Livre, Chap.
[11, 6]	τῶν ἐπιβουλευσάντων κολάσεως. Εἰδέναι μέντοι	γε	βούλομαι καὶ πόλιν καὶ πᾶν
[11, 2]	ἄγνοια τούτων ἦν καὶ στρατευσαμένῳ	γε	ἐπὶ Μασσαγέτας εὐθὺς συνέβη τελευτῆσαι
[11, 8]	τὴν θυγατέρα Νικασώ, τῆς μέντοι	γε	ἱερατικῆς τιμῆς μεγίστης οὔσης ἐν
[11, 8]	εἶπεν, Ἰουδαίοις ἔδωκα, ὑποστρέψας μέντοι	γε	καὶ διδαχθεὶς ὑφ' ὑμῶν ἀκριβέστερον
[11, 5]	χρωμένους συνέχειν τὸ ἔργον, ὥς	γε	καιρὸς ἴδιός ἐστιν. ταῦτ' εἰπὼν
[11, 3]	τοῖς εὐδαίμοσι προσηκόντων ὀνομάτων. Ἔτι	γε	μὴν στρατηγῶν καὶ βασιλέων ἀναισθήτους
[11, 3]	αὐτὴν τὸ ἄδικον δυνάμενον. Ἔτι	γε	μὴν τὰ μὲν ἄλλα θνητὰ
[11, 5]	οὐκ ἐξ ὁμοφύλων· νῦν μέντοι	γε	ποιήσειν αὐτοὺς τῷ μὲν θεῷ
[11, 2]	καὶ ναὸν ἀνεγείρουσιν. ἴσθι μέντοι	γε	τούτων γενομένων οὔτε φόρους αὐτοὺς
[11, 8]	δ' οὐκ εἶναι φαμένων ἀλλ'	ἔγωγε	ταῦτ' εἶπεν, Ἰουδαίοις ἔδωκα, ὑποστρέψας
[11, 6]	οἷς ἐσπούδακεν ἐναντίον ἔσεσθαι, γράφειν	δὲ	ἃ βούλεται προσέταξε περὶ τῶν
[11, 1]	γενέσθαι βούλομαι. Καὶ τὰ σκεύη	δέ,	ἃ ἐσύλησεν ἐκ τοῦ ναοῦ
[11, 5]	ἀρχομένης ἡμέρας ἕως μεσημβρίας· οἱ	δὲ	ἀκούσαντες ἀναγινωσκομένων τῶν νόμων δίκαιοι
[11, 3]	τὰ παρὰ τοῦ βασιλέως. Οἱ	δὲ	ἀκούσαντες εὐχαριστοῦσι μὲν τῷ θεῷ
[11, 8]	τὴν χώραν αὐτοῖς προστάξας. (Τελευτήσαντος	δὲ	Ἀλεξάνδρου ἡ μὲν ἀρχὴ εἰς
[11, 8]	τοῖς Ἀσσυρίων ἄρξασιν ἐγένετο. Συγχωρήσαντος	δὲ	Ἀλεξάνδρου πᾶσαν εἰσενεγκάμενος σπουδὴν ᾠκοδόμησεν
[11, 3]	κομίζουσιν. Καὶ οἱ μὴ στρατευόμενοι	δὲ	ἀλλὰ> γῆν ἐργαζόμενοι καὶ ἀροῦντες
[11, 3]	κατῳκίσθησαν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα· τὸ	δὲ	ἄλλο πλῆθος εἰς τὰς ἰδίας
[11, 3]	καθεστηκότων σβέννυσι τὸ λυποῦν, τοὺς	δὲ	ἀλλότρια χρέα λαβόντας εἰς λήθην
[11, 6]	φίλον ἀναγκαιότατον τῷ βασιλεῖ. (Ἀμάνην	δὲ	Ἀμαδάθου μὲν υἱὸν τὸ γένος
[11, 6]	Ἀμαδάθου μὲν υἱὸν τὸ γένος	δὲ	Ἀμαληκίτην εἰσιόντα πρὸς τὸν βασιλέα
[11, 6]	τῆς ἐμαυτοῦ μεγαλοφροσύνης ἀξίως. ὁ	δὲ	Ἀμάνης λογισάμενος, ἣν ἂν δῷ
[11, 5]	φίλος τῷ βασιλεῖ Ξέρξῃ. Γνοὺς	δὲ	ἀναβῆναι εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ
[11, 3]	δὲ τέσσαρες καὶ ἑβδομήκοντα, γυναικῶν	δὲ	ἀναμὶξ καὶ νηπίων σώματα ἦν
[11, 5]	τῷ γεγενημένῳ λύπης συμμεταλαμβάνοντες. Ἀναστὰς	δὲ	ἀπὸ τῆς γῆς ὁ Ἔσδρας
[11, 6]	τοὺς μεταμφιάσοντας αὐτόν. Οὐ πεισθέντος	δὲ	ἀποδύσασθαι τὸν σάκκον, οὐ γὰρ
[11, 6]	προσιόντων ἐξέτεινεν πρὸς αὐτόν· ὁ	δὲ	ἁπτόμενος αὐτῆς ἀκίνδυνος ἦν. Καὶ
[11, 8]	ἐν ταῖς βυσσίναις αὐτῶν, τὸν	δὲ	ἀρχιερέα ἐν τῇ ὑακινθίνῳ καὶ
[11, 6]	ταύτῃ τοὺς ἐχθροὺς ἀπολέσωσιν. Οἱ	δὲ	ἄρχοντες τῶν σατραπειῶν καὶ οἱ
[11, 6]	τῶν θεωμένων μᾶλλον ἐπάγεσθαι. Παραδοθεῖσα	δὲ	αὕτη τινὶ τῶν εὐνούχων εἰς
[11, 5]	τῷ μὲν θεῷ κεχαρισμένα συμφέροντα	δὲ	αὐτοῖς ἀποπεμψαμένους τὰς γυναῖκας. Οἱ
[11, 4]	νῦν δὲ ὑπὸ Δαρείου· προσκυνεῖν	δὲ	αὐτοῖς ἐφιέναι καὶ τοῦτο μόνον
[11, 1]	τε ἄλλα μεγάλα χίλια. Συγχωρῶ	δὲ	αὐτοῖς καὶ τὴν ἐκ προγόνων
[11, 5]	περὶ τῶν ἐπηγγελμένων ἡδονῇ. Καλέσας	δὲ	αὐτὸν τῇ ἐπιούσῃ δίδωσιν αὐτῷ
[11, 6]	βασιλέως μικρὸν ἡγήσατο, τὸ ἔθνος	δὲ	αὐτοῦ διέγνω πᾶν ἀφανίσαι· καὶ
[11, 1]	τῆς οἰκοδομίας τοῦ ναοῦ, τελεσθέντος	δὲ	αὐτοῦ παραδῷ τοῖς ἱερεῦσιν καὶ
[11, 6]	αἰτίῳ τῆς σωτηρίας γεγονότι, μόνον	δὲ	αὐτοῦ τὸ ὄνομα τοῖς τὰ
[11, 8]	δεῖν ἐγγὺς τῶν Ἱεροσολύμων. Ἐπαινέσαντος	δὲ	αὐτοὺς Ἀλεξάνδρου οἱ Σικιμῖται προσῆλθον
[11, 3]	καὶ περιψοφούμενοι τοῖς κυμβάλοις. Προέπεμπε	δὲ	αὐτοὺς καὶ τὸ ὑπολειπόμενον τῶν
[11, 6]	παρὰ τοῦ βασιλέως Ἀμάνης. Δοὺς	δὲ	αὐτῷ καὶ τὸ ἀντίγραφον τῶν
[11, 6]	ὧν χρηστὸς σύμβουλος ἐγένου. Ταῦτα	δὲ	αὐτῷ παρ' ἡμῶν ἔσται σώσαντί
[11, 8]	ἰδεῖν ὑπέσχετο πρὸς αὐτούς, ἀξιούντων	δὲ	ἀφεῖναι τὸν φόρον αὐτοῖς τοῦ
[11, 3]	ποτε δυσχεραίνουσαν ἔβλεπεν. ~(Εἰς ἀλλήλους	δὲ	ἀφορώντων τῶν σατραπῶν καὶ ἡγεμόνων
[11, 6]	ἑξήκοντα πήχεων τὸ ὕψος. Ὁ	δὲ	βασιλεὺς ἀκούσας οὐκ ἄλλῃ τιμωρίᾳ
[11, 5]	αὐτοῖς γνωρισθήσεται τίς εἴη. Ὁ	δὲ	βασιλεὺς γράφει πρὸς τοὺς σατράπας
[11, 5]	τὸ λεῖπον προσοι κοδομῆσαι. ὁ	δὲ	βασιλεὺς διδόναι τε τὴν δωρεὰν
[11, 6]	ἥξειν τοῦτο τὸ γέρας. Ὁ	δὲ	βασιλεὺς ἡσθεὶς τῇ παραινέσει προελθών.
[11, 6]	πλευρὸν οὖσιν ἀχανὴς ἐπέπεσεν. Ὁ	δὲ	βασιλεὺς κατὰ βούλησιν οἶμαι τοῦ
[11, 6]	ἂν ὑπομένειν τὸν βίον. Ὁ	δὲ	βασιλεὺς ὑπέσχετο μηδὲν ἄχαρι αὐτὴν
[11, 6]	τῶν ἐχθρῶν περὶ πεντακοσίους. Τοῦ	δὲ	βασιλέως τῶν ἀπολωλότων δηλώσαντος τὸν
[11, 6]	μετὰ Ἀμάνου ἐφ' ἑστίασιν. ~(Τοῦ	δὲ	βασιλέως ὑποσχομένου ὁ Ἀμάνης ἐξῆλθεν
[11, 4]	ναὸν τοῦ κατασκαφέντος οἰμωγή. (Τῆς	δὲ	βοῆς τῶν σαλπίγγων ἀκούσαντες οἱ
[11, 1]	χρυσὸν οἱ δ' ἄργυρον οἱ	δὲ	βοσκημάτων πλῆθος σὺν ἵπποις. Καὶ
[11, 4]	καὶ τὴν βουλὴν ἀπέπεμψεν. Τὰ	δὲ	γεγραμμένα ἦν τοιάδε· βασιλεὺς Δαρεῖος
[11, 6]	φόβος ἠνάγκαζεν αὐτοὺς σωφρονεῖν. Τοῦ	δὲ	γράμματος τοῦ βασιλικοῦ διὰ πάσης
[11, 6]	ἑκατὸν εἰκοσιεπτὰ σατραπειῶν ἡγουμένοις. Τὰ	δὲ	γραφέντα τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον·
[11, 6]	τῇ αὐλῇ τὸν Ἰουδαῖον. Τῆς	δὲ	γυναικὸς αὐτοῦ Γαζάσης εἰπούσης κελεῦσαι
[11, 4]	πρῶτος μὲν Κῦρος ἐκέλευσεν, τότε	δὲ	Δαρείου κελεύσαντος ἐγίνετο. (Ὧν τῷ
[11, 5]	τῆς Εὐρώπης Ῥωμαίοις ὑπακουούσας, αἱ	δὲ	δέκα φυλαὶ πέραν εἰσὶν Εὐφράτου
[11, 6]	καὶ τὸ ὄνομα ἐγέγραπτο. ἕτερον	δὲ	διὰ πίστιν τετυχηκότα δωρεᾶς μηνύων
[11, 6]	αὐτῶν Ἀρταξέρξου κελεύοντος γενέσθαι. Μαρδοχαίου	δὲ	διὰ σοφίαν καὶ τὸν οἴκοθεν
[11, 6]	τούτων ἀπολαύειν αὐτοῖς γένοιτο. Τοῦ	δὲ	διὰ σωφροσύνην καὶ δικαιοσύνην παρ'
[11, 6]	τῆς γυναικὸς τοῦ βασιλέως, Μαρδοχαῖος	δὲ	διὰ τῆς Ἐσθήρας φανεροὺς ἐποίησε
[11, 4]	μὲν ἀφέξονται τοῦ τόπου, τοῖς	δὲ	δούλοις τοῦ θεοῦ Ἰουδαίοις τε
[11, 6]	ἐλεύθεροι Πέρσαι προσκυνοῦσιν αὐτόν, οὗτος	δὲ	δοῦλος ὢν οὐκ ἀξιοῖ τοῦτο
[11, 5]	ἐτελεύτησεν εἰς γῆρας ἀφικόμενος. Ἀνὴρ	δὲ	ἐγένετο χρηστὸς τὴν φύσιν καὶ
[11, 5]	εἰς αὐτοὺς γένηται. Καὶ σὺ	δέ,	Ἔζδρα, κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ
[11, 5]	ἀριθμῷ γνωσθῆναι μὴ δυνάμεναι. Πρὸς	δὲ	Ἔζδραν ἀφικνοῦνται ἱερέων καὶ Λευιτῶν
[11, 5]	εἰ τὸν νόμον διεφύλαττον. Ὁ	δὲ	Ἔζδρας οὕτως ὁρῶν αὐτοὺς ἔχοντας
[11, 5]	ἢ ζημίᾳ χρηματικῇ. Ἔρρωσο. (Λαβὼν	δὲ	Ἔζδρας ταύτην τὴν ἐπιστολὴν ὑπερήσθη
[11, 3]	εἰ οἱ βασιλεῖς, τὸν τρίτον	δέ,	εἰ αἱ γυναῖκες ἢ τούτων
[11, 3]	ὁ οἶνος ὑπερισχύει, τὸν δεύτερον	δέ,	εἰ οἱ βασιλεῖς, τὸν τρίτον
[11, 6]	μὲν τοὺς λόγους παρακαλοῦσαν τὸ	δὲ	εἶδος εὐπρεπεστέραν τῆς τάχιον οὖσαν,
[11, 1]	οὗ θύσουσιν τῷ θεῷ. Τὴν	δὲ	εἰς ταῦτα δαπάνην ἐκ τῶν
[11, 6]	τῆς βασιλείας ἐθελήσῃ λαβεῖν> Ἡ	δὲ	εἰς τὴν ἐπιοῦσαν ἀνεβάλλετο φράζειν
[11, 6]	ὑπὲρ τῶν γάμων αὐτοῦ, εἰσελθούσῃ	δὲ	εἰς τὸ βασίλειον περιτίθησι τὸ
[11, 8]	δεινὸν προνοουμένου τοῦ θεοῦ. Διαναστὰς	δὲ	ἐκ τοῦ ὕπνου ἔχαιρέν τε
[11, 6]	ἐξ αὐτοῦ διαφεύξεσθαι δίκην. Ἔνιοι	δὲ	ἐκ τούτων προστασίαν πραγμάτων ἐπιτραπέντες
[11, 3]	ἦσαν ὑμνῳδοὶ ἑκατὸν εἰκοσιοκτώ, πυλωροὶ	δὲ	ἑκατὸν δέκα, δοῦλοι δὲ ἱεροὶ
[11, 3]	εἴη οἰκοδομῆσαι μὲν Ἱεροσόλυμα, κατασκευάσαι	δὲ	ἐν αὐτοῖς τὸν τοῦ θεοῦ
[11, 4]	καὶ Δαρείου τῶν βασιλέων, ᾠκοδομήθη	δὲ	ἐν ἔτεσιν ἑπτά. Τοῦ δ'
[11, 5]	δὲ Μακεδόνας Ἀπελλαῖος καλεῖται. Καθισάντων	δὲ	ἐν τῷ ὑπαίθρῳ τοῦ ἱεροῦ,
[11, 5]	πολίταις ἀναστήσεται τὰ τείχη. Ἐκέλευσεν	δὲ	ἑξῆς τοὺς οἰκοδομοῦντας ὅπλα περιζωννυμένους
[11, 5]	ἄξια μὲν θανάτου πεποιηκόσιν, ὂν	δὲ	ἐπὶ τῇ τοῦ θεοῦ χρηστότητι
[11, 8]	εἰς τοὺς διαδόχους ἐμερίσθη, τὸ	δὲ	ἐπὶ τοῦ Γαριζεὶν ὄρους ἱερὸν
[11, 3]	εἶναι τῶν Ἰσραηλιτῶν οὐ δυνάμενοι	δὲ	ἐπιδεῖξαι τὸ γένος αὐτῶν ἑξακόσιοι
[11, 4]	ἐκόμισεν, ἀποδοθῆναι τοῖς Ἱεροσολυμίταις, τὴν	δὲ	ἐπιμέλειαν τούτων εἶναι Ἀναβασσάρου τοῦ
[11, 6]	ἐπερειδομένην αὐτὴν κούφως ἔφερεν, ἡ	δὲ	ἑπομένη τὸ βαθὺ τοῦ ἐνδύματος
[11, 6]	ὑπὸ τῶν ὀλιγωρηθέντων διαφθαρήσεσθαι. Ἡ	δὲ	Ἐσθήρα ἐπέστειλεν μὲν τῷ Μαρδοχαίῳ
[11, 6]	δέοιτο τούτων, παραχωρήσοντος αὐτῇ. Ἡ	δὲ	Ἐσθήρα ἐφ' ἑστίασιν αὐτὸν μετὰ
[11, 3]	κατὰ βούλησιν τοῦ θεοῦ, ἀληθινὸς	δέ	ἐστιν καὶ δίκαιος οὗτος, ἀπὸ
[11, 6]	τῇ τρισκαιδεκάτῃ τοῦ μηνός, τὴν	δὲ	ἐχομένην ἑορτάσιμον ἐποίησαν. Ὁμοίως δὲ
[11, 3]	συμβέβηκεν τῶν ἰσχὺν ἐχόντων, ἀθάνατον	δὲ	ἡ ἀλήθεια χρῆμα καὶ ἀίδιον.
[11, 4]	μὲν Μακεδόνας Ξανθικῷ λεγομένῳ κατὰ	δὲ	ἡμᾶς Νισάν, συνερρύη πᾶς ὁ
[11, 8]	οὐ τοῦτον, εἶπεν, προσεκύνησα, τὸν	δὲ	θεόν, οὗ τὴν ἀρχιερωσύνην οὗτος
[11, 6]	τοῦτο μὲν ἦν ἕτοιμον· ὁ	δὲ	θεὸς κατεγέλα τῆς Ἀμάνου πονηρᾶς
[11, 4]	εὐλογίαν Δαυίδης κατέδειξε πρῶτος. Οἱ	δὲ	ἱερεῖς καὶ Λευῖται καὶ τῶν
[11, 8]	ἐν ταῖς λευκαῖς ἐσθῆσιν, τοὺς	δὲ	ἱερεῖς προεστῶτας ἐν ταῖς βυσσίναις
[11, 8]	Σαναβαλλέτην ἤδη πρεσβύτερον εἶναι. Πολλῶν	δὲ	ἱερέων καὶ Ἰσραηλιτῶν τοιούτοις γάμοις
[11, 3]	πυλωροὶ δὲ ἑκατὸν δέκα, δοῦλοι	δὲ	ἱεροὶ τριακόσιοι ἐνενηκονταδύο, ἄλλοι τε
[11, 4]	αὐτῷ περὶ τούτων ἔγραψαν. Τῶν	δὲ	Ἰουδαίων κατεπτηχότων καὶ δεδιότων μὴ
[11, 8]	τὸν ἀρχιερέα πρῶτος ἠσπάσατο. Τῶν	δὲ	Ἰουδαίων ὁμοῦ πάντων μιᾷ φωνῇ
[11, 5]	πόλιν οὕτως συνέβη γενέσθαι. Πολλὰ	δὲ	καὶ ἄλλα καλὰ καὶ ἐπαίνων
[11, 8]	Ἰουδαίων ἀρχιερέως Ἰαδδοῦ ἀδελφόν, πολλοὺς	δὲ	καὶ ἄλλους αὐτῷ συμπαρόντας τῶν
[11, 6]	πράξεων ἀναγινώσκειν αὐτῷ προσέταξεν. Κομίσαντος	δὲ	καὶ ἀναγινώσκοντος εὑρέθη τις δι'
[11, 5]	κατὰ τὸ ἑκάστοις δυνατόν, ὑποσχόμενος	δὲ	καὶ αὐτὸς μετὰ τῶν οἰκετῶν
[11, 5]	Ἰησοῦ παῖς Ἰωάκειμος ὄνομα. Ὑπῆρχεν	δὲ	καὶ ἐν Βαβυλῶνι δίκαιος ἀνὴρ
[11, 1]	εἰς τὸν ναὸν ἀποθησομένοις. Πέμπει	δὲ	καὶ ἐπιστολὴν πρὸς τοὺς ἐν
[11, 6]	εἶχον ἤδη καὶ προσεδόκων. ἱκέτευε	δὲ	καὶ Ἐσθήρα τὸν θεὸν τῷ
[11, 6]	δακτύλιον τοῦτον Μαρδοχαίῳ δίδωσι. Δωρεῖται	δὲ	καὶ ἡ βασίλισσα Μαρδοχαίῳ τὴν
[11, 1]	καὶ ἕνα ξύλινον ἐγχώριον, ὁμοίως	δὲ	καὶ θυσιαστήριον, ἐφ' οὗ θύσουσιν
[11, 6]	τῶν κατακειμένων ἕκαστος φιλοφρονεῖσθαι. Διαπέμψας	δὲ	καὶ κατὰ τὴν χώραν παρήγγειλεν
[11, 6]	ἐκ ποικίλης μὲν ἐσθῆτος, χρυσοῦ	δὲ	καὶ λίθου πολυτελοῦς, φοβερώτερον καὶ
[11, 6]	αὐτὴν ὡς αὑτοῦ θυγατέρα. (Ἔθηκε	δὲ	καὶ νόμον ὁ βασιλεὺς ὥστε
[11, 6]	δὲ ἐχομένην ἑορτάσιμον ἐποίησαν. Ὁμοίως	δὲ	καὶ οἱ ἐν Σούσοις Ἰουδαῖοι
[11, 3]	κάλλους ἀπολαύσωμεν καὶ μεταλάβωμεν. Ἐγκαταλείπομεν	δὲ	καὶ πατέρας καὶ μητέρας> καὶ
[11, 6]	μὲν τὸ πρόσωπον ἐρυθήματος, προσηνὲς	δὲ	καὶ σεμνὸν ἐπικειμένη τὸ κάλλος.
[11, 5]	ἀναισθητῶν καὶ τῆς ταλαιπωρίας. Οὕτως	δὲ	καὶ συντεταμένως καὶ προνοητικῶς αὐτοῦ
[11, 6]	ὑπέλαβον τὴν εὐπραγίαν αὐτοῦ. Χαρὰ	δὲ	καὶ σωτήριον φέγγος ἐκτιθεμένων τῶν
[11, 3]	τοῦ βίου χρείαν ἀργύριον, πέμψαι	δὲ	καὶ τὰ σκεύη, καὶ πάντα,
[11, 3]	τὸν τοῦ θεοῦ ναόν, ἀποκαταστῆσαι	δὲ	καὶ τὰ σκεύη, ὅσα συλήσας
[11, 5]	ἵν' αὐτὸν ἀνέλωσιν. Εἰς φόβον	δὲ	καὶ ταραχὴν αὐτοὺς ἐνέβαλλον καὶ
[11, 4]	ἔθνεσιν πάντων αὐτοῖς ἀπεχθανομένων. ἤγαγον	δὲ	καὶ τὴν σκηνοπηγίαν κατ' ἐκεῖνον
[11, 4]	νουμηνίας τοῦ ἑβδόμου μηνός. ἤρξαντο	δὲ	καὶ τῆς οἰκοδομίας τοῦ ναοῦ
[11, 5]	ἐκ τοῦ βασιλικοῦ γαζοφυλακείου. Ἔγραψα	δὲ	καὶ τοῖς γαζοφύλαξιν τῆς Συρίας
[11, 6]	ἅμα καὶ θέαν πεποιημένοις. Προσέταττεν	δὲ	καὶ τοῖς διακόνοις μὴ βιάζεσθαι
[11, 6]	οὔτε νόμοις χρώμενον ὁμοίοις, ἐχθρὸν	δὲ	καὶ τοῖς ἔθεσι καὶ τοῖς
[11, 3]	οἰκοδομὴν ἐξιέναι τοῦ ναοῦ. Ἐπέστειλε	δὲ	καὶ τοῖς ἐν Συρίᾳ καὶ
[11, 6]	τοῦ βίου τῇ βασιλίσσῃ. Ἦν	δὲ	καὶ τοῖς Ἰουδαίοις τὰ πράγματα
[11, 6]	παρὰ τοῦ θεοῦ πάντως, αὐτὴν	δὲ	καὶ τὸν πατρῷον οἶκον αὐτῆς
[11, 6]	λῦσαι μὲν τὸ συμπόσιον, ἀναστάντα	δὲ	καὶ τοὺς ἑπτὰ τῶν Περσῶν,
[11, 3]	ἀτελῆ φόρων αὐτοῖς νέμεσθαι. Προσέταξε	δὲ	καὶ τοὺς Ἰδουμαίους καὶ Σαμαρείτας
[11, 3]	τοσοῦτο πλῆθος πείθεται κελεύοντι; (Σιωπήσαντος	δὲ	καὶ τούτου περὶ τῆς τῶν
[11, 7]	ὁ παῖς αὐτοῦ διεδέξατο. Τελευτήσαντος	δὲ	καὶ τούτου τὴν τιμὴν Ἰωάννης
[11, 7]	ὁ υἱὸς αὐτοῦ Ἰαδδοῦς. ἦν	δὲ	καὶ τούτῳ ἀδελφὸς Μανασσῆς ὄνομα,
[11, 3]	γένος αὐτῶν ἑξακόσιοι πεντηκονταδύο. Ἐξεβλήθησαν	δὲ	καὶ τῶν ἱερέων ἐκ τῆς
[11, 6]	ἐκείνοις ὑπαρχόντων ἥψαντο κτημάτων. Ἀπέθανον	δὲ	καὶ ὑπὸ τῶν ἐν τῇ
[11, 2]	τὴν τοῦ ναοῦ κατασκευήν. Οἱ	δὲ	καὶ χρήμασιν διαφθαρέντες ὑπ' αὐτῶν
[11, 3]	Ἱεροσόλυμα ἑπτακισχιλίων τριακοσίων τριακονταεπτά, ψάλται	δὲ	καὶ ψάλτριαι διακόσιοι τεσσαρακονταπέντε, κάμηλοι
[11, 8]	φρούραρχον ὄνομα Βαβημάσιν ἐπολιόρκει. ~(Νομίσας	δὲ	καιρὸν ἐπιτήδειον ἔχειν ὁ Σαναβαλλέτης
[11, 6]	ἔτους τῆς αὐτοῦ βασιλείας, Ἀδέρῳ	δὲ	καλουμένῳ. Διέπεμψε δὲ τοὺς ἀγγάρους
[11, 8]	ἔφευγεν λέγων ἀδίκως ἐκβεβλῆσθαι. Τετελευτήκει	δὲ	κατ' ἐκεῖνον ἤδη τὸν καιρὸν
[11, 3]	ναὸν τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις. Ἔτυχεν	δὲ	κατ' ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ἀφικόμενος
[11, 6]	πρὸς αὐτὸν μετὰ δέους. Ὡς	δὲ	κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ καθεζομένου ἐπὶ
[11, 3]	τῶν ἑκατὸν εἰκοσιεπτὰ σατραπειῶν. Ἐπεὶ	δὲ	κατευωχηθέντες ἄχρι κόρου καὶ πλησμονῆς
[11, 3]	αὐτοῖς ποιήσω τὴν διήγησιν. Τὸ	δὲ	κεφάλαιον τῶν ἀπερχομένων περὶ ἔτη
[11, 5]	τὴν ἡμέραν διήγαγεν αὐτόθι. Γενομένου	δὲ	κηρύγματος ὥστε πάντας τοὺς ἀπὸ
[11, 4]	θρήνων καὶ δακρύων προήγοντο. Ὁ	δὲ	λαὸς ἠγάπα τοῖς παροῦσιν καὶ
[11, 5]	κατὰ τὸν νόμον. Καὶ ὑμῖν	δὲ	λέγω, ὅπως τοῖς ἱερεῦσιν καὶ
[11, 5]	κατὰ μὲν Ἑβραίους Ξένιος, κατὰ	δὲ	Μακεδόνας Ἀπελλαῖος καλεῖται. Καθισάντων δὲ
[11, 6]	μὲν Ἑβραίους Ἄδαρ καλεῖται κατὰ	δὲ	Μακεδόνας Δύστρος, οἱ κομίσαντες τὰ
[11, 4]	παρὰ μὲν ἡμῖν Ἄδαρ παρὰ	δὲ	Μακεδόσιν Δύστρος, προσφέρουσιν θυσίας οἵ
[11, 5]	κλαίειν· οὐ γὰρ ἐξεῖναι· προυτρέπετο	δὲ	μᾶλλον πρὸς εὐωχίαν ὁρμήσαντας ποιεῖν
[11, 6]	οὐδ' αὐτῆς παρακαλούσης ἀπέθετο. Ὁ	δὲ	Μαρδοχαῖος ἐπέδειξε τῷ εὐνούχῳ τὴν
[11, 6]	δ' ἦν ἡ πόλις. ~(Ὁ	δὲ	Μαρδοχαῖος μαθὼν τὸ γινόμενον περιρρηξάμενος
[11, 6]	ἑορτάζουσιν προσαγορεύσαντες αὐτὰς φρουρέας. Ὁ	δὲ	Μαρδοχαῖος μέγας τε ἦν καὶ
[11, 6]	ἑορτάζουσιν διαπεμπόμενοι μερίδας ἀλλήλοις. Ἔγραψεν	δὲ	Μαρδοχαῖος τοῖς ἐν τῇ Ἀρταξέρξου
[11, 6]	τὴν προκειμένην ὁδὸν ἤνυον. Ὁ	δὲ	Μαρδοχαῖος ὡς ἀναλαβὼν τὴν βασιλικὴν
[11, 6]	τοὺς μὲν εὐνούχους ἀνεσταύρωσεν, τῷ	δὲ	Μαρδοχαίῳ τότε μὲν οὐδὲν παρέσχεν
[11, 3]	ὡς μηδὲν μικρὸν φθέγγεσθαι, ταλάντων	δὲ	μεμνῆσθαι καὶ τῶν τοῖς εὐδαίμοσι
[11, 5]	αὐτοῖς ἀναγνῶναι τοὺς Μωυσέως. Ὁ	δὲ	μέσος τοῦ πλήθους σταθεὶς ἀνέγνω
[11, 8]	τῶν ἐπερχομένων κινδύνων ἀπαλλάξαι. Κατακοιμηθέντι	δὲ	μετὰ τὴν θυσίαν ἐχρημάτισεν αὐτῷ
[11, 5]	ἐπὶ τοῦ πότου διακονίαν. Ὡς	δὲ	μετὰ τὸ δεῖπνον ὁ βασιλεὺς
[11, 8]	μὲν ἄλλους λευκαῖς ἐσθῆσιν, αὐτὸν	δὲ	μετὰ τῶν ἱερέων ταῖς νομίμοις
[11, 3]	προθεὶς αὐτοῖς ζητεῖν ἡσύχασεν. ὄρθρου	δὲ	μεταπεμψάμενος τοὺς μεγιστᾶνας καὶ σατράπας
[11, 4]	μᾶλλον ἢ ἱερῷ κατασκευάζουσιν, λεγόντων	δὲ	μὴ συνοίσειν αὐτῷ τὰ γινόμενα
[11, 5]	θεοῦ νόμων ἐπισταλέντων ἐπιμεληθῶσιν. ὅπως	δὲ	μηδεμίαν ὀργὴν ἐπ' ἐμὲ λάβῃ
[11, 4]	τὰς ἰδίας ἀνεχώρησεν πατρίδας. ~(Ἑβδόμῳ	δὲ	μηνὶ τῆς ἀπὸ Βαβυλῶνος αὐτῶν
[11, 3]	ἄλλων μᾶλλον φανέντι συνετῷ· συγκαθεσθήσῃ	δέ	μοι, φησίν, καὶ κεκλήσῃ συγγενὴς
[11, 8]	βασιλεῖ τὴν διάνοιαν ὑπελάμβανον, Παρμενίωνος	δὲ	μόνου προσελθόντος αὐτῷ καὶ πυθομένου,
[11, 1]	ἐφ' οὗ καὶ πρότερον. Κατέπεμψα	δέ	μου καὶ τὸν γαζοφύλακα Μιθριδάτην
[11, 4]	εἶναι τοῦ μεγίστου θεοῦ, τὸν	δὲ	ναὸν τοῦτον αὐτῷ κατασκευασθέντα ὑπὸ
[11, 5]	μικροῦ τῆς οἰκοδομίας ἀπέστησαν. Τὸν	δὲ	Νεεμίαν οὐδὲν τούτων ἐξέστησεν τῆς
[11, 5]	τὴν χώραν καὶ διαρπαζόντων, τῆς	δὲ	νυκτὸς κακῶς ἀπεργαζομένων, ὡς πολλοὺς
[11, 5]	μὴ γυμνοῖς αὐτοῖς ἐπιπέσωσιν. Αὐτὸς	δὲ	νύκτωρ περιήρχετο τῆς πόλεως τὸν
[11, 8]	θεασάμενος ἐν τοιαύτῃ στολῇ, τοῦτον	δὲ	νῦν ἰδὼν καὶ τῆς κατὰ
[11, 6]	ἐπὶ Ξέρξου βασιλέως ἐγένετο. ~(Τελευτήσαντος	δὲ	Ξέρξου τὴν βασιλείαν εἰς τὸν
[11, 6]	τότε μὲν ἡσυχίαν ἦγεν. Ὡς	δὲ	ὁ βασιλεὺς μετὰ τοῦ Ἀμάνου
[11, 6]	τῷ βασιλεῖ τοὺς ἐπιβουλεύοντας. Ταραχθεὶς	δὲ	ὁ βασιλεὺς τἀληθὲς ἐξεῦρεν καὶ
[11, 6]	ἐξ οὗπερ εἴη τυγχάνουσα. Μεταβὰς	δὲ	ὁ θεῖος αὐτῆς ἐκ Βαβυλῶνος
[11, 2]	κοίλην Συρίαν καὶ Φοινίκην. (Ἀναγνοὺς	δὲ	ὁ Καμβύσης τὴν ἐπιστολὴν καὶ
[11, 3]	ὑπερκρατοῦντα πάντων καὶ βιαιότατον. (Ὡς	δὲ	ὁ πρῶτος ἀποφηνάμενος περὶ τῆς
[11, 7]	ναὸς ἐμιάνθη ὑπὸ Περσῶν. Βαγώσης	δὲ	ὁ στρατηγὸς Ἀρταξέρξου γνούς, ὅτι
[11, 8]	ἐπιβολῆς Δαρείου μὲν ἀπέγνω, λαβὼν	δὲ	ὀκτακισχιλίους τῶν ἀρχομένων ὑπ' αὐτοῦ
[11, 6]	πρὸς τοὺς ὑπηκόους κεῖσθαι, τὴν	δὲ	ὁμοίως αὐτῷ βασιλεύουσαν πᾶσαν ἔχειν
[11, 8]	τόπον τινὰ Σαφειν λεγόμενον. Τὸ	δὲ	ὄνομα τοῦτο μεταφερόμενον εἰς τὴν
[11, 5]	ἐπήνεγκαν κριοὺς καταθύσαντες αὐτῷ. Τὰ	δὲ	ὀνόματα αὐτῶν λέγειν οὐκ ἔδοξεν
[11, 5]	τοὺς πρώτους τοῦ λαοῦ. Λογιζόμενος	δὲ	ὅτι, ἐὰν ἐκβαλεῖν αὐτοὺς τὰς
[11, 3]	πατριᾶς ἀριθμὸς ὄντες ὡρισμένος. Ἐμοὶ	δὲ	οὐκ ἔδοξε τὰ τῶν πατριῶν
[11, 6]	ἀποθέμενον ἐνδύσασθαι τὴν πορφύραν. Ὁ	δὲ	οὐκ εἰδὼς τἀληθές, ἀλλὰ χλευάζεσθαι
[11, 6]	ὑφ' ἧς ἐκινδύνευσαν ἀπολέσθαι. Τοῦτο	δὲ	οὐκ ἐκ τῶν ἀρχαιοτέρων οὐδ'
[11, 6]	τοῦτον διεφθάρη τὸν τρόπον, τὴν	δὲ	οὐσίαν αὐτοῦ ἐχαρίσατο τῇ βασιλίσσῃ.
[11, 5]	κατὰ τὴν Μηδίαν ὄντας. Μαθόντες	δὲ	οὗτοι τὴν παρὰ τοῦ βασιλέως
[11, 6]	μηδὲν ἀντιλέγειν Ἐσθῆρι δυνάμενος· οἱ	δὲ	πάλιν συστραφέντες τῇ τετράδι καὶ
[11, 3]	καὶ ταχὺς ὁ ἥλιος, ταῦτα	δὲ	πάντα κινεῖται κατὰ βούλησιν τοῦ
[11, 5]	μὲν ἐπαύσατο τῶν εὐχῶν· θρηνούντων	δὲ	πάντων, ὅσοι πρὸς αὐτὸν σὺν
[11, 4]	τοῦ βασιλέως καὶ Περσῶν. Τοὺς	δὲ	παραβάντας τι τῶν ἐπεσταλμένων συλληφθέντας
[11, 1]	ἡ Περσῶν βασιλεία διαμείνῃ. Τοὺς	δὲ	παρακούσαντας τούτων καὶ ἀκυρώσαντας ἀνασταυρωθῆναι
[11, 5]	ἀλλ' ὡς ἐπιστάμενος μὲν τολμηρῶς	δὲ	παρακούων καὶ καταφρονῶν. Κολασθήσονται δ'
[11, 5]	τὸν νόμον, καὶ τοῖς ἀγνοοῦσιν	δὲ	παρέξεις αὐτὸν μαθεῖν, ἵνα ἄν
[11, 5]	εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα καθόδου. Ὁ	δὲ	πᾶς λαὸς τῶν Ἰσραηλιτῶν κατὰ
[11, 3]	μνᾶς μὲν χρυσίου ἑκατὸν ἀργύρου	δὲ	πεντακισχιλίας. Οὕτως μὲν οὖν οἵ
[11, 6]	ἔρωτα μηδὲν ὠφελούμενον ἐκβαλεῖν, ζητῆσαι	δὲ	περιπέμψαντα καθ' ὅλην τὴν οἰκουμένην
[11, 6]	ἑορτάζειν τοὺς γάμους παραγγέλλων, αὐτὸς	δὲ	Πέρσας καὶ τοὺς Μήδους> καὶ
[11, 5]	μὲν τοῦτο πάντες ἐξεβόησαν, τὸ	δὲ	πλῆθος εἶναι πολύ, καὶ τὴν
[11, 6]	ἔπεμπεν τῷ βασιλεῖ συνεσομένην. Ὁ	δὲ	πλησιάζων εὐθὺς ἀπέπεμπεν πρὸς τὸν
[11, 5]	αὐτοῖς ἀποπεμψαμένους τὰς γυναῖκας. Οἱ	δὲ	ποιήσειν μὲν τοῦτο πάντες ἐξεβόησαν,
[11, 4]	κατὰ τοὺς Μωυσέως νόμους. Ταῦτα	δὲ	ποιοῦντες οὐκ ἦσαν ἐν ἡδονῇ
[11, 6]	παρθένων ἀγαγεῖν πρὸς αὐτόν. Συναχθεισῶν	δὲ	πολλῶν εὑρέθη τις ἐν Βαβυλῶνι
[11, 3]	ἀποδιδόντι τὴν πάτριον γῆν, εἰς	δὲ	πότον καὶ κώμους τραπέντες ἐφ'
[11, 6]	ἐκείνης τιμὴν ἑτέρᾳ γυναικί. (Διακείμενος	δὲ	πρὸς αὐτὴν ἐρωτικῶς καὶ μὴ
[11, 6]	σεμνὸν ἐπικειμένη τὸ κάλλος. Εἰσῄει	δὲ	πρὸς αὐτὸν μετὰ δέους. Ὡς
[11, 7]	τὸν ναὸν ἐκώλυον αὐτόν. Ὁ	δὲ	πρὸς αὐτοὺς ἔφη· πῶς οὐκ
[11, 4]	οἰκοδομηθῆναι τὸν ναόν. Καὶ συλλαβέσθαι	δὲ	πρὸς τὸ ἔργον διετάξατο, κἀκ
[11, 6]	μου τὴν γυναῖκα ἐπιχειρεῖς; Ἀμάνου	δὲ	πρὸς τοῦτο καταπλαγέντος καὶ μηδὲν
[11, 6]	κατεσκευακέναι τὴν ἐπιβουλὴν ἤλεγχεν. Ταραχθέντος	δὲ	πρὸς τοῦτο τοῦ βασιλέως καὶ
[11, 6]	αὐτοῦ ἐχαρίσατο τῇ βασιλίσσῃ. Μαρδοχαῖον	δὲ	προσκαλεσάμενος, καὶ γὰρ ἐδήλωσεν αὐτῷ
[11, 3]	ἀπέλαυεν ἧς ἤλπισεν τιμῆς. (Τῷ	δὲ	πρώτῳ τῆς βασιλείας ἔτει Δαρεῖος
[11, 1]	~(Τῷ	δὲ	πρώτῳ τῆς Κύρου βασιλείας ἔτει,
[11, 6]	ἐκ τῆς Βενιαμίτιδος φυλῆς, τῶν	δὲ	πρώτων παρὰ τοῖς Ἰουδαίοις. Πασῶν
[11, 4]	χρόνοις ἐν τούτοις ὑπῆρχεν. (Οἱ	δὲ	Σαμαρεῖς ἀπεχθῶς πρὸς αὐτοὺς καὶ
[11, 8]	βούλεσθαι δι' αὐτὴν στέρεσθαι. Τοῦ	δὲ	Σαναβαλλέτου μὴ μόνον τηρήσειν αὐτῷ
[11, 3]	καὶ μειδιώσης μὲν μειδιῶντα ὀργιζομένης	δὲ	σκυθρωπάζοντα καὶ τῇ τῶν παθῶν
[11, 6]	ἐπὶ ἡμέρας κατευώχησεν ἑπτά. Τὸ	δὲ	συμπόσιον ἦν αὐτοῖς τὸν τρόπον
[11, 4]	ἄλλοι τῶν ἀρχόντων τέσσαρες. Ὡς	δὲ	τὰ ἐγκλήματα καὶ τὰς αἰτίας,
[11, 8]	πολιορκίᾳ λαμβάνει τὴν Τύρον. Καταστησάμενος	δὲ	τὰ ἐν αὐτῇ ἐπὶ τὴν
[11, 1]	τῶν Σαμαρείας γίνεσθαι φόρων. Ἐποίσουσι	δὲ	τὰ ἱερὰ ταῦτα κατὰ τοὺς
[11, 6]	τέσσαρας, ὅπου ἂν κελεύσῃ. Ταῦτα	δὲ	τὰ χρήματα παρέχειν ἡδέως ἔλεγεν,
[11, 5]	αὐτὸν αἰτῆσαι τοὺς προπέμψοντας. Ποιησάμενοι	δὲ	τὰς εὐχάς, ἄραντες ἀπὸ τοῦ
[11, 5]	τοῦ μηδὲν ὅμοιον συμπεσεῖν. Οἱ	δὲ	ταῦτα Ἔζδρα παραινοῦντος ἑορτάζειν ἤρξαντο
[11, 5]	ἐν Βαβυλῶνι μένοντες Ἰσραηλῖται. Παραδοὺς	δὲ	ταῦτα τοῖς ἱερεῦσιν ὁ Ἔζδρας
[11, 1]	εἰς τὴν Βαβυλῶνα ἐκόμισεν. Παρέδωκεν	δὲ	ταῦτα φέρειν Μιθριδάτῃ τῷ γαζοφύλακι
[11, 8]	ὅσον οὐδέπω μέλλουσαν αἱρεῖσθαι, παραστησάμενος	δὲ	ταύτην ἠπείλει στρατεύσειν ἐπὶ τὸν
[11, 5]	μὲν ἐπιστολὴ ταῦτα περιεῖχεν. ~(Δαρείου	δὲ	τελευτήσαντος παραλαβὼν τὴν βασιλείαν ὁ
[11, 3]	τετρακόσιαι ἑξηκονταδύο καὶ ὀκτακισχίλιοι, Λευῖται	δὲ	τέσσαρες καὶ ἑβδομήκοντα, γυναικῶν δὲ
[11, 8]	ἐκεῖ μαχησόμενος αὐτοῖς ἐξεδέχετο. Ἡσθεὶς	δὲ	τῇ Δαρείου καταβάσει ὁ Σαναβαλλέτης
[11, 6]	μικρὸν γίνεσθαι τῆς συνούσης. Πεισθεὶς	δὲ	τῇ συμβουλίᾳ ταύτῃ προσέταξέ τισιν
[11, 7]	αὐτοὺς δημοσίᾳ δραχμὰς πεντήκοντα. Τούτου	δὲ	τὴν αἰτίαν τοιαύτην συνέβη γενέσθαι·
[11, 6]	πρώτων παρὰ τοῖς Ἰουδαίοις. Πασῶν	δὲ	τὴν Ἐσθῆρα συνέβαινεν, τοῦτο γὰρ
[11, 8]	ἐπὶ Γρανίκῳ συμβαλὼν αὐτοῖς, ἐπελθὼν	δὲ	τὴν Λυδίαν καὶ τὴν Ἰωνίαν
[11, 6]	τὸν κρατοῦντα ἁπάντων ἔχουσα. Παρακελευομένου	δὲ	τὴν οὕτως ἐνυβρίζουσαν αὐτῷ ζημιῶσαι
[11, 5]	πέρας ἔχειν ἀκουσθείσης ἐδυσφόρει. Νεεμίας	δὲ	τὴν πόλιν ὁρῶν ὀλιγανθρωπουμένην τοὺς
[11, 1]	πυρῶν ἀρτάβας δισμυρίας πεντακοσίας. Κελεύω	δὲ	τὴν τούτων χορηγίαν ἐκ τῶν
[11, 5]	ὑπήκουσαν οἷς Νεεμίας διετάξατο, πολυανθρωποτέραν	δὲ	τὴν τῶν Ἱεροσολυμιτῶν πόλιν οὕτως
[11, 3]	ὑποστρέψας ἐτελεύτησεν ἐν Δαμασκῷ. ~(Μετὰ	δὲ	τὴν τῶν μάγων ἀναίρεσιν, οἳ
[11, 5]	τὴν προσηγορίαν αὐτοῖς μετέλαβον. (Ἀκούσαντες	δὲ	τὴν τῶν τειχῶν οἰκοδομὴν σπευδομένην
[11, 3]	βασιλέως δόξωσι παραβαίνειν προστάγματα, νικήσαντες	δὲ	τὴν ὠφέλειαν τὴν ἐκ τοῦ
[11, 6]	ἀπέπεμπεν πρὸς τὸν εὐνοῦχον. Ἀφικομένης	δὲ	τῆς Ἐσθήρας πρὸς αὐτὸν ἡσθεὶς
[11, 3]	ὑποζύγια πεντακισχίλια πεντακόσια εἰκοσιπέντε. Ἡγεμὼν	δὲ	τῆς κατηριθμημένης πληθύος ἦν ὁ
[11, 4]	στοὰς τοῦ ἔνδοθεν ἱεροῦ. (Ἐνστάσης	δὲ	τῆς τῶν ἀζύμων ἑορτῆς μηνὶ
[11, 6]	ἀγαθὴ τοῖς εὐνοοῦσιν ἡμῖν ὑπόμνησις	δὲ	τῆς τῶν ἐπιβουλευσάντων κολάσεως. Εἰδέναι
[11, 8]	ὁμολογοῦντες τότε τὴν ἀλήθειαν, ὅταν	δέ	τι λαμπρὸν περὶ αὐτοὺς ἴδωσιν
[11, 8]	Γαριζεὶν ὄρους ἱερὸν ἔμεινεν. Εἰ	δέ	τις αἰτίαν ἔσχεν παρὰ τοῖς
[11, 6]	Ἀμάνης, Ἀμαδάθου μὲν παῖς Ἀμαληκίτης	δὲ	τὸ γένος, ἀλλότριος ὢν τοῦ
[11, 5]	πρὸς τὸ ἔργον παρεσκευάζοντο. Ἐκλήθησαν	δὲ	τὸ ὄνομα ἀφ' ἧς ἡμέρας
[11, 5]	γράμματα τοῦ βασιλέως ἀπέδωκεν. Οἱ	δὲ	τὸ προσταχθὲν ὑπ' αὐτοῦ ποιεῖν
[11, 4]	τοῦ θεοῦ ταῦτα προλέγοντος. Πιστεύοντες	δὲ	τοῖς προφήταις ἐντεταμένως εἴχοντο τῆς
[11, 8]	τὴν τοῦ ἀρχιερέως ὑφήγησιν, αὐτὸν	δὲ	τὸν ἀρχιερέα καὶ τοὺς ἱερεῖς
[11, 5]	πολλῆς φιλοτιμίας ἐν Ἱεροσολύμοις. Ὑπὸ	δὲ	τὸν αὐτὸν καιρὸν καὶ Ἰωακείμου
[11, 5]	τὴν ἀσέβειαν αὐτῶν συμπεσόντα, παρεκάλει	δὲ	τὸν θεὸν σπέρμα τι καὶ
[11, 6]	ἐπὶ τοῦ θρόνου καθέζοιτο. Περιεστήκεσαν	δὲ	τὸν θρόνον αὐτοῦ πελέκεις ἔχοντες
[11, 5]	Ἰουδαίους ἔσχεν φιλοτιμότατα. Κατ' ἐκεῖνον	δὲ	τὸν καιρὸν ἀρχιερεὺς ἦν Ἰησοῦ
[11, 4]	ἀναβολὴν καὶ τριβὴν πραγματεύσασθαι. Κατὰ	δὲ	τὸν καιρὸν τοῦτον ἀναβάντων εἰς
[11, 6]	δεῖπνον ἔλθοι πρὸς αὐτόν. Εἶναι	δὲ	τὸν σταυρὸν ἔλεγεν ἑξήκοντα πήχεων
[11, 3]	γυναιξὶν διδόαμεν; Καὶ τὸν βασιλέα	δὲ	τὸν τοσούτων κύριον εἶδόν ποτε
[11, 4]	ἐπ' ἐλάττοσιν οἷς ὑπελάμβανεν. Ὑπερεφώνει	δὲ	τὸν τῶν σαλπίγγων ἦχον καὶ
[11, 7]	τοῦτον εἶχεν τὸν τρόπον. ~(Ἀποθανόντος	δὲ	τοῦ ἀρχιερέως Ἐλεασίβου τὴν ἀρχιερωσύνην
[11, 5]	παραίτησιν τῶν ἡμαρτημένων δεκαδύο. Τοῖς	δὲ	τοῦ βασιλέως οἰκονόμοις καὶ τοῖς
[11, 6]	παρεκάλει τε τούτων ἀπαλλαγῆναι. Ἐρωτήσαντος	δὲ	τοῦ βασιλέως, ὑπὸ τίνος εἴη
[11, 5]	τί κατηφὴς εἴη ἀνέκρινεν. Ὁ	δὲ	τοῦ θεοῦ δεηθεὶς χάριν τινὰ
[11, 4]	ἄν τις ἔλαβεν τέλος. Ἀπαρτισθέντος	δὲ	τοῦ ἱεροῦ μετὰ σαλπίγγων οἱ
[11, 7]	τῆς Ἰησοῦ τελευτῆς μετῆλθεν. (Καταστρέψαντος	δὲ	τοῦ Ἰωάννου τὸν βίον διαδέχεται
[11, 3]	καὶ τὴν ἐξουσίαν ἔχουσιν· οἱ	δὲ	τοῦ κρατίστου καὶ ἰσχυροτάτου ζῴου
[11, 2]	συνέβη τελευτῆσαι τὸν βίον. Καμβύσου	δὲ	τοῦ Κύρου παιδὸς τὴν βασιλείαν
[11, 3]	περὶ τῆς ἀληθείας λόγον, ἐπιβοήσαντος	δὲ	τοῦ πλήθους ὡς ἄριστα εἰπόντος,
[11, 8]	οὖν Σικιμίταις οὕτως ἀπετάξατο. Τοὺς	δὲ	τοῦ Σαναβαλλέτου στρατιώτας ἐκέλευσεν ἕπεσθαι
[11, 8]	ὑπὸ Παυσανίου τοῦ Κεράστου ἐκ	δὲ	τοῦ τῶν Ὀρεστῶν γένους δολοφονηθεὶς
[11, 6]	βασιλείας, Ἀδέρῳ δὲ καλουμένῳ. Διέπεμψε	δὲ	τοὺς ἀγγάρους λεγομένους εἰς πᾶν
[11, 4]	τοῦ θορύβου μαθεῖν θέλοντες. Γνόντες	δὲ	τοὺς αἰχμαλωτισθέντας εἰς Βαβυλῶνα τῶν
[11, 5]	ἱεροδούλων πολλοὶ τὸν ἀριθμόν. Συναγαγὼν	δὲ	τοὺς ἐκ τῆς αἰχμαλωσίας εἰς
[11, 2]	δισχίλιοι τετρακόσιοι ἑξήκοντα δύο. ~(Βαλλομένων	δὲ	τοὺς θεμελίους τοῦ ναοῦ καὶ
[11, 5]	κατὰ τὴν Ἀχονίου συμβουλίαν. Λαβὼν	δὲ	τοὺς ὅρκους εὐθὺς ὥρμησεν ἀπὸ
[11, 5]	τὰ ἐξ αὐτῶν γεγενημένα, κολασθήσεσθαι	δὲ	τοὺς οὐχ ὑπακούσαντας τῷ νόμῳ.
[11, 6]	ἀρχὴν εἰς ἄλλους μεταβαλεῖν. Ἐγὼ	δὲ	τοὺς ὑπὸ τοῦ ἀλιτηρίου πρὸς
[11, 6]	τὴν προειρημένην ἡμέραν ἐγίνοντο· ἐσπεύδετο	δὲ	τοῦτο καὶ ἐν τῇ Σούσῃ.
[11, 6]	λέγων ἔθνος εἶναι πονηρόν, διεσπάρθαι	δὲ	τοῦτο κατὰ τῆς ὑπ' αὐτοῦ
[11, 6]	μηνυτὴς Μαρδοχαῖος ἦν γεγενημένος. Φράσαντος	δὲ	τοῦτο μόνον τοῦ γραμματέως καὶ
[11, 8]	τρόπῳ τῷ γαμβρῷ συμφιλοκαλοῦντος. (Κατὰ	δὲ	τοῦτον τὸν καιρὸν Δαρεῖος ἀκούσας,
[11, 6]	ἀλλὰ συγγνώμης τυχὼν σώζεται. Μαρδοχαῖος	δὲ	τούτους κομίσαντος αὐτῷ τοῦ εὐνούχου
[11, 6]	θεὸν εἶναι σὺν αὐτῷ. (Ταῦτα	δὲ	τούτων ἔτι πρὸς ἀλλήλους ὁμιλούντων
[11, 3]	ἦν τετρακισμύρια ἑπτακόσια τεσσαρακονταδύο. Πάρεξ	δὲ	τούτων Λευῖται μὲν ἦσαν ὑμνῳδοὶ
[11, 3]	ἔχειν ἢ σύνεσιν δοκεῖ. Τὸν	δὲ	τρόπον τῆς ἀποδείξεως ἐντεῦθεν ἐλάμβανεν·
[11, 4]	ὕψος μὲν πηχῶν ἑξήκοντα εὖρος	δὲ	τῶν αὐτῶν, διὰ δόμων λιθίνων
[11, 4]	μῆνας ἓξ ἡμέρας δέκα, πρὸ	δὲ	τῶν βασιλέων τούτων ἄρχοντες αὐτοὺς
[11, 6]	ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἐπισπεύδοντες. Σαβουχάδας	δὲ	τῶν εὐνούχων εἷς ἰδὼν τὸν
[11, 3]	καὶ πέντε καὶ εἴκοσι. Τὸ	δὲ	τῶν θεραπόντων πλῆθος εἵπετο τοῖς
[11, 8]	καθὼς ἐν ἄλλοις δεδήλωται. (Οἱ	δὲ	τῶν Ἱεροσολυμιτῶν πρεσβύτεροι δεινοπαθοῦντες ἐπὶ
[11, 5]	τὸ μέλλον ἐδιδάσκοντο εἶναι, περὶ	δὲ	τῶν παρῳχημένων ἐδυσφόρουν καὶ μέχρι
[11, 4]	ἀρετῇ πολὺν διαμεῖναι χρόνον. Ἐπεὶ	δὲ	τῶν πατέρων ἀσεβησάντων εἰς τὸν
[11, 4]	οἰκοδομίας μηδεμίαν ἡμέραν ἀνιέμενοι. (Δαρεῖος	δὲ	τῶν Σαμαρειτῶν αὐτῷ γραψάντων καὶ
[11, 5]	βασιλείας ἔτει μηνὶ ἐνάτῳ. Τέλος	δὲ	τῶν τειχῶν λαβόντων Νεεμίας καὶ
[11, 6]	αὐτῷ τὴν δίκην ἐπιβαλόντος. Κελεύω	δὲ	ὑμᾶς τὸ ἀντίγραφον τῆς ἐπιστολῆς
[11, 2]	φόρους αὐτοὺς τελεῖν ὑπομενοῦντας οὔτε	δὲ	ὑπακούειν ἐθελήσοντας, ἀλλὰ καὶ βασιλεῦσιν
[11, 4]	ἂν οἱ ἱερεῖς ὑπαγορεύσωσιν, εὔχωνται	δὲ	ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τοῦ βασιλέως
[11, 3]	καὶ ἡδονῆς ἀναπιμπλάμενος καθεύδει, φυλάσσεται	δὲ	ὑπὸ γρηγορούντων καὶ ὡσανεὶ δεδεμένων
[11, 4]	πρότερον μὲν ὑπὸ Κύρου νῦν	δὲ	ὑπὸ Δαρείου· προσκυνεῖν δὲ αὐτοῖς
[11, 5]	διὰ χρηστότητα καὶ δικαιοσύνην. Χρόνῳ	δὲ	ὕστερον προσελθόντων αὐτῷ τινων κατηγορούντων,
[11, 6]	αὐλῆς, ἐκέλευσεν αὐτὸν εἰσκαλέσαι. Εἰσελθόντος	δέ	φίλον, εἶπεν, εἰδὼς ἐμαυτῷ σὲ
[11, 8]	ναὸν συνέβαινεν ἐκεῖθεν ἀφορᾶσθαι. Τῶν	δὲ	Φοινίκων καὶ τῶν ἀκολουθούντων Χαλδαίων
[11, 6]	τὰς γυναῖκας ἁπάσας ὑπερβάλλουσαν. Ἡ	δὲ	φυλακῇ τῶν παρὰ Πέρσαις νόμων,
[11, 6]	αὐτοὺς ὅ τι βούλεται. Τυχὼν	δὲ	ὧν ἐπεθύμει Ἀμάνης παραχρῆμα πέμπει
[11, 6]	τὸν νόμον οὐκ ἐδύνατο, λυπούμενος	δὲ	ὡς ἐπ' ἀδυνάτοις οἷς ἤθελεν
[11, 3]	Λευιτῶν καὶ ἱερέων εὑρέθησαν· ἦσαν	δὲ	ὡς πεντακόσιοι καὶ πέντε καὶ
[11, 4]	Χουθίας ἡμᾶς μετήγαγεν καὶ Μηδίας	ἐνθάδε.	τούτους αὐτῶν ποιησαμένων τοὺς λόγους
[11, 4]	ἀπέπεμψεν. Τὰ δὲ γεγραμμένα ἦν	τοιάδε·	βασιλεὺς Δαρεῖος Ταγανᾷ καὶ Σαμβᾷ
[11, 6]	εἴκοσι καὶ ἑκατὸν σατραπειῶν ἄρχουσι	τάδε	γράφει. Πολλῶν ἐθνῶν ἄρξας καὶ
[11, 2]	Σαμαρείᾳ γράφουσιν ἐπιστολὴν Καμβύσῃ δηλοῦσαν	τάδε·	δέσποτα, οἱ παῖδές σου Ῥάθυμος
[11, 4]	ἐν Μηδίᾳ βιβλίον, ἐν ᾧ	τάδε	ἦν ἀναγεγραμμένα· ἐν τῷ πρώτῳ
[11, 2]	οἰκοῦσιν ἐν Σαμαρείᾳ καὶ Φοινίκῃ	τάδε	λέγει. Ἀναγνοὺς τὰ πεμφθέντα παρ'
[11, 1]	τοὺς ἐν Συρίᾳ σατράπας Κῦρος	τάδε	λέγουσαν· βασιλεὺς Κῦρος Σισίνῃ καὶ
[11, 4]	Σισίννῃ καὶ τοῖς ἑταίροις αὐτοῦ	τάδε	λέγων· βασιλεὺς Δαρεῖος Σισίννῃ τῷ
[11, 2]	πρὸς τὰ δεδηλωμένα καὶ γράφει	τάδε	λέγων· βασιλεὺς Καμβύσης Ῥαθύμῳ τῷ
[11, 5]	Ὁ δ' εὐθὺς ὡς εἶχεν	μηδὲ	ἀπολουσάμενος διακονήσων ἔσπευσεν τῷ βασιλεῖ
[11, 6]	καὶ τὸν θεὸν αὐτὸς ἱκέτευσε	μηδὲ	νῦν ὑπεριδεῖν αὐτοῦ τὸ ἔθνος
[11, 6]	μηδὲν ὑπὸ τῆς ἐξουσίας ὑπερήφανον	μηδὲ	σκαιὸν εἰς τοὺς ἀρχομένους ἀναγκασθεὶς
[11, 8]	ἵνα μὴ ὁμογνωμονοῦν τὸ ἔθνος	μηδὲ	συνεστός, εἰ νεωτερίσειέν ποτε, χαλεπὸν
[11, 5]	δύναμαί σοι μὴ βλέπεσθαι τοιοῦτος	μηδὲ	τὴν ψυχὴν ἀλγεῖν, ὅπου τῆς
[11, 6]	εὐεργεσίαν καταθέσθαι, κελεύσεις πρόρριζον ἀπολέσθαι	μηδέ	τι αὐτοῦ λείψανον καταλιπεῖν μήτ'
[11, 5]	γράφει πρὸς τοὺς σατράπας ἐπιστολὴν	τοιάνδε·	βασιλεὺς βασιλέων Ξέρξης Ἔζδρᾳ ἱερεῖ
[11, 6]	πολλάκις εἰς τὸ συμπόσιον ὑπήκουσεν	οὐδὲ	ἅπαξ. προσέταξεν οὖν δηλοῦν, τίνα
[11, 6]	αὐτὸ ῥύσασθαι τῆς κατηγγελμένης ἀπωλείας·	οὐδὲ	γὰρ ἁμαρτόν τι κινδυνεύειν ἀκλεῶς
[11, 8]	φόρον αὐτοῖς τοῦ ἑβδοματικοῦ ἔτους,	οὐδὲ	γὰρ αὐτοὺς ἐν αὐτῷ σπείρειν,
[11, 5]	καὶ τὸ ἔργον οὐ μιᾶς	οὐδὲ	δευτέρας ἡμέρας ὑπάρχειν. Ἀλλ' οἵ
[11, 3]	δεδεμένων ὑπὸ φόβου· καταλιπεῖν γὰρ	οὐδὲ	εἷς τολμᾷ κοιμώμενον οὐδὲ τῶν
[11, 3]	ἡμῖν οὐ κάλλος χρόνῳ μαραινόμενον	οὐδὲ	περιουσίαν ἀφαιρετὴν ὑπὸ τύχης, ἀλλὰ
[11, 4]	οὐδένα λόγον ποιούμενος οὐδ' ἀνάμνησιν	οὐδὲ	πρὸς τὴν σύγκρισιν τὴν ἐκείνου
[11, 6]	ἀποφέρεσθαι, τὴν εὐτυχίαν οὐκ ἤνεγκεν	οὐδὲ	σώφρονι λογισμῷ τὸ μέγεθος τῶν
[11, 3]	γὰρ οὐδὲ εἷς τολμᾷ κοιμώμενον	οὐδὲ	τῶν ἰδίων ἀναχωρήσας ποιεῖσθαι πρόνοιαν,
[11, 5]	ἁμαρτεῖν ἔλεγεν ἀλλοεθνεῖς ἐνοικισαμένους γυναῖκας,	ἔπειθε	δ' αὐτὸν ἐξορκίσαι πάντας ἐκβαλεῖν
[11, 4]	κακοήθειάν ἐστιν ἀτελής. Εἰ τοίνυν	βούλεσθε	καὶ δοκιμάζετε, γράψατε ταῦτα Δαρείῳ,
[11, 4]	πάντα, καθὼς ἐν αὐτῇ περιέχει.	Ἔρρωσθε.	μαθόντες οὖν ἐκ τῆς ἐπιστολῆς
[11, 4]	τῷ θεῷ, ὅπως εἴ τις	ἐπιχειρήσειε	διακωλῦσαι τὴν οἰκοδομίαν τοῦ ναοῦ,
[11, 6]	γὰρ αὐτὴν ὡς αὑτοῦ θυγατέρα.	(Ἔθηκε	δὲ καὶ νόμον ὁ βασιλεὺς
[11, 3]	τοῖς Ἰουδαίοις τὰς βασιλικὰς χρείας,	ἀνῆκέ	τε πᾶσαν ἣν ἂν κατασχεῖν
[11, 6]	καὶ παρακαλεῖν συγγνῶναι τῶν ἡμαρτημένων·	συνῆκε	γὰρ αὐτὸς ἐν κακοῖς ὤν·
[11, 5]	ταῦτα τοῖς ἱερεῦσιν ὁ Ἔζδρας	ἀπέδωκε	τῷ θεῷ τὰς ἐκ τῶν
[11, 2]	ᾗ χρώμενοι πρὸς τοὺς βασιλεῖς	διατετελέ	κασιν. τούτων ἀναγνωσθέντων τῶν γραμμάτων
[11, 3]	τὴν οἰκοδομὴν ἐξιέναι τοῦ ναοῦ.	Ἐπέστειλε	δὲ καὶ τοῖς ἐν Συρίᾳ
[11, 6]	ἐταμίευσεν, ἀλλὰ τῆς βασιλείας ἐπεβούλευσέ	με	καὶ τῆς ψυχῆς τὸν αἴτιον
[11, 1]	Κῦρος ὁ βασιλεὺς λέγει· ἐπεί	με	ὁ θεὸς ὁ μέγιστος τῆς
[11, 6]	πρὸς ἀπώλειαν αἰτησάμενος· τούτῳ γάρ	με	τῷ τρόπῳ τῶν εὐνοούντων ἐρημώσας
[11, 6]	καὶ τιμῆς ἔχοντος καὶ μετ'	ἐμὲ	δευτέρου διὰ πίστιν καὶ βέβαιον
[11, 5]	ὅπως δὲ μηδεμίαν ὀργὴν ἐπ'	ἐμὲ	λάβῃ τὸ θεῖον ἢ τοὺς
[11, 6]	τῶν εὐνούχων εἰς ἐπιμέλειαν πάσης	ἐτύγχανε	προνοίας ἀρωμάτων ἀφθονίᾳ καὶ πολυτελείᾳ
[11, 5]	πρὸς ἀνάγκην ἐχρῆτο. Καὶ ταύτην	ὑπέμεινε	τὴν ταλαιπωρίαν ἐπὶ ἔτη δύο
[11, 7]	τὸν ναὸν ἐμίανεν καὶ φόρους	ἐπέταξε	τοῖς Ἰουδαίοις, πρὶν τὰς καθημερινὰς
[11, 3]	χώρας ἀτελῆ φόρων αὐτοῖς νέμεσθαι.	Προσέταξε	δὲ καὶ τοὺς Ἰδουμαίους καὶ
[11, 6]	ἔσεσθαι, γράφειν δὲ ἃ βούλεται	προσέταξε	περὶ τῶν Ἰουδαίων ἐκείνην ἐκ
[11, 6]	Πεισθεὶς δὲ τῇ συμβουλίᾳ ταύτῃ	προσέταξέ	τισιν ἐπιλεξαμένους τὰς εὐδοκιμούσας ἐπ'
[11, 6]	παῖδας ἀνασταυρῶσαι. Καὶ τοῦτο μὲν	προσέταξε	τοῖς Ἰουδαίοις ὁ βασιλεὺς μηδὲν
[11, 5]	πάλιν αὐτοὺς εἰς συμφορὰς ἐμβάλῃ,	διέρρηξε	μὲν εὐθὺς ὑπὸ λύπης τὴν
[11, 1]	θεὸς ὁ μέγιστος τῆς οἰκουμένης	ἀπέδειξε	βασιλέα, πείθομαι τοῦτον εἶναι, ὃν
[11, 6]	παρακαλούσης ἀπέθετο. Ὁ δὲ Μαρδοχαῖος	ἐπέδειξε	τῷ εὐνούχῳ τὴν αἰτίαν τό
[11, 4]	τὴν εἰς αὐτὸν εὐλογίαν Δαυίδης	κατέδειξε	πρῶτος. Οἱ δὲ ἱερεῖς καὶ
[11, 2]	διὰ τοῦτο καὶ νῦν ἠρημώθη.	Ἔδοξε	δ' ἡμῖν καὶ τοῦτό σοι
[11, 3]	ὄντες ὡρισμένος. Ἐμοὶ δὲ οὐκ	ἔδοξε	τὰ τῶν πατριῶν καταλέγειν ὀνόματα,
[11, 6]	τὰ περὶ τῆς βασιλίσσης κεκυρωμένα,	ἔδοξε	τὴν Ἄστην ἐκβαλεῖν καὶ δοῦναι
[11, 1]	δέκα· οὗτος γὰρ ἐν ἀπορρήτῳ	εἶπε	ταῦτα λέγειν τὸν θεόν, ὅτι
[11, 3]	καταυλούμενοι καὶ περιψοφούμενοι τοῖς κυμβάλοις.	Προέπεμπε	δὲ αὐτοὺς καὶ τὸ ὑπολειπόμενον
[11, 2]	Συρίᾳ καὶ Φοινίκῃ κριταί. Γινώσκειν	σε	δεῖ, βασιλεῦ, ὅτι Ἰουδαῖοι οἱ
[11, 6]	ῥᾳδίως εἰπεῖν· ὡς γὰρ εἶδόν	σε	μέγαν καὶ καλὸν καὶ φοβερόν,
[11, 6]	δέ φίλον, εἶπεν, εἰδὼς ἐμαυτῷ	σὲ	μόνον εὔνουν συμβουλεῦσαί μοι παρακαλῶ,
[11, 6]	τὴν τῆς βασιλίσσης ὑπερηφανίαν πρὸς	σὲ	τὸν κρατοῦντα ἁπάντων ἔχουσα. Παρακελευομένου
[11, 6]	ὡς ἃ καθ' ἑτέρου τις	παρεσκεύασε	ταῦτα λανθάνει καθ' ἑαυτοῦ πρῶτον
[11, 6]	δὲ διὰ τῆς Ἐσθήρας φανεροὺς	ἐποίησε	τῷ βασιλεῖ τοὺς ἐπιβουλεύοντας. Ταραχθεὶς
[11, 6]	Μεταπεμφθέντας οὖν τοὺς βασιλικοὺς γραμματεῖς	ἐκέλευσε	γράφειν τοῖς ἔθνεσι περὶ τῶν
[11, 6]	παρῆσαν, μεταξὺ πίνων τὴν Ἐσθῆρα	ἐκέλευσε	δηλοῦν αὐτῷ, τί βούλεται· μηδενὸς
[11, 6]	ὄνομα τοῖς τὰ ὑπομνήματα συγγραφομένοις	ἐκέλευσε	σημειώσασθαι καὶ προσμένειν αὐτὸν τοῖς
[11, 5]	λαὸν τὰς δεκάτας τῶν καρπῶν	ἐκέλευσε	φέρειν εἰς Ἱεροσόλυμα, ἵνα τρέφεσθαι
[11, 6]	ἀγαθῶν ἐταμίευσεν, ἀλλὰ τῆς βασιλείας	ἐπεβούλευσέ	με καὶ τῆς ψυχῆς τὸν
[11, 6]	νηστεῦσαι καὶ τὸν θεὸν αὐτὸς	ἱκέτευσε	μηδὲ νῦν ὑπεριδεῖν αὐτοῦ τὸ
[11, 5]	οἰκετῶν συλλήψεσθαι πρὸς τὴν οἰκοδομίαν	διέλυσε	τὴν ἐκκλησίαν. Καὶ οἱ Ἰουδαῖοι
[11, 8]	ὁ σημαινόμενος τότε μὲν ἡσθεὶς	ἀπέλυσε	τὸ πλῆθος, τῇ δ' ἐπιούσῃ
[11, 6]	συνεὶς τὴν ἐπιβουλὴν τῷ θείῳ	κατεμήνυσε	τῆς γυναικὸς τοῦ βασιλέως, Μαρδοχαῖος
[11, 6]	φθεγγομένης καὶ μετὰ ἀσθενείας αὐτόν	τε	ἀγωνία καὶ ταραχὴ κατελάμβανεν καὶ
[11, 1]	τριάκοντα, ἀργύρεαι δισχίλιαι τετρακόσιαι, σκεύη	τε	ἄλλα μεγάλα χίλια. Συγχωρῶ δὲ
[11, 2]	τῆς οἰκοδομῆς· Κύρῳ γὰρ περί	τε	ἄλλους ἀσχοληθέντι πολέμους ἄγνοια τούτων
[11, 8]	Σιδῶνος κρατήσας ἐπολιόρκει Τύρον, ἠξίου	τε	ἀποστείλας γράμματα πρὸς τὸν τῶν
[11, 4]	Βαβυλῶνος αὐτῶν ἐξόδου περιπέμψαντες ὅ	τε	ἀρχιερεὺς Ἰησοῦς καὶ Ζοροβάβηλος ὁ
[11, 3]	ᾗ θεραπεύουσι τὸν θεὸν ὅ	τε	ἀρχιερεὺς καὶ οἱ ἱερεῖς, ἐκ
[11, 3]	οἰκοδομίαν τοῦ ἱεροῦ δοθῆναι. Θύειν	τε	αὐτοῖς τὰς νενομισμένας θυσίας ἐπέτρεψε
[11, 5]	σατράπας κομίσαι γράμματα, ὅπως τιμῆς	τε	αὐτὸν ἀξιώσωσι καὶ πᾶσαν παράσχωσιν
[11, 3]	τούτοις ὁ βασιλεὺς ἀναστὰς κατεφίλησέν	τε	αὐτὸν καὶ τοῖς τοπάρχαις καὶ
[11, 8]	ἀρχόμενον τῆς Τύρου πολιορκίας, ὧν	τε	αὐτὸς ἄρχει τόπων ἔλεγεν αὐτῷ
[11, 8]	τὸν τῶν Ἰουδαίων ἀρχιερέα συμμαχίαν	τε	αὐτῷ πέμπειν καὶ ἀγορὰν τῷ
[11, 6]	καὶ τὴν κοινωνὸν ἡμῖν τοῦ	τε	βίου καὶ τῆς ἀρχῆς Ἐσθῆρα
[11, 5]	τὸ ἱερατικὸν γένος συγκεχύκασιν, δεομένων	τε	βοηθῆσαι τοῖς νόμοις, μὴ κοινὴν
[11, 8]	Γαζαίων πόλιν ἦλθεν καὶ τήν	τε	Γάζαν καὶ τὸν ἐν αὐτῇ
[11, 3]	δύναμιν τούτων αἱ γυναῖκες· τόν	τε	γὰρ βασιλέα γυνὴ παρήγαγεν εἰς
[11, 4]	Περσῶν, ἐπειδήπερ ἐκεῖθεν ἦσαν. ὅσα	τε	γὰρ ἐκελεύσθησαν ἐκ τῶν φόρων
[11, 8]	Ἑλληνικὴν γλῶτταν σκοπὸν σημαίνει· τά	τε	γὰρ Ἱεροσόλυμα καὶ τὸν ναὸν
[11, 6]	ἐν τοῖς ἐσχάτοις σαλευόντων, μῖσός	τε	γενέσθαι τῷ βασιλεῖ πρὸς τοὺς
[11, 5]	ἐκ τῶν ἰδίων ἀναλωμάτων· τόν	τε	γεωργοῦντα λαὸν τὰς δεκάτας τῶν
[11, 6]	τῷ εὐνούχῳ τὴν αἰτίαν τό	τε	γράμμα τὸ κατὰ τῶν Ἰουδαίων
[11, 1]	αὐτοῖς καὶ τοῦτον σύμμαχον αὐτόν	τε	γράψειν τοῖς γειτονεύουσιν ἐκείνῃ τῇ
[11, 5]	γένεια ὑβρίζων ἐπὶ τὴν γῆν	τε	ἑαυτὸν ἔρριψεν ἐπὶ τῷ τὴν
[11, 5]	ἐπὶ τοῖς ἔμπροσθεν ἐξημαρτημένοις ἀσφάλειάν	τε	ἕξειν καὶ φυλακὴν τοῦ μηδὲν
[11, 4]	Ἰουδαίοις παρέχειν οὐκ ἤθελον τούς	τε	ἐπάρχους σπουδάζοντας αὐτοῖς πρὸς τοῦτο
[11, 1]	πλῆθος σὺν ἵπποις. Καὶ τάς	τε	εὐχὰς ἀπεδίδοσαν τῷ θεῷ καὶ
[11, 4]	λέγομεν καταψευσαμένους. (Ταῦτ' εἰπόντων τοῦ	τε	Ζοροβαβήλου καὶ τοῦ ἀρχιερέως ὁ
[11, 5]	δευτέρας ἡμέρας ὑπάρχειν. Ἀλλ' οἵ	τε	ἡγεμόνες τούτοις καὶ οἱ συνοικοῦντες
[11, 6]	φρουρέας. Ὁ δὲ Μαρδοχαῖος μέγας	τε	ἦν καὶ λαμπρὸς παρὰ τῷ
[11, 4]	πανδημεὶ μηδὲν προθυμίας ἀπολιπόντες, κατεσκεύασάν	τε	θυσιαστήριον ἐφ' οὗ καὶ πρότερον
[11, 4]	Μακεδόσιν Δύστρος, προσφέρουσιν θυσίας οἵ	τε	ἱερεῖς καὶ Λευῖται καὶ τὸ
[11, 4]	κατὰ τοὺς Μωυσέως νόμους οἵ	τε	ἱερεῖς καὶ οἱ Λευῖται θυρωροὺς
[11, 3]	πεντακισχιλίας. Οὕτως μὲν οὖν οἵ	τε	ἱερεῖς καὶ οἱ Λευῖται καὶ
[11, 4]	Σαμαρεῖται, ἐτύγχανον γὰρ ἀπεχθανόμενοι τῇ	τε	Ἰούδα φυλῇ καὶ τῇ Βενιαμίτιδι,
[11, 4]	τὴν πόλιν κατὰ κράτος αὐτήν	τε	καθεῖλεν καὶ τὸν ναὸν συλήσας
[11, 4]	θεοῦ καὶ μετὰ βουλήσεως Κύρου	τε	καὶ Δαρείου τῶν βασιλέων, ᾠκοδομήθη
[11, 5]	εἰς ἐκείνους τοὺς τόπους αὐτοί	τε	καὶ ἡ χώρα τὴν προσηγορίαν
[11, 4]	δὲ δούλοις τοῦ θεοῦ Ἰουδαίοις	τε	καὶ ἡγεμόσιν αὐτῶν ἐπιτρέψουσιν οἰκοδομηθῆναι
[11, 5]	πόλιν ὁρῶν ὀλιγανθρωπουμένην τοὺς ἱερεῖς	τε	καὶ Λευίτας παρεκάλεσεν τὴν χώραν
[11, 5]	Ἰσραηλιτῶν θεῷ, ἅπερ ηὐξάμην ἐγώ	τε	καὶ οἱ φίλοι· καὶ ἀργύριον
[11, 8]	κατὰ τοὺς ὕπνους ἀναμνησθεὶς ὄψεώς	τε	καὶ παρακελεύσεως, νομίζω θείᾳ πομπῇ
[11, 8]	κρατήσας προσωτέρω χωρεῖ, στρατιὰν ἱππικήν	τε	καὶ πεζικὴν συνήθροιζεν ἀπαντῆσαι διαγνοὺς
[11, 5]	αὐτοῦ τῷ λαῷ κατὰ κώμας	τε	καὶ πόλεις κατὰ τὸ ἑκάστοις
[11, 4]	ναὸν> ταῖς μνήμαις ἀναπολοῦντες μέγιστόν	τε	καὶ πολυτελέστατον, καὶ τὸν γεγενημένον
[11, 6]	ἀγκάλαις αὐτὴν ὑπολαβὼν ἀνεκτᾶτο κατασπαζόμενός	τε	καὶ προσομιλῶν ἡδέως καὶ θαρρεῖν
[11, 5]	τὴν πρὸς τὸν θεὸν εὐσέβειάν	τε	καὶ τιμήν· ἅπαντα γὰρ ἀκολούθως
[11, 6]	τῷ θεῷ προσανέχοντας, ὃς ἐμοί	τε	καὶ τοῖς προγόνοις ἡμῶν τὴν
[11, 3]	οἶνον, γυναῖκές εἰσιν αἱ τίκτουσαί	τε	καὶ τρέφουσαι, καθόλου δ' οὐδέν
[11, 4]	τοῦ ἐπάρχου καὶ τῆς Συρίας	τε	καὶ Φοινίκης ἡγεμόνος καὶ τῶν
[11, 4]	ὑπὲρ ὧν ἥμαρτεν ἑκάστη. Ἔστησάν	τε	κατὰ τοὺς Μωυσέως νόμους οἵ
[11, 4]	ἡδὺ καὶ κοῦφον ἦν τά	τε	κέδρινα κατάγουσιν ἐκ τοῦ Λιβάνου
[11, 6]	κατὰ τὰς Ἐσθῆρος ἐντολὰς τόν	τε	λαὸν ἐποίησεν νηστεῦσαι καὶ τὸν
[11, 4]	οἰκοδομίας τοῦ ναοῦ πολλὰ τοῖς	τε	λατόμοις καὶ τέκτοσι χρήματα δόντες
[11, 1]	τῆς Ἰούδα καὶ Βενιαμίτιδος οἵ	τε	Λευῖται καὶ οἱ ἱερεῖς εἰς
[11, 8]	δὲ ἐκ τοῦ ὕπνου ἔχαιρέν	τε	μεγάλως αὐτὸς καὶ τὸ χρηματισθὲν
[11, 6]	πάλιν εἰς τὴν ἐπιοῦσαν. Ἔλεγέν	τε	μὴ ἀρέσκεσθαι Μαρδοχαῖον ὁρῶντα ἐν
[11, 6]	πρὸς τὸν βασιλέα προσεκύνουν οἵ	τε	ξένοι καὶ Πέρσαι ταύτην αὐτῷ
[11, 4]	αὐτῶν, διὰ δόμων λιθίνων βία	τε	ξεστῶν τριῶν καὶ ξυλίνου δόμου
[11, 6]	ἔθνεσι περὶ τῶν Ἰουδαίων τοῖς	τε	οἰκονόμοις καὶ ἄρχουσιν ἀπὸ Ἰνδικῆς
[11, 4]	τοῦτο καὶ συνεργοῦντας εἶχον, ἄλλα	τε	ὅσα βλάπτειν ἢ δι' ἑαυτῶν
[11, 5]	θεῷ εἰς τὰς θυσίας, πάντα	τε,	ὅσα βούλει ἐξ ἀργύρου καὶ
[11, 3]	Ἰουδαίοις τὰς βασιλικὰς χρείας, ἀνῆκέ	τε	πᾶσαν ἣν ἂν κατασχεῖν δυνηθῶσιν
[11, 4]	πασῶν τῶν ἁγίων ἑορτῶν, οἵ	τε	πεποιημένοι τὰς εὐχὰς ἀπεδίδοσαν θύοντες
[11, 4]	κακὰ τοὺς Ἰουδαίους εἰργάσαντο πλούτῳ	τε	πεποιθότες καὶ συγγένειαν προσποιούμενοι τὴν
[11, 3]	καὶ μετὰ πολλῆς παρασκευῆς τούς	τε	περὶ αὐτὸν καὶ τοὺς οἴκοι
[11, 1]	τὴν ἰδίαν ἀπελθοῦσι πατρίδα τήν	τε	πόλιν ἀνακτίζειν καὶ τὸν ναὸν
[11, 8]	εἰκὸς ἦν ἐπιτρέψειν αὐτοῖς τήν	τε	πόλιν διαρπάσειν καὶ τὸν ἀρχιερέα
[11, 4]	ἐπιστολῆς τῶν Ἰουδαίων, ὡς τήν	τε	πόλιν ὀχυροῦσι καὶ τὸν ναὸν
[11, 2]	εἰς τὴν ἡμετέραν καὶ τήν	τε	πόλιν τὴν ἀποστάτιν καὶ πονηρὰν
[11, 3]	δὲ ἱεροὶ τριακόσιοι ἐνενηκονταδύο, ἄλλοι	τε	πρὸς τούτοις λέγοντες μὲν εἶναι
[11, 4]	πρὸς τροφὴν τῶν εἰσαγομένων, τοῖς	τε	Σιδωνίοις ἡδὺ καὶ κοῦφον ἦν
[11, 5]	κοδομῆσαι. ὁ δὲ βασιλεὺς διδόναι	τε	τὴν δωρεὰν κατένευσεν καὶ πρὸς
[11, 1]	τὴν αὐτῶν πατρίδα καὶ ἀναστῆσαί	τε	τὴν πόλιν Ἱεροσόλυμα καὶ τὸν
[11, 2]	ἐπιμελουμένους ἐμποδίζειν τοὺς Ἰουδαίους πρός	τε	τὴν τῆς πόλεως ἀνάστασιν καὶ
[11, 5]	δύο φυλὰς εἶναι συμβέβηκεν ἐπί	τε	τῆς Ἀσίας καὶ τῆς Εὐρώπης
[11, 6]	αὐτὸς ἐν κακοῖς ὤν· ἐπί	τε	τῆς κλίνης αὐτοῦ πεσόντος καὶ
[11, 5]	Σαμαρείας ἔπαρχον, ἐν ᾗ περί	τε	τῆς τιμῆς τοῦ Νεεμίου καὶ
[11, 5]	αὐτοῦ ποιεῖν ἀνάγκην ἔχοντες ἐτίμησάν	τε	τὸ ἔθνος καὶ πρὸς πᾶσαν
[11, 1]	εὔξονται τῷ θεῷ περὶ σωτηρίας	τε	τοῦ βασιλέως καὶ τοῦ γένους
[11, 3]	πρὸς παρρησίαν τοῦ ἐλευθέρου, ἥ	τε	τοῦ πένητος ὁμοία γίνεται τῇ
[11, 4]	ἐπῳκοδόμουν, προστησάμενοι τῶν ἔργων Λευιτῶν	τε	τοὺς εἰκοστὸν ἔτος ἤδη γεγονότας
[11, 6]	γὰρ τοῦτο τὸ κακόν· παρεκάλει	τε	τούτων ἀπαλλαγῆναι. Ἐρωτήσαντος δὲ τοῦ
[11, 6]	βασιλείας αὐτοῦ πολλαῖς ἡμέραις. Ὁμοίως	τε	τῶν γυναικῶν ἡ βασίλισσα Ἄστη
[11, 5]	ποιησάμενοι τὴν ἔρευναν πολλοὺς ἔκ	τε	τῶν Ἰησοῦ ἐκγόνων τοῦ ἀρχιερέως
[11, 5]	τὴν προαίρεσιν αὐτῶν ἐμποδίζοντες, πολλούς	τε	τῶν Ἰουδαίων ἀπέκτειναν καὶ αὐτὸν
[11, 6]	τρίτῳ τῆς βασιλείας ἔτει τούς	τε	φίλους καὶ τὰ Περσῶν ἔθνη
[11, 6]	παρόντα τοῦτον αὐτῷ δηλοῦν. Ἔτυχέν	τε	ὥστε Ἀμάνην εὑρεθῆναι· θᾶττον γὰρ
[11, 7]	Ἰουδαίοις μετὰ θυμοῦ ἤρξατο λέγειν·	ἐτολμήσατε	ἐν τῷ ἱερῷ φόνον ἐργάσασθαι.
