Livre, Chap.
[10, 14]	ιηʹ Μεθ´ ὃν Ἀὼδ ἔτη	πʹ	Μεθ´ ὃν πάλιν ἀλλόφυλοι ἔτη
[10, 6]	μέταλλα χρυσοῦ τὰ περὶ τὸ	Πάγγαιον	ὄρος ἐπενόησεν. Ἤδη δὲ καὶ
[10, 8]	τὸ σύνολον τὴν περὶ τὰ	πάθη	τῶν θεῶν ἱστορίαν. Τὸν δὲ
[10, 3]	σὺ προτιμᾷς, κατείληφε τουτὶ τὸ	πάθος,	ἐν μὲν τῇ ἑνδεκάτῃ τῶν
[10, 3]	καὶ Ἐφόρου τὸ τῆς κλοπῆς	πάθος	ἥψατο, ἀργοτέρων οὕτως ἀνδρῶν, ὅπου
[10, 8]	Ἕλλησι δεδοξασμένων ἐπὶ συνέσει καὶ	παιδείᾳ	παρέβαλον εἰς Αἴγυπτον ἐν τοῖς
[10, 10]	ἐμυθεύετο· σοφὸς γὰρ ὢν εἰς	παιδείαν	αὐτοὺς ἀπὸ τῆς ἄγαν ἰδιωτείας
[10, 3]	πᾶσαν ἀποδεῖξαι τὴν βοωμένην Ἑλλήνων	παιδείαν	τε καὶ φιλοσοφίαν τά τε
[10, 8]	Ἔκ τε τῆς ἑκάστῳ ζηλωθείσης	παιδείας	ἀποδείξεις φέρουσι, συνιστάντες ἐξ Αἰγύπτου
[10, 7]	οὓς αὐτόχθονας εἶναι λέγουσι καὶ	παιδείας	ἐπιμελεῖς, οὐδὲν τοιοῦτον εὑρίσκεται γενόμενον·
[10, 8]	ἵνα τῶν ἐνταῦθα νομίμων καὶ	παιδείας	μετάσχωσιν. Οἱ γὰρ ἱερεῖς τῶν
[10, 9]	λόγιοι ἄνδρες καὶ τῶν ἀπὸ	παιδείας	οὐδενὸς δεύτεροι τοῖς τε θείοις
[10, 11]	γὰρ οὐ μόνον τῆς Ἑλλήνων	παιδείας	τὰ παρ´ ἡμῖν, ἔτι δὲ
[10, 13]	ἀνὴρ Αἰγύπτιος τῆς Ἑλληνικῆς μετεσχηκὼς	παιδείας,	ὡς δῆλός ἐστι (γέγραφε γὰρ
[10, 4]	Ὦ Σόλων, Σόλων Ἕλληνες ἀεὶ	παῖδές	ἐστε, γέρων δὲ Ἑλλήνων οὐδὲ
[10, 11]	ἐν τῇ τῶν Ἀσσυρίων γῇ,	παιδευθεὶς	δὲ πρῶτον μὲν τὰ ὑμέτερα,
[10, 4]	ἐν Τιμαίῳ πρὸς τοῦ βαρβάρου	παιδευόμενον,	ἐν οἷς φησιν ὁ Αἰγύπτιος
[10, 11]	δέ ἐστι φανερὸν ἀπὸ τοῦ	παιδὸς	αὐτοῦ Τληπολέμου, τοῦ στρατεύσαντος ἐπὶ
[10, 6]	Ἀλλὰ καὶ Νώροπες (ἔθνος ἐστὶ	Παιονικόν,	νῦν δὲ Νωρικὸν καλοῦνται) κατειργάσαντο
[10, 14]	γίνεται ἀκουστὴς Ἀναξίμανδρος, Πραξιάδου μὲν	παῖς,	γένος δὲ καὶ αὐτὸς Μιλήσιος.
[10, 12]	ἡμετέρων ἐσπουδάσθη καὶ αὐτοῖς Ἑβραίων	παισὶν	ἡ προκειμένη πραγματεία, καλῶς ἂν
[10, 4]	εὑροῦσα, τὰ μὲν σεμνὰ καὶ	παλαιὰ	τῆς πατρόθεν εἰς αὐτοὺς ἡκούσης
[10, 9]	Φοινίκων διάλεκτον φιλαλήθως πᾶσαν τὴν	παλαιὰν	ἱστορίαν ἐκ τῶν κατὰ πόλιν
[10, 13]	μᾶλλον πιθανώτερόν μοι φαίνεται καὶ	παλαιᾶς	ἱστορίας ἐχόμενον. Τούτους τοὺς προκατωνομασμένους
[10, 8]	παρὰ τοῖς ἐγχωρίοις χρυσῆν ἐκ	παλαιᾶς	παραδόσεως· καὶ πεδίον εἶναι καλούμενον
[10, 4]	ἐστέρηντο τῆς ἀληθοῦς θεολογίας οἱ	παλαιοὶ	τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ καὶ τῶν
[10, 8]	γὰρ ψυχοπομπὸν Ἑρμῆν κατὰ τὸ	παλαιὸν	νόμιμον παρ´ Αἰγυπτίοις ἀναγαγόντα τοῦ
[10, 5]	Φοινίκης καὶ αὐτὴν τὸ μὲν	παλαιὸν	Φοινίκην, μετέπειτα δὲ Ἰουδαίαν, καθ´
[10, 4]	πρῶτος ταῦτα κατιδών, βάρβαρος ὤν.	Παλαιὸς	γὰρ δὴ τόπος ἔθρεψε τοὺς
[10, 4]	οἳ δὴ πάντων μάλιστα θεολόγων	παλαιότατοί	τε καὶ πρῶτοι κατῆρξαν αὐτοῖς
[10, 7]	τοὺς οἰομένους δεῖν περὶ τῶν	παλαιοτάτων	ἔργων μόνοις προσέχειν τοῖς Ἕλλησι
[10, 9]	τοὺς χρόνους συνελογίσαντο, οἱ δὲ	παλαιοτέροις	ἀναγνώσμασι τὴν μαρτυρίαν ἐπιστώσαντο. Καὶ
[10, 9]	Ἁβραάμ, ὁ δὲ τοῦ φιλοσόφου	παλαιότερον	τὸν Μωσέα συνίστησιν. Ἡ δὲ
[10, 9]	καὶ ὁ Σαγχουνιάθων τῶν Τρωϊκῶν	παλαιότερος.	Ἀλλ´ οὗτος παρ´ ἑτέρων πρεσβυτέρων
[10, 14]	ἑπτὰ σοφοὶ παρ´ Ἕλλησιν, ὧν	παλαιότερος	οὐδεὶς παρ´ αὐτοῖς φιλόσοφος μνημονεύεται.
[10, 4]	καὶ αὐτοὶ ἂν ὁμολογήσαιεν Ἕλληνες	παλαιοτέρους	εἰδέναι. Πρῶτον γοῦν ἁπάντων Ὀρφέα,
[10, 14]	θεολόγων τε καὶ προφητῶν τὴν	παλαιότητα	τῇ πάντων τῶν Ἑλληνικῶν φιλοσόφων
[10, 9]	συστήσασθαι, ὡς οὐδὲ τούτων ἐκ	παλαιοῦ	ὑπαρχόντων. Μετὰ δὲ τοῦτον καὶ
[10, 10]	καὶ Ἀσσυρίους τοὺς ἐν τῇ	Παλαιστίνῃ	ἀποκαλῶν, τάχα δι´ Ἁβραάμ. Πτολεμαῖος
[10, 10]	ἐξέπεσεν Αἰγύπτου, οἳ ἐν τῇ	Παλαιστίνῃ	καλουμένῃ Συρίᾳ οὐ πόρρω Ἀραβίας
[10, 5]	δὲ Ἰουδαίαν, καθ´ ἡμᾶς δὲ	Παλαιστίνην	ὀνομαζομένην οἰκήσαντες, ὧν καὶ μάλιστα
[10, 11]	Τῷ γὰρ ἑκάτερον αὐτῶν εἶναι	παλαίτατον	καὶ τὸν μὲν ποιητῶν καὶ
[10, 12]	κατὰ Ἴναχον ἠκμακέναι τὸν Μωσέα.	Παλαίτερα	δὲ τῶν Ἑλληνικῶν μνημονεύεσθαι τὰ
[10, 14]	τὰ Μωσέως καὶ τῶν προφητῶν	παλαίτερα	τῶν Ἑλληνικῶν ἀποδεῖξαι. Ἐπειδὴ τοίνυν
[10, 8]	ἀξιολόγου δόξης. Πάντων δὲ τῶν	παλαιῶν	ἀγαλματοποιῶν τοὺς μάλιστα διωνομασμένους διατετριφέναι
[10, 14]	τε λοιπῶν θεοφιλῶν τε καὶ	παλαιῶν	ἀνδρῶν, ὕστατος τοῖς χρόνοις παρεφάνη
[10, 4]	Αἰγυπτίων, ἀλλὰ καὶ αὐτῶν τῶν	παλαιῶν	Ἑλλήνων φύντας. Οἷς τὰ μὲν
[10, 5]	Φοινικήια τὰ γράμματά τινες τῶν	παλαιῶν	ἐπικεκλήκασιν. Εἰσὶ δὲ οἳ Σύρους
[10, 7]	μετὰ ταῦτα βουληθεῖσι περὶ τῶν	παλαιῶν	τι γράφειν παρέσχεν. Οὐ γὰρ
[10, 8]	παρὰ μόναις ταῖς Διοσπολίτισιν ἐκ	παλαιῶν	χρόνων ὀργῆς καὶ λύπης φάρμακον
[10, 13]	δηλοῦσθαι ποιμένας. Τὸ γὰρ Ὓκ	πάλιν	Αἰγυπτιστὶ καὶ τὸ Ἃκ δασυνόμενον
[10, 3]	ἤπιος ἦεν Ὁμηρικοῦ ὄντος καὶ	πάλιν	ἀλλαχοῦ που λεγομένου Οἱ δ´
[10, 14]	Ἀὼδ ἔτη πʹ Μεθ´ ὃν	πάλιν	ἀλλόφυλοι ἔτη κʹ Ἔπειτα Δεββώρα
[10, 9]	τῆς Ἑβραίων ἱστορίας παρίστησι, κἀντεῦθεν	πάλιν	ἀνατρεχόντων ἀπὸ μὲν τοῦ δευτέρου
[10, 9]	ἡλικίαν ἀκμάσας. Ἀπὸ δὲ Μωσέως	πάλιν	ἀνιὼν ἐπὶ τὸ πρῶτον ἔτος
[10, 9]	προφήτῃ καὶ τοῖς τούτῳ συγχρόνοις.	Πάλιν	δὲ ἀπὸ τῆς πρώτης Ὀλυμπιάδος
[10, 8]	Λιβύην καὶ μεθ´ ἡμέρας τινὰς	πάλιν	ἐπιστρέφειν, ὡς ἐξ Αἰθιοπίας τοῦ
[10, 4]	δὲ παρὰ Χαλδαίων καὶ αὖ	πάλιν	ἕτερα παρ´ ἑτέρων· οὐδὲν δὲ
[10, 8]	δὲ ῥάβδον μετὰ χερσίν. Εἶτα	πάλιν	προβὰς ἐπιλέγει· ελάμποδα δέ φασι
[10, 9]	παρ´ Ἀθηναίοις ἱδρῦσαι πρῶτος καὶ	πάλιν	πρῶτος Ἀθηνᾶς ἄγαλμα συστήσασθαι, ὡς
[10, 2]	ἐπαγαγὼν πλείους ἀποδείξεις τοῦ λόγου	πάλιν	τελευτῶν προστίθησι τάδε· Ἐπιλείψει με
[10, 1]	αὐτῶν γὰρ τῶν πανσόφων ἀκούσῃ	πάλιν	τῆς ἐν λόγοις κλοπῆς ἀλλήλους
[10, 4]	σοφοῖς Ἑλλήνων ὁμοίως περιτραπέντες οὔτε	πάλιν	τοῖς θαυμαστοῖς παραπλησίως φιλοσόφοις ἀναμὶξ
[10, 9]	ἡγοῦνται οἱ Κριταί. Εἶτ´ αὖ	πάλιν	τριακοσίοις ἐτῶν ἄλλοις κατώτερον χρόνοις,
[10, 2]	τοὺς ἐλέγχους τῶν εἰρημένων ταῦτα	πάλιν	φησίν· Αἱ μὲν οὖν ἰδέαι
[10, 4]	φησὶν ὁ Πλάτων προσεσχηκέναι, ὁπηνίκα	πάλιν	ᾤκουν Ἑβραῖοι τὴν Αἴγυπτον. Εἰσάγει
[10, 14]	Ἰουδαίων, ἐπιτρέψας τοῖς θέλουσιν αὐτῶν	παλινοστεῖν	ἐπὶ τὴν οἰκείαν γῆν καὶ
[10, 7]	καὶ τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις ἀπιστεῖν.	Πᾶν	γὰρ ἐγὼ τοὐναντίον ὁρῶ συμβεβηκός,
[10, 8]	ἀριθμούς, ἔτι δὲ τὴν εἰς	πᾶν	ζῷον τῆς ψυχῆς μεταβολὴν μαθεῖν
[10, 14]	τοῦ ἱεροῦ ἐμπρησμὸν ὑπομείναντος τὸ	πᾶν	Ἰουδαίων ἔθνος ἀπάγεται εἰς Βαβυλῶνα,
[10, 4]	τι πλέον καὶ μεῖζον τῆς	πανδήμου	περὶ θεῶν ἀκοῆς διανοηθέντες οὐδ´
[10, 12]	Δερκύλος ἐν τῇ τρίτῃ, μηνὸς	Πανέμου	ὀγδόῃ φθίνοντος· Ἑλλάνικος δωδεκάτῃ Θαργηλιῶνος
[10, 8]	τῶν θεῶν τούτων, ἐν ταῖς	πανηγύρεσι	τῶν ναῶν ἀνακομιζομένων ἀμφοτέρων εἰς
[10, 3]	οὗ τὴν ἐπώνυμον ἑορτὴν σήμερον	πανηγυρίζομεν,	πολλοῖς καταχρῆται τῶν πρὸ αὐτοῦ
[10, 13]	Τοὺς δὲ ἐπὶ ταῖς ὁμολογίαις	πανοικεσίᾳ	μετὰ τῶν κτήσεων, οὐκ ἐλάσσους
[10, 3]	αὐταῖς συγκέχρηται· καὶ ἠθέλησεν αὐτὸ	πανούργως	παροιμιακὸν μᾶλλον εἶναι καὶ ὡς
[10, 1]	τὸν λόγον· αὐτῶν γὰρ τῶν	πανσόφων	ἀκούσῃ πάλιν τῆς ἐν λόγοις
[10, 5]	ἐστιν αὕτη‘ ὁμοῦ δὲ τὰ	πάντα	ἀπαρτίζει τοιαύτην τινὰ διάνοιαν· μάθησις
[10, 9]	Μωσέα διέλαμπον προφῆται· ὥστε τὰ	πάντα	ἀπὸ Μωσέως ἐπὶ τὴν Ἰλίου
[10, 8]	φέρουσι, συνιστάντες ἐξ Αἰγύπτου μετενηνοχέναι	πάντα	δι´ ὧν παρὰ τοῖς Ἕλλησιν
[10, 5]	Ἑλλήνων ὁμολογεῖται. Ἔστι δὲ τὰ	πάντα	παρ´ Ἑβραίοις στοιχεῖα δύο καὶ
[10, 5]	ἀπελέγχονται. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' ΩΣ ΤΑ	ΠΑΝΤΑ	ΠΑΡΑ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΩΦΕΛΗΝΤΑΙ. Πρῶτος
[10, 4]	ὀφθεῖεν αὐτοὶ πολὺ πρότερον τὰ	πάντα	παρὰ βαρβάρων ἐσκευωρημένοι, μηδὲν δὲ
[10, 4]	δίελθε, δι´ ὧν Ἕλληνες τὰ	πάντα	σεσυληκέναι βαρβάρους, οὐ μόνα τὰ
[10, 1]	ὁ λόγος ἀπέδειξεν, ὁπηνίκα τὰ	πάντα	τοὺς Ἕλληνας, γῆν πολλὴν πλανηθέντας,
[10, 3]	τοῦ Ἄνδρωνος περὶ Πυθαγόρου ἱστορηκότος	πάντα	ὑφείλετο Θεόπομπος· εἰ μὲν περὶ
[10, 1]	μὲν ὄντας ληπτούς, ὅτι καὶ	πάντα	χαλεπά φασιν εἶναι τὰ καλά,
[10, 14]	Πυθαγορείοις ὁμιλήσας τοὺς πρὸ αὐτοῦ	πάντας	λόγῳ τε καὶ συνέσει καὶ
[10, 4]	περιῄει διερευνωμένη τά τε χρήσιμα	πανταχόθεν	ἑαυτῇ πορίζουσα συνάγουσά τε καὶ
[10, 4]	θ´ ἱκανῶς κέκτηται. Ὅθεν καὶ	πανταχόσε	καὶ δεῦρο ἐξήκει, βεβασανισμένα χρόνῳ
[10, 4]	καὶ μαθήματος βιωφελοῦς εἰς τὸ	παντελὲς	ἐχήρευεν. Οὐδέ τι πρὸς ἀγαθῶν
[10, 13]	τὴν Αἴγυπτον ἐκλιπόντες ὅποι βούλονται	πάντες	ἀβλαβεῖς ἀπέλθωσι. Τοὺς δὲ ἐπὶ
[10, 7]	μετ´ ἐκεῖνον γεγονότες, Ἡρόδοτον δὲ	πάντες.	Ἀλλ´ οὐδὲ περὶ τῶν Σικελικῶν
[10, 14]	πρὸ Σωκράτους γενομένους· πλὴν ἀλλὰ	πάντες	ἀπὸ Θαλοῦ ἀρξάμενοι κατώτεροι Κύρου
[10, 9]	καὶ οἱ παρ´ Ἕλλησι θεοὶ	πάντες	γενεαλογοῦνται. Παρ´ Ἑβραίοις δὲ ἐν
[10, 7]	Σύριον καὶ Πυθαγόραν καὶ Θάλητα,	πάντες	συμφώνως ὁμολογοῦσιν Αἰγυπτίων καὶ Χαλδαίων
[10, 9]	ἀναγράψασι συνεχρήσαντο· ὁμοῦ δὲ οἱ	πάντες,	τὰ Ἑλληνικὰ καὶ τὰ βάρβαρα
[10, 11]	ἐπὶ κεφαλαίῳ εἰρήσθω. Δυνατὸν γὰρ	παντὶ	ψευδεῖς ἀποφαίνεσθαι καὶ τὰς περὶ
[10, 11]	τὴν ἑαυτοῦ θυγατέρα καὶ ξύλων	παντοδαπῶν	ὕλην εἰς τὴν τοῦ νεὼ
[10, 2]	φήσας τοὺς ἐλέγχους ἑξῆς ἐπάγει,	παντοίαις	κεχρημένος ἀποδείξεσι καὶ πρώτους γε
[10, 4]	ἐξήσκηντο· ἀτὰρ δὴ καὶ ξόανα	παντοίας	ὕλης εἰς πᾶσαν θνητῶν ζῴων
[10, 4]	ἐκράτει λόγος· νεώς τε περικαλλεῖς,	παντοίοις	ἀγάλμασι καὶ ἀναθήμασι κεκοσμημένοι, παρὰ
[10, 8]	ἀνακομιζομένων ἀμφοτέρων εἰς ὄρος ἄνθεσι	παντοίοις	ὑπὸ τῶν ἱερέων κατεστεμμένον. Καὶ
[10, 2]	ἐπιδεδειγμένα; Πάντων γὰρ ἀνθρώπων ὁ	παντοκράτωρ	κηδόμενος θεὸς τοὺς μὲν ἐντολαῖς,
[10, 7]	δὲ καινοὺς καθιστάμενοι βίους τοῦ	παντὸς	ἐνόμιζον ἄρχειν ἕκαστος τῶν ἀφ´
[10, 4]	μακρὸν αἰῶνα πτωχεύουσα καὶ γυμνὴ	παντὸς	μαθήματος ἀπολειφθεῖσα; Ἱεροῖς μὲν οὖν
[10, 14]	καταβάλλονταί τε θεμελίους, προφητευόντων ὕστατα	πάντων	Ἀγγαίου καὶ Ζαχαρίου καὶ Μαλαχίου,
[10, 7]	ἑτέροις, οὕτως ἐνόμιζον αὐτοὶ φαίνεσθαι	πάντων	ἀληθέστατοι. Τοσαῦτα καὶ ὁ Ἰώσηπος.
[10, 7]	ταῦτα τοῖς Ἕλλησιν εἶναι δοκεῖ	πάντων	ἀρχαιότατα καὶ μόλις αὐτὰ πιστεύουσιν
[10, 2]	τῶν ἄλλων προφητῶν τεραστίως ἐπιδεδειγμένα;	Πάντων	γὰρ ἀνθρώπων ὁ παντοκράτωρ κηδόμενος
[10, 7]	περὶ τὰς τῶν νόμων ἀναγραφάς·	πάντων	δὲ νεωτάτη σχεδόν ἐστι παρ´
[10, 8]	Ἀβδηρίτην καὶ Οἰνοπίδην τὸν Χῖον.	Πάντων	δὲ τούτων σημεῖα δεικνύουσι τῶν
[10, 8]	Ἕλληνας ἐκδόντα τυχεῖν ἀξιολόγου δόξης.	Πάντων	δὲ τῶν παλαιῶν ἀγαλματοποιῶν τοὺς
[10, 10]	καὶ Θαλλὸς καὶ ὁ〉 τὰ	πάντων	Διόδωρος ὁ τὰς Βιβλιοθήκας Ἀλέξανδρός
[10, 9]	τῆς Μωσέως ἀρχαιότητος χρήσομαι τῷ	πάντων	δυσμενεστάτῳ καὶ πολεμιωτάτῳ Ἑβραίων τε
[10, 4]	πρῶτον τῶν φιλοσόφων, ἀνὰ στόμα	πάντων	Ἑλλήνων ᾀδόμενον. Καὶ τὸν Φερεκύδην
[10, 7]	τούτῳ νομίζοντες. Ὅλως δὲ τὸ	πάντων	ἐναντιώτατον ἱστορίᾳ πράττοντες διατελοῦσι. Τῆς
[10, 1]	περὶ εὐσεβείας ἑνὸς τοῦ ἐπὶ	πάντων	θεοῦ τά τε περὶ τῶν
[10, 4]	πολύθεον τῇ γνώσει τοῦ ἐπὶ	πάντων	θεοῦ φύραντες οὐδέ γε τὸ
[10, 4]	τε καὶ Μουσαῖον, οἳ δὴ	πάντων	μάλιστα θεολόγων παλαιότατοί τε καὶ
[10, 14]	Οὐ γὰρ μόνον περὶ τῆς	πάντων	οὐσίας ἀπεφήνατο, ὡς οἱ πρὸ
[10, 10]	οὐδὲν ἀκριβὲς ἱστόρηται τοῖς Ἕλλησι,	πάντων	συγκεχυμένων καὶ κατὰ μηδὲν αὑτοῖς
[10, 12]	τούτων συνιδεῖν. Χρήσομαι δὲ ἀντὶ	πάντων	ταῖς Φλαυίου Ἰωσήπου φωναῖς· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[10, 14]	καὶ προφητῶν τὴν παλαιότητα τῇ	πάντων	τῶν Ἑλληνικῶν φιλοσόφων ἀντιπαραβάλλειν ἡλικίᾳ.
[10, 4]	τῶν παρ´ Ἑβραίοις προφητῶν οἱ	πάντων	ὕστατοι προεφήτευον, τῶν μὲν Τρωϊκῶν
[10, 14]	Ἰωακεὶμ ἔτη ιαʹ μεθ´ ὃν	πάντων	ὕστατος Σεδεκίας ἔτη ιβʹ κατὰ
[10, 7]	ΑΥΤΟΥ. Πρῶτον οὖν ἐπέρχεταί μοι	πάνυ	θαυμάζειν τοὺς οἰομένους δεῖν περὶ
[10, 11]	μὲν τῆς Ἰλιακῆς ἁλώσεως πρεσβύτερος	πάνυ	πολλοῖς ἔτεσι, τῆς δὲ γεγονυίας
[10, 3]	ἐν τῇ τετάρτῃ Ξενοφῶν ἀνέγραψε	πάνυ	χαριέντως καὶ πρεπόντως ἀμφοῖν, εἰς
[10, 9]	παρ´ ἀνθρώποις ὠνομασμένον· ἔπειτα βωμὸν	παρ´	Ἀθηναίοις ἱδρῦσαι πρῶτος καὶ πάλιν
[10, 11]	Φορωνέα τὸν μετ´ Ἴναχον μνημονεύεται	παρ´	Ἀθηναίοις Ὤγυγος, ἐφ´ οὗ κατακλυσμὸς
[10, 8]	Ἑρμῆν κατὰ τὸ παλαιὸν νόμιμον	παρ´	Αἰγυπτίοις ἀναγαγόντα τοῦ Ἄπιδος τὸ
[10, 13]	Ἄρξομαι δὲ πρῶτον ἀπὸ τῶν	παρ´	Αἰγυπτίοις γραμμάτων. Αὐτὰ μὲν οὖν
[10, 7]	τὰς ἱστορίας ἐπιμέλεια. Τὰ μέντοι	παρ´	Αἰγυπτίοις τε καὶ Χαλδαίοις καὶ
[10, 8]	τὴν τῶν ἐν Ἅιδου μυθοποιίαν	παρ´	Αἰγυπτίων ἀπενέγκασθαι. Τὴν μὲν γὰρ
[10, 4]	ἄλλων ἀποματτόμενοι μαθήματα γεωμετρίαν μὲν	παρ´	Αἰγυπτίων ἔσχον, ἀστρολογίαν δὲ παρὰ
[10, 8]	ζῷον τῆς ψυχῆς μεταβολὴν μαθεῖν	παρ´	Αἰγυπτίων. Ὑπολαμβάνουσι δὲ καὶ Δημόκριτον
[10, 2]	γὰρ τὰ οἰκεῖα οὕτως ἄντικρυς	παρ´	ἀλλήλων ὑφαιρούμενοι βεβαιοῦσι μὲν τὸ
[10, 4]	ἐξ ἐράνου συστῆναι. Ἄλλα γὰρ	παρ´	ἄλλων ἀποματτόμενοι μαθήματα γεωμετρίαν μὲν
[10, 4]	ἑτέρων καὶ μουσικὴν καὶ ἄλλα	παρ´	ἄλλων συλλεξάμενος, μόνον παρὰ τῶν
[10, 9]	τὸν θεόν, μὴ πρότερον οὕτω	παρ´	ἀνθρώποις ὠνομασμένον· ἔπειτα βωμὸν παρ´
[10, 7]	περὶ τὰς ἀναγραφάς, ἀλλ´ οὐδὲ	παρ´	αὐτοῖς Ἀθηναίοις, οὓς αὐτόχθονας εἶναι
[10, 11]	παράδοσιν οὐδ´ ἱστορίας τις ἦν	παρ´	αὐτοῖς ἀναγραφή. Κάδμος γὰρ ὁ
[10, 4]	τῆς πολυθέου πλάνης, τοὺς ἑπτὰ	παρ´	αὐτοῖς ἄνδρας ἐπὶ σοφίᾳ θαυμασθῆναι,
[10, 11]	τὰ Φοινίκων οὕτως ἔχει· γεγόνασι	παρ´	αὐτοῖς ἄνδρες τρεῖς, Θεόδοτος, Ὑψικράτης,
[10, 9]	Ἀθηναίων βασιλεύει Κέκροψ ὁ βοώμενος	παρ´	αὐτοῖς αὐτόχθων, Ἄργους ἡγουμένου Τριόπα,
[10, 11]	Βηρωσσὸς ἀνὴρ Βαβυλώνιος, ἱερεὺς τοῦ	παρ´	αὐτοῖς Βήλου κατ´ Ἀλέξανδρον γενόμενος,
[10, 14]	Μαλαχίου, μεθ´ οὓς οὐκέτι προφήτης	παρ´	αὐτοῖς γέγονε. Κατὰ δὲ Κῦρον
[10, 4]	ἀκοῆς διανοηθέντες οὐδ´ ἕτερα τῶν	παρ´	αὐτοῖς Ἑβραίοις προκεκυρωμένων ἐφεῦρον ἀληθῆ
[10, 9]	καὶ τὰ βάρβαρα τά τε	παρ´	αὐτοῖς Ἑβραίοις συναγαγόντες καὶ τὰς
[10, 8]	Αἰγυπτίων. Ὑπολαμβάνουσι δὲ καὶ Δημόκριτον	παρ´	αὐτοῖς ἔτη διατρῖψαι πέντε καὶ
[10, 7]	πάντων δὲ νεωτάτη σχεδόν ἐστι	παρ´	αὐτοῖς ἡ περὶ τοῦ συγγράφειν
[10, 5]	τὸ εἰκοστὸν δεύτερον στοιχεῖον καλεῖται	παρ´	αὐτοῖς Θαῦ, ὃ δηλοῖ σημεῖα‘
[10, 8]	δὲ καὶ τὸν Εὔδοξον ἀστρολογήσαντα	παρ´	αὐτοῖς καὶ πολλὰ τῶν χρησίμων
[10, 2]	ὡς σφετερίζονται τὴν εὕρεσιν τῶν	παρ´	αὐτοῖς καλλίστων δογμάτων, ἣν παρ´
[10, 5]	φωνή. Ἕκαστον γοῦν τῶν στοιχείων	παρ´	αὐτοῖς κατά τινος σημαντικῆς διανοίας
[10, 7]	μέντοι τὰς ἱστορίας ἐπιχειρήσαντες συγγράφειν	παρ´	αὐτοῖς, λέγω δὲ τοὺς περὶ
[10, 5]	ταῦτά ἐστι στοιχεῖον ἕκτον, λεγόμενον	παρ´	αὐτοῖς Οὐαῦ, ὅ ἐστιν ἐν
[10, 7]	πρόνοιαν τοῦ μηδὲν ἄμνηστον τῶν	παρ´	αὐτοῖς πραττομένων παραλιπεῖν, ἀλλ´ ἐν
[10, 3]	εὐσέβειάν τε καὶ φιλοσοφίαν τῶν	παρ´	αὐτοῖς σεμνῶν προτετιμήκαμεν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'
[10, 8]	ἀγαλματοποιῶν τοὺς μάλιστα διωνομασμένους διατετριφέναι	παρ´	αὐτοῖς, Τηλεκλέα καὶ Θεόδωρον, τοὺς
[10, 14]	παρ´ Ἕλλησιν, ὧν παλαιότερος οὐδεὶς	παρ´	αὐτοῖς φιλόσοφος μνημονεύεται. Τούτων δὴ
[10, 8]	Ἑλλήνων καὶ αὐτῶν γε τῶν	παρ´	αὐτοῖς φιλοσόφων διδασκάλους, τοὺς βαρβάρους
[10, 7]	ἀκριβῶς παραδιδόντας; Ἢ τίς οὐ	παρ´	αὐτῶν ἂν τῶν συγγραφέων μάθοι
[10, 2]	μυθολογίᾳ τερατευόμενοι. Καὶ δὴ πευσόμεθα	παρ´	αὐτῶν ἤτοι ἀληθῆ ταῦτά ἐστιν,
[10, 2]	εἴποις, εἰ τὰ ὅμοια καὶ	παρ´	αὐτῶν μάθοις τῶν γενναίων σου
[10, 4]	Δ' ΟΤΙ ΜΗ ΑΛΟΓΩΣ ΤΗΝ	ΠΑΡ´	ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ
[10, 14]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ' ΩΣ ΑΠΑΣΗΣ ΤΗΣ	ΠΑΡ´	ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΝΕΩΤΕΡΟΙ ΤΥΓΧΑΝΟΥΣΙ ΤΩΝ
[10, 9]	ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ ΜΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ	ΠΑΡ´	ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΠΡΟΦΗΤΩΝ. Μωσέως πέρι καὶ
[10, 4]	ἄλλοις οἷόν τινες αὐτῶν τὸ	παρ´	Ἑβραίοις ἀγαθὸν εὕραντο. Τοῦτο δὲ
[10, 9]	ἐπὶ τὸ τρίτον ἔτος Λαβδὼν	παρ´	Ἑβραίοις γενομένου κριτοῦ τὸν ἴσον
[10, 9]	παρ´ Ἕλλησι θεοὶ πάντες γενεαλογοῦνται.	Παρ´	Ἑβραίοις δὲ ἐν τούτῳ οἱ
[10, 1]	δὲ θαυμάζειν, εἰ καὶ τὰ	παρ´	Ἑβραίοις δόγματα δυνατὸν εἶναί φαμεν
[10, 9]	Κατὰ τοῦτο δὲ τοῦ χρόνου	παρ´	Ἑβραίοις ἡγοῦνται οἱ Κριταί. Εἶτ´
[10, 4]	τοῦ μὴ ἀλόγως ἡμᾶς τὴν	παρ´	Ἑβραίοις θεολογίαν καὶ τὴν ὡς
[10, 4]	τὰ τῆς Ἑλλήνων φιλοσοφίας τὴν	παρ´	Ἑβραίοις θεολογίαν προτετιμήκαμεν, γνοίης ἂν
[10, 14]	ὃν οὗτος γέγονε, τῶν τε	παρ´	Ἑβραίοις θεολόγων τε καὶ προφητῶν
[10, 14]	ἐστι γεγονώς, διαλελοιπότων ἤδη τῶν	παρ´	Ἑβραίοις προφητῶν καὶ τῆς ἱερᾶς
[10, 4]	ὁ χρόνος, ἐν ᾧ τῶν	παρ´	Ἑβραίοις προφητῶν οἱ πάντων ὕστατοι
[10, 5]	ὁμολογεῖται. Ἔστι δὲ τὰ πάντα	παρ´	Ἑβραίοις στοιχεῖα δύο καὶ εἴκοσιν,
[10, 9]	ὑπόθεσιν ἐπ´ ἀκριβὲς διευκρινήσαντες τῇ	παρ´	Ἑβραίοις συνέστησαν ἀρχαιολογίᾳ, πλουσίᾳ καὶ
[10, 9]	Νίνος ἐπώνυμος πόλις, ἣ Νινευὴ	παρ´	Ἑβραίοις ὠνόμασται, καθ´ ὃν Ζωροάστρης
[10, 4]	καὶ ἐρανιζομένη, ὅ τι ποτὲ	παρ´	ἑκάστοις εὕροι τῶν ἐθνῶν. Οὐ
[10, 4]	Ἀλλὰ γὰρ ὁ δηλούμενος τὰ	παρ´	ἑκάστοις σοφὰ πολυπραγμονῶν ἐπῆλθε Βαβυλῶνα
[10, 10]	χρονογραφίας ἀριθμουμένης, ἀπὸ Ὠγύγου τοῦ	παρ´	ἐκείνοις αὐτόχθονος πιστευθέντος, ἐφ´ οὗ
[10, 14]	ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΝΕΩΤΕΡΟΙ ΤΥΓΧΑΝΟΥΣΙ ΤΩΝ	ΠΑΡ´	ΕΛΛΗΣΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΟΙ ΧΡΟΝΟΙ. Ἀλλὰ
[10, 8]	ἡμῖν διευκρινημένων ῥητέον ὅσοι τῶν	παρ´	Ἕλλησι δεδοξασμένων ἐπὶ συνέσει καὶ
[10, 9]	τῶν Κέκροπος ἱστορεῖται χρόνων τὰ	παρ´	Ἕλλησι θαυμαζόμενα. Γίνεται γὰρ μετὰ
[10, 9]	Μετὰ δὲ τοῦτον καὶ οἱ	παρ´	Ἕλλησι θεοὶ πάντες γενεαλογοῦνται. Παρ´
[10, 9]	οἷς οὐδὲν ἐπίσημον γεγονὸς ἱστορεῖται	παρ´	Ἕλλησι. Κατὰ τοῦτο δὲ τοῦ
[10, 12]	μεθ´ οὓς μακρῷ νεώτεροι οἱ	παρ´	Ἕλλησι νομοθέται, Λυκοῦργός τε καὶ
[10, 4]	Ἑλλήνων, δι´ ὧν ἀπελέγχεται ἡ	παρ´	Ἕλλησι πολιτεία τὸν μακρὸν αἰῶνα
[10, 9]	ἔτη συγκεφαλαιούμενα υηʹ ὡς αἱ	παρ´	Ἕλλησι τῶν χρόνων ἀναγραφαὶ περιέχουσι.
[10, 7]	οὐρανίων τε καὶ θείων πρώτους	παρ´	Ἕλλησι φιλοσοφήσαντας, οἷον Φερεκύδην τε
[10, 4]	μᾶλλον τοῖς χρόνοις ὑποβεβηκότες οἱ	παρ´	Ἕλλησι φιλόσοφοι διαπρέψαι μνημονεύονται. Ὧν
[10, 1]	οὐ μὴν ἀλλὰ πρωτείοις τῶν	παρ´	Ἕλλησι φιλοσόφων τετιμημένους, ὡς διὰ
[10, 9]	αὐτὸν Ἑβραίων προφῆται συνίστανται τῶν	παρ´	Ἕλλησι φιλοσόφων χιλίοις πεντακοσίοις ἔτεσι
[10, 11]	τὸν Ἴναχον αἱ διαφανέστατοι πράξεις	παρ´	Ἕλλησιν ἐγράφησάν τε καὶ γινώσκονται,
[10, 11]	πρεσβυτέραν τὴν ἡμετέραν φιλοσοφίαν τῶν	παρ´	Ἕλλησιν ἐπιτηδευμάτων. Ὅροι δ´ ἡμῖν
[10, 9]	γενέσθαι φασίν, ἐοικότα τῷ βοωμένῳ	παρ´	Ἕλλησιν Ἡρακλεῖ. Καὶ ἐντεῦθεν δὲ
[10, 5]	δ´ οὐκ ἂν εὕροις καὶ	παρ´	Ἕλλησιν, ὅθεν, ὡς ἔφην, ὁμολογεῖν
[10, 8]	προφήταις τε καὶ θεολόγοις οἱ	παρ´	Ἕλλησιν ὁμοδοξοῦντες, μηκέτ´ ἀμφιβάλλοις τίνας
[10, 12]	Καὶ θεῶν ἄρα τῶν πλείστων	παρ´	Ἕλλησιν, οὐ μόνον τῶν λεγομένων
[10, 14]	καὶ οἱ κληθέντες ἑπτὰ σοφοὶ	παρ´	Ἕλλησιν, ὧν παλαιότερος οὐδεὶς παρ´
[10, 10]	Ἑλληνικάς. Ἐξέσται γὰρ τῷ βουλομένῳ,	παρ´	ἐμοῦ τὴν ἀρχὴν κομιζομένῳ, λογίζεσθαι
[10, 4]	ὧν δὲ γεωμετρίαν ἀριθμητικήν τε	παρ´	ἑτέρων καὶ μουσικὴν καὶ ἄλλα
[10, 4]	Χαλδαίων καὶ αὖ πάλιν ἕτερα	παρ´	ἑτέρων· οὐδὲν δὲ παρά τισιν
[10, 9]	τῶν Τρωϊκῶν παλαιότερος. Ἀλλ´ οὗτος	παρ´	ἑτέρων πρεσβυτέρων αὐτοῦ τοῖς χρόνοις
[10, 2]	ἀλλὰ καὶ προσέτι ἀπομιμούμενοι τὰ	παρ´	ἡμῖν ἄνωθεν ἐκ τῆς θείας
[10, 11]	μόνον τῆς Ἑλλήνων παιδείας τὰ	παρ´	ἡμῖν, ἔτι δὲ καὶ τῆς
[10, 9]	αὐτῆς ὑποθέσεως ἀποδείξεις. Γεγόνασι δὴ	παρ´	ἡμῖν λόγιοι ἄνδρες καὶ τῶν
[10, 2]	δ´ ὅμως καὶ ἄκοντες τὴν	παρ´	ἡμῶν ἀλήθειαν εἰς τοὺς ὁμοφύλους
[10, 2]	παρ´ αὐτοῖς καλλίστων δογμάτων, ἣν	παρ´	ἡμῶν εἰλήφασιν. Ἤδη δὲ οὐ
[10, 3]	ὡς τὰ περὶ βασάνων εἰρημένα	παρ´	Ἰσαίῳ ἐν τῷ Περὶ τοῦ
[10, 11]	τὰς περὶ τοὺς λόγους δόξας.	Παρ´	οἷς γὰρ ἀσυνάρτητός ἐστιν ἡ
[10, 5]	τὰς τοιάσδε φωνάς· Ἑβραίων ἄρα,	παρ´	οἷς καὶ σημαῖνόν τι ἕκαστον
[10, 4]	Ἑλλήνων οὐδὲ εἷς, οὐδέ ἐστι	παρ´	ὑμῖν χρόνῳ πολιὸν μάθημα. Καὶ
[10, 4]	καὶ παρ´ ὧν μὲν ἀστρολογίαν,	παρ´	ὧν δὲ γεωμετρίαν ἀριθμητικήν τε
[10, 6]	βαρβάροις εὑρετικῆς καὶ βιωφελοῦς φύσεως,	παρ´	ὧν Ἕλληνες τὰ ἐπιτηδεύματα ὠφέληνται.
[10, 4]	δέ εἰσιν οὗτοι φιλόσοφοι) καὶ	παρ´	ὧν μὲν ἀστρολογίαν, παρ´ ὧν
[10, 6]	αὐτῶν ὀλίγα εἰς σύστασιν τῆς	παρὰ	βαρβάροις εὑρετικῆς καὶ βιωφελοῦς φύσεως,
[10, 3]	τις αὐτῶν, ὅτι δὴ τὴν	παρὰ	βαρβάροις εὐσέβειάν τε καὶ φιλοσοφίαν
[10, 1]	μέν, ἐξ ἐράνου δὲ τῶν	παρὰ	βαρβάροις μαθημάτων τὴν οἰκείαν ὑποστήσασθαι
[10, 1]	καὶ τὴν λοιπὴν δεισιδαίμονα πλάνην	παρὰ	βαρβάρων εἰλῆφθαι αὐτοῖς φθάσας ὁ
[10, 1]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α' ΩΣ	ΠΑΡΑ	ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΑ ΣΕΜΝΑ
[10, 5]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' ΩΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ	ΠΑΡΑ	ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΩΦΕΛΗΝΤΑΙ. Πρῶτος τοιγαροῦν
[10, 4]	αὐτοὶ πολὺ πρότερον τὰ πάντα	παρὰ	βαρβάρων ἐσκευωρημένοι, μηδὲν δὲ μηδ´
[10, 6]	νέους γεγονέναι τοὺς Ἕλληνας καὶ	παρὰ	βαρβάρων ὠφελῆσθαι διάφωνά τε ἑαυτοῖς
[10, 11]	Ἰόβας, ὃς Περὶ Ἀσσυρίων γράφων	παρὰ	Βηρωσσοῦ φησι μεμαθηκέναι τὴν ἱστορίαν·
[10, 5]	σημαῖνόν τι ἕκαστον αὐτῶν ἀποδείκνυται.	Παρὰ	δὲ τούτοις πρώτοις ἀρξάμενα προῆλθεν
[10, 3]	καὐτὸς Ὑπερείδην τὸν καλὸν πολλὰ	παρὰ	Δημοσθένους κεκλοφότα ἔν τε τῷ
[10, 3]	δὲ τὸν Ὑπερείδην, εἰ λαβὼν	παρὰ	Δημοσθένους πρὸς τὸ χεῖρον διέστρεψε.
[10, 9]	ὁ Βηρύτιος, εἰληφὼς τὰ ὑπομνήματα	παρὰ	Ἱερομβάλου τοῦ ἱερέως θεοῦ Ἰευώ,
[10, 3]	Περὶ τοῦ Κίλωνος κλήρου καὶ	παρὰ	Ἰσοκράτει ἐν τῷ Τραπεζιτικῷ κεῖται
[10, 5]	κεφαλῆς καὶ ὀδόντων σημεῖα‘ Καὶ	παρὰ	μὲν Ἑβραίοις τοιάδε τίς ἐστιν
[10, 8]	μάλιστα τὴν τῆς Ἑλένης γενομένην	παρὰ	Μενελάῳ Τηλεμάχῳ φαρμακείαν καὶ λήθην
[10, 8]	τῇ προειρημένῃ δυνάμει λέγουσι καὶ	παρὰ	μόναις ταῖς Διοσπολίτισιν ἐκ παλαιῶν
[10, 1]	οὐκ ἄλλοθεν εἶεν ἂν ἢ	παρὰ	μόνων Ἑβραίων πεπορισμένοι, οὐκ εἰς
[10, 4]	αὐτά τε τὰ θαυμαστὰ καὶ	παρὰ	πᾶσι βοώμενα θεῖά τε καὶ
[10, 9]	αὐτοῖς Ἑβραίοις συναγαγόντες καὶ τὰς	παρὰ	πᾶσιν ἱστορίας παραθέντες θατέρᾳ τε
[10, 2]	διανενεμημένων, ὡς μὴ ἀχάριστοι ἐλεγχθεῖεν	παρὰ	Σωκράτους εἰληφέναι τὰ κυριώτατα τῶν
[10, 8]	τὴν Ἑλένην ἐκ τῶν Αἰγυπτίων	παρὰ	τῆς Πολυμνήστης, τῆς Θῶνος γυναικός,
[10, 8]	ἀμφιβάλλοις τίνας ἦν εἰκὸς τὰ	παρὰ	τίνων ἀναλέξασθαι, πότερα τοὺς πρεσβυτέρους
[10, 4]	ἕτερα παρ´ ἑτέρων· οὐδὲν δὲ	παρά	τισιν ἄλλοις οἷόν τινες αὐτῶν
[10, 13]	τὰ μέγιστα μεμαρτύρηκεν ἐκ τῶν	παρὰ	τοῖς Αἰγυπτίοις γραμμάτων· πρῶτον μὲν
[10, 8]	αὐτὸν μετενεγκεῖν (κατ´ ἐνιαυτὸν γὰρ	παρὰ	τοῖς Αἰγυπτίοις τὸν νεὼν τοῦ
[10, 7]	γράφειν παρέσχεν. Οὐ γὰρ μόνον	παρὰ	τοῖς ἄλλοις Ἕλλησιν ἠμελήθη τὰ
[10, 8]	προκειμένῃ πραγματείᾳ, τὸ μέλλοντας τῶν	παρὰ	τοῖς ἀνδράσι λογίων ἐφάπτεσθαι προδιαλαβεῖν
[10, 1]	προτετιμήκαμεν ὁποίοις τε λογισμοῖς τὰς	παρὰ	τοῖς ἀνδράσιν ἱερὰς βίβλους ἀπεδεξάμεθα
[10, 10]	ἑβδομηκονταετίας, ὡς ἐν τῷ Ἔσδρᾳ	παρὰ	τοῖς Ἑβραίοις ἱστόρηται. Αἱ μὲν
[10, 8]	ὑπάρχειν· τήν τε Ἀφροδίτην ὀνομάζεσθαι	παρὰ	τοῖς ἐγχωρίοις χρυσῆν ἐκ παλαιᾶς
[10, 7]	γὰρ ἐξ ἀρχῆς μὴ σπουδασθῆναι	παρὰ	τοῖς Ἕλλησι δημοσίᾳ γίνεσθαι τὰς
[10, 4]	μήν τις καὶ μέγας θεὸς	παρὰ	τοῖς Ἕλλησι διαφερόντως τὸ τηνικάδε
[10, 5]	φέρει, ὅπερ οὐκ ἔνεστιν εὑρεῖν	παρὰ	τοῖς Ἕλλησι· διὸ καὶ μάλιστα
[10, 8]	Αἰγύπτου τὰ Διονύσῳ νομιζόμενα τελεῖσθαι	παρὰ	τοῖς Ἕλλησι καὶ τὰ περὶ
[10, 11]	νόμους ὅσα τε εἰρήκασιν οἱ	παρὰ	τοῖς Ἕλλησι λόγιοι καὶ πόσοι
[10, 8]	εἶναι τοῖς ὑπὸ Δαιδάλου κατασκευασθεῖσι	παρὰ	τοῖς Ἕλλησι. Τὸ δὲ κάλλιστον
[10, 8]	Τοῦ δὲ Ὀρφέως τοῦτο καταδείξαντος	παρὰ	τοῖς Ἕλλησι τὸν Ὅμηρον ἀκολούθως
[10, 7]	πραγμάτων λαμβάνειν. Τὰ μὲν γὰρ	παρὰ	τοῖς Ἕλλησιν ἅπαντα νέα καὶ
[10, 8]	Αἰγύπτου μετενηνοχέναι πάντα δι´ ὧν	παρὰ	τοῖς Ἕλλησιν ἐθαυμάσθησαν. Ὀρφέα μὲν
[10, 4]	Φοινίκων καὶ Αἰγυπτίων πολυπλανοῦς θεολογίας	παρὰ	τοῖς Ἕλλησιν ἐπολιτεύετο. Καὶ δὴ
[10, 2]	ὀλίγοις δὲ τῶν καθωμιλημένων καὶ	παρὰ	τοῖς Ἕλλησιν εὐδοκίμων ἀνδρῶν χρησάμενος
[10, 7]	χρῆσιν ἐκείνους ἀγνοεῖν. Ὅλως δὲ	παρὰ	τοῖς Ἕλλησιν οὐδὲν ὁμολογούμενον εὑρίσκεται
[10, 11]	γεγόνασι· διέτριβον γὰρ ὁ μὲν	παρὰ	τοῖς μνηστῆρσιν, ὁ δὲ παρὰ
[10, 4]	πλείστη τις ἦν καὶ ἄφθονος	παρὰ	τοῖς πᾶσι περιουσία. Σεμνός γε
[10, 4]	παντοίοις ἀγάλμασι καὶ ἀναθήμασι κεκοσμημένοι,	παρὰ	τοῖς πᾶσιν ἐξήσκηντο· ἀτὰρ δὴ
[10, 4]	τούτοις ὅμοια παρεφυλάττετο. Πολὺς γοῦν	παρὰ	τοῖς πᾶσιν ὁ προδηλωθεὶς περὶ
[10, 9]	τε τὴν ἑτέραν συγκρούσαντες, τὰ	παρὰ	τοῖς πᾶσιν ὑπὸ τοὺς αὐτοὺς
[10, 4]	Πυθαγόρας λέγεται, διατρῖψαι δὲ καὶ	παρὰ	τοῖς Περσῶν μάγοις καὶ τοῖς
[10, 8]	τῶν εὐσεβῶν λειμῶνας καὶ τὰς	παρὰ	τοῖς πολλοῖς εἰδωλοποιίας ἀναπεπλασμένας παρεισαγαγεῖν,
[10, 4]	φιλοσοφία, μηδὲν τῶν αὐτῇ προσηκόντων	παρὰ	τοῖς προπάτορσιν εὑροῦσα, τὰ μὲν
[10, 11]	παρὰ τοῖς μνηστῆρσιν, ὁ δὲ	παρὰ	τοῖς Φαίαξι. Καὶ ὁ Θάμυρις
[10, 3]	λεγομένῳ συγκεχρῆσθαι ἢ δοκεῖν εἰληφέναι	παρὰ	τοῦ γεγεννηκότος. Ὁ δ´ Ἀντίμαχος
[10, 3]	Καὶ ὅτι μὲν ὁ ἕτερος	παρὰ	τοῦ ἑτέρου μετέθηκε πρόδηλον· συγχρονούντων
[10, 9]	ἄττα παραθήσομαι. Κἀγὼ δὲ καινοτέραν	παρὰ	τοὺς εἰρημένους ὁδεύσας ταύτῃ χρήσομαι
[10, 4]	Πυθαγορείοις σχολάσας οὐ μόνῃ τῇ	παρὰ	τούτοις ἠρκέσθη διατριβῇ, λέγεται δὲ
[10, 11]	ἐστιν ἡ τῶν χρόνων ἀναγραφή,	παρὰ	τούτοις οὐδὲ τὰ τῆς ἱστορίας
[10, 7]	μόνοις προσέχειν τοῖς Ἕλλησι καὶ	παρὰ	τούτων πυνθάνεσθαι τὴν ἀλήθειαν, ἡμῖν
[10, 3]	ἐν τῷ Τραπεζιτικῷ κεῖται καὶ	παρὰ	τῷ Δημοσθένει ἐν τῷ Κατὰ
[10, 2]	οὐ μόνον ὑφαιρούμενοι τὰ δόγματα	παρὰ	τῶν βαρβάρων διελέγχονται, ἀλλὰ καὶ
[10, 4]	τὰ κάλλιστα ἐμπορεύεσθαι εἰς φιλοσοφίαν	παρὰ	τῶν βαρβάρων εὐγνωμόνως οὐκ ἀπαρνούμενος.
[10, 11]	σοφισταὶ κεχρημένοι περιεργίᾳ, οἳ ὅσα	παρὰ	τῶν κατὰ Μωσέα καὶ τῶν
[10, 4]	ἐσκευωρημένοι, μηδὲν δὲ μηδ´ ὅλως	παρὰ	τῶν οἰκείων θεῶν εἰς φιλοσοφίαν
[10, 2]	πρώτους γε τοὺς ποιητὰς τὰ	παρὰ	τῶν ὁμοίων κεκλοφέναι διὰ παραθέσεως
[10, 4]	ἄλλα παρ´ ἄλλων συλλεξάμενος, μόνον	παρὰ	τῶν σοφῶν Ἑλλήνων ἔσχεν οὐδέν,
[10, 3]	ἄγαμαι μὲν Δημοσθένην, εἰ λαβὼν	παρὰ	Ὑπερείδου πρὸς δέον διώρθωσε· μέμφομαι
[10, 7]	αὐτῶν τὴν χρῆσιν εἶναι θέλοντες	παρὰ	Φοινίκων καὶ Κάδμου σεμνύνονται μαθεῖν.
[10, 4]	παρ´ Αἰγυπτίων ἔσχον, ἀστρολογίαν δὲ	παρὰ	Χαλδαίων καὶ αὖ πάλιν ἕτερα
[10, 8]	τῶν ἐν ταῖς ἱεραῖς βίβλοις	παραβαλεῖν	πρὸς ἑαυτοὺς Ὀρφέα τε καὶ
[10, 11]	παρακαλύπτοντες ὡς μυθολογίαν τὴν ἀλήθειαν	παραβραβεύσωσι.	Περὶ μὲν οὖν τῆς καθ´
[10, 13]	λέξιν αὐτοῦ, καθάπερ αὐτὸν ἐκεῖνον	παραγαγὼν	μάρτυρα· τοῦ Τίμαιος ὄνομα. Ἐπὶ
[10, 2]	καταλειφθέντες, φασί, διὰ λιμὸν ἱκέται	παραγενόμενοι	εἰς Δελφοὺς ἤροντο τὴν Πυθίαν
[10, 3]	κακῶν οὐδὲν αὐτὸ καθ´ αὑτὸ	παραγίνεται	τοῖς ἀνθρώποις, καὶ τὰ ἑξῆς.
[10, 1]	αἰῶνος ὑπὸ θεολόγων προφητῶν ἀνδρῶν	παραδεδομένα,	ἀλλὰ τὰ καί τισιν, εἰ
[10, 11]	ἄγνωμον, ὅτι μηδ´ ὑφ´ ὑμῶν	παραδεκτόν·	τὸ δὲ ἂν ἀποδεικνύηται, θαυμαστόν,
[10, 8]	Ἄπιδος τὸ σῶμα μέχρι τινὸς	παραδιδόναι	τῷ περικειμένῳ τὴν τοῦ Κερβέρου
[10, 7]	τὴν ἀλήθειαν περὶ αὐτῶν ἀκριβῶς	παραδιδόντας;	Ἢ τίς οὐ παρ´ αὐτῶν
[10, 3]	δ´ Ἀντίμαχος τὰ Ὁμήρου κλέπτων	παραδιορθοῖ.	Ὁμήρου γὰρ εἰπόντος· Ἴδεώ θ´
[10, 13]	οἶδ´ ὅπως θεὸς ἀντέπνευσε, καὶ	παραδόξως	ἐκ τῶν πρὸς ἀνατολὴν μερῶν
[10, 2]	βεβιωκότων εἰς τὴν ἡμετέραν ἐπιστροφὴν	παραδόξως	ἐνεργούμενα, Ἑλληνικῇ μυθολογίᾳ τερατευόμενοι. Καὶ
[10, 8]	τοῖς ἐγχωρίοις χρυσῆν ἐκ παλαιᾶς	παραδόσεως·	καὶ πεδίον εἶναι καλούμενον χρυσῆς
[10, 7]	μονιμωτάτην ἔχειν τῆς μνήμης τὴν	παράδοσιν.	Καὶ γὰρ τόπους ἅπαντες οἰκοῦσιν
[10, 11]	ἀκριβείας ὅτι κατὰ τὴν Ἑλλήνων	παράδοσιν	οὐδ´ ἱστορίας τις ἦν παρ´
[10, 11]	ὁ τὰ στοιχεῖα τοῖς προειρημένοις	παραδοὺς	μετὰ πολλὰς γενεὰς τῆς Βοιωτίας
[10, 9]	καὶ τὰς παρὰ πᾶσιν ἱστορίας	παραθέντες	θατέρᾳ τε τὴν ἑτέραν συγκρούσαντες,
[10, 2]	παρὰ τῶν ὁμοίων κεκλοφέναι διὰ	παραθέσεως	τῶν ἑκάστου φωνῶν εὐθύνει. Εἶθ´
[10, 2]	ἐλέγχου περιίδωμεν, καὶ τούτων ὀλίγα	παραθέσθαι	εὔλογον. Εἶτ´ ἀκολούθως Ὀρφέως, Ἡρακλείτου,
[10, 13]	Αἰγυπτιακῶν ταῦτα περὶ ἡμῶν γράφει·	παραθήσομαι	δὲ τὴν λέξιν αὐτοῦ, καθάπερ
[10, 9]	ὧν αὐτίκα μάλα σμικρὰ ἄττα	παραθήσομαι.	Κἀγὼ δὲ καινοτέραν παρὰ τοὺς
[10, 7]	πρώτου τῆς συναχθείσης αὐτῷ Βιβλιοθήκης	παραθήσομαι,	οὕτως ἔχουσαν πρὸς λέξιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[10, 11]	συνίεσαν, διά τινος ἐπιπλάστου ῥητολογίας	παρακαλύπτοντες	ὡς μυθολογίαν τὴν ἀλήθειαν παραβραβεύσωσι.
[10, 12]	Λητὼ γὰρ ἥλκησε Διὸς κυδρὴν	παράκοιτιν.	Τιτυὸς δὲ συνεχρόνισε Ταντάλῳ. Εἰκότως
[10, 4]	τι περ ἂν Ἕλληνες βαρβάρων	παραλάβωσι,	κάλλιον τοῦτο εἰς τέλος ἀπεργάζονται.
[10, 11]	ὑφ´ ἡμῶν νῦν εἰς σύγκρισιν	παραλαμβανέσθωσαν.	Εὑρήσομεν γὰρ οὐ μόνον τῆς
[10, 11]	ἀνυπόπτους καθ´ ὑμῶν τοὺς ἐλέγχους	παραλαμβάνω.	Περὶ γὰρ τῆς Ὁμήρου ποιήσεως
[10, 10]	Θεόπομπος. Ὁ δὲ μεταξὺ χρόνος	παραλέλειπται,	ἐν ᾧ μηδὲν ἐξαίρετον Ἕλλησιν
[10, 11]	μάρτυρας δὲ οὐ τοὺς οἴκοι	παραλήψομαι,	βοηθοῖς δὲ μᾶλλον Ἕλλησι καταχρήσομαι.
[10, 7]	ἄμνηστον τῶν παρ´ αὐτοῖς πραττομένων	παραλιπεῖν,	ἀλλ´ ἐν δημοσίαις ἀναγραφαῖς ὑπὸ
[10, 10]	ἐπὶ πλέον ἡ τῶν χρόνων	παραλλαγή.	Σημειωτέον δὲ ὡς ὅ τι
[10, 3]	Ἀριστοφάνης ὁ γραμματικὸς ἐν ταῖς	Παραλλήλοις	αὐτοῦ τε καὶ ἀφ´ ὧν
[10, 4]	Πύθιος εἰς φιλοσοφίαν αὐτοὺς τὸ	παράπαν	ὠφέλει, οὐδέ τις ἄλλος θεῶν
[10, 5]	ἀνάγκη μὴ ὄντα οἰκεῖα Ἑλλήνων,	παραπεποιημένα	δὲ ἄντικρυς ἀπὸ τῆς βαρβάρου
[10, 5]	τὸ Θῆτα; Καὶ ὅσα τούτοις	παραπλήσια.	Ὥστε ἀναμφίλεκτον εἶναι τὸ μὴ
[10, 8]	ἄλλοις ἄστροις τὴν φορὰν ποιεῖται.	Παραπλησίως	δὲ καὶ τὸν Εὔδοξον ἀστρολογήσαντα
[10, 4]	περιτραπέντες οὔτε πάλιν τοῖς θαυμαστοῖς	παραπλησίως	φιλοσόφοις ἀναμὶξ τὴν πλάνην τὴν
[10, 3]	μετήνεγκεν ἐκ τῆς Περιηγήσεως, βραχέα	παραποιήσας,	τὰ τοῦ Φοίνικος ὀρνέου καὶ
[10, 11]	Νῦν δὲ προσήκειν μοι νομίζω	παραστῆσαι	πρεσβυτέραν τὴν ἡμετέραν φιλοσοφίαν τῶν
[10, 2]	ΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΚΛΟΠΗΣ.	Παραστήσαντες	δὲ τὴν ἔμφασιν τῆς Ἑλληνικῆς
[10, 1]	αὐτῶν ἱστορίας πολὺν πεποιῆσθαι λόγον	παραστήσαντες,	φέρε ἐπιθεωρήσωμεν, ὡς οὐ μόνον
[10, 1]	καὶ βιωφελεῖς ἐπιτηδεύσεις, αὐτίκα μάλα	παραστήσω.	Ὥσπερ οὖν τὴν περὶ πλειόνων
[10, 2]	τῆς κλοπῆς αὐτοὺς καθ´ αὑτῶν	παραστήσωμεν	τοὺς Ἕλληνας. Οἱ γὰρ τὰ
[10, 10]	βασιλείας τὸν προειρημένον ἐκτιθέναι χρόνον,	παρατιθέναι	μέλλοντι ταῖς Ἑβραϊκαῖς ἱστορίαις τὰς
[10, 13]	μὲν οὖν οὐχ οἷόν τε	παρατίθεσθαι	τἀκείνων. Μάνεθως δή, τὸ γένος
[10, 13]	τὰς περὶ τῆς Ἑβραίων ἀρχαιότητος	παρατίθεται	μαρτυρίας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ' ΩΣ ΑΠΑΣΗΣ
[10, 12]	τῶν κατ´ αὐτὸν πράξεων μάρτυρα	παρατίθεται	Πτολεμαῖον τὸν Μενδήσιον. Καὶ τὰ
[10, 2]	Αἰσχίνου, Λυσίου, Ἰσοκράτους, μυρίων ἄλλων	παρατίθησιν	ὧν περιττὸν ἐμὲ καταλέγειν τὰς
[10, 2]	καὶ τὰς λέξεις ὑφελόμενοι καὶ	παραφράσαντες	ἐφωράθησαν, ὡς δειχθήσονται, αὐτοτελῶς δὲ
[10, 11]	τῶν ὁμοίως αὐτῷ φιλοσοφούντων ἔγνωσαν,	παραχαράττειν	ἐπειράθησαν, πρῶτον μὲν ἵνα τι
[10, 9]	μάλιστα ταῖς αὐτῶν ἡγησάμην δεῖν	παραχωρῆσαι	φωναῖς τὸν παρόντα λόγον, ὅπως
[10, 8]	δεδοξασμένων ἐπὶ συνέσει καὶ παιδείᾳ	παρέβαλον	εἰς Αἴγυπτον ἐν τοῖς ἀρχαίοις
[10, 9]	κατ´ αὐτὸν ἐξεταστῶν τῆς ἀληθείας	παρεδέχθη.	Οἱ δὲ τούτων χρόνοι καὶ
[10, 6]	τοῖς Περὶ εὑρεμάτων ταῦτα ἱστόρησαν.	Παρεθέμην	δὲ αὐτῶν ὀλίγα εἰς σύστασιν
[10, 8]	παρὰ τοῖς πολλοῖς εἰδωλοποιίας ἀναπεπλασμένας	παρεισαγαγεῖν,	μιμησάμενον τὰ περὶ τὰς ταφὰς
[10, 4]	ποθ´ ὕστερον χρόνοις εἰς Ἕλληνας	παρελθοῦσα	φιλοσοφία, μηδὲν τῶν αὐτῇ προσηκόντων
[10, 9]	δεύτεροι τοῖς τε θείοις οὐ	παρέργως	καθωμιληκότες, οἳ καὶ τὴν παροῦσαν
[10, 12]	περὶ τὰς Ὀλυμπιάδας γενόμενοι, ὡς	παρεστήσαμεν.	Καὶ θεῶν ἄρα τῶν πλείστων
[10, 4]	δ´ οὖν αὐτοῦ πολλαχοῦ μὲν	πάρεστιν,	οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ἐν
[10, 7]	περὶ τῶν παλαιῶν τι γράφειν	παρέσχεν.	Οὐ γὰρ μόνον παρὰ τοῖς
[10, 10]	αἰχμαλωτισθέντων ὑπὸ Ναβουχοδονόσορ βασιλέως Βαβυλῶνος,	παρέτεινεν	ἔτη ἑβδομήκοντα, καθὰ προεφήτευσεν Ἱερεμίας.
[10, 7]	καθ´ ὅντινα τρόπον ἐν τούτῳ	παρευδοκιμήσειν	τοὺς ἄλλους ὑπελάμβανον, κατὰ τοῦτον
[10, 14]	παλαιῶν ἀνδρῶν, ὕστατος τοῖς χρόνοις	παρεφάνη	τῷ βίῳ, δῆλον ἀπὸ τῆς
[10, 6]	ἐπινενοηκέναι λέγουσι. Πτήσεις δὲ ὀρνίθων	παρεφύλαξαν	πρῶτοι Φρύγες. Καὶ θυτικὴν ἠκρίβωσαν
[10, 4]	ταῦτα καὶ ὅσα τούτοις ὅμοια	παρεφυλάττετο.	Πολὺς γοῦν παρὰ τοῖς πᾶσιν
[10, 3]	καὶ τὴν πίστιν τῷ λόγῳ	παρέχω.	Σπάνια δὲ τὰ τῶν πρὸ
[10, 1]	ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΑ ΣΕΜΝΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ	ΠΑΡΗΛΘΕ·	ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ.
[10, 4]	συνθέσιος μετ´ ἀποδείξεως οὐδεὶς κἀμὲ	παρήλλαξεν,	οὔτε Αἰγυπτίων οἱ καλεόμενοι Ἁρπεδονάπται,
[10, 9]	εἰπεῖν· διόπερ τοῦτό μοι δοκῶ	παρήσειν.	Δοὺς δὲ κατ´ αὐτὸν ἐκεῖνον
[10, 11]	πρὸς τὴν ἀνάκρισιν τῶν δογμάτων	παρίστημι,	μενούσης μοι τῆς κατὰ θεὸν
[10, 9]	καθὼς τὰ τῆς Ἑβραίων ἱστορίας	παρίστησι,	κἀντεῦθεν πάλιν ἀνατρεχόντων ἀπὸ μὲν
[10, 13]	χρησάμενος τοῖς τὰ Φοινικικὰ συγγραψαμένοις,	παρίστησι	τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις νεὼν ὑπὸ
[10, 14]	Ξενοφάνην λέγεται ὁ Παρμενίδης διαδέξασθαι,	Παρμενίδην	δὲ Μέλισσος, Μέλισσον δὲ Ζήνων
[10, 14]	Τὸν δὲ Ξενοφάνην λέγεται ὁ	Παρμενίδης	διαδέξασθαι, Παρμενίδην δὲ Μέλισσος, Μέλισσον
[10, 3]	συγκέχρηται· καὶ ἠθέλησεν αὐτὸ πανούργως	παροιμιακὸν	μᾶλλον εἶναι καὶ ὡς ὑπὸ
[10, 9]	ἡγησάμην δεῖν παραχωρῆσαι φωναῖς τὸν	παρόντα	λόγον, ὅπως ὁμοῦ τῶν οἰκείων
[10, 9]	ἔχοντα συνέστη. Ἐπὶ δὲ τοῦ	παρόντος	πρὸς τοῖς εἰρημένοις μάρτυρι τῆς
[10, 8]	ὡς ἐξ Αἰθιοπίας τοῦ θεοῦ	παρόντος)	τήν τε συνουσίαν τῶν θεῶν
[10, 4]	ἐπιδείξει· τοσοῦτον δὲ ἐπὶ τοῦ	παρόντος	τοὺς ἐντυγχάνοντας ἐπισημαίνεται, ὡς οὐ
[10, 9]	παρέργως καθωμιληκότες, οἳ καὶ τὴν	παροῦσαν	ὑπόθεσιν ἐπ´ ἀκριβὲς διευκρινήσαντες τῇ
[10, 9]	Ἀπόλλωνος γένεσις, Κάδμου ἐπὶ Θήβας	παρουσία	καὶ ἔτι τούτων νεώτεροι Διόνυσος,
[10, 11]	καὶ ἡ εἰς Πελοπόννησον Δαναοῦ	παρουσία	καὶ ἡ ὑπὸ Δαρδάνου τῆς
[10, 12]	καὶ ἡ εἰς Πελοπόννησον Δαναοῦ	παρουσία	καὶ ἡ ὑπὸ Δαρδάνου τῆς
[10, 11]	καὶ ἡ Κάδμου εἰς Θήβας	παρουσία	Μίνωός τε βασιλεία· κατὰ δὲ
[10, 12]	καὶ ἡ Κάδμου εἰς Θήβας	παρουσία	Μίνωός τε βασιλεία· κατὰ δὲ
[10, 8]	τῶν ἐγχωρίων. Τῆς δ´ Ὁμήρου	παρουσίας	ἄλλα τε σημεῖα φέρουσι καὶ
[10, 3]	λοιδόρων ἰάμβων καὶ ἐπιγραμμάτων ποιητής,	παρῴδηκε	τὰς Ἐφόρου κλοπὰς ἐξελέγχων, Πολλίωνος
[10, 14]	Ἁβραάμ, ἀφ´ ὧν καὶ τὸ	παρώνυμον	τοῖς ἀνδράσιν ἐπιτέθειται, τῶν τε
[10, 2]	εὐχομένου βροντὴ ἐξαίσιος ἐπεκτύπει καὶ	πᾶς	ὁ πέριξ ἀὴρ ἐνεφοῦτο· λάβροι
[10, 3]	μοι δοκεῖ καὶ ἀναγκαίως καθόλου	πᾶσαν	ἀποδεῖξαι τὴν βοωμένην Ἑλλήνων παιδείαν
[10, 4]	καὶ ξόανα παντοίας ὕλης εἰς	πᾶσαν	θνητῶν ζῴων ἰδέαν τετυπωμένα φιλοκάλως
[10, 9]	τὴν τῶν Φοινίκων διάλεκτον φιλαλήθως	πᾶσαν	τὴν παλαιὰν ἱστορίαν ἐκ τῶν
[10, 4]	ἐπῆλθε Βαβυλῶνα καὶ Αἴγυπτον καὶ	πᾶσαν	τὴν Περσῶν, τοῖς τε μάγοις
[10, 4]	μῦθον, ὥστε αὐτοῖς ἤδη τὴν	πᾶσαν	φιλοσοφίαν ἐξ ἐράνου συστῆναι. Ἄλλα
[10, 4]	ἐν τοῖς λοιποῖς ἔθνεσι, κατὰ	πάσας	χώρας τε καὶ πόλεις, ἔν
[10, 11]	χρὴ τὸν νουνεχῆ συνεῖναι μετὰ	πάσης	ἀκριβείας ὅτι κατὰ τὴν Ἑλλήνων
[10, 11]	δὲ νῦν ἔχον, σπευστέον μετὰ	πάσης	ἀκριβείας σαφηνίζειν ὡς οὐχ Ὁμήρου
[10, 11]	ἀπόδειξιν. Μίνως μὲν γάρ, ὁ	πάσης	προὔχειν νομισθεὶς σοφίας ἀγχινοίας τε
[10, 11]	ἱστορικῶν εἶναι πρεσβύτατον, τὸν δὲ	πάσης	σοφίας βαρβάρου ἀρχηγόν, καὶ ὑφ´
[10, 12]	διὰ τὸ ἰέναι αὐτὴν διὰ	πάσης	τῆς γῆς πλανωμένην. Ταύτην δ´
[10, 11]	αὐτῶν, ὡς οἶμαι, σφόδρα μετὰ	πάσης	ὑμῖν ἀκριβείας ἀνεγράψαμεν· ἵνα δὲ
[10, 4]	τε τὰ θαυμαστὰ καὶ παρὰ	πᾶσι	βοώμενα θεῖά τε καὶ χρηστήρια
[10, 4]	ἦν καὶ ἄφθονος παρὰ τοῖς	πᾶσι	περιουσία. Σεμνός γε μήν τις
[10, 5]	Σέν, ὅπερ ἐστὶν ὀδόντες‘ ἐπὶ	πᾶσι	τὸ εἰκοστὸν δεύτερον στοιχεῖον καλεῖται
[10, 1]	καί τισιν, εἰ καὶ μὴ	πᾶσιν,	αὐτοῖς δέ γε, ὧν μέγα
[10, 4]	καὶ ἀναθήμασι κεκοσμημένοι, παρὰ τοῖς	πᾶσιν	ἐξήσκηντο· ἀτὰρ δὴ καὶ ξόανα
[10, 4]	οἱ καλεόμενοι Ἁρπεδονάπται, οἷς ἐπὶ	πᾶσιν	ἐπ´ ἔτεα ὀγδώκοντα ἐπὶ ξένης
[10, 9]	Ἑβραίοις συναγαγόντες καὶ τὰς παρὰ	πᾶσιν	ἱστορίας παραθέντες θατέρᾳ τε τὴν
[10, 4]	παρεφυλάττετο. Πολὺς γοῦν παρὰ τοῖς	πᾶσιν	ὁ προδηλωθεὶς περὶ θεῶν ἐκράτει
[10, 9]	ἑτέραν συγκρούσαντες, τὰ παρὰ τοῖς	πᾶσιν	ὑπὸ τοὺς αὐτοὺς χρόνους πραχθέντα
[10, 10]	ἐκκειμένων, πρώτῳ μὲν ἔτει τὸ	Πάσχα	καὶ τῶν Ἑβραίων ἔξοδος ἡ
[10, 4]	ἡ Ἐλεατική, Ξενοφάνην τὸν Κολοφώνιον	πατέρα	ἐπιγραψαμένη. Ἀλλὰ καὶ ὁ Θαλῆς,
[10, 12]	Φορωνίδος ποιητὴς εἶναι αὐτὸν ἔφη	πατέρα	θνητῶν ἀνθρώπων. Ἐντεῦθεν ὁ Πλάτων
[10, 2]	ἐκτείνας εἰς οὐρανὸν κοινὸν ἀποκαλέσας	πατέρα	τὸν θεὸν ηὔξατο οἰκτεῖραι αὐτὸν
[10, 9]	ἀποστεροῖντο καρπῶν οἱ τῶν λόγων	πατέρες	καὶ διὰ πλειόνων μαρτύρων, ἀλλὰ
[10, 3]	τοῦ δὲ Λαῶν, οἷσιν ἄνασσε,	πατὴρ	δ´ ὣς ἤπιος ἦεν Ὁμηρικοῦ
[10, 12]	πολυγηθῆ. Κάδμος μὲν ὁ Σεμέλης	πατὴρ	ἐπὶ Λυγκέως εἰς Θήβας ἔρχεται
[10, 13]	(γέγραφε γὰρ Ἑλλάδι φωνῇ τὴν	πάτριον	ἱστορίαν ἔκ τε τῶν ἱερῶν,
[10, 4]	μὲν σεμνὰ καὶ παλαιὰ τῆς	πατρόθεν	εἰς αὐτοὺς ἡκούσης θεολογίας αὐτά
[10, 8]	χρυσῆν ἐκ παλαιᾶς παραδόσεως· καὶ	πεδίον	εἶναι καλούμενον χρυσῆς Ἀφροδίτης περὶ
[10, 11]	λέγειν πλείονα; Χρὴ γὰρ τὸν	πείθειν	ἐπαγγελλόμενον συντομωτέρας ποιεῖσθαι τὰς περὶ
[10, 12]	Ἰλίου κατάληψις. Εἰ δὲ χρὴ	πείθεσθαι	καὶ Ἡσιόδῳ τῷ ποιητῇ, ἀκούσωμεν
[10, 2]	βίος, εἰ καθ´ ἕκαστον ἐπεξιέναι	πειρῴμην	τὴν Ἑλληνικὴν διελέγχων φίλαυτον κλοπὴν
[10, 2]	εἰ χρήσαιντο τῇ Αἰακοῦ εὐχῇ.	Πεισθεὶς	οὖν αὐτοῖς Αἰακὸς ἀνελθὼν ἐπὶ
[10, 11]	Ἀθηναίου συντετάχθαι, γενομένου κατὰ τὴν	Πεισιστρατιδῶν	ἀρχήν, περὶ τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα.
[10, 7]	γραφέντας νόμους, ὀλίγῳ πρότερον τῆς	Πεισιστράτου	τυραννίδος ἀνθρώπου γεγονότος. Περὶ μὲν
[10, 1]	ἀποστεροῦντες ἀλλήλους. Τὰς γοῦν τῶν	πέλας	ὁ καθ´ εἷς αὐτῶν λέξεις
[10, 12]	δὲ τὰ Ἀρκαδικὰ τὰ ἀπὸ	Πελασγοῦ·	λέγεται δὲ καὶ οὗτος αὐτόχθων.
[10, 12]	Ἀμφικτύονος βασιλεία καὶ ἡ εἰς	Πελοπόννησον	Δαναοῦ παρουσία καὶ ἡ ὑπὸ
[10, 11]	Ἀμφικτύονος βασιλεία καὶ ἡ εἰς	Πελοπόννησον	Δαναοῦ παρουσία καὶ ἡ ὑπὸ
[10, 12]	Ἀθηναίους πόλεμος· κατὰ δὲ Ἀκρίσιον	Πέλοπος	ἀπὸ Φρυγίας διάβασις καὶ Ἴωνος
[10, 11]	Ἀθηναίους πόλεμος· κατὰ δὲ Ἀκρίσιον	Πέλοπος	ἀπὸ Φρυγίας διάβασις καὶ Ἴωνος
[10, 6]	δὲ μάχαιρα καμπύλη) καὶ πρῶτοι	πέλταις	ἐπὶ τῶν ἵππων ἐχρήσαντο. Ὁμοίως
[10, 6]	δὲ καὶ Ἰλλυριοὶ τὴν καλουμένην	πέλτην	ἐξεῦρον. Ἔτι φασὶ Τουσκανοὺς πλαστικὴν
[10, 10]	ἔτη ακʹ εἴπερ ἐπὶ πεντηκοστῆς	πέμπτης	ἔτος πρῶτον ἔτη ασλζʹ κἀν
[10, 5]	Δέλθ, ὃ σημαίνει δέλτων‘ τὸ	πέμπτον	Η, ὅ ἐστιν αὕτη‘ ὁμοῦ
[10, 9]	πρῶτος Ἀργείων ἡγεῖται κατὰ τὸν	πέμπτον	μετὰ Σεμίραμιν Ἀσσυρίων βασιλέα, πεντήκοντα
[10, 4]	τῶν σοφῶν Ἑλλήνων ἔσχεν οὐδέν,	πενίᾳ	σοφίας καὶ ἀπορίᾳ συνοικούντων· ἔμπαλιν
[10, 4]	ἡλικίας οὐκ ἔλαττον ἢ χιλίοις	πεντακοσίοις	γενόμενοι. Τοῦτο δέ σοι τὰς
[10, 13]	Αἰγύπτου φησὶν ἔτη πρὸς τοῖς	πεντακοσίοις	ἕνδεκα. Μετὰ ταῦτα δὲ τῶν
[10, 9]	τῶν παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων χιλίοις	πεντακοσίοις	ἔτεσι κατὰ τὴν τοῦ δηλωθέντος
[10, 11]	Λυδόν, ὕστερον τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι	πεντακοσίοις.	Καὶ περὶ μὲν τῶν χρόνων
[10, 11]	ἐν τῇ τετάρτῃ τῶν Αἰγυπτιακῶν	(πέντε	δέ εἰσιν αὐτῷ γραφαί) πολλὰ
[10, 8]	Δημόκριτον παρ´ αὐτοῖς ἔτη διατρῖψαι	πέντε	καὶ πολλὰ διδαχθῆναι τῶν κατὰ
[10, 9]	τοῦ Χριστοῦ ποιησαμένου κατὰ τὸ	πεντεκαιδέκατον	ἔτος Τιβερίου Καίσαρος, εἴ τις
[10, 9]	Ὀλυμπιάδος καταντᾷ, Τιβερίου δὲ τὸ	πεντεκαιδέκατον	τῆς Ῥωμαίων βασιλείας κατὰ τὸ
[10, 9]	πέμπτον μετὰ Σεμίραμιν Ἀσσυρίων βασιλέα,	πεντήκοντα	δὲ καὶ ἑκατὸν ὕστερον ἔτεσιν
[10, 14]	ἔτεσιν ὀκτώ. Ἔπειτα Γοθονιὴλ ἔτεσι	πεντήκοντα.	Μεθ´ ὃν Ἐγλώμ, βασιλεὺς Μωάβ,
[10, 12]	Κάστορος καὶ Πολυδεύκους ἀποθέωσιν ἔτη	πεντήκοντα	τρία· ἐνταῦθά που καὶ ἡ
[10, 11]	προειρημένων Θάλητος γενομένου περὶ τὴν	πεντηκοστὴν	Ὀλυμπιάδα καὶ τὰ περὶ τῶν
[10, 9]	πρώην μετὰ τούτους περὶ τὴν	πεντηκοστὴν	Ὀλυμπιάδα οἱ ἀμφὶ Πυθαγόραν καὶ
[10, 11]	τὴν Πεισιστρατιδῶν ἀρχήν, περὶ τὴν	πεντηκοστὴν	Ὀλυμπιάδα. Τοῦ δ´ Ὀρφέως Μουσαῖος
[10, 10]	Μωσέως ἔτη ακʹ εἴπερ ἐπὶ	πεντηκοστῆς	πέμπτης ἔτος πρῶτον ἔτη ασλζʹ
[10, 3]	τὸν δ´ ἀπαμειβόμενος· ὅπερ οὕτως	πεπατημένον	οὐκ ὤκνησεν Ἀντίμαχος μεταθεῖναι. τοῦ
[10, 3]	Θεόπομπος ἀργά τε καὶ ἀκίνητα	πεποίηκε	καὶ ἄπρακτα. Λόγου γὰρ δύναμιν
[10, 3]	φάλαγγας, ὁ Ἀντίμαχος μεταθεὶς ἡμιστίχια	πεποίηκε	Λαῶν οἷσιν ἄνασσον ἐκαρτύναντο φάλαγγας.
[10, 3]	μετενήνοχε· Φερεκύδην γὰρ τὸν Σύριον	πεποίηκε	ταῦτα προλέγοντα. Οὐ μόνον δὲ
[10, 3]	νῦν δὲ τὴν κλοπὴν δήλην	πεποίηκεν	ἡ τοῦ ὀνόματος μετάθεσις· τοῖς
[10, 12]	(φησὶν ὁ τὴν Μικρὰν Ἰλιάδα	πεποιηκώς)	μεσάτα, λαμπρὰ δ´ ἐπέτελλε σελάνα·
[10, 4]	ἐπὶ Βαβυλῶνος φαίνονται τὴν μετοικίαν	πεποιημένοι.	Ἀλλὰ γὰρ ὁ δηλούμενος τὰ
[10, 9]	μεθόδοις τὴν τῶν ἀποδεικνυμένων κατασκευὴν	πεποιημένος	σύμφωνον καὶ ὁμολογουμένην τὴν ἀπόδειξιν
[10, 4]	πρότερον τοὺς Βαβυλωνίων λόγους ἠθικοὺς	πεποιῆσθαι	λέγεται. Καί που σεμνυνόμενος περὶ
[10, 1]	τῆς λοιπῆς αὐτῶν ἱστορίας πολὺν	πεποιῆσθαι	λόγον παραστήσαντες, φέρε ἐπιθεωρήσωμεν, ὡς
[10, 3]	τὸν διδάσκαλον. Πραγμάτων δ´ ὑφαίρεσιν	πεποίηται,	μεταθεὶς τὰ ἐπ´ ἄλλων ἄλλοις,
[10, 14]	καὶ τῆς ἱερᾶς μητροπόλεως αὐτῶν	πεπολιορκημένης·	ὥστε σε ὁμολογεῖν πολὺ νεώτερα
[10, 1]	ἂν ἢ παρὰ μόνων Ἑβραίων	πεπορισμένοι,	οὐκ εἰς μακρὸν ἀποδειχθήσεται. Ἢ
[10, 4]	δ´ οὖν τῶν ἔξωθεν αὐτῷ	πεπορισμένων	αἴτιος αὐτὸς τῆς μαθήσεως κατέστη
[10, 4]	Λάβωμεν δὴ ὡς ὅ τι	περ	ἂν Ἕλληνες βαρβάρων παραλάβωσι, κάλλιον
[10, 8]	Αἰγυπτίοις τὸν νεὼν τοῦ Διὸς	περαιοῦσθαι	τὸν ποταμὸν εἰς τὴν Λιβύην
[10, 8]	ἱερόν, ταῖς ἰδίαις χερσὶ δεδημιουργημένης·	πέρας	δὲ διὰ τὴν εὐφυΐαν ἀξιωθέντα
[10, 11]	ἐδωρήσατο. Καὶ Μένανδρος δὲ ὁ	Περγαμηνὸς	περὶ τῶν αὐτῶν τὴν ἀναγραφὴν
[10, 11]	καιρόν, ἔτι δὲ καὶ τοῖς	περὶ	Ἀγαμέμνονα συνεστρατεῦσθαι καί, εἰ βούλεταί
[10, 7]	οὐδὲ περὶ τῶν Σικελικῶν τοῖς	περὶ	Ἀντίοχον καὶ Φίλιστον ἢ Καλλίαν
[10, 11]	ἔτεσιν ἑκατὸν ὀγδοήκοντα· οἱ δὲ	περὶ	Ἀπολλόδωρον μετὰ τὴν Ἰωνικὴν ἀποικίαν
[10, 7]	περὶ τῶν Ἀργολικῶν οἱ τὰ	περὶ	Ἄργος ἱστοροῦντες ἀλλήλοις ἠκολουθήκασι. Καὶ
[10, 14]	Οὗτος δὴ πρῶτος διήρθρωσε τὸν	περὶ	ἀρχῶν λόγον. Οὐ γὰρ μόνον
[10, 11]	καὶ τούτου τεκμήριον Ἰόβας, ὃς	Περὶ	Ἀσσυρίων γράφων παρὰ Βηρωσσοῦ φησι
[10, 11]	ἱστορίαν· εἰσὶ δ´ αὐτῷ βίβλοι	Περὶ	Ἀσσυρίων δύο. Μετὰ δὲ τοὺς
[10, 11]	τε καὶ τῶν εἰπόντων τὰ	περὶ	αὐτὸν ἀσυμφωνίας τοῖς ἐπ´ ἀκριβὲς
[10, 3]	τάχα ἂν καὶ ἕτεροι ἠπίσταντο	περὶ	αὐτοῦ καὶ ἔλεγον· Ταῦτα καὶ
[10, 7]	τὰ ἀρχαῖα καὶ τὴν ἀλήθειαν	περὶ	αὐτῶν ἀκριβῶς παραδιδόντας; Ἢ τίς
[10, 3]	τῶν κροκοδείλων; Ἢ ὡς τὰ	περὶ	βασάνων εἰρημένα παρ´ Ἰσαίῳ ἐν
[10, 11]	καθ´ ὑμῶν τοὺς ἐλέγχους παραλαμβάνω.	Περὶ	γὰρ τῆς Ὁμήρου ποιήσεως γένους
[10, 4]	πεποιῆσθαι λέγεται. Καί που σεμνυνόμενος	περὶ	ἑαυτοῦ φησιν· Ἐγὼ δὲ τῶν
[10, 11]	τὴν Φοινίκην ἄφιξις καὶ τὰ	περὶ	Εἴραμον, ὅστις Σολομῶνι τῷ Ἰουδαίων
[10, 6]	Στράτων ὁ Περιπατητικὸς ἐν τοῖς	Περὶ	εὑρεμάτων ταῦτα ἱστόρησαν. Παρεθέμην δὲ
[10, 1]	θεολογίαν ἐφωράσαμεν, ὡς δὲ τὰ	περὶ	εὐσεβείας ἑνὸς τοῦ ἐπὶ πάντων
[10, 3]	δείπνου προκόπτοντος καί τινος ζητήσεως	περὶ	Ἐφόρου ἐν τοῖς ἄλλοις γενομένης·
[10, 3]	γενομένης· Ἀκούσωμεν’ ἔφη, τίς ὁ	περὶ	Ἐφόρου θόρυβος. Ἦσαν δ´ οἱ
[10, 13]	τῇ δευτέρᾳ τῶν Αἰγυπτιακῶν ταῦτα	περὶ	ἡμῶν γράφει· παραθήσομαι δὲ τὴν
[10, 3]	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἰχνευταί πολλὰ	περὶ	Θεοπόμπου λέγεται, Ἀρητάδου τέ ἐστι
[10, 11]	τῷ πρὸς τοὺς ἀποφηναμένους τὰ	περὶ	θεοῦ δειχθήσεται· τὸ δὲ νῦν
[10, 2]	ὁ Κυρηναῖος ἐκ Μουσαίου τὸ	Περὶ	Θεσπρωτῶν βιβλίον ὁλόκληρον. Αὖθις δὲ
[10, 4]	πλέον καὶ μεῖζον τῆς πανδήμου	περὶ	θεῶν ἀκοῆς διανοηθέντες οὐδ´ ἕτερα
[10, 1]	τὰς ἱστορίας καὶ τὰς μυθικὰς	περὶ	θεῶν διηγήσεις τῶν τε μύθων
[10, 4]	παρὰ τοῖς πᾶσιν ὁ προδηλωθεὶς	περὶ	θεῶν ἐκράτει λόγος· νεώς τε
[10, 4]	Ἀγήνορος, τὰ δ´ ἐξ Αἰγύπτου	περὶ	θεῶν ἢ καί ποθεν ἄλλοθεν,
[10, 12]	Διονύσου ἐπὶ Ἡρακλέα καὶ τοὺς	περὶ	Ἰάσονα ἀριστεῖς, τοὺς ἐν τῇ
[10, 10]	Ἡράκλειοι, Ἀργοναῦται, Κένταυροι, Μινώταυρος, τὰ	περὶ	Ἴλιον, Ἡρακλειδῶν κάθοδος, Ἰώνων ἀποικία
[10, 9]	αὐτοῖς τάδε· Ἱστορεῖ δὴ τὰ	περὶ	Ἰουδαίων ἀληθέστατα, ὅτι καὶ τοῖς
[10, 7]	παρ´ αὐτοῖς, λέγω δὲ τοὺς	περὶ	Κάδμον τε τὸν Μιλήσιον καὶ
[10, 9]	ΤΩΝ ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΠΡΟΦΗΤΩΝ. Μωσέως	πέρι	καὶ τῆς τῶν μετ´ αὐτὸν
[10, 11]	Ἀπολλόδωρος. Τούτων δὲ οἱ μὲν	περὶ	Κράτητα πρὸ τῆς Ἡρακλειδῶν καθόδου
[10, 8]	παρὰ τοῖς Ἕλλησι καὶ τὰ	περὶ	Κρόνου μυθολογούμενα καὶ τὰ περὶ
[10, 7]	τῆς Πεισιστράτου τυραννίδος ἀνθρώπου γεγονότος.	Περὶ	μὲν γὰρ Ἀρκάδων τί χρὴ
[10, 11]	οὐ πολὺ τούτων εἰσὶν ἀρχαιότεροι.	Περὶ	μὲν οὖν τῆς καθ´ ἕκαστον
[10, 11]	ὡς μυθολογίαν τὴν ἀλήθειαν παραβραβεύσωσι.	Περὶ	μὲν οὖν τῆς καθ´ ἡμᾶς
[10, 11]	τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι πεντακοσίοις. Καὶ	περὶ	μὲν τῶν χρόνων τοῦ προειρημένου
[10, 11]	ἑκατὸν νομοθετεῖ Λακεδαιμονίοις. Δράκων δὲ	περὶ	Ὀλυμπιάδα τριακοστὴν καὶ ἐνάτην εὑρίσκεται
[10, 11]	εἰπόντες· ὁ δὲ Ἀρχίλοχος ἤκμασε	περὶ	Ὀλυμπιάδα τρίτην καὶ εἰκοστήν, κατὰ
[10, 14]	ὡς τὸ Ἑβραϊκόν, ἔτη μʹ	περὶ	ὃν συμβαίνει τὴν Ἰλίου καταντᾶν
[10, 12]	ἔτεσιν ὕστερον εἴκοσιν ἑπτὰ οἱ	περὶ	Ὀρφέα καὶ Μουσαῖον καὶ Λίνον
[10, 1]	μάλα παραστήσω. Ὥσπερ οὖν τὴν	περὶ	πλειόνων θεῶν δόξαν τά τε
[10, 3]	ἐπιλέγει· Ταῦτ´ οὖν τοῦ Ἄνδρωνος	περὶ	Πυθαγόρου ἱστορηκότος πάντα ὑφείλετο Θεόπομπος·
[10, 3]	πάντα ὑφείλετο Θεόπομπος· εἰ μὲν	περὶ	Πυθαγόρου λέγων, τάχα ἂν καὶ
[10, 3]	Ἄνδρωνος γὰρ ἐν τῷ Τρίποδι	περὶ	Πυθαγόρου τοῦ φιλοσόφου τὰ περὶ
[10, 3]	Θεοπόμπου λέγεται, Ἀρητάδου τέ ἐστι	Περὶ	συνεμπτώσεως πραγματεία, ἐξ ὧν τοιαῦτα
[10, 8]	Τιτανομαχίας καὶ τὸ σύνολον τὴν	περὶ	τὰ πάθη τῶν θεῶν ἱστορίαν.
[10, 7]	τοῖς ἄλλοις Ἕλλησιν ἠμελήθη τὰ	περὶ	τὰς ἀναγραφάς, ἀλλ´ οὐδὲ παρ´
[10, 7]	κτίσεις τῶν πόλεων καὶ τὰ	περὶ	τὰς ἐπινοίας τῶν τεχνῶν καὶ
[10, 12]	Πυθαγόραν τὸν μέγαν κάτω που	περὶ	τὰς Ὀλυμπιάδας γενόμενοι, ὡς παρεστήσαμεν.
[10, 3]	περὶ Πυθαγόρου τοῦ φιλοσόφου τὰ	περὶ	τὰς προρρήσεις ἱστορηκότος εἰπόντος τε
[10, 8]	εἰδωλοποιίας ἀναπεπλασμένας παρεισαγαγεῖν, μιμησάμενον τὰ	περὶ	τὰς ταφὰς τὰς κατ´ Αἴγυπτον.
[10, 7]	ἐπινοίας τῶν τεχνῶν καὶ τὰ	περὶ	τὰς τῶν νόμων ἀναγραφάς· πάντων
[10, 6]	Βεβρύκων βασιλεὺς ἱμάντας πυκτικοὺς εὗρε.	Περί	τε μουσικὴν Ὄλυμπος ὁ Μυσὸς
[10, 11]	καὶ ἐνάτην εὑρίσκεται γεγονώς· Σόλων	περὶ	τεσσαρακοστὴν καὶ ἕκτην· Πυθαγόρας κατὰ
[10, 7]	ἐπὶ τὸ γράφειν ὁρμήσαντες οὐ	περὶ	τὴν ἀλήθειαν ἐσπούδασαν καίτοι τοῦτο
[10, 8]	τελετῶν τὰ πλεῖστα καὶ τὰ	περὶ	τὴν ἑαυτοῦ πλάνην ὀργιαζόμενα καὶ
[10, 7]	σοφωτάτων ἀεὶ καθιεροῦσθαι. Τὸν δὲ	περὶ	τὴν Ἑλλάδα τόπον μυρίαι μὲν
[10, 12]	καὶ Ἀμφίων, οἱ μουσικῆς εὑρεταί,	περὶ	τὴν Κάδμου γεγόνασιν ἡλικίαν. Κἄν
[10, 8]	πεδίον εἶναι καλούμενον χρυσῆς Ἀφροδίτης	περὶ	τὴν ὀνομαζομένην Μώμεμφιν. Τά τε
[10, 11]	πρεσβυτάτου τῶν προειρημένων Θάλητος γενομένου	περὶ	τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα καὶ τὰ
[10, 9]	δὲ καὶ πρώην μετὰ τούτους	περὶ	τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα οἱ ἀμφὶ
[10, 11]	γενομένου κατὰ τὴν Πεισιστρατιδῶν ἀρχήν,	περὶ	τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Τοῦ δ´
[10, 12]	Ταύτην δ´ Ἴστρος ἐν τῷ	Περὶ	τῆς Αἰγυπτίων ἀποικίας Προμηθέως θυγατέρα
[10, 9]	Ἑλλάδα φωνὴν μεταβεβλημένα. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ'	ΠΕΡΙ	ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ ΜΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ
[10, 8]	τοῖς ἀνδράσι λογίων ἐφάπτεσθαι προδιαλαβεῖν	περὶ	τῆς ἀρχαιότητος αὐτῶν, ἵν´, εἰ
[10, 9]	καὶ τὰς τῶν πρὸ ἡμῶν	περὶ	τῆς αὐτῆς ὑποθέσεως ἀποδείξεις. Γεγόνασι
[10, 1]	ΣΕΜΝΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΠΑΡΗΛΘΕ· ΚΑΙ	ΠΕΡΙ	ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ. Τίσι ποτὲ
[10, 13]	τῆς περὶ Χαλδαίων ἱστορίας τὰς	περὶ	τῆς Ἑβραίων ἀρχαιότητος παρατίθεται μαρτυρίας.
[10, 3]	μηνύσω. Λυσιμάχου μέν ἐστι δύο	Περὶ	τῆς Ἐφόρου κλοπῆς, Ἀλκαῖος δέ,
[10, 3]	κλοπῆς, τοῦ δ´ αὐτοῦ καὶ	Περὶ	τῆς Ἡροδότου κλοπῆς ἐστι βιβλίον
[10, 13]	ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΦΛΑΥΙΟΥ ΙΩΣΗΠΟΥ	ΠΕΡΙ	ΤΗΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ. Ἄρξομαι δὲ
[10, 6]	Ἰωσήπου τοῦ Ἑβραίου γραφῆς, ἣν	Περὶ	τῆς Ἰουδαίων ἀρχαιότητος ἐν δυσὶν
[10, 3]	Πολλίωνος δὲ ἐπιστολὴ πρὸς Σωτηρίδαν	Περὶ	τῆς Κτησίου κλοπῆς, τοῦ δ´
[10, 14]	ἀρχῶν λόγον. Οὐ γὰρ μόνον	περὶ	τῆς πάντων οὐσίας ἀπεφήνατο, ὡς
[10, 7]	πόλεις καὶ βραχυτέρων, ὅπου γε	περὶ	τῆς Περσικῆς στρατείας καὶ τῶν
[10, 3]	τόπων μεταθέσει. Τό τε γὰρ	περὶ	τῆς προρρήσεως τοῦ σεισμοῦ ἐν
[10, 8]	Δία καὶ τὴν Ἥραν μυθολογούμενα	περὶ	τῆς συνουσίας καὶ τὴν εἰς
[10, 8]	περὶ Κρόνου μυθολογούμενα καὶ τὰ	περὶ	τῆς Τιτανομαχίας καὶ τὸ σύνολον
[10, 3]	ἐξέφηνε· καθάπερ ὁ Ἀλεξανδρεὺς Φιλόστρατος	Περὶ	τῆς τοῦ Σοφοκλέους κλοπῆς πραγματείαν
[10, 2]	τοιάσδε φωνάς· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ	ΠΕΡΙ	ΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΚΛΟΠΗΣ.
[10, 11]	ἀποδεδειγμένων διὰ βραχέων ἔτι καὶ	περὶ	τῆς τῶν ἑπτὰ σοφῶν ἡλικίας
[10, 3]	ἐπὶ τὸ χεῖρον. Τὰ γοῦν	περὶ	τῆς Φαρναβάζου πρὸς Ἀγησίλαον συνόδου
[10, 6]	ἐξεῦρε καὶ μέταλλα χρυσοῦ τὰ	περὶ	τὸ Πάγγαιον ὄρος ἐπενόησεν. Ἤδη
[10, 3]	φησιν ὁ Θεόπομπος τό τε	περὶ	τὸ πλοῖον οὐκ ἀπὸ Μεγάρων
[10, 11]	τῆς Ἰλίου ἁλώσεως· οἱ δὲ	περὶ	τὸν Ἀρίσταρχον κατὰ τὴν Ἰωνικὴν
[10, 8]	τὴν ὀνομαζομένην Μώμεμφιν. Τά τε	περὶ	τὸν Δία καὶ τὴν Ἥραν
[10, 11]	τῶν ὀγδοήκοντα ἐτῶν· οἱ δὲ	περὶ	τὸν Ἐρατοσθένην μετὰ ἑκατοστὸν ἔτος
[10, 8]	ἔχουσαν πρὸς λέξιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η'	ΠΕΡΙ	ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ· ΑΠΟ ΤΩΝ ΔΙΟΔΩΡΟΥ.
[10, 6]	Κλήμης ἐπάκουσον ἅ φησιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΠΕΡΙ	ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ· ΑΠΟ ΤΩΝ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ.
[10, 7]	πρὸς λέξιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' ΙΩΣΗΠΟΥ	ΠΕΡΙ	ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ. Πρῶτον οὖν ἐπέρχεταί
[10, 3]	εἰρημένα παρ´ Ἰσαίῳ ἐν τῷ	Περὶ	τοῦ Κίλωνος κλήρου καὶ παρὰ
[10, 14]	οἱ πρὸ αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ	περὶ	τοῦ κινοῦντος αὐτὴν αἰτίου. Ἦν
[10, 3]	τὰς μαρτυρίας· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ	ΠΕΡΙ	ΤΟΥ ΚΛΕΠΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ·
[10, 6]	ἀρχαιότητος ἐν δυσὶν ἐπραγματεύσατο βιβλίοις,	περὶ	τοῦ νέους γεγονέναι τοὺς Ἕλληνας
[10, 3]	κατὰ τύχην περιπέπτωκα, Πρωταγόρου τὸν	Περὶ	τοῦ ὄντος ἀναγινώσκων λόγον πρὸς
[10, 3]	τὰ τοῦ Φοίνικος ὀρνέου καὶ	περὶ	τοῦ ποταμίου ἵππου καὶ τῆς
[10, 14]	εἰρημένοις ἀρκουμένου ποικίλην περιέχουσι τὴν	περὶ	τοῦ προκειμένου σύστασιν; Προὔκειτο δὲ
[10, 7]	σχεδόν ἐστι παρ´ αὐτοῖς ἡ	περὶ	τοῦ συγγράφειν τὰς ἱστορίας ἐπιμέλεια.
[10, 7]	ἐχρῶντο· καὶ τἀληθὲς ἐπικρατεῖ μᾶλλον	περὶ	τοῦ τὴν νῦν οὖσαν τῶν
[10, 8]	κατὰ γεωμετρίαν θεωρήματα καὶ τὰ	περὶ	τοὺς ἀριθμούς, ἔτι δὲ τὴν
[10, 11]	παντὶ ψευδεῖς ἀποφαίνεσθαι καὶ τὰς	περὶ	τοὺς λόγους δόξας. Παρ´ οἷς
[10, 1]	Κλήμης ἐν ἕκτῳ Στρωματεῖ τὴν	περὶ	τούτου σύστασιν εἰς πλάτος ἀπηύθυνε.
[10, 12]	ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΣΤΡΩΜΑΤΕΩΝ. Εἴρηται μὲν οὖν	περὶ	τούτων ἀκριβῶς Τατιανῷ ἐν τῷ
[10, 3]	κλέπτης ἁλῶ, τοὺς πραγματευσαμένους τὰ	περὶ	τούτων μηνύσω. Λυσιμάχου μέν ἐστι
[10, 14]	Μιλήσιος φυσικὸς πρῶτος Ἑλλήνων γεγονὼς	περὶ	τροπῶν ἡλίου καὶ ἐκλείψεως καὶ
[10, 7]	οἱ τὰς Ἀτθίδας συγγεγραφότες ἢ	περὶ	τῶν Ἀργολικῶν οἱ τὰ περὶ
[10, 12]	Καί ποτε προαγαγεῖν βουληθεὶς αὐτοὺς	περὶ	τῶν ἀρχαίων εἰς λόγους, τῶν
[10, 7]	Τίμαιος συμφωνεῖν ἠξίωσεν, οὐδ´ αὖ	περὶ	τῶν Ἀττικῶν οἱ τὰς Ἀτθίδας
[10, 7]	ἀληθοῦς ἐστι τεκμήριον ἱστορίας, εἰ	περὶ	τῶν αὐτῶν ἅπαντες τὰ αὐτὰ
[10, 7]	βιβλίων ἀλλήλους ἐλέγχουσι καὶ τἀναντιώτατα	περὶ	τῶν αὐτῶν λέγειν οὐκ ὀκνοῦσι.
[10, 11]	Καὶ Μένανδρος δὲ ὁ Περγαμηνὸς	περὶ	τῶν αὐτῶν τὴν ἀναγραφὴν ἐποιήσατο.
[10, 11]	τρισὶ βιβλίοις κατατάξας καὶ τὰ	περὶ	τῶν βασιλέων ἐκτιθέμενος ἀφηγεῖταί τινος
[10, 7]	διδάσκων, ὅσα μὲν Ἑλλάνικος Ἀκουσιλάῳ	περὶ	τῶν γενεαλογιῶν διαπεφώνηκεν, ὅσα δὲ
[10, 7]	τοῖς Ἕλλησι δημοσίᾳ γίνεσθαι τὰς	περὶ	τῶν ἑκάστοτε πραττομένων ἀναγραφάς, τοῦτο
[10, 7]	δημοσίοις ἀναθήμασιν· ὅπου γε καὶ	περὶ	τῶν ἐπὶ Τροίαν τοσούτοις ἔτεσι
[10, 3]	Πρὸς Διώνδαν λόγῳ κἀν τῷ	Περὶ	τῶν Εὐβούλου δωρεῶν. Καὶ ὅτι
[10, 12]	Μωσῆς. Λέων δὲ ὁ τὰ	περὶ	τῶν κατ´ Αἴγυπτον θεῶν πραγματευσάμενος
[10, 7]	ἠκολουθήκασι. Καὶ τί δεῖ λέγειν	περὶ	τῶν κατὰ πόλεις καὶ βραχυτέρων,
[10, 1]	ἐπὶ πάντων θεοῦ τά τε	περὶ	τῶν μάλιστα ζητουμένων εἰς ψυχῆς
[10, 11]	τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα καὶ τὰ	περὶ	τῶν μετ´ αὐτὸν σχεδὸν ἡμῖν
[10, 11]	νῦν ἐνδέον ἀποπληρώσωμεν, ἔτι καὶ	περὶ	τῶν νομιζομένων σοφῶν ποιήσομαι τὴν
[10, 3]	δ´ ἓξ βιβλίοις, ἃ ἐπέγραψε	Περὶ	τῶν οὐκ ἰδίων Μενάνδρου, τὸ
[10, 7]	προέλαβον. Ἀλλὰ μὴν καὶ τοὺς	περὶ	τῶν οὐρανίων τε καὶ θείων
[10, 7]	πάνυ θαυμάζειν τοὺς οἰομένους δεῖν	περὶ	τῶν παλαιοτάτων ἔργων μόνοις προσέχειν
[10, 7]	ψεύδεσθαι τοῖς μετὰ ταῦτα βουληθεῖσι	περὶ	τῶν παλαιῶν τι γράφειν παρέσχεν.
[10, 7]	εἰδότες συνέγραφον, ἀλλ´ ὡς ἕκαστοι	περὶ	τῶν πραγμάτων εἴκαζον; Πλέον γοῦν
[10, 11]	πείθειν ἐπαγγελλόμενον συντομωτέρας ποιεῖσθαι τὰς	περὶ	τῶν πραγμάτων πρὸς τοὺς ἀκούοντας
[10, 5]	Ἕλληνας. Ταῦτα μὲν οὖν μοι	περὶ	τῶν πρώτων στοιχείων εἰρήσθω. Τῆς
[10, 7]	Ἡρόδοτον δὲ πάντες. Ἀλλ´ οὐδὲ	περὶ	τῶν Σικελικῶν τοῖς περὶ Ἀντίοχον
[10, 7]	φασι τοὺς ὑπὸ Δράκοντος αὐτοῖς	περὶ	τῶν φονικῶν γραφέντας νόμους, ὀλίγῳ
[10, 3]	ἐν μὲν τῇ ἑνδεκάτῃ τῶν	Περὶ	Φίλιππον ἐκ τοῦ Ἰσοκράτους’ Ἀρεοπαγιτικοῦ
[10, 12]	πόλει τὰ ἀρχαιότατα λέγειν ἐπιχειρεῖν,	περὶ	Φορωνέως τε τοῦ πρώτου λεχθέντος
[10, 13]	εἶτα μεταβὰς καὶ ἀπὸ τῆς	περὶ	Χαλδαίων ἱστορίας τὰς περὶ τῆς
[10, 2]	γραφῶν εἰς ἡμᾶς δεδομένης ἀληθείας	περιαυγασθεῖσαν,	καθ´ ὃ σημαινόμενον διήκειν εἰς
[10, 11]	τοῦ θηριώδους βίου καὶ νομάδος	περιγραφὴ	γέγονε μετεκοσμήθησάν τε οἱ ἄνθρωποι.
[10, 8]	τοὺς τὰ πλεῖστα τῶν ἐθνῶν	περιειργασμένους	Ἕλληνας καὶ τὰ Ἑβραίων μὴ
[10, 11]	οἱ κατ´ αὐτοὺς σοφισταὶ κεχρημένοι	περιεργίᾳ,	οἳ ὅσα παρὰ τῶν κατὰ
[10, 7]	τῶν αὐτῶν λέγειν οὐκ ὀκνοῦσι.	Περίεργος	δ´ ἂν εἴην ἐγὼ τοὺς
[10, 10]	Μωσέως· Ἀπίων δὲ ὁ Ποσειδωνίου,	περιεργότατος	γραμματικῶν, ἐν τῇ κατὰ Ἰουδαίων
[10, 4]	ἐθνῶν νόμιμά τε καὶ μαθήματα	περιεργότερον	ἐξητακότας, καὶ τὴν τῶν δηλουμένων
[10, 4]	ψευδοδοξίαις ἀπαχθέντες εἰς βυθὸν ἀδολεσχίας	περιετράπησαν,	οἱ δέ γε ποσῶς εὐγνώμονι
[10, 10]	ἐν τῇ βίβλῳ τῶν Κριτῶν	περιεχομένων	ἔτη υϞ ἱερέων δὲ Ἠλεὶ
[10, 7]	οἰκοῦσιν ἥκιστα ταῖς ἐκ τοῦ	περιέχοντος	φθοραῖς ὑποκειμένους καὶ πολλὴν ἐποιήσαντο
[10, 9]	παρ´ Ἕλλησι τῶν χρόνων ἀναγραφαὶ	περιέχουσι.	Καὶ καθ´ Ἑβραίους ἀπὸ νʹ
[10, 14]	καὶ τοῖς εἰρημένοις ἀρκουμένου ποικίλην	περιέχουσι	τὴν περὶ τοῦ προκειμένου σύστασιν;
[10, 3]	κατὰ λέξιν μετήνεγκεν ἐκ τῆς	Περιηγήσεως,	βραχέα παραποιήσας, τὰ τοῦ Φοίνικος
[10, 4]	πτωχεύουσα λόγων τε καὶ μαθημάτων,	περιῄει	διερευνωμένη τά τε χρήσιμα πανταχόθεν
[10, 2]	τὴν ῥητορικὴν τοῦ ὁμοίου ἐλέγχου	περιίδωμεν,	καὶ τούτων ὀλίγα παραθέσθαι εὔλογον.
[10, 4]	θεῶν ἐκράτει λόγος· νεώς τε	περικαλλεῖς,	παντοίοις ἀγάλμασι καὶ ἀναθήμασι κεκοσμημένοι,
[10, 8]	σῶμα μέχρι τινὸς παραδιδόναι τῷ	περικειμένῳ	τὴν τοῦ Κερβέρου προτομήν. Τοῦ
[10, 14]	Ἀναξαγόρου δὲ ἐγένοντο γνώριμοι τρεῖς,	Περικλῆς,	Ἀρχέλαος, Εὐριπίδης. Περικλῆς μὲν οὖν
[10, 14]	γνώριμοι τρεῖς, Περικλῆς, Ἀρχέλαος, Εὐριπίδης.	Περικλῆς	μὲν οὖν Ἀθηναίων πρῶτος ἐγένετο
[10, 13]	τείχει τε μεγάλῳ καὶ ἰσχυρῷ	περιλαβεῖν	τοὺς ποιμένας, ὅπως τήν τε
[10, 3]	καὶ τοῦ ξένου προστέθεικε τοὔνομα,	Περίλαον	αὐτὸν καλεῖσθαι λέγων. Κἀγώ‘ φησὶν
[10, 13]	τόπον ἀρουρῶν ἔχοντα μυρίων τὴν	περίμετρον·	Αὔαρις ὄνομα τῷ τόπῳ. Τοῦτόν
[10, 2]	ἐξαίσιος ἐπεκτύπει καὶ πᾶς ὁ	πέριξ	ἀὴρ ἐνεφοῦτο· λάβροι δὲ καὶ
[10, 4]	καὶ ἄφθονος παρὰ τοῖς πᾶσι	περιουσία.	Σεμνός γε μήν τις καὶ
[10, 11]	Μεγακλείδης τε καὶ Χαμαιλέων οἱ	Περιπατητικοί·	ἔπειτα γραμματικοὶ Ζηνόδοτος, Ἀριστοφάνης, Καλλίμαχος,
[10, 3]	τὸν γεωμέτρην Προσήνην τε τὸν	Περιπατητικὸν	καὶ τὸν Στωϊκὸν Καλλιέτην. Μεθ´
[10, 6]	Φιλοστέφανος, ἀλλὰ καὶ Στράτων ὁ	Περιπατητικὸς	ἐν τοῖς Περὶ εὑρεμάτων ταῦτα
[10, 3]	δ´ οὖν, ᾗ κατὰ τύχην	περιπέπτωκα,	Πρωταγόρου τὸν Περὶ τοῦ ὄντος
[10, 10]	καὶ Ἰουδαίων αὐτῶν, ἐν τοῖς	περιτεμνομένοις	αὐτοὺς καταριθμῶν καὶ Ἀσσυρίους τοὺς
[10, 4]	λογισμὸν τοῖς σοφοῖς Ἑλλήνων ὁμοίως	περιτραπέντες	οὔτε πάλιν τοῖς θαυμαστοῖς παραπλησίως
[10, 4]	κἀκεῖσε καὶ τὸν βίον ἅπαντα	περιτρέχοντες	ἀλλοτρίοις πτίλοις σφᾶς αὐτοὺς ἐφαίδρυνον
[10, 4]	θεῖά τε καὶ χρηστήρια ἔργῳ	περιττὰ	καὶ ἀνωφελῆ κατελάμβανε. Διὸ ταῦτα
[10, 2]	Ἰσοκράτους, μυρίων ἄλλων παρατίθησιν ὧν	περιττὸν	ἐμὲ καταλέγειν τὰς φωνάς, προκειμένης
[10, 3]	Ἵνα δέ τι δοκῇ λέγειν	περιττόν,	καὶ τοῦ ξένου προστέθεικε τοὔνομα,
[10, 6]	Δώριον Θάμυριν ἐπινοῆσαι τὸν Θρᾷκα.	Πέρσας	τε πρώτους ἀκηκόαμεν ἀπήνην καὶ
[10, 10]	ἁρπαγή, μυστήρια, νομοθεσίαι, Διονύσου πράξεις,	Περσεύς,	ἆθλοι Ἡράκλειοι, Ἀργοναῦται, Κένταυροι, Μινώταυρος,
[10, 9]	ἔτι τούτων νεώτεροι Διόνυσος, Μίνως,	Περσεύς,	Ἀσκληπιός, Διόσκουροι, Ἡρακλῆς. Τούτων δ´
[10, 11]	Δαναός, Λυγκεύς, Ἄβας, Προῖτος, Ἀκρίσιος,	Περσεύς,	Σθενέλαος, Εὐρυσθεύς, Ἀτρεύς, Θυέστης, Ἀγαμέμνων,
[10, 12]	ἑξακόσια τέσσαρα, εἴ γε τῆς	Περσέως	βασιλείας τῷ τριακοστῷ δευτέρῳ ἔτει
[10, 12]	ὁ δεύτερος Κέκροψ αἵ τε	Περσέως	καὶ Διονύσου πράξεις Ὀρφεύς τε
[10, 11]	ὁ δεύτερος Κέκροψ αἵ τε	Περσέως	πράξεις· κατὰ δὲ τὴν Ἀγαμέμνονος
[10, 10]	προστιθεὶς τίς τε Ἕλλην ἢ	Πέρσης	ἢ καὶ ὁστισοῦν τῇ Ἑβραίων
[10, 4]	οὗτος Βαβυλῶνά τε καὶ τὴν	Περσίδα	καὶ Αἴγυπτον, τοῖς τε Αἰγυπτίοις
[10, 7]	βραχυτέρων, ὅπου γε περὶ τῆς	Περσικῆς	στρατείας καὶ τῶν ἐν αὐτῇ
[10, 9]	τοίνυν αἱ μεταξὺ Δαρείου τοῦ	Πέρσου	καὶ Τιβερίου τοῦ Ῥωμαίων βασιλέως
[10, 14]	Πλάτων ἀμφὶ τὰ ὕστατα τῆς	Περσῶν	βασιλείας, μικρῷ θᾶττον Ἀλεξάνδρου τοῦ
[10, 6]	πρώτην ἐπιστολὰς συντάξαι Ἄτοσσαν, τὴν	Περσῶν	βασιλεύσασαν, φησὶν Ἑλλάνικος. Σκάμμων μὲν
[10, 9]	χρόνους τοὺς μέχρι Δαρείου τοῦ	Περσῶν	βασιλέως καὶ τῆς κατ´ αὐτὸν
[10, 14]	Θαλοῦ ἀρξάμενοι κατώτεροι Κύρου τοῦ	Περσῶν	βασιλέως φαίνονται ἠκμακότες. Ὁ δὲ
[10, 10]	οʹ τῆς αἰχμαλωσίας ἔτη Κῦρος	Περσῶν	ἐβασίλευσεν, ᾧ ἔτει Ὀλυμπιὰς ἤχθη
[10, 7]	ἄλλοι λέγονται γενέσθαι, βραχὺ τῆς	Περσῶν	ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα στρατείας τῷ
[10, 11]	ἡλικίας κατώτερα, πρὸ δὲ τῆς	Περσῶν	ἡγεμονίας ἔτεσιν ἑβδομήκοντα. Βηρωσσὸς δέ
[10, 4]	Ἀμφὶ Κῦρον δὲ οἵδε τὸν	Περσῶν	ἤκμασαν βασιλέα. Οὗτος δ´ ἦν
[10, 4]	διατρῖψαι δὲ καὶ παρὰ τοῖς	Περσῶν	μάγοις καὶ τοῖς Αἰγυπτίων δὲ
[10, 14]	ἀριθμὸν οʹ ὁ Κῦρος βασιλεύει	Περσῶν,	ὃς καὶ ἀνῆκε τὴν αἰχμαλωσίαν
[10, 4]	καὶ Αἴγυπτον καὶ πᾶσαν τὴν	Περσῶν,	τοῖς τε μάγοις καὶ τοῖς
[10, 2]	Ἑλληνικῇ μυθολογίᾳ τερατευόμενοι. Καὶ δὴ	πευσόμεθα	παρ´ αὐτῶν ἤτοι ἀληθῆ ταῦτά
[10, 4]	ἐν τούτοις τῆς Ἑβραίων κοινωνοὶ	πεφήνασι	διδασκαλίας. Εἰκὸς γοῦν πολυμαθεῖς γεγονότας
[10, 11]	Ἡρακλῆς μιᾷ τῶν Τρωϊκῶν προγενέστερος	πέφηνε	γενεᾷ. Τοῦτο δέ ἐστι φανερὸν
[10, 11]	Ἀγαμέμνονος βασιλείαν Ἴλιον ἑάλω. Οὐκοῦν	πέφηνεν	ὁ Μωσῆς ἀπό γε τῶν
[10, 11]	ἄνθρωποι. Διόπερ εἰ κατὰ Ἴναχον	πέφηνεν	ὁ Μωσῆς γεγονώς, πρεσβύτερός ἐστι
[10, 14]	αὐτὸν δειχθεῖεν τὰ σύμφωνα Ἑβραίοις	πεφιλοσοφηκότες,	ὥρα σκοπεῖν τὸν χρόνον, καθ´
[10, 3]	ἐσθλῆς δ´ οὐδὲν εἰς ὑπερβολὴν	πέφυκ´	ἄμεινον· διαφέρουσι δ´ αἱ φύσεις.
[10, 14]	ἀρχήν" φησί, τὰ πράγματα ὁμοῦ	πεφυρμένα·	Νοῦς δὲ εἰσελθὼν αὐτὰ ἐκ
[10, 3]	Κεκίλιος δέ, ὥς τι μέγα	πεφωρακώς,	ὅλον δρᾶμα ἐξ ἀρχῆς εἰς
[10, 4]	Σύρων ὁμοῦ καὶ Αἰγυπτίων ὧδέ	πη	μνημονεύοντος· Τούτου δ´ αἴτιος ὁ
[10, 13]	ἀπὸ τῆς Αἰγυπτιακῆς ἱστορίας ταύτη	πη	τῷ Ἰωσήπῳ κατὰ πλάτος ἀνιστόρηται.
[10, 5]	δικαιοσύνην‘ ὧν ἡ διάνοιά ἐστι	πηγὴ	ἢ καὶ ὀφθαλμὸς καὶ στόμα
[10, 5]	τὸ Ἄϊν, ὃ μεταληφθὲν σημαίνει	πηγὴν	ἢ ὀφθαλμόν‘ ἔπειτα τὸ Φῆ,
[10, 11]	ἡλικίαν πιστεύειν ἤπερ τοῖς ἀπὸ	πηγῆς	ἀρυσαμένοις Ἕλλησιν οὐ κατ´ ἐπίγνωσιν
[10, 13]	ῥητῶς μηνύει. Καὶ τοῦτο μᾶλλον	πιθανώτερόν	μοι φαίνεται καὶ παλαιᾶς ἱστορίας
[10, 12]	Εἰκότως ἄρα καὶ ὁ Βοιώτιος	Πίνδαρος	γράφει· Ἐν χρόνῳ δὲ γένετ´
[10, 9]	χρόνοι καὶ πρὸ τῶν Τρωϊκῶν	πίπτουσι	χρόνων καὶ σχεδὸν τοῖς Μωσέως
[10, 11]	τῷ πρεσβεύοντι κατὰ τὴν ἡλικίαν	πιστεύειν	ἤπερ τοῖς ἀπὸ πηγῆς ἀρυσαμένοις
[10, 10]	Ὠγύγου τοῦ παρ´ ἐκείνοις αὐτόχθονος	πιστευθέντος,	ἐφ´ οὗ γέγονεν ὁ μέγας
[10, 7]	πάντων ἀρχαιότατα καὶ μόλις αὐτὰ	πιστεύουσιν	ὑπ´ ἐκείνων γεγράφθαι. Πῶς οὖν
[10, 3]	μόνον‘ φησίν, ἀλλὰ καὶ τὴν	πίστιν	τῷ λόγῳ παρέχω. Σπάνια δὲ
[10, 2]	κατεφώρασεν. Εἰ δέ σοι μὴ	πιστὸς	οὗτος, ἅτε τῆς Ἑλληνικῆς καὶ
[10, 9]	ὁμολογίας ἀναμφηρίστως ἡγοῦμαι τὴν ἐπαγγελίαν	πιστώσεσθαι.	Γράφει τοίνυν ἐν τῷ τετάρτῳ
[10, 6]	τῶν εἰρημένων ἀκριβῆ καὶ βεβαίαν	πίστωσιν.	ἄκουε τοίνυν οἷα καὶ οὗτος
[10, 3]	ἔκ τινος φρέατος ἀνιμήσας καὶ	πιὼν	προεῖπεν, ὡς εἰς τρίτην ἡμέραν
[10, 6]	μουσικόν. Φασὶ δὲ καὶ τὴν	πλαγίαν	σύριγγα Σάτυρον εὑρεῖν τὸν Φρύγα·
[10, 1]	πάντα τοὺς Ἕλληνας, γῆν πολλὴν	πλανηθέντας,	οὐκ ἀταλαιπώρως μέν, ἐξ ἐράνου
[10, 7]	τοῦτο μάλιστα δὴ καὶ τὴν	πλάνην	καὶ τὴν ἐξουσίαν τοῦ ψεύδεσθαι
[10, 8]	καὶ τὰ περὶ τὴν ἑαυτοῦ	πλάνην	ὀργιαζόμενα καὶ τὴν τῶν ἐν
[10, 1]	φυσιολογίας καὶ τὴν λοιπὴν δεισιδαίμονα	πλάνην	παρὰ βαρβάρων εἰλῆφθαι αὐτοῖς φθάσας
[10, 4]	θαυμαστοῖς παραπλησίως φιλοσόφοις ἀναμὶξ τὴν	πλάνην	τὴν πολύθεον τῇ γνώσει τοῦ
[10, 4]	ἕτερος Ἕλλην ἢ βάρβαρος, τῆς	πλάνης	ἀρχηγοὶ γενόμενοι, συνεστήσαντο· τούτων γὰρ
[10, 4]	πρῶτοι κατῆρξαν αὐτοῖς τῆς πολυθέου	πλάνης,	τοὺς ἑπτὰ παρ´ αὐτοῖς ἄνδρας
[10, 12]	αὐτὴν διὰ πάσης τῆς γῆς	πλανωμένην.	Ταύτην δ´ Ἴστρος ἐν τῷ
[10, 10]	ἦν Προμηθεύς, ὥς τινες, ὃς	πλάσσειν	ἀνθρώπους ἐμυθεύετο· σοφὸς γὰρ ὢν
[10, 10]	μετὰ Ὤγυγον Ἀκταῖον ἢ τὰ	πλασσόμενα	τῶν ὀνομάτων οὐδὲ γενέσθαι φησὶ
[10, 6]	πέλτην ἐξεῦρον. Ἔτι φασὶ Τουσκανοὺς	πλαστικὴν	ἐπινοῆσαι· Ἴτανόν τε (Σαυνίτης οὗτος
[10, 13]	ταύτη πη τῷ Ἰωσήπῳ κατὰ	πλάτος	ἀνιστόρηται. Ἀπὸ δὲ τῆς Φοινίκων,
[10, 1]	τὴν περὶ τούτου σύστασιν εἰς	πλάτος	ἀπηύθυνε. Τούτου δέ μοι πρώτου
[10, 14]	δόγμασιν ὑπερηκόντισε. Γέγονε δὲ ὁ	Πλάτων	ἀμφὶ τὰ ὕστατα τῆς Περσῶν
[10, 12]	πατέρα θνητῶν ἀνθρώπων. Ἐντεῦθεν ὁ	Πλάτων	ἐν Τιμαίῳ κατακολουθήσας Ἀκουσιλάῳ γράφει·
[10, 4]	εἰς τέλος ἀπεργάζονται. Ταῦτα ὁ	Πλάτων.	Καὶ Δημόκριτος δὲ ἔτι πρότερον
[10, 14]	Εἰ δή σοι τοιγαροῦν ὁ	Πλάτων	οἵ τε μετ´ αὐτὸν δειχθεῖεν
[10, 3]	καὶ αὐτὸς οὗτος ὁ ἥρως	Πλάτων,	οὗ τὴν ἐπώνυμον ἑορτὴν σήμερον
[10, 4]	νομοθετῆσαι, Αἰγυπτίοις ὁμοίως φησὶν ὁ	Πλάτων	προσεσχηκέναι, ὁπηνίκα πάλιν ᾤκουν Ἑβραῖοι
[10, 4]	μάθημα. Καὶ οὗτος δὲ ὁ	Πλάτων	τοῖς ἐν Ἰταλίᾳ Πυθαγορείοις σχολάσας
[10, 8]	κατεστεμμένον. Καὶ Λυκοῦργον δὲ καὶ	Πλάτωνα	καὶ Σόλωνα πολλὰ τῶν ἐξ
[10, 14]	φιλοσοφίας καὶ μάλιστα τῆς κατὰ	Πλάτωνα,	ὃς ἀκουστὴς τὰ πρῶτα γενόμενος
[10, 8]	δὲ Σόλωνα τὸν Ἀθηναῖον καὶ	Πλάτωνα	τὸν φιλόσοφον· ἐλθεῖν δὲ καὶ
[10, 3]	ΠΡΩΤΟΥ ΤΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ. Τὰ	Πλατώνεια	ἑστιῶν ἡμᾶς Λογγῖνος Ἀθήνησι κέκληκεν
[10, 3]	δὲ τὰ τῶν πρὸ τοῦ	Πλάτωνος	γεγονότων βιβλία, ἐπεὶ ἴσως πλείους
[10, 2]	εὔλογον. Εἶτ´ ἀκολούθως Ὀρφέως, Ἡρακλείτου,	Πλάτωνος,	Πυθαγόρου, Ἡροδότου, Θεοπόμπου, Θουκυδίδου, Δημοσθένους,
[10, 9]	ἐπὶ τὴν Ἰλίου ἅλωσιν συνάγεσθαι	πλεῖον	ἢ ὀκτακόσια ἔτη κατὰ τὴν
[10, 11]	προάγων γενεαῖς τῶν Τρωϊκῶν τοῦ	πλείονα	πρὸς τοὺς φιλομαθεῖς συντάττειν ἡμᾶς
[10, 11]	Αἰγυπτίοις. Καὶ τί μοι λέγειν	πλείονα;	Χρὴ γὰρ τὸν πείθειν ἐπαγγελλόμενον
[10, 1]	παραστήσω. Ὥσπερ οὖν τὴν περὶ	πλειόνων	θεῶν δόξαν τά τε μυστήρια
[10, 9]	τῶν λόγων πατέρες καὶ διὰ	πλειόνων	μαρτύρων, ἀλλὰ μὴ δι´ ἑνὸς
[10, 3]	μνημονεύειν. Καὶ ταῦτ´ εἰπὼν διὰ	πλειόνων	τίθησι τὰς ἀποδείξεις. Ἀλλ´ ὁποῖος
[10, 3]	Πλάτωνος γεγονότων βιβλία, ἐπεὶ ἴσως	πλείους	ἄν τις ἐφώρασε τοῦ φιλοσόφου.
[10, 2]	ὁλόκληρον. Αὖθις δὲ τούτοις ἐπαγαγὼν	πλείους	ἀποδείξεις τοῦ λόγου πάλιν τελευτῶν
[10, 12]	γενεαὶ μὲν εἴκοσιν ἢ μιᾷ	πλείους	διαριθμοῦνται, ἔτη δέ, ὡς ἔπος
[10, 8]	γὰρ τῶν μυστικῶν τελετῶν τὰ	πλεῖστα	καὶ τὰ περὶ τὴν ἑαυτοῦ
[10, 8]	τῶν πρεσβυτέρων καὶ τοὺς τὰ	πλεῖστα	τῶν ἐθνῶν περιειργασμένους Ἕλληνας καὶ
[10, 4]	καὶ ἀέρας τε καὶ γαίας	πλείστας	εἶδον καὶ λογίων ἀνδρῶν πλείστων
[10, 4]	ἐξείργαστο. Ναὶ μὴν καὶ μαντείων	πλείστη	τις ἦν καὶ ἄφθονος παρὰ
[10, 4]	δὲ τῶν κατ´ ἐμαυτὸν ἀνθρώπων	πλείστην	γῆν ἐπεπλανησάμην, ἱστορέων τὰ μήκιστα,
[10, 9]	τῶν μετ´ αὐτὸν προφητῶν ἀρχαιότητος	πλεῖστοι	μὲν ἄλλοι διὰ σπουδῆς τὴν
[10, 7]	Ἔφορος μὲν Ἑλλάνικον ἐν τοῖς	πλείστοις	ψευδόμενον ἐπιδείκνυσιν, Ἔφορον δὲ Τίμαιος
[10, 4]	Αἴγυπτον καὶ τῇ τούτων φιλοσοφίᾳ	πλεῖστον	ἀναθεῖναι χρόνον. Τοῦτό τοι καὶ
[10, 14]	ἠκμακότες. Ὁ δὲ Κῦρος μετὰ	πλεῖστον	τῆς εἰς Βαβυλῶνα αἰχμαλωσίας τοῦ
[10, 12]	Ἀπίων τοίνυν ὁ γραμματικός, ὁ	Πλειστονίκης	ἐπικληθείς, ἐν τῇ δʹ τῶν
[10, 10]	ἠκρίβωνται πολλοῖς, τῷ μὴ ἐκ	πλείστου	διαστήματος, διὰ τετραετίας δὲ τὰς
[10, 4]	πλείστας εἶδον καὶ λογίων ἀνδρῶν	πλείστων	ἐπήκουσα καὶ γραμμέων συνθέσιος μετ´
[10, 12]	παρεστήσαμεν. Καὶ θεῶν ἄρα τῶν	πλείστων	παρ´ Ἕλλησιν, οὐ μόνον τῶν
[10, 7]	ἕκαστοι περὶ τῶν πραγμάτων εἴκαζον;	Πλέον	γοῦν διὰ τῶν βιβλίων ἀλλήλους
[10, 4]	τῶν μὲν Τρωϊκῶν ὕστερον ἔτεσι	πλέον	ἢ ἑξακοσίοις, τῆς δὲ Μωσέως
[10, 9]	ἄλλοις κατώτερον χρόνοις, ἤδη που	πλέον	ἢ τετρακοσίων ὅλων ἐτῶν συμπληρουμένων
[10, 10]	συντρέχει· ὥστ´ οὐδ´ ἐπίσημος ἐπὶ	πλέον	ἡ τῶν χρόνων παραλλαγή. Σημειωτέον
[10, 4]	ὀρθότερον φιλοσοφίας ἁψάμενοι καί τι	πλέον	καὶ μεῖζον τῆς πανδήμου περὶ
[10, 4]	φασίν. Ἀλλὰ κατά γε τούτους	πλέον	οὐδὲν τῆς Φοινίκων καὶ Αἰγυπτίων
[10, 4]	μνημονεύονται ἀγωγῆς τῆς ἠθικωτέρας, ὧν	πλέον	οὐδὲν τῶν βοωμένων ἀποφθεγμάτων μνημονεύεται.
[10, 3]	κωμῳδηθέντος ὑπὸ Κρατίνου διὰ τὸ	πλεονάσαι	ἐν τῷ τὸν δ´ ἀπαμειβόμενος·
[10, 12]	ἀριστεῖς, τοὺς ἐν τῇ Ἀργοῖ	πλεύσαντας,	συνάγεται ἔτη ἑξήκοντα τρία· Ἀσκληπιός
[10, 3]	τῶν οὐκ ἰδίων Μενάνδρου, τὸ	πλῆθος	αὐτοῦ τῶν κλοπῶν ἐξέφηνε· καθάπερ
[10, 14]	ΟΙ ΧΡΟΝΟΙ. Ἀλλὰ τί δεῖ	πλῆθος	ταῖς ἀποδείξεσιν ἐπισωρεύειν, τοῦ φιλαλήθους,
[10, 12]	βασιλεύοντος τὸ τελευταῖον ἔτος Μενεσθέως,	πληθυούσης	σελήνης· νὺξ μὲν ἔην (φησὶν
[10, 2]	ἠπίοις ἐπαγγελίαις ἐπιστρέφει πρὸς σωτηρίαν.	Πλὴν	ἀλλ´ οἱ Ἕλληνες, αὐχμοῦ ποτὲ
[10, 14]	φυσικοὺς φιλοσόφους πρὸ Σωκράτους γενομένους·	πλὴν	ἀλλὰ πάντες ἀπὸ Θαλοῦ ἀρξάμενοι
[10, 9]	πρῶτόν φασιν ἁπάσης τῆς Ἀσίας	πλὴν	Ἰνδῶν κεκρατηκέναι· οὗ Νίνος ἐπώνυμος
[10, 11]	ἀληθεύειν δύναται. Καὶ μετὰ βραχέα·	Πλὴν	Ὅμηρος ἔστω μὴ μόνον ὕστερος
[10, 10]	μερικὴν ἀπόπεμψιν ἐποιήσατο τοῦ λαοῦ,	πληρωθείσης	τῆς ἑβδομηκονταετίας, ὡς ἐν τῷ
[10, 5]	τοιαύτην τινὰ διάνοιαν· μάθησις οἴκου,	πλήρωσις	δέλτων αὕτη‘ Εἶτα μετὰ ταῦτά
[10, 5]	τὸ τρίτον Γίμελ, ὅ ἐστι	πλήρωσις‘	τὸ τέταρτον Δέλθ, ὃ σημαίνει
[10, 9]	ὄντες αὐτοῦ σχεδὸν τοῖς Μωσέως	πλησιάζειν	χρόνοις εἴρηνται, οὐδὲ αὐτοὶ κατὰ
[10, 9]	τῶν αὐτοῦ πρεσβυτέρων, οἳ Μωσεῖ	πλησιάζειν	ὡμολογήθησαν. Πόσοις δὲ ἄρα ἔτεσιν
[10, 9]	ἀλλὰ σχεδὸν τοῖς ἐκείνου χρόνοις	πλησιάζοντες·	ὡς τοσοῦτον εἶναι πρεσβύτερον Μωσέα
[10, 9]	χρόνων καὶ σχεδὸν τοῖς Μωσέως	πλησιάζουσιν,	ὡς αἱ τῶν Φοινίκης βασιλέων
[10, 3]	Θεόπομπος τό τε περὶ τὸ	πλοῖον	οὐκ ἀπὸ Μεγάρων τῆς Σικελίας,
[10, 8]	λέγουσιν ἀπομιμήσασθαι τὴν τοῦ λαβυρίνθου	πλοκὴν	τοῦ διαμένοντος μὲν μέχρι τοῦ
[10, 9]	τῇ παρ´ Ἑβραίοις συνέστησαν ἀρχαιολογίᾳ,	πλουσίᾳ	καὶ ποικίλῃ κατασκευῇ κεχρημένοι τῆς
[10, 2]	τὴν χώραν. Ἐντεῦθεν ἄφθονος καὶ	πλουσία	τελεσφορεῖται εὐκαρπία, ταῖς Αἰακοῦ γεωργηθεῖσα
[10, 14]	οὖν Ἀθηναίων πρῶτος ἐγένετο καὶ	πλούτῳ	καὶ γένει τῶν καθ´ ἑαυτὸν
[10, 4]	καὶ ῥαψῳδῶν ὄχλος. Ὧν μακροῖς	ποθ´	ὕστερον χρόνοις εἰς Ἕλληνας παρελθοῦσα
[10, 4]	Αἰγύπτου περὶ θεῶν ἢ καί	ποθεν	ἄλλοθεν, μυστήρια καὶ τελετὰς ξοάνων
[10, 8]	φιλοσόφων διδασκάλους, τοὺς βαρβάρους λέγω,	πόθῳ	τῆς ἀληθοῦς εὐσεβείας καὶ αὐτοὶ
[10, 11]	γὰρ τὸν πείθειν ἐπαγγελλόμενον συντομωτέρας	ποιεῖσθαι	τὰς περὶ τῶν πραγμάτων πρὸς
[10, 10]	τετραετίας δὲ τὰς ἀναγραφὰς αὐτῶν	ποιεῖσθαι	τοὺς Ἕλληνας. Οὗ δὴ χάριν
[10, 8]	τοῖς ἄλλοις ἄστροις τὴν φορὰν	ποιεῖται.	Παραπλησίως δὲ καὶ τὸν Εὔδοξον
[10, 9]	τῆς εὐαγγελικῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ	ποιησαμένου	κατὰ τὸ πεντεκαιδέκατον ἔτος Τιβερίου
[10, 13]	ἐπεὶ δὲ τὴν πολιορκίαν ἀπέγνω,	ποιήσασθαι	συμβάσεις, ἵνα τὴν Αἴγυπτον ἐκλιπόντες
[10, 11]	παραλαμβάνω. Περὶ γὰρ τῆς Ὁμήρου	ποιήσεως	γένους τε αὐτοῦ καὶ χρόνου
[10, 7]	ὁμολογούμενον εὑρίσκεται γράμμα τῆς Ὁμήρου	ποιήσεως	πρεσβύτερον· οὗτος δὲ καὶ τῶν
[10, 8]	ἀκολούθως τούτῳ θεῖναι κατὰ τὴν	ποίησιν·	Ἑρμῆς δὲ ψυχὰς Κυλλήνιος ἐξεκαλεῖτο
[10, 7]	τοῦτον ἐν γράμμασι τὴν αὑτοῦ	ποίησιν	καταλιπεῖν, ἀλλὰ διαμνημονευομένην ἐκ τῶν
[10, 11]	καὶ τίς ἡ κατ´ αὐτὸν	ποίησις,	ἕτοιμον ἐμαυτὸν ὑμῖν πρὸς τὴν
[10, 11]	καὶ περὶ τῶν νομιζομένων σοφῶν	ποιήσομαι	τὴν ἀπόδειξιν. Μίνως μὲν γάρ,
[10, 2]	ἀποδείξεσι καὶ πρώτους γε τοὺς	ποιητὰς	τὰ παρὰ τῶν ὁμοίων κεκλοφέναι
[10, 12]	χρὴ πείθεσθαι καὶ Ἡσιόδῳ τῷ	ποιητῇ,	ἀκούσωμεν αὐτοῦ· Ζηνὶ δ´ ἄρ´
[10, 8]	δὲ τούτοις Ὅμηρόν τε τὸν	ποιητὴν	καὶ Λυκοῦργον τὸν Σπαρτιάτην, ἔτι
[10, 12]	ὅθεν καὶ ὁ τῆς Φορωνίδος	ποιητὴς	εἶναι αὐτὸν ἔφη πατέρα θνητῶν
[10, 3]	τῶν λοιδόρων ἰάμβων καὶ ἐπιγραμμάτων	ποιητής,	παρῴδηκε τὰς Ἐφόρου κλοπὰς ἐξελέγχων,
[10, 8]	φάρμακον, ὃ λαβεῖν φησιν ὁ	ποιητὴς	τὴν Ἑλένην ἐκ τῶν Αἰγυπτίων
[10, 14]	ἑαυτὸν διήνεγκεν· Εὐριπίδης δὲ ἐπὶ	ποιητικὴν	μεταβὰς ὑπό τινων σκηνικὸς φιλόσοφος
[10, 11]	μὲν τῶν χρόνων τοῦ προειρημένου	ποιητοῦ,	λέγω δὴ Ὁμήρου, στάσεώς τε
[10, 11]	εἶναι παλαίτατον καὶ τὸν μὲν	ποιητῶν	καὶ ἱστορικῶν εἶναι πρεσβύτατον, τὸν
[10, 12]	τῶν λεγομένων σοφῶν τε καὶ	ποιητῶν,	ὁ Μωσῆς ἡμῖν ἀποδέδεικται πρεσβύτερος.
[10, 4]	ἄλλος ἐπιρρέων χρησμῳδῶν μᾶλλον ἢ	ποιητῶν	τε καὶ ῥαψῳδῶν ὄχλος. Ὧν
[10, 4]	δόγματα. Οἱ μὲν γὰρ ἀλληνάλλως	ποικίλαις	ψευδοδοξίαις ἀπαχθέντες εἰς βυθὸν ἀδολεσχίας
[10, 9]	Ἑβραίοις συνέστησαν ἀρχαιολογίᾳ, πλουσίᾳ καὶ	ποικίλῃ	κατασκευῇ κεχρημένοι τῆς ἀποδείξεως. Οἱ
[10, 14]	φιλαπεχθήμονος καὶ τοῖς εἰρημένοις ἀρκουμένου	ποικίλην	περιέχουσι τὴν περὶ τοῦ προκειμένου
[10, 13]	εἶναι Μισφραγμούθωσις, ἡττωμένους φησὶ τοὺς	ποιμένας	ἐκ μὲν τῆς ἄλλης Αἰγύπτου
[10, 13]	βασιλέων γενέσθαι φησὶν ἐπὶ τοὺς	ποιμένας	ἐπανάστασιν, καὶ πόλεμον συρραγῆναι μέγαν
[10, 13]	μεγάλῳ καὶ ἰσχυρῷ περιλαβεῖν τοὺς	ποιμένας,	ὅπως τήν τε κτῆσιν ἅπασαν
[10, 13]	προσηγορίας, ἀλλὰ τοὐναντίον αἰχμαλώτους δηλοῦσθαι	ποιμένας.	Τὸ γὰρ Ὓκ πάλιν Αἰγυπτιστὶ
[10, 13]	χρόνου συλλογισθέντος, ὅτι οἱ καλούμενοι	ποιμένες,	ἡμέτεροι δὲ πρόγονοι, τρισὶ καὶ
[10, 13]	δὲ Οὐσσὼς ποιμήν ἐστι καὶ	ποιμένες	κατὰ τὴν κοινὴν διάλεκτον· καὶ
[10, 13]	Ὑκουσσώς· τοῦτο δέ ἐστι βασιλεῖς	ποιμένες.	Τὸ γὰρ Ὓκ καθ´ ἱερὰν
[10, 13]	προκατωνομασμένους βασιλέας καὶ τοὺς τῶν	ποιμένων	καλουμένων καὶ τοὺς ἐξ αὐτῶν
[10, 13]	βασιλέα σημαίνει, τὸ δὲ Οὐσσὼς	ποιμήν	ἐστι καὶ ποιμένες κατὰ τὴν
[10, 4]	λόγων μαρτυρεῖ, εὖ μοι δοκεῖ	ποιῶν	καὶ τὰ κάλλιστα ἐμπορεύεσθαι εἰς
[10, 12]	εἰς λόγους, τῶν τῇδε τῇ	πόλει	τὰ ἀρχαιότατα λέγειν ἐπιχειρεῖν, περὶ
[10, 4]	κατὰ πάσας χώρας τε καὶ	πόλεις,	ἔν τε ἱεροῖς καὶ μυστηρίοις,
[10, 7]	δὲ πρὸς χάριν ἢ τὰς	πόλεις	ἢ τοὺς βασιλέας ἐπαινοῦντες· ἄλλοι
[10, 7]	δεῖ λέγειν περὶ τῶν κατὰ	πόλεις	καὶ βραχυτέρων, ὅπου γε περὶ
[10, 9]	χρήσομαι τῷ πάντων δυσμενεστάτῳ καὶ	πολεμιωτάτῳ	Ἑβραίων τε καὶ ἡμῶν, φημὶ
[10, 11]	Φήμιος κατ´ αὐτὸν τὸν Τρωϊκὸν	πόλεμον	γεγόνασι· διέτριβον γὰρ ὁ μὲν
[10, 13]	ἐπὶ τοὺς ποιμένας ἐπανάστασιν, καὶ	πόλεμον	συρραγῆναι μέγαν καὶ πολυχρόνιον. Ἐπὶ
[10, 12]	Προῖτον ὁ Εὐμόλπου πρὸς Ἀθηναίους	πόλεμος·	κατὰ δὲ Ἀκρίσιον Πέλοπος ἀπὸ
[10, 11]	Προῖτον ὁ Εὐμόλπου πρὸς Ἀθηναίους	πόλεμος·	κατὰ δὲ Ἀκρίσιον Πέλοπος ἀπὸ
[10, 11]	αὐτὸν ὑπειλήφθω γεγονέναι τὸν τοῦ	πολέμου	καιρόν, ἔτι δὲ καὶ τοῖς
[10, 10]	τοὺς αὐτοὺς χρόνους γενέσθαι Μωσέα·	Πολέμων	μὲν ἐν τῇ πρώτῃ τῶν
[10, 11]	γε τῶν προειρημένων πρεσβύτατος ἡρώων,	πόλεων,	δαιμόνων. Καὶ χρὴ τῷ πρεσβεύοντι
[10, 7]	λέγω δὲ τὰς κτίσεις τῶν	πόλεων	καὶ τὰ περὶ τὰς ἐπινοίας
[10, 13]	ἐν τῇ νῦν Ἰουδαίᾳ καλουμένῃ	πόλιν	οἰκοδομησαμένους τοσαύταις μυριάσιν ἀνθρώπων ἀρκέσουσαν,
[10, 9]	οὔπω τότε Ἀθηναίων οὔτε τὴν	πόλιν	οὔτε τὴν προσηγορίαν ἐχόντων. Ὁ
[10, 9]	παλαιὰν ἱστορίαν ἐκ τῶν κατὰ	πόλιν	ὑπομνημάτων καὶ τῶν ἐν τοῖς
[10, 4]	οὐδέ ἐστι παρ´ ὑμῖν χρόνῳ	πολιὸν	μάθημα. Καὶ οὗτος δὲ ὁ
[10, 14]	Σεδεκίας ἔτη ιβʹ κατὰ τοῦτον	πολιορκηθείσης	τῆς Ἱερουσαλὴμ ὑπὸ Ἀσσυρίων καὶ
[10, 13]	τοῖς τείχεσιν· ἐπεὶ δὲ τὴν	πολιορκίαν	ἀπέγνω, ποιήσασθαι συμβάσεις, ἵνα τὴν
[10, 13]	Θμούθωσιν ἐπιχειρῆσαι μὲν αὐτοὺς διὰ	πολιορκίας	ἑλεῖν κατὰ κράτος, ὀκτὼ καὶ
[10, 9]	Ἰνδῶν κεκρατηκέναι· οὗ Νίνος ἐπώνυμος	πόλις,	ἣ Νινευὴ παρ´ Ἑβραίοις ὠνόμασται,
[10, 4]	ὧν ἀπελέγχεται ἡ παρ´ Ἕλλησι	πολιτεία	τὸν μακρὸν αἰῶνα πτωχεύουσα καὶ
[10, 11]	μενούσης μοι τῆς κατὰ θεὸν	πολιτείας	ἀνεξαρνήτου. Τοσαῦτα καὶ ὁ Τατιανός.
[10, 11]	μὲν οὖν τῆς καθ´ ἡμᾶς	πολιτείας	ἱστορίας τε τῆς κατὰ τοὺς
[10, 4]	ἀλλὰ καὶ τῶν κοινῶν καὶ	πολιτικῶν	ἐπιτηδευμάτων. Ἡγοῦμαι δέ μοι τήνδε
[10, 7]	αὐτῇ πραχθέντων οἱ δοκιμώτατοι διαπεφωνήκασι;	Πολλὰ	δὲ καὶ Θουκυδίδης ὡς ψευδόμενος
[10, 8]	αὐτοῖς ἔτη διατρῖψαι πέντε καὶ	πολλὰ	διδαχθῆναι τῶν κατὰ ἀστρολογίαν τόν
[10, 3]	ὡς Ἡρόδοτος ἐν τῇ δευτέρᾳ	πολλὰ	Ἑκαταίου τοῦ Μιλησίου κατὰ λέξιν
[10, 3]	συνεμπτώσεως πραγματεία, ἐξ ὧν τοιαῦτα	πολλὰ	ἔστι γνῶναι. Καὶ μεθ´ ἕτερα·
[10, 11]	(πέντε δέ εἰσιν αὐτῷ γραφαί)	πολλὰ	μὲν καὶ ἄλλα, φησὶ δ´
[10, 3]	τῷ πρώτῳ Κατὰ Κλεομέδοντος αἰκίας	πολλὰ	μετενήνοχεν αὐτοῖς ὀνόμασιν ἐκ τοῦ
[10, 3]	μηνύω καὐτὸς Ὑπερείδην τὸν καλὸν	πολλὰ	παρὰ Δημοσθένους κεκλοφότα ἔν τε
[10, 3]	καὶ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἰχνευταί	πολλὰ	περὶ Θεοπόμπου λέγεται, Ἀρητάδου τέ
[10, 8]	εὐφυΐαν ἀξιωθέντα μεγάλης δόξης καὶ	πολλὰ	προσεξευρόντα τυχεῖν ἰσοθέων τιμῶν. Κατὰ
[10, 13]	φησιν αὐτός, μεταφράσας, ὃς καὶ	πολλὰ	τὸν Ἡρόδοτον ἐλέγχει τῶν Αἰγυπτιακῶν
[10, 3]	αὐτοῦ τε καὶ τοῦ Ξενοφῶντος	πολλὰ	τοῦ Ξενοφῶντος αὐτὸν μετατιθέντα κατείληφα,
[10, 8]	δὲ καὶ Πλάτωνα καὶ Σόλωνα	πολλὰ	τῶν ἐξ Αἰγύπτου νομίμων εἰς
[10, 8]	Εὔδοξον ἀστρολογήσαντα παρ´ αὐτοῖς καὶ	πολλὰ	τῶν χρησίμων εἰς τοὺς Ἕλληνας
[10, 7]	Αἰτίαι δὲ τῆς τοιαύτης διαφωνίας	πολλαὶ	μὲν ἴσως ἂν καὶ ἕτεραι
[10, 11]	στοιχεῖα τοῖς προειρημένοις παραδοὺς μετὰ	πολλὰς	γενεὰς τῆς Βοιωτίας ἐπέβη. Μετὰ
[10, 7]	ὕστερον συντεθῆναι καὶ διὰ τοῦτο	πολλὰς	ἐν αὐτῇ σχεῖν τὰς διαφωνίας.
[10, 4]	ἀπαρνούμενος. Ἀκοῦσαι δ´ οὖν αὐτοῦ	πολλαχοῦ	μὲν πάρεστιν, οὐ μὴν ἀλλὰ
[10, 4]	τοι καὶ αὐτὸς τοῖς βαρβάροις	πολλαχοῦ	τῶν ἰδίων λόγων μαρτυρεῖ, εὖ
[10, 7]	Τροίαν τοσούτοις ἔτεσι στρατευσάντων ὕστερον	πολλὴ	γέγονεν ἀπορία καὶ ζήτησις εἰ
[10, 7]	καὶ τοὺς ψευδομένους ἐλέγξειν, ἡ	πολλὴ	πρὸς ἀλλήλους ἐγένετο διαφωνία τοῖς
[10, 7]	τοῦ περιέχοντος φθοραῖς ὑποκειμένους καὶ	πολλὴν	ἐποιήσαντο πρόνοιαν τοῦ μηδὲν ἄμνηστον
[10, 1]	φιλοσόφων τετιμημένους, ὡς διὰ τὴν	πολλὴν	εὐδοκίμησιν τῇ δόξῃ τοὺς ὁμοίους
[10, 1]	τὰ πάντα τοὺς Ἕλληνας, γῆν	πολλὴν	πλανηθέντας, οὐκ ἀταλαιπώρως μέν, ἐξ
[10, 10]	διὰ τὴν ἀπὸ τοῦ κατακλυσμοῦ	πολλὴν	φθοράν, ἀβασίλευτος ἔμεινεν ἡ νῦν
[10, 3]	παρῴδηκε τὰς Ἐφόρου κλοπὰς ἐξελέγχων,	Πολλίωνος	δὲ ἐπιστολὴ πρὸς Σωτηρίδαν Περὶ
[10, 11]	οὐ κατ´ ἐπίγνωσιν τἀκείνου δόγματα.	Πολλοὶ	γὰρ οἱ κατ´ αὐτοὺς σοφισταὶ
[10, 8]	λειμῶνας καὶ τὰς παρὰ τοῖς	πολλοῖς	εἰδωλοποιίας ἀναπεπλασμένας παρεισαγαγεῖν, μιμησάμενον τὰ
[10, 12]	πρόσω. Εἰ δὲ τὰ Ἀσσυρίων	πολλοῖς	ἔτεσι πρεσβύτερα τῶν Ἑλληνικῶν Κτησίας
[10, 8]	λέγουσιν, ὑπὸ Μάρου τοῦ βασιλέως,	πολλοῖς	ἔτεσι πρότερον τῆς Μίνω βασιλείας·
[10, 11]	τῆς Ἰλιακῆς ἁλώσεως πρεσβύτερος πάνυ	πολλοῖς	ἔτεσι, τῆς δὲ γεγονυίας Ἰλίου
[10, 3]	τὴν ἐπώνυμον ἑορτὴν σήμερον πανηγυρίζομεν,	πολλοῖς	καταχρῆται τῶν πρὸ αὐτοῦ (αἰδοῦμαι
[10, 10]	τοῦ συμφωνούντων· αἱ δὲ ἠκρίβωνται	πολλοῖς,	τῷ μὴ ἐκ πλείστου διαστήματος,
[10, 14]	εἰς Ἀθήνας ἐκεῖ ἐσχόλασε καὶ	πολλοὺς	ἔσχεν Ἀθηναίων γνωρίμους, ἐν οἷς
[10, 3]	Λογγῖνος Ἀθήνησι κέκληκεν ἄλλους τε	πολλοὺς	καὶ Νικαγόραν τὸν σοφιστὴν καὶ
[10, 12]	διδάσκαλον. Ὅμηρος δὲ καὶ Ἡσίοδος	πολλῷ	νεώτεροι τῶν Ἰλιακῶν, μεθ´ οὓς
[10, 4]	τε καὶ χρησμοῖς, καὶ τῷ	πολλῷ	τύφῳ τῶν λαοπλάνων δαιμόνων ἐκαλλωπίζετο,
[10, 10]	τοῦ πρώτου κατακλυσμοῦ γέγονεν ἐπώνυμος	πολλῶν	διαφθαρέντων διασωθείς, κατὰ τὴν Αἰγύπτου
[10, 3]	μᾶλλον εἶναι καὶ ὡς ὑπὸ	πολλῶν	λεγομένῳ συγκεχρῆσθαι ἢ δοκεῖν εἰληφέναι
[10, 9]	καὶ ὁ ἐπὶ Φαέθοντος ἐμπρησμός,	πολλῶν,	ὡς εἰκός, φθορῶν γῆς κατὰ
[10, 11]	Σολομῶν δὲ ὁ κατ´ Εἴραμον	πολὺ	κατώτερός ἐστι τῆς Μωσέως ἡλικίας.
[10, 11]	γενεᾷ μετὰ Ἴναχον. Λυκοῦργος δέ,	πολὺ	μετὰ τὴν Ἰλίου γεννηθεὶς ἅλωσιν,
[10, 14]	αὐτῶν πεπολιορκημένης· ὥστε σε ὁμολογεῖν	πολὺ	νεώτερα Μωσέως καὶ τῶν μετ´
[10, 14]	Αὐγούστου δὲ τοῦ Σεβαστοῦ οὐ	πολὺ	πρόσθεν ἔτεσι τετρακοσίοις. Εἰ δή
[10, 4]	φιλοσοφίας. Εἰ γοῦν ὀφθεῖεν αὐτοὶ	πολὺ	πρότερον τὰ πάντα παρὰ βαρβάρων
[10, 6]	Ἰταλίᾳ πρῶτοι φόρμιγγα εὗρον οὐ	πολὺ	τῆς κιθάρας λειπομένην καὶ κρόταλα
[10, 11]	προφητῶν ἴσμεν κεκηρυγμένα, γεγονότα μὲν	πολὺ	τῆς Μωσέως ἡλικίας κατώτερα, πρὸ
[10, 11]	Θάμυρις καὶ ὁ Φιλάμμων οὐ	πολὺ	τούτων εἰσὶν ἀρχαιότεροι. Περὶ μὲν
[10, 9]	τοῦ φιλοσόφου μαρτυρίαν. Ἔτι δὲ	πολὺ	τῶν Τρωϊκῶν νεώτερα τὰ κατὰ
[10, 10]	καὶ Κάστορος ἱστοριῶν, ἔτι δὲ	Πολυβίου	καὶ Φλέγοντος ἔστινεὑρεῖν, ἀλλὰ καὶ
[10, 12]	υἱὸν μιχθεῖς´ ἐν φιλότητι, Διώνυσον	πολυγηθῆ.	Κάδμος μὲν ὁ Σεμέλης πατὴρ
[10, 12]	δὲ ἐπὶ τὴν Κάστορος καὶ	Πολυδεύκους	ἀποθέωσιν ἔτη πεντήκοντα τρία· ἐνταῦθά
[10, 4]	φιλοσόφοις ἀναμὶξ τὴν πλάνην τὴν	πολύθεον	τῇ γνώσει τοῦ ἐπὶ πάντων
[10, 4]	καὶ πρῶτοι κατῆρξαν αὐτοῖς τῆς	πολυθέου	πλάνης, τοὺς ἑπτὰ παρ´ αὐτοῖς
[10, 10]	τὰς Βιβλιοθήκας Ἀλέξανδρός τε ὁ	Πολυΐστωρ	καί τινες, οἳ〉 τῶν καθ´
[10, 4]	κοινωνοὶ πεφήνασι διδασκαλίας. Εἰκὸς γοῦν	πολυμαθεῖς	γεγονότας τά τε τῶν ἐθνῶν
[10, 8]	ἐκ τῶν Αἰγυπτίων παρὰ τῆς	Πολυμνήστης,	τῆς Θῶνος γυναικός, ἀκριβῶς ἐξητακὼς
[10, 1]	καὶ τῆς λοιπῆς αὐτῶν ἱστορίας	πολὺν	πεποιῆσθαι λόγον παραστήσαντες, φέρε ἐπιθεωρήσωμεν,
[10, 4]	οὐδὲν τῆς Φοινίκων καὶ Αἰγυπτίων	πολυπλανοῦς	θεολογίας παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἐπολιτεύετο.
[10, 4]	δηλούμενος τὰ παρ´ ἑκάστοις σοφὰ	πολυπραγμονῶν	ἐπῆλθε Βαβυλῶνα καὶ Αἴγυπτον καὶ
[10, 4]	καὶ ὅσα τούτοις ὅμοια παρεφυλάττετο.	Πολὺς	γοῦν παρὰ τοῖς πᾶσιν ὁ
[10, 13]	καὶ πόλεμον συρραγῆναι μέγαν καὶ	πολυχρόνιον.	Ἐπὶ δὲ βασιλέως, ᾧ ὄνομα
[10, 2]	Ἕλληνες, αὐχμοῦ ποτὲ τὴν Ἑλλάδα	πολυχρονίως	φθείροντος καὶ ἐπεχούσης ἀγονίας καρπῶν,
[10, 9]	μὲν οὖν ἀποδεικτικῶς ἐν τοῖς	πονηθεῖσιν	ἡμῖν Χρονικοῖς Κανόσιν οὕτως ἔχοντα
[10, 1]	συντάξεις ὑποκλέψας ὡς ἐπ´ οἰκείοις	πόνοις	ἐσεμνύνατο. Μηδὲ τοῦτον δ´ ὑπολάβῃς
[10, 11]	Ἰουδαίοις φησὶ τὴν ἐξ Αἰγύπτου	πορείαν	εἰς ἅπερ ἤθελον χωρία, Μωσέως
[10, 8]	ὡς λοξὴν μὲν ἔχει τὴν	πορείαν,	ἐναντίαν δὲ τοῖς ἄλλοις ἄστροις
[10, 12]	γεγονέναι Ἰουδαίοις τὴν ἐξ Αἰγύπτου	πορείαν,	ἐξ ὧν συνῶπται κατὰ Ἴναχον
[10, 4]	τά τε χρήσιμα πανταχόθεν ἑαυτῇ	πορίζουσα	συνάγουσά τε καὶ ἐρανιζομένη, ὅ
[10, 10]	τῇ Παλαιστίνῃ καλουμένῃ Συρίᾳ οὐ	πόρρω	Ἀραβίας ᾤκησαν‘ αὐτοὶ δηλονότι οἱ
[10, 9]	τῆς Ἀσσυρίων βασιλίδος. Ταῦτα ὁ	Πορφύριος.	Δεῖ δὴ συλλογίσασθαι τὰ προκείμενα
[10, 9]	τῆς καθ´ ἡμῶν συσκευῆς ὁ	Πορφύριος	ῥήμασιν αὐτοῖς τάδε· Ἱστορεῖ δὴ
[10, 3]	τούτων τὰς μαρτυρίας· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ'	ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ	ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΛΕΠΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΣ
[10, 10]	μετὰ Μωσέως· Ἀπίων δὲ ὁ	Ποσειδωνίου,	περιεργότατος γραμματικῶν, ἐν τῇ κατὰ
[10, 11]	παρὰ τοῖς Ἕλλησι λόγιοι καὶ	πόσοι	καὶ τίνες εἰσὶν οἱ μνημονεύσαντες,
[10, 9]	πρεσβυτέρων, οἳ Μωσεῖ πλησιάζειν ὡμολογήθησαν.	Πόσοις	δὲ ἄρα ἔτεσιν εἰκὸς ἦν
[10, 4]	ἀδολεσχίας περιετράπησαν, οἱ δέ γε	ποσῶς	εὐγνώμονι λογισμῷ κεχρημένοι, ἐν οἷς
[10, 3]	Φοίνικος ὀρνέου καὶ περὶ τοῦ	ποταμίου	ἵππου καὶ τῆς θήρας τῶν
[10, 8]	νεὼν τοῦ Διὸς περαιοῦσθαι τὸν	ποταμὸν	εἰς τὴν Λιβύην καὶ μεθ´
[10, 3]	ἱστορηκότος εἰπόντος τε ὡς διψήσας	ποτὲ	ἐν Μεταποντίῳ καὶ ἔκ τινος
[10, 10]	Σημειωτέον δὲ ὡς ὅ τι	ποτὲ	ἐξαίρετον Ἕλλησι δι´ ἀρχαιότητα μυθεύεται,
[10, 1]	ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ. Τίσι	ποτὲ	λόγοις τὴν καθ´ Ἑβραίους φιλοσοφίαν
[10, 4]	τε καὶ ἐρανιζομένη, ὅ τι	ποτὲ	παρ´ ἑκάστοις εὕροι τῶν ἐθνῶν.
[10, 12]	Τιμαίῳ κατακολουθήσας Ἀκουσιλάῳ γράφει· Καί	ποτε	προαγαγεῖν βουληθεὶς αὐτοὺς περὶ τῶν
[10, 2]	Πλὴν ἀλλ´ οἱ Ἕλληνες, αὐχμοῦ	ποτὲ	τὴν Ἑλλάδα πολυχρονίως φθείροντος καὶ
[10, 8]	εἰκὸς τὰ παρὰ τίνων ἀναλέξασθαι,	πότερα	τοὺς πρεσβυτέρους τὰ τῶν νέων,
[10, 12]	ἀποθέωσιν ἔτη πεντήκοντα τρία· ἐνταῦθά	που	καὶ ἡ Ἰλίου κατάληψις. Εἰ
[10, 3]	Ὁμηρικοῦ ὄντος καὶ πάλιν ἀλλαχοῦ	που	λεγομένου Οἱ δ´ ἐπεὶ ἀμφοτέρωθεν
[10, 9]	μετὰ ταῦτα φιλοσόφους ὠνομάσθησαν, ἐγγύς	που	μετὰ τὰ Τρωϊκὰ ἔτεσιν ψʹ
[10, 4]	ὕστερον διιόντι καταφανὲς ἔσται. Ἐνταῦθά	που	νέοι τῷ χρόνῳ οἱ ἑπτὰ
[10, 12]	καὶ Πυθαγόραν τὸν μέγαν κάτω	που	περὶ τὰς Ὀλυμπιάδας γενόμενοι, ὡς
[10, 9]	ἐτῶν ἄλλοις κατώτερον χρόνοις, ἤδη	που	πλέον ἢ τετρακοσίων ὅλων ἐτῶν
[10, 13]	ἀρχαίαν τοῖς χρόνοις ὡς ἐγγύς	που	προτερεῖν αὐτὴν τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι
[10, 4]	λόγους ἠθικοὺς πεποιῆσθαι λέγεται. Καί	που	σεμνυνόμενος περὶ ἑαυτοῦ φησιν· Ἐγὼ
[10, 11]	δὲ Εἰράμου ὁ χρόνος ἤδη	που	τοῖς Ἰλιακοῖς ἐγγίζει· Σολομῶν δὲ
[10, 3]	ὀνόματος μετάθεσις· τοῖς μὲν γὰρ	πράγμασι	κέχρηται τοῖς αὐτοῖς, ἕτερον δ´
[10, 14]	Ἦν γὰρ ἀρχήν" φησί, τὰ	πράγματα	ὁμοῦ πεφυρμένα· Νοῦς δὲ εἰσελθὼν
[10, 3]	Ἀρητάδου τέ ἐστι Περὶ συνεμπτώσεως	πραγματεία,	ἐξ ὧν τοιαῦτα πολλὰ ἔστι
[10, 12]	αὐτοῖς Ἑβραίων παισὶν ἡ προκειμένη	πραγματεία,	καλῶς ἂν ἔχοι καὶ τὰ
[10, 8]	τῶν μάλιστα συνεκτικωτάτων τῇ προκειμένῃ	πραγματείᾳ,	τὸ μέλλοντας τῶν παρὰ τοῖς
[10, 3]	Περὶ τῆς τοῦ Σοφοκλέους κλοπῆς	πραγματείαν	κατεβάλετο. Κεκίλιος δέ, ὥς τι
[10, 11]	οὖν τῆς καθ´ ἕκαστον λόγον	πραγματείας	χρόνων τε καὶ ἀναγραφῆς αὐτῶν,
[10, 11]	βίους τῶν φιλοσόφων ἐπ´ ἀκριβὲς	πραγματευσάμενος.	Ἐν δὴ ταῖς τῶν προειρημένων
[10, 12]	περὶ τῶν κατ´ Αἴγυπτον θεῶν	πραγματευσάμενος	τὴν Ἶσιν ὑπὸ Ἑλλήνων Δήμητραν
[10, 3]	ἄλλους αἰτιώμενος κλέπτης ἁλῶ, τοὺς	πραγματευσαμένους	τὰ περὶ τούτων μηνύσω. Λυσιμάχου
[10, 3]	ἐπὶ Μαυσώλῳ ἀγῶνα τὸν διδάσκαλον.	Πραγμάτων	δ´ ὑφαίρεσιν πεποίηται, μεταθεὶς τὰ
[10, 7]	ἀλλ´ ὡς ἕκαστοι περὶ τῶν	πραγμάτων	εἴκαζον; Πλέον γοῦν διὰ τῶν
[10, 7]	ἐξ αὐτῶν τὸ δίκαιον τῶν	πραγμάτων	λαμβάνειν. Τὰ μὲν γὰρ παρὰ
[10, 11]	συντομωτέρας ποιεῖσθαι τὰς περὶ τῶν	πραγμάτων	πρὸς τοὺς ἀκούοντας διηγήσεις. Βηρωσσὸς
[10, 10]	λαβόμενος μιᾶς πράξεως Ἑβραϊκῆς ὁμοχρόνου	πράξει	ὑφ´ Ἑλλήνων ἱστορηθείσῃ καὶ ταύτης
[10, 11]	Μένδητος) οὗτος τὰς τῶν βασιλέων	πράξεις	ἐκτιθέμενος κατὰ Ἄμωσιν Αἰγύπτου βασιλέα
[10, 12]	τὰς δὲ τῶν Αἰγυπτίων βασιλέων	πράξεις	ἐν τρισὶν ὅλαις ἐκθέμενος βίβλοις
[10, 11]	δεύτερος Κέκροψ αἵ τε Περσέως	πράξεις·	κατὰ δὲ τὴν Ἀγαμέμνονος βασιλείαν
[10, 12]	αἵ τε Περσέως καὶ Διονύσου	πράξεις	Ὀρφεύς τε καὶ Μουσαῖος· κατὰ
[10, 11]	μετὰ τὸν Ἴναχον αἱ διαφανέστατοι	πράξεις	παρ´ Ἕλλησιν ἐγράφησάν τε καὶ
[10, 10]	Κόρης ἁρπαγή, μυστήρια, νομοθεσίαι, Διονύσου	πράξεις,	Περσεύς, ἆθλοι Ἡράκλειοι, Ἀργοναῦται, Κένταυροι,
[10, 7]	δὲ ἐπὶ τὸ κατηγορεῖν τῶν	πράξεων	ἢ τῶν γεγραφότων ἐχώρησαν, εὐδοκιμήσειν
[10, 12]	μεμνημένος καὶ τῶν κατ´ αὐτὸν	πράξεων	μάρτυρα παρατίθεται Πτολεμαῖον τὸν Μενδήσιον.
[10, 10]	τόνδε τὸν τρόπον· λαβόμενος μιᾶς	πράξεως	Ἑβραϊκῆς ὁμοχρόνου πράξει ὑφ´ Ἑλλήνων
[10, 14]	Θάλεω δὲ γίνεται ἀκουστὴς Ἀναξίμανδρος,	Πραξιάδου	μὲν παῖς, γένος δὲ καὶ
[10, 7]	γίνεσθαι τὰς περὶ τῶν ἑκάστοτε	πραττομένων	ἀναγραφάς, τοῦτο μάλιστα δὴ καὶ
[10, 7]	μηδὲν ἄμνηστον τῶν παρ´ αὐτοῖς	πραττομένων	παραλιπεῖν, ἀλλ´ ἐν δημοσίαις ἀναγραφαῖς
[10, 7]	δὲ τὸ πάντων ἐναντιώτατον ἱστορίᾳ	πράττοντες	διατελοῦσι. Τῆς μὲν γὰρ ἀληθοῦς
[10, 9]	πᾶσιν ὑπὸ τοὺς αὐτοὺς χρόνους	πραχθέντα	συνεξητάκασιν. Εἶθ´ ἕκαστος οἰκείαις μεθόδοις
[10, 7]	στρατείας καὶ τῶν ἐν αὐτῇ	πραχθέντων	οἱ δοκιμώτατοι διαπεφωνήκασι; Πολλὰ δὲ
[10, 3]	Ξενοφῶν ἀνέγραψε πάνυ χαριέντως καὶ	πρεπόντως	ἀμφοῖν, εἰς τὴν ἑνδεκάτην τῶν
[10, 11]	πόλεων, δαιμόνων. Καὶ χρὴ τῷ	πρεσβεύοντι	κατὰ τὴν ἡλικίαν πιστεύειν ἤπερ
[10, 11]	χρόνου καθ´ ὃν ἤκμασε προηρεύνησαν	πρεσβύτατοι	μὲν Θεαγένης τε ὁ Ῥηγῖνος,
[10, 11]	μὲν ποιητῶν καὶ ἱστορικῶν εἶναι	πρεσβύτατον,	τὸν δὲ πάσης σοφίας βαρβάρου
[10, 11]	Μωσῆς ἀπό γε τῶν προειρημένων	πρεσβύτατος	ἡρώων, πόλεων, δαιμόνων. Καὶ χρὴ
[10, 11]	σοφῶν ἡλικίας ἀναγράψομεν. Τοῦ γὰρ	πρεσβυτάτου	τῶν προειρημένων Θάλητος γενομένου περὶ
[10, 12]	δὲ τὰ Ἀσσυρίων πολλοῖς ἔτεσι	πρεσβύτερα	τῶν Ἑλληνικῶν Κτησίας λέγει, φανήσεται
[10, 11]	δὲ προσήκειν μοι νομίζω παραστῆσαι	πρεσβυτέραν	τὴν ἡμετέραν φιλοσοφίαν τῶν παρ´
[10, 9]	χρόνοις πλησιάζοντες· ὡς τοσοῦτον εἶναι	πρεσβύτερον	Μωσέα τοῦ Σαγχουνιάθωνος ὁπόσον ἂν
[10, 7]	εὑρίσκεται γράμμα τῆς Ὁμήρου ποιήσεως	πρεσβύτερον·	οὗτος δὲ καὶ τῶν Τρωϊκῶν
[10, 9]	Διόσκουροι, Ἡρακλῆς. Τούτων δ´ ἁπάντων	πρεσβύτερος	γεγονὼς συνίσταται Μωσῆς, ὡς ἂν
[10, 11]	Ἴναχον πέφηνεν ὁ Μωσῆς γεγονώς,	πρεσβύτερός	ἐστι τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι τετρακοσίοις.
[10, 12]	Θησεὺς δὲ Ἡρακλέους ζηλωτὴς ὢν	πρεσβύτερός	ἐστι τῶν Τρωϊκῶν μιᾷ γενεᾷ·
[10, 11]	σαφηνίζειν ὡς οὐχ Ὁμήρου μόνον	πρεσβύτερός	ἐστιν ὁ Μωσῆς, ἔτι δὲ
[10, 11]	αὐτῆς μὲν τῆς Ἰλιακῆς ἁλώσεως	πρεσβύτερος	πάνυ πολλοῖς ἔτεσι, τῆς δὲ
[10, 12]	ποιητῶν, ὁ Μωσῆς ἡμῖν ἀποδέδεικται	πρεσβύτερος.	Ταῦτα καὶ ὁ Κλήμης. Ἀλλ´
[10, 8]	παρὰ τίνων ἀναλέξασθαι, πότερα τοὺς	πρεσβυτέρους	τὰ τῶν νέων, Ἑβραίους τε
[10, 9]	παλαιότερος. Ἀλλ´ οὗτος παρ´ ἑτέρων	πρεσβυτέρων	αὐτοῦ τοῖς χρόνοις εἰληφέναι λέγεται
[10, 10]	τοῦ μετ´ ἐκεῖνον ἡγησαμένου κεʹ	πρεσβυτέρων	ἔτη λʹ τῶν μετὰ Ἰησοῦν
[10, 8]	εἰκός) τοὺς νέους τὰ τῶν	πρεσβυτέρων	καὶ τοὺς τὰ πλεῖστα τῶν
[10, 9]	ἂν οὗτος λείπηται τῶν αὐτοῦ	πρεσβυτέρων,	οἳ Μωσεῖ πλησιάζειν ὡμολογήθησαν. Πόσοις
[10, 14]	ἅπαντας. Μωσῆς δ´ ὅτι τῶν	πρὶν	ἀληθῶς Ἑβραίων, Ἕβερ τε καὶ
[10, 11]	καί, εἰ βούλεταί τις, καὶ	πρὶν	τῶν στοιχείων τὴν εὕρεσιν γεγονέναι·
[10, 3]	σήμερον πανηγυρίζομεν, πολλοῖς καταχρῆται τῶν	πρὸ	αὐτοῦ (αἰδοῦμαι γὰρ τῷ τῆς
[10, 14]	πάντων οὐσίας ἀπεφήνατο, ὡς οἱ	πρὸ	αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ περὶ τοῦ
[10, 14]	κἄπειτα τοῖς Πυθαγορείοις ὁμιλήσας τοὺς	πρὸ	αὐτοῦ πάντας λόγῳ τε καὶ
[10, 11]	Μωσῆς, ἔτι δὲ καὶ τῶν	πρὸ	αὐτοῦ συγγραφέων, Λίνου, Φιλάμμωνος, Θαμύριδος,
[10, 11]	πολὺ τῆς Μωσέως ἡλικίας κατώτερα,	πρὸ	δὲ τῆς Περσῶν ἡγεμονίας ἔτεσιν
[10, 9]	δὲ καιρὸς καὶ τὰς τῶν	πρὸ	ἡμῶν περὶ τῆς αὐτῆς ὑποθέσεως
[10, 14]	σποράδην ἔστιν εὑρεῖν φυσικοὺς φιλοσόφους	πρὸ	Σωκράτους γενομένους· πλὴν ἀλλὰ πάντες
[10, 11]	δὲ οἱ μὲν περὶ Κράτητα	πρὸ	τῆς Ἡρακλειδῶν καθόδου φασὶν αὐτὸν
[10, 12]	γενεᾷ μετὰ Μωσέα· ὥστε καὶ	πρὸ	τῆς καθ´ Ἕλληνας ἀνθρωπογονίας ὁ
[10, 3]	παρέχω. Σπάνια δὲ τὰ τῶν	πρὸ	τοῦ Πλάτωνος γεγονότων βιβλία, ἐπεὶ
[10, 10]	καὶ κατὰ μηδὲν αὑτοῖς τῶν	πρὸ	τοῦ συμφωνούντων· αἱ δὲ ἠκρίβωνται
[10, 10]	λόγον ἀλλήλαις ἐφαρμόσομεν. Τὰς δὲ	πρὸ	τούτων ὡδί πως τῆς Ἀττικῆς
[10, 12]	καὶ ὁ Κλήμης. Ἀλλ´ ἐπεὶ	πρὸ	τῶν ἡμετέρων ἐσπουδάσθη καὶ αὐτοῖς
[10, 11]	μετὰ τὴν Ἰλίου γεννηθεὶς ἅλωσιν,	πρὸ	τῶν Ὀλυμπιάδων ἔτεσιν ἑκατὸν νομοθετεῖ
[10, 11]	ἔτεσι διακοσίοις τεσσαράκοντα· τινὲς δὲ	πρὸ	τῶν Ὀλυμπιάδων ἔφασαν αὐτὸν γεγονέναι,
[10, 9]	Οἱ δὲ τούτων χρόνοι καὶ	πρὸ	τῶν Τρωϊκῶν πίπτουσι χρόνων καὶ
[10, 10]	μεθ´ ἕτερα· Καὶ τοσαῦτα μὲν	πρὸ	Ὠγύγου. Κατὰ δὲ τοὺς τούτου
[10, 12]	κατακολουθήσας Ἀκουσιλάῳ γράφει· Καί ποτε	προαγαγεῖν	βουληθεὶς αὐτοὺς περὶ τῶν ἀρχαίων
[10, 11]	Μουσαῖος μαθητής. Ἀμφίων δὲ δυσὶ	προάγων	γενεαῖς τῶν Τρωϊκῶν τοῦ πλείονα
[10, 9]	ἔστω δὲ καὶ Μωσῆς μηδὲν	προάγων,	κατὰ δὲ τοῦτον ἠκμακώς, γένοιτ´
[10, 9]	ἄρα ἔσται τοσούτοις τὰ Τρωϊκὰ	προάγων	κατὰ τὸν φιλόσοφον. Πρῶτος δὲ
[10, 8]	ῥάβδον μετὰ χερσίν. Εἶτα πάλιν	προβὰς	ἐπιλέγει· ελάμποδα δέ φασι μετενεγκεῖν
[10, 7]	ἐπαιδεύθησαν. Ἅτε δὴ τοίνυν οὐδεμιᾶς	προβεβλημένης	ἀναγραφῆς, ἣ καὶ τοὺς μαθεῖν
[10, 9]	καθ´ ἡμῶν συσκευὴν ὑπερβολῇ μίσους	προβεβλημένος	οὐ μόνους ἡμᾶς, ἀλλὰ καὶ
[10, 11]	δὲ Ἡρακλῆς μιᾷ τῶν Τρωϊκῶν	προγενέστερος	πέφηνε γενεᾷ. Τοῦτο δέ ἐστι
[10, 9]	Τρωϊκῶν ὀκτακοσίοις ὅλοις ἔτεσι δείκνυται	προγενομένη.	Καὶ Μωσῆς ἄρα ἔσται τοσούτοις
[10, 6]	οἳ Κᾶρας τὴν δι´ ἀστέρων	πρόγνωσιν	ἐπινενοηκέναι λέγουσι. Πτήσεις δὲ ὀρνίθων
[10, 13]	οἱ καλούμενοι ποιμένες, ἡμέτεροι δὲ	πρόγονοι,	τρισὶ καὶ ἐνενήκοντα καὶ τριακοσίοις
[10, 3]	ἕτερος παρὰ τοῦ ἑτέρου μετέθηκε	πρόδηλον·	συγχρονούντων δ´ αὐτῶν, ὑμῶν μὲν
[10, 4]	γοῦν παρὰ τοῖς πᾶσιν ὁ	προδηλωθεὶς	περὶ θεῶν ἐκράτει λόγος· νεώς
[10, 8]	παρὰ τοῖς ἀνδράσι λογίων ἐφάπτεσθαι	προδιαλαβεῖν	περὶ τῆς ἀρχαιότητος αὐτῶν, ἵν´,
[10, 1]	τοῖς ἀνδράσιν ἱερὰς βίβλους ἀπεδεξάμεθα	προδιειληφότες	κἄπειτα καὶ αὐτοὺς τοὺς Ἕλληνας
[10, 1]	καὶ φιλοσόφων διατριβαῖς ἐξητασμένα ζηλοῦν	προειλόμεθα.	Τούτους δ´ ἂν εὕροις ἀριθμῷ
[10, 3]	τινος φρέατος ἀνιμήσας καὶ πιὼν	προεῖπεν,	ὡς εἰς τρίτην ἡμέραν ἔσοιτο
[10, 10]	Κύρου βασιλείας ἔτος πρῶτον, ὡς	προειρήκαμεν.	Ἐπὶ δὲ πρώτην Ὀλυμπιάδα ἀπὸ
[10, 8]	ἐν ταύτῃ γυναῖκας χρῆσθαι τῇ	προειρημένῃ	δυνάμει λέγουσι καὶ παρὰ μόναις
[10, 10]	τρόπον· ἐπὶ πρώτην Ὀλυμπιάδα τὴν	προειρημένην	ἀπὸ Ὠγύγου ἔτη δειχθήσεται χίλια
[10, 11]	γὰρ ὁ τὰ στοιχεῖα τοῖς	προειρημένοις	παραδοὺς μετὰ πολλὰς γενεὰς τῆς
[10, 10]	χίλια εἴκοσιν, ὡς καὶ τοῖς	προειρημένοις	συμφωνεῖ καὶ τοῖς ἑξῆς δειχθήσεται.
[10, 6]	Μαρσύαν τῆς αὐτῆς ὄντα τοῖς	προειρημένοις	χώρας· καὶ τὴν Δώριον Θάμυριν
[10, 10]	μοι τῆς Ἀττικῆς βασιλείας τὸν	προειρημένον	ἐκτιθέναι χρόνον, παρατιθέναι μέλλοντι ταῖς
[10, 8]	τυχεῖν εἰκόνος ξυλίνης κατὰ τὸ	προειρημένον	ἱερόν, ταῖς ἰδίαις χερσὶ δεδημιουργημένης·
[10, 11]	εὕρεσιν γεγονέναι· φανήσεται γὰρ ὁ	προειρημένος	Μωσῆς αὐτῆς μὲν τῆς Ἰλιακῆς
[10, 11]	περὶ μὲν τῶν χρόνων τοῦ	προειρημένου	ποιητοῦ, λέγω δὴ Ὁμήρου, στάσεώς
[10, 11]	ἀναγράψομεν. Τοῦ γὰρ πρεσβυτάτου τῶν	προειρημένων	Θάλητος γενομένου περὶ τὴν πεντηκοστὴν
[10, 11]	πραγματευσάμενος. Ἐν δὴ ταῖς τῶν	προειρημένων	ἱστορίαις δηλοῦται, κατὰ τίνα τῶν
[10, 11]	ὁ Μωσῆς ἀπό γε τῶν	προειρημένων	πρεσβύτατος ἡρώων, πόλεων, δαιμόνων. Καὶ
[10, 7]	τὴν Ἑλλάδα στρατείας τῷ χρόνῳ	προέλαβον.	Ἀλλὰ μὴν καὶ τοὺς περὶ
[10, 14]	ἱστορίας τυγχάνει. Μετὰ Μωσέα τοίνυν	προέστη	τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους Ἰησοῦς, ὥς
[10, 4]	Ἑβραίοις προφητῶν οἱ πάντων ὕστατοι	προεφήτευον,	τῶν μὲν Τρωϊκῶν ὕστερον ἔτεσι
[10, 10]	Βαβυλῶνος, παρέτεινεν ἔτη ἑβδομήκοντα, καθὰ	προεφήτευσεν	Ἱερεμίας. Τοῦ δὴ Ναβουχοδονόσορ μνημονεύει
[10, 5]	Παρὰ δὲ τούτοις πρώτοις ἀρξάμενα	προῆλθεν	εἴς τε ἄλλους καὶ δὴ
[10, 11]	καὶ χρόνου καθ´ ὃν ἤκμασε	προηρεύνησαν	πρεσβύτατοι μὲν Θεαγένης τε ὁ
[10, 12]	Μίνωός τε βασιλεία· κατὰ δὲ	Προῖτον	ὁ Εὐμόλπου πρὸς Ἀθηναίους πόλεμος·
[10, 11]	Μίνωός τε βασιλεία· κατὰ δὲ	Προῖτον	ὁ Εὐμόλπου πρὸς Ἀθηναίους πόλεμος·
[10, 11]	Κροτωπός, Σθενέλαος, Δαναός, Λυγκεύς, Ἄβας,	Προῖτος,	Ἀκρίσιος, Περσεύς, Σθενέλαος, Εὐρυσθεύς, Ἀτρεύς,
[10, 9]	ἐθέλοι τὸν τῶν ἐτῶν ἀριθμόν,	προϊὼν	ἐπὶ τοὺς ἀνωτέρω χρόνους τοὺς
[10, 4]	μικρὸν μὲν ὅσον ὁ λόγος	προϊὼν	ἐπιδείξει· τοσοῦτον δὲ ἐπὶ τοῦ
[10, 13]	παλαιᾶς ἱστορίας ἐχόμενον. Τούτους τοὺς	προκατωνομασμένους	βασιλέας καὶ τοὺς τῶν ποιμένων
[10, 9]	Πορφύριος. Δεῖ δὴ συλλογίσασθαι τὰ	προκείμενα	ὧδέ πως· εἴπερ ὁ Σαγχουνιάθων
[10, 12]	καὶ αὐτοῖς Ἑβραίων παισὶν ἡ	προκειμένη	πραγματεία, καλῶς ἂν ἔχοι καὶ
[10, 8]	τι τῶν μάλιστα συνεκτικωτάτων τῇ	προκειμένῃ	πραγματείᾳ, τὸ μέλλοντας τῶν παρὰ
[10, 2]	περιττὸν ἐμὲ καταλέγειν τὰς φωνάς,	προκειμένης	τῆς τἀνδρὸς γραφῆς, ἐν ᾗ
[10, 4]	τὴν σημείωσιν εἰς ἀπόδειξιν τοῦ	προκειμένου	σκοποῦ, εἰ δὴ πρόκειται τὸν
[10, 14]	ποικίλην περιέχουσι τὴν περὶ τοῦ	προκειμένου	σύστασιν; Προὔκειτο δὲ ἡμῖν τὰ
[10, 4]	τοῦ προκειμένου σκοποῦ, εἰ δὴ	πρόκειται	τὸν ἀπολογισμὸν ὑποσχεῖν τοῦ μὴ
[10, 4]	ἕτερα τῶν παρ´ αὐτοῖς Ἑβραίοις	προκεκυρωμένων	ἐφεῦρον ἀληθῆ δόγματα. Οἱ μὲν
[10, 11]	τὴν Σπάρτην ἀφίκετο, Ἀρισταίου τοῦ	Προκοννησίου	καὶ τοῦ τὰ Ἀριμάσπια συγγράψαντος
[10, 3]	ἕβδομος αὐτὸς κατακλινείς, τοῦ δείπνου	προκόπτοντος	καί τινος ζητήσεως περὶ Ἐφόρου
[10, 3]	γὰρ τὸν Σύριον πεποίηκε ταῦτα	προλέγοντα.	Οὐ μόνον δὲ τούτῳ τῷ
[10, 12]	Αἰγυπτίων ἀποικίας Προμηθέως θυγατέρα φησί.	Προμηθεὺς	δὲ κατὰ Τριόπαν, ἑβδόμῃ γενεᾷ
[10, 10]	εὑρίσκεται, κατακλυσμοί τε καὶ ἐκπυρώσεις,	Προμηθεύς,	Ἰώ, Εὐρώπη, Σπαρτοί, Κόρης ἁρπαγή,
[10, 12]	ἡ Ἀττική· κατὰ δὲ Τριόπαν	Προμηθεὺς	καὶ Ἄτλας καὶ Ἐπιμηθεὺς καὶ
[10, 11]	ἡ Ἀττική· κατὰ δὲ Τριόπαν	Προμηθεὺς	καὶ Ἐπιμηθεὺς καὶ Ἄτλας καὶ
[10, 9]	ἣν Ἶσιν Αἰγύπτιοι μετονομάσαντες σέβουσι,	Προμηθεύς	τε καὶ Ἄτλας ἐγνωρίζοντο. Ἀπὸ
[10, 10]	τέσσαρα καὶ ἐνενήκοντα ἔτη ἦν	Προμηθεύς,	ὥς τινες, ὃς πλάσσειν ἀνθρώπους
[10, 12]	τῷ Περὶ τῆς Αἰγυπτίων ἀποικίας	Προμηθέως	θυγατέρα φησί. Προμηθεὺς δὲ κατὰ
[10, 11]	καὶ Ὥρου τοῦ Σαμίου καὶ	Προναπίδου	τοῦ Ἀθηναίου. Λίνος μὲν γὰρ
[10, 7]	φθοραῖς ὑποκειμένους καὶ πολλὴν ἐποιήσαντο	πρόνοιαν	τοῦ μηδὲν ἄμνηστον τῶν παρ´
[10, 2]	ἑξῆς τρέψομαι. Ταῦθ´ ὡς ἐν	προοιμίοις	φήσας τοὺς ἐλέγχους ἑξῆς ἐπάγει,
[10, 3]	τὰ εἰρημένα. Ἔτι δὲ εἰς	προπαρασκευὴν	τῆς ἀπὸ τῶν Ἑβραϊκῶν λόγων
[10, 4]	τῶν αὐτῇ προσηκόντων παρὰ τοῖς	προπάτορσιν	εὑροῦσα, τὰ μὲν σεμνὰ καὶ
[10, 8]	τοῖς Ἕλλησι. Τὸ δὲ κάλλιστον	πρόπυλον	ἐν Μέμφει τοῦ Ἡφαιστ〈 ε〉
[10, 3]	τοῦ φιλοσόφου τὰ περὶ τὰς	προρρήσεις	ἱστορηκότος εἰπόντος τε ὡς διψήσας
[10, 3]	Τό τε γὰρ περὶ τῆς	προρρήσεως	τοῦ σεισμοῦ ἐν Μεταποντίῳ ὑπ´
[10, 4]	τὸ παντελὲς ἐχήρευεν. Οὐδέ τι	πρὸς	ἀγαθῶν λόγων εὕρεσιν αὐτοῖς τὰ
[10, 3]	Τὰ γοῦν περὶ τῆς Φαρναβάζου	πρὸς	Ἀγησίλαον συνόδου δι´ Ἀπολλοφάνους τοῦ
[10, 11]	κατὰ δὲ Προῖτον ὁ Εὐμόλπου	πρὸς	Ἀθηναίους πόλεμος· κατὰ δὲ Ἀκρίσιον
[10, 12]	κατὰ δὲ Προῖτον ὁ Εὐμόλπου	πρὸς	Ἀθηναίους πόλεμος· κατὰ δὲ Ἀκρίσιον
[10, 7]	τοὺς ψευδομένους ἐλέγξειν, ἡ πολλὴ	πρὸς	ἀλλήλους ἐγένετο διαφωνία τοῖς συγγραφεῦσι.
[10, 3]	τοῦ Κυζικηνοῦ καὶ τὰς ἀμφοῖν	πρὸς	ἀλλήλους ἐνσπόνδους διαλέξεις, ἃς ἐν
[10, 13]	ἀντέπνευσε, καὶ παραδόξως ἐκ τῶν	πρὸς	ἀνατολὴν μερῶν ἄνθρωποι τὸ γένος
[10, 4]	ἐν οἷς φησιν ὁ Αἰγύπτιος	πρὸς	αὐτόν· Ὦ Σόλων, Σόλων Ἕλληνες
[10, 11]	ὅστις Σολομῶνι τῷ Ἰουδαίων βασιλεῖ	πρὸς	γάμον δοὺς τὴν ἑαυτοῦ θυγατέρα
[10, 8]	Μουσαῖον καὶ Μελάμποδα καὶ Δαίδαλον,	πρὸς	δὲ τούτοις Ὅμηρόν τε τὸν
[10, 3]	Δημοσθένην, εἰ λαβὼν παρὰ Ὑπερείδου	πρὸς	δέον διώρθωσε· μέμφομαι δὲ τὸν
[10, 14]	Μιλήσιος. Οὗτος πρῶτος γνώμονας κατεσκεύασε	πρὸς	διάγνωσιν τροπῶν τε ἡλίου καὶ
[10, 3]	Δημοσθένους κεκλοφότα ἔν τε τῷ	Πρὸς	Διώνδαν λόγῳ κἀν τῷ Περὶ
[10, 8]	ἐν ταῖς ἱεραῖς βίβλοις παραβαλεῖν	πρὸς	ἑαυτοὺς Ὀρφέα τε καὶ Μουσαῖον
[10, 12]	τῶν Αἰγυπτιακῶν ἱστοριῶν, καίτοι φιλαπεχθημόνως	πρὸς	Ἑβραίους διακείμενος, ἅτε Αἰγύπτιος τὸ
[10, 11]	ἕτερον· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ' ΑΠΟ ΤΟΥ	ΠΡΟΣ	ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΑΤΙΑΝΟΥ. Νῦν δὲ προσήκειν
[10, 1]	φυσικαῖς ὑποκινηθέντας ἐννοίαις, καὶ τοῦτο	πρὸς	ἡμῶν ἂν εἴη, εἰ τὰ
[10, 6]	τοίνυν οἷα καὶ οὗτος γράφει	πρὸς	λέξιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' ΙΩΣΗΠΟΥ ΠΕΡΙ
[10, 7]	αὐτῷ Βιβλιοθήκης παραθήσομαι, οὕτως ἔχουσαν	πρὸς	λέξιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' ΠΕΡΙ ΤΟΥ
[10, 3]	ὅτε τρισχιλίους ὅλους μετατιθέντος στίχους’	Πρὸς	ὃν ὁ γραμματικὸς Ἀπολλώνιος ἔφη·
[10, 2]	ἐνίους δὲ ἠπίοις ἐπαγγελίαις ἐπιστρέφει	πρὸς	σωτηρίαν. Πλὴν ἀλλ´ οἱ Ἕλληνες,
[10, 3]	κλοπὰς ἐξελέγχων, Πολλίωνος δὲ ἐπιστολὴ	πρὸς	Σωτηρίδαν Περὶ τῆς Κτησίου κλοπῆς,
[10, 7]	διαφωνία τοῖς συγγραφεῦσι. Δευτέραν δὲ	πρὸς	ταύτῃ θετέον ἐκείνην αἰτίαν· οἱ
[10, 6]	ναῦν κατασκευάσαι. Σικελοί τε οἱ	πρὸς	τῇ Ἰταλίᾳ πρῶτοι φόρμιγγα εὗρον
[10, 8]	τιμῶν. Κατὰ γὰρ μίαν τῶν	πρὸς	τῇ Μέμφει νήσων ἔτι καὶ
[10, 11]	αὐτὸν ποίησις, ἕτοιμον ἐμαυτὸν ὑμῖν	πρὸς	τὴν ἀνάκρισιν τῶν δογμάτων παρίστημι,
[10, 4]	ἀνεβάλλετο, ὡς ἂν οὐδὲν αὐτῇ	πρὸς	τὴν τῶν ἀναγκαίων καὶ ἀληθῶν
[10, 3]	Ὑπερείδην, εἰ λαβὼν παρὰ Δημοσθένους	πρὸς	τὸ χεῖρον διέστρεψε. Καὶ μετὰ
[10, 9]	συνέστη. Ἐπὶ δὲ τοῦ παρόντος	πρὸς	τοῖς εἰρημένοις μάρτυρι τῆς Μωσέως
[10, 13]	κρατῆσαι τῆς Αἰγύπτου φησὶν ἔτη	πρὸς	τοῖς πεντακοσίοις ἕνδεκα. Μετὰ ταῦτα
[10, 4]	Εἰσάγει γοῦν αὐτὸν ἐν Τιμαίῳ	πρὸς	τοῦ βαρβάρου παιδευόμενον, ἐν οἷς
[10, 11]	ποιεῖσθαι τὰς περὶ τῶν πραγμάτων	πρὸς	τοὺς ἀκούοντας διηγήσεις. Βηρωσσὸς ἀνὴρ
[10, 11]	εἰσὶν οἱ μνημονεύσαντες, ἐν τῷ	πρὸς	τοὺς ἀποφηναμένους τὰ περὶ θεοῦ
[10, 12]	τούτων ἀκριβῶς Τατιανῷ ἐν τῷ	Πρὸς	τοὺς Ἕλληνας, εἴρηται δὲ καὶ
[10, 3]	Περὶ τοῦ ὄντος ἀναγινώσκων λόγον	πρὸς	τοὺς ἓν τὸ ὂν εἰσάγοντας
[10, 11]	γενεαῖς τῶν Τρωϊκῶν τοῦ πλείονα	πρὸς	τοὺς φιλομαθεῖς συντάττειν ἡμᾶς ἀπείργει.
[10, 4]	τοῖς ἱερεῦσι μαθητευόμενος, ἀκηκοέναι τε	πρὸς	τούτοις Βραχμάνων ἱστόρηται (Ἰνδῶν δέ
[10, 6]	Ἀντιφάνης καὶ Ἀριστόδημος καὶ Ἀριστοτέλης,	πρὸς	τούτοις δὲ Φιλοστέφανος, ἀλλὰ καὶ
[10, 7]	τὸ μυθολογεῖν τραπόμενοι, τινὲς δὲ	πρὸς	χάριν ἢ τὰς πόλεις ἢ
[10, 4]	τῶν ἑπτὰ σοφῶν ἑνὸς Ἰωνικὴ	προσαγορευθεῖσα·	κἄπειτα ἡ Ἐλεατική, Ξενοφάνην τὸν
[10, 13]	ὀκτὼ καὶ τεσσαράκοντα μυριάσι στρατοῦ	προσεδρεύσαντα	τοῖς τείχεσιν· ἐπεὶ δὲ τὴν
[10, 8]	ἀξιωθέντα μεγάλης δόξης καὶ πολλὰ	προσεξευρόντα	τυχεῖν ἰσοθέων τιμῶν. Κατὰ γὰρ
[10, 4]	Αἰγυπτίοις ὁμοίως φησὶν ὁ Πλάτων	προσεσχηκέναι,	ὁπηνίκα πάλιν ᾤκουν Ἑβραῖοι τὴν
[10, 2]	τῶν βαρβάρων διελέγχονται, ἀλλὰ καὶ	προσέτι	ἀπομιμούμενοι τὰ παρ´ ἡμῖν ἄνωθεν
[10, 1]	μυστήρια καὶ τὰς τελετὰς καὶ	προσέτι	τὰς ἱστορίας καὶ τὰς μυθικὰς
[10, 3]	τὸ γὰρ Τὸν δ´ ἀπαμειβόμενος	προσέφη	κρείων Διομήδης σιγῶ, Ὁμήρου κωμῳδηθέντος
[10, 7]	περὶ τῶν παλαιοτάτων ἔργων μόνοις	προσέχειν	τοῖς Ἕλλησι καὶ παρὰ τούτων
[10, 9]	οὔτε τὴν πόλιν οὔτε τὴν	προσηγορίαν	ἐχόντων. Ὁ δὲ πρῶτος Ἀργείων
[10, 5]	κατά τινος σημαντικῆς διανοίας τὴν	προσηγορίαν	φέρει, ὅπερ οὐκ ἔνεστιν εὑρεῖν
[10, 13]	σημαίνεσθαι διὰ τῆς τοῦ Ὓκ	προσηγορίας,	ἀλλὰ τοὐναντίον αἰχμαλώτους δηλοῦσθαι ποιμένας.
[10, 8]	δὲ τόπων ἢ κατασκευασμάτων ὁμωνύμους	προσηγορίας.	Ἔκ τε τῆς ἑκάστῳ ζηλωθείσης
[10, 11]	ΠΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΑΤΙΑΝΟΥ. Νῦν δὲ	προσήκειν	μοι νομίζω παραστῆσαι πρεσβυτέραν τὴν
[10, 4]	παρελθοῦσα φιλοσοφία, μηδὲν τῶν αὐτῇ	προσηκόντων	παρὰ τοῖς προπάτορσιν εὑροῦσα, τὰ
[10, 5]	στοιχείων μαθήσει τε καὶ ἐπαγγελίᾳ	προσήκουσαν.	Τὸ ὅμοιον δ´ οὐκ ἂν
[10, 3]	γραμματικὸν καὶ Δημήτριον τὸν γεωμέτρην	Προσήνην	τε τὸν Περιπατητικὸν καὶ τὸν
[10, 3]	Καὶ μεθ´ ἕτερα· Καὶ ὁ	Προσήνης·	Τοὺς μὲν ἄλλους‘ ἔφη, κλέπτας
[10, 14]	δὲ τοῦ Σεβαστοῦ οὐ πολὺ	πρόσθεν	ἔτεσι τετρακοσίοις. Εἰ δή σοι
[10, 13]	τρισὶ καὶ ἐνενήκοντα καὶ τριακοσίοις	πρόσθεν	ἔτεσιν ἐκ τῆς Αἰγύπτου ἀπαλλαγέντες
[10, 4]	τὰ Τρωϊκὰ γενομένους ἢ μικρῷ	πρόσθεν	ἠκμακέναι φασίν. Ἀλλὰ κατά γε
[10, 14]	Ἑλληνικῶν ἀποδεῖξαι. Ἐπειδὴ τοίνυν μακρῷ	πρόσθεν	τῶν Τρωϊκῶν Μωσῆς γεγονὼς ἀποδέδεικται,
[10, 9]	Σεμιράμεως γέγονεν, ἡ δὲ μακρῷ	πρόσθεν	τῶν Τρωϊκῶν ὁμολογεῖται, εἴη ἂν
[10, 14]	αὐτῷ γενομένους ἄνδρας ἀπογράψηται, οὐ	προσποιηθέντα	τὰς τοῦ τυράννου τιμωρίας διαμασησάμενον
[10, 14]	τυράννου τιμωρίας διαμασησάμενον τὴν γλῶσσαν	προσπτύσαι	αὐτῷ καὶ οὕτως ἐγκαρτερήσαντα ταῖς
[10, 3]	λέγειν περιττόν, καὶ τοῦ ξένου	προστέθεικε	τοὔνομα, Περίλαον αὐτὸν καλεῖσθαι λέγων.
[10, 10]	ταύτης ἐχόμενος ἀφαιρῶν τε καὶ	προστιθεὶς	τίς τε Ἕλλην ἢ Πέρσης
[10, 2]	ἀποδείξεις τοῦ λόγου πάλιν τελευτῶν	προστίθησι	τάδε· Ἐπιλείψει με ὁ βίος,
[10, 12]	ὡς ἔπος εἰπεῖν, τετρακόσια καὶ	πρόσω.	Εἰ δὲ τὰ Ἀσσυρίων πολλοῖς
[10, 7]	τὴν μεγίστην ἰσχὺν ἀνατίθημι. Καὶ	προτέραν	ἐρῶ τὴν κυριωτέραν εἶναί μοι
[10, 12]	Ὅμηρος μέμνηται ἐπὶ Ἴλιον στρατεύσαντος.	Προτερεῖν	ἄρα Μωσῆς ἀποδείκνυται τῆς μὲν
[10, 9]	μετὰ τὰ Τρωϊκὰ ἔτεσιν ψʹ	Προτερεῖν	ἄρα Μωσῆς καὶ οἱ μετ´
[10, 13]	τοῖς χρόνοις ὡς ἐγγύς που	προτερεῖν	αὐτὴν τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι χιλίοις.
[10, 9]	τοῦ κριτοῦ χρόνους, ἑπτὰ ἔτεσι	πρότερον	ἢ Σαμψὼν ἄρξαι Ἑβραίων, ὃν
[10, 9]	Ζῆνα κεκληκέναι τὸν θεόν, μὴ	πρότερον	οὕτω παρ´ ἀνθρώποις ὠνομασμένον· ἔπειτα
[10, 4]	Εἰ γοῦν ὀφθεῖεν αὐτοὶ πολὺ	πρότερον	τὰ πάντα παρὰ βαρβάρων ἐσκευωρημένοι,
[10, 8]	Μάρου τοῦ βασιλέως, πολλοῖς ἔτεσι	πρότερον	τῆς Μίνω βασιλείας· τόν τε
[10, 7]	τῶν φονικῶν γραφέντας νόμους, ὀλίγῳ	πρότερον	τῆς Πεισιστράτου τυραννίδος ἀνθρώπου γεγονότος.
[10, 4]	Πλάτων. Καὶ Δημόκριτος δὲ ἔτι	πρότερον	τοὺς Βαβυλωνίων λόγους ἠθικοὺς πεποιῆσθαι
[10, 9]	Σαγχουνιάθωνα Μωσέα γεγονέναι καὶ μὴ	πρότερον,	ὧδε τὸν ἔλεγχον ἐφοδεύσω· εἴπερ
[10, 4]	φιλοσοφίας τὴν παρ´ Ἑβραίοις θεολογίαν	προτετιμήκαμεν,	γνοίης ἂν μαθὼν ὡς καὶ
[10, 3]	φιλοσοφίαν τῶν παρ´ αὐτοῖς σεμνῶν	προτετιμήκαμεν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' ΟΤΙ ΜΗ ΑΛΟΓΩΣ
[10, 1]	καθ´ Ἑβραίους φιλοσοφίαν τῆς Ἑλληνικῆς	προτετιμήκαμεν	ὁποίοις τε λογισμοῖς τὰς παρὰ
[10, 4]	ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ	ΠΡΟΤΕΤΙΜΗΚΑΜΕΝ.	Ὅτι μὴ ἄνευ λόγου σώφρονος
[10, 4]	αὐτοὶ φαῖεν βάρβαρον τῆς Ἑλληνικῆς	προτετιμηκέναι	φιλοσοφίας. Εἰ γοῦν ὀφθεῖεν αὐτοὶ
[10, 4]	μᾶλλον τῆς τῶν θεῶν θεραπείας	προτετιμηκότες,	τί χρὴ λοιπὸν ἡμᾶς ἐπιμέμφεσθαι,
[10, 2]	αὐτὸς τὴν βάρβαρον ὁμοίως ἡμῖν	προτετιμηκὼς	φιλοσοφίαν, καὶ δὴ ἐάσθω, καίπερ
[10, 3]	καὶ τὸν Θεόπομπον, ὃν σὺ	προτιμᾷς,	κατείληφε τουτὶ τὸ πάθος, ἐν
[10, 8]	τῷ περικειμένῳ τὴν τοῦ Κερβέρου	προτομήν.	Τοῦ δὲ Ὀρφέως τοῦτο καταδείξαντος
[10, 14]	τὴν περὶ τοῦ προκειμένου σύστασιν;	Προὔκειτο	δὲ ἡμῖν τὰ Μωσέως καὶ
[10, 3]	μὲν γὰρ αὐτὸν καὶ Θεοπόμπου	προὐτίθει,	ὁ δὲ Καΰστριος κλέπτην ἀπεκάλει.
