Livre, Chap.
[10, 10]	ἑξῆς δειχθήσεται. Ταῦτα γὰρ οἱ	τὰ〉	Ἀθηναίων ἱστοροῦντες, Ἑλλάνικός τε καὶ
[10, 10]	Ἁβραάμ. Πτολεμαῖος δὲ ὁ Μενδήσιος	τὰ	Αἰγυπτίων ἀνέκαθεν ἱστορῶν ἅπασι τούτοις
[10, 12]	ἄλλαιν δυοῖν νεώτερα τὰ Φθιωτικὰ	τὰ	ἀπὸ Δευκαλίωνος. Εἰς δὲ τὸν
[10, 12]	τῶν Ἑλληνικῶν μνημονεύεσθαι τὰ Ἀργολικά,	τὰ	ἀπὸ Ἰνάχου λέγω, Διονύσιος ὁ
[10, 12]	μὲν γενεαῖς νεώτερα τὰ Ἀττικά,	τὰ	ἀπὸ Κέκροπος τοῦ διφυοῦς‘ δὴ
[10, 12]	Τατιανός· ἐννέα δὲ τὰ Ἀρκαδικὰ	τὰ	ἀπὸ Πελασγοῦ· λέγεται δὲ καὶ
[10, 6]	μοι εὖ ἔχειν ἐπισυνάψαι καὶ	τὰ	ἀπὸ τῆς Ἰωσήπου τοῦ Ἑβραίου
[10, 9]	ξδʹ τοσαῦτα δ´ ἂν εὕροις	τὰ	ἀπὸ τοῦ ὑστάτου ἔτους τῆς
[10, 12]	Παλαίτερα δὲ τῶν Ἑλληνικῶν μνημονεύεσθαι	τὰ	Ἀργολικά, τὰ ἀπὸ Ἰνάχου λέγω,
[10, 11]	Ἀρισταίου τοῦ Προκοννησίου καὶ τοῦ	τὰ	Ἀριμάσπια συγγράψαντος Ἀσβόλου τε τοῦ
[10, 12]	λέξιν ὁ Τατιανός· ἐννέα δὲ	τὰ	Ἀρκαδικὰ τὰ ἀπὸ Πελασγοῦ· λέγεται
[10, 7]	τοὺς Ἕλληνας ὡς μόνους ἐπισταμένους	τὰ	ἀρχαῖα καὶ τὴν ἀλήθειαν περὶ
[10, 12]	λόγους, τῶν τῇδε τῇ πόλει	τὰ	ἀρχαιότατα λέγειν ἐπιχειρεῖν, περὶ Φορωνέως
[10, 12]	τετρακόσια καὶ πρόσω. Εἰ δὲ	τὰ	Ἀσσυρίων πολλοῖς ἔτεσι πρεσβύτερα τῶν
[10, 12]	δωδεκάτῃ Θαργηλιῶνος καί τινες τῶν	τὰ	Ἀττικὰ συγγραψαμένων ὀγδόῃ φθίνοντος, βασιλεύοντος
[10, 12]	δὲ τεσσαράκοντα μὲν γενεαῖς νεώτερα	τὰ	Ἀττικά, τὰ ἀπὸ Κέκροπος τοῦ
[10, 7]	γράφοιεν· οἱ δ´ εἰ μὴ	τὰ	αὐτὰ γράψειαν ἑτέροις, οὕτως ἐνόμιζον
[10, 7]	εἰ περὶ τῶν αὐτῶν ἅπαντες	τὰ	αὐτὰ καὶ λέγοιεν καὶ γράφοιεν·
[10, 4]	πρὸς ἀγαθῶν λόγων εὕρεσιν αὐτοῖς	τὰ	ἄχρηστα χρηστήρια συνεβάλλετο, ἀλλ´ οὐδ´
[10, 9]	οἱ πάντες, τὰ Ἑλληνικὰ καὶ	τὰ	βάρβαρα τά τε παρ´ αὐτοῖς
[10, 3]	Καὶ τί ὑμῖν λέγω ὡς	τὰ	Βαρβαρικὰ νόμιμα Ἑλλανίκου ἐκ τῶν
[10, 4]	ἄλλων τεχνῶν τε καὶ ἐπιστημῶν	τὰ	βιωφελέστατα. Συνομολογοῦσί γε τοι Ἕλληνες
[10, 6]	Ἐπί τε Σεμιράμεως βασιλέως Ἀσσυρίων	τὰ	βύσσινα ἱμάτια εὑρῆσθαι ἱστοροῦσι. Καὶ
[10, 3]	δεινόν, ὅτι ἐπὶ τὸ χεῖρον.	Τὰ	γοῦν περὶ τῆς Φαρναβάζου πρὸς
[10, 5]	Φοῖνιξ ἦν, ὅθεν καὶ Φοινικήια	τὰ	γράμματά τινες τῶν παλαιῶν ἐπικεκλήκασιν.
[10, 4]	ἐκ Φοινίκης Κάδμος ὁ Ἀγήνορος,	τὰ	δ´ ἐξ Αἰγύπτου περὶ θεῶν
[10, 4]	καὶ ἀληθῶν εὕρεσιν λυσιτελεῖν δεδυνημένα,	τὰ	δὲ ὀθνεῖα λοιπὸν καὶ βάρβαρα,
[10, 2]	πῶς ἔτι ἄπιστα αὐτοῖς καταφαίνεται	τὰ	διὰ Μωσέως καὶ τῶν ἄλλων
[10, 8]	δέ φασι μετενεγκεῖν ἐξ Αἰγύπτου	τὰ	Διονύσῳ νομιζόμενα τελεῖσθαι παρὰ τοῖς
[10, 2]	Ἤδη δὲ οὐ μόνον ὑφαιρούμενοι	τὰ	δόγματα παρὰ τῶν βαρβάρων διελέγχονται,
[10, 5]	Ἰώθ, ὃ ἑρμηνεύεται ἀρχή‘ ὁμοῦ	τὰ	δύο καλὴ ἀρχή‘ ἐπὶ τούτοις
[10, 10]	Ἑλληνικαῖς τὰς Ἑβραϊκάς, ἐξιστορῶν μὲν	τὰ	Ἑβραίων, ἐφαπτόμενος δὲ τῶν Ἑλληνικῶν,
[10, 14]	ὅμοια τοῖς αὐτῶν φιλοσόφοις ἀγαπήσαντες	τὰ	Ἑβραίων λόγια τιμᾶν διανενοήμεθα.
[10, 8]	τῶν ἐθνῶν περιειργασμένους Ἕλληνας καὶ	τὰ	Ἑβραίων μὴ ἀγνοῆσαι, ἀρχῆθεν ἐπὶ
[10, 3]	ἐλέγχου, ἀρκεῖν ἀπὸ μυρίων ἡγοῦμαι	τὰ	εἰρημένα. Ἔτι δὲ εἰς προπαρασκευὴν
[10, 11]	Ἡρακλεῖ γέγονεν, ἄλλως τε καὶ	τὰ	εἰς αὐτὸν ἐπεισφερόμενά φασιν ὑπὸ
[10, 9]	συνεχρήσαντο· ὁμοῦ δὲ οἱ πάντες,	τὰ	Ἑλληνικὰ καὶ τὰ βάρβαρα τά
[10, 8]	τὰ τῶν νέων, Ἑβραίους τε	τὰ	Ἑλλήνων καὶ βαρβάρους τὰ φιλοσόφων,
[10, 9]	δέοντα ἔτη υʹ ἐν οἷς	τὰ	ἐν Ἕλλησι θαυμάσια μυθολογεῖται, ὁ
[10, 3]	αὑτὸ παραγίνεται τοῖς ἀνθρώποις, καὶ	τὰ	ἑξῆς. Καίτοι ὑπερφρονεῖ τὸν Ἰσοκράτην
[10, 2]	διὰ τῶν ὑποτεταγμένων δυνάμεων καὶ	τὰ	ἑξῆς. Τούτοις μυρία συνάψας ὁ
[10, 2]	διαφόροις τοῖς χρόνοις καταχρώμενος, ἐπὶ	τὰ	ἑξῆς τρέψομαι. Ταῦθ´ ὡς ἐν
[10, 3]	Πραγμάτων δ´ ὑφαίρεσιν πεποίηται, μεταθεὶς	τὰ	ἐπ´ ἄλλων ἄλλοις, ἵνα καὶ
[10, 6]	βιωφελοῦς φύσεως, παρ´ ὧν Ἕλληνες	τὰ	ἐπιτηδεύματα ὠφέληνται. Ταῦτα ῥήμασιν αὐτοῖς
[10, 2]	ἐφωράθησαν, ὡς δειχθήσονται, αὐτοτελῶς δὲ	τὰ	ἑτέρων ὑφελόμενοι ὡς ἴδια ἐξήνεγκαν,
[10, 4]	αὐτοὺς ἡκούσης θεολογίας αὐτά τε	τὰ	θαυμαστὰ καὶ παρὰ πᾶσι βοώμενα
[10, 1]	θεολόγων προφητῶν ἀνδρῶν παραδεδομένα, ἀλλὰ	τὰ	καί τισιν, εἰ καὶ μὴ
[10, 1]	καὶ πάντα χαλεπά φασιν εἶναι	τὰ	καλά, οὐ μὴν ἀλλὰ πρωτείοις
[10, 4]	εὖ μοι δοκεῖ ποιῶν καὶ	τὰ	κάλλιστα ἐμπορεύεσθαι εἰς φιλοσοφίαν παρὰ
[10, 8]	κατὰ τὸν Ἱερὸν λόγον καὶ	τὰ	κατὰ γεωμετρίαν θεωρήματα καὶ τὰ
[10, 9]	δὲ πολὺ τῶν Τρωϊκῶν νεώτερα	τὰ	κατὰ Ὅμηρον καὶ Ἡσίοδον καὶ
[10, 10]	βασιλείας καὶ αἰχμαλωσίας τέλους καὶ	τὰ〉	κατὰ τὰς Ὀλυμπιάδας οὕτως εἰς
[10, 8]	ἑαυτῶν κατατάξαι νομοθεσίας Πυθαγόραν τε	τὰ	κατὰ τὸν Ἱερὸν λόγον καὶ
[10, 12]	τὸ ὑπόμνημα καὶ ἡμᾶς ἐπιδραμεῖν	τὰ	κατὰ τὸν τόπον εἰρημένα. Ἀπίων
[10, 5]	ΕΛΛΗΝΕΣ ΩΦΕΛΗΝΤΑΙ. Πρῶτος τοιγαροῦν ὁ	τὰ	κοινὰ γράμματα, αὐτὰ δὴ τὰ
[10, 2]	ἀχάριστοι ἐλεγχθεῖεν παρὰ Σωκράτους εἰληφέναι	τὰ	κυριώτατα τῶν δογμάτων· ὀλίγοις δὲ
[10, 10]	ἔτη ασλζʹ Μωσέως γὰρ ἔτη	τὰ	λοιπὰ μʹ Ἰησοῦ τοῦ μετ´
[10, 1]	ἐσκευωρῆσθαι αὐτοῖς, ὅτε μὴ μόνον	τὰ	λοιπὰ τῶν μαθημάτων Αἰγυπτίους καὶ
[10, 1]	ζηλωταὶ κατέστησαν. Ὡς μὲν οὖν	τὰ	λοιπὰ τῶν μαθημάτων ἄλλοθεν ἄλλος
[10, 13]	Δύο τοίνυν ὁ Μάνεθως ἡμῖν	τὰ	μέγιστα μεμαρτύρηκεν ἐκ τῶν παρὰ
[10, 13]	τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι χιλίοις. Ἀλλὰ	τὰ	μὲν ἀπὸ τῆς Αἰγυπτιακῆς ἱστορίας
[10, 7]	τὸ δίκαιον τῶν πραγμάτων λαμβάνειν.	Τὰ	μὲν γὰρ παρὰ τοῖς Ἕλλησιν
[10, 4]	τῶν παλαιῶν Ἑλλήνων φύντας. Οἷς	τὰ	μὲν ἐκ Φοινίκης Κάδμος ὁ
[10, 2]	ἂν τῶν ἡμετέρων ἀφέξονται. Καὶ	τὰ	μὲν κατὰ φιλοσοφίαν σιωπήσομαι δόγματα,
[10, 4]	προσηκόντων παρὰ τοῖς προπάτορσιν εὑροῦσα,	τὰ	μὲν σεμνὰ καὶ παλαιὰ τῆς
[10, 7]	τοῦ συγγράφειν τὰς ἱστορίας ἐπιμέλεια.	Τὰ	μέντοι παρ´ Αἰγυπτίοις τε καὶ
[10, 12]	πρώτου λεχθέντος καὶ Νιόβης καὶ	τὰ	μετὰ τὸν κατακλυσμόν. Κατὰ δὲ
[10, 1]	πρὸς ἡμῶν ἂν εἴη, εἰ	τὰ	μὴ μόνοις Ἑβραίοις ἄνωθεν ἐξ
[10, 4]	ἀνθρώπων πλείστην γῆν ἐπεπλανησάμην, ἱστορέων	τὰ	μήκιστα, καὶ ἀέρας τε καὶ
[10, 14]	προκειμένου σύστασιν; Προὔκειτο δὲ ἡμῖν	τὰ	Μωσέως καὶ τῶν προφητῶν παλαίτερα
[10, 10]	Βηρωσσὸς ὁ Βαβυλώνιος. Μετὰ δὲ	τὰ	οʹ τῆς αἰχμαλωσίας ἔτη Κῦρος
[10, 2]	παραστήσωμεν τοὺς Ἕλληνας. Οἱ γὰρ	τὰ	οἰκεῖα οὕτως ἄντικρυς παρ´ ἀλλήλων
[10, 3]	τοῦ γεγεννηκότος. Ὁ δ´ Ἀντίμαχος	τὰ	Ὁμήρου κλέπτων παραδιορθοῖ. Ὁμήρου γὰρ
[10, 2]	Τί δ´ ἂν εἴποις, εἰ	τὰ	ὅμοια καὶ παρ´ αὐτῶν μάθοις
[10, 14]	συκοφάντας, εἰ δὴ καὶ αὐτοὶ	τὰ	ὅμοια τοῖς αὐτῶν φιλοσόφοις ἀγαπήσαντες
[10, 11]	ἴδιον νομισθῶσι, δεύτερον δ´ ὅπως	τὰ	ὅσα μὴ συνίεσαν, διά τινος
[10, 8]	καὶ τὸ σύνολον τὴν περὶ	τὰ	πάθη τῶν θεῶν ἱστορίαν. Τὸν
[10, 5]	ὅ ἐστιν αὕτη‘ ὁμοῦ δὲ	τὰ	πάντα ἀπαρτίζει τοιαύτην τινὰ διάνοιαν·
[10, 9]	μετὰ Μωσέα διέλαμπον προφῆται· ὥστε	τὰ	πάντα ἀπὸ Μωσέως ἐπὶ τὴν
[10, 5]	ἴδια Ἑλλήνων ὁμολογεῖται. Ἔστι δὲ	τὰ	πάντα παρ´ Ἑβραίοις στοιχεῖα δύο
[10, 5]	εὑρέσεις ἀπελέγχονται. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' ΩΣ	ΤΑ	ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΑ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΩΦΕΛΗΝΤΑΙ.
[10, 4]	γοῦν ὀφθεῖεν αὐτοὶ πολὺ πρότερον	τὰ	πάντα παρὰ βαρβάρων ἐσκευωρημένοι, μηδὲν
[10, 4]	πρῶτα δίελθε, δι´ ὧν Ἕλληνες	τὰ	πάντα σεσυληκέναι βαρβάρους, οὐ μόνα
[10, 1]	φθάσας ὁ λόγος ἀπέδειξεν, ὁπηνίκα	τὰ	πάντα τοὺς Ἕλληνας, γῆν πολλὴν
[10, 10]	Κάστωρ καὶ Θαλλὸς καὶ ὁ〉	τὰ	πάντων Διόδωρος ὁ τὰς Βιβλιοθήκας
[10, 1]	χρὴ δὲ θαυμάζειν, εἰ καὶ	τὰ	παρ´ Ἑβραίοις δόγματα δυνατὸν εἶναί
[10, 4]	πεποιημένοι. Ἀλλὰ γὰρ ὁ δηλούμενος	τὰ	παρ´ ἑκάστοις σοφὰ πολυπραγμονῶν ἐπῆλθε
[10, 9]	δὲ τῶν Κέκροπος ἱστορεῖται χρόνων	τὰ	παρ´ Ἕλλησι θαυμαζόμενα. Γίνεται γὰρ
[10, 2]	διελέγχονται, ἀλλὰ καὶ προσέτι ἀπομιμούμενοι	τὰ	παρ´ ἡμῖν ἄνωθεν ἐκ τῆς
[10, 11]	οὐ μόνον τῆς Ἑλλήνων παιδείας	τὰ	παρ´ ἡμῖν, ἔτι δὲ καὶ
[10, 8]	μηκέτ´ ἀμφιβάλλοις τίνας ἦν εἰκὸς	τὰ	παρὰ τίνων ἀναλέξασθαι, πότερα τοὺς
[10, 9]	θατέρᾳ τε τὴν ἑτέραν συγκρούσαντες,	τὰ	παρὰ τοῖς πᾶσιν ὑπὸ τοὺς
[10, 2]	καὶ πρώτους γε τοὺς ποιητὰς	τὰ	παρὰ τῶν ὁμοίων κεκλοφέναι διὰ
[10, 7]	ἢ περὶ τῶν Ἀργολικῶν οἱ	τὰ	περὶ Ἄργος ἱστοροῦντες ἀλλήλοις ἠκολουθήκασι.
[10, 11]	στάσεώς τε καὶ τῶν εἰπόντων	τὰ	περὶ αὐτὸν ἀσυμφωνίας τοῖς ἐπ´
[10, 3]	θήρας τῶν κροκοδείλων; Ἢ ὡς	τὰ	περὶ βασάνων εἰρημένα παρ´ Ἰσαίῳ
[10, 11]	εἰς τὴν Φοινίκην ἄφιξις καὶ	τὰ	περὶ Εἴραμον, ὅστις Σολομῶνι τῷ
[10, 1]	ὑποστήσασθαι θεολογίαν ἐφωράσαμεν, ὡς δὲ	τὰ	περὶ εὐσεβείας ἑνὸς τοῦ ἐπὶ
[10, 11]	ἐν τῷ πρὸς τοὺς ἀποφηναμένους	τὰ	περὶ θεοῦ δειχθήσεται· τὸ δὲ
[10, 10]	ἆθλοι Ἡράκλειοι, Ἀργοναῦται, Κένταυροι, Μινώταυρος,	τὰ	περὶ Ἴλιον, Ἡρακλειδῶν κάθοδος, Ἰώνων
[10, 9]	ῥήμασιν αὐτοῖς τάδε· Ἱστορεῖ δὴ	τὰ	περὶ Ἰουδαίων ἀληθέστατα, ὅτι καὶ
[10, 8]	τελεῖσθαι παρὰ τοῖς Ἕλλησι καὶ	τὰ	περὶ Κρόνου μυθολογούμενα καὶ τὰ
[10, 7]	παρὰ τοῖς ἄλλοις Ἕλλησιν ἠμελήθη	τὰ	περὶ τὰς ἀναγραφάς, ἀλλ´ οὐδὲ
[10, 7]	τὰς κτίσεις τῶν πόλεων καὶ	τὰ	περὶ τὰς ἐπινοίας τῶν τεχνῶν
[10, 3]	Τρίποδι περὶ Πυθαγόρου τοῦ φιλοσόφου	τὰ	περὶ τὰς προρρήσεις ἱστορηκότος εἰπόντος
[10, 8]	πολλοῖς εἰδωλοποιίας ἀναπεπλασμένας παρεισαγαγεῖν, μιμησάμενον	τὰ	περὶ τὰς ταφὰς τὰς κατ´
[10, 7]	τὰς ἐπινοίας τῶν τεχνῶν καὶ	τὰ	περὶ τὰς τῶν νόμων ἀναγραφάς·
[10, 8]	μυστικῶν τελετῶν τὰ πλεῖστα καὶ	τὰ	περὶ τὴν ἑαυτοῦ πλάνην ὀργιαζόμενα
[10, 8]	τὰ περὶ Κρόνου μυθολογούμενα καὶ	τὰ	περὶ τῆς Τιτανομαχίας καὶ τὸ
[10, 6]	τε ἐξεῦρε καὶ μέταλλα χρυσοῦ	τὰ	περὶ τὸ Πάγγαιον ὄρος ἐπενόησεν.
[10, 8]	τὰ κατὰ γεωμετρίαν θεωρήματα καὶ	τὰ	περὶ τοὺς ἀριθμούς, ἔτι δὲ
[10, 3]	αἰτιώμενος κλέπτης ἁλῶ, τοὺς πραγματευσαμένους	τὰ	περὶ τούτων μηνύσω. Λυσιμάχου μέν
[10, 11]	ἐν τρισὶ βιβλίοις κατατάξας καὶ	τὰ	περὶ τῶν βασιλέων ἐκτιθέμενος ἀφηγεῖταί
[10, 12]	ὁ Μωσῆς. Λέων δὲ ὁ	τὰ	περὶ τῶν κατ´ Αἴγυπτον θεῶν
[10, 11]	περὶ τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα καὶ	τὰ	περὶ τῶν μετ´ αὐτὸν σχεδὸν
[10, 10]	γὰρ μετὰ Ὤγυγον Ἀκταῖον ἢ	τὰ	πλασσόμενα τῶν ὀνομάτων οὐδὲ γενέσθαι
[10, 3]	ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΤΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ.	Τὰ	Πλατώνεια ἑστιῶν ἡμᾶς Λογγῖνος Ἀθήνησι
[10, 8]	μὲν γὰρ τῶν μυστικῶν τελετῶν	τὰ	πλεῖστα καὶ τὰ περὶ τὴν
[10, 8]	τὰ τῶν πρεσβυτέρων καὶ τοὺς	τὰ	πλεῖστα τῶν ἐθνῶν περιειργασμένους Ἕλληνας
[10, 14]	αἰτίου. Ἦν γὰρ ἀρχήν" φησί,	τὰ	πράγματα ὁμοῦ πεφυρμένα· Νοῦς δὲ
[10, 9]	ὁ Πορφύριος. Δεῖ δὴ συλλογίσασθαι	τὰ	προκείμενα ὧδέ πως· εἴπερ ὁ
[10, 14]	τῆς κατὰ Πλάτωνα, ὃς ἀκουστὴς	τὰ	πρῶτα γενόμενος Σωκράτους κἄπειτα τοῖς
[10, 5]	τὰ κοινὰ γράμματα, αὐτὰ δὴ	τὰ	πρῶτα τῆς γραμματικῆς στοιχεῖα, Ἕλλησιν
[10, 1]	μουσικήν, ἀστρονομίαν, ἰατρικὴν αὐτά τε	τὰ	πρῶτα τῆς γραμματικῆς στοιχεῖα μυρίας
[10, 3]	ἀπαντήσεσιν· ἐσπούδασα γὰρ αὐταῖς λέξεσι	τὰ	ῥηθέντα μνημονεύειν. Καὶ ταῦτ´ εἰπὼν
[10, 3]	τε πρῶτα αὐτῶν μαθήματα καὶ	τὰ	σεμνὰ τῆς λογικῆς ἐπιστήμης ἀπὸ
[10, 1]	ΩΣ ΠΑΡΑ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ	ΤΑ	ΣΕΜΝΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΠΑΡΗΛΘΕ· ΚΑΙ
[10, 11]	αὐτοῖς ἀναγραφή. Κάδμος γὰρ ὁ	τὰ	στοιχεῖα τοῖς προειρημένοις παραδοὺς μετὰ
[10, 14]	οἵ τε μετ´ αὐτὸν δειχθεῖεν	τὰ	σύμφωνα Ἑβραίοις πεφιλοσοφηκότες, ὥρα σκοπεῖν
[10, 9]	τόποις καὶ τοῖς ὀνόμασιν αὐτῶν	τὰ	συμφωνότατα, Σαγχουνιάθων ὁ Βηρύτιος, εἰληφὼς
[10, 10]	οἱ τὰς Ἀτθίδας, οἵ τε	τὰ	Σύρια Κάστωρ καὶ Θαλλὸς καὶ
[10, 1]	τῶν μαθημάτων Αἰγυπτίους καὶ Χαλδαίους	τά	τε ἄλλα τῶν βαρβάρων ἐθνῶν
[10, 1]	τὴν περὶ πλειόνων θεῶν δόξαν	τά	τε μυστήρια καὶ τὰς τελετὰς
[10, 9]	τὰ Ἑλληνικὰ καὶ τὰ βάρβαρα	τά	τε παρ´ αὐτοῖς Ἑβραίοις συναγαγόντες
[10, 8]	Ἀφροδίτης περὶ τὴν ὀνομαζομένην Μώμεμφιν.	Τά	τε περὶ τὸν Δία καὶ
[10, 1]	ἑνὸς τοῦ ἐπὶ πάντων θεοῦ	τά	τε περὶ τῶν μάλιστα ζητουμένων
[10, 3]	Ἑλλήνων παιδείαν τε καὶ φιλοσοφίαν	τά	τε πρῶτα αὐτῶν μαθήματα καὶ
[10, 4]	διδασκαλίας. Εἰκὸς γοῦν πολυμαθεῖς γεγονότας	τά	τε τῶν ἐθνῶν νόμιμά τε
[10, 9]	δὲ καὶ τοῖς τὰ Φοινίκων	τά	τε Χαλδαίων καὶ Αἰγυπτίων ἀναγράψασι
[10, 4]	τε καὶ μαθημάτων, περιῄει διερευνωμένη	τά	τε χρήσιμα πανταχόθεν ἑαυτῇ πορίζουσα
[10, 4]	ἐθνῶν. Οὐ γὰρ οὖν μόνα	τὰ	τῆς ἀληθοῦς θεολογίας λείποντα κατεμάνθανε
[10, 11]	ἁλώσεως ἀποπληροῖ γενεὰς εἴκοσι. Καὶ	τὰ	τῆς ἀποδείξεως τοῦτον ἔχει τὸν
[10, 9]	τοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις νεώ, καθὼς	τὰ	τῆς Ἑβραίων ἱστορίας παρίστησι, κἀντεῦθεν
[10, 14]	καὶ τῶν μετ´ αὐτὸν προφητῶν	τὰ	τῆς Ἑλλήνων γεγονέναι φιλοσοφίας καὶ
[10, 4]	ἄνευ λόγου σώφρονος δεύτερα θέμενοι	τὰ	τῆς Ἑλλήνων φιλοσοφίας τὴν παρ´
[10, 11]	χρόνων ἀναγραφή, παρὰ τούτοις οὐδὲ	τὰ	τῆς ἱστορίας ἀληθεύειν δύναται. Καὶ
[10, 12]	παρατίθεται Πτολεμαῖον τὸν Μενδήσιον. Καὶ	τὰ	τῆς λέξεως αὐτοῦ ὧδε ἔχει·
[10, 3]	ἐκ τῆς Περιηγήσεως, βραχέα παραποιήσας,	τὰ	τοῦ Φοίνικος ὀρνέου καὶ περὶ
[10, 12]	πραγματεία, καλῶς ἂν ἔχοι καὶ	τὰ	τούτων συνιδεῖν. Χρήσομαι δὲ ἀντὶ
[10, 4]	δὲ Λίνον κἄπειτα Μουσαῖον ἀμφὶ	τὰ	Τρωϊκὰ γενομένους ἢ μικρῷ πρόσθεν
[10, 11]	καθόδου φασὶν αὐτὸν ἠκμακέναι, μετὰ	τὰ	Τρωϊκὰ ἐνδοτέρω τῶν ὀγδοήκοντα ἐτῶν·
[10, 9]	φιλοσόφους ὠνομάσθησαν, ἐγγύς που μετὰ	τὰ	Τρωϊκὰ ἔτεσιν ψʹ Προτερεῖν ἄρα
[10, 9]	Καὶ Μωσῆς ἄρα ἔσται τοσούτοις	τὰ	Τρωϊκὰ προάγων κατὰ τὸν φιλόσοφον.
[10, 8]	τίνων ἀναλέξασθαι, πότερα τοὺς πρεσβυτέρους	τὰ	τῶν νέων, Ἑβραίους τε τὰ
[10, 8]	καὶ μᾶλλον εἰκός) τοὺς νέους	τὰ	τῶν πρεσβυτέρων καὶ τοὺς τὰ
[10, 3]	τῷ λόγῳ παρέχω. Σπάνια δὲ	τὰ	τῶν πρὸ τοῦ Πλάτωνος γεγονότων
[10, 11]	γῇ, παιδευθεὶς δὲ πρῶτον μὲν	τὰ	ὑμέτερα, δεύτερον δὲ ἅτινα νῦν
[10, 9]	αὐτοῦ τοῖς χρόνοις εἰληφέναι λέγεται	τὰ	ὑπομνήματα· οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ
[10, 9]	συμφωνότατα, Σαγχουνιάθων ὁ Βηρύτιος, εἰληφὼς	τὰ	ὑπομνήματα παρὰ Ἱερομβάλου τοῦ ἱερέως
[10, 14]	Γέγονε δὲ ὁ Πλάτων ἀμφὶ	τὰ	ὕστατα τῆς Περσῶν βασιλείας, μικρῷ
[10, 12]	Τούτων δὲ ἄλλαιν δυοῖν νεώτερα	τὰ	Φθιωτικὰ τὰ ἀπὸ Δευκαλίωνος. Εἰς
[10, 4]	πάντα σεσυληκέναι βαρβάρους, οὐ μόνα	τὰ	φιλόσοφα μαθήματα, ἀλλὰ καὶ τὰς
[10, 8]	τε τὰ Ἑλλήνων καὶ βαρβάρους	τὰ	φιλοσόφων, ὧν οὐδὲ τῆς γλώσσης
[10, 13]	τῆς Φοινίκων, μάρτυσι χρησάμενος τοῖς	τὰ	Φοινικικὰ συγγραψαμένοις, παρίστησι τὸν ἐν
[10, 11]	δύο. Μετὰ δὲ τοὺς Χαλδαίους	τὰ	Φοινίκων οὕτως ἔχει· γεγόνασι παρ´
[10, 9]	Ἑλληνικοῖς, οἱ δὲ καὶ τοῖς	τὰ	Φοινίκων τά τε Χαλδαίων καὶ
[10, 2]	τοῦ λόγου πάλιν τελευτῶν προστίθησι	τάδε·	Ἐπιλείψει με ὁ βίος, εἰ
[10, 9]	συσκευῆς ὁ Πορφύριος ῥήμασιν αὐτοῖς	τάδε·	Ἱστορεῖ δὴ τὰ περὶ Ἰουδαίων
[10, 2]	ἄφθονος καὶ πλουσία τελεσφορεῖται εὐκαρπία,	ταῖς	Αἰακοῦ γεωργηθεῖσα εὐχαῖς. Καὶ ἐπεκαλέσατο’
[10, 14]	ΧΡΟΝΟΙ. Ἀλλὰ τί δεῖ πλῆθος	ταῖς	ἀποδείξεσιν ἐπισωρεύειν, τοῦ φιλαλήθους, ἀλλὰ
[10, 9]	ἀπόδειξιν εἰσηνέγκαντο. Διὸ καὶ μάλιστα	ταῖς	αὐτῶν ἡγησάμην δεῖν παραχωρῆσαι φωναῖς
[10, 14]	προσπτύσαι αὐτῷ καὶ οὕτως ἐγκαρτερήσαντα	ταῖς	βασάνοις ἀποθανεῖν. Τούτου δὲ Λεύκιππος
[10, 2]	ἐάσθω, καίπερ οὐκ οἰκείαις φωναῖς,	ταῖς	δ´ αὐτῶν Ἑλλήνων ἀπευθύνας τὸν
[10, 8]	δυνάμει λέγουσι καὶ παρὰ μόναις	ταῖς	Διοσπολίτισιν ἐκ παλαιῶν χρόνων ὀργῆς
[10, 10]	προειρημένον ἐκτιθέναι χρόνον, παρατιθέναι μέλλοντι	ταῖς	Ἑβραϊκαῖς ἱστορίαις τὰς Ἑλληνικάς. Ἐξέσται
[10, 7]	γὰρ τόπους ἅπαντες οἰκοῦσιν ἥκιστα	ταῖς	ἐκ τοῦ περιέχοντος φθοραῖς ὑποκειμένους
[10, 7]	ζητεῖν ἀναφανεῖεν, ἐγὼ δὲ δυσὶ	ταῖς	ἐκτεθησομέναις αἰτίαις τὴν μεγίστην ἰσχὺν
[10, 3]	λέγων. Κἀγώ‘ φησὶν ὁ Νικαγόρας,	ταῖς	Ἑλληνικαῖς ἐντυγχάνων αὐτοῦ τε καὶ
[10, 10]	χρόνον ἑκάστας, εἴ τινες ἐπίσημοι,	ταῖς	Ἑλληνικαῖς τὰς Ἑβραϊκάς, ἐξιστορῶν μὲν
[10, 8]	ξυλίνης κατὰ τὸ προειρημένον ἱερόν,	ταῖς	ἰδίαις χερσὶ δεδημιουργημένης· πέρας δὲ
[10, 8]	ἐκ τῶν ἀναγραφῶν τῶν ἐν	ταῖς	ἱεραῖς βίβλοις παραβαλεῖν πρὸς ἑαυτοὺς
[10, 9]	καὶ τοὺς μετ´ αὐτὸν προφήτας	ταῖς	ἴσαις ὑπηγάγετο δυσφημίαις. Οὕτω γὰρ
[10, 3]	ἐπιβολὴν ἐκεῖθεν εἴληφεν, ἀλλὰ καὶ	ταῖς	λέξεσιν αὐταῖς συγκέχρηται· καὶ ἠθέλησεν
[10, 7]	συμβεβηκός, εἴ γε δεῖ μὴ	ταῖς	ματαίαις δόξαις ἐπακολουθεῖν, ἀλλ´ ἐξ
[10, 13]	ἀβλαβεῖς ἀπέλθωσι. Τοὺς δὲ ἐπὶ	ταῖς	ὁμολογίαις πανοικεσίᾳ μετὰ τῶν κτήσεων,
[10, 8]	συνουσίαν τῶν θεῶν τούτων, ἐν	ταῖς	πανηγύρεσι τῶν ναῶν ἀνακομιζομένων ἀμφοτέρων
[10, 3]	φιλεῖν Ἀριστοφάνης ὁ γραμματικὸς ἐν	ταῖς	Παραλλήλοις αὐτοῦ τε καὶ ἀφ´
[10, 11]	ἐπ´ ἀκριβὲς πραγματευσάμενος. Ἐν δὴ	ταῖς	τῶν προειρημένων ἱστορίαις δηλοῦται, κατὰ
[10, 12]	συνιδεῖν. Χρήσομαι δὲ ἀντὶ πάντων	ταῖς	Φλαυίου Ἰωσήπου φωναῖς· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ'
[10, 11]	ἀρυσαμένοις Ἕλλησιν οὐ κατ´ ἐπίγνωσιν	τἀκείνου	δόγματα. Πολλοὶ γὰρ οἱ κατ´
[10, 13]	οὖν οὐχ οἷόν τε παρατίθεσθαι	τἀκείνων.	Μάνεθως δή, τὸ γένος ἀνὴρ
[10, 7]	ζήτησις εἰ γράμμασιν ἐχρῶντο· καὶ	τἀληθὲς	ἐπικρατεῖ μᾶλλον περὶ τοῦ τὴν
[10, 4]	λογισμῷ κεχρημένοι, ἐν οἷς τῆς	τἀληθοῦς	ἐφήψαντο καταλήψεως, ἐν τούτοις τῆς
[10, 7]	τῶν βιβλίων ἀλλήλους ἐλέγχουσι καὶ	τἀναντιώτατα	περὶ τῶν αὐτῶν λέγειν οὐκ
[10, 2]	καταλέγειν τὰς φωνάς, προκειμένης τῆς	τἀνδρὸς	γραφῆς, ἐν ᾗ μετὰ τοὺς
[10, 12]	κυδρὴν παράκοιτιν. Τιτυὸς δὲ συνεχρόνισε	Ταντάλῳ.	Εἰκότως ἄρα καὶ ὁ Βοιώτιος
[10, 14]	αὐτὰ ἐκ τῆς ἀταξίας εἰς	τάξιν	ἤγαγεν Ἀναξαγόρου δὲ ἐγένοντο γνώριμοι
[10, 12]	Ἆπιν τὸν ταῦρον τελευτήσαντα καὶ	ταριχευθέντα	εἰς σορὸν ἀποτεθεῖσθαι ἐν τῷ
[10, 11]	Φρυγίας διάβασις καὶ Ἴωνος εἰς	τὰς	Ἀθήνας ἄφιξις καὶ ὁ δεύτερος
[10, 2]	δόγματα, αὐτῶν ὁμολογούντων ἐγγράφως τῶν	τὰς	αἱρέσεις διανενεμημένων, ὡς μὴ ἀχάριστοι
[10, 1]	θεῶν διηγήσεις τῶν τε μύθων	τὰς	ἀλληγορουμένας φυσιολογίας καὶ τὴν λοιπὴν
[10, 3]	δι´ Ἀπολλοφάνους τοῦ Κυζικηνοῦ καὶ	τὰς	ἀμφοῖν πρὸς ἀλλήλους ἐνσπόνδους διαλέξεις,
[10, 7]	ἄλλοις Ἕλλησιν ἠμελήθη τὰ περὶ	τὰς	ἀναγραφάς, ἀλλ´ οὐδὲ παρ´ αὐτοῖς
[10, 10]	πλείστου διαστήματος, διὰ τετραετίας δὲ	τὰς	ἀναγραφὰς αὐτῶν ποιεῖσθαι τοὺς Ἕλληνας.
[10, 3]	ταῦτ´ εἰπὼν διὰ πλειόνων τίθησι	τὰς	ἀποδείξεις. Ἀλλ´ ὁποῖος μὲν τῶν
[10, 10]	Ἑλλάνικός τε καὶ Φιλόχορος οἱ	τὰς	Ἀτθίδας, οἵ τε τὰ Σύρια
[10, 7]	αὖ περὶ τῶν Ἀττικῶν οἱ	τὰς	Ἀτθίδας συγγεγραφότες ἢ περὶ τῶν
[10, 10]	ὁ〉 τὰ πάντων Διόδωρος ὁ	τὰς	Βιβλιοθήκας Ἀλέξανδρός τε ὁ Πολυΐστωρ
[10, 11]	τρεῖς, Θεόδοτος, Ὑψικράτης, Μῶχος. Τούτων	τὰς	βίβλους εἰς Ἑλληνίδα κατέταξε φωνὴν
[10, 1]	ἐν συγγράμμασι φιλοτιμίας ἀποστεροῦντες ἀλλήλους.	Τὰς	γοῦν τῶν πέλας ὁ καθ´
[10, 8]	καὶ λύπης φάρμακον εὑρῆσθαί φασι·	τὰς	δὲ Θήβας καὶ Διόσπολιν τὴν
[10, 10]	μέχρι τῆς πρώτης Ὀλυμπιάδος ἐπιδραμοῦμαι·	τὰς	δὲ μετὰ ταῦτα συζεύξας κατὰ
[10, 11]	Πυθαγόρας κατὰ τὴν ἑξηκοστὴν δευτέραν·	τὰς	δὲ Ὀλυμπιάδας ὕστερον τῶν Ἰλιακῶν
[10, 10]	τὸν αὐτὸν λόγον ἀλλήλαις ἐφαρμόσομεν.	Τὰς	δὲ πρὸ τούτων ὡδί πως
[10, 12]	Πτολεμαῖος οὗτος ἱερεὺς μὲν ἦν,	τὰς	δὲ τῶν Αἰγυπτίων βασιλέων πράξεις
[10, 8]	ὑπάρχειν, τῶν ὀνομάτων μόνων ἐνηλλαγμένων·	τὰς	δὲ τῶν ἀσεβῶν ἐν Ἅιδου
[10, 2]	ἅλις ἔστωσαν. Ἤδη δὲ οὐ	τὰς	διανοίας μόνον καὶ τὰς λέξεις
[10, 7]	τοῦτο πολλὰς ἐν αὐτῇ σχεῖν	τὰς	διαφωνίας. Οἱ μέντοι τὰς ἱστορίας
[10, 8]	τῶν ἐξ Αἰγύπτου νομίμων εἰς	τὰς	ἑαυτῶν κατατάξαι νομοθεσίας Πυθαγόραν τε
[10, 10]	εἴ τινες ἐπίσημοι, ταῖς Ἑλληνικαῖς	τὰς	Ἑβραϊκάς, ἐξιστορῶν μὲν τὰ Ἑβραίων,
[10, 10]	παρατιθέναι μέλλοντι ταῖς Ἑβραϊκαῖς ἱστορίαις	τὰς	Ἑλληνικάς. Ἐξέσται γὰρ τῷ βουλομένῳ,
[10, 8]	φαίνεται. Ἔτι γὰρ καὶ νῦν	τὰς	ἐν ταύτῃ γυναῖκας χρῆσθαι τῇ
[10, 10]	τοὺς Ἕλληνας. Οὗ δὴ χάριν	τὰς	ἐνδοξοτάτας καὶ μυθώδεις ἐπιλεξάμενος ἱστορίας
[10, 7]	τῶν πόλεων καὶ τὰ περὶ	τὰς	ἐπινοίας τῶν τεχνῶν καὶ τὰ
[10, 3]	ἰάμβων καὶ ἐπιγραμμάτων ποιητής, παρῴδηκε	τὰς	Ἐφόρου κλοπὰς ἐξελέγχων, Πολλίωνος δὲ
[10, 7]	αὐτοῖς ἡ περὶ τοῦ συγγράφειν	τὰς	ἱστορίας ἐπιμέλεια. Τὰ μέντοι παρ´
[10, 7]	σχεῖν τὰς διαφωνίας. Οἱ μέντοι	τὰς	ἱστορίας ἐπιχειρήσαντες συγγράφειν παρ´ αὐτοῖς,
[10, 1]	καὶ τὰς τελετὰς καὶ προσέτι	τὰς	ἱστορίας καὶ τὰς μυθικὰς περὶ
[10, 2]	ἀνελθὼν ἐπὶ τὸ Ἑλληνικὸν ὄρος,	τὰς	καθαρὰς χεῖρας ἐκτείνας εἰς οὐρανὸν
[10, 8]	μιμησάμενον τὰ περὶ τὰς ταφὰς	τὰς	κατ´ Αἴγυπτον. Τὸν μὲν γὰρ
[10, 4]	τὰ φιλόσοφα μαθήματα, ἀλλὰ καὶ	τὰς	κοινὰς καὶ βιωφελεῖς εὑρέσεις ἀπελέγχονται.
[10, 7]	τις, εὕροι γεγονότα· λέγω δὲ	τὰς	κτίσεις τῶν πόλεων καὶ τὰ
[10, 2]	οὐ τὰς διανοίας μόνον καὶ	τὰς	λέξεις ὑφελόμενοι καὶ παραφράσαντες ἐφωράθησαν,
[10, 10]	συμφωνήσαντα· τούτοις γὰρ ἑπόμενοι καὶ	τὰς	λοιπὰς ἱστορίας κατὰ τὸν αὐτὸν
[10, 2]	φιλοσόφων; Δέχου δῆτα καὶ τούτων	τὰς	μαρτυρίας· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΠΕΡΙ
[10, 1]	καὶ προσέτι τὰς ἱστορίας καὶ	τὰς	μυθικὰς περὶ θεῶν διηγήσεις τῶν
[10, 12]	τὸν μέγαν κάτω που περὶ	τὰς	Ὀλυμπιάδας γενόμενοι, ὡς παρεστήσαμεν. Καὶ
[10, 10]	αἰχμαλωσίας τέλους καὶ τὰ〉 κατὰ	τὰς	Ὀλυμπιάδας οὕτως εἰς ἡμᾶς εὑρεθήσεται
[10, 9]	παρ´ αὐτοῖς Ἑβραίοις συναγαγόντες καὶ	τὰς	παρὰ πᾶσιν ἱστορίας παραθέντες θατέρᾳ
[10, 1]	Ἑλληνικῆς προτετιμήκαμεν ὁποίοις τε λογισμοῖς	τὰς	παρὰ τοῖς ἀνδράσιν ἱερὰς βίβλους
[10, 8]	τοὺς τῶν εὐσεβῶν λειμῶνας καὶ	τὰς	παρὰ τοῖς πολλοῖς εἰδωλοποιίας ἀναπεπλασμένας
[10, 13]	ἀπὸ τῆς περὶ Χαλδαίων ἱστορίας	τὰς	περὶ τῆς Ἑβραίων ἀρχαιότητος παρατίθεται
[10, 11]	γὰρ παντὶ ψευδεῖς ἀποφαίνεσθαι καὶ	τὰς	περὶ τοὺς λόγους δόξας. Παρ´
[10, 7]	παρὰ τοῖς Ἕλλησι δημοσίᾳ γίνεσθαι	τὰς	περὶ τῶν ἑκάστοτε πραττομένων ἀναγραφάς,
[10, 11]	τὸν πείθειν ἐπαγγελλόμενον συντομωτέρας ποιεῖσθαι	τὰς	περὶ τῶν πραγμάτων πρὸς τοὺς
[10, 7]	τινὲς δὲ πρὸς χάριν ἢ	τὰς	πόλεις ἢ τοὺς βασιλέας ἐπαινοῦντες·
[10, 3]	Πυθαγόρου τοῦ φιλοσόφου τὰ περὶ	τὰς	προρρήσεις ἱστορηκότος εἰπόντος τε ὡς
[10, 1]	ἀλλ´ εἰσέτι καὶ νῦν ἁλίσκονται	τὰς	σφῶν αὐτῶν ἐν συγγράμμασι φιλοτιμίας
[10, 8]	ἀναπεπλασμένας παρεισαγαγεῖν, μιμησάμενον τὰ περὶ	τὰς	ταφὰς τὰς κατ´ Αἴγυπτον. Τὸν
[10, 1]	δόξαν τά τε μυστήρια καὶ	τὰς	τελετὰς καὶ προσέτι τὰς ἱστορίας
[10, 5]	τὸ μὴ Ἑλλήνων οἰκείας εἶναι	τὰς	τοιάσδε φωνάς· Ἑβραίων ἄρα, παρ´
[10, 1]	δέ μοι πρώτου λαβὼν ἀνάγνωθι	τὰς	τοιάσδε φωνάς· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ
[10, 14]	γενομένους ἄνδρας ἀπογράψηται, οὐ προσποιηθέντα	τὰς	τοῦ τυράννου τιμωρίας διαμασησάμενον τὴν
[10, 11]	βασιλεύς, ἱερεὺς δὲ Μένδητος) οὗτος	τὰς	τῶν βασιλέων πράξεις ἐκτιθέμενος κατὰ
[10, 7]	τῶν τεχνῶν καὶ τὰ περὶ	τὰς	τῶν νόμων ἀναγραφάς· πάντων δὲ
[10, 9]	ἐπιτόμως. Σκέψασθαι δὲ καιρὸς καὶ	τὰς	τῶν πρὸ ἡμῶν περὶ τῆς
[10, 4]	πεντακοσίοις γενόμενοι. Τοῦτο δέ σοι	τὰς	τῶν χρόνων ἀναγραφὰς μικρὸν ὕστερον
[10, 2]	παρατίθησιν ὧν περιττὸν ἐμὲ καταλέγειν	τὰς	φωνάς, προκειμένης τῆς τἀνδρὸς γραφῆς,
[10, 12]	ὥς φησι κατὰ λέξιν ὁ	Τατιανός·	ἐννέα δὲ τὰ Ἀρκαδικὰ τὰ
[10, 11]	πολιτείας ἀνεξαρνήτου. Τοσαῦτα καὶ ὁ	Τατιανός.	Μετίωμεν δὲ καὶ ἐπὶ Κλήμεντα·
[10, 11]	Ἕλληνες, ὁ κατὰ βαρβάρους φιλοσοφῶν	Τατιανὸς	συνέταξα, γεννηθεὶς μὲν ἐν τῇ
[10, 11]	ΙΑ' ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ	ΤΑΤΙΑΝΟΥ.	Νῦν δὲ προσήκειν μοι νομίζω
[10, 12]	μὲν οὖν περὶ τούτων ἀκριβῶς	Τατιανῷ	ἐν τῷ Πρὸς τοὺς Ἕλληνας,
[10, 11]	αὐτὸν σχεδὸν ἡμῖν συντόμως εἴρηται.	Ταῦθ´	ὑμῖν, ἄνδρες Ἕλληνες, ὁ κατὰ
[10, 2]	καταχρώμενος, ἐπὶ τὰ ἑξῆς τρέψομαι.	Ταῦθ´	ὡς ἐν προοιμίοις φήσας τοὺς
[10, 12]	Νομίμων Ἀσίας τὸν Ἆπιν τὸν	ταῦρον	τελευτήσαντα καὶ ταριχευθέντα εἰς σορὸν
[10, 3]	καὶ ἐνεργὸν τὸ Ξενοφῶντος διαφθείρων.	Ταῦτ´	εἰπόντος τοῦ Νικαγόρου ὁ Ἀπολλώνιος·
[10, 3]	λέξεσι τὰ ῥηθέντα μνημονεύειν. Καὶ	ταῦτ´	εἰπὼν διὰ πλειόνων τίθησι τὰς
[10, 3]	ἕτερά τινα τούτοις ἐπαγαγὼν ἐπιλέγει·	Ταῦτ´	οὖν τοῦ Ἄνδρωνος περὶ Πυθαγόρου
[10, 4]	ἐνδίκως ἐπιμεμψάμενοι καί τινες διὰ	ταῦτα	ἀθεότητα μᾶλλον τῆς τῶν θεῶν
[10, 6]	δὲ Ἆπιν Αἰγύπτιον, μετὰ δὲ	ταῦτα	Ἀσκληπιὸν αὐξῆσαι τὴν τέχνην ἱστοροῦσιν.
[10, 7]	ἐξουσίαν τοῦ ψεύδεσθαι τοῖς μετὰ	ταῦτα	βουληθεῖσι περὶ τῶν παλαιῶν τι
[10, 10]	συμφωνεῖ καὶ τοῖς ἑξῆς δειχθήσεται.	Ταῦτα	γὰρ οἱ τὰ〉 Ἀθηναίων ἱστοροῦντες,
[10, 7]	Μόλις γὰρ οὗτοι καὶ μετὰ	ταῦτα	γράμμασιν ἐπαιδεύθησαν. Ἅτε δὴ τοίνυν
[10, 13]	πρὸς τοῖς πεντακοσίοις ἕνδεκα. Μετὰ	ταῦτα	δὲ τῶν ἐκ τῆς Θηβαΐδος
[10, 6]	ἑαυτοῖς γεγραφέναι. Συμβαλεῖται γοῦν καὶ	ταῦτα	εἰς τὴν τῶν εἰρημένων ἀκριβῆ
[10, 4]	τῷ ἀληθεῖ συγχέαντες; Ἀλλὰ μήπω	ταῦτα,	ἐκεῖνα δέ μοι πρῶτα δίελθε,
[10, 4]	δὴ τόπος ἔθρεψε τοὺς πρώτους	ταῦτα	ἐννοήσαντας διὰ τὸ κάλλος τῆς
[10, 5]	πλήρωσις δέλτων αὕτη‘ Εἶτα μετὰ	ταῦτά	ἐστι στοιχεῖον ἕκτον, λεγόμενον παρ´
[10, 2]	πευσόμεθα παρ´ αὐτῶν ἤτοι ἀληθῆ	ταῦτά	ἐστιν, ἃ ἱστοροῦσιν, ἢ ψευδῆ.
[10, 6]	Περιπατητικὸς ἐν τοῖς Περὶ εὑρεμάτων	ταῦτα	ἱστόρησαν. Παρεθέμην δὲ αὐτῶν ὀλίγα
[10, 3]	ἠπίσταντο περὶ αὐτοῦ καὶ ἔλεγον·	Ταῦτα	καὶ αὐτὸς εἶπεν· νῦν δὲ
[10, 12]	ὁ Μωσῆς ἡμῖν ἀποδέδεικται πρεσβύτερος.	Ταῦτα	καὶ ὁ Κλήμης. Ἀλλ´ ἐπεὶ
[10, 4]	ἱεροῖς καὶ μυστηρίοις, αὐτὰ δὴ	ταῦτα	καὶ ὅσα τούτοις ὅμοια παρεφυλάττετο.
