Livre, Chap.
[1, 4]	ἀνὰ τοὺς οἰκείους ἐπετέλεσαν θρόνους.	~δʹ	Ὅπως παρὰ τῆς συνόδου καθῃρέθη
[1, 21]	χρυσὸς γὰρ αὐτοῖς ἐστι, τί	δ´	ἂν φαίην χρυσός, ὅτε οὔτε
[1, 16]	Ἰουλιανῷ φθῆναι τούτους ἐπαγγείλασθαι. Τοῦτο	δ´	ἄρα ἦν τὸ οἰκονομούμενον παρὰ
[1, 13]	ἐπικείμεναι τρίχες οὐ διεφθάρησαν, ὡς	δ´	αὖ ζῶντος καὶ τοῖς ἀνθρώποις
[1, 13]	οὖν ὅμως, καὶ τῶν ὀδόντων	δ´	οἱ πλείους, εἰ μή γε
[1, 21]	μὴ ἀληθίζεσθαί μοι δοκοῦσιν. Ὅμως	δ´	οὖν ἀνὰ τὴν ἁγίαν Χριστοῦ
[1, 8]	Πρόκλος, εἶτα Φλαβιανὸς γίνεται. Μετὰ	δ´	οὖν αὐτὸν Νεστόριον τὸν ἀλάστορα
[1, 15]	ἀντιπαθείᾳ κρινόντων τὰ ὁρώμενα. Πείθουσι	δ´	οὖν αὐτὸν τῆς σωτηριώδους παλιγγενεσίας
[1, 12]	τὴν Νεστορίου αἵρεσιν ἀπελαύνει. Γέγραπται	δ´	οὖν αὐτῷ πανευσεβὴς διάταξις ἀνὰ
[1, 15]	τῆς εἰς θεὸν θεωρίας. Γέγραπται	δ´	οὖν αὐτῷ πολλὰ μὲν καὶ
[1, 22]	τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν περιβάλλεται. Ἃ	δ´	οὖν καὶ ὑπ´ αὐτῷ πέπρακται
[1, 9]	τὴν Νεστορίου βλασφημίαν διήλεγξεν. Ὡς	δ´	οὖν κληθεὶς Εὐτυχὴς οὐκ ἐλήλυθε,
[1, 13]	ἐρρυτίδωτο μὲν καὶ ἀπέσκληκε, σώζεται	δ´	οὖν ὅμως, καὶ τῶν ὀδόντων
[1, 21]	ἔχον. Εἰσὶ μὲν ἐλάχιστοι, εἰσὶ	δ´	οὖν ὅμως, οἳ ἐπὰν διὰ
[1, 13]	καὶ παρ´ αὐτῶν παρειλήφαμεν. Ὅτε	δ´	οὖν Συμεώνης οὗτος ὁ ἐπὶ
[1, 13]	δίαιταν, τῶν μυστικωτέρων ἐγλίχετο· ἄμφω	δ´	οὖν συνηλθέτην, καὶ τὸ ἄχραντον
[1, 4]	τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης πρυτανεύοντος. Καλοῦσι	δ´	οὖν τὸν Νεστόριον, προτρέποντες τοῖς
[1, 16]	ἡμῶν σωζόμενος, ἵνα λοιπὸν οἱ	δαίμονες	ἐπ´ ἀδείας τὰ οἰκεῖα δρῷεν,
[1, 16]	τιμαῖς, ἱερόν τε πάλαι τοῖς	δαίμοσιν	ἀνειμένονΤυχαῖον τοῖς ἐπιχωρίοις ὠνόμαστοτῷ ἀθλοφόρῳ
[1, 1]	συναρμοζομένης, οὐκ ἐνεγκὼν ὁ μισόκαλος	δαίμων	ξένον τινὰ καὶ ἀλλόκοτον ἡμῖν
[1, 4]	τοῦ ἐπισκόπου τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας,	δακρύσαντες	πολλάκις, ἐπὶ ταύτην τὴν σκυθρωπὸν
[1, 10]	ἐπισκοπήσας ἀποκηρύσσεται· καθαιρεῖται δὲ καὶ	Δανιὴλ	ἐπίσκοπος Καρρῶν, Εἰρηναῖός τε αὖ
[1, 16]	καὶ μαστιζόμενος, ἐπειδὴ μὴ ὁ	Δαφναῖος	Ἀπόλλων, ὁ φωνὴν καὶ προφητείαν
[1, 20]	μέχρι τῆς πύλης τῆς ἐπὶ	Δάφνην	ἀγούσης τὸ προάστειον ὁρᾶν τοῖς
[1, 7]	υἱὸν παρὰ πατρὸς συμβουλεύματα. Εἰ	δὲ	ἀγανακτήσειας καὶ νῦν ὡς τὸ
[1, 21]	δεῖσθαι ἢ τόπῳ περιορίζεσθαι, πάντων	δὲ	ἀκούειν καὶ πᾶσι συγγίνεσθαι. Εἰσὶ
[1, 11]	θεατριζόμενός τε καὶ γελώμενος. Γελάσοι	δὲ	ἄν τις δικαίως καὶ Φαλλοὺς
[1, 11]	φύσαντα τῆς βασιλείας ἐξωθήσαντα. Τί	δὲ	ἂν φαίην καὶ περὶ τῆς
[1, 21]	ἰδίαν ἀποκριθῆναι φύσιν· μετὰ ἀνδρῶν	δὲ	ἄνδρας εἶναι, μετὰ γυναικῶν τ´
[1, 7]	ὁ μὲν κτίσμα καλῶν, ὁ	δὲ	ἄνθρωπον δοξάζων. Πρὸς ὃν ἥδιστα
[1, 1]	καὶ ἄλλο πάρεργον μὲν ἱστορίας	δὲ	ἄξιον ἐξευρεῖν δυνηθείην, τὴν ἱστορίαν
[1, 8]	τοῦ Χριστοῦ τετύχηκεν ἐκκλησία. Τούτου	δὲ	αὖ ἐξ ἀνθρώπων γεγενημένου, Πρόκλος
[1, 21]	τῆς ἀναγκαίας μεταλαμβάνουσι τροφῆς. Ἕτεροι	δὲ	αὖ πάλιν ἀπ´ ἐναντίας ἰόντες
[1, 13]	θεῖα κατηχήθη, ἔτη ἐννέα, ἐν	δὲ	αὖ τῇ καλουμένῃ μάνδρᾳ ἑπτὰ
[1, 13]	τηνικαῦτα τῆς Ἀντιόχου προεδρεύοντος, Ἀρταβουρίου	δὲ	αὖ τῶν ἑῴων στρατηγοῦντος ταγμάτων
[1, 21]	μεταδιδόναι ὅσα γε κορεσθῆναι· πεινῆν	δὲ	αὐτοῖς καὶ διψῆν ὁ σφῶν
[1, 10]	τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης ἐπισκόπου. Παρῆν	δὲ	αὐτοῖς καὶ Φλαβιανὸς μετὰ τῶν
[1, 9]	ἔλεγεν εἶναι· καθαιρεῖται μέν, ἐκδεήσεων	δὲ	αὐτοῦ πρὸς Θεοδόσιον γενομένων, οἷα
[1, 12]	εἰ δὲ λαϊκοί, ἀναθεματίζεσθαι. Τέθεινται	δὲ	αὐτῷ καὶ ἕτεραι νομοθεσίαι τῆς
[1, 13]	θεοῦ ποδηγηθεὶς ὧδε διαθλεύει· εἰ	δέ	γε ἀντισταίη, ἢ καὶ τοῦ
[1, 7]	τὴν καλουμένην Ὄασιν φυγαδεύεται. Τὸ	δέ	γε καίριον ἀπεκρύψατο. Οὐδὲ γὰρ
[1, 14]	ὀροφὴν εἰς ὕψος ἐπαίροντες. Τὸ	δέ	γε μέσον αὐλὴ ὑπαίθριός ἐστιν,
[1, 21]	ἡ μὲν δίαιτα διάφορος, ἡ	δέ	γε πολιτεία εἰς ἕνα τελευτᾷ
[1, 11]	τοῦ θεοῦ ἐλήλυθεν ἐκκλησία. Οἱ	δέ	γε τῆς Ἑλληνικῆς πλάνης τρόφιμοι,
