾶλλον ἡ ἁγία
[1, 7]	μὴ Νεστορίου βίβλῳ περιέτυχον τὴν	περὶ	τούτων ἱστορίαν παρεχομένῃ. Αὐτὸς τοίνυν
[1, 7]	εἰς Ὄασιν ἐξορίας, ἔνθα τὰ	περὶ	τούτων πλατύτερον λέγει. Ὧν δὲ
[1, 18]	μέχρις οὗ καθάπαξ ἐπέπαυστο. ~ιηʹ	Περὶ	τῶν οἰκοδομιῶν τῶν ἐν Ἀντιοχείᾳ,
[1, 7]	αἰχμαλωσίᾳ τῇ πάντων ἐλεεινοτάτῃ συμφορᾷ	περιβάλλει.	Ἐπειδὴ γοῦν μειζόνων ἐδεῖτο ποινῶν,
[1, 22]	ὁ πανάριστος τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν	περιβάλλεται.	Ἃ δ´ οὖν καὶ ὑπ´
[1, 12]	δὴ λεγόμενον ψήφοις κατέκρινεν ἀναθέματι	περιβαλών,	καὶ γέγραφεν ἐπὶ λέξεως ὧδε·
[1, 1]	ἐπαναγομένης εὐπρέπειαν, ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ	περιβεβλημένης	καὶ πεποικιλμένης τῷ τε ἐραστῇ
[1, 21]	καὶ συλλουόμενοι, οὕτω τῶν παθῶν	περιγενόμενοι	ὡς καὶ τῆς φύσεως τυραννῆσαι,
[1, 6]	διῃρημένα, καὶ τὰ μεταξὺ σκάνδαλα	περιελὼν	ὁμονοίᾳ καὶ εἰρήνῃ στεφανώσῃ τάς
[1, 17]	τοῦ τῶν Σκυθῶν βασιλέως· ὃν	περιέργως	καὶ ἐς τὰ μάλιστα λογίως
[1, 20]	τῳ περισπούδαστον ταύτας εἰδέναι, ἱστόρηται	περιέργως	Στράβωνι τῷ γεωγράφῳ, Φλέγοντί τε
[1, 18]	Μεμνόνιος μὲν εὐπρεπῶς τε καὶ	περιέργως	τὸ καὶ πρὸς ἡμῶν Ψηφίον
[1, 7]	ἀκουόμενα, εἰ μὴ Νεστορίου βίβλῳ	περιέτυχον	τὴν περὶ τούτων ἱστορίαν παρεχομένῃ.
[1, 14]	αὐτοῦ τεθέανται ὧδέ τε κἀκεῖσε	περιϊπτάμενον,	τὴν ὑπήνην καθειμένον, τὴν κεφαλὴν
[1, 18]	εὐθὺ τοῦ φόρου οὗ ἡ	περικαλλὴς	οἰκία, τῶν στρατηγῶν τὰ καταγώγια.
[1, 10]	κοινὴν πάντων τῶν ἁγιωτάτων πατέρων	περιμενόντων	ψῆφον, ἐπειδὴ τὰ παρ´ αὐτῶν
[1, 13]	ἐπιτηδεύσας, δίπηχυ μόλις ἐνδιαίτημα τὸ	περίμετρον,	Δόμνου τηνικάδε τὴν Ἀντιοχέων ἐπισκοποῦντος.
[1, 14]	σφῶν νωτοφόρων τὸν κίονα πολλάκις	περινοστοῦντες.	Φυλακὴ δέ τις εἰς τὸ
[1, 21]	τῶν ἀναγκαίων δεῖσθαι ἢ τόπῳ	περιορίζεσθαι,	πάντων δὲ ἀκούειν καὶ πᾶσι
[1, 21]	ἴσης θάλπους τε καὶ ψύχους	περιορῶντες.	Καὶ τὰς μὲν τῶν ἀνθρώπων
[1, 21]	ἁφῇ, μηδὲ μὴν αὐτῇ τῇ	περιπλοκῇ	τοῦ θήλεος πρὸς τὴν ἰδίαν
[1, 1]	εἶχε, νῦν τέθηπέ τε καὶ	περιπτύσσεται,	καὶ οὐκ εἰ τοῦ παντὸς
[1, 2]	διόλου χιτῶνα παρὰ τῶν θεοκτόνων	περιρραγείς,	τὴν μὲν θεοτόκος φωνὴν ὑπὸ
[1, 20]	σταλείσας ἀποικίας αἰνιττομένη. Εἴ τῳ	περισπούδαστον	ταύτας εἰδέναι, ἱστόρηται περιέργως Στράβωνι
[1, 21]	μόνα τὰ τῆς φύσεως ἀναγκαῖα	περιστείλαντες,	ἄνδρες τε καὶ γύναια, τὸ
[1, 21]	διψῆν ὁ σφῶν ἐγκελεύεται νόμος,	περιστέλλειν	τε τὸ σῶμα τοσοῦτο μόνον
[1, 21]	ἀρέσκοντα νουνεχῶς ἐκλεγομένη τε καὶ	περισώζουσα·	μακάριοι τῆς ἐνταῦθα διαίτης, μακαριώτεροι
[1, 11]	ὑψιβρεμέτῃ καί τι σεμνὸν ἐκεῖνο	περιτιθέασι,	πατραλοίαν ἀποκαλοῦντες, τὴν ἐσχάτην παρὰ
[1, 6]	Καὶ μεθ´ ἕτερα· „Ὅτι δὲ	περιττὴ	παντελῶς καὶ οὐκ εὐάφορμος τῆς
[1, 18]	καὶ Κάλλιστος μεγαλοπρεπῆ τε καὶ	περιφανῆ	οἰκοδομίαν ἀνίστη, ἣν Καλλίστου στοὰν
[1, 1]	πόλεμον, τήν τε πεπατημένην εἰδωλολατρίαν	περιφρονήσας	καὶ τὴν δουλικὴν Ἀρείου μανίαν
[1, 19]	Περὶ πολέμων διαφόρων Ἰταλικῶν καὶ	Περσικῶν	οἳ ἐπὶ Θεοδοσίου γεγόνασι. Ἐν
[1, 19]	νηΐτῃ στρατῷ. Οὕτω δὲ καὶ	Περσῶν	παροινησάντων κεκράτηκε, βασιλεύοντος αὐτῶν Ἰσδιγέρδου
[1, 1]	λῃστρικῶς δὲ τὸ πρᾶγμα μέτεισι	πεύσεις	τινὰς ἀποκρίσεις τε αὖ μηχανώμενος,
[1, 21]	Πλάτωνα τὸν σοφὸν ἡ ψυχὴ	πέφυκεν	ἀποτίθεσθαι, οὕτω τὸ ἀπαθῶς ἐσθίειν
[1, 17]	θάλασσαν· καὶ ἐνίας μὲν τῶν	πηγῶν	ξηρὰς ἀναδειχθῆναι, ἑτέρωθι δὲ ὑδάτων
[1, 13]	οἷός τε καὶ ὁπόσος καὶ	πηλίκος	ὁ ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ γέγονε
[1, 15]	Περὶ τοῦ ἁγίου Ἰσιδώρου τοῦ	Πηλουσιώτου,	καὶ Συνεσίου τοῦ Κυρήνης ἐπισκόπου.
