Livre, Chap.
[10, 3]	ἀμφοῖν πρὸς ἀλλήλους ἐνσπόνδους διαλέξεις,	ἃς	ἐν τῇ τετάρτῃ Ξενοφῶν ἀνέγραψε
[10, 11]	Τριόπας, Κροτωπός, Σθενέλαος, Δαναός, Λυγκεύς,	Ἄβας,	Προῖτος, Ἀκρίσιος, Περσεύς, Σθενέλαος, Εὐρυσθεύς,
[10, 13]	Ὑκουσσώς. Τινὲς δὲ λέγουσιν αὐτοὺς	Ἄραβας	εἶναι, ἐν δ´ ἄλλῳ ἀντιγράφῳ
[10, 14]	διεδέξατο τὴν σχολὴν τοῦ Ἀναξαγόρου,	μεταβὰς	δ´ εἰς Ἀθήνας ἐκεῖ ἐσχόλασε
[10, 13]	τοῦ κτίσαι Τυρίους Καρχηδόνα· εἶτα	μεταβὰς	καὶ ἀπὸ τῆς περὶ Χαλδαίων
[10, 14]	διήνεγκεν· Εὐριπίδης δὲ ἐπὶ ποιητικὴν	μεταβὰς	ὑπό τινων σκηνικὸς φιλόσοφος ἐκλήθη·
[10, 12]	Σεμέλης πατὴρ ἐπὶ Λυγκέως εἰς	Θήβας	ἔρχεται καὶ τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων
[10, 8]	φάρμακον εὑρῆσθαί φασι· τὰς δὲ	Θήβας	καὶ Διόσπολιν τὴν αὐτὴν ὑπάρχειν·
[10, 9]	ἁρπαγή, Ἀπόλλωνος γένεσις, Κάδμου ἐπὶ	Θήβας	παρουσία καὶ ἔτι τούτων νεώτεροι
[10, 11]	γεωργία καὶ ἡ Κάδμου εἰς	Θήβας	παρουσία Μίνωός τε βασιλεία· κατὰ
[10, 12]	γεωργία καὶ ἡ Κάδμου εἰς	Θήβας	παρουσία Μίνωός τε βασιλεία· κατὰ
[10, 11]	ἀνὴρ ἱκανώτατος· καὶ τούτου τεκμήριον	Ἰόβας,	ὃς Περὶ Ἀσσυρίων γράφων παρὰ
[10, 4]	μυριετεῖ τε καὶ ἀπείρῳ. Καὶ	ὑποβὰς	ἑξῆς ἐπιλέγει· Λάβωμεν δὴ ὡς
[10, 8]	ῥάβδον μετὰ χερσίν. Εἶτα πάλιν	προβὰς	ἐπιλέγει· ελάμποδα δέ φασι μετενεγκεῖν
[10, 11]	Ἴναχος, Φορωνεύς, Ἆπις, Ἀργεῖος, Κρίασος,	Φόρβας,	Τριόπας, Κροτωπός, Σθενέλαος, Δαναός, Λυγκεύς,
[10, 3]	πεποίηκε Λαῶν οἷσιν ἄνασσον ἐκαρτύναντο	φάλαγγας.	Ἀλλ´ ἵνα μὴ καὶ αὐτὸς
[10, 3]	Οἱ δ´ ἐπεὶ ἀμφοτέρωθεν ἐκαρτύναντο	φάλαγγας,	ὁ Ἀντίμαχος μεταθεὶς ἡμιστίχια πεποίηκε
[10, 4]	Σεμνός γε μήν τις καὶ	μέγας	θεὸς παρὰ τοῖς Ἕλλησι διαφερόντως
[10, 10]	πιστευθέντος, ἐφ´ οὗ γέγονεν ὁ	μέγας	καὶ πρῶτος ἐν τῇ Ἀττικῇ
[10, 12]	μέγαν κάτω που περὶ τὰς	Ὀλυμπιάδας	γενόμενοι, ὡς παρεστήσαμεν. Καὶ θεῶν
[10, 10]	τέλους καὶ τὰ〉 κατὰ τὰς	Ὀλυμπιάδας	οὕτως εἰς ἡμᾶς εὑρεθήσεται συμφωνήσαντα·
[10, 11]	τὴν ἑξηκοστὴν δευτέραν· τὰς δὲ	Ὀλυμπιάδας	ὕστερον τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσιν ἀπεδείξαμεν
[10, 10]	τε καὶ Φιλόχορος οἱ τὰς	Ἀτθίδας,	οἵ τε τὰ Σύρια Κάστωρ
[10, 7]	περὶ τῶν Ἀττικῶν οἱ τὰς	Ἀτθίδας	συγγεγραφότες ἢ περὶ τῶν Ἀργολικῶν
[10, 4]	ξοάνων τε ἱδρύσεις καὶ ὕμνους	ᾠδάς	τε καὶ ἐπῳδάς, ἤτοι ὁ
[10, 4]	καὶ ὕμνους ᾠδάς τε καὶ	ἐπῳδάς,	ἤτοι ὁ Θρᾴκιος Ὀρφεὺς ἢ
[10, 7]	ἢ τὰς πόλεις ἢ τοὺς	βασιλέας	ἐπαινοῦντες· ἄλλοι δὲ ἐπὶ τὸ
[10, 13]	ἱστορίας ἐχόμενον. Τούτους τοὺς προκατωνομασμένους	βασιλέας	καὶ τοὺς τῶν ποιμένων καλουμένων
[10, 11]	ἄχρι τῆς Ἰλίου ἁλώσεως ἀποπληροῖ	γενεὰς	εἴκοσι. Καὶ τὰ τῆς ἀποδείξεως
[10, 11]	τοῖς προειρημένοις παραδοὺς μετὰ πολλὰς	γενεὰς	τῆς Βοιωτίας ἐπέβη. Μετὰ δὲ
[10, 12]	ἐν πρώτῃ Ἀρκαδικῶν· τοῦτον δὲ	Ἀριστέας	ὁ Ἀργεῖος ἐπονομασθῆναί φησι Σάραπιν,
[10, 4]	μήκιστα, καὶ ἀέρας τε καὶ	γαίας	πλείστας εἶδον καὶ λογίων ἀνδρῶν
[10, 13]	μᾶλλον πιθανώτερόν μοι φαίνεται καὶ	παλαιᾶς	ἱστορίας ἐχόμενον. Τούτους τοὺς προκατωνομασμένους
[10, 8]	παρὰ τοῖς ἐγχωρίοις χρυσῆν ἐκ	παλαιᾶς	παραδόσεως· καὶ πεδίον εἶναι καλούμενον
[10, 14]	καθ´ ὃν προφητεύουσιν Ὠσηέ, Ἀμώς,	Ἡσαΐας,	Ἰωνᾶς· μετὰ δὲ Ὀζίαν βασιλεύει
[10, 9]	βασιλέως ἀνιών, καθ´ ὃν ἐπροφήτευον	Ἡσαΐας	καὶ Ὠσηὲ ὅσοι τε τούτοις
[10, 10]	Παλαιστίνῃ καλουμένῃ Συρίᾳ οὐ πόρρω	Ἀραβίας	ᾤκησαν‘ αὐτοὶ δηλονότι οἱ μετὰ
[10, 8]	τέλος. Οὐ δεῖ δὴ λοιπὸν	ἀλογίας	ἡμῶν κατηγορεῖν, εἰ δὴ τοὺς
[10, 4]	τῆς πατρόθεν εἰς αὐτοὺς ἡκούσης	θεολογίας	αὐτά τε τὰ θαυμαστὰ καὶ
[10, 4]	οὖν μόνα τὰ τῆς ἀληθοῦς	θεολογίας	λείποντα κατεμάνθανε τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ
[10, 4]	οὐ μόνης ἐστέρηντο τῆς ἀληθοῦς	θεολογίας	οἱ παλαιοὶ τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ
[10, 4]	τῆς Φοινίκων καὶ Αἰγυπτίων πολυπλανοῦς	θεολογίας	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἐπολιτεύετο. Καὶ
[10, 1]	τῶν τε μύθων τὰς ἀλληγορουμένας	φυσιολογίας	καὶ τὴν λοιπὴν δεισιδαίμονα πλάνην
[10, 9]	γὰρ διὰ τῆς τῶν ἐχθρῶν	ὁμολογίας	ἀναμφηρίστως ἡγοῦμαι τὴν ἐπαγγελίαν πιστώσεσθαι.
[10, 11]	μὴ συνίεσαν, διά τινος ἐπιπλάστου	ῥητολογίας	παρακαλύπτοντες ὡς μυθολογίαν τὴν ἀλήθειαν
[10, 12]	κατὰ δὲ Ἀκρίσιον Πέλοπος ἀπὸ	Φρυγίας	διάβασις καὶ Ἴωνος εἰς Ἀθήνας
[10, 11]	κατὰ δὲ Ἀκρίσιον Πέλοπος ἀπὸ	Φρυγίας	διάβασις καὶ Ἴωνος εἰς τὰς
[10, 1]	ἐφωράσαμεν, ὡς δὲ τὰ περὶ	εὐσεβείας	ἑνὸς τοῦ ἐπὶ πάντων θεοῦ
[10, 8]	βαρβάρους λέγω, πόθῳ τῆς ἀληθοῦς	εὐσεβείας	καὶ αὐτοὶ μετήλθομεν, εἴ γε
[10, 11]	οἶμαι, σφόδρα μετὰ πάσης ὑμῖν	ἀκριβείας	ἀνεγράψαμεν· ἵνα δὲ καὶ τὸ
[10, 11]	τὸν νουνεχῆ συνεῖναι μετὰ πάσης	ἀκριβείας	ὅτι κατὰ τὴν Ἑλλήνων παράδοσιν
[10, 11]	νῦν ἔχον, σπευστέον μετὰ πάσης	ἀκριβείας	σαφηνίζειν ὡς οὐχ Ὁμήρου μόνον
[10, 8]	Ἔκ τε τῆς ἑκάστῳ ζηλωθείσης	παιδείας	ἀποδείξεις φέρουσι, συνιστάντες ἐξ Αἰγύπτου
[10, 7]	οὓς αὐτόχθονας εἶναι λέγουσι καὶ	παιδείας	ἐπιμελεῖς, οὐδὲν τοιοῦτον εὑρίσκεται γενόμενον·
[10, 8]	ἵνα τῶν ἐνταῦθα νομίμων καὶ	παιδείας	μετάσχωσιν. Οἱ γὰρ ἱερεῖς τῶν
[10, 9]	λόγιοι ἄνδρες καὶ τῶν ἀπὸ	παιδείας	οὐδενὸς δεύτεροι τοῖς τε θείοις
[10, 11]	γὰρ οὐ μόνον τῆς Ἑλλήνων	παιδείας	τὰ παρ´ ἡμῖν, ἔτι δὲ
[10, 13]	ἀνὴρ Αἰγύπτιος τῆς Ἑλληνικῆς μετεσχηκὼς	παιδείας,	ὡς δῆλός ἐστι (γέγραφε γὰρ
[10, 2]	παρ´ ἡμῖν ἄνωθεν ἐκ τῆς	θείας	δυνάμεως διὰ τῶν ἁγίως βεβιωκότων
[10, 9]	ἑνὸς ἐμοῦ, ἡ σύστασις τῆς	ἀληθείας	ἀναμφίλεκτον λάβοι τὴν ἐπικύρωσιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[10, 2]	εἰς αὐτοὺς τὴν κλοπὴν τῆς	ἀληθείας	ἐκδεχόμενοι, εἰ μὴ ἐπαχθὲς εἰπεῖν,
[10, 9]	τῶν κατ´ αὐτὸν ἐξεταστῶν τῆς	ἀληθείας	παρεδέχθη. Οἱ δὲ τούτων χρόνοι
[10, 2]	τῶν γραφῶν εἰς ἡμᾶς δεδομένης	ἀληθείας	περιαυγασθεῖσαν, καθ´ ὃ σημαινόμενον διήκειν
[10, 5]	ἀναμφίλεκτον εἶναι τὸ μὴ Ἑλλήνων	οἰκείας	εἶναι τὰς τοιάσδε φωνάς· Ἑβραίων
[10, 3]	Ἑβραϊκῶν λόγων ἐπιρρυείσης εἰς Ἕλληνας	ὠφελείας	εὖ μοι δοκεῖ καὶ ἀναγκαίως
[10, 12]	δὲ τῆς Ἡρακλέους ἐν Ἄργει	βασιλείας	ἐπὶ τὴν Ἡρακλέους αὐτοῦ καὶ
[10, 10]	ἔτος πρῶτον, τουτέστιν ἐπὶ Κύρου	βασιλείας	ἔτος πρῶτον, ὅπερ ἦν αἰχμαλωσίας
[10, 10]	τὸ τελευταῖον ἔτος ἦν Κύρου	βασιλείας	ἔτος πρῶτον, ὡς προειρήκαμεν. Ἐπὶ
[10, 12]	τὸ ὀκτωκαιδέκατον ἔτος τῆς Ἀγαμέμνονος	βασιλείας	Ἴλιον ἑάλω, Δημοφῶντος τοῦ Θησέως
[10, 11]	κατὰ τὸ ὀκτωκαιδέκατον ἔτος τῆς	βασιλείας	Ἴλιον ἑάλω. Καὶ χρὴ τὸν
[10, 10]	οὖν ἱστορίαι συντρέχουσι Κύρου τε	βασιλείας	καὶ αἰχμαλωσίας τέλους καὶ τὰ〉
[10, 9]	δὲ τὸ πεντεκαιδέκατον τῆς Ῥωμαίων	βασιλείας	κατὰ τὸ δʹ τῆς σαʹ
[10, 14]	ἀμφὶ τὰ ὕστατα τῆς Περσῶν	βασιλείας,	μικρῷ θᾶττον Ἀλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνος,
[10, 9]	δὲ γυνὴ καὶ διάδοχος τῆς	βασιλείας	Σεμίραμις· ὥστ´ εἶναι τὸν Ἁβραὰμ
[10, 9]	τοῦ δηλωθέντος ἔτους τῆς Κέκροπος	βασιλείας	τὸν ἀνωτέρω χρόνον ἀπαριθμούμενος ἐπὶ
[10, 10]	Ἔδοξε δή μοι τῆς Ἀττικῆς	βασιλείας	τὸν προειρημένον ἐκτιθέναι χρόνον, παρατιθέναι
[10, 8]	πολλοῖς ἔτεσι πρότερον τῆς Μίνω	βασιλείας·	τόν τε ῥυθμὸν τῶν ἀρχαίων
[10, 12]	τέσσαρα, εἴ γε τῆς Περσέως	βασιλείας	τῷ τριακοστῷ δευτέρῳ ἔτει ἐκθεοῦται,
[10, 4]	ἀθεότητα μᾶλλον τῆς τῶν θεῶν	θεραπείας	προτετιμηκότες, τί χρὴ λοιπὸν ἡμᾶς
[10, 11]	οὖν τῆς καθ´ ἕκαστον λόγον	πραγματείας	χρόνων τε καὶ ἀναγραφῆς αὐτῶν,
[10, 7]	ὅπου γε περὶ τῆς Περσικῆς	στρατείας	καὶ τῶν ἐν αὐτῇ πραχθέντων
[10, 7]	τῆς Περσῶν ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα	στρατείας	τῷ χρόνῳ προέλαβον. Ἀλλὰ μὴν
[10, 11]	μενούσης μοι τῆς κατὰ θεὸν	πολιτείας	ἀνεξαρνήτου. Τοσαῦτα καὶ ὁ Τατιανός.
[10, 11]	μὲν οὖν τῆς καθ´ ἡμᾶς	πολιτείας	ἱστορίας τε τῆς κατὰ τοὺς
[10, 12]	τῆς δὲ Βηλούχου τοῦ ὀγδόου	δυναστείας	τῷ δευτέρῳ καὶ τριακοστῷ ἡ
[10, 10]	παιδείαν αὐτοὺς ἀπὸ τῆς ἄγαν	ἰδιωτείας	μετέπλασσε. Ταῦτα μὲν ὁ Ἀφρικανός.
[10, 14]	ἔτη μʹ Ἀμασίας ἔτη κθʹ	Ὀζίας	ἔτη νβʹ καθ´ ὃν προφητεύουσιν
[10, 14]	ἔτη κεʹ Ἰωρὰμ ἔτη ηʹ	Ὀχοζίας	ἔτος αʹ Γοθολιὰ ἔτη ζʹ
[10, 8]	καὶ τὰς παρὰ τοῖς πολλοῖς	εἰδωλοποιίας	ἀναπεπλασμένας παρεισαγαγεῖν, μιμησάμενον τὰ περὶ
[10, 14]	ιαʹ μεθ´ ὃν πάντων ὕστατος	Σεδεκίας	ἔτη ιβʹ κατὰ τοῦτον πολιορκηθείσης
[10, 14]	Ἠλεῖος· διαδέχεται δὲ τὸν Ἄχαζ	Ἐζεκίας	ἔτεσι κθʹ καθ´ ὃν Ῥωμύλος
[10, 3]	ἐκ τοῦ Δημοσθένους Κατὰ Κόνωνος	αἰκίας;	Ἢ ὡς Ἡσιόδου οὐ μὲν
[10, 3]	ἐν τῷ πρώτῳ Κατὰ Κλεομέδοντος	αἰκίας	πολλὰ μετενήνοχεν αὐτοῖς ὀνόμασιν ἐκ
[10, 11]	πολὺ κατώτερός ἐστι τῆς Μωσέως	ἡλικίας.	Αἰγυπτίων δέ εἰσιν ἀκριβεῖς χρόνων
[10, 11]	περὶ τῆς τῶν ἑπτὰ σοφῶν	ἡλικίας	ἀναγράψομεν. Τοῦ γὰρ πρεσβυτάτου τῶν
[10, 11]	γεγονότα μὲν πολὺ τῆς Μωσέως	ἡλικίας	κατώτερα, πρὸ δὲ τῆς Περσῶν
[10, 4]	ἢ ἑξακοσίοις, τῆς δὲ Μωσέως	ἡλικίας	οὐκ ἔλαττον ἢ χιλίοις πεντακοσίοις
[10, 12]	ἐν τῷ Περὶ τῆς Αἰγυπτίων	ἀποικίας	Προμηθέως θυγατέρα φησί. Προμηθεὺς δὲ
[10, 13]	Θμούθωσιν ἐπιχειρῆσαι μὲν αὐτοὺς διὰ	πολιορκίας	ἑλεῖν κατὰ κράτος, ὀκτὼ καὶ
[10, 4]	τούτοις τῆς Ἑβραίων κοινωνοὶ πεφήνασι	διδασκαλίας.	Εἰκὸς γοῦν πολυμαθεῖς γεγονότας τά
[10, 1]	ἀλλὰ καὶ τῆς ὁμοίας αὐτοῖς	διδασκαλίας	τε καὶ μαθήσεως ἔν τισι
[10, 9]	γενέσεως ἀρχήν τε τῆς εὐαγγελικῆς	διδασκαλίας	τοῦ Χριστοῦ ποιησαμένου κατὰ τὸ
[10, 6]	Φρύγες. Καὶ θυτικὴν ἠκρίβωσαν Τοῦσκοι,	Ἰταλίας	γείτονες. Ἴσαυροι δὲ καὶ Ἄραβες
[10, 3]	πλοῖον οὐκ ἀπὸ Μεγάρων τῆς	Σικελίας,	ἀπὸ δὲ Σάμου φησὶ θεωρηθῆναι·
[10, 10]	ἐφαρμόσω τόνδε τὸν τρόπον· λαβόμενος	μιᾶς	πράξεως Ἑβραϊκῆς ὁμοχρόνου πράξει ὑφ´
[10, 7]	γράμμασιν ἐπαιδεύθησαν. Ἅτε δὴ τοίνυν	οὐδεμιᾶς	προβεβλημένης ἀναγραφῆς, ἣ καὶ τοὺς
[10, 14]	ἔτη λαʹ καθ´ ὃν προφητεύουσιν	Ἱερεμίας,	Βαρούχ, Ὀλδᾶ καὶ ἄλλοι προφῆται·
[10, 10]	παρέτεινεν ἔτη ἑβδομήκοντα, καθὰ προεφήτευσεν	Ἱερεμίας.	Τοῦ δὴ Ναβουχοδονόσορ μνημονεύει Βηρωσσὸς
[10, 9]	ἀπὸ τοῦ ὑστάτου ἔτους τῆς	ἐρημίας	τοῦ δηλωθέντος ἱεροῦ ἐπὶ τὸ
[10, 9]	Δαρείου τὸ οʹ ὑπῆρχε τῆς	ἐρημίας	τοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις νεώ, καθὼς
[10, 1]	τὰς σφῶν αὐτῶν ἐν συγγράμμασι	φιλοτιμίας	ἀποστεροῦντες ἀλλήλους. Τὰς γοῦν τῶν
[10, 4]	κληθεῖσα Ἰταλικὴ φιλοσοφία συνέστη, τῆς	ἐπωνυμίας	ἐκ τῆς κατὰ τὴν Ἰταλίαν
[10, 5]	ἐλέγχεται τῆς καθ´ ἕκαστον στοιχεῖον	ἐπωνυμίας.	Τί γὰρ τοῦ Ἄλφ τὸ
[10, 11]	καὶ ἡ ὑπὸ Δαρδάνου τῆς	Δαρδανίας	κτίσις ἥ τε ἐκ Φοινίκης
[10, 12]	καὶ ἡ ὑπὸ Δαρδάνου τῆς	Δαρδανίας	κτίσις, ὃν πρῶτον‘ (φησὶν Ὅμηρος)
[10, 2]	Ἑλλάδα πολυχρονίως φθείροντος καὶ ἐπεχούσης	ἀγονίας	καρπῶν, οἱ καταλειφθέντες, φασί, διὰ
[10, 12]	καὶ πρὸ τῆς καθ´ Ἕλληνας	ἀνθρωπογονίας	ὁ Μωσῆς. Λέων δὲ ὁ
[10, 11]	κατώτερα, πρὸ δὲ τῆς Περσῶν	ἡγεμονίας	ἔτεσιν ἑβδομήκοντα. Βηρωσσὸς δέ ἐστιν
[10, 7]	πολλὰς ἐν αὐτῇ σχεῖν τὰς	διαφωνίας.	Οἱ μέντοι τὰς ἱστορίας ἐπιχειρήσαντες
[10, 7]	συγγράφειν. Αἰτίαι δὲ τῆς τοιαύτης	διαφωνίας	πολλαὶ μὲν ἴσως ἂν καὶ
[10, 11]	τῶν εἰπόντων τὰ περὶ αὐτὸν	ἀσυμφωνίας	τοῖς ἐπ´ ἀκριβὲς ἐξετάζειν δυναμένοις
[10, 14]	δὲ εἰσελθὼν αὐτὰ ἐκ τῆς	ἀταξίας	εἰς τάξιν ἤγαγεν Ἀναξαγόρου δὲ
[10, 1]	τὴν μνήμην, ἀλλὰ καὶ τῆς	ὁμοίας	αὐτοῖς διδασκαλίας τε καὶ μαθήσεως
[10, 1]	εἷς αὐτῶν λέξεις ὁμοῦ καὶ	διανοίας	καὶ ὅλας λόγων συντάξεις ὑποκλέψας
[10, 2]	ἔστωσαν. Ἤδη δὲ οὐ τὰς	διανοίας	μόνον καὶ τὰς λέξεις ὑφελόμενοι
[10, 5]	παρ´ αὐτοῖς κατά τινος σημαντικῆς	διανοίας	τὴν προσηγορίαν φέρει, ὅπερ οὐκ
[10, 13]	Ἡρόδοτον ἐλέγχει τῶν Αἰγυπτιακῶν ὑπ´	ἀγνοίας	ἐψευσμένον) οὗτος δὴ τοίνυν ὁ
[10, 2]	δὲ τὴν ἔμφασιν τῆς Ἑλληνικῆς	ἐπινοίας	ἐκ τῆς διὰ τῶν γραφῶν
[10, 7]	πόλεων καὶ τὰ περὶ τὰς	ἐπινοίας	τῶν τεχνῶν καὶ τὰ περὶ
[10, 11]	ὁ πάσης προὔχειν νομισθεὶς σοφίας	ἀγχινοίας	τε καὶ νομοθεσίας, ἐπὶ Λυγκέως
[10, 4]	ἐξήσκηντο· ἀτὰρ δὴ καὶ ξόανα	παντοίας	ὕλης εἰς πᾶσαν θνητῶν ζῴων
[10, 14]	ιϛ κατὰ τοῦτον ἡ πρώτη	Ὀλυμπιὰς	ἤχθη, ἣν ἐνίκα στάδιον Κόρο〈
[10, 10]	Κῦρος Περσῶν ἐβασίλευσεν, ᾧ ἔτει	Ὀλυμπιὰς	ἤχθη νεʹ ὡς ἐκ τῶν
[10, 8]	τινὰς πάλιν ἐπιστρέφειν, ὡς ἐξ	Αἰθιοπίας	τοῦ θεοῦ παρόντος) τήν τε
[10, 14]	καὶ χρόνων καὶ ὡρῶν καὶ	ἰσημερίας.	Ἀναξιμάνδρου δὲ γνώριμος ἐγένετο Ἀναξιμένης
[10, 14]	ἐκλείψεως καὶ φωτισμῶν σελήνης καὶ	ἰσημερίας	διελέχθη· ἐγένετο δ´ ὁ ἀνὴρ
[10, 13]	σημαίνεσθαι διὰ τῆς τοῦ Ὓκ	προσηγορίας,	ἀλλὰ τοὐναντίον αἰχμαλώτους δηλοῦσθαι ποιμένας.
[10, 8]	δὲ τόπων ἢ κατασκευασμάτων ὁμωνύμους	προσηγορίας.	Ἔκ τε τῆς ἑκάστῳ ζηλωθείσης
[10, 14]	ΩΣ ΑΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ	ΙΣΤΟΡΙΑΣ	ΝΕΩΤΕΡΟΙ ΤΥΓΧΑΝΟΥΣΙ ΤΩΝ ΠΑΡ´ ΕΛΛΗΣΙ
[10, 11]	παρὰ τούτοις οὐδὲ τὰ τῆς	ἱστορίας	ἀληθεύειν δύναται. Καὶ μετὰ βραχέα·
[10, 7]	μὲν γὰρ ἀληθοῦς ἐστι τεκμήριον	ἱστορίας,	εἰ περὶ τῶν αὐτῶν ἅπαντες
[10, 7]	ἡ περὶ τοῦ συγγράφειν τὰς	ἱστορίας	ἐπιμέλεια. Τὰ μέντοι παρ´ Αἰγυπτίοις
[10, 7]	τὰς διαφωνίας. Οἱ μέντοι τὰς	ἱστορίας	ἐπιχειρήσαντες συγγράφειν παρ´ αὐτοῖς, λέγω
[10, 13]	πιθανώτερόν μοι φαίνεται καὶ παλαιᾶς	ἱστορίας	ἐχόμενον. Τούτους τοὺς προκατωνομασμένους βασιλέας
[10, 1]	τὰς τελετὰς καὶ προσέτι τὰς	ἱστορίας	καὶ τὰς μυθικὰς περὶ θεῶν
[10, 10]	γὰρ ἑπόμενοι καὶ τὰς λοιπὰς	ἱστορίας	κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον ἀλλήλαις
[10, 10]	τὰς ἐνδοξοτάτας καὶ μυθώδεις ἐπιλεξάμενος	ἱστορίας	μέχρι τῆς πρώτης Ὀλυμπιάδος ἐπιδραμοῦμαι·
[10, 9]	συναγαγόντες καὶ τὰς παρὰ πᾶσιν	ἱστορίας	παραθέντες θατέρᾳ τε τὴν ἑτέραν
[10, 9]	νεώ, καθὼς τὰ τῆς Ἑβραίων	ἱστορίας	παρίστησι, κἀντεῦθεν πάλιν ἀνατρεχόντων ἀπὸ
[10, 1]	μητροπόλεως καὶ τῆς λοιπῆς αὐτῶν	ἱστορίας	πολὺν πεποιῆσθαι λόγον παραστήσαντες, φέρε
[10, 13]	καὶ ἀπὸ τῆς περὶ Χαλδαίων	ἱστορίας	τὰς περὶ τῆς Ἑβραίων ἀρχαιότητος
[10, 13]	τὰ μὲν ἀπὸ τῆς Αἰγυπτιακῆς	ἱστορίας	ταύτη πη τῷ Ἰωσήπῳ κατὰ
[10, 11]	οὖν τῆς καθ´ ἡμᾶς πολιτείας	ἱστορίας	τε τῆς κατὰ τοὺς ἡμετέρους
[10, 11]	κατὰ τὴν Ἑλλήνων παράδοσιν οὐδ´	ἱστορίας	τις ἦν παρ´ αὐτοῖς ἀναγραφή.
[10, 14]	δῆλον ἀπὸ τῆς κατ´ αὐτὸν	ἱστορίας	τυγχάνει. Μετὰ Μωσέα τοίνυν προέστη
[10, 6]	εἰσιέναι ἀπὸ γυναικῶν ἀλούτους ἐνομοθέτησαν.	Γεωμετρίας	τε αὖ εὑρεταὶ οἱ αὐτοὶ
[10, 1]	τὰ πρῶτα τῆς γραμματικῆς στοιχεῖα	μυρίας	τε ἄλλας τεχνικὰς καὶ βιωφελεῖς
[10, 2]	Δέχου δῆτα καὶ τούτων τὰς	μαρτυρίας·	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ
[10, 13]	περὶ τῆς Ἑβραίων ἀρχαιότητος παρατίθεται	μαρτυρίας.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ' ΩΣ ΑΠΑΣΗΣ ΤΗΣ
[10, 14]	οὐ προσποιηθέντα τὰς τοῦ τυράννου	τιμωρίας	διαμασησάμενον τὴν γλῶσσαν προσπτύσαι αὐτῷ
[10, 8]	δὲ τῶν ἀσεβῶν ἐν Ἅιδου	τιμωρίας	καὶ τοὺς τῶν εὐσεβῶν λειμῶνας
[10, 13]	δυναστείαν (τότε γὰρ ἐκείνους τῆς	Ἀσίας	κρατεῖν) ἐν τῇ νῦν Ἰουδαίᾳ
[10, 9]	ὃν πρῶτόν φασιν ἁπάσης τῆς	Ἀσίας	πλὴν Ἰνδῶν κεκρατηκέναι· οὗ Νίνος
[10, 12]	ὁ Ἀμφιπολίτης ἐν τρίτῳ Νομίμων	Ἀσίας	τὸν Ἆπιν τὸν ταῦρον τελευτήσαντα
[10, 14]	ἔτη ζʹ Ἰωὰς ἔτη μʹ	Ἀμασίας	ἔτη κθʹ Ὀζίας ἔτη νβʹ
[10, 10]	Μέμνηται δὲ καὶ Ἡρόδοτος τῆς	ἀποστασίας	ταύτης καὶ Ἀμώσιος ἐν τῇ
[10, 11]	νομισθεὶς σοφίας ἀγχινοίας τε καὶ	νομοθεσίας,	ἐπὶ Λυγκέως τοῦ μετὰ Δαναὸν
[10, 8]	νομίμων εἰς τὰς ἑαυτῶν κατατάξαι	νομοθεσίας	Πυθαγόραν τε τὰ κατὰ τὸν
[10, 12]	πολλοῖς ἔτεσι πρεσβύτερα τῶν Ἑλληνικῶν	Κτησίας	λέγει, φανήσεται τῷ δευτέρῳ καὶ
[10, 14]	γὰρ μόνον περὶ τῆς πάντων	οὐσίας	ἀπεφήνατο, ὡς οἱ πρὸ αὐτοῦ,
[10, 8]	τὴν Ἥραν μυθολογούμενα περὶ τῆς	συνουσίας	καὶ τὴν εἰς Αἰθιοπίαν ἐκδημίαν
[10, 8]	τῶν ἐγχωρίων. Τῆς δ´ Ὁμήρου	παρουσίας	ἄλλα τε σημεῖα φέρουσι καὶ
[10, 14]	ἔπειτα Ἀμὼν ἔτη βʹ ἔπειτα	Ἰωσίας	ἔτη λαʹ καθ´ ὃν προφητεύουσιν
[10, 10]	ἐπιλογιζόμενος ἀπὸ τοῦ τέλους τῆς	αἰχμαλωσίας	ασλζʹ ἔτη, κατὰ ἀνάλυσιν εὑρίσκεται
[10, 10]	Ἑβραίων ἔτη τετρακόσια τῆς δ´	αἰχμαλωσίας	ἑβδομήκοντα〉 ἧς τὸ τελευταῖον ἔτος
[10, 10]	Μετὰ δὲ τὰ οʹ τῆς	αἰχμαλωσίας	ἔτη Κῦρος Περσῶν ἐβασίλευσεν, ᾧ
[10, 10]	βασιλείας ἔτος πρῶτον, ὅπερ ἦν	αἰχμαλωσίας	τέλος, ἔτη σιζʹ Ἀπὸ Ὠγύγου
[10, 10]	συντρέχουσι Κύρου τε βασιλείας καὶ	αἰχμαλωσίας	τέλους καὶ τὰ〉 κατὰ τὰς
[10, 14]	μετὰ πλεῖστον τῆς εἰς Βαβυλῶνα	αἰχμαλωσίας	τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους δῆλός ἐστι
[10, 10]	μὴ ἐκ πλείστου διαστήματος, διὰ	τετραετίας	δὲ τὰς ἀναγραφὰς αὐτῶν ποιεῖσθαι
[10, 9]	αἳ συνάγουσι χρόνον ἐτῶν φμηʹ	τετραετίας	τῇ Ὀλυμπιάδι λογιζομένης. Ἐπεὶ δὲ
[10, 10]	ἐποιήσατο τοῦ λαοῦ, πληρωθείσης τῆς	ἑβδομηκονταετίας,	ὡς ἐν τῷ Ἔσδρᾳ παρὰ
[10, 3]	ὅπου γε καὶ Μένανδρος τῆς	ἀρρωστίας	ταύτης ἐπλήσθη, ὃν ἠρέμα μὲν
[10, 11]	παραδοὺς μετὰ πολλὰς γενεὰς τῆς	Βοιωτίας	ἐπέβη. Μετὰ δὲ Ἴναχον ὑπὸ
[10, 11]	πάνυ πολλοῖς ἔτεσι, τῆς δὲ	γεγονυίας	Ἰλίου κτίσεως καὶ τοῦ Τρωὸς
[10, 11]	ὕστερον τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσιν ἀπεδείξαμεν	γεγονυίας	τετρακοσίοις ἑπτά. Καὶ δὴ τούτων
[10, 10]	τούτων ὡδί πως τῆς Ἀττικῆς	χρονογραφίας	ἀριθμουμένης, ἀπὸ Ὠγύγου τοῦ παρ´
[10, 11]	γάρ, ὁ πάσης προὔχειν νομισθεὶς	σοφίας	ἀγχινοίας τε καὶ νομοθεσίας, ἐπὶ
[10, 11]	εἶναι πρεσβύτατον, τὸν δὲ πάσης	σοφίας	βαρβάρου ἀρχηγόν, καὶ ὑφ´ ἡμῶν
[10, 4]	τύφῳ τῶν λαοπλάνων δαιμόνων ἐκαλλωπίζετο,	σοφίας	δὲ ἀληθοῦς καὶ μαθήματος βιωφελοῦς
[10, 4]	σοφῶν Ἑλλήνων ἔσχεν οὐδέν, πενίᾳ	σοφίας	καὶ ἀπορίᾳ συνοικούντων· ἔμπαλιν δ´
[10, 4]	Πυθαγόρας πρῶτος, Φερεκύδου γνώριμος, τὸ	φιλοσοφίας	ἀνευρὼν ὄνομα, ὡς μέν τινες,
[10, 4]	Ἑλλήνων οἱ δὴ μάλιστα ὀρθότερον	φιλοσοφίας	ἁψάμενοι καί τι πλέον καὶ
[10, 4]	φαῖεν βάρβαρον τῆς Ἑλληνικῆς προτετιμηκέναι	φιλοσοφίας.	Εἰ γοῦν ὀφθεῖεν αὐτοὶ πολὺ
[10, 14]	προφητῶν τὰ τῆς Ἑλλήνων γεγονέναι	φιλοσοφίας	καὶ μάλιστα τῆς κατὰ Πλάτωνα,
[10, 4]	ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ	ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ	ΠΡΟΤΕΤΙΜΗΚΑΜΕΝ. Ὅτι μὴ ἄνευ λόγου
[10, 4]	δεύτερα θέμενοι τὰ τῆς Ἑλλήνων	φιλοσοφίας	τὴν παρ´ Ἑβραίοις θεολογίαν προτετιμήκαμεν,
[10, 8]	μυθολογούμενα καὶ τὰ περὶ τῆς	Τιτανομαχίας	καὶ τὸ σύνολον τὴν περὶ
[10, 4]	ποικίλαις ψευδοδοξίαις ἀπαχθέντες εἰς βυθὸν	ἀδολεσχίας	περιετράπησαν, οἱ δέ γε ποσῶς
[10, 10]	τὰ πάντων Διόδωρος ὁ τὰς	Βιβλιοθήκας	Ἀλέξανδρός τε ὁ Πολυΐστωρ καί
[10, 8]	καὶ νῦν τὰς ἐν ταύτῃ	γυναῖκας	χρῆσθαι τῇ προειρημένῃ δυνάμει λέγουσι
[10, 10]	τινες ἐπίσημοι, ταῖς Ἑλληνικαῖς τὰς	Ἑβραϊκάς,	ἐξιστορῶν μὲν τὰ Ἑβραίων, ἐφαπτόμενος
[10, 1]	προσέτι τὰς ἱστορίας καὶ τὰς	μυθικὰς	περὶ θεῶν διηγήσεις τῶν τε
[10, 10]	μέλλοντι ταῖς Ἑβραϊκαῖς ἱστορίαις τὰς	Ἑλληνικάς.	Ἐξέσται γὰρ τῷ βουλομένῳ, παρ´
[10, 11]	ὄνομα Ναβουχοδονόσορ, τοῦ συστρατεύσαντος ἐπὶ	Φοίνικας	καὶ Ἰουδαίους, ἅτινα διὰ τῶν
[10, 1]	γραμματικῆς στοιχεῖα μυρίας τε ἄλλας	τεχνικὰς	καὶ βιωφελεῖς ἐπιτηδεύσεις, αὐτίκα μάλα
[10, 6]	πρῶτοι ἐν Κύπρῳ σίδηρον εὗρον.	Δέλας	δὲ ἄλλος Ἰδαῖος εὗρε χαλκοῦ
[10, 1]	ἀποστεροῦντες ἀλλήλους. Τὰς γοῦν τῶν	πέλας	ὁ καθ´ εἷς αὐτῶν λέξεις
[10, 1]	τῆς γραμματικῆς στοιχεῖα μυρίας τε	ἄλλας	τεχνικὰς καὶ βιωφελεῖς ἐπιτηδεύσεις, αὐτίκα
[10, 11]	στοιχεῖα τοῖς προειρημένοις παραδοὺς μετὰ	πολλὰς	γενεὰς τῆς Βοιωτίας ἐπέβη. Μετὰ
[10, 7]	ὕστερον συντεθῆναι καὶ διὰ τοῦτο	πολλὰς	ἐν αὐτῇ σχεῖν τὰς διαφωνίας.
[10, 1]	λέξεις ὁμοῦ καὶ διανοίας καὶ	ὅλας	λόγων συντάξεις ὑποκλέψας ὡς ἐπ´
[10, 6]	ἱμάτια εὑρῆσθαι ἱστοροῦσι. Καὶ πρώτην	ἐπιστολὰς	συντάξαι Ἄτοσσαν, τὴν Περσῶν βασιλεύσασαν,
[10, 6]	Ἀσκληπιὸν αὐξῆσαι τὴν τέχνην ἱστοροῦσιν.	Ἄτλας	δὲ ὁ Λίβυς πρῶτος ναῦν
[10, 9]	μετονομάσαντες σέβουσι, Προμηθεύς τε καὶ	Ἄτλας	ἐγνωρίζοντο. Ἀπὸ δὲ Κέκροπος ἐπὶ
[10, 12]	κατὰ δὲ Τριόπαν Προμηθεὺς καὶ	Ἄτλας	καὶ Ἐπιμηθεὺς καὶ ὁ διφυὴς
[10, 11]	Τριόπαν Προμηθεὺς καὶ Ἐπιμηθεὺς καὶ	Ἄτλας	καὶ ὁ διφυὴς Κέκροψ καὶ
[10, 10]	καί τινες, οἳ〉 τῶν καθ´	ἡμᾶς	ἀκριβέστερον ἐμνήσθησαν καὶ τῶν Ἀττικῶν
[10, 9]	ὑπερβολῇ μίσους προβεβλημένος οὐ μόνους	ἡμᾶς,	ἀλλὰ καὶ Ἑβραίους αὐτόν τε
[10, 11]	πλείονα πρὸς τοὺς φιλομαθεῖς συντάττειν	ἡμᾶς	ἀπείργει. Δημόδοκος δὲ καὶ Φήμιος
[10, 5]	Φοινίκην, μετέπειτα δὲ Ἰουδαίαν, καθ´	ἡμᾶς	δὲ Παλαιστίνην ὀνομαζομένην οἰκήσαντες, ὧν
[10, 2]	τῆς διὰ τῶν γραφῶν εἰς	ἡμᾶς	δεδομένης ἀληθείας περιαυγασθεῖσαν, καθ´ ὃ
[10, 7]	καὶ Φοίνιξιν ἐῶ γὰρ νῦν	ἡμᾶς	ἐκείνοις συγκαταλέγειν αὐτοὶ δήπουθεν ὁμολογοῦσιν
[10, 12]	δ´ ὅμως τὸ ὑπόμνημα καὶ	ἡμᾶς	ἐπιδραμεῖν τὰ κατὰ τὸν τόπον
[10, 4]	θεραπείας προτετιμηκότες, τί χρὴ λοιπὸν	ἡμᾶς	ἐπιμέμφεσθαι, οὐχὶ δὲ ἀποδέχεσθαι καὶ
[10, 10]	κατὰ τὰς Ὀλυμπιάδας οὕτως εἰς	ἡμᾶς	εὑρεθήσεται συμφωνήσαντα· τούτοις γὰρ ἑπόμενοι
[10, 3]	ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ. Τὰ Πλατώνεια ἑστιῶν	ἡμᾶς	Λογγῖνος Ἀθήνησι κέκληκεν ἄλλους τε
[10, 11]	Περὶ μὲν οὖν τῆς καθ´	ἡμᾶς	πολιτείας ἱστορίας τε τῆς κατὰ
[10, 11]	Ἰουδαίους, ἅτινα διὰ τῶν καθ´	ἡμᾶς	προφητῶν ἴσμεν κεκηρυγμένα, γεγονότα μὲν
[10, 4]	ἀπολογισμὸν ὑποσχεῖν τοῦ μὴ ἀλόγως	ἡμᾶς	τὴν παρ´ Ἑβραίοις θεολογίαν καὶ
[10, 9]	ἡμῶν, φημὶ δὲ τῷ καθ´	ἡμᾶς	φιλοσόφῳ, ὃς τὴν καθ´ ἡμῶν
[10, 3]	καὶ τὸν Θεόπομπον, ὃν σὺ	προτιμᾷς,	κατείληφε τουτὶ τὸ πάθος, ἐν
[10, 4]	ἀρχηγοὶ γενόμενοι, συνεστήσαντο· τούτων γὰρ	οὐδένας	καὶ αὐτοὶ ἂν ὁμολογήσαιεν Ἕλληνες
[10, 13]	εἶναι Μισφραγμούθωσις, ἡττωμένους φησὶ τοὺς	ποιμένας	ἐκ μὲν τῆς ἄλλης Αἰγύπτου
[10, 13]	βασιλέων γενέσθαι φησὶν ἐπὶ τοὺς	ποιμένας	ἐπανάστασιν, καὶ πόλεμον συρραγῆναι μέγαν
[10, 13]	μεγάλῳ καὶ ἰσχυρῷ περιλαβεῖν τοὺς	ποιμένας,	ὅπως τήν τε κτῆσιν ἅπασαν
[10, 13]	προσηγορίας, ἀλλὰ τοὐναντίον αἰχμαλώτους δηλοῦσθαι	ποιμένας.	Τὸ γὰρ Ὓκ πάλιν Αἰγυπτιστὶ
[10, 8]	τὰς παρὰ τοῖς πολλοῖς εἰδωλοποιίας	ἀναπεπλασμένας	παρεισαγαγεῖν, μιμησάμενον τὰ περὶ τὰς
[10, 1]	διηγήσεις τῶν τε μύθων τὰς	ἀλληγορουμένας	φυσιολογίας καὶ τὴν λοιπὴν δεισιδαίμονα
[10, 9]	ἱδρῦσαι πρῶτος καὶ πάλιν πρῶτος	Ἀθηνᾶς	ἄγαλμα συστήσασθαι, ὡς οὐδὲ τούτων
[10, 11]	διάβασις καὶ Ἴωνος εἰς τὰς	Ἀθήνας	ἄφιξις καὶ ὁ δεύτερος Κέκροψ
[10, 12]	Φρυγίας διάβασις καὶ Ἴωνος εἰς	Ἀθήνας	ἄφιξις καὶ ὁ δεύτερος Κέκροψ
[10, 14]	τοῦ Ἀναξαγόρου, μεταβὰς δ´ εἰς	Ἀθήνας	ἐκεῖ ἐσχόλασε καὶ πολλοὺς ἔσχεν
[10, 3]	ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΛΕΠΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΣ	ΕΛΛΗΝΑΣ·	ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΤΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ
[10, 1]	Α' ΩΣ ΠΑΡΑ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΕΙΣ	ΕΛΛΗΝΑΣ	ΤΑ ΣΕΜΝΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΠΑΡΗΛΘΕ·
[10, 11]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ' ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣ	ΕΛΛΗΝΑΣ	ΤΑΤΙΑΝΟΥ. Νῦν δὲ προσήκειν μοι
[10, 2]	ὁ Κλήμης κλέπτας γεγονέναι τοὺς	Ἕλληνας	ἀναμφιλέκτοις ἐλέγχοις κατεφώρασεν. Εἰ δέ
[10, 12]	ὥστε καὶ πρὸ τῆς καθ´	Ἕλληνας	ἀνθρωπογονίας ὁ Μωσῆς. Λέων δὲ
[10, 1]	ἀπέδειξεν, ὁπηνίκα τὰ πάντα τοὺς	Ἕλληνας,	γῆν πολλὴν πλανηθέντας, οὐκ ἀταλαιπώρως
[10, 12]	Τατιανῷ ἐν τῷ Πρὸς τοὺς	Ἕλληνας,	εἴρηται δὲ καὶ Κασσιανῷ ἐν
[10, 8]	πολλὰ τῶν χρησίμων εἰς τοὺς	Ἕλληνας	ἐκδόντα τυχεῖν ἀξιολόγου δόξης. Πάντων
[10, 6]	περὶ τοῦ νέους γεγονέναι τοὺς	Ἕλληνας	καὶ παρὰ βαρβάρων ὠφελῆσθαι διάφωνά
[10, 8]	τὰ πλεῖστα τῶν ἐθνῶν περιειργασμένους	Ἕλληνας	καὶ τὰ Ἑβραίων μὴ ἀγνοῆσαι,
[10, 9]	μὲν Ἑβραίους Μωσέα, κατὰ δὲ	Ἕλληνας	Κέκροπα τὸν γηγενῆ. Κατώτερα δὲ
[10, 1]	προδιειληφότες κἄπειτα καὶ αὐτοὺς τοὺς	Ἕλληνας	μὴ ἀγνοῆσαι τοὺς ἄνδρας, μνημονεῦσαι
[10, 2]	αὐτοὺς καθ´ αὑτῶν παραστήσωμεν τοὺς	Ἕλληνας.	Οἱ γὰρ τὰ οἰκεῖα οὕτως
[10, 9]	ὥστ´ εἶναι τὴν πρώτην καθ´	Ἕλληνας	Ὀλυμπιάδα σύνδρομον Ἡσαΐᾳ τῷ προφήτῃ
[10, 10]	τὰς ἀναγραφὰς αὐτῶν ποιεῖσθαι τοὺς	Ἕλληνας.	Οὗ δὴ χάριν τὰς ἐνδοξοτάτας
[10, 4]	μακροῖς ποθ´ ὕστερον χρόνοις εἰς	Ἕλληνας	παρελθοῦσα φιλοσοφία, μηδὲν τῶν αὐτῇ
[10, 5]	ἄλλους καὶ δὴ καὶ εἰς	Ἕλληνας.	Ταῦτα μὲν οὖν μοι περὶ
[10, 7]	οὐκ ἔστιν ἄλογον τετυφῶσθαι τοὺς	Ἕλληνας	ὡς μόνους ἐπισταμένους τὰ ἀρχαῖα
[10, 3]	τῶν Ἑβραϊκῶν λόγων ἐπιρρυείσης εἰς	Ἕλληνας	ὠφελείας εὖ μοι δοκεῖ καὶ
[10, 6]	καὶ τὸν ἐνιαυτὸν εἰς δώδεκα	μῆνας	διεῖλον καὶ ἐν ἱεροῖς γυναιξὶ
[10, 14]	καὶ ἄλλοι προφῆται· ἔπειτα Ἰωάχαζ	μῆνας	τρεῖς· μεθ´ ὃν Ἰωακεὶμ ἔτη
[10, 2]	Ἑλληνικὸν ὄρος, τὰς καθαρὰς χεῖρας	ἐκτείνας	εἰς οὐρανὸν κοινὸν ἀποκαλέσας πατέρα
[10, 4]	φιλόσοφα μαθήματα, ἀλλὰ καὶ τὰς	κοινὰς	καὶ βιωφελεῖς εὑρέσεις ἀπελέγχονται. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[10, 8]	παρ´ Ἕλλησιν ὁμοδοξοῦντες, μηκέτ´ ἀμφιβάλλοις	τίνας	ἦν εἰκὸς τὰ παρὰ τίνων
[10, 8]	τὴν Λιβύην καὶ μεθ´ ἡμέρας	τινὰς	πάλιν ἐπιστρέφειν, ὡς ἐξ Αἰθιοπίας
[10, 7]	οὐδὲ παρ´ αὐτοῖς Ἀθηναίοις, οὓς	αὐτόχθονας	εἶναι λέγουσι καὶ παιδείας ἐπιμελεῖς,
[10, 8]	τούτων σημεῖα δεικνύουσι τῶν μὲν	εἰκόνας,	τῶν δὲ τόπων ἢ κατασκευασμάτων
[10, 14]	καὶ αὐτὸς Μιλήσιος. Οὗτος πρῶτος	γνώμονας	κατεσκεύασε πρὸς διάγνωσιν τροπῶν τε
[10, 2]	φωναῖς, ταῖς δ´ αὐτῶν Ἑλλήνων	ἀπευθύνας	τὸν λόγον. Τί δ´ ἂν
[10, 14]	ὃν προφητεύουσιν Ὠσηέ, Ἀμώς, Ἡσαΐας,	Ἰωνᾶς·	μετὰ δὲ Ὀζίαν βασιλεύει Ἰωάθαμ
[10, 8]	τιμωρίας καὶ τοὺς τῶν εὐσεβῶν	λειμῶνας	καὶ τὰς παρὰ τοῖς πολλοῖς
[10, 5]	Ἑλλήνων οἰκείας εἶναι τὰς τοιάσδε	φωνάς·	Ἑβραίων ἄρα, παρ´ οἷς καὶ
[10, 2]	τὸν κύριον, καὶ ἔδωκε κύριος	φωνὰς	καὶ ὑετὸν ἐν ἡμέρᾳ θερισμοῦ.
[10, 1]	πρώτου λαβὼν ἀνάγνωθι τὰς τοιάσδε	φωνάς·	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ
[10, 2]	ὧν περιττὸν ἐμὲ καταλέγειν τὰς	φωνάς,	προκειμένης τῆς τἀνδρὸς γραφῆς, ἐν
[10, 11]	Χαλδαίων ἱστορίαν ἐν τρισὶ βιβλίοις	κατατάξας	καὶ τὰ περὶ τῶν βασιλέων
[10, 2]	ἀνδρῶν χρησάμενος μαρτυρίοις τὸ κλεπτικὸν	διελέγξας	εἶδος αὐτῶν, διαφόροις τοῖς χρόνοις
[10, 11]	καὶ τὰς περὶ τοὺς λόγους	δόξας.	Παρ´ οἷς γὰρ ἀσυνάρτητός ἐστιν
[10, 10]	ἐπιδραμοῦμαι· τὰς δὲ μετὰ ταῦτα	συζεύξας	κατὰ χρόνον ἑκάστας, εἴ τινες
[10, 2]	εὐχομένου βροντὴ ἐξαίσιος ἐπεκτύπει καὶ	πᾶς	ὁ πέριξ ἀὴρ ἐνεφοῦτο· λάβροι
[10, 10]	τούτοις γὰρ ἑπόμενοι καὶ τὰς	λοιπὰς	ἱστορίας κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον
[10, 12]	τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων εὑρετὴς γίνεται.	Τριόπας	δὲ συγχρονεῖ Ἴσιδι ἑβδόμῃ γενεᾷ
[10, 11]	Φορωνεύς, Ἆπις, Ἀργεῖος, Κρίασος, Φόρβας,	Τριόπας,	Κροτωπός, Σθενέλαος, Δαναός, Λυγκεύς, Ἄβας,
[10, 3]	ἐπιγραμμάτων ποιητής, παρῴδηκε τὰς Ἐφόρου	κλοπὰς	ἐξελέγχων, Πολλίωνος δὲ ἐπιστολὴ πρὸς
[10, 2]	ἐπὶ τὸ Ἑλληνικὸν ὄρος, τὰς	καθαρὰς	χεῖρας ἐκτείνας εἰς οὐρανὸν κοινὸν
[10, 6]	φόρμιγγα εὗρον οὐ πολὺ τῆς	κιθάρας	λειπομένην καὶ κρόταλα ἐπενόησαν. Ἐπί
[10, 6]	καὶ Χαλδαῖοι. Εἰσὶ δὲ οἳ	Κᾶρας	τὴν δι´ ἀστέρων πρόγνωσιν ἐπινενοηκέναι
[10, 14]	ὅπως τοὺς σὺν αὐτῷ γενομένους	ἄνδρας	ἀπογράψηται, οὐ προσποιηθέντα τὰς τοῦ
[10, 4]	πλάνης, τοὺς ἑπτὰ παρ´ αὐτοῖς	ἄνδρας	ἐπὶ σοφίᾳ θαυμασθῆναι, οὓς δὴ
[10, 1]	τοὺς Ἕλληνας μὴ ἀγνοῆσαι τοὺς	ἄνδρας,	μνημονεῦσαι δὲ ὀνομαστὶ καὶ τὸν
[10, 4]	ἐπεπλανησάμην, ἱστορέων τὰ μήκιστα, καὶ	ἀέρας	τε καὶ γαίας πλείστας εἶδον
[10, 1]	λογισμοῖς τὰς παρὰ τοῖς ἀνδράσιν	ἱερὰς	βίβλους ἀπεδεξάμεθα προδιειληφότες κἄπειτα καὶ
[10, 14]	παρ´ Ἑβραίοις προφητῶν καὶ τῆς	ἱερᾶς	μητροπόλεως αὐτῶν πεπολιορκημένης· ὥστε σε
[10, 8]	εἰς τὴν Λιβύην καὶ μεθ´	ἡμέρας	τινὰς πάλιν ἐπιστρέφειν, ὡς ἐξ
[10, 8]	ἱερόν, ταῖς ἰδίαις χερσὶ δεδημιουργημένης·	πέρας	δὲ διὰ τὴν εὐφυΐαν ἀξιωθέντα
[10, 4]	ἐπὶ κατορθώσει μνημονεύονται ἀγωγῆς τῆς	ἠθικωτέρας,	ὧν πλέον οὐδὲν τῶν βοωμένων
[10, 11]	Χρὴ γὰρ τὸν πείθειν ἐπαγγελλόμενον	συντομωτέρας	ποιεῖσθαι τὰς περὶ τῶν πραγμάτων
[10, 3]	τοῦ ποταμίου ἵππου καὶ τῆς	θήρας	τῶν κροκοδείλων; Ἢ ὡς τὰ
[10, 2]	τὸ Ἑλληνικὸν ὄρος, τὰς καθαρὰς	χεῖρας	ἐκτείνας εἰς οὐρανὸν κοινὸν ἀποκαλέσας
[10, 2]	καὶ ὑετὸν ἐν ἡμέρᾳ θερισμοῦ.	Ὁρᾷς	ὅτι ὁ βρέχων ἐπὶ δικαίους
[10, 11]	Σόλων περὶ τεσσαρακοστὴν καὶ ἕκτην·	Πυθαγόρας	κατὰ τὴν ἑξηκοστὴν δευτέραν· τὰς
[10, 4]	μόνῳ δὲ τούτῳ συγγενέσθαι ὁ	Πυθαγόρας	λέγεται, διατρῖψαι δὲ καὶ παρὰ
[10, 4]	Ἕλλησι φιλόσοφοι διαπρέψαι μνημονεύονται. Ὧν	Πυθαγόρας	πρῶτος, Φερεκύδου γνώριμος, τὸ φιλοσοφίας
[10, 4]	τοῖς Ἕλλησιν. Ὁ μὲν οὖν	Πυθαγόρας	τοιοῦτος. Πρώτη δ´ ἐκ τῆς
[10, 14]	ἄνδρες φυσικοὶ Ξενοφάνης τε καὶ	Πυθαγόρας.	Τὸν μὲν οὖν Πυθαγόραν διεδέξατο
[10, 3]	καλεῖσθαι λέγων. Κἀγώ‘ φησὶν ὁ	Νικαγόρας,	ταῖς Ἑλληνικαῖς ἐντυγχάνων αὐτοῦ τε
[10, 14]	Ἀναξιμένης Εὐρυστράτου Μιλήσιος· τούτου δὲ	Ἀναξαγόρας	Ἡγησιβούλου Κλαζομένιος. Οὗτος δὴ πρῶτος
[10, 14]	γέγονε, Λευκίππου δὲ Δημόκριτος, οὗ	Πρωταγόρας,	καθ´ ὃν ἤκμασε Σωκράτης. Καὶ
[10, 2]	δ´ αὐτοῖς ἔχρησεν ἀπαλλαγὴν τῆς	συμφορᾶς,	εἰ χρήσαιντο τῇ Αἰακοῦ εὐχῇ.
[10, 11]	τῆς τῶν γραμμάτων εὑρέσεως ἀνώτερα·	μάρτυρας	δὲ οὐ τοὺς οἴκοι παραλήψομαι,
[10, 2]	μὴ ἐπαχθὲς εἰπεῖν, ἀπεδείξαμεν, φέρε	μάρτυρας	τῆς κλοπῆς αὐτοὺς καθ´ αὑτῶν
[10, 4]	διὰ τὸ κάλλος τῆς θερινῆς	ὥρας,	ἣν Αἴγυπτός τε Συρία θ´
[10, 6]	τῆς αὐτῆς ὄντα τοῖς προειρημένοις	χώρας·	καὶ τὴν Δώριον Θάμυριν ἐπινοῆσαι
[10, 4]	τοῖς λοιποῖς ἔθνεσι, κατὰ πάσας	χώρας	τε καὶ πόλεις, ἔν τε
[10, 1]	πλάνην παρὰ βαρβάρων εἰλῆφθαι αὐτοῖς	φθάσας	ὁ λόγος ἀπέδειξεν, ὁπηνίκα τὰ
[10, 4]	Πλάτων τοῖς ἐν Ἰταλίᾳ Πυθαγορείοις	σχολάσας	οὐ μόνῃ τῇ παρὰ τούτοις
[10, 9]	ἂν κατὰ Κέκροπα τὴν ἡλικίαν	ἀκμάσας.	Ἀπὸ δὲ Μωσέως πάλιν ἀνιὼν
[10, 4]	ἐν τοῖς λοιποῖς ἔθνεσι, κατὰ	πάσας	χώρας τε καὶ πόλεις, ἔν
[10, 13]	τῶν ἱερῶν, ὥς φησιν αὐτός,	μεταφράσας,	ὃς καὶ πολλὰ τὸν Ἡρόδοτον
[10, 2]	χεῖρας ἐκτείνας εἰς οὐρανὸν κοινὸν	ἀποκαλέσας	πατέρα τὸν θεὸν ηὔξατο οἰκτεῖραι
[10, 12]	Ἐντεῦθεν ὁ Πλάτων ἐν Τιμαίῳ	κατακολουθήσας	Ἀκουσιλάῳ γράφει· Καί ποτε προαγαγεῖν
[10, 3]	μετήνεγκεν ἐκ τῆς Περιηγήσεως, βραχέα	παραποιήσας,	τὰ τοῦ Φοίνικος ὀρνέου καὶ
[10, 14]	γενόμενος Σωκράτους κἄπειτα τοῖς Πυθαγορείοις	ὁμιλήσας	τοὺς πρὸ αὐτοῦ πάντας λόγῳ
[10, 3]	Μεταποντίῳ καὶ ἔκ τινος φρέατος	ἀνιμήσας	καὶ πιὼν προεῖπεν, ὡς εἰς
[10, 2]	τρέψομαι. Ταῦθ´ ὡς ἐν προοιμίοις	φήσας	τοὺς ἐλέγχους ἑξῆς ἐπάγει, παντοίαις
[10, 3]	προρρήσεις ἱστορηκότος εἰπόντος τε ὡς	διψήσας	ποτὲ ἐν Μεταποντίῳ καὶ ἔκ
[10, 6]	Δώριον Θάμυριν ἐπινοῆσαι τὸν Θρᾷκα.	Πέρσας	τε πρώτους ἀκηκόαμεν ἀπήνην καὶ
[10, 9]	δὲ καινοτέραν παρὰ τοὺς εἰρημένους	ὁδεύσας	ταύτῃ χρήσομαι τῇ μεθόδῳ. Συντρεχόντων
[10, 11]	Φρυγίας διάβασις καὶ Ἴωνος εἰς	τὰς	Ἀθήνας ἄφιξις καὶ ὁ δεύτερος
[10, 2]	δόγματα, αὐτῶν ὁμολογούντων ἐγγράφως τῶν	τὰς	αἱρέσεις διανενεμημένων, ὡς μὴ ἀχάριστοι
[10, 1]	θεῶν διηγήσεις τῶν τε μύθων	τὰς	ἀλληγορουμένας φυσιολογίας καὶ τὴν λοιπὴν
[10, 3]	δι´ Ἀπολλοφάνους τοῦ Κυζικηνοῦ καὶ	τὰς	ἀμφοῖν πρὸς ἀλλήλους ἐνσπόνδους διαλέξεις,
[10, 7]	ἄλλοις Ἕλλησιν ἠμελήθη τὰ περὶ	τὰς	ἀναγραφάς, ἀλλ´ οὐδὲ παρ´ αὐτοῖς
[10, 10]	πλείστου διαστήματος, διὰ τετραετίας δὲ	τὰς	ἀναγραφὰς αὐτῶν ποιεῖσθαι τοὺς Ἕλληνας.
[10, 3]	ταῦτ´ εἰπὼν διὰ πλειόνων τίθησι	τὰς	ἀποδείξεις. Ἀλλ´ ὁποῖος μὲν τῶν
[10, 10]	Ἑλλάνικός τε καὶ Φιλόχορος οἱ	τὰς	Ἀτθίδας, οἵ τε τὰ Σύρια
[10, 7]	αὖ περὶ τῶν Ἀττικῶν οἱ	τὰς	Ἀτθίδας συγγεγραφότες ἢ περὶ τῶν
[10, 10]	ὁ〉 τὰ πάντων Διόδωρος ὁ	τὰς	Βιβλιοθήκας Ἀλέξανδρός τε ὁ Πολυΐστωρ
[10, 11]	τρεῖς, Θεόδοτος, Ὑψικράτης, Μῶχος. Τούτων	τὰς	βίβλους εἰς Ἑλληνίδα κατέταξε φωνὴν
[10, 1]	ἐν συγγράμμασι φιλοτιμίας ἀποστεροῦντες ἀλλήλους.	Τὰς	γοῦν τῶν πέλας ὁ καθ´
[10, 8]	καὶ λύπης φάρμακον εὑρῆσθαί φασι·	τὰς	δὲ Θήβας καὶ Διόσπολιν τὴν
[10, 10]	μέχρι τῆς πρώτης Ὀλυμπιάδος ἐπιδραμοῦμαι·	τὰς	δὲ μετὰ ταῦτα συζεύξας κατὰ
[10, 11]	Πυθαγόρας κατὰ τὴν ἑξηκοστὴν δευτέραν·	τὰς	δὲ Ὀλυμπιάδας ὕστερον τῶν Ἰλιακῶν
[10, 10]	τὸν αὐτὸν λόγον ἀλλήλαις ἐφαρμόσομεν.	Τὰς	δὲ πρὸ τούτων ὡδί πως
[10, 12]	Πτολεμαῖος οὗτος ἱερεὺς μὲν ἦν,	τὰς	δὲ τῶν Αἰγυπτίων βασιλέων πράξεις
[10, 8]	ὑπάρχειν, τῶν ὀνομάτων μόνων ἐνηλλαγμένων·	τὰς	δὲ τῶν ἀσεβῶν ἐν Ἅιδου
[10, 2]	ἅλις ἔστωσαν. Ἤδη δὲ οὐ	τὰς	διανοίας μόνον καὶ τὰς λέξεις
[10, 7]	τοῦτο πολλὰς ἐν αὐτῇ σχεῖν	τὰς	διαφωνίας. Οἱ μέντοι τὰς ἱστορίας
[10, 8]	τῶν ἐξ Αἰγύπτου νομίμων εἰς	τὰς	ἑαυτῶν κατατάξαι νομοθεσίας Πυθαγόραν τε
[10, 10]	εἴ τινες ἐπίσημοι, ταῖς Ἑλληνικαῖς	τὰς	Ἑβραϊκάς, ἐξιστορῶν μὲν τὰ Ἑβραίων,
[10, 10]	παρατιθέναι μέλλοντι ταῖς Ἑβραϊκαῖς ἱστορίαις	τὰς	Ἑλληνικάς. Ἐξέσται γὰρ τῷ βουλομένῳ,
[10, 8]	φαίνεται. Ἔτι γὰρ καὶ νῦν	τὰς	ἐν ταύτῃ γυναῖκας χρῆσθαι τῇ
[10, 10]	τοὺς Ἕλληνας. Οὗ δὴ χάριν	τὰς	ἐνδοξοτάτας καὶ μυθώδεις ἐπιλεξάμενος ἱστορίας
[10, 7]	τῶν πόλεων καὶ τὰ περὶ	τὰς	ἐπινοίας τῶν τεχνῶν καὶ τὰ
[10, 3]	ἰάμβων καὶ ἐπιγραμμάτων ποιητής, παρῴδηκε	τὰς	Ἐφόρου κλοπὰς ἐξελέγχων, Πολλίωνος δὲ
[10, 7]	αὐτοῖς ἡ περὶ τοῦ συγγράφειν	τὰς	ἱστορίας ἐπιμέλεια. Τὰ μέντοι παρ´
[10, 7]	σχεῖν τὰς διαφωνίας. Οἱ μέντοι	τὰς	ἱστορίας ἐπιχειρήσαντες συγγράφειν παρ´ αὐτοῖς,
[10, 1]	καὶ τὰς τελετὰς καὶ προσέτι	τὰς	ἱστορίας καὶ τὰς μυθικὰς περὶ
[10, 2]	ἀνελθὼν ἐπὶ τὸ Ἑλληνικὸν ὄρος,	τὰς	καθαρὰς χεῖρας ἐκτείνας εἰς οὐρανὸν
[10, 8]	μιμησάμενον τὰ περὶ τὰς ταφὰς	τὰς	κατ´ Αἴγυπτον. Τὸν μὲν γὰρ
[10, 4]	τὰ φιλόσοφα μαθήματα, ἀλλὰ καὶ	τὰς	κοινὰς καὶ βιωφελεῖς εὑρέσεις ἀπελέγχονται.
