Livre, Chap.
[1, 9]	πορείαν, Φλαβιανὸς τὸν θρόνον διαδέχεται.	~θʹ	Περὶ τοῦ δυστυχοῦς Εὐτυχοῦς, καὶ
[1, 17]	εἰς ὄρη σχεδιασθῆναι· τὴν δὲ	θάλασσαν	ἰχθῦς νεκροὺς ἀποσφενδονήσασθαι, καὶ πολλὰς
[1, 17]	ἀνά τε γῆν καὶ κατὰ	θάλασσαν·	καὶ ἐνίας μὲν τῶν πηγῶν
[1, 19]	ἐκπέμψας κατὰ γῆν τε καὶ	θάλασσαν	πεζικῷ τε καὶ νηΐτῃ στρατῷ.
[1, 17]	νήσων ἐπικλυσθῆναι· πλοῖά τε αὖ	θαλάττια	ἐπὶ τῆς ξηρᾶς ὀφθῆναι τῶν
[1, 21]	τε πυρακτώσεσιν ἐπιτρέπουσιν, ἐπ´ ἴσης	θάλπους	τε καὶ ψύχους περιορῶντες. Καὶ
[1, 7]	ἵνα γέ φησι μὴ δυοῖν	θάτερον	ἁμαρτάνοιτο, ἢ ἀθάνατα συμπλεκομένων, ἢ
[1, 13]	πατέρων ἀπήγγειλεν ἐντολήν, εὐθέως τε	θάτερον	τοῖν ποδοῖν προέπεμψε τῶν πατέρων
[1, 7]	ἀθάνατα συμπλεκομένων, ἢ προσχωροῦντος αὐτῷ	θἀτέρου	τῶν μερῶν τοῦ ἑτέρου στερηθείη,
[1, 14]	τὰς φλιὰς ἑστῶσαι τεθήπασι τὸ	θαῦμα·	ἀντικρὺ γὰρ τοῦ σελαγίζοντος ἀστέρος
[1, 11]	οἱ δόκιμοι φανεροὶ γένωνται. Καὶ	θαυμάσαι	κἀν τούτῳ ἔστι τὴν ἄρρητον
[1, 15]	ἐξήσκησεν ὡς καὶ παρὰ Χριστιανῶν	θαυμασθῆναι	τῶν μὴ προσπαθείᾳ ἢ ἀντιπαθείᾳ
[1, 14]	λέγουσι, καὶ οὐκ ἀπιστητέον τῷ	θαύματι	ἔκ τε τῆς τῶν λεγόντων
[1, 13]	γειτνιῶσαι πόλεις συνελθοῦσαι τοῦτον διαρπάζοιεν.	Θαυμάτων	τοίνυν μεγίστων καὶ κατὰ τὴν
[1, 14]	τέμενος τούτου δὴ τοῦ ἁγίου	θεάσασθαι.	Διέστηκε δὲ Θεουπόλεως σταδίους μάλιστα
[1, 11]	Ἡφαίστου τεχνάσμασιν ὑπὸ τοῖς θεοῖς	θεατριζόμενός	τε καὶ γελώμενος. Γελάσοι δὲ
[1, 13]	τῷ πρώτῳ φροντιστηρίῳ ἔνθα τὰ	θεῖα	κατηχήθη, ἔτη ἐννέα, ἐν δὲ
[1, 7]	τί δή ποτε, εἰ μὴ	θεία	κρίσις ἐγεγόνει ἡ διὰ Κυρίλλου
[1, 0]	λήθῃ κρυπτόμενον. Ἄρξομαι δέ, τῆς	θείας	ἡγουμένης ῥοπῆς, ὅθεν οἱ λελεγμένοι
[1, 21]	αὐτοῖς τὰ ἐναντία κέκραται, τῆς	θείας	τὰ ἄμικτα συναγούσης καὶ αὖ
[1, 13]	παρειμένον. Τούτῳ τοσοῦτον ἡ τῆς	θείας	χάριτος ἐνέσκηψε δύναμις, ὡς καὶ