[1, 21]	ἀρετὴ τῇ φύσει ἀντινομοθετεῖ οἰκείους	πηξαμένη	νόμους, ὥστε μηδενὸς αὐτῶν τῶν
[1, 21]	σφᾶς ἐκθλίβοντες, οὕτω τοῖς πόνοις	πιέζοντες	ὡς τάφων ἄνευ νεκροὺς αὐτοὺς
[1, 11]	νέκταρος καὶ τὰ ὀνείδη κοινῶς	πίνοιεν.	Ὃς καὶ μυρίοις ἄλλοις ἀτοπήμασι
[1, 2]	πάλιν Χριστὸς συμφωνεῖταί τε καὶ	πιπράσκεται,	τὰς φύσεις διαιρούμενός τε καὶ
[1, 1]	προσβαλεῖν μὲν ὡς ἐχθρὸς τῇ	πίστει	δέδοικεν ὑπὸ τοσούτων ἁγίων πατέρων
[1, 11]	καὶ προσεφευρισκόντων ἀεί τι τῇ	πίστει	καινότερον. Ἡμεῖς μὲν γὰρ τὴν
[1, 0]	τε ταῦτα ποιήσασθαι, εὖ μάλα	πιστεύσαντι	τῷ καὶ ἁλιέας σοφίσαντι καὶ
[1, 6]	χάρτην προκομίσαντος ἀδιάβλητον ἔχοντα τῆς	πίστεως	τὴν ὁμολογίαν, καὶ ταύτην συντετάχθαι
[1, 6]	ἁγίων ἡμῶν πατέρων συμβαίνουσαν ἔχουσι	πίστιν	αἵ τε παρ´ ὑμῖν καὶ
[1, 4]	τὴν ὀρθὴν καὶ ἀμώμητον ἐκθεμένων	πίστιν,	ἐνταγέντων γε μὴν καὶ διαφόρων
[1, 6]	ἰδίαις ψυχαῖς τὴν ὀρθὴν φυλάττουσι	πίστιν,	ἐξαίρετον δὲ ποιοῦνται φροντίδα τὴν
[1, 12]	τοὺς ζηλοῦντας τὴν ἀσεβῆ Νεστορίου	πίστιν	ἢ τῇ ἀθεμίτῳ αὐτοῦ διδασκαλίᾳ
[1, 1]	ὕστερον ὁ πονηρὸς διάβολος τὴν	πίστιν	πάλιν ἐτάραττεν. Ἄρτι τῆς Ἰουλιανοῦ
[1, 6]	εὑρίσκοντες εἷς γὰρ Κύριος, μία	πίστις,	ἓν βάπτισμα, ἐδοξάσαμεν τὸν τῶν
[1, 13]	μή γε ὅσοι χερσὶν ἀνθρώπων	πιστῶν	βιαίως ἀφῃρέθησαν, διὰ τοῦ σχήματος
[1, 11]	Οἱ δέ γε τῆς Ἑλληνικῆς	πλάνης	τρόφιμοι, οὐ θεὸν εὑρεῖν βουλόμενοι
[1, 1]	πρὸς Ἰουδαϊσμὸν καινοπρεπῶς ἐπανάγων τὸν	πλανώμενον,	οὐ συνιεὶς καὶ τὴν ἐντεῦθεν
[1, 11]	σαρκούμενος δευτέρᾳ γεννήσει φειδοῖ τοῦ	πλάσματος.	Εἰ δὲ περὶ ἕτερά τινα
[1, 9]	τῶν συστάντων ὑπομνημάτων παρὰ Φλαβιανῷ	πλαστουργηθέντων,	πρῶτα μὲν ἀνὰ τὴν Κωνσταντίνου
[1, 7]	ἐξορίας, ἔνθα τὰ περὶ τούτων	πλατύτερον	λέγει. Ὧν δὲ τετύχηκε διὰ
[1, 13]	καὶ τοῖς ἐντυγχάνουσιν, εἰ μὴ	πλατύτερον	ταῦτα Θεοδωρήτῳ, ὡς ἔφθην εἰπών,
[1, 21]	καταπατοῦσιν, ὃν τελευταῖον χιτῶνα κατὰ	Πλάτωνα	τὸν σοφὸν ἡ ψυχὴ πέφυκεν
[1, 7]	προρρηθείσης στρατιωτικῆς βοηθείας. Καὶ τῷ	πλείονι	τῆς ὁδοῦ συντριβέντες πάλιν ἄγραφον
[1, 7]	Θεουπολιτῶν διακείμενον, σταδίοις διεστηκὸς οὐ	πλείοσι	δύο. Φησὶ γοῦν αὐτὸς ὁ
[1, 13]	καὶ τῶν ὀδόντων δ´ οἱ	πλείους,	εἰ μή γε ὅσοι χερσὶν
[1, 17]	σφίσι ῥίζαις ἀναβρασθῆναι καὶ χώματα	πλεῖστα	εἰς ὄρη σχεδιασθῆναι· τὴν δὲ
[1, 14]	μέσον αὐλὴ ὑπαίθριός ἐστιν, μετὰ	πλείστης	ἐξειργασμένη τῆς τέχνης· ἔνθα ὁ
[1, 11]	τούτων τὰ ὀρθὰ καὶ ἀμώμητα	πλέον	ἀπεξέσθη τε καὶ ἀπετέθη δόγματα,
[1, 3]	ἡμερῶν δυοκαίδεκα, τισὶ δὲ καὶ	πλέον,	διεστώσης δὲ καὶ τῆς Ἐφεσίων
[1, 7]	καὶ τὴν χεῖρα καὶ τὴν	πλευρὰν	συντριβέντες ἀφικόμεθα πάλιν εἰς τὴν
[1, 18]	πρὸς τὸ νότιον τῆς Ῥουφίνου	πλευρόν,	μέχρις ἡμῶν τὴν τούτου προσηγορίαν
[1, 14]	σταυροῦ δίκην ἐκ τῶν τεσσάρων	πλευρῶν	στοαῖς κοσμουμένη· παρατετάχαται δὲ ταῖς
[1, 17]	ξηρὰς ἀναδειχθῆναι, ἑτέρωθι δὲ ὑδάτων	πλῆθος	ἀναδοθῆναι μὴ πρότερον ὄν, δένδρα
[1, 7]	πρώην ἀφανισθείσης, τοῦ τῶν Νουβαδῶν	πλήθους	ἐπ´ αὐτὴν ἀναδραμόντος Καὶ μεθ´
[1, 10]	μὴν καὶ Ἰούλιος ἐπίσκοπος, τόπον	πληρῶν	Λέοντος τοῦ τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης
[1, 17]	τῶν ἐν αὐτῇ νήσων ἐπικλυσθῆναι·	πλοῖά	τε αὖ θαλάττια ἐπὶ τῆς
[1, 6]	αὐτὸς ὁ τῶν δυνάμεων Κύριος	πλουσίᾳ	χειρὶ διανέμει τὰ ἀγαθά, καὶ
[1, 3]	ᾗ τὸ ζωοποιὸν ἡμῖν ἐπεφοίτησε	πνεῦμα.	Καὶ Νεστόριος μὲν οὐ μακρὰν
[1, 2]	θεοτόκος φωνὴν ὑπὸ τοῦ παναγίου	πνεύματος	ἤδη χαλκευθεῖσαν διὰ πολλῶν ἐγκρίτων
[1, 1]	καὶ Μακεδονίου ὑπὸ τοῦ παναγίου	πνεύματος	κατὰ τὸν Βόσπορον ἐκβρασθέντων καὶ
[1, 13]	δῆλον εἶναι ὡς ἐκ θεοῦ	ποδηγηθεὶς	ὧδε διαθλεύει· εἰ δέ γε
[1, 13]	ἐντολήν, εὐθέως τε θάτερον τοῖν	ποδοῖν	προέπεμψε τῶν πατέρων τὴν ἐπιτροπὴν
[1, 21]	διωκόμενοι ἢ τῇ ὠκύτητι τῶν	ποδῶν,	ἤ τινι τῶν ἐπὶ γῆς
[1, 21]	ἣν διὰ παντὸς χαίνουσι τὸν	ποθούμενον	αὐτοῖς ἰδεῖν ἐπειγόμενοι. ~κβʹ Περὶ
[1, 12]	τυγχάνουσα· ἐν ᾗ τὸν πάλαι	ποθούμενον	παρ´ αὐτοῦ, ὡς αὐτῷ Νεστορίῳ
[1, 7]	καταστροφῆς διηγούμενός τε καὶ νομοθετῶν	ποῖα	τὰ ἐπίχειρα καθεστᾶσι τῆς εἰς
