Livre, Chap.
[10, 14]	Ἰωρὰμ ἔτη ηʹ Ὀχοζίας ἔτος	αʹ	Γοθολιὰ ἔτη ζʹ Ἰωὰς ἔτη
[10, 9]	δευτέρου ἔτους Δαρείου ἐπὶ τὴν	αʹ	Ὀλυμπιάδα ἔτη συνάγοιτ´ ἂν σνϛ
[10, 1]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Α'	ΩΣ ΠΑΡΑ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ
[10, 5]	ἐφαψάμενος καὶ ὁ Κλήμης ἐπάκουσον	ἅ	φησιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ·
[10, 1]	ζητουμένων εἰς ψυχῆς ὠφέλειαν δογμάτων,	ἃ	δὴ καὶ συνεκτικώτατα γένοιτ´ ἂν
[10, 3]	ἐκλογαῖς; Λατῖνος δ´ ἓξ βιβλίοις,	ἃ	ἐπέγραψε Περὶ τῶν οὐκ ἰδίων
[10, 2]	αὐτῶν ἤτοι ἀληθῆ ταῦτά ἐστιν,	ἃ	ἱστοροῦσιν, ἢ ψευδῆ. Ψευδῆ μὲν
[10, 11]	Τριόπας, Κροτωπός, Σθενέλαος, Δαναός, Λυγκεύς,	Ἄβας,	Προῖτος, Ἀκρίσιος, Περσεύς, Σθενέλαος, Εὐρυσθεύς,
[10, 10]	ἀπὸ τοῦ κατακλυσμοῦ πολλὴν φθοράν,	ἀβασίλευτος	ἔμεινεν ἡ νῦν Ἀττικὴ μέχρι
[10, 8]	Εὔδοξον, ἔτι δὲ Δημόκριτον τὸν	Ἀβδηρίτην	καὶ Οἰνοπίδην τὸν Χῖον. Πάντων
[10, 9]	τοῦ ἱερέως θεοῦ Ἰευώ, ὃς	Ἀβελβαλῷ	τῷ βασιλεῖ Βηρυτίων τὴν ἱστορίαν
[10, 14]	Σολομῶνα βασιλεύει Ῥοβοὰμ ἔτη ιζʹ	Ἀβιὰ	ἔτη γʹ Ἄσα ἔτη μαʹ
[10, 14]	ζʹ ἔπειτα Γεδεὼν ἔτη μʹ	Ἀβιμέλεχ	ἔτη τρία· Θωλὰ κγʹ Ἰαεὶρ
[10, 13]	Αἴγυπτον ἐκλιπόντες ὅποι βούλονται πάντες	ἀβλαβεῖς	ἀπέλθωσι. Τοὺς δὲ ἐπὶ ταῖς
[10, 14]	ἀληθῶς Ἑβραίων, Ἕβερ τε καὶ	Ἁβραάμ,	ἀφ´ ὧν καὶ τὸ παρώνυμον
[10, 9]	ἐπὶ τὸ πρῶτον ἔτος ζωῆς	Ἁβραὰμ	εὑρήσεις ἔτη φεʹ Τοσαῦτα δὲ
[10, 9]	βασιλείας Σεμίραμις· ὥστ´ εἶναι τὸν	Ἁβραὰμ	κατὰ τούτους. Ταῦτα μὲν οὖν
[10, 9]	ἐπὶ ταύτης ἐδήλου γενέσθαι τὸν	Ἁβραάμ,	ὁ δὲ τοῦ φιλοσόφου παλαιότερον
[10, 10]	τῇ Παλαιστίνῃ ἀποκαλῶν, τάχα δι´	Ἁβραάμ.	Πτολεμαῖος δὲ ὁ Μενδήσιος τὰ
[10, 3]	ὑμῖν‘ φησίν, εἰς τὸ μέσον	ἀγαγεῖν,	μηνύω καὐτὸς Ὑπερείδην τὸν καλὸν
[10, 3]	γυναικὸς ἀνὴρ ληΐζετ´ ἄμεινον τῆς	ἀγαθῆς,	τῆς δ´ αὖτε κακῆς οὐ
[10, 4]	τινες αὐτῶν τὸ παρ´ Ἑβραίοις	ἀγαθὸν	εὕραντο. Τοῦτο δὲ ἦν ἡ
[10, 3]	αὐτοῖς ὀνόμασιν ἐκεῖνα, Ὅτι τῶν	ἀγαθῶν	καὶ τῶν κακῶν οὐδὲν αὐτὸ
[10, 4]	παντελὲς ἐχήρευεν. Οὐδέ τι πρὸς	ἀγαθῶν	λόγων εὕρεσιν αὐτοῖς τὰ ἄχρηστα
[10, 9]	πρῶτος καὶ πάλιν πρῶτος Ἀθηνᾶς	ἄγαλμα	συστήσασθαι, ὡς οὐδὲ τούτων ἐκ
[10, 4]	λόγος· νεώς τε περικαλλεῖς, παντοίοις	ἀγάλμασι	καὶ ἀναθήμασι κεκοσμημένοι, παρὰ τοῖς
[10, 4]	ἀπολειφθεῖσα; Ἱεροῖς μὲν οὖν θεῶν,	ἀγάλμασί	τε καὶ ἀφιδρύσεσι, μαντείαις τε
[10, 8]	δόξης. Πάντων δὲ τῶν παλαιῶν	ἀγαλματοποιῶν	τοὺς μάλιστα διωνομασμένους διατετριφέναι παρ´
[10, 3]	Ὑπερείδην· ἀδήλου δὲ ὄντος ὁπότερος,	ἄγαμαι	μὲν Δημοσθένην, εἰ λαβὼν παρὰ
[10, 11]	ἔτι δὲ καὶ τοῖς περὶ	Ἀγαμέμνονα	συνεστρατεῦσθαι καί, εἰ βούλεταί τις,
[10, 11]	Περσέως πράξεις· κατὰ δὲ τὴν	Ἀγαμέμνονος	βασιλείαν Ἴλιον ἑάλω. Οὐκοῦν πέφηνεν
[10, 12]	δὲ τὸ ὀκτωκαιδέκατον ἔτος τῆς	Ἀγαμέμνονος	βασιλείας Ἴλιον ἑάλω, Δημοφῶντος τοῦ
[10, 11]	Περσεύς, Σθενέλαος, Εὐρυσθεύς, Ἀτρεύς, Θυέστης,	Ἀγαμέμνων,	οὗ κατὰ τὸ ὀκτωκαιδέκατον ἔτος
[10, 3]	ἠρέμα μὲν ἤλεγξε διὰ τὸ	ἄγαν	αὐτὸν φιλεῖν Ἀριστοφάνης ὁ γραμματικὸς
[10, 10]	εἰς παιδείαν αὐτοὺς ἀπὸ τῆς	ἄγαν	ἰδιωτείας μετέπλασσε. Ταῦτα μὲν ὁ
[10, 4]	καὶ ἐπαινεῖν, ὅτι τὸ κρεῖττον	ἀγαπήσαντες,	μᾶλλον δὲ τὸ μόνον ἀληθὲς
[10, 14]	τὰ ὅμοια τοῖς αὐτῶν φιλοσόφοις	ἀγαπήσαντες	τὰ Ἑβραίων λόγια τιμᾶν διανενοήμεθα.
[10, 14]	τε θεμελίους, προφητευόντων ὕστατα πάντων	Ἀγγαίου	καὶ Ζαχαρίου καὶ Μαλαχίου, μεθ´
[10, 4]	μὲν ἐκ Φοινίκης Κάδμος ὁ	Ἀγήνορος,	τὰ δ´ ἐξ Αἰγύπτου περὶ
[10, 3]	γοῦν περὶ τῆς Φαρναβάζου πρὸς	Ἀγησίλαον	συνόδου δι´ Ἀπολλοφάνους τοῦ Κυζικηνοῦ
[10, 12]	ὥς φησι Διονύσιος ὁ Ἀργεῖος·	Ἄγις	δὲ καὶ Δερκύλος ἐν τῇ
[10, 2]	τῆς θείας δυνάμεως διὰ τῶν	ἁγίως	βεβιωκότων εἰς τὴν ἡμετέραν ἐπιστροφὴν
[10, 6]	ὁμοίως καὶ τὴν διάτονον ἁρμονίαν	Ἄγνιν	τὸν καὶ αὐτὸν Φρύγα· κρούματα
[10, 7]	οὖσαν τῶν γραμμάτων χρῆσιν ἐκείνους	ἀγνοεῖν.	Ὅλως δὲ παρὰ τοῖς Ἕλλησιν
[10, 8]	Ἕλληνας καὶ τὰ Ἑβραίων μὴ	ἀγνοῆσαι,	ἀρχῆθεν ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα φωνὴν
[10, 1]	καὶ αὐτοὺς τοὺς Ἕλληνας μὴ	ἀγνοῆσαι	τοὺς ἄνδρας, μνημονεῦσαι δὲ ὀνομαστὶ
[10, 4]	καὶ τὴν τῶν δηλουμένων μὴ	ἀγνοῆσαι	φιλοσοφίαν, νέους μὲν τῷ χρόνῳ,
[10, 13]	Ἡρόδοτον ἐλέγχει τῶν Αἰγυπτιακῶν ὑπ´	ἀγνοίας	ἐψευσμένον) οὗτος δὴ τοίνυν ὁ
[10, 11]	Ἕλλησι καταχρήσομαι. Τὸ μὲν γὰρ	ἄγνωμον,	ὅτι μηδ´ ὑφ´ ὑμῶν παραδεκτόν·
[10, 2]	Ἑλλάδα πολυχρονίως φθείροντος καὶ ἐπεχούσης	ἀγονίας	καρπῶν, οἱ καταλειφθέντες, φασί, διὰ
[10, 11]	ὁ πάσης προὔχειν νομισθεὶς σοφίας	ἀγχινοίας	τε καὶ νομοθεσίας, ἐπὶ Λυγκέως
[10, 4]	γενόμενοι σοφοὶ ἐπὶ κατορθώσει μνημονεύονται	ἀγωγῆς	τῆς ἠθικωτέρας, ὧν πλέον οὐδὲν
[10, 3]	λέγει κατὰ τὸν ἐπὶ Μαυσώλῳ	ἀγῶνα	τὸν διδάσκαλον. Πραγμάτων δ´ ὑφαίρεσιν
[10, 3]	τὸν ὑφῃρημένον εἶναι τὸν Ὑπερείδην·	ἀδήλου	δὲ ὄντος ὁπότερος, ἄγαμαι μὲν
[10, 2]	ὁ βρέχων ἐπὶ δικαίους καὶ	ἀδίκους’	διὰ τῶν ὑποτεταγμένων δυνάμεων καὶ
[10, 12]	οὐδὲν θαυμαστόν, ὅπου γε καὶ	Ἀδμήτῳ	θητεύων εὑρίσκεται σὺν καὶ Ἡρακλεῖ
[10, 4]	ποικίλαις ψευδοδοξίαις ἀπαχθέντες εἰς βυθὸν	ἀδολεσχίας	περιετράπησαν, οἱ δέ γε ποσῶς
[10, 4]	φιλοσόφων, ἀνὰ στόμα πάντων Ἑλλήνων	ᾀδόμενον.	Καὶ τὸν Φερεκύδην δὲ Σύριον
[10, 7]	ἐξαλείφουσαι τὴν μνήμην τῶν γεγονότων·	ἀεὶ	δὲ καινοὺς καθιστάμενοι βίους τοῦ
[10, 7]	δημοσίαις ἀναγραφαῖς ὑπὸ τῶν σοφωτάτων	ἀεὶ	καθιεροῦσθαι. Τὸν δὲ περὶ τὴν
[10, 4]	αὐτόν· Ὦ Σόλων, Σόλων Ἕλληνες	ἀεὶ	παῖδές ἐστε, γέρων δὲ Ἑλλήνων
[10, 7]	καίτοι τοῦτο πρόχειρον αὐτοῖς ἐστιν	ἀεὶ	τὸ ἐπάγγελμα λόγων δὲ δύναμιν
[10, 4]	ἐπεπλανησάμην, ἱστορέων τὰ μήκιστα, καὶ	ἀέρας	τε καὶ γαίας πλείστας εἶδον
[10, 2]	ἐπεκτύπει καὶ πᾶς ὁ πέριξ	ἀὴρ	ἐνεφοῦτο· λάβροι δὲ καὶ συνεχεῖς
[10, 12]	Μαίη τέκε κύδιμον Ἑρμῆν, κήρυκ´	ἀθανάτων,	ἱερὸν λέχος εἰσαναβᾶσα. Καδμείη δ´
[10, 4]	τοῦ ψεύδους ἀνεχωρήσαμεν, οὔτε εἰς	ἄθεον	λογισμὸν τοῖς σοφοῖς Ἑλλήνων ὁμοίως
[10, 4]	ἐπιμεμψάμενοι καί τινες διὰ ταῦτα	ἀθεότητα	μᾶλλον τῆς τῶν θεῶν θεραπείας
[10, 9]	ἀνθρώποις ὠνομασμένον· ἔπειτα βωμὸν παρ´	Ἀθηναίοις	ἱδρῦσαι πρῶτος καὶ πάλιν πρῶτος
[10, 4]	σοφῶν, ὃν δὴ καὶ λόγος	Ἀθηναίοις	νομοθετῆσαι, Αἰγυπτίοις ὁμοίως φησὶν ὁ
[10, 7]	ἀναγραφάς, ἀλλ´ οὐδὲ παρ´ αὐτοῖς	Ἀθηναίοις,	οὓς αὐτόχθονας εἶναι λέγουσι καὶ
[10, 11]	τὸν μετ´ Ἴναχον μνημονεύεται παρ´	Ἀθηναίοις	Ὤγυγος, ἐφ´ οὗ κατακλυσμὸς ὁ
[10, 8]	Σπαρτιάτην, ἔτι δὲ Σόλωνα τὸν	Ἀθηναῖον	καὶ Πλάτωνα τὸν φιλόσοφον· ἐλθεῖν
[10, 14]	γέγονε. Κατὰ δὲ Κῦρον Σόλων	Ἀθηναῖος	ἐγνωρίζετο καὶ οἱ κληθέντες ἑπτὰ
[10, 11]	ὁ Κυμαῖος καὶ Φιλόχορος ὁ	Ἀθηναῖος	Μεγακλείδης τε καὶ Χαμαιλέων οἱ
[10, 11]	τοῦ Σαμίου καὶ Προναπίδου τοῦ	Ἀθηναίου.	Λίνος μὲν γὰρ Ἡρακλέους ἐστὶ
[10, 11]	ἐπεισφερόμενά φασιν ὑπὸ Ὀνομακρίτου τοῦ	Ἀθηναίου	συντετάχθαι, γενομένου κατὰ τὴν Πεισιστρατιδῶν
[10, 12]	δὲ Προῖτον ὁ Εὐμόλπου πρὸς	Ἀθηναίους	πόλεμος· κατὰ δὲ Ἀκρίσιον Πέλοπος
[10, 11]	δὲ Προῖτον ὁ Εὐμόλπου πρὸς	Ἀθηναίους	πόλεμος· κατὰ δὲ Ἀκρίσιον Πέλοπος
[10, 10]	συμπάσχειν τῆς γῆς, ὅτε γε	Ἀθηναίους	τῶν αὐτῶν Αἰγυπτίοις ἀπολαύειν εἰκὸς
[10, 9]	ἐτῶν συμπληρουμένων ἀπὸ Σεμιράμεως, πρῶτος	Ἀθηναίων	βασιλεύει Κέκροψ ὁ βοώμενος παρ´
[10, 14]	ἐκεῖ ἐσχόλασε καὶ πολλοὺς ἔσχεν	Ἀθηναίων	γνωρίμους, ἐν οἷς καὶ Σωκράτην.
[10, 10]	δειχθήσεται. Ταῦτα γὰρ οἱ τὰ〉	Ἀθηναίων	ἱστοροῦντες, Ἑλλάνικός τε καὶ Φιλόχορος
[10, 9]	βασιλεύει Ἀργείων Ἴναχος, οὔπω τότε	Ἀθηναίων	οὔτε τὴν πόλιν οὔτε τὴν
[10, 14]	Ἀρχέλαος, Εὐριπίδης. Περικλῆς μὲν οὖν	Ἀθηναίων	πρῶτος ἐγένετο καὶ πλούτῳ καὶ
[10, 9]	ἱδρῦσαι πρῶτος καὶ πάλιν πρῶτος	Ἀθηνᾶς	ἄγαλμα συστήσασθαι, ὡς οὐδὲ τούτων
[10, 11]	διάβασις καὶ Ἴωνος εἰς τὰς	Ἀθήνας	ἄφιξις καὶ ὁ δεύτερος Κέκροψ
[10, 12]	Φρυγίας διάβασις καὶ Ἴωνος εἰς	Ἀθήνας	ἄφιξις καὶ ὁ δεύτερος Κέκροψ
[10, 14]	τοῦ Ἀναξαγόρου, μεταβὰς δ´ εἰς	Ἀθήνας	ἐκεῖ ἐσχόλασε καὶ πολλοὺς ἔσχεν
[10, 3]	Τὰ Πλατώνεια ἑστιῶν ἡμᾶς Λογγῖνος	Ἀθήνησι	κέκληκεν ἄλλους τε πολλοὺς καὶ
[10, 12]	ἑάλω, Δημοφῶντος τοῦ Θησέως βασιλεύοντος	Ἀθήνησι	τῷ πρώτῳ ἔτει, Θαργηλιῶνος μηνὸς
[10, 11]	ἀποικίαν ἔτεσι τεσσαράκοντα, ἐπὶ ἄρχοντος	Ἀθήνησιν	Ἀρξίππου, τῶν Ἰλιακῶν ὕστερον ἔτεσιν
[10, 3]	δὲ Εὐριπίδου εἰπόντος· Γυναῖκές ἐσμεν	ἀθλιώτατον	φυτόν, Θεοδέκτης ἐν Ἀλκμαίωνί φησι·
[10, 3]	ὑμνεῖται λόγος, ὡς οὐδέν ἐστιν	ἀθλιώτερον	φυτὸν γυναικός. Οὗτος οὐ μόνον
[10, 10]	μυστήρια, νομοθεσίαι, Διονύσου πράξεις, Περσεύς,	ἆθλοι	Ἡράκλειοι, Ἀργοναῦται, Κένταυροι, Μινώταυρος, τὰ
[10, 11]	τῶν βασιλέων Εὐρώπης ἁρπαγὴ {γέγονεν{	αι}	Μενελάου τε εἰς τὴν Φοινίκην
[10, 10]	αὑτοῖς τῶν πρὸ τοῦ συμφωνούντων·	αἱ	δὲ ἠκρίβωνται πολλοῖς, τῷ μὴ
[10, 11]	ὅθεν εἰ μετὰ τὸν Ἴναχον	αἱ	διαφανέστατοι πράξεις παρ´ Ἕλλησιν ἐγράφησάν
[10, 2]	τῶν εἰρημένων ταῦτα πάλιν φησίν·	Αἱ	μὲν οὖν ἰδέαι τῆς κατὰ
[10, 10]	Ἔσδρᾳ παρὰ τοῖς Ἑβραίοις ἱστόρηται.	Αἱ	μὲν οὖν ἱστορίαι συντρέχουσι Κύρου
[10, 9]	σαʹ Ὀλυμπιάδος συμπίπτει. Γίνονται τοίνυν	αἱ	μεταξὺ Δαρείου τοῦ Πέρσου καὶ
[10, 9]	εὑρήσεις ἔτη συγκεφαλαιούμενα υηʹ ὡς	αἱ	παρ´ Ἕλλησι τῶν χρόνων ἀναγραφαὶ
[10, 9]	σχεδὸν τοῖς Μωσέως πλησιάζουσιν, ὡς	αἱ	τῶν Φοινίκης βασιλέων μηνύουσι διαδοχαί.
[10, 3]	ὑπερβολὴν πέφυκ´ ἄμεινον· διαφέρουσι δ´	αἱ	φύσεις. Τοῦ δὲ Εὐριπίδου εἰπόντος·
[10, 12]	ἄφιξις καὶ ὁ δεύτερος Κέκροψ	αἵ	τε Περσέως καὶ Διονύσου πράξεις
[10, 11]	ἄφιξις καὶ ὁ δεύτερος Κέκροψ	αἵ	τε Περσέως πράξεις· κατὰ δὲ
[10, 9]	τοῦ Ῥωμαίων βασιλέως Ὀλυμπιάδες ρλζʹ	αἳ	συνάγουσι χρόνον ἐτῶν φμηʹ τετραετίας
[10, 2]	Αἰακοῦ εὐχῇ. Πεισθεὶς οὖν αὐτοῖς	Αἰακὸς	ἀνελθὼν ἐπὶ τὸ Ἑλληνικὸν ὄρος,
[10, 2]	καὶ πλουσία τελεσφορεῖται εὐκαρπία, ταῖς	Αἰακοῦ	γεωργηθεῖσα εὐχαῖς. Καὶ ἐπεκαλέσατο’ φησί,
[10, 2]	τῆς συμφορᾶς, εἰ χρήσαιντο τῇ	Αἰακοῦ	εὐχῇ. Πεισθεὶς οὖν αὐτοῖς Αἰακὸς
[10, 14]	Ἰεφθάε ἔτη Ἐσβὼν ἔτη ζʹ	Αἰαλὼν	ἔτη ιʹ Λαβδὼν ἔτη ηʹ
[10, 12]	ἐν Σικυῶνι βασιλεία, πρώτου μὲν	Αἰγιαλέως,	εἶτα δὲ Εὔρωπος, εἶτα Τελχῖνος,
[10, 13]	Ἀλλὰ τὰ μὲν ἀπὸ τῆς	Αἰγυπτιακῆς	ἱστορίας ταύτη πη τῷ Ἰωσήπῳ
[10, 12]	ἐπικληθείς, ἐν τῇ δʹ τῶν	Αἰγυπτιακῶν	ἱστοριῶν, καίτοι φιλαπεχθημόνως πρὸς Ἑβραίους
[10, 11]	δοκιμώτατος, ἐν τῇ τετάρτῃ τῶν	Αἰγυπτιακῶν	(πέντε δέ εἰσιν αὐτῷ γραφαί)
[10, 13]	Μάνεθως ἐν τῇ δευτέρᾳ τῶν	Αἰγυπτιακῶν	ταῦτα περὶ ἡμῶν γράφει· παραθήσομαι
[10, 13]	πολλὰ τὸν Ἡρόδοτον ἐλέγχει τῶν	Αἰγυπτιακῶν	ὑπ´ ἀγνοίας ἐψευσμένον) οὗτος δὴ
[10, 6]	τε αὖ καίειν πρῶτοι κατέδειξαν	Αἰγύπτιοι	καὶ τὸν ἐνιαυτὸν εἰς δώδεκα
[10, 9]	Ἰὼ θυγάτηρ Ἰνάχου, ἣν Ἶσιν	Αἰγύπτιοι	μετονομάσαντες σέβουσι, Προμηθεύς τε καὶ
[10, 6]	δὲ πρῶτοι εἰς ἀνθρώπους ἐξήνεγκαν	Αἰγύπτιοι,	ὁμοίως δὲ καὶ Χαλδαῖοι. Εἰσὶ
[10, 12]	Σάραπιν, καὶ τοῦτον εἶναι ὃν	Αἰγύπτιοι	σέβουσι. Νυμφόδωρος δὲ ὁ Ἀμφιπολίτης
[10, 8]	κατὰ τὸ παλαιὸν νόμιμον παρ´	Αἰγυπτίοις	ἀναγαγόντα τοῦ Ἄπιδος τὸ σῶμα
[10, 10]	ὅτε γε Ἀθηναίους τῶν αὐτῶν	Αἰγυπτίοις	ἀπολαύειν εἰκὸς ἦν, ἀποίκους ἐκείνων
[10, 13]	δὲ πρῶτον ἀπὸ τῶν παρ´	Αἰγυπτίοις	γραμμάτων. Αὐτὰ μὲν οὖν οὐχ
[10, 13]	μεμαρτύρηκεν ἐκ τῶν παρὰ τοῖς	Αἰγυπτίοις	γραμμάτων· πρῶτον μὲν τὴν ἑτέρωθεν
[10, 11]	ἕνεκεν μάρτυσι χρήσομαι Χαλδαίοις, Φοίνιξιν,	Αἰγυπτίοις.	Καὶ τί μοι λέγειν πλείονα;
[10, 4]	Περσίδα καὶ Αἴγυπτον, τοῖς τε	Αἰγυπτίοις	καὶ τοῖς ἱερεῦσι μαθητεύων· τί
[10, 4]	δὴ καὶ λόγος Ἀθηναίοις νομοθετῆσαι,	Αἰγυπτίοις	ὁμοίως φησὶν ὁ Πλάτων προσεσχηκέναι,
[10, 7]	ἱστορίας ἐπιμέλεια. Τὰ μέντοι παρ´	Αἰγυπτίοις	τε καὶ Χαλδαίοις καὶ Φοίνιξιν
[10, 8]	(κατ´ ἐνιαυτὸν γὰρ παρὰ τοῖς	Αἰγυπτίοις	τὸν νεὼν τοῦ Διὸς περαιοῦσθαι
[10, 12]	ἡ Μωσέως κατὰ Ἄμωσιν τὸν	Αἰγύπτιον	καὶ κατὰ Ἴναχον τὸν Ἀργεῖον
[10, 6]	ΤΩΝ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ. Ἰατρικὴν δὲ Ἆπιν	Αἰγύπτιον,	μετὰ δὲ ταῦτα Ἀσκληπιὸν αὐξῆσαι
[10, 4]	παιδευόμενον, ἐν οἷς φησιν ὁ	Αἰγύπτιος	πρὸς αὐτόν· Ὦ Σόλων, Σόλων
[10, 13]	Μάνεθως δή, τὸ γένος ἀνὴρ	Αἰγύπτιος	τῆς Ἑλληνικῆς μετεσχηκὼς παιδείας, ὡς
[10, 12]	φιλαπεχθημόνως πρὸς Ἑβραίους διακείμενος, ἅτε	Αἰγύπτιος	τὸ γένος, ὡς καὶ κατὰ
[10, 1]	μόνον τὰ λοιπὰ τῶν μαθημάτων	Αἰγυπτίους	καὶ Χαλδαίους τά τε ἄλλα
[10, 13]	ποιμένας. Τὸ γὰρ Ὓκ πάλιν	Αἰγυπτιστὶ	καὶ τὸ Ἃκ δασυνόμενον αἰχμαλώτους
[10, 4]	μόνον οὐδέ γε Φοινίκων καὶ	Αἰγυπτίων,	ἀλλὰ καὶ αὐτῶν τῶν παλαιῶν
[10, 9]	Φοινίκων τά τε Χαλδαίων καὶ	Αἰγυπτίων	ἀναγράψασι συνεχρήσαντο· ὁμοῦ δὲ οἱ
[10, 10]	Πτολεμαῖος δὲ ὁ Μενδήσιος τὰ	Αἰγυπτίων	ἀνέκαθεν ἱστορῶν ἅπασι τούτοις συντρέχει·
[10, 8]	τῶν ἐν Ἅιδου μυθοποιίαν παρ´	Αἰγυπτίων	ἀπενέγκασθαι. Τὴν μὲν γὰρ Ὀσίριδος
[10, 12]	Ἴστρος ἐν τῷ Περὶ τῆς	Αἰγυπτίων	ἀποικίας Προμηθέως θυγατέρα φησί. Προμηθεὺς
[10, 10]	κατὰ Ἴναχον Ἄργους βασιλέα, Ἀμώσιος	Αἰγυπτίων	βασιλεύοντος, ἀποστῆναι Ἰουδαίους, ὧν ἡγεῖσθαι
[10, 12]	μὲν ἦν, τὰς δὲ τῶν	Αἰγυπτίων	βασιλέων πράξεις ἐν τρισὶν ὅλαις
[10, 12]	Ἰουδαίων συντάξασθαι βιβλίον, Ἀμώσιος τοῦ	Αἰγυπτίων	βασιλέως μεμνημένος καὶ τῶν κατ´
[10, 11]	κατώτερός ἐστι τῆς Μωσέως ἡλικίας.	Αἰγυπτίων	δέ εἰσιν ἀκριβεῖς χρόνων ἀναγραφαί.
[10, 4]	ὡς δέ τινες ὑπειλήφασι, Μιλήσιος·	Αἰγυπτίων	δὲ καὶ οὗτος λέγεται τοῖς
[10, 4]	τοῖς Περσῶν μάγοις καὶ τοῖς	Αἰγυπτίων	δὲ προφήταις μαθητεῦσαι, καθ´ ὃν
[10, 4]	ἀποματτόμενοι μαθήματα γεωμετρίαν μὲν παρ´	Αἰγυπτίων	ἔσχον, ἀστρολογίαν δὲ παρὰ Χαλδαίων
[10, 8]	μετάσχωσιν. Οἱ γὰρ ἱερεῖς τῶν	Αἰγυπτίων	ἱστοροῦσιν ἐκ τῶν ἀναγραφῶν τῶν
[10, 7]	καὶ Θάλητα, πάντες συμφώνως ὁμολογοῦσιν	Αἰγυπτίων	καὶ Χαλδαίων γενομένους μαθητὰς ὀλίγα
[10, 4]	ἀποδείξεως οὐδεὶς κἀμὲ παρήλλαξεν, οὔτε	Αἰγυπτίων	οἱ καλεόμενοι Ἁρπεδονάπται, οἷς ἐπὶ
[10, 10]	καὶ κατὰ λόγον· τῶν γὰρ	Αἰγυπτίων	ὀργῇ θεοῦ χαλάζαις τε καὶ
[10, 8]	ποιητὴς τὴν Ἑλένην ἐκ τῶν	Αἰγυπτίων	παρὰ τῆς Πολυμνήστης, τῆς Θῶνος
[10, 4]	πλέον οὐδὲν τῆς Φοινίκων καὶ	Αἰγυπτίων	πολυπλανοῦς θεολογίας παρὰ τοῖς Ἕλλησιν
[10, 10]	Ἄπιδος τοῦ Φορωνέως μοῖρα τοῦ	Αἰγυπτίων	στρατοῦ ἐξέπεσεν Αἰγύπτου, οἳ ἐν
[10, 8]	τῆς ψυχῆς μεταβολὴν μαθεῖν παρ´	Αἰγυπτίων.	Ὑπολαμβάνουσι δὲ καὶ Δημόκριτον παρ´
[10, 4]	ἐν Ἐπινομίδι, Σύρων ὁμοῦ καὶ	Αἰγυπτίων	ὧδέ πη μνημονεύοντος· Τούτου δ´
[10, 8]	τε ῥυθμὸν τῶν ἀρχαίων κατ´	Αἴγυπτον	ἀνδριάντων τὸν αὐτὸν εἶναι τοῖς
[10, 13]	ἑξῆς τὴν διαδοχὴν τῶν κατ´	Αἴγυπτον	βασιλέων μετὰ τοῦ χρόνου τῆς
[10, 4]	ὁπηνίκα πάλιν ᾤκουν Ἑβραῖοι τὴν	Αἴγυπτον.	Εἰσάγει γοῦν αὐτὸν ἐν Τιμαίῳ
[10, 13]	ἀπέγνω, ποιήσασθαι συμβάσεις, ἵνα τὴν	Αἴγυπτον	ἐκλιπόντες ὅποι βούλονται πάντες ἀβλαβεῖς
[10, 8]	συνέσει καὶ παιδείᾳ παρέβαλον εἰς	Αἴγυπτον	ἐν τοῖς ἀρχαίοις χρόνοις, ἵνα
[10, 13]	μὲν τὴν ἑτέρωθεν ἄφιξιν εἰς	Αἴγυπτον,	ἔπειτα δὲ τὴν ἐκεῖθεν ἀπαλλαγὴν
[10, 12]	ὁ τὰ περὶ τῶν κατ´	Αἴγυπτον	θεῶν πραγματευσάμενος τὴν Ἶσιν ὑπὸ
[10, 4]	σοφὰ πολυπραγμονῶν ἐπῆλθε Βαβυλῶνα καὶ	Αἴγυπτον	καὶ πᾶσαν τὴν Περσῶν, τοῖς
[10, 4]	διατριβῇ, λέγεται δὲ ἀπᾶραι εἰς	Αἴγυπτον	καὶ τῇ τούτων φιλοσοφίᾳ πλεῖστον
[10, 4]	τε καὶ τὴν Περσίδα καὶ	Αἴγυπτον,	τοῖς τε Αἰγυπτίοις καὶ τοῖς
[10, 8]	περὶ τὰς ταφὰς τὰς κατ´	Αἴγυπτον.	Τὸν μὲν γὰρ ψυχοπομπὸν Ἑρμῆν
[10, 4]	κάλλος τῆς θερινῆς ὥρας, ἣν	Αἴγυπτός	τε Συρία θ´ ἱκανῶς κέκτηται.
[10, 13]	τριακοσίοις πρόσθεν ἔτεσιν ἐκ τῆς	Αἰγύπτου	ἀπαλλαγέντες τὴν χώραν ταύτην ἐπῴκησαν
[10, 11]	βασιλέων πράξεις ἐκτιθέμενος κατὰ Ἄμωσιν	Αἰγύπτου	βασιλέα γεγονέναι Ἰουδαίοις φησὶ τὴν
[10, 12]	ἐκθέμενος βίβλοις κατὰ Ἄμωσίν φησιν	Αἰγύπτου	βασιλέα Μωσέως ἡγουμένου γεγονέναι Ἰουδαίοις
[10, 13]	τῆς Θηβαΐδος καὶ τῆς ἄλλης	Αἰγύπτου	βασιλέων γενέσθαι φησὶν ἐπὶ τοὺς
[10, 10]	τὸ πρῶτον ἔτος τῆς ἀπ´	Αἰγύπτου	διὰ Μωσέως ἐξόδου Ἰσραήλ, ὅσον
[10, 13]	ποιμένας ἐκ μὲν τῆς ἄλλης	Αἰγύπτου	ἐκπεσεῖν, κατακλεισθῆναι δὲ εἰς τόπον
[10, 10]	τῶν Ἑβραίων ἔξοδος ἡ ἀπ´	Αἰγύπτου,	ἐν δὲ τῇ Ἀττικῇ ὁ
[10, 10]	τούτου χρόνους ἐξῆλθε Μωσῆς ἀπ´	Αἰγύπτου·	καὶ ὡς οὐκ ἄπιστον τότε
[10, 12]	κατὰ Ἴναχον τὸν Ἀργεῖον ἐξ	Αἰγύπτου	κίνησις. Ἦν δὲ κατὰ τὴν
[10, 8]	παιδείας ἀποδείξεις φέρουσι, συνιστάντες ἐξ	Αἰγύπτου	μετενηνοχέναι πάντα δι´ ὧν παρὰ
[10, 8]	καὶ Σόλωνα πολλὰ τῶν ἐξ	Αἰγύπτου	νομίμων εἰς τὰς ἑαυτῶν κατατάξαι
[10, 4]	χρόνον Ἑβραίων οἱ μὲν ἐπ´	Αἰγύπτου,	οἱ δ´ ἐπὶ Βαβυλῶνος φαίνονται
[10, 10]	μοῖρα τοῦ Αἰγυπτίων στρατοῦ ἐξέπεσεν	Αἰγύπτου,	οἳ ἐν τῇ Παλαιστίνῃ καλουμένῃ
[10, 4]	ὁ Ἀγήνορος, τὰ δ´ ἐξ	Αἰγύπτου	περὶ θεῶν ἢ καί ποθεν
[10, 11]	γεγονέναι Ἰουδαίοις φησὶ τὴν ἐξ	Αἰγύπτου	πορείαν εἰς ἅπερ ἤθελον χωρία,
[10, 12]	ἡγουμένου γεγονέναι Ἰουδαίοις τὴν ἐξ	Αἰγύπτου	πορείαν, ἐξ ὧν συνῶπται κατὰ
[10, 8]	ελάμποδα δέ φασι μετενεγκεῖν ἐξ	Αἰγύπτου	τὰ Διονύσῳ νομιζόμενα τελεῖσθαι παρὰ
[10, 13]	μυριάδων ὄντας εἰκοσιτεσσάρων, ἀπὸ τῆς	Αἰγύπτου	τὴν ἔρημον εἰς Συρίαν διοδοιπορῆσαι·
[10, 10]	πολλῶν διαφθαρέντων διασωθείς, κατὰ τὴν	Αἰγύπτου	τοῦ λαοῦ μετὰ Μωσέως ἔξοδον
[10, 13]	ἐξ αὐτῶν γενομένους κρατῆσαι τῆς	Αἰγύπτου	φησὶν ἔτη πρὸς τοῖς πεντακοσίοις
[10, 9]	κατακλυσμὸς πρῶτός τε Ἆπις ἐν	Αἰγύπτῳ	θεὸς ὠνομάσθη καὶ Ἰὼ θυγάτηρ
[10, 8]	ὀργιαζόμενα καὶ τὴν τῶν ἐν	Ἅιδου	μυθοποιίαν παρ´ Αἰγυπτίων ἀπενέγκασθαι. Τὴν
[10, 8]	τὰς δὲ τῶν ἀσεβῶν ἐν	Ἅιδου	τιμωρίας καὶ τοὺς τῶν εὐσεβῶν
[10, 3]	πολλοῖς καταχρῆται τῶν πρὸ αὐτοῦ	(αἰδοῦμαι	γὰρ τῷ τῆς κλοπῆς ὀνόματι
[10, 6]	Βόσπορος αὐτόχθων. Μήδειά τε, ἡ	Αἰήτου	ἡ Κολχίς, πρώτη τριχῶν βαφὴν
[10, 8]	τῆς συνουσίας καὶ τὴν εἰς	Αἰθιοπίαν	ἐκδημίαν ἐκεῖθεν αὐτὸν μετενεγκεῖν (κατ´
[10, 8]	τινὰς πάλιν ἐπιστρέφειν, ὡς ἐξ	Αἰθιοπίας	τοῦ θεοῦ παρόντος) τήν τε
[10, 3]	ἐκ τοῦ Δημοσθένους Κατὰ Κόνωνος	αἰκίας;	Ἢ ὡς Ἡσιόδου οὐ μὲν
[10, 3]	ἐν τῷ πρώτῳ Κατὰ Κλεομέδοντος	αἰκίας	πολλὰ μετενήνοχεν αὐτοῖς ὀνόμασιν ἐκ
[10, 5]	αἰωνία βοήθεια‘ Ἐπὶ τούτοις τὸ	Ἄϊν,	ὃ μεταληφθὲν σημαίνει πηγὴν ἢ
[10, 2]	αὐτῶν ὁμολογούντων ἐγγράφως τῶν τὰς	αἱρέσεις	διανενεμημένων, ὡς μὴ ἀχάριστοι ἐλεγχθεῖεν
[10, 2]	Πυθαγόρου, Ἡροδότου, Θεοπόμπου, Θουκυδίδου, Δημοσθένους,	Αἰσχίνου,	Λυσίου, Ἰσοκράτους, μυρίων ἄλλων παρατίθησιν
[10, 7]	ἀκριβεστάτην καθ´ ἑαυτὸν ἱστορίαν συγγράφειν.	Αἰτίαι	δὲ τῆς τοιαύτης διαφωνίας πολλαὶ
[10, 7]	ἐγὼ δὲ δυσὶ ταῖς ἐκτεθησομέναις	αἰτίαις	τὴν μεγίστην ἰσχὺν ἀνατίθημι. Καὶ
[10, 7]	δὲ πρὸς ταύτῃ θετέον ἐκείνην	αἰτίαν·	οἱ γὰρ ἐπὶ τὸ γράφειν
[10, 4]	οὖν τῶν ἔξωθεν αὐτῷ πεπορισμένων	αἴτιος	αὐτὸς τῆς μαθήσεως κατέστη τοῖς
[10, 4]	ὧδέ πη μνημονεύοντος· Τούτου δ´	αἴτιος	ὁ πρῶτος ταῦτα κατιδών, βάρβαρος
[10, 14]	καὶ περὶ τοῦ κινοῦντος αὐτὴν	αἰτίου.	Ἦν γὰρ ἀρχήν" φησί, τὰ
[10, 3]	μὴ καὶ αὐτὸς κλοπῆς ἄλλους	αἰτιώμενος	κλέπτης ἁλῶ, τοὺς πραγματευσαμένους τὰ
[10, 10]	Κῦρον, ὃς ἐβασίλευσε μετὰ τὴν	αἰχμαλωσίαν,	ἔτη ασλζʹ Μωσέως γὰρ ἔτη
[10, 14]	Περσῶν, ὃς καὶ ἀνῆκε τὴν	αἰχμαλωσίαν	τῶν Ἰουδαίων, ἐπιτρέψας τοῖς θέλουσιν
[10, 10]	ἐπιλογιζόμενος ἀπὸ τοῦ τέλους τῆς	αἰχμαλωσίας	ασλζʹ ἔτη, κατὰ ἀνάλυσιν εὑρίσκεται
[10, 10]	Ἑβραίων ἔτη τετρακόσια τῆς δ´	αἰχμαλωσίας	ἑβδομήκοντα〉 ἧς τὸ τελευταῖον ἔτος
[10, 10]	Μετὰ δὲ τὰ οʹ τῆς	αἰχμαλωσίας	ἔτη Κῦρος Περσῶν ἐβασίλευσεν, ᾧ
[10, 10]	βασιλείας ἔτος πρῶτον, ὅπερ ἦν	αἰχμαλωσίας	τέλος, ἔτη σιζʹ Ἀπὸ Ὠγύγου
[10, 10]	συντρέχουσι Κύρου τε βασιλείας καὶ	αἰχμαλωσίας	τέλους καὶ τὰ〉 κατὰ τὰς
[10, 14]	μετὰ πλεῖστον τῆς εἰς Βαβυλῶνα	αἰχμαλωσίας	τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους δῆλός ἐστι
[10, 10]	μὲν οὖν ἡ μετοικία ἐπισημοτάτη,	αἰχμαλωτισθέντων	ὑπὸ Ναβουχοδονόσορ βασιλέως Βαβυλῶνος, παρέτεινεν
[10, 13]	τοῦ Ὓκ προσηγορίας, ἀλλὰ τοὐναντίον	αἰχμαλώτους	δηλοῦσθαι ποιμένας. Τὸ γὰρ Ὓκ
[10, 13]	Αἰγυπτιστὶ καὶ τὸ Ἃκ δασυνόμενον	αἰχμαλώτους	ῥητῶς μηνύει. Καὶ τοῦτο μᾶλλον
[10, 4]	παρ´ Ἕλλησι πολιτεία τὸν μακρὸν	αἰῶνα	πτωχεύουσα καὶ γυμνὴ παντὸς μαθήματος
[10, 5]	ᾖ τὸ λεγόμενον ἐξ αὐτῶν	αἰωνία	βοήθεια‘ Ἐπὶ τούτοις τὸ Ἄϊν,
[10, 5]	αὐτῶν‘ ἔπειτα Νοῦν, ὅ ἐστιν	αἰωνία‘	εἶτα Σάμχ, ὃ ἑρμηνεύεται βοήθεια‘
[10, 1]	μὴ μόνοις Ἑβραίοις ἄνωθεν ἐξ	αἰῶνος	ὑπὸ θεολόγων προφητῶν ἀνδρῶν παραδεδομένα,
[10, 10]	πρώτην Ὀλυμπιάδα ἀπὸ Μωσέως ἔτη	ακʹ	εἴπερ ἐπὶ πεντηκοστῆς πέμπτης ἔτος
[10, 13]	Ὓκ πάλιν Αἰγυπτιστὶ καὶ τὸ	Ἃκ	δασυνόμενον αἰχμαλώτους ῥητῶς μηνύει. Καὶ
[10, 6]	τὸν Θρᾷκα. Πέρσας τε πρώτους	ἀκηκόαμεν	ἀπήνην καὶ κλίνην καὶ ὑποπόδιον
[10, 4]	μάγοις καὶ τοῖς ἱερεῦσι μαθητευόμενος,	ἀκηκοέναι	τε πρὸς τούτοις Βραχμάνων ἱστόρηται
[10, 3]	ὁ Θεόπομπος ἀργά τε καὶ	ἀκίνητα	πεποίηκε καὶ ἄπρακτα. Λόγου γὰρ
[10, 4]	διαφερόντως τὸ τηνικάδε μάλιστα ἦν	ἀκμάζων,	ὁ Πύθιος καὶ ὁ Κλάριος
[10, 9]	ἂν κατὰ Κέκροπα τὴν ἡλικίαν	ἀκμάσας.	Ἀπὸ δὲ Μωσέως πάλιν ἀνιὼν
[10, 4]	μεῖζον τῆς πανδήμου περὶ θεῶν	ἀκοῆς	διανοηθέντες οὐδ´ ἕτερα τῶν παρ´
[10, 2]	τούτων ὀλίγα παραθέσθαι εὔλογον. Εἶτ´	ἀκολούθως	Ὀρφέως, Ἡρακλείτου, Πλάτωνος, Πυθαγόρου, Ἡροδότου,
[10, 8]	παρὰ τοῖς Ἕλλησι τὸν Ὅμηρον	ἀκολούθως	τούτῳ θεῖναι κατὰ τὴν ποίησιν·
[10, 2]	εἶναι, σφετερίζεσθαι δ´ ὅμως καὶ	ἄκοντες	τὴν παρ´ ἡμῶν ἀλήθειαν εἰς
[10, 6]	εἰρημένων ἀκριβῆ καὶ βεβαίαν πίστωσιν.	ἄκουε	τοίνυν οἷα καὶ οὗτος γράφει
[10, 11]	περὶ τῶν πραγμάτων πρὸς τοὺς	ἀκούοντας	διηγήσεις. Βηρωσσὸς ἀνὴρ Βαβυλώνιος, ἱερεὺς
[10, 4]	τῶν βαρβάρων εὐγνωμόνως οὐκ ἀπαρνούμενος.	Ἀκοῦσαι	δ´ οὖν αὐτοῦ πολλαχοῦ μὲν
[10, 1]	λόγον· αὐτῶν γὰρ τῶν πανσόφων	ἀκούσῃ	πάλιν τῆς ἐν λόγοις κλοπῆς
[10, 7]	τὸν Μιλήσιον καὶ τὸν Ἀργεῖον	Ἀκουσίλαον	καὶ μετὰ τοῦτον εἴ τινες
[10, 12]	καὶ ἡ Κρητὸς ἐν Κρήτῃ.	Ἀκουσίλαος	γὰρ Φορωνέα πρῶτον ἀνθρώπων γενέσθαι
[10, 7]	ὅσα δὲ διορθοῦται τὸν Ἡσίοδον	Ἀκουσίλαος·	ἢ τίνα τρόπον Ἔφορος μὲν
[10, 10]	κατακλυσμός, Φορωνέως Ἀργείων βασιλεύοντος, ὡς	Ἀκουσίλαος	ἱστορεῖ, μέχρι πρώτης Ὀλυμπιάδος, ὁπόθεν
[10, 12]	ὁ Πλάτων ἐν Τιμαίῳ κατακολουθήσας	Ἀκουσιλάῳ	γράφει· Καί ποτε προαγαγεῖν βουληθεὶς
[10, 7]	ἐπισταμένους διδάσκων, ὅσα μὲν Ἑλλάνικος	Ἀκουσιλάῳ	περὶ τῶν γενεαλογιῶν διαπεφώνηκεν, ὅσα
[10, 14]	τοῖς Ἕλλησι. Θάλεω δὲ γίνεται	ἀκουστὴς	Ἀναξίμανδρος, Πραξιάδου μὲν παῖς, γένος
[10, 14]	βασάνοις ἀποθανεῖν. Τούτου δὲ Λεύκιππος	ἀκουστὴς	γέγονε, Λευκίππου δὲ Δημόκριτος, οὗ
[10, 14]	καὶ Μνήσαρχος. Τηλαύγους δὲ Ἐμπεδοκλῆς	ἀκουστὴς	γίνεται, καθ´ ὃν Ἡράκλειτος ὁ
[10, 14]	μάλιστα τῆς κατὰ Πλάτωνα, ὃς	ἀκουστὴς	τὰ πρῶτα γενόμενος Σωκράτους κἄπειτα
[10, 12]	πείθεσθαι καὶ Ἡσιόδῳ τῷ ποιητῇ,	ἀκούσωμεν	αὐτοῦ· Ζηνὶ δ´ ἄρ´ Ἀτλαντὶς
[10, 3]	Ἐφόρου ἐν τοῖς ἄλλοις γενομένης·	Ἀκούσωμεν’	ἔφη, τίς ὁ περὶ Ἐφόρου
[10, 11]	οἶμαι, σφόδρα μετὰ πάσης ὑμῖν	ἀκριβείας	ἀνεγράψαμεν· ἵνα δὲ καὶ τὸ
[10, 11]	τὸν νουνεχῆ συνεῖναι μετὰ πάσης	ἀκριβείας	ὅτι κατὰ τὴν Ἑλλήνων παράδοσιν
[10, 11]	νῦν ἔχον, σπευστέον μετὰ πάσης	ἀκριβείας	σαφηνίζειν ὡς οὐχ Ὁμήρου μόνον
[10, 11]	Μωσέως ἡλικίας. Αἰγυπτίων δέ εἰσιν	ἀκριβεῖς	χρόνων ἀναγραφαί. Καὶ τῶν κατ´
[10, 9]	καὶ τὴν παροῦσαν ὑπόθεσιν ἐπ´	ἀκριβὲς	διευκρινήσαντες τῇ παρ´ Ἑβραίοις συνέστησαν
[10, 11]	περὶ αὐτὸν ἀσυμφωνίας τοῖς ἐπ´	ἀκριβὲς	ἐξετάζειν δυναμένοις αὐτάρκως ἡμῖν ὡς
[10, 10]	Μέχρι μὲν τῶν Ὀλυμπιάδων οὐδὲν	ἀκριβὲς	ἱστόρηται τοῖς Ἕλλησι, πάντων συγκεχυμένων
[10, 11]	τοὺς βίους τῶν φιλοσόφων ἐπ´	ἀκριβὲς	πραγματευσάμενος. Ἐν δὴ ταῖς τῶν
[10, 7]	ὑπό τινων κατηγορεῖται, καίτοι δοκῶν	ἀκριβεστάτην	καθ´ ἑαυτὸν ἱστορίαν συγγράφειν. Αἰτίαι
[10, 10]	τινες, οἳ〉 τῶν καθ´ ἡμᾶς	ἀκριβέστερον	ἐμνήσθησαν καὶ τῶν Ἀττικῶν ἁπάντων.
[10, 6]	ταῦτα εἰς τὴν τῶν εἰρημένων	ἀκριβῆ	καὶ βεβαίαν πίστωσιν. ἄκουε τοίνυν
[10, 10]	μέχρι πρώτης Ὀλυμπιάδος, ὁπόθεν Ἕλληνες	ἀκριβοῦν	τοὺς χρόνους ἐνόμισαν, ἔτη συνάγεται
[10, 8]	τῆς Πολυμνήστης, τῆς Θῶνος γυναικός,	ἀκριβῶς	ἐξητακὼς φαίνεται. Ἔτι γὰρ καὶ
[10, 7]	καὶ τὴν ἀλήθειαν περὶ αὐτῶν	ἀκριβῶς	παραδιδόντας; Ἢ τίς οὐ παρ´
[10, 12]	Εἴρηται μὲν οὖν περὶ τούτων	ἀκριβῶς	Τατιανῷ ἐν τῷ Πρὸς τοὺς
[10, 11]	πρὸς Ἀθηναίους πόλεμος· κατὰ δὲ	Ἀκρίσιον	Πέλοπος ἀπὸ Φρυγίας διάβασις καὶ
[10, 12]	πρὸς Ἀθηναίους πόλεμος· κατὰ δὲ	Ἀκρίσιον	Πέλοπος ἀπὸ Φρυγίας διάβασις καὶ
[10, 11]	Σθενέλαος, Δαναός, Λυγκεύς, Ἄβας, Προῖτος,	Ἀκρίσιος,	Περσεύς, Σθενέλαος, Εὐρυσθεύς, Ἀτρεύς, Θυέστης,
[10, 12]	ἡμῖν λέγῃ Φημονόην πρώτην χρησμῳδῆσαι	Ἀκρισίῳ,	ἀλλ´ ἴστω γε ὅτι μετὰ
[10, 3]	ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΤΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ	ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ.	Τὰ Πλατώνεια ἑστιῶν ἡμᾶς Λογγῖνος
[10, 12]	δὲ Φόρβαντα Ἀκταῖος, ἀφ´ οὗ	Ἀκταία	ἡ Ἀττική· κατὰ δὲ Τριόπαν
[10, 11]	δὲ Φόρβαντα Ἀκταῖος, ἀφ´ οὗ	Ἀκταία	ἡ Ἀττική· κατὰ δὲ Τριόπαν
[10, 10]	ρπθʹ Τὸν γὰρ μετὰ Ὤγυγον	Ἀκταῖον	ἢ τὰ πλασσόμενα τῶν ὀνομάτων
[10, 12]	τὸν κατακλυσμόν. Κατὰ δὲ Φόρβαντα	Ἀκταῖος,	ἀφ´ οὗ Ἀκταία ἡ Ἀττική·
[10, 11]	ὁ πρῶτος, κατὰ δὲ Φόρβαντα	Ἀκταῖος,	ἀφ´ οὗ Ἀκταία ἡ Ἀττική·
[10, 3]	τῶν κλοπῶν ἐξέφηνε· καθάπερ ὁ	Ἀλεξανδρεὺς	Φιλόστρατος Περὶ τῆς τοῦ Σοφοκλέους
[10, 11]	τοῦ παρ´ αὐτοῖς Βήλου κατ´	Ἀλέξανδρον	γενόμενος, Ἀντιόχῳ τῷ μετὰ Σέλευκον
[10, 10]	πάντων Διόδωρος ὁ τὰς Βιβλιοθήκας	Ἀλέξανδρός	τε ὁ Πολυΐστωρ καί τινες,
[10, 14]	τῆς Περσῶν βασιλείας, μικρῷ θᾶττον	Ἀλεξάνδρου	τοῦ Μακεδόνος, Αὐγούστου δὲ τοῦ
[10, 4]	γε τὸ ψεῦδος ἅμα τῷ	ἀληθεῖ	συγχέαντες; Ἀλλὰ μήπω ταῦτα, ἐκεῖνα
[10, 2]	καὶ ἄκοντες τὴν παρ´ ἡμῶν	ἀλήθειαν	εἰς τοὺς ὁμοφύλους λάθρα διαδείκνυνται.
[10, 7]	γράφειν ὁρμήσαντες οὐ περὶ τὴν	ἀλήθειαν	ἐσπούδασαν καίτοι τοῦτο πρόχειρον αὐτοῖς
[10, 7]	καὶ παρὰ τούτων πυνθάνεσθαι τὴν	ἀλήθειαν,	ἡμῖν δὲ καὶ τοῖς ἄλλοις
[10, 11]	ῥητολογίας παρακαλύπτοντες ὡς μυθολογίαν τὴν	ἀλήθειαν	παραβραβεύσωσι. Περὶ μὲν οὖν τῆς
[10, 7]	ἐπισταμένους τὰ ἀρχαῖα καὶ τὴν	ἀλήθειαν	περὶ αὐτῶν ἀκριβῶς παραδιδόντας; Ἢ
[10, 9]	ἑνὸς ἐμοῦ, ἡ σύστασις τῆς	ἀληθείας	ἀναμφίλεκτον λάβοι τὴν ἐπικύρωσιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[10, 2]	εἰς αὐτοὺς τὴν κλοπὴν τῆς	ἀληθείας	ἐκδεχόμενοι, εἰ μὴ ἐπαχθὲς εἰπεῖν,
[10, 9]	τῶν κατ´ αὐτὸν ἐξεταστῶν τῆς	ἀληθείας	παρεδέχθη. Οἱ δὲ τούτων χρόνοι
[10, 2]	τῶν γραφῶν εἰς ἡμᾶς δεδομένης	ἀληθείας	περιαυγασθεῖσαν, καθ´ ὃ σημαινόμενον διήκειν
[10, 4]	ἀγαπήσαντες, μᾶλλον δὲ τὸ μόνον	ἀληθὲς	εὑρόντες καὶ ἀπειληφότες τοῦ ψεύδους
[10, 9]	Ἱστορεῖ δὴ τὰ περὶ Ἰουδαίων	ἀληθέστατα,	ὅτι καὶ τοῖς τόποις καὶ
[10, 7]	οὕτως ἐνόμιζον αὐτοὶ φαίνεσθαι πάντων	ἀληθέστατοι.	Τοσαῦτα καὶ ὁ Ἰώσηπος. Εἴη
[10, 11]	τούτοις οὐδὲ τὰ τῆς ἱστορίας	ἀληθεύειν	δύναται. Καὶ μετὰ βραχέα· Πλὴν
[10, 2]	μεγίστην εὐήθειαν, τὸ ψευδῆ συγγράφειν·	ἀληθῆ	δ´ εἶναι ἐξ ἀνάγκης ὁμολογήσαιεν.
[10, 4]	παρ´ αὐτοῖς Ἑβραίοις προκεκυρωμένων ἐφεῦρον	ἀληθῆ	δόγματα. Οἱ μὲν γὰρ ἀλληνάλλως
[10, 2]	δὴ πευσόμεθα παρ´ αὐτῶν ἤτοι	ἀληθῆ	ταῦτά ἐστιν, ἃ ἱστοροῦσιν, ἢ
[10, 7]	πράττοντες διατελοῦσι. Τῆς μὲν γὰρ	ἀληθοῦς	ἐστι τεκμήριον ἱστορίας, εἰ περὶ
[10, 8]	τοὺς βαρβάρους λέγω, πόθῳ τῆς	ἀληθοῦς	εὐσεβείας καὶ αὐτοὶ μετήλθομεν, εἴ
[10, 4]	γὰρ οὖν μόνα τὰ τῆς	ἀληθοῦς	θεολογίας λείποντα κατεμάνθανε τοῖς Ἕλλησιν,
[10, 4]	ὡς οὐ μόνης ἐστέρηντο τῆς	ἀληθοῦς	θεολογίας οἱ παλαιοὶ τῶν Ἑλλήνων,
[10, 4]	λαοπλάνων δαιμόνων ἐκαλλωπίζετο, σοφίας δὲ	ἀληθοῦς	καὶ μαθήματος βιωφελοῦς εἰς τὸ
[10, 4]	πρὸς τὴν τῶν ἀναγκαίων καὶ	ἀληθῶν	εὕρεσιν λυσιτελεῖν δεδυνημένα, τὰ δὲ
[10, 14]	Μωσῆς δ´ ὅτι τῶν πρὶν	ἀληθῶς	Ἑβραίων, Ἕβερ τε καὶ Ἁβραάμ,
[10, 12]	ἀπὸ Ἰνάχου λέγω, Διονύσιος ὁ	Ἁλικαρνασεὺς	ἐν τοῖς Χρόνοις διδάσκει. Τούτων
[10, 11]	Καλλίμαχος ὁ Κολοφώνιος Ἡρόδοτός τε	Ἁλικαρνασεὺς	καὶ Διονύσιος Ὀλύνθιος· μετὰ δὲ
[10, 2]	τῷ διορᾶν δυναμένῳ τοιαίδε οὖσαι	ἅλις	ἔστωσαν. Ἤδη δὲ οὐ τὰς
[10, 1]	ἀποσυλήσαντες, ἀλλ´ εἰσέτι καὶ νῦν	ἁλίσκονται	τὰς σφῶν αὐτῶν ἐν συγγράμμασι
[10, 3]	δύο Περὶ τῆς Ἐφόρου κλοπῆς,	Ἀλκαῖος	δέ, ὁ τῶν λοιδόρων ἰάμβων
[10, 9]	ὃν κατὰ τὴν τοῦ σώματος	ἀλκὴν	ἀνυπόστατον γενέσθαι φασίν, ἐοικότα τῷ
[10, 3]	ἐσμεν ἀθλιώτατον φυτόν, Θεοδέκτης ἐν	Ἀλκμαίωνί	φησι· Σαφὴς μὲν ἐν βροτοῖσιν
[10, 1]	τῶν βαρβάρων ἐθνῶν συνίστανται ἀποσυλήσαντες,	ἀλλ´	εἰσέτι καὶ νῦν ἁλίσκονται τὰς
[10, 7]	τῶν παρ´ αὐτοῖς πραττομένων παραλιπεῖν,	ἀλλ´	ἐν δημοσίαις ἀναγραφαῖς ὑπὸ τῶν
[10, 7]	μὴ ταῖς ματαίαις δόξαις ἐπακολουθεῖν,	ἀλλ´	ἐξ αὐτῶν τὸ δίκαιον τῶν
[10, 12]	πρεσβύτερος. Ταῦτα καὶ ὁ Κλήμης.	Ἀλλ´	ἐπεὶ πρὸ τῶν ἡμετέρων ἐσπουδάσθη
[10, 3]	Λαῶν οἷσιν ἄνασσον ἐκαρτύναντο φάλαγγας.	Ἀλλ´	ἵνα μὴ καὶ αὐτὸς κλοπῆς
[10, 12]	λέγῃ Φημονόην πρώτην χρησμῳδῆσαι Ἀκρισίῳ,	ἀλλ´	ἴστω γε ὅτι μετὰ Φημονόην
[10, 9]	οὖν καὶ αὐτὸς κατὰ Σεμίραμιν.	Ἀλλ´	ὁ μὲν ἡμέτερος λόγος ἐπὶ
[10, 2]	ἐπαγγελίαις ἐπιστρέφει πρὸς σωτηρίαν. Πλὴν	ἀλλ´	οἱ Ἕλληνες, αὐχμοῦ ποτὲ τὴν
[10, 3]	διὰ πλειόνων τίθησι τὰς ἀποδείξεις.	Ἀλλ´	ὁποῖος μὲν τῶν Ἑλληνικῶν συγγραφέων
[10, 4]	αὐτοῖς τὰ ἄχρηστα χρηστήρια συνεβάλλετο,	ἀλλ´	οὐδ´ αὐτὸς ὁ θαυμαστὸς Πύθιος
[10, 7]	ἠμελήθη τὰ περὶ τὰς ἀναγραφάς,	ἀλλ´	οὐδὲ παρ´ αὐτοῖς Ἀθηναίοις, οὓς
[10, 7]	ἐκεῖνον γεγονότες, Ἡρόδοτον δὲ πάντες.	Ἀλλ´	οὐδὲ περὶ τῶν Σικελικῶν τοῖς
[10, 8]	ξόανον. Τοσαῦτα δὲ καὶ Διόδωρος.	Ἀλλ´	οὗτος μὲν ὁ λόγος ὧδέ
[10, 9]	ὁ Σαγχουνιάθων τῶν Τρωϊκῶν παλαιότερος.	Ἀλλ´	οὗτος παρ´ ἑτέρων πρεσβυτέρων αὐτοῦ
[10, 4]	εἶναι λέγουσιν· ὥστε σε βάρβαρον,	ἀλλ´	οὐχ Ἕλληνα γεγονέναι ὁμολογεῖν τὸν
[10, 7]	ὅτι μηδὲν βεβαίως εἰδότες συνέγραφον,	ἀλλ´	ὡς ἕκαστοι περὶ τῶν πραγμάτων
[10, 4]	Βαβυλῶνος φαίνονται τὴν μετοικίαν πεποιημένοι.	Ἀλλὰ	γὰρ ὁ δηλούμενος τὰ παρ´
[10, 14]	τῶν Ἑλληνικῶν φιλοσόφων ἀντιπαραβάλλειν ἡλικίᾳ.	Ἀλλὰ	γὰρ τούτων ἀποδειχθέντων καιρὸς ἐπανελθόντας
[10, 7]	γράμμασι τὴν αὑτοῦ ποίησιν καταλιπεῖν,	ἀλλὰ	διαμνημονευομένην ἐκ τῶν γραμμάτων ὕστερον
[10, 4]	οὐδέ γε Φοινίκων καὶ Αἰγυπτίων,	ἀλλὰ	καὶ αὐτῶν τῶν παλαιῶν Ἑλλήνων
[10, 9]	μίσους προβεβλημένος οὐ μόνους ἡμᾶς,	ἀλλὰ	καὶ Ἑβραίους αὐτόν τε Μωσέα
[10, 4]	πολλαχοῦ μὲν πάρεστιν, οὐ μὴν	ἀλλὰ	καὶ ἐν Ἐπινομίδι, Σύρων ὁμοῦ
[10, 10]	δὲ Πολυβίου καὶ Φλέγοντος ἔστινεὑρεῖν,	ἀλλὰ	καὶ ἑτέρων, οἷς ἐμέλησεν Ὀλυμπιάδων·
[10, 6]	Κολχίς, πρώτη τριχῶν βαφὴν ἐπενόησεν.	Ἀλλὰ	καὶ Νώροπες (ἔθνος ἐστὶ Παιονικόν,
[10, 4]	Ξενοφάνην τὸν Κολοφώνιον πατέρα ἐπιγραψαμένη.	Ἀλλὰ	καὶ ὁ Θαλῆς, ὥς τινες
[10, 14]	ἀπεφήνατο, ὡς οἱ πρὸ αὐτοῦ,	ἀλλὰ	καὶ περὶ τοῦ κινοῦντος αὐτὴν
[10, 2]	δόγματα παρὰ τῶν βαρβάρων διελέγχονται,	ἀλλὰ	καὶ προσέτι ἀπομιμούμενοι τὰ παρ´
[10, 6]	Ἀριστοτέλης, πρὸς τούτοις δὲ Φιλοστέφανος,	ἀλλὰ	καὶ Στράτων ὁ Περιπατητικὸς ἐν
[10, 3]	μόνον τὴν ἐπιβολὴν ἐκεῖθεν εἴληφεν,	ἀλλὰ	καὶ ταῖς λέξεσιν αὐταῖς συγκέχρηται·
[10, 4]	οὐ μόνα τὰ φιλόσοφα μαθήματα,	ἀλλὰ	καὶ τὰς κοινὰς καὶ βιωφελεῖς
[10, 3]	Καλλιέτης. Οὐ λέγω μόνον‘ φησίν,	ἀλλὰ	καὶ τὴν πίστιν τῷ λόγῳ
[10, 1]	τῶνδε γραφῆς ἠξίωσαν τὴν μνήμην,	ἀλλὰ	καὶ τῆς ὁμοίας αὐτοῖς διδασκαλίας
[10, 4]	οἰκείων θεῶν εἰς φιλοσοφίαν ὠφελημένοι,	ἀλλὰ	καὶ τοῖς θεοῖς αὐτῶν ἐνδίκως
[10, 3]	τῷ ὀνόματι ἀποκρύπτει τὴν κλοπήν,	ἀλλὰ	καὶ τόπων μεταθέσει. Τό τε
[10, 4]	θεολογίας λείποντα κατεμάνθανε τοῖς Ἕλλησιν,	ἀλλὰ	καὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν τε
[10, 4]	μαθημάτων, καὶ οὐδὲ μόνων τούτων,	ἀλλὰ	καὶ τῶν κοινῶν καὶ πολιτικῶν
[10, 4]	θεολογίας οἱ παλαιοὶ τῶν Ἑλλήνων,	ἀλλὰ	καὶ τῶν φιλοσοφίᾳ λυσιτελούντων μαθημάτων,
[10, 11]	μὴ μόνον ὕστερος τῶν Ἰλιακῶν,	ἀλλὰ	κατ´ ἐκεῖνον αὐτὸν ὑπειλήφθω γεγονέναι
[10, 4]	ἢ μικρῷ πρόσθεν ἠκμακέναι φασίν.	Ἀλλὰ	κατά γε τούτους πλέον οὐδὲν
[10, 9]	πατέρες καὶ διὰ πλειόνων μαρτύρων,	ἀλλὰ	μὴ δι´ ἑνὸς ἐμοῦ, ἡ
[10, 14]	ταῖς ἀποδείξεσιν ἐπισωρεύειν, τοῦ φιλαλήθους,	ἀλλὰ	μὴ φιλαπεχθήμονος καὶ τοῖς εἰρημένοις
[10, 2]	τε φιλοσοφίαν τήν τε ἱστορίαν,	ἀλλὰ	μηδὲ τὴν ῥητορικὴν τοῦ ὁμοίου
[10, 7]	Ἑλλάδα στρατείας τῷ χρόνῳ προέλαβον.	Ἀλλὰ	μὴν καὶ τοὺς περὶ τῶν
[10, 4]	ψεῦδος ἅμα τῷ ἀληθεῖ συγχέαντες;	Ἀλλὰ	μήπω ταῦτα, ἐκεῖνα δέ μοι
[10, 14]	φιλοσόφους πρὸ Σωκράτους γενομένους· πλὴν	ἀλλὰ	πάντες ἀπὸ Θαλοῦ ἀρξάμενοι κατώτεροι
[10, 1]	εἶναι τὰ καλά, οὐ μὴν	ἀλλὰ	πρωτείοις τῶν παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων
[10, 9]	οὐδὲ αὐτοὶ κατὰ Μωσέα γενόμενοι,	ἀλλὰ	σχεδὸν τοῖς ἐκείνου χρόνοις πλησιάζοντες·
[10, 1]	ὑπὸ θεολόγων προφητῶν ἀνδρῶν παραδεδομένα,	ἀλλὰ	τὰ καί τισιν, εἰ καὶ
[10, 13]	αὐτὴν τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι χιλίοις.	Ἀλλὰ	τὰ μὲν ἀπὸ τῆς Αἰγυπτιακῆς
[10, 14]	ΠΑΡ´ ΕΛΛΗΣΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΟΙ ΧΡΟΝΟΙ.	Ἀλλὰ	τί δεῖ πλῆθος ταῖς ἀποδείξεσιν
[10, 13]	διὰ τῆς τοῦ Ὓκ προσηγορίας,	ἀλλὰ	τοὐναντίον αἰχμαλώτους δηλοῦσθαι ποιμένας. Τὸ
[10, 7]	ἐπιμελεῖς, οὐδὲν τοιοῦτον εὑρίσκεται γενόμενον·	ἀλλὰ	τῶν δημοσίων γραμμάτων ἀρχαιοτάτους εἶναί
[10, 4]	πᾶσαν φιλοσοφίαν ἐξ ἐράνου συστῆναι.	Ἄλλα	γὰρ παρ´ ἄλλων ἀποματτόμενοι μαθήματα
[10, 4]	παρ´ ἑτέρων καὶ μουσικὴν καὶ	ἄλλα	παρ´ ἄλλων συλλεξάμενος, μόνον παρὰ
[10, 9]	Κέκροπος ἐπὶ τὴν Ἰλίου ἅλωσιν	ἄλλα	συνάγεται μικρῷ δέοντα ἔτη υʹ
[10, 8]	τοῖς ἱερεῦσι καὶ ἀστρολόγοις μαθεῖν	ἄλλα	τε καὶ μάλιστα τὸν ἡλιακὸν
[10, 8]	ἐγχωρίων. Τῆς δ´ Ὁμήρου παρουσίας	ἄλλα	τε σημεῖα φέρουσι καὶ μάλιστα
[10, 1]	Αἰγυπτίους καὶ Χαλδαίους τά τε	ἄλλα	τῶν βαρβάρων ἐθνῶν συνίστανται ἀποσυλήσαντες,
[10, 11]	αὐτῷ γραφαί) πολλὰ μὲν καὶ	ἄλλα,	φησὶ δ´ ὅτι κατέσκαψε τὴν
[10, 12]	καὶ οὗτος αὐτόχθων. Τούτων δὲ	ἄλλαιν	δυοῖν νεώτερα τὰ Φθιωτικὰ τὰ
[10, 1]	τῆς γραμματικῆς στοιχεῖα μυρίας τε	ἄλλας	τεχνικὰς καὶ βιωφελεῖς ἐπιτηδεύσεις, αὐτίκα
[10, 3]	ἦεν Ὁμηρικοῦ ὄντος καὶ πάλιν	ἀλλαχοῦ	που λεγομένου Οἱ δ´ ἐπεὶ
[10, 1]	διηγήσεις τῶν τε μύθων τὰς	ἀλληγορουμένας	φυσιολογίας καὶ τὴν λοιπὴν δεισιδαίμονα
[10, 10]	ἱστορίας κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον	ἀλλήλαις	ἐφαρμόσομεν. Τὰς δὲ πρὸ τούτων
[10, 7]	οἱ τὰ περὶ Ἄργος ἱστοροῦντες	ἀλλήλοις	ἠκολουθήκασι. Καὶ τί δεῖ λέγειν
[10, 1]	πάλιν τῆς ἐν λόγοις κλοπῆς	ἀλλήλους	ἀπελεγχόντων. Τοῦτο δέ γε αὐτό,
[10, 7]	ψευδομένους ἐλέγξειν, ἡ πολλὴ πρὸς	ἀλλήλους	ἐγένετο διαφωνία τοῖς συγγραφεῦσι. Δευτέραν
[10, 7]	Πλέον γοῦν διὰ τῶν βιβλίων	ἀλλήλους	ἐλέγχουσι καὶ τἀναντιώτατα περὶ τῶν
[10, 3]	Κυζικηνοῦ καὶ τὰς ἀμφοῖν πρὸς	ἀλλήλους	ἐνσπόνδους διαλέξεις, ἃς ἐν τῇ
[10, 1]	αὐτῶν ἐν συγγράμμασι φιλοτιμίας ἀποστεροῦντες	ἀλλήλους.	Τὰς γοῦν τῶν πέλας ὁ
[10, 2]	τὰ οἰκεῖα οὕτως ἄντικρυς παρ´	ἀλλήλων	ὑφαιρούμενοι βεβαιοῦσι μὲν τὸ κλέπται
[10, 4]	ἀληθῆ δόγματα. Οἱ μὲν γὰρ	ἀλληνάλλως	ποικίλαις ψευδοδοξίαις ἀπαχθέντες εἰς βυθὸν
[10, 13]	ἐκ τῆς Θηβαΐδος καὶ τῆς	ἄλλης	Αἰγύπτου βασιλέων γενέσθαι φησὶν ἐπὶ
[10, 13]	τοὺς ποιμένας ἐκ μὲν τῆς	ἄλλης	Αἰγύπτου ἐκπεσεῖν, κατακλεισθῆναι δὲ εἰς
[10, 6]	ὄρος ἐπενόησεν. Ἤδη δὲ καὶ	ἄλλο	ἔθνος Καππαδόκαι πρῶτοι εὗρον τὴν
[10, 3]	δ´ αὖτε κακῆς οὐ ῥίγιον	ἄλλο	ταύτην τὴν διάνοιαν Σιμωνίδης ἐν
[10, 1]	οὖν τὰ λοιπὰ τῶν μαθημάτων	ἄλλοθεν	ἄλλος τῶν θαυμαστῶν Ἑλλήνων τοὺς
[10, 1]	τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ λόγων, οὐκ	ἄλλοθεν	εἶεν ἂν ἢ παρὰ μόνων
[10, 4]	περὶ θεῶν ἢ καί ποθεν	ἄλλοθεν,	μυστήρια καὶ τελετὰς ξοάνων τε
[10, 7]	πόλεις ἢ τοὺς βασιλέας ἐπαινοῦντες·	ἄλλοι	δὲ ἐπὶ τὸ κατηγορεῖν τῶν
[10, 9]	αὐτὸν προφητῶν ἀρχαιότητος πλεῖστοι μὲν	ἄλλοι	διὰ σπουδῆς τὴν ἀπόδειξιν ἐν
[10, 7]	καὶ μετὰ τοῦτον εἴ τινες	ἄλλοι	λέγονται γενέσθαι, βραχὺ τῆς Περσῶν
[10, 14]	προφητεύουσιν Ἱερεμίας, Βαρούχ, Ὀλδᾶ καὶ	ἄλλοι	προφῆται· ἔπειτα Ἰωάχαζ μῆνας τρεῖς·
[10, 10]	ἀποίκους ἐκείνων ὑπονοουμένους, ὥς φασιν	ἄλλοι	τε καὶ ἐν τῷ Τρικαράνῳ
[10, 7]	ἀλήθειαν, ἡμῖν δὲ καὶ τοῖς	ἄλλοις	ἀνθρώποις ἀπιστεῖν. Πᾶν γὰρ ἐγὼ
[10, 8]	τὴν πορείαν, ἐναντίαν δὲ τοῖς	ἄλλοις	ἄστροις τὴν φορὰν ποιεῖται. Παραπλησίως
[10, 3]	ζητήσεως περὶ Ἐφόρου ἐν τοῖς	ἄλλοις	γενομένης· Ἀκούσωμεν’ ἔφη, τίς ὁ
[10, 7]	Οὐ γὰρ μόνον παρὰ τοῖς	ἄλλοις	Ἕλλησιν ἠμελήθη τὰ περὶ τὰς
[10, 3]	πεποίηται, μεταθεὶς τὰ ἐπ´ ἄλλων	ἄλλοις,	ἵνα καὶ ψεύστης ἁλῷ τοῦτον
[10, 9]	Εἶτ´ αὖ πάλιν τριακοσίοις ἐτῶν	ἄλλοις	κατώτερον χρόνοις, ἤδη που πλέον
[10, 4]	ἑτέρων· οὐδὲν δὲ παρά τισιν	ἄλλοις	οἷόν τινες αὐτῶν τὸ παρ´
[10, 4]	Ἀμφίλοχος καὶ ἐπὶ τούτοις μυρίος	ἄλλος	ἐπιρρέων χρησμῳδῶν μᾶλλον ἢ ποιητῶν
[10, 4]	τὸ παράπαν ὠφέλει, οὐδέ τις	ἄλλος	θεῶν αὐτοῖς εἰς ἀναγκαίου τινὸς
[10, 6]	Κύπρῳ σίδηρον εὗρον. Δέλας δὲ	ἄλλος	Ἰδαῖος εὗρε χαλκοῦ κρᾶσιν, ὡς
[10, 1]	τὰ λοιπὰ τῶν μαθημάτων ἄλλοθεν	ἄλλος	τῶν θαυμαστῶν Ἑλλήνων τοὺς βαρβάρους
[10, 5]	οἰκήσαντες, ὧν καὶ μάλιστα οὐκ	ἀλλοτρία	φαίνεται ἡ τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων
[10, 4]	καὶ τὸν βίον ἅπαντα περιτρέχοντες	ἀλλοτρίοις	πτίλοις σφᾶς αὐτοὺς ἐφαίδρυνον κατὰ
[10, 3]	ἵνα μὴ καὶ αὐτὸς κλοπῆς	ἄλλους	αἰτιώμενος κλέπτης ἁλῶ, τοὺς πραγματευσαμένους
[10, 14]	καθ´ ὃν ἤκμασε Σωκράτης. Καὶ	ἄλλους	δὲ σποράδην ἔστιν εὑρεῖν φυσικοὺς
[10, 4]	σοι καταλέγοιμι Ἡράκλειτον καὶ τοὺς	ἄλλους	Ἑλλήνων, δι´ ὧν ἀπελέγχεται ἡ
[10, 3]	Καὶ ὁ Προσήνης· Τοὺς μὲν	ἄλλους‘	ἔφη, κλέπτας ἐφωράσατε· ὅτι δὲ
[10, 5]	πρώτοις ἀρξάμενα προῆλθεν εἴς τε	ἄλλους	καὶ δὴ καὶ εἰς Ἕλληνας.
[10, 3]	ἑστιῶν ἡμᾶς Λογγῖνος Ἀθήνησι κέκληκεν	ἄλλους	τε πολλοὺς καὶ Νικαγόραν τὸν
[10, 7]	τρόπον ἐν τούτῳ παρευδοκιμήσειν τοὺς	ἄλλους	ὑπελάμβανον, κατὰ τοῦτον ἡρμόζοντο, τινὲς
[10, 14]	ὥς φησιν ἡ γραφή, ἐκράτησαν	ἀλλόφυλοι	ἔτεσιν ὀκτώ. Ἔπειτα Γοθονιὴλ ἔτεσι
[10, 14]	ἔτη πʹ Μεθ´ ὃν πάλιν	ἀλλόφυλοι	ἔτη κʹ Ἔπειτα Δεββώρα καὶ
[10, 14]	ἔτη ιʹ Λαβδὼν ἔτη ηʹ	ἀλλόφυλοι	ἔτη μʹ Σαμψὼν ἔτη κʹ
[10, 13]	αὐτοὺς Ἄραβας εἶναι, ἐν δ´	ἄλλῳ	ἀντιγράφῳ οὐ βασιλεῖς σημαίνεσθαι διὰ
[10, 3]	ὑφαίρεσιν πεποίηται, μεταθεὶς τὰ ἐπ´	ἄλλων	ἄλλοις, ἵνα καὶ ψεύστης ἁλῷ
[10, 4]	ἐράνου συστῆναι. Ἄλλα γὰρ παρ´	ἄλλων	ἀποματτόμενοι μαθήματα γεωμετρίαν μὲν παρ´
[10, 2]	Δημοσθένους, Αἰσχίνου, Λυσίου, Ἰσοκράτους, μυρίων	ἄλλων	παρατίθησιν ὧν περιττὸν ἐμὲ καταλέγειν
[10, 2]	τὰ διὰ Μωσέως καὶ τῶν	ἄλλων	προφητῶν τεραστίως ἐπιδεδειγμένα; Πάντων γὰρ
[10, 4]	καὶ μουσικὴν καὶ ἄλλα παρ´	ἄλλων	συλλεξάμενος, μόνον παρὰ τῶν σοφῶν
[10, 4]	τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ τῶν	ἄλλων	τεχνῶν τε καὶ ἐπιστημῶν τὰ
[10, 11]	τὸν αὐτὸν χρόνον Ἡρακλεῖ γέγονεν,	ἄλλως	τε καὶ τὰ εἰς αὐτὸν
[10, 8]	τέλος. Οὐ δεῖ δὴ λοιπὸν	ἀλογίας	ἡμῶν κατηγορεῖν, εἰ δὴ τοὺς
[10, 7]	γεγράφθαι. Πῶς οὖν οὐκ ἔστιν	ἄλογον	τετυφῶσθαι τοὺς Ἕλληνας ὡς μόνους
[10, 4]	προτετιμήκαμεν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' ΟΤΙ ΜΗ	ΑΛΟΓΩΣ	ΤΗΝ ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ
[10, 4]	τὸν ἀπολογισμὸν ὑποσχεῖν τοῦ μὴ	ἀλόγως	ἡμᾶς τὴν παρ´ Ἑβραίοις θεολογίαν
[10, 6]	εἰς ἱερὰ εἰσιέναι ἀπὸ γυναικῶν	ἀλούτους	ἐνομοθέτησαν. Γεωμετρίας τε αὖ εὑρεταὶ
[10, 5]	ὧν τὸ μὲν πρῶτόν ἐστιν	Ἄλφ,	ὃ μεταληφθὲν εἰς τὴν Ἑλλάδα
[10, 5]	στοιχεῖον ἐπωνυμίας. Τί γὰρ τοῦ	Ἄλφ	τὸ Ἄλφα διενήνοχεν; Ἢ τοῦ
[10, 5]	Τί γὰρ τοῦ Ἄλφ τὸ	Ἄλφα	διενήνοχεν; Ἢ τοῦ Βὴθ τὸ
[10, 3]	αὐτὸς κλοπῆς ἄλλους αἰτιώμενος κλέπτης	ἁλῶ,	τοὺς πραγματευσαμένους τὰ περὶ τούτων
[10, 3]	ἄλλων ἄλλοις, ἵνα καὶ ψεύστης	ἁλῷ	τοῦτον τὸν τρόπον. Ἄνδρωνος γὰρ
[10, 4]	εἰς ἀναγκαίου τινὸς ἐπιτήδευσιν συνήργει·	ἀλώμενοι	δὲ ὧδε κἀκεῖσε καὶ τὸν
[10, 14]	κατὰ τοῦ τότε τυράννου συστησάμενον	ἁλῶναι,	στρεβλούμενον δ´ ὑπὸ τοῦ τυράννου,
[10, 11]	Ἰνάχου χρόνος ἄχρι τῆς Ἰλίου	ἁλώσεως	ἀποπληροῖ γενεὰς εἴκοσι. Καὶ τὰ
[10, 9]	ἀνιὼν χρόνους μέχρι τῆς Ἰλίου	ἁλώσεως	εὑρήσεις ἔτη συγκεφαλαιούμενα υηʹ ὡς
[10, 11]	μετὰ ἑκατοστὸν ἔτος τῆς Ἰλίου	ἁλώσεως·	οἱ δὲ περὶ τὸν Ἀρίσταρχον
[10, 11]	Μωσῆς αὐτῆς μὲν τῆς Ἰλιακῆς	ἁλώσεως	πρεσβύτερος πάνυ πολλοῖς ἔτεσι, τῆς
[10, 9]	δὲ Κέκροπος ἐπὶ τὴν Ἰλίου	ἅλωσιν	ἄλλα συνάγεται μικρῷ δέοντα ἔτη
[10, 3]	φησὶ θεωρηθῆναι· καὶ τὴν Συβάρεως	ἅλωσιν	ἐπὶ τὴν Μεσσήνης μετέθηκεν. Ἵνα
[10, 11]	γεγονέναι, τουτέστι μετὰ τὴν Ἰλίου	ἅλωσιν	ἔτεσι τετρακοσίοις· ἕτεροι δὲ κάτω
[10, 9]	υηʹ ὥστ´ εἶναι τὴν Ἰλίου	ἅλωσιν	κατὰ τοὺς Λαβδὼν τοῦ κριτοῦ
[10, 14]	ὃν συμβαίνει τὴν Ἰλίου καταντᾶν	ἅλωσιν.	Μετὰ δὲ Ἠλεὶ τὸν ἱερέα
[10, 11]	πολὺ μετὰ τὴν Ἰλίου γεννηθεὶς	ἅλωσιν,	πρὸ τῶν Ὀλυμπιάδων ἔτεσιν ἑκατὸν
[10, 9]	ἀπὸ Μωσέως ἐπὶ τὴν Ἰλίου	ἅλωσιν	συνάγεσθαι πλεῖον ἢ ὀκτακόσια ἔτη
[10, 2]	οἰκτεῖραι αὐτὸν τετρυχωμένην τὴν Ἑλλάδα.	Ἅμα	δὲ εὐχομένου βροντὴ ἐξαίσιος ἐπεκτύπει
[10, 4]	φύραντες οὐδέ γε τὸ ψεῦδος	ἅμα	τῷ ἀληθεῖ συγχέαντες; Ἀλλὰ μήπω
[10, 14]	ἔτη ζʹ Ἰωὰς ἔτη μʹ	Ἀμασίας	ἔτη κθʹ Ὀζίας ἔτη νβʹ
[10, 13]	τὴν χώραν ἐστράτευσαν καὶ ῥᾳδίως	ἀμαχητὶ	ταύτην κατὰ κράτος εἷλον. Καὶ
[10, 3]	δ´ οὐδὲν εἰς ὑπερβολὴν πέφυκ´	ἄμεινον·	διαφέρουσι δ´ αἱ φύσεις. Τοῦ
[10, 3]	γυναικὸς οὐδὲν χρῆμ´ ἀνὴρ ληΐζεται	ἄμεινον	ἐσθλῆς οὐδὲ ῥίγιον κακῆς, Εὐριπίδης
[10, 3]	γάρ τι γυναικὸς ἀνὴρ ληΐζετ´	ἄμεινον	τῆς ἀγαθῆς, τῆς δ´ αὖτε
[10, 6]	Ἄραβες ἐξεπόνησαν τὴν οἰωνιστικήν, ὥσπερ	ἀμέλει	Τελμισσεῖς τὴν δι´ ὀνείρων μαντικήν.
[10, 14]	τρία· Θωλὰ κγʹ Ἰαεὶρ κβʹ	Ἀμμανῖται	ιηʹ Ἰεφθάε ἔτη Ἐσβὼν ἔτη
[10, 2]	ἴδια ἐξήνεγκαν, καθάπερ {Εὐγ{ ρ}	άμμων	ὁ Κυρηναῖος ἐκ Μουσαίου τὸ
[10, 7]	πολλὴν ἐποιήσαντο πρόνοιαν τοῦ μηδὲν	ἄμνηστον	τῶν παρ´ αὐτοῖς πραττομένων παραλιπεῖν,
[10, 2]	ἐπιλέγει ταῦτα· Ὡς δὲ μὴ	ἄμοιρον	τήν τε φιλοσοφίαν τήν τε
[10, 6]	χαλκὸν καὶ σίδηρον ἐκάθηραν πρῶτοι.	Ἄμυκός	τε ὁ Βεβρύκων βασιλεὺς ἱμάντας
[10, 4]	οὓς δὴ καὶ ἐπονομάσαι σοφούς.	Ἀμφὶ	Κῦρον δὲ οἵδε τὸν Περσῶν
[10, 9]	περὶ τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα οἱ	ἀμφὶ	Πυθαγόραν καὶ Δημόκριτον καὶ τοὺς
[10, 4]	εἶτα δὲ Λίνον κἄπειτα Μουσαῖον	ἀμφὶ	τὰ Τρωϊκὰ γενομένους ἢ μικρῷ
[10, 14]	ὑπερηκόντισε. Γέγονε δὲ ὁ Πλάτων	ἀμφὶ	τὰ ὕστατα τῆς Περσῶν βασιλείας,
[10, 12]	οἱ ἑπτὰ σοφοὶ οἵ τε	ἀμφὶ	τὸν Σύριον Φερεκύδην καὶ Πυθαγόραν
[10, 4]	καὶ ὁ Δωδωναῖος, εἶτα δὲ	Ἀμφιάρεως	καὶ Ἀμφίλοχος καὶ ἐπὶ τούτοις
[10, 8]	οἱ παρ´ Ἕλλησιν ὁμοδοξοῦντες, μηκέτ´	ἀμφιβάλλοις	τίνας ἦν εἰκὸς τὰ παρὰ
[10, 11]	κατὰ δὲ Σθενέλαον ἥ τε	Ἀμφικτύονος	βασιλεία καὶ ἡ εἰς Πελοπόννησον
[10, 12]	κατὰ δὲ Σθένελον ἥ τε	Ἀμφικτύονος	βασιλεία καὶ ἡ εἰς Πελοπόννησον
[10, 4]	Δωδωναῖος, εἶτα δὲ Ἀμφιάρεως καὶ	Ἀμφίλοχος	καὶ ἐπὶ τούτοις μυρίος ἄλλος
[10, 11]	αὐτοῦ συγγραφέων, Λίνου, Φιλάμμωνος, Θαμύριδος,	Ἀμφίονος,	Ὀρφέως, Μουσαίου, Δημοδόκου, Φημίου, Σιβύλλης,
[10, 12]	Αἰγύπτιοι σέβουσι. Νυμφόδωρος δὲ ὁ	Ἀμφιπολίτης	ἐν τρίτῳ Νομίμων Ἀσίας τὸν
[10, 11]	Τοῦ δ´ Ὀρφέως Μουσαῖος μαθητής.	Ἀμφίων	δὲ δυσὶ προάγων γενεαῖς τῶν
[10, 12]	εἰς ἐνιαυτόν‘ Ζῆθος δὲ καὶ	Ἀμφίων,	οἱ μουσικῆς εὑρεταί, περὶ τὴν
[10, 3]	ἀνέγραψε πάνυ χαριέντως καὶ πρεπόντως	ἀμφοῖν,	εἰς τὴν ἑνδεκάτην τῶν Ἑλληνικῶν
[10, 3]	Ἀπολλοφάνους τοῦ Κυζικηνοῦ καὶ τὰς	ἀμφοῖν	πρὸς ἀλλήλους ἐνσπόνδους διαλέξεις, ἃς
[10, 3]	που λεγομένου Οἱ δ´ ἐπεὶ	ἀμφοτέρωθεν	ἐκαρτύναντο φάλαγγας, ὁ Ἀντίμαχος μεταθεὶς
[10, 8]	ταῖς πανηγύρεσι τῶν ναῶν ἀνακομιζομένων	ἀμφοτέρων	εἰς ὄρος ἄνθεσι παντοίοις ὑπὸ
[10, 14]	βασιλεύει Μανασσῆς ἔτη νεʹ ἔπειτα	Ἀμὼν	ἔτη βʹ ἔπειτα Ἰωσίας ἔτη
[10, 14]	νβʹ καθ´ ὃν προφητεύουσιν Ὠσηέ,	Ἀμώς,	Ἡσαΐας, Ἰωνᾶς· μετὰ δὲ Ὀζίαν
[10, 11]	τῶν βασιλέων πράξεις ἐκτιθέμενος κατὰ	Ἄμωσιν	Αἰγύπτου βασιλέα γεγονέναι Ἰουδαίοις φησὶ
[10, 12]	καὶ τριακοστῷ ἡ Μωσέως κατὰ	Ἄμωσιν	τὸν Αἰγύπτιον καὶ κατὰ Ἴναχον
[10, 12]	τρισὶν ὅλαις ἐκθέμενος βίβλοις κατὰ	Ἄμωσίν	φησιν Αἰγύπτου βασιλέα Μωσέως ἡγουμένου
[10, 10]	φησι κατὰ Ἴναχον Ἄργους βασιλέα,	Ἀμώσιος	Αἰγυπτίων βασιλεύοντος, ἀποστῆναι Ἰουδαίους, ὧν
[10, 10]	Ἡρόδοτος τῆς ἀποστασίας ταύτης καὶ	Ἀμώσιος	ἐν τῇ δευτέρᾳ· τρόπῳ δέ
[10, 12]	καὶ κατὰ Ἰουδαίων συντάξασθαι βιβλίον,	Ἀμώσιος	τοῦ Αἰγυπτίων βασιλέως μεμνημένος καὶ
[10, 11]	Λέγει δὲ οὕτως· Ὁ δὲ	Ἄμωσις	ἐγένετο κατὰ Ἴναχον τὸν βασιλέα‘
[10, 12]	ἔχει· Κατέσκαψε δὲ τὴν Ἀούαριν	Ἄμωσις,	κατὰ τὸν Ἀργεῖον γενόμενος Ἴναχον,
[10, 11]	δ´ ὅτι κατέσκαψε τὴν Αὔαριν	Ἄμωσις,	κατὰ τὸν Ἀργεῖον γενόμενος Ἴναχον,
[10, 3]	γεγονότων βιβλία, ἐπεὶ ἴσως πλείους	ἄν	τις ἐφώρασε τοῦ φιλοσόφου. Ἐγὼ
[10, 2]	Δελφοὺς ἤροντο τὴν Πυθίαν πῶς	ἂν	ἀπαλλαγεῖεν τοῦ δεινοῦ. Μίαν δ´
[10, 9]	ἐπάνοδον τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους, εὕροι	ἂν	ἀπὸ Τιβερίου ἐπὶ τὸ δεύτερον
[10, 11]	ὑφ´ ὑμῶν παραδεκτόν· τὸ δὲ	ἂν	ἀποδεικνύηται, θαυμαστόν, ὁπόταν ὑμῖν διὰ
[10, 4]	Ἑβραίοις θεολογίαν καὶ τὴν ὡς	ἂν	αὐτοὶ φαῖεν βάρβαρον τῆς Ἑλληνικῆς
[10, 7]	ἐκείνου τοῦ χρόνου δύναιτό τις	ἂν	δεῖξαι σῳζομένην ἀναγραφὴν οὔτ´ ἐν
[10, 5]	ἐπινοῆσαι πρώτους λέγουσι. Σύροι δ´	ἂν	εἶεν καὶ Ἑβραῖοι τὴν γείτονα
[10, 1]	ἐννοίαις, καὶ τοῦτο πρὸς ἡμῶν	ἂν	εἴη, εἰ τὰ μὴ μόνοις
[10, 8]	ἔχοι διελθεῖν, ἐπεὶ καὶ τοῦτ´	ἂν	εἴη ἕν τι τῶν μάλιστα
[10, 3]	συγχρονούντων δ´ αὐτῶν, ὑμῶν μὲν	ἂν	εἴη ἔργον‘ φησίν, ὦ Ἀπολλώνιε,
[10, 7]	λέγειν οὐκ ὀκνοῦσι. Περίεργος δ´	ἂν	εἴην ἐγὼ τοὺς ἐμοῦ μᾶλλον
[10, 7]	καὶ χθὲς καὶ πρώην, ὡς	ἂν	εἴποι τις, εὕροι γεγονότα· λέγω
[10, 2]	ἀπευθύνας τὸν λόγον. Τί δ´	ἂν	εἴποις, εἰ τὰ ὅμοια καὶ
[10, 4]	δὴ ὡς ὅ τι περ	ἂν	Ἕλληνες βαρβάρων παραλάβωσι, κάλλιον τοῦτο
[10, 1]	ἐξητασμένα ζηλοῦν προειλόμεθα. Τούτους δ´	ἂν	εὕροις ἀριθμῷ μὲν ὄντας ληπτούς,
[10, 5]	προσήκουσαν. Τὸ ὅμοιον δ´ οὐκ	ἂν	εὕροις καὶ παρ´ Ἕλλησιν, ὅθεν,
[10, 9]	σνϛ Ὀλυμπιάδες ξδʹ τοσαῦτα δ´	ἂν	εὕροις τὰ ἀπὸ τοῦ ὑστάτου
[10, 8]	οἱ μετὰ Μωσέα προφῆται, εὖ	ἂν	ἔχοι διελθεῖν, ἐπεὶ καὶ τοῦτ´
[10, 12]	παισὶν ἡ προκειμένη πραγματεία, καλῶς	ἂν	ἔχοι καὶ τὰ τούτων συνιδεῖν.
[10, 1]	φιλοσοφίᾳ λόγων, οὐκ ἄλλοθεν εἶεν	ἂν	ἢ παρὰ μόνων Ἑβραίων πεπορισμένοι,
[10, 5]	ὃ δηλοῖ σημεῖα‘ Ἔχοι δ´	ἂν	ἡ διάνοια· κλῆσιν κεφαλῆς καὶ
[10, 7]	τοιαύτης διαφωνίας πολλαὶ μὲν ἴσως	ἂν	καὶ ἕτεραι τοῖς βουλομένοις ζητεῖν
[10, 3]	μὲν περὶ Πυθαγόρου λέγων, τάχα	ἂν	καὶ ἕτεροι ἠπίσταντο περὶ αὐτοῦ
[10, 9]	πρόσθεν τῶν Τρωϊκῶν ὁμολογεῖται, εἴη	ἂν	καὶ ὁ Σαγχουνιάθων τῶν Τρωϊκῶν
[10, 9]	πρεσβύτερος γεγονὼς συνίσταται Μωσῆς, ὡς	ἂν	κατὰ Κέκροπα τὴν ἡλικίαν ἀκμάσας.
[10, 9]	συναγαγὼν ἀριθμὸν ἐτῶν υʹ εὕροις	ἂν	κατὰ μὲν Ἑβραίους Μωσέα, κατὰ
[10, 2]	οὐκ ἂν φήσαιεν· οὐ γὰρ	ἂν	καταψηφίσαιντο ἑαυτῶν ἑκόντες τὴν μεγίστην
[10, 5]	εἰς τὴν Ἑλλάδα φωνὴν λέγοιτ´	ἂν	μάθησις‘ τὸ δὲ δεύτερον Βήθ,
[10, 4]	παρ´ Ἑβραίοις θεολογίαν προτετιμήκαμεν, γνοίης	ἂν	μαθὼν ὡς καὶ αὐτῶν Ἑλλήνων
[10, 3]	ἀπὸ βαρβάρων αὐτοῖς συμπεφορημένα, ὡς	ἂν	μηκέθ´ ἡμῖν ἐπιμέμφοιτό τις αὐτῶν,
[10, 4]	τούτων γὰρ οὐδένας καὶ αὐτοὶ	ἂν	ὁμολογήσαιεν Ἕλληνες παλαιοτέρους εἰδέναι. Πρῶτον
[10, 4]	μὲν εἰς δεύτερον ἀνεβάλλετο, ὡς	ἂν	οὐδὲν αὐτῇ πρὸς τὴν τῶν
[10, 9]	κατὰ δὲ τοῦτον ἠκμακώς, γένοιτ´	ἂν	οὖν καὶ αὐτὸς κατὰ Σεμίραμιν.
[10, 9]	πρεσβύτερον Μωσέα τοῦ Σαγχουνιάθωνος ὁπόσον	ἂν	οὗτος λείπηται τῶν αὐτοῦ πρεσβυτέρων,
[10, 9]	τὴν αʹ Ὀλυμπιάδα ἔτη συνάγοιτ´	ἂν	σνϛ Ὀλυμπιάδες ξδʹ τοσαῦτα δ´
[10, 10]	τῇ Ἑβραίων συνεχρόνισεν ἐπισημειούμενος, ἴσως	ἂν	τοῦ σκοποῦ τύχοιμι. Ἑβραίων μὲν
[10, 7]	καὶ ὁ Ἰώσηπος. Εἴη δ´	ἂν	τῶν εἰρημένων ἐπισφράγισμα καὶ ἡ
[10, 1]	ἃ δὴ καὶ συνεκτικώτατα γένοιτ´	ἂν	τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ λόγων, οὐκ
[10, 2]	γὰρ μηδὲ ἑαυτῶν, σχολῇ γ´	ἂν	τῶν ἡμετέρων ἀφέξονται. Καὶ τὰ
[10, 7]	Ἢ τίς οὐ παρ´ αὐτῶν	ἂν	τῶν συγγραφέων μάθοι ῥᾳδίως ὅτι
[10, 11]	ἀποικίαν ἔτεσιν ἑκατόν, ὃ γένοιτ´	ἂν	ὕστερον τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι διακοσίοις
[10, 2]	ἢ ψευδῆ. Ψευδῆ μὲν οὐκ	ἂν	φήσαιεν· οὐ γὰρ ἂν καταψηφίσαιντο
[10, 4]	ὁμολογεῖν τὸν πρῶτον τῶν φιλοσόφων,	ἀνὰ	στόμα πάντων Ἑλλήνων ᾀδόμενον. Καὶ
[10, 3]	σπουδάζων βραδὺς καὶ μέλλων καὶ	ἀναβαλλομένῳ	ἐοικὼς φαίνεται καὶ τὸ ἔμψυχον
[10, 8]	τὸ παλαιὸν νόμιμον παρ´ Αἰγυπτίοις	ἀναγαγόντα	τοῦ Ἄπιδος τὸ σῶμα μέχρι
[10, 3]	Πρωταγόρου τὸν Περὶ τοῦ ὄντος	ἀναγινώσκων	λόγον πρὸς τοὺς ἓν τὸ
[10, 1]	γε αὐτό, ἐπείπερ ἅπαξ ὡρμήθημεν,	ἀναγκαῖον	πρῶτον ἁπάντων συνιδεῖν εἰς ἔλεγχον
[10, 4]	τις ἄλλος θεῶν αὐτοῖς εἰς	ἀναγκαίου	τινὸς ἐπιτήδευσιν συνήργει· ἀλώμενοι δὲ
[10, 4]	οὐδὲν αὐτῇ πρὸς τὴν τῶν	ἀναγκαίων	καὶ ἀληθῶν εὕρεσιν λυσιτελεῖν δεδυνημένα,
[10, 3]	ὠφελείας εὖ μοι δοκεῖ καὶ	ἀναγκαίως	καθόλου πᾶσαν ἀποδεῖξαι τὴν βοωμένην
[10, 5]	Ἕλλησιν, ὅθεν, ὡς ἔφην, ὁμολογεῖν	ἀνάγκη	μὴ ὄντα οἰκεῖα Ἑλλήνων, παραπεποιημένα
[10, 2]	συγγράφειν· ἀληθῆ δ´ εἶναι ἐξ	ἀνάγκης	ὁμολογήσαιεν. Καὶ πῶς ἔτι ἄπιστα
[10, 1]	Τούτου δέ μοι πρώτου λαβὼν	ἀνάγνωθι	τὰς τοιάσδε φωνάς· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'
[10, 9]	χρόνους συνελογίσαντο, οἱ δὲ παλαιοτέροις	ἀναγνώσμασι	τὴν μαρτυρίαν ἐπιστώσαντο. Καὶ οἱ
[10, 11]	Αἰγυπτίων δέ εἰσιν ἀκριβεῖς χρόνων	ἀναγραφαί.	Καὶ τῶν κατ´ αὐτοὺς γραμμάτων
[10, 9]	αἱ παρ´ Ἕλλησι τῶν χρόνων	ἀναγραφαὶ	περιέχουσι. Καὶ καθ´ Ἑβραίους ἀπὸ
[10, 7]	πραττομένων παραλιπεῖν, ἀλλ´ ἐν δημοσίαις	ἀναγραφαῖς	ὑπὸ τῶν σοφωτάτων ἀεὶ καθιεροῦσθαι.
[10, 7]	Ἕλλησιν ἠμελήθη τὰ περὶ τὰς	ἀναγραφάς,	ἀλλ´ οὐδὲ παρ´ αὐτοῖς Ἀθηναίοις,
[10, 10]	διαστήματος, διὰ τετραετίας δὲ τὰς	ἀναγραφὰς	αὐτῶν ποιεῖσθαι τοὺς Ἕλληνας. Οὗ
[10, 4]	δέ σοι τὰς τῶν χρόνων	ἀναγραφὰς	μικρὸν ὕστερον διιόντι καταφανὲς ἔσται.
[10, 7]	τὰ περὶ τὰς τῶν νόμων	ἀναγραφάς·	πάντων δὲ νεωτάτη σχεδόν ἐστι
[10, 7]	τὰς περὶ τῶν ἑκάστοτε πραττομένων	ἀναγραφάς,	τοῦτο μάλιστα δὴ καὶ τὴν
[10, 11]	ἱστορίας τις ἦν παρ´ αὐτοῖς	ἀναγραφή.	Κάδμος γὰρ ὁ τὰ στοιχεῖα
[10, 11]	ἀσυνάρτητός ἐστιν ἡ τῶν χρόνων	ἀναγραφή,	παρὰ τούτοις οὐδὲ τὰ τῆς
[10, 11]	Περγαμηνὸς περὶ τῶν αὐτῶν τὴν	ἀναγραφὴν	ἐποιήσατο. Τοῦ δὲ Εἰράμου ὁ
[10, 7]	δύναιτό τις ἂν δεῖξαι σῳζομένην	ἀναγραφὴν	οὔτ´ ἐν ἱεροῖς οὔτ´ ἐπὶ
[10, 11]	λόγον πραγματείας χρόνων τε καὶ	ἀναγραφῆς	αὐτῶν, ὡς οἶμαι, σφόδρα μετὰ
[10, 7]	Ἅτε δὴ τοίνυν οὐδεμιᾶς προβεβλημένης	ἀναγραφῆς,	ἣ καὶ τοὺς μαθεῖν βουλομένους
[10, 4]	Καὶ τὸν Φερεκύδην δὲ Σύριον	ἀναγράφουσιν,	ᾧ μαθητεῦσαι τὸν Πυθαγόραν φασίν.
[10, 9]	καὶ τῶν ἐν τοῖς ἱεροῖς	ἀναγραφῶν	συναγαγὼν καὶ συγγράψας ἐπὶ Σεμιράμεως
[10, 8]	τῶν Αἰγυπτίων ἱστοροῦσιν ἐκ τῶν	ἀναγραφῶν	τῶν ἐν ταῖς ἱεραῖς βίβλοις
[10, 9]	τά τε Χαλδαίων καὶ Αἰγυπτίων	ἀναγράψασι	συνεχρήσαντο· ὁμοῦ δὲ οἱ πάντες,
[10, 11]	τῆς τῶν ἑπτὰ σοφῶν ἡλικίας	ἀναγράψομεν.	Τοῦ γὰρ πρεσβυτάτου τῶν προειρημένων
[10, 4]	καὶ τῇ τούτων φιλοσοφίᾳ πλεῖστον	ἀναθεῖναι	χρόνον. Τοῦτό τοι καὶ αὐτὸς
[10, 9]	τῷ βασιλεῖ Βηρυτίων τὴν ἱστορίαν	ἀναθεὶς	ὑπ´ ἐκείνου καὶ τῶν κατ´
[10, 4]	τε περικαλλεῖς, παντοίοις ἀγάλμασι καὶ	ἀναθήμασι	κεκοσμημένοι, παρὰ τοῖς πᾶσιν ἐξήσκηντο·
[10, 7]	ἐν ἱεροῖς οὔτ´ ἐπὶ δημοσίοις	ἀναθήμασιν·	ὅπου γε καὶ περὶ τῶν
[10, 11]	τῆς Εὐρώπης εἰς τὴν Κρήτην	ἀνακομιδή·	κατὰ δὲ Λυγκέα τῆς Κόρης
[10, 12]	τε ἐκ Κρήτης εἰς Φοινίκην	ἀνακομιδή·	κατὰ δὲ Λυγκέα τῆς κόρης
[10, 8]	ἐν ταῖς πανηγύρεσι τῶν ναῶν	ἀνακομιζομένων	ἀμφοτέρων εἰς ὄρος ἄνθεσι παντοίοις
[10, 11]	ἕτοιμον ἐμαυτὸν ὑμῖν πρὸς τὴν	ἀνάκρισιν	τῶν δογμάτων παρίστημι, μενούσης μοι
[10, 8]	ἦν εἰκὸς τὰ παρὰ τίνων	ἀναλέξασθαι,	πότερα τοὺς πρεσβυτέρους τὰ τῶν
[10, 10]	τῆς αἰχμαλωσίας ασλζʹ ἔτη, κατὰ	ἀνάλυσιν	εὑρίσκεται ταὐτὸν διάστημα ἐπὶ τὸ
[10, 4]	πάλιν τοῖς θαυμαστοῖς παραπλησίως φιλοσόφοις	ἀναμὶξ	τὴν πλάνην τὴν πολύθεον τῇ
[10, 9]	διὰ τῆς τῶν ἐχθρῶν ὁμολογίας	ἀναμφηρίστως	ἡγοῦμαι τὴν ἐπαγγελίαν πιστώσεσθαι. Γράφει
[10, 2]	Κλήμης κλέπτας γεγονέναι τοὺς Ἕλληνας	ἀναμφιλέκτοις	ἐλέγχοις κατεφώρασεν. Εἰ δέ σοι
[10, 5]	Καὶ ὅσα τούτοις παραπλήσια. Ὥστε	ἀναμφίλεκτον	εἶναι τὸ μὴ Ἑλλήνων οἰκείας
[10, 9]	ἐμοῦ, ἡ σύστασις τῆς ἀληθείας	ἀναμφίλεκτον	λάβοι τὴν ἐπικύρωσιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι'
[10, 9]	βασιλέως καὶ τῆς κατ´ αὐτὸν	ἀνανεώσεως	τοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις νεώ, ἣ
[10, 14]	Κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν τῷ	Ἀναξαγόρᾳ	χρόνον ἤκμασαν ἄνδρες φυσικοὶ Ξενοφάνης
[10, 14]	Ἀναξιμένης Εὐρυστράτου Μιλήσιος· τούτου δὲ	Ἀναξαγόρας	Ἡγησιβούλου Κλαζομένιος. Οὗτος δὴ πρῶτος
[10, 14]	τῆς ἀταξίας εἰς τάξιν ἤγαγεν	Ἀναξαγόρου	δὲ ἐγένοντο γνώριμοι τρεῖς, Περικλῆς,
[10, 14]	Λαμψάκῳ διεδέξατο τὴν σχολὴν τοῦ	Ἀναξαγόρου,	μεταβὰς δ´ εἰς Ἀθήνας ἐκεῖ
[10, 14]	Ἕλλησι. Θάλεω δὲ γίνεται ἀκουστὴς	Ἀναξίμανδρος,	Πραξιάδου μὲν παῖς, γένος δὲ
[10, 14]	χρόνων καὶ ὡρῶν καὶ ἰσημερίας.	Ἀναξιμάνδρου	δὲ γνώριμος ἐγένετο Ἀναξιμένης Εὐρυστράτου
[10, 14]	ἰσημερίας. Ἀναξιμάνδρου δὲ γνώριμος ἐγένετο	Ἀναξιμένης	Εὐρυστράτου Μιλήσιος· τούτου δὲ Ἀναξαγόρας
[10, 3]	τῶν Δαϊμάχου καὶ Καλλισθένους καὶ	Ἀναξιμένους	αὐταῖς λέξεσιν ἔστιν ὅτε τρισχιλίους
[10, 8]	τὰς παρὰ τοῖς πολλοῖς εἰδωλοποιίας	ἀναπεπλασμένας	παρεισαγαγεῖν, μιμησάμενον τὰ περὶ τὰς
[10, 3]	μεταθεῖναι. τοῦ δὲ Λαῶν, οἷσιν	ἄνασσε,	πατὴρ δ´ ὣς ἤπιος ἦεν
[10, 3]	μεταθεὶς ἡμιστίχια πεποίηκε Λαῶν οἷσιν	ἄνασσον	ἐκαρτύναντο φάλαγγας. Ἀλλ´ ἵνα μὴ
[10, 7]	ἐκτεθησομέναις αἰτίαις τὴν μεγίστην ἰσχὺν	ἀνατίθημι.	Καὶ προτέραν ἐρῶ τὴν κυριωτέραν
[10, 13]	καὶ παραδόξως ἐκ τῶν πρὸς	ἀνατολὴν	μερῶν ἄνθρωποι τὸ γένος ἄσημοι
[10, 9]	Ἑβραίων ἱστορίας παρίστησι, κἀντεῦθεν πάλιν	ἀνατρεχόντων	ἀπὸ μὲν τοῦ δευτέρου ἔτους
[10, 7]	καὶ ἕτεραι τοῖς βουλομένοις ζητεῖν	ἀναφανεῖεν,	ἐγὼ δὲ δυσὶ ταῖς ἐκτεθησομέναις
[10, 10]	διακόσια τριάκοντα ἑπτά. Εἰ δ´	ἀναφέροι	τις ἐπιλογιζόμενος ἀπὸ τοῦ τέλους
[10, 14]	ὅπως τοὺς σὺν αὐτῷ γενομένους	ἄνδρας	ἀπογράψηται, οὐ προσποιηθέντα τὰς τοῦ
[10, 4]	πλάνης, τοὺς ἑπτὰ παρ´ αὐτοῖς	ἄνδρας	ἐπὶ σοφίᾳ θαυμασθῆναι, οὓς δὴ
[10, 1]	τοὺς Ἕλληνας μὴ ἀγνοῆσαι τοὺς	ἄνδρας,	μνημονεῦσαι δὲ ὀνομαστὶ καὶ τὸν
[10, 8]	τὸ μέλλοντας τῶν παρὰ τοῖς	ἀνδράσι	λογίων ἐφάπτεσθαι προδιαλαβεῖν περὶ τῆς
[10, 14]	ὧν καὶ τὸ παρώνυμον τοῖς	ἀνδράσιν	ἐπιτέθειται, τῶν τε λοιπῶν θεοφιλῶν
[10, 1]	τε λογισμοῖς τὰς παρὰ τοῖς	ἀνδράσιν	ἱερὰς βίβλους ἀπεδεξάμεθα προδιειληφότες κἄπειτα
[10, 11]	ἡμῖν συντόμως εἴρηται. Ταῦθ´ ὑμῖν,	ἄνδρες	Ἕλληνες, ὁ κατὰ βαρβάρους φιλοσοφῶν
[10, 9]	Γεγόνασι δὴ παρ´ ἡμῖν λόγιοι	ἄνδρες	καὶ τῶν ἀπὸ παιδείας οὐδενὸς
[10, 11]	οὕτως ἔχει· γεγόνασι παρ´ αὐτοῖς	ἄνδρες	τρεῖς, Θεόδοτος, Ὑψικράτης, Μῶχος. Τούτων
[10, 14]	αὐτὸν τῷ Ἀναξαγόρᾳ χρόνον ἤκμασαν	ἄνδρες	φυσικοὶ Ξενοφάνης τε καὶ Πυθαγόρας.
[10, 8]	ῥυθμὸν τῶν ἀρχαίων κατ´ Αἴγυπτον	ἀνδριάντων	τὸν αὐτὸν εἶναι τοῖς ὑπὸ
[10, 9]	ἔτεσι κατὰ τὴν τοῦ δηλωθέντος	ἀνδρὸς	ὁμολογίαν. Καὶ ταῦτα μὲν ἡμεῖς
[10, 3]	θ´ ὃς κάρτιστος ἐπιχθονίων γένετ´	ἀνδρῶν	Ἀντίμαχος λέγει· Ἴδεώ θ´ ὃς
[10, 8]	Ἑρμῆς δὲ ψυχὰς Κυλλήνιος ἐξεκαλεῖτο	ἀνδρῶν	ἡρώων· ἔχε δὲ ῥάβδον μετὰ
[10, 3]	θ´ ὃς κάρτιστος ἐπιχθονίων ἦν	ἀνδρῶν·	καὶ Λυκόφρων ἐπαινεῖ τὴν μετάθεσιν,
[10, 3]	κλοπῆς πάθος ἥψατο, ἀργοτέρων οὕτως	ἀνδρῶν,	ὅπου γε καὶ Μένανδρος τῆς
[10, 1]	ἐξ αἰῶνος ὑπὸ θεολόγων προφητῶν	ἀνδρῶν	παραδεδομένα, ἀλλὰ τὰ καί τισιν,
[10, 4]	γαίας πλείστας εἶδον καὶ λογίων	ἀνδρῶν	πλείστων ἐπήκουσα καὶ γραμμέων συνθέσιος
[10, 14]	λοιπῶν θεοφιλῶν τε καὶ παλαιῶν	ἀνδρῶν,	ὕστατος τοῖς χρόνοις παρεφάνη τῷ
[10, 2]	καὶ παρὰ τοῖς Ἕλλησιν εὐδοκίμων	ἀνδρῶν	χρησάμενος μαρτυρίοις τὸ κλεπτικὸν διελέγξας
[10, 3]	ψεύστης ἁλῷ τοῦτον τὸν τρόπον.	Ἄνδρωνος	γὰρ ἐν τῷ Τρίποδι περὶ
[10, 3]	ἐπαγαγὼν ἐπιλέγει· Ταῦτ´ οὖν τοῦ	Ἄνδρωνος	περὶ Πυθαγόρου ἱστορηκότος πάντα ὑφείλετο
[10, 3]	τοῦ σεισμοῦ ἐν Μεταποντίῳ ὑπ´	Ἄνδρωνος	ῥηθὲν ἐν Σύριῳ εἰρῆσθαί φησιν
[10, 4]	Διὸ ταῦτα μὲν εἰς δεύτερον	ἀνεβάλλετο,	ὡς ἂν οὐδὲν αὐτῇ πρὸς
[10, 14]	οἰκείαν γῆν καὶ τὸ ἱερὸν	ἀνεγείρειν·	ὅτε καὶ ἄνεισιν Ἰησοῦς ὁ
[10, 11]	σφόδρα μετὰ πάσης ὑμῖν ἀκριβείας	ἀνεγράψαμεν·	ἵνα δὲ καὶ τὸ μέχρι
[10, 3]	ἃς ἐν τῇ τετάρτῃ Ξενοφῶν	ἀνέγραψε	πάνυ χαριέντως καὶ πρεπόντως ἀμφοῖν,
[10, 11]	Ἴναχον, ὡς ἐν τοῖς Χρόνοις	ἀνέγραψεν	ὁ Μενδήσιος Πτολεμαῖος. Ὁ δὲ
[10, 12]	Ἴναχον, ὡς ἐν τοῖς Χρόνοις	ἀνέγραψεν	ὁ Μενδήσιος Πτολεμαῖος. Ὁ δὲ
[10, 14]	τὸ ἱερὸν ἀνεγείρειν· ὅτε καὶ	ἄνεισιν	Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ἰωσεδὲκ καὶ
[10, 10]	δὲ ὁ Μενδήσιος τὰ Αἰγυπτίων	ἀνέκαθεν	ἱστορῶν ἅπασι τούτοις συντρέχει· ὥστ´
[10, 2]	εὐχῇ. Πεισθεὶς οὖν αὐτοῖς Αἰακὸς	ἀνελθὼν	ἐπὶ τὸ Ἑλληνικὸν ὄρος, τὰς
[10, 11]	μοι τῆς κατὰ θεὸν πολιτείας	ἀνεξαρνήτου.	Τοσαῦτα καὶ ὁ Τατιανός. Μετίωμεν
[10, 4]	ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΠΡΟΤΕΤΙΜΗΚΑΜΕΝ. Ὅτι μὴ	ἄνευ	λόγου σώφρονος δεύτερα θέμενοι τὰ
[10, 4]	πρῶτος, Φερεκύδου γνώριμος, τὸ φιλοσοφίας	ἀνευρὼν	ὄνομα, ὡς μέν τινες, Σάμιος,
[10, 4]	εὑρόντες καὶ ἀπειληφότες τοῦ ψεύδους	ἀνεχωρήσαμεν,	οὔτε εἰς ἄθεον λογισμὸν τοῖς
[10, 14]	Κῦρος βασιλεύει Περσῶν, ὃς καὶ	ἀνῆκε	τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν Ἰουδαίων, ἐπιτρέψας
[10, 13]	τἀκείνων. Μάνεθως δή, τὸ γένος	ἀνὴρ	Αἰγύπτιος τῆς Ἑλληνικῆς μετεσχηκὼς παιδείας,
[10, 11]	πρὸς τοὺς ἀκούοντας διηγήσεις. