Livre, Chap.
[10, 5]	Δέλτα; Ἢ τοῦ Η τὸ	Ε;	Ἢ τοῦ Ζαῒ τὸ Ζῆτα;
[10, 8]	πρόπυλον ἐν Μέμφει τοῦ Ἡφαιστ〈	ε〉	ίου Δαίδαλον ἀρχιτεκτονῆσαι, καὶ θαυμασθέντα
[10, 5]	καὶ βιωφελεῖς εὑρέσεις ἀπελέγχονται. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Ε'	ΩΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΑ ΒΑΡΒΑΡΩΝ
[10, 14]	κγʹ Ἰαεὶρ κβʹ Ἀμμανῖται ιηʹ	Ἰεφθάε	ἔτη Ἐσβὼν ἔτη ζʹ Αἰαλὼν
[10, 10]	τινὰ συμπάσχειν τῆς γῆς, ὅτε	γε	Ἀθηναίους τῶν αὐτῶν Αἰγυπτίοις ἀπολαύειν
[10, 1]	κλοπῆς ἀλλήλους ἀπελεγχόντων. Τοῦτο δέ	γε	αὐτό, ἐπείπερ ἅπαξ ὡρμήθημεν, ἀναγκαῖον
[10, 8]	εὐσεβείας καὶ αὐτοὶ μετήλθομεν, εἴ	γε	βάρβαροι Ἑβραῖοι. Ὧν τοὺς χρόνους,
[10, 7]	ἐγὼ τοὐναντίον ὁρῶ συμβεβηκός, εἴ	γε	δεῖ μὴ ταῖς ματαίαις δόξαις
[10, 12]	Ἀπόλλων· καὶ οὐδὲν θαυμαστόν, ὅπου	γε	καὶ Ἀδμήτῳ θητεύων εὑρίσκεται σὺν
[10, 3]	ἥψατο, ἀργοτέρων οὕτως ἀνδρῶν, ὅπου	γε	καὶ Μένανδρος τῆς ἀρρωστίας ταύτης
[10, 7]	οὔτ´ ἐπὶ δημοσίοις ἀναθήμασιν· ὅπου	γε	καὶ περὶ τῶν ἐπὶ Τροίαν
[10, 4]	παρὰ τοῖς πᾶσι περιουσία. Σεμνός	γε	μήν τις καὶ μέγας θεὸς
[10, 4]	γε τοι Ἕλληνες αὐτοὶ μετά	γε	Ὀρφέα Λίνον τε καὶ Μουσαῖον,
[10, 12]	πρώτην χρησμῳδῆσαι Ἀκρισίῳ, ἀλλ´ ἴστω	γε	ὅτι μετὰ Φημονόην ἔτεσιν ὕστερον
[10, 7]	κατὰ πόλεις καὶ βραχυτέρων, ὅπου	γε	περὶ τῆς Περσικῆς στρατείας καὶ
[10, 4]	βυθὸν ἀδολεσχίας περιετράπησαν, οἱ δέ	γε	ποσῶς εὐγνώμονι λογισμῷ κεχρημένοι, ἐν
[10, 12]	ἀποθεώσεως ἔτη ἑξακόσια τέσσαρα, εἴ	γε	τῆς Περσέως βασιλείας τῷ τριακοστῷ
[10, 4]	ἐπὶ πάντων θεοῦ φύραντες οὐδέ	γε	τὸ ψεῦδος ἅμα τῷ ἀληθεῖ
[10, 4]	καὶ ἐπιστημῶν τὰ βιωφελέστατα. Συνομολογοῦσί	γε	τοι Ἕλληνες αὐτοὶ μετά γε
[10, 10]	βραχέα ἐπιλέγει· Φαμὲν τοίνυν ἔκ	γε	τοῦδε τοῦ συγγράμματος Ὤγυγον, ὃς
[10, 2]	παντοίαις κεχρημένος ἀποδείξεσι καὶ πρώτους	γε	τοὺς ποιητὰς τὰ παρὰ τῶν
[10, 4]	πρόσθεν ἠκμακέναι φασίν. Ἀλλὰ κατά	γε	τούτους πλέον οὐδὲν τῆς Φοινίκων
[10, 8]	τῶν σοφῶν Ἑλλήνων καὶ αὐτῶν	γε	τῶν παρ´ αὐτοῖς φιλοσόφων διδασκάλους,
[10, 11]	Οὐκοῦν πέφηνεν ὁ Μωσῆς ἀπό	γε	τῶν προειρημένων πρεσβύτατος ἡρώων, πόλεων,
[10, 4]	ἁπάντων οὐχ Ἑβραίων μόνον οὐδέ	γε	Φοινίκων καὶ Αἰγυπτίων, ἀλλὰ καὶ
[10, 1]	καὶ μὴ πᾶσιν, αὐτοῖς δέ	γε,	ὧν μέγα κλέος καθ´ Ἑλλάδα,
[10, 11]	Εὐμόλπου πρὸς Ἀθηναίους πόλεμος· κατὰ	δὲ	Ἀκρίσιον Πέλοπος ἀπὸ Φρυγίας διάβασις
[10, 12]	Εὐμόλπου πρὸς Ἀθηναίους πόλεμος· κατὰ	δὲ	Ἀκρίσιον Πέλοπος ἀπὸ Φρυγίας διάβασις
[10, 4]	τῶν λαοπλάνων δαιμόνων ἐκαλλωπίζετο, σοφίας	δὲ	ἀληθοῦς καὶ μαθήματος βιωφελοῦς εἰς
[10, 12]	δὲ καὶ οὗτος αὐτόχθων. Τούτων	δὲ	ἄλλαιν δυοῖν νεώτερα τὰ Φθιωτικὰ
[10, 6]	ἐν Κύπρῳ σίδηρον εὗρον. Δέλας	δὲ	ἄλλος Ἰδαῖος εὗρε χαλκοῦ κρᾶσιν,
[10, 4]	Κλάριος καὶ ὁ Δωδωναῖος, εἶτα	δὲ	Ἀμφιάρεως καὶ Ἀμφίλοχος καὶ ἐπὶ
[10, 11]	ἡγουμένου. Λέγει δὲ οὕτως· Ὁ	δὲ	Ἄμωσις ἐγένετο κατὰ Ἴναχον τὸν
[10, 11]	μηδ´ ὑφ´ ὑμῶν παραδεκτόν· τὸ	δὲ	ἂν ἀποδεικνύηται, θαυμαστόν, ὁπόταν ὑμῖν
[10, 14]	ἐγένετο Ἀναξιμένης Εὐρυστράτου Μιλήσιος· τούτου	δὲ	Ἀναξαγόρας Ἡγησιβούλου Κλαζομένιος. Οὗτος δὴ
[10, 12]	καὶ τὰ τούτων συνιδεῖν. Χρήσομαι	δὲ	ἀντὶ πάντων ταῖς Φλαυίου Ἰωσήπου
[10, 5]	μὴ ὄντα οἰκεῖα Ἑλλήνων, παραπεποιημένα	δὲ	ἄντικρυς ἀπὸ τῆς βαρβάρου φωνῆς.
[10, 4]	παρὰ τούτοις ἠρκέσθη διατριβῇ, λέγεται	δὲ	ἀπᾶραι εἰς Αἴγυπτον καὶ τῇ
[10, 6]	ΑΥΤΟΥ· ΑΠΟ ΤΩΝ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ. Ἰατρικὴν	δὲ	Ἆπιν Αἰγύπτιον, μετὰ δὲ ταῦτα
[10, 11]	ἀνέγραψεν ὁ Μενδήσιος Πτολεμαῖος. Ὁ	δὲ	ἀπὸ Ἰνάχου χρόνος ἄχρι τῆς
[10, 9]	καὶ τοῖς τούτῳ συγχρόνοις. Πάλιν	δὲ	ἀπὸ τῆς πρώτης Ὀλυμπιάδος ἐπὶ
[10, 9]	Ἁβραὰμ εὑρήσεις ἔτη φεʹ Τοσαῦτα	δὲ	ἀπὸ τοῦ δηλωθέντος ἔτους τῆς
[10, 4]	χρὴ λοιπὸν ἡμᾶς ἐπιμέμφεσθαι, οὐχὶ	δὲ	ἀποδέχεσθαι καὶ ἐπαινεῖν, ὅτι τὸ
[10, 9]	οἳ Μωσεῖ πλησιάζειν ὡμολογήθησαν. Πόσοις	δὲ	ἄρα ἔτεσιν εἰκὸς ἦν Μωσέα
[10, 12]	Ἀρίστιππος ἐν πρώτῃ Ἀρκαδικῶν· τοῦτον	δὲ	Ἀριστέας ὁ Ἀργεῖος ἐπονομασθῆναί φησι
[10, 14]	τινων σκηνικὸς φιλόσοφος ἐκλήθη· ὁ	δὲ	Ἀρχέλαος ἐν Λαμψάκῳ διεδέξατο τὴν
[10, 11]	γεγονέναι τὸν Ὅμηρον εἰπόντες· ὁ	δὲ	Ἀρχίλοχος ἤκμασε περὶ Ὀλυμπιάδα τρίτην
[10, 11]	πρῶτον μὲν τὰ ὑμέτερα, δεύτερον	δὲ	ἅτινα νῦν κηρύττειν ἐπαγγέλλομαι. Γινώσκων
[10, 6]	γὰρ πρῶτοι τετρήρη κατεσκεύασαν, ἐναυπήγησε	δὲ	αὐτὴν Βόσπορος αὐτόχθων. Μήδειά τε,
[10, 6]	Περὶ εὑρεμάτων ταῦτα ἱστόρησαν. Παρεθέμην	δὲ	αὐτῶν ὀλίγα εἰς σύστασιν τῆς
[10, 9]	προάγων κατὰ τὸν φιλόσοφον. Πρῶτος	δὲ	βασιλεύει Ἀργείων Ἴναχος, οὔπω τότε
[10, 13]	συρραγῆναι μέγαν καὶ πολυχρόνιον. Ἐπὶ	δὲ	βασιλέως, ᾧ ὄνομα εἶναι Μισφραγμούθωσις,
[10, 12]	ἔτει τῆς Ἀσσυρίων ἀρχῆς, τῆς	δὲ	Βηλούχου τοῦ ὀγδόου δυναστείας τῷ
[10, 1]	λόγοις κλοπῆς ἀλλήλους ἀπελεγχόντων. Τοῦτο	δέ	γε αὐτό, ἐπείπερ ἅπαξ ὡρμήθημεν,
[10, 4]	εἰς βυθὸν ἀδολεσχίας περιετράπησαν, οἱ	δέ	γε ποσῶς εὐγνώμονι λογισμῷ κεχρημένοι,
[10, 1]	εἰ καὶ μὴ πᾶσιν, αὐτοῖς	δέ	γε, ὧν μέγα κλέος καθ´
[10, 11]	πρεσβύτερος πάνυ πολλοῖς ἔτεσι, τῆς	δὲ	γεγονυίας Ἰλίου κτίσεως καὶ τοῦ
[10, 12]	Βοιώτιος Πίνδαρος γράφει· Ἐν χρόνῳ	δὲ	γένετ´ Ἀπόλλων· καὶ οὐδὲν θαυμαστόν,
[10, 4]	ὧν μὲν ἀστρολογίαν, παρ´ ὧν	δὲ	γεωμετρίαν ἀριθμητικήν τε παρ´ ἑτέρων
[10, 14]	ἐπισημότατος ἐν τοῖς Ἕλλησι. Θάλεω	δὲ	γίνεται ἀκουστὴς Ἀναξίμανδρος, Πραξιάδου μὲν
[10, 14]	καὶ ὡρῶν καὶ ἰσημερίας. Ἀναξιμάνδρου	δὲ	γνώριμος ἐγένετο Ἀναξιμένης Εὐρυστράτου Μιλήσιος·
[10, 9]	ὁ μάγος Βακτρίων ἐβασίλευσε. Νίνου	δὲ	γυνὴ καὶ διάδοχος τῆς βασιλείας
[10, 8]	πάθη τῶν θεῶν ἱστορίαν. Τὸν	δὲ	Δαίδαλον λέγουσιν ἀπομιμήσασθαι τὴν τοῦ
[10, 5]	φωνὴν λέγοιτ´ ἂν μάθησις‘ τὸ	δὲ	δεύτερον Βήθ, ὃ μεθερμηνεύεται οἴκου‘
[10, 8]	καὶ τὸν μαθηματικὸν Εὔδοξον, ἔτι	δὲ	Δημόκριτον τὸν Ἀβδηρίτην καὶ Οἰνοπίδην
[10, 14]	δὲ Λεύκιππος ἀκουστὴς γέγονε, Λευκίππου	δὲ	Δημόκριτος, οὗ Πρωταγόρας, καθ´ ὃν
[10, 8]	ταῖς ἰδίαις χερσὶ δεδημιουργημένης· πέρας	δὲ	διὰ τὴν εὐφυΐαν ἀξιωθέντα μεγάλης
[10, 12]	Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς Χρονικοῖς. Ἀπὸ	δὲ	Διονύσου ἐπὶ Ἡρακλέα καὶ τοὺς
[10, 7]	περὶ τῶν γενεαλογιῶν διαπεφώνηκεν, ὅσα	δὲ	διορθοῦται τὸν Ἡσίοδον Ἀκουσίλαος· ἢ
[10, 7]	ἐστιν ἀεὶ τὸ ἐπάγγελμα λόγων	δὲ	δύναμιν ἐπεδείκνυντο καὶ καθ´ ὅντινα
[10, 11]	δ´ Ὀρφέως Μουσαῖος μαθητής. Ἀμφίων	δὲ	δυσὶ προάγων γενεαῖς τῶν Τρωϊκῶν
[10, 7]	τοῖς βουλομένοις ζητεῖν ἀναφανεῖεν, ἐγὼ	δὲ	δυσὶ ταῖς ἐκτεθησομέναις αἰτίαις τὴν
[10, 14]	ἀταξίας εἰς τάξιν ἤγαγεν Ἀναξαγόρου	δὲ	ἐγένοντο γνώριμοι τρεῖς, Περικλῆς, Ἀρχέλαος,
[10, 14]	Ῥώμην ἔκτισε καὶ ἐβασίλευσε. Μετὰ	δὲ	Ἐζεκίαν βασιλεύει Μανασσῆς ἔτη νεʹ
[10, 11]	αὐτῶν τὴν ἀναγραφὴν ἐποιήσατο. Τοῦ	δὲ	Εἰράμου ὁ χρόνος ἤδη που
[10, 3]	μυρίων ἡγοῦμαι τὰ εἰρημένα. Ἔτι	δὲ	εἰς προπαρασκευὴν τῆς ἀπὸ τῶν
[10, 13]	τῆς ἄλλης Αἰγύπτου ἐκπεσεῖν, κατακλεισθῆναι	δὲ	εἰς τόπον ἀρουρῶν ἔχοντα μυρίων
[10, 14]	τὰ πράγματα ὁμοῦ πεφυρμένα· Νοῦς	δὲ	εἰσελθὼν αὐτὰ ἐκ τῆς ἀταξίας
[10, 11]	ἐστι τῆς Μωσέως ἡλικίας. Αἰγυπτίων	δέ	εἰσιν ἀκριβεῖς χρόνων ἀναγραφαί. Καὶ
[10, 11]	τῇ τετάρτῃ τῶν Αἰγυπτιακῶν (πέντε	δέ	εἰσιν αὐτῷ γραφαί) πολλὰ μὲν
[10, 4]	πρὸς τούτοις Βραχμάνων ἱστόρηται (Ἰνδῶν	δέ	εἰσιν οὗτοι φιλόσοφοι) καὶ παρ´
[10, 11]	Ἁλικαρνασεὺς καὶ Διονύσιος Ὀλύνθιος· μετὰ	δὲ	ἐκείνους Ἔφορος ὁ Κυμαῖος καὶ
[10, 5]	βαρβάρου φωνῆς. Καὶ ἐξ αὐτῆς	δὲ	ἐλέγχεται τῆς καθ´ ἕκαστον στοιχεῖον
[10, 9]	κατὰ μὲν Ἑβραίους Μωσέα, κατὰ	δὲ	Ἕλληνας Κέκροπα τὸν γηγενῆ. Κατώτερα
[10, 4]	Ἕλληνες ἀεὶ παῖδές ἐστε, γέρων	δὲ	Ἑλλήνων οὐδὲ εἷς, οὐδέ ἐστι
[10, 14]	αὐτοῦ, Τηλαύγης καὶ Μνήσαρχος. Τηλαύγους	δὲ	Ἐμπεδοκλῆς ἀκουστὴς γίνεται, καθ´ ὃν
[10, 3]	ἐσθλῆς οὐδὲ ῥίγιον κακῆς, Εὐριπίδης	δὲ	ἐν Μελανίππῃ τῇ δεσμώτιδι· τῆς
[10, 9]	θεοὶ πάντες γενεαλογοῦνται. Παρ´ Ἑβραίοις	δὲ	ἐν τούτῳ οἱ ἀπὸ γένους
[10, 11]	καὶ Δαρδάνου λίαν ἀρχαιότερος. Ἀποδείξεως	δὲ	ἕνεκεν μάρτυσι χρήσομαι Χαλδαίοις, Φοίνιξιν,
[10, 14]	τῶν καθ´ ἑαυτὸν διήνεγκεν· Εὐριπίδης	δὲ	ἐπὶ ποιητικὴν μεταβὰς ὑπό τινων
[10, 13]	βούλονται πάντες ἀβλαβεῖς ἀπέλθωσι. Τοὺς	δὲ	ἐπὶ ταῖς ὁμολογίαις πανοικεσίᾳ μετὰ
[10, 12]	κατὰ τὸν χρονογράφον Ἀπολλόδωρον. Ἐντεῦθεν	δὲ	ἐπὶ τὴν Κάστορος καὶ Πολυδεύκους
[10, 7]	ἢ τοὺς βασιλέας ἐπαινοῦντες· ἄλλοι	δὲ	ἐπὶ τὸ κατηγορεῖν τῶν πράξεων
[10, 4]	ὁ λόγος προϊὼν ἐπιδείξει· τοσοῦτον	δὲ	ἐπὶ τοῦ παρόντος τοὺς ἐντυγχάνοντας
[10, 9]	παρ´ Ἕλλησιν Ἡρακλεῖ. Καὶ ἐντεῦθεν	δὲ	ἐπὶ τοὺς ἀνωτέρω βαδίζων σαυτῷ
[10, 3]	τὰς Ἐφόρου κλοπὰς ἐξελέγχων, Πολλίωνος	δὲ	ἐπιστολὴ πρὸς Σωτηρίδαν Περὶ τῆς
[10, 13]	σύμπαν αὐτῶν ἔθνος Ὑκουσσώς· τοῦτο	δέ	ἐστι βασιλεῖς ποιμένες. Τὸ γὰρ
[10, 11]	Τρωϊκῶν προγενέστερος πέφηνε γενεᾷ. Τοῦτο	δέ	ἐστι φανερὸν ἀπὸ τοῦ παιδὸς
[10, 11]	Περσῶν ἡγεμονίας ἔτεσιν ἑβδομήκοντα. Βηρωσσὸς	δέ	ἐστιν ἀνὴρ ἱκανώτατος· καὶ τούτου
[10, 13]	Ταῦτα μὲν ὁ Μάνεθως. Δῆλον	δέ	ἐστιν, ἐκ τῶν εἰρημένων ἐτῶν
[10, 4]	Ταῦτα ὁ Πλάτων. Καὶ Δημόκριτος	δὲ	ἔτι πρότερον τοὺς Βαβυλωνίων λόγους
[10, 14]	αὐτόθι Δανιὴλ καὶ Ἰεζεκιήλ. Μετὰ	δὲ	ἐτῶν ἀριθμὸν οʹ ὁ Κῦρος
[10, 3]	διαφέρουσι δ´ αἱ φύσεις. Τοῦ	δὲ	Εὐριπίδου εἰπόντος· Γυναῖκές ἐσμεν ἀθλιώτατον
[10, 12]	βασιλεία, πρώτου μὲν Αἰγιαλέως, εἶτα	δὲ	Εὔρωπος, εἶτα Τελχῖνος, καὶ ἡ
[10, 2]	αὐτὸν τετρυχωμένην τὴν Ἑλλάδα. Ἅμα	δὲ	εὐχομένου βροντὴ ἐξαίσιος ἐπεκτύπει καὶ
[10, 14]	διαδέξασθαι, Παρμενίδην δὲ Μέλισσος, Μέλισσον	δὲ	Ζήνων ὁ Ἐλεάτης· ὅν φασιν
[10, 10]	τῶν πρὸ τοῦ συμφωνούντων· αἱ	δὲ	ἠκρίβωνται πολλοῖς, τῷ μὴ ἐκ
[10, 10]	Κριτῶν περιεχομένων ἔτη υϞ ἱερέων	δὲ	Ἠλεὶ καὶ Σαμουὴλ ἔτη τῶν
[10, 14]	τὴν Ἰλίου καταντᾶν ἅλωσιν. Μετὰ	δὲ	Ἠλεὶ τὸν ἱερέα ἡγεῖται τοῦ
[10, 14]	περὶ τοῦ προκειμένου σύστασιν; Προὔκειτο	δὲ	ἡμῖν τὰ Μωσέως καὶ τῶν
[10, 4]	παρ´ Ἑβραίοις ἀγαθὸν εὕραντο. Τοῦτο	δὲ	ἦν ἡ τοῦ τῶν ὅλων
[10, 2]	δ´ οὓς σημείοις τεραστίοις, ἐνίους	δὲ	ἠπίοις ἐπαγγελίαις ἐπιστρέφει πρὸς σωτηρίαν.
[10, 12]	Σκιροφοριῶνος τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ. Θησεὺς	δὲ	Ἡρακλέους ζηλωτὴς ὢν πρεσβύτερός ἐστι
[10, 11]	γὰρ Ἡρακλέους ἐστὶ διδάσκαλος, ὁ	δὲ	Ἡρακλῆς μιᾷ τῶν Τρωϊκῶν προγενέστερος
[10, 6]	Ἰδαῖος εὗρε χαλκοῦ κρᾶσιν, ὡς	δὲ	Ἡσίοδος, Σκύθης. Ναὶ μὴν Θρᾷκες
[10, 1]	τοὺς ὁμοίους καλύπτειν. Οὐ χρὴ	δὲ	θαυμάζειν, εἰ καὶ τὰ παρ´
[10, 8]	λύπης φάρμακον εὑρῆσθαί φασι· τὰς	δὲ	Θήβας καὶ Διόσπολιν τὴν αὐτὴν
[10, 11]	γενεὰς τῆς Βοιωτίας ἐπέβη. Μετὰ	δὲ	Ἴναχον ὑπὸ Φορωνέως μόλις τοῦ
[10, 5]	τὸ μὲν παλαιὸν Φοινίκην, μετέπειτα	δὲ	Ἰουδαίαν, καθ´ ἡμᾶς δὲ Παλαιστίνην
[10, 6]	τὸ Πάγγαιον ὄρος ἐπενόησεν. Ἤδη	δὲ	καὶ ἄλλο ἔθνος Καππαδόκαι πρῶτοι
[10, 12]	Ἡρακλεῖ μέγαν εἰς ἐνιαυτόν‘ Ζῆθος	δὲ	καὶ Ἀμφίων, οἱ μουσικῆς εὑρεταί,
[10, 11]	Μακεδονικῶν τε καὶ Πτολεμαϊκῶν, ἔτι	δὲ	καὶ Ἀντιοχικῶν· ὅθεν εἰ μετὰ
[10, 6]	ἠκρίβωσαν Τοῦσκοι, Ἰταλίας γείτονες. Ἴσαυροι	δὲ	καὶ Ἄραβες ἐξεπόνησαν τὴν οἰωνιστικήν,
[10, 9]	εἰληφέναι λέγεται τὰ ὑπομνήματα· οἱ	δὲ	καὶ αὐτοὶ ἀρχαιότεροι ὄντες αὐτοῦ
[10, 4]	λέγεται τοῖς προφήταις συμβεβληκέναι. Σόλωνα	δὲ	καὶ αὐτὸν τῶν ἑπτὰ σοφῶν,
[10, 14]	Ἀναξίμανδρος, Πραξιάδου μὲν παῖς, γένος	δὲ	καὶ αὐτὸς Μιλήσιος. Οὗτος πρῶτος
[10, 3]	ἄλλους‘ ἔφη, κλέπτας ἐφωράσατε· ὅτι	δὲ	καὶ αὐτὸς οὗτος ὁ ἥρως
[10, 12]	φησι Διονύσιος ὁ Ἀργεῖος· Ἄγις	δὲ	καὶ Δερκύλος ἐν τῇ τρίτῃ,
[10, 8]	μεταβολὴν μαθεῖν παρ´ Αἰγυπτίων. Ὑπολαμβάνουσι	δὲ	καὶ Δημόκριτον παρ´ αὐτοῖς ἔτη
[10, 8]	Ἀπόλλωνος τοῦ Πυθίου ξόανον. Τοσαῦτα	δὲ	καὶ Διόδωρος. Ἀλλ´ οὗτος μὲν
[10, 9]	μετὰ Σεμίραμιν Ἀσσυρίων βασιλέα, πεντήκοντα	δὲ	καὶ ἑκατὸν ὕστερον ἔτεσιν αὐτῆς
[10, 11]	Τοσαῦτα καὶ ὁ Τατιανός. Μετίωμεν	δὲ	καὶ ἐπὶ Κλήμεντα· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ'
[10, 10]	Ἰουδαίους, ὧν ἡγεῖσθαι Μωσέα. Μέμνηται	δὲ	καὶ Ἡρόδοτος τῆς ἀποστασίας ταύτης
[10, 12]	Λίνον τὸν Ἡρακλέους διδάσκαλον. Ὅμηρος	δὲ	καὶ Ἡσίοδος πολλῷ νεώτεροι τῶν
[10, 7]	πραχθέντων οἱ δοκιμώτατοι διαπεφωνήκασι; Πολλὰ	δὲ	καὶ Θουκυδίδης ὡς ψευδόμενος ὑπό
[10, 6]	ἐπὶ τῶν ἵππων ἐχρήσαντο. Ὁμοίως	δὲ	καὶ Ἰλλυριοὶ τὴν καλουμένην πέλτην
[10, 12]	τῷ Πρὸς τοὺς Ἕλληνας, εἴρηται	δὲ	καὶ Κασσιανῷ ἐν τῷ πρώτῳ
[10, 7]	ἕκαστος τῶν ἀφ´ ἑαυτῶν· ὀψὲ	δὲ	καὶ μόλις ἔγνωσαν φύσιν γραμμάτων.
[10, 9]	βασιλίδος ὁ Σαγχουνιάθων ἐγνωρίζετο, ἔστω	δὲ	καὶ Μωσῆς μηδὲν προάγων, κατὰ
[10, 12]	Ἀρκαδικὰ τὰ ἀπὸ Πελασγοῦ· λέγεται	δὲ	καὶ οὗτος αὐτόχθων. Τούτων δὲ
[10, 4]	δέ τινες ὑπειλήφασι, Μιλήσιος· Αἰγυπτίων	δὲ	καὶ οὗτος λέγεται τοῖς προφήταις
[10, 4]	συγγενέσθαι ὁ Πυθαγόρας λέγεται, διατρῖψαι	δὲ	καὶ παρὰ τοῖς Περσῶν μάγοις
[10, 8]	τῶν ἱερέων κατεστεμμένον. Καὶ Λυκοῦργον	δὲ	καὶ Πλάτωνα καὶ Σόλωνα πολλὰ
[10, 9]	καὶ τοὺς λοιποὺς μνημονεύεται. Χθὲς	δὲ	καὶ πρώην μετὰ τούτους περὶ
[10, 8]	καὶ Πλάτωνα τὸν φιλόσοφον· ἐλθεῖν	δὲ	καὶ Πυθαγόραν τὸν Σάμιον καὶ
[10, 2]	ὁ πέριξ ἀὴρ ἐνεφοῦτο· λάβροι	δὲ	καὶ συνεχεῖς ὄμβροι καταρραγέντες ὅλην
[10, 6]	σαμβύκην εὗρον, ὄργανον μουσικόν. Φασὶ	δὲ	καὶ τὴν πλαγίαν σύριγγα Σάτυρον
[10, 11]	παιδείας τὰ παρ´ ἡμῖν, ἔτι	δὲ	καὶ τῆς τῶν γραμμάτων εὑρέσεως
[10, 11]	πάσης ὑμῖν ἀκριβείας ἀνεγράψαμεν· ἵνα	δὲ	καὶ τὸ μέχρι νῦν ἐνδέον
[10, 7]	τούτων πυνθάνεσθαι τὴν ἀλήθειαν, ἡμῖν	δὲ	καὶ τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις ἀπιστεῖν.