[1, 7]	οἶδ´ ἐκ ποίας ὁρμῆς ἢ	ποίαν	ἀφορμὴν τῆς σῆς λαβούσης μεγαλοπρεπείας,
[1, 7]	οὕτως συμβάντων, οὐκ οἶδ´ ἐκ	ποίας	ὁρμῆς ἢ ποίαν ἀφορμὴν τῆς
[1, 0]	καὶ μὴ λίαν ἀκριβεῖς οἶδε	ποιεῖνΕὐσεβίῳ	τε οὖν τῷ Παμφίλου, Σωζομενῷ
[1, 21]	μὴν ἐπ´ ἀδείας τὰς κλίσεις	ποιεῖσθαι,	σπηλαίοις προσκαρτεροῦντες καὶ ταῖς ὀπαῖς
[1, 7]	τοῦ τεθέντος θεμελίου τὴν οἰκοδομίαν	ποιησάμενος	ἀλλ´ ἐπὶ τῆς ψάμμου κτίσας,
[1, 0]	ἀνελέσθαι πόνον συγγραφήν τε ταῦτα	ποιήσασθαι,	εὖ μάλα πιστεύσαντι τῷ καὶ
[1, 15]	οὗ κλέος εὐρὺ κατὰ τὴν	ποίησιν,	ἔργῳ τε καὶ λόγῳ παρὰ
[1, 19]	καὶ Κλαυδιανὸν καὶ Κῦρον τοὺς	ποιητὰς	ἀναδειχθῆναι, Κῦρον δὲ καὶ πρὸς
[1, 20]	τε αὖ καὶ Πεισάνδρῳ τῷ	ποιητῇ,	καὶ πρός γε Οὐλπιανῷ Λιβανίῳ
[1, 18]	καὶ τὰς οἰκοδομίας ἐκ τῶν	ποικίλων	παθημάτων ἐνήλλαξεν. Ἀτὰρ καὶ Κάλλιστος
[1, 11]	ἀποκαλοῦντες, τὴν ἐσχάτην παρὰ πᾶσι	ποινήν,	οἷα τὸν Κρόνον τὸν κακῶς
[1, 7]	περιβάλλει. Ἐπειδὴ γοῦν μειζόνων ἐδεῖτο	ποινῶν,	ἀφείθη μὲν ἐκ τῶν Βλεμμύων,
[1, 2]	τὰς διαλέξεις τῷ φιλοχρίστῳ λεῲ	ποιούμενος	ἀνὰ τὴν ἐκκλησίαν Κωνσταντινουπόλεως ἀναφανδὸν
[1, 7]	Οἱ μὲν οὖν πρὸς τὰς	ποιούμενος	ἢ φυγάδων καθ´ ἡμῶν ἀναπλάσῃ
[1, 21]	τὰς πρὸς τὸν θεὸν ἐντεύξεις	ποιοῦνται.	Ἀτὰρ καὶ ἕτερον εἶδος αὐτοῖς
[1, 6]	ὀρθὴν φυλάττουσι πίστιν, ἐξαίρετον δὲ	ποιοῦνται	φροντίδα τὴν ὑπὲρ τῶν ἁγίων
[1, 1]	πρὸς τῇ Κωνσταντίνου ἱερᾷ θραυσθέντων	πόλει,	ἤδη τε τῆς ἁγίας ἐκκλησίας
[1, 13]	τὸ μὴ ὑπάρχειν τεῖχος τῇ	πόλει,	πέπτωκε γὰρ ἐν ὀργῇ, ἠγάγομεν
[1, 20]	προτραπεὶς Θεοδόσιος μεγίστην μοῖραν τῇ	πόλει	προστίθησι, τὸ τεῖχος εὐρύνας μέχρι
[1, 17]	μερῶν, οἵας τε καὶ ὅσας	πόλεις	ἑλὼν κατήγαγε, καὶ ὅσα πεπραχὼς
[1, 13]	ὡς ἂν μὴ αἱ γειτνιῶσαι	πόλεις	συνελθοῦσαι τοῦτον διαρπάζοιεν. Θαυμάτων τοίνυν
[1, 1]	τινὰ καὶ ἀλλόκοτον ἡμῖν ἐπανίστησι	πόλεμον,	τήν τε πεπατημένην εἰδωλολατρίαν περιφρονήσας
[1, 17]	χρόνοις ὁ πολὺς τῷ λόγῳ	πόλεμος	ἐκεκίνητο Ἀττίλα τοῦ τῶν Σκυθῶν
[1, 2]	Ἤρξατο δὲ ὁ τῶν ἐκκλησιῶν	πόλεμος	ἐνθένδε. Ἀναστάσιός τις πρεσβύτερος τὴν
[1, 19]	φιλομαθέσιν οὐκ ἄκομψα. ~ιθʹ Περὶ	πολέμων	διαφόρων Ἰταλικῶν καὶ Περσικῶν οἳ
[1, 2]	καὶ ἀνετύπωσε, μυρίων τε αὖ	πολέμων	τὴν ἐκκλησίαν ἐνέπλησεν αἵμασιν ἐμφυλίοις
[1, 3]	αὐτὸν ἠδυνήθη, διϊσταμένων τῶν αὐτῶν	πόλεων	τῆς πάλαι μὲν Ἀντιόχου, νυνὶ
[1, 7]	πρὸς Θεοδόσιον ἐκ τῆς Ἐφεσίων	πόλεως,	αὐτοῦ τε αὖ δεηθέντος, ἐπετράπη
[1, 3]	Ἀντιόχου, νυνὶ δὲ θεοῦ προσαγορευομένης	πόλεως,	ὁδὸν ἀνδρὶ εὐζώνῳ ἡμερῶν δυοκαίδεκα,
[1, 16]	καὶ νεὼς αὐτῷ πρὸ τῆς	πόλεως	παμμεγέθης ἀνίστατο, ὁ καὶ μέχρις
[1, 8]	ἀλάστορα τῆς Κωνσταντίνου τοῦ ἀοιδίμου	πόλεως	τὴν ἐπισκοπὴν ἐπιτρέπεται Μαξιμιανός, ὑφ´
[1, 21]	οὖν ἀνὰ τὴν ἁγίαν Χριστοῦ	πόλιν	γενομένη πολλὰ πρὸς τιμῆς τοῦ
[1, 6]	Ἐμεσηνῶν ἐπισκόπου πρὸς τὴν Ἀλεξάνδρου	πόλιν	γενομένου, ἐπί τε τῆς ἐκκλησίας
[1, 20]	ἐπειγομένη Χριστοῦ τοῦ θεοῦ ἡμῶν	πόλιν,	ἐνταῦθά τε γίνεται καὶ δημηγορήσασα
[1, 16]	μετὰ πομπῆς ἱερᾶς ἀνὰ τὴν	πόλιν	ἐπ´ ὀχήματος ἐνεχθέντων καὶ κατὰ
[1, 1]	τῆς δυνάμεως ἐν τῇ ταύτης	πολιορκίᾳ	παρῃρημένος, λῃστρικῶς δὲ τὸ πρᾶγμα
[1, 21]	δίαιτα διάφορος, ἡ δέ γε	πολιτεία	εἰς ἕνα τελευτᾷ θεοφιλῆ σκοπόν.
[1, 13]	φάναι· τίς ἡ ξενοπρεπὴς αὕτη	πολιτεία,	τί τὴν τετριμμένην καὶ τοῖς
[1, 13]	σαρκὶ τὴν τῶν οὐρανίων δυνάμεων	πολιτείαν	ζηλώσας, ἐξαίρει μὲν ἑαυτὸν τῶν
[1, 13]	ἐν σαρκὶ τῆς ἄνω Ἱερουσαλὴμ	πολίτης,	τὴν ξένην ταύτην καὶ τοῖς
[1, 17]	νοστησάντων· παθεῖν τε καὶ τὰ	πολλὰ	Βιθυνίας τε καὶ Ἑλλησπόντου, Φρυγίας
[1, 21]	βαλανείοις δὲ συχνοῖς ὁμιλοῦσι, τὰ	πολλὰ	γυναιξὶ συναλιζόμενοι καὶ συλλουόμενοι, οὕτω
[1, 15]	θεωρίας. Γέγραπται δ´ οὖν αὐτῷ	πολλὰ	μὲν καὶ ἕτερα πάσης ὠφελείας
[1, 13]	αὐτοῖς εἴασε σῶμα. Τούτου τὰ	πολλὰ	μέχρις ἡμῶν ἐφυλάχθη, οὖ καὶ
[1, 21]	τὴν ἁγίαν Χριστοῦ πόλιν γενομένη	πολλὰ	πρὸς τιμῆς τοῦ σωτῆρος πέπραχε
[1, 17]	πολλὰς κώμας ἐν αὐτῇ καταδῦναι·	πολλά	τε αὖ καὶ ἀναρίθμητα γενέσθαι
[1, 1]	ἁγίων πατέρων πυργωθείσῃ καὶ τὰ	πολλὰ	τῆς δυνάμεως ἐν τῇ ταύτης
[1, 22]	ἐντυχοῦσα ἡ Θεοδοσίου σύμβιος, καὶ	πολλά,	ὥς μοι λέλεκται, τοιαῦτα φροντιστήρια
