Livre, Chap.
[1, 5]	ἀξιώματος καὶ παντὸς συλλόγου ἱερατικοῦ.	~εʹ	Ὡς μετὰ πέντε ἡμέρας ἐλθὼν
[1, 9]	οὐκ ἐλήλυθε, τάδε καὶ παραγενόμενος	ἑάλω·	εἰρήκει γάρ· „Ὁμολογῶ ἐκ δύο
[1, 18]	ὑπαίθριον αὐλὴν κατὰ τὸ μέσον	ἐάσας·	Ζωΐλος δὲ τὴν βασίλειον στοὰν
[1, 21]	γῆς δυσόδων χωρίων τὸ λαθεῖν	ἑαυτοῖς	πορίζονται. Λέξω δὲ καὶ ἕτερον,
[1, 13]	ἀνύειν. Οἵπερ, εἰ μὲν ἐκθύμως	ἑαυτὸν	πρὸς τὴν κατάβασιν δοίη, συγχωρεῖν
[1, 13]	δυνάμεων πολιτείαν ζηλώσας, ἐξαίρει μὲν	ἑαυτὸν	τῶν ἐπὶ γῆς πραγμάτων, καὶ
[1, 1]	τε γένοιτο· πολλάκις δὲ τῇ	ἑαυτοῦ	ἰλυσπώμενος κακίᾳ, καὶ γράμματος ἐναλλαγὴν
[1, 21]	πάλιν ἀπ´ ἐναντίας ἰόντες μόνους	ἑαυτοὺς	καθειργνύουσιν ἐν οἰκίσκοις τοσοῦτον εὖρος,
[1, 6]	ἱεραῖς φωναῖς οὕτω τε καὶ	ἑαυτοὺς	φρονοῦντας εὑρίσκοντες εἷς γὰρ Κύριος,
[1, 6]	δόξαν καὶ εὐκλεεστάτην ἀποφήνωσι τὴν	ἑαυτῶν	βασιλείαν· οἷς καὶ αὐτὸς ὁ
[1, 7]	Ἄμφω γὰρ παραπλησίως εἰς αὐτὸν	ἐβλασφημησάτην,	ὁ μὲν κτίσμα καλῶν, ὁ
[1, 16]	ἑτέροις ἱστόρηται, ἐπειδή γε ὡς	ἐβούλετο	τάφον τὰς τῶν θηρίων ἐσχηκὼς
[1, 7]	ἁλισθῆναι, γράφει, πρὸς ἄλλοις οἷς	ἐβουλήθη,	ὑπὲρ τῆς ἰδίας βλασφημίας ἀπολογούμενος,
[1, 4]	τῶν Νεστορίου πρὸς αὐτὸν Κύριλλον,	ἐγγραφείσης	δὲ καὶ τῆς ἱερᾶς ἐκείνης
[1, 7]	ἐνορίαν ἕτερον τῆς σῆς ἀνδρείας	ἔγγραφον	ἱπτάμενον πρόσταγμα. Ταῦτα στήσεσθαι καθ´
[1, 7]	ποτε, εἰ μὴ θεία κρίσις	ἐγεγόνει	ἡ διὰ Κυρίλλου καὶ τῶν
[1, 13]	Ὃς ἐπειδή περ παρ´ αὐτὸν	ἐγένετο	καὶ τὴν τῶν πατέρων ἀπήγγειλεν
[1, 0]	πρὸς οὓς καὶ παρ´ ὧν	ἐγένοντο,	καὶ μηδὲν τῶν μνήμης ἀξίων
[1, 7]	τοῦ Κυρίου παραβολήν, πρὸς τοὺς	ἐγκαλέσαντάς	οἱ μὴ κατὰ τὸ δέον
[1, 21]	πρόσωπον, οὐδέ τι τῶν πάντων	ἐγκαλυπτόμενοι·	καὶ βαλανείοις δὲ συχνοῖς ὁμιλοῦσι,
[1, 21]	αὐτοῖς καὶ διψῆν ὁ σφῶν	ἐγκελεύεται	νόμος, περιστέλλειν τε τὸ σῶμα
[1, 2]	πνεύματος ἤδη χαλκευθεῖσαν διὰ πολλῶν	ἐγκρίτων	πατέρων ἐξώθησέ τε καὶ ἀπεβάλετο,
[1, 4]	καὶ πολλῶν ῥήσεων ἁγίων καὶ	ἐγκρίτων	πατέρων τὴν ὀρθὴν καὶ ἀμώμητον
[1, 13]	καὶ τὴν δίαιταν, τῶν μυστικωτέρων	ἐγλίχετο·	ἄμφω δ´ οὖν συνηλθέτην, καὶ
[1, 5]	ὕστερον δὲ τὴν ἐκείνου βλασφημίαν	ἐγνωκότος	εὐσεβέσι τε αὖ γράμμασι χρησαμένου
[1, 7]	θεσπίσμασι δὲ Θεοδοσίου τὴν ἐπάνοδον	ἐγνωκότος,	τόπους ἐκ τόπων πρὸς ταῖς
[1, 3]	ὁ μέγας Κύριλλος τῷ Νεστορίῳ	ἔγραψε,	καὶ ὅπως ἡ τρίτη σύνοδος
[1, 8]	Πρόκλος τοὺς οἴακας τῆς καθέδρας	ἐγχειρίζεται,	ὃς πάλαι Κυζίκου ἐπίσκοπος ἐκεχειροτόνητο.
[1, 7]	μηδὲ ἐξ ὧν πέπονθε σωφρονήσας.	Ἐγὼ	δὲ καί τινος γεγραφότος τὴν
[1, 6]	ἂν διαψεύσαιτο ὁ λέγων· Ζῶ	ἐγώ,	λέγει Κύριος, ὅτι τοὺς δοξάζοντάς
[1, 0]	μοι, εἰ καὶ μὴ δεινὸς	ἐγὼ	τὰ τοιαῦτα, τὸν ὑπὲρ τούτων
[1, 18]	πρὸς ἡμῶν Ψηφίον ὀνομαζόμενον ἐξ	ἐδάφους	ἀνοικοδομεῖ, ὑπαίθριον αὐλὴν κατὰ τὸ
[1, 3]	τῆς ἐκκλησίας μηδὲν εὐλαβούμενος, εἰκότως	ἐδέησε	νεύμασι τοῦ νέου Θεοδοσίου τὰ
[1, 7]	συμφορᾷ περιβάλλει. Ἐπειδὴ γοῦν μειζόνων	ἐδεῖτο	ποινῶν, ἀφείθη μὲν ἐκ τῶν
[1, 10]	Κατὰ ταύτην καὶ Ἴβας τῶν	Ἐδεσηνῶν	ἐπισκοπήσας ἀποκηρύσσεται· καθαιρεῖται δὲ καὶ
[1, 2]	τοῖς εἰρημένοις Ἀναστασίῳ τὴν ῥοπὴν	ἐδίδου	φιλονεικότερον ἐν τοῖς περὶ τούτων
[1, 6]	Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα,	ἐδοξάσαμεν	τὸν τῶν ὅλων δεσπότην θεόν,
[1, 0]	που καθ´ εἱρμὸν τετύχηκε λόγου,	ἔδοξέ	μοι, εἰ καὶ μὴ δεινὸς
[1, 21]	τις ἐσθὴς οὐδέ τι τῶν	ἐδωδίμων.	Ὃ γὰρ νῦν τις ἀμπέχεται
[1, 18]	τε νῦν ὀνομάζομεν, πρὸ τῶν	ἑδῶν	ἃ τῇ δίκῃ ἱδρύεται, εὐθὺ
[1, 20]	διακοσίας ἕλκον λίτρας τῷ Βάλεντος	ἐδωρήσατο	λουτρῷ κατά τι μέρος ἐμπρησθέντι.
[1, 21]	αὖ γυναῖκας, ἑκατέρας τε μετέχειν	ἐθέλειν	φύσεως καὶ μὴ μιᾶς εἶναι.
[1, 15]	τῆς ἀναστάσεως παραδεχόμενον οὐδὲ δοξάζειν	ἐθέλοντα,	εὐθυβόλως εὖ μάλα στοχασάμενοι ὡς
[1, 20]	ἀγούσης τὸ προάστειον ὁρᾶν τοῖς	ἐθέλουσι	πάρεστι· μέχρι γὰρ ἡμῶν τὸ
[1, 7]	πρὸς υἱὸν παρὰ πατρὸς συμβουλεύματα.	Εἰ	δὲ ἀγανακτήσειας καὶ νῦν ὡς
[1, 13]	ἐκ θεοῦ ποδηγηθεὶς ὧδε διαθλεύει·	εἰ	δέ γε ἀντισταίη, ἢ καὶ
[1, 12]	κληρικοί, τῶν ἁγίων ἐκκλησιῶν ἐκβάλλεσθαι,	εἰ	δὲ λαϊκοί, ἀναθεματίζεσθαι. Τέθεινται δὲ
[1, 11]	δευτέρᾳ γεννήσει φειδοῖ τοῦ πλάσματος.	Εἰ	δὲ περὶ ἕτερά τινα ἄττα
[1, 1]	παντὸς ἐξώσει γε φρυαττόμενος, ἀλλ´	εἰ	καὶ λέξιν τινὰ παραχαράττειν οἷός
[1, 21]	φασι βουλομένη, τοῖς ἱστορήσασι καταλειπτέον,	εἰ	καὶ μὴ ἀληθίζεσθαί μοι δοκοῦσιν.
[1, 0]	εἱρμὸν τετύχηκε λόγου, ἔδοξέ μοι,	εἰ	καὶ μὴ δεινὸς ἐγὼ τὰ
[1, 0]	τοὺς ἐντυγχάνοντας θρησκεύειν τὰ ἡμέτερα,	εἰ	καὶ μὴ λίαν ἀκριβεῖς οἶδε
[1, 11]	πάντων ἀλογώτατος μεταβληθείς, ἀνδρόγυνος γίνεται,	εἰ	καὶ μὴ τὴν γαστέρα, ἀλλὰ
[1, 18]	παντοδαπαῖς ὕλαις ταύτην διακοσμήσας. Ταῦτα,	εἰ	καὶ πάρεργα, τοῖς φιλομαθέσιν οὐκ
[1, 5]	τῇ ἅμα σφίσι συναθροισθείσῃ συνόδῳ,	εἰ	καὶ Σωκράτης ἀγνοήσας ἑτέρως ἱστόρησε,
[1, 18]	ἡμῶν τὴν τούτου προσηγορίαν διαδεξαμένην,	εἰ	καὶ τὰς οἰκοδομίας ἐκ τῶν
[1, 4]	οὐ φθησομένων τῶν ἀνατολικῶν, ἢ	εἰ	καὶ φθαῖεν, μετὰ πολλοῦ χρόνου
[1, 13]	ἐκλεκτῶν πατέρων ὁδὸν ἀνύειν. Οἵπερ,	εἰ	μὲν ἐκθύμως ἑαυτὸν πρὸς τὴν
[1, 12]	τῇ ἀθεμίτῳ αὐτοῦ διδασκαλίᾳ ἀκολουθοῦντας,	εἰ	μὲν ἐπίσκοποι εἶεν ἢ κληρικοί,
[1, 13]	τῶν ὀδόντων δ´ οἱ πλείους,	εἰ	μή γε ὅσοι χερσὶν ἀνθρώπων
[1, 7]	βίον· ἢ τί δή ποτε,	εἰ	μὴ θεία κρίσις ἐγεγόνει ἡ
[1, 7]	τῷ χρόνῳ μηδὲ ψιλῶς ἀκουόμενα,	εἰ	μὴ Νεστορίου βίβλῳ περιέτυχον τὴν
[1, 13]	ὠφέλειαν παρέξον καὶ τοῖς ἐντυγχάνουσιν,	εἰ	μὴ πλατύτερον ταῦτα Θεοδωρήτῳ, ὡς
[1, 3]	ἂν αὐτὸν φθῆναι τὴν κυρίαν,	εἰ	τὴν καλουμένην νέαν κυριακὴν οἱ
[1, 11]	ὑπολαμβάνων κρεῖσσον τοῦ φθάσαντος λέγειν	εἰ	τόδε πρεσβεύσειε. Καὶ τὰ μὲν
[1, 1]	τε καὶ περιπτύσσεται, καὶ οὐκ	εἰ	τοῦ παντὸς ἐξώσει γε φρυαττόμενος,
[1, 2]	καὶ τῆς ταύτης τελευτῆς καταντήσειν,	εἴ	γε προοιμιασθείη, Χριστοῦ τοῦ ἐπὶ
[1, 7]	τὸ πρότερον, πρᾶττε τὸ δοκοῦν,	εἴ	γε τοῦ δοκοῦντος λόγος οὐδεὶς
[1, 1]	τοῖς ἰδίοις παραθήσομαι καιροῖς, παρυφαίνων	εἴ	τι καὶ ἄλλο πάρεργον μὲν
[1, 0]	καὶ μάρτυσι διαθλεύουσι κατώρθωτο, ἢ	εἴ	τι καὶ τοῖς ἄλλοις, ἀξιόλογον
[1, 20]	Ἑλλάδος ἐνταῦθα σταλείσας ἀποικίας αἰνιττομένη.	Εἴ	τῳ περισπούδαστον ταύτας εἰδέναι, ἱστόρηται
[1, 13]	ταῖς δεήσεσι τὸ σεπτὸν αὐτοῖς	εἴασε	σῶμα. Τούτου τὰ πολλὰ μέχρις
[1, 20]	αἰνιττομένη. Εἴ τῳ περισπούδαστον ταύτας	εἰδέναι,	ἱστόρηται περιέργως Στράβωνι τῷ γεωγράφῳ,
[1, 0]	τῶν ἐντυγχανόντων ἕκαστος μέχρις ἡμῶν	εἰδέναι	τί τε καὶ ὅτε, καὶ
[1, 21]	ἐντεύξεις ποιοῦνται. Ἀτὰρ καὶ ἕτερον	εἶδος	αὐτοῖς ἐπενοήθη, πάσης ἀνδρείας τε
[1, 21]	καὶ τῇ φιλοτησίᾳ δεξιοῦνται, ἕτερον	εἶδος	νηστείας ἐπινοήσαντες τὸ αὖ μὴ
[1, 1]	ἐπανίστησι πόλεμον, τήν τε πεπατημένην	εἰδωλολατρίαν	περιφρονήσας καὶ τὴν δουλικὴν Ἀρείου
[1, 11]	Μή μοι δέ τις τῶν	εἰδωλομανούντων	ἐπιγελάσῃ, ὡς τῶν δευτέρων τοὺς
[1, 12]	διδασκαλίᾳ ἀκολουθοῦντας, εἰ μὲν ἐπίσκοποι	εἶεν	ἢ κληρικοί, τῶν ἁγίων ἐκκλησιῶν
[1, 20]	Ἰουλιανῷ τοῖς παναρίστοις σοφισταῖς. Καὶ	εἰκόνι	ἐκ χαλκοῦ τεχνικῶς ἠσκημένῃ παῖδες
[1, 14]	τὸ πρόσαντες τοῦ ὄρους σταδίους	εἴκοσιν.	Ἡ δὲ τοῦ νεὼ οἰκοδομία
[1, 3]	ἐξέχεε τῆς ἐκκλησίας μηδὲν εὐλαβούμενος,	εἰκότως	ἐδέησε νεύμασι τοῦ νέου Θεοδοσίου
[1, 2]	φιλοχρίστου λεὼ δυσχεράναντος καὶ βλασφημίαν	εἰκότως	ἡγουμένου τὴν διάλεξιν, Νεστόριος ὁ
[1, 6]	Παύλου, θυμηδίας ἐμπεπλήσμεθα, καὶ σφόδρα	εἰκότως,	ὡς ἀνδρὸς τοιούτου μεσιτεύοντος καὶ
[1, 7]	ἐκ τούτου γενεαῖς τραγῳδῆται κρεῖττον	εἶναι	βαρβάρων αἰχμάλωτον ἢ πρόσφυγα βασιλείας
[1, 15]	στήλην τε ζῶσαν διὰ παντὸς	εἶναι	βίου τε μοναδικοῦ καὶ τῆς
[1, 21]	Ἔνθα μὲν γὰρ πάθος, νεκροὺς	εἶναι	δεῖ καὶ τῶν τάφων εἴσω·
[1, 21]	καὶ τὴν πάντων ἐσθῆτα ἑνὸς	εἶναι	δοκεῖν καὶ τὴν ἑνὸς ἁπάντων.
[1, 11]	δὲ καὶ αἱρέσεις ἐν ὑμῖν	εἶναι,	ἵνα οἱ δόκιμοι φανεροὶ γένωνται.
[1, 9]	τοῦ Κυρίου ὁμοούσιον ἡμῖν ἔλεγεν	εἶναι·	καθαιρεῖται μέν, ἐκδεήσεων δὲ αὐτοῦ
[1, 21]	χωροῦσιν αὐτοῖς τὴν ῥοπὴν ἀνεπαίσθητον	εἶναι,	καὶ ταῦτά γε πολὺ διεστῶσαν.
[1, 21]	φύσιν· μετὰ ἀνδρῶν δὲ ἄνδρας	εἶναι,	μετὰ γυναικῶν τ´ αὖ γυναῖκας,
[1, 21]	ἐθέλειν φύσεως καὶ μὴ μιᾶς	εἶναι.	Συνελόντι τοίνυν εἰπεῖν, ἐν τούτῳ
[1, 20]	γενεῆς τε καὶ αἵματος εὔχομαι	εἶναι,	τὰς ἐκ τῆς Ἑλλάδος ἐνταῦθα
[1, 4]	τῆς παρούσης ἁγίας συνόδου, ἀλλότριον	εἶναι	τὸν αὐτὸν Νεστόριον τοῦ τε
[1, 0]	καὶ ὥστε πείθειν οἷός τε	εἶναι	τοὺς ἐντυγχάνοντας θρησκεύειν τὰ ἡμέτερα,
[1, 21]	διὰ τῆς ἀρετῆς τοῦ ἀπαθεῖς	εἶναι	τύχωσιν, εἰς κόσμον ἐπανίασιν ἐν
[1, 13]	ἐκ γὰρ τῆς ὑπακοῆς δῆλον	εἶναι	ὡς ἐκ θεοῦ ποδηγηθεὶς ὧδε
[1, 21]	μὴ μιᾶς εἶναι. Συνελόντι τοίνυν	εἰπεῖν,	ἐν τούτῳ τῷ παναρίστῳ καὶ
[1, 2]	τὴν ἐκκλησίαν Κωνσταντινουπόλεως ἀναφανδὸν ἐτόλμησεν	εἰπεῖν·	„Θεοτόκον τὴν Μαρίαν καλείτω μηδείς.
[1, 17]	γέγονε σεισμὸς ἀνὰ πᾶσαν, ὡς	εἰπεῖν,	τὴν οἰκουμένην, ὥστε καὶ πολλοὺς
[1, 4]	κατὰ τὴν προτεραίαν ὑποσχόμενος ἀφικνεῖσθαι	εἴπερ	δεήσοι, καὶ τῶν ὑποσχεθέντων κατολιγωρήσας,
[1, 7]	δοξάζων. Πρὸς ὃν ἥδιστα ἂν	εἴποιμι,	μεμφόμενον μὴ κατὰ τὸ δέον
[1, 13]	πλατύτερον ταῦτα Θεοδωρήτῳ, ὡς ἔφθην	εἰπών,	ἐπεπόνητο. ~ιδʹ Περὶ τοῦ πολλάκις
[1, 4]	τοῦ θεσπεσίου τῶν πρὸς Νεστόριον	εἰργασμένων	αὐτῷ, καὶ πρός γε τῶν
[1, 9]	ἐλήλυθε, τάδε καὶ παραγενόμενος ἑάλω·	εἰρήκει	γάρ· „Ὁμολογῶ ἐκ δύο φύσεων
[1, 11]	καὶ πρὸς τὸν θεσπέσιον Παῦλον	εἰρηκότος·	„Ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν
[1, 2]	ἀλλὰ καὶ μάλα ἀτεχνῶς τοῖς	εἰρημένοις	Ἀναστασίῳ τὴν ῥοπὴν ἐδίδου φιλονεικότερον
[1, 10]	δὲ καὶ Δανιὴλ ἐπίσκοπος Καρρῶν,	Εἰρηναῖός	τε αὖ Τύρου, καὶ πρός
[1, 6]	μεταξὺ σκάνδαλα περιελὼν ὁμονοίᾳ καὶ	εἰρήνῃ	στεφανώσῃ τάς τε παρ´ ἡμῖν
[1, 6]	Χριστοῦ ταῖς αὐτοῦ ἐκκλησίαις τὴν	εἰρήνην	βραβεύσαντος, κεκληκότων δὲ πρὸς τοῦτο
[1, 19]	βασιλεύοντος, ὡς καὶ πρεσβευσαμένοις αὐτοῖς	εἰρήνην	χαρίσασθαι, ἣ καὶ διήρκεσε μέχρι
[1, 8]	ἐπιτρέπεται Μαξιμιανός, ὑφ´ οὗ πάσης	εἰρήνης	ἡ τοῦ Χριστοῦ τετύχηκεν ἐκκλησία.