[11, 4]	Εἰ τοίνυν βούλεσθε καὶ δοκιμάζετε,	γράψατε	ταῦτα Δαρείῳ, ὅπως ἐπισκεψάμενος τὰ
[11, 4]	ἀτελής. Εἰ τοίνυν βούλεσθε καὶ	δοκιμάζετε,	γράψατε ταῦτα Δαρείῳ, ὅπως ἐπισκεψάμενος
[11, 6]	ἐκ τῶν προαπεσταλμένων τιμωρίας, οἷς	ποιήσετε	καλῶς μὴ προσέχοντες, ἀλλὰ καὶ
[11, 6]	μήτ' εἰς δουλείαν τινῶν φυλαχθέντων	μήτε	αἰχμαλωσίᾳ. ἵνα μέντοι μὴ ζημιωθῇς
[11, 5]	τοῦ ἱεροῦ μήτε φόρους ἐπιτάξητε	μήτε	ἄλλο μηδὲν ἐπίβουλον ἢ φορτικὸν
[11, 5]	πρὸς τὴν ἐκείνων ἀπέχθειαν στησομένους,	μήτε	δ' ἡμέρας μήτε νυκτὸς αὐτοὺς
[11, 6]	πάλιν πρὸς Μαρδοχαῖον δηλοῦσα, ὅτι	μήτε	κληθείη πρὸς τοῦ βασιλέως καὶ
[11, 5]	ἀπέχθειαν στησομένους, μήτε δ' ἡμέρας	μήτε	νυκτὸς αὐτοὺς ἀνιέναι τῆς οἰκοδομίας,
[11, 7]	δεινὸν ἦν καὶ πρότερον, ὡς	μήτε	παρ' Ἕλλησιν μήτε παρὰ βαρβάροις
[11, 7]	πρότερον, ὡς μήτε παρ' Ἕλλησιν	μήτε	παρὰ βαρβάροις ὠμὸν οὕτως καὶ
[11, 5]	ἱεροδούλοις καὶ γραμματεῦσιν τοῦ ἱεροῦ	μήτε	φόρους ἐπιτάξητε μήτε ἄλλο μηδὲν
[11, 5]	γραμματεῦσιν τοῦ ἱεροῦ μήτε φόρους	ἐπιτάξητε	μήτε ἄλλο μηδὲν ἐπίβουλον ἢ
[11, 3]	μάλιστα τὴν ἰσχὺν τῶν γυναικῶν	κατανοήσαιτε·	οὐχὶ πονοῦντες καὶ πᾶσαν ταλαιπωρίαν
[11, 3]	ἦσαν δὲ ὡς πεντακόσιοι καὶ	πέντε	καὶ εἴκοσι. Τὸ δὲ τῶν
[11, 3]	ψάλτριαι διακόσιοι τεσσαρακονταπέντε, κάμηλοι τετρακόσιαι	τριακονταπέντε,	ὑποζύγια πεντακισχίλια πεντακόσια εἰκοσιπέντε. Ἡγεμὼν
[11, 3]	ψάλται δὲ καὶ ψάλτριαι διακόσιοι	τεσσαρακονταπέντε,	κάμηλοι τετρακόσιαι τριακονταπέντε, ὑποζύγια πεντακισχίλια
[11, 3]	τετρακόσιαι τριακονταπέντε, ὑποζύγια πεντακισχίλια πεντακόσια	εἰκοσιπέντε.	Ἡγεμὼν δὲ τῆς κατηριθμημένης πληθύος
[11, 6]	ἓξ τετρακόσιαι τὸν ἀριθμὸν οὖσαι.	ὅτε	δ' ἐνόμιζεν ἀποχρώντως τῷ προειρημένῳ
[11, 6]	αὐτῷ πυνθανομένῳ τὸν οἰκέτην εἰπεῖν,	ὅτε	καλέσων αὐτὸν ἐπὶ τὸ δεῖπνον
[11, 6]	ἔχων αὐτὸς ὁ βασιλεύς, ἣν	ὅτε	τινὰ σώζειν ἤθελεν τῶν ἀκλήτων
[11, 2]	Ἀσσυρίων βασιλεὺς κατῴκισεν ἐν Σαμαρείᾳ,	ὅτε	τὸν τῶν Ἰσραηλιτῶν λαὸν ἀνάστατον
[11, 3]	σφόδρα ταπεινὸν αὑτὸν ποιεῖν, εἴ	ποτε	δυσχεραίνουσαν ἔβλεπεν. ~(Εἰς ἀλλήλους δὲ
[11, 3]	δὲ τὸν τοσούτων κύριον εἶδόν	ποτε	ὑπὸ τῆς Ῥαβεζάκου τοῦ Θεμασίου
[11, 8]	ἔθνος μηδὲ συνεστός, εἰ νεωτερίσειέν	ποτε,	χαλεπὸν ᾖ τοῖς βασιλεῦσιν, καθὼς
[11, 8]	προσελθόντος αὐτῷ καὶ πυθομένου, τί	δήποτε	προσκυνούντων αὐτὸν ἁπάντων αὐτὸς προσκυνήσειεν
[11, 4]	εἶναι ἢ ἱερόν, καὶ τί	δήποτε	τὰς στοὰς καὶ τὰ τείχη
[11, 4]	γὰρ πρῶτος μὲν Κῦρος ἐκέλευσεν,	τότε	δὲ Δαρείου κελεύσαντος ἐγίνετο. (Ὧν
[11, 8]	νομίσας αὐτὸς εἶναι ὁ σημαινόμενος	τότε	μὲν ἡσθεὶς ἀπέλυσε τὸ πλῆθος,
[11, 6]	παρὰ τοῦ βασιλέως πρὸς τιμωρίαν,	τότε	μὲν ἡσυχίαν ἦγεν. Ὡς δὲ
[11, 6]	εὐνούχους ἀνεσταύρωσεν, τῷ δὲ Μαρδοχαίῳ	τότε	μὲν οὐδὲν παρέσχεν ὡς αἰτίῳ
[11, 6]	αὐτὸ ποιήσασα μετὰ τῶν θεραπαινίδων	τότε	προσελεύσεσθαι τῷ βασιλεῖ παρὰ τὸν
[11, 5]	τι καὶ λείψανον ἐκ τῆς	τότε	συμφορᾶς αὐτῶν καὶ αἰχμαλωσίας περισώσαντα
[11, 8]	τοὺς Ἰουδαίους ἀρνοῦνται συγγενεῖς ὁμολογοῦντες	τότε	τὴν ἀλήθειαν, ὅταν δέ τι
[11, 8]	ἀφίκοιτο φιλοφρόνως ἐκδεχομένων, Σαμαρεῖται μητρόπολιν	τότε	τὴν Σίκειμαν ἔχοντες κειμένην πρὸς
[11, 5]	ἄνδρες Ἰουδαῖοι, τὸν μὲν θεὸν	ἴστε	μνήμῃ τῶν πατέρων Ἀβράμου καὶ
[11, 6]	τἀληθές, ἀλλὰ χλευάζεσθαι νομίζων ὦ	κάκιστε	πάντων ἀνθρώπων, εἶπεν, οὕτως ἡμῶν
[11, 6]	ὄψιν μᾶλλον παροξυνθεὶς εἶπεν, ὦ	κάκιστε	πάντων, καὶ βιάζεσθαί μου τὴν
[11, 6]	τοῦτον αὐτῷ δηλοῦν. Ἔτυχέν τε	ὥστε	Ἀμάνην εὑρεθῆναι· θᾶττον γὰρ τῆς
[11, 6]	ὑπ' αὐτὸν χώρας γενομένου συνέπεσεν	ὥστε	καὶ τοὺς ἐν Σούσοις Ἰουδαίους
[11, 6]	δὲ καὶ νόμον ὁ βασιλεὺς	ὥστε	μηδένα τῶν ἰδίων αὐτῷ προσιέναι
[11, 5]	διήγαγεν αὐτόθι. Γενομένου δὲ κηρύγματος	ὥστε	πάντας τοὺς ἀπὸ τῆς αἰχμαλωσίας
[11, 6]	αὐτῷ χαρίζεται καὶ τοὺς ἀνθρώπους,	ὥστε	ποιεῖν αὐτοὺς ὅ τι βούλεται.
[11, 6]	καὶ πορφύρεα κατ' αὐτῶν διεπέτασεν,	ὥστε	πολλὰς μυριάδας κατακλίνεσθαι. Διηκονοῦντο δ'
[11, 2]	οὔτε φόρους αὐτοὺς τελεῖν ὑπομενοῦντας	οὔτε	δὲ ὑπακούειν ἐθελήσοντας, ἀλλὰ καὶ
[11, 6]	αὐτοῦ βασιλευομένης οἰκουμένης, ἄμικτον ἀσύμφυλον	οὔτε	θρησκείαν τὴν αὐτὴν τοῖς ἄλλοις
[11, 6]	τὴν αὐτὴν τοῖς ἄλλοις ἔχον	οὔτε	νόμοις χρώμενον ὁμοίοις, ἐχθρὸν δὲ
[11, 5]	οὐδὲν κάμνων οὔτε τοῖς ἔργοις	οὔτε	τῇ διαίτῃ οὔτε τοῖς ὕπνοις·
[11, 5]	πόλεως τὸν κύκλον οὐδὲν κάμνων	οὔτε	τοῖς ἔργοις οὔτε τῇ διαίτῃ
[11, 5]	τοῖς ἔργοις οὔτε τῇ διαίτῃ	οὔτε	τοῖς ὕπνοις· οὐδενὶ γὰρ τούτων
[11, 2]	ἴσθι μέντοι γε τούτων γενομένων	οὔτε	φόρους αὐτοὺς τελεῖν ὑπομενοῦντας οὔτε
[11, 6]	αὐτὴν εἶχον ἤδη καὶ προσεδόκων.	ἱκέτευε	δὲ καὶ Ἐσθήρα τὸν θεὸν
[11, 3]	τε αὐτοῖς τὰς νενομισμένας θυσίας	ἐπέτρεψε	καὶ τὴν χορηγίαν ἅπασαν καὶ
[11, 6]	αὐτοῦ βασιλείας, Ἀδέρῳ δὲ καλουμένῳ.	Διέπεμψε	δὲ τοὺς ἀγγάρους λεγομένους εἰς
[11, 1]	ἀρχαίας περὶ τὴν θρησκείαν συνηθείας.	Ἀπέπεμψε	δ' αὐτοῖς Κῦρος καὶ τὰ