[1, 1]	τινὰ παραχαράττειν οἷός τε γένοιτο·	πολλάκις	δὲ τῇ ἑαυτοῦ ἰλυσπώμενος κακίᾳ,
[1, 4]	ἐπισκόπου τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας, δακρύσαντες	πολλάκις,	ἐπὶ ταύτην τὴν σκυθρωπὸν ἐχωρήσαμεν
[1, 21]	δοκεῖν ὑπὲρ γῆν ὁρᾶν Οἳ	πολλάκις	μὲν καὶ τὰς καλουμένας ὑπερθεσίμους
[1, 14]	δίς, οὐ τρίς, ἀλλὰ καὶ	πολλάκις,	παυόμενόν τε αὖ συχνῶς καὶ
[1, 14]	τῶν σφῶν νωτοφόρων τὸν κίονα	πολλάκις	περινοστοῦντες. Φυλακὴ δέ τις εἰς
[1, 14]	εἰπών, ἐπεπόνητο. ~ιδʹ Περὶ τοῦ	πολλάκις	φαινομένου ἀστέρος ἐν τῇ περὶ
[1, 17]	διαχῆναι δὲ τὴν γῆν καὶ	πολλὰς	κώμας ἐν αὐτῇ καταδῦναι· πολλά
[1, 17]	θάλασσαν ἰχθῦς νεκροὺς ἀποσφενδονήσασθαι, καὶ	πολλὰς	τῶν ἐν αὐτῇ νήσων ἐπικλυσθῆναι·
[1, 17]	Πρίσκος ὁ ῥήτωρ γράφει, μετὰ	πολλῆς	τῆς κομψείας διηγούμενος ὅπως τε
[1, 3]	ὁρισθείσης ἡμέρας, οὔτι ἑκών, ὡς	πολλοῖς	ἀπολογουμένοις δοκεῖ, ἀλλ´ ὅτι μὴ
[1, 22]	τῆς μετ´ αὐτὴν τελευτῆς Θεοδοσίου.	Πολλοῖς	τοίνυν τοιούτοις ἐντυχοῦσα ἡ Θεοδοσίου
[1, 16]	ἐν τῷ καλουμένῳ κοιμητηρίῳ, μετατίθεται	πολλοῖς	ὕστερον χρόνοις, ὑποθεμένου τοῦ παναγάθου
[1, 4]	ἢ εἰ καὶ φθαῖεν, μετὰ	πολλοῦ	χρόνου τριβήν, συναλίζονται, Κυρίλλου τοῦ
[1, 17]	εἰπεῖν, τὴν οἰκουμένην, ὥστε καὶ	πολλοὺς	τῶν πύργων τῶν ἀνὰ τὴν
[1, 2]	παναγίου πνεύματος ἤδη χαλκευθεῖσαν διὰ	πολλῶν	ἐγκρίτων πατέρων ἐξώθησέ τε καὶ
[1, 13]	καὶ τὴν ἁγίαν κορυφὴν μετὰ	πολλῶν	ἱερέων τεθέαμαι, ἐπισκοποῦντος τήνδε Γρηγορίου
[1, 7]	τῆς ἐν αὐτῷ διηγήσεως, περὶ	πολλῶν,	καθ´ ὅσον ἐνῆν, γεγραμμένης παρ´
[1, 7]	οὔσης. Ὀάσεως τῆς Ἴβεως ἐκ	πολλῶν	πρώην ἀφανισθείσης, τοῦ τῶν Νουβαδῶν
[1, 4]	αὐτ? τόριος, συνυφανθεισῶν δὲ καὶ	πολλῶν	ῥήσεων ἁγίων καὶ ἐγκρίτων πατέρων
[1, 10]	πρότερον ἐν Ἐφέσῳ γενομένου, μετὰ	πολλῶν	τῶν ἀμφ´ αὐτὸν ἱερέων. Συνῆν
[1, 21]	ἀνεπαίσθητον εἶναι, καὶ ταῦτά γε	πολὺ	διεστῶσαν. Τοσοῦτον γὰρ αὐτοῖς τὰ
[1, 0]	Ἐπειδὴ δὲ τὰ ἑξῆς οὐ	πολὺ	τούτων ἀποδέοντα οὐδενός που καθ´
[1, 17]	Ἐν τούτοις τοῖς χρόνοις ὁ	πολὺς	τῷ λόγῳ πόλεμος ἐκεκίνητο Ἀττίλα
[1, 13]	κλοιὸς παράκειται, μεθ´ οὗ τὸ	πολυύμνητον	διαθλεῦσαν σῶμα τῶν ἐκ θεοῦ
[1, 16]	τῶν ἱερῶν αὐτοῦ λειψάνων μετὰ	πομπῆς	ἱερᾶς ἀνὰ τὴν πόλιν ἐπ´
[1, 1]	αἱρέσεων μικρὸν παυθεισῶν, ὕστερον ὁ	πονηρὸς	διάβολος τὴν πίστιν πάλιν ἐτάραττεν.
[1, 6]	μεσιτεύοντος καὶ τοῖς ὑπὲρ δύναμιν	πόνοις	ἑλομένου προσομιλεῖν, ἵνα τὸν τοῦ
[1, 15]	οὕτω μὲν τὴν σάρκα τοῖς	πόνοις	ἐξέτηξεν, οὕτω δὲ τὴν ψυχὴν
[1, 21]	οὕτω σφᾶς ἐκθλίβοντες, οὕτω τοῖς	πόνοις	πιέζοντες ὡς τάφων ἄνευ νεκροὺς
[1, 0]	τοιαῦτα, τὸν ὑπὲρ τούτων ἀνελέσθαι	πόνον	συγγραφήν τε ταῦτα ποιήσασθαι, εὖ
[1, 15]	Ταῦτά μοι κομψῶς ὡς δυνατὸν	πονουμένῳ,	φέρε καὶ Συνέσιος ὁ Κυρηναῖος
[1, 15]	ὅσα τῶν ἐκείνου χρηστῶν φέρεται	πόνων.	~ιςʹ Ὅπως ὁ θεοφόρος Ἰγνάτιος
[1, 8]	τὴν κοινὴν τῶν ἀνθρώπων στειλαμένου	πορείαν,	Φλαβιανὸς τὸν θρόνον διαδέχεται. ~θʹ
[1, 11]	ἵνα συγγνώμην ταῖς οἰκείαις ἀκολασίαις	πορίζοιντο	θεοὺς τοιούτους ἐπιγραφόμενοι. Ὥστε ἀμέλει
[1, 21]	γῆνβοσκοὺς καλοῦσιμόνον τὸ ζῆν ἐντεῦθεν	ποριζόμενοι,	ὥστε χρόνῳ καὶ θηρίοις συναφομοιοῦσθαι,
[1, 21]	δυσόδων χωρίων τὸ λαθεῖν ἑαυτοῖς	πορίζονται.	Λέξω δὲ καὶ ἕτερον, ὃ
[1, 11]	τι τῶν ἄλλως ἐκτόπων μυσαττομένην,	πορνείαις	δὲ καὶ πάσαις αἰσχρουργίαις ἡδομένην,
[1, 11]	καὶ περὶ τῆς θεουργηθείσης αὐτοῖς	πορνείας,	ᾗ τὴν Ἀφροδίτην τὴν κοχλογεννήτην
[1, 21]	ὡς ἔκπληξιν τὸ πρᾶγμα καθεστάναι,	πόσων	εἰς τροφὴν αὐτάρκη δεόμενοι οὕτω
[1, 3]	ἡμερῶν μάλιστα τριάκοντα, ἐνισχυριζόμενος μή	ποτε	ἂν αὐτὸν φθῆναι τὴν κυρίαν,
[1, 7]	κατέλυσε βίον· ἢ τί δή	ποτε,	εἰ μὴ θεία κρίσις ἐγεγόνει
[1, 7]	καινοτομίᾳ Κυρίλλου τεχνάζοντος, τί δή	ποτε	καὶ παρὰ Θεοδοσίου προσπάσχοντός οἱ
[1, 0]	οὐ πολὺ τούτων ἀποδέοντα οὐδενός	που	καθ´ εἱρμὸν τετύχηκε λόγου, ἔδοξέ
[1, 2]	τοῖς περὶ τούτων ἐνιστάμενος. Καί	που	καὶ ἰδίας παρεντιθείς τε καὶ
[1, 20]	ὥραν εὐπρεπῆ, μέσης οἱ γενομένης	Πουλχερίας	τῆς βασιλίδος τῆς αὐτοῦ ἀδελφῆς.