[1, 15]	ἀρεταῖς ἕψεται καὶ ταῦτα, τῆς	θείας	χάριτος μηδὲν ἐλλειπὲς ἔχειν ἀνεχομένης·
[1, 11]	βλασφημεῖν ἠθέλησεν, ἢ ἀτιμάσαι τὸ	θεῖον	βουλόμενος ἐξωλίσθησεν, ἀλλὰ μᾶλλον ὑπολαμβάνων
[1, 21]	φύσεως, ἔκδοτοι τοῖς τῶν πέλας	θελήμασιν,	ἵνα διὰ πάντων αὐτοῖς τὸ
[1, 13]	ἀντισταίη, ἢ καὶ τοῦ ἰδίου	θελήματος	δοῦλος γένοιτο καὶ μὴ πρὸς
[1, 7]	ὁ μὴ κατὰ τοῦ τεθέντος	θεμελίου	τὴν οἰκοδομίαν ποιησάμενος ἀλλ´ ἐπὶ
[1, 9]	μέν, ἐκδεήσεων δὲ αὐτοῦ πρὸς	Θεοδόσιον	γενομένων, οἷα τῶν συστάντων ὑπομνημάτων
[1, 7]	ἔνθεν τε κἀκεῖθεν πεμφθέντων πρὸς	Θεοδόσιον	ἐκ τῆς Ἐφεσίων πόλεως, αὐτοῦ
[1, 15]	ἐπιστολαί, ὅ τε πρὸς αὐτὸν	Θεοδόσιον	προσφωνητικὸς λόγος, καὶ ὅσα τῶν
[1, 13]	εὐλαβούμενος, ὡς καὶ τὸν βασιλέα	Θεοδόσιον	τὰς ἰδίας ἀνακαλεσάμενον κελεύσεις πάντα
[1, 20]	δὲ οἵ φασι τὸν πρεσβύτερον	Θεοδόσιον	τὸ τεῖχος εὐρῦναι. Καὶ χρυσίον
[1, 19]	Ῥώμης βασιλεύοντος· ἃς καὶ καθεῖλε	Θεοδόσιος	μεγάλας δυνάμεις ἐκπέμψας κατὰ γῆν
[1, 20]	ἡμῶν σώζεται. Ἐξ ἧς προτραπεὶς	Θεοδόσιος	μεγίστην μοῖραν τῇ πόλει προστίθησι,
[1, 7]	τε ὡς τὰ μὲν πρῶτα	Θεοδόσιος	τῇ πρὸς αὐτὸν προσπαθείᾳ τὴν
[1, 20]	Ἱεροσόλυμα ἀφίκετο. Οὗτος τοίνυν ὁ	Θεοδόσιος	τὴν Εὐδοκίαν εἰσοικίζεται τοῦ σωτηριώδους
[1, 12]	ἀποθώμεθα. ~ιβʹ Ὅπως ὁ βασιλεὺς	Θεοδόσιος	τὴν Νεστορίου αἵρεσιν ἀπελαύνει. Γέγραπται
[1, 0]	ἔχον, πέπρακται, μέχρι τινὸς τῆς	Θεοδοσίου	βασιλείας. Ἐπειδὴ δὲ τὰ ἑξῆς
[1, 11]	ἐκκεντήσωμεν, καὶ τὰ λειπόμενα τῆς	Θεοδοσίου	βασιλείας εὐσυνόπτως ἀποθώμεθα. ~ιβʹ Ὅπως
[1, 19]	Ἰταλικῶν καὶ Περσικῶν οἳ ἐπὶ	Θεοδοσίου	γεγόνασι. Ἐν τοῖς αὐτοῖς χρόνοις
[1, 16]	Ἰγνάτιος ἐκ Ῥώμης ἀνακομισθεὶς παρὰ	Θεοδοσίου	ἐν Ἀντιοχείᾳ κατετέθη. Τότε καὶ
[1, 19]	γεγόνασι. Ἐν τοῖς αὐτοῖς χρόνοις	Θεοδοσίου	ἐπαναστάσεις συχναὶ κατὰ τὴν Εὐρώπην
[1, 7]	γερῶν ἀπέλαυσε, καὶ ὡς αὖθις	Θεοδοσίου	θεσπίσαντος ἀνὰ τὴν καλουμένην Ὄασιν
[1, 10]	μετὰ τῶν ἀμφ´ αὐτὸν ἐπισκόπων,	Θεοδοσίου	θεσπίσαντος πρὸς Ἐλπίδιον ἐπὶ ῥήματος
[1, 18]	καὶ Ζωΐλος καὶ Κάλλιστος παρὰ	Θεοδοσίου	κατὰ τὴν Ἀντιοχέων ἄρξοντες ἐξεπέμφθησαν,
[1, 5]	αὐτὸν ἱερεῖς. Καὶ πρῶτα μὲν	Θεοδοσίου	οὐ προσιεμένου τὴν Νεστορίου καθαίρεσιν,
[1, 22]	καὶ τῆς μετ´ αὐτὴν τελευτῆς	Θεοδοσίου.	Πολλοῖς τοίνυν τοιούτοις ἐντυχοῦσα ἡ
[1, 7]	τί δή ποτε καὶ παρὰ	Θεοδοσίου	προσπάσχοντός οἱ ἐξηλάθη, καὶ οὐδεμιᾶς
[1, 22]	Πολλοῖς τοίνυν τοιούτοις ἐντυχοῦσα ἡ	Θεοδοσίου	σύμβιος, καὶ πολλά, ὥς μοι
[1, 17]	ἐντεῦθεν μετέστη. Τοῦ αὐτοῦ τοίνυν	Θεοδοσίου	τὰ σκῆπτρα διέποντος, μέγιστος καὶ
[1, 3]	εἰκότως ἐδέησε νεύμασι τοῦ νέου	Θεοδοσίου	τὰ σκῆπτρα τῆς ἑῴας διέποντος
[1, 22]	δοκεῖ πρὸ τῆς Εὐδοκίας, καὶ	Θεοδοσίου,	τὴν βασιλείαν ὀκτὼ καὶ τριάκοντα
[1, 7]	δορυάλωτος ἔτυχε γεγονώς, θεσπίσμασι δὲ	Θεοδοσίου	τὴν ἐπάνοδον ἐγνωκότος, τόπους ἐκ
[1, 13]	χάριτος ἐνέσκηψε δύναμις, ὡς καὶ	Θεοδοσίου	τοῦ αὐτοκράτορος τεθεσπικότος τοῖς κατὰ
[1, 5]	μετ´ αὐτοῦ. Καὶ ὅπως διὰ	Θεοδοσίου	τοῦ βασιλέως συμβαίνουσι Κύριλλος καὶ
[1, 16]	χρόνοις, ὑποθεμένου τοῦ παναγάθου θεοῦ	Θεοδοσίῳ	τὸν Θεοφόρον μείζοσι τιμῆσαι τιμαῖς,
[1, 2]	τῶν ἐκείνου διδαγμάτων ἀκροασάμενος, ὡς	Θεοδούλῳ	περὶ τούτων ἐπιστολικῶς γέγραπται, τὰς
[1, 10]	καὶ ὁ τῆς Κυρεστῶν ἐπισκοπήσας	Θεοδώρητος,	καὶ μὴν καὶ Δόμνος ὁ
[1, 13]	δὲ καὶ λογίως ἀπέθετο καὶ	Θεοδώρητος,	ὁ τὴν Κυρεστῶν ἐπισκοπήσας, ἐν
[1, 3]	ὑστερήσαντος Ἰωάννου τοῦ Ἀντιοχείας καὶ	Θεοδωρήτου.	Ὧν ἐπειδὴ Κύριλλος, ὁ τῆς
[1, 0]	τῷ Παμφίλου, Σωζομενῷ τε καὶ	Θεοδωρήτῳ	καὶ Σωκράτει ἄριστα πάντων πεπόνηται