[10, 7]	τις, εὕροι γεγονότα· λέγω δὲ	τὰς	κτίσεις τῶν πόλεων καὶ τὰ
[10, 2]	οὐ τὰς διανοίας μόνον καὶ	τὰς	λέξεις ὑφελόμενοι καὶ παραφράσαντες ἐφωράθησαν,
[10, 10]	συμφωνήσαντα· τούτοις γὰρ ἑπόμενοι καὶ	τὰς	λοιπὰς ἱστορίας κατὰ τὸν αὐτὸν
[10, 2]	φιλοσόφων; Δέχου δῆτα καὶ τούτων	τὰς	μαρτυρίας· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΠΕΡΙ
[10, 1]	καὶ προσέτι τὰς ἱστορίας καὶ	τὰς	μυθικὰς περὶ θεῶν διηγήσεις τῶν
[10, 12]	τὸν μέγαν κάτω που περὶ	τὰς	Ὀλυμπιάδας γενόμενοι, ὡς παρεστήσαμεν. Καὶ
[10, 10]	αἰχμαλωσίας τέλους καὶ τὰ〉 κατὰ	τὰς	Ὀλυμπιάδας οὕτως εἰς ἡμᾶς εὑρεθήσεται
[10, 9]	παρ´ αὐτοῖς Ἑβραίοις συναγαγόντες καὶ	τὰς	παρὰ πᾶσιν ἱστορίας παραθέντες θατέρᾳ
[10, 1]	Ἑλληνικῆς προτετιμήκαμεν ὁποίοις τε λογισμοῖς	τὰς	παρὰ τοῖς ἀνδράσιν ἱερὰς βίβλους
[10, 8]	τοὺς τῶν εὐσεβῶν λειμῶνας καὶ	τὰς	παρὰ τοῖς πολλοῖς εἰδωλοποιίας ἀναπεπλασμένας
[10, 13]	ἀπὸ τῆς περὶ Χαλδαίων ἱστορίας	τὰς	περὶ τῆς Ἑβραίων ἀρχαιότητος παρατίθεται
[10, 11]	γὰρ παντὶ ψευδεῖς ἀποφαίνεσθαι καὶ	τὰς	περὶ τοὺς λόγους δόξας. Παρ´
[10, 7]	παρὰ τοῖς Ἕλλησι δημοσίᾳ γίνεσθαι	τὰς	περὶ τῶν ἑκάστοτε πραττομένων ἀναγραφάς,
[10, 11]	τὸν πείθειν ἐπαγγελλόμενον συντομωτέρας ποιεῖσθαι	τὰς	περὶ τῶν πραγμάτων πρὸς τοὺς
[10, 7]	τινὲς δὲ πρὸς χάριν ἢ	τὰς	πόλεις ἢ τοὺς βασιλέας ἐπαινοῦντες·
[10, 3]	Πυθαγόρου τοῦ φιλοσόφου τὰ περὶ	τὰς	προρρήσεις ἱστορηκότος εἰπόντος τε ὡς
[10, 1]	ἀλλ´ εἰσέτι καὶ νῦν ἁλίσκονται	τὰς	σφῶν αὐτῶν ἐν συγγράμμασι φιλοτιμίας
[10, 8]	ἀναπεπλασμένας παρεισαγαγεῖν, μιμησάμενον τὰ περὶ	τὰς	ταφὰς τὰς κατ´ Αἴγυπτον. Τὸν
[10, 1]	δόξαν τά τε μυστήρια καὶ	τὰς	τελετὰς καὶ προσέτι τὰς ἱστορίας
[10, 5]	τὸ μὴ Ἑλλήνων οἰκείας εἶναι	τὰς	τοιάσδε φωνάς· Ἑβραίων ἄρα, παρ´
[10, 1]	δέ μοι πρώτου λαβὼν ἀνάγνωθι	τὰς	τοιάσδε φωνάς· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ
[10, 14]	γενομένους ἄνδρας ἀπογράψηται, οὐ προσποιηθέντα	τὰς	τοῦ τυράννου τιμωρίας διαμασησάμενον τὴν
[10, 11]	βασιλεύς, ἱερεὺς δὲ Μένδητος) οὗτος	τὰς	τῶν βασιλέων πράξεις ἐκτιθέμενος κατὰ
[10, 7]	τῶν τεχνῶν καὶ τὰ περὶ	τὰς	τῶν νόμων ἀναγραφάς· πάντων δὲ
[10, 9]	ἐπιτόμως. Σκέψασθαι δὲ καιρὸς καὶ	τὰς	τῶν πρὸ ἡμῶν περὶ τῆς
[10, 4]	πεντακοσίοις γενόμενοι. Τοῦτο δέ σοι	τὰς	τῶν χρόνων ἀναγραφὰς μικρὸν ὕστερον
[10, 2]	παρατίθησιν ὧν περιττὸν ἐμὲ καταλέγειν	τὰς	φωνάς, προκειμένης τῆς τἀνδρὸς γραφῆς,
[10, 10]	Ἕλληνας. Οὗ δὴ χάριν τὰς	ἐνδοξοτάτας	καὶ μυθώδεις ἐπιλεξάμενος ἱστορίας μέχρι
[10, 1]	τά τε μυστήρια καὶ τὰς	τελετὰς	καὶ προσέτι τὰς ἱστορίας καὶ
[10, 4]	καί ποθεν ἄλλοθεν, μυστήρια καὶ	τελετὰς	ξοάνων τε ἱδρύσεις καὶ ὕμνους
[10, 7]	ὁμολογοῦσιν Αἰγυπτίων καὶ Χαλδαίων γενομένους	μαθητὰς	ὀλίγα συγγράψαι· καὶ ταῦτα τοῖς
[10, 2]	ἀποδείξεσι καὶ πρώτους γε τοὺς	ποιητὰς	τὰ παρὰ τῶν ὁμοίων κεκλοφέναι
[10, 9]	Μωσέα καὶ τοὺς μετ´ αὐτὸν	προφήτας	ταῖς ἴσαις ὑπηγάγετο δυσφημίαις. Οὕτω
[10, 6]	Ἄμυκός τε ὁ Βεβρύκων βασιλεὺς	ἱμάντας	πυκτικοὺς εὗρε. Περί τε μουσικὴν
[10, 14]	Πυθαγορείοις ὁμιλήσας τοὺς πρὸ αὐτοῦ	πάντας	λόγῳ τε καὶ συνέσει καὶ
[10, 14]	ἴδωμεν καὶ τοὺς μετ´ αὐτὸν	ἅπαντας.	Μωσῆς δ´ ὅτι τῶν πρὶν
[10, 8]	Θεόδωρον, τοὺς Ῥοίκου μὲν υἱούς,	κατασκευάσαντας	δὲ τοῖς Σαμίοις τὸ τοῦ
[10, 4]	τόπος ἔθρεψε τοὺς πρώτους ταῦτα	ἐννοήσαντας	διὰ τὸ κάλλος τῆς θερινῆς
[10, 7]	καὶ θείων πρώτους παρ´ Ἕλλησι	φιλοσοφήσαντας,	οἷον Φερεκύδην τε τὸν Σύριον
[10, 12]	ἀριστεῖς, τοὺς ἐν τῇ Ἀργοῖ	πλεύσαντας,	συνάγεται ἔτη ἑξήκοντα τρία· Ἀσκληπιός
[10, 14]	μηκέτ´ εὐλόγως ἡμῖν ἐπιμέμφεσθαι τοὺς	συκοφάντας,	εἰ δὴ καὶ αὐτοὶ τὰ
[10, 1]	πάντα τοὺς Ἕλληνας, γῆν πολλὴν	πλανηθέντας,	οὐκ ἀταλαιπώρως μέν, ἐξ ἐράνου
[10, 1]	δὲ φαίη τις αὐτοὺς φυσικαῖς	ὑποκινηθέντας	ἐννοίαις, καὶ τοῦτο πρὸς ἡμῶν
[10, 7]	Δράκοντος αὐτοῖς περὶ τῶν φονικῶν	γραφέντας	νόμους, ὀλίγῳ πρότερον τῆς Πεισιστράτου
[10, 13]	τῶν κτήσεων, οὐκ ἐλάσσους μυριάδων	ὄντας	εἰκοσιτεσσάρων, ἀπὸ τῆς Αἰγύπτου τὴν
[10, 1]	δ´ ἂν εὕροις ἀριθμῷ μὲν	ὄντας	ληπτούς, ὅτι καὶ πάντα χαλεπά
[10, 3]	πρὸς τοὺς ἓν τὸ ὂν	εἰσάγοντας	τοιαύταις αὐτὸν εὑρίσκω χρώμενον ἀπαντήσεσιν·
[10, 7]	τὴν ἀλήθειαν περὶ αὐτῶν ἀκριβῶς	παραδιδόντας;	Ἢ τίς οὐ παρ´ αὐτῶν
[10, 14]	Ἀλλὰ γὰρ τούτων ἀποδειχθέντων καιρὸς	ἐπανελθόντας	τοὺς Ἑλλήνων σοφοὺς ζηλωτὰς θεάσασθαι
[10, 8]	συνεκτικωτάτων τῇ προκειμένῃ πραγματείᾳ, τὸ	μέλλοντας	τῶν παρὰ τοῖς ἀνδράσι λογίων
[10, 4]	δὲ ἐπὶ τοῦ παρόντος τοὺς	ἐντυγχάνοντας	ἐπισημαίνεται, ὡς οὐ μόνης ἐστέρηντο
[10, 11]	περὶ τῶν πραγμάτων πρὸς τοὺς	ἀκούοντας	διηγήσεις. Βηρωσσὸς ἀνὴρ Βαβυλώνιος, ἱερεὺς
[10, 4]	καὶ αὐτῶν τῶν παλαιῶν Ἑλλήνων	φύντας.	Οἷς τὰ μὲν ἐκ Φοινίκης
[10, 4]	νόμιμά τε καὶ μαθήματα περιεργότερον	ἐξητακότας,	καὶ τὴν τῶν δηλουμένων μὴ
[10, 14]	σοφοὺς ζηλωτὰς θεάσασθαι τῶν Ἑβραϊκῶν	γεγονότας	δογμάτων, ὥστε μηκέτ´ εὐλόγως ἡμῖν
[10, 4]	πεφήνασι διδασκαλίας. Εἰκὸς γοῦν πολυμαθεῖς	γεγονότας	τά τε τῶν ἐθνῶν νόμιμά
[10, 2]	Τούτοις μυρία συνάψας ὁ Κλήμης	κλέπτας	γεγονέναι τοὺς Ἕλληνας ἀναμφιλέκτοις ἐλέγχοις
[10, 3]	τὸν Δεισιδαίμονα. Ἐπεὶ δὲ τοὺς	κλέπτας	ἔδοξεν οὐκ οἶδ´ ὅπως ὑμῖν‘
[10, 3]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ	ΚΛΕΠΤΑΣ	ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ· ΑΠΟ ΤΟΥ
[10, 3]	Προσήνης· Τοὺς μὲν ἄλλους‘ ἔφη,	κλέπτας	ἐφωράσατε· ὅτι δὲ καὶ αὐτὸς
[10, 10]	μετὰ ταῦτα συζεύξας κατὰ χρόνον	ἑκάστας,	εἴ τινες ἐπίσημοι, ταῖς Ἑλληνικαῖς
[10, 4]	καὶ ἀέρας τε καὶ γαίας	πλείστας	εἶδον καὶ λογίων ἀνδρῶν πλείστων
[10, 14]	καιρὸς ἐπανελθόντας τοὺς Ἑλλήνων σοφοὺς	ζηλωτὰς	θεάσασθαι τῶν Ἑβραϊκῶν γεγονότας δογμάτων,
[10, 6]	γὰρ ἤστην Ὀλυμπός τε καὶ	Μαρσύας.	Λύχνους τε αὖ καίειν πρῶτοι
[10, 7]	Ἕλλησιν ἠμελήθη τὰ περὶ τὰς	ἀναγραφάς,	ἀλλ´ οὐδὲ παρ´ αὐτοῖς Ἀθηναίοις,
[10, 10]	διαστήματος, διὰ τετραετίας δὲ τὰς	ἀναγραφὰς	αὐτῶν ποιεῖσθαι τοὺς Ἕλληνας. Οὗ
[10, 4]	δέ σοι τὰς τῶν χρόνων	ἀναγραφὰς	μικρὸν ὕστερον διιόντι καταφανὲς ἔσται.
[10, 7]	τὰ περὶ τὰς τῶν νόμων	ἀναγραφάς·	πάντων δὲ νεωτάτη σχεδόν ἐστι
[10, 7]	τὰς περὶ τῶν ἑκάστοτε πραττομένων	ἀναγραφάς,	τοῦτο μάλιστα δὴ καὶ τὴν
[10, 8]	παρεισαγαγεῖν, μιμησάμενον τὰ περὶ τὰς	ταφὰς	τὰς κατ´ Αἴγυπτον. Τὸν μὲν
[10, 4]	βίον ἅπαντα περιτρέχοντες ἀλλοτρίοις πτίλοις	σφᾶς	αὐτοὺς ἐφαίδρυνον κατὰ τὸν μῦθον,
[10, 8]	κατὰ τὴν ποίησιν· Ἑρμῆς δὲ	ψυχὰς	Κυλλήνιος ἐξεκαλεῖτο ἀνδρῶν ἡρώων· ἔχε
[10, 2]	καὶ τὰ ἑξῆς. Τούτοις μυρία	συνάψας	ὁ Κλήμης κλέπτας γεγονέναι τοὺς
[10, 9]	τοῖς ἱεροῖς ἀναγραφῶν συναγαγὼν καὶ	συγγράψας	ἐπὶ Σεμιράμεως γέγονε τῆς Ἀσσυρίων
[10, 1]	διανοίας καὶ ὅλας λόγων συντάξεις	ὑποκλέψας	ὡς ἐπ´ οἰκείοις πόνοις ἐσεμνύνατο.
[10, 14]	ἀνῆκε τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν Ἰουδαίων,	ἐπιτρέψας	τοῖς θέλουσιν αὐτῶν παλινοστεῖν ἐπὶ
[10, 14]	ἔτος αʹ Γοθολιὰ ἔτη ζʹ	Ἰωὰς	ἔτη μʹ Ἀμασίας ἔτη κθʹ
[10, 6]	Ἰταλίας γείτονες. Ἴσαυροι δὲ καὶ	Ἄραβες	ἐξεπόνησαν τὴν οἰωνιστικήν, ὥσπερ ἀμέλει
[10, 9]	καὶ τὴν παροῦσαν ὑπόθεσιν ἐπ´	ἀκριβὲς	διευκρινήσαντες τῇ παρ´ Ἑβραίοις συνέστησαν
[10, 11]	περὶ αὐτὸν ἀσυμφωνίας τοῖς ἐπ´	ἀκριβὲς	ἐξετάζειν δυναμένοις αὐτάρκως ἡμῖν ὡς
[10, 10]	Μέχρι μὲν τῶν Ὀλυμπιάδων οὐδὲν	ἀκριβὲς	ἱστόρηται τοῖς Ἕλλησι, πάντων συγκεχυμένων
[10, 11]	τοὺς βίους τῶν φιλοσόφων ἐπ´	ἀκριβὲς	πραγματευσάμενος. Ἐν δὴ ταῖς τῶν
[10, 2]	διάνοιαν Ἑλληνικῆς κλοπῆς εἰς ὑπόδειγμα	ἐναργὲς	τῷ διορᾶν δυναμένῳ τοιαίδε οὖσαι
[10, 6]	Τυρρηναῖοι δὲ σάλπιγγα ἐπενόησαν καὶ	Φρύγες	αὐλόν· Φρύγες γὰρ ἤστην Ὀλυμπός
[10, 6]	σάλπιγγα ἐπενόησαν καὶ Φρύγες αὐλόν·	Φρύγες	γὰρ ἤστην Ὀλυμπός τε καὶ
[10, 6]	Πτήσεις δὲ ὀρνίθων παρεφύλαξαν πρῶτοι	Φρύγες.	Καὶ θυτικὴν ἠκρίβωσαν Τοῦσκοι, Ἰταλίας
[10, 10]	Ἡρακλειδῶν κάθοδος, Ἰώνων ἀποικία καὶ	Ὀλυμπιάδες.	Ἔδοξε δή μοι τῆς Ἀττικῆς
[10, 9]	Ὀλυμπιάδα ἔτη συνάγοιτ´ ἂν σνϛ	Ὀλυμπιάδες	ξδʹ τοσαῦτα δ´ ἂν εὕροις
[10, 9]	καὶ Τιβερίου τοῦ Ῥωμαίων βασιλέως	Ὀλυμπιάδες	ρλζʹ αἳ συνάγουσι χρόνον ἐτῶν
[10, 4]	Ὦ Σόλων, Σόλων Ἕλληνες ἀεὶ	παῖδές	ἐστε, γέρων δὲ Ἑλλήνων οὐδὲ
[10, 4]	ἀγαπήσαντες, μᾶλλον δὲ τὸ μόνον	ἀληθὲς	εὑρόντες καὶ ἀπειληφότες τοῦ ψεύδους
[10, 7]	ζήτησις εἰ γράμμασιν ἐχρῶντο· καὶ	τἀληθὲς	ἐπικρατεῖ μᾶλλον περὶ τοῦ τὴν
[10, 8]	τῶν συμβεβηκότων κακῶν. Τὸ γὰρ	νηπενθὲς	φάρμακον, ὃ λαβεῖν φησιν ὁ
[10, 9]	Ἡσίοδον καὶ τοὺς λοιποὺς μνημονεύεται.	Χθὲς	δὲ καὶ πρώην μετὰ τούτους
[10, 7]	τοῖς Ἕλλησιν ἅπαντα νέα καὶ	χθὲς	καὶ πρώην, ὡς ἂν εἴποι
[10, 2]	τῆς ἀληθείας ἐκδεχόμενοι, εἰ μὴ	ἐπαχθὲς	εἰπεῖν, ἀπεδείξαμεν, φέρε μάρτυρας τῆς
[10, 6]	δὲ Ἡσίοδος, Σκύθης. Ναὶ μὴν	Θρᾷκες	πρῶτοι τὴν καλουμένην ἅρπην εὗρον
[10, 3]	φύσεις. Τοῦ δὲ Εὐριπίδου εἰπόντος·	Γυναῖκές	ἐσμεν ἀθλιώτατον φυτόν, Θεοδέκτης ἐν
[10, 4]	καὶ μαθήματος βιωφελοῦς εἰς τὸ	παντελὲς	ἐχήρευεν. Οὐδέ τι πρὸς ἀγαθῶν
[10, 4]	χρόνων ἀναγραφὰς μικρὸν ὕστερον διιόντι	καταφανὲς	ἔσται. Ἐνταῦθά που νέοι τῷ
[10, 13]	χρόνου συλλογισθέντος, ὅτι οἱ καλούμενοι	ποιμένες,	ἡμέτεροι δὲ πρόγονοι, τρισὶ καὶ
[10, 13]	δὲ Οὐσσὼς ποιμήν ἐστι καὶ	ποιμένες	κατὰ τὴν κοινὴν διάλεκτον· καὶ
[10, 13]	Ὑκουσσώς· τοῦτο δέ ἐστι βασιλεῖς	ποιμένες.	Τὸ γὰρ Ὓκ καθ´ ἱερὰν
[10, 5]	ΩΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΑ ΒΑΡΒΑΡΩΝ	ΕΛΛΗΝΕΣ	ΩΦΕΛΗΝΤΑΙ. Πρῶτος τοιγαροῦν ὁ τὰ
[10, 4]	πρὸς αὐτόν· Ὦ Σόλων, Σόλων	Ἕλληνες	ἀεὶ παῖδές ἐστε, γέρων δὲ
[10, 10]	ἱστορεῖ, μέχρι πρώτης Ὀλυμπιάδος, ὁπόθεν	Ἕλληνες	ἀκριβοῦν τοὺς χρόνους ἐνόμισαν, ἔτη
[10, 4]	τὰ βιωφελέστατα. Συνομολογοῦσί γε τοι	Ἕλληνες	αὐτοὶ μετά γε Ὀρφέα Λίνον
[10, 2]	πρὸς σωτηρίαν. Πλὴν ἀλλ´ οἱ	Ἕλληνες,	αὐχμοῦ ποτὲ τὴν Ἑλλάδα πολυχρονίως
[10, 4]	ὡς ὅ τι περ ἂν	Ἕλληνες	βαρβάρων παραλάβωσι, κάλλιον τοῦτο εἰς
[10, 11]	συντόμως εἴρηται. Ταῦθ´ ὑμῖν, ἄνδρες	Ἕλληνες,	ὁ κατὰ βαρβάρους φιλοσοφῶν Τατιανὸς
[10, 4]	οὐδένας καὶ αὐτοὶ ἂν ὁμολογήσαιεν	Ἕλληνες	παλαιοτέρους εἰδέναι. Πρῶτον γοῦν ἁπάντων
[10, 6]	καὶ βιωφελοῦς φύσεως, παρ´ ὧν	Ἕλληνες	τὰ ἐπιτηδεύματα ὠφέληνται. Ταῦτα ῥήμασιν
[10, 4]	μοι πρῶτα δίελθε, δι´ ὧν	Ἕλληνες	τὰ πάντα σεσυληκέναι βαρβάρους, οὐ
[10, 7]	Ἀκουσίλαον καὶ μετὰ τοῦτον εἴ	τινες	ἄλλοι λέγονται γενέσθαι, βραχὺ τῆς
[10, 4]	δὲ παρά τισιν ἄλλοις οἷόν	τινες	αὐτῶν τὸ παρ´ Ἑβραίοις ἀγαθὸν
[10, 4]	δ´ ἕτεροί φασι, Τυρρηνὸς ἦν·	τινὲς	δ´ αὐτὸν Σύριον ἢ Τύριον
[10, 13]	καὶ οὕτω συντιθέμενον γίνεται Ὑκουσσώς.	Τινὲς	δὲ λέγουσιν αὐτοὺς Ἄραβας εἶναι,
[10, 11]	τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι διακοσίοις τεσσαράκοντα·	τινὲς	δὲ πρὸ τῶν Ὀλυμπιάδων ἔφασαν
[10, 7]	μὲν ἐπὶ τὸ μυθολογεῖν τραπόμενοι,	τινὲς	δὲ πρὸς χάριν ἢ τὰς
[10, 4]	θεοῖς αὐτῶν ἐνδίκως ἐπιμεμψάμενοι καί	τινες	διὰ ταῦτα ἀθεότητα μᾶλλον τῆς
[10, 11]	Ἕλλησι λόγιοι καὶ πόσοι καὶ	τίνες	εἰσὶν οἱ μνημονεύσαντες, ἐν τῷ
[10, 10]	συζεύξας κατὰ χρόνον ἑκάστας, εἴ	τινες	ἐπίσημοι, ταῖς Ἑλληνικαῖς τὰς Ἑβραϊκάς,
[10, 14]	τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους Ἰησοῦς, ὥς	τινες,	ἔτεσι λʹ εἶθ´, ὥς φησιν
[10, 10]	ἔτη ασλζʹ Καὶ Ἑλλήνων δέ	τινες	ἱστοροῦσι κατὰ τοὺς αὐτοὺς χρόνους
[10, 4]	Ἀλλὰ καὶ ὁ Θαλῆς, ὥς	τινες	ἱστοροῦσι, Φοῖνιξ ἦν, ὡς δέ
[10, 7]	ἄλλους ὑπελάμβανον, κατὰ τοῦτον ἡρμόζοντο,	τινὲς	μὲν ἐπὶ τὸ μυθολογεῖν τραπόμενοι,
[10, 10]	Ἀλέξανδρός τε ὁ Πολυΐστωρ καί	τινες,	οἳ〉 τῶν καθ´ ἡμᾶς ἀκριβέστερον
[10, 10]	ἐνενήκοντα ἔτη ἦν Προμηθεύς, ὥς	τινες,	ὃς πλάσσειν ἀνθρώπους ἐμυθεύετο· σοφὸς
[10, 4]	φιλοσοφίας ἀνευρὼν ὄνομα, ὡς μέν	τινες,	Σάμιος, ὡς δ´ ἕτεροί φασι,
[10, 5]	ὅθεν καὶ Φοινικήια τὰ γράμματά	τινες	τῶν παλαιῶν ἐπικεκλήκασιν. Εἰσὶ δὲ
[10, 12]	φθίνοντος· Ἑλλάνικος δωδεκάτῃ Θαργηλιῶνος καί	τινες	τῶν τὰ Ἀττικὰ συγγραψαμένων ὀγδόῃ
[10, 4]	ἱστοροῦσι, Φοῖνιξ ἦν, ὡς δέ	τινες	ὑπειλήφασι, Μιλήσιος· Αἰγυπτίων δὲ καὶ
[10, 8]	καιροῦ, οἰκοδομηθέντος δέ, ὡς μέν	τινές	φασιν, ὑπὸ Μένδητος, ὡς δ´
[10, 6]	Καὶ θυτικὴν ἠκρίβωσαν Τοῦσκοι, Ἰταλίας	γείτονες.	Ἴσαυροι δὲ καὶ Ἄραβες ἐξεπόνησαν
[10, 6]	τριχῶν βαφὴν ἐπενόησεν. Ἀλλὰ καὶ	Νώροπες	(ἔθνος ἐστὶ Παιονικόν, νῦν δὲ
[10, 11]	ἡμῖν συντόμως εἴρηται. Ταῦθ´ ὑμῖν,	ἄνδρες	Ἕλληνες, ὁ κατὰ βαρβάρους φιλοσοφῶν
[10, 9]	Γεγόνασι δὴ παρ´ ἡμῖν λόγιοι	ἄνδρες	καὶ τῶν ἀπὸ παιδείας οὐδενὸς
[10, 11]	οὕτως ἔχει· γεγόνασι παρ´ αὐτοῖς	ἄνδρες	τρεῖς, Θεόδοτος, Ὑψικράτης, Μῶχος. Τούτων
[10, 14]	αὐτὸν τῷ Ἀναξαγόρᾳ χρόνον ἤκμασαν	ἄνδρες	φυσικοὶ Ξενοφάνης τε καὶ Πυθαγόρας.
[10, 9]	ἀποστεροῖντο καρπῶν οἱ τῶν λόγων	πατέρες	καὶ διὰ πλειόνων μαρτύρων, ἀλλὰ
[10, 4]	τὸ ψεῦδος ἅμα τῷ ἀληθεῖ	συγχέαντες;	Ἀλλὰ μήπω ταῦτα, ἐκεῖνα δέ
[10, 13]	τὴν Αἴγυπτον ἐκλιπόντες ὅποι βούλονται	πάντες	ἀβλαβεῖς ἀπέλθωσι. Τοὺς δὲ ἐπὶ
[10, 7]	μετ´ ἐκεῖνον γεγονότες, Ἡρόδοτον δὲ	πάντες.	Ἀλλ´ οὐδὲ περὶ τῶν Σικελικῶν
[10, 14]	πρὸ Σωκράτους γενομένους· πλὴν ἀλλὰ	πάντες	ἀπὸ Θαλοῦ ἀρξάμενοι κατώτεροι Κύρου
[10, 9]	καὶ οἱ παρ´ Ἕλλησι θεοὶ	πάντες	γενεαλογοῦνται. Παρ´ Ἑβραίοις δὲ ἐν
[10, 7]	Σύριον καὶ Πυθαγόραν καὶ Θάλητα,	πάντες	συμφώνως ὁμολογοῦσιν Αἰγυπτίων καὶ Χαλδαίων
[10, 9]	ἀναγράψασι συνεχρήσαντο· ὁμοῦ δὲ οἱ	πάντες,	τὰ Ἑλληνικὰ καὶ τὰ βάρβαρα
[10, 7]	τὴν παράδοσιν. Καὶ γὰρ τόπους	ἅπαντες	οἰκοῦσιν ἥκιστα ταῖς ἐκ τοῦ
[10, 7]	ἱστορίας, εἰ περὶ τῶν αὐτῶν	ἅπαντες	τὰ αὐτὰ καὶ λέγοιεν καὶ
[10, 4]	γνώσει τοῦ ἐπὶ πάντων θεοῦ	φύραντες	οὐδέ γε τὸ ψεῦδος ἅμα
[10, 9]	θυγάτηρ Ἰνάχου, ἣν Ἶσιν Αἰγύπτιοι	μετονομάσαντες	σέβουσι, Προμηθεύς τε καὶ Ἄτλας
[10, 2]	καὶ τὰς λέξεις ὑφελόμενοι καὶ	παραφράσαντες	ἐφωράθησαν, ὡς δειχθήσονται, αὐτοτελῶς δὲ
[10, 5]	καθ´ ἡμᾶς δὲ Παλαιστίνην ὀνομαζομένην	οἰκήσαντες,	ὧν καὶ μάλιστα οὐκ ἀλλοτρία
[10, 1]	ἄλλα τῶν βαρβάρων ἐθνῶν συνίστανται	ἀποσυλήσαντες,	ἀλλ´ εἰσέτι καὶ νῦν ἁλίσκονται
[10, 7]	οἱ γὰρ ἐπὶ τὸ γράφειν	ὁρμήσαντες	οὐ περὶ τὴν ἀλήθειαν ἐσπούδασαν
[10, 9]	τὴν παροῦσαν ὑπόθεσιν ἐπ´ ἀκριβὲς	διευκρινήσαντες	τῇ παρ´ Ἑβραίοις συνέστησαν ἀρχαιολογίᾳ,
[10, 4]	καὶ ἐπαινεῖν, ὅτι τὸ κρεῖττον	ἀγαπήσαντες,	μᾶλλον δὲ τὸ μόνον ἀληθὲς
[10, 14]	τὰ ὅμοια τοῖς αὐτῶν φιλοσόφοις	ἀγαπήσαντες	τὰ Ἑβραίων λόγια τιμᾶν διανενοήμεθα.
[10, 7]	διαφωνίας. Οἱ μέντοι τὰς ἱστορίας	ἐπιχειρήσαντες	συγγράφειν παρ´ αὐτοῖς, λέγω δὲ
[10, 13]	μερῶν ἄνθρωποι τὸ γένος ἄσημοι	καταθαρρήσαντες	ἐπὶ τὴν χώραν ἐστράτευσαν καὶ
[10, 2]	ΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΚΛΟΠΗΣ.	Παραστήσαντες	δὲ τὴν ἔμφασιν τῆς Ἑλληνικῆς
[10, 1]	αὐτῶν ἱστορίας πολὺν πεποιῆσθαι λόγον	παραστήσαντες,	φέρε ἐπιθεωρήσωμεν, ὡς οὐ μόνον
[10, 11]	πόσοι καὶ τίνες εἰσὶν οἱ	μνημονεύσαντες,	ἐν τῷ πρὸς τοὺς ἀποφηναμένους
[10, 9]	παραθέντες θατέρᾳ τε τὴν ἑτέραν	συγκρούσαντες,	τὰ παρὰ τοῖς πᾶσιν ὑπὸ
[10, 8]	ἑκάστῳ ζηλωθείσης παιδείας ἀποδείξεις φέρουσι,	συνιστάντες	ἐξ Αἰγύπτου μετενηνοχέναι πάντα δι´
[10, 13]	πρόσθεν ἔτεσιν ἐκ τῆς Αἰγύπτου	ἀπαλλαγέντες	τὴν χώραν ταύτην ἐπῴκησαν ἢ
[10, 2]	λάβροι δὲ καὶ συνεχεῖς ὄμβροι	καταρραγέντες	ὅλην ἐπλήρωσαν τὴν χώραν. Ἐντεῦθεν
[10, 9]	καὶ τὰς παρὰ πᾶσιν ἱστορίας	παραθέντες	θατέρᾳ τε τὴν ἑτέραν συγκρούσαντες,
[10, 14]	Σόλων Ἀθηναῖος ἐγνωρίζετο καὶ οἱ	κληθέντες	ἑπτὰ σοφοὶ παρ´ Ἕλλησιν, ὧν
[10, 4]	τῆς πανδήμου περὶ θεῶν ἀκοῆς	διανοηθέντες	οὐδ´ ἕτερα τῶν παρ´ αὐτοῖς
[10, 2]	καὶ ἐπεχούσης ἀγονίας καρπῶν, οἱ	καταλειφθέντες,	φασί, διὰ λιμὸν ἱκέται παραγενόμενοι
[10, 4]	μὲν γὰρ ἀλληνάλλως ποικίλαις ψευδοδοξίαις	ἀπαχθέντες	εἰς βυθὸν ἀδολεσχίας περιετράπησαν, οἱ
[10, 4]	λογισμὸν τοῖς σοφοῖς Ἑλλήνων ὁμοίως	περιτραπέντες	οὔτε πάλιν τοῖς θαυμαστοῖς παραπλησίως
[10, 9]	οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ ἀρχαιότεροι	ὄντες	αὐτοῦ σχεδὸν τοῖς Μωσέως πλησιάζειν
[10, 9]	τά τε παρ´ αὐτοῖς Ἑβραίοις	συναγαγόντες	καὶ τὰς παρὰ πᾶσιν ἱστορίας
[10, 5]	μετὰ ταῦτα Σέν, ὅπερ ἐστὶν	ὀδόντες‘	ἐπὶ πᾶσι τὸ εἰκοστὸν δεύτερον
[10, 9]	ἀλλὰ σχεδὸν τοῖς ἐκείνου χρόνοις	πλησιάζοντες·	ὡς τοσοῦτον εἶναι πρεσβύτερον Μωσέα
[10, 7]	γεγραφότων ἐχώρησαν, εὐδοκιμήσειν ἐν τούτῳ	νομίζοντες.	Ὅλως δὲ τὸ πάντων ἐναντιώτατον
[10, 2]	εἶναι, σφετερίζεσθαι δ´ ὅμως καὶ	ἄκοντες	τὴν παρ´ ἡμῶν ἀλήθειαν εἰς
[10, 2]	οὐ γὰρ ἂν καταψηφίσαιντο ἑαυτῶν	ἑκόντες	τὴν μεγίστην εὐήθειαν, τὸ ψευδῆ
[10, 7]	ἀρχαιοτάτην αὐτῶν τὴν χρῆσιν εἶναι	θέλοντες	παρὰ Φοινίκων καὶ Κάδμου σεμνύνονται
[10, 11]	σὺν Ἀρχιλόχῳ γεγονέναι τὸν Ὅμηρον	εἰπόντες·	ὁ δὲ Ἀρχίλοχος ἤκμασε περὶ
[10, 13]	ποιήσασθαι συμβάσεις, ἵνα τὴν Αἴγυπτον	ἐκλιπόντες	ὅποι βούλονται πάντες ἀβλαβεῖς ἀπέλθωσι.
[10, 4]	μᾶλλον δὲ τὸ μόνον ἀληθὲς	εὑρόντες	καὶ ἀπειληφότες τοῦ ψεύδους ἀνεχωρήσαμεν,
[10, 11]	συνίεσαν, διά τινος ἐπιπλάστου ῥητολογίας	παρακαλύπτοντες	ὡς μυθολογίαν τὴν ἀλήθειαν παραβραβεύσωσι.
[10, 7]	δὲ τὸ πάντων ἐναντιώτατον ἱστορίᾳ	πράττοντες	διατελοῦσι. Τῆς μὲν γὰρ ἀληθοῦς
[10, 4]	κἀκεῖσε καὶ τὸν βίον ἅπαντα	περιτρέχοντες	ἀλλοτρίοις πτίλοις σφᾶς αὐτοὺς ἐφαίδρυνον
[10, 7]	τὰς πόλεις ἢ τοὺς βασιλέας	ἐπαινοῦντες·	ἄλλοι δὲ ἐπὶ τὸ κατηγορεῖν
[10, 8]	καὶ θεολόγοις οἱ παρ´ Ἕλλησιν	ὁμοδοξοῦντες,	μηκέτ´ ἀμφιβάλλοις τίνας ἦν εἰκὸς
[10, 1]	σφῶν αὐτῶν ἐν συγγράμμασι φιλοτιμίας	ἀποστεροῦντες	ἀλλήλους. Τὰς γοῦν τῶν πέλας
[10, 7]	Ἀργολικῶν οἱ τὰ περὶ Ἄργος	ἱστοροῦντες	ἀλλήλοις ἠκολουθήκασι. Καὶ τί δεῖ
[10, 10]	Ταῦτα γὰρ οἱ τὰ〉 Ἀθηναίων	ἱστοροῦντες,	Ἑλλάνικός τε καὶ Φιλόχορος οἱ
[10, 3]	Ἐφόρου θόρυβος. Ἦσαν δ´ οἱ	ζητοῦντες	Καΰστριός τε καὶ Μάξιμος· ὁ
[10, 7]	μάθοι ῥᾳδίως ὅτι μηδὲν βεβαίως	εἰδότες	συνέγραφον, ἀλλ´ ὡς ἕκαστοι περὶ
[10, 14]	Κύρου τοῦ Περσῶν βασιλέως φαίνονται	ἠκμακότες.	Ὁ δὲ Κῦρος μετὰ πλεῖστον
[10, 4]	τι καὶ μᾶλλον τοῖς χρόνοις	ὑποβεβηκότες	οἱ παρ´ Ἕλλησι φιλόσοφοι διαπρέψαι
[10, 9]	τοῖς τε θείοις οὐ παρέργως	καθωμιληκότες,	οἳ καὶ τὴν παροῦσαν ὑπόθεσιν
[10, 4]	μᾶλλον τῆς τῶν θεῶν θεραπείας	προτετιμηκότες,	τί χρὴ λοιπὸν ἡμᾶς ἐπιμέμφεσθαι,
[10, 14]	αὐτὸν δειχθεῖεν τὰ σύμφωνα Ἑβραίοις	πεφιλοσοφηκότες,	ὥρα σκοπεῖν τὸν χρόνον, καθ´
[10, 7]	καὶ Τίμαιον οἱ μετ´ ἐκεῖνον	γεγονότες,	Ἡρόδοτον δὲ πάντες. Ἀλλ´ οὐδὲ
[10, 7]	τῶν Ἀττικῶν οἱ τὰς Ἀτθίδας	συγγεγραφότες	ἢ περὶ τῶν Ἀργολικῶν οἱ
[10, 1]	τοῖς ἀνδράσιν ἱερὰς βίβλους ἀπεδεξάμεθα	προδιειληφότες	κἄπειτα καὶ αὐτοὺς τοὺς Ἕλληνας
[10, 4]	τὸ μόνον ἀληθὲς εὑρόντες καὶ	ἀπειληφότες	τοῦ ψεύδους ἀνεχωρήσαμεν, οὔτε εἰς
[10, 10]	τετρακόσια τῆς δ´ αἰχμαλωσίας ἑβδομήκοντα〉	ἧς	τὸ τελευταῖον ἔτος ἦν Κύρου
[10, 1]	πόνοις ἐσεμνύνατο. Μηδὲ τοῦτον δ´	ὑπολάβῃς	ἐμὸν εἶναι τὸν λόγον· αὐτῶν
[10, 4]	ἐκ τῆς κατὰ τὴν Ἰταλίαν	διατριβῆς	ἀξιωθεῖσα· μεθ´ ἣν ἡ ἀπὸ
[10, 12]	τε τοῦ πρώτου λεχθέντος καὶ	Νιόβης	καὶ τὰ μετὰ τὸν κατακλυσμόν.
[10, 9]	ἐμπρησμός, πολλῶν, ὡς εἰκός, φθορῶν	γῆς	κατὰ τόπους γεγενημένων. Πρῶτος δὲ
[10, 10]	ἦν μέρη τινὰ συμπάσχειν τῆς	γῆς,	ὅτε γε Ἀθηναίους τῶν αὐτῶν
[10, 12]	ἰέναι αὐτὴν διὰ πάσης τῆς	γῆς	πλανωμένην. Ταύτην δ´ Ἴστρος ἐν
[10, 11]	ἡλικίαν πιστεύειν ἤπερ τοῖς ἀπὸ	πηγῆς	ἀρυσαμένοις Ἕλλησιν οὐ κατ´ ἐπίγνωσιν
[10, 8]	ταῖς Διοσπολίτισιν ἐκ παλαιῶν χρόνων	ὀργῆς	καὶ λύπης φάρμακον εὑρῆσθαί φασι·
[10, 14]	γυνὴ οἵ τε υἱοὶ αὐτοῦ,	Τηλαύγης	καὶ Μνήσαρχος. Τηλαύγους δὲ Ἐμπεδοκλῆς
[10, 4]	γενόμενοι σοφοὶ ἐπὶ κατορθώσει μνημονεύονται	ἀγωγῆς	τῆς ἠθικωτέρας, ὧν πλέον οὐδὲν
[10, 3]	Τὸν δ´ ἀπαμειβόμενος προσέφη κρείων	Διομήδης	σιγῶ, Ὁμήρου κωμῳδηθέντος ὑπὸ Κρατίνου
[10, 7]	δοκιμώτατοι διαπεφωνήκασι; Πολλὰ δὲ καὶ	Θουκυδίδης	ὡς ψευδόμενος ὑπό τινων κατηγορεῖται,
[10, 11]	Κυμαῖος καὶ Φιλόχορος ὁ Ἀθηναῖος	Μεγακλείδης	τε καὶ Χαμαιλέων οἱ Περιπατητικοί·
[10, 14]	Τὸν δὲ Ξενοφάνην λέγεται ὁ	Παρμενίδης	διαδέξασθαι, Παρμενίδην δὲ Μέλισσος, Μέλισσον
[10, 3]	ῥίγιον ἄλλο ταύτην τὴν διάνοιαν	Σιμωνίδης	ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ μετήνεγκε λαβὼν
[10, 3]	ἄμεινον ἐσθλῆς οὐδὲ ῥίγιον κακῆς,	Εὐριπίδης	δὲ ἐν Μελανίππῃ τῇ δεσμώτιδι·
[10, 14]	γένει τῶν καθ´ ἑαυτὸν διήνεγκεν·	Εὐριπίδης	δὲ ἐπὶ ποιητικὴν μεταβὰς ὑπό
[10, 14]	ἐγένοντο γνώριμοι τρεῖς, Περικλῆς, Ἀρχέλαος,	Εὐριπίδης.	Περικλῆς μὲν οὖν Ἀθηναίων πρῶτος
[10, 9]	ἀρχαιότητος πλεῖστοι μὲν ἄλλοι διὰ	σπουδῆς	τὴν ἀπόδειξιν ἐν οἰκείοις καταβέβληνται
[10, 3]	γυναικὸς ἀνὴρ ληΐζετ´ ἄμεινον τῆς	ἀγαθῆς,	τῆς δ´ αὖτε κακῆς οὐ
[10, 6]	χαλκοῦ κρᾶσιν, ὡς δὲ Ἡσίοδος,	Σκύθης.	Ναὶ μὴν Θρᾷκες πρῶτοι τὴν
[10, 4]	τὴν παρ´ Ἑβραίοις θεολογίαν προτετιμήκαμεν,	γνοίης	ἂν μαθὼν ὡς καὶ αὐτῶν
[10, 11]	προειρημένος Μωσῆς αὐτῆς μὲν τῆς	Ἰλιακῆς	ἁλώσεως πρεσβύτερος πάνυ πολλοῖς ἔτεσι,
[10, 13]	Ἀλλὰ τὰ μὲν ἀπὸ τῆς	Αἰγυπτιακῆς	ἱστορίας ταύτη πη τῷ Ἰωσήπῳ
[10, 3]	ληΐζεται ἄμεινον ἐσθλῆς οὐδὲ ῥίγιον	κακῆς,	Εὐριπίδης δὲ ἐν Μελανίππῃ τῇ
[10, 3]	Μελανίππῃ τῇ δεσμώτιδι· τῆς μὲν	κακῆς	κάκιον οὐδὲν γίνεται γυναικός, ἐσθλῆς
[10, 3]	τῆς ἀγαθῆς, τῆς δ´ αὖτε	κακῆς	οὐ ῥίγιον ἄλλο ταύτην τὴν
[10, 2]	συγγράφειν· ἀληθῆ δ´ εἶναι ἐξ	ἀνάγκης	ὁμολογήσαιεν. Καὶ πῶς ἔτι ἄπιστα
[10, 7]	τοῦ πρώτου τῆς συναχθείσης αὐτῷ	Βιβλιοθήκης	παραθήσομαι, οὕτως ἔχουσαν πρὸς λέξιν·
[10, 10]	τὸν τρόπον· λαβόμενος μιᾶς πράξεως	Ἑβραϊκῆς	ὁμοχρόνου πράξει ὑφ´ Ἑλλήνων ἱστορηθείσῃ
[10, 3]	μαθήματα καὶ τὰ σεμνὰ τῆς	λογικῆς	ἐπιστήμης ἀπὸ βαρβάρων αὐτοῖς συμπεφορημένα,
[10, 9]	ἡμῶν γενέσεως ἀρχήν τε τῆς	εὐαγγελικῆς	διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ ποιησαμένου κατὰ
[10, 1]	τὸν βίον καταπλαγῆναι τῆς τε	βασιλικῆς	μητροπόλεως καὶ τῆς λοιπῆς αὐτῶν
[10, 4]	ΤΗΝ ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ	ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ	ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΠΡΟΤΕΤΙΜΗΚΑΜΕΝ. Ὅτι μὴ ἄνευ
[10, 2]	Παραστήσαντες δὲ τὴν ἔμφασιν τῆς	Ἑλληνικῆς	ἐπινοίας ἐκ τῆς διὰ τῶν
[10, 2]	μὴ πιστὸς οὗτος, ἅτε τῆς	Ἑλληνικῆς	καὶ αὐτὸς τὴν βάρβαρον ὁμοίως
[10, 2]	οὖν ἰδέαι τῆς κατὰ διάνοιαν	Ἑλληνικῆς	κλοπῆς εἰς ὑπόδειγμα ἐναργὲς τῷ
[10, 13]	τὸ γένος ἀνὴρ Αἰγύπτιος τῆς	Ἑλληνικῆς	μετεσχηκὼς παιδείας, ὡς δῆλός ἐστι
[10, 1]	τὴν καθ´ Ἑβραίους φιλοσοφίαν τῆς	Ἑλληνικῆς	προτετιμήκαμεν ὁποίοις τε λογισμοῖς τὰς
[10, 4]	ἂν αὐτοὶ φαῖεν βάρβαρον τῆς	Ἑλληνικῆς	προτετιμηκέναι φιλοσοφίας. Εἰ γοῦν ὀφθεῖεν
[10, 9]	Μωσέως πλησιάζουσιν, ὡς αἱ τῶν	Φοινίκης	βασιλέων μηνύουσι διαδοχαί. Σαγχουνιάθων δὲ
[10, 4]	φύντας. Οἷς τὰ μὲν ἐκ	Φοινίκης	Κάδμος ὁ Ἀγήνορος, τὰ δ´
[10, 5]	εἶεν καὶ Ἑβραῖοι τὴν γείτονα	Φοινίκης	καὶ αὐτὴν τὸ μὲν παλαιὸν
[10, 11]	Δαρδανίας κτίσις ἥ τε ἐκ	Φοινίκης	τῆς Εὐρώπης εἰς τὴν Κρήτην
[10, 12]	Ἀπίων τοίνυν ὁ γραμματικός, ὁ	Πλειστονίκης	ἐπικληθείς, ἐν τῇ δʹ τῶν
[10, 7]	βραχυτέρων, ὅπου γε περὶ τῆς	Περσικῆς	στρατείας καὶ τῶν ἐν αὐτῇ
[10, 12]	Ζῆθος δὲ καὶ Ἀμφίων, οἱ	μουσικῆς	εὑρεταί, περὶ τὴν Κάδμου γεγόνασιν
[10, 5]	αὐτὰ δὴ τὰ πρῶτα τῆς	γραμματικῆς	στοιχεῖα, Ἕλλησιν εἰσηγησάμενος Κάδμος, τὸ
[10, 1]	αὐτά τε τὰ πρῶτα τῆς	γραμματικῆς	στοιχεῖα μυρίας τε ἄλλας τεχνικὰς
[10, 6]	εἰς σύστασιν τῆς παρὰ βαρβάροις	εὑρετικῆς	καὶ βιωφελοῦς φύσεως, παρ´ ὧν
[10, 5]	στοιχείων παρ´ αὐτοῖς κατά τινος	σημαντικῆς	διανοίας τὴν προσηγορίαν φέρει, ὅπερ
[10, 10]	Ὀλυμπιάδες. Ἔδοξε δή μοι τῆς	Ἀττικῆς	βασιλείας τὸν προειρημένον ἐκτιθέναι χρόνον,
[10, 10]	πρὸ τούτων ὡδί πως τῆς	Ἀττικῆς	χρονογραφίας ἀριθμουμένης, ἀπὸ Ὠγύγου τοῦ
[10, 8]	δὲ διὰ τὴν εὐφυΐαν ἀξιωθέντα	μεγάλης	δόξης καὶ πολλὰ προσεξευρόντα τυχεῖν
[10, 14]	μνημονεύεται. Τούτων δὴ τῶν ἑπτὰ	Θαλῆς	ὁ Μιλήσιος φυσικὸς πρῶτος Ἑλλήνων
[10, 4]	πατέρα ἐπιγραψαμένη. Ἀλλὰ καὶ ὁ	Θαλῆς,	ὥς τινες ἱστοροῦσι, Φοῖνιξ ἦν,
[10, 5]	δ´ ἂν ἡ διάνοια· κλῆσιν	κεφαλῆς	καὶ ὀδόντων σημεῖα‘ Καὶ παρὰ
[10, 12]	Διώνυσον πολυγηθῆ. Κάδμος μὲν ὁ	Σεμέλης	πατὴρ ἐπὶ Λυγκέως εἰς Θήβας
[10, 6]	τε Ἀντιφάνης καὶ Ἀριστόδημος καὶ	Ἀριστοτέλης,	πρὸς τούτοις δὲ Φιλοστέφανος, ἀλλὰ
[10, 3]	κακῆς κάκιον οὐδὲν γίνεται γυναικός,	ἐσθλῆς	δ´ οὐδὲν εἰς ὑπερβολὴν πέφυκ´
[10, 3]	οὐδὲν χρῆμ´ ἀνὴρ ληΐζεται ἄμεινον	ἐσθλῆς	οὐδὲ ῥίγιον κακῆς, Εὐριπίδης δὲ
[10, 11]	Ἡρακλέους ἐστὶ διδάσκαλος, ὁ δὲ	Ἡρακλῆς	μιᾷ τῶν Τρωϊκῶν προγενέστερος πέφηνε
[10, 9]	Διόνυσος, Μίνως, Περσεύς, Ἀσκληπιός, Διόσκουροι,	Ἡρακλῆς.	Τούτων δ´ ἁπάντων πρεσβύτερος γεγονὼς
[10, 14]	Ἀναξαγόρου δὲ ἐγένοντο γνώριμοι τρεῖς,	Περικλῆς,	Ἀρχέλαος, Εὐριπίδης. Περικλῆς μὲν οὖν
[10, 14]	γνώριμοι τρεῖς, Περικλῆς, Ἀρχέλαος, Εὐριπίδης.	Περικλῆς	μὲν οὖν Ἀθηναίων πρῶτος ἐγένετο
[10, 14]	Τηλαύγης καὶ Μνήσαρχος. Τηλαύγους δὲ	Ἐμπεδοκλῆς	ἀκουστὴς γίνεται, καθ´ ὃν Ἡράκλειτος
[10, 13]	ἐκ τῆς Θηβαΐδος καὶ τῆς	ἄλλης	Αἰγύπτου βασιλέων γενέσθαι φησὶν ἐπὶ
[10, 13]	τοὺς ποιμένας ἐκ μὲν τῆς	ἄλλης	Αἰγύπτου ἐκπεσεῖν, κατακλεισθῆναι δὲ εἰς
[10, 11]	Ἀμφίονος, Ὀρφέως, Μουσαίου, Δημοδόκου, Φημίου,	Σιβύλλης,	Ἐπιμενίδου τοῦ Κρητός, ὅστις εἰς
[10, 4]	ἀτὰρ δὴ καὶ ξόανα παντοίας	ὕλης	εἰς πᾶσαν θνητῶν ζῴων ἰδέαν
[10, 3]	Δημοσθένει ἐν τῷ Κατὰ Ὀνήτορος	ἐξούλης	σχεδὸν διὰ τῶν αὐτῶν εἴρηται;
[10, 12]	ἀποδέδεικται πρεσβύτερος. Ταῦτα καὶ ὁ	Κλήμης.	Ἀλλ´ ἐπεὶ πρὸ τῶν ἡμετέρων
[10, 1]	τρόπου. Ὁ μὲν οὖν ἡμέτερος	Κλήμης	ἐν ἕκτῳ Στρωματεῖ τὴν περὶ
[10, 6]	ὠφέληνται. Ταῦτα ῥήμασιν αὐτοῖς ὁ	Κλήμης	ἐν Στρωματεῦσι. Τοῖς δ´ εἰρημένοις
[10, 5]	ἡμῖν ὑποθέσεως ἐφαψάμενος καὶ ὁ	Κλήμης	ἐπάκουσον ἅ φησιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΠΕΡΙ
[10, 2]	ἑξῆς. Τούτοις μυρία συνάψας ὁ	Κλήμης	κλέπτας γεγονέναι τοὺς Ἕλληνας ἀναμφιλέκτοις
[10, 7]	ἀρχαιοτάτην καὶ μονιμωτάτην ἔχειν τῆς	μνήμης	τὴν παράδοσιν. Καὶ γὰρ τόπους
[10, 3]	καὶ τὰ σεμνὰ τῆς λογικῆς	ἐπιστήμης	ἀπὸ βαρβάρων αὐτοῖς συμπεφορημένα, ὡς
[10, 8]	τούτῳ θεῖναι κατὰ τὴν ποίησιν·	Ἑρμῆς	δὲ ψυχὰς Κυλλήνιος ἐξεκαλεῖτο ἀνδρῶν
[10, 4]	ἕτερος Ἕλλην ἢ βάρβαρος, τῆς	πλάνης	ἀρχηγοὶ γενόμενοι, συνεστήσαντο· τούτων γὰρ
[10, 4]	πρῶτοι κατῆρξαν αὐτοῖς τῆς πολυθέου	πλάνης,	τοὺς ἑπτὰ παρ´ αὐτοῖς ἄνδρας
[10, 6]	τε ὁ Μαντινεὺς ἔτι τε	Ἀντιφάνης	καὶ Ἀριστόδημος καὶ Ἀριστοτέλης, πρὸς
[10, 14]	Ἀναξαγόρᾳ χρόνον ἤκμασαν ἄνδρες φυσικοὶ	Ξενοφάνης	τε καὶ Πυθαγόρας. Τὸν μὲν
[10, 11]	οἱ Περιπατητικοί· ἔπειτα γραμματικοὶ Ζηνόδοτος,	Ἀριστοφάνης,	Καλλίμαχος, Κράτης, Ἐρατοσθένης, Ἀρίσταρχος, Ἀπολλόδωρος.
[10, 3]	διὰ τὸ ἄγαν αὐτὸν φιλεῖν	Ἀριστοφάνης	ὁ γραμματικὸς ἐν ταῖς Παραλλήλοις
[10, 11]	ὃν ἤκμασε προηρεύνησαν πρεσβύτατοι μὲν	Θεαγένης	τε ὁ Ῥηγῖνος, κατὰ Καμβύσην
[10, 11]	γραμματικοὶ Ζηνόδοτος, Ἀριστοφάνης, Καλλίμαχος, Κράτης,	Ἐρατοσθένης,	Ἀρίσταρχος, Ἀπολλόδωρος. Τούτων δὲ οἱ
[10, 8]	φέρουσι καὶ μάλιστα τὴν τῆς	Ἑλένης	γενομένην παρὰ Μενελάῳ Τηλεμάχῳ φαρμακείαν
[10, 8]	προειρημένον ἱερόν, ταῖς ἰδίαις χερσὶ	δεδημιουργημένης·	πέρας δὲ διὰ τὴν εὐφυΐαν
[10, 14]	καὶ τῆς ἱερᾶς μητροπόλεως αὐτῶν	πεπολιορκημένης·	ὥστε σε ὁμολογεῖν πολὺ νεώτερα
[10, 7]	ἐπαιδεύθησαν. Ἅτε δὴ τοίνυν οὐδεμιᾶς	προβεβλημένης	ἀναγραφῆς, ἣ καὶ τοὺς μαθεῖν
[10, 2]	περιττὸν ἐμὲ καταλέγειν τὰς φωνάς,	προκειμένης	τῆς τἀνδρὸς γραφῆς, ἐν ᾗ
[10, 14]	ἰσημερίας. Ἀναξιμάνδρου δὲ γνώριμος ἐγένετο	Ἀναξιμένης	Εὐρυστράτου Μιλήσιος· τούτου δὲ Ἀναξαγόρας
[10, 2]	διὰ τῶν γραφῶν εἰς ἡμᾶς	δεδομένης	ἀληθείας περιαυγασθεῖσαν, καθ´ ὃ σημαινόμενον
[10, 9]	ἐτῶν φμηʹ τετραετίας τῇ Ὀλυμπιάδι	λογιζομένης.	Ἐπεὶ δὲ κατὰ τὸ δεύτερον
[10, 3]	περὶ Ἐφόρου ἐν τοῖς ἄλλοις	γενομένης·	Ἀκούσωμεν’ ἔφη, τίς ὁ περὶ
[10, 10]	ὡδί πως τῆς Ἀττικῆς χρονογραφίας	ἀριθμουμένης,	ἀπὸ Ὠγύγου τοῦ παρ´ ἐκείνοις
[10, 4]	πᾶσιν ἐπ´ ἔτεα ὀγδώκοντα ἐπὶ	ξένης	ἐγενήθην. Ἐπῆλθε γὰρ καὶ οὗτος
[10, 14]	ἡλίου καὶ ἐκλείψεως καὶ φωτισμῶν	σελήνης	καὶ ἰσημερίας διελέχθη· ἐγένετο δ´
[10, 12]	τὸ τελευταῖον ἔτος Μενεσθέως, πληθυούσης	σελήνης·	νὺξ μὲν ἔην (φησὶν ὁ
[10, 3]	Καὶ μεθ´ ἕτερα· Καὶ ὁ	Προσήνης·	Τοὺς μὲν ἄλλους‘ ἔφη, κλέπτας
[10, 3]	τὴν Συβάρεως ἅλωσιν ἐπὶ τὴν	Μεσσήνης	μετέθηκεν. Ἵνα δέ τι δοκῇ
[10, 8]	ἀρχιτεκτονῆσαι, καὶ θαυμασθέντα τυχεῖν εἰκόνος	ξυλίνης	κατὰ τὸ προειρημένον ἱερόν, ταῖς
[10, 4]	ἐννοήσαντας διὰ τὸ κάλλος τῆς	θερινῆς	ὥρας, ἣν Αἴγυπτός τε Συρία
[10, 4]	τοὺς ἐντυγχάνοντας ἐπισημαίνεται, ὡς οὐ	μόνης	ἐστέρηντο τῆς ἀληθοῦς θεολογίας οἱ
[10, 5]	ἢ καὶ ὀφθαλμὸς καὶ στόμα	δικαιοσύνης‘	Μετὰ ταῦτα στοιχεῖόν ἐστι Κώφ,
[10, 5]	δὲ ἄντικρυς ἀπὸ τῆς βαρβάρου	φωνῆς.	Καὶ ἐξ αὐτῆς δὲ ἐλέγχεται
[10, 10]	καὶ Σαμουὴλ ἔτη τῶν δ´	ἑξῆς	βασιλέων Ἑβραίων ἔτη τετρακόσια τῆς
[10, 10]	τοῖς προειρημένοις συμφωνεῖ καὶ τοῖς	ἑξῆς	δειχθήσεται. Ταῦτα γὰρ οἱ τὰ〉
[10, 2]	ἐν προοιμίοις φήσας τοὺς ἐλέγχους	ἑξῆς	ἐπάγει, παντοίαις κεχρημένος ἀποδείξεσι καὶ
[10, 4]	τε καὶ ἀπείρῳ. Καὶ ὑποβὰς	ἑξῆς	ἐπιλέγει· Λάβωμεν δὴ ὡς ὅ
[10, 2]	τῶν ἑκάστου φωνῶν εὐθύνει. Εἶθ´	ἑξῆς	ἐπιλέγει ταῦτα· Ὡς δὲ μὴ
[10, 3]	παραγίνεται τοῖς ἀνθρώποις, καὶ τὰ	ἑξῆς.	Καίτοι ὑπερφρονεῖ τὸν Ἰσοκράτην καὶ
[10, 13]	ἀρκέσουσαν, Ἱεροσόλυμα ταύτην ὀνομάσαι. Τούτοις	ἑξῆς	τὴν διαδοχὴν τῶν κατ´ Αἴγυπτον
[10, 5]	τὸ Φῆ, ὃ στόμα‘ εἶθ´	ἑξῆς	τὸ Σάδη, ὃ δικαιοσύνην‘ ὧν
[10, 2]	τῶν ὑποτεταγμένων δυνάμεων καὶ τὰ	ἑξῆς.	Τούτοις μυρία συνάψας ὁ Κλήμης
[10, 2]	τοῖς χρόνοις καταχρώμενος, ἐπὶ τὰ	ἑξῆς	τρέψομαι. Ταῦθ´ ὡς ἐν προοιμίοις
[10, 8]	διὰ τὴν εὐφυΐαν ἀξιωθέντα μεγάλης	δόξης	καὶ πολλὰ προσεξευρόντα τυχεῖν ἰσοθέων
[10, 8]	τοὺς Ἕλληνας ἐκδόντα τυχεῖν ἀξιολόγου	δόξης.	Πάντων δὲ τῶν παλαιῶν ἀγαλματοποιῶν
[10, 4]	μεῖζον τῆς πανδήμου περὶ θεῶν	ἀκοῆς	διανοηθέντες οὐδ´ ἕτερα τῶν παρ´
[10, 1]	τε βασιλικῆς μητροπόλεως καὶ τῆς	λοιπῆς	αὐτῶν ἱστορίας πολὺν πεποιῆσθαι λόγον
[10, 3]	ἐστι δύο Περὶ τῆς Ἐφόρου	κλοπῆς,	Ἀλκαῖος δέ, ὁ τῶν λοιδόρων
[10, 1]	ἀκούσῃ πάλιν τῆς ἐν λόγοις	κλοπῆς	ἀλλήλους ἀπελεγχόντων. Τοῦτο δέ γε
[10, 3]	Ἀλλ´ ἵνα μὴ καὶ αὐτὸς	κλοπῆς	ἄλλους αἰτιώμενος κλέπτης ἁλῶ, τοὺς
[10, 2]	εἰπεῖν, ἀπεδείξαμεν, φέρε μάρτυρας τῆς	κλοπῆς	αὐτοὺς καθ´ αὑτῶν παραστήσωμεν τοὺς
[10, 2]	ἰδέαι τῆς κατὰ διάνοιαν Ἑλληνικῆς	κλοπῆς	εἰς ὑπόδειγμα ἐναργὲς τῷ διορᾶν
[10, 3]	αὐτοῦ καὶ Περὶ τῆς Ἡροδότου	κλοπῆς	ἐστι βιβλίον καὶ ἐν τῷ
[10, 3]	αὐτοῦ (αἰδοῦμαι γὰρ τῷ τῆς	κλοπῆς	ὀνόματι ἐπὶ τούτου χρῆσθαι) οὐκέτι
[10, 3]	Θεοπόμπου καὶ Ἐφόρου τὸ τῆς	κλοπῆς	πάθος ἥψατο, ἀργοτέρων οὕτως ἀνδρῶν,
[10, 2]	ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ	ΚΛΟΠΗΣ.	Παραστήσαντες δὲ τὴν ἔμφασιν τῆς
[10, 3]	Φιλόστρατος Περὶ τῆς τοῦ Σοφοκλέους	κλοπῆς	πραγματείαν κατεβάλετο. Κεκίλιος δέ, ὥς
[10, 3]	πρὸς Σωτηρίδαν Περὶ τῆς Κτησίου	κλοπῆς,	τοῦ δ´ αὐτοῦ καὶ Περὶ
[10, 8]	ἐκ παλαιῶν χρόνων ὀργῆς καὶ	λύπης	φάρμακον εὑρῆσθαί φασι· τὰς δὲ
[10, 11]	δηλοῦται, κατὰ τίνα τῶν βασιλέων	Εὐρώπης	ἁρπαγὴ {γέγονεν{ αι} Μενελάου τε
[10, 11]	ἥ τε ἐκ Φοινίκης τῆς	Εὐρώπης	εἰς τὴν Κρήτην ἀνακομιδή· κατὰ
[10, 9]	μυστήρια, Ἐλευσινίων ἵδρυσις, Τριπτολέμου γεωργία,	Εὐρώπης	ὑπὸ Διὸς ἁρπαγή, Ἀπόλλωνος γένεσις,
[10, 5]	Κώφ, ὃ ἑρμηνεύεται κλῆσις‘ ἔπειτα	Ῥής,	ὅ ἐστι κεφαλή‘ καὶ μετὰ
[10, 10]	ἐκπυρώσεις, Προμηθεύς, Ἰώ, Εὐρώπη, Σπαρτοί,	Κόρης	ἁρπαγή, μυστήρια, νομοθεσίαι, Διονύσου πράξεις,
[10, 11]	ἀνακομιδή· κατὰ δὲ Λυγκέα τῆς	Κόρης	ἡ ἁρπαγὴ καὶ ἡ τοῦ
[10, 12]	ἀνακομιδή· κατὰ δὲ Λυγκέα τῆς	κόρης	ἡ ἁρπαγὴ καὶ ἡ τοῦ
[10, 9]	Φαέθοντος ἐκπύρωσις Ἐριχθονίου τε γένεσις	Κόρης	τε ἁρπαγὴ καὶ Δήμητρος μυστήρια,
[10, 9]	παρ´ Ἑβραίοις ὠνόμασται, καθ´ ὃν	Ζωροάστρης	ὁ μάγος Βακτρίων ἐβασίλευσε. Νίνου
[10, 11]	χρὴ τὸν νουνεχῆ συνεῖναι μετὰ	πάσης	ἀκριβείας ὅτι κατὰ τὴν Ἑλλήνων
[10, 11]	δὲ νῦν ἔχον, σπευστέον μετὰ	πάσης	ἀκριβείας σαφηνίζειν ὡς οὐχ Ὁμήρου
[10, 11]	ἀπόδειξιν. Μίνως μὲν γάρ, ὁ	πάσης	προὔχειν νομισθεὶς σοφίας ἀγχινοίας τε
[10, 11]	ἱστορικῶν εἶναι πρεσβύτατον, τὸν δὲ	πάσης	σοφίας βαρβάρου ἀρχηγόν, καὶ ὑφ´
[10, 12]	διὰ τὸ ἰέναι αὐτὴν διὰ	πάσης	τῆς γῆς πλανωμένην. Ταύτην δ´
[10, 11]	αὐτῶν, ὡς οἶμαι, σφόδρα μετὰ	πάσης	ὑμῖν ἀκριβείας ἀνεγράψαμεν· ἵνα δὲ
[10, 14]	παρατίθεται μαρτυρίας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ' ΩΣ	ΑΠΑΣΗΣ	ΤΗΣ ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΝΕΩΤΕΡΟΙ
[10, 9]	τὸν Ἀσσύριον, ὃν πρῶτόν φασιν	ἁπάσης	τῆς Ἀσίας πλὴν Ἰνδῶν κεκρατηκέναι·
[10, 14]	Σεδεκίας ἔτη ιβʹ κατὰ τοῦτον	πολιορκηθείσης	τῆς Ἱερουσαλὴμ ὑπὸ Ἀσσυρίων καὶ
[10, 7]	ἣν ἀπὸ τοῦ πρώτου τῆς	συναχθείσης	αὐτῷ Βιβλιοθήκης παραθήσομαι, οὕτως ἔχουσαν
[10, 8]	προσηγορίας. Ἔκ τε τῆς ἑκάστῳ	ζηλωθείσης	παιδείας ἀποδείξεις φέρουσι, συνιστάντες ἐξ
[10, 10]	μερικὴν ἀπόπεμψιν ἐποιήσατο τοῦ λαοῦ,	πληρωθείσης	τῆς ἑβδομηκονταετίας, ὡς ἐν τῷ
[10, 3]	τῆς ἀπὸ τῶν Ἑβραϊκῶν λόγων	ἐπιρρυείσης	εἰς Ἕλληνας ὠφελείας εὖ μοι
[10, 10]	προστιθεὶς τίς τε Ἕλλην ἢ	Πέρσης	ἢ καὶ ὁστισοῦν τῇ Ἑβραίων
[10, 14]	ἐβασίλευσε. Μετὰ δὲ Ἐζεκίαν βασιλεύει	Μανασσῆς	ἔτη νεʹ ἔπειτα Ἀμὼν ἔτη
[10, 8]	τὰ φιλοσόφων, ὧν οὐδὲ τῆς	γλώσσης	εἰκὸς ἦν ἐπαΐειν, ἢ (ὅπερ
[10, 4]	παλαιὰ τῆς πατρόθεν εἰς αὐτοὺς	ἡκούσης	θεολογίας αὐτά τε τὰ θαυμαστὰ
[10, 11]	τὴν ἀνάκρισιν τῶν δογμάτων παρίστημι,	μενούσης	μοι τῆς κατὰ θεὸν πολιτείας
[10, 12]	βασιλεύοντος τὸ τελευταῖον ἔτος Μενεσθέως,	πληθυούσης	σελήνης· νὺξ μὲν ἔην (φησὶν
[10, 2]	τὴν Ἑλλάδα πολυχρονίως φθείροντος καὶ	ἐπεχούσης	ἀγονίας καρπῶν, οἱ καταλειφθέντες, φασί,
[10, 8]	παραδόσεως· καὶ πεδίον εἶναι καλούμενον	χρυσῆς	Ἀφροδίτης περὶ τὴν ὀνομαζομένην Μώμεμφιν.
[10, 10]	δὲ τοὺς τούτου χρόνους ἐξῆλθε	Μωσῆς	ἀπ´ Αἰγύπτου· καὶ ὡς οὐκ
[10, 11]	Ἴλιον ἑάλω. Οὐκοῦν πέφηνεν ὁ	Μωσῆς	ἀπό γε τῶν προειρημένων πρεσβύτατος
[10, 12]	ἐπὶ Ἴλιον στρατεύσαντος. Προτερεῖν ἄρα	Μωσῆς	ἀποδείκνυται τῆς μὲν Διονύσου ἀποθεώσεως
[10, 9]	ὅλοις ἔτεσι δείκνυται προγενομένη. Καὶ	Μωσῆς	ἄρα ἔσται τοσούτοις τὰ Τρωϊκὰ
[10, 11]	γεγονέναι· φανήσεται γὰρ ὁ προειρημένος	Μωσῆς	αὐτῆς μὲν τῆς Ἰλιακῆς ἁλώσεως
[10, 14]	τοίνυν μακρῷ πρόσθεν τῶν Τρωϊκῶν	Μωσῆς	γεγονὼς ἀποδέδεικται, φέρ´ ἴδωμεν καὶ
[10, 11]	εἰ κατὰ Ἴναχον πέφηνεν ὁ	Μωσῆς	γεγονώς, πρεσβύτερός ἐστι τῶν Ἰλιακῶν
[10, 14]	καὶ τοὺς μετ´ αὐτὸν ἅπαντας.	Μωσῆς	δ´ ὅτι τῶν πρὶν ἀληθῶς
[10, 11]	Ὁμήρου μόνον πρεσβύτερός ἐστιν ὁ	Μωσῆς,	ἔτι δὲ καὶ τῶν πρὸ
[10, 12]	σοφῶν τε καὶ ποιητῶν, ὁ	Μωσῆς	ἡμῖν ἀποδέδεικται πρεσβύτερος. Ταῦτα καὶ
[10, 9]	Τρωϊκὰ ἔτεσιν ψʹ Προτερεῖν ἄρα	Μωσῆς	καὶ οἱ μετ´ αὐτὸν Ἑβραίων
[10, 11]	ἐπιτηδευμάτων. Ὅροι δ´ ἡμῖν κείσονται	Μωσῆς	καὶ Ὅμηρος. Τῷ γὰρ ἑκάτερον
[10, 12]	τῆς καθ´ Ἕλληνας ἀνθρωπογονίας ὁ	Μωσῆς.	Λέων δὲ ὁ τὰ περὶ
[10, 9]	Σαγχουνιάθων ἐγνωρίζετο, ἔστω δὲ καὶ	Μωσῆς	μηδὲν προάγων, κατὰ δὲ τοῦτον
[10, 8]	τοὺς χρόνους, καθ´ οὓς ἤκμασαν	Μωσῆς	τε καὶ οἱ μετὰ Μωσέα
[10, 9]	δ´ ἁπάντων πρεσβύτερος γεγονὼς συνίσταται	Μωσῆς,	ὡς ἂν κατὰ Κέκροπα τὴν
[10, 3]	τι γυναικὸς ἀνὴρ ληΐζετ´ ἄμεινον	τῆς	ἀγαθῆς, τῆς δ´ αὖτε κακῆς
[10, 12]	κατὰ δὲ τὸ ὀκτωκαιδέκατον ἔτος	τῆς	Ἀγαμέμνονος βασιλείας Ἴλιον ἑάλω, Δημοφῶντος
[10, 10]	ὢν εἰς παιδείαν αὐτοὺς ἀπὸ	τῆς	ἄγαν ἰδιωτείας μετέπλασσε. Ταῦτα μὲν
[10, 13]	χιλίοις. Ἀλλὰ τὰ μὲν ἀπὸ	τῆς	Αἰγυπτιακῆς ἱστορίας ταύτη πη τῷ
[10, 12]	δ´ Ἴστρος ἐν τῷ Περὶ	τῆς	Αἰγυπτίων ἀποικίας Προμηθέως θυγατέρα φησί.
[10, 13]	καὶ τριακοσίοις πρόσθεν ἔτεσιν ἐκ	τῆς	Αἰγύπτου ἀπαλλαγέντες τὴν χώραν ταύτην
[10, 13]	ἐλάσσους μυριάδων ὄντας εἰκοσιτεσσάρων, ἀπὸ	τῆς	Αἰγύπτου τὴν ἔρημον εἰς Συρίαν
[10, 13]	τοὺς ἐξ αὐτῶν γενομένους κρατῆσαι	τῆς	Αἰγύπτου φησὶν ἔτη πρὸς τοῖς
[10, 10]	τις ἐπιλογιζόμενος ἀπὸ τοῦ τέλους	τῆς	αἰχμαλωσίας ασλζʹ ἔτη, κατὰ ἀνάλυσιν
[10, 10]	Βαβυλώνιος. Μετὰ δὲ τὰ οʹ	τῆς	αἰχμαλωσίας ἔτη Κῦρος Περσῶν ἐβασίλευσεν,
[10, 9]	δι´ ἑνὸς ἐμοῦ, ἡ σύστασις	τῆς	ἀληθείας ἀναμφίλεκτον λάβοι τὴν ἐπικύρωσιν.
[10, 2]	διήκειν εἰς αὐτοὺς τὴν κλοπὴν	τῆς	ἀληθείας ἐκδεχόμενοι, εἰ μὴ ἐπαχθὲς
[10, 9]	καὶ τῶν κατ´ αὐτὸν ἐξεταστῶν	τῆς	ἀληθείας παρεδέχθη. Οἱ δὲ τούτων
[10, 8]	διδασκάλους, τοὺς βαρβάρους λέγω, πόθῳ	τῆς	ἀληθοῦς εὐσεβείας καὶ αὐτοὶ μετήλθομεν,
[10, 4]	Οὐ γὰρ οὖν μόνα τὰ	τῆς	ἀληθοῦς θεολογίας λείποντα κατεμάνθανε τοῖς
[10, 4]	ἐπισημαίνεται, ὡς οὐ μόνης ἐστέρηντο	τῆς	ἀληθοῦς θεολογίας οἱ παλαιοὶ τῶν
[10, 13]	τῶν ἐκ τῆς Θηβαΐδος καὶ	τῆς	ἄλλης Αἰγύπτου βασιλέων γενέσθαι φησὶν
[10, 13]	φησὶ τοὺς ποιμένας ἐκ μὲν	τῆς	ἄλλης Αἰγύπτου ἐκπεσεῖν, κατακλεισθῆναι δὲ
[10, 10]	διάστημα ἐπὶ τὸ πρῶτον ἔτος	τῆς	ἀπ´ Αἰγύπτου διὰ Μωσέως ἐξόδου
[10, 3]	εἰρημένα. Ἔτι δὲ εἰς προπαρασκευὴν	τῆς	ἀπὸ τῶν Ἑβραϊκῶν λόγων ἐπιρρυείσης
[10, 9]	πλουσίᾳ καὶ ποικίλῃ κατασκευῇ κεχρημένοι	τῆς	ἀποδείξεως. Οἱ μὲν γὰρ ἔκ
[10, 11]	ἀποπληροῖ γενεὰς εἴκοσι. Καὶ τὰ	τῆς	ἀποδείξεως τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον.