[1, 21]	βουλόμενοι ἐσθίειν, ὡς ἔκπληξιν τὸ	πρᾶγμα	καθεστάναι, πόσων εἰς τροφὴν αὐτάρκη
[1, 1]	πολιορκίᾳ παρῃρημένος, λῃστρικῶς δὲ τὸ	πρᾶγμα	μέτεισι πεύσεις τινὰς ἀποκρίσεις τε
[1, 21]	καὶ τῇ φύσει καὶ τοῖς	πράγμασιν.	Ἔνθα μὲν γὰρ πάθος, νεκροὺς
[1, 0]	ἐπὶ τὸ γράφειν τὴν παροῦσαν	πραγματείαν	ἐλήλυθεν. Εὐσεβίῳ τῷ Παμφίλουἀνὴρ δὲ
[1, 13]	μὲν ἑαυτὸν τῶν ἐπὶ γῆς	πραγμάτων,	καὶ τὴν φύσιν βιασάμενος τὴν
[1, 0]	τὰς ἤδη τῇ λήθῃ τεθνηκυίας	πράξεις,	ψυχῶσαί τε τῷ λόγῳ καὶ
[1, 7]	καὶ νῦν ὡς τὸ πρότερον,	πρᾶττε	τὸ δοκοῦν, εἴ γε τοῦ
[1, 11]	καὶ ταῦτα παρὰ φύσιν αὐτῷ	πράττοιτο.	Οὗ καὶ τὸ διθύραμβον κύημα
[1, 21]	μὲν καὶ τὰς καλουμένας ὑπερθεσίμους	πράττουσι	διήμεροι καὶ τριήμεροι τὰς νηστείας
[1, 21]	μικροῦ με διέλαθε, καίτοι τὰ	πρεσβεῖα	κατὰ πάντων ἔχον. Εἰσὶ μὲν
[1, 13]	γῆς τὰς ὑπὲρ τῶν ἀνθρώπων	πρεσβείας	τῷ θεῷ προσάγων, ἐξ οὐρανοῦ
[1, 19]	αὐτοῦ Βαραράνου βασιλεύοντος, ὡς καὶ	πρεσβευσαμένοις	αὐτοῖς εἰρήνην χαρίσασθαι, ἣ καὶ
[1, 11]	τοῦ φθάσαντος λέγειν εἰ τόδε	πρεσβεύσειε.	Καὶ τὰ μὲν συνεκτικὰ καὶ
[1, 10]	τόπον πληρῶν Λέοντος τοῦ τῆς	πρεσβυτέρας	Ῥώμης ἐπισκόπου. Παρῆν δὲ αὐτοῖς
[1, 3]	οὐδὲ τοῖς Κελεστίνῳ τῷ τῆς	πρεσβυτέρας	Ῥώμης ἐπισκόπῳ γραφεῖσιν ἐπείθετο, τὸν
[1, 20]	ἄγεται, ἀπάρας μὲν ἐκ τῆς	πρεσβυτέρας	Ῥώμης, κατάρας δὲ πρὸς τὴν
[1, 4]	τὴν ἐπισκοπήν, ὡς εἴρηται, τῆς	πρεσβυτέρας	Ῥώμης πρυτανεύοντος. Καλοῦσι δ´ οὖν
[1, 20]	εἰσὶ δὲ οἵ φασι τὸν	πρεσβύτερον	Θεοδόσιον τὸ τεῖχος εὐρῦναι. Καὶ
[1, 2]	ἐκκλησιῶν πόλεμος ἐνθένδε. Ἀναστάσιός τις	πρεσβύτερος	τὴν γνώμην κακόδοξος Νεστορίου καὶ
[1, 17]	πύργων τῶν ἀνὰ τὴν βασιλίδα	πρηνεῖς	ἐνεχθῆναι, συμπεσεῖν τε καὶ τὸ
[1, 11]	καὶ Ἰθυφάλλους καὶ Φαλλαγώγια καὶ	Πρίαπον	ὑπερμεγέθη καὶ Πᾶνα ἀσχήμονι μορίῳ
[1, 10]	Ἐλπίδιον ἐπὶ ῥήματος ταῦτα· „Τῶν	πρὶν	δικασάντων Εὐτυχεῖ τῷ εὐλαβεστάτῳ ἀρχιμανδρίτῃ
[1, 17]	καὶ ἐς τὰ μάλιστα λογίως	Πρίσκος	ὁ ῥήτωρ γράφει, μετὰ πολλῆς
[1, 11]	μονὰς τὰ δοξολογούμενα, ὅ τε	πρὸ	αἰώνων γεννηθεὶς θεὸς Λόγος σαρκούμενος
[1, 19]	ὃν ὕπαρχον τῆς αὐλῆς οἱ	πρὸ	ἡμῶν κεκλήκασι, καὶ τῶν ἑσπερίων
[1, 9]	φύσεων γεγενῆσθαι τὸν Κύριον ἡμῶν	πρὸ	τῆς ἑνώσεως, μετὰ δὲ τὴν
[1, 3]	δὲ καὶ οἱ ἀμφ´ αὐτὸν	πρὸ	τῆς ἐπαγγελθείσης ἡμέρας ἀπηντήκασιν. Ἰωάννης
[1, 22]	ἢ καὶ ὥς τισι δοκεῖ	πρὸ	τῆς Εὐδοκίας, καὶ Θεοδοσίου, τὴν
[1, 7]	προσαγορεύεσθαι, ὅπερ ἴσμεν ταῖς ἀληθείαις	πρὸ	τῆς Θεουπολιτῶν διακείμενον, σταδίοις διεστηκὸς
[1, 16]	ἅγιον, ὅτε καὶ νεὼς αὐτῷ	πρὸ	τῆς πόλεως παμμεγέθης ἀνίστατο, ὁ
[1, 18]	παλαιοὶ οἵ τε νῦν ὀνομάζομεν,	πρὸ	τῶν ἑδῶν ἃ τῇ δίκῃ
[1, 7]	τὸ οἰκεῖον ἐπαναζεῦξαι μοναστήριον, ὃ	πρὸ	τῶν πυλῶν τῆς νῦν Θεουπολιτῶν
[1, 20]	τῆς ἐπὶ Δάφνην ἀγούσης τὸ	προάστειον	ὁρᾶν τοῖς ἐθέλουσι πάρεστι· μέχρι
[1, 6]	εὐσεβεστάτων καὶ θεοφιλεστάτων βασιλέων, οἳ	προγονικῆς	εὐσεβείας ἄριστοι ζηλωταὶ γεγονότες ἀσφαλῆ
[1, 13]	διέποντος, Μαρτυρίου τηνικαῦτα τῆς Ἀντιόχου	προεδρεύοντος,	Ἀρταβουρίου δὲ αὖ τῶν ἑῴων
[1, 7]	καὶ Ἰωάννην τὸν τῆς Ἀντιόχου	πρόεδρον	ταῦτα μηνύσαι, ἀειφυγίᾳ τε τὸν
[1, 10]	Δόμνος ὁ μετὰ Ἰωάννην Ἀντιοχείας	πρόεδρος,	καὶ μὴν καὶ Ἰούλιος ἐπίσκοπος,
[1, 10]	καὶ Εὐσέβιος ὁ τοῦ Δορυλαίου	πρόεδρος.	Κατὰ ταύτην καὶ Ἴβας τῶν
[1, 3]	Ἰωάννης δὲ ὁ τῆς Ἀντιοχέων	πρόεδρος	σὺν τοῖς ἀμφ´ αὐτὸν ἀπελείφθη
[1, 4]	Καὶ Μέμνονος τοῦ τῆς Ἐφεσίων	προέδρου	τὴν διέλευσιν τῶν ἡμερῶν τῶν
[1, 7]	δὲ ἐκ βάθρων μὲν ἡ	προειρημένη	καὶ† βαρβαρικῆς αἰχμαλωσίας καὶ πυρὶ
[1, 13]	εὐθέως τε θάτερον τοῖν ποδοῖν	προέπεμψε	τῶν πατέρων τὴν ἐπιτροπὴν ἐκπληρῶσαι
[1, 3]	τοὺς ἁπανταχῆ τῶν ἁγίων ἐκκλησιῶν	προεστηκότας·	ὃς κυρίαν τῆς συνελεύσεως ἀπέφηνε
[1, 8]	Νεστόριον Μαξιμιανός, καὶ μετὰ τοῦτον	Πρόκλος,	εἶτα Φλαβιανὸς γίνεται. Μετὰ δ´
[1, 8]	δὲ αὖ ἐξ ἀνθρώπων γεγενημένου,	Πρόκλος	τοὺς οἴακας τῆς καθέδρας ἐγχειρίζεται,
[1, 6]	θεοσεβεστάτου Παύλου τοῦ ἐπισκόπου χάρτην	προκομίσαντος	ἀδιάβλητον ἔχοντα τῆς πίστεως τὴν
[1, 17]	μέγιστος καὶ ἐξαίσιος καὶ τοὺς	προλαβόντας	νικῶν γέγονε σεισμὸς ἀνὰ πᾶσαν,
[1, 7]	καὶ μέγας τῶν ὀρθῶν δογμάτων	πρόμαχος	ᾄδεταί τε καὶ κηρύσσεται; Ὡς
[1, 2]	ταύτης τελευτῆς καταντήσειν, εἴ γε	προοιμιασθείη,	Χριστοῦ τοῦ ἐπὶ πάντων συνεργοῦντος
[1, 0]		~Προοίμιον	τοῦ συγγραφέως, πῶς ἐπὶ τὸ
[1, 11]	τὴν κύλικα παρέσχετο, τὴν φιλοτησίαν	προπίνειν	ἐπιτρέψας, ὡς ἂν μετὰ τοῦ
[1, 7]	συρόμενοι πρὸς αὐτὴν διὰ τῆς	προρρηθείσης	στρατιωτικῆς βοηθείας. Καὶ τῷ πλείονι
[1, 5]	καὶ Ἰωάννην τοὺς ἐπισκόπους, συμβαίνουσι	πρὸς	ἀλλήλους, τὴν Νεστορίου καθαίρεσιν ἐπικυρώσαντες,
[1, 7]	δοκοῦν περὶ ἡμῶν ἀναμενόντων, ἐξαίφνης	πρὸς	ἄλλην ἐξορίαν καθ´ ἡμῶν τετάρτην
[1, 7]	ἐν Ἐφέσῳ σύνοδον ἁλισθῆναι, γράφει,	πρὸς	ἄλλοις οἷς ἐβουλήθη, ὑπὲρ τῆς
[1, 11]	τε καὶ ἀπετέθη δόγματα, καὶ	πρὸς	αὔξησιν καὶ τὴν εἰς οὐρανοὺς
[1, 4]	ἐπιστολῆς Κελεστίνου τοῦ πάνυ, τῆς	πρὸς	αὐτ? τόριος, συνυφανθεισῶν δὲ καὶ
[1, 7]	ἐκ τῆς Πανὸς ἐπεμπόμεθα, συρόμενοι	πρὸς	αὐτὴν διὰ τῆς προρρηθείσης στρατιωτικῆς
[1, 14]	Θεουπόλεως σταδίους μάλιστα τριακοσίους κείμενον	πρὸς	αὐτὴν τοῦ ὄρους τὴν κορυφήν.