[1, 13]	ἐντυγχάνουσιν, εἰ μὴ πλατύτερον ταῦτα	Θεοδωρήτῳ,	ὡς ἔφθην εἰπών, ἐπεπόνητο. ~ιδʹ
[1, 2]	τὴν ἐπισκοπὴν ἀπαίροντι, ὅτε καὶ	Θεοδώρῳ	κατὰ τὴν Μοψουεστίαν συντυχὼν ὁ
[1, 12]	αὐτοῦ, ὡς αὐτῷ Νεστορίῳ γέγραπται,	θεόθεν	κινηθείς, ἁπάσαις τὸ δὴ λεγόμενον
[1, 11]	ἀλλήλων καταλύουσιν, ἀλλὰ θεοὺς ἐπὶ	θεοῖς	ἐπινοοῦντες καὶ τῶν οἰκείων παθῶν
[1, 11]	τοῖς Ἡφαίστου τεχνάσμασιν ὑπὸ τοῖς	θεοῖς	θεατριζόμενός τε καὶ γελώμενος. Γελάσοι
[1, 2]	ὑφαντὸν διόλου χιτῶνα παρὰ τῶν	θεοκτόνων	περιρραγείς, τὴν μὲν θεοτόκος φωνὴν
[1, 2]	ὡμολόγηται. Ἐπειδή γε Νεστόριος, ἡ	θεομάχος	γλῶσσα, τὸ Καϊάφα δεύτερον συνέδριον,
[1, 7]	ὁ μὲν ὡς βλάσφημος καὶ	θεομάχος	κατακέκριται, ὁ δὲ ὡς μεγαλόφωνος
[1, 2]	ἀλλὰ χριστοτόκον τὴν ἁγίαν καλῶν	θεομήτορα,	δι´ ἣν αἰτίαν καὶ αἱρετικὸς
[1, 6]	ἐδοξάσαμεν τὸν τῶν ὅλων δεσπότην	θεόν,	ἀλλήλοις συγχαίροντες, ὅτι ταῖς θεοπνεύστοις
[1, 21]	ψυχὴ διακυβερνῴη τὰ κάλλιστα καὶ	θεὸν	ἀρέσκοντα νουνεχῶς ἐκλεγομένη τε καὶ
[1, 21]	ἀτεκμάρτοις ἐνδομυχοῖς τὰς πρὸς τὸν	θεὸν	ἐντεύξεις ποιοῦνται. Ἀτὰρ καὶ ἕτερον
[1, 11]	τῆς Ἑλληνικῆς πλάνης τρόφιμοι, οὐ	θεὸν	εὑρεῖν βουλόμενοι ἢ τὴν αὐτοῦ
[1, 15]	τε μοναδικοῦ καὶ τῆς εἰς	θεὸν	θεωρίας. Γέγραπται δ´ οὖν αὐτῷ
[1, 21]	τάφων εἴσω· ἔνθα δὲ πρὸς	θεὸν	ἱκετεία, ῥωμαλέους τὸ σῶμα, σφριγῶντας
[1, 21]	μόνον. Κοινὰς δὲ τὰς πρὸς	θεὸν	λιτὰς διημερεύουσί τε καὶ διανυκτερεύουσιν,
[1, 2]	διμηναῖον ἢ τριμηναῖον οὐκ ἂν	θεὸν	ὀνομάσαιμι, ὡς τὰ περὶ τούτου
[1, 2]	ἄνθρωπος ἦν· ὑπὸ ἀνθρώπου δὲ	θεὸν	τεχθῆναι ἀδύνατον. Πρὸς τούτοις τοῦ
[1, 6]	θεόν, ἀλλήλοις συγχαίροντες, ὅτι ταῖς	θεοπνεύστοις	γραφαῖς καὶ παραδόσει τῶν ἁγίων
[1, 11]	ὅ τε πρὸ αἰώνων γεννηθεὶς	θεὸς	Λόγος σαρκούμενος δευτέρᾳ γεννήσει φειδοῖ