[1, 11]	τῷ ἀποστόλῳ εὖ μάλα σαφῶς	εἴρηται·	„Δεῖ δὲ καὶ αἱρέσεις ἐν
[1, 4]	Κελεστίνου τόπον τὴν ἐπισκοπήν, ὡς	εἴρηται,	τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης πρυτανεύοντος. Καλοῦσι
[1, 7]	ὥς τινι τῶν θύραθε σοφῶν	εἴρηται,	„τὸ μὴ ἐμποδὼν ἀνανταγωνίστῳ εὐνοίᾳ
[1, 0]	τούτων ἀποδέοντα οὐδενός που καθ´	εἱρμὸν	τετύχηκε λόγου, ἔδοξέ μοι, εἰ
[1, 6]	ἐκκλησιῶν, ἵνα καὶ διαβόητον ἔχωσιν	εἰς	αἰῶνα τὴν δόξαν καὶ εὐκλεεστάτην
[1, 6]	~ςʹ Περὶ Παύλου τοῦ Ἐμέσης	εἰς	Ἀλεξάνδρειαν ἐλθόντος, καὶ ἔπαινος Κυρίλλου
[1, 20]	Εὐδοξίας τῆς θυγατρός, καὶ ὅπως	εἰς	Ἀντιόχειαν καὶ Ἱεροσόλυμα ἀφίκετο. Οὗτος
[1, 7]	Χριστὸν βλασφημίας. Ἄμφω γὰρ παραπλησίως	εἰς	αὐτὸν ἐβλασφημησάτην, ὁ μὲν κτίσμα
[1, 21]	διάφορος, ἡ δέ γε πολιτεία	εἰς	ἕνα τελευτᾷ θεοφιλῆ σκοπόν. Οἱ
[1, 0]	ἁλιέας σοφίσαντι καὶ γλῶσσαν ἄλογον	εἰς	ἔναρθρον εὐφωνίαν κινήσαντι, ἀναστῆσαί τε
[1, 0]	ἄριστα πάντων πεπόνηται ἥ τε	εἰς	ἡμᾶς ἄφιξις τοῦ φιλανθρώπου θεοῦ,
[1, 15]	βίου τε μοναδικοῦ καὶ τῆς	εἰς	θεὸν θεωρίας. Γέγραπται δ´ οὖν
[1, 7]	μὴ ἐπιδοῦναι κακοτεχνίαις ἀνθρώπων αἰχμάλωτον	εἰς	κακίαν ἔκδοτον, ἵνα μὴ πάσαις
[1, 21]	ἀρετῆς τοῦ ἀπαθεῖς εἶναι τύχωσιν,	εἰς	κόσμον ἐπανίασιν ἐν μέσοις τοῖς
[1, 15]	φέρε καὶ Συνέσιος ὁ Κυρηναῖος	εἰς	μέσον ἡκέτω τῇ οἰκείᾳ μνήμῃ
[1, 7]	γραφὴν ἀπενεγκώμεθα, φέρε, Νεστόριον αὐτὸν	εἰς	μέσον παραγάγωμεν τὰ περὶ τούτων
[1, 7]	τὴν γλῶτταν τὸ τελευταῖον βρωθεὶς	εἰς	Ὄασιν ἀπέρρηξε τὴν ψυχήν. Ὅπως
[1, 7]	Αἰγύπτιον συγκείμενον περὶ τῆς αὐτοῦ	εἰς	Ὄασιν ἐξορίας, ἔνθα τὰ περὶ
[1, 17]	ῥίζαις ἀναβρασθῆναι καὶ χώματα πλεῖστα	εἰς	ὄρη σχεδιασθῆναι· τὴν δὲ θάλασσαν
[1, 11]	τε τὸν Φρύγα τὸ μειράκιον	εἰς	ὄρνεον μετασχηματισθεὶς ἀσελγῶς διήρπασεν, μισθόν
[1, 11]	καὶ πρὸς αὔξησιν καὶ τὴν	εἰς	οὐρανοὺς ἀνάβασιν ἡ καθολικὴ καὶ
[1, 0]	τοῦ φιλανθρώπου θεοῦ, ἥ τε	εἰς	οὐρανοὺς ἀνάβασις, ὅσα τε τοῖς
[1, 6]	δοξάζοντάς με δοξάσω. Ἀφικομένου τοίνυν	εἰς	τὴν Ἀλεξάνδρειαν τοῦ κυρίου μου
[1, 7]	τὴν πλευρὰν συντριβέντες ἀφικόμεθα πάλιν	εἰς	τὴν Πανός, τρόπον τινὰ ψυχορραγοῦντες
[1, 7]	τῆς σῆς ἀνδρείας καταλαμβάνομεν κέλευσμα	εἰς	τὴν Πανὸς ὑποστρέψειν. Συγκοπέντες δὲ
[1, 14]	πολλάκις περινοστοῦντες. Φυλακὴ δέ τις	εἰς	τὸ ἀκριβέστατον, οὐκ ἔχω ἀνθ´
[1, 21]	δὲ καὶ ὀσπρίοις μόνοις δεξιουμένη	εἰς	τοσοῦτον χορηγουμένοις ὅσον ἀποζῆν καὶ
[1, 7]	ἀπολογούμενος, ὡς ἐκ πάσης ἀνάγκης	εἰς	τοῦτο τάξεως ἐλήλυθεν ἀποκριθείσης τῆς
[1, 21]	ἔκπληξιν τὸ πρᾶγμα καθεστάναι, πόσων	εἰς	τροφὴν αὐτάρκη δεόμενοι οὕτω κομιδῇ
[1, 14]	εὐπρεπῶς, εὖ μάλα τὴν ὀροφὴν	εἰς	ὕψος ἐπαίροντες. Τὸ δέ γε
[1, 7]	ποῖα τὰ ἐπίχειρα καθεστᾶσι τῆς	εἰς	Χριστὸν βλασφημίας. Ἄμφω γὰρ παραπλησίως
[1, 6]	τε καὶ ἑαυτοὺς φρονοῦντας εὑρίσκοντες	εἷς	γὰρ Κύριος, μία πίστις, ἓν
[1, 13]	ἐκδημίαν κατὰ τὴν Ἀντιοχέων ὕστερον	εἰσήχθη,	Λέοντος τὰ σκῆπτρα διέποντος, Μαρτυρίου
[1, 21]	πάντων ἔχον. Εἰσὶ μὲν ἐλάχιστοι,	εἰσὶ	δ´ οὖν ὅμως, οἳ ἐπὰν
[1, 21]	δὲ ἀκούειν καὶ πᾶσι συγγίνεσθαι.	Εἰσὶ	δὲ γονάτων αὐτοῖς συχναὶ καὶ
[1, 20]	τῶν λειψάνων ξεναγούντων τὰς ὄψεις,	εἰσὶ	δὲ οἵ φασι τὸν πρεσβύτερον
[1, 21]	καὶ τριήμεροι τὰς νηστείας ἐκτελοῦντες,	εἰσὶ	δὲ οἳ καὶ πεμπταῖοι ἢ
[1, 14]	ἐν τοῖς τοῦ παναγίου μνημείοις.	Εἰσὶ	δὲ οἳ λέγουσι, καὶ οὐκ
[1, 21]	τὰ πρεσβεῖα κατὰ πάντων ἔχον.	Εἰσὶ	μὲν ἐλάχιστοι, εἰσὶ δ´ οὖν
[1, 14]	τοῦ χώρου γινόμενοι ἄνδρες ἀφυλάκτως	εἰσίασι,	μετὰ τῶν σφῶν νωτοφόρων τὸν
[1, 20]	τοίνυν ὁ Θεοδόσιος τὴν Εὐδοκίαν	εἰσοικίζεται	τοῦ σωτηριώδους μεταλαβοῦσαν βαπτίσματος, γένει
[1, 21]	εἶναι δεῖ καὶ τῶν τάφων	εἴσω·	ἔνθα δὲ πρὸς θεὸν ἱκετεία,
[1, 14]	γυνὴ μὴ φοιτῴη τῶν ἀνακτόρων	εἴσω.	Ἔξω δὲ περὶ τὰς φλιὰς
[1, 7]	αὐτῷ γενομένην ἀποβολὴν οὐκ ἐκύρωσεν·	εἶτα	ὅτι τινῶν ἐπισκόπων ἔνθεν τε
[1, 1]	μοι τὴν ἱστορίαν ἀπέλιπον. ~αʹ	Εἶτα	πρῶτον κεφάλαιον, ὅτι μετὰ τὴν
[1, 8]	Μαξιμιανός, καὶ μετὰ τοῦτον Πρόκλος,	εἶτα	Φλαβιανὸς γίνεται. Μετὰ δ´ οὖν
[1, 7]	πρὸς τὴν σὴν μεγαλοπρέπειαν γράμμα,	εἴτε	ὡς ὑπόμνησιν παρὰ πατρὸς πρὸς
[1, 7]	πρὸς τὸν αὐτὸν ἐπιστολῆς δευτέρας·	„Εἴτε	ὡς φιλικὸν παρ´ ἡμῶν πρὸς
[1, 1]	δείλαιοςὃ γὰρ πρότερον μόνον ἀντίπαλον	εἶχε,	νῦν τέθηπέ τε καὶ περιπτύσσεται,
[1, 14]	τὴν κεφαλὴν τιάρᾳ κεκαλυμμένον ὥσπερ	εἰώθει.	Ὧδε τοῦ χώρου γινόμενοι ἄνδρες
[1, 7]	μέσῳ λελεγμένων ἐπάγει· „Ἐπειδὴ δὲ	ἐκ	βάθρων μὲν ἡ προειρημένη καὶ†
[1, 7]	ἡμετέραν ἐξ Ὀάσεως ἐνταῦθα διαγωγὴν	ἐκ	βαρβαρικῆς γενομένην ἀφέσεως, ὥστε τὴν
[1, 13]	ἐκέλευσαν αὐτῷ τὴν ἰδίαν ἐκτρέχειν·	ἐκ	γὰρ τῆς ὑπακοῆς δῆλον εἶναι
[1, 16]	χρηστηριαζομένῳ, Βαβύλα τοῦ ἁγίου παντοίως	ἐκ	γειτόνων ἐπιστομίζοντος, τιμᾷ μεταθέσει τὸν
[1, 9]	μὲν ἀνὰ τὴν Κωνσταντίνου ἡ	ἐκ	γειτόνων σύνοδος ἁλίζεται, καὶ ὑπ´
[1, 5]	αὐτὸν καθαιρεῖ Κύριλλον καὶ Μέμνονα.	Ἐκ	δὲ λιβέλλων ἐπιδεδομένων παρὰ Κυρίλλου
[1, 21]	δίαιτα ἀκριβέσιν ἀντιταλαντεύεται ζυγοῖς ὡς	ἐκ	διαμέτρου χωροῦσιν αὐτοῖς τὴν ῥοπὴν
[1, 9]	παραγενόμενος ἑάλω· εἰρήκει γάρ· „Ὁμολογῶ	ἐκ	δύο φύσεων γεγενῆσθαι τὸν Κύριον
[1, 13]	τὸ πολυύμνητον διαθλεῦσαν σῶμα τῶν	ἐκ	θεοῦ γερῶν μεταδέδωκεν· οὐδὲ γὰρ
[1, 13]	τῆς ὑπακοῆς δῆλον εἶναι ὡς	ἐκ	θεοῦ ποδηγηθεὶς ὧδε διαθλεύει· εἰ
[1, 7]	κεκινημένων, Ὄασιν τὴν καὶ Ἴβιν	ἐκ	θεσπίσματος βασιλικοῦ κατοικοῦμεν. Καί τινων
[1, 14]	παρατετάχαται δὲ ταῖς στοαῖς κίονες	ἐκ	λίθου ξεστοῦ πεποιημένοι εὐπρεπῶς, εὖ
[1, 13]	καὶ μετὰ τῶν ἀγγέλων δοξολογεῖ,	ἐκ	μὲν τῆς γῆς τὰς ὑπὲρ
[1, 7]	τῆς ἰδίας βλασφημίας ἀπολογούμενος, ὡς	ἐκ	πάσης ἀνάγκης εἰς τοῦτο τάξεως
[1, 7]	δὲ οὕτως συμβάντων, οὐκ οἶδ´	ἐκ	ποίας ὁρμῆς ἢ ποίαν ἀφορμὴν
[1, 7]	βραχυλόγου οὔσης. Ὀάσεως τῆς Ἴβεως	ἐκ	πολλῶν πρώην ἀφανισθείσης, τοῦ τῶν
[1, 16]	~ιςʹ Ὅπως ὁ θεοφόρος Ἰγνάτιος	ἐκ	Ῥώμης ἀνακομισθεὶς παρὰ Θεοδοσίου ἐν
[1, 13]	γέγονε Συμεώνης. Ταύτῃ καὶ ὁ	ἐκ	σιδήρου πεποιημένος κλοιὸς παράκειται, μεθ´
[1, 20]	Φλέγοντί τε καὶ Διοδώρῳ τῷ	ἐκ	Σικελίας, Ἀρριανῷ τε αὖ καὶ
[1, 20]	τῆς βασιλίδος τῆς αὐτοῦ ἀδελφῆς.	Ἐκ	ταύτης αὐτῷ γίνεται παῖς ἡ
[1, 3]	διεστώσης δὲ καὶ τῆς Ἐφεσίων	ἐκ	τῆς Ἀντιόχου ὁδὸν ἡμερῶν μάλιστα
[1, 20]	καὶ αἵματος εὔχομαι εἶναι, τὰς	ἐκ	τῆς Ἑλλάδος ἐνταῦθα σταλείσας ἀποικίας
[1, 4]	ἀπό τε τῶν κανόνων καὶ	ἐκ	τῆς ἐπιστολῆς τοῦ ἁγιωτάτου πατρὸς
[1, 7]	τε κἀκεῖθεν πεμφθέντων πρὸς Θεοδόσιον	ἐκ	τῆς Ἐφεσίων πόλεως, αὐτοῦ τε
[1, 2]	τοῦ ἐπὶ πάντων συνεργοῦντος θεοῦ,	ἐκ	τῆς Νεστορίου τοῦ δυσσεβοῦς βλασφημίας.
[1, 7]	πέρας οὖσαν βαρβαρικῶν διὰ στρατιωτῶν	ἐκ	τῆς Πανὸς ἐπεμπόμεθα, συρόμενοι πρὸς
[1, 7]	κακοῖς. Μετῆγε δὲ πάλιν ἡμᾶς	ἐκ	τῆς Πανὸς πρὸς τὴν ὑπ´
[1, 20]	ὁ αὐτοκράτωρ ἄγεται, ἀπάρας μὲν	ἐκ	τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης, κατάρας δὲ
[1, 7]	Θεοδοσίου τὴν ἐπάνοδον ἐγνωκότος, τόπους	ἐκ	τόπων πρὸς ταῖς ἐσχατιαῖς τῆς
[1, 7]	κακίαν ἔκδοτον, ἵνα μὴ πάσαις	ἐκ	τούτου γενεαῖς τραγῳδῆται κρεῖττον εἶναι
[1, 11]	τῆς ἐκκλησίας ἀπερράγη τὰ μέλη,	ἐκ	τούτων τὰ ὀρθὰ καὶ ἀμώμητα
[1, 4]	συγγραμμάτων τῶν καὶ ἀναγνωσθέντων, καὶ	ἐκ	τῶν ἀρτίως παρ´ αὐτοῦ ῥηθέντων
[1, 7]	μειζόνων ἐδεῖτο ποινῶν, ἀφείθη μὲν	ἐκ	τῶν Βλεμμύων, παρ´ ὧν καὶ
[1, 18]	διαδεξαμένην, εἰ καὶ τὰς οἰκοδομίας	ἐκ	τῶν ποικίλων παθημάτων ἐνήλλαξεν. Ἀτὰρ
[1, 7]	πρὸς τὸν τῆς Θηβαίων ἡγούμενον·	„Ἐκ	τῶν πρώην περὶ τῆς ἁγιωτάτης
[1, 14]	οἰκοδομία σύγκειται μὲν σταυροῦ δίκην	ἐκ	τῶν τεσσάρων πλευρῶν στοαῖς κοσμουμένη·
[1, 20]	τοῖς παναρίστοις σοφισταῖς. Καὶ εἰκόνι	ἐκ	χαλκοῦ τεχνικῶς ἠσκημένῃ παῖδες Ἀντιοχέων
[1, 14]	καὶ οὐκ ἀπιστητέον τῷ θαύματι	ἔκ	τε τῆς τῶν λεγόντων εὐπιστίας
[1, 4]	δυσσεβηθέντων αὐτῷ· καὶ φωράσαντες αὐτὸν	ἔκ	τε τῶν ἐπιστολῶν αὐτοῦ καὶ
[1, 13]	ἀπέλιπε σίδηρος. Οὕτω τὸ καθ´	ἕκαστον	ἂν διεξεληλύθειν ἐμοί τε τῆς
[1, 1]	θεῷ προσάγοιεν. Ὅπως δὲ τούτων	ἕκαστον	ἐπράχθη καὶ ὅποι τετελεύτηκεν, ἐν
[1, 0]	ὡς ἂν ἔχοιεν τῶν ἐντυγχανόντων	ἕκαστος	μέχρις ἡμῶν εἰδέναι τί τε
[1, 11]	τὸ διθύραμβον κύημα ἀνδρόγυνον γενόμενον	ἑκατέραν	ἐνύβρισε φύσιν, μέθης ἔξαρχον οἰνοφλυγίας
[1, 17]	τε καὶ Ἑλλησπόντου, Φρυγίας τε	ἑκατέρας.	Ὃ δὴ πάθος καὶ ἐπὶ
[1, 21]	μετὰ γυναικῶν τ´ αὖ γυναῖκας,	ἑκατέρας	τε μετέχειν ἐθέλειν φύσεως καὶ
[1, 21]	ἡλικίαν ὦσι. Καὶ οὕτως αὐτοῖς	ἑκάτερος	συμπλέκεται βίος, ὥστε ἀμέλει καὶ
[1, 21]	ἀνδρείας τε καὶ καρτερίας δύναμιν	ἐκβαῖνον.	Ἐς ἔρημον γὰρ κεκαυμένην σφᾶς
[1, 12]	ἢ κληρικοί, τῶν ἁγίων ἐκκλησιῶν	ἐκβάλλεσθαι,	εἰ δὲ λαϊκοί, ἀναθεματίζεσθαι. Τέθεινται
[1, 1]	παναγίου πνεύματος κατὰ τὸν Βόσπορον	ἐκβρασθέντων	καὶ πρὸς τῇ Κωνσταντίνου ἱερᾷ
[1, 9]	ἡμῖν ἔλεγεν εἶναι· καθαιρεῖται μέν,	ἐκδεήσεων	δὲ αὐτοῦ πρὸς Θεοδόσιον γενομένων,
[1, 7]	ἡ τοῦ θεοῦ κρίσις αὐτὸν	ἐκδεξαμένη	αἰχμαλωσίᾳ τῇ πάντων ἐλεεινοτάτῃ συμφορᾷ
[1, 16]	καὶ τῶν μεμαρτυρηκότων ἡ δύναμις	ἔκδηλος	ᾖ, καὶ τοῦ ἁγίου μάρτυρος
[1, 13]	πανάγιον σῶμα μετὰ τὴν ἐνθένδε	ἐκδημίαν	κατὰ τὴν Ἀντιοχέων ὕστερον εἰσήχθη,
[1, 21]	ἰδίων βουλήσεων καὶ τῆς φύσεως,	ἔκδοτοι	τοῖς τῶν πέλας θελήμασιν, ἵνα
[1, 7]	κακοτεχνίαις ἀνθρώπων αἰχμάλωτον εἰς κακίαν	ἔκδοτον,	ἵνα μὴ πάσαις ἐκ τούτου
[1, 7]	καταπλῆξαι διὰ τάχους τὴν χώραν	ἐκδραμεῖν,	ὡς Μαζίκων αὐτὴν μετ´ αὐτοὺς
[1, 16]	ταύτην ἐξάραντος. Γέγονε δὲ ταὐτὰ	ἐκεῖθεν	ἔνθεν, τοῦ θεοῦ τὰς ὁσίας
[1, 4]	ἐγγραφείσης δὲ καὶ τῆς ἱερᾶς	ἐκείνης	ἐπιστολῆς Κελεστίνου τοῦ πάνυ, τῆς
[1, 11]	τῷ ὑψιβρεμέτῃ καί τι σεμνὸν	ἐκεῖνο	περιτιθέασι, πατραλοίαν ἀποκαλοῦντες, τὴν ἐσχάτην
[1, 7]	τὸν τῆς Θηβαίων ἡγούμενον. Ἐν	ἐκείνοις	γὰρ ἔστιν εὑρεῖν ὡς ἐπειδὴ
[1, 5]	Νεστορίου καθαίρεσιν, ὕστερον δὲ τὴν	ἐκείνου	βλασφημίαν ἐγνωκότος εὐσεβέσι τε αὖ
[1, 2]	Νεστόριος τῆς εὐσεβείας παρετράπη τῶν	ἐκείνου	διδαγμάτων ἀκροασάμενος, ὡς Θεοδούλῳ περὶ
[1, 7]	καί τινος γεγραφότος τὴν τελευταίαν	ἐκείνου	ῥοπὴν ἀκήκοα λέγοντος ὡς τὴν
[1, 15]	προσφωνητικὸς λόγος, καὶ ὅσα τῶν	ἐκείνου	χρηστῶν φέρεται πόνων. ~ιςʹ Ὅπως
[1, 11]	ἐξαίρειν βουλόμενοι ἢ τῇδε ἢ	ἐκεῖσε	τρεπόμεθα. Καὶ οὐδεὶς {ἀδύνατον} τῶν
[1, 17]	ὁ πολὺς τῷ λόγῳ πόλεμος	ἐκεκίνητο	Ἀττίλα τοῦ τῶν Σκυθῶν βασιλέως·
[1, 13]	πρὸς τὴν κατάβασιν δοίη, συγχωρεῖν	ἐκέλευσαν	αὐτῷ τὴν ἰδίαν ἐκτρέχειν· ἐκ
[1, 8]	ἐγχειρίζεται, ὃς πάλαι Κυζίκου ἐπίσκοπος	ἐκεχειροτόνητο.	Καὶ τοῦδε τὴν κοινὴν τῶν
[1, 4]	πατέρων τὴν ὀρθὴν καὶ ἀμώμητον	ἐκθεμένων	πίστιν, ἐνταγέντων γε μὴν καὶ
[1, 21]	τε καὶ διανυκτερεύουσιν, οὕτω σφᾶς	ἐκθλίβοντες,	οὕτω τοῖς πόνοις πιέζοντες ὡς
[1, 13]	ὁδὸν ἀνύειν. Οἵπερ, εἰ μὲν	ἐκθύμως	ἑαυτὸν πρὸς τὴν κατάβασιν δοίη,
[1, 11]	ἐπὶ τὴν νύσσαν τὸν πῶλον	ἐκκεντήσωμεν,	καὶ τὰ λειπόμενα τῆς Θεοδοσίου
[1, 11]	ἡ ἁγία καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ	ἐκκλησία	ἐνθένδε κἀκεῖθεν πρὸς τὸ δέον
[1, 11]	καὶ ἀποστολικὴ τοῦ θεοῦ ἐλήλυθεν	ἐκκλησία.	Οἱ δέ γε τῆς Ἑλληνικῆς
[1, 8]	εἰρήνης ἡ τοῦ Χριστοῦ τετύχηκεν	ἐκκλησία.	Τούτου δὲ αὖ ἐξ ἀνθρώπων
[1, 6]	ὑμῖν καὶ αἱ παρ´ ἡμῖν	ἐκκλησίαι.	Ταῦτα μὲν οὖν ἔστιν ἑλεῖν
[1, 6]	ἡμῶν σωτῆρος Χριστοῦ ταῖς αὐτοῦ	ἐκκλησίαις	τὴν εἰρήνην βραβεύσαντος, κεκληκότων δὲ
[1, 2]	μυρίων τε αὖ πολέμων τὴν	ἐκκλησίαν	ἐνέπλησεν αἵμασιν ἐμφυλίοις ταύτην ἐπικλύσας,
[1, 2]	φιλοχρίστῳ λεῲ ποιούμενος ἀνὰ τὴν	ἐκκλησίαν	Κωνσταντινουπόλεως ἀναφανδὸν ἐτόλμησεν εἰπεῖν· „Θεοτόκον
[1, 11]	τελειοῦται. Ἐξ ὧν γὰρ τῆς	ἐκκλησίας	ἀπερράγη τὰ μέλη, ἐκ τούτων
[1, 4]	Κελεστίνου τοῦ ἐπισκόπου τῆς Ῥωμαίων	ἐκκλησίας,	δακρύσαντες πολλάκις, ἐπὶ ταύτην τὴν
[1, 6]	παντελῶς καὶ οὐκ εὐάφορμος τῆς	ἐκκλησίας	ἡ διχοστασία γέγονε, νυνὶ μάλιστα
[1, 6]	παρ´ ἡμῖν καὶ παρ´ ὑμῖν	ἐκκλησίας.	Καὶ μεθ´ ἕτερα· „Ὅτι δὲ
[1, 7]	τάξεως ἐλήλυθεν ἀποκριθείσης τῆς ἁγίας	ἐκκλησίας,	καὶ τῶν μὲν λεγόντων ἀνθρωποτόκον
[1, 3]	ἔμετον κατὰ πάσης ἐξέχεε τῆς	ἐκκλησίας	μηδὲν εὐλαβούμενος, εἰκότως ἐδέησε νεύμασι
[1, 6]	πόλιν γενομένου, ἐπί τε τῆς	ἐκκλησίας	τὸν περὶ τούτου φερόμενον λόγον
[1, 1]	πόλει, ἤδη τε τῆς ἁγίας	ἐκκλησίας	τὸν πρόσφατον ἀποθεμένης ῥύπον καὶ
[1, 22]	Τέλος τοῦ αʹ τόμου τῆς	ἐκκλησιαστικῆς	ἱστορίας Εὐαγρίου.
