Livre, Chap. |
[10, 5] |
Δέλτα;
Ἢ
τοῦ
Η
τὸ
|
Ε; |
Ἢ
τοῦ
Ζαῒ
τὸ
Ζῆτα; |
[10, 8] |
πρόπυλον
ἐν
Μέμφει
τοῦ
Ἡφαιστ〈
|
ε〉 |
ίου
Δαίδαλον
ἀρχιτεκτονῆσαι,
καὶ
θαυμασθέντα |
[10, 5] |
καὶ
βιωφελεῖς
εὑρέσεις
ἀπελέγχονται.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
|
Ε' |
ΩΣ
ΤΑ
ΠΑΝΤΑ
ΠΑΡΑ
ΒΑΡΒΑΡΩΝ |
[10, 14] |
κγʹ
Ἰαεὶρ
κβʹ
Ἀμμανῖται
ιηʹ
|
Ἰεφθάε |
ἔτη
Ἐσβὼν
ἔτη
ζʹ
Αἰαλὼν |
[10, 10] |
τινὰ
συμπάσχειν
τῆς
γῆς,
ὅτε
|
γε |
Ἀθηναίους
τῶν
αὐτῶν
Αἰγυπτίοις
ἀπολαύειν |
[10, 1] |
κλοπῆς
ἀλλήλους
ἀπελεγχόντων.
Τοῦτο
δέ
|
γε |
αὐτό,
ἐπείπερ
ἅπαξ
ὡρμήθημεν,
ἀναγκαῖον |
[10, 8] |
εὐσεβείας
καὶ
αὐτοὶ
μετήλθομεν,
εἴ
|
γε |
βάρβαροι
Ἑβραῖοι.
Ὧν
τοὺς
χρόνους, |
[10, 7] |
ἐγὼ
τοὐναντίον
ὁρῶ
συμβεβηκός,
εἴ
|
γε |
δεῖ
μὴ
ταῖς
ματαίαις
δόξαις |
[10, 12] |
Ἀπόλλων·
καὶ
οὐδὲν
θαυμαστόν,
ὅπου
|
γε |
καὶ
Ἀδμήτῳ
θητεύων
εὑρίσκεται
σὺν |
[10, 3] |
ἥψατο,
ἀργοτέρων
οὕτως
ἀνδρῶν,
ὅπου
|
γε |
καὶ
Μένανδρος
τῆς
ἀρρωστίας
ταύτης |
[10, 7] |
οὔτ´
ἐπὶ
δημοσίοις
ἀναθήμασιν·
ὅπου
|
γε |
καὶ
περὶ
τῶν
ἐπὶ
Τροίαν |
[10, 4] |
παρὰ
τοῖς
πᾶσι
περιουσία.
Σεμνός
|
γε |
μήν
τις
καὶ
μέγας
θεὸς |
[10, 4] |
γε
τοι
Ἕλληνες
αὐτοὶ
μετά
|
γε |
Ὀρφέα
Λίνον
τε
καὶ
Μουσαῖον, |
[10, 12] |
πρώτην
χρησμῳδῆσαι
Ἀκρισίῳ,
ἀλλ´
ἴστω
|
γε |
ὅτι
μετὰ
Φημονόην
ἔτεσιν
ὕστερον |
[10, 7] |
κατὰ
πόλεις
καὶ
βραχυτέρων,
ὅπου
|
γε |
περὶ
τῆς
Περσικῆς
στρατείας
καὶ |
[10, 4] |
βυθὸν
ἀδολεσχίας
περιετράπησαν,
οἱ
δέ
|
γε |
ποσῶς
εὐγνώμονι
λογισμῷ
κεχρημένοι,
ἐν |
[10, 12] |
ἀποθεώσεως
ἔτη
ἑξακόσια
τέσσαρα,
εἴ
|
γε |
τῆς
Περσέως
βασιλείας
τῷ
τριακοστῷ |
[10, 4] |
ἐπὶ
πάντων
θεοῦ
φύραντες
οὐδέ
|
γε |
τὸ
ψεῦδος
ἅμα
τῷ
ἀληθεῖ |
[10, 4] |
καὶ
ἐπιστημῶν
τὰ
βιωφελέστατα.
Συνομολογοῦσί
|
γε |
τοι
Ἕλληνες
αὐτοὶ
μετά
γε |
[10, 10] |
βραχέα
ἐπιλέγει·
Φαμὲν
τοίνυν
ἔκ
|
γε |
τοῦδε
τοῦ
συγγράμματος
Ὤγυγον,
ὃς |
[10, 2] |
παντοίαις
κεχρημένος
ἀποδείξεσι
καὶ
πρώτους
|
γε |
τοὺς
ποιητὰς
τὰ
παρὰ
τῶν |
[10, 4] |
πρόσθεν
ἠκμακέναι
φασίν.
Ἀλλὰ
κατά
|
γε |
τούτους
πλέον
οὐδὲν
τῆς
Φοινίκων |
[10, 8] |
τῶν
σοφῶν
Ἑλλήνων
καὶ
αὐτῶν
|
γε |
τῶν
παρ´
αὐτοῖς
φιλοσόφων
διδασκάλους, |
[10, 11] |
Οὐκοῦν
πέφηνεν
ὁ
Μωσῆς
ἀπό
|
γε |
τῶν
προειρημένων
πρεσβύτατος
ἡρώων,
πόλεων, |
[10, 4] |
ἁπάντων
οὐχ
Ἑβραίων
μόνον
οὐδέ
|
γε |
Φοινίκων
καὶ
Αἰγυπτίων,
ἀλλὰ
καὶ |
[10, 1] |
καὶ
μὴ
πᾶσιν,
αὐτοῖς
δέ
|
γε, |
ὧν
μέγα
κλέος
καθ´
Ἑλλάδα, |
[10, 11] |
Εὐμόλπου
πρὸς
Ἀθηναίους
πόλεμος·
κατὰ
|
δὲ |
Ἀκρίσιον
Πέλοπος
ἀπὸ
Φρυγίας
διάβασις |
[10, 12] |
Εὐμόλπου
πρὸς
Ἀθηναίους
πόλεμος·
κατὰ
|
δὲ |
Ἀκρίσιον
Πέλοπος
ἀπὸ
Φρυγίας
διάβασις |
[10, 4] |
τῶν
λαοπλάνων
δαιμόνων
ἐκαλλωπίζετο,
σοφίας
|
δὲ |
ἀληθοῦς
καὶ
μαθήματος
βιωφελοῦς
εἰς |
[10, 12] |
δὲ
καὶ
οὗτος
αὐτόχθων.
Τούτων
|
δὲ |
ἄλλαιν
δυοῖν
νεώτερα
τὰ
Φθιωτικὰ |
[10, 6] |
ἐν
Κύπρῳ
σίδηρον
εὗρον.
Δέλας
|
δὲ |
ἄλλος
Ἰδαῖος
εὗρε
χαλκοῦ
κρᾶσιν, |
[10, 4] |
Κλάριος
καὶ
ὁ
Δωδωναῖος,
εἶτα
|
δὲ |
Ἀμφιάρεως
καὶ
Ἀμφίλοχος
καὶ
ἐπὶ |
[10, 11] |
ἡγουμένου.
Λέγει
δὲ
οὕτως·
Ὁ
|
δὲ |
Ἄμωσις
ἐγένετο
κατὰ
Ἴναχον
τὸν |
[10, 11] |
μηδ´
ὑφ´
ὑμῶν
παραδεκτόν·
τὸ
|
δὲ |
ἂν
ἀποδεικνύηται,
θαυμαστόν,
ὁπόταν
ὑμῖν |
[10, 14] |
ἐγένετο
Ἀναξιμένης
Εὐρυστράτου
Μιλήσιος·
τούτου
|
δὲ |
Ἀναξαγόρας
Ἡγησιβούλου
Κλαζομένιος.
Οὗτος
δὴ |
[10, 12] |
καὶ
τὰ
τούτων
συνιδεῖν.
Χρήσομαι
|
δὲ |
ἀντὶ
πάντων
ταῖς
Φλαυίου
Ἰωσήπου |
[10, 5] |
μὴ
ὄντα
οἰκεῖα
Ἑλλήνων,
παραπεποιημένα
|
δὲ |
ἄντικρυς
ἀπὸ
τῆς
βαρβάρου
φωνῆς. |
[10, 4] |
παρὰ
τούτοις
ἠρκέσθη
διατριβῇ,
λέγεται
|
δὲ |
ἀπᾶραι
εἰς
Αἴγυπτον
καὶ
τῇ |
[10, 6] |
ΑΥΤΟΥ·
ΑΠΟ
ΤΩΝ
ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ.
Ἰατρικὴν
|
δὲ |
Ἆπιν
Αἰγύπτιον,
μετὰ
δὲ
ταῦτα |
[10, 11] |
ἀνέγραψεν
ὁ
Μενδήσιος
Πτολεμαῖος.
Ὁ
|
δὲ |
ἀπὸ
Ἰνάχου
χρόνος
ἄχρι
τῆς |
[10, 9] |
καὶ
τοῖς
τούτῳ
συγχρόνοις.
Πάλιν
|
δὲ |
ἀπὸ
τῆς
πρώτης
Ὀλυμπιάδος
ἐπὶ |
[10, 9] |
Ἁβραὰμ
εὑρήσεις
ἔτη
φεʹ
Τοσαῦτα
|
δὲ |
ἀπὸ
τοῦ
δηλωθέντος
ἔτους
τῆς |
[10, 4] |
χρὴ
λοιπὸν
ἡμᾶς
ἐπιμέμφεσθαι,
οὐχὶ
|
δὲ |
ἀποδέχεσθαι
καὶ
ἐπαινεῖν,
ὅτι
τὸ |
[10, 9] |
οἳ
Μωσεῖ
πλησιάζειν
ὡμολογήθησαν.
Πόσοις
|
δὲ |
ἄρα
ἔτεσιν
εἰκὸς
ἦν
Μωσέα |
[10, 12] |
Ἀρίστιππος
ἐν
πρώτῃ
Ἀρκαδικῶν·
τοῦτον
|
δὲ |
Ἀριστέας
ὁ
Ἀργεῖος
ἐπονομασθῆναί
φησι |
[10, 14] |
τινων
σκηνικὸς
φιλόσοφος
ἐκλήθη·
ὁ
|
δὲ |
Ἀρχέλαος
ἐν
Λαμψάκῳ
διεδέξατο
τὴν |
[10, 11] |
γεγονέναι
τὸν
Ὅμηρον
εἰπόντες·
ὁ
|
δὲ |
Ἀρχίλοχος
ἤκμασε
περὶ
Ὀλυμπιάδα
τρίτην |
[10, 11] |
πρῶτον
μὲν
τὰ
ὑμέτερα,
δεύτερον
|
δὲ |
ἅτινα
νῦν
κηρύττειν
ἐπαγγέλλομαι.
Γινώσκων |
[10, 6] |
γὰρ
πρῶτοι
τετρήρη
κατεσκεύασαν,
ἐναυπήγησε
|
δὲ |
αὐτὴν
Βόσπορος
αὐτόχθων.
Μήδειά
τε, |
[10, 6] |
Περὶ
εὑρεμάτων
ταῦτα
ἱστόρησαν.
Παρεθέμην
|
δὲ |
αὐτῶν
ὀλίγα
εἰς
σύστασιν
τῆς |
[10, 9] |
προάγων
κατὰ
τὸν
φιλόσοφον.
Πρῶτος
|
δὲ |
βασιλεύει
Ἀργείων
Ἴναχος,
οὔπω
τότε |
[10, 13] |
συρραγῆναι
μέγαν
καὶ
πολυχρόνιον.
Ἐπὶ
|
δὲ |
βασιλέως,
ᾧ
ὄνομα
εἶναι
Μισφραγμούθωσις, |
[10, 12] |
ἔτει
τῆς
Ἀσσυρίων
ἀρχῆς,
τῆς
|
δὲ |
Βηλούχου
τοῦ
ὀγδόου
δυναστείας
τῷ |
[10, 1] |
λόγοις
κλοπῆς
ἀλλήλους
ἀπελεγχόντων.
Τοῦτο
|
δέ |
γε
αὐτό,
ἐπείπερ
ἅπαξ
ὡρμήθημεν, |
[10, 4] |
εἰς
βυθὸν
ἀδολεσχίας
περιετράπησαν,
οἱ
|
δέ |
γε
ποσῶς
εὐγνώμονι
λογισμῷ
κεχρημένοι, |
[10, 1] |
εἰ
καὶ
μὴ
πᾶσιν,
αὐτοῖς
|
δέ |
γε,
ὧν
μέγα
κλέος
καθ´ |
[10, 11] |
πρεσβύτερος
πάνυ
πολλοῖς
ἔτεσι,
τῆς
|
δὲ |
γεγονυίας
Ἰλίου
κτίσεως
καὶ
τοῦ |
[10, 12] |
Βοιώτιος
Πίνδαρος
γράφει·
Ἐν
χρόνῳ
|
δὲ |
γένετ´
Ἀπόλλων·
καὶ
οὐδὲν
θαυμαστόν, |
[10, 4] |
ὧν
μὲν
ἀστρολογίαν,
παρ´
ὧν
|
δὲ |
γεωμετρίαν
ἀριθμητικήν
τε
παρ´
ἑτέρων |
[10, 14] |
ἐπισημότατος
ἐν
τοῖς
Ἕλλησι.
Θάλεω
|
δὲ |
γίνεται
ἀκουστὴς
Ἀναξίμανδρος,
Πραξιάδου
μὲν |
[10, 14] |
καὶ
ὡρῶν
καὶ
ἰσημερίας.
Ἀναξιμάνδρου
|
δὲ |
γνώριμος
ἐγένετο
Ἀναξιμένης
Εὐρυστράτου
Μιλήσιος· |
[10, 9] |
ὁ
μάγος
Βακτρίων
ἐβασίλευσε.
Νίνου
|
δὲ |
γυνὴ
καὶ
διάδοχος
τῆς
βασιλείας |
[10, 8] |
πάθη
τῶν
θεῶν
ἱστορίαν.
Τὸν
|
δὲ |
Δαίδαλον
λέγουσιν
ἀπομιμήσασθαι
τὴν
τοῦ |
[10, 5] |
φωνὴν
λέγοιτ´
ἂν
μάθησις‘
τὸ
|
δὲ |
δεύτερον
Βήθ,
ὃ
μεθερμηνεύεται
οἴκου‘ |
[10, 8] |
καὶ
τὸν
μαθηματικὸν
Εὔδοξον,
ἔτι
|
δὲ |
Δημόκριτον
τὸν
Ἀβδηρίτην
καὶ
Οἰνοπίδην |
[10, 14] |
δὲ
Λεύκιππος
ἀκουστὴς
γέγονε,
Λευκίππου
|
δὲ |
Δημόκριτος,
οὗ
Πρωταγόρας,
καθ´
ὃν |
[10, 8] |
ταῖς
ἰδίαις
χερσὶ
δεδημιουργημένης·
πέρας
|
δὲ |
διὰ
τὴν
εὐφυΐαν
ἀξιωθέντα
μεγάλης |
[10, 12] |
Ἀπολλόδωρος
ἐν
τοῖς
Χρονικοῖς.
Ἀπὸ
|
δὲ |
Διονύσου
ἐπὶ
Ἡρακλέα
καὶ
τοὺς |
[10, 7] |
περὶ
τῶν
γενεαλογιῶν
διαπεφώνηκεν,
ὅσα
|
δὲ |
διορθοῦται
τὸν
Ἡσίοδον
Ἀκουσίλαος·
ἢ |
[10, 7] |
ἐστιν
ἀεὶ
τὸ
ἐπάγγελμα
λόγων
|
δὲ |
δύναμιν
ἐπεδείκνυντο
καὶ
καθ´
ὅντινα |
[10, 11] |
δ´
Ὀρφέως
Μουσαῖος
μαθητής.
Ἀμφίων
|
δὲ |
δυσὶ
προάγων
γενεαῖς
τῶν
Τρωϊκῶν |
[10, 7] |
τοῖς
βουλομένοις
ζητεῖν
ἀναφανεῖεν,
ἐγὼ
|
δὲ |
δυσὶ
ταῖς
ἐκτεθησομέναις
αἰτίαις
τὴν |
[10, 14] |
ἀταξίας
εἰς
τάξιν
ἤγαγεν
Ἀναξαγόρου
|
δὲ |
ἐγένοντο
γνώριμοι
τρεῖς,
Περικλῆς,
Ἀρχέλαος, |
[10, 14] |
Ῥώμην
ἔκτισε
καὶ
ἐβασίλευσε.
Μετὰ
|
δὲ |
Ἐζεκίαν
βασιλεύει
Μανασσῆς
ἔτη
νεʹ |
[10, 11] |
αὐτῶν
τὴν
ἀναγραφὴν
ἐποιήσατο.
Τοῦ
|
δὲ |
Εἰράμου
ὁ
χρόνος
ἤδη
που |
[10, 3] |
μυρίων
ἡγοῦμαι
τὰ
εἰρημένα.
Ἔτι
|
δὲ |
εἰς
προπαρασκευὴν
τῆς
ἀπὸ
τῶν |
[10, 13] |
τῆς
ἄλλης
Αἰγύπτου
ἐκπεσεῖν,
κατακλεισθῆναι
|
δὲ |
εἰς
τόπον
ἀρουρῶν
ἔχοντα
μυρίων |
[10, 14] |
τὰ
πράγματα
ὁμοῦ
πεφυρμένα·
Νοῦς
|
δὲ |
εἰσελθὼν
αὐτὰ
ἐκ
τῆς
ἀταξίας |
[10, 11] |
ἐστι
τῆς
Μωσέως
ἡλικίας.
Αἰγυπτίων
|
δέ |
εἰσιν
ἀκριβεῖς
χρόνων
ἀναγραφαί.
Καὶ |
[10, 11] |
τῇ
τετάρτῃ
τῶν
Αἰγυπτιακῶν
(πέντε
|
δέ |
εἰσιν
αὐτῷ
γραφαί)
πολλὰ
μὲν |
[10, 4] |
πρὸς
τούτοις
Βραχμάνων
ἱστόρηται
(Ἰνδῶν
|
δέ |
εἰσιν
οὗτοι
φιλόσοφοι)
καὶ
παρ´ |
[10, 11] |
Ἁλικαρνασεὺς
καὶ
Διονύσιος
Ὀλύνθιος·
μετὰ
|
δὲ |
ἐκείνους
Ἔφορος
ὁ
Κυμαῖος
καὶ |
[10, 5] |
βαρβάρου
φωνῆς.
Καὶ
ἐξ
αὐτῆς
|
δὲ |
ἐλέγχεται
τῆς
καθ´
ἕκαστον
στοιχεῖον |
[10, 9] |
κατὰ
μὲν
Ἑβραίους
Μωσέα,
κατὰ
|
δὲ |
Ἕλληνας
Κέκροπα
τὸν
γηγενῆ.
Κατώτερα |
[10, 4] |
Ἕλληνες
ἀεὶ
παῖδές
ἐστε,
γέρων
|
δὲ |
Ἑλλήνων
οὐδὲ
εἷς,
οὐδέ
ἐστι |
[10, 14] |
αὐτοῦ,
Τηλαύγης
καὶ
Μνήσαρχος.