[1, 6]	Ἀλεξάνδρειαν τοῦ κυρίου μου τοῦ	θεοσεβεστάτου	ἀδελφοῦ καὶ συλλειτουργοῦ Παύλου, θυμηδίας
[1, 6]	πεπληροφορήμεθα, τοῦ κυρίου μου τοῦ	θεοσεβεστάτου	Παύλου τοῦ ἐπισκόπου χάρτην προκομίσαντος
[1, 4]	παρ´ ἡμῶν ἀποσταλέντας ἁγιωτάτους καὶ	θεοσεβεστάτους	ἐπισκόπους προσδεξαμένου, ἀναγκαίως ἐχωρήσαμεν ἐπὶ
[1, 6]	σῆς ὁσιότητος καὶ τῶν αὐτόθι	θεοσεβεστάτων	ἐπισκόπων. Ἔχει δὲ οὕτως ἡ
[1, 13]	ἄνωθεν εὐμένειαν καταπραττόμενος. Τούτου τὰς	θεοσημείας	γέγραφε μὲν καί τις τῶν
[1, 16]	μὲν γὰρ ὁ ἀλιτήριος, ἡ	θεοστυγὴς	τυραννίς, ἄκων καὶ μαστιζόμενος, ἐπειδὴ
[1, 2]	Ἀναστασίου τοῦ μαθητοῦ διδάσκοντος μὴ	θεοτόκον	ἀλλὰ χριστοτόκον τὴν ἁγίαν καλῶν
[1, 7]	τὴν Μαρίαν ὀνομάζεσθαι, τῶν δὲ	θεοτόκον·	ἵνα γέ φησι μὴ δυοῖν
[1, 2]	ἐκκλησίαν Κωνσταντινουπόλεως ἀναφανδὸν ἐτόλμησεν εἰπεῖν·	„Θεοτόκον	τὴν Μαρίαν καλείτω μηδείς. Μαρία
[1, 2]	τῶν θεοκτόνων περιρραγείς, τὴν μὲν	θεοτόκος	φωνὴν ὑπὸ τοῦ παναγίου πνεύματος
[1, 6]	τῇ ἐπιστολῇ· Περὶ δὲ τῆς	θεοτόκου,	καὶ τὰ ἑξῆς. Ταύταις ὑμῶν
[1, 13]	καὶ πηλίκος ὁ ἄνθρωπος τοῦ	θεοῦ	γέγονε Συμεώνης. Ταύτῃ καὶ ὁ
[1, 13]	πολυύμνητον διαθλεῦσαν σῶμα τῶν ἐκ	θεοῦ	γερῶν μεταδέδωκεν· οὐδὲ γὰρ ἀποθανόντα
[1, 2]	Χριστοῦ τοῦ ἐπὶ πάντων συνεργοῦντος	θεοῦ,	ἐκ τῆς Νεστορίου τοῦ δυσσεβοῦς
[1, 11]	ἡ καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ τοῦ	θεοῦ	ἐλήλυθεν ἐκκλησία. Οἱ δέ γε
[1, 13]	ἀνδρίζου· ἡ στάσις σου παρὰ	θεοῦ	ἐστιν. Ὅ μοι ἀξιόλογον ὂν
[1, 0]	εἰς ἡμᾶς ἄφιξις τοῦ φιλανθρώπου	θεοῦ,	ἥ τε εἰς οὐρανοὺς ἀνάβασις,
[1, 20]	τὴν ἁγίαν ἐπειγομένη Χριστοῦ τοῦ	θεοῦ	ἡμῶν πόλιν, ἐνταῦθά τε γίνεται
[1, 16]	ὕστερον χρόνοις, ὑποθεμένου τοῦ παναγάθου	θεοῦ	Θεοδοσίῳ τὸν Θεοφόρον μείζοσι τιμῆσαι
[1, 7]	δεούσης ἔτυχεν ἐπεξελεύσεως, ἡ τοῦ	θεοῦ	κρίσις αὐτὸν ἐκδεξαμένη αἰχμαλωσίᾳ τῇ
[1, 13]	ὑπακοῆς δῆλον εἶναι ὡς ἐκ	θεοῦ	ποδηγηθεὶς ὧδε διαθλεύει· εἰ δέ
[1, 3]	πάλαι μὲν Ἀντιόχου, νυνὶ δὲ	θεοῦ	προσαγορευομένης πόλεως, ὁδὸν ἀνδρὶ εὐζώνῳ
[1, 11]	τούτῳ ἔστι τὴν ἄρρητον τοῦ	θεοῦ	σοφίαν, τοῦ καὶ πρὸς τὸν
[1, 16]	δὲ ταὐτὰ ἐκεῖθεν ἔνθεν, τοῦ	θεοῦ	τὰς ὁσίας τῶν ἁγίων αὐτοῦ
[1, 11]	καὶ ταῦτα τοῦ σωτῆρος ἐνδόντος	θεοῦ	τῷ αὐτεξουσίῳ καὶ περὶ τούτων,
[1, 11]	τὴν ἄφραστον καὶ ἀνεξιχνίαστον τοῦ	θεοῦ	φιλανθρωπίαν ἐρευνῶντες καὶ ἐς τὰ
[1, 16]	τὸ οἰκονομούμενον παρὰ τοῦ σωτῆρος	θεοῦ,	ὡς ἂν καὶ τῶν μεμαρτυρηκότων
[1, 21]	πρὸς τιμῆς τοῦ σωτῆρος πέπραχε	θεοῦ,	ὥστε καὶ εὐαγῆ δείμασθαι φροντιστήρια
[1, 14]	τοῦ ἁγίου θεάσασθαι. Διέστηκε δὲ	Θεουπόλεως	σταδίους μάλιστα τριακοσίους κείμενον πρὸς
[1, 7]	ἴσμεν ταῖς ἀληθείαις πρὸ τῆς	Θεουπολιτῶν	διακείμενον, σταδίοις διεστηκὸς οὐ πλείοσι
[1, 7]	πρὸ τῶν πυλῶν τῆς νῦν	Θεουπολιτῶν	διάκειται καὶ Νεστορίῳ μὲν ἐπὶ
[1, 11]	ἂν φαίην καὶ περὶ τῆς	θεουργηθείσης	αὐτοῖς πορνείας, ᾗ τὴν Ἀφροδίτην
[1, 11]	τά τε ἀλλήλων καταλύουσιν, ἀλλὰ	θεοὺς	ἐπὶ θεοῖς ἐπινοοῦντες καὶ τῶν
[1, 11]	συγγνώμην ταῖς οἰκείαις ἀκολασίαις πορίζοιντο	θεοὺς	τοιούτους ἐπιγραφόμενοι. Ὥστε ἀμέλει ὁ
[1, 6]	ἡμᾶς καὶ τῶν εὐσεβεστάτων καὶ	θεοφιλεστάτων	βασιλέων, οἳ προγονικῆς εὐσεβείας ἄριστοι
[1, 21]	γε πολιτεία εἰς ἕνα τελευτᾷ	θεοφιλῆ	σκοπόν. Οἱ μὲν γὰρ ἀγεληδὸν
[1, 16]	τοῦ παναγάθου θεοῦ Θεοδοσίῳ τὸν	Θεοφόρον	μείζοσι τιμῆσαι τιμαῖς, ἱερόν τε
[1, 16]	φέρεται πόνων. ~ιςʹ Ὅπως ὁ	θεοφόρος	Ἰγνάτιος ἐκ Ῥώμης ἀνακομισθεὶς παρὰ
[1, 21]	ἐν τούτῳ τῷ παναρίστῳ καὶ	θεοφόρῳ	βίῳ ἡ ἀρετὴ τῇ φύσει
[1, 0]	οὐρανοὺς ἀνάβασις, ὅσα τε τοῖς	θεσπεσίοις	ἀποστόλοις ἀτὰρ καὶ μάρτυσι διαθλεύουσι
[1, 11]	σοφίαν, τοῦ καὶ πρὸς τὸν	θεσπέσιον	Παῦλον εἰρηκότος· „Ἡ γὰρ δύναμίς
[1, 16]	κατετέθη. Τότε καὶ Ἰγνάτιος ὁ	θεσπέσιος,	ὡς Ἰωάννῃ τῷ ῥήτορι σὺν
[1, 4]	χρόνου τριβήν, συναλίζονται, Κυρίλλου τοῦ	θεσπεσίου	διέποντος καὶ τὸν Κελεστίνου τόπον
[1, 15]	ἐξ ὧν μάλιστα δείκνυται τοῦ	θεσπεσίου	συνακμάσαι τοῖς χρόνοις. Ταῦτά μοι
[1, 4]	τῶν ἐπιστολῶν ἀνεγνωσμένων Κυρίλλου τοῦ	θεσπεσίου	τῶν πρὸς Νεστόριον εἰργασμένων αὐτῷ,
[1, 12]	γέγραφεν ἐπὶ λέξεως ὧδε· „Ἔτι	θεσπίζομεν	τοὺς ζηλοῦντας τὴν ἀσεβῆ Νεστορίου
[1, 7]	ἀπέλαυσε, καὶ ὡς αὖθις Θεοδοσίου	θεσπίσαντος	ἀνὰ τὴν καλουμένην Ὄασιν φυγαδεύεται.
[1, 10]	τῶν ἀμφ´ αὐτὸν ἐπισκόπων, Θεοδοσίου	θεσπίσαντος	πρὸς Ἐλπίδιον ἐπὶ ῥήματος ταῦτα·
[1, 7]	ὧν καὶ δορυάλωτος ἔτυχε γεγονώς,	θεσπίσμασι	δὲ Θεοδοσίου τὴν ἐπάνοδον ἐγνωκότος,
[1, 7]	Ὄασιν τὴν καὶ Ἴβιν ἐκ	θεσπίσματος	βασιλικοῦ κατοικοῦμεν. Καί τινων ἐν
[1, 1]	ἀποτιθέμενος ἔνθα τῷ φιλανθρώπῳ παρασταίη	θεῷ.	~βʹ Ὅπως ἐφωράθη Νεστόριος δι´
[1, 7]	γενομένην ἀφέσεως, ὥστε τὴν τῷ	θεῷ	δοκοῦσαν καὶ νῦν ἐξενεχθῆναι περὶ
[1, 13]	γῆς γενόμενος ἐντυγχάνει τε τῷ	θεῷ	καὶ μετὰ τῶν ἀγγέλων δοξολογεῖ,
[1, 1]	καὶ δοξολογίαν ὁμοφώνως ἄμφω τῷ	θεῷ	προσάγοιεν. Ὅπως δὲ τούτων ἕκαστον
[1, 21]	τὰς τῶν ἱκετευόντων φωνὰς τῷ	θεῷ	προσάγοντες, τά τε ἄλλα ὁμοίως
[1, 13]	ὑπὲρ τῶν ἀνθρώπων πρεσβείας τῷ	θεῷ	προσάγων, ἐξ οὐρανοῦ δὲ τοῖς
[1, 11]	αὐτοῖς ὕπατος πατὴρ ἀνδρῶν τε	θεῶν	τε τὸν Φρύγα τὸ μειράκιον
[1, 15]	μοναδικοῦ καὶ τῆς εἰς θεὸν	θεωρίας.	Γέγραπται δ´ οὖν αὐτῷ πολλὰ
[1, 7]	τόπων πρὸς ταῖς ἐσχατιαῖς τῆς	Θηβαίων	ἀμείβων, τῇ τε γῇ προσρηγνύμενος
[1, 7]	μεγαλοπρεπείας, πρὸς Ἐλεφαντίνην τινὰ τῆς	Θηβαίων	ἐπαρχίας πέρας οὖσαν βαρβαρικῶν διὰ
[1, 7]	σοι συντέθειται πρὸς τὸν τῆς	Θηβαίων	ἡγούμενον· „Ἐκ τῶν πρώην περὶ