[1, 13]	Καὶ δεήσεις οἱ τῆς Ἀντιόχου	πρὸς	αὐτὸν ἀνατεινάμενοι γεγράφασιν οὕτως· „Διὰ
[1, 15]	ἱερωσύνην πεποιημέναι ἐπιστολαί, ὅ τε	πρὸς	αὐτὸν Θεοδόσιον προσφωνητικὸς λόγος, καὶ
[1, 4]	καὶ πρός γε τῶν Νεστορίου	πρὸς	αὐτὸν Κύριλλον, ἐγγραφείσης δὲ καὶ
[1, 7]	τὰ μὲν πρῶτα Θεοδόσιος τῇ	πρὸς	αὐτὸν προσπαθείᾳ τὴν ἐπ´ αὐτῷ
[1, 13]	πρὸς τὴν ἐπιτροπὴν ἰθυδρομήσοι, καὶ	πρὸς	βίας αὐτὸν καθέλκειν. Ὃς ἐπειδή
[1, 10]	Εἰρηναῖός τε αὖ Τύρου, καὶ	πρός	γε Ἀκυλίνιος Βύβλου. Ἐπράχθη δὲ
[1, 20]	καὶ Πεισάνδρῳ τῷ ποιητῇ, καὶ	πρός	γε Οὐλπιανῷ Λιβανίῳ τε καὶ
[1, 4]	πρὸς Νεστόριον εἰργασμένων αὐτῷ, καὶ	πρός	γε τῶν Νεστορίου πρὸς αὐτὸν
[1, 7]	ἀφορμὴν τῆς σῆς λαβούσης μεγαλοπρεπείας,	πρὸς	Ἐλεφαντίνην τινὰ τῆς Θηβαίων ἐπαρχίας
[1, 10]	ἀμφ´ αὐτὸν ἐπισκόπων, Θεοδοσίου θεσπίσαντος	πρὸς	Ἐλπίδιον ἐπὶ ῥήματος ταῦτα· „Τῶν
[1, 2]	ταύτην ἐπικλύσας, δοκῶ μὴ ἀπορήσειν	πρὸς	εὔλογον διασκευὴν τῆς ἱστορίας καὶ
[1, 10]	μετὰ Κύριλλον τῆς Ἀλεξανδρέων ἐπίσκοπος,	πρὸς	ἔχθρας Φλαβιανοῦ τοῦτο τεχνάσαντος Χρυσαφίου
[1, 18]	τε καὶ περιέργως τὸ καὶ	πρὸς	ἡμῶν Ψηφίον ὀνομαζόμενον ἐξ ἐδάφους
[1, 9]	καθαιρεῖται μέν, ἐκδεήσεων δὲ αὐτοῦ	πρὸς	Θεοδόσιον γενομένων, οἷα τῶν συστάντων
[1, 7]	ἐπισκόπων ἔνθεν τε κἀκεῖθεν πεμφθέντων	πρὸς	Θεοδόσιον ἐκ τῆς Ἐφεσίων πόλεως,
[1, 21]	τῶν τάφων εἴσω· ἔνθα δὲ	πρὸς	θεὸν ἱκετεία, ῥωμαλέους τὸ σῶμα,
[1, 21]	καὶ μόνον. Κοινὰς δὲ τὰς	πρὸς	θεὸν λιτὰς διημερεύουσί τε καὶ
[1, 1]	τινὰς ἀποκρίσεις τε αὖ μηχανώμενος,	πρὸς	Ἰουδαϊσμὸν καινοπρεπῶς ἐπανάγων τὸν πλανώμενον,
[1, 21]	οἳ καὶ πεμπταῖοι ἢ καὶ	πρός,	καὶ μόλις τῆς ἀναγκαίας μεταλαμβάνουσι
[1, 15]	ὠφελείας ἔμπλεα· γέγραπται δὲ καὶ	πρὸς	Κύριλλον τὸν ἀοίδιμον, ἐξ ὧν
[1, 4]	δυσσεβοῦς Νεστορίου, ἡ ἁγία σύνοδος	πρὸς	λέξιν ἀπεφήνατο ταῦτα· „Πρὸς τοῖς
[1, 1]	κακίᾳ, καὶ γράμματος ἐναλλαγὴν ἐτέχνασε	πρὸς	μὲν τὴν αὐτὴν ἕλκοντος διάνοιαν,
[1, 11]	εὐσεβὲς αἰχμαλωτίσῃ τὰ λεγόμενα, καὶ	πρὸς	μίαν ἀπεξεσμένην καὶ εὐθεῖαν ὁδὸν
[1, 4]	ἀνεγνωσμένων Κυρίλλου τοῦ θεσπεσίου τῶν	πρὸς	Νεστόριον εἰργασμένων αὐτῷ, καὶ πρός
[1, 7]	καλῶν, ὁ δὲ ἄνθρωπον δοξάζων.	Πρὸς	ὃν ἥδιστα ἂν εἴποιμι, μεμφόμενον
[1, 0]	καὶ ὅποι καὶ ὅπως, καὶ	πρὸς	οὓς καὶ παρ´ ὧν ἐγένοντο,
[1, 7]	ἐπάνοδον ἐγνωκότος, τόπους ἐκ τόπων	πρὸς	ταῖς ἐσχατιαῖς τῆς Θηβαίων ἀμείβων,
[1, 7]	οὐκ ἔχω. Οἱ μὲν οὖν	πρὸς	τὰς ποιούμενος ἢ φυγάδων καθ´
[1, 5]	εὐσεβέσι τε αὖ γράμμασι χρησαμένου	πρός	τε Κύριλλον καὶ Ἰωάννην τοὺς
[1, 3]	σύνοδον ἁλισθῆναι, γραμμάτων βασιλικῶν γενομένων	πρός	τε Κύριλλον καὶ τοὺς ἁπανταχῆ
[1, 14]	καλοῦσιπρός τε τὸ λελεγμένον ὑπαίθριον	πρός	τε τὰς στοὰς ἀποκρινόμενα. Κατὰ
[1, 1]	κατὰ τὸν Βόσπορον ἐκβρασθέντων καὶ	πρὸς	τῇ Κωνσταντίνου ἱερᾷ θραυσθέντων πόλει,
[1, 14]	ὁ ἐπὶ γῆς ἔνσαρκος ἄγγελος.	Πρὸς	τῇ ὀροφῇ τοίνυν τῶν λελεγμένων
[1, 6]	Παύλου τε τοῦ Ἐμεσηνῶν ἐπισκόπου	πρὸς	τὴν Ἀλεξάνδρου πόλιν γενομένου, ἐπί
[1, 16]	τῶν ὑπολειφθέντων ἁδροτέρων ὀστῶν, ἃ	πρὸς	τὴν Ἀντιόχου ἀπεκομίσθη, ἐν τῷ
[1, 1]	τὸν πρόσφατον ἀποθεμένης ῥύπον καὶ	πρὸς	τὴν ἀρχαίαν ἐπαναγομένης εὐπρέπειαν, ἐν
[1, 2]	ὃς καὶ συνέκδημός οἱ γέγονε	πρὸς	τὴν ἐπισκοπὴν ἀπαίροντι, ὅτε καὶ
[1, 13]	θελήματος δοῦλος γένοιτο καὶ μὴ	πρὸς	τὴν ἐπιτροπὴν ἰθυδρομήσοι, καὶ πρὸς
[1, 21]	αὐτῇ τῇ περιπλοκῇ τοῦ θήλεος	πρὸς	τὴν ἰδίαν ἀποκριθῆναι φύσιν· μετὰ
[1, 13]	Οἵπερ, εἰ μὲν ἐκθύμως ἑαυτὸν	πρὸς	τὴν κατάβασιν δοίη, συγχωρεῖν ἐκέλευσαν
[1, 20]	τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης, κατάρας δὲ	πρὸς	τὴν Κωνσταντίνου. Ἣ χρόνοις ὕστερον
[1, 7]	„Εἴτε ὡς φιλικὸν παρ´ ἡμῶν	πρὸς	τὴν σὴν μεγαλοπρέπειαν γράμμα, εἴτε
