Livre, Chap.
[10, 10]	ἀναμφίλεκτον λάβοι τὴν ἐπικύρωσιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Ι'	ΑΠΟ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΤΩΝ ΑΦΡΙΚΑΝΟΥ
[10, 14]	ἤχθη, ἣν ἐνίκα στάδιον Κόρο〈	ι〉	βος Ἠλεῖος· διαδέχεται δὲ τὸν
[10, 14]	ιϛ μεθ´ ὃν Ἄχαζ ἔτη	ιϛ	κατὰ τοῦτον ἡ πρώτη Ὀλυμπιὰς
[10, 14]	Ἐσβὼν ἔτη ζʹ Αἰαλὼν ἔτη	ιʹ	Λαβδὼν ἔτη ηʹ ἀλλόφυλοι ἔτη
[10, 14]	δὲ Ὀζίαν βασιλεύει Ἰωάθαμ ἔτη	ιϛ	μεθ´ ὃν Ἄχαζ ἔτη ιϛ
[10, 11]	τῶν βασιλέων Εὐρώπης ἁρπαγὴ {γέγονεν{	αι}	Μενελάου τε εἰς τὴν Φοινίκην
[10, 10]	αὑτοῖς τῶν πρὸ τοῦ συμφωνούντων·	αἱ	δὲ ἠκρίβωνται πολλοῖς, τῷ μὴ
[10, 11]	ὅθεν εἰ μετὰ τὸν Ἴναχον	αἱ	διαφανέστατοι πράξεις παρ´ Ἕλλησιν ἐγράφησάν
[10, 2]	τῶν εἰρημένων ταῦτα πάλιν φησίν·	Αἱ	μὲν οὖν ἰδέαι τῆς κατὰ
[10, 10]	Ἔσδρᾳ παρὰ τοῖς Ἑβραίοις ἱστόρηται.	Αἱ	μὲν οὖν ἱστορίαι συντρέχουσι Κύρου
[10, 9]	σαʹ Ὀλυμπιάδος συμπίπτει. Γίνονται τοίνυν	αἱ	μεταξὺ Δαρείου τοῦ Πέρσου καὶ
[10, 9]	εὑρήσεις ἔτη συγκεφαλαιούμενα υηʹ ὡς	αἱ	παρ´ Ἕλλησι τῶν χρόνων ἀναγραφαὶ
[10, 9]	σχεδὸν τοῖς Μωσέως πλησιάζουσιν, ὡς	αἱ	τῶν Φοινίκης βασιλέων μηνύουσι διαδοχαί.
[10, 3]	ὑπερβολὴν πέφυκ´ ἄμεινον· διαφέρουσι δ´	αἱ	φύσεις. Τοῦ δὲ Εὐριπίδου εἰπόντος·
[10, 12]	ἄφιξις καὶ ὁ δεύτερος Κέκροψ	αἵ	τε Περσέως καὶ Διονύσου πράξεις
[10, 11]	ἄφιξις καὶ ὁ δεύτερος Κέκροψ	αἵ	τε Περσέως πράξεις· κατὰ δὲ
[10, 9]	τοῦ Ῥωμαίων βασιλέως Ὀλυμπιάδες ρλζʹ	αἳ	συνάγουσι χρόνον ἐτῶν φμηʹ τετραετίας
[10, 2]	πάλιν φησίν· Αἱ μὲν οὖν	ἰδέαι	τῆς κατὰ διάνοιαν Ἑλληνικῆς κλοπῆς
[10, 12]	χρόνον τῶν Τρωϊκῶν ἀπὸ Ἰνάχου	γενεαὶ	μὲν εἴκοσιν ἢ μιᾷ πλείους
[10, 5]	ὅ ἐστιν ἐν αὐτῇ‘ ἔπειτα	Ζαΐ,	ὅ ἐστι ζῇ‘ μεθ´ ὃ
[10, 5]	Η τὸ Ε; Ἢ τοῦ	Ζαῒ	τὸ Ζῆτα; Ἢ τοῦ Τὴθ
[10, 8]	ἐν Ἅιδου μυθοποιίαν παρ´ Αἰγυπτίων	ἀπενέγκασθαι.	Τὴν μὲν γὰρ Ὀσίριδος τελετὴν
[10, 12]	γένος, ὡς καὶ κατὰ Ἰουδαίων	συντάξασθαι	βιβλίον, Ἀμώσιος τοῦ Αἰγυπτίων βασιλέως
[10, 14]	δὲ Ξενοφάνην λέγεται ὁ Παρμενίδης	διαδέξασθαι,	Παρμενίδην δὲ Μέλισσος, Μέλισσον δὲ
[10, 8]	ἦν εἰκὸς τὰ παρὰ τίνων	ἀναλέξασθαι,	πότερα τοὺς πρεσβυτέρους τὰ τῶν
[10, 6]	ἀπήνην καὶ κλίνην καὶ ὑποπόδιον	ἐργάσασθαι	τούς τε Σιδωνίους τρίκροτον ναῦν
[10, 14]	ἐπανελθόντας τοὺς Ἑλλήνων σοφοὺς ζηλωτὰς	θεάσασθαι	τῶν Ἑβραϊκῶν γεγονότας δογμάτων, ὥστε
[10, 13]	ἐπεὶ δὲ τὴν πολιορκίαν ἀπέγνω,	ποιήσασθαι	συμβάσεις, ἵνα τὴν Αἴγυπτον ἐκλιπόντες
[10, 8]	ἱστορίαν. Τὸν δὲ Δαίδαλον λέγουσιν	ἀπομιμήσασθαι	τὴν τοῦ λαβυρίνθου πλοκὴν τοῦ
[10, 1]	παρὰ βαρβάροις μαθημάτων τὴν οἰκείαν	ὑποστήσασθαι	θεολογίαν ἐφωράσαμεν, ὡς δὲ τὰ
[10, 9]	καὶ πάλιν πρῶτος Ἀθηνᾶς ἄγαλμα	συστήσασθαι,	ὡς οὐδὲ τούτων ἐκ παλαιοῦ
[10, 9]	Ταῦτα ὁ Πορφύριος. Δεῖ δὴ	συλλογίσασθαι	τὰ προκείμενα ὧδέ πως· εἴπερ
[10, 9]	Καὶ ταῦτα μὲν ἡμεῖς ἐπιτόμως.	Σκέψασθαι	δὲ καιρὸς καὶ τὰς τῶν
[10, 9]	Μωσέως ἐπὶ τὴν Ἰλίου ἅλωσιν	συνάγεσθαι	πλεῖον ἢ ὀκτακόσια ἔτη κατὰ
[10, 6]	διεῖλον καὶ ἐν ἱεροῖς γυναιξὶ	μίσγεσθαι	ἐκώλυσαν μηδὲ εἰς ἱερὰ εἰσιέναι
[10, 7]	πλάνην καὶ τὴν ἐξουσίαν τοῦ	ψεύδεσθαι	τοῖς μετὰ ταῦτα βουληθεῖσι περὶ
[10, 8]	αὐτὴν ὑπάρχειν· τήν τε Ἀφροδίτην	ὀνομάζεσθαι	παρὰ τοῖς ἐγχωρίοις χρυσῆν ἐκ
[10, 10]	παρ´ ἐμοῦ τὴν ἀρχὴν κομιζομένῳ,	λογίζεσθαι	τὸν ἀριθμὸν ὁμοίως ἐμοί. Οὐκοῦν
[10, 2]	βεβαιοῦσι μὲν τὸ κλέπται εἶναι,	σφετερίζεσθαι	δ´ ὅμως καὶ ἄκοντες τὴν
[10, 2]	ἐλέγχου περιίδωμεν, καὶ τούτων ὀλίγα	παραθέσθαι	εὔλογον. Εἶτ´ ἀκολούθως Ὀρφέως, Ἡρακλείτου,
[10, 12]	Ἰλίου κατάληψις. Εἰ δὲ χρὴ	πείθεσθαι	καὶ Ἡσιόδῳ τῷ ποιητῇ, ἀκούσωμεν
[10, 13]	μὲν οὖν οὐχ οἷόν τε	παρατίθεσθαι	τἀκείνων. Μάνεθως δή, τὸ γένος
[10, 13]	ἐπῴκησαν ἢ Δαναὸν εἰς Ἄργος	ἀφικέσθαι·	καίτοι τοῦτον ἀρχαιότατον Ἀργεῖοι νομίζουσι.
[10, 7]	τοῖς Ἕλλησι καὶ παρὰ τούτων	πυνθάνεσθαι	τὴν ἀλήθειαν, ἡμῖν δὲ καὶ
[10, 7]	τοῦτον εἴ τινες ἄλλοι λέγονται	γενέσθαι,	βραχὺ τῆς Περσῶν ἐπὶ τὴν
[10, 12]	Ἀκουσίλαος γὰρ Φορωνέα πρῶτον ἀνθρώπων	γενέσθαι	λέγει· ὅθεν καὶ ὁ τῆς
[10, 10]	ἱστοροῦσι κατὰ τοὺς αὐτοὺς χρόνους	γενέσθαι	Μωσέα· Πολέμων μὲν ἐν τῇ
[10, 9]	ἡμέτερος λόγος ἐπὶ ταύτης ἐδήλου	γενέσθαι	τὸν Ἁβραάμ, ὁ δὲ τοῦ
[10, 9]	τὴν τοῦ σώματος ἀλκὴν ἀνυπόστατον	γενέσθαι	φασίν, ἐοικότα τῷ βοωμένῳ παρ´
[10, 10]	τὰ πλασσόμενα τῶν ὀνομάτων οὐδὲ	γενέσθαι	φησὶ Φιλόχορος. Καὶ αὖθις· Ἀπὸ
[10, 13]	καὶ τῆς ἄλλης Αἰγύπτου βασιλέων	γενέσθαι	φησὶν ἐπὶ τοὺς ποιμένας ἐπανάστασιν,
[10, 4]	φασίν. Οὐ μόνῳ δὲ τούτῳ	συγγενέσθαι	ὁ Πυθαγόρας λέγεται, διατρῖψαι δὲ
[10, 13]	δ´ ἄλλῳ ἀντιγράφῳ οὐ βασιλεῖς	σημαίνεσθαι	διὰ τῆς τοῦ Ὓκ προσηγορίας,
[10, 7]	γράψειαν ἑτέροις, οὕτως ἐνόμιζον αὐτοὶ	φαίνεσθαι	πάντων ἀληθέστατοι. Τοσαῦτα καὶ ὁ
[10, 11]	εἰρήσθω. Δυνατὸν γὰρ παντὶ ψευδεῖς	ἀποφαίνεσθαι	καὶ τὰς περὶ τοὺς λόγους
[10, 7]	σπουδασθῆναι παρὰ τοῖς Ἕλλησι δημοσίᾳ	γίνεσθαι	τὰς περὶ τῶν ἑκάστοτε πραττομένων
[10, 9]	ὁμολογίας ἀναμφηρίστως ἡγοῦμαι τὴν ἐπαγγελίαν	πιστώσεσθαι.	Γράφει τοίνυν ἐν τῷ τετάρτῳ
[10, 8]	τῶν παρὰ τοῖς ἀνδράσι λογίων	ἐφάπτεσθαι	προδιαλαβεῖν περὶ τῆς ἀρχαιότητος αὐτῶν,
[10, 12]	Μωσέα. Παλαίτερα δὲ τῶν Ἑλληνικῶν	μνημονεύεσθαι	τὰ Ἀργολικά, τὰ ἀπὸ Ἰνάχου
[10, 4]	δοκεῖ ποιῶν καὶ τὰ κάλλιστα	ἐμπορεύεσθαι	εἰς φιλοσοφίαν παρὰ τῶν βαρβάρων
[10, 4]	προτετιμηκότες, τί χρὴ λοιπὸν ἡμᾶς	ἐπιμέμφεσθαι,	οὐχὶ δὲ ἀποδέχεσθαι καὶ ἐπαινεῖν,
[10, 14]	δογμάτων, ὥστε μηκέτ´ εὐλόγως ἡμῖν	ἐπιμέμφεσθαι	τοὺς συκοφάντας, εἰ δὴ καὶ
[10, 4]	λοιπὸν ἡμᾶς ἐπιμέμφεσθαι, οὐχὶ δὲ	ἀποδέχεσθαι	καὶ ἐπαινεῖν, ὅτι τὸ κρεῖττον
[10, 4]	πρότερον τοὺς Βαβυλωνίων λόγους ἠθικοὺς	πεποιῆσθαι	λέγεται. Καί που σεμνυνόμενος περὶ
[10, 1]	τῆς λοιπῆς αὐτῶν ἱστορίας πολὺν	πεποιῆσθαι	λόγον παραστήσαντες, φέρε ἐπιθεωρήσωμεν, ὡς
[10, 3]	Καίτοι ὑπερφρονεῖ τὸν Ἰσοκράτην καὶ	νενικῆσθαι	ὑφ´ ἑαυτοῦ λέγει κατὰ τὸν
[10, 6]	τοὺς Ἕλληνας καὶ παρὰ βαρβάρων	ὠφελῆσθαι	διάφωνά τε ἑαυτοῖς γεγραφέναι. Συμβαλεῖται
[10, 13]	νεὼν ὑπὸ Σολομῶνος τοῦ βασιλέως	ᾠκοδομῆσθαι	ἔτεσι θᾶττον ἑκατὸν τεσσαράκοντα τρισὶ
[10, 10]	τοῦ λαοῦ μετὰ Μωσέως ἔξοδον	γεγενῆσθαι,	τόνδε τὸν τρόπον· ἐπὶ πρώτην
[10, 3]	ὑπ´ Ἄνδρωνος ῥηθὲν ἐν Σύριῳ	εἰρῆσθαί	φησιν ὁ Θεόπομπος τό τε
[10, 6]	βασιλέως Ἀσσυρίων τὰ βύσσινα ἱμάτια	εὑρῆσθαι	ἱστοροῦσι. Καὶ πρώτην ἐπιστολὰς συντάξαι
[10, 8]	χρόνων ὀργῆς καὶ λύπης φάρμακον	εὑρῆσθαί	φασι· τὰς δὲ Θήβας καὶ
[10, 3]	τῆς κλοπῆς ὀνόματι ἐπὶ τούτου	χρῆσθαι)	οὐκέτι κατειλήφατε. Τί λέγεις; ἔφη
[10, 8]	νῦν τὰς ἐν ταύτῃ γυναῖκας	χρῆσθαι	τῇ προειρημένῃ δυνάμει λέγουσι καὶ
[10, 3]	καὶ ὡς ὑπὸ πολλῶν λεγομένῳ	συγκεχρῆσθαι	ἢ δοκεῖν εἰληφέναι παρὰ τοῦ
[10, 1]	Ἑβραίοις δόγματα δυνατὸν εἶναί φαμεν	ἐσκευωρῆσθαι	αὐτοῖς, ὅτε μὴ μόνον τὰ
[10, 10]	Αἰγυπτίων βασιλεύοντος, ἀποστῆναι Ἰουδαίους, ὧν	ἡγεῖσθαι	Μωσέα. Μέμνηται δὲ καὶ Ἡρόδοτος
[10, 12]	τελευτήσαντα καὶ ταριχευθέντα εἰς σορὸν	ἀποτεθεῖσθαι	ἐν τῷ ναῷ τοῦ τιμωμένου
[10, 11]	γὰρ τὸν πείθειν ἐπαγγελλόμενον συντομωτέρας	ποιεῖσθαι	τὰς περὶ τῶν πραγμάτων πρὸς
[10, 10]	τετραετίας δὲ τὰς ἀναγραφὰς αὐτῶν	ποιεῖσθαι	τοὺς Ἕλληνας. Οὗ δὴ χάριν
[10, 4]	ἐπιτηδευμάτων. Ἡγοῦμαι δέ μοι τήνδε	συμβαλεῖσθαι	τὴν σημείωσιν εἰς ἀπόδειξιν τοῦ
[10, 3]	ξένου προστέθεικε τοὔνομα, Περίλαον αὐτὸν	καλεῖσθαι	λέγων. Κἀγώ‘ φησὶν ὁ Νικαγόρας,
[10, 12]	τὴν Ἶσιν ὑπὸ Ἑλλήνων Δήμητραν	καλεῖσθαί	φησιν, ἣ κατὰ Λυγκέα γίνεται
[10, 8]	ἐξ Αἰγύπτου τὰ Διονύσῳ νομιζόμενα	τελεῖσθαι	παρὰ τοῖς Ἕλλησι καὶ τὰ
[10, 11]	δὲ καὶ τοῖς περὶ Ἀγαμέμνονα	συνεστρατεῦσθαι	καί, εἰ βούλεταί τις, καὶ
[10, 3]	τὴν κλοπὴν ἐξεργασίαν ἐμβάλλειν καὶ	ἐπιδείκνυσθαι	σπουδάζων βραδὺς καὶ μέλλων καὶ
[10, 8]	Αἰγυπτίοις τὸν νεὼν τοῦ Διὸς	περαιοῦσθαι	τὸν ποταμὸν εἰς τὴν Λιβύην
[10, 13]	Ὓκ προσηγορίας, ἀλλὰ τοὐναντίον αἰχμαλώτους	δηλοῦσθαι	ποιμένας. Τὸ γὰρ Ὓκ πάλιν
[10, 7]	ἀναγραφαῖς ὑπὸ τῶν σοφωτάτων ἀεὶ	καθιεροῦσθαι.	Τὸν δὲ περὶ τὴν Ἑλλάδα
[10, 7]	Πῶς οὖν οὐκ ἔστιν ἄλογον	τετυφῶσθαι	τοὺς Ἕλληνας ὡς μόνους ἐπισταμένους
[10, 7]	μόλις αὐτὰ πιστεύουσιν ὑπ´ ἐκείνων	γεγράφθαι.	Πῶς οὖν οὐκ ἔστιν ἄλογον
[10, 1]	λοιπὴν δεισιδαίμονα πλάνην παρὰ βαρβάρων	εἰλῆφθαι	αὐτοῖς φθάσας ὁ λόγος ἀπέδειξεν,
[10, 11]	φασιν ὑπὸ Ὀνομακρίτου τοῦ Ἀθηναίου	συντετάχθαι,	γενομένου κατὰ τὴν Πεισιστρατιδῶν ἀρχήν,
[10, 10]	Ἑβραίοις ἱστόρηται. Αἱ μὲν οὖν	ἱστορίαι	συντρέχουσι Κύρου τε βασιλείας καὶ
[10, 7]	δὲ περὶ τὴν Ἑλλάδα τόπον	μυρίαι	μὲν φθοραὶ κατέσχον, ἐξαλείφουσαι τὴν
[10, 10]	Εὐρώπη, Σπαρτοί, Κόρης ἁρπαγή, μυστήρια,	νομοθεσίαι,	Διονύσου πράξεις, Περσεύς, ἆθλοι Ἡράκλειοι,
[10, 7]	ἀκριβεστάτην καθ´ ἑαυτὸν ἱστορίαν συγγράφειν.	Αἰτίαι	δὲ τῆς τοιαύτης διαφωνίας πολλαὶ
[10, 14]	πρὶν ἀληθῶς Ἑβραίων, Ἕβερ τε	καὶ	Ἁβραάμ, ἀφ´ ὧν καὶ τὸ
[10, 2]	ὅτι ὁ βρέχων ἐπὶ δικαίους	καὶ	ἀδίκους’ διὰ τῶν ὑποτεταγμένων δυνάμεων
[10, 12]	καὶ οὐδὲν θαυμαστόν, ὅπου γε	καὶ	Ἀδμήτῳ θητεύων εὑρίσκεται σὺν καὶ
[10, 4]	γῆν ἐπεπλανησάμην, ἱστορέων τὰ μήκιστα,	καὶ	ἀέρας τε καὶ γαίας πλείστας
[10, 4]	Ἑβραίων μόνον οὐδέ γε Φοινίκων	καὶ	Αἰγυπτίων, ἀλλὰ καὶ αὐτῶν τῶν
[10, 9]	τὰ Φοινίκων τά τε Χαλδαίων	καὶ	Αἰγυπτίων ἀναγράψασι συνεχρήσαντο· ὁμοῦ δὲ
[10, 4]	τούτους πλέον οὐδὲν τῆς Φοινίκων	καὶ	Αἰγυπτίων πολυπλανοῦς θεολογίας παρὰ τοῖς
[10, 4]	καὶ ἐν Ἐπινομίδι, Σύρων ὁμοῦ	καὶ	Αἰγυπτίων ὧδέ πη μνημονεύοντος· Τούτου
[10, 4]	ἑκάστοις σοφὰ πολυπραγμονῶν ἐπῆλθε Βαβυλῶνα	καὶ	Αἴγυπτον καὶ πᾶσαν τὴν Περσῶν,
[10, 4]	Βαβυλῶνά τε καὶ τὴν Περσίδα	καὶ	Αἴγυπτον, τοῖς τε Αἰγυπτίοις καὶ
[10, 10]	ἱστορίαι συντρέχουσι Κύρου τε βασιλείας	καὶ	αἰχμαλωσίας τέλους καὶ τὰ〉 κατὰ
[10, 3]	μεταθεὶς ὁ Θεόπομπος ἀργά τε	καὶ	ἀκίνητα πεποίηκε καὶ ἄπρακτα. Λόγου
[10, 2]	κλέπται εἶναι, σφετερίζεσθαι δ´ ὅμως	καὶ	ἄκοντες τὴν παρ´ ἡμῶν ἀλήθειαν
[10, 4]	αὐτῇ πρὸς τὴν τῶν ἀναγκαίων	καὶ	ἀληθῶν εὕρεσιν λυσιτελεῖν δεδυνημένα, τὰ
[10, 4]	τε παρ´ ἑτέρων καὶ μουσικὴν	καὶ	ἄλλα παρ´ ἄλλων συλλεξάμενος, μόνον
[10, 11]	εἰσιν αὐτῷ γραφαί) πολλὰ μὲν	καὶ	ἄλλα, φησὶ δ´ ὅτι κατέσκαψε
[10, 6]	Πάγγαιον ὄρος ἐπενόησεν. Ἤδη δὲ	καὶ	ἄλλο ἔθνος Καππαδόκαι πρῶτοι εὗρον
[10, 14]	ὃν προφητεύουσιν Ἱερεμίας, Βαρούχ, Ὀλδᾶ	καὶ	ἄλλοι προφῆται· ἔπειτα Ἰωάχαζ μῆνας
[10, 14]	Πρωταγόρας, καθ´ ὃν ἤκμασε Σωκράτης.	Καὶ	ἄλλους δὲ σποράδην ἔστιν εὑρεῖν
[10, 4]	ὁ Δωδωναῖος, εἶτα δὲ Ἀμφιάρεως	καὶ	Ἀμφίλοχος καὶ ἐπὶ τούτοις μυρίος
[10, 12]	μέγαν εἰς ἐνιαυτόν‘ Ζῆθος δὲ	καὶ	Ἀμφίων, οἱ μουσικῆς εὑρεταί, περὶ
[10, 10]	καὶ Ἡρόδοτος τῆς ἀποστασίας ταύτης	καὶ	Ἀμώσιος ἐν τῇ δευτέρᾳ· τρόπῳ
[10, 3]	ἐπιδείκνυσθαι σπουδάζων βραδὺς καὶ μέλλων	καὶ	ἀναβαλλομένῳ ἐοικὼς φαίνεται καὶ τὸ
[10, 3]	Ἕλληνας ὠφελείας εὖ μοι δοκεῖ	καὶ	ἀναγκαίως καθόλου πᾶσαν ἀποδεῖξαι τὴν
[10, 11]	ἕκαστον λόγον πραγματείας χρόνων τε	καὶ	ἀναγραφῆς αὐτῶν, ὡς οἶμαι, σφόδρα
[10, 4]	νεώς τε περικαλλεῖς, παντοίοις ἀγάλμασι	καὶ	ἀναθήμασι κεκοσμημένοι, παρὰ τοῖς πᾶσιν
[10, 3]	ἐκ τῶν Δαϊμάχου καὶ Καλλισθένους	καὶ	Ἀναξιμένους αὐταῖς λέξεσιν ἔστιν ὅτε
[10, 14]	καὶ τὸ ἱερὸν ἀνεγείρειν· ὅτε	καὶ	ἄνεισιν Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ἰωσεδὲκ
[10, 14]	ὁ Κῦρος βασιλεύει Περσῶν, ὃς	καὶ	ἀνῆκε τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν Ἰουδαίων,
[10, 11]	τε καὶ Πτολεμαϊκῶν, ἔτι δὲ	καὶ	Ἀντιοχικῶν· ὅθεν εἰ μετὰ τὸν
[10, 4]	τε καὶ χρηστήρια ἔργῳ περιττὰ	καὶ	ἀνωφελῆ κατελάμβανε. Διὸ ταῦτα μὲν
[10, 4]	δὲ τὸ μόνον ἀληθὲς εὑρόντες	καὶ	ἀπειληφότες τοῦ ψεύδους ἀνεχωρήσαμεν, οὔτε
[10, 4]	ἐξήκει, βεβασανισμένα χρόνῳ μυριετεῖ τε	καὶ	ἀπείρῳ. Καὶ ὑποβὰς ἑξῆς ἐπιλέγει·
[10, 13]	κτίσαι Τυρίους Καρχηδόνα· εἶτα μεταβὰς	καὶ	ἀπὸ τῆς περὶ Χαλδαίων ἱστορίας
[10, 4]	Ἑλλήνων ἔσχεν οὐδέν, πενίᾳ σοφίας	καὶ	ἀπορίᾳ συνοικούντων· ἔμπαλιν δ´ οὖν
[10, 3]	ἀργά τε καὶ ἀκίνητα πεποίηκε	καὶ	ἄπρακτα. Λόγου γὰρ δύναμιν καὶ
[10, 6]	Τοῦσκοι, Ἰταλίας γείτονες. Ἴσαυροι δὲ	καὶ	Ἄραβες ἐξεπόνησαν τὴν οἰωνιστικήν, ὥσπερ
[10, 6]	ὁ Μαντινεὺς ἔτι τε Ἀντιφάνης	καὶ	Ἀριστόδημος καὶ Ἀριστοτέλης, πρὸς τούτοις
[10, 6]	ἔτι τε Ἀντιφάνης καὶ Ἀριστόδημος	καὶ	Ἀριστοτέλης, πρὸς τούτοις δὲ Φιλοστέφανος,
[10, 12]	βασιλείας ἐπὶ τὴν Ἡρακλέους αὐτοῦ	καὶ	Ἀσκληπιοῦ ἀποθέωσιν ἔτη συνάγεται τριάκοντα
[10, 10]	ἐν τοῖς περιτεμνομένοις αὐτοὺς καταριθμῶν	καὶ	Ἀσσυρίους τοὺς ἐν τῇ Παλαιστίνῃ
[10, 6]	ἐναυπηγήσατο καὶ τὴν θάλασσαν ἔπλευσε.	Καὶ	ἀστρολογίαν δὲ πρῶτοι εἰς ἀνθρώπους
[10, 8]	Οἰνοπίδην ὁμοίως συνδιατρίψαντα τοῖς ἱερεῦσι	καὶ	ἀστρολόγοις μαθεῖν ἄλλα τε καὶ
[10, 9]	Αἰγύπτιοι μετονομάσαντες σέβουσι, Προμηθεύς τε	καὶ	Ἄτλας ἐγνωρίζοντο. Ἀπὸ δὲ Κέκροπος
[10, 12]	Ἀττική· κατὰ δὲ Τριόπαν Προμηθεὺς	καὶ	Ἄτλας καὶ Ἐπιμηθεὺς καὶ ὁ
[10, 11]	δὲ Τριόπαν Προμηθεὺς καὶ Ἐπιμηθεὺς	καὶ	Ἄτλας καὶ ὁ διφυὴς Κέκροψ
[10, 4]	ἔσχον, ἀστρολογίαν δὲ παρὰ Χαλδαίων	καὶ	αὖ πάλιν ἕτερα παρ´ ἑτέρων·
[10, 10]	ὀνομάτων οὐδὲ γενέσθαι φησὶ Φιλόχορος.	Καὶ	αὖθις· Ἀπὸ Ὠγύγου τοίνυν ἐπὶ
[10, 5]	καὶ Ἑβραῖοι τὴν γείτονα Φοινίκης	καὶ	αὐτὴν τὸ μὲν παλαιὸν Φοινίκην,
[10, 4]	γενόμενοι, συνεστήσαντο· τούτων γὰρ οὐδένας	καὶ	αὐτοὶ ἂν ὁμολογήσαιεν Ἕλληνες παλαιοτέρους
[10, 9]	λέγεται τὰ ὑπομνήματα· οἱ δὲ	καὶ	αὐτοὶ ἀρχαιότεροι ὄντες αὐτοῦ σχεδὸν
[10, 8]	λέγω, πόθῳ τῆς ἀληθοῦς εὐσεβείας	καὶ	αὐτοὶ μετήλθομεν, εἴ γε βάρβαροι
[10, 14]	ἐπιμέμφεσθαι τοὺς συκοφάντας, εἰ δὴ	καὶ	αὐτοὶ τὰ ὅμοια τοῖς αὐτῶν
[10, 12]	ἐπεὶ πρὸ τῶν ἡμετέρων ἐσπουδάσθη	καὶ	αὐτοῖς Ἑβραίων παισὶν ἡ προκειμένη
[10, 4]	τοῖς προφήταις συμβεβληκέναι. Σόλωνα δὲ	καὶ	αὐτὸν τῶν ἑπτὰ σοφῶν, ὃν
[10, 6]	τὴν διάτονον ἁρμονίαν Ἄγνιν τὸν	καὶ	αὐτὸν Φρύγα· κρούματα δὲ Ὄλυμπον
[10, 3]	περὶ αὐτοῦ καὶ ἔλεγον· Ταῦτα	καὶ	αὐτὸς εἶπεν· νῦν δὲ τὴν
[10, 9]	τοῦτον ἠκμακώς, γένοιτ´ ἂν οὖν	καὶ	αὐτὸς κατὰ Σεμίραμιν. Ἀλλ´ ὁ
[10, 3]	ἐκαρτύναντο φάλαγγας. Ἀλλ´ ἵνα μὴ	καὶ	αὐτὸς κλοπῆς ἄλλους αἰτιώμενος κλέπτης
[10, 14]	Πραξιάδου μὲν παῖς, γένος δὲ	καὶ	αὐτὸς Μιλήσιος. Οὗτος πρῶτος γνώμονας
[10, 3]	ἔφη, κλέπτας ἐφωράσατε· ὅτι δὲ	καὶ	αὐτὸς οὗτος ὁ ἥρως Πλάτων,
[10, 2]	πιστὸς οὗτος, ἅτε τῆς Ἑλληνικῆς	καὶ	αὐτὸς τὴν βάρβαρον ὁμοίως ἡμῖν
[10, 4]	πλεῖστον ἀναθεῖναι χρόνον. Τοῦτό τοι	καὶ	αὐτὸς τοῖς βαρβάροις πολλαχοῦ τῶν
[10, 1]	ἱερὰς βίβλους ἀπεδεξάμεθα προδιειληφότες κἄπειτα	καὶ	αὐτοὺς τοὺς Ἕλληνας μὴ ἀγνοῆσαι
[10, 12]	ἀπὸ Κέκροπος τοῦ διφυοῦς‘ δὴ	καὶ	αὐτόχθονος, ὥς φησι κατὰ λέξιν
[10, 8]	δὴ τοὺς τῶν σοφῶν Ἑλλήνων	καὶ	αὐτῶν γε τῶν παρ´ αὐτοῖς
[10, 4]	προτετιμήκαμεν, γνοίης ἂν μαθὼν ὡς	καὶ	αὐτῶν Ἑλλήνων οἱ δὴ μάλιστα
[10, 4]	γε Φοινίκων καὶ Αἰγυπτίων, ἀλλὰ	καὶ	αὐτῶν τῶν παλαιῶν Ἑλλήνων φύντας.
[10, 3]	ἐν ταῖς Παραλλήλοις αὐτοῦ τε	καὶ	ἀφ´ ὧν ἔκλεψεν ἐκλογαῖς; Λατῖνος
[10, 4]	καὶ μαντείων πλείστη τις ἦν	καὶ	ἄφθονος παρὰ τοῖς πᾶσι περιουσία.
[10, 4]	μὲν οὖν θεῶν, ἀγάλμασί τε	καὶ	ἀφιδρύσεσι, μαντείαις τε καὶ χρησμοῖς,
[10, 14]	ἀλλόφυλοι ἔτη κʹ Ἔπειτα Δεββώρα	καὶ	Βαρὰκ ἔτη μʹ ἔπειτα Μαδιηναῖοι
[10, 4]	δεδυνημένα, τὰ δὲ ὀθνεῖα λοιπὸν	καὶ	βάρβαρα, οἷά τις γυμνὴ καὶ
[10, 8]	νέων, Ἑβραίους τε τὰ Ἑλλήνων	καὶ	βαρβάρους τὰ φιλοσόφων, ὧν οὐδὲ
[10, 6]	εἰς τὴν τῶν εἰρημένων ἀκριβῆ	καὶ	βεβαίαν πίστωσιν. ἄκουε τοίνυν οἷα
[10, 1]	στοιχεῖα μυρίας τε ἄλλας τεχνικὰς	καὶ	βιωφελεῖς ἐπιτηδεύσεις, αὐτίκα μάλα παραστήσω.
[10, 4]	μαθήματα, ἀλλὰ καὶ τὰς κοινὰς	καὶ	βιωφελεῖς εὑρέσεις ἀπελέγχονται. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε'
[10, 6]	σύστασιν τῆς παρὰ βαρβάροις εὑρετικῆς	καὶ	βιωφελοῦς φύσεως, παρ´ ὧν Ἕλληνες
[10, 7]	λέγειν περὶ τῶν κατὰ πόλεις	καὶ	βραχυτέρων, ὅπου γε περὶ τῆς
[10, 4]	τὰ μήκιστα, καὶ ἀέρας τε	καὶ	γαίας πλείστας εἶδον καὶ λογίων
[10, 7]	ἔχειν τῆς μνήμης τὴν παράδοσιν.	Καὶ	γὰρ τόπους ἅπαντες οἰκοῦσιν ἥκιστα
[10, 14]	Ἀθηναίων πρῶτος ἐγένετο καὶ πλούτῳ	καὶ	γένει τῶν καθ´ ἑαυτὸν διήνεγκεν·
[10, 11]	πράξεις παρ´ Ἕλλησιν ἐγράφησάν τε	καὶ	γινώσκονται, δῆλον ὡς καὶ μετὰ
[10, 4]	καὶ λογίων ἀνδρῶν πλείστων ἐπήκουσα	καὶ	γραμμέων συνθέσιος μετ´ ἀποδείξεως οὐδεὶς
[10, 7]	ἅπαντες τὰ αὐτὰ καὶ λέγοιεν	καὶ	γράφοιεν· οἱ δ´ εἰ μὴ
[10, 4]	πολιτεία τὸν μακρὸν αἰῶνα πτωχεύουσα	καὶ	γυμνὴ παντὸς μαθήματος ἀπολειφθεῖσα; Ἱεροῖς
[10, 8]	τε καὶ Μουσαῖον καὶ Μελάμποδα	καὶ	Δαίδαλον, πρὸς δὲ τούτοις Ὅμηρόν
[10, 3]	νόμιμα Ἑλλανίκου ἐκ τῶν Ἡροδότου	καὶ	Δαμάςτου συνῆκται; Ἢ ὡς Ἡρόδοτος
[10, 6]	οἱ αὐτοὶ γεγόνασι. Κέλμις τε	καὶ	Δαμναμενεὺς οἱ τῶν Ἰδαίων Δάκτυλοι
[10, 11]	Ἰλίου κτίσεως καὶ τοῦ Τρωὸς	καὶ	Δαρδάνου λίαν ἀρχαιότερος. Ἀποδείξεως δὲ
[10, 12]	Διονύσιος ὁ Ἀργεῖος· Ἄγις δὲ	καὶ	Δερκύλος ἐν τῇ τρίτῃ, μηνὸς
[10, 4]	ἱκανῶς κέκτηται. Ὅθεν καὶ πανταχόσε	καὶ	δεῦρο ἐξήκει, βεβασανισμένα χρόνῳ μυριετεῖ
[10, 2]	βάρβαρον ὁμοίως ἡμῖν προτετιμηκὼς φιλοσοφίαν,	καὶ	δὴ ἐάσθω, καίπερ οὐκ οἰκείαις
[10, 5]	ἀρξάμενα προῆλθεν εἴς τε ἄλλους	καὶ	δὴ καὶ εἰς Ἕλληνας. Ταῦτα
[10, 4]	θεολογίας παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἐπολιτεύετο.	Καὶ	δὴ καὶ ἐν τοῖς λοιποῖς
[10, 2]	παραδόξως ἐνεργούμενα, Ἑλληνικῇ μυθολογίᾳ τερατευόμενοι.	Καὶ	δὴ πευσόμεθα παρ´ αὐτῶν ἤτοι
[10, 11]	ἔτεσιν ἀπεδείξαμεν γεγονυίας τετρακοσίοις ἑπτά.	Καὶ	δὴ τούτων οὕτως ἀποδεδειγμένων διὰ
[10, 3]	Μαΐορα Ἀπολλώνιόν τε τὸν γραμματικὸν	καὶ	Δημήτριον τὸν γεωμέτρην Προσήνην τε
[10, 9]	τε γένεσις Κόρης τε ἁρπαγὴ	καὶ	Δήμητρος μυστήρια, Ἐλευσινίων ἵδρυσις, Τριπτολέμου
[10, 9]	πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα οἱ ἀμφὶ Πυθαγόραν	καὶ	Δημόκριτον καὶ τοὺς μετὰ ταῦτα
[10, 8]	μαθεῖν παρ´ Αἰγυπτίων. Ὑπολαμβάνουσι δὲ	καὶ	Δημόκριτον παρ´ αὐτοῖς ἔτη διατρῖψαι
[10, 4]	τέλος ἀπεργάζονται. Ταῦτα ὁ Πλάτων.	Καὶ	Δημόκριτος δὲ ἔτι πρότερον τοὺς
[10, 9]	καρπῶν οἱ τῶν λόγων πατέρες	καὶ	διὰ πλειόνων μαρτύρων, ἀλλὰ μὴ
[10, 3]	καὶ ἄπρακτα. Λόγου γὰρ δύναμιν	καὶ	διὰ τὴν κλοπὴν ἐξεργασίαν ἐμβάλλειν
[10, 7]	ἐκ τῶν γραμμάτων ὕστερον συντεθῆναι	καὶ	διὰ τοῦτο πολλὰς ἐν αὐτῇ
[10, 9]	Βακτρίων ἐβασίλευσε. Νίνου δὲ γυνὴ	καὶ	διάδοχος τῆς βασιλείας Σεμίραμις· ὥστ´
[10, 1]	καθ´ εἷς αὐτῶν λέξεις ὁμοῦ	καὶ	διανοίας καὶ ὅλας λόγων συντάξεις
[10, 8]	τοῦ Πυθίου ξόανον. Τοσαῦτα δὲ	καὶ	Διόδωρος. Ἀλλ´ οὗτος μὲν ὁ
[10, 11]	ὁ Κολοφώνιος Ἡρόδοτός τε Ἁλικαρνασεὺς	καὶ	Διονύσιος Ὀλύνθιος· μετὰ δὲ ἐκείνους
[10, 12]	δεύτερος Κέκροψ αἵ τε Περσέως	καὶ	Διονύσου πράξεις Ὀρφεύς τε καὶ
[10, 12]	ἔτη ἑξήκοντα τρία· Ἀσκληπιός τε	καὶ	Διόσκουροι συνέπλεον αὐτοῖς, ὡς μαρτυρεῖ
[10, 8]	εὑρῆσθαί φασι· τὰς δὲ Θήβας	καὶ	Διόσπολιν τὴν αὐτὴν ὑπάρχειν· τήν
[10, 14]	καθ´ ὃν Ῥωμύλος Ῥώμην ἔκτισε	καὶ	ἐβασίλευσε. Μετὰ δὲ Ἐζεκίαν βασιλεύει
[10, 5]	λέγουσι. Σύροι δ´ ἂν εἶεν	καὶ	Ἑβραῖοι τὴν γείτονα Φοινίκης καὶ
[10, 9]	προβεβλημένος οὐ μόνους ἡμᾶς, ἀλλὰ	καὶ	Ἑβραίους αὐτόν τε Μωσέα καὶ
[10, 2]	ἐπεκαλέσατο’ φησί, Σαμουὴλ τὸν κύριον,	καὶ	ἔδωκε κύριος φωνὰς καὶ ὑετὸν
[10, 11]	καὶ τοῖς περὶ Ἀγαμέμνονα συνεστρατεῦσθαι	καί,	εἰ βούλεταί τις, καὶ πρὶν
[10, 10]	ὁμοίως ἐμοί. Οὐκοῦν τῶν χιλίων	καὶ	εἴκοσιν ἐτῶν, τῶν μέχρι πρώτης
[10, 5]	πάντα παρ´ Ἑβραίοις στοιχεῖα δύο	καὶ	εἴκοσιν, ὧν τὸ μὲν πρῶτόν
[10, 11]	Ἀρχίλοχος ἤκμασε περὶ Ὀλυμπιάδα τρίτην	καὶ	εἰκοστήν, κατὰ Γύγην τὸν Λυδόν,
[10, 5]	εἴς τε ἄλλους καὶ δὴ	καὶ	εἰς Ἕλληνας. Ταῦτα μὲν οὖν
[10, 3]	ὡς διψήσας ποτὲ ἐν Μεταποντίῳ	καὶ	ἔκ τινος φρέατος ἀνιμήσας καὶ
[10, 9]	Σεμίραμιν Ἀσσυρίων βασιλέα, πεντήκοντα δὲ	καὶ	ἑκατὸν ὕστερον ἔτεσιν αὐτῆς τε
[10, 14]	Ἑλλήνων γεγονὼς περὶ τροπῶν ἡλίου	καὶ	ἐκλείψεως καὶ φωτισμῶν σελήνης καὶ
[10, 10]	Μωσέα τοῦθ´ εὑρίσκεται, κατακλυσμοί τε	καὶ	ἐκπυρώσεις, Προμηθεύς, Ἰώ, Εὐρώπη, Σπαρτοί,
[10, 11]	εὑρίσκεται γεγονώς· Σόλων περὶ τεσσαρακοστὴν	καὶ	ἕκτην· Πυθαγόρας κατὰ τὴν ἑξηκοστὴν
[10, 3]	καὶ ἕτεροι ἠπίσταντο περὶ αὐτοῦ	καὶ	ἔλεγον· Ταῦτα καὶ αὐτὸς εἶπεν·
[10, 10]	τὸν αὐτὸν χρόνον, ἔτη ασλζʹ	Καὶ	Ἑλλήνων δέ τινες ἱστοροῦσι κατὰ
[10, 4]	μὲν πάρεστιν, οὐ μὴν ἀλλὰ	καὶ	ἐν Ἐπινομίδι, Σύρων ὁμοῦ καὶ
[10, 6]	ἐνιαυτὸν εἰς δώδεκα μῆνας διεῖλον	καὶ	ἐν ἱεροῖς γυναιξὶ μίσγεσθαι ἐκώλυσαν
[10, 10]	ἐν τῇ κατὰ Ἰουδαίων βίβλῳ	καὶ	ἐν τῇ τετάρτῃ τῶν ἱστοριῶν
[10, 4]	τοῖς Ἕλλησιν ἐπολιτεύετο. Καὶ δὴ	καὶ	ἐν τοῖς λοιποῖς ἔθνεσι, κατὰ
[10, 3]	τῆς Ἡροδότου κλοπῆς ἐστι βιβλίον	καὶ	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἰχνευταί πολλὰ
[10, 10]	ὑπονοουμένους, ὥς φασιν ἄλλοι τε	καὶ	ἐν τῷ Τρικαράνῳ Θεόπομπος. Ὁ
[10, 11]	Δράκων δὲ περὶ Ὀλυμπιάδα τριακοστὴν	καὶ	ἐνάτην εὑρίσκεται γεγονώς· Σόλων περὶ
[10, 10]	Ἕλλησιν ἱστόρηται. Μετὰ δὲ τέσσαρα	καὶ	ἐνενήκοντα ἔτη ἦν Προμηθεύς, ὥς
[10, 13]	ποιμένες, ἡμέτεροι δὲ πρόγονοι, τρισὶ	καὶ	ἐνενήκοντα καὶ τριακοσίοις πρόσθεν ἔτεσιν
[10, 3]	ἐοικὼς φαίνεται καὶ τὸ ἔμψυχον	καὶ	ἐνεργὸν τὸ Ξενοφῶντος διαφθείρων. Ταῦτ´
[10, 9]	τῷ βοωμένῳ παρ´ Ἕλλησιν Ἡρακλεῖ.	Καὶ	ἐντεῦθεν δὲ ἐπὶ τοὺς ἀνωτέρω
[10, 5]	ἄντικρυς ἀπὸ τῆς βαρβάρου φωνῆς.	Καὶ	ἐξ αὐτῆς δὲ ἐλέγχεται τῆς
[10, 5]	τῇ τῶν στοιχείων μαθήσει τε	καὶ	ἐπαγγελίᾳ προσήκουσαν. Τὸ ὅμοιον δ´
[10, 4]	ἡμᾶς ἐπιμέμφεσθαι, οὐχὶ δὲ ἀποδέχεσθαι	καὶ	ἐπαινεῖν, ὅτι τὸ κρεῖττον ἀγαπήσαντες,
[10, 2]	εὐκαρπία, ταῖς Αἰακοῦ γεωργηθεῖσα εὐχαῖς.	Καὶ	ἐπεκαλέσατο’ φησί, Σαμουὴλ τὸν κύριον,
[10, 2]	ποτὲ τὴν Ἑλλάδα πολυχρονίως φθείροντος	καὶ	ἐπεχούσης ἀγονίας καρπῶν, οἱ καταλειφθέντες,
[10, 11]	καὶ ὁ Τατιανός. Μετίωμεν δὲ	καὶ	ἐπὶ Κλήμεντα· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ' ΑΠΟ
[10, 4]	εἶτα δὲ Ἀμφιάρεως καὶ Ἀμφίλοχος	καὶ	ἐπὶ τούτοις μυρίος ἄλλος ἐπιρρέων
[10, 3]	δέ, ὁ τῶν λοιδόρων ἰάμβων	καὶ	ἐπιγραμμάτων ποιητής, παρῴδηκε τὰς Ἐφόρου
[10, 3]	διὰ τὴν κλοπὴν ἐξεργασίαν ἐμβάλλειν	καὶ	ἐπιδείκνυσθαι σπουδάζων βραδὺς καὶ μέλλων
[10, 13]	ἀμαχητὶ ταύτην κατὰ κράτος εἷλον.	Καὶ	ἐπιλέγει μετὰ βραχέα· Ἐκαλεῖτο δὲ
[10, 11]	Ἀττική· κατὰ δὲ Τριόπαν Προμηθεὺς	καὶ	Ἐπιμηθεὺς καὶ Ἄτλας καὶ ὁ
[10, 12]	δὲ Τριόπαν Προμηθεὺς καὶ Ἄτλας	καὶ	Ἐπιμηθεὺς καὶ ὁ διφυὴς Κέκροψ
[10, 4]	καὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν τε	καὶ	ἐπιστημῶν τὰ βιωφελέστατα. Συνομολογοῦσί γε
[10, 4]	ἐπὶ σοφίᾳ θαυμασθῆναι, οὓς δὴ	καὶ	ἐπονομάσαι σοφούς. Ἀμφὶ Κῦρον δὲ
[10, 4]	ἱδρύσεις καὶ ὕμνους ᾠδάς τε	καὶ	ἐπῳδάς, ἤτοι ὁ Θρᾴκιος Ὀρφεὺς
[10, 4]	πανταχόθεν ἑαυτῇ πορίζουσα συνάγουσά τε	καὶ	ἐρανιζομένη, ὅ τι ποτὲ παρ´
[10, 5]	ἐστιν ἡ τῶν στοιχείων μετάφρασις	καὶ	ἑρμηνεία, λόγου διάνοιαν ἀπαρτίζουσα τῇ
[10, 3]	εἰς τρίτην ἡμέραν ἔσοιτο σεισμός‘	καὶ	ἕτερά τινα τούτοις ἐπαγαγὼν ἐπιλέγει·
[10, 7]	διαφωνίας πολλαὶ μὲν ἴσως ἂν	καὶ	ἕτεραι τοῖς βουλομένοις ζητεῖν ἀναφανεῖεν,
[10, 3]	περὶ Πυθαγόρου λέγων, τάχα ἂν	καὶ	ἕτεροι ἠπίσταντο περὶ αὐτοῦ καὶ
[10, 10]	Πολυβίου καὶ Φλέγοντος ἔστινεὑρεῖν, ἀλλὰ	καὶ	ἑτέρων, οἷς ἐμέλησεν Ὀλυμπιάδων· ἅπασι
[10, 9]	γένεσις, Κάδμου ἐπὶ Θήβας παρουσία	καὶ	ἔτι τούτων νεώτεροι Διόνυσος, Μίνως,
[10, 11]	Κενταύρου καὶ Ἰσάτιδος Δρύμωνός τε	καὶ	Εὔκλου τοῦ Κυπρίου καὶ Ὥρου
[10, 3]	τί θαυμάζομεν‘ ἔφη, εἰ Θεοπόμπου	καὶ	Ἐφόρου τὸ τῆς κλοπῆς πάθος
[10, 14]	θεμελίους, προφητευόντων ὕστατα πάντων Ἀγγαίου	καὶ	Ζαχαρίου καὶ Μαλαχίου, μεθ´ οὓς
[10, 7]	στρατευσάντων ὕστερον πολλὴ γέγονεν ἀπορία	καὶ	ζήτησις εἰ γράμμασιν ἐχρῶντο· καὶ
[10, 14]	ἄνεισιν Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ἰωσεδὲκ	καὶ	Ζοροβάβελ ὁ τοῦ Σαλαθιὴλ καταβάλλονταί
[10, 7]	δ´ ἂν τῶν εἰρημένων ἐπισφράγισμα	καὶ	ἡ Διοδώρου μαρτυρία, ἣν ἀπὸ
[10, 11]	Σθενέλαον ἥ τε Ἀμφικτύονος βασιλεία	καὶ	ἡ εἰς Πελοπόννησον Δαναοῦ παρουσία
[10, 12]	Σθένελον ἥ τε Ἀμφικτύονος βασιλεία	καὶ	ἡ εἰς Πελοπόννησον Δαναοῦ παρουσία
[10, 12]	Ἴναχον ὁ ἐπὶ Ὠγύγου κατακλυσμὸς	καὶ	ἡ ἐν Σικυῶνι βασιλεία, πρώτου
[10, 12]	Κροτωπὸν ἡ ἐπὶ Φαέθοντος ἐκπύρωσις	καὶ	ἡ ἐπὶ Δευκαλίωνος ἐπομβρία· κατὰ
[10, 11]	Κροτωπὸν ἡ ἐπὶ Φαέθοντος ἐκπύρωσις	καὶ	ἡ ἐπὶ Δευκαλίωνος ἐπομβρία· κατὰ
[10, 9]	Κέκροπα ὁ κατὰ Δευκαλίωνα κατακλυσμὸς	καὶ	ἡ ἐπὶ Φαέθοντος ἐκπύρωσις Ἐριχθονίου
[10, 12]	ἔτη πεντήκοντα τρία· ἐνταῦθά που	καὶ	ἡ Ἰλίου κατάληψις. Εἰ δὲ
[10, 11]	Ἄτλας καὶ ὁ διφυὴς Κέκροψ	καὶ	ἡ Ἰώ· κατὰ δὲ Κροτωπὸν
[10, 11]	καθίδρυσις καὶ ἡ Τριπτολέμου γεωργία	καὶ	ἡ Κάδμου εἰς Θήβας παρουσία
[10, 12]	καθίδρυσις καὶ ἡ Τριπτολέμου γεωργία	καὶ	ἡ Κάδμου εἰς Θήβας παρουσία
[10, 12]	εἶτα δὲ Εὔρωπος, εἶτα Τελχῖνος,	καὶ	ἡ Κρητὸς ἐν Κρήτῃ. Ἀκουσίλαος
[10, 12]	Λυγκέα τῆς κόρης ἡ ἁρπαγὴ	καὶ	ἡ τοῦ ἐν Ἐλευσῖνι τεμένους
[10, 11]	Λυγκέα τῆς Κόρης ἡ ἁρπαγὴ	καὶ	ἡ τοῦ ἐν Ἐλευσῖνι τεμένους
[10, 12]	τοῦ ἐν Ἐλευσῖνι τεμένους καθίδρυσις	καὶ	ἡ Τριπτολέμου γεωργία καὶ ἡ
[10, 11]	τοῦ ἐν Ἐλευσῖνι τεμένους καθίδρυσις	καὶ	ἡ Τριπτολέμου γεωργία καὶ ἡ
[10, 4]	τοῦ τῶν ὅλων θεοῦ γνῶσις	καὶ	ἡ τῶν οἰκείων θεῶν κατάγνωσις,
[10, 12]	ἡ εἰς Πελοπόννησον Δαναοῦ παρουσία	καὶ	ἡ ὑπὸ Δαρδάνου τῆς Δαρδανίας
[10, 11]	ἡ εἰς Πελοπόννησον Δαναοῦ παρουσία	καὶ	ἡ ὑπὸ Δαρδάνου τῆς Δαρδανίας
[10, 3]	καὶ ταῖς λέξεσιν αὐταῖς συγκέχρηται·	καὶ	ἠθέλησεν αὐτὸ πανούργως παροιμιακὸν μᾶλλον
[10, 12]	Ἀπαιτεῖ δ´ ὅμως τὸ ὑπόμνημα	καὶ	ἡμᾶς ἐπιδραμεῖν τὰ κατὰ τὸν
[10, 9]	δυσμενεστάτῳ καὶ πολεμιωτάτῳ Ἑβραίων τε	καὶ	ἡμῶν, φημὶ δὲ τῷ καθ´
[10, 12]	καὶ Ἀδμήτῳ θητεύων εὑρίσκεται σὺν	καὶ	Ἡρακλεῖ μέγαν εἰς ἐνιαυτόν‘ Ζῆθος
[10, 10]	ὧν ἡγεῖσθαι Μωσέα. Μέμνηται δὲ	καὶ	Ἡρόδοτος τῆς ἀποστασίας ταύτης καὶ
[10, 9]	Τρωϊκῶν νεώτερα τὰ κατὰ Ὅμηρον	καὶ	Ἡσίοδον καὶ τοὺς λοιποὺς μνημονεύεται.