[10, 10]	Μωσέα. Μέμνηται δὲ καὶ Ἡρόδοτος	τῆς	ἀποστασίας ταύτης καὶ Ἀμώσιος ἐν
[10, 3]	ἀνδρῶν, ὅπου γε καὶ Μένανδρος	τῆς	ἀρρωστίας ταύτης ἐπλήσθη, ὃν ἠρέμα
[10, 9]	φωνὴν μεταβεβλημένα. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ' ΠΕΡΙ	ΤΗΣ	ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ ΜΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡ´
[10, 8]	ἀνδράσι λογίων ἐφάπτεσθαι προδιαλαβεῖν περὶ	τῆς	ἀρχαιότητος αὐτῶν, ἵν´, εἰ φανεῖεν
[10, 13]	Αἴγυπτον βασιλέων μετὰ τοῦ χρόνου	τῆς	ἀρχῆς αὐτῶν ἀπαριθμησάμενος ἐπιλέγει· Ταῦτα
[10, 10]	Κῦρος δ´ οὖν τῷ πρώτῳ	τῆς	ἀρχῆς ἔτει, ὅπερ ἦν Ὀλυμπιάδος
[10, 13]	Ἀσσυρίων δυναστείαν (τότε γὰρ ἐκείνους	τῆς	Ἀσίας κρατεῖν) ἐν τῇ νῦν
[10, 9]	Ἀσσύριον, ὃν πρῶτόν φασιν ἁπάσης	τῆς	Ἀσίας πλὴν Ἰνδῶν κεκρατηκέναι· οὗ
[10, 12]	τῷ δευτέρῳ καὶ τετρακοσιοστῷ ἔτει	τῆς	Ἀσσυρίων ἀρχῆς, τῆς δὲ Βηλούχου
[10, 9]	ἔλεγχον ἐφοδεύσω· εἴπερ ἐπὶ Σεμιράμεως	τῆς	Ἀσσυρίων βασιλίδος ὁ Σαγχουνιάθων ἐγνωρίζετο,
[10, 9]	καὶ συγγράψας ἐπὶ Σεμιράμεως γέγονε	τῆς	Ἀσσυρίων βασιλίδος. Ταῦτα ὁ Πορφύριος.
[10, 14]	Νοῦς δὲ εἰσελθὼν αὐτὰ ἐκ	τῆς	ἀταξίας εἰς τάξιν ἤγαγεν Ἀναξαγόρου
[10, 10]	καὶ Ὀλυμπιάδες. Ἔδοξε δή μοι	τῆς	Ἀττικῆς βασιλείας τὸν προειρημένον ἐκτιθέναι
[10, 10]	δὲ πρὸ τούτων ὡδί πως	τῆς	Ἀττικῆς χρονογραφίας ἀριθμουμένης, ἀπὸ Ὠγύγου
[10, 6]	καὶ μιξοφρύγιον καὶ μιξολύδιον Μαρσύαν	τῆς	αὐτῆς ὄντα τοῖς προειρημένοις χώρας·
[10, 9]	τὰς τῶν πρὸ ἡμῶν περὶ	τῆς	αὐτῆς ὑποθέσεως ἀποδείξεις. Γεγόνασι δὴ
[10, 5]	Ἑλλήνων, παραπεποιημένα δὲ ἄντικρυς ἀπὸ	τῆς	βαρβάρου φωνῆς. Καὶ ἐξ αὐτῆς
[10, 11]	οὗ κατὰ τὸ ὀκτωκαιδέκατον ἔτος	τῆς	βασιλείας Ἴλιον ἑάλω. Καὶ χρὴ
[10, 9]	Νίνου δὲ γυνὴ καὶ διάδοχος	τῆς	βασιλείας Σεμίραμις· ὥστ´ εἶναι τὸν
[10, 11]	προειρημένοις παραδοὺς μετὰ πολλὰς γενεὰς	τῆς	Βοιωτίας ἐπέβη. Μετὰ δὲ Ἴναχον
[10, 10]	εἰκὸς ἦν μέρη τινὰ συμπάσχειν	τῆς	γῆς, ὅτε γε Ἀθηναίους τῶν
[10, 12]	τὸ ἰέναι αὐτὴν διὰ πάσης	τῆς	γῆς πλανωμένην. Ταύτην δ´ Ἴστρος
[10, 8]	βαρβάρους τὰ φιλοσόφων, ὧν οὐδὲ	τῆς	γλώσσης εἰκὸς ἦν ἐπαΐειν, ἢ
[10, 5]	γράμματα, αὐτὰ δὴ τὰ πρῶτα	τῆς	γραμματικῆς στοιχεῖα, Ἕλλησιν εἰσηγησάμενος Κάδμος,
[10, 1]	ἰατρικὴν αὐτά τε τὰ πρῶτα	τῆς	γραμματικῆς στοιχεῖα μυρίας τε ἄλλας
[10, 10]	ἑξῆς βασιλέων Ἑβραίων ἔτη τετρακόσια	τῆς	δ´ αἰχμαλωσίας ἑβδομήκοντα〉 ἧς τὸ
[10, 3]	ἀνὴρ ληΐζετ´ ἄμεινον τῆς ἀγαθῆς,	τῆς	δ´ αὖτε κακῆς οὐ ῥίγιον
[10, 5]	περὶ τῶν πρώτων στοιχείων εἰρήσθω.	Τῆς	δ´ αὐτῆς ἡμῖν ὑποθέσεως ἐφαψάμενος
[10, 8]	Δαιδάλου τιμώμενον ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων.	Τῆς	δ´ Ὁμήρου παρουσίας ἄλλα τε
[10, 11]	παρουσία καὶ ἡ ὑπὸ Δαρδάνου	τῆς	Δαρδανίας κτίσις ἥ τε ἐκ
[10, 12]	παρουσία καὶ ἡ ὑπὸ Δαρδάνου	τῆς	Δαρδανίας κτίσις, ὃν πρῶτον‘ (φησὶν
[10, 12]	τετρακοσιοστῷ ἔτει τῆς Ἀσσυρίων ἀρχῆς,	τῆς	δὲ Βηλούχου τοῦ ὀγδόου δυναστείας
[10, 11]	ἁλώσεως πρεσβύτερος πάνυ πολλοῖς ἔτεσι,	τῆς	δὲ γεγονυίας Ἰλίου κτίσεως καὶ
[10, 4]	ὕστερον ἔτεσι πλέον ἢ ἑξακοσίοις,	τῆς	δὲ Μωσέως ἡλικίας οὐκ ἔλαττον
[10, 8]	τὴν δὲ τῆς Ἴσιδος τῇ	τῆς	Δήμητρος ὁμοιοτάτην ὑπάρχειν, τῶν ὀνομάτων
[10, 2]	ἔμφασιν τῆς Ἑλληνικῆς ἐπινοίας ἐκ	τῆς	διὰ τῶν γραφῶν εἰς ἡμᾶς
[10, 10]	ἀπόπεμψιν ἐποιήσατο τοῦ λαοῦ, πληρωθείσης	τῆς	ἑβδομηκονταετίας, ὡς ἐν τῷ Ἔσδρᾳ
[10, 1]	ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΠΑΡΗΛΘΕ· ΚΑΙ ΠΕΡΙ	ΤΗΣ	ΕΒΡΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ. Τίσι ποτὲ λόγοις
[10, 13]	περὶ Χαλδαίων ἱστορίας τὰς περὶ	τῆς	Ἑβραίων ἀρχαιότητος παρατίθεται μαρτυρίας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[10, 9]	ἐν Ἱεροσολύμοις νεώ, καθὼς τὰ	τῆς	Ἑβραίων ἱστορίας παρίστησι, κἀντεῦθεν πάλιν
[10, 4]	τἀληθοῦς ἐφήψαντο καταλήψεως, ἐν τούτοις	τῆς	Ἑβραίων κοινωνοὶ πεφήνασι διδασκαλίας. Εἰκὸς
[10, 14]	Ὁ δὲ Κῦρος μετὰ πλεῖστον	τῆς	εἰς Βαβυλῶνα αἰχμαλωσίας τοῦ Ἰουδαίων
[10, 8]	κατασκευασμάτων ὁμωνύμους προσηγορίας. Ἔκ τε	τῆς	ἑκάστῳ ζηλωθείσης παιδείας ἀποδείξεις φέρουσι,
[10, 8]	σημεῖα φέρουσι καὶ μάλιστα τὴν	τῆς	Ἑλένης γενομένην παρὰ Μενελάῳ Τηλεμάχῳ
[10, 4]	ΑΛΟΓΩΣ ΤΗΝ ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΝ	ΤΗΣ	ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΠΡΟΤΕΤΙΜΗΚΑΜΕΝ. Ὅτι μὴ
[10, 2]	ΚΛΟΠΗΣ. Παραστήσαντες δὲ τὴν ἔμφασιν	τῆς	Ἑλληνικῆς ἐπινοίας ἐκ τῆς διὰ
[10, 2]	σοι μὴ πιστὸς οὗτος, ἅτε	τῆς	Ἑλληνικῆς καὶ αὐτὸς τὴν βάρβαρον
[10, 13]	δή, τὸ γένος ἀνὴρ Αἰγύπτιος	τῆς	Ἑλληνικῆς μετεσχηκὼς παιδείας, ὡς δῆλός
[10, 1]	λόγοις τὴν καθ´ Ἑβραίους φιλοσοφίαν	τῆς	Ἑλληνικῆς προτετιμήκαμεν ὁποίοις τε λογισμοῖς
[10, 4]	ὡς ἂν αὐτοὶ φαῖεν βάρβαρον	τῆς	Ἑλληνικῆς προτετιμηκέναι φιλοσοφίας. Εἰ γοῦν
[10, 14]	τῶν μετ´ αὐτὸν προφητῶν τὰ	τῆς	Ἑλλήνων γεγονέναι φιλοσοφίας καὶ μάλιστα
[10, 11]	παραλαμβανέσθωσαν. Εὑρήσομεν γὰρ οὐ μόνον	τῆς	Ἑλλήνων παιδείας τὰ παρ´ ἡμῖν,
[10, 4]	λόγου σώφρονος δεύτερα θέμενοι τὰ	τῆς	Ἑλλήνων φιλοσοφίας τὴν παρ´ Ἑβραίοις
[10, 1]	γὰρ τῶν πανσόφων ἀκούσῃ πάλιν	τῆς	ἐν λόγοις κλοπῆς ἀλλήλους ἀπελεγχόντων.
[10, 10]	ταῦτα συμβῆναι, δείκνυμεν οὕτως· ἀπὸ	τῆς	ἐξόδου Μωσέως ἐπὶ Κῦρον, ὃς
[10, 4]	ἡ κληθεῖσα Ἰταλικὴ φιλοσοφία συνέστη,	τῆς	ἐπωνυμίας ἐκ τῆς κατὰ τὴν
[10, 9]	τὰ ἀπὸ τοῦ ὑστάτου ἔτους	τῆς	ἐρημίας τοῦ δηλωθέντος ἱεροῦ ἐπὶ
[10, 9]	ἔτος Δαρείου τὸ οʹ ὑπῆρχε	τῆς	ἐρημίας τοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις νεώ,
[10, 9]	σωτῆρος ἡμῶν γενέσεως ἀρχήν τε	τῆς	εὐαγγελικῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ ποιησαμένου
[10, 11]	κτίσις ἥ τε ἐκ Φοινίκης	τῆς	Εὐρώπης εἰς τὴν Κρήτην ἀνακομιδή·
[10, 3]	Λυσιμάχου μέν ἐστι δύο Περὶ	τῆς	Ἐφόρου κλοπῆς, Ἀλκαῖος δέ, ὁ
[10, 4]	σοφοὶ ἐπὶ κατορθώσει μνημονεύονται ἀγωγῆς	τῆς	ἠθικωτέρας, ὧν πλέον οὐδὲν τῶν
[10, 11]	οἱ μὲν περὶ Κράτητα πρὸ	τῆς	Ἡρακλειδῶν καθόδου φασὶν αὐτὸν ἠκμακέναι,
[10, 12]	ἐν τοῖς Ἀργοναυτικοῖς. Ἀπὸ δὲ	τῆς	Ἡρακλέους ἐν Ἄργει βασιλείας ἐπὶ
[10, 3]	τοῦ δ´ αὐτοῦ καὶ Περὶ	τῆς	Ἡροδότου κλοπῆς ἐστι βιβλίον καὶ
[10, 2]	τὰ παρ´ ἡμῖν ἄνωθεν ἐκ	τῆς	θείας δυνάμεως διὰ τῶν ἁγίως
[10, 4]	ταῦτα ἐννοήσαντας διὰ τὸ κάλλος	τῆς	θερινῆς ὥρας, ἣν Αἴγυπτός τε
[10, 13]	Μετὰ ταῦτα δὲ τῶν ἐκ	τῆς	Θηβαΐδος καὶ τῆς ἄλλης Αἰγύπτου
[10, 3]	περὶ τοῦ ποταμίου ἵππου καὶ	τῆς	θήρας τῶν κροκοδείλων; Ἢ ὡς
[10, 8]	τῶν Αἰγυπτίων παρὰ τῆς Πολυμνήστης,	τῆς	Θῶνος γυναικός, ἀκριβῶς ἐξητακὼς φαίνεται.
[10, 14]	τῶν παρ´ Ἑβραίοις προφητῶν καὶ	τῆς	ἱερᾶς μητροπόλεως αὐτῶν πεπολιορκημένης· ὥστε
[10, 14]	ἔτη ιβʹ κατὰ τοῦτον πολιορκηθείσης	τῆς	Ἱερουσαλὴμ ὑπὸ Ἀσσυρίων καὶ τοῦ
[10, 11]	ὁ προειρημένος Μωσῆς αὐτῆς μὲν	τῆς	Ἰλιακῆς ἁλώσεως πρεσβύτερος πάνυ πολλοῖς
[10, 11]	δὲ ἀπὸ Ἰνάχου χρόνος ἄχρι	τῆς	Ἰλίου ἁλώσεως ἀποπληροῖ γενεὰς εἴκοσι.
[10, 9]	τοὺς ἔμπροσθεν ἀνιὼν χρόνους μέχρι	τῆς	Ἰλίου ἁλώσεως εὑρήσεις ἔτη συγκεφαλαιούμενα
[10, 11]	τὸν Ἐρατοσθένην μετὰ ἑκατοστὸν ἔτος	τῆς	Ἰλίου ἁλώσεως· οἱ δὲ περὶ
[10, 13]	ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΦΛΑΥΙΟΥ ΙΩΣΗΠΟΥ ΠΕΡΙ	ΤΗΣ	ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ. Ἄρξομαι δὲ πρῶτον
[10, 6]	τοῦ Ἑβραίου γραφῆς, ἣν Περὶ	τῆς	Ἰουδαίων ἀρχαιότητος ἐν δυσὶν ἐπραγματεύσατο
[10, 8]	τὴν αὐτὴν εἶναι· τὴν δὲ	τῆς	Ἴσιδος τῇ τῆς Δήμητρος ὁμοιοτάτην
[10, 11]	ἀναγραφή, παρὰ τούτοις οὐδὲ τὰ	τῆς	ἱστορίας ἀληθεύειν δύναται. Καὶ μετὰ
[10, 6]	ἔχειν ἐπισυνάψαι καὶ τὰ ἀπὸ	τῆς	Ἰωσήπου τοῦ Ἑβραίου γραφῆς, ἣν
[10, 11]	εἰσὶν ἀρχαιότεροι. Περὶ μὲν οὖν	τῆς	καθ´ ἕκαστον λόγον πραγματείας χρόνων
[10, 5]	Καὶ ἐξ αὐτῆς δὲ ἐλέγχεται	τῆς	καθ´ ἕκαστον στοιχεῖον ἐπωνυμίας. Τί
[10, 12]	μετὰ Μωσέα· ὥστε καὶ πρὸ	τῆς	καθ´ Ἕλληνας ἀνθρωπογονίας ὁ Μωσῆς.
[10, 11]	ἀλήθειαν παραβραβεύσωσι. Περὶ μὲν οὖν	τῆς	καθ´ ἡμᾶς πολιτείας ἱστορίας τε
[10, 9]	Γράφει τοίνυν ἐν τῷ τετάρτῳ	τῆς	καθ´ ἡμῶν συσκευῆς ὁ Πορφύριος
[10, 9]	Δαρείου τοῦ Περσῶν βασιλέως καὶ	τῆς	κατ´ αὐτὸν ἀνανεώσεως τοῦ ἐν
[10, 14]	παρεφάνη τῷ βίῳ, δῆλον ἀπὸ	τῆς	κατ´ αὐτὸν ἱστορίας τυγχάνει. Μετὰ
[10, 2]	φησίν· Αἱ μὲν οὖν ἰδέαι	τῆς	κατὰ διάνοιαν Ἑλληνικῆς κλοπῆς εἰς
[10, 11]	τῶν δογμάτων παρίστημι, μενούσης μοι	τῆς	κατὰ θεὸν πολιτείας ἀνεξαρνήτου. Τοσαῦτα
[10, 14]	Ἑλλήνων γεγονέναι φιλοσοφίας καὶ μάλιστα	τῆς	κατὰ Πλάτωνα, ὃς ἀκουστὴς τὰ
[10, 4]	φιλοσοφία συνέστη, τῆς ἐπωνυμίας ἐκ	τῆς	κατὰ τὴν Ἰταλίαν διατριβῆς ἀξιωθεῖσα·
[10, 11]	καθ´ ἡμᾶς πολιτείας ἱστορίας τε	τῆς	κατὰ τοὺς ἡμετέρους νόμους ὅσα
[10, 9]	δὲ ἀπὸ τοῦ δηλωθέντος ἔτους	τῆς	Κέκροπος βασιλείας τὸν ἀνωτέρω χρόνον
[10, 6]	πρῶτοι φόρμιγγα εὗρον οὐ πολὺ	τῆς	κιθάρας λειπομένην καὶ κρόταλα ἐπενόησαν.
[10, 2]	ἐπαχθὲς εἰπεῖν, ἀπεδείξαμεν, φέρε μάρτυρας	τῆς	κλοπῆς αὐτοὺς καθ´ αὑτῶν παραστήσωμεν
[10, 3]	πρὸ αὐτοῦ (αἰδοῦμαι γὰρ τῷ	τῆς	κλοπῆς ὀνόματι ἐπὶ τούτου χρῆσθαι)
[10, 3]	εἰ Θεοπόμπου καὶ Ἐφόρου τὸ	τῆς	κλοπῆς πάθος ἥψατο, ἀργοτέρων οὕτως
[10, 11]	Κρήτην ἀνακομιδή· κατὰ δὲ Λυγκέα	τῆς	Κόρης ἡ ἁρπαγὴ καὶ ἡ
[10, 12]	Φοινίκην ἀνακομιδή· κατὰ δὲ Λυγκέα	τῆς	κόρης ἡ ἁρπαγὴ καὶ ἡ
[10, 3]	δὲ ἐπιστολὴ πρὸς Σωτηρίδαν Περὶ	τῆς	Κτησίου κλοπῆς, τοῦ δ´ αὐτοῦ
[10, 12]	Πτολεμαῖον τὸν Μενδήσιον. Καὶ τὰ	τῆς	λέξεως αὐτοῦ ὧδε ἔχει· Κατέσκαψε
[10, 3]	αὐτῶν μαθήματα καὶ τὰ σεμνὰ	τῆς	λογικῆς ἐπιστήμης ἀπὸ βαρβάρων αὐτοῖς
[10, 1]	τῆς τε βασιλικῆς μητροπόλεως καὶ	τῆς	λοιπῆς αὐτῶν ἱστορίας πολὺν πεποιῆσθαι
[10, 4]	ἔξωθεν αὐτῷ πεπορισμένων αἴτιος αὐτὸς	τῆς	μαθήσεως κατέστη τοῖς Ἕλλησιν. Ὁ
[10, 7]	πάντων ἐναντιώτατον ἱστορίᾳ πράττοντες διατελοῦσι.	Τῆς	μὲν γὰρ ἀληθοῦς ἐστι τεκμήριον
[10, 12]	στρατεύσαντος. Προτερεῖν ἄρα Μωσῆς ἀποδείκνυται	τῆς	μὲν Διονύσου ἀποθεώσεως ἔτη ἑξακόσια
[10, 3]	δὲ ἐν Μελανίππῃ τῇ δεσμώτιδι·	τῆς	μὲν κακῆς κάκιον οὐδὲν γίνεται
[10, 8]	τοῦ βασιλέως, πολλοῖς ἔτεσι πρότερον	τῆς	Μίνω βασιλείας· τόν τε ῥυθμὸν
[10, 7]	ὁμολογοῦσιν ἀρχαιοτάτην καὶ μονιμωτάτην ἔχειν	τῆς	μνήμης τὴν παράδοσιν. Καὶ γὰρ
[10, 9]	παρόντος πρὸς τοῖς εἰρημένοις μάρτυρι	τῆς	Μωσέως ἀρχαιότητος χρήσομαι τῷ πάντων
[10, 11]	κατ´ Εἴραμον πολὺ κατώτερός ἐστι	τῆς	Μωσέως ἡλικίας. Αἰγυπτίων δέ εἰσιν
[10, 11]	ἴσμεν κεκηρυγμένα, γεγονότα μὲν πολὺ	τῆς	Μωσέως ἡλικίας κατώτερα, πρὸ δὲ
[10, 10]	ἀπὸ δὲ πρώτης Ὀλυμπιάδος ἐπὶ	τῆς	νεʹ ἔτος πρῶτον, τουτέστιν ἐπὶ
[10, 10]	Μωσέως ἐξόδου Ἰσραήλ, ὅσον ἀπὸ	τῆς	νεʹ Ὀλυμπιάδος ἐπὶ Ὤγυγον, ὃς
[10, 9]	δεύτερον κατὰ τὸ πρῶτον ἔτος	τῆς	ξεʹ Ὀλυμπιάδος καταντᾷ, Τιβερίου δὲ
[10, 11]	τοὺς ἐλέγχους παραλαμβάνω. Περὶ γὰρ	τῆς	Ὁμήρου ποιήσεως γένους τε αὐτοῦ
[10, 7]	Ἕλλησιν οὐδὲν ὁμολογούμενον εὑρίσκεται γράμμα	τῆς	Ὁμήρου ποιήσεως πρεσβύτερον· οὗτος δὲ
[10, 1]	ἠξίωσαν τὴν μνήμην, ἀλλὰ καὶ	τῆς	ὁμοίας αὐτοῖς διδασκαλίας τε καὶ
[10, 4]	καί τι πλέον καὶ μεῖζον	τῆς	πανδήμου περὶ θεῶν ἀκοῆς διανοηθέντες
[10, 14]	λόγον. Οὐ γὰρ μόνον περὶ	τῆς	πάντων οὐσίας ἀπεφήνατο, ὡς οἱ
[10, 14]	μαρτυρίας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ' ΩΣ ΑΠΑΣΗΣ	ΤΗΣ	ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΝΕΩΤΕΡΟΙ ΤΥΓΧΑΝΟΥΣΙ
[10, 6]	δὲ αὐτῶν ὀλίγα εἰς σύστασιν	τῆς	παρὰ βαρβάροις εὑρετικῆς καὶ βιωφελοῦς
[10, 4]	τὰ μὲν σεμνὰ καὶ παλαιὰ	τῆς	πατρόθεν εἰς αὐτοὺς ἡκούσης θεολογίας
[10, 7]	φονικῶν γραφέντας νόμους, ὀλίγῳ πρότερον	τῆς	Πεισιστράτου τυραννίδος ἀνθρώπου γεγονότος. Περὶ
[10, 13]	Καρχηδόνα· εἶτα μεταβὰς καὶ ἀπὸ	τῆς	περὶ Χαλδαίων ἱστορίας τὰς περὶ
[10, 3]	Μιλησίου κατὰ λέξιν μετήνεγκεν ἐκ	τῆς	Περιηγήσεως, βραχέα παραποιήσας, τὰ τοῦ
[10, 12]	ἔτη ἑξακόσια τέσσαρα, εἴ γε	τῆς	Περσέως βασιλείας τῷ τριακοστῷ δευτέρῳ
[10, 7]	καὶ βραχυτέρων, ὅπου γε περὶ	τῆς	Περσικῆς στρατείας καὶ τῶν ἐν
[10, 14]	ὁ Πλάτων ἀμφὶ τὰ ὕστατα	τῆς	Περσῶν βασιλείας, μικρῷ θᾶττον Ἀλεξάνδρου
[10, 7]	τινες ἄλλοι λέγονται γενέσθαι, βραχὺ	τῆς	Περσῶν ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα στρατείας
[10, 11]	Μωσέως ἡλικίας κατώτερα, πρὸ δὲ	τῆς	Περσῶν ἡγεμονίας ἔτεσιν ἑβδομήκοντα. Βηρωσσὸς
[10, 4]	τις ἕτερος Ἕλλην ἢ βάρβαρος,	τῆς	πλάνης ἀρχηγοὶ γενόμενοι, συνεστήσαντο· τούτων
[10, 4]	τε καὶ πρῶτοι κατῆρξαν αὐτοῖς	τῆς	πολυθέου πλάνης, τοὺς ἑπτὰ παρ´
[10, 8]	Ἑλένην ἐκ τῶν Αἰγυπτίων παρὰ	τῆς	Πολυμνήστης, τῆς Θῶνος γυναικός, ἀκριβῶς
[10, 3]	μεταθέσει. Τό τε γὰρ περὶ	τῆς	προρρήσεως τοῦ σεισμοῦ ἐν Μεταποντίῳ
[10, 9]	τούτῳ συγχρόνοις. Πάλιν δὲ ἀπὸ	τῆς	πρώτης Ὀλυμπιάδος ἐπὶ τοὺς ἔμπροσθεν
[10, 10]	καὶ μυθώδεις ἐπιλεξάμενος ἱστορίας μέχρι	τῆς	πρώτης Ὀλυμπιάδος ἐπιδραμοῦμαι· τὰς δὲ
[10, 9]	καταντᾷ, Τιβερίου δὲ τὸ πεντεκαιδέκατον	τῆς	Ῥωμαίων βασιλείας κατὰ τὸ δʹ
[10, 9]	Ῥωμαίων βασιλείας κατὰ τὸ δʹ	τῆς	σαʹ Ὀλυμπιάδος συμπίπτει. Γίνονται τοίνυν
[10, 3]	τὸ πλοῖον οὐκ ἀπὸ Μεγάρων	τῆς	Σικελίας, ἀπὸ δὲ Σάμου φησὶ
[10, 2]	Μίαν δ´ αὐτοῖς ἔχρησεν ἀπαλλαγὴν	τῆς	συμφορᾶς, εἰ χρήσαιντο τῇ Αἰακοῦ
[10, 7]	μαρτυρία, ἣν ἀπὸ τοῦ πρώτου	τῆς	συναχθείσης αὐτῷ Βιβλιοθήκης παραθήσομαι, οὕτως
[10, 8]	καὶ τὴν Ἥραν μυθολογούμενα περὶ	τῆς	συνουσίας καὶ τὴν εἰς Αἰθιοπίαν
[10, 4]	εὐγνώμονι λογισμῷ κεχρημένοι, ἐν οἷς	τῆς	τἀληθοῦς ἐφήψαντο καταλήψεως, ἐν τούτοις
[10, 2]	ἐμὲ καταλέγειν τὰς φωνάς, προκειμένης	τῆς	τἀνδρὸς γραφῆς, ἐν ᾗ μετὰ
[10, 1]	ὀνομαστὶ καὶ τὸν βίον καταπλαγῆναι	τῆς	τε βασιλικῆς μητροπόλεως καὶ τῆς
[10, 8]	Κρόνου μυθολογούμενα καὶ τὰ περὶ	τῆς	Τιτανομαχίας καὶ τὸ σύνολον τὴν
[10, 7]	ἑαυτὸν ἱστορίαν συγγράφειν. Αἰτίαι δὲ	τῆς	τοιαύτης διαφωνίας πολλαὶ μὲν ἴσως
[10, 3]	καθάπερ ὁ Ἀλεξανδρεὺς Φιλόστρατος Περὶ	τῆς	τοῦ Σοφοκλέους κλοπῆς πραγματείαν κατεβάλετο.
[10, 9]	χρόνων Αὐγούστου Ῥωμαίων αὐτοκράτορος καὶ	τῆς	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν γενέσεως ἀρχήν
[10, 13]	ἀντιγράφῳ οὐ βασιλεῖς σημαίνεσθαι διὰ	τῆς	τοῦ Ὓκ προσηγορίας, ἀλλὰ τοὐναντίον
[10, 4]	Πυθαγόρας τοιοῦτος. Πρώτη δ´ ἐκ	τῆς	τούτου διαδοχῆς ἡ κληθεῖσα Ἰταλικὴ
[10, 11]	τοῦθ´ οὕτως ἔχον ἀπό τε	τῆς	τῶν Ἀττικῶν βασιλέων διαδοχῆς Μακεδονικῶν
[10, 11]	παρ´ ἡμῖν, ἔτι δὲ καὶ	τῆς	τῶν γραμμάτων εὑρέσεως ἀνώτερα· μάρτυρας
[10, 2]	φωνάς· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΠΕΡΙ	ΤΗΣ	ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΚΛΟΠΗΣ. Παραστήσαντες
[10, 11]	διὰ βραχέων ἔτι καὶ περὶ	τῆς	τῶν ἑπτὰ σοφῶν ἡλικίας ἀναγράψομεν.
[10, 9]	ὑπηγάγετο δυσφημίαις. Οὕτω γὰρ διὰ	τῆς	τῶν ἐχθρῶν ὁμολογίας ἀναμφηρίστως ἡγοῦμαι
[10, 4]	τινες διὰ ταῦτα ἀθεότητα μᾶλλον	τῆς	τῶν θεῶν θεραπείας προτετιμηκότες, τί
[10, 9]	ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΠΡΟΦΗΤΩΝ. Μωσέως πέρι καὶ	τῆς	τῶν μετ´ αὐτὸν προφητῶν ἀρχαιότητος
[10, 3]	τὸ χεῖρον. Τὰ γοῦν περὶ	τῆς	Φαρναβάζου πρὸς Ἀγησίλαον συνόδου δι´
[10, 3]	ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ· ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ	ΤΗΣ	ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ. Τὰ Πλατώνεια ἑστιῶν
[10, 4]	κατά γε τούτους πλέον οὐδὲν	τῆς	Φοινίκων καὶ Αἰγυπτίων πολυπλανοῦς θεολογίας
[10, 13]	κατὰ πλάτος ἀνιστόρηται. Ἀπὸ δὲ	τῆς	Φοινίκων, μάρτυσι χρησάμενος τοῖς τὰ
[10, 12]	γενέσθαι λέγει· ὅθεν καὶ ὁ	τῆς	Φορωνίδος ποιητὴς εἶναι αὐτὸν ἔφη
[10, 8]	δὲ τὴν εἰς πᾶν ζῷον	τῆς	ψυχῆς μεταβολὴν μαθεῖν παρ´ Αἰγυπτίων.
[10, 14]	Μέλισσος, Μέλισσον δὲ Ζήνων ὁ	Ἐλεάτης·	ὅν φασιν ἐπιβουλὴν κατὰ τοῦ
[10, 11]	ἔπειτα γραμματικοὶ Ζηνόδοτος, Ἀριστοφάνης, Καλλίμαχος,	Κράτης,	Ἐρατοσθένης, Ἀρίσταρχος, Ἀπολλόδωρος. Τούτων δὲ
[10, 11]	παρ´ αὐτοῖς ἄνδρες τρεῖς, Θεόδοτος,	Ὑψικράτης,	Μῶχος. Τούτων τὰς βίβλους εἰς
[10, 14]	οὗ Πρωταγόρας, καθ´ ὃν ἤκμασε	Σωκράτης.	Καὶ ἄλλους δὲ σποράδην ἔστιν
[10, 3]	κατειλήφατε. Τί λέγεις; ἔφη ὁ	Καλλιέτης.	Οὐ λέγω μόνον‘ φησίν, ἀλλὰ
[10, 12]	ἔρχεται καὶ τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων	εὑρετὴς	γίνεται. Τριόπας δὲ συγχρονεῖ Ἴσιδι
[10, 11]	Ὀλυμπιάδα. Τοῦ δ´ Ὀρφέως Μουσαῖος	μαθητής.	Ἀμφίων δὲ δυσὶ προάγων γενεαῖς
[10, 12]	ὅθεν καὶ ὁ τῆς Φορωνίδος	ποιητὴς	εἶναι αὐτὸν ἔφη πατέρα θνητῶν
[10, 3]	τῶν λοιδόρων ἰάμβων καὶ ἐπιγραμμάτων	ποιητής,	παρῴδηκε τὰς Ἐφόρου κλοπὰς ἐξελέγχων,
[10, 8]	φάρμακον, ὃ λαβεῖν φησιν ὁ	ποιητὴς	τὴν Ἑλένην ἐκ τῶν Αἰγυπτίων
[10, 12]	νεφεληγερέτα Ζεύς‘ ἥ τε ἐκ	Κρήτης	εἰς Φοινίκην ἀνακομιδή· κατὰ δὲ
[10, 14]	καὶ Μαλαχίου, μεθ´ οὓς οὐκέτι	προφήτης	παρ´ αὐτοῖς γέγονε. Κατὰ δὲ
[10, 8]	καὶ πεδίον εἶναι καλούμενον χρυσῆς	Ἀφροδίτης	περὶ τὴν ὀνομαζομένην Μώμεμφιν. Τά
[10, 12]	Αἰγύπτιοι σέβουσι. Νυμφόδωρος δὲ ὁ	Ἀμφιπολίτης	ἐν τρίτῳ Νομίμων Ἀσίας τὸν
[10, 6]	Τουσκανοὺς πλαστικὴν ἐπινοῆσαι· Ἴτανόν τε	(Σαυνίτης	οὗτος ἦν) πρῶτον θυρεὸν κατασκευάσαι.
[10, 3]	εἰπόντος· Γυναῖκές ἐσμεν ἀθλιώτατον φυτόν,	Θεοδέκτης	ἐν Ἀλκμαίωνί φησι· Σαφὴς μὲν
[10, 3]	καὶ αὐτὸς κλοπῆς ἄλλους αἰτιώμενος	κλέπτης	ἁλῶ, τοὺς πραγματευσαμένους τὰ περὶ
[10, 10]	ἔτη ακʹ εἴπερ ἐπὶ πεντηκοστῆς	πέμπτης	ἔτος πρῶτον ἔτη ασλζʹ κἀν
[10, 11]	Ἀκρίσιος, Περσεύς, Σθενέλαος, Εὐρυσθεύς, Ἀτρεύς,	Θυέστης,	Ἀγαμέμνων, οὗ κατὰ τὸ ὀκτωκαιδέκατον
[10, 8]	ἐκ τῶν Αἰγυπτίων παρὰ τῆς	Πολυμνήστης,	τῆς Θῶνος γυναικός, ἀκριβῶς ἐξητακὼς
[10, 10]	Μωσέως ἔτη ακʹ εἴπερ ἐπὶ	πεντηκοστῆς	πέμπτης ἔτος πρῶτον ἔτη ασλζʹ
[10, 3]	ἐπ´ ἄλλων ἄλλοις, ἵνα καὶ	ψεύστης	ἁλῷ τοῦτον τὸν τρόπον. Ἄνδρωνος
[10, 14]	τοῖς Ἕλλησι. Θάλεω δὲ γίνεται	ἀκουστὴς	Ἀναξίμανδρος, Πραξιάδου μὲν παῖς, γένος
[10, 14]	βασάνοις ἀποθανεῖν. Τούτου δὲ Λεύκιππος	ἀκουστὴς	γέγονε, Λευκίππου δὲ Δημόκριτος, οὗ
[10, 14]	καὶ Μνήσαρχος. Τηλαύγους δὲ Ἐμπεδοκλῆς	ἀκουστὴς	γίνεται, καθ´ ὃν Ἡράκλειτος ὁ
[10, 14]	μάλιστα τῆς κατὰ Πλάτωνα, ὃς	ἀκουστὴς	τὰ πρῶτα γενόμενος Σωκράτους κἄπειτα
[10, 5]	τῆς βαρβάρου φωνῆς. Καὶ ἐξ	αὐτῆς	δὲ ἐλέγχεται τῆς καθ´ ἕκαστον
[10, 3]	ἐπαινεῖ τὴν μετάθεσιν, ὡς δι´	αὐτῆς	ἐστ〈 ηρ〉 ιγμένου τοῦ στίχου.
[10, 5]	πρώτων στοιχείων εἰρήσθω. Τῆς δ´	αὐτῆς	ἡμῖν ὑποθέσεως ἐφαψάμενος καὶ ὁ
[10, 11]	φανήσεται γὰρ ὁ προειρημένος Μωσῆς	αὐτῆς	μὲν τῆς Ἰλιακῆς ἁλώσεως πρεσβύτερος
[10, 6]	μιξοφρύγιον καὶ μιξολύδιον Μαρσύαν τῆς	αὐτῆς	ὄντα τοῖς προειρημένοις χώρας· καὶ
[10, 9]	δὲ καὶ ἑκατὸν ὕστερον ἔτεσιν	αὐτῆς	τε καὶ Μωσέως, ἐν οἷς
[10, 9]	τῶν πρὸ ἡμῶν περὶ τῆς	αὐτῆς	ὑποθέσεως ἀποδείξεις. Γεγόνασι δὴ παρ´
[10, 7]	ἱστορίαν συγγράφειν. Αἰτίαι δὲ τῆς	τοιαύτης	διαφωνίας πολλαὶ μὲν ἴσως ἂν
[10, 9]	ὁ μὲν ἡμέτερος λόγος ἐπὶ	ταύτης	ἐδήλου γενέσθαι τὸν Ἁβραάμ, ὁ
[10, 3]	γε καὶ Μένανδρος τῆς ἀρρωστίας	ταύτης	ἐπλήσθη, ὃν ἠρέμα μὲν ἤλεγξε
[10, 10]	πράξει ὑφ´ Ἑλλήνων ἱστορηθείσῃ καὶ	ταύτης	ἐχόμενος ἀφαιρῶν τε καὶ προστιθεὶς
[10, 10]	δὲ καὶ Ἡρόδοτος τῆς ἀποστασίας	ταύτης	καὶ Ἀμώσιος ἐν τῇ δευτέρᾳ·
[10, 12]	αὐτῇ ἡμέρᾳ. Θησεὺς δὲ Ἡρακλέους	ζηλωτὴς	ὢν πρεσβύτερός ἐστι τῶν Τρωϊκῶν
[10, 10]	καὶ εἴκοσιν ἐτῶν, τῶν μέχρι	πρώτης	Ὀλυμπιάδος ἀπὸ Μωσέως τε καὶ
[10, 10]	δειχθήσεται χίλια εἴκοσιν· ἀπὸ δὲ	πρώτης	Ὀλυμπιάδος ἐπὶ τῆς νεʹ ἔτος
[10, 9]	συγχρόνοις. Πάλιν δὲ ἀπὸ τῆς	πρώτης	Ὀλυμπιάδος ἐπὶ τοὺς ἔμπροσθεν ἀνιὼν
[10, 10]	μυθώδεις ἐπιλεξάμενος ἱστορίας μέχρι τῆς	πρώτης	Ὀλυμπιάδος ἐπιδραμοῦμαι· τὰς δὲ μετὰ
[10, 10]	βασιλεύοντος, ὡς Ἀκουσίλαος ἱστορεῖ, μέχρι	πρώτης	Ὀλυμπιάδος, ὁπόθεν Ἕλληνες ἀκριβοῦν τοὺς
[10, 9]	τῷ τετάρτῳ τῆς καθ´ ἡμῶν	συσκευῆς	ὁ Πορφύριος ῥήμασιν αὐτοῖς τάδε·
[10, 11]	Ἐπιμηθεὺς καὶ Ἄτλας καὶ ὁ	διφυὴς	Κέκροψ καὶ ἡ Ἰώ· κατὰ
[10, 12]	Ἄτλας καὶ Ἐπιμηθεὺς καὶ ὁ	διφυὴς	Κέκροψ καὶ Ἰώ· κατὰ δὲ
[10, 2]	τὰς φωνάς, προκειμένης τῆς τἀνδρὸς	γραφῆς,	ἐν ᾗ μετὰ τοὺς ἐλέγχους
[10, 6]	ἀπὸ τῆς Ἰωσήπου τοῦ Ἑβραίου	γραφῆς,	ἣν Περὶ τῆς Ἰουδαίων ἀρχαιότητος
[10, 1]	ἐπιθεωρήσωμεν, ὡς οὐ μόνον τῶνδε	γραφῆς	ἠξίωσαν τὴν μνήμην, ἀλλὰ καὶ
[10, 11]	λόγον πραγματείας χρόνων τε καὶ	ἀναγραφῆς	αὐτῶν, ὡς οἶμαι, σφόδρα μετὰ
[10, 7]	Ἅτε δὴ τοίνυν οὐδεμιᾶς προβεβλημένης	ἀναγραφῆς,	ἣ καὶ τοὺς μαθεῖν βουλομένους
[10, 3]	φυτόν, Θεοδέκτης ἐν Ἀλκμαίωνί φησι·	Σαφὴς	μὲν ἐν βροτοῖσιν ὑμνεῖται λόγος,
[10, 4]	Πρώτη δ´ ἐκ τῆς τούτου	διαδοχῆς	ἡ κληθεῖσα Ἰταλικὴ φιλοσοφία συνέστη,
[10, 11]	τε τῆς τῶν Ἀττικῶν βασιλέων	διαδοχῆς	Μακεδονικῶν τε καὶ Πτολεμαϊκῶν, ἔτι
[10, 13]	βασιλέων μετὰ τοῦ χρόνου τῆς	ἀρχῆς	αὐτῶν ἀπαριθμησάμενος ἐπιλέγει· Ταῦτα μὲν
[10, 3]	μέγα πεφωρακώς, ὅλον δρᾶμα ἐξ	ἀρχῆς	εἰς τέλος Ἀντιφάνους, τὸν Οἰωνιστήν,
[10, 10]	δ´ οὖν τῷ πρώτῳ τῆς	ἀρχῆς	ἔτει, ὅπερ ἦν Ὀλυμπιάδος νεʹ
[10, 7]	μοι δοκοῦσαν. Τὸ γὰρ ἐξ	ἀρχῆς	μὴ σπουδασθῆναι παρὰ τοῖς Ἕλλησι
[10, 12]	καὶ τετρακοσιοστῷ ἔτει τῆς Ἀσσυρίων	ἀρχῆς,	τῆς δὲ Βηλούχου τοῦ ὀγδόου
[10, 8]	τὴν εἰς πᾶν ζῷον τῆς	ψυχῆς	μεταβολὴν μαθεῖν παρ´ Αἰγυπτίων. Ὑπολαμβάνουσι
[10, 1]	ἔν τισι τῶν εἰς βελτίωσιν	ψυχῆς	συντεινόντων δογμάτων ζηλωταὶ κατέστησαν. Ὡς
[10, 1]	περὶ τῶν μάλιστα ζητουμένων εἰς	ψυχῆς	ὠφέλειαν δογμάτων, ἃ δὴ καὶ
[10, 9]	ἀνιὼν ἐπὶ τὸ πρῶτον ἔτος	ζωῆς	Ἁβραὰμ εὑρήσεις ἔτη φεʹ Τοσαῦτα
[10, 1]	κλέος καθ´ Ἑλλάδα, καὶ φιλοσόφων	διατριβαῖς	ἐξητασμένα ζηλοῦν προειλόμεθα. Τούτους δ´
[10, 3]	τε καὶ ἀφ´ ὧν ἔκλεψεν	ἐκλογαῖς;	Λατῖνος δ´ ἓξ βιβλίοις, ἃ
[10, 12]	διδάσκει. Τούτων δὲ τεσσαράκοντα μὲν	γενεαῖς	νεώτερα τὰ Ἀττικά, τὰ ἀπὸ
[10, 11]	μαθητής. Ἀμφίων δὲ δυσὶ προάγων	γενεαῖς	τῶν Τρωϊκῶν τοῦ πλείονα πρὸς
[10, 10]	τῶν γὰρ Αἰγυπτίων ὀργῇ θεοῦ	χαλάζαις	τε καὶ χειμῶσι μαστιζομένων εἰκὸς
[10, 7]	εἴ γε δεῖ μὴ ταῖς	ματαίαις	δόξαις ἐπακολουθεῖν, ἀλλ´ ἐξ αὐτῶν
[10, 13]	ἀπέλθωσι. Τοὺς δὲ ἐπὶ ταῖς	ὁμολογίαις	πανοικεσίᾳ μετὰ τῶν κτήσεων, οὐκ
[10, 8]	κατὰ τὸ προειρημένον ἱερόν, ταῖς	ἰδίαις	χερσὶ δεδημιουργημένης· πέρας δὲ διὰ
[10, 9]	χρόνους πραχθέντα συνεξητάκασιν. Εἶθ´ ἕκαστος	οἰκείαις	μεθόδοις τὴν τῶν ἀποδεικνυμένων κατασκευὴν
[10, 2]	καὶ δὴ ἐάσθω, καίπερ οὐκ	οἰκείαις	φωναῖς, ταῖς δ´ αὐτῶν Ἑλλήνων
[10, 4]	θεῶν, ἀγάλμασί τε καὶ ἀφιδρύσεσι,	μαντείαις	τε καὶ χρησμοῖς, καὶ τῷ
[10, 2]	σημείοις τεραστίοις, ἐνίους δὲ ἠπίοις	ἐπαγγελίαις	ἐπιστρέφει πρὸς σωτηρίαν. Πλὴν ἀλλ´
[10, 9]	αὐτὸν προφήτας ταῖς ἴσαις ὑπηγάγετο	δυσφημίαις.	Οὕτω γὰρ διὰ τῆς τῶν
[10, 4]	Οἱ μὲν γὰρ ἀλληνάλλως ποικίλαις	ψευδοδοξίαις	ἀπαχθέντες εἰς βυθὸν ἀδολεσχίας περιετράπησαν,
[10, 1]	φαίη τις αὐτοὺς φυσικαῖς ὑποκινηθέντας	ἐννοίαις,	καὶ τοῦτο πρὸς ἡμῶν ἂν
[10, 2]	φήσας τοὺς ἐλέγχους ἑξῆς ἐπάγει,	παντοίαις	κεχρημένος ἀποδείξεσι καὶ πρώτους γε
[10, 11]	Ἐν δὴ ταῖς τῶν προειρημένων	ἱστορίαις	δηλοῦται, κατὰ τίνα τῶν βασιλέων
[10, 10]	χρόνον, παρατιθέναι μέλλοντι ταῖς Ἑβραϊκαῖς	ἱστορίαις	τὰς Ἑλληνικάς. Ἐξέσται γὰρ τῷ
[10, 7]	αὐτοῖς πραττομένων παραλιπεῖν, ἀλλ´ ἐν	δημοσίαις	ἀναγραφαῖς ὑπὸ τῶν σοφωτάτων ἀεὶ
[10, 7]	ἐγὼ δὲ δυσὶ ταῖς ἐκτεθησομέναις	αἰτίαις	τὴν μεγίστην ἰσχὺν ἀνατίθημι. Καὶ
[10, 10]	ἐκτιθέναι χρόνον, παρατιθέναι μέλλοντι ταῖς	Ἑβραϊκαῖς	ἱστορίαις τὰς Ἑλληνικάς. Ἐξέσται γὰρ
[10, 3]	Κἀγώ‘ φησὶν ὁ Νικαγόρας, ταῖς	Ἑλληνικαῖς	ἐντυγχάνων αὐτοῦ τε καὶ τοῦ
[10, 10]	ἑκάστας, εἴ τινες ἐπίσημοι, ταῖς	Ἑλληνικαῖς	τὰς Ἑβραϊκάς, ἐξιστορῶν μὲν τὰ
[10, 1]	συνενεχθῆναι δὲ φαίη τις αὐτοὺς	φυσικαῖς	ὑποκινηθέντας ἐννοίαις, καὶ τοῦτο πρὸς
[10, 10]	ἱστορίας κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον	ἀλλήλαις	ἐφαρμόσομεν. Τὰς δὲ πρὸ τούτων
[10, 2]	τοὺς μὲν ἐντολαῖς, τοὺς δ´	ἀπειλαῖς,	ἔστι δ´ οὓς σημείοις τεραστίοις,
[10, 4]	δόγματα. Οἱ μὲν γὰρ ἀλληνάλλως	ποικίλαις	ψευδοδοξίαις ἀπαχθέντες εἰς βυθὸν ἀδολεσχίας
[10, 12]	Αἰγυπτίων βασιλέων πράξεις ἐν τρισὶν	ὅλαις	ἐκθέμενος βίβλοις κατὰ Ἄμωσίν φησιν
[10, 2]	παντοκράτωρ κηδόμενος θεὸς τοὺς μὲν	ἐντολαῖς,	τοὺς δ´ ἀπειλαῖς, ἔστι δ´
[10, 7]	ἀναφανεῖεν, ἐγὼ δὲ δυσὶ ταῖς	ἐκτεθησομέναις	αἰτίαις τὴν μεγίστην ἰσχὺν ἀνατίθημι.
[10, 8]	προειρημένῃ δυνάμει λέγουσι καὶ παρὰ	μόναις	ταῖς Διοσπολίτισιν ἐκ παλαιῶν χρόνων
[10, 12]	ἀντὶ πάντων ταῖς Φλαυίου Ἰωσήπου	φωναῖς·	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ
[10, 2]	δὴ ἐάσθω, καίπερ οὐκ οἰκείαις	φωναῖς,	ταῖς δ´ αὐτῶν Ἑλλήνων ἀπευθύνας
[10, 9]	ταῖς αὐτῶν ἡγησάμην δεῖν παραχωρῆσαι	φωναῖς	τὸν παρόντα λόγον, ὅπως ὁμοῦ
[10, 7]	γε δεῖ μὴ ταῖς ματαίαις	δόξαις	ἐπακολουθεῖν, ἀλλ´ ἐξ αὐτῶν τὸ
[10, 14]	γίνεται ἀκουστὴς Ἀναξίμανδρος, Πραξιάδου μὲν	παῖς,	γένος δὲ καὶ αὐτὸς Μιλήσιος.
[10, 8]	τῶν ἀναγραφῶν τῶν ἐν ταῖς	ἱεραῖς	βίβλοις παραβαλεῖν πρὸς ἑαυτοὺς Ὀρφέα
[10, 7]	ἥκιστα ταῖς ἐκ τοῦ περιέχοντος	φθοραῖς	ὑποκειμένους καὶ πολλὴν ἐποιήσαντο πρόνοιαν
[10, 9]	τοὺς μετ´ αὐτὸν προφήτας ταῖς	ἴσαις	ὑπηγάγετο δυσφημίαις. Οὕτω γὰρ διὰ
[10, 2]	ἄφθονος καὶ πλουσία τελεσφορεῖται εὐκαρπία,	ταῖς	Αἰακοῦ γεωργηθεῖσα εὐχαῖς. Καὶ ἐπεκαλέσατο’
[10, 14]	ΧΡΟΝΟΙ. Ἀλλὰ τί δεῖ πλῆθος	ταῖς	ἀποδείξεσιν ἐπισωρεύειν, τοῦ φιλαλήθους, ἀλλὰ
[10, 9]	ἀπόδειξιν εἰσηνέγκαντο. Διὸ καὶ μάλιστα	ταῖς	αὐτῶν ἡγησάμην δεῖν παραχωρῆσαι φωναῖς
[10, 14]	προσπτύσαι αὐτῷ καὶ οὕτως ἐγκαρτερήσαντα	ταῖς	βασάνοις ἀποθανεῖν. Τούτου δὲ Λεύκιππος
[10, 2]	ἐάσθω, καίπερ οὐκ οἰκείαις φωναῖς,	ταῖς	δ´ αὐτῶν Ἑλλήνων ἀπευθύνας τὸν
[10, 8]	δυνάμει λέγουσι καὶ παρὰ μόναις	ταῖς	Διοσπολίτισιν ἐκ παλαιῶν χρόνων ὀργῆς
[10, 10]	προειρημένον ἐκτιθέναι χρόνον, παρατιθέναι μέλλοντι	ταῖς	Ἑβραϊκαῖς ἱστορίαις τὰς Ἑλληνικάς. Ἐξέσται
[10, 7]	γὰρ τόπους ἅπαντες οἰκοῦσιν ἥκιστα	ταῖς	ἐκ τοῦ περιέχοντος φθοραῖς ὑποκειμένους
[10, 7]	ζητεῖν ἀναφανεῖεν, ἐγὼ δὲ δυσὶ	ταῖς	ἐκτεθησομέναις αἰτίαις τὴν μεγίστην ἰσχὺν
[10, 3]	λέγων. Κἀγώ‘ φησὶν ὁ Νικαγόρας,	ταῖς	Ἑλληνικαῖς ἐντυγχάνων αὐτοῦ τε καὶ
[10, 10]	χρόνον ἑκάστας, εἴ τινες ἐπίσημοι,	ταῖς	Ἑλληνικαῖς τὰς Ἑβραϊκάς, ἐξιστορῶν μὲν
[10, 8]	ξυλίνης κατὰ τὸ προειρημένον ἱερόν,	ταῖς	ἰδίαις χερσὶ δεδημιουργημένης· πέρας δὲ
[10, 8]	ἐκ τῶν ἀναγραφῶν τῶν ἐν	ταῖς	ἱεραῖς βίβλοις παραβαλεῖν πρὸς ἑαυτοὺς
[10, 9]	καὶ τοὺς μετ´ αὐτὸν προφήτας	ταῖς	ἴσαις ὑπηγάγετο δυσφημίαις. Οὕτω γὰρ
[10, 3]	ἐπιβολὴν ἐκεῖθεν εἴληφεν, ἀλλὰ καὶ	ταῖς	λέξεσιν αὐταῖς συγκέχρηται· καὶ ἠθέλησεν
[10, 7]	συμβεβηκός, εἴ γε δεῖ μὴ	ταῖς	ματαίαις δόξαις ἐπακολουθεῖν, ἀλλ´ ἐξ
[10, 13]	ἀβλαβεῖς ἀπέλθωσι. Τοὺς δὲ ἐπὶ	ταῖς	ὁμολογίαις πανοικεσίᾳ μετὰ τῶν κτήσεων,
[10, 8]	συνουσίαν τῶν θεῶν τούτων, ἐν	ταῖς	πανηγύρεσι τῶν ναῶν ἀνακομιζομένων ἀμφοτέρων
[10, 3]	φιλεῖν Ἀριστοφάνης ὁ γραμματικὸς ἐν	ταῖς	Παραλλήλοις αὐτοῦ τε καὶ ἀφ´
[10, 11]	ἐπ´ ἀκριβὲς πραγματευσάμενος. Ἐν δὴ	ταῖς	τῶν προειρημένων ἱστορίαις δηλοῦται, κατὰ
[10, 12]	συνιδεῖν. Χρήσομαι δὲ ἀντὶ πάντων	ταῖς	Φλαυίου Ἰωσήπου φωναῖς· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ'
[10, 4]	μάγοις καὶ τοῖς Αἰγυπτίων δὲ	προφήταις	μαθητεῦσαι, καθ´ ὃν χρόνον Ἑβραίων
[10, 4]	δὲ καὶ οὗτος λέγεται τοῖς	προφήταις	συμβεβληκέναι. Σόλωνα δὲ καὶ αὐτὸν
[10, 8]	ἵν´, εἰ φανεῖεν τοῖς Ἑβραίων	προφήταις	τε καὶ θεολόγοις οἱ παρ´
[10, 6]	δὲ μάχαιρα καμπύλη) καὶ πρῶτοι	πέλταις	ἐπὶ τῶν ἵππων ἐχρήσαντο. Ὁμοίως
[10, 3]	εὑρίσκω χρώμενον ἀπαντήσεσιν· ἐσπούδασα γὰρ	αὐταῖς	λέξεσι τὰ ῥηθέντα μνημονεύειν. Καὶ
[10, 3]	Δαϊμάχου καὶ Καλλισθένους καὶ Ἀναξιμένους	αὐταῖς	λέξεσιν ἔστιν ὅτε τρισχιλίους ὅλους
[10, 3]	εἴληφεν, ἀλλὰ καὶ ταῖς λέξεσιν	αὐταῖς	συγκέχρηται· καὶ ἠθέλησεν αὐτὸ πανούργως
[10, 3]	τοὺς ἓν τὸ ὂν εἰσάγοντας	τοιαύταις	αὐτὸν εὑρίσκω χρώμενον ἀπαντήσεσιν· ἐσπούδασα
[10, 13]	νῦν Ἰουδαίᾳ καλουμένῃ πόλιν οἰκοδομησαμένους	τοσαύταις	μυριάσιν ἀνθρώπων ἀρκέσουσαν, Ἱεροσόλυμα ταύτην
[10, 7]	πραττομένων παραλιπεῖν, ἀλλ´ ἐν δημοσίαις	ἀναγραφαῖς	ὑπὸ τῶν σοφωτάτων ἀεὶ καθιεροῦσθαι.
[10, 2]	τελεσφορεῖται εὐκαρπία, ταῖς Αἰακοῦ γεωργηθεῖσα	εὐχαῖς.	Καὶ ἐπεκαλέσατο’ φησί, Σαμουὴλ τὸν
[10, 12]	ὥς φησι Διονύσιος ὁ Ἀργεῖος·	Ἄγις	δὲ καὶ Δερκύλος ἐν τῇ
[10, 1]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α' ΩΣ ΠΑΡΑ ΒΑΡΒΑΡΩΝ	ΕΙΣ	ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΑ ΣΕΜΝΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ
[10, 4]	ἀπειληφότες τοῦ ψεύδους ἀνεχωρήσαμεν, οὔτε	εἰς	ἄθεον λογισμὸν τοῖς σοφοῖς Ἑλλήνων
[10, 12]	ἀπὸ Φρυγίας διάβασις καὶ Ἴωνος	εἰς	Ἀθήνας ἄφιξις καὶ ὁ δεύτερος
[10, 14]	σχολὴν τοῦ Ἀναξαγόρου, μεταβὰς δ´	εἰς	Ἀθήνας ἐκεῖ ἐσχόλασε καὶ πολλοὺς
[10, 8]	ἐπὶ συνέσει καὶ παιδείᾳ παρέβαλον	εἰς	Αἴγυπτον ἐν τοῖς ἀρχαίοις χρόνοις,
[10, 13]	πρῶτον μὲν τὴν ἑτέρωθεν ἄφιξιν	εἰς	Αἴγυπτον, ἔπειτα δὲ τὴν ἐκεῖθεν
[10, 4]	ἠρκέσθη διατριβῇ, λέγεται δὲ ἀπᾶραι	εἰς	Αἴγυπτον καὶ τῇ τούτων φιλοσοφίᾳ
[10, 8]	περὶ τῆς συνουσίας καὶ τὴν	εἰς	Αἰθιοπίαν ἐκδημίαν ἐκεῖθεν αὐτὸν μετενεγκεῖν
[10, 4]	οὐδέ τις ἄλλος θεῶν αὐτοῖς	εἰς	ἀναγκαίου τινὸς ἐπιτήδευσιν συνήργει· ἀλώμενοι
[10, 6]	ἔπλευσε. Καὶ ἀστρολογίαν δὲ πρῶτοι	εἰς	ἀνθρώπους ἐξήνεγκαν Αἰγύπτιοι, ὁμοίως δὲ
[10, 11]	φησὶ τὴν ἐξ Αἰγύπτου πορείαν	εἰς	ἅπερ ἤθελον χωρία, Μωσέως ἡγουμένου.
[10, 4]	μοι τήνδε συμβαλεῖσθαι τὴν σημείωσιν	εἰς	ἀπόδειξιν τοῦ προκειμένου σκοποῦ, εἰ
[10, 13]	χώραν ταύτην ἐπῴκησαν ἢ Δαναὸν	εἰς	Ἄργος ἀφικέσθαι· καίτοι τοῦτον ἀρχαιότατον
[10, 11]	γέγονεν, ἄλλως τε καὶ τὰ	εἰς	αὐτὸν ἐπεισφερόμενά φασιν ὑπὸ Ὀνομακρίτου
[10, 4]	σεμνὰ καὶ παλαιὰ τῆς πατρόθεν	εἰς	αὐτοὺς ἡκούσης θεολογίας αὐτά τε
[10, 2]	περιαυγασθεῖσαν, καθ´ ὃ σημαινόμενον διήκειν	εἰς	αὐτοὺς τὴν κλοπὴν τῆς ἀληθείας
[10, 14]	δὲ Κῦρος μετὰ πλεῖστον τῆς	εἰς	Βαβυλῶνα αἰχμαλωσίας τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους
[10, 14]	τὸ πᾶν Ἰουδαίων ἔθνος ἀπάγεται	εἰς	Βαβυλῶνα, προφητεύει τε αὐτόθι Δανιὴλ
[10, 1]	καὶ μαθήσεως ἔν τισι τῶν	εἰς	βελτίωσιν ψυχῆς συντεινόντων δογμάτων ζηλωταὶ
[10, 4]	γὰρ ἀλληνάλλως ποικίλαις ψευδοδοξίαις ἀπαχθέντες	εἰς	βυθὸν ἀδολεσχίας περιετράπησαν, οἱ δέ
[10, 12]	τὰ Φθιωτικὰ τὰ ἀπὸ Δευκαλίωνος.	Εἰς	δὲ τὸν χρόνον τῶν Τρωϊκῶν
[10, 2]	φασί, διὰ λιμὸν ἱκέται παραγενόμενοι	εἰς	Δελφοὺς ἤροντο τὴν Πυθίαν πῶς
[10, 4]	ἀνωφελῆ κατελάμβανε. Διὸ ταῦτα μὲν	εἰς	δεύτερον ἀνεβάλλετο, ὡς ἂν οὐδὲν
[10, 6]	κατέδειξαν Αἰγύπτιοι καὶ τὸν ἐνιαυτὸν	εἰς	δώδεκα μῆνας διεῖλον καὶ ἐν
[10, 1]	ὡρμήθημεν, ἀναγκαῖον πρῶτον ἁπάντων συνιδεῖν	εἰς	ἔλεγχον τοῦ τῶν δηλουμένων τρόπου.
[10, 4]	Ὧν μακροῖς ποθ´ ὕστερον χρόνοις	εἰς	Ἕλληνας παρελθοῦσα φιλοσοφία, μηδὲν τῶν
[10, 5]	τε ἄλλους καὶ δὴ καὶ	εἰς	Ἕλληνας. Ταῦτα μὲν οὖν μοι
[10, 3]	ἀπὸ τῶν Ἑβραϊκῶν λόγων ἐπιρρυείσης	εἰς	Ἕλληνας ὠφελείας εὖ μοι δοκεῖ
[10, 11]	Ὑψικράτης, Μῶχος. Τούτων τὰς βίβλους	εἰς	Ἑλληνίδα κατέταξε φωνὴν Λαῖτος, ὁ
[10, 12]	εὑρίσκεται σὺν καὶ Ἡρακλεῖ μέγαν	εἰς	ἐνιαυτόν‘ Ζῆθος δὲ καὶ Ἀμφίων,
[10, 2]	ἐκ τῆς διὰ τῶν γραφῶν	εἰς	ἡμᾶς δεδομένης ἀληθείας περιαυγασθεῖσαν, καθ´
[10, 10]	τὰ〉 κατὰ τὰς Ὀλυμπιάδας οὕτως	εἰς	ἡμᾶς εὑρεθήσεται συμφωνήσαντα· τούτοις γὰρ
[10, 12]	ὁ Σεμέλης πατὴρ ἐπὶ Λυγκέως	εἰς	Θήβας ἔρχεται καὶ τῶν Ἑλληνικῶν
[10, 11]	Τριπτολέμου γεωργία καὶ ἡ Κάδμου	εἰς	Θήβας παρουσία Μίνωός τε βασιλεία·
[10, 12]	Τριπτολέμου γεωργία καὶ ἡ Κάδμου	εἰς	Θήβας παρουσία Μίνωός τε βασιλεία·
[10, 6]	ἱεροῖς γυναιξὶ μίσγεσθαι ἐκώλυσαν μηδὲ	εἰς	ἱερὰ εἰσιέναι ἀπὸ γυναικῶν ἀλούτους
[10, 12]	βουληθεὶς αὐτοὺς περὶ τῶν ἀρχαίων	εἰς	λόγους, τῶν τῇδε τῇ πόλει
[10, 1]	παρὰ μόνων Ἑβραίων πεπορισμένοι, οὐκ	εἰς	μακρὸν ἀποδειχθήσεται. Ἢ εἰ μὴ
[10, 8]	πανηγύρεσι τῶν ναῶν ἀνακομιζομένων ἀμφοτέρων	εἰς	ὄρος ἄνθεσι παντοίοις ὑπὸ τῶν
[10, 2]	ὄρος, τὰς καθαρὰς χεῖρας ἐκτείνας	εἰς	οὐρανὸν κοινὸν ἀποκαλέσας πατέρα τὸν
[10, 10]	ἀνθρώπους ἐμυθεύετο· σοφὸς γὰρ ὢν	εἰς	παιδείαν αὐτοὺς ἀπὸ τῆς ἄγαν
[10, 8]	τοὺς ἀριθμούς, ἔτι δὲ τὴν	εἰς	πᾶν ζῷον τῆς ψυχῆς μεταβολὴν
[10, 4]	δὴ καὶ ξόανα παντοίας ὕλης	εἰς	πᾶσαν θνητῶν ζῴων ἰδέαν τετυπωμένα
[10, 11]	τε Ἀμφικτύονος βασιλεία καὶ ἡ	εἰς	Πελοπόννησον Δαναοῦ παρουσία καὶ ἡ
[10, 12]	τε Ἀμφικτύονος βασιλεία καὶ ἡ	εἰς	Πελοπόννησον Δαναοῦ παρουσία καὶ ἡ
[10, 1]	Στρωματεῖ τὴν περὶ τούτου σύστασιν	εἰς	πλάτος ἀπηύθυνε. Τούτου δέ μοι
[10, 3]	ἡγοῦμαι τὰ εἰρημένα. Ἔτι δὲ	εἰς	προπαρασκευὴν τῆς ἀπὸ τῶν Ἑβραϊκῶν
[10, 12]	τὸν ταῦρον τελευτήσαντα καὶ ταριχευθέντα	εἰς	σορὸν ἀποτεθεῖσθαι ἐν τῷ ναῷ
[10, 11]	ἀρχηγόν, καὶ ὑφ´ ἡμῶν νῦν	εἰς	σύγκρισιν παραλαμβανέσθωσαν. Εὑρήσομεν γὰρ οὐ
[10, 13]	ἀπὸ τῆς Αἰγύπτου τὴν ἔρημον	εἰς	Συρίαν διοδοιπορῆσαι· φοβουμένους δὲ τὴν
[10, 6]	ἱστόρησαν. Παρεθέμην δὲ αὐτῶν ὀλίγα	εἰς	σύστασιν τῆς παρὰ βαρβάροις εὑρετικῆς
[10, 14]	εἰσελθὼν αὐτὰ ἐκ τῆς ἀταξίας	εἰς	τάξιν ἤγαγεν Ἀναξαγόρου δὲ ἐγένοντο
[10, 11]	ἀπὸ Φρυγίας διάβασις καὶ Ἴωνος	εἰς	τὰς Ἀθήνας ἄφιξις καὶ ὁ
[10, 8]	πολλὰ τῶν ἐξ Αἰγύπτου νομίμων	εἰς	τὰς ἑαυτῶν κατατάξαι νομοθεσίας Πυθαγόραν
[10, 3]	πεφωρακώς, ὅλον δρᾶμα ἐξ ἀρχῆς	εἰς	τέλος Ἀντιφάνους, τὸν Οἰωνιστήν, μεταγράψαι
[10, 4]	Ἕλληνες βαρβάρων παραλάβωσι, κάλλιον τοῦτο	εἰς	τέλος ἀπεργάζονται. Ταῦτα ὁ Πλάτων.
[10, 5]	πρῶτόν ἐστιν Ἄλφ, ὃ μεταληφθὲν	εἰς	τὴν Ἑλλάδα φωνὴν λέγοιτ´ ἂν
[10, 3]	πάνυ χαριέντως καὶ πρεπόντως ἀμφοῖν,	εἰς	τὴν ἑνδεκάτην τῶν Ἑλληνικῶν μεταθεὶς
[10, 2]	δυνάμεως διὰ τῶν ἁγίως βεβιωκότων	εἰς	τὴν ἡμετέραν ἐπιστροφὴν παραδόξως ἐνεργούμενα,
[10, 11]	τε ἐκ Φοινίκης τῆς Εὐρώπης	εἰς	τὴν Κρήτην ἀνακομιδή· κατὰ δὲ
[10, 8]	τοῦ Διὸς περαιοῦσθαι τὸν ποταμὸν	εἰς	τὴν Λιβύην καὶ μεθ´ ἡμέρας
[10, 11]	Σιβύλλης, Ἐπιμενίδου τοῦ Κρητός, ὅστις	εἰς	τὴν Σπάρτην ἀφίκετο, Ἀρισταίου τοῦ
[10, 11]	θυγατέρα καὶ ξύλων παντοδαπῶν ὕλην	εἰς	τὴν τοῦ νεὼ κατασκευὴν ἐδωρήσατο.