[1, 7]	πάλιν ἡμᾶς ἐκ τῆς Πανὸς	πρὸς	τὴν ὑπ´ αὐτὴν ἐνορίαν ἕτερον
[1, 21]	ἁγίαν Χριστοῦ πόλιν γενομένη πολλὰ	πρὸς	τιμῆς τοῦ σωτῆρος πέπραχε θεοῦ,
[1, 7]	δὲ καὶ διαλεκτικῶς ἕτερον λόγον	πρός	τινα δῆθεν Αἰγύπτιον συγκείμενον περὶ
[1, 11]	καὶ ἀποστολικὴ ἐκκλησία ἐνθένδε κἀκεῖθεν	πρὸς	τὸ δέον τε καὶ εὐσεβὲς
[1, 22]	καὶ μὴν καὶ τὰ τείχη	πρὸς	τὸ κρεῖττον Ἱεροσολύμων ἀνανεωσαμένη, καὶ
[1, 16]	πάνδημος εὐφροσύνη μέχρις ἡμῶν τελεῖται,	πρὸς	τὸ μεγαλοπρεπέστερον τοῦ ἱεράρχου Γρηγορίου
[1, 18]	δὲ τὴν βασίλειον στοὰν τὴν	πρὸς	τὸ νότιον τῆς Ῥουφίνου πλευρόν,
[1, 4]	σύνοδος πρὸς λέξιν ἀπεφήνατο ταῦτα·	„Πρὸς	τοῖς ἄλλοις μήτε ὑπακοῦσαι βουληθέντος
[1, 22]	διεστώς· ἐν ᾧ καὶ τίθεται	πρὸς	τὸν ἀγήρω μεταχωρήσασα βίον. Ἀμείψαντος
[1, 7]	περὶ ἡμῶν διατύπωσιν. Τοῦ αὐτοῦ	πρὸς	τὸν αὐτὸν ἐπιστολῆς δευτέρας· „Εἴτε
[1, 20]	ἐνταῦθά τε γίνεται καὶ δημηγορήσασα	πρὸς	τὸν ἐνταῦθα λεὼν ἐπιτελεύτιον ἔπος
[1, 21]	τῆς γῆς ἀτεκμάρτοις ἐνδομυχοῖς τὰς	πρὸς	τὸν θεὸν ἐντεύξεις ποιοῦνται. Ἀτὰρ
[1, 11]	τοῦ θεοῦ σοφίαν, τοῦ καὶ	πρὸς	τὸν θεσπέσιον Παῦλον εἰρηκότος· „Ἡ
[1, 19]	ποιητὰς ἀναδειχθῆναι, Κῦρον δὲ καὶ	πρὸς	τὸν μέγιστον τῶν ὑπάρχων ἀναβῆναι
[1, 7]	τοῖς ὀνόμασιν, ἥ σοι συντέθειται	πρὸς	τὸν τῆς Θηβαίων ἡγούμενον· „Ἐκ
[1, 7]	γραμμάτων ἔστιν ἑλεῖν, γενομένων αὐτῷ	πρὸς	τὸν τῆς Θηβαίων ἡγούμενον. Ἐν
[1, 7]	κατὰ τὴν τοῦ Κυρίου παραβολήν,	πρὸς	τοὺς ἐγκαλέσαντάς οἱ μὴ κατὰ
[1, 6]	τὴν εἰρήνην βραβεύσαντος, κεκληκότων δὲ	πρὸς	τοῦτο ἡμᾶς καὶ τῶν εὐσεβεστάτων
[1, 2]	ἀνθρώπου δὲ θεὸν τεχθῆναι ἀδύνατον.	Πρὸς	τούτοις τοῦ φιλοχρίστου λεὼ δυσχεράναντος
[1, 7]	παραχώρησον. Ταῦτα παρ´ ἡμῶν ὡς	πρὸς	υἱὸν παρὰ πατρὸς συμβουλεύματα. Εἰ
[1, 7]	εἴτε ὡς ὑπόμνησιν παρὰ πατρὸς	πρὸς	υἱὸν τὸ παρὸν τοῦτο λογισάμενος
[1, 13]	τὰς ἰδίας ἀνακαλεσάμενον κελεύσεις πάντα	πρὸς	χάριν Χριστιανῶν ἐκπληρῶσαι, παραλῦσαι δὲ
[1, 1]	δοξολογίαν ὁμοφώνως ἄμφω τῷ θεῷ	προσάγοιεν.	Ὅπως δὲ τούτων ἕκαστον ἐπράχθη
[1, 21]	τῶν ἱκετευόντων φωνὰς τῷ θεῷ	προσάγοντες,	τά τε ἄλλα ὁμοίως τῇ
[1, 7]	φασὶ δὲ νῦν τὸ Εὐπρεπίου	προσαγορεύεσθαι,	ὅπερ ἴσμεν ταῖς ἀληθείαις πρὸ
[1, 3]	μὲν Ἀντιόχου, νυνὶ δὲ θεοῦ	προσαγορευομένης	πόλεως, ὁδὸν ἀνδρὶ εὐζώνῳ ἡμερῶν
[1, 13]	τῶν ἀνθρώπων πρεσβείας τῷ θεῷ	προσάγων,	ἐξ οὐρανοῦ δὲ τοῖς ἀνθρώποις
[1, 14]	χώρῳ καταλιπούσης. Διήκει δὲ τὸ	πρόσαντες	τοῦ ὄρους σταδίους εἴκοσιν. Ἡ
[1, 1]	δουλικὴν Ἀρείου μανίαν παραγκωνισάμενος. Καὶ	προσβαλεῖν	μὲν ὡς ἐχθρὸς τῇ πίστει
[1, 4]	ἀποσταλέντας ἁγιωτάτους καὶ θεοσεβεστάτους ἐπισκόπους	προσδεξαμένου,	ἀναγκαίως ἐχωρήσαμεν ἐπὶ τὴν ἐξέτασιν
[1, 2]	οὐ διεκώλυεν οὐδὲ τοῖς ὀρθοῖς	προσετίθετο	δόγμασιν, ἀλλὰ καὶ μάλα ἀτεχνῶς
[1, 11]	δευτέρων τοὺς προτέρους καθαιρούντων, καὶ	προσεφευρισκόντων	ἀεί τι τῇ πίστει καινότερον.
[1, 7]	ἡμῖν οἱ βάρβαροι κατ´ οἶκτον	προσήγαγον,	τί βουλόμενοι, λέγειν οὐκ ἔχω.
[1, 18]	πλευρόν, μέχρις ἡμῶν τὴν τούτου	προσηγορίαν	διαδεξαμένην, εἰ καὶ τὰς οἰκοδομίας
[1, 14]	οἶμαι τοῦ παναγίου Συμεώνου τὴν	προσηγορίαν	τῷ χώρῳ καταλιπούσης. Διήκει δὲ
[1, 5]	Καὶ πρῶτα μὲν Θεοδοσίου οὐ	προσιεμένου	τὴν Νεστορίου καθαίρεσιν, ὕστερον δὲ
[1, 21]	ἀδείας τὰς κλίσεις ποιεῖσθαι, σπηλαίοις	προσκαρτεροῦντες	καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς,
[1, 11]	ὡμολόγηται. Τριὰς γὰρ ἡμῖν τὸ	προσκυνούμενον,	καὶ μονὰς τὰ δοξολογούμενα, ὅ
[1, 4]	κατὰ τήνδε τὴν μητρόπολιν καὶ	προσμαρτυρηθέντων,	δυσσεβῶς φρονοῦντα καὶ κηρύττοντα, ἀναγκαίως
[1, 6]	τοῖς ὑπὲρ δύναμιν πόνοις ἑλομένου	προσομιλεῖν,	ἵνα τὸν τοῦ διαβόλου νικήσῃ
[1, 15]	παρὰ Χριστιανῶν θαυμασθῆναι τῶν μὴ	προσπαθείᾳ	ἢ ἀντιπαθείᾳ κρινόντων τὰ ὁρώμενα.