[10, 12]	τὸν Ἡρακλέους διδάσκαλον. Ὅμηρος δὲ	καὶ	Ἡσίοδος πολλῷ νεώτεροι τῶν Ἰλιακῶν,
[10, 12]	κατάληψις. Εἰ δὲ χρὴ πείθεσθαι	καὶ	Ἡσιόδῳ τῷ ποιητῇ, ἀκούσωμεν αὐτοῦ·
[10, 7]	τε τὸν Σύριον καὶ Πυθαγόραν	καὶ	Θάλητα, πάντες συμφώνως ὁμολογοῦσιν Αἰγυπτίων
[10, 10]	οἵ τε τὰ Σύρια Κάστωρ	καὶ	Θαλλὸς καὶ ὁ〉 τὰ πάντων
[10, 8]	Ἡφαιστ〈 ε〉 ίου Δαίδαλον ἀρχιτεκτονῆσαι,	καὶ	θαυμασθέντα τυχεῖν εἰκόνος ξυλίνης κατὰ
[10, 7]	τοὺς περὶ τῶν οὐρανίων τε	καὶ	θείων πρώτους παρ´ Ἕλλησι φιλοσοφήσαντας,
[10, 8]	διωνομασμένους διατετριφέναι παρ´ αὐτοῖς, Τηλεκλέα	καὶ	Θεόδωρον, τοὺς Ῥοίκου μὲν υἱούς,
[10, 8]	φανεῖεν τοῖς Ἑβραίων προφήταις τε	καὶ	θεολόγοις οἱ παρ´ Ἕλλησιν ὁμοδοξοῦντες,
[10, 3]	Μάξιμος· ὁ μὲν γὰρ αὐτὸν	καὶ	Θεοπόμπου προὐτίθει, ὁ δὲ Καΰστριος
[10, 6]	Σκάμμων μὲν οὖν ὁ Μιτυληναῖος	καὶ	Θεόφραστος ὁ Ἐρέσιος Κύδιππός τε
[10, 12]	τὰς Ὀλυμπιάδας γενόμενοι, ὡς παρεστήσαμεν.	Καὶ	θεῶν ἄρα τῶν πλείστων παρ´
[10, 7]	οἱ δοκιμώτατοι διαπεφωνήκασι; Πολλὰ δὲ	καὶ	Θουκυδίδης ὡς ψευδόμενος ὑπό τινων
[10, 6]	δὲ ὀρνίθων παρεφύλαξαν πρῶτοι Φρύγες.	Καὶ	θυτικὴν ἠκρίβωσαν Τοῦσκοι, Ἰταλίας γείτονες.
[10, 14]	Βαβυλῶνα, προφητεύει τε αὐτόθι Δανιὴλ	καὶ	Ἰεζεκιήλ. Μετὰ δὲ ἐτῶν ἀριθμὸν
[10, 6]	τῶν ἵππων ἐχρήσαντο. Ὁμοίως δὲ	καὶ	Ἰλλυριοὶ τὴν καλουμένην πέλτην ἐξεῦρον.
[10, 11]	Ναβουχοδονόσορ, τοῦ συστρατεύσαντος ἐπὶ Φοίνικας	καὶ	Ἰουδαίους, ἅτινα διὰ τῶν καθ´
[10, 10]	τῇ δευτέρᾳ· τρόπῳ δέ τινι	καὶ	Ἰουδαίων αὐτῶν, ἐν τοῖς περιτεμνομένοις
[10, 11]	συγγράψαντος Ἀσβόλου τε τοῦ Κενταύρου	καὶ	Ἰσάτιδος Δρύμωνός τε καὶ Εὔκλου
[10, 14]	ἡλίου καὶ χρόνων καὶ ὡρῶν	καὶ	ἰσημερίας. Ἀναξιμάνδρου δὲ γνώριμος ἐγένετο
[10, 14]	καὶ ἐκλείψεως καὶ φωτισμῶν σελήνης	καὶ	ἰσημερίας διελέχθη· ἐγένετο δ´ ὁ
[10, 11]	παλαίτατον καὶ τὸν μὲν ποιητῶν	καὶ	ἱστορικῶν εἶναι πρεσβύτατον, τὸν δὲ
[10, 13]	Μάνεθως ἅπαντα τείχει τε μεγάλῳ	καὶ	ἰσχυρῷ περιλαβεῖν τοὺς ποιμένας, ὅπως
[10, 9]	Ἆπις ἐν Αἰγύπτῳ θεὸς ὠνομάσθη	καὶ	Ἰὼ θυγάτηρ Ἰνάχου, ἣν Ἶσιν
[10, 12]	Ἐπιμηθεὺς καὶ ὁ διφυὴς Κέκροψ	καὶ	Ἰώ· κατὰ δὲ Κροτωπὸν ἡ
[10, 12]	Ἀκρίσιον Πέλοπος ἀπὸ Φρυγίας διάβασις	καὶ	Ἴωνος εἰς Ἀθήνας ἄφιξις καὶ
[10, 11]	Ἀκρίσιον Πέλοπος ἀπὸ Φρυγίας διάβασις	καὶ	Ἴωνος εἰς τὰς Ἀθήνας ἄφιξις
[10, 7]	χρῆσιν εἶναι θέλοντες παρὰ Φοινίκων	καὶ	Κάδμου σεμνύνονται μαθεῖν. Οὐ μὴν
[10, 9]	Ἕλλησι τῶν χρόνων ἀναγραφαὶ περιέχουσι.	Καὶ	καθ´ Ἑβραίους ἀπὸ νʹ ἔτους
[10, 7]	ἐπάγγελμα λόγων δὲ δύναμιν ἐπεδείκνυντο	καὶ	καθ´ ὅντινα τρόπον ἐν τούτῳ
[10, 11]	γεγονώς, καὶ Στησίμβροτος ὁ Θάσιος	καὶ	Καλλίμαχος ὁ Κολοφώνιος Ἡρόδοτός τε
[10, 3]	ἴδιον’ ἔφη, ἐκ τῶν Δαϊμάχου	καὶ	Καλλισθένους καὶ Ἀναξιμένους αὐταῖς λέξεσιν
[10, 12]	Πρὸς τοὺς Ἕλληνας, εἴρηται δὲ	καὶ	Κασσιανῷ ἐν τῷ πρώτῳ τῶν
[10, 10]	Βιβλιοθηκῶν Διοδώρου καὶ τῶν Θαλλοῦ	καὶ	Κάστορος ἱστοριῶν, ἔτι δὲ Πολυβίου
[10, 12]	Μωσέως κατὰ Ἄμωσιν τὸν Αἰγύπτιον	καὶ	κατὰ Ἴναχον τὸν Ἀργεῖον ἐξ
[10, 12]	ἅτε Αἰγύπτιος τὸ γένος, ὡς	καὶ	κατὰ Ἰουδαίων συντάξασθαι βιβλίον, Ἀμώσιος
[10, 10]	ὁ ἐπὶ Ὠγύγου γίνεται κατακλυσμός·	καὶ	κατὰ λόγον· τῶν γὰρ Αἰγυπτίων
[10, 10]	ἱστόρηται τοῖς Ἕλλησι, πάντων συγκεχυμένων	καὶ	κατὰ μηδὲν αὑτοῖς τῶν πρὸ
[10, 6]	Πέρσας τε πρώτους ἀκηκόαμεν ἀπήνην	καὶ	κλίνην καὶ ὑποπόδιον ἐργάσασθαι τούς
[10, 6]	οὐ πολὺ τῆς κιθάρας λειπομένην	καὶ	κρόταλα ἐπενόησαν. Ἐπί τε Σεμιράμεως
[10, 7]	τῶν αὐτῶν ἅπαντες τὰ αὐτὰ	καὶ	λέγοιεν καὶ γράφοιεν· οἱ δ´
[10, 8]	γενομένην παρὰ Μενελάῳ Τηλεμάχῳ φαρμακείαν	καὶ	λήθην τῶν συμβεβηκότων κακῶν. Τὸ
[10, 12]	οἱ περὶ Ὀρφέα καὶ Μουσαῖον	καὶ	Λίνον τὸν Ἡρακλέους διδάσκαλον. Ὅμηρος
[10, 4]	τε καὶ γαίας πλείστας εἶδον	καὶ	λογίων ἀνδρῶν πλείστων ἐπήκουσα καὶ
[10, 4]	τῶν ἑπτὰ σοφῶν, ὃν δὴ	καὶ	λόγος Ἀθηναίοις νομοθετῆσαι, Αἰγυπτίοις ὁμοίως
[10, 8]	παντοίοις ὑπὸ τῶν ἱερέων κατεστεμμένον.	Καὶ	Λυκοῦργον δὲ καὶ Πλάτωνα καὶ
[10, 8]	τούτοις Ὅμηρόν τε τὸν ποιητὴν	καὶ	Λυκοῦργον τὸν Σπαρτιάτην, ἔτι δὲ
[10, 3]	ὃς κάρτιστος ἐπιχθονίων ἦν ἀνδρῶν·	καὶ	Λυκόφρων ἐπαινεῖ τὴν μετάθεσιν, ὡς
[10, 8]	Διοσπολίτισιν ἐκ παλαιῶν χρόνων ὀργῆς	καὶ	λύπης φάρμακον εὑρῆσθαί φασι· τὰς
[10, 4]	τε τῶν ἐθνῶν νόμιμά τε	καὶ	μαθήματα περιεργότερον ἐξητακότας, καὶ τὴν
[10, 4]	δαιμόνων ἐκαλλωπίζετο, σοφίας δὲ ἀληθοῦς	καὶ	μαθήματος βιωφελοῦς εἰς τὸ παντελὲς
[10, 4]	καὶ οἰκείων πτωχεύουσα λόγων τε	καὶ	μαθημάτων, περιῄει διερευνωμένη τά τε
[10, 1]	τῆς ὁμοίας αὐτοῖς διδασκαλίας τε	καὶ	μαθήσεως ἔν τισι τῶν εἰς
[10, 3]	πολλοὺς καὶ Νικαγόραν τὸν σοφιστὴν	καὶ	Μαΐορα Ἀπολλώνιόν τε τὸν γραμματικὸν
[10, 14]	ὕστατα πάντων Ἀγγαίου καὶ Ζαχαρίου	καὶ	Μαλαχίου, μεθ´ οὓς οὐκέτι προφήτης
[10, 5]	εὑρεῖν παρὰ τοῖς Ἕλλησι· διὸ	καὶ	μάλιστα μὴ ὄντα ἴδια Ἑλλήνων
[10, 5]	δὲ Παλαιστίνην ὀνομαζομένην οἰκήσαντες, ὧν	καὶ	μάλιστα οὐκ ἀλλοτρία φαίνεται ἡ
[10, 9]	ὁμολογουμένην τὴν ἀπόδειξιν εἰσηνέγκαντο. Διὸ	καὶ	μάλιστα ταῖς αὐτῶν ἡγησάμην δεῖν
[10, 8]	παρουσίας ἄλλα τε σημεῖα φέρουσι	καὶ	μάλιστα τὴν τῆς Ἑλένης γενομένην
[10, 14]	τὰ τῆς Ἑλλήνων γεγονέναι φιλοσοφίας	καὶ	μάλιστα τῆς κατὰ Πλάτωνα, ὃς
[10, 8]	καὶ ἀστρολόγοις μαθεῖν ἄλλα τε	καὶ	μάλιστα τὸν ἡλιακὸν κύκλον, ὡς
[10, 8]	εἰκὸς ἦν ἐπαΐειν, ἢ (ὅπερ	καὶ	μᾶλλον εἰκός) τοὺς νέους τὰ
[10, 4]	ἀποφθεγμάτων μνημονεύεται. Ὀψὲ δέ τι	καὶ	μᾶλλον τοῖς χρόνοις ὑποβεβηκότες οἱ
[10, 4]	τετυπωμένα φιλοκάλως ἐξείργαστο. Ναὶ μὴν	καὶ	μαντείων πλείστη τις ἦν καὶ
[10, 3]	δ´ οἱ ζητοῦντες Καΰστριός τε	καὶ	Μάξιμος· ὁ μὲν γὰρ αὐτὸν
[10, 6]	Φρύγες γὰρ ἤστην Ὀλυμπός τε	καὶ	Μαρσύας. Λύχνους τε αὖ καίειν
[10, 4]	περιουσία. Σεμνός γε μήν τις	καὶ	μέγας θεὸς παρὰ τοῖς Ἕλλησι
[10, 3]	ὧν τοιαῦτα πολλὰ ἔστι γνῶναι.	Καὶ	μεθ´ ἕτερα· Καὶ ὁ Προσήνης·
[10, 10]	ἐστι καταλαβεῖν τὴν Ἀττικὴν χρονογραφίαν.	Καὶ	μεθ´ ἕτερα· Καὶ τοσαῦτα μὲν
[10, 8]	τὸν ποταμὸν εἰς τὴν Λιβύην	καὶ	μεθ´ ἡμέρας τινὰς πάλιν ἐπιστρέφειν,
[10, 4]	φιλοσοφίας ἁψάμενοι καί τι πλέον	καὶ	μεῖζον τῆς πανδήμου περὶ θεῶν
[10, 8]	ἑαυτοὺς Ὀρφέα τε καὶ Μουσαῖον	καὶ	Μελάμποδα καὶ Δαίδαλον, πρὸς δὲ
[10, 3]	ἐμβάλλειν καὶ ἐπιδείκνυσθαι σπουδάζων βραδὺς	καὶ	μέλλων καὶ ἀναβαλλομένῳ ἐοικὼς φαίνεται
[10, 11]	τὴν τοῦ νεὼ κατασκευὴν ἐδωρήσατο.	Καὶ	Μένανδρος δὲ ὁ Περγαμηνὸς περὶ
[10, 3]	ἀργοτέρων οὕτως ἀνδρῶν, ὅπου γε	καὶ	Μένανδρος τῆς ἀρρωστίας ταύτης ἐπλήσθη,
[10, 10]	ὁ τοῦ Ἰωσεδέκ, τὴν πρώτην	καὶ	μερικὴν ἀπόπεμψιν ἐποιήσατο τοῦ λαοῦ,
[10, 10]	τυγχάνει, κατὰ τὸ χρήσιμον ἐκλεγήσεται.	Καὶ	μετὰ βραχέα ἐπιλέγει· Φαμὲν τοίνυν
[10, 11]	τὰ τῆς ἱστορίας ἀληθεύειν δύναται.	Καὶ	μετὰ βραχέα· Πλὴν Ὅμηρος ἔστω
[10, 3]	Δημοσθένους πρὸς τὸ χεῖρον διέστρεψε.	Καὶ	μετὰ βραχέα φησί· Καὶ τί
[10, 11]	τε καὶ γινώσκονται, δῆλον ὡς	καὶ	μετὰ Μωσέα. Κατὰ μὲν γὰρ
[10, 7]	αὐχούντων ἀρχαιότητα; Μόλις γὰρ οὗτοι	καὶ	μετὰ ταῦτα γράμμασιν ἐπαιδεύθησαν. Ἅτε
[10, 5]	ἔπειτα Ῥής, ὅ ἐστι κεφαλή‘	καὶ	μετὰ ταῦτα Σέν, ὅπερ ἐστὶν
[10, 7]	Μιλήσιον καὶ τὸν Ἀργεῖον Ἀκουσίλαον	καὶ	μετὰ τοῦτον εἴ τινες ἄλλοι
[10, 6]	ὁ Φοῖνιξ λιθοτομίαν τε ἐξεῦρε	καὶ	μέταλλα χρυσοῦ τὰ περὶ τὸ
[10, 1]	ἀλλὰ τὰ καί τισιν, εἰ	καὶ	μὴ πᾶσιν, αὐτοῖς δέ γε,
[10, 9]	ἐκεῖνον τὸν Σαγχουνιάθωνα Μωσέα γεγονέναι	καὶ	μὴ πρότερον, ὧδε τὸν ἔλεγχον
[10, 13]	ἔτεσι θᾶττον ἑκατὸν τεσσαράκοντα τρισὶ	καὶ	μησὶν ὀκτὼ τοῦ κτίσαι Τυρίους
[10, 6]	καθάπερ Φρύγιον ἁρμονίαν καὶ μιξοφρύγιον	καὶ	μιξολύδιον Μαρσύαν τῆς αὐτῆς ὄντα
[10, 6]	τὸν Φρύγα, καθάπερ Φρύγιον ἁρμονίαν	καὶ	μιξοφρύγιον καὶ μιξολύδιον Μαρσύαν τῆς
[10, 14]	οἵ τε υἱοὶ αὐτοῦ, Τηλαύγης	καὶ	Μνήσαρχος. Τηλαύγους δὲ Ἐμπεδοκλῆς ἀκουστὴς
[10, 7]	Ἕλλησιν εἶναι δοκεῖ πάντων ἀρχαιότατα	καὶ	μόλις αὐτὰ πιστεύουσιν ὑπ´ ἐκείνων
[10, 7]	τῶν ἀφ´ ἑαυτῶν· ὀψὲ δὲ	καὶ	μόλις ἔγνωσαν φύσιν γραμμάτων. Οἱ
[10, 7]	συγκαταλέγειν αὐτοὶ δήπουθεν ὁμολογοῦσιν ἀρχαιοτάτην	καὶ	μονιμωτάτην ἔχειν τῆς μνήμης τὴν
[10, 12]	εἴκοσιν ἑπτὰ οἱ περὶ Ὀρφέα	καὶ	Μουσαῖον καὶ Λίνον τὸν Ἡρακλέους
[10, 8]	παραβαλεῖν πρὸς ἑαυτοὺς Ὀρφέα τε	καὶ	Μουσαῖον καὶ Μελάμποδα καὶ Δαίδαλον,
[10, 4]	μετά γε Ὀρφέα Λίνον τε	καὶ	Μουσαῖον, οἳ δὴ πάντων μάλιστα
[10, 12]	καὶ Διονύσου πράξεις Ὀρφεύς τε	καὶ	Μουσαῖος· κατὰ δὲ τὸ ὀκτωκαιδέκατον
[10, 4]	γεωμετρίαν ἀριθμητικήν τε παρ´ ἑτέρων	καὶ	μουσικὴν καὶ ἄλλα παρ´ ἄλλων
[10, 10]	Οὗ δὴ χάριν τὰς ἐνδοξοτάτας	καὶ	μυθώδεις ἐπιλεξάμενος ἱστορίας μέχρι τῆς
[10, 4]	καὶ πόλεις, ἔν τε ἱεροῖς	καὶ	μυστηρίοις, αὐτὰ δὴ ταῦτα καὶ
[10, 9]	ἑκατὸν ὕστερον ἔτεσιν αὐτῆς τε	καὶ	Μωσέως, ἐν οἷς οὐδὲν ἐπίσημον
[10, 9]	ὀκτακοσίοις ὅλοις ἔτεσι δείκνυται προγενομένη.	Καὶ	Μωσῆς ἄρα ἔσται τοσούτοις τὰ
[10, 9]	ὁ Σαγχουνιάθων ἐγνωρίζετο, ἔστω δὲ	καὶ	Μωσῆς μηδὲν προάγων, κατὰ δὲ
[10, 3]	ἑξῆς. Καίτοι ὑπερφρονεῖ τὸν Ἰσοκράτην	καὶ	νενικῆσθαι ὑφ´ ἑαυτοῦ λέγει κατὰ
[10, 3]	Ἀθήνησι κέκληκεν ἄλλους τε πολλοὺς	καὶ	Νικαγόραν τὸν σοφιστὴν καὶ Μαΐορα
[10, 12]	Φορωνέως τε τοῦ πρώτου λεχθέντος	καὶ	Νιόβης καὶ τὰ μετὰ τὸν
[10, 11]	Φορωνέως μόλις τοῦ θηριώδους βίου	καὶ	νομάδος περιγραφὴ γέγονε μετεκοσμήθησάν τε
[10, 11]	προὔχειν νομισθεὶς σοφίας ἀγχινοίας τε	καὶ	νομοθεσίας, ἐπὶ Λυγκέως τοῦ μετὰ
[10, 1]	ἐθνῶν συνίστανται ἀποσυλήσαντες, ἀλλ´ εἰσέτι	καὶ	νῦν ἁλίσκονται τὰς σφῶν αὐτῶν
[10, 8]	πρὸς τῇ Μέμφει νήσων ἔτι	καὶ	νῦν ἱερὸν εἶναι Δαιδάλου τιμώμενον
[10, 8]	ἀκριβῶς ἐξητακὼς φαίνεται. Ἔτι γὰρ	καὶ	νῦν τὰς ἐν ταύτῃ γυναῖκας
[10, 6]	πρώτη τριχῶν βαφὴν ἐπενόησεν. Ἀλλὰ	καὶ	Νώροπες (ἔθνος ἐστὶ Παιονικόν, νῦν
[10, 4]	τοῖς πᾶσιν ἐξήσκηντο· ἀτὰρ δὴ	καὶ	ξόανα παντοίας ὕλης εἰς πᾶσαν
[10, 11]	γάμον δοὺς τὴν ἑαυτοῦ θυγατέρα	καὶ	ξύλων παντοδαπῶν ὕλην εἰς τὴν
[10, 12]	δὲ συνεχρόνισε Ταντάλῳ. Εἰκότως ἄρα	καὶ	ὁ Βοιώτιος Πίνδαρος γράφει· Ἐν
[10, 11]	Ἴωνος εἰς τὰς Ἀθήνας ἄφιξις	καὶ	ὁ δεύτερος Κέκροψ αἵ τε
[10, 12]	καὶ Ἴωνος εἰς Ἀθήνας ἄφιξις	καὶ	ὁ δεύτερος Κέκροψ αἵ τε
[10, 11]	Προμηθεὺς καὶ Ἐπιμηθεὺς καὶ Ἄτλας	καὶ	ὁ διφυὴς Κέκροψ καὶ ἡ
[10, 12]	Προμηθεὺς καὶ Ἄτλας καὶ Ἐπιμηθεὺς	καὶ	ὁ διφυὴς Κέκροψ καὶ Ἰώ·
[10, 4]	ὁ Πύθιος καὶ ὁ Κλάριος	καὶ	ὁ Δωδωναῖος, εἶτα δὲ Ἀμφιάρεως
[10, 9]	μυθολογεῖται, ὁ ἐπὶ Δευκαλίωνος κατακλυσμὸς	καὶ	ὁ ἐπὶ Φαέθοντος ἐμπρησμός, πολλῶν,
[10, 4]	τὸν Κολοφώνιον πατέρα ἐπιγραψαμένη. Ἀλλὰ	καὶ	ὁ Θαλῆς, ὥς τινες ἱστοροῦσι,
[10, 11]	ὁ δὲ παρὰ τοῖς Φαίαξι.	Καὶ	ὁ Θάμυρις καὶ ὁ Φιλάμμων
[10, 7]	αὐτοὶ φαίνεσθαι πάντων ἀληθέστατοι. Τοσαῦτα	καὶ	ὁ Ἰώσηπος. Εἴη δ´ ἂν
[10, 4]	μάλιστα ἦν ἀκμάζων, ὁ Πύθιος	καὶ	ὁ Κλάριος καὶ ὁ Δωδωναῖος,
[10, 12]	Μωσῆς ἡμῖν ἀποδέδεικται πρεσβύτερος. Ταῦτα	καὶ	ὁ Κλήμης. Ἀλλ´ ἐπεὶ πρὸ
[10, 5]	δ´ αὐτῆς ἡμῖν ὑποθέσεως ἐφαψάμενος	καὶ	ὁ Κλήμης ἐπάκουσον ἅ φησιν·
[10, 3]	ἔστι γνῶναι. Καὶ μεθ´ ἕτερα·	Καὶ	ὁ Προσήνης· Τοὺς μὲν ἄλλους‘
[10, 9]	τῶν Τρωϊκῶν ὁμολογεῖται, εἴη ἂν	καὶ	ὁ Σαγχουνιάθων τῶν Τρωϊκῶν παλαιότερος.
[10, 10]	τὰ Σύρια Κάστωρ καὶ Θαλλὸς	καὶ	ὁ〉 τὰ πάντων Διόδωρος ὁ
[10, 11]	κατὰ θεὸν πολιτείας ἀνεξαρνήτου. Τοσαῦτα	καὶ	ὁ Τατιανός. Μετίωμεν δὲ καὶ
[10, 12]	πρῶτον ἀνθρώπων γενέσθαι λέγει· ὅθεν	καὶ	ὁ τῆς Φορωνίδος ποιητὴς εἶναι
[10, 11]	τοῖς Φαίαξι. Καὶ ὁ Θάμυρις	καὶ	ὁ Φιλάμμων οὐ πολὺ τούτων
[10, 5]	ἂν ἡ διάνοια· κλῆσιν κεφαλῆς	καὶ	ὀδόντων σημεῖα‘ Καὶ παρὰ μὲν
[10, 12]	νομοθέται, Λυκοῦργός τε καὶ Σόλων,	καὶ	οἱ ἑπτὰ σοφοὶ οἵ τε
[10, 14]	δὲ Κῦρον Σόλων Ἀθηναῖος ἐγνωρίζετο	καὶ	οἱ κληθέντες ἑπτὰ σοφοὶ παρ´
[10, 9]	παλαιοτέροις ἀναγνώσμασι τὴν μαρτυρίαν ἐπιστώσαντο.	Καὶ	οἱ μὲν Ἑλληνικοῖς, οἱ δὲ
[10, 9]	ἔτεσιν ψʹ Προτερεῖν ἄρα Μωσῆς	καὶ	οἱ μετ´ αὐτὸν Ἑβραίων προφῆται
[10, 9]	οἱ ἀπὸ γένους Δαβὶδ ἐβασίλευον	καὶ	οἱ μετὰ Μωσέα διέλαμπον προφῆται·
[10, 8]	καθ´ οὓς ἤκμασαν Μωσῆς τε	καὶ	οἱ μετὰ Μωσέα προφῆται, εὖ
[10, 9]	παλαιοῦ ὑπαρχόντων. Μετὰ δὲ τοῦτον	καὶ	οἱ παρ´ Ἕλλησι θεοὶ πάντες
[10, 4]	καὶ βάρβαρα, οἷά τις γυμνὴ	καὶ	οἰκείων πτωχεύουσα λόγων τε καὶ
[10, 8]	ἔτι δὲ Δημόκριτον τὸν Ἀβδηρίτην	καὶ	Οἰνοπίδην τὸν Χῖον. Πάντων δὲ
[10, 1]	αὐτῶν λέξεις ὁμοῦ καὶ διανοίας	καὶ	ὅλας λόγων συντάξεις ὑποκλέψας ὡς
[10, 10]	Ἴλιον, Ἡρακλειδῶν κάθοδος, Ἰώνων ἀποικία	καὶ	Ὀλυμπιάδες. Ἔδοξε δή μοι τῆς
[10, 11]	Ὅροι δ´ ἡμῖν κείσονται Μωσῆς	καὶ	Ὅμηρος. Τῷ γὰρ ἑκάτερον αὐτῶν
[10, 9]	τῶν ἀποδεικνυμένων κατασκευὴν πεποιημένος σύμφωνον	καὶ	ὁμολογουμένην τὴν ἀπόδειξιν εἰσηνέγκαντο. Διὸ
[10, 4]	καὶ μυστηρίοις, αὐτὰ δὴ ταῦτα	καὶ	ὅσα τούτοις ὅμοια παρεφυλάττετο. Πολὺς
[10, 5]	Ἢ τοῦ Τὴθ τὸ Θῆτα;	Καὶ	ὅσα τούτοις παραπλήσια. Ὥστε ἀναμφίλεκτον
[10, 10]	τε Ἕλλην ἢ Πέρσης ἢ	καὶ	ὁστισοῦν τῇ Ἑβραίων συνεχρόνισεν ἐπισημειούμενος,
[10, 3]	τῷ Περὶ τῶν Εὐβούλου δωρεῶν.	Καὶ	ὅτι μὲν ὁ ἕτερος παρὰ
[10, 4]	καὶ τῶν φιλοσοφίᾳ λυσιτελούντων μαθημάτων,	καὶ	οὐδὲ μόνων τούτων, ἀλλὰ καὶ
[10, 12]	Ἐν χρόνῳ δὲ γένετ´ Ἀπόλλων·	καὶ	οὐδὲν θαυμαστόν, ὅπου γε καὶ
[10, 12]	τὰ ἀπὸ Πελασγοῦ· λέγεται δὲ	καὶ	οὗτος αὐτόχθων. Τούτων δὲ ἄλλαιν
[10, 4]	ἐπὶ ξένης ἐγενήθην. Ἐπῆλθε γὰρ	καὶ	οὗτος Βαβυλῶνά τε καὶ τὴν
[10, 6]	βεβαίαν πίστωσιν. ἄκουε τοίνυν οἷα	καὶ	οὗτος γράφει πρὸς λέξιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[10, 4]	παρ´ ὑμῖν χρόνῳ πολιὸν μάθημα.	Καὶ	οὗτος δὲ ὁ Πλάτων τοῖς
[10, 4]	τινες ὑπειλήφασι, Μιλήσιος· Αἰγυπτίων δὲ	καὶ	οὗτος λέγεται τοῖς προφήταις συμβεβληκέναι.
[10, 13]	ποιμένες κατὰ τὴν κοινὴν διάλεκτον·	καὶ	οὕτω συντιθέμενον γίνεται Ὑκουσσώς. Τινὲς
[10, 14]	διαμασησάμενον τὴν γλῶσσαν προσπτύσαι αὐτῷ	καὶ	οὕτως ἐγκαρτερήσαντα ταῖς βασάνοις ἀποθανεῖν.
[10, 5]	ἡ διάνοιά ἐστι πηγὴ ἢ	καὶ	ὀφθαλμὸς καὶ στόμα δικαιοσύνης‘ Μετὰ
[10, 8]	παρ´ Ἕλλησι δεδοξασμένων ἐπὶ συνέσει	καὶ	παιδείᾳ παρέβαλον εἰς Αἴγυπτον ἐν
[10, 7]	Ἀθηναίοις, οὓς αὐτόχθονας εἶναι λέγουσι	καὶ	παιδείας ἐπιμελεῖς, οὐδὲν τοιοῦτον εὑρίσκεται
[10, 8]	χρόνοις, ἵνα τῶν ἐνταῦθα νομίμων	καὶ	παιδείας μετάσχωσιν. Οἱ γὰρ ἱερεῖς
[10, 4]	προπάτορσιν εὑροῦσα, τὰ μὲν σεμνὰ	καὶ	παλαιὰ τῆς πατρόθεν εἰς αὐτοὺς
[10, 13]	τοῦτο μᾶλλον πιθανώτερόν μοι φαίνεται	καὶ	παλαιᾶς ἱστορίας ἐχόμενον. Τούτους τοὺς
[10, 14]	τῶν τε λοιπῶν θεοφιλῶν τε	καὶ	παλαιῶν ἀνδρῶν, ὕστατος τοῖς χρόνοις
[10, 3]	ὣς ἤπιος ἦεν Ὁμηρικοῦ ὄντος	καὶ	πάλιν ἀλλαχοῦ που λεγομένου Οἱ
[10, 9]	βωμὸν παρ´ Ἀθηναίοις ἱδρῦσαι πρῶτος	καὶ	πάλιν πρῶτος Ἀθηνᾶς ἄγαλμα συστήσασθαι,
[10, 1]	ἀριθμῷ μὲν ὄντας ληπτούς, ὅτι	καὶ	πάντα χαλεπά φασιν εἶναι τὰ
[10, 4]	Συρία θ´ ἱκανῶς κέκτηται. Ὅθεν	καὶ	πανταχόσε καὶ δεῦρο ἐξήκει, βεβασανισμένα
[10, 2]	ἂν εἴποις, εἰ τὰ ὅμοια	καὶ	παρ´ αὐτῶν μάθοις τῶν γενναίων
[10, 5]	ὅμοιον δ´ οὐκ ἂν εὕροις	καὶ	παρ´ Ἕλλησιν, ὅθεν, ὡς ἔφην,
[10, 4]	(Ἰνδῶν δέ εἰσιν οὗτοι φιλόσοφοι)	καὶ	παρ´ ὧν μὲν ἀστρολογίαν, παρ´
[10, 6]	τοῦ νέους γεγονέναι τοὺς Ἕλληνας	καὶ	παρὰ βαρβάρων ὠφελῆσθαι διάφωνά τε
[10, 3]	τῷ Περὶ τοῦ Κίλωνος κλήρου	καὶ	παρὰ Ἰσοκράτει ἐν τῷ Τραπεζιτικῷ
[10, 5]	κλῆσιν κεφαλῆς καὶ ὀδόντων σημεῖα‘	Καὶ	παρὰ μὲν Ἑβραίοις τοιάδε τίς
[10, 8]	χρῆσθαι τῇ προειρημένῃ δυνάμει λέγουσι	καὶ	παρὰ μόναις ταῖς Διοσπολίτισιν ἐκ
[10, 4]	θεολογίας αὐτά τε τὰ θαυμαστὰ	καὶ	παρὰ πᾶσι βοώμενα θεῖά τε
[10, 2]	δογμάτων· ὀλίγοις δὲ τῶν καθωμιλημένων	καὶ	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν εὐδοκίμων ἀνδρῶν
[10, 4]	ὁ Πυθαγόρας λέγεται, διατρῖψαι δὲ	καὶ	παρὰ τοῖς Περσῶν μάγοις καὶ
[10, 7]	ἔργων μόνοις προσέχειν τοῖς Ἕλλησι	καὶ	παρὰ τούτων πυνθάνεσθαι τὴν ἀλήθειαν,
[10, 3]	Ἰσοκράτει ἐν τῷ Τραπεζιτικῷ κεῖται	καὶ	παρὰ τῷ Δημοσθένει ἐν τῷ
[10, 13]	οὐκ οἶδ´ ὅπως θεὸς ἀντέπνευσε,	καὶ	παραδόξως ἐκ τῶν πρὸς ἀνατολὴν
[10, 2]	μόνον καὶ τὰς λέξεις ὑφελόμενοι	καὶ	παραφράσαντες ἐφωράθησαν, ὡς δειχθήσονται, αὐτοτελῶς
[10, 2]	δὲ εὐχομένου βροντὴ ἐξαίσιος ἐπεκτύπει	καὶ	πᾶς ὁ πέριξ ἀὴρ ἐνεφοῦτο·
[10, 4]	πολυπραγμονῶν ἐπῆλθε Βαβυλῶνα καὶ Αἴγυπτον	καὶ	πᾶσαν τὴν Περσῶν, τοῖς τε
[10, 8]	ἐγχωρίοις χρυσῆν ἐκ παλαιᾶς παραδόσεως·	καὶ	πεδίον εἶναι καλούμενον χρυσῆς Ἀφροδίτης
[10, 11]	ὕστερον τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι πεντακοσίοις.	Καὶ	περὶ μὲν τῶν χρόνων τοῦ
[10, 1]	ΤΑ ΣΕΜΝΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΠΑΡΗΛΘΕ·	ΚΑΙ	ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ. Τίσι
[10, 3]	Κτησίου κλοπῆς, τοῦ δ´ αὐτοῦ	καὶ	Περὶ τῆς Ἡροδότου κλοπῆς ἐστι
[10, 11]	οὕτως ἀποδεδειγμένων διὰ βραχέων ἔτι	καὶ	περὶ τῆς τῶν ἑπτὰ σοφῶν
[10, 14]	ὡς οἱ πρὸ αὐτοῦ, ἀλλὰ	καὶ	περὶ τοῦ κινοῦντος αὐτὴν αἰτίου.
[10, 3]	παραποιήσας, τὰ τοῦ Φοίνικος ὀρνέου	καὶ	περὶ τοῦ ποταμίου ἵππου καὶ
[10, 7]	ἐπὶ δημοσίοις ἀναθήμασιν· ὅπου γε	καὶ	περὶ τῶν ἐπὶ Τροίαν τοσούτοις
[10, 11]	μέχρι νῦν ἐνδέον ἀποπληρώσωμεν, ἔτι	καὶ	περὶ τῶν νομιζομένων σοφῶν ποιήσομαι
[10, 3]	καὶ ἔκ τινος φρέατος ἀνιμήσας	καὶ	πιὼν προεῖπεν, ὡς εἰς τρίτην
[10, 8]	ἱερέων κατεστεμμένον. Καὶ Λυκοῦργον δὲ	καὶ	Πλάτωνα καὶ Σόλωνα πολλὰ τῶν
[10, 8]	ἔτι δὲ Σόλωνα τὸν Ἀθηναῖον	καὶ	Πλάτωνα τὸν φιλόσοφον· ἐλθεῖν δὲ
[10, 2]	ἐπλήρωσαν τὴν χώραν. Ἐντεῦθεν ἄφθονος	καὶ	πλουσία τελεσφορεῖται εὐκαρπία, ταῖς Αἰακοῦ
[10, 14]	μὲν οὖν Ἀθηναίων πρῶτος ἐγένετο	καὶ	πλούτῳ καὶ γένει τῶν καθ´
[10, 4]	ἐξ Αἰγύπτου περὶ θεῶν ἢ	καί	ποθεν ἄλλοθεν, μυστήρια καὶ τελετὰς
[10, 12]	μόνον τῶν λεγομένων σοφῶν τε	καὶ	ποιητῶν, ὁ Μωσῆς ἡμῖν ἀποδέδεικται
[10, 9]	παρ´ Ἑβραίοις συνέστησαν ἀρχαιολογίᾳ, πλουσίᾳ	καὶ	ποικίλῃ κατασκευῇ κεχρημένοι τῆς ἀποδείξεως.
[10, 13]	τὸ δὲ Οὐσσὼς ποιμήν ἐστι	καὶ	ποιμένες κατὰ τὴν κοινὴν διάλεκτον·
[10, 4]	ἔθνεσι, κατὰ πάσας χώρας τε	καὶ	πόλεις, ἔν τε ἱεροῖς καὶ
[10, 9]	ἀρχαιότητος χρήσομαι τῷ πάντων δυσμενεστάτῳ	καὶ	πολεμιωτάτῳ Ἑβραίων τε καὶ ἡμῶν,
[10, 13]	φησὶν ἐπὶ τοὺς ποιμένας ἐπανάστασιν,	καὶ	πόλεμον συρραγῆναι μέγαν καὶ πολυχρόνιον.
[10, 4]	τούτων, ἀλλὰ καὶ τῶν κοινῶν	καὶ	πολιτικῶν ἐπιτηδευμάτων. Ἡγοῦμαι δέ μοι
[10, 8]	παρ´ αὐτοῖς ἔτη διατρῖψαι πέντε	καὶ	πολλὰ διδαχθῆναι τῶν κατὰ ἀστρολογίαν
[10, 8]	τὴν εὐφυΐαν ἀξιωθέντα μεγάλης δόξης	καὶ	πολλὰ προσεξευρόντα τυχεῖν ἰσοθέων τιμῶν.
[10, 13]	ὥς φησιν αὐτός, μεταφράσας, ὃς	καὶ	πολλὰ τὸν Ἡρόδοτον ἐλέγχει τῶν
[10, 8]	τὸν Εὔδοξον ἀστρολογήσαντα παρ´ αὐτοῖς	καὶ	πολλὰ τῶν χρησίμων εἰς τοὺς
[10, 7]	ἐκ τοῦ περιέχοντος φθοραῖς ὑποκειμένους	καὶ	πολλὴν ἐποιήσαντο πρόνοιαν τοῦ μηδὲν
[10, 14]	δ´ εἰς Ἀθήνας ἐκεῖ ἐσχόλασε	καὶ	πολλοὺς ἔσχεν Ἀθηναίων γνωρίμους, ἐν
[10, 12]	Ἐντεῦθεν δὲ ἐπὶ τὴν Κάστορος	καὶ	Πολυδεύκους ἀποθέωσιν ἔτη πεντήκοντα τρία·
[10, 13]	ἐπανάστασιν, καὶ πόλεμον συρραγῆναι μέγαν	καὶ	πολυχρόνιον. Ἐπὶ δὲ βασιλέως, ᾧ
[10, 11]	οἱ παρὰ τοῖς Ἕλλησι λόγιοι	καὶ	πόσοι καὶ τίνες εἰσὶν οἱ
[10, 12]	ἐν Τιμαίῳ κατακολουθήσας Ἀκουσιλάῳ γράφει·	Καί	ποτε προαγαγεῖν βουληθεὶς αὐτοὺς περὶ
[10, 4]	Βαβυλωνίων λόγους ἠθικοὺς πεποιῆσθαι λέγεται.	Καί	που σεμνυνόμενος περὶ ἑαυτοῦ φησιν·
[10, 3]	τετάρτῃ Ξενοφῶν ἀνέγραψε πάνυ χαριέντως	καὶ	πρεπόντως ἀμφοῖν, εἰς τὴν ἑνδεκάτην
[10, 11]	συνεστρατεῦσθαι καί, εἰ βούλεταί τις,	καὶ	πρὶν τῶν στοιχείων τὴν εὕρεσιν
[10, 12]	ἑβδόμῃ γενεᾷ μετὰ Μωσέα· ὥστε	καὶ	πρὸ τῆς καθ´ Ἕλληνας ἀνθρωπογονίας
[10, 9]	παρεδέχθη. Οἱ δὲ τούτων χρόνοι	καὶ	πρὸ τῶν Τρωϊκῶν πίπτουσι χρόνων
[10, 11]	Κυπρίου καὶ Ὥρου τοῦ Σαμίου	καὶ	Προναπίδου τοῦ Ἀθηναίου. Λίνος μὲν
[10, 2]	παρὰ τῶν βαρβάρων διελέγχονται, ἀλλὰ	καὶ	προσέτι ἀπομιμούμενοι τὰ παρ´ ἡμῖν
[10, 1]	τε μυστήρια καὶ τὰς τελετὰς	καὶ	προσέτι τὰς ἱστορίας καὶ τὰς
[10, 10]	καὶ ταύτης ἐχόμενος ἀφαιρῶν τε	καὶ	προστιθεὶς τίς τε Ἕλλην ἢ
[10, 12]	δέ, ὡς ἔπος εἰπεῖν, τετρακόσια	καὶ	πρόσω. Εἰ δὲ τὰ Ἀσσυρίων
[10, 7]	αἰτίαις τὴν μεγίστην ἰσχὺν ἀνατίθημι.	Καὶ	προτέραν ἐρῶ τὴν κυριωτέραν εἶναί
[10, 14]	τε παρ´ Ἑβραίοις θεολόγων τε	καὶ	προφητῶν τὴν παλαιότητα τῇ πάντων
[10, 9]	τοὺς λοιποὺς μνημονεύεται. Χθὲς δὲ	καὶ	πρώην μετὰ τούτους περὶ τὴν
[10, 7]	Ἕλλησιν ἅπαντα νέα καὶ χθὲς	καὶ	πρώην, ὡς ἂν εἴποι τις,
[10, 6]	τὰ βύσσινα ἱμάτια εὑρῆσθαι ἱστοροῦσι.	Καὶ	πρώτην ἐπιστολὰς συντάξαι Ἄτοσσαν, τὴν
[10, 4]	πάντων μάλιστα θεολόγων παλαιότατοί τε	καὶ	πρῶτοι κατῆρξαν αὐτοῖς τῆς πολυθέου
[10, 6]	εὗρον (ἔστι δὲ μάχαιρα καμπύλη)	καὶ	πρῶτοι πέλταις ἐπὶ τῶν ἵππων
[10, 10]	ἐφ´ οὗ γέγονεν ὁ μέγας	καὶ	πρῶτος ἐν τῇ Ἀττικῇ κατακλυσμός,
[10, 2]	ἑξῆς ἐπάγει, παντοίαις κεχρημένος ἀποδείξεσι	καὶ	πρώτους γε τοὺς ποιητὰς τὰ
[10, 11]	Ἀττικῶν βασιλέων διαδοχῆς Μακεδονικῶν τε	καὶ	Πτολεμαϊκῶν, ἔτι δὲ καὶ Ἀντιοχικῶν·
[10, 7]	οἷον Φερεκύδην τε τὸν Σύριον	καὶ	Πυθαγόραν καὶ Θάλητα, πάντες συμφώνως
[10, 12]	τε ἀμφὶ τὸν Σύριον Φερεκύδην	καὶ	Πυθαγόραν τὸν μέγαν κάτω που
[10, 8]	Πλάτωνα τὸν φιλόσοφον· ἐλθεῖν δὲ	καὶ	Πυθαγόραν τὸν Σάμιον καὶ τὸν
[10, 14]	ἤκμασαν ἄνδρες φυσικοὶ Ξενοφάνης τε	καὶ	Πυθαγόρας. Τὸν μὲν οὖν Πυθαγόραν
[10, 2]	δ´ εἶναι ἐξ ἀνάγκης ὁμολογήσαιεν.	Καὶ	πῶς ἔτι ἄπιστα αὐτοῖς καταφαίνεται
[10, 13]	καταθαρρήσαντες ἐπὶ τὴν χώραν ἐστράτευσαν	καὶ	ῥᾳδίως ἀμαχητὶ ταύτην κατὰ κράτος
[10, 4]	χρησμῳδῶν μᾶλλον ἢ ποιητῶν τε	καὶ	ῥαψῳδῶν ὄχλος. Ὧν μακροῖς ποθ´
[10, 10]	ἔτη υϞ ἱερέων δὲ Ἠλεὶ	καὶ	Σαμουὴλ ἔτη τῶν δ´ ἑξῆς
[10, 12]	τιμωμένου δαίμονος, κἀντεῦθεν Σορόαπιν κληθῆναι	καὶ	Σάραπιν ὕστερον· Ἆπις δὲ τρίτος
[10, 5]	φωνάς· Ἑβραίων ἄρα, παρ´ οἷς	καὶ	σημαῖνόν τι ἕκαστον αὐτῶν ἀποδείκνυται.