Τηλαύγους
|
δὲ |
Ἐμπεδοκλῆς
ἀκουστὴς
γίνεται,
καθ´
ὃν |
[10, 3] |
ἐσθλῆς
οὐδὲ
ῥίγιον
κακῆς,
Εὐριπίδης
|
δὲ |
ἐν
Μελανίππῃ
τῇ
δεσμώτιδι·
τῆς |
[10, 9] |
θεοὶ
πάντες
γενεαλογοῦνται.
Παρ´
Ἑβραίοις
|
δὲ |
ἐν
τούτῳ
οἱ
ἀπὸ
γένους |
[10, 11] |
καὶ
Δαρδάνου
λίαν
ἀρχαιότερος.
Ἀποδείξεως
|
δὲ |
ἕνεκεν
μάρτυσι
χρήσομαι
Χαλδαίοις,
Φοίνιξιν, |
[10, 14] |
τῶν
καθ´
ἑαυτὸν
διήνεγκεν·
Εὐριπίδης
|
δὲ |
ἐπὶ
ποιητικὴν
μεταβὰς
ὑπό
τινων |
[10, 13] |
βούλονται
πάντες
ἀβλαβεῖς
ἀπέλθωσι.
Τοὺς
|
δὲ |
ἐπὶ
ταῖς
ὁμολογίαις
πανοικεσίᾳ
μετὰ |
[10, 12] |
κατὰ
τὸν
χρονογράφον
Ἀπολλόδωρον.
Ἐντεῦθεν
|
δὲ |
ἐπὶ
τὴν
Κάστορος
καὶ
Πολυδεύκους |
[10, 7] |
ἢ
τοὺς
βασιλέας
ἐπαινοῦντες·
ἄλλοι
|
δὲ |
ἐπὶ
τὸ
κατηγορεῖν
τῶν
πράξεων |
[10, 4] |
ὁ
λόγος
προϊὼν
ἐπιδείξει·
τοσοῦτον
|
δὲ |
ἐπὶ
τοῦ
παρόντος
τοὺς
ἐντυγχάνοντας |
[10, 9] |
παρ´
Ἕλλησιν
Ἡρακλεῖ.
Καὶ
ἐντεῦθεν
|
δὲ |
ἐπὶ
τοὺς
ἀνωτέρω
βαδίζων
σαυτῷ |
[10, 3] |
τὰς
Ἐφόρου
κλοπὰς
ἐξελέγχων,
Πολλίωνος
|
δὲ |
ἐπιστολὴ
πρὸς
Σωτηρίδαν
Περὶ
τῆς |
[10, 13] |
σύμπαν
αὐτῶν
ἔθνος
Ὑκουσσώς·
τοῦτο
|
δέ |
ἐστι
βασιλεῖς
ποιμένες.
Τὸ
γὰρ |
[10, 11] |
Τρωϊκῶν
προγενέστερος
πέφηνε
γενεᾷ.
Τοῦτο
|
δέ |
ἐστι
φανερὸν
ἀπὸ
τοῦ
παιδὸς |
[10, 11] |
Περσῶν
ἡγεμονίας
ἔτεσιν
ἑβδομήκοντα.
Βηρωσσὸς
|
δέ |
ἐστιν
ἀνὴρ
ἱκανώτατος·
καὶ
τούτου |
[10, 13] |
Ταῦτα
μὲν
ὁ
Μάνεθως.
Δῆλον
|
δέ |
ἐστιν,
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
ἐτῶν |
[10, 4] |
Ταῦτα
ὁ
Πλάτων.
Καὶ
Δημόκριτος
|
δὲ |
ἔτι
πρότερον
τοὺς
Βαβυλωνίων
λόγους |
[10, 14] |
αὐτόθι
Δανιὴλ
καὶ
Ἰεζεκιήλ.
Μετὰ
|
δὲ |
ἐτῶν
ἀριθμὸν
οʹ
ὁ
Κῦρος |
[10, 3] |
διαφέρουσι
δ´
αἱ
φύσεις.
Τοῦ
|
δὲ |
Εὐριπίδου
εἰπόντος·
Γυναῖκές
ἐσμεν
ἀθλιώτατον |
[10, 12] |
βασιλεία,
πρώτου
μὲν
Αἰγιαλέως,
εἶτα
|
δὲ |
Εὔρωπος,
εἶτα
Τελχῖνος,
καὶ
ἡ |
[10, 2] |
αὐτὸν
τετρυχωμένην
τὴν
Ἑλλάδα.
Ἅμα
|
δὲ |
εὐχομένου
βροντὴ
ἐξαίσιος
ἐπεκτύπει
καὶ |
[10, 14] |
διαδέξασθαι,
Παρμενίδην
δὲ
Μέλισσος,
Μέλισσον
|
δὲ |
Ζήνων
ὁ
Ἐλεάτης·
ὅν
φασιν |
[10, 10] |
τῶν
πρὸ
τοῦ
συμφωνούντων·
αἱ
|
δὲ |
ἠκρίβωνται
πολλοῖς,
τῷ
μὴ
ἐκ |
[10, 10] |
Κριτῶν
περιεχομένων
ἔτη
υϞ
ἱερέων
|
δὲ |
Ἠλεὶ
καὶ
Σαμουὴλ
ἔτη
τῶν |
[10, 14] |
τὴν
Ἰλίου
καταντᾶν
ἅλωσιν.
Μετὰ
|
δὲ |
Ἠλεὶ
τὸν
ἱερέα
ἡγεῖται
τοῦ |
[10, 14] |
περὶ
τοῦ
προκειμένου
σύστασιν;
Προὔκειτο
|
δὲ |
ἡμῖν
τὰ
Μωσέως
καὶ
τῶν |
[10, 4] |
παρ´
Ἑβραίοις
ἀγαθὸν
εὕραντο.
Τοῦτο
|
δὲ |
ἦν
ἡ
τοῦ
τῶν
ὅλων |
[10, 2] |
δ´
οὓς
σημείοις
τεραστίοις,
ἐνίους
|
δὲ |
ἠπίοις
ἐπαγγελίαις
ἐπιστρέφει
πρὸς
σωτηρίαν. |
[10, 12] |
Σκιροφοριῶνος
τῇ
αὐτῇ
ἡμέρᾳ.
Θησεὺς
|
δὲ |
Ἡρακλέους
ζηλωτὴς
ὢν
πρεσβύτερός
ἐστι |
[10, 11] |
γὰρ
Ἡρακλέους
ἐστὶ
διδάσκαλος,
ὁ
|
δὲ |
Ἡρακλῆς
μιᾷ
τῶν
Τρωϊκῶν
προγενέστερος |
[10, 6] |
Ἰδαῖος
εὗρε
χαλκοῦ
κρᾶσιν,
ὡς
|
δὲ |
Ἡσίοδος,
Σκύθης.
Ναὶ
μὴν
Θρᾷκες |
[10, 1] |
τοὺς
ὁμοίους
καλύπτειν.
Οὐ
χρὴ
|
δὲ |
θαυμάζειν,
εἰ
καὶ
τὰ
παρ´ |
[10, 8] |
λύπης
φάρμακον
εὑρῆσθαί
φασι·
τὰς
|
δὲ |
Θήβας
καὶ
Διόσπολιν
τὴν
αὐτὴν |
[10, 11] |
γενεὰς
τῆς
Βοιωτίας
ἐπέβη.
Μετὰ
|
δὲ |
Ἴναχον
ὑπὸ
Φορωνέως
μόλις
τοῦ |
[10, 5] |
τὸ
μὲν
παλαιὸν
Φοινίκην,
μετέπειτα
|
δὲ |
Ἰουδαίαν,
καθ´
ἡμᾶς
δὲ
Παλαιστίνην |
[10, 6] |
τὸ
Πάγγαιον
ὄρος
ἐπενόησεν.
Ἤδη
|
δὲ |
καὶ
ἄλλο
ἔθνος
Καππαδόκαι
πρῶτοι |
[10, 12] |
Ἡρακλεῖ
μέγαν
εἰς
ἐνιαυτόν‘
Ζῆθος
|
δὲ |
καὶ
Ἀμφίων,
οἱ
μουσικῆς
εὑρεταί, |
[10, 11] |
Μακεδονικῶν
τε
καὶ
Πτολεμαϊκῶν,
ἔτι
|
δὲ |
καὶ
Ἀντιοχικῶν·
ὅθεν
εἰ
μετὰ |
[10, 6] |
ἠκρίβωσαν
Τοῦσκοι,
Ἰταλίας
γείτονες.
Ἴσαυροι
|
δὲ |
καὶ
Ἄραβες
ἐξεπόνησαν
τὴν
οἰωνιστικήν, |
[10, 9] |
εἰληφέναι
λέγεται
τὰ
ὑπομνήματα·
οἱ
|
δὲ |
καὶ
αὐτοὶ
ἀρχαιότεροι
ὄντες
αὐτοῦ |
[10, 4] |
λέγεται
τοῖς
προφήταις
συμβεβληκέναι.
Σόλωνα
|
δὲ |
καὶ
αὐτὸν
τῶν
ἑπτὰ
σοφῶν, |
[10, 14] |
Ἀναξίμανδρος,
Πραξιάδου
μὲν
παῖς,
γένος
|
δὲ |
καὶ
αὐτὸς
Μιλήσιος.
Οὗτος
πρῶτος |
[10, 3] |
ἄλλους‘
ἔφη,
κλέπτας
ἐφωράσατε·
ὅτι
|
δὲ |
καὶ
αὐτὸς
οὗτος
ὁ
ἥρως |
[10, 12] |
φησι
Διονύσιος
ὁ
Ἀργεῖος·
Ἄγις
|
δὲ |
καὶ
Δερκύλος
ἐν
τῇ
τρίτῃ, |
[10, 8] |
μεταβολὴν
μαθεῖν
παρ´
Αἰγυπτίων.
Ὑπολαμβάνουσι
|
δὲ |
καὶ
Δημόκριτον
παρ´
αὐτοῖς
ἔτη |
[10, 8] |
Ἀπόλλωνος
τοῦ
Πυθίου
ξόανον.
Τοσαῦτα
|
δὲ |
καὶ
Διόδωρος.
Ἀλλ´
οὗτος
μὲν |
[10, 9] |
μετὰ
Σεμίραμιν
Ἀσσυρίων
βασιλέα,
πεντήκοντα
|
δὲ |
καὶ
ἑκατὸν
ὕστερον
ἔτεσιν
αὐτῆς |
[10, 11] |
Τοσαῦτα
καὶ
ὁ
Τατιανός.
Μετίωμεν
|
δὲ |
καὶ
ἐπὶ
Κλήμεντα·
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΒ' |
[10, 10] |
Ἰουδαίους,
ὧν
ἡγεῖσθαι
Μωσέα.
Μέμνηται
|
δὲ |
καὶ
Ἡρόδοτος
τῆς
ἀποστασίας
ταύτης |
[10, 12] |
Λίνον
τὸν
Ἡρακλέους
διδάσκαλον.
Ὅμηρος
|
δὲ |
καὶ
Ἡσίοδος
πολλῷ
νεώτεροι
τῶν |
[10, 7] |
πραχθέντων
οἱ
δοκιμώτατοι
διαπεφωνήκασι;
Πολλὰ
|
δὲ |
καὶ
Θουκυδίδης
ὡς
ψευδόμενος
ὑπό |
[10, 6] |
ἐπὶ
τῶν
ἵππων
ἐχρήσαντο.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
Ἰλλυριοὶ
τὴν
καλουμένην
πέλτην |
[10, 12] |
τῷ
Πρὸς
τοὺς
Ἕλληνας,
εἴρηται
|
δὲ |
καὶ
Κασσιανῷ
ἐν
τῷ
πρώτῳ |
[10, 7] |
ἕκαστος
τῶν
ἀφ´
ἑαυτῶν·
ὀψὲ
|
δὲ |
καὶ
μόλις
ἔγνωσαν
φύσιν
γραμμάτων. |
[10, 9] |
βασιλίδος
ὁ
Σαγχουνιάθων
ἐγνωρίζετο,
ἔστω
|
δὲ |
καὶ
Μωσῆς
μηδὲν
προάγων,
κατὰ |
[10, 12] |
Ἀρκαδικὰ
τὰ
ἀπὸ
Πελασγοῦ·
λέγεται
|
δὲ |
καὶ
οὗτος
αὐτόχθων.
Τούτων
δὲ |
[10, 4] |
δέ
τινες
ὑπειλήφασι,
Μιλήσιος·
Αἰγυπτίων
|
δὲ |
καὶ
οὗτος
λέγεται
τοῖς
προφήταις |
[10, 4] |
συγγενέσθαι
ὁ
Πυθαγόρας
λέγεται,
διατρῖψαι
|
δὲ |
καὶ
παρὰ
τοῖς
Περσῶν
μάγοις |
[10, 8] |
τῶν
ἱερέων
κατεστεμμένον.
Καὶ
Λυκοῦργον
|
δὲ |
καὶ
Πλάτωνα
καὶ
Σόλωνα
πολλὰ |
[10, 9] |
καὶ
τοὺς
λοιποὺς
μνημονεύεται.
Χθὲς
|
δὲ |
καὶ
πρώην
μετὰ
τούτους
περὶ |
[10, 8] |
καὶ
Πλάτωνα
τὸν
φιλόσοφον·
ἐλθεῖν
|
δὲ |
καὶ
Πυθαγόραν
τὸν
Σάμιον
καὶ |
[10, 2] |
ὁ
πέριξ
ἀὴρ
ἐνεφοῦτο·
λάβροι
|
δὲ |
καὶ
συνεχεῖς
ὄμβροι
καταρραγέντες
ὅλην |
[10, 6] |
σαμβύκην
εὗρον,
ὄργανον
μουσικόν.
Φασὶ
|
δὲ |
καὶ
τὴν
πλαγίαν
σύριγγα
Σάτυρον |
[10, 11] |
παιδείας
τὰ
παρ´
ἡμῖν,
ἔτι
|
δὲ |
καὶ
τῆς
τῶν
γραμμάτων
εὑρέσεως |
[10, 11] |
πάσης
ὑμῖν
ἀκριβείας
ἀνεγράψαμεν·
ἵνα
|
δὲ |
καὶ
τὸ
μέχρι
νῦν
ἐνδέον |
[10, 7] |
τούτων
πυνθάνεσθαι
τὴν
ἀλήθειαν,
ἡμῖν
|
δὲ |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
ἀνθρώποις
ἀπιστεῖν. |
[10, 11] |
τὸν
τοῦ
πολέμου
καιρόν,
ἔτι
|
δὲ |
καὶ
τοῖς
περὶ
Ἀγαμέμνονα
συνεστρατεῦσθαι |
[10, 9] |
Καὶ
οἱ
μὲν
Ἑλληνικοῖς,
οἱ
|
δὲ |
καὶ
τοῖς
τὰ
Φοινίκων
τά |
[10, 8] |
ἄστροις
τὴν
φορὰν
ποιεῖται.
Παραπλησίως
|
δὲ |
καὶ
τὸν
Εὔδοξον
ἀστρολογήσαντα
παρ´ |
[10, 11] |
πρεσβύτερός
ἐστιν
ὁ
Μωσῆς,
ἔτι
|
δὲ |
καὶ
τῶν
πρὸ
αὐτοῦ
συγγραφέων, |
[10, 7] |
τῆς
Ὁμήρου
ποιήσεως
πρεσβύτερον·
οὗτος
|
δὲ |
καὶ
τῶν
Τρωϊκῶν
ὕστερος
φαίνεται |
[10, 11] |
φιλομαθεῖς
συντάττειν
ἡμᾶς
ἀπείργει.
Δημόδοκος
|
δὲ |
καὶ
Φήμιος
κατ´
αὐτὸν
τὸν |
[10, 6] |
εἰς
ἀνθρώπους
ἐξήνεγκαν
Αἰγύπτιοι,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
Χαλδαῖοι.
Εἰσὶ
δὲ
οἳ |
[10, 9] |
μάλα
σμικρὰ
ἄττα
παραθήσομαι.
Κἀγὼ
|
δὲ |
καινοτέραν
παρὰ
τοὺς
εἰρημένους
ὁδεύσας |
[10, 7] |
τὴν
μνήμην
τῶν
γεγονότων·
ἀεὶ
|
δὲ |
καινοὺς
καθιστάμενοι
βίους
τοῦ
παντὸς |
[10, 9] |
ταῦτα
μὲν
ἡμεῖς
ἐπιτόμως.
Σκέψασθαι
|
δὲ |
καιρὸς
καὶ
τὰς
τῶν
πρὸ |
[10, 8] |
κατασκευασθεῖσι
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησι.
Τὸ
|
δὲ |
κάλλιστον
πρόπυλον
ἐν
Μέμφει
τοῦ |
[10, 9] |
τοῦτό
μοι
δοκῶ
παρήσειν.
Δοὺς
|
δὲ |
κατ´
αὐτὸν
ἐκεῖνον
τὸν
Σαγχουνιάθωνα |
[10, 12] |
Ἀργεῖον
ἐξ
Αἰγύπτου
κίνησις.
Ἦν
|
δὲ |
κατὰ
τὴν
Ἑλλάδα
κατὰ
μὲν |
[10, 9] |
τετραετίας
τῇ
Ὀλυμπιάδι
λογιζομένης.
Ἐπεὶ
|
δὲ |
κατὰ
τὸ
δεύτερον
ἔτος
Δαρείου |
[10, 11] |
τοῦ
στρατεύσαντος
ἐπὶ
Ἴλιον.
Ὀρφεὺς
|
δὲ |
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
χρόνον
Ἡρακλεῖ |
[10, 12] |
ἀποικίας
Προμηθέως
θυγατέρα
φησί.
Προμηθεὺς
|
δὲ |
κατὰ
Τριόπαν,
ἑβδόμῃ
γενεᾷ
μετὰ |
[10, 11] |
Ἰλίου
ἅλωσιν
ἔτεσι
τετρακοσίοις·
ἕτεροι
|
δὲ |
κάτω
τὸν
χρόνον
ὑπήγαγον,
σὺν |
[10, 3] |
αὐτὸν
καὶ
Θεοπόμπου
προὐτίθει,
ὁ
|
δὲ |
Καΰστριος
κλέπτην
ἀπεκάλει.
Καὶ
τί |
[10, 9] |
τε
καὶ
Ἄτλας
ἐγνωρίζοντο.
Ἀπὸ
|
δὲ |
Κέκροπος
ἐπὶ
τὴν
Ἰλίου
ἅλωσιν |
[10, 9] |
γῆς
κατὰ
τόπους
γεγενημένων.
Πρῶτος
|
δὲ |
Κέκροψ
λέγεται
Ζῆνα
κεκληκέναι
τὸν |
[10, 11] |
Κέκροψ
καὶ
ἡ
Ἰώ·
κατὰ
|
δὲ |
Κροτωπὸν
ἡ
ἐπὶ
Φαέθοντος
ἐκπύρωσις |
[10, 12] |
διφυὴς
Κέκροψ
καὶ
Ἰώ·
κατὰ
|
δὲ |
Κροτωπὸν
ἡ
ἐπὶ
Φαέθοντος
ἐκπύρωσις |
[10, 14] |
προφήτης
παρ´
αὐτοῖς
γέγονε.
Κατὰ
|
δὲ |
Κῦρον
Σόλων
Ἀθηναῖος
ἐγνωρίζετο
καὶ |
[10, 14] |
Περσῶν
βασιλέως
φαίνονται
ἠκμακότες.
Ὁ
|
δὲ |
Κῦρος
μετὰ
πλεῖστον
τῆς
εἰς |
[10, 3] |
οὐκ
ὤκνησεν
Ἀντίμαχος
μεταθεῖναι.