[1, 7]	γενομένων αὐτῷ πρὸς τὸν τῆς	Θηβαίων	ἡγούμενον. Ἐν ἐκείνοις γὰρ ἔστιν
[1, 7]	ἀμελλητὶ παραληψομένων, ἥκομεν ἐς τὴν	Θηβαίων	μετὰ τῶν αἰχμαλώτων λειψάνων, οὓς
[1, 21]	μὴν αὐτῇ τῇ περιπλοκῇ τοῦ	θήλεος	πρὸς τὴν ἰδίαν ἀποκριθῆναι φύσιν·
[1, 21]	τοῦ ἀποστόλου φωνήν. Ἄλλοι σύνοικοι	θηρίοις	γινόμενοι καί τισι τῆς γῆς
[1, 21]	ἐντεῦθεν ποριζόμενοι, ὥστε χρόνῳ καὶ	θηρίοις	συναφομοιοῦσθαι, τῆς τε ἰδέας αὐτοῖς
[1, 16]	ὡς ἐβούλετο τάφον τὰς τῶν	θηρίων	ἐσχηκὼς γαστέρας ἐν τῷ τῆς
[1, 21]	κόσμον ἐπανίασιν ἐν μέσοις τοῖς	θορύβοις·	καὶ παραφόρους σφᾶς ἀπαγγέλλοντες, οὕτω
[1, 1]	καὶ πρὸς τῇ Κωνσταντίνου ἱερᾷ	θραυσθέντων	πόλει, ἤδη τε τῆς ἁγίας
[1, 18]	Ἀντιοχέων ἄρξοντες ἐξεπέμφθησαν, τὴν ἡμετέραν	θρησκείαν	διαπρέποντες. Καὶ Μεμνόνιος μὲν εὐπρεπῶς
[1, 7]	τῶν πρώην περὶ τῆς ἁγιωτάτης	θρησκείας	ἐν Ἐφέσῳ κεκινημένων, Ὄασιν τὴν
[1, 12]	ἕτεραι νομοθεσίαι τῆς ἡμετέρας ἕνεκα	θρησκείας,	τὸν διάπυρον αὐτοῦ ζῆλον δεικνῦσαι.
[1, 0]	οἷός τε εἶναι τοὺς ἐντυγχάνοντας	θρησκεύειν	τὰ ἡμέτερα, εἰ καὶ μὴ
[1, 8]	ἀνθρώπων στειλαμένου πορείαν, Φλαβιανὸς τὸν	θρόνον	διαδέχεται. ~θʹ Περὶ τοῦ δυστυχοῦς
[1, 19]	τὸν μέγιστον τῶν ὑπάρχων ἀναβῆναι	θρόνον,	ὃν ὕπαρχον τῆς αὐλῆς οἱ
[1, 3]	αὐτὸν ἀνὰ τοὺς οἰκείους ἐπετέλεσαν	θρόνους.	~δʹ Ὅπως παρὰ τῆς συνόδου
[1, 20]	βασιλίσσης Εὐδοκίας καὶ Εὐδοξίας τῆς	θυγατρός,	καὶ ὅπως εἰς Ἀντιόχειαν καὶ
[1, 6]	θεοσεβεστάτου ἀδελφοῦ καὶ συλλειτουργοῦ Παύλου,	θυμηδίας	ἐμπεπλήσμεθα, καὶ σφόδρα εἰκότως, ὡς
[1, 7]	συναριθμηθέντων, ἡνίκα, ὥς τινι τῶν	θύραθε	σοφῶν εἴρηται, „τὸ μὴ ἐμποδὼν
[1, 14]	σελαγίζοντος ἀστέρος ἡ μία τῶν	θυρῶν	ἐστιν. ~ιεʹ Περὶ τοῦ ἁγίου

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/08/2009