Livre, Chap.
[10, 9]	τὴν Ἑλλάδα φωνὴν μεταβεβλημένα. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Θ'	ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ ΜΩΣΕΩΣ ΚΑΙ
[10, 4]	ὥρας, ἣν Αἴγυπτός τε Συρία	θ´	ἱκανῶς κέκτηται. Ὅθεν καὶ πανταχόσε
[10, 3]	παραδιορθοῖ. Ὁμήρου γὰρ εἰπόντος· Ἴδεώ	θ´	ὃς κάρτιστος ἐπιχθονίων γένετ´ ἀνδρῶν
[10, 3]	γένετ´ ἀνδρῶν Ἀντίμαχος λέγει· Ἴδεώ	θ´	ὃς κάρτιστος ἐπιχθονίων ἦν ἀνδρῶν·
[10, 6]	πρῶτος ναῦν ἐναυπηγήσατο καὶ τὴν	θάλασσαν	ἔπλευσε. Καὶ ἀστρολογίαν δὲ πρῶτοι
[10, 14]	ἀνὴρ ἐπισημότατος ἐν τοῖς Ἕλλησι.	Θάλεω	δὲ γίνεται ἀκουστὴς Ἀναξίμανδρος, Πραξιάδου
[10, 14]	μνημονεύεται. Τούτων δὴ τῶν ἑπτὰ	Θαλῆς	ὁ Μιλήσιος φυσικὸς πρῶτος Ἑλλήνων
[10, 4]	πατέρα ἐπιγραψαμένη. Ἀλλὰ καὶ ὁ	Θαλῆς,	ὥς τινες ἱστοροῦσι, Φοῖνιξ ἦν,
[10, 7]	τὸν Σύριον καὶ Πυθαγόραν καὶ	Θάλητα,	πάντες συμφώνως ὁμολογοῦσιν Αἰγυπτίων καὶ
[10, 11]	Τοῦ γὰρ πρεσβυτάτου τῶν προειρημένων	Θάλητος	γενομένου περὶ τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα
[10, 10]	τε τὰ Σύρια Κάστωρ καὶ	Θαλλὸς	καὶ ὁ〉 τὰ πάντων Διόδωρος
[10, 10]	τῶν Βιβλιοθηκῶν Διοδώρου καὶ τῶν	Θαλλοῦ	καὶ Κάστορος ἱστοριῶν, ἔτι δὲ
[10, 14]	γενομένους· πλὴν ἀλλὰ πάντες ἀπὸ	Θαλοῦ	ἀρξάμενοι κατώτεροι Κύρου τοῦ Περσῶν
[10, 4]	ἀξιωθεῖσα· μεθ´ ἣν ἡ ἀπὸ	Θαλοῦ	τοῦ τῶν ἑπτὰ σοφῶν ἑνὸς
[10, 11]	πρὸ αὐτοῦ συγγραφέων, Λίνου, Φιλάμμωνος,	Θαμύριδος,	Ἀμφίονος, Ὀρφέως, Μουσαίου, Δημοδόκου, Φημίου,
[10, 6]	προειρημένοις χώρας· καὶ τὴν Δώριον	Θάμυριν	ἐπινοῆσαι τὸν Θρᾷκα. Πέρσας τε
[10, 11]	παρὰ τοῖς Φαίαξι. Καὶ ὁ	Θάμυρις	καὶ ὁ Φιλάμμων οὐ πολὺ
[10, 12]	Πανέμου ὀγδόῃ φθίνοντος· Ἑλλάνικος δωδεκάτῃ	Θαργηλιῶνος	καί τινες τῶν τὰ Ἀττικὰ
[10, 12]	βασιλεύοντος Ἀθήνησι τῷ πρώτῳ ἔτει,	Θαργηλιῶνος	μηνὸς δευτέρᾳ ἐπὶ δέκα, ὥς
[10, 11]	Καμβύσην γεγονώς, καὶ Στησίμβροτος ὁ	Θάσιος	καὶ Καλλίμαχος ὁ Κολοφώνιος Ἡρόδοτός
[10, 9]	τὰς παρὰ πᾶσιν ἱστορίας παραθέντες	θατέρᾳ	τε τὴν ἑτέραν συγκρούσαντες, τὰ
[10, 14]	ὕστατα τῆς Περσῶν βασιλείας, μικρῷ	θᾶττον	Ἀλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνος, Αὐγούστου δὲ
[10, 13]	Σολομῶνος τοῦ βασιλέως ᾠκοδομῆσθαι ἔτεσι	θᾶττον	ἑκατὸν τεσσαράκοντα τρισὶ καὶ μησὶν
[10, 5]	δεύτερον στοιχεῖον καλεῖται παρ´ αὐτοῖς	Θαῦ,	ὃ δηλοῖ σημεῖα‘ Ἔχοι δ´
[10, 1]	ὁμοίους καλύπτειν. Οὐ χρὴ δὲ	θαυμάζειν,	εἰ καὶ τὰ παρ´ Ἑβραίοις
[10, 7]	Πρῶτον οὖν ἐπέρχεταί μοι πάνυ	θαυμάζειν	τοὺς οἰομένους δεῖν περὶ τῶν
[10, 3]	Νικαγόρου ὁ Ἀπολλώνιος· Καὶ τί	θαυμάζομεν‘	ἔφη, εἰ Θεοπόμπου καὶ Ἐφόρου
[10, 9]	ἱστορεῖται χρόνων τὰ παρ´ Ἕλλησι	θαυμαζόμενα.	Γίνεται γὰρ μετὰ Κέκροπα ὁ
[10, 8]	ε〉 ίου Δαίδαλον ἀρχιτεκτονῆσαι, καὶ	θαυμασθέντα	τυχεῖν εἰκόνος ξυλίνης κατὰ τὸ
[10, 4]	παρ´ αὐτοῖς ἄνδρας ἐπὶ σοφίᾳ	θαυμασθῆναι,	οὓς δὴ καὶ ἐπονομάσαι σοφούς.
[10, 9]	ἐν οἷς τὰ ἐν Ἕλλησι	θαυμάσια	μυθολογεῖται, ὁ ἐπὶ Δευκαλίωνος κατακλυσμὸς
[10, 4]	ἡκούσης θεολογίας αὐτά τε τὰ	θαυμαστὰ	καὶ παρὰ πᾶσι βοώμενα θεῖά
[10, 4]	ὁμοίως περιτραπέντες οὔτε πάλιν τοῖς	θαυμαστοῖς	παραπλησίως φιλοσόφοις ἀναμὶξ τὴν πλάνην
[10, 11]	παραδεκτόν· τὸ δὲ ἂν ἀποδεικνύηται,	θαυμαστόν,	ὁπόταν ὑμῖν διὰ τῶν ὑμετέρων
[10, 12]	δὲ γένετ´ Ἀπόλλων· καὶ οὐδὲν	θαυμαστόν,	ὅπου γε καὶ Ἀδμήτῳ θητεύων
[10, 4]	συνεβάλλετο, ἀλλ´ οὐδ´ αὐτὸς ὁ	θαυμαστὸς	Πύθιος εἰς φιλοσοφίαν αὐτοὺς τὸ
[10, 1]	τῶν μαθημάτων ἄλλοθεν ἄλλος τῶν	θαυμαστῶν	Ἑλλήνων τοὺς βαρβάρους ἐκπεριιὼν συνελέξατο,
[10, 11]	ὃν ἤκμασε προηρεύνησαν πρεσβύτατοι μὲν	Θεαγένης	τε ὁ Ῥηγῖνος, κατὰ Καμβύσην
[10, 14]	Τὸν μὲν οὖν Πυθαγόραν διεδέξατο	Θεανὼ	ἡ γυνὴ οἵ τε υἱοὶ
[10, 14]	ἐπανελθόντας τοὺς Ἑλλήνων σοφοὺς ζηλωτὰς	θεάσασθαι	τῶν Ἑβραϊκῶν γεγονότας δογμάτων, ὥστε
[10, 4]	θαυμαστὰ καὶ παρὰ πᾶσι βοώμενα	θεῖά	τε καὶ χρηστήρια ἔργῳ περιττὰ