[1, 21]	ἀκούειν καὶ πᾶσι συγγίνεσθαι. Εἰσὶ	δὲ	γονάτων αὐτοῖς συχναὶ καὶ ἀδιάκοποι
[1, 7]	σῆς μεγαλοπρεπείας καὶ παρ´ ἡμῶν	δὲ	δι´ ὧν ἐχρῆν γνωρισθῆναι τοῖς
[1, 20]	τὸ τεῖχος εὐρῦναι. Καὶ χρυσίον	δὲ	διακοσίας ἕλκον λίτρας τῷ Βάλεντος
[1, 10]	παρόντων μὲν καὶ ἡσυχαζόντων, τάξιν	δὲ	δικαστῶν μὴ ἐπεχόντων, ἀλλὰ τὴν
[1, 7]	ἐν μέσῳ λελεγμένων ἐπάγει· „Ἐπειδὴ	δὲ	ἐκ βάθρων μὲν ἡ προειρημένη
[1, 4]	τῶν μετὰ τὴν κυρίαν διελθόντοςἐτύγχανον	δὲ	ἑξκαίδεκα τὸν ἀριθμὸν οὖσαι καὶ
[1, 0]	πραγματείαν ἐλήλυθεν. Εὐσεβίῳ τῷ Παμφίλουἀνὴρ	δὲ	ἐς τὰ μάλιστα λόγιος ὁ
[1, 19]	ἱστόρηται μὲν καὶ ἄλλοις, ἐπιτέτμηται	δὲ	εὖ μάλα κομψῶς καὶ Εὐσταθίῳ
[1, 17]	πλεῖστα εἰς ὄρη σχεδιασθῆναι· τὴν	δὲ	θάλασσαν ἰχθῦς νεκροὺς ἀποσφενδονήσασθαι, καὶ
[1, 7]	καὶ δορυάλωτος ἔτυχε γεγονώς, θεσπίσμασι	δὲ	Θεοδοσίου τὴν ἐπάνοδον ἐγνωκότος, τόπους
[1, 2]	γὰρ ἄνθρωπος ἦν· ὑπὸ ἀνθρώπου	δὲ	θεὸν τεχθῆναι ἀδύνατον. Πρὸς τούτοις
[1, 7]	δεῖν τὴν Μαρίαν ὀνομάζεσθαι, τῶν	δὲ	θεοτόκον· ἵνα γέ φησι μὴ
[1, 3]	τῆς πάλαι μὲν Ἀντιόχου, νυνὶ	δὲ	θεοῦ προσαγορευομένης πόλεως, ὁδὸν ἀνδρὶ
[1, 14]	δὴ τοῦ ἁγίου θεάσασθαι. Διέστηκε	δὲ	Θεουπόλεως σταδίους μάλιστα τριακοσίους κείμενον
[1, 3]	Ῥώμης ἐπισκόπῳ γραφεῖσιν ἐπείθετο, τὸν	δὲ	ἴδιον ἔμετον κατὰ πάσης ἐξέχεε
[1, 10]	δὴ τοῖς πεπραγμένοις ἀνείληπται· κατακρίνεται	δὲ	καθαιρέσεως Φλαβιανὸς καὶ Εὐσέβιος ὁ
[1, 11]	εὖ μάλα σαφῶς εἴρηται· „Δεῖ	δὲ	καὶ αἱρέσεις ἐν ὑμῖν εἶναι,
[1, 10]	τῶν Ἐδεσηνῶν ἐπισκοπήσας ἀποκηρύσσεται· καθαιρεῖται	δὲ	καὶ Δανιὴλ ἐπίσκοπος Καρρῶν, Εἰρηναῖός
[1, 7]	τε τὸν Νεστόριον καταδικασθῆναι. Γράφει	δὲ	καὶ διαλεκτικῶς ἕτερον λόγον πρός
[1, 21]	τὸ λαθεῖν ἑαυτοῖς πορίζονται. Λέξω	δὲ	καὶ ἕτερον, ὃ μικροῦ με
[1, 14]	τῆς κεφαλῆς τοῦ ἁγίου. Φέρε	δὲ	καὶ ἕτερον ὃ τεθέαμαι, τῇ
[1, 13]	τις τῶν αὐτοπτῶν γενομένων· γέγραφε	δὲ	καὶ λογίως ἀπέθετο καὶ Θεοδώρητος,
[1, 3]	Κωνσταντίνου φθάνει πάντας. Καὶ Κύριλλος	δὲ	καὶ οἱ ἀμφ´ αὐτὸν πρὸ
[1, 21]	τινι τῶν ἄλλων ἡδυσμάτων, λαχάνοις	δὲ	καὶ ὀσπρίοις μόνοις δεξιουμένη εἰς
[1, 11]	τῶν ἄλλως ἐκτόπων μυσαττομένην, πορνείαις	δὲ	καὶ πάσαις αἰσχρουργίαις ἡδομένην, καὶ
[1, 19]	τε καὶ νηΐτῃ στρατῷ. Οὕτω	δὲ	καὶ Περσῶν παροινησάντων κεκράτηκε, βασιλεύοντος
[1, 3]	ἀνδρὶ εὐζώνῳ ἡμερῶν δυοκαίδεκα, τισὶ	δὲ	καὶ πλέον, διεστώσης δὲ καὶ
[1, 4]	τῆς πρὸς αὐτ? τόριος, συνυφανθεισῶν	δὲ	καὶ πολλῶν ῥήσεων ἁγίων καὶ
[1, 15]	ἕτερα πάσης ὠφελείας ἔμπλεα· γέγραπται	δὲ	καὶ πρὸς Κύριλλον τὸν ἀοίδιμον,
[1, 19]	Κῦρον τοὺς ποιητὰς ἀναδειχθῆναι, Κῦρον	δὲ	καὶ πρὸς τὸν μέγιστον τῶν
[1, 20]	βαπτίσματος, γένει μὲν Ἀθηναίαν, καλλιεπῆ	δὲ	καὶ τὴν ὥραν εὐπρεπῆ, μέσης
[1, 3]	τισὶ δὲ καὶ πλέον, διεστώσης	δὲ	καὶ τῆς Ἐφεσίων ἐκ τῆς
[1, 4]	Νεστορίου πρὸς αὐτὸν Κύριλλον, ἐγγραφείσης	δὲ	καὶ τῆς ἱερᾶς ἐκείνης ἐπιστολῆς
[1, 10]	πρός γε Ἀκυλίνιος Βύβλου. Ἐπράχθη	δὲ	καί τινα Σωφρονίου χάριν τὴν
[1, 7]	ἐν Ἐφέσῳ συντεθῆναι ὑπομνήματα, πανουργίᾳ	δὲ	καί τινι ἀθέσμῳ καινοτομίᾳ Κυρίλλου
[1, 7]	ἐξ ὧν πέπονθε σωφρονήσας. Ἐγὼ	δὲ	καί τινος γεγραφότος τὴν τελευταίαν
[1, 13]	πρὸς χάριν Χριστιανῶν ἐκπληρῶσαι, παραλῦσαι	δὲ	καὶ τὸν ὕπαρχον τὸν ταῦτα
[1, 13]	δέκα τὸν ἀγῶνα διανύσας, ἐν	δὲ	κίοσι βραχυτέροις ἑπτά, καὶ ἐπὶ
[1, 12]	τῶν ἁγίων ἐκκλησιῶν ἐκβάλλεσθαι, εἰ	δὲ	λαϊκοί, ἀναθεματίζεσθαι. Τέθεινται δὲ αὐτῷ
[1, 5]	καθαιρεῖ Κύριλλον καὶ Μέμνονα. Ἐκ	δὲ	λιβέλλων ἐπιδεδομένων παρὰ Κυρίλλου καὶ
[1, 22]	τὸν ἀγήρω μεταχωρήσασα βίον. Ἀμείψαντος	δὲ	μετὰ ταῦτα, ἢ καὶ ὥς
[1, 7]	ἐπὶ λέξεως οὐκ ὠνόμασται· φασὶ	δὲ	νῦν τὸ Εὐπρεπίου προσαγορεύεσθαι, ὅπερ
[1, 7]	Ὄασιν ἀπέρρηξε τὴν ψυχήν. Ὅπως	δὲ	ὁ Νεστόριος ἐξηλάθη, ἢ τί
[1, 3]	τῆς ἐπαγγελθείσης ἡμέρας ἀπηντήκασιν. Ἰωάννης	δὲ	ὁ τῆς Ἀντιοχέων πρόεδρος σὺν
[1, 2]	Νεστορίου τοῦ δυσσεβοῦς βλασφημίας. Ἤρξατο	δὲ	ὁ τῶν ἐκκλησιῶν πόλεμος ἐνθένδε.
[1, 20]	λειψάνων ξεναγούντων τὰς ὄψεις, εἰσὶ	δὲ	οἵ φασι τὸν πρεσβύτερον Θεοδόσιον
[1, 21]	τριήμεροι τὰς νηστείας ἐκτελοῦντες, εἰσὶ	δὲ	οἳ καὶ πεμπταῖοι ἢ καὶ
[1, 14]	τοῖς τοῦ παναγίου μνημείοις. Εἰσὶ	δὲ	οἳ λέγουσι, καὶ οὐκ ἀπιστητέον
[1, 15]	τὰ ἄλλα πάντα λόγιος, φιλοσοφίαν	δὲ	οὕτως ἐς τὸ ἀκρότατον ἐξήσκησεν
[1, 6]	τῶν αὐτόθι θεοσεβεστάτων ἐπισκόπων. Ἔχει	δὲ	οὕτως ἡ συγγραφή, καὶ αὐταῖς
[1, 7]	ἀναδραμόντος Καὶ μεθ´ ἕτερα· „Τούτων	δὲ	οὕτως συμβάντων, οὐκ οἶδ´ ἐκ
[1, 7]	τῶν ἀλγηδόνων μαστιγούμενοι κακοῖς. Μετῆγε	δὲ	πάλιν ἡμᾶς ἐκ τῆς Πανὸς
[1, 10]	χάριν τὴν Κωνσταντιναίων ἐπισκοπήσαντος. Καθαιρεῖται	δὲ	παρ´ αὐτῶν καὶ ὁ τῆς
[1, 7]	πυρὶ καὶ σφαγαῖς ἐκλελίκμηται, ἡμεῖς	δὲ	παρὰ τῶν βαρβάρων οἶκτον οὐκ
[1, 11]	γεννήσει φειδοῖ τοῦ πλάσματος. Εἰ	δὲ	περὶ ἕτερά τινα ἄττα κεκαινούργηται,
[1, 14]	φοιτῴη τῶν ἀνακτόρων εἴσω. Ἔξω	δὲ	περὶ τὰς φλιὰς ἑστῶσαι τεθήπασι
[1, 6]	ἐκκλησίας. Καὶ μεθ´ ἕτερα· „Ὅτι	δὲ	περιττὴ παντελῶς καὶ οὐκ εὐάφορμος
[1, 6]	τὴν ὀρθὴν φυλάττουσι πίστιν, ἐξαίρετον	δὲ	ποιοῦνται φροντίδα τὴν ὑπὲρ τῶν
[1, 21]	καὶ τῶν τάφων εἴσω· ἔνθα	δὲ	πρὸς θεὸν ἱκετεία, ῥωμαλέους τὸ
[1, 20]	ἐκ τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης, κατάρας	δὲ	πρὸς τὴν Κωνσταντίνου. Ἣ χρόνοις
[1, 6]	ἐκκλησίαις τὴν εἰρήνην βραβεύσαντος, κεκληκότων	δὲ	πρὸς τοῦτο ἡμᾶς καὶ τῶν
[1, 21]	τῶν πάντων ἐγκαλυπτόμενοι· καὶ βαλανείοις	δὲ	συχνοῖς ὁμιλοῦσι, τὰ πολλὰ γυναιξὶ
[1, 0]	τινὸς τῆς Θεοδοσίου βασιλείας. Ἐπειδὴ	δὲ	τὰ ἑξῆς οὐ πολὺ τούτων
[1, 14]	τεσσάρων πλευρῶν στοαῖς κοσμουμένη· παρατετάχαται	δὲ	ταῖς στοαῖς κίονες ἐκ λίθου
[1, 21]	ὅσον ἀποζῆν καὶ μόνον. Κοινὰς	δὲ	τὰς πρὸς θεὸν λιτὰς διημερεύουσί
[1, 16]	ἱεράρχου Γρηγορίου ταύτην ἐξάραντος. Γέγονε	δὲ	ταὐτὰ ἐκεῖθεν ἔνθεν, τοῦ θεοῦ
[1, 7]	περὶ τούτων πλατύτερον λέγει. Ὧν	δὲ	τετύχηκε διὰ τὰς παρ´ αὐτοῦ
[1, 1]	παραχαράττειν οἷός τε γένοιτο· πολλάκις	δὲ	τῇ ἑαυτοῦ ἰλυσπώμενος κακίᾳ, καὶ
[1, 18]	κατὰ τὸ μέσον ἐάσας· Ζωΐλος	δὲ	τὴν βασίλειον στοὰν τὴν πρὸς
[1, 17]	Χερρονήσου καλούμενον μακρὸν τεῖχος· διαχῆναι	δὲ	τὴν γῆν καὶ πολλὰς κώμας
[1, 21]	ἀνθρώπων τροφὰς τέλεον ἀποσείονται, νέμονται	δὲ	τὴν γῆνβοσκοὺς καλοῦσιμόνον τὸ ζῆν
[1, 1]	τὴν αὐτὴν ἕλκοντος διάνοιαν, ὅπως	δὲ	τὴν γνώμην τῆς γλώσσης ἀπομερίσῃ,
[1, 5]	προσιεμένου τὴν Νεστορίου καθαίρεσιν, ὕστερον	δὲ	τὴν ἐκείνου βλασφημίαν ἐγνωκότος εὐσεβέσι
[1, 9]	ἡμῶν πρὸ τῆς ἑνώσεως, μετὰ	δὲ	τὴν ἕνωσιν μίαν φύσιν ὁμολογῶ·
[1, 15]	σάρκα τοῖς πόνοις ἐξέτηξεν, οὕτω	δὲ	τὴν ψυχὴν τοῖς ἀναγωγικοῖς ἐπίανε
[1, 5]	καθαιρέσεως Κύριλλος καὶ Μέμνων, ἀποκρίνονται	δὲ	τῆς ἁγίας κοινωνίας καὶ πάσης
[1, 0]	ταύτης ἀγχιθύρῳ λήθῃ κρυπτόμενον. Ἄρξομαι	δέ,	τῆς θείας ἡγουμένης ῥοπῆς, ὅθεν
[1, 6]	ἐντέθειται τῇδε τῇ ἐπιστολῇ· Περὶ	δὲ	τῆς θεοτόκου, καὶ τὰ ἑξῆς.
[1, 14]	τὸν κίονα πολλάκις περινοστοῦντες. Φυλακὴ	δέ	τις εἰς τὸ ἀκριβέστατον, οὐκ
[1, 11]	τῶν Ἑλληνικῶν ὕθλων. Μή μοι	δέ	τις τῶν εἰδωλομανούντων ἐπιγελάσῃ, ὡς
[1, 6]	μὲν κατακρατεῖν τῶν ἀνθεστηκότων, χαρίζεται	δὲ	τὸ νικᾶν. Οὐ γὰρ ἂν
[1, 1]	τῇ ταύτης πολιορκίᾳ παρῃρημένος, λῃστρικῶς	δὲ	τὸ πρᾶγμα μέτεισι πεύσεις τινὰς
[1, 14]	προσηγορίαν τῷ χώρῳ καταλιπούσης. Διήκει	δὲ	τὸ πρόσαντες τοῦ ὄρους σταδίους
[1, 13]	τῷ θεῷ προσάγων, ἐξ οὐρανοῦ	δὲ	τοῖς ἀνθρώποις τὴν ἄνωθεν εὐμένειαν
[1, 7]	εἰς τὴν Πανὸς ὑποστρέψειν. Συγκοπέντες	δὲ	τοῖς τῆς ὁδοιπορίας συμπτώμασιν ἐν
[1, 14]	τοῦ ὄρους σταδίους εἴκοσιν. Ἡ	δὲ	τοῦ νεὼ οἰκοδομία σύγκειται μὲν
[1, 10]	τῶν ἀμφ´ αὐτὸν ἱερέων. Συνῆν	δὲ	τούτοις καὶ Δόμνος ὁ μετὰ
[1, 1]	ἄμφω τῷ θεῷ προσάγοιεν. Ὅπως	δὲ	τούτων ἕκαστον ἐπράχθη καὶ ὅποι
[1, 17]	τῶν πηγῶν ξηρὰς ἀναδειχθῆναι, ἑτέρωθι	δὲ	ὑδάτων πλῆθος ἀναδοθῆναι μὴ πρότερον
[1, 2]	ἐξώθησέ τε καὶ ἀπεβάλετο, τὴν	δὲ	χριστοτόκος παραχαράξας ἀντεχάλκευσέ τε καὶ
[1, 7]	βλάσφημος καὶ θεομάχος κατακέκριται, ὁ	δὲ	ὡς μεγαλόφωνος κῆρυξ καὶ μέγας
[1, 7]	ἀμοιβῶν τῆς βλασφημίας ἕνεκα, οὐ	δεδήλωται	τοῖς ἱστορήσασιν· ἃ καὶ διέπεσεν
[1, 1]	μὲν ὡς ἐχθρὸς τῇ πίστει	δέδοικεν	ὑπὸ τοσούτων ἁγίων πατέρων πυργωθείσῃ
[1, 7]	Ἐφεσίων πόλεως, αὐτοῦ τε αὖ	δεηθέντος,	ἐπετράπη κατὰ τὸ οἰκεῖον ἐπαναζεῦξαι
[1, 13]	τήνδε Γρηγορίου τοῦ παναοιδίμου, Φιλιππικοῦ	δεηθέντος	παραφυλακῆς ἕνεκα τῶν ἑῴων ἐκστρατευμάτων
[1, 13]	τὸν ταῦτα διδάξαντα τῆς ἀρχῆς	δεηθῆναί	τε τοῦ παναγίου καὶ ἀερίου
[1, 13]	παρὰ τῶν Ἀντιοχέων λαβεῖν. Καὶ	δεήσεις	οἱ τῆς Ἀντιόχου πρὸς αὐτὸν
[1, 13]	καὶ πεισθεὶς ἐνδούς τε ταῖς	δεήσεσι	τὸ σεπτὸν αὐτοῖς εἴασε σῶμα.
[1, 4]	τὴν προτεραίαν ὑποσχόμενος ἀφικνεῖσθαι εἴπερ	δεήσοι,	καὶ τῶν ὑποσχεθέντων κατολιγωρήσας, καὶ
[1, 21]	κἂν παρὰ καπήλοις ἢ παλιγκαπήλοις	δεήσοι,	οὐ τόπον, οὐ πρόσωπον, οὐδέ
[1, 11]	ἀποστόλῳ εὖ μάλα σαφῶς εἴρηται·	„Δεῖ	δὲ καὶ αἱρέσεις ἐν ὑμῖν
[1, 21]	μὲν γὰρ πάθος, νεκροὺς εἶναι	δεῖ	καὶ τῶν τάφων εἴσω· ἔνθα
[1, 12]	θρησκείας, τὸν διάπυρον αὐτοῦ ζῆλον	δεικνῦσαι.	~ιγʹ Περὶ τοῦ ἁγίου Συμεὼν
[1, 15]	τὸν ἀοίδιμον, ἐξ ὧν μάλιστα	δείκνυται	τοῦ θεσπεσίου συνακμάσαι τοῖς χρόνοις.
[1, 1]	καὶ τὴν ἐντεῦθεν ἧτταν ὁ	δείλαιοςὃ	γὰρ πρότερον μόνον ἀντίπαλον εἶχε,
[1, 22]	ὥς μοι λέλεκται, τοιαῦτα φροντιστήρια	δειμαμένη,	καὶ μὴν καὶ τὰ τείχη
[1, 21]	πέπραχε θεοῦ, ὥστε καὶ εὐαγῆ	δείμασθαι	φροντιστήρια καὶ τὰς καλουμένας λαύρας·
[1, 7]	καὶ τῶν μὲν λεγόντων ἀνθρωποτόκον	δεῖν	τὴν Μαρίαν ὀνομάζεσθαι, τῶν δὲ
[1, 0]	ἔδοξέ μοι, εἰ καὶ μὴ	δεινὸς	ἐγὼ τὰ τοιαῦτα, τὸν ὑπὲρ
[1, 11]	γε ἑωλοκρασίας, καὶ τῶν ἐντεῦθεν	δεινῶν.	Τούτῳ τῷ Αἰγιόχῳ τῷ ὑψιβρεμέτῃ
[1, 21]	διεκτελοῦντες, ὅσα μὴ τῶν ἀναγκαίων	δεῖσθαι	ἢ τόπῳ περιορίζεσθαι, πάντων δὲ
[1, 19]	καὶ διήρκεσε μέχρι δύο καὶ	δέκα	ἐτῶν τῆς Ἀναστασίου βασιλείας· ἅπερ
[1, 13]	τινι μὲν στενῷ τόπῳ ἔτεσι	δέκα	τὸν ἀγῶνα διανύσας, ἐν δὲ
[1, 17]	πλῆθος ἀναδοθῆναι μὴ πρότερον ὄν,	δένδρα	τε αὐτόπρεμνα σὺν ταῖς σφίσι
[1, 21]	λαχάνοις δὲ καὶ ὀσπρίοις μόνοις	δεξιουμένη	εἰς τοσοῦτον χορηγουμένοις ὅσον ἀποζῆν
[1, 21]	ταῖς φιλοφροσύναις καὶ τῇ φιλοτησίᾳ	δεξιοῦνται,	ἕτερον εἶδος νηστείας ἐπινοήσαντες τὸ
[1, 21]	καθεστάναι, πόσων εἰς τροφὴν αὐτάρκη	δεόμενοι	οὕτω κομιδῇ βραχέσιν ἀρκοῦνται· ἐχθροὶ
[1, 7]	εἴποιμι, μεμφόμενον μὴ κατὰ τὸ	δέον	τὰ ἐν Ἐφέσῳ συντεθῆναι ὑπομνήματα,
[1, 11]	ἐκκλησία ἐνθένδε κἀκεῖθεν πρὸς τὸ	δέον	τε καὶ εὐσεβὲς αἰχμαλωτίσῃ τὰ
[1, 7]	ἐγκαλέσαντάς οἱ μὴ κατὰ τὸ	δέον	τι καινουργῆσαι, μηδὲ μὴν καλῶς
[1, 7]	εὑρεῖν ὡς ἐπειδὴ μὴ τῆς	δεούσης	ἔτυχεν ἐπεξελεύσεως, ἡ τοῦ θεοῦ
[1, 13]	Καὶ τὸ κατὰ τοῦ μετώπου	δέρμα	ἐρρυτίδωτο μὲν καὶ ἀπέσκληκε, σώζεται
[1, 6]	βάπτισμα, ἐδοξάσαμεν τὸν τῶν ὅλων	δεσπότην	θεόν, ἀλλήλοις συγχαίροντες, ὅτι ταῖς
[1, 11]	αἰώνων γεννηθεὶς θεὸς Λόγος σαρκούμενος	δευτέρᾳ	γεννήσει φειδοῖ τοῦ πλάσματος. Εἰ
[1, 9]	τῶν ὑπομνημάτων, ἡ ἐν Ἐφέσῳ	δευτέρα	σύνοδος ἀθροίζεται. ~ιʹ Ὅσα παρὰ
[1, 7]	αὐτοῦ πρὸς τὸν αὐτὸν ἐπιστολῆς	δευτέρας·	„Εἴτε ὡς φιλικὸν παρ´ ἡμῶν
[1, 9]	καὶ περὶ τῆς ἐν Ἐφέσῳ	δευτέρας	λῃστρικῆς συνόδου. Ὑφ´ οὗ τὰ
[1, 10]	οὕτω μὲν τὸ ἐν Ἐφέσῳ	δεύτερον	διελύθη συνέδριον. ~ιαʹ Ἀπολογία τοῦ
[1, 2]	ἡ θεομάχος γλῶσσα, τὸ Καϊάφα	δεύτερον	συνέδριον, τὸ τῆς βλασφημίας ἐργαστήριον,
[1, 7]	βιοτῆς τὸν τῇδε βίον ἀπέθετο·	δεύτερος	Ἄρειος, διὰ τῆς καταστροφῆς διηγούμενός
[1, 11]	τῶν εἰδωλομανούντων ἐπιγελάσῃ, ὡς τῶν	δευτέρων	τοὺς προτέρους καθαιρούντων, καὶ προσεφευρισκόντων
[1, 7]	διαβολῶν παντοδαπῶν ἡ κακία. Διὸ	δὴ	ἀξιοῦμεν τὸ ὑμέτερον μέγεθος τῆς
[1, 14]	καὶ πάλιν ἐξαπίνης φαινόμενον· ὃ	δὴ	γίνεται μόνον ἐν τοῖς τοῦ
[1, 12]	γέγραπται, θεόθεν κινηθείς, ἁπάσαις τὸ	δὴ	λεγόμενον ψήφοις κατέκρινεν ἀναθέματι περιβαλών,
[1, 17]	Ἑλλησπόντου, Φρυγίας τε ἑκατέρας. Ὃ	δὴ	πάθος καὶ ἐπὶ χρόνον τῆς
[1, 7]	τῇδε κατέλυσε βίον· ἢ τί	δή	ποτε, εἰ μὴ θεία κρίσις
[1, 7]	ἀθέσμῳ καινοτομίᾳ Κυρίλλου τεχνάζοντος, τί	δή	ποτε καὶ παρὰ Θεοδοσίου προσπάσχοντός
[1, 14]	ὧνπερ τεθεάμεθα, ὅτι καὶ αὐτὸ	δὴ	τὸ προσωπεῖον αὐτοῦ τεθέανται ὧδέ
[1, 10]	καὶ τῶν ἀμφ´ αὐτόν, ὅπως	δὴ	τοῖς πεπραγμένοις ἀνείληπται· κατακρίνεται δὲ
[1, 14]	παραδῶ. Ἐπόθουν τὸ τέμενος τούτου	δὴ	τοῦ ἁγίου θεάσασθαι. Διέστηκε δὲ
[1, 7]	διαλεκτικῶς ἕτερον λόγον πρός τινα	δῆθεν	Αἰγύπτιον συγκείμενον περὶ τῆς αὐτοῦ
[1, 13]	ἐκτρέχειν· ἐκ γὰρ τῆς ὑπακοῆς	δῆλον	εἶναι ὡς ἐκ θεοῦ ποδηγηθεὶς
[1, 20]	πόλιν, ἐνταῦθά τε γίνεται καὶ	δημηγορήσασα	πρὸς τὸν ἐνταῦθα λεὼν ἐπιτελεύτιον
[1, 16]	τὸ τέμενος τεθέντων. Ὅθεν καὶ	δημοτελὴς	ἑορτὴ καὶ πάνδημος εὐφροσύνη μέχρις
[1, 4]	προτρέποντες τοῖς ἐπαγομένοις ἀπολογήσασθαι. Καὶ	δῆτα	κατὰ τὴν προτεραίαν ὑποσχόμενος ἀφικνεῖσθαι
[1, 2]	θεῷ. ~βʹ Ὅπως ἐφωράθη Νεστόριος	δι´	Ἀναστασίου τοῦ μαθητοῦ διδάσκοντος μὴ
[1, 2]	χριστοτόκον τὴν ἁγίαν καλῶν θεομήτορα,	δι´	ἣν αἰτίαν καὶ αἱρετικὸς ὡμολόγηται.
[1, 3]	ἀοιδίμου μνήμης ἐπίσκοπος τῆς Ἀλεξανδρέων,	δι´	οἰκείων ἐπελαμβάνετο συλλαβῶν, Νεστόριός τε
[1, 7]	μεγαλοπρεπείας καὶ παρ´ ἡμῶν δὲ	δι´	ὧν ἐχρῆν γνωρισθῆναι τοῖς καλλινίκοις
[1, 5]	τοὺς μετ´ αὐτοῦ. Καὶ ὅπως	διὰ	Θεοδοσίου τοῦ βασιλέως συμβαίνουσι Κύριλλος
[1, 7]	μὴ θεία κρίσις ἐγεγόνει ἡ	διὰ	Κυρίλλου καὶ τῶν ἀμφ´ αὐτὸν
[1, 15]	μετελθεῖν βίον, στήλην τε ζῶσαν	διὰ	παντὸς εἶναι βίου τε μοναδικοῦ
[1, 21]	τῆς ἐντεῦθεν μεταστάσεως, ἐς ἣν	διὰ	παντὸς χαίνουσι τὸν ποθούμενον αὐτοῖς
[1, 21]	τοῖς τῶν πέλας θελήμασιν, ἵνα	διὰ	πάντων αὐτοῖς τὸ ἡδὺ τῆς
[1, 2]	τοῦ παναγίου πνεύματος ἤδη χαλκευθεῖσαν	διὰ	πολλῶν ἐγκρίτων πατέρων ἐξώθησέ τε
[1, 7]	Θηβαίων ἐπαρχίας πέρας οὖσαν βαρβαρικῶν	διὰ	στρατιωτῶν ἐκ τῆς Πανὸς ἐπεμπόμεθα,
[1, 7]	πλατύτερον λέγει. Ὧν δὲ τετύχηκε	διὰ	τὰς παρ´ αὐτοῦ κυηθείσας βλασφημίας
[1, 7]	καὶ διαμαρτυρίαις ἡμᾶς ἀπειλητικαῖς καταπλῆξαι	διὰ	τάχους τὴν χώραν ἐκδραμεῖν, ὡς
[1, 6]	Ἀλεξάνδρειαν ἐλθόντος, καὶ ἔπαινος Κυρίλλου	διὰ	τὴν ἐπιστολήν. Παύλου τε τοῦ
[1, 21]	δ´ οὖν ὅμως, οἳ ἐπὰν	διὰ	τῆς ἀρετῆς τοῦ ἀπαθεῖς εἶναι
[1, 7]	τῇδε βίον ἀπέθετο· δεύτερος Ἄρειος,	διὰ	τῆς καταστροφῆς διηγούμενός τε καὶ
[1, 4]	κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ὥρισε	διὰ	τῆς παρούσης ἁγίας συνόδου, ἀλλότριον
[1, 7]	Πανὸς ἐπεμπόμεθα, συρόμενοι πρὸς αὐτὴν	διὰ	τῆς προρρηθείσης στρατιωτικῆς βοηθείας. Καὶ
[1, 13]	πρὸς αὐτὸν ἀνατεινάμενοι γεγράφασιν οὕτως·	„Διὰ	τὸ μὴ ὑπάρχειν τεῖχος τῇ
[1, 13]	χερσὶν ἀνθρώπων πιστῶν βιαίως ἀφῃρέθησαν,	διὰ	τοῦ σχήματος κηρύσσοντες οἷός τε
[1, 16]	τῷ τῆς Ῥώμης ἀμφιθεάτρῳ, καὶ	διὰ	τῶν ὑπολειφθέντων ἁδροτέρων ὀστῶν, ἃ
[1, 6]	τὴν ὁμολογίαν, καὶ ταύτην συντετάχθαι	διαβεβαιωσαμένου	παρά τε τῆς σῆς ὁσιότητος
[1, 6]	τῶν ἁγίων ἐκκλησιῶν, ἵνα καὶ	διαβόητον	ἔχωσιν εἰς αἰῶνα τὴν δόξαν
[1, 15]	τε καὶ λόγῳ παρὰ πᾶσι	διαβόητος·	ὃς οὕτω μὲν τὴν σάρκα
[1, 7]	ἢ φυγάδων καθ´ ἡμῶν ἀναπλάσῃ	διαβολὴν	ἤ τινος ἄλλης μηχάνημα μέμψεως·
[1, 1]	μικρὸν παυθεισῶν, ὕστερον ὁ πονηρὸς	διάβολος	τὴν πίστιν πάλιν ἐτάραττεν. Ἄρτι
[1, 6]	ἑλομένου προσομιλεῖν, ἵνα τὸν τοῦ	διαβόλου	νικήσῃ φθόνον καὶ συνάψῃ τὰ
[1, 7]	ἄλλης μηχάνημα μέμψεως· εὔπορος γὰρ	διαβολῶν	παντοδαπῶν ἡ κακία. Διὸ δὴ
[1, 7]	λέγοντος ὡς τὴν γλῶσσαν σκώληξι	διαβρωθεὶς	ἐπὶ τὰ μείζω τε καὶ
[1, 7]	τὴν ἡμετέραν ἐξ Ὀάσεως ἐνταῦθα	διαγωγὴν	ἐκ βαρβαρικῆς γενομένην ἀφέσεως, ὥστε
[1, 18]	μέχρις ἡμῶν τὴν τούτου προσηγορίαν	διαδεξαμένην,	εἰ καὶ τὰς οἰκοδομίας ἐκ
[1, 8]	στειλαμένου πορείαν, Φλαβιανὸς τὸν θρόνον	διαδέχεται.	~θʹ Περὶ τοῦ δυστυχοῦς Εὐτυχοῦς,
[1, 14]	ὑπερμεγέθη κατὰ πᾶν τὸ κλειθρίδιον	διαθέοντά	τε καὶ σελαγίζοντα, οὐχ ἅπαξ,
[1, 13]	ὡς ἐκ θεοῦ ποδηγηθεὶς ὧδε	διαθλεύει·	εἰ δέ γε ἀντισταίη, ἢ
[1, 0]	θεσπεσίοις ἀποστόλοις ἀτὰρ καὶ μάρτυσι	διαθλεύουσι	κατώρθωτο, ἢ εἴ τι καὶ
[1, 13]	παράκειται, μεθ´ οὗ τὸ πολυύμνητον	διαθλεῦσαν	σῶμα τῶν ἐκ θεοῦ γερῶν
[1, 13]	ἐν σαρκὶ τόνδε τὸν βίον	διαθλεύων	ἔτη ἓξ καὶ πεντήκοντα· ἐν
[1, 2]	τε καὶ πιπράσκεται, τὰς φύσεις	διαιρούμενός	τε καὶ σπαραττόμενος, ὁ μηδὲ
[1, 21]	ἄμικτα συναγούσης καὶ αὖ πάλιν	διαιρούσης	χάριτος, ὥστε ζωὴν ἐν αὐτοῖς
[1, 21]	βιάζεται. Οὕτως τε αὐτοῖς ἡ	δίαιτα	ἀκριβέσιν ἀντιταλαντεύεται ζυγοῖς ὡς ἐκ
[1, 21]	λαύρας· ἐν οἷς ἡ μὲν	δίαιτα	διάφορος, ἡ δέ γε πολιτεία
[1, 13]	ἐκπλαγεὶς τὴν στάσιν καὶ τὴν	δίαιταν,	τῶν μυστικωτέρων ἐγλίχετο· ἄμφω δ´
[1, 21]	καὶ περισώζουσα· μακάριοι τῆς ἐνταῦθα	διαίτης,	μακαριώτεροι τῆς ἐντεῦθεν μεταστάσεως, ἐς
[1, 21]	καὶ περὶ διαφόρου βιοτῆς καὶ	διαίτης	τῶν ἐν Παλαιστίνῃ μοναχῶν. Ἔνθεν
[1, 7]	ταῖς ἀληθείαις πρὸ τῆς Θεουπολιτῶν	διακείμενον,	σταδίοις διεστηκὸς οὐ πλείοσι δύο.
[1, 7]	τῶν πυλῶν τῆς νῦν Θεουπολιτῶν	διάκειται	καὶ Νεστορίῳ μὲν ἐπὶ λέξεως
[1, 22]	ὀκτὼ καὶ τριάκοντα ἔτεσι τούτῳ	διακονησαμένης,	Μαρκιανὸς ὁ πανάριστος τὴν Ῥωμαίων
[1, 22]	καὶ κάλλει προὖχον, τοῦ πρώτου	διακόνων	τε καὶ μαρτύρων Στεφάνου, οὔτι
[1, 21]	τὴν νηστείαν ἔχοντες, καὶ τράπεζαν	διακορῆ	τὸ μηδενὸς ὡς οἷόν τε
[1, 20]	τεῖχος εὐρῦναι. Καὶ χρυσίον δὲ	διακοσίας	ἕλκον λίτρας τῷ Βάλεντος ἐδωρήσατο
[1, 18]	στοὰν οἰκοδομεῖ παντοδαπαῖς ὕλαις ταύτην	διακοσμήσας.	Ταῦτα, εἰ καὶ πάρεργα, τοῖς
[1, 21]	τῆς σαρκὸς ἐξωσθείη, καὶ ψυχὴ	διακυβερνῴη	τὰ κάλλιστα καὶ θεὸν ἀρέσκοντα
[1, 0]	καὶ μηδὲν τῶν μνήμης ἀξίων	διαλάθοι	ὑπὸ τῇ ἀνειμένῃ καὶ ἐκλύτῳ
[1, 7]	Νεστόριον καταδικασθῆναι. Γράφει δὲ καὶ	διαλεκτικῶς	ἕτερον λόγον πρός τινα δῆθεν
[1, 2]	περὶ τούτων ἐπιστολικῶς γέγραπται, τὰς	διαλέξεις	τῷ φιλοχρίστῳ λεῲ ποιούμενος ἀνὰ
[1, 2]	καὶ βλασφημίαν εἰκότως ἡγουμένου τὴν	διάλεξιν,	Νεστόριος ὁ τῆς βλασφημίας καθηγητὴς
[1, 15]	τῇ οἰκείᾳ μνήμῃ κοσμήσων τὴν	διάλεξιν.	Οὗτος ὁ Συνέσιος ἦν μὲν
[1, 7]	ἀναλαβόντων ἀπολελύμεθα, μετὰ τοῦ καὶ	διαμαρτυρίαις	ἡμᾶς ἀπειλητικαῖς καταπλῆξαι διὰ τάχους
[1, 17]	οὐχ ὥσπερ ἤρξατο οὕτω σφοδρῶς	διαμένον,	ἀλλὰ κατὰ μικρὸν λῆγον, μέχρις
[1, 21]	ἀκριβέσιν ἀντιταλαντεύεται ζυγοῖς ὡς ἐκ	διαμέτρου	χωροῦσιν αὐτοῖς τὴν ῥοπὴν ἀνεπαίσθητον
[1, 6]	τῶν δυνάμεων Κύριος πλουσίᾳ χειρὶ	διανέμει	τὰ ἀγαθά, καὶ δίδωσι μὲν
[1, 1]	πρὸς μὲν τὴν αὐτὴν ἕλκοντος	διάνοιαν,	ὅπως δὲ τὴν γνώμην τῆς
[1, 21]	θεὸν λιτὰς διημερεύουσί τε καὶ	διανυκτερεύουσιν,	οὕτω σφᾶς ἐκθλίβοντες, οὕτω τοῖς
[1, 13]	τόπῳ ἔτεσι δέκα τὸν ἀγῶνα	διανύσας,	ἐν δὲ κίοσι βραχυτέροις ἑπτά,
[1, 18]	ἄρξοντες ἐξεπέμφθησαν, τὴν ἡμετέραν θρησκείαν	διαπρέποντες.	Καὶ Μεμνόνιος μὲν εὐπρεπῶς τε
[1, 12]	τῆς ἡμετέρας ἕνεκα θρησκείας, τὸν	διάπυρον	αὐτοῦ ζῆλον δεικνῦσαι. ~ιγʹ Περὶ
[1, 2]	καὶ τῶν Νεστορίου Ἰουδαϊκῶν δογμάτων	διάπυρος	ἐραστής, ὃς καὶ συνέκδημός οἱ
[1, 13]	αἱ γειτνιῶσαι πόλεις συνελθοῦσαι τοῦτον	διαρπάζοιεν.	Θαυμάτων τοίνυν μεγίστων καὶ κατὰ
[1, 2]	δοκῶ μὴ ἀπορήσειν πρὸς εὔλογον	διασκευὴν	τῆς ἱστορίας καὶ τῆς ταύτης
[1, 13]	ζῶντος καὶ τοῖς ἀνθρώποις συναλιζομένου	διασώζονται.	Καὶ τὸ κατὰ τοῦ μετώπου
[1, 13]	μάνδραν γενομένων, καὶ τὸν πάνσεπτον	διασωσάντων	νεκρὸν Συμεώνου τοῦ μακαρίου, ὡς
[1, 12]	Γέγραπται δ´ οὖν αὐτῷ πανευσεβὴς	διάταξις	ἀνὰ τὸ πρῶτον βιβλίον κειμένηἸουστινιανοῦ
[1, 7]	Νεστόριος ὡς τετραετῆ χρόνον αὐτόθι	διατρίψας	παντοίας ἔτυχε τιμῆς καὶ παντοίων
[1, 7]	καὶ νῦν ἐξενεχθῆναι περὶ ἡμῶν	διατύπωσιν.	Τοῦ αὐτοῦ πρὸς τὸν αὐτὸν
[1, 21]	ἐν οἷς ἡ μὲν δίαιτα	διάφορος,	ἡ δέ γε πολιτεία εἰς
[1, 21]	ἡ Εὐδοκία διέθηκε· καὶ περὶ	διαφόρου	βιοτῆς καὶ διαίτης τῶν ἐν
[1, 4]	πίστιν, ἐνταγέντων γε μὴν καὶ	διαφόρων	ἐκφρόνως βλασφημηθέντων παρὰ τοῦ δυσσεβοῦς
[1, 19]	οὐκ ἄκομψα. ~ιθʹ Περὶ πολέμων	διαφόρων	Ἰταλικῶν καὶ Περσικῶν οἳ ἐπὶ
[1, 11]	συγγραφέως ὑπὲρ τῶν ἐν ἡμῖν	διαφορῶν,	καὶ κατάγελως τῶν Ἑλληνικῶν ὕθλων.
[1, 17]	τὸ Χερρονήσου καλούμενον μακρὸν τεῖχος·	διαχῆναι	δὲ τὴν γῆν καὶ πολλὰς
[1, 1]	ἀρχαίαν ἐπαναγομένης εὐπρέπειαν, ἐν ἱματισμῷ	διαχρύσῳ	περιβεβλημένης καὶ πεποικιλμένης τῷ τε
[1, 6]	τὸ νικᾶν. Οὐ γὰρ ἂν	διαψεύσαιτο	ὁ λέγων· Ζῶ ἐγώ, λέγει
[1, 2]	τῆς εὐσεβείας παρετράπη τῶν ἐκείνου	διδαγμάτων	ἀκροασάμενος, ὡς Θεοδούλῳ περὶ τούτων
[1, 13]	καὶ τὸν ὕπαρχον τὸν ταῦτα	διδάξαντα	τῆς ἀρχῆς δεηθῆναί τε τοῦ
[1, 12]	πίστιν ἢ τῇ ἀθεμίτῳ αὐτοῦ	διδασκαλίᾳ	ἀκολουθοῦντας, εἰ μὲν ἐπίσκοποι εἶεν
[1, 2]	τῆς ψυχῆς ἰὸν ἀπερευγόμενος, βλασφημότερα	διδάσκειν	ἐπειρᾶτο, ὥστε κατὰ τῆς ἰδίας
[1, 7]	μέσον παραγάγωμεν τὰ περὶ τούτων	διδάσκοντα.	Καί μοι τῆς σῆς ἐπιστολῆς
[1, 2]	Νεστόριος δι´ Ἀναστασίου τοῦ μαθητοῦ	διδάσκοντος	μὴ θεοτόκον ἀλλὰ χριστοτόκον τὴν
[1, 21]	οὐ συμβαινούσης ἀνθρώποις· οὓς καὶ	διδράσκουσιν	ἰδόντες, καὶ διωκόμενοι ἢ τῇ
[1, 6]	χειρὶ διανέμει τὰ ἀγαθά, καὶ	δίδωσι	μὲν κατακρατεῖν τῶν ἀνθεστηκότων, χαρίζεται
[1, 21]	περὶ τὰ Ἱεροσόλυμα ἡ Εὐδοκία	διέθηκε·	καὶ περὶ διαφόρου βιοτῆς καὶ
[1, 21]	ἄλλα ὁμοίως τῇ προτέρᾳ βιοτῇ	διεκτελοῦντες,	ὅσα μὴ τῶν ἀναγκαίων δεῖσθαι
[1, 2]	βλασφημίας καθηγητὴς οὐ μόνον οὐ	διεκώλυεν	οὐδὲ τοῖς ὀρθοῖς προσετίθετο δόγμασιν,
[1, 21]	καὶ ἕτερον, ὃ μικροῦ με	διέλαθε,	καίτοι τὰ πρεσβεῖα κατὰ πάντων
[1, 4]	τοῦ τῆς Ἐφεσίων προέδρου τὴν	διέλευσιν	τῶν ἡμερῶν τῶν μετὰ τὴν
[1, 4]	ἡμερῶν τῶν μετὰ τὴν κυρίαν	διελθόντοςἐτύγχανον	δὲ ἑξκαίδεκα τὸν ἀριθμὸν οὖσαι
[1, 7]	ψάμμου κτίσας, ἣ καὶ ταχέως	διελύθη	κατὰ τὴν τοῦ Κυρίου παραβολήν,
[1, 10]	μὲν τὸ ἐν Ἐφέσῳ δεύτερον	διελύθη	συνέδριον. ~ιαʹ Ἀπολογία τοῦ συγγραφέως
[1, 13]	Οὕτω τὸ καθ´ ἕκαστον ἂν	διεξεληλύθειν	ἐμοί τε τῆς διηγήσεως ὠφέλειαν
[1, 7]	δεδήλωται τοῖς ἱστορήσασιν· ἃ καὶ	διέπεσεν	ἄν, καὶ τέλεον διερρύη τε
[1, 4]	τριβήν, συναλίζονται, Κυρίλλου τοῦ θεσπεσίου	διέποντος	καὶ τὸν Κελεστίνου τόπον τὴν
[1, 13]	ὕστερον εἰσήχθη, Λέοντος τὰ σκῆπτρα	διέποντος,	Μαρτυρίου τηνικαῦτα τῆς Ἀντιόχου προεδρεύοντος,
[1, 17]	αὐτοῦ τοίνυν Θεοδοσίου τὰ σκῆπτρα	διέποντος,	μέγιστος καὶ ἐξαίσιος καὶ τοὺς
[1, 9]	Εὐσεβίου τὴν ἐπισκοπὴν τοῦ Δορυλαίου	διέποντος,	ὃς καὶ ῥήτωρ ἔτι τυγχάνων
[1, 3]	Θεοδοσίου τὰ σκῆπτρα τῆς ἑῴας	διέποντος	τὴν ἐν Ἐφέσῳ πρώτην σύνοδον
[1, 10]	τὸ παράλογον ἐν Ἐφέσῳ συνέδριον	διεπράξατο.	Ἧς ἔξαρχος καθειστήκει Διόσκορος, ὁ
[1, 15]	Κυρήνης ἐπισκόπου. Ἐπὶ τῆς αὐτῆς	διέπρεπε	βασιλείας καὶ Ἰσίδωρος, οὗ κλέος
[1, 7]	καὶ διέπεσεν ἄν, καὶ τέλεον	διερρύη	τε καὶ κατεπόθη τῷ χρόνῳ
[1, 14]	τούτου δὴ τοῦ ἁγίου θεάσασθαι.	Διέστηκε	δὲ Θεουπόλεως σταδίους μάλιστα τριακοσίους
[1, 7]	πρὸ τῆς Θεουπολιτῶν διακείμενον, σταδίοις	διεστηκὸς	οὐ πλείοσι δύο. Φησὶ γοῦν
[1, 22]	μαρτύρων Στεφάνου, οὔτι στάδιον Ἱεροσολύμων	διεστώς·	ἐν ᾧ καὶ τίθεται πρὸς
[1, 21]	εἶναι, καὶ ταῦτά γε πολὺ	διεστῶσαν.	Τοσοῦτον γὰρ αὐτοῖς τὰ ἐναντία
[1, 3]	δυοκαίδεκα, τισὶ δὲ καὶ πλέον,	διεστώσης	δὲ καὶ τῆς Ἐφεσίων ἐκ
[1, 3]	μὲν οὐ μακρὰν τῆς Ἐφέσου	διεστώσης	τῆς Κωνσταντίνου φθάνει πάντας. Καὶ
[1, 13]	καὶ τῆς οἰκείας εὐλογίας μεταδιδόναι.	Διέτριψε	τοίνυν ἐν σαρκὶ τόνδε τὸν
[1, 13]	τοῖς χρόνοις ἤκμασέ τε καὶ	διεφάνη	καὶ Συμεώνης, ὁ τῆς ὁσίας
[1, 13]	τῆς κεφαλῆς ἐπικείμεναι τρίχες οὐ	διεφθάρησαν,	ὡς δ´ αὖ ζῶντος καὶ
[1, 7]	ἀνάσχου, παρακαλῶ, τῆς ἐν αὐτῷ	διηγήσεως,	περὶ πολλῶν, καθ´ ὅσον ἐνῆν,
[1, 13]	ἂν διεξεληλύθειν ἐμοί τε τῆς	διηγήσεως	ὠφέλειαν παρέξον καὶ τοῖς ἐντυγχάνουσιν,
[1, 17]	γράφει, μετὰ πολλῆς τῆς κομψείας	διηγούμενος	ὅπως τε κατὰ τῶν ἑῴων
[1, 7]	δεύτερος Ἄρειος, διὰ τῆς καταστροφῆς	διηγούμενός	τε καὶ νομοθετῶν ποῖα τὰ
[1, 14]	τὴν προσηγορίαν τῷ χώρῳ καταλιπούσης.	Διήκει	δὲ τὸ πρόσαντες τοῦ ὄρους
[1, 9]	τυγχάνων πρῶτος τὴν Νεστορίου βλασφημίαν	διήλεγξεν.	Ὡς δ´ οὖν κληθεὶς Εὐτυχὴς
[1, 21]	δὲ τὰς πρὸς θεὸν λιτὰς	διημερεύουσί	τε καὶ διανυκτερεύουσιν, οὕτω σφᾶς
[1, 21]	καὶ τὰς καλουμένας ὑπερθεσίμους πράττουσι	διήμεροι	καὶ τριήμεροι τὰς νηστείας ἐκτελοῦντες,
[1, 14]	κίων, ἐν ᾧ τὸν οὐράνιον	διήνυσε	βίον ὁ ἐπὶ γῆς ἔνσαρκος
[1, 6]	νικήσῃ φθόνον καὶ συνάψῃ τὰ	διῃρημένα,	καὶ τὰ μεταξὺ σκάνδαλα περιελὼν
[1, 19]	αὐτοῖς εἰρήνην χαρίσασθαι, ἣ καὶ	διήρκεσε	μέχρι δύο καὶ δέκα ἐτῶν
[1, 11]	μειράκιον εἰς ὄρνεον μετασχηματισθεὶς ἀσελγῶς	διήρπασεν,	μισθόν τε τῆς αἰσχρουργίας τὴν
[1, 11]	αὐτῷ πράττοιτο. Οὗ καὶ τὸ	διθύραμβον	κύημα ἀνδρόγυνον γενόμενον ἑκατέραν ἐνύβρισε
[1, 3]	τάχιστα τοὺς ἀμφ´ αὐτὸν ἠδυνήθη,	διϊσταμένων	τῶν αὐτῶν πόλεων τῆς πάλαι
[1, 5]	Μετὰ γοῦν τὴν ἐννομωτάτην καὶ	δικαίαν	ταύτην ἀπόφασιν ἐφίσταται τῇ Ἐφεσίων
[1, 11]	γελώμενος. Γελάσοι δὲ ἄν τις	δικαίως	καὶ Φαλλοὺς αὐτῶν καὶ Ἰθυφάλλους
[1, 7]	τε καὶ ἀθάνατα κατ´ αὐτοῦ	δικαιωτήρια	μετεχώρει. ~ηʹ Ὡς μετὰ Νεστόριον
[1, 10]	ἐπὶ ῥήματος ταῦτα· „Τῶν πρὶν	δικασάντων	Εὐτυχεῖ τῷ εὐλαβεστάτῳ ἀρχιμανδρίτῃ παρόντων
[1, 10]	μὲν καὶ ἡσυχαζόντων, τάξιν δὲ	δικαστῶν	μὴ ἐπεχόντων, ἀλλὰ τὴν κοινὴν
[1, 18]	πρὸ τῶν ἑδῶν ἃ τῇ	δίκῃ	ἱδρύεται, εὐθὺ τοῦ φόρου οὗ
[1, 14]	νεὼ οἰκοδομία σύγκειται μὲν σταυροῦ	δίκην	ἐκ τῶν τεσσάρων πλευρῶν στοαῖς
[1, 2]	ἰδίας κεφαλῆς ἐπιφθέγγεσθαι· „Τὸν γενόμενον	διμηναῖον	ἢ τριμηναῖον οὐκ ἂν θεὸν
[1, 7]	γὰρ διαβολῶν παντοδαπῶν ἡ κακία.	Διὸ	δὴ ἀξιοῦμεν τὸ ὑμέτερον μέγεθος
[1, 11]	ἀπεξεσμένην καὶ εὐθεῖαν ὁδὸν ὑπαντήσῃ.	Διὸ	καὶ τῷ ἀποστόλῳ εὖ μάλα
[1, 20]	τῷ γεωγράφῳ, Φλέγοντί τε καὶ	Διοδώρῳ	τῷ ἐκ Σικελίας, Ἀρριανῷ τε
[1, 2]	τὸ γεγραμμένον, ἢ τὸν ὑφαντὸν	διόλου	χιτῶνα παρὰ τῶν θεοκτόνων περιρραγείς,
[1, 10]	συνέδριον διεπράξατο. Ἧς ἔξαρχος καθειστήκει	Διόσκορος,	ὁ μετὰ Κύριλλον τῆς Ἀλεξανδρέων
[1, 10]	μὲν τῆς καθαιρέσεως Εὐτυχὴς παρὰ	Διοσκόρου	καὶ τῶν ἀμφ´ αὐτόν, ὅπως
[1, 10]	ἀθροίζεται. ~ιʹ Ὅσα παρὰ τοῦ	Διοσκόρου	καὶ Χρυσαφίου τὸ παράλογον ἐν
[1, 13]	τὴν ἐπὶ κίονος στάσιν ἐπιτηδεύσας,	δίπηχυ	μόλις ἐνδιαίτημα τὸ περίμετρον, Δόμνου
[1, 21]	τοίνυν ἡ Εὐδοκία ἐν Ἱεροσολύμοις	δὶς	ἀφικνεῖται. Καὶ ὅτου μὲν χάριν
[1, 14]	καὶ σελαγίζοντα, οὐχ ἅπαξ, οὐ	δίς,	οὐ τρίς, ἀλλὰ καὶ πολλάκις,
[1, 6]	καὶ πέπαυται τὸ λυποῦν, καὶ	διχονοίας	ἁπάσης ἀνῄρηται τρόπος, τοῦ πάντων
[1, 6]	οὐκ εὐάφορμος τῆς ἐκκλησίας ἡ	διχοστασία	γέγονε, νυνὶ μάλιστα πεπληροφορήμεθα, τοῦ
[1, 21]	κορεσθῆναι· πεινῆν δὲ αὐτοῖς καὶ	διψῆν	ὁ σφῶν ἐγκελεύεται νόμος, περιστέλλειν
[1, 13]	τέως κάτω βρίθουσαν τὰ μετέωρα	διώκει·	καὶ μέσον οὐρανοῦ καὶ τῶν
[1, 21]	οὓς καὶ διδράσκουσιν ἰδόντες, καὶ	διωκόμενοι	ἢ τῇ ὠκύτητι τῶν ποδῶν,
[1, 2]	διεκώλυεν οὐδὲ τοῖς ὀρθοῖς προσετίθετο	δόγμασιν,	ἀλλὰ καὶ μάλα ἀτεχνῶς τοῖς
[1, 11]	πλέον ἀπεξέσθη τε καὶ ἀπετέθη	δόγματα,	καὶ πρὸς αὔξησιν καὶ τὴν
[1, 2]	Νεστορίου καὶ τῶν Νεστορίου Ἰουδαϊκῶν	δογμάτων	διάπυρος ἐραστής, ὃς καὶ συνέκδημός
[1, 7]	κῆρυξ καὶ μέγας τῶν ὀρθῶν	δογμάτων	πρόμαχος ᾄδεταί τε καὶ κηρύσσεται;
[1, 13]	ἐκθύμως ἑαυτὸν πρὸς τὴν κατάβασιν	δοίη,	συγχωρεῖν ἐκέλευσαν αὐτῷ τὴν ἰδίαν
[1, 3]	οὔτι ἑκών, ὡς πολλοῖς ἀπολογουμένοις	δοκεῖ,	ἀλλ´ ὅτι μὴ ἀγεῖραι τάχιστα
[1, 19]	τοῦ Βαραράνου, ἢ ὡς Σωκράτει	δοκεῖ,	αὐτοῦ Βαραράνου βασιλεύοντος, ὡς καὶ
[1, 22]	ταῦτα, ἢ καὶ ὥς τισι	δοκεῖ	πρὸ τῆς Εὐδοκίας, καὶ Θεοδοσίου,
[1, 21]	τὴν πάντων ἐσθῆτα ἑνὸς εἶναι	δοκεῖν	καὶ τὴν ἑνὸς ἁπάντων. Καὶ
[1, 21]	ὡς τάφων ἄνευ νεκροὺς αὐτοὺς	δοκεῖν	ὑπὲρ γῆν ὁρᾶν Οἳ πολλάκις
[1, 10]	τὰ παρ´ αὐτῶν κεκριμένα νῦν	δοκιμάζεται	Ἐν τούτῳ τῷ συνεδρίῳ ἀνακαλεῖται
[1, 7]	γνωρισθῆναι τοῖς καλλινίκοις ἡμῶν βασιλεῦσι	δοκιμασίας	ἐπιεικῶς, παρακαλῶ, παραχώρησον. Ταῦτα παρ´
[1, 11]	ἐν ὑμῖν εἶναι, ἵνα οἱ	δόκιμοι	φανεροὶ γένωνται. Καὶ θαυμάσαι κἀν
[1, 7]	ὡς τὸ πρότερον, πρᾶττε τὸ	δοκοῦν,	εἴ γε τοῦ δοκοῦντος λόγος
[1, 7]	φροντίσαι κατὰ τὸ τοῖς νόμοις	δοκοῦν,	καὶ μὴ ἐπιδοῦναι κακοτεχνίαις ἀνθρώπων
[1, 7]	καὶ τὸ τοῖς καλλινίκοις βασιλεῦσι	δοκοῦν	περὶ ἡμῶν ἀναμενόντων, ἐξαίφνης πρὸς
[1, 7]	τὸ δοκοῦν, εἴ γε τοῦ	δοκοῦντος	λόγος οὐδεὶς δυνατώτερος. Καὶ ὅδε
[1, 7]	ἀφέσεως, ὥστε τὴν τῷ θεῷ	δοκοῦσαν	καὶ νῦν ἐξενεχθῆναι περὶ ἡμῶν
[1, 21]	εἰ καὶ μὴ ἀληθίζεσθαί μοι	δοκοῦσιν.	Ὅμως δ´ οὖν ἀνὰ τὴν
[1, 2]	ἐνέπλησεν αἵμασιν ἐμφυλίοις ταύτην ἐπικλύσας,	δοκῶ	μὴ ἀπορήσειν πρὸς εὔλογον διασκευὴν
[1, 10]	ἱερέων. Συνῆν δὲ τούτοις καὶ	Δόμνος	ὁ μετὰ Ἰωάννην Ἀντιοχείας πρόεδρος,