[10, 11]	Μίνως μὲν γάρ, ὁ πάσης	προὔχειν	νομισθεὶς σοφίας ἀγχινοίας τε καὶ
[10, 14]	Ἱερεμίας, Βαρούχ, Ὀλδᾶ καὶ ἄλλοι	προφῆται·	ἔπειτα Ἰωάχαζ μῆνας τρεῖς· μεθ´
[10, 8]	τε καὶ οἱ μετὰ Μωσέα	προφῆται,	εὖ ἂν ἔχοι διελθεῖν, ἐπεὶ
[10, 9]	καὶ οἱ μετ´ αὐτὸν Ἑβραίων	προφῆται	συνίστανται τῶν παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων
[10, 9]	καὶ οἱ μετὰ Μωσέα διέλαμπον	προφῆται·	ὥστε τὰ πάντα ἀπὸ Μωσέως
[10, 4]	μάγοις καὶ τοῖς Αἰγυπτίων δὲ	προφήταις	μαθητεῦσαι, καθ´ ὃν χρόνον Ἑβραίων
[10, 4]	δὲ καὶ οὗτος λέγεται τοῖς	προφήταις	συμβεβληκέναι. Σόλωνα δὲ καὶ αὐτὸν
[10, 8]	ἵν´, εἰ φανεῖεν τοῖς Ἑβραίων	προφήταις	τε καὶ θεολόγοις οἱ παρ´
[10, 9]	Μωσέα καὶ τοὺς μετ´ αὐτὸν	προφήτας	ταῖς ἴσαις ὑπηγάγετο δυσφημίαις. Οὕτω
[10, 14]	Ἰουδαίων ἔθνος ἀπάγεται εἰς Βαβυλῶνα,	προφητεύει	τε αὐτόθι Δανιὴλ καὶ Ἰεζεκιήλ.
[10, 14]	τοῦ Σαλαθιὴλ καταβάλλονταί τε θεμελίους,	προφητευόντων	ὕστατα πάντων Ἀγγαίου καὶ Ζαχαρίου
[10, 14]	Ἰωσίας ἔτη λαʹ καθ´ ὃν	προφητεύουσιν	Ἱερεμίας, Βαρούχ, Ὀλδᾶ καὶ ἄλλοι
[10, 14]	Ὀζίας ἔτη νβʹ καθ´ ὃν	προφητεύουσιν	Ὠσηέ, Ἀμώς, Ἡσαΐας, Ἰωνᾶς· μετὰ
[10, 9]	Ἕλληνας Ὀλυμπιάδα σύνδρομον Ἡσαΐᾳ τῷ	προφήτῃ	καὶ τοῖς τούτῳ συγχρόνοις. Πάλιν
[10, 14]	καὶ Μαλαχίου, μεθ´ οὓς οὐκέτι	προφήτης	παρ´ αὐτοῖς γέγονε. Κατὰ δὲ
[10, 1]	ἄνωθεν ἐξ αἰῶνος ὑπὸ θεολόγων	προφητῶν	ἀνδρῶν παραδεδομένα, ἀλλὰ τὰ καί
[10, 9]	καὶ τῆς τῶν μετ´ αὐτὸν	προφητῶν	ἀρχαιότητος πλεῖστοι μὲν ἄλλοι διὰ
[10, 11]	ἅτινα διὰ τῶν καθ´ ἡμᾶς	προφητῶν	ἴσμεν κεκηρυγμένα, γεγονότα μὲν πολὺ
[10, 14]	διαλελοιπότων ἤδη τῶν παρ´ Ἑβραίοις	προφητῶν	καὶ τῆς ἱερᾶς μητροπόλεως αὐτῶν
[10, 9]	ΜΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ	ΠΡΟΦΗΤΩΝ.	Μωσέως πέρι καὶ τῆς τῶν
[10, 4]	ἐν ᾧ τῶν παρ´ Ἑβραίοις	προφητῶν	οἱ πάντων ὕστατοι προεφήτευον, τῶν
[10, 14]	ἡμῖν τὰ Μωσέως καὶ τῶν	προφητῶν	παλαίτερα τῶν Ἑλληνικῶν ἀποδεῖξαι. Ἐπειδὴ
[10, 14]	Μωσέως καὶ τῶν μετ´ αὐτὸν	προφητῶν	τὰ τῆς Ἑλλήνων γεγονέναι φιλοσοφίας
[10, 2]	διὰ Μωσέως καὶ τῶν ἄλλων	προφητῶν	τεραστίως ἐπιδεδειγμένα; Πάντων γὰρ ἀνθρώπων
[10, 14]	παρ´ Ἑβραίοις θεολόγων τε καὶ	προφητῶν	τὴν παλαιότητα τῇ πάντων τῶν
[10, 7]	τὴν ἀλήθειαν ἐσπούδασαν καίτοι τοῦτο	πρόχειρον	αὐτοῖς ἐστιν ἀεὶ τὸ ἐπάγγελμα
[10, 9]	λοιποὺς μνημονεύεται. Χθὲς δὲ καὶ	πρώην	μετὰ τούτους περὶ τὴν πεντηκοστὴν
[10, 7]	ἅπαντα νέα καὶ χθὲς καὶ	πρώην,	ὡς ἂν εἴποι τις, εὕροι
[10, 3]	τε καὶ φιλοσοφίαν τά τε	πρῶτα	αὐτῶν μαθήματα καὶ τὰ σεμνὰ
[10, 14]	κατὰ Πλάτωνα, ὃς ἀκουστὴς τὰ	πρῶτα	γενόμενος Σωκράτους κἄπειτα τοῖς Πυθαγορείοις
[10, 4]	μήπω ταῦτα, ἐκεῖνα δέ μοι	πρῶτα	δίελθε, δι´ ὧν Ἕλληνες τὰ
[10, 5]	κοινὰ γράμματα, αὐτὰ δὴ τὰ	πρῶτα	τῆς γραμματικῆς στοιχεῖα, Ἕλλησιν εἰσηγησάμενος
[10, 1]	ἀστρονομίαν, ἰατρικὴν αὐτά τε τὰ	πρῶτα	τῆς γραμματικῆς στοιχεῖα μυρίας τε
[10, 14]	γέγονε, Λευκίππου δὲ Δημόκριτος, οὗ	Πρωταγόρας,	καθ´ ὃν ἤκμασε Σωκράτης. Καὶ
[10, 3]	οὖν, ᾗ κατὰ τύχην περιπέπτωκα,	Πρωταγόρου	τὸν Περὶ τοῦ ὄντος ἀναγινώσκων
[10, 1]	τὰ καλά, οὐ μὴν ἀλλὰ	πρωτείοις	τῶν παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων τετιμημένους,
[10, 12]	οἰκίζει, ὥς φησιν Ἀρίστιππος ἐν	πρώτῃ	Ἀρκαδικῶν· τοῦτον δὲ Ἀριστέας ὁ
[10, 4]	Ὁ μὲν οὖν Πυθαγόρας τοιοῦτος.	Πρώτη	δ´ ἐκ τῆς τούτου διαδοχῆς
[10, 14]	ἔτη ιϛ κατὰ τοῦτον ἡ	πρώτη	Ὀλυμπιὰς ἤχθη, ἣν ἐνίκα στάδιον
[10, 6]	τε, ἡ Αἰήτου ἡ Κολχίς,	πρώτη	τριχῶν βαφὴν ἐπενόησεν. Ἀλλὰ καὶ
[10, 10]	Μωσέα· Πολέμων μὲν ἐν τῇ	πρώτῃ	τῶν Ἑλληνικῶν ἱστοριῶν λέγων· Ἐπὶ
[10, 6]	βύσσινα ἱμάτια εὑρῆσθαι ἱστοροῦσι. Καὶ	πρώτην	ἐπιστολὰς συντάξαι Ἄτοσσαν, τὴν Περσῶν
[10, 9]	γεγόνασι σύγχρονοι, ὥστ´ εἶναι τὴν	πρώτην	καθ´ Ἕλληνας Ὀλυμπιάδα σύνδρομον Ἡσαΐᾳ
[10, 10]	Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ἰωσεδέκ, τὴν	πρώτην	καὶ μερικὴν ἀπόπεμψιν ἐποιήσατο τοῦ
[10, 10]	πρῶτον, ὡς προειρήκαμεν. Ἐπὶ δὲ	πρώτην	Ὀλυμπιάδα ἀπὸ Μωσέως ἔτη ακʹ
[10, 10]	γεγενῆσθαι, τόνδε τὸν τρόπον· ἐπὶ	πρώτην	Ὀλυμπιάδα τὴν προειρημένην ἀπὸ Ὠγύγου
[10, 12]	Κἄν τις ἡμῖν λέγῃ Φημονόην	πρώτην	χρησμῳδῆσαι Ἀκρισίῳ, ἀλλ´ ἴστω γε
[10, 10]	καὶ εἴκοσιν ἐτῶν, τῶν μέχρι	πρώτης	Ὀλυμπιάδος ἀπὸ Μωσέως τε καὶ
[10, 10]	δειχθήσεται χίλια εἴκοσιν· ἀπὸ δὲ	πρώτης	Ὀλυμπιάδος ἐπὶ τῆς νεʹ ἔτος
[10, 9]	συγχρόνοις. Πάλιν δὲ ἀπὸ τῆς	πρώτης	Ὀλυμπιάδος ἐπὶ τοὺς ἔμπροσθεν ἀνιὼν
[10, 10]	μυθώδεις ἐπιλεξάμενος ἱστορίας μέχρι τῆς	πρώτης	Ὀλυμπιάδος ἐπιδραμοῦμαι· τὰς δὲ μετὰ
[10, 10]	βασιλεύοντος, ὡς Ἀκουσίλαος ἱστορεῖ, μέχρι	πρώτης	Ὀλυμπιάδος, ὁπόθεν Ἕλληνες ἀκριβοῦν τοὺς
[10, 6]	κατειργάσαντο χαλκὸν καὶ σίδηρον ἐκάθηραν	πρῶτοι.	Ἄμυκός τε ὁ Βεβρύκων βασιλεὺς
[10, 6]	θάλασσαν ἔπλευσε. Καὶ ἀστρολογίαν δὲ	πρῶτοι	εἰς ἀνθρώπους ἐξήνεγκαν Αἰγύπτιοι, ὁμοίως
[10, 6]	Δαμναμενεὺς οἱ τῶν Ἰδαίων Δάκτυλοι	πρῶτοι	ἐν Κύπρῳ σίδηρον εὗρον. Δέλας
[10, 6]	δὲ καὶ ἄλλο ἔθνος Καππαδόκαι	πρῶτοι	εὗρον τὴν νάβλαν καλουμένην, ὃν
[10, 6]	Μαρσύας. Λύχνους τε αὖ καίειν	πρῶτοι	κατέδειξαν Αἰγύπτιοι καὶ τὸν ἐνιαυτὸν
[10, 4]	μάλιστα θεολόγων παλαιότατοί τε καὶ	πρῶτοι	κατῆρξαν αὐτοῖς τῆς πολυθέου πλάνης,
[10, 6]	(ἔστι δὲ μάχαιρα καμπύλη) καὶ	πρῶτοι	πέλταις ἐπὶ τῶν ἵππων ἐχρήσαντο.
[10, 6]	τὸ δίχορδον Ἀσσύριοι. Καρχηδόνιοι γὰρ	πρῶτοι	τετρήρη κατεσκεύασαν, ἐναυπήγησε δὲ αὐτὴν
[10, 6]	Ἡσίοδος, Σκύθης. Ναὶ μὴν Θρᾷκες	πρῶτοι	τὴν καλουμένην ἅρπην εὗρον (ἔστι
[10, 6]	τε οἱ πρὸς τῇ Ἰταλίᾳ	πρῶτοι	φόρμιγγα εὗρον οὐ πολὺ τῆς
[10, 6]	λέγουσι. Πτήσεις δὲ ὀρνίθων παρεφύλαξαν	πρῶτοι	Φρύγες. Καὶ θυτικὴν ἠκρίβωσαν Τοῦσκοι,
[10, 5]	αὐτῶν ἀποδείκνυται. Παρὰ δὲ τούτοις	πρώτοις	ἀρξάμενα προῆλθεν εἴς τε ἄλλους
[10, 12]	ἐν Κρήτῃ. Ἀκουσίλαος γὰρ Φορωνέα	πρῶτον	ἀνθρώπων γενέσθαι λέγει· ὅθεν καὶ
[10, 1]	αὐτό, ἐπείπερ ἅπαξ ὡρμήθημεν, ἀναγκαῖον	πρῶτον	ἁπάντων συνιδεῖν εἰς ἔλεγχον τοῦ
[10, 13]	ΤΗΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ. Ἄρξομαι δὲ	πρῶτον	ἀπὸ τῶν παρ´ Αἰγυπτίοις γραμμάτων.
[10, 9]	ὃς ἦν ἕβδομος μετὰ τὸν	πρῶτον	Ἀργεῖον Ἴναχον. Μεταξὺ δὲ τούτων
[10, 4]	ἂν ὁμολογήσαιεν Ἕλληνες παλαιοτέρους εἰδέναι.	Πρῶτον	γοῦν ἁπάντων Ὀρφέα, εἶτα δὲ
[10, 10]	ἦν Ὀλυμπιάδος νεʹ ἔτος τὸ	πρῶτον,	διὰ Ζοροβάβελ, καθ´ ὃν Ἰησοῦς
[10, 5]	καὶ εἴκοσιν, ὧν τὸ μὲν	πρῶτόν	ἐστιν Ἄλφ, ὃ μεταληφθὲν εἰς
[10, 10]	εἴπερ ἐπὶ πεντηκοστῆς πέμπτης ἔτος	πρῶτον	ἔτη ασλζʹ κἀν τοῖς Ἑλληνικοῖς
[10, 9]	Μωσέως πάλιν ἀνιὼν ἐπὶ τὸ	πρῶτον	ἔτος ζωῆς Ἁβραὰμ εὑρήσεις ἔτη
[10, 10]	εὑρίσκεται ταὐτὸν διάστημα ἐπὶ τὸ	πρῶτον	ἔτος τῆς ἀπ´ Αἰγύπτου διὰ
[10, 9]	γὰρ τὸ δεύτερον κατὰ τὸ	πρῶτον	ἔτος τῆς ξεʹ Ὀλυμπιάδος καταντᾷ,
[10, 6]	Ἴτανόν τε (Σαυνίτης οὗτος ἦν)	πρῶτον	θυρεὸν κατασκευάσαι. Κάδμος γὰρ ὁ
[10, 11]	αὐτῷ φιλοσοφούντων ἔγνωσαν, παραχαράττειν ἐπειράθησαν,	πρῶτον	μὲν ἵνα τι λέγειν ἴδιον
[10, 11]	τῶν Ἀσσυρίων γῇ, παιδευθεὶς δὲ	πρῶτον	μὲν τὰ ὑμέτερα, δεύτερον δὲ
[10, 13]	τῶν παρὰ τοῖς Αἰγυπτίοις γραμμάτων·	πρῶτον	μὲν τὴν ἑτέρωθεν ἄφιξιν εἰς
[10, 10]	τουτέστιν ἐπὶ Κύρου βασιλείας ἔτος	πρῶτον,	ὅπερ ἦν αἰχμαλωσίας τέλος, ἔτη
[10, 7]	Ζ' ΙΩΣΗΠΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.	Πρῶτον	οὖν ἐπέρχεταί μοι πάνυ θαυμάζειν
[10, 10]	Ὀλυμπιάδος ἐπὶ τῆς νεʹ ἔτος	πρῶτον,	τουτέστιν ἐπὶ Κύρου βασιλείας ἔτος
[10, 4]	οὐχ Ἕλληνα γεγονέναι ὁμολογεῖν τὸν	πρῶτον	τῶν φιλοσόφων, ἀνὰ στόμα πάντων
[10, 9]	Νίνον ἥξεις τὸν Ἀσσύριον, ὃν	πρῶτόν	φασιν ἁπάσης τῆς Ἀσίας πλὴν
[10, 12]	Δαρδάνου τῆς Δαρδανίας κτίσις, ὃν	πρῶτον‘	(φησὶν Ὅμηρος) τέκετο νεφεληγερέτα Ζεύς‘
[10, 10]	ἔτος ἦν Κύρου βασιλείας ἔτος	πρῶτον,	ὡς προειρήκαμεν. Ἐπὶ δὲ πρώτην
[10, 9]	ὅλων ἐτῶν συμπληρουμένων ἀπὸ Σεμιράμεως,	πρῶτος	Ἀθηναίων βασιλεύει Κέκροψ ὁ βοώμενος
[10, 9]	Ἀθηναίοις ἱδρῦσαι πρῶτος καὶ πάλιν	πρῶτος	Ἀθηνᾶς ἄγαλμα συστήσασθαι, ὡς οὐδὲ
[10, 9]	τὴν προσηγορίαν ἐχόντων. Ὁ δὲ	πρῶτος	Ἀργείων ἡγεῖται κατὰ τὸν πέμπτον
[10, 14]	τοῦ λαοῦ Σαμουήλ. Μεθ´ ὃν	πρῶτος	αὐτῶν βασιλεύει Σαοὺλ ἔτεσι μʹ
[10, 14]	δὲ καὶ αὐτὸς Μιλήσιος. Οὗτος	πρῶτος	γνώμονας κατεσκεύασε πρὸς διάγνωσιν τροπῶν
[10, 9]	Τρωϊκὰ προάγων κατὰ τὸν φιλόσοφον.	Πρῶτος	δὲ βασιλεύει Ἀργείων Ἴναχος, οὔπω
[10, 9]	φθορῶν γῆς κατὰ τόπους γεγενημένων.	Πρῶτος	δὲ Κέκροψ λέγεται Ζῆνα κεκληκέναι
[10, 14]	Ἀναξαγόρας Ἡγησιβούλου Κλαζομένιος. Οὗτος δὴ	πρῶτος	διήρθρωσε τὸν περὶ ἀρχῶν λόγον.
[10, 14]	Εὐριπίδης. Περικλῆς μὲν οὖν Ἀθηναίων	πρῶτος	ἐγένετο καὶ πλούτῳ καὶ γένει
[10, 14]	ἑπτὰ Θαλῆς ὁ Μιλήσιος φυσικὸς	πρῶτος	Ἑλλήνων γεγονὼς περὶ τροπῶν ἡλίου
[10, 10]	οὗ γέγονεν ὁ μέγας καὶ	πρῶτος	ἐν τῇ Ἀττικῇ κατακλυσμός, Φορωνέως
[10, 9]	ἔπειτα βωμὸν παρ´ Ἀθηναίοις ἱδρῦσαι	πρῶτος	καὶ πάλιν πρῶτος Ἀθηνᾶς ἄγαλμα
[10, 11]	Ὤγυγος, ἐφ´ οὗ κατακλυσμὸς ὁ	πρῶτος,	κατὰ δὲ Φόρβαντα Ἀκταῖος, ἀφ´
[10, 14]	τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις ναὸν ἐδείματο	πρῶτος.	Μετὰ δὲ Σολομῶνα βασιλεύει Ῥοβοὰμ
[10, 6]	ἱστοροῦσιν. Ἄτλας δὲ ὁ Λίβυς	πρῶτος	ναῦν ἐναυπηγήσατο καὶ τὴν θάλασσαν
[10, 4]	μνημονεύοντος· Τούτου δ´ αἴτιος ὁ	πρῶτος	ταῦτα κατιδών, βάρβαρος ὤν. Παλαιὸς
[10, 9]	ὁ ἐπὶ Ὠγύγου μνημονεύεται κατακλυσμὸς	πρῶτός	τε Ἆπις ἐν Αἰγύπτῳ θεὸς
[10, 5]	ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΑ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΩΦΕΛΗΝΤΑΙ.	Πρῶτος	τοιγαροῦν ὁ τὰ κοινὰ γράμματα,
[10, 4]	φιλόσοφοι διαπρέψαι μνημονεύονται. Ὧν Πυθαγόρας	πρῶτος,	Φερεκύδου γνώριμος, τὸ φιλοσοφίας ἀνευρὼν
[10, 10]	τοῦ συγγράμματος Ὤγυγον, ὃς τοῦ	πρώτου	κατακλυσμοῦ γέγονεν ἐπώνυμος πολλῶν διαφθαρέντων
[10, 1]	πλάτος ἀπηύθυνε. Τούτου δέ μοι	πρώτου	λαβὼν ἀνάγνωθι τὰς τοιάσδε φωνάς·
[10, 12]	ἐπιχειρεῖν, περὶ Φορωνέως τε τοῦ	πρώτου	λεχθέντος καὶ Νιόβης καὶ τὰ
[10, 12]	καὶ ἡ ἐν Σικυῶνι βασιλεία,	πρώτου	μὲν Αἰγιαλέως, εἶτα δὲ Εὔρωπος,
[10, 7]	Διοδώρου μαρτυρία, ἣν ἀπὸ τοῦ	πρώτου	τῆς συναχθείσης αὐτῷ Βιβλιοθήκης παραθήσομαι,
[10, 3]	ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ· ΑΠΟ ΤΟΥ	ΠΡΩΤΟΥ	ΤΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ. Τὰ Πλατώνεια
[10, 12]	Κλήμεντα· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ' ΑΠΟ ΤΟΥ	ΠΡΩΤΟΥ	ΤΩΝ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΣΤΡΩΜΑΤΕΩΝ. Εἴρηται μὲν
[10, 13]	φωναῖς· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' ΑΠΟ ΤΟΥ	ΠΡΩΤΟΥ	ΦΛΑΥΙΟΥ ΙΩΣΗΠΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ
[10, 6]	ἐπινοῆσαι τὸν Θρᾷκα. Πέρσας τε	πρώτους	ἀκηκόαμεν ἀπήνην καὶ κλίνην καὶ
[10, 2]	ἐπάγει, παντοίαις κεχρημένος ἀποδείξεσι καὶ	πρώτους	γε τοὺς ποιητὰς τὰ παρὰ
[10, 5]	δὲ οἳ Σύρους γράμματα ἐπινοῆσαι	πρώτους	λέγουσι. Σύροι δ´ ἂν εἶεν
[10, 7]	τῶν οὐρανίων τε καὶ θείων	πρώτους	παρ´ Ἕλλησι φιλοσοφήσαντας, οἷον Φερεκύδην
[10, 4]	γὰρ δὴ τόπος ἔθρεψε τοὺς	πρώτους	ταῦτα ἐννοήσαντας διὰ τὸ κάλλος
[10, 12]	τοῦ Θησέως βασιλεύοντος Ἀθήνησι τῷ	πρώτῳ	ἔτει, Θαργηλιῶνος μηνὸς δευτέρᾳ ἐπὶ
[10, 3]	Ἢ ὡς Δείναρχος ἐν τῷ	πρώτῳ	Κατὰ Κλεομέδοντος αἰκίας πολλὰ μετενήνοχεν
[10, 10]	Μωσέως τε καὶ Ὠγύγου ἐκκειμένων,	πρώτῳ	μὲν ἔτει τὸ Πάσχα καὶ
[10, 10]	χρόνος. Κῦρος δ´ οὖν τῷ	πρώτῳ	τῆς ἀρχῆς ἔτει, ὅπερ ἦν
[10, 12]	δὲ καὶ Κασσιανῷ ἐν τῷ	πρώτῳ	τῶν Ἐξηγητικῶν. Ἀπαιτεῖ δ´ ὅμως
[10, 5]	μὲν οὖν μοι περὶ τῶν	πρώτων	στοιχείων εἰρήσθω. Τῆς δ´ αὐτῆς
[10, 6]	δι´ ἀστέρων πρόγνωσιν ἐπινενοηκέναι λέγουσι.	Πτήσεις	δὲ ὀρνίθων παρεφύλαξαν πρῶτοι Φρύγες.
[10, 4]	τὸν βίον ἅπαντα περιτρέχοντες ἀλλοτρίοις	πτίλοις	σφᾶς αὐτοὺς ἐφαίδρυνον κατὰ τὸν
[10, 11]	βασιλέων διαδοχῆς Μακεδονικῶν τε καὶ	Πτολεμαϊκῶν,	ἔτι δὲ καὶ Ἀντιοχικῶν· ὅθεν
[10, 12]	κατ´ αὐτὸν πράξεων μάρτυρα παρατίθεται	Πτολεμαῖον	τὸν Μενδήσιον. Καὶ τὰ τῆς
[10, 10]	Παλαιστίνῃ ἀποκαλῶν, τάχα δι´ Ἁβραάμ.	Πτολεμαῖος	δὲ ὁ Μενδήσιος τὰ Αἰγυπτίων
[10, 11]	τοῖς Χρόνοις ἀνέγραψεν ὁ Μενδήσιος	Πτολεμαῖος.	Ὁ δὲ ἀπὸ Ἰνάχου χρόνος
[10, 12]	τοῖς Χρόνοις ἀνέγραψεν ὁ Μενδήσιος	Πτολεμαῖος.	Ὁ δὲ Πτολεμαῖος οὗτος ἱερεὺς
[10, 12]	ὁ Μενδήσιος Πτολεμαῖος. Ὁ δὲ	Πτολεμαῖος	οὗτος ἱερεὺς μὲν ἦν, τὰς
[10, 11]	τῶν κατ´ αὐτοὺς γραμμάτων ἑρμηνεὺς	Πτολεμαῖος	(οὐχ ὁ βασιλεύς, ἱερεὺς δὲ
[10, 4]	Ἕλλησι πολιτεία τὸν μακρὸν αἰῶνα	πτωχεύουσα	καὶ γυμνὴ παντὸς μαθήματος ἀπολειφθεῖσα;
[10, 4]	οἷά τις γυμνὴ καὶ οἰκείων	πτωχεύουσα	λόγων τε καὶ μαθημάτων, περιῄει
[10, 14]	καὶ Πυθαγόρας. Τὸν μὲν οὖν	Πυθαγόραν	διεδέξατο Θεανὼ ἡ γυνὴ οἵ
[10, 9]	τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα οἱ ἀμφὶ	Πυθαγόραν	καὶ Δημόκριτον καὶ τοὺς μετὰ
[10, 7]	Φερεκύδην τε τὸν Σύριον καὶ	Πυθαγόραν	καὶ Θάλητα, πάντες συμφώνως ὁμολογοῦσιν
[10, 8]	εἰς τὰς ἑαυτῶν κατατάξαι νομοθεσίας	Πυθαγόραν	τε τὰ κατὰ τὸν Ἱερὸν
[10, 12]	ἀμφὶ τὸν Σύριον Φερεκύδην καὶ	Πυθαγόραν	τὸν μέγαν κάτω που περὶ
[10, 8]	τὸν φιλόσοφον· ἐλθεῖν δὲ καὶ	Πυθαγόραν	τὸν Σάμιον καὶ τὸν μαθηματικὸν
[10, 4]	Σύριον ἀναγράφουσιν, ᾧ μαθητεῦσαι τὸν	Πυθαγόραν	φασίν. Οὐ μόνῳ δὲ τούτῳ
[10, 11]	Σόλων περὶ τεσσαρακοστὴν καὶ ἕκτην·	Πυθαγόρας	κατὰ τὴν ἑξηκοστὴν δευτέραν· τὰς
[10, 4]	μόνῳ δὲ τούτῳ συγγενέσθαι ὁ	Πυθαγόρας	λέγεται, διατρῖψαι δὲ καὶ παρὰ
[10, 4]	Ἕλλησι φιλόσοφοι διαπρέψαι μνημονεύονται. Ὧν	Πυθαγόρας	πρῶτος, Φερεκύδου γνώριμος, τὸ φιλοσοφίας
[10, 4]	τοῖς Ἕλλησιν. Ὁ μὲν οὖν	Πυθαγόρας	τοιοῦτος. Πρώτη δ´ ἐκ τῆς
[10, 14]	ἄνδρες φυσικοὶ Ξενοφάνης τε καὶ	Πυθαγόρας.	Τὸν μὲν οὖν Πυθαγόραν διεδέξατο
[10, 14]	πρῶτα γενόμενος Σωκράτους κἄπειτα τοῖς	Πυθαγορείοις	ὁμιλήσας τοὺς πρὸ αὐτοῦ πάντας
[10, 4]	ὁ Πλάτων τοῖς ἐν Ἰταλίᾳ	Πυθαγορείοις	σχολάσας οὐ μόνῃ τῇ παρὰ
[10, 2]	Εἶτ´ ἀκολούθως Ὀρφέως, Ἡρακλείτου, Πλάτωνος,	Πυθαγόρου,	Ἡροδότου, Θεοπόμπου, Θουκυδίδου, Δημοσθένους, Αἰσχίνου,
[10, 3]	Ταῦτ´ οὖν τοῦ Ἄνδρωνος περὶ	Πυθαγόρου	ἱστορηκότος πάντα ὑφείλετο Θεόπομπος· εἰ
[10, 3]	ὑφείλετο Θεόπομπος· εἰ μὲν περὶ	Πυθαγόρου	λέγων, τάχα ἂν καὶ ἕτεροι
[10, 3]	γὰρ ἐν τῷ Τρίποδι περὶ	Πυθαγόρου	τοῦ φιλοσόφου τὰ περὶ τὰς
[10, 2]	παραγενόμενοι εἰς Δελφοὺς ἤροντο τὴν	Πυθίαν	πῶς ἂν ἀπαλλαγεῖεν τοῦ δεινοῦ.
[10, 4]	ἀλλ´ οὐδ´ αὐτὸς ὁ θαυμαστὸς	Πύθιος	εἰς φιλοσοφίαν αὐτοὺς τὸ παράπαν
[10, 4]	τηνικάδε μάλιστα ἦν ἀκμάζων, ὁ	Πύθιος	καὶ ὁ Κλάριος καὶ ὁ
[10, 8]	Σαμίοις τὸ τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ	Πυθίου	ξόανον. Τοσαῦτα δὲ καὶ Διόδωρος.
[10, 6]	τε ὁ Βεβρύκων βασιλεὺς ἱμάντας	πυκτικοὺς	εὗρε. Περί τε μουσικὴν Ὄλυμπος
[10, 7]	τοῖς Ἕλλησι καὶ παρὰ τούτων	πυνθάνεσθαι	τὴν ἀλήθειαν, ἡμῖν δὲ καὶ
[10, 2]	εἰς Δελφοὺς ἤροντο τὴν Πυθίαν	πῶς	ἂν ἀπαλλαγεῖεν τοῦ δεινοῦ. Μίαν
[10, 8]	οὗτος μὲν ὁ λόγος ὧδέ	πως	ἀποδεδειγμένος ἐνταῦθά μοι εἰληφέτω τέλος.
[10, 9]	δὴ συλλογίσασθαι τὰ προκείμενα ὧδέ	πως·	εἴπερ ὁ Σαγχουνιάθων ἐπὶ Σεμιράμεως
[10, 2]	εἶναι ἐξ ἀνάγκης ὁμολογήσαιεν. Καὶ	πῶς	ἔτι ἄπιστα αὐτοῖς καταφαίνεται τὰ
[10, 7]	αὐτὰ πιστεύουσιν ὑπ´ ἐκείνων γεγράφθαι.	Πῶς	οὖν οὐκ ἔστιν ἄλογον τετυφῶσθαι
[10, 10]	Τὰς δὲ πρὸ τούτων ὡδί	πως	τῆς Ἀττικῆς χρονογραφίας ἀριθμουμένης, ἀπὸ