τοῦ
|
δὲ
|
Λαῶν,
οἷσιν
ἄνασσε,
πατὴρ
δ´ |
[10, 13] |
οὕτω
συντιθέμενον
γίνεται
Ὑκουσσώς.
Τινὲς
|
δὲ |
λέγουσιν
αὐτοὺς
Ἄραβας
εἶναι,
ἐν |
[10, 14] |
ἐγκαρτερήσαντα
ταῖς
βασάνοις
ἀποθανεῖν.
Τούτου
|
δὲ |
Λεύκιππος
ἀκουστὴς
γέγονε,
Λευκίππου
δὲ |
[10, 4] |
Πρῶτον
γοῦν
ἁπάντων
Ὀρφέα,
εἶτα
|
δὲ |
Λίνον
κἄπειτα
Μουσαῖον
ἀμφὶ
τὰ |
[10, 11] |
ἅτινα
νῦν
κηρύττειν
ἐπαγγέλλομαι.
Γινώσκων
|
δὲ |
λοιπὸν
τίς
ὁ
θεὸς
καὶ |
[10, 11] |
εἰς
τὴν
Κρήτην
ἀνακομιδή·
κατὰ
|
δὲ |
Λυγκέα
τῆς
Κόρης
ἡ
ἁρπαγὴ |
[10, 12] |
Κρήτης
εἰς
Φοινίκην
ἀνακομιδή·
κατὰ
|
δὲ |
Λυγκέα
τῆς
κόρης
ἡ
ἁρπαγὴ |
[10, 9] |
Σαγχουνιάθων
ἐπὶ
Σεμιράμεως
γέγονεν,
ἡ
|
δὲ |
μακρῷ
πρόσθεν
τῶν
Τρωϊκῶν
ὁμολογεῖται, |
[10, 11] |
οὐ
τοὺς
οἴκοι
παραλήψομαι,
βοηθοῖς
|
δὲ |
μᾶλλον
Ἕλλησι
καταχρήσομαι.
Τὸ
μὲν |
[10, 6] |
τὴν
καλουμένην
ἅρπην
εὗρον
(ἔστι
|
δὲ |
μάχαιρα
καμπύλη)
καὶ
πρῶτοι
πέλταις |
[10, 14] |
λέγεται
ὁ
Παρμενίδης
διαδέξασθαι,
Παρμενίδην
|
δὲ |
Μέλισσος,
Μέλισσον
δὲ
Ζήνων
ὁ |
[10, 11] |
Πτολεμαῖος
(οὐχ
ὁ
βασιλεύς,
ἱερεὺς
|
δὲ |
Μένδητος)
οὗτος
τὰς
τῶν
βασιλέων |
[10, 10] |
τῆς
πρώτης
Ὀλυμπιάδος
ἐπιδραμοῦμαι·
τὰς
|
δὲ |
μετὰ
ταῦτα
συζεύξας
κατὰ
χρόνον |
[10, 11] |
τεσσαράκοντα
ἔτη
τῶν
Ἰλιακῶν·
Φιλόχορος
|
δὲ |
μετὰ
τὴν
Ἰωνικὴν
ἀποικίαν
ἔτεσι |
[10, 10] |
ἐν
τῷ
Τρικαράνῳ
Θεόπομπος.
Ὁ
|
δὲ |
μεταξὺ
χρόνος
παραλέλειπται,
ἐν
ᾧ |
[10, 2] |
Εἶθ´
ἑξῆς
ἐπιλέγει
ταῦτα·
Ὡς
|
δὲ |
μὴ
ἄμοιρον
τήν
τε
φιλοσοφίαν |
[10, 4] |
πάντα
παρὰ
βαρβάρων
ἐσκευωρημένοι,
μηδὲν
|
δὲ |
μηδ´
ὅλως
παρὰ
τῶν
οἰκείων |
[10, 13] |
τὴν
λείαν
τὴν
ἑαυτῶν.
Τὸν
|
δὲ |
Μισφραγμουθώσεως
υἱὸν
Θμούθωσιν
ἐπιχειρῆσαι
μὲν |
[10, 4] |
συγχέαντες;
Ἀλλὰ
μήπω
ταῦτα,
ἐκεῖνα
|
δέ |
μοι
πρῶτα
δίελθε,
δι´
ὧν |
[10, 1] |
σύστασιν
εἰς
πλάτος
ἀπηύθυνε.
Τούτου
|
δέ |
μοι
πρώτου
λαβὼν
ἀνάγνωθι
τὰς |
[10, 4] |
κοινῶν
καὶ
πολιτικῶν
ἐπιτηδευμάτων.
Ἡγοῦμαι
|
δέ |
μοι
τήνδε
συμβαλεῖσθαι
τὴν
σημείωσιν |
[10, 4] |
ἔτεσι
πλέον
ἢ
ἑξακοσίοις,
τῆς
|
δὲ |
Μωσέως
ἡλικίας
οὐκ
ἔλαττον
ἢ |
[10, 9] |
Κέκροπα
τὴν
ἡλικίαν
ἀκμάσας.
Ἀπὸ
|
δὲ |
Μωσέως
πάλιν
ἀνιὼν
ἐπὶ
τὸ |
[10, 7] |
τὰς
τῶν
νόμων
ἀναγραφάς·
πάντων
|
δὲ |
νεωτάτη
σχεδόν
ἐστι
παρ´
αὐτοῖς |
[10, 11] |
τὰ
περὶ
θεοῦ
δειχθήσεται·
τὸ
|
δὲ |
νῦν
ἔχον,
σπευστέον
μετὰ
πάσης |
[10, 6] |
Νώροπες
(ἔθνος
ἐστὶ
Παιονικόν,
νῦν
|
δὲ |
Νωρικὸν
καλοῦνται)
κατειργάσαντο
χαλκὸν
καὶ |
[10, 14] |
Ἡράκλειτος
ὁ
σκοτεινὸς
ἐγνωρίζετο.
Τὸν
|
δὲ |
Ξενοφάνην
λέγεται
ὁ
Παρμενίδης
διαδέξασθαι, |
[10, 12] |
εἶναι
ὃν
Αἰγύπτιοι
σέβουσι.
Νυμφόδωρος
|
δὲ |
ὁ
Ἀμφιπολίτης
ἐν
τρίτῳ
Νομίμων |
[10, 11] |
που
τοῖς
Ἰλιακοῖς
ἐγγίζει·
Σολομῶν
|
δὲ |
ὁ
κατ´
Εἴραμον
πολὺ
κατώτερός |
[10, 9] |
Φοινίκης
βασιλέων
μηνύουσι
διαδοχαί.
Σαγχουνιάθων
|
δὲ |
ὁ
κατὰ
τὴν
τῶν
Φοινίκων |
[10, 6] |
αὐξῆσαι
τὴν
τέχνην
ἱστοροῦσιν.
Ἄτλας
|
δὲ |
ὁ
Λίβυς
πρῶτος
ναῦν
ἐναυπηγήσατο |
[10, 10] |
ἀποκαλῶν,
τάχα
δι´
Ἁβραάμ.
Πτολεμαῖος
|
δὲ |
ὁ
Μενδήσιος
τὰ
Αἰγυπτίων
ἀνέκαθεν |
[10, 11] |
νεὼ
κατασκευὴν
ἐδωρήσατο.
Καὶ
Μένανδρος
|
δὲ |
ὁ
Περγαμηνὸς
περὶ
τῶν
αὐτῶν |
[10, 14] |
ἐν
φιλοσοφίᾳ
δόγμασιν
ὑπερηκόντισε.
Γέγονε
|
δὲ |
ὁ
Πλάτων
ἀμφὶ
τὰ
ὕστατα |
[10, 4] |
χρόνῳ
πολιὸν
μάθημα.
Καὶ
οὗτος
|
δὲ |
ὁ
Πλάτων
τοῖς
ἐν
Ἰταλίᾳ |
[10, 10] |
δηλονότι
οἱ
μετὰ
Μωσέως·
Ἀπίων
|
δὲ |
ὁ
Ποσειδωνίου,
περιεργότατος
γραμματικῶν,
ἐν |
[10, 12] |
Ἕλληνας
ἀνθρωπογονίας
ὁ
Μωσῆς.
Λέων
|
δὲ |
ὁ
τὰ
περὶ
τῶν
κατ´ |
[10, 3] |
Περὶ
τῆς
Ἐφόρου
κλοπῆς,
Ἀλκαῖος
|
δέ, |
ὁ
τῶν
λοιδόρων
ἰάμβων
καὶ |
[10, 14] |
Ὠσηέ,
Ἀμώς,
Ἡσαΐας,
Ἰωνᾶς·
μετὰ
|
δὲ |
Ὀζίαν
βασιλεύει
Ἰωάθαμ
ἔτη
ιϛ |
[10, 4] |
ἀληθῶν
εὕρεσιν
λυσιτελεῖν
δεδυνημένα,
τὰ
|
δὲ |
ὀθνεῖα
λοιπὸν
καὶ
βάρβαρα,
οἷά |
[10, 11] |
Κράτης,
Ἐρατοσθένης,
Ἀρίσταρχος,
Ἀπολλόδωρος.
Τούτων
|
δὲ |
οἱ
μὲν
περὶ
Κράτητα
πρὸ |
[10, 9] |
καὶ
Αἰγυπτίων
ἀναγράψασι
συνεχρήσαντο·
ὁμοῦ
|
δὲ |
οἱ
πάντες,
τὰ
Ἑλληνικὰ
καὶ |
[10, 6] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
Χαλδαῖοι.
Εἰσὶ
|
δὲ |
οἳ
Κᾶρας
τὴν
δι´
ἀστέρων |
[10, 5] |
τινες
τῶν
παλαιῶν
ἐπικεκλήκασιν.
Εἰσὶ
|
δὲ |
οἳ
Σύρους
γράμματα
ἐπινοῆσαι
πρώτους |
[10, 12] |
ἑβδόμῃ
γενεᾷ
ἀπὸ
Ἰνάχου·
εἰσὶ
|
δὲ |
οἳ
τὴν
Ἶσιν
Ἰώ
φασι, |
[10, 4] |
καὶ
ἐπονομάσαι
σοφούς.
Ἀμφὶ
Κῦρον
|
δὲ |
οἵδε
τὸν
Περσῶν
ἤκμασαν
βασιλέα. |
[10, 11] |
κατὰ
τὴν
ἑξηκοστὴν
δευτέραν·
τὰς
|
δὲ |
Ὀλυμπιάδας
ὕστερον
τῶν
Ἰλιακῶν
ἔτεσιν |
[10, 6] |
τὸν
καὶ
αὐτὸν
Φρύγα·
κρούματα
|
δὲ |
Ὄλυμπον
ὁμοίως
τὸν
Φρύγα,
καθάπερ |
[10, 6] |
Σάτυρον
εὑρεῖν
τὸν
Φρύγα·
τρίχορδον
|
δὲ |
ὁμοίως
καὶ
τὴν
διάτονον
ἁρμονίαν |
[10, 1] |
μὴ
ἀγνοῆσαι
τοὺς
ἄνδρας,
μνημονεῦσαι
|
δὲ |
ὀνομαστὶ
καὶ
τὸν
βίον
καταπλαγῆναι |
[10, 3] |
ὑφῃρημένον
εἶναι
τὸν
Ὑπερείδην·
ἀδήλου
|
δὲ |
ὄντος
ὁπότερος,
ἄγαμαι
μὲν
Δημοσθένην, |
[10, 6] |
ἀστέρων
πρόγνωσιν
ἐπινενοηκέναι
λέγουσι.
Πτήσεις
|
δὲ |
ὀρνίθων
παρεφύλαξαν
πρῶτοι
Φρύγες.
Καὶ |
[10, 8] |
τὴν
τοῦ
Κερβέρου
προτομήν.
Τοῦ
|
δὲ |
Ὀρφέως
τοῦτο
καταδείξαντος
παρὰ
τοῖς |
[10, 2] |
ἣν
παρ´
ἡμῶν
εἰλήφασιν.
Ἤδη
|
δὲ |
οὐ
μόνον
ὑφαιρούμενοι
τὰ
δόγματα |
[10, 2] |
τοιαίδε
οὖσαι
ἅλις
ἔστωσαν.
Ἤδη
|
δὲ |
οὐ
τὰς
διανοίας
μόνον
καὶ |
[10, 11] |
τῶν
γραμμάτων
εὑρέσεως
ἀνώτερα·
μάρτυρας
|
δὲ |
οὐ
τοὺς
οἴκοι
παραλήψομαι,
βοηθοῖς |
[10, 13] |
ἱερὰν
γλῶσσαν
βασιλέα
σημαίνει,
τὸ
|
δὲ |
Οὐσσὼς
ποιμήν
ἐστι
καὶ
ποιμένες |
[10, 11] |
ἤθελον
χωρία,
Μωσέως
ἡγουμένου.
Λέγει
|
δὲ |
οὕτως·
Ὁ
δὲ
Ἄμωσις
ἐγένετο |
[10, 9] |
ἱστοριῶν
τοὺς
χρόνους
συνελογίσαντο,
οἱ
|
δὲ |
παλαιοτέροις
ἀναγνώσμασι
τὴν
μαρτυρίαν
ἐπιστώσαντο. |
[10, 5] |
μετέπειτα
δὲ
Ἰουδαίαν,
καθ´
ἡμᾶς
|
δὲ |
Παλαιστίνην
ὀνομαζομένην
οἰκήσαντες,
ὧν
καὶ |
[10, 7] |
οἱ
μετ´
ἐκεῖνον
γεγονότες,
Ἡρόδοτον
|
δὲ |
πάντες.
Ἀλλ´
οὐδὲ
περὶ
τῶν |
[10, 4] |
πάλιν
ἕτερα
παρ´
ἑτέρων·
οὐδὲν
|
δὲ |
παρά
τισιν
ἄλλοις
οἷόν
τινες |
[10, 7] |
γραμμάτων
χρῆσιν
ἐκείνους
ἀγνοεῖν.
Ὅλως
|
δὲ |
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησιν
οὐδὲν
ὁμολογούμενον |
[10, 11] |
μὲν
παρὰ
τοῖς
μνηστῆρσιν,
ὁ
|
δὲ |
παρὰ
τοῖς
Φαίαξι.
Καὶ
ὁ |
[10, 4] |
μὲν
παρ´
Αἰγυπτίων
ἔσχον,
ἀστρολογίαν
|
δὲ |
παρὰ
Χαλδαίων
καὶ
αὖ
πάλιν |
[10, 11] |
καὶ
ἱστορικῶν
εἶναι
πρεσβύτατον,
τὸν
|
δὲ |
πάσης
σοφίας
βαρβάρου
ἀρχηγόν,
καὶ |
[10, 11] |
ὕστερον
ἔτεσιν
ἑκατὸν
ὀγδοήκοντα·
οἱ
|
δὲ |
περὶ
Ἀπολλόδωρον
μετὰ
τὴν
Ἰωνικὴν |
[10, 11] |
ἔτεσιν
ἑκατὸν
νομοθετεῖ
Λακεδαιμονίοις.
Δράκων
|
δὲ |
περὶ
Ὀλυμπιάδα
τριακοστὴν
καὶ
ἐνάτην |
[10, 7] |
τῶν
σοφωτάτων
ἀεὶ
καθιεροῦσθαι.
Τὸν
|
δὲ |
περὶ
τὴν
Ἑλλάδα
τόπον
μυρίαι |
[10, 11] |
ἔτος
τῆς
Ἰλίου
ἁλώσεως·
οἱ
|
δὲ |
περὶ
τὸν
Ἀρίσταρχον
κατὰ
τὴν |
[10, 11] |
ἐνδοτέρω
τῶν
ὀγδοήκοντα
ἐτῶν·
οἱ
|
δὲ |
περὶ
τὸν
Ἐρατοσθένην
μετὰ
ἑκατοστὸν |
[10, 11] |
ἑνδεκάτῃ
γενεᾷ
μετὰ
Ἴναχον.
Λυκοῦργος
|
δέ, |
πολὺ
μετὰ
τὴν
Ἰλίου
γεννηθεὶς |
[10, 9] |
ἐκτεθεῖσαν
τοῦ
φιλοσόφου
μαρτυρίαν.
Ἔτι
|
δὲ |
πολὺ
τῶν
Τρωϊκῶν
νεώτερα
τὰ |
[10, 10] |
Θαλλοῦ
καὶ
Κάστορος
ἱστοριῶν,
ἔτι
|
δὲ |
Πολυβίου
καὶ
Φλέγοντος
ἔστινεὑρεῖν,
ἀλλὰ |
[10, 10] |
αὐτὸν
λόγον
ἀλλήλαις
ἐφαρμόσομεν.
Τὰς
|
δὲ |
πρὸ
τούτων
ὡδί
πως
τῆς |
[10, 11] |
Ἰλιακῶν
ἔτεσι
διακοσίοις
τεσσαράκοντα·
τινὲς
|
δὲ |
πρὸ
τῶν
Ὀλυμπιάδων
ἔφασαν
αὐτὸν |
[10, 13] |
ὅτι
οἱ
καλούμενοι
ποιμένες,
ἡμέτεροι
|
δὲ |
πρόγονοι,
τρισὶ
καὶ
ἐνενήκοντα
καὶ |
[10, 12] |
παρουσία
Μίνωός
τε
βασιλεία·
κατὰ
|
δὲ |
Προῖτον
ὁ
Εὐμόλπου
πρὸς
Ἀθηναίους |
[10, 11] |
παρουσία
Μίνωός
τε
βασιλεία·
κατὰ
|
δὲ |
Προῖτον
ὁ
Εὐμόλπου
πρὸς
Ἀθηναίους |
[10, 7] |
ἐγένετο
διαφωνία
τοῖς
συγγραφεῦσι.
Δευτέραν
|
δὲ |
πρὸς
ταύτῃ
θετέον
ἐκείνην
αἰτίαν· |
[10, 7] |
ἐπὶ
τὸ
μυθολογεῖν
τραπόμενοι,
τινὲς
|
δὲ |
πρὸς
χάριν
ἢ
τὰς
πόλεις |
[10, 11] |
ΤΟΥ
ΠΡΟΣ
ΕΛΛΗΝΑΣ
ΤΑΤΙΑΝΟΥ.
Νῦν
|
δὲ |
προσήκειν
μοι
νομίζω
παραστῆσαι
πρεσβυτέραν |
[10, 4] |
Περσῶν
μάγοις
καὶ
τοῖς
Αἰγυπτίων
|
δὲ |
προφήταις
μαθητεῦσαι,
καθ´
ὃν
χρόνον |
[10, 10] |
ἔτος
πρῶτον,
ὡς
προειρήκαμεν.
Ἐπὶ
|
δὲ |
πρώτην
Ὀλυμπιάδα
ἀπὸ
Μωσέως
ἔτη |
[10, 10] |
ἔτη
δειχθήσεται
χίλια
εἴκοσιν·
ἀπὸ
|
δὲ |
πρώτης
Ὀλυμπιάδος
ἐπὶ
τῆς
νεʹ |
[10, 6] |
τὴν
θάλασσαν
ἔπλευσε.
Καὶ
ἀστρολογίαν
|
δὲ |
πρῶτοι
εἰς
ἀνθρώπους
ἐξήνεγκαν
Αἰγύπτιοι, |
[10, 13] |
ΠΕΡΙ
ΤΗΣ
ΙΟΥΔΑΙΩΝ
ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ.