[10, 6]	γεγραφέναι. Συμβαλεῖται γοῦν καὶ ταῦτα	εἰς	τὴν τῶν εἰρημένων ἀκριβῆ καὶ
[10, 11]	ἁρπαγὴ {γέγονεν{ αι} Μενελάου τε	εἰς	τὴν Φοινίκην ἄφιξις καὶ τὰ
[10, 3]	οὐκ οἶδ´ ὅπως ὑμῖν‘ φησίν,	εἰς	τὸ μέσον ἀγαγεῖν, μηνύω καὐτὸς
[10, 4]	δὲ ἀληθοῦς καὶ μαθήματος βιωφελοῦς	εἰς	τὸ παντελὲς ἐχήρευεν. Οὐδέ τι
[10, 3]	Οἰωνιστήν, μεταγράψαι φησὶ τὸν Μένανδρον	εἰς	τὸν Δεισιδαίμονα. Ἐπεὶ δὲ τοὺς
[10, 13]	ἄλλης Αἰγύπτου ἐκπεσεῖν, κατακλεισθῆναι δὲ	εἰς	τόπον ἀρουρῶν ἔχοντα μυρίων τὴν
[10, 8]	αὐτοῖς καὶ πολλὰ τῶν χρησίμων	εἰς	τοὺς Ἕλληνας ἐκδόντα τυχεῖν ἀξιολόγου
[10, 2]	ἄκοντες τὴν παρ´ ἡμῶν ἀλήθειαν	εἰς	τοὺς ὁμοφύλους λάθρα διαδείκνυνται. Οἱ
[10, 3]	ἀνιμήσας καὶ πιὼν προεῖπεν, ὡς	εἰς	τρίτην ἡμέραν ἔσοιτο σεισμός‘ καὶ
[10, 3]	γίνεται γυναικός, ἐσθλῆς δ´ οὐδὲν	εἰς	ὑπερβολὴν πέφυκ´ ἄμεινον· διαφέρουσι δ´
[10, 2]	τῆς κατὰ διάνοιαν Ἑλληνικῆς κλοπῆς	εἰς	ὑπόδειγμα ἐναργὲς τῷ διορᾶν δυναμένῳ
[10, 4]	οὐδ´ αὐτὸς ὁ θαυμαστὸς Πύθιος	εἰς	φιλοσοφίαν αὐτοὺς τὸ παράπαν ὠφέλει,
[10, 4]	ποιῶν καὶ τὰ κάλλιστα ἐμπορεύεσθαι	εἰς	φιλοσοφίαν παρὰ τῶν βαρβάρων εὐγνωμόνως
[10, 4]	ὅλως παρὰ τῶν οἰκείων θεῶν	εἰς	φιλοσοφίαν ὠφελημένοι, ἀλλὰ καὶ τοῖς
[10, 12]	Ζεύς‘ ἥ τε ἐκ Κρήτης	εἰς	Φοινίκην ἀνακομιδή· κατὰ δὲ Λυγκέα
[10, 1]	τε περὶ τῶν μάλιστα ζητουμένων	εἰς	ψυχῆς ὠφέλειαν δογμάτων, ἃ δὴ
[10, 5]	δὲ τούτοις πρώτοις ἀρξάμενα προῆλθεν	εἴς	τε ἄλλους καὶ δὴ καὶ
[10, 1]	γοῦν τῶν πέλας ὁ καθ´	εἷς	αὐτῶν λέξεις ὁμοῦ καὶ διανοίας
[10, 4]	ἐστε, γέρων δὲ Ἑλλήνων οὐδὲ	εἷς,	οὐδέ ἐστι παρ´ ὑμῖν χρόνῳ
[10, 13]	Αἴγυπτον ἐκλιπόντες ὅποι βούλονται πάντες	ἀβλαβεῖς	ἀπέλθωσι. Τοὺς δὲ ἐπὶ ταῖς
[10, 11]	Μωσέως ἡλικίας. Αἰγυπτίων δέ εἰσιν	ἀκριβεῖς	χρόνων ἀναγραφαί. Καὶ τῶν κατ´
[10, 3]	τούτου χρῆσθαι) οὐκέτι κατειλήφατε. Τί	λέγεις;	ἔφη ὁ Καλλιέτης. Οὐ λέγω
[10, 11]	κεφαλαίῳ εἰρήσθω. Δυνατὸν γὰρ παντὶ	ψευδεῖς	ἀποφαίνεσθαι καὶ τὰς περὶ τοὺς
[10, 4]	καὶ γραμμέων συνθέσιος μετ´ ἀποδείξεως	οὐδεὶς	κἀμὲ παρήλλαξεν, οὔτε Αἰγυπτίων οἱ
[10, 14]	σοφοὶ παρ´ Ἕλλησιν, ὧν παλαιότερος	οὐδεὶς	παρ´ αὐτοῖς φιλόσοφος μνημονεύεται. Τούτων
[10, 10]	δὴ χάριν τὰς ἐνδοξοτάτας καὶ	μυθώδεις	ἐπιλεξάμενος ἱστορίας μέχρι τῆς πρώτης
[10, 11]	Τρωϊκῶν τοῦ πλείονα πρὸς τοὺς	φιλομαθεῖς	συντάττειν ἡμᾶς ἀπείργει. Δημόδοκος δὲ
[10, 4]	κοινωνοὶ πεφήνασι διδασκαλίας. Εἰκὸς γοῦν	πολυμαθεῖς	γεγονότας τά τε τῶν ἐθνῶν
[10, 9]	τῷ βασιλεῖ Βηρυτίων τὴν ἱστορίαν	ἀναθεὶς	ὑπ´ ἐκείνου καὶ τῶν κατ´
[10, 3]	ἀμφοτέρωθεν ἐκαρτύναντο φάλαγγας, ὁ Ἀντίμαχος	μεταθεὶς	ἡμιστίχια πεποίηκε Λαῶν οἷσιν ἄνασσον
[10, 3]	εἰς τὴν ἑνδεκάτην τῶν Ἑλληνικῶν	μεταθεὶς	ὁ Θεόπομπος ἀργά τε καὶ
[10, 3]	διδάσκαλον. Πραγμάτων δ´ ὑφαίρεσιν πεποίηται,	μεταθεὶς	τὰ ἐπ´ ἄλλων ἄλλοις, ἵνα
[10, 12]	τοίνυν ὁ γραμματικός, ὁ Πλειστονίκης	ἐπικληθείς,	ἐν τῇ δʹ τῶν Αἰγυπτιακῶν
[10, 12]	Ἀκουσιλάῳ γράφει· Καί ποτε προαγαγεῖν	βουληθεὶς	αὐτοὺς περὶ τῶν ἀρχαίων εἰς
[10, 11]	δέ, πολὺ μετὰ τὴν Ἰλίου	γεννηθεὶς	ἅλωσιν, πρὸ τῶν Ὀλυμπιάδων ἔτεσιν
[10, 11]	κατὰ βαρβάρους φιλοσοφῶν Τατιανὸς συνέταξα,	γεννηθεὶς	μὲν ἐν τῇ τῶν Ἀσσυρίων
[10, 10]	ταύτης ἐχόμενος ἀφαιρῶν τε καὶ	προστιθεὶς	τίς τε Ἕλλην ἢ Πέρσης
[10, 2]	εἰ χρήσαιντο τῇ Αἰακοῦ εὐχῇ.	Πεισθεὶς	οὖν αὐτοῖς Αἰακὸς ἀνελθὼν ἐπὶ
[10, 11]	μὲν γάρ, ὁ πάσης προὔχειν	νομισθεὶς	σοφίας ἀγχινοίας τε καὶ νομοθεσίας,
[10, 11]	ἐν τῇ τῶν Ἀσσυρίων γῇ,	παιδευθεὶς	δὲ πρῶτον μὲν τὰ ὑμέτερα,
[10, 4]	γοῦν παρὰ τοῖς πᾶσιν ὁ	προδηλωθεὶς	περὶ θεῶν ἐκράτει λόγος· νεώς
[10, 10]	κατακλυσμοῦ γέγονεν ἐπώνυμος πολλῶν διαφθαρέντων	διασωθείς,	κατὰ τὴν Αἰγύπτου τοῦ λαοῦ
[10, 7]	αὐτόχθονας εἶναι λέγουσι καὶ παιδείας	ἐπιμελεῖς,	οὐδὲν τοιοῦτον εὑρίσκεται γενόμενον· ἀλλὰ
[10, 1]	μυρίας τε ἄλλας τεχνικὰς καὶ	βιωφελεῖς	ἐπιτηδεύσεις, αὐτίκα μάλα παραστήσω. Ὥσπερ
[10, 4]	ἀλλὰ καὶ τὰς κοινὰς καὶ	βιωφελεῖς	εὑρέσεις ἀπελέγχονται. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' ΩΣ
[10, 11]	ἔχει τὸν τρόπον. Γεγόνασιν Ἀργείων	βασιλεῖς	οἵδε· Ἴναχος, Φορωνεύς, Ἆπις, Ἀργεῖος,
[10, 13]	ἔθνος Ὑκουσσώς· τοῦτο δέ ἐστι	βασιλεῖς	ποιμένες. Τὸ γὰρ Ὓκ καθ´
[10, 13]	ἐν δ´ ἄλλῳ ἀντιγράφῳ οὐ	βασιλεῖς	σημαίνεσθαι διὰ τῆς τοῦ Ὓκ
[10, 4]	θεῶν ἐκράτει λόγος· νεώς τε	περικαλλεῖς,	παντοίοις ἀγάλμασι καὶ ἀναθήμασι κεκοσμημένοι,
[10, 4]	κατὰ πάσας χώρας τε καὶ	πόλεις,	ἔν τε ἱεροῖς καὶ μυστηρίοις,
[10, 7]	δὲ πρὸς χάριν ἢ τὰς	πόλεις	ἢ τοὺς βασιλέας ἐπαινοῦντες· ἄλλοι
[10, 7]	δεῖ λέγειν περὶ τῶν κατὰ	πόλεις	καὶ βραχυτέρων, ὅπου γε περὶ
[10, 9]	ἀνδρὸς ὁμολογίαν. Καὶ ταῦτα μὲν	ἡμεῖς	ἐπιτόμως. Σκέψασθαι δὲ καιρὸς καὶ
[10, 10]	μὲν ὁ Ἀφρικανός. Μεταβῶμεν δ´	ἡμεῖς	ἐφ´ ἕτερον· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ' ΑΠΟ
[10, 3]	Καλλιέτην. Μεθ´ ὧν ἕβδομος αὐτὸς	κατακλινείς,	τοῦ δείπνου προκόπτοντος καί τινος
[10, 9]	Ἑβραίοις γενομένου κριτοῦ τὸν ἴσον	συνάξεις	ἀριθμὸν ἐτῶν υηʹ ὥστ´ εἶναι
[10, 11]	Μένδητος) οὗτος τὰς τῶν βασιλέων	πράξεις	ἐκτιθέμενος κατὰ Ἄμωσιν Αἰγύπτου βασιλέα
[10, 12]	τὰς δὲ τῶν Αἰγυπτίων βασιλέων	πράξεις	ἐν τρισὶν ὅλαις ἐκθέμενος βίβλοις
[10, 11]	δεύτερος Κέκροψ αἵ τε Περσέως	πράξεις·	κατὰ δὲ τὴν Ἀγαμέμνονος βασιλείαν
[10, 12]	αἵ τε Περσέως καὶ Διονύσου	πράξεις	Ὀρφεύς τε καὶ Μουσαῖος· κατὰ
[10, 11]	μετὰ τὸν Ἴναχον αἱ διαφανέστατοι	πράξεις	παρ´ Ἕλλησιν ἐγράφησάν τε καὶ
[10, 10]	Κόρης ἁρπαγή, μυστήρια, νομοθεσίαι, Διονύσου	πράξεις,	Περσεύς, ἆθλοι Ἡράκλειοι, Ἀργοναῦται, Κένταυροι,
[10, 1]	καὶ διανοίας καὶ ὅλας λόγων	συντάξεις	ὑποκλέψας ὡς ἐπ´ οἰκείοις πόνοις
[10, 1]	πέλας ὁ καθ´ εἷς αὐτῶν	λέξεις	ὁμοῦ καὶ διανοίας καὶ ὅλας
[10, 2]	τὰς διανοίας μόνον καὶ τὰς	λέξεις	ὑφελόμενοι καὶ παραφράσαντες ἐφωράθησαν, ὡς
[10, 3]	τὰς ἀμφοῖν πρὸς ἀλλήλους ἐνσπόνδους	διαλέξεις,	ἃς ἐν τῇ τετάρτῃ Ξενοφῶν
[10, 9]	ἀνωτέρω χρόνον ἀπαριθμούμενος ἐπὶ Νίνον	ἥξεις	τὸν Ἀσσύριον, ὃν πρῶτόν φασιν
[10, 3]	εἰπὼν διὰ πλειόνων τίθησι τὰς	ἀποδείξεις.	Ἀλλ´ ὁποῖος μὲν τῶν Ἑλληνικῶν
[10, 9]	ἡμῶν περὶ τῆς αὐτῆς ὑποθέσεως	ἀποδείξεις.	Γεγόνασι δὴ παρ´ ἡμῖν λόγιοι
[10, 2]	Αὖθις δὲ τούτοις ἐπαγαγὼν πλείους	ἀποδείξεις	τοῦ λόγου πάλιν τελευτῶν προστίθησι
[10, 8]	τε τῆς ἑκάστῳ ζηλωθείσης παιδείας	ἀποδείξεις	φέρουσι, συνιστάντες ἐξ Αἰγύπτου μετενηνοχέναι
[10, 8]	καὶ παιδείας μετάσχωσιν. Οἱ γὰρ	ἱερεῖς	τῶν Αἰγυπτίων ἱστοροῦσιν ἐκ τῶν
[10, 11]	ἔχει· γεγόνασι παρ´ αὐτοῖς ἄνδρες	τρεῖς,	Θεόδοτος, Ὑψικράτης, Μῶχος. Τούτων τὰς
[10, 14]	ἄλλοι προφῆται· ἔπειτα Ἰωάχαζ μῆνας	τρεῖς·	μεθ´ ὃν Ἰωακεὶμ ἔτη ιαʹ
[10, 14]	ἤγαγεν Ἀναξαγόρου δὲ ἐγένοντο γνώριμοι	τρεῖς,	Περικλῆς, Ἀρχέλαος, Εὐριπίδης. Περικλῆς μὲν
[10, 13]	δὲ τὴν πολιορκίαν ἀπέγνω, ποιήσασθαι	συμβάσεις,	ἵνα τὴν Αἴγυπτον ἐκλιπόντες ὅποι
[10, 2]	αὐτῶν ὁμολογούντων ἐγγράφως τῶν τὰς	αἱρέσεις	διανενεμημένων, ὡς μὴ ἀχάριστοι ἐλεγχθεῖεν
[10, 4]	καὶ τὰς κοινὰς καὶ βιωφελεῖς	εὑρέσεις	ἀπελέγχονται. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' ΩΣ ΤΑ
[10, 11]	τῶν πραγμάτων πρὸς τοὺς ἀκούοντας	διηγήσεις.	Βηρωσσὸς ἀνὴρ Βαβυλώνιος, ἱερεὺς τοῦ
[10, 1]	καὶ τὰς μυθικὰς περὶ θεῶν	διηγήσεις	τῶν τε μύθων τὰς ἀλληγορουμένας
[10, 3]	τοῦ φιλοσόφου τὰ περὶ τὰς	προρρήσεις	ἱστορηκότος εἰπόντος τε ὡς διψήσας
[10, 9]	χρόνους μέχρι τῆς Ἰλίου ἁλώσεως	εὑρήσεις	ἔτη συγκεφαλαιούμενα υηʹ ὡς αἱ
[10, 9]	τὸ πρῶτον ἔτος ζωῆς Ἁβραὰμ	εὑρήσεις	ἔτη φεʹ Τοσαῦτα δὲ ἀπὸ
[10, 6]	δι´ ἀστέρων πρόγνωσιν ἐπινενοηκέναι λέγουσι.	Πτήσεις	δὲ ὀρνίθων παρεφύλαξαν πρῶτοι Φρύγες.
[10, 7]	εὕροι γεγονότα· λέγω δὲ τὰς	κτίσεις	τῶν πόλεων καὶ τὰ περὶ
[10, 6]	ἐξεπόνησαν τὴν οἰωνιστικήν, ὥσπερ ἀμέλει	Τελμισσεῖς	τὴν δι´ ὀνείρων μαντικήν. Τυρρηναῖοι
[10, 1]	τε ἄλλας τεχνικὰς καὶ βιωφελεῖς	ἐπιτηδεύσεις,	αὐτίκα μάλα παραστήσω. Ὥσπερ οὖν
[10, 4]	μυστήρια καὶ τελετὰς ξοάνων τε	ἱδρύσεις	καὶ ὕμνους ᾠδάς τε καὶ
[10, 3]	πέφυκ´ ἄμεινον· διαφέρουσι δ´ αἱ	φύσεις.	Τοῦ δὲ Εὐριπίδου εἰπόντος· Γυναῖκές
[10, 10]	τοῦθ´ εὑρίσκεται, κατακλυσμοί τε καὶ	ἐκπυρώσεις,	Προμηθεύς, Ἰώ, Εὐρώπη, Σπαρτοί, Κόρης
[10, 12]	Ἡρακλέα καὶ τοὺς περὶ Ἰάσονα	ἀριστεῖς,	τοὺς ἐν τῇ Ἀργοῖ πλεύσαντας,
[10, 2]	ἀὴρ ἐνεφοῦτο· λάβροι δὲ καὶ	συνεχεῖς	ὄμβροι καταρραγέντες ὅλην ἐπλήρωσαν τὴν
[10, 10]	οὐδὲ γενέσθαι φησὶ Φιλόχορος. Καὶ	αὖθις·	Ἀπὸ Ὠγύγου τοίνυν ἐπὶ Κῦρον,
[10, 2]	τὸ Περὶ Θεσπρωτῶν βιβλίον ὁλόκληρον.	Αὖθις	δὲ τούτοις ἐπαγαγὼν πλείους ἀποδείξεις
[10, 2]	τῷ διορᾶν δυναμένῳ τοιαίδε οὖσαι	ἅλις	ἔστωσαν. Ἤδη δὲ οὐ τὰς
[10, 7]	εἶναι δοκεῖ πάντων ἀρχαιότατα καὶ	μόλις	αὐτὰ πιστεύουσιν ὑπ´ ἐκείνων γεγράφθαι.
[10, 7]	τί χρὴ λέγειν αὐχούντων ἀρχαιότητα;	Μόλις	γὰρ οὗτοι καὶ μετὰ ταῦτα
[10, 7]	ἀφ´ ἑαυτῶν· ὀψὲ δὲ καὶ	μόλις	ἔγνωσαν φύσιν γραμμάτων. Οἱ γοῦν
[10, 11]	Μετὰ δὲ Ἴναχον ὑπὸ Φορωνέως	μόλις	τοῦ θηριώδους βίου καὶ νομάδος
[10, 9]	Ἰνδῶν κεκρατηκέναι· οὗ Νίνος ἐπώνυμος	πόλις,	ἣ Νινευὴ παρ´ Ἑβραίοις ὠνόμασται,
[10, 9]	τὸν Μωσέα συνίστησιν. Ἡ δὲ	Σεμίραμις	τῶν Τρωϊκῶν ὀκτακοσίοις ὅλοις ἔτεσι
[10, 9]	γυνὴ καὶ διάδοχος τῆς βασιλείας	Σεμίραμις·	ὥστ´ εἶναι τὸν Ἁβραὰμ κατὰ
[10, 6]	αὖ εὑρεταὶ οἱ αὐτοὶ γεγόνασι.	Κέλμις	τε καὶ Δαμναμενεὺς οἱ τῶν
[10, 11]	καὶ Ἴωνος εἰς τὰς Ἀθήνας	ἄφιξις	καὶ ὁ δεύτερος Κέκροψ αἵ
[10, 12]	διάβασις καὶ Ἴωνος εἰς Ἀθήνας	ἄφιξις	καὶ ὁ δεύτερος Κέκροψ αἵ
[10, 11]	Μενελάου τε εἰς τὴν Φοινίκην	ἄφιξις	καὶ τὰ περὶ Εἴραμον, ὅστις
[10, 11]	περὶ τοὺς λόγους δόξας. Παρ´	οἷς	γὰρ ἀσυνάρτητός ἐστιν ἡ τῶν
[10, 10]	Φλέγοντος ἔστινεὑρεῖν, ἀλλὰ καὶ ἑτέρων,	οἷς	ἐμέλησεν Ὀλυμπιάδων· ἅπασι γὰρ συνεφώνησεν
[10, 4]	οὔτε Αἰγυπτίων οἱ καλεόμενοι Ἁρπεδονάπται,	οἷς	ἐπὶ πᾶσιν ἐπ´ ἔτεα ὀγδώκοντα
[10, 5]	τοιάσδε φωνάς· Ἑβραίων ἄρα, παρ´	οἷς	καὶ σημαῖνόν τι ἕκαστον αὐτῶν
[10, 14]	πολλοὺς ἔσχεν Ἀθηναίων γνωρίμους, ἐν	οἷς	καὶ Σωκράτην. Κατὰ δὲ τὸν
[10, 9]	αὐτῆς τε καὶ Μωσέως, ἐν	οἷς	οὐδὲν ἐπίσημον γεγονὸς ἱστορεῖται παρ´
[10, 9]	μικρῷ δέοντα ἔτη υʹ ἐν	οἷς	τὰ ἐν Ἕλλησι θαυμάσια μυθολογεῖται,
[10, 4]	αὐτῶν τῶν παλαιῶν Ἑλλήνων φύντας.	Οἷς	τὰ μὲν ἐκ Φοινίκης Κάδμος
[10, 4]	ποσῶς εὐγνώμονι λογισμῷ κεχρημένοι, ἐν	οἷς	τῆς τἀληθοῦς ἐφήψαντο καταλήψεως, ἐν
[10, 4]	πρὸς τοῦ βαρβάρου παιδευόμενον, ἐν	οἷς	φησιν ὁ Αἰγύπτιος πρὸς αὐτόν·
[10, 4]	δὲ καὶ παρὰ τοῖς Περσῶν	μάγοις	καὶ τοῖς Αἰγυπτίων δὲ προφήταις
[10, 4]	πᾶσαν τὴν Περσῶν, τοῖς τε	μάγοις	καὶ τοῖς ἱερεῦσι μαθητευόμενος, ἀκηκοέναι
[10, 2]	εἰληφέναι τὰ κυριώτατα τῶν δογμάτων·	ὀλίγοις	δὲ τῶν καθωμιλημένων καὶ παρὰ
[10, 1]	πανσόφων ἀκούσῃ πάλιν τῆς ἐν	λόγοις	κλοπῆς ἀλλήλους ἀπελεγχόντων. Τοῦτο δέ
[10, 1]	ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ. Τίσι ποτὲ	λόγοις	τὴν καθ´ Ἑβραίους φιλοσοφίαν τῆς
[10, 8]	τοῖς Ἑβραίων προφήταις τε καὶ	θεολόγοις	οἱ παρ´ Ἕλλησιν ὁμοδοξοῦντες, μηκέτ´
[10, 8]	ὁμοίως συνδιατρίψαντα τοῖς ἱερεῦσι καὶ	ἀστρολόγοις	μαθεῖν ἄλλα τε καὶ μάλιστα
[10, 9]	πραχθέντα συνεξητάκασιν. Εἶθ´ ἕκαστος οἰκείαις	μεθόδοις	τὴν τῶν ἀποδεικνυμένων κατασκευὴν πεποιημένος
[10, 4]	φιλοσοφίαν ὠφελημένοι, ἀλλὰ καὶ τοῖς	θεοῖς	αὐτῶν ἐνδίκως ἐπιμεμψάμενοι καί τινες
[10, 2]	τὰ ὅμοια καὶ παρ´ αὐτῶν	μάθοις	τῶν γενναίων σου φιλοσόφων; Δέχου
[10, 11]	δὲ οὐ τοὺς οἴκοι παραλήψομαι,	βοηθοῖς	δὲ μᾶλλον Ἕλλησι καταχρήσομαι. Τὸ
[10, 7]	μέντοι παρ´ Αἰγυπτίοις τε καὶ	Χαλδαίοις	καὶ Φοίνιξιν ἐῶ γὰρ νῦν
[10, 11]	Ἀποδείξεως δὲ ἕνεκεν μάρτυσι χρήσομαι	Χαλδαίοις,	Φοίνιξιν, Αἰγυπτίοις. Καὶ τί μοι
[10, 12]	Αἰγύπτου βασιλέα Μωσέως ἡγουμένου γεγονέναι	Ἰουδαίοις	τὴν ἐξ Αἰγύπτου πορείαν, ἐξ
[10, 11]	κατὰ Ἄμωσιν Αἰγύπτου βασιλέα γεγονέναι	Ἰουδαίοις	φησὶ τὴν ἐξ Αἰγύπτου πορείαν
[10, 9]	ἀνθρώποις ὠνομασμένον· ἔπειτα βωμὸν παρ´	Ἀθηναίοις	ἱδρῦσαι πρῶτος καὶ πάλιν πρῶτος
[10, 4]	σοφῶν, ὃν δὴ καὶ λόγος	Ἀθηναίοις	νομοθετῆσαι, Αἰγυπτίοις ὁμοίως φησὶν ὁ
[10, 7]	ἀναγραφάς, ἀλλ´ οὐδὲ παρ´ αὐτοῖς	Ἀθηναίοις,	οὓς αὐτόχθονας εἶναι λέγουσι καὶ
[10, 11]	τὸν μετ´ Ἴναχον μνημονεύεται παρ´	Ἀθηναίοις	Ὤγυγος, ἐφ´ οὗ κατακλυσμὸς ὁ
[10, 4]	ΟΤΙ ΜΗ ΑΛΟΓΩΣ ΤΗΝ ΠΑΡ´	ΕΒΡΑΙΟΙΣ	ΘΕΟΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΠΡΟΤΕΤΙΜΗΚΑΜΕΝ.
[10, 14]	ΙΔ' ΩΣ ΑΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡ´	ΕΒΡΑΙΟΙΣ	ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΝΕΩΤΕΡΟΙ ΤΥΓΧΑΝΟΥΣΙ ΤΩΝ ΠΑΡ´
[10, 9]	ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ ΜΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡ´	ΕΒΡΑΙΟΙΣ	ΠΡΟΦΗΤΩΝ. Μωσέως πέρι καὶ τῆς
[10, 4]	οἷόν τινες αὐτῶν τὸ παρ´	Ἑβραίοις	ἀγαθὸν εὕραντο. Τοῦτο δὲ ἦν
[10, 1]	εἴη, εἰ τὰ μὴ μόνοις	Ἑβραίοις	ἄνωθεν ἐξ αἰῶνος ὑπὸ θεολόγων
[10, 9]	τὸ τρίτον ἔτος Λαβδὼν παρ´	Ἑβραίοις	γενομένου κριτοῦ τὸν ἴσον συνάξεις
[10, 9]	Ἕλλησι θεοὶ πάντες γενεαλογοῦνται. Παρ´	Ἑβραίοις	δὲ ἐν τούτῳ οἱ ἀπὸ
[10, 1]	θαυμάζειν, εἰ καὶ τὰ παρ´	Ἑβραίοις	δόγματα δυνατὸν εἶναί φαμεν ἐσκευωρῆσθαι
[10, 9]	τοῦτο δὲ τοῦ χρόνου παρ´	Ἑβραίοις	ἡγοῦνται οἱ Κριταί. Εἶτ´ αὖ
[10, 4]	μὴ ἀλόγως ἡμᾶς τὴν παρ´	Ἑβραίοις	θεολογίαν καὶ τὴν ὡς ἂν
[10, 4]	τῆς Ἑλλήνων φιλοσοφίας τὴν παρ´	Ἑβραίοις	θεολογίαν προτετιμήκαμεν, γνοίης ἂν μαθὼν
[10, 14]	οὗτος γέγονε, τῶν τε παρ´	Ἑβραίοις	θεολόγων τε καὶ προφητῶν τὴν
[10, 10]	ἐν τῷ Ἔσδρᾳ παρὰ τοῖς	Ἑβραίοις	ἱστόρηται. Αἱ μὲν οὖν ἱστορίαι
[10, 14]	μετ´ αὐτὸν δειχθεῖεν τὰ σύμφωνα	Ἑβραίοις	πεφιλοσοφηκότες, ὥρα σκοπεῖν τὸν χρόνον,
[10, 4]	οὐδ´ ἕτερα τῶν παρ´ αὐτοῖς	Ἑβραίοις	προκεκυρωμένων ἐφεῦρον ἀληθῆ δόγματα. Οἱ
[10, 14]	γεγονώς, διαλελοιπότων ἤδη τῶν παρ´	Ἑβραίοις	προφητῶν καὶ τῆς ἱερᾶς μητροπόλεως
[10, 4]	χρόνος, ἐν ᾧ τῶν παρ´	Ἑβραίοις	προφητῶν οἱ πάντων ὕστατοι προεφήτευον,
[10, 5]	Ἔστι δὲ τὰ πάντα παρ´	Ἑβραίοις	στοιχεῖα δύο καὶ εἴκοσιν, ὧν
[10, 9]	βάρβαρα τά τε παρ´ αὐτοῖς	Ἑβραίοις	συναγαγόντες καὶ τὰς παρὰ πᾶσιν
[10, 9]	ἐπ´ ἀκριβὲς διευκρινήσαντες τῇ παρ´	Ἑβραίοις	συνέστησαν ἀρχαιολογίᾳ, πλουσίᾳ καὶ ποικίλῃ
[10, 5]	ὀδόντων σημεῖα‘ Καὶ παρὰ μὲν	Ἑβραίοις	τοιάδε τίς ἐστιν ἡ τῶν
[10, 9]	ἐπώνυμος πόλις, ἣ Νινευὴ παρ´	Ἑβραίοις	ὠνόμασται, καθ´ ὃν Ζωροάστρης ὁ
[10, 8]	παρέβαλον εἰς Αἴγυπτον ἐν τοῖς	ἀρχαίοις	χρόνοις, ἵνα τῶν ἐνταῦθα νομίμων
[10, 9]	παιδείας οὐδενὸς δεύτεροι τοῖς τε	θείοις	οὐ παρέργως καθωμιληκότες, οἳ καὶ
[10, 9]	διὰ σπουδῆς τὴν ἀπόδειξιν ἐν	οἰκείοις	καταβέβληνται συγγράμμασιν, ἀφ´ ὧν αὐτίκα
[10, 1]	λόγων συντάξεις ὑποκλέψας ὡς ἐπ´	οἰκείοις	πόνοις ἐσεμνύνατο. Μηδὲ τοῦτον δ´
[10, 2]	δ´ ἀπειλαῖς, ἔστι δ´ οὓς	σημείοις	τεραστίοις, ἐνίους δὲ ἠπίοις ἐπαγγελίαις
[10, 14]	πρῶτα γενόμενος Σωκράτους κἄπειτα τοῖς	Πυθαγορείοις	ὁμιλήσας τοὺς πρὸ αὐτοῦ πάντας
[10, 4]	ὁ Πλάτων τοῖς ἐν Ἰταλίᾳ	Πυθαγορείοις	σχολάσας οὐ μόνῃ τῇ παρὰ
[10, 1]	τὰ καλά, οὐ μὴν ἀλλὰ	πρωτείοις	τῶν παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων τετιμημένους,
[10, 3]	ἔκλεψεν ἐκλογαῖς; Λατῖνος δ´ ἓξ	βιβλίοις,	ἃ ἐπέγραψε Περὶ τῶν οὐκ
[10, 11]	τὴν Χαλδαίων ἱστορίαν ἐν τρισὶ	βιβλίοις	κατατάξας καὶ τὰ περὶ τῶν
[10, 6]	Ἰουδαίων ἀρχαιότητος ἐν δυσὶν ἐπραγματεύσατο	βιβλίοις,	περὶ τοῦ νέους γεγονέναι τοὺς
[10, 13]	προτερεῖν αὐτὴν τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι	χιλίοις.	Ἀλλὰ τὰ μὲν ἀπὸ τῆς
[10, 10]	Εἴ τις οὖν ἐν τοῖς	χιλίοις	εἴκοσιν ἔτεσιν ἐπίσημος ἱστορία τυγχάνει,
[10, 4]	Μωσέως ἡλικίας οὐκ ἔλαττον ἢ	χιλίοις	πεντακοσίοις γενόμενοι. Τοῦτο δέ σοι
[10, 9]	συνίστανται τῶν παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων	χιλίοις	πεντακοσίοις ἔτεσι κατὰ τὴν τοῦ
[10, 8]	μὲν υἱούς, κατασκευάσαντας δὲ τοῖς	Σαμίοις	τὸ τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ Πυθίου
[10, 2]	ἑξῆς τρέψομαι. Ταῦθ´ ὡς ἐν	προοιμίοις	φήσας τοὺς ἐλέγχους ἑξῆς ἐπάγει,
[10, 11]	τῶν Ὀλυμπιάδων ἔτεσιν ἑκατὸν νομοθετεῖ	Λακεδαιμονίοις.	Δράκων δὲ περὶ Ὀλυμπιάδα τριακοστὴν
[10, 1]	Ἑβραίους φιλοσοφίαν τῆς Ἑλληνικῆς προτετιμήκαμεν	ὁποίοις	τε λογισμοῖς τὰς παρὰ τοῖς
[10, 4]	ἐκράτει λόγος· νεώς τε περικαλλεῖς,	παντοίοις	ἀγάλμασι καὶ ἀναθήμασι κεκοσμημένοι, παρὰ
[10, 8]	ἀνακομιζομένων ἀμφοτέρων εἰς ὄρος ἄνθεσι	παντοίοις	ὑπὸ τῶν ἱερέων κατεστεμμένον. Καὶ
[10, 2]	οὓς σημείοις τεραστίοις, ἐνίους δὲ	ἠπίοις	ἐπαγγελίαις ἐπιστρέφει πρὸς σωτηρίαν. Πλὴν
[10, 4]	πόλεις, ἔν τε ἱεροῖς καὶ	μυστηρίοις,	αὐτὰ δὴ ταῦτα καὶ ὅσα
[10, 4]	καὶ τὸν βίον ἅπαντα περιτρέχοντες	ἀλλοτρίοις	πτίλοις σφᾶς αὐτοὺς ἐφαίδρυνον κατὰ
[10, 2]	τοῖς Ἕλλησιν εὐδοκίμων ἀνδρῶν χρησάμενος	μαρτυρίοις	τὸ κλεπτικὸν διελέγξας εἶδος αὐτῶν,
[10, 8]	τε Ἀφροδίτην ὀνομάζεσθαι παρὰ τοῖς	ἐγχωρίοις	χρυσῆν ἐκ παλαιᾶς παραδόσεως· καὶ
[10, 11]	ἂν ὕστερον τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι	διακοσίοις	τεσσαράκοντα· τινὲς δὲ πρὸ τῶν
[10, 9]	οἱ Κριταί. Εἶτ´ αὖ πάλιν	τριακοσίοις	ἐτῶν ἄλλοις κατώτερον χρόνοις, ἤδη
[10, 13]	πρόγονοι, τρισὶ καὶ ἐνενήκοντα καὶ	τριακοσίοις	πρόσθεν ἔτεσιν ἐκ τῆς Αἰγύπτου
[10, 4]	Τρωϊκῶν ὕστερον ἔτεσι πλέον ἢ	ἑξακοσίοις,	τῆς δὲ Μωσέως ἡλικίας οὐκ
[10, 11]	πρεσβύτερός ἐστι τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι	τετρακοσίοις.	Ἀποδείκνυται δὲ τοῦθ´ οὕτως ἔχον
[10, 14]	Σεβαστοῦ οὐ πολὺ πρόσθεν ἔτεσι	τετρακοσίοις.	Εἰ δή σοι τοιγαροῦν ὁ
[10, 11]	τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσιν ἀπεδείξαμεν γεγονυίας	τετρακοσίοις	ἑπτά. Καὶ δὴ τούτων οὕτως
[10, 11]	μετὰ τὴν Ἰλίου ἅλωσιν ἔτεσι	τετρακοσίοις·	ἕτεροι δὲ κάτω τὸν χρόνον
[10, 9]	Ἡ δὲ Σεμίραμις τῶν Τρωϊκῶν	ὀκτακοσίοις	ὅλοις ἔτεσι δείκνυται προγενομένη. Καὶ
[10, 4]	ἡλικίας οὐκ ἔλαττον ἢ χιλίοις	πεντακοσίοις	γενόμενοι. Τοῦτο δέ σοι τὰς
[10, 13]	Αἰγύπτου φησὶν ἔτη πρὸς τοῖς	πεντακοσίοις	ἕνδεκα. Μετὰ ταῦτα δὲ τῶν
[10, 9]	τῶν παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων χιλίοις	πεντακοσίοις	ἔτεσι κατὰ τὴν τοῦ δηλωθέντος
[10, 11]	Λυδόν, ὕστερον τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι	πεντακοσίοις.	Καὶ περὶ μὲν τῶν χρόνων
[10, 7]	οὔτ´ ἐν ἱεροῖς οὔτ´ ἐπὶ	δημοσίοις	ἀναθήμασιν· ὅπου γε καὶ περὶ
[10, 8]	κατὰ τὸ παλαιὸν νόμιμον παρ´	Αἰγυπτίοις	ἀναγαγόντα τοῦ Ἄπιδος τὸ σῶμα
[10, 10]	ὅτε γε Ἀθηναίους τῶν αὐτῶν	Αἰγυπτίοις	ἀπολαύειν εἰκὸς ἦν, ἀποίκους ἐκείνων
[10, 13]	δὲ πρῶτον ἀπὸ τῶν παρ´	Αἰγυπτίοις	γραμμάτων. Αὐτὰ μὲν οὖν οὐχ
[10, 13]	μεμαρτύρηκεν ἐκ τῶν παρὰ τοῖς	Αἰγυπτίοις	γραμμάτων· πρῶτον μὲν τὴν ἑτέρωθεν
[10, 11]	ἕνεκεν μάρτυσι χρήσομαι Χαλδαίοις, Φοίνιξιν,	Αἰγυπτίοις.	Καὶ τί μοι λέγειν πλείονα;
[10, 4]	Περσίδα καὶ Αἴγυπτον, τοῖς τε	Αἰγυπτίοις	καὶ τοῖς ἱερεῦσι μαθητεύων· τί
[10, 4]	δὴ καὶ λόγος Ἀθηναίοις νομοθετῆσαι,	Αἰγυπτίοις	ὁμοίως φησὶν ὁ Πλάτων προσεσχηκέναι,
[10, 7]	ἱστορίας ἐπιμέλεια. Τὰ μέντοι παρ´	Αἰγυπτίοις	τε καὶ Χαλδαίοις καὶ Φοίνιξιν
[10, 8]	(κατ´ ἐνιαυτὸν γὰρ παρὰ τοῖς	Αἰγυπτίοις	τὸν νεὼν τοῦ Διὸς περαιοῦσθαι
[10, 2]	ἀπειλαῖς, ἔστι δ´ οὓς σημείοις	τεραστίοις,	ἐνίους δὲ ἠπίοις ἐπαγγελίαις ἐπιστρέφει
[10, 11]	ὁ χρόνος ἤδη που τοῖς	Ἰλιακοῖς	ἐγγίζει· Σολομῶν δὲ ὁ κατ´
[10, 9]	μαρτυρίαν ἐπιστώσαντο. Καὶ οἱ μὲν	Ἑλληνικοῖς,	οἱ δὲ καὶ τοῖς τὰ
[10, 10]	πρῶτον ἔτη ασλζʹ κἀν τοῖς	Ἑλληνικοῖς	συνέδραμεν ὁ χρόνος. Μετὰ δὲ
[10, 12]	ὥς φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς	Χρονικοῖς.	Ἀπὸ δὲ Διονύσου ἐπὶ Ἡρακλέα
[10, 9]	ἀποδεικτικῶς ἐν τοῖς πονηθεῖσιν ἡμῖν	Χρονικοῖς	Κανόσιν οὕτως ἔχοντα συνέστη. Ἐπὶ
[10, 12]	ὁ Ῥόδιος Ἀπολλώνιος ἐν τοῖς	Ἀργοναυτικοῖς.	Ἀπὸ δὲ τῆς Ἡρακλέους ἐν
[10, 12]	πράξεις ἐν τρισὶν ὅλαις ἐκθέμενος	βίβλοις	κατὰ Ἄμωσίν φησιν Αἰγύπτου βασιλέα
[10, 8]	ἀναγραφῶν τῶν ἐν ταῖς ἱεραῖς	βίβλοις	παραβαλεῖν πρὸς ἑαυτοὺς Ὀρφέα τε
[10, 7]	οἱ τὰ περὶ Ἄργος ἱστοροῦντες	ἀλλήλοις	ἠκολουθήκασι. Καὶ τί δεῖ λέγειν
[10, 3]	Ἀριστοφάνης ὁ γραμματικὸς ἐν ταῖς	Παραλλήλοις	αὐτοῦ τε καὶ ἀφ´ ὧν
[10, 4]	τὸν βίον ἅπαντα περιτρέχοντες ἀλλοτρίοις	πτίλοις	σφᾶς αὐτοὺς ἐφαίδρυνον κατὰ τὸν
[10, 7]	ἀλήθειαν, ἡμῖν δὲ καὶ τοῖς	ἄλλοις	ἀνθρώποις ἀπιστεῖν. Πᾶν γὰρ ἐγὼ
[10, 8]	τὴν πορείαν, ἐναντίαν δὲ τοῖς	ἄλλοις	ἄστροις τὴν φορὰν ποιεῖται. Παραπλησίως
[10, 3]	ζητήσεως περὶ Ἐφόρου ἐν τοῖς	ἄλλοις	γενομένης· Ἀκούσωμεν’ ἔφη, τίς ὁ
[10, 7]	Οὐ γὰρ μόνον παρὰ τοῖς	ἄλλοις	Ἕλλησιν ἠμελήθη τὰ περὶ τὰς
[10, 3]	πεποίηται, μεταθεὶς τὰ ἐπ´ ἄλλων	ἄλλοις,	ἵνα καὶ ψεύστης ἁλῷ τοῦτον
[10, 9]	Εἶτ´ αὖ πάλιν τριακοσίοις ἐτῶν	ἄλλοις	κατώτερον χρόνοις, ἤδη που πλέον
[10, 4]	ἑτέρων· οὐδὲν δὲ παρά τισιν	ἄλλοις	οἷόν τινες αὐτῶν τὸ παρ´
[10, 8]	οἱ παρ´ Ἕλλησιν ὁμοδοξοῦντες, μηκέτ´	ἀμφιβάλλοις	τίνας ἦν εἰκὸς τὰ παρὰ
[10, 8]	λειμῶνας καὶ τὰς παρὰ τοῖς	πολλοῖς	εἰδωλοποιίας ἀναπεπλασμένας παρεισαγαγεῖν, μιμησάμενον τὰ
[10, 12]	πρόσω. Εἰ δὲ τὰ Ἀσσυρίων	πολλοῖς	ἔτεσι πρεσβύτερα τῶν Ἑλληνικῶν Κτησίας
[10, 8]	λέγουσιν, ὑπὸ Μάρου τοῦ βασιλέως,	πολλοῖς	ἔτεσι πρότερον τῆς Μίνω βασιλείας·
[10, 11]	τῆς Ἰλιακῆς ἁλώσεως πρεσβύτερος πάνυ	πολλοῖς	ἔτεσι, τῆς δὲ γεγονυίας Ἰλίου
[10, 3]	τὴν ἐπώνυμον ἑορτὴν σήμερον πανηγυρίζομεν,	πολλοῖς	καταχρῆται τῶν πρὸ αὐτοῦ (αἰδοῦμαι
[10, 10]	τοῦ συμφωνούντων· αἱ δὲ ἠκρίβωνται	πολλοῖς,	τῷ μὴ ἐκ πλείστου διαστήματος,
[10, 9]	δὲ Σεμίραμις τῶν Τρωϊκῶν ὀκτακοσίοις	ὅλοις	ἔτεσι δείκνυται προγενομένη. Καὶ Μωσῆς
[10, 4]	καὶ ἀφιδρύσεσι, μαντείαις τε καὶ	χρησμοῖς,	καὶ τῷ πολλῷ τύφῳ τῶν
[10, 1]	τῆς Ἑλληνικῆς προτετιμήκαμεν ὁποίοις τε	λογισμοῖς	τὰς παρὰ τοῖς ἀνδράσιν ἱερὰς
[10, 14]	μʹ ὃς καὶ τὸν ἐν	Ἱεροσολύμοις	ναὸν ἐδείματο πρῶτος. Μετὰ δὲ
[10, 9]	κατ´ αὐτὸν ἀνανεώσεως τοῦ ἐν	Ἱεροσολύμοις	νεώ, ἣ γέγονε μετὰ τὴν
[10, 9]	ὑπῆρχε τῆς ἐρημίας τοῦ ἐν	Ἱεροσολύμοις	νεώ, καθὼς τὰ τῆς Ἑβραίων
[10, 13]	Φοινικικὰ συγγραψαμένοις, παρίστησι τὸν ἐν	Ἱεροσολύμοις	νεὼν ὑπὸ Σολομῶνος τοῦ βασιλέως
[10, 14]	αὐτῷ καὶ οὕτως ἐγκαρτερήσαντα ταῖς	βασάνοις	ἀποθανεῖν. Τούτου δὲ Λεύκιππος ἀκουστὴς
[10, 11]	ἀσυμφωνίας τοῖς ἐπ´ ἀκριβὲς ἐξετάζειν	δυναμένοις	αὐτάρκως ἡμῖν ὡς ἐπὶ κεφαλαίῳ
[10, 11]	πιστεύειν ἤπερ τοῖς ἀπὸ πηγῆς	ἀρυσαμένοις	Ἕλλησιν οὐ κατ´ ἐπίγνωσιν τἀκείνου
[10, 13]	μάρτυσι χρησάμενος τοῖς τὰ Φοινικικὰ	συγγραψαμένοις,	παρίστησι τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις νεὼν
[10, 14]	ἀλλὰ μὴ φιλαπεχθήμονος καὶ τοῖς	εἰρημένοις	ἀρκουμένου ποικίλην περιέχουσι τὴν περὶ
[10, 6]	Κλήμης ἐν Στρωματεῦσι. Τοῖς δ´	εἰρημένοις	δοκῶ μοι εὖ ἔχειν ἐπισυνάψαι
[10, 9]	δὲ τοῦ παρόντος πρὸς τοῖς	εἰρημένοις	μάρτυρι τῆς Μωσέως ἀρχαιότητος χρήσομαι
[10, 11]	γὰρ ὁ τὰ στοιχεῖα τοῖς	προειρημένοις	παραδοὺς μετὰ πολλὰς γενεὰς τῆς
[10, 10]	χίλια εἴκοσιν, ὡς καὶ τοῖς	προειρημένοις	συμφωνεῖ καὶ τοῖς ἑξῆς δειχθήσεται.
[10, 6]	Μαρσύαν τῆς αὐτῆς ὄντα τοῖς	προειρημένοις	χώρας· καὶ τὴν Δώριον Θάμυριν
[10, 7]	ἴσως ἂν καὶ ἕτεραι τοῖς	βουλομένοις	ζητεῖν ἀναφανεῖεν, ἐγὼ δὲ δυσὶ
[10, 10]	καὶ Ἰουδαίων αὐτῶν, ἐν τοῖς	περιτεμνομένοις	αὐτοὺς καταριθμῶν καὶ Ἀσσυρίους τοὺς
[10, 10]	ἀριθμουμένης, ἀπὸ Ὠγύγου τοῦ παρ´	ἐκείνοις	αὐτόχθονος πιστευθέντος, ἐφ´ οὗ γέγονεν
[10, 7]	Φοίνιξιν ἐῶ γὰρ νῦν ἡμᾶς	ἐκείνοις	συγκαταλέγειν αὐτοὶ δήπουθεν ὁμολογοῦσιν ἀρχαιοτάτην
[10, 1]	ἂν εἴη, εἰ τὰ μὴ	μόνοις	Ἑβραίοις ἄνωθεν ἐξ αἰῶνος ὑπὸ
[10, 7]	δεῖν περὶ τῶν παλαιοτάτων ἔργων	μόνοις	προσέχειν τοῖς Ἕλλησι καὶ παρὰ
[10, 1]	συντάξεις ὑποκλέψας ὡς ἐπ´ οἰκείοις	πόνοις	ἐσεμνύνατο. Μηδὲ τοῦτον δ´ ὑπολάβῃς
[10, 11]	γενόμενος Ἴναχον, ὡς ἐν τοῖς	Χρόνοις	ἀνέγραψεν ὁ Μενδήσιος Πτολεμαῖος. Ὁ
[10, 12]	γενόμενος Ἴναχον, ὡς ἐν τοῖς	Χρόνοις	ἀνέγραψεν ὁ Μενδήσιος Πτολεμαῖος. Ὁ
[10, 12]	Διονύσιος ὁ Ἁλικαρνασεὺς ἐν τοῖς	Χρόνοις	διδάσκει. Τούτων δὲ τεσσαράκοντα μὲν
[10, 9]	παρ´ ἑτέρων πρεσβυτέρων αὐτοῦ τοῖς	χρόνοις	εἰληφέναι λέγεται τὰ ὑπομνήματα· οἱ
[10, 9]	αὐτοῦ σχεδὸν τοῖς Μωσέως πλησιάζειν	χρόνοις	εἴρηνται, οὐδὲ αὐτοὶ κατὰ Μωσέα
[10, 4]	ὄχλος. Ὧν μακροῖς ποθ´ ὕστερον	χρόνοις	εἰς Ἕλληνας παρελθοῦσα φιλοσοφία, μηδὲν
[10, 9]	πάλιν τριακοσίοις ἐτῶν ἄλλοις κατώτερον	χρόνοις,	ἤδη που πλέον ἢ τετρακοσίων
[10, 8]	εἰς Αἴγυπτον ἐν τοῖς ἀρχαίοις	χρόνοις,	ἵνα τῶν ἐνταῦθα νομίμων καὶ
[10, 2]	διελέγξας εἶδος αὐτῶν, διαφόροις τοῖς	χρόνοις	καταχρώμενος, ἐπὶ τὰ ἑξῆς τρέψομαι.
[10, 14]	καὶ παλαιῶν ἀνδρῶν, ὕστατος τοῖς	χρόνοις	παρεφάνη τῷ βίῳ, δῆλον ἀπὸ
[10, 9]	γενόμενοι, ἀλλὰ σχεδὸν τοῖς ἐκείνου	χρόνοις	πλησιάζοντες· ὡς τοσοῦτον εἶναι πρεσβύτερον
[10, 4]	δέ τι καὶ μᾶλλον τοῖς	χρόνοις	ὑποβεβηκότες οἱ παρ´ Ἕλλησι φιλόσοφοι
[10, 13]	ἐκεῖθεν ἀπαλλαγὴν οὕτως ἀρχαίαν τοῖς	χρόνοις	ὡς ἐγγύς που προτερεῖν αὐτὴν
[10, 9]	τῷ προφήτῃ καὶ τοῖς τούτῳ	συγχρόνοις.	Πάλιν δὲ ἀπὸ τῆς πρώτης
[10, 2]	τὸν λόγον. Τί δ´ ἂν	εἴποις,	εἰ τὰ ὅμοια καὶ παρ´
[10, 4]	Καὶ δὴ καὶ ἐν τοῖς	λοιποῖς	ἔθνεσι, κατὰ πάσας χώρας τε
[10, 9]	Ἰουδαίων ἀληθέστατα, ὅτι καὶ τοῖς	τόποις	καὶ τοῖς ὀνόμασιν αὐτῶν τὰ
[10, 7]	ἡμῖν δὲ καὶ τοῖς ἄλλοις	ἀνθρώποις	ἀπιστεῖν. Πᾶν γὰρ ἐγὼ τοὐναντίον
[10, 3]	αὐτὸ καθ´ αὑτὸ παραγίνεται τοῖς	ἀνθρώποις,	καὶ τὰ ἑξῆς. Καίτοι ὑπερφρονεῖ
[10, 9]	θεόν, μὴ πρότερον οὕτω παρ´	ἀνθρώποις	ὠνομασμένον· ἔπειτα βωμὸν παρ´ Ἀθηναίοις
[10, 6]	ὀλίγα εἰς σύστασιν τῆς παρὰ	βαρβάροις	εὑρετικῆς καὶ βιωφελοῦς φύσεως, παρ´
[10, 3]	αὐτῶν, ὅτι δὴ τὴν παρὰ	βαρβάροις	εὐσέβειάν τε καὶ φιλοσοφίαν τῶν
[10, 1]	ἐξ ἐράνου δὲ τῶν παρὰ	βαρβάροις	μαθημάτων τὴν οἰκείαν ὑποστήσασθαι θεολογίαν
[10, 4]	Τοῦτό τοι καὶ αὐτὸς τοῖς	βαρβάροις	πολλαχοῦ τῶν ἰδίων λόγων μαρτυρεῖ,
[10, 9]	ὑπομνημάτων καὶ τῶν ἐν τοῖς	ἱεροῖς	ἀναγραφῶν συναγαγὼν καὶ συγγράψας ἐπὶ
[10, 6]	δώδεκα μῆνας διεῖλον καὶ ἐν	ἱεροῖς	γυναιξὶ μίσγεσθαι ἐκώλυσαν μηδὲ εἰς
[10, 4]	τε καὶ πόλεις, ἔν τε	ἱεροῖς	καὶ μυστηρίοις, αὐτὰ δὴ ταῦτα
[10, 4]	καὶ γυμνὴ παντὸς μαθήματος ἀπολειφθεῖσα;	Ἱεροῖς	μὲν οὖν θεῶν, ἀγάλμασί τε
[10, 7]	δεῖξαι σῳζομένην ἀναγραφὴν οὔτ´ ἐν	ἱεροῖς	οὔτ´ ἐπὶ δημοσίοις ἀναθήμασιν· ὅπου
[10, 7]	εἰ μὴ τὰ αὐτὰ γράψειαν	ἑτέροις,	οὕτως ἐνόμιζον αὐτοὶ φαίνεσθαι πάντων
[10, 9]	τοὺς χρόνους συνελογίσαντο, οἱ δὲ	παλαιοτέροις	ἀναγνώσμασι τὴν μαρτυρίαν ἐπιστώσαντο. Καὶ
[10, 4]	τε καὶ ῥαψῳδῶν ὄχλος. Ὧν	μακροῖς	ποθ´ ὕστερον χρόνοις εἰς Ἕλληνας
[10, 2]	τὸ κλεπτικὸν διελέγξας εἶδος αὐτῶν,	διαφόροις	τοῖς χρόνοις καταχρώμενος, ἐπὶ τὰ
[10, 8]	πορείαν, ἐναντίαν δὲ τοῖς ἄλλοις	ἄστροις	τὴν φορὰν ποιεῖται. Παραπλησίως δὲ
[10, 9]	τε συναγαγὼν ἀριθμὸν ἐτῶν υʹ	εὕροις	ἂν κατὰ μὲν Ἑβραίους Μωσέα,
[10, 1]	ζηλοῦν προειλόμεθα. Τούτους δ´ ἂν	εὕροις	ἀριθμῷ μὲν ὄντας ληπτούς, ὅτι
[10, 5]	Τὸ ὅμοιον δ´ οὐκ ἂν	εὕροις	καὶ παρ´ Ἕλλησιν, ὅθεν, ὡς
[10, 9]	Ὀλυμπιάδες ξδʹ τοσαῦτα δ´ ἂν	εὕροις	τὰ ἀπὸ τοῦ ὑστάτου ἔτους
[10, 9]	πρεσβυτέρων, οἳ Μωσεῖ πλησιάζειν ὡμολογήθησαν.	Πόσοις	δὲ ἄρα ἔτεσιν εἰκὸς ἦν
[10, 13]	μέγιστα μεμαρτύρηκεν ἐκ τῶν παρὰ	τοῖς	Αἰγυπτίοις γραμμάτων· πρῶτον μὲν τὴν
[10, 8]	μετενεγκεῖν (κατ´ ἐνιαυτὸν γὰρ παρὰ	τοῖς	Αἰγυπτίοις τὸν νεὼν τοῦ Διὸς
[10, 4]	παρὰ τοῖς Περσῶν μάγοις καὶ	τοῖς	Αἰγυπτίων δὲ προφήταις μαθητεῦσαι, καθ´
[10, 7]	τὴν ἀλήθειαν, ἡμῖν δὲ καὶ	τοῖς	ἄλλοις ἀνθρώποις ἀπιστεῖν. Πᾶν γὰρ
[10, 8]	ἔχει τὴν πορείαν, ἐναντίαν δὲ	τοῖς	ἄλλοις ἄστροις τὴν φορὰν ποιεῖται.
[10, 3]	τινος ζητήσεως περὶ Ἐφόρου ἐν	τοῖς	ἄλλοις γενομένης· Ἀκούσωμεν’ ἔφη, τίς
[10, 7]	παρέσχεν. Οὐ γὰρ μόνον παρὰ	τοῖς	ἄλλοις Ἕλλησιν ἠμελήθη τὰ περὶ
[10, 8]	πραγματείᾳ, τὸ μέλλοντας τῶν παρὰ	τοῖς	ἀνδράσι λογίων ἐφάπτεσθαι προδιαλαβεῖν περὶ
[10, 14]	ἀφ´ ὧν καὶ τὸ παρώνυμον	τοῖς	ἀνδράσιν ἐπιτέθειται, τῶν τε λοιπῶν
[10, 1]	ὁποίοις τε λογισμοῖς τὰς παρὰ	τοῖς	ἀνδράσιν ἱερὰς βίβλους ἀπεδεξάμεθα προδιειληφότες
[10, 3]	οὐδὲν αὐτὸ καθ´ αὑτὸ παραγίνεται	τοῖς	ἀνθρώποις, καὶ τὰ ἑξῆς. Καίτοι
[10, 11]	κατὰ τὴν ἡλικίαν πιστεύειν ἤπερ	τοῖς	ἀπὸ πηγῆς ἀρυσαμένοις Ἕλλησιν οὐ
[10, 12]	μαρτυρεῖ ὁ Ῥόδιος Ἀπολλώνιος ἐν	τοῖς	Ἀργοναυτικοῖς. Ἀπὸ δὲ τῆς Ἡρακλέους
[10, 8]	παιδείᾳ παρέβαλον εἰς Αἴγυπτον ἐν	τοῖς	ἀρχαίοις χρόνοις, ἵνα τῶν ἐνταῦθα
[10, 3]	τοῖς μὲν γὰρ πράγμασι κέχρηται	τοῖς	αὐτοῖς, ἕτερον δ´ ὄνομα μετενήνοχε·
[10, 14]	δὴ καὶ αὐτοὶ τὰ ὅμοια	τοῖς	αὐτῶν φιλοσόφοις ἀγαπήσαντες τὰ Ἑβραίων
[10, 4]	χρόνον. Τοῦτό τοι καὶ αὐτὸς	τοῖς	βαρβάροις πολλαχοῦ τῶν ἰδίων λόγων
[10, 7]	μὲν ἴσως ἂν καὶ ἕτεραι	τοῖς	βουλομένοις ζητεῖν ἀναφανεῖεν, ἐγὼ δὲ
[10, 6]	αὐτοῖς ὁ Κλήμης ἐν Στρωματεῦσι.	Τοῖς	δ´ εἰρημένοις δοκῶ μοι εὖ
[10, 10]	ὡς ἐν τῷ Ἔσδρᾳ παρὰ	τοῖς	Ἑβραίοις ἱστόρηται. Αἱ μὲν οὖν
[10, 8]	ἀρχαιότητος αὐτῶν, ἵν´, εἰ φανεῖεν	τοῖς	Ἑβραίων προφήταις τε καὶ θεολόγοις
[10, 8]	τήν τε Ἀφροδίτην ὀνομάζεσθαι παρὰ	τοῖς	ἐγχωρίοις χρυσῆν ἐκ παλαιᾶς παραδόσεως·
[10, 14]	φιλαλήθους, ἀλλὰ μὴ φιλαπεχθήμονος καὶ	τοῖς	εἰρημένοις ἀρκουμένου ποικίλην περιέχουσι τὴν
[10, 9]	Ἐπὶ δὲ τοῦ παρόντος πρὸς	τοῖς	εἰρημένοις μάρτυρι τῆς Μωσέως ἀρχαιότητος
[10, 9]	κατὰ Μωσέα γενόμενοι, ἀλλὰ σχεδὸν	τοῖς	ἐκείνου χρόνοις πλησιάζοντες· ὡς τοσοῦτον
[10, 10]	ἔτος πρῶτον ἔτη ασλζʹ κἀν	τοῖς	Ἑλληνικοῖς συνέδραμεν ὁ χρόνος. Μετὰ
[10, 7]	ἐξ ἀρχῆς μὴ σπουδασθῆναι παρὰ	τοῖς	Ἕλλησι δημοσίᾳ γίνεσθαι τὰς περὶ
[10, 4]	τις καὶ μέγας θεὸς παρὰ	τοῖς	Ἕλλησι διαφερόντως τὸ τηνικάδε μάλιστα
[10, 5]	ὅπερ οὐκ ἔνεστιν εὑρεῖν παρὰ	τοῖς	Ἕλλησι· διὸ καὶ μάλιστα μὴ
[10, 14]	δ´ ὁ ἀνὴρ ἐπισημότατος ἐν	τοῖς	Ἕλλησι. Θάλεω δὲ γίνεται ἀκουστὴς
[10, 7]	τῶν παλαιοτάτων ἔργων μόνοις προσέχειν	τοῖς	Ἕλλησι καὶ παρὰ τούτων πυνθάνεσθαι
[10, 8]	τὰ Διονύσῳ νομιζόμενα τελεῖσθαι παρὰ	τοῖς	Ἕλλησι καὶ τὰ περὶ Κρόνου
[10, 11]	ὅσα τε εἰρήκασιν οἱ παρὰ	τοῖς	Ἕλλησι λόγιοι καὶ πόσοι καὶ
[10, 10]	τῶν Ὀλυμπιάδων οὐδὲν ἀκριβὲς ἱστόρηται	τοῖς	Ἕλλησι, πάντων συγκεχυμένων καὶ κατὰ
[10, 8]	τοῖς ὑπὸ Δαιδάλου κατασκευασθεῖσι παρὰ	τοῖς	Ἕλλησι. Τὸ δὲ κάλλιστον πρόπυλον
[10, 8]	δὲ Ὀρφέως τοῦτο καταδείξαντος παρὰ	τοῖς	Ἕλλησι τὸν Ὅμηρον ἀκολούθως τούτῳ
[10, 4]	τῆς ἀληθοῦς θεολογίας λείποντα κατεμάνθανε	τοῖς	Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων
[10, 7]	λαμβάνειν. Τὰ μὲν γὰρ παρὰ	τοῖς	Ἕλλησιν ἅπαντα νέα καὶ χθὲς
[10, 8]	μετενηνοχέναι πάντα δι´ ὧν παρὰ	τοῖς	Ἕλλησιν ἐθαυμάσθησαν. Ὀρφέα μὲν γὰρ
[10, 7]	μαθητὰς ὀλίγα συγγράψαι· καὶ ταῦτα	τοῖς	Ἕλλησιν εἶναι δοκεῖ πάντων ἀρχαιότατα
[10, 4]	καὶ Αἰγυπτίων πολυπλανοῦς θεολογίας παρὰ	τοῖς	Ἕλλησιν ἐπολιτεύετο. Καὶ δὴ καὶ
[10, 2]	δὲ τῶν καθωμιλημένων καὶ παρὰ	τοῖς	Ἕλλησιν εὐδοκίμων ἀνδρῶν χρησάμενος μαρτυρίοις
[10, 4]	αἴτιος αὐτὸς τῆς μαθήσεως κατέστη	τοῖς	Ἕλλησιν. Ὁ μὲν οὖν Πυθαγόρας
[10, 7]	ἐκείνους ἀγνοεῖν. Ὅλως δὲ παρὰ	τοῖς	Ἕλλησιν οὐδὲν ὁμολογούμενον εὑρίσκεται γράμμα
[10, 4]	Καὶ οὗτος δὲ ὁ Πλάτων	τοῖς	ἐν Ἰταλίᾳ Πυθαγορείοις σχολάσας οὐ
[10, 14]	λόγῳ τε καὶ συνέσει καὶ	τοῖς	ἐν φιλοσοφίᾳ δόγμασιν ὑπερηκόντισε. Γέγονε
[10, 10]	καὶ τοῖς προειρημένοις συμφωνεῖ καὶ	τοῖς	ἑξῆς δειχθήσεται. Ταῦτα γὰρ οἱ
[10, 11]	εἰπόντων τὰ περὶ αὐτὸν ἀσυμφωνίας	τοῖς	ἐπ´ ἀκριβὲς ἐξετάζειν δυναμένοις αὐτάρκως
[10, 4]	Ἑλλήνων ὁμοίως περιτραπέντες οὔτε πάλιν	τοῖς	θαυμαστοῖς παραπλησίως φιλοσόφοις ἀναμὶξ τὴν
[10, 14]	τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν Ἰουδαίων, ἐπιτρέψας	τοῖς	θέλουσιν αὐτῶν παλινοστεῖν ἐπὶ τὴν
[10, 4]	εἰς φιλοσοφίαν ὠφελημένοι, ἀλλὰ καὶ	τοῖς	θεοῖς αὐτῶν ἐνδίκως ἐπιμεμψάμενοι καί
[10, 8]	τόν τε Οἰνοπίδην ὁμοίως συνδιατρίψαντα	τοῖς	ἱερεῦσι καὶ ἀστρολόγοις μαθεῖν ἄλλα
[10, 4]	Περσῶν, τοῖς τε μάγοις καὶ	τοῖς	ἱερεῦσι μαθητευόμενος, ἀκηκοέναι τε πρὸς
[10, 4]	Αἴγυπτον, τοῖς τε Αἰγυπτίοις καὶ	τοῖς	ἱερεῦσι μαθητεύων· τί δ´ εἴ
[10, 9]	πόλιν ὑπομνημάτων καὶ τῶν ἐν	τοῖς	ἱεροῖς ἀναγραφῶν συναγαγὼν καὶ συγγράψας
[10, 11]	Εἰράμου ὁ χρόνος ἤδη που	τοῖς	Ἰλιακοῖς ἐγγίζει· Σολομῶν δὲ ὁ
[10, 4]	ἐπολιτεύετο. Καὶ δὴ καὶ ἐν	τοῖς	λοιποῖς ἔθνεσι, κατὰ πάσας χώρας
[10, 3]	πεποίηκεν ἡ τοῦ ὀνόματος μετάθεσις·	τοῖς	μὲν γὰρ πράγμασι κέχρηται τοῖς
[10, 7]	καὶ τὴν ἐξουσίαν τοῦ ψεύδεσθαι	τοῖς	μετὰ ταῦτα βουληθεῖσι περὶ τῶν
[10, 11]	διέτριβον γὰρ ὁ μὲν παρὰ	τοῖς	μνηστῆρσιν, ὁ δὲ παρὰ τοῖς
[10, 9]	αὐτοὶ ἀρχαιότεροι ὄντες αὐτοῦ σχεδὸν	τοῖς	Μωσέως πλησιάζειν χρόνοις εἴρηνται, οὐδὲ
[10, 9]	Τρωϊκῶν πίπτουσι χρόνων καὶ σχεδὸν	τοῖς	Μωσέως πλησιάζουσιν, ὡς αἱ τῶν
[10, 9]	ὅτι καὶ τοῖς τόποις καὶ	τοῖς	ὀνόμασιν αὐτῶν τὰ συμφωνότατα, Σαγχουνιάθων
[10, 4]	τις ἦν καὶ ἄφθονος παρὰ	τοῖς	πᾶσι περιουσία. Σεμνός γε μήν
[10, 4]	ἀγάλμασι καὶ ἀναθήμασι κεκοσμημένοι, παρὰ	τοῖς	πᾶσιν ἐξήσκηντο· ἀτὰρ δὴ καὶ
[10, 4]	ὅμοια παρεφυλάττετο. Πολὺς γοῦν παρὰ	τοῖς	πᾶσιν ὁ προδηλωθεὶς περὶ θεῶν
[10, 9]	τὴν ἑτέραν συγκρούσαντες, τὰ παρὰ	τοῖς	πᾶσιν ὑπὸ τοὺς αὐτοὺς χρόνους
[10, 13]	τῆς Αἰγύπτου φησὶν ἔτη πρὸς	τοῖς	πεντακοσίοις ἕνδεκα. Μετὰ ταῦτα δὲ
[10, 11]	πολέμου καιρόν, ἔτι δὲ καὶ	τοῖς	περὶ Ἀγαμέμνονα συνεστρατεῦσθαι καί, εἰ
[10, 7]	Ἀλλ´ οὐδὲ περὶ τῶν Σικελικῶν	τοῖς	περὶ Ἀντίοχον καὶ Φίλιστον ἢ
[10, 6]	καὶ Στράτων ὁ Περιπατητικὸς ἐν	τοῖς	Περὶ εὑρεμάτων ταῦτα ἱστόρησαν. Παρεθέμην
[10, 10]	τινι καὶ Ἰουδαίων αὐτῶν, ἐν	τοῖς	περιτεμνομένοις αὐτοὺς καταριθμῶν καὶ Ἀσσυρίους
[10, 4]	λέγεται, διατρῖψαι δὲ καὶ παρὰ	τοῖς	Περσῶν μάγοις καὶ τοῖς Αἰγυπτίων
[10, 7]	τρόπον Ἔφορος μὲν Ἑλλάνικον ἐν	τοῖς	πλείστοις ψευδόμενον ἐπιδείκνυσιν, Ἔφορον δὲ
[10, 8]	εὐσεβῶν λειμῶνας καὶ τὰς παρὰ	τοῖς	πολλοῖς εἰδωλοποιίας ἀναπεπλασμένας παρεισαγαγεῖν, μιμησάμενον
[10, 9]	Ταῦτα μὲν οὖν ἀποδεικτικῶς ἐν	τοῖς	πονηθεῖσιν ἡμῖν Χρονικοῖς Κανόσιν οὕτως
[10, 11]	Κάδμος γὰρ ὁ τὰ στοιχεῖα	τοῖς	προειρημένοις παραδοὺς μετὰ πολλὰς γενεὰς
[10, 10]	συνάγεται χίλια εἴκοσιν, ὡς καὶ	τοῖς	προειρημένοις συμφωνεῖ καὶ τοῖς ἑξῆς
[10, 6]	μιξολύδιον Μαρσύαν τῆς αὐτῆς ὄντα	τοῖς	προειρημένοις χώρας· καὶ τὴν Δώριον
[10, 4]	μηδὲν τῶν αὐτῇ προσηκόντων παρὰ	τοῖς	προπάτορσιν εὑροῦσα, τὰ μὲν σεμνὰ
[10, 4]	Αἰγυπτίων δὲ καὶ οὗτος λέγεται	τοῖς	προφήταις συμβεβληκέναι. Σόλωνα δὲ καὶ
[10, 14]	τὰ πρῶτα γενόμενος Σωκράτους κἄπειτα	τοῖς	Πυθαγορείοις ὁμιλήσας τοὺς πρὸ αὐτοῦ
[10, 8]	Ῥοίκου μὲν υἱούς, κατασκευάσαντας δὲ	τοῖς	Σαμίοις τὸ τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ
[10, 4]	ἀνεχωρήσαμεν, οὔτε εἰς ἄθεον λογισμὸν	τοῖς	σοφοῖς Ἑλλήνων ὁμοίως περιτραπέντες οὔτε
[10, 7]	πολλὴ πρὸς ἀλλήλους ἐγένετο διαφωνία	τοῖς	συγγραφεῦσι. Δευτέραν δὲ πρὸς ταύτῃ
[10, 13]	δὲ τῆς Φοινίκων, μάρτυσι χρησάμενος	τοῖς	τὰ Φοινικικὰ συγγραψαμένοις, παρίστησι τὸν
[10, 9]	μὲν Ἑλληνικοῖς, οἱ δὲ καὶ	τοῖς	τὰ Φοινίκων τά τε Χαλδαίων
[10, 4]	καὶ τὴν Περσίδα καὶ Αἴγυπτον,	τοῖς	τε Αἰγυπτίοις καὶ τοῖς ἱερεῦσι
[10, 9]	τῶν ἀπὸ παιδείας οὐδενὸς δεύτεροι	τοῖς	τε θείοις οὐ παρέργως καθωμιληκότες,
[10, 4]	Αἴγυπτον καὶ πᾶσαν τὴν Περσῶν,	τοῖς	τε μάγοις καὶ τοῖς ἱερεῦσι
[10, 13]	καὶ τεσσαράκοντα μυριάσι στρατοῦ προσεδρεύσαντα	τοῖς	τείχεσιν· ἐπεὶ δὲ τὴν πολιορκίαν
[10, 9]	περὶ Ἰουδαίων ἀληθέστατα, ὅτι καὶ	τοῖς	τόποις καὶ τοῖς ὀνόμασιν αὐτῶν
[10, 9]	σύνδρομον Ἡσαΐᾳ τῷ προφήτῃ καὶ	τοῖς	τούτῳ συγχρόνοις. Πάλιν δὲ ἀπὸ
[10, 8]	Αἴγυπτον ἀνδριάντων τὸν αὐτὸν εἶναι	τοῖς	ὑπὸ Δαιδάλου κατασκευασθεῖσι παρὰ τοῖς
[10, 11]	τοῖς μνηστῆρσιν, ὁ δὲ παρὰ	τοῖς	Φαίαξι. Καὶ ὁ Θάμυρις καὶ
[10, 10]	ἁπάντων. Εἴ τις οὖν ἐν	τοῖς	χιλίοις εἴκοσιν ἔτεσιν ἐπίσημος ἱστορία
[10, 12]	ἐκθεοῦται, ὥς φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν	τοῖς	Χρονικοῖς. Ἀπὸ δὲ Διονύσου ἐπὶ
[10, 11]	Ἀργεῖον γενόμενος Ἴναχον, ὡς ἐν	τοῖς	Χρόνοις ἀνέγραψεν ὁ Μενδήσιος Πτολεμαῖος.