[1, 7]	πρῶτα Θεοδόσιος τῇ πρὸς αὐτὸν	προσπαθείᾳ	τὴν ἐπ´ αὐτῷ γενομένην ἀποβολὴν
[1, 7]	δή ποτε καὶ παρὰ Θεοδοσίου	προσπάσχοντός	οἱ ἐξηλάθη, καὶ οὐδεμιᾶς φειδοῦς
[1, 7]	Θηβαίων ἀμείβων, τῇ τε γῇ	προσρηγνύμενος	ἀξίως τῆς οἰκείας βιοτῆς τὸν
[1, 7]	τῆς σῆς ἀνδρείας ἔγγραφον ἱπτάμενον	πρόσταγμα.	Ταῦτα στήσεσθαι καθ´ ἡμῶν λογιζομένων
[1, 20]	Θεοδόσιος μεγίστην μοῖραν τῇ πόλει	προστίθησι,	τὸ τεῖχος εὐρύνας μέχρι τῆς
[1, 1]	τε τῆς ἁγίας ἐκκλησίας τὸν	πρόσφατον	ἀποθεμένης ῥύπον καὶ πρὸς τὴν
[1, 21]	ζῶσι συναλίζονται, σώμασί τε ἄκη	προσφέροντες	καὶ τὰς τῶν ἱκετευόντων φωνὰς
[1, 7]	κρεῖττον εἶναι βαρβάρων αἰχμάλωτον ἢ	πρόσφυγα	βασιλείας ῥωμαϊκῆς. Καὶ ὅρκους ἐπαγαγὼν
[1, 15]	ὅ τε πρὸς αὐτὸν Θεοδόσιον	προσφωνητικὸς	λόγος, καὶ ὅσα τῶν ἐκείνου
[1, 7]	ἁμαρτάνοιτο, ἢ ἀθάνατα συμπλεκομένων, ἢ	προσχωροῦντος	αὐτῷ θἀτέρου τῶν μερῶν τοῦ
[1, 14]	ὅτι καὶ αὐτὸ δὴ τὸ	προσωπεῖον	αὐτοῦ τεθέανται ὧδέ τε κἀκεῖσε
[1, 21]	παλιγκαπήλοις δεήσοι, οὐ τόπον, οὐ	πρόσωπον,	οὐδέ τι τῶν πάντων ἐγκαλυπτόμενοι·
[1, 21]	τά τε ἄλλα ὁμοίως τῇ	προτέρᾳ	βιοτῇ διεκτελοῦντες, ὅσα μὴ τῶν
[1, 2]	τε καὶ τῇ ἐν Ἐφέσῳ	προτέρᾳ	συνόδῳ σαφῶς ἱστόρηται. ~γʹ Οἷα
[1, 4]	ἀπολογήσασθαι. Καὶ δῆτα κατὰ τὴν	προτεραίαν	ὑποσχόμενος ἀφικνεῖσθαι εἴπερ δεήσοι, καὶ
[1, 10]	τοῦ Ἱεροσολύμων ἐπισκόπου, τοῦ καὶ	πρότερον	ἐν Ἐφέσῳ γενομένου, μετὰ πολλῶν
[1, 1]	ἐντεῦθεν ἧτταν ὁ δείλαιοςὃ γὰρ	πρότερον	μόνον ἀντίπαλον εἶχε, νῦν τέθηπέ
[1, 17]	δὲ ὑδάτων πλῆθος ἀναδοθῆναι μὴ	πρότερον	ὄν, δένδρα τε αὐτόπρεμνα σὺν
[1, 7]	ἀγανακτήσειας καὶ νῦν ὡς τὸ	πρότερον,	πρᾶττε τὸ δοκοῦν, εἴ γε
[1, 11]	ἐπιγελάσῃ, ὡς τῶν δευτέρων τοὺς	προτέρους	καθαιρούντων, καὶ προσεφευρισκόντων ἀεί τι
[1, 20]	μέχρις ἡμῶν σώζεται. Ἐξ ἧς	προτραπεὶς	Θεοδόσιος μεγίστην μοῖραν τῇ πόλει
[1, 4]	Καλοῦσι δ´ οὖν τὸν Νεστόριον,	προτρέποντες	τοῖς ἐπαγομένοις ἀπολογήσασθαι. Καὶ δῆτα
[1, 22]	ἀνίστη, ἐξοχῇ τε καὶ κάλλει	προὖχον,	τοῦ πρώτου διακόνων τε καὶ
[1, 16]	Δαφναῖος Ἀπόλλων, ὁ φωνὴν καὶ	προφητείαν	τὴν Κασταλίαν ἔχων, ἀνελεῖν τι
[1, 4]	ὡς εἴρηται, τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης	πρυτανεύοντος.	Καλοῦσι δ´ οὖν τὸν Νεστόριον,
[1, 7]	Ὀάσεως τῆς Ἴβεως ἐκ πολλῶν	πρώην	ἀφανισθείσης, τοῦ τῶν Νουβαδῶν πλήθους
[1, 7]	τῆς Θηβαίων ἡγούμενον· „Ἐκ τῶν	πρώην	περὶ τῆς ἁγιωτάτης θρησκείας ἐν
[1, 7]	Ἐπισημαίνεταί τε ὡς τὰ μὲν	πρῶτα	Θεοδόσιος τῇ πρὸς αὐτὸν προσπαθείᾳ
[1, 9]	συστάντων ὑπομνημάτων παρὰ Φλαβιανῷ πλαστουργηθέντων,	πρῶτα	μὲν ἀνὰ τὴν Κωνσταντίνου ἡ
[1, 5]	οἱ ἀμφ´ αὐτὸν ἱερεῖς. Καὶ	πρῶτα	μὲν Θεοδοσίου οὐ προσιεμένου τὴν
[1, 3]	ἑῴας διέποντος τὴν ἐν Ἐφέσῳ	πρώτην	σύνοδον ἁλισθῆναι, γραμμάτων βασιλικῶν γενομένων
[1, 12]	αὐτῷ πανευσεβὴς διάταξις ἀνὰ τὸ	πρῶτον	βιβλίον κειμένηἸουστινιανοῦ κῶδιξ ὠνόμασταιτρίτη τὸν
[1, 1]	τὴν ἱστορίαν ἀπέλιπον. ~αʹ Εἶτα	πρῶτον	κεφάλαιον, ὅτι μετὰ τὴν κατάλυσιν
[1, 13]	ὁσίας καὶ πάντα ἀοιδίμου μνήμης,	πρῶτος	τὴν ἐπὶ κίονος στάσιν ἐπιτηδεύσας,
[1, 9]	ὃς καὶ ῥήτωρ ἔτι τυγχάνων	πρῶτος	τὴν Νεστορίου βλασφημίαν διήλεγξεν. Ὡς
[1, 11]	τῶν αἱρέσεις παρὰ Χριστιανοῖς ἐξευρηκότων	πρωτοτύπως	βλασφημεῖν ἠθέλησεν, ἢ ἀτιμάσαι τὸ
[1, 21]	ὅτου μὲν χάριν ἢ τί	πρωτοτύπως	ὥς φασι βουλομένη, τοῖς ἱστορήσασι
[1, 22]	τε καὶ κάλλει προὖχον, τοῦ	πρώτου	διακόνων τε καὶ μαρτύρων Στεφάνου,
[1, 12]	κῶδιξ ὠνόμασταιτρίτη τὸν ἀριθμὸν τοῦ	πρώτου	τίτλου τυγχάνουσα· ἐν ᾗ τὸν
[1, 13]	καὶ πεντήκοντα· ἐν μὲν τῷ	πρώτῳ	φροντιστηρίῳ ἔνθα τὰ θεῖα κατηχήθη,
[1, 20]	τὸ τεῖχος εὐρύνας μέχρι τῆς	πύλης	τῆς ἐπὶ Δάφνην ἀγούσης τὸ
[1, 7]	ἐπαναζεῦξαι μοναστήριον, ὃ πρὸ τῶν	πυλῶν	τῆς νῦν Θεουπολιτῶν διάκειται καὶ
[1, 7]	μὲν οὕτω κἀν τοῖς γράμμασι,	πύξ,	λάξ, παίει, βαίνει, καὶ τὴν
[1, 21]	κρυμνοῖς τε ἐξαισίοις ἀέρων τε	πυρακτώσεσιν	ἐπιτρέπουσιν, ἐπ´ ἴσης θάλπους τε
[1, 1]	δέδοικεν ὑπὸ τοσούτων ἁγίων πατέρων	πυργωθείσῃ	καὶ τὰ πολλὰ τῆς δυνάμεως
[1, 17]	οἰκουμένην, ὥστε καὶ πολλοὺς τῶν	πύργων	τῶν ἀνὰ τὴν βασιλίδα πρηνεῖς
[1, 7]	προειρημένη καὶ† βαρβαρικῆς αἰχμαλωσίας καὶ	πυρὶ	καὶ σφαγαῖς ἐκλελίκμηται, ἡμεῖς δὲ
[1, 11]	καταλιμπανομένων, ἐπὶ τὴν νύσσαν τὸν	πῶλον	ἐκκεντήσωμεν, καὶ τὰ λειπόμενα τῆς
[1, 0]	~Προοίμιον τοῦ συγγραφέως,	πῶς	ἐπὶ τὸ γράφειν τὴν παροῦσαν