Ἄρξομαι
|
δὲ |
πρῶτον
ἀπὸ
τῶν
παρ´
Αἰγυπτίοις |
[10, 11] |
τῇ
τῶν
Ἀσσυρίων
γῇ,
παιδευθεὶς
|
δὲ |
πρῶτον
μὲν
τὰ
ὑμέτερα,
δεύτερον |
[10, 9] |
οὔτε
τὴν
προσηγορίαν
ἐχόντων.
Ὁ
|
δὲ |
πρῶτος
Ἀργείων
ἡγεῖται
κατὰ
τὸν |
[10, 12] |
ἀνέγραψεν
ὁ
Μενδήσιος
Πτολεμαῖος.
Ὁ
|
δὲ |
Πτολεμαῖος
οὗτος
ἱερεὺς
μὲν
ἦν, |
[10, 8] |
Κυλλήνιος
ἐξεκαλεῖτο
ἀνδρῶν
ἡρώων·
ἔχε
|
δὲ |
ῥάβδον
μετὰ
χερσίν.
Εἶτα
πάλιν |
[10, 6] |
τὴν
δι´
ὀνείρων
μαντικήν.
Τυρρηναῖοι
|
δὲ |
σάλπιγγα
ἐπενόησαν
καὶ
Φρύγες
αὐλόν· |
[10, 3] |
ἀπὸ
Μεγάρων
τῆς
Σικελίας,
ἀπὸ
|
δὲ |
Σάμου
φησὶ
θεωρηθῆναι·
καὶ
τὴν |
[10, 9] |
παλαιότερον
τὸν
Μωσέα
συνίστησιν.
Ἡ
|
δὲ |
Σεμίραμις
τῶν
Τρωϊκῶν
ὀκτακοσίοις
ὅλοις |
[10, 11] |
ἡ
ἐπὶ
Δευκαλίωνος
ἐπομβρία·
κατὰ
|
δὲ |
Σθενέλαον
ἥ
τε
Ἀμφικτύονος
βασιλεία |
[10, 12] |
ἡ
ἐπὶ
Δευκαλίωνος
ἐπομβρία·
κατὰ
|
δὲ |
Σθένελον
ἥ
τε
Ἀμφικτύονος
βασιλεία |
[10, 2] |
Ἕλληνας
ἀναμφιλέκτοις
ἐλέγχοις
κατεφώρασεν.
Εἰ
|
δέ |
σοι
μὴ
πιστὸς
οὗτος,
ἅτε |
[10, 4] |
ἢ
χιλίοις
πεντακοσίοις
γενόμενοι.
Τοῦτο
|
δέ |
σοι
τὰς
τῶν
χρόνων
ἀναγραφὰς |
[10, 14] |
Ἱεροσολύμοις
ναὸν
ἐδείματο
πρῶτος.
Μετὰ
|
δὲ |
Σολομῶνα
βασιλεύει
Ῥοβοὰμ
ἔτη
ιζʹ |
[10, 8] |
καὶ
Λυκοῦργον
τὸν
Σπαρτιάτην,
ἔτι
|
δὲ |
Σόλωνα
τὸν
Ἀθηναῖον
καὶ
Πλάτωνα |
[10, 14] |
ὃν
ἤκμασε
Σωκράτης.
Καὶ
ἄλλους
|
δὲ |
σποράδην
ἔστιν
εὑρεῖν
φυσικοὺς
φιλοσόφους |
[10, 12] |
Ἑλληνικῶν
γραμμάτων
εὑρετὴς
γίνεται.
Τριόπας
|
δὲ |
συγχρονεῖ
Ἴσιδι
ἑβδόμῃ
γενεᾷ
ἀπὸ |
[10, 12] |
ἥλκησε
Διὸς
κυδρὴν
παράκοιτιν.
Τιτυὸς
|
δὲ |
συνεχρόνισε
Ταντάλῳ.
Εἰκότως
ἄρα
καὶ |
[10, 4] |
Ἑλλήνων
ᾀδόμενον.
Καὶ
τὸν
Φερεκύδην
|
δὲ |
Σύριον
ἀναγράφουσιν,
ᾧ
μαθητεῦσαι
τὸν |
[10, 12] |
κατὰ
λέξιν
ὁ
Τατιανός·
ἐννέα
|
δὲ |
τὰ
Ἀρκαδικὰ
τὰ
ἀπὸ
Πελασγοῦ· |
[10, 12] |
εἰπεῖν,
τετρακόσια
καὶ
πρόσω.
Εἰ
|
δὲ |
τὰ
Ἀσσυρίων
πολλοῖς
ἔτεσι
πρεσβύτερα |
[10, 2] |
παραφράσαντες
ἐφωράθησαν,
ὡς
δειχθήσονται,
αὐτοτελῶς
|
δὲ |
τὰ
ἑτέρων
ὑφελόμενοι
ὡς
ἴδια |
[10, 10] |
μνημονεύει
Βηρωσσὸς
ὁ
Βαβυλώνιος.
Μετὰ
|
δὲ |
τὰ
οʹ
τῆς
αἰχμαλωσίας
ἔτη |
[10, 5] |
Η,
ὅ
ἐστιν
αὕτη‘
ὁμοῦ
|
δὲ |
τὰ
πάντα
ἀπαρτίζει
τοιαύτην
τινὰ |
[10, 5] |
ὄντα
ἴδια
Ἑλλήνων
ὁμολογεῖται.
Ἔστι
|
δὲ |
τὰ
πάντα
παρ´
Ἑβραίοις
στοιχεῖα |
[10, 1] |
οἰκείαν
ὑποστήσασθαι
θεολογίαν
ἐφωράσαμεν,
ὡς
|
δὲ |
τὰ
περὶ
εὐσεβείας
ἑνὸς
τοῦ |
[10, 3] |
πίστιν
τῷ
λόγῳ
παρέχω.
Σπάνια
|
δὲ |
τὰ
τῶν
πρὸ
τοῦ
Πλάτωνος |
[10, 10] |
ἐκ
πλείστου
διαστήματος,
διὰ
τετραετίας
|
δὲ |
τὰς
ἀναγραφὰς
αὐτῶν
ποιεῖσθαι
τοὺς |
[10, 7] |
εἴποι
τις,
εὕροι
γεγονότα·
λέγω
|
δὲ |
τὰς
κτίσεις
τῶν
πόλεων
καὶ |
[10, 6] |
Ἰατρικὴν
δὲ
Ἆπιν
Αἰγύπτιον,
μετὰ
|
δὲ |
ταῦτα
Ἀσκληπιὸν
αὐξῆσαι
τὴν
τέχνην |
[10, 10] |
μηδὲν
ἐξαίρετον
Ἕλλησιν
ἱστόρηται.
Μετὰ
|
δὲ |
τέσσαρα
καὶ
ἐνενήκοντα
ἔτη
ἦν |
[10, 12] |
ἐν
τοῖς
Χρόνοις
διδάσκει.
Τούτων
|
δὲ |
τεσσαράκοντα
μὲν
γενεαῖς
νεώτερα
τὰ |
[10, 10] |
ἔξοδος
ἡ
ἀπ´
Αἰγύπτου,
ἐν
|
δὲ |
τῇ
Ἀττικῇ
ὁ
ἐπὶ
Ὠγύγου |
[10, 11] |
αἵ
τε
Περσέως
πράξεις·
κατὰ
|
δὲ |
τὴν
Ἀγαμέμνονος
βασιλείαν
Ἴλιον
ἑάλω. |
[10, 12] |
λέξεως
αὐτοῦ
ὧδε
ἔχει·
Κατέσκαψε
|
δὲ |
τὴν
Ἀούαριν
Ἄμωσις,
κατὰ
τὸν |
[10, 13] |
ἔρημον
εἰς
Συρίαν
διοδοιπορῆσαι·
φοβουμένους
|
δὲ |
τὴν
Ἀσσυρίων
δυναστείαν
(τότε
γὰρ |
[10, 8] |
τὰ
περὶ
τοὺς
ἀριθμούς,
ἔτι
|
δὲ |
τὴν
εἰς
πᾶν
ζῷον
τῆς |
[10, 13] |
ἑτέρωθεν
ἄφιξιν
εἰς
Αἴγυπτον,
ἔπειτα
|
δὲ |
τὴν
ἐκεῖθεν
ἀπαλλαγὴν
οὕτως
ἀρχαίαν |
[10, 2] |
ΤΩΝ
ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
ΚΛΟΠΗΣ.
Παραστήσαντες
|
δὲ |
τὴν
ἔμφασιν
τῆς
Ἑλληνικῆς
ἐπινοίας |
[10, 3] |
Ταῦτα
καὶ
αὐτὸς
εἶπεν·
νῦν
|
δὲ |
τὴν
κλοπὴν
δήλην
πεποίηκεν
ἡ |
[10, 13] |
ταῦτα
περὶ
ἡμῶν
γράφει·
παραθήσομαι
|
δὲ |
τὴν
λέξιν
αὐτοῦ,
καθάπερ
αὐτὸν |
[10, 13] |
στρατοῦ
προσεδρεύσαντα
τοῖς
τείχεσιν·
ἐπεὶ
|
δὲ |
τὴν
πολιορκίαν
ἀπέγνω,
ποιήσασθαι
συμβάσεις, |
[10, 12] |
Ἀπολλώνιος
ἐν
τοῖς
Ἀργοναυτικοῖς.
Ἀπὸ
|
δὲ |
τῆς
Ἡρακλέους
ἐν
Ἄργει
βασιλείας |
[10, 8] |
Διονύσου
τὴν
αὐτὴν
εἶναι·
τὴν
|
δὲ |
τῆς
Ἴσιδος
τῇ
τῆς
Δήμητρος |
[10, 11] |
τῆς
Μωσέως
ἡλικίας
κατώτερα,
πρὸ
|
δὲ |
τῆς
Περσῶν
ἡγεμονίας
ἔτεσιν
ἑβδομήκοντα. |
[10, 7] |
καθ´
ἑαυτὸν
ἱστορίαν
συγγράφειν.
Αἰτίαι
|
δὲ |
τῆς
τοιαύτης
διαφωνίας
πολλαὶ
μὲν |
[10, 13] |
Ἰωσήπῳ
κατὰ
πλάτος
ἀνιστόρηται.
Ἀπὸ
|
δὲ |
τῆς
Φοινίκων,
μάρτυσι
χρησάμενος
τοῖς |
[10, 3] |
ἐπὶ
τὴν
Μεσσήνης
μετέθηκεν.
Ἵνα
|
δέ |
τι
δοκῇ
λέγειν
περιττόν,
καὶ |
[10, 4] |
τῶν
βοωμένων
ἀποφθεγμάτων
μνημονεύεται.
Ὀψὲ
|
δέ |
τι
καὶ
μᾶλλον
τοῖς
χρόνοις |
[10, 7] |
τοῖς
πλείστοις
ψευδόμενον
ἐπιδείκνυσιν,
Ἔφορον
|
δὲ |
Τίμαιος
καὶ
Τίμαιον
οἱ
μετ´ |
[10, 10] |
χρόνον,
ἔτη
ασλζʹ
Καὶ
Ἑλλήνων
|
δέ |
τινες
ἱστοροῦσι
κατὰ
τοὺς
αὐτοὺς |
[10, 4] |
τινες
ἱστοροῦσι,
Φοῖνιξ
ἦν,
ὡς
|
δέ |
τινες
ὑπειλήφασι,
Μιλήσιος·
Αἰγυπτίων
δὲ |
[10, 10] |
Ἀμώσιος
ἐν
τῇ
δευτέρᾳ·
τρόπῳ
|
δέ |
τινι
καὶ
Ἰουδαίων
αὐτῶν,
ἐν |
[10, 4] |
ὅτι
τὸ
κρεῖττον
ἀγαπήσαντες,
μᾶλλον
|
δὲ |
τὸ
μόνον
ἀληθὲς
εὑρόντες
καὶ |
[10, 12] |
Ὀρφεύς
τε
καὶ
Μουσαῖος·
κατὰ
|
δὲ |
τὸ
ὀκτωκαιδέκατον
ἔτος
τῆς
Ἀγαμέμνονος |
[10, 7] |
εὐδοκιμήσειν
ἐν
τούτῳ
νομίζοντες.
Ὅλως
|
δὲ |
τὸ
πάντων
ἐναντιώτατον
ἱστορίᾳ
πράττοντες |
[10, 9] |
τῆς
ξεʹ
Ὀλυμπιάδος
καταντᾷ,
Τιβερίου
|
δὲ |
τὸ
πεντεκαιδέκατον
τῆς
Ῥωμαίων
βασιλείας |
[10, 13] |
Καὶ
ἐπιλέγει
μετὰ
βραχέα·
Ἐκαλεῖτο
|
δὲ |
τὸ
σύμπαν
αὐτῶν
ἔθνος
Ὑκουσσώς· |
[10, 8] |
μὲν
ἔχει
τὴν
πορείαν,
ἐναντίαν
|
δὲ |
τοῖς
ἄλλοις
ἄστροις
τὴν
φορὰν |
[10, 8] |
τοὺς
Ῥοίκου
μὲν
υἱούς,
κατασκευάσαντας
|
δὲ |
τοῖς
Σαμίοις
τὸ
τοῦ
Ἀπόλλωνος |
[10, 14] |
ἐν
οἷς
καὶ
Σωκράτην.
Κατὰ
|
δὲ |
τὸν
αὐτὸν
τῷ
Ἀναξαγόρᾳ
χρόνον |
[10, 14] |
Κόρο〈
ι〉
βος
Ἠλεῖος·
διαδέχεται
|
δὲ |
τὸν
Ἄχαζ
Ἐζεκίας
ἔτεσι
κθʹ |
[10, 3] |
Ὑπερείδου
πρὸς
δέον
διώρθωσε·
μέμφομαι
|
δὲ |
τὸν
Ὑπερείδην,
εἰ
λαβὼν
παρὰ |
[10, 12] |
Φθιωτικὰ
τὰ
ἀπὸ
Δευκαλίωνος.
Εἰς
|
δὲ |
τὸν
χρόνον
τῶν
Τρωϊκῶν
ἀπὸ |
[10, 8] |
δεικνύουσι
τῶν
μὲν
εἰκόνας,
τῶν
|
δὲ |
τόπων
ἢ
κατασκευασμάτων
ὁμωνύμους
προσηγορίας. |
[10, 9] |
Κανόσιν
οὕτως
ἔχοντα
συνέστη.
Ἐπὶ
|
δὲ |
τοῦ
παρόντος
πρὸς
τοῖς
εἰρημένοις |
[10, 14] |
θᾶττον
Ἀλεξάνδρου
τοῦ
Μακεδόνος,
Αὐγούστου
|
δὲ |
τοῦ
Σεβαστοῦ
οὐ
πολὺ
πρόσθεν |
[10, 9] |
ἐδήλου
γενέσθαι
τὸν
Ἁβραάμ,
ὁ
|
δὲ |
τοῦ
φιλοσόφου
παλαιότερον
τὸν
Μωσέα |
[10, 9] |
ἱστορεῖται
παρ´
Ἕλλησι.
Κατὰ
τοῦτο
|
δὲ |
τοῦ
χρόνου
παρ´
Ἑβραίοις
ἡγοῦνται |
[10, 11] |
τῶν
Ἰλιακῶν
ἔτεσι
τετρακοσίοις.
Ἀποδείκνυται
|
δὲ |
τοῦθ´
οὕτως
ἔχον
ἀπό
τε |
[10, 3] |
Μένανδρον
εἰς
τὸν
Δεισιδαίμονα.
Ἐπεὶ
|
δὲ |
τοὺς
κλέπτας
ἔδοξεν
οὐκ
οἶδ´ |
[10, 7] |
ἐπιχειρήσαντες
συγγράφειν
παρ´
αὐτοῖς,
λέγω
|
δὲ |
τοὺς
περὶ
Κάδμον
τε
τὸν |
[10, 10] |
τοσαῦτα
μὲν
πρὸ
Ὠγύγου.
Κατὰ
|
δὲ |
τοὺς
τούτου
χρόνους
ἐξῆλθε
Μωσῆς |
[10, 11] |
βίβλοι
Περὶ
Ἀσσυρίων
δύο.
Μετὰ
|
δὲ |
τοὺς
Χαλδαίους
τὰ
Φοινίκων
οὕτως |
[10, 2] |
Περὶ
Θεσπρωτῶν
βιβλίον
ὁλόκληρον.
Αὖθις
|
δὲ |
τούτοις
ἐπαγαγὼν
πλείους
ἀποδείξεις
τοῦ |
[10, 8] |
καὶ
Μελάμποδα
καὶ
Δαίδαλον,
πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
Ὅμηρόν
τε
τὸν
ποιητὴν |
[10, 5] |
τι
ἕκαστον
αὐτῶν
ἀποδείκνυται.
Παρὰ
|
δὲ |
τούτοις
πρώτοις
ἀρξάμενα
προῆλθεν
εἴς |
[10, 11] |
κατὰ
Ἴναχον
τὸν
βασιλέα‘
Μετὰ
|
δὲ |
τοῦτον
Ἀπίων
ὁ
γραμματικός,
ἀνὴρ |
[10, 9] |
καὶ
Μωσῆς
μηδὲν
προάγων,
κατὰ
|
δὲ |
τοῦτον
ἠκμακώς,
γένοιτ´
ἂν
οὖν |
[10, 9] |
τούτων
ἐκ
παλαιοῦ
ὑπαρχόντων.
Μετὰ
|
δὲ |
τοῦτον
καὶ
οἱ
παρ´
Ἕλλησι |
[10, 4] |
τὸν
Πυθαγόραν
φασίν.
Οὐ
μόνῳ
|
δὲ |
τούτῳ
συγγενέσθαι
ὁ
Πυθαγόρας
λέγεται, |
[10, 3] |
πεποίηκε
ταῦτα
προλέγοντα.
Οὐ
μόνον
|
δὲ |
τούτῳ
τῷ
ὀνόματι
ἀποκρύπτει
τὴν |
[10, 9] |
τὸν
πρῶτον
Ἀργεῖον
Ἴναχον.
Μεταξὺ
|
δὲ |
τούτων
ὁ
ἐπὶ
Ὠγύγου
μνημονεύεται |
[10, 8] |
καὶ
Οἰνοπίδην
τὸν
Χῖον.
Πάντων
|
δὲ |
τούτων
σημεῖα
δεικνύουσι
τῶν
μὲν |
[10, 9] |
ἐξεταστῶν
τῆς
ἀληθείας
παρεδέχθη.
Οἱ
|
δὲ |
τούτων
χρόνοι
καὶ
πρὸ
τῶν |
[10, 12] |
οὗ
Ἀκταία
ἡ
Ἀττική·
κατὰ
|
δὲ |
Τριόπαν
Προμηθεὺς
καὶ
Ἄτλας
καὶ |
[10, 11] |
οὗ
Ἀκταία
ἡ
Ἀττική·
κατὰ
|
δὲ |
Τριόπαν
Προμηθεὺς
καὶ
Ἐπιμηθεὺς
καὶ |
[10, 12] |
κληθῆναι
καὶ
Σάραπιν
ὕστερον·
Ἆπις
|
δὲ |
τρίτος
ἀπὸ
Ἰνάχου.