[10, 2]	παρ´ ἡμῖν ἄνωθεν ἐκ τῆς	θείας	δυνάμεως διὰ τῶν ἁγίως βεβιωκότων
[10, 8]	Ἕλλησι τὸν Ὅμηρον ἀκολούθως τούτῳ	θεῖναι	κατὰ τὴν ποίησιν· Ἑρμῆς δὲ
[10, 9]	παιδείας οὐδενὸς δεύτεροι τοῖς τε	θείοις	οὐ παρέργως καθωμιληκότες, οἳ καὶ
[10, 7]	περὶ τῶν οὐρανίων τε καὶ	θείων	πρώτους παρ´ Ἕλλησι φιλοσοφήσαντας, οἷον
[10, 7]	ἀρχαιοτάτην αὐτῶν τὴν χρῆσιν εἶναι	θέλοντες	παρὰ Φοινίκων καὶ Κάδμου σεμνύνονται
[10, 14]	αἰχμαλωσίαν τῶν Ἰουδαίων, ἐπιτρέψας τοῖς	θέλουσιν	αὐτῶν παλινοστεῖν ἐπὶ τὴν οἰκείαν
[10, 14]	ὁ τοῦ Σαλαθιὴλ καταβάλλονταί τε	θεμελίους,	προφητευόντων ὕστατα πάντων Ἀγγαίου καὶ
[10, 4]	μὴ ἄνευ λόγου σώφρονος δεύτερα	θέμενοι	τὰ τῆς Ἑλλήνων φιλοσοφίας τὴν
[10, 3]	εἰπόντος· Γυναῖκές ἐσμεν ἀθλιώτατον φυτόν,	Θεοδέκτης	ἐν Ἀλκμαίωνί φησι· Σαφὴς μὲν
[10, 11]	γεγόνασι παρ´ αὐτοῖς ἄνδρες τρεῖς,	Θεόδοτος,	Ὑψικράτης, Μῶχος. Τούτων τὰς βίβλους
[10, 8]	διατετριφέναι παρ´ αὐτοῖς, Τηλεκλέα καὶ	Θεόδωρον,	τοὺς Ῥοίκου μὲν υἱούς, κατασκευάσαντας
[10, 9]	τοῦτον καὶ οἱ παρ´ Ἕλλησι	θεοὶ	πάντες γενεαλογοῦνται. Παρ´ Ἑβραίοις δὲ
[10, 4]	φιλοσοφίαν ὠφελημένοι, ἀλλὰ καὶ τοῖς	θεοῖς	αὐτῶν ἐνδίκως ἐπιμεμψάμενοι καί τινες
[10, 1]	βαρβάροις μαθημάτων τὴν οἰκείαν ὑποστήσασθαι	θεολογίαν	ἐφωράσαμεν, ὡς δὲ τὰ περὶ
[10, 4]	ἀλόγως ἡμᾶς τὴν παρ´ Ἑβραίοις	θεολογίαν	καὶ τὴν ὡς ἂν αὐτοὶ
[10, 4]	Ἑλλήνων φιλοσοφίας τὴν παρ´ Ἑβραίοις	θεολογίαν	προτετιμήκαμεν, γνοίης ἂν μαθὼν ὡς
[10, 4]	ΜΗ ΑΛΟΓΩΣ ΤΗΝ ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ	ΘΕΟΛΟΓΙΑΝ	ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΠΡΟΤΕΤΙΜΗΚΑΜΕΝ. Ὅτι
[10, 4]	τῆς πατρόθεν εἰς αὐτοὺς ἡκούσης	θεολογίας	αὐτά τε τὰ θαυμαστὰ καὶ
[10, 4]	οὖν μόνα τὰ τῆς ἀληθοῦς	θεολογίας	λείποντα κατεμάνθανε τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ
[10, 4]	οὐ μόνης ἐστέρηντο τῆς ἀληθοῦς	θεολογίας	οἱ παλαιοὶ τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ
[10, 4]	τῆς Φοινίκων καὶ Αἰγυπτίων πολυπλανοῦς	θεολογίας	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἐπολιτεύετο. Καὶ
[10, 8]	τοῖς Ἑβραίων προφήταις τε καὶ	θεολόγοις	οἱ παρ´ Ἕλλησιν ὁμοδοξοῦντες, μηκέτ´
[10, 4]	Μουσαῖον, οἳ δὴ πάντων μάλιστα	θεολόγων	παλαιότατοί τε καὶ πρῶτοι κατῆρξαν
[10, 1]	Ἑβραίοις ἄνωθεν ἐξ αἰῶνος ὑπὸ	θεολόγων	προφητῶν ἀνδρῶν παραδεδομένα, ἀλλὰ τὰ
[10, 14]	γέγονε, τῶν τε παρ´ Ἑβραίοις	θεολόγων	τε καὶ προφητῶν τὴν παλαιότητα
[10, 2]	οὐρανὸν κοινὸν ἀποκαλέσας πατέρα τὸν	θεὸν	ηὔξατο οἰκτεῖραι αὐτὸν τετρυχωμένην τὴν
[10, 9]	Κέκροψ λέγεται Ζῆνα κεκληκέναι τὸν	θεόν,	μὴ πρότερον οὕτω παρ´ ἀνθρώποις
[10, 11]	παρίστημι, μενούσης μοι τῆς κατὰ	θεὸν	πολιτείας ἀνεξαρνήτου. Τοσαῦτα καὶ ὁ
[10, 3]	γὰρ ἔγνως ὅτι καὶ τὸν	Θεόπομπον,	ὃν σὺ προτιμᾷς, κατείληφε τουτὶ
[10, 3]	ἑνδεκάτην τῶν Ἑλληνικῶν μεταθεὶς ὁ	Θεόπομπος	ἀργά τε καὶ ἀκίνητα πεποίηκε
[10, 3]	περὶ Πυθαγόρου ἱστορηκότος πάντα ὑφείλετο	Θεόπομπος·	εἰ μὲν περὶ Πυθαγόρου λέγων,
[10, 10]	τε καὶ ἐν τῷ Τρικαράνῳ	Θεόπομπος.	Ὁ δὲ μεταξὺ χρόνος παραλέλειπται,
[10, 3]	ἐν Σύριῳ εἰρῆσθαί φησιν ὁ	Θεόπομπος	τό τε περὶ τὸ πλοῖον
[10, 2]	Ὀρφέως, Ἡρακλείτου, Πλάτωνος, Πυθαγόρου, Ἡροδότου,	Θεοπόμπου,	Θουκυδίδου, Δημοσθένους, Αἰσχίνου, Λυσίου, Ἰσοκράτους,
[10, 3]	Καὶ τί θαυμάζομεν‘ ἔφη, εἰ	Θεοπόμπου	καὶ Ἐφόρου τὸ τῆς κλοπῆς
[10, 3]	τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἰχνευταί πολλὰ περὶ	Θεοπόμπου	λέγεται, Ἀρητάδου τέ ἐστι Περὶ
[10, 3]	ὁ μὲν γὰρ αὐτὸν καὶ	Θεοπόμπου	προὐτίθει, ὁ δὲ Καΰστριος κλέπτην
[10, 13]	Ἐπὶ τούτου οὐκ οἶδ´ ὅπως	θεὸς	ἀντέπνευσε, καὶ παραδόξως ἐκ τῶν
[10, 11]	Γινώσκων δὲ λοιπὸν τίς ὁ	θεὸς	καὶ τίς ἡ κατ´ αὐτὸν
[10, 4]	γε μήν τις καὶ μέγας	θεὸς	παρὰ τοῖς Ἕλλησι διαφερόντως τὸ
[10, 2]	γὰρ ἀνθρώπων ὁ παντοκράτωρ κηδόμενος	θεὸς	τοὺς μὲν ἐντολαῖς, τοὺς δ´
[10, 9]	πρῶτός τε Ἆπις ἐν Αἰγύπτῳ	θεὸς	ὠνομάσθη καὶ Ἰὼ θυγάτηρ Ἰνάχου,
[10, 4]	ἦν ἡ τοῦ τῶν ὅλων	θεοῦ	γνῶσις καὶ ἡ τῶν οἰκείων
[10, 11]	πρὸς τοὺς ἀποφηναμένους τὰ περὶ	θεοῦ	δειχθήσεται· τὸ δὲ νῦν ἔχον,
[10, 9]	ὑπομνήματα παρὰ Ἱερομβάλου τοῦ ἱερέως	θεοῦ	Ἰευώ, ὃς Ἀβελβαλῷ τῷ βασιλεῖ
[10, 8]	ἐπιστρέφειν, ὡς ἐξ Αἰθιοπίας τοῦ	θεοῦ	παρόντος) τήν τε συνουσίαν τῶν
[10, 1]	εὐσεβείας ἑνὸς τοῦ ἐπὶ πάντων	θεοῦ	τά τε περὶ τῶν μάλιστα
[10, 4]	τῇ γνώσει τοῦ ἐπὶ πάντων	θεοῦ	φύραντες οὐδέ γε τὸ ψεῦδος
[10, 10]	λόγον· τῶν γὰρ Αἰγυπτίων ὀργῇ	θεοῦ	χαλάζαις τε καὶ χειμῶσι μαστιζομένων
[10, 14]	ἀνδράσιν ἐπιτέθειται, τῶν τε λοιπῶν	θεοφιλῶν	τε καὶ παλαιῶν ἀνδρῶν, ὕστατος
[10, 6]	μὲν οὖν ὁ Μιτυληναῖος καὶ	Θεόφραστος	ὁ Ἐρέσιος Κύδιππός τε ὁ
[10, 4]	ἀθεότητα μᾶλλον τῆς τῶν θεῶν	θεραπείας	προτετιμηκότες, τί χρὴ λοιπὸν ἡμᾶς
[10, 4]	ἐννοήσαντας διὰ τὸ κάλλος τῆς	θερινῆς	ὥρας, ἣν Αἴγυπτός τε Συρία
[10, 2]	φωνὰς καὶ ὑετὸν ἐν ἡμέρᾳ	θερισμοῦ.	Ὁρᾷς ὅτι ὁ βρέχων ἐπὶ
[10, 2]	Κυρηναῖος ἐκ Μουσαίου τὸ Περὶ	Θεσπρωτῶν	βιβλίον ὁλόκληρον. Αὖθις δὲ τούτοις
[10, 7]	συγγραφεῦσι. Δευτέραν δὲ πρὸς ταύτῃ	θετέον	ἐκείνην αἰτίαν· οἱ γὰρ ἐπὶ
[10, 4]	μαθήματος ἀπολειφθεῖσα; Ἱεροῖς μὲν οὖν	θεῶν,	ἀγάλμασί τε καὶ ἀφιδρύσεσι, μαντείαις
[10, 4]	καὶ μεῖζον τῆς πανδήμου περὶ	θεῶν	ἀκοῆς διανοηθέντες οὐδ´ ἕτερα τῶν
[10, 12]	Ὀλυμπιάδας γενόμενοι, ὡς παρεστήσαμεν. Καὶ	θεῶν	ἄρα τῶν πλείστων παρ´ Ἕλλησιν,
[10, 4]	παράπαν ὠφέλει, οὐδέ τις ἄλλος	θεῶν	αὐτοῖς εἰς ἀναγκαίου τινὸς ἐπιτήδευσιν
[10, 1]	ἱστορίας καὶ τὰς μυθικὰς περὶ	θεῶν	διηγήσεις τῶν τε μύθων τὰς
[10, 1]	Ὥσπερ οὖν τὴν περὶ πλειόνων	θεῶν	δόξαν τά τε μυστήρια καὶ
[10, 4]	μηδ´ ὅλως παρὰ τῶν οἰκείων	θεῶν	εἰς φιλοσοφίαν ὠφελημένοι, ἀλλὰ καὶ
[10, 4]	τοῖς πᾶσιν ὁ προδηλωθεὶς περὶ	θεῶν	ἐκράτει λόγος· νεώς τε περικαλλεῖς,
[10, 4]	τὰ δ´ ἐξ Αἰγύπτου περὶ	θεῶν	ἢ καί ποθεν ἄλλοθεν, μυστήρια