[10, 4]	Τούτου δ´ αἴτιος ὁ πρῶτος	ταῦτα	κατιδών, βάρβαρος ὤν. Παλαιὸς γὰρ
[10, 4]	περιττὰ καὶ ἀνωφελῆ κατελάμβανε. Διὸ	ταῦτα	μὲν εἰς δεύτερον ἀνεβάλλετο, ὡς
[10, 9]	τοῦ δηλωθέντος ἀνδρὸς ὁμολογίαν. Καὶ	ταῦτα	μὲν ἡμεῖς ἐπιτόμως. Σκέψασθαι δὲ
[10, 10]	ἀπὸ τῆς ἄγαν ἰδιωτείας μετέπλασσε.	Ταῦτα	μὲν ὁ Ἀφρικανός. Μεταβῶμεν δ´
[10, 13]	τῆς ἀρχῆς αὐτῶν ἀπαριθμησάμενος ἐπιλέγει·	Ταῦτα	μὲν ὁ Μάνεθως. Δῆλον δέ
[10, 9]	εἶναι τὸν Ἁβραὰμ κατὰ τούτους.	Ταῦτα	μὲν οὖν ἀποδεικτικῶς ἐν τοῖς
[10, 5]	καὶ δὴ καὶ εἰς Ἕλληνας.	Ταῦτα	μὲν οὖν μοι περὶ τῶν
[10, 4]	κάλλιον τοῦτο εἰς τέλος ἀπεργάζονται.	Ταῦτα	ὁ Πλάτων. Καὶ Δημόκριτος δὲ
[10, 9]	Σεμιράμεως γέγονε τῆς Ἀσσυρίων βασιλίδος.	Ταῦτα	ὁ Πορφύριος. Δεῖ δὴ συλλογίσασθαι
[10, 2]	μετὰ τοὺς ἐλέγχους τῶν εἰρημένων	ταῦτα	πάλιν φησίν· Αἱ μὲν οὖν
[10, 13]	ἐν τῇ δευτέρᾳ τῶν Αἰγυπτιακῶν	ταῦτα	περὶ ἡμῶν γράφει· παραθήσομαι δὲ
[10, 3]	Φερεκύδην γὰρ τὸν Σύριον πεποίηκε	ταῦτα	προλέγοντα. Οὐ μόνον δὲ τούτῳ
[10, 6]	ὧν Ἕλληνες τὰ ἐπιτηδεύματα ὠφέληνται.	Ταῦτα	ῥήμασιν αὐτοῖς ὁ Κλήμης ἐν
[10, 5]	ὅ ἐστι κεφαλή‘ καὶ μετὰ	ταῦτα	Σέν, ὅπερ ἐστὶν ὀδόντες‘ ἐπὶ
[10, 5]	αὐτῇ ζῇ ὁ ζῶν‘ μετὰ	ταῦτα	στοιχεῖον ἔνατον τὸ Τήθ, ὅ
[10, 5]	ὀφθαλμὸς καὶ στόμα δικαιοσύνης‘ Μετὰ	ταῦτα	στοιχεῖόν ἐστι Κώφ, ὃ ἑρμηνεύεται
[10, 10]	Ὀλυμπιάδος ἐπιδραμοῦμαι· τὰς δὲ μετὰ	ταῦτα	συζεύξας κατὰ χρόνον ἑκάστας, εἴ
[10, 10]	καὶ ὡς οὐκ ἄπιστον τότε	ταῦτα	συμβῆναι, δείκνυμεν οὕτως· ἀπὸ τῆς
[10, 7]	γενομένους μαθητὰς ὀλίγα συγγράψαι· καὶ	ταῦτα	τοῖς Ἕλλησιν εἶναι δοκεῖ πάντων
[10, 5]	τὸ ὅλον ὅμως μάθε‘ Μετὰ	ταῦτα	τρισκαιδέκατον στοιχεῖόν ἐστι τὸ Μήμ,
[10, 9]	καὶ Δημόκριτον καὶ τοὺς μετὰ	ταῦτα	φιλοσόφους ὠνομάσθησαν, ἐγγύς που μετὰ
[10, 2]	φωνῶν εὐθύνει. Εἶθ´ ἑξῆς ἐπιλέγει	ταῦτα·	Ὡς δὲ μὴ ἄμοιρον τήν
[10, 8]	γὰρ καὶ νῦν τὰς ἐν	ταύτῃ	γυναῖκας χρῆσθαι τῇ προειρημένῃ δυνάμει
[10, 7]	τοῖς συγγραφεῦσι. Δευτέραν δὲ πρὸς	ταύτῃ	θετέον ἐκείνην αἰτίαν· οἱ γὰρ
[10, 13]	μὲν ἀπὸ τῆς Αἰγυπτιακῆς ἱστορίας	ταύτη	πη τῷ Ἰωσήπῳ κατὰ πλάτος
[10, 9]	καινοτέραν παρὰ τοὺς εἰρημένους ὁδεύσας	ταύτῃ	χρήσομαι τῇ μεθόδῳ. Συντρεχόντων ὁμολογουμένως
[10, 12]	διὰ πάσης τῆς γῆς πλανωμένην.	Ταύτην	δ´ Ἴστρος ἐν τῷ Περὶ
[10, 13]	τῆς Αἰγύπτου ἀπαλλαγέντες τὴν χώραν	ταύτην	ἐπῴκησαν ἢ Δαναὸν εἰς Ἄργος
[10, 13]	χώραν ἐστράτευσαν καὶ ῥᾳδίως ἀμαχητὶ	ταύτην	κατὰ κράτος εἷλον. Καὶ ἐπιλέγει
[10, 13]	τοσαύταις μυριάσιν ἀνθρώπων ἀρκέσουσαν, Ἱεροσόλυμα	ταύτην	ὀνομάσαι. Τούτοις ἑξῆς τὴν διαδοχὴν
[10, 3]	αὖτε κακῆς οὐ ῥίγιον ἄλλο	ταύτην	τὴν διάνοιαν Σιμωνίδης ἐν τῷ
[10, 9]	ὁ μὲν ἡμέτερος λόγος ἐπὶ	ταύτης	ἐδήλου γενέσθαι τὸν Ἁβραάμ, ὁ
[10, 3]	γε καὶ Μένανδρος τῆς ἀρρωστίας	ταύτης	ἐπλήσθη, ὃν ἠρέμα μὲν ἤλεγξε
[10, 10]	πράξει ὑφ´ Ἑλλήνων ἱστορηθείσῃ καὶ	ταύτης	ἐχόμενος ἀφαιρῶν τε καὶ προστιθεὶς
[10, 10]	δὲ καὶ Ἡρόδοτος τῆς ἀποστασίας	ταύτης	καὶ Ἀμώσιος ἐν τῇ δευτέρᾳ·
[10, 10]	ασλζʹ ἔτη, κατὰ ἀνάλυσιν εὑρίσκεται	ταὐτὸν	διάστημα ἐπὶ τὸ πρῶτον ἔτος
[10, 8]	παρεισαγαγεῖν, μιμησάμενον τὰ περὶ τὰς	ταφὰς	τὰς κατ´ Αἴγυπτον. Τὸν μὲν
[10, 3]	εἰ μὲν περὶ Πυθαγόρου λέγων,	τάχα	ἂν καὶ ἕτεροι ἠπίσταντο περὶ
[10, 10]	τοὺς ἐν τῇ Παλαιστίνῃ ἀποκαλῶν,	τάχα	δι´ Ἁβραάμ. Πτολεμαῖος δὲ ὁ
[10, 4]	τὴν Περσίδα καὶ Αἴγυπτον, τοῖς	τε	Αἰγυπτίοις καὶ τοῖς ἱερεῦσι μαθητεύων·
[10, 11]	καὶ Καλλίμαχος ὁ Κολοφώνιος Ἡρόδοτός	τε	Ἁλικαρνασεὺς καὶ Διονύσιος Ὀλύνθιος· μετὰ
[10, 1]	μαθημάτων Αἰγυπτίους καὶ Χαλδαίους τά	τε	ἄλλα τῶν βαρβάρων ἐθνῶν συνίστανται
[10, 1]	πρῶτα τῆς γραμματικῆς στοιχεῖα μυρίας	τε	ἄλλας τεχνικὰς καὶ βιωφελεῖς ἐπιτηδεύσεις,
[10, 5]	τούτοις πρώτοις ἀρξάμενα προῆλθεν εἴς	τε	ἄλλους καὶ δὴ καὶ εἰς
[10, 12]	καὶ οἱ ἑπτὰ σοφοὶ οἵ	τε	ἀμφὶ τὸν Σύριον Φερεκύδην καὶ
[10, 11]	ἐπομβρία· κατὰ δὲ Σθενέλαον ἥ	τε	Ἀμφικτύονος βασιλεία καὶ ἡ εἰς
[10, 12]	ἐπομβρία· κατὰ δὲ Σθένελον ἥ	τε	Ἀμφικτύονος βασιλεία καὶ ἡ εἰς
[10, 6]	Κύδιππός τε ὁ Μαντινεὺς ἔτι	τε	Ἀντιφάνης καὶ Ἀριστόδημος καὶ Ἀριστοτέλης,
[10, 9]	ἐπὶ Ὠγύγου μνημονεύεται κατακλυσμὸς πρῶτός	τε	Ἆπις ἐν Αἰγύπτῳ θεὸς ὠνομάσθη
[10, 9]	ἐκπύρωσις Ἐριχθονίου τε γένεσις Κόρης	τε	ἁρπαγὴ καὶ Δήμητρος μυστήρια, Ἐλευσινίων
[10, 6]	ἀπὸ γυναικῶν ἀλούτους ἐνομοθέτησαν. Γεωμετρίας	τε	αὖ εὑρεταὶ οἱ αὐτοὶ γεγόνασι.
[10, 6]	Ὀλυμπός τε καὶ Μαρσύας. Λύχνους	τε	αὖ καίειν πρῶτοι κατέδειξαν Αἰγύπτιοι
[10, 14]	ἔθνος ἀπάγεται εἰς Βαβυλῶνα, προφητεύει	τε	αὐτόθι Δανιὴλ καὶ Ἰεζεκιήλ. Μετὰ
[10, 11]	γὰρ τῆς Ὁμήρου ποιήσεως γένους	τε	αὐτοῦ καὶ χρόνου καθ´ ὃν
[10, 8]	Διόσπολιν τὴν αὐτὴν ὑπάρχειν· τήν	τε	Ἀφροδίτην ὀνομάζεσθαι παρὰ τοῖς ἐγχωρίοις
[10, 11]	Κάδμου εἰς Θήβας παρουσία Μίνωός	τε	βασιλεία· κατὰ δὲ Προῖτον ὁ
[10, 12]	Κάδμου εἰς Θήβας παρουσία Μίνωός	τε	βασιλεία· κατὰ δὲ Προῖτον ὁ
[10, 10]	μὲν οὖν ἱστορίαι συντρέχουσι Κύρου	τε	βασιλείας καὶ αἰχμαλωσίας τέλους καὶ
[10, 1]	καὶ τὸν βίον καταπλαγῆναι τῆς	τε	βασιλικῆς μητροπόλεως καὶ τῆς λοιπῆς
[10, 3]	ἀλλὰ καὶ τόπων μεταθέσει. Τό	τε	γὰρ περὶ τῆς προρρήσεως τοῦ
[10, 9]	ἡ ἐπὶ Φαέθοντος ἐκπύρωσις Ἐριχθονίου	τε	γένεσις Κόρης τε ἁρπαγὴ καὶ
[10, 6]	καὶ παρὰ βαρβάρων ὠφελῆσθαι διάφωνά	τε	ἑαυτοῖς γεγραφέναι. Συμβαλεῖται γοῦν καὶ
[10, 11]	κατὰ τοὺς ἡμετέρους νόμους ὅσα	τε	εἰρήκασιν οἱ παρὰ τοῖς Ἕλλησι
[10, 11]	Εὐρώπης ἁρπαγὴ {γέγονεν{ αι} Μενελάου	τε	εἰς τὴν Φοινίκην ἄφιξις καὶ
[10, 12]	Ὅμηρος) τέκετο νεφεληγερέτα Ζεύς‘ ἥ	τε	ἐκ Κρήτης εἰς Φοινίκην ἀνακομιδή·
[10, 11]	Δαρδάνου τῆς Δαρδανίας κτίσις ἥ	τε	ἐκ Φοινίκης τῆς Εὐρώπης εἰς
[10, 10]	ἀφαιρῶν τε καὶ προστιθεὶς τίς	τε	Ἕλλην ἢ Πέρσης ἢ καὶ
[10, 10]	τῶν μετὰ Ἰησοῦν Κριτῶν· τῶν	τε	ἐν τῇ βίβλῳ τῶν Κριτῶν
[10, 6]	Κάδμος γὰρ ὁ Φοῖνιξ λιθοτομίαν	τε	ἐξεῦρε καὶ μέταλλα χρυσοῦ τὰ
[10, 3]	πολλὰ περὶ Θεοπόμπου λέγεται, Ἀρητάδου	τέ	ἐστι Περὶ συνεμπτώσεως πραγματεία, ἐξ
[10, 6]	δὲ αὐτὴν Βόσπορος αὐτόχθων. Μήδειά	τε,	ἡ Αἰήτου ἡ Κολχίς, πρώτη
[10, 14]	γνώμονας κατεσκεύασε πρὸς διάγνωσιν τροπῶν	τε	ἡλίου καὶ χρόνων καὶ ὡρῶν
[10, 9]	ἀπὸ παιδείας οὐδενὸς δεύτεροι τοῖς	τε	θείοις οὐ παρέργως καθωμιληκότες, οἳ
[10, 14]	Ζοροβάβελ ὁ τοῦ Σαλαθιὴλ καταβάλλονταί	τε	θεμελίους, προφητευόντων ὕστατα πάντων Ἀγγαίου
[10, 4]	ἄλλοθεν, μυστήρια καὶ τελετὰς ξοάνων	τε	ἱδρύσεις καὶ ὕμνους ᾠδάς τε
[10, 4]	χώρας τε καὶ πόλεις, ἔν	τε	ἱεροῖς καὶ μυστηρίοις, αὐτὰ δὴ
[10, 2]	ἄμοιρον τήν τε φιλοσοφίαν τήν	τε	ἱστορίαν, ἀλλὰ μηδὲ τὴν ῥητορικὴν
[10, 14]	τῶν πρὶν ἀληθῶς Ἑβραίων, Ἕβερ	τε	καὶ Ἁβραάμ, ἀφ´ ὧν καὶ
[10, 3]	Ἑλληνικῶν μεταθεὶς ὁ Θεόπομπος ἀργά	τε	καὶ ἀκίνητα πεποίηκε καὶ ἄπρακτα.
[10, 11]	καθ´ ἕκαστον λόγον πραγματείας χρόνων	τε	καὶ ἀναγραφῆς αὐτῶν, ὡς οἶμαι,
[10, 4]	δεῦρο ἐξήκει, βεβασανισμένα χρόνῳ μυριετεῖ	τε	καὶ ἀπείρῳ. Καὶ ὑποβὰς ἑξῆς
[10, 9]	Ἶσιν Αἰγύπτιοι μετονομάσαντες σέβουσι, Προμηθεύς	τε	καὶ Ἄτλας ἐγνωρίζοντο. Ἀπὸ δὲ
[10, 3]	γραμματικὸς ἐν ταῖς Παραλλήλοις αὐτοῦ	τε	καὶ ἀφ´ ὧν ἔκλεψεν ἐκλογαῖς;
[10, 4]	Ἱεροῖς μὲν οὖν θεῶν, ἀγάλμασί	τε	καὶ ἀφιδρύσεσι, μαντείαις τε καὶ
[10, 4]	ἱστορέων τὰ μήκιστα, καὶ ἀέρας	τε	καὶ γαίας πλείστας εἶδον καὶ
[10, 11]	διαφανέστατοι πράξεις παρ´ Ἕλλησιν ἐγράφησάν	τε	καὶ γινώσκονται, δῆλον ὡς καὶ
[10, 6]	εὑρεταὶ οἱ αὐτοὶ γεγόνασι. Κέλμις	τε	καὶ Δαμναμενεὺς οἱ τῶν Ἰδαίων
[10, 12]	συνάγεται ἔτη ἑξήκοντα τρία· Ἀσκληπιός	τε	καὶ Διόσκουροι συνέπλεον αὐτοῖς, ὡς
[10, 10]	μετὰ Μωσέα τοῦθ´ εὑρίσκεται, κατακλυσμοί	τε	καὶ ἐκπυρώσεις, Προμηθεύς, Ἰώ, Εὐρώπη,
[10, 10]	ἐκείνων ὑπονοουμένους, ὥς φασιν ἄλλοι	τε	καὶ ἐν τῷ Τρικαράνῳ Θεόπομπος.
[10, 5]	ἀπαρτίζουσα τῇ τῶν στοιχείων μαθήσει	τε	καὶ ἐπαγγελίᾳ προσήκουσαν. Τὸ ὅμοιον
[10, 4]	ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν	τε	καὶ ἐπιστημῶν τὰ βιωφελέστατα. Συνομολογοῦσί
[10, 4]	τε ἱδρύσεις καὶ ὕμνους ᾠδάς	τε	καὶ ἐπῳδάς, ἤτοι ὁ Θρᾴκιος
[10, 4]	χρήσιμα πανταχόθεν ἑαυτῇ πορίζουσα συνάγουσά	τε	καὶ ἐρανιζομένη, ὅ τι ποτὲ
[10, 11]	τοῦ Κενταύρου καὶ Ἰσάτιδος Δρύμωνός	τε	καὶ Εὔκλου τοῦ Κυπρίου καὶ
[10, 9]	πάντων δυσμενεστάτῳ καὶ πολεμιωτάτῳ Ἑβραίων	τε	καὶ ἡμῶν, φημὶ δὲ τῷ
[10, 7]	καὶ τοὺς περὶ τῶν οὐρανίων	τε	καὶ θείων πρώτους παρ´ Ἕλλησι
[10, 8]	εἰ φανεῖεν τοῖς Ἑβραίων προφήταις	τε	καὶ θεολόγοις οἱ παρ´ Ἕλλησιν
[10, 4]	τά τε τῶν ἐθνῶν νόμιμά	τε	καὶ μαθήματα περιεργότερον ἐξητακότας, καὶ
[10, 4]	γυμνὴ καὶ οἰκείων πτωχεύουσα λόγων	τε	καὶ μαθημάτων, περιῄει διερευνωμένη τά
[10, 1]	καὶ τῆς ὁμοίας αὐτοῖς διδασκαλίας	τε	καὶ μαθήσεως ἔν τισι τῶν
[10, 8]	ἱερεῦσι καὶ ἀστρολόγοις μαθεῖν ἄλλα	τε	καὶ μάλιστα τὸν ἡλιακὸν κύκλον,
[10, 3]	Ἦσαν δ´ οἱ ζητοῦντες Καΰστριός	τε	καὶ Μάξιμος· ὁ μὲν γὰρ
[10, 6]	αὐλόν· Φρύγες γὰρ ἤστην Ὀλυμπός	τε	καὶ Μαρσύας. Λύχνους τε αὖ
[10, 8]	βίβλοις παραβαλεῖν πρὸς ἑαυτοὺς Ὀρφέα	τε	καὶ Μουσαῖον καὶ Μελάμποδα καὶ
[10, 4]	αὐτοὶ μετά γε Ὀρφέα Λίνον	τε	καὶ Μουσαῖον, οἳ δὴ πάντων
[10, 12]	Περσέως καὶ Διονύσου πράξεις Ὀρφεύς	τε	καὶ Μουσαῖος· κατὰ δὲ τὸ
[10, 9]	καὶ ἑκατὸν ὕστερον ἔτεσιν αὐτῆς	τε	καὶ Μωσέως, ἐν οἷς οὐδὲν
[10, 11]	πάσης προὔχειν νομισθεὶς σοφίας ἀγχινοίας	τε	καὶ νομοθεσίας, ἐπὶ Λυγκέως τοῦ
[10, 8]	χρόνους, καθ´ οὓς ἤκμασαν Μωσῆς	τε	καὶ οἱ μετὰ Μωσέα προφῆται,
[10, 14]	ἐπιτέθειται, τῶν τε λοιπῶν θεοφιλῶν	τε	καὶ παλαιῶν ἀνδρῶν, ὕστατος τοῖς
[10, 12]	οὐ μόνον τῶν λεγομένων σοφῶν	τε	καὶ ποιητῶν, ὁ Μωσῆς ἡμῖν
[10, 4]	λοιποῖς ἔθνεσι, κατὰ πάσας χώρας	τε	καὶ πόλεις, ἔν τε ἱεροῖς
[10, 10]	ἱστορηθείσῃ καὶ ταύτης ἐχόμενος ἀφαιρῶν	τε	καὶ προστιθεὶς τίς τε Ἕλλην
[10, 14]	τῶν τε παρ´ Ἑβραίοις θεολόγων	τε	καὶ προφητῶν τὴν παλαιότητα τῇ
[10, 4]	δὴ πάντων μάλιστα θεολόγων παλαιότατοί	τε	καὶ πρῶτοι κατῆρξαν αὐτοῖς τῆς
[10, 11]	τῶν Ἀττικῶν βασιλέων διαδοχῆς Μακεδονικῶν	τε	καὶ Πτολεμαϊκῶν, ἔτι δὲ καὶ
[10, 14]	χρόνον ἤκμασαν ἄνδρες φυσικοὶ Ξενοφάνης	τε	καὶ Πυθαγόρας. Τὸν μὲν οὖν
[10, 4]	ἐπιρρέων χρησμῳδῶν μᾶλλον ἢ ποιητῶν	τε	καὶ ῥαψῳδῶν ὄχλος. Ὧν μακροῖς
[10, 12]	οἱ παρ´ Ἕλλησι νομοθέται, Λυκοῦργός	τε	καὶ Σόλων, καὶ οἱ ἑπτὰ
[10, 14]	τοὺς πρὸ αὐτοῦ πάντας λόγῳ	τε	καὶ συνέσει καὶ τοῖς ἐν
[10, 11]	αὐτὸν χρόνον Ἡρακλεῖ γέγονεν, ἄλλως	τε	καὶ τὰ εἰς αὐτὸν ἐπεισφερόμενά
[10, 4]	Ἐπῆλθε γὰρ καὶ οὗτος Βαβυλῶνά	τε	καὶ τὴν Περσίδα καὶ Αἴγυπτον,
[10, 3]	Νικαγόρας, ταῖς Ἑλληνικαῖς ἐντυγχάνων αὐτοῦ	τε	καὶ τοῦ Ξενοφῶντος πολλὰ τοῦ
[10, 11]	ποιητοῦ, λέγω δὴ Ὁμήρου, στάσεώς	τε	καὶ τῶν εἰπόντων τὰ περὶ
[10, 3]	ἀποδεῖξαι τὴν βοωμένην Ἑλλήνων παιδείαν	τε	καὶ φιλοσοφίαν τά τε πρῶτα
[10, 3]	δὴ τὴν παρὰ βαρβάροις εὐσέβειάν	τε	καὶ φιλοσοφίαν τῶν παρ´ αὐτοῖς
[10, 10]	οἱ τὰ〉 Ἀθηναίων ἱστοροῦντες, Ἑλλάνικός	τε	καὶ Φιλόχορος οἱ τὰς Ἀτθίδας,
[10, 7]	ἐπιμέλεια. Τὰ μέντοι παρ´ Αἰγυπτίοις	τε	καὶ Χαλδαίοις καὶ Φοίνιξιν ἐῶ
[10, 11]	καὶ Φιλόχορος ὁ Ἀθηναῖος Μεγακλείδης	τε	καὶ Χαμαιλέων οἱ Περιπατητικοί· ἔπειτα
[10, 10]	γὰρ Αἰγυπτίων ὀργῇ θεοῦ χαλάζαις	τε	καὶ χειμῶσι μαστιζομένων εἰκὸς ἦν
[10, 4]	ἀγάλμασί τε καὶ ἀφιδρύσεσι, μαντείαις	τε	καὶ χρησμοῖς, καὶ τῷ πολλῷ
[10, 4]	καὶ παρὰ πᾶσι βοώμενα θεῖά	τε	καὶ χρηστήρια ἔργῳ περιττὰ καὶ
[10, 10]	μέχρι πρώτης Ὀλυμπιάδος ἀπὸ Μωσέως	τε	καὶ Ὠγύγου ἐκκειμένων, πρώτῳ μὲν
[10, 13]	περιλαβεῖν τοὺς ποιμένας, ὅπως τήν	τε	κτῆσιν ἅπασαν ἔχωσιν ἐν ὀχυρῷ
[10, 1]	φιλοσοφίαν τῆς Ἑλληνικῆς προτετιμήκαμεν ὁποίοις	τε	λογισμοῖς τὰς παρὰ τοῖς ἀνδράσιν
[10, 14]	παρώνυμον τοῖς ἀνδράσιν ἐπιτέθειται, τῶν	τε	λοιπῶν θεοφιλῶν τε καὶ παλαιῶν
[10, 4]	καὶ πᾶσαν τὴν Περσῶν, τοῖς	τε	μάγοις καὶ τοῖς ἱερεῦσι μαθητευόμενος,
[10, 13]	φησιν ὁ Μάνεθως ἅπαντα τείχει	τε	μεγάλῳ καὶ ἰσχυρῷ περιλαβεῖν τοὺς
[10, 14]	σοι τοιγαροῦν ὁ Πλάτων οἵ	τε	μετ´ αὐτὸν δειχθεῖεν τὰ σύμφωνα
[10, 6]	βασιλεὺς ἱμάντας πυκτικοὺς εὗρε. Περί	τε	μουσικὴν Ὄλυμπος ὁ Μυσὸς τὴν
[10, 1]	μυθικὰς περὶ θεῶν διηγήσεις τῶν	τε	μύθων τὰς ἀλληγορουμένας φυσιολογίας καὶ
[10, 1]	περὶ πλειόνων θεῶν δόξαν τά	τε	μυστήρια καὶ τὰς τελετὰς καὶ
[10, 9]	ἡμᾶς, ἀλλὰ καὶ Ἑβραίους αὐτόν	τε	Μωσέα καὶ τοὺς μετ´ αὐτὸν
[10, 12]	ἑνδεκάτῃ ὕστερον Μωσέως γενεᾷ. Ἆπίς	τε	ὁ Ἄργους βασιλεὺς Μέμφιν οἰκίζει,
[10, 6]	καὶ σίδηρον ἐκάθηραν πρῶτοι. Ἄμυκός	τε	ὁ Βεβρύκων βασιλεὺς ἱμάντας πυκτικοὺς
[10, 6]	καὶ Θεόφραστος ὁ Ἐρέσιος Κύδιππός	τε	ὁ Μαντινεὺς ἔτι τε Ἀντιφάνης
[10, 10]	Διόδωρος ὁ τὰς Βιβλιοθήκας Ἀλέξανδρός	τε	ὁ Πολυΐστωρ καί τινες, οἳ〉
[10, 11]	ἤκμασε προηρεύνησαν πρεσβύτατοι μὲν Θεαγένης	τε	ὁ Ῥηγῖνος, κατὰ Καμβύσην γεγονώς,
[10, 11]	καὶ νομάδος περιγραφὴ γέγονε μετεκοσμήθησάν	τε	οἱ ἄνθρωποι. Διόπερ εἰ κατὰ
[10, 6]	Σιδωνίους τρίκροτον ναῦν κατασκευάσαι. Σικελοί	τε	οἱ πρὸς τῇ Ἰταλίᾳ πρῶτοι
[10, 8]	διδαχθῆναι τῶν κατὰ ἀστρολογίαν τόν	τε	Οἰνοπίδην ὁμοίως συνδιατρίψαντα τοῖς ἱερεῦσι
[10, 3]	Ἑλληνικῶν συγγραφέων ὁ τρόπος ὅτι	τε	οὐδὲ τοῦ καθ´ ἑαυτῶν ἐφείσαντο
[10, 9]	Ἑλληνικὰ καὶ τὰ βάρβαρα τά	τε	παρ´ αὐτοῖς Ἑβραίοις συναγαγόντες καὶ
[10, 14]	καθ´ ὃν οὗτος γέγονε, τῶν	τε	παρ´ Ἑβραίοις θεολόγων τε καὶ
[10, 4]	παρ´ ὧν δὲ γεωμετρίαν ἀριθμητικήν	τε	παρ´ ἑτέρων καὶ μουσικὴν καὶ
[10, 13]	Αὐτὰ μὲν οὖν οὐχ οἷόν	τε	παρατίθεσθαι τἀκείνων. Μάνεθως δή, τὸ
[10, 3]	εἰρῆσθαί φησιν ὁ Θεόπομπος τό	τε	περὶ τὸ πλοῖον οὐκ ἀπὸ
[10, 8]	περὶ τὴν ὀνομαζομένην Μώμεμφιν. Τά	τε	περὶ τὸν Δία καὶ τὴν
[10, 1]	τοῦ ἐπὶ πάντων θεοῦ τά	τε	περὶ τῶν μάλιστα ζητουμένων εἰς
[10, 4]	περὶ θεῶν ἐκράτει λόγος· νεώς	τε	περικαλλεῖς, παντοίοις ἀγάλμασι καὶ ἀναθήμασι
[10, 12]	καὶ ὁ δεύτερος Κέκροψ αἵ	τε	Περσέως καὶ Διονύσου πράξεις Ὀρφεύς
[10, 11]	καὶ ὁ δεύτερος Κέκροψ αἵ	τε	Περσέως πράξεις· κατὰ δὲ τὴν
[10, 3]	ἡμᾶς Λογγῖνος Ἀθήνησι κέκληκεν ἄλλους	τε	πολλοὺς καὶ Νικαγόραν τὸν σοφιστὴν
[10, 4]	καὶ τοῖς ἱερεῦσι μαθητευόμενος, ἀκηκοέναι	τε	πρὸς τούτοις Βραχμάνων ἱστόρηται (Ἰνδῶν
[10, 3]	παιδείαν τε καὶ φιλοσοφίαν τά	τε	πρῶτα αὐτῶν μαθήματα καὶ τὰ
[10, 6]	Θάμυριν ἐπινοῆσαι τὸν Θρᾷκα. Πέρσας	τε	πρώτους ἀκηκόαμεν ἀπήνην καὶ κλίνην
[10, 8]	πρότερον τῆς Μίνω βασιλείας· τόν	τε	ῥυθμὸν τῶν ἀρχαίων κατ´ Αἴγυπτον
[10, 6]	φασὶ Τουσκανοὺς πλαστικὴν ἐπινοῆσαι· Ἴτανόν	τε	(Σαυνίτης οὗτος ἦν) πρῶτον θυρεὸν
[10, 6]	λειπομένην καὶ κρόταλα ἐπενόησαν. Ἐπί	τε	Σεμιράμεως βασιλέως Ἀσσυρίων τὰ βύσσινα
[10, 8]	Τῆς δ´ Ὁμήρου παρουσίας ἄλλα	τε	σημεῖα φέρουσι καὶ μάλιστα τὴν
[10, 6]	κλίνην καὶ ὑποπόδιον ἐργάσασθαι τούς	τε	Σιδωνίους τρίκροτον ναῦν κατασκευάσαι. Σικελοί
[10, 9]	ἐπὶ τοὺς ἀνωτέρω βαδίζων σαυτῷ	τε	συναγαγὼν ἀριθμὸν ἐτῶν υʹ εὕροις
[10, 8]	Αἰθιοπίας τοῦ θεοῦ παρόντος) τήν	τε	συνουσίαν τῶν θεῶν τούτων, ἐν
[10, 4]	τῆς θερινῆς ὥρας, ἣν Αἴγυπτός	τε	Συρία θ´ ἱκανῶς κέκτηται. Ὅθεν
[10, 8]	πρεσβυτέρους τὰ τῶν νέων, Ἑβραίους	τε	τὰ Ἑλλήνων καὶ βαρβάρους τὰ
[10, 4]	εἰς αὐτοὺς ἡκούσης θεολογίας αὐτά	τε	τὰ θαυμαστὰ καὶ παρὰ πᾶσι
[10, 8]	τὰς ἑαυτῶν κατατάξαι νομοθεσίας Πυθαγόραν	τε	τὰ κατὰ τὸν Ἱερὸν λόγον
[10, 1]	ἀριθμητικήν, μουσικήν, ἀστρονομίαν, ἰατρικὴν αὐτά	τε	τὰ πρῶτα τῆς γραμματικῆς στοιχεῖα
[10, 10]	Φιλόχορος οἱ τὰς Ἀτθίδας, οἵ	τε	τὰ Σύρια Κάστωρ καὶ Θαλλὸς
[10, 9]	παρὰ πᾶσιν ἱστορίας παραθέντες θατέρᾳ	τε	τὴν ἑτέραν συγκρούσαντες, τὰ παρὰ
[10, 8]	ἢ κατασκευασμάτων ὁμωνύμους προσηγορίας. Ἔκ	τε	τῆς ἑκάστῳ ζηλωθείσης παιδείας ἀποδείξεις
[10, 9]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν γενέσεως ἀρχήν	τε	τῆς εὐαγγελικῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ
[10, 11]	τῆς καθ´ ἡμᾶς πολιτείας ἱστορίας	τε	τῆς κατὰ τοὺς ἡμετέρους νόμους
[10, 11]	δὲ τοῦθ´ οὕτως ἔχον ἀπό	τε	τῆς τῶν Ἀττικῶν βασιλέων διαδοχῆς
[10, 3]	τὸν σοφιστὴν καὶ Μαΐορα Ἀπολλώνιόν	τε	τὸν γραμματικὸν καὶ Δημήτριον τὸν
[10, 7]	λέγω δὲ τοὺς περὶ Κάδμον	τε	τὸν Μιλήσιον καὶ τὸν Ἀργεῖον
[10, 3]	καὶ Δημήτριον τὸν γεωμέτρην Προσήνην	τε	τὸν Περιπατητικὸν καὶ τὸν Στωϊκὸν
[10, 8]	Δαίδαλον, πρὸς δὲ τούτοις Ὅμηρόν	τε	τὸν ποιητὴν καὶ Λυκοῦργον τὸν
[10, 7]	παρ´ Ἕλλησι φιλοσοφήσαντας, οἷον Φερεκύδην	τε	τὸν Σύριον καὶ Πυθαγόραν καὶ
[10, 11]	τοῦ τὰ Ἀριμάσπια συγγράψαντος Ἀσβόλου	τε	τοῦ Κενταύρου καὶ Ἰσάτιδος Δρύμωνός
[10, 12]	ἀρχαιότατα λέγειν ἐπιχειρεῖν, περὶ Φορωνέως	τε	τοῦ πρώτου λεχθέντος καὶ Νιόβης
[10, 9]	ἐπροφήτευον Ἡσαΐας καὶ Ὠσηὲ ὅσοι	τε	τούτοις γεγόνασι σύγχρονοι, ὥστ´ εἶναι
[10, 6]	τὴν Λύδιον ἁρμονίαν ἐφιλοτέχνησεν· οἵ	τε	Τρωγλοδύται καλούμενοι σαμβύκην εὗρον, ὄργανον
[10, 3]	πολλὰ παρὰ Δημοσθένους κεκλοφότα ἔν	τε	τῷ Πρὸς Διώνδαν λόγῳ κἀν
[10, 4]	Εἰκὸς γοῦν πολυμαθεῖς γεγονότας τά	τε	τῶν ἐθνῶν νόμιμά τε καὶ
[10, 13]	φωνῇ τὴν πάτριον ἱστορίαν ἔκ	τε	τῶν ἱερῶν, ὥς φησιν αὐτός,
[10, 14]	διεδέξατο Θεανὼ ἡ γυνὴ οἵ	τε	υἱοὶ αὐτοῦ, Τηλαύγης καὶ Μνήσαρχος.
[10, 2]	Ὡς δὲ μὴ ἄμοιρον τήν	τε	φιλοσοφίαν τήν τε ἱστορίαν, ἀλλὰ
[10, 9]	καὶ τοῖς τὰ Φοινίκων τά	τε	Χαλδαίων καὶ Αἰγυπτίων ἀναγράψασι συνεχρήσαντο·
[10, 4]	καὶ μαθημάτων, περιῄει διερευνωμένη τά	τε	χρήσιμα πανταχόθεν ἑαυτῇ πορίζουσα συνάγουσά
[10, 3]	περὶ τὰς προρρήσεις ἱστορηκότος εἰπόντος	τε	ὡς διψήσας ποτὲ ἐν Μεταποντίῳ
[10, 13]	Τοῦτόν φησιν ὁ Μάνεθως ἅπαντα	τείχει	τε μεγάλῳ καὶ ἰσχυρῷ περιλαβεῖν
[10, 13]	τεσσαράκοντα μυριάσι στρατοῦ προσεδρεύσαντα τοῖς	τείχεσιν·	ἐπεὶ δὲ τὴν πολιορκίαν ἀπέγνω,
[10, 12]	Ζηνὶ δ´ ἄρ´ Ἀτλαντὶς Μαίη	τέκε	κύδιμον Ἑρμῆν, κήρυκ´ ἀθανάτων, ἱερὸν
[10, 12]	Καδμείη δ´ ἄρα οἱ Σεμέλη	τέκε	φαίδιμον υἱὸν μιχθεῖς´ ἐν φιλότητι,
[10, 12]	κτίσις, ὃν πρῶτον‘ (φησὶν Ὅμηρος)	τέκετο	νεφεληγερέτα Ζεύς‘ ἥ τε ἐκ
[10, 11]	ἐστιν ἀνὴρ ἱκανώτατος· καὶ τούτου	τεκμήριον	Ἰόβας, ὃς Περὶ Ἀσσυρίων γράφων
[10, 7]	Τῆς μὲν γὰρ ἀληθοῦς ἐστι	τεκμήριον	ἱστορίας, εἰ περὶ τῶν αὐτῶν
[10, 8]	ἐξ Αἰγύπτου τὰ Διονύσῳ νομιζόμενα	τελεῖσθαι	παρὰ τοῖς Ἕλλησι καὶ τὰ
[10, 2]	χώραν. Ἐντεῦθεν ἄφθονος καὶ πλουσία	τελεσφορεῖται	εὐκαρπία, ταῖς Αἰακοῦ γεωργηθεῖσα εὐχαῖς.
[10, 1]	τά τε μυστήρια καὶ τὰς	τελετὰς	καὶ προσέτι τὰς ἱστορίας καὶ
[10, 4]	καί ποθεν ἄλλοθεν, μυστήρια καὶ	τελετὰς	ξοάνων τε ἱδρύσεις καὶ ὕμνους
[10, 8]	ἀπενέγκασθαι. Τὴν μὲν γὰρ Ὀσίριδος	τελετὴν	τῇ Διονύσου τὴν αὐτὴν εἶναι·
[10, 8]	Ὀρφέα μὲν γὰρ τῶν μυστικῶν	τελετῶν	τὰ πλεῖστα καὶ τὰ περὶ
[10, 10]	δ´ αἰχμαλωσίας ἑβδομήκοντα〉 ἧς τὸ	τελευταῖον	ἔτος ἦν Κύρου βασιλείας ἔτος
[10, 12]	συγγραψαμένων ὀγδόῃ φθίνοντος, βασιλεύοντος τὸ	τελευταῖον	ἔτος Μενεσθέως, πληθυούσης σελήνης· νὺξ
[10, 12]	Ἀσίας τὸν Ἆπιν τὸν ταῦρον	τελευτήσαντα	καὶ ταριχευθέντα εἰς σορὸν ἀποτεθεῖσθαι
[10, 2]	πλείους ἀποδείξεις τοῦ λόγου πάλιν	τελευτῶν	προστίθησι τάδε· Ἐπιλείψει με ὁ
[10, 6]	ἐξεπόνησαν τὴν οἰωνιστικήν, ὥσπερ ἀμέλει	Τελμισσεῖς	τὴν δι´ ὀνείρων μαντικήν. Τυρρηναῖοι
[10, 3]	ὅλον δρᾶμα ἐξ ἀρχῆς εἰς	τέλος	Ἀντιφάνους, τὸν Οἰωνιστήν, μεταγράψαι φησὶ
[10, 4]	βαρβάρων παραλάβωσι, κάλλιον τοῦτο εἰς	τέλος	ἀπεργάζονται. Ταῦτα ὁ Πλάτων. Καὶ
[10, 10]	ἔτος πρῶτον, ὅπερ ἦν αἰχμαλωσίας	τέλος,	ἔτη σιζʹ Ἀπὸ Ὠγύγου τοίνυν
[10, 8]	πως ἀποδεδειγμένος ἐνταῦθά μοι εἰληφέτω	τέλος.	Οὐ δεῖ δὴ λοιπὸν ἀλογίας
[10, 10]	Κύρου τε βασιλείας καὶ αἰχμαλωσίας	τέλους	καὶ τὰ〉 κατὰ τὰς Ὀλυμπιάδας
[10, 10]	ἀναφέροι τις ἐπιλογιζόμενος ἀπὸ τοῦ	τέλους	τῆς αἰχμαλωσίας ασλζʹ ἔτη, κατὰ
[10, 12]	Αἰγιαλέως, εἶτα δὲ Εὔρωπος, εἶτα	Τελχῖνος,	καὶ ἡ Κρητὸς ἐν Κρήτῃ.
[10, 11]	καὶ ἡ τοῦ ἐν Ἐλευσῖνι	τεμένους	καθίδρυσις καὶ ἡ Τριπτολέμου γεωργία
[10, 12]	καὶ ἡ τοῦ ἐν Ἐλευσῖνι	τεμένους	καθίδρυσις καὶ ἡ Τριπτολέμου γεωργία
[10, 2]	ἀπειλαῖς, ἔστι δ´ οὓς σημείοις	τεραστίοις,	ἐνίους δὲ ἠπίοις ἐπαγγελίαις ἐπιστρέφει
[10, 2]	Μωσέως καὶ τῶν ἄλλων προφητῶν	τεραστίως	ἐπιδεδειγμένα; Πάντων γὰρ ἀνθρώπων ὁ
[10, 2]	ἐπιστροφὴν παραδόξως ἐνεργούμενα, Ἑλληνικῇ μυθολογίᾳ	τερατευόμενοι.	Καὶ δὴ πευσόμεθα παρ´ αὐτῶν
[10, 12]	μὲν Διονύσου ἀποθεώσεως ἔτη ἑξακόσια	τέσσαρα,	εἴ γε τῆς Περσέως βασιλείας
[10, 10]	ἐξαίρετον Ἕλλησιν ἱστόρηται. Μετὰ δὲ	τέσσαρα	καὶ ἐνενήκοντα ἔτη ἦν Προμηθεύς,
[10, 11]	μετὰ τὴν Ἰωνικὴν ἀποικίαν ἔτεσι	τεσσαράκοντα,	ἐπὶ ἄρχοντος Ἀθήνησιν Ἀρξίππου, τῶν
[10, 11]	ἀποικίαν, ἥ ἐστι μετὰ ἑκατὸν	τεσσαράκοντα	ἔτη τῶν Ἰλιακῶν· Φιλόχορος δὲ
[10, 12]	τοῖς Χρόνοις διδάσκει. Τούτων δὲ	τεσσαράκοντα	μὲν γενεαῖς νεώτερα τὰ Ἀττικά,
[10, 13]	ἑλεῖν κατὰ κράτος, ὀκτὼ καὶ	τεσσαράκοντα	μυριάσι στρατοῦ προσεδρεύσαντα τοῖς τείχεσιν·
[10, 11]	ὕστερον τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι διακοσίοις	τεσσαράκοντα·	τινὲς δὲ πρὸ τῶν Ὀλυμπιάδων
[10, 13]	βασιλέως ᾠκοδομῆσθαι ἔτεσι θᾶττον ἑκατὸν	τεσσαράκοντα	τρισὶ καὶ μησὶν ὀκτὼ τοῦ
[10, 11]	ἐνάτην εὑρίσκεται γεγονώς· Σόλων περὶ	τεσσαρακοστὴν	καὶ ἕκτην· Πυθαγόρας κατὰ τὴν
[10, 3]	ἐνσπόνδους διαλέξεις, ἃς ἐν τῇ	τετάρτῃ	Ξενοφῶν ἀνέγραψε πάνυ χαριέντως καὶ
[10, 11]	γραμματικός, ἀνὴρ δοκιμώτατος, ἐν τῇ	τετάρτῃ	τῶν Αἰγυπτιακῶν (πέντε δέ εἰσιν
[10, 10]	Ἰουδαίων βίβλῳ καὶ ἐν τῇ	τετάρτῃ	τῶν ἱστοριῶν φησι κατὰ Ἴναχον
[10, 5]	Γίμελ, ὅ ἐστι πλήρωσις‘ τὸ	τέταρτον	Δέλθ, ὃ σημαίνει δέλτων‘ τὸ
[10, 9]	πιστώσεσθαι. Γράφει τοίνυν ἐν τῷ	τετάρτῳ	τῆς καθ´ ἡμῶν συσκευῆς ὁ
[10, 1]	πρωτείοις τῶν παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων	τετιμημένους,	ὡς διὰ τὴν πολλὴν εὐδοκίμησιν
[10, 10]	μὴ ἐκ πλείστου διαστήματος, διὰ	τετραετίας	δὲ τὰς ἀναγραφὰς αὐτῶν ποιεῖσθαι
[10, 9]	αἳ συνάγουσι χρόνον ἐτῶν φμηʹ	τετραετίας	τῇ Ὀλυμπιάδι λογιζομένης. Ἐπεὶ δὲ
[10, 12]	ἔτη δέ, ὡς ἔπος εἰπεῖν,	τετρακόσια	καὶ πρόσω. Εἰ δὲ τὰ
[10, 10]	δ´ ἑξῆς βασιλέων Ἑβραίων ἔτη	τετρακόσια	τῆς δ´ αἰχμαλωσίας ἑβδομήκοντα〉 ἧς
[10, 11]	πρεσβύτερός ἐστι τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι	τετρακοσίοις.	Ἀποδείκνυται δὲ τοῦθ´ οὕτως ἔχον
[10, 14]	Σεβαστοῦ οὐ πολὺ πρόσθεν ἔτεσι	τετρακοσίοις.	Εἰ δή σοι τοιγαροῦν ὁ
[10, 11]	τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσιν ἀπεδείξαμεν γεγονυίας	τετρακοσίοις	ἑπτά. Καὶ δὴ τούτων οὕτως
[10, 11]	μετὰ τὴν Ἰλίου ἅλωσιν ἔτεσι	τετρακοσίοις·	ἕτεροι δὲ κάτω τὸν χρόνον
[10, 12]	λέγει, φανήσεται τῷ δευτέρῳ καὶ	τετρακοσιοστῷ	ἔτει τῆς Ἀσσυρίων ἀρχῆς, τῆς
[10, 9]	χρόνοις, ἤδη που πλέον ἢ	τετρακοσίων	ὅλων ἐτῶν συμπληρουμένων ἀπὸ Σεμιράμεως,
[10, 6]	δίχορδον Ἀσσύριοι. Καρχηδόνιοι γὰρ πρῶτοι	τετρήρη	κατεσκεύασαν, ἐναυπήγησε δὲ αὐτὴν Βόσπορος
[10, 2]	τὸν θεὸν ηὔξατο οἰκτεῖραι αὐτὸν	τετρυχωμένην	τὴν Ἑλλάδα. Ἅμα δὲ εὐχομένου
[10, 4]	εἰς πᾶσαν θνητῶν ζῴων ἰδέαν	τετυπωμένα	φιλοκάλως ἐξείργαστο. Ναὶ μὴν καὶ
[10, 7]	Πῶς οὖν οὐκ ἔστιν ἄλογον	τετυφῶσθαι	τοὺς Ἕλληνας ὡς μόνους ἐπισταμένους
[10, 6]	δὲ ταῦτα Ἀσκληπιὸν αὐξῆσαι τὴν	τέχνην	ἱστοροῦσιν. Ἄτλας δὲ ὁ Λίβυς
[10, 1]	γραμματικῆς στοιχεῖα μυρίας τε ἄλλας	τεχνικὰς	καὶ βιωφελεῖς ἐπιτηδεύσεις, αὐτίκα μάλα
[10, 7]	τὰ περὶ τὰς ἐπινοίας τῶν	τεχνῶν	καὶ τὰ περὶ τὰς τῶν
[10, 4]	Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων	τεχνῶν	τε καὶ ἐπιστημῶν τὰ βιωφελέστατα.
[10, 2]	ἀπαλλαγὴν τῆς συμφορᾶς, εἰ χρήσαιντο	τῇ	Αἰακοῦ εὐχῇ. Πεισθεὶς οὖν αὐτοῖς
[10, 12]	περὶ Ἰάσονα ἀριστεῖς, τοὺς ἐν	τῇ	Ἀργοῖ πλεύσαντας, συνάγεται ἔτη ἑξήκοντα
[10, 10]	ὁ μέγας καὶ πρῶτος ἐν	τῇ	Ἀττικῇ κατακλυσμός, Φορωνέως Ἀργείων βασιλεύοντος,
[10, 10]	ἡ ἀπ´ Αἰγύπτου, ἐν δὲ	τῇ	Ἀττικῇ ὁ ἐπὶ Ὠγύγου γίνεται
[10, 12]	δ´ ἐπέτελλε σελάνα· ἕτεροι Σκιροφοριῶνος	τῇ	αὐτῇ ἡμέρᾳ. Θησεὺς δὲ Ἡρακλέους
[10, 10]	Ἰησοῦν Κριτῶν· τῶν τε ἐν	τῇ	βίβλῳ τῶν Κριτῶν περιεχομένων ἔτη
[10, 4]	ἀναμὶξ τὴν πλάνην τὴν πολύθεον	τῇ	γνώσει τοῦ ἐπὶ πάντων θεοῦ
[10, 12]	γραμματικός, ὁ Πλειστονίκης ἐπικληθείς, ἐν	τῇ	δʹ τῶν Αἰγυπτιακῶν ἱστοριῶν, καίτοι
[10, 3]	κακῆς, Εὐριπίδης δὲ ἐν Μελανίππῃ	τῇ	δεσμώτιδι· τῆς μὲν κακῆς κάκιον
[10, 3]	συνῆκται; Ἢ ὡς Ἡρόδοτος ἐν	τῇ	δευτέρᾳ πολλὰ Ἑκαταίου τοῦ Μιλησίου
[10, 10]	ἀποστασίας ταύτης καὶ Ἀμώσιος ἐν	τῇ	δευτέρᾳ· τρόπῳ δέ τινι καὶ
[10, 13]	δὴ τοίνυν ὁ Μάνεθως ἐν	τῇ	δευτέρᾳ τῶν Αἰγυπτιακῶν ταῦτα περὶ
[10, 8]	Τὴν μὲν γὰρ Ὀσίριδος τελετὴν	τῇ	Διονύσου τὴν αὐτὴν εἶναι· τὴν
[10, 1]	ὡς διὰ τὴν πολλὴν εὐδοκίμησιν	τῇ	δόξῃ τοὺς ὁμοίους καλύπτειν. Οὐ
[10, 10]	ἢ Πέρσης ἢ καὶ ὁστισοῦν	τῇ	Ἑβραίων συνεχρόνισεν ἐπισημειούμενος, ἴσως ἂν
[10, 3]	τουτὶ τὸ πάθος, ἐν μὲν	τῇ	ἑνδεκάτῃ τῶν Περὶ Φίλιππον ἐκ
[10, 6]	κατασκευάσαι. Σικελοί τε οἱ πρὸς	τῇ	Ἰταλίᾳ πρῶτοι φόρμιγγα εὗρον οὐ
[10, 10]	ὁ Ποσειδωνίου, περιεργότατος γραμματικῶν, ἐν	τῇ	κατὰ Ἰουδαίων βίβλῳ καὶ ἐν
[10, 9]	τοὺς εἰρημένους ὁδεύσας ταύτῃ χρήσομαι	τῇ	μεθόδῳ. Συντρεχόντων ὁμολογουμένως τῶν χρόνων
[10, 8]	Κατὰ γὰρ μίαν τῶν πρὸς	τῇ	Μέμφει νήσων ἔτι καὶ νῦν
[10, 13]	ἐκείνους τῆς Ἀσίας κρατεῖν) ἐν	τῇ	νῦν Ἰουδαίᾳ καλουμένῃ πόλιν οἰκοδομησαμένους
[10, 9]	συνάγουσι χρόνον ἐτῶν φμηʹ τετραετίας	τῇ	Ὀλυμπιάδι λογιζομένης. Ἐπεὶ δὲ κατὰ
[10, 10]	καταριθμῶν καὶ Ἀσσυρίους τοὺς ἐν	τῇ	Παλαιστίνῃ ἀποκαλῶν, τάχα δι´ Ἁβραάμ.
[10, 10]	στρατοῦ ἐξέπεσεν Αἰγύπτου, οἳ ἐν	τῇ	Παλαιστίνῃ καλουμένῃ Συρίᾳ οὐ πόρρω
[10, 14]	τε καὶ προφητῶν τὴν παλαιότητα	τῇ	πάντων τῶν Ἑλληνικῶν φιλοσόφων ἀντιπαραβάλλειν
[10, 9]	παροῦσαν ὑπόθεσιν ἐπ´ ἀκριβὲς διευκρινήσαντες	τῇ	παρ´ Ἑβραίοις συνέστησαν ἀρχαιολογίᾳ, πλουσίᾳ
[10, 4]	Ἰταλίᾳ Πυθαγορείοις σχολάσας οὐ μόνῃ	τῇ	παρὰ τούτοις ἠρκέσθη διατριβῇ, λέγεται
[10, 12]	ἀρχαίων εἰς λόγους, τῶν τῇδε	τῇ	πόλει τὰ ἀρχαιότατα λέγειν ἐπιχειρεῖν,
[10, 8]	τὰς ἐν ταύτῃ γυναῖκας χρῆσθαι	τῇ	προειρημένῃ δυνάμει λέγουσι καὶ παρὰ
[10, 8]	ἕν τι τῶν μάλιστα συνεκτικωτάτων	τῇ	προκειμένῃ πραγματείᾳ, τὸ μέλλοντας τῶν
[10, 10]	γενέσθαι Μωσέα· Πολέμων μὲν ἐν	τῇ	πρώτῃ τῶν Ἑλληνικῶν ἱστοριῶν λέγων·
[10, 3]	ἀλλήλους ἐνσπόνδους διαλέξεις, ἃς ἐν	τῇ	τετάρτῃ Ξενοφῶν ἀνέγραψε πάνυ χαριέντως
[10, 11]	ὁ γραμματικός, ἀνὴρ δοκιμώτατος, ἐν	τῇ	τετάρτῃ τῶν Αἰγυπτιακῶν (πέντε δέ
[10, 10]	κατὰ Ἰουδαίων βίβλῳ καὶ ἐν	τῇ	τετάρτῃ τῶν ἱστοριῶν φησι κατὰ
[10, 8]	εἶναι· τὴν δὲ τῆς Ἴσιδος	τῇ	τῆς Δήμητρος ὁμοιοτάτην ὑπάρχειν, τῶν
[10, 4]	δὲ ἀπᾶραι εἰς Αἴγυπτον καὶ	τῇ	τούτων φιλοσοφίᾳ πλεῖστον ἀναθεῖναι χρόνον.