Ναὶ
μὴν |
[10, 9] |
Ἑβραίων
τε
καὶ
ἡμῶν,
φημὶ
|
δὲ |
τῷ
καθ´
ἡμᾶς
φιλοσόφῳ,
ὃς |
[10, 12] |
οὗτος
ἱερεὺς
μὲν
ἦν,
τὰς
|
δὲ |
τῶν
Αἰγυπτίων
βασιλέων
πράξεις
ἐν |
[10, 8] |
τῶν
ὀνομάτων
μόνων
ἐνηλλαγμένων·
τὰς
|
δὲ |
τῶν
ἀσεβῶν
ἐν
Ἅιδου
τιμωρίας |
[10, 13] |
τοῖς
πεντακοσίοις
ἕνδεκα.
Μετὰ
ταῦτα
|
δὲ |
τῶν
ἐκ
τῆς
Θηβαΐδος
καὶ |
[10, 10] |
ἐξιστορῶν
μὲν
τὰ
Ἑβραίων,
ἐφαπτόμενος
|
δὲ |
τῶν
Ἑλληνικῶν,
ἐφαρμόσω
τόνδε
τὸν |
[10, 12] |
Ἴναχον
ἠκμακέναι
τὸν
Μωσέα.
Παλαίτερα
|
δὲ |
τῶν
Ἑλληνικῶν
μνημονεύεσθαι
τὰ
Ἀργολικά, |
[10, 2] |
τὰ
κυριώτατα
τῶν
δογμάτων·
ὀλίγοις
|
δὲ |
τῶν
καθωμιλημένων
καὶ
παρὰ
τοῖς |
[10, 4] |
σεμνυνόμενος
περὶ
ἑαυτοῦ
φησιν·
Ἐγὼ
|
δὲ |
τῶν
κατ´
ἐμαυτὸν
ἀνθρώπων
πλείστην |
[10, 9] |
Ἕλληνας
Κέκροπα
τὸν
γηγενῆ.
Κατώτερα
|
δὲ |
τῶν
Κέκροπος
ἱστορεῖται
χρόνων
τὰ |
[10, 8] |
ἐκδόντα
τυχεῖν
ἀξιολόγου
δόξης.
Πάντων
|
δὲ |
τῶν
παλαιῶν
ἀγαλματοποιῶν
τοὺς
μάλιστα |
[10, 1] |
οὐκ
ἀταλαιπώρως
μέν,
ἐξ
ἐράνου
|
δὲ |
τῶν
παρὰ
βαρβάροις
μαθημάτων
τὴν |
[10, 3] |
χρόνων
ἀνιχνεῦσαι
τὸν
κλέπτην.
Ἐγὼ
|
δὲ |
ὑποπτεύω
μὲν
τὸν
ὑφῃρημένον
εἶναι |
[10, 1] |
Ἢ
εἰ
μὴ
τοῦτο,
συνενεχθῆναι
|
δὲ |
φαίη
τις
αὐτοὺς
φυσικαῖς
ὑποκινηθέντας |
[10, 8] |
Εἶτα
πάλιν
προβὰς
ἐπιλέγει·
ελάμποδα
|
δέ |
φασι
μετενεγκεῖν
ἐξ
Αἰγύπτου
τὰ |
[10, 6] |
Ἀριστόδημος
καὶ
Ἀριστοτέλης,
πρὸς
τούτοις
|
δὲ |
Φιλοστέφανος,
ἀλλὰ
καὶ
Στράτων
ὁ |
[10, 11] |
οὗ
κατακλυσμὸς
ὁ
πρῶτος,
κατὰ
|
δὲ |
Φόρβαντα
Ἀκταῖος,
ἀφ´
οὗ
Ἀκταία |
[10, 12] |
τὰ
μετὰ
τὸν
κατακλυσμόν.
Κατὰ
|
δὲ |
Φόρβαντα
Ἀκταῖος,
ἀφ´
οὗ
Ἀκταία |
[10, 12] |
καὶ
ἡ
Ἰλίου
κατάληψις.
Εἰ
|
δὲ |
χρὴ
πείθεσθαι
καὶ
Ἡσιόδῳ
τῷ |
[10, 8] |
θεῖναι
κατὰ
τὴν
ποίησιν·
Ἑρμῆς
|
δὲ |
ψυχὰς
Κυλλήνιος
ἐξεκαλεῖτο
ἀνδρῶν
ἡρώων· |
[10, 10] |
Ἑλληνικοῖς
συνέδραμεν
ὁ
χρόνος.
Μετὰ
|
δὲ |
Ὤγυγον,
διὰ
τὴν
ἀπὸ
τοῦ |
[10, 4] |
ἀναγκαίου
τινὸς
ἐπιτήδευσιν
συνήργει·
ἀλώμενοι
|
δὲ |
ὧδε
κἀκεῖσε
καὶ
τὸν
βίον |
[10, 12] |
ἢ
μιᾷ
πλείους
διαριθμοῦνται,
ἔτη
|
δέ, |
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν,
τετρακόσια
καὶ |
[10, 8] |
μέχρι
τοῦ
νῦν
καιροῦ,
οἰκοδομηθέντος
|
δέ, |
ὡς
μέν
τινές
φασιν,
ὑπὸ |
[10, 10] |
ἡ
τῶν
χρόνων
παραλλαγή.
Σημειωτέον
|
δὲ |
ὡς
ὅ
τι
ποτὲ
ἐξαίρετον |
[10, 3] |
Σοφοκλέους
κλοπῆς
πραγματείαν
κατεβάλετο.
Κεκίλιος
|
δέ, |
ὥς
τι
μέγα
πεφωρακώς,
ὅλον |
[10, 5] |
σημεῖα‘
Καὶ
παρὰ
μὲν
Ἑβραίοις
|
τοιάδε |
τίς
ἐστιν
ἡ
τῶν
στοιχείων |
[10, 4] |
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησι
διαφερόντως
τὸ
|
τηνικάδε |
μάλιστα
ἦν
ἀκμάζων,
ὁ
Πύθιος |
[10, 2] |
τοῦ
λόγου
πάλιν
τελευτῶν
προστίθησι
|
τάδε· |
Ἐπιλείψει
με
ὁ
βίος,
εἰ |
[10, 9] |
συσκευῆς
ὁ
Πορφύριος
ῥήμασιν
αὐτοῖς
|
τάδε· |
Ἱστορεῖ
δὴ
τὰ
περὶ
Ἰουδαίων |
[10, 2] |
ὁμοφύλους
λάθρα
διαδείκνυνται.
Οἱ
γὰρ
|
μηδὲ |
ἑαυτῶν,
σχολῇ
γ´
ἂν
τῶν |
[10, 6] |
ἐν
ἱεροῖς
γυναιξὶ
μίσγεσθαι
ἐκώλυσαν
|
μηδὲ |
εἰς
ἱερὰ
εἰσιέναι
ἀπὸ
γυναικῶν |
[10, 2] |
φιλοσοφίαν
τήν
τε
ἱστορίαν,
ἀλλὰ
|
μηδὲ |
τὴν
ῥητορικὴν
τοῦ
ὁμοίου
ἐλέγχου |
[10, 1] |
ὡς
ἐπ´
οἰκείοις
πόνοις
ἐσεμνύνατο.
|
Μηδὲ |
τοῦτον
δ´
ὑπολάβῃς
ἐμὸν
εἶναι |
[10, 12] |
τῶν
ἀρχαίων
εἰς
λόγους,
τῶν
|
τῇδε |
τῇ
πόλει
τὰ
ἀρχαιότατα
λέγειν |
[10, 2] |
ὑπόδειγμα
ἐναργὲς
τῷ
διορᾶν
δυναμένῳ
|
τοιαίδε |
οὖσαι
ἅλις
ἔστωσαν.
Ἤδη
δὲ |
[10, 11] |
τὸν
τρόπον.
Γεγόνασιν
Ἀργείων
βασιλεῖς
|
οἵδε· |
Ἴναχος,
Φορωνεύς,
Ἆπις,
Ἀργεῖος,
Κρίασος, |
[10, 4] |
ἐπονομάσαι
σοφούς.
Ἀμφὶ
Κῦρον
δὲ
|
οἵδε |
τὸν
Περσῶν
ἤκμασαν
βασιλέα.
Οὗτος |
[10, 4] |
πολιτικῶν
ἐπιτηδευμάτων.
Ἡγοῦμαι
δέ
μοι
|
τήνδε |
συμβαλεῖσθαι
τὴν
σημείωσιν
εἰς
ἀπόδειξιν |
[10, 10] |
λαοῦ
μετὰ
Μωσέως
ἔξοδον
γεγενῆσθαι,
|
τόνδε |
τὸν
τρόπον·
ἐπὶ
πρώτην
Ὀλυμπιάδα |
[10, 10] |
ἐφαπτόμενος
δὲ
τῶν
Ἑλληνικῶν,
ἐφαρμόσω
|
τόνδε |
τὸν
τρόπον·
λαβόμενος
μιᾶς
πράξεως |
[10, 1] |
φέρε
ἐπιθεωρήσωμεν,
ὡς
οὐ
μόνον
|
τῶνδε |
γραφῆς
ἠξίωσαν
τὴν
μνήμην,
ἀλλὰ |
[10, 5] |
μὴ
Ἑλλήνων
οἰκείας
εἶναι
τὰς
|
τοιάσδε |
φωνάς·
Ἑβραίων
ἄρα,
παρ´
οἷς |
[10, 1] |
μοι
πρώτου
λαβὼν
ἀνάγνωθι
τὰς
|
τοιάσδε |
φωνάς·
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Β'
ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ
ΠΕΡΙ |
[10, 9] |
τοῖς
Μωσέως
πλησιάζειν
χρόνοις
εἴρηνται,
|
οὐδὲ |
αὐτοὶ
κατὰ
Μωσέα
γενόμενοι,
ἀλλὰ |
[10, 4] |
τοῦ
ἐπὶ
πάντων
θεοῦ
φύραντες
|
οὐδέ |
γε
τὸ
ψεῦδος
ἅμα
τῷ |
[10, 4] |
εἰπεῖν,
ἁπάντων
οὐχ
Ἑβραίων
μόνον
|
οὐδέ |
γε
Φοινίκων
καὶ
Αἰγυπτίων,
ἀλλὰ |
[10, 10] |
ἢ
τὰ
πλασσόμενα
τῶν
ὀνομάτων
|
οὐδὲ |
γενέσθαι
φησὶ
Φιλόχορος.
Καὶ
αὖθις· |
[10, 4] |
παῖδές
ἐστε,
γέρων
δὲ
Ἑλλήνων
|
οὐδὲ |
εἷς,
οὐδέ
ἐστι
παρ´
ὑμῖν |
[10, 4] |
γέρων
δὲ
Ἑλλήνων
οὐδὲ
εἷς,
|
οὐδέ |
ἐστι
παρ´
ὑμῖν
χρόνῳ
πολιὸν |
[10, 4] |
τῶν
φιλοσοφίᾳ
λυσιτελούντων
μαθημάτων,
καὶ
|
οὐδὲ |
μόνων
τούτων,
ἀλλὰ
καὶ
τῶν |
[10, 7] |
τὰ
περὶ
τὰς
ἀναγραφάς,
ἀλλ´
|
οὐδὲ |
παρ´
αὐτοῖς
Ἀθηναίοις,
οὓς
αὐτόχθονας |
[10, 7] |
γεγονότες,
Ἡρόδοτον
δὲ
πάντες.
Ἀλλ´
|
οὐδὲ |
περὶ
τῶν
Σικελικῶν
τοῖς
περὶ |
[10, 3] |
χρῆμ´
ἀνὴρ
ληΐζεται
ἄμεινον
ἐσθλῆς
|
οὐδὲ |
ῥίγιον
κακῆς,
Εὐριπίδης
δὲ
ἐν |
[10, 11] |
τῶν
χρόνων
ἀναγραφή,
παρὰ
τούτοις
|
οὐδὲ |
τὰ
τῆς
ἱστορίας
ἀληθεύειν
δύναται. |
[10, 8] |
καὶ
βαρβάρους
τὰ
φιλοσόφων,
ὧν
|
οὐδὲ |
τῆς
γλώσσης
εἰκὸς
ἦν
ἐπαΐειν, |
[10, 4] |
βιωφελοῦς
εἰς
τὸ
παντελὲς
ἐχήρευεν.
|
Οὐδέ |
τι
πρὸς
ἀγαθῶν
λόγων
εὕρεσιν |
[10, 4] |
φιλοσοφίαν
αὐτοὺς
τὸ
παράπαν
ὠφέλει,
|
οὐδέ |
τις
ἄλλος
θεῶν
αὐτοῖς
εἰς |
[10, 3] |
συγγραφέων
ὁ
τρόπος
ὅτι
τε
|
οὐδὲ |
τοῦ
καθ´
ἑαυτῶν
ἐφείσαντο
ἐλέγχου, |
[10, 7] |
ὕστερος
φαίνεται
γενόμενος.
Καί
φασιν
|
οὐδὲ |
τοῦτον
ἐν
γράμμασι
τὴν
αὑτοῦ |
[10, 9] |
πρῶτος
Ἀθηνᾶς
ἄγαλμα
συστήσασθαι,
ὡς
|
οὐδὲ |
τούτων
ἐκ
παλαιοῦ
ὑπαρχόντων.
Μετὰ |
[10, 10] |
ἐπιλέγει·
Φαμὲν
τοίνυν
ἔκ
γε
|
τοῦδε |
τοῦ
συγγράμματος
Ὤγυγον,
ὃς
τοῦ |
[10, 12] |
Καὶ
τὰ
τῆς
λέξεως
αὐτοῦ
|
ὧδε |
ἔχει·
Κατέσκαψε
δὲ
τὴν
Ἀούαριν |
[10, 4] |
τινὸς
ἐπιτήδευσιν
συνήργει·
ἀλώμενοι
δὲ
|
ὧδε |
κἀκεῖσε
καὶ
τὸν
βίον
ἅπαντα |
[10, 4] |
Ἐπινομίδι,
Σύρων
ὁμοῦ
καὶ
Αἰγυπτίων
|
ὧδέ |
πη
μνημονεύοντος·
Τούτου
δ´
αἴτιος |
[10, 8] |
Ἀλλ´
οὗτος
μὲν
ὁ
λόγος
|
ὧδέ |
πως
ἀποδεδειγμένος
ἐνταῦθά
μοι
εἰληφέτω |
[10, 9] |
Δεῖ
δὴ
συλλογίσασθαι
τὰ
προκείμενα
|
ὧδέ |
πως·
εἴπερ
ὁ
Σαγχουνιάθων
ἐπὶ |
[10, 9] |
Μωσέα
γεγονέναι
καὶ
μὴ
πρότερον,
|
ὧδε |
τὸν
ἔλεγχον
ἐφοδεύσω·
εἴπερ
ἐπὶ |
[10, 14] |
ἔτη
νβʹ
καθ´
ὃν
προφητεύουσιν
|
Ὠσηέ, |
Ἀμώς,
Ἡσαΐας,
Ἰωνᾶς·
μετὰ
δὲ |
[10, 9] |
καθ´
ὃν
ἐπροφήτευον
Ἡσαΐας
καὶ
|
Ὠσηὲ |
ὅσοι
τε
τούτοις
γεγόνασι
σύγχρονοι, |
[10, 5] |
ἐστι
μάθε‘
τὸ
ὅλον
ὅμως
|
μάθε‘ |
Μετὰ
ταῦτα
τρισκαιδέκατον
στοιχεῖόν
ἐστι |
[10, 5] |
ὅμως‘
ἔπειτα
Λάβδ,
ὅ
ἐστι
|
μάθε‘ |
τὸ
ὅλον
ὅμως
μάθε‘
Μετὰ |
[10, 4] |
ταῦτα,
ἐκεῖνα
δέ
μοι
πρῶτα
|
δίελθε, |
δι´
ὧν
Ἕλληνες
τὰ
πάντα |
[10, 10] |
Κατὰ
δὲ
τοὺς
τούτου
χρόνους
|
ἐξῆλθε |
Μωσῆς
ἀπ´
Αἰγύπτου·
καὶ
ὡς |
[10, 4] |
τὰ
παρ´
ἑκάστοις
σοφὰ
πολυπραγμονῶν
|
ἐπῆλθε |
Βαβυλῶνα
καὶ
Αἴγυπτον
καὶ
πᾶσαν |
[10, 4] |
ἔτεα
ὀγδώκοντα
ἐπὶ
ξένης
ἐγενήθην.
|
Ἐπῆλθε |
γὰρ
καὶ
οὗτος
Βαβυλῶνά
τε |
[10, 1] |
ΕΛΛΗΝΑΣ
ΤΑ
ΣΕΜΝΑ
ΤΩΝ
ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ
|
ΠΑΡΗΛΘΕ· |
ΚΑΙ
ΠΕΡΙ
ΤΗΣ
ΕΒΡΑΙΩΝ
ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ. |
[10, 3] |
ἂν
εἴη
ἔργον‘
φησίν,
ὦ
|
Ἀπολλώνιε, |
ἐκ
τῶν
χρόνων
ἀνιχνεῦσαι
τὸν |
[10, 14] |
Ἄσα
ἔτη
μαʹ
Ἰωσαφὰθ
ἔτη
|
κεʹ |
Ἰωρὰμ
ἔτη
ηʹ
Ὀχοζίας
ἔτος |
[10, 10] |
Ἰησοῦ
τοῦ
μετ´
ἐκεῖνον
ἡγησαμένου
|
κεʹ |
πρεσβυτέρων
ἔτη
λʹ
τῶν
μετὰ |
[10, 3] |
διάνοιαν
Σιμωνίδης
ἐν
τῷ
ἑνδεκάτῳ
|
μετήνεγκε |
λαβὼν
οὕτως·
γυναικὸς
οὐδὲν
χρῆμ´ |
[10, 12] |
Ζηνὶ
δ´
ἄρ´
Ἀτλαντὶς
Μαίη
|
τέκε |
κύδιμον
Ἑρμῆν,
κήρυκ´
ἀθανάτων,
ἱερὸν |
[10, 12] |
Καδμείη
δ´
ἄρα
οἱ
Σεμέλη
|
τέκε |
φαίδιμον
υἱὸν
μιχθεῖς´
ἐν
φιλότητι, |
[10, 3] |
λοιδόρων
ἰάμβων
καὶ
ἐπιγραμμάτων
ποιητής,
|
παρῴδηκε |
τὰς
Ἐφόρου
κλοπὰς
ἐξελέγχων,
Πολλίωνος |
[10, 3] |
ὁ
ἕτερος
παρὰ
τοῦ
ἑτέρου
|
μετέθηκε |
πρόδηλον·
συγχρονούντων
δ´
αὐτῶν,
ὑμῶν |
[10, 3] |
Θεόπομπος
ἀργά
τε
καὶ
ἀκίνητα
|
πεποίηκε |
καὶ
ἄπρακτα.
Λόγου
γὰρ
δύναμιν |
[10, 3] |
φάλαγγας,
ὁ
Ἀντίμαχος
μεταθεὶς
ἡμιστίχια
|
πεποίηκε
|
Λαῶν
οἷσιν
ἄνασσον
ἐκαρτύναντο
φάλαγγας. |
[10, 3] |
μετενήνοχε·
Φερεκύδην
γὰρ
τὸν
Σύριον
|
πεποίηκε |
ταῦτα
προλέγοντα.
Οὐ
μόνον
δὲ |
[10, 14] |
Κῦρος
βασιλεύει
Περσῶν,
ὃς
καὶ
|
ἀνῆκε |
τὴν
αἰχμαλωσίαν
τῶν
Ἰουδαίων,
ἐπιτρέψας |
[10, 3] |
λέγειν
περιττόν,
καὶ
τοῦ
ξένου
|
προστέθεικε |
τοὔνομα,
Περίλαον
αὐτὸν
καλεῖσθαι
λέγων. |
[10, 2] |
φησί,
Σαμουὴλ
τὸν
κύριον,
καὶ
|
ἔδωκε |
κύριος
φωνὰς
καὶ
ὑετὸν
ἐν |
[10, 7] |
καὶ
τοὺς
μαθεῖν
βουλομένους
διδάξειν
|
ἔμελλε |
καὶ
τοὺς
ψευδομένους
ἐλέγξειν,
ἡ |
[10, 12] |
Ἰλιάδα
πεποιηκώς)
μεσάτα,
λαμπρὰ
δ´
|
ἐπέτελλε |
σελάνα·
ἕτεροι
Σκιροφοριῶνος
τῇ
αὐτῇ |
[10, 2] |
πάλιν
τελευτῶν
προστίθησι
τάδε·
Ἐπιλείψει
|
με |
ὁ
βίος,
εἰ
καθ´
ἕκαστον |
[10, 4] |
γραμμέων
συνθέσιος
μετ´
ἀποδείξεως
οὐδεὶς
|
κἀμὲ |
παρήλλαξεν,
οὔτε
Αἰγυπτίων
οἱ
καλεόμενοι |
[10, 2] |
μυρίων
ἄλλων
παρατίθησιν
ὧν
περιττὸν
|
ἐμὲ |
καταλέγειν
τὰς
φωνάς,
προκειμένης
τῆς |
[10, 14] |
δὲ
Ἐζεκίαν
βασιλεύει
Μανασσῆς
ἔτη
|
νεʹ |
ἔπειτα
Ἀμὼν
ἔτη
βʹ
ἔπειτα |
[10, 10] |
δὲ
πρώτης
Ὀλυμπιάδος
ἐπὶ
τῆς
|
νεʹ |
ἔτος
πρῶτον,
τουτέστιν
ἐπὶ
Κύρου |
[10, 10] |
ἀρχῆς
ἔτει,
ὅπερ
ἦν
Ὀλυμπιάδος
|
νεʹ |
ἔτος
τὸ
πρῶτον,
διὰ
Ζοροβάβελ, |
[10, 10] |
ἐξόδου
Ἰσραήλ,
ὅσον
ἀπὸ
τῆς
|
νεʹ |
Ὀλυμπιάδος
ἐπὶ
Ὤγυγον,
ὃς
ἔκτισεν |
[10, 10] |
ἐβασίλευσεν,
ᾧ
ἔτει
Ὀλυμπιὰς
ἤχθη
|
νεʹ |
ὡς
ἐκ
τῶν
Βιβλιοθηκῶν
Διοδώρου |
[10, 4] |
χρηστήρια
ἔργῳ
περιττὰ
καὶ
ἀνωφελῆ
|
κατελάμβανε. |
Διὸ
ταῦτα
μὲν
εἰς
δεύτερον |
[10, 4] |
τὰ
τῆς
ἀληθοῦς
θεολογίας
λείποντα
|
κατεμάνθανε |
τοῖς
Ἕλλησιν,
ἀλλὰ
καὶ
τῶν |
[10, 3] |
τὸ
πλῆθος
αὐτοῦ
τῶν
κλοπῶν
|
ἐξέφηνε· |
καθάπερ
ὁ
Ἀλεξανδρεὺς
Φιλόστρατος
Περὶ |
[10, 11] |
Ἡρακλῆς
μιᾷ
τῶν
Τρωϊκῶν
προγενέστερος
|
πέφηνε |
γενεᾷ.
Τοῦτο
δέ
ἐστι
φανερὸν |
[10, 14] |
τοῖς
ἐν
φιλοσοφίᾳ
δόγμασιν
ὑπερηκόντισε.
|
Γέγονε |
δὲ
ὁ
Πλάτων
ἀμφὶ
τὰ |
[10, 14] |
οὓς
οὐκέτι
προφήτης
παρ´
αὐτοῖς
|
γέγονε. |
Κατὰ
δὲ
Κῦρον
Σόλων
Ἀθηναῖος |
[10, 14] |
ἀποθανεῖν.
Τούτου
δὲ
Λεύκιππος
ἀκουστὴς
|
γέγονε, |
Λευκίππου
δὲ
Δημόκριτος,
οὗ
Πρωταγόρας, |
[10, 9] |
τοῦ
ἐν
Ἱεροσολύμοις
νεώ,
ἣ
|
γέγονε |
μετὰ
τὴν
ἀπὸ
Βαβυλῶνος
ἐπάνοδον |
[10, 11] |
θηριώδους
βίου
καὶ
νομάδος
περιγραφὴ
|
γέγονε |
μετεκοσμήθησάν
τε
οἱ
ἄνθρωποι.
Διόπερ |
[10, 9] |
συναγαγὼν
καὶ
συγγράψας
ἐπὶ
Σεμιράμεως
|
γέγονε |
τῆς
Ἀσσυρίων
βασιλίδος.
Ταῦτα
ὁ |
[10, 14] |
τὸν
χρόνον,
καθ´
ὃν
οὗτος
|
γέγονε, |
τῶν
τε
παρ´
Ἑβραίοις
θεολόγων |
[10, 1] |
περὶ
τούτου
σύστασιν
εἰς
πλάτος
|
ἀπηύθυνε. |
Τούτου
δέ
μοι
πρώτου
λαβὼν |
[10, 9] |
κατὰ
τὸ
πρῶτον
ἔτος
τῆς
|
ξεʹ |
Ὀλυμπιάδος
καταντᾷ,
Τιβερίου
δὲ
τὸ |
[10, 11] |
Τούτων
τὰς
βίβλους
εἰς
Ἑλληνίδα
|
κατέταξε |
φωνὴν
Λαῖτος,
ὁ
καὶ
τοὺς |
[10, 3] |
ταύτης
ἐπλήσθη,
ὃν
ἠρέμα
μὲν
|
ἤλεγξε |
διὰ
τὸ
ἄγαν
αὐτὸν
φιλεῖν |
[10, 10] |
κάθοδος,
Ἰώνων
ἀποικία
καὶ
Ὀλυμπιάδες.
|
Ἔδοξε |
δή
μοι
τῆς
Ἀττικῆς
βασιλείας |
[10, 1] |
ἱστορίας
πολὺν
πεποιῆσθαι
λόγον
παραστήσαντες,
|
φέρε |
ἐπιθεωρήσωμεν,
ὡς
οὐ
μόνον
τῶνδε |
[10, 2] |
εἰ
μὴ
ἐπαχθὲς
εἰπεῖν,
ἀπεδείξαμεν,
|
φέρε |
μάρτυρας
τῆς
κλοπῆς
αὐτοὺς
καθ´ |
[10, 6] |
ὁ
Βεβρύκων
βασιλεὺς
ἱμάντας
πυκτικοὺς
|
εὗρε. |
Περί
τε
μουσικὴν
Ὄλυμπος
ὁ |
[10, 6] |
εὗρον.
Δέλας
δὲ
ἄλλος
Ἰδαῖος
|
εὗρε |
χαλκοῦ
κρᾶσιν,
ὡς
δὲ
Ἡσίοδος, |
[10, 6] |
γὰρ
ὁ
Φοῖνιξ
λιθοτομίαν
τε
|
ἐξεῦρε |
καὶ
μέταλλα
χρυσοῦ
τὰ
περὶ |
[10, 4] |
ἢ
Τύριον
εἶναι
λέγουσιν·
ὥστε
|
σε |
βάρβαρον,
ἀλλ´
οὐχ
Ἕλληνα
γεγονέναι |
[10, 14] |
ἱερᾶς
μητροπόλεως
αὐτῶν
πεπολιορκημένης·
ὥστε
|
σε |
ὁμολογεῖν
πολὺ
νεώτερα
Μωσέως
καὶ |
[10, 14] |
μεταβὰς
δ´
εἰς
Ἀθήνας
ἐκεῖ
|
ἐσχόλασε |
καὶ
πολλοὺς
ἔσχεν
Ἀθηναίων
γνωρίμους, |
[10, 11] |
Ὅμηρον
εἰπόντες·
ὁ
δὲ
Ἀρχίλοχος
|
ἤκμασε |
περὶ
Ὀλυμπιάδα
τρίτην
καὶ
εἰκοστήν, |
[10, 11] |
αὐτοῦ
καὶ
χρόνου
καθ´
ὃν
|
ἤκμασε |
προηρεύνησαν
πρεσβύτατοι
μὲν
Θεαγένης
τε |
[10, 14] |
Δημόκριτος,
οὗ
Πρωταγόρας,
καθ´
ὃν
|
ἤκμασε |
Σωκράτης.
Καὶ
ἄλλους
δὲ
σποράδην |
[10, 3] |
ἐπεὶ
ἴσως
πλείους
ἄν
τις
|
ἐφώρασε |
τοῦ
φιλοσόφου.
Ἐγὼ
δ´
οὖν, |
[10, 14] |
αὐτὸς
Μιλήσιος.
Οὗτος
πρῶτος
γνώμονας
|
κατεσκεύασε |
πρὸς
διάγνωσιν
τροπῶν
τε
ἡλίου |
[10, 6] |
Καρχηδόνιοι
γὰρ
πρῶτοι
τετρήρη
κατεσκεύασαν,
|
ἐναυπήγησε |
δὲ
αὐτὴν
Βόσπορος
αὐτόχθων.
Μήδειά |
[10, 12] |
κατὰ
Τιτυὸν
γίνεται·
Λητὼ
γὰρ
|
ἥλκησε |
Διὸς
κυδρὴν
παράκοιτιν.
Τιτυὸς
δὲ |
[10, 4] |
ἐπιτήδευσιν
συνήργει·
ἀλώμενοι
δὲ
ὧδε
|
κἀκεῖσε |
καὶ
τὸν
βίον
ἅπαντα
περιτρέχοντες |
[10, 12] |
Διὸς
κυδρὴν
παράκοιτιν.
Τιτυὸς
δὲ
|
συνεχρόνισε |
Ταντάλῳ.
Εἰκότως
ἄρα
καὶ
ὁ |
[10, 14] |
κθʹ
καθ´
ὃν
Ῥωμύλος
Ῥώμην
|
ἔκτισε |
καὶ
ἐβασίλευσε.
Μετὰ
δὲ
Ἐζεκίαν |
[10, 14] |
καὶ
τοῖς
ἐν
φιλοσοφίᾳ
δόγμασιν
|
ὑπερηκόντισε. |
Γέγονε
δὲ
ὁ
Πλάτων
ἀμφὶ |
[10, 4] |
θ´
ἱκανῶς
κέκτηται.
Ὅθεν
καὶ
|
πανταχόσε |
καὶ
δεῦρο
ἐξήκει,
βεβασανισμένα
χρόνῳ |
[10, 10] |
αὐτοὺς
ἀπὸ
τῆς
ἄγαν
ἰδιωτείας
|
μετέπλασσε. |
Ταῦτα
μὲν
ὁ
Ἀφρικανός.
Μεταβῶμεν |
[10, 3] |
μεταθεῖναι.
τοῦ
δὲ
Λαῶν,
οἷσιν
|
ἄνασσε, |
πατὴρ
δ´
ὣς
ἤπιος
ἦεν
|
[10, 14] |
ὃν
Ῥωμύλος
Ῥώμην
ἔκτισε
καὶ
|
ἐβασίλευσε. |
Μετὰ
δὲ
Ἐζεκίαν
βασιλεύει
Μανασσῆς |
[10, 10] |
ἐξόδου
Μωσέως
ἐπὶ
Κῦρον,
ὃς
|
ἐβασίλευσε |
μετὰ
τὴν
αἰχμαλωσίαν,
ἔτη
ασλζʹ |
[10, 9] |
ὃν
Ζωροάστρης
ὁ
μάγος
Βακτρίων
|
ἐβασίλευσε. |
Νίνου
δὲ
γυνὴ
καὶ
διάδοχος |
[10, 6] |
ναῦν
ἐναυπηγήσατο
καὶ
τὴν
θάλασσαν
|
ἔπλευσε. |
Καὶ
ἀστρολογίαν
δὲ
πρῶτοι
εἰς |
[10, 13] |
τούτου
οὐκ
οἶδ´
ὅπως
θεὸς
|
ἀντέπνευσε, |
καὶ
παραδόξως
ἐκ
τῶν
πρὸς |
[10, 3] |
λαβὼν
παρὰ
Ὑπερείδου
πρὸς
δέον
|
διώρθωσε· |
μέμφομαι
δὲ
τὸν
Ὑπερείδην,
εἰ |
[10, 14] |
Ἡγησιβούλου
Κλαζομένιος.
Οὗτος
δὴ
πρῶτος
|
διήρθρωσε |
τὸν
περὶ
ἀρχῶν
λόγον.
Οὐ |
[10, 4] |
τὴν
Περσίδα
καὶ
Αἴγυπτον,
τοῖς
|
τε |
Αἰγυπτίοις
καὶ
τοῖς
ἱερεῦσι
μαθητεύων· |
[10, 11] |
καὶ
Καλλίμαχος
ὁ
Κολοφώνιος
Ἡρόδοτός
|
τε |
Ἁλικαρνασεὺς
καὶ
Διονύσιος
Ὀλύνθιος·
μετὰ |
[10, 1] |
μαθημάτων
Αἰγυπτίους
καὶ
Χαλδαίους
τά
|
τε |
ἄλλα
τῶν
βαρβάρων
ἐθνῶν
συνίστανται |
[10, 1] |
πρῶτα
τῆς
γραμματικῆς
στοιχεῖα
μυρίας
|
τε |
ἄλλας
τεχνικὰς
καὶ
βιωφελεῖς
ἐπιτηδεύσεις, |
[10, 5] |
τούτοις
πρώτοις
ἀρξάμενα
προῆλθεν
εἴς
|
τε |
ἄλλους
καὶ
δὴ
καὶ
εἰς |
[10, 12] |
καὶ
οἱ
ἑπτὰ
σοφοὶ
οἵ
|
τε |
ἀμφὶ
τὸν
Σύριον
Φερεκύδην
καὶ |
[10, 12] |
ἐπομβρία·
κατὰ
δὲ
Σθένελον
ἥ
|
τε |
Ἀμφικτύονος
βασιλεία
καὶ
ἡ
εἰς |
[10, 11] |
ἐπομβρία·
κατὰ
δὲ
Σθενέλαον
ἥ
|
τε |
Ἀμφικτύονος
βασιλεία
καὶ
ἡ
εἰς |
[10, 6] |
Κύδιππός
τε
ὁ
Μαντινεὺς
ἔτι
|
τε |
Ἀντιφάνης
καὶ
Ἀριστόδημος
καὶ
Ἀριστοτέλης, |
[10, 9] |
ἐπὶ
Ὠγύγου
μνημονεύεται
κατακλυσμὸς
πρῶτός
|
τε |
Ἆπις
ἐν
Αἰγύπτῳ
θεὸς
ὠνομάσθη |
[10, 9] |
ἐκπύρωσις
Ἐριχθονίου
τε
γένεσις
Κόρης
|
τε |
ἁρπαγὴ
καὶ
Δήμητρος
μυστήρια,
Ἐλευσινίων |
[10, 6] |
ἀπὸ
γυναικῶν
ἀλούτους
ἐνομοθέτησαν.
Γεωμετρίας
|
τε |
αὖ
εὑρεταὶ
οἱ
αὐτοὶ
γεγόνασι. |
[10, 6] |
Ὀλυμπός
τε
καὶ
Μαρσύας.
Λύχνους
|
τε |
αὖ
καίειν
πρῶτοι
κατέδειξαν
Αἰγύπτιοι |
[10, 14] |
ἔθνος
ἀπάγεται
εἰς
Βαβυλῶνα,
προφητεύει
|
τε |
αὐτόθι
Δανιὴλ
καὶ
Ἰεζεκιήλ.
Μετὰ |
[10, 11] |
γὰρ
τῆς
Ὁμήρου
ποιήσεως
γένους
|
τε |
αὐτοῦ
καὶ
χρόνου
καθ´
ὃν |
[10, 8] |
Διόσπολιν
τὴν
αὐτὴν
ὑπάρχειν·
τήν
|
τε |
Ἀφροδίτην
ὀνομάζεσθαι
παρὰ
τοῖς
ἐγχωρίοις |
[10, 12] |
Κάδμου
εἰς
Θήβας
παρουσία
Μίνωός
|
τε |
βασιλεία·
κατὰ
δὲ
Προῖτον
ὁ |
[10, 11] |
Κάδμου
εἰς
Θήβας
παρουσία
Μίνωός
|
τε |
βασιλεία·
κατὰ
δὲ
Προῖτον
ὁ |
[10, 10] |
μὲν
οὖν
ἱστορίαι
συντρέχουσι
Κύρου
|
τε |
βασιλείας
καὶ
αἰχμαλωσίας
τέλους
καὶ |
[10, 1] |
καὶ
τὸν
βίον
καταπλαγῆναι
τῆς
|
τε |
βασιλικῆς
μητροπόλεως
καὶ
τῆς
λοιπῆς |
[10, 3] |
ἀλλὰ
καὶ
τόπων
μεταθέσει.
Τό
|
τε |
γὰρ
περὶ
τῆς
προρρήσεως
τοῦ |
[10, 9] |
ἡ
ἐπὶ
Φαέθοντος
ἐκπύρωσις
Ἐριχθονίου
|
τε |
γένεσις
Κόρης
τε
ἁρπαγὴ
καὶ |
[10, 6] |
καὶ
παρὰ
βαρβάρων
ὠφελῆσθαι
διάφωνά
|
τε |
ἑαυτοῖς
γεγραφέναι.
Συμβαλεῖται
γοῦν
καὶ |
[10, 11] |
κατὰ
τοὺς
ἡμετέρους
νόμους
ὅσα
|
τε |
εἰρήκασιν
οἱ
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησι |
[10, 11] |
Εὐρώπης
ἁρπαγὴ
{γέγονεν{
αι}
Μενελάου
|
τε |
εἰς
τὴν
Φοινίκην
ἄφιξις
καὶ |
[10, 12] |
Ὅμηρος)
τέκετο
νεφεληγερέτα
Ζεύς‘
ἥ
|
τε |
ἐκ
Κρήτης
εἰς
Φοινίκην
ἀνακομιδή· |
[10, 11] |
Δαρδάνου
τῆς
Δαρδανίας
κτίσις
ἥ
|
τε |
ἐκ
Φοινίκης
τῆς
Εὐρώπης
εἰς |
[10, 10] |
ἀφαιρῶν
τε
καὶ
προστιθεὶς
τίς
|
τε |
Ἕλλην
ἢ
Πέρσης
ἢ
καὶ |
[10, 10] |
τῶν
μετὰ
Ἰησοῦν
Κριτῶν·
τῶν
|
τε |
ἐν
τῇ
βίβλῳ
τῶν
Κριτῶν |
[10, 6] |
Κάδμος
γὰρ
ὁ
Φοῖνιξ
λιθοτομίαν
|
τε |
ἐξεῦρε
καὶ
μέταλλα
χρυσοῦ
τὰ |
[10, 3] |
πολλὰ
περὶ
Θεοπόμπου
λέγεται,
Ἀρητάδου
|
τέ |
ἐστι
Περὶ
συνεμπτώσεως
πραγματεία,
ἐξ |
[10, 6] |
δὲ
αὐτὴν
Βόσπορος
αὐτόχθων.