[10, 4]	ταῦτα ἀθεότητα μᾶλλον τῆς τῶν	θεῶν	θεραπείας προτετιμηκότες, τί χρὴ λοιπὸν
[10, 8]	τὴν περὶ τὰ πάθη τῶν	θεῶν	ἱστορίαν. Τὸν δὲ Δαίδαλον λέγουσιν
[10, 4]	γνῶσις καὶ ἡ τῶν οἰκείων	θεῶν	κατάγνωσις, ἣν μικρὸν μὲν ὅσον
[10, 12]	τὰ περὶ τῶν κατ´ Αἴγυπτον	θεῶν	πραγματευσάμενος τὴν Ἶσιν ὑπὸ Ἑλλήνων
[10, 8]	παρόντος) τήν τε συνουσίαν τῶν	θεῶν	τούτων, ἐν ταῖς πανηγύρεσι τῶν
[10, 3]	Σικελίας, ἀπὸ δὲ Σάμου φησὶ	θεωρηθῆναι·	καὶ τὴν Συβάρεως ἅλωσιν ἐπὶ
[10, 8]	λόγον καὶ τὰ κατὰ γεωμετρίαν	θεωρήματα	καὶ τὰ περὶ τοὺς ἀριθμούς,
[10, 13]	ταῦτα δὲ τῶν ἐκ τῆς	Θηβαΐδος	καὶ τῆς ἄλλης Αἰγύπτου βασιλέων
[10, 12]	Σεμέλης πατὴρ ἐπὶ Λυγκέως εἰς	Θήβας	ἔρχεται καὶ τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων
[10, 8]	φάρμακον εὑρῆσθαί φασι· τὰς δὲ	Θήβας	καὶ Διόσπολιν τὴν αὐτὴν ὑπάρχειν·
[10, 9]	ἁρπαγή, Ἀπόλλωνος γένεσις, Κάδμου ἐπὶ	Θήβας	παρουσία καὶ ἔτι τούτων νεώτεροι
[10, 12]	γεωργία καὶ ἡ Κάδμου εἰς	Θήβας	παρουσία Μίνωός τε βασιλεία· κατὰ
[10, 11]	γεωργία καὶ ἡ Κάδμου εἰς	Θήβας	παρουσία Μίνωός τε βασιλεία· κατὰ
[10, 3]	τοῦ ποταμίου ἵππου καὶ τῆς	θήρας	τῶν κροκοδείλων; Ἢ ὡς τὰ
[10, 11]	Ἴναχον ὑπὸ Φορωνέως μόλις τοῦ	θηριώδους	βίου καὶ νομάδος περιγραφὴ γέγονε
[10, 12]	ἕτεροι Σκιροφοριῶνος τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ.	Θησεὺς	δὲ Ἡρακλέους ζηλωτὴς ὢν πρεσβύτερός
[10, 12]	βασιλείας Ἴλιον ἑάλω, Δημοφῶντος τοῦ	Θησέως	βασιλεύοντος Ἀθήνησι τῷ πρώτῳ ἔτει,
[10, 5]	Ζῆτα; Ἢ τοῦ Τὴθ τὸ	Θῆτα;	Καὶ ὅσα τούτοις παραπλήσια. Ὥστε
[10, 12]	θαυμαστόν, ὅπου γε καὶ Ἀδμήτῳ	θητεύων	εὑρίσκεται σὺν καὶ Ἡρακλεῖ μέγαν
[10, 13]	ἑαυτῶν. Τὸν δὲ Μισφραγμουθώσεως υἱὸν	Θμούθωσιν	ἐπιχειρῆσαι μὲν αὐτοὺς διὰ πολιορκίας
[10, 12]	ποιητὴς εἶναι αὐτὸν ἔφη πατέρα	θνητῶν	ἀνθρώπων. Ἐντεῦθεν ὁ Πλάτων ἐν
[10, 4]	ξόανα παντοίας ὕλης εἰς πᾶσαν	θνητῶν	ζῴων ἰδέαν τετυπωμένα φιλοκάλως ἐξείργαστο.
[10, 3]	ἔφη, τίς ὁ περὶ Ἐφόρου	θόρυβος.	Ἦσαν δ´ οἱ ζητοῦντες Καΰστριός
[10, 7]	δοκιμώτατοι διαπεφωνήκασι; Πολλὰ δὲ καὶ	Θουκυδίδης	ὡς ψευδόμενος ὑπό τινων κατηγορεῖται,
[10, 2]	Ἡρακλείτου, Πλάτωνος, Πυθαγόρου, Ἡροδότου, Θεοπόμπου,	Θουκυδίδου,	Δημοσθένους, Αἰσχίνου, Λυσίου, Ἰσοκράτους, μυρίων
[10, 6]	τὴν Δώριον Θάμυριν ἐπινοῆσαι τὸν	Θρᾷκα.	Πέρσας τε πρώτους ἀκηκόαμεν ἀπήνην
[10, 6]	δὲ Ἡσίοδος, Σκύθης. Ναὶ μὴν	Θρᾷκες	πρῶτοι τὴν καλουμένην ἅρπην εὗρον
[10, 4]	τε καὶ ἐπῳδάς, ἤτοι ὁ	Θρᾴκιος	Ὀρφεὺς ἢ καί τις ἕτερος
[10, 11]	πρὸς γάμον δοὺς τὴν ἑαυτοῦ	θυγατέρα	καὶ ξύλων παντοδαπῶν ὕλην εἰς
[10, 12]	Περὶ τῆς Αἰγυπτίων ἀποικίας Προμηθέως	θυγατέρα	φησί. Προμηθεὺς δὲ κατὰ Τριόπαν,
[10, 9]	Αἰγύπτῳ θεὸς ὠνομάσθη καὶ Ἰὼ	θυγάτηρ	Ἰνάχου, ἣν Ἶσιν Αἰγύπτιοι μετονομάσαντες
[10, 11]	Ἀκρίσιος, Περσεύς, Σθενέλαος, Εὐρυσθεύς, Ἀτρεύς,	Θυέστης,	Ἀγαμέμνων, οὗ κατὰ τὸ ὀκτωκαιδέκατον
[10, 6]	τε (Σαυνίτης οὗτος ἦν) πρῶτον	θυρεὸν	κατασκευάσαι. Κάδμος γὰρ ὁ Φοῖνιξ
[10, 6]	ὀρνίθων παρεφύλαξαν πρῶτοι Φρύγες. Καὶ	θυτικὴν	ἠκρίβωσαν Τοῦσκοι, Ἰταλίας γείτονες. Ἴσαυροι
[10, 14]	ἔτη μʹ Ἀβιμέλεχ ἔτη τρία·	Θωλὰ	κγʹ Ἰαεὶρ κβʹ Ἀμμανῖται ιηʹ
[10, 8]	Αἰγυπτίων παρὰ τῆς Πολυμνήστης, τῆς	Θῶνος	γυναικός, ἀκριβῶς ἐξητακὼς φαίνεται. Ἔτι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/08/2008