[10, 11]	τὸν τοῦ πολέμου καιρόν, ἔτι	δὲ	καὶ τοῖς περὶ Ἀγαμέμνονα συνεστρατεῦσθαι
[10, 9]	Καὶ οἱ μὲν Ἑλληνικοῖς, οἱ	δὲ	καὶ τοῖς τὰ Φοινίκων τά
[10, 8]	ἄστροις τὴν φορὰν ποιεῖται. Παραπλησίως	δὲ	καὶ τὸν Εὔδοξον ἀστρολογήσαντα παρ´
[10, 11]	πρεσβύτερός ἐστιν ὁ Μωσῆς, ἔτι	δὲ	καὶ τῶν πρὸ αὐτοῦ συγγραφέων,
[10, 7]	τῆς Ὁμήρου ποιήσεως πρεσβύτερον· οὗτος	δὲ	καὶ τῶν Τρωϊκῶν ὕστερος φαίνεται
[10, 11]	φιλομαθεῖς συντάττειν ἡμᾶς ἀπείργει. Δημόδοκος	δὲ	καὶ Φήμιος κατ´ αὐτὸν τὸν
[10, 6]	εἰς ἀνθρώπους ἐξήνεγκαν Αἰγύπτιοι, ὁμοίως	δὲ	καὶ Χαλδαῖοι. Εἰσὶ δὲ οἳ
[10, 9]	μάλα σμικρὰ ἄττα παραθήσομαι. Κἀγὼ	δὲ	καινοτέραν παρὰ τοὺς εἰρημένους ὁδεύσας
[10, 7]	τὴν μνήμην τῶν γεγονότων· ἀεὶ	δὲ	καινοὺς καθιστάμενοι βίους τοῦ παντὸς
[10, 9]	ταῦτα μὲν ἡμεῖς ἐπιτόμως. Σκέψασθαι	δὲ	καιρὸς καὶ τὰς τῶν πρὸ
[10, 8]	κατασκευασθεῖσι παρὰ τοῖς Ἕλλησι. Τὸ	δὲ	κάλλιστον πρόπυλον ἐν Μέμφει τοῦ
[10, 9]	τοῦτό μοι δοκῶ παρήσειν. Δοὺς	δὲ	κατ´ αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν Σαγχουνιάθωνα
[10, 12]	Ἀργεῖον ἐξ Αἰγύπτου κίνησις. Ἦν	δὲ	κατὰ τὴν Ἑλλάδα κατὰ μὲν
[10, 9]	τετραετίας τῇ Ὀλυμπιάδι λογιζομένης. Ἐπεὶ	δὲ	κατὰ τὸ δεύτερον ἔτος Δαρείου
[10, 11]	τοῦ στρατεύσαντος ἐπὶ Ἴλιον. Ὀρφεὺς	δὲ	κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον Ἡρακλεῖ
[10, 12]	ἀποικίας Προμηθέως θυγατέρα φησί. Προμηθεὺς	δὲ	κατὰ Τριόπαν, ἑβδόμῃ γενεᾷ μετὰ
[10, 11]	Ἰλίου ἅλωσιν ἔτεσι τετρακοσίοις· ἕτεροι	δὲ	κάτω τὸν χρόνον ὑπήγαγον, σὺν
[10, 3]	αὐτὸν καὶ Θεοπόμπου προὐτίθει, ὁ	δὲ	Καΰστριος κλέπτην ἀπεκάλει. Καὶ τί
[10, 9]	τε καὶ Ἄτλας ἐγνωρίζοντο. Ἀπὸ	δὲ	Κέκροπος ἐπὶ τὴν Ἰλίου ἅλωσιν
[10, 9]	γῆς κατὰ τόπους γεγενημένων. Πρῶτος	δὲ	Κέκροψ λέγεται Ζῆνα κεκληκέναι τὸν
[10, 11]	Κέκροψ καὶ ἡ Ἰώ· κατὰ	δὲ	Κροτωπὸν ἡ ἐπὶ Φαέθοντος ἐκπύρωσις
[10, 12]	διφυὴς Κέκροψ καὶ Ἰώ· κατὰ	δὲ	Κροτωπὸν ἡ ἐπὶ Φαέθοντος ἐκπύρωσις
[10, 14]	προφήτης παρ´ αὐτοῖς γέγονε. Κατὰ	δὲ	Κῦρον Σόλων Ἀθηναῖος ἐγνωρίζετο καὶ
[10, 14]	Περσῶν βασιλέως φαίνονται ἠκμακότες. Ὁ	δὲ	Κῦρος μετὰ πλεῖστον τῆς εἰς
[10, 3]	οὐκ ὤκνησεν Ἀντίμαχος μεταθεῖναι. τοῦ	δὲ	Λαῶν, οἷσιν ἄνασσε, πατὴρ δ´
[10, 13]	οὕτω συντιθέμενον γίνεται Ὑκουσσώς. Τινὲς	δὲ	λέγουσιν αὐτοὺς Ἄραβας εἶναι, ἐν
[10, 14]	ἐγκαρτερήσαντα ταῖς βασάνοις ἀποθανεῖν. Τούτου	δὲ	Λεύκιππος ἀκουστὴς γέγονε, Λευκίππου δὲ
[10, 4]	Πρῶτον γοῦν ἁπάντων Ὀρφέα, εἶτα	δὲ	Λίνον κἄπειτα Μουσαῖον ἀμφὶ τὰ
[10, 11]	ἅτινα νῦν κηρύττειν ἐπαγγέλλομαι. Γινώσκων	δὲ	λοιπὸν τίς ὁ θεὸς καὶ
[10, 11]	εἰς τὴν Κρήτην ἀνακομιδή· κατὰ	δὲ	Λυγκέα τῆς Κόρης ἡ ἁρπαγὴ
[10, 12]	Κρήτης εἰς Φοινίκην ἀνακομιδή· κατὰ	δὲ	Λυγκέα τῆς κόρης ἡ ἁρπαγὴ
[10, 9]	Σαγχουνιάθων ἐπὶ Σεμιράμεως γέγονεν, ἡ	δὲ	μακρῷ πρόσθεν τῶν Τρωϊκῶν ὁμολογεῖται,
[10, 11]	οὐ τοὺς οἴκοι παραλήψομαι, βοηθοῖς	δὲ	μᾶλλον Ἕλλησι καταχρήσομαι. Τὸ μὲν
[10, 6]	τὴν καλουμένην ἅρπην εὗρον (ἔστι	δὲ	μάχαιρα καμπύλη) καὶ πρῶτοι πέλταις
[10, 14]	λέγεται ὁ Παρμενίδης διαδέξασθαι, Παρμενίδην	δὲ	Μέλισσος, Μέλισσον δὲ Ζήνων ὁ
[10, 11]	Πτολεμαῖος (οὐχ ὁ βασιλεύς, ἱερεὺς	δὲ	Μένδητος) οὗτος τὰς τῶν βασιλέων
[10, 10]	τῆς πρώτης Ὀλυμπιάδος ἐπιδραμοῦμαι· τὰς	δὲ	μετὰ ταῦτα συζεύξας κατὰ χρόνον
[10, 11]	τεσσαράκοντα ἔτη τῶν Ἰλιακῶν· Φιλόχορος	δὲ	μετὰ τὴν Ἰωνικὴν ἀποικίαν ἔτεσι
[10, 10]	ἐν τῷ Τρικαράνῳ Θεόπομπος. Ὁ	δὲ	μεταξὺ χρόνος παραλέλειπται, ἐν ᾧ
[10, 2]	Εἶθ´ ἑξῆς ἐπιλέγει ταῦτα· Ὡς	δὲ	μὴ ἄμοιρον τήν τε φιλοσοφίαν
[10, 4]	πάντα παρὰ βαρβάρων ἐσκευωρημένοι, μηδὲν	δὲ	μηδ´ ὅλως παρὰ τῶν οἰκείων
[10, 13]	τὴν λείαν τὴν ἑαυτῶν. Τὸν	δὲ	Μισφραγμουθώσεως υἱὸν Θμούθωσιν ἐπιχειρῆσαι μὲν
[10, 4]	συγχέαντες; Ἀλλὰ μήπω ταῦτα, ἐκεῖνα	δέ	μοι πρῶτα δίελθε, δι´ ὧν
[10, 1]	σύστασιν εἰς πλάτος ἀπηύθυνε. Τούτου	δέ	μοι πρώτου λαβὼν ἀνάγνωθι τὰς
[10, 4]	κοινῶν καὶ πολιτικῶν ἐπιτηδευμάτων. Ἡγοῦμαι	δέ	μοι τήνδε συμβαλεῖσθαι τὴν σημείωσιν
[10, 4]	ἔτεσι πλέον ἢ ἑξακοσίοις, τῆς	δὲ	Μωσέως ἡλικίας οὐκ ἔλαττον ἢ
[10, 9]	Κέκροπα τὴν ἡλικίαν ἀκμάσας. Ἀπὸ	δὲ	Μωσέως πάλιν ἀνιὼν ἐπὶ τὸ
[10, 7]	τὰς τῶν νόμων ἀναγραφάς· πάντων	δὲ	νεωτάτη σχεδόν ἐστι παρ´ αὐτοῖς
[10, 11]	τὰ περὶ θεοῦ δειχθήσεται· τὸ	δὲ	νῦν ἔχον, σπευστέον μετὰ πάσης
[10, 6]	Νώροπες (ἔθνος ἐστὶ Παιονικόν, νῦν	δὲ	Νωρικὸν καλοῦνται) κατειργάσαντο χαλκὸν καὶ
[10, 14]	Ἡράκλειτος ὁ σκοτεινὸς ἐγνωρίζετο. Τὸν	δὲ	Ξενοφάνην λέγεται ὁ Παρμενίδης διαδέξασθαι,
[10, 12]	εἶναι ὃν Αἰγύπτιοι σέβουσι. Νυμφόδωρος	δὲ	ὁ Ἀμφιπολίτης ἐν τρίτῳ Νομίμων
[10, 11]	που τοῖς Ἰλιακοῖς ἐγγίζει· Σολομῶν	δὲ	ὁ κατ´ Εἴραμον πολὺ κατώτερός
[10, 9]	Φοινίκης βασιλέων μηνύουσι διαδοχαί. Σαγχουνιάθων	δὲ	ὁ κατὰ τὴν τῶν Φοινίκων
[10, 6]	αὐξῆσαι τὴν τέχνην ἱστοροῦσιν. Ἄτλας	δὲ	ὁ Λίβυς πρῶτος ναῦν ἐναυπηγήσατο
[10, 10]	ἀποκαλῶν, τάχα δι´ Ἁβραάμ. Πτολεμαῖος	δὲ	ὁ Μενδήσιος τὰ Αἰγυπτίων ἀνέκαθεν
[10, 11]	νεὼ κατασκευὴν ἐδωρήσατο. Καὶ Μένανδρος	δὲ	ὁ Περγαμηνὸς περὶ τῶν αὐτῶν
[10, 14]	ἐν φιλοσοφίᾳ δόγμασιν ὑπερηκόντισε. Γέγονε	δὲ	ὁ Πλάτων ἀμφὶ τὰ ὕστατα
[10, 4]	χρόνῳ πολιὸν μάθημα. Καὶ οὗτος	δὲ	ὁ Πλάτων τοῖς ἐν Ἰταλίᾳ
[10, 10]	δηλονότι οἱ μετὰ Μωσέως· Ἀπίων	δὲ	ὁ Ποσειδωνίου, περιεργότατος γραμματικῶν, ἐν
[10, 12]	Ἕλληνας ἀνθρωπογονίας ὁ Μωσῆς. Λέων	δὲ	ὁ τὰ περὶ τῶν κατ´
[10, 3]	Περὶ τῆς Ἐφόρου κλοπῆς, Ἀλκαῖος	δέ,	ὁ τῶν λοιδόρων ἰάμβων καὶ
[10, 14]	Ὠσηέ, Ἀμώς, Ἡσαΐας, Ἰωνᾶς· μετὰ	δὲ	Ὀζίαν βασιλεύει Ἰωάθαμ ἔτη ιϛ
[10, 4]	ἀληθῶν εὕρεσιν λυσιτελεῖν δεδυνημένα, τὰ	δὲ	ὀθνεῖα λοιπὸν καὶ βάρβαρα, οἷά
[10, 11]	Κράτης, Ἐρατοσθένης, Ἀρίσταρχος, Ἀπολλόδωρος. Τούτων	δὲ	οἱ μὲν περὶ Κράτητα πρὸ
[10, 9]	καὶ Αἰγυπτίων ἀναγράψασι συνεχρήσαντο· ὁμοῦ	δὲ	οἱ πάντες, τὰ Ἑλληνικὰ καὶ
[10, 6]	ὁμοίως δὲ καὶ Χαλδαῖοι. Εἰσὶ	δὲ	οἳ Κᾶρας τὴν δι´ ἀστέρων
[10, 5]	τινες τῶν παλαιῶν ἐπικεκλήκασιν. Εἰσὶ	δὲ	οἳ Σύρους γράμματα ἐπινοῆσαι πρώτους
[10, 12]	ἑβδόμῃ γενεᾷ ἀπὸ Ἰνάχου· εἰσὶ	δὲ	οἳ τὴν Ἶσιν Ἰώ φασι,
[10, 4]	καὶ ἐπονομάσαι σοφούς. Ἀμφὶ Κῦρον	δὲ	οἵδε τὸν Περσῶν ἤκμασαν βασιλέα.
[10, 11]	κατὰ τὴν ἑξηκοστὴν δευτέραν· τὰς	δὲ	Ὀλυμπιάδας ὕστερον τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσιν
[10, 6]	τὸν καὶ αὐτὸν Φρύγα· κρούματα	δὲ	Ὄλυμπον ὁμοίως τὸν Φρύγα, καθάπερ
[10, 6]	Σάτυρον εὑρεῖν τὸν Φρύγα· τρίχορδον	δὲ	ὁμοίως καὶ τὴν διάτονον ἁρμονίαν
[10, 1]	μὴ ἀγνοῆσαι τοὺς ἄνδρας, μνημονεῦσαι	δὲ	ὀνομαστὶ καὶ τὸν βίον καταπλαγῆναι
[10, 3]	ὑφῃρημένον εἶναι τὸν Ὑπερείδην· ἀδήλου	δὲ	ὄντος ὁπότερος, ἄγαμαι μὲν Δημοσθένην,
[10, 6]	ἀστέρων πρόγνωσιν ἐπινενοηκέναι λέγουσι. Πτήσεις	δὲ	ὀρνίθων παρεφύλαξαν πρῶτοι Φρύγες. Καὶ
[10, 8]	τὴν τοῦ Κερβέρου προτομήν. Τοῦ	δὲ	Ὀρφέως τοῦτο καταδείξαντος παρὰ τοῖς
[10, 2]	ἣν παρ´ ἡμῶν εἰλήφασιν. Ἤδη	δὲ	οὐ μόνον ὑφαιρούμενοι τὰ δόγματα
[10, 2]	τοιαίδε οὖσαι ἅλις ἔστωσαν. Ἤδη	δὲ	οὐ τὰς διανοίας μόνον καὶ
[10, 11]	τῶν γραμμάτων εὑρέσεως ἀνώτερα· μάρτυρας	δὲ	οὐ τοὺς οἴκοι παραλήψομαι, βοηθοῖς
[10, 13]	ἱερὰν γλῶσσαν βασιλέα σημαίνει, τὸ	δὲ	Οὐσσὼς ποιμήν ἐστι καὶ ποιμένες
[10, 11]	ἤθελον χωρία, Μωσέως ἡγουμένου. Λέγει	δὲ	οὕτως· Ὁ δὲ Ἄμωσις ἐγένετο
[10, 9]	ἱστοριῶν τοὺς χρόνους συνελογίσαντο, οἱ	δὲ	παλαιοτέροις ἀναγνώσμασι τὴν μαρτυρίαν ἐπιστώσαντο.
[10, 5]	μετέπειτα δὲ Ἰουδαίαν, καθ´ ἡμᾶς	δὲ	Παλαιστίνην ὀνομαζομένην οἰκήσαντες, ὧν καὶ
[10, 7]	οἱ μετ´ ἐκεῖνον γεγονότες, Ἡρόδοτον	δὲ	πάντες. Ἀλλ´ οὐδὲ περὶ τῶν
[10, 4]	πάλιν ἕτερα παρ´ ἑτέρων· οὐδὲν	δὲ	παρά τισιν ἄλλοις οἷόν τινες
[10, 7]	γραμμάτων χρῆσιν ἐκείνους ἀγνοεῖν. Ὅλως	δὲ	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν οὐδὲν ὁμολογούμενον
[10, 11]	μὲν παρὰ τοῖς μνηστῆρσιν, ὁ	δὲ	παρὰ τοῖς Φαίαξι. Καὶ ὁ
[10, 4]	μὲν παρ´ Αἰγυπτίων ἔσχον, ἀστρολογίαν	δὲ	παρὰ Χαλδαίων καὶ αὖ πάλιν
[10, 11]	καὶ ἱστορικῶν εἶναι πρεσβύτατον, τὸν	δὲ	πάσης σοφίας βαρβάρου ἀρχηγόν, καὶ
[10, 11]	ὕστερον ἔτεσιν ἑκατὸν ὀγδοήκοντα· οἱ	δὲ	περὶ Ἀπολλόδωρον μετὰ τὴν Ἰωνικὴν
[10, 11]	ἔτεσιν ἑκατὸν νομοθετεῖ Λακεδαιμονίοις. Δράκων	δὲ	περὶ Ὀλυμπιάδα τριακοστὴν καὶ ἐνάτην
[10, 7]	τῶν σοφωτάτων ἀεὶ καθιεροῦσθαι. Τὸν	δὲ	περὶ τὴν Ἑλλάδα τόπον μυρίαι
[10, 11]	ἔτος τῆς Ἰλίου ἁλώσεως· οἱ	δὲ	περὶ τὸν Ἀρίσταρχον κατὰ τὴν
[10, 11]	ἐνδοτέρω τῶν ὀγδοήκοντα ἐτῶν· οἱ	δὲ	περὶ τὸν Ἐρατοσθένην μετὰ ἑκατοστὸν
[10, 11]	ἑνδεκάτῃ γενεᾷ μετὰ Ἴναχον. Λυκοῦργος	δέ,	πολὺ μετὰ τὴν Ἰλίου γεννηθεὶς
[10, 9]	ἐκτεθεῖσαν τοῦ φιλοσόφου μαρτυρίαν. Ἔτι	δὲ	πολὺ τῶν Τρωϊκῶν νεώτερα τὰ
[10, 10]	Θαλλοῦ καὶ Κάστορος ἱστοριῶν, ἔτι	δὲ	Πολυβίου καὶ Φλέγοντος ἔστινεὑρεῖν, ἀλλὰ
[10, 10]	αὐτὸν λόγον ἀλλήλαις ἐφαρμόσομεν. Τὰς	δὲ	πρὸ τούτων ὡδί πως τῆς
[10, 11]	Ἰλιακῶν ἔτεσι διακοσίοις τεσσαράκοντα· τινὲς	δὲ	πρὸ τῶν Ὀλυμπιάδων ἔφασαν αὐτὸν
[10, 13]	ὅτι οἱ καλούμενοι ποιμένες, ἡμέτεροι	δὲ	πρόγονοι, τρισὶ καὶ ἐνενήκοντα καὶ
[10, 12]	παρουσία Μίνωός τε βασιλεία· κατὰ	δὲ	Προῖτον ὁ Εὐμόλπου πρὸς Ἀθηναίους
[10, 11]	παρουσία Μίνωός τε βασιλεία· κατὰ	δὲ	Προῖτον ὁ Εὐμόλπου πρὸς Ἀθηναίους
[10, 7]	ἐγένετο διαφωνία τοῖς συγγραφεῦσι. Δευτέραν	δὲ	πρὸς ταύτῃ θετέον ἐκείνην αἰτίαν·
[10, 7]	ἐπὶ τὸ μυθολογεῖν τραπόμενοι, τινὲς	δὲ	πρὸς χάριν ἢ τὰς πόλεις
[10, 11]	ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΑΤΙΑΝΟΥ. Νῦν	δὲ	προσήκειν μοι νομίζω παραστῆσαι πρεσβυτέραν
[10, 4]	Περσῶν μάγοις καὶ τοῖς Αἰγυπτίων	δὲ	προφήταις μαθητεῦσαι, καθ´ ὃν χρόνον
[10, 10]	ἔτος πρῶτον, ὡς προειρήκαμεν. Ἐπὶ	δὲ	πρώτην Ὀλυμπιάδα ἀπὸ Μωσέως ἔτη
[10, 10]	ἔτη δειχθήσεται χίλια εἴκοσιν· ἀπὸ	δὲ	πρώτης Ὀλυμπιάδος ἐπὶ τῆς νεʹ
[10, 6]	τὴν θάλασσαν ἔπλευσε. Καὶ ἀστρολογίαν	δὲ	πρῶτοι εἰς ἀνθρώπους ἐξήνεγκαν Αἰγύπτιοι,
[10, 13]	ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ. Ἄρξομαι	δὲ	πρῶτον ἀπὸ τῶν παρ´ Αἰγυπτίοις
[10, 11]	τῇ τῶν Ἀσσυρίων γῇ, παιδευθεὶς	δὲ	πρῶτον μὲν τὰ ὑμέτερα, δεύτερον
[10, 9]	οὔτε τὴν προσηγορίαν ἐχόντων. Ὁ	δὲ	πρῶτος Ἀργείων ἡγεῖται κατὰ τὸν
[10, 12]	ἀνέγραψεν ὁ Μενδήσιος Πτολεμαῖος. Ὁ	δὲ	Πτολεμαῖος οὗτος ἱερεὺς μὲν ἦν,
[10, 8]	Κυλλήνιος ἐξεκαλεῖτο ἀνδρῶν ἡρώων· ἔχε	δὲ	ῥάβδον μετὰ χερσίν. Εἶτα πάλιν
[10, 6]	τὴν δι´ ὀνείρων μαντικήν. Τυρρηναῖοι	δὲ	σάλπιγγα ἐπενόησαν καὶ Φρύγες αὐλόν·
[10, 3]	ἀπὸ Μεγάρων τῆς Σικελίας, ἀπὸ	δὲ	Σάμου φησὶ θεωρηθῆναι· καὶ τὴν
[10, 9]	παλαιότερον τὸν Μωσέα συνίστησιν. Ἡ	δὲ	Σεμίραμις τῶν Τρωϊκῶν ὀκτακοσίοις ὅλοις
[10, 11]	ἡ ἐπὶ Δευκαλίωνος ἐπομβρία· κατὰ	δὲ	Σθενέλαον ἥ τε Ἀμφικτύονος βασιλεία
[10, 12]	ἡ ἐπὶ Δευκαλίωνος ἐπομβρία· κατὰ	δὲ	Σθένελον ἥ τε Ἀμφικτύονος βασιλεία
[10, 2]	Ἕλληνας ἀναμφιλέκτοις ἐλέγχοις κατεφώρασεν. Εἰ	δέ	σοι μὴ πιστὸς οὗτος, ἅτε
[10, 4]	ἢ χιλίοις πεντακοσίοις γενόμενοι. Τοῦτο	δέ	σοι τὰς τῶν χρόνων ἀναγραφὰς
[10, 14]	Ἱεροσολύμοις ναὸν ἐδείματο πρῶτος. Μετὰ	δὲ	Σολομῶνα βασιλεύει Ῥοβοὰμ ἔτη ιζʹ
[10, 8]	καὶ Λυκοῦργον τὸν Σπαρτιάτην, ἔτι	δὲ	Σόλωνα τὸν Ἀθηναῖον καὶ Πλάτωνα
[10, 14]	ὃν ἤκμασε Σωκράτης. Καὶ ἄλλους	δὲ	σποράδην ἔστιν εὑρεῖν φυσικοὺς φιλοσόφους
[10, 12]	Ἑλληνικῶν γραμμάτων εὑρετὴς γίνεται. Τριόπας	δὲ	συγχρονεῖ Ἴσιδι ἑβδόμῃ γενεᾷ ἀπὸ
[10, 12]	ἥλκησε Διὸς κυδρὴν παράκοιτιν. Τιτυὸς	δὲ	συνεχρόνισε Ταντάλῳ. Εἰκότως ἄρα καὶ
[10, 4]	Ἑλλήνων ᾀδόμενον. Καὶ τὸν Φερεκύδην	δὲ	Σύριον ἀναγράφουσιν, ᾧ μαθητεῦσαι τὸν
[10, 12]	κατὰ λέξιν ὁ Τατιανός· ἐννέα	δὲ	τὰ Ἀρκαδικὰ τὰ ἀπὸ Πελασγοῦ·
[10, 12]	εἰπεῖν, τετρακόσια καὶ πρόσω. Εἰ	δὲ	τὰ Ἀσσυρίων πολλοῖς ἔτεσι πρεσβύτερα
[10, 2]	παραφράσαντες ἐφωράθησαν, ὡς δειχθήσονται, αὐτοτελῶς	δὲ	τὰ ἑτέρων ὑφελόμενοι ὡς ἴδια
[10, 10]	μνημονεύει Βηρωσσὸς ὁ Βαβυλώνιος. Μετὰ	δὲ	τὰ οʹ τῆς αἰχμαλωσίας ἔτη
[10, 5]	Η, ὅ ἐστιν αὕτη‘ ὁμοῦ	δὲ	τὰ πάντα ἀπαρτίζει τοιαύτην τινὰ
[10, 5]	ὄντα ἴδια Ἑλλήνων ὁμολογεῖται. Ἔστι	δὲ	τὰ πάντα παρ´ Ἑβραίοις στοιχεῖα
[10, 1]	οἰκείαν ὑποστήσασθαι θεολογίαν ἐφωράσαμεν, ὡς	δὲ	τὰ περὶ εὐσεβείας ἑνὸς τοῦ
[10, 3]	πίστιν τῷ λόγῳ παρέχω. Σπάνια	δὲ	τὰ τῶν πρὸ τοῦ Πλάτωνος
[10, 10]	ἐκ πλείστου διαστήματος, διὰ τετραετίας	δὲ	τὰς ἀναγραφὰς αὐτῶν ποιεῖσθαι τοὺς
[10, 7]	εἴποι τις, εὕροι γεγονότα· λέγω	δὲ	τὰς κτίσεις τῶν πόλεων καὶ
[10, 6]	Ἰατρικὴν δὲ Ἆπιν Αἰγύπτιον, μετὰ	δὲ	ταῦτα Ἀσκληπιὸν αὐξῆσαι τὴν τέχνην
[10, 10]	μηδὲν ἐξαίρετον Ἕλλησιν ἱστόρηται. Μετὰ	δὲ	τέσσαρα καὶ ἐνενήκοντα ἔτη ἦν
[10, 12]	ἐν τοῖς Χρόνοις διδάσκει. Τούτων	δὲ	τεσσαράκοντα μὲν γενεαῖς νεώτερα τὰ
[10, 10]	ἔξοδος ἡ ἀπ´ Αἰγύπτου, ἐν	δὲ	τῇ Ἀττικῇ ὁ ἐπὶ Ὠγύγου
[10, 11]	αἵ τε Περσέως πράξεις· κατὰ	δὲ	τὴν Ἀγαμέμνονος βασιλείαν Ἴλιον ἑάλω.
[10, 12]	λέξεως αὐτοῦ ὧδε ἔχει· Κατέσκαψε	δὲ	τὴν Ἀούαριν Ἄμωσις, κατὰ τὸν
[10, 13]	ἔρημον εἰς Συρίαν διοδοιπορῆσαι· φοβουμένους	δὲ	τὴν Ἀσσυρίων δυναστείαν (τότε γὰρ
[10, 8]	τὰ περὶ τοὺς ἀριθμούς, ἔτι	δὲ	τὴν εἰς πᾶν ζῷον τῆς
[10, 13]	ἑτέρωθεν ἄφιξιν εἰς Αἴγυπτον, ἔπειτα	δὲ	τὴν ἐκεῖθεν ἀπαλλαγὴν οὕτως ἀρχαίαν
[10, 2]	ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΚΛΟΠΗΣ. Παραστήσαντες	δὲ	τὴν ἔμφασιν τῆς Ἑλληνικῆς ἐπινοίας
[10, 3]	Ταῦτα καὶ αὐτὸς εἶπεν· νῦν	δὲ	τὴν κλοπὴν δήλην πεποίηκεν ἡ
[10, 13]	ταῦτα περὶ ἡμῶν γράφει· παραθήσομαι	δὲ	τὴν λέξιν αὐτοῦ, καθάπερ αὐτὸν
[10, 13]	στρατοῦ προσεδρεύσαντα τοῖς τείχεσιν· ἐπεὶ	δὲ	τὴν πολιορκίαν ἀπέγνω, ποιήσασθαι συμβάσεις,
[10, 12]	Ἀπολλώνιος ἐν τοῖς Ἀργοναυτικοῖς. Ἀπὸ	δὲ	τῆς Ἡρακλέους ἐν Ἄργει βασιλείας
[10, 8]	Διονύσου τὴν αὐτὴν εἶναι· τὴν	δὲ	τῆς Ἴσιδος τῇ τῆς Δήμητρος
[10, 11]	τῆς Μωσέως ἡλικίας κατώτερα, πρὸ	δὲ	τῆς Περσῶν ἡγεμονίας ἔτεσιν ἑβδομήκοντα.
[10, 7]	καθ´ ἑαυτὸν ἱστορίαν συγγράφειν. Αἰτίαι	δὲ	τῆς τοιαύτης διαφωνίας πολλαὶ μὲν
[10, 13]	Ἰωσήπῳ κατὰ πλάτος ἀνιστόρηται. Ἀπὸ	δὲ	τῆς Φοινίκων, μάρτυσι χρησάμενος τοῖς
[10, 3]	ἐπὶ τὴν Μεσσήνης μετέθηκεν. Ἵνα	δέ	τι δοκῇ λέγειν περιττόν, καὶ
[10, 4]	τῶν βοωμένων ἀποφθεγμάτων μνημονεύεται. Ὀψὲ	δέ	τι καὶ μᾶλλον τοῖς χρόνοις
[10, 7]	τοῖς πλείστοις ψευδόμενον ἐπιδείκνυσιν, Ἔφορον	δὲ	Τίμαιος καὶ Τίμαιον οἱ μετ´
[10, 10]	χρόνον, ἔτη ασλζʹ Καὶ Ἑλλήνων	δέ	τινες ἱστοροῦσι κατὰ τοὺς αὐτοὺς
[10, 4]	τινες ἱστοροῦσι, Φοῖνιξ ἦν, ὡς	δέ	τινες ὑπειλήφασι, Μιλήσιος· Αἰγυπτίων δὲ
[10, 10]	Ἀμώσιος ἐν τῇ δευτέρᾳ· τρόπῳ	δέ	τινι καὶ Ἰουδαίων αὐτῶν, ἐν
[10, 4]	ὅτι τὸ κρεῖττον ἀγαπήσαντες, μᾶλλον	δὲ	τὸ μόνον ἀληθὲς εὑρόντες καὶ
[10, 12]	Ὀρφεύς τε καὶ Μουσαῖος· κατὰ	δὲ	τὸ ὀκτωκαιδέκατον ἔτος τῆς Ἀγαμέμνονος
[10, 7]	εὐδοκιμήσειν ἐν τούτῳ νομίζοντες. Ὅλως	δὲ	τὸ πάντων ἐναντιώτατον ἱστορίᾳ πράττοντες
[10, 9]	τῆς ξεʹ Ὀλυμπιάδος καταντᾷ, Τιβερίου	δὲ	τὸ πεντεκαιδέκατον τῆς Ῥωμαίων βασιλείας
[10, 13]	Καὶ ἐπιλέγει μετὰ βραχέα· Ἐκαλεῖτο	δὲ	τὸ σύμπαν αὐτῶν ἔθνος Ὑκουσσώς·
[10, 8]	μὲν ἔχει τὴν πορείαν, ἐναντίαν	δὲ	τοῖς ἄλλοις ἄστροις τὴν φορὰν
[10, 8]	τοὺς Ῥοίκου μὲν υἱούς, κατασκευάσαντας	δὲ	τοῖς Σαμίοις τὸ τοῦ Ἀπόλλωνος
[10, 14]	ἐν οἷς καὶ Σωκράτην. Κατὰ	δὲ	τὸν αὐτὸν τῷ Ἀναξαγόρᾳ χρόνον
[10, 14]	Κόρο〈 ι〉 βος Ἠλεῖος· διαδέχεται	δὲ	τὸν Ἄχαζ Ἐζεκίας ἔτεσι κθʹ
[10, 3]	Ὑπερείδου πρὸς δέον διώρθωσε· μέμφομαι	δὲ	τὸν Ὑπερείδην, εἰ λαβὼν παρὰ
[10, 12]	Φθιωτικὰ τὰ ἀπὸ Δευκαλίωνος. Εἰς	δὲ	τὸν χρόνον τῶν Τρωϊκῶν ἀπὸ
[10, 8]	δεικνύουσι τῶν μὲν εἰκόνας, τῶν	δὲ	τόπων ἢ κατασκευασμάτων ὁμωνύμους προσηγορίας.
[10, 9]	Κανόσιν οὕτως ἔχοντα συνέστη. Ἐπὶ	δὲ	τοῦ παρόντος πρὸς τοῖς εἰρημένοις
[10, 14]	θᾶττον Ἀλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνος, Αὐγούστου	δὲ	τοῦ Σεβαστοῦ οὐ πολὺ πρόσθεν
[10, 9]	ἐδήλου γενέσθαι τὸν Ἁβραάμ, ὁ	δὲ	τοῦ φιλοσόφου παλαιότερον τὸν Μωσέα
[10, 9]	ἱστορεῖται παρ´ Ἕλλησι. Κατὰ τοῦτο	δὲ	τοῦ χρόνου παρ´ Ἑβραίοις ἡγοῦνται
[10, 11]	τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι τετρακοσίοις. Ἀποδείκνυται	δὲ	τοῦθ´ οὕτως ἔχον ἀπό τε
[10, 3]	Μένανδρον εἰς τὸν Δεισιδαίμονα. Ἐπεὶ	δὲ	τοὺς κλέπτας ἔδοξεν οὐκ οἶδ´
[10, 7]	ἐπιχειρήσαντες συγγράφειν παρ´ αὐτοῖς, λέγω	δὲ	τοὺς περὶ Κάδμον τε τὸν
[10, 10]	τοσαῦτα μὲν πρὸ Ὠγύγου. Κατὰ	δὲ	τοὺς τούτου χρόνους ἐξῆλθε Μωσῆς
[10, 11]	βίβλοι Περὶ Ἀσσυρίων δύο. Μετὰ	δὲ	τοὺς Χαλδαίους τὰ Φοινίκων οὕτως
[10, 2]	Περὶ Θεσπρωτῶν βιβλίον ὁλόκληρον. Αὖθις	δὲ	τούτοις ἐπαγαγὼν πλείους ἀποδείξεις τοῦ
[10, 8]	καὶ Μελάμποδα καὶ Δαίδαλον, πρὸς	δὲ	τούτοις Ὅμηρόν τε τὸν ποιητὴν
[10, 5]	τι ἕκαστον αὐτῶν ἀποδείκνυται. Παρὰ	δὲ	τούτοις πρώτοις ἀρξάμενα προῆλθεν εἴς
[10, 11]	κατὰ Ἴναχον τὸν βασιλέα‘ Μετὰ	δὲ	τοῦτον Ἀπίων ὁ γραμματικός, ἀνὴρ
[10, 9]	καὶ Μωσῆς μηδὲν προάγων, κατὰ	δὲ	τοῦτον ἠκμακώς, γένοιτ´ ἂν οὖν
[10, 9]	τούτων ἐκ παλαιοῦ ὑπαρχόντων. Μετὰ	δὲ	τοῦτον καὶ οἱ παρ´ Ἕλλησι
[10, 4]	τὸν Πυθαγόραν φασίν. Οὐ μόνῳ	δὲ	τούτῳ συγγενέσθαι ὁ Πυθαγόρας λέγεται,
[10, 3]	πεποίηκε ταῦτα προλέγοντα. Οὐ μόνον	δὲ	τούτῳ τῷ ὀνόματι ἀποκρύπτει τὴν
[10, 9]	τὸν πρῶτον Ἀργεῖον Ἴναχον. Μεταξὺ	δὲ	τούτων ὁ ἐπὶ Ὠγύγου μνημονεύεται
[10, 8]	καὶ Οἰνοπίδην τὸν Χῖον. Πάντων	δὲ	τούτων σημεῖα δεικνύουσι τῶν μὲν
[10, 9]	ἐξεταστῶν τῆς ἀληθείας παρεδέχθη. Οἱ	δὲ	τούτων χρόνοι καὶ πρὸ τῶν
[10, 12]	οὗ Ἀκταία ἡ Ἀττική· κατὰ	δὲ	Τριόπαν Προμηθεὺς καὶ Ἄτλας καὶ
[10, 11]	οὗ Ἀκταία ἡ Ἀττική· κατὰ	δὲ	Τριόπαν Προμηθεὺς καὶ Ἐπιμηθεὺς καὶ
[10, 12]	κληθῆναι καὶ Σάραπιν ὕστερον· Ἆπις	δὲ	τρίτος ἀπὸ Ἰνάχου. Ναὶ μὴν
[10, 9]	Ἑβραίων τε καὶ ἡμῶν, φημὶ	δὲ	τῷ καθ´ ἡμᾶς φιλοσόφῳ, ὃς
[10, 12]	οὗτος ἱερεὺς μὲν ἦν, τὰς	δὲ	τῶν Αἰγυπτίων βασιλέων πράξεις ἐν
[10, 8]	τῶν ὀνομάτων μόνων ἐνηλλαγμένων· τὰς	δὲ	τῶν ἀσεβῶν ἐν Ἅιδου τιμωρίας
[10, 13]	τοῖς πεντακοσίοις ἕνδεκα. Μετὰ ταῦτα	δὲ	τῶν ἐκ τῆς Θηβαΐδος καὶ
[10, 10]	ἐξιστορῶν μὲν τὰ Ἑβραίων, ἐφαπτόμενος	δὲ	τῶν Ἑλληνικῶν, ἐφαρμόσω τόνδε τὸν
[10, 12]	Ἴναχον ἠκμακέναι τὸν Μωσέα. Παλαίτερα	δὲ	τῶν Ἑλληνικῶν μνημονεύεσθαι τὰ Ἀργολικά,
[10, 2]	τὰ κυριώτατα τῶν δογμάτων· ὀλίγοις	δὲ	τῶν καθωμιλημένων καὶ παρὰ τοῖς
[10, 4]	σεμνυνόμενος περὶ ἑαυτοῦ φησιν· Ἐγὼ	δὲ	τῶν κατ´ ἐμαυτὸν ἀνθρώπων πλείστην
[10, 9]	Ἕλληνας Κέκροπα τὸν γηγενῆ. Κατώτερα	δὲ	τῶν Κέκροπος ἱστορεῖται χρόνων τὰ
[10, 8]	ἐκδόντα τυχεῖν ἀξιολόγου δόξης. Πάντων	δὲ	τῶν παλαιῶν ἀγαλματοποιῶν τοὺς μάλιστα
[10, 1]	οὐκ ἀταλαιπώρως μέν, ἐξ ἐράνου	δὲ	τῶν παρὰ βαρβάροις μαθημάτων τὴν
[10, 3]	χρόνων ἀνιχνεῦσαι τὸν κλέπτην. Ἐγὼ	δὲ	ὑποπτεύω μὲν τὸν ὑφῃρημένον εἶναι
[10, 1]	Ἢ εἰ μὴ τοῦτο, συνενεχθῆναι	δὲ	φαίη τις αὐτοὺς φυσικαῖς ὑποκινηθέντας
[10, 8]	Εἶτα πάλιν προβὰς ἐπιλέγει· ελάμποδα	δέ	φασι μετενεγκεῖν ἐξ Αἰγύπτου τὰ
[10, 6]	Ἀριστόδημος καὶ Ἀριστοτέλης, πρὸς τούτοις	δὲ	Φιλοστέφανος, ἀλλὰ καὶ Στράτων ὁ
[10, 11]	οὗ κατακλυσμὸς ὁ πρῶτος, κατὰ	δὲ	Φόρβαντα Ἀκταῖος, ἀφ´ οὗ Ἀκταία
[10, 12]	τὰ μετὰ τὸν κατακλυσμόν. Κατὰ	δὲ	Φόρβαντα Ἀκταῖος, ἀφ´ οὗ Ἀκταία
[10, 12]	καὶ ἡ Ἰλίου κατάληψις. Εἰ	δὲ	χρὴ πείθεσθαι καὶ Ἡσιόδῳ τῷ
[10, 8]	θεῖναι κατὰ τὴν ποίησιν· Ἑρμῆς	δὲ	ψυχὰς Κυλλήνιος ἐξεκαλεῖτο ἀνδρῶν ἡρώων·
[10, 10]	Ἑλληνικοῖς συνέδραμεν ὁ χρόνος. Μετὰ	δὲ	Ὤγυγον, διὰ τὴν ἀπὸ τοῦ
[10, 4]	ἀναγκαίου τινὸς ἐπιτήδευσιν συνήργει· ἀλώμενοι	δὲ	ὧδε κἀκεῖσε καὶ τὸν βίον
[10, 12]	ἢ μιᾷ πλείους διαριθμοῦνται, ἔτη	δέ,	ὡς ἔπος εἰπεῖν, τετρακόσια καὶ
[10, 8]	μέχρι τοῦ νῦν καιροῦ, οἰκοδομηθέντος	δέ,	ὡς μέν τινές φασιν, ὑπὸ
[10, 10]	ἡ τῶν χρόνων παραλλαγή. Σημειωτέον	δὲ	ὡς ὅ τι ποτὲ ἐξαίρετον
[10, 3]	Σοφοκλέους κλοπῆς πραγματείαν κατεβάλετο. Κεκίλιος	δέ,	ὥς τι μέγα πεφωρακώς, ὅλον
[10, 5]	σημεῖα‘ Καὶ παρὰ μὲν Ἑβραίοις	τοιάδε	τίς ἐστιν ἡ τῶν στοιχείων
[10, 4]	παρὰ τοῖς Ἕλλησι διαφερόντως τὸ	τηνικάδε	μάλιστα ἦν ἀκμάζων, ὁ Πύθιος
[10, 2]	τοῦ λόγου πάλιν τελευτῶν προστίθησι	τάδε·	Ἐπιλείψει με ὁ βίος, εἰ
[10, 9]	συσκευῆς ὁ Πορφύριος ῥήμασιν αὐτοῖς	τάδε·	Ἱστορεῖ δὴ τὰ περὶ Ἰουδαίων
[10, 2]	ὁμοφύλους λάθρα διαδείκνυνται. Οἱ γὰρ	μηδὲ	ἑαυτῶν, σχολῇ γ´ ἂν τῶν
[10, 6]	ἐν ἱεροῖς γυναιξὶ μίσγεσθαι ἐκώλυσαν	μηδὲ	εἰς ἱερὰ εἰσιέναι ἀπὸ γυναικῶν
[10, 2]	φιλοσοφίαν τήν τε ἱστορίαν, ἀλλὰ	μηδὲ	τὴν ῥητορικὴν τοῦ ὁμοίου ἐλέγχου
[10, 1]	ὡς ἐπ´ οἰκείοις πόνοις ἐσεμνύνατο.	Μηδὲ	τοῦτον δ´ ὑπολάβῃς ἐμὸν εἶναι
[10, 12]	τῶν ἀρχαίων εἰς λόγους, τῶν	τῇδε	τῇ πόλει τὰ ἀρχαιότατα λέγειν
[10, 2]	ὑπόδειγμα ἐναργὲς τῷ διορᾶν δυναμένῳ	τοιαίδε	οὖσαι ἅλις ἔστωσαν. Ἤδη δὲ
[10, 11]	τὸν τρόπον. Γεγόνασιν Ἀργείων βασιλεῖς	οἵδε·	Ἴναχος, Φορωνεύς, Ἆπις, Ἀργεῖος, Κρίασος,
[10, 4]	ἐπονομάσαι σοφούς. Ἀμφὶ Κῦρον δὲ	οἵδε	τὸν Περσῶν ἤκμασαν βασιλέα. Οὗτος
[10, 4]	πολιτικῶν ἐπιτηδευμάτων. Ἡγοῦμαι δέ μοι	τήνδε	συμβαλεῖσθαι τὴν σημείωσιν εἰς ἀπόδειξιν
[10, 10]	λαοῦ μετὰ Μωσέως ἔξοδον γεγενῆσθαι,	τόνδε	τὸν τρόπον· ἐπὶ πρώτην Ὀλυμπιάδα
[10, 10]	ἐφαπτόμενος δὲ τῶν Ἑλληνικῶν, ἐφαρμόσω	τόνδε	τὸν τρόπον· λαβόμενος μιᾶς πράξεως
[10, 1]	φέρε ἐπιθεωρήσωμεν, ὡς οὐ μόνον	τῶνδε	γραφῆς ἠξίωσαν τὴν μνήμην, ἀλλὰ
[10, 5]	μὴ Ἑλλήνων οἰκείας εἶναι τὰς	τοιάσδε	φωνάς· Ἑβραίων ἄρα, παρ´ οἷς
[10, 1]	μοι πρώτου λαβὼν ἀνάγνωθι τὰς	τοιάσδε	φωνάς· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΠΕΡΙ
[10, 9]	τοῖς Μωσέως πλησιάζειν χρόνοις εἴρηνται,	οὐδὲ	αὐτοὶ κατὰ Μωσέα γενόμενοι, ἀλλὰ
[10, 4]	τοῦ ἐπὶ πάντων θεοῦ φύραντες	οὐδέ	γε τὸ ψεῦδος ἅμα τῷ
[10, 4]	εἰπεῖν, ἁπάντων οὐχ Ἑβραίων μόνον	οὐδέ	γε Φοινίκων καὶ Αἰγυπτίων, ἀλλὰ
[10, 10]	ἢ τὰ πλασσόμενα τῶν ὀνομάτων	οὐδὲ	γενέσθαι φησὶ Φιλόχορος. Καὶ αὖθις·
[10, 4]	παῖδές ἐστε, γέρων δὲ Ἑλλήνων	οὐδὲ	εἷς, οὐδέ ἐστι παρ´ ὑμῖν
[10, 4]	γέρων δὲ Ἑλλήνων οὐδὲ εἷς,	οὐδέ	ἐστι παρ´ ὑμῖν χρόνῳ πολιὸν
[10, 4]	τῶν φιλοσοφίᾳ λυσιτελούντων μαθημάτων, καὶ	οὐδὲ	μόνων τούτων, ἀλλὰ καὶ τῶν
[10, 7]	τὰ περὶ τὰς ἀναγραφάς, ἀλλ´	οὐδὲ	παρ´ αὐτοῖς Ἀθηναίοις, οὓς αὐτόχθονας
[10, 7]	γεγονότες, Ἡρόδοτον δὲ πάντες. Ἀλλ´	οὐδὲ	περὶ τῶν Σικελικῶν τοῖς περὶ
[10, 3]	χρῆμ´ ἀνὴρ ληΐζεται ἄμεινον ἐσθλῆς	οὐδὲ	ῥίγιον κακῆς, Εὐριπίδης δὲ ἐν
[10, 11]	τῶν χρόνων ἀναγραφή, παρὰ τούτοις	οὐδὲ	τὰ τῆς ἱστορίας ἀληθεύειν δύναται.
[10, 8]	καὶ βαρβάρους τὰ φιλοσόφων, ὧν	οὐδὲ	τῆς γλώσσης εἰκὸς ἦν ἐπαΐειν,
[10, 4]	βιωφελοῦς εἰς τὸ παντελὲς ἐχήρευεν.	Οὐδέ	τι πρὸς ἀγαθῶν λόγων εὕρεσιν
[10, 4]	φιλοσοφίαν αὐτοὺς τὸ παράπαν ὠφέλει,	οὐδέ	τις ἄλλος θεῶν αὐτοῖς εἰς
[10, 3]	συγγραφέων ὁ τρόπος ὅτι τε	οὐδὲ	τοῦ καθ´ ἑαυτῶν ἐφείσαντο ἐλέγχου,
[10, 7]	ὕστερος φαίνεται γενόμενος. Καί φασιν	οὐδὲ	τοῦτον ἐν γράμμασι τὴν αὑτοῦ
[10, 9]	πρῶτος Ἀθηνᾶς ἄγαλμα συστήσασθαι, ὡς	οὐδὲ	τούτων ἐκ παλαιοῦ ὑπαρχόντων. Μετὰ
[10, 10]	ἐπιλέγει· Φαμὲν τοίνυν ἔκ γε	τοῦδε	τοῦ συγγράμματος Ὤγυγον, ὃς τοῦ
[10, 12]	Καὶ τὰ τῆς λέξεως αὐτοῦ	ὧδε	ἔχει· Κατέσκαψε δὲ τὴν Ἀούαριν
[10, 4]	τινὸς ἐπιτήδευσιν συνήργει· ἀλώμενοι δὲ	ὧδε	κἀκεῖσε καὶ τὸν βίον ἅπαντα
[10, 4]	Ἐπινομίδι, Σύρων ὁμοῦ καὶ Αἰγυπτίων	ὧδέ	πη μνημονεύοντος· Τούτου δ´ αἴτιος
[10, 8]	Ἀλλ´ οὗτος μὲν ὁ λόγος	ὧδέ	πως ἀποδεδειγμένος ἐνταῦθά μοι εἰληφέτω
[10, 9]	Δεῖ δὴ συλλογίσασθαι τὰ προκείμενα	ὧδέ	πως· εἴπερ ὁ Σαγχουνιάθων ἐπὶ
[10, 9]	Μωσέα γεγονέναι καὶ μὴ πρότερον,	ὧδε	τὸν ἔλεγχον ἐφοδεύσω· εἴπερ ἐπὶ
[10, 14]	ἔτη νβʹ καθ´ ὃν προφητεύουσιν	Ὠσηέ,	Ἀμώς, Ἡσαΐας, Ἰωνᾶς· μετὰ δὲ
[10, 9]	καθ´ ὃν ἐπροφήτευον Ἡσαΐας καὶ	Ὠσηὲ	ὅσοι τε τούτοις γεγόνασι σύγχρονοι,
[10, 5]	ἐστι μάθε‘ τὸ ὅλον ὅμως	μάθε‘	Μετὰ ταῦτα τρισκαιδέκατον στοιχεῖόν ἐστι
[10, 5]	ὅμως‘ ἔπειτα Λάβδ, ὅ ἐστι	μάθε‘	τὸ ὅλον ὅμως μάθε‘ Μετὰ
[10, 4]	ταῦτα, ἐκεῖνα δέ μοι πρῶτα	δίελθε,	δι´ ὧν Ἕλληνες τὰ πάντα
[10, 10]	Κατὰ δὲ τοὺς τούτου χρόνους	ἐξῆλθε	Μωσῆς ἀπ´ Αἰγύπτου· καὶ ὡς
[10, 4]	τὰ παρ´ ἑκάστοις σοφὰ πολυπραγμονῶν	ἐπῆλθε	Βαβυλῶνα καὶ Αἴγυπτον καὶ πᾶσαν
[10, 4]	ἔτεα ὀγδώκοντα ἐπὶ ξένης ἐγενήθην.	Ἐπῆλθε	γὰρ καὶ οὗτος Βαβυλῶνά τε
[10, 1]	ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΑ ΣΕΜΝΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ	ΠΑΡΗΛΘΕ·	ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ.
[10, 3]	ἂν εἴη ἔργον‘ φησίν, ὦ	Ἀπολλώνιε,	ἐκ τῶν χρόνων ἀνιχνεῦσαι τὸν
[10, 14]	Ἄσα ἔτη μαʹ Ἰωσαφὰθ ἔτη	κεʹ	Ἰωρὰμ ἔτη ηʹ Ὀχοζίας ἔτος
[10, 10]	Ἰησοῦ τοῦ μετ´ ἐκεῖνον ἡγησαμένου	κεʹ	πρεσβυτέρων ἔτη λʹ τῶν μετὰ
[10, 3]	διάνοιαν Σιμωνίδης ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ	μετήνεγκε	λαβὼν οὕτως· γυναικὸς οὐδὲν χρῆμ´
[10, 12]	Ζηνὶ δ´ ἄρ´ Ἀτλαντὶς Μαίη	τέκε	κύδιμον Ἑρμῆν, κήρυκ´ ἀθανάτων, ἱερὸν
[10, 12]	Καδμείη δ´ ἄρα οἱ Σεμέλη	τέκε	φαίδιμον υἱὸν μιχθεῖς´ ἐν φιλότητι,
[10, 3]	λοιδόρων ἰάμβων καὶ ἐπιγραμμάτων ποιητής,	παρῴδηκε	τὰς Ἐφόρου κλοπὰς ἐξελέγχων, Πολλίωνος
[10, 3]	ὁ ἕτερος παρὰ τοῦ ἑτέρου	μετέθηκε	πρόδηλον· συγχρονούντων δ´ αὐτῶν, ὑμῶν
[10, 3]	Θεόπομπος ἀργά τε καὶ ἀκίνητα	πεποίηκε	καὶ ἄπρακτα. Λόγου γὰρ δύναμιν
[10, 3]	φάλαγγας, ὁ Ἀντίμαχος μεταθεὶς ἡμιστίχια	πεποίηκε	Λαῶν οἷσιν ἄνασσον ἐκαρτύναντο φάλαγγας.
[10, 3]	μετενήνοχε· Φερεκύδην γὰρ τὸν Σύριον	πεποίηκε	ταῦτα προλέγοντα. Οὐ μόνον δὲ
[10, 14]	Κῦρος βασιλεύει Περσῶν, ὃς καὶ	ἀνῆκε	τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν Ἰουδαίων, ἐπιτρέψας
[10, 3]	λέγειν περιττόν, καὶ τοῦ ξένου	προστέθεικε	τοὔνομα, Περίλαον αὐτὸν καλεῖσθαι λέγων.
[10, 2]	φησί, Σαμουὴλ τὸν κύριον, καὶ	ἔδωκε	κύριος φωνὰς καὶ ὑετὸν ἐν
[10, 7]	καὶ τοὺς μαθεῖν βουλομένους διδάξειν	ἔμελλε	καὶ τοὺς ψευδομένους ἐλέγξειν, ἡ
[10, 12]	Ἰλιάδα πεποιηκώς) μεσάτα, λαμπρὰ δ´	ἐπέτελλε	σελάνα· ἕτεροι Σκιροφοριῶνος τῇ αὐτῇ
[10, 2]	πάλιν τελευτῶν προστίθησι τάδε· Ἐπιλείψει	με	ὁ βίος, εἰ καθ´ ἕκαστον
[10, 4]	γραμμέων συνθέσιος μετ´ ἀποδείξεως οὐδεὶς	κἀμὲ	παρήλλαξεν, οὔτε Αἰγυπτίων οἱ καλεόμενοι
[10, 2]	μυρίων ἄλλων παρατίθησιν ὧν περιττὸν	ἐμὲ	καταλέγειν τὰς φωνάς, προκειμένης τῆς
[10, 14]	δὲ Ἐζεκίαν βασιλεύει Μανασσῆς ἔτη	νεʹ	ἔπειτα Ἀμὼν ἔτη βʹ ἔπειτα
[10, 10]	δὲ πρώτης Ὀλυμπιάδος ἐπὶ τῆς	νεʹ	ἔτος πρῶτον, τουτέστιν ἐπὶ Κύρου
[10, 10]	ἀρχῆς ἔτει, ὅπερ ἦν Ὀλυμπιάδος	νεʹ	ἔτος τὸ πρῶτον, διὰ Ζοροβάβελ,
[10, 10]	ἐξόδου Ἰσραήλ, ὅσον ἀπὸ τῆς	νεʹ	Ὀλυμπιάδος ἐπὶ Ὤγυγον, ὃς ἔκτισεν
[10, 10]	ἐβασίλευσεν, ᾧ ἔτει Ὀλυμπιὰς ἤχθη	νεʹ	ὡς ἐκ τῶν Βιβλιοθηκῶν Διοδώρου
[10, 4]	χρηστήρια ἔργῳ περιττὰ καὶ ἀνωφελῆ	κατελάμβανε.	Διὸ ταῦτα μὲν εἰς δεύτερον
[10, 4]	τὰ τῆς ἀληθοῦς θεολογίας λείποντα	κατεμάνθανε	τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ τῶν
[10, 3]	τὸ πλῆθος αὐτοῦ τῶν κλοπῶν	ἐξέφηνε·	καθάπερ ὁ Ἀλεξανδρεὺς Φιλόστρατος Περὶ
[10, 11]	Ἡρακλῆς μιᾷ τῶν Τρωϊκῶν προγενέστερος	πέφηνε	γενεᾷ. Τοῦτο δέ ἐστι φανερὸν
[10, 14]	τοῖς ἐν φιλοσοφίᾳ δόγμασιν ὑπερηκόντισε.	Γέγονε	δὲ ὁ Πλάτων ἀμφὶ τὰ
[10, 14]	οὓς οὐκέτι προφήτης παρ´ αὐτοῖς	γέγονε.	Κατὰ δὲ Κῦρον Σόλων Ἀθηναῖος
[10, 14]	ἀποθανεῖν. Τούτου δὲ Λεύκιππος ἀκουστὴς	γέγονε,	Λευκίππου δὲ Δημόκριτος, οὗ Πρωταγόρας,
[10, 9]	τοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις νεώ, ἣ	γέγονε	μετὰ τὴν ἀπὸ Βαβυλῶνος ἐπάνοδον
[10, 11]	θηριώδους βίου καὶ νομάδος περιγραφὴ	γέγονε	μετεκοσμήθησάν τε οἱ ἄνθρωποι. Διόπερ
[10, 9]	συναγαγὼν καὶ συγγράψας ἐπὶ Σεμιράμεως	γέγονε	τῆς Ἀσσυρίων βασιλίδος. Ταῦτα ὁ
[10, 14]	τὸν χρόνον, καθ´ ὃν οὗτος	γέγονε,	τῶν τε παρ´ Ἑβραίοις θεολόγων
[10, 1]	περὶ τούτου σύστασιν εἰς πλάτος	ἀπηύθυνε.	Τούτου δέ μοι πρώτου λαβὼν
[10, 9]	κατὰ τὸ πρῶτον ἔτος τῆς	ξεʹ	Ὀλυμπιάδος καταντᾷ, Τιβερίου δὲ τὸ
[10, 11]	Τούτων τὰς βίβλους εἰς Ἑλληνίδα	κατέταξε	φωνὴν Λαῖτος, ὁ καὶ τοὺς
[10, 3]	ταύτης ἐπλήσθη, ὃν ἠρέμα μὲν	ἤλεγξε	διὰ τὸ ἄγαν αὐτὸν φιλεῖν
[10, 10]	κάθοδος, Ἰώνων ἀποικία καὶ Ὀλυμπιάδες.	Ἔδοξε	δή μοι τῆς Ἀττικῆς βασιλείας
[10, 1]	ἱστορίας πολὺν πεποιῆσθαι λόγον παραστήσαντες,	φέρε	ἐπιθεωρήσωμεν, ὡς οὐ μόνον τῶνδε
[10, 2]	εἰ μὴ ἐπαχθὲς εἰπεῖν, ἀπεδείξαμεν,	φέρε	μάρτυρας τῆς κλοπῆς αὐτοὺς καθ´
[10, 6]	ὁ Βεβρύκων βασιλεὺς ἱμάντας πυκτικοὺς	εὗρε.	Περί τε μουσικὴν Ὄλυμπος ὁ
[10, 6]	εὗρον. Δέλας δὲ ἄλλος Ἰδαῖος	εὗρε	χαλκοῦ κρᾶσιν, ὡς δὲ Ἡσίοδος,
[10, 6]	γὰρ ὁ Φοῖνιξ λιθοτομίαν τε	ἐξεῦρε	καὶ μέταλλα χρυσοῦ τὰ περὶ
[10, 4]	ἢ Τύριον εἶναι λέγουσιν· ὥστε	σε	βάρβαρον, ἀλλ´ οὐχ Ἕλληνα γεγονέναι
[10, 14]	ἱερᾶς μητροπόλεως αὐτῶν πεπολιορκημένης· ὥστε	σε	ὁμολογεῖν πολὺ νεώτερα Μωσέως καὶ
[10, 14]	μεταβὰς δ´ εἰς Ἀθήνας ἐκεῖ	ἐσχόλασε	καὶ πολλοὺς ἔσχεν Ἀθηναίων γνωρίμους,
[10, 11]	Ὅμηρον εἰπόντες· ὁ δὲ Ἀρχίλοχος	ἤκμασε	περὶ Ὀλυμπιάδα τρίτην καὶ εἰκοστήν,
[10, 11]	αὐτοῦ καὶ χρόνου καθ´ ὃν	ἤκμασε	προηρεύνησαν πρεσβύτατοι μὲν Θεαγένης τε
[10, 14]	Δημόκριτος, οὗ Πρωταγόρας, καθ´ ὃν	ἤκμασε	Σωκράτης. Καὶ ἄλλους δὲ σποράδην
[10, 3]	ἐπεὶ ἴσως πλείους ἄν τις	ἐφώρασε	τοῦ φιλοσόφου. Ἐγὼ δ´ οὖν,
[10, 14]	αὐτὸς Μιλήσιος. Οὗτος πρῶτος γνώμονας	κατεσκεύασε	πρὸς διάγνωσιν τροπῶν τε ἡλίου
[10, 6]	Καρχηδόνιοι γὰρ πρῶτοι τετρήρη κατεσκεύασαν,	ἐναυπήγησε	δὲ αὐτὴν Βόσπορος αὐτόχθων. Μήδειά
[10, 12]	κατὰ Τιτυὸν γίνεται· Λητὼ γὰρ	ἥλκησε	Διὸς κυδρὴν παράκοιτιν. Τιτυὸς δὲ
[10, 4]	ἐπιτήδευσιν συνήργει· ἀλώμενοι δὲ ὧδε	κἀκεῖσε	καὶ τὸν βίον ἅπαντα περιτρέχοντες
[10, 12]	Διὸς κυδρὴν παράκοιτιν. Τιτυὸς δὲ	συνεχρόνισε	Ταντάλῳ. Εἰκότως ἄρα καὶ ὁ
[10, 14]	κθʹ καθ´ ὃν Ῥωμύλος Ῥώμην	ἔκτισε	καὶ ἐβασίλευσε. Μετὰ δὲ Ἐζεκίαν
[10, 14]	καὶ τοῖς ἐν φιλοσοφίᾳ δόγμασιν	ὑπερηκόντισε.	Γέγονε δὲ ὁ Πλάτων ἀμφὶ
[10, 4]	θ´ ἱκανῶς κέκτηται. Ὅθεν καὶ	πανταχόσε	καὶ δεῦρο ἐξήκει, βεβασανισμένα χρόνῳ
[10, 10]	αὐτοὺς ἀπὸ τῆς ἄγαν ἰδιωτείας	μετέπλασσε.	Ταῦτα μὲν ὁ Ἀφρικανός. Μεταβῶμεν
[10, 3]	μεταθεῖναι. τοῦ δὲ Λαῶν, οἷσιν	ἄνασσε,	πατὴρ δ´ ὣς ἤπιος ἦεν
[10, 14]	ὃν Ῥωμύλος Ῥώμην ἔκτισε καὶ	ἐβασίλευσε.	Μετὰ δὲ Ἐζεκίαν βασιλεύει Μανασσῆς
[10, 10]	ἐξόδου Μωσέως ἐπὶ Κῦρον, ὃς	ἐβασίλευσε	μετὰ τὴν αἰχμαλωσίαν, ἔτη ασλζʹ
[10, 9]	ὃν Ζωροάστρης ὁ μάγος Βακτρίων	ἐβασίλευσε.	Νίνου δὲ γυνὴ καὶ διάδοχος
[10, 6]	ναῦν ἐναυπηγήσατο καὶ τὴν θάλασσαν	ἔπλευσε.	Καὶ ἀστρολογίαν δὲ πρῶτοι εἰς
[10, 13]	τούτου οὐκ οἶδ´ ὅπως θεὸς	ἀντέπνευσε,	καὶ παραδόξως ἐκ τῶν πρὸς
[10, 3]	λαβὼν παρὰ Ὑπερείδου πρὸς δέον	διώρθωσε·	μέμφομαι δὲ τὸν Ὑπερείδην, εἰ
[10, 14]	Ἡγησιβούλου Κλαζομένιος. Οὗτος δὴ πρῶτος	διήρθρωσε	τὸν περὶ ἀρχῶν λόγον. Οὐ
[10, 4]	τὴν Περσίδα καὶ Αἴγυπτον, τοῖς	τε	Αἰγυπτίοις καὶ τοῖς ἱερεῦσι μαθητεύων·
[10, 11]	καὶ Καλλίμαχος ὁ Κολοφώνιος Ἡρόδοτός	τε	Ἁλικαρνασεὺς καὶ Διονύσιος Ὀλύνθιος· μετὰ
[10, 1]	μαθημάτων Αἰγυπτίους καὶ Χαλδαίους τά	τε	ἄλλα τῶν βαρβάρων ἐθνῶν συνίστανται
[10, 1]	πρῶτα τῆς γραμματικῆς στοιχεῖα μυρίας	τε	ἄλλας τεχνικὰς καὶ βιωφελεῖς ἐπιτηδεύσεις,
[10, 5]	τούτοις πρώτοις ἀρξάμενα προῆλθεν εἴς	τε	ἄλλους καὶ δὴ καὶ εἰς
[10, 12]	καὶ οἱ ἑπτὰ σοφοὶ οἵ	τε	ἀμφὶ τὸν Σύριον Φερεκύδην καὶ
[10, 12]	ἐπομβρία· κατὰ δὲ Σθένελον ἥ	τε	Ἀμφικτύονος βασιλεία καὶ ἡ εἰς
[10, 11]	ἐπομβρία· κατὰ δὲ Σθενέλαον ἥ	τε	Ἀμφικτύονος βασιλεία καὶ ἡ εἰς
[10, 6]	Κύδιππός τε ὁ Μαντινεὺς ἔτι	τε	Ἀντιφάνης καὶ Ἀριστόδημος καὶ Ἀριστοτέλης,
[10, 9]	ἐπὶ Ὠγύγου μνημονεύεται κατακλυσμὸς πρῶτός	τε	Ἆπις ἐν Αἰγύπτῳ θεὸς ὠνομάσθη
[10, 9]	ἐκπύρωσις Ἐριχθονίου τε γένεσις Κόρης	τε	ἁρπαγὴ καὶ Δήμητρος μυστήρια, Ἐλευσινίων
[10, 6]	ἀπὸ γυναικῶν ἀλούτους ἐνομοθέτησαν. Γεωμετρίας	τε	αὖ εὑρεταὶ οἱ αὐτοὶ γεγόνασι.
[10, 6]	Ὀλυμπός τε καὶ Μαρσύας. Λύχνους	τε	αὖ καίειν πρῶτοι κατέδειξαν Αἰγύπτιοι
[10, 14]	ἔθνος ἀπάγεται εἰς Βαβυλῶνα, προφητεύει	τε	αὐτόθι Δανιὴλ καὶ Ἰεζεκιήλ. Μετὰ
[10, 11]	γὰρ τῆς Ὁμήρου ποιήσεως γένους	τε	αὐτοῦ καὶ χρόνου καθ´ ὃν
[10, 8]	Διόσπολιν τὴν αὐτὴν ὑπάρχειν· τήν	τε	Ἀφροδίτην ὀνομάζεσθαι παρὰ τοῖς ἐγχωρίοις
[10, 12]	Κάδμου εἰς Θήβας παρουσία Μίνωός	τε	βασιλεία· κατὰ δὲ Προῖτον ὁ
[10, 11]	Κάδμου εἰς Θήβας παρουσία Μίνωός	τε	βασιλεία· κατὰ δὲ Προῖτον ὁ
[10, 10]	μὲν οὖν ἱστορίαι συντρέχουσι Κύρου	τε	βασιλείας καὶ αἰχμαλωσίας τέλους καὶ
[10, 1]	καὶ τὸν βίον καταπλαγῆναι τῆς	τε	βασιλικῆς μητροπόλεως καὶ τῆς λοιπῆς
[10, 3]	ἀλλὰ καὶ τόπων μεταθέσει. Τό	τε	γὰρ περὶ τῆς προρρήσεως τοῦ
[10, 9]	ἡ ἐπὶ Φαέθοντος ἐκπύρωσις Ἐριχθονίου	τε	γένεσις Κόρης τε ἁρπαγὴ καὶ
[10, 6]	καὶ παρὰ βαρβάρων ὠφελῆσθαι διάφωνά	τε	ἑαυτοῖς γεγραφέναι. Συμβαλεῖται γοῦν καὶ
[10, 11]	κατὰ τοὺς ἡμετέρους νόμους ὅσα	τε	εἰρήκασιν οἱ παρὰ τοῖς Ἕλλησι
[10, 11]	Εὐρώπης ἁρπαγὴ {γέγονεν{ αι} Μενελάου	τε	εἰς τὴν Φοινίκην ἄφιξις καὶ
[10, 12]	Ὅμηρος) τέκετο νεφεληγερέτα Ζεύς‘ ἥ	τε	ἐκ Κρήτης εἰς Φοινίκην ἀνακομιδή·
[10, 11]	Δαρδάνου τῆς Δαρδανίας κτίσις ἥ	τε	ἐκ Φοινίκης τῆς Εὐρώπης εἰς
[10, 10]	ἀφαιρῶν τε καὶ προστιθεὶς τίς	τε	Ἕλλην ἢ Πέρσης ἢ καὶ
[10, 10]	τῶν μετὰ Ἰησοῦν Κριτῶν· τῶν	τε	ἐν τῇ βίβλῳ τῶν Κριτῶν
[10, 6]	Κάδμος γὰρ ὁ Φοῖνιξ λιθοτομίαν	τε	ἐξεῦρε καὶ μέταλλα χρυσοῦ τὰ
[10, 3]	πολλὰ περὶ Θεοπόμπου λέγεται, Ἀρητάδου	τέ	ἐστι Περὶ συνεμπτώσεως πραγματεία, ἐξ
[10, 6]	δὲ αὐτὴν Βόσπορος αὐτόχθων. Μήδειά	τε,	ἡ Αἰήτου ἡ Κολχίς, πρώτη
[10, 14]	γνώμονας κατεσκεύασε πρὸς διάγνωσιν τροπῶν	τε	ἡλίου καὶ χρόνων καὶ ὡρῶν
[10, 9]	ἀπὸ παιδείας οὐδενὸς δεύτεροι τοῖς	τε	θείοις οὐ παρέργως καθωμιληκότες, οἳ
[10, 14]	Ζοροβάβελ ὁ τοῦ Σαλαθιὴλ καταβάλλονταί	τε	θεμελίους, προφητευόντων ὕστατα πάντων Ἀγγαίου
[10, 4]	ἄλλοθεν, μυστήρια καὶ τελετὰς ξοάνων	τε	ἱδρύσεις καὶ ὕμνους ᾠδάς τε
[10, 4]	χώρας τε καὶ πόλεις, ἔν	τε	ἱεροῖς καὶ μυστηρίοις, αὐτὰ δὴ
[10, 2]	ἄμοιρον τήν τε φιλοσοφίαν τήν	τε	ἱστορίαν, ἀλλὰ μηδὲ τὴν ῥητορικὴν
[10, 14]	τῶν πρὶν ἀληθῶς Ἑβραίων, Ἕβερ	τε	καὶ Ἁβραάμ, ἀφ´ ὧν καὶ
[10, 3]	Ἑλληνικῶν μεταθεὶς ὁ Θεόπομπος ἀργά	τε	καὶ ἀκίνητα πεποίηκε καὶ ἄπρακτα.
[10, 11]	καθ´ ἕκαστον λόγον πραγματείας χρόνων	τε	καὶ ἀναγραφῆς αὐτῶν, ὡς οἶμαι,
[10, 4]	δεῦρο ἐξήκει, βεβασανισμένα χρόνῳ μυριετεῖ	τε	καὶ ἀπείρῳ. Καὶ ὑποβὰς ἑξῆς
[10, 9]	Ἶσιν Αἰγύπτιοι μετονομάσαντες σέβουσι, Προμηθεύς	τε	καὶ Ἄτλας ἐγνωρίζοντο. Ἀπὸ δὲ
[10, 3]	γραμματικὸς ἐν ταῖς Παραλλήλοις αὐτοῦ	τε	καὶ ἀφ´ ὧν ἔκλεψεν ἐκλογαῖς;
[10, 4]	Ἱεροῖς μὲν οὖν θεῶν, ἀγάλμασί	τε	καὶ ἀφιδρύσεσι, μαντείαις τε καὶ
[10, 4]	ἱστορέων τὰ μήκιστα, καὶ ἀέρας	τε	καὶ γαίας πλείστας εἶδον καὶ
[10, 11]	διαφανέστατοι πράξεις παρ´ Ἕλλησιν ἐγράφησάν	τε	καὶ γινώσκονται, δῆλον ὡς καὶ
[10, 6]	εὑρεταὶ οἱ αὐτοὶ γεγόνασι. Κέλμις	τε	καὶ Δαμναμενεὺς οἱ τῶν Ἰδαίων
[10, 12]	συνάγεται ἔτη ἑξήκοντα τρία· Ἀσκληπιός	τε	καὶ Διόσκουροι συνέπλεον αὐτοῖς, ὡς
[10, 10]	μετὰ Μωσέα τοῦθ´ εὑρίσκεται, κατακλυσμοί	τε	καὶ ἐκπυρώσεις, Προμηθεύς, Ἰώ, Εὐρώπη,
[10, 10]	ἐκείνων ὑπονοουμένους, ὥς φασιν ἄλλοι	τε	καὶ ἐν τῷ Τρικαράνῳ Θεόπομπος.
[10, 5]	ἀπαρτίζουσα τῇ τῶν στοιχείων μαθήσει	τε	καὶ ἐπαγγελίᾳ προσήκουσαν. Τὸ ὅμοιον
[10, 4]	ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν	τε	καὶ ἐπιστημῶν τὰ βιωφελέστατα. Συνομολογοῦσί
[10, 4]	τε ἱδρύσεις καὶ ὕμνους ᾠδάς	τε	καὶ ἐπῳδάς, ἤτοι ὁ Θρᾴκιος
[10, 4]	χρήσιμα πανταχόθεν ἑαυτῇ πορίζουσα συνάγουσά	τε	καὶ ἐρανιζομένη, ὅ τι ποτὲ
[10, 11]	τοῦ Κενταύρου καὶ Ἰσάτιδος Δρύμωνός	τε	καὶ Εὔκλου τοῦ Κυπρίου καὶ
[10, 9]	πάντων δυσμενεστάτῳ καὶ πολεμιωτάτῳ Ἑβραίων	τε	καὶ ἡμῶν, φημὶ δὲ τῷ
[10, 7]	καὶ τοὺς περὶ τῶν οὐρανίων	τε	καὶ θείων πρώτους παρ´ Ἕλλησι
[10, 8]	εἰ φανεῖεν τοῖς Ἑβραίων προφήταις	τε	καὶ θεολόγοις οἱ παρ´ Ἕλλησιν
[10, 4]	τά τε τῶν ἐθνῶν νόμιμά	τε	καὶ μαθήματα περιεργότερον ἐξητακότας, καὶ
[10, 4]	γυμνὴ καὶ οἰκείων πτωχεύουσα λόγων	τε	καὶ μαθημάτων, περιῄει διερευνωμένη τά
[10, 1]	καὶ τῆς ὁμοίας αὐτοῖς διδασκαλίας	τε	καὶ μαθήσεως ἔν τισι τῶν
[10, 8]	ἱερεῦσι καὶ ἀστρολόγοις μαθεῖν ἄλλα	τε	καὶ μάλιστα τὸν ἡλιακὸν κύκλον,
[10, 3]	Ἦσαν δ´ οἱ ζητοῦντες Καΰστριός	τε	καὶ Μάξιμος· ὁ μὲν γὰρ
[10, 6]	αὐλόν· Φρύγες γὰρ ἤστην Ὀλυμπός	τε	καὶ Μαρσύας. Λύχνους τε αὖ
[10, 8]	βίβλοις παραβαλεῖν πρὸς ἑαυτοὺς Ὀρφέα	τε	καὶ Μουσαῖον καὶ Μελάμποδα καὶ
[10, 4]	αὐτοὶ μετά γε Ὀρφέα Λίνον	τε	καὶ Μουσαῖον, οἳ δὴ πάντων
[10, 12]	Περσέως καὶ Διονύσου πράξεις Ὀρφεύς	τε	καὶ Μουσαῖος· κατὰ δὲ τὸ
[10, 9]	καὶ ἑκατὸν ὕστερον ἔτεσιν αὐτῆς	τε	καὶ Μωσέως, ἐν οἷς οὐδὲν
[10, 11]	πάσης προὔχειν νομισθεὶς σοφίας ἀγχινοίας	τε	καὶ νομοθεσίας, ἐπὶ Λυγκέως τοῦ
[10, 8]	χρόνους, καθ´ οὓς ἤκμασαν Μωσῆς	τε	καὶ οἱ μετὰ Μωσέα προφῆται,
[10, 14]	ἐπιτέθειται, τῶν τε λοιπῶν θεοφιλῶν	τε	καὶ παλαιῶν ἀνδρῶν, ὕστατος τοῖς
[10, 12]	οὐ μόνον τῶν λεγομένων σοφῶν	τε	καὶ ποιητῶν, ὁ Μωσῆς ἡμῖν
[10, 4]	λοιποῖς ἔθνεσι, κατὰ πάσας χώρας	τε	καὶ πόλεις, ἔν τε ἱεροῖς
[10, 10]	ἱστορηθείσῃ καὶ ταύτης ἐχόμενος ἀφαιρῶν	τε	καὶ προστιθεὶς τίς τε Ἕλλην
[10, 14]	τῶν τε παρ´ Ἑβραίοις θεολόγων	τε	καὶ προφητῶν τὴν παλαιότητα τῇ
[10, 4]	δὴ πάντων μάλιστα θεολόγων παλαιότατοί	τε	καὶ πρῶτοι κατῆρξαν αὐτοῖς τῆς
[10, 11]	τῶν Ἀττικῶν βασιλέων διαδοχῆς Μακεδονικῶν	τε	καὶ Πτολεμαϊκῶν, ἔτι δὲ καὶ
[10, 14]	χρόνον ἤκμασαν ἄνδρες φυσικοὶ Ξενοφάνης	τε	καὶ Πυθαγόρας. Τὸν μὲν οὖν
[10, 4]	ἐπιρρέων χρησμῳδῶν μᾶλλον ἢ ποιητῶν	τε	καὶ ῥαψῳδῶν ὄχλος. Ὧν μακροῖς
[10, 12]	οἱ παρ´ Ἕλλησι νομοθέται, Λυκοῦργός	τε	καὶ Σόλων, καὶ οἱ ἑπτὰ
[10, 14]	τοὺς πρὸ αὐτοῦ πάντας λόγῳ	τε	καὶ συνέσει καὶ τοῖς ἐν
[10, 11]	αὐτὸν χρόνον Ἡρακλεῖ γέγονεν, ἄλλως	τε	καὶ τὰ εἰς αὐτὸν ἐπεισφερόμενά
[10, 4]	Ἐπῆλθε γὰρ καὶ οὗτος Βαβυλῶνά	τε	καὶ τὴν Περσίδα καὶ Αἴγυπτον,
[10, 3]	Νικαγόρας, ταῖς Ἑλληνικαῖς ἐντυγχάνων αὐτοῦ	τε	καὶ τοῦ Ξενοφῶντος πολλὰ τοῦ
[10, 11]	ποιητοῦ, λέγω δὴ Ὁμήρου, στάσεώς	τε	καὶ τῶν εἰπόντων τὰ περὶ
[10, 3]	ἀποδεῖξαι τὴν βοωμένην Ἑλλήνων παιδείαν	τε	καὶ φιλοσοφίαν τά τε πρῶτα
[10, 3]	δὴ τὴν παρὰ βαρβάροις εὐσέβειάν	τε	καὶ φιλοσοφίαν τῶν παρ´ αὐτοῖς
[10, 10]	οἱ τὰ〉 Ἀθηναίων ἱστοροῦντες, Ἑλλάνικός	τε	καὶ Φιλόχορος οἱ τὰς Ἀτθίδας,
[10, 7]	ἐπιμέλεια. Τὰ μέντοι παρ´ Αἰγυπτίοις	τε	καὶ Χαλδαίοις καὶ Φοίνιξιν ἐῶ
[10, 11]	καὶ Φιλόχορος ὁ Ἀθηναῖος Μεγακλείδης	τε	καὶ Χαμαιλέων οἱ Περιπατητικοί· ἔπειτα
[10, 10]	γὰρ Αἰγυπτίων ὀργῇ θεοῦ χαλάζαις	τε	καὶ χειμῶσι μαστιζομένων εἰκὸς ἦν
[10, 4]	ἀγάλμασί τε καὶ ἀφιδρύσεσι, μαντείαις	τε	καὶ χρησμοῖς, καὶ τῷ πολλῷ
[10, 4]	καὶ παρὰ πᾶσι βοώμενα θεῖά	τε	καὶ χρηστήρια ἔργῳ περιττὰ καὶ
[10, 10]	μέχρι πρώτης Ὀλυμπιάδος ἀπὸ Μωσέως	τε	καὶ Ὠγύγου ἐκκειμένων, πρώτῳ μὲν
[10, 13]	περιλαβεῖν τοὺς ποιμένας, ὅπως τήν	τε	κτῆσιν ἅπασαν ἔχωσιν ἐν ὀχυρῷ
[10, 1]	φιλοσοφίαν τῆς Ἑλληνικῆς προτετιμήκαμεν ὁποίοις	τε	λογισμοῖς τὰς παρὰ τοῖς ἀνδράσιν
[10, 14]	παρώνυμον τοῖς ἀνδράσιν ἐπιτέθειται, τῶν	τε	λοιπῶν θεοφιλῶν τε καὶ παλαιῶν
[10, 4]	καὶ πᾶσαν τὴν Περσῶν, τοῖς	τε	μάγοις καὶ τοῖς ἱερεῦσι μαθητευόμενος,
[10, 13]	φησιν ὁ Μάνεθως ἅπαντα τείχει	τε	μεγάλῳ καὶ ἰσχυρῷ περιλαβεῖν τοὺς
[10, 14]	σοι τοιγαροῦν ὁ Πλάτων οἵ	τε	μετ´ αὐτὸν δειχθεῖεν τὰ σύμφωνα
[10, 6]	βασιλεὺς ἱμάντας πυκτικοὺς εὗρε. Περί	τε	μουσικὴν Ὄλυμπος ὁ Μυσὸς τὴν
[10, 1]	μυθικὰς περὶ θεῶν διηγήσεις τῶν	τε	μύθων τὰς ἀλληγορουμένας φυσιολογίας καὶ
[10, 1]	περὶ πλειόνων θεῶν δόξαν τά	τε	μυστήρια καὶ τὰς τελετὰς καὶ
[10, 9]	ἡμᾶς, ἀλλὰ καὶ Ἑβραίους αὐτόν	τε	Μωσέα καὶ τοὺς μετ´ αὐτὸν
[10, 12]	ἑνδεκάτῃ ὕστερον Μωσέως γενεᾷ. Ἆπίς	τε	ὁ Ἄργους βασιλεὺς Μέμφιν οἰκίζει,
[10, 6]	καὶ σίδηρον ἐκάθηραν πρῶτοι. Ἄμυκός	τε	ὁ Βεβρύκων βασιλεὺς ἱμάντας πυκτικοὺς
[10, 6]	καὶ Θεόφραστος ὁ Ἐρέσιος Κύδιππός	τε	ὁ Μαντινεὺς ἔτι τε Ἀντιφάνης
[10, 10]	Διόδωρος ὁ τὰς Βιβλιοθήκας Ἀλέξανδρός	τε	ὁ Πολυΐστωρ καί τινες, οἳ〉
[10, 11]	ἤκμασε προηρεύνησαν πρεσβύτατοι μὲν Θεαγένης	τε	ὁ Ῥηγῖνος, κατὰ Καμβύσην γεγονώς,
[10, 11]	καὶ νομάδος περιγραφὴ γέγονε μετεκοσμήθησάν	τε	οἱ ἄνθρωποι. Διόπερ εἰ κατὰ
[10, 6]	Σιδωνίους τρίκροτον ναῦν κατασκευάσαι. Σικελοί	τε	οἱ πρὸς τῇ Ἰταλίᾳ πρῶτοι
[10, 8]	διδαχθῆναι τῶν κατὰ ἀστρολογίαν τόν	τε	Οἰνοπίδην ὁμοίως συνδιατρίψαντα τοῖς ἱερεῦσι
[10, 3]	Ἑλληνικῶν συγγραφέων ὁ τρόπος ὅτι	τε	οὐδὲ τοῦ καθ´ ἑαυτῶν ἐφείσαντο
[10, 9]	Ἑλληνικὰ καὶ τὰ βάρβαρα τά	τε	παρ´ αὐτοῖς Ἑβραίοις συναγαγόντες καὶ
[10, 14]	καθ´ ὃν οὗτος γέγονε, τῶν	τε	παρ´ Ἑβραίοις θεολόγων τε καὶ
[10, 4]	παρ´ ὧν δὲ γεωμετρίαν ἀριθμητικήν	τε	παρ´ ἑτέρων καὶ μουσικὴν καὶ
[10, 13]	Αὐτὰ μὲν οὖν οὐχ οἷόν	τε	παρατίθεσθαι τἀκείνων. Μάνεθως δή, τὸ
[10, 3]	εἰρῆσθαί φησιν ὁ Θεόπομπος τό	τε	περὶ τὸ πλοῖον οὐκ ἀπὸ
[10, 8]	περὶ τὴν ὀνομαζομένην Μώμεμφιν. Τά	τε	περὶ τὸν Δία καὶ τὴν
[10, 1]	τοῦ ἐπὶ πάντων θεοῦ τά	τε	περὶ τῶν μάλιστα ζητουμένων εἰς
[10, 4]	περὶ θεῶν ἐκράτει λόγος· νεώς	τε	περικαλλεῖς, παντοίοις ἀγάλμασι καὶ ἀναθήμασι
[10, 12]	καὶ ὁ δεύτερος Κέκροψ αἵ	τε	Περσέως καὶ Διονύσου πράξεις Ὀρφεύς
[10, 11]	καὶ ὁ δεύτερος Κέκροψ αἵ	τε	Περσέως πράξεις· κατὰ δὲ τὴν
[10, 3]	ἡμᾶς Λογγῖνος Ἀθήνησι κέκληκεν ἄλλους	τε	πολλοὺς καὶ Νικαγόραν τὸν σοφιστὴν
[10, 4]	καὶ τοῖς ἱερεῦσι μαθητευόμενος, ἀκηκοέναι	τε	πρὸς τούτοις Βραχμάνων ἱστόρηται (Ἰνδῶν
[10, 3]	παιδείαν τε καὶ φιλοσοφίαν τά	τε	πρῶτα αὐτῶν μαθήματα καὶ τὰ
[10, 6]	Θάμυριν ἐπινοῆσαι τὸν Θρᾷκα. Πέρσας	τε	πρώτους ἀκηκόαμεν ἀπήνην καὶ κλίνην
[10, 8]	πρότερον τῆς Μίνω βασιλείας· τόν	τε	ῥυθμὸν τῶν ἀρχαίων κατ´ Αἴγυπτον
[10, 6]	φασὶ Τουσκανοὺς πλαστικὴν ἐπινοῆσαι· Ἴτανόν	τε	(Σαυνίτης οὗτος ἦν) πρῶτον θυρεὸν
[10, 6]	λειπομένην καὶ κρόταλα ἐπενόησαν. Ἐπί	τε	Σεμιράμεως βασιλέως Ἀσσυρίων τὰ βύσσινα
[10, 8]	Τῆς δ´ Ὁμήρου παρουσίας ἄλλα	τε	σημεῖα φέρουσι καὶ μάλιστα τὴν
[10, 6]	κλίνην καὶ ὑποπόδιον ἐργάσασθαι τούς	τε	Σιδωνίους τρίκροτον ναῦν κατασκευάσαι. Σικελοί
[10, 9]	ἐπὶ τοὺς ἀνωτέρω βαδίζων σαυτῷ	τε	συναγαγὼν ἀριθμὸν ἐτῶν υʹ εὕροις
[10, 8]	Αἰθιοπίας τοῦ θεοῦ παρόντος) τήν	τε	συνουσίαν τῶν θεῶν τούτων, ἐν
[10, 4]	τῆς θερινῆς ὥρας, ἣν Αἴγυπτός	τε	Συρία θ´ ἱκανῶς κέκτηται. Ὅθεν
[10, 8]	πρεσβυτέρους τὰ τῶν νέων, Ἑβραίους	τε	τὰ Ἑλλήνων καὶ βαρβάρους τὰ
[10, 4]	εἰς αὐτοὺς ἡκούσης θεολογίας αὐτά	τε	τὰ θαυμαστὰ καὶ παρὰ πᾶσι
[10, 8]	τὰς ἑαυτῶν κατατάξαι νομοθεσίας Πυθαγόραν	τε	τὰ κατὰ τὸν Ἱερὸν λόγον
[10, 1]	ἀριθμητικήν, μουσικήν, ἀστρονομίαν, ἰατρικὴν αὐτά	τε	τὰ πρῶτα τῆς γραμματικῆς στοιχεῖα
[10, 10]	Φιλόχορος οἱ τὰς Ἀτθίδας, οἵ	τε	τὰ Σύρια Κάστωρ καὶ Θαλλὸς
[10, 9]	παρὰ πᾶσιν ἱστορίας παραθέντες θατέρᾳ	τε	τὴν ἑτέραν συγκρούσαντες, τὰ παρὰ
[10, 8]	ἢ κατασκευασμάτων ὁμωνύμους προσηγορίας. Ἔκ	τε	τῆς ἑκάστῳ ζηλωθείσης παιδείας ἀποδείξεις
[10, 9]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν γενέσεως ἀρχήν	τε	τῆς εὐαγγελικῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ
[10, 11]	τῆς καθ´ ἡμᾶς πολιτείας ἱστορίας	τε	τῆς κατὰ τοὺς ἡμετέρους νόμους
[10, 11]	δὲ τοῦθ´ οὕτως ἔχον ἀπό	τε	τῆς τῶν Ἀττικῶν βασιλέων διαδοχῆς
[10, 3]	τὸν σοφιστὴν καὶ Μαΐορα Ἀπολλώνιόν	τε	τὸν γραμματικὸν καὶ Δημήτριον τὸν
[10, 7]	λέγω δὲ τοὺς περὶ Κάδμον	τε	τὸν Μιλήσιον καὶ τὸν Ἀργεῖον
[10, 3]	καὶ Δημήτριον τὸν γεωμέτρην Προσήνην	τε	τὸν Περιπατητικὸν καὶ τὸν Στωϊκὸν
[10, 8]	Δαίδαλον, πρὸς δὲ τούτοις Ὅμηρόν	τε	τὸν ποιητὴν καὶ Λυκοῦργον τὸν
[10, 7]	παρ´ Ἕλλησι φιλοσοφήσαντας, οἷον Φερεκύδην	τε	τὸν Σύριον καὶ Πυθαγόραν καὶ
[10, 11]	τοῦ τὰ Ἀριμάσπια συγγράψαντος Ἀσβόλου	τε	τοῦ Κενταύρου καὶ Ἰσάτιδος Δρύμωνός
[10, 12]	ἀρχαιότατα λέγειν ἐπιχειρεῖν, περὶ Φορωνέως	τε	τοῦ πρώτου λεχθέντος καὶ Νιόβης
[10, 9]	ἐπροφήτευον Ἡσαΐας καὶ Ὠσηὲ ὅσοι	τε	τούτοις γεγόνασι σύγχρονοι, ὥστ´ εἶναι
[10, 6]	τὴν Λύδιον ἁρμονίαν ἐφιλοτέχνησεν· οἵ	τε	Τρωγλοδύται καλούμενοι σαμβύκην εὗρον, ὄργανον
[10, 3]	πολλὰ παρὰ Δημοσθένους κεκλοφότα ἔν	τε	τῷ Πρὸς Διώνδαν λόγῳ κἀν
[10, 4]	Εἰκὸς γοῦν πολυμαθεῖς γεγονότας τά	τε	τῶν ἐθνῶν νόμιμά τε καὶ
[10, 13]	φωνῇ τὴν πάτριον ἱστορίαν ἔκ	τε	τῶν ἱερῶν, ὥς φησιν αὐτός,
[10, 14]	διεδέξατο Θεανὼ ἡ γυνὴ οἵ	τε	υἱοὶ αὐτοῦ, Τηλαύγης καὶ Μνήσαρχος.
[10, 2]	Ὡς δὲ μὴ ἄμοιρον τήν	τε	φιλοσοφίαν τήν τε ἱστορίαν, ἀλλὰ
[10, 9]	καὶ τοῖς τὰ Φοινίκων τά	τε	Χαλδαίων καὶ Αἰγυπτίων ἀναγράψασι συνεχρήσαντο·
[10, 4]	καὶ μαθημάτων, περιῄει διερευνωμένη τά	τε	χρήσιμα πανταχόθεν ἑαυτῇ πορίζουσα συνάγουσά
[10, 3]	περὶ τὰς προρρήσεις ἱστορηκότος εἰπόντος	τε	ὡς διψήσας ποτὲ ἐν Μεταποντίῳ
[10, 12]	καίτοι φιλαπεχθημόνως πρὸς Ἑβραίους διακείμενος,	ἅτε	Αἰγύπτιος τὸ γένος, ὡς καὶ
[10, 7]	καὶ μετὰ ταῦτα γράμμασιν ἐπαιδεύθησαν.	Ἅτε	δὴ τοίνυν οὐδεμιᾶς προβεβλημένης ἀναγραφῆς,
[10, 2]	δέ σοι μὴ πιστὸς οὗτος,	ἅτε	τῆς Ἑλληνικῆς καὶ αὐτὸς τὴν
[10, 3]	Τοὺς μὲν ἄλλους‘ ἔφη, κλέπτας	ἐφωράσατε·	ὅτι δὲ καὶ αὐτὸς οὗτος
[10, 3]	ὀνόματι ἐπὶ τούτου χρῆσθαι) οὐκέτι	κατειλήφατε.	Τί λέγεις; ἔφη ὁ Καλλιέτης.
[10, 11]	ἐν τῇ τετάρτῃ τῶν Αἰγυπτιακῶν	(πέντε	δέ εἰσιν αὐτῷ γραφαί) πολλὰ
[10, 8]	Δημόκριτον παρ´ αὐτοῖς ἔτη διατρῖψαι	πέντε	καὶ πολλὰ διδαχθῆναι τῶν κατὰ
[10, 10]	μέρη τινὰ συμπάσχειν τῆς γῆς,	ὅτε	γε Ἀθηναίους τῶν αὐτῶν Αἰγυπτίοις
[10, 14]	γῆν καὶ τὸ ἱερὸν ἀνεγείρειν·	ὅτε	καὶ ἄνεισιν Ἰησοῦς ὁ τοῦ
[10, 1]	δυνατὸν εἶναί φαμεν ἐσκευωρῆσθαι αὐτοῖς,	ὅτε	μὴ μόνον τὰ λοιπὰ τῶν
[10, 3]	καὶ Ἀναξιμένους αὐταῖς λέξεσιν ἔστιν	ὅτε	τρισχιλίους ὅλους μετατιθέντος στίχους’ Πρὸς
[10, 3]	ἱστορηκότος εἰπόντος τε ὡς διψήσας	ποτὲ	ἐν Μεταποντίῳ καὶ ἔκ τινος
[10, 10]	Σημειωτέον δὲ ὡς ὅ τι	ποτὲ	ἐξαίρετον Ἕλλησι δι´ ἀρχαιότητα μυθεύεται,
[10, 1]	ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ. Τίσι	ποτὲ	λόγοις τὴν καθ´ Ἑβραίους φιλοσοφίαν
[10, 4]	τε καὶ ἐρανιζομένη, ὅ τι	ποτὲ	παρ´ ἑκάστοις εὕροι τῶν ἐθνῶν.
[10, 12]	Τιμαίῳ κατακολουθήσας Ἀκουσιλάῳ γράφει· Καί	ποτε	προαγαγεῖν βουληθεὶς αὐτοὺς περὶ τῶν
[10, 2]	Πλὴν ἀλλ´ οἱ Ἕλληνες, αὐχμοῦ	ποτὲ	τὴν Ἑλλάδα πολυχρονίως φθείροντος καὶ
[10, 9]	δὲ βασιλεύει Ἀργείων Ἴναχος, οὔπω	τότε	Ἀθηναίων οὔτε τὴν πόλιν οὔτε
[10, 13]	φοβουμένους δὲ τὴν Ἀσσυρίων δυναστείαν	(τότε	γὰρ ἐκείνους τῆς Ἀσίας κρατεῖν)
[10, 10]	Αἰγύπτου· καὶ ὡς οὐκ ἄπιστον	τότε	ταῦτα συμβῆναι, δείκνυμεν οὕτως· ἀπὸ
[10, 14]	ὅν φασιν ἐπιβουλὴν κατὰ τοῦ	τότε	τυράννου συστησάμενον ἁλῶναι, στρεβλούμενον δ´
[10, 7]	δημοσίᾳ γίνεσθαι τὰς περὶ τῶν	ἑκάστοτε	πραττομένων ἀναγραφάς, τοῦτο μάλιστα δὴ
[10, 4]	Σόλων, Σόλων Ἕλληνες ἀεὶ παῖδές	ἐστε,	γέρων δὲ Ἑλλήνων οὐδὲ εἷς,
[10, 5]	Θῆτα; Καὶ ὅσα τούτοις παραπλήσια.	Ὥστε	ἀναμφίλεκτον εἶναι τὸ μὴ Ἑλλήνων
[10, 4]	αὐτοὺς ἐφαίδρυνον κατὰ τὸν μῦθον,	ὥστε	αὐτοῖς ἤδη τὴν πᾶσαν φιλοσοφίαν
[10, 12]	Τριόπαν, ἑβδόμῃ γενεᾷ μετὰ Μωσέα·	ὥστε	καὶ πρὸ τῆς καθ´ Ἕλληνας
[10, 14]	θεάσασθαι τῶν Ἑβραϊκῶν γεγονότας δογμάτων,	ὥστε	μηκέτ´ εὐλόγως ἡμῖν ἐπιμέμφεσθαι τοὺς
[10, 4]	Σύριον ἢ Τύριον εἶναι λέγουσιν·	ὥστε	σε βάρβαρον, ἀλλ´ οὐχ Ἕλληνα
[10, 14]	τῆς ἱερᾶς μητροπόλεως αὐτῶν πεπολιορκημένης·	ὥστε	σε ὁμολογεῖν πολὺ νεώτερα Μωσέως
[10, 9]	οἱ μετὰ Μωσέα διέλαμπον προφῆται·	ὥστε	τὰ πάντα ἀπὸ Μωσέως ἐπὶ
[10, 3]	ἄμεινον τῆς ἀγαθῆς, τῆς δ´	αὖτε	κακῆς οὐ ῥίγιον ἄλλο ταύτην
[10, 4]	μετ´ ἀποδείξεως οὐδεὶς κἀμὲ παρήλλαξεν,	οὔτε	Αἰγυπτίων οἱ καλεόμενοι Ἁρπεδονάπται, οἷς
[10, 4]	καὶ ἀπειληφότες τοῦ ψεύδους ἀνεχωρήσαμεν,	οὔτε	εἰς ἄθεον λογισμὸν τοῖς σοφοῖς
[10, 4]	τοῖς σοφοῖς Ἑλλήνων ὁμοίως περιτραπέντες	οὔτε	πάλιν τοῖς θαυμαστοῖς παραπλησίως φιλοσόφοις
[10, 9]	Ἀργείων Ἴναχος, οὔπω τότε Ἀθηναίων	οὔτε	τὴν πόλιν οὔτε τὴν προσηγορίαν
[10, 9]	τότε Ἀθηναίων οὔτε τὴν πόλιν	οὔτε	τὴν προσηγορίαν ἐχόντων. Ὁ δὲ
[10, 6]	εἰρημένων ἀκριβῆ καὶ βεβαίαν πίστωσιν.	ἄκουε	τοίνυν οἷα καὶ οὗτος γράφει
[10, 9]	ἔτος ζωῆς Ἁβραὰμ εὑρήσεις ἔτη	φεʹ	Τοσαῦτα δὲ ἀπὸ τοῦ δηλωθέντος
[10, 13]	μετεσχηκὼς παιδείας, ὡς δῆλός ἐστι	(γέγραφε	γὰρ Ἑλλάδι φωνῇ τὴν πάτριον
[10, 3]	τὸν Θεόπομπον, ὃν σὺ προτιμᾷς,	κατείληφε	τουτὶ τὸ πάθος, ἐν μὲν
[10, 8]	ψυχὰς Κυλλήνιος ἐξεκαλεῖτο ἀνδρῶν ἡρώων·	ἔχε	δὲ ῥάβδον μετὰ χερσίν. Εἶτα
[10, 3]	τοῖς αὐτοῖς, ἕτερον δ´ ὄνομα	μετενήνοχε·	Φερεκύδην γὰρ τὸν Σύριον πεποίηκε
[10, 9]	δεύτερον ἔτος Δαρείου τὸ οʹ	ὑπῆρχε	τῆς ἐρημίας τοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις
[10, 12]	τῆς λέξεως αὐτοῦ ὧδε ἔχει·	Κατέσκαψε	δὲ τὴν Ἀούαριν Ἄμωσις, κατὰ
[10, 11]	καὶ ἄλλα, φησὶ δ´ ὅτι	κατέσκαψε	τὴν Αὔαριν Ἄμωσις, κατὰ τὸν
[10, 3]	ἃς ἐν τῇ τετάρτῃ Ξενοφῶν	ἀνέγραψε	πάνυ χαριέντως καὶ πρεπόντως ἀμφοῖν,
[10, 3]	Λατῖνος δ´ ἓξ βιβλίοις, ἃ	ἐπέγραψε	Περὶ τῶν οὐκ ἰδίων Μενάνδρου,
[10, 4]	ὤν. Παλαιὸς γὰρ δὴ τόπος	ἔθρεψε	τοὺς πρώτους ταῦτα ἐννοήσαντας διὰ
[10, 3]	παρὰ Δημοσθένους πρὸς τὸ χεῖρον	διέστρεψε.	Καὶ μετὰ βραχέα φησί· Καὶ
[10, 7]	ἄρχειν ἕκαστος τῶν ἀφ´ ἑαυτῶν·	ὀψὲ	δὲ καὶ μόλις ἔγνωσαν φύσιν
[10, 4]	οὐδὲν τῶν βοωμένων ἀποφθεγμάτων μνημονεύεται.	Ὀψὲ	δέ τι καὶ μᾶλλον τοῖς