[10, 12]	Ἀργεῖον γενόμενος Ἴναχον, ὡς ἐν	τοῖς	Χρόνοις ἀνέγραψεν ὁ Μενδήσιος Πτολεμαῖος.
[10, 12]	λέγω, Διονύσιος ὁ Ἁλικαρνασεὺς ἐν	τοῖς	Χρόνοις διδάσκει. Τούτων δὲ τεσσαράκοντα
[10, 9]	οὗτος παρ´ ἑτέρων πρεσβυτέρων αὐτοῦ	τοῖς	χρόνοις εἰληφέναι λέγεται τὰ ὑπομνήματα·
[10, 2]	κλεπτικὸν διελέγξας εἶδος αὐτῶν, διαφόροις	τοῖς	χρόνοις καταχρώμενος, ἐπὶ τὰ ἑξῆς
[10, 14]	τε καὶ παλαιῶν ἀνδρῶν, ὕστατος	τοῖς	χρόνοις παρεφάνη τῷ βίῳ, δῆλον
[10, 4]	Ὀψὲ δέ τι καὶ μᾶλλον	τοῖς	χρόνοις ὑποβεβηκότες οἱ παρ´ Ἕλλησι
[10, 13]	τὴν ἐκεῖθεν ἀπαλλαγὴν οὕτως ἀρχαίαν	τοῖς	χρόνοις ὡς ἐγγύς που προτερεῖν
[10, 2]	Κλήμης κλέπτας γεγονέναι τοὺς Ἕλληνας	ἀναμφιλέκτοις	ἐλέγχοις κατεφώρασεν. Εἰ δέ σοι
[10, 4]	ἐρανιζομένη, ὅ τι ποτὲ παρ´	ἑκάστοις	εὕροι τῶν ἐθνῶν. Οὐ γὰρ
[10, 4]	γὰρ ὁ δηλούμενος τὰ παρ´	ἑκάστοις	σοφὰ πολυπραγμονῶν ἐπῆλθε Βαβυλῶνα καὶ
[10, 4]	ὁμοίως περιτραπέντες οὔτε πάλιν τοῖς	θαυμαστοῖς	παραπλησίως φιλοσόφοις ἀναμὶξ τὴν πλάνην
[10, 7]	Ἔφορος μὲν Ἑλλάνικον ἐν τοῖς	πλείστοις	ψευδόμενον ἐπιδείκνυσιν, Ἔφορον δὲ Τίμαιος
[10, 7]	τὰς ἀναγραφάς, ἀλλ´ οὐδὲ παρ´	αὐτοῖς	Ἀθηναίοις, οὓς αὐτόχθονας εἶναι λέγουσι
[10, 2]	τῇ Αἰακοῦ εὐχῇ. Πεισθεὶς οὖν	αὐτοῖς	Αἰακὸς ἀνελθὼν ἐπὶ τὸ Ἑλληνικὸν
[10, 11]	οὐδ´ ἱστορίας τις ἦν παρ´	αὐτοῖς	ἀναγραφή. Κάδμος γὰρ ὁ τὰ
[10, 4]	πολυθέου πλάνης, τοὺς ἑπτὰ παρ´	αὐτοῖς	ἄνδρας ἐπὶ σοφίᾳ θαυμασθῆναι, οὓς
[10, 11]	Φοινίκων οὕτως ἔχει· γεγόνασι παρ´	αὐτοῖς	ἄνδρες τρεῖς, Θεόδοτος, Ὑψικράτης, Μῶχος.
[10, 9]	βασιλεύει Κέκροψ ὁ βοώμενος παρ´	αὐτοῖς	αὐτόχθων, Ἄργους ἡγουμένου Τριόπα, ὃς
[10, 11]	ἀνὴρ Βαβυλώνιος, ἱερεὺς τοῦ παρ´	αὐτοῖς	Βήλου κατ´ Ἀλέξανδρον γενόμενος, Ἀντιόχῳ
[10, 14]	μεθ´ οὓς οὐκέτι προφήτης παρ´	αὐτοῖς	γέγονε. Κατὰ δὲ Κῦρον Σόλων
[10, 1]	τισιν, εἰ καὶ μὴ πᾶσιν,	αὐτοῖς	δέ γε, ὧν μέγα κλέος
[10, 1]	μνήμην, ἀλλὰ καὶ τῆς ὁμοίας	αὐτοῖς	διδασκαλίας τε καὶ μαθήσεως ἔν
[10, 4]	διανοηθέντες οὐδ´ ἕτερα τῶν παρ´	αὐτοῖς	Ἑβραίοις προκεκυρωμένων ἐφεῦρον ἀληθῆ δόγματα.
[10, 9]	τὰ βάρβαρα τά τε παρ´	αὐτοῖς	Ἑβραίοις συναγαγόντες καὶ τὰς παρὰ
[10, 12]	πρὸ τῶν ἡμετέρων ἐσπουδάσθη καὶ	αὐτοῖς	Ἑβραίων παισὶν ἡ προκειμένη πραγματεία,
[10, 4]	ὠφέλει, οὐδέ τις ἄλλος θεῶν	αὐτοῖς	εἰς ἀναγκαίου τινὸς ἐπιτήδευσιν συνήργει·
[10, 7]	ἀλήθειαν ἐσπούδασαν καίτοι τοῦτο πρόχειρον	αὐτοῖς	ἐστιν ἀεὶ τὸ ἐπάγγελμα λόγων
[10, 3]	μὲν γὰρ πράγμασι κέχρηται τοῖς	αὐτοῖς,	ἕτερον δ´ ὄνομα μετενήνοχε· Φερεκύδην
[10, 8]	Ὑπολαμβάνουσι δὲ καὶ Δημόκριτον παρ´	αὐτοῖς	ἔτη διατρῖψαι πέντε καὶ πολλὰ
[10, 2]	ἀπαλλαγεῖεν τοῦ δεινοῦ. Μίαν δ´	αὐτοῖς	ἔχρησεν ἀπαλλαγὴν τῆς συμφορᾶς, εἰ
[10, 7]	δὲ νεωτάτη σχεδόν ἐστι παρ´	αὐτοῖς	ἡ περὶ τοῦ συγγράφειν τὰς
[10, 4]	ἐφαίδρυνον κατὰ τὸν μῦθον, ὥστε	αὐτοῖς	ἤδη τὴν πᾶσαν φιλοσοφίαν ἐξ
[10, 5]	εἰκοστὸν δεύτερον στοιχεῖον καλεῖται παρ´	αὐτοῖς	Θαῦ, ὃ δηλοῖ σημεῖα‘ Ἔχοι
[10, 8]	καὶ τὸν Εὔδοξον ἀστρολογήσαντα παρ´	αὐτοῖς	καὶ πολλὰ τῶν χρησίμων εἰς
[10, 2]	σφετερίζονται τὴν εὕρεσιν τῶν παρ´	αὐτοῖς	καλλίστων δογμάτων, ἣν παρ´ ἡμῶν
[10, 5]	Ἕκαστον γοῦν τῶν στοιχείων παρ´	αὐτοῖς	κατά τινος σημαντικῆς διανοίας τὴν
[10, 2]	ὁμολογήσαιεν. Καὶ πῶς ἔτι ἄπιστα	αὐτοῖς	καταφαίνεται τὰ διὰ Μωσέως καὶ
[10, 7]	τὰς ἱστορίας ἐπιχειρήσαντες συγγράφειν παρ´	αὐτοῖς,	λέγω δὲ τοὺς περὶ Κάδμον
[10, 6]	τὰ ἐπιτηδεύματα ὠφέληνται. Ταῦτα ῥήμασιν	αὐτοῖς	ὁ Κλήμης ἐν Στρωματεῦσι. Τοῖς
[10, 3]	Κατὰ Κλεομέδοντος αἰκίας πολλὰ μετενήνοχεν	αὐτοῖς	ὀνόμασιν ἐκ τοῦ Δημοσθένους Κατὰ
[10, 3]	ἐκ τοῦ Ἰσοκράτους’ Ἀρεοπαγιτικοῦ μεταγράψαντα	αὐτοῖς	ὀνόμασιν ἐκεῖνα, Ὅτι τῶν ἀγαθῶν
[10, 1]	δόγματα δυνατὸν εἶναί φαμεν ἐσκευωρῆσθαι	αὐτοῖς,	ὅτε μὴ μόνον τὰ λοιπὰ
[10, 5]	ἐστι στοιχεῖον ἕκτον, λεγόμενον παρ´	αὐτοῖς	Οὐαῦ, ὅ ἐστιν ἐν αὐτῇ‘
[10, 7]	εἶναί φασι τοὺς ὑπὸ Δράκοντος	αὐτοῖς	περὶ τῶν φονικῶν γραφέντας νόμους,
[10, 7]	τοῦ μηδὲν ἄμνηστον τῶν παρ´	αὐτοῖς	πραττομένων παραλιπεῖν, ἀλλ´ ἐν δημοσίαις
[10, 3]	τε καὶ φιλοσοφίαν τῶν παρ´	αὐτοῖς	σεμνῶν προτετιμήκαμεν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' ΟΤΙ
[10, 3]	τῆς λογικῆς ἐπιστήμης ἀπὸ βαρβάρων	αὐτοῖς	συμπεφορημένα, ὡς ἂν μηκέθ´ ἡμῖν
[10, 4]	τι πρὸς ἀγαθῶν λόγων εὕρεσιν	αὐτοῖς	τὰ ἄχρηστα χρηστήρια συνεβάλλετο, ἀλλ´
[10, 9]	ἡμῶν συσκευῆς ὁ Πορφύριος ῥήμασιν	αὐτοῖς	τάδε· Ἱστορεῖ δὴ τὰ περὶ
[10, 8]	τοὺς μάλιστα διωνομασμένους διατετριφέναι παρ´	αὐτοῖς,	Τηλεκλέα καὶ Θεόδωρον, τοὺς Ῥοίκου
[10, 4]	παλαιότατοί τε καὶ πρῶτοι κατῆρξαν	αὐτοῖς	τῆς πολυθέου πλάνης, τοὺς ἑπτὰ
[10, 1]	δεισιδαίμονα πλάνην παρὰ βαρβάρων εἰλῆφθαι	αὐτοῖς	φθάσας ὁ λόγος ἀπέδειξεν, ὁπηνίκα
[10, 14]	Ἕλλησιν, ὧν παλαιότερος οὐδεὶς παρ´	αὐτοῖς	φιλόσοφος μνημονεύεται. Τούτων δὴ τῶν
[10, 8]	καὶ αὐτῶν γε τῶν παρ´	αὐτοῖς	φιλοσόφων διδασκάλους, τοὺς βαρβάρους λέγω,
[10, 12]	Ἀσκληπιός τε καὶ Διόσκουροι συνέπλεον	αὐτοῖς,	ὡς μαρτυρεῖ ὁ Ῥόδιος Ἀπολλώνιος
[10, 10]	πάντων συγκεχυμένων καὶ κατὰ μηδὲν	αὑτοῖς	τῶν πρὸ τοῦ συμφωνούντων· αἱ
[10, 6]	παρὰ βαρβάρων ὠφελῆσθαι διάφωνά τε	ἑαυτοῖς	γεγραφέναι. Συμβαλεῖται γοῦν καὶ ταῦτα
[10, 7]	καὶ περὶ τῶν ἐπὶ Τροίαν	τοσούτοις	ἔτεσι στρατευσάντων ὕστερον πολλὴ γέγονεν
[10, 9]	προγενομένη. Καὶ Μωσῆς ἄρα ἔσται	τοσούτοις	τὰ Τρωϊκὰ προάγων κατὰ τὸν
[10, 4]	ἱερεῦσι μαθητευόμενος, ἀκηκοέναι τε πρὸς	τούτοις	Βραχμάνων ἱστόρηται (Ἰνδῶν δέ εἰσιν
[10, 10]	οὕτως εἰς ἡμᾶς εὑρεθήσεται συμφωνήσαντα·	τούτοις	γὰρ ἑπόμενοι καὶ τὰς λοιπὰς
[10, 9]	Ἡσαΐας καὶ Ὠσηὲ ὅσοι τε	τούτοις	γεγόνασι σύγχρονοι, ὥστ´ εἶναι τὴν
[10, 6]	καὶ Ἀριστόδημος καὶ Ἀριστοτέλης, πρὸς	τούτοις	δὲ Φιλοστέφανος, ἀλλὰ καὶ Στράτων
[10, 13]	ἀνθρώπων ἀρκέσουσαν, Ἱεροσόλυμα ταύτην ὀνομάσαι.	Τούτοις	ἑξῆς τὴν διαδοχὴν τῶν κατ´
[10, 3]	ἔσοιτο σεισμός‘ καὶ ἕτερά τινα	τούτοις	ἐπαγαγὼν ἐπιλέγει· Ταῦτ´ οὖν τοῦ
[10, 2]	Θεσπρωτῶν βιβλίον ὁλόκληρον. Αὖθις δὲ	τούτοις	ἐπαγαγὼν πλείους ἀποδείξεις τοῦ λόγου
[10, 4]	σχολάσας οὐ μόνῃ τῇ παρὰ	τούτοις	ἠρκέσθη διατριβῇ, λέγεται δὲ ἀπᾶραι
[10, 2]	ὑποτεταγμένων δυνάμεων καὶ τὰ ἑξῆς.	Τούτοις	μυρία συνάψας ὁ Κλήμης κλέπτας
[10, 4]	Ἀμφιάρεως καὶ Ἀμφίλοχος καὶ ἐπὶ	τούτοις	μυρίος ἄλλος ἐπιρρέων χρησμῳδῶν μᾶλλον
[10, 8]	Μελάμποδα καὶ Δαίδαλον, πρὸς δὲ	τούτοις	Ὅμηρόν τε τὸν ποιητὴν καὶ
[10, 4]	αὐτὰ δὴ ταῦτα καὶ ὅσα	τούτοις	ὅμοια παρεφυλάττετο. Πολὺς γοῦν παρὰ
[10, 11]	ἡ τῶν χρόνων ἀναγραφή, παρὰ	τούτοις	οὐδὲ τὰ τῆς ἱστορίας ἀληθεύειν
[10, 5]	Τὴθ τὸ Θῆτα; Καὶ ὅσα	τούτοις	παραπλήσια. Ὥστε ἀναμφίλεκτον εἶναι τὸ
[10, 5]	ἕκαστον αὐτῶν ἀποδείκνυται. Παρὰ δὲ	τούτοις	πρώτοις ἀρξάμενα προῆλθεν εἴς τε
[10, 10]	τὰ Αἰγυπτίων ἀνέκαθεν ἱστορῶν ἅπασι	τούτοις	συντρέχει· ὥστ´ οὐδ´ ἐπίσημος ἐπὶ
[10, 4]	τῆς τἀληθοῦς ἐφήψαντο καταλήψεως, ἐν	τούτοις	τῆς Ἑβραίων κοινωνοὶ πεφήνασι διδασκαλίας.
[10, 5]	ἐξ αὐτῶν αἰωνία βοήθεια‘ Ἐπὶ	τούτοις	τὸ Ἄϊν, ὃ μεταληφθὲν σημαίνει
[10, 5]	τὰ δύο καλὴ ἀρχή‘ ἐπὶ	τούτοις	Χάφ, ὅ ἐστιν ὅμως‘ ἔπειτα
[10, 5]	αὐτῶν ἀποδείκνυται. Παρὰ δὲ τούτοις	πρώτοις	ἀρξάμενα προῆλθεν εἴς τε ἄλλους
[10, 4]	οὔτε εἰς ἄθεον λογισμὸν τοῖς	σοφοῖς	Ἑλλήνων ὁμοίως περιτραπέντες οὔτε πάλιν
[10, 14]	αὐτοὶ τὰ ὅμοια τοῖς αὐτῶν	φιλοσόφοις	ἀγαπήσαντες τὰ Ἑβραίων λόγια τιμᾶν
[10, 4]	οὔτε πάλιν τοῖς θαυμαστοῖς παραπλησίως	φιλοσόφοις	ἀναμὶξ τὴν πλάνην τὴν πολύθεον
[10, 2]	κλέπτας γεγονέναι τοὺς Ἕλληνας ἀναμφιλέκτοις	ἐλέγχοις	κατεφώρασεν. Εἰ δέ σοι μὴ
[10, 11]	Ἀργείων βασιλεῖς οἵδε· Ἴναχος, Φορωνεύς,	Ἆπις,	Ἀργεῖος, Κρίασος, Φόρβας, Τριόπας, Κροτωπός,
[10, 12]	Σορόαπιν κληθῆναι καὶ Σάραπιν ὕστερον·	Ἆπις	δὲ τρίτος ἀπὸ Ἰνάχου. Ναὶ
[10, 9]	Ὠγύγου μνημονεύεται κατακλυσμὸς πρῶτός τε	Ἆπις	ἐν Αἰγύπτῳ θεὸς ὠνομάσθη καὶ
[10, 12]	γίνεται ἑνδεκάτῃ ὕστερον Μωσέως γενεᾷ.	Ἆπίς	τε ὁ Ἄργους βασιλεὺς Μέμφιν
[10, 13]	ἀρουρῶν ἔχοντα μυρίων τὴν περίμετρον·	Αὔαρις	ὄνομα τῷ τόπῳ. Τοῦτόν φησιν
[10, 11]	παρὰ τοῖς Φαίαξι. Καὶ ὁ	Θάμυρις	καὶ ὁ Φιλάμμων οὐ πολὺ
[10, 12]	δὲ Ἀκρίσιον Πέλοπος ἀπὸ Φρυγίας	διάβασις	καὶ Ἴωνος εἰς Ἀθήνας ἄφιξις
[10, 11]	δὲ Ἀκρίσιον Πέλοπος ἀπὸ Φρυγίας	διάβασις	καὶ Ἴωνος εἰς τὰς Ἀθήνας
[10, 5]	τίς ἐστιν ἡ τῶν στοιχείων	μετάφρασις	καὶ ἑρμηνεία, λόγου διάνοιαν ἀπαρτίζουσα
[10, 9]	μὴ δι´ ἑνὸς ἐμοῦ, ἡ	σύστασις	τῆς ἀληθείας ἀναμφίλεκτον λάβοι τὴν
[10, 3]	δήλην πεποίηκεν ἡ τοῦ ὀνόματος	μετάθεσις·	τοῖς μὲν γὰρ πράγμασι κέχρηται
[10, 9]	Εὐρώπης ὑπὸ Διὸς ἁρπαγή, Ἀπόλλωνος	γένεσις,	Κάδμου ἐπὶ Θήβας παρουσία καὶ
[10, 9]	ἐπὶ Φαέθοντος ἐκπύρωσις Ἐριχθονίου τε	γένεσις	Κόρης τε ἁρπαγὴ καὶ Δήμητρος
[10, 5]	πάντα ἀπαρτίζει τοιαύτην τινὰ διάνοιαν·	μάθησις	οἴκου, πλήρωσις δέλτων αὕτη‘ Εἶτα
[10, 5]	τὴν Ἑλλάδα φωνὴν λέγοιτ´ ἂν	μάθησις‘	τὸ δὲ δεύτερον Βήθ, ὃ
[10, 11]	καὶ τίς ἡ κατ´ αὐτὸν	ποίησις,	ἕτοιμον ἐμαυτὸν ὑμῖν πρὸς τὴν
[10, 5]	στοιχεῖόν ἐστι Κώφ, ὃ ἑρμηνεύεται	κλῆσις‘	ἔπειτα Ῥής, ὅ ἐστι κεφαλή‘
[10, 12]	Ἴναχον τὸν Ἀργεῖον ἐξ Αἰγύπτου	κίνησις.	Ἦν δὲ κατὰ τὴν Ἑλλάδα
[10, 7]	ὕστερον πολλὴ γέγονεν ἀπορία καὶ	ζήτησις	εἰ γράμμασιν ἐχρῶντο· καὶ τἀληθὲς
[10, 11]	ἡ ὑπὸ Δαρδάνου τῆς Δαρδανίας	κτίσις	ἥ τε ἐκ Φοινίκης τῆς
[10, 12]	ἡ ὑπὸ Δαρδάνου τῆς Δαρδανίας	κτίσις,	ὃν πρῶτον‘ (φησὶν Ὅμηρος) τέκετο
[10, 9]	ἁρπαγὴ καὶ Δήμητρος μυστήρια, Ἐλευσινίων	ἵδρυσις,	Τριπτολέμου γεωργία, Εὐρώπης ὑπὸ Διὸς
[10, 11]	ἡ τοῦ ἐν Ἐλευσῖνι τεμένους	καθίδρυσις	καὶ ἡ Τριπτολέμου γεωργία καὶ
[10, 12]	ἡ τοῦ ἐν Ἐλευσῖνι τεμένους	καθίδρυσις	καὶ ἡ Τριπτολέμου γεωργία καὶ
[10, 13]	δὲ βασιλέως, ᾧ ὄνομα εἶναι	Μισφραγμούθωσις,	ἡττωμένους φησὶ τοὺς ποιμένας ἐκ
[10, 11]	Λέγει δὲ οὕτως· Ὁ δὲ	Ἄμωσις	ἐγένετο κατὰ Ἴναχον τὸν βασιλέα‘
[10, 11]	δ´ ὅτι κατέσκαψε τὴν Αὔαριν	Ἄμωσις,	κατὰ τὸν Ἀργεῖον γενόμενος Ἴναχον,
[10, 12]	ἔχει· Κατέσκαψε δὲ τὴν Ἀούαριν	Ἄμωσις,	κατὰ τὸν Ἀργεῖον γενόμενος Ἴναχον,
[10, 4]	ἡ τοῦ τῶν ὅλων θεοῦ	γνῶσις	καὶ ἡ τῶν οἰκείων θεῶν
[10, 4]	καὶ ἡ τῶν οἰκείων θεῶν	κατάγνωσις,	ἣν μικρὸν μὲν ὅσον ὁ
[10, 5]	τοιαύτην τινὰ διάνοιαν· μάθησις οἴκου,	πλήρωσις	δέλτων αὕτη‘ Εἶτα μετὰ ταῦτά
[10, 5]	τὸ τρίτον Γίμελ, ὅ ἐστι	πλήρωσις‘	τὸ τέταρτον Δέλθ, ὃ σημαίνει
[10, 9]	κατακλυσμὸς καὶ ἡ ἐπὶ Φαέθοντος	ἐκπύρωσις	Ἐριχθονίου τε γένεσις Κόρης τε
[10, 11]	δὲ Κροτωπὸν ἡ ἐπὶ Φαέθοντος	ἐκπύρωσις	καὶ ἡ ἐπὶ Δευκαλίωνος ἐπομβρία·
[10, 12]	δὲ Κροτωπὸν ἡ ἐπὶ Φαέθοντος	ἐκπύρωσις	καὶ ἡ ἐπὶ Δευκαλίωνος ἐπομβρία·
[10, 4]	αὐτοὺς τὸ παράπαν ὠφέλει, οὐδέ	τις	ἄλλος θεῶν αὐτοῖς εἰς ἀναγκαίου
[10, 7]	ἀπ´ ἐκείνου τοῦ χρόνου δύναιτό	τις	ἂν δεῖξαι σῳζομένην ἀναγραφὴν οὔτ´
[10, 9]	πεντεκαιδέκατον ἔτος Τιβερίου Καίσαρος, εἴ	τις	ἀπὸ τούτου συναγαγεῖν ἐθέλοι τὸν
[10, 1]	μὴ τοῦτο, συνενεχθῆναι δὲ φαίη	τις	αὐτοὺς φυσικαῖς ὑποκινηθέντας ἐννοίαις, καὶ
[10, 3]	ὡς ἂν μηκέθ´ ἡμῖν ἐπιμέμφοιτό	τις	αὐτῶν, ὅτι δὴ τὴν παρὰ
[10, 4]	ὀθνεῖα λοιπὸν καὶ βάρβαρα, οἷά	τις	γυμνὴ καὶ οἰκείων πτωχεύουσα λόγων
[10, 10]	τριάκοντα ἑπτά. Εἰ δ´ ἀναφέροι	τις	ἐπιλογιζόμενος ἀπὸ τοῦ τέλους τῆς
[10, 5]	Καὶ παρὰ μὲν Ἑβραίοις τοιάδε	τίς	ἐστιν ἡ τῶν στοιχείων μετάφρασις
[10, 4]	ὁ Θρᾴκιος Ὀρφεὺς ἢ καί	τις	ἕτερος Ἕλλην ἢ βάρβαρος, τῆς
[10, 7]	καὶ πρώην, ὡς ἂν εἴποι	τις,	εὕροι γεγονότα· λέγω δὲ τὰς
[10, 3]	βιβλία, ἐπεὶ ἴσως πλείους ἄν	τις	ἐφώρασε τοῦ φιλοσόφου. Ἐγὼ δ´
[10, 11]	λοιπὸν τίς ὁ θεὸς καὶ	τίς	ἡ κατ´ αὐτὸν ποίησις, ἕτοιμον
[10, 12]	τὴν Κάδμου γεγόνασιν ἡλικίαν. Κἄν	τις	ἡμῖν λέγῃ Φημονόην πρώτην χρησμῳδῆσαι
[10, 4]	Ναὶ μὴν καὶ μαντείων πλείστη	τις	ἦν καὶ ἄφθονος παρὰ τοῖς
[10, 11]	τὴν Ἑλλήνων παράδοσιν οὐδ´ ἱστορίας	τις	ἦν παρ´ αὐτοῖς ἀναγραφή. Κάδμος
[10, 4]	πᾶσι περιουσία. Σεμνός γε μήν	τις	καὶ μέγας θεὸς παρὰ τοῖς
[10, 11]	Ἀγαμέμνονα συνεστρατεῦσθαι καί, εἰ βούλεταί	τις,	καὶ πρὶν τῶν στοιχείων τὴν
[10, 11]	κηρύττειν ἐπαγγέλλομαι. Γινώσκων δὲ λοιπὸν	τίς	ὁ θεὸς καὶ τίς ἡ
[10, 3]	τοῖς ἄλλοις γενομένης· Ἀκούσωμεν’ ἔφη,	τίς	ὁ περὶ Ἐφόρου θόρυβος. Ἦσαν
[10, 7]	περὶ αὐτῶν ἀκριβῶς παραδιδόντας; Ἢ	τίς	οὐ παρ´ αὐτῶν ἂν τῶν
[10, 10]	καὶ τῶν Ἀττικῶν ἁπάντων. Εἴ	τις	οὖν ἐν τοῖς χιλίοις εἴκοσιν
[10, 10]	ἐχόμενος ἀφαιρῶν τε καὶ προστιθεὶς	τίς	τε Ἕλλην ἢ Πέρσης ἢ
[10, 12]	ἀκούσωμεν αὐτοῦ· Ζηνὶ δ´ ἄρ´	Ἀτλαντὶς	Μαίη τέκε κύδιμον Ἑρμῆν, κήρυκ´
[10, 11]	Φημίου, Σιβύλλης, Ἐπιμενίδου τοῦ Κρητός,	ὅστις	εἰς τὴν Σπάρτην ἀφίκετο, Ἀρισταίου
[10, 11]	ἄφιξις καὶ τὰ περὶ Εἴραμον,	ὅστις	Σολομῶνι τῷ Ἰουδαίων βασιλεῖ πρὸς
[10, 6]	Μήδειά τε, ἡ Αἰήτου ἡ	Κολχίς,	πρώτη τριχῶν βαφὴν ἐπενόησεν. Ἀλλὰ
[10, 12]	ἐνταῦθά που καὶ ἡ Ἰλίου	κατάληψις.	Εἰ δὲ χρὴ πείθεσθαι καὶ
[10, 9]	Ἱερομβάλου τοῦ ἱερέως θεοῦ Ἰευώ,	ὃς	Ἀβελβαλῷ τῷ βασιλεῖ Βηρυτίων τὴν
[10, 14]	καὶ μάλιστα τῆς κατὰ Πλάτωνα,	ὃς	ἀκουστὴς τὰ πρῶτα γενόμενος Σωκράτους
[10, 10]	τῆς ἐξόδου Μωσέως ἐπὶ Κῦρον,	ὃς	ἐβασίλευσε μετὰ τὴν αἰχμαλωσίαν, ἔτη
[10, 10]	τῆς νεʹ Ὀλυμπιάδος ἐπὶ Ὤγυγον,	ὃς	ἔκτισεν Ἐλευσῖνα· ὅθεν ἐπισημότερόν ἐστι
[10, 9]	αὐτοῖς αὐτόχθων, Ἄργους ἡγουμένου Τριόπα,	ὃς	ἦν ἕβδομος μετὰ τὸν πρῶτον
[10, 12]	μιᾷ γενεᾷ· τοῦ γοῦν Τληπολέμου,	ὃς	ἦν υἱὸς Ἡρακλέους, Ὅμηρος μέμνηται
[10, 14]	οʹ ὁ Κῦρος βασιλεύει Περσῶν,	ὃς	καὶ ἀνῆκε τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν
[10, 13]	ἱερῶν, ὥς φησιν αὐτός, μεταφράσας,	ὃς	καὶ πολλὰ τὸν Ἡρόδοτον ἐλέγχει
[10, 14]	μʹ ἔπειτα Σολομῶν ἔτεσι μʹ	ὃς	καὶ τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις ναὸν
[10, 3]	Ὁμήρου γὰρ εἰπόντος· Ἴδεώ θ´	ὃς	κάρτιστος ἐπιχθονίων γένετ´ ἀνδρῶν Ἀντίμαχος
[10, 3]	ἀνδρῶν Ἀντίμαχος λέγει· Ἴδεώ θ´	ὃς	κάρτιστος ἐπιχθονίων ἦν ἀνδρῶν· καὶ
[10, 11]	ἱκανώτατος· καὶ τούτου τεκμήριον Ἰόβας,	ὃς	Περὶ Ἀσσυρίων γράφων παρὰ Βηρωσσοῦ
[10, 10]	ἔτη ἦν Προμηθεύς, ὥς τινες,	ὃς	πλάσσειν ἀνθρώπους ἐμυθεύετο· σοφὸς γὰρ
[10, 9]	δὲ τῷ καθ´ ἡμᾶς φιλοσόφῳ,	ὃς	τὴν καθ´ ἡμῶν συσκευὴν ὑπερβολῇ
[10, 10]	γε τοῦδε τοῦ συγγράμματος Ὤγυγον,	ὃς	τοῦ πρώτου κατακλυσμοῦ γέγονεν ἐπώνυμος
[10, 11]	Ἀργεῖος, Κρίασος, Φόρβας, Τριόπας, Κροτωπός,	Σθενέλαος,	Δαναός, Λυγκεύς, Ἄβας, Προῖτος, Ἀκρίσιος,
[10, 11]	Λυγκεύς, Ἄβας, Προῖτος, Ἀκρίσιος, Περσεύς,	Σθενέλαος,	Εὐρυσθεύς, Ἀτρεύς, Θυέστης, Ἀγαμέμνων, οὗ
[10, 14]	σκηνικὸς φιλόσοφος ἐκλήθη· ὁ δὲ	Ἀρχέλαος	ἐν Λαμψάκῳ διεδέξατο τὴν σχολὴν
[10, 14]	δὲ ἐγένοντο γνώριμοι τρεῖς, Περικλῆς,	Ἀρχέλαος,	Εὐριπίδης. Περικλῆς μὲν οὖν Ἀθηναίων
[10, 12]	καὶ ἡ Κρητὸς ἐν Κρήτῃ.	Ἀκουσίλαος	γὰρ Φορωνέα πρῶτον ἀνθρώπων γενέσθαι
[10, 7]	ὅσα δὲ διορθοῦται τὸν Ἡσίοδον	Ἀκουσίλαος·	ἢ τίνα τρόπον Ἔφορος μὲν
[10, 10]	κατακλυσμός, Φορωνέως Ἀργείων βασιλεύοντος, ὡς	Ἀκουσίλαος	ἱστορεῖ, μέχρι πρώτης Ὀλυμπιάδος, ὁπόθεν
[10, 11]	Κρίασος, Φόρβας, Τριόπας, Κροτωπός, Σθενέλαος,	Δαναός,	Λυγκεύς, Ἄβας, Προῖτος, Ἀκρίσιος, Περσεύς,
[10, 14]	ἣν ἐνίκα στάδιον Κόρο〈 ι〉	βος	Ἠλεῖος· διαδέχεται δὲ τὸν Ἄχαζ
[10, 3]	ἔφη, τίς ὁ περὶ Ἐφόρου	θόρυβος.	Ἦσαν δ´ οἱ ζητοῦντες Καΰστριός
[10, 9]	ὠνόμασται, καθ´ ὃν Ζωροάστρης ὁ	μάγος	Βακτρίων ἐβασίλευσε. Νίνου δὲ γυνὴ
[10, 4]	ἑπτὰ σοφῶν, ὃν δὴ καὶ	λόγος	Ἀθηναίοις νομοθετῆσαι, Αἰγυπτίοις ὁμοίως φησὶν
[10, 1]	βαρβάρων εἰλῆφθαι αὐτοῖς φθάσας ὁ	λόγος	ἀπέδειξεν, ὁπηνίκα τὰ πάντα τοὺς
[10, 9]	Σεμίραμιν. Ἀλλ´ ὁ μὲν ἡμέτερος	λόγος	ἐπὶ ταύτης ἐδήλου γενέσθαι τὸν
[10, 4]	ὁ προδηλωθεὶς περὶ θεῶν ἐκράτει	λόγος·	νεώς τε περικαλλεῖς, παντοίοις ἀγάλμασι
[10, 4]	ἣν μικρὸν μὲν ὅσον ὁ	λόγος	προϊὼν ἐπιδείξει· τοσοῦτον δὲ ἐπὶ
[10, 8]	Διόδωρος. Ἀλλ´ οὗτος μὲν ὁ	λόγος	ὧδέ πως ἀποδεδειγμένος ἐνταῦθά μοι
[10, 3]	Σαφὴς μὲν ἐν βροτοῖσιν ὑμνεῖται	λόγος,	ὡς οὐδέν ἐστιν ἀθλιώτερον φυτὸν
[10, 13]	ταύτην ἐπῴκησαν ἢ Δαναὸν εἰς	Ἄργος	ἀφικέσθαι· καίτοι τοῦτον ἀρχαιότατον Ἀργεῖοι
[10, 7]	τῶν Ἀργολικῶν οἱ τὰ περὶ	Ἄργος	ἱστοροῦντες ἀλλήλοις ἠκολουθήκασι. Καὶ τί
[10, 7]	τῶν αὐτῶν λέγειν οὐκ ὀκνοῦσι.	Περίεργος	δ´ ἂν εἴην ἐγὼ τοὺς
[10, 11]	γέγονεν, ἑνδεκάτῃ γενεᾷ μετὰ Ἴναχον.	Λυκοῦργος	δέ, πολὺ μετὰ τὴν Ἰλίου
[10, 12]	νεώτεροι οἱ παρ´ Ἕλλησι νομοθέται,	Λυκοῦργός	τε καὶ Σόλων, καὶ οἱ
[10, 11]	μετ´ Ἴναχον μνημονεύεται παρ´ Ἀθηναίοις	Ὤγυγος,	ἐφ´ οὗ κατακλυσμὸς ὁ πρῶτος,
[10, 10]	εἴκοσιν ἐτῶν, τῶν μέχρι πρώτης	Ὀλυμπιάδος	ἀπὸ Μωσέως τε καὶ Ὠγύγου
[10, 10]	χίλια εἴκοσιν· ἀπὸ δὲ πρώτης	Ὀλυμπιάδος	ἐπὶ τῆς νεʹ ἔτος πρῶτον,
[10, 9]	Πάλιν δὲ ἀπὸ τῆς πρώτης	Ὀλυμπιάδος	ἐπὶ τοὺς ἔμπροσθεν ἀνιὼν χρόνους
[10, 10]	Ἰσραήλ, ὅσον ἀπὸ τῆς νεʹ	Ὀλυμπιάδος	ἐπὶ Ὤγυγον, ὃς ἔκτισεν Ἐλευσῖνα·
[10, 10]	ἐπιλεξάμενος ἱστορίας μέχρι τῆς πρώτης	Ὀλυμπιάδος	ἐπιδραμοῦμαι· τὰς δὲ μετὰ ταῦτα
[10, 9]	τὸ πρῶτον ἔτος τῆς ξεʹ	Ὀλυμπιάδος	καταντᾷ, Τιβερίου δὲ τὸ πεντεκαιδέκατον
[10, 10]	τῆς ἀρχῆς ἔτει, ὅπερ ἦν	Ὀλυμπιάδος	νεʹ ἔτος τὸ πρῶτον, διὰ
[10, 10]	ὡς Ἀκουσίλαος ἱστορεῖ, μέχρι πρώτης	Ὀλυμπιάδος,	ὁπόθεν Ἕλληνες ἀκριβοῦν τοὺς χρόνους
[10, 9]	κατὰ τὸ δʹ τῆς σαʹ	Ὀλυμπιάδος	συμπίπτει. Γίνονται τοίνυν αἱ μεταξὺ
[10, 11]	μόλις τοῦ θηριώδους βίου καὶ	νομάδος	περιγραφὴ γέγονε μετεκοσμήθησάν τε οἱ
[10, 13]	ταῦτα δὲ τῶν ἐκ τῆς	Θηβαΐδος	καὶ τῆς ἄλλης Αἰγύπτου βασιλέων
[10, 11]	δέ ἐστι φανερὸν ἀπὸ τοῦ	παιδὸς	αὐτοῦ Τληπολέμου, τοῦ στρατεύσαντος ἐπὶ
[10, 2]	χρησάμενος μαρτυρίοις τὸ κλεπτικὸν διελέγξας	εἶδος	αὐτῶν, διαφόροις τοῖς χρόνοις καταχρώμενος,
[10, 9]	εἴπερ ἐπὶ Σεμιράμεως τῆς Ἀσσυρίων	βασιλίδος	ὁ Σαγχουνιάθων ἐγνωρίζετο, ἔστω δὲ
[10, 9]	ἐπὶ Σεμιράμεως γέγονε τῆς Ἀσσυρίων	βασιλίδος.	Ταῦτα ὁ Πορφύριος. Δεῖ δὴ
[10, 7]	νόμους, ὀλίγῳ πρότερον τῆς Πεισιστράτου	τυραννίδος	ἀνθρώπου γεγονότος. Περὶ μὲν γὰρ
[10, 12]	λέγει· ὅθεν καὶ ὁ τῆς	Φορωνίδος	ποιητὴς εἶναι αὐτὸν ἔφη πατέρα
[10, 8]	νόμιμον παρ´ Αἰγυπτίοις ἀναγαγόντα τοῦ	Ἄπιδος	τὸ σῶμα μέχρι τινὸς παραδιδόναι
[10, 10]	τῶν Ἑλληνικῶν ἱστοριῶν λέγων· Ἐπὶ	Ἄπιδος	τοῦ Φορωνέως μοῖρα τοῦ Αἰγυπτίων
[10, 8]	Αἰγυπτίων ἀπενέγκασθαι. Τὴν μὲν γὰρ	Ὀσίριδος	τελετὴν τῇ Διονύσου τὴν αὐτὴν
[10, 11]	πρὸ αὐτοῦ συγγραφέων, Λίνου, Φιλάμμωνος,	Θαμύριδος,	Ἀμφίονος, Ὀρφέως, Μουσαίου, Δημοδόκου, Φημίου,
[10, 8]	αὐτὴν εἶναι· τὴν δὲ τῆς	Ἴσιδος	τῇ τῆς Δήμητρος ὁμοιοτάτην ὑπάρχειν,
[10, 11]	Ἀσβόλου τε τοῦ Κενταύρου καὶ	Ἰσάτιδος	Δρύμωνός τε καὶ Εὔκλου τοῦ
[10, 10]	Μινώταυρος, τὰ περὶ Ἴλιον, Ἡρακλειδῶν	κάθοδος,	Ἰώνων ἀποικία καὶ Ὀλυμπιάδες. Ἔδοξε
[10, 12]	Ἡρακλέους διδάσκαλον. Ὅμηρος δὲ καὶ	Ἡσίοδος	πολλῷ νεώτεροι τῶν Ἰλιακῶν, μεθ´
[10, 6]	εὗρε χαλκοῦ κρᾶσιν, ὡς δὲ	Ἡσίοδος,	Σκύθης. Ναὶ μὴν Θρᾷκες πρῶτοι
[10, 10]	τὸ Πάσχα καὶ τῶν Ἑβραίων	ἔξοδος	ἡ ἀπ´ Αἰγύπτου, ἐν δὲ
[10, 4]	θεοῦ φύραντες οὐδέ γε τὸ	ψεῦδος	ἅμα τῷ ἀληθεῖ συγχέαντες; Ἀλλὰ
[10, 13]	Ἐπὶ τούτου οὐκ οἶδ´ ὅπως	θεὸς	ἀντέπνευσε, καὶ παραδόξως ἐκ τῶν
[10, 11]	Γινώσκων δὲ λοιπὸν τίς ὁ	θεὸς	καὶ τίς ἡ κατ´ αὐτὸν
[10, 4]	γε μήν τις καὶ μέγας	θεὸς	παρὰ τοῖς Ἕλλησι διαφερόντως τὸ
[10, 2]	γὰρ ἀνθρώπων ὁ παντοκράτωρ κηδόμενος	θεὸς	τοὺς μὲν ἐντολαῖς, τοὺς δ´
[10, 9]	πρῶτός τε Ἆπις ἐν Αἰγύπτῳ	θεὸς	ὠνομάσθη καὶ Ἰὼ θυγάτηρ Ἰνάχου,
[10, 1]	αὐτοῖς δέ γε, ὧν μέγα	κλέος	καθ´ Ἑλλάδα, καὶ φιλοσόφων διατριβαῖς
[10, 3]	σὺ προτιμᾷς, κατείληφε τουτὶ τὸ	πάθος,	ἐν μὲν τῇ ἑνδεκάτῃ τῶν
[10, 3]	καὶ Ἐφόρου τὸ τῆς κλοπῆς	πάθος	ἥψατο, ἀργοτέρων οὕτως ἀνδρῶν, ὅπου
[10, 12]	καὶ Ἡρακλεῖ μέγαν εἰς ἐνιαυτόν‘	Ζῆθος	δὲ καὶ Ἀμφίων, οἱ μουσικῆς
[10, 3]	τῶν οὐκ ἰδίων Μενάνδρου, τὸ	πλῆθος	αὐτοῦ τῶν κλοπῶν ἐξέφηνε· καθάπερ
[10, 14]	ΟΙ ΧΡΟΝΟΙ. Ἀλλὰ τί δεῖ	πλῆθος	ταῖς ἀποδείξεσιν ἐπισωρεύειν, τοῦ φιλαλήθους,
[10, 6]	σίδηρον εὗρον. Δέλας δὲ ἄλλος	Ἰδαῖος	εὗρε χαλκοῦ κρᾶσιν, ὡς δὲ
[10, 3]	δύο Περὶ τῆς Ἐφόρου κλοπῆς,	Ἀλκαῖος	δέ, ὁ τῶν λοιδόρων ἰάμβων
[10, 4]	πρῶτος ταῦτα κατιδών, βάρβαρος ὤν.	Παλαιὸς	γὰρ δὴ τόπος ἔθρεψε τοὺς
[10, 10]	Παλαιστίνῃ ἀποκαλῶν, τάχα δι´ Ἁβραάμ.	Πτολεμαῖος	δὲ ὁ Μενδήσιος τὰ Αἰγυπτίων
[10, 11]	τοῖς Χρόνοις ἀνέγραψεν ὁ Μενδήσιος	Πτολεμαῖος.	Ὁ δὲ ἀπὸ Ἰνάχου χρόνος
[10, 12]	τοῖς Χρόνοις ἀνέγραψεν ὁ Μενδήσιος	Πτολεμαῖος.	Ὁ δὲ Πτολεμαῖος οὗτος ἱερεὺς
[10, 12]	ὁ Μενδήσιος Πτολεμαῖος. Ὁ δὲ	Πτολεμαῖος	οὗτος ἱερεὺς μὲν ἦν, τὰς
[10, 11]	τῶν κατ´ αὐτοὺς γραμμάτων ἑρμηνεὺς	Πτολεμαῖος	(οὐχ ὁ βασιλεύς, ἱερεὺς δὲ
[10, 7]	πλείστοις ψευδόμενον ἐπιδείκνυσιν, Ἔφορον δὲ	Τίμαιος	καὶ Τίμαιον οἱ μετ´ ἐκεῖνον
[10, 13]	αὐτὸν ἐκεῖνον παραγαγὼν μάρτυρα· τοῦ	Τίμαιος	ὄνομα. Ἐπὶ τούτου οὐκ οἶδ´
[10, 7]	Ἀντίοχον καὶ Φίλιστον ἢ Καλλίαν	Τίμαιος	συμφωνεῖν ἠξίωσεν, οὐδ´ αὖ περὶ
[10, 11]	μετὰ δὲ ἐκείνους Ἔφορος ὁ	Κυμαῖος	καὶ Φιλόχορος ὁ Ἀθηναῖος Μεγακλείδης
[10, 14]	γέγονε. Κατὰ δὲ Κῦρον Σόλων	Ἀθηναῖος	ἐγνωρίζετο καὶ οἱ κληθέντες ἑπτὰ
[10, 11]	ὁ Κυμαῖος καὶ Φιλόχορος ὁ	Ἀθηναῖος	Μεγακλείδης τε καὶ Χαμαιλέων οἱ
[10, 6]	Ἑλλάνικος. Σκάμμων μὲν οὖν ὁ	Μιτυληναῖος	καὶ Θεόφραστος ὁ Ἐρέσιος Κύδιππός
[10, 2]	καθάπερ {Εὐγ{ ρ} άμμων ὁ	Κυρηναῖος	ἐκ Μουσαίου τὸ Περὶ Θεσπρωτῶν
[10, 4]	καὶ ὁ Κλάριος καὶ ὁ	Δωδωναῖος,	εἶτα δὲ Ἀμφιάρεως καὶ Ἀμφίλοχος
[10, 12]	Διονύσου πράξεις Ὀρφεύς τε καὶ	Μουσαῖος·	κατὰ δὲ τὸ ὀκτωκαιδέκατον ἔτος
[10, 11]	πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Τοῦ δ´ Ὀρφέως	Μουσαῖος	μαθητής. Ἀμφίων δὲ δυσὶ προάγων
[10, 11]	ὁ πρῶτος, κατὰ δὲ Φόρβαντα	Ἀκταῖος,	ἀφ´ οὗ Ἀκταία ἡ Ἀττική·
[10, 12]	τὸν κατακλυσμόν. Κατὰ δὲ Φόρβαντα	Ἀκταῖος,	ἀφ´ οὗ Ἀκταία ἡ Ἀττική·
[10, 2]	προστίθησι τάδε· Ἐπιλείψει με ὁ	βίος,	εἰ καθ´ ἕκαστον ἐπεξιέναι πειρῴμην
[10, 9]	ἵδρυσις, Τριπτολέμου γεωργία, Εὐρώπης ὑπὸ	Διὸς	ἁρπαγή, Ἀπόλλωνος γένεσις, Κάδμου ἐπὶ
[10, 12]	Τιτυὸν γίνεται· Λητὼ γὰρ ἥλκησε	Διὸς	κυδρὴν παράκοιτιν. Τιτυὸς δὲ συνεχρόνισε
[10, 8]	τοῖς Αἰγυπτίοις τὸν νεὼν τοῦ	Διὸς	περαιοῦσθαι τὸν ποταμὸν εἰς τὴν
[10, 12]	συνέπλεον αὐτοῖς, ὡς μαρτυρεῖ ὁ	Ῥόδιος	Ἀπολλώνιος ἐν τοῖς Ἀργοναυτικοῖς. Ἀπὸ
[10, 12]	δέκα, ὥς φησι Διονύσιος ὁ	Ἀργεῖος·	Ἄγις δὲ καὶ Δερκύλος ἐν
[10, 12]	Ἀρκαδικῶν· τοῦτον δὲ Ἀριστέας ὁ	Ἀργεῖος	ἐπονομασθῆναί φησι Σάραπιν, καὶ τοῦτον
[10, 11]	βασιλεῖς οἵδε· Ἴναχος, Φορωνεύς, Ἆπις,	Ἀργεῖος,	Κρίασος, Φόρβας, Τριόπας, Κροτωπός, Σθενέλαος,
[10, 14]	ἐνίκα στάδιον Κόρο〈 ι〉 βος	Ἠλεῖος·	διαδέχεται δὲ τὸν Ἄχαζ Ἐζεκίας
[10, 11]	Ἡρόδοτός τε Ἁλικαρνασεὺς καὶ Διονύσιος	Ὀλύνθιος·	μετὰ δὲ ἐκείνους Ἔφορος ὁ
[10, 4]	ἀλλ´ οὐδ´ αὐτὸς ὁ θαυμαστὸς	Πύθιος	εἰς φιλοσοφίαν αὐτοὺς τὸ παράπαν
[10, 4]	τηνικάδε μάλιστα ἦν ἀκμάζων, ὁ	Πύθιος	καὶ ὁ Κλάριος καὶ ὁ
[10, 4]	τε καὶ ἐπῳδάς, ἤτοι ὁ	Θρᾴκιος	Ὀρφεὺς ἢ καί τις ἕτερος
[10, 3]	τοῦ Σοφοκλέους κλοπῆς πραγματείαν κατεβάλετο.	Κεκίλιος	δέ, ὥς τι μέγα πεφωρακώς,
[10, 4]	ἀνευρὼν ὄνομα, ὡς μέν τινες,	Σάμιος,	ὡς δ´ ἕτεροί φασι, Τυρρηνὸς
[10, 11]	ἡμᾶς ἀπείργει. Δημόδοκος δὲ καὶ	Φήμιος	κατ´ αὐτὸν τὸν Τρωϊκὸν πόλεμον
[10, 14]	Μιλήσιος· τούτου δὲ Ἀναξαγόρας Ἡγησιβούλου	Κλαζομένιος.	Οὗτος δὴ πρῶτος διήρθρωσε τὸν
[10, 8]	τὴν ποίησιν· Ἑρμῆς δὲ ψυχὰς	Κυλλήνιος	ἐξεκαλεῖτο ἀνδρῶν ἡρώων· ἔχε δὲ
[10, 12]	αὐτοῖς, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Ῥόδιος	Ἀπολλώνιος	ἐν τοῖς Ἀργοναυτικοῖς. Ἀπὸ δὲ
[10, 3]	στίχους’ Πρὸς ὃν ὁ γραμματικὸς	Ἀπολλώνιος	ἔφη· Οὐ γὰρ ἔγνως ὅτι
[10, 3]	Ταῦτ´ εἰπόντος τοῦ Νικαγόρου ὁ	Ἀπολλώνιος·	Καὶ τί θαυμάζομεν‘ ἔφη, εἰ
[10, 11]	τοὺς ἀκούοντας διηγήσεις. Βηρωσσὸς ἀνὴρ	Βαβυλώνιος,	ἱερεὺς τοῦ παρ´ αὐτοῖς Βήλου
[10, 10]	δὴ Ναβουχοδονόσορ μνημονεύει Βηρωσσὸς ὁ	Βαβυλώνιος.	Μετὰ δὲ τὰ οʹ τῆς
[10, 11]	ὁ Θάσιος καὶ Καλλίμαχος ὁ	Κολοφώνιος	Ἡρόδοτός τε Ἁλικαρνασεὺς καὶ Διονύσιος
[10, 3]	πλειόνων τίθησι τὰς ἀποδείξεις. Ἀλλ´	ὁποῖος	μὲν τῶν Ἑλληνικῶν συγγραφέων ὁ
[10, 3]	οἷσιν ἄνασσε, πατὴρ δ´ ὣς	ἤπιος	ἦεν Ὁμηρικοῦ ὄντος καὶ πάλιν
[10, 9]	τούτων νεώτεροι Διόνυσος, Μίνως, Περσεύς,	Ἀσκληπιός,	Διόσκουροι, Ἡρακλῆς. Τούτων δ´ ἁπάντων
[10, 12]	πλεύσαντας, συνάγεται ἔτη ἑξήκοντα τρία·	Ἀσκληπιός	τε καὶ Διόσκουροι συνέπλεον αὐτοῖς,
[10, 4]	ἀκμάζων, ὁ Πύθιος καὶ ὁ	Κλάριος	καὶ ὁ Δωδωναῖος, εἶτα δὲ
[10, 3]	καὶ Θεοπόμπου προὐτίθει, ὁ δὲ	Καΰστριος	κλέπτην ἀπεκάλει. Καὶ τί γὰρ
[10, 3]	θόρυβος. Ἦσαν δ´ οἱ ζητοῦντες	Καΰστριός	τε καὶ Μάξιμος· ὁ μὲν
[10, 2]	Σαμουὴλ τὸν κύριον, καὶ ἔδωκε	κύριος	φωνὰς καὶ ὑετὸν ἐν ἡμέρᾳ
[10, 4]	καὶ Ἀμφίλοχος καὶ ἐπὶ τούτοις	μυρίος	ἄλλος ἐπιρρέων χρησμῳδῶν μᾶλλον ἢ
[10, 9]	τῆς Ἀσσυρίων βασιλίδος. Ταῦτα ὁ	Πορφύριος.	Δεῖ δὴ συλλογίσασθαι τὰ προκείμενα
[10, 9]	τῆς καθ´ ἡμῶν συσκευῆς ὁ	Πορφύριος	ῥήμασιν αὐτοῖς τάδε· Ἱστορεῖ δὴ
[10, 11]	Καμβύσην γεγονώς, καὶ Στησίμβροτος ὁ	Θάσιος	καὶ Καλλίμαχος ὁ Κολοφώνιος Ἡρόδοτός
[10, 4]	ἀνδρῶν πλείστων ἐπήκουσα καὶ γραμμέων	συνθέσιος	μετ´ ἀποδείξεως οὐδεὶς κἀμὲ παρήλλαξεν,
[10, 6]	ὁ Μιτυληναῖος καὶ Θεόφραστος ὁ	Ἐρέσιος	Κύδιππός τε ὁ Μαντινεὺς ἔτι
[10, 11]	ἐν τοῖς Χρόνοις ἀνέγραψεν ὁ	Μενδήσιος	Πτολεμαῖος. Ὁ δὲ ἀπὸ Ἰνάχου
[10, 12]	ἐν τοῖς Χρόνοις ἀνέγραψεν ὁ	Μενδήσιος	Πτολεμαῖος. Ὁ δὲ Πτολεμαῖος οὗτος
[10, 10]	δι´ Ἁβραάμ. Πτολεμαῖος δὲ ὁ	Μενδήσιος	τὰ Αἰγυπτίων ἀνέκαθεν ἱστορῶν ἅπασι
[10, 4]	ἦν, ὡς δέ τινες ὑπειλήφασι,	Μιλήσιος·	Αἰγυπτίων δὲ καὶ οὗτος λέγεται
[10, 14]	παῖς, γένος δὲ καὶ αὐτὸς	Μιλήσιος.	Οὗτος πρῶτος γνώμονας κατεσκεύασε πρὸς
[10, 14]	δὲ γνώριμος ἐγένετο Ἀναξιμένης Εὐρυστράτου	Μιλήσιος·	τούτου δὲ Ἀναξαγόρας Ἡγησιβούλου Κλαζομένιος.
[10, 14]	δὴ τῶν ἑπτὰ Θαλῆς ὁ	Μιλήσιος	φυσικὸς πρῶτος Ἑλλήνων γεγονὼς περὶ
[10, 2]	Ἑλλάδα. Ἅμα δὲ εὐχομένου βροντὴ	ἐξαίσιος	ἐπεκτύπει καὶ πᾶς ὁ πέριξ
[10, 11]	Σθενέλαος, Δαναός, Λυγκεύς, Ἄβας, Προῖτος,	Ἀκρίσιος,	Περσεύς, Σθενέλαος, Εὐρυσθεύς, Ἀτρεύς, Θυέστης,
[10, 12]	Ἀργολικά, τὰ ἀπὸ Ἰνάχου λέγω,	Διονύσιος	ὁ Ἁλικαρνασεὺς ἐν τοῖς Χρόνοις
[10, 12]	δευτέρᾳ ἐπὶ δέκα, ὥς φησι	Διονύσιος	ὁ Ἀργεῖος· Ἄγις δὲ καὶ
[10, 11]	Κολοφώνιος Ἡρόδοτός τε Ἁλικαρνασεὺς καὶ	Διονύσιος	Ὀλύνθιος· μετὰ δὲ ἐκείνους Ἔφορος
[10, 10]	φησι κατὰ Ἴναχον Ἄργους βασιλέα,	Ἀμώσιος	Αἰγυπτίων βασιλεύοντος, ἀποστῆναι Ἰουδαίους, ὧν
[10, 10]	Ἡρόδοτος τῆς ἀποστασίας ταύτης καὶ	Ἀμώσιος	ἐν τῇ δευτέρᾳ· τρόπῳ δέ
[10, 12]	καὶ κατὰ Ἰουδαίων συντάξασθαι βιβλίον,	Ἀμώσιος	τοῦ Αἰγυπτίων βασιλέως μεμνημένος καὶ
[10, 4]	οὖν τῶν ἔξωθεν αὐτῷ πεπορισμένων	αἴτιος	αὐτὸς τῆς μαθήσεως κατέστη τοῖς
[10, 4]	ὧδέ πη μνημονεύοντος· Τούτου δ´	αἴτιος	ὁ πρῶτος ταῦτα κατιδών, βάρβαρος
[10, 4]	παιδευόμενον, ἐν οἷς φησιν ὁ	Αἰγύπτιος	πρὸς αὐτόν· Ὦ Σόλων, Σόλων
[10, 13]	Μάνεθως δή, τὸ γένος ἀνὴρ	Αἰγύπτιος	τῆς Ἑλληνικῆς μετεσχηκὼς παιδείας, ὡς
[10, 12]	φιλαπεχθημόνως πρὸς Ἑβραίους διακείμενος, ἅτε	Αἰγύπτιος	τὸ γένος, ὡς καὶ κατὰ
[10, 9]	αὐτῶν τὰ συμφωνότατα, Σαγχουνιάθων ὁ	Βηρύτιος,	εἰληφὼς τὰ ὑπομνήματα παρὰ Ἱερομβάλου
[10, 12]	Ταντάλῳ. Εἰκότως ἄρα καὶ ὁ	Βοιώτιος	Πίνδαρος γράφει· Ἐν χρόνῳ δὲ
[10, 12]	τοῦ γοῦν Τληπολέμου, ὃς ἦν	υἱὸς	Ἡρακλέους, Ὅμηρος μέμνηται ἐπὶ Ἴλιον
[10, 2]	Αἰακοῦ εὐχῇ. Πεισθεὶς οὖν αὐτοῖς	Αἰακὸς	ἀνελθὼν ἐπὶ τὸ Ἑλληνικὸν ὄρος,
[10, 7]	Πᾶν γὰρ ἐγὼ τοὐναντίον ὁρῶ	συμβεβηκός,	εἴ γε δεῖ μὴ ταῖς
[10, 8]	παρὰ τῆς Πολυμνήστης, τῆς Θῶνος	γυναικός,	ἀκριβῶς ἐξητακὼς φαίνεται. Ἔτι γὰρ
[10, 3]	Ἡσιόδου οὐ μὲν γάρ τι	γυναικὸς	ἀνὴρ ληΐζετ´ ἄμεινον τῆς ἀγαθῆς,
[10, 3]	μὲν κακῆς κάκιον οὐδὲν γίνεται	γυναικός,	ἐσθλῆς δ´ οὐδὲν εἰς ὑπερβολὴν
[10, 3]	τῷ ἑνδεκάτῳ μετήνεγκε λαβὼν οὕτως·	γυναικὸς	οὐδὲν χρῆμ´ ἀνὴρ ληΐζεται ἄμεινον
[10, 3]	ὡς οὐδέν ἐστιν ἀθλιώτερον φυτὸν	γυναικός.	Οὗτος οὐ μόνον τὴν ἐπιβολὴν
[10, 4]	τῆς Ἑβραίων κοινωνοὶ πεφήνασι διδασκαλίας.	Εἰκὸς	γοῦν πολυμαθεῖς γεγονότας τά τε
[10, 10]	Ἀθηναίους τῶν αὐτῶν Αἰγυπτίοις ἀπολαύειν	εἰκὸς	ἦν, ἀποίκους ἐκείνων ὑπονοουμένους, ὥς
[10, 8]	φιλοσόφων, ὧν οὐδὲ τῆς γλώσσης	εἰκὸς	ἦν ἐπαΐειν, ἢ (ὅπερ καὶ
[10, 10]	χαλάζαις τε καὶ χειμῶσι μαστιζομένων	εἰκὸς	ἦν μέρη τινὰ συμπάσχειν τῆς
[10, 9]	ὡμολογήθησαν. Πόσοις δὲ ἄρα ἔτεσιν	εἰκὸς	ἦν Μωσέα ὑπεράγειν τοὺς δηλουμένους
[10, 8]	ὁμοδοξοῦντες, μηκέτ´ ἀμφιβάλλοις τίνας ἦν	εἰκὸς	τὰ παρὰ τίνων ἀναλέξασθαι, πότερα
[10, 8]	ἐπαΐειν, ἢ (ὅπερ καὶ μᾶλλον	εἰκός)	τοὺς νέους τὰ τῶν πρεσβυτέρων
[10, 9]	ἐπὶ Φαέθοντος ἐμπρησμός, πολλῶν, ὡς	εἰκός,	φθορῶν γῆς κατὰ τόπους γεγενημένων.
[10, 7]	μᾶλλον ἐπισταμένους διδάσκων, ὅσα μὲν	Ἑλλάνικος	Ἀκουσιλάῳ περὶ τῶν γενεαλογιῶν διαπεφώνηκεν,
[10, 12]	τρίτῃ, μηνὸς Πανέμου ὀγδόῃ φθίνοντος·	Ἑλλάνικος	δωδεκάτῃ Θαργηλιῶνος καί τινες τῶν
[10, 6]	Ἄτοσσαν, τὴν Περσῶν βασιλεύσασαν, φησὶν	Ἑλλάνικος.	Σκάμμων μὲν οὖν ὁ Μιτυληναῖος
[10, 10]	γὰρ οἱ τὰ〉 Ἀθηναίων ἱστοροῦντες,	Ἑλλάνικός	τε καὶ Φιλόχορος οἱ τὰς
[10, 14]	ἐπὶ ποιητικὴν μεταβὰς ὑπό τινων	σκηνικὸς	φιλόσοφος ἐκλήθη· ὁ δὲ Ἀρχέλαος
[10, 3]	Περιηγήσεως, βραχέα παραποιήσας, τὰ τοῦ	Φοίνικος	ὀρνέου καὶ περὶ τοῦ ποταμίου
[10, 14]	τῶν ἑπτὰ Θαλῆς ὁ Μιλήσιος	φυσικὸς	πρῶτος Ἑλλήνων γεγονὼς περὶ τροπῶν
[10, 11]	Μετὰ δὲ τοῦτον Ἀπίων ὁ	γραμματικός,	ἀνὴρ δοκιμώτατος, ἐν τῇ τετάρτῃ
[10, 3]	μετατιθέντος στίχους’ Πρὸς ὃν ὁ	γραμματικὸς	Ἀπολλώνιος ἔφη· Οὐ γὰρ ἔγνως
[10, 3]	ἄγαν αὐτὸν φιλεῖν Ἀριστοφάνης ὁ	γραμματικὸς	ἐν ταῖς Παραλλήλοις αὐτοῦ τε
[10, 12]	τόπον εἰρημένα. Ἀπίων τοίνυν ὁ	γραμματικός,	ὁ Πλειστονίκης ἐπικληθείς, ἐν τῇ
[10, 6]	Φιλοστέφανος, ἀλλὰ καὶ Στράτων ὁ	Περιπατητικὸς	ἐν τοῖς Περὶ εὑρεμάτων ταῦτα
[10, 11]	τοὺς φιλομαθεῖς συντάττειν ἡμᾶς ἀπείργει.	Δημόδοκος	δὲ καὶ Φήμιος κατ´ αὐτὸν
[10, 6]	χαλκὸν καὶ σίδηρον ἐκάθηραν πρῶτοι.	Ἄμυκός	τε ὁ Βεβρύκων βασιλεὺς ἱμάντας
[10, 11]	Λίνος μὲν γὰρ Ἡρακλέους ἐστὶ	διδάσκαλος,	ὁ δὲ Ἡρακλῆς μιᾷ τῶν
[10, 3]	ὅλον δρᾶμα ἐξ ἀρχῆς εἰς	τέλος	Ἀντιφάνους, τὸν Οἰωνιστήν, μεταγράψαι φησὶ
[10, 4]	βαρβάρων παραλάβωσι, κάλλιον τοῦτο εἰς	τέλος	ἀπεργάζονται. Ταῦτα ὁ Πλάτων. Καὶ
[10, 10]	ἔτος πρῶτον, ὅπερ ἦν αἰχμαλωσίας	τέλος,	ἔτη σιζʹ Ἀπὸ Ὠγύγου τοίνυν
[10, 8]	πως ἀποδεδειγμένος ἐνταῦθά μοι εἰληφέτω	τέλος.	Οὐ δεῖ δὴ λοιπὸν ἀλογίας
[10, 14]	Βαβυλῶνα αἰχμαλωσίας τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους	δῆλός	ἐστι γεγονώς, διαλελοιπότων ἤδη τῶν
[10, 13]	τῆς Ἑλληνικῆς μετεσχηκὼς παιδείας, ὡς	δῆλός	ἐστι (γέγραφε γὰρ Ἑλλάδι φωνῇ
[10, 4]	Ἀμφίλοχος καὶ ἐπὶ τούτοις μυρίος	ἄλλος	ἐπιρρέων χρησμῳδῶν μᾶλλον ἢ ποιητῶν
[10, 4]	τὸ παράπαν ὠφέλει, οὐδέ τις	ἄλλος	θεῶν αὐτοῖς εἰς ἀναγκαίου τινὸς
[10, 6]	Κύπρῳ σίδηρον εὗρον. Δέλας δὲ	ἄλλος	Ἰδαῖος εὗρε χαλκοῦ κρᾶσιν, ὡς
[10, 1]	τὰ λοιπὰ τῶν μαθημάτων ἄλλοθεν	ἄλλος	τῶν θαυμαστῶν Ἑλλήνων τοὺς βαρβάρους
[10, 10]	τε τὰ Σύρια Κάστωρ καὶ	Θαλλὸς	καὶ ὁ〉 τὰ πάντων Διόδωρος
[10, 4]	πρώτους ταῦτα ἐννοήσαντας διὰ τὸ	κάλλος	τῆς θερινῆς ὥρας, ἣν Αἴγυπτός
[10, 12]	ὁ Ἀργεῖος· Ἄγις δὲ καὶ	Δερκύλος	ἐν τῇ τρίτῃ, μηνὸς Πανέμου
[10, 14]	Ἐζεκίας ἔτεσι κθʹ καθ´ ὃν	Ῥωμύλος	Ῥώμην ἔκτισε καὶ ἐβασίλευσε. Μετὰ
[10, 4]	ἢ ποιητῶν τε καὶ ῥαψῳδῶν	ὄχλος.	Ὧν μακροῖς ποθ´ ὕστερον χρόνοις
[10, 11]	τις ἦν παρ´ αὐτοῖς ἀναγραφή.	Κάδμος	γὰρ ὁ τὰ στοιχεῖα τοῖς
[10, 6]	οὗτος ἦν) πρῶτον θυρεὸν κατασκευάσαι.	Κάδμος	γὰρ ὁ Φοῖνιξ λιθοτομίαν τε
[10, 12]	μιχθεῖς´ ἐν φιλότητι, Διώνυσον πολυγηθῆ.	Κάδμος	μὲν ὁ Σεμέλης πατὴρ ἐπὶ
[10, 4]	Οἷς τὰ μὲν ἐκ Φοινίκης	Κάδμος	ὁ Ἀγήνορος, τὰ δ´ ἐξ
[10, 5]	τῆς γραμματικῆς στοιχεῖα, Ἕλλησιν εἰσηγησάμενος	Κάδμος,	τὸ γένος Φοῖνιξ ἦν, ὅθεν
[10, 11]	Προῖτον ὁ Εὐμόλπου πρὸς Ἀθηναίους	πόλεμος·	κατὰ δὲ Ἀκρίσιον Πέλοπος ἀπὸ
[10, 12]	Προῖτον ὁ Εὐμόλπου πρὸς Ἀθηναίους	πόλεμος·	κατὰ δὲ Ἀκρίσιον Πέλοπος ἀπὸ
[10, 6]	Μαντινεὺς ἔτι τε Ἀντιφάνης καὶ	Ἀριστόδημος	καὶ Ἀριστοτέλης, πρὸς τούτοις δὲ
[10, 10]	ἅπασι τούτοις συντρέχει· ὥστ´ οὐδ´	ἐπίσημος	ἐπὶ πλέον ἡ τῶν χρόνων
[10, 10]	ἐν τοῖς χιλίοις εἴκοσιν ἔτεσιν	ἐπίσημος	ἱστορία τυγχάνει, κατὰ τὸ χρήσιμον
[10, 3]	οἱ ζητοῦντες Καΰστριός τε καὶ	Μάξιμος·	ὁ μὲν γὰρ αὐτὸν καὶ
[10, 14]	ὡρῶν καὶ ἰσημερίας. Ἀναξιμάνδρου δὲ	γνώριμος	ἐγένετο Ἀναξιμένης Εὐρυστράτου Μιλήσιος· τούτου
[10, 4]	μνημονεύονται. Ὧν Πυθαγόρας πρῶτος, Φερεκύδου	γνώριμος,	τὸ φιλοσοφίας ἀνευρὼν ὄνομα, ὡς
[10, 5]	διάνοιά ἐστι πηγὴ ἢ καὶ	ὀφθαλμὸς	καὶ στόμα δικαιοσύνης‘ Μετὰ ταῦτα
[10, 3]	τὸν Στωϊκὸν Καλλιέτην. Μεθ´ ὧν	ἕβδομος	αὐτὸς κατακλινείς, τοῦ δείπνου προκόπτοντος
[10, 9]	Ἄργους ἡγουμένου Τριόπα, ὃς ἦν	ἕβδομος	μετὰ τὸν πρῶτον Ἀργεῖον Ἴναχον.
[10, 9]	κατακλυσμὸς καὶ ὁ ἐπὶ Φαέθοντος	ἐμπρησμός,	πολλῶν, ὡς εἰκός, φθορῶν γῆς
[10, 3]	ὡς εἰς τρίτην ἡμέραν ἔσοιτο	σεισμός‘	καὶ ἕτερά τινα τούτοις ἐπαγαγὼν
[10, 12]	μετ´ Ἴναχον ὁ ἐπὶ Ὠγύγου	κατακλυσμὸς	καὶ ἡ ἐν Σικυῶνι βασιλεία,
[10, 9]	μετὰ Κέκροπα ὁ κατὰ Δευκαλίωνα	κατακλυσμὸς	καὶ ἡ ἐπὶ Φαέθοντος ἐκπύρωσις
[10, 10]	Ἀττικῇ ὁ ἐπὶ Ὠγύγου γίνεται	κατακλυσμός·	καὶ κατὰ λόγον· τῶν γὰρ
[10, 9]	θαυμάσια μυθολογεῖται, ὁ ἐπὶ Δευκαλίωνος	κατακλυσμὸς	καὶ ὁ ἐπὶ Φαέθοντος ἐμπρησμός,
[10, 11]	παρ´ Ἀθηναίοις Ὤγυγος, ἐφ´ οὗ	κατακλυσμὸς	ὁ πρῶτος, κατὰ δὲ Φόρβαντα
[10, 9]	τούτων ὁ ἐπὶ Ὠγύγου μνημονεύεται	κατακλυσμὸς	πρῶτός τε Ἆπις ἐν Αἰγύπτῳ
[10, 10]	καὶ πρῶτος ἐν τῇ Ἀττικῇ	κατακλυσμός,	Φορωνέως Ἀργείων βασιλεύοντος, ὡς Ἀκουσίλαος
[10, 9]	πλὴν Ἰνδῶν κεκρατηκέναι· οὗ Νίνος	ἐπώνυμος	πόλις, ἣ Νινευὴ παρ´ Ἑβραίοις
[10, 10]	ὃς τοῦ πρώτου κατακλυσμοῦ γέγονεν	ἐπώνυμος	πολλῶν διαφθαρέντων διασωθείς, κατὰ τὴν
[10, 12]	ὥς φησι κατὰ λέξιν ὁ	Τατιανός·	ἐννέα δὲ τὰ Ἀρκαδικὰ τὰ
[10, 11]	πολιτείας ἀνεξαρνήτου. Τοσαῦτα καὶ ὁ	Τατιανός.	Μετίωμεν δὲ καὶ ἐπὶ Κλήμεντα·
[10, 11]	Ἕλληνες, ὁ κατὰ βαρβάρους φιλοσοφῶν	Τατιανὸς	συνέταξα, γεννηθεὶς μὲν ἐν τῇ
[10, 10]	ἰδιωτείας μετέπλασσε. Ταῦτα μὲν ὁ	Ἀφρικανός.	Μεταβῶμεν δ´ ἡμεῖς ἐφ´ ἕτερον·
[10, 6]	καὶ Ἀριστοτέλης, πρὸς τούτοις δὲ	Φιλοστέφανος,	ἀλλὰ καὶ Στράτων ὁ Περιπατητικὸς
[10, 9]	πλειόνων μαρτύρων, ἀλλὰ μὴ δι´	ἑνὸς	ἐμοῦ, ἡ σύστασις τῆς ἀληθείας
[10, 4]	Θαλοῦ τοῦ τῶν ἑπτὰ σοφῶν	ἑνὸς	Ἰωνικὴ προσαγορευθεῖσα· κἄπειτα ἡ Ἐλεατική,
[10, 1]	ὡς δὲ τὰ περὶ εὐσεβείας	ἑνὸς	τοῦ ἐπὶ πάντων θεοῦ τά
[10, 13]	παρατίθεσθαι τἀκείνων. Μάνεθως δή, τὸ	γένος	ἀνὴρ Αἰγύπτιος τῆς Ἑλληνικῆς μετεσχηκὼς
[10, 13]	πρὸς ἀνατολὴν μερῶν ἄνθρωποι τὸ	γένος	ἄσημοι καταθαρρήσαντες ἐπὶ τὴν χώραν
[10, 14]	ἀκουστὴς Ἀναξίμανδρος, Πραξιάδου μὲν παῖς,	γένος	δὲ καὶ αὐτὸς Μιλήσιος. Οὗτος
[10, 5]	στοιχεῖα, Ἕλλησιν εἰσηγησάμενος Κάδμος, τὸ	γένος	Φοῖνιξ ἦν, ὅθεν καὶ Φοινικήια
[10, 12]	Ἑβραίους διακείμενος, ἅτε Αἰγύπτιος τὸ	γένος,	ὡς καὶ κατὰ Ἰουδαίων συντάξασθαι
[10, 9]	ἄνδρες καὶ τῶν ἀπὸ παιδείας	οὐδενὸς	δεύτεροι τοῖς τε θείοις οὐ
[10, 10]	χάριν τὰς ἐνδοξοτάτας καὶ μυθώδεις	ἐπιλεξάμενος	ἱστορίας μέχρι τῆς πρώτης Ὀλυμπιάδος
[10, 4]	μουσικὴν καὶ ἄλλα παρ´ ἄλλων	συλλεξάμενος,	μόνον παρὰ τῶν σοφῶν Ἑλλήνων
[10, 5]	πρῶτα τῆς γραμματικῆς στοιχεῖα, Ἕλλησιν	εἰσηγησάμενος	Κάδμος, τὸ γένος Φοῖνιξ ἦν,
[10, 13]	τοῦ χρόνου τῆς ἀρχῆς αὐτῶν	ἀπαριθμησάμενος	ἐπιλέγει· Ταῦτα μὲν ὁ Μάνεθως.
[10, 2]	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν εὐδοκίμων ἀνδρῶν	χρησάμενος	μαρτυρίοις τὸ κλεπτικὸν διελέγξας εἶδος
[10, 13]	Ἀπὸ δὲ τῆς Φοινίκων, μάρτυσι	χρησάμενος	τοῖς τὰ Φοινικικὰ συγγραψαμένοις, παρίστησι
[10, 11]	βίους τῶν φιλοσόφων ἐπ´ ἀκριβὲς	πραγματευσάμενος.	Ἐν δὴ ταῖς τῶν προειρημένων
[10, 12]	περὶ τῶν κατ´ Αἴγυπτον θεῶν	πραγματευσάμενος	τὴν Ἶσιν ὑπὸ Ἑλλήνων Δήμητραν
[10, 5]	Τῆς δ´ αὐτῆς ἡμῖν ὑποθέσεως	ἐφαψάμενος	καὶ ὁ Κλήμης ἐπάκουσον ἅ
[10, 8]	μὲν ὁ λόγος ὧδέ πως	ἀποδεδειγμένος	ἐνταῦθά μοι εἰληφέτω τέλος. Οὐ
[10, 11]	καὶ τὰ περὶ τῶν βασιλέων	ἐκτιθέμενος	ἀφηγεῖταί τινος αὐτῶν ὄνομα Ναβουχοδονόσορ,
[10, 11]	οὗτος τὰς τῶν βασιλέων πράξεις	ἐκτιθέμενος	κατὰ Ἄμωσιν Αἰγύπτου βασιλέα γεγονέναι
[10, 12]	βασιλέων πράξεις ἐν τρισὶν ὅλαις	ἐκθέμενος	βίβλοις κατὰ Ἄμωσίν φησιν Αἰγύπτου
[10, 9]	μεθόδοις τὴν τῶν ἀποδεικνυμένων κατασκευὴν	πεποιημένος	σύμφωνον καὶ ὁμολογουμένην τὴν ἀπόδειξιν
[10, 9]	καθ´ ἡμῶν συσκευὴν ὑπερβολῇ μίσους	προβεβλημένος	οὐ μόνους ἡμᾶς, ἀλλὰ καὶ
[10, 12]	βιβλίον, Ἀμώσιος τοῦ Αἰγυπτίων βασιλέως	μεμνημένος	καὶ τῶν κατ´ αὐτὸν πράξεων
[10, 11]	εὕρεσιν γεγονέναι· φανήσεται γὰρ ὁ	προειρημένος	Μωσῆς αὐτῆς μὲν τῆς Ἰλιακῆς
[10, 2]	τοὺς ἐλέγχους ἑξῆς ἐπάγει, παντοίαις	κεχρημένος	ἀποδείξεσι καὶ πρώτους γε τοὺς
[10, 12]	ἱστοριῶν, καίτοι φιλαπεχθημόνως πρὸς Ἑβραίους	διακείμενος,	ἅτε Αἰγύπτιος τὸ γένος, ὡς
[10, 10]	Ἑλληνικῶν, ἐφαρμόσω τόνδε τὸν τρόπον·	λαβόμενος	μιᾶς πράξεως Ἑβραϊκῆς ὁμοχρόνου πράξει
[10, 3]	πλεονάσαι ἐν τῷ τὸν δ´	ἀπαμειβόμενος·	ὅπερ οὕτως πεπατημένον οὐκ ὤκνησεν
[10, 3]	στίχου. τὸ γὰρ Τὸν δ´	ἀπαμειβόμενος	προσέφη κρείων Διομήδης σιγῶ, Ὁμήρου
[10, 2]	Πάντων γὰρ ἀνθρώπων ὁ παντοκράτωρ	κηδόμενος	θεὸς τοὺς μὲν ἐντολαῖς, τοὺς
[10, 7]	Πολλὰ δὲ καὶ Θουκυδίδης ὡς	ψευδόμενος	ὑπό τινων κατηγορεῖται, καίτοι δοκῶν
[10, 10]	ἑπτά. Εἰ δ´ ἀναφέροι τις	ἐπιλογιζόμενος	ἀπὸ τοῦ τέλους τῆς αἰχμαλωσίας
[10, 11]	παρ´ αὐτοῖς Βήλου κατ´ Ἀλέξανδρον	γενόμενος,	Ἀντιόχῳ τῷ μετὰ Σέλευκον τρίτῳ
[10, 11]	Αὔαριν Ἄμωσις, κατὰ τὸν Ἀργεῖον	γενόμενος	Ἴναχον, ὡς ἐν τοῖς Χρόνοις
[10, 12]	Ἀούαριν Ἄμωσις, κατὰ τὸν Ἀργεῖον	γενόμενος	Ἴναχον, ὡς ἐν τοῖς Χρόνοις
[10, 7]	καὶ τῶν Τρωϊκῶν ὕστερος φαίνεται	γενόμενος.	Καί φασιν οὐδὲ τοῦτον ἐν
[10, 14]	Πλάτωνα, ὃς ἀκουστὴς τὰ πρῶτα	γενόμενος	Σωκράτους κἄπειτα τοῖς Πυθαγορείοις ὁμιλήσας
[10, 4]	ἠθικοὺς πεποιῆσθαι λέγεται. Καί που	σεμνυνόμενος	περὶ ἑαυτοῦ φησιν· Ἐγὼ δὲ
[10, 10]	Ἑβραϊκάς, ἐξιστορῶν μὲν τὰ Ἑβραίων,	ἐφαπτόμενος	δὲ τῶν Ἑλληνικῶν, ἐφαρμόσω τόνδε
[10, 4]	τε μάγοις καὶ τοῖς ἱερεῦσι	μαθητευόμενος,	ἀκηκοέναι τε πρὸς τούτοις Βραχμάνων
[10, 10]	ὑφ´ Ἑλλήνων ἱστορηθείσῃ καὶ ταύτης	ἐχόμενος	ἀφαιρῶν τε καὶ προστιθεὶς τίς
[10, 10]	καὶ ὁστισοῦν τῇ Ἑβραίων συνεχρόνισεν	ἐπισημειούμενος,	ἴσως ἂν τοῦ σκοποῦ τύχοιμι.
[10, 4]	μετοικίαν πεποιημένοι. Ἀλλὰ γὰρ ὁ	δηλούμενος	τὰ παρ´ ἑκάστοις σοφὰ πολυπραγμονῶν
[10, 9]	Κέκροπος βασιλείας τὸν ἀνωτέρω χρόνον	ἀπαριθμούμενος	ἐπὶ Νίνον ἥξεις τὸν Ἀσσύριον,
[10, 4]	παρὰ τῶν βαρβάρων εὐγνωμόνως οὐκ	ἀπαρνούμενος.	Ἀκοῦσαι δ´ οὖν αὐτοῦ πολλαχοῦ
[10, 3]	μὴ καὶ αὐτὸς κλοπῆς ἄλλους	αἰτιώμενος	κλέπτης ἁλῶ, τοὺς πραγματευσαμένους τὰ
[10, 9]	πρῶτος Ἀθηναίων βασιλεύει Κέκροψ ὁ	βοώμενος	παρ´ αὐτοῖς αὐτόχθων, Ἄργους ἡγουμένου
[10, 2]	εἶδος αὐτῶν, διαφόροις τοῖς χρόνοις	καταχρώμενος,	ἐπὶ τὰ ἑξῆς τρέψομαι. Ταῦθ´
[10, 12]	Ἀθήνησι τῷ πρώτῳ ἔτει, Θαργηλιῶνος	μηνὸς	δευτέρᾳ ἐπὶ δέκα, ὥς φησι
[10, 12]	καὶ Δερκύλος ἐν τῇ τρίτῃ,	μηνὸς	Πανέμου ὀγδόῃ φθίνοντος· Ἑλλάνικος δωδεκάτῃ
[10, 11]	ἐδωρήσατο. Καὶ Μένανδρος δὲ ὁ	Περγαμηνὸς	περὶ τῶν αὐτῶν τὴν ἀναγραφὴν
[10, 4]	Σάμιος, ὡς δ´ ἕτεροί φασι,	Τυρρηνὸς	ἦν· τινὲς δ´ αὐτὸν Σύριον
[10, 14]	ἐμπρησμὸν ὑπομείναντος τὸ πᾶν Ἰουδαίων	ἔθνος	ἀπάγεται εἰς Βαβυλῶνα, προφητεύει τε
[10, 6]	βαφὴν ἐπενόησεν. Ἀλλὰ καὶ Νώροπες	(ἔθνος	ἐστὶ Παιονικόν, νῦν δὲ Νωρικὸν
[10, 6]	ἐπενόησεν. Ἤδη δὲ καὶ ἄλλο	ἔθνος	Καππαδόκαι πρῶτοι εὗρον τὴν νάβλαν
[10, 13]	Ἐκαλεῖτο δὲ τὸ σύμπαν αὐτῶν	ἔθνος	Ὑκουσσώς· τοῦτο δέ ἐστι βασιλεῖς
[10, 3]	ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ. Τὰ Πλατώνεια ἑστιῶν ἡμᾶς	Λογγῖνος	Ἀθήνησι κέκληκεν ἄλλους τε πολλοὺς
[10, 11]	πρεσβύτατοι μὲν Θεαγένης τε ὁ	Ῥηγῖνος,	κατὰ Καμβύσην γεγονώς, καὶ Στησίμβροτος
[10, 14]	γίνεται, καθ´ ὃν Ἡράκλειτος ὁ	σκοτεινὸς	ἐγνωρίζετο. Τὸν δὲ Ξενοφάνην λέγεται
[10, 11]	Σαμίου καὶ Προναπίδου τοῦ Ἀθηναίου.	Λίνος	μὲν γὰρ Ἡρακλέους ἐστὶ διδάσκαλος,
[10, 9]	Ἀσίας πλὴν Ἰνδῶν κεκρατηκέναι· οὗ	Νίνος	ἐπώνυμος πόλις, ἣ Νινευὴ παρ´
[10, 11]	περὶ τῶν βασιλέων ἐκτιθέμενος ἀφηγεῖταί	τινος	αὐτῶν ὄνομα Ναβουχοδονόσορ, τοῦ συστρατεύσαντος
[10, 11]	τὰ ὅσα μὴ συνίεσαν, διά	τινος	ἐπιπλάστου ῥητολογίας παρακαλύπτοντες ὡς μυθολογίαν
[10, 4]	ἄλλος θεῶν αὐτοῖς εἰς ἀναγκαίου	τινὸς	ἐπιτήδευσιν συνήργει· ἀλώμενοι δὲ ὧδε
[10, 3]	κατακλινείς, τοῦ δείπνου προκόπτοντος καί	τινος	ζητήσεως περὶ Ἐφόρου ἐν τοῖς
[10, 8]	τοῦ Ἄπιδος τὸ σῶμα μέχρι	τινὸς	παραδιδόναι τῷ περικειμένῳ τὴν τοῦ
[10, 5]	τῶν στοιχείων παρ´ αὐτοῖς κατά	τινος	σημαντικῆς διανοίας τὴν προσηγορίαν φέρει,
[10, 3]	ποτὲ ἐν Μεταποντίῳ καὶ ἔκ	τινος	φρέατος ἀνιμήσας καὶ πιὼν προεῖπεν,
[10, 3]	καὶ ἀφ´ ὧν ἔκλεψεν ἐκλογαῖς;	Λατῖνος	δ´ ἓξ βιβλίοις, ἃ ἐπέγραψε
[10, 12]	Αἰγιαλέως, εἶτα δὲ Εὔρωπος, εἶτα	Τελχῖνος,	καὶ ἡ Κρητὸς ἐν Κρήτῃ.
[10, 4]	ἄφθονος παρὰ τοῖς πᾶσι περιουσία.	Σεμνός	γε μήν τις καὶ μέγας
[10, 9]	Μωσέως, ἐν οἷς οὐδὲν ἐπίσημον	γεγονὸς	ἱστορεῖται παρ´ Ἕλλησι. Κατὰ τοῦτο
[10, 14]	βασιλείας, μικρῷ θᾶττον Ἀλεξάνδρου τοῦ	Μακεδόνος,	Αὐγούστου δὲ τοῦ Σεβαστοῦ οὐ
[10, 2]	ὅλην ἐπλήρωσαν τὴν χώραν. Ἐντεῦθεν	ἄφθονος	καὶ πλουσία τελεσφορεῖται εὐκαρπία, ταῖς
[10, 4]	μαντείων πλείστη τις ἦν καὶ	ἄφθονος	παρὰ τοῖς πᾶσι περιουσία. Σεμνός
[10, 10]	ἀπὸ Ὠγύγου τοῦ παρ´ ἐκείνοις	αὐτόχθονος	πιστευθέντος, ἐφ´ οὗ γέγονεν ὁ
[10, 12]	Κέκροπος τοῦ διφυοῦς‘ δὴ καὶ	αὐτόχθονος,	ὥς φησι κατὰ λέξιν ὁ
[10, 11]	αὐτοῦ συγγραφέων, Λίνου, Φιλάμμωνος, Θαμύριδος,	Ἀμφίονος,	Ὀρφέως, Μουσαίου, Δημοδόκου, Φημίου, Σιβύλλης,
[10, 8]	Δαίδαλον ἀρχιτεκτονῆσαι, καὶ θαυμασθέντα τυχεῖν	εἰκόνος	ξυλίνης κατὰ τὸ προειρημένον ἱερόν,
[10, 14]	ἐπισωρεύειν, τοῦ φιλαλήθους, ἀλλὰ μὴ	φιλαπεχθήμονος	καὶ τοῖς εἰρημένοις ἀρκουμένου ποικίλην
[10, 12]	ἐν τῷ ναῷ τοῦ τιμωμένου	δαίμονος,	κἀντεῦθεν Σορόαπιν κληθῆναι καὶ Σάραπιν
[10, 11]	Περσέως πράξεις· κατὰ δὲ τὴν	Ἀγαμέμνονος	βασιλείαν Ἴλιον ἑάλω. Οὐκοῦν πέφηνεν
[10, 12]	δὲ τὸ ὀκτωκαιδέκατον ἔτος τῆς	Ἀγαμέμνονος	βασιλείας Ἴλιον ἑάλω, Δημοφῶντος τοῦ
[10, 4]	ΠΡΟΤΕΤΙΜΗΚΑΜΕΝ. Ὅτι μὴ ἄνευ λόγου	σώφρονος	δεύτερα θέμενοι τὰ τῆς Ἑλλήνων
[10, 11]	Πτολεμαῖος. Ὁ δὲ ἀπὸ Ἰνάχου	χρόνος	ἄχρι τῆς Ἰλίου ἁλώσεως ἀποπληροῖ
[10, 4]	βασιλέα. Οὗτος δ´ ἦν ὁ	χρόνος,	ἐν ᾧ τῶν παρ´ Ἑβραίοις
[10, 11]	ἐποιήσατο. Τοῦ δὲ Εἰράμου ὁ	χρόνος	ἤδη που τοῖς Ἰλιακοῖς ἐγγίζει·
[10, 10]	Ὀλυμπιάδων· ἅπασι γὰρ συνεφώνησεν ὁ	χρόνος.	Κῦρος δ´ οὖν τῷ πρώτῳ
[10, 10]	κἀν τοῖς Ἑλληνικοῖς συνέδραμεν ὁ	χρόνος.	Μετὰ δὲ Ὤγυγον, διὰ τὴν
[10, 10]	Τρικαράνῳ Θεόπομπος. Ὁ δὲ μεταξὺ	χρόνος	παραλέλειπται, ἐν ᾧ μηδὲν ἐξαίρετον
[10, 11]	κατὰ δὲ Σθενέλαον ἥ τε	Ἀμφικτύονος	βασιλεία καὶ ἡ εἰς Πελοπόννησον
[10, 12]	κατὰ δὲ Σθένελον ἥ τε	Ἀμφικτύονος	βασιλεία καὶ ἡ εἰς Πελοπόννησον
[10, 8]	Αἰγυπτίων παρὰ τῆς Πολυμνήστης, τῆς	Θῶνος	γυναικός, ἀκριβῶς ἐξητακὼς φαίνεται. Ἔτι
[10, 9]	τοσοῦτον εἶναι πρεσβύτερον Μωσέα τοῦ	Σαγχουνιάθωνος	ὁπόσον ἂν οὗτος λείπηται τῶν
[10, 12]	Πέλοπος ἀπὸ Φρυγίας διάβασις καὶ	Ἴωνος	εἰς Ἀθήνας ἄφιξις καὶ ὁ
[10, 11]	Πέλοπος ἀπὸ Φρυγίας διάβασις καὶ	Ἴωνος	εἰς τὰς Ἀθήνας ἄφιξις καὶ
[10, 1]	μὴ μόνοις Ἑβραίοις ἄνωθεν ἐξ	αἰῶνος	ὑπὸ θεολόγων προφητῶν ἀνδρῶν παραδεδομένα,
[10, 12]	νεώτερα τὰ Φθιωτικὰ τὰ ἀπὸ	Δευκαλίωνος.	Εἰς δὲ τὸν χρόνον τῶν
[10, 11]	Φαέθοντος ἐκπύρωσις καὶ ἡ ἐπὶ	Δευκαλίωνος	ἐπομβρία· κατὰ δὲ Σθενέλαον ἥ
[10, 12]	Φαέθοντος ἐκπύρωσις καὶ ἡ ἐπὶ	Δευκαλίωνος	ἐπομβρία· κατὰ δὲ Σθένελον ἥ
[10, 9]	Ἕλλησι θαυμάσια μυθολογεῖται, ὁ ἐπὶ	Δευκαλίωνος	κατακλυσμὸς καὶ ὁ ἐπὶ Φαέθοντος
[10, 12]	Πανέμου ὀγδόῃ φθίνοντος· Ἑλλάνικος δωδεκάτῃ	Θαργηλιῶνος	καί τινες τῶν τὰ Ἀττικὰ
[10, 12]	βασιλεύοντος Ἀθήνησι τῷ πρώτῳ ἔτει,	Θαργηλιῶνος	μηνὸς δευτέρᾳ ἐπὶ δέκα, ὥς
[10, 3]	παρῴδηκε τὰς Ἐφόρου κλοπὰς ἐξελέγχων,	Πολλίωνος	δὲ ἐπιστολὴ πρὸς Σωτηρίδαν Περὶ
[10, 12]	λαμπρὰ δ´ ἐπέτελλε σελάνα· ἕτεροι	Σκιροφοριῶνος	τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ. Θησεὺς δὲ
[10, 3]	Ἰσαίῳ ἐν τῷ Περὶ τοῦ	Κίλωνος	κλήρου καὶ παρὰ Ἰσοκράτει ἐν
[10, 9]	γεωργία, Εὐρώπης ὑπὸ Διὸς ἁρπαγή,	Ἀπόλλωνος	γένεσις, Κάδμου ἐπὶ Θήβας παρουσία
[10, 8]	δὲ τοῖς Σαμίοις τὸ τοῦ	Ἀπόλλωνος	τοῦ Πυθίου ξόανον. Τοσαῦτα δὲ
[10, 9]	ἣ γέγονε μετὰ τὴν ἀπὸ	Βαβυλῶνος	ἐπάνοδον τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους, εὕροι
[10, 10]	ἐπισημοτάτη, αἰχμαλωτισθέντων ὑπὸ Ναβουχοδονόσορ βασιλέως	Βαβυλῶνος,	παρέτεινεν ἔτη ἑβδομήκοντα, καθὰ προεφήτευσεν
[10, 4]	ἐπ´ Αἰγύπτου, οἱ δ´ ἐπὶ	Βαβυλῶνος	φαίνονται τὴν μετοικίαν πεποιημένοι. Ἀλλὰ
[10, 11]	τῶν πρὸ αὐτοῦ συγγραφέων, Λίνου,	Φιλάμμωνος,	Θαμύριδος, Ἀμφίονος, Ὀρφέως, Μουσαίου, Δημοδόκου,
[10, 13]	τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις νεὼν ὑπὸ	Σολομῶνος	τοῦ βασιλέως ᾠκοδομῆσθαι ἔτεσι θᾶττον
[10, 11]	τε τοῦ Κενταύρου καὶ Ἰσάτιδος	Δρύμωνός	τε καὶ Εὔκλου τοῦ Κυπρίου
[10, 3]	ὀνόμασιν ἐκ τοῦ Δημοσθένους Κατὰ	Κόνωνος	αἰκίας; Ἢ ὡς Ἡσιόδου οὐ
[10, 3]	ψεύστης ἁλῷ τοῦτον τὸν τρόπον.	Ἄνδρωνος	γὰρ ἐν τῷ Τρίποδι περὶ
[10, 3]	ἐπαγαγὼν ἐπιλέγει· Ταῦτ´ οὖν τοῦ	Ἄνδρωνος	περὶ Πυθαγόρου ἱστορηκότος πάντα ὑφείλετο
[10, 3]	τοῦ σεισμοῦ ἐν Μεταποντίῳ ὑπ´	Ἄνδρωνος	ῥηθὲν ἐν Σύριῳ εἰρῆσθαί φησιν
[10, 3]	δὲ τὰ τῶν πρὸ τοῦ	Πλάτωνος	γεγονότων βιβλία, ἐπεὶ ἴσως πλείους
[10, 2]	εὔλογον. Εἶτ´ ἀκολούθως Ὀρφέως, Ἡρακλείτου,	Πλάτωνος,	Πυθαγόρου, Ἡροδότου, Θεοπόμπου, Θουκυδίδου, Δημοσθένους,
[10, 4]	νέους μὲν τῷ χρόνῳ, ὡς	ἔπος	εἰπεῖν, ἁπάντων οὐχ Ἑβραίων μόνον
[10, 12]	πλείους διαριθμοῦνται, ἔτη δέ, ὡς	ἔπος	εἰπεῖν, τετρακόσια καὶ πρόσω. Εἰ
[10, 7]	πάντων ἀληθέστατοι. Τοσαῦτα καὶ ὁ	Ἰώσηπος.	Εἴη δ´ ἂν τῶν εἰρημένων
[10, 3]	ἑνδεκάτην τῶν Ἑλληνικῶν μεταθεὶς ὁ	Θεόπομπος	ἀργά τε καὶ ἀκίνητα πεποίηκε
[10, 3]	περὶ Πυθαγόρου ἱστορηκότος πάντα ὑφείλετο	Θεόπομπος·	εἰ μὲν περὶ Πυθαγόρου λέγων,
[10, 10]	τε καὶ ἐν τῷ Τρικαράνῳ	Θεόπομπος.	Ὁ δὲ μεταξὺ χρόνος παραλέλειπται,
[10, 3]	ἐν Σύριῳ εἰρῆσθαί φησιν ὁ	Θεόπομπος	τό τε περὶ τὸ πλοῖον
[10, 6]	Φρύγες αὐλόν· Φρύγες γὰρ ἤστην	Ὀλυμπός	τε καὶ Μαρσύας. Λύχνους τε
[10, 6]	πυκτικοὺς εὗρε. Περί τε μουσικὴν	Ὄλυμπος	ὁ Μυσὸς τὴν Λύδιον ἁρμονίαν
[10, 11]	Ἀθηναίους πόλεμος· κατὰ δὲ Ἀκρίσιον	Πέλοπος	ἀπὸ Φρυγίας διάβασις καὶ Ἴωνος
[10, 12]	Ἀθηναίους πόλεμος· κατὰ δὲ Ἀκρίσιον	Πέλοπος	ἀπὸ Φρυγίας διάβασις καὶ Ἴωνος
[10, 9]	ἀπὸ τοῦ δηλωθέντος ἔτους τῆς	Κέκροπος	βασιλείας τὸν ἀνωτέρω χρόνον ἀπαριθμούμενος
[10, 9]	καὶ Ἄτλας ἐγνωρίζοντο. Ἀπὸ δὲ	Κέκροπος	ἐπὶ τὴν Ἰλίου ἅλωσιν ἄλλα
[10, 10]	ἔμεινεν ἡ νῦν Ἀττικὴ μέχρι	Κέκροπος	ἔτη ρπθʹ Τὸν γὰρ μετὰ
[10, 9]	τὸν γηγενῆ. Κατώτερα δὲ τῶν	Κέκροπος	ἱστορεῖται χρόνων τὰ παρ´ Ἕλλησι
[10, 12]	νεώτερα τὰ Ἀττικά, τὰ ἀπὸ	Κέκροπος	τοῦ διφυοῦς‘ δὴ καὶ αὐτόχθονος,
[10, 3]	μὲν τῶν Ἑλληνικῶν συγγραφέων ὁ	τρόπος	ὅτι τε οὐδὲ τοῦ καθ´
[10, 4]	βάρβαρος ὤν. Παλαιὸς γὰρ δὴ	τόπος	ἔθρεψε τοὺς πρώτους ταῦτα ἐννοήσαντας
[10, 6]	Μιτυληναῖος καὶ Θεόφραστος ὁ Ἐρέσιος	Κύδιππός	τε ὁ Μαντινεὺς ἔτι τε
[10, 14]	ταῖς βασάνοις ἀποθανεῖν. Τούτου δὲ	Λεύκιππος	ἀκουστὴς γέγονε, Λευκίππου δὲ Δημόκριτος,
[10, 12]	βασιλεὺς Μέμφιν οἰκίζει, ὥς φησιν	Ἀρίστιππος	ἐν πρώτῃ Ἀρκαδικῶν· τοῦτον δὲ
[10, 12]	πρώτου μὲν Αἰγιαλέως, εἶτα δὲ	Εὔρωπος,	εἶτα Τελχῖνος, καὶ ἡ Κρητὸς
[10, 11]	Ἆπις, Ἀργεῖος, Κρίασος, Φόρβας, Τριόπας,	Κροτωπός,	Σθενέλαος, Δαναός, Λυγκεύς, Ἄβας, Προῖτος,
[10, 4]	καί τις ἕτερος Ἕλλην ἢ	βάρβαρος,	τῆς πλάνης ἀρχηγοὶ γενόμενοι, συνεστήσαντο·
[10, 4]	αἴτιος ὁ πρῶτος ταῦτα κατιδών,	βάρβαρος	ὤν. Παλαιὸς γὰρ δὴ τόπος
[10, 12]	Εἰκότως ἄρα καὶ ὁ Βοιώτιος	Πίνδαρος	γράφει· Ἐν χρόνῳ δὲ γένετ´
[10, 9]	κατὰ τὸ πεντεκαιδέκατον ἔτος Τιβερίου	Καίσαρος,	εἴ τις ἀπὸ τούτου συναγαγεῖν
[10, 9]	ἔτεσι κατὰ τὴν τοῦ δηλωθέντος	ἀνδρὸς	ὁμολογίαν. Καὶ ταῦτα μὲν ἡμεῖς
[10, 14]	Ἕλλησι. Θάλεω δὲ γίνεται ἀκουστὴς	Ἀναξίμανδρος,	Πραξιάδου μὲν παῖς, γένος δὲ
[10, 11]	τοῦ νεὼ κατασκευὴν ἐδωρήσατο. Καὶ	Μένανδρος	δὲ ὁ Περγαμηνὸς περὶ τῶν
[10, 3]	οὕτως ἀνδρῶν, ὅπου γε καὶ	Μένανδρος	τῆς ἀρρωστίας ταύτης ἐπλήσθη, ὃν
[10, 10]	πάντων Διόδωρος ὁ τὰς Βιβλιοθήκας	Ἀλέξανδρός	τε ὁ Πολυΐστωρ καί τινες,
[10, 2]	καταλέγειν τὰς φωνάς, προκειμένης τῆς	τἀνδρὸς	γραφῆς, ἐν ᾗ μετὰ τοὺς
[10, 4]	Θρᾴκιος Ὀρφεὺς ἢ καί τις	ἕτερος	Ἕλλην ἢ βάρβαρος, τῆς πλάνης
[10, 3]	δωρεῶν. Καὶ ὅτι μὲν ὁ	ἕτερος	παρὰ τοῦ ἑτέρου μετέθηκε πρόδηλον·
[10, 1]	δηλουμένων τρόπου. Ὁ μὲν οὖν	ἡμέτερος	Κλήμης ἐν ἕκτῳ Στρωματεῖ τὴν
[10, 9]	κατὰ Σεμίραμιν. Ἀλλ´ ὁ μὲν	ἡμέτερος	λόγος ἐπὶ ταύτης ἐδήλου γενέσθαι
[10, 9]	καὶ ὁ Σαγχουνιάθων τῶν Τρωϊκῶν	παλαιότερος.	Ἀλλ´ οὗτος παρ´ ἑτέρων πρεσβυτέρων
[10, 14]	ἑπτὰ σοφοὶ παρ´ Ἕλλησιν, ὧν	παλαιότερος	οὐδεὶς παρ´ αὐτοῖς φιλόσοφος μνημονεύεται.
[10, 11]	τοῦ Τρωὸς καὶ Δαρδάνου λίαν	ἀρχαιότερος.	Ἀποδείξεως δὲ ἕνεκεν μάρτυσι χρήσομαι
[10, 3]	τὸν Ὑπερείδην· ἀδήλου δὲ ὄντος	ὁπότερος,	ἄγαμαι μὲν Δημοσθένην, εἰ λαβὼν
[10, 11]	δὲ Ἡρακλῆς μιᾷ τῶν Τρωϊκῶν	προγενέστερος	πέφηνε γενεᾷ. Τοῦτο δέ ἐστι
[10, 11]	Πλὴν Ὅμηρος ἔστω μὴ μόνον	ὕστερος	τῶν Ἰλιακῶν, ἀλλὰ κατ´ ἐκεῖνον
[10, 7]	οὗτος δὲ καὶ τῶν Τρωϊκῶν	ὕστερος	φαίνεται γενόμενος. Καί φασιν οὐδὲ
[10, 9]	Διόσκουροι, Ἡρακλῆς. Τούτων δ´ ἁπάντων	πρεσβύτερος	γεγονὼς συνίσταται Μωσῆς, ὡς ἂν
[10, 11]	Ἴναχον πέφηνεν ὁ Μωσῆς γεγονώς,	πρεσβύτερός	ἐστι τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι τετρακοσίοις.
[10, 12]	Θησεὺς δὲ Ἡρακλέους ζηλωτὴς ὢν	πρεσβύτερός	ἐστι τῶν Τρωϊκῶν μιᾷ γενεᾷ·
[10, 11]	σαφηνίζειν ὡς οὐχ Ὁμήρου μόνον	πρεσβύτερός	ἐστιν ὁ Μωσῆς, ἔτι δὲ
[10, 11]	αὐτῆς μὲν τῆς Ἰλιακῆς ἁλώσεως	πρεσβύτερος	πάνυ πολλοῖς ἔτεσι, τῆς δὲ
[10, 12]	ποιητῶν, ὁ Μωσῆς ἡμῖν ἀποδέδεικται	πρεσβύτερος.	Ταῦτα καὶ ὁ Κλήμης. Ἀλλ´
[10, 12]	εἰς Ἀθήνας ἄφιξις καὶ ὁ	δεύτερος	Κέκροψ αἵ τε Περσέως καὶ
[10, 11]	τὰς Ἀθήνας ἄφιξις καὶ ὁ	δεύτερος	Κέκροψ αἵ τε Περσέως πράξεις·
[10, 11]	δὲ ὁ κατ´ Εἴραμον πολὺ	κατώτερός	ἐστι τῆς Μωσέως ἡλικίας. Αἰγυπτίων
[10, 12]	καὶ Λίνον τὸν Ἡρακλέους διδάσκαλον.	Ὅμηρος	δὲ καὶ Ἡσίοδος πολλῷ νεώτεροι
[10, 11]	δύναται. Καὶ μετὰ βραχέα· Πλὴν	Ὅμηρος	ἔστω μὴ μόνον ὕστερος τῶν
[10, 12]	Τληπολέμου, ὃς ἦν υἱὸς Ἡρακλέους,	Ὅμηρος	μέμνηται ἐπὶ Ἴλιον στρατεύσαντος. Προτερεῖν
[10, 12]	Δαρδανίας κτίσις, ὃν πρῶτον‘ (φησὶν	Ὅμηρος)	τέκετο νεφεληγερέτα Ζεύς‘ ἥ τε
[10, 11]	δ´ ἡμῖν κείσονται Μωσῆς καὶ	Ὅμηρος.	Τῷ γὰρ ἑκάτερον αὐτῶν εἶναι
[10, 9]	Ῥωμαίων αὐτοκράτορος καὶ τῆς τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν γενέσεως ἀρχήν τε τῆς
[10, 14]	ἡλικίᾳ. Ἀλλὰ γὰρ τούτων ἀποδειχθέντων	καιρὸς	ἐπανελθόντας τοὺς Ἑλλήνων σοφοὺς ζηλωτὰς
[10, 9]	μὲν ἡμεῖς ἐπιτόμως. Σκέψασθαι δὲ	καιρὸς	καὶ τὰς τῶν πρὸ ἡμῶν
[10, 8]	τῶν ναῶν ἀνακομιζομένων ἀμφοτέρων εἰς	ὄρος	ἄνθεσι παντοίοις ὑπὸ τῶν ἱερέων
[10, 6]	χρυσοῦ τὰ περὶ τὸ Πάγγαιον	ὄρος	ἐπενόησεν. Ἤδη δὲ καὶ ἄλλο
[10, 2]	Αἰακὸς ἀνελθὼν ἐπὶ τὸ Ἑλληνικὸν	ὄρος,	τὰς καθαρὰς χεῖρας ἐκτείνας εἰς
[10, 4]	μὲν ἐκ Φοινίκης Κάδμος ὁ	Ἀγήνορος,	τὰ δ´ ἐξ Αἰγύπτου περὶ
[10, 6]	τετρήρη κατεσκεύασαν, ἐναυπήγησε δὲ αὐτὴν	Βόσπορος	αὐτόχθων. Μήδειά τε, ἡ Αἰήτου
[10, 9]	ὁμολογουμένως τῶν χρόνων Αὐγούστου Ῥωμαίων	αὐτοκράτορος	καὶ τῆς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν
[10, 3]	τῷ Δημοσθένει ἐν τῷ Κατὰ	Ὀνήτορος	ἐξούλης σχεδὸν διὰ τῶν αὐτῶν
[10, 10]	Διοδώρου καὶ τῶν Θαλλοῦ καὶ	Κάστορος	ἱστοριῶν, ἔτι δὲ Πολυβίου καὶ
[10, 12]	Ἀπολλόδωρον. Ἐντεῦθεν δὲ ἐπὶ τὴν	Κάστορος	καὶ Πολυδεύκους ἀποθέωσιν ἔτη πεντήκοντα
[10, 7]	Ἡσίοδον Ἀκουσίλαος· ἢ τίνα τρόπον	Ἔφορος	μὲν Ἑλλάνικον ἐν τοῖς πλείστοις
[10, 11]	Διονύσιος Ὀλύνθιος· μετὰ δὲ ἐκείνους	Ἔφορος	ὁ Κυμαῖος καὶ Φιλόχορος ὁ
[10, 11]	ἑκατὸν τεσσαράκοντα ἔτη τῶν Ἰλιακῶν·	Φιλόχορος	δὲ μετὰ τὴν Ἰωνικὴν ἀποικίαν
[10, 10]	τῶν ὀνομάτων οὐδὲ γενέσθαι φησὶ	Φιλόχορος.	Καὶ αὖθις· Ἀπὸ Ὠγύγου τοίνυν
[10, 11]	ἐκείνους Ἔφορος ὁ Κυμαῖος καὶ	Φιλόχορος	ὁ Ἀθηναῖος Μεγακλείδης τε καὶ
[10, 10]	Ἀθηναίων ἱστοροῦντες, Ἑλλάνικός τε καὶ	Φιλόχορος	οἱ τὰς Ἀτθίδας, οἵ τε
[10, 4]	τὸ παντελὲς ἐχήρευεν. Οὐδέ τι	πρὸς	ἀγαθῶν λόγων εὕρεσιν αὐτοῖς τὰ
[10, 3]	Τὰ γοῦν περὶ τῆς Φαρναβάζου	πρὸς	Ἀγησίλαον συνόδου δι´ Ἀπολλοφάνους τοῦ
[10, 11]	κατὰ δὲ Προῖτον ὁ Εὐμόλπου	πρὸς	Ἀθηναίους πόλεμος· κατὰ δὲ Ἀκρίσιον
[10, 12]	κατὰ δὲ Προῖτον ὁ Εὐμόλπου	πρὸς	Ἀθηναίους πόλεμος· κατὰ δὲ Ἀκρίσιον
[10, 7]	τοὺς ψευδομένους ἐλέγξειν, ἡ πολλὴ	πρὸς	ἀλλήλους ἐγένετο διαφωνία τοῖς συγγραφεῦσι.
[10, 3]	τοῦ Κυζικηνοῦ καὶ τὰς ἀμφοῖν	πρὸς	ἀλλήλους ἐνσπόνδους διαλέξεις, ἃς ἐν
[10, 13]	ἀντέπνευσε, καὶ παραδόξως ἐκ τῶν	πρὸς	ἀνατολὴν μερῶν ἄνθρωποι τὸ γένος
[10, 4]	ἐν οἷς φησιν ὁ Αἰγύπτιος	πρὸς	αὐτόν· Ὦ Σόλων, Σόλων Ἕλληνες
[10, 11]	ὅστις Σολομῶνι τῷ Ἰουδαίων βασιλεῖ	πρὸς	γάμον δοὺς τὴν ἑαυτοῦ θυγατέρα
[10, 8]	Μουσαῖον καὶ Μελάμποδα καὶ Δαίδαλον,	πρὸς	δὲ τούτοις Ὅμηρόν τε τὸν
[10, 3]	Δημοσθένην, εἰ λαβὼν παρὰ Ὑπερείδου	πρὸς	δέον διώρθωσε· μέμφομαι δὲ τὸν
[10, 14]	Μιλήσιος. Οὗτος πρῶτος γνώμονας κατεσκεύασε	πρὸς	διάγνωσιν τροπῶν τε ἡλίου καὶ
[10, 3]	Δημοσθένους κεκλοφότα ἔν τε τῷ	Πρὸς	Διώνδαν λόγῳ κἀν τῷ Περὶ
[10, 8]	ἐν ταῖς ἱεραῖς βίβλοις παραβαλεῖν	πρὸς	ἑαυτοὺς Ὀρφέα τε καὶ Μουσαῖον
[10, 12]	τῶν Αἰγυπτιακῶν ἱστοριῶν, καίτοι φιλαπεχθημόνως	πρὸς	Ἑβραίους διακείμενος, ἅτε Αἰγύπτιος τὸ
[10, 11]	ἕτερον· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ' ΑΠΟ ΤΟΥ	ΠΡΟΣ	ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΑΤΙΑΝΟΥ. Νῦν δὲ προσήκειν
[10, 1]	φυσικαῖς ὑποκινηθέντας ἐννοίαις, καὶ τοῦτο	πρὸς	ἡμῶν ἂν εἴη, εἰ τὰ
[10, 6]	τοίνυν οἷα καὶ οὗτος γράφει	πρὸς	λέξιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' ΙΩΣΗΠΟΥ ΠΕΡΙ
[10, 7]	αὐτῷ Βιβλιοθήκης παραθήσομαι, οὕτως ἔχουσαν	πρὸς	λέξιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' ΠΕΡΙ ΤΟΥ
[10, 3]	ὅτε τρισχιλίους ὅλους μετατιθέντος στίχους’	Πρὸς	ὃν ὁ γραμματικὸς Ἀπολλώνιος ἔφη·
[10, 2]	ἐνίους δὲ ἠπίοις ἐπαγγελίαις ἐπιστρέφει	πρὸς	σωτηρίαν. Πλὴν ἀλλ´ οἱ Ἕλληνες,
[10, 3]	κλοπὰς ἐξελέγχων, Πολλίωνος δὲ ἐπιστολὴ	πρὸς	Σωτηρίδαν Περὶ τῆς Κτησίου κλοπῆς,
[10, 7]	διαφωνία τοῖς συγγραφεῦσι. Δευτέραν δὲ	πρὸς	ταύτῃ θετέον ἐκείνην αἰτίαν· οἱ
[10, 6]	ναῦν κατασκευάσαι. Σικελοί τε οἱ	πρὸς	τῇ Ἰταλίᾳ πρῶτοι φόρμιγγα εὗρον
[10, 8]	τιμῶν. Κατὰ γὰρ μίαν τῶν	πρὸς	τῇ Μέμφει νήσων ἔτι καὶ
[10, 11]	αὐτὸν ποίησις, ἕτοιμον ἐμαυτὸν ὑμῖν	πρὸς	τὴν ἀνάκρισιν τῶν δογμάτων παρίστημι,
[10, 4]	ἀνεβάλλετο, ὡς ἂν οὐδὲν αὐτῇ	πρὸς	τὴν τῶν ἀναγκαίων καὶ ἀληθῶν
[10, 3]	Ὑπερείδην, εἰ λαβὼν παρὰ Δημοσθένους	πρὸς	τὸ χεῖρον διέστρεψε. Καὶ μετὰ
[10, 9]	συνέστη. Ἐπὶ δὲ τοῦ παρόντος	πρὸς	τοῖς εἰρημένοις μάρτυρι τῆς Μωσέως
[10, 13]	κρατῆσαι τῆς Αἰγύπτου φησὶν ἔτη	πρὸς	τοῖς πεντακοσίοις ἕνδεκα. Μετὰ ταῦτα
[10, 4]	Εἰσάγει γοῦν αὐτὸν ἐν Τιμαίῳ	πρὸς	τοῦ βαρβάρου παιδευόμενον, ἐν οἷς
[10, 11]	ποιεῖσθαι τὰς περὶ τῶν πραγμάτων	πρὸς	τοὺς ἀκούοντας διηγήσεις. Βηρωσσὸς ἀνὴρ
[10, 11]	εἰσὶν οἱ μνημονεύσαντες, ἐν τῷ	πρὸς	τοὺς ἀποφηναμένους τὰ περὶ θεοῦ
[10, 12]	τούτων ἀκριβῶς Τατιανῷ ἐν τῷ	Πρὸς	τοὺς Ἕλληνας, εἴρηται δὲ καὶ
[10, 3]	Περὶ τοῦ ὄντος ἀναγινώσκων λόγον	πρὸς	τοὺς ἓν τὸ ὂν εἰσάγοντας
[10, 11]	γενεαῖς τῶν Τρωϊκῶν τοῦ πλείονα	πρὸς	τοὺς φιλομαθεῖς συντάττειν ἡμᾶς ἀπείργει.
[10, 4]	τοῖς ἱερεῦσι μαθητευόμενος, ἀκηκοέναι τε	πρὸς	τούτοις Βραχμάνων ἱστόρηται (Ἰνδῶν δέ
[10, 6]	Ἀντιφάνης καὶ Ἀριστόδημος καὶ Ἀριστοτέλης,	πρὸς	τούτοις δὲ Φιλοστέφανος, ἀλλὰ καὶ
[10, 7]	τὸ μυθολογεῖν τραπόμενοι, τινὲς δὲ	πρὸς	χάριν ἢ τὰς πόλεις ἢ
[10, 9]	γένεσις Κόρης τε ἁρπαγὴ καὶ	Δήμητρος	μυστήρια, Ἐλευσινίων ἵδρυσις, Τριπτολέμου γεωργία,
[10, 8]	δὲ τῆς Ἴσιδος τῇ τῆς	Δήμητρος	ὁμοιοτάτην ὑπάρχειν, τῶν ὀνομάτων μόνων
[10, 12]	τῆς γῆς πλανωμένην. Ταύτην δ´	Ἴστρος	ἐν τῷ Περὶ τῆς Αἰγυπτίων
[10, 10]	Περσεύς, ἆθλοι Ἡράκλειοι, Ἀργοναῦται, Κένταυροι,	Μινώταυρος,	τὰ περὶ Ἴλιον, Ἡρακλειδῶν κάθοδος,
[10, 14]	δὲ ἐτῶν ἀριθμὸν οʹ ὁ	Κῦρος	βασιλεύει Περσῶν, ὃς καὶ ἀνῆκε
[10, 10]	ἅπασι γὰρ συνεφώνησεν ὁ χρόνος.	Κῦρος	δ´ οὖν τῷ πρώτῳ τῆς
[10, 14]	βασιλέως φαίνονται ἠκμακότες. Ὁ δὲ	Κῦρος	μετὰ πλεῖστον τῆς εἰς Βαβυλῶνα
[10, 10]	τὰ οʹ τῆς αἰχμαλωσίας ἔτη	Κῦρος	Περσῶν ἐβασίλευσεν, ᾧ ἔτει Ὀλυμπιὰς
[10, 8]	Πυθίου ξόανον. Τοσαῦτα δὲ καὶ	Διόδωρος.	Ἀλλ´ οὗτος μὲν ὁ λόγος
[10, 10]	Θαλλὸς καὶ ὁ〉 τὰ πάντων	Διόδωρος	ὁ τὰς Βιβλιοθήκας Ἀλέξανδρός τε
[10, 12]	δευτέρῳ ἔτει ἐκθεοῦται, ὥς φησιν	Ἀπολλόδωρος	ἐν τοῖς Χρονικοῖς. Ἀπὸ δὲ
[10, 11]	Ἀριστοφάνης, Καλλίμαχος, Κράτης, Ἐρατοσθένης, Ἀρίσταρχος,	Ἀπολλόδωρος.	Τούτων δὲ οἱ μὲν περὶ
[10, 12]	τοῦτον εἶναι ὃν Αἰγύπτιοι σέβουσι.	Νυμφόδωρος	δὲ ὁ Ἀμφιπολίτης ἐν τρίτῳ
[10, 11]	οἵδε· Ἴναχος, Φορωνεύς, Ἆπις, Ἀργεῖος,	Κρίασος,	Φόρβας, Τριόπας, Κροτωπός, Σθενέλαος, Δαναός,
[10, 14]	ὁ Παρμενίδης διαδέξασθαι, Παρμενίδην δὲ	Μέλισσος,	Μέλισσον δὲ Ζήνων ὁ Ἐλεάτης·
[10, 11]	πραγμάτων πρὸς τοὺς ἀκούοντας διηγήσεις.	Βηρωσσὸς	ἀνὴρ Βαβυλώνιος, ἱερεὺς τοῦ παρ´
[10, 11]	τῆς Περσῶν ἡγεμονίας ἔτεσιν ἑβδομήκοντα.	Βηρωσσὸς	δέ ἐστιν ἀνὴρ ἱκανώτατος· καὶ
[10, 10]	Ἱερεμίας. Τοῦ δὴ Ναβουχοδονόσορ μνημονεύει	Βηρωσσὸς	ὁ Βαβυλώνιος. Μετὰ δὲ τὰ
[10, 6]	Περί τε μουσικὴν Ὄλυμπος ὁ	Μυσὸς	τὴν Λύδιον ἁρμονίαν ἐφιλοτέχνησεν· οἵ
[10, 9]	παρουσία καὶ ἔτι τούτων νεώτεροι	Διόνυσος,	Μίνως, Περσεύς, Ἀσκληπιός, Διόσκουροι, Ἡρακλῆς.
[10, 3]	ἐν Μεταποντίῳ καὶ ἔκ τινος	φρέατος	ἀνιμήσας καὶ πιὼν προεῖπεν, ὡς
[10, 13]	ταύτη πη τῷ Ἰωσήπῳ κατὰ	πλάτος	ἀνιστόρηται. Ἀπὸ δὲ τῆς Φοινίκων,
[10, 1]	τὴν περὶ τούτου σύστασιν εἰς	πλάτος	ἀπηύθυνε. Τούτου δέ μοι πρώτου
[10, 4]	αἰῶνα πτωχεύουσα καὶ γυμνὴ παντὸς	μαθήματος	ἀπολειφθεῖσα; Ἱεροῖς μὲν οὖν θεῶν,
[10, 4]	ἐκαλλωπίζετο, σοφίας δὲ ἀληθοῦς καὶ	μαθήματος	βιωφελοῦς εἰς τὸ παντελὲς ἐχήρευεν.
[10, 10]	πολλοῖς, τῷ μὴ ἐκ πλείστου	διαστήματος,	διὰ τετραετίας δὲ τὰς ἀναγραφὰς
[10, 10]	τοίνυν ἔκ γε τοῦδε τοῦ	συγγράμματος	Ὤγυγον, ὃς τοῦ πρώτου κατακλυσμοῦ
[10, 3]	κλοπὴν δήλην πεποίηκεν ἡ τοῦ	ὀνόματος	μετάθεσις· τοῖς μὲν γὰρ πράγμασι
[10, 9]	Ἑβραίων, ὃν κατὰ τὴν τοῦ	σώματος	ἀλκὴν ἀνυπόστατον γενέσθαι φασίν, ἐοικότα
[10, 13]	καὶ ῥᾳδίως ἀμαχητὶ ταύτην κατὰ	κράτος	εἷλον. Καὶ ἐπιλέγει μετὰ βραχέα·
[10, 13]	αὐτοὺς διὰ πολιορκίας ἑλεῖν κατὰ	κράτος,	ὀκτὼ καὶ τεσσαράκοντα μυριάσι στρατοῦ
[10, 3]	κλοπῶν ἐξέφηνε· καθάπερ ὁ Ἀλεξανδρεὺς	Φιλόστρατος	Περὶ τῆς τοῦ Σοφοκλέους κλοπῆς
[10, 10]	Μωσέως· Ἀπίων δὲ ὁ Ποσειδωνίου,	περιεργότατος	γραμματικῶν, ἐν τῇ κατὰ Ἰουδαίων
[10, 14]	διελέχθη· ἐγένετο δ´ ὁ ἀνὴρ	ἐπισημότατος	ἐν τοῖς Ἕλλησι. Θάλεω δὲ
[10, 14]	ἔτη ιαʹ μεθ´ ὃν πάντων	ὕστατος	Σεδεκίας ἔτη ιβʹ κατὰ τοῦτον
[10, 14]	θεοφιλῶν τε καὶ παλαιῶν ἀνδρῶν,	ὕστατος	τοῖς χρόνοις παρεφάνη τῷ βίῳ,
[10, 11]	Μωσῆς ἀπό γε τῶν προειρημένων	πρεσβύτατος	ἡρώων, πόλεων, δαιμόνων. Καὶ χρὴ
[10, 11]	τοῦτον Ἀπίων ὁ γραμματικός, ἀνὴρ	δοκιμώτατος,	ἐν τῇ τετάρτῃ τῶν Αἰγυπτιακῶν
[10, 11]	ἑβδομήκοντα. Βηρωσσὸς δέ ἐστιν ἀνὴρ	ἱκανώτατος·	καὶ τούτου τεκμήριον Ἰόβας, ὃς
[10, 14]	κεʹ Ἰωρὰμ ἔτη ηʹ Ὀχοζίας	ἔτος	αʹ Γοθολιὰ ἔτη ζʹ Ἰωὰς
[10, 9]	ἀπὸ Τιβερίου ἐπὶ τὸ δεύτερον	ἔτος	Δαρείου ἔτη φμηʹ Δαρείου μὲν
[10, 9]	Ἐπεὶ δὲ κατὰ τὸ δεύτερον	ἔτος	Δαρείου τὸ οʹ ὑπῆρχε τῆς
[10, 9]	πάλιν ἀνιὼν ἐπὶ τὸ πρῶτον	ἔτος	ζωῆς Ἁβραὰμ εὑρήσεις ἔτη φεʹ
[10, 10]	αἰχμαλωσίας ἑβδομήκοντα〉 ἧς τὸ τελευταῖον	ἔτος	ἦν Κύρου βασιλείας ἔτος πρῶτον,
[10, 9]	βασιλέως ἀνιὼν ἐπὶ τὸ τρίτον	ἔτος	Λαβδὼν παρ´ Ἑβραίοις γενομένου κριτοῦ
[10, 12]	ὀγδόῃ φθίνοντος, βασιλεύοντος τὸ τελευταῖον	ἔτος	Μενεσθέως, πληθυούσης σελήνης· νὺξ μὲν
[10, 9]	δηλωθέντος ἱεροῦ ἐπὶ τὸ νʹ	ἔτος	Ὀζίου τοῦ τῶν Ἰουδαίων βασιλέως
[10, 10]	ακʹ εἴπερ ἐπὶ πεντηκοστῆς πέμπτης	ἔτος	πρῶτον ἔτη ασλζʹ κἀν τοῖς
[10, 10]	πρῶτον, τουτέστιν ἐπὶ Κύρου βασιλείας	ἔτος	πρῶτον, ὅπερ ἦν αἰχμαλωσίας τέλος,
[10, 10]	πρώτης Ὀλυμπιάδος ἐπὶ τῆς νεʹ	ἔτος	πρῶτον, τουτέστιν ἐπὶ Κύρου βασιλείας
[10, 10]	τελευταῖον ἔτος ἦν Κύρου βασιλείας	ἔτος	πρῶτον, ὡς προειρήκαμεν. Ἐπὶ δὲ
[10, 12]	Μουσαῖος· κατὰ δὲ τὸ ὀκτωκαιδέκατον	ἔτος	τῆς Ἀγαμέμνονος βασιλείας Ἴλιον ἑάλω,
[10, 10]	ταὐτὸν διάστημα ἐπὶ τὸ πρῶτον	ἔτος	τῆς ἀπ´ Αἰγύπτου διὰ Μωσέως
[10, 11]	Ἀγαμέμνων, οὗ κατὰ τὸ ὀκτωκαιδέκατον	ἔτος	τῆς βασιλείας Ἴλιον ἑάλω. Καὶ
[10, 11]	περὶ τὸν Ἐρατοσθένην μετὰ ἑκατοστὸν	ἔτος	τῆς Ἰλίου ἁλώσεως· οἱ δὲ
[10, 9]	τὸ δεύτερον κατὰ τὸ πρῶτον	ἔτος	τῆς ξεʹ Ὀλυμπιάδος καταντᾷ, Τιβερίου
[10, 9]	Χριστοῦ ποιησαμένου κατὰ τὸ πεντεκαιδέκατον	ἔτος	Τιβερίου Καίσαρος, εἴ τις ἀπὸ
[10, 10]	ἔτει, ὅπερ ἦν Ὀλυμπιάδος νεʹ	ἔτος	τὸ πρῶτον, διὰ Ζοροβάβελ, καθ´
[10, 11]	(οὐχ ὁ βασιλεύς, ἱερεὺς δὲ	Μένδητος)	οὗτος τὰς τῶν βασιλέων πράξεις
[10, 8]	ὡς μέν τινές φασιν, ὑπὸ	Μένδητος,	ὡς δ´ ἔνιοι λέγουσιν, ὑπὸ
[10, 11]	Τοῦ γὰρ πρεσβυτάτου τῶν προειρημένων	Θάλητος	γενομένου περὶ τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα
[10, 12]	Εὔρωπος, εἶτα Τελχῖνος, καὶ ἡ	Κρητὸς	ἐν Κρήτῃ. Ἀκουσίλαος γὰρ Φορωνέα
[10, 11]	Δημοδόκου, Φημίου, Σιβύλλης, Ἐπιμενίδου τοῦ	Κρητός,	ὅστις εἰς τὴν Σπάρτην ἀφίκετο,
[10, 13]	ΦΛΑΥΙΟΥ ΙΩΣΗΠΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ	ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ.	Ἄρξομαι δὲ πρῶτον ἀπὸ τῶν
[10, 9]	μεταβεβλημένα. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ' ΠΕΡΙ ΤΗΣ	ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ	ΜΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ
[10, 1]	ΠΑΡΗΛΘΕ· ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΩΝ	ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ.	Τίσι ποτὲ λόγοις τὴν καθ´
[10, 8]	λογίων ἐφάπτεσθαι προδιαλαβεῖν περὶ τῆς	ἀρχαιότητος	αὐτῶν, ἵν´, εἰ φανεῖεν τοῖς
[10, 6]	γραφῆς, ἣν Περὶ τῆς Ἰουδαίων	ἀρχαιότητος	ἐν δυσὶν ἐπραγματεύσατο βιβλίοις, περὶ
[10, 13]	ἱστορίας τὰς περὶ τῆς Ἑβραίων	ἀρχαιότητος	παρατίθεται μαρτυρίας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ' ΩΣ
[10, 9]	τῆς τῶν μετ´ αὐτὸν προφητῶν	ἀρχαιότητος	πλεῖστοι μὲν ἄλλοι διὰ σπουδῆς
[10, 9]	τοῖς εἰρημένοις μάρτυρι τῆς Μωσέως	ἀρχαιότητος	χρήσομαι τῷ πάντων δυσμενεστάτῳ καὶ
[10, 11]	λόγους δόξας. Παρ´ οἷς γὰρ	ἀσυνάρτητός	ἐστιν ἡ τῶν χρόνων ἀναγραφή,
[10, 11]	βίβλους εἰς Ἑλληνίδα κατέταξε φωνὴν	Λαῖτος,	ὁ καὶ τοὺς βίους τῶν
[10, 14]	Ἐμπεδοκλῆς ἀκουστὴς γίνεται, καθ´ ὃν	Ἡράκλειτος	ὁ σκοτεινὸς ἐγνωρίζετο. Τὸν δὲ
[10, 11]	Κροτωπός, Σθενέλαος, Δαναός, Λυγκεύς, Ἄβας,	Προῖτος,	Ἀκρίσιος, Περσεύς, Σθενέλαος, Εὐρυσθεύς, Ἀτρεύς,
[10, 4]	ἀπεργάζονται. Ταῦτα ὁ Πλάτων. Καὶ	Δημόκριτος	δὲ ἔτι πρότερον τοὺς Βαβυλωνίων
[10, 14]	Λεύκιππος ἀκουστὴς γέγονε, Λευκίππου δὲ	Δημόκριτος,	οὗ Πρωταγόρας, καθ´ ὃν ἤκμασε
[10, 12]	καὶ Σάραπιν ὕστερον· Ἆπις δὲ	τρίτος	ἀπὸ Ἰνάχου. Ναὶ μὴν ἡ
[10, 14]	Ἀσσυρίων καὶ τοῦ ἱεροῦ ἐμπρησμὸν	ὑπομείναντος	τὸ πᾶν Ἰουδαίων ἔθνος ἀπάγεται
[10, 8]	προτομήν. Τοῦ δὲ Ὀρφέως τοῦτο	καταδείξαντος	παρὰ τοῖς Ἕλλησι τὸν Ὅμηρον
[10, 7]	δὲ καινοὺς καθιστάμενοι βίους τοῦ	παντὸς	ἐνόμιζον ἄρχειν ἕκαστος τῶν ἀφ´
[10, 4]	μακρὸν αἰῶνα πτωχεύουσα καὶ γυμνὴ	παντὸς	μαθήματος ἀπολειφθεῖσα; Ἱεροῖς μὲν οὖν
[10, 11]	ἐπὶ Λυγκέως τοῦ μετὰ Δαναὸν	βασιλεύσαντος	γέγονεν, ἑνδεκάτῃ γενεᾷ μετὰ Ἴναχον.
[10, 11]	τοῦ παιδὸς αὐτοῦ Τληπολέμου, τοῦ	στρατεύσαντος	ἐπὶ Ἴλιον. Ὀρφεὺς δὲ κατὰ
[10, 12]	Ἡρακλέους, Ὅμηρος μέμνηται ἐπὶ Ἴλιον	στρατεύσαντος.	Προτερεῖν ἄρα Μωσῆς ἀποδείκνυται τῆς
[10, 11]	τινος αὐτῶν ὄνομα Ναβουχοδονόσορ, τοῦ	συστρατεύσαντος	ἐπὶ Φοίνικας καὶ Ἰουδαίους, ἅτινα
[10, 11]	Προκοννησίου καὶ τοῦ τὰ Ἀριμάσπια	συγγράψαντος	Ἀσβόλου τε τοῦ Κενταύρου καὶ
[10, 3]	προσέφη κρείων Διομήδης σιγῶ, Ὁμήρου	κωμῳδηθέντος	ὑπὸ Κρατίνου διὰ τὸ πλεονάσαι
[10, 8]	μὲν μέχρι τοῦ νῦν καιροῦ,	οἰκοδομηθέντος	δέ, ὡς μέν τινές φασιν,
[10, 3]	λέξεσιν ἔστιν ὅτε τρισχιλίους ὅλους	μετατιθέντος	στίχους’ Πρὸς ὃν ὁ γραμματικὸς
[10, 13]	τῶν εἰρημένων ἐτῶν τοῦ χρόνου	συλλογισθέντος,	ὅτι οἱ καλούμενοι ποιμένες, ἡμέτεροι
[10, 10]	Ὠγύγου τοῦ παρ´ ἐκείνοις αὐτόχθονος	πιστευθέντος,	ἐφ´ οὗ γέγονεν ὁ μέγας
[10, 12]	περὶ Φορωνέως τε τοῦ πρώτου	λεχθέντος	καὶ Νιόβης καὶ τὰ μετὰ
[10, 9]	πεντακοσίοις ἔτεσι κατὰ τὴν τοῦ	δηλωθέντος	ἀνδρὸς ὁμολογίαν. Καὶ ταῦτα μὲν
[10, 9]	φεʹ Τοσαῦτα δὲ ἀπὸ τοῦ	δηλωθέντος	ἔτους τῆς Κέκροπος βασιλείας τὸν
[10, 9]	ὑστάτου ἔτους τῆς ἐρημίας τοῦ	δηλωθέντος	ἱεροῦ ἐπὶ τὸ νʹ ἔτος
[10, 6]	ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ· ΑΠΟ ΤΩΝ	ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ.	Ἰατρικὴν δὲ Ἆπιν Αἰγύπτιον, μετὰ
[10, 2]	τὰς τοιάσδε φωνάς· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'	ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ	ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
[10, 12]	ΙΒ' ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΤΩΝ	ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ	ΣΤΡΩΜΑΤΕΩΝ. Εἴρηται μὲν οὖν περὶ
[10, 3]	περιπέπτωκα, Πρωταγόρου τὸν Περὶ τοῦ	ὄντος	ἀναγινώσκων λόγον πρὸς τοὺς ἓν
[10, 3]	δ´ ὣς ἤπιος ἦεν Ὁμηρικοῦ	ὄντος	καὶ πάλιν ἀλλαχοῦ που λεγομένου
[10, 3]	εἶναι τὸν Ὑπερείδην· ἀδήλου δὲ	ὄντος	ὁπότερος, ἄγαμαι μὲν Δημοσθένην, εἰ
[10, 10]	ἱστοριῶν, ἔτι δὲ Πολυβίου καὶ	Φλέγοντος	ἔστινεὑρεῖν, ἀλλὰ καὶ ἑτέρων, οἷς
[10, 3]	Δείναρχος ἐν τῷ πρώτῳ Κατὰ	Κλεομέδοντος	αἰκίας πολλὰ μετενήνοχεν αὐτοῖς ὀνόμασιν
[10, 9]	Δευκαλίωνα κατακλυσμὸς καὶ ἡ ἐπὶ	Φαέθοντος	ἐκπύρωσις Ἐριχθονίου τε γένεσις Κόρης
[10, 11]	κατὰ δὲ Κροτωπὸν ἡ ἐπὶ	Φαέθοντος	ἐκπύρωσις καὶ ἡ ἐπὶ Δευκαλίωνος
[10, 12]	κατὰ δὲ Κροτωπὸν ἡ ἐπὶ	Φαέθοντος	ἐκπύρωσις καὶ ἡ ἐπὶ Δευκαλίωνος
[10, 9]	Δευκαλίωνος κατακλυσμὸς καὶ ὁ ἐπὶ	Φαέθοντος	ἐμπρησμός, πολλῶν, ὡς εἰκός, φθορῶν
[10, 7]	ἀρχαιοτάτους εἶναί φασι τοὺς ὑπὸ	Δράκοντος	αὐτοῖς περὶ τῶν φονικῶν γραφέντας
[10, 8]	τὴν τοῦ λαβυρίνθου πλοκὴν τοῦ	διαμένοντος	μὲν μέχρι τοῦ νῦν καιροῦ,
[10, 12]	τῶν τὰ Ἀττικὰ συγγραψαμένων ὀγδόῃ	φθίνοντος,	βασιλεύοντος τὸ τελευταῖον ἔτος Μενεσθέως,
[10, 12]	τῇ τρίτῃ, μηνὸς Πανέμου ὀγδόῃ	φθίνοντος·	Ἑλλάνικος δωδεκάτῃ Θαργηλιῶνος καί τινες
[10, 3]	αἱ φύσεις. Τοῦ δὲ Εὐριπίδου	εἰπόντος·	Γυναῖκές ἐσμεν ἀθλιώτατον φυτόν, Θεοδέκτης
[10, 3]	Ὁμήρου κλέπτων παραδιορθοῖ. Ὁμήρου γὰρ	εἰπόντος·	Ἴδεώ θ´ ὃς κάρτιστος ἐπιχθονίων
[10, 3]	τὰ περὶ τὰς προρρήσεις ἱστορηκότος	εἰπόντος	τε ὡς διψήσας ποτὲ ἐν
[10, 3]	ἐνεργὸν τὸ Ξενοφῶντος διαφθείρων. Ταῦτ´	εἰπόντος	τοῦ Νικαγόρου ὁ Ἀπολλώνιος· Καὶ
[10, 9]	ἔχοντα συνέστη. Ἐπὶ δὲ τοῦ	παρόντος	πρὸς τοῖς εἰρημένοις μάρτυρι τῆς
[10, 8]	ὡς ἐξ Αἰθιοπίας τοῦ θεοῦ	παρόντος)	τήν τε συνουσίαν τῶν θεῶν
[10, 4]	ἐπιδείξει· τοσοῦτον δὲ ἐπὶ τοῦ	παρόντος	τοὺς ἐντυγχάνοντας ἐπισημαίνεται, ὡς οὐ
[10, 2]	αὐχμοῦ ποτὲ τὴν Ἑλλάδα πολυχρονίως	φθείροντος	καὶ ἐπεχούσης ἀγονίας καρπῶν, οἱ
[10, 3]	ἕβδομος αὐτὸς κατακλινείς, τοῦ δείπνου	προκόπτοντος	καί τινος ζητήσεως περὶ Ἐφόρου
[10, 12]	Ἴλιον ἑάλω, Δημοφῶντος τοῦ Θησέως	βασιλεύοντος	Ἀθήνησι τῷ πρώτῳ ἔτει, Θαργηλιῶνος
[10, 10]	Ἴναχον Ἄργους βασιλέα, Ἀμώσιος Αἰγυπτίων	βασιλεύοντος,	ἀποστῆναι Ἰουδαίους, ὧν ἡγεῖσθαι Μωσέα.
[10, 12]	τὰ Ἀττικὰ συγγραψαμένων ὀγδόῃ φθίνοντος,	βασιλεύοντος	τὸ τελευταῖον ἔτος Μενεσθέως, πληθυούσης
[10, 10]	τῇ Ἀττικῇ κατακλυσμός, Φορωνέως Ἀργείων	βασιλεύοντος,	ὡς Ἀκουσίλαος ἱστορεῖ, μέχρι πρώτης
[10, 4]	ὁμοῦ καὶ Αἰγυπτίων ὧδέ πη	μνημονεύοντος·	Τούτου δ´ αἴτιος ὁ πρῶτος
[10, 7]	οἰκοῦσιν ἥκιστα ταῖς ἐκ τοῦ	περιέχοντος	φθοραῖς ὑποκειμένους καὶ πολλὴν ἐποιήσαντο
[10, 11]	Ἰωνικὴν ἀποικίαν ἔτεσι τεσσαράκοντα, ἐπὶ	ἄρχοντος	Ἀθήνησιν Ἀρξίππου, τῶν Ἰλιακῶν ὕστερον
[10, 14]	αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ περὶ τοῦ	κινοῦντος	αὐτὴν αἰτίου. Ἦν γὰρ ἀρχήν"
[10, 12]	τῆς Ἀγαμέμνονος βασιλείας Ἴλιον ἑάλω,	Δημοφῶντος	τοῦ Θησέως βασιλεύοντος Ἀθήνησι τῷ
[10, 3]	καὶ τοῦ Ξενοφῶντος πολλὰ τοῦ	Ξενοφῶντος	αὐτὸν μετατιθέντα κατείληφα, καὶ τὸ
[10, 3]	τὸ ἔμψυχον καὶ ἐνεργὸν τὸ	Ξενοφῶντος	διαφθείρων. Ταῦτ´ εἰπόντος τοῦ Νικαγόρου
[10, 3]	ἐντυγχάνων αὐτοῦ τε καὶ τοῦ	Ξενοφῶντος	πολλὰ τοῦ Ξενοφῶντος αὐτὸν μετατιθέντα
[10, 11]	γεγόνασι παρ´ αὐτοῖς ἄνδρες τρεῖς,	Θεόδοτος,	Ὑψικράτης, Μῶχος. Τούτων τὰς βίβλους
[10, 11]	Χαμαιλέων οἱ Περιπατητικοί· ἔπειτα γραμματικοὶ	Ζηνόδοτος,	Ἀριστοφάνης, Καλλίμαχος, Κράτης, Ἐρατοσθένης, Ἀρίσταρχος,
[10, 3]	καὶ Δαμάςτου συνῆκται; Ἢ ὡς	Ἡρόδοτος	ἐν τῇ δευτέρᾳ πολλὰ Ἑκαταίου
[10, 11]	Θάσιος καὶ Καλλίμαχος ὁ Κολοφώνιος	Ἡρόδοτός	τε Ἁλικαρνασεὺς καὶ Διονύσιος Ὀλύνθιος·
[10, 10]	ἡγεῖσθαι Μωσέα. Μέμνηται δὲ καὶ	Ἡρόδοτος	τῆς ἀποστασίας ταύτης καὶ Ἀμώσιος
[10, 3]	ἢ δοκεῖν εἰληφέναι παρὰ τοῦ	γεγεννηκότος.	Ὁ δ´ Ἀντίμαχος τὰ Ὁμήρου
[10, 3]	φιλοσόφου τὰ περὶ τὰς προρρήσεις	ἱστορηκότος	εἰπόντος τε ὡς διψήσας ποτὲ
[10, 3]	οὖν τοῦ Ἄνδρωνος περὶ Πυθαγόρου	ἱστορηκότος	πάντα ὑφείλετο Θεόπομπος· εἰ μὲν
[10, 7]	πρότερον τῆς Πεισιστράτου τυραννίδος ἀνθρώπου	γεγονότος.	Περὶ μὲν γὰρ Ἀρκάδων τί
[10, 11]	Ῥηγῖνος, κατὰ Καμβύσην γεγονώς, καὶ	Στησίμβροτος	ὁ Θάσιος καὶ Καλλίμαχος ὁ
[10, 4]	κάλλος τῆς θερινῆς ὥρας, ἣν	Αἴγυπτός	τε Συρία θ´ ἱκανῶς κέκτηται.
[10, 9]	αὐτοὺς χρόνους πραχθέντα συνεξητάκασιν. Εἶθ´	ἕκαστος	οἰκείαις μεθόδοις τὴν τῶν ἀποδεικνυμένων
[10, 7]	βίους τοῦ παντὸς ἐνόμιζον ἄρχειν	ἕκαστος	τῶν ἀφ´ ἑαυτῶν· ὀψὲ δὲ
[10, 4]	συνεβάλλετο, ἀλλ´ οὐδ´ αὐτὸς ὁ	θαυμαστὸς	Πύθιος εἰς φιλοσοφίαν αὐτοὺς τὸ
[10, 6]	μὲν οὖν ὁ Μιτυληναῖος καὶ	Θεόφραστος	ὁ Ἐρέσιος Κύδιππός τε ὁ
[10, 2]	κατεφώρασεν. Εἰ δέ σοι μὴ	πιστὸς	οὗτος, ἅτε τῆς Ἑλληνικῆς καὶ
[10, 3]	γὰρ εἰπόντος· Ἴδεώ θ´ ὃς	κάρτιστος	ἐπιχθονίων γένετ´ ἀνδρῶν Ἀντίμαχος λέγει·
[10, 3]	Ἀντίμαχος λέγει· Ἴδεώ θ´ ὃς	κάρτιστος	ἐπιχθονίων ἦν ἀνδρῶν· καὶ Λυκόφρων
[10, 3]	αὐτοῦ καὶ ἔλεγον· Ταῦτα καὶ	αὐτὸς	εἶπεν· νῦν δὲ τὴν κλοπὴν
[10, 9]	ἠκμακώς, γένοιτ´ ἂν οὖν καὶ	αὐτὸς	κατὰ Σεμίραμιν. Ἀλλ´ ὁ μὲν
[10, 3]	Στωϊκὸν Καλλιέτην. Μεθ´ ὧν ἕβδομος	αὐτὸς	κατακλινείς, τοῦ δείπνου προκόπτοντος καί
[10, 3]	φάλαγγας. Ἀλλ´ ἵνα μὴ καὶ	αὐτὸς	κλοπῆς ἄλλους αἰτιώμενος κλέπτης ἁλῶ,
[10, 13]	τε τῶν ἱερῶν, ὥς φησιν	αὐτός,	μεταφράσας, ὃς καὶ πολλὰ τὸν
[10, 14]	μὲν παῖς, γένος δὲ καὶ	αὐτὸς	Μιλήσιος. Οὗτος πρῶτος γνώμονας κατεσκεύασε
[10, 4]	ἄχρηστα χρηστήρια συνεβάλλετο, ἀλλ´ οὐδ´	αὐτὸς	ὁ θαυμαστὸς Πύθιος εἰς φιλοσοφίαν
[10, 3]	κλέπτας ἐφωράσατε· ὅτι δὲ καὶ	αὐτὸς	οὗτος ὁ ἥρως Πλάτων, οὗ
[10, 2]	οὗτος, ἅτε τῆς Ἑλληνικῆς καὶ	αὐτὸς	τὴν βάρβαρον ὁμοίως ἡμῖν προτετιμηκὼς
[10, 4]	τῶν ἔξωθεν αὐτῷ πεπορισμένων αἴτιος	αὐτὸς	τῆς μαθήσεως κατέστη τοῖς Ἕλλησιν.
[10, 4]	ἀναθεῖναι χρόνον. Τοῦτό τοι καὶ	αὐτὸς	τοῖς βαρβάροις πολλαχοῦ τῶν ἰδίων
[10, 3]	εἰς τὸ μέσον ἀγαγεῖν, μηνύω	καὐτὸς	Ὑπερείδην τὸν καλὸν πολλὰ παρὰ
[10, 10]	ἀπὸ τοῦ κατακλυσμοῦ πολλὴν φθοράν,	ἀβασίλευτος	ἔμεινεν ἡ νῦν Ἀττικὴ μέχρι
[10, 2]	Εἰ δέ σοι μὴ πιστὸς	οὗτος,	ἅτε τῆς Ἑλληνικῆς καὶ αὐτὸς
[10, 12]	ἀπὸ Πελασγοῦ· λέγεται δὲ καὶ	οὗτος	αὐτόχθων. Τούτων δὲ ἄλλαιν δυοῖν
[10, 4]	ξένης ἐγενήθην. Ἐπῆλθε γὰρ καὶ	οὗτος	Βαβυλῶνά τε καὶ τὴν Περσίδα
[10, 14]	σκοπεῖν τὸν χρόνον, καθ´ ὃν	οὗτος	γέγονε, τῶν τε παρ´ Ἑβραίοις
[10, 6]	πίστωσιν. ἄκουε τοίνυν οἷα καὶ	οὗτος	γράφει πρὸς λέξιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ'
[10, 4]	οἵδε τὸν Περσῶν ἤκμασαν βασιλέα.	Οὗτος	δ´ ἦν ὁ χρόνος, ἐν
[10, 7]	γράμμα τῆς Ὁμήρου ποιήσεως πρεσβύτερον·	οὗτος	δὲ καὶ τῶν Τρωϊκῶν ὕστερος
[10, 4]	ὑμῖν χρόνῳ πολιὸν μάθημα. Καὶ	οὗτος	δὲ ὁ Πλάτων τοῖς ἐν
[10, 14]	τούτου δὲ Ἀναξαγόρας Ἡγησιβούλου Κλαζομένιος.	Οὗτος	δὴ πρῶτος διήρθρωσε τὸν περὶ
[10, 13]	τῶν Αἰγυπτιακῶν ὑπ´ ἀγνοίας ἐψευσμένον)	οὗτος	δὴ τοίνυν ὁ Μάνεθως ἐν
[10, 6]	πλαστικὴν ἐπινοῆσαι· Ἴτανόν τε (Σαυνίτης	οὗτος	ἦν) πρῶτον θυρεὸν κατασκευάσαι. Κάδμος
[10, 12]	Μενδήσιος Πτολεμαῖος. Ὁ δὲ Πτολεμαῖος	οὗτος	ἱερεὺς μὲν ἦν, τὰς δὲ
[10, 4]	ὑπειλήφασι, Μιλήσιος· Αἰγυπτίων δὲ καὶ	οὗτος	λέγεται τοῖς προφήταις συμβεβληκέναι. Σόλωνα
[10, 9]	Μωσέα τοῦ Σαγχουνιάθωνος ὁπόσον ἂν	οὗτος	λείπηται τῶν αὐτοῦ πρεσβυτέρων, οἳ
[10, 8]	Τοσαῦτα δὲ καὶ Διόδωρος. Ἀλλ´	οὗτος	μὲν ὁ λόγος ὧδέ πως
[10, 3]	ἐφωράσατε· ὅτι δὲ καὶ αὐτὸς	οὗτος	ὁ ἥρως Πλάτων, οὗ τὴν
[10, 3]	οὐδέν ἐστιν ἀθλιώτερον φυτὸν γυναικός.	Οὗτος	οὐ μόνον τὴν ἐπιβολὴν ἐκεῖθεν
[10, 9]	Σαγχουνιάθων τῶν Τρωϊκῶν παλαιότερος. Ἀλλ´	οὗτος	παρ´ ἑτέρων πρεσβυτέρων αὐτοῦ τοῖς
[10, 14]	γένος δὲ καὶ αὐτὸς Μιλήσιος.	Οὗτος	πρῶτος γνώμονας κατεσκεύασε πρὸς διάγνωσιν
[10, 11]	ὁ βασιλεύς, ἱερεὺς δὲ Μένδητος)	οὗτος	τὰς τῶν βασιλέων πράξεις ἐκτιθέμενος
[10, 4]	Ἕλλησιν. Ὁ μὲν οὖν Πυθαγόρας	τοιοῦτος.	Πρώτη δ´ ἐκ τῆς τούτου
[10, 9]	ὅλων ἐτῶν συμπληρουμένων ἀπὸ Σεμιράμεως,	πρῶτος	Ἀθηναίων βασιλεύει Κέκροψ ὁ βοώμενος
[10, 9]	Ἀθηναίοις ἱδρῦσαι πρῶτος καὶ πάλιν	πρῶτος	Ἀθηνᾶς ἄγαλμα συστήσασθαι, ὡς οὐδὲ
[10, 9]	τὴν προσηγορίαν ἐχόντων. Ὁ δὲ	πρῶτος	Ἀργείων ἡγεῖται κατὰ τὸν πέμπτον
[10, 14]	τοῦ λαοῦ Σαμουήλ. Μεθ´ ὃν	πρῶτος	αὐτῶν βασιλεύει Σαοὺλ ἔτεσι μʹ
[10, 14]	δὲ καὶ αὐτὸς Μιλήσιος. Οὗτος	πρῶτος	γνώμονας κατεσκεύασε πρὸς διάγνωσιν τροπῶν
[10, 9]	Τρωϊκὰ προάγων κατὰ τὸν φιλόσοφον.	Πρῶτος	δὲ βασιλεύει Ἀργείων Ἴναχος, οὔπω
[10, 9]	φθορῶν γῆς κατὰ τόπους γεγενημένων.	Πρῶτος	δὲ Κέκροψ λέγεται Ζῆνα κεκληκέναι
[10, 14]	Ἀναξαγόρας Ἡγησιβούλου Κλαζομένιος. Οὗτος δὴ	πρῶτος	διήρθρωσε τὸν περὶ ἀρχῶν λόγον.
[10, 14]	Εὐριπίδης. Περικλῆς μὲν οὖν Ἀθηναίων	πρῶτος	ἐγένετο καὶ πλούτῳ καὶ γένει
[10, 14]	ἑπτὰ Θαλῆς ὁ Μιλήσιος φυσικὸς	πρῶτος	Ἑλλήνων γεγονὼς περὶ τροπῶν ἡλίου
[10, 10]	οὗ γέγονεν ὁ μέγας καὶ	πρῶτος	ἐν τῇ Ἀττικῇ κατακλυσμός, Φορωνέως
[10, 9]	ἔπειτα βωμὸν παρ´ Ἀθηναίοις ἱδρῦσαι	πρῶτος	καὶ πάλιν πρῶτος Ἀθηνᾶς ἄγαλμα
[10, 11]	Ὤγυγος, ἐφ´ οὗ κατακλυσμὸς ὁ	πρῶτος,	κατὰ δὲ Φόρβαντα Ἀκταῖος, ἀφ´
[10, 14]	τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις ναὸν ἐδείματο	πρῶτος.	Μετὰ δὲ Σολομῶνα βασιλεύει Ῥοβοὰμ
[10, 6]	ἱστοροῦσιν. Ἄτλας δὲ ὁ Λίβυς	πρῶτος	ναῦν ἐναυπηγήσατο καὶ τὴν θάλασσαν
[10, 4]	μνημονεύοντος· Τούτου δ´ αἴτιος ὁ	πρῶτος	ταῦτα κατιδών, βάρβαρος ὤν. Παλαιὸς
[10, 9]	ὁ ἐπὶ Ὠγύγου μνημονεύεται κατακλυσμὸς	πρῶτός	τε Ἆπις ἐν Αἰγύπτῳ θεὸς
[10, 5]	ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΑ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΩΦΕΛΗΝΤΑΙ.	Πρῶτος	τοιγαροῦν ὁ τὰ κοινὰ γράμματα,
[10, 4]	φιλόσοφοι διαπρέψαι μνημονεύονται. Ὧν Πυθαγόρας	πρῶτος,	Φερεκύδου γνώριμος, τὸ φιλοσοφίας ἀνευρὼν
[10, 12]	γὰρ ἥλκησε Διὸς κυδρὴν παράκοιτιν.	Τιτυὸς	δὲ συνεχρόνισε Ταντάλῳ. Εἰκότως ἄρα
[10, 10]	τινες, ὃς πλάσσειν ἀνθρώπους ἐμυθεύετο·	σοφὸς	γὰρ ὢν εἰς παιδείαν αὐτοὺς
[10, 14]	ποιητικὴν μεταβὰς ὑπό τινων σκηνικὸς	φιλόσοφος	ἐκλήθη· ὁ δὲ Ἀρχέλαος ἐν
[10, 14]	ὧν παλαιότερος οὐδεὶς παρ´ αὐτοῖς	φιλόσοφος	μνημονεύεται. Τούτων δὴ τῶν ἑπτὰ
[10, 11]	Περιπατητικοί· ἔπειτα γραμματικοὶ Ζηνόδοτος, Ἀριστοφάνης,	Καλλίμαχος,	Κράτης, Ἐρατοσθένης, Ἀρίσταρχος, Ἀπολλόδωρος. Τούτων
[10, 11]	καὶ Στησίμβροτος ὁ Θάσιος καὶ	Καλλίμαχος	ὁ Κολοφώνιος Ἡρόδοτός τε Ἁλικαρνασεὺς
[10, 3]	ὃς κάρτιστος ἐπιχθονίων γένετ´ ἀνδρῶν	Ἀντίμαχος	λέγει· Ἴδεώ θ´ ὃς κάρτιστος
[10, 3]	ὅπερ οὕτως πεπατημένον οὐκ ὤκνησεν	Ἀντίμαχος	μεταθεῖναι. τοῦ δὲ Λαῶν, οἷσιν
[10, 3]	ἐπεὶ ἀμφοτέρωθεν ἐκαρτύναντο φάλαγγας, ὁ	Ἀντίμαχος	μεταθεὶς ἡμιστίχια πεποίηκε Λαῶν οἷσιν
[10, 3]	παρὰ τοῦ γεγεννηκότος. Ὁ δ´	Ἀντίμαχος	τὰ Ὁμήρου κλέπτων παραδιορθοῖ. Ὁμήρου
[10, 9]	φιλόσοφον. Πρῶτος δὲ βασιλεύει Ἀργείων	Ἴναχος,	οὔπω τότε Ἀθηναίων οὔτε τὴν
[10, 11]	τρόπον. Γεγόνασιν Ἀργείων βασιλεῖς οἵδε·	Ἴναχος,	Φορωνεύς, Ἆπις, Ἀργεῖος, Κρίασος, Φόρβας,
[10, 12]	κύδιμον Ἑρμῆν, κήρυκ´ ἀθανάτων, ἱερὸν	λέχος	εἰσαναβᾶσα. Καδμείη δ´ ἄρα οἱ
[10, 9]	ἐβασίλευσε. Νίνου δὲ γυνὴ καὶ	διάδοχος	τῆς βασιλείας Σεμίραμις· ὥστ´ εἶναι
[10, 4]	Δωδωναῖος, εἶτα δὲ Ἀμφιάρεως καὶ	Ἀμφίλοχος	καὶ ἐπὶ τούτοις μυρίος ἄλλος
[10, 11]	τὸν Ὅμηρον εἰπόντες· ὁ δὲ	Ἀρχίλοχος	ἤκμασε περὶ Ὀλυμπιάδα τρίτην καὶ
[10, 3]	τῶν αὐτῶν εἴρηται; Ἢ ὡς	Δείναρχος	ἐν τῷ πρώτῳ Κατὰ Κλεομέδοντος
[10, 14]	τε υἱοὶ αὐτοῦ, Τηλαύγης καὶ	Μνήσαρχος.	Τηλαύγους δὲ Ἐμπεδοκλῆς ἀκουστὴς γίνεται,
[10, 11]	Ζηνόδοτος, Ἀριστοφάνης, Καλλίμαχος, Κράτης, Ἐρατοσθένης,	Ἀρίσταρχος,	Ἀπολλόδωρος. Τούτων δὲ οἱ μὲν
[10, 11]	αὐτοῖς ἄνδρες τρεῖς, Θεόδοτος, Ὑψικράτης,	Μῶχος.	Τούτων τὰς βίβλους εἰς Ἑλληνίδα
[10, 11]	ἡ Κάδμου εἰς Θήβας παρουσία	Μίνωός	τε βασιλεία· κατὰ δὲ Προῖτον
[10, 12]	ἡ Κάδμου εἰς Θήβας παρουσία	Μίνωός	τε βασιλεία· κατὰ δὲ Προῖτον
[10, 11]	γεγονυίας Ἰλίου κτίσεως καὶ τοῦ	Τρωὸς	καὶ Δαρδάνου λίαν ἀρχαιότερος. Ἀποδείξεως
[10, 6]	τέχνην ἱστοροῦσιν. Ἄτλας δὲ ὁ	Λίβυς	πρῶτος ναῦν ἐναυπηγήσατο καὶ τὴν
[10, 9]	τοὺς μετὰ ταῦτα φιλοσόφους ὠνομάσθησαν,	ἐγγύς	που μετὰ τὰ Τρωϊκὰ ἔτεσιν
[10, 13]	οὕτως ἀρχαίαν τοῖς χρόνοις ὡς	ἐγγύς	που προτερεῖν αὐτὴν τῶν Ἰλιακῶν
[10, 3]	ἐξεργασίαν ἐμβάλλειν καὶ ἐπιδείκνυσθαι σπουδάζων	βραδὺς	καὶ μέλλων καὶ ἀναβαλλομένῳ ἐοικὼς
[10, 12]	πρῶτον‘ (φησὶν Ὅμηρος) τέκετο νεφεληγερέτα	Ζεύς‘	ἥ τε ἐκ Κρήτης εἰς
[10, 11]	κατὰ δὲ Τριόπαν Προμηθεὺς καὶ	Ἐπιμηθεὺς	καὶ Ἄτλας καὶ ὁ διφυὴς
[10, 12]	Τριόπαν Προμηθεὺς καὶ Ἄτλας καὶ	Ἐπιμηθεὺς	καὶ ὁ διφυὴς Κέκροψ καὶ
[10, 12]	Αἰγυπτίων ἀποικίας Προμηθέως θυγατέρα φησί.	Προμηθεὺς	δὲ κατὰ Τριόπαν, ἑβδόμῃ γενεᾷ
[10, 10]	εὑρίσκεται, κατακλυσμοί τε καὶ ἐκπυρώσεις,	Προμηθεύς,	Ἰώ, Εὐρώπη, Σπαρτοί, Κόρης ἁρπαγή,
[10, 12]	ἡ Ἀττική· κατὰ δὲ Τριόπαν	Προμηθεὺς	καὶ Ἄτλας καὶ Ἐπιμηθεὺς καὶ
[10, 11]	ἡ Ἀττική· κατὰ δὲ Τριόπαν	Προμηθεὺς	καὶ Ἐπιμηθεὺς καὶ Ἄτλας καὶ
[10, 9]	ἣν Ἶσιν Αἰγύπτιοι μετονομάσαντες σέβουσι,	Προμηθεύς	τε καὶ Ἄτλας ἐγνωρίζοντο. Ἀπὸ
[10, 10]	τέσσαρα καὶ ἐνενήκοντα ἔτη ἦν	Προμηθεύς,	ὥς τινες, ὃς πλάσσειν ἀνθρώπους
[10, 11]	Ἄβας, Προῖτος, Ἀκρίσιος, Περσεύς, Σθενέλαος,	Εὐρυσθεύς,	Ἀτρεύς, Θυέστης, Ἀγαμέμνων, οὗ κατὰ
[10, 11]	Φόρβας, Τριόπας, Κροτωπός, Σθενέλαος, Δαναός,	Λυγκεύς,	Ἄβας, Προῖτος, Ἀκρίσιος, Περσεύς, Σθενέλαος,
[10, 11]	γραμμάτων ἑρμηνεὺς Πτολεμαῖος (οὐχ ὁ	βασιλεύς,	ἱερεὺς δὲ Μένδητος) οὗτος τὰς
[10, 6]	πρῶτοι. Ἄμυκός τε ὁ Βεβρύκων	βασιλεὺς	ἱμάντας πυκτικοὺς εὗρε. Περί τε
[10, 12]	γενεᾷ. Ἆπίς τε ὁ Ἄργους	βασιλεὺς	Μέμφιν οἰκίζει, ὥς φησιν Ἀρίστιππος
[10, 14]	ἔτεσι πεντήκοντα. Μεθ´ ὃν Ἐγλώμ,	βασιλεὺς	Μωάβ, ἔτη ιηʹ Μεθ´ ὃν
[10, 6]	αὐτοὶ γεγόνασι. Κέλμις τε καὶ	Δαμναμενεὺς	οἱ τῶν Ἰδαίων Δάκτυλοι πρῶτοι
[10, 11]	Καὶ τῶν κατ´ αὐτοὺς γραμμάτων	ἑρμηνεὺς	Πτολεμαῖος (οὐχ ὁ βασιλεύς, ἱερεὺς
[10, 6]	ὁ Ἐρέσιος Κύδιππός τε ὁ	Μαντινεὺς	ἔτι τε Ἀντιφάνης καὶ Ἀριστόδημος
[10, 11]	Γεγόνασιν Ἀργείων βασιλεῖς οἵδε· Ἴναχος,	Φορωνεύς,	Ἆπις, Ἀργεῖος, Κρίασος, Φόρβας, Τριόπας,
[10, 3]	τῶν κλοπῶν ἐξέφηνε· καθάπερ ὁ	Ἀλεξανδρεὺς	Φιλόστρατος Περὶ τῆς τοῦ Σοφοκλέους
[10, 11]	ἑρμηνεὺς Πτολεμαῖος (οὐχ ὁ βασιλεύς,	ἱερεὺς	δὲ Μένδητος) οὗτος τὰς τῶν
[10, 12]	Πτολεμαῖος. Ὁ δὲ Πτολεμαῖος οὗτος	ἱερεὺς	μὲν ἦν, τὰς δὲ τῶν
[10, 11]	ἀκούοντας διηγήσεις. Βηρωσσὸς ἀνὴρ Βαβυλώνιος,	ἱερεὺς	τοῦ παρ´ αὐτοῖς Βήλου κατ´
[10, 14]	Σαμψὼν ἔτη κʹ ἔπειτα Ἠλεὶ	ἱερεύς,	ὡς τὸ Ἑβραϊκόν, ἔτη μʹ
[10, 11]	Προῖτος, Ἀκρίσιος, Περσεύς, Σθενέλαος, Εὐρυσθεύς,	Ἀτρεύς,	Θυέστης, Ἀγαμέμνων, οὗ κατὰ τὸ
[10, 12]	ἀπὸ Ἰνάχου λέγω, Διονύσιος ὁ	Ἁλικαρνασεὺς	ἐν τοῖς Χρόνοις διδάσκει. Τούτων
[10, 11]	Καλλίμαχος ὁ Κολοφώνιος Ἡρόδοτός τε	Ἁλικαρνασεὺς	καὶ Διονύσιος Ὀλύνθιος· μετὰ δὲ
[10, 12]	ἕτεροι Σκιροφοριῶνος τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ.	Θησεὺς	δὲ Ἡρακλέους ζηλωτὴς ὢν πρεσβύτερός
[10, 10]	ἁρπαγή, μυστήρια, νομοθεσίαι, Διονύσου πράξεις,	Περσεύς,	ἆθλοι Ἡράκλειοι, Ἀργοναῦται, Κένταυροι, Μινώταυρος,
[10, 9]	ἔτι τούτων νεώτεροι Διόνυσος, Μίνως,	Περσεύς,	Ἀσκληπιός, Διόσκουροι, Ἡρακλῆς. Τούτων δ´
[10, 11]	Δαναός, Λυγκεύς, Ἄβας, Προῖτος, Ἀκρίσιος,	Περσεύς,	Σθενέλαος, Εὐρυσθεύς, Ἀτρεύς, Θυέστης, Ἀγαμέμνων,
[10, 11]	Τληπολέμου, τοῦ στρατεύσαντος ἐπὶ Ἴλιον.	Ὀρφεὺς	δὲ κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον
[10, 4]	καὶ ἐπῳδάς, ἤτοι ὁ Θρᾴκιος	Ὀρφεὺς	ἢ καί τις ἕτερος Ἕλλην
[10, 12]	τε Περσέως καὶ Διονύσου πράξεις	Ὀρφεύς	τε καὶ Μουσαῖος· κατὰ δὲ
[10, 4]	καὶ ὅσα τούτοις ὅμοια παρεφυλάττετο.	Πολὺς	γοῦν παρὰ τοῖς πᾶσιν ὁ
[10, 7]	ἀλλ´ οὐδὲ παρ´ αὐτοῖς Ἀθηναίοις,	οὓς	αὐτόχθονας εἶναι λέγουσι καὶ παιδείας
[10, 4]	αὐτοῖς ἄνδρας ἐπὶ σοφίᾳ θαυμασθῆναι,	οὓς	δὴ καὶ ἐπονομάσαι σοφούς. Ἀμφὶ
[10, 8]	Ἑβραῖοι. Ὧν τοὺς χρόνους, καθ´	οὓς	ἤκμασαν Μωσῆς τε καὶ οἱ
[10, 12]	πολλῷ νεώτεροι τῶν Ἰλιακῶν, μεθ´	οὓς	μακρῷ νεώτεροι οἱ παρ´ Ἕλλησι
[10, 14]	καὶ Ζαχαρίου καὶ Μαλαχίου, μεθ´	οὓς	οὐκέτι προφήτης παρ´ αὐτοῖς γέγονε.
[10, 2]	τοὺς δ´ ἀπειλαῖς, ἔστι δ´	οὓς	σημείοις τεραστίοις, ἐνίους δὲ ἠπίοις
[10, 11]	ἀποφαίνεσθαι καὶ τὰς περὶ τοὺς	λόγους	δόξας. Παρ´ οἷς γὰρ ἀσυνάρτητός
[10, 4]	δὲ ἔτι πρότερον τοὺς Βαβυλωνίων	λόγους	ἠθικοὺς πεποιῆσθαι λέγεται. Καί που
[10, 12]	αὐτοὺς περὶ τῶν ἀρχαίων εἰς	λόγους,	τῶν τῇδε τῇ πόλει τὰ
[10, 10]	τῶν ἱστοριῶν φησι κατὰ Ἴναχον	Ἄργους	βασιλέα, Ἀμώσιος Αἰγυπτίων βασιλεύοντος, ἀποστῆναι
[10, 12]	Μωσέως γενεᾷ. Ἆπίς τε ὁ	Ἄργους	βασιλεὺς Μέμφιν οἰκίζει, ὥς φησιν
[10, 9]	ὁ βοώμενος παρ´ αὐτοῖς αὐτόχθων,	Ἄργους	ἡγουμένου Τριόπα, ὃς ἦν ἕβδομος
[10, 14]	υἱοὶ αὐτοῦ, Τηλαύγης καὶ Μνήσαρχος.	Τηλαύγους	δὲ Ἐμπεδοκλῆς ἀκουστὴς γίνεται, καθ´
[10, 9]	διόπερ τοῦτό μοι δοκῶ παρήσειν.	Δοὺς	δὲ κατ´ αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν
[10, 11]	τῷ Ἰουδαίων βασιλεῖ πρὸς γάμον	δοὺς	τὴν ἑαυτοῦ θυγατέρα καὶ ξύλων
[10, 11]	ὁ τὰ στοιχεῖα τοῖς προειρημένοις	παραδοὺς	μετὰ πολλὰς γενεὰς τῆς Βοιωτίας
[10, 3]	καὶ τὰς ἀμφοῖν πρὸς ἀλλήλους	ἐνσπόνδους	διαλέξεις, ἃς ἐν τῇ τετάρτῃ
[10, 4]	ἀληθὲς εὑρόντες καὶ ἀπειληφότες τοῦ	ψεύδους	ἀνεχωρήσαμεν, οὔτε εἰς ἄθεον λογισμὸν
[10, 11]	Ἴναχον ὑπὸ Φορωνέως μόλις τοῦ	θηριώδους	βίου καὶ νομάδος περιγραφὴ γέγονε
[10, 12]	ἐν Ἄργει βασιλείας ἐπὶ τὴν	Ἡρακλέους	αὐτοῦ καὶ Ἀσκληπιοῦ ἀποθέωσιν ἔτη
[10, 12]	καὶ Μουσαῖον καὶ Λίνον τὸν	Ἡρακλέους	διδάσκαλον. Ὅμηρος δὲ καὶ Ἡσίοδος
[10, 12]	τοῖς Ἀργοναυτικοῖς. Ἀπὸ δὲ τῆς	Ἡρακλέους	ἐν Ἄργει βασιλείας ἐπὶ τὴν
[10, 11]	τοῦ Ἀθηναίου. Λίνος μὲν γὰρ	Ἡρακλέους	ἐστὶ διδάσκαλος, ὁ δὲ Ἡρακλῆς
[10, 12]	τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ. Θησεὺς δὲ	Ἡρακλέους	ζηλωτὴς ὢν πρεσβύτερός ἐστι τῶν
[10, 12]	γοῦν Τληπολέμου, ὃς ἦν υἱὸς	Ἡρακλέους,	Ὅμηρος μέμνηται ἐπὶ Ἴλιον στρατεύσαντος.
[10, 3]	Ἀλεξανδρεὺς Φιλόστρατος Περὶ τῆς τοῦ	Σοφοκλέους	κλοπῆς πραγματείαν κατεβάλετο. Κεκίλιος δέ,
[10, 6]	δυσὶν ἐπραγματεύσατο βιβλίοις, περὶ τοῦ	νέους	γεγονέναι τοὺς Ἕλληνας καὶ παρὰ
[10, 4]	τῶν δηλουμένων μὴ ἀγνοῆσαι φιλοσοφίαν,	νέους	μὲν τῷ χρόνῳ, ὡς ἔπος
[10, 8]	(ὅπερ καὶ μᾶλλον εἰκός) τοὺς	νέους	τὰ τῶν πρεσβυτέρων καὶ τοὺς
[10, 7]	πράττοντες διατελοῦσι. Τῆς μὲν γὰρ	ἀληθοῦς	ἐστι τεκμήριον ἱστορίας, εἰ περὶ
[10, 8]	τοὺς βαρβάρους λέγω, πόθῳ τῆς	ἀληθοῦς	εὐσεβείας καὶ αὐτοὶ μετήλθομεν, εἴ
[10, 4]	γὰρ οὖν μόνα τὰ τῆς	ἀληθοῦς	θεολογίας λείποντα κατεμάνθανε τοῖς Ἕλλησιν,
[10, 4]	ὡς οὐ μόνης ἐστέρηντο τῆς	ἀληθοῦς	θεολογίας οἱ παλαιοὶ τῶν Ἑλλήνων,
[10, 4]	λαοπλάνων δαιμόνων ἐκαλλωπίζετο, σοφίας δὲ	ἀληθοῦς	καὶ μαθήματος βιωφελοῦς εἰς τὸ
[10, 14]	πλῆθος ταῖς ἀποδείξεσιν ἐπισωρεύειν, τοῦ	φιλαλήθους,	ἀλλὰ μὴ φιλαπεχθήμονος καὶ τοῖς
[10, 4]	λογισμῷ κεχρημένοι, ἐν οἷς τῆς	τἀληθοῦς	ἐφήψαντο καταλήψεως, ἐν τούτοις τῆς
[10, 1]	λοιπὰ τῶν μαθημάτων Αἰγυπτίους καὶ	Χαλδαίους	τά τε ἄλλα τῶν βαρβάρων
[10, 11]	Ἀσσυρίων δύο. Μετὰ δὲ τοὺς	Χαλδαίους	τὰ Φοινίκων οὕτως ἔχει· γεγόνασι
[10, 11]	τοῦ συστρατεύσαντος ἐπὶ Φοίνικας καὶ	Ἰουδαίους,	ἅτινα διὰ τῶν καθ´ ἡμᾶς
[10, 10]	βασιλέα, Ἀμώσιος Αἰγυπτίων βασιλεύοντος, ἀποστῆναι	Ἰουδαίους,	ὧν ἡγεῖσθαι Μωσέα. Μέμνηται δὲ
[10, 2]	Ὁρᾷς ὅτι ὁ βρέχων ἐπὶ	δικαίους	καὶ ἀδίκους’ διὰ τῶν ὑποτεταγμένων
[10, 11]	δὲ Προῖτον ὁ Εὐμόλπου πρὸς	Ἀθηναίους	πόλεμος· κατὰ δὲ Ἀκρίσιον Πέλοπος
[10, 12]	δὲ Προῖτον ὁ Εὐμόλπου πρὸς	Ἀθηναίους	πόλεμος· κατὰ δὲ Ἀκρίσιον Πέλοπος
[10, 10]	συμπάσχειν τῆς γῆς, ὅτε γε	Ἀθηναίους	τῶν αὐτῶν Αἰγυπτίοις ἀπολαύειν εἰκὸς
[10, 9]	χρόνων ἀναγραφαὶ περιέχουσι. Καὶ καθ´	Ἑβραίους	ἀπὸ νʹ ἔτους Ὀζίου τοῦ
[10, 9]	οὐ μόνους ἡμᾶς, ἀλλὰ καὶ	Ἑβραίους	αὐτόν τε Μωσέα καὶ τοὺς
[10, 12]	Αἰγυπτιακῶν ἱστοριῶν, καίτοι φιλαπεχθημόνως πρὸς	Ἑβραίους	διακείμενος, ἅτε Αἰγύπτιος τὸ γένος,
[10, 9]	υʹ εὕροις ἂν κατὰ μὲν	Ἑβραίους	Μωσέα, κατὰ δὲ Ἕλληνας Κέκροπα
[10, 8]	τοὺς πρεσβυτέρους τὰ τῶν νέων,	Ἑβραίους	τε τὰ Ἑλλήνων καὶ βαρβάρους
[10, 1]	Τίσι ποτὲ λόγοις τὴν καθ´	Ἑβραίους	φιλοσοφίαν τῆς Ἑλληνικῆς προτετιμήκαμεν ὁποίοις
[10, 7]	γεγονότων· ἀεὶ δὲ καινοὺς καθιστάμενοι	βίους	τοῦ παντὸς ἐνόμιζον ἄρχειν ἕκαστος
[10, 11]	φωνὴν Λαῖτος, ὁ καὶ τοὺς	βίους	τῶν φιλοσόφων ἐπ´ ἀκριβὲς πραγματευσάμενος.
[10, 3]	Πλάτωνος γεγονότων βιβλία, ἐπεὶ ἴσως	πλείους	ἄν τις ἐφώρασε τοῦ φιλοσόφου.
[10, 2]	ὁλόκληρον. Αὖθις δὲ τούτοις ἐπαγαγὼν	πλείους	ἀποδείξεις τοῦ λόγου πάλιν τελευτῶν
[10, 12]	γενεαὶ μὲν εἴκοσιν ἢ μιᾷ	πλείους	διαριθμοῦνται, ἔτη δέ, ὡς ἔπος
[10, 14]	ὁ τοῦ Σαλαθιὴλ καταβάλλονταί τε	θεμελίους,	προφητευόντων ὕστατα πάντων Ἀγγαίου καὶ
[10, 3]	Ἀναξιμένους αὐταῖς λέξεσιν ἔστιν ὅτε	τρισχιλίους	ὅλους μετατιθέντος στίχους’ Πρὸς ὃν
[10, 2]	ἔστι δ´ οὓς σημείοις τεραστίοις,	ἐνίους	δὲ ἠπίοις ἐπαγγελίαις ἐπιστρέφει πρὸς
[10, 6]	καὶ ὑποπόδιον ἐργάσασθαι τούς τε	Σιδωνίους	τρίκροτον ναῦν κατασκευάσαι. Σικελοί τε
[10, 1]	πολλὴν εὐδοκίμησιν τῇ δόξῃ τοὺς	ὁμοίους	καλύπτειν. Οὐ χρὴ δὲ θαυμάζειν,
[10, 10]	τοῖς περιτεμνομένοις αὐτοὺς καταριθμῶν καὶ	Ἀσσυρίους	τοὺς ἐν τῇ Παλαιστίνῃ ἀποκαλῶν,
[10, 13]	καὶ μησὶν ὀκτὼ τοῦ κτίσαι	Τυρίους	Καρχηδόνα· εἶτα μεταβὰς καὶ ἀπὸ
[10, 1]	μόνον τὰ λοιπὰ τῶν μαθημάτων	Αἰγυπτίους	καὶ Χαλδαίους τά τε ἄλλα
[10, 8]	καὶ Θεόδωρον, τοὺς Ῥοίκου μὲν	υἱούς,	κατασκευάσαντας δὲ τοῖς Σαμίοις τὸ
[10, 2]	ὁ βρέχων ἐπὶ δικαίους καὶ	ἀδίκους’	διὰ τῶν ὑποτεταγμένων δυνάμεων καὶ
[10, 4]	ἔτι πρότερον τοὺς Βαβυλωνίων λόγους	ἠθικοὺς	πεποιῆσθαι λέγεται. Καί που σεμνυνόμενος
[10, 10]	αὐτῶν Αἰγυπτίοις ἀπολαύειν εἰκὸς ἦν,	ἀποίκους	ἐκείνων ὑπονοουμένους, ὥς φασιν ἄλλοι
[10, 14]	ἄλλους δὲ σποράδην ἔστιν εὑρεῖν	φυσικοὺς	φιλοσόφους πρὸ Σωκράτους γενομένους· πλὴν
[10, 6]	τε ὁ Βεβρύκων βασιλεὺς ἱμάντας	πυκτικοὺς	εὗρε. Περί τε μουσικὴν Ὄλυμπος
[10, 12]	δὲ ἐπὶ τὴν Κάστορος καὶ	Πολυδεύκους	ἀποθέωσιν ἔτη πεντήκοντα τρία· ἐνταῦθά
[10, 8]	γε τῶν παρ´ αὐτοῖς φιλοσόφων	διδασκάλους,	τοὺς βαρβάρους λέγω, πόθῳ τῆς
[10, 1]	τὰς παρὰ τοῖς ἀνδράσιν ἱερὰς	βίβλους	ἀπεδεξάμεθα προδιειληφότες κἄπειτα καὶ αὐτοὺς
[10, 11]	Θεόδοτος, Ὑψικράτης, Μῶχος. Τούτων τὰς	βίβλους	εἰς Ἑλληνίδα κατέταξε φωνὴν Λαῖτος,
[10, 10]	Κύρου τε βασιλείας καὶ αἰχμαλωσίας	τέλους	καὶ τὰ〉 κατὰ τὰς Ὀλυμπιάδας
[10, 10]	ἀναφέροι τις ἐπιλογιζόμενος ἀπὸ τοῦ	τέλους	τῆς αἰχμαλωσίας ασλζʹ ἔτη, κατὰ
[10, 4]	σοφίας δὲ ἀληθοῦς καὶ μαθήματος	βιωφελοῦς	εἰς τὸ παντελὲς ἐχήρευεν. Οὐδέ
[10, 6]	τῆς παρὰ βαρβάροις εὑρετικῆς καὶ	βιωφελοῦς	φύσεως, παρ´ ὧν Ἕλληνες τὰ
[10, 1]	πάλιν τῆς ἐν λόγοις κλοπῆς	ἀλλήλους	ἀπελεγχόντων. Τοῦτο δέ γε αὐτό,
[10, 7]	ψευδομένους ἐλέγξειν, ἡ πολλὴ πρὸς	ἀλλήλους	ἐγένετο διαφωνία τοῖς συγγραφεῦσι. Δευτέραν
[10, 7]	Πλέον γοῦν διὰ τῶν βιβλίων	ἀλλήλους	ἐλέγχουσι καὶ τἀναντιώτατα περὶ τῶν
[10, 3]	Κυζικηνοῦ καὶ τὰς ἀμφοῖν πρὸς	ἀλλήλους	ἐνσπόνδους διαλέξεις, ἃς ἐν τῇ
[10, 1]	αὐτῶν ἐν συγγράμμασι φιλοτιμίας ἀποστεροῦντες	ἀλλήλους.	Τὰς γοῦν τῶν πέλας ὁ
[10, 3]	ἵνα μὴ καὶ αὐτὸς κλοπῆς	ἄλλους	αἰτιώμενος κλέπτης ἁλῶ, τοὺς πραγματευσαμένους
[10, 14]	καθ´ ὃν ἤκμασε Σωκράτης. Καὶ	ἄλλους	δὲ σποράδην ἔστιν εὑρεῖν φυσικοὺς
[10, 4]	σοι καταλέγοιμι Ἡράκλειτον καὶ τοὺς	ἄλλους	Ἑλλήνων, δι´ ὧν ἀπελέγχεται ἡ
[10, 3]	Καὶ ὁ Προσήνης· Τοὺς μὲν	ἄλλους‘	ἔφη, κλέπτας ἐφωράσατε· ὅτι δὲ
[10, 5]	πρώτοις ἀρξάμενα προῆλθεν εἴς τε	ἄλλους	καὶ δὴ καὶ εἰς Ἕλληνας.
[10, 3]	ἑστιῶν ἡμᾶς Λογγῖνος Ἀθήνησι κέκληκεν	ἄλλους	τε πολλοὺς καὶ Νικαγόραν τὸν
[10, 7]	τρόπον ἐν τούτῳ παρευδοκιμήσειν τοὺς	ἄλλους	ὑπελάμβανον, κατὰ τοῦτον ἡρμόζοντο, τινὲς
[10, 14]	εἰς Ἀθήνας ἐκεῖ ἐσχόλασε καὶ	πολλοὺς	ἔσχεν Ἀθηναίων γνωρίμους, ἐν οἷς
[10, 3]	Λογγῖνος Ἀθήνησι κέκληκεν ἄλλους τε	πολλοὺς	καὶ Νικαγόραν τὸν σοφιστὴν καὶ
[10, 3]	αὐταῖς λέξεσιν ἔστιν ὅτε τρισχιλίους	ὅλους	μετατιθέντος στίχους’ Πρὸς ὃν ὁ
[10, 2]	παρ´ ἡμῶν ἀλήθειαν εἰς τοὺς	ὁμοφύλους	λάθρα διαδείκνυνται. Οἱ γὰρ μηδὲ
[10, 8]	θεωρήματα καὶ τὰ περὶ τοὺς	ἀριθμούς,	ἔτι δὲ τὴν εἰς πᾶν
[10, 14]	ἐσχόλασε καὶ πολλοὺς ἔσχεν Ἀθηναίων	γνωρίμους,	ἐν οἷς καὶ Σωκράτην. Κατὰ
[10, 7]	αὐτοῖς περὶ τῶν φονικῶν γραφέντας	νόμους,	ὀλίγῳ πρότερον τῆς Πεισιστράτου τυραννίδος
[10, 11]	τε τῆς κατὰ τοὺς ἡμετέρους	νόμους	ὅσα τε εἰρήκασιν οἱ παρὰ
[10, 8]	τῶν δὲ τόπων ἢ κατασκευασμάτων	ὁμωνύμους	προσηγορίας. Ἔκ τε τῆς ἑκάστῳ
[10, 14]	φησί, τὰ πράγματα ὁμοῦ πεφυρμένα·	Νοῦς	δὲ εἰσελθὼν αὐτὰ ἐκ τῆς
[10, 6]	καλουμένην πέλτην ἐξεῦρον. Ἔτι φασὶ	Τουσκανοὺς	πλαστικὴν ἐπινοῆσαι· Ἴτανόν τε (Σαυνίτης
[10, 4]	οὐδὲν τῆς Φοινίκων καὶ Αἰγυπτίων	πολυπλανοῦς	θεολογίας παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἐπολιτεύετο.
[10, 3]	δρᾶμα ἐξ ἀρχῆς εἰς τέλος	Ἀντιφάνους,	τὸν Οἰωνιστήν, μεταγράψαι φησὶ τὸν
[10, 3]	Φαρναβάζου πρὸς Ἀγησίλαον συνόδου δι´	Ἀπολλοφάνους	τοῦ Κυζικηνοῦ καὶ τὰς ἀμφοῖν
[10, 9]	δὲ ἐν τούτῳ οἱ ἀπὸ	γένους	Δαβὶδ ἐβασίλευον καὶ οἱ μετὰ
[10, 11]	Περὶ γὰρ τῆς Ὁμήρου ποιήσεως	γένους	τε αὐτοῦ καὶ χρόνου καθ´
[10, 3]	ἔφη, ἐκ τῶν Δαϊμάχου καὶ	Καλλισθένους	καὶ Ἀναξιμένους αὐταῖς λέξεσιν ἔστιν
[10, 2]	Πλάτωνος, Πυθαγόρου, Ἡροδότου, Θεοπόμπου, Θουκυδίδου,	Δημοσθένους,	Αἰσχίνου, Λυσίου, Ἰσοκράτους, μυρίων ἄλλων
[10, 3]	μετενήνοχεν αὐτοῖς ὀνόμασιν ἐκ τοῦ	Δημοσθένους	Κατὰ Κόνωνος αἰκίας; Ἢ ὡς
[10, 3]	Ὑπερείδην τὸν καλὸν πολλὰ παρὰ	Δημοσθένους	κεκλοφότα ἔν τε τῷ Πρὸς
[10, 3]	τὸν Ὑπερείδην, εἰ λαβὼν παρὰ	Δημοσθένους	πρὸς τὸ χεῖρον διέστρεψε. Καὶ
[10, 11]	μνημονεύσαντες, ἐν τῷ πρὸς τοὺς	ἀποφηναμένους	τὰ περὶ θεοῦ δειχθήσεται· τὸ
[10, 13]	τῇ νῦν Ἰουδαίᾳ καλουμένῃ πόλιν	οἰκοδομησαμένους	τοσαύταις μυριάσιν ἀνθρώπων ἀρκέσουσαν, Ἱεροσόλυμα
[10, 3]	ἄλλους αἰτιώμενος κλέπτης ἁλῶ, τοὺς	πραγματευσαμένους	τὰ περὶ τούτων μηνύσω. Λυσιμάχου
[10, 7]	εἴην ἐγὼ τοὺς ἐμοῦ μᾶλλον	ἐπισταμένους	διδάσκων, ὅσα μὲν Ἑλλάνικος Ἀκουσιλάῳ
[10, 7]	τετυφῶσθαι τοὺς Ἕλληνας ὡς μόνους	ἐπισταμένους	τὰ ἀρχαῖα καὶ τὴν ἀλήθειαν
[10, 11]	καὶ ἡ τοῦ ἐν Ἐλευσῖνι	τεμένους	καθίδρυσις καὶ ἡ Τριπτολέμου γεωργία
[10, 12]	καὶ ἡ τοῦ ἐν Ἐλευσῖνι	τεμένους	καθίδρυσις καὶ ἡ Τριπτολέμου γεωργία
[10, 1]	πρωτείοις τῶν παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων	τετιμημένους,	ὡς διὰ τὴν πολλὴν εὐδοκίμησιν
[10, 9]	Κἀγὼ δὲ καινοτέραν παρὰ τοὺς	εἰρημένους	ὁδεύσας ταύτῃ χρήσομαι τῇ μεθόδῳ.
[10, 7]	ταῖς ἐκ τοῦ περιέχοντος φθοραῖς	ὑποκειμένους	καὶ πολλὴν ἐποιήσαντο πρόνοιαν τοῦ
[10, 3]	τῶν Δαϊμάχου καὶ Καλλισθένους καὶ	Ἀναξιμένους	αὐταῖς λέξεσιν ἔστιν ὅτε τρισχιλίους
[10, 7]	βουλομένους διδάξειν ἔμελλε καὶ τοὺς	ψευδομένους	ἐλέγξειν, ἡ πολλὴ πρὸς ἀλλήλους
[10, 7]	ἐπέρχεταί μοι πάνυ θαυμάζειν τοὺς	οἰομένους	δεῖν περὶ τῶν παλαιοτάτων ἔργων
[10, 7]	ἀναγραφῆς, ἣ καὶ τοὺς μαθεῖν	βουλομένους	διδάξειν ἔμελλε καὶ τοὺς ψευδομένους
[10, 14]	τυράννου, ὅπως τοὺς σὺν αὐτῷ	γενομένους	ἄνδρας ἀπογράψηται, οὐ προσποιηθέντα τὰς
[10, 4]	κἄπειτα Μουσαῖον ἀμφὶ τὰ Τρωϊκὰ	γενομένους	ἢ μικρῷ πρόσθεν ἠκμακέναι φασίν.
[10, 13]	καλουμένων καὶ τοὺς ἐξ αὐτῶν	γενομένους	κρατῆσαι τῆς Αἰγύπτου φησὶν ἔτη
[10, 7]	συμφώνως ὁμολογοῦσιν Αἰγυπτίων καὶ Χαλδαίων	γενομένους	μαθητὰς ὀλίγα συγγράψαι· καὶ ταῦτα
[10, 14]	εὑρεῖν φυσικοὺς φιλοσόφους πρὸ Σωκράτους	γενομένους·	πλὴν ἀλλὰ πάντες ἀπὸ Θαλοῦ
[10, 8]	τοὺς τὰ πλεῖστα τῶν ἐθνῶν	περιειργασμένους	Ἕλληνας καὶ τὰ Ἑβραίων μὴ
[10, 8]	τῶν παλαιῶν ἀγαλματοποιῶν τοὺς μάλιστα	διωνομασμένους	διατετριφέναι παρ´ αὐτοῖς, Τηλεκλέα καὶ
[10, 13]	παλαιᾶς ἱστορίας ἐχόμενον. Τούτους τοὺς	προκατωνομασμένους	βασιλέας καὶ τοὺς τῶν ποιμένων
[10, 13]	τὴν ἔρημον εἰς Συρίαν διοδοιπορῆσαι·	φοβουμένους	δὲ τὴν Ἀσσυρίων δυναστείαν (τότε
[10, 9]	εἰκὸς ἦν Μωσέα ὑπεράγειν τοὺς	δηλουμένους	ἄπορον εἰπεῖν· διόπερ τοῦτό μοι
[10, 10]	ἀπολαύειν εἰκὸς ἦν, ἀποίκους ἐκείνων	ὑπονοουμένους,	ὥς φασιν ἄλλοι τε καὶ
[10, 13]	βασιλέως, ᾧ ὄνομα εἶναι Μισφραγμούθωσις,	ἡττωμένους	φησὶ τοὺς ποιμένας ἐκ μὲν
[10, 14]	εἰς Βαβυλῶνα αἰχμαλωσίας τοῦ Ἰουδαίων	ἔθνους	δῆλός ἐστι γεγονώς, διαλελοιπότων ἤδη
[10, 9]	ἀπὸ Βαβυλῶνος ἐπάνοδον τοῦ Ἰουδαίων	ἔθνους,	εὕροι ἂν ἀπὸ Τιβερίου ἐπὶ
[10, 14]	Μωσέα τοίνυν προέστη τοῦ Ἰουδαίων	ἔθνους	Ἰησοῦς, ὥς τινες, ἔτεσι λʹ
[10, 7]	μνήμην τῶν γεγονότων· ἀεὶ δὲ	καινοὺς	καθιστάμενοι βίους τοῦ παντὸς ἐνόμιζον
[10, 7]	νῦν οὖσαν τῶν γραμμάτων χρῆσιν	ἐκείνους	ἀγνοεῖν. Ὅλως δὲ παρὰ τοῖς
[10, 11]	καὶ Διονύσιος Ὀλύνθιος· μετὰ δὲ	ἐκείνους	Ἔφορος ὁ Κυμαῖος καὶ Φιλόχορος
[10, 13]	τὴν Ἀσσυρίων δυναστείαν (τότε γὰρ	ἐκείνους	τῆς Ἀσίας κρατεῖν) ἐν τῇ
[10, 4]	τελετὰς ξοάνων τε ἱδρύσεις καὶ	ὕμνους	ᾠδάς τε καὶ ἐπῳδάς, ἤτοι
[10, 7]	ἄλογον τετυφῶσθαι τοὺς Ἕλληνας ὡς	μόνους	ἐπισταμένους τὰ ἀρχαῖα καὶ τὴν
[10, 9]	συσκευὴν ὑπερβολῇ μίσους προβεβλημένος οὐ	μόνους	ἡμᾶς, ἀλλὰ καὶ Ἑβραίους αὐτόν
[10, 10]	τινες ἱστοροῦσι κατὰ τοὺς αὐτοὺς	χρόνους	γενέσθαι Μωσέα· Πολέμων μὲν ἐν
[10, 10]	Ὀλυμπιάδος, ὁπόθεν Ἕλληνες ἀκριβοῦν τοὺς	χρόνους	ἐνόμισαν, ἔτη συνάγεται χίλια εἴκοσιν,
[10, 10]	Ὠγύγου. Κατὰ δὲ τοὺς τούτου	χρόνους	ἐξῆλθε Μωσῆς ἀπ´ Αἰγύπτου· καὶ
[10, 9]	κατὰ τοὺς Λαβδὼν τοῦ κριτοῦ	χρόνους,	ἑπτὰ ἔτεσι πρότερον ἢ Σαμψὼν
[10, 8]	γε βάρβαροι Ἑβραῖοι. Ὧν τοὺς	χρόνους,	καθ´ οὓς ἤκμασαν Μωσῆς τε
[10, 9]	Ὀλυμπιάδος ἐπὶ τοὺς ἔμπροσθεν ἀνιὼν	χρόνους	μέχρι τῆς Ἰλίου ἁλώσεως εὑρήσεις
[10, 9]	τοῖς πᾶσιν ὑπὸ τοὺς αὐτοὺς	χρόνους	πραχθέντα συνεξητάκασιν. Εἶθ´ ἕκαστος οἰκείαις
[10, 9]	ἔκ τινων ὁμολογουμένων ἱστοριῶν τοὺς	χρόνους	συνελογίσαντο, οἱ δὲ παλαιοτέροις ἀναγνώσμασι
[10, 9]	ἀριθμόν, προϊὼν ἐπὶ τοὺς ἀνωτέρω	χρόνους	τοὺς μέχρι Δαρείου τοῦ Περσῶν
[10, 6]	ἤστην Ὀλυμπός τε καὶ Μαρσύας.	Λύχνους	τε αὖ καίειν πρῶτοι κατέδειξαν
[10, 9]	Ὅμηρον καὶ Ἡσίοδον καὶ τοὺς	λοιποὺς	μνημονεύεται. Χθὲς δὲ καὶ πρώην
[10, 7]	μνήμης τὴν παράδοσιν. Καὶ γὰρ	τόπους	ἅπαντες οἰκοῦσιν ἥκιστα ταῖς ἐκ
[10, 9]	ὡς εἰκός, φθορῶν γῆς κατὰ	τόπους	γεγενημένων. Πρῶτος δὲ Κέκροψ λέγεται
[10, 10]	Προμηθεύς, ὥς τινες, ὃς πλάσσειν	ἀνθρώπους	ἐμυθεύετο· σοφὸς γὰρ ὢν εἰς
[10, 6]	Καὶ ἀστρολογίαν δὲ πρῶτοι εἰς	ἀνθρώπους	ἐξήνεγκαν Αἰγύπτιοι, ὁμοίως δὲ καὶ
[10, 1]	ἄλλος τῶν θαυμαστῶν Ἑλλήνων τοὺς	βαρβάρους	ἐκπεριιὼν συνελέξατο, γεωμετρίαν, ἀριθμητικήν, μουσικήν,
[10, 8]	παρ´ αὐτοῖς φιλοσόφων διδασκάλους, τοὺς	βαρβάρους	λέγω, πόθῳ τῆς ἀληθοῦς εὐσεβείας
[10, 4]	ὧν Ἕλληνες τὰ πάντα σεσυληκέναι	βαρβάρους,	οὐ μόνα τὰ φιλόσοφα μαθήματα,
[10, 8]	Ἑβραίους τε τὰ Ἑλλήνων καὶ	βαρβάρους	τὰ φιλοσόφων, ὧν οὐδὲ τῆς
[10, 11]	ὑμῖν, ἄνδρες Ἕλληνες, ὁ κατὰ	βαρβάρους	φιλοσοφῶν Τατιανὸς συνέταξα, γεννηθεὶς μὲν
[10, 11]	ἱστορίας τε τῆς κατὰ τοὺς	ἡμετέρους	νόμους ὅσα τε εἰρήκασιν οἱ
[10, 4]	καὶ αὐτοὶ ἂν ὁμολογήσαιεν Ἕλληνες	παλαιοτέρους	εἰδέναι. Πρῶτον γοῦν ἁπάντων Ὀρφέα,
[10, 8]	παρὰ τίνων ἀναλέξασθαι, πότερα τοὺς	πρεσβυτέρους	τὰ τῶν νέων, Ἑβραίους τε
[10, 5]	παλαιῶν ἐπικεκλήκασιν. Εἰσὶ δὲ οἳ	Σύρους	γράμματα ἐπινοῆσαι πρώτους λέγουσι. Σύροι
[10, 14]	ἱερὸν ἀνεγείρειν· ὅτε καὶ ἄνεισιν	Ἰησοῦς	ὁ τοῦ Ἰωσεδὲκ καὶ Ζοροβάβελ
[10, 10]	πρῶτον, διὰ Ζοροβάβελ, καθ´ ὃν	Ἰησοῦς	ὁ τοῦ Ἰωσεδέκ, τὴν πρώτην
[10, 14]	τοίνυν προέστη τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους	Ἰησοῦς,	ὥς τινες, ἔτεσι λʹ εἶθ´,
[10, 9]	τὴν καθ´ ἡμῶν συσκευὴν ὑπερβολῇ	μίσους	προβεβλημένος οὐ μόνους ἡμᾶς, ἀλλὰ
[10, 13]	πανοικεσίᾳ μετὰ τῶν κτήσεων, οὐκ	ἐλάσσους	μυριάδων ὄντας εἰκοσιτεσσάρων, ἀπὸ τῆς
[10, 11]	τὰς περὶ τῶν πραγμάτων πρὸς	τοὺς	ἀκούοντας διηγήσεις. Βηρωσσὸς ἀνὴρ Βαβυλώνιος,
[10, 4]	εἴ σοι καταλέγοιμι Ἡράκλειτον καὶ	τοὺς	ἄλλους Ἑλλήνων, δι´ ὧν ἀπελέγχεται
[10, 7]	ὅντινα τρόπον ἐν τούτῳ παρευδοκιμήσειν	τοὺς	ἄλλους ὑπελάμβανον, κατὰ τοῦτον ἡρμόζοντο,
[10, 1]	αὐτοὺς τοὺς Ἕλληνας μὴ ἀγνοῆσαι	τοὺς	ἄνδρας, μνημονεῦσαι δὲ ὀνομαστὶ καὶ
[10, 9]	Ἡρακλεῖ. Καὶ ἐντεῦθεν δὲ ἐπὶ	τοὺς	ἀνωτέρω βαδίζων σαυτῷ τε συναγαγὼν
[10, 9]	τῶν ἐτῶν ἀριθμόν, προϊὼν ἐπὶ	τοὺς	ἀνωτέρω χρόνους τοὺς μέχρι Δαρείου
[10, 11]	οἱ μνημονεύσαντες, ἐν τῷ πρὸς	τοὺς	ἀποφηναμένους τὰ περὶ θεοῦ δειχθήσεται·
[10, 8]	γεωμετρίαν θεωρήματα καὶ τὰ περὶ	τοὺς	ἀριθμούς, ἔτι δὲ τὴν εἰς
[10, 10]	Ἑλλήνων δέ τινες ἱστοροῦσι κατὰ	τοὺς	αὐτοὺς χρόνους γενέσθαι Μωσέα· Πολέμων
[10, 9]	τὰ παρὰ τοῖς πᾶσιν ὑπὸ	τοὺς	αὐτοὺς χρόνους πραχθέντα συνεξητάκασιν. Εἶθ´
[10, 4]	Καὶ Δημόκριτος δὲ ἔτι πρότερον	τοὺς	Βαβυλωνίων λόγους ἠθικοὺς πεποιῆσθαι λέγεται.
[10, 1]	ἄλλοθεν ἄλλος τῶν θαυμαστῶν Ἑλλήνων	τοὺς	βαρβάρους ἐκπεριιὼν συνελέξατο, γεωμετρίαν, ἀριθμητικήν,
[10, 8]	τῶν παρ´ αὐτοῖς φιλοσόφων διδασκάλους,	τοὺς	βαρβάρους λέγω, πόθῳ τῆς ἀληθοῦς
[10, 7]	χάριν ἢ τὰς πόλεις ἢ	τοὺς	βασιλέας ἐπαινοῦντες· ἄλλοι δὲ ἐπὶ
[10, 11]	κατέταξε φωνὴν Λαῖτος, ὁ καὶ	τοὺς	βίους τῶν φιλοσόφων ἐπ´ ἀκριβὲς
[10, 2]	κηδόμενος θεὸς τοὺς μὲν ἐντολαῖς,	τοὺς	δ´ ἀπειλαῖς, ἔστι δ´ οὓς
[10, 13]	ὅποι βούλονται πάντες ἀβλαβεῖς ἀπέλθωσι.	Τοὺς	δὲ ἐπὶ ταῖς ὁμολογίαις πανοικεσίᾳ
[10, 9]	ἔτεσιν εἰκὸς ἦν Μωσέα ὑπεράγειν	τοὺς	δηλουμένους ἄπορον εἰπεῖν· διόπερ τοῦτό
[10, 9]	παραθήσομαι. Κἀγὼ δὲ καινοτέραν παρὰ	τοὺς	εἰρημένους ὁδεύσας ταύτῃ χρήσομαι τῇ
[10, 2]	Ταῦθ´ ὡς ἐν προοιμίοις φήσας	τοὺς	ἐλέγχους ἑξῆς ἐπάγει, παντοίαις κεχρημένος
[10, 11]	ὅπλων ἀντερείδων ἀνυπόπτους καθ´ ὑμῶν	τοὺς	ἐλέγχους παραλαμβάνω. Περὶ γὰρ τῆς
[10, 2]	τἀνδρὸς γραφῆς, ἐν ᾗ μετὰ	τοὺς	ἐλέγχους τῶν εἰρημένων ταῦτα πάλιν
[10, 3]	ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΛΕΠΤΑΣ ΕΙΝΑΙ	ΤΟΥΣ	ΕΛΛΗΝΑΣ· ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΤΗΣ
[10, 2]	συνάψας ὁ Κλήμης κλέπτας γεγονέναι	τοὺς	Ἕλληνας ἀναμφιλέκτοις ἐλέγχοις κατεφώρασεν. Εἰ
[10, 1]	λόγος ἀπέδειξεν, ὁπηνίκα τὰ πάντα	τοὺς	Ἕλληνας, γῆν πολλὴν πλανηθέντας, οὐκ
[10, 12]	ἀκριβῶς Τατιανῷ ἐν τῷ Πρὸς	τοὺς	Ἕλληνας, εἴρηται δὲ καὶ Κασσιανῷ
[10, 8]	καὶ πολλὰ τῶν χρησίμων εἰς	τοὺς	Ἕλληνας ἐκδόντα τυχεῖν ἀξιολόγου δόξης.
[10, 6]	βιβλίοις, περὶ τοῦ νέους γεγονέναι	τοὺς	Ἕλληνας καὶ παρὰ βαρβάρων ὠφελῆσθαι
[10, 1]	ἀπεδεξάμεθα προδιειληφότες κἄπειτα καὶ αὐτοὺς	τοὺς	Ἕλληνας μὴ ἀγνοῆσαι τοὺς ἄνδρας,
[10, 2]	κλοπῆς αὐτοὺς καθ´ αὑτῶν παραστήσωμεν	τοὺς	Ἕλληνας. Οἱ γὰρ τὰ οἰκεῖα
[10, 10]	δὲ τὰς ἀναγραφὰς αὐτῶν ποιεῖσθαι	τοὺς	Ἕλληνας. Οὗ δὴ χάριν τὰς
[10, 7]	οὖν οὐκ ἔστιν ἄλογον τετυφῶσθαι	τοὺς	Ἕλληνας ὡς μόνους ἐπισταμένους τὰ
[10, 14]	γὰρ τούτων ἀποδειχθέντων καιρὸς ἐπανελθόντας	τοὺς	Ἑλλήνων σοφοὺς ζηλωτὰς θεάσασθαι τῶν
[10, 7]	Περίεργος δ´ ἂν εἴην ἐγὼ	τοὺς	ἐμοῦ μᾶλλον ἐπισταμένους διδάσκων, ὅσα
[10, 9]	ἀπὸ τῆς πρώτης Ὀλυμπιάδος ἐπὶ	τοὺς	ἔμπροσθεν ἀνιὼν χρόνους μέχρι τῆς
[10, 12]	καὶ τοὺς περὶ Ἰάσονα ἀριστεῖς,	τοὺς	ἐν τῇ Ἀργοῖ πλεύσαντας, συνάγεται
[10, 10]	περιτεμνομένοις αὐτοὺς καταριθμῶν καὶ Ἀσσυρίους	τοὺς	ἐν τῇ Παλαιστίνῃ ἀποκαλῶν, τάχα
[10, 3]	τοῦ ὄντος ἀναγινώσκων λόγον πρὸς	τοὺς	ἓν τὸ ὂν εἰσάγοντας τοιαύταις
[10, 4]	τοσοῦτον δὲ ἐπὶ τοῦ παρόντος	τοὺς	ἐντυγχάνοντας ἐπισημαίνεται, ὡς οὐ μόνης
[10, 13]	τοὺς τῶν ποιμένων καλουμένων καὶ	τοὺς	ἐξ αὐτῶν γενομένους κρατῆσαι τῆς
[10, 4]	κατῆρξαν αὐτοῖς τῆς πολυθέου πλάνης,	τοὺς	ἑπτὰ παρ´ αὐτοῖς ἄνδρας ἐπὶ
[10, 11]	πολιτείας ἱστορίας τε τῆς κατὰ	τοὺς	ἡμετέρους νόμους ὅσα τε εἰρήκασιν
[10, 3]	εἰς τὸν Δεισιδαίμονα. Ἐπεὶ δὲ	τοὺς	κλέπτας ἔδοξεν οὐκ οἶδ´ ὅπως
[10, 9]	εἶναι τὴν Ἰλίου ἅλωσιν κατὰ	τοὺς	Λαβδὼν τοῦ κριτοῦ χρόνους, ἑπτὰ
[10, 11]	ψευδεῖς ἀποφαίνεσθαι καὶ τὰς περὶ	τοὺς	λόγους δόξας. Παρ´ οἷς γὰρ
[10, 9]	κατὰ Ὅμηρον καὶ Ἡσίοδον καὶ	τοὺς	λοιποὺς μνημονεύεται. Χθὲς δὲ καὶ
[10, 7]	οὐδεμιᾶς προβεβλημένης ἀναγραφῆς, ἣ καὶ	τοὺς	μαθεῖν βουλομένους διδάξειν ἔμελλε καὶ
[10, 8]	Πάντων δὲ τῶν παλαιῶν ἀγαλματοποιῶν	τοὺς	μάλιστα διωνομασμένους διατετριφέναι παρ´ αὐτοῖς,
[10, 3]	μεθ´ ἕτερα· Καὶ ὁ Προσήνης·	Τοὺς	μὲν ἄλλους‘ ἔφη, κλέπτας ἐφωράσατε·
[10, 2]	ἀνθρώπων ὁ παντοκράτωρ κηδόμενος θεὸς	τοὺς	μὲν ἐντολαῖς, τοὺς δ´ ἀπειλαῖς,
[10, 14]	γεγονὼς ἀποδέδεικται, φέρ´ ἴδωμεν καὶ	τοὺς	μετ´ αὐτὸν ἅπαντας. Μωσῆς δ´
[10, 9]	Ἑβραίους αὐτόν τε Μωσέα καὶ	τοὺς	μετ´ αὐτὸν προφήτας ταῖς ἴσαις
[10, 9]	ἀμφὶ Πυθαγόραν καὶ Δημόκριτον καὶ	τοὺς	μετὰ ταῦτα φιλοσόφους ὠνομάσθησαν, ἐγγύς
[10, 9]	προϊὼν ἐπὶ τοὺς ἀνωτέρω χρόνους	τοὺς	μέχρι Δαρείου τοῦ Περσῶν βασιλέως
[10, 8]	ἢ (ὅπερ καὶ μᾶλλον εἰκός)	τοὺς	νέους τὰ τῶν πρεσβυτέρων καὶ
[10, 11]	εὑρέσεως ἀνώτερα· μάρτυρας δὲ οὐ	τοὺς	οἴκοι παραλήψομαι, βοηθοῖς δὲ μᾶλλον
[10, 7]	οὖν ἐπέρχεταί μοι πάνυ θαυμάζειν	τοὺς	οἰομένους δεῖν περὶ τῶν παλαιοτάτων
[10, 1]	τὴν πολλὴν εὐδοκίμησιν τῇ δόξῃ	τοὺς	ὁμοίους καλύπτειν. Οὐ χρὴ δὲ
[10, 2]	τὴν παρ´ ἡμῶν ἀλήθειαν εἰς	τοὺς	ὁμοφύλους λάθρα διαδείκνυνται. Οἱ γὰρ
[10, 12]	δὲ Διονύσου ἐπὶ Ἡρακλέα καὶ	τοὺς	περὶ Ἰάσονα ἀριστεῖς, τοὺς ἐν
[10, 7]	συγγράφειν παρ´ αὐτοῖς, λέγω δὲ	τοὺς	περὶ Κάδμον τε τὸν Μιλήσιον
[10, 7]	χρόνῳ προέλαβον. Ἀλλὰ μὴν καὶ	τοὺς	περὶ τῶν οὐρανίων τε καὶ
[10, 2]	κεχρημένος ἀποδείξεσι καὶ πρώτους γε	τοὺς	ποιητὰς τὰ παρὰ τῶν ὁμοίων
[10, 13]	ὄνομα εἶναι Μισφραγμούθωσις, ἡττωμένους φησὶ	τοὺς	ποιμένας ἐκ μὲν τῆς ἄλλης
[10, 13]	Αἰγύπτου βασιλέων γενέσθαι φησὶν ἐπὶ	τοὺς	ποιμένας ἐπανάστασιν, καὶ πόλεμον συρραγῆναι
[10, 13]	τε μεγάλῳ καὶ ἰσχυρῷ περιλαβεῖν	τοὺς	ποιμένας, ὅπως τήν τε κτῆσιν
[10, 3]	κλοπῆς ἄλλους αἰτιώμενος κλέπτης ἁλῶ,	τοὺς	πραγματευσαμένους τὰ περὶ τούτων μηνύσω.
[10, 8]	τὰ παρὰ τίνων ἀναλέξασθαι, πότερα	τοὺς	πρεσβυτέρους τὰ τῶν νέων, Ἑβραίους
[10, 14]	Σωκράτους κἄπειτα τοῖς Πυθαγορείοις ὁμιλήσας	τοὺς	πρὸ αὐτοῦ πάντας λόγῳ τε
[10, 13]	καὶ παλαιᾶς ἱστορίας ἐχόμενον. Τούτους	τοὺς	προκατωνομασμένους βασιλέας καὶ τοὺς τῶν
[10, 4]	Παλαιὸς γὰρ δὴ τόπος ἔθρεψε	τοὺς	πρώτους ταῦτα ἐννοήσαντας διὰ τὸ
[10, 8]	παρ´ αὐτοῖς, Τηλεκλέα καὶ Θεόδωρον,	τοὺς	Ῥοίκου μὲν υἱούς, κατασκευάσαντας δὲ
[10, 14]	ὥστε μηκέτ´ εὐλόγως ἡμῖν ἐπιμέμφεσθαι	τοὺς	συκοφάντας, εἰ δὴ καὶ αὐτοὶ
[10, 14]	δ´ ὑπὸ τοῦ τυράννου, ὅπως	τοὺς	σὺν αὐτῷ γενομένους ἄνδρας ἀπογράψηται,
[10, 8]	νέους τὰ τῶν πρεσβυτέρων καὶ	τοὺς	τὰ πλεῖστα τῶν ἐθνῶν περιειργασμένους
[10, 6]	καὶ κλίνην καὶ ὑποπόδιον ἐργάσασθαι	τούς	τε Σιδωνίους τρίκροτον ναῦν κατασκευάσαι.
[10, 10]	μὲν πρὸ Ὠγύγου. Κατὰ δὲ	τοὺς	τούτου χρόνους ἐξῆλθε Μωσῆς ἀπ´
[10, 8]	ἀσεβῶν ἐν Ἅιδου τιμωρίας καὶ	τοὺς	τῶν εὐσεβῶν λειμῶνας καὶ τὰς
[10, 13]	Τούτους τοὺς προκατωνομασμένους βασιλέας καὶ	τοὺς	τῶν ποιμένων καλουμένων καὶ τοὺς
[10, 8]	ἀλογίας ἡμῶν κατηγορεῖν, εἰ δὴ	τοὺς	τῶν σοφῶν Ἑλλήνων καὶ αὐτῶν
[10, 7]	δημοσίων γραμμάτων ἀρχαιοτάτους εἶναί φασι	τοὺς	ὑπὸ Δράκοντος αὐτοῖς περὶ τῶν
[10, 11]	τῶν Τρωϊκῶν τοῦ πλείονα πρὸς	τοὺς	φιλομαθεῖς συντάττειν ἡμᾶς ἀπείργει. Δημόδοκος
[10, 11]	Περὶ Ἀσσυρίων δύο. Μετὰ δὲ	τοὺς	Χαλδαίους τὰ Φοινίκων οὕτως ἔχει·
[10, 10]	πρώτης Ὀλυμπιάδος, ὁπόθεν Ἕλληνες ἀκριβοῦν	τοὺς	χρόνους ἐνόμισαν, ἔτη συνάγεται χίλια
[10, 8]	εἴ γε βάρβαροι Ἑβραῖοι. Ὧν	τοὺς	χρόνους, καθ´ οὓς ἤκμασαν Μωσῆς
[10, 9]	γὰρ ἔκ τινων ὁμολογουμένων ἱστοριῶν	τοὺς	χρόνους συνελογίσαντο, οἱ δὲ παλαιοτέροις
[10, 7]	μαθεῖν βουλομένους διδάξειν ἔμελλε καὶ	τοὺς	ψευδομένους ἐλέγξειν, ἡ πολλὴ πρὸς
[10, 3]	τῶν Περὶ Φίλιππον ἐκ τοῦ	Ἰσοκράτους’	Ἀρεοπαγιτικοῦ μεταγράψαντα αὐτοῖς ὀνόμασιν ἐκεῖνα,
[10, 2]	Θεοπόμπου, Θουκυδίδου, Δημοσθένους, Αἰσχίνου, Λυσίου,	Ἰσοκράτους,	μυρίων ἄλλων παρατίθησιν ὧν περιττὸν
[10, 14]	ἔστιν εὑρεῖν φυσικοὺς φιλοσόφους πρὸ	Σωκράτους	γενομένους· πλὴν ἀλλὰ πάντες ἀπὸ
[10, 2]	ὡς μὴ ἀχάριστοι ἐλεγχθεῖεν παρὰ	Σωκράτους	εἰληφέναι τὰ κυριώτατα τῶν δογμάτων·
[10, 14]	ὃς ἀκουστὴς τὰ πρῶτα γενόμενος	Σωκράτους	κἄπειτα τοῖς Πυθαγορείοις ὁμιλήσας τοὺς
[10, 7]	γενόμενον· ἀλλὰ τῶν δημοσίων γραμμάτων	ἀρχαιοτάτους	εἶναί φασι τοὺς ὑπὸ Δράκοντος
[10, 9]	ἀνατρεχόντων ἀπὸ μὲν τοῦ δευτέρου	ἔτους	Δαρείου ἐπὶ τὴν αʹ Ὀλυμπιάδα
[10, 9]	Καὶ καθ´ Ἑβραίους ἀπὸ νʹ	ἔτους	Ὀζίου τοῦ Ἰουδαίων βασιλέως ἀνιὼν
[10, 9]	εὕροις τὰ ἀπὸ τοῦ ὑστάτου	ἔτους	τῆς ἐρημίας τοῦ δηλωθέντος ἱεροῦ
[10, 9]	Τοσαῦτα δὲ ἀπὸ τοῦ δηλωθέντος	ἔτους	τῆς Κέκροπος βασιλείας τὸν ἀνωτέρω
[10, 1]	ἂν εὕροις ἀριθμῷ μὲν ὄντας	ληπτούς,	ὅτι καὶ πάντα χαλεπά φασιν
[10, 11]	διὰ τῶν ὑμετέρων ὅπλων ἀντερείδων	ἀνυπόπτους	καθ´ ὑμῶν τοὺς ἐλέγχους παραλαμβάνω.
[10, 10]	σοφὸς γὰρ ὢν εἰς παιδείαν	αὐτοὺς	ἀπὸ τῆς ἄγαν ἰδιωτείας μετέπλασσε.
[10, 13]	γίνεται Ὑκουσσώς. Τινὲς δὲ λέγουσιν	αὐτοὺς	Ἄραβας εἶναι, ἐν δ´ ἄλλῳ
[10, 11]	χρόνων ἀναγραφαί. Καὶ τῶν κατ´	αὐτοὺς	γραμμάτων ἑρμηνεὺς Πτολεμαῖος (οὐχ ὁ
[10, 13]	Μισφραγμουθώσεως υἱὸν Θμούθωσιν ἐπιχειρῆσαι μὲν	αὐτοὺς	διὰ πολιορκίας ἑλεῖν κατὰ κράτος,
[10, 4]	ἅπαντα περιτρέχοντες ἀλλοτρίοις πτίλοις σφᾶς	αὐτοὺς	ἐφαίδρυνον κατὰ τὸν μῦθον, ὥστε
[10, 4]	καὶ παλαιὰ τῆς πατρόθεν εἰς	αὐτοὺς	ἡκούσης θεολογίας αὐτά τε τὰ
[10, 2]	ἀπεδείξαμεν, φέρε μάρτυρας τῆς κλοπῆς	αὐτοὺς	καθ´ αὑτῶν παραστήσωμεν τοὺς Ἕλληνας.
[10, 10]	Ἰουδαίων αὐτῶν, ἐν τοῖς περιτεμνομένοις	αὐτοὺς	καταριθμῶν καὶ Ἀσσυρίους τοὺς ἐν
[10, 12]	γράφει· Καί ποτε προαγαγεῖν βουληθεὶς	αὐτοὺς	περὶ τῶν ἀρχαίων εἰς λόγους,
[10, 11]	δόγματα. Πολλοὶ γὰρ οἱ κατ´	αὐτοὺς	σοφισταὶ κεχρημένοι περιεργίᾳ, οἳ ὅσα
[10, 2]	καθ´ ὃ σημαινόμενον διήκειν εἰς	αὐτοὺς	τὴν κλοπὴν τῆς ἀληθείας ἐκδεχόμενοι,
[10, 4]	ὁ θαυμαστὸς Πύθιος εἰς φιλοσοφίαν	αὐτοὺς	τὸ παράπαν ὠφέλει, οὐδέ τις
[10, 1]	βίβλους ἀπεδεξάμεθα προδιειληφότες κἄπειτα καὶ	αὐτοὺς	τοὺς Ἕλληνας μὴ ἀγνοῆσαι τοὺς
[10, 1]	τοῦτο, συνενεχθῆναι δὲ φαίη τις	αὐτοὺς	φυσικαῖς ὑποκινηθέντας ἐννοίαις, καὶ τοῦτο
[10, 10]	δέ τινες ἱστοροῦσι κατὰ τοὺς	αὐτοὺς	χρόνους γενέσθαι Μωσέα· Πολέμων μὲν
[10, 9]	παρὰ τοῖς πᾶσιν ὑπὸ τοὺς	αὐτοὺς	χρόνους πραχθέντα συνεξητάκασιν. Εἶθ´ ἕκαστος
[10, 8]	ταῖς ἱεραῖς βίβλοις παραβαλεῖν πρὸς	ἑαυτοὺς	Ὀρφέα τε καὶ Μουσαῖον καὶ
[10, 6]	εἰς ἱερὰ εἰσιέναι ἀπὸ γυναικῶν	ἀλούτους	ἐνομοθέτησαν. Γεωμετρίας τε αὖ εὑρεταὶ
[10, 1]	φιλοσόφων διατριβαῖς ἐξητασμένα ζηλοῦν προειλόμεθα.	Τούτους	δ´ ἂν εὕροις ἀριθμῷ μὲν
[10, 9]	Χθὲς δὲ καὶ πρώην μετὰ	τούτους	περὶ τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα οἱ
[10, 4]	ἠκμακέναι φασίν. Ἀλλὰ κατά γε	τούτους	πλέον οὐδὲν τῆς Φοινίκων καὶ
[10, 9]	ὥστ´ εἶναι τὸν Ἁβραὰμ κατὰ	τούτους.	Ταῦτα μὲν οὖν ἀποδεικτικῶς ἐν
[10, 13]	φαίνεται καὶ παλαιᾶς ἱστορίας ἐχόμενον.	Τούτους	τοὺς προκατωνομασμένους βασιλέας καὶ τοὺς
[10, 13]	τοῦ Ὓκ προσηγορίας, ἀλλὰ τοὐναντίον	αἰχμαλώτους	δηλοῦσθαι ποιμένας. Τὸ γὰρ Ὓκ
[10, 13]	Αἰγυπτιστὶ καὶ τὸ Ἃκ δασυνόμενον	αἰχμαλώτους	ῥητῶς μηνύει. Καὶ τοῦτο μᾶλλον
[10, 6]	ἐπινοῆσαι τὸν Θρᾷκα. Πέρσας τε	πρώτους	ἀκηκόαμεν ἀπήνην καὶ κλίνην καὶ
[10, 2]	ἐπάγει, παντοίαις κεχρημένος ἀποδείξεσι καὶ	πρώτους	γε τοὺς ποιητὰς τὰ παρὰ
[10, 5]	δὲ οἳ Σύρους γράμματα ἐπινοῆσαι	πρώτους	λέγουσι. Σύροι δ´ ἂν εἶεν
[10, 7]	τῶν οὐρανίων τε καὶ θείων	πρώτους	παρ´ Ἕλλησι φιλοσοφήσαντας, οἷον Φερεκύδην
[10, 4]	γὰρ δὴ τόπος ἔθρεψε τοὺς	πρώτους	ταῦτα ἐννοήσαντας διὰ τὸ κάλλος
[10, 12]	Ἀττικά, τὰ ἀπὸ Κέκροπος τοῦ	διφυοῦς‘	δὴ καὶ αὐτόχθονος, ὥς φησι
[10, 2]	διὰ λιμὸν ἱκέται παραγενόμενοι εἰς	Δελφοὺς	ἤροντο τὴν Πυθίαν πῶς ἂν
[10, 4]	θαυμασθῆναι, οὓς δὴ καὶ ἐπονομάσαι	σοφούς.	Ἀμφὶ Κῦρον δὲ οἵδε τὸν
[10, 14]	ἀποδειχθέντων καιρὸς ἐπανελθόντας τοὺς Ἑλλήνων	σοφοὺς	ζηλωτὰς θεάσασθαι τῶν Ἑβραϊκῶν γεγονότας
[10, 14]	δὲ σποράδην ἔστιν εὑρεῖν φυσικοὺς	φιλοσόφους	πρὸ Σωκράτους γενομένους· πλὴν ἀλλὰ
[10, 9]	Δημόκριτον καὶ τοὺς μετὰ ταῦτα	φιλοσόφους	ὠνομάσθησαν, ἐγγύς που μετὰ τὰ
[10, 2]	ὡς ἐν προοιμίοις φήσας τοὺς	ἐλέγχους	ἑξῆς ἐπάγει, παντοίαις κεχρημένος ἀποδείξεσι
[10, 11]	ἀντερείδων ἀνυπόπτους καθ´ ὑμῶν τοὺς	ἐλέγχους	παραλαμβάνω. Περὶ γὰρ τῆς Ὁμήρου
[10, 2]	γραφῆς, ἐν ᾗ μετὰ τοὺς	ἐλέγχους	τῶν εἰρημένων ταῦτα πάλιν φησίν·
[10, 3]	ἔστιν ὅτε τρισχιλίους ὅλους μετατιθέντος	στίχους’	Πρὸς ὃν ὁ γραμματικὸς Ἀπολλώνιος
[10, 5]	ὄντα οἰκεῖα Ἑλλήνων, παραπεποιημένα δὲ	ἄντικρυς	ἀπὸ τῆς βαρβάρου φωνῆς. Καὶ
[10, 2]	Οἱ γὰρ τὰ οἰκεῖα οὕτως	ἄντικρυς	παρ´ ἀλλήλων ὑφαιρούμενοι βεβαιοῦσι μὲν
[10, 14]	ἀρχαιότητος παρατίθεται μαρτυρίας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ'	ΩΣ	ΑΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
[10, 1]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α'	ΩΣ	ΠΑΡΑ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΑ
[10, 5]	βιωφελεῖς εὑρέσεις ἀπελέγχονται. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε'	ΩΣ	ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΑ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΕΛΛΗΝΕΣ
[10, 9]	ἁλώσεως εὑρήσεις ἔτη συγκεφαλαιούμενα υηʹ	ὡς	αἱ παρ´ Ἕλλησι τῶν χρόνων
[10, 9]	καὶ σχεδὸν τοῖς Μωσέως πλησιάζουσιν,	ὡς	αἱ τῶν Φοινίκης βασιλέων μηνύουσι
[10, 10]	Ἀττικῇ κατακλυσμός, Φορωνέως Ἀργείων βασιλεύοντος,	ὡς	Ἀκουσίλαος ἱστορεῖ, μέχρι πρώτης Ὀλυμπιάδος,
[10, 4]	παρ´ Ἑβραίοις θεολογίαν καὶ τὴν	ὡς	ἂν αὐτοὶ φαῖεν βάρβαρον τῆς
[10, 7]	νέα καὶ χθὲς καὶ πρώην,	ὡς	ἂν εἴποι τις, εὕροι γεγονότα·
[10, 9]	ἁπάντων πρεσβύτερος γεγονὼς συνίσταται Μωσῆς,	ὡς	ἂν κατὰ Κέκροπα τὴν ἡλικίαν
[10, 3]	ἐπιστήμης ἀπὸ βαρβάρων αὐτοῖς συμπεφορημένα,	ὡς	ἂν μηκέθ´ ἡμῖν ἐπιμέμφοιτό τις
[10, 4]	ταῦτα μὲν εἰς δεύτερον ἀνεβάλλετο,	ὡς	ἂν οὐδὲν αὐτῇ πρὸς τὴν
[10, 8]	μέν τινές φασιν, ὑπὸ Μένδητος,	ὡς	δ´ ἔνιοι λέγουσιν, ὑπὸ Μάρου
[10, 4]	ὄνομα, ὡς μέν τινες, Σάμιος,	ὡς	δ´ ἕτεροί φασι, Τυρρηνὸς ἦν·
[10, 6]	ἄλλος Ἰδαῖος εὗρε χαλκοῦ κρᾶσιν,	ὡς	δὲ Ἡσίοδος, Σκύθης. Ναὶ μὴν
[10, 2]	εὐθύνει. Εἶθ´ ἑξῆς ἐπιλέγει ταῦτα·	Ὡς	δὲ μὴ ἄμοιρον τήν τε
[10, 1]	τὴν οἰκείαν ὑποστήσασθαι θεολογίαν ἐφωράσαμεν,	ὡς	δὲ τὰ περὶ εὐσεβείας ἑνὸς
[10, 4]	ὥς τινες ἱστοροῦσι, Φοῖνιξ ἦν,	ὡς	δέ τινες ὑπειλήφασι, Μιλήσιος· Αἰγυπτίων
[10, 3]	διὰ τῶν αὐτῶν εἴρηται; Ἢ	ὡς	Δείναρχος ἐν τῷ πρώτῳ Κατὰ
[10, 2]	λέξεις ὑφελόμενοι καὶ παραφράσαντες ἐφωράθησαν,	ὡς	δειχθήσονται, αὐτοτελῶς δὲ τὰ ἑτέρων
[10, 13]	Αἰγύπτιος τῆς Ἑλληνικῆς μετεσχηκὼς παιδείας,	ὡς	δῆλός ἐστι (γέγραφε γὰρ Ἑλλάδι
[10, 3]	καὶ Λυκόφρων ἐπαινεῖ τὴν μετάθεσιν,	ὡς	δι´ αὐτῆς ἐστ〈 ηρ〉 ιγμένου
[10, 1]	τῶν παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων τετιμημένους,	ὡς	διὰ τὴν πολλὴν εὐδοκίμησιν τῇ
[10, 3]	τὰς προρρήσεις ἱστορηκότος εἰπόντος τε	ὡς	διψήσας ποτὲ ἐν Μεταποντίῳ καὶ
[10, 13]	ἀπαλλαγὴν οὕτως ἀρχαίαν τοῖς χρόνοις	ὡς	ἐγγύς που προτερεῖν αὐτὴν τῶν
[10, 9]	ὁ ἐπὶ Φαέθοντος ἐμπρησμός, πολλῶν,	ὡς	εἰκός, φθορῶν γῆς κατὰ τόπους
[10, 3]	φρέατος ἀνιμήσας καὶ πιὼν προεῖπεν,	ὡς	εἰς τρίτην ἡμέραν ἔσοιτο σεισμός‘
[10, 10]	ᾧ ἔτει Ὀλυμπιὰς ἤχθη νεʹ	ὡς	ἐκ τῶν Βιβλιοθηκῶν Διοδώρου καὶ
[10, 7]	μηδὲν βεβαίως εἰδότες συνέγραφον, ἀλλ´	ὡς	ἕκαστοι περὶ τῶν πραγμάτων εἴκαζον;
[10, 2]	ἐπὶ τὰ ἑξῆς τρέψομαι. Ταῦθ´	ὡς	ἐν προοιμίοις φήσας τοὺς ἐλέγχους
[10, 11]	κατὰ τὸν Ἀργεῖον γενόμενος Ἴναχον,	ὡς	ἐν τοῖς Χρόνοις ἀνέγραψεν ὁ
[10, 12]	κατὰ τὸν Ἀργεῖον γενόμενος Ἴναχον,	ὡς	ἐν τοῖς Χρόνοις ἀνέγραψεν ὁ
[10, 10]	τοῦ λαοῦ, πληρωθείσης τῆς ἑβδομηκονταετίας,	ὡς	ἐν τῷ Ἔσδρᾳ παρὰ τοῖς
[10, 8]	μεθ´ ἡμέρας τινὰς πάλιν ἐπιστρέφειν,	ὡς	ἐξ Αἰθιοπίας τοῦ θεοῦ παρόντος)
[10, 1]	καὶ ὅλας λόγων συντάξεις ὑποκλέψας	ὡς	ἐπ´ οἰκείοις πόνοις ἐσεμνύνατο. Μηδὲ
[10, 11]	ἀκριβὲς ἐξετάζειν δυναμένοις αὐτάρκως ἡμῖν	ὡς	ἐπὶ κεφαλαίῳ εἰρήσθω. Δυνατὸν γὰρ
[10, 4]	φιλοσοφίαν, νέους μὲν τῷ χρόνῳ,	ὡς	ἔπος εἰπεῖν, ἁπάντων οὐχ Ἑβραίων
[10, 12]	μιᾷ πλείους διαριθμοῦνται, ἔτη δέ,	ὡς	ἔπος εἰπεῖν, τετρακόσια καὶ πρόσω.
[10, 5]	εὕροις καὶ παρ´ Ἕλλησιν, ὅθεν,	ὡς	ἔφην, ὁμολογεῖν ἀνάγκη μὴ ὄντα
[10, 3]	Ἡροδότου καὶ Δαμάςτου συνῆκται; Ἢ	ὡς	Ἡρόδοτος ἐν τῇ δευτέρᾳ πολλὰ
[10, 3]	Δημοσθένους Κατὰ Κόνωνος αἰκίας; Ἢ	ὡς	Ἡσιόδου οὐ μὲν γάρ τι
[10, 2]	αὐτοτελῶς δὲ τὰ ἑτέρων ὑφελόμενοι	ὡς	ἴδια ἐξήνεγκαν, καθάπερ {Εὐγ{ ρ}
[10, 4]	θεολογίαν προτετιμήκαμεν, γνοίης ἂν μαθὼν	ὡς	καὶ αὐτῶν Ἑλλήνων οἱ δὴ
[10, 12]	διακείμενος, ἅτε Αἰγύπτιος τὸ γένος,	ὡς	καὶ κατὰ Ἰουδαίων συντάξασθαι βιβλίον,
[10, 11]	ἐγράφησάν τε καὶ γινώσκονται, δῆλον	ὡς	καὶ μετὰ Μωσέα. Κατὰ μὲν
[10, 10]	ἐνόμισαν, ἔτη συνάγεται χίλια εἴκοσιν,	ὡς	καὶ τοῖς προειρημένοις συμφωνεῖ καὶ
[10, 8]	καὶ μάλιστα τὸν ἡλιακὸν κύκλον,	ὡς	λοξὴν μὲν ἔχει τὴν πορείαν,
[10, 12]	τε καὶ Διόσκουροι συνέπλεον αὐτοῖς,	ὡς	μαρτυρεῖ ὁ Ῥόδιος Ἀπολλώνιος ἐν
[10, 1]	ψυχῆς συντεινόντων δογμάτων ζηλωταὶ κατέστησαν.	Ὡς	μὲν οὖν τὰ λοιπὰ τῶν
[10, 4]	γνώριμος, τὸ φιλοσοφίας ἀνευρὼν ὄνομα,	ὡς	μέν τινες, Σάμιος, ὡς δ´
[10, 8]	τοῦ νῦν καιροῦ, οἰκοδομηθέντος δέ,	ὡς	μέν τινές φασιν, ὑπὸ Μένδητος,
[10, 2]	ἐγγράφως τῶν τὰς αἱρέσεις διανενεμημένων,	ὡς	μὴ ἀχάριστοι ἐλεγχθεῖεν παρὰ Σωκράτους
[10, 7]	ἔστιν ἄλογον τετυφῶσθαι τοὺς Ἕλληνας	ὡς	μόνους ἐπισταμένους τὰ ἀρχαῖα καὶ
[10, 11]	διά τινος ἐπιπλάστου ῥητολογίας παρακαλύπτοντες	ὡς	μυθολογίαν τὴν ἀλήθειαν παραβραβεύσωσι. Περὶ
[10, 4]	ὑποβὰς ἑξῆς ἐπιλέγει· Λάβωμεν δὴ	ὡς	ὅ τι περ ἂν Ἕλληνες
[10, 10]	τῶν χρόνων παραλλαγή. Σημειωτέον δὲ	ὡς	ὅ τι ποτὲ ἐξαίρετον Ἕλλησι
[10, 14]	περὶ τῆς πάντων οὐσίας ἀπεφήνατο,	ὡς	οἱ πρὸ αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ
[10, 11]	χρόνων τε καὶ ἀναγραφῆς αὐτῶν,	ὡς	οἶμαι, σφόδρα μετὰ πάσης ὑμῖν
[10, 4]	τοῦ παρόντος τοὺς ἐντυγχάνοντας ἐπισημαίνεται,	ὡς	οὐ μόνης ἐστέρηντο τῆς ἀληθοῦς
[10, 1]	πεποιῆσθαι λόγον παραστήσαντες, φέρε ἐπιθεωρήσωμεν,	ὡς	οὐ μόνον τῶνδε γραφῆς ἠξίωσαν
[10, 9]	πάλιν πρῶτος Ἀθηνᾶς ἄγαλμα συστήσασθαι,	ὡς	οὐδὲ τούτων ἐκ παλαιοῦ ὑπαρχόντων.
[10, 3]	μὲν ἐν βροτοῖσιν ὑμνεῖται λόγος,	ὡς	οὐδέν ἐστιν ἀθλιώτερον φυτὸν γυναικός.
[10, 10]	ἐξῆλθε Μωσῆς ἀπ´ Αἰγύπτου· καὶ	ὡς	οὐκ ἄπιστον τότε ταῦτα συμβῆναι,
[10, 11]	σπευστέον μετὰ πάσης ἀκριβείας σαφηνίζειν	ὡς	οὐχ Ὁμήρου μόνον πρεσβύτερός ἐστιν
[10, 12]	που περὶ τὰς Ὀλυμπιάδας γενόμενοι,	ὡς	παρεστήσαμεν. Καὶ θεῶν ἄρα τῶν
[10, 10]	ἦν Κύρου βασιλείας ἔτος πρῶτον,	ὡς	προειρήκαμεν. Ἐπὶ δὲ πρώτην Ὀλυμπιάδα
[10, 2]	Ἑλληνικὴν διελέγχων φίλαυτον κλοπὴν καὶ	ὡς	σφετερίζονται τὴν εὕρεσιν τῶν παρ´
[10, 3]	φησί· Καὶ τί ὑμῖν λέγω	ὡς	τὰ Βαρβαρικὰ νόμιμα Ἑλλανίκου ἐκ
[10, 3]	τῆς θήρας τῶν κροκοδείλων; Ἢ	ὡς	τὰ περὶ βασάνων εἰρημένα παρ´
[10, 14]	ἔτη κʹ ἔπειτα Ἠλεὶ ἱερεύς,	ὡς	τὸ Ἑβραϊκόν, ἔτη μʹ περὶ
[10, 9]	σχεδὸν τοῖς ἐκείνου χρόνοις πλησιάζοντες·	ὡς	τοσοῦτον εἶναι πρεσβύτερον Μωσέα τοῦ
[10, 3]	πανούργως παροιμιακὸν μᾶλλον εἶναι καὶ	ὡς	ὑπὸ πολλῶν λεγομένῳ συγκεχρῆσθαι ἢ
[10, 7]	διαπεφωνήκασι; Πολλὰ δὲ καὶ Θουκυδίδης	ὡς	ψευδόμενος ὑπό τινων κατηγορεῖται, καίτοι
[10, 3]	κλοπῆς πραγματείαν κατεβάλετο. Κεκίλιος δέ,	ὥς	τι μέγα πεφωρακώς, ὅλον δρᾶμα
[10, 14]	προέστη τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους Ἰησοῦς,	ὥς	τινες, ἔτεσι λʹ εἶθ´, ὥς
[10, 4]	ἐπιγραψαμένη. Ἀλλὰ καὶ ὁ Θαλῆς,	ὥς	τινες ἱστοροῦσι, Φοῖνιξ ἦν, ὡς
[10, 10]	καὶ ἐνενήκοντα ἔτη ἦν Προμηθεύς,	ὥς	τινες, ὃς πλάσσειν ἀνθρώπους ἐμυθεύετο·
[10, 10]	εἰκὸς ἦν, ἀποίκους ἐκείνων ὑπονοουμένους,	ὥς	φασιν ἄλλοι τε καὶ ἐν
[10, 12]	Θαργηλιῶνος μηνὸς δευτέρᾳ ἐπὶ δέκα,	ὥς	φησι Διονύσιος ὁ Ἀργεῖος· Ἄγις
[10, 12]	τοῦ διφυοῦς‘ δὴ καὶ αὐτόχθονος,	ὥς	φησι κατὰ λέξιν ὁ Τατιανός·
[10, 12]	τῷ τριακοστῷ δευτέρῳ ἔτει ἐκθεοῦται,	ὥς	φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς Χρονικοῖς.
[10, 12]	ὁ Ἄργους βασιλεὺς Μέμφιν οἰκίζει,	ὥς	φησιν Ἀρίστιππος ἐν πρώτῃ Ἀρκαδικῶν·
[10, 13]	ἱστορίαν ἔκ τε τῶν ἱερῶν,	ὥς	φησιν αὐτός, μεταφράσας, ὃς καὶ
[10, 14]	ὥς τινες, ἔτεσι λʹ εἶθ´,	ὥς	φησιν ἡ γραφή, ἐκράτησαν ἀλλόφυλοι
[10, 3]	Λαῶν, οἷσιν ἄνασσε, πατὴρ δ´	ὣς	ἤπιος ἦεν Ὁμηρικοῦ ὄντος καὶ
[10, 8]	τῆς Πολυμνήστης, τῆς Θῶνος γυναικός,	ἀκριβῶς	ἐξητακὼς φαίνεται. Ἔτι γὰρ καὶ
[10, 7]	καὶ τὴν ἀλήθειαν περὶ αὐτῶν	ἀκριβῶς	παραδιδόντας; Ἢ τίς οὐ παρ´
[10, 12]	Εἴρηται μὲν οὖν περὶ τούτων	ἀκριβῶς	Τατιανῷ ἐν τῷ Πρὸς τοὺς
[10, 4]	προτετιμήκαμεν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' ΟΤΙ ΜΗ	ΑΛΟΓΩΣ	ΤΗΝ ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ
[10, 4]	τὸν ἀπολογισμὸν ὑποσχεῖν τοῦ μὴ	ἀλόγως	ἡμᾶς τὴν παρ´ Ἑβραίοις θεολογίαν
[10, 14]	Ἑβραϊκῶν γεγονότας δογμάτων, ὥστε μηκέτ´	εὐλόγως	ἡμῖν ἐπιμέμφεσθαι τοὺς συκοφάντας, εἰ
[10, 9]	δεύτεροι τοῖς τε θείοις οὐ	παρέργως	καθωμιληκότες, οἳ καὶ τὴν παροῦσαν
[10, 3]	αὐταῖς συγκέχρηται· καὶ ἠθέλησεν αὐτὸ	πανούργως	παροιμιακὸν μᾶλλον εἶναι καὶ ὡς
[10, 12]	τῷ Περὶ τῆς Αἰγυπτίων ἀποικίας	Προμηθέως	θυγατέρα φησί. Προμηθεὺς δὲ κατὰ
[10, 12]	φθίνοντος, βασιλεύοντος τὸ τελευταῖον ἔτος	Μενεσθέως,	πληθυούσης σελήνης· νὺξ μὲν ἔην
[10, 12]	μὲν ὁ Σεμέλης πατὴρ ἐπὶ	Λυγκέως	εἰς Θήβας ἔρχεται καὶ τῶν
[10, 11]	ἀγχινοίας τε καὶ νομοθεσίας, ἐπὶ	Λυγκέως	τοῦ μετὰ Δαναὸν βασιλεύσαντος γέγονεν,
[10, 12]	ἐν Σικυῶνι βασιλεία, πρώτου μὲν	Αἰγιαλέως,	εἶτα δὲ Εὔρωπος, εἶτα Τελχῖνος,
[10, 9]	νʹ ἔτους Ὀζίου τοῦ Ἰουδαίων	βασιλέως	ἀνιὼν ἐπὶ τὸ τρίτον ἔτος
[10, 9]	ἔτος Ὀζίου τοῦ τῶν Ἰουδαίων	βασιλέως	ἀνιών, καθ´ ὃν ἐπροφήτευον Ἡσαΐας
[10, 6]	κρόταλα ἐπενόησαν. Ἐπί τε Σεμιράμεως	βασιλέως	Ἀσσυρίων τὰ βύσσινα ἱμάτια εὑρῆσθαι
[10, 10]	μετοικία ἐπισημοτάτη, αἰχμαλωτισθέντων ὑπὸ Ναβουχοδονόσορ	βασιλέως	Βαβυλῶνος, παρέτεινεν ἔτη ἑβδομήκοντα, καθὰ
[10, 9]	τοὺς μέχρι Δαρείου τοῦ Περσῶν	βασιλέως	καὶ τῆς κατ´ αὐτὸν ἀνανεώσεως
[10, 12]	συντάξασθαι βιβλίον, Ἀμώσιος τοῦ Αἰγυπτίων	βασιλέως	μεμνημένος καὶ τῶν κατ´ αὐτὸν
[10, 9]	Πέρσου καὶ Τιβερίου τοῦ Ῥωμαίων	βασιλέως	Ὀλυμπιάδες ρλζʹ αἳ συνάγουσι χρόνον
[10, 8]	ἔνιοι λέγουσιν, ὑπὸ Μάρου τοῦ	βασιλέως,	πολλοῖς ἔτεσι πρότερον τῆς Μίνω
[10, 14]	ἀρξάμενοι κατώτεροι Κύρου τοῦ Περσῶν	βασιλέως	φαίνονται ἠκμακότες. Ὁ δὲ Κῦρος
[10, 13]	μέγαν καὶ πολυχρόνιον. Ἐπὶ δὲ	βασιλέως,	ᾧ ὄνομα εἶναι Μισφραγμούθωσις, ἡττωμένους
[10, 13]	Ἱεροσολύμοις νεὼν ὑπὸ Σολομῶνος τοῦ	βασιλέως	ᾠκοδομῆσθαι ἔτεσι θᾶττον ἑκατὸν τεσσαράκοντα
[10, 14]	Ἑβραίοις προφητῶν καὶ τῆς ἱερᾶς	μητροπόλεως	αὐτῶν πεπολιορκημένης· ὥστε σε ὁμολογεῖν
[10, 1]	βίον καταπλαγῆναι τῆς τε βασιλικῆς	μητροπόλεως	καὶ τῆς λοιπῆς αὐτῶν ἱστορίας
[10, 2]	ἡμῖν ἄνωθεν ἐκ τῆς θείας	δυνάμεως	διὰ τῶν ἁγίως βεβιωκότων εἰς
[10, 6]	καὶ κρόταλα ἐπενόησαν. Ἐπί τε	Σεμιράμεως	βασιλέως Ἀσσυρίων τὰ βύσσινα ἱμάτια
[10, 9]	ἀναγραφῶν συναγαγὼν καὶ συγγράψας ἐπὶ	Σεμιράμεως	γέγονε τῆς Ἀσσυρίων βασιλίδος. Ταῦτα
[10, 9]	πως· εἴπερ ὁ Σαγχουνιάθων ἐπὶ	Σεμιράμεως	γέγονεν, ἡ δὲ μακρῷ πρόσθεν
[10, 9]	τετρακοσίων ὅλων ἐτῶν συμπληρουμένων ἀπὸ	Σεμιράμεως,	πρῶτος Ἀθηναίων βασιλεύει Κέκροψ ὁ
[10, 9]	τὸν ἔλεγχον ἐφοδεύσω· εἴπερ ἐπὶ	Σεμιράμεως	τῆς Ἀσσυρίων βασιλίδος ὁ Σαγχουνιάθων
[10, 4]	προδηλωθεὶς περὶ θεῶν ἐκράτει λόγος·	νεώς	τε περικαλλεῖς, παντοίοις ἀγάλμασι καὶ
[10, 10]	πρῶτος ἐν τῇ Ἀττικῇ κατακλυσμός,	Φορωνέως	Ἀργείων βασιλεύοντος, ὡς Ἀκουσίλαος ἱστορεῖ,
[10, 10]	ἱστοριῶν λέγων· Ἐπὶ Ἄπιδος τοῦ	Φορωνέως	μοῖρα τοῦ Αἰγυπτίων στρατοῦ ἐξέπεσεν
[10, 11]	ἐπέβη. Μετὰ δὲ Ἴναχον ὑπὸ	Φορωνέως	μόλις τοῦ θηριώδους βίου καὶ
[10, 12]	τὰ ἀρχαιότατα λέγειν ἐπιχειρεῖν, περὶ	Φορωνέως	τε τοῦ πρώτου λεχθέντος καὶ
[10, 10]	τόνδε τὸν τρόπον· λαβόμενος μιᾶς	πράξεως	Ἑβραϊκῆς ὁμοχρόνου πράξει ὑφ´ Ἑλλήνων
[10, 12]	τὸν Μενδήσιον. Καὶ τὰ τῆς	λέξεως	αὐτοῦ ὧδε ἔχει· Κατέσκαψε δὲ
[10, 11]	Τρωὸς καὶ Δαρδάνου λίαν ἀρχαιότερος.	Ἀποδείξεως	δὲ ἕνεκεν μάρτυσι χρήσομαι Χαλδαίοις,
[10, 9]	καὶ ποικίλῃ κατασκευῇ κεχρημένοι τῆς	ἀποδείξεως.	Οἱ μὲν γὰρ ἔκ τινων
[10, 4]	ἐπήκουσα καὶ γραμμέων συνθέσιος μετ´	ἀποδείξεως	οὐδεὶς κἀμὲ παρήλλαξεν, οὔτε Αἰγυπτίων
[10, 11]	γενεὰς εἴκοσι. Καὶ τὰ τῆς	ἀποδείξεως	τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον. Γεγόνασιν
[10, 3]	Σάμου φησὶ θεωρηθῆναι· καὶ τὴν	Συβάρεως	ἅλωσιν ἐπὶ τὴν Μεσσήνης μετέθηκεν.
[10, 4]	καὶ ὁ Δωδωναῖος, εἶτα δὲ	Ἀμφιάρεως	καὶ Ἀμφίλοχος καὶ ἐπὶ τούτοις
[10, 9]	τὰ ὑπομνήματα παρὰ Ἱερομβάλου τοῦ	ἱερέως	θεοῦ Ἰευώ, ὃς Ἀβελβαλῷ τῷ
[10, 3]	ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΤΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ	ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ.	Τὰ Πλατώνεια ἑστιῶν ἡμᾶς Λογγῖνος
[10, 11]	προειρημένου ποιητοῦ, λέγω δὴ Ὁμήρου,	στάσεώς	τε καὶ τῶν εἰπόντων τὰ
[10, 2]	παρὰ τῶν ὁμοίων κεκλοφέναι διὰ	παραθέσεως	τῶν ἑκάστου φωνῶν εὐθύνει. Εἶθ´
[10, 9]	πρὸ ἡμῶν περὶ τῆς αὐτῆς	ὑποθέσεως	ἀποδείξεις. Γεγόνασι δὴ παρ´ ἡμῖν
[10, 5]	εἰρήσθω. Τῆς δ´ αὐτῆς ἡμῖν	ὑποθέσεως	ἐφαψάμενος καὶ ὁ Κλήμης ἐπάκουσον
[10, 9]	καὶ τῆς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν	γενέσεως	ἀρχήν τε τῆς εὐαγγελικῆς διδασκαλίας
[10, 11]	δὲ καὶ τῆς τῶν γραμμάτων	εὑρέσεως	ἀνώτερα· μάρτυρας δὲ οὐ τοὺς
[10, 3]	κατὰ λέξιν μετήνεγκεν ἐκ τῆς	Περιηγήσεως,	βραχέα παραποιήσας, τὰ τοῦ Φοίνικος
[10, 12]	βασιλείας Ἴλιον ἑάλω, Δημοφῶντος τοῦ	Θησέως	βασιλεύοντος Ἀθήνησι τῷ πρώτῳ ἔτει,
[10, 1]	ὁμοίας αὐτοῖς διδασκαλίας τε καὶ	μαθήσεως	ἔν τισι τῶν εἰς βελτίωσιν
[10, 4]	αὐτῷ πεπορισμένων αἴτιος αὐτὸς τῆς	μαθήσεως	κατέστη τοῖς Ἕλλησιν. Ὁ μὲν
[10, 11]	παραλαμβάνω. Περὶ γὰρ τῆς Ὁμήρου	ποιήσεως	γένους τε αὐτοῦ καὶ χρόνου
[10, 7]	ὁμολογούμενον εὑρίσκεται γράμμα τῆς Ὁμήρου	ποιήσεως	πρεσβύτερον· οὗτος δὲ καὶ τῶν
[10, 3]	Τό τε γὰρ περὶ τῆς	προρρήσεως	τοῦ σεισμοῦ ἐν Μεταποντίῳ ὑπ´
[10, 3]	τοῦ δείπνου προκόπτοντος καί τινος	ζητήσεως	περὶ Ἐφόρου ἐν τοῖς ἄλλοις
[10, 11]	ἔτεσι, τῆς δὲ γεγονυίας Ἰλίου	κτίσεως	καὶ τοῦ Τρωὸς καὶ Δαρδάνου
[10, 8]	τοῖς ἐγχωρίοις χρυσῆν ἐκ παλαιᾶς	παραδόσεως·	καὶ πεδίον εἶναι καλούμενον χρυσῆς
[10, 12]	ἑξακόσια τέσσαρα, εἴ γε τῆς	Περσέως	βασιλείας τῷ τριακοστῷ δευτέρῳ ἔτει
[10, 12]	ὁ δεύτερος Κέκροψ αἵ τε	Περσέως	καὶ Διονύσου πράξεις Ὀρφεύς τε
[10, 11]	ὁ δεύτερος Κέκροψ αἵ τε	Περσέως	πράξεις· κατὰ δὲ τὴν Ἀγαμέμνονος
[10, 6]	παρὰ βαρβάροις εὑρετικῆς καὶ βιωφελοῦς	φύσεως,	παρ´ ὧν Ἕλληνες τὰ ἐπιτηδεύματα
[10, 12]	Μωσῆς ἀποδείκνυται τῆς μὲν Διονύσου	ἀποθεώσεως	ἔτη ἑξακόσια τέσσαρα, εἴ γε
[10, 9]	βασιλέως καὶ τῆς κατ´ αὐτὸν	ἀνανεώσεως	τοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις νεώ, ἣ
[10, 13]	λείαν τὴν ἑαυτῶν. Τὸν δὲ	Μισφραγμουθώσεως	υἱὸν Θμούθωσιν ἐπιχειρῆσαι μὲν αὐτοὺς
[10, 11]	Ἰνάχου χρόνος ἄχρι τῆς Ἰλίου	ἁλώσεως	ἀποπληροῖ γενεὰς εἴκοσι. Καὶ τὰ
[10, 9]	ἀνιὼν χρόνους μέχρι τῆς Ἰλίου	ἁλώσεως	εὑρήσεις ἔτη συγκεφαλαιούμενα υηʹ ὡς
[10, 11]	μετὰ ἑκατοστὸν ἔτος τῆς Ἰλίου	ἁλώσεως·	οἱ δὲ περὶ τὸν Ἀρίσταρχον
[10, 11]	Μωσῆς αὐτῆς μὲν τῆς Ἰλιακῆς	ἁλώσεως	πρεσβύτερος πάνυ πολλοῖς ἔτεσι, τῆς
[10, 10]	ᾤκησαν‘ αὐτοὶ δηλονότι οἱ μετὰ	Μωσέως·	Ἀπίων δὲ ὁ Ποσειδωνίου, περιεργότατος
[10, 9]	πρὸς τοῖς εἰρημένοις μάρτυρι τῆς	Μωσέως	ἀρχαιότητος χρήσομαι τῷ πάντων δυσμενεστάτῳ
[10, 10]	μετὰ τὴν αἰχμαλωσίαν, ἔτη ασλζʹ	Μωσέως	γὰρ ἔτη τὰ λοιπὰ μʹ
[10, 12]	κατὰ Λυγκέα γίνεται ἑνδεκάτῃ ὕστερον	Μωσέως	γενεᾷ. Ἆπίς τε ὁ Ἄργους
[10, 9]	ὕστερον ἔτεσιν αὐτῆς τε καὶ	Μωσέως,	ἐν οἷς οὐδὲν ἐπίσημον γεγονὸς
[10, 10]	τὴν Αἰγύπτου τοῦ λαοῦ μετὰ	Μωσέως	ἔξοδον γεγενῆσθαι, τόνδε τὸν τρόπον·
[10, 10]	ἔτος τῆς ἀπ´ Αἰγύπτου διὰ	Μωσέως	ἐξόδου Ἰσραήλ, ὅσον ἀπὸ τῆς
[10, 10]	δείκνυμεν οὕτως· ἀπὸ τῆς ἐξόδου	Μωσέως	ἐπὶ Κῦρον, ὃς ἐβασίλευσε μετὰ
[10, 9]	προφῆται· ὥστε τὰ πάντα ἀπὸ	Μωσέως	ἐπὶ τὴν Ἰλίου ἅλωσιν συνάγεσθαι
[10, 10]	τοίνυν ἐπὶ Κῦρον, ὁπόσα ἀπὸ	Μωσέως	ἐπὶ τὸν αὐτὸν χρόνον, ἔτη
[10, 10]	Ἐπὶ δὲ πρώτην Ὀλυμπιάδα ἀπὸ	Μωσέως	ἔτη ακʹ εἴπερ ἐπὶ πεντηκοστῆς
[10, 12]	κατὰ Ἄμωσίν φησιν Αἰγύπτου βασιλέα	Μωσέως	ἡγουμένου γεγονέναι Ἰουδαίοις τὴν ἐξ
[10, 11]	πορείαν εἰς ἅπερ ἤθελον χωρία,	Μωσέως	ἡγουμένου. Λέγει δὲ οὕτως· Ὁ
[10, 11]	Εἴραμον πολὺ κατώτερός ἐστι τῆς	Μωσέως	ἡλικίας. Αἰγυπτίων δέ εἰσιν ἀκριβεῖς
[10, 11]	κεκηρυγμένα, γεγονότα μὲν πολὺ τῆς	Μωσέως	ἡλικίας κατώτερα, πρὸ δὲ τῆς
[10, 4]	πλέον ἢ ἑξακοσίοις, τῆς δὲ	Μωσέως	ἡλικίας οὐκ ἔλαττον ἢ χιλίοις
[10, 2]	ἄπιστα αὐτοῖς καταφαίνεται τὰ διὰ	Μωσέως	καὶ τῶν ἄλλων προφητῶν τεραστίως
[10, 14]	ὥστε σε ὁμολογεῖν πολὺ νεώτερα	Μωσέως	καὶ τῶν μετ´ αὐτὸν προφητῶν
[10, 9]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ' ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ	ΜΩΣΕΩΣ	ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΠΡΟΦΗΤΩΝ.
[10, 14]	σύστασιν; Προὔκειτο δὲ ἡμῖν τὰ	Μωσέως	καὶ τῶν προφητῶν παλαίτερα τῶν
[10, 12]	τῷ δευτέρῳ καὶ τριακοστῷ ἡ	Μωσέως	κατὰ Ἄμωσιν τὸν Αἰγύπτιον καὶ
[10, 9]	τὴν ἡλικίαν ἀκμάσας. Ἀπὸ δὲ	Μωσέως	πάλιν ἀνιὼν ἐπὶ τὸ πρῶτον
[10, 9]	ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΠΡΟΦΗΤΩΝ.	Μωσέως	πέρι καὶ τῆς τῶν μετ´
[10, 9]	ἀρχαιότεροι ὄντες αὐτοῦ σχεδὸν τοῖς	Μωσέως	πλησιάζειν χρόνοις εἴρηνται, οὐδὲ αὐτοὶ
[10, 9]	πίπτουσι χρόνων καὶ σχεδὸν τοῖς	Μωσέως	πλησιάζουσιν, ὡς αἱ τῶν Φοινίκης
[10, 10]	τῶν μέχρι πρώτης Ὀλυμπιάδος ἀπὸ	Μωσέως	τε καὶ Ὠγύγου ἐκκειμένων, πρώτῳ
[10, 3]	λέγεται, Ἀρητάδου τέ ἐστι Περὶ	συνεμπτώσεως	πραγματεία, ἐξ ὧν τοιαῦτα πολλὰ
[10, 2]	ὀλίγα παραθέσθαι εὔλογον. Εἶτ´ ἀκολούθως	Ὀρφέως,	Ἡρακλείτου, Πλάτωνος, Πυθαγόρου, Ἡροδότου, Θεοπόμπου,
[10, 11]	τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Τοῦ δ´	Ὀρφέως	Μουσαῖος μαθητής. Ἀμφίων δὲ δυσὶ
[10, 11]	συγγραφέων, Λίνου, Φιλάμμωνος, Θαμύριδος, Ἀμφίονος,	Ὀρφέως,	Μουσαίου, Δημοδόκου, Φημίου, Σιβύλλης, Ἐπιμενίδου
[10, 8]	τοῦ Κερβέρου προτομήν. Τοῦ δὲ	Ὀρφέως	τοῦτο καταδείξαντος παρὰ τοῖς Ἕλλησι
[10, 4]	ἐν οἷς τῆς τἀληθοῦς ἐφήψαντο	καταλήψεως,	ἐν τούτοις τῆς Ἑβραίων κοινωνοὶ
[10, 14]	γεγονὼς περὶ τροπῶν ἡλίου καὶ	ἐκλείψεως	καὶ φωτισμῶν σελήνης καὶ ἰσημερίας
[10, 9]	ἐρημίας τοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις νεώ,	καθὼς	τὰ τῆς Ἑβραίων ἱστορίας παρίστησι,
[10, 13]	τῷ τόπῳ. Τοῦτόν φησιν ὁ	Μάνεθως	ἅπαντα τείχει τε μεγάλῳ καὶ
[10, 13]	οὐχ οἷόν τε παρατίθεσθαι τἀκείνων.	Μάνεθως	δή, τὸ γένος ἀνὴρ Αἰγύπτιος
[10, 13]	ἀπαριθμησάμενος ἐπιλέγει· Ταῦτα μὲν ὁ	Μάνεθως.	Δῆλον δέ ἐστιν, ἐκ τῶν
[10, 13]	ἐψευσμένον) οὗτος δὴ τοίνυν ὁ	Μάνεθως	ἐν τῇ δευτέρᾳ τῶν Αἰγυπτιακῶν
[10, 13]	Ἀργεῖοι νομίζουσι. Δύο τοίνυν ὁ	Μάνεθως	ἡμῖν τὰ μέγιστα μεμαρτύρηκεν ἐκ
[10, 14]	Μωσῆς δ´ ὅτι τῶν πρὶν	ἀληθῶς	Ἑβραίων, Ἕβερ τε καὶ Ἁβραάμ,
[10, 9]	κατὰ τὴν τῶν Φοινίκων διάλεκτον	φιλαλήθως	πᾶσαν τὴν παλαιὰν ἱστορίαν ἐκ
[10, 2]	τούτων ὀλίγα παραθέσθαι εὔλογον. Εἶτ´	ἀκολούθως	Ὀρφέως, Ἡρακλείτου, Πλάτωνος, Πυθαγόρου, Ἡροδότου,
[10, 8]	παρὰ τοῖς Ἕλλησι τὸν Ὅμηρον	ἀκολούθως	τούτῳ θεῖναι κατὰ τὴν ποίησιν·
[10, 7]	συγγραφέων μάθοι ῥᾳδίως ὅτι μηδὲν	βεβαίως	εἰδότες συνέγραφον, ἀλλ´ ὡς ἕκαστοι
[10, 3]	ὠφελείας εὖ μοι δοκεῖ καὶ	ἀναγκαίως	καθόλου πᾶσαν ἀποδεῖξαι τὴν βοωμένην
[10, 2]	τῆς θείας δυνάμεως διὰ τῶν	ἁγίως	βεβιωκότων εἰς τὴν ἡμετέραν ἐπιστροφὴν
[10, 13]	ἐπὶ τὴν χώραν ἐστράτευσαν καὶ	ῥᾳδίως	ἀμαχητὶ ταύτην κατὰ κράτος εἷλον.
[10, 7]	αὐτῶν ἂν τῶν συγγραφέων μάθοι	ῥᾳδίως	ὅτι μηδὲν βεβαίως εἰδότες συνέγραφον,
[10, 2]	Ἕλληνες, αὐχμοῦ ποτὲ τὴν Ἑλλάδα	πολυχρονίως	φθείροντος καὶ ἐπεχούσης ἀγονίας καρπῶν,
[10, 11]	τῶν κατὰ Μωσέα καὶ τῶν	ὁμοίως	αὐτῷ φιλοσοφούντων ἔγνωσαν, παραχαράττειν ἐπειράθησαν,
[10, 6]	πέλταις ἐπὶ τῶν ἵππων ἐχρήσαντο.	Ὁμοίως	δὲ καὶ Ἰλλυριοὶ τὴν καλουμένην
[10, 6]	πρῶτοι εἰς ἀνθρώπους ἐξήνεγκαν Αἰγύπτιοι,	ὁμοίως	δὲ καὶ Χαλδαῖοι. Εἰσὶ δὲ
[10, 10]	ἀρχὴν κομιζομένῳ, λογίζεσθαι τὸν ἀριθμὸν	ὁμοίως	ἐμοί. Οὐκοῦν τῶν χιλίων καὶ
[10, 2]	Ἑλληνικῆς καὶ αὐτὸς τὴν βάρβαρον	ὁμοίως	ἡμῖν προτετιμηκὼς φιλοσοφίαν, καὶ δὴ
[10, 6]	εὑρεῖν τὸν Φρύγα· τρίχορδον δὲ	ὁμοίως	καὶ τὴν διάτονον ἁρμονίαν Ἄγνιν
[10, 4]	ἄθεον λογισμὸν τοῖς σοφοῖς Ἑλλήνων	ὁμοίως	περιτραπέντες οὔτε πάλιν τοῖς θαυμαστοῖς
[10, 8]	κατὰ ἀστρολογίαν τόν τε Οἰνοπίδην	ὁμοίως	συνδιατρίψαντα τοῖς ἱερεῦσι καὶ ἀστρολόγοις
[10, 6]	αὐτὸν Φρύγα· κρούματα δὲ Ὄλυμπον	ὁμοίως	τὸν Φρύγα, καθάπερ Φρύγιον ἁρμονίαν
[10, 4]	καὶ λόγος Ἀθηναίοις νομοθετῆσαι, Αἰγυπτίοις	ὁμοίως	φησὶν ὁ Πλάτων προσεσχηκέναι, ὁπηνίκα
[10, 8]	ἄλλοις ἄστροις τὴν φορὰν ποιεῖται.	Παραπλησίως	δὲ καὶ τὸν Εὔδοξον ἀστρολογήσαντα
[10, 4]	περιτραπέντες οὔτε πάλιν τοῖς θαυμαστοῖς	παραπλησίως	φιλοσόφοις ἀναμὶξ τὴν πλάνην τὴν
[10, 2]	Μωσέως καὶ τῶν ἄλλων προφητῶν	τεραστίως	ἐπιδεδειγμένα; Πάντων γὰρ ἀνθρώπων ὁ
[10, 9]	μηδὲν προάγων, κατὰ δὲ τοῦτον	ἠκμακώς,	γένοιτ´ ἂν οὖν καὶ αὐτὸς
[10, 3]	Κεκίλιος δέ, ὥς τι μέγα	πεφωρακώς,	ὅλον δρᾶμα ἐξ ἀρχῆς εἰς
[10, 8]	Πολυμνήστης, τῆς Θῶνος γυναικός, ἀκριβῶς	ἐξητακὼς	φαίνεται. Ἔτι γὰρ καὶ νῦν
[10, 12]	(φησὶν ὁ τὴν Μικρὰν Ἰλιάδα	πεποιηκώς)	μεσάτα, λαμπρὰ δ´ ἐπέτελλε σελάνα·
[10, 2]	αὐτὸς τὴν βάρβαρον ὁμοίως ἡμῖν	προτετιμηκὼς	φιλοσοφίαν, καὶ δὴ ἐάσθω, καίπερ
[10, 13]	γένος ἀνὴρ Αἰγύπτιος τῆς Ἑλληνικῆς	μετεσχηκὼς	παιδείας, ὡς δῆλός ἐστι (γέγραφε
[10, 4]	ἀλλὰ καὶ τοῖς θεοῖς αὐτῶν	ἐνδίκως	ἐπιμεμψάμενοι καί τινες διὰ ταῦτα
[10, 3]	βραδὺς καὶ μέλλων καὶ ἀναβαλλομένῳ	ἐοικὼς	φαίνεται καὶ τὸ ἔμψυχον καὶ
[10, 9]	κατὰ τούτους. Ταῦτα μὲν οὖν	ἀποδεικτικῶς	ἐν τοῖς πονηθεῖσιν ἡμῖν Χρονικοῖς
[10, 11]	τοῖς ἐπ´ ἀκριβὲς ἐξετάζειν δυναμένοις	αὐτάρκως	ἡμῖν ὡς ἐπὶ κεφαλαίῳ εἰρήσθω.
[10, 12]	Ἑβραίων παισὶν ἡ προκειμένη πραγματεία,	καλῶς	ἂν ἔχοι καὶ τὰ τούτων
[10, 4]	πᾶσαν θνητῶν ζῴων ἰδέαν τετυπωμένα	φιλοκάλως	ἐξείργαστο. Ναὶ μὴν καὶ μαντείων
[10, 2]	καὶ παραφράσαντες ἐφωράθησαν, ὡς δειχθήσονται,	αὐτοτελῶς	δὲ τὰ ἑτέρων ὑφελόμενοι ὡς
[10, 11]	τὸν αὐτὸν χρόνον Ἡρακλεῖ γέγονεν,	ἄλλως	τε καὶ τὰ εἰς αὐτὸν
[10, 4]	ἀληθῆ δόγματα. Οἱ μὲν γὰρ	ἀλληνάλλως	ποικίλαις ψευδοδοξίαις ἀπαχθέντες εἰς βυθὸν
[10, 7]	τῶν γραμμάτων χρῆσιν ἐκείνους ἀγνοεῖν.	Ὅλως	δὲ παρὰ τοῖς Ἕλλησιν οὐδὲν
[10, 7]	ἐχώρησαν, εὐδοκιμήσειν ἐν τούτῳ νομίζοντες.	Ὅλως	δὲ τὸ πάντων ἐναντιώτατον ἱστορίᾳ
[10, 4]	βαρβάρων ἐσκευωρημένοι, μηδὲν δὲ μηδ´	ὅλως	παρὰ τῶν οἰκείων θεῶν εἰς
[10, 14]	νβʹ καθ´ ὃν προφητεύουσιν Ὠσηέ,	Ἀμώς,	Ἡσαΐας, Ἰωνᾶς· μετὰ δὲ Ὀζίαν
[10, 5]	ἐπὶ τούτοις Χάφ, ὅ ἐστιν	ὅμως‘	ἔπειτα Λάβδ, ὅ ἐστι μάθε‘
[10, 2]	τὸ κλέπται εἶναι, σφετερίζεσθαι δ´	ὅμως	καὶ ἄκοντες τὴν παρ´ ἡμῶν
[10, 5]	ὅ ἐστι μάθε‘ τὸ ὅλον	ὅμως	μάθε‘ Μετὰ ταῦτα τρισκαιδέκατον στοιχεῖόν
[10, 12]	πρώτῳ τῶν Ἐξηγητικῶν. Ἀπαιτεῖ δ´	ὅμως	τὸ ὑπόμνημα καὶ ἡμᾶς ἐπιδραμεῖν
[10, 9]	ὁμολογίαν. Καὶ ταῦτα μὲν ἡμεῖς	ἐπιτόμως.	Σκέψασθαι δὲ καιρὸς καὶ τὰς
[10, 11]	τῶν μετ´ αὐτὸν σχεδὸν ἡμῖν	συντόμως	εἴρηται. Ταῦθ´ ὑμῖν, ἄνδρες Ἕλληνες,
[10, 4]	ἣν Αἴγυπτός τε Συρία θ´	ἱκανῶς	κέκτηται. Ὅθεν καὶ πανταχόσε καὶ
[10, 3]	γραμματικὸς Ἀπολλώνιος ἔφη· Οὐ γὰρ	ἔγνως	ὅτι καὶ τὸν Θεόπομπον, ὃν
[10, 9]	ταύτῃ χρήσομαι τῇ μεθόδῳ. Συντρεχόντων	ὁμολογουμένως	τῶν χρόνων Αὐγούστου Ῥωμαίων αὐτοκράτορος
[10, 11]	νομιζομένων σοφῶν ποιήσομαι τὴν ἀπόδειξιν.	Μίνως	μὲν γάρ, ὁ πάσης προὔχειν
[10, 9]	καὶ ἔτι τούτων νεώτεροι Διόνυσος,	Μίνως,	Περσεύς, Ἀσκληπιός, Διόσκουροι, Ἡρακλῆς. Τούτων
[10, 14]	μακρῷ πρόσθεν τῶν Τρωϊκῶν Μωσῆς	γεγονὼς	ἀποδέδεικται, φέρ´ ἴδωμεν καὶ τοὺς
[10, 14]	τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους δῆλός ἐστι	γεγονώς,	διαλελοιπότων ἤδη τῶν παρ´ Ἑβραίοις
[10, 11]	τε ὁ Ῥηγῖνος, κατὰ Καμβύσην	γεγονώς,	καὶ Στησίμβροτος ὁ Θάσιος καὶ
[10, 14]	ὁ Μιλήσιος φυσικὸς πρῶτος Ἑλλήνων	γεγονὼς	περὶ τροπῶν ἡλίου καὶ ἐκλείψεως
[10, 11]	κατὰ Ἴναχον πέφηνεν ὁ Μωσῆς	γεγονώς,	πρεσβύτερός ἐστι τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι
[10, 11]	Ὀλυμπιάδα τριακοστὴν καὶ ἐνάτην εὑρίσκεται	γεγονώς·	Σόλων περὶ τεσσαρακοστὴν καὶ ἕκτην·
[10, 9]	Ἡρακλῆς. Τούτων δ´ ἁπάντων πρεσβύτερος	γεγονὼς	συνίσταται Μωσῆς, ὡς ἂν κατὰ
[10, 12]	δʹ τῶν Αἰγυπτιακῶν ἱστοριῶν, καίτοι	φιλαπεχθημόνως	πρὸς Ἑβραίους διακείμενος, ἅτε Αἰγύπτιος
[10, 4]	εἰς φιλοσοφίαν παρὰ τῶν βαρβάρων	εὐγνωμόνως	οὐκ ἀπαρνούμενος. Ἀκοῦσαι δ´ οὖν
[10, 7]	καὶ Πυθαγόραν καὶ Θάλητα, πάντες	συμφώνως	ὁμολογοῦσιν Αἰγυπτίων καὶ Χαλδαίων γενομένους
[10, 13]	οἶδ´ ὅπως θεὸς ἀντέπνευσε, καὶ	παραδόξως	ἐκ τῶν πρὸς ἀνατολὴν μερῶν
[10, 2]	βεβιωκότων εἰς τὴν ἡμετέραν ἐπιστροφὴν	παραδόξως	ἐνεργούμενα, Ἑλληνικῇ μυθολογίᾳ τερατευόμενοι. Καὶ
[10, 2]	εἰς Δελφοὺς ἤροντο τὴν Πυθίαν	πῶς	ἂν ἀπαλλαγεῖεν τοῦ δεινοῦ. Μίαν
[10, 8]	οὗτος μὲν ὁ λόγος ὧδέ	πως	ἀποδεδειγμένος ἐνταῦθά μοι εἰληφέτω τέλος.
[10, 9]	δὴ συλλογίσασθαι τὰ προκείμενα ὧδέ	πως·	εἴπερ ὁ Σαγχουνιάθων ἐπὶ Σεμιράμεως
[10, 2]	εἶναι ἐξ ἀνάγκης ὁμολογήσαιεν. Καὶ	πῶς	ἔτι ἄπιστα αὐτοῖς καταφαίνεται τὰ
[10, 7]	αὐτὰ πιστεύουσιν ὑπ´ ἐκείνων γεγράφθαι.	Πῶς	οὖν οὐκ ἔστιν ἄλογον τετυφῶσθαι
[10, 10]	Τὰς δὲ πρὸ τούτων ὡδί	πως	τῆς Ἀττικῆς χρονογραφίας ἀριθμουμένης, ἀπὸ
[10, 13]	ὄνομα. Ἐπὶ τούτου οὐκ οἶδ´	ὅπως	θεὸς ἀντέπνευσε, καὶ παραδόξως ἐκ
[10, 9]	παραχωρῆσαι φωναῖς τὸν παρόντα λόγον,	ὅπως	ὁμοῦ τῶν οἰκείων μὴ ἀποστεροῖντο
[10, 11]	λέγειν ἴδιον νομισθῶσι, δεύτερον δ´	ὅπως	τὰ ὅσα μὴ συνίεσαν, διά
[10, 13]	καὶ ἰσχυρῷ περιλαβεῖν τοὺς ποιμένας,	ὅπως	τήν τε κτῆσιν ἅπασαν ἔχωσιν
[10, 14]	στρεβλούμενον δ´ ὑπὸ τοῦ τυράννου,	ὅπως	τοὺς σὺν αὐτῷ γενομένους ἄνδρας
[10, 3]	τοὺς κλέπτας ἔδοξεν οὐκ οἶδ´	ὅπως	ὑμῖν‘ φησίν, εἰς τὸ μέσον
[10, 3]	δὲ καὶ αὐτὸς οὗτος ὁ	ἥρως	Πλάτων, οὗ τὴν ἐπώνυμον ἑορτὴν
[10, 1]	Ἕλληνας, γῆν πολλὴν πλανηθέντας, οὐκ	ἀταλαιπώρως	μέν, ἐξ ἐράνου δὲ τῶν
[10, 7]	τῆς τοιαύτης διαφωνίας πολλαὶ μὲν	ἴσως	ἂν καὶ ἕτεραι τοῖς βουλομένοις
[10, 10]	ὁστισοῦν τῇ Ἑβραίων συνεχρόνισεν ἐπισημειούμενος,	ἴσως	ἂν τοῦ σκοποῦ τύχοιμι. Ἑβραίων
[10, 3]	τοῦ Πλάτωνος γεγονότων βιβλία, ἐπεὶ	ἴσως	πλείους ἄν τις ἐφώρασε τοῦ
[10, 4]	ἀδολεσχίας περιετράπησαν, οἱ δέ γε	ποσῶς	εὐγνώμονι λογισμῷ κεχρημένοι, ἐν οἷς
[10, 13]	γλῶσσαν βασιλέα σημαίνει, τὸ δὲ	Οὐσσὼς	ποιμήν ἐστι καὶ ποιμένες κατὰ
[10, 13]	διάλεκτον· καὶ οὕτω συντιθέμενον γίνεται	Ὑκουσσώς.	Τινὲς δὲ λέγουσιν αὐτοὺς Ἄραβας
[10, 13]	δὲ τὸ σύμπαν αὐτῶν ἔθνος	Ὑκουσσώς·	τοῦτο δέ ἐστι βασιλεῖς ποιμένες.
[10, 13]	καὶ τὸ Ἃκ δασυνόμενον αἰχμαλώτους	ῥητῶς	μηνύει. Καὶ τοῦτο μᾶλλον πιθανώτερόν
[10, 3]	τῇ τετάρτῃ Ξενοφῶν ἀνέγραψε πάνυ	χαριέντως	καὶ πρεπόντως ἀμφοῖν, εἰς τὴν
[10, 3]	Ξενοφῶν ἀνέγραψε πάνυ χαριέντως καὶ	πρεπόντως	ἀμφοῖν, εἰς τὴν ἑνδεκάτην τῶν
[10, 4]	μέγας θεὸς παρὰ τοῖς Ἕλλησι	διαφερόντως	τὸ τηνικάδε μάλιστα ἦν ἀκμάζων,
[10, 12]	παράκοιτιν. Τιτυὸς δὲ συνεχρόνισε Ταντάλῳ.	Εἰκότως	ἄρα καὶ ὁ Βοιώτιος Πίνδαρος
[10, 9]	διὰ τῆς τῶν ἐχθρῶν ὁμολογίας	ἀναμφηρίστως	ἡγοῦμαι τὴν ἐπαγγελίαν πιστώσεσθαι. Γράφει
[10, 3]	τῆς κλοπῆς πάθος ἥψατο, ἀργοτέρων	οὕτως	ἀνδρῶν, ὅπου γε καὶ Μένανδρος
[10, 2]	Ἕλληνας. Οἱ γὰρ τὰ οἰκεῖα	οὕτως	ἄντικρυς παρ´ ἀλλήλων ὑφαιρούμενοι βεβαιοῦσι
[10, 10]	ἄπιστον τότε ταῦτα συμβῆναι, δείκνυμεν	οὕτως·	ἀπὸ τῆς ἐξόδου Μωσέως ἐπὶ
[10, 11]	τετρακοσίοις ἑπτά. Καὶ δὴ τούτων	οὕτως	ἀποδεδειγμένων διὰ βραχέων ἔτι καὶ
[10, 13]	ἔπειτα δὲ τὴν ἐκεῖθεν ἀπαλλαγὴν	οὕτως	ἀρχαίαν τοῖς χρόνοις ὡς ἐγγύς
[10, 3]	ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ μετήνεγκε λαβὼν	οὕτως·	γυναικὸς οὐδὲν χρῆμ´ ἀνὴρ ληΐζεται
[10, 14]	τὴν γλῶσσαν προσπτύσαι αὐτῷ καὶ	οὕτως	ἐγκαρτερήσαντα ταῖς βασάνοις ἀποθανεῖν. Τούτου
[10, 10]	καὶ τὰ〉 κατὰ τὰς Ὀλυμπιάδας	οὕτως	εἰς ἡμᾶς εὑρεθήσεται συμφωνήσαντα· τούτοις
[10, 7]	μὴ τὰ αὐτὰ γράψειαν ἑτέροις,	οὕτως	ἐνόμιζον αὐτοὶ φαίνεσθαι πάντων ἀληθέστατοι.
[10, 11]	δὲ τοὺς Χαλδαίους τὰ Φοινίκων	οὕτως	ἔχει· γεγόνασι παρ´ αὐτοῖς ἄνδρες
[10, 11]	ἔτεσι τετρακοσίοις. Ἀποδείκνυται δὲ τοῦθ´	οὕτως	ἔχον ἀπό τε τῆς τῶν
[10, 9]	τοῖς πονηθεῖσιν ἡμῖν Χρονικοῖς Κανόσιν	οὕτως	ἔχοντα συνέστη. Ἐπὶ δὲ τοῦ
[10, 7]	τῆς συναχθείσης αὐτῷ Βιβλιοθήκης παραθήσομαι,	οὕτως	ἔχουσαν πρὸς λέξιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η'
[10, 11]	χωρία, Μωσέως ἡγουμένου. Λέγει δὲ	οὕτως·	Ὁ δὲ Ἄμωσις ἐγένετο κατὰ
[10, 3]	τῷ τὸν δ´ ἀπαμειβόμενος· ὅπερ	οὕτως	πεπατημένον οὐκ ὤκνησεν Ἀντίμαχος μεταθεῖναι.
[10, 2]	φιλοσοφίαν σιωπήσομαι δόγματα, αὐτῶν ὁμολογούντων	ἐγγράφως	τῶν τὰς αἱρέσεις διανενεμημένων, ὡς
[10, 9]	τὰ συμφωνότατα, Σαγχουνιάθων ὁ Βηρύτιος,	εἰληφὼς	τὰ ὑπομνήματα παρὰ Ἱερομβάλου τοῦ