[10, 6]	δὲ Νωρικὸν καλοῦνται) κατειργάσαντο χαλκὸν	καὶ	σίδηρον ἐκάθηραν πρῶτοι. Ἄμυκός τε
[10, 12]	παρ´ Ἕλλησι νομοθέται, Λυκοῦργός τε	καὶ	Σόλων, καὶ οἱ ἑπτὰ σοφοὶ
[10, 8]	Καὶ Λυκοῦργον δὲ καὶ Πλάτωνα	καὶ	Σόλωνα πολλὰ τῶν ἐξ Αἰγύπτου
[10, 11]	ὁ Ῥηγῖνος, κατὰ Καμβύσην γεγονώς,	καὶ	Στησίμβροτος ὁ Θάσιος καὶ Καλλίμαχος
[10, 5]	ἐστι πηγὴ ἢ καὶ ὀφθαλμὸς	καὶ	στόμα δικαιοσύνης‘ Μετὰ ταῦτα στοιχεῖόν
[10, 6]	πρὸς τούτοις δὲ Φιλοστέφανος, ἀλλὰ	καὶ	Στράτων ὁ Περιπατητικὸς ἐν τοῖς
[10, 9]	ἐν τοῖς ἱεροῖς ἀναγραφῶν συναγαγὼν	καὶ	συγγράψας ἐπὶ Σεμιράμεως γέγονε τῆς
[10, 1]	ψυχῆς ὠφέλειαν δογμάτων, ἃ δὴ	καὶ	συνεκτικώτατα γένοιτ´ ἂν τῶν ἐν
[10, 14]	πρὸ αὐτοῦ πάντας λόγῳ τε	καὶ	συνέσει καὶ τοῖς ἐν φιλοσοφίᾳ
[10, 2]	πέριξ ἀὴρ ἐνεφοῦτο· λάβροι δὲ	καὶ	συνεχεῖς ὄμβροι καταρραγέντες ὅλην ἐπλήρωσαν
[10, 9]	πρὸ τῶν Τρωϊκῶν πίπτουσι χρόνων	καὶ	σχεδὸν τοῖς Μωσέως πλησιάζουσιν, ὡς
[10, 14]	ἔσχεν Ἀθηναίων γνωρίμους, ἐν οἷς	καὶ	Σωκράτην. Κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν
[10, 6]	δοκῶ μοι εὖ ἔχειν ἐπισυνάψαι	καὶ	τὰ ἀπὸ τῆς Ἰωσήπου τοῦ
[10, 9]	δὲ οἱ πάντες, τὰ Ἑλληνικὰ	καὶ	τὰ βάρβαρα τά τε παρ´
[10, 8]	πλεῖστα τῶν ἐθνῶν περιειργασμένους Ἕλληνας	καὶ	τὰ Ἑβραίων μὴ ἀγνοῆσαι, ἀρχῆθεν
[10, 11]	χρόνον Ἡρακλεῖ γέγονεν, ἄλλως τε	καὶ	τὰ εἰς αὐτὸν ἐπεισφερόμενά φασιν
[10, 3]	καθ´ αὑτὸ παραγίνεται τοῖς ἀνθρώποις,	καὶ	τὰ ἑξῆς. Καίτοι ὑπερφρονεῖ τὸν
[10, 2]	ἀδίκους’ διὰ τῶν ὑποτεταγμένων δυνάμεων	καὶ	τὰ ἑξῆς. Τούτοις μυρία συνάψας
[10, 4]	μαρτυρεῖ, εὖ μοι δοκεῖ ποιῶν	καὶ	τὰ κάλλιστα ἐμπορεύεσθαι εἰς φιλοσοφίαν
[10, 8]	τὰ κατὰ τὸν Ἱερὸν λόγον	καὶ	τὰ κατὰ γεωμετρίαν θεωρήματα καὶ
[10, 10]	τε βασιλείας καὶ αἰχμαλωσίας τέλους	καὶ	τὰ〉 κατὰ τὰς Ὀλυμπιάδας οὕτως
[10, 2]	γ´ ἂν τῶν ἡμετέρων ἀφέξονται.	Καὶ	τὰ μὲν κατὰ φιλοσοφίαν σιωπήσομαι
[10, 12]	τοῦ πρώτου λεχθέντος καὶ Νιόβης	καὶ	τὰ μετὰ τὸν κατακλυσμόν. Κατὰ
[10, 1]	Οὐ χρὴ δὲ θαυμάζειν, εἰ	καὶ	τὰ παρ´ Ἑβραίοις δόγματα δυνατὸν
[10, 11]	τε εἰς τὴν Φοινίκην ἄφιξις	καὶ	τὰ περὶ Εἴραμον, ὅστις Σολομῶνι
[10, 8]	νομιζόμενα τελεῖσθαι παρὰ τοῖς Ἕλλησι	καὶ	τὰ περὶ Κρόνου μυθολογούμενα καὶ
[10, 7]	δὲ τὰς κτίσεις τῶν πόλεων	καὶ	τὰ περὶ τὰς ἐπινοίας τῶν
[10, 7]	περὶ τὰς ἐπινοίας τῶν τεχνῶν	καὶ	τὰ περὶ τὰς τῶν νόμων
[10, 8]	τῶν μυστικῶν τελετῶν τὰ πλεῖστα	καὶ	τὰ περὶ τὴν ἑαυτοῦ πλάνην
[10, 8]	καὶ τὰ περὶ Κρόνου μυθολογούμενα	καὶ	τὰ περὶ τῆς Τιτανομαχίας καὶ
[10, 8]	καὶ τὰ κατὰ γεωμετρίαν θεωρήματα	καὶ	τὰ περὶ τοὺς ἀριθμούς, ἔτι
[10, 11]	ἱστορίαν ἐν τρισὶ βιβλίοις κατατάξας	καὶ	τὰ περὶ τῶν βασιλέων ἐκτιθέμενος
[10, 11]	γενομένου περὶ τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα	καὶ	τὰ περὶ τῶν μετ´ αὐτὸν
[10, 3]	τά τε πρῶτα αὐτῶν μαθήματα	καὶ	τὰ σεμνὰ τῆς λογικῆς ἐπιστήμης
[10, 11]	Ἰλίου ἁλώσεως ἀποπληροῖ γενεὰς εἴκοσι.	Καὶ	τὰ τῆς ἀποδείξεως τοῦτον ἔχει
[10, 12]	μάρτυρα παρατίθεται Πτολεμαῖον τὸν Μενδήσιον.	Καὶ	τὰ τῆς λέξεως αὐτοῦ ὧδε
[10, 12]	προκειμένη πραγματεία, καλῶς ἂν ἔχοι	καὶ	τὰ τούτων συνιδεῖν. Χρήσομαι δὲ
[10, 3]	τὴν ἐπιβολὴν ἐκεῖθεν εἴληφεν, ἀλλὰ	καὶ	ταῖς λέξεσιν αὐταῖς συγκέχρηται· καὶ
[10, 7]	καὶ ζήτησις εἰ γράμμασιν ἐχρῶντο·	καὶ	τἀληθὲς ἐπικρατεῖ μᾶλλον περὶ τοῦ
[10, 7]	διὰ τῶν βιβλίων ἀλλήλους ἐλέγχουσι	καὶ	τἀναντιώτατα περὶ τῶν αὐτῶν λέγειν
[10, 12]	τὸν Ἆπιν τὸν ταῦρον τελευτήσαντα	καὶ	ταριχευθέντα εἰς σορὸν ἀποτεθεῖσθαι ἐν
[10, 3]	συνόδου δι´ Ἀπολλοφάνους τοῦ Κυζικηνοῦ	καὶ	τὰς ἀμφοῖν πρὸς ἀλλήλους ἐνσπόνδους
[10, 4]	μόνα τὰ φιλόσοφα μαθήματα, ἀλλὰ	καὶ	τὰς κοινὰς καὶ βιωφελεῖς εὑρέσεις
[10, 2]	δὲ οὐ τὰς διανοίας μόνον	καὶ	τὰς λέξεις ὑφελόμενοι καὶ παραφράσαντες
[10, 10]	εὑρεθήσεται συμφωνήσαντα· τούτοις γὰρ ἑπόμενοι	καὶ	τὰς λοιπὰς ἱστορίας κατὰ τὸν
[10, 1]	τελετὰς καὶ προσέτι τὰς ἱστορίας	καὶ	τὰς μυθικὰς περὶ θεῶν διηγήσεις
[10, 9]	τε παρ´ αὐτοῖς Ἑβραίοις συναγαγόντες	καὶ	τὰς παρὰ πᾶσιν ἱστορίας παραθέντες
[10, 8]	καὶ τοὺς τῶν εὐσεβῶν λειμῶνας	καὶ	τὰς παρὰ τοῖς πολλοῖς εἰδωλοποιίας
[10, 11]	Δυνατὸν γὰρ παντὶ ψευδεῖς ἀποφαίνεσθαι	καὶ	τὰς περὶ τοὺς λόγους δόξας.
[10, 1]	θεῶν δόξαν τά τε μυστήρια	καὶ	τὰς τελετὰς καὶ προσέτι τὰς
[10, 9]	ἡμεῖς ἐπιτόμως. Σκέψασθαι δὲ καιρὸς	καὶ	τὰς τῶν πρὸ ἡμῶν περὶ
[10, 3]	αὐταῖς λέξεσι τὰ ῥηθέντα μνημονεύειν.	Καὶ	ταῦτ´ εἰπὼν διὰ πλειόνων τίθησι
[10, 6]	τε ἑαυτοῖς γεγραφέναι. Συμβαλεῖται γοῦν	καὶ	ταῦτα εἰς τὴν τῶν εἰρημένων
[10, 9]	τὴν τοῦ δηλωθέντος ἀνδρὸς ὁμολογίαν.	Καὶ	ταῦτα μὲν ἡμεῖς ἐπιτόμως. Σκέψασθαι
[10, 7]	Χαλδαίων γενομένους μαθητὰς ὀλίγα συγγράψαι·	καὶ	ταῦτα τοῖς Ἕλλησιν εἶναι δοκεῖ
[10, 10]	ὁμοχρόνου πράξει ὑφ´ Ἑλλήνων ἱστορηθείσῃ	καὶ	ταύτης ἐχόμενος ἀφαιρῶν τε καὶ
[10, 4]	ἢ καί ποθεν ἄλλοθεν, μυστήρια	καὶ	τελετὰς ξοάνων τε ἱδρύσεις καὶ
[10, 13]	πολιορκίας ἑλεῖν κατὰ κράτος, ὀκτὼ	καὶ	τεσσαράκοντα μυριάσι στρατοῦ προσεδρεύσαντα τοῖς
[10, 12]	Κτησίας λέγει, φανήσεται τῷ δευτέρῳ	καὶ	τετρακοσιοστῷ ἔτει τῆς Ἀσσυρίων ἀρχῆς,
[10, 4]	λέγεται δὲ ἀπᾶραι εἰς Αἴγυπτον	καὶ	τῇ τούτων φιλοσοφίᾳ πλεῖστον ἀναθεῖναι
[10, 7]	ὡς μόνους ἐπισταμένους τὰ ἀρχαῖα	καὶ	τὴν ἀλήθειαν περὶ αὐτῶν ἀκριβῶς
[10, 6]	τὸν Φρύγα· τρίχορδον δὲ ὁμοίως	καὶ	τὴν διάτονον ἁρμονίαν Ἄγνιν τὸν
[10, 6]	αὐτῆς ὄντα τοῖς προειρημένοις χώρας·	καὶ	τὴν Δώριον Θάμυριν ἐπινοῆσαι τὸν
[10, 8]	Ἥραν μυθολογούμενα περὶ τῆς συνουσίας	καὶ	τὴν εἰς Αἰθιοπίαν ἐκδημίαν ἐκεῖθεν
[10, 7]	μάλιστα δὴ καὶ τὴν πλάνην	καὶ	τὴν ἐξουσίαν τοῦ ψεύδεσθαι τοῖς
[10, 8]	Τά τε περὶ τὸν Δία	καὶ	τὴν Ἥραν μυθολογούμενα περὶ τῆς
[10, 6]	ὁ Λίβυς πρῶτος ναῦν ἐναυπηγήσατο	καὶ	τὴν θάλασσαν ἔπλευσε. Καὶ ἀστρολογίαν
[10, 13]	κτῆσιν ἅπασαν ἔχωσιν ἐν ὀχυρῷ	καὶ	τὴν λείαν τὴν ἑαυτῶν. Τὸν
[10, 1]	τε μύθων τὰς ἀλληγορουμένας φυσιολογίας	καὶ	τὴν λοιπὴν δεισιδαίμονα πλάνην παρὰ
[10, 9]	θείοις οὐ παρέργως καθωμιληκότες, οἳ	καὶ	τὴν παροῦσαν ὑπόθεσιν ἐπ´ ἀκριβὲς
[10, 4]	γὰρ καὶ οὗτος Βαβυλῶνά τε	καὶ	τὴν Περσίδα καὶ Αἴγυπτον, τοῖς
[10, 3]	Οὐ λέγω μόνον‘ φησίν, ἀλλὰ	καὶ	τὴν πίστιν τῷ λόγῳ παρέχω.
[10, 6]	εὗρον, ὄργανον μουσικόν. Φασὶ δὲ	καὶ	τὴν πλαγίαν σύριγγα Σάτυρον εὑρεῖν
[10, 7]	πραττομένων ἀναγραφάς, τοῦτο μάλιστα δὴ	καὶ	τὴν πλάνην καὶ τὴν ἐξουσίαν
[10, 3]	ἀπὸ δὲ Σάμου φησὶ θεωρηθῆναι·	καὶ	τὴν Συβάρεως ἅλωσιν ἐπὶ τὴν
[10, 4]	τε καὶ μαθήματα περιεργότερον ἐξητακότας,	καὶ	τὴν τῶν δηλουμένων μὴ ἀγνοῆσαι
[10, 8]	περὶ τὴν ἑαυτοῦ πλάνην ὀργιαζόμενα	καὶ	τὴν τῶν ἐν Ἅιδου μυθοποιίαν
[10, 4]	ἡμᾶς τὴν παρ´ Ἑβραίοις θεολογίαν	καὶ	τὴν ὡς ἂν αὐτοὶ φαῖεν
[10, 13]	δὲ τῶν ἐκ τῆς Θηβαΐδος	καὶ	τῆς ἄλλης Αἰγύπτου βασιλέων γενέσθαι
[10, 3]	καὶ περὶ τοῦ ποταμίου ἵππου	καὶ	τῆς θήρας τῶν κροκοδείλων; Ἢ
[10, 14]	ἤδη τῶν παρ´ Ἑβραίοις προφητῶν	καὶ	τῆς ἱερᾶς μητροπόλεως αὐτῶν πεπολιορκημένης·
[10, 9]	μέχρι Δαρείου τοῦ Περσῶν βασιλέως	καὶ	τῆς κατ´ αὐτὸν ἀνανεώσεως τοῦ
[10, 1]	καταπλαγῆναι τῆς τε βασιλικῆς μητροπόλεως	καὶ	τῆς λοιπῆς αὐτῶν ἱστορίας πολὺν
[10, 1]	γραφῆς ἠξίωσαν τὴν μνήμην, ἀλλὰ	καὶ	τῆς ὁμοίας αὐτοῖς διδασκαλίας τε
[10, 9]	τῶν χρόνων Αὐγούστου Ῥωμαίων αὐτοκράτορος	καὶ	τῆς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν γενέσεως
[10, 11]	τὰ παρ´ ἡμῖν, ἔτι δὲ	καὶ	τῆς τῶν γραμμάτων εὑρέσεως ἀνώτερα·
[10, 9]	ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΠΡΟΦΗΤΩΝ. Μωσέως πέρι	καὶ	τῆς τῶν μετ´ αὐτὸν προφητῶν
[10, 3]	ὁ δὲ Καΰστριος κλέπτην ἀπεκάλει.	Καὶ	τί γὰρ Ἐφόρου ἴδιον’ ἔφη,
[10, 7]	περὶ Ἄργος ἱστοροῦντες ἀλλήλοις ἠκολουθήκασι.	Καὶ	τί δεῖ λέγειν περὶ τῶν
[10, 3]	εἰπόντος τοῦ Νικαγόρου ὁ Ἀπολλώνιος·	Καὶ	τί θαυμάζομεν‘ ἔφη, εἰ Θεοπόμπου
[10, 11]	μάρτυσι χρήσομαι Χαλδαίοις, Φοίνιξιν, Αἰγυπτίοις.	Καὶ	τί μοι λέγειν πλείονα; Χρὴ
[10, 4]	δὴ μάλιστα ὀρθότερον φιλοσοφίας ἁψάμενοι	καί	τι πλέον καὶ μεῖζον τῆς
[10, 3]	διέστρεψε. Καὶ μετὰ βραχέα φησί·	Καὶ	τί ὑμῖν λέγω ὡς τὰ
[10, 9]	αἱ μεταξὺ Δαρείου τοῦ Πέρσου	καὶ	Τιβερίου τοῦ Ῥωμαίων βασιλέως Ὀλυμπιάδες
[10, 7]	ψευδόμενον ἐπιδείκνυσιν, Ἔφορον δὲ Τίμαιος	καὶ	Τίμαιον οἱ μετ´ ἐκεῖνον γεγονότες,
[10, 4]	τοῖς θεοῖς αὐτῶν ἐνδίκως ἐπιμεμψάμενοι	καί	τινες διὰ ταῦτα ἀθεότητα μᾶλλον
[10, 11]	τοῖς Ἕλλησι λόγιοι καὶ πόσοι	καὶ	τίνες εἰσὶν οἱ μνημονεύσαντες, ἐν
[10, 10]	Βιβλιοθήκας Ἀλέξανδρός τε ὁ Πολυΐστωρ	καί	τινες, οἳ〉 τῶν καθ´ ἡμᾶς
[10, 12]	ὀγδόῃ φθίνοντος· Ἑλλάνικος δωδεκάτῃ Θαργηλιῶνος	καί	τινες τῶν τὰ Ἀττικὰ συγγραψαμένων
[10, 3]	αὐτὸς κατακλινείς, τοῦ δείπνου προκόπτοντος	καί	τινος ζητήσεως περὶ Ἐφόρου ἐν
[10, 4]	ἤτοι ὁ Θρᾴκιος Ὀρφεὺς ἢ	καί	τις ἕτερος Ἕλλην ἢ βάρβαρος,
[10, 11]	δὲ λοιπὸν τίς ὁ θεὸς	καὶ	τίς ἡ κατ´ αὐτὸν ποίησις,
[10, 1]	προφητῶν ἀνδρῶν παραδεδομένα, ἀλλὰ τὰ	καί	τισιν, εἰ καὶ μὴ πᾶσιν,
[10, 13]	Τὸ γὰρ Ὓκ πάλιν Αἰγυπτιστὶ	καὶ	τὸ Ἃκ δασυνόμενον αἰχμαλώτους ῥητῶς
[10, 3]	τοῦ Ξενοφῶντος αὐτὸν μετατιθέντα κατείληφα,	καὶ	τὸ δεινόν, ὅτι ἐπὶ τὸ
[10, 6]	τὴν νάβλαν καλουμένην, ὃν τρόπον	καὶ	τὸ δίχορδον Ἀσσύριοι. Καρχηδόνιοι γὰρ
[10, 3]	μέλλων καὶ ἀναβαλλομένῳ ἐοικὼς φαίνεται	καὶ	τὸ ἔμψυχον καὶ ἐνεργὸν τὸ
[10, 14]	παλινοστεῖν ἐπὶ τὴν οἰκείαν γῆν	καὶ	τὸ ἱερὸν ἀνεγείρειν· ὅτε καὶ
[10, 11]	ὑμῖν ἀκριβείας ἀνεγράψαμεν· ἵνα δὲ	καὶ	τὸ μέχρι νῦν ἐνδέον ἀποπληρώσωμεν,
[10, 14]	τε καὶ Ἁβραάμ, ἀφ´ ὧν	καὶ	τὸ παρώνυμον τοῖς ἀνδράσιν ἐπιτέθειται,
[10, 8]	καὶ τὰ περὶ τῆς Τιτανομαχίας	καὶ	τὸ σύνολον τὴν περὶ τὰ
[10, 4]	καὶ παρὰ τοῖς Περσῶν μάγοις	καὶ	τοῖς Αἰγυπτίων δὲ προφήταις μαθητεῦσαι,
[10, 7]	πυνθάνεσθαι τὴν ἀλήθειαν, ἡμῖν δὲ	καὶ	τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις ἀπιστεῖν. Πᾶν
[10, 14]	τοῦ φιλαλήθους, ἀλλὰ μὴ φιλαπεχθήμονος	καὶ	τοῖς εἰρημένοις ἀρκουμένου ποικίλην περιέχουσι
[10, 14]	πάντας λόγῳ τε καὶ συνέσει	καὶ	τοῖς ἐν φιλοσοφίᾳ δόγμασιν ὑπερηκόντισε.
[10, 10]	ὡς καὶ τοῖς προειρημένοις συμφωνεῖ	καὶ	τοῖς ἑξῆς δειχθήσεται. Ταῦτα γὰρ
[10, 4]	θεῶν εἰς φιλοσοφίαν ὠφελημένοι, ἀλλὰ	καὶ	τοῖς θεοῖς αὐτῶν ἐνδίκως ἐπιμεμψάμενοι
[10, 4]	τὴν Περσῶν, τοῖς τε μάγοις	καὶ	τοῖς ἱερεῦσι μαθητευόμενος, ἀκηκοέναι τε
[10, 4]	καὶ Αἴγυπτον, τοῖς τε Αἰγυπτίοις	καὶ	τοῖς ἱερεῦσι μαθητεύων· τί δ´
[10, 9]	ἀληθέστατα, ὅτι καὶ τοῖς τόποις	καὶ	τοῖς ὀνόμασιν αὐτῶν τὰ συμφωνότατα,
[10, 11]	τοῦ πολέμου καιρόν, ἔτι δὲ	καὶ	τοῖς περὶ Ἀγαμέμνονα συνεστρατεῦσθαι καί,
[10, 10]	ἔτη συνάγεται χίλια εἴκοσιν, ὡς	καὶ	τοῖς προειρημένοις συμφωνεῖ καὶ τοῖς
[10, 9]	οἱ μὲν Ἑλληνικοῖς, οἱ δὲ	καὶ	τοῖς τὰ Φοινίκων τά τε
[10, 9]	τὰ περὶ Ἰουδαίων ἀληθέστατα, ὅτι	καὶ	τοῖς τόποις καὶ τοῖς ὀνόμασιν
[10, 9]	Ὀλυμπιάδα σύνδρομον Ἡσαΐᾳ τῷ προφήτῃ	καὶ	τοῖς τούτῳ συγχρόνοις. Πάλιν δὲ
[10, 7]	περὶ Κάδμον τε τὸν Μιλήσιον	καὶ	τὸν Ἀργεῖον Ἀκουσίλαον καὶ μετὰ
[10, 4]	συνήργει· ἀλώμενοι δὲ ὧδε κἀκεῖσε	καὶ	τὸν βίον ἅπαντα περιτρέχοντες ἀλλοτρίοις
[10, 1]	τοὺς ἄνδρας, μνημονεῦσαι δὲ ὀνομαστὶ	καὶ	τὸν βίον καταπλαγῆναι τῆς τε
[10, 14]	ἔπειτα Σολομῶν ἔτεσι μʹ ὃς	καὶ	τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις ναὸν ἐδείματο
[10, 6]	αὖ καίειν πρῶτοι κατέδειξαν Αἰγύπτιοι	καὶ	τὸν ἐνιαυτὸν εἰς δώδεκα μῆνας
[10, 8]	τὴν φορὰν ποιεῖται. Παραπλησίως δὲ	καὶ	τὸν Εὔδοξον ἀστρολογήσαντα παρ´ αὐτοῖς
[10, 3]	ἔφη· Οὐ γὰρ ἔγνως ὅτι	καὶ	τὸν Θεόπομπον, ὃν σὺ προτιμᾷς,
[10, 8]	δὲ καὶ Πυθαγόραν τὸν Σάμιον	καὶ	τὸν μαθηματικὸν Εὔδοξον, ἔτι δὲ
[10, 11]	γὰρ ἑκάτερον αὐτῶν εἶναι παλαίτατον	καὶ	τὸν μὲν ποιητῶν καὶ ἱστορικῶν
[10, 3]	γεωμέτρην Προσήνην τε τὸν Περιπατητικὸν	καὶ	τὸν Στωϊκὸν Καλλιέτην. Μεθ´ ὧν
[10, 4]	ἀνὰ στόμα πάντων Ἑλλήνων ᾀδόμενον.	Καὶ	τὸν Φερεκύδην δὲ Σύριον ἀναγράφουσιν,
[10, 3]	ὀνόματι ἀποκρύπτει τὴν κλοπήν, ἀλλὰ	καὶ	τόπων μεταθέσει. Τό τε γὰρ
[10, 10]	Ἀττικὴν χρονογραφίαν. Καὶ μεθ´ ἕτερα·	Καὶ	τοσαῦτα μὲν πρὸ Ὠγύγου. Κατὰ
[10, 14]	πολιορκηθείσης τῆς Ἱερουσαλὴμ ὑπὸ Ἀσσυρίων	καὶ	τοῦ ἱεροῦ ἐμπρησμὸν ὑπομείναντος τὸ
[10, 3]	δέ τι δοκῇ λέγειν περιττόν,	καὶ	τοῦ ξένου προστέθεικε τοὔνομα, Περίλαον
[10, 3]	ταῖς Ἑλληνικαῖς ἐντυγχάνων αὐτοῦ τε	καὶ	τοῦ Ξενοφῶντος πολλὰ τοῦ Ξενοφῶντος
[10, 11]	Σπάρτην ἀφίκετο, Ἀρισταίου τοῦ Προκοννησίου	καὶ	τοῦ τὰ Ἀριμάσπια συγγράψαντος Ἀσβόλου
[10, 11]	τῆς δὲ γεγονυίας Ἰλίου κτίσεως	καὶ	τοῦ Τρωὸς καὶ Δαρδάνου λίαν
[10, 4]	δ´ εἴ σοι καταλέγοιμι Ἡράκλειτον	καὶ	τοὺς ἄλλους Ἑλλήνων, δι´ ὧν
[10, 11]	Ἑλληνίδα κατέταξε φωνὴν Λαῖτος, ὁ	καὶ	τοὺς βίους τῶν φιλοσόφων ἐπ´
[10, 13]	καὶ τοὺς τῶν ποιμένων καλουμένων	καὶ	τοὺς ἐξ αὐτῶν γενομένους κρατῆσαι
[10, 9]	τὰ κατὰ Ὅμηρον καὶ Ἡσίοδον	καὶ	τοὺς λοιποὺς μνημονεύεται. Χθὲς δὲ
[10, 7]	τοίνυν οὐδεμιᾶς προβεβλημένης ἀναγραφῆς, ἣ	καὶ	τοὺς μαθεῖν βουλομένους διδάξειν ἔμελλε
[10, 14]	Μωσῆς γεγονὼς ἀποδέδεικται, φέρ´ ἴδωμεν	καὶ	τοὺς μετ´ αὐτὸν ἅπαντας. Μωσῆς
[10, 9]	καὶ Ἑβραίους αὐτόν τε Μωσέα	καὶ	τοὺς μετ´ αὐτὸν προφήτας ταῖς
[10, 9]	οἱ ἀμφὶ Πυθαγόραν καὶ Δημόκριτον	καὶ	τοὺς μετὰ ταῦτα φιλοσόφους ὠνομάσθησαν,
[10, 12]	Ἀπὸ δὲ Διονύσου ἐπὶ Ἡρακλέα	καὶ	τοὺς περὶ Ἰάσονα ἀριστεῖς, τοὺς
[10, 7]	τῷ χρόνῳ προέλαβον. Ἀλλὰ μὴν	καὶ	τοὺς περὶ τῶν οὐρανίων τε
[10, 8]	τοὺς νέους τὰ τῶν πρεσβυτέρων	καὶ	τοὺς τὰ πλεῖστα τῶν ἐθνῶν
[10, 8]	τῶν ἀσεβῶν ἐν Ἅιδου τιμωρίας	καὶ	τοὺς τῶν εὐσεβῶν λειμῶνας καὶ
[10, 13]	ἐχόμενον. Τούτους τοὺς προκατωνομασμένους βασιλέας	καὶ	τοὺς τῶν ποιμένων καλουμένων καὶ
[10, 7]	τοὺς μαθεῖν βουλομένους διδάξειν ἔμελλε	καὶ	τοὺς ψευδομένους ἐλέγξειν, ἡ πολλὴ
[10, 8]	εὖ ἂν ἔχοι διελθεῖν, ἐπεὶ	καὶ	τοῦτ´ ἂν εἴη ἕν τι
[10, 13]	Ἃκ δασυνόμενον αἰχμαλώτους ῥητῶς μηνύει.	Καὶ	τοῦτο μᾶλλον πιθανώτερόν μοι φαίνεται
[10, 1]	τις αὐτοὺς φυσικαῖς ὑποκινηθέντας ἐννοίαις,	καὶ	τοῦτο πρὸς ἡμῶν ἂν εἴη,
[10, 12]	ὁ Ἀργεῖος ἐπονομασθῆναί φησι Σάραπιν,	καὶ	τοῦτον εἶναι ὃν Αἰγύπτιοι σέβουσι.
[10, 11]	Βηρωσσὸς δέ ἐστιν ἀνὴρ ἱκανώτατος·	καὶ	τούτου τεκμήριον Ἰόβας, ὃς Περὶ
[10, 2]	ῥητορικὴν τοῦ ὁμοίου ἐλέγχου περιίδωμεν,	καὶ	τούτων ὀλίγα παραθέσθαι εὔλογον. Εἶτ´
[10, 2]	γενναίων σου φιλοσόφων; Δέχου δῆτα	καὶ	τούτων τὰς μαρτυρίας· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ'
[10, 13]	δὲ πρόγονοι, τρισὶ καὶ ἐνενήκοντα	καὶ	τριακοσίοις πρόσθεν ἔτεσιν ἐκ τῆς
[10, 12]	τοῦ ὀγδόου δυναστείας τῷ δευτέρῳ	καὶ	τριακοστῷ ἡ Μωσέως κατὰ Ἄμωσιν
[10, 4]	ἀφιδρύσεσι, μαντείαις τε καὶ χρησμοῖς,	καὶ	τῷ πολλῷ τύφῳ τῶν λαοπλάνων
[10, 2]	αὐτοῖς καταφαίνεται τὰ διὰ Μωσέως	καὶ	τῶν ἄλλων προφητῶν τεραστίως ἐπιδεδειγμένα;
[10, 4]	λείποντα κατεμάνθανε τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ	καὶ	τῶν ἄλλων τεχνῶν τε καὶ
[10, 9]	δὴ παρ´ ἡμῖν λόγιοι ἄνδρες	καὶ	τῶν ἀπὸ παιδείας οὐδενὸς δεύτεροι
[10, 10]	τῶν καθ´ ἡμᾶς ἀκριβέστερον ἐμνήσθησαν	καὶ	τῶν Ἀττικῶν ἁπάντων. Εἴ τις
[10, 10]	πρώτῳ μὲν ἔτει τὸ Πάσχα	καὶ	τῶν Ἑβραίων ἔξοδος ἡ ἀπ´
[10, 11]	λέγω δὴ Ὁμήρου, στάσεώς τε	καὶ	τῶν εἰπόντων τὰ περὶ αὐτὸν
[10, 12]	ἐπὶ Λυγκέως εἰς Θήβας ἔρχεται	καὶ	τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων εὑρετὴς γίνεται.
[10, 7]	γε περὶ τῆς Περσικῆς στρατείας	καὶ	τῶν ἐν αὐτῇ πραχθέντων οἱ
[10, 9]	ἐκ τῶν κατὰ πόλιν ὑπομνημάτων	καὶ	τῶν ἐν τοῖς ἱεροῖς ἀναγραφῶν
[10, 10]	ὡς ἐκ τῶν Βιβλιοθηκῶν Διοδώρου	καὶ	τῶν Θαλλοῦ καὶ Κάστορος ἱστοριῶν,
[10, 3]	ὀνόμασιν ἐκεῖνα, Ὅτι τῶν ἀγαθῶν	καὶ	τῶν κακῶν οὐδὲν αὐτὸ καθ´
[10, 9]	τὴν ἱστορίαν ἀναθεὶς ὑπ´ ἐκείνου	καὶ	τῶν κατ´ αὐτὸν ἐξεταστῶν τῆς
[10, 12]	Ἀμώσιος τοῦ Αἰγυπτίων βασιλέως μεμνημένος	καὶ	τῶν κατ´ αὐτὸν πράξεων μάρτυρα
[10, 11]	δέ εἰσιν ἀκριβεῖς χρόνων ἀναγραφαί.	Καὶ	τῶν κατ´ αὐτοὺς γραμμάτων ἑρμηνεὺς
[10, 4]	καὶ οὐδὲ μόνων τούτων, ἀλλὰ	καὶ	τῶν κοινῶν καὶ πολιτικῶν ἐπιτηδευμάτων.
[10, 14]	σε ὁμολογεῖν πολὺ νεώτερα Μωσέως	καὶ	τῶν μετ´ αὐτὸν προφητῶν τὰ
[10, 11]	ὅσα παρὰ τῶν κατὰ Μωσέα	καὶ	τῶν ὁμοίως αὐτῷ φιλοσοφούντων ἔγνωσαν,
[10, 9]	Θ' ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ ΜΩΣΕΩΣ	ΚΑΙ	ΤΩΝ ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΠΡΟΦΗΤΩΝ. Μωσέως
[10, 11]	ἐστιν ὁ Μωσῆς, ἔτι δὲ	καὶ	τῶν πρὸ αὐτοῦ συγγραφέων, Λίνου,
[10, 14]	Προὔκειτο δὲ ἡμῖν τὰ Μωσέως	καὶ	τῶν προφητῶν παλαίτερα τῶν Ἑλληνικῶν
[10, 7]	Ὁμήρου ποιήσεως πρεσβύτερον· οὗτος δὲ	καὶ	τῶν Τρωϊκῶν ὕστερος φαίνεται γενόμενος.
[10, 4]	οἱ παλαιοὶ τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ	καὶ	τῶν φιλοσοφίᾳ λυσιτελούντων μαθημάτων, καὶ
[10, 2]	κύριον, καὶ ἔδωκε κύριος φωνὰς	καὶ	ὑετὸν ἐν ἡμέρᾳ θερισμοῦ. Ὁρᾷς
[10, 4]	καὶ τελετὰς ξοάνων τε ἱδρύσεις	καὶ	ὕμνους ᾠδάς τε καὶ ἐπῳδάς,
[10, 4]	χρόνῳ μυριετεῖ τε καὶ ἀπείρῳ.	Καὶ	ὑποβὰς ἑξῆς ἐπιλέγει· Λάβωμεν δὴ
[10, 6]	πρώτους ἀκηκόαμεν ἀπήνην καὶ κλίνην	καὶ	ὑποπόδιον ἐργάσασθαι τούς τε Σιδωνίους
[10, 11]	δὲ πάσης σοφίας βαρβάρου ἀρχηγόν,	καὶ	ὑφ´ ἡμῶν νῦν εἰς σύγκρισιν
[10, 7]	τῶν Τρωϊκῶν ὕστερος φαίνεται γενόμενος.	Καί	φασιν οὐδὲ τοῦτον ἐν γράμμασι
[10, 11]	συντάττειν ἡμᾶς ἀπείργει. Δημόδοκος δὲ	καὶ	Φήμιος κατ´ αὐτὸν τὸν Τρωϊκὸν
[10, 7]	τῶν Σικελικῶν τοῖς περὶ Ἀντίοχον	καὶ	Φίλιστον ἢ Καλλίαν Τίμαιος συμφωνεῖν
[10, 3]	τὴν βοωμένην Ἑλλήνων παιδείαν τε	καὶ	φιλοσοφίαν τά τε πρῶτα αὐτῶν
[10, 3]	τὴν παρὰ βαρβάροις εὐσέβειάν τε	καὶ	φιλοσοφίαν τῶν παρ´ αὐτοῖς σεμνῶν
[10, 1]	ὧν μέγα κλέος καθ´ Ἑλλάδα,	καὶ	φιλοσόφων διατριβαῖς ἐξητασμένα ζηλοῦν προειλόμεθα.
[10, 11]	δὲ ἐκείνους Ἔφορος ὁ Κυμαῖος	καὶ	Φιλόχορος ὁ Ἀθηναῖος Μεγακλείδης τε
[10, 10]	τὰ〉 Ἀθηναίων ἱστοροῦντες, Ἑλλάνικός τε	καὶ	Φιλόχορος οἱ τὰς Ἀτθίδας, οἵ
[10, 10]	Κάστορος ἱστοριῶν, ἔτι δὲ Πολυβίου	καὶ	Φλέγοντος ἔστινεὑρεῖν, ἀλλὰ καὶ ἑτέρων,
[10, 5]	τὸ γένος Φοῖνιξ ἦν, ὅθεν	καὶ	Φοινικήια τὰ γράμματά τινες τῶν
[10, 7]	παρ´ Αἰγυπτίοις τε καὶ Χαλδαίοις	καὶ	Φοίνιξιν ἐῶ γὰρ νῦν ἡμᾶς
[10, 6]	μαντικήν. Τυρρηναῖοι δὲ σάλπιγγα ἐπενόησαν	καὶ	Φρύγες αὐλόν· Φρύγες γὰρ ἤστην
[10, 14]	περὶ τροπῶν ἡλίου καὶ ἐκλείψεως	καὶ	φωτισμῶν σελήνης καὶ ἰσημερίας διελέχθη·
[10, 6]	ἀνθρώπους ἐξήνεγκαν Αἰγύπτιοι, ὁμοίως δὲ	καὶ	Χαλδαῖοι. Εἰσὶ δὲ οἳ Κᾶρας
[10, 7]	Τὰ μέντοι παρ´ Αἰγυπτίοις τε	καὶ	Χαλδαίοις καὶ Φοίνιξιν ἐῶ γὰρ
[10, 1]	τὰ λοιπὰ τῶν μαθημάτων Αἰγυπτίους	καὶ	Χαλδαίους τά τε ἄλλα τῶν
[10, 7]	Θάλητα, πάντες συμφώνως ὁμολογοῦσιν Αἰγυπτίων	καὶ	Χαλδαίων γενομένους μαθητὰς ὀλίγα συγγράψαι·
[10, 11]	Φιλόχορος ὁ Ἀθηναῖος Μεγακλείδης τε	καὶ	Χαμαιλέων οἱ Περιπατητικοί· ἔπειτα γραμματικοὶ
[10, 10]	Αἰγυπτίων ὀργῇ θεοῦ χαλάζαις τε	καὶ	χειμῶσι μαστιζομένων εἰκὸς ἦν μέρη
[10, 7]	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἅπαντα νέα	καὶ	χθὲς καὶ πρώην, ὡς ἂν
[10, 11]	ἔτος τῆς βασιλείας Ἴλιον ἑάλω.	Καὶ	χρὴ τὸν νουνεχῆ συνεῖναι μετὰ
[10, 11]	προειρημένων πρεσβύτατος ἡρώων, πόλεων, δαιμόνων.	Καὶ	χρὴ τῷ πρεσβεύοντι κατὰ τὴν
[10, 4]	τε καὶ ἀφιδρύσεσι, μαντείαις τε	καὶ	χρησμοῖς, καὶ τῷ πολλῷ τύφῳ
[10, 4]	παρὰ πᾶσι βοώμενα θεῖά τε	καὶ	χρηστήρια ἔργῳ περιττὰ καὶ ἀνωφελῆ
[10, 11]	Ὁμήρου ποιήσεως γένους τε αὐτοῦ	καὶ	χρόνου καθ´ ὃν ἤκμασε προηρεύνησαν
[10, 14]	πρὸς διάγνωσιν τροπῶν τε ἡλίου	καὶ	χρόνων καὶ ὡρῶν καὶ ἰσημερίας.
[10, 3]	τὰ ἐπ´ ἄλλων ἄλλοις, ἵνα	καὶ	ψεύστης ἁλῷ τοῦτον τὸν τρόπον.
[10, 10]	πρώτης Ὀλυμπιάδος ἀπὸ Μωσέως τε	καὶ	Ὠγύγου ἐκκειμένων, πρώτῳ μὲν ἔτει
[10, 11]	τε καὶ Εὔκλου τοῦ Κυπρίου	καὶ	Ὥρου τοῦ Σαμίου καὶ Προναπίδου
[10, 14]	τροπῶν τε ἡλίου καὶ χρόνων	καὶ	ὡρῶν καὶ ἰσημερίας. Ἀναξιμάνδρου δὲ
[10, 10]	χρόνους ἐξῆλθε Μωσῆς ἀπ´ Αἰγύπτου·	καὶ	ὡς οὐκ ἄπιστον τότε ταῦτα
[10, 2]	τὴν Ἑλληνικὴν διελέγχων φίλαυτον κλοπὴν	καὶ	ὡς σφετερίζονται τὴν εὕρεσιν τῶν
[10, 3]	αὐτὸ πανούργως παροιμιακὸν μᾶλλον εἶναι	καὶ	ὡς ὑπὸ πολλῶν λεγομένῳ συγκεχρῆσθαι
[10, 9]	ἀνιών, καθ´ ὃν ἐπροφήτευον Ἡσαΐας	καὶ	Ὠσηὲ ὅσοι τε τούτοις γεγόνασι
[10, 6]	Ἤδη δὲ καὶ ἄλλο ἔθνος	Καππαδόκαι	πρῶτοι εὗρον τὴν νάβλαν καλουμένην,
[10, 7]	Αἰτίαι δὲ τῆς τοιαύτης διαφωνίας	πολλαὶ	μὲν ἴσως ἂν καὶ ἕτεραι
[10, 3]	Ὑπερείδην· ἀδήλου δὲ ὄντος ὁπότερος,	ἄγαμαι	μὲν Δημοσθένην, εἰ λαβὼν παρὰ
[10, 11]	τε καὶ ἀναγραφῆς αὐτῶν, ὡς	οἶμαι,	σφόδρα μετὰ πάσης ὑμῖν ἀκριβείας
[10, 11]	δεύτερον δὲ ἅτινα νῦν κηρύττειν	ἐπαγγέλλομαι.	Γινώσκων δὲ λοιπὸν τίς ὁ
[10, 13]	ΙΩΣΗΠΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ.	Ἄρξομαι	δὲ πρῶτον ἀπὸ τῶν παρ´
[10, 13]	Αἰγυπτιακῶν ταῦτα περὶ ἡμῶν γράφει·	παραθήσομαι	δὲ τὴν λέξιν αὐτοῦ, καθάπερ
[10, 9]	ὧν αὐτίκα μάλα σμικρὰ ἄττα	παραθήσομαι.	Κἀγὼ δὲ καινοτέραν παρὰ τοὺς
[10, 7]	πρώτου τῆς συναχθείσης αὐτῷ Βιβλιοθήκης	παραθήσομαι,	οὕτως ἔχουσαν πρὸς λέξιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[10, 11]	καὶ περὶ τῶν νομιζομένων σοφῶν	ποιήσομαι	τὴν ἀπόδειξιν. Μίνως μὲν γάρ,
[10, 2]	Καὶ τὰ μὲν κατὰ φιλοσοφίαν	σιωπήσομαι	δόγματα, αὐτῶν ὁμολογούντων ἐγγράφως τῶν
[10, 12]	ἔχοι καὶ τὰ τούτων συνιδεῖν.	Χρήσομαι	δὲ ἀντὶ πάντων ταῖς Φλαυίου
[10, 9]	παρὰ τοὺς εἰρημένους ὁδεύσας ταύτῃ	χρήσομαι	τῇ μεθόδῳ. Συντρεχόντων ὁμολογουμένως τῶν
[10, 9]	εἰρημένοις μάρτυρι τῆς Μωσέως ἀρχαιότητος	χρήσομαι	τῷ πάντων δυσμενεστάτῳ καὶ πολεμιωτάτῳ
[10, 11]	ἀρχαιότερος. Ἀποδείξεως δὲ ἕνεκεν μάρτυσι	χρήσομαι	Χαλδαίοις, Φοίνιξιν, Αἰγυπτίοις. Καὶ τί
[10, 11]	παραλήψομαι, βοηθοῖς δὲ μᾶλλον Ἕλλησι	καταχρήσομαι.	Τὸ μὲν γὰρ ἄγνωμον, ὅτι
[10, 3]	παρὰ Ὑπερείδου πρὸς δέον διώρθωσε·	μέμφομαι	δὲ τὸν Ὑπερείδην, εἰ λαβὼν
[10, 2]	χρόνοις καταχρώμενος, ἐπὶ τὰ ἑξῆς	τρέψομαι.	Ταῦθ´ ὡς ἐν προοιμίοις φήσας
[10, 11]	μάρτυρας δὲ οὐ τοὺς οἴκοι	παραλήψομαι,	βοηθοῖς δὲ μᾶλλον Ἕλλησι καταχρήσομαι.