Μήδειά
|
τε, |
ἡ
Αἰήτου
ἡ
Κολχίς,
πρώτη |
[10, 14] |
γνώμονας
κατεσκεύασε
πρὸς
διάγνωσιν
τροπῶν
|
τε |
ἡλίου
καὶ
χρόνων
καὶ
ὡρῶν |
[10, 9] |
ἀπὸ
παιδείας
οὐδενὸς
δεύτεροι
τοῖς
|
τε |
θείοις
οὐ
παρέργως
καθωμιληκότες,
οἳ |
[10, 14] |
Ζοροβάβελ
ὁ
τοῦ
Σαλαθιὴλ
καταβάλλονταί
|
τε |
θεμελίους,
προφητευόντων
ὕστατα
πάντων
Ἀγγαίου |
[10, 4] |
ἄλλοθεν,
μυστήρια
καὶ
τελετὰς
ξοάνων
|
τε |
ἱδρύσεις
καὶ
ὕμνους
ᾠδάς
τε |
[10, 4] |
χώρας
τε
καὶ
πόλεις,
ἔν
|
τε |
ἱεροῖς
καὶ
μυστηρίοις,
αὐτὰ
δὴ |
[10, 2] |
ἄμοιρον
τήν
τε
φιλοσοφίαν
τήν
|
τε |
ἱστορίαν,
ἀλλὰ
μηδὲ
τὴν
ῥητορικὴν |
[10, 14] |
τῶν
πρὶν
ἀληθῶς
Ἑβραίων,
Ἕβερ
|
τε |
καὶ
Ἁβραάμ,
ἀφ´
ὧν
καὶ |
[10, 3] |
Ἑλληνικῶν
μεταθεὶς
ὁ
Θεόπομπος
ἀργά
|
τε |
καὶ
ἀκίνητα
πεποίηκε
καὶ
ἄπρακτα. |
[10, 11] |
καθ´
ἕκαστον
λόγον
πραγματείας
χρόνων
|
τε |
καὶ
ἀναγραφῆς
αὐτῶν,
ὡς
οἶμαι, |
[10, 4] |
δεῦρο
ἐξήκει,
βεβασανισμένα
χρόνῳ
μυριετεῖ
|
τε |
καὶ
ἀπείρῳ.
Καὶ
ὑποβὰς
ἑξῆς |
[10, 9] |
Ἶσιν
Αἰγύπτιοι
μετονομάσαντες
σέβουσι,
Προμηθεύς
|
τε |
καὶ
Ἄτλας
ἐγνωρίζοντο.
Ἀπὸ
δὲ |
[10, 3] |
γραμματικὸς
ἐν
ταῖς
Παραλλήλοις
αὐτοῦ
|
τε |
καὶ
ἀφ´
ὧν
ἔκλεψεν
ἐκλογαῖς; |
[10, 4] |
Ἱεροῖς
μὲν
οὖν
θεῶν,
ἀγάλμασί
|
τε |
καὶ
ἀφιδρύσεσι,
μαντείαις
τε
καὶ |
[10, 4] |
ἱστορέων
τὰ
μήκιστα,
καὶ
ἀέρας
|
τε |
καὶ
γαίας
πλείστας
εἶδον
καὶ |
[10, 11] |
διαφανέστατοι
πράξεις
παρ´
Ἕλλησιν
ἐγράφησάν
|
τε |
καὶ
γινώσκονται,
δῆλον
ὡς
καὶ |
[10, 6] |
εὑρεταὶ
οἱ
αὐτοὶ
γεγόνασι.
Κέλμις
|
τε |
καὶ
Δαμναμενεὺς
οἱ
τῶν
Ἰδαίων |
[10, 12] |
συνάγεται
ἔτη
ἑξήκοντα
τρία·
Ἀσκληπιός
|
τε |
καὶ
Διόσκουροι
συνέπλεον
αὐτοῖς,
ὡς |
[10, 10] |
μετὰ
Μωσέα
τοῦθ´
εὑρίσκεται,
κατακλυσμοί
|
τε |
καὶ
ἐκπυρώσεις,
Προμηθεύς,
Ἰώ,
Εὐρώπη, |
[10, 10] |
ἐκείνων
ὑπονοουμένους,
ὥς
φασιν
ἄλλοι
|
τε |
καὶ
ἐν
τῷ
Τρικαράνῳ
Θεόπομπος. |
[10, 5] |
ἀπαρτίζουσα
τῇ
τῶν
στοιχείων
μαθήσει
|
τε |
καὶ
ἐπαγγελίᾳ
προσήκουσαν.
Τὸ
ὅμοιον |
[10, 4] |
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
ἄλλων
τεχνῶν
|
τε |
καὶ
ἐπιστημῶν
τὰ
βιωφελέστατα.
Συνομολογοῦσί |
[10, 4] |
τε
ἱδρύσεις
καὶ
ὕμνους
ᾠδάς
|
τε |
καὶ
ἐπῳδάς,
ἤτοι
ὁ
Θρᾴκιος |
[10, 4] |
χρήσιμα
πανταχόθεν
ἑαυτῇ
πορίζουσα
συνάγουσά
|
τε |
καὶ
ἐρανιζομένη,
ὅ
τι
ποτὲ |
[10, 11] |
τοῦ
Κενταύρου
καὶ
Ἰσάτιδος
Δρύμωνός
|
τε |
καὶ
Εὔκλου
τοῦ
Κυπρίου
καὶ |
[10, 9] |
πάντων
δυσμενεστάτῳ
καὶ
πολεμιωτάτῳ
Ἑβραίων
|
τε |
καὶ
ἡμῶν,
φημὶ
δὲ
τῷ |
[10, 7] |
καὶ
τοὺς
περὶ
τῶν
οὐρανίων
|
τε |
καὶ
θείων
πρώτους
παρ´
Ἕλλησι |
[10, 8] |
εἰ
φανεῖεν
τοῖς
Ἑβραίων
προφήταις
|
τε |
καὶ
θεολόγοις
οἱ
παρ´
Ἕλλησιν |
[10, 4] |
τά
τε
τῶν
ἐθνῶν
νόμιμά
|
τε |
καὶ
μαθήματα
περιεργότερον
ἐξητακότας,
καὶ |
[10, 4] |
γυμνὴ
καὶ
οἰκείων
πτωχεύουσα
λόγων
|
τε |
καὶ
μαθημάτων,
περιῄει
διερευνωμένη
τά |
[10, 1] |
καὶ
τῆς
ὁμοίας
αὐτοῖς
διδασκαλίας
|
τε |
καὶ
μαθήσεως
ἔν
τισι
τῶν |
[10, 8] |
ἱερεῦσι
καὶ
ἀστρολόγοις
μαθεῖν
ἄλλα
|
τε |
καὶ
μάλιστα
τὸν
ἡλιακὸν
κύκλον, |
[10, 3] |
Ἦσαν
δ´
οἱ
ζητοῦντες
Καΰστριός
|
τε |
καὶ
Μάξιμος·
ὁ
μὲν
γὰρ |
[10, 6] |
αὐλόν·
Φρύγες
γὰρ
ἤστην
Ὀλυμπός
|
τε |
καὶ
Μαρσύας.
Λύχνους
τε
αὖ |
[10, 8] |
βίβλοις
παραβαλεῖν
πρὸς
ἑαυτοὺς
Ὀρφέα
|
τε |
καὶ
Μουσαῖον
καὶ
Μελάμποδα
καὶ |
[10, 4] |
αὐτοὶ
μετά
γε
Ὀρφέα
Λίνον
|
τε |
καὶ
Μουσαῖον,
οἳ
δὴ
πάντων |
[10, 12] |
Περσέως
καὶ
Διονύσου
πράξεις
Ὀρφεύς
|
τε |
καὶ
Μουσαῖος·
κατὰ
δὲ
τὸ |
[10, 9] |
καὶ
ἑκατὸν
ὕστερον
ἔτεσιν
αὐτῆς
|
τε |
καὶ
Μωσέως,
ἐν
οἷς
οὐδὲν |
[10, 11] |
πάσης
προὔχειν
νομισθεὶς
σοφίας
ἀγχινοίας
|
τε |
καὶ
νομοθεσίας,
ἐπὶ
Λυγκέως
τοῦ |
[10, 8] |
χρόνους,
καθ´
οὓς
ἤκμασαν
Μωσῆς
|
τε |
καὶ
οἱ
μετὰ
Μωσέα
προφῆται, |
[10, 14] |
ἐπιτέθειται,
τῶν
τε
λοιπῶν
θεοφιλῶν
|
τε |
καὶ
παλαιῶν
ἀνδρῶν,
ὕστατος
τοῖς |
[10, 12] |
οὐ
μόνον
τῶν
λεγομένων
σοφῶν
|
τε |
καὶ
ποιητῶν,
ὁ
Μωσῆς
ἡμῖν |
[10, 4] |
λοιποῖς
ἔθνεσι,
κατὰ
πάσας
χώρας
|
τε |
καὶ
πόλεις,
ἔν
τε
ἱεροῖς |
[10, 10] |
ἱστορηθείσῃ
καὶ
ταύτης
ἐχόμενος
ἀφαιρῶν
|
τε |
καὶ
προστιθεὶς
τίς
τε
Ἕλλην |
[10, 14] |
τῶν
τε
παρ´
Ἑβραίοις
θεολόγων
|
τε |
καὶ
προφητῶν
τὴν
παλαιότητα
τῇ |
[10, 4] |
δὴ
πάντων
μάλιστα
θεολόγων
παλαιότατοί
|
τε |
καὶ
πρῶτοι
κατῆρξαν
αὐτοῖς
τῆς |
[10, 11] |
τῶν
Ἀττικῶν
βασιλέων
διαδοχῆς
Μακεδονικῶν
|
τε |
καὶ
Πτολεμαϊκῶν,
ἔτι
δὲ
καὶ |
[10, 14] |
χρόνον
ἤκμασαν
ἄνδρες
φυσικοὶ
Ξενοφάνης
|
τε |
καὶ
Πυθαγόρας.
Τὸν
μὲν
οὖν |
[10, 4] |
ἐπιρρέων
χρησμῳδῶν
μᾶλλον
ἢ
ποιητῶν
|
τε |
καὶ
ῥαψῳδῶν
ὄχλος.
Ὧν
μακροῖς |
[10, 12] |
οἱ
παρ´
Ἕλλησι
νομοθέται,
Λυκοῦργός
|
τε |
καὶ
Σόλων,
καὶ
οἱ
ἑπτὰ |
[10, 14] |
τοὺς
πρὸ
αὐτοῦ
πάντας
λόγῳ
|
τε |
καὶ
συνέσει
καὶ
τοῖς
ἐν |
[10, 11] |
αὐτὸν
χρόνον
Ἡρακλεῖ
γέγονεν,
ἄλλως
|
τε |
καὶ
τὰ
εἰς
αὐτὸν
ἐπεισφερόμενά |
[10, 4] |
Ἐπῆλθε
γὰρ
καὶ
οὗτος
Βαβυλῶνά
|
τε |
καὶ
τὴν
Περσίδα
καὶ
Αἴγυπτον, |
[10, 3] |
Νικαγόρας,
ταῖς
Ἑλληνικαῖς
ἐντυγχάνων
αὐτοῦ
|
τε |
καὶ
τοῦ
Ξενοφῶντος
πολλὰ
τοῦ |
[10, 11] |
ποιητοῦ,
λέγω
δὴ
Ὁμήρου,
στάσεώς
|
τε |
καὶ
τῶν
εἰπόντων
τὰ
περὶ |
[10, 3] |
ἀποδεῖξαι
τὴν
βοωμένην
Ἑλλήνων
παιδείαν
|
τε |
καὶ
φιλοσοφίαν
τά
τε
πρῶτα |
[10, 3] |
δὴ
τὴν
παρὰ
βαρβάροις
εὐσέβειάν
|
τε |
καὶ
φιλοσοφίαν
τῶν
παρ´
αὐτοῖς |
[10, 10] |
οἱ
τὰ〉
Ἀθηναίων
ἱστοροῦντες,
Ἑλλάνικός
|
τε |
καὶ
Φιλόχορος
οἱ
τὰς
Ἀτθίδας, |
[10, 7] |
ἐπιμέλεια.
Τὰ
μέντοι
παρ´
Αἰγυπτίοις
|
τε |
καὶ
Χαλδαίοις
καὶ
Φοίνιξιν
ἐῶ |
[10, 11] |
καὶ
Φιλόχορος
ὁ
Ἀθηναῖος
Μεγακλείδης
|
τε |
καὶ
Χαμαιλέων
οἱ
Περιπατητικοί·
ἔπειτα |
[10, 10] |
γὰρ
Αἰγυπτίων
ὀργῇ
θεοῦ
χαλάζαις
|
τε |
καὶ
χειμῶσι
μαστιζομένων
εἰκὸς
ἦν |
[10, 4] |
ἀγάλμασί
τε
καὶ
ἀφιδρύσεσι,
μαντείαις
|
τε |
καὶ
χρησμοῖς,
καὶ
τῷ
πολλῷ |
[10, 4] |
καὶ
παρὰ
πᾶσι
βοώμενα
θεῖά
|
τε |
καὶ
χρηστήρια
ἔργῳ
περιττὰ
καὶ |
[10, 10] |
μέχρι
πρώτης
Ὀλυμπιάδος
ἀπὸ
Μωσέως
|
τε |
καὶ
Ὠγύγου
ἐκκειμένων,
πρώτῳ
μὲν |
[10, 13] |
περιλαβεῖν
τοὺς
ποιμένας,
ὅπως
τήν
|
τε |
κτῆσιν
ἅπασαν
ἔχωσιν
ἐν
ὀχυρῷ |
[10, 1] |
φιλοσοφίαν
τῆς
Ἑλληνικῆς
προτετιμήκαμεν
ὁποίοις
|
τε |
λογισμοῖς
τὰς
παρὰ
τοῖς
ἀνδράσιν |
[10, 14] |
παρώνυμον
τοῖς
ἀνδράσιν
ἐπιτέθειται,
τῶν
|
τε |
λοιπῶν
θεοφιλῶν
τε
καὶ
παλαιῶν |
[10, 4] |
καὶ
πᾶσαν
τὴν
Περσῶν,
τοῖς
|
τε |
μάγοις
καὶ
τοῖς
ἱερεῦσι
μαθητευόμενος, |
[10, 13] |
φησιν
ὁ
Μάνεθως
ἅπαντα
τείχει
|
τε |
μεγάλῳ
καὶ
ἰσχυρῷ
περιλαβεῖν
τοὺς |
[10, 14] |
σοι
τοιγαροῦν
ὁ
Πλάτων
οἵ
|
τε |
μετ´
αὐτὸν
δειχθεῖεν
τὰ
σύμφωνα |
[10, 6] |
βασιλεὺς
ἱμάντας
πυκτικοὺς
εὗρε.
Περί
|
τε |
μουσικὴν
Ὄλυμπος
ὁ
Μυσὸς
τὴν |
[10, 1] |
μυθικὰς
περὶ
θεῶν
διηγήσεις
τῶν
|
τε |
μύθων
τὰς
ἀλληγορουμένας
φυσιολογίας
καὶ |
[10, 1] |
περὶ
πλειόνων
θεῶν
δόξαν
τά
|
τε |
μυστήρια
καὶ
τὰς
τελετὰς
καὶ |
[10, 9] |
ἡμᾶς,
ἀλλὰ
καὶ
Ἑβραίους
αὐτόν
|
τε |
Μωσέα
καὶ
τοὺς
μετ´
αὐτὸν |
[10, 12] |
ἑνδεκάτῃ
ὕστερον
Μωσέως
γενεᾷ.
Ἆπίς
|
τε |
ὁ
Ἄργους
βασιλεὺς
Μέμφιν
οἰκίζει, |
[10, 6] |
καὶ
σίδηρον
ἐκάθηραν
πρῶτοι.
Ἄμυκός
|
τε |
ὁ
Βεβρύκων
βασιλεὺς
ἱμάντας
πυκτικοὺς |
[10, 6] |
καὶ
Θεόφραστος
ὁ
Ἐρέσιος
Κύδιππός
|
τε |
ὁ
Μαντινεὺς
ἔτι
τε
Ἀντιφάνης |
[10, 10] |
Διόδωρος
ὁ
τὰς
Βιβλιοθήκας
Ἀλέξανδρός
|
τε |
ὁ
Πολυΐστωρ
καί
τινες,
οἳ〉 |
[10, 11] |
ἤκμασε
προηρεύνησαν
πρεσβύτατοι
μὲν
Θεαγένης
|
τε |
ὁ
Ῥηγῖνος,
κατὰ
Καμβύσην
γεγονώς, |
[10, 11] |
καὶ
νομάδος
περιγραφὴ
γέγονε
μετεκοσμήθησάν
|
τε |
οἱ
ἄνθρωποι.
Διόπερ
εἰ
κατὰ |
[10, 6] |
Σιδωνίους
τρίκροτον
ναῦν
κατασκευάσαι.
Σικελοί
|
τε |
οἱ
πρὸς
τῇ
Ἰταλίᾳ
πρῶτοι |
[10, 8] |
διδαχθῆναι
τῶν
κατὰ
ἀστρολογίαν
τόν
|
τε |
Οἰνοπίδην
ὁμοίως
συνδιατρίψαντα
τοῖς
ἱερεῦσι |
[10, 3] |
Ἑλληνικῶν
συγγραφέων
ὁ
τρόπος
ὅτι
|
τε |
οὐδὲ
τοῦ
καθ´
ἑαυτῶν
ἐφείσαντο |
[10, 9] |
Ἑλληνικὰ
καὶ
τὰ
βάρβαρα
τά
|
τε |
παρ´
αὐτοῖς
Ἑβραίοις
συναγαγόντες
καὶ |
[10, 14] |
καθ´
ὃν
οὗτος
γέγονε,
τῶν
|
τε |
παρ´
Ἑβραίοις
θεολόγων
τε
καὶ |
[10, 4] |
παρ´
ὧν
δὲ
γεωμετρίαν
ἀριθμητικήν
|
τε |
παρ´
ἑτέρων
καὶ
μουσικὴν
καὶ |
[10, 13] |
Αὐτὰ
μὲν
οὖν
οὐχ
οἷόν
|
τε |
παρατίθεσθαι
τἀκείνων.
Μάνεθως
δή,
τὸ |
[10, 3] |
εἰρῆσθαί
φησιν
ὁ
Θεόπομπος
τό
|
τε |
περὶ
τὸ
πλοῖον
οὐκ
ἀπὸ |
[10, 8] |
περὶ
τὴν
ὀνομαζομένην
Μώμεμφιν.
Τά
|
τε |
περὶ
τὸν
Δία
καὶ
τὴν |
[10, 1] |
τοῦ
ἐπὶ
πάντων
θεοῦ
τά
|
τε |
περὶ
τῶν
μάλιστα
ζητουμένων
εἰς |
[10, 4] |
περὶ
θεῶν
ἐκράτει
λόγος·
νεώς
|
τε |
περικαλλεῖς,
παντοίοις
ἀγάλμασι
καὶ
ἀναθήμασι |
[10, 12] |
καὶ
ὁ
δεύτερος
Κέκροψ
αἵ
|
τε |
Περσέως
καὶ
Διονύσου
πράξεις
Ὀρφεύς |
[10, 11] |
καὶ
ὁ
δεύτερος
Κέκροψ
αἵ
|
τε |
Περσέως
πράξεις·
κατὰ
δὲ
τὴν |
[10, 3] |
ἡμᾶς
Λογγῖνος
Ἀθήνησι
κέκληκεν
ἄλλους
|
τε |
πολλοὺς
καὶ
Νικαγόραν
τὸν
σοφιστὴν |
[10, 4] |
καὶ
τοῖς
ἱερεῦσι
μαθητευόμενος,
ἀκηκοέναι
|
τε |
πρὸς
τούτοις
Βραχμάνων
ἱστόρηται
(Ἰνδῶν |
[10, 3] |
παιδείαν
τε
καὶ
φιλοσοφίαν
τά
|
τε |
πρῶτα
αὐτῶν
μαθήματα
καὶ
τὰ |
[10, 6] |
Θάμυριν
ἐπινοῆσαι
τὸν
Θρᾷκα.
Πέρσας
|
τε |
πρώτους
ἀκηκόαμεν
ἀπήνην
καὶ
κλίνην |
[10, 8] |
πρότερον
τῆς
Μίνω
βασιλείας·
τόν
|
τε |
ῥυθμὸν
τῶν
ἀρχαίων
κατ´
Αἴγυπτον |
[10, 6] |
φασὶ
Τουσκανοὺς
πλαστικὴν
ἐπινοῆσαι·
Ἴτανόν
|
τε |
(Σαυνίτης
οὗτος
ἦν)
πρῶτον
θυρεὸν |
[10, 6] |
λειπομένην
καὶ
κρόταλα
ἐπενόησαν.
Ἐπί
|
τε |
Σεμιράμεως
βασιλέως
Ἀσσυρίων
τὰ
βύσσινα |
[10, 8] |
Τῆς
δ´
Ὁμήρου
παρουσίας
ἄλλα
|
τε |
σημεῖα
φέρουσι
καὶ
μάλιστα
τὴν |
[10, 6] |
κλίνην
καὶ
ὑποπόδιον
ἐργάσασθαι
τούς
|
τε |
Σιδωνίους
τρίκροτον
ναῦν
κατασκευάσαι.
Σικελοί |
[10, 9] |
ἐπὶ
τοὺς
ἀνωτέρω
βαδίζων
σαυτῷ
|
τε |
συναγαγὼν
ἀριθμὸν
ἐτῶν
υʹ
εὕροις |
[10, 8] |
Αἰθιοπίας
τοῦ
θεοῦ
παρόντος)
τήν
|
τε |
συνουσίαν
τῶν
θεῶν
τούτων,
ἐν |
[10, 4] |
τῆς
θερινῆς
ὥρας,
ἣν
Αἴγυπτός
|
τε |
Συρία
θ´
ἱκανῶς
κέκτηται.
Ὅθεν |
[10, 8] |
πρεσβυτέρους
τὰ
τῶν
νέων,
Ἑβραίους
|
τε |
τὰ
Ἑλλήνων
καὶ
βαρβάρους
τὰ |
[10, 4] |
εἰς
αὐτοὺς
ἡκούσης
θεολογίας
αὐτά
|
τε |
τὰ
θαυμαστὰ
καὶ
παρὰ
πᾶσι |
[10, 8] |
τὰς
ἑαυτῶν
κατατάξαι
νομοθεσίας
Πυθαγόραν
|
τε |
τὰ
κατὰ
τὸν
Ἱερὸν
λόγον |
[10, 1] |
ἀριθμητικήν,
μουσικήν,
ἀστρονομίαν,
ἰατρικὴν
αὐτά
|
τε |
τὰ
πρῶτα
τῆς
γραμματικῆς
στοιχεῖα |
[10, 10] |
Φιλόχορος
οἱ
τὰς
Ἀτθίδας,
οἵ
|
τε |
τὰ
Σύρια
Κάστωρ
καὶ
Θαλλὸς |
[10, 9] |
παρὰ
πᾶσιν
ἱστορίας
παραθέντες
θατέρᾳ
|
τε |
τὴν
ἑτέραν
συγκρούσαντες,
τὰ
παρὰ |
[10, 8] |
ἢ
κατασκευασμάτων
ὁμωνύμους
προσηγορίας.
Ἔκ
|
τε |
τῆς
ἑκάστῳ
ζηλωθείσης
παιδείας
ἀποδείξεις |
[10, 9] |
τοῦ
σωτῆρος
ἡμῶν
γενέσεως
ἀρχήν
|
τε |
τῆς
εὐαγγελικῆς
διδασκαλίας
τοῦ
Χριστοῦ |
[10, 11] |
τῆς
καθ´
ἡμᾶς
πολιτείας
ἱστορίας
|
τε |
τῆς
κατὰ
τοὺς
ἡμετέρους
νόμους |
[10, 11] |
δὲ
τοῦθ´
οὕτως
ἔχον
ἀπό
|
τε |
τῆς
τῶν
Ἀττικῶν
βασιλέων
διαδοχῆς |
[10, 3] |
τὸν
σοφιστὴν
καὶ
Μαΐορα
Ἀπολλώνιόν
|
τε |
τὸν
γραμματικὸν
καὶ
Δημήτριον
τὸν |
[10, 7] |
λέγω
δὲ
τοὺς
περὶ
Κάδμον
|
τε |
τὸν
Μιλήσιον
καὶ
τὸν
Ἀργεῖον |
[10, 3] |
καὶ
Δημήτριον
τὸν
γεωμέτρην
Προσήνην
|
τε |
τὸν
Περιπατητικὸν
καὶ
τὸν
Στωϊκὸν |
[10, 8] |
Δαίδαλον,
πρὸς
δὲ
τούτοις
Ὅμηρόν
|
τε |
τὸν
ποιητὴν
καὶ
Λυκοῦργον
τὸν |
[10, 7] |
παρ´
Ἕλλησι
φιλοσοφήσαντας,
οἷον
Φερεκύδην
|
τε |
τὸν
Σύριον
καὶ
Πυθαγόραν
καὶ |
[10, 11] |
τοῦ
τὰ
Ἀριμάσπια
συγγράψαντος
Ἀσβόλου
|
τε |
τοῦ
Κενταύρου
καὶ
Ἰσάτιδος
Δρύμωνός |
[10, 12] |
ἀρχαιότατα
λέγειν
ἐπιχειρεῖν,
περὶ
Φορωνέως
|
τε |
τοῦ
πρώτου
λεχθέντος
καὶ
Νιόβης |
[10, 9] |
ἐπροφήτευον
Ἡσαΐας
καὶ
Ὠσηὲ
ὅσοι
|
τε |
τούτοις
γεγόνασι
σύγχρονοι,
ὥστ´
εἶναι |
[10, 6] |
τὴν
Λύδιον
ἁρμονίαν
ἐφιλοτέχνησεν·
οἵ
|
τε |
Τρωγλοδύται
καλούμενοι
σαμβύκην
εὗρον,
ὄργανον |
[10, 3] |
πολλὰ
παρὰ
Δημοσθένους
κεκλοφότα
ἔν
|
τε |
τῷ
Πρὸς
Διώνδαν
λόγῳ
κἀν |
[10, 4] |
Εἰκὸς
γοῦν
πολυμαθεῖς
γεγονότας
τά
|
τε |
τῶν
ἐθνῶν
νόμιμά
τε
καὶ |
[10, 13] |
φωνῇ
τὴν
πάτριον
ἱστορίαν
ἔκ
|
τε |
τῶν
ἱερῶν,
ὥς
φησιν
αὐτός, |
[10, 14] |
διεδέξατο
Θεανὼ
ἡ
γυνὴ
οἵ
|
τε |
υἱοὶ
αὐτοῦ,
Τηλαύγης
καὶ
Μνήσαρχος. |
[10, 2] |
Ὡς
δὲ
μὴ
ἄμοιρον
τήν
|
τε |
φιλοσοφίαν
τήν
τε
ἱστορίαν,
ἀλλὰ |
[10, 9] |
καὶ
τοῖς
τὰ
Φοινίκων
τά
|
τε |
Χαλδαίων
καὶ
Αἰγυπτίων
ἀναγράψασι
συνεχρήσαντο· |
[10, 4] |
καὶ
μαθημάτων,
περιῄει
διερευνωμένη
τά
|
τε |
χρήσιμα
πανταχόθεν
ἑαυτῇ
πορίζουσα
συνάγουσά |
[10, 3] |
περὶ
τὰς
προρρήσεις
ἱστορηκότος
εἰπόντος
|
τε |
ὡς
διψήσας
ποτὲ
ἐν
Μεταποντίῳ |
[10, 12] |
καίτοι
φιλαπεχθημόνως
πρὸς
Ἑβραίους
διακείμενος,
|
ἅτε |
Αἰγύπτιος
τὸ
γένος,
ὡς
καὶ |
[10, 7] |
καὶ
μετὰ
ταῦτα
γράμμασιν
ἐπαιδεύθησαν.
|
Ἅτε |
δὴ
τοίνυν
οὐδεμιᾶς
προβεβλημένης
ἀναγραφῆς, |
[10, 2] |
δέ
σοι
μὴ
πιστὸς
οὗτος,
|
ἅτε |
τῆς
Ἑλληνικῆς
καὶ
αὐτὸς
τὴν |
[10, 3] |
Τοὺς
μὲν
ἄλλους‘
ἔφη,
κλέπτας
|
ἐφωράσατε· |
ὅτι
δὲ
καὶ
αὐτὸς
οὗτος |
[10, 3] |
ὀνόματι
ἐπὶ
τούτου
χρῆσθαι)
οὐκέτι
|
κατειλήφατε. |
Τί
λέγεις;
ἔφη
ὁ
Καλλιέτης. |
[10, 11] |
ἐν
τῇ
τετάρτῃ
τῶν
Αἰγυπτιακῶν
|
(πέντε |
δέ
εἰσιν
αὐτῷ
γραφαί)
πολλὰ |
[10, 8] |
Δημόκριτον
παρ´
αὐτοῖς
ἔτη
διατρῖψαι
|
πέντε |
καὶ
πολλὰ
διδαχθῆναι
τῶν
κατὰ |
[10, 10] |
μέρη
τινὰ
συμπάσχειν
τῆς
γῆς,
|
ὅτε |
γε
Ἀθηναίους
τῶν
αὐτῶν
Αἰγυπτίοις |
[10, 14] |
γῆν
καὶ
τὸ
ἱερὸν
ἀνεγείρειν·
|
ὅτε |
καὶ
ἄνεισιν
Ἰησοῦς
ὁ
τοῦ |
[10, 1] |
δυνατὸν
εἶναί
φαμεν
ἐσκευωρῆσθαι
αὐτοῖς,
|
ὅτε |
μὴ
μόνον
τὰ
λοιπὰ
τῶν |
[10, 3] |
καὶ
Ἀναξιμένους
αὐταῖς
λέξεσιν
ἔστιν
|
ὅτε |
τρισχιλίους
ὅλους
μετατιθέντος
στίχους’
Πρὸς |
[10, 3] |
ἱστορηκότος
εἰπόντος
τε
ὡς
διψήσας
|
ποτὲ |
ἐν
Μεταποντίῳ
καὶ
ἔκ
τινος |
[10, 10] |
Σημειωτέον
δὲ
ὡς
ὅ
τι
|
ποτὲ |
ἐξαίρετον
Ἕλλησι
δι´
ἀρχαιότητα
μυθεύεται, |
[10, 1] |
ΠΕΡΙ
ΤΗΣ
ΕΒΡΑΙΩΝ
ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ.
Τίσι
|
ποτὲ |
λόγοις
τὴν
καθ´
Ἑβραίους
φιλοσοφίαν |
[10, 4] |
τε
καὶ
ἐρανιζομένη,
ὅ
τι
|
ποτὲ |
παρ´
ἑκάστοις
εὕροι
τῶν
ἐθνῶν. |
[10, 12] |
Τιμαίῳ
κατακολουθήσας
Ἀκουσιλάῳ
γράφει·
Καί
|
ποτε |
προαγαγεῖν
βουληθεὶς
αὐτοὺς
περὶ
τῶν |
[10, 2] |
Πλὴν
ἀλλ´
οἱ
Ἕλληνες,
αὐχμοῦ
|
ποτὲ |
τὴν
Ἑλλάδα
πολυχρονίως
φθείροντος
καὶ |
[10, 9] |
δὲ
βασιλεύει
Ἀργείων
Ἴναχος,
οὔπω
|
τότε |
Ἀθηναίων
οὔτε
τὴν
πόλιν
οὔτε |
[10, 13] |
φοβουμένους
δὲ
τὴν
Ἀσσυρίων
δυναστείαν
|
(τότε |
γὰρ
ἐκείνους
τῆς
Ἀσίας
κρατεῖν) |
[10, 10] |
Αἰγύπτου·
καὶ
ὡς
οὐκ
ἄπιστον
|
τότε |
ταῦτα
συμβῆναι,
δείκνυμεν
οὕτως·
ἀπὸ |
[10, 14] |
ὅν
φασιν
ἐπιβουλὴν
κατὰ
τοῦ
|
τότε |
τυράννου
συστησάμενον
ἁλῶναι,
στρεβλούμενον
δ´ |
[10, 7] |
δημοσίᾳ
γίνεσθαι
τὰς
περὶ
τῶν
|
ἑκάστοτε |
πραττομένων
ἀναγραφάς,
τοῦτο
μάλιστα
δὴ |
[10, 4] |
Σόλων,
Σόλων
Ἕλληνες
ἀεὶ
παῖδές
|
ἐστε, |
γέρων
δὲ
Ἑλλήνων
οὐδὲ
εἷς, |
[10, 5] |
Θῆτα;
Καὶ
ὅσα
τούτοις
παραπλήσια.
|
Ὥστε |
ἀναμφίλεκτον
εἶναι
τὸ
μὴ
Ἑλλήνων |
[10, 4] |
αὐτοὺς
ἐφαίδρυνον
κατὰ
τὸν
μῦθον,
|
ὥστε |
αὐτοῖς
ἤδη
τὴν
πᾶσαν
φιλοσοφίαν |
[10, 12] |
Τριόπαν,
ἑβδόμῃ
γενεᾷ
μετὰ
Μωσέα·
|
ὥστε |
καὶ
πρὸ
τῆς
καθ´
Ἕλληνας |
[10, 14] |
θεάσασθαι
τῶν
Ἑβραϊκῶν
γεγονότας
δογμάτων,
|
ὥστε |
μηκέτ´
εὐλόγως
ἡμῖν
ἐπιμέμφεσθαι
τοὺς |
[10, 4] |
Σύριον
ἢ
Τύριον
εἶναι
λέγουσιν·
|
ὥστε |
σε
βάρβαρον,
ἀλλ´
οὐχ
Ἕλληνα |
[10, 14] |
τῆς
ἱερᾶς
μητροπόλεως
αὐτῶν
πεπολιορκημένης·
|
ὥστε |
σε
ὁμολογεῖν
πολὺ
νεώτερα
Μωσέως |
[10, 9] |
οἱ
μετὰ
Μωσέα
διέλαμπον
προφῆται·
|
ὥστε |
τὰ
πάντα
ἀπὸ
Μωσέως
ἐπὶ |
[10, 3] |
ἄμεινον
τῆς
ἀγαθῆς,
τῆς
δ´
|
αὖτε |
κακῆς
οὐ
ῥίγιον
ἄλλο
ταύτην |
[10, 4] |
μετ´
ἀποδείξεως
οὐδεὶς
κἀμὲ
παρήλλαξεν,
|
οὔτε |
Αἰγυπτίων
οἱ
καλεόμενοι
Ἁρπεδονάπται,
οἷς |
[10, 4] |
καὶ
ἀπειληφότες
τοῦ
ψεύδους
ἀνεχωρήσαμεν,
|
οὔτε |
εἰς
ἄθεον
λογισμὸν
τοῖς
σοφοῖς |
[10, 4] |
τοῖς
σοφοῖς
Ἑλλήνων
ὁμοίως
περιτραπέντες
|
οὔτε |
πάλιν
τοῖς
θαυμαστοῖς
παραπλησίως
φιλοσόφοις |
[10, 9] |
Ἀργείων
Ἴναχος,
οὔπω
τότε
Ἀθηναίων
|
οὔτε |
τὴν
πόλιν
οὔτε
τὴν
προσηγορίαν |
[10, 9] |
τότε
Ἀθηναίων
οὔτε
τὴν
πόλιν
|
οὔτε |
τὴν
προσηγορίαν
ἐχόντων.
Ὁ
δὲ |
[10, 6] |
εἰρημένων
ἀκριβῆ
καὶ
βεβαίαν
πίστωσιν.
|
ἄκουε |
τοίνυν
οἷα
καὶ
οὗτος
γράφει |
[10, 9] |
ἔτος
ζωῆς
Ἁβραὰμ
εὑρήσεις
ἔτη
|
φεʹ |
Τοσαῦτα
δὲ
ἀπὸ
τοῦ
δηλωθέντος |
[10, 13] |
μετεσχηκὼς
παιδείας,
ὡς
δῆλός
ἐστι
|
(γέγραφε |
γὰρ
Ἑλλάδι
φωνῇ
τὴν
πάτριον |
[10, 3] |
τὸν
Θεόπομπον,
ὃν
σὺ
προτιμᾷς,
|
κατείληφε |
τουτὶ
τὸ
πάθος,
ἐν
μὲν |
[10, 8] |
ψυχὰς
Κυλλήνιος
ἐξεκαλεῖτο
ἀνδρῶν
ἡρώων·
|
ἔχε |
δὲ
ῥάβδον
μετὰ
χερσίν.
Εἶτα |
[10, 3] |
τοῖς
αὐτοῖς,
ἕτερον
δ´
ὄνομα
|
μετενήνοχε· |
Φερεκύδην
γὰρ
τὸν
Σύριον
πεποίηκε |
[10, 9] |
δεύτερον
ἔτος
Δαρείου
τὸ
οʹ
|
ὑπῆρχε |
τῆς
ἐρημίας
τοῦ
ἐν
Ἱεροσολύμοις |
[10, 12] |
τῆς
λέξεως
αὐτοῦ
ὧδε
ἔχει·
|
Κατέσκαψε |
δὲ
τὴν
Ἀούαριν
Ἄμωσις,
κατὰ |
[10, 11] |
καὶ
ἄλλα,
φησὶ
δ´
ὅτι
|
κατέσκαψε |
τὴν
Αὔαριν
Ἄμωσις,
κατὰ
τὸν |
[10, 3] |
ἃς
ἐν
τῇ
τετάρτῃ
Ξενοφῶν
|
ἀνέγραψε |
πάνυ
χαριέντως
καὶ
πρεπόντως
ἀμφοῖν, |
[10, 3] |
Λατῖνος
δ´
ἓξ
βιβλίοις,
ἃ
|
ἐπέγραψε |
Περὶ
τῶν
οὐκ
ἰδίων
Μενάνδρου, |
[10, 4] |
ὤν.
Παλαιὸς
γὰρ
δὴ
τόπος
|
ἔθρεψε |
τοὺς
πρώτους
ταῦτα
ἐννοήσαντας
διὰ |
[10, 3] |
παρὰ
Δημοσθένους
πρὸς
τὸ
χεῖρον
|
διέστρεψε. |
Καὶ
μετὰ
βραχέα
φησί·
Καὶ |
[10, 7] |
ἄρχειν
ἕκαστος
τῶν
ἀφ´
ἑαυτῶν·
|
ὀψὲ |
δὲ
καὶ
μόλις
ἔγνωσαν
φύσιν |
[10, 4] |
οὐδὲν
τῶν
βοωμένων
ἀποφθεγμάτων
μνημονεύεται.
|
Ὀψὲ |
δέ
τι
καὶ
μᾶλλον
τοῖς |