[1, 12]	εἶεν ἢ κληρικοί, τῶν ἁγίων	ἐκκλησιῶν	ἐκβάλλεσθαι, εἰ δὲ λαϊκοί, ἀναθεματίζεσθαι.
[1, 6]	φροντίδα τὴν ὑπὲρ τῶν ἁγίων	ἐκκλησιῶν,	ἵνα καὶ διαβόητον ἔχωσιν εἰς
[1, 2]	βλασφημίας. Ἤρξατο δὲ ὁ τῶν	ἐκκλησιῶν	πόλεμος ἐνθένδε. Ἀναστάσιός τις πρεσβύτερος
[1, 3]	καὶ τοὺς ἁπανταχῆ τῶν ἁγίων	ἐκκλησιῶν	προεστηκότας· ὃς κυρίαν τῆς συνελεύσεως
[1, 21]	κάλλιστα καὶ θεὸν ἀρέσκοντα νουνεχῶς	ἐκλεγομένη	τε καὶ περισώζουσα· μακάριοι τῆς
[1, 13]	αὐτῷ καταβῆναι καὶ τὴν τῶν	ἐκλεκτῶν	πατέρων ὁδὸν ἀνύειν. Οἵπερ, εἰ
[1, 7]	αἰχμαλωσίας καὶ πυρὶ καὶ σφαγαῖς	ἐκλελίκμηται,	ἡμεῖς δὲ παρὰ τῶν βαρβάρων
[1, 0]	διαλάθοι ὑπὸ τῇ ἀνειμένῃ καὶ	ἐκλύτῳ	ῥαθυμίᾳ καὶ τῇ ταύτης ἀγχιθύρῳ
[1, 21]	αὐτοῖς τὴν ἡλικίαν καὶ τὴν	ἑκούσιον	ἀσθένειαν· ἄσαρκοί τινες ἀθληταί, ἀναίματοι
[1, 13]	ἑῴων ἐκστρατευμάτων τίμια λείψανά οἱ	ἐκπεμφθῆναι.	Καὶ τὸ παράδοξον, αἱ κατὰ
[1, 19]	καὶ καθεῖλε Θεοδόσιος μεγάλας δυνάμεις	ἐκπέμψας	κατὰ γῆν τε καὶ θάλασσαν
[1, 13]	Ὃς ἐπειδὴ παρ´ αὐτὸν γέγονεν,	ἐκπλαγεὶς	τὴν στάσιν καὶ τὴν δίαιταν,
[1, 21]	αὖ μὴ βουλόμενοι ἐσθίειν, ὡς	ἔκπληξιν	τὸ πρᾶγμα καθεστάναι, πόσων εἰς
[1, 13]	ἀφίει αὐτὸν τὴν ἰδίαν ὁδὸν	ἐκπληροῦν,	ἐπιφθεγξάμενος· „Ἴσχυε καὶ ἀνδρίζου· ἡ
[1, 13]	προέπεμψε τῶν πατέρων τὴν ἐπιτροπὴν	ἐκπληρῶσαι	βουλόμενος, ἀφίει αὐτὸν τὴν ἰδίαν
[1, 13]	κελεύσεις πάντα πρὸς χάριν Χριστιανῶν	ἐκπληρῶσαι,	παραλῦσαι δὲ καὶ τὸν ὕπαρχον
[1, 13]	δεηθέντος παραφυλακῆς ἕνεκα τῶν ἑῴων	ἐκστρατευμάτων	τίμια λείψανά οἱ ἐκπεμφθῆναι. Καὶ
[1, 21]	διήμεροι καὶ τριήμεροι τὰς νηστείας	ἐκτελοῦντες,	εἰσὶ δὲ οἳ καὶ πεμπταῖοι
[1, 11]	χρῆμα καί τι τῶν ἄλλως	ἐκτόπων	μυσαττομένην, πορνείαις δὲ καὶ πάσαις
[1, 13]	συγχωρεῖν ἐκέλευσαν αὐτῷ τὴν ἰδίαν	ἐκτρέχειν·	ἐκ γὰρ τῆς ὑπακοῆς δῆλον
[1, 7]	ἐπ´ αὐτῷ γενομένην ἀποβολὴν οὐκ	ἐκύρωσεν·	εἶτα ὅτι τινῶν ἐπισκόπων ἔνθεν
[1, 4]	ἐνταγέντων γε μὴν καὶ διαφόρων	ἐκφρόνως	βλασφημηθέντων παρὰ τοῦ δυσσεβοῦς Νεστορίου,
[1, 3]	ἀπελείφθη τῆς ὁρισθείσης ἡμέρας, οὔτι	ἑκών,	ὡς πολλοῖς ἀπολογουμένοις δοκεῖ, ἀλλ´
[1, 21]	κατὰ πάντων ἔχον. Εἰσὶ μὲν	ἐλάχιστοι,	εἰσὶ δ´ οὖν ὅμως, οἳ
[1, 9]	σῶμα τοῦ Κυρίου ὁμοούσιον ἡμῖν	ἔλεγεν	εἶναι· καθαιρεῖται μέν, ἐκδεήσεων δὲ
[1, 7]	αὐτὸν ἐκδεξαμένη αἰχμαλωσίᾳ τῇ πάντων	ἐλεεινοτάτῃ	συμφορᾷ περιβάλλει. Ἐπειδὴ γοῦν μειζόνων
[1, 7]	ὀφθαλμόν, ἐξ ἑτέρων γραμμάτων ἔστιν	ἑλεῖν,	γενομένων αὐτῷ πρὸς τὸν τῆς
[1, 6]	ἐκκλησίαι. Ταῦτα μὲν οὖν ἔστιν	ἑλεῖν	τὸν φιλοπόνως τοῖς τὸ τηνικαῦτα
[1, 11]	μορίῳ τιμώμενον καὶ τὰ ἐν	Ἐλευσῖνι	μυστήρια, καθ´ ἓν μόνον ἐπαινετὰ
[1, 7]	τῆς σῆς λαβούσης μεγαλοπρεπείας, πρὸς	Ἐλεφαντίνην	τινὰ τῆς Θηβαίων ἐπαρχίας πέρας
[1, 9]	δ´ οὖν κληθεὶς Εὐτυχὴς οὐκ	ἐλήλυθε,	τάδε καὶ παραγενόμενος ἑάλω· εἰρήκει
[1, 7]	πάσης ἀνάγκης εἰς τοῦτο τάξεως	ἐλήλυθεν	ἀποκριθείσης τῆς ἁγίας ἐκκλησίας, καὶ
[1, 11]	καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ τοῦ θεοῦ	ἐλήλυθεν	ἐκκλησία. Οἱ δέ γε τῆς
[1, 0]	τὸ γράφειν τὴν παροῦσαν πραγματείαν	ἐλήλυθεν.	Εὐσεβίῳ τῷ Παμφίλουἀνὴρ δὲ ἐς
[1, 6]	Παύλου τοῦ Ἐμέσης εἰς Ἀλεξάνδρειαν	ἐλθόντος,	καὶ ἔπαινος Κυρίλλου διὰ τὴν
[1, 5]	~εʹ Ὡς μετὰ πέντε ἡμέρας	ἐλθὼν	ὁ Ἀντιοχείας Ἰωάννης καθαιρεῖ Κύριλλον
[1, 20]	εὐρῦναι. Καὶ χρυσίον δὲ διακοσίας	ἕλκον	λίτρας τῷ Βάλεντος ἐδωρήσατο λουτρῷ
[1, 1]	ἐτέχνασε πρὸς μὲν τὴν αὐτὴν	ἕλκοντος	διάνοιαν, ὅπως δὲ τὴν γνώμην
[1, 20]	εὔχομαι εἶναι, τὰς ἐκ τῆς	Ἑλλάδος	ἐνταῦθα σταλείσας ἀποικίας αἰνιττομένη. Εἴ
[1, 15]	ταῦτα, τῆς θείας χάριτος μηδὲν	ἐλλειπὲς	ἔχειν ἀνεχομένης· καὶ οὐκ ἐψεύσθησαν
[1, 11]	ἐκκλησία. Οἱ δέ γε τῆς	Ἑλληνικῆς	πλάνης τρόφιμοι, οὐ θεὸν εὑρεῖν
[1, 11]	ἡμῖν διαφορῶν, καὶ κατάγελως τῶν	Ἑλληνικῶν	ὕθλων. Μή μοι δέ τις
[1, 17]	τὰ πολλὰ Βιθυνίας τε καὶ	Ἑλλησπόντου,	Φρυγίας τε ἑκατέρας. Ὃ δὴ
[1, 6]	καὶ τοῖς ὑπὲρ δύναμιν πόνοις	ἑλομένου	προσομιλεῖν, ἵνα τὸν τοῦ διαβόλου
[1, 10]	αὐτὸν ἐπισκόπων, Θεοδοσίου θεσπίσαντος πρὸς	Ἐλπίδιον	ἐπὶ ῥήματος ταῦτα· „Τῶν πρὶν
[1, 15]	ἀνεχομένης· καὶ οὐκ ἐψεύσθησαν τῆς	ἐλπίδος.	Οἷος γὰρ καὶ ὅσος γέγονε,
[1, 17]	οἵας τε καὶ ὅσας πόλεις	ἑλὼν	κατήγαγε, καὶ ὅσα πεπραχὼς τῶν
[1, 6]	τὴν ἐπιστολήν. Παύλου τε τοῦ	Ἐμεσηνῶν	ἐπισκόπου πρὸς τὴν Ἀλεξάνδρου πόλιν
[1, 6]	ἐπικυρώσαντες, ~ςʹ Περὶ Παύλου τοῦ	Ἐμέσης	εἰς Ἀλεξάνδρειαν ἐλθόντος, καὶ ἔπαινος
[1, 3]	γραφεῖσιν ἐπείθετο, τὸν δὲ ἴδιον	ἔμετον	κατὰ πάσης ἐξέχεε τῆς ἐκκλησίας
[1, 13]	τὸ καθ´ ἕκαστον ἂν διεξεληλύθειν	ἐμοί	τε τῆς διηγήσεως ὠφέλειαν παρέξον
[1, 6]	ἀδελφοῦ καὶ συλλειτουργοῦ Παύλου, θυμηδίας	ἐμπεπλήσμεθα,	καὶ σφόδρα εἰκότως, ὡς ἀνδρὸς
[1, 15]	μὲν καὶ ἕτερα πάσης ὠφελείας	ἔμπλεα·	γέγραπται δὲ καὶ πρὸς Κύριλλον
[1, 7]	θύραθε σοφῶν εἴρηται, „τὸ μὴ	ἐμποδὼν	ἀνανταγωνίστῳ εὐνοίᾳ τετίμηται, ὁ μὲν
[1, 20]	ἐδωρήσατο λουτρῷ κατά τι μέρος	ἐμπρησθέντι.	~καʹ Ὅτι καλῶς τὰ περὶ
[1, 2]	πολέμων τὴν ἐκκλησίαν ἐνέπλησεν αἵμασιν	ἐμφυλίοις	ταύτην ἐπικλύσας, δοκῶ μὴ ἀπορήσειν
[1, 18]	~ιηʹ Περὶ τῶν οἰκοδομιῶν τῶν	ἐν	Ἀντιοχείᾳ, καὶ τίνες οἱ ἐργασάμενοι
[1, 16]	ἐκ Ῥώμης ἀνακομισθεὶς παρὰ Θεοδοσίου	ἐν	Ἀντιοχείᾳ κατετέθη. Τότε καὶ Ἰγνάτιος
[1, 11]	εἰρηκότος· „Ἡ γὰρ δύναμίς μου	ἐν	ἀσθενείᾳ τελειοῦται. Ἐξ ὧν γὰρ
[1, 17]	τὴν γῆν καὶ πολλὰς κώμας	ἐν	αὐτῇ καταδῦναι· πολλά τε αὖ
[1, 17]	νεκροὺς ἀποσφενδονήσασθαι, καὶ πολλὰς τῶν	ἐν	αὐτῇ νήσων ἐπικλυσθῆναι· πλοῖά τε
[1, 21]	πάλιν διαιρούσης χάριτος, ὥστε ζωὴν	ἐν	αὐτοῖς καὶ νέκρωσιν συνοικεῖν, τἀναντία
[1, 7]	τοῦτο λογισάμενος ἀνάσχου, παρακαλῶ, τῆς	ἐν	αὐτῷ διηγήσεως, περὶ πολλῶν, καθ´
[1, 14]	λαιὸν τοίνυν μέρος τοῦ κίονος	ἐν	αὐτῷ τῷ κλειθριδίῳ τεθέαμαι μετὰ
[1, 2]	τε καὶ σπαραττόμενος, ὁ μηδὲ	ἐν	αὐτῷ τῷ σταυρῷ ὀστοῦν ὅλως
[1, 13]	τὰ θεῖα κατηχήθη, ἔτη ἐννέα,	ἐν	δὲ αὖ τῇ καλουμένῃ μάνδρᾳ
[1, 13]	ἔτεσι δέκα τὸν ἀγῶνα διανύσας,	ἐν	δὲ κίοσι βραχυτέροις ἑπτά, καὶ
[1, 7]	πρὸς τὸν τῆς Θηβαίων ἡγούμενον.	Ἐν	ἐκείνοις γὰρ ἔστιν εὑρεῖν ὡς
[1, 11]	ἀσχήμονι μορίῳ τιμώμενον καὶ τὰ	ἐν	Ἐλευσῖνι μυστήρια, καθ´ ἓν μόνον
[1, 16]	ἁγίου μάρτυρος τὰ εὐαγῆ λείψανα	ἐν	εὐαγεῖ μετενεχθεῖεν χώρῳ, καλλίστῳ τεμένει
[1, 10]	Ἱεροσολύμων ἐπισκόπου, τοῦ καὶ πρότερον	ἐν	Ἐφέσῳ γενομένου, μετὰ πολλῶν τῶν
[1, 9]	ὡς ἀληθῶν τῶν ὑπομνημάτων, ἡ	ἐν	Ἐφέσῳ δευτέρα σύνοδος ἀθροίζεται. ~ιʹ
[1, 9]	καθῃρέθη Φλαβιανοῦ, καὶ περὶ τῆς	ἐν	Ἐφέσῳ δευτέρας λῃστρικῆς συνόδου. Ὑφ´
[1, 10]	εὑρεῖν. Καὶ οὕτω μὲν τὸ	ἐν	Ἐφέσῳ δεύτερον διελύθη συνέδριον. ~ιαʹ
[1, 3]	καὶ ὅπως ἡ τρίτη σύνοδος	ἐν	Ἐφέσῳ ἠθροίσθη, ὑστερήσαντος Ἰωάννου τοῦ
[1, 10]	τῶν βασιλείων τηνικαῦτα κρατοῦντος, συνδραμόντων	ἐν	Ἐφέσῳ Ἰουβεναλίου τοῦ Ἱεροσολύμων ἐπισκόπου,
[1, 7]	πρώην περὶ τῆς ἁγιωτάτης θρησκείας	ἐν	Ἐφέσῳ κεκινημένων, Ὄασιν τὴν καὶ
[1, 2]	τούτου Σωκράτει τε καὶ τῇ	ἐν	Ἐφέσῳ προτέρᾳ συνόδῳ σαφῶς ἱστόρηται.
[1, 3]	σκῆπτρα τῆς ἑῴας διέποντος τὴν	ἐν	Ἐφέσῳ πρώτην σύνοδον ἁλισθῆναι, γραμμάτων
[1, 10]	Διοσκόρου καὶ Χρυσαφίου τὸ παράλογον	ἐν	Ἐφέσῳ συνέδριον διεπράξατο. Ἧς ἔξαρχος
[1, 7]	μηδὲ μὴν καλῶς αἰτῆσαι τὴν	ἐν	Ἐφέσῳ σύνοδον ἁλισθῆναι, γράφει, πρὸς
[1, 7]	μὴ κατὰ τὸ δέον τὰ	ἐν	Ἐφέσῳ συντεθῆναι ὑπομνήματα, πανουργίᾳ δὲ
[1, 3]	ἀπέφηνε τὴν ἁγίαν Πεντηκοστὴν ἡμέραν,	ἐν	ᾗ τὸ ζωοποιὸν ἡμῖν ἐπεφοίτησε
[1, 12]	ἀριθμὸν τοῦ πρώτου τίτλου τυγχάνουσα·	ἐν	ᾗ τὸν πάλαι ποθούμενον παρ´
[1, 11]	Ἀπολογία τοῦ συγγραφέως ὑπὲρ τῶν	ἐν	ἡμῖν διαφορῶν, καὶ κατάγελως τῶν
[1, 6]	γεγονότες ἀσφαλῆ μὲν καὶ ἀκατάσειστον	ἐν	ἰδίαις ψυχαῖς τὴν ὀρθὴν φυλάττουσι
[1, 21]	μοναχῶν. Ἔνθεν τοίνυν ἡ Εὐδοκία	ἐν	Ἱεροσολύμοις δὶς ἀφικνεῖται. Καὶ ὅτου
[1, 1]	πρὸς τὴν ἀρχαίαν ἐπαναγομένης εὐπρέπειαν,	ἐν	ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένης καὶ πεποικιλμένης
[1, 17]	ξένου σεισμοῦ καὶ τῶν ἄλλων	ἐν	κόσμῳ φοβερῶν σημείων. Ἐν τούτοις
[1, 13]	διαθλεύων ἔτη ἓξ καὶ πεντήκοντα·	ἐν	μὲν τῷ πρώτῳ φροντιστηρίῳ ἔνθα
[1, 21]	εἶναι τύχωσιν, εἰς κόσμον ἐπανίασιν	ἐν	μέσοις τοῖς θορύβοις· καὶ παραφόρους
[1, 7]	θεσπίσματος βασιλικοῦ κατοικοῦμεν. Καί τινων	ἐν	μέσῳ λελεγμένων ἐπάγει· „Ἐπειδὴ δὲ
[1, 1]	τῆς Ἀρείου μανίας συνδεθείσης ταῖς	ἐν	Νικαίᾳ χαλκευθείσαις πέδαις, Εὐνομίου τε
[1, 7]	δὲ τοῖς τῆς ὁδοιπορίας συμπτώμασιν	ἐν	νοσοῦντι καὶ γηράσαντι σώματι, καὶ
[1, 21]	ἐναντίας ἰόντες μόνους ἑαυτοὺς καθειργνύουσιν	ἐν	οἰκίσκοις τοσοῦτον εὖρος, τοσοῦτον ὕψος
[1, 21]	φροντιστήρια καὶ τὰς καλουμένας λαύρας·	ἐν	οἷς ἡ μὲν δίαιτα διάφορος,
[1, 13]	τεῖχος τῇ πόλει, πέπτωκε γὰρ	ἐν	ὀργῇ, ἠγάγομεν τὸ πανάγιον σῶμα,
[1, 21]	διαφόρου βιοτῆς καὶ διαίτης τῶν	ἐν	Παλαιστίνῃ μοναχῶν. Ἔνθεν τοίνυν ἡ
[1, 13]	ζωοποιοῦ κοινωνίας ἀλλήλοις μετέδοσαν. Οὗτος	ἐν	σαρκὶ τὴν τῶν οὐρανίων δυνάμεων
[1, 13]	ὁ ἐπὶ γῆς ἄγγελος, ὁ	ἐν	σαρκὶ τῆς ἄνω Ἱερουσαλὴμ πολίτης,
[1, 13]	οἰκείας εὐλογίας μεταδιδόναι. Διέτριψε τοίνυν	ἐν	σαρκὶ τόνδε τὸν βίον διαθλεύων
[1, 14]	Περὶ τοῦ πολλάκις φαινομένου ἀστέρος	ἐν	τῇ περὶ τὸν κίονα στοᾷ
[1, 1]	καὶ τὰ πολλὰ τῆς δυνάμεως	ἐν	τῇ ταύτης πολιορκίᾳ παρῃρημένος, λῃστρικῶς
[1, 19]	Περσικῶν οἳ ἐπὶ Θεοδοσίου γεγόνασι.	Ἐν	τοῖς αὐτοῖς χρόνοις Θεοδοσίου ἐπαναστάσεις
[1, 1]	ἕκαστον ἐπράχθη καὶ ὅποι τετελεύτηκεν,	ἐν	τοῖς ἰδίοις παραθήσομαι καιροῖς, παρυφαίνων
[1, 2]	Ἀναστασίῳ τὴν ῥοπὴν ἐδίδου φιλονεικότερον	ἐν	τοῖς περὶ τούτων ἐνιστάμενος. Καί
[1, 14]	φαινόμενον· ὃ δὴ γίνεται μόνον	ἐν	τοῖς τοῦ παναγίου μνημείοις. Εἰσὶ
[1, 13]	τοῦ ἁγίου Συμεὼν τοῦ Στυλίτου.	Ἐν	τούτοις τοῖς χρόνοις ἤκμασέ τε
[1, 17]	ἄλλων ἐν κόσμῳ φοβερῶν σημείων.	Ἐν	τούτοις τοῖς χρόνοις ὁ πολὺς
[1, 21]	μιᾶς εἶναι. Συνελόντι τοίνυν εἰπεῖν,	ἐν	τούτῳ τῷ παναρίστῳ καὶ θεοφόρῳ
[1, 10]	παρ´ αὐτῶν κεκριμένα νῦν δοκιμάζεται	Ἐν	τούτῳ τῷ συνεδρίῳ ἀνακαλεῖται μὲν
[1, 16]	ἃ πρὸς τὴν Ἀντιόχου ἀπεκομίσθη,	ἐν	τῷ καλουμένῳ κοιμητηρίῳ, μετατίθεται πολλοῖς
[1, 16]	τὰς τῶν θηρίων ἐσχηκὼς γαστέρας	ἐν	τῷ τῆς Ῥώμης ἀμφιθεάτρῳ, καὶ
[1, 11]	εἴρηται· „Δεῖ δὲ καὶ αἱρέσεις	ἐν	ὑμῖν εἶναι, ἵνα οἱ δόκιμοι
[1, 22]	τοῦ ναοῦ τοῦ ἁγίου Στεφάνου	ἐν	ᾧ ἐτέθη, καὶ τῆς μετ´
[1, 22]	Στεφάνου, οὔτι στάδιον Ἱεροσολύμων διεστώς·	ἐν	ᾧ καὶ τίθεται πρὸς τὸν
[1, 2]	συνέδριον, τὸ τῆς βλασφημίας ἐργαστήριον,	ἐν	ᾧ πάλιν Χριστὸς συμφωνεῖταί τε
[1, 13]	Θεοδώρητος, ὁ τὴν Κυρεστῶν ἐπισκοπήσας,	ἐν	ᾧ τὰ μάλιστα παραλελοιπότες, ὃ
[1, 14]	ἔνθα ὁ τεσσαρακοντάπηχυς ἵσταται κίων,	ἐν	ᾧ τὸν οὐράνιον διήνυσε βίον
[1, 13]	καλουμένῃ μάνδρᾳ ἑπτὰ καὶ τεσσαράκοντα·	ἔν	τινι μὲν στενῷ τόπῳ ἔτεσι
[1, 6]	εἷς γὰρ Κύριος, μία πίστις,	ἓν	βάπτισμα, ἐδοξάσαμεν τὸν τῶν ὅλων
[1, 11]	τὰ ἐν Ἐλευσῖνι μυστήρια, καθ´	ἓν	μόνον ἐπαινετὰ ὅτι γε ἥλιος
[1, 21]	ἡ δέ γε πολιτεία εἰς	ἕνα	τελευτᾷ θεοφιλῆ σκοπόν. Οἱ μὲν
[1, 11]	ἐπέστησαν, τὴν μὲν σωφροσύνην ὡς	ἐναγές	τι χρῆμα καί τι τῶν
[1, 1]	ἑαυτοῦ ἰλυσπώμενος κακίᾳ, καὶ γράμματος	ἐναλλαγὴν	ἐτέχνασε πρὸς μὲν τὴν αὐτὴν
[1, 21]	διεστῶσαν. Τοσοῦτον γὰρ αὐτοῖς τὰ	ἐναντία	κέκραται, τῆς θείας τὰ ἄμικτα
[1, 21]	Ἕτεροι δὲ αὖ πάλιν ἀπ´	ἐναντίας	ἰόντες μόνους ἑαυτοὺς καθειργνύουσιν ἐν
[1, 0]	σοφίσαντι καὶ γλῶσσαν ἄλογον εἰς	ἔναρθρον	εὐφωνίαν κινήσαντι, ἀναστῆσαί τε τὰς
[1, 4]	καθῃρέθη Νεστόριος, τοῦ Ἀντιοχείας μὴ	ἐνδημήσαντος.	Ὡς οὖν ἡ κυρία παρῴχηκεν
[1, 13]	κίονος στάσιν ἐπιτηδεύσας, δίπηχυ μόλις	ἐνδιαίτημα	τὸ περίμετρον, Δόμνου τηνικάδε τὴν
[1, 21]	καί τισι τῆς γῆς ἀτεκμάρτοις	ἐνδομυχοῖς	τὰς πρὸς τὸν θεὸν ἐντεύξεις
[1, 11]	γεγόνασι καὶ ταῦτα τοῦ σωτῆρος	ἐνδόντος	θεοῦ τῷ αὐτεξουσίῳ καὶ περὶ
[1, 13]	καὶ ὀχύρωμα. Οἷς καὶ πεισθεὶς	ἐνδούς	τε ταῖς δεήσεσι τὸ σεπτὸν
[1, 1]	τε ἐραστῇ νυμφίῳ συναρμοζομένης, οὐκ	ἐνεγκὼν	ὁ μισόκαλος δαίμων ξένον τινὰ
[1, 12]	καὶ ἕτεραι νομοθεσίαι τῆς ἡμετέρας	ἕνεκα	θρησκείας, τὸν διάπυρον αὐτοῦ ζῆλον
[1, 7]	ὧν ἔτυχεν ἀμοιβῶν τῆς βλασφημίας	ἕνεκα,	οὐ δεδήλωται τοῖς ἱστορήσασιν· ἃ
[1, 13]	τοῦ παναοιδίμου, Φιλιππικοῦ δεηθέντος παραφυλακῆς	ἕνεκα	τῶν ἑῴων ἐκστρατευμάτων τίμια λείψανά
[1, 2]	τε αὖ πολέμων τὴν ἐκκλησίαν	ἐνέπλησεν	αἵμασιν ἐμφυλίοις ταύτην ἐπικλύσας, δοκῶ
[1, 13]	τοσοῦτον ἡ τῆς θείας χάριτος	ἐνέσκηψε	δύναμις, ὡς καὶ Θεοδοσίου τοῦ
[1, 16]	ἀνὰ τὴν πόλιν ἐπ´ ὀχήματος	ἐνεχθέντων	καὶ κατὰ τὸ τέμενος τεθέντων.
[1, 17]	τῶν ἀνὰ τὴν βασιλίδα πρηνεῖς	ἐνεχθῆναι,	συμπεσεῖν τε καὶ τὸ Χερρονήσου
[1, 18]	οἰκοδομίας ἐκ τῶν ποικίλων παθημάτων	ἐνήλλαξεν.	Ἀτὰρ καὶ Κάλλιστος μεγαλοπρεπῆ τε
[1, 7]	διηγήσεως, περὶ πολλῶν, καθ´ ὅσον	ἐνῆν,	γεγραμμένης παρ´ ἡμῶν βραχυλόγου οὔσης.
[1, 21]	δεῖ καὶ τῶν τάφων εἴσω·	ἔνθα	δὲ πρὸς θεὸν ἱκετεία, ῥωμαλέους
[1, 21]	τῇ φύσει καὶ τοῖς πράγμασιν.	Ἔνθα	μὲν γὰρ πάθος, νεκροὺς εἶναι
[1, 14]	μετὰ πλείστης ἐξειργασμένη τῆς τέχνης·	ἔνθα	ὁ τεσσαρακοντάπηχυς ἵσταται κίων, ἐν
[1, 13]	ἐν μὲν τῷ πρώτῳ φροντιστηρίῳ	ἔνθα	τὰ θεῖα κατηχήθη, ἔτη ἐννέα,
[1, 7]	τῆς αὐτοῦ εἰς Ὄασιν ἐξορίας,	ἔνθα	τὰ περὶ τούτων πλατύτερον λέγει.
[1, 1]	ἐξευρεῖν δυνηθείην, τὴν ἱστορίαν ἀποτιθέμενος	ἔνθα	τῷ φιλανθρώπῳ παρασταίη θεῷ. ~βʹ
[1, 7]	γε καίριον ἀπεκρύψατο. Οὐδὲ γὰρ	ἐνθαδὶ	ὢν τῆς οἰκείας βλασφημίας ἠρέμησεν,
[1, 7]	ἐκύρωσεν· εἶτα ὅτι τινῶν ἐπισκόπων	ἔνθεν	τε κἀκεῖθεν πεμφθέντων πρὸς Θεοδόσιον
[1, 21]	διαίτης τῶν ἐν Παλαιστίνῃ μοναχῶν.	Ἔνθεν	τοίνυν ἡ Εὐδοκία ἐν Ἱεροσολύμοις
[1, 16]	ἐξάραντος. Γέγονε δὲ ταὐτὰ ἐκεῖθεν	ἔνθεν,	τοῦ θεοῦ τὰς ὁσίας τῶν
[1, 2]	δὲ ὁ τῶν ἐκκλησιῶν πόλεμος	ἐνθένδε.	Ἀναστάσιός τις πρεσβύτερος τὴν γνώμην
[1, 13]	τὸ πανάγιον σῶμα μετὰ τὴν	ἐνθένδε	ἐκδημίαν κατὰ τὴν Ἀντιοχέων ὕστερον
[1, 11]	ἁγία καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ ἐκκλησία	ἐνθένδε	κἀκεῖθεν πρὸς τὸ δέον τε
[1, 7]	τῆς σῆς ἐπιστολῆς ἀνάγνωθι αὐτοῖς	ἔνια	τοῖς ὀνόμασιν, ἥ σοι συντέθειται
[1, 17]	γῆν καὶ κατὰ θάλασσαν· καὶ	ἐνίας	μὲν τῶν πηγῶν ξηρὰς ἀναδειχθῆναι,
[1, 14]	τῶν λελεγμένων στοῶν κλειθρίδια καθεστᾶσιθυρίδας	ἔνιοι	καλοῦσιπρός τε τὸ λελεγμένον ὑπαίθριον
[1, 2]	φιλονεικότερον ἐν τοῖς περὶ τούτων	ἐνιστάμενος.	Καί που καὶ ἰδίας παρεντιθείς
[1, 3]	Ἀντιόχου ὁδὸν ἡμερῶν μάλιστα τριάκοντα,	ἐνισχυριζόμενος	μή ποτε ἂν αὐτὸν φθῆναι
[1, 13]	ἔνθα τὰ θεῖα κατηχήθη, ἔτη	ἐννέα,	ἐν δὲ αὖ τῇ καλουμένῃ
[1, 5]	Νεστορίου καθαίρεσιν. Μετὰ γοῦν τὴν	ἐννομωτάτην	καὶ δικαίαν ταύτην ἀπόφασιν ἐφίσταται
[1, 7]	Πανὸς πρὸς τὴν ὑπ´ αὐτὴν	ἐνορίαν	ἕτερον τῆς σῆς ἀνδρείας ἔγγραφον
[1, 21]	ἑνὸς εἶναι δοκεῖν καὶ τὴν	ἑνὸς	ἁπάντων. Καὶ κοινὴ τράπεζα παρατίθεται
[1, 21]	ὡς καὶ τὴν πάντων ἐσθῆτα	ἑνὸς	εἶναι δοκεῖν καὶ τὴν ἑνὸς
[1, 7]	παρακαλῶ, καὶ τῷ τοσαύτας καθ´	ἑνὸς	σώματος ἐξορίας ὁρίζειν· καὶ τῆς
[1, 14]	διήνυσε βίον ὁ ἐπὶ γῆς	ἔνσαρκος	ἄγγελος. Πρὸς τῇ ὀροφῇ τοίνυν
[1, 4]	ὀρθὴν καὶ ἀμώμητον ἐκθεμένων πίστιν,	ἐνταγέντων	γε μὴν καὶ διαφόρων ἐκφρόνως
[1, 7]	„Ἀνενεγκεῖν τὴν ἡμετέραν ἐξ Ὀάσεως	ἐνταῦθα	διαγωγὴν ἐκ βαρβαρικῆς γενομένην ἀφέσεως,
[1, 21]	τε καὶ περισώζουσα· μακάριοι τῆς	ἐνταῦθα	διαίτης, μακαριώτεροι τῆς ἐντεῦθεν μεταστάσεως,
[1, 20]	γίνεται καὶ δημηγορήσασα πρὸς τὸν	ἐνταῦθα	λεὼν ἐπιτελεύτιον ἔπος ἐφθέγξατο· Ὑμετέρης
[1, 20]	εἶναι, τὰς ἐκ τῆς Ἑλλάδος	ἐνταῦθα	σταλείσας ἀποικίας αἰνιττομένη. Εἴ τῳ
[1, 20]	Χριστοῦ τοῦ θεοῦ ἡμῶν πόλιν,	ἐνταῦθά	τε γίνεται καὶ δημηγορήσασα πρὸς
[1, 6]	ἡ συγγραφή, καὶ αὐταῖς λέξεσιν	ἐντέθειται	τῇδε τῇ ἐπιστολῇ· Περὶ δὲ
[1, 13]	αὐτὸν οἱ τῆς ἁγίας ἐρήμου,	ἐντειλάμενοι	φάναι· τίς ἡ ξενοπρεπὴς αὕτη
[1, 11]	καί γε ἑωλοκρασίας, καὶ τῶν	ἐντεῦθεν	δεινῶν. Τούτῳ τῷ Αἰγιόχῳ τῷ
[1, 1]	πλανώμενον, οὐ συνιεὶς καὶ τὴν	ἐντεῦθεν	ἧτταν ὁ δείλαιοςὃ γὰρ πρότερον
[1, 21]	τῆς ἐνταῦθα διαίτης, μακαριώτεροι τῆς	ἐντεῦθεν	μεταστάσεως, ἐς ἣν διὰ παντὸς
[1, 17]	κατήγαγε, καὶ ὅσα πεπραχὼς τῶν	ἐντεῦθεν	μετέστη. Τοῦ αὐτοῦ τοίνυν Θεοδοσίου
[1, 21]	τὴν γῆνβοσκοὺς καλοῦσιμόνον τὸ ζῆν	ἐντεῦθεν	ποριζόμενοι, ὥστε χρόνῳ καὶ θηρίοις
[1, 21]	ἐνδομυχοῖς τὰς πρὸς τὸν θεὸν	ἐντεύξεις	ποιοῦνται. Ἀτὰρ καὶ ἕτερον εἶδος
[1, 13]	καὶ τὴν τῶν πατέρων ἀπήγγειλεν	ἐντολήν,	εὐθέως τε θάτερον τοῖν ποδοῖν
[1, 13]	καὶ τῶν ἐπὶ γῆς γενόμενος	ἐντυγχάνει	τε τῷ θεῷ καὶ μετὰ
[1, 0]	πείθειν οἷός τε εἶναι τοὺς	ἐντυγχάνοντας	θρησκεύειν τὰ ἡμέτερα, εἰ καὶ
[1, 0]	μνήμῃ, ὡς ἂν ἔχοιεν τῶν	ἐντυγχανόντων	ἕκαστος μέχρις ἡμῶν εἰδέναι τί
[1, 13]	διηγήσεως ὠφέλειαν παρέξον καὶ τοῖς	ἐντυγχάνουσιν,	εἰ μὴ πλατύτερον ταῦτα Θεοδωρήτῳ,
[1, 6]	καὶ τὰ ἑξῆς. Ταύταις ὑμῶν	ἐντυχόντες	ταῖς ἱεραῖς φωναῖς οὕτω τε
[1, 22]	τελευτῆς Θεοδοσίου. Πολλοῖς τοίνυν τοιούτοις	ἐντυχοῦσα	ἡ Θεοδοσίου σύμβιος, καὶ πολλά,
[1, 11]	διθύραμβον κύημα ἀνδρόγυνον γενόμενον ἑκατέραν	ἐνύβρισε	φύσιν, μέθης ἔξαρχον οἰνοφλυγίας τε
[1, 9]	τὸν Κύριον ἡμῶν πρὸ τῆς	ἑνώσεως,	μετὰ δὲ τὴν ἕνωσιν μίαν
[1, 9]	τῆς ἑνώσεως, μετὰ δὲ τὴν	ἕνωσιν	μίαν φύσιν ὁμολογῶ· ὃς οὐδὲ
[1, 8]	τετύχηκεν ἐκκλησία. Τούτου δὲ αὖ	ἐξ	ἀνθρώπων γεγενημένου, Πρόκλος τοὺς οἴακας
[1, 18]	καὶ πρὸς ἡμῶν Ψηφίον ὀνομαζόμενον	ἐξ	ἐδάφους ἀνοικοδομεῖ, ὑπαίθριον αὐλὴν κατὰ
[1, 19]	μάλα κομψῶς καὶ Εὐσταθίῳ τῷ	ἐξ	Ἐπιφανείας τῷ Σύρῳ, ὃς καὶ
[1, 7]	τὸν πανόπτην μὴ λαθὼν ὀφθαλμόν,	ἐξ	ἑτέρων γραμμάτων ἔστιν ἑλεῖν, γενομένων
[1, 21]	ξένος παρ´ αὐτοὺς ἀφίκηται κἂν	ἐξ	ἑωθινοῦ, οὕτω πάλιν ταῖς φιλοφροσύναις
[1, 20]	ἣ καὶ μέχρις ἡμῶν σώζεται.	Ἐξ	ἧς προτραπεὶς Θεοδόσιος μεγίστην μοῖραν
[1, 7]	ᾔτησεν οὕτως· „Ἀνενεγκεῖν τὴν ἡμετέραν	ἐξ	Ὀάσεως ἐνταῦθα διαγωγὴν ἐκ βαρβαρικῆς
[1, 13]	ἀνθρώπων πρεσβείας τῷ θεῷ προσάγων,	ἐξ	οὐρανοῦ δὲ τοῖς ἀνθρώποις τὴν
[1, 11]	δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται.	Ἐξ	ὧν γὰρ τῆς ἐκκλησίας ἀπερράγη
[1, 15]	καὶ πρὸς Κύριλλον τὸν ἀοίδιμον,	ἐξ	ὧν μάλιστα δείκνυται τοῦ θεσπεσίου
[1, 7]	τὴν ἀρχὴν βλασφημῶν, ὁ μηδὲ	ἐξ	ὧν πέπονθε σωφρονήσας. Ἐγὼ δὲ
[1, 13]	τόνδε τὸν βίον διαθλεύων ἔτη	ἓξ	καὶ πεντήκοντα· ἐν μὲν τῷ
[1, 13]	τῶν οὐρανίων δυνάμεων πολιτείαν ζηλώσας,	ἐξαίρει	μὲν ἑαυτὸν τῶν ἐπὶ γῆς
[1, 11]	ἐς τὰ μάλιστα σεμνύνειν καὶ	ἐξαίρειν	βουλόμενοι ἢ τῇδε ἢ ἐκεῖσε
[1, 6]	ψυχαῖς τὴν ὀρθὴν φυλάττουσι πίστιν,	ἐξαίρετον	δὲ ποιοῦνται φροντίδα τὴν ὑπὲρ
[1, 21]	λοιπὸν σῶμα γυμνὸν κρυμνοῖς τε	ἐξαισίοις	ἀέρων τε πυρακτώσεσιν ἐπιτρέπουσιν, ἐπ´
[1, 17]	τὰ σκῆπτρα διέποντος, μέγιστος καὶ	ἐξαίσιος	καὶ τοὺς προλαβόντας νικῶν γέγονε
[1, 7]	βαρβάρων οἶκτον οὐκ οἶδ´ ὅπως	ἐξαίφνης	ἐφ´ ἡμῖν ἀναλαβόντων ἀπολελύμεθα, μετὰ
[1, 7]	βασιλεῦσι δοκοῦν περὶ ἡμῶν ἀναμενόντων,	ἐξαίφνης	πρὸς ἄλλην ἐξορίαν καθ´ ἡμῶν
[1, 14]	τε αὖ συχνῶς καὶ πάλιν	ἐξαπίνης	φαινόμενον· ὃ δὴ γίνεται μόνον
[1, 16]	μεγαλοπρεπέστερον τοῦ ἱεράρχου Γρηγορίου ταύτην	ἐξάραντος.	Γέγονε δὲ ταὐτὰ ἐκεῖθεν ἔνθεν,
[1, 11]	γενόμενον ἑκατέραν ἐνύβρισε φύσιν, μέθης	ἔξαρχον	οἰνοφλυγίας τε αὖ καὶ κραιπάλης
[1, 10]	ἐν Ἐφέσῳ συνέδριον διεπράξατο. Ἧς	ἔξαρχος	καθειστήκει Διόσκορος, ὁ μετὰ Κύριλλον
[1, 14]	αὐλὴ ὑπαίθριός ἐστιν, μετὰ πλείστης	ἐξειργασμένη	τῆς τέχνης· ἔνθα ὁ τεσσαρακοντάπηχυς
[1, 7]	τῷ θεῷ δοκοῦσαν καὶ νῦν	ἐξενεχθῆναι	περὶ ἡμῶν διατύπωσιν. Τοῦ αὐτοῦ
[1, 18]	Θεοδοσίου κατὰ τὴν Ἀντιοχέων ἄρξοντες	ἐξεπέμφθησαν,	τὴν ἡμετέραν θρησκείαν διαπρέποντες. Καὶ
[1, 4]	προσδεξαμένου, ἀναγκαίως ἐχωρήσαμεν ἐπὶ τὴν	ἐξέτασιν	τῶν δυσσεβηθέντων αὐτῷ· καὶ φωράσαντες
[1, 13]	ἐστιν. Ὅ μοι ἀξιόλογον ὂν	ἐξετέθη,	τοῖς περὶ αὐτοῦ γραφεῖσι παρειμένον.
[1, 15]	μὲν τὴν σάρκα τοῖς πόνοις	ἐξέτηξεν,	οὕτω δὲ τὴν ψυχὴν τοῖς
[1, 1]	πάρεργον μὲν ἱστορίας δὲ ἄξιον	ἐξευρεῖν	δυνηθείην, τὴν ἱστορίαν ἀποτιθέμενος ἔνθα
[1, 11]	{ἀδύνατον} τῶν αἱρέσεις παρὰ Χριστιανοῖς	ἐξευρηκότων	πρωτοτύπως βλασφημεῖν ἠθέλησεν, ἢ ἀτιμάσαι
[1, 3]	δὲ ἴδιον ἔμετον κατὰ πάσης	ἐξέχεε	τῆς ἐκκλησίας μηδὲν εὐλαβούμενος, εἰκότως
[1, 19]	ἡμῶν κεκλήκασι, καὶ τῶν ἑσπερίων	ἐξηγήσασθαι	δυνάμεων, Καρχηδόνος ὑπὸ Βανδίλων κρατηθείσης
[1, 7]	ψυχήν. Ὅπως δὲ ὁ Νεστόριος	ἐξηλάθη,	ἢ τί μετὰ ταῦτα γέγονεν
[1, 7]	καὶ παρὰ Θεοδοσίου προσπάσχοντός οἱ	ἐξηλάθη,	καὶ οὐδεμιᾶς φειδοῦς τετυχηκὼς τοσούτοις
[1, 22]	πέπρακται τῶν ἑῴων ἡγεμονεύοντι, ἡ	ἑξῆς	εὖ μάλα σαφῶς ἱστορία παραστήσει,
[1, 0]	Θεοδοσίου βασιλείας. Ἐπειδὴ δὲ τὰ	ἑξῆς	οὐ πολὺ τούτων ἀποδέοντα οὐδενός
[1, 6]	δὲ τῆς θεοτόκου, καὶ τὰ	ἑξῆς.	Ταύταις ὑμῶν ἐντυχόντες ταῖς ἱεραῖς
[1, 15]	δὲ οὕτως ἐς τὸ ἀκρότατον	ἐξήσκησεν	ὡς καὶ παρὰ Χριστιανῶν θαυμασθῆναι
[1, 13]	ὃ καὶ Λέων ὁ αὐτοκράτωρ	ἐξῃτήσατο	παρὰ τῶν Ἀντιοχέων λαβεῖν. Καὶ
[1, 4]	μετὰ τὴν κυρίαν διελθόντοςἐτύγχανον δὲ	ἑξκαίδεκα	τὸν ἀριθμὸν οὖσαι καὶ τῶν
[1, 7]	ἡμῶν ἀναμενόντων, ἐξαίφνης πρὸς ἄλλην	ἐξορίαν	καθ´ ἡμῶν τετάρτην πάλιν ἀφειδῶς
[1, 7]	περὶ τῆς αὐτοῦ εἰς Ὄασιν	ἐξορίας,	ἔνθα τὰ περὶ τούτων πλατύτερον
[1, 7]	τῷ τοσαύτας καθ´ ἑνὸς σώματος	ἐξορίας	ὁρίζειν· καὶ τῆς ἐπὶ τοῖς
[1, 7]	καὶ οὐδεμιᾶς φειδοῦς τετυχηκὼς τοσούτοις	ἐξοστρακισμοῖς	κατεκρίθη, καὶ οὕτω τὸν τῇδε
[1, 22]	ἀνανεωσαμένη, καὶ τέμενος μέγιστον ἀνίστη,	ἐξοχῇ	τε καὶ κάλλει προὖχον, τοῦ
[1, 14]	μὴ φοιτῴη τῶν ἀνακτόρων εἴσω.	Ἔξω	δὲ περὶ τὰς φλιὰς ἑστῶσαι
[1, 11]	κακῶς αὐτὸν φύσαντα τῆς βασιλείας	ἐξωθήσαντα.	Τί δὲ ἂν φαίην καὶ
[1, 2]	χαλκευθεῖσαν διὰ πολλῶν ἐγκρίτων πατέρων	ἐξώθησέ	τε καὶ ἀπεβάλετο, τὴν δὲ
[1, 11]	ἢ ἀτιμάσαι τὸ θεῖον βουλόμενος	ἐξωλίσθησεν,	ἀλλὰ μᾶλλον ὑπολαμβάνων κρεῖσσον τοῦ
[1, 21]	νῦν τις ἀμπέχεται τριβώνιον ἢ	ἐξωμίδα,	τοῦτο μετὰ σμικρὸν ἕτερος ἀμφιέννυται,
[1, 21]	σῶμα, σφριγῶντας τὴν ἀκμήν, κἂν	ἔξωροι	τὴν ἡλικίαν ὦσι. Καὶ οὕτως
[1, 1]	καὶ οὐκ εἰ τοῦ παντὸς	ἐξώσει	γε φρυαττόμενος, ἀλλ´ εἰ καὶ
[1, 21]	αὐτοῖς τὸ ἡδὺ τῆς σαρκὸς	ἐξωσθείη,	καὶ ψυχὴ διακυβερνῴη τὰ κάλλιστα
[1, 16]	τέμενος τεθέντων. Ὅθεν καὶ δημοτελὴς	ἑορτὴ	καὶ πάνδημος εὐφροσύνη μέχρις ἡμῶν
[1, 16]	σωζόμενος, ἵνα λοιπὸν οἱ δαίμονες	ἐπ´	ἀδείας τὰ οἰκεῖα δρῷεν, ὥς
[1, 21]	τὰ σώματα ἀνορθοῦν, μηδὲ μὴν	ἐπ´	ἀδείας τὰς κλίσεις ποιεῖσθαι, σπηλαίοις
[1, 7]	ἀφανισθείσης, τοῦ τῶν Νουβαδῶν πλήθους	ἐπ´	αὐτὴν ἀναδραμόντος Καὶ μεθ´ ἕτερα·
[1, 7]	τῇ πρὸς αὐτὸν προσπαθείᾳ τὴν	ἐπ´	αὐτῷ γενομένην ἀποβολὴν οὐκ ἐκύρωσεν·
[1, 7]	ἢ τί μετὰ ταῦτα γέγονεν	ἐπ´	αὐτῷ, ἢ ὅπως τὸν τῇδε
[1, 21]	ἐξαισίοις ἀέρων τε πυρακτώσεσιν ἐπιτρέπουσιν,	ἐπ´	ἴσης θάλπους τε καὶ ψύχους
[1, 16]	πομπῆς ἱερᾶς ἀνὰ τὴν πόλιν	ἐπ´	ὀχήματος ἐνεχθέντων καὶ κατὰ τὸ
[1, 7]	πρόσφυγα βασιλείας ῥωμαϊκῆς. Καὶ ὅρκους	ἐπαγαγὼν	ᾔτησεν οὕτως· „Ἀνενεγκεῖν τὴν ἡμετέραν
[1, 16]	ὥς φασιν Ἰουλιανῷ φθῆναι τούτους	ἐπαγγείλασθαι.	Τοῦτο δ´ ἄρα ἦν τὸ
[1, 3]	οἱ ἀμφ´ αὐτὸν πρὸ τῆς	ἐπαγγελθείσης	ἡμέρας ἀπηντήκασιν. Ἰωάννης δὲ ὁ
[1, 7]	Καί τινων ἐν μέσῳ λελεγμένων	ἐπάγει·	„Ἐπειδὴ δὲ ἐκ βάθρων μὲν
[1, 4]	οὖν τὸν Νεστόριον, προτρέποντες τοῖς	ἐπαγομένοις	ἀπολογήσασθαι. Καὶ δῆτα κατὰ τὴν
[1, 6]	τὴν ἐπιστολὴν Ἰωάννου εὖ μάλα	ἐπαινέσας	ἐπὶ ῥήματος γέγραφε ταῦτα· „Εὐφραινέσθωσαν
[1, 11]	Ἐλευσῖνι μυστήρια, καθ´ ἓν μόνον	ἐπαινετὰ	ὅτι γε ἥλιος οὐχ ὁρᾷ,
[1, 6]	Ἐμέσης εἰς Ἀλεξάνδρειαν ἐλθόντος, καὶ	ἔπαινος	Κυρίλλου διὰ τὴν ἐπιστολήν. Παύλου
[1, 14]	μάλα τὴν ὀροφὴν εἰς ὕψος	ἐπαίροντες.	Τὸ δέ γε μέσον αὐλὴ
[1, 21]	εἰσὶ δ´ οὖν ὅμως, οἳ	ἐπὰν	διὰ τῆς ἀρετῆς τοῦ ἀπαθεῖς
[1, 1]	ῥύπον καὶ πρὸς τὴν ἀρχαίαν	ἐπαναγομένης	εὐπρέπειαν, ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένης
[1, 1]	αὖ μηχανώμενος, πρὸς Ἰουδαϊσμὸν καινοπρεπῶς	ἐπανάγων	τὸν πλανώμενον, οὐ συνιεὶς καὶ
[1, 7]	δεηθέντος, ἐπετράπη κατὰ τὸ οἰκεῖον	ἐπαναζεῦξαι	μοναστήριον, ὃ πρὸ τῶν πυλῶν
[1, 19]	Ἐν τοῖς αὐτοῖς χρόνοις Θεοδοσίου	ἐπαναστάσεις	συχναὶ κατὰ τὴν Εὐρώπην γεγόνασιν,
[1, 21]	αὐτοῖς συχναὶ καὶ ἀδιάκοποι κλίσεις	ἐπαναστάσεις	τε σύντονοι, μόνης τῆς ἐφέσεως
[1, 21]	ἀπαθεῖς εἶναι τύχωσιν, εἰς κόσμον	ἐπανίασιν	ἐν μέσοις τοῖς θορύβοις· καὶ
[1, 1]	ξένον τινὰ καὶ ἀλλόκοτον ἡμῖν	ἐπανίστησι	πόλεμον, τήν τε πεπατημένην εἰδωλολατρίαν
[1, 7]	γεγονώς, θεσπίσμασι δὲ Θεοδοσίου τὴν	ἐπάνοδον	ἐγνωκότος, τόπους ἐκ τόπων πρὸς
[1, 7]	πρὸς Ἐλεφαντίνην τινὰ τῆς Θηβαίων	ἐπαρχίας	πέρας οὖσαν βαρβαρικῶν διὰ στρατιωτῶν
[1, 20]	χρόνοις ὕστερον ἐπὶ τὴν ἁγίαν	ἐπειγομένη	Χριστοῦ τοῦ θεοῦ ἡμῶν πόλιν,
[1, 21]	χαίνουσι τὸν ποθούμενον αὐτοῖς ἰδεῖν	ἐπειγόμενοι.	~κβʹ Περὶ τοῦ ναοῦ τοῦ
[1, 2]	ἣν αἰτίαν καὶ αἱρετικὸς ὡμολόγηται.	Ἐπειδή	γε Νεστόριος, ἡ θεομάχος γλῶσσα,
[1, 16]	τῷ ῥήτορι σὺν ἑτέροις ἱστόρηται,	ἐπειδή	γε ὡς ἐβούλετο τάφον τὰς
[1, 7]	τῇ πάντων ἐλεεινοτάτῃ συμφορᾷ περιβάλλει.	Ἐπειδὴ	γοῦν μειζόνων ἐδεῖτο ποινῶν, ἀφείθη
[1, 7]	τινων ἐν μέσῳ λελεγμένων ἐπάγει·	„Ἐπειδὴ	δὲ ἐκ βάθρων μὲν ἡ
[1, 0]	μέχρι τινὸς τῆς Θεοδοσίου βασιλείας.	Ἐπειδὴ	δὲ τὰ ἑξῆς οὐ πολὺ
[1, 20]	παῖς ἡ Εὐδοξία, ἣν ὕστερον,	ἐπειδὴ	καιρὸν ἦγε γάμου, Οὐαλεντινιανὸς ὁ
[1, 3]	τοῦ Ἀντιοχείας καὶ Θεοδωρήτου. Ὧν	ἐπειδὴ	Κύριλλος, ὁ τῆς ἀοιδίμου μνήμης
[1, 4]	ὑποσχεθέντων κατολιγωρήσας, καὶ τρὶς κληθεὶς	ἐπειδὴ	μὴ ἀπήντηκε, τῆς ζητήσεως οἱ
[1, 16]	θεοστυγὴς τυραννίς, ἄκων καὶ μαστιζόμενος,	ἐπειδὴ	μὴ ὁ Δαφναῖος Ἀπόλλων, ὁ
[1, 7]	ἐκείνοις γὰρ ἔστιν εὑρεῖν ὡς	ἐπειδὴ	μὴ τῆς δεούσης ἔτυχεν ἐπεξελεύσεως,
[1, 13]	τηνικάδε τὴν Ἀντιοχέων ἐπισκοποῦντος. Ὃς	ἐπειδὴ	παρ´ αὐτὸν γέγονεν, ἐκπλαγεὶς τὴν
[1, 13]	πρὸς βίας αὐτὸν καθέλκειν. Ὃς	ἐπειδή	περ παρ´ αὐτὸν ἐγένετο καὶ
[1, 10]	τῶν ἁγιωτάτων πατέρων περιμενόντων ψῆφον,	ἐπειδὴ	τὰ παρ´ αὐτῶν κεκριμένα νῦν
[1, 3]	τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης ἐπισκόπῳ γραφεῖσιν	ἐπείθετο,	τὸν δὲ ἴδιον ἔμετον κατὰ
[1, 2]	ψυχῆς ἰὸν ἀπερευγόμενος, βλασφημότερα διδάσκειν	ἐπειρᾶτο,	ὥστε κατὰ τῆς ἰδίας κεφαλῆς
[1, 17]	καὶ ἐπὶ χρόνον τῆς γῆς	ἐπεκράτησεν,	οὐχ ὥσπερ ἤρξατο οὕτω σφοδρῶς
[1, 3]	ἐπίσκοπος τῆς Ἀλεξανδρέων, δι´ οἰκείων	ἐπελαμβάνετο	συλλαβῶν, Νεστόριός τε αὖ τούτοις
[1, 7]	διὰ στρατιωτῶν ἐκ τῆς Πανὸς	ἐπεμπόμεθα,	συρόμενοι πρὸς αὐτὴν διὰ τῆς
[1, 21]	Ἀτὰρ καὶ ἕτερον εἶδος αὐτοῖς	ἐπενοήθη,	πάσης ἀνδρείας τε καὶ καρτερίας
[1, 7]	τοῦ ἑτέρου στερηθείη, τὴν χριστοτόκος	ἐπενόησε	φωνήν. Ἐπισημαίνεταί τε ὡς τὰ
[1, 7]	ἐπειδὴ μὴ τῆς δεούσης ἔτυχεν	ἐπεξελεύσεως,	ἡ τοῦ θεοῦ κρίσις αὐτὸν
[1, 17]	μικρὸν λῆγον, μέχρις οὗ καθάπαξ	ἐπέπαυστο.	~ιηʹ Περὶ τῶν οἰκοδομιῶν τῶν
[1, 13]	ταῦτα Θεοδωρήτῳ, ὡς ἔφθην εἰπών,	ἐπεπόνητο.	~ιδʹ Περὶ τοῦ πολλάκις φαινομένου
[1, 11]	τὴν Ἀφροδίτην τὴν κοχλογεννήτην Κυπρίαν	ἐπέστησαν,	τὴν μὲν σωφροσύνην ὡς ἐναγές
[1, 17]	κατὰ τῶν ἑῴων καὶ ἑσπερίων	ἐπεστράτευσε	μερῶν, οἵας τε καὶ ὅσας
[1, 3]	ἀμφ´ αὐτὸν ἀνὰ τοὺς οἰκείους	ἐπετέλεσαν	θρόνους. ~δʹ Ὅπως παρὰ τῆς
[1, 13]	καὶ τοῖς ἀνθρώποις ἀγνῶτα τρίβον	ἐπετήδευσε,	στέλλουσί τινα παρ´ αὐτὸν οἱ
[1, 13]	οὕτω παρρησίᾳ γέγραφεν, οὕτω σφοδρῶς	ἐπετίμησε	μόνον τὸν ἴδιον βασιλέα εὐλαβούμενος,
[1, 7]	πόλεως, αὐτοῦ τε αὖ δεηθέντος,	ἐπετράπη	κατὰ τὸ οἰκεῖον ἐπαναζεῦξαι μοναστήριον,
[1, 3]	ἐν ᾗ τὸ ζωοποιὸν ἡμῖν	ἐπεφοίτησε	πνεῦμα. Καὶ Νεστόριος μὲν οὐ
[1, 10]	ἡσυχαζόντων, τάξιν δὲ δικαστῶν μὴ	ἐπεχόντων,	ἀλλὰ τὴν κοινὴν πάντων τῶν
[1, 13]	δ´ οὖν Συμεώνης οὗτος ὁ	ἐπὶ	γῆς ἄγγελος, ὁ ἐν σαρκὶ
[1, 13]	καὶ μέσον οὐρανοῦ καὶ τῶν	ἐπὶ	γῆς γενόμενος ἐντυγχάνει τε τῷ
[1, 21]	τῶν ποδῶν, ἤ τινι τῶν	ἐπὶ	γῆς δυσόδων χωρίων τὸ λαθεῖν
[1, 14]	τὸν οὐράνιον διήνυσε βίον ὁ	ἐπὶ	γῆς ἔνσαρκος ἄγγελος. Πρὸς τῇ
[1, 15]	ἀναγωγικοῖς ἐπίανε λόγοις, ὡς ἀγγελικὸν	ἐπὶ	γῆς μετελθεῖν βίον, στήλην τε
[1, 13]	ζηλώσας, ἐξαίρει μὲν ἑαυτὸν τῶν	ἐπὶ	γῆς πραγμάτων, καὶ τὴν φύσιν
[1, 20]	εὐρύνας μέχρι τῆς πύλης τῆς	ἐπὶ	Δάφνην ἀγούσης τὸ προάστειον ὁρᾶν
[1, 19]	διαφόρων Ἰταλικῶν καὶ Περσικῶν οἳ	ἐπὶ	Θεοδοσίου γεγόνασι. Ἐν τοῖς αὐτοῖς
[1, 11]	τε ἀλλήλων καταλύουσιν, ἀλλὰ θεοὺς	ἐπὶ	θεοῖς ἐπινοοῦντες καὶ τῶν οἰκείων
[1, 13]	πάντα ἀοιδίμου μνήμης, πρῶτος τὴν	ἐπὶ	κίονος στάσιν ἐπιτηδεύσας, δίπηχυ μόλις
[1, 7]	Θεουπολιτῶν διάκειται καὶ Νεστορίῳ μὲν	ἐπὶ	λέξεως οὐκ ὠνόμασται· φασὶ δὲ
[1, 12]	κατέκρινεν ἀναθέματι περιβαλών, καὶ γέγραφεν	ἐπὶ	λέξεως ὧδε· „Ἔτι θεσπίζομεν τοὺς
[1, 2]	εἴ γε προοιμιασθείη, Χριστοῦ τοῦ	ἐπὶ	πάντων συνεργοῦντος θεοῦ, ἐκ τῆς
[1, 6]	ἐπιστολὴν Ἰωάννου εὖ μάλα ἐπαινέσας	ἐπὶ	ῥήματος γέγραφε ταῦτα· „Εὐφραινέσθωσαν οἱ
[1, 13]	τοῦ παναγίου καὶ ἀερίου μάρτυρος	ἐπὶ	ῥήματος ἱκετεύειν τε καὶ εὔχεσθαι
[1, 10]	ἐπισκόπων, Θεοδοσίου θεσπίσαντος πρὸς Ἐλπίδιον	ἐπὶ	ῥήματος ταῦτα· „Τῶν πρὶν δικασάντων
[1, 7]	ὡς τὴν γλῶσσαν σκώληξι διαβρωθεὶς	ἐπὶ	τὰ μείζω τε καὶ ἀθάνατα
[1, 4]	τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας, δακρύσαντες πολλάκις,	ἐπὶ	ταύτην τὴν σκυθρωπὸν ἐχωρήσαμεν ἀπόφασιν.