[10, 12]	Ἄγις δὲ καὶ Δερκύλος ἐν	τῇ	τρίτῃ, μηνὸς Πανέμου ὀγδόῃ φθίνοντος·
[10, 11]	Τατιανὸς συνέταξα, γεννηθεὶς μὲν ἐν	τῇ	τῶν Ἀσσυρίων γῇ, παιδευθεὶς δὲ
[10, 5]	καὶ ἑρμηνεία, λόγου διάνοιαν ἀπαρτίζουσα	τῇ	τῶν στοιχείων μαθήσει τε καὶ
[10, 12]	τῶν ἀρχαίων εἰς λόγους, τῶν	τῇδε	τῇ πόλει τὰ ἀρχαιότατα λέγειν
[10, 5]	μετὰ ταῦτα στοιχεῖον ἔνατον τὸ	Τήθ,	ὅ ἐστι καλή‘ ἔπειτα Ἰώθ,
[10, 5]	Ζαῒ τὸ Ζῆτα; Ἢ τοῦ	Τὴθ	τὸ Θῆτα; Καὶ ὅσα τούτοις
[10, 14]	γυνὴ οἵ τε υἱοὶ αὐτοῦ,	Τηλαύγης	καὶ Μνήσαρχος. Τηλαύγους δὲ Ἐμπεδοκλῆς
[10, 14]	υἱοὶ αὐτοῦ, Τηλαύγης καὶ Μνήσαρχος.	Τηλαύγους	δὲ Ἐμπεδοκλῆς ἀκουστὴς γίνεται, καθ´
[10, 8]	μάλιστα διωνομασμένους διατετριφέναι παρ´ αὐτοῖς,	Τηλεκλέα	καὶ Θεόδωρον, τοὺς Ῥοίκου μὲν
[10, 8]	τῆς Ἑλένης γενομένην παρὰ Μενελάῳ	Τηλεμάχῳ	φαρμακείαν καὶ λήθην τῶν συμβεβηκότων
[10, 9]	τοῦ δευτέρου ἔτους Δαρείου ἐπὶ	τὴν	αʹ Ὀλυμπιάδα ἔτη συνάγοιτ´ ἂν
[10, 11]	τε Περσέως πράξεις· κατὰ δὲ	τὴν	Ἀγαμέμνονος βασιλείαν Ἴλιον ἑάλω. Οὐκοῦν
[10, 4]	προσεσχηκέναι, ὁπηνίκα πάλιν ᾤκουν Ἑβραῖοι	τὴν	Αἴγυπτον. Εἰσάγει γοῦν αὐτὸν ἐν
[10, 13]	πολιορκίαν ἀπέγνω, ποιήσασθαι συμβάσεις, ἵνα	τὴν	Αἴγυπτον ἐκλιπόντες ὅποι βούλονται πάντες
[10, 10]	ἐπώνυμος πολλῶν διαφθαρέντων διασωθείς, κατὰ	τὴν	Αἰγύπτου τοῦ λαοῦ μετὰ Μωσέως
[10, 10]	ἐπὶ Κῦρον, ὃς ἐβασίλευσε μετὰ	τὴν	αἰχμαλωσίαν, ἔτη ασλζʹ Μωσέως γὰρ
[10, 14]	βασιλεύει Περσῶν, ὃς καὶ ἀνῆκε	τὴν	αἰχμαλωσίαν τῶν Ἰουδαίων, ἐπιτρέψας τοῖς
[10, 7]	τὸ γράφειν ὁρμήσαντες οὐ περὶ	τὴν	ἀλήθειαν ἐσπούδασαν καίτοι τοῦτο πρόχειρον
[10, 7]	Ἕλλησι καὶ παρὰ τούτων πυνθάνεσθαι	τὴν	ἀλήθειαν, ἡμῖν δὲ καὶ τοῖς
[10, 11]	ἐπιπλάστου ῥητολογίας παρακαλύπτοντες ὡς μυθολογίαν	τὴν	ἀλήθειαν παραβραβεύσωσι. Περὶ μὲν οὖν
[10, 7]	μόνους ἐπισταμένους τὰ ἀρχαῖα καὶ	τὴν	ἀλήθειαν περὶ αὐτῶν ἀκριβῶς παραδιδόντας;
[10, 11]	ὁ Περγαμηνὸς περὶ τῶν αὐτῶν	τὴν	ἀναγραφὴν ἐποιήσατο. Τοῦ δὲ Εἰράμου
[10, 11]	ποίησις, ἕτοιμον ἐμαυτὸν ὑμῖν πρὸς	τὴν	ἀνάκρισιν τῶν δογμάτων παρίστημι, μενούσης
[10, 12]	αὐτοῦ ὧδε ἔχει· Κατέσκαψε δὲ	τὴν	Ἀούαριν Ἄμωσις, κατὰ τὸν Ἀργεῖον
[10, 9]	Ἱεροσολύμοις νεώ, ἣ γέγονε μετὰ	τὴν	ἀπὸ Βαβυλῶνος ἐπάνοδον τοῦ Ἰουδαίων
[10, 10]	χρόνος. Μετὰ δὲ Ὤγυγον, διὰ	τὴν	ἀπὸ τοῦ κατακλυσμοῦ πολλὴν φθοράν,
[10, 9]	κατασκευὴν πεποιημένος σύμφωνον καὶ ὁμολογουμένην	τὴν	ἀπόδειξιν εἰσηνέγκαντο. Διὸ καὶ μάλιστα
[10, 9]	πλεῖστοι μὲν ἄλλοι διὰ σπουδῆς	τὴν	ἀπόδειξιν ἐν οἰκείοις καταβέβληνται συγγράμμασιν,
[10, 11]	περὶ τῶν νομιζομένων σοφῶν ποιήσομαι	τὴν	ἀπόδειξιν. Μίνως μὲν γάρ, ὁ
[10, 10]	γὰρ τῷ βουλομένῳ, παρ´ ἐμοῦ	τὴν	ἀρχὴν κομιζομένῳ, λογίζεσθαι τὸν ἀριθμὸν
[10, 13]	εἰς Συρίαν διοδοιπορῆσαι· φοβουμένους δὲ	τὴν	Ἀσσυρίων δυναστείαν (τότε γὰρ ἐκείνους
[10, 10]	Ἐλευσῖνα· ὅθεν ἐπισημότερόν ἐστι καταλαβεῖν	τὴν	Ἀττικὴν χρονογραφίαν. Καὶ μεθ´ ἕτερα·
[10, 11]	ἄλλα, φησὶ δ´ ὅτι κατέσκαψε	τὴν	Αὔαριν Ἄμωσις, κατὰ τὸν Ἀργεῖον
[10, 8]	γὰρ Ὀσίριδος τελετὴν τῇ Διονύσου	τὴν	αὐτὴν εἶναι· τὴν δὲ τῆς
[10, 8]	τὰς δὲ Θήβας καὶ Διόσπολιν	τὴν	αὐτὴν ὑπάρχειν· τήν τε Ἀφροδίτην
[10, 7]	φασιν οὐδὲ τοῦτον ἐν γράμμασι	τὴν	αὑτοῦ ποίησιν καταλιπεῖν, ἀλλὰ διαμνημονευομένην
[10, 2]	ἅτε τῆς Ἑλληνικῆς καὶ αὐτὸς	τὴν	βάρβαρον ὁμοίως ἡμῖν προτετιμηκὼς φιλοσοφίαν,
[10, 3]	καὶ ἀναγκαίως καθόλου πᾶσαν ἀποδεῖξαι	τὴν	βοωμένην Ἑλλήνων παιδείαν τε καὶ
[10, 5]	δ´ ἂν εἶεν καὶ Ἑβραῖοι	τὴν	γείτονα Φοινίκης καὶ αὐτὴν τὸ
[10, 14]	τὰς τοῦ τυράννου τιμωρίας διαμασησάμενον	τὴν	γλῶσσαν προσπτύσαι αὐτῷ καὶ οὕτως
[10, 8]	τῇ Διονύσου τὴν αὐτὴν εἶναι·	τὴν	δὲ τῆς Ἴσιδος τῇ τῆς
[10, 6]	Χαλδαῖοι. Εἰσὶ δὲ οἳ Κᾶρας	τὴν	δι´ ἀστέρων πρόγνωσιν ἐπινενοηκέναι λέγουσι.
[10, 6]	τὴν οἰωνιστικήν, ὥσπερ ἀμέλει Τελμισσεῖς	τὴν	δι´ ὀνείρων μαντικήν. Τυρρηναῖοι δὲ
[10, 13]	Ἱεροσόλυμα ταύτην ὀνομάσαι. Τούτοις ἑξῆς	τὴν	διαδοχὴν τῶν κατ´ Αἴγυπτον βασιλέων
[10, 3]	κακῆς οὐ ῥίγιον ἄλλο ταύτην	τὴν	διάνοιαν Σιμωνίδης ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ
[10, 6]	Φρύγα· τρίχορδον δὲ ὁμοίως καὶ	τὴν	διάτονον ἁρμονίαν Ἄγνιν τὸν καὶ
[10, 6]	ὄντα τοῖς προειρημένοις χώρας· καὶ	τὴν	Δώριον Θάμυριν ἐπινοῆσαι τὸν Θρᾷκα.
[10, 11]	Ἰουδαίων βασιλεῖ πρὸς γάμον δοὺς	τὴν	ἑαυτοῦ θυγατέρα καὶ ξύλων παντοδαπῶν
[10, 8]	τὰ πλεῖστα καὶ τὰ περὶ	τὴν	ἑαυτοῦ πλάνην ὀργιαζόμενα καὶ τὴν
[10, 13]	ἐν ὀχυρῷ καὶ τὴν λείαν	τὴν	ἑαυτῶν. Τὸν δὲ Μισφραγμουθώσεως υἱὸν
[10, 8]	μυθολογούμενα περὶ τῆς συνουσίας καὶ	τὴν	εἰς Αἰθιοπίαν ἐκδημίαν ἐκεῖθεν αὐτὸν
[10, 8]	περὶ τοὺς ἀριθμούς, ἔτι δὲ	τὴν	εἰς πᾶν ζῷον τῆς ψυχῆς
[10, 13]	ἄφιξιν εἰς Αἴγυπτον, ἔπειτα δὲ	τὴν	ἐκεῖθεν ἀπαλλαγὴν οὕτως ἀρχαίαν τοῖς
[10, 9]	πλεῖον ἢ ὀκτακόσια ἔτη κατὰ	τὴν	ἐκτεθεῖσαν τοῦ φιλοσόφου μαρτυρίαν. Ἔτι
[10, 8]	ὃ λαβεῖν φησιν ὁ ποιητὴς	τὴν	Ἑλένην ἐκ τῶν Αἰγυπτίων παρὰ
[10, 2]	θεὸν ηὔξατο οἰκτεῖραι αὐτὸν τετρυχωμένην	τὴν	Ἑλλάδα. Ἅμα δὲ εὐχομένου βροντὴ
[10, 12]	Αἰγύπτου κίνησις. Ἦν δὲ κατὰ	τὴν	Ἑλλάδα κατὰ μὲν Φορωνέα τὸν
[10, 2]	ἀλλ´ οἱ Ἕλληνες, αὐχμοῦ ποτὲ	τὴν	Ἑλλάδα πολυχρονίως φθείροντος καὶ ἐπεχούσης
[10, 7]	γενέσθαι, βραχὺ τῆς Περσῶν ἐπὶ	τὴν	Ἑλλάδα στρατείας τῷ χρόνῳ προέλαβον.
[10, 7]	ἀεὶ καθιεροῦσθαι. Τὸν δὲ περὶ	τὴν	Ἑλλάδα τόπον μυρίαι μὲν φθοραὶ
[10, 5]	ἐστιν Ἄλφ, ὃ μεταληφθὲν εἰς	τὴν	Ἑλλάδα φωνὴν λέγοιτ´ ἂν μάθησις‘
[10, 8]	Ἑβραίων μὴ ἀγνοῆσαι, ἀρχῆθεν ἐπὶ	τὴν	Ἑλλάδα φωνὴν μεταβεβλημένα. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ'
[10, 2]	εἰ καθ´ ἕκαστον ἐπεξιέναι πειρῴμην	τὴν	Ἑλληνικὴν διελέγχων φίλαυτον κλοπὴν καὶ
[10, 11]	μετὰ πάσης ἀκριβείας ὅτι κατὰ	τὴν	Ἑλλήνων παράδοσιν οὐδ´ ἱστορίας τις
[10, 2]	ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΚΛΟΠΗΣ. Παραστήσαντες δὲ	τὴν	ἔμφασιν τῆς Ἑλληνικῆς ἐπινοίας ἐκ
[10, 3]	χαριέντως καὶ πρεπόντως ἀμφοῖν, εἰς	τὴν	ἑνδεκάτην τῶν Ἑλληνικῶν μεταθεὶς ὁ
[10, 11]	Αἰγύπτου βασιλέα γεγονέναι Ἰουδαίοις φησὶ	τὴν	ἐξ Αἰγύπτου πορείαν εἰς ἅπερ
[10, 12]	βασιλέα Μωσέως ἡγουμένου γεγονέναι Ἰουδαίοις	τὴν	ἐξ Αἰγύπτου πορείαν, ἐξ ὧν
[10, 11]	τεσσαρακοστὴν καὶ ἕκτην· Πυθαγόρας κατὰ	τὴν	ἑξηκοστὴν δευτέραν· τὰς δὲ Ὀλυμπιάδας
[10, 7]	δὴ καὶ τὴν πλάνην καὶ	τὴν	ἐξουσίαν τοῦ ψεύδεσθαι τοῖς μετὰ
[10, 9]	τῶν ἐχθρῶν ὁμολογίας ἀναμφηρίστως ἡγοῦμαι	τὴν	ἐπαγγελίαν πιστώσεσθαι. Γράφει τοίνυν ἐν
[10, 3]	φυτὸν γυναικός. Οὗτος οὐ μόνον	τὴν	ἐπιβολὴν ἐκεῖθεν εἴληφεν, ἀλλὰ καὶ
[10, 9]	σύστασις τῆς ἀληθείας ἀναμφίλεκτον λάβοι	τὴν	ἐπικύρωσιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι' ΑΠΟ ΤΟΥ
[10, 3]	οὗτος ὁ ἥρως Πλάτων, οὗ	τὴν	ἐπώνυμον ἑορτὴν σήμερον πανηγυρίζομεν, πολλοῖς
[10, 13]	ὄντας εἰκοσιτεσσάρων, ἀπὸ τῆς Αἰγύπτου	τὴν	ἔρημον εἰς Συρίαν διοδοιπορῆσαι· φοβουμένους
[10, 9]	πᾶσιν ἱστορίας παραθέντες θατέρᾳ τε	τὴν	ἑτέραν συγκρούσαντες, τὰ παρὰ τοῖς
[10, 13]	τοῖς Αἰγυπτίοις γραμμάτων· πρῶτον μὲν	τὴν	ἑτέρωθεν ἄφιξιν εἰς Αἴγυπτον, ἔπειτα
[10, 11]	τις, καὶ πρὶν τῶν στοιχείων	τὴν	εὕρεσιν γεγονέναι· φανήσεται γὰρ ὁ
[10, 2]	φίλαυτον κλοπὴν καὶ ὡς σφετερίζονται	τὴν	εὕρεσιν τῶν παρ´ αὐτοῖς καλλίστων
[10, 8]	χερσὶ δεδημιουργημένης· πέρας δὲ διὰ	τὴν	εὐφυΐαν ἀξιωθέντα μεγάλης δόξης καὶ
[10, 9]	Μωσῆς, ὡς ἂν κατὰ Κέκροπα	τὴν	ἡλικίαν ἀκμάσας. Ἀπὸ δὲ Μωσέως
[10, 11]	Καὶ χρὴ τῷ πρεσβεύοντι κατὰ	τὴν	ἡλικίαν πιστεύειν ἤπερ τοῖς ἀπὸ
[10, 2]	διὰ τῶν ἁγίως βεβιωκότων εἰς	τὴν	ἡμετέραν ἐπιστροφὴν παραδόξως ἐνεργούμενα, Ἑλληνικῇ
[10, 11]	προσήκειν μοι νομίζω παραστῆσαι πρεσβυτέραν	τὴν	ἡμετέραν φιλοσοφίαν τῶν παρ´ Ἕλλησιν
[10, 12]	Ἡρακλέους ἐν Ἄργει βασιλείας ἐπὶ	τὴν	Ἡρακλέους αὐτοῦ καὶ Ἀσκληπιοῦ ἀποθέωσιν
[10, 8]	τε περὶ τὸν Δία καὶ	τὴν	Ἥραν μυθολογούμενα περὶ τῆς συνουσίας
[10, 6]	Λίβυς πρῶτος ναῦν ἐναυπηγήσατο καὶ	τὴν	θάλασσαν ἔπλευσε. Καὶ ἀστρολογίαν δὲ
[10, 9]	ἐγνωρίζοντο. Ἀπὸ δὲ Κέκροπος ἐπὶ	τὴν	Ἰλίου ἅλωσιν ἄλλα συνάγεται μικρῷ
[10, 11]	ἔφασαν αὐτὸν γεγονέναι, τουτέστι μετὰ	τὴν	Ἰλίου ἅλωσιν ἔτεσι τετρακοσίοις· ἕτεροι
[10, 9]	ἀριθμὸν ἐτῶν υηʹ ὥστ´ εἶναι	τὴν	Ἰλίου ἅλωσιν κατὰ τοὺς Λαβδὼν
[10, 9]	τὰ πάντα ἀπὸ Μωσέως ἐπὶ	τὴν	Ἰλίου ἅλωσιν συνάγεσθαι πλεῖον ἢ
[10, 11]	Ἴναχον. Λυκοῦργος δέ, πολὺ μετὰ	τὴν	Ἰλίου γεννηθεὶς ἅλωσιν, πρὸ τῶν
[10, 14]	ἔτη μʹ περὶ ὃν συμβαίνει	τὴν	Ἰλίου καταντᾶν ἅλωσιν. Μετὰ δὲ
[10, 12]	ἀπὸ Ἰνάχου· εἰσὶ δὲ οἳ	τὴν	Ἶσιν Ἰώ φασι, διὰ τὸ
[10, 12]	τῶν κατ´ Αἴγυπτον θεῶν πραγματευσάμενος	τὴν	Ἶσιν ὑπὸ Ἑλλήνων Δήμητραν καλεῖσθαί
[10, 9]	ὃς Ἀβελβαλῷ τῷ βασιλεῖ Βηρυτίων	τὴν	ἱστορίαν ἀναθεὶς ὑπ´ ἐκείνου καὶ
[10, 11]	γράφων παρὰ Βηρωσσοῦ φησι μεμαθηκέναι	τὴν	ἱστορίαν· εἰσὶ δ´ αὐτῷ βίβλοι
[10, 4]	τῆς ἐπωνυμίας ἐκ τῆς κατὰ	τὴν	Ἰταλίαν διατριβῆς ἀξιωθεῖσα· μεθ´ ἣν
[10, 11]	τῶν Ἰλιακῶν· Φιλόχορος δὲ μετὰ	τὴν	Ἰωνικὴν ἀποικίαν ἔτεσι τεσσαράκοντα, ἐπὶ
[10, 11]	οἱ δὲ περὶ Ἀπολλόδωρον μετὰ	τὴν	Ἰωνικὴν ἀποικίαν ἔτεσιν ἑκατόν, ὃ
[10, 11]	δὲ περὶ τὸν Ἀρίσταρχον κατὰ	τὴν	Ἰωνικὴν ἀποικίαν, ἥ ἐστι μετὰ
[10, 12]	Ἀμφίων, οἱ μουσικῆς εὑρεταί, περὶ	τὴν	Κάδμου γεγόνασιν ἡλικίαν. Κἄν τις
[10, 1]	ΕΒΡΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ. Τίσι ποτὲ λόγοις	τὴν	καθ´ Ἑβραίους φιλοσοφίαν τῆς Ἑλληνικῆς
[10, 9]	τῷ καθ´ ἡμᾶς φιλοσόφῳ, ὃς	τὴν	καθ´ ἡμῶν συσκευὴν ὑπερβολῇ μίσους
[10, 6]	Σκύθης. Ναὶ μὴν Θρᾷκες πρῶτοι	τὴν	καλουμένην ἅρπην εὗρον (ἔστι δὲ
[10, 6]	ἐχρήσαντο. Ὁμοίως δὲ καὶ Ἰλλυριοὶ	τὴν	καλουμένην πέλτην ἐξεῦρον. Ἔτι φασὶ
[10, 12]	χρονογράφον Ἀπολλόδωρον. Ἐντεῦθεν δὲ ἐπὶ	τὴν	Κάστορος καὶ Πολυδεύκους ἀποθέωσιν ἔτη
[10, 3]	δὲ τούτῳ τῷ ὀνόματι ἀποκρύπτει	τὴν	κλοπήν, ἀλλὰ καὶ τόπων μεταθέσει.
[10, 3]	καὶ αὐτὸς εἶπεν· νῦν δὲ	τὴν	κλοπὴν δήλην πεποίηκεν ἡ τοῦ
[10, 3]	Λόγου γὰρ δύναμιν καὶ διὰ	τὴν	κλοπὴν ἐξεργασίαν ἐμβάλλειν καὶ ἐπιδείκνυσθαι
[10, 2]	ὃ σημαινόμενον διήκειν εἰς αὐτοὺς	τὴν	κλοπὴν τῆς ἀληθείας ἐκδεχόμενοι, εἰ
[10, 13]	ποιμήν ἐστι καὶ ποιμένες κατὰ	τὴν	κοινὴν διάλεκτον· καὶ οὕτω συντιθέμενον
[10, 11]	ἐκ Φοινίκης τῆς Εὐρώπης εἰς	τὴν	Κρήτην ἀνακομιδή· κατὰ δὲ Λυγκέα
[10, 7]	ἰσχὺν ἀνατίθημι. Καὶ προτέραν ἐρῶ	τὴν	κυριωτέραν εἶναί μοι δοκοῦσαν. Τὸ
[10, 13]	ἅπασαν ἔχωσιν ἐν ὀχυρῷ καὶ	τὴν	λείαν τὴν ἑαυτῶν. Τὸν δὲ
[10, 13]	περὶ ἡμῶν γράφει· παραθήσομαι δὲ	τὴν	λέξιν αὐτοῦ, καθάπερ αὐτὸν ἐκεῖνον
[10, 8]	Διὸς περαιοῦσθαι τὸν ποταμὸν εἰς	τὴν	Λιβύην καὶ μεθ´ ἡμέρας τινὰς
[10, 1]	μύθων τὰς ἀλληγορουμένας φυσιολογίας καὶ	τὴν	λοιπὴν δεισιδαίμονα πλάνην παρὰ βαρβάρων
[10, 6]	τε μουσικὴν Ὄλυμπος ὁ Μυσὸς	τὴν	Λύδιον ἁρμονίαν ἐφιλοτέχνησεν· οἵ τε
[10, 9]	συνελογίσαντο, οἱ δὲ παλαιοτέροις ἀναγνώσμασι	τὴν	μαρτυρίαν ἐπιστώσαντο. Καὶ οἱ μὲν
[10, 2]	γὰρ ἂν καταψηφίσαιντο ἑαυτῶν ἑκόντες	τὴν	μεγίστην εὐήθειαν, τὸ ψευδῆ συγγράφειν·
[10, 7]	δὲ δυσὶ ταῖς ἐκτεθησομέναις αἰτίαις	τὴν	μεγίστην ἰσχὺν ἀνατίθημι. Καὶ προτέραν
[10, 8]	Ἅιδου μυθοποιίαν παρ´ Αἰγυπτίων ἀπενέγκασθαι.	Τὴν	μὲν γὰρ Ὀσίριδος τελετὴν τῇ
[10, 3]	καὶ τὴν Συβάρεως ἅλωσιν ἐπὶ	τὴν	Μεσσήνης μετέθηκεν. Ἵνα δέ τι
[10, 3]	ἦν ἀνδρῶν· καὶ Λυκόφρων ἐπαινεῖ	τὴν	μετάθεσιν, ὡς δι´ αὐτῆς ἐστ〈
[10, 4]	οἱ δ´ ἐπὶ Βαβυλῶνος φαίνονται	τὴν	μετοικίαν πεποιημένοι. Ἀλλὰ γὰρ ὁ
[10, 12]	νὺξ μὲν ἔην (φησὶν ὁ	τὴν	Μικρὰν Ἰλιάδα πεποιηκώς) μεσάτα, λαμπρὰ
[10, 1]	οὐ μόνον τῶνδε γραφῆς ἠξίωσαν	τὴν	μνήμην, ἀλλὰ καὶ τῆς ὁμοίας
[10, 7]	μυρίαι μὲν φθοραὶ κατέσχον, ἐξαλείφουσαι	τὴν	μνήμην τῶν γεγονότων· ἀεὶ δὲ
[10, 6]	ἄλλο ἔθνος Καππαδόκαι πρῶτοι εὗρον	τὴν	νάβλαν καλουμένην, ὃν τρόπον καὶ
[10, 7]	τἀληθὲς ἐπικρατεῖ μᾶλλον περὶ τοῦ	τὴν	νῦν οὖσαν τῶν γραμμάτων χρῆσιν
[10, 14]	τοῖς θέλουσιν αὐτῶν παλινοστεῖν ἐπὶ	τὴν	οἰκείαν γῆν καὶ τὸ ἱερὸν
[10, 1]	δὲ τῶν παρὰ βαρβάροις μαθημάτων	τὴν	οἰκείαν ὑποστήσασθαι θεολογίαν ἐφωράσαμεν, ὡς
[10, 6]	Ἴσαυροι δὲ καὶ Ἄραβες ἐξεπόνησαν	τὴν	οἰωνιστικήν, ὥσπερ ἀμέλει Τελμισσεῖς τὴν
[10, 8]	εἶναι καλούμενον χρυσῆς Ἀφροδίτης περὶ	τὴν	ὀνομαζομένην Μώμεμφιν. Τά τε περὶ
[10, 9]	τῶν Φοινίκων διάλεκτον φιλαλήθως πᾶσαν	τὴν	παλαιὰν ἱστορίαν ἐκ τῶν κατὰ
[10, 14]	Ἑβραίοις θεολόγων τε καὶ προφητῶν	τὴν	παλαιότητα τῇ πάντων τῶν Ἑλληνικῶν
[10, 4]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' ΟΤΙ ΜΗ ΑΛΟΓΩΣ	ΤΗΝ	ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ
[10, 4]	ὑποσχεῖν τοῦ μὴ ἀλόγως ἡμᾶς	τὴν	παρ´ Ἑβραίοις θεολογίαν καὶ τὴν
[10, 4]	θέμενοι τὰ τῆς Ἑλλήνων φιλοσοφίας	τὴν	παρ´ Ἑβραίοις θεολογίαν προτετιμήκαμεν, γνοίης
[10, 2]	σφετερίζεσθαι δ´ ὅμως καὶ ἄκοντες	τὴν	παρ´ ἡμῶν ἀλήθειαν εἰς τοὺς
[10, 3]	ἐπιμέμφοιτό τις αὐτῶν, ὅτι δὴ	τὴν	παρὰ βαρβάροις εὐσέβειάν τε καὶ
[10, 7]	καὶ μονιμωτάτην ἔχειν τῆς μνήμης	τὴν	παράδοσιν. Καὶ γὰρ τόπους ἅπαντες
[10, 9]	οὐ παρέργως καθωμιληκότες, οἳ καὶ	τὴν	παροῦσαν ὑπόθεσιν ἐπ´ ἀκριβὲς διευκρινήσαντες
[10, 4]	τὸν μῦθον, ὥστε αὐτοῖς ἤδη	τὴν	πᾶσαν φιλοσοφίαν ἐξ ἐράνου συστῆναι.
[10, 13]	ἐστι (γέγραφε γὰρ Ἑλλάδι φωνῇ	τὴν	πάτριον ἱστορίαν ἔκ τε τῶν
[10, 11]	τοῦ Ἀθηναίου συντετάχθαι, γενομένου κατὰ	τὴν	Πεισιστρατιδῶν ἀρχήν, περὶ τὴν πεντηκοστὴν
[10, 11]	τῶν προειρημένων Θάλητος γενομένου περὶ	τὴν	πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα καὶ τὰ περὶ
[10, 9]	καὶ πρώην μετὰ τούτους περὶ	τὴν	πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα οἱ ἀμφὶ Πυθαγόραν
[10, 11]	κατὰ τὴν Πεισιστρατιδῶν ἀρχήν, περὶ	τὴν	πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Τοῦ δ´ Ὀρφέως
[10, 1]	αὐτίκα μάλα παραστήσω. Ὥσπερ οὖν	τὴν	περὶ πλειόνων θεῶν δόξαν τά
[10, 8]	τῆς Τιτανομαχίας καὶ τὸ σύνολον	τὴν	περὶ τὰ πάθη τῶν θεῶν
[10, 14]	τοῖς εἰρημένοις ἀρκουμένου ποικίλην περιέχουσι	τὴν	περὶ τοῦ προκειμένου σύστασιν; Προὔκειτο
[10, 1]	ἡμέτερος Κλήμης ἐν ἕκτῳ Στρωματεῖ	τὴν	περὶ τούτου σύστασιν εἰς πλάτος
[10, 13]	εἰς τόπον ἀρουρῶν ἔχοντα μυρίων	τὴν	περίμετρον· Αὔαρις ὄνομα τῷ τόπῳ.
[10, 4]	καὶ οὗτος Βαβυλῶνά τε καὶ	τὴν	Περσίδα καὶ Αἴγυπτον, τοῖς τε
[10, 6]	Καὶ πρώτην ἐπιστολὰς συντάξαι Ἄτοσσαν,	τὴν	Περσῶν βασιλεύσασαν, φησὶν Ἑλλάνικος. Σκάμμων
[10, 4]	Βαβυλῶνα καὶ Αἴγυπτον καὶ πᾶσαν	τὴν	Περσῶν, τοῖς τε μάγοις καὶ
[10, 3]	λέγω μόνον‘ φησίν, ἀλλὰ καὶ	τὴν	πίστιν τῷ λόγῳ παρέχω. Σπάνια
[10, 6]	ὄργανον μουσικόν. Φασὶ δὲ καὶ	τὴν	πλαγίαν σύριγγα Σάτυρον εὑρεῖν τὸν
[10, 7]	ἀναγραφάς, τοῦτο μάλιστα δὴ καὶ	τὴν	πλάνην καὶ τὴν ἐξουσίαν τοῦ
[10, 4]	τοῖς θαυμαστοῖς παραπλησίως φιλοσόφοις ἀναμὶξ	τὴν	πλάνην τὴν πολύθεον τῇ γνώσει
[10, 8]	Ὅμηρον ἀκολούθως τούτῳ θεῖναι κατὰ	τὴν	ποίησιν· Ἑρμῆς δὲ ψυχὰς Κυλλήνιος
[10, 9]	Ἴναχος, οὔπω τότε Ἀθηναίων οὔτε	τὴν	πόλιν οὔτε τὴν προσηγορίαν ἐχόντων.
[10, 13]	προσεδρεύσαντα τοῖς τείχεσιν· ἐπεὶ δὲ	τὴν	πολιορκίαν ἀπέγνω, ποιήσασθαι συμβάσεις, ἵνα
[10, 1]	Ἕλλησι φιλοσόφων τετιμημένους, ὡς διὰ	τὴν	πολλὴν εὐδοκίμησιν τῇ δόξῃ τοὺς
[10, 4]	παραπλησίως φιλοσόφοις ἀναμὶξ τὴν πλάνην	τὴν	πολύθεον τῇ γνώσει τοῦ ἐπὶ
[10, 8]	κύκλον, ὡς λοξὴν μὲν ἔχει	τὴν	πορείαν, ἐναντίαν δὲ τοῖς ἄλλοις
[10, 10]	τὸν τρόπον· ἐπὶ πρώτην Ὀλυμπιάδα	τὴν	προειρημένην ἀπὸ Ὠγύγου ἔτη δειχθήσεται
[10, 9]	Ἀθηναίων οὔτε τὴν πόλιν οὔτε	τὴν	προσηγορίαν ἐχόντων. Ὁ δὲ πρῶτος
[10, 5]	αὐτοῖς κατά τινος σημαντικῆς διανοίας	τὴν	προσηγορίαν φέρει, ὅπερ οὐκ ἔνεστιν
[10, 9]	τούτοις γεγόνασι σύγχρονοι, ὥστ´ εἶναι	τὴν	πρώτην καθ´ Ἕλληνας Ὀλυμπιάδα σύνδρομον
[10, 10]	ὃν Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ἰωσεδέκ,	τὴν	πρώτην καὶ μερικὴν ἀπόπεμψιν ἐποιήσατο
[10, 2]	ἱκέται παραγενόμενοι εἰς Δελφοὺς ἤροντο	τὴν	Πυθίαν πῶς ἂν ἀπαλλαγεῖεν τοῦ
[10, 2]	τήν τε ἱστορίαν, ἀλλὰ μηδὲ	τὴν	ῥητορικὴν τοῦ ὁμοίου ἐλέγχου περιίδωμεν,
[10, 4]	Ἡγοῦμαι δέ μοι τήνδε συμβαλεῖσθαι	τὴν	σημείωσιν εἰς ἀπόδειξιν τοῦ προκειμένου
[10, 11]	Ἐπιμενίδου τοῦ Κρητός, ὅστις εἰς	τὴν	Σπάρτην ἀφίκετο, Ἀρισταίου τοῦ Προκοννησίου
[10, 3]	δὲ Σάμου φησὶ θεωρηθῆναι· καὶ	τὴν	Συβάρεως ἅλωσιν ἐπὶ τὴν Μεσσήνης
[10, 14]	δὲ Ἀρχέλαος ἐν Λαμψάκῳ διεδέξατο	τὴν	σχολὴν τοῦ Ἀναξαγόρου, μεταβὰς δ´
[10, 8]	καὶ Διόσπολιν τὴν αὐτὴν ὑπάρχειν·	τήν	τε Ἀφροδίτην ὀνομάζεσθαι παρὰ τοῖς
[10, 2]	μὴ ἄμοιρον τήν τε φιλοσοφίαν	τήν	τε ἱστορίαν, ἀλλὰ μηδὲ τὴν
[10, 13]	ἰσχυρῷ περιλαβεῖν τοὺς ποιμένας, ὅπως	τήν	τε κτῆσιν ἅπασαν ἔχωσιν ἐν
[10, 8]	ἐξ Αἰθιοπίας τοῦ θεοῦ παρόντος)	τήν	τε συνουσίαν τῶν θεῶν τούτων,
[10, 2]	ταῦτα· Ὡς δὲ μὴ ἄμοιρον	τήν	τε φιλοσοφίαν τήν τε ἱστορίαν,
[10, 6]	μετὰ δὲ ταῦτα Ἀσκληπιὸν αὐξῆσαι	τὴν	τέχνην ἱστοροῦσιν. Ἄτλας δὲ ὁ
[10, 8]	τε σημεῖα φέρουσι καὶ μάλιστα	τὴν	τῆς Ἑλένης γενομένην παρὰ Μενελάῳ
[10, 9]	φιλοσόφων χιλίοις πεντακοσίοις ἔτεσι κατὰ	τὴν	τοῦ δηλωθέντος ἀνδρὸς ὁμολογίαν. Καὶ
[10, 8]	μέχρι τινὸς παραδιδόναι τῷ περικειμένῳ	τὴν	τοῦ Κερβέρου προτομήν. Τοῦ δὲ
[10, 8]	Τὸν δὲ Δαίδαλον λέγουσιν ἀπομιμήσασθαι	τὴν	τοῦ λαβυρίνθου πλοκὴν τοῦ διαμένοντος
[10, 11]	καὶ ξύλων παντοδαπῶν ὕλην εἰς	τὴν	τοῦ νεὼ κατασκευὴν ἐδωρήσατο. Καὶ
[10, 9]	Σαμψὼν ἄρξαι Ἑβραίων, ὃν κατὰ	τὴν	τοῦ σώματος ἀλκὴν ἀνυπόστατον γενέσθαι
[10, 4]	ὡς ἂν οὐδὲν αὐτῇ πρὸς	τὴν	τῶν ἀναγκαίων καὶ ἀληθῶν εὕρεσιν
[10, 9]	συνεξητάκασιν. Εἶθ´ ἕκαστος οἰκείαις μεθόδοις	τὴν	τῶν ἀποδεικνυμένων κατασκευὴν πεποιημένος σύμφωνον
[10, 4]	καὶ μαθήματα περιεργότερον ἐξητακότας, καὶ	τὴν	τῶν δηλουμένων μὴ ἀγνοῆσαι φιλοσοφίαν,
[10, 6]	Συμβαλεῖται γοῦν καὶ ταῦτα εἰς	τὴν	τῶν εἰρημένων ἀκριβῆ καὶ βεβαίαν
[10, 8]	τὴν ἑαυτοῦ πλάνην ὀργιαζόμενα καὶ	τὴν	τῶν ἐν Ἅιδου μυθοποιίαν παρ´
[10, 9]	διαδοχαί. Σαγχουνιάθων δὲ ὁ κατὰ	τὴν	τῶν Φοινίκων διάλεκτον φιλαλήθως πᾶσαν
[10, 11]	{γέγονεν{ αι} Μενελάου τε εἰς	τὴν	Φοινίκην ἄφιξις καὶ τὰ περὶ
[10, 8]	ἐναντίαν δὲ τοῖς ἄλλοις ἄστροις	τὴν	φορὰν ποιεῖται. Παραπλησίως δὲ καὶ
[10, 11]	Ἀντιόχῳ τῷ μετὰ Σέλευκον τρίτῳ	τὴν	Χαλδαίων ἱστορίαν ἐν τρισὶ βιβλίοις
[10, 7]	γραμμάτων. Οἱ γοῦν ἀρχαιοτάτην αὐτῶν	τὴν	χρῆσιν εἶναι θέλοντες παρὰ Φοινίκων
[10, 2]	συνεχεῖς ὄμβροι καταρραγέντες ὅλην ἐπλήρωσαν	τὴν	χώραν. Ἐντεῦθεν ἄφθονος καὶ πλουσία
[10, 13]	τὸ γένος ἄσημοι καταθαρρήσαντες ἐπὶ	τὴν	χώραν ἐστράτευσαν καὶ ῥᾳδίως ἀμαχητὶ
[10, 13]	ἔτεσιν ἐκ τῆς Αἰγύπτου ἀπαλλαγέντες	τὴν	χώραν ταύτην ἐπῴκησαν ἢ Δαναὸν
[10, 4]	τὴν παρ´ Ἑβραίοις θεολογίαν καὶ	τὴν	ὡς ἂν αὐτοὶ φαῖεν βάρβαρον
[10, 4]	πολιτικῶν ἐπιτηδευμάτων. Ἡγοῦμαι δέ μοι	τήνδε	συμβαλεῖσθαι τὴν σημείωσιν εἰς ἀπόδειξιν
[10, 4]	παρὰ τοῖς Ἕλλησι διαφερόντως τὸ	τηνικάδε	μάλιστα ἦν ἀκμάζων, ὁ Πύθιος
[10, 3]	τι γυναικὸς ἀνὴρ ληΐζετ´ ἄμεινον	τῆς	ἀγαθῆς, τῆς δ´ αὖτε κακῆς
[10, 12]	κατὰ δὲ τὸ ὀκτωκαιδέκατον ἔτος	τῆς	Ἀγαμέμνονος βασιλείας Ἴλιον ἑάλω, Δημοφῶντος
[10, 10]	ὢν εἰς παιδείαν αὐτοὺς ἀπὸ	τῆς	ἄγαν ἰδιωτείας μετέπλασσε. Ταῦτα μὲν
[10, 13]	χιλίοις. Ἀλλὰ τὰ μὲν ἀπὸ	τῆς	Αἰγυπτιακῆς ἱστορίας ταύτη πη τῷ
[10, 12]	δ´ Ἴστρος ἐν τῷ Περὶ	τῆς	Αἰγυπτίων ἀποικίας Προμηθέως θυγατέρα φησί.
[10, 13]	καὶ τριακοσίοις πρόσθεν ἔτεσιν ἐκ	τῆς	Αἰγύπτου ἀπαλλαγέντες τὴν χώραν ταύτην
[10, 13]	ἐλάσσους μυριάδων ὄντας εἰκοσιτεσσάρων, ἀπὸ	τῆς	Αἰγύπτου τὴν ἔρημον εἰς Συρίαν
[10, 13]	τοὺς ἐξ αὐτῶν γενομένους κρατῆσαι	τῆς	Αἰγύπτου φησὶν ἔτη πρὸς τοῖς
[10, 10]	τις ἐπιλογιζόμενος ἀπὸ τοῦ τέλους	τῆς	αἰχμαλωσίας ασλζʹ ἔτη, κατὰ ἀνάλυσιν
[10, 10]	Βαβυλώνιος. Μετὰ δὲ τὰ οʹ	τῆς	αἰχμαλωσίας ἔτη Κῦρος Περσῶν ἐβασίλευσεν,
[10, 9]	δι´ ἑνὸς ἐμοῦ, ἡ σύστασις	τῆς	ἀληθείας ἀναμφίλεκτον λάβοι τὴν ἐπικύρωσιν.
[10, 2]	διήκειν εἰς αὐτοὺς τὴν κλοπὴν	τῆς	ἀληθείας ἐκδεχόμενοι, εἰ μὴ ἐπαχθὲς
[10, 9]	καὶ τῶν κατ´ αὐτὸν ἐξεταστῶν	τῆς	ἀληθείας παρεδέχθη. Οἱ δὲ τούτων
[10, 8]	διδασκάλους, τοὺς βαρβάρους λέγω, πόθῳ	τῆς	ἀληθοῦς εὐσεβείας καὶ αὐτοὶ μετήλθομεν,
[10, 4]	Οὐ γὰρ οὖν μόνα τὰ	τῆς	ἀληθοῦς θεολογίας λείποντα κατεμάνθανε τοῖς
[10, 4]	ἐπισημαίνεται, ὡς οὐ μόνης ἐστέρηντο	τῆς	ἀληθοῦς θεολογίας οἱ παλαιοὶ τῶν
[10, 13]	τῶν ἐκ τῆς Θηβαΐδος καὶ	τῆς	ἄλλης Αἰγύπτου βασιλέων γενέσθαι φησὶν
[10, 13]	φησὶ τοὺς ποιμένας ἐκ μὲν	τῆς	ἄλλης Αἰγύπτου ἐκπεσεῖν, κατακλεισθῆναι δὲ
[10, 10]	διάστημα ἐπὶ τὸ πρῶτον ἔτος	τῆς	ἀπ´ Αἰγύπτου διὰ Μωσέως ἐξόδου
[10, 3]	εἰρημένα. Ἔτι δὲ εἰς προπαρασκευὴν	τῆς	ἀπὸ τῶν Ἑβραϊκῶν λόγων ἐπιρρυείσης
[10, 9]	πλουσίᾳ καὶ ποικίλῃ κατασκευῇ κεχρημένοι	τῆς	ἀποδείξεως. Οἱ μὲν γὰρ ἔκ
[10, 11]	ἀποπληροῖ γενεὰς εἴκοσι. Καὶ τὰ	τῆς	ἀποδείξεως τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον.
[10, 10]	Μωσέα. Μέμνηται δὲ καὶ Ἡρόδοτος	τῆς	ἀποστασίας ταύτης καὶ Ἀμώσιος ἐν
[10, 3]	ἀνδρῶν, ὅπου γε καὶ Μένανδρος	τῆς	ἀρρωστίας ταύτης ἐπλήσθη, ὃν ἠρέμα
[10, 9]	φωνὴν μεταβεβλημένα. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ' ΠΕΡΙ	ΤΗΣ	ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ ΜΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡ´
[10, 8]	ἀνδράσι λογίων ἐφάπτεσθαι προδιαλαβεῖν περὶ	τῆς	ἀρχαιότητος αὐτῶν, ἵν´, εἰ φανεῖεν
[10, 13]	Αἴγυπτον βασιλέων μετὰ τοῦ χρόνου	τῆς	ἀρχῆς αὐτῶν ἀπαριθμησάμενος ἐπιλέγει· Ταῦτα
[10, 10]	Κῦρος δ´ οὖν τῷ πρώτῳ	τῆς	ἀρχῆς ἔτει, ὅπερ ἦν Ὀλυμπιάδος
[10, 13]	Ἀσσυρίων δυναστείαν (τότε γὰρ ἐκείνους	τῆς	Ἀσίας κρατεῖν) ἐν τῇ νῦν
[10, 9]	Ἀσσύριον, ὃν πρῶτόν φασιν ἁπάσης	τῆς	Ἀσίας πλὴν Ἰνδῶν κεκρατηκέναι· οὗ
[10, 12]	τῷ δευτέρῳ καὶ τετρακοσιοστῷ ἔτει	τῆς	Ἀσσυρίων ἀρχῆς, τῆς δὲ Βηλούχου
[10, 9]	ἔλεγχον ἐφοδεύσω· εἴπερ ἐπὶ Σεμιράμεως	τῆς	Ἀσσυρίων βασιλίδος ὁ Σαγχουνιάθων ἐγνωρίζετο,
[10, 9]	καὶ συγγράψας ἐπὶ Σεμιράμεως γέγονε	τῆς	Ἀσσυρίων βασιλίδος. Ταῦτα ὁ Πορφύριος.
[10, 14]	Νοῦς δὲ εἰσελθὼν αὐτὰ ἐκ	τῆς	ἀταξίας εἰς τάξιν ἤγαγεν Ἀναξαγόρου
[10, 10]	καὶ Ὀλυμπιάδες. Ἔδοξε δή μοι	τῆς	Ἀττικῆς βασιλείας τὸν προειρημένον ἐκτιθέναι
[10, 10]	δὲ πρὸ τούτων ὡδί πως	τῆς	Ἀττικῆς χρονογραφίας ἀριθμουμένης, ἀπὸ Ὠγύγου
[10, 6]	καὶ μιξοφρύγιον καὶ μιξολύδιον Μαρσύαν	τῆς	αὐτῆς ὄντα τοῖς προειρημένοις χώρας·
[10, 9]	τὰς τῶν πρὸ ἡμῶν περὶ	τῆς	αὐτῆς ὑποθέσεως ἀποδείξεις. Γεγόνασι δὴ
[10, 5]	Ἑλλήνων, παραπεποιημένα δὲ ἄντικρυς ἀπὸ	τῆς	βαρβάρου φωνῆς. Καὶ ἐξ αὐτῆς
[10, 11]	οὗ κατὰ τὸ ὀκτωκαιδέκατον ἔτος	τῆς	βασιλείας Ἴλιον ἑάλω. Καὶ χρὴ
[10, 9]	Νίνου δὲ γυνὴ καὶ διάδοχος	τῆς	βασιλείας Σεμίραμις· ὥστ´ εἶναι τὸν
[10, 11]	προειρημένοις παραδοὺς μετὰ πολλὰς γενεὰς	τῆς	Βοιωτίας ἐπέβη. Μετὰ δὲ Ἴναχον
[10, 10]	εἰκὸς ἦν μέρη τινὰ συμπάσχειν	τῆς	γῆς, ὅτε γε Ἀθηναίους τῶν
[10, 12]	τὸ ἰέναι αὐτὴν διὰ πάσης	τῆς	γῆς πλανωμένην. Ταύτην δ´ Ἴστρος
[10, 8]	βαρβάρους τὰ φιλοσόφων, ὧν οὐδὲ	τῆς	γλώσσης εἰκὸς ἦν ἐπαΐειν, ἢ
[10, 5]	γράμματα, αὐτὰ δὴ τὰ πρῶτα	τῆς	γραμματικῆς στοιχεῖα, Ἕλλησιν εἰσηγησάμενος Κάδμος,
[10, 1]	ἰατρικὴν αὐτά τε τὰ πρῶτα	τῆς	γραμματικῆς στοιχεῖα μυρίας τε ἄλλας
[10, 10]	ἑξῆς βασιλέων Ἑβραίων ἔτη τετρακόσια	τῆς	δ´ αἰχμαλωσίας ἑβδομήκοντα〉 ἧς τὸ
[10, 3]	ἀνὴρ ληΐζετ´ ἄμεινον τῆς ἀγαθῆς,	τῆς	δ´ αὖτε κακῆς οὐ ῥίγιον
[10, 5]	περὶ τῶν πρώτων στοιχείων εἰρήσθω.	Τῆς	δ´ αὐτῆς ἡμῖν ὑποθέσεως ἐφαψάμενος
[10, 8]	Δαιδάλου τιμώμενον ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων.	Τῆς	δ´ Ὁμήρου παρουσίας ἄλλα τε
[10, 11]	παρουσία καὶ ἡ ὑπὸ Δαρδάνου	τῆς	Δαρδανίας κτίσις ἥ τε ἐκ
[10, 12]	παρουσία καὶ ἡ ὑπὸ Δαρδάνου	τῆς	Δαρδανίας κτίσις, ὃν πρῶτον‘ (φησὶν
[10, 12]	τετρακοσιοστῷ ἔτει τῆς Ἀσσυρίων ἀρχῆς,	τῆς	δὲ Βηλούχου τοῦ ὀγδόου δυναστείας
[10, 11]	ἁλώσεως πρεσβύτερος πάνυ πολλοῖς ἔτεσι,	τῆς	δὲ γεγονυίας Ἰλίου κτίσεως καὶ
[10, 4]	ὕστερον ἔτεσι πλέον ἢ ἑξακοσίοις,	τῆς	δὲ Μωσέως ἡλικίας οὐκ ἔλαττον
[10, 8]	τὴν δὲ τῆς Ἴσιδος τῇ	τῆς	Δήμητρος ὁμοιοτάτην ὑπάρχειν, τῶν ὀνομάτων
[10, 2]	ἔμφασιν τῆς Ἑλληνικῆς ἐπινοίας ἐκ	τῆς	διὰ τῶν γραφῶν εἰς ἡμᾶς
[10, 10]	ἀπόπεμψιν ἐποιήσατο τοῦ λαοῦ, πληρωθείσης	τῆς	ἑβδομηκονταετίας, ὡς ἐν τῷ Ἔσδρᾳ
[10, 1]	ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΠΑΡΗΛΘΕ· ΚΑΙ ΠΕΡΙ	ΤΗΣ	ΕΒΡΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ. Τίσι ποτὲ λόγοις
[10, 13]	περὶ Χαλδαίων ἱστορίας τὰς περὶ	τῆς	Ἑβραίων ἀρχαιότητος παρατίθεται μαρτυρίας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[10, 9]	ἐν Ἱεροσολύμοις νεώ, καθὼς τὰ	τῆς	Ἑβραίων ἱστορίας παρίστησι, κἀντεῦθεν πάλιν
[10, 4]	τἀληθοῦς ἐφήψαντο καταλήψεως, ἐν τούτοις	τῆς	Ἑβραίων κοινωνοὶ πεφήνασι διδασκαλίας. Εἰκὸς
[10, 14]	Ὁ δὲ Κῦρος μετὰ πλεῖστον	τῆς	εἰς Βαβυλῶνα αἰχμαλωσίας τοῦ Ἰουδαίων
[10, 8]	κατασκευασμάτων ὁμωνύμους προσηγορίας. Ἔκ τε	τῆς	ἑκάστῳ ζηλωθείσης παιδείας ἀποδείξεις φέρουσι,
[10, 8]	σημεῖα φέρουσι καὶ μάλιστα τὴν	τῆς	Ἑλένης γενομένην παρὰ Μενελάῳ Τηλεμάχῳ
[10, 4]	ΑΛΟΓΩΣ ΤΗΝ ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΝ	ΤΗΣ	ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΠΡΟΤΕΤΙΜΗΚΑΜΕΝ. Ὅτι μὴ
[10, 2]	ΚΛΟΠΗΣ. Παραστήσαντες δὲ τὴν ἔμφασιν	τῆς	Ἑλληνικῆς ἐπινοίας ἐκ τῆς διὰ
[10, 2]	σοι μὴ πιστὸς οὗτος, ἅτε	τῆς	Ἑλληνικῆς καὶ αὐτὸς τὴν βάρβαρον
[10, 13]	δή, τὸ γένος ἀνὴρ Αἰγύπτιος	τῆς	Ἑλληνικῆς μετεσχηκὼς παιδείας, ὡς δῆλός
[10, 1]	λόγοις τὴν καθ´ Ἑβραίους φιλοσοφίαν	τῆς	Ἑλληνικῆς προτετιμήκαμεν ὁποίοις τε λογισμοῖς
[10, 4]	ὡς ἂν αὐτοὶ φαῖεν βάρβαρον	τῆς	Ἑλληνικῆς προτετιμηκέναι φιλοσοφίας. Εἰ γοῦν
[10, 14]	τῶν μετ´ αὐτὸν προφητῶν τὰ	τῆς	Ἑλλήνων γεγονέναι φιλοσοφίας καὶ μάλιστα
[10, 11]	παραλαμβανέσθωσαν. Εὑρήσομεν γὰρ οὐ μόνον	τῆς	Ἑλλήνων παιδείας τὰ παρ´ ἡμῖν,
[10, 4]	λόγου σώφρονος δεύτερα θέμενοι τὰ	τῆς	Ἑλλήνων φιλοσοφίας τὴν παρ´ Ἑβραίοις
[10, 1]	γὰρ τῶν πανσόφων ἀκούσῃ πάλιν	τῆς	ἐν λόγοις κλοπῆς ἀλλήλους ἀπελεγχόντων.
[10, 10]	ταῦτα συμβῆναι, δείκνυμεν οὕτως· ἀπὸ	τῆς	ἐξόδου Μωσέως ἐπὶ Κῦρον, ὃς
[10, 4]	ἡ κληθεῖσα Ἰταλικὴ φιλοσοφία συνέστη,	τῆς	ἐπωνυμίας ἐκ τῆς κατὰ τὴν
[10, 9]	τὰ ἀπὸ τοῦ ὑστάτου ἔτους	τῆς	ἐρημίας τοῦ δηλωθέντος ἱεροῦ ἐπὶ
[10, 9]	ἔτος Δαρείου τὸ οʹ ὑπῆρχε	τῆς	ἐρημίας τοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις νεώ,
[10, 9]	σωτῆρος ἡμῶν γενέσεως ἀρχήν τε	τῆς	εὐαγγελικῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ ποιησαμένου
[10, 11]	κτίσις ἥ τε ἐκ Φοινίκης	τῆς	Εὐρώπης εἰς τὴν Κρήτην ἀνακομιδή·
[10, 3]	Λυσιμάχου μέν ἐστι δύο Περὶ	τῆς	Ἐφόρου κλοπῆς, Ἀλκαῖος δέ, ὁ
[10, 4]	σοφοὶ ἐπὶ κατορθώσει μνημονεύονται ἀγωγῆς	τῆς	ἠθικωτέρας, ὧν πλέον οὐδὲν τῶν
[10, 11]	οἱ μὲν περὶ Κράτητα πρὸ	τῆς	Ἡρακλειδῶν καθόδου φασὶν αὐτὸν ἠκμακέναι,
[10, 12]	ἐν τοῖς Ἀργοναυτικοῖς. Ἀπὸ δὲ	τῆς	Ἡρακλέους ἐν Ἄργει βασιλείας ἐπὶ
[10, 3]	τοῦ δ´ αὐτοῦ καὶ Περὶ	τῆς	Ἡροδότου κλοπῆς ἐστι βιβλίον καὶ
[10, 2]	τὰ παρ´ ἡμῖν ἄνωθεν ἐκ	τῆς	θείας δυνάμεως διὰ τῶν ἁγίως
[10, 4]	ταῦτα ἐννοήσαντας διὰ τὸ κάλλος	τῆς	θερινῆς ὥρας, ἣν Αἴγυπτός τε
[10, 13]	Μετὰ ταῦτα δὲ τῶν ἐκ	τῆς	Θηβαΐδος καὶ τῆς ἄλλης Αἰγύπτου
[10, 3]	περὶ τοῦ ποταμίου ἵππου καὶ	τῆς	θήρας τῶν κροκοδείλων; Ἢ ὡς
[10, 8]	τῶν Αἰγυπτίων παρὰ τῆς Πολυμνήστης,	τῆς	Θῶνος γυναικός, ἀκριβῶς ἐξητακὼς φαίνεται.
[10, 14]	τῶν παρ´ Ἑβραίοις προφητῶν καὶ	τῆς	ἱερᾶς μητροπόλεως αὐτῶν πεπολιορκημένης· ὥστε
[10, 14]	ἔτη ιβʹ κατὰ τοῦτον πολιορκηθείσης	τῆς	Ἱερουσαλὴμ ὑπὸ Ἀσσυρίων καὶ τοῦ
[10, 11]	ὁ προειρημένος Μωσῆς αὐτῆς μὲν	τῆς	Ἰλιακῆς ἁλώσεως πρεσβύτερος πάνυ πολλοῖς
[10, 11]	δὲ ἀπὸ Ἰνάχου χρόνος ἄχρι	τῆς	Ἰλίου ἁλώσεως ἀποπληροῖ γενεὰς εἴκοσι.
[10, 9]	τοὺς ἔμπροσθεν ἀνιὼν χρόνους μέχρι	τῆς	Ἰλίου ἁλώσεως εὑρήσεις ἔτη συγκεφαλαιούμενα
[10, 11]	τὸν Ἐρατοσθένην μετὰ ἑκατοστὸν ἔτος	τῆς	Ἰλίου ἁλώσεως· οἱ δὲ περὶ
[10, 13]	ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΦΛΑΥΙΟΥ ΙΩΣΗΠΟΥ ΠΕΡΙ	ΤΗΣ	ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ. Ἄρξομαι δὲ πρῶτον
[10, 6]	τοῦ Ἑβραίου γραφῆς, ἣν Περὶ	τῆς	Ἰουδαίων ἀρχαιότητος ἐν δυσὶν ἐπραγματεύσατο
[10, 8]	τὴν αὐτὴν εἶναι· τὴν δὲ	τῆς	Ἴσιδος τῇ τῆς Δήμητρος ὁμοιοτάτην
[10, 11]	ἀναγραφή, παρὰ τούτοις οὐδὲ τὰ	τῆς	ἱστορίας ἀληθεύειν δύναται. Καὶ μετὰ
[10, 6]	ἔχειν ἐπισυνάψαι καὶ τὰ ἀπὸ	τῆς	Ἰωσήπου τοῦ Ἑβραίου γραφῆς, ἣν
[10, 11]	εἰσὶν ἀρχαιότεροι. Περὶ μὲν οὖν	τῆς	καθ´ ἕκαστον λόγον πραγματείας χρόνων
[10, 5]	Καὶ ἐξ αὐτῆς δὲ ἐλέγχεται	τῆς	καθ´ ἕκαστον στοιχεῖον ἐπωνυμίας. Τί
[10, 12]	μετὰ Μωσέα· ὥστε καὶ πρὸ	τῆς	καθ´ Ἕλληνας ἀνθρωπογονίας ὁ Μωσῆς.
[10, 11]	ἀλήθειαν παραβραβεύσωσι. Περὶ μὲν οὖν	τῆς	καθ´ ἡμᾶς πολιτείας ἱστορίας τε
[10, 9]	Γράφει τοίνυν ἐν τῷ τετάρτῳ	τῆς	καθ´ ἡμῶν συσκευῆς ὁ Πορφύριος
[10, 9]	Δαρείου τοῦ Περσῶν βασιλέως καὶ	τῆς	κατ´ αὐτὸν ἀνανεώσεως τοῦ ἐν
[10, 14]	παρεφάνη τῷ βίῳ, δῆλον ἀπὸ	τῆς	κατ´ αὐτὸν ἱστορίας τυγχάνει. Μετὰ
[10, 2]	φησίν· Αἱ μὲν οὖν ἰδέαι	τῆς	κατὰ διάνοιαν Ἑλληνικῆς κλοπῆς εἰς
[10, 11]	τῶν δογμάτων παρίστημι, μενούσης μοι	τῆς	κατὰ θεὸν πολιτείας ἀνεξαρνήτου. Τοσαῦτα
[10, 14]	Ἑλλήνων γεγονέναι φιλοσοφίας καὶ μάλιστα	τῆς	κατὰ Πλάτωνα, ὃς ἀκουστὴς τὰ
[10, 4]	φιλοσοφία συνέστη, τῆς ἐπωνυμίας ἐκ	τῆς	κατὰ τὴν Ἰταλίαν διατριβῆς ἀξιωθεῖσα·
[10, 11]	καθ´ ἡμᾶς πολιτείας ἱστορίας τε	τῆς	κατὰ τοὺς ἡμετέρους νόμους ὅσα
[10, 9]	δὲ ἀπὸ τοῦ δηλωθέντος ἔτους	τῆς	Κέκροπος βασιλείας τὸν ἀνωτέρω χρόνον
[10, 6]	πρῶτοι φόρμιγγα εὗρον οὐ πολὺ	τῆς	κιθάρας λειπομένην καὶ κρόταλα ἐπενόησαν.
[10, 2]	ἐπαχθὲς εἰπεῖν, ἀπεδείξαμεν, φέρε μάρτυρας	τῆς	κλοπῆς αὐτοὺς καθ´ αὑτῶν παραστήσωμεν
[10, 3]	πρὸ αὐτοῦ (αἰδοῦμαι γὰρ τῷ	τῆς	κλοπῆς ὀνόματι ἐπὶ τούτου χρῆσθαι)
[10, 3]	εἰ Θεοπόμπου καὶ Ἐφόρου τὸ	τῆς	κλοπῆς πάθος ἥψατο, ἀργοτέρων οὕτως
[10, 11]	Κρήτην ἀνακομιδή· κατὰ δὲ Λυγκέα	τῆς	Κόρης ἡ ἁρπαγὴ καὶ ἡ
[10, 12]	Φοινίκην ἀνακομιδή· κατὰ δὲ Λυγκέα	τῆς	κόρης ἡ ἁρπαγὴ καὶ ἡ
[10, 3]	δὲ ἐπιστολὴ πρὸς Σωτηρίδαν Περὶ	τῆς	Κτησίου κλοπῆς, τοῦ δ´ αὐτοῦ
[10, 12]	Πτολεμαῖον τὸν Μενδήσιον. Καὶ τὰ	τῆς	λέξεως αὐτοῦ ὧδε ἔχει· Κατέσκαψε
[10, 3]	αὐτῶν μαθήματα καὶ τὰ σεμνὰ	τῆς	λογικῆς ἐπιστήμης ἀπὸ βαρβάρων αὐτοῖς
[10, 1]	τῆς τε βασιλικῆς μητροπόλεως καὶ	τῆς	λοιπῆς αὐτῶν ἱστορίας πολὺν πεποιῆσθαι
[10, 4]	ἔξωθεν αὐτῷ πεπορισμένων αἴτιος αὐτὸς	τῆς	μαθήσεως κατέστη τοῖς Ἕλλησιν. Ὁ
[10, 7]	πάντων ἐναντιώτατον ἱστορίᾳ πράττοντες διατελοῦσι.	Τῆς	μὲν γὰρ ἀληθοῦς ἐστι τεκμήριον
[10, 12]	στρατεύσαντος. Προτερεῖν ἄρα Μωσῆς ἀποδείκνυται	τῆς	μὲν Διονύσου ἀποθεώσεως ἔτη ἑξακόσια
[10, 3]	δὲ ἐν Μελανίππῃ τῇ δεσμώτιδι·	τῆς	μὲν κακῆς κάκιον οὐδὲν γίνεται
[10, 8]	τοῦ βασιλέως, πολλοῖς ἔτεσι πρότερον	τῆς	Μίνω βασιλείας· τόν τε ῥυθμὸν
[10, 7]	ὁμολογοῦσιν ἀρχαιοτάτην καὶ μονιμωτάτην ἔχειν	τῆς	μνήμης τὴν παράδοσιν. Καὶ γὰρ
[10, 9]	παρόντος πρὸς τοῖς εἰρημένοις μάρτυρι	τῆς	Μωσέως ἀρχαιότητος χρήσομαι τῷ πάντων
[10, 11]	κατ´ Εἴραμον πολὺ κατώτερός ἐστι	τῆς	Μωσέως ἡλικίας. Αἰγυπτίων δέ εἰσιν
[10, 11]	ἴσμεν κεκηρυγμένα, γεγονότα μὲν πολὺ	τῆς	Μωσέως ἡλικίας κατώτερα, πρὸ δὲ
[10, 10]	ἀπὸ δὲ πρώτης Ὀλυμπιάδος ἐπὶ	τῆς	νεʹ ἔτος πρῶτον, τουτέστιν ἐπὶ
[10, 10]	Μωσέως ἐξόδου Ἰσραήλ, ὅσον ἀπὸ	τῆς	νεʹ Ὀλυμπιάδος ἐπὶ Ὤγυγον, ὃς
[10, 9]	δεύτερον κατὰ τὸ πρῶτον ἔτος	τῆς	ξεʹ Ὀλυμπιάδος καταντᾷ, Τιβερίου δὲ
[10, 11]	τοὺς ἐλέγχους παραλαμβάνω. Περὶ γὰρ	τῆς	Ὁμήρου ποιήσεως γένους τε αὐτοῦ
[10, 7]	Ἕλλησιν οὐδὲν ὁμολογούμενον εὑρίσκεται γράμμα	τῆς	Ὁμήρου ποιήσεως πρεσβύτερον· οὗτος δὲ
[10, 1]	ἠξίωσαν τὴν μνήμην, ἀλλὰ καὶ	τῆς	ὁμοίας αὐτοῖς διδασκαλίας τε καὶ
[10, 4]	καί τι πλέον καὶ μεῖζον	τῆς	πανδήμου περὶ θεῶν ἀκοῆς διανοηθέντες
[10, 14]	λόγον. Οὐ γὰρ μόνον περὶ	τῆς	πάντων οὐσίας ἀπεφήνατο, ὡς οἱ
[10, 14]	μαρτυρίας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ' ΩΣ ΑΠΑΣΗΣ	ΤΗΣ	ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΝΕΩΤΕΡΟΙ ΤΥΓΧΑΝΟΥΣΙ
[10, 6]	δὲ αὐτῶν ὀλίγα εἰς σύστασιν	τῆς	παρὰ βαρβάροις εὑρετικῆς καὶ βιωφελοῦς
[10, 4]	τὰ μὲν σεμνὰ καὶ παλαιὰ	τῆς	πατρόθεν εἰς αὐτοὺς ἡκούσης θεολογίας
[10, 7]	φονικῶν γραφέντας νόμους, ὀλίγῳ πρότερον	τῆς	Πεισιστράτου τυραννίδος ἀνθρώπου γεγονότος. Περὶ
[10, 13]	Καρχηδόνα· εἶτα μεταβὰς καὶ ἀπὸ	τῆς	περὶ Χαλδαίων ἱστορίας τὰς περὶ
[10, 3]	Μιλησίου κατὰ λέξιν μετήνεγκεν ἐκ	τῆς	Περιηγήσεως, βραχέα παραποιήσας, τὰ τοῦ
[10, 12]	ἔτη ἑξακόσια τέσσαρα, εἴ γε	τῆς	Περσέως βασιλείας τῷ τριακοστῷ δευτέρῳ
[10, 7]	καὶ βραχυτέρων, ὅπου γε περὶ	τῆς	Περσικῆς στρατείας καὶ τῶν ἐν
[10, 14]	ὁ Πλάτων ἀμφὶ τὰ ὕστατα	τῆς	Περσῶν βασιλείας, μικρῷ θᾶττον Ἀλεξάνδρου
[10, 7]	τινες ἄλλοι λέγονται γενέσθαι, βραχὺ	τῆς	Περσῶν ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα στρατείας
[10, 11]	Μωσέως ἡλικίας κατώτερα, πρὸ δὲ	τῆς	Περσῶν ἡγεμονίας ἔτεσιν ἑβδομήκοντα. Βηρωσσὸς
[10, 4]	τις ἕτερος Ἕλλην ἢ βάρβαρος,	τῆς	πλάνης ἀρχηγοὶ γενόμενοι, συνεστήσαντο· τούτων
[10, 4]	τε καὶ πρῶτοι κατῆρξαν αὐτοῖς	τῆς	πολυθέου πλάνης, τοὺς ἑπτὰ παρ´
[10, 8]	Ἑλένην ἐκ τῶν Αἰγυπτίων παρὰ	τῆς	Πολυμνήστης, τῆς Θῶνος γυναικός, ἀκριβῶς
[10, 3]	μεταθέσει. Τό τε γὰρ περὶ	τῆς	προρρήσεως τοῦ σεισμοῦ ἐν Μεταποντίῳ
[10, 9]	τούτῳ συγχρόνοις. Πάλιν δὲ ἀπὸ	τῆς	πρώτης Ὀλυμπιάδος ἐπὶ τοὺς ἔμπροσθεν
[10, 10]	καὶ μυθώδεις ἐπιλεξάμενος ἱστορίας μέχρι	τῆς	πρώτης Ὀλυμπιάδος ἐπιδραμοῦμαι· τὰς δὲ
[10, 9]	καταντᾷ, Τιβερίου δὲ τὸ πεντεκαιδέκατον	τῆς	Ῥωμαίων βασιλείας κατὰ τὸ δʹ
[10, 9]	Ῥωμαίων βασιλείας κατὰ τὸ δʹ	τῆς	σαʹ Ὀλυμπιάδος συμπίπτει. Γίνονται τοίνυν
[10, 3]	τὸ πλοῖον οὐκ ἀπὸ Μεγάρων	τῆς	Σικελίας, ἀπὸ δὲ Σάμου φησὶ
[10, 2]	Μίαν δ´ αὐτοῖς ἔχρησεν ἀπαλλαγὴν	τῆς	συμφορᾶς, εἰ χρήσαιντο τῇ Αἰακοῦ
[10, 7]	μαρτυρία, ἣν ἀπὸ τοῦ πρώτου	τῆς	συναχθείσης αὐτῷ Βιβλιοθήκης παραθήσομαι, οὕτως
[10, 8]	καὶ τὴν Ἥραν μυθολογούμενα περὶ	τῆς	συνουσίας καὶ τὴν εἰς Αἰθιοπίαν
[10, 4]	εὐγνώμονι λογισμῷ κεχρημένοι, ἐν οἷς	τῆς	τἀληθοῦς ἐφήψαντο καταλήψεως, ἐν τούτοις
[10, 2]	ἐμὲ καταλέγειν τὰς φωνάς, προκειμένης	τῆς	τἀνδρὸς γραφῆς, ἐν ᾗ μετὰ
[10, 1]	ὀνομαστὶ καὶ τὸν βίον καταπλαγῆναι	τῆς	τε βασιλικῆς μητροπόλεως καὶ τῆς
[10, 8]	Κρόνου μυθολογούμενα καὶ τὰ περὶ	τῆς	Τιτανομαχίας καὶ τὸ σύνολον τὴν
[10, 7]	ἑαυτὸν ἱστορίαν συγγράφειν. Αἰτίαι δὲ	τῆς	τοιαύτης διαφωνίας πολλαὶ μὲν ἴσως
[10, 3]	καθάπερ ὁ Ἀλεξανδρεὺς Φιλόστρατος Περὶ	τῆς	τοῦ Σοφοκλέους κλοπῆς πραγματείαν κατεβάλετο.
[10, 9]	χρόνων Αὐγούστου Ῥωμαίων αὐτοκράτορος καὶ	τῆς	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν γενέσεως ἀρχήν
[10, 13]	ἀντιγράφῳ οὐ βασιλεῖς σημαίνεσθαι διὰ	τῆς	τοῦ Ὓκ προσηγορίας, ἀλλὰ τοὐναντίον
[10, 4]	Πυθαγόρας τοιοῦτος. Πρώτη δ´ ἐκ	τῆς	τούτου διαδοχῆς ἡ κληθεῖσα Ἰταλικὴ
[10, 11]	τοῦθ´ οὕτως ἔχον ἀπό τε	τῆς	τῶν Ἀττικῶν βασιλέων διαδοχῆς Μακεδονικῶν
[10, 11]	παρ´ ἡμῖν, ἔτι δὲ καὶ	τῆς	τῶν γραμμάτων εὑρέσεως ἀνώτερα· μάρτυρας
[10, 2]	φωνάς· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΠΕΡΙ	ΤΗΣ	ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΚΛΟΠΗΣ. Παραστήσαντες
[10, 11]	διὰ βραχέων ἔτι καὶ περὶ	τῆς	τῶν ἑπτὰ σοφῶν ἡλικίας ἀναγράψομεν.
[10, 9]	ὑπηγάγετο δυσφημίαις. Οὕτω γὰρ διὰ	τῆς	τῶν ἐχθρῶν ὁμολογίας ἀναμφηρίστως ἡγοῦμαι
[10, 4]	τινες διὰ ταῦτα ἀθεότητα μᾶλλον	τῆς	τῶν θεῶν θεραπείας προτετιμηκότες, τί
[10, 9]	ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΠΡΟΦΗΤΩΝ. Μωσέως πέρι καὶ	τῆς	τῶν μετ´ αὐτὸν προφητῶν ἀρχαιότητος
[10, 3]	τὸ χεῖρον. Τὰ γοῦν περὶ	τῆς	Φαρναβάζου πρὸς Ἀγησίλαον συνόδου δι´
[10, 3]	ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ· ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ	ΤΗΣ	ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ. Τὰ Πλατώνεια ἑστιῶν
[10, 4]	κατά γε τούτους πλέον οὐδὲν	τῆς	Φοινίκων καὶ Αἰγυπτίων πολυπλανοῦς θεολογίας
[10, 13]	κατὰ πλάτος ἀνιστόρηται. Ἀπὸ δὲ	τῆς	Φοινίκων, μάρτυσι χρησάμενος τοῖς τὰ
[10, 12]	γενέσθαι λέγει· ὅθεν καὶ ὁ	τῆς	Φορωνίδος ποιητὴς εἶναι αὐτὸν ἔφη
[10, 8]	δὲ τὴν εἰς πᾶν ζῷον	τῆς	ψυχῆς μεταβολὴν μαθεῖν παρ´ Αἰγυπτίων.
[10, 3]	δὲ Καΰστριος κλέπτην ἀπεκάλει. Καὶ	τί	γὰρ Ἐφόρου ἴδιον’ ἔφη, ἐκ
[10, 5]	τῆς καθ´ ἕκαστον στοιχεῖον ἐπωνυμίας.	Τί	γὰρ τοῦ Ἄλφ τὸ Ἄλφα
[10, 7]	ταῦτα βουληθεῖσι περὶ τῶν παλαιῶν	τι	γράφειν παρέσχεν. Οὐ γὰρ μόνον
[10, 3]	ὡς Ἡσιόδου οὐ μὲν γάρ	τι	γυναικὸς ἀνὴρ ληΐζετ´ ἄμεινον τῆς
[10, 2]	αὐτῶν Ἑλλήνων ἀπευθύνας τὸν λόγον.	Τί	δ´ ἂν εἴποις, εἰ τὰ
[10, 4]	Αἰγυπτίοις καὶ τοῖς ἱερεῦσι μαθητεύων·	τί	δ´ εἴ σοι καταλέγοιμι Ἡράκλειτον
[10, 7]	Ἄργος ἱστοροῦντες ἀλλήλοις ἠκολουθήκασι. Καὶ	τί	δεῖ λέγειν περὶ τῶν κατὰ
[10, 14]	ΕΛΛΗΣΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΟΙ ΧΡΟΝΟΙ. Ἀλλὰ	τί	δεῖ πλῆθος ταῖς ἀποδείξεσιν ἐπισωρεύειν,
[10, 3]	τὴν Μεσσήνης μετέθηκεν. Ἵνα δέ	τι	δοκῇ λέγειν περιττόν, καὶ τοῦ
[10, 5]	ἄρα, παρ´ οἷς καὶ σημαῖνόν	τι	ἕκαστον αὐτῶν ἀποδείκνυται. Παρὰ δὲ
[10, 3]	τοῦ Νικαγόρου ὁ Ἀπολλώνιος· Καὶ	τί	θαυμάζομεν‘ ἔφη, εἰ Θεοπόμπου καὶ
[10, 4]	βοωμένων ἀποφθεγμάτων μνημονεύεται. Ὀψὲ δέ	τι	καὶ μᾶλλον τοῖς χρόνοις ὑποβεβηκότες
[10, 11]	παραχαράττειν ἐπειράθησαν, πρῶτον μὲν ἵνα	τι	λέγειν ἴδιον νομισθῶσι, δεύτερον δ´
[10, 3]	ἐπὶ τούτου χρῆσθαι) οὐκέτι κατειλήφατε.	Τί	λέγεις; ἔφη ὁ Καλλιέτης. Οὐ
[10, 3]	πραγματείαν κατεβάλετο. Κεκίλιος δέ, ὥς	τι	μέγα πεφωρακώς, ὅλον δρᾶμα ἐξ
[10, 11]	χρήσομαι Χαλδαίοις, Φοίνιξιν, Αἰγυπτίοις. Καὶ	τί	μοι λέγειν πλείονα; Χρὴ γὰρ
[10, 4]	ἐπιλέγει· Λάβωμεν δὴ ὡς ὅ	τι	περ ἂν Ἕλληνες βαρβάρων παραλάβωσι,
[10, 4]	μάλιστα ὀρθότερον φιλοσοφίας ἁψάμενοι καί	τι	πλέον καὶ μεῖζον τῆς πανδήμου
[10, 10]	παραλλαγή. Σημειωτέον δὲ ὡς ὅ	τι	ποτὲ ἐξαίρετον Ἕλλησι δι´ ἀρχαιότητα
[10, 4]	συνάγουσά τε καὶ ἐρανιζομένη, ὅ	τι	ποτὲ παρ´ ἑκάστοις εὕροι τῶν
[10, 4]	εἰς τὸ παντελὲς ἐχήρευεν. Οὐδέ	τι	πρὸς ἀγαθῶν λόγων εὕρεσιν αὐτοῖς
[10, 8]	καὶ τοῦτ´ ἂν εἴη ἕν	τι	τῶν μάλιστα συνεκτικωτάτων τῇ προκειμένῃ
[10, 3]	Καὶ μετὰ βραχέα φησί· Καὶ	τί	ὑμῖν λέγω ὡς τὰ Βαρβαρικὰ
[10, 7]	γεγονότος. Περὶ μὲν γὰρ Ἀρκάδων	τί	χρὴ λέγειν αὐχούντων ἀρχαιότητα; Μόλις
[10, 4]	τῆς τῶν θεῶν θεραπείας προτετιμηκότες,	τί	χρὴ λοιπὸν ἡμᾶς ἐπιμέμφεσθαι, οὐχὶ
[10, 9]	ἔτος τῆς ξεʹ Ὀλυμπιάδος καταντᾷ,	Τιβερίου	δὲ τὸ πεντεκαιδέκατον τῆς Ῥωμαίων
[10, 9]	Ἰουδαίων ἔθνους, εὕροι ἂν ἀπὸ	Τιβερίου	ἐπὶ τὸ δεύτερον ἔτος Δαρείου
[10, 9]	ποιησαμένου κατὰ τὸ πεντεκαιδέκατον ἔτος	Τιβερίου	Καίσαρος, εἴ τις ἀπὸ τούτου
[10, 9]	μεταξὺ Δαρείου τοῦ Πέρσου καὶ	Τιβερίου	τοῦ Ῥωμαίων βασιλέως Ὀλυμπιάδες ρλζʹ
[10, 3]	Καὶ ταῦτ´ εἰπὼν διὰ πλειόνων	τίθησι	τὰς ἀποδείξεις. Ἀλλ´ ὁποῖος μὲν
[10, 7]	ἐπιδείκνυσιν, Ἔφορον δὲ Τίμαιος καὶ	Τίμαιον	οἱ μετ´ ἐκεῖνον γεγονότες, Ἡρόδοτον
[10, 7]	πλείστοις ψευδόμενον ἐπιδείκνυσιν, Ἔφορον δὲ	Τίμαιος	καὶ Τίμαιον οἱ μετ´ ἐκεῖνον
[10, 13]	αὐτὸν ἐκεῖνον παραγαγὼν μάρτυρα· τοῦ	Τίμαιος	ὄνομα. Ἐπὶ τούτου οὐκ οἶδ´
[10, 7]	Ἀντίοχον καὶ Φίλιστον ἢ Καλλίαν	Τίμαιος	συμφωνεῖν ἠξίωσεν, οὐδ´ αὖ περὶ
[10, 12]	ἀνθρώπων. Ἐντεῦθεν ὁ Πλάτων ἐν	Τιμαίῳ	κατακολουθήσας Ἀκουσιλάῳ γράφει· Καί ποτε
[10, 4]	Αἴγυπτον. Εἰσάγει γοῦν αὐτὸν ἐν	Τιμαίῳ	πρὸς τοῦ βαρβάρου παιδευόμενον, ἐν
[10, 14]	φιλοσόφοις ἀγαπήσαντες τὰ Ἑβραίων λόγια	τιμᾶν	διανενοήμεθα.
[10, 8]	καὶ νῦν ἱερὸν εἶναι Δαιδάλου	τιμώμενον	ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων. Τῆς δ´
[10, 12]	ἀποτεθεῖσθαι ἐν τῷ ναῷ τοῦ	τιμωμένου	δαίμονος, κἀντεῦθεν Σορόαπιν κληθῆναι καὶ
[10, 8]	καὶ πολλὰ προσεξευρόντα τυχεῖν ἰσοθέων	τιμῶν.	Κατὰ γὰρ μίαν τῶν πρὸς
[10, 14]	οὐ προσποιηθέντα τὰς τοῦ τυράννου	τιμωρίας	διαμασησάμενον τὴν γλῶσσαν προσπτύσαι αὐτῷ
[10, 8]	δὲ τῶν ἀσεβῶν ἐν Ἅιδου	τιμωρίας	καὶ τοὺς τῶν εὐσεβῶν λειμῶνας
[10, 5]	δὲ τὰ πάντα ἀπαρτίζει τοιαύτην	τινὰ	διάνοιαν· μάθησις οἴκου, πλήρωσις δέλτων
[10, 10]	χειμῶσι μαστιζομένων εἰκὸς ἦν μέρη	τινὰ	συμπάσχειν τῆς γῆς, ὅτε γε
[10, 3]	ἡμέραν ἔσοιτο σεισμός‘ καὶ ἕτερά	τινα	τούτοις ἐπαγαγὼν ἐπιλέγει· Ταῦτ´ οὖν
[10, 7]	διορθοῦται τὸν Ἡσίοδον Ἀκουσίλαος· ἢ	τίνα	τρόπον Ἔφορος μὲν Ἑλλάνικον ἐν
[10, 11]	τῶν προειρημένων ἱστορίαις δηλοῦται, κατὰ	τίνα	τῶν βασιλέων Εὐρώπης ἁρπαγὴ {γέγονεν{
[10, 8]	παρ´ Ἕλλησιν ὁμοδοξοῦντες, μηκέτ´ ἀμφιβάλλοις	τίνας	ἦν εἰκὸς τὰ παρὰ τίνων
[10, 8]	τὴν Λιβύην καὶ μεθ´ ἡμέρας	τινὰς	πάλιν ἐπιστρέφειν, ὡς ἐξ Αἰθιοπίας
[10, 7]	Ἀκουσίλαον καὶ μετὰ τοῦτον εἴ	τινες	ἄλλοι λέγονται γενέσθαι, βραχὺ τῆς
[10, 4]	δὲ παρά τισιν ἄλλοις οἷόν	τινες	αὐτῶν τὸ παρ´ Ἑβραίοις ἀγαθὸν
[10, 4]	δ´ ἕτεροί φασι, Τυρρηνὸς ἦν·	τινὲς	δ´ αὐτὸν Σύριον ἢ Τύριον
[10, 13]	καὶ οὕτω συντιθέμενον γίνεται Ὑκουσσώς.	Τινὲς	δὲ λέγουσιν αὐτοὺς Ἄραβας εἶναι,
[10, 11]	τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι διακοσίοις τεσσαράκοντα·	τινὲς	δὲ πρὸ τῶν Ὀλυμπιάδων ἔφασαν
[10, 7]	μὲν ἐπὶ τὸ μυθολογεῖν τραπόμενοι,	τινὲς	δὲ πρὸς χάριν ἢ τὰς
[10, 4]	θεοῖς αὐτῶν ἐνδίκως ἐπιμεμψάμενοι καί	τινες	διὰ ταῦτα ἀθεότητα μᾶλλον τῆς
[10, 11]	Ἕλλησι λόγιοι καὶ πόσοι καὶ	τίνες	εἰσὶν οἱ μνημονεύσαντες, ἐν τῷ
[10, 10]	συζεύξας κατὰ χρόνον ἑκάστας, εἴ	τινες	ἐπίσημοι, ταῖς Ἑλληνικαῖς τὰς Ἑβραϊκάς,
[10, 14]	τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους Ἰησοῦς, ὥς	τινες,	ἔτεσι λʹ εἶθ´, ὥς φησιν
[10, 10]	ἔτη ασλζʹ Καὶ Ἑλλήνων δέ	τινες	ἱστοροῦσι κατὰ τοὺς αὐτοὺς χρόνους
[10, 4]	Ἀλλὰ καὶ ὁ Θαλῆς, ὥς	τινες	ἱστοροῦσι, Φοῖνιξ ἦν, ὡς δέ
[10, 7]	ἄλλους ὑπελάμβανον, κατὰ τοῦτον ἡρμόζοντο,	τινὲς	μὲν ἐπὶ τὸ μυθολογεῖν τραπόμενοι,
[10, 10]	Ἀλέξανδρός τε ὁ Πολυΐστωρ καί	τινες,	οἳ〉 τῶν καθ´ ἡμᾶς ἀκριβέστερον
[10, 10]	ἐνενήκοντα ἔτη ἦν Προμηθεύς, ὥς	τινες,	ὃς πλάσσειν ἀνθρώπους ἐμυθεύετο· σοφὸς
[10, 4]	φιλοσοφίας ἀνευρὼν ὄνομα, ὡς μέν	τινες,	Σάμιος, ὡς δ´ ἕτεροί φασι,
[10, 5]	ὅθεν καὶ Φοινικήια τὰ γράμματά	τινες	τῶν παλαιῶν ἐπικεκλήκασιν. Εἰσὶ δὲ
[10, 12]	φθίνοντος· Ἑλλάνικος δωδεκάτῃ Θαργηλιῶνος καί	τινες	τῶν τὰ Ἀττικὰ συγγραψαμένων ὀγδόῃ
[10, 4]	ἱστοροῦσι, Φοῖνιξ ἦν, ὡς δέ	τινες	ὑπειλήφασι, Μιλήσιος· Αἰγυπτίων δὲ καὶ
[10, 8]	καιροῦ, οἰκοδομηθέντος δέ, ὡς μέν	τινές	φασιν, ὑπὸ Μένδητος, ὡς δ´
[10, 10]	ἐν τῇ δευτέρᾳ· τρόπῳ δέ	τινι	καὶ Ἰουδαίων αὐτῶν, ἐν τοῖς
[10, 11]	περὶ τῶν βασιλέων ἐκτιθέμενος ἀφηγεῖταί	τινος	αὐτῶν ὄνομα Ναβουχοδονόσορ, τοῦ συστρατεύσαντος
[10, 11]	τὰ ὅσα μὴ συνίεσαν, διά	τινος	ἐπιπλάστου ῥητολογίας παρακαλύπτοντες ὡς μυθολογίαν
[10, 4]	ἄλλος θεῶν αὐτοῖς εἰς ἀναγκαίου	τινὸς	ἐπιτήδευσιν συνήργει· ἀλώμενοι δὲ ὧδε
[10, 3]	κατακλινείς, τοῦ δείπνου προκόπτοντος καί	τινος	ζητήσεως περὶ Ἐφόρου ἐν τοῖς
[10, 8]	τοῦ Ἄπιδος τὸ σῶμα μέχρι	τινὸς	παραδιδόναι τῷ περικειμένῳ τὴν τοῦ
[10, 5]	τῶν στοιχείων παρ´ αὐτοῖς κατά	τινος	σημαντικῆς διανοίας τὴν προσηγορίαν φέρει,
[10, 3]	ποτὲ ἐν Μεταποντίῳ καὶ ἔκ	τινος	φρέατος ἀνιμήσας καὶ πιὼν προεῖπεν,
[10, 8]	τίνας ἦν εἰκὸς τὰ παρὰ	τίνων	ἀναλέξασθαι, πότερα τοὺς πρεσβυτέρους τὰ
[10, 7]	καὶ Θουκυδίδης ὡς ψευδόμενος ὑπό	τινων	κατηγορεῖται, καίτοι δοκῶν ἀκριβεστάτην καθ´
[10, 9]	ἀποδείξεως. Οἱ μὲν γὰρ ἔκ	τινων	ὁμολογουμένων ἱστοριῶν τοὺς χρόνους συνελογίσαντο,
[10, 14]	δὲ ἐπὶ ποιητικὴν μεταβὰς ὑπό	τινων	σκηνικὸς φιλόσοφος ἐκλήθη· ὁ δὲ
[10, 4]	αὐτοὺς τὸ παράπαν ὠφέλει, οὐδέ	τις	ἄλλος θεῶν αὐτοῖς εἰς ἀναγκαίου
[10, 7]	ἀπ´ ἐκείνου τοῦ χρόνου δύναιτό	τις	ἂν δεῖξαι σῳζομένην ἀναγραφὴν οὔτ´
[10, 9]	πεντεκαιδέκατον ἔτος Τιβερίου Καίσαρος, εἴ	τις	ἀπὸ τούτου συναγαγεῖν ἐθέλοι τὸν
[10, 1]	μὴ τοῦτο, συνενεχθῆναι δὲ φαίη	τις	αὐτοὺς φυσικαῖς ὑποκινηθέντας ἐννοίαις, καὶ
[10, 3]	ὡς ἂν μηκέθ´ ἡμῖν ἐπιμέμφοιτό	τις	αὐτῶν, ὅτι δὴ τὴν παρὰ
[10, 4]	ὀθνεῖα λοιπὸν καὶ βάρβαρα, οἷά	τις	γυμνὴ καὶ οἰκείων πτωχεύουσα λόγων
[10, 10]	τριάκοντα ἑπτά. Εἰ δ´ ἀναφέροι	τις	ἐπιλογιζόμενος ἀπὸ τοῦ τέλους τῆς
[10, 5]	Καὶ παρὰ μὲν Ἑβραίοις τοιάδε	τίς	ἐστιν ἡ τῶν στοιχείων μετάφρασις
[10, 4]	ὁ Θρᾴκιος Ὀρφεὺς ἢ καί	τις	ἕτερος Ἕλλην ἢ βάρβαρος, τῆς
[10, 7]	καὶ πρώην, ὡς ἂν εἴποι	τις,	εὕροι γεγονότα· λέγω δὲ τὰς
[10, 3]	βιβλία, ἐπεὶ ἴσως πλείους ἄν	τις	ἐφώρασε τοῦ φιλοσόφου. Ἐγὼ δ´
[10, 11]	λοιπὸν τίς ὁ θεὸς καὶ	τίς	ἡ κατ´ αὐτὸν ποίησις, ἕτοιμον
[10, 12]	τὴν Κάδμου γεγόνασιν ἡλικίαν. Κἄν	τις	ἡμῖν λέγῃ Φημονόην πρώτην χρησμῳδῆσαι
[10, 4]	Ναὶ μὴν καὶ μαντείων πλείστη	τις	ἦν καὶ ἄφθονος παρὰ τοῖς
[10, 11]	τὴν Ἑλλήνων παράδοσιν οὐδ´ ἱστορίας	τις	ἦν παρ´ αὐτοῖς ἀναγραφή. Κάδμος
[10, 4]	πᾶσι περιουσία. Σεμνός γε μήν	τις	καὶ μέγας θεὸς παρὰ τοῖς
[10, 11]	Ἀγαμέμνονα συνεστρατεῦσθαι καί, εἰ βούλεταί	τις,	καὶ πρὶν τῶν στοιχείων τὴν
[10, 11]	κηρύττειν ἐπαγγέλλομαι. Γινώσκων δὲ λοιπὸν	τίς	ὁ θεὸς καὶ τίς ἡ
[10, 3]	τοῖς ἄλλοις γενομένης· Ἀκούσωμεν’ ἔφη,	τίς	ὁ περὶ Ἐφόρου θόρυβος. Ἦσαν
[10, 7]	περὶ αὐτῶν ἀκριβῶς παραδιδόντας; Ἢ	τίς	οὐ παρ´ αὐτῶν ἂν τῶν
[10, 10]	καὶ τῶν Ἀττικῶν ἁπάντων. Εἴ	τις	οὖν ἐν τοῖς χιλίοις εἴκοσιν
[10, 10]	ἐχόμενος ἀφαιρῶν τε καὶ προστιθεὶς	τίς	τε Ἕλλην ἢ Πέρσης ἢ
[10, 1]	ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ.	Τίσι	ποτὲ λόγοις τὴν καθ´ Ἑβραίους
[10, 1]	διδασκαλίας τε καὶ μαθήσεως ἔν	τισι	τῶν εἰς βελτίωσιν ψυχῆς συντεινόντων
[10, 4]	παρ´ ἑτέρων· οὐδὲν δὲ παρά	τισιν	ἄλλοις οἷόν τινες αὐτῶν τὸ
[10, 1]	ἀνδρῶν παραδεδομένα, ἀλλὰ τὰ καί	τισιν,	εἰ καὶ μὴ πᾶσιν, αὐτοῖς
[10, 8]	μυθολογούμενα καὶ τὰ περὶ τῆς	Τιτανομαχίας	καὶ τὸ σύνολον τὴν περὶ
[10, 12]	Ναὶ μὴν ἡ Λητὼ κατὰ	Τιτυὸν	γίνεται· Λητὼ γὰρ ἥλκησε Διὸς
[10, 12]	γὰρ ἥλκησε Διὸς κυδρὴν παράκοιτιν.	Τιτυὸς	δὲ συνεχρόνισε Ταντάλῳ. Εἰκότως ἄρα
[10, 12]	Τρωϊκῶν μιᾷ γενεᾷ· τοῦ γοῦν	Τληπολέμου,	ὃς ἦν υἱὸς Ἡρακλέους, Ὅμηρος
[10, 11]	φανερὸν ἀπὸ τοῦ παιδὸς αὐτοῦ	Τληπολέμου,	τοῦ στρατεύσαντος ἐπὶ Ἴλιον. Ὀρφεὺς
[10, 3]	ὃν ἠρέμα μὲν ἤλεγξε διὰ	τὸ	ἄγαν αὐτὸν φιλεῖν Ἀριστοφάνης ὁ
[10, 5]	αὐτῶν αἰωνία βοήθεια‘ Ἐπὶ τούτοις	τὸ	Ἄϊν, ὃ μεταληφθὲν σημαίνει πηγὴν
[10, 13]	γὰρ Ὓκ πάλιν Αἰγυπτιστὶ καὶ	τὸ	Ἃκ δασυνόμενον αἰχμαλώτους ῥητῶς μηνύει.
[10, 5]	ἐπωνυμίας. Τί γὰρ τοῦ Ἄλφ	τὸ	Ἄλφα διενήνοχεν; Ἢ τοῦ Βὴθ
[10, 5]	Ἄλφα διενήνοχεν; Ἢ τοῦ Βὴθ	τὸ	Βῆτα; Ἢ τοῦ Γάμμα τὸ
[10, 7]	τὴν κυριωτέραν εἶναί μοι δοκοῦσαν.	Τὸ	γὰρ ἐξ ἀρχῆς μὴ σπουδασθῆναι
[10, 8]	καὶ λήθην τῶν συμβεβηκότων κακῶν.	Τὸ	γὰρ νηπενθὲς φάρμακον, ὃ λαβεῖν
[10, 3]	ἐστ〈 ηρ〉 ιγμένου τοῦ στίχου.	τὸ	γὰρ Τὸν δ´ ἀπαμειβόμενος προσέφη
[10, 13]	τοῦτο δέ ἐστι βασιλεῖς ποιμένες.	Τὸ	γὰρ Ὓκ καθ´ ἱερὰν γλῶσσαν
[10, 13]	ἀλλὰ τοὐναντίον αἰχμαλώτους δηλοῦσθαι ποιμένας.	Τὸ	γὰρ Ὓκ πάλιν Αἰγυπτιστὶ καὶ
[10, 13]	τε παρατίθεσθαι τἀκείνων. Μάνεθως δή,	τὸ	γένος ἀνὴρ Αἰγύπτιος τῆς Ἑλληνικῆς
[10, 13]	τῶν πρὸς ἀνατολὴν μερῶν ἄνθρωποι	τὸ	γένος ἄσημοι καταθαρρήσαντες ἐπὶ τὴν
[10, 5]	γραμματικῆς στοιχεῖα, Ἕλλησιν εἰσηγησάμενος Κάδμος,	τὸ	γένος Φοῖνιξ ἦν, ὅθεν καὶ
[10, 12]	πρὸς Ἑβραίους διακείμενος, ἅτε Αἰγύπτιος	τὸ	γένος, ὡς καὶ κατὰ Ἰουδαίων
[10, 5]	τὸ Βῆτα; Ἢ τοῦ Γάμμα	τὸ	Γίμελ; Ἢ τοῦ Δὲλθ τὸ
[10, 7]	ἐκείνην αἰτίαν· οἱ γὰρ ἐπὶ	τὸ	γράφειν ὁρμήσαντες οὐ περὶ τὴν
[10, 9]	πεντεκαιδέκατον τῆς Ῥωμαίων βασιλείας κατὰ	τὸ	δʹ τῆς σαʹ Ὀλυμπιάδος συμπίπτει.
[10, 11]	ὅτι μηδ´ ὑφ´ ὑμῶν παραδεκτόν·	τὸ	δὲ ἂν ἀποδεικνύηται, θαυμαστόν, ὁπόταν
[10, 5]	Ἑλλάδα φωνὴν λέγοιτ´ ἂν μάθησις‘	τὸ	δὲ δεύτερον Βήθ, ὃ μεθερμηνεύεται
[10, 8]	Δαιδάλου κατασκευασθεῖσι παρὰ τοῖς Ἕλλησι.	Τὸ	δὲ κάλλιστον πρόπυλον ἐν Μέμφει
[10, 11]	ἀποφηναμένους τὰ περὶ θεοῦ δειχθήσεται·	τὸ	δὲ νῦν ἔχον, σπευστέον μετὰ
[10, 13]	καθ´ ἱερὰν γλῶσσαν βασιλέα σημαίνει,	τὸ	δὲ Οὐσσὼς ποιμήν ἐστι καὶ
[10, 3]	Ξενοφῶντος αὐτὸν μετατιθέντα κατείληφα, καὶ	τὸ	δεινόν, ὅτι ἐπὶ τὸ χεῖρον.
[10, 5]	τὸ Γίμελ; Ἢ τοῦ Δὲλθ	τὸ	Δέλτα; Ἢ τοῦ Η τὸ
[10, 9]	εὕροι ἂν ἀπὸ Τιβερίου ἐπὶ	τὸ	δεύτερον ἔτος Δαρείου ἔτη φμηʹ
[10, 9]	Ὀλυμπιάδι λογιζομένης. Ἐπεὶ δὲ κατὰ	τὸ	δεύτερον ἔτος Δαρείου τὸ οʹ
[10, 9]	ἔτη φμηʹ Δαρείου μὲν γὰρ	τὸ	δεύτερον κατὰ τὸ πρῶτον ἔτος
[10, 7]	δόξαις ἐπακολουθεῖν, ἀλλ´ ἐξ αὐτῶν	τὸ	δίκαιον τῶν πραγμάτων λαμβάνειν. Τὰ
[10, 6]	νάβλαν καλουμένην, ὃν τρόπον καὶ	τὸ	δίχορδον Ἀσσύριοι. Καρχηδόνιοι γὰρ πρῶτοι
[10, 5]	τὸ Δέλτα; Ἢ τοῦ Η	τὸ	Ε; Ἢ τοῦ Ζαῒ τὸ
[10, 14]	κʹ ἔπειτα Ἠλεὶ ἱερεύς, ὡς	τὸ	Ἑβραϊκόν, ἔτη μʹ περὶ ὃν
[10, 5]	ὅπερ ἐστὶν ὀδόντες‘ ἐπὶ πᾶσι	τὸ	εἰκοστὸν δεύτερον στοιχεῖον καλεῖται παρ´
[10, 2]	οὖν αὐτοῖς Αἰακὸς ἀνελθὼν ἐπὶ	τὸ	Ἑλληνικὸν ὄρος, τὰς καθαρὰς χεῖρας
[10, 3]	καὶ ἀναβαλλομένῳ ἐοικὼς φαίνεται καὶ	τὸ	ἔμψυχον καὶ ἐνεργὸν τὸ Ξενοφῶντος
[10, 7]	τοῦτο πρόχειρον αὐτοῖς ἐστιν ἀεὶ	τὸ	ἐπάγγελμα λόγων δὲ δύναμιν ἐπεδείκνυντο
[10, 5]	τὸ Ε; Ἢ τοῦ Ζαῒ	τὸ	Ζῆτα; Ἢ τοῦ Τὴθ τὸ
[10, 5]	τὸ Ζῆτα; Ἢ τοῦ Τὴθ	τὸ	Θῆτα; Καὶ ὅσα τούτοις παραπλήσια.
[10, 12]	τὴν Ἶσιν Ἰώ φασι, διὰ	τὸ	ἰέναι αὐτὴν διὰ πάσης τῆς
[10, 14]	ἐπὶ τὴν οἰκείαν γῆν καὶ	τὸ	ἱερὸν ἀνεγείρειν· ὅτε καὶ ἄνεισιν
[10, 4]	τοὺς πρώτους ταῦτα ἐννοήσαντας διὰ	τὸ	κάλλος τῆς θερινῆς ὥρας, ἣν
[10, 7]	βασιλέας ἐπαινοῦντες· ἄλλοι δὲ ἐπὶ	τὸ	κατηγορεῖν τῶν πράξεων ἢ τῶν
[10, 2]	παρ´ ἀλλήλων ὑφαιρούμενοι βεβαιοῦσι μὲν	τὸ	κλέπται εἶναι, σφετερίζεσθαι δ´ ὅμως
[10, 2]	Ἕλλησιν εὐδοκίμων ἀνδρῶν χρησάμενος μαρτυρίοις	τὸ	κλεπτικὸν διελέγξας εἶδος αὐτῶν, διαφόροις
[10, 4]	δὲ ἀποδέχεσθαι καὶ ἐπαινεῖν, ὅτι	τὸ	κρεῖττον ἀγαπήσαντες, μᾶλλον δὲ τὸ
[10, 5]	ὃ ἑρμηνεύεται βοήθεια‘ ἵν´ ᾖ	τὸ	λεγόμενον ἐξ αὐτῶν αἰωνία βοήθεια‘
[10, 8]	μάλιστα συνεκτικωτάτων τῇ προκειμένῃ πραγματείᾳ,	τὸ	μέλλοντας τῶν παρὰ τοῖς ἀνδράσι
[10, 11]	βοηθοῖς δὲ μᾶλλον Ἕλλησι καταχρήσομαι.	Τὸ	μὲν γὰρ ἄγνωμον, ὅτι μηδ´
[10, 5]	τὴν γείτονα Φοινίκης καὶ αὐτὴν	τὸ	μὲν παλαιὸν Φοινίκην, μετέπειτα δὲ
[10, 5]	στοιχεῖα δύο καὶ εἴκοσιν, ὧν	τὸ	μὲν πρῶτόν ἐστιν Ἄλφ, ὃ
[10, 3]	οἶδ´ ὅπως ὑμῖν‘ φησίν, εἰς	τὸ	μέσον ἀγαγεῖν, μηνύω καὐτὸς Ὑπερείδην
[10, 11]	ἀκριβείας ἀνεγράψαμεν· ἵνα δὲ καὶ	τὸ	μέχρι νῦν ἐνδέον ἀποπληρώσωμεν, ἔτι
[10, 5]	τούτοις παραπλήσια. Ὥστε ἀναμφίλεκτον εἶναι	τὸ	μὴ Ἑλλήνων οἰκείας εἶναι τὰς
[10, 5]	Μετὰ ταῦτα τρισκαιδέκατον στοιχεῖόν ἐστι	τὸ	Μήμ, ὅ ἐστιν ἐξ αὐτῶν‘
[10, 4]	τὸ κρεῖττον ἀγαπήσαντες, μᾶλλον δὲ	τὸ	μόνον ἀληθὲς εὑρόντες καὶ ἀπειληφότες
[10, 7]	τοῦτον ἡρμόζοντο, τινὲς μὲν ἐπὶ	τὸ	μυθολογεῖν τραπόμενοι, τινὲς δὲ πρὸς
[10, 9]	ἐρημίας τοῦ δηλωθέντος ἱεροῦ ἐπὶ	τὸ	νʹ ἔτος Ὀζίου τοῦ τῶν
[10, 3]	καὶ τὸ ἔμψυχον καὶ ἐνεργὸν	τὸ	Ξενοφῶντος διαφθείρων. Ταῦτ´ εἰπόντος τοῦ
[10, 9]	κατὰ τὸ δεύτερον ἔτος Δαρείου	τὸ	οʹ ὑπῆρχε τῆς ἐρημίας τοῦ
[10, 12]	τε καὶ Μουσαῖος· κατὰ δὲ	τὸ	ὀκτωκαιδέκατον ἔτος τῆς Ἀγαμέμνονος βασιλείας
[10, 11]	Ἀτρεύς, Θυέστης, Ἀγαμέμνων, οὗ κατὰ	τὸ	ὀκτωκαιδέκατον ἔτος τῆς βασιλείας Ἴλιον
[10, 5]	ἐστιν ὁ ζῶν‘ ἵν´ ᾖ	τὸ	ὅλον ἐν αὐτῇ ζῇ ὁ
[10, 5]	ἔπειτα Λάβδ, ὅ ἐστι μάθε‘	τὸ	ὅλον ὅμως μάθε‘ Μετὰ ταῦτα
[10, 5]	μαθήσει τε καὶ ἐπαγγελίᾳ προσήκουσαν.	Τὸ	ὅμοιον δ´ οὐκ ἂν εὕροις
[10, 3]	ἀναγινώσκων λόγον πρὸς τοὺς ἓν	τὸ	ὂν εἰσάγοντας τοιαύταις αὐτὸν εὑρίσκω
[10, 6]	καὶ μέταλλα χρυσοῦ τὰ περὶ	τὸ	Πάγγαιον ὄρος ἐπενόησεν. Ἤδη δὲ
[10, 3]	ὃν σὺ προτιμᾷς, κατείληφε τουτὶ	τὸ	πάθος, ἐν μὲν τῇ ἑνδεκάτῃ
[10, 8]	μὲν γὰρ ψυχοπομπὸν Ἑρμῆν κατὰ	τὸ	παλαιὸν νόμιμον παρ´ Αἰγυπτίοις ἀναγαγόντα
[10, 14]	καὶ τοῦ ἱεροῦ ἐμπρησμὸν ὑπομείναντος	τὸ	πᾶν Ἰουδαίων ἔθνος ἀπάγεται εἰς
[10, 4]	ἀληθοῦς καὶ μαθήματος βιωφελοῦς εἰς	τὸ	παντελὲς ἐχήρευεν. Οὐδέ τι πρὸς
[10, 7]	ἐν τούτῳ νομίζοντες. Ὅλως δὲ	τὸ	πάντων ἐναντιώτατον ἱστορίᾳ πράττοντες διατελοῦσι.
[10, 4]	τισιν ἄλλοις οἷόν τινες αὐτῶν	τὸ	παρ´ Ἑβραίοις ἀγαθὸν εὕραντο. Τοῦτο
[10, 4]	θαυμαστὸς Πύθιος εἰς φιλοσοφίαν αὐτοὺς	τὸ	παράπαν ὠφέλει, οὐδέ τις ἄλλος
[10, 14]	καὶ Ἁβραάμ, ἀφ´ ὧν καὶ	τὸ	παρώνυμον τοῖς ἀνδράσιν ἐπιτέθειται, τῶν
[10, 10]	Ὠγύγου ἐκκειμένων, πρώτῳ μὲν ἔτει	τὸ	Πάσχα καὶ τῶν Ἑβραίων ἔξοδος
[10, 5]	τέταρτον Δέλθ, ὃ σημαίνει δέλτων‘	τὸ	πέμπτον Η, ὅ ἐστιν αὕτη‘
[10, 9]	διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ ποιησαμένου κατὰ	τὸ	πεντεκαιδέκατον ἔτος Τιβερίου Καίσαρος, εἴ
[10, 9]	ξεʹ Ὀλυμπιάδος καταντᾷ, Τιβερίου δὲ	τὸ	πεντεκαιδέκατον τῆς Ῥωμαίων βασιλείας κατὰ
[10, 2]	άμμων ὁ Κυρηναῖος ἐκ Μουσαίου	τὸ	Περὶ Θεσπρωτῶν βιβλίον ὁλόκληρον. Αὖθις
[10, 3]	Ὁμήρου κωμῳδηθέντος ὑπὸ Κρατίνου διὰ	τὸ	πλεονάσαι ἐν τῷ τὸν δ´
[10, 3]	Περὶ τῶν οὐκ ἰδίων Μενάνδρου,	τὸ	πλῆθος αὐτοῦ τῶν κλοπῶν ἐξέφηνε·
[10, 3]	ὁ Θεόπομπος τό τε περὶ	τὸ	πλοῖον οὐκ ἀπὸ Μεγάρων τῆς
[10, 8]	θαυμασθέντα τυχεῖν εἰκόνος ξυλίνης κατὰ	τὸ	προειρημένον ἱερόν, ταῖς ἰδίαις χερσὶ
[10, 10]	ὅπερ ἦν Ὀλυμπιάδος νεʹ ἔτος	τὸ	πρῶτον, διὰ Ζοροβάβελ, καθ´ ὃν
[10, 9]	δὲ Μωσέως πάλιν ἀνιὼν ἐπὶ	τὸ	πρῶτον ἔτος ζωῆς Ἁβραὰμ εὑρήσεις
[10, 10]	ἀνάλυσιν εὑρίσκεται ταὐτὸν διάστημα ἐπὶ	τὸ	πρῶτον ἔτος τῆς ἀπ´ Αἰγύπτου
[10, 9]	μὲν γὰρ τὸ δεύτερον κατὰ	τὸ	πρῶτον ἔτος τῆς ξεʹ Ὀλυμπιάδος
[10, 5]	Φῆ, ὃ στόμα‘ εἶθ´ ἑξῆς	τὸ	Σάδη, ὃ δικαιοσύνην‘ ὧν ἡ
[10, 13]	ἐπιλέγει μετὰ βραχέα· Ἐκαλεῖτο δὲ	τὸ	σύμπαν αὐτῶν ἔθνος Ὑκουσσώς· τοῦτο
[10, 8]	τὰ περὶ τῆς Τιτανομαχίας καὶ	τὸ	σύνολον τὴν περὶ τὰ πάθη
[10, 8]	παρ´ Αἰγυπτίοις ἀναγαγόντα τοῦ Ἄπιδος	τὸ	σῶμα μέχρι τινὸς παραδιδόναι τῷ
[10, 3]	κλοπήν, ἀλλὰ καὶ τόπων μεταθέσει.	Τό	τε γὰρ περὶ τῆς προρρήσεως
[10, 3]	Σύριῳ εἰρῆσθαί φησιν ὁ Θεόπομπος	τό	τε περὶ τὸ πλοῖον οὐκ
[10, 10]	τῆς δ´ αἰχμαλωσίας ἑβδομήκοντα〉 ἧς	τὸ	τελευταῖον ἔτος ἦν Κύρου βασιλείας
[10, 12]	Ἀττικὰ συγγραψαμένων ὀγδόῃ φθίνοντος, βασιλεύοντος	τὸ	τελευταῖον ἔτος Μενεσθέως, πληθυούσης σελήνης·
[10, 5]	τρίτον Γίμελ, ὅ ἐστι πλήρωσις‘	τὸ	τέταρτον Δέλθ, ὃ σημαίνει δέλτων‘
[10, 5]	ζῶν‘ μετὰ ταῦτα στοιχεῖον ἔνατον	τὸ	Τήθ, ὅ ἐστι καλή‘ ἔπειτα
[10, 4]	θεὸς παρὰ τοῖς Ἕλλησι διαφερόντως	τὸ	τηνικάδε μάλιστα ἦν ἀκμάζων, ὁ
[10, 3]	ἔφη, εἰ Θεοπόμπου καὶ Ἐφόρου	τὸ	τῆς κλοπῆς πάθος ἥψατο, ἀργοτέρων
[10, 8]	υἱούς, κατασκευάσαντας δὲ τοῖς Σαμίοις	τὸ	τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ Πυθίου ξόανον.
[10, 5]	δεύτερον Βήθ, ὃ μεθερμηνεύεται οἴκου‘	τὸ	τρίτον Γίμελ, ὅ ἐστι πλήρωσις‘
[10, 9]	τοῦ Ἰουδαίων βασιλέως ἀνιὼν ἐπὶ	τὸ	τρίτον ἔτος Λαβδὼν παρ´ Ἑβραίοις
[10, 12]	τῶν Ἐξηγητικῶν. Ἀπαιτεῖ δ´ ὅμως	τὸ	ὑπόμνημα καὶ ἡμᾶς ἐπιδραμεῖν τὰ
[10, 5]	σημαίνει πηγὴν ἢ ὀφθαλμόν‘ ἔπειτα	τὸ	Φῆ, ὃ στόμα‘ εἶθ´ ἑξῆς
[10, 4]	Ὧν Πυθαγόρας πρῶτος, Φερεκύδου γνώριμος,	τὸ	φιλοσοφίας ἀνευρὼν ὄνομα, ὡς μέν
[10, 3]	εἰ λαβὼν παρὰ Δημοσθένους πρὸς	τὸ	χεῖρον διέστρεψε. Καὶ μετὰ βραχέα
[10, 3]	καὶ τὸ δεινόν, ὅτι ἐπὶ	τὸ	χεῖρον. Τὰ γοῦν περὶ τῆς
[10, 10]	ἔτεσιν ἐπίσημος ἱστορία τυγχάνει, κατὰ	τὸ	χρήσιμον ἐκλεγήσεται. Καὶ μετὰ βραχέα
[10, 2]	ἑαυτῶν ἑκόντες τὴν μεγίστην εὐήθειαν,	τὸ	ψευδῆ συγγράφειν· ἀληθῆ δ´ εἶναι
[10, 4]	πάντων θεοῦ φύραντες οὐδέ γε	τὸ	ψεῦδος ἅμα τῷ ἀληθεῖ συγχέαντες;
[10, 4]	ἐπιστημῶν τὰ βιωφελέστατα. Συνομολογοῦσί γε	τοι	Ἕλληνες αὐτοὶ μετά γε Ὀρφέα
[10, 4]	φιλοσοφίᾳ πλεῖστον ἀναθεῖναι χρόνον. Τοῦτό	τοι	καὶ αὐτὸς τοῖς βαρβάροις πολλαχοῦ
[10, 5]	σημεῖα‘ Καὶ παρὰ μὲν Ἑβραίοις	τοιάδε	τίς ἐστιν ἡ τῶν στοιχείων
[10, 2]	ὑπόδειγμα ἐναργὲς τῷ διορᾶν δυναμένῳ	τοιαίδε	οὖσαι ἅλις ἔστωσαν. Ἤδη δὲ
[10, 5]	μὴ Ἑλλήνων οἰκείας εἶναι τὰς	τοιάσδε	φωνάς· Ἑβραίων ἄρα, παρ´ οἷς
[10, 1]	μοι πρώτου λαβὼν ἀνάγνωθι τὰς	τοιάσδε	φωνάς· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΠΕΡΙ
[10, 3]	Περὶ συνεμπτώσεως πραγματεία, ἐξ ὧν	τοιαῦτα	πολλὰ ἔστι γνῶναι. Καὶ μεθ´
[10, 3]	τοὺς ἓν τὸ ὂν εἰσάγοντας	τοιαύταις	αὐτὸν εὑρίσκω χρώμενον ἀπαντήσεσιν· ἐσπούδασα
[10, 5]	ὁμοῦ δὲ τὰ πάντα ἀπαρτίζει	τοιαύτην	τινὰ διάνοιαν· μάθησις οἴκου, πλήρωσις
[10, 7]	ἱστορίαν συγγράφειν. Αἰτίαι δὲ τῆς	τοιαύτης	διαφωνίας πολλαὶ μὲν ἴσως ἂν
[10, 14]	ἔτεσι τετρακοσίοις. Εἰ δή σοι	τοιγαροῦν	ὁ Πλάτων οἵ τε μετ´
[10, 5]	ΠΑΡΑ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΩΦΕΛΗΝΤΑΙ. Πρῶτος	τοιγαροῦν	ὁ τὰ κοινὰ γράμματα, αὐτὰ
[10, 9]	τῆς σαʹ Ὀλυμπιάδος συμπίπτει. Γίνονται	τοίνυν	αἱ μεταξὺ Δαρείου τοῦ Πέρσου
[10, 10]	Καὶ μετὰ βραχέα ἐπιλέγει· Φαμὲν	τοίνυν	ἔκ γε τοῦδε τοῦ συγγράμματος
[10, 9]	ἡγοῦμαι τὴν ἐπαγγελίαν πιστώσεσθαι. Γράφει	τοίνυν	ἐν τῷ τετάρτῳ τῆς καθ´
[10, 10]	τέλος, ἔτη σιζʹ Ἀπὸ Ὠγύγου	τοίνυν	ἐπὶ Κῦρον ἔτη χίλια διακόσια
[10, 10]	Φιλόχορος. Καὶ αὖθις· Ἀπὸ Ὠγύγου	τοίνυν	ἐπὶ Κῦρον, ὁπόσα ἀπὸ Μωσέως
[10, 14]	παλαίτερα τῶν Ἑλληνικῶν ἀποδεῖξαι. Ἐπειδὴ	τοίνυν	μακρῷ πρόσθεν τῶν Τρωϊκῶν Μωσῆς
[10, 12]	κατὰ τὸν τόπον εἰρημένα. Ἀπίων	τοίνυν	ὁ γραμματικός, ὁ Πλειστονίκης ἐπικληθείς,
[10, 13]	ὑπ´ ἀγνοίας ἐψευσμένον) οὗτος δὴ	τοίνυν	ὁ Μάνεθως ἐν τῇ δευτέρᾳ
[10, 13]	τοῦτον ἀρχαιότατον Ἀργεῖοι νομίζουσι. Δύο	τοίνυν	ὁ Μάνεθως ἡμῖν τὰ μέγιστα
[10, 6]	ἀκριβῆ καὶ βεβαίαν πίστωσιν. ἄκουε	τοίνυν	οἷα καὶ οὗτος γράφει πρὸς
[10, 7]	ταῦτα γράμμασιν ἐπαιδεύθησαν. Ἅτε δὴ	τοίνυν	οὐδεμιᾶς προβεβλημένης ἀναγραφῆς, ἣ καὶ
[10, 14]	αὐτὸν ἱστορίας τυγχάνει. Μετὰ Μωσέα	τοίνυν	προέστη τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους Ἰησοῦς,
[10, 7]	λέγουσι καὶ παιδείας ἐπιμελεῖς, οὐδὲν	τοιοῦτον	εὑρίσκεται γενόμενον· ἀλλὰ τῶν δημοσίων
[10, 4]	Ἕλλησιν. Ὁ μὲν οὖν Πυθαγόρας	τοιοῦτος.	Πρώτη δ´ ἐκ τῆς τούτου
[10, 13]	μέγιστα μεμαρτύρηκεν ἐκ τῶν παρὰ	τοῖς	Αἰγυπτίοις γραμμάτων· πρῶτον μὲν τὴν
[10, 8]	μετενεγκεῖν (κατ´ ἐνιαυτὸν γὰρ παρὰ	τοῖς	Αἰγυπτίοις τὸν νεὼν τοῦ Διὸς
[10, 4]	παρὰ τοῖς Περσῶν μάγοις καὶ	τοῖς	Αἰγυπτίων δὲ προφήταις μαθητεῦσαι, καθ´
[10, 7]	τὴν ἀλήθειαν, ἡμῖν δὲ καὶ	τοῖς	ἄλλοις ἀνθρώποις ἀπιστεῖν. Πᾶν γὰρ
[10, 8]	ἔχει τὴν πορείαν, ἐναντίαν δὲ	τοῖς	ἄλλοις ἄστροις τὴν φορὰν ποιεῖται.
[10, 3]	τινος ζητήσεως περὶ Ἐφόρου ἐν	τοῖς	ἄλλοις γενομένης· Ἀκούσωμεν’ ἔφη, τίς
[10, 7]	παρέσχεν. Οὐ γὰρ μόνον παρὰ	τοῖς	ἄλλοις Ἕλλησιν ἠμελήθη τὰ περὶ
[10, 8]	πραγματείᾳ, τὸ μέλλοντας τῶν παρὰ	τοῖς	ἀνδράσι λογίων ἐφάπτεσθαι προδιαλαβεῖν περὶ
[10, 14]	ἀφ´ ὧν καὶ τὸ παρώνυμον	τοῖς	ἀνδράσιν ἐπιτέθειται, τῶν τε λοιπῶν
[10, 1]	ὁποίοις τε λογισμοῖς τὰς παρὰ	τοῖς	ἀνδράσιν ἱερὰς βίβλους ἀπεδεξάμεθα προδιειληφότες
[10, 3]	οὐδὲν αὐτὸ καθ´ αὑτὸ παραγίνεται	τοῖς	ἀνθρώποις, καὶ τὰ ἑξῆς. Καίτοι
[10, 11]	κατὰ τὴν ἡλικίαν πιστεύειν ἤπερ	τοῖς	ἀπὸ πηγῆς ἀρυσαμένοις Ἕλλησιν οὐ
[10, 12]	μαρτυρεῖ ὁ Ῥόδιος Ἀπολλώνιος ἐν	τοῖς	Ἀργοναυτικοῖς. Ἀπὸ δὲ τῆς Ἡρακλέους
[10, 8]	παιδείᾳ παρέβαλον εἰς Αἴγυπτον ἐν	τοῖς	ἀρχαίοις χρόνοις, ἵνα τῶν ἐνταῦθα
[10, 3]	τοῖς μὲν γὰρ πράγμασι κέχρηται	τοῖς	αὐτοῖς, ἕτερον δ´ ὄνομα μετενήνοχε·
[10, 14]	δὴ καὶ αὐτοὶ τὰ ὅμοια	τοῖς	αὐτῶν φιλοσόφοις ἀγαπήσαντες τὰ Ἑβραίων
[10, 4]	χρόνον. Τοῦτό τοι καὶ αὐτὸς	τοῖς	βαρβάροις πολλαχοῦ τῶν ἰδίων λόγων
[10, 7]	μὲν ἴσως ἂν καὶ ἕτεραι	τοῖς	βουλομένοις ζητεῖν ἀναφανεῖεν, ἐγὼ δὲ
[10, 6]	αὐτοῖς ὁ Κλήμης ἐν Στρωματεῦσι.	Τοῖς	δ´ εἰρημένοις δοκῶ μοι εὖ
[10, 10]	ὡς ἐν τῷ Ἔσδρᾳ παρὰ	τοῖς	Ἑβραίοις ἱστόρηται. Αἱ μὲν οὖν
[10, 8]	ἀρχαιότητος αὐτῶν, ἵν´, εἰ φανεῖεν	τοῖς	Ἑβραίων προφήταις τε καὶ θεολόγοις
[10, 8]	τήν τε Ἀφροδίτην ὀνομάζεσθαι παρὰ	τοῖς	ἐγχωρίοις χρυσῆν ἐκ παλαιᾶς παραδόσεως·
[10, 14]	φιλαλήθους, ἀλλὰ μὴ φιλαπεχθήμονος καὶ	τοῖς	εἰρημένοις ἀρκουμένου ποικίλην περιέχουσι τὴν
[10, 9]	Ἐπὶ δὲ τοῦ παρόντος πρὸς	τοῖς	εἰρημένοις μάρτυρι τῆς Μωσέως ἀρχαιότητος
[10, 9]	κατὰ Μωσέα γενόμενοι, ἀλλὰ σχεδὸν	τοῖς	ἐκείνου χρόνοις πλησιάζοντες· ὡς τοσοῦτον
[10, 10]	ἔτος πρῶτον ἔτη ασλζʹ κἀν	τοῖς	Ἑλληνικοῖς συνέδραμεν ὁ χρόνος. Μετὰ
[10, 7]	ἐξ ἀρχῆς μὴ σπουδασθῆναι παρὰ	τοῖς	Ἕλλησι δημοσίᾳ γίνεσθαι τὰς περὶ
[10, 4]	τις καὶ μέγας θεὸς παρὰ	τοῖς	Ἕλλησι διαφερόντως τὸ τηνικάδε μάλιστα
[10, 5]	ὅπερ οὐκ ἔνεστιν εὑρεῖν παρὰ	τοῖς	Ἕλλησι· διὸ καὶ μάλιστα μὴ
[10, 14]	δ´ ὁ ἀνὴρ ἐπισημότατος ἐν	τοῖς	Ἕλλησι. Θάλεω δὲ γίνεται ἀκουστὴς
[10, 7]	τῶν παλαιοτάτων ἔργων μόνοις προσέχειν	τοῖς	Ἕλλησι καὶ παρὰ τούτων πυνθάνεσθαι
[10, 8]	τὰ Διονύσῳ νομιζόμενα τελεῖσθαι παρὰ	τοῖς	Ἕλλησι καὶ τὰ περὶ Κρόνου
[10, 11]	ὅσα τε εἰρήκασιν οἱ παρὰ	τοῖς	Ἕλλησι λόγιοι καὶ πόσοι καὶ
[10, 10]	τῶν Ὀλυμπιάδων οὐδὲν ἀκριβὲς ἱστόρηται	τοῖς	Ἕλλησι, πάντων συγκεχυμένων καὶ κατὰ
[10, 8]	τοῖς ὑπὸ Δαιδάλου κατασκευασθεῖσι παρὰ	τοῖς	Ἕλλησι. Τὸ δὲ κάλλιστον πρόπυλον
[10, 8]	δὲ Ὀρφέως τοῦτο καταδείξαντος παρὰ	τοῖς	Ἕλλησι τὸν Ὅμηρον ἀκολούθως τούτῳ
[10, 4]	τῆς ἀληθοῦς θεολογίας λείποντα κατεμάνθανε	τοῖς	Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων
[10, 7]	λαμβάνειν. Τὰ μὲν γὰρ παρὰ	τοῖς	Ἕλλησιν ἅπαντα νέα καὶ χθὲς
[10, 8]	μετενηνοχέναι πάντα δι´ ὧν παρὰ	τοῖς	Ἕλλησιν ἐθαυμάσθησαν. Ὀρφέα μὲν γὰρ
[10, 7]	μαθητὰς ὀλίγα συγγράψαι· καὶ ταῦτα	τοῖς	Ἕλλησιν εἶναι δοκεῖ πάντων ἀρχαιότατα
[10, 4]	καὶ Αἰγυπτίων πολυπλανοῦς θεολογίας παρὰ	τοῖς	Ἕλλησιν ἐπολιτεύετο. Καὶ δὴ καὶ
[10, 2]	δὲ τῶν καθωμιλημένων καὶ παρὰ	τοῖς	Ἕλλησιν εὐδοκίμων ἀνδρῶν χρησάμενος μαρτυρίοις
[10, 4]	αἴτιος αὐτὸς τῆς μαθήσεως κατέστη	τοῖς	Ἕλλησιν. Ὁ μὲν οὖν Πυθαγόρας
[10, 7]	ἐκείνους ἀγνοεῖν. Ὅλως δὲ παρὰ	τοῖς	Ἕλλησιν οὐδὲν ὁμολογούμενον εὑρίσκεται γράμμα
[10, 4]	Καὶ οὗτος δὲ ὁ Πλάτων	τοῖς	ἐν Ἰταλίᾳ Πυθαγορείοις σχολάσας οὐ
[10, 14]	λόγῳ τε καὶ συνέσει καὶ	τοῖς	ἐν φιλοσοφίᾳ δόγμασιν ὑπερηκόντισε. Γέγονε
[10, 10]	καὶ τοῖς προειρημένοις συμφωνεῖ καὶ	τοῖς	ἑξῆς δειχθήσεται. Ταῦτα γὰρ οἱ
[10, 11]	εἰπόντων τὰ περὶ αὐτὸν ἀσυμφωνίας	τοῖς	ἐπ´ ἀκριβὲς ἐξετάζειν δυναμένοις αὐτάρκως
[10, 4]	Ἑλλήνων ὁμοίως περιτραπέντες οὔτε πάλιν	τοῖς	θαυμαστοῖς παραπλησίως φιλοσόφοις ἀναμὶξ τὴν
[10, 14]	τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν Ἰουδαίων, ἐπιτρέψας	τοῖς	θέλουσιν αὐτῶν παλινοστεῖν ἐπὶ τὴν
[10, 4]	εἰς φιλοσοφίαν ὠφελημένοι, ἀλλὰ καὶ	τοῖς	θεοῖς αὐτῶν ἐνδίκως ἐπιμεμψάμενοι καί
[10, 8]	τόν τε Οἰνοπίδην ὁμοίως συνδιατρίψαντα	τοῖς	ἱερεῦσι καὶ ἀστρολόγοις μαθεῖν ἄλλα
[10, 4]	Περσῶν, τοῖς τε μάγοις καὶ	τοῖς	ἱερεῦσι μαθητευόμενος, ἀκηκοέναι τε πρὸς
[10, 4]	Αἴγυπτον, τοῖς τε Αἰγυπτίοις καὶ	τοῖς	ἱερεῦσι μαθητεύων· τί δ´ εἴ
[10, 9]	πόλιν ὑπομνημάτων καὶ τῶν ἐν	τοῖς	ἱεροῖς ἀναγραφῶν συναγαγὼν καὶ συγγράψας
[10, 11]	Εἰράμου ὁ χρόνος ἤδη που	τοῖς	Ἰλιακοῖς ἐγγίζει· Σολομῶν δὲ ὁ
[10, 4]	ἐπολιτεύετο. Καὶ δὴ καὶ ἐν	τοῖς	λοιποῖς ἔθνεσι, κατὰ πάσας χώρας
[10, 3]	πεποίηκεν ἡ τοῦ ὀνόματος μετάθεσις·	τοῖς	μὲν γὰρ πράγμασι κέχρηται τοῖς
[10, 7]	καὶ τὴν ἐξουσίαν τοῦ ψεύδεσθαι	τοῖς	μετὰ ταῦτα βουληθεῖσι περὶ τῶν
[10, 11]	διέτριβον γὰρ ὁ μὲν παρὰ	τοῖς	μνηστῆρσιν, ὁ δὲ παρὰ τοῖς
[10, 9]	αὐτοὶ ἀρχαιότεροι ὄντες αὐτοῦ σχεδὸν	τοῖς	Μωσέως πλησιάζειν χρόνοις εἴρηνται, οὐδὲ
[10, 9]	Τρωϊκῶν πίπτουσι χρόνων καὶ σχεδὸν	τοῖς	Μωσέως πλησιάζουσιν, ὡς αἱ τῶν
[10, 9]	ὅτι καὶ τοῖς τόποις καὶ	τοῖς	ὀνόμασιν αὐτῶν τὰ συμφωνότατα, Σαγχουνιάθων
[10, 4]	τις ἦν καὶ ἄφθονος παρὰ	τοῖς	πᾶσι περιουσία. Σεμνός γε μήν
[10, 4]	ἀγάλμασι καὶ ἀναθήμασι κεκοσμημένοι, παρὰ	τοῖς	πᾶσιν ἐξήσκηντο· ἀτὰρ δὴ καὶ
[10, 4]	ὅμοια παρεφυλάττετο. Πολὺς γοῦν παρὰ	τοῖς	πᾶσιν ὁ προδηλωθεὶς περὶ θεῶν
[10, 9]	τὴν ἑτέραν συγκρούσαντες, τὰ παρὰ	τοῖς	πᾶσιν ὑπὸ τοὺς αὐτοὺς χρόνους
[10, 13]	τῆς Αἰγύπτου φησὶν ἔτη πρὸς	τοῖς	πεντακοσίοις ἕνδεκα. Μετὰ ταῦτα δὲ
[10, 11]	πολέμου καιρόν, ἔτι δὲ καὶ	τοῖς	περὶ Ἀγαμέμνονα συνεστρατεῦσθαι καί, εἰ
[10, 7]	Ἀλλ´ οὐδὲ περὶ τῶν Σικελικῶν	τοῖς	περὶ Ἀντίοχον καὶ Φίλιστον ἢ
[10, 6]	καὶ Στράτων ὁ Περιπατητικὸς ἐν	τοῖς	Περὶ εὑρεμάτων ταῦτα ἱστόρησαν. Παρεθέμην
[10, 10]	τινι καὶ Ἰουδαίων αὐτῶν, ἐν	τοῖς	περιτεμνομένοις αὐτοὺς καταριθμῶν καὶ Ἀσσυρίους
[10, 4]	λέγεται, διατρῖψαι δὲ καὶ παρὰ	τοῖς	Περσῶν μάγοις καὶ τοῖς Αἰγυπτίων
[10, 7]	τρόπον Ἔφορος μὲν Ἑλλάνικον ἐν	τοῖς	πλείστοις ψευδόμενον ἐπιδείκνυσιν, Ἔφορον δὲ
[10, 8]	εὐσεβῶν λειμῶνας καὶ τὰς παρὰ	τοῖς	πολλοῖς εἰδωλοποιίας ἀναπεπλασμένας παρεισαγαγεῖν, μιμησάμενον
[10, 9]	Ταῦτα μὲν οὖν ἀποδεικτικῶς ἐν	τοῖς	πονηθεῖσιν ἡμῖν Χρονικοῖς Κανόσιν οὕτως
[10, 11]	Κάδμος γὰρ ὁ τὰ στοιχεῖα	τοῖς	προειρημένοις παραδοὺς μετὰ πολλὰς γενεὰς
[10, 10]	συνάγεται χίλια εἴκοσιν, ὡς καὶ	τοῖς	προειρημένοις συμφωνεῖ καὶ τοῖς ἑξῆς
[10, 6]	μιξολύδιον Μαρσύαν τῆς αὐτῆς ὄντα	τοῖς	προειρημένοις χώρας· καὶ τὴν Δώριον
[10, 4]	μηδὲν τῶν αὐτῇ προσηκόντων παρὰ	τοῖς	προπάτορσιν εὑροῦσα, τὰ μὲν σεμνὰ
[10, 4]	Αἰγυπτίων δὲ καὶ οὗτος λέγεται	τοῖς	προφήταις συμβεβληκέναι. Σόλωνα δὲ καὶ
[10, 14]	τὰ πρῶτα γενόμενος Σωκράτους κἄπειτα	τοῖς	Πυθαγορείοις ὁμιλήσας τοὺς πρὸ αὐτοῦ
[10, 8]	Ῥοίκου μὲν υἱούς, κατασκευάσαντας δὲ	τοῖς	Σαμίοις τὸ τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ
[10, 4]	ἀνεχωρήσαμεν, οὔτε εἰς ἄθεον λογισμὸν	τοῖς	σοφοῖς Ἑλλήνων ὁμοίως περιτραπέντες οὔτε
[10, 7]	πολλὴ πρὸς ἀλλήλους ἐγένετο διαφωνία	τοῖς	συγγραφεῦσι. Δευτέραν δὲ πρὸς ταύτῃ
[10, 13]	δὲ τῆς Φοινίκων, μάρτυσι χρησάμενος	τοῖς	τὰ Φοινικικὰ συγγραψαμένοις, παρίστησι τὸν
[10, 9]	μὲν Ἑλληνικοῖς, οἱ δὲ καὶ	τοῖς	τὰ Φοινίκων τά τε Χαλδαίων
[10, 4]	καὶ τὴν Περσίδα καὶ Αἴγυπτον,	τοῖς	τε Αἰγυπτίοις καὶ τοῖς ἱερεῦσι
[10, 9]	τῶν ἀπὸ παιδείας οὐδενὸς δεύτεροι	τοῖς	τε θείοις οὐ παρέργως καθωμιληκότες,
[10, 4]	Αἴγυπτον καὶ πᾶσαν τὴν Περσῶν,	τοῖς	τε μάγοις καὶ τοῖς ἱερεῦσι
[10, 13]	καὶ τεσσαράκοντα μυριάσι στρατοῦ προσεδρεύσαντα	τοῖς	τείχεσιν· ἐπεὶ δὲ τὴν πολιορκίαν
[10, 9]	περὶ Ἰουδαίων ἀληθέστατα, ὅτι καὶ	τοῖς	τόποις καὶ τοῖς ὀνόμασιν αὐτῶν
[10, 9]	σύνδρομον Ἡσαΐᾳ τῷ προφήτῃ καὶ	τοῖς	τούτῳ συγχρόνοις. Πάλιν δὲ ἀπὸ
[10, 8]	Αἴγυπτον ἀνδριάντων τὸν αὐτὸν εἶναι	τοῖς	ὑπὸ Δαιδάλου κατασκευασθεῖσι παρὰ τοῖς
[10, 11]	τοῖς μνηστῆρσιν, ὁ δὲ παρὰ	τοῖς	Φαίαξι. Καὶ ὁ Θάμυρις καὶ
[10, 10]	ἁπάντων. Εἴ τις οὖν ἐν	τοῖς	χιλίοις εἴκοσιν ἔτεσιν ἐπίσημος ἱστορία
[10, 12]	ἐκθεοῦται, ὥς φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν	τοῖς	Χρονικοῖς. Ἀπὸ δὲ Διονύσου ἐπὶ
[10, 12]	Ἀργεῖον γενόμενος Ἴναχον, ὡς ἐν	τοῖς	Χρόνοις ἀνέγραψεν ὁ Μενδήσιος Πτολεμαῖος.
[10, 11]	Ἀργεῖον γενόμενος Ἴναχον, ὡς ἐν	τοῖς	Χρόνοις ἀνέγραψεν ὁ Μενδήσιος Πτολεμαῖος.
[10, 12]	λέγω, Διονύσιος ὁ Ἁλικαρνασεὺς ἐν	τοῖς	Χρόνοις διδάσκει. Τούτων δὲ τεσσαράκοντα
[10, 9]	οὗτος παρ´ ἑτέρων πρεσβυτέρων αὐτοῦ	τοῖς	χρόνοις εἰληφέναι λέγεται τὰ ὑπομνήματα·
[10, 2]	κλεπτικὸν διελέγξας εἶδος αὐτῶν, διαφόροις	τοῖς	χρόνοις καταχρώμενος, ἐπὶ τὰ ἑξῆς
[10, 14]	τε καὶ παλαιῶν ἀνδρῶν, ὕστατος	τοῖς	χρόνοις παρεφάνη τῷ βίῳ, δῆλον
[10, 4]	Ὀψὲ δέ τι καὶ μᾶλλον	τοῖς	χρόνοις ὑποβεβηκότες οἱ παρ´ Ἕλλησι
[10, 13]	τὴν ἐκεῖθεν ἀπαλλαγὴν οὕτως ἀρχαίαν	τοῖς	χρόνοις ὡς ἐγγύς που προτερεῖν
[10, 8]	μαθηματικὸν Εὔδοξον, ἔτι δὲ Δημόκριτον	τὸν	Ἀβδηρίτην καὶ Οἰνοπίδην τὸν Χῖον.
[10, 9]	τῆς βασιλείας Σεμίραμις· ὥστ´ εἶναι	τὸν	Ἁβραὰμ κατὰ τούτους. Ταῦτα μὲν
[10, 9]	λόγος ἐπὶ ταύτης ἐδήλου γενέσθαι	τὸν	Ἁβραάμ, ὁ δὲ τοῦ φιλοσόφου
[10, 8]	τὸν Σπαρτιάτην, ἔτι δὲ Σόλωνα	τὸν	Ἀθηναῖον καὶ Πλάτωνα τὸν φιλόσοφον·
[10, 12]	τριακοστῷ ἡ Μωσέως κατὰ Ἄμωσιν	τὸν	Αἰγύπτιον καὶ κατὰ Ἴναχον τὸν
[10, 9]	δηλωθέντος ἔτους τῆς Κέκροπος βασιλείας	τὸν	ἀνωτέρω χρόνον ἀπαριθμούμενος ἐπὶ Νίνον
[10, 12]	Ἀμφιπολίτης ἐν τρίτῳ Νομίμων Ἀσίας	τὸν	Ἆπιν τὸν ταῦρον τελευτήσαντα καὶ
[10, 4]	προκειμένου σκοποῦ, εἰ δὴ πρόκειται	τὸν	ἀπολογισμὸν ὑποσχεῖν τοῦ μὴ ἀλόγως
[10, 7]	Κάδμον τε τὸν Μιλήσιον καὶ	τὸν	Ἀργεῖον Ἀκουσίλαον καὶ μετὰ τοῦτον
[10, 11]	κατέσκαψε τὴν Αὔαριν Ἄμωσις, κατὰ	τὸν	Ἀργεῖον γενόμενος Ἴναχον, ὡς ἐν
[10, 12]	δὲ τὴν Ἀούαριν Ἄμωσις, κατὰ	τὸν	Ἀργεῖον γενόμενος Ἴναχον, ὡς ἐν
[10, 12]	τὸν Αἰγύπτιον καὶ κατὰ Ἴναχον	τὸν	Ἀργεῖον ἐξ Αἰγύπτου κίνησις. Ἦν
[10, 10]	ἐμοῦ τὴν ἀρχὴν κομιζομένῳ, λογίζεσθαι	τὸν	ἀριθμὸν ὁμοίως ἐμοί. Οὐκοῦν τῶν
[10, 11]	Ἰλίου ἁλώσεως· οἱ δὲ περὶ	τὸν	Ἀρίσταρχον κατὰ τὴν Ἰωνικὴν ἀποικίαν,
[10, 9]	χρόνον ἀπαριθμούμενος ἐπὶ Νίνον ἥξεις	τὸν	Ἀσσύριον, ὃν πρῶτόν φασιν ἁπάσης
[10, 8]	τῶν ἀρχαίων κατ´ Αἴγυπτον ἀνδριάντων	τὸν	αὐτὸν εἶναι τοῖς ὑπὸ Δαιδάλου
[10, 10]	καὶ τὰς λοιπὰς ἱστορίας κατὰ	τὸν	αὐτὸν λόγον ἀλλήλαις ἐφαρμόσομεν. Τὰς
[10, 14]	οἷς καὶ Σωκράτην. Κατὰ δὲ	τὸν	αὐτὸν τῷ Ἀναξαγόρᾳ χρόνον ἤκμασαν
[10, 10]	Κῦρον, ὁπόσα ἀπὸ Μωσέως ἐπὶ	τὸν	αὐτὸν χρόνον, ἔτη ασλζʹ Καὶ
[10, 11]	ἐπὶ Ἴλιον. Ὀρφεὺς δὲ κατὰ	τὸν	αὐτὸν χρόνον Ἡρακλεῖ γέγονεν, ἄλλως
[10, 14]	ι〉 βος Ἠλεῖος· διαδέχεται δὲ	τὸν	Ἄχαζ Ἐζεκίας ἔτεσι κθʹ καθ´
[10, 11]	δὲ Ἄμωσις ἐγένετο κατὰ Ἴναχον	τὸν	βασιλέα‘ Μετὰ δὲ τοῦτον Ἀπίων
[10, 4]	ἀλώμενοι δὲ ὧδε κἀκεῖσε καὶ	τὸν	βίον ἅπαντα περιτρέχοντες ἀλλοτρίοις πτίλοις
[10, 1]	ἄνδρας, μνημονεῦσαι δὲ ὀνομαστὶ καὶ	τὸν	βίον καταπλαγῆναι τῆς τε βασιλικῆς
[10, 10]	Ἀττικὴ μέχρι Κέκροπος ἔτη ρπθʹ	Τὸν	γὰρ μετὰ Ὤγυγον Ἀκταῖον ἢ
[10, 3]	τε τὸν γραμματικὸν καὶ Δημήτριον	τὸν	γεωμέτρην Προσήνην τε τὸν Περιπατητικὸν
[10, 9]	Μωσέα, κατὰ δὲ Ἕλληνας Κέκροπα	τὸν	γηγενῆ. Κατώτερα δὲ τῶν Κέκροπος
[10, 3]	σοφιστὴν καὶ Μαΐορα Ἀπολλώνιόν τε	τὸν	γραμματικὸν καὶ Δημήτριον τὸν γεωμέτρην
[10, 3]	διὰ τὸ πλεονάσαι ἐν τῷ	τὸν	δ´ ἀπαμειβόμενος· ὅπερ οὕτως πεπατημένον
[10, 3]	ιγμένου τοῦ στίχου. τὸ γὰρ	Τὸν	δ´ ἀπαμειβόμενος προσέφη κρείων Διομήδης
[10, 8]	τὰ πάθη τῶν θεῶν ἱστορίαν.	Τὸν	δὲ Δαίδαλον λέγουσιν ἀπομιμήσασθαι τὴν
[10, 13]	καὶ τὴν λείαν τὴν ἑαυτῶν.	Τὸν	δὲ Μισφραγμουθώσεως υἱὸν Θμούθωσιν ἐπιχειρῆσαι
[10, 14]	ὃν Ἡράκλειτος ὁ σκοτεινὸς ἐγνωρίζετο.	Τὸν	δὲ Ξενοφάνην λέγεται ὁ Παρμενίδης
[10, 11]	ποιητῶν καὶ ἱστορικῶν εἶναι πρεσβύτατον,	τὸν	δὲ πάσης σοφίας βαρβάρου ἀρχηγόν,
[10, 7]	ὑπὸ τῶν σοφωτάτων ἀεὶ καθιεροῦσθαι.	Τὸν	δὲ περὶ τὴν Ἑλλάδα τόπον
[10, 3]	μεταγράψαι φησὶ τὸν Μένανδρον εἰς	τὸν	Δεισιδαίμονα. Ἐπεὶ δὲ τοὺς κλέπτας
[10, 8]	ὀνομαζομένην Μώμεμφιν. Τά τε περὶ	τὸν	Δία καὶ τὴν Ἥραν μυθολογούμενα
[10, 3]	κατὰ τὸν ἐπὶ Μαυσώλῳ ἀγῶνα	τὸν	διδάσκαλον. Πραγμάτων δ´ ὑφαίρεσιν πεποίηται,
[10, 9]	γεγονέναι καὶ μὴ πρότερον, ὧδε	τὸν	ἔλεγχον ἐφοδεύσω· εἴπερ ἐπὶ Σεμιράμεως
[10, 14]	Σολομῶν ἔτεσι μʹ ὃς καὶ	τὸν	ἐν Ἱεροσολύμοις ναὸν ἐδείματο πρῶτος.
[10, 13]	τοῖς τὰ Φοινικικὰ συγγραψαμένοις, παρίστησι	τὸν	ἐν Ἱεροσολύμοις νεὼν ὑπὸ Σολομῶνος
[10, 6]	καίειν πρῶτοι κατέδειξαν Αἰγύπτιοι καὶ	τὸν	ἐνιαυτὸν εἰς δώδεκα μῆνας διεῖλον
[10, 3]	νενικῆσθαι ὑφ´ ἑαυτοῦ λέγει κατὰ	τὸν	ἐπὶ Μαυσώλῳ ἀγῶνα τὸν διδάσκαλον.
[10, 11]	ὀγδοήκοντα ἐτῶν· οἱ δὲ περὶ	τὸν	Ἐρατοσθένην μετὰ ἑκατοστὸν ἔτος τῆς
[10, 8]	φορὰν ποιεῖται. Παραπλησίως δὲ καὶ	τὸν	Εὔδοξον ἀστρολογήσαντα παρ´ αὐτοῖς καὶ
[10, 8]	μαθεῖν ἄλλα τε καὶ μάλιστα	τὸν	ἡλιακὸν κύκλον, ὡς λοξὴν μὲν
[10, 12]	Ὀρφέα καὶ Μουσαῖον καὶ Λίνον	τὸν	Ἡρακλέους διδάσκαλον. Ὅμηρος δὲ καὶ
[10, 13]	αὐτός, μεταφράσας, ὃς καὶ πολλὰ	τὸν	Ἡρόδοτον ἐλέγχει τῶν Αἰγυπτιακῶν ὑπ´
[10, 7]	γενεαλογιῶν διαπεφώνηκεν, ὅσα δὲ διορθοῦται	τὸν	Ἡσίοδον Ἀκουσίλαος· ἢ τίνα τρόπον
[10, 2]	εἰς οὐρανὸν κοινὸν ἀποκαλέσας πατέρα	τὸν	θεὸν ηὔξατο οἰκτεῖραι αὐτὸν τετρυχωμένην
[10, 9]	δὲ Κέκροψ λέγεται Ζῆνα κεκληκέναι	τὸν	θεόν, μὴ πρότερον οὕτω παρ´
[10, 3]	Οὐ γὰρ ἔγνως ὅτι καὶ	τὸν	Θεόπομπον, ὃν σὺ προτιμᾷς, κατείληφε
[10, 6]	καὶ τὴν Δώριον Θάμυριν ἐπινοῆσαι	τὸν	Θρᾷκα. Πέρσας τε πρώτους ἀκηκόαμεν
[10, 14]	καταντᾶν ἅλωσιν. Μετὰ δὲ Ἠλεὶ	τὸν	ἱερέα ἡγεῖται τοῦ λαοῦ Σαμουήλ.
[10, 8]	νομοθεσίας Πυθαγόραν τε τὰ κατὰ	τὸν	Ἱερὸν λόγον καὶ τὰ κατὰ
[10, 11]	καὶ Ἀντιοχικῶν· ὅθεν εἰ μετὰ	τὸν	Ἴναχον αἱ διαφανέστατοι πράξεις παρ´
[10, 3]	καὶ τὰ ἑξῆς. Καίτοι ὑπερφρονεῖ	τὸν	Ἰσοκράτην καὶ νενικῆσθαι ὑφ´ ἑαυτοῦ
[10, 9]	Λαβδὼν παρ´ Ἑβραίοις γενομένου κριτοῦ	τὸν	ἴσον συνάξεις ἀριθμὸν ἐτῶν υηʹ
[10, 6]	καὶ τὴν διάτονον ἁρμονίαν Ἄγνιν	τὸν	καὶ αὐτὸν Φρύγα· κρούματα δὲ
[10, 3]	μέσον ἀγαγεῖν, μηνύω καὐτὸς Ὑπερείδην	τὸν	καλὸν πολλὰ παρὰ Δημοσθένους κεκλοφότα
[10, 12]	καὶ Νιόβης καὶ τὰ μετὰ	τὸν	κατακλυσμόν. Κατὰ δὲ Φόρβαντα Ἀκταῖος,
[10, 3]	Ἀπολλώνιε, ἐκ τῶν χρόνων ἀνιχνεῦσαι	τὸν	κλέπτην. Ἐγὼ δὲ ὑποπτεύω μὲν
[10, 4]	προσαγορευθεῖσα· κἄπειτα ἡ Ἐλεατική, Ξενοφάνην	τὸν	Κολοφώνιον πατέρα ἐπιγραψαμένη. Ἀλλὰ καὶ
[10, 2]	εὐχαῖς. Καὶ ἐπεκαλέσατο’ φησί, Σαμουὴλ	τὸν	κύριον, καὶ ἔδωκε κύριος φωνὰς
[10, 1]	τοῦτον δ´ ὑπολάβῃς ἐμὸν εἶναι	τὸν	λόγον· αὐτῶν γὰρ τῶν πανσόφων
[10, 2]	ταῖς δ´ αὐτῶν Ἑλλήνων ἀπευθύνας	τὸν	λόγον. Τί δ´ ἂν εἴποις,
[10, 11]	τρίτην καὶ εἰκοστήν, κατὰ Γύγην	τὸν	Λυδόν, ὕστερον τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι
[10, 8]	καὶ Πυθαγόραν τὸν Σάμιον καὶ	τὸν	μαθηματικὸν Εὔδοξον, ἔτι δὲ Δημόκριτον
[10, 4]	ἀπελέγχεται ἡ παρ´ Ἕλλησι πολιτεία	τὸν	μακρὸν αἰῶνα πτωχεύουσα καὶ γυμνὴ
[10, 12]	τὸν Σύριον Φερεκύδην καὶ Πυθαγόραν	τὸν	μέγαν κάτω που περὶ τὰς
[10, 8]	τὰς ταφὰς τὰς κατ´ Αἴγυπτον.	Τὸν	μὲν γὰρ ψυχοπομπὸν Ἑρμῆν κατὰ
[10, 14]	φυσικοὶ Ξενοφάνης τε καὶ Πυθαγόρας.	Τὸν	μὲν οὖν Πυθαγόραν διεδέξατο Θεανὼ
[10, 11]	ἑκάτερον αὐτῶν εἶναι παλαίτατον καὶ	τὸν	μὲν ποιητῶν καὶ ἱστορικῶν εἶναι
[10, 3]	Ἀντιφάνους, τὸν Οἰωνιστήν, μεταγράψαι φησὶ	τὸν	Μένανδρον εἰς τὸν Δεισιδαίμονα. Ἐπεὶ
[10, 12]	αὐτὸν πράξεων μάρτυρα παρατίθεται Πτολεμαῖον	τὸν	Μενδήσιον. Καὶ τὰ τῆς λέξεως
[10, 11]	Μωσέα. Κατὰ μὲν γὰρ Φορωνέα	τὸν	μετ´ Ἴναχον μνημονεύεται παρ´ Ἀθηναίοις
[10, 12]	τὴν Ἑλλάδα κατὰ μὲν Φορωνέα	τὸν	μετ´ Ἴναχον ὁ ἐπὶ Ὠγύγου
[10, 7]	δὲ τοὺς περὶ Κάδμον τε	τὸν	Μιλήσιον καὶ τὸν Ἀργεῖον Ἀκουσίλαον
[10, 4]	πτίλοις σφᾶς αὐτοὺς ἐφαίδρυνον κατὰ	τὸν	μῦθον, ὥστε αὐτοῖς ἤδη τὴν
[10, 12]	ὧν συνῶπται κατὰ Ἴναχον ἠκμακέναι	τὸν	Μωσέα. Παλαίτερα δὲ τῶν Ἑλληνικῶν
[10, 9]	ὁ δὲ τοῦ φιλοσόφου παλαιότερον	τὸν	Μωσέα συνίστησιν. Ἡ δὲ Σεμίραμις
[10, 8]	ἐνιαυτὸν γὰρ παρὰ τοῖς Αἰγυπτίοις	τὸν	νεὼν τοῦ Διὸς περαιοῦσθαι τὸν
[10, 11]	βασιλείας Ἴλιον ἑάλω. Καὶ χρὴ	τὸν	νουνεχῆ συνεῖναι μετὰ πάσης ἀκριβείας
[10, 3]	ἐξ ἀρχῆς εἰς τέλος Ἀντιφάνους,	τὸν	Οἰωνιστήν, μεταγράψαι φησὶ τὸν Μένανδρον
[10, 8]	τοῦτο καταδείξαντος παρὰ τοῖς Ἕλλησι	τὸν	Ὅμηρον ἀκολούθως τούτῳ θεῖναι κατὰ
[10, 11]	χρόνον ὑπήγαγον, σὺν Ἀρχιλόχῳ γεγονέναι	τὸν	Ὅμηρον εἰπόντες· ὁ δὲ Ἀρχίλοχος
[10, 9]	αὐτῶν ἡγησάμην δεῖν παραχωρῆσαι φωναῖς	τὸν	παρόντα λόγον, ὅπως ὁμοῦ τῶν
[10, 11]	μοι λέγειν πλείονα; Χρὴ γὰρ	τὸν	πείθειν ἐπαγγελλόμενον συντομωτέρας ποιεῖσθαι τὰς
[10, 9]	δὲ πρῶτος Ἀργείων ἡγεῖται κατὰ	τὸν	πέμπτον μετὰ Σεμίραμιν Ἀσσυρίων βασιλέα,
[10, 14]	Κλαζομένιος. Οὗτος δὴ πρῶτος διήρθρωσε	τὸν	περὶ ἀρχῶν λόγον. Οὐ γὰρ
[10, 3]	ᾗ κατὰ τύχην περιπέπτωκα, Πρωταγόρου	τὸν	Περὶ τοῦ ὄντος ἀναγινώσκων λόγον
[10, 3]	Δημήτριον τὸν γεωμέτρην Προσήνην τε	τὸν	Περιπατητικὸν καὶ τὸν Στωϊκὸν Καλλιέτην.
[10, 4]	σοφούς. Ἀμφὶ Κῦρον δὲ οἵδε	τὸν	Περσῶν ἤκμασαν βασιλέα. Οὗτος δ´
[10, 8]	πρὸς δὲ τούτοις Ὅμηρόν τε	τὸν	ποιητὴν καὶ Λυκοῦργον τὸν Σπαρτιάτην,
[10, 8]	τὸν νεὼν τοῦ Διὸς περαιοῦσθαι	τὸν	ποταμὸν εἰς τὴν Λιβύην καὶ
[10, 10]	δή μοι τῆς Ἀττικῆς βασιλείας	τὸν	προειρημένον ἐκτιθέναι χρόνον, παρατιθέναι μέλλοντι
[10, 9]	Τριόπα, ὃς ἦν ἕβδομος μετὰ	τὸν	πρῶτον Ἀργεῖον Ἴναχον. Μεταξὺ δὲ
[10, 4]	ἀλλ´ οὐχ Ἕλληνα γεγονέναι ὁμολογεῖν	τὸν	πρῶτον τῶν φιλοσόφων, ἀνὰ στόμα
[10, 4]	δὲ Σύριον ἀναγράφουσιν, ᾧ μαθητεῦσαι	τὸν	Πυθαγόραν φασίν. Οὐ μόνῳ δὲ
[10, 9]	Δοὺς δὲ κατ´ αὐτὸν ἐκεῖνον	τὸν	Σαγχουνιάθωνα Μωσέα γεγονέναι καὶ μὴ
[10, 8]	φιλόσοφον· ἐλθεῖν δὲ καὶ Πυθαγόραν	τὸν	Σάμιον καὶ τὸν μαθηματικὸν Εὔδοξον,
[10, 3]	ἄλλους τε πολλοὺς καὶ Νικαγόραν	τὸν	σοφιστὴν καὶ Μαΐορα Ἀπολλώνιόν τε
[10, 8]	τε τὸν ποιητὴν καὶ Λυκοῦργον	τὸν	Σπαρτιάτην, ἔτι δὲ Σόλωνα τὸν
[10, 3]	Προσήνην τε τὸν Περιπατητικὸν καὶ	τὸν	Στωϊκὸν Καλλιέτην. Μεθ´ ὧν ἕβδομος
[10, 7]	Ἕλλησι φιλοσοφήσαντας, οἷον Φερεκύδην τε	τὸν	Σύριον καὶ Πυθαγόραν καὶ Θάλητα,
[10, 3]	δ´ ὄνομα μετενήνοχε· Φερεκύδην γὰρ	τὸν	Σύριον πεποίηκε ταῦτα προλέγοντα. Οὐ
[10, 12]	ἑπτὰ σοφοὶ οἵ τε ἀμφὶ	τὸν	Σύριον Φερεκύδην καὶ Πυθαγόραν τὸν
[10, 12]	τρίτῳ Νομίμων Ἀσίας τὸν Ἆπιν	τὸν	ταῦρον τελευτήσαντα καὶ ταριχευθέντα εἰς
[10, 8]	πολλὰ διδαχθῆναι τῶν κατὰ ἀστρολογίαν	τόν	τε Οἰνοπίδην ὁμοίως συνδιατρίψαντα τοῖς
[10, 8]	ἔτεσι πρότερον τῆς Μίνω βασιλείας·	τόν	τε ῥυθμὸν τῶν ἀρχαίων κατ´
[10, 12]	καὶ ἡμᾶς ἐπιδραμεῖν τὰ κατὰ	τὸν	τόπον εἰρημένα. Ἀπίων τοίνυν ὁ
[10, 11]	κατ´ ἐκεῖνον αὐτὸν ὑπειλήφθω γεγονέναι	τὸν	τοῦ πολέμου καιρόν, ἔτι δὲ
[10, 3]	ἵνα καὶ ψεύστης ἁλῷ τοῦτον	τὸν	τρόπον. Ἄνδρωνος γὰρ ἐν τῷ
[10, 11]	τὰ τῆς ἀποδείξεως τοῦτον ἔχει	τὸν	τρόπον. Γεγόνασιν Ἀργείων βασιλεῖς οἵδε·
[10, 10]	μετὰ Μωσέως ἔξοδον γεγενῆσθαι, τόνδε	τὸν	τρόπον· ἐπὶ πρώτην Ὀλυμπιάδα τὴν
[10, 10]	δὲ τῶν Ἑλληνικῶν, ἐφαρμόσω τόνδε	τὸν	τρόπον· λαβόμενος μιᾶς πράξεως Ἑβραϊκῆς
[10, 11]	δὲ καὶ Φήμιος κατ´ αὐτὸν	τὸν	Τρωϊκὸν πόλεμον γεγόνασι· διέτριβον γὰρ
[10, 9]	τις ἀπὸ τούτου συναγαγεῖν ἐθέλοι	τὸν	τῶν ἐτῶν ἀριθμόν, προϊὼν ἐπὶ
[10, 3]	ὑποπτεύω μὲν τὸν ὑφῃρημένον εἶναι	τὸν	Ὑπερείδην· ἀδήλου δὲ ὄντος ὁπότερος,
[10, 3]	πρὸς δέον διώρθωσε· μέμφομαι δὲ	τὸν	Ὑπερείδην, εἰ λαβὼν παρὰ Δημοσθένους
[10, 3]	κλέπτην. Ἐγὼ δὲ ὑποπτεύω μὲν	τὸν	ὑφῃρημένον εἶναι τὸν Ὑπερείδην· ἀδήλου
[10, 4]	στόμα πάντων Ἑλλήνων ᾀδόμενον. Καὶ	τὸν	Φερεκύδην δὲ Σύριον ἀναγράφουσιν, ᾧ
[10, 8]	Σόλωνα τὸν Ἀθηναῖον καὶ Πλάτωνα	τὸν	φιλόσοφον· ἐλθεῖν δὲ καὶ Πυθαγόραν
[10, 9]	τοσούτοις τὰ Τρωϊκὰ προάγων κατὰ	τὸν	φιλόσοφον. Πρῶτος δὲ βασιλεύει Ἀργείων
[10, 6]	Φρύγα· κρούματα δὲ Ὄλυμπον ὁμοίως	τὸν	Φρύγα, καθάπερ Φρύγιον ἁρμονίαν καὶ
[10, 6]	τὴν πλαγίαν σύριγγα Σάτυρον εὑρεῖν	τὸν	Φρύγα· τρίχορδον δὲ ὁμοίως καὶ
[10, 8]	Δημόκριτον τὸν Ἀβδηρίτην καὶ Οἰνοπίδην	τὸν	Χῖον. Πάντων δὲ τούτων σημεῖα
[10, 12]	ἔτη συνάγεται τριάκοντα ὀκτὼ κατὰ	τὸν	χρονογράφον Ἀπολλόδωρον. Ἐντεῦθεν δὲ ἐπὶ
[10, 14]	σύμφωνα Ἑβραίοις πεφιλοσοφηκότες, ὥρα σκοπεῖν	τὸν	χρόνον, καθ´ ὃν οὗτος γέγονε,
[10, 12]	τὰ ἀπὸ Δευκαλίωνος. Εἰς δὲ	τὸν	χρόνον τῶν Τρωϊκῶν ἀπὸ Ἰνάχου
[10, 11]	ἔτεσι τετρακοσίοις· ἕτεροι δὲ κάτω	τὸν	χρόνον ὑπήγαγον, σὺν Ἀρχιλόχῳ γεγονέναι
[10, 10]	λαοῦ μετὰ Μωσέως ἔξοδον γεγενῆσθαι,	τόνδε	τὸν τρόπον· ἐπὶ πρώτην Ὀλυμπιάδα
[10, 10]	ἐφαπτόμενος δὲ τῶν Ἑλληνικῶν, ἐφαρμόσω	τόνδε	τὸν τρόπον· λαβόμενος μιᾶς πράξεως
[10, 9]	Ἰουδαίων ἀληθέστατα, ὅτι καὶ τοῖς	τόποις	καὶ τοῖς ὀνόμασιν αὐτῶν τὰ
[10, 13]	Αἰγύπτου ἐκπεσεῖν, κατακλεισθῆναι δὲ εἰς	τόπον	ἀρουρῶν ἔχοντα μυρίων τὴν περίμετρον·
[10, 12]	ἡμᾶς ἐπιδραμεῖν τὰ κατὰ τὸν	τόπον	εἰρημένα. Ἀπίων τοίνυν ὁ γραμματικός,
[10, 7]	Τὸν δὲ περὶ τὴν Ἑλλάδα	τόπον	μυρίαι μὲν φθοραὶ κατέσχον, ἐξαλείφουσαι
[10, 4]	βάρβαρος ὤν. Παλαιὸς γὰρ δὴ	τόπος	ἔθρεψε τοὺς πρώτους ταῦτα ἐννοήσαντας
[10, 7]	μνήμης τὴν παράδοσιν. Καὶ γὰρ	τόπους	ἅπαντες οἰκοῦσιν ἥκιστα ταῖς ἐκ
[10, 9]	ὡς εἰκός, φθορῶν γῆς κατὰ	τόπους	γεγενημένων. Πρῶτος δὲ Κέκροψ λέγεται
[10, 13]	τὴν περίμετρον· Αὔαρις ὄνομα τῷ	τόπῳ.	Τοῦτόν φησιν ὁ Μάνεθως ἅπαντα
[10, 8]	τῶν μὲν εἰκόνας, τῶν δὲ	τόπων	ἢ κατασκευασμάτων ὁμωνύμους προσηγορίας. Ἔκ
[10, 3]	ἀποκρύπτει τὴν κλοπήν, ἀλλὰ καὶ	τόπων	μεταθέσει. Τό τε γὰρ περὶ
[10, 9]	συνάγοιτ´ ἂν σνϛ Ὀλυμπιάδες ξδʹ	τοσαῦτα	δ´ ἂν εὕροις τὰ ἀπὸ
[10, 9]	ζωῆς Ἁβραὰμ εὑρήσεις ἔτη φεʹ	Τοσαῦτα	δὲ ἀπὸ τοῦ δηλωθέντος ἔτους
[10, 8]	τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ Πυθίου ξόανον.	Τοσαῦτα	δὲ καὶ Διόδωρος. Ἀλλ´ οὗτος
[10, 7]	ἐνόμιζον αὐτοὶ φαίνεσθαι πάντων ἀληθέστατοι.	Τοσαῦτα	καὶ ὁ Ἰώσηπος. Εἴη δ´
[10, 11]	τῆς κατὰ θεὸν πολιτείας ἀνεξαρνήτου.	Τοσαῦτα	καὶ ὁ Τατιανός. Μετίωμεν δὲ
[10, 10]	χρονογραφίαν. Καὶ μεθ´ ἕτερα· Καὶ	τοσαῦτα	μὲν πρὸ Ὠγύγου. Κατὰ δὲ
[10, 13]	νῦν Ἰουδαίᾳ καλουμένῃ πόλιν οἰκοδομησαμένους	τοσαύταις	μυριάσιν ἀνθρώπων ἀρκέσουσαν, Ἱεροσόλυμα ταύτην
[10, 7]	καὶ περὶ τῶν ἐπὶ Τροίαν	τοσούτοις	ἔτεσι στρατευσάντων ὕστερον πολλὴ γέγονεν
[10, 9]	προγενομένη. Καὶ Μωσῆς ἄρα ἔσται	τοσούτοις	τὰ Τρωϊκὰ προάγων κατὰ τὸν
[10, 4]	ὅσον ὁ λόγος προϊὼν ἐπιδείξει·	τοσοῦτον	δὲ ἐπὶ τοῦ παρόντος τοὺς
[10, 9]	τοῖς ἐκείνου χρόνοις πλησιάζοντες· ὡς	τοσοῦτον	εἶναι πρεσβύτερον Μωσέα τοῦ Σαγχουνιάθωνος
[10, 9]	δὲ βασιλεύει Ἀργείων Ἴναχος, οὔπω	τότε	Ἀθηναίων οὔτε τὴν πόλιν οὔτε
[10, 13]	φοβουμένους δὲ τὴν Ἀσσυρίων δυναστείαν	(τότε	γὰρ ἐκείνους τῆς Ἀσίας κρατεῖν)
[10, 10]	Αἰγύπτου· καὶ ὡς οὐκ ἄπιστον	τότε	ταῦτα συμβῆναι, δείκνυμεν οὕτως· ἀπὸ
[10, 14]	ὅν φασιν ἐπιβουλὴν κατὰ τοῦ	τότε	τυράννου συστησάμενον ἁλῶναι, στρεβλούμενον δ´
[10, 11]	Ὥρου τοῦ Σαμίου καὶ Προναπίδου	τοῦ	Ἀθηναίου. Λίνος μὲν γὰρ Ἡρακλέους
[10, 11]	αὐτὸν ἐπεισφερόμενά φασιν ὑπὸ Ὀνομακρίτου	τοῦ	Ἀθηναίου συντετάχθαι, γενομένου κατὰ τὴν
[10, 12]	κατὰ Ἰουδαίων συντάξασθαι βιβλίον, Ἀμώσιος	τοῦ	Αἰγυπτίων βασιλέως μεμνημένος καὶ τῶν
[10, 10]	Ἐπὶ Ἄπιδος τοῦ Φορωνέως μοῖρα	τοῦ	Αἰγυπτίων στρατοῦ ἐξέπεσεν Αἰγύπτου, οἳ
[10, 5]	ἕκαστον στοιχεῖον ἐπωνυμίας. Τί γὰρ	τοῦ	Ἄλφ τὸ Ἄλφα διενήνοχεν; Ἢ
[10, 14]	ἐν Λαμψάκῳ διεδέξατο τὴν σχολὴν	τοῦ	Ἀναξαγόρου, μεταβὰς δ´ εἰς Ἀθήνας
[10, 3]	τούτοις ἐπαγαγὼν ἐπιλέγει· Ταῦτ´ οὖν	τοῦ	Ἄνδρωνος περὶ Πυθαγόρου ἱστορηκότος πάντα
[10, 8]	παλαιὸν νόμιμον παρ´ Αἰγυπτίοις ἀναγαγόντα	τοῦ	Ἄπιδος τὸ σῶμα μέχρι τινὸς
[10, 8]	κατασκευάσαντας δὲ τοῖς Σαμίοις τὸ	τοῦ	Ἀπόλλωνος τοῦ Πυθίου ξόανον. Τοσαῦτα
[10, 8]	πρὸς λέξιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' ΠΕΡΙ	ΤΟΥ	ΑΥΤΟΥ· ΑΠΟ ΤΩΝ ΔΙΟΔΩΡΟΥ. Τούτων
[10, 6]	ἐπάκουσον ἅ φησιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΠΕΡΙ	ΤΟΥ	ΑΥΤΟΥ· ΑΠΟ ΤΩΝ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ. Ἰατρικὴν
[10, 7]	λέξιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' ΙΩΣΗΠΟΥ ΠΕΡΙ	ΤΟΥ	ΑΥΤΟΥ. Πρῶτον οὖν ἐπέρχεταί μοι
[10, 4]	γοῦν αὐτὸν ἐν Τιμαίῳ πρὸς	τοῦ	βαρβάρου παιδευόμενον, ἐν οἷς φησιν
[10, 8]	δ´ ἔνιοι λέγουσιν, ὑπὸ Μάρου	τοῦ	βασιλέως, πολλοῖς ἔτεσι πρότερον τῆς
[10, 13]	ἐν Ἱεροσολύμοις νεὼν ὑπὸ Σολομῶνος	τοῦ	βασιλέως ᾠκοδομῆσθαι ἔτεσι θᾶττον ἑκατὸν
[10, 5]	Ἄλφ τὸ Ἄλφα διενήνοχεν; Ἢ	τοῦ	Βὴθ τὸ Βῆτα; Ἢ τοῦ
[10, 5]	τοῦ Βὴθ τὸ Βῆτα; Ἢ	τοῦ	Γάμμα τὸ Γίμελ; Ἢ τοῦ
[10, 11]	τῶν ἑπτὰ σοφῶν ἡλικίας ἀναγράψομεν.	Τοῦ	γὰρ πρεσβυτάτου τῶν προειρημένων Θάλητος
[10, 3]	συγκεχρῆσθαι ἢ δοκεῖν εἰληφέναι παρὰ	τοῦ	γεγεννηκότος. Ὁ δ´ Ἀντίμαχος τὰ
[10, 12]	ἐστι τῶν Τρωϊκῶν μιᾷ γενεᾷ·	τοῦ	γοῦν Τληπολέμου, ὃς ἦν υἱὸς
[10, 3]	Σωτηρίδαν Περὶ τῆς Κτησίου κλοπῆς,	τοῦ	δ´ αὐτοῦ καὶ Περὶ τῆς
[10, 11]	ἀρχήν, περὶ τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα.	Τοῦ	δ´ Ὀρφέως Μουσαῖος μαθητής. Ἀμφίων
[10, 11]	τῶν αὐτῶν τὴν ἀναγραφὴν ἐποιήσατο.	Τοῦ	δὲ Εἰράμου ὁ χρόνος ἤδη
[10, 3]	ἄμεινον· διαφέρουσι δ´ αἱ φύσεις.	Τοῦ	δὲ Εὐριπίδου εἰπόντος· Γυναῖκές ἐσμεν
[10, 3]	πεπατημένον οὐκ ὤκνησεν Ἀντίμαχος μεταθεῖναι.	τοῦ	δὲ Λαῶν, οἷσιν ἄνασσε, πατὴρ
[10, 8]	περικειμένῳ τὴν τοῦ Κερβέρου προτομήν.	Τοῦ	δὲ Ὀρφέως τοῦτο καταδείξαντος παρὰ
[10, 2]	τὴν Πυθίαν πῶς ἂν ἀπαλλαγεῖεν	τοῦ	δεινοῦ. Μίαν δ´ αὐτοῖς ἔχρησεν
[10, 3]	Μεθ´ ὧν ἕβδομος αὐτὸς κατακλινείς,	τοῦ	δείπνου προκόπτοντος καί τινος ζητήσεως
[10, 5]	τοῦ Γάμμα τὸ Γίμελ; Ἢ	τοῦ	Δὲλθ τὸ Δέλτα; Ἢ τοῦ
[10, 9]	κἀντεῦθεν πάλιν ἀνατρεχόντων ἀπὸ μὲν	τοῦ	δευτέρου ἔτους Δαρείου ἐπὶ τὴν
[10, 10]	ἔτη ἑβδομήκοντα, καθὰ προεφήτευσεν Ἱερεμίας.	Τοῦ	δὴ Ναβουχοδονόσορ μνημονεύει Βηρωσσὸς ὁ
[10, 9]	χιλίοις πεντακοσίοις ἔτεσι κατὰ τὴν	τοῦ	δηλωθέντος ἀνδρὸς ὁμολογίαν. Καὶ ταῦτα
[10, 9]	ἔτη φεʹ Τοσαῦτα δὲ ἀπὸ	τοῦ	δηλωθέντος ἔτους τῆς Κέκροπος βασιλείας
[10, 9]	τοῦ ὑστάτου ἔτους τῆς ἐρημίας	τοῦ	δηλωθέντος ἱεροῦ ἐπὶ τὸ νʹ
[10, 3]	πολλὰ μετενήνοχεν αὐτοῖς ὀνόμασιν ἐκ	τοῦ	Δημοσθένους Κατὰ Κόνωνος αἰκίας; Ἢ
[10, 8]	ἀπομιμήσασθαι τὴν τοῦ λαβυρίνθου πλοκὴν	τοῦ	διαμένοντος μὲν μέχρι τοῦ νῦν
[10, 8]	παρὰ τοῖς Αἰγυπτίοις τὸν νεὼν	τοῦ	Διὸς περαιοῦσθαι τὸν ποταμὸν εἰς
[10, 12]	τὰ Ἀττικά, τὰ ἀπὸ Κέκροπος	τοῦ	διφυοῦς‘ δὴ καὶ αὐτόχθονος, ὥς
[10, 6]	καὶ τὰ ἀπὸ τῆς Ἰωσήπου	τοῦ	Ἑβραίου γραφῆς, ἣν Περὶ τῆς
[10, 11]	Κόρης ἡ ἁρπαγὴ καὶ ἡ	τοῦ	ἐν Ἐλευσῖνι τεμένους καθίδρυσις καὶ
[10, 12]	κόρης ἡ ἁρπαγὴ καὶ ἡ	τοῦ	ἐν Ἐλευσῖνι τεμένους καθίδρυσις καὶ
[10, 9]	καὶ τῆς κατ´ αὐτὸν ἀνανεώσεως	τοῦ	ἐν Ἱεροσολύμοις νεώ, ἣ γέγονε
[10, 9]	τὸ οʹ ὑπῆρχε τῆς ἐρημίας	τοῦ	ἐν Ἱεροσολύμοις νεώ, καθὼς τὰ
[10, 1]	δὲ τὰ περὶ εὐσεβείας ἑνὸς	τοῦ	ἐπὶ πάντων θεοῦ τά τε
[10, 4]	πλάνην τὴν πολύθεον τῇ γνώσει	τοῦ	ἐπὶ πάντων θεοῦ φύραντες οὐδέ
[10, 3]	ὅτι μὲν ὁ ἕτερος παρὰ	τοῦ	ἑτέρου μετέθηκε πρόδηλον· συγχρονούντων δ´
[10, 5]	τοῦ Η τὸ Ε; Ἢ	τοῦ	Ζαῒ τὸ Ζῆτα; Ἢ τοῦ
[10, 5]	τοῦ Δὲλθ τὸ Δέλτα; Ἢ	τοῦ	Η τὸ Ε; Ἢ τοῦ
[10, 8]	δὲ κάλλιστον πρόπυλον ἐν Μέμφει	τοῦ	Ἡφαιστ〈 ε〉 ίου Δαίδαλον ἀρχιτεκτονῆσαι,
[10, 8]	πάλιν ἐπιστρέφειν, ὡς ἐξ Αἰθιοπίας	τοῦ	θεοῦ παρόντος) τήν τε συνουσίαν
[10, 11]	δὲ Ἴναχον ὑπὸ Φορωνέως μόλις	τοῦ	θηριώδους βίου καὶ νομάδος περιγραφὴ
[10, 12]	Ἀγαμέμνονος βασιλείας Ἴλιον ἑάλω, Δημοφῶντος	τοῦ	Θησέως βασιλεύοντος Ἀθήνησι τῷ πρώτῳ
[10, 9]	εἰληφὼς τὰ ὑπομνήματα παρὰ Ἱερομβάλου	τοῦ	ἱερέως θεοῦ Ἰευώ, ὃς Ἀβελβαλῷ
[10, 14]	τῆς Ἱερουσαλὴμ ὑπὸ Ἀσσυρίων καὶ	τοῦ	ἱεροῦ ἐμπρησμὸν ὑπομείναντος τὸ πᾶν
[10, 9]	Ἑβραίους ἀπὸ νʹ ἔτους Ὀζίου	τοῦ	Ἰουδαίων βασιλέως ἀνιὼν ἐπὶ τὸ
[10, 14]	πλεῖστον τῆς εἰς Βαβυλῶνα αἰχμαλωσίας	τοῦ	Ἰουδαίων ἔθνους δῆλός ἐστι γεγονώς,
[10, 9]	μετὰ τὴν ἀπὸ Βαβυλῶνος ἐπάνοδον	τοῦ	Ἰουδαίων ἔθνους, εὕροι ἂν ἀπὸ
[10, 14]	τυγχάνει. Μετὰ Μωσέα τοίνυν προέστη	τοῦ	Ἰουδαίων ἔθνους Ἰησοῦς, ὥς τινες,
[10, 3]	ἑνδεκάτῃ τῶν Περὶ Φίλιππον ἐκ	τοῦ	Ἰσοκράτους’ Ἀρεοπαγιτικοῦ μεταγράψαντα αὐτοῖς ὀνόμασιν
[10, 14]	ὅτε καὶ ἄνεισιν Ἰησοῦς ὁ	τοῦ	Ἰωσεδὲκ καὶ Ζοροβάβελ ὁ τοῦ
[10, 10]	Ζοροβάβελ, καθ´ ὃν Ἰησοῦς ὁ	τοῦ	Ἰωσεδέκ, τὴν πρώτην καὶ μερικὴν
[10, 3]	ὁ τρόπος ὅτι τε οὐδὲ	τοῦ	καθ´ ἑαυτῶν ἐφείσαντο ἐλέγχου, ἀρκεῖν
[10, 10]	δὲ Ὤγυγον, διὰ τὴν ἀπὸ	τοῦ	κατακλυσμοῦ πολλὴν φθοράν, ἀβασίλευτος ἔμεινεν
[10, 11]	τὰ Ἀριμάσπια συγγράψαντος Ἀσβόλου τε	τοῦ	Κενταύρου καὶ Ἰσάτιδος Δρύμωνός τε
[10, 8]	τινὸς παραδιδόναι τῷ περικειμένῳ τὴν	τοῦ	Κερβέρου προτομήν. Τοῦ δὲ Ὀρφέως
[10, 3]	παρ´ Ἰσαίῳ ἐν τῷ Περὶ	τοῦ	Κίλωνος κλήρου καὶ παρὰ Ἰσοκράτει
[10, 14]	πρὸ αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ περὶ	τοῦ	κινοῦντος αὐτὴν αἰτίου. Ἦν γὰρ
[10, 3]	μαρτυρίας· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΠΕΡΙ	ΤΟΥ	ΚΛΕΠΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ· ΑΠΟ
[10, 11]	Μουσαίου, Δημοδόκου, Φημίου, Σιβύλλης, Ἐπιμενίδου	τοῦ	Κρητός, ὅστις εἰς τὴν Σπάρτην
[10, 9]	Ἰλίου ἅλωσιν κατὰ τοὺς Λαβδὼν	τοῦ	κριτοῦ χρόνους, ἑπτὰ ἔτεσι πρότερον
[10, 13]	τεσσαράκοντα τρισὶ καὶ μησὶν ὀκτὼ	τοῦ	κτίσαι Τυρίους Καρχηδόνα· εἶτα μεταβὰς
[10, 3]	πρὸς Ἀγησίλαον συνόδου δι´ Ἀπολλοφάνους	τοῦ	Κυζικηνοῦ καὶ τὰς ἀμφοῖν πρὸς
[10, 11]	Ἰσάτιδος Δρύμωνός τε καὶ Εὔκλου	τοῦ	Κυπρίου καὶ Ὥρου τοῦ Σαμίου
[10, 8]	δὲ Δαίδαλον λέγουσιν ἀπομιμήσασθαι τὴν	τοῦ	λαβυρίνθου πλοκὴν τοῦ διαμένοντος μὲν
[10, 10]	διαφθαρέντων διασωθείς, κατὰ τὴν Αἰγύπτου	τοῦ	λαοῦ μετὰ Μωσέως ἔξοδον γεγενῆσθαι,
[10, 10]	πρώτην καὶ μερικὴν ἀπόπεμψιν ἐποιήσατο	τοῦ	λαοῦ, πληρωθείσης τῆς ἑβδομηκονταετίας, ὡς
[10, 14]	δὲ Ἠλεὶ τὸν ἱερέα ἡγεῖται	τοῦ	λαοῦ Σαμουήλ. Μεθ´ ὃν πρῶτος
[10, 2]	δὲ τούτοις ἐπαγαγὼν πλείους ἀποδείξεις	τοῦ	λόγου πάλιν τελευτῶν προστίθησι τάδε·
[10, 14]	Περσῶν βασιλείας, μικρῷ θᾶττον Ἀλεξάνδρου	τοῦ	Μακεδόνος, Αὐγούστου δὲ τοῦ Σεβαστοῦ
[10, 10]	ἔτη τὰ λοιπὰ μʹ Ἰησοῦ	τοῦ	μετ´ ἐκεῖνον ἡγησαμένου κεʹ πρεσβυτέρων
[10, 11]	τε καὶ νομοθεσίας, ἐπὶ Λυγκέως	τοῦ	μετὰ Δαναὸν βασιλεύσαντος γέγονεν, ἑνδεκάτῃ
[10, 4]	δὴ πρόκειται τὸν ἀπολογισμὸν ὑποσχεῖν	τοῦ	μὴ ἀλόγως ἡμᾶς τὴν παρ´
[10, 7]	ὑποκειμένους καὶ πολλὴν ἐποιήσαντο πρόνοιαν	τοῦ	μηδὲν ἄμνηστον τῶν παρ´ αὐτοῖς
[10, 3]	ἐν τῇ δευτέρᾳ πολλὰ Ἑκαταίου	τοῦ	Μιλησίου κατὰ λέξιν μετήνεγκεν ἐκ
[10, 6]	ἐν δυσὶν ἐπραγματεύσατο βιβλίοις, περὶ	τοῦ	νέους γεγονέναι τοὺς Ἕλληνας καὶ
[10, 11]	ξύλων παντοδαπῶν ὕλην εἰς τὴν	τοῦ	νεὼ κατασκευὴν ἐδωρήσατο. Καὶ Μένανδρος
[10, 3]	τὸ Ξενοφῶντος διαφθείρων. Ταῦτ´ εἰπόντος	τοῦ	Νικαγόρου ὁ Ἀπολλώνιος· Καὶ τί
[10, 8]	πλοκὴν τοῦ διαμένοντος μὲν μέχρι	τοῦ	νῦν καιροῦ, οἰκοδομηθέντος δέ, ὡς
[10, 3]	τι δοκῇ λέγειν περιττόν, καὶ	τοῦ	ξένου προστέθεικε τοὔνομα, Περίλαον αὐτὸν
[10, 3]	τε καὶ τοῦ Ξενοφῶντος πολλὰ	τοῦ	Ξενοφῶντος αὐτὸν μετατιθέντα κατείληφα, καὶ
[10, 3]	Ἑλληνικαῖς ἐντυγχάνων αὐτοῦ τε καὶ	τοῦ	Ξενοφῶντος πολλὰ τοῦ Ξενοφῶντος αὐτὸν
[10, 12]	Ἀσσυρίων ἀρχῆς, τῆς δὲ Βηλούχου	τοῦ	ὀγδόου δυναστείας τῷ δευτέρῳ καὶ
[10, 2]	ἱστορίαν, ἀλλὰ μηδὲ τὴν ῥητορικὴν	τοῦ	ὁμοίου ἐλέγχου περιίδωμεν, καὶ τούτων
[10, 3]	τὴν κλοπὴν δήλην πεποίηκεν ἡ	τοῦ	ὀνόματος μετάθεσις· τοῖς μὲν γὰρ
[10, 3]	τύχην περιπέπτωκα, Πρωταγόρου τὸν Περὶ	τοῦ	ὄντος ἀναγινώσκων λόγον πρὸς τοὺς
[10, 11]	Τοῦτο δέ ἐστι φανερὸν ἀπὸ	τοῦ	παιδὸς αὐτοῦ Τληπολέμου, τοῦ στρατεύσαντος
[10, 7]	ἀεὶ δὲ καινοὺς καθιστάμενοι βίους	τοῦ	παντὸς ἐνόμιζον ἄρχειν ἕκαστος τῶν
[10, 11]	διηγήσεις. Βηρωσσὸς ἀνὴρ Βαβυλώνιος, ἱερεὺς	τοῦ	παρ´ αὐτοῖς Βήλου κατ´ Ἀλέξανδρον
[10, 10]	Ἀττικῆς χρονογραφίας ἀριθμουμένης, ἀπὸ Ὠγύγου	τοῦ	παρ´ ἐκείνοις αὐτόχθονος πιστευθέντος, ἐφ´
[10, 9]	οὕτως ἔχοντα συνέστη. Ἐπὶ δὲ	τοῦ	παρόντος πρὸς τοῖς εἰρημένοις μάρτυρι
[10, 4]	προϊὼν ἐπιδείξει· τοσοῦτον δὲ ἐπὶ	τοῦ	παρόντος τοὺς ἐντυγχάνοντας ἐπισημαίνεται, ὡς
[10, 7]	ἅπαντες οἰκοῦσιν ἥκιστα ταῖς ἐκ	τοῦ	περιέχοντος φθοραῖς ὑποκειμένους καὶ πολλὴν
[10, 9]	Γίνονται τοίνυν αἱ μεταξὺ Δαρείου	τοῦ	Πέρσου καὶ Τιβερίου τοῦ Ῥωμαίων
[10, 9]	ἀνωτέρω χρόνους τοὺς μέχρι Δαρείου	τοῦ	Περσῶν βασιλέως καὶ τῆς κατ´
[10, 14]	ἀπὸ Θαλοῦ ἀρξάμενοι κατώτεροι Κύρου	τοῦ	Περσῶν βασιλέως φαίνονται ἠκμακότες. Ὁ
[10, 3]	Σπάνια δὲ τὰ τῶν πρὸ	τοῦ	Πλάτωνος γεγονότων βιβλία, ἐπεὶ ἴσως
[10, 11]	δυσὶ προάγων γενεαῖς τῶν Τρωϊκῶν	τοῦ	πλείονα πρὸς τοὺς φιλομαθεῖς συντάττειν
[10, 11]	ἐκεῖνον αὐτὸν ὑπειλήφθω γεγονέναι τὸν	τοῦ	πολέμου καιρόν, ἔτι δὲ καὶ
[10, 3]	τοῦ Φοίνικος ὀρνέου καὶ περὶ	τοῦ	ποταμίου ἵππου καὶ τῆς θήρας
[10, 11]	Καὶ περὶ μὲν τῶν χρόνων	τοῦ	προειρημένου ποιητοῦ, λέγω δὴ Ὁμήρου,
[10, 4]	συμβαλεῖσθαι τὴν σημείωσιν εἰς ἀπόδειξιν	τοῦ	προκειμένου σκοποῦ, εἰ δὴ πρόκειται
[10, 14]	ἀρκουμένου ποικίλην περιέχουσι τὴν περὶ	τοῦ	προκειμένου σύστασιν; Προὔκειτο δὲ ἡμῖν
[10, 11]	εἰς τὴν Σπάρτην ἀφίκετο, Ἀρισταίου	τοῦ	Προκοννησίου καὶ τοῦ τὰ Ἀριμάσπια
[10, 11]	ἐφ´ ἕτερον· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ' ΑΠΟ	ΤΟΥ	ΠΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΑΤΙΑΝΟΥ. Νῦν δὲ
[10, 10]	τοῦδε τοῦ συγγράμματος Ὤγυγον, ὃς	τοῦ	πρώτου κατακλυσμοῦ γέγονεν ἐπώνυμος πολλῶν
[10, 12]	λέγειν ἐπιχειρεῖν, περὶ Φορωνέως τε	τοῦ	πρώτου λεχθέντος καὶ Νιόβης καὶ
[10, 7]	ἡ Διοδώρου μαρτυρία, ἣν ἀπὸ	τοῦ	πρώτου τῆς συναχθείσης αὐτῷ Βιβλιοθήκης
[10, 3]	ΚΛΕΠΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ· ΑΠΟ	ΤΟΥ	ΠΡΩΤΟΥ ΤΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ. Τὰ
[10, 12]	ἐπὶ Κλήμεντα· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ' ΑΠΟ	ΤΟΥ	ΠΡΩΤΟΥ ΤΩΝ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΣΤΡΩΜΑΤΕΩΝ. Εἴρηται
[10, 13]	Ἰωσήπου φωναῖς· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' ΑΠΟ	ΤΟΥ	ΠΡΩΤΟΥ ΦΛΑΥΙΟΥ ΙΩΣΗΠΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ
[10, 8]	τοῖς Σαμίοις τὸ τοῦ Ἀπόλλωνος	τοῦ	Πυθίου ξόανον. Τοσαῦτα δὲ καὶ
[10, 9]	Δαρείου τοῦ Πέρσου καὶ Τιβερίου	τοῦ	Ῥωμαίων βασιλέως Ὀλυμπιάδες ρλζʹ αἳ
[10, 9]	ὡς τοσοῦτον εἶναι πρεσβύτερον Μωσέα	τοῦ	Σαγχουνιάθωνος ὁπόσον ἂν οὗτος λείπηται
[10, 14]	τοῦ Ἰωσεδὲκ καὶ Ζοροβάβελ ὁ	τοῦ	Σαλαθιὴλ καταβάλλονταί τε θεμελίους, προφητευόντων
[10, 11]	Εὔκλου τοῦ Κυπρίου καὶ Ὥρου	τοῦ	Σαμίου καὶ Προναπίδου τοῦ Ἀθηναίου.
[10, 14]	Ἀλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνος, Αὐγούστου δὲ	τοῦ	Σεβαστοῦ οὐ πολὺ πρόσθεν ἔτεσι
[10, 3]	τε γὰρ περὶ τῆς προρρήσεως	τοῦ	σεισμοῦ ἐν Μεταποντίῳ ὑπ´ Ἄνδρωνος
[10, 10]	Ἑβραίων συνεχρόνισεν ἐπισημειούμενος, ἴσως ἂν	τοῦ	σκοποῦ τύχοιμι. Ἑβραίων μὲν οὖν
[10, 3]	ὁ Ἀλεξανδρεὺς Φιλόστρατος Περὶ τῆς	τοῦ	Σοφοκλέους κλοπῆς πραγματείαν κατεβάλετο. Κεκίλιος
[10, 3]	δι´ αὐτῆς ἐστ〈 ηρ〉 ιγμένου	τοῦ	στίχου. τὸ γὰρ Τὸν δ´
[10, 11]	ἀπὸ τοῦ παιδὸς αὐτοῦ Τληπολέμου,	τοῦ	στρατεύσαντος ἐπὶ Ἴλιον. Ὀρφεὺς δὲ
[10, 10]	Φαμὲν τοίνυν ἔκ γε τοῦδε	τοῦ	συγγράμματος Ὤγυγον, ὃς τοῦ πρώτου
[10, 7]	ἐστι παρ´ αὐτοῖς ἡ περὶ	τοῦ	συγγράφειν τὰς ἱστορίας ἐπιμέλεια. Τὰ
[10, 10]	κατὰ μηδὲν αὑτοῖς τῶν πρὸ	τοῦ	συμφωνούντων· αἱ δὲ ἠκρίβωνται πολλοῖς,
[10, 11]	ἀφηγεῖταί τινος αὐτῶν ὄνομα Ναβουχοδονόσορ,	τοῦ	συστρατεύσαντος ἐπὶ Φοίνικας καὶ Ἰουδαίους,
[10, 9]	ἄρξαι Ἑβραίων, ὃν κατὰ τὴν	τοῦ	σώματος ἀλκὴν ἀνυπόστατον γενέσθαι φασίν,
[10, 9]	Αὐγούστου Ῥωμαίων αὐτοκράτορος καὶ τῆς	τοῦ	σωτῆρος ἡμῶν γενέσεως ἀρχήν τε
[10, 11]	ἀφίκετο, Ἀρισταίου τοῦ Προκοννησίου καὶ	τοῦ	τὰ Ἀριμάσπια συγγράψαντος Ἀσβόλου τε
[10, 10]	δ´ ἀναφέροι τις ἐπιλογιζόμενος ἀπὸ	τοῦ	τέλους τῆς αἰχμαλωσίας ασλζʹ ἔτη,
[10, 5]	τοῦ Ζαῒ τὸ Ζῆτα; Ἢ	τοῦ	Τὴθ τὸ Θῆτα; Καὶ ὅσα
[10, 7]	καὶ τἀληθὲς ἐπικρατεῖ μᾶλλον περὶ	τοῦ	τὴν νῦν οὖσαν τῶν γραμμάτων
[10, 13]	καθάπερ αὐτὸν ἐκεῖνον παραγαγὼν μάρτυρα·	τοῦ	Τίμαιος ὄνομα. Ἐπὶ τούτου οὐκ
[10, 12]	σορὸν ἀποτεθεῖσθαι ἐν τῷ ναῷ	τοῦ	τιμωμένου δαίμονος, κἀντεῦθεν Σορόαπιν κληθῆναι
[10, 14]	Ἐλεάτης· ὅν φασιν ἐπιβουλὴν κατὰ	τοῦ	τότε τυράννου συστησάμενον ἁλῶναι, στρεβλούμενον
[10, 10]	τὴν ἐπικύρωσιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι' ΑΠΟ	ΤΟΥ	ΤΡΙΤΟΥ ΤΩΝ ΑΦΡΙΚΑΝΟΥ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΩΝ. Μέχρι
[10, 11]	δὲ γεγονυίας Ἰλίου κτίσεως καὶ	τοῦ	Τρωὸς καὶ Δαρδάνου λίαν ἀρχαιότερος.
[10, 14]	συστησάμενον ἁλῶναι, στρεβλούμενον δ´ ὑπὸ	τοῦ	τυράννου, ὅπως τοὺς σὺν αὐτῷ
[10, 14]	ἄνδρας ἀπογράψηται, οὐ προσποιηθέντα τὰς	τοῦ	τυράννου τιμωρίας διαμασησάμενον τὴν γλῶσσαν
[10, 1]	πρῶτον ἁπάντων συνιδεῖν εἰς ἔλεγχον	τοῦ	τῶν δηλουμένων τρόπου. Ὁ μὲν
[10, 4]	μεθ´ ἣν ἡ ἀπὸ Θαλοῦ	τοῦ	τῶν ἑπτὰ σοφῶν ἑνὸς Ἰωνικὴ
[10, 9]	ἐπὶ τὸ νʹ ἔτος Ὀζίου	τοῦ	τῶν Ἰουδαίων βασιλέως ἀνιών, καθ´
[10, 4]	εὕραντο. Τοῦτο δὲ ἦν ἡ	τοῦ	τῶν ὅλων θεοῦ γνῶσις καὶ
[10, 13]	οὐ βασιλεῖς σημαίνεσθαι διὰ τῆς	τοῦ	Ὓκ προσηγορίας, ἀλλὰ τοὐναντίον αἰχμαλώτους
[10, 9]	δ´ ἂν εὕροις τὰ ἀπὸ	τοῦ	ὑστάτου ἔτους τῆς ἐρημίας τοῦ
[10, 14]	δεῖ πλῆθος ταῖς ἀποδείξεσιν ἐπισωρεύειν,	τοῦ	φιλαλήθους, ἀλλὰ μὴ φιλαπεχθήμονος καὶ
[10, 3]	ἴσως πλείους ἄν τις ἐφώρασε	τοῦ	φιλοσόφου. Ἐγὼ δ´ οὖν, ᾗ
[10, 9]	ὀκτακόσια ἔτη κατὰ τὴν ἐκτεθεῖσαν	τοῦ	φιλοσόφου μαρτυρίαν. Ἔτι δὲ πολὺ
[10, 9]	γενέσθαι τὸν Ἁβραάμ, ὁ δὲ	τοῦ	φιλοσόφου παλαιότερον τὸν Μωσέα συνίστησιν.
[10, 3]	ἐν τῷ Τρίποδι περὶ Πυθαγόρου	τοῦ	φιλοσόφου τὰ περὶ τὰς προρρήσεις
[10, 3]	τῆς Περιηγήσεως, βραχέα παραποιήσας, τὰ	τοῦ	Φοίνικος ὀρνέου καὶ περὶ τοῦ
[10, 10]	Ἑλληνικῶν ἱστοριῶν λέγων· Ἐπὶ Ἄπιδος	τοῦ	Φορωνέως μοῖρα τοῦ Αἰγυπτίων στρατοῦ
[10, 9]	ἀρχήν τε τῆς εὐαγγελικῆς διδασκαλίας	τοῦ	Χριστοῦ ποιησαμένου κατὰ τὸ πεντεκαιδέκατον
[10, 7]	Οὐ μὴν οὐδ´ ἀπ´ ἐκείνου	τοῦ	χρόνου δύναιτό τις ἂν δεῖξαι
[10, 9]	παρ´ Ἕλλησι. Κατὰ τοῦτο δὲ	τοῦ	χρόνου παρ´ Ἑβραίοις ἡγοῦνται οἱ
[10, 13]	ἐστιν, ἐκ τῶν εἰρημένων ἐτῶν	τοῦ	χρόνου συλλογισθέντος, ὅτι οἱ καλούμενοι
[10, 13]	τῶν κατ´ Αἴγυπτον βασιλέων μετὰ	τοῦ	χρόνου τῆς ἀρχῆς αὐτῶν ἀπαριθμησάμενος
[10, 7]	τὴν πλάνην καὶ τὴν ἐξουσίαν	τοῦ	ψεύδεσθαι τοῖς μετὰ ταῦτα βουληθεῖσι
[10, 4]	μόνον ἀληθὲς εὑρόντες καὶ ἀπειληφότες	τοῦ	ψεύδους ἀνεχωρήσαμεν, οὔτε εἰς ἄθεον
[10, 10]	ἐπιλέγει· Φαμὲν τοίνυν ἔκ γε	τοῦδε	τοῦ συγγράμματος Ὤγυγον, ὃς τοῦ
[10, 10]	δι´ ἀρχαιότητα μυθεύεται, μετὰ Μωσέα	τοῦθ´	εὑρίσκεται, κατακλυσμοί τε καὶ ἐκπυρώσεις,
[10, 11]	Ἰλιακῶν ἔτεσι τετρακοσίοις. Ἀποδείκνυται δὲ	τοῦθ´	οὕτως ἔχον ἀπό τε τῆς
[10, 13]	τῆς τοῦ Ὓκ προσηγορίας, ἀλλὰ	τοὐναντίον	αἰχμαλώτους δηλοῦσθαι ποιμένας. Τὸ γὰρ
[10, 7]	ἀνθρώποις ἀπιστεῖν. Πᾶν γὰρ ἐγὼ	τοὐναντίον	ὁρῶ συμβεβηκός, εἴ γε δεῖ
[10, 3]	περιττόν, καὶ τοῦ ξένου προστέθεικε	τοὔνομα,	Περίλαον αὐτὸν καλεῖσθαι λέγων. Κἀγώ‘
[10, 11]	τὰς περὶ τῶν πραγμάτων πρὸς	τοὺς	ἀκούοντας διηγήσεις. Βηρωσσὸς ἀνὴρ Βαβυλώνιος,
[10, 4]	εἴ σοι καταλέγοιμι Ἡράκλειτον καὶ	τοὺς	ἄλλους Ἑλλήνων, δι´ ὧν ἀπελέγχεται
[10, 7]	ὅντινα τρόπον ἐν τούτῳ παρευδοκιμήσειν	τοὺς	ἄλλους ὑπελάμβανον, κατὰ τοῦτον ἡρμόζοντο,
[10, 1]	αὐτοὺς τοὺς Ἕλληνας μὴ ἀγνοῆσαι	τοὺς	ἄνδρας, μνημονεῦσαι δὲ ὀνομαστὶ καὶ
[10, 9]	Ἡρακλεῖ. Καὶ ἐντεῦθεν δὲ ἐπὶ	τοὺς	ἀνωτέρω βαδίζων σαυτῷ τε συναγαγὼν
[10, 9]	τῶν ἐτῶν ἀριθμόν, προϊὼν ἐπὶ	τοὺς	ἀνωτέρω χρόνους τοὺς μέχρι Δαρείου
[10, 11]	οἱ μνημονεύσαντες, ἐν τῷ πρὸς	τοὺς	ἀποφηναμένους τὰ περὶ θεοῦ δειχθήσεται·
[10, 8]	γεωμετρίαν θεωρήματα καὶ τὰ περὶ	τοὺς	ἀριθμούς, ἔτι δὲ τὴν εἰς
[10, 10]	Ἑλλήνων δέ τινες ἱστοροῦσι κατὰ	τοὺς	αὐτοὺς χρόνους γενέσθαι Μωσέα· Πολέμων
[10, 9]	τὰ παρὰ τοῖς πᾶσιν ὑπὸ	τοὺς	αὐτοὺς χρόνους πραχθέντα συνεξητάκασιν. Εἶθ´
[10, 4]	Καὶ Δημόκριτος δὲ ἔτι πρότερον	τοὺς	Βαβυλωνίων λόγους ἠθικοὺς πεποιῆσθαι λέγεται.
[10, 1]	ἄλλοθεν ἄλλος τῶν θαυμαστῶν Ἑλλήνων	τοὺς	βαρβάρους ἐκπεριιὼν συνελέξατο, γεωμετρίαν, ἀριθμητικήν,
[10, 8]	τῶν παρ´ αὐτοῖς φιλοσόφων διδασκάλους,	τοὺς	βαρβάρους λέγω, πόθῳ τῆς ἀληθοῦς
[10, 7]	χάριν ἢ τὰς πόλεις ἢ	τοὺς	βασιλέας ἐπαινοῦντες· ἄλλοι δὲ ἐπὶ
[10, 11]	κατέταξε φωνὴν Λαῖτος, ὁ καὶ	τοὺς	βίους τῶν φιλοσόφων ἐπ´ ἀκριβὲς
[10, 2]	κηδόμενος θεὸς τοὺς μὲν ἐντολαῖς,	τοὺς	δ´ ἀπειλαῖς, ἔστι δ´ οὓς
[10, 13]	ὅποι βούλονται πάντες ἀβλαβεῖς ἀπέλθωσι.	Τοὺς	δὲ ἐπὶ ταῖς ὁμολογίαις πανοικεσίᾳ
[10, 9]	ἔτεσιν εἰκὸς ἦν Μωσέα ὑπεράγειν	τοὺς	δηλουμένους ἄπορον εἰπεῖν· διόπερ τοῦτό
[10, 9]	παραθήσομαι. Κἀγὼ δὲ καινοτέραν παρὰ	τοὺς	εἰρημένους ὁδεύσας ταύτῃ χρήσομαι τῇ
[10, 2]	Ταῦθ´ ὡς ἐν προοιμίοις φήσας	τοὺς	ἐλέγχους ἑξῆς ἐπάγει, παντοίαις κεχρημένος
[10, 11]	ὅπλων ἀντερείδων ἀνυπόπτους καθ´ ὑμῶν	τοὺς	ἐλέγχους παραλαμβάνω. Περὶ γὰρ τῆς
[10, 2]	τἀνδρὸς γραφῆς, ἐν ᾗ μετὰ	τοὺς	ἐλέγχους τῶν εἰρημένων ταῦτα πάλιν
[10, 3]	ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΛΕΠΤΑΣ ΕΙΝΑΙ	ΤΟΥΣ	ΕΛΛΗΝΑΣ· ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΤΗΣ
[10, 2]	συνάψας ὁ Κλήμης κλέπτας γεγονέναι	τοὺς	Ἕλληνας ἀναμφιλέκτοις ἐλέγχοις κατεφώρασεν. Εἰ
[10, 1]	λόγος ἀπέδειξεν, ὁπηνίκα τὰ πάντα	τοὺς	Ἕλληνας, γῆν πολλὴν πλανηθέντας, οὐκ
[10, 12]	ἀκριβῶς Τατιανῷ ἐν τῷ Πρὸς	τοὺς	Ἕλληνας, εἴρηται δὲ καὶ Κασσιανῷ
[10, 8]	καὶ πολλὰ τῶν χρησίμων εἰς	τοὺς	Ἕλληνας ἐκδόντα τυχεῖν ἀξιολόγου δόξης.
[10, 6]	βιβλίοις, περὶ τοῦ νέους γεγονέναι	τοὺς	Ἕλληνας καὶ παρὰ βαρβάρων ὠφελῆσθαι
[10, 1]	ἀπεδεξάμεθα προδιειληφότες κἄπειτα καὶ αὐτοὺς	τοὺς	Ἕλληνας μὴ ἀγνοῆσαι τοὺς ἄνδρας,
[10, 2]	κλοπῆς αὐτοὺς καθ´ αὑτῶν παραστήσωμεν	τοὺς	Ἕλληνας. Οἱ γὰρ τὰ οἰκεῖα
[10, 10]	δὲ τὰς ἀναγραφὰς αὐτῶν ποιεῖσθαι	τοὺς	Ἕλληνας. Οὗ δὴ χάριν τὰς
[10, 7]	οὖν οὐκ ἔστιν ἄλογον τετυφῶσθαι	τοὺς	Ἕλληνας ὡς μόνους ἐπισταμένους τὰ
[10, 14]	γὰρ τούτων ἀποδειχθέντων καιρὸς ἐπανελθόντας	τοὺς	Ἑλλήνων σοφοὺς ζηλωτὰς θεάσασθαι τῶν
[10, 7]	Περίεργος δ´ ἂν εἴην ἐγὼ	τοὺς	ἐμοῦ μᾶλλον ἐπισταμένους διδάσκων, ὅσα
[10, 9]	ἀπὸ τῆς πρώτης Ὀλυμπιάδος ἐπὶ	τοὺς	ἔμπροσθεν ἀνιὼν χρόνους μέχρι τῆς
[10, 12]	καὶ τοὺς περὶ Ἰάσονα ἀριστεῖς,	τοὺς	ἐν τῇ Ἀργοῖ πλεύσαντας, συνάγεται
[10, 10]	περιτεμνομένοις αὐτοὺς καταριθμῶν καὶ Ἀσσυρίους	τοὺς	ἐν τῇ Παλαιστίνῃ ἀποκαλῶν, τάχα
[10, 3]	τοῦ ὄντος ἀναγινώσκων λόγον πρὸς	τοὺς	ἓν τὸ ὂν εἰσάγοντας τοιαύταις
[10, 4]	τοσοῦτον δὲ ἐπὶ τοῦ παρόντος	τοὺς	ἐντυγχάνοντας ἐπισημαίνεται, ὡς οὐ μόνης
[10, 13]	τοὺς τῶν ποιμένων καλουμένων καὶ	τοὺς	ἐξ αὐτῶν γενομένους κρατῆσαι τῆς
[10, 4]	κατῆρξαν αὐτοῖς τῆς πολυθέου πλάνης,	τοὺς	ἑπτὰ παρ´ αὐτοῖς ἄνδρας ἐπὶ
[10, 11]	πολιτείας ἱστορίας τε τῆς κατὰ	τοὺς	ἡμετέρους νόμους ὅσα τε εἰρήκασιν
[10, 3]	εἰς τὸν Δεισιδαίμονα. Ἐπεὶ δὲ	τοὺς	κλέπτας ἔδοξεν οὐκ οἶδ´ ὅπως
[10, 9]	εἶναι τὴν Ἰλίου ἅλωσιν κατὰ	τοὺς	Λαβδὼν τοῦ κριτοῦ χρόνους, ἑπτὰ
[10, 11]	ψευδεῖς ἀποφαίνεσθαι καὶ τὰς περὶ	τοὺς	λόγους δόξας. Παρ´ οἷς γὰρ
[10, 9]	κατὰ Ὅμηρον καὶ Ἡσίοδον καὶ	τοὺς	λοιποὺς μνημονεύεται. Χθὲς δὲ καὶ
[10, 7]	οὐδεμιᾶς προβεβλημένης ἀναγραφῆς, ἣ καὶ	τοὺς	μαθεῖν βουλομένους διδάξειν ἔμελλε καὶ
[10, 8]	Πάντων δὲ τῶν παλαιῶν ἀγαλματοποιῶν	τοὺς	μάλιστα διωνομασμένους διατετριφέναι παρ´ αὐτοῖς,
[10, 3]	μεθ´ ἕτερα· Καὶ ὁ Προσήνης·	Τοὺς	μὲν ἄλλους‘ ἔφη, κλέπτας ἐφωράσατε·
[10, 2]	ἀνθρώπων ὁ παντοκράτωρ κηδόμενος θεὸς	τοὺς	μὲν ἐντολαῖς, τοὺς δ´ ἀπειλαῖς,
[10, 14]	γεγονὼς ἀποδέδεικται, φέρ´ ἴδωμεν καὶ	τοὺς	μετ´ αὐτὸν ἅπαντας. Μωσῆς δ´
[10, 9]	Ἑβραίους αὐτόν τε Μωσέα καὶ	τοὺς	μετ´ αὐτὸν προφήτας ταῖς ἴσαις
[10, 9]	ἀμφὶ Πυθαγόραν καὶ Δημόκριτον καὶ	τοὺς	μετὰ ταῦτα φιλοσόφους ὠνομάσθησαν, ἐγγύς
[10, 9]	προϊὼν ἐπὶ τοὺς ἀνωτέρω χρόνους	τοὺς	μέχρι Δαρείου τοῦ Περσῶν βασιλέως
[10, 8]	ἢ (ὅπερ καὶ μᾶλλον εἰκός)	τοὺς	νέους τὰ τῶν πρεσβυτέρων καὶ
[10, 11]	εὑρέσεως ἀνώτερα· μάρτυρας δὲ οὐ	τοὺς	οἴκοι παραλήψομαι, βοηθοῖς δὲ μᾶλλον
[10, 7]	οὖν ἐπέρχεταί μοι πάνυ θαυμάζειν	τοὺς	οἰομένους δεῖν περὶ τῶν παλαιοτάτων
[10, 1]	τὴν πολλὴν εὐδοκίμησιν τῇ δόξῃ	τοὺς	ὁμοίους καλύπτειν. Οὐ χρὴ δὲ
[10, 2]	τὴν παρ´ ἡμῶν ἀλήθειαν εἰς	τοὺς	ὁμοφύλους λάθρα διαδείκνυνται. Οἱ γὰρ
[10, 12]	δὲ Διονύσου ἐπὶ Ἡρακλέα καὶ	τοὺς	περὶ Ἰάσονα ἀριστεῖς, τοὺς ἐν
[10, 7]	συγγράφειν παρ´ αὐτοῖς, λέγω δὲ	τοὺς	περὶ Κάδμον τε τὸν Μιλήσιον
[10, 7]	χρόνῳ προέλαβον. Ἀλλὰ μὴν καὶ	τοὺς	περὶ τῶν οὐρανίων τε καὶ
[10, 2]	κεχρημένος ἀποδείξεσι καὶ πρώτους γε	τοὺς	ποιητὰς τὰ παρὰ τῶν ὁμοίων
[10, 13]	ὄνομα εἶναι Μισφραγμούθωσις, ἡττωμένους φησὶ	τοὺς	ποιμένας ἐκ μὲν τῆς ἄλλης
[10, 13]	Αἰγύπτου βασιλέων γενέσθαι φησὶν ἐπὶ	τοὺς	ποιμένας ἐπανάστασιν, καὶ πόλεμον συρραγῆναι
[10, 13]	τε μεγάλῳ καὶ ἰσχυρῷ περιλαβεῖν	τοὺς	ποιμένας, ὅπως τήν τε κτῆσιν
[10, 3]	κλοπῆς ἄλλους αἰτιώμενος κλέπτης ἁλῶ,	τοὺς	πραγματευσαμένους τὰ περὶ τούτων μηνύσω.
[10, 8]	τὰ παρὰ τίνων ἀναλέξασθαι, πότερα	τοὺς	πρεσβυτέρους τὰ τῶν νέων, Ἑβραίους
[10, 14]	Σωκράτους κἄπειτα τοῖς Πυθαγορείοις ὁμιλήσας	τοὺς	πρὸ αὐτοῦ πάντας λόγῳ τε
[10, 13]	καὶ παλαιᾶς ἱστορίας ἐχόμενον. Τούτους	τοὺς	προκατωνομασμένους βασιλέας καὶ τοὺς τῶν
[10, 4]	Παλαιὸς γὰρ δὴ τόπος ἔθρεψε	τοὺς	πρώτους ταῦτα ἐννοήσαντας διὰ τὸ
[10, 8]	παρ´ αὐτοῖς, Τηλεκλέα καὶ Θεόδωρον,	τοὺς	Ῥοίκου μὲν υἱούς, κατασκευάσαντας δὲ
[10, 14]	ὥστε μηκέτ´ εὐλόγως ἡμῖν ἐπιμέμφεσθαι	τοὺς	συκοφάντας, εἰ δὴ καὶ αὐτοὶ
[10, 14]	δ´ ὑπὸ τοῦ τυράννου, ὅπως	τοὺς	σὺν αὐτῷ γενομένους ἄνδρας ἀπογράψηται,
[10, 8]	νέους τὰ τῶν πρεσβυτέρων καὶ	τοὺς	τὰ πλεῖστα τῶν ἐθνῶν περιειργασμένους
[10, 6]	καὶ κλίνην καὶ ὑποπόδιον ἐργάσασθαι	τούς	τε Σιδωνίους τρίκροτον ναῦν κατασκευάσαι.
[10, 10]	μὲν πρὸ Ὠγύγου. Κατὰ δὲ	τοὺς	τούτου χρόνους ἐξῆλθε Μωσῆς ἀπ´
[10, 8]	ἀσεβῶν ἐν Ἅιδου τιμωρίας καὶ	τοὺς	τῶν εὐσεβῶν λειμῶνας καὶ τὰς
[10, 13]	Τούτους τοὺς προκατωνομασμένους βασιλέας καὶ	τοὺς	τῶν ποιμένων καλουμένων καὶ τοὺς
[10, 8]	ἀλογίας ἡμῶν κατηγορεῖν, εἰ δὴ	τοὺς	τῶν σοφῶν Ἑλλήνων καὶ αὐτῶν
[10, 7]	δημοσίων γραμμάτων ἀρχαιοτάτους εἶναί φασι	τοὺς	ὑπὸ Δράκοντος αὐτοῖς περὶ τῶν
[10, 11]	τῶν Τρωϊκῶν τοῦ πλείονα πρὸς	τοὺς	φιλομαθεῖς συντάττειν ἡμᾶς ἀπείργει. Δημόδοκος
[10, 11]	Περὶ Ἀσσυρίων δύο. Μετὰ δὲ	τοὺς	Χαλδαίους τὰ Φοινίκων οὕτως ἔχει·
[10, 10]	πρώτης Ὀλυμπιάδος, ὁπόθεν Ἕλληνες ἀκριβοῦν	τοὺς	χρόνους ἐνόμισαν, ἔτη συνάγεται χίλια
[10, 8]	εἴ γε βάρβαροι Ἑβραῖοι. Ὧν	τοὺς	χρόνους, καθ´ οὓς ἤκμασαν Μωσῆς
[10, 9]	γὰρ ἔκ τινων ὁμολογουμένων ἱστοριῶν	τοὺς	χρόνους συνελογίσαντο, οἱ δὲ παλαιοτέροις
[10, 7]	μαθεῖν βουλομένους διδάξειν ἔμελλε καὶ	τοὺς	ψευδομένους ἐλέγξειν, ἡ πολλὴ πρὸς
[10, 6]	καλουμένην πέλτην ἐξεῦρον. Ἔτι φασὶ	Τουσκανοὺς	πλαστικὴν ἐπινοῆσαι· Ἴτανόν τε (Σαυνίτης
[10, 6]	πρῶτοι Φρύγες. Καὶ θυτικὴν ἠκρίβωσαν	Τοῦσκοι,	Ἰταλίας γείτονες. Ἴσαυροι δὲ καὶ
[10, 8]	ἂν ἔχοι διελθεῖν, ἐπεὶ καὶ	τοῦτ´	ἂν εἴη ἕν τι τῶν
[10, 11]	τῶν Ὀλυμπιάδων ἔφασαν αὐτὸν γεγονέναι,	τουτέστι	μετὰ τὴν Ἰλίου ἅλωσιν ἔτεσι
[10, 10]	ἐπὶ τῆς νεʹ ἔτος πρῶτον,	τουτέστιν	ἐπὶ Κύρου βασιλείας ἔτος πρῶτον,
[10, 3]	Θεόπομπον, ὃν σὺ προτιμᾷς, κατείληφε	τουτὶ	τὸ πάθος, ἐν μὲν τῇ
[10, 1]	ἐν λόγοις κλοπῆς ἀλλήλους ἀπελεγχόντων.	Τοῦτο	δέ γε αὐτό, ἐπείπερ ἅπαξ
[10, 13]	τὸ σύμπαν αὐτῶν ἔθνος Ὑκουσσώς·	τοῦτο	δέ ἐστι βασιλεῖς ποιμένες. Τὸ
[10, 11]	τῶν Τρωϊκῶν προγενέστερος πέφηνε γενεᾷ.	Τοῦτο	δέ ἐστι φανερὸν ἀπὸ τοῦ
[10, 4]	τὸ παρ´ Ἑβραίοις ἀγαθὸν εὕραντο.	Τοῦτο	δὲ ἦν ἡ τοῦ τῶν
[10, 4]	ἔλαττον ἢ χιλίοις πεντακοσίοις γενόμενοι.	Τοῦτο	δέ σοι τὰς τῶν χρόνων
[10, 9]	γεγονὸς ἱστορεῖται παρ´ Ἕλλησι. Κατὰ	τοῦτο	δὲ τοῦ χρόνου παρ´ Ἑβραίοις
[10, 4]	ἂν Ἕλληνες βαρβάρων παραλάβωσι, κάλλιον	τοῦτο	εἰς τέλος ἀπεργάζονται. Ταῦτα ὁ
[10, 8]	Κερβέρου προτομήν. Τοῦ δὲ Ὀρφέως	τοῦτο	καταδείξαντος παρὰ τοῖς Ἕλλησι τὸν
[10, 7]	περὶ τῶν ἑκάστοτε πραττομένων ἀναγραφάς,	τοῦτο	μάλιστα δὴ καὶ τὴν πλάνην
[10, 13]	δασυνόμενον αἰχμαλώτους ῥητῶς μηνύει. Καὶ	τοῦτο	μᾶλλον πιθανώτερόν μοι φαίνεται καὶ
[10, 9]	τοὺς δηλουμένους ἄπορον εἰπεῖν· διόπερ	τοῦτό	μοι δοκῶ παρήσειν. Δοὺς δὲ
[10, 7]	γραμμάτων ὕστερον συντεθῆναι καὶ διὰ	τοῦτο	πολλὰς ἐν αὐτῇ σχεῖν τὰς
[10, 1]	αὐτοὺς φυσικαῖς ὑποκινηθέντας ἐννοίαις, καὶ	τοῦτο	πρὸς ἡμῶν ἂν εἴη, εἰ
[10, 7]	περὶ τὴν ἀλήθειαν ἐσπούδασαν καίτοι	τοῦτο	πρόχειρον αὐτοῖς ἐστιν ἀεὶ τὸ
[10, 1]	μακρὸν ἀποδειχθήσεται. Ἢ εἰ μὴ	τοῦτο,	συνενεχθῆναι δὲ φαίη τις αὐτοὺς
[10, 4]	τούτων φιλοσοφίᾳ πλεῖστον ἀναθεῖναι χρόνον.	Τοῦτό	τοι καὶ αὐτὸς τοῖς βαρβάροις
[10, 4]	ἱερεῦσι μαθητευόμενος, ἀκηκοέναι τε πρὸς	τούτοις	Βραχμάνων ἱστόρηται (Ἰνδῶν δέ εἰσιν
[10, 10]	οὕτως εἰς ἡμᾶς εὑρεθήσεται συμφωνήσαντα·	τούτοις	γὰρ ἑπόμενοι καὶ τὰς λοιπὰς
[10, 9]	Ἡσαΐας καὶ Ὠσηὲ ὅσοι τε	τούτοις	γεγόνασι σύγχρονοι, ὥστ´ εἶναι τὴν
[10, 6]	καὶ Ἀριστόδημος καὶ Ἀριστοτέλης, πρὸς	τούτοις	δὲ Φιλοστέφανος, ἀλλὰ καὶ Στράτων
[10, 13]	ἀνθρώπων ἀρκέσουσαν, Ἱεροσόλυμα ταύτην ὀνομάσαι.	Τούτοις	ἑξῆς τὴν διαδοχὴν τῶν κατ´
[10, 3]	ἔσοιτο σεισμός‘ καὶ ἕτερά τινα	τούτοις	ἐπαγαγὼν ἐπιλέγει· Ταῦτ´ οὖν τοῦ
[10, 2]	Θεσπρωτῶν βιβλίον ὁλόκληρον. Αὖθις δὲ	τούτοις	ἐπαγαγὼν πλείους ἀποδείξεις τοῦ λόγου
[10, 4]	σχολάσας οὐ μόνῃ τῇ παρὰ	τούτοις	ἠρκέσθη διατριβῇ, λέγεται δὲ ἀπᾶραι
[10, 2]	ὑποτεταγμένων δυνάμεων καὶ τὰ ἑξῆς.	Τούτοις	μυρία συνάψας ὁ Κλήμης κλέπτας
[10, 4]	Ἀμφιάρεως καὶ Ἀμφίλοχος καὶ ἐπὶ	τούτοις	μυρίος ἄλλος ἐπιρρέων χρησμῳδῶν μᾶλλον
[10, 8]	Μελάμποδα καὶ Δαίδαλον, πρὸς δὲ	τούτοις	Ὅμηρόν τε τὸν ποιητὴν καὶ
[10, 4]	αὐτὰ δὴ ταῦτα καὶ ὅσα	τούτοις	ὅμοια παρεφυλάττετο. Πολὺς γοῦν παρὰ
[10, 11]	ἡ τῶν χρόνων ἀναγραφή, παρὰ	τούτοις	οὐδὲ τὰ τῆς ἱστορίας ἀληθεύειν
[10, 5]	Τὴθ τὸ Θῆτα; Καὶ ὅσα	τούτοις	παραπλήσια. Ὥστε ἀναμφίλεκτον εἶναι τὸ
[10, 5]	ἕκαστον αὐτῶν ἀποδείκνυται. Παρὰ δὲ	τούτοις	πρώτοις ἀρξάμενα προῆλθεν εἴς τε
[10, 10]	τὰ Αἰγυπτίων ἀνέκαθεν ἱστορῶν ἅπασι	τούτοις	συντρέχει· ὥστ´ οὐδ´ ἐπίσημος ἐπὶ
[10, 4]	τῆς τἀληθοῦς ἐφήψαντο καταλήψεως, ἐν	τούτοις	τῆς Ἑβραίων κοινωνοὶ πεφήνασι διδασκαλίας.
[10, 5]	ἐξ αὐτῶν αἰωνία βοήθεια‘ Ἐπὶ	τούτοις	τὸ Ἄϊν, ὃ μεταληφθὲν σημαίνει
[10, 5]	τὰ δύο καλὴ ἀρχή‘ ἐπὶ	τούτοις	Χάφ, ὅ ἐστιν ὅμως‘ ἔπειτα
[10, 11]	Ἴναχον τὸν βασιλέα‘ Μετὰ δὲ	τοῦτον	Ἀπίων ὁ γραμματικός, ἀνὴρ δοκιμώτατος,
[10, 13]	Δαναὸν εἰς Ἄργος ἀφικέσθαι· καίτοι	τοῦτον	ἀρχαιότατον Ἀργεῖοι νομίζουσι. Δύο τοίνυν
[10, 1]	ἐπ´ οἰκείοις πόνοις ἐσεμνύνατο. Μηδὲ	τοῦτον	δ´ ὑπολάβῃς ἐμὸν εἶναι τὸν
[10, 12]	φησιν Ἀρίστιππος ἐν πρώτῃ Ἀρκαδικῶν·	τοῦτον	δὲ Ἀριστέας ὁ Ἀργεῖος ἐπονομασθῆναί
[10, 7]	τὸν Ἀργεῖον Ἀκουσίλαον καὶ μετὰ	τοῦτον	εἴ τινες ἄλλοι λέγονται γενέσθαι,
[10, 12]	Ἀργεῖος ἐπονομασθῆναί φησι Σάραπιν, καὶ	τοῦτον	εἶναι ὃν Αἰγύπτιοι σέβουσι. Νυμφόδωρος
[10, 7]	φαίνεται γενόμενος. Καί φασιν οὐδὲ	τοῦτον	ἐν γράμμασι τὴν αὑτοῦ ποίησιν
[10, 11]	εἴκοσι. Καὶ τὰ τῆς ἀποδείξεως	τοῦτον	ἔχει τὸν τρόπον. Γεγόνασιν Ἀργείων
[10, 14]	ὃν Ἄχαζ ἔτη ιϛ κατὰ	τοῦτον	ἡ πρώτη Ὀλυμπιὰς ἤχθη, ἣν
[10, 9]	Μωσῆς μηδὲν προάγων, κατὰ δὲ	τοῦτον	ἠκμακώς, γένοιτ´ ἂν οὖν καὶ
[10, 7]	παρευδοκιμήσειν τοὺς ἄλλους ὑπελάμβανον, κατὰ	τοῦτον	ἡρμόζοντο, τινὲς μὲν ἐπὶ τὸ
[10, 9]	ἐκ παλαιοῦ ὑπαρχόντων. Μετὰ δὲ	τοῦτον	καὶ οἱ παρ´ Ἕλλησι θεοὶ
[10, 14]	ὕστατος Σεδεκίας ἔτη ιβʹ κατὰ	τοῦτον	πολιορκηθείσης τῆς Ἱερουσαλὴμ ὑπὸ Ἀσσυρίων
[10, 3]	ἄλλοις, ἵνα καὶ ψεύστης ἁλῷ	τοῦτον	τὸν τρόπον. Ἄνδρωνος γὰρ ἐν
[10, 13]	περίμετρον· Αὔαρις ὄνομα τῷ τόπῳ.	Τοῦτόν	φησιν ὁ Μάνεθως ἅπαντα τείχει
[10, 4]	καὶ Αἰγυπτίων ὧδέ πη μνημονεύοντος·	Τούτου	δ´ αἴτιος ὁ πρῶτος ταῦτα
[10, 14]	γνώριμος ἐγένετο Ἀναξιμένης Εὐρυστράτου Μιλήσιος·	τούτου	δὲ Ἀναξαγόρας Ἡγησιβούλου Κλαζομένιος. Οὗτος
[10, 14]	οὕτως ἐγκαρτερήσαντα ταῖς βασάνοις ἀποθανεῖν.	Τούτου	δὲ Λεύκιππος ἀκουστὴς γέγονε, Λευκίππου
[10, 1]	τούτου σύστασιν εἰς πλάτος ἀπηύθυνε.	Τούτου	δέ μοι πρώτου λαβὼν ἀνάγνωθι
[10, 4]	τοιοῦτος. Πρώτη δ´ ἐκ τῆς	τούτου	διαδοχῆς ἡ κληθεῖσα Ἰταλικὴ φιλοσοφία
[10, 13]	μάρτυρα· τοῦ Τίμαιος ὄνομα. Ἐπὶ	τούτου	οὐκ οἶδ´ ὅπως θεὸς ἀντέπνευσε,
[10, 9]	Τιβερίου Καίσαρος, εἴ τις ἀπὸ	τούτου	συναγαγεῖν ἐθέλοι τὸν τῶν ἐτῶν
[10, 1]	ἐν ἕκτῳ Στρωματεῖ τὴν περὶ	τούτου	σύστασιν εἰς πλάτος ἀπηύθυνε. Τούτου
[10, 11]	δέ ἐστιν ἀνὴρ ἱκανώτατος· καὶ	τούτου	τεκμήριον Ἰόβας, ὃς Περὶ Ἀσσυρίων
[10, 3]	τῷ τῆς κλοπῆς ὀνόματι ἐπὶ	τούτου	χρῆσθαι) οὐκέτι κατειλήφατε. Τί λέγεις;
[10, 10]	πρὸ Ὠγύγου. Κατὰ δὲ τοὺς	τούτου	χρόνους ἐξῆλθε Μωσῆς ἀπ´ Αἰγύπτου·
[10, 1]	φιλοσόφων διατριβαῖς ἐξητασμένα ζηλοῦν προειλόμεθα.	Τούτους	δ´ ἂν εὕροις ἀριθμῷ μὲν
[10, 9]	Χθὲς δὲ καὶ πρώην μετὰ	τούτους	περὶ τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα οἱ
[10, 4]	ἠκμακέναι φασίν. Ἀλλὰ κατά γε	τούτους	πλέον οὐδὲν τῆς Φοινίκων καὶ
[10, 9]	ὥστ´ εἶναι τὸν Ἁβραὰμ κατὰ	τούτους.	Ταῦτα μὲν οὖν ἀποδεικτικῶς ἐν
[10, 13]	φαίνεται καὶ παλαιᾶς ἱστορίας ἐχόμενον.	Τούτους	τοὺς προκατωνομασμένους βασιλέας καὶ τοὺς
[10, 8]	τοῖς Ἕλλησι τὸν Ὅμηρον ἀκολούθως	τούτῳ	θεῖναι κατὰ τὴν ποίησιν· Ἑρμῆς
[10, 7]	τῶν γεγραφότων ἐχώρησαν, εὐδοκιμήσειν ἐν	τούτῳ	νομίζοντες. Ὅλως δὲ τὸ πάντων
[10, 9]	γενεαλογοῦνται. Παρ´ Ἑβραίοις δὲ ἐν	τούτῳ	οἱ ἀπὸ γένους Δαβὶδ ἐβασίλευον
[10, 7]	καὶ καθ´ ὅντινα τρόπον ἐν	τούτῳ	παρευδοκιμήσειν τοὺς ἄλλους ὑπελάμβανον, κατὰ
[10, 4]	Πυθαγόραν φασίν. Οὐ μόνῳ δὲ	τούτῳ	συγγενέσθαι ὁ Πυθαγόρας λέγεται, διατρῖψαι
[10, 9]	Ἡσαΐᾳ τῷ προφήτῃ καὶ τοῖς	τούτῳ	συγχρόνοις. Πάλιν δὲ ἀπὸ τῆς
[10, 3]	ταῦτα προλέγοντα. Οὐ μόνον δὲ	τούτῳ	τῷ ὀνόματι ἀποκρύπτει τὴν κλοπήν,
[10, 12]	ΣΤΡΩΜΑΤΕΩΝ. Εἴρηται μὲν οὖν περὶ	τούτων	ἀκριβῶς Τατιανῷ ἐν τῷ Πρὸς
[10, 4]	λυσιτελούντων μαθημάτων, καὶ οὐδὲ μόνων	τούτων,	ἀλλὰ καὶ τῶν κοινῶν καὶ
[10, 14]	φιλοσόφων ἀντιπαραβάλλειν ἡλικίᾳ. Ἀλλὰ γὰρ	τούτων	ἀποδειχθέντων καιρὸς ἐπανελθόντας τοὺς Ἑλλήνων
[10, 4]	τῆς πλάνης ἀρχηγοὶ γενόμενοι, συνεστήσαντο·	τούτων	γὰρ οὐδένας καὶ αὐτοὶ ἂν
[10, 9]	Μίνως, Περσεύς, Ἀσκληπιός, Διόσκουροι, Ἡρακλῆς.	Τούτων	δ´ ἁπάντων πρεσβύτερος γεγονὼς συνίσταται
[10, 8]	ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ· ΑΠΟ ΤΩΝ ΔΙΟΔΩΡΟΥ.	Τούτων	δ´ ἡμῖν διευκρινημένων ῥητέον ὅσοι
[10, 12]	λέγεται δὲ καὶ οὗτος αὐτόχθων.	Τούτων	δὲ ἄλλαιν δυοῖν νεώτερα τὰ
[10, 11]	Καλλίμαχος, Κράτης, Ἐρατοσθένης, Ἀρίσταρχος, Ἀπολλόδωρος.	Τούτων	δὲ οἱ μὲν περὶ Κράτητα
[10, 12]	Ἁλικαρνασεὺς ἐν τοῖς Χρόνοις διδάσκει.	Τούτων	δὲ τεσσαράκοντα μὲν γενεαῖς νεώτερα
[10, 14]	οὐδεὶς παρ´ αὐτοῖς φιλόσοφος μνημονεύεται.	Τούτων	δὴ τῶν ἑπτὰ Θαλῆς ὁ
[10, 11]	καὶ ὁ Φιλάμμων οὐ πολὺ	τούτων	εἰσὶν ἀρχαιότεροι. Περὶ μὲν οὖν
[10, 9]	Ἀθηνᾶς ἄγαλμα συστήσασθαι, ὡς οὐδὲ	τούτων	ἐκ παλαιοῦ ὑπαρχόντων. Μετὰ δὲ
[10, 8]	τήν τε συνουσίαν τῶν θεῶν	τούτων,	ἐν ταῖς πανηγύρεσι τῶν ναῶν
[10, 3]	ἁλῶ, τοὺς πραγματευσαμένους τὰ περὶ	τούτων	μηνύσω. Λυσιμάχου μέν ἐστι δύο
[10, 9]	ἐπὶ Θήβας παρουσία καὶ ἔτι	τούτων	νεώτεροι Διόνυσος, Μίνως, Περσεύς, Ἀσκληπιός,
[10, 9]	πρῶτον Ἀργεῖον Ἴναχον. Μεταξὺ δὲ	τούτων	ὁ ἐπὶ Ὠγύγου μνημονεύεται κατακλυσμὸς
[10, 2]	τοῦ ὁμοίου ἐλέγχου περιίδωμεν, καὶ	τούτων	ὀλίγα παραθέσθαι εὔλογον. Εἶτ´ ἀκολούθως
[10, 11]	γεγονυίας τετρακοσίοις ἑπτά. Καὶ δὴ	τούτων	οὕτως ἀποδεδειγμένων διὰ βραχέων ἔτι
[10, 7]	προσέχειν τοῖς Ἕλλησι καὶ παρὰ	τούτων	πυνθάνεσθαι τὴν ἀλήθειαν, ἡμῖν δὲ
[10, 8]	Οἰνοπίδην τὸν Χῖον. Πάντων δὲ	τούτων	σημεῖα δεικνύουσι τῶν μὲν εἰκόνας,
[10, 12]	καλῶς ἂν ἔχοι καὶ τὰ	τούτων	συνιδεῖν. Χρήσομαι δὲ ἀντὶ πάντων
[10, 11]	ἄνδρες τρεῖς, Θεόδοτος, Ὑψικράτης, Μῶχος.	Τούτων	τὰς βίβλους εἰς Ἑλληνίδα κατέταξε
[10, 2]	σου φιλοσόφων; Δέχου δῆτα καὶ	τούτων	τὰς μαρτυρίας· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ
[10, 4]	ἀπᾶραι εἰς Αἴγυπτον καὶ τῇ	τούτων	φιλοσοφίᾳ πλεῖστον ἀναθεῖναι χρόνον. Τοῦτό
[10, 9]	τῆς ἀληθείας παρεδέχθη. Οἱ δὲ	τούτων	χρόνοι καὶ πρὸ τῶν Τρωϊκῶν
[10, 10]	ἀλλήλαις ἐφαρμόσομεν. Τὰς δὲ πρὸ	τούτων	ὡδί πως τῆς Ἀττικῆς χρονογραφίας
[10, 3]	καὶ παρὰ Ἰσοκράτει ἐν τῷ	Τραπεζιτικῷ	κεῖται καὶ παρὰ τῷ Δημοσθένει
[10, 7]	τινὲς μὲν ἐπὶ τὸ μυθολογεῖν	τραπόμενοι,	τινὲς δὲ πρὸς χάριν ἢ
[10, 11]	ἔχει· γεγόνασι παρ´ αὐτοῖς ἄνδρες	τρεῖς,	Θεόδοτος, Ὑψικράτης, Μῶχος. Τούτων τὰς
[10, 14]	ἄλλοι προφῆται· ἔπειτα Ἰωάχαζ μῆνας	τρεῖς·	μεθ´ ὃν Ἰωακεὶμ ἔτη ιαʹ
[10, 14]	ἤγαγεν Ἀναξαγόρου δὲ ἐγένοντο γνώριμοι	τρεῖς,	Περικλῆς, Ἀρχέλαος, Εὐριπίδης. Περικλῆς μὲν
[10, 2]	χρόνοις καταχρώμενος, ἐπὶ τὰ ἑξῆς	τρέψομαι.	Ταῦθ´ ὡς ἐν προοιμίοις φήσας
[10, 12]	Ἀργοῖ πλεύσαντας, συνάγεται ἔτη ἑξήκοντα	τρία·	Ἀσκληπιός τε καὶ Διόσκουροι συνέπλεον
[10, 12]	καὶ Πολυδεύκους ἀποθέωσιν ἔτη πεντήκοντα	τρία·	ἐνταῦθά που καὶ ἡ Ἰλίου
[10, 14]	Γεδεὼν ἔτη μʹ Ἀβιμέλεχ ἔτη	τρία·	Θωλὰ κγʹ Ἰαεὶρ κβʹ Ἀμμανῖται
[10, 10]	ἐπὶ Κῦρον ἔτη χίλια διακόσια	τριάκοντα	ἑπτά. Εἰ δ´ ἀναφέροι τις
[10, 12]	καὶ Ἀσκληπιοῦ ἀποθέωσιν ἔτη συνάγεται	τριάκοντα	ὀκτὼ κατὰ τὸν χρονογράφον Ἀπολλόδωρον.
[10, 9]	οἱ Κριταί. Εἶτ´ αὖ πάλιν	τριακοσίοις	ἐτῶν ἄλλοις κατώτερον χρόνοις, ἤδη
[10, 13]	πρόγονοι, τρισὶ καὶ ἐνενήκοντα καὶ	τριακοσίοις	πρόσθεν ἔτεσιν ἐκ τῆς Αἰγύπτου
[10, 11]	Λακεδαιμονίοις. Δράκων δὲ περὶ Ὀλυμπιάδα	τριακοστὴν	καὶ ἐνάτην εὑρίσκεται γεγονώς· Σόλων
[10, 12]	γε τῆς Περσέως βασιλείας τῷ	τριακοστῷ	δευτέρῳ ἔτει ἐκθεοῦται, ὥς φησιν
[10, 12]	ὀγδόου δυναστείας τῷ δευτέρῳ καὶ	τριακοστῷ	ἡ Μωσέως κατὰ Ἄμωσιν τὸν
[10, 10]	ἄλλοι τε καὶ ἐν τῷ	Τρικαράνῳ	Θεόπομπος. Ὁ δὲ μεταξὺ χρόνος
[10, 6]	ὑποπόδιον ἐργάσασθαι τούς τε Σιδωνίους	τρίκροτον	ναῦν κατασκευάσαι. Σικελοί τε οἱ
[10, 9]	παρ´ αὐτοῖς αὐτόχθων, Ἄργους ἡγουμένου	Τριόπα,	ὃς ἦν ἕβδομος μετὰ τὸν
[10, 12]	θυγατέρα φησί. Προμηθεὺς δὲ κατὰ	Τριόπαν,	ἑβδόμῃ γενεᾷ μετὰ Μωσέα· ὥστε
[10, 12]	Ἀκταία ἡ Ἀττική· κατὰ δὲ	Τριόπαν	Προμηθεὺς καὶ Ἄτλας καὶ Ἐπιμηθεὺς
[10, 11]	Ἀκταία ἡ Ἀττική· κατὰ δὲ	Τριόπαν	Προμηθεὺς καὶ Ἐπιμηθεὺς καὶ Ἄτλας
[10, 12]	τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων εὑρετὴς γίνεται.	Τριόπας	δὲ συγχρονεῖ Ἴσιδι ἑβδόμῃ γενεᾷ
[10, 11]	Φορωνεύς, Ἆπις, Ἀργεῖος, Κρίασος, Φόρβας,	Τριόπας,	Κροτωπός, Σθενέλαος, Δαναός, Λυγκεύς, Ἄβας,
[10, 3]	τρόπον. Ἄνδρωνος γὰρ ἐν τῷ	Τρίποδι	περὶ Πυθαγόρου τοῦ φιλοσόφου τὰ
[10, 9]	καὶ Δήμητρος μυστήρια, Ἐλευσινίων ἵδρυσις,	Τριπτολέμου	γεωργία, Εὐρώπης ὑπὸ Διὸς ἁρπαγή,
[10, 11]	Ἐλευσῖνι τεμένους καθίδρυσις καὶ ἡ	Τριπτολέμου	γεωργία καὶ ἡ Κάδμου εἰς
[10, 12]	Ἐλευσῖνι τεμένους καθίδρυσις καὶ ἡ	Τριπτολέμου	γεωργία καὶ ἡ Κάδμου εἰς
[10, 11]	τρίτῳ τὴν Χαλδαίων ἱστορίαν ἐν	τρισὶ	βιβλίοις κατατάξας καὶ τὰ περὶ
[10, 13]	καλούμενοι ποιμένες, ἡμέτεροι δὲ πρόγονοι,	τρισὶ	καὶ ἐνενήκοντα καὶ τριακοσίοις πρόσθεν
[10, 13]	ᾠκοδομῆσθαι ἔτεσι θᾶττον ἑκατὸν τεσσαράκοντα	τρισὶ	καὶ μησὶν ὀκτὼ τοῦ κτίσαι
[10, 12]	τῶν Αἰγυπτίων βασιλέων πράξεις ἐν	τρισὶν	ὅλαις ἐκθέμενος βίβλοις κατὰ Ἄμωσίν
[10, 5]	ὅλον ὅμως μάθε‘ Μετὰ ταῦτα	τρισκαιδέκατον	στοιχεῖόν ἐστι τὸ Μήμ, ὅ
[10, 3]	Ἀναξιμένους αὐταῖς λέξεσιν ἔστιν ὅτε	τρισχιλίους	ὅλους μετατιθέντος στίχους’ Πρὸς ὃν
[10, 12]	δὲ καὶ Δερκύλος ἐν τῇ	τρίτῃ,	μηνὸς Πανέμου ὀγδόῃ φθίνοντος· Ἑλλάνικος
[10, 3]	καὶ πιὼν προεῖπεν, ὡς εἰς	τρίτην	ἡμέραν ἔσοιτο σεισμός‘ καὶ ἕτερά
[10, 11]	δὲ Ἀρχίλοχος ἤκμασε περὶ Ὀλυμπιάδα	τρίτην	καὶ εἰκοστήν, κατὰ Γύγην τὸν
[10, 5]	Βήθ, ὃ μεθερμηνεύεται οἴκου‘ τὸ	τρίτον	Γίμελ, ὅ ἐστι πλήρωσις‘ τὸ
[10, 9]	Ἰουδαίων βασιλέως ἀνιὼν ἐπὶ τὸ	τρίτον	ἔτος Λαβδὼν παρ´ Ἑβραίοις γενομένου
[10, 12]	καὶ Σάραπιν ὕστερον· Ἆπις δὲ	τρίτος	ἀπὸ Ἰνάχου. Ναὶ μὴν ἡ
[10, 10]	ἐπικύρωσιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι' ΑΠΟ ΤΟΥ	ΤΡΙΤΟΥ	ΤΩΝ ΑΦΡΙΚΑΝΟΥ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΩΝ. Μέχρι μὲν
[10, 12]	Νυμφόδωρος δὲ ὁ Ἀμφιπολίτης ἐν	τρίτῳ	Νομίμων Ἀσίας τὸν Ἆπιν τὸν
[10, 11]	γενόμενος, Ἀντιόχῳ τῷ μετὰ Σέλευκον	τρίτῳ	τὴν Χαλδαίων ἱστορίαν ἐν τρισὶ
[10, 6]	σύριγγα Σάτυρον εὑρεῖν τὸν Φρύγα·	τρίχορδον	δὲ ὁμοίως καὶ τὴν διάτονον
[10, 6]	ἡ Αἰήτου ἡ Κολχίς, πρώτη	τριχῶν	βαφὴν ἐπενόησεν. Ἀλλὰ καὶ Νώροπες
[10, 7]	γε καὶ περὶ τῶν ἐπὶ	Τροίαν	τοσούτοις ἔτεσι στρατευσάντων ὕστερον πολλὴ
[10, 3]	καὶ ψεύστης ἁλῷ τοῦτον τὸν	τρόπον.	Ἄνδρωνος γὰρ ἐν τῷ Τρίποδι
[10, 11]	τῆς ἀποδείξεως τοῦτον ἔχει τὸν	τρόπον.	Γεγόνασιν Ἀργείων βασιλεῖς οἵδε· Ἴναχος,
[10, 7]	δύναμιν ἐπεδείκνυντο καὶ καθ´ ὅντινα	τρόπον	ἐν τούτῳ παρευδοκιμήσειν τοὺς ἄλλους
[10, 10]	Μωσέως ἔξοδον γεγενῆσθαι, τόνδε τὸν	τρόπον·	ἐπὶ πρώτην Ὀλυμπιάδα τὴν προειρημένην
[10, 7]	τὸν Ἡσίοδον Ἀκουσίλαος· ἢ τίνα	τρόπον	Ἔφορος μὲν Ἑλλάνικον ἐν τοῖς
[10, 6]	εὗρον τὴν νάβλαν καλουμένην, ὃν	τρόπον	καὶ τὸ δίχορδον Ἀσσύριοι. Καρχηδόνιοι
[10, 10]	τῶν Ἑλληνικῶν, ἐφαρμόσω τόνδε τὸν	τρόπον·	λαβόμενος μιᾶς πράξεως Ἑβραϊκῆς ὁμοχρόνου
[10, 3]	μὲν τῶν Ἑλληνικῶν συγγραφέων ὁ	τρόπος	ὅτι τε οὐδὲ τοῦ καθ´
[10, 1]	εἰς ἔλεγχον τοῦ τῶν δηλουμένων	τρόπου.	Ὁ μὲν οὖν ἡμέτερος Κλήμης
[10, 10]	καὶ Ἀμώσιος ἐν τῇ δευτέρᾳ·	τρόπῳ	δέ τινι καὶ Ἰουδαίων αὐτῶν,
[10, 14]	φυσικὸς πρῶτος Ἑλλήνων γεγονὼς περὶ	τροπῶν	ἡλίου καὶ ἐκλείψεως καὶ φωτισμῶν
[10, 14]	πρῶτος γνώμονας κατεσκεύασε πρὸς διάγνωσιν	τροπῶν	τε ἡλίου καὶ χρόνων καὶ
[10, 6]	Λύδιον ἁρμονίαν ἐφιλοτέχνησεν· οἵ τε	Τρωγλοδύται	καλούμενοι σαμβύκην εὗρον, ὄργανον μουσικόν.
[10, 4]	Λίνον κἄπειτα Μουσαῖον ἀμφὶ τὰ	Τρωϊκὰ	γενομένους ἢ μικρῷ πρόσθεν ἠκμακέναι
[10, 11]	φασὶν αὐτὸν ἠκμακέναι, μετὰ τὰ	Τρωϊκὰ	ἐνδοτέρω τῶν ὀγδοήκοντα ἐτῶν· οἱ
[10, 9]	ὠνομάσθησαν, ἐγγύς που μετὰ τὰ	Τρωϊκὰ	ἔτεσιν ψʹ Προτερεῖν ἄρα Μωσῆς
[10, 9]	Μωσῆς ἄρα ἔσται τοσούτοις τὰ	Τρωϊκὰ	προάγων κατὰ τὸν φιλόσοφον. Πρῶτος
[10, 11]	καὶ Φήμιος κατ´ αὐτὸν τὸν	Τρωϊκὸν	πόλεμον γεγόνασι· διέτριβον γὰρ ὁ
[10, 12]	Εἰς δὲ τὸν χρόνον τῶν	Τρωϊκῶν	ἀπὸ Ἰνάχου γενεαὶ μὲν εἴκοσιν
[10, 12]	ζηλωτὴς ὢν πρεσβύτερός ἐστι τῶν	Τρωϊκῶν	μιᾷ γενεᾷ· τοῦ γοῦν Τληπολέμου,
[10, 14]	Ἐπειδὴ τοίνυν μακρῷ πρόσθεν τῶν	Τρωϊκῶν	Μωσῆς γεγονὼς ἀποδέδεικται, φέρ´ ἴδωμεν
[10, 9]	μαρτυρίαν. Ἔτι δὲ πολὺ τῶν	Τρωϊκῶν	νεώτερα τὰ κατὰ Ὅμηρον καὶ
[10, 9]	συνίστησιν. Ἡ δὲ Σεμίραμις τῶν	Τρωϊκῶν	ὀκτακοσίοις ὅλοις ἔτεσι δείκνυται προγενομένη.
[10, 9]	ἡ δὲ μακρῷ πρόσθεν τῶν	Τρωϊκῶν	ὁμολογεῖται, εἴη ἂν καὶ ὁ
[10, 9]	ἂν καὶ ὁ Σαγχουνιάθων τῶν	Τρωϊκῶν	παλαιότερος. Ἀλλ´ οὗτος παρ´ ἑτέρων
[10, 9]	τούτων χρόνοι καὶ πρὸ τῶν	Τρωϊκῶν	πίπτουσι χρόνων καὶ σχεδὸν τοῖς
[10, 11]	ὁ δὲ Ἡρακλῆς μιᾷ τῶν	Τρωϊκῶν	προγενέστερος πέφηνε γενεᾷ. Τοῦτο δέ
[10, 11]	δὲ δυσὶ προάγων γενεαῖς τῶν	Τρωϊκῶν	τοῦ πλείονα πρὸς τοὺς φιλομαθεῖς
[10, 4]	πάντων ὕστατοι προεφήτευον, τῶν μὲν	Τρωϊκῶν	ὕστερον ἔτεσι πλέον ἢ ἑξακοσίοις,
[10, 7]	πρεσβύτερον· οὗτος δὲ καὶ τῶν	Τρωϊκῶν	ὕστερος φαίνεται γενόμενος. Καί φασιν
[10, 11]	γεγονυίας Ἰλίου κτίσεως καὶ τοῦ	Τρωὸς	καὶ Δαρδάνου λίαν ἀρχαιότερος. Ἀποδείξεως
[10, 10]	χιλίοις εἴκοσιν ἔτεσιν ἐπίσημος ἱστορία	τυγχάνει,	κατὰ τὸ χρήσιμον ἐκλεγήσεται. Καὶ
[10, 14]	ἀπὸ τῆς κατ´ αὐτὸν ἱστορίας	τυγχάνει.	Μετὰ Μωσέα τοίνυν προέστη τοῦ
[10, 14]	ΤΗΣ ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΝΕΩΤΕΡΟΙ	ΤΥΓΧΑΝΟΥΣΙ	ΤΩΝ ΠΑΡ´ ΕΛΛΗΣΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΟΙ
[10, 7]	νόμους, ὀλίγῳ πρότερον τῆς Πεισιστράτου	τυραννίδος	ἀνθρώπου γεγονότος. Περὶ μὲν γὰρ
[10, 14]	ἁλῶναι, στρεβλούμενον δ´ ὑπὸ τοῦ	τυράννου,	ὅπως τοὺς σὺν αὐτῷ γενομένους
[10, 14]	φασιν ἐπιβουλὴν κατὰ τοῦ τότε	τυράννου	συστησάμενον ἁλῶναι, στρεβλούμενον δ´ ὑπὸ
[10, 14]	ἀπογράψηται, οὐ προσποιηθέντα τὰς τοῦ	τυράννου	τιμωρίας διαμασησάμενον τὴν γλῶσσαν προσπτύσαι
[10, 4]	τινὲς δ´ αὐτὸν Σύριον ἢ	Τύριον	εἶναι λέγουσιν· ὥστε σε βάρβαρον,
[10, 13]	καὶ μησὶν ὀκτὼ τοῦ κτίσαι	Τυρίους	Καρχηδόνα· εἶτα μεταβὰς καὶ ἀπὸ
[10, 6]	Τελμισσεῖς τὴν δι´ ὀνείρων μαντικήν.	Τυρρηναῖοι	δὲ σάλπιγγα ἐπενόησαν καὶ Φρύγες
[10, 4]	Σάμιος, ὡς δ´ ἕτεροί φασι,	Τυρρηνὸς	ἦν· τινὲς δ´ αὐτὸν Σύριον
[10, 4]	καὶ χρησμοῖς, καὶ τῷ πολλῷ	τύφῳ	τῶν λαοπλάνων δαιμόνων ἐκαλλωπίζετο, σοφίας
[10, 8]	χρησίμων εἰς τοὺς Ἕλληνας ἐκδόντα	τυχεῖν	ἀξιολόγου δόξης. Πάντων δὲ τῶν
[10, 8]	ίου Δαίδαλον ἀρχιτεκτονῆσαι, καὶ θαυμασθέντα	τυχεῖν	εἰκόνος ξυλίνης κατὰ τὸ προειρημένον
[10, 8]	μεγάλης δόξης καὶ πολλὰ προσεξευρόντα	τυχεῖν	ἰσοθέων τιμῶν. Κατὰ γὰρ μίαν
[10, 3]	Ἐγὼ δ´ οὖν, ᾗ κατὰ	τύχην	περιπέπτωκα, Πρωταγόρου τὸν Περὶ τοῦ
[10, 10]	ἐπισημειούμενος, ἴσως ἂν τοῦ σκοποῦ	τύχοιμι.	Ἑβραίων μὲν οὖν ἡ μετοικία
[10, 4]	οὐδέ γε τὸ ψεῦδος ἅμα	τῷ	ἀληθεῖ συγχέαντες; Ἀλλὰ μήπω ταῦτα,
[10, 14]	Σωκράτην. Κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν	τῷ	Ἀναξαγόρᾳ χρόνον ἤκμασαν ἄνδρες φυσικοὶ
[10, 9]	ἱερέως θεοῦ Ἰευώ, ὃς Ἀβελβαλῷ	τῷ	βασιλεῖ Βηρυτίων τὴν ἱστορίαν ἀναθεὶς
[10, 14]	ἀνδρῶν, ὕστατος τοῖς χρόνοις παρεφάνη	τῷ	βίῳ, δῆλον ἀπὸ τῆς κατ´
[10, 10]	ἱστορίαις τὰς Ἑλληνικάς. Ἐξέσται γὰρ	τῷ	βουλομένῳ, παρ´ ἐμοῦ τὴν ἀρχὴν
[10, 9]	ἀλκὴν ἀνυπόστατον γενέσθαι φασίν, ἐοικότα	τῷ	βοωμένῳ παρ´ Ἕλλησιν Ἡρακλεῖ. Καὶ
[10, 11]	ἡμῖν κείσονται Μωσῆς καὶ Ὅμηρος.	Τῷ	γὰρ ἑκάτερον αὐτῶν εἶναι παλαίτατον
[10, 12]	τῶν Ἑλληνικῶν Κτησίας λέγει, φανήσεται	τῷ	δευτέρῳ καὶ τετρακοσιοστῷ ἔτει τῆς
[10, 12]	δὲ Βηλούχου τοῦ ὀγδόου δυναστείας	τῷ	δευτέρῳ καὶ τριακοστῷ ἡ Μωσέως
[10, 3]	τῷ Τραπεζιτικῷ κεῖται καὶ παρὰ	τῷ	Δημοσθένει ἐν τῷ Κατὰ Ὀνήτορος
[10, 2]	Ἑλληνικῆς κλοπῆς εἰς ὑπόδειγμα ἐναργὲς	τῷ	διορᾶν δυναμένῳ τοιαίδε οὖσαι ἅλις
[10, 3]	ταύτην τὴν διάνοιαν Σιμωνίδης ἐν	τῷ	ἑνδεκάτῳ μετήνεγκε λαβὼν οὕτως· γυναικὸς
[10, 3]	κλοπῆς ἐστι βιβλίον καὶ ἐν	τῷ	ἐπιγραφομένῳ Ἰχνευταί πολλὰ περὶ Θεοπόμπου
[10, 10]	πληρωθείσης τῆς ἑβδομηκονταετίας, ὡς ἐν	τῷ	Ἔσδρᾳ παρὰ τοῖς Ἑβραίοις ἱστόρηται.
[10, 11]	τὰ περὶ Εἴραμον, ὅστις Σολομῶνι	τῷ	Ἰουδαίων βασιλεῖ πρὸς γάμον δοὺς
[10, 13]	τῆς Αἰγυπτιακῆς ἱστορίας ταύτη πη	τῷ	Ἰωσήπῳ κατὰ πλάτος ἀνιστόρηται. Ἀπὸ
[10, 9]	τε καὶ ἡμῶν, φημὶ δὲ	τῷ	καθ´ ἡμᾶς φιλοσόφῳ, ὃς τὴν
[10, 3]	καὶ παρὰ τῷ Δημοσθένει ἐν	τῷ	Κατὰ Ὀνήτορος ἐξούλης σχεδὸν διὰ
[10, 3]	φησίν, ἀλλὰ καὶ τὴν πίστιν	τῷ	λόγῳ παρέχω. Σπάνια δὲ τὰ
[10, 11]	Βήλου κατ´ Ἀλέξανδρον γενόμενος, Ἀντιόχῳ	τῷ	μετὰ Σέλευκον τρίτῳ τὴν Χαλδαίων
[10, 10]	συμφωνούντων· αἱ δὲ ἠκρίβωνται πολλοῖς,	τῷ	μὴ ἐκ πλείστου διαστήματος, διὰ
[10, 12]	ταριχευθέντα εἰς σορὸν ἀποτεθεῖσθαι ἐν	τῷ	ναῷ τοῦ τιμωμένου δαίμονος, κἀντεῦθεν
[10, 3]	προλέγοντα. Οὐ μόνον δὲ τούτῳ	τῷ	ὀνόματι ἀποκρύπτει τὴν κλοπήν, ἀλλὰ
[10, 9]	μάρτυρι τῆς Μωσέως ἀρχαιότητος χρήσομαι	τῷ	πάντων δυσμενεστάτῳ καὶ πολεμιωτάτῳ Ἑβραίων
[10, 12]	πλανωμένην. Ταύτην δ´ Ἴστρος ἐν	τῷ	Περὶ τῆς Αἰγυπτίων ἀποικίας Προμηθέως
[10, 3]	βασάνων εἰρημένα παρ´ Ἰσαίῳ ἐν	τῷ	Περὶ τοῦ Κίλωνος κλήρου καὶ
[10, 3]	τῷ Πρὸς Διώνδαν λόγῳ κἀν	τῷ	Περὶ τῶν Εὐβούλου δωρεῶν. Καὶ
[10, 8]	τὸ σῶμα μέχρι τινὸς παραδιδόναι	τῷ	περικειμένῳ τὴν τοῦ Κερβέρου προτομήν.
[10, 12]	δὲ χρὴ πείθεσθαι καὶ Ἡσιόδῳ	τῷ	ποιητῇ, ἀκούσωμεν αὐτοῦ· Ζηνὶ δ´
[10, 4]	μαντείαις τε καὶ χρησμοῖς, καὶ	τῷ	πολλῷ τύφῳ τῶν λαοπλάνων δαιμόνων
[10, 11]	ἡρώων, πόλεων, δαιμόνων. Καὶ χρὴ	τῷ	πρεσβεύοντι κατὰ τὴν ἡλικίαν πιστεύειν
[10, 3]	παρὰ Δημοσθένους κεκλοφότα ἔν τε	τῷ	Πρὸς Διώνδαν λόγῳ κἀν τῷ
[10, 11]	τίνες εἰσὶν οἱ μνημονεύσαντες, ἐν	τῷ	πρὸς τοὺς ἀποφηναμένους τὰ περὶ
[10, 12]	περὶ τούτων ἀκριβῶς Τατιανῷ ἐν	τῷ	Πρὸς τοὺς Ἕλληνας, εἴρηται δὲ
[10, 9]	καθ´ Ἕλληνας Ὀλυμπιάδα σύνδρομον Ἡσαΐᾳ	τῷ	προφήτῃ καὶ τοῖς τούτῳ συγχρόνοις.
[10, 12]	Δημοφῶντος τοῦ Θησέως βασιλεύοντος Ἀθήνησι	τῷ	πρώτῳ ἔτει, Θαργηλιῶνος μηνὸς δευτέρᾳ
[10, 3]	εἴρηται; Ἢ ὡς Δείναρχος ἐν	τῷ	πρώτῳ Κατὰ Κλεομέδοντος αἰκίας πολλὰ
[10, 10]	ὁ χρόνος. Κῦρος δ´ οὖν	τῷ	πρώτῳ τῆς ἀρχῆς ἔτει, ὅπερ
[10, 12]	εἴρηται δὲ καὶ Κασσιανῷ ἐν	τῷ	πρώτῳ τῶν Ἐξηγητικῶν. Ἀπαιτεῖ δ´
[10, 9]	ἐπαγγελίαν πιστώσεσθαι. Γράφει τοίνυν ἐν	τῷ	τετάρτῳ τῆς καθ´ ἡμῶν συσκευῆς
[10, 3]	τῶν πρὸ αὐτοῦ (αἰδοῦμαι γὰρ	τῷ	τῆς κλοπῆς ὀνόματι ἐπὶ τούτου
[10, 3]	Κρατίνου διὰ τὸ πλεονάσαι ἐν	τῷ	τὸν δ´ ἀπαμειβόμενος· ὅπερ οὕτως
[10, 13]	μυρίων τὴν περίμετρον· Αὔαρις ὄνομα	τῷ	τόπῳ. Τοῦτόν φησιν ὁ Μάνεθως
[10, 3]	κλήρου καὶ παρὰ Ἰσοκράτει ἐν	τῷ	Τραπεζιτικῷ κεῖται καὶ παρὰ τῷ
[10, 12]	εἴ γε τῆς Περσέως βασιλείας	τῷ	τριακοστῷ δευτέρῳ ἔτει ἐκθεοῦται, ὥς
[10, 10]	φασιν ἄλλοι τε καὶ ἐν	τῷ	Τρικαράνῳ Θεόπομπος. Ὁ δὲ μεταξὺ
[10, 3]	τὸν τρόπον. Ἄνδρωνος γὰρ ἐν	τῷ	Τρίποδι περὶ Πυθαγόρου τοῦ φιλοσόφου
[10, 4]	καταφανὲς ἔσται. Ἐνταῦθά που νέοι	τῷ	χρόνῳ οἱ ἑπτὰ γενόμενοι σοφοὶ
[10, 7]	Περσῶν ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα στρατείας	τῷ	χρόνῳ προέλαβον. Ἀλλὰ μὴν καὶ
[10, 4]	μὴ ἀγνοῆσαι φιλοσοφίαν, νέους μὲν	τῷ	χρόνῳ, ὡς ἔπος εἰπεῖν, ἁπάντων
[10, 3]	μεταγράψαντα αὐτοῖς ὀνόμασιν ἐκεῖνα, Ὅτι	τῶν	ἀγαθῶν καὶ τῶν κακῶν οὐδὲν
[10, 2]	ἐκ τῆς θείας δυνάμεως διὰ	τῶν	ἁγίως βεβιωκότων εἰς τὴν ἡμετέραν
[10, 12]	Πλειστονίκης ἐπικληθείς, ἐν τῇ δʹ	τῶν	Αἰγυπτιακῶν ἱστοριῶν, καίτοι φιλαπεχθημόνως πρὸς
[10, 11]	ἀνὴρ δοκιμώτατος, ἐν τῇ τετάρτῃ	τῶν	Αἰγυπτιακῶν (πέντε δέ εἰσιν αὐτῷ
[10, 13]	ὁ Μάνεθως ἐν τῇ δευτέρᾳ	τῶν	Αἰγυπτιακῶν ταῦτα περὶ ἡμῶν γράφει·
[10, 13]	καὶ πολλὰ τὸν Ἡρόδοτον ἐλέγχει	τῶν	Αἰγυπτιακῶν ὑπ´ ἀγνοίας ἐψευσμένον) οὗτος
[10, 12]	ἱερεὺς μὲν ἦν, τὰς δὲ	τῶν	Αἰγυπτίων βασιλέων πράξεις ἐν τρισὶν
[10, 8]	παιδείας μετάσχωσιν. Οἱ γὰρ ἱερεῖς	τῶν	Αἰγυπτίων ἱστοροῦσιν ἐκ τῶν ἀναγραφῶν
[10, 8]	ὁ ποιητὴς τὴν Ἑλένην ἐκ	τῶν	Αἰγυπτίων παρὰ τῆς Πολυμνήστης, τῆς
[10, 2]	καταφαίνεται τὰ διὰ Μωσέως καὶ	τῶν	ἄλλων προφητῶν τεραστίως ἐπιδεδειγμένα; Πάντων
[10, 4]	κατεμάνθανε τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ	τῶν	ἄλλων τεχνῶν τε καὶ ἐπιστημῶν
[10, 4]	ἂν οὐδὲν αὐτῇ πρὸς τὴν	τῶν	ἀναγκαίων καὶ ἀληθῶν εὕρεσιν λυσιτελεῖν
[10, 8]	ἱερεῖς τῶν Αἰγυπτίων ἱστοροῦσιν ἐκ	τῶν	ἀναγραφῶν τῶν ἐν ταῖς ἱεραῖς
[10, 9]	παρ´ ἡμῖν λόγιοι ἄνδρες καὶ	τῶν	ἀπὸ παιδείας οὐδενὸς δεύτεροι τοῖς
[10, 9]	Εἶθ´ ἕκαστος οἰκείαις μεθόδοις τὴν	τῶν	ἀποδεικνυμένων κατασκευὴν πεποιημένος σύμφωνον καὶ
[10, 7]	τὰς Ἀτθίδας συγγεγραφότες ἢ περὶ	τῶν	Ἀργολικῶν οἱ τὰ περὶ Ἄργος
[10, 12]	ποτε προαγαγεῖν βουληθεὶς αὐτοὺς περὶ	τῶν	ἀρχαίων εἰς λόγους, τῶν τῇδε
[10, 8]	Μίνω βασιλείας· τόν τε ῥυθμὸν	τῶν	ἀρχαίων κατ´ Αἴγυπτον ἀνδριάντων τὸν
[10, 8]	ὀνομάτων μόνων ἐνηλλαγμένων· τὰς δὲ	τῶν	ἀσεβῶν ἐν Ἅιδου τιμωρίας καὶ
[10, 11]	συνέταξα, γεννηθεὶς μὲν ἐν τῇ	τῶν	Ἀσσυρίων γῇ, παιδευθεὶς δὲ πρῶτον
[10, 10]	καθ´ ἡμᾶς ἀκριβέστερον ἐμνήσθησαν καὶ	τῶν	Ἀττικῶν ἁπάντων. Εἴ τις οὖν
[10, 11]	οὕτως ἔχον ἀπό τε τῆς	τῶν	Ἀττικῶν βασιλέων διαδοχῆς Μακεδονικῶν τε
[10, 7]	συμφωνεῖν ἠξίωσεν, οὐδ´ αὖ περὶ	τῶν	Ἀττικῶν οἱ τὰς Ἀτθίδας συγγεγραφότες
[10, 4]	εἰς Ἕλληνας παρελθοῦσα φιλοσοφία, μηδὲν	τῶν	αὐτῇ προσηκόντων παρὰ τοῖς προπάτορσιν
[10, 9]	Σαγχουνιάθωνος ὁπόσον ἂν οὗτος λείπηται	τῶν	αὐτοῦ πρεσβυτέρων, οἳ Μωσεῖ πλησιάζειν
[10, 10]	τῆς γῆς, ὅτε γε Ἀθηναίους	τῶν	αὐτῶν Αἰγυπτίοις ἀπολαύειν εἰκὸς ἦν,
[10, 7]	ἐστι τεκμήριον ἱστορίας, εἰ περὶ	τῶν	αὐτῶν ἅπαντες τὰ αὐτὰ καὶ
[10, 3]	Κατὰ Ὀνήτορος ἐξούλης σχεδὸν διὰ	τῶν	αὐτῶν εἴρηται; Ἢ ὡς Δείναρχος
[10, 7]	ἀλλήλους ἐλέγχουσι καὶ τἀναντιώτατα περὶ	τῶν	αὐτῶν λέγειν οὐκ ὀκνοῦσι. Περίεργος
[10, 11]	Μένανδρος δὲ ὁ Περγαμηνὸς περὶ	τῶν	αὐτῶν τὴν ἀναγραφὴν ἐποιήσατο. Τοῦ
[10, 7]	τοῦ παντὸς ἐνόμιζον ἄρχειν ἕκαστος	τῶν	ἀφ´ ἑαυτῶν· ὀψὲ δὲ καὶ
[10, 10]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι' ΑΠΟ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ	ΤΩΝ	ΑΦΡΙΚΑΝΟΥ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΩΝ. Μέχρι μὲν τῶν
[10, 2]	μόνον ὑφαιρούμενοι τὰ δόγματα παρὰ	τῶν	βαρβάρων διελέγχονται, ἀλλὰ καὶ προσέτι
[10, 1]	καὶ Χαλδαίους τά τε ἄλλα	τῶν	βαρβάρων ἐθνῶν συνίστανται ἀποσυλήσαντες, ἀλλ´
[10, 4]	κάλλιστα ἐμπορεύεσθαι εἰς φιλοσοφίαν παρὰ	τῶν	βαρβάρων εὐγνωμόνως οὐκ ἀπαρνούμενος. Ἀκοῦσαι
[10, 11]	βιβλίοις κατατάξας καὶ τὰ περὶ	τῶν	βασιλέων ἐκτιθέμενος ἀφηγεῖταί τινος αὐτῶν
[10, 11]	προειρημένων ἱστορίαις δηλοῦται, κατὰ τίνα	τῶν	βασιλέων Εὐρώπης ἁρπαγὴ {γέγονεν{ αι}
[10, 11]	ἱερεὺς δὲ Μένδητος) οὗτος τὰς	τῶν	βασιλέων πράξεις ἐκτιθέμενος κατὰ Ἄμωσιν
[10, 10]	Ὀλυμπιὰς ἤχθη νεʹ ὡς ἐκ	τῶν	Βιβλιοθηκῶν Διοδώρου καὶ τῶν Θαλλοῦ
[10, 7]	πραγμάτων εἴκαζον; Πλέον γοῦν διὰ	τῶν	βιβλίων ἀλλήλους ἐλέγχουσι καὶ τἀναντιώτατα
[10, 4]	τῆς ἠθικωτέρας, ὧν πλέον οὐδὲν	τῶν	βοωμένων ἀποφθεγμάτων μνημονεύεται. Ὀψὲ δέ
[10, 10]	γίνεται κατακλυσμός· καὶ κατὰ λόγον·	τῶν	γὰρ Αἰγυπτίων ὀργῇ θεοῦ χαλάζαις
[10, 7]	φθοραὶ κατέσχον, ἐξαλείφουσαι τὴν μνήμην	τῶν	γεγονότων· ἀεὶ δὲ καινοὺς καθιστάμενοι
[10, 7]	τὸ κατηγορεῖν τῶν πράξεων ἢ	τῶν	γεγραφότων ἐχώρησαν, εὐδοκιμήσειν ἐν τούτῳ
[10, 7]	ὅσα μὲν Ἑλλάνικος Ἀκουσιλάῳ περὶ	τῶν	γενεαλογιῶν διαπεφώνηκεν, ὅσα δὲ διορθοῦται
[10, 2]	ὅμοια καὶ παρ´ αὐτῶν μάθοις	τῶν	γενναίων σου φιλοσόφων; Δέχου δῆτα
[10, 11]	ἡμῖν, ἔτι δὲ καὶ τῆς	τῶν	γραμμάτων εὑρέσεως ἀνώτερα· μάρτυρας δὲ
[10, 7]	ποίησιν καταλιπεῖν, ἀλλὰ διαμνημονευομένην ἐκ	τῶν	γραμμάτων ὕστερον συντεθῆναι καὶ διὰ
[10, 7]	περὶ τοῦ τὴν νῦν οὖσαν	τῶν	γραμμάτων χρῆσιν ἐκείνους ἀγνοεῖν. Ὅλως
[10, 2]	Ἑλληνικῆς ἐπινοίας ἐκ τῆς διὰ	τῶν	γραφῶν εἰς ἡμᾶς δεδομένης ἀληθείας
[10, 10]	δὲ Ἠλεὶ καὶ Σαμουὴλ ἔτη	τῶν	δ´ ἑξῆς βασιλέων Ἑβραίων ἔτη
[10, 3]	γὰρ Ἐφόρου ἴδιον’ ἔφη, ἐκ	τῶν	Δαϊμάχου καὶ Καλλισθένους καὶ Ἀναξιμένους
[10, 8]	σημεῖα δεικνύουσι τῶν μὲν εἰκόνας,	τῶν	δὲ τόπων ἢ κατασκευασμάτων ὁμωνύμους
[10, 4]	μαθήματα περιεργότερον ἐξητακότας, καὶ τὴν	τῶν	δηλουμένων μὴ ἀγνοῆσαι φιλοσοφίαν, νέους
[10, 1]	ἁπάντων συνιδεῖν εἰς ἔλεγχον τοῦ	τῶν	δηλουμένων τρόπου. Ὁ μὲν οὖν
[10, 7]	οὐδὲν τοιοῦτον εὑρίσκεται γενόμενον· ἀλλὰ	τῶν	δημοσίων γραμμάτων ἀρχαιοτάτους εἶναί φασι
[10, 8]	Η' ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ· ΑΠΟ	ΤΩΝ	ΔΙΟΔΩΡΟΥ. Τούτων δ´ ἡμῖν διευκρινημένων
[10, 2]	παρὰ Σωκράτους εἰληφέναι τὰ κυριώτατα	τῶν	δογμάτων· ὀλίγοις δὲ τῶν καθωμιλημένων
[10, 11]	ἐμαυτὸν ὑμῖν πρὸς τὴν ἀνάκρισιν	τῶν	δογμάτων παρίστημι, μενούσης μοι τῆς
[10, 14]	τοὺς Ἑλλήνων σοφοὺς ζηλωτὰς θεάσασθαι	τῶν	Ἑβραϊκῶν γεγονότας δογμάτων, ὥστε μηκέτ´
[10, 3]	δὲ εἰς προπαρασκευὴν τῆς ἀπὸ	τῶν	Ἑβραϊκῶν λόγων ἐπιρρυείσης εἰς Ἕλληνας
[10, 10]	μὲν ἔτει τὸ Πάσχα καὶ	τῶν	Ἑβραίων ἔξοδος ἡ ἀπ´ Αἰγύπτου,
[10, 8]	ἱερὸν εἶναι Δαιδάλου τιμώμενον ὑπὸ	τῶν	ἐγχωρίων. Τῆς δ´ Ὁμήρου παρουσίας
[10, 4]	γοῦν πολυμαθεῖς γεγονότας τά τε	τῶν	ἐθνῶν νόμιμά τε καὶ μαθήματα
[10, 4]	τι ποτὲ παρ´ ἑκάστοις εὕροι	τῶν	ἐθνῶν. Οὐ γὰρ οὖν μόνα
[10, 8]	πρεσβυτέρων καὶ τοὺς τὰ πλεῖστα	τῶν	ἐθνῶν περιειργασμένους Ἕλληνας καὶ τὰ
[10, 11]	δὴ Ὁμήρου, στάσεώς τε καὶ	τῶν	εἰπόντων τὰ περὶ αὐτὸν ἀσυμφωνίας
[10, 6]	γοῦν καὶ ταῦτα εἰς τὴν	τῶν	εἰρημένων ἀκριβῆ καὶ βεβαίαν πίστωσιν.
[10, 7]	ὁ Ἰώσηπος. Εἴη δ´ ἂν	τῶν	εἰρημένων ἐπισφράγισμα καὶ ἡ Διοδώρου
[10, 13]	Μάνεθως. Δῆλον δέ ἐστιν, ἐκ	τῶν	εἰρημένων ἐτῶν τοῦ χρόνου συλλογισθέντος,
[10, 2]	ἐν ᾗ μετὰ τοὺς ἐλέγχους	τῶν	εἰρημένων ταῦτα πάλιν φησίν· Αἱ
[10, 1]	τε καὶ μαθήσεως ἔν τισι	τῶν	εἰς βελτίωσιν ψυχῆς συντεινόντων δογμάτων
[10, 13]	πεντακοσίοις ἕνδεκα. Μετὰ ταῦτα δὲ	τῶν	ἐκ τῆς Θηβαΐδος καὶ τῆς
[10, 7]	Ἕλλησι δημοσίᾳ γίνεσθαι τὰς περὶ	τῶν	ἑκάστοτε πραττομένων ἀναγραφάς, τοῦτο μάλιστα
[10, 2]	τῶν ὁμοίων κεκλοφέναι διὰ παραθέσεως	τῶν	ἑκάστου φωνῶν εὐθύνει. Εἶθ´ ἑξῆς
[10, 2]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ	ΤΩΝ	ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΚΛΟΠΗΣ. Παραστήσαντες δὲ
[10, 14]	Μωσέως καὶ τῶν προφητῶν παλαίτερα	τῶν	Ἑλληνικῶν ἀποδεῖξαι. Ἐπειδὴ τοίνυν μακρῷ
[10, 12]	Λυγκέως εἰς Θήβας ἔρχεται καὶ	τῶν	Ἑλληνικῶν γραμμάτων εὑρετὴς γίνεται. Τριόπας
[10, 5]	μάλιστα οὐκ ἀλλοτρία φαίνεται ἡ	τῶν	Ἑλληνικῶν γραμμάτων φωνή. Ἕκαστον γοῦν
[10, 10]	μὲν τὰ Ἑβραίων, ἐφαπτόμενος δὲ	τῶν	Ἑλληνικῶν, ἐφαρμόσω τόνδε τὸν τρόπον·
[10, 10]	Πολέμων μὲν ἐν τῇ πρώτῃ	τῶν	Ἑλληνικῶν ἱστοριῶν λέγων· Ἐπὶ Ἄπιδος
[10, 12]	τὰ Ἀσσυρίων πολλοῖς ἔτεσι πρεσβύτερα	τῶν	Ἑλληνικῶν Κτησίας λέγει, φανήσεται τῷ
[10, 3]	πρεπόντως ἀμφοῖν, εἰς τὴν ἑνδεκάτην	τῶν	Ἑλληνικῶν μεταθεὶς ὁ Θεόπομπος ἀργά
[10, 12]	ἠκμακέναι τὸν Μωσέα. Παλαίτερα δὲ	τῶν	Ἑλληνικῶν μνημονεύεσθαι τὰ Ἀργολικά, τὰ
[10, 3]	τὰς ἀποδείξεις. Ἀλλ´ ὁποῖος μὲν	τῶν	Ἑλληνικῶν συγγραφέων ὁ τρόπος ὅτι
[10, 14]	προφητῶν τὴν παλαιότητα τῇ πάντων	τῶν	Ἑλληνικῶν φιλοσόφων ἀντιπαραβάλλειν ἡλικίᾳ. Ἀλλὰ
[10, 4]	τῆς ἀληθοῦς θεολογίας οἱ παλαιοὶ	τῶν	Ἑλλήνων, ἀλλὰ καὶ τῶν φιλοσοφίᾳ
[10, 8]	ἑαυτοῦ πλάνην ὀργιαζόμενα καὶ τὴν	τῶν	ἐν Ἅιδου μυθοποιίαν παρ´ Αἰγυπτίων
[10, 7]	περὶ τῆς Περσικῆς στρατείας καὶ	τῶν	ἐν αὐτῇ πραχθέντων οἱ δοκιμώτατοι
[10, 8]	Αἰγυπτίων ἱστοροῦσιν ἐκ τῶν ἀναγραφῶν	τῶν	ἐν ταῖς ἱεραῖς βίβλοις παραβαλεῖν
[10, 9]	τῶν κατὰ πόλιν ὑπομνημάτων καὶ	τῶν	ἐν τοῖς ἱεροῖς ἀναγραφῶν συναγαγὼν
[10, 1]	δὴ καὶ συνεκτικώτατα γένοιτ´ ἂν	τῶν	ἐν φιλοσοφίᾳ λόγων, οὐκ ἄλλοθεν
[10, 8]	ἐν τοῖς ἀρχαίοις χρόνοις, ἵνα	τῶν	ἐνταῦθα νομίμων καὶ παιδείας μετάσχωσιν.
[10, 8]	καὶ Πλάτωνα καὶ Σόλωνα πολλὰ	τῶν	ἐξ Αἰγύπτου νομίμων εἰς τὰς
[10, 12]	καὶ Κασσιανῷ ἐν τῷ πρώτῳ	τῶν	Ἐξηγητικῶν. Ἀπαιτεῖ δ´ ὅμως τὸ
[10, 4]	ἀπορίᾳ συνοικούντων· ἔμπαλιν δ´ οὖν	τῶν	ἔξωθεν αὐτῷ πεπορισμένων αἴτιος αὐτὸς
[10, 7]	ἀναθήμασιν· ὅπου γε καὶ περὶ	τῶν	ἐπὶ Τροίαν τοσούτοις ἔτεσι στρατευσάντων
[10, 14]	αὐτοῖς φιλόσοφος μνημονεύεται. Τούτων δὴ	τῶν	ἑπτὰ Θαλῆς ὁ Μιλήσιος φυσικὸς
[10, 4]	ἣν ἡ ἀπὸ Θαλοῦ τοῦ	τῶν	ἑπτὰ σοφῶν ἑνὸς Ἰωνικὴ προσαγορευθεῖσα·
[10, 11]	βραχέων ἔτι καὶ περὶ τῆς	τῶν	ἑπτὰ σοφῶν ἡλικίας ἀναγράψομεν. Τοῦ
[10, 4]	συμβεβληκέναι. Σόλωνα δὲ καὶ αὐτὸν	τῶν	ἑπτὰ σοφῶν, ὃν δὴ καὶ
[10, 9]	ἀπὸ τούτου συναγαγεῖν ἐθέλοι τὸν	τῶν	ἐτῶν ἀριθμόν, προϊὼν ἐπὶ τοὺς
[10, 3]	Διώνδαν λόγῳ κἀν τῷ Περὶ	τῶν	Εὐβούλου δωρεῶν. Καὶ ὅτι μὲν
[10, 8]	ἐν Ἅιδου τιμωρίας καὶ τοὺς	τῶν	εὐσεβῶν λειμῶνας καὶ τὰς παρὰ
[10, 9]	δυσφημίαις. Οὕτω γὰρ διὰ τῆς	τῶν	ἐχθρῶν ὁμολογίας ἀναμφηρίστως ἡγοῦμαι τὴν
[10, 2]	μηδὲ ἑαυτῶν, σχολῇ γ´ ἂν	τῶν	ἡμετέρων ἀφέξονται. Καὶ τὰ μὲν
[10, 12]	ὁ Κλήμης. Ἀλλ´ ἐπεὶ πρὸ	τῶν	ἡμετέρων ἐσπουδάσθη καὶ αὐτοῖς Ἑβραίων
[10, 3]	τὰ Βαρβαρικὰ νόμιμα Ἑλλανίκου ἐκ	τῶν	Ἡροδότου καὶ Δαμάςτου συνῆκται; Ἢ
[10, 10]	ἐκ τῶν Βιβλιοθηκῶν Διοδώρου καὶ	τῶν	Θαλλοῦ καὶ Κάστορος ἱστοριῶν, ἔτι
[10, 1]	λοιπὰ τῶν μαθημάτων ἄλλοθεν ἄλλος	τῶν	θαυμαστῶν Ἑλλήνων τοὺς βαρβάρους ἐκπεριιὼν
[10, 4]	διὰ ταῦτα ἀθεότητα μᾶλλον τῆς	τῶν	θεῶν θεραπείας προτετιμηκότες, τί χρὴ
[10, 8]	σύνολον τὴν περὶ τὰ πάθη	τῶν	θεῶν ἱστορίαν. Τὸν δὲ Δαίδαλον
[10, 8]	θεοῦ παρόντος) τήν τε συνουσίαν	τῶν	θεῶν τούτων, ἐν ταῖς πανηγύρεσι
[10, 6]	Κέλμις τε καὶ Δαμναμενεὺς οἱ	τῶν	Ἰδαίων Δάκτυλοι πρῶτοι ἐν Κύπρῳ
[10, 4]	καὶ αὐτὸς τοῖς βαρβάροις πολλαχοῦ	τῶν	ἰδίων λόγων μαρτυρεῖ, εὖ μοι
[10, 8]	εἰς ὄρος ἄνθεσι παντοίοις ὑπὸ	τῶν	ἱερέων κατεστεμμένον. Καὶ Λυκοῦργον δὲ
[10, 13]	τὴν πάτριον ἱστορίαν ἔκ τε	τῶν	ἱερῶν, ὥς φησιν αὐτός, μεταφράσας,
[10, 11]	Ὅμηρος ἔστω μὴ μόνον ὕστερος	τῶν	Ἰλιακῶν, ἀλλὰ κατ´ ἐκεῖνον αὐτὸν
[10, 11]	ἑκατόν, ὃ γένοιτ´ ἂν ὕστερον	τῶν	Ἰλιακῶν ἔτεσι διακοσίοις τεσσαράκοντα· τινὲς
[10, 11]	κατὰ Γύγην τὸν Λυδόν, ὕστερον	τῶν	Ἰλιακῶν ἔτεσι πεντακοσίοις. Καὶ περὶ
[10, 11]	ὁ Μωσῆς γεγονώς, πρεσβύτερός ἐστι	τῶν	Ἰλιακῶν ἔτεσι τετρακοσίοις. Ἀποδείκνυται δὲ
[10, 13]	ὡς ἐγγύς που προτερεῖν αὐτὴν	τῶν	Ἰλιακῶν ἔτεσι χιλίοις. Ἀλλὰ τὰ
[10, 11]	δευτέραν· τὰς δὲ Ὀλυμπιάδας ὕστερον	τῶν	Ἰλιακῶν ἔτεσιν ἀπεδείξαμεν γεγονυίας τετρακοσίοις
[10, 12]	δὲ καὶ Ἡσίοδος πολλῷ νεώτεροι	τῶν	Ἰλιακῶν, μεθ´ οὓς μακρῷ νεώτεροι
[10, 11]	τεσσαράκοντα, ἐπὶ ἄρχοντος Ἀθήνησιν Ἀρξίππου,	τῶν	Ἰλιακῶν ὕστερον ἔτεσιν ἑκατὸν ὀγδοήκοντα·
[10, 11]	ἐστι μετὰ ἑκατὸν τεσσαράκοντα ἔτη	τῶν	Ἰλιακῶν· Φιλόχορος δὲ μετὰ τὴν
[10, 9]	τὸ νʹ ἔτος Ὀζίου τοῦ	τῶν	Ἰουδαίων βασιλέως ἀνιών, καθ´ ὃν
[10, 14]	ὃς καὶ ἀνῆκε τὴν αἰχμαλωσίαν	τῶν	Ἰουδαίων, ἐπιτρέψας τοῖς θέλουσιν αὐτῶν
[10, 6]	καμπύλη) καὶ πρῶτοι πέλταις ἐπὶ	τῶν	ἵππων ἐχρήσαντο. Ὁμοίως δὲ καὶ
[10, 10]	βίβλῳ καὶ ἐν τῇ τετάρτῃ	τῶν	ἱστοριῶν φησι κατὰ Ἴναχον Ἄργους
[10, 14]	ἐγένετο καὶ πλούτῳ καὶ γένει	τῶν	καθ´ ἑαυτὸν διήνεγκεν· Εὐριπίδης δὲ
[10, 10]	ὁ Πολυΐστωρ καί τινες, οἳ〉	τῶν	καθ´ ἡμᾶς ἀκριβέστερον ἐμνήσθησαν καὶ
[10, 11]	Φοίνικας καὶ Ἰουδαίους, ἅτινα διὰ	τῶν	καθ´ ἡμᾶς προφητῶν ἴσμεν κεκηρυγμένα,
[10, 2]	κυριώτατα τῶν δογμάτων· ὀλίγοις δὲ	τῶν	καθωμιλημένων καὶ παρὰ τοῖς Ἕλλησιν
[10, 3]	ἐκεῖνα, Ὅτι τῶν ἀγαθῶν καὶ	τῶν	κακῶν οὐδὲν αὐτὸ καθ´ αὑτὸ
[10, 13]	ὀνομάσαι. Τούτοις ἑξῆς τὴν διαδοχὴν	τῶν	κατ´ Αἴγυπτον βασιλέων μετὰ τοῦ
[10, 12]	Λέων δὲ ὁ τὰ περὶ	τῶν	κατ´ Αἴγυπτον θεῶν πραγματευσάμενος τὴν
[10, 9]	ἱστορίαν ἀναθεὶς ὑπ´ ἐκείνου καὶ	τῶν	κατ´ αὐτὸν ἐξεταστῶν τῆς ἀληθείας
[10, 12]	τοῦ Αἰγυπτίων βασιλέως μεμνημένος καὶ	τῶν	κατ´ αὐτὸν πράξεων μάρτυρα παρατίθεται
[10, 11]	εἰσιν ἀκριβεῖς χρόνων ἀναγραφαί. Καὶ	τῶν	κατ´ αὐτοὺς γραμμάτων ἑρμηνεὺς Πτολεμαῖος
[10, 4]	περὶ ἑαυτοῦ φησιν· Ἐγὼ δὲ	τῶν	κατ´ ἐμαυτὸν ἀνθρώπων πλείστην γῆν
[10, 8]	διατρῖψαι πέντε καὶ πολλὰ διδαχθῆναι	τῶν	κατὰ ἀστρολογίαν τόν τε Οἰνοπίδην
[10, 11]	κεχρημένοι περιεργίᾳ, οἳ ὅσα παρὰ	τῶν	κατὰ Μωσέα καὶ τῶν ὁμοίως
[10, 7]	Καὶ τί δεῖ λέγειν περὶ	τῶν	κατὰ πόλεις καὶ βραχυτέρων, ὅπου
[10, 9]	πᾶσαν τὴν παλαιὰν ἱστορίαν ἐκ	τῶν	κατὰ πόλιν ὑπομνημάτων καὶ τῶν
[10, 9]	Κέκροπα τὸν γηγενῆ. Κατώτερα δὲ	τῶν	Κέκροπος ἱστορεῖται χρόνων τὰ παρ´
[10, 6]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ· ΑΠΟ	ΤΩΝ	ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ. Ἰατρικὴν δὲ Ἆπιν Αἰγύπτιον,
[10, 12]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ' ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ	ΤΩΝ	ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΣΤΡΩΜΑΤΕΩΝ. Εἴρηται μὲν οὖν
[10, 3]	ἰδίων Μενάνδρου, τὸ πλῆθος αὐτοῦ	τῶν	κλοπῶν ἐξέφηνε· καθάπερ ὁ Ἀλεξανδρεὺς
[10, 4]	οὐδὲ μόνων τούτων, ἀλλὰ καὶ	τῶν	κοινῶν καὶ πολιτικῶν ἐπιτηδευμάτων. Ἡγοῦμαι
[10, 10]	τῶν τε ἐν τῇ βίβλῳ	τῶν	Κριτῶν περιεχομένων ἔτη υϞ ἱερέων
[10, 3]	ποταμίου ἵππου καὶ τῆς θήρας	τῶν	κροκοδείλων; Ἢ ὡς τὰ περὶ
[10, 13]	ἐπὶ ταῖς ὁμολογίαις πανοικεσίᾳ μετὰ	τῶν	κτήσεων, οὐκ ἐλάσσους μυριάδων ὄντας
[10, 4]	χρησμοῖς, καὶ τῷ πολλῷ τύφῳ	τῶν	λαοπλάνων δαιμόνων ἐκαλλωπίζετο, σοφίας δὲ
[10, 12]	πλείστων παρ´ Ἕλλησιν, οὐ μόνον	τῶν	λεγομένων σοφῶν τε καὶ ποιητῶν,
[10, 9]	οἰκείων μὴ ἀποστεροῖντο καρπῶν οἱ	τῶν	λόγων πατέρες καὶ διὰ πλειόνων
[10, 3]	Ἐφόρου κλοπῆς, Ἀλκαῖος δέ, ὁ	τῶν	λοιδόρων ἰάμβων καὶ ἐπιγραμμάτων ποιητής,
[10, 1]	ὅτε μὴ μόνον τὰ λοιπὰ	τῶν	μαθημάτων Αἰγυπτίους καὶ Χαλδαίους τά
[10, 1]	Ὡς μὲν οὖν τὰ λοιπὰ	τῶν	μαθημάτων ἄλλοθεν ἄλλος τῶν θαυμαστῶν
[10, 1]	ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΑ ΣΕΜΝΑ	ΤΩΝ	ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΠΑΡΗΛΘΕ· ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ
[10, 1]	πάντων θεοῦ τά τε περὶ	τῶν	μάλιστα ζητουμένων εἰς ψυχῆς ὠφέλειαν
[10, 8]	τοῦτ´ ἂν εἴη ἕν τι	τῶν	μάλιστα συνεκτικωτάτων τῇ προκειμένῃ πραγματείᾳ,
[10, 8]	Πάντων δὲ τούτων σημεῖα δεικνύουσι	τῶν	μὲν εἰκόνας, τῶν δὲ τόπων
[10, 4]	προφητῶν οἱ πάντων ὕστατοι προεφήτευον,	τῶν	μὲν Τρωϊκῶν ὕστερον ἔτεσι πλέον
[10, 9]	ΠΡΟΦΗΤΩΝ. Μωσέως πέρι καὶ τῆς	τῶν	μετ´ αὐτὸν προφητῶν ἀρχαιότητος πλεῖστοι
[10, 14]	ὁμολογεῖν πολὺ νεώτερα Μωσέως καὶ	τῶν	μετ´ αὐτὸν προφητῶν τὰ τῆς
[10, 11]	πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα καὶ τὰ περὶ	τῶν	μετ´ αὐτὸν σχεδὸν ἡμῖν συντόμως
[10, 10]	ἡγησαμένου κεʹ πρεσβυτέρων ἔτη λʹ	τῶν	μετὰ Ἰησοῦν Κριτῶν· τῶν τε
[10, 10]	τῶν χιλίων καὶ εἴκοσιν ἐτῶν,	τῶν	μέχρι πρώτης Ὀλυμπιάδος ἀπὸ Μωσέως
[10, 8]	Ἕλλησιν ἐθαυμάσθησαν. Ὀρφέα μὲν γὰρ	τῶν	μυστικῶν τελετῶν τὰ πλεῖστα καὶ
[10, 8]	θεῶν τούτων, ἐν ταῖς πανηγύρεσι	τῶν	ναῶν ἀνακομιζομένων ἀμφοτέρων εἰς ὄρος
[10, 8]	ἀναλέξασθαι, πότερα τοὺς πρεσβυτέρους τὰ	τῶν	νέων, Ἑβραίους τε τὰ Ἑλλήνων
[10, 11]	ἐνδέον ἀποπληρώσωμεν, ἔτι καὶ περὶ	τῶν	νομιζομένων σοφῶν ποιήσομαι τὴν ἀπόδειξιν.
[10, 7]	τεχνῶν καὶ τὰ περὶ τὰς	τῶν	νόμων ἀναγραφάς· πάντων δὲ νεωτάτη
[10, 11]	ἠκμακέναι, μετὰ τὰ Τρωϊκὰ ἐνδοτέρω	τῶν	ὀγδοήκοντα ἐτῶν· οἱ δὲ περὶ
[10, 4]	μηδὲν δὲ μηδ´ ὅλως παρὰ	τῶν	οἰκείων θεῶν εἰς φιλοσοφίαν ὠφελημένοι,
[10, 4]	ὅλων θεοῦ γνῶσις καὶ ἡ	τῶν	οἰκείων θεῶν κατάγνωσις, ἣν μικρὸν
[10, 9]	τὸν παρόντα λόγον, ὅπως ὁμοῦ	τῶν	οἰκείων μὴ ἀποστεροῖντο καρπῶν οἱ
[10, 11]	τὴν Ἰλίου γεννηθεὶς ἅλωσιν, πρὸ	τῶν	Ὀλυμπιάδων ἔτεσιν ἑκατὸν νομοθετεῖ Λακεδαιμονίοις.
[10, 11]	διακοσίοις τεσσαράκοντα· τινὲς δὲ πρὸ	τῶν	Ὀλυμπιάδων ἔφασαν αὐτὸν γεγονέναι, τουτέστι
[10, 10]	ΤΩΝ ΑΦΡΙΚΑΝΟΥ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΩΝ. Μέχρι μὲν	τῶν	Ὀλυμπιάδων οὐδὲν ἀκριβὲς ἱστόρηται τοῖς
[10, 4]	Τοῦτο δὲ ἦν ἡ τοῦ	τῶν	ὅλων θεοῦ γνῶσις καὶ ἡ
[10, 2]	γε τοὺς ποιητὰς τὰ παρὰ	τῶν	ὁμοίων κεκλοφέναι διὰ παραθέσεως τῶν
[10, 11]	παρὰ τῶν κατὰ Μωσέα καὶ	τῶν	ὁμοίως αὐτῷ φιλοσοφούντων ἔγνωσαν, παραχαράττειν
[10, 8]	τῇ τῆς Δήμητρος ὁμοιοτάτην ὑπάρχειν,	τῶν	ὀνομάτων μόνων ἐνηλλαγμένων· τὰς δὲ
[10, 10]	Ὤγυγον Ἀκταῖον ἢ τὰ πλασσόμενα	τῶν	ὀνομάτων οὐδὲ γενέσθαι φησὶ Φιλόχορος.
[10, 3]	ἓξ βιβλίοις, ἃ ἐπέγραψε Περὶ	τῶν	οὐκ ἰδίων Μενάνδρου, τὸ πλῆθος
[10, 7]	Ἀλλὰ μὴν καὶ τοὺς περὶ	τῶν	οὐρανίων τε καὶ θείων πρώτους
[10, 7]	θαυμάζειν τοὺς οἰομένους δεῖν περὶ	τῶν	παλαιοτάτων ἔργων μόνοις προσέχειν τοῖς
[10, 8]	τυχεῖν ἀξιολόγου δόξης. Πάντων δὲ	τῶν	παλαιῶν ἀγαλματοποιῶν τοὺς μάλιστα διωνομασμένους
[10, 4]	καὶ Αἰγυπτίων, ἀλλὰ καὶ αὐτῶν	τῶν	παλαιῶν Ἑλλήνων φύντας. Οἷς τὰ
[10, 5]	καὶ Φοινικήια τὰ γράμματά τινες	τῶν	παλαιῶν ἐπικεκλήκασιν. Εἰσὶ δὲ οἳ
[10, 7]	τοῖς μετὰ ταῦτα βουληθεῖσι περὶ	τῶν	παλαιῶν τι γράφειν παρέσχεν. Οὐ
[10, 1]	εἶναι τὸν λόγον· αὐτῶν γὰρ	τῶν	πανσόφων ἀκούσῃ πάλιν τῆς ἐν
[10, 13]	ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ. Ἄρξομαι δὲ πρῶτον ἀπὸ	τῶν	παρ´ Αἰγυπτίοις γραμμάτων. Αὐτὰ μὲν
[10, 4]	θεῶν ἀκοῆς διανοηθέντες οὐδ´ ἕτερα	τῶν	παρ´ αὐτοῖς Ἑβραίοις προκεκυρωμένων ἐφεῦρον
[10, 2]	καὶ ὡς σφετερίζονται τὴν εὕρεσιν	τῶν	παρ´ αὐτοῖς καλλίστων δογμάτων, ἣν
[10, 7]	ἐποιήσαντο πρόνοιαν τοῦ μηδὲν ἄμνηστον	τῶν	παρ´ αὐτοῖς πραττομένων παραλιπεῖν, ἀλλ´
[10, 3]	βαρβάροις εὐσέβειάν τε καὶ φιλοσοφίαν	τῶν	παρ´ αὐτοῖς σεμνῶν προτετιμήκαμεν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[10, 8]	σοφῶν Ἑλλήνων καὶ αὐτῶν γε	τῶν	παρ´ αὐτοῖς φιλοσόφων διδασκάλους, τοὺς
[10, 9]	ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ ΜΩΣΕΩΣ ΚΑΙ	ΤΩΝ	ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΠΡΟΦΗΤΩΝ. Μωσέως πέρι
[10, 14]	δῆλός ἐστι γεγονώς, διαλελοιπότων ἤδη	τῶν	παρ´ Ἑβραίοις προφητῶν καὶ τῆς
[10, 4]	ἦν ὁ χρόνος, ἐν ᾧ	τῶν	παρ´ Ἑβραίοις προφητῶν οἱ πάντων
[10, 14]	ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΝΕΩΤΕΡΟΙ ΤΥΓΧΑΝΟΥΣΙ	ΤΩΝ	ΠΑΡ´ ΕΛΛΗΣΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΟΙ ΧΡΟΝΟΙ.
[10, 8]	δ´ ἡμῖν διευκρινημένων ῥητέον ὅσοι	τῶν	παρ´ Ἕλλησι δεδοξασμένων ἐπὶ συνέσει
[10, 1]	καλά, οὐ μὴν ἀλλὰ πρωτείοις	τῶν	παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων τετιμημένους, ὡς
[10, 9]	μετ´ αὐτὸν Ἑβραίων προφῆται συνίστανται	τῶν	παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων χιλίοις πεντακοσίοις
[10, 11]	παραστῆσαι πρεσβυτέραν τὴν ἡμετέραν φιλοσοφίαν	τῶν	παρ´ Ἕλλησιν ἐπιτηδευμάτων. Ὅροι δ´
[10, 1]	ἀταλαιπώρως μέν, ἐξ ἐράνου δὲ	τῶν	παρὰ βαρβάροις μαθημάτων τὴν οἰκείαν
[10, 13]	ἡμῖν τὰ μέγιστα μεμαρτύρηκεν ἐκ	τῶν	παρὰ τοῖς Αἰγυπτίοις γραμμάτων· πρῶτον
[10, 8]	τῇ προκειμένῃ πραγματείᾳ, τὸ μέλλοντας	τῶν	παρὰ τοῖς ἀνδράσι λογίων ἐφάπτεσθαι
[10, 1]	φιλοτιμίας ἀποστεροῦντες ἀλλήλους. Τὰς γοῦν	τῶν	πέλας ὁ καθ´ εἷς αὐτῶν
[10, 3]	πάθος, ἐν μὲν τῇ ἑνδεκάτῃ	τῶν	Περὶ Φίλιππον ἐκ τοῦ Ἰσοκράτους’
[10, 12]	ὡς παρεστήσαμεν. Καὶ θεῶν ἄρα	τῶν	πλείστων παρ´ Ἕλλησιν, οὐ μόνον
[10, 13]	τοὺς προκατωνομασμένους βασιλέας καὶ τοὺς	τῶν	ποιμένων καλουμένων καὶ τοὺς ἐξ
[10, 7]	γεγονότα· λέγω δὲ τὰς κτίσεις	τῶν	πόλεων καὶ τὰ περὶ τὰς
[10, 7]	συνέγραφον, ἀλλ´ ὡς ἕκαστοι περὶ	τῶν	πραγμάτων εἴκαζον; Πλέον γοῦν διὰ
[10, 7]	ἀλλ´ ἐξ αὐτῶν τὸ δίκαιον	τῶν	πραγμάτων λαμβάνειν. Τὰ μὲν γὰρ
[10, 11]	ἐπαγγελλόμενον συντομωτέρας ποιεῖσθαι τὰς περὶ	τῶν	πραγμάτων πρὸς τοὺς ἀκούοντας διηγήσεις.
[10, 7]	ἄλλοι δὲ ἐπὶ τὸ κατηγορεῖν	τῶν	πράξεων ἢ τῶν γεγραφότων ἐχώρησαν,
[10, 8]	μᾶλλον εἰκός) τοὺς νέους τὰ	τῶν	πρεσβυτέρων καὶ τοὺς τὰ πλεῖστα
[10, 14]	αὐτὸν ἅπαντας. Μωσῆς δ´ ὅτι	τῶν	πρὶν ἀληθῶς Ἑβραίων, Ἕβερ τε
[10, 3]	ἑορτὴν σήμερον πανηγυρίζομεν, πολλοῖς καταχρῆται	τῶν	πρὸ αὐτοῦ (αἰδοῦμαι γὰρ τῷ
[10, 11]	ὁ Μωσῆς, ἔτι δὲ καὶ	τῶν	πρὸ αὐτοῦ συγγραφέων, Λίνου, Φιλάμμωνος,
[10, 9]	Σκέψασθαι δὲ καιρὸς καὶ τὰς	τῶν	πρὸ ἡμῶν περὶ τῆς αὐτῆς
[10, 3]	λόγῳ παρέχω. Σπάνια δὲ τὰ	τῶν	πρὸ τοῦ Πλάτωνος γεγονότων βιβλία,
[10, 10]	συγκεχυμένων καὶ κατὰ μηδὲν αὑτοῖς	τῶν	πρὸ τοῦ συμφωνούντων· αἱ δὲ
[10, 11]	ἡλικίας ἀναγράψομεν. Τοῦ γὰρ πρεσβυτάτου	τῶν	προειρημένων Θάλητος γενομένου περὶ τὴν
[10, 11]	ἀκριβὲς πραγματευσάμενος. Ἐν δὴ ταῖς	τῶν	προειρημένων ἱστορίαις δηλοῦται, κατὰ τίνα
[10, 11]	πέφηνεν ὁ Μωσῆς ἀπό γε	τῶν	προειρημένων πρεσβύτατος ἡρώων, πόλεων, δαιμόνων.
[10, 13]	θεὸς ἀντέπνευσε, καὶ παραδόξως ἐκ	τῶν	πρὸς ἀνατολὴν μερῶν ἄνθρωποι τὸ
[10, 8]	ἰσοθέων τιμῶν. Κατὰ γὰρ μίαν	τῶν	πρὸς τῇ Μέμφει νήσων ἔτι
[10, 14]	δὲ ἡμῖν τὰ Μωσέως καὶ	τῶν	προφητῶν παλαίτερα τῶν Ἑλληνικῶν ἀποδεῖξαι.
[10, 5]	Ταῦτα μὲν οὖν μοι περὶ	τῶν	πρώτων στοιχείων εἰρήσθω. Τῆς δ´
[10, 7]	δὲ πάντες. Ἀλλ´ οὐδὲ περὶ	τῶν	Σικελικῶν τοῖς περὶ Ἀντίοχον καὶ
[10, 4]	παρ´ ἄλλων συλλεξάμενος, μόνον παρὰ	τῶν	σοφῶν Ἑλλήνων ἔσχεν οὐδέν, πενίᾳ
[10, 8]	ἡμῶν κατηγορεῖν, εἰ δὴ τοὺς	τῶν	σοφῶν Ἑλλήνων καὶ αὐτῶν γε
[10, 7]	ἀλλ´ ἐν δημοσίαις ἀναγραφαῖς ὑπὸ	τῶν	σοφωτάτων ἀεὶ καθιεροῦσθαι. Τὸν δὲ
[10, 5]	ἑρμηνεία, λόγου διάνοιαν ἀπαρτίζουσα τῇ	τῶν	στοιχείων μαθήσει τε καὶ ἐπαγγελίᾳ
[10, 5]	Ἑβραίοις τοιάδε τίς ἐστιν ἡ	τῶν	στοιχείων μετάφρασις καὶ ἑρμηνεία, λόγου
[10, 5]	Ἑλληνικῶν γραμμάτων φωνή. Ἕκαστον γοῦν	τῶν	στοιχείων παρ´ αὐτοῖς κατά τινος
[10, 11]	εἰ βούλεταί τις, καὶ πρὶν	τῶν	στοιχείων τὴν εὕρεσιν γεγονέναι· φανήσεται
[10, 7]	τίς οὐ παρ´ αὐτῶν ἂν	τῶν	συγγραφέων μάθοι ῥᾳδίως ὅτι μηδὲν
[10, 8]	Μενελάῳ Τηλεμάχῳ φαρμακείαν καὶ λήθην	τῶν	συμβεβηκότων κακῶν. Τὸ γὰρ νηπενθὲς
[10, 12]	Ἑλλάνικος δωδεκάτῃ Θαργηλιῶνος καί τινες	τῶν	τὰ Ἀττικὰ συγγραψαμένων ὀγδόῃ φθίνοντος,
[10, 2]	σιωπήσομαι δόγματα, αὐτῶν ὁμολογούντων ἐγγράφως	τῶν	τὰς αἱρέσεις διανενεμημένων, ὡς μὴ
[10, 10]	λʹ τῶν μετὰ Ἰησοῦν Κριτῶν·	τῶν	τε ἐν τῇ βίβλῳ τῶν
[10, 14]	τὸ παρώνυμον τοῖς ἀνδράσιν ἐπιτέθειται,	τῶν	τε λοιπῶν θεοφιλῶν τε καὶ
[10, 1]	τὰς μυθικὰς περὶ θεῶν διηγήσεις	τῶν	τε μύθων τὰς ἀλληγορουμένας φυσιολογίας
[10, 14]	χρόνον, καθ´ ὃν οὗτος γέγονε,	τῶν	τε παρ´ Ἑβραίοις θεολόγων τε
[10, 7]	καὶ τὰ περὶ τὰς ἐπινοίας	τῶν	τεχνῶν καὶ τὰ περὶ τὰς
[10, 12]	περὶ τῶν ἀρχαίων εἰς λόγους,	τῶν	τῇδε τῇ πόλει τὰ ἀρχαιότατα
[10, 12]	Δευκαλίωνος. Εἰς δὲ τὸν χρόνον	τῶν	Τρωϊκῶν ἀπὸ Ἰνάχου γενεαὶ μὲν
[10, 12]	Ἡρακλέους ζηλωτὴς ὢν πρεσβύτερός ἐστι	τῶν	Τρωϊκῶν μιᾷ γενεᾷ· τοῦ γοῦν
[10, 14]	ἀποδεῖξαι. Ἐπειδὴ τοίνυν μακρῷ πρόσθεν	τῶν	Τρωϊκῶν Μωσῆς γεγονὼς ἀποδέδεικται, φέρ´
[10, 9]	φιλοσόφου μαρτυρίαν. Ἔτι δὲ πολὺ	τῶν	Τρωϊκῶν νεώτερα τὰ κατὰ Ὅμηρον
[10, 9]	Μωσέα συνίστησιν. Ἡ δὲ Σεμίραμις	τῶν	Τρωϊκῶν ὀκτακοσίοις ὅλοις ἔτεσι δείκνυται
[10, 9]	γέγονεν, ἡ δὲ μακρῷ πρόσθεν	τῶν	Τρωϊκῶν ὁμολογεῖται, εἴη ἂν καὶ
[10, 9]	εἴη ἂν καὶ ὁ Σαγχουνιάθων	τῶν	Τρωϊκῶν παλαιότερος. Ἀλλ´ οὗτος παρ´
[10, 9]	δὲ τούτων χρόνοι καὶ πρὸ	τῶν	Τρωϊκῶν πίπτουσι χρόνων καὶ σχεδὸν
[10, 11]	διδάσκαλος, ὁ δὲ Ἡρακλῆς μιᾷ	τῶν	Τρωϊκῶν προγενέστερος πέφηνε γενεᾷ. Τοῦτο
[10, 11]	Ἀμφίων δὲ δυσὶ προάγων γενεαῖς	τῶν	Τρωϊκῶν τοῦ πλείονα πρὸς τοὺς
[10, 7]	ποιήσεως πρεσβύτερον· οὗτος δὲ καὶ	τῶν	Τρωϊκῶν ὕστερος φαίνεται γενόμενος. Καί
[10, 11]	ἀποδεικνύηται, θαυμαστόν, ὁπόταν ὑμῖν διὰ	τῶν	ὑμετέρων ὅπλων ἀντερείδων ἀνυπόπτους καθ´
[10, 2]	ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους’ διὰ	τῶν	ὑποτεταγμένων δυνάμεων καὶ τὰ ἑξῆς.
[10, 4]	παλαιοὶ τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ καὶ	τῶν	φιλοσοφίᾳ λυσιτελούντων μαθημάτων, καὶ οὐδὲ
[10, 4]	Ἕλληνα γεγονέναι ὁμολογεῖν τὸν πρῶτον	τῶν	φιλοσόφων, ἀνὰ στόμα πάντων Ἑλλήνων
[10, 11]	Λαῖτος, ὁ καὶ τοὺς βίους	τῶν	φιλοσόφων ἐπ´ ἀκριβὲς πραγματευσάμενος. Ἐν
[10, 9]	τοῖς Μωσέως πλησιάζουσιν, ὡς αἱ	τῶν	Φοινίκης βασιλέων μηνύουσι διαδοχαί. Σαγχουνιάθων
[10, 9]	Σαγχουνιάθων δὲ ὁ κατὰ τὴν	τῶν	Φοινίκων διάλεκτον φιλαλήθως πᾶσαν τὴν
[10, 7]	τοὺς ὑπὸ Δράκοντος αὐτοῖς περὶ	τῶν	φονικῶν γραφέντας νόμους, ὀλίγῳ πρότερον
[10, 10]	τὸν ἀριθμὸν ὁμοίως ἐμοί. Οὐκοῦν	τῶν	χιλίων καὶ εἴκοσιν ἐτῶν, τῶν
[10, 8]	ἀστρολογήσαντα παρ´ αὐτοῖς καὶ πολλὰ	τῶν	χρησίμων εἰς τοὺς Ἕλληνας ἐκδόντα
[10, 9]	υηʹ ὡς αἱ παρ´ Ἕλλησι	τῶν	χρόνων ἀναγραφαὶ περιέχουσι. Καὶ καθ´
[10, 4]	γενόμενοι. Τοῦτο δέ σοι τὰς	τῶν	χρόνων ἀναγραφὰς μικρὸν ὕστερον διιόντι
[10, 11]	οἷς γὰρ ἀσυνάρτητός ἐστιν ἡ	τῶν	χρόνων ἀναγραφή, παρὰ τούτοις οὐδὲ
[10, 3]	ἔργον‘ φησίν, ὦ Ἀπολλώνιε, ἐκ	τῶν	χρόνων ἀνιχνεῦσαι τὸν κλέπτην. Ἐγὼ
[10, 9]	χρήσομαι τῇ μεθόδῳ. Συντρεχόντων ὁμολογουμένως	τῶν	χρόνων Αὐγούστου Ῥωμαίων αὐτοκράτορος καὶ
[10, 10]	οὐδ´ ἐπίσημος ἐπὶ πλέον ἡ	τῶν	χρόνων παραλλαγή. Σημειωτέον δὲ ὡς
[10, 11]	ἔτεσι πεντακοσίοις. Καὶ περὶ μὲν	τῶν	χρόνων τοῦ προειρημένου ποιητοῦ, λέγω
[10, 1]	φέρε ἐπιθεωρήσωμεν, ὡς οὐ μόνον	τῶνδε	γραφῆς ἠξίωσαν τὴν μνήμην, ἀλλὰ