[10, 4]	τῶν κοινῶν καὶ πολιτικῶν ἐπιτηδευμάτων.	Ἡγοῦμαι	δέ μοι τήνδε συμβαλεῖσθαι τὴν
[10, 3]	ἐφείσαντο ἐλέγχου, ἀρκεῖν ἀπὸ μυρίων	ἡγοῦμαι	τὰ εἰρημένα. Ἔτι δὲ εἰς
[10, 9]	τῆς τῶν ἐχθρῶν ὁμολογίας ἀναμφηρίστως	ἡγοῦμαι	τὴν ἐπαγγελίαν πιστώσεσθαι. Γράφει τοίνυν
[10, 3]	πολλοῖς καταχρῆται τῶν πρὸ αὐτοῦ	(αἰδοῦμαι	γὰρ τῷ τῆς κλοπῆς ὀνόματι
[10, 10]	ἱστορίας μέχρι τῆς πρώτης Ὀλυμπιάδος	ἐπιδραμοῦμαι·	τὰς δὲ μετὰ ταῦτα συζεύξας
[10, 12]	Ἆπις δὲ τρίτος ἀπὸ Ἰνάχου.	Ναὶ	μὴν ἡ Λητὼ κατὰ Τιτυὸν
[10, 6]	κρᾶσιν, ὡς δὲ Ἡσίοδος, Σκύθης.	Ναὶ	μὴν Θρᾷκες πρῶτοι τὴν καλουμένην
[10, 4]	ζῴων ἰδέαν τετυπωμένα φιλοκάλως ἐξείργαστο.	Ναὶ	μὴν καὶ μαντείων πλείστη τις
[10, 4]	αὐτοὶ ἂν ὁμολογήσαιεν Ἕλληνες παλαιοτέρους	εἰδέναι.	Πρῶτον γοῦν ἁπάντων Ὀρφέα, εἶτα
[10, 10]	βασιλείας τὸν προειρημένον ἐκτιθέναι χρόνον,	παρατιθέναι	μέλλοντι ταῖς Ἑβραϊκαῖς ἱστορίαις τὰς
[10, 10]	τῆς Ἀττικῆς βασιλείας τὸν προειρημένον	ἐκτιθέναι	χρόνον, παρατιθέναι μέλλοντι ταῖς Ἑβραϊκαῖς
[10, 12]	Ἶσιν Ἰώ φασι, διὰ τὸ	ἰέναι	αὐτὴν διὰ πάσης τῆς γῆς
[10, 2]	ὁ βίος, εἰ καθ´ ἕκαστον	ἐπεξιέναι	πειρῴμην τὴν Ἑλληνικὴν διελέγχων φίλαυτον
[10, 6]	μίσγεσθαι ἐκώλυσαν μηδὲ εἰς ἱερὰ	εἰσιέναι	ἀπὸ γυναικῶν ἀλούτους ἐνομοθέτησαν. Γεωμετρίας
[10, 11]	τῆς Ἡρακλειδῶν καθόδου φασὶν αὐτὸν	ἠκμακέναι,	μετὰ τὰ Τρωϊκὰ ἐνδοτέρω τῶν
[10, 12]	ἐξ ὧν συνῶπται κατὰ Ἴναχον	ἠκμακέναι	τὸν Μωσέα. Παλαίτερα δὲ τῶν
[10, 4]	Τρωϊκὰ γενομένους ἢ μικρῷ πρόσθεν	ἠκμακέναι	φασίν. Ἀλλὰ κατά γε τούτους
[10, 11]	Ἀσσυρίων γράφων παρὰ Βηρωσσοῦ φησι	μεμαθηκέναι	τὴν ἱστορίαν· εἰσὶ δ´ αὐτῷ
[10, 4]	καὶ οὗτος λέγεται τοῖς προφήταις	συμβεβληκέναι.	Σόλωνα δὲ καὶ αὐτὸν τῶν
[10, 9]	Πρῶτος δὲ Κέκροψ λέγεται Ζῆνα	κεκληκέναι	τὸν θεόν, μὴ πρότερον οὕτω
[10, 4]	δι´ ὧν Ἕλληνες τὰ πάντα	σεσυληκέναι	βαρβάρους, οὐ μόνα τὰ φιλόσοφα
[10, 4]	αὐτοὶ φαῖεν βάρβαρον τῆς Ἑλληνικῆς	προτετιμηκέναι	φιλοσοφίας. Εἰ γοῦν ὀφθεῖεν αὐτοὶ
[10, 6]	Κᾶρας τὴν δι´ ἀστέρων πρόγνωσιν	ἐπινενοηκέναι	λέγουσι. Πτήσεις δὲ ὀρνίθων παρεφύλαξαν
[10, 9]	ἁπάσης τῆς Ἀσίας πλὴν Ἰνδῶν	κεκρατηκέναι·	οὗ Νίνος ἐπώνυμος πόλις, ἣ
[10, 4]	Αἰγυπτίοις ὁμοίως φησὶν ὁ Πλάτων	προσεσχηκέναι,	ὁπηνίκα πάλιν ᾤκουν Ἑβραῖοι τὴν
[10, 12]	φησιν Αἰγύπτου βασιλέα Μωσέως ἡγουμένου	γεγονέναι	Ἰουδαίοις τὴν ἐξ Αἰγύπτου πορείαν,
[10, 11]	ἐκτιθέμενος κατὰ Ἄμωσιν Αἰγύπτου βασιλέα	γεγονέναι	Ἰουδαίοις φησὶ τὴν ἐξ Αἰγύπτου
[10, 9]	αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν Σαγχουνιάθωνα Μωσέα	γεγονέναι	καὶ μὴ πρότερον, ὧδε τὸν
[10, 4]	σε βάρβαρον, ἀλλ´ οὐχ Ἕλληνα	γεγονέναι	ὁμολογεῖν τὸν πρῶτον τῶν φιλοσόφων,
[10, 11]	τὸν χρόνον ὑπήγαγον, σὺν Ἀρχιλόχῳ	γεγονέναι	τὸν Ὅμηρον εἰπόντες· ὁ δὲ
[10, 11]	ἀλλὰ κατ´ ἐκεῖνον αὐτὸν ὑπειλήφθω	γεγονέναι	τὸν τοῦ πολέμου καιρόν, ἔτι
[10, 2]	μυρία συνάψας ὁ Κλήμης κλέπτας	γεγονέναι	τοὺς Ἕλληνας ἀναμφιλέκτοις ἐλέγχοις κατεφώρασεν.
[10, 6]	ἐπραγματεύσατο βιβλίοις, περὶ τοῦ νέους	γεγονέναι	τοὺς Ἕλληνας καὶ παρὰ βαρβάρων
[10, 11]	πρὸ τῶν Ὀλυμπιάδων ἔφασαν αὐτὸν	γεγονέναι,	τουτέστι μετὰ τὴν Ἰλίου ἅλωσιν
[10, 11]	πρὶν τῶν στοιχείων τὴν εὕρεσιν	γεγονέναι·	φανήσεται γὰρ ὁ προειρημένος Μωσῆς
[10, 14]	αὐτὸν προφητῶν τὰ τῆς Ἑλλήνων	γεγονέναι	φιλοσοφίας καὶ μάλιστα τῆς κατὰ
[10, 4]	μάγοις καὶ τοῖς ἱερεῦσι μαθητευόμενος,	ἀκηκοέναι	τε πρὸς τούτοις Βραχμάνων ἱστόρηται
[10, 6]	βαρβάρων ὠφελῆσθαι διάφωνά τε ἑαυτοῖς	γεγραφέναι.	Συμβαλεῖται γοῦν καὶ ταῦτα εἰς
[10, 9]	ἑτέρων πρεσβυτέρων αὐτοῦ τοῖς χρόνοις	εἰληφέναι	λέγεται τὰ ὑπομνήματα· οἱ δὲ
[10, 3]	πολλῶν λεγομένῳ συγκεχρῆσθαι ἢ δοκεῖν	εἰληφέναι	παρὰ τοῦ γεγεννηκότος. Ὁ δ´
[10, 2]	μὴ ἀχάριστοι ἐλεγχθεῖεν παρὰ Σωκράτους	εἰληφέναι	τὰ κυριώτατα τῶν δογμάτων· ὀλίγοις
[10, 8]	παλαιῶν ἀγαλματοποιῶν τοὺς μάλιστα διωνομασμένους	διατετριφέναι	παρ´ αὐτοῖς, Τηλεκλέα καὶ Θεόδωρον,
[10, 2]	ποιητὰς τὰ παρὰ τῶν ὁμοίων	κεκλοφέναι	διὰ παραθέσεως τῶν ἑκάστου φωνῶν
[10, 8]	ἀποδείξεις φέρουσι, συνιστάντες ἐξ Αἰγύπτου	μετενηνοχέναι	πάντα δι´ ὧν παρὰ τοῖς
[10, 10]	ὡς οὐκ ἄπιστον τότε ταῦτα	συμβῆναι,	δείκνυμεν οὕτως· ἀπὸ τῆς ἐξόδου
[10, 1]	δὲ ὀνομαστὶ καὶ τὸν βίον	καταπλαγῆναι	τῆς τε βασιλικῆς μητροπόλεως καὶ
[10, 13]	τοὺς ποιμένας ἐπανάστασιν, καὶ πόλεμον	συρραγῆναι	μέγαν καὶ πολυχρόνιον. Ἐπὶ δὲ
[10, 7]	διαμνημονευομένην ἐκ τῶν γραμμάτων ὕστερον	συντεθῆναι	καὶ διὰ τοῦτο πολλὰς ἐν
[10, 12]	τοῦ τιμωμένου δαίμονος, κἀντεῦθεν Σορόαπιν	κληθῆναι	καὶ Σάραπιν ὕστερον· Ἆπις δὲ
[10, 3]	Σικελίας, ἀπὸ δὲ Σάμου φησὶ	θεωρηθῆναι·	καὶ τὴν Συβάρεως ἅλωσιν ἐπὶ
[10, 7]	Τὸ γὰρ ἐξ ἀρχῆς μὴ	σπουδασθῆναι	παρὰ τοῖς Ἕλλησι δημοσίᾳ γίνεσθαι
[10, 12]	τοῦτον δὲ Ἀριστέας ὁ Ἀργεῖος	ἐπονομασθῆναί	φησι Σάραπιν, καὶ τοῦτον εἶναι
[10, 4]	παρ´ αὐτοῖς ἄνδρας ἐπὶ σοφίᾳ	θαυμασθῆναι,	οὓς δὴ καὶ ἐπονομάσαι σοφούς.
[10, 13]	μὲν τῆς ἄλλης Αἰγύπτου ἐκπεσεῖν,	κατακλεισθῆναι	δὲ εἰς τόπον ἀρουρῶν ἔχοντα
[10, 8]	ἔτη διατρῖψαι πέντε καὶ πολλὰ	διδαχθῆναι	τῶν κατὰ ἀστρολογίαν τόν τε
[10, 1]	ἀποδειχθήσεται. Ἢ εἰ μὴ τοῦτο,	συνενεχθῆναι	δὲ φαίη τις αὐτοὺς φυσικαῖς
[10, 10]	Ἄργους βασιλέα, Ἀμώσιος Αἰγυπτίων βασιλεύοντος,	ἀποστῆναι	Ἰουδαίους, ὧν ἡγεῖσθαι Μωσέα. Μέμνηται
[10, 4]	τὴν πᾶσαν φιλοσοφίαν ἐξ ἐράνου	συστῆναι.	Ἄλλα γὰρ παρ´ ἄλλων ἀποματτόμενοι
[10, 3]	Γ' ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΛΕΠΤΑΣ	ΕΙΝΑΙ	ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ· ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ
[10, 12]	καὶ ὁ τῆς Φορωνίδος ποιητὴς	εἶναι	αὐτὸν ἔφη πατέρα θνητῶν ἀνθρώπων.
[10, 8]	νήσων ἔτι καὶ νῦν ἱερὸν	εἶναι	Δαιδάλου τιμώμενον ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων.
[10, 7]	συγγράψαι· καὶ ταῦτα τοῖς Ἕλλησιν	εἶναι	δοκεῖ πάντων ἀρχαιότατα καὶ μόλις
[10, 13]	Τινὲς δὲ λέγουσιν αὐτοὺς Ἄραβας	εἶναι,	ἐν δ´ ἄλλῳ ἀντιγράφῳ οὐ
[10, 2]	τὸ ψευδῆ συγγράφειν· ἀληθῆ δ´	εἶναι	ἐξ ἀνάγκης ὁμολογήσαιεν. Καὶ πῶς
[10, 7]	γοῦν ἀρχαιοτάτην αὐτῶν τὴν χρῆσιν	εἶναι	θέλοντες παρὰ Φοινίκων καὶ Κάδμου
[10, 3]	ἠθέλησεν αὐτὸ πανούργως παροιμιακὸν μᾶλλον	εἶναι	καὶ ὡς ὑπὸ πολλῶν λεγομένῳ
[10, 8]	ἐκ παλαιᾶς παραδόσεως· καὶ πεδίον	εἶναι	καλούμενον χρυσῆς Ἀφροδίτης περὶ τὴν
[10, 7]	παρ´ αὐτοῖς Ἀθηναίοις, οὓς αὐτόχθονας	εἶναι	λέγουσι καὶ παιδείας ἐπιμελεῖς, οὐδὲν
[10, 4]	δ´ αὐτὸν Σύριον ἢ Τύριον	εἶναι	λέγουσιν· ὥστε σε βάρβαρον, ἀλλ´
[10, 13]	Ἐπὶ δὲ βασιλέως, ᾧ ὄνομα	εἶναι	Μισφραγμούθωσις, ἡττωμένους φησὶ τοὺς ποιμένας
[10, 7]	Καὶ προτέραν ἐρῶ τὴν κυριωτέραν	εἶναί	μοι δοκοῦσαν. Τὸ γὰρ ἐξ
[10, 12]	ἐπονομασθῆναί φησι Σάραπιν, καὶ τοῦτον	εἶναι	ὃν Αἰγύπτιοι σέβουσι. Νυμφόδωρος δὲ
[10, 11]	Ὅμηρος. Τῷ γὰρ ἑκάτερον αὐτῶν	εἶναι	παλαίτατον καὶ τὸν μὲν ποιητῶν
[10, 11]	τὸν μὲν ποιητῶν καὶ ἱστορικῶν	εἶναι	πρεσβύτατον, τὸν δὲ πάσης σοφίας
[10, 9]	ἐκείνου χρόνοις πλησιάζοντες· ὡς τοσοῦτον	εἶναι	πρεσβύτερον Μωσέα τοῦ Σαγχουνιάθωνος ὁπόσον
[10, 2]	ὑφαιρούμενοι βεβαιοῦσι μὲν τὸ κλέπται	εἶναι,	σφετερίζεσθαι δ´ ὅμως καὶ ἄκοντες
[10, 1]	ὅτι καὶ πάντα χαλεπά φασιν	εἶναι	τὰ καλά, οὐ μὴν ἀλλὰ
[10, 5]	εἶναι τὸ μὴ Ἑλλήνων οἰκείας	εἶναι	τὰς τοιάσδε φωνάς· Ἑβραίων ἄρα,
[10, 8]	τελετὴν τῇ Διονύσου τὴν αὐτὴν	εἶναι·	τὴν δὲ τῆς Ἴσιδος τῇ
[10, 9]	συνάξεις ἀριθμὸν ἐτῶν υηʹ ὥστ´	εἶναι	τὴν Ἰλίου ἅλωσιν κατὰ τοὺς
[10, 9]	τε τούτοις γεγόνασι σύγχρονοι, ὥστ´	εἶναι	τὴν πρώτην καθ´ Ἕλληνας Ὀλυμπιάδα
[10, 5]	ὅσα τούτοις παραπλήσια. Ὥστε ἀναμφίλεκτον	εἶναι	τὸ μὴ Ἑλλήνων οἰκείας εἶναι
[10, 8]	κατ´ Αἴγυπτον ἀνδριάντων τὸν αὐτὸν	εἶναι	τοῖς ὑπὸ Δαιδάλου κατασκευασθεῖσι παρὰ
[10, 9]	διάδοχος τῆς βασιλείας Σεμίραμις· ὥστ´	εἶναι	τὸν Ἁβραὰμ κατὰ τούτους. Ταῦτα
[10, 1]	Μηδὲ τοῦτον δ´ ὑπολάβῃς ἐμὸν	εἶναι	τὸν λόγον· αὐτῶν γὰρ τῶν
[10, 3]	δὲ ὑποπτεύω μὲν τὸν ὑφῃρημένον	εἶναι	τὸν Ὑπερείδην· ἀδήλου δὲ ὄντος
[10, 1]	τὰ παρ´ Ἑβραίοις δόγματα δυνατὸν	εἶναί	φαμεν ἐσκευωρῆσθαι αὐτοῖς, ὅτε μὴ
[10, 7]	ἀλλὰ τῶν δημοσίων γραμμάτων ἀρχαιοτάτους	εἶναί	φασι τοὺς ὑπὸ Δράκοντος αὐτοῖς
[10, 8]	Ἕλλησι τὸν Ὅμηρον ἀκολούθως τούτῳ	θεῖναι	κατὰ τὴν ποίησιν· Ἑρμῆς δὲ
[10, 4]	καὶ τῇ τούτων φιλοσοφίᾳ πλεῖστον	ἀναθεῖναι	χρόνον. Τοῦτό τοι καὶ αὐτὸς
[10, 3]	οὕτως πεπατημένον οὐκ ὤκνησεν Ἀντίμαχος	μεταθεῖναι.	τοῦ δὲ Λαῶν, οἷσιν ἄνασσε,
[10, 11]	ἑάλω. Καὶ χρὴ τὸν νουνεχῆ	συνεῖναι	μετὰ πάσης ἀκριβείας ὅτι κατὰ
[10, 8]	Ἄπιδος τὸ σῶμα μέχρι τινὸς	παραδιδόναι	τῷ περικειμένῳ τὴν τοῦ Κερβέρου
[10, 14]	κατὰ τοῦ τότε τυράννου συστησάμενον	ἁλῶναι,	στρεβλούμενον δ´ ὑπὸ τοῦ τυράννου,
[10, 3]	ἐξ ὧν τοιαῦτα πολλὰ ἔστι	γνῶναι.	Καὶ μεθ´ ἕτερα· Καὶ ὁ
[10, 8]	Αἰγύπτου νομίμων εἰς τὰς ἑαυτῶν	κατατάξαι	νομοθεσίας Πυθαγόραν τε τὰ κατὰ
[10, 6]	εὑρῆσθαι ἱστοροῦσι. Καὶ πρώτην ἐπιστολὰς	συντάξαι	Ἄτοσσαν, τὴν Περσῶν βασιλεύσασαν, φησὶν
[10, 7]	τοῦ χρόνου δύναιτό τις ἂν	δεῖξαι	σῳζομένην ἀναγραφὴν οὔτ´ ἐν ἱεροῖς
[10, 14]	τῶν προφητῶν παλαίτερα τῶν Ἑλληνικῶν	ἀποδεῖξαι.	Ἐπειδὴ τοίνυν μακρῷ πρόσθεν τῶν
[10, 3]	δοκεῖ καὶ ἀναγκαίως καθόλου πᾶσαν	ἀποδεῖξαι	τὴν βοωμένην Ἑλλήνων παιδείαν τε
[10, 9]	ἑπτὰ ἔτεσι πρότερον ἢ Σαμψὼν	ἄρξαι	Ἑβραίων, ὃν κατὰ τὴν τοῦ
[10, 4]	τούτοις ἠρκέσθη διατριβῇ, λέγεται δὲ	ἀπᾶραι	εἰς Αἴγυπτον καὶ τῇ τούτων
[10, 7]	πολλαὶ μὲν ἴσως ἂν καὶ	ἕτεραι	τοῖς βουλομένοις ζητεῖν ἀναφανεῖεν, ἐγὼ
[10, 2]	ἀποκαλέσας πατέρα τὸν θεὸν ηὔξατο	οἰκτεῖραι	αὐτὸν τετρυχωμένην τὴν Ἑλλάδα. Ἅμα
[10, 7]	τὴν Ἑλλάδα τόπον μυρίαι μὲν	φθοραὶ	κατέσχον, ἐξαλείφουσαι τὴν μνήμην τῶν
[10, 13]	μυριάσιν ἀνθρώπων ἀρκέσουσαν, Ἱεροσόλυμα ταύτην	ὀνομάσαι.	Τούτοις ἑξῆς τὴν διαδοχὴν τῶν
[10, 4]	σοφίᾳ θαυμασθῆναι, οὓς δὴ καὶ	ἐπονομάσαι	σοφούς. Ἀμφὶ Κῦρον δὲ οἵδε
[10, 3]	κωμῳδηθέντος ὑπὸ Κρατίνου διὰ τὸ	πλεονάσαι	ἐν τῷ τὸν δ´ ἀπαμειβόμενος·
[10, 6]	(Σαυνίτης οὗτος ἦν) πρῶτον θυρεὸν	κατασκευάσαι.	Κάδμος γὰρ ὁ Φοῖνιξ λιθοτομίαν
[10, 6]	τούς τε Σιδωνίους τρίκροτον ναῦν	κατασκευάσαι.	Σικελοί τε οἱ πρὸς τῇ
[10, 12]	τις ἡμῖν λέγῃ Φημονόην πρώτην	χρησμῳδῆσαι	Ἀκρισίῳ, ἀλλ´ ἴστω γε ὅτι
[10, 8]	τοῦ Ἡφαιστ〈 ε〉 ίου Δαίδαλον	ἀρχιτεκτονῆσαι,	καὶ θαυμασθέντα τυχεῖν εἰκόνος ξυλίνης
[10, 6]	Αἰγύπτιον, μετὰ δὲ ταῦτα Ἀσκληπιὸν	αὐξῆσαι	τὴν τέχνην ἱστοροῦσιν. Ἄτλας δὲ
[10, 8]	Ἕλληνας καὶ τὰ Ἑβραίων μὴ	ἀγνοῆσαι,	ἀρχῆθεν ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα φωνὴν
[10, 1]	καὶ αὐτοὺς τοὺς Ἕλληνας μὴ	ἀγνοῆσαι	τοὺς ἄνδρας, μνημονεῦσαι δὲ ὀνομαστὶ
[10, 4]	καὶ τὴν τῶν δηλουμένων μὴ	ἀγνοῆσαι	φιλοσοφίαν, νέους μὲν τῷ χρόνῳ,
[10, 6]	ἐξεῦρον. Ἔτι φασὶ Τουσκανοὺς πλαστικὴν	ἐπινοῆσαι·	Ἴτανόν τε (Σαυνίτης οὗτος ἦν)
[10, 5]	Εἰσὶ δὲ οἳ Σύρους γράμματα	ἐπινοῆσαι	πρώτους λέγουσι. Σύροι δ´ ἂν
[10, 6]	χώρας· καὶ τὴν Δώριον Θάμυριν	ἐπινοῆσαι	τὸν Θρᾷκα. Πέρσας τε πρώτους
[10, 13]	Τὸν δὲ Μισφραγμουθώσεως υἱὸν Θμούθωσιν	ἐπιχειρῆσαι	μὲν αὐτοὺς διὰ πολιορκίας ἑλεῖν
[10, 13]	Αἰγύπτου τὴν ἔρημον εἰς Συρίαν	διοδοιπορῆσαι·	φοβουμένους δὲ τὴν Ἀσσυρίων δυναστείαν
[10, 9]	μάλιστα ταῖς αὐτῶν ἡγησάμην δεῖν	παραχωρῆσαι	φωναῖς τὸν παρόντα λόγον, ὅπως
[10, 13]	καὶ τοὺς ἐξ αὐτῶν γενομένους	κρατῆσαι	τῆς Αἰγύπτου φησὶν ἔτη πρὸς
[10, 4]	ὃν δὴ καὶ λόγος Ἀθηναίοις	νομοθετῆσαι,	Αἰγυπτίοις ὁμοίως φησὶν ὁ Πλάτων
[10, 11]	Νῦν δὲ προσήκειν μοι νομίζω	παραστῆσαι	πρεσβυτέραν τὴν ἡμετέραν φιλοσοφίαν τῶν
[10, 13]	τρισὶ καὶ μησὶν ὀκτὼ τοῦ	κτίσαι	Τυρίους Καρχηδόνα· εἶτα μεταβὰς καὶ
[10, 1]	Ἕλληνας μὴ ἀγνοῆσαι τοὺς ἄνδρας,	μνημονεῦσαι	δὲ ὀνομαστὶ καὶ τὸν βίον
[10, 3]	ὦ Ἀπολλώνιε, ἐκ τῶν χρόνων	ἀνιχνεῦσαι	τὸν κλέπτην. Ἐγὼ δὲ ὑποπτεύω
[10, 4]	καὶ τοῖς Αἰγυπτίων δὲ προφήταις	μαθητεῦσαι,	καθ´ ὃν χρόνον Ἑβραίων οἱ
[10, 4]	Φερεκύδην δὲ Σύριον ἀναγράφουσιν, ᾧ	μαθητεῦσαι	τὸν Πυθαγόραν φασίν. Οὐ μόνῳ
[10, 2]	ἐναργὲς τῷ διορᾶν δυναμένῳ τοιαίδε	οὖσαι	ἅλις ἔστωσαν. Ἤδη δὲ οὐ
[10, 4]	τῶν βαρβάρων εὐγνωμόνως οὐκ ἀπαρνούμενος.	Ἀκοῦσαι	δ´ οὖν αὐτοῦ πολλαχοῦ μὲν
[10, 7]	τόπον μυρίαι μὲν φθοραὶ κατέσχον,	ἐξαλείφουσαι	τὴν μνήμην τῶν γεγονότων· ἀεὶ
[10, 9]	ὠνομασμένον· ἔπειτα βωμὸν παρ´ Ἀθηναίοις	ἱδρῦσαι	πρῶτος καὶ πάλιν πρῶτος Ἀθηνᾶς
[10, 14]	τυράννου τιμωρίας διαμασησάμενον τὴν γλῶσσαν	προσπτύσαι	αὐτῷ καὶ οὕτως ἐγκαρτερήσαντα ταῖς
[10, 11]	οὐδὲ τὰ τῆς ἱστορίας ἀληθεύειν	δύναται.	Καὶ μετὰ βραχέα· Πλὴν Ὅμηρος
[10, 9]	Τούτων δ´ ἁπάντων πρεσβύτερος γεγονὼς	συνίσταται	Μωσῆς, ὡς ἂν κατὰ Κέκροπα
[10, 12]	τοὺς ἐν τῇ Ἀργοῖ πλεύσαντας,	συνάγεται	ἔτη ἑξήκοντα τρία· Ἀσκληπιός τε
[10, 9]	ἐπὶ τὴν Ἰλίου ἅλωσιν ἄλλα	συνάγεται	μικρῷ δέοντα ἔτη υʹ ἐν
[10, 12]	αὐτοῦ καὶ Ἀσκληπιοῦ ἀποθέωσιν ἔτη	συνάγεται	τριάκοντα ὀκτὼ κατὰ τὸν χρονογράφον
[10, 10]	ἀκριβοῦν τοὺς χρόνους ἐνόμισαν, ἔτη	συνάγεται	χίλια εἴκοσιν, ὡς καὶ τοῖς
[10, 14]	ὑπομείναντος τὸ πᾶν Ἰουδαίων ἔθνος	ἀπάγεται	εἰς Βαβυλῶνα, προφητεύει τε αὐτόθι
[10, 3]	ἐπιγραφομένῳ Ἰχνευταί πολλὰ περὶ Θεοπόμπου	λέγεται,	Ἀρητάδου τέ ἐστι Περὶ συνεμπτώσεως
[10, 4]	τῇ παρὰ τούτοις ἠρκέσθη διατριβῇ,	λέγεται	δὲ ἀπᾶραι εἰς Αἴγυπτον καὶ
[10, 12]	τὰ Ἀρκαδικὰ τὰ ἀπὸ Πελασγοῦ·	λέγεται	δὲ καὶ οὗτος αὐτόχθων. Τούτων
[10, 4]	δὲ τούτῳ συγγενέσθαι ὁ Πυθαγόρας	λέγεται,	διατρῖψαι δὲ καὶ παρὰ τοῖς
[10, 9]	τόπους γεγενημένων. Πρῶτος δὲ Κέκροψ	λέγεται	Ζῆνα κεκληκέναι τὸν θεόν, μὴ
[10, 4]	τοὺς Βαβυλωνίων λόγους ἠθικοὺς πεποιῆσθαι	λέγεται.	Καί που σεμνυνόμενος περὶ ἑαυτοῦ
[10, 14]	σκοτεινὸς ἐγνωρίζετο. Τὸν δὲ Ξενοφάνην	λέγεται	ὁ Παρμενίδης διαδέξασθαι, Παρμενίδην δὲ
[10, 9]	πρεσβυτέρων αὐτοῦ τοῖς χρόνοις εἰληφέναι	λέγεται	τὰ ὑπομνήματα· οἱ δὲ καὶ
[10, 4]	Μιλήσιος· Αἰγυπτίων δὲ καὶ οὗτος	λέγεται	τοῖς προφήταις συμβεβληκέναι. Σόλωνα δὲ
[10, 3]	οὕτως· γυναικὸς οὐδὲν χρῆμ´ ἀνὴρ	ληΐζεται	ἄμεινον ἐσθλῆς οὐδὲ ῥίγιον κακῆς,
[10, 13]	τὰς περὶ τῆς Ἑβραίων ἀρχαιότητος	παρατίθεται	μαρτυρίας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ' ΩΣ ΑΠΑΣΗΣ
[10, 12]	τῶν κατ´ αὐτὸν πράξεων μάρτυρα	παρατίθεται	Πτολεμαῖον τὸν Μενδήσιον. Καὶ τὰ
[10, 12]	μακρῷ νεώτεροι οἱ παρ´ Ἕλλησι	νομοθέται,	Λυκοῦργός τε καὶ Σόλων, καὶ
[10, 2]	οἱ καταλειφθέντες, φασί, διὰ λιμὸν	ἱκέται	παραγενόμενοι εἰς Δελφοὺς ἤροντο τὴν
[10, 11]	περὶ Ὀλυμπιάδα τριακοστὴν καὶ ἐνάτην	εὑρίσκεται	γεγονώς· Σόλων περὶ τεσσαρακοστὴν καὶ
[10, 7]	καὶ παιδείας ἐπιμελεῖς, οὐδὲν τοιοῦτον	εὑρίσκεται	γενόμενον· ἀλλὰ τῶν δημοσίων γραμμάτων
[10, 7]	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν οὐδὲν ὁμολογούμενον	εὑρίσκεται	γράμμα τῆς Ὁμήρου ποιήσεως πρεσβύτερον·
[10, 10]	ἀρχαιότητα μυθεύεται, μετὰ Μωσέα τοῦθ´	εὑρίσκεται,	κατακλυσμοί τε καὶ ἐκπυρώσεις, Προμηθεύς,
[10, 12]	ὅπου γε καὶ Ἀδμήτῳ θητεύων	εὑρίσκεται	σὺν καὶ Ἡρακλεῖ μέγαν εἰς
[10, 10]	αἰχμαλωσίας ασλζʹ ἔτη, κατὰ ἀνάλυσιν	εὑρίσκεται	ταὐτὸν διάστημα ἐπὶ τὸ πρῶτον
[10, 11]	περὶ Ἀγαμέμνονα συνεστρατεῦσθαι καί, εἰ	βούλεταί	τις, καὶ πρὶν τῶν στοιχείων
[10, 4]	ἐπὶ τοῦ παρόντος τοὺς ἐντυγχάνοντας	ἐπισημαίνεται,	ὡς οὐ μόνης ἐστέρηντο τῆς
[10, 7]	δὲ καὶ τῶν Τρωϊκῶν ὕστερος	φαίνεται	γενόμενος. Καί φασιν οὐδὲ τοῦτον
[10, 8]	τῆς Θῶνος γυναικός, ἀκριβῶς ἐξητακὼς	φαίνεται.	Ἔτι γὰρ καὶ νῦν τὰς
[10, 5]	ὧν καὶ μάλιστα οὐκ ἀλλοτρία	φαίνεται	ἡ τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων φωνή.
[10, 13]	Καὶ τοῦτο μᾶλλον πιθανώτερόν μοι	φαίνεται	καὶ παλαιᾶς ἱστορίας ἐχόμενον. Τούτους
[10, 3]	καὶ μέλλων καὶ ἀναβαλλομένῳ ἐοικὼς	φαίνεται	καὶ τὸ ἔμψυχον καὶ ἐνεργὸν
[10, 2]	Καὶ πῶς ἔτι ἄπιστα αὐτοῖς	καταφαίνεται	τὰ διὰ Μωσέως καὶ τῶν
[10, 14]	ἐν τοῖς Ἕλλησι. Θάλεω δὲ	γίνεται	ἀκουστὴς Ἀναξίμανδρος, Πραξιάδου μὲν παῖς,
[10, 9]	χρόνων τὰ παρ´ Ἕλλησι θαυμαζόμενα.	Γίνεται	γὰρ μετὰ Κέκροπα ὁ κατὰ
[10, 3]	τῆς μὲν κακῆς κάκιον οὐδὲν	γίνεται	γυναικός, ἐσθλῆς δ´ οὐδὲν εἰς
[10, 12]	καλεῖσθαί φησιν, ἣ κατὰ Λυγκέα	γίνεται	ἑνδεκάτῃ ὕστερον Μωσέως γενεᾷ. Ἆπίς
[10, 14]	Μνήσαρχος. Τηλαύγους δὲ Ἐμπεδοκλῆς ἀκουστὴς	γίνεται,	καθ´ ὃν Ἡράκλειτος ὁ σκοτεινὸς
[10, 10]	τῇ Ἀττικῇ ὁ ἐπὶ Ὠγύγου	γίνεται	κατακλυσμός· καὶ κατὰ λόγον· τῶν
[10, 12]	μὴν ἡ Λητὼ κατὰ Τιτυὸν	γίνεται·	Λητὼ γὰρ ἥλκησε Διὸς κυδρὴν
[10, 12]	καὶ τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων εὑρετὴς	γίνεται.	Τριόπας δὲ συγχρονεῖ Ἴσιδι ἑβδόμῃ
[10, 13]	κοινὴν διάλεκτον· καὶ οὕτω συντιθέμενον	γίνεται	Ὑκουσσώς. Τινὲς δὲ λέγουσιν αὐτοὺς
[10, 3]	κακῶν οὐδὲν αὐτὸ καθ´ αὑτὸ	παραγίνεται	τοῖς ἀνθρώποις, καὶ τὰ ἑξῆς.
[10, 6]	ἀλούτους ἐνομοθέτησαν. Γεωμετρίας τε αὖ	εὑρεταὶ	οἱ αὐτοὶ γεγόνασι. Κέλμις τε
[10, 12]	δὲ καὶ Ἀμφίων, οἱ μουσικῆς	εὑρεταί,	περὶ τὴν Κάδμου γεγόνασιν ἡλικίαν.
[10, 10]	ἱστορία τυγχάνει, κατὰ τὸ χρήσιμον	ἐκλεγήσεται.	Καὶ μετὰ βραχέα ἐπιλέγει· Φαμὲν
[10, 10]	τὰς Ὀλυμπιάδας οὕτως εἰς ἡμᾶς	εὑρεθήσεται	συμφωνήσαντα· τούτοις γὰρ ἑπόμενοι καὶ
[10, 10]	προειρημένοις συμφωνεῖ καὶ τοῖς ἑξῆς	δειχθήσεται.	Ταῦτα γὰρ οἱ τὰ〉 Ἀθηναίων
[10, 11]	τοὺς ἀποφηναμένους τὰ περὶ θεοῦ	δειχθήσεται·	τὸ δὲ νῦν ἔχον, σπευστέον
[10, 10]	τὴν προειρημένην ἀπὸ Ὠγύγου ἔτη	δειχθήσεται	χίλια εἴκοσιν· ἀπὸ δὲ πρώτης
[10, 1]	Ἑβραίων πεπορισμένοι, οὐκ εἰς μακρὸν	ἀποδειχθήσεται.	Ἢ εἰ μὴ τοῦτο, συνενεχθῆναι
[10, 11]	τῶν στοιχείων τὴν εὕρεσιν γεγονέναι·	φανήσεται	γὰρ ὁ προειρημένος Μωσῆς αὐτῆς
[10, 12]	πρεσβύτερα τῶν Ἑλληνικῶν Κτησίας λέγει,	φανήσεται	τῷ δευτέρῳ καὶ τετρακοσιοστῷ ἔτει
[10, 10]	ποτὲ ἐξαίρετον Ἕλλησι δι´ ἀρχαιότητα	μυθεύεται,	μετὰ Μωσέα τοῦθ´ εὑρίσκεται, κατακλυσμοί
[10, 5]	ἐστι καλή‘ ἔπειτα Ἰώθ, ὃ	ἑρμηνεύεται	ἀρχή‘ ὁμοῦ τὰ δύο καλὴ
[10, 5]	ἐστιν αἰωνία‘ εἶτα Σάμχ, ὃ	ἑρμηνεύεται	βοήθεια‘ ἵν´ ᾖ τὸ λεγόμενον
[10, 5]	ταῦτα στοιχεῖόν ἐστι Κώφ, ὃ	ἑρμηνεύεται	κλῆσις‘ ἔπειτα Ῥής, ὅ ἐστι
[10, 5]	τὸ δὲ δεύτερον Βήθ, ὃ	μεθερμηνεύεται	οἴκου‘ τὸ τρίτον Γίμελ, ὅ
[10, 9]	δὲ τούτων ὁ ἐπὶ Ὠγύγου	μνημονεύεται	κατακλυσμὸς πρῶτός τε Ἆπις ἐν
[10, 4]	πλέον οὐδὲν τῶν βοωμένων ἀποφθεγμάτων	μνημονεύεται.	Ὀψὲ δέ τι καὶ μᾶλλον
[10, 11]	γὰρ Φορωνέα τὸν μετ´ Ἴναχον	μνημονεύεται	παρ´ Ἀθηναίοις Ὤγυγος, ἐφ´ οὗ
[10, 14]	παλαιότερος οὐδεὶς παρ´ αὐτοῖς φιλόσοφος	μνημονεύεται.	Τούτων δὴ τῶν ἑπτὰ Θαλῆς
[10, 9]	καὶ Ἡσίοδον καὶ τοὺς λοιποὺς	μνημονεύεται.	Χθὲς δὲ καὶ πρώην μετὰ
[10, 5]	φωνῆς. Καὶ ἐξ αὐτῆς δὲ	ἐλέγχεται	τῆς καθ´ ἕκαστον στοιχεῖον ἐπωνυμίας.
[10, 4]	τοὺς ἄλλους Ἑλλήνων, δι´ ὧν	ἀπελέγχεται	ἡ παρ´ Ἕλλησι πολιτεία τὸν
[10, 14]	στάδιον Κόρο〈 ι〉 βος Ἠλεῖος·	διαδέχεται	δὲ τὸν Ἄχαζ Ἐζεκίας ἔτεσι
[10, 12]	πατὴρ ἐπὶ Λυγκέως εἰς Θήβας	ἔρχεται	καὶ τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων εὑρετὴς
[10, 7]	ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ. Πρῶτον οὖν	ἐπέρχεταί	μοι πάνυ θαυμάζειν τοὺς οἰομένους
[10, 3]	τὸν διδάσκαλον. Πραγμάτων δ´ ὑφαίρεσιν	πεποίηται,	μεταθεὶς τὰ ἐπ´ ἄλλων ἄλλοις,
[10, 10]	ἀποστῆναι Ἰουδαίους, ὧν ἡγεῖσθαι Μωσέα.	Μέμνηται	δὲ καὶ Ἡρόδοτος τῆς ἀποστασίας
[10, 12]	ὃς ἦν υἱὸς Ἡρακλέους, Ὅμηρος	μέμνηται	ἐπὶ Ἴλιον στρατεύσαντος. Προτερεῖν ἄρα
[10, 9]	τοῦ Σαγχουνιάθωνος ὁπόσον ἂν οὗτος	λείπηται	τῶν αὐτοῦ πρεσβυτέρων, οἳ Μωσεῖ
[10, 12]	ἐν τῷ Πρὸς τοὺς Ἕλληνας,	εἴρηται	δὲ καὶ Κασσιανῷ ἐν τῷ
[10, 3]	ἐξούλης σχεδὸν διὰ τῶν αὐτῶν	εἴρηται;	Ἢ ὡς Δείναρχος ἐν τῷ
[10, 12]	ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΤΩΝ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΣΤΡΩΜΑΤΕΩΝ.	Εἴρηται	μὲν οὖν περὶ τούτων ἀκριβῶς
[10, 11]	μετ´ αὐτὸν σχεδὸν ἡμῖν συντόμως	εἴρηται.	Ταῦθ´ ὑμῖν, ἄνδρες Ἕλληνες, ὁ
[10, 10]	τῷ Ἔσδρᾳ παρὰ τοῖς Ἑβραίοις	ἱστόρηται.	Αἱ μὲν οὖν ἱστορίαι συντρέχουσι
[10, 4]	ἀκηκοέναι τε πρὸς τούτοις Βραχμάνων	ἱστόρηται	(Ἰνδῶν δέ εἰσιν οὗτοι φιλόσοφοι)
[10, 10]	ἐν ᾧ μηδὲν ἐξαίρετον Ἕλλησιν	ἱστόρηται.	Μετὰ δὲ τέσσαρα καὶ ἐνενήκοντα
[10, 10]	μὲν τῶν Ὀλυμπιάδων οὐδὲν ἀκριβὲς	ἱστόρηται	τοῖς Ἕλλησι, πάντων συγκεχυμένων καὶ
[10, 13]	πη τῷ Ἰωσήπῳ κατὰ πλάτος	ἀνιστόρηται.	Ἀπὸ δὲ τῆς Φοινίκων, μάρτυσι
[10, 3]	ἐπώνυμον ἑορτὴν σήμερον πανηγυρίζομεν, πολλοῖς	καταχρῆται	τῶν πρὸ αὐτοῦ (αἰδοῦμαι γὰρ
[10, 3]	μετάθεσις· τοῖς μὲν γὰρ πράγμασι	κέχρηται	τοῖς αὐτοῖς, ἕτερον δ´ ὄνομα
[10, 3]	ἀλλὰ καὶ ταῖς λέξεσιν αὐταῖς	συγκέχρηται·	καὶ ἠθέλησεν αὐτὸ πανούργως παροιμιακὸν
[10, 4]	Αἴγυπτός τε Συρία θ´ ἱκανῶς	κέκτηται.	Ὅθεν καὶ πανταχόσε καὶ δεῦρο
[10, 11]	ὑμῶν παραδεκτόν· τὸ δὲ ἂν	ἀποδεικνύηται,	θαυμαστόν, ὁπόταν ὑμῖν διὰ τῶν
[10, 14]	Ἱερεμίας, Βαρούχ, Ὀλδᾶ καὶ ἄλλοι	προφῆται·	ἔπειτα Ἰωάχαζ μῆνας τρεῖς· μεθ´
[10, 8]	τε καὶ οἱ μετὰ Μωσέα	προφῆται,	εὖ ἂν ἔχοι διελθεῖν, ἐπεὶ
[10, 9]	καὶ οἱ μετ´ αὐτὸν Ἑβραίων	προφῆται	συνίστανται τῶν παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων
[10, 9]	καὶ οἱ μετὰ Μωσέα διέλαμπον	προφῆται·	ὥστε τὰ πάντα ἀπὸ Μωσέως
[10, 14]	τοὺς σὺν αὐτῷ γενομένους ἄνδρας	ἀπογράψηται,	οὐ προσποιηθέντα τὰς τοῦ τυράννου
[10, 9]	ἐχόντων. Ὁ δὲ πρῶτος Ἀργείων	ἡγεῖται	κατὰ τὸν πέμπτον μετὰ Σεμίραμιν
[10, 14]	Μετὰ δὲ Ἠλεὶ τὸν ἱερέα	ἡγεῖται	τοῦ λαοῦ Σαμουήλ. Μεθ´ ὃν
[10, 11]	τὰ περὶ τῶν βασιλέων ἐκτιθέμενος	ἀφηγεῖταί	τινος αὐτῶν ὄνομα Ναβουχοδονόσορ, τοῦ
[10, 9]	οἷς τὰ ἐν Ἕλλησι θαυμάσια	μυθολογεῖται,	ὁ ἐπὶ Δευκαλίωνος κατακλυσμὸς καὶ
[10, 9]	δὲ μακρῷ πρόσθεν τῶν Τρωϊκῶν	ὁμολογεῖται,	εἴη ἂν καὶ ὁ Σαγχουνιάθων
[10, 5]	μάλιστα μὴ ὄντα ἴδια Ἑλλήνων	ὁμολογεῖται.	Ἔστι δὲ τὰ πάντα παρ´
[10, 14]	καὶ τὸ παρώνυμον τοῖς ἀνδράσιν	ἐπιτέθειται,	τῶν τε λοιπῶν θεοφιλῶν τε
[10, 8]	τοῖς ἄλλοις ἄστροις τὴν φορὰν	ποιεῖται.	Παραπλησίως δὲ καὶ τὸν Εὔδοξον
[10, 3]	παρὰ Ἰσοκράτει ἐν τῷ Τραπεζιτικῷ	κεῖται	καὶ παρὰ τῷ Δημοσθένει ἐν
[10, 4]	τοῦ προκειμένου σκοποῦ, εἰ δὴ	πρόκειται	τὸν ἀπολογισμὸν ὑποσχεῖν τοῦ μὴ
[10, 6]	ὠφελῆσθαι διάφωνά τε ἑαυτοῖς γεγραφέναι.	Συμβαλεῖται	γοῦν καὶ ταῦτα εἰς τὴν
[10, 5]	πᾶσι τὸ εἰκοστὸν δεύτερον στοιχεῖον	καλεῖται	παρ´ αὐτοῖς Θαῦ, ὃ δηλοῖ
[10, 3]	φησι· Σαφὴς μὲν ἐν βροτοῖσιν	ὑμνεῖται	λόγος, ὡς οὐδέν ἐστιν ἀθλιώτερον
[10, 7]	Θουκυδίδης ὡς ψευδόμενος ὑπό τινων	κατηγορεῖται,	καίτοι δοκῶν ἀκριβεστάτην καθ´ ἑαυτὸν
[10, 9]	ἐν οἷς οὐδὲν ἐπίσημον γεγονὸς	ἱστορεῖται	παρ´ Ἕλλησι. Κατὰ τοῦτο δὲ
[10, 9]	γηγενῆ. Κατώτερα δὲ τῶν Κέκροπος	ἱστορεῖται	χρόνων τὰ παρ´ Ἕλλησι θαυμαζόμενα.
[10, 2]	χώραν. Ἐντεῦθεν ἄφθονος καὶ πλουσία	τελεσφορεῖται	εὐκαρπία, ταῖς Αἰακοῦ γεωργηθεῖσα εὐχαῖς.
[10, 14]	τρία· Θωλὰ κγʹ Ἰαεὶρ κβʹ	Ἀμμανῖται	ιηʹ Ἰεφθάε ἔτη Ἐσβὼν ἔτη
[10, 9]	χρόνου παρ´ Ἑβραίοις ἡγοῦνται οἱ	Κριταί.	Εἶτ´ αὖ πάλιν τριακοσίοις ἐτῶν
[10, 3]	ἐκ τῶν Ἡροδότου καὶ Δαμάςτου	συνῆκται;	Ἢ ὡς Ἡρόδοτος ἐν τῇ
[10, 12]	καὶ ποιητῶν, ὁ Μωσῆς ἡμῖν	ἀποδέδεικται	πρεσβύτερος. Ταῦτα καὶ ὁ Κλήμης.
[10, 14]	πρόσθεν τῶν Τρωϊκῶν Μωσῆς γεγονὼς	ἀποδέδεικται,	φέρ´ ἴδωμεν καὶ τοὺς μετ´
[10, 1]	τε ἄλλα τῶν βαρβάρων ἐθνῶν	συνίστανται	ἀποσυλήσαντες, ἀλλ´ εἰσέτι καὶ νῦν
[10, 9]	οἱ μετ´ αὐτὸν Ἑβραίων προφῆται	συνίστανται	τῶν παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων χιλίοις
[10, 9]	σπουδῆς τὴν ἀπόδειξιν ἐν οἰκείοις	καταβέβληνται	συγγράμμασιν, ἀφ´ ὧν αὐτίκα μάλα
[10, 5]	ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΑ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΕΛΛΗΝΕΣ	ΩΦΕΛΗΝΤΑΙ.	Πρῶτος τοιγαροῦν ὁ τὰ κοινὰ
[10, 6]	παρ´ ὧν Ἕλληνες τὰ ἐπιτηδεύματα	ὠφέληνται.	Ταῦτα ῥήμασιν αὐτοῖς ὁ Κλήμης
[10, 9]	σχεδὸν τοῖς Μωσέως πλησιάζειν χρόνοις	εἴρηνται,	οὐδὲ αὐτοὶ κατὰ Μωσέα γενόμενοι,
[10, 7]	μετὰ τοῦτον εἴ τινες ἄλλοι	λέγονται	γενέσθαι, βραχὺ τῆς Περσῶν ἐπὶ
[10, 4]	παραλάβωσι, κάλλιον τοῦτο εἰς τέλος	ἀπεργάζονται.	Ταῦτα ὁ Πλάτων. Καὶ Δημόκριτος
[10, 2]	διελέγχων φίλαυτον κλοπὴν καὶ ὡς	σφετερίζονται	τὴν εὕρεσιν τῶν παρ´ αὐτοῖς
[10, 1]	ἀποσυλήσαντες, ἀλλ´ εἰσέτι καὶ νῦν	ἁλίσκονται	τὰς σφῶν αὐτῶν ἐν συγγράμμασι
[10, 11]	παρ´ Ἕλλησιν ἐγράφησάν τε καὶ	γινώσκονται,	δῆλον ὡς καὶ μετὰ Μωσέα.
[10, 14]	καὶ Ζοροβάβελ ὁ τοῦ Σαλαθιὴλ	καταβάλλονταί	τε θεμελίους, προφητευόντων ὕστατα πάντων
[10, 13]	ἵνα τὴν Αἴγυπτον ἐκλιπόντες ὅποι	βούλονται	πάντες ἀβλαβεῖς ἀπέλθωσι. Τοὺς δὲ
[10, 14]	κατώτεροι Κύρου τοῦ Περσῶν βασιλέως	φαίνονται	ἠκμακότες. Ὁ δὲ Κῦρος μετὰ
[10, 4]	Αἰγύπτου, οἱ δ´ ἐπὶ Βαβυλῶνος	φαίνονται	τὴν μετοικίαν πεποιημένοι. Ἀλλὰ γὰρ
[10, 9]	δʹ τῆς σαʹ Ὀλυμπιάδος συμπίπτει.	Γίνονται	τοίνυν αἱ μεταξὺ Δαρείου τοῦ
[10, 7]	θέλοντες παρὰ Φοινίκων καὶ Κάδμου	σεμνύνονται	μαθεῖν. Οὐ μὴν οὐδ´ ἀπ´
[10, 2]	σχολῇ γ´ ἂν τῶν ἡμετέρων	ἀφέξονται.	Καὶ τὰ μὲν κατὰ φιλοσοφίαν
[10, 2]	ὑφελόμενοι καὶ παραφράσαντες ἐφωράθησαν, ὡς	δειχθήσονται,	αὐτοτελῶς δὲ τὰ ἑτέρων ὑφελόμενοι
[10, 11]	Ἕλλησιν ἐπιτηδευμάτων. Ὅροι δ´ ἡμῖν	κείσονται	Μωσῆς καὶ Ὅμηρος. Τῷ γὰρ
[10, 4]	ἑπτὰ γενόμενοι σοφοὶ ἐπὶ κατορθώσει	μνημονεύονται	ἀγωγῆς τῆς ἠθικωτέρας, ὧν πλέον
[10, 4]	οἱ παρ´ Ἕλλησι φιλόσοφοι διαπρέψαι	μνημονεύονται.	Ὧν Πυθαγόρας πρῶτος, Φερεκύδου γνώριμος,
[10, 2]	τὰ δόγματα παρὰ τῶν βαρβάρων	διελέγχονται,	ἀλλὰ καὶ προσέτι ἀπομιμούμενοι τὰ
[10, 4]	τὰς κοινὰς καὶ βιωφελεῖς εὑρέσεις	ἀπελέγχονται.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' ΩΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
[10, 2]	ἀλήθειαν εἰς τοὺς ὁμοφύλους λάθρα	διαδείκνυνται.	Οἱ γὰρ μηδὲ ἑαυτῶν, σχολῇ
[10, 9]	δὲ τοῦ χρόνου παρ´ Ἑβραίοις	ἡγοῦνται	οἱ Κριταί. Εἶτ´ αὖ πάλιν
[10, 9]	οἱ παρ´ Ἕλλησι θεοὶ πάντες	γενεαλογοῦνται.	Παρ´ Ἑβραίοις δὲ ἐν τούτῳ
[10, 6]	ἐστὶ Παιονικόν, νῦν δὲ Νωρικὸν	καλοῦνται)	κατειργάσαντο χαλκὸν καὶ σίδηρον ἐκάθηραν
[10, 12]	μὲν εἴκοσιν ἢ μιᾷ πλείους	διαριθμοῦνται,	ἔτη δέ, ὡς ἔπος εἰπεῖν,
[10, 10]	πρὸ τοῦ συμφωνούντων· αἱ δὲ	ἠκρίβωνται	πολλοῖς, τῷ μὴ ἐκ πλείστου
[10, 4]	παρήλλαξεν, οὔτε Αἰγυπτίων οἱ καλεόμενοι	Ἁρπεδονάπται,	οἷς ἐπὶ πᾶσιν ἐπ´ ἔτεα
[10, 2]	ἀλλήλων ὑφαιρούμενοι βεβαιοῦσι μὲν τὸ	κλέπται	εἶναι, σφετερίζεσθαι δ´ ὅμως καὶ
[10, 10]	Θεόπομπος. Ὁ δὲ μεταξὺ χρόνος	παραλέλειπται,	ἐν ᾧ μηδὲν ἐξαίρετον Ἕλλησιν
[10, 12]	ἐξ Αἰγύπτου πορείαν, ἐξ ὧν	συνῶπται	κατὰ Ἴναχον ἠκμακέναι τὸν Μωσέα.
[10, 9]	πόλις, ἣ Νινευὴ παρ´ Ἑβραίοις	ὠνόμασται,	καθ´ ὃν Ζωροάστρης ὁ μάγος
[10, 4]	ἀναγραφὰς μικρὸν ὕστερον διιόντι καταφανὲς	ἔσται.	Ἐνταῦθά που νέοι τῷ χρόνῳ
[10, 9]	δείκνυται προγενομένη. Καὶ Μωσῆς ἄρα	ἔσται	τοσούτοις τὰ Τρωϊκὰ προάγων κατὰ
[10, 10]	ταῖς Ἑβραϊκαῖς ἱστορίαις τὰς Ἑλληνικάς.	Ἐξέσται	γὰρ τῷ βουλομένῳ, παρ´ ἐμοῦ
[10, 11]	Πολλοὶ γὰρ οἱ κατ´ αὐτοὺς	σοφισταὶ	κεχρημένοι περιεργίᾳ, οἳ ὅσα παρὰ
[10, 10]	Διονύσου πράξεις, Περσεύς, ἆθλοι Ἡράκλειοι,	Ἀργοναῦται,	Κένταυροι, Μινώταυρος, τὰ περὶ Ἴλιον,
[10, 6]	Λύδιον ἁρμονίαν ἐφιλοτέχνησεν· οἵ τε	Τρωγλοδύται	καλούμενοι σαμβύκην εὗρον, ὄργανον μουσικόν.
[10, 3]	βιβλίον καὶ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ	Ἰχνευταί	πολλὰ περὶ Θεοπόμπου λέγεται, Ἀρητάδου
[10, 9]	τῶν Τρωϊκῶν ὀκτακοσίοις ὅλοις ἔτεσι	δείκνυται	προγενομένη. Καὶ Μωσῆς ἄρα ἔσται
[10, 11]	ἐστι τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι τετρακοσίοις.	Ἀποδείκνυται	δὲ τοῦθ´ οὕτως ἔχον ἀπό
[10, 5]	καὶ σημαῖνόν τι ἕκαστον αὐτῶν	ἀποδείκνυται.	Παρὰ δὲ τούτοις πρώτοις ἀρξάμενα
[10, 12]	Ἴλιον στρατεύσαντος. Προτερεῖν ἄρα Μωσῆς	ἀποδείκνυται	τῆς μὲν Διονύσου ἀποθεώσεως ἔτη
[10, 12]	βασιλείας τῷ τριακοστῷ δευτέρῳ ἔτει	ἐκθεοῦται,	ὥς φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς
[10, 7]	τῶν γενεαλογιῶν διαπεφώνηκεν, ὅσα δὲ	διορθοῦται	τὸν Ἡσίοδον Ἀκουσίλαος· ἢ τίνα
[10, 11]	δὴ ταῖς τῶν προειρημένων ἱστορίαις	δηλοῦται,	κατὰ τίνα τῶν βασιλέων Εὐρώπης
[10, 1]	εἰς βελτίωσιν ψυχῆς συντεινόντων δογμάτων	ζηλωταὶ	κατέστησαν. Ὡς μὲν οὖν τὰ
[10, 11]	Αἰγυπτιακῶν (πέντε δέ εἰσιν αὐτῷ	γραφαί)	πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα, φησὶ
[10, 11]	Αἰγυπτίων δέ εἰσιν ἀκριβεῖς χρόνων	ἀναγραφαί.	Καὶ τῶν κατ´ αὐτοὺς γραμμάτων
[10, 9]	αἱ παρ´ Ἕλλησι τῶν χρόνων	ἀναγραφαὶ	περιέχουσι. Καὶ καθ´ Ἑβραίους ἀπὸ
[10, 9]	αἱ τῶν Φοινίκης βασιλέων μηνύουσι	διαδοχαί.	Σαγχουνιάθων δὲ ὁ κατὰ τὴν
[10, 6]	εἰρημένοις δοκῶ μοι εὖ ἔχειν	ἐπισυνάψαι	καὶ τὰ ἀπὸ τῆς Ἰωσήπου
[10, 3]	εἰς τέλος Ἀντιφάνους, τὸν Οἰωνιστήν,	μεταγράψαι	φησὶ τὸν Μένανδρον εἰς τὸν
[10, 7]	καὶ Χαλδαίων γενομένους μαθητὰς ὀλίγα	συγγράψαι·	καὶ ταῦτα τοῖς Ἕλλησιν εἶναι
[10, 4]	ὑποβεβηκότες οἱ παρ´ Ἕλλησι φιλόσοφοι	διαπρέψαι	μνημονεύονται. Ὧν Πυθαγόρας πρῶτος, Φερεκύδου
[10, 4]	τούτῳ συγγενέσθαι ὁ Πυθαγόρας λέγεται,	διατρῖψαι	δὲ καὶ παρὰ τοῖς Περσῶν
[10, 8]	καὶ Δημόκριτον παρ´ αὐτοῖς ἔτη	διατρῖψαι	πέντε καὶ πολλὰ διδαχθῆναι τῶν
[10, 9]	χρόνον ἐτῶν φμηʹ τετραετίας τῇ	Ὀλυμπιάδι	λογιζομένης. Ἐπεὶ δὲ κατὰ τὸ
[10, 13]	ὡς δῆλός ἐστι (γέγραφε γὰρ	Ἑλλάδι	φωνῇ τὴν πάτριον ἱστορίαν ἔκ
[10, 4]	οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ἐν	Ἐπινομίδι,	Σύρων ὁμοῦ καὶ Αἰγυπτίων ὧδέ
[10, 12]	εὑρετὴς γίνεται. Τριόπας δὲ συγχρονεῖ	Ἴσιδι	ἑβδόμῃ γενεᾷ ἀπὸ Ἰνάχου· εἰσὶ
[10, 3]	Εὐριπίδης δὲ ἐν Μελανίππῃ τῇ	δεσμώτιδι·	τῆς μὲν κακῆς κάκιον οὐδὲν
[10, 3]	τρόπον. Ἄνδρωνος γὰρ ἐν τῷ	Τρίποδι	περὶ Πυθαγόρου τοῦ φιλοσόφου τὰ
[10, 10]	ἐφαρμόσομεν. Τὰς δὲ πρὸ τούτων	ὡδί	πως τῆς Ἀττικῆς χρονογραφίας ἀριθμουμένης,
[10, 11]	τοῖς περὶ Ἀγαμέμνονα συνεστρατεῦσθαι καί,	εἰ	βούλεταί τις, καὶ πρὶν τῶν
[10, 4]	βάρβαρον τῆς Ἑλληνικῆς προτετιμηκέναι φιλοσοφίας.	Εἰ	γοῦν ὀφθεῖεν αὐτοὶ πολὺ πρότερον
[10, 7]	πολλὴ γέγονεν ἀπορία καὶ ζήτησις	εἰ	γράμμασιν ἐχρῶντο· καὶ τἀληθὲς ἐπικρατεῖ
[10, 10]	ἔτη χίλια διακόσια τριάκοντα ἑπτά.	Εἰ	δ´ ἀναφέροι τις ἐπιλογιζόμενος ἀπὸ
[10, 2]	τοὺς Ἕλληνας ἀναμφιλέκτοις ἐλέγχοις κατεφώρασεν.	Εἰ	δέ σοι μὴ πιστὸς οὗτος,
[10, 12]	ἔπος εἰπεῖν, τετρακόσια καὶ πρόσω.	Εἰ	δὲ τὰ Ἀσσυρίων πολλοῖς ἔτεσι
[10, 12]	που καὶ ἡ Ἰλίου κατάληψις.	Εἰ	δὲ χρὴ πείθεσθαι καὶ Ἡσιόδῳ
[10, 14]	εὐλόγως ἡμῖν ἐπιμέμφεσθαι τοὺς συκοφάντας,	εἰ	δὴ καὶ αὐτοὶ τὰ ὅμοια
[10, 4]	εἰς ἀπόδειξιν τοῦ προκειμένου σκοποῦ,	εἰ	δὴ πρόκειται τὸν ἀπολογισμὸν ὑποσχεῖν
[10, 14]	οὐ πολὺ πρόσθεν ἔτεσι τετρακοσίοις.	Εἰ	δή σοι τοιγαροῦν ὁ Πλάτων
[10, 8]	δὴ λοιπὸν ἀλογίας ἡμῶν κατηγορεῖν,	εἰ	δὴ τοὺς τῶν σοφῶν Ἑλλήνων
[10, 3]	Ἀπολλώνιος· Καὶ τί θαυμάζομεν‘ ἔφη,	εἰ	Θεοπόμπου καὶ Ἐφόρου τὸ τῆς
[10, 2]	τάδε· Ἐπιλείψει με ὁ βίος,	εἰ	καθ´ ἕκαστον ἐπεξιέναι πειρῴμην τὴν
[10, 1]	παραδεδομένα, ἀλλὰ τὰ καί τισιν,	εἰ	καὶ μὴ πᾶσιν, αὐτοῖς δέ
[10, 1]	καλύπτειν. Οὐ χρὴ δὲ θαυμάζειν,	εἰ	καὶ τὰ παρ´ Ἑβραίοις δόγματα
[10, 11]	μετεκοσμήθησάν τε οἱ ἄνθρωποι. Διόπερ	εἰ	κατὰ Ἴναχον πέφηνεν ὁ Μωσῆς
[10, 3]	διώρθωσε· μέμφομαι δὲ τὸν Ὑπερείδην,	εἰ	λαβὼν παρὰ Δημοσθένους πρὸς τὸ
[10, 3]	ὄντος ὁπότερος, ἄγαμαι μὲν Δημοσθένην,	εἰ	λαβὼν παρὰ Ὑπερείδου πρὸς δέον
[10, 3]	Πυθαγόρου ἱστορηκότος πάντα ὑφείλετο Θεόπομπος·	εἰ	μὲν περὶ Πυθαγόρου λέγων, τάχα
[10, 11]	ἔτι δὲ καὶ Ἀντιοχικῶν· ὅθεν	εἰ	μετὰ τὸν Ἴναχον αἱ διαφανέστατοι
[10, 2]	τὴν κλοπὴν τῆς ἀληθείας ἐκδεχόμενοι,	εἰ	μὴ ἐπαχθὲς εἰπεῖν, ἀπεδείξαμεν, φέρε
[10, 7]	λέγοιεν καὶ γράφοιεν· οἱ δ´	εἰ	μὴ τὰ αὐτὰ γράψειαν ἑτέροις,
[10, 1]	οὐκ εἰς μακρὸν ἀποδειχθήσεται. Ἢ	εἰ	μὴ τοῦτο, συνενεχθῆναι δὲ φαίη
[10, 7]	γὰρ ἀληθοῦς ἐστι τεκμήριον ἱστορίας,	εἰ	περὶ τῶν αὐτῶν ἅπαντες τὰ
[10, 1]	τοῦτο πρὸς ἡμῶν ἂν εἴη,	εἰ	τὰ μὴ μόνοις Ἑβραίοις ἄνωθεν
[10, 2]	λόγον. Τί δ´ ἂν εἴποις,	εἰ	τὰ ὅμοια καὶ παρ´ αὐτῶν
[10, 8]	περὶ τῆς ἀρχαιότητος αὐτῶν, ἵν´,	εἰ	φανεῖεν τοῖς Ἑβραίων προφήταις τε
[10, 2]	αὐτοῖς ἔχρησεν ἀπαλλαγὴν τῆς συμφορᾶς,	εἰ	χρήσαιντο τῇ Αἰακοῦ εὐχῇ. Πεισθεὶς
[10, 8]	ἀληθοῦς εὐσεβείας καὶ αὐτοὶ μετήλθομεν,	εἴ	γε βάρβαροι Ἑβραῖοι. Ὧν τοὺς
[10, 7]	γὰρ ἐγὼ τοὐναντίον ὁρῶ συμβεβηκός,	εἴ	γε δεῖ μὴ ταῖς ματαίαις
[10, 12]	Διονύσου ἀποθεώσεως ἔτη ἑξακόσια τέσσαρα,	εἴ	γε τῆς Περσέως βασιλείας τῷ
[10, 4]	τοῖς ἱερεῦσι μαθητεύων· τί δ´	εἴ	σοι καταλέγοιμι Ἡράκλειτον καὶ τοὺς
[10, 7]	Ἀργεῖον Ἀκουσίλαον καὶ μετὰ τοῦτον	εἴ	τινες ἄλλοι λέγονται γενέσθαι, βραχὺ
[10, 10]	ταῦτα συζεύξας κατὰ χρόνον ἑκάστας,	εἴ	τινες ἐπίσημοι, ταῖς Ἑλληνικαῖς τὰς
[10, 9]	τὸ πεντεκαιδέκατον ἔτος Τιβερίου Καίσαρος,	εἴ	τις ἀπὸ τούτου συναγαγεῖν ἐθέλοι
[10, 10]	ἐμνήσθησαν καὶ τῶν Ἀττικῶν ἁπάντων.	Εἴ	τις οὖν ἐν τοῖς χιλίοις
[10, 7]	ἐξαλείφουσαι τὴν μνήμην τῶν γεγονότων·	ἀεὶ	δὲ καινοὺς καθιστάμενοι βίους τοῦ
[10, 7]	δημοσίαις ἀναγραφαῖς ὑπὸ τῶν σοφωτάτων	ἀεὶ	καθιεροῦσθαι. Τὸν δὲ περὶ τὴν
[10, 4]	αὐτόν· Ὦ Σόλων, Σόλων Ἕλληνες	ἀεὶ	παῖδές ἐστε, γέρων δὲ Ἑλλήνων
[10, 7]	καίτοι τοῦτο πρόχειρον αὐτοῖς ἐστιν	ἀεὶ	τὸ ἐπάγγελμα λόγων δὲ δύναμιν
[10, 2]	προοιμίοις φήσας τοὺς ἐλέγχους ἑξῆς	ἐπάγει,	παντοίαις κεχρημένος ἀποδείξεσι καὶ πρώτους
[10, 4]	πάλιν ᾤκουν Ἑβραῖοι τὴν Αἴγυπτον.	Εἰσάγει	γοῦν αὐτὸν ἐν Τιμαίῳ πρὸς
[10, 11]	ἅπερ ἤθελον χωρία, Μωσέως ἡγουμένου.	Λέγει	δὲ οὕτως· Ὁ δὲ Ἄμωσις
[10, 3]	κάρτιστος ἐπιχθονίων γένετ´ ἀνδρῶν Ἀντίμαχος	λέγει·	Ἴδεώ θ´ ὃς κάρτιστος ἐπιχθονίων
[10, 3]	Ἰσοκράτην καὶ νενικῆσθαι ὑφ´ ἑαυτοῦ	λέγει	κατὰ τὸν ἐπὶ Μαυσώλῳ ἀγῶνα
[10, 12]	γὰρ Φορωνέα πρῶτον ἀνθρώπων γενέσθαι	λέγει·	ὅθεν καὶ ὁ τῆς Φορωνίδος
[10, 12]	ἔτεσι πρεσβύτερα τῶν Ἑλληνικῶν Κτησίας	λέγει,	φανήσεται τῷ δευτέρῳ καὶ τετρακοσιοστῷ
[10, 8]	μετὰ χερσίν. Εἶτα πάλιν προβὰς	ἐπιλέγει·	ελάμποδα δέ φασι μετενεγκεῖν ἐξ
[10, 4]	καὶ ἀπείρῳ. Καὶ ὑποβὰς ἑξῆς	ἐπιλέγει·	Λάβωμεν δὴ ὡς ὅ τι
[10, 13]	ταύτην κατὰ κράτος εἷλον. Καὶ	ἐπιλέγει	μετὰ βραχέα· Ἐκαλεῖτο δὲ τὸ
[10, 3]	καὶ ἕτερά τινα τούτοις ἐπαγαγὼν	ἐπιλέγει·	Ταῦτ´ οὖν τοῦ Ἄνδρωνος περὶ
[10, 13]	χρόνου τῆς ἀρχῆς αὐτῶν ἀπαριθμησάμενος	ἐπιλέγει·	Ταῦτα μὲν ὁ Μάνεθως. Δῆλον
[10, 2]	ἑκάστου φωνῶν εὐθύνει. Εἶθ´ ἑξῆς	ἐπιλέγει	ταῦτα· Ὡς δὲ μὴ ἄμοιρον
[10, 10]	χρήσιμον ἐκλεγήσεται. Καὶ μετὰ βραχέα	ἐπιλέγει·	Φαμὲν τοίνυν ἔκ γε τοῦδε
[10, 12]	Ἀπὸ δὲ τῆς Ἡρακλέους ἐν	Ἄργει	βασιλείας ἐπὶ τὴν Ἡρακλέους αὐτοῦ
[10, 4]	αὐτοῖς εἰς ἀναγκαίου τινὸς ἐπιτήδευσιν	συνήργει·	ἀλώμενοι δὲ ὧδε κἀκεῖσε καὶ
[10, 11]	πρὸς τοὺς φιλομαθεῖς συντάττειν ἡμᾶς	ἀπείργει.	Δημόδοκος δὲ καὶ Φήμιος κατ´
[10, 8]	ἐνταῦθά μοι εἰληφέτω τέλος. Οὐ	δεῖ	δὴ λοιπὸν ἀλογίας ἡμῶν κατηγορεῖν,
[10, 9]	Ἀσσυρίων βασιλίδος. Ταῦτα ὁ Πορφύριος.	Δεῖ	δὴ συλλογίσασθαι τὰ προκείμενα ὧδέ
[10, 7]	ἱστοροῦντες ἀλλήλοις ἠκολουθήκασι. Καὶ τί	δεῖ	λέγειν περὶ τῶν κατὰ πόλεις
[10, 7]	τοὐναντίον ὁρῶ συμβεβηκός, εἴ γε	δεῖ	μὴ ταῖς ματαίαις δόξαις ἐπακολουθεῖν,
[10, 14]	ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΟΙ ΧΡΟΝΟΙ. Ἀλλὰ τί	δεῖ	πλῆθος ταῖς ἀποδείξεσιν ἐπισωρεύειν, τοῦ
[10, 11]	χρόνος ἤδη που τοῖς Ἰλιακοῖς	ἐγγίζει·	Σολομῶν δὲ ὁ κατ´ Εἴραμον
[10, 12]	τε ὁ Ἄργους βασιλεὺς Μέμφιν	οἰκίζει,	ὥς φησιν Ἀρίστιππος ἐν πρώτῃ
[10, 5]	αὕτη‘ ὁμοῦ δὲ τὰ πάντα	ἀπαρτίζει	τοιαύτην τινὰ διάνοιαν· μάθησις οἴκου,
[10, 4]	πτωχεύουσα λόγων τε καὶ μαθημάτων,	περιῄει	διερευνωμένη τά τε χρήσιμα πανταχόθεν
[10, 4]	γε τὸ ψεῦδος ἅμα τῷ	ἀληθεῖ	συγχέαντες; Ἀλλὰ μήπω ταῦτα, ἐκεῖνα
[10, 3]	μὲν γὰρ αὐτὸν καὶ Θεοπόμπου	προὐτίθει,	ὁ δὲ Καΰστριος κλέπτην ἀπεκάλει.
[10, 14]	Ἀναξαγόρου, μεταβὰς δ´ εἰς Ἀθήνας	ἐκεῖ	ἐσχόλασε καὶ πολλοὺς ἔσχεν Ἀθηναίων
[10, 4]	Ὅθεν καὶ πανταχόσε καὶ δεῦρο	ἐξήκει,	βεβασανισμένα χρόνῳ μυριετεῖ τε καὶ
[10, 3]	εἰς Ἕλληνας ὠφελείας εὖ μοι	δοκεῖ	καὶ ἀναγκαίως καθόλου πᾶσαν ἀποδεῖξαι
[10, 7]	καὶ ταῦτα τοῖς Ἕλλησιν εἶναι	δοκεῖ	πάντων ἀρχαιότατα καὶ μόλις αὐτὰ
[10, 4]	ἰδίων λόγων μαρτυρεῖ, εὖ μοι	δοκεῖ	ποιῶν καὶ τὰ κάλλιστα ἐμπορεύεσθαι
[10, 12]	ὁ Ἁλικαρνασεὺς ἐν τοῖς Χρόνοις	διδάσκει.	Τούτων δὲ τεσσαράκοντα μὲν γενεαῖς
[10, 3]	προὐτίθει, ὁ δὲ Καΰστριος κλέπτην	ἀπεκάλει.	Καὶ τί γὰρ Ἐφόρου ἴδιον’
[10, 6]	Ἄραβες ἐξεπόνησαν τὴν οἰωνιστικήν, ὥσπερ	ἀμέλει	Τελμισσεῖς τὴν δι´ ὀνείρων μαντικήν.
[10, 4]	εἰς φιλοσοφίαν αὐτοὺς τὸ παράπαν	ὠφέλει,	οὐδέ τις ἄλλος θεῶν αὐτοῖς
[10, 14]	μʹ Σαμψὼν ἔτη κʹ ἔπειτα	Ἠλεὶ	ἱερεύς, ὡς τὸ Ἑβραϊκόν, ἔτη
[10, 10]	περιεχομένων ἔτη υϞ ἱερέων δὲ	Ἠλεὶ	καὶ Σαμουὴλ ἔτη τῶν δ´
[10, 14]	Ἰλίου καταντᾶν ἅλωσιν. Μετὰ δὲ	Ἠλεὶ	τὸν ἱερέα ἡγεῖται τοῦ λαοῦ
[10, 9]	θεοῦ Ἰευώ, ὃς Ἀβελβαλῷ τῷ	βασιλεῖ	Βηρυτίων τὴν ἱστορίαν ἀναθεὶς ὑπ´
[10, 11]	Εἴραμον, ὅστις Σολομῶνι τῷ Ἰουδαίων	βασιλεῖ	πρὸς γάμον δοὺς τὴν ἑαυτοῦ
[10, 11]	δὲ κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον	Ἡρακλεῖ	γέγονεν, ἄλλως τε καὶ τὰ
[10, 9]	ἐοικότα τῷ βοωμένῳ παρ´ Ἕλλησιν	Ἡρακλεῖ.	Καὶ ἐντεῦθεν δὲ ἐπὶ τοὺς
[10, 12]	Ἀδμήτῳ θητεύων εὑρίσκεται σὺν καὶ	Ἡρακλεῖ	μέγαν εἰς ἐνιαυτόν‘ Ζῆθος δὲ
[10, 12]	εἰς λόγους, τῶν τῇδε τῇ	πόλει	τὰ ἀρχαιότατα λέγειν ἐπιχειρεῖν, περὶ
[10, 8]	ταύτῃ γυναῖκας χρῆσθαι τῇ προειρημένῃ	δυνάμει	λέγουσι καὶ παρὰ μόναις ταῖς
[10, 10]	χιλίοις εἴκοσιν ἔτεσιν ἐπίσημος ἱστορία	τυγχάνει,	κατὰ τὸ χρήσιμον ἐκλεγήσεται. Καὶ
[10, 14]	ἀπὸ τῆς κατ´ αὐτὸν ἱστορίας	τυγχάνει.	Μετὰ Μωσέα τοίνυν προέστη τοῦ
[10, 14]	πρῶτος ἐγένετο καὶ πλούτῳ καὶ	γένει	τῶν καθ´ ἑαυτὸν διήνεγκεν· Εὐριπίδης
[10, 3]	Τραπεζιτικῷ κεῖται καὶ παρὰ τῷ	Δημοσθένει	ἐν τῷ Κατὰ Ὀνήτορος ἐξούλης
[10, 14]	Ἑβραϊκόν, ἔτη μʹ περὶ ὃν	συμβαίνει	τὴν Ἰλίου καταντᾶν ἅλωσιν. Μετὰ
[10, 5]	πλήρωσις‘ τὸ τέταρτον Δέλθ, ὃ	σημαίνει	δέλτων‘ τὸ πέμπτον Η, ὅ
[10, 5]	τούτοις τὸ Ἄϊν, ὃ μεταληφθὲν	σημαίνει	πηγὴν ἢ ὀφθαλμόν‘ ἔπειτα τὸ
[10, 13]	Ὓκ καθ´ ἱερὰν γλῶσσαν βασιλέα	σημαίνει,	τὸ δὲ Οὐσσὼς ποιμήν ἐστι
[10, 3]	ἐπιχθονίων ἦν ἀνδρῶν· καὶ Λυκόφρων	ἐπαινεῖ	τὴν μετάθεσιν, ὡς δι´ αὐτῆς
[10, 3]	ἀνθρώποις, καὶ τὰ ἑξῆς. Καίτοι	ὑπερφρονεῖ	τὸν Ἰσοκράτην καὶ νενικῆσθαι ὑφ´
[10, 12]	γραμμάτων εὑρετὴς γίνεται. Τριόπας δὲ	συγχρονεῖ	Ἴσιδι ἑβδόμῃ γενεᾷ ἀπὸ Ἰνάχου·
[10, 2]	διὰ παραθέσεως τῶν ἑκάστου φωνῶν	εὐθύνει.	Εἶθ´ ἑξῆς ἐπιλέγει ταῦτα· Ὡς
[10, 10]	εἴκοσιν, ὡς καὶ τοῖς προειρημένοις	συμφωνεῖ	καὶ τοῖς ἑξῆς δειχθήσεται. Ταῦτα
[10, 10]	λαβόμενος μιᾶς πράξεως Ἑβραϊκῆς ὁμοχρόνου	πράξει	ὑφ´ Ἑλλήνων ἱστορηθείσῃ καὶ ταύτης
[10, 4]	μὲν ὅσον ὁ λόγος προϊὼν	ἐπιδείξει·	τοσοῦτον δὲ ἐπὶ τοῦ παρόντος
[10, 3]	ἀλλαχοῦ που λεγομένου Οἱ δ´	ἐπεὶ	ἀμφοτέρωθεν ἐκαρτύναντο φάλαγγας, ὁ Ἀντίμαχος
[10, 9]	φμηʹ τετραετίας τῇ Ὀλυμπιάδι λογιζομένης.	Ἐπεὶ	δὲ κατὰ τὸ δεύτερον ἔτος
[10, 13]	μυριάσι στρατοῦ προσεδρεύσαντα τοῖς τείχεσιν·	ἐπεὶ	δὲ τὴν πολιορκίαν ἀπέγνω, ποιήσασθαι
[10, 3]	τὸν Μένανδρον εἰς τὸν Δεισιδαίμονα.	Ἐπεὶ	δὲ τοὺς κλέπτας ἔδοξεν οὐκ
[10, 3]	πρὸ τοῦ Πλάτωνος γεγονότων βιβλία,	ἐπεὶ	ἴσως πλείους ἄν τις ἐφώρασε
[10, 8]	προφῆται, εὖ ἂν ἔχοι διελθεῖν,	ἐπεὶ	καὶ τοῦτ´ ἂν εἴη ἕν
[10, 12]	Ταῦτα καὶ ὁ Κλήμης. Ἀλλ´	ἐπεὶ	πρὸ τῶν ἡμετέρων ἐσπουδάσθη καὶ
[10, 2]	Ἅμα δὲ εὐχομένου βροντὴ ἐξαίσιος	ἐπεκτύπει	καὶ πᾶς ὁ πέριξ ἀὴρ
[10, 5]	τινος σημαντικῆς διανοίας τὴν προσηγορίαν	φέρει,	ὅπερ οὐκ ἔνεστιν εὑρεῖν παρὰ
[10, 9]	ὁ Πορφύριος ῥήμασιν αὐτοῖς τάδε·	Ἱστορεῖ	δὴ τὰ περὶ Ἰουδαίων ἀληθέστατα,
[10, 10]	Φορωνέως Ἀργείων βασιλεύοντος, ὡς Ἀκουσίλαος	ἱστορεῖ,	μέχρι πρώτης Ὀλυμπιάδος, ὁπόθεν Ἕλληνες
[10, 4]	βαρβάροις πολλαχοῦ τῶν ἰδίων λόγων	μαρτυρεῖ,	εὖ μοι δοκεῖ ποιῶν καὶ
[10, 12]	καὶ Διόσκουροι συνέπλεον αὐτοῖς, ὡς	μαρτυρεῖ	ὁ Ῥόδιος Ἀπολλώνιος ἐν τοῖς
[10, 3]	τὴν κλοπήν, ἀλλὰ καὶ τόπων	μεταθέσει.	Τό τε γὰρ περὶ τῆς
[10, 8]	τῶν παρ´ Ἕλλησι δεδοξασμένων ἐπὶ	συνέσει	καὶ παιδείᾳ παρέβαλον εἰς Αἴγυπτον
[10, 14]	αὐτοῦ πάντας λόγῳ τε καὶ	συνέσει	καὶ τοῖς ἐν φιλοσοφίᾳ δόγμασιν
[10, 5]	διάνοιαν ἀπαρτίζουσα τῇ τῶν στοιχείων	μαθήσει	τε καὶ ἐπαγγελίᾳ προσήκουσαν. Τὸ
[10, 4]	οἱ ἑπτὰ γενόμενοι σοφοὶ ἐπὶ	κατορθώσει	μνημονεύονται ἀγωγῆς τῆς ἠθικωτέρας, ὧν
[10, 9]	λείπηται τῶν αὐτοῦ πρεσβυτέρων, οἳ	Μωσεῖ	πλησιάζειν ὡμολογήθησαν. Πόσοις δὲ ἄρα
[10, 4]	τὴν πλάνην τὴν πολύθεον τῇ	γνώσει	τοῦ ἐπὶ πάντων θεοῦ φύραντες
[10, 1]	οὖν ἡμέτερος Κλήμης ἐν ἕκτῳ	Στρωματεῖ	τὴν περὶ τούτου σύστασιν εἰς
[10, 4]	πᾶσιν ὁ προδηλωθεὶς περὶ θεῶν	ἐκράτει	λόγος· νεώς τε περικαλλεῖς, παντοίοις
[10, 7]	εἰ γράμμασιν ἐχρῶντο· καὶ τἀληθὲς	ἐπικρατεῖ	μᾶλλον περὶ τοῦ τὴν νῦν
[10, 3]	τοῦ Κίλωνος κλήρου καὶ παρὰ	Ἰσοκράτει	ἐν τῷ Τραπεζιτικῷ κεῖται καὶ
[10, 12]	Περσέως βασιλείας τῷ τριακοστῷ δευτέρῳ	ἔτει	ἐκθεοῦται, ὥς φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν
[10, 12]	Θησέως βασιλεύοντος Ἀθήνησι τῷ πρώτῳ	ἔτει,	Θαργηλιῶνος μηνὸς δευτέρᾳ ἐπὶ δέκα,
[10, 10]	ἔτη Κῦρος Περσῶν ἐβασίλευσεν, ᾧ	ἔτει	Ὀλυμπιὰς ἤχθη νεʹ ὡς ἐκ
[10, 10]	οὖν τῷ πρώτῳ τῆς ἀρχῆς	ἔτει,	ὅπερ ἦν Ὀλυμπιάδος νεʹ ἔτος
[10, 12]	φανήσεται τῷ δευτέρῳ καὶ τετρακοσιοστῷ	ἔτει	τῆς Ἀσσυρίων ἀρχῆς, τῆς δὲ
[10, 10]	καὶ Ὠγύγου ἐκκειμένων, πρώτῳ μὲν	ἔτει	τὸ Πάσχα καὶ τῶν Ἑβραίων
[10, 11]	πρὸ τῶν Ὀλυμπιάδων ἔτεσιν ἑκατὸν	νομοθετεῖ	Λακεδαιμονίοις. Δράκων δὲ περὶ Ὀλυμπιάδα
[10, 4]	καὶ δεῦρο ἐξήκει, βεβασανισμένα χρόνῳ	μυριετεῖ	τε καὶ ἀπείρῳ. Καὶ ὑποβὰς
[10, 12]	ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Ἐξηγητικῶν.	Ἀπαιτεῖ	δ´ ὅμως τὸ ὑπόμνημα καὶ
[10, 9]	τὸ δʹ τῆς σαʹ Ὀλυμπιάδος	συμπίπτει.	Γίνονται τοίνυν αἱ μεταξὺ Δαρείου
[10, 3]	μόνον δὲ τούτῳ τῷ ὀνόματι	ἀποκρύπτει	τὴν κλοπήν, ἀλλὰ καὶ τόπων
[10, 9]	κατὰ τὸν φιλόσοφον. Πρῶτος δὲ	βασιλεύει	Ἀργείων Ἴναχος, οὔπω τότε Ἀθηναίων
[10, 14]	Ἡσαΐας, Ἰωνᾶς· μετὰ δὲ Ὀζίαν	βασιλεύει	Ἰωάθαμ ἔτη ιϛ μεθ´ ὃν
[10, 9]	συμπληρουμένων ἀπὸ Σεμιράμεως, πρῶτος Ἀθηναίων	βασιλεύει	Κέκροψ ὁ βοώμενος παρ´ αὐτοῖς
[10, 14]	καὶ ἐβασίλευσε. Μετὰ δὲ Ἐζεκίαν	βασιλεύει	Μανασσῆς ἔτη νεʹ ἔπειτα Ἀμὼν
[10, 14]	ἐτῶν ἀριθμὸν οʹ ὁ Κῦρος	βασιλεύει	Περσῶν, ὃς καὶ ἀνῆκε τὴν
[10, 14]	ἐδείματο πρῶτος. Μετὰ δὲ Σολομῶνα	βασιλεύει	Ῥοβοὰμ ἔτη ιζʹ Ἀβιὰ ἔτη
[10, 14]	Σαμουήλ. Μεθ´ ὃν πρῶτος αὐτῶν	βασιλεύει	Σαοὺλ ἔτεσι μʹ ἔπειτα Δαβὶδ
[10, 10]	προεφήτευσεν Ἱερεμίας. Τοῦ δὴ Ναβουχοδονόσορ	μνημονεύει	Βηρωσσὸς ὁ Βαβυλώνιος. Μετὰ δὲ
[10, 14]	Ἰουδαίων ἔθνος ἀπάγεται εἰς Βαβυλῶνα,	προφητεύει	τε αὐτόθι Δανιὴλ καὶ Ἰεζεκιήλ.
[10, 13]	τὸ Ἃκ δασυνόμενον αἰχμαλώτους ῥητῶς	μηνύει.	Καὶ τοῦτο μᾶλλον πιθανώτερόν μοι
[10, 12]	ἄρα καὶ ὁ Βοιώτιος Πίνδαρος	γράφει·	Ἐν χρόνῳ δὲ γένετ´ Ἀπόλλων·
[10, 12]	Πλάτων ἐν Τιμαίῳ κατακολουθήσας Ἀκουσιλάῳ	γράφει·	Καί ποτε προαγαγεῖν βουληθεὶς αὐτοὺς
[10, 13]	τῶν Αἰγυπτιακῶν ταῦτα περὶ ἡμῶν	γράφει·	παραθήσομαι δὲ τὴν λέξιν αὐτοῦ,
[10, 6]	ἄκουε τοίνυν οἷα καὶ οὗτος	γράφει	πρὸς λέξιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' ΙΩΣΗΠΟΥ
[10, 9]	ἀναμφηρίστως ἡγοῦμαι τὴν ἐπαγγελίαν πιστώσεσθαι.	Γράφει	τοίνυν ἐν τῷ τετάρτῳ τῆς
[10, 2]	τεραστίοις, ἐνίους δὲ ἠπίοις ἐπαγγελίαις	ἐπιστρέφει	πρὸς σωτηρίαν. Πλὴν ἀλλ´ οἱ
[10, 8]	γὰρ μίαν τῶν πρὸς τῇ	Μέμφει	νήσων ἔτι καὶ νῦν ἱερὸν
[10, 8]	Τὸ δὲ κάλλιστον πρόπυλον ἐν	Μέμφει	τοῦ Ἡφαιστ〈 ε〉 ίου Δαίδαλον
[10, 13]	ὃς καὶ πολλὰ τὸν Ἡρόδοτον	ἐλέγχει	τῶν Αἰγυπτιακῶν ὑπ´ ἀγνοίας ἐψευσμένον)
[10, 11]	τοὺς Χαλδαίους τὰ Φοινίκων οὕτως	ἔχει·	γεγόνασι παρ´ αὐτοῖς ἄνδρες τρεῖς,
[10, 12]	τὰ τῆς λέξεως αὐτοῦ ὧδε	ἔχει·	Κατέσκαψε δὲ τὴν Ἀούαριν Ἄμωσις,
[10, 8]	ἡλιακὸν κύκλον, ὡς λοξὴν μὲν	ἔχει	τὴν πορείαν, ἐναντίαν δὲ τοῖς
[10, 11]	Καὶ τὰ τῆς ἀποδείξεως τοῦτον	ἔχει	τὸν τρόπον. Γεγόνασιν Ἀργείων βασιλεῖς
[10, 10]	Αἰγυπτίων ἀνέκαθεν ἱστορῶν ἅπασι τούτοις	συντρέχει·	ὥστ´ οὐδ´ ἐπίσημος ἐπὶ πλέον
[10, 13]	Τοῦτόν φησιν ὁ Μάνεθως ἅπαντα	τείχει	τε μεγάλῳ καὶ ἰσχυρῷ περιλαβεῖν
[10, 2]	λόγου πάλιν τελευτῶν προστίθησι τάδε·	Ἐπιλείψει	με ὁ βίος, εἰ καθ´
[10, 14]	ἀπάγεται εἰς Βαβυλῶνα, προφητεύει τε	αὐτόθι	Δανιὴλ καὶ Ἰεζεκιήλ. Μετὰ δὲ
[10, 1]	Τούτου δέ μοι πρώτου λαβὼν	ἀνάγνωθι	τὰς τοιάσδε φωνάς· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'
[10, 7]	ἐκτεθησομέναις αἰτίαις τὴν μεγίστην ἰσχὺν	ἀνατίθημι.	Καὶ προτέραν ἐρῶ τὴν κυριωτέραν
[10, 11]	πρὸς τὴν ἀνάκρισιν τῶν δογμάτων	παρίστημι,	μενούσης μοι τῆς κατὰ θεὸν
[10, 9]	πολεμιωτάτῳ Ἑβραίων τε καὶ ἡμῶν,	φημὶ	δὲ τῷ καθ´ ἡμᾶς φιλοσόφῳ,
[10, 4]	μαθητεύων· τί δ´ εἴ σοι	καταλέγοιμι	Ἡράκλειτον καὶ τοὺς ἄλλους Ἑλλήνων,
[10, 10]	ἐπισημειούμενος, ἴσως ἂν τοῦ σκοποῦ	τύχοιμι.	Ἑβραίων μὲν οὖν ἡ μετοικία
[10, 12]	Ἡσιόδῳ τῷ ποιητῇ, ἀκούσωμεν αὐτοῦ·	Ζηνὶ	δ´ ἄρ´ Ἀτλαντὶς Μαίη τέκε
[10, 11]	ἁρπαγὴ καὶ ἡ τοῦ ἐν	Ἐλευσῖνι	τεμένους καθίδρυσις καὶ ἡ Τριπτολέμου
[10, 12]	ἁρπαγὴ καὶ ἡ τοῦ ἐν	Ἐλευσῖνι	τεμένους καθίδρυσις καὶ ἡ Τριπτολέμου
[10, 10]	ἐν τῇ δευτέρᾳ· τρόπῳ δέ	τινι	καὶ Ἰουδαίων αὐτῶν, ἐν τοῖς
[10, 4]	περιετράπησαν, οἱ δέ γε ποσῶς	εὐγνώμονι	λογισμῷ κεχρημένοι, ἐν οἷς τῆς
[10, 3]	ἐσμεν ἀθλιώτατον φυτόν, Θεοδέκτης ἐν	Ἀλκμαίωνί	φησι· Σαφὴς μὲν ἐν βροτοῖσιν
[10, 11]	καὶ τὰ περὶ Εἴραμον, ὅστις	Σολομῶνι	τῷ Ἰουδαίων βασιλεῖ πρὸς γάμον
[10, 12]	Ὠγύγου κατακλυσμὸς καὶ ἡ ἐν	Σικυῶνι	βασιλεία, πρώτου μὲν Αἰγιαλέως, εἶτα
[10, 11]	μνηστῆρσιν, ὁ δὲ παρὰ τοῖς	Φαίαξι.	Καὶ ὁ Θάμυρις καὶ ὁ
[10, 6]	μῆνας διεῖλον καὶ ἐν ἱεροῖς	γυναιξὶ	μίσγεσθαι ἐκώλυσαν μηδὲ εἰς ἱερὰ
[10, 14]	ΤΥΓΧΑΝΟΥΣΙ ΤΩΝ ΠΑΡ´ ΕΛΛΗΣΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ	ΟΙ	ΧΡΟΝΟΙ. Ἀλλὰ τί δεῖ πλῆθος
[10, 9]	τούτους περὶ τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα	οἱ	ἀμφὶ Πυθαγόραν καὶ Δημόκριτον καὶ
[10, 11]	νομάδος περιγραφὴ γέγονε μετεκοσμήθησάν τε	οἱ	ἄνθρωποι. Διόπερ εἰ κατὰ Ἴναχον
[10, 9]	Παρ´ Ἑβραίοις δὲ ἐν τούτῳ	οἱ	ἀπὸ γένους Δαβὶδ ἐβασίλευον καὶ
[10, 6]	ἐνομοθέτησαν. Γεωμετρίας τε αὖ εὑρεταὶ	οἱ	αὐτοὶ γεγόνασι. Κέλμις τε καὶ
[10, 7]	πρὸς ταύτῃ θετέον ἐκείνην αἰτίαν·	οἱ	γὰρ ἐπὶ τὸ γράφειν ὁρμήσαντες
[10, 8]	ἐνταῦθα νομίμων καὶ παιδείας μετάσχωσιν.	Οἱ	γὰρ ἱερεῖς τῶν Αἰγυπτίων ἱστοροῦσιν
[10, 2]	εἰς τοὺς ὁμοφύλους λάθρα διαδείκνυνται.	Οἱ	γὰρ μηδὲ ἑαυτῶν, σχολῇ γ´
[10, 2]	καθ´ αὑτῶν παραστήσωμεν τοὺς Ἕλληνας.	Οἱ	γὰρ τὰ οἰκεῖα οὕτως ἄντικρυς
[10, 7]	καὶ μόλις ἔγνωσαν φύσιν γραμμάτων.	Οἱ	γοῦν ἀρχαιοτάτην αὐτῶν τὴν χρῆσιν
[10, 7]	αὐτὰ καὶ λέγοιεν καὶ γράφοιεν·	οἱ	δ´ εἰ μὴ τὰ αὐτὰ
[10, 3]	καὶ πάλιν ἀλλαχοῦ που λεγομένου	Οἱ	δ´ ἐπεὶ ἀμφοτέρωθεν ἐκαρτύναντο φάλαγγας,
[10, 4]	Ἑβραίων οἱ μὲν ἐπ´ Αἰγύπτου,	οἱ	δ´ ἐπὶ Βαβυλῶνος φαίνονται τὴν
[10, 4]	ἀπαχθέντες εἰς βυθὸν ἀδολεσχίας περιετράπησαν,	οἱ	δέ γε ποσῶς εὐγνώμονι λογισμῷ
[10, 9]	χρόνοις εἰληφέναι λέγεται τὰ ὑπομνήματα·	οἱ	δὲ καὶ αὐτοὶ ἀρχαιότεροι ὄντες
[10, 9]	ἐπιστώσαντο. Καὶ οἱ μὲν Ἑλληνικοῖς,	οἱ	δὲ καὶ τοῖς τὰ Φοινίκων
[10, 9]	ὁμολογουμένων ἱστοριῶν τοὺς χρόνους συνελογίσαντο,	οἱ	δὲ παλαιοτέροις ἀναγνώσμασι τὴν μαρτυρίαν
[10, 11]	Ἰλιακῶν ὕστερον ἔτεσιν ἑκατὸν ὀγδοήκοντα·	οἱ	δὲ περὶ Ἀπολλόδωρον μετὰ τὴν
[10, 11]	ἑκατοστὸν ἔτος τῆς Ἰλίου ἁλώσεως·	οἱ	δὲ περὶ τὸν Ἀρίσταρχον κατὰ
[10, 11]	Τρωϊκὰ ἐνδοτέρω τῶν ὀγδοήκοντα ἐτῶν·	οἱ	δὲ περὶ τὸν Ἐρατοσθένην μετὰ
[10, 9]	αὐτὸν ἐξεταστῶν τῆς ἀληθείας παρεδέχθη.	Οἱ	δὲ τούτων χρόνοι καὶ πρὸ
[10, 4]	μαθὼν ὡς καὶ αὐτῶν Ἑλλήνων	οἱ	δὴ μάλιστα ὀρθότερον φιλοσοφίας ἁψάμενοι
[10, 7]	καὶ τῶν ἐν αὐτῇ πραχθέντων	οἱ	δοκιμώτατοι διαπεφωνήκασι; Πολλὰ δὲ καὶ
[10, 2]	ἐπιστρέφει πρὸς σωτηρίαν. Πλὴν ἀλλ´	οἱ	Ἕλληνες, αὐχμοῦ ποτὲ τὴν Ἑλλάδα
[10, 4]	Ἐνταῦθά που νέοι τῷ χρόνῳ	οἱ	ἑπτὰ γενόμενοι σοφοὶ ἐπὶ κατορθώσει
[10, 12]	Λυκοῦργός τε καὶ Σόλων, καὶ	οἱ	ἑπτὰ σοφοὶ οἵ τε ἀμφὶ
[10, 3]	περὶ Ἐφόρου θόρυβος. Ἦσαν δ´	οἱ	ζητοῦντες Καΰστριός τε καὶ Μάξιμος·
[10, 4]	οὐδεὶς κἀμὲ παρήλλαξεν, οὔτε Αἰγυπτίων	οἱ	καλεόμενοι Ἁρπεδονάπται, οἷς ἐπὶ πᾶσιν
[10, 13]	ἐτῶν τοῦ χρόνου συλλογισθέντος, ὅτι	οἱ	καλούμενοι ποιμένες, ἡμέτεροι δὲ πρόγονοι,
[10, 11]	ἐπίγνωσιν τἀκείνου δόγματα. Πολλοὶ γὰρ	οἱ	κατ´ αὐτοὺς σοφισταὶ κεχρημένοι περιεργίᾳ,
[10, 2]	φθείροντος καὶ ἐπεχούσης ἀγονίας καρπῶν,	οἱ	καταλειφθέντες, φασί, διὰ λιμὸν ἱκέται
[10, 14]	Κῦρον Σόλων Ἀθηναῖος ἐγνωρίζετο καὶ	οἱ	κληθέντες ἑπτὰ σοφοὶ παρ´ Ἕλλησιν,
[10, 9]	τοῦ χρόνου παρ´ Ἑβραίοις ἡγοῦνται	οἱ	Κριταί. Εἶτ´ αὖ πάλιν τριακοσίοις
[10, 4]	Ἑβραίοις προκεκυρωμένων ἐφεῦρον ἀληθῆ δόγματα.	Οἱ	μὲν γὰρ ἀλληνάλλως ποικίλαις ψευδοδοξίαις
[10, 9]	ποικίλῃ κατασκευῇ κεχρημένοι τῆς ἀποδείξεως.	Οἱ	μὲν γὰρ ἔκ τινων ὁμολογουμένων
[10, 9]	ἀναγνώσμασι τὴν μαρτυρίαν ἐπιστώσαντο. Καὶ	οἱ	μὲν Ἑλληνικοῖς, οἱ δὲ καὶ
[10, 4]	μαθητεῦσαι, καθ´ ὃν χρόνον Ἑβραίων	οἱ	μὲν ἐπ´ Αἰγύπτου, οἱ δ´
[10, 11]	Ἐρατοσθένης, Ἀρίσταρχος, Ἀπολλόδωρος. Τούτων δὲ	οἱ	μὲν περὶ Κράτητα πρὸ τῆς
[10, 7]	ἐν αὐτῇ σχεῖν τὰς διαφωνίας.	Οἱ	μέντοι τὰς ἱστορίας ἐπιχειρήσαντες συγγράφειν
[10, 9]	ψʹ Προτερεῖν ἄρα Μωσῆς καὶ	οἱ	μετ´ αὐτὸν Ἑβραίων προφῆται συνίστανται
[10, 7]	Ἔφορον δὲ Τίμαιος καὶ Τίμαιον	οἱ	μετ´ ἐκεῖνον γεγονότες, Ἡρόδοτον δὲ
[10, 9]	ἀπὸ γένους Δαβὶδ ἐβασίλευον καὶ	οἱ	μετὰ Μωσέα διέλαμπον προφῆται· ὥστε
[10, 8]	οὓς ἤκμασαν Μωσῆς τε καὶ	οἱ	μετὰ Μωσέα προφῆται, εὖ ἂν
[10, 10]	πόρρω Ἀραβίας ᾤκησαν‘ αὐτοὶ δηλονότι	οἱ	μετὰ Μωσέως· Ἀπίων δὲ ὁ
[10, 11]	καὶ πόσοι καὶ τίνες εἰσὶν	οἱ	μνημονεύσαντες, ἐν τῷ πρὸς τοὺς
[10, 12]	ἐνιαυτόν‘ Ζῆθος δὲ καὶ Ἀμφίων,	οἱ	μουσικῆς εὑρεταί, περὶ τὴν Κάδμου
[10, 4]	μόνης ἐστέρηντο τῆς ἀληθοῦς θεολογίας	οἱ	παλαιοὶ τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ καὶ
[10, 9]	Αἰγυπτίων ἀναγράψασι συνεχρήσαντο· ὁμοῦ δὲ	οἱ	πάντες, τὰ Ἑλληνικὰ καὶ τὰ
[10, 4]	ᾧ τῶν παρ´ Ἑβραίοις προφητῶν	οἱ	πάντων ὕστατοι προεφήτευον, τῶν μὲν
[10, 9]	ὑπαρχόντων. Μετὰ δὲ τοῦτον καὶ	οἱ	παρ´ Ἕλλησι θεοὶ πάντες γενεαλογοῦνται.
[10, 12]	Ἰλιακῶν, μεθ´ οὓς μακρῷ νεώτεροι	οἱ	παρ´ Ἕλλησι νομοθέται, Λυκοῦργός τε
[10, 4]	καὶ μᾶλλον τοῖς χρόνοις ὑποβεβηκότες	οἱ	παρ´ Ἕλλησι φιλόσοφοι διαπρέψαι μνημονεύονται.
[10, 8]	Ἑβραίων προφήταις τε καὶ θεολόγοις	οἱ	παρ´ Ἕλλησιν ὁμοδοξοῦντες, μηκέτ´ ἀμφιβάλλοις
[10, 11]	ἡμετέρους νόμους ὅσα τε εἰρήκασιν	οἱ	παρὰ τοῖς Ἕλλησι λόγιοι καὶ
[10, 12]	Φημονόην ἔτεσιν ὕστερον εἴκοσιν ἑπτὰ	οἱ	περὶ Ὀρφέα καὶ Μουσαῖον καὶ
[10, 11]	Ἀθηναῖος Μεγακλείδης τε καὶ Χαμαιλέων	οἱ	Περιπατητικοί· ἔπειτα γραμματικοὶ Ζηνόδοτος, Ἀριστοφάνης,
[10, 14]	τῆς πάντων οὐσίας ἀπεφήνατο, ὡς	οἱ	πρὸ αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ περὶ
[10, 6]	τρίκροτον ναῦν κατασκευάσαι. Σικελοί τε	οἱ	πρὸς τῇ Ἰταλίᾳ πρῶτοι φόρμιγγα
[10, 12]	λέχος εἰσαναβᾶσα. Καδμείη δ´ ἄρα	οἱ	Σεμέλη τέκε φαίδιμον υἱὸν μιχθεῖς´
[10, 10]	τοῖς ἑξῆς δειχθήσεται. Ταῦτα γὰρ	οἱ	τὰ〉 Ἀθηναίων ἱστοροῦντες, Ἑλλάνικός τε
[10, 7]	συγγεγραφότες ἢ περὶ τῶν Ἀργολικῶν	οἱ	τὰ περὶ Ἄργος ἱστοροῦντες ἀλλήλοις
[10, 10]	ἱστοροῦντες, Ἑλλάνικός τε καὶ Φιλόχορος	οἱ	τὰς Ἀτθίδας, οἵ τε τὰ
[10, 7]	οὐδ´ αὖ περὶ τῶν Ἀττικῶν	οἱ	τὰς Ἀτθίδας συγγεγραφότες ἢ περὶ
[10, 6]	γεγόνασι. Κέλμις τε καὶ Δαμναμενεὺς	οἱ	τῶν Ἰδαίων Δάκτυλοι πρῶτοι ἐν
[10, 9]	τῶν οἰκείων μὴ ἀποστεροῖντο καρπῶν	οἱ	τῶν λόγων πατέρες καὶ διὰ
[10, 12]	Σόλων, καὶ οἱ ἑπτὰ σοφοὶ	οἵ	τε ἀμφὶ τὸν Σύριον Φερεκύδην
[10, 14]	δή σοι τοιγαροῦν ὁ Πλάτων	οἵ	τε μετ´ αὐτὸν δειχθεῖεν τὰ
[10, 10]	καὶ Φιλόχορος οἱ τὰς Ἀτθίδας,	οἵ	τε τὰ Σύρια Κάστωρ καὶ
[10, 6]	Μυσὸς τὴν Λύδιον ἁρμονίαν ἐφιλοτέχνησεν·	οἵ	τε Τρωγλοδύται καλούμενοι σαμβύκην εὗρον,
[10, 14]	Πυθαγόραν διεδέξατο Θεανὼ ἡ γυνὴ	οἵ	τε υἱοὶ αὐτοῦ, Τηλαύγης καὶ
[10, 4]	Ὀρφέα Λίνον τε καὶ Μουσαῖον,	οἳ	δὴ πάντων μάλιστα θεολόγων παλαιότατοί
[10, 10]	τοῦ Αἰγυπτίων στρατοῦ ἐξέπεσεν Αἰγύπτου,	οἳ	ἐν τῇ Παλαιστίνῃ καλουμένῃ Συρίᾳ
[10, 9]	τε θείοις οὐ παρέργως καθωμιληκότες,	οἳ	καὶ τὴν παροῦσαν ὑπόθεσιν ἐπ´
[10, 6]	δὲ καὶ Χαλδαῖοι. Εἰσὶ δὲ	οἳ	Κᾶρας τὴν δι´ ἀστέρων πρόγνωσιν
[10, 9]	οὗτος λείπηται τῶν αὐτοῦ πρεσβυτέρων,	οἳ	Μωσεῖ πλησιάζειν ὡμολογήθησαν. Πόσοις δὲ
[10, 11]	κατ´ αὐτοὺς σοφισταὶ κεχρημένοι περιεργίᾳ,	οἳ	ὅσα παρὰ τῶν κατὰ Μωσέα
[10, 5]	τῶν παλαιῶν ἐπικεκλήκασιν. Εἰσὶ δὲ	οἳ	Σύρους γράμματα ἐπινοῆσαι πρώτους λέγουσι.
[10, 12]	γενεᾷ ἀπὸ Ἰνάχου· εἰσὶ δὲ	οἳ	τὴν Ἶσιν Ἰώ φασι, διὰ
[10, 10]	τε ὁ Πολυΐστωρ καί τινες,	οἳ〉	τῶν καθ´ ἡμᾶς ἀκριβέστερον ἐμνήσθησαν
[10, 9]	ἡ σύστασις τῆς ἀληθείας ἀναμφίλεκτον	λάβοι	τὴν ἐπικύρωσιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι' ΑΠΟ
[10, 4]	Ἕλλην ἢ βάρβαρος, τῆς πλάνης	ἀρχηγοὶ	γενόμενοι, συνεστήσαντο· τούτων γὰρ οὐδένας
[10, 12]	Ἰάσονα ἀριστεῖς, τοὺς ἐν τῇ	Ἀργοῖ	πλεύσαντας, συνάγεται ἔτη ἑξήκοντα τρία·
[10, 9]	τοῦτον καὶ οἱ παρ´ Ἕλλησι	θεοὶ	πάντες γενεαλογοῦνται. Παρ´ Ἑβραίοις δὲ
[10, 4]	διιόντι καταφανὲς ἔσται. Ἐνταῦθά που	νέοι	τῷ χρόνῳ οἱ ἑπτὰ γενόμενοι
[10, 7]	παρ´ αὐτῶν ἂν τῶν συγγραφέων	μάθοι	ῥᾳδίως ὅτι μηδὲν βεβαίως εἰδότες
[10, 3]	δ´ Ἀντίμαχος τὰ Ὁμήρου κλέπτων	παραδιορθοῖ.	Ὁμήρου γὰρ εἰπόντος· Ἴδεώ θ´
[10, 6]	ἐξήνεγκαν Αἰγύπτιοι, ὁμοίως δὲ καὶ	Χαλδαῖοι.	Εἰσὶ δὲ οἳ Κᾶρας τὴν
[10, 4]	ἐστέρηντο τῆς ἀληθοῦς θεολογίας οἱ	παλαιοὶ	τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ καὶ τῶν
[10, 14]	καὶ Βαρὰκ ἔτη μʹ ἔπειτα	Μαδιηναῖοι	ἔτη ζʹ ἔπειτα Γεδεὼν ἔτη
[10, 6]	Τελμισσεῖς τὴν δι´ ὀνείρων μαντικήν.	Τυρρηναῖοι	δὲ σάλπιγγα ἐπενόησαν καὶ Φρύγες
[10, 4]	Πλάτων προσεσχηκέναι, ὁπηνίκα πάλιν ᾤκουν	Ἑβραῖοι	τὴν Αἴγυπτον. Εἰσάγει γοῦν αὐτὸν
[10, 5]	Σύροι δ´ ἂν εἶεν καὶ	Ἑβραῖοι	τὴν γείτονα Φοινίκης καὶ αὐτὴν
[10, 8]	αὐτοὶ μετήλθομεν, εἴ γε βάρβαροι	Ἑβραῖοι.	Ὧν τοὺς χρόνους, καθ´ οὓς
[10, 9]	ἀποδείξεις. Γεγόνασι δὴ παρ´ ἡμῖν	λόγιοι	ἄνδρες καὶ τῶν ἀπὸ παιδείας
[10, 11]	εἰρήκασιν οἱ παρὰ τοῖς Ἕλλησι	λόγιοι	καὶ πόσοι καὶ τίνες εἰσὶν
[10, 13]	Ἄργος ἀφικέσθαι· καίτοι τοῦτον ἀρχαιότατον	Ἀργεῖοι	νομίζουσι. Δύο τοίνυν ὁ Μάνεθως
[10, 10]	νομοθεσίαι, Διονύσου πράξεις, Περσεύς, ἆθλοι	Ἡράκλειοι,	Ἀργοναῦται, Κένταυροι, Μινώταυρος, τὰ περὶ
[10, 8]	φασιν, ὑπὸ Μένδητος, ὡς δ´	ἔνιοι	λέγουσιν, ὑπὸ Μάρου τοῦ βασιλέως,
[10, 6]	τρόπον καὶ τὸ δίχορδον Ἀσσύριοι.	Καρχηδόνιοι	γὰρ πρῶτοι τετρήρη κατεσκεύασαν, ἐναυπήγησε
[10, 6]	ἵππων ἐχρήσαντο. Ὁμοίως δὲ καὶ	Ἰλλυριοὶ	τὴν καλουμένην πέλτην ἐξεῦρον. Ἔτι
[10, 6]	ὃν τρόπον καὶ τὸ δίχορδον	Ἀσσύριοι.	Καρχηδόνιοι γὰρ πρῶτοι τετρήρη κατεσκεύασαν,
[10, 6]	τε αὖ καίειν πρῶτοι κατέδειξαν	Αἰγύπτιοι	καὶ τὸν ἐνιαυτὸν εἰς δώδεκα
[10, 9]	Ἰὼ θυγάτηρ Ἰνάχου, ἣν Ἶσιν	Αἰγύπτιοι	μετονομάσαντες σέβουσι, Προμηθεύς τε καὶ
[10, 6]	δὲ πρῶτοι εἰς ἀνθρώπους ἐξήνεγκαν	Αἰγύπτιοι,	ὁμοίως δὲ καὶ Χαλδαῖοι. Εἰσὶ
[10, 12]	Σάραπιν, καὶ τοῦτον εἶναι ὃν	Αἰγύπτιοι	σέβουσι. Νυμφόδωρος δὲ ὁ Ἀμφιπολίτης
[10, 14]	Θεανὼ ἡ γυνὴ οἵ τε	υἱοὶ	αὐτοῦ, Τηλαύγης καὶ Μνήσαρχος. Τηλαύγους
[10, 11]	ἀνώτερα· μάρτυρας δὲ οὐ τοὺς	οἴκοι	παραλήψομαι, βοηθοῖς δὲ μᾶλλον Ἕλλησι
[10, 14]	τῷ Ἀναξαγόρᾳ χρόνον ἤκμασαν ἄνδρες	φυσικοὶ	Ξενοφάνης τε καὶ Πυθαγόρας. Τὸν
[10, 11]	καὶ Χαμαιλέων οἱ Περιπατητικοί· ἔπειτα	γραμματικοὶ	Ζηνόδοτος, Ἀριστοφάνης, Καλλίμαχος, Κράτης, Ἐρατοσθένης,
[10, 11]	Μεγακλείδης τε καὶ Χαμαιλέων οἱ	Περιπατητικοί·	ἔπειτα γραμματικοὶ Ζηνόδοτος, Ἀριστοφάνης, Καλλίμαχος,
[10, 6]	πρῶτοι Φρύγες. Καὶ θυτικὴν ἠκρίβωσαν	Τοῦσκοι,	Ἰταλίας γείτονες. Ἴσαυροι δὲ καὶ
[10, 11]	τὴν ἱστορίαν· εἰσὶ δ´ αὐτῷ	βίβλοι	Περὶ Ἀσσυρίων δύο. Μετὰ δὲ
[10, 9]	εἴ τις ἀπὸ τούτου συναγαγεῖν	ἐθέλοι	τὸν τῶν ἐτῶν ἀριθμόν, προϊὼν
[10, 6]	τε Σιδωνίους τρίκροτον ναῦν κατασκευάσαι.	Σικελοί	τε οἱ πρὸς τῇ Ἰταλίᾳ
[10, 5]	καλεῖται παρ´ αὐτοῖς Θαῦ, ὃ	δηλοῖ	σημεῖα‘ Ἔχοι δ´ ἂν ἡ
[10, 10]	μυστήρια, νομοθεσίαι, Διονύσου πράξεις, Περσεύς,	ἆθλοι	Ἡράκλειοι, Ἀργοναῦται, Κένταυροι, Μινώταυρος, τὰ
[10, 7]	πόλεις ἢ τοὺς βασιλέας ἐπαινοῦντες·	ἄλλοι	δὲ ἐπὶ τὸ κατηγορεῖν τῶν
[10, 9]	αὐτὸν προφητῶν ἀρχαιότητος πλεῖστοι μὲν	ἄλλοι	διὰ σπουδῆς τὴν ἀπόδειξιν ἐν
[10, 7]	καὶ μετὰ τοῦτον εἴ τινες	ἄλλοι	λέγονται γενέσθαι, βραχὺ τῆς Περσῶν
[10, 14]	προφητεύουσιν Ἱερεμίας, Βαρούχ, Ὀλδᾶ καὶ	ἄλλοι	προφῆται· ἔπειτα Ἰωάχαζ μῆνας τρεῖς·
[10, 10]	ἀποίκους ἐκείνων ὑπονοουμένους, ὥς φασιν	ἄλλοι	τε καὶ ἐν τῷ Τρικαράνῳ
[10, 11]	οὐ κατ´ ἐπίγνωσιν τἀκείνου δόγματα.	Πολλοὶ	γὰρ οἱ κατ´ αὐτοὺς σοφισταὶ
[10, 6]	καὶ Δαμναμενεὺς οἱ τῶν Ἰδαίων	Δάκτυλοι	πρῶτοι ἐν Κύπρῳ σίδηρον εὗρον.
[10, 14]	ὥς φησιν ἡ γραφή, ἐκράτησαν	ἀλλόφυλοι	ἔτεσιν ὀκτώ. Ἔπειτα Γοθονιὴλ ἔτεσι
[10, 14]	ἔτη πʹ Μεθ´ ὃν πάλιν	ἀλλόφυλοι	ἔτη κʹ Ἔπειτα Δεββώρα καὶ
[10, 14]	ἔτη ιʹ Λαβδὼν ἔτη ηʹ	ἀλλόφυλοι	ἔτη μʹ Σαμψὼν ἔτη κʹ
[10, 3]	ἐπιρρυείσης εἰς Ἕλληνας ὠφελείας εὖ	μοι	δοκεῖ καὶ ἀναγκαίως καθόλου πᾶσαν
[10, 4]	τῶν ἰδίων λόγων μαρτυρεῖ, εὖ	μοι	δοκεῖ ποιῶν καὶ τὰ κάλλιστα
[10, 7]	προτέραν ἐρῶ τὴν κυριωτέραν εἶναί	μοι	δοκοῦσαν. Τὸ γὰρ ἐξ ἀρχῆς
[10, 9]	δηλουμένους ἄπορον εἰπεῖν· διόπερ τοῦτό	μοι	δοκῶ παρήσειν. Δοὺς δὲ κατ´
[10, 8]	λόγος ὧδέ πως ἀποδεδειγμένος ἐνταῦθά	μοι	εἰληφέτω τέλος. Οὐ δεῖ δὴ
[10, 6]	Στρωματεῦσι. Τοῖς δ´ εἰρημένοις δοκῶ	μοι	εὖ ἔχειν ἐπισυνάψαι καὶ τὰ
[10, 11]	Χαλδαίοις, Φοίνιξιν, Αἰγυπτίοις. Καὶ τί	μοι	λέγειν πλείονα; Χρὴ γὰρ τὸν
[10, 11]	ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΑΤΙΑΝΟΥ. Νῦν δὲ προσήκειν	μοι	νομίζω παραστῆσαι πρεσβυτέραν τὴν ἡμετέραν
[10, 7]	ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ. Πρῶτον οὖν ἐπέρχεταί	μοι	πάνυ θαυμάζειν τοὺς οἰομένους δεῖν
[10, 5]	εἰς Ἕλληνας. Ταῦτα μὲν οὖν	μοι	περὶ τῶν πρώτων στοιχείων εἰρήσθω.
[10, 4]	Ἀλλὰ μήπω ταῦτα, ἐκεῖνα δέ	μοι	πρῶτα δίελθε, δι´ ὧν Ἕλληνες
[10, 1]	εἰς πλάτος ἀπηύθυνε. Τούτου δέ	μοι	πρώτου λαβὼν ἀνάγνωθι τὰς τοιάσδε
[10, 4]	καὶ πολιτικῶν ἐπιτηδευμάτων. Ἡγοῦμαι δέ	μοι	τήνδε συμβαλεῖσθαι τὴν σημείωσιν εἰς
[10, 10]	ἀποικία καὶ Ὀλυμπιάδες. Ἔδοξε δή	μοι	τῆς Ἀττικῆς βασιλείας τὸν προειρημένον
[10, 11]	ἀνάκρισιν τῶν δογμάτων παρίστημι, μενούσης	μοι	τῆς κατὰ θεὸν πολιτείας ἀνεξαρνήτου.
[10, 13]	μηνύει. Καὶ τοῦτο μᾶλλον πιθανώτερόν	μοι	φαίνεται καὶ παλαιᾶς ἱστορίας ἐχόμενον.
[10, 10]	κομιζομένῳ, λογίζεσθαι τὸν ἀριθμὸν ὁμοίως	ἐμοί.	Οὐκοῦν τῶν χιλίων καὶ εἴκοσιν
[10, 13]	ἀνατολὴν μερῶν ἄνθρωποι τὸ γένος	ἄσημοι	καταθαρρήσαντες ἐπὶ τὴν χώραν ἐστράτευσαν
[10, 10]	κατὰ χρόνον ἑκάστας, εἴ τινες	ἐπίσημοι,	ταῖς Ἑλληνικαῖς τὰς Ἑβραϊκάς, ἐξιστορῶν
[10, 14]	τάξιν ἤγαγεν Ἀναξαγόρου δὲ ἐγένοντο	γνώριμοι	τρεῖς, Περικλῆς, Ἀρχέλαος, Εὐριπίδης. Περικλῆς
[10, 10]	μυθεύεται, μετὰ Μωσέα τοῦθ´ εὑρίσκεται,	κατακλυσμοί	τε καὶ ἐκπυρώσεις, Προμηθεύς, Ἰώ,
[10, 14]	πλὴν ἀλλὰ πάντες ἀπὸ Θαλοῦ	ἀρξάμενοι	κατώτεροι Κύρου τοῦ Περσῶν βασιλέως
[10, 7]	τῶν γεγονότων· ἀεὶ δὲ καινοὺς	καθιστάμενοι	βίους τοῦ παντὸς ἐνόμιζον ἄρχειν
[10, 4]	οἱ δὴ μάλιστα ὀρθότερον φιλοσοφίας	ἁψάμενοι	καί τι πλέον καὶ μεῖζον
[10, 4]	καὶ τοῖς θεοῖς αὐτῶν ἐνδίκως	ἐπιμεμψάμενοι	καί τινες διὰ ταῦτα ἀθεότητα
[10, 4]	μὴ ἄνευ λόγου σώφρονος δεύτερα	θέμενοι	τὰ τῆς Ἑλλήνων φιλοσοφίας τὴν
[10, 4]	ἐπὶ Βαβυλῶνος φαίνονται τὴν μετοικίαν	πεποιημένοι.	Ἀλλὰ γὰρ ὁ δηλούμενος τὰ
[10, 4]	τῶν οἰκείων θεῶν εἰς φιλοσοφίαν	ὠφελημένοι,	ἀλλὰ καὶ τοῖς θεοῖς αὐτῶν
[10, 4]	περικαλλεῖς, παντοίοις ἀγάλμασι καὶ ἀναθήμασι	κεκοσμημένοι,	παρὰ τοῖς πᾶσιν ἐξήσκηντο· ἀτὰρ
[10, 4]	δέ γε ποσῶς εὐγνώμονι λογισμῷ	κεχρημένοι,	ἐν οἷς τῆς τἀληθοῦς ἐφήψαντο
[10, 11]	γὰρ οἱ κατ´ αὐτοὺς σοφισταὶ	κεχρημένοι	περιεργίᾳ, οἳ ὅσα παρὰ τῶν
[10, 9]	ἀρχαιολογίᾳ, πλουσίᾳ καὶ ποικίλῃ κατασκευῇ	κεχρημένοι	τῆς ἀποδείξεως. Οἱ μὲν γὰρ
[10, 4]	πρότερον τὰ πάντα παρὰ βαρβάρων	ἐσκευωρημένοι,	μηδὲν δὲ μηδ´ ὅλως παρὰ
[10, 4]	κἀμὲ παρήλλαξεν, οὔτε Αἰγυπτίων οἱ	καλεόμενοι	Ἁρπεδονάπται, οἷς ἐπὶ πᾶσιν ἐπ´
[10, 2]	διανοίας μόνον καὶ τὰς λέξεις	ὑφελόμενοι	καὶ παραφράσαντες ἐφωράθησαν, ὡς δειχθήσονται,
[10, 2]	δειχθήσονται, αὐτοτελῶς δὲ τὰ ἑτέρων	ὑφελόμενοι	ὡς ἴδια ἐξήνεγκαν, καθάπερ {Εὐγ{
[10, 9]	εἴρηνται, οὐδὲ αὐτοὶ κατὰ Μωσέα	γενόμενοι,	ἀλλὰ σχεδὸν τοῖς ἐκείνου χρόνοις
[10, 4]	νέοι τῷ χρόνῳ οἱ ἑπτὰ	γενόμενοι	σοφοὶ ἐπὶ κατορθώσει μνημονεύονται ἀγωγῆς
[10, 4]	ἢ βάρβαρος, τῆς πλάνης ἀρχηγοὶ	γενόμενοι,	συνεστήσαντο· τούτων γὰρ οὐδένας καὶ
[10, 4]	οὐκ ἔλαττον ἢ χιλίοις πεντακοσίοις	γενόμενοι.	Τοῦτο δέ σοι τὰς τῶν
[10, 12]	κάτω που περὶ τὰς Ὀλυμπιάδας	γενόμενοι,	ὡς παρεστήσαμεν. Καὶ θεῶν ἄρα
[10, 2]	καταλειφθέντες, φασί, διὰ λιμὸν ἱκέται	παραγενόμενοι	εἰς Δελφοὺς ἤροντο τὴν Πυθίαν
[10, 7]	τινὲς μὲν ἐπὶ τὸ μυθολογεῖν	τραπόμενοι,	τινὲς δὲ πρὸς χάριν ἢ
[10, 10]	ἡμᾶς εὑρεθήσεται συμφωνήσαντα· τούτοις γὰρ	ἑπόμενοι	καὶ τὰς λοιπὰς ἱστορίας κατὰ
[10, 4]	συστῆναι. Ἄλλα γὰρ παρ´ ἄλλων	ἀποματτόμενοι	μαθήματα γεωμετρίαν μὲν παρ´ Αἰγυπτίων
[10, 2]	ἐπιστροφὴν παραδόξως ἐνεργούμενα, Ἑλληνικῇ μυθολογίᾳ	τερατευόμενοι.	Καὶ δὴ πευσόμεθα παρ´ αὐτῶν
[10, 2]	αὐτοὺς τὴν κλοπὴν τῆς ἀληθείας	ἐκδεχόμενοι,	εἰ μὴ ἐπαχθὲς εἰπεῖν, ἀπεδείξαμεν,
[10, 1]	ἂν ἢ παρὰ μόνων Ἑβραίων	πεπορισμένοι,	οὐκ εἰς μακρὸν ἀποδειχθήσεται. Ἢ
[10, 13]	τοῦ χρόνου συλλογισθέντος, ὅτι οἱ	καλούμενοι	ποιμένες, ἡμέτεροι δὲ πρόγονοι, τρισὶ
[10, 6]	ἁρμονίαν ἐφιλοτέχνησεν· οἵ τε Τρωγλοδύται	καλούμενοι	σαμβύκην εὗρον, ὄργανον μουσικόν. Φασὶ
[10, 2]	βαρβάρων διελέγχονται, ἀλλὰ καὶ προσέτι	ἀπομιμούμενοι	τὰ παρ´ ἡμῖν ἄνωθεν ἐκ
[10, 2]	οἰκεῖα οὕτως ἄντικρυς παρ´ ἀλλήλων	ὑφαιρούμενοι	βεβαιοῦσι μὲν τὸ κλέπται εἶναι,
[10, 2]	εἰλήφασιν. Ἤδη δὲ οὐ μόνον	ὑφαιρούμενοι	τὰ δόγματα παρὰ τῶν βαρβάρων
[10, 4]	εἰς ἀναγκαίου τινὸς ἐπιτήδευσιν συνήργει·	ἀλώμενοι	δὲ ὧδε κἀκεῖσε καὶ τὸν
[10, 13]	οἱ καλούμενοι ποιμένες, ἡμέτεροι δὲ	πρόγονοι,	τρισὶ καὶ ἐνενήκοντα καὶ τριακοσίοις
[10, 14]	ΤΩΝ ΠΑΡ´ ΕΛΛΗΣΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΟΙ	ΧΡΟΝΟΙ.	Ἀλλὰ τί δεῖ πλῆθος ταῖς
[10, 9]	ἀληθείας παρεδέχθη. Οἱ δὲ τούτων	χρόνοι	καὶ πρὸ τῶν Τρωϊκῶν πίπτουσι
[10, 9]	Ὠσηὲ ὅσοι τε τούτοις γεγόνασι	σύγχρονοι,	ὥστ´ εἶναι τὴν πρώτην καθ´
[10, 4]	καταλήψεως, ἐν τούτοις τῆς Ἑβραίων	κοινωνοὶ	πεφήνασι διδασκαλίας. Εἰκὸς γοῦν πολυμαθεῖς
[10, 7]	χθὲς καὶ πρώην, ὡς ἂν	εἴποι	τις, εὕροι γεγονότα· λέγω δὲ
[10, 13]	συμβάσεις, ἵνα τὴν Αἴγυπτον ἐκλιπόντες	ὅποι	βούλονται πάντες ἀβλαβεῖς ἀπέλθωσι. Τοὺς
[10, 11]	περιγραφὴ γέγονε μετεκοσμήθησάν τε οἱ	ἄνθρωποι.	Διόπερ εἰ κατὰ Ἴναχον πέφηνεν
[10, 13]	ἐκ τῶν πρὸς ἀνατολὴν μερῶν	ἄνθρωποι	τὸ γένος ἄσημοι καταθαρρήσαντες ἐπὶ
[10, 8]	καὶ αὐτοὶ μετήλθομεν, εἴ γε	βάρβαροι	Ἑβραῖοι. Ὧν τοὺς χρόνους, καθ´
[10, 2]	πᾶς ὁ πέριξ ἀὴρ ἐνεφοῦτο·	λάβροι	δὲ καὶ συνεχεῖς ὄμβροι καταρραγέντες
[10, 2]	ἐνεφοῦτο· λάβροι δὲ καὶ συνεχεῖς	ὄμβροι	καταρραγέντες ὅλην ἐπλήρωσαν τὴν χώραν.
[10, 11]	τὴν Ἰλίου ἅλωσιν ἔτεσι τετρακοσίοις·	ἕτεροι	δὲ κάτω τὸν χρόνον ὑπήγαγον,
[10, 3]	Πυθαγόρου λέγων, τάχα ἂν καὶ	ἕτεροι	ἠπίσταντο περὶ αὐτοῦ καὶ ἔλεγον·
[10, 12]	μεσάτα, λαμπρὰ δ´ ἐπέτελλε σελάνα·	ἕτεροι	Σκιροφοριῶνος τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ. Θησεὺς
[10, 4]	μέν τινες, Σάμιος, ὡς δ´	ἕτεροί	φασι, Τυρρηνὸς ἦν· τινὲς δ´
[10, 13]	συλλογισθέντος, ὅτι οἱ καλούμενοι ποιμένες,	ἡμέτεροι	δὲ πρόγονοι, τρισὶ καὶ ἐνενήκοντα
[10, 9]	ὑπομνήματα· οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ	ἀρχαιότεροι	ὄντες αὐτοῦ σχεδὸν τοῖς Μωσέως
[10, 11]	Φιλάμμων οὐ πολὺ τούτων εἰσὶν	ἀρχαιότεροι.	Περὶ μὲν οὖν τῆς καθ´
[10, 9]	καὶ τῶν ἀπὸ παιδείας οὐδενὸς	δεύτεροι	τοῖς τε θείοις οὐ παρέργως
[10, 9]	Θήβας παρουσία καὶ ἔτι τούτων	νεώτεροι	Διόνυσος, Μίνως, Περσεύς, Ἀσκληπιός, Διόσκουροι,
[10, 12]	τῶν Ἰλιακῶν, μεθ´ οὓς μακρῷ	νεώτεροι	οἱ παρ´ Ἕλλησι νομοθέται, Λυκοῦργός
[10, 14]	ΑΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ	ΝΕΩΤΕΡΟΙ	ΤΥΓΧΑΝΟΥΣΙ ΤΩΝ ΠΑΡ´ ΕΛΛΗΣΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ
[10, 12]	Ὅμηρος δὲ καὶ Ἡσίοδος πολλῷ	νεώτεροι	τῶν Ἰλιακῶν, μεθ´ οὓς μακρῷ
[10, 14]	ἀλλὰ πάντες ἀπὸ Θαλοῦ ἀρξάμενοι	κατώτεροι	Κύρου τοῦ Περσῶν βασιλέως φαίνονται
[10, 10]	διακόσια τριάκοντα ἑπτά. Εἰ δ´	ἀναφέροι	τις ἐπιλογιζόμενος ἀπὸ τοῦ τέλους
[10, 11]	χρόνος ἄχρι τῆς Ἰλίου ἁλώσεως	ἀποπληροῖ	γενεὰς εἴκοσι. Καὶ τὰ τῆς
[10, 11]	φιλοσοφίαν τῶν παρ´ Ἕλλησιν ἐπιτηδευμάτων.	Ὅροι	δ´ ἡμῖν κείσονται Μωσῆς καὶ
[10, 6]	θυτικὴν ἠκρίβωσαν Τοῦσκοι, Ἰταλίας γείτονες.	Ἴσαυροι	δὲ καὶ Ἄραβες ἐξεπόνησαν τὴν
[10, 10]	πράξεις, Περσεύς, ἆθλοι Ἡράκλειοι, Ἀργοναῦται,	Κένταυροι,	Μινώταυρος, τὰ περὶ Ἴλιον, Ἡρακλειδῶν
[10, 9]	Βαβυλῶνος ἐπάνοδον τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους,	εὕροι	ἂν ἀπὸ Τιβερίου ἐπὶ τὸ
[10, 7]	πρώην, ὡς ἂν εἴποι τις,	εὕροι	γεγονότα· λέγω δὲ τὰς κτίσεις
[10, 4]	ὅ τι ποτὲ παρ´ ἑκάστοις	εὕροι	τῶν ἐθνῶν. Οὐ γὰρ οὖν
[10, 9]	νεώτεροι Διόνυσος, Μίνως, Περσεύς, Ἀσκληπιός,	Διόσκουροι,	Ἡρακλῆς. Τούτων δ´ ἁπάντων πρεσβύτερος
[10, 12]	ἑξήκοντα τρία· Ἀσκληπιός τε καὶ	Διόσκουροι	συνέπλεον αὐτοῖς, ὡς μαρτυρεῖ ὁ
[10, 5]	Σύρους γράμματα ἐπινοῆσαι πρώτους λέγουσι.	Σύροι	δ´ ἂν εἶεν καὶ Ἑβραῖοι
[10, 4]	ἱερεῦσι μαθητεύων· τί δ´ εἴ	σοι	καταλέγοιμι Ἡράκλειτον καὶ τοὺς ἄλλους
[10, 2]	ἀναμφιλέκτοις ἐλέγχοις κατεφώρασεν. Εἰ δέ	σοι	μὴ πιστὸς οὗτος, ἅτε τῆς
[10, 4]	χιλίοις πεντακοσίοις γενόμενοι. Τοῦτο δέ	σοι	τὰς τῶν χρόνων ἀναγραφὰς μικρὸν
[10, 14]	πρόσθεν ἔτεσι τετρακοσίοις. Εἰ δή	σοι	τοιγαροῦν ὁ Πλάτων οἵ τε
[10, 9]	ὃν ἐπροφήτευον Ἡσαΐας καὶ Ὠσηὲ	ὅσοι	τε τούτοις γεγόνασι σύγχρονοι, ὥστ´
[10, 8]	Τούτων δ´ ἡμῖν διευκρινημένων ῥητέον	ὅσοι	τῶν παρ´ Ἕλλησι δεδοξασμένων ἐπὶ
[10, 11]	παρὰ τοῖς Ἕλλησι λόγιοι καὶ	πόσοι	καὶ τίνες εἰσὶν οἱ μνημονεύσαντες,
[10, 4]	ἐπιστημῶν τὰ βιωφελέστατα. Συνομολογοῦσί γε	τοι	Ἕλληνες αὐτοὶ μετά γε Ὀρφέα
[10, 4]	φιλοσοφίᾳ πλεῖστον ἀναθεῖναι χρόνον. Τοῦτό	τοι	καὶ αὐτὸς τοῖς βαρβάροις πολλαχοῦ
[10, 4]	οἳ δὴ πάντων μάλιστα θεολόγων	παλαιότατοί	τε καὶ πρῶτοι κατῆρξαν αὐτοῖς
[10, 7]	οὕτως ἐνόμιζον αὐτοὶ φαίνεσθαι πάντων	ἀληθέστατοι.	Τοσαῦτα καὶ ὁ Ἰώσηπος. Εἴη
[10, 11]	εἰ μετὰ τὸν Ἴναχον αἱ	διαφανέστατοι	πράξεις παρ´ Ἕλλησιν ἐγράφησάν τε
[10, 4]	παρ´ Ἑβραίοις προφητῶν οἱ πάντων	ὕστατοι	προεφήτευον, τῶν μὲν Τρωϊκῶν ὕστερον
[10, 11]	χρόνου καθ´ ὃν ἤκμασε προηρεύνησαν	πρεσβύτατοι	μὲν Θεαγένης τε ὁ Ῥηγῖνος,
[10, 7]	τῶν ἐν αὐτῇ πραχθέντων οἱ	δοκιμώτατοι	διαπεφωνήκασι; Πολλὰ δὲ καὶ Θουκυδίδης
[10, 2]	Καὶ δὴ πευσόμεθα παρ´ αὐτῶν	ἤτοι	ἀληθῆ ταῦτά ἐστιν, ἃ ἱστοροῦσιν,
[10, 4]	ὕμνους ᾠδάς τε καὶ ἐπῳδάς,	ἤτοι	ὁ Θρᾴκιος Ὀρφεὺς ἢ καί
[10, 7]	ὡς ψευδόμενος ὑπό τινων κατηγορεῖται,	καίτοι	δοκῶν ἀκριβεστάτην καθ´ ἑαυτὸν ἱστορίαν
[10, 7]	οὐ περὶ τὴν ἀλήθειαν ἐσπούδασαν	καίτοι	τοῦτο πρόχειρον αὐτοῖς ἐστιν ἀεὶ
[10, 13]	ἢ Δαναὸν εἰς Ἄργος ἀφικέσθαι·	καίτοι	τοῦτον ἀρχαιότατον Ἀργεῖοι νομίζουσι. Δύο
[10, 3]	τοῖς ἀνθρώποις, καὶ τὰ ἑξῆς.	Καίτοι	ὑπερφρονεῖ τὸν Ἰσοκράτην καὶ νενικῆσθαι
[10, 12]	τῇ δʹ τῶν Αἰγυπτιακῶν ἱστοριῶν,	καίτοι	φιλαπεχθημόνως πρὸς Ἑβραίους διακείμενος, ἅτε
[10, 7]	συγγράφειν τὰς ἱστορίας ἐπιμέλεια. Τὰ	μέντοι	παρ´ Αἰγυπτίοις τε καὶ Χαλδαίοις
[10, 7]	αὐτῇ σχεῖν τὰς διαφωνίας. Οἱ	μέντοι	τὰς ἱστορίας ἐπιχειρήσαντες συγγράφειν παρ´
[10, 10]	καὶ ἐκπυρώσεις, Προμηθεύς, Ἰώ, Εὐρώπη,	Σπαρτοί,	Κόρης ἁρπαγή, μυστήρια, νομοθεσίαι, Διονύσου
[10, 7]	βεβαίως εἰδότες συνέγραφον, ἀλλ´ ὡς	ἕκαστοι	περὶ τῶν πραγμάτων εἴκαζον; Πλέον
[10, 9]	τῶν μετ´ αὐτὸν προφητῶν ἀρχαιότητος	πλεῖστοι	μὲν ἄλλοι διὰ σπουδῆς τὴν
[10, 2]	τὰς αἱρέσεις διανενεμημένων, ὡς μὴ	ἀχάριστοι	ἐλεγχθεῖεν παρὰ Σωκράτους εἰληφέναι τὰ
[10, 4]	συνεστήσαντο· τούτων γὰρ οὐδένας καὶ	αὐτοὶ	ἂν ὁμολογήσαιεν Ἕλληνες παλαιοτέρους εἰδέναι.
[10, 9]	τὰ ὑπομνήματα· οἱ δὲ καὶ	αὐτοὶ	ἀρχαιότεροι ὄντες αὐτοῦ σχεδὸν τοῖς
[10, 6]	Γεωμετρίας τε αὖ εὑρεταὶ οἱ	αὐτοὶ	γεγόνασι. Κέλμις τε καὶ Δαμναμενεὺς
[10, 10]	Συρίᾳ οὐ πόρρω Ἀραβίας ᾤκησαν‘	αὐτοὶ	δηλονότι οἱ μετὰ Μωσέως· Ἀπίων
[10, 7]	γὰρ νῦν ἡμᾶς ἐκείνοις συγκαταλέγειν	αὐτοὶ	δήπουθεν ὁμολογοῦσιν ἀρχαιοτάτην καὶ μονιμωτάτην
[10, 9]	Μωσέως πλησιάζειν χρόνοις εἴρηνται, οὐδὲ	αὐτοὶ	κατὰ Μωσέα γενόμενοι, ἀλλὰ σχεδὸν
[10, 4]	βιωφελέστατα. Συνομολογοῦσί γε τοι Ἕλληνες	αὐτοὶ	μετά γε Ὀρφέα Λίνον τε
[10, 8]	πόθῳ τῆς ἀληθοῦς εὐσεβείας καὶ	αὐτοὶ	μετήλθομεν, εἴ γε βάρβαροι Ἑβραῖοι.
[10, 4]	προτετιμηκέναι φιλοσοφίας. Εἰ γοῦν ὀφθεῖεν	αὐτοὶ	πολὺ πρότερον τὰ πάντα παρὰ
[10, 14]	τοὺς συκοφάντας, εἰ δὴ καὶ	αὐτοὶ	τὰ ὅμοια τοῖς αὐτῶν φιλοσόφοις
[10, 4]	θεολογίαν καὶ τὴν ὡς ἂν	αὐτοὶ	φαῖεν βάρβαρον τῆς Ἑλληνικῆς προτετιμηκέναι
[10, 7]	αὐτὰ γράψειαν ἑτέροις, οὕτως ἐνόμιζον	αὐτοὶ	φαίνεσθαι πάντων ἀληθέστατοι. Τοσαῦτα καὶ
[10, 7]	λέγειν αὐχούντων ἀρχαιότητα; Μόλις γὰρ	οὗτοι	καὶ μετὰ ταῦτα γράμμασιν ἐπαιδεύθησαν.
[10, 4]	Βραχμάνων ἱστόρηται (Ἰνδῶν δέ εἰσιν	οὗτοι	φιλόσοφοι) καὶ παρ´ ὧν μὲν
[10, 6]	κατειργάσαντο χαλκὸν καὶ σίδηρον ἐκάθηραν	πρῶτοι.	Ἄμυκός τε ὁ Βεβρύκων βασιλεὺς
[10, 6]	θάλασσαν ἔπλευσε. Καὶ ἀστρολογίαν δὲ	πρῶτοι	εἰς ἀνθρώπους ἐξήνεγκαν Αἰγύπτιοι, ὁμοίως
[10, 6]	Δαμναμενεὺς οἱ τῶν Ἰδαίων Δάκτυλοι	πρῶτοι	ἐν Κύπρῳ σίδηρον εὗρον. Δέλας
[10, 6]	δὲ καὶ ἄλλο ἔθνος Καππαδόκαι	πρῶτοι	εὗρον τὴν νάβλαν καλουμένην, ὃν
[10, 6]	Μαρσύας. Λύχνους τε αὖ καίειν	πρῶτοι	κατέδειξαν Αἰγύπτιοι καὶ τὸν ἐνιαυτὸν
[10, 4]	μάλιστα θεολόγων παλαιότατοί τε καὶ	πρῶτοι	κατῆρξαν αὐτοῖς τῆς πολυθέου πλάνης,
[10, 6]	(ἔστι δὲ μάχαιρα καμπύλη) καὶ	πρῶτοι	πέλταις ἐπὶ τῶν ἵππων ἐχρήσαντο.