[1, 6]	πρὸς τὴν Ἀλεξάνδρου πόλιν γενομένου,	ἐπί	τε τῆς ἐκκλησίας τὸν περὶ
[1, 13]	δὲ κίοσι βραχυτέροις ἑπτά, καὶ	ἐπὶ	τεσσαρακοντάπηχυν ἔτη τριάκοντα. Τούτου τὸ
[1, 20]	τὴν Κωνσταντίνου. Ἣ χρόνοις ὕστερον	ἐπὶ	τὴν ἁγίαν ἐπειγομένη Χριστοῦ τοῦ
[1, 4]	θεοσεβεστάτους ἐπισκόπους προσδεξαμένου, ἀναγκαίως ἐχωρήσαμεν	ἐπὶ	τὴν ἐξέτασιν τῶν δυσσεβηθέντων αὐτῷ·
[1, 11]	τιμῶσί τε καὶ τιμωμένοις καταλιμπανομένων,	ἐπὶ	τὴν νύσσαν τὸν πῶλον ἐκκεντήσωμεν,
[1, 15]	καὶ Συνεσίου τοῦ Κυρήνης ἐπισκόπου.	Ἐπὶ	τῆς αὐτῆς διέπρεπε βασιλείας καὶ
[1, 17]	ἐπικλυσθῆναι· πλοῖά τε αὖ θαλάττια	ἐπὶ	τῆς ξηρᾶς ὀφθῆναι τῶν ὑδάτων
[1, 7]	θεμελίου τὴν οἰκοδομίαν ποιησάμενος ἀλλ´	ἐπὶ	τῆς ψάμμου κτίσας, ἣ καὶ
[1, 0]	~Προοίμιον τοῦ συγγραφέως, πῶς	ἐπὶ	τὸ γράφειν τὴν παροῦσαν πραγματείαν
[1, 7]	σώματος ἐξορίας ὁρίζειν· καὶ τῆς	ἐπὶ	τοῖς ἀνενεχθεῖσι παρὰ τῆς σῆς
[1, 4]	κυρία παρῴχηκεν ἡμέρας πεντεκαίδεκα, οἱ	ἐπὶ	τούτῳ συναθροισθέντες, ὡς οὐ φθησομένων
[1, 17]	ἑκατέρας. Ὃ δὴ πάθος καὶ	ἐπὶ	χρόνον τῆς γῆς ἐπεκράτησεν, οὐχ
[1, 15]	δὲ τὴν ψυχὴν τοῖς ἀναγωγικοῖς	ἐπίανε	λόγοις, ὡς ἀγγελικὸν ἐπὶ γῆς
[1, 11]	μοι δέ τις τῶν εἰδωλομανούντων	ἐπιγελάσῃ,	ὡς τῶν δευτέρων τοὺς προτέρους
[1, 11]	οἰκείαις ἀκολασίαις πορίζοιντο θεοὺς τοιούτους	ἐπιγραφόμενοι.	Ὥστε ἀμέλει ὁ παρ´ αὐτοῖς
[1, 5]	καὶ Μέμνονα. Ἐκ δὲ λιβέλλων	ἐπιδεδομένων	παρὰ Κυρίλλου καὶ Μέμνονος τῇ
[1, 9]	ἁλισθείσης συνόδου, λιβέλλους τε αὖ	ἐπιδεδωκότος	Εὐσεβίου τὴν ἐπισκοπὴν τοῦ Δορυλαίου
[1, 7]	τοῖς νόμοις δοκοῦν, καὶ μὴ	ἐπιδοῦναι	κακοτεχνίαις ἀνθρώπων αἰχμάλωτον εἰς κακίαν
[1, 7]	τοῖς καλλινίκοις ἡμῶν βασιλεῦσι δοκιμασίας	ἐπιεικῶς,	παρακαλῶ, παραχώρησον. Ταῦτα παρ´ ἡμῶν
[1, 13]	παράδοξον, αἱ κατὰ τῆς κεφαλῆς	ἐπικείμεναι	τρίχες οὐ διεφθάρησαν, ὡς δ´
[1, 2]	ἐκκλησίαν ἐνέπλησεν αἵμασιν ἐμφυλίοις ταύτην	ἐπικλύσας,	δοκῶ μὴ ἀπορήσειν πρὸς εὔλογον
[1, 17]	πολλὰς τῶν ἐν αὐτῇ νήσων	ἐπικλυσθῆναι·	πλοῖά τε αὖ θαλάττια ἐπὶ
[1, 5]	πρὸς ἀλλήλους, τὴν Νεστορίου καθαίρεσιν	ἐπικυρώσαντες,	~ςʹ Περὶ Παύλου τοῦ Ἐμέσης
[1, 21]	φιλοτησίᾳ δεξιοῦνται, ἕτερον εἶδος νηστείας	ἐπινοήσαντες	τὸ αὖ μὴ βουλόμενοι ἐσθίειν,
[1, 11]	καταλύουσιν, ἀλλὰ θεοὺς ἐπὶ θεοῖς	ἐπινοοῦντες	καὶ τῶν οἰκείων παθῶν χειροτονοῦντές
[1, 7]	στερηθείη, τὴν χριστοτόκος ἐπενόησε φωνήν.	Ἐπισημαίνεταί	τε ὡς τὰ μὲν πρῶτα
[1, 2]	συνέκδημός οἱ γέγονε πρὸς τὴν	ἐπισκοπὴν	ἀπαίροντι, ὅτε καὶ Θεοδώρῳ κατὰ
[1, 8]	Κωνσταντίνου τοῦ ἀοιδίμου πόλεως τὴν	ἐπισκοπὴν	ἐπιτρέπεται Μαξιμιανός, ὑφ´ οὗ πάσης
[1, 9]	τε αὖ ἐπιδεδωκότος Εὐσεβίου τὴν	ἐπισκοπὴν	τοῦ Δορυλαίου διέποντος, ὃς καὶ
[1, 4]	καὶ τὸν Κελεστίνου τόπον τὴν	ἐπισκοπήν,	ὡς εἴρηται, τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης
[1, 10]	τινα Σωφρονίου χάριν τὴν Κωνσταντιναίων	ἐπισκοπήσαντος.	Καθαιρεῖται δὲ παρ´ αὐτῶν καὶ
[1, 10]	ταύτην καὶ Ἴβας τῶν Ἐδεσηνῶν	ἐπισκοπήσας	ἀποκηρύσσεται· καθαιρεῖται δὲ καὶ Δανιὴλ
[1, 13]	καὶ Θεοδώρητος, ὁ τὴν Κυρεστῶν	ἐπισκοπήσας,	ἐν ᾧ τὰ μάλιστα παραλελοιπότες,
[1, 10]	αὐτῶν καὶ ὁ τῆς Κυρεστῶν	ἐπισκοπήσας	Θεοδώρητος, καὶ μὴν καὶ Δόμνος
[1, 4]	τὸν αὐτὸν Νεστόριον τοῦ τε	ἐπισκοπικοῦ	ἀξιώματος καὶ παντὸς συλλόγου ἱερατικοῦ.
[1, 12]	αὐτοῦ διδασκαλίᾳ ἀκολουθοῦντας, εἰ μὲν	ἐπίσκοποι	εἶεν ἢ κληρικοί, τῶν ἁγίων
[1, 8]	καθέδρας ἐγχειρίζεται, ὃς πάλαι Κυζίκου	ἐπίσκοπος	ἐκεχειροτόνητο. Καὶ τοῦδε τὴν κοινὴν
[1, 10]	ἀποκηρύσσεται· καθαιρεῖται δὲ καὶ Δανιὴλ	ἐπίσκοπος	Καρρῶν, Εἰρηναῖός τε αὖ Τύρου,
[1, 10]	ὁ μετὰ Κύριλλον τῆς Ἀλεξανδρέων	ἐπίσκοπος,	πρὸς ἔχθρας Φλαβιανοῦ τοῦτο τεχνάσαντος
[1, 3]	Κύριλλος, ὁ τῆς ἀοιδίμου μνήμης	ἐπίσκοπος	τῆς Ἀλεξανδρέων, δι´ οἰκείων ἐπελαμβάνετο
[1, 10]	πρόεδρος, καὶ μὴν καὶ Ἰούλιος	ἐπίσκοπος,	τόπον πληρῶν Λέοντος τοῦ τῆς
[1, 15]	Πηλουσιώτου, καὶ Συνεσίου τοῦ Κυρήνης	ἐπισκόπου.	Ἐπὶ τῆς αὐτῆς διέπρεπε βασιλείας
[1, 10]	Λέοντος τοῦ τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης	ἐπισκόπου.	Παρῆν δὲ αὐτοῖς καὶ Φλαβιανὸς
[1, 6]	ἐπιστολήν. Παύλου τε τοῦ Ἐμεσηνῶν	ἐπισκόπου	πρὸς τὴν Ἀλεξάνδρου πόλιν γενομένου,
[1, 4]	ἡμῶν καὶ συλλειτουργοῦ Κελεστίνου τοῦ	ἐπισκόπου	τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας, δακρύσαντες πολλάκις,
[1, 10]	ἐν Ἐφέσῳ Ἰουβεναλίου τοῦ Ἱεροσολύμων	ἐπισκόπου,	τοῦ καὶ πρότερον ἐν Ἐφέσῳ
[1, 6]	μου τοῦ θεοσεβεστάτου Παύλου τοῦ	ἐπισκόπου	χάρτην προκομίσαντος ἀδιάβλητον ἔχοντα τῆς
[1, 13]	περίμετρον, Δόμνου τηνικάδε τὴν Ἀντιοχέων	ἐπισκοποῦντος.	Ὃς ἐπειδὴ παρ´ αὐτὸν γέγονεν,
[1, 13]	κορυφὴν μετὰ πολλῶν ἱερέων τεθέαμαι,	ἐπισκοποῦντος	τήνδε Γρηγορίου τοῦ παναοιδίμου, Φιλιππικοῦ
[1, 4]	ἡμῶν ἀποσταλέντας ἁγιωτάτους καὶ θεοσεβεστάτους	ἐπισκόπους	προσδεξαμένου, ἀναγκαίως ἐχωρήσαμεν ἐπὶ τὴν
[1, 5]	τε Κύριλλον καὶ Ἰωάννην τοὺς	ἐπισκόπους,	συμβαίνουσι πρὸς ἀλλήλους, τὴν Νεστορίου
[1, 3]	Κελεστίνῳ τῷ τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης	ἐπισκόπῳ	γραφεῖσιν ἐπείθετο, τὸν δὲ ἴδιον
[1, 7]	οὐκ ἐκύρωσεν· εἶτα ὅτι τινῶν	ἐπισκόπων	ἔνθεν τε κἀκεῖθεν πεμφθέντων πρὸς
[1, 6]	ὁσιότητος καὶ τῶν αὐτόθι θεοσεβεστάτων	ἐπισκόπων.	Ἔχει δὲ οὕτως ἡ συγγραφή,
[1, 10]	Φλαβιανὸς μετὰ τῶν ἀμφ´ αὐτὸν	ἐπισκόπων,	Θεοδοσίου θεσπίσαντος πρὸς Ἐλπίδιον ἐπὶ
[1, 6]	φιλοπόνως τοῖς τὸ τηνικαῦτα γεγονόσιν	ἐπιστῆσαι	βουλόμενον. ~ζʹ Οἷα ὁ δυσσεβὴς
[1, 15]	λογίως μετὰ τὴν ἱερωσύνην πεποιημέναι	ἐπιστολαί,	ὅ τε πρὸς αὐτὸν Θεοδόσιον
[1, 6]	αὐταῖς λέξεσιν ἐντέθειται τῇδε τῇ	ἐπιστολῇ·	Περὶ δὲ τῆς θεοτόκου, καὶ
[1, 6]	ὁμιλήσαντος, ὁπηνίκα καὶ Κύριλλος τὴν	ἐπιστολὴν	Ἰωάννου εὖ μάλα ἐπαινέσας ἐπὶ
[1, 6]	καὶ ἔπαινος Κυρίλλου διὰ τὴν	ἐπιστολήν.	Παύλου τε τοῦ Ἐμεσηνῶν ἐπισκόπου
[1, 7]	διδάσκοντα. Καί μοι τῆς σῆς	ἐπιστολῆς	ἀνάγνωθι αὐτοῖς ἔνια τοῖς ὀνόμασιν,
[1, 7]	Τοῦ αὐτοῦ πρὸς τὸν αὐτὸν	ἐπιστολῆς	δευτέρας· „Εἴτε ὡς φιλικὸν παρ´
[1, 4]	δὲ καὶ τῆς ἱερᾶς ἐκείνης	ἐπιστολῆς	Κελεστίνου τοῦ πάνυ, τῆς πρὸς
[1, 4]	τῶν κανόνων καὶ ἐκ τῆς	ἐπιστολῆς	τοῦ ἁγιωτάτου πατρὸς ἡμῶν καὶ
[1, 2]	ἀκροασάμενος, ὡς Θεοδούλῳ περὶ τούτων	ἐπιστολικῶς	γέγραπται, τὰς διαλέξεις τῷ φιλοχρίστῳ
[1, 4]	τὸν ἀριθμὸν οὖσαι καὶ τῶν	ἐπιστολῶν	ἀνεγνωσμένων Κυρίλλου τοῦ θεσπεσίου τῶν
[1, 4]	φωράσαντες αὐτὸν ἔκ τε τῶν	ἐπιστολῶν	αὐτοῦ καὶ τῶν συγγραμμάτων τῶν
[1, 16]	τοῦ ἁγίου παντοίως ἐκ γειτόνων	ἐπιστομίζοντος,	τιμᾷ μεταθέσει τὸν ἅγιον, ὅτε
[1, 20]	δημηγορήσασα πρὸς τὸν ἐνταῦθα λεὼν	ἐπιτελεύτιον	ἔπος ἐφθέγξατο· Ὑμετέρης γενεῆς τε
[1, 19]	ἅπερ ἱστόρηται μὲν καὶ ἄλλοις,	ἐπιτέτμηται	δὲ εὖ μάλα κομψῶς καὶ
[1, 13]	καθάπαξ ἀγνοουμένην ὁδεύει· καὶ ὡς	ἐπιτετράφασιν	αὐτῷ καταβῆναι καὶ τὴν τῶν
[1, 13]	πρῶτος τὴν ἐπὶ κίονος στάσιν	ἐπιτηδεύσας,	δίπηχυ μόλις ἐνδιαίτημα τὸ περίμετρον,
[1, 8]	τοῦ ἀοιδίμου πόλεως τὴν ἐπισκοπὴν	ἐπιτρέπεται	Μαξιμιανός, ὑφ´ οὗ πάσης εἰρήνης
[1, 21]	τε ἐξαισίοις ἀέρων τε πυρακτώσεσιν	ἐπιτρέπουσιν,	ἐπ´ ἴσης θάλπους τε καὶ
[1, 11]	κύλικα παρέσχετο, τὴν φιλοτησίαν προπίνειν	ἐπιτρέψας,	ὡς ἂν μετὰ τοῦ νέκταρος
[1, 13]	ποδοῖν προέπεμψε τῶν πατέρων τὴν	ἐπιτροπὴν	ἐκπληρῶσαι βουλόμενος, ἀφίει αὐτὸν τὴν
[1, 13]	γένοιτο καὶ μὴ πρὸς τὴν	ἐπιτροπὴν	ἰθυδρομήσοι, καὶ πρὸς βίας αὐτὸν
[1, 19]	κομψῶς καὶ Εὐσταθίῳ τῷ ἐξ	Ἐπιφανείας	τῷ Σύρῳ, ὃς καὶ τὴν
[1, 2]	ὥστε κατὰ τῆς ἰδίας κεφαλῆς	ἐπιφθέγγεσθαι·	„Τὸν γενόμενον διμηναῖον ἢ τριμηναῖον
[1, 13]	αὐτὸν τὴν ἰδίαν ὁδὸν ἐκπληροῦν,	ἐπιφθεγξάμενος·	„Ἴσχυε καὶ ἀνδρίζου· ἡ στάσις
[1, 7]	τε καὶ νομοθετῶν ποῖα τὰ	ἐπίχειρα	καθεστᾶσι τῆς εἰς Χριστὸν βλασφημίας.
[1, 14]	ὄρους τὴν κορυφήν. Μάνδραν οἱ	ἐπιχώριοι	καλοῦσι, τῆς ἀσκήσεως οἶμαι τοῦ
[1, 16]	πάλαι τοῖς δαίμοσιν ἀνειμένονΤυχαῖον τοῖς	ἐπιχωρίοις	ὠνόμαστοτῷ ἀθλοφόρῳ μάρτυρι ἀναθεῖναι· καὶ
[1, 14]	ὃ τεθέαμαι, τῇ ἱστορίᾳ παραδῶ.	Ἐπόθουν	τὸ τέμενος τούτου δὴ τοῦ
[1, 20]	πρὸς τὸν ἐνταῦθα λεὼν ἐπιτελεύτιον	ἔπος	ἐφθέγξατο· Ὑμετέρης γενεῆς τε καὶ
[1, 10]	καὶ πρός γε Ἀκυλίνιος Βύβλου.	Ἐπράχθη	δὲ καί τινα Σωφρονίου χάριν
[1, 1]	προσάγοιεν. Ὅπως δὲ τούτων ἕκαστον	ἐπράχθη	καὶ ὅποι τετελεύτηκεν, ἐν τοῖς
[1, 13]	διανύσας, ἐν δὲ κίοσι βραχυτέροις	ἑπτά,	καὶ ἐπὶ τεσσαρακοντάπηχυν ἔτη τριάκοντα.
[1, 13]	δὲ αὖ τῇ καλουμένῃ μάνδρᾳ	ἑπτὰ	καὶ τεσσαράκοντα· ἔν τινι μὲν
[1, 1]	περιβεβλημένης καὶ πεποικιλμένης τῷ τε	ἐραστῇ	νυμφίῳ συναρμοζομένης, οὐκ ἐνεγκὼν ὁ
[1, 13]	γὰρ ἀποθανόντα τὸν Συμεώνην ὁ	ἐραστὴς	ἀπέλιπε σίδηρος. Οὕτω τὸ καθ´
[1, 2]	τῶν Νεστορίου Ἰουδαϊκῶν δογμάτων διάπυρος	ἐραστής,	ὃς καὶ συνέκδημός οἱ γέγονε
[1, 18]	ἐν Ἀντιοχείᾳ, καὶ τίνες οἱ	ἐργασάμενοι	ταύτας. Κατὰ τούτους τοὺς χρόνους
[1, 2]	δεύτερον συνέδριον, τὸ τῆς βλασφημίας	ἐργαστήριον,	ἐν ᾧ πάλιν Χριστὸς συμφωνεῖταί
[1, 15]	κλέος εὐρὺ κατὰ τὴν ποίησιν,	ἔργῳ	τε καὶ λόγῳ παρὰ πᾶσι
[1, 11]	καὶ ἀνεξιχνίαστον τοῦ θεοῦ φιλανθρωπίαν	ἐρευνῶντες	καὶ ἐς τὰ μάλιστα σεμνύνειν
[1, 21]	καὶ καρτερίας δύναμιν ἐκβαῖνον. Ἐς	ἔρημον	γὰρ κεκαυμένην σφᾶς αὐτοὺς ἀφέντες
[1, 13]	παρ´ αὐτὸν οἱ τῆς ἁγίας	ἐρήμου,	ἐντειλάμενοι φάναι· τίς ἡ ξενοπρεπὴς
[1, 13]	σωζόμενον παρὰ τοῖς τῆς ἁγίας	ἐρήμου	κατειλήφαμεν, καὶ παρ´ αὐτῶν παρειλήφαμεν.
[1, 13]	τὸ κατὰ τοῦ μετώπου δέρμα	ἐρρυτίδωτο	μὲν καὶ ἀπέσκληκε, σώζεται δ´
[1, 21]	γὰρ ἀγεληδὸν ζῶντες οὐδενὶ τῶν	ἐς	γῆν βριθόντων κρατοῦνται· οὐ χρυσὸς
[1, 21]	τε καὶ καρτερίας δύναμιν ἐκβαῖνον.	Ἐς	ἔρημον γὰρ κεκαυμένην σφᾶς αὐτοὺς
[1, 21]	διαίτης, μακαριώτεροι τῆς ἐντεῦθεν μεταστάσεως,	ἐς	ἣν διὰ παντὸς χαίνουσι τὸν
[1, 0]	ἐλήλυθεν. Εὐσεβίῳ τῷ Παμφίλουἀνὴρ δὲ	ἐς	τὰ μάλιστα λόγιος ὁ Παμφίλου
[1, 17]	Σκυθῶν βασιλέως· ὃν περιέργως καὶ	ἐς	τὰ μάλιστα λογίως Πρίσκος ὁ
[1, 11]	τοῦ θεοῦ φιλανθρωπίαν ἐρευνῶντες καὶ	ἐς	τὰ μάλιστα σεμνύνειν καὶ ἐξαίρειν
[1, 7]	μετ´ αὐτοὺς ἀμελλητὶ παραληψομένων, ἥκομεν	ἐς	τὴν Θηβαίων μετὰ τῶν αἰχμαλώτων
[1, 15]	πάντα λόγιος, φιλοσοφίαν δὲ οὕτως	ἐς	τὸ ἀκρότατον ἐξήσκησεν ὡς καὶ
[1, 17]	τῆς ξηρᾶς ὀφθῆναι τῶν ὑδάτων	ἐς	τοὐπίσω νοστησάντων· παθεῖν τε καὶ
[1, 21]	χρυσός, ὅτε οὔτε ἰδική τις	ἐσθὴς	οὐδέ τι τῶν ἐδωδίμων. Ὃ
[1, 21]	ἀμφιέννυται, ὡς καὶ τὴν πάντων	ἐσθῆτα	ἑνὸς εἶναι δοκεῖν καὶ τὴν
[1, 21]	πέφυκεν ἀποτίθεσθαι, οὕτω τὸ ἀπαθῶς	ἐσθίειν	φιλοσοφοῦσι, κἂν παρὰ καπήλοις ἢ
[1, 21]	ἐπινοήσαντες τὸ αὖ μὴ βουλόμενοι	ἐσθίειν,	ὡς ἔκπληξιν τὸ πρᾶγμα καθεστάναι,
[1, 17]	καὶ ὅπως τὰ ἑῷα καὶ	ἑσπέρια	κατέστρεψε· καὶ περὶ τοῦ γενομένου
[1, 19]	πρὸ ἡμῶν κεκλήκασι, καὶ τῶν	ἑσπερίων	ἐξηγήσασθαι δυνάμεων, Καρχηδόνος ὑπὸ Βανδίλων
[1, 17]	τε κατὰ τῶν ἑῴων καὶ	ἑσπερίων	ἐπεστράτευσε μερῶν, οἵας τε καὶ
[1, 21]	κρατοῦνται· οὐ χρυσὸς γὰρ αὐτοῖς	ἐστι,	τί δ´ ἂν φαίην χρυσός,
[1, 11]	γένωνται. Καὶ θαυμάσαι κἀν τούτῳ	ἔστι	τὴν ἄρρητον τοῦ θεοῦ σοφίαν,
[1, 14]	ἀστέρος ἡ μία τῶν θυρῶν	ἐστιν.	~ιεʹ Περὶ τοῦ ἁγίου Ἰσιδώρου
[1, 14]	δέ γε μέσον αὐλὴ ὑπαίθριός	ἐστιν,	μετὰ πλείστης ἐξειργασμένη τῆς τέχνης·
[1, 13]	ἡ στάσις σου παρὰ θεοῦ	ἐστιν.	Ὅ μοι ἀξιόλογον ὂν ἐξετέθη,
[1, 7]	λαθὼν ὀφθαλμόν, ἐξ ἑτέρων γραμμάτων	ἔστιν	ἑλεῖν, γενομένων αὐτῷ πρὸς τὸν
[1, 6]	ἡμῖν ἐκκλησίαι. Ταῦτα μὲν οὖν	ἔστιν	ἑλεῖν τὸν φιλοπόνως τοῖς τὸ
[1, 10]	ᾧ τί λοιπὸν γέγονεν οὐκ	ἔστιν	εὑρεῖν. Καὶ οὕτω μὲν τὸ
[1, 7]	Θηβαίων ἡγούμενον. Ἐν ἐκείνοις γὰρ	ἔστιν	εὑρεῖν ὡς ἐπειδὴ μὴ τῆς
[1, 14]	Ἔξω δὲ περὶ τὰς φλιὰς	ἑστῶσαι	τεθήπασι τὸ θαῦμα· ἀντικρὺ γὰρ
[1, 11]	ἐκεῖνο περιτιθέασι, πατραλοίαν ἀποκαλοῦντες, τὴν	ἐσχάτην	παρὰ πᾶσι ποινήν, οἷα τὸν
[1, 7]	τόπους ἐκ τόπων πρὸς ταῖς	ἐσχατιαῖς	τῆς Θηβαίων ἀμείβων, τῇ τε
[1, 16]	ἐβούλετο τάφον τὰς τῶν θηρίων	ἐσχηκὼς	γαστέρας ἐν τῷ τῆς Ῥώμης
[1, 1]	πονηρὸς διάβολος τὴν πίστιν πάλιν	ἐτάραττεν.	Ἄρτι τῆς Ἰουλιανοῦ δυσσεβείας τοῖς
[1, 22]	τοῦ ἁγίου Στεφάνου ἐν ᾧ	ἐτέθη,	καὶ τῆς μετ´ αὐτὴν τελευτῆς
[1, 6]	παρ´ ὑμῖν ἐκκλησίας. Καὶ μεθ´	ἕτερα·	„Ὅτι δὲ περιττὴ παντελῶς καὶ
[1, 15]	οὖν αὐτῷ πολλὰ μὲν καὶ	ἕτερα	πάσης ὠφελείας ἔμπλεα· γέγραπται δὲ
[1, 11]	τοῦ πλάσματος. Εἰ δὲ περὶ	ἕτερά	τινα ἄττα κεκαινούργηται, γεγόνασι καὶ
[1, 7]	ἐπ´ αὐτὴν ἀναδραμόντος Καὶ μεθ´	ἕτερα·	„Τούτων δὲ οὕτως συμβάντων, οὐκ
[1, 12]	ἀναθεματίζεσθαι. Τέθεινται δὲ αὐτῷ καὶ	ἕτεραι	νομοθεσίαι τῆς ἡμετέρας ἕνεκα θρησκείας,
[1, 21]	μόλις τῆς ἀναγκαίας μεταλαμβάνουσι τροφῆς.	Ἕτεροι	δὲ αὖ πάλιν ἀπ´ ἐναντίας
[1, 16]	ὡς Ἰωάννῃ τῷ ῥήτορι σὺν	ἑτέροις	ἱστόρηται, ἐπειδή γε ὡς ἐβούλετο
[1, 21]	θεὸν ἐντεύξεις ποιοῦνται. Ἀτὰρ καὶ	ἕτερον	εἶδος αὐτοῖς ἐπενοήθη, πάσης ἀνδρείας
[1, 21]	φιλοφροσύναις καὶ τῇ φιλοτησίᾳ δεξιοῦνται,	ἕτερον	εἶδος νηστείας ἐπινοήσαντες τὸ αὖ
[1, 7]	καταδικασθῆναι. Γράφει δὲ καὶ διαλεκτικῶς	ἕτερον	λόγον πρός τινα δῆθεν Αἰγύπτιον
[1, 21]	ἑαυτοῖς πορίζονται. Λέξω δὲ καὶ	ἕτερον,	ὃ μικροῦ με διέλαθε, καίτοι
[1, 14]	τοῦ ἁγίου. Φέρε δὲ καὶ	ἕτερον	ὃ τεθέαμαι, τῇ ἱστορίᾳ παραδῶ.
[1, 7]	πρὸς τὴν ὑπ´ αὐτὴν ἐνορίαν	ἕτερον	τῆς σῆς ἀνδρείας ἔγγραφον ἱπτάμενον
[1, 21]	ἢ ἐξωμίδα, τοῦτο μετὰ σμικρὸν	ἕτερος	ἀμφιέννυται, ὡς καὶ τὴν πάντων
[1, 7]	αὐτῷ θἀτέρου τῶν μερῶν τοῦ	ἑτέρου	στερηθείη, τὴν χριστοτόκος ἐπενόησε φωνήν.
[1, 17]	μὲν τῶν πηγῶν ξηρὰς ἀναδειχθῆναι,	ἑτέρωθι	δὲ ὑδάτων πλῆθος ἀναδοθῆναι μὴ
[1, 7]	πανόπτην μὴ λαθὼν ὀφθαλμόν, ἐξ	ἑτέρων	γραμμάτων ἔστιν ἑλεῖν, γενομένων αὐτῷ
[1, 5]	συνόδῳ, εἰ καὶ Σωκράτης ἀγνοήσας	ἑτέρως	ἱστόρησε, μετακαλεῖται Ἰωάννης ἐφ´ ᾗ
[1, 13]	ἔν τινι μὲν στενῷ τόπῳ	ἔτεσι	δέκα τὸν ἀγῶνα διανύσας, ἐν
[1, 22]	τὴν βασιλείαν ὀκτὼ καὶ τριάκοντα	ἔτεσι	τούτῳ διακονησαμένης, Μαρκιανὸς ὁ πανάριστος
[1, 1]	ἰλυσπώμενος κακίᾳ, καὶ γράμματος ἐναλλαγὴν	ἐτέχνασε	πρὸς μὲν τὴν αὐτὴν ἕλκοντος
[1, 13]	φροντιστηρίῳ ἔνθα τὰ θεῖα κατηχήθη,	ἔτη	ἐννέα, ἐν δὲ αὖ τῇ
[1, 13]	σαρκὶ τόνδε τὸν βίον διαθλεύων	ἔτη	ἓξ καὶ πεντήκοντα· ἐν μὲν
[1, 13]	βραχυτέροις ἑπτά, καὶ ἐπὶ τεσσαρακοντάπηχυν	ἔτη	τριάκοντα. Τούτου τὸ πανάγιον σῶμα
[1, 12]	καὶ γέγραφεν ἐπὶ λέξεως ὧδε·	„Ἔτι	θεσπίζομεν τοὺς ζηλοῦντας τὴν ἀσεβῆ
[1, 5]	συμβαίνουσι Κύριλλος καὶ Ἰωάννης, κυρώσαντες	ἔτι	καὶ τὴν Νεστορίου καθαίρεσιν. Μετὰ
[1, 7]	τινὰ ψυχορραγοῦντες καὶ τοῖς συμπτώμασιν	ἔτι	τοῖς τῶν ἀλγηδόνων μαστιγούμενοι κακοῖς.
[1, 9]	Δορυλαίου διέποντος, ὃς καὶ ῥήτωρ	ἔτι	τυγχάνων πρῶτος τὴν Νεστορίου βλασφημίαν
[1, 2]	ἀνὰ τὴν ἐκκλησίαν Κωνσταντινουπόλεως ἀναφανδὸν	ἐτόλμησεν	εἰπεῖν· „Θεοτόκον τὴν Μαρίαν καλείτω
[1, 7]	Βλεμμύων, παρ´ ὧν καὶ δορυάλωτος	ἔτυχε	γεγονώς, θεσπίσμασι δὲ Θεοδοσίου τὴν
[1, 7]	τετραετῆ χρόνον αὐτόθι διατρίψας παντοίας	ἔτυχε	τιμῆς καὶ παντοίων γερῶν ἀπέλαυσε,
[1, 7]	τῇδε κατέστρεψε βίον, καὶ ὧν	ἔτυχεν	ἀμοιβῶν τῆς βλασφημίας ἕνεκα, οὐ
[1, 7]	ὡς ἐπειδὴ μὴ τῆς δεούσης	ἔτυχεν	ἐπεξελεύσεως, ἡ τοῦ θεοῦ κρίσις
[1, 19]	διήρκεσε μέχρι δύο καὶ δέκα	ἐτῶν	τῆς Ἀναστασίου βασιλείας· ἅπερ ἱστόρηται
[1, 6]	καὶ Κύριλλος τὴν ἐπιστολὴν Ἰωάννου	εὖ	μάλα ἐπαινέσας ἐπὶ ῥήματος γέγραφε
[1, 19]	μὲν καὶ ἄλλοις, ἐπιτέτμηται δὲ	εὖ	μάλα κομψῶς καὶ Εὐσταθίῳ τῷ
[1, 0]	πόνον συγγραφήν τε ταῦτα ποιήσασθαι,	εὖ	μάλα πιστεύσαντι τῷ καὶ ἁλιέας
[1, 11]	ὑπαντήσῃ. Διὸ καὶ τῷ ἀποστόλῳ	εὖ	μάλα σαφῶς εἴρηται· „Δεῖ δὲ
[1, 22]	τῶν ἑῴων ἡγεμονεύοντι, ἡ ἑξῆς	εὖ	μάλα σαφῶς ἱστορία παραστήσει, τῆς
[1, 15]	παραδεχόμενον οὐδὲ δοξάζειν ἐθέλοντα, εὐθυβόλως	εὖ	μάλα στοχασάμενοι ὡς ταῖς ἄλλαις
[1, 14]	ἐκ λίθου ξεστοῦ πεποιημένοι εὐπρεπῶς,	εὖ	μάλα τὴν ὀροφὴν εἰς ὕψος
[1, 16]	μάρτυρος τὰ εὐαγῆ λείψανα ἐν	εὐαγεῖ	μετενεχθεῖεν χώρῳ, καλλίστῳ τεμένει τιμώμενα.
[1, 21]	σωτῆρος πέπραχε θεοῦ, ὥστε καὶ	εὐαγῆ	δείμασθαι φροντιστήρια καὶ τὰς καλουμένας
[1, 16]	καὶ τοῦ ἁγίου μάρτυρος τὰ	εὐαγῆ	λείψανα ἐν εὐαγεῖ μετενεχθεῖεν χώρῳ,
[1, 16]	ἀθλοφόρῳ μάρτυρι ἀναθεῖναι· καὶ σηκὸς	εὐαγὴς	καὶ τέμενος ἅγιον τῷ Ἰγνατίῳ
[1, 22]	αʹ τόμου τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας	Εὐαγρίου.
[1, 6]	δὲ περιττὴ παντελῶς καὶ οὐκ	εὐάφορμος	τῆς ἐκκλησίας ἡ διχοστασία γέγονε,
[1, 21]	τὰ περὶ τὰ Ἱεροσόλυμα ἡ	Εὐδοκία	διέθηκε· καὶ περὶ διαφόρου βιοτῆς
[1, 21]	Παλαιστίνῃ μοναχῶν. Ἔνθεν τοίνυν ἡ	Εὐδοκία	ἐν Ἱεροσολύμοις δὶς ἀφικνεῖται. Καὶ
[1, 20]	Οὗτος τοίνυν ὁ Θεοδόσιος τὴν	Εὐδοκίαν	εἰσοικίζεται τοῦ σωτηριώδους μεταλαβοῦσαν βαπτίσματος,
[1, 20]	ἡγουμένου. ~κʹ Περὶ τῆς βασιλίσσης	Εὐδοκίας	καὶ Εὐδοξίας τῆς θυγατρός, καὶ
[1, 22]	ὥς τισι δοκεῖ πρὸ τῆς	Εὐδοκίας,	καὶ Θεοδοσίου, τὴν βασιλείαν ὀκτὼ
[1, 20]	ταύτης αὐτῷ γίνεται παῖς ἡ	Εὐδοξία,	ἣν ὕστερον, ἐπειδὴ καιρὸν ἦγε
[1, 20]	Περὶ τῆς βασιλίσσης Εὐδοκίας καὶ	Εὐδοξίας	τῆς θυγατρός, καὶ ὅπως εἰς
[1, 3]	θεοῦ προσαγορευομένης πόλεως, ὁδὸν ἀνδρὶ	εὐζώνῳ	ἡμερῶν δυοκαίδεκα, τισὶ δὲ καὶ
[1, 11]	καὶ πρὸς μίαν ἀπεξεσμένην καὶ	εὐθεῖαν	ὁδὸν ὑπαντήσῃ. Διὸ καὶ τῷ
[1, 13]	τὴν τῶν πατέρων ἀπήγγειλεν ἐντολήν,	εὐθέως	τε θάτερον τοῖν ποδοῖν προέπεμψε
[1, 18]	ἑδῶν ἃ τῇ δίκῃ ἱδρύεται,	εὐθὺ	τοῦ φόρου οὗ ἡ περικαλλὴς
[1, 15]	ἀναστάσεως παραδεχόμενον οὐδὲ δοξάζειν ἐθέλοντα,	εὐθυβόλως	εὖ μάλα στοχασάμενοι ὡς ταῖς
[1, 6]	εἰς αἰῶνα τὴν δόξαν καὶ	εὐκλεεστάτην	ἀποφήνωσι τὴν ἑαυτῶν βασιλείαν· οἷς
[1, 10]	„Τῶν πρὶν δικασάντων Εὐτυχεῖ τῷ	εὐλαβεστάτῳ	ἀρχιμανδρίτῃ παρόντων μὲν καὶ ἡσυχαζόντων,
[1, 3]	πάσης ἐξέχεε τῆς ἐκκλησίας μηδὲν	εὐλαβούμενος,	εἰκότως ἐδέησε νεύμασι τοῦ νέου
[1, 13]	ἐπετίμησε μόνον τὸν ἴδιον βασιλέα	εὐλαβούμενος,	ὡς καὶ τὸν βασιλέα Θεοδόσιον
[1, 13]	ὑπὲρ αὐτοῦ, καὶ τῆς οἰκείας	εὐλογίας	μεταδιδόναι. Διέτριψε τοίνυν ἐν σαρκὶ
[1, 2]	ἐπικλύσας, δοκῶ μὴ ἀπορήσειν πρὸς	εὔλογον	διασκευὴν τῆς ἱστορίας καὶ τῆς
[1, 13]	δὲ τοῖς ἀνθρώποις τὴν ἄνωθεν	εὐμένειαν	καταπραττόμενος. Τούτου τὰς θεοσημείας γέγραφε
[1, 22]	ἄνωθεν ῥοπῆς τὴν οἰκείαν χορηγούσης	εὐμένειαν.	Τέλος τοῦ αʹ τόμου τῆς
[1, 7]	εἴρηται, „τὸ μὴ ἐμποδὼν ἀνανταγωνίστῳ	εὐνοίᾳ	τετίμηται, ὁ μὲν ὡς βλάσφημος
[1, 1]	ταῖς ἐν Νικαίᾳ χαλκευθείσαις πέδαις,	Εὐνομίου	τε αὖ καὶ Μακεδονίου ὑπὸ
[1, 14]	ἔκ τε τῆς τῶν λεγόντων	εὐπιστίας	καὶ τῶν ἄλλων ὧνπερ τεθεάμεθα,
[1, 7]	ἤ τινος ἄλλης μηχάνημα μέμψεως·	εὔπορος	γὰρ διαβολῶν παντοδαπῶν ἡ κακία.
[1, 1]	καὶ πρὸς τὴν ἀρχαίαν ἐπαναγομένης	εὐπρέπειαν,	ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένης καὶ
[1, 20]	καλλιεπῆ δὲ καὶ τὴν ὥραν	εὐπρεπῆ,	μέσης οἱ γενομένης Πουλχερίας τῆς
[1, 7]	ὠνόμασται· φασὶ δὲ νῦν τὸ	Εὐπρεπίου	προσαγορεύεσθαι, ὅπερ ἴσμεν ταῖς ἀληθείαις
[1, 14]	κίονες ἐκ λίθου ξεστοῦ πεποιημένοι	εὐπρεπῶς,	εὖ μάλα τὴν ὀροφὴν εἰς
[1, 18]	θρησκείαν διαπρέποντες. Καὶ Μεμνόνιος μὲν	εὐπρεπῶς	τε καὶ περιέργως τὸ καὶ
[1, 11]	Ἑλληνικῆς πλάνης τρόφιμοι, οὐ θεὸν	εὑρεῖν	βουλόμενοι ἢ τὴν αὐτοῦ περὶ
[1, 10]	τί λοιπὸν γέγονεν οὐκ ἔστιν	εὑρεῖν.	Καὶ οὕτω μὲν τὸ ἐν
[1, 7]	ἡγούμενον. Ἐν ἐκείνοις γὰρ ἔστιν	εὑρεῖν	ὡς ἐπειδὴ μὴ τῆς δεούσης
[1, 6]	οὕτω τε καὶ ἑαυτοὺς φρονοῦντας	εὑρίσκοντες	εἷς γὰρ Κύριος, μία πίστις,
[1, 21]	ἑαυτοὺς καθειργνύουσιν ἐν οἰκίσκοις τοσοῦτον	εὖρος,	τοσοῦτον ὕψος ἔχουσιν ὡς μηδὲ
[1, 15]	βασιλείας καὶ Ἰσίδωρος, οὗ κλέος	εὐρὺ	κατὰ τὴν ποίησιν, ἔργῳ τε
[1, 20]	τὸν πρεσβύτερον Θεοδόσιον τὸ τεῖχος	εὐρῦναι.	Καὶ χρυσίον δὲ διακοσίας ἕλκον
[1, 20]	τῇ πόλει προστίθησι, τὸ τεῖχος	εὐρύνας	μέχρι τῆς πύλης τῆς ἐπὶ
[1, 19]	Θεοδοσίου ἐπαναστάσεις συχναὶ κατὰ τὴν	Εὐρώπην	γεγόνασιν, Οὐαλεντινιανοῦ Ῥώμης βασιλεύοντος· ἃς
[1, 6]	καὶ θεοφιλεστάτων βασιλέων, οἳ προγονικῆς	εὐσεβείας	ἄριστοι ζηλωταὶ γεγονότες ἀσφαλῆ μὲν
[1, 2]	Μοψουεστίαν συντυχὼν ὁ Νεστόριος τῆς	εὐσεβείας	παρετράπη τῶν ἐκείνου διδαγμάτων ἀκροασάμενος,
[1, 11]	πρὸς τὸ δέον τε καὶ	εὐσεβὲς	αἰχμαλωτίσῃ τὰ λεγόμενα, καὶ πρὸς
[1, 5]	δὲ τὴν ἐκείνου βλασφημίαν ἐγνωκότος	εὐσεβέσι	τε αὖ γράμμασι χρησαμένου πρός
[1, 6]	πρὸς τοῦτο ἡμᾶς καὶ τῶν	εὐσεβεστάτων	καὶ θεοφιλεστάτων βασιλέων, οἳ προγονικῆς
[1, 10]	κατακρίνεται δὲ καθαιρέσεως Φλαβιανὸς καὶ	Εὐσέβιος	ὁ τοῦ Δορυλαίου πρόεδρος. Κατὰ
[1, 9]	συνόδου, λιβέλλους τε αὖ ἐπιδεδωκότος	Εὐσεβίου	τὴν ἐπισκοπὴν τοῦ Δορυλαίου διέποντος,
[1, 0]	γράφειν τὴν παροῦσαν πραγματείαν ἐλήλυθεν.	Εὐσεβίῳ	τῷ Παμφίλουἀνὴρ δὲ ἐς τὰ
[1, 19]	δὲ εὖ μάλα κομψῶς καὶ	Εὐσταθίῳ	τῷ ἐξ Ἐπιφανείας τῷ Σύρῳ,
[1, 11]	τὰ λειπόμενα τῆς Θεοδοσίου βασιλείας	εὐσυνόπτως	ἀποθώμεθα. ~ιβʹ Ὅπως ὁ βασιλεὺς
[1, 10]	ῥήματος ταῦτα· „Τῶν πρὶν δικασάντων	Εὐτυχεῖ	τῷ εὐλαβεστάτῳ ἀρχιμανδρίτῃ παρόντων μὲν
[1, 9]	συνόδου. Ὑφ´ οὗ τὰ κατὰ	Εὐτυχῆ	τὸν δυσσεβῆ κινεῖται, μερικῆς κατὰ
[1, 9]	διήλεγξεν. Ὡς δ´ οὖν κληθεὶς	Εὐτυχὴς	οὐκ ἐλήλυθε, τάδε καὶ παραγενόμενος
[1, 10]	συνεδρίῳ ἀνακαλεῖται μὲν τῆς καθαιρέσεως	Εὐτυχὴς	παρὰ Διοσκόρου καὶ τῶν ἀμφ´
[1, 9]	διαδέχεται. ~θʹ Περὶ τοῦ δυστυχοῦς	Εὐτυχοῦς,	καὶ ὅπως παρὰ τοῦ Κωνσταντινουπόλεως
[1, 6]	ἐπαινέσας ἐπὶ ῥήματος γέγραφε ταῦτα·	„Εὐφραινέσθωσαν	οἱ οὐρανοὶ καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ
[1, 16]	καὶ δημοτελὴς ἑορτὴ καὶ πάνδημος	εὐφροσύνη	μέχρις ἡμῶν τελεῖται, πρὸς τὸ
[1, 0]	καὶ γλῶσσαν ἄλογον εἰς ἔναρθρον	εὐφωνίαν	κινήσαντι, ἀναστῆσαί τε τὰς ἤδη
[1, 13]	ἐπὶ ῥήματος ἱκετεύειν τε καὶ	εὔχεσθαι	ὑπὲρ αὐτοῦ, καὶ τῆς οἰκείας
[1, 20]	Ὑμετέρης γενεῆς τε καὶ αἵματος	εὔχομαι	εἶναι, τὰς ἐκ τῆς Ἑλλάδος
[1, 5]	ἀγνοήσας ἑτέρως ἱστόρησε, μετακαλεῖται Ἰωάννης	ἐφ´	ᾗ πεποίηκεν ἀπολογησόμενος καθαιρέσει. Οὗ
[1, 7]	οἶκτον οὐκ οἶδ´ ὅπως ἐξαίφνης	ἐφ´	ἡμῖν ἀναλαβόντων ἀπολελύμεθα, μετὰ τοῦ
[1, 10]	καὶ Δόμνος ὁ τῆς Ἀντιοχέων.	Ἐφ´	ᾧ τί λοιπὸν γέγονεν οὐκ
[1, 21]	ἐπαναστάσεις τε σύντονοι, μόνης τῆς	ἐφέσεως	ἀναζωπυρούσης αὐτοῖς τὴν ἡλικίαν καὶ
[1, 3]	πλέον, διεστώσης δὲ καὶ τῆς	Ἐφεσίων	ἐκ τῆς Ἀντιόχου ὁδὸν ἡμερῶν
[1, 5]	δικαίαν ταύτην ἀπόφασιν ἐφίσταται τῇ	Ἐφεσίων	Ἰωάννης ὁ τῆς Ἀντιόχου μετὰ
[1, 7]	πεμφθέντων πρὸς Θεοδόσιον ἐκ τῆς	Ἐφεσίων	πόλεως, αὐτοῦ τε αὖ δεηθέντος,
[1, 4]	ἀντελαμβάνοντο. Καὶ Μέμνονος τοῦ τῆς	Ἐφεσίων	προέδρου τὴν διέλευσιν τῶν ἡμερῶν
[1, 3]	Νεστόριος μὲν οὐ μακρὰν τῆς	Ἐφέσου	διεστώσης τῆς Κωνσταντίνου φθάνει πάντας.
[1, 5]	τὸν Ἀλεξανδρείας καὶ Μέμνονα τὸν	Ἐφέσου·	οὓς ἡ σύνοδος πάλιν ἠθῴωσεν
[1, 10]	ἐπισκόπου, τοῦ καὶ πρότερον ἐν	Ἐφέσῳ	γενομένου, μετὰ πολλῶν τῶν ἀμφ´
[1, 9]	ἀληθῶν τῶν ὑπομνημάτων, ἡ ἐν	Ἐφέσῳ	δευτέρα σύνοδος ἀθροίζεται. ~ιʹ Ὅσα
[1, 9]	Φλαβιανοῦ, καὶ περὶ τῆς ἐν	Ἐφέσῳ	δευτέρας λῃστρικῆς συνόδου. Ὑφ´ οὗ
[1, 10]	Καὶ οὕτω μὲν τὸ ἐν	Ἐφέσῳ	δεύτερον διελύθη συνέδριον. ~ιαʹ Ἀπολογία
[1, 3]	ὅπως ἡ τρίτη σύνοδος ἐν	Ἐφέσῳ	ἠθροίσθη, ὑστερήσαντος Ἰωάννου τοῦ Ἀντιοχείας
[1, 10]	βασιλείων τηνικαῦτα κρατοῦντος, συνδραμόντων ἐν	Ἐφέσῳ	Ἰουβεναλίου τοῦ Ἱεροσολύμων ἐπισκόπου, τοῦ
[1, 7]	περὶ τῆς ἁγιωτάτης θρησκείας ἐν	Ἐφέσῳ	κεκινημένων, Ὄασιν τὴν καὶ Ἴβιν
[1, 2]	Σωκράτει τε καὶ τῇ ἐν	Ἐφέσῳ	προτέρᾳ συνόδῳ σαφῶς ἱστόρηται. ~γʹ
[1, 3]	τῆς ἑῴας διέποντος τὴν ἐν	Ἐφέσῳ	πρώτην σύνοδον ἁλισθῆναι, γραμμάτων βασιλικῶν
[1, 10]	καὶ Χρυσαφίου τὸ παράλογον ἐν	Ἐφέσῳ	συνέδριον διεπράξατο. Ἧς ἔξαρχος καθειστήκει
[1, 7]	μὴν καλῶς αἰτῆσαι τὴν ἐν	Ἐφέσῳ	σύνοδον ἁλισθῆναι, γράφει, πρὸς ἄλλοις
[1, 7]	κατὰ τὸ δέον τὰ ἐν	Ἐφέσῳ	συντεθῆναι ὑπομνήματα, πανουργίᾳ δὲ καί
[1, 20]	τὸν ἐνταῦθα λεὼν ἐπιτελεύτιον ἔπος	ἐφθέγξατο·	Ὑμετέρης γενεῆς τε καὶ αἵματος
[1, 13]	μὴ πλατύτερον ταῦτα Θεοδωρήτῳ, ὡς	ἔφθην	εἰπών, ἐπεπόνητο. ~ιδʹ Περὶ τοῦ
[1, 13]	ἀποδοθῆναι τὰς σφῶν συναγωγάς, ἅσπερ	ἔφθησαν	παρὰ Χριστιανῶν ἀφῃρημένοι, οὕτω παρρησίᾳ
[1, 5]	ἐννομωτάτην καὶ δικαίαν ταύτην ἀπόφασιν	ἐφίσταται	τῇ Ἐφεσίων Ἰωάννης ὁ τῆς
[1, 13]	Τούτου τὰ πολλὰ μέχρις ἡμῶν	ἐφυλάχθη,	οὖ καὶ τὴν ἁγίαν κορυφὴν
[1, 2]	φιλανθρώπῳ παρασταίη θεῷ. ~βʹ Ὅπως	ἐφωράθη	Νεστόριος δι´ Ἀναστασίου τοῦ μαθητοῦ
[1, 6]	καὶ τῶν αὐτόθι θεοσεβεστάτων ἐπισκόπων.	Ἔχει	δὲ οὕτως ἡ συγγραφή, καὶ
[1, 15]	τῆς θείας χάριτος μηδὲν ἐλλειπὲς	ἔχειν	ἀνεχομένης· καὶ οὐκ ἐψεύσθησαν τῆς
[1, 10]	Κύριλλον τῆς Ἀλεξανδρέων ἐπίσκοπος, πρὸς	ἔχθρας	Φλαβιανοῦ τοῦτο τεχνάσαντος Χρυσαφίου τῶν
[1, 21]	δεόμενοι οὕτω κομιδῇ βραχέσιν ἀρκοῦνται·	ἐχθροὶ	τῶν ἰδίων βουλήσεων καὶ τῆς
[1, 1]	παραγκωνισάμενος. Καὶ προσβαλεῖν μὲν ὡς	ἐχθρὸς	τῇ πίστει δέδοικεν ὑπὸ τοσούτων
[1, 0]	ἀπαθανατίσαι τῇ μνήμῃ, ὡς ἂν	ἔχοιεν	τῶν ἐντυγχανόντων ἕκαστος μέχρις ἡμῶν
[1, 21]	καίτοι τὰ πρεσβεῖα κατὰ πάντων	ἔχον.	Εἰσὶ μὲν ἐλάχιστοι, εἰσὶ δ´
[1, 0]	ἀξιόλογον ἡμῖν ἢ καὶ τηνάλλως	ἔχον,	πέπρακται, μέχρι τινὸς τῆς Θεοδοσίου
[1, 6]	τοῦ ἐπισκόπου χάρτην προκομίσαντος ἀδιάβλητον	ἔχοντα	τῆς πίστεως τὴν ὁμολογίαν, καὶ
[1, 21]	τε καὶ τρυφὴν τὴν νηστείαν	ἔχοντες,	καὶ τράπεζαν διακορῆ τὸ μηδενὸς
[1, 6]	τῶν ἁγίων ἡμῶν πατέρων συμβαίνουσαν	ἔχουσι	πίστιν αἵ τε παρ´ ὑμῖν
[1, 21]	οἰκίσκοις τοσοῦτον εὖρος, τοσοῦτον ὕψος	ἔχουσιν	ὡς μηδὲ τὰ σώματα ἀνορθοῦν,
[1, 7]	παρ´ ἡμῶν δὲ δι´ ὧν	ἐχρῆν	γνωρισθῆναι τοῖς καλλινίκοις ἡμῶν βασιλεῦσι
[1, 14]	τις εἰς τὸ ἀκριβέστατον, οὐκ	ἔχω	ἀνθ´ ὅτου λέγειν, ὡς ἂν
[1, 7]	προσήγαγον, τί βουλόμενοι, λέγειν οὐκ	ἔχω.	Οἱ μὲν οὖν πρὸς τὰς
[1, 16]	φωνὴν καὶ προφητείαν τὴν Κασταλίαν	ἔχων,	ἀνελεῖν τι ἠδύνατο τῷ βασιλεῖ
[1, 4]	πολλάκις, ἐπὶ ταύτην τὴν σκυθρωπὸν	ἐχωρήσαμεν	ἀπόφασιν. Ὁ βλασφημηθεὶς τοίνυν παρ´
[1, 4]	καὶ θεοσεβεστάτους ἐπισκόπους προσδεξαμένου, ἀναγκαίως	ἐχωρήσαμεν	ἐπὶ τὴν ἐξέτασιν τῶν δυσσεβηθέντων
[1, 6]	ἁγίων ἐκκλησιῶν, ἵνα καὶ διαβόητον	ἔχωσιν	εἰς αἰῶνα τὴν δόξαν καὶ
[1, 15]	ὡς ταῖς ἄλλαις τἀνδρὸς ἀρεταῖς	ἕψεται	καὶ ταῦτα, τῆς θείας χάριτος
[1, 15]	ἐλλειπὲς ἔχειν ἀνεχομένης· καὶ οὐκ	ἐψεύσθησαν	τῆς ἐλπίδος. Οἷος γὰρ καὶ
[1, 17]	Σκυθῶν βασιλέως, καὶ ὅπως τὰ	ἑῷα	καὶ ἑσπέρια κατέστρεψε· καὶ περὶ
[1, 3]	νέου Θεοδοσίου τὰ σκῆπτρα τῆς	ἑῴας	διέποντος τὴν ἐν Ἐφέσῳ πρώτην
[1, 21]	παρ´ αὐτοὺς ἀφίκηται κἂν ἐξ	ἑωθινοῦ,	οὕτω πάλιν ταῖς φιλοφροσύναις καὶ
[1, 11]	αὖ καὶ κραιπάλης καί γε	ἑωλοκρασίας,	καὶ τῶν ἐντεῦθεν δεινῶν. Τούτῳ
[1, 14]	στοᾷ τοῦ ὁσίου Συμεών, ὃν	ἑωράκει	ὁ συγγραφεὺς καὶ ἄλλοι, καὶ
[1, 13]	Φιλιππικοῦ δεηθέντος παραφυλακῆς ἕνεκα τῶν	ἑῴων	ἐκστρατευμάτων τίμια λείψανά οἱ ἐκπεμφθῆναι.
[1, 22]	καὶ ὑπ´ αὐτῷ πέπρακται τῶν	ἑῴων	ἡγεμονεύοντι, ἡ ἑξῆς εὖ μάλα
[1, 17]	διηγούμενος ὅπως τε κατὰ τῶν	ἑῴων	καὶ ἑσπερίων ἐπεστράτευσε μερῶν, οἵας
[1, 13]	προεδρεύοντος, Ἀρταβουρίου δὲ αὖ τῶν	ἑῴων	στρατηγοῦντος ταγμάτων μετὰ τῶν ἀμφ´
[1, 18]	τούτους Ἀνατόλιος αὖ στρατηγὸς τῶν	ἑῴων	ταγμάτων πεμφθείς, τὴν καλουμένην Ἀνατολίου