[1, 10]	ἐπισκοπήσας Θεοδώρητος, καὶ μὴν καὶ	Δόμνος	ὁ τῆς Ἀντιοχέων. Ἐφ´ ᾧ
[1, 13]	δίπηχυ μόλις ἐνδιαίτημα τὸ περίμετρον,	Δόμνου	τηνικάδε τὴν Ἀντιοχέων ἐπισκοποῦντος. Ὃς
[1, 15]	λόγον τῆς ἀναστάσεως παραδεχόμενον οὐδὲ	δοξάζειν	ἐθέλοντα, εὐθυβόλως εὖ μάλα στοχασάμενοι
[1, 6]	ἐγώ, λέγει Κύριος, ὅτι τοὺς	δοξάζοντάς	με δοξάσω. Ἀφικομένου τοίνυν εἰς
[1, 7]	κτίσμα καλῶν, ὁ δὲ ἄνθρωπον	δοξάζων.	Πρὸς ὃν ἥδιστα ἂν εἴποιμι,
[1, 6]	διαβόητον ἔχωσιν εἰς αἰῶνα τὴν	δόξαν	καὶ εὐκλεεστάτην ἀποφήνωσι τὴν ἑαυτῶν
[1, 2]	ἰδίας παρεντιθείς τε καὶ παρεγγράφων	δόξας	καὶ τὸν τῆς ψυχῆς ἰὸν
[1, 6]	Κύριος, ὅτι τοὺς δοξάζοντάς με	δοξάσω.	Ἀφικομένου τοίνυν εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν
[1, 13]	θεῷ καὶ μετὰ τῶν ἀγγέλων	δοξολογεῖ,	ἐκ μὲν τῆς γῆς τὰς
[1, 1]	τὴν αὐτὴν ὁμολογίαν τε καὶ	δοξολογίαν	ὁμοφώνως ἄμφω τῷ θεῷ προσάγοιεν.
[1, 11]	τὸ προσκυνούμενον, καὶ μονὰς τὰ	δοξολογούμενα,	ὅ τε πρὸ αἰώνων γεννηθεὶς
[1, 7]	τῶν Βλεμμύων, παρ´ ὧν καὶ	δορυάλωτος	ἔτυχε γεγονώς, θεσπίσμασι δὲ Θεοδοσίου
[1, 9]	ἐπιδεδωκότος Εὐσεβίου τὴν ἐπισκοπὴν τοῦ	Δορυλαίου	διέποντος, ὃς καὶ ῥήτωρ ἔτι
[1, 10]	Φλαβιανὸς καὶ Εὐσέβιος ὁ τοῦ	Δορυλαίου	πρόεδρος. Κατὰ ταύτην καὶ Ἴβας
[1, 1]	πεπατημένην εἰδωλολατρίαν περιφρονήσας καὶ τὴν	δουλικὴν	Ἀρείου μανίαν παραγκωνισάμενος. Καὶ προσβαλεῖν
[1, 13]	ἢ καὶ τοῦ ἰδίου θελήματος	δοῦλος	γένοιτο καὶ μὴ πρὸς τὴν
[1, 16]	δαίμονες ἐπ´ ἀδείας τὰ οἰκεῖα	δρῷεν,	ὥς φασιν Ἰουλιανῷ φθῆναι τούτους
[1, 19]	ἃς καὶ καθεῖλε Θεοδόσιος μεγάλας	δυνάμεις	ἐκπέμψας κατὰ γῆν τε καὶ
[1, 19]	κεκλήκασι, καὶ τῶν ἑσπερίων ἐξηγήσασθαι	δυνάμεων,	Καρχηδόνος ὑπὸ Βανδίλων κρατηθείσης Γιζερίχου
[1, 6]	οἷς καὶ αὐτὸς ὁ τῶν	δυνάμεων	Κύριος πλουσίᾳ χειρὶ διανέμει τὰ
[1, 13]	ἐν σαρκὶ τὴν τῶν οὐρανίων	δυνάμεων	πολιτείαν ζηλώσας, ἐξαίρει μὲν ἑαυτὸν
[1, 1]	πυργωθείσῃ καὶ τὰ πολλὰ τῆς	δυνάμεως	ἐν τῇ ταύτης πολιορκίᾳ παρῃρημένος,
[1, 21]	πάσης ἀνδρείας τε καὶ καρτερίας	δύναμιν	ἐκβαῖνον. Ἐς ἔρημον γὰρ κεκαυμένην
[1, 6]	τοιούτου μεσιτεύοντος καὶ τοῖς ὑπὲρ	δύναμιν	πόνοις ἑλομένου προσομιλεῖν, ἵνα τὸν
[1, 16]	ἂν καὶ τῶν μεμαρτυρηκότων ἡ	δύναμις	ἔκδηλος ᾖ, καὶ τοῦ ἁγίου
[1, 11]	θεσπέσιον Παῦλον εἰρηκότος· „Ἡ γὰρ	δύναμίς	μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. Ἐξ
[1, 13]	ἡ τῆς θείας χάριτος ἐνέσκηψε	δύναμις,	ὡς καὶ Θεοδοσίου τοῦ αὐτοκράτορος
[1, 15]	χρόνοις. Ταῦτά μοι κομψῶς ὡς	δυνατὸν	πονουμένῳ, φέρε καὶ Συνέσιος ὁ
[1, 7]	γε τοῦ δοκοῦντος λόγος οὐδεὶς	δυνατώτερος.	Καὶ ὅδε μὲν οὕτω κἀν
[1, 1]	μὲν ἱστορίας δὲ ἄξιον ἐξευρεῖν	δυνηθείην,	τὴν ἱστορίαν ἀποτιθέμενος ἔνθα τῷ
[1, 19]	χαρίσασθαι, ἣ καὶ διήρκεσε μέχρι	δύο	καὶ δέκα ἐτῶν τῆς Ἀναστασίου
[1, 7]	διακείμενον, σταδίοις διεστηκὸς οὐ πλείοσι	δύο.	Φησὶ γοῦν αὐτὸς ὁ Νεστόριος
[1, 9]	ἑάλω· εἰρήκει γάρ· „Ὁμολογῶ ἐκ	δύο	φύσεων γεγενῆσθαι τὸν Κύριον ἡμῶν
[1, 7]	θεοτόκον· ἵνα γέ φησι μὴ	δυοῖν	θάτερον ἁμαρτάνοιτο, ἢ ἀθάνατα συμπλεκομένων,
[1, 3]	πόλεως, ὁδὸν ἀνδρὶ εὐζώνῳ ἡμερῶν	δυοκαίδεκα,	τισὶ δὲ καὶ πλέον, διεστώσης
[1, 21]	ἤ τινι τῶν ἐπὶ γῆς	δυσόδων	χωρίων τὸ λαθεῖν ἑαυτοῖς πορίζονται.
[1, 1]	πάλιν ἐτάραττεν. Ἄρτι τῆς Ἰουλιανοῦ	δυσσεβείας	τοῖς τῶν μαρτύρων αἵμασι κατακλυσθείσης
[1, 9]	οὗ τὰ κατὰ Εὐτυχῆ τὸν	δυσσεβῆ	κινεῖται, μερικῆς κατὰ τὴν Κωνσταντίνου
[1, 4]	ἐχωρήσαμεν ἐπὶ τὴν ἐξέτασιν τῶν	δυσσεβηθέντων	αὐτῷ· καὶ φωράσαντες αὐτὸν ἔκ
[1, 7]	ἐπιστῆσαι βουλόμενον. ~ζʹ Οἷα ὁ	δυσσεβὴς	Νεστόριος πεπονθέναι περὶ αὐτοῦ γράφει,
[1, 2]	θεοῦ, ἐκ τῆς Νεστορίου τοῦ	δυσσεβοῦς	βλασφημίας. Ἤρξατο δὲ ὁ τῶν
[1, 4]	διαφόρων ἐκφρόνως βλασφημηθέντων παρὰ τοῦ	δυσσεβοῦς	Νεστορίου, ἡ ἁγία σύνοδος πρὸς
[1, 4]	τήνδε τὴν μητρόπολιν καὶ προσμαρτυρηθέντων,	δυσσεβῶς	φρονοῦντα καὶ κηρύττοντα, ἀναγκαίως κατεπειχθέντες
[1, 9]	θρόνον διαδέχεται. ~θʹ Περὶ τοῦ	δυστυχοῦς	Εὐτυχοῦς, καὶ ὅπως παρὰ τοῦ
[1, 2]	Πρὸς τούτοις τοῦ φιλοχρίστου λεὼ	δυσχεράναντος	καὶ βλασφημίαν εἰκότως ἡγουμένου τὴν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/08/2009