[10, 6]	τὸ δίχορδον Ἀσσύριοι. Καρχηδόνιοι γὰρ	πρῶτοι	τετρήρη κατεσκεύασαν, ἐναυπήγησε δὲ αὐτὴν
[10, 6]	Ἡσίοδος, Σκύθης. Ναὶ μὴν Θρᾷκες	πρῶτοι	τὴν καλουμένην ἅρπην εὗρον (ἔστι
[10, 6]	τε οἱ πρὸς τῇ Ἰταλίᾳ	πρῶτοι	φόρμιγγα εὗρον οὐ πολὺ τῆς
[10, 6]	λέγουσι. Πτήσεις δὲ ὀρνίθων παρεφύλαξαν	πρῶτοι	Φρύγες. Καὶ θυτικὴν ἠκρίβωσαν Τοῦσκοι,
[10, 4]	τῷ χρόνῳ οἱ ἑπτὰ γενόμενοι	σοφοὶ	ἐπὶ κατορθώσει μνημονεύονται ἀγωγῆς τῆς
[10, 12]	καὶ Σόλων, καὶ οἱ ἑπτὰ	σοφοὶ	οἵ τε ἀμφὶ τὸν Σύριον
[10, 14]	ἐγνωρίζετο καὶ οἱ κληθέντες ἑπτὰ	σοφοὶ	παρ´ Ἕλλησιν, ὧν παλαιότερος οὐδεὶς
[10, 4]	χρόνοις ὑποβεβηκότες οἱ παρ´ Ἕλλησι	φιλόσοφοι	διαπρέψαι μνημονεύονται. Ὧν Πυθαγόρας πρῶτος,
[10, 4]	ἱστόρηται (Ἰνδῶν δέ εἰσιν οὗτοι	φιλόσοφοι)	καὶ παρ´ ὧν μὲν ἀστρολογίαν,
[10, 5]	αὐτοῖς Θαῦ, ὃ δηλοῖ σημεῖα‘	Ἔχοι	δ´ ἂν ἡ διάνοια· κλῆσιν
[10, 8]	μετὰ Μωσέα προφῆται, εὖ ἂν	ἔχοι	διελθεῖν, ἐπεὶ καὶ τοῦτ´ ἂν
[10, 12]	ἡ προκειμένη πραγματεία, καλῶς ἂν	ἔχοι	καὶ τὰ τούτων συνιδεῖν. Χρήσομαι
[10, 10]	πρώτῃ τῶν Ἑλληνικῶν ἱστοριῶν λέγων·	Ἐπὶ	Ἄπιδος τοῦ Φορωνέως μοῖρα τοῦ
[10, 11]	τὴν Ἰωνικὴν ἀποικίαν ἔτεσι τεσσαράκοντα,	ἐπὶ	ἄρχοντος Ἀθήνησιν Ἀρξίππου, τῶν Ἰλιακῶν
[10, 4]	μὲν ἐπ´ Αἰγύπτου, οἱ δ´	ἐπὶ	Βαβυλῶνος φαίνονται τὴν μετοικίαν πεποιημένοι.
[10, 13]	πόλεμον συρραγῆναι μέγαν καὶ πολυχρόνιον.	Ἐπὶ	δὲ βασιλέως, ᾧ ὄνομα εἶναι
[10, 10]	βασιλείας ἔτος πρῶτον, ὡς προειρήκαμεν.	Ἐπὶ	δὲ πρώτην Ὀλυμπιάδα ἀπὸ Μωσέως
[10, 9]	Χρονικοῖς Κανόσιν οὕτως ἔχοντα συνέστη.	Ἐπὶ	δὲ τοῦ παρόντος πρὸς τοῖς
[10, 12]	πρώτῳ ἔτει, Θαργηλιῶνος μηνὸς δευτέρᾳ	ἐπὶ	δέκα, ὥς φησι Διονύσιος ὁ
[10, 11]	ἐπὶ Φαέθοντος ἐκπύρωσις καὶ ἡ	ἐπὶ	Δευκαλίωνος ἐπομβρία· κατὰ δὲ Σθενέλαον
[10, 12]	ἐπὶ Φαέθοντος ἐκπύρωσις καὶ ἡ	ἐπὶ	Δευκαλίωνος ἐπομβρία· κατὰ δὲ Σθένελον
[10, 9]	ἐν Ἕλλησι θαυμάσια μυθολογεῖται, ὁ	ἐπὶ	Δευκαλίωνος κατακλυσμὸς καὶ ὁ ἐπὶ
[10, 7]	ἀναγραφὴν οὔτ´ ἐν ἱεροῖς οὔτ´	ἐπὶ	δημοσίοις ἀναθήμασιν· ὅπου γε καὶ
[10, 2]	θερισμοῦ. Ὁρᾷς ὅτι ὁ βρέχων	ἐπὶ	δικαίους καὶ ἀδίκους’ διὰ τῶν
[10, 12]	τοῖς Χρονικοῖς. Ἀπὸ δὲ Διονύσου	ἐπὶ	Ἡρακλέα καὶ τοὺς περὶ Ἰάσονα
[10, 9]	Διὸς ἁρπαγή, Ἀπόλλωνος γένεσις, Κάδμου	ἐπὶ	Θήβας παρουσία καὶ ἔτι τούτων
[10, 11]	παιδὸς αὐτοῦ Τληπολέμου, τοῦ στρατεύσαντος	ἐπὶ	Ἴλιον. Ὀρφεὺς δὲ κατὰ τὸν
[10, 12]	ἦν υἱὸς Ἡρακλέους, Ὅμηρος μέμνηται	ἐπὶ	Ἴλιον στρατεύσαντος. Προτερεῖν ἄρα Μωσῆς
[10, 4]	χρόνῳ οἱ ἑπτὰ γενόμενοι σοφοὶ	ἐπὶ	κατορθώσει μνημονεύονται ἀγωγῆς τῆς ἠθικωτέρας,
[10, 11]	ἐξετάζειν δυναμένοις αὐτάρκως ἡμῖν ὡς	ἐπὶ	κεφαλαίῳ εἰρήσθω. Δυνατὸν γὰρ παντὶ
[10, 11]	ὁ Τατιανός. Μετίωμεν δὲ καὶ	ἐπὶ	Κλήμεντα· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ' ΑΠΟ ΤΟΥ
[10, 10]	ἔτη σιζʹ Ἀπὸ Ὠγύγου τοίνυν	ἐπὶ	Κῦρον ἔτη χίλια διακόσια τριάκοντα
[10, 10]	Καὶ αὖθις· Ἀπὸ Ὠγύγου τοίνυν	ἐπὶ	Κῦρον, ὁπόσα ἀπὸ Μωσέως ἐπὶ
[10, 10]	οὕτως· ἀπὸ τῆς ἐξόδου Μωσέως	ἐπὶ	Κῦρον, ὃς ἐβασίλευσε μετὰ τὴν
[10, 10]	τῆς νεʹ ἔτος πρῶτον, τουτέστιν	ἐπὶ	Κύρου βασιλείας ἔτος πρῶτον, ὅπερ
[10, 12]	Κάδμος μὲν ὁ Σεμέλης πατὴρ	ἐπὶ	Λυγκέως εἰς Θήβας ἔρχεται καὶ
[10, 11]	σοφίας ἀγχινοίας τε καὶ νομοθεσίας,	ἐπὶ	Λυγκέως τοῦ μετὰ Δαναὸν βασιλεύσαντος
[10, 3]	ὑφ´ ἑαυτοῦ λέγει κατὰ τὸν	ἐπὶ	Μαυσώλῳ ἀγῶνα τὸν διδάσκαλον. Πραγμάτων
[10, 9]	βασιλείας τὸν ἀνωτέρω χρόνον ἀπαριθμούμενος	ἐπὶ	Νίνον ἥξεις τὸν Ἀσσύριον, ὃν
[10, 4]	ἐπὶ πᾶσιν ἐπ´ ἔτεα ὀγδώκοντα	ἐπὶ	ξένης ἐγενήθην. Ἐπῆλθε γὰρ καὶ
[10, 1]	τὰ περὶ εὐσεβείας ἑνὸς τοῦ	ἐπὶ	πάντων θεοῦ τά τε περὶ
[10, 4]	τὴν πολύθεον τῇ γνώσει τοῦ	ἐπὶ	πάντων θεοῦ φύραντες οὐδέ γε
[10, 5]	ταῦτα Σέν, ὅπερ ἐστὶν ὀδόντες‘	ἐπὶ	πᾶσι τὸ εἰκοστὸν δεύτερον στοιχεῖον
[10, 4]	Αἰγυπτίων οἱ καλεόμενοι Ἁρπεδονάπται, οἷς	ἐπὶ	πᾶσιν ἐπ´ ἔτεα ὀγδώκοντα ἐπὶ
[10, 10]	ἀπὸ Μωσέως ἔτη ακʹ εἴπερ	ἐπὶ	πεντηκοστῆς πέμπτης ἔτος πρῶτον ἔτη
[10, 10]	τούτοις συντρέχει· ὥστ´ οὐδ´ ἐπίσημος	ἐπὶ	πλέον ἡ τῶν χρόνων παραλλαγή.
[10, 14]	καθ´ ἑαυτὸν διήνεγκεν· Εὐριπίδης δὲ	ἐπὶ	ποιητικὴν μεταβὰς ὑπό τινων σκηνικὸς
[10, 10]	ἔξοδον γεγενῆσθαι, τόνδε τὸν τρόπον·	ἐπὶ	πρώτην Ὀλυμπιάδα τὴν προειρημένην ἀπὸ
[10, 9]	ἱεροῖς ἀναγραφῶν συναγαγὼν καὶ συγγράψας	ἐπὶ	Σεμιράμεως γέγονε τῆς Ἀσσυρίων βασιλίδος.
[10, 9]	ὧδέ πως· εἴπερ ὁ Σαγχουνιάθων	ἐπὶ	Σεμιράμεως γέγονεν, ἡ δὲ μακρῷ
[10, 9]	ὧδε τὸν ἔλεγχον ἐφοδεύσω· εἴπερ	ἐπὶ	Σεμιράμεως τῆς Ἀσσυρίων βασιλίδος ὁ
[10, 4]	τοὺς ἑπτὰ παρ´ αὐτοῖς ἄνδρας	ἐπὶ	σοφίᾳ θαυμασθῆναι, οὓς δὴ καὶ
[10, 8]	ὅσοι τῶν παρ´ Ἕλλησι δεδοξασμένων	ἐπὶ	συνέσει καὶ παιδείᾳ παρέβαλον εἰς
[10, 2]	αὐτῶν, διαφόροις τοῖς χρόνοις καταχρώμενος,	ἐπὶ	τὰ ἑξῆς τρέψομαι. Ταῦθ´ ὡς
[10, 13]	πάντες ἀβλαβεῖς ἀπέλθωσι. Τοὺς δὲ	ἐπὶ	ταῖς ὁμολογίαις πανοικεσίᾳ μετὰ τῶν
[10, 9]	Ἀλλ´ ὁ μὲν ἡμέτερος λόγος	ἐπὶ	ταύτης ἐδήλου γενέσθαι τὸν Ἁβραάμ,
[10, 6]	κιθάρας λειπομένην καὶ κρόταλα ἐπενόησαν.	Ἐπί	τε Σεμιράμεως βασιλέως Ἀσσυρίων τὰ
[10, 9]	μὲν τοῦ δευτέρου ἔτους Δαρείου	ἐπὶ	τὴν αʹ Ὀλυμπιάδα ἔτη συνάγοιτ´
[10, 7]	λέγονται γενέσθαι, βραχὺ τῆς Περσῶν	ἐπὶ	τὴν Ἑλλάδα στρατείας τῷ χρόνῳ
[10, 8]	τὰ Ἑβραίων μὴ ἀγνοῆσαι, ἀρχῆθεν	ἐπὶ	τὴν Ἑλλάδα φωνὴν μεταβεβλημένα. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[10, 12]	τῆς Ἡρακλέους ἐν Ἄργει βασιλείας	ἐπὶ	τὴν Ἡρακλέους αὐτοῦ καὶ Ἀσκληπιοῦ
[10, 9]	Ἄτλας ἐγνωρίζοντο. Ἀπὸ δὲ Κέκροπος	ἐπὶ	τὴν Ἰλίου ἅλωσιν ἄλλα συνάγεται
[10, 9]	ὥστε τὰ πάντα ἀπὸ Μωσέως	ἐπὶ	τὴν Ἰλίου ἅλωσιν συνάγεσθαι πλεῖον
[10, 12]	τὸν χρονογράφον Ἀπολλόδωρον. Ἐντεῦθεν δὲ	ἐπὶ	τὴν Κάστορος καὶ Πολυδεύκους ἀποθέωσιν
[10, 3]	θεωρηθῆναι· καὶ τὴν Συβάρεως ἅλωσιν	ἐπὶ	τὴν Μεσσήνης μετέθηκεν. Ἵνα δέ
[10, 14]	ἐπιτρέψας τοῖς θέλουσιν αὐτῶν παλινοστεῖν	ἐπὶ	τὴν οἰκείαν γῆν καὶ τὸ
[10, 13]	ἄνθρωποι τὸ γένος ἄσημοι καταθαρρήσαντες	ἐπὶ	τὴν χώραν ἐστράτευσαν καὶ ῥᾳδίως
[10, 10]	εἴκοσιν· ἀπὸ δὲ πρώτης Ὀλυμπιάδος	ἐπὶ	τῆς νεʹ ἔτος πρῶτον, τουτέστιν
[10, 7]	θετέον ἐκείνην αἰτίαν· οἱ γὰρ	ἐπὶ	τὸ γράφειν ὁρμήσαντες οὐ περὶ
[10, 9]	ἔθνους, εὕροι ἂν ἀπὸ Τιβερίου	ἐπὶ	τὸ δεύτερον ἔτος Δαρείου ἔτη
[10, 2]	Πεισθεὶς οὖν αὐτοῖς Αἰακὸς ἀνελθὼν	ἐπὶ	τὸ Ἑλληνικὸν ὄρος, τὰς καθαρὰς
[10, 7]	τοὺς βασιλέας ἐπαινοῦντες· ἄλλοι δὲ	ἐπὶ	τὸ κατηγορεῖν τῶν πράξεων ἢ
[10, 7]	κατὰ τοῦτον ἡρμόζοντο, τινὲς μὲν	ἐπὶ	τὸ μυθολογεῖν τραπόμενοι, τινὲς δὲ
[10, 9]	τῆς ἐρημίας τοῦ δηλωθέντος ἱεροῦ	ἐπὶ	τὸ νʹ ἔτος Ὀζίου τοῦ
[10, 9]	Ἀπὸ δὲ Μωσέως πάλιν ἀνιὼν	ἐπὶ	τὸ πρῶτον ἔτος ζωῆς Ἁβραὰμ
[10, 10]	κατὰ ἀνάλυσιν εὑρίσκεται ταὐτὸν διάστημα	ἐπὶ	τὸ πρῶτον ἔτος τῆς ἀπ´
[10, 9]	Ὀζίου τοῦ Ἰουδαίων βασιλέως ἀνιὼν	ἐπὶ	τὸ τρίτον ἔτος Λαβδὼν παρ´
[10, 3]	κατείληφα, καὶ τὸ δεινόν, ὅτι	ἐπὶ	τὸ χεῖρον. Τὰ γοῦν περὶ
[10, 10]	ἐπὶ Κῦρον, ὁπόσα ἀπὸ Μωσέως	ἐπὶ	τὸν αὐτὸν χρόνον, ἔτη ασλζʹ
[10, 4]	λόγος προϊὼν ἐπιδείξει· τοσοῦτον δὲ	ἐπὶ	τοῦ παρόντος τοὺς ἐντυγχάνοντας ἐπισημαίνεται,
[10, 9]	Ἕλλησιν Ἡρακλεῖ. Καὶ ἐντεῦθεν δὲ	ἐπὶ	τοὺς ἀνωτέρω βαδίζων σαυτῷ τε
[10, 9]	τὸν τῶν ἐτῶν ἀριθμόν, προϊὼν	ἐπὶ	τοὺς ἀνωτέρω χρόνους τοὺς μέχρι
[10, 9]	δὲ ἀπὸ τῆς πρώτης Ὀλυμπιάδος	ἐπὶ	τοὺς ἔμπροσθεν ἀνιὼν χρόνους μέχρι
[10, 13]	ἄλλης Αἰγύπτου βασιλέων γενέσθαι φησὶν	ἐπὶ	τοὺς ποιμένας ἐπανάστασιν, καὶ πόλεμον
[10, 4]	δὲ Ἀμφιάρεως καὶ Ἀμφίλοχος καὶ	ἐπὶ	τούτοις μυρίος ἄλλος ἐπιρρέων χρησμῳδῶν
[10, 5]	λεγόμενον ἐξ αὐτῶν αἰωνία βοήθεια‘	Ἐπὶ	τούτοις τὸ Ἄϊν, ὃ μεταληφθὲν
[10, 5]	ὁμοῦ τὰ δύο καλὴ ἀρχή‘	ἐπὶ	τούτοις Χάφ, ὅ ἐστιν ὅμως‘
[10, 13]	παραγαγὼν μάρτυρα· τοῦ Τίμαιος ὄνομα.	Ἐπὶ	τούτου οὐκ οἶδ´ ὅπως θεὸς
[10, 3]	γὰρ τῷ τῆς κλοπῆς ὀνόματι	ἐπὶ	τούτου χρῆσθαι) οὐκέτι κατειλήφατε. Τί
[10, 7]	ὅπου γε καὶ περὶ τῶν	ἐπὶ	Τροίαν τοσούτοις ἔτεσι στρατευσάντων ὕστερον
[10, 6]	μάχαιρα καμπύλη) καὶ πρῶτοι πέλταις	ἐπὶ	τῶν ἵππων ἐχρήσαντο. Ὁμοίως δὲ
[10, 9]	κατὰ Δευκαλίωνα κατακλυσμὸς καὶ ἡ	ἐπὶ	Φαέθοντος ἐκπύρωσις Ἐριχθονίου τε γένεσις
[10, 12]	Ἰώ· κατὰ δὲ Κροτωπὸν ἡ	ἐπὶ	Φαέθοντος ἐκπύρωσις καὶ ἡ ἐπὶ
[10, 11]	Ἰώ· κατὰ δὲ Κροτωπὸν ἡ	ἐπὶ	Φαέθοντος ἐκπύρωσις καὶ ἡ ἐπὶ
[10, 9]	ἐπὶ Δευκαλίωνος κατακλυσμὸς καὶ ὁ	ἐπὶ	Φαέθοντος ἐμπρησμός, πολλῶν, ὡς εἰκός,
[10, 11]	αὐτῶν ὄνομα Ναβουχοδονόσορ, τοῦ συστρατεύσαντος	ἐπὶ	Φοίνικας καὶ Ἰουδαίους, ἅτινα διὰ
[10, 10]	ὅσον ἀπὸ τῆς νεʹ Ὀλυμπιάδος	ἐπὶ	Ὤγυγον, ὃς ἔκτισεν Ἐλευσῖνα· ὅθεν
[10, 10]	ἐν δὲ τῇ Ἀττικῇ ὁ	ἐπὶ	Ὠγύγου γίνεται κατακλυσμός· καὶ κατὰ
[10, 12]	Φορωνέα τὸν μετ´ Ἴναχον ὁ	ἐπὶ	Ὠγύγου κατακλυσμὸς καὶ ἡ ἐν
[10, 9]	Ἴναχον. Μεταξὺ δὲ τούτων ὁ	ἐπὶ	Ὠγύγου μνημονεύεται κατακλυσμὸς πρῶτός τε
[10, 11]	καιρόν, ἔτι δὲ καὶ τοῖς	περὶ	Ἀγαμέμνονα συνεστρατεῦσθαι καί, εἰ βούλεταί
[10, 7]	οὐδὲ περὶ τῶν Σικελικῶν τοῖς	περὶ	Ἀντίοχον καὶ Φίλιστον ἢ Καλλίαν
[10, 11]	ἔτεσιν ἑκατὸν ὀγδοήκοντα· οἱ δὲ	περὶ	Ἀπολλόδωρον μετὰ τὴν Ἰωνικὴν ἀποικίαν
[10, 7]	περὶ τῶν Ἀργολικῶν οἱ τὰ	περὶ	Ἄργος ἱστοροῦντες ἀλλήλοις ἠκολουθήκασι. Καὶ
[10, 14]	Οὗτος δὴ πρῶτος διήρθρωσε τὸν	περὶ	ἀρχῶν λόγον. Οὐ γὰρ μόνον
[10, 11]	καὶ τούτου τεκμήριον Ἰόβας, ὃς	Περὶ	Ἀσσυρίων γράφων παρὰ Βηρωσσοῦ φησι
[10, 11]	ἱστορίαν· εἰσὶ δ´ αὐτῷ βίβλοι	Περὶ	Ἀσσυρίων δύο. Μετὰ δὲ τοὺς
[10, 11]	τε καὶ τῶν εἰπόντων τὰ	περὶ	αὐτὸν ἀσυμφωνίας τοῖς ἐπ´ ἀκριβὲς
[10, 3]	τάχα ἂν καὶ ἕτεροι ἠπίσταντο	περὶ	αὐτοῦ καὶ ἔλεγον· Ταῦτα καὶ
[10, 7]	τὰ ἀρχαῖα καὶ τὴν ἀλήθειαν	περὶ	αὐτῶν ἀκριβῶς παραδιδόντας; Ἢ τίς
[10, 3]	τῶν κροκοδείλων; Ἢ ὡς τὰ	περὶ	βασάνων εἰρημένα παρ´ Ἰσαίῳ ἐν
[10, 11]	καθ´ ὑμῶν τοὺς ἐλέγχους παραλαμβάνω.	Περὶ	γὰρ τῆς Ὁμήρου ποιήσεως γένους
[10, 4]	πεποιῆσθαι λέγεται. Καί που σεμνυνόμενος	περὶ	ἑαυτοῦ φησιν· Ἐγὼ δὲ τῶν
[10, 11]	τὴν Φοινίκην ἄφιξις καὶ τὰ	περὶ	Εἴραμον, ὅστις Σολομῶνι τῷ Ἰουδαίων
[10, 6]	Στράτων ὁ Περιπατητικὸς ἐν τοῖς	Περὶ	εὑρεμάτων ταῦτα ἱστόρησαν. Παρεθέμην δὲ
[10, 1]	θεολογίαν ἐφωράσαμεν, ὡς δὲ τὰ	περὶ	εὐσεβείας ἑνὸς τοῦ ἐπὶ πάντων
[10, 3]	δείπνου προκόπτοντος καί τινος ζητήσεως	περὶ	Ἐφόρου ἐν τοῖς ἄλλοις γενομένης·
[10, 3]	γενομένης· Ἀκούσωμεν’ ἔφη, τίς ὁ	περὶ	Ἐφόρου θόρυβος. Ἦσαν δ´ οἱ
[10, 13]	τῇ δευτέρᾳ τῶν Αἰγυπτιακῶν ταῦτα	περὶ	ἡμῶν γράφει· παραθήσομαι δὲ τὴν
[10, 3]	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἰχνευταί πολλὰ	περὶ	Θεοπόμπου λέγεται, Ἀρητάδου τέ ἐστι
[10, 11]	τῷ πρὸς τοὺς ἀποφηναμένους τὰ	περὶ	θεοῦ δειχθήσεται· τὸ δὲ νῦν
[10, 2]	ὁ Κυρηναῖος ἐκ Μουσαίου τὸ	Περὶ	Θεσπρωτῶν βιβλίον ὁλόκληρον. Αὖθις δὲ
[10, 4]	πλέον καὶ μεῖζον τῆς πανδήμου	περὶ	θεῶν ἀκοῆς διανοηθέντες οὐδ´ ἕτερα
[10, 1]	τὰς ἱστορίας καὶ τὰς μυθικὰς	περὶ	θεῶν διηγήσεις τῶν τε μύθων
[10, 4]	παρὰ τοῖς πᾶσιν ὁ προδηλωθεὶς	περὶ	θεῶν ἐκράτει λόγος· νεώς τε
[10, 4]	Ἀγήνορος, τὰ δ´ ἐξ Αἰγύπτου	περὶ	θεῶν ἢ καί ποθεν ἄλλοθεν,
[10, 12]	Διονύσου ἐπὶ Ἡρακλέα καὶ τοὺς	περὶ	Ἰάσονα ἀριστεῖς, τοὺς ἐν τῇ
[10, 10]	Ἡράκλειοι, Ἀργοναῦται, Κένταυροι, Μινώταυρος, τὰ	περὶ	Ἴλιον, Ἡρακλειδῶν κάθοδος, Ἰώνων ἀποικία
[10, 9]	αὐτοῖς τάδε· Ἱστορεῖ δὴ τὰ	περὶ	Ἰουδαίων ἀληθέστατα, ὅτι καὶ τοῖς
[10, 7]	παρ´ αὐτοῖς, λέγω δὲ τοὺς	περὶ	Κάδμον τε τὸν Μιλήσιον καὶ
[10, 9]	ΤΩΝ ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΠΡΟΦΗΤΩΝ. Μωσέως	πέρι	καὶ τῆς τῶν μετ´ αὐτὸν
[10, 11]	Ἀπολλόδωρος. Τούτων δὲ οἱ μὲν	περὶ	Κράτητα πρὸ τῆς Ἡρακλειδῶν καθόδου
[10, 8]	παρὰ τοῖς Ἕλλησι καὶ τὰ	περὶ	Κρόνου μυθολογούμενα καὶ τὰ περὶ
[10, 7]	τῆς Πεισιστράτου τυραννίδος ἀνθρώπου γεγονότος.	Περὶ	μὲν γὰρ Ἀρκάδων τί χρὴ
[10, 11]	οὐ πολὺ τούτων εἰσὶν ἀρχαιότεροι.	Περὶ	μὲν οὖν τῆς καθ´ ἕκαστον
[10, 11]	ὡς μυθολογίαν τὴν ἀλήθειαν παραβραβεύσωσι.	Περὶ	μὲν οὖν τῆς καθ´ ἡμᾶς
[10, 11]	τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι πεντακοσίοις. Καὶ	περὶ	μὲν τῶν χρόνων τοῦ προειρημένου
[10, 11]	ἑκατὸν νομοθετεῖ Λακεδαιμονίοις. Δράκων δὲ	περὶ	Ὀλυμπιάδα τριακοστὴν καὶ ἐνάτην εὑρίσκεται
[10, 11]	εἰπόντες· ὁ δὲ Ἀρχίλοχος ἤκμασε	περὶ	Ὀλυμπιάδα τρίτην καὶ εἰκοστήν, κατὰ
[10, 14]	ὡς τὸ Ἑβραϊκόν, ἔτη μʹ	περὶ	ὃν συμβαίνει τὴν Ἰλίου καταντᾶν
[10, 12]	ἔτεσιν ὕστερον εἴκοσιν ἑπτὰ οἱ	περὶ	Ὀρφέα καὶ Μουσαῖον καὶ Λίνον
[10, 1]	μάλα παραστήσω. Ὥσπερ οὖν τὴν	περὶ	πλειόνων θεῶν δόξαν τά τε
[10, 3]	ἐπιλέγει· Ταῦτ´ οὖν τοῦ Ἄνδρωνος	περὶ	Πυθαγόρου ἱστορηκότος πάντα ὑφείλετο Θεόπομπος·
[10, 3]	πάντα ὑφείλετο Θεόπομπος· εἰ μὲν	περὶ	Πυθαγόρου λέγων, τάχα ἂν καὶ
[10, 3]	Ἄνδρωνος γὰρ ἐν τῷ Τρίποδι	περὶ	Πυθαγόρου τοῦ φιλοσόφου τὰ περὶ
[10, 3]	Θεοπόμπου λέγεται, Ἀρητάδου τέ ἐστι	Περὶ	συνεμπτώσεως πραγματεία, ἐξ ὧν τοιαῦτα
[10, 8]	Τιτανομαχίας καὶ τὸ σύνολον τὴν	περὶ	τὰ πάθη τῶν θεῶν ἱστορίαν.
[10, 7]	τοῖς ἄλλοις Ἕλλησιν ἠμελήθη τὰ	περὶ	τὰς ἀναγραφάς, ἀλλ´ οὐδὲ παρ´
[10, 7]	κτίσεις τῶν πόλεων καὶ τὰ	περὶ	τὰς ἐπινοίας τῶν τεχνῶν καὶ
[10, 12]	Πυθαγόραν τὸν μέγαν κάτω που	περὶ	τὰς Ὀλυμπιάδας γενόμενοι, ὡς παρεστήσαμεν.
[10, 3]	περὶ Πυθαγόρου τοῦ φιλοσόφου τὰ	περὶ	τὰς προρρήσεις ἱστορηκότος εἰπόντος τε
[10, 8]	εἰδωλοποιίας ἀναπεπλασμένας παρεισαγαγεῖν, μιμησάμενον τὰ	περὶ	τὰς ταφὰς τὰς κατ´ Αἴγυπτον.
[10, 7]	ἐπινοίας τῶν τεχνῶν καὶ τὰ	περὶ	τὰς τῶν νόμων ἀναγραφάς· πάντων
[10, 6]	Βεβρύκων βασιλεὺς ἱμάντας πυκτικοὺς εὗρε.	Περί	τε μουσικὴν Ὄλυμπος ὁ Μυσὸς
[10, 11]	καὶ ἐνάτην εὑρίσκεται γεγονώς· Σόλων	περὶ	τεσσαρακοστὴν καὶ ἕκτην· Πυθαγόρας κατὰ
[10, 7]	ἐπὶ τὸ γράφειν ὁρμήσαντες οὐ	περὶ	τὴν ἀλήθειαν ἐσπούδασαν καίτοι τοῦτο
[10, 8]	τελετῶν τὰ πλεῖστα καὶ τὰ	περὶ	τὴν ἑαυτοῦ πλάνην ὀργιαζόμενα καὶ
[10, 7]	σοφωτάτων ἀεὶ καθιεροῦσθαι. Τὸν δὲ	περὶ	τὴν Ἑλλάδα τόπον μυρίαι μὲν
[10, 12]	καὶ Ἀμφίων, οἱ μουσικῆς εὑρεταί,	περὶ	τὴν Κάδμου γεγόνασιν ἡλικίαν. Κἄν
[10, 8]	πεδίον εἶναι καλούμενον χρυσῆς Ἀφροδίτης	περὶ	τὴν ὀνομαζομένην Μώμεμφιν. Τά τε
[10, 11]	πρεσβυτάτου τῶν προειρημένων Θάλητος γενομένου	περὶ	τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα καὶ τὰ
[10, 9]	δὲ καὶ πρώην μετὰ τούτους	περὶ	τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα οἱ ἀμφὶ
[10, 11]	γενομένου κατὰ τὴν Πεισιστρατιδῶν ἀρχήν,	περὶ	τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Τοῦ δ´
[10, 12]	Ταύτην δ´ Ἴστρος ἐν τῷ	Περὶ	τῆς Αἰγυπτίων ἀποικίας Προμηθέως θυγατέρα
[10, 9]	Ἑλλάδα φωνὴν μεταβεβλημένα. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ'	ΠΕΡΙ	ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ ΜΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ
[10, 8]	τοῖς ἀνδράσι λογίων ἐφάπτεσθαι προδιαλαβεῖν	περὶ	τῆς ἀρχαιότητος αὐτῶν, ἵν´, εἰ
[10, 9]	καὶ τὰς τῶν πρὸ ἡμῶν	περὶ	τῆς αὐτῆς ὑποθέσεως ἀποδείξεις. Γεγόνασι
[10, 1]	ΣΕΜΝΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΠΑΡΗΛΘΕ· ΚΑΙ	ΠΕΡΙ	ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ. Τίσι ποτὲ
[10, 13]	τῆς περὶ Χαλδαίων ἱστορίας τὰς	περὶ	τῆς Ἑβραίων ἀρχαιότητος παρατίθεται μαρτυρίας.
[10, 3]	μηνύσω. Λυσιμάχου μέν ἐστι δύο	Περὶ	τῆς Ἐφόρου κλοπῆς, Ἀλκαῖος δέ,
[10, 3]	κλοπῆς, τοῦ δ´ αὐτοῦ καὶ	Περὶ	τῆς Ἡροδότου κλοπῆς ἐστι βιβλίον
[10, 13]	ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΦΛΑΥΙΟΥ ΙΩΣΗΠΟΥ	ΠΕΡΙ	ΤΗΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ. Ἄρξομαι δὲ
[10, 6]	Ἰωσήπου τοῦ Ἑβραίου γραφῆς, ἣν	Περὶ	τῆς Ἰουδαίων ἀρχαιότητος ἐν δυσὶν
[10, 3]	Πολλίωνος δὲ ἐπιστολὴ πρὸς Σωτηρίδαν	Περὶ	τῆς Κτησίου κλοπῆς, τοῦ δ´
[10, 14]	ἀρχῶν λόγον. Οὐ γὰρ μόνον	περὶ	τῆς πάντων οὐσίας ἀπεφήνατο, ὡς
[10, 7]	πόλεις καὶ βραχυτέρων, ὅπου γε	περὶ	τῆς Περσικῆς στρατείας καὶ τῶν
[10, 3]	τόπων μεταθέσει. Τό τε γὰρ	περὶ	τῆς προρρήσεως τοῦ σεισμοῦ ἐν
[10, 8]	Δία καὶ τὴν Ἥραν μυθολογούμενα	περὶ	τῆς συνουσίας καὶ τὴν εἰς
[10, 8]	περὶ Κρόνου μυθολογούμενα καὶ τὰ	περὶ	τῆς Τιτανομαχίας καὶ τὸ σύνολον
[10, 3]	ἐξέφηνε· καθάπερ ὁ Ἀλεξανδρεὺς Φιλόστρατος	Περὶ	τῆς τοῦ Σοφοκλέους κλοπῆς πραγματείαν
[10, 2]	τοιάσδε φωνάς· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ	ΠΕΡΙ	ΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΚΛΟΠΗΣ.
[10, 11]	ἀποδεδειγμένων διὰ βραχέων ἔτι καὶ	περὶ	τῆς τῶν ἑπτὰ σοφῶν ἡλικίας
[10, 3]	ἐπὶ τὸ χεῖρον. Τὰ γοῦν	περὶ	τῆς Φαρναβάζου πρὸς Ἀγησίλαον συνόδου
[10, 6]	ἐξεῦρε καὶ μέταλλα χρυσοῦ τὰ	περὶ	τὸ Πάγγαιον ὄρος ἐπενόησεν. Ἤδη
[10, 3]	φησιν ὁ Θεόπομπος τό τε	περὶ	τὸ πλοῖον οὐκ ἀπὸ Μεγάρων
[10, 11]	τῆς Ἰλίου ἁλώσεως· οἱ δὲ	περὶ	τὸν Ἀρίσταρχον κατὰ τὴν Ἰωνικὴν
[10, 8]	τὴν ὀνομαζομένην Μώμεμφιν. Τά τε	περὶ	τὸν Δία καὶ τὴν Ἥραν
[10, 11]	τῶν ὀγδοήκοντα ἐτῶν· οἱ δὲ	περὶ	τὸν Ἐρατοσθένην μετὰ ἑκατοστὸν ἔτος
[10, 8]	ἔχουσαν πρὸς λέξιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η'	ΠΕΡΙ	ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ· ΑΠΟ ΤΩΝ ΔΙΟΔΩΡΟΥ.
[10, 6]	Κλήμης ἐπάκουσον ἅ φησιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΠΕΡΙ	ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ· ΑΠΟ ΤΩΝ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ.
[10, 7]	πρὸς λέξιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' ΙΩΣΗΠΟΥ	ΠΕΡΙ	ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ. Πρῶτον οὖν ἐπέρχεταί
[10, 3]	εἰρημένα παρ´ Ἰσαίῳ ἐν τῷ	Περὶ	τοῦ Κίλωνος κλήρου καὶ παρὰ
[10, 14]	οἱ πρὸ αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ	περὶ	τοῦ κινοῦντος αὐτὴν αἰτίου. Ἦν
[10, 3]	τὰς μαρτυρίας· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ	ΠΕΡΙ	ΤΟΥ ΚΛΕΠΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ·
[10, 6]	ἀρχαιότητος ἐν δυσὶν ἐπραγματεύσατο βιβλίοις,	περὶ	τοῦ νέους γεγονέναι τοὺς Ἕλληνας
[10, 3]	κατὰ τύχην περιπέπτωκα, Πρωταγόρου τὸν	Περὶ	τοῦ ὄντος ἀναγινώσκων λόγον πρὸς
[10, 3]	τὰ τοῦ Φοίνικος ὀρνέου καὶ	περὶ	τοῦ ποταμίου ἵππου καὶ τῆς
[10, 14]	εἰρημένοις ἀρκουμένου ποικίλην περιέχουσι τὴν	περὶ	τοῦ προκειμένου σύστασιν; Προὔκειτο δὲ
[10, 7]	σχεδόν ἐστι παρ´ αὐτοῖς ἡ	περὶ	τοῦ συγγράφειν τὰς ἱστορίας ἐπιμέλεια.
[10, 7]	ἐχρῶντο· καὶ τἀληθὲς ἐπικρατεῖ μᾶλλον	περὶ	τοῦ τὴν νῦν οὖσαν τῶν
[10, 8]	κατὰ γεωμετρίαν θεωρήματα καὶ τὰ	περὶ	τοὺς ἀριθμούς, ἔτι δὲ τὴν
[10, 11]	παντὶ ψευδεῖς ἀποφαίνεσθαι καὶ τὰς	περὶ	τοὺς λόγους δόξας. Παρ´ οἷς
[10, 1]	Κλήμης ἐν ἕκτῳ Στρωματεῖ τὴν	περὶ	τούτου σύστασιν εἰς πλάτος ἀπηύθυνε.
[10, 12]	ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΣΤΡΩΜΑΤΕΩΝ. Εἴρηται μὲν οὖν	περὶ	τούτων ἀκριβῶς Τατιανῷ ἐν τῷ
[10, 3]	κλέπτης ἁλῶ, τοὺς πραγματευσαμένους τὰ	περὶ	τούτων μηνύσω. Λυσιμάχου μέν ἐστι
[10, 14]	Μιλήσιος φυσικὸς πρῶτος Ἑλλήνων γεγονὼς	περὶ	τροπῶν ἡλίου καὶ ἐκλείψεως καὶ
[10, 7]	οἱ τὰς Ἀτθίδας συγγεγραφότες ἢ	περὶ	τῶν Ἀργολικῶν οἱ τὰ περὶ
[10, 12]	Καί ποτε προαγαγεῖν βουληθεὶς αὐτοὺς	περὶ	τῶν ἀρχαίων εἰς λόγους, τῶν
[10, 7]	Τίμαιος συμφωνεῖν ἠξίωσεν, οὐδ´ αὖ	περὶ	τῶν Ἀττικῶν οἱ τὰς Ἀτθίδας
[10, 7]	ἀληθοῦς ἐστι τεκμήριον ἱστορίας, εἰ	περὶ	τῶν αὐτῶν ἅπαντες τὰ αὐτὰ
[10, 7]	βιβλίων ἀλλήλους ἐλέγχουσι καὶ τἀναντιώτατα	περὶ	τῶν αὐτῶν λέγειν οὐκ ὀκνοῦσι.
[10, 11]	Καὶ Μένανδρος δὲ ὁ Περγαμηνὸς	περὶ	τῶν αὐτῶν τὴν ἀναγραφὴν ἐποιήσατο.
[10, 11]	τρισὶ βιβλίοις κατατάξας καὶ τὰ	περὶ	τῶν βασιλέων ἐκτιθέμενος ἀφηγεῖταί τινος
[10, 7]	διδάσκων, ὅσα μὲν Ἑλλάνικος Ἀκουσιλάῳ	περὶ	τῶν γενεαλογιῶν διαπεφώνηκεν, ὅσα δὲ
[10, 7]	τοῖς Ἕλλησι δημοσίᾳ γίνεσθαι τὰς	περὶ	τῶν ἑκάστοτε πραττομένων ἀναγραφάς, τοῦτο
[10, 7]	δημοσίοις ἀναθήμασιν· ὅπου γε καὶ	περὶ	τῶν ἐπὶ Τροίαν τοσούτοις ἔτεσι
[10, 3]	Πρὸς Διώνδαν λόγῳ κἀν τῷ	Περὶ	τῶν Εὐβούλου δωρεῶν. Καὶ ὅτι
[10, 12]	Μωσῆς. Λέων δὲ ὁ τὰ	περὶ	τῶν κατ´ Αἴγυπτον θεῶν πραγματευσάμενος
[10, 7]	ἠκολουθήκασι. Καὶ τί δεῖ λέγειν	περὶ	τῶν κατὰ πόλεις καὶ βραχυτέρων,
[10, 1]	ἐπὶ πάντων θεοῦ τά τε	περὶ	τῶν μάλιστα ζητουμένων εἰς ψυχῆς
[10, 11]	τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα καὶ τὰ	περὶ	τῶν μετ´ αὐτὸν σχεδὸν ἡμῖν
[10, 11]	νῦν ἐνδέον ἀποπληρώσωμεν, ἔτι καὶ	περὶ	τῶν νομιζομένων σοφῶν ποιήσομαι τὴν
[10, 3]	δ´ ἓξ βιβλίοις, ἃ ἐπέγραψε	Περὶ	τῶν οὐκ ἰδίων Μενάνδρου, τὸ
[10, 7]	προέλαβον. Ἀλλὰ μὴν καὶ τοὺς	περὶ	τῶν οὐρανίων τε καὶ θείων
[10, 7]	πάνυ θαυμάζειν τοὺς οἰομένους δεῖν	περὶ	τῶν παλαιοτάτων ἔργων μόνοις προσέχειν
[10, 7]	ψεύδεσθαι τοῖς μετὰ ταῦτα βουληθεῖσι	περὶ	τῶν παλαιῶν τι γράφειν παρέσχεν.
[10, 7]	εἰδότες συνέγραφον, ἀλλ´ ὡς ἕκαστοι	περὶ	τῶν πραγμάτων εἴκαζον; Πλέον γοῦν
[10, 11]	πείθειν ἐπαγγελλόμενον συντομωτέρας ποιεῖσθαι τὰς	περὶ	τῶν πραγμάτων πρὸς τοὺς ἀκούοντας
[10, 5]	Ἕλληνας. Ταῦτα μὲν οὖν μοι	περὶ	τῶν πρώτων στοιχείων εἰρήσθω. Τῆς
[10, 7]	Ἡρόδοτον δὲ πάντες. Ἀλλ´ οὐδὲ	περὶ	τῶν Σικελικῶν τοῖς περὶ Ἀντίοχον
[10, 7]	φασι τοὺς ὑπὸ Δράκοντος αὐτοῖς	περὶ	τῶν φονικῶν γραφέντας νόμους, ὀλίγῳ
[10, 3]	ἐν μὲν τῇ ἑνδεκάτῃ τῶν	Περὶ	Φίλιππον ἐκ τοῦ Ἰσοκράτους’ Ἀρεοπαγιτικοῦ
[10, 12]	πόλει τὰ ἀρχαιότατα λέγειν ἐπιχειρεῖν,	περὶ	Φορωνέως τε τοῦ πρώτου λεχθέντος
[10, 13]	εἶτα μεταβὰς καὶ ἀπὸ τῆς	περὶ	Χαλδαίων ἱστορίας τὰς περὶ τῆς
[10, 9]	τοῦ παρόντος πρὸς τοῖς εἰρημένοις	μάρτυρι	τῆς Μωσέως ἀρχαιότητος χρήσομαι τῷ
[10, 11]	Ὁ δὲ ἀπὸ Ἰνάχου χρόνος	ἄχρι	τῆς Ἰλίου ἁλώσεως ἀποπληροῖ γενεὰς
[10, 9]	ἐπὶ τοὺς ἀνωτέρω χρόνους τοὺς	μέχρι	Δαρείου τοῦ Περσῶν βασιλέως καὶ
[10, 10]	ἀβασίλευτος ἔμεινεν ἡ νῦν Ἀττικὴ	μέχρι	Κέκροπος ἔτη ρπθʹ Τὸν γὰρ
[10, 10]	ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΤΩΝ ΑΦΡΙΚΑΝΟΥ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΩΝ.	Μέχρι	μὲν τῶν Ὀλυμπιάδων οὐδὲν ἀκριβὲς
[10, 11]	ἀνεγράψαμεν· ἵνα δὲ καὶ τὸ	μέχρι	νῦν ἐνδέον ἀποπληρώσωμεν, ἔτι καὶ
[10, 10]	χιλίων καὶ εἴκοσιν ἐτῶν, τῶν	μέχρι	πρώτης Ὀλυμπιάδος ἀπὸ Μωσέως τε
[10, 10]	Ἀργείων βασιλεύοντος, ὡς Ἀκουσίλαος ἱστορεῖ,	μέχρι	πρώτης Ὀλυμπιάδος, ὁπόθεν Ἕλληνες ἀκριβοῦν
[10, 9]	ἐπὶ τοὺς ἔμπροσθεν ἀνιὼν χρόνους	μέχρι	τῆς Ἰλίου ἁλώσεως εὑρήσεις ἔτη
[10, 10]	ἐνδοξοτάτας καὶ μυθώδεις ἐπιλεξάμενος ἱστορίας	μέχρι	τῆς πρώτης Ὀλυμπιάδος ἐπιδραμοῦμαι· τὰς
[10, 8]	ἀναγαγόντα τοῦ Ἄπιδος τὸ σῶμα	μέχρι	τινὸς παραδιδόναι τῷ περικειμένῳ τὴν
[10, 8]	λαβυρίνθου πλοκὴν τοῦ διαμένοντος μὲν	μέχρι	τοῦ νῦν καιροῦ, οἰκοδομηθέντος δέ,
[10, 13]	κατὰ κράτος, ὀκτὼ καὶ τεσσαράκοντα	μυριάσι	στρατοῦ προσεδρεύσαντα τοῖς τείχεσιν· ἐπεὶ
[10, 7]	τὰ περὶ Ἄργος ἱστοροῦντες ἀλλήλοις	ἠκολουθήκασι.	Καὶ τί δεῖ λέγειν περὶ
[10, 7]	ἐν αὐτῇ πραχθέντων οἱ δοκιμώτατοι	διαπεφωνήκασι;	Πολλὰ δὲ καὶ Θουκυδίδης ὡς
[10, 3]	ὀνόματος μετάθεσις· τοῖς μὲν γὰρ	πράγμασι	κέχρηται τοῖς αὐτοῖς, ἕτερον δ´
[10, 4]	τε περικαλλεῖς, παντοίοις ἀγάλμασι καὶ	ἀναθήμασι	κεκοσμημένοι, παρὰ τοῖς πᾶσιν ἐξήσκηντο·
[10, 4]	λόγος· νεώς τε περικαλλεῖς, παντοίοις	ἀγάλμασι	καὶ ἀναθήμασι κεκοσμημένοι, παρὰ τοῖς
[10, 4]	ἀπολειφθεῖσα; Ἱεροῖς μὲν οὖν θεῶν,	ἀγάλμασί	τε καὶ ἀφιδρύσεσι, μαντείαις τε
[10, 7]	Καί φασιν οὐδὲ τοῦτον ἐν	γράμμασι	τὴν αὑτοῦ ποίησιν καταλιπεῖν, ἀλλὰ
[10, 1]	ἁλίσκονται τὰς σφῶν αὐτῶν ἐν	συγγράμμασι	φιλοτιμίας ἀποστεροῦντες ἀλλήλους. Τὰς γοῦν
[10, 9]	χρόνους συνελογίσαντο, οἱ δὲ παλαιοτέροις	ἀναγνώσμασι	τὴν μαρτυρίαν ἐπιστώσαντο. Καὶ οἱ
[10, 4]	ἐν τούτοις τῆς Ἑβραίων κοινωνοὶ	πεφήνασι	διδασκαλίας. Εἰκὸς γοῦν πολυμαθεῖς γεγονότας
[10, 9]	περὶ τῆς αὐτῆς ὑποθέσεως ἀποδείξεις.	Γεγόνασι	δὴ παρ´ ἡμῖν λόγιοι ἄνδρες
[10, 11]	κατ´ αὐτὸν τὸν Τρωϊκὸν πόλεμον	γεγόνασι·	διέτριβον γὰρ ὁ μὲν παρὰ
[10, 6]	τε αὖ εὑρεταὶ οἱ αὐτοὶ	γεγόνασι.	Κέλμις τε καὶ Δαμναμενεὺς οἱ
[10, 11]	Χαλδαίους τὰ Φοινίκων οὕτως ἔχει·	γεγόνασι	παρ´ αὐτοῖς ἄνδρες τρεῖς, Θεόδοτος,
[10, 9]	καὶ Ὠσηὲ ὅσοι τε τούτοις	γεγόνασι	σύγχρονοι, ὥστ´ εἶναι τὴν πρώτην
[10, 4]	τε τὰ θαυμαστὰ καὶ παρὰ	πᾶσι	βοώμενα θεῖά τε καὶ χρηστήρια
[10, 4]	ἦν καὶ ἄφθονος παρὰ τοῖς	πᾶσι	περιουσία. Σεμνός γε μήν τις
[10, 5]	Σέν, ὅπερ ἐστὶν ὀδόντες‘ ἐπὶ	πᾶσι	τὸ εἰκοστὸν δεύτερον στοιχεῖον καλεῖται
[10, 10]	καὶ ἑτέρων, οἷς ἐμέλησεν Ὀλυμπιάδων·	ἅπασι	γὰρ συνεφώνησεν ὁ χρόνος. Κῦρος
[10, 10]	Μενδήσιος τὰ Αἰγυπτίων ἀνέκαθεν ἱστορῶν	ἅπασι	τούτοις συντρέχει· ὥστ´ οὐδ´ ἐπίσημος
[10, 8]	τὸ μέλλοντας τῶν παρὰ τοῖς	ἀνδράσι	λογίων ἐφάπτεσθαι προδιαλαβεῖν περὶ τῆς
[10, 6]	καλούμενοι σαμβύκην εὗρον, ὄργανον μουσικόν.	Φασὶ	δὲ καὶ τὴν πλαγίαν σύριγγα
[10, 2]	ἐπεχούσης ἀγονίας καρπῶν, οἱ καταλειφθέντες,	φασί,	διὰ λιμὸν ἱκέται παραγενόμενοι εἰς
[10, 12]	δὲ οἳ τὴν Ἶσιν Ἰώ	φασι,	διὰ τὸ ἰέναι αὐτὴν διὰ
[10, 8]	πάλιν προβὰς ἐπιλέγει· ελάμποδα δέ	φασι	μετενεγκεῖν ἐξ Αἰγύπτου τὰ Διονύσῳ
[10, 8]	ὀργῆς καὶ λύπης φάρμακον εὑρῆσθαί	φασι·	τὰς δὲ Θήβας καὶ Διόσπολιν
[10, 7]	τῶν δημοσίων γραμμάτων ἀρχαιοτάτους εἶναί	φασι	τοὺς ὑπὸ Δράκοντος αὐτοῖς περὶ
[10, 6]	τὴν καλουμένην πέλτην ἐξεῦρον. Ἔτι	φασὶ	Τουσκανοὺς πλαστικὴν ἐπινοῆσαι· Ἴτανόν τε
[10, 4]	τινες, Σάμιος, ὡς δ´ ἕτεροί	φασι,	Τυρρηνὸς ἦν· τινὲς δ´ αὐτὸν
[10, 4]	Φοῖνιξ ἦν, ὡς δέ τινες	ὑπειλήφασι,	Μιλήσιος· Αἰγυπτίων δὲ καὶ οὗτος
[10, 9]	τά τε Χαλδαίων καὶ Αἰγυπτίων	ἀναγράψασι	συνεχρήσαντο· ὁμοῦ δὲ οἱ πάντες,
[10, 8]	ναῶν ἀνακομιζομένων ἀμφοτέρων εἰς ὄρος	ἄνθεσι	παντοίοις ὑπὸ τῶν ἱερέων κατεστεμμένον.
[10, 4]	δὴ καὶ ἐν τοῖς λοιποῖς	ἔθνεσι,	κατὰ πάσας χώρας τε καὶ
[10, 3]	χρώμενον ἀπαντήσεσιν· ἐσπούδασα γὰρ αὐταῖς	λέξεσι	τὰ ῥηθέντα μνημονεύειν. Καὶ ταῦτ´
[10, 2]	ἐλέγχους ἑξῆς ἐπάγει, παντοίαις κεχρημένος	ἀποδείξεσι	καὶ πρώτους γε τοὺς ποιητὰς
[10, 8]	τῶν θεῶν τούτων, ἐν ταῖς	πανηγύρεσι	τῶν ναῶν ἀνακομιζομένων ἀμφοτέρων εἰς
[10, 4]	οὖν θεῶν, ἀγάλμασί τε καὶ	ἀφιδρύσεσι,	μαντείαις τε καὶ χρησμοῖς, καὶ
[10, 9]	Σεμίραμις τῶν Τρωϊκῶν ὀκτακοσίοις ὅλοις	ἔτεσι	δείκνυται προγενομένη. Καὶ Μωσῆς ἄρα
[10, 11]	γένοιτ´ ἂν ὕστερον τῶν Ἰλιακῶν	ἔτεσι	διακοσίοις τεσσαράκοντα· τινὲς δὲ πρὸ
[10, 13]	ὑπὸ Σολομῶνος τοῦ βασιλέως ᾠκοδομῆσθαι	ἔτεσι	θᾶττον ἑκατὸν τεσσαράκοντα τρισὶ καὶ
[10, 9]	παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων χιλίοις πεντακοσίοις	ἔτεσι	κατὰ τὴν τοῦ δηλωθέντος ἀνδρὸς
[10, 14]	διαδέχεται δὲ τὸν Ἄχαζ Ἐζεκίας	ἔτεσι	κθʹ καθ´ ὃν Ῥωμύλος Ῥώμην
[10, 14]	Ἰουδαίων ἔθνους Ἰησοῦς, ὥς τινες,	ἔτεσι	λʹ εἶθ´, ὥς φησιν ἡ
[10, 14]	ὃν πρῶτος αὐτῶν βασιλεύει Σαοὺλ	ἔτεσι	μʹ ἔπειτα Δαβὶδ ἔτεσι μʹ
[10, 14]	Σαοὺλ ἔτεσι μʹ ἔπειτα Δαβὶδ	ἔτεσι	μʹ ἔπειτα Σολομῶν ἔτεσι μʹ
[10, 14]	Δαβὶδ ἔτεσι μʹ ἔπειτα Σολομῶν	ἔτεσι	μʹ ὃς καὶ τὸν ἐν
[10, 11]	τὸν Λυδόν, ὕστερον τῶν Ἰλιακῶν	ἔτεσι	πεντακοσίοις. Καὶ περὶ μὲν τῶν
[10, 14]	ἀλλόφυλοι ἔτεσιν ὀκτώ. Ἔπειτα Γοθονιὴλ	ἔτεσι	πεντήκοντα. Μεθ´ ὃν Ἐγλώμ, βασιλεὺς
[10, 4]	προεφήτευον, τῶν μὲν Τρωϊκῶν ὕστερον	ἔτεσι	πλέον ἢ ἑξακοσίοις, τῆς δὲ
[10, 12]	Εἰ δὲ τὰ Ἀσσυρίων πολλοῖς	ἔτεσι	πρεσβύτερα τῶν Ἑλληνικῶν Κτησίας λέγει,
[10, 9]	Λαβδὼν τοῦ κριτοῦ χρόνους, ἑπτὰ	ἔτεσι	πρότερον ἢ Σαμψὼν ἄρξαι Ἑβραίων,
[10, 8]	ὑπὸ Μάρου τοῦ βασιλέως, πολλοῖς	ἔτεσι	πρότερον τῆς Μίνω βασιλείας· τόν
[10, 7]	περὶ τῶν ἐπὶ Τροίαν τοσούτοις	ἔτεσι	στρατευσάντων ὕστερον πολλὴ γέγονεν ἀπορία
[10, 11]	δὲ μετὰ τὴν Ἰωνικὴν ἀποικίαν	ἔτεσι	τεσσαράκοντα, ἐπὶ ἄρχοντος Ἀθήνησιν Ἀρξίππου,
[10, 11]	γεγονώς, πρεσβύτερός ἐστι τῶν Ἰλιακῶν	ἔτεσι	τετρακοσίοις. Ἀποδείκνυται δὲ τοῦθ´ οὕτως
[10, 14]	τοῦ Σεβαστοῦ οὐ πολὺ πρόσθεν	ἔτεσι	τετρακοσίοις. Εἰ δή σοι τοιγαροῦν
[10, 11]	τουτέστι μετὰ τὴν Ἰλίου ἅλωσιν	ἔτεσι	τετρακοσίοις· ἕτεροι δὲ κάτω τὸν
[10, 11]	Ἰλιακῆς ἁλώσεως πρεσβύτερος πάνυ πολλοῖς	ἔτεσι,	τῆς δὲ γεγονυίας Ἰλίου κτίσεως
[10, 13]	που προτερεῖν αὐτὴν τῶν Ἰλιακῶν	ἔτεσι	χιλίοις. Ἀλλὰ τὰ μὲν ἀπὸ
[10, 3]	Καὶ ταῦτ´ εἰπὼν διὰ πλειόνων	τίθησι	τὰς ἀποδείξεις. Ἀλλ´ ὁποῖος μὲν
[10, 2]	ἀποδείξεις τοῦ λόγου πάλιν τελευτῶν	προστίθησι	τάδε· Ἐπιλείψει με ὁ βίος,
[10, 14]	ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΝΕΩΤΕΡΟΙ ΤΥΓΧΑΝΟΥΣΙ ΤΩΝ ΠΑΡ´	ΕΛΛΗΣΙ	ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΟΙ ΧΡΟΝΟΙ. Ἀλλὰ τί
[10, 8]	διευκρινημένων ῥητέον ὅσοι τῶν παρ´	Ἕλλησι	δεδοξασμένων ἐπὶ συνέσει καὶ παιδείᾳ
[10, 7]	ἀρχῆς μὴ σπουδασθῆναι παρὰ τοῖς	Ἕλλησι	δημοσίᾳ γίνεσθαι τὰς περὶ τῶν
[10, 10]	ὡς ὅ τι ποτὲ ἐξαίρετον	Ἕλλησι	δι´ ἀρχαιότητα μυθεύεται, μετὰ Μωσέα
[10, 4]	καὶ μέγας θεὸς παρὰ τοῖς	Ἕλλησι	διαφερόντως τὸ τηνικάδε μάλιστα ἦν
[10, 5]	οὐκ ἔνεστιν εὑρεῖν παρὰ τοῖς	Ἕλλησι·	διὸ καὶ μάλιστα μὴ ὄντα
[10, 14]	ὁ ἀνὴρ ἐπισημότατος ἐν τοῖς	Ἕλλησι.	Θάλεω δὲ γίνεται ἀκουστὴς Ἀναξίμανδρος,
[10, 9]	Κέκροπος ἱστορεῖται χρόνων τὰ παρ´	Ἕλλησι	θαυμαζόμενα. Γίνεται γὰρ μετὰ Κέκροπα
[10, 9]	υʹ ἐν οἷς τὰ ἐν	Ἕλλησι	θαυμάσια μυθολογεῖται, ὁ ἐπὶ Δευκαλίωνος
[10, 9]	δὲ τοῦτον καὶ οἱ παρ´	Ἕλλησι	θεοὶ πάντες γενεαλογοῦνται. Παρ´ Ἑβραίοις
[10, 7]	παλαιοτάτων ἔργων μόνοις προσέχειν τοῖς	Ἕλλησι	καὶ παρὰ τούτων πυνθάνεσθαι τὴν
[10, 8]	Διονύσῳ νομιζόμενα τελεῖσθαι παρὰ τοῖς	Ἕλλησι	καὶ τὰ περὶ Κρόνου μυθολογούμενα
[10, 9]	οὐδὲν ἐπίσημον γεγονὸς ἱστορεῖται παρ´	Ἕλλησι.	Κατὰ τοῦτο δὲ τοῦ χρόνου
[10, 11]	οἴκοι παραλήψομαι, βοηθοῖς δὲ μᾶλλον	Ἕλλησι	καταχρήσομαι. Τὸ μὲν γὰρ ἄγνωμον,
[10, 11]	τε εἰρήκασιν οἱ παρὰ τοῖς	Ἕλλησι	λόγιοι καὶ πόσοι καὶ τίνες
[10, 12]	οὓς μακρῷ νεώτεροι οἱ παρ´	Ἕλλησι	νομοθέται, Λυκοῦργός τε καὶ Σόλων,
[10, 10]	Ὀλυμπιάδων οὐδὲν ἀκριβὲς ἱστόρηται τοῖς	Ἕλλησι,	πάντων συγκεχυμένων καὶ κατὰ μηδὲν
[10, 4]	δι´ ὧν ἀπελέγχεται ἡ παρ´	Ἕλλησι	πολιτεία τὸν μακρὸν αἰῶνα πτωχεύουσα
[10, 8]	ὑπὸ Δαιδάλου κατασκευασθεῖσι παρὰ τοῖς	Ἕλλησι.	Τὸ δὲ κάλλιστον πρόπυλον ἐν
[10, 8]	Ὀρφέως τοῦτο καταδείξαντος παρὰ τοῖς	Ἕλλησι	τὸν Ὅμηρον ἀκολούθως τούτῳ θεῖναι
[10, 9]	συγκεφαλαιούμενα υηʹ ὡς αἱ παρ´	Ἕλλησι	τῶν χρόνων ἀναγραφαὶ περιέχουσι. Καὶ
[10, 7]	τε καὶ θείων πρώτους παρ´	Ἕλλησι	φιλοσοφήσαντας, οἷον Φερεκύδην τε τὸν
[10, 4]	τοῖς χρόνοις ὑποβεβηκότες οἱ παρ´	Ἕλλησι	φιλόσοφοι διαπρέψαι μνημονεύονται. Ὧν Πυθαγόρας
[10, 1]	μὴν ἀλλὰ πρωτείοις τῶν παρ´	Ἕλλησι	φιλοσόφων τετιμημένους, ὡς διὰ τὴν
[10, 9]	Ἑβραίων προφῆται συνίστανται τῶν παρ´	Ἕλλησι	φιλοσόφων χιλίοις πεντακοσίοις ἔτεσι κατὰ
[10, 3]	Τὰ Πλατώνεια ἑστιῶν ἡμᾶς Λογγῖνος	Ἀθήνησι	κέκληκεν ἄλλους τε πολλοὺς καὶ
[10, 12]	ἑάλω, Δημοφῶντος τοῦ Θησέως βασιλεύοντος	Ἀθήνησι	τῷ πρώτῳ ἔτει, Θαργηλιῶνος μηνὸς
[10, 9]	καθὼς τὰ τῆς Ἑβραίων ἱστορίας	παρίστησι,	κἀντεῦθεν πάλιν ἀνατρεχόντων ἀπὸ μὲν
[10, 13]	χρησάμενος τοῖς τὰ Φοινικικὰ συγγραψαμένοις,	παρίστησι	τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις νεὼν ὑπὸ
[10, 11]	γραφαί) πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα,	φησὶ	δ´ ὅτι κατέσκαψε τὴν Αὔαριν
[10, 12]	μηνὸς δευτέρᾳ ἐπὶ δέκα, ὥς	φησι	Διονύσιος ὁ Ἀργεῖος· Ἄγις δὲ
[10, 3]	τῆς Σικελίας, ἀπὸ δὲ Σάμου	φησὶ	θεωρηθῆναι· καὶ τὴν Συβάρεως ἅλωσιν
[10, 3]	χεῖρον διέστρεψε. Καὶ μετὰ βραχέα	φησί·	Καὶ τί ὑμῖν λέγω ὡς
[10, 10]	ἐν τῇ τετάρτῃ τῶν ἱστοριῶν	φησι	κατὰ Ἴναχον Ἄργους βασιλέα, Ἀμώσιος
[10, 12]	διφυοῦς‘ δὴ καὶ αὐτόχθονος, ὥς	φησι	κατὰ λέξιν ὁ Τατιανός· ἐννέα
[10, 11]	Περὶ Ἀσσυρίων γράφων παρὰ Βηρωσσοῦ	φησι	μεμαθηκέναι τὴν ἱστορίαν· εἰσὶ δ´
[10, 12]	τῆς Αἰγυπτίων ἀποικίας Προμηθέως θυγατέρα	φησί.	Προμηθεὺς δὲ κατὰ Τριόπαν, ἑβδόμῃ
[10, 2]	Αἰακοῦ γεωργηθεῖσα εὐχαῖς. Καὶ ἐπεκαλέσατο’	φησί,	Σαμουὴλ τὸν κύριον, καὶ ἔδωκε
[10, 12]	δὲ Ἀριστέας ὁ Ἀργεῖος ἐπονομασθῆναί	φησι	Σάραπιν, καὶ τοῦτον εἶναι ὃν
[10, 3]	ἀθλιώτατον φυτόν, Θεοδέκτης ἐν Ἀλκμαίωνί	φησι·	Σαφὴς μὲν ἐν βροτοῖσιν ὑμνεῖται
[10, 14]	αὐτὴν αἰτίου. Ἦν γὰρ ἀρχήν"	φησί,	τὰ πράγματα ὁμοῦ πεφυρμένα· Νοῦς
[10, 11]	Ἄμωσιν Αἰγύπτου βασιλέα γεγονέναι Ἰουδαίοις	φησὶ	τὴν ἐξ Αἰγύπτου πορείαν εἰς
[10, 3]	τέλος Ἀντιφάνους, τὸν Οἰωνιστήν, μεταγράψαι	φησὶ	τὸν Μένανδρον εἰς τὸν Δεισιδαίμονα.
[10, 13]	ᾧ ὄνομα εἶναι Μισφραγμούθωσις, ἡττωμένους	φησὶ	τοὺς ποιμένας ἐκ μὲν τῆς
[10, 10]	πλασσόμενα τῶν ὀνομάτων οὐδὲ γενέσθαι	φησὶ	Φιλόχορος. Καὶ αὖθις· Ἀπὸ Ὠγύγου
[10, 11]	Βηρωσσοῦ φησι μεμαθηκέναι τὴν ἱστορίαν·	εἰσὶ	δ´ αὐτῷ βίβλοι Περὶ Ἀσσυρίων
[10, 6]	Αἰγύπτιοι, ὁμοίως δὲ καὶ Χαλδαῖοι.	Εἰσὶ	δὲ οἳ Κᾶρας τὴν δι´
[10, 5]	γράμματά τινες τῶν παλαιῶν ἐπικεκλήκασιν.	Εἰσὶ	δὲ οἳ Σύρους γράμματα ἐπινοῆσαι
[10, 12]	Ἴσιδι ἑβδόμῃ γενεᾷ ἀπὸ Ἰνάχου·	εἰσὶ	δὲ οἳ τὴν Ἶσιν Ἰώ
[10, 7]	τοῦ ψεύδεσθαι τοῖς μετὰ ταῦτα	βουληθεῖσι	περὶ τῶν παλαιῶν τι γράφειν
[10, 8]	αὐτὸν εἶναι τοῖς ὑπὸ Δαιδάλου	κατασκευασθεῖσι	παρὰ τοῖς Ἕλλησι. Τὸ δὲ
[10, 11]	τρίτῳ τὴν Χαλδαίων ἱστορίαν ἐν	τρισὶ	βιβλίοις κατατάξας καὶ τὰ περὶ
[10, 13]	καλούμενοι ποιμένες, ἡμέτεροι δὲ πρόγονοι,	τρισὶ	καὶ ἐνενήκοντα καὶ τριακοσίοις πρόσθεν
[10, 13]	ᾠκοδομῆσθαι ἔτεσι θᾶττον ἑκατὸν τεσσαράκοντα	τρισὶ	καὶ μησὶν ὀκτὼ τοῦ κτίσαι
[10, 1]	ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ.	Τίσι	ποτὲ λόγοις τὴν καθ´ Ἑβραίους
[10, 1]	διδασκαλίας τε καὶ μαθήσεως ἔν	τισι	τῶν εἰς βελτίωσιν ψυχῆς συντεινόντων
[10, 11]	τῆς Ἰλίου ἁλώσεως ἀποπληροῖ γενεὰς	εἴκοσι.	Καὶ τὰ τῆς ἀποδείξεως τοῦτον
[10, 8]	τὸ προειρημένον ἱερόν, ταῖς ἰδίαις	χερσὶ	δεδημιουργημένης· πέρας δὲ διὰ τὴν
[10, 11]	Ὀρφέως Μουσαῖος μαθητής. Ἀμφίων δὲ	δυσὶ	προάγων γενεαῖς τῶν Τρωϊκῶν τοῦ
[10, 7]	βουλομένοις ζητεῖν ἀναφανεῖεν, ἐγὼ δὲ	δυσὶ	ταῖς ἐκτεθησομέναις αἰτίαις τὴν μεγίστην
[10, 8]	τε Οἰνοπίδην ὁμοίως συνδιατρίψαντα τοῖς	ἱερεῦσι	καὶ ἀστρολόγοις μαθεῖν ἄλλα τε
[10, 4]	τοῖς τε μάγοις καὶ τοῖς	ἱερεῦσι	μαθητευόμενος, ἀκηκοέναι τε πρὸς τούτοις
[10, 4]	τοῖς τε Αἰγυπτίοις καὶ τοῖς	ἱερεῦσι	μαθητεύων· τί δ´ εἴ σοι
[10, 6]	ῥήμασιν αὐτοῖς ὁ Κλήμης ἐν	Στρωματεῦσι.	Τοῖς δ´ εἰρημένοις δοκῶ μοι
[10, 7]	πρὸς ἀλλήλους ἐγένετο διαφωνία τοῖς	συγγραφεῦσι.	Δευτέραν δὲ πρὸς ταύτῃ θετέον
[10, 12]	καὶ τοῦτον εἶναι ὃν Αἰγύπτιοι	σέβουσι.	Νυμφόδωρος δὲ ὁ Ἀμφιπολίτης ἐν
[10, 9]	Ἰνάχου, ἣν Ἶσιν Αἰγύπτιοι μετονομάσαντες	σέβουσι,	Προμηθεύς τε καὶ Ἄτλας ἐγνωρίζοντο.
[10, 9]	Ῥωμαίων βασιλέως Ὀλυμπιάδες ρλζʹ αἳ	συνάγουσι	χρόνον ἐτῶν φμηʹ τετραετίας τῇ
[10, 7]	αὐτοῖς Ἀθηναίοις, οὓς αὐτόχθονας εἶναι	λέγουσι	καὶ παιδείας ἐπιμελεῖς, οὐδὲν τοιοῦτον
[10, 8]	γυναῖκας χρῆσθαι τῇ προειρημένῃ δυνάμει	λέγουσι	καὶ παρὰ μόναις ταῖς Διοσπολίτισιν
[10, 6]	τὴν δι´ ἀστέρων πρόγνωσιν ἐπινενοηκέναι	λέγουσι.	Πτήσεις δὲ ὀρνίθων παρεφύλαξαν πρῶτοι
[10, 5]	οἳ Σύρους γράμματα ἐπινοῆσαι πρώτους	λέγουσι.	Σύροι δ´ ἂν εἶεν καὶ
[10, 4]	τε καὶ ἐπιστημῶν τὰ βιωφελέστατα.	Συνομολογοῦσί	γε τοι Ἕλληνες αὐτοὶ μετά
[10, 13]	ἀφικέσθαι· καίτοι τοῦτον ἀρχαιότατον Ἀργεῖοι	νομίζουσι.	Δύο τοίνυν ὁ Μάνεθως ἡμῖν
[10, 2]	οὕτως ἄντικρυς παρ´ ἀλλήλων ὑφαιρούμενοι	βεβαιοῦσι	μὲν τὸ κλέπται εἶναι, σφετερίζεσθαι
[10, 7]	τὸ πάντων ἐναντιώτατον ἱστορίᾳ πράττοντες	διατελοῦσι.	Τῆς μὲν γὰρ ἀληθοῦς ἐστι
[10, 8]	ψυχῆς μεταβολὴν μαθεῖν παρ´ Αἰγυπτίων.	Ὑπολαμβάνουσι	δὲ καὶ Δημόκριτον παρ´ αὐτοῖς
[10, 14]	ΤΗΣ ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΝΕΩΤΕΡΟΙ	ΤΥΓΧΑΝΟΥΣΙ	ΤΩΝ ΠΑΡ´ ΕΛΛΗΣΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΟΙ
[10, 7]	περὶ τῶν αὐτῶν λέγειν οὐκ	ὀκνοῦσι.	Περίεργος δ´ ἂν εἴην ἐγὼ
[10, 8]	Ὁμήρου παρουσίας ἄλλα τε σημεῖα	φέρουσι	καὶ μάλιστα τὴν τῆς Ἑλένης
[10, 8]	τῆς ἑκάστῳ ζηλωθείσης παιδείας ἀποδείξεις	φέρουσι,	συνιστάντες ἐξ Αἰγύπτου μετενηνοχέναι πάντα
[10, 3]	οὐδὲν εἰς ὑπερβολὴν πέφυκ´ ἄμεινον·	διαφέρουσι	δ´ αἱ φύσεις. Τοῦ δὲ
[10, 6]	Ἀσσυρίων τὰ βύσσινα ἱμάτια εὑρῆσθαι	ἱστοροῦσι.	Καὶ πρώτην ἐπιστολὰς συντάξαι Ἄτοσσαν,
[10, 10]	ασλζʹ Καὶ Ἑλλήνων δέ τινες	ἱστοροῦσι	κατὰ τοὺς αὐτοὺς χρόνους γενέσθαι
[10, 4]	καὶ ὁ Θαλῆς, ὥς τινες	ἱστοροῦσι,	Φοῖνιξ ἦν, ὡς δέ τινες
[10, 9]	χρόνοι καὶ πρὸ τῶν Τρωϊκῶν	πίπτουσι	χρόνων καὶ σχεδὸν τοῖς Μωσέως
[10, 9]	ὡς αἱ τῶν Φοινίκης βασιλέων	μηνύουσι	διαδοχαί. Σαγχουνιάθων δὲ ὁ κατὰ
[10, 8]	Χῖον. Πάντων δὲ τούτων σημεῖα	δεικνύουσι	τῶν μὲν εἰκόνας, τῶν δὲ
[10, 7]	γοῦν διὰ τῶν βιβλίων ἀλλήλους	ἐλέγχουσι	καὶ τἀναντιώτατα περὶ τῶν αὐτῶν
[10, 9]	παρ´ Ἕλλησι τῶν χρόνων ἀναγραφαὶ	περιέχουσι.	Καὶ καθ´ Ἑβραίους ἀπὸ νʹ
[10, 14]	καὶ τοῖς εἰρημένοις ἀρκουμένου ποικίλην	περιέχουσι	τὴν περὶ τοῦ προκειμένου σύστασιν;
[10, 10]	ἱστόρηται. Αἱ μὲν οὖν ἱστορίαι	συντρέχουσι	Κύρου τε βασιλείας καὶ αἰχμαλωσίας
[10, 13]	ἀνιστόρηται. Ἀπὸ δὲ τῆς Φοινίκων,	μάρτυσι	χρησάμενος τοῖς τὰ Φοινικικὰ συγγραψαμένοις,
[10, 11]	λίαν ἀρχαιότερος. Ἀποδείξεως δὲ ἕνεκεν	μάρτυσι	χρήσομαι Χαλδαίοις, Φοίνιξιν, Αἰγυπτίοις. Καὶ
[10, 4]	τι περ ἂν Ἕλληνες βαρβάρων	παραλάβωσι,	κάλλιον τοῦτο εἰς τέλος ἀπεργάζονται.
[10, 13]	ἐκλιπόντες ὅποι βούλονται πάντες ἀβλαβεῖς	ἀπέλθωσι.	Τοὺς δὲ ἐπὶ ταῖς ὁμολογίαις
[10, 11]	μὲν ἵνα τι λέγειν ἴδιον	νομισθῶσι,	δεύτερον δ´ ὅπως τὰ ὅσα
[10, 10]	ὀργῇ θεοῦ χαλάζαις τε καὶ	χειμῶσι	μαστιζομένων εἰκὸς ἦν μέρη τινὰ
[10, 11]	παρακαλύπτοντες ὡς μυθολογίαν τὴν ἀλήθειαν	παραβραβεύσωσι.	Περὶ μὲν οὖν τῆς καθ´
[10, 3]	δὲ Καΰστριος κλέπτην ἀπεκάλει. Καὶ	τί	γὰρ Ἐφόρου ἴδιον’ ἔφη, ἐκ
[10, 5]	τῆς καθ´ ἕκαστον στοιχεῖον ἐπωνυμίας.	Τί	γὰρ τοῦ Ἄλφ τὸ Ἄλφα
[10, 7]	ταῦτα βουληθεῖσι περὶ τῶν παλαιῶν	τι	γράφειν παρέσχεν. Οὐ γὰρ μόνον
[10, 3]	ὡς Ἡσιόδου οὐ μὲν γάρ	τι	γυναικὸς ἀνὴρ ληΐζετ´ ἄμεινον τῆς
[10, 2]	αὐτῶν Ἑλλήνων ἀπευθύνας τὸν λόγον.	Τί	δ´ ἂν εἴποις, εἰ τὰ
[10, 4]	Αἰγυπτίοις καὶ τοῖς ἱερεῦσι μαθητεύων·	τί	δ´ εἴ σοι καταλέγοιμι Ἡράκλειτον
[10, 7]	Ἄργος ἱστοροῦντες ἀλλήλοις ἠκολουθήκασι. Καὶ	τί	δεῖ λέγειν περὶ τῶν κατὰ
[10, 14]	ΕΛΛΗΣΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΟΙ ΧΡΟΝΟΙ. Ἀλλὰ	τί	δεῖ πλῆθος ταῖς ἀποδείξεσιν ἐπισωρεύειν,
[10, 3]	τὴν Μεσσήνης μετέθηκεν. Ἵνα δέ	τι	δοκῇ λέγειν περιττόν, καὶ τοῦ
[10, 5]	ἄρα, παρ´ οἷς καὶ σημαῖνόν	τι	ἕκαστον αὐτῶν ἀποδείκνυται. Παρὰ δὲ
[10, 3]	τοῦ Νικαγόρου ὁ Ἀπολλώνιος· Καὶ	τί	θαυμάζομεν‘ ἔφη, εἰ Θεοπόμπου καὶ
[10, 4]	βοωμένων ἀποφθεγμάτων μνημονεύεται. Ὀψὲ δέ	τι	καὶ μᾶλλον τοῖς χρόνοις ὑποβεβηκότες
[10, 11]	παραχαράττειν ἐπειράθησαν, πρῶτον μὲν ἵνα	τι	λέγειν ἴδιον νομισθῶσι, δεύτερον δ´
[10, 3]	ἐπὶ τούτου χρῆσθαι) οὐκέτι κατειλήφατε.	Τί	λέγεις; ἔφη ὁ Καλλιέτης. Οὐ
[10, 3]	πραγματείαν κατεβάλετο. Κεκίλιος δέ, ὥς	τι	μέγα πεφωρακώς, ὅλον δρᾶμα ἐξ
[10, 11]	χρήσομαι Χαλδαίοις, Φοίνιξιν, Αἰγυπτίοις. Καὶ	τί	μοι λέγειν πλείονα; Χρὴ γὰρ
[10, 4]	ἐπιλέγει· Λάβωμεν δὴ ὡς ὅ	τι	περ ἂν Ἕλληνες βαρβάρων παραλάβωσι,
[10, 4]	μάλιστα ὀρθότερον φιλοσοφίας ἁψάμενοι καί	τι	πλέον καὶ μεῖζον τῆς πανδήμου
[10, 10]	παραλλαγή. Σημειωτέον δὲ ὡς ὅ	τι	ποτὲ ἐξαίρετον Ἕλλησι δι´ ἀρχαιότητα
[10, 4]	συνάγουσά τε καὶ ἐρανιζομένη, ὅ	τι	ποτὲ παρ´ ἑκάστοις εὕροι τῶν
[10, 4]	εἰς τὸ παντελὲς ἐχήρευεν. Οὐδέ	τι	πρὸς ἀγαθῶν λόγων εὕρεσιν αὐτοῖς
[10, 8]	καὶ τοῦτ´ ἂν εἴη ἕν	τι	τῶν μάλιστα συνεκτικωτάτων τῇ προκειμένῃ
[10, 3]	Καὶ μετὰ βραχέα φησί· Καὶ	τί	ὑμῖν λέγω ὡς τὰ Βαρβαρικὰ
[10, 7]	γεγονότος. Περὶ μὲν γὰρ Ἀρκάδων	τί	χρὴ λέγειν αὐχούντων ἀρχαιότητα; Μόλις
[10, 4]	τῆς τῶν θεῶν θεραπείας προτετιμηκότες,	τί	χρὴ λοιπὸν ἡμᾶς ἐπιμέμφεσθαι, οὐχὶ
[10, 3]	Οὐ μόνον δὲ τούτῳ τῷ	ὀνόματι	ἀποκρύπτει τὴν κλοπήν, ἀλλὰ καὶ
[10, 3]	(αἰδοῦμαι γὰρ τῷ τῆς κλοπῆς	ὀνόματι	ἐπὶ τούτου χρῆσθαι) οὐκέτι κατειλήφατε.
[10, 2]	ἐξ ἀνάγκης ὁμολογήσαιεν. Καὶ πῶς	ἔτι	ἄπιστα αὐτοῖς καταφαίνεται τὰ διὰ
[10, 8]	Θῶνος γυναικός, ἀκριβῶς ἐξητακὼς φαίνεται.	Ἔτι	γὰρ καὶ νῦν τὰς ἐν
[10, 8]	Σάμιον καὶ τὸν μαθηματικὸν Εὔδοξον,	ἔτι	δὲ Δημόκριτον τὸν Ἀβδηρίτην καὶ
[10, 3]	ἀπὸ μυρίων ἡγοῦμαι τὰ εἰρημένα.	Ἔτι	δὲ εἰς προπαρασκευὴν τῆς ἀπὸ
[10, 11]	διαδοχῆς Μακεδονικῶν τε καὶ Πτολεμαϊκῶν,	ἔτι	δὲ καὶ Ἀντιοχικῶν· ὅθεν εἰ
[10, 11]	Ἑλλήνων παιδείας τὰ παρ´ ἡμῖν,	ἔτι	δὲ καὶ τῆς τῶν γραμμάτων
[10, 11]	γεγονέναι τὸν τοῦ πολέμου καιρόν,	ἔτι	δὲ καὶ τοῖς περὶ Ἀγαμέμνονα
[10, 11]	μόνον πρεσβύτερός ἐστιν ὁ Μωσῆς,	ἔτι	δὲ καὶ τῶν πρὸ αὐτοῦ
[10, 9]	τὴν ἐκτεθεῖσαν τοῦ φιλοσόφου μαρτυρίαν.	Ἔτι	δὲ πολὺ τῶν Τρωϊκῶν νεώτερα
[10, 10]	τῶν Θαλλοῦ καὶ Κάστορος ἱστοριῶν,	ἔτι	δὲ Πολυβίου καὶ Φλέγοντος ἔστινεὑρεῖν,
[10, 8]	ποιητὴν καὶ Λυκοῦργον τὸν Σπαρτιάτην,	ἔτι	δὲ Σόλωνα τὸν Ἀθηναῖον καὶ
[10, 8]	καὶ τὰ περὶ τοὺς ἀριθμούς,	ἔτι	δὲ τὴν εἰς πᾶν ζῷον
[10, 8]	τῶν πρὸς τῇ Μέμφει νήσων	ἔτι	καὶ νῦν ἱερὸν εἶναι Δαιδάλου
[10, 11]	τούτων οὕτως ἀποδεδειγμένων διὰ βραχέων	ἔτι	καὶ περὶ τῆς τῶν ἑπτὰ
[10, 11]	τὸ μέχρι νῦν ἐνδέον ἀποπληρώσωμεν,	ἔτι	καὶ περὶ τῶν νομιζομένων σοφῶν
[10, 4]	ὁ Πλάτων. Καὶ Δημόκριτος δὲ	ἔτι	πρότερον τοὺς Βαβυλωνίων λόγους ἠθικοὺς
[10, 6]	Ἐρέσιος Κύδιππός τε ὁ Μαντινεὺς	ἔτι	τε Ἀντιφάνης καὶ Ἀριστόδημος καὶ
[10, 9]	Κάδμου ἐπὶ Θήβας παρουσία καὶ	ἔτι	τούτων νεώτεροι Διόνυσος, Μίνως, Περσεύς,
[10, 6]	Ἰλλυριοὶ τὴν καλουμένην πέλτην ἐξεῦρον.	Ἔτι	φασὶ Τουσκανοὺς πλαστικὴν ἐπινοῆσαι· Ἴτανόν
[10, 3]	κλοπῆς ὀνόματι ἐπὶ τούτου χρῆσθαι)	οὐκέτι	κατειλήφατε. Τί λέγεις; ἔφη ὁ
[10, 14]	Ζαχαρίου καὶ Μαλαχίου, μεθ´ οὓς	οὐκέτι	προφήτης παρ´ αὐτοῖς γέγονε. Κατὰ
[10, 1]	βαρβάρων ἐθνῶν συνίστανται ἀποσυλήσαντες, ἀλλ´	εἰσέτι	καὶ νῦν ἁλίσκονται τὰς σφῶν
[10, 2]	τῶν βαρβάρων διελέγχονται, ἀλλὰ καὶ	προσέτι	ἀπομιμούμενοι τὰ παρ´ ἡμῖν ἄνωθεν
[10, 1]	μυστήρια καὶ τὰς τελετὰς καὶ	προσέτι	τὰς ἱστορίας καὶ τὰς μυθικὰς
[10, 12]	τέκε φαίδιμον υἱὸν μιχθεῖς´ ἐν	φιλότητι,	Διώνυσον πολυγηθῆ. Κάδμος μὲν ὁ
[10, 13]	τὴν χώραν ἐστράτευσαν καὶ ῥᾳδίως	ἀμαχητὶ	ταύτην κατὰ κράτος εἷλον. Καὶ
[10, 12]	τὰ τούτων συνιδεῖν. Χρήσομαι δὲ	ἀντὶ	πάντων ταῖς Φλαυίου Ἰωσήπου φωναῖς·
[10, 11]	ἐπὶ κεφαλαίῳ εἰρήσθω. Δυνατὸν γὰρ	παντὶ	ψευδεῖς ἀποφαίνεσθαι καὶ τὰς περὶ
[10, 4]	τῶν χρόνων ἀναγραφὰς μικρὸν ὕστερον	διιόντι	καταφανὲς ἔσται. Ἐνταῦθά που νέοι
[10, 10]	τὸν προειρημένον ἐκτιθέναι χρόνον, παρατιθέναι	μέλλοντι	ταῖς Ἑβραϊκαῖς ἱστορίαις τὰς Ἑλληνικάς.
[10, 11]	πόλεων, δαιμόνων. Καὶ χρὴ τῷ	πρεσβεύοντι	κατὰ τὴν ἡλικίαν πιστεύειν ἤπερ
[10, 4]	αὐτοῖς σεμνῶν προτετιμήκαμεν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'	ΟΤΙ	ΜΗ ΑΛΟΓΩΣ ΤΗΝ ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ
[10, 3]	μὲν ἄλλους‘ ἔφη, κλέπτας ἐφωράσατε·	ὅτι	δὲ καὶ αὐτὸς οὗτος ὁ
[10, 3]	μηκέθ´ ἡμῖν ἐπιμέμφοιτό τις αὐτῶν,	ὅτι	δὴ τὴν παρὰ βαρβάροις εὐσέβειάν
[10, 3]	μετατιθέντα κατείληφα, καὶ τὸ δεινόν,	ὅτι	ἐπὶ τὸ χεῖρον. Τὰ γοῦν
[10, 1]	εὕροις ἀριθμῷ μὲν ὄντας ληπτούς,	ὅτι	καὶ πάντα χαλεπά φασιν εἶναι
[10, 9]	δὴ τὰ περὶ Ἰουδαίων ἀληθέστατα,	ὅτι	καὶ τοῖς τόποις καὶ τοῖς
[10, 3]	Ἀπολλώνιος ἔφη· Οὐ γὰρ ἔγνως	ὅτι	καὶ τὸν Θεόπομπον, ὃν σὺ
[10, 11]	νουνεχῆ συνεῖναι μετὰ πάσης ἀκριβείας	ὅτι	κατὰ τὴν Ἑλλήνων παράδοσιν οὐδ´
[10, 11]	μὲν καὶ ἄλλα, φησὶ δ´	ὅτι	κατέσκαψε τὴν Αὔαριν Ἄμωσις, κατὰ
[10, 3]	Περὶ τῶν Εὐβούλου δωρεῶν. Καὶ	ὅτι	μὲν ὁ ἕτερος παρὰ τοῦ
[10, 12]	χρησμῳδῆσαι Ἀκρισίῳ, ἀλλ´ ἴστω γε	ὅτι	μετὰ Φημονόην ἔτεσιν ὕστερον εἴκοσιν
[10, 4]	ΘΕΟΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΠΡΟΤΕΤΙΜΗΚΑΜΕΝ.	Ὅτι	μὴ ἄνευ λόγου σώφρονος δεύτερα
[10, 11]	καταχρήσομαι. Τὸ μὲν γὰρ ἄγνωμον,	ὅτι	μηδ´ ὑφ´ ὑμῶν παραδεκτόν· τὸ
[10, 7]	ἂν τῶν συγγραφέων μάθοι ῥᾳδίως	ὅτι	μηδὲν βεβαίως εἰδότες συνέγραφον, ἀλλ´
[10, 2]	ὑετὸν ἐν ἡμέρᾳ θερισμοῦ. Ὁρᾷς	ὅτι	ὁ βρέχων ἐπὶ δικαίους καὶ
[10, 13]	εἰρημένων ἐτῶν τοῦ χρόνου συλλογισθέντος,	ὅτι	οἱ καλούμενοι ποιμένες, ἡμέτεροι δὲ
[10, 3]	τῶν Ἑλληνικῶν συγγραφέων ὁ τρόπος	ὅτι	τε οὐδὲ τοῦ καθ´ ἑαυτῶν
[10, 4]	οὐχὶ δὲ ἀποδέχεσθαι καὶ ἐπαινεῖν,	ὅτι	τὸ κρεῖττον ἀγαπήσαντες, μᾶλλον δὲ
[10, 3]	Ἀρεοπαγιτικοῦ μεταγράψαντα αὐτοῖς ὀνόμασιν ἐκεῖνα,	Ὅτι	τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν κακῶν
[10, 14]	μετ´ αὐτὸν ἅπαντας. Μωσῆς δ´	ὅτι	τῶν πρὶν ἀληθῶς Ἑβραίων, Ἕβερ
[10, 10]	οὐ πόρρω Ἀραβίας ᾤκησαν‘ αὐτοὶ	δηλονότι	οἱ μετὰ Μωσέως· Ἀπίων δὲ
[10, 1]	ἀγνοῆσαι τοὺς ἄνδρας, μνημονεῦσαι δὲ	ὀνομαστὶ	καὶ τὸν βίον καταπλαγῆναι τῆς
[10, 13]	αὐτῶν ἔθνος Ὑκουσσώς· τοῦτο δέ	ἐστι	βασιλεῖς ποιμένες. Τὸ γὰρ Ὓκ
[10, 3]	καὶ Περὶ τῆς Ἡροδότου κλοπῆς	ἐστι	βιβλίον καὶ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ
[10, 14]	αἰχμαλωσίας τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους δῆλός	ἐστι	γεγονώς, διαλελοιπότων ἤδη τῶν παρ´
[10, 13]	Ἑλληνικῆς μετεσχηκὼς παιδείας, ὡς δῆλός	ἐστι	(γέγραφε γὰρ Ἑλλάδι φωνῇ τὴν
[10, 11]	Ἀθηναίου. Λίνος μὲν γὰρ Ἡρακλέους	ἐστὶ	διδάσκαλος, ὁ δὲ Ἡρακλῆς μιᾷ
[10, 3]	περὶ τούτων μηνύσω. Λυσιμάχου μέν	ἐστι	δύο Περὶ τῆς Ἐφόρου κλοπῆς,
[10, 5]	ἐν αὐτῇ‘ ἔπειτα Ζαΐ, ὅ	ἐστι	ζῇ‘ μεθ´ ὃ Ἥθ, ὅ
[10, 13]	σημαίνει, τὸ δὲ Οὐσσὼς ποιμήν	ἐστι	καὶ ποιμένες κατὰ τὴν κοινὴν
[10, 5]	στοιχεῖον ἔνατον τὸ Τήθ, ὅ	ἐστι	καλή‘ ἔπειτα Ἰώθ, ὃ ἑρμηνεύεται
[10, 10]	ὃς ἔκτισεν Ἐλευσῖνα· ὅθεν ἐπισημότερόν	ἐστι	καταλαβεῖν τὴν Ἀττικὴν χρονογραφίαν. Καὶ
[10, 5]	ἑρμηνεύεται κλῆσις‘ ἔπειτα Ῥής, ὅ	ἐστι	κεφαλή‘ καὶ μετὰ ταῦτα Σέν,
[10, 5]	στόμα δικαιοσύνης‘ Μετὰ ταῦτα στοιχεῖόν	ἐστι	Κώφ, ὃ ἑρμηνεύεται κλῆσις‘ ἔπειτα
[10, 5]	ἐστιν ὅμως‘ ἔπειτα Λάβδ, ὅ	ἐστι	μάθε‘ τὸ ὅλον ὅμως μάθε‘
[10, 11]	κατὰ τὴν Ἰωνικὴν ἀποικίαν, ἥ	ἐστι	μετὰ ἑκατὸν τεσσαράκοντα ἔτη τῶν
[10, 6]	ἐπενόησεν. Ἀλλὰ καὶ Νώροπες (ἔθνος	ἐστὶ	Παιονικόν, νῦν δὲ Νωρικὸν καλοῦνται)
[10, 7]	ἀναγραφάς· πάντων δὲ νεωτάτη σχεδόν	ἐστι	παρ´ αὐτοῖς ἡ περὶ τοῦ
[10, 4]	δὲ Ἑλλήνων οὐδὲ εἷς, οὐδέ	ἐστι	παρ´ ὑμῖν χρόνῳ πολιὸν μάθημα.
[10, 3]	περὶ Θεοπόμπου λέγεται, Ἀρητάδου τέ	ἐστι	Περὶ συνεμπτώσεως πραγματεία, ἐξ ὧν
[10, 5]	ὃ δικαιοσύνην‘ ὧν ἡ διάνοιά	ἐστι	πηγὴ ἢ καὶ ὀφθαλμὸς καὶ
[10, 5]	οἴκου‘ τὸ τρίτον Γίμελ, ὅ	ἐστι	πλήρωσις‘ τὸ τέταρτον Δέλθ, ὃ
[10, 5]	δέλτων αὕτη‘ Εἶτα μετὰ ταῦτά	ἐστι	στοιχεῖον ἕκτον, λεγόμενον παρ´ αὐτοῖς
[10, 7]	διατελοῦσι. Τῆς μὲν γὰρ ἀληθοῦς	ἐστι	τεκμήριον ἱστορίας, εἰ περὶ τῶν
[10, 11]	ὁ κατ´ Εἴραμον πολὺ κατώτερός	ἐστι	τῆς Μωσέως ἡλικίας. Αἰγυπτίων δέ
[10, 5]	μάθε‘ Μετὰ ταῦτα τρισκαιδέκατον στοιχεῖόν	ἐστι	τὸ Μήμ, ὅ ἐστιν ἐξ
[10, 11]	πέφηνεν ὁ Μωσῆς γεγονώς, πρεσβύτερός	ἐστι	τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι τετρακοσίοις. Ἀποδείκνυται
[10, 12]	δὲ Ἡρακλέους ζηλωτὴς ὢν πρεσβύτερός	ἐστι	τῶν Τρωϊκῶν μιᾷ γενεᾷ· τοῦ
[10, 11]	προγενέστερος πέφηνε γενεᾷ. Τοῦτο δέ	ἐστι	φανερὸν ἀπὸ τοῦ παιδὸς αὐτοῦ
[10, 3]	πραγματεία, ἐξ ὧν τοιαῦτα πολλὰ	ἔστι	γνῶναι. Καὶ μεθ´ ἕτερα· Καὶ
[10, 2]	μὲν ἐντολαῖς, τοὺς δ´ ἀπειλαῖς,	ἔστι	δ´ οὓς σημείοις τεραστίοις, ἐνίους
[10, 6]	πρῶτοι τὴν καλουμένην ἅρπην εὗρον	(ἔστι	δὲ μάχαιρα καμπύλη) καὶ πρῶτοι
[10, 5]	μὴ ὄντα ἴδια Ἑλλήνων ὁμολογεῖται.	Ἔστι	δὲ τὰ πάντα παρ´ Ἑβραίοις
[10, 11]	τῶν Ὀλυμπιάδων ἔφασαν αὐτὸν γεγονέναι,	τουτέστι	μετὰ τὴν Ἰλίου ἅλωσιν ἔτεσι
[10, 13]	ποιμένας. Τὸ γὰρ Ὓκ πάλιν	Αἰγυπτιστὶ	καὶ τὸ Ἃκ δασυνόμενον αἰχμαλώτους
[10, 3]	Θεόπομπον, ὃν σὺ προτιμᾷς, κατείληφε	τουτὶ	τὸ πάθος, ἐν μὲν τῇ
[10, 4]	οὓς δὴ καὶ ἐπονομάσαι σοφούς.	Ἀμφὶ	Κῦρον δὲ οἵδε τὸν Περσῶν
[10, 9]	περὶ τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα οἱ	ἀμφὶ	Πυθαγόραν καὶ Δημόκριτον καὶ τοὺς
[10, 4]	εἶτα δὲ Λίνον κἄπειτα Μουσαῖον	ἀμφὶ	τὰ Τρωϊκὰ γενομένους ἢ μικρῷ
[10, 14]	ὑπερηκόντισε. Γέγονε δὲ ὁ Πλάτων	ἀμφὶ	τὰ ὕστατα τῆς Περσῶν βασιλείας,
[10, 12]	οἱ ἑπτὰ σοφοὶ οἵ τε	ἀμφὶ	τὸν Σύριον Φερεκύδην καὶ Πυθαγόραν
[10, 4]	τί χρὴ λοιπὸν ἡμᾶς ἐπιμέμφεσθαι,	οὐχὶ	δὲ ἀποδέχεσθαι καὶ ἐπαινεῖν, ὅτι