Livre, Chap.
[10, 9]	ἄλλα συνάγεται μικρῷ δέοντα ἔτη	υʹ	ἐν οἷς τὰ ἐν Ἕλλησι
[10, 9]	σαυτῷ τε συναγαγὼν ἀριθμὸν ἐτῶν	υʹ	εὕροις ἂν κατὰ μὲν Ἑβραίους
[10, 10]	βίβλῳ τῶν Κριτῶν περιεχομένων ἔτη	υϞ	ἱερέων δὲ Ἠλεὶ καὶ Σαμουὴλ
[10, 2]	καὶ ἔδωκε κύριος φωνὰς καὶ	ὑετὸν	ἐν ἡμέρᾳ θερισμοῦ. Ὁρᾷς ὅτι
[10, 9]	Ἰλίου ἁλώσεως εὑρήσεις ἔτη συγκεφαλαιούμενα	υηʹ	ὡς αἱ παρ´ Ἕλλησι τῶν
[10, 9]	τὸν ἴσον συνάξεις ἀριθμὸν ἐτῶν	υηʹ	ὥστ´ εἶναι τὴν Ἰλίου ἅλωσιν
[10, 14]	Θεανὼ ἡ γυνὴ οἵ τε	υἱοὶ	αὐτοῦ, Τηλαύγης καὶ Μνήσαρχος. Τηλαύγους
[10, 13]	τὴν ἑαυτῶν. Τὸν δὲ Μισφραγμουθώσεως	υἱὸν	Θμούθωσιν ἐπιχειρῆσαι μὲν αὐτοὺς διὰ
[10, 12]	ἄρα οἱ Σεμέλη τέκε φαίδιμον	υἱὸν	μιχθεῖς´ ἐν φιλότητι, Διώνυσον πολυγηθῆ.
[10, 12]	τοῦ γοῦν Τληπολέμου, ὃς ἦν	υἱὸς	Ἡρακλέους, Ὅμηρος μέμνηται ἐπὶ Ἴλιον
[10, 8]	καὶ Θεόδωρον, τοὺς Ῥοίκου μὲν	υἱούς,	κατασκευάσαντας δὲ τοῖς Σαμίοις τὸ
[10, 13]	ἐστι βασιλεῖς ποιμένες. Τὸ γὰρ	Ὓκ	καθ´ ἱερὰν γλῶσσαν βασιλέα σημαίνει,
[10, 13]	αἰχμαλώτους δηλοῦσθαι ποιμένας. Τὸ γὰρ	Ὓκ	πάλιν Αἰγυπτιστὶ καὶ τὸ Ἃκ
[10, 13]	βασιλεῖς σημαίνεσθαι διὰ τῆς τοῦ	Ὓκ	προσηγορίας, ἀλλὰ τοὐναντίον αἰχμαλώτους δηλοῦσθαι
[10, 13]	διάλεκτον· καὶ οὕτω συντιθέμενον γίνεται	Ὑκουσσώς.	Τινὲς δὲ λέγουσιν αὐτοὺς Ἄραβας
[10, 13]	δὲ τὸ σύμπαν αὐτῶν ἔθνος	Ὑκουσσώς·	τοῦτο δέ ἐστι βασιλεῖς ποιμένες.
[10, 11]	ἑαυτοῦ θυγατέρα καὶ ξύλων παντοδαπῶν	ὕλην	εἰς τὴν τοῦ νεὼ κατασκευὴν
[10, 4]	ἀτὰρ δὴ καὶ ξόανα παντοίας	ὕλης	εἰς πᾶσαν θνητῶν ζῴων ἰδέαν
[10, 11]	παιδευθεὶς δὲ πρῶτον μὲν τὰ	ὑμέτερα,	δεύτερον δὲ ἅτινα νῦν κηρύττειν
[10, 11]	θαυμαστόν, ὁπόταν ὑμῖν διὰ τῶν	ὑμετέρων	ὅπλων ἀντερείδων ἀνυπόπτους καθ´ ὑμῶν
[10, 11]	ὡς οἶμαι, σφόδρα μετὰ πάσης	ὑμῖν	ἀκριβείας ἀνεγράψαμεν· ἵνα δὲ καὶ
[10, 11]	σχεδὸν ἡμῖν συντόμως εἴρηται. Ταῦθ´	ὑμῖν,	ἄνδρες Ἕλληνες, ὁ κατὰ βαρβάρους
[10, 11]	δὲ ἂν ἀποδεικνύηται, θαυμαστόν, ὁπόταν	ὑμῖν	διὰ τῶν ὑμετέρων ὅπλων ἀντερείδων
[10, 3]	μετὰ βραχέα φησί· Καὶ τί	ὑμῖν	λέγω ὡς τὰ Βαρβαρικὰ νόμιμα
[10, 11]	κατ´ αὐτὸν ποίησις, ἕτοιμον ἐμαυτὸν	ὑμῖν	πρὸς τὴν ἀνάκρισιν τῶν δογμάτων
[10, 3]	κλέπτας ἔδοξεν οὐκ οἶδ´ ὅπως	ὑμῖν‘	φησίν, εἰς τὸ μέσον ἀγαγεῖν,
[10, 4]	οὐδὲ εἷς, οὐδέ ἐστι παρ´	ὑμῖν	χρόνῳ πολιὸν μάθημα. Καὶ οὗτος
[10, 3]	φησι· Σαφὴς μὲν ἐν βροτοῖσιν	ὑμνεῖται	λόγος, ὡς οὐδέν ἐστιν ἀθλιώτερον
[10, 4]	τελετὰς ξοάνων τε ἱδρύσεις καὶ	ὕμνους	ᾠδάς τε καὶ ἐπῳδάς, ἤτοι
[10, 3]	μετέθηκε πρόδηλον· συγχρονούντων δ´ αὐτῶν,	ὑμῶν	μὲν ἂν εἴη ἔργον‘ φησίν,
[10, 11]	γὰρ ἄγνωμον, ὅτι μηδ´ ὑφ´	ὑμῶν	παραδεκτόν· τὸ δὲ ἂν ἀποδεικνύηται,
[10, 11]	ὑμετέρων ὅπλων ἀντερείδων ἀνυπόπτους καθ´	ὑμῶν	τοὺς ἐλέγχους παραλαμβάνω. Περὶ γὰρ
[10, 13]	τὸν Ἡρόδοτον ἐλέγχει τῶν Αἰγυπτιακῶν	ὑπ´	ἀγνοίας ἐψευσμένον) οὗτος δὴ τοίνυν
[10, 3]	προρρήσεως τοῦ σεισμοῦ ἐν Μεταποντίῳ	ὑπ´	Ἄνδρωνος ῥηθὲν ἐν Σύριῳ εἰρῆσθαί
[10, 9]	βασιλεῖ Βηρυτίων τὴν ἱστορίαν ἀναθεὶς	ὑπ´	ἐκείνου καὶ τῶν κατ´ αὐτὸν
[10, 7]	ἀρχαιότατα καὶ μόλις αὐτὰ πιστεύουσιν	ὑπ´	ἐκείνων γεγράφθαι. Πῶς οὖν οὐκ
[10, 8]	Θήβας καὶ Διόσπολιν τὴν αὐτὴν	ὑπάρχειν·	τήν τε Ἀφροδίτην ὀνομάζεσθαι παρὰ
[10, 8]	Ἴσιδος τῇ τῆς Δήμητρος ὁμοιοτάτην	ὑπάρχειν,	τῶν ὀνομάτων μόνων ἐνηλλαγμένων· τὰς
[10, 9]	ὡς οὐδὲ τούτων ἐκ παλαιοῦ	ὑπαρχόντων.	Μετὰ δὲ τοῦτον καὶ οἱ
[10, 4]	Φοῖνιξ ἦν, ὡς δέ τινες	ὑπειλήφασι,	Μιλήσιος· Αἰγυπτίων δὲ καὶ οὗτος
[10, 11]	Ἰλιακῶν, ἀλλὰ κατ´ ἐκεῖνον αὐτὸν	ὑπειλήφθω	γεγονέναι τὸν τοῦ πολέμου καιρόν,
[10, 7]	ἐν τούτῳ παρευδοκιμήσειν τοὺς ἄλλους	ὑπελάμβανον,	κατὰ τοῦτον ἡρμόζοντο, τινὲς μὲν
[10, 9]	ἄρα ἔτεσιν εἰκὸς ἦν Μωσέα	ὑπεράγειν	τοὺς δηλουμένους ἄπορον εἰπεῖν· διόπερ
[10, 9]	ὃς τὴν καθ´ ἡμῶν συσκευὴν	ὑπερβολῇ	μίσους προβεβλημένος οὐ μόνους ἡμᾶς,
[10, 3]	γυναικός, ἐσθλῆς δ´ οὐδὲν εἰς	ὑπερβολὴν	πέφυκ´ ἄμεινον· διαφέρουσι δ´ αἱ
[10, 3]	μὲν τὸν ὑφῃρημένον εἶναι τὸν	Ὑπερείδην·	ἀδήλου δὲ ὄντος ὁπότερος, ἄγαμαι
[10, 3]	δέον διώρθωσε· μέμφομαι δὲ τὸν	Ὑπερείδην,	εἰ λαβὼν παρὰ Δημοσθένους πρὸς
[10, 3]	τὸ μέσον ἀγαγεῖν, μηνύω καὐτὸς	Ὑπερείδην	τὸν καλὸν πολλὰ παρὰ Δημοσθένους
[10, 3]	μὲν Δημοσθένην, εἰ λαβὼν παρὰ	Ὑπερείδου	πρὸς δέον διώρθωσε· μέμφομαι δὲ
[10, 14]	καὶ τοῖς ἐν φιλοσοφίᾳ δόγμασιν	ὑπερηκόντισε.	Γέγονε δὲ ὁ Πλάτων ἀμφὶ
[10, 3]	ἀνθρώποις, καὶ τὰ ἑξῆς. Καίτοι	ὑπερφρονεῖ	τὸν Ἰσοκράτην καὶ νενικῆσθαι ὑφ´
[10, 9]	μετ´ αὐτὸν προφήτας ταῖς ἴσαις	ὑπηγάγετο	δυσφημίαις. Οὕτω γὰρ διὰ τῆς
[10, 11]	ἕτεροι δὲ κάτω τὸν χρόνον	ὑπήγαγον,	σὺν Ἀρχιλόχῳ γεγονέναι τὸν Ὅμηρον
[10, 9]	δεύτερον ἔτος Δαρείου τὸ οʹ	ὑπῆρχε	τῆς ἐρημίας τοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις
[10, 14]	κατὰ τοῦτον πολιορκηθείσης τῆς Ἱερουσαλὴμ	ὑπὸ	Ἀσσυρίων καὶ τοῦ ἱεροῦ ἐμπρησμὸν
[10, 8]	ἀνδριάντων τὸν αὐτὸν εἶναι τοῖς	ὑπὸ	Δαιδάλου κατασκευασθεῖσι παρὰ τοῖς Ἕλλησι.
[10, 11]	Πελοπόννησον Δαναοῦ παρουσία καὶ ἡ	ὑπὸ	Δαρδάνου τῆς Δαρδανίας κτίσις ἥ
[10, 12]	Πελοπόννησον Δαναοῦ παρουσία καὶ ἡ	ὑπὸ	Δαρδάνου τῆς Δαρδανίας κτίσις, ὃν
[10, 9]	Ἐλευσινίων ἵδρυσις, Τριπτολέμου γεωργία, Εὐρώπης	ὑπὸ	Διὸς ἁρπαγή, Ἀπόλλωνος γένεσις, Κάδμου
[10, 7]	γραμμάτων ἀρχαιοτάτους εἶναί φασι τοὺς	ὑπὸ	Δράκοντος αὐτοῖς περὶ τῶν φονικῶν
[10, 12]	Αἴγυπτον θεῶν πραγματευσάμενος τὴν Ἶσιν	ὑπὸ	Ἑλλήνων Δήμητραν καλεῖσθαί φησιν, ἣ
[10, 1]	μόνοις Ἑβραίοις ἄνωθεν ἐξ αἰῶνος	ὑπὸ	θεολόγων προφητῶν ἀνδρῶν παραδεδομένα, ἀλλὰ
[10, 3]	κρείων Διομήδης σιγῶ, Ὁμήρου κωμῳδηθέντος	ὑπὸ	Κρατίνου διὰ τὸ πλεονάσαι ἐν
[10, 8]	Μένδητος, ὡς δ´ ἔνιοι λέγουσιν,	ὑπὸ	Μάρου τοῦ βασιλέως, πολλοῖς ἔτεσι
[10, 8]	δέ, ὡς μέν τινές φασιν,	ὑπὸ	Μένδητος, ὡς δ´ ἔνιοι λέγουσιν,
[10, 10]	οὖν ἡ μετοικία ἐπισημοτάτη, αἰχμαλωτισθέντων	ὑπὸ	Ναβουχοδονόσορ βασιλέως Βαβυλῶνος, παρέτεινεν ἔτη
[10, 11]	τὰ εἰς αὐτὸν ἐπεισφερόμενά φασιν	ὑπὸ	Ὀνομακρίτου τοῦ Ἀθηναίου συντετάχθαι, γενομένου
[10, 3]	παροιμιακὸν μᾶλλον εἶναι καὶ ὡς	ὑπὸ	πολλῶν λεγομένῳ συγκεχρῆσθαι ἢ δοκεῖν
[10, 13]	παρίστησι τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις νεὼν	ὑπὸ	Σολομῶνος τοῦ βασιλέως ᾠκοδομῆσθαι ἔτεσι
[10, 7]	δὲ καὶ Θουκυδίδης ὡς ψευδόμενος	ὑπό	τινων κατηγορεῖται, καίτοι δοκῶν ἀκριβεστάτην
[10, 14]	Εὐριπίδης δὲ ἐπὶ ποιητικὴν μεταβὰς	ὑπό	τινων σκηνικὸς φιλόσοφος ἐκλήθη· ὁ
[10, 14]	τυράννου συστησάμενον ἁλῶναι, στρεβλούμενον δ´	ὑπὸ	τοῦ τυράννου, ὅπως τοὺς σὺν
[10, 9]	συγκρούσαντες, τὰ παρὰ τοῖς πᾶσιν	ὑπὸ	τοὺς αὐτοὺς χρόνους πραχθέντα συνεξητάκασιν.
[10, 8]	νῦν ἱερὸν εἶναι Δαιδάλου τιμώμενον	ὑπὸ	τῶν ἐγχωρίων. Τῆς δ´ Ὁμήρου
[10, 8]	ἀμφοτέρων εἰς ὄρος ἄνθεσι παντοίοις	ὑπὸ	τῶν ἱερέων κατεστεμμένον. Καὶ Λυκοῦργον
[10, 7]	παραλιπεῖν, ἀλλ´ ἐν δημοσίαις ἀναγραφαῖς	ὑπὸ	τῶν σοφωτάτων ἀεὶ καθιεροῦσθαι. Τὸν
[10, 11]	Βοιωτίας ἐπέβη. Μετὰ δὲ Ἴναχον	ὑπὸ	Φορωνέως μόλις τοῦ θηριώδους βίου
[10, 4]	μυριετεῖ τε καὶ ἀπείρῳ. Καὶ	ὑποβὰς	ἑξῆς ἐπιλέγει· Λάβωμεν δὴ ὡς
[10, 4]	τι καὶ μᾶλλον τοῖς χρόνοις	ὑποβεβηκότες	οἱ παρ´ Ἕλλησι φιλόσοφοι διαπρέψαι
[10, 2]	κατὰ διάνοιαν Ἑλληνικῆς κλοπῆς εἰς	ὑπόδειγμα	ἐναργὲς τῷ διορᾶν δυναμένῳ τοιαίδε
[10, 9]	πρὸ ἡμῶν περὶ τῆς αὐτῆς	ὑποθέσεως	ἀποδείξεις. Γεγόνασι δὴ παρ´ ἡμῖν
[10, 5]	εἰρήσθω. Τῆς δ´ αὐτῆς ἡμῖν	ὑποθέσεως	ἐφαψάμενος καὶ ὁ Κλήμης ἐπάκουσον
[10, 9]	καθωμιληκότες, οἳ καὶ τὴν παροῦσαν	ὑπόθεσιν	ἐπ´ ἀκριβὲς διευκρινήσαντες τῇ παρ´
[10, 7]	ταῖς ἐκ τοῦ περιέχοντος φθοραῖς	ὑποκειμένους	καὶ πολλὴν ἐποιήσαντο πρόνοιαν τοῦ
[10, 1]	δὲ φαίη τις αὐτοὺς φυσικαῖς	ὑποκινηθέντας	ἐννοίαις, καὶ τοῦτο πρὸς ἡμῶν
[10, 1]	διανοίας καὶ ὅλας λόγων συντάξεις	ὑποκλέψας	ὡς ἐπ´ οἰκείοις πόνοις ἐσεμνύνατο.
[10, 1]	πόνοις ἐσεμνύνατο. Μηδὲ τοῦτον δ´	ὑπολάβῃς	ἐμὸν εἶναι τὸν λόγον· αὐτῶν
[10, 8]	ψυχῆς μεταβολὴν μαθεῖν παρ´ Αἰγυπτίων.	Ὑπολαμβάνουσι	δὲ καὶ Δημόκριτον παρ´ αὐτοῖς
[10, 14]	Ἀσσυρίων καὶ τοῦ ἱεροῦ ἐμπρησμὸν	ὑπομείναντος	τὸ πᾶν Ἰουδαίων ἔθνος ἀπάγεται
[10, 12]	Ἐξηγητικῶν. Ἀπαιτεῖ δ´ ὅμως τὸ	ὑπόμνημα	καὶ ἡμᾶς ἐπιδραμεῖν τὰ κατὰ
[10, 9]	τοῖς χρόνοις εἰληφέναι λέγεται τὰ	ὑπομνήματα·	οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ ἀρχαιότεροι
[10, 9]	Σαγχουνιάθων ὁ Βηρύτιος, εἰληφὼς τὰ	ὑπομνήματα	παρὰ Ἱερομβάλου τοῦ ἱερέως θεοῦ
[10, 9]	ἱστορίαν ἐκ τῶν κατὰ πόλιν	ὑπομνημάτων	καὶ τῶν ἐν τοῖς ἱεροῖς
[10, 10]	ἀπολαύειν εἰκὸς ἦν, ἀποίκους ἐκείνων	ὑπονοουμένους,	ὥς φασιν ἄλλοι τε καὶ
[10, 6]	ἀκηκόαμεν ἀπήνην καὶ κλίνην καὶ	ὑποπόδιον	ἐργάσασθαι τούς τε Σιδωνίους τρίκροτον
[10, 3]	ἀνιχνεῦσαι τὸν κλέπτην. Ἐγὼ δὲ	ὑποπτεύω	μὲν τὸν ὑφῃρημένον εἶναι τὸν
[10, 1]	παρὰ βαρβάροις μαθημάτων τὴν οἰκείαν	ὑποστήσασθαι	θεολογίαν ἐφωράσαμεν, ὡς δὲ τὰ
[10, 4]	εἰ δὴ πρόκειται τὸν ἀπολογισμὸν	ὑποσχεῖν	τοῦ μὴ ἀλόγως ἡμᾶς τὴν
[10, 2]	δικαίους καὶ ἀδίκους’ διὰ τῶν	ὑποτεταγμένων	δυνάμεων καὶ τὰ ἑξῆς. Τούτοις
[10, 14]	Σαλαθιὴλ καταβάλλονταί τε θεμελίους, προφητευόντων	ὕστατα	πάντων Ἀγγαίου καὶ Ζαχαρίου καὶ
[10, 14]	δὲ ὁ Πλάτων ἀμφὶ τὰ	ὕστατα	τῆς Περσῶν βασιλείας, μικρῷ θᾶττον
[10, 4]	παρ´ Ἑβραίοις προφητῶν οἱ πάντων	ὕστατοι	προεφήτευον, τῶν μὲν Τρωϊκῶν ὕστερον
[10, 14]	ἔτη ιαʹ μεθ´ ὃν πάντων	ὕστατος	Σεδεκίας ἔτη ιβʹ κατὰ τοῦτον
[10, 14]	θεοφιλῶν τε καὶ παλαιῶν ἀνδρῶν,	ὕστατος	τοῖς χρόνοις παρεφάνη τῷ βίῳ,
[10, 9]	ἂν εὕροις τὰ ἀπὸ τοῦ	ὑστάτου	ἔτους τῆς ἐρημίας τοῦ δηλωθέντος
[10, 12]	κἀντεῦθεν Σορόαπιν κληθῆναι καὶ Σάραπιν	ὕστερον·	Ἆπις δὲ τρίτος ἀπὸ Ἰνάχου.
[10, 4]	τὰς τῶν χρόνων ἀναγραφὰς μικρὸν	ὕστερον	διιόντι καταφανὲς ἔσται. Ἐνταῦθά που
[10, 12]	γε ὅτι μετὰ Φημονόην ἔτεσιν	ὕστερον	εἴκοσιν ἑπτὰ οἱ περὶ Ὀρφέα
[10, 4]	ὕστατοι προεφήτευον, τῶν μὲν Τρωϊκῶν	ὕστερον	ἔτεσι πλέον ἢ ἑξακοσίοις, τῆς
[10, 9]	βασιλέα, πεντήκοντα δὲ καὶ ἑκατὸν	ὕστερον	ἔτεσιν αὐτῆς τε καὶ Μωσέως,
[10, 11]	ἄρχοντος Ἀθήνησιν Ἀρξίππου, τῶν Ἰλιακῶν	ὕστερον	ἔτεσιν ἑκατὸν ὀγδοήκοντα· οἱ δὲ
[10, 12]	ἣ κατὰ Λυγκέα γίνεται ἑνδεκάτῃ	ὕστερον	Μωσέως γενεᾷ. Ἆπίς τε ὁ
[10, 7]	ἐπὶ Τροίαν τοσούτοις ἔτεσι στρατευσάντων	ὕστερον	πολλὴ γέγονεν ἀπορία καὶ ζήτησις
[10, 7]	ἀλλὰ διαμνημονευομένην ἐκ τῶν γραμμάτων	ὕστερον	συντεθῆναι καὶ διὰ τοῦτο πολλὰς
[10, 11]	ἔτεσιν ἑκατόν, ὃ γένοιτ´ ἂν	ὕστερον	τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι διακοσίοις τεσσαράκοντα·
[10, 11]	εἰκοστήν, κατὰ Γύγην τὸν Λυδόν,	ὕστερον	τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι πεντακοσίοις. Καὶ
[10, 11]	ἑξηκοστὴν δευτέραν· τὰς δὲ Ὀλυμπιάδας	ὕστερον	τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσιν ἀπεδείξαμεν γεγονυίας
[10, 4]	ῥαψῳδῶν ὄχλος. Ὧν μακροῖς ποθ´	ὕστερον	χρόνοις εἰς Ἕλληνας παρελθοῦσα φιλοσοφία,
[10, 11]	Πλὴν Ὅμηρος ἔστω μὴ μόνον	ὕστερος	τῶν Ἰλιακῶν, ἀλλὰ κατ´ ἐκεῖνον
[10, 7]	οὗτος δὲ καὶ τῶν Τρωϊκῶν	ὕστερος	φαίνεται γενόμενος. Καί φασιν οὐδὲ
[10, 3]	ὑπερφρονεῖ τὸν Ἰσοκράτην καὶ νενικῆσθαι	ὑφ´	ἑαυτοῦ λέγει κατὰ τὸν ἐπὶ
[10, 10]	μιᾶς πράξεως Ἑβραϊκῆς ὁμοχρόνου πράξει	ὑφ´	Ἑλλήνων ἱστορηθείσῃ καὶ ταύτης ἐχόμενος
[10, 11]	πάσης σοφίας βαρβάρου ἀρχηγόν, καὶ	ὑφ´	ἡμῶν νῦν εἰς σύγκρισιν παραλαμβανέσθωσαν.
[10, 11]	μὲν γὰρ ἄγνωμον, ὅτι μηδ´	ὑφ´	ὑμῶν παραδεκτόν· τὸ δὲ ἂν
[10, 3]	ἀγῶνα τὸν διδάσκαλον. Πραγμάτων δ´	ὑφαίρεσιν	πεποίηται, μεταθεὶς τὰ ἐπ´ ἄλλων
[10, 2]	οἰκεῖα οὕτως ἄντικρυς παρ´ ἀλλήλων	ὑφαιρούμενοι	βεβαιοῦσι μὲν τὸ κλέπται εἶναι,
[10, 2]	εἰλήφασιν. Ἤδη δὲ οὐ μόνον	ὑφαιρούμενοι	τὰ δόγματα παρὰ τῶν βαρβάρων
[10, 3]	Ἄνδρωνος περὶ Πυθαγόρου ἱστορηκότος πάντα	ὑφείλετο	Θεόπομπος· εἰ μὲν περὶ Πυθαγόρου
[10, 2]	διανοίας μόνον καὶ τὰς λέξεις	ὑφελόμενοι	καὶ παραφράσαντες ἐφωράθησαν, ὡς δειχθήσονται,
[10, 2]	δειχθήσονται, αὐτοτελῶς δὲ τὰ ἑτέρων	ὑφελόμενοι	ὡς ἴδια ἐξήνεγκαν, καθάπερ {Εὐγ{
[10, 3]	Ἐγὼ δὲ ὑποπτεύω μὲν τὸν	ὑφῃρημένον	εἶναι τὸν Ὑπερείδην· ἀδήλου δὲ
[10, 11]	παρ´ αὐτοῖς ἄνδρες τρεῖς, Θεόδοτος,	Ὑψικράτης,	Μῶχος. Τούτων τὰς βίβλους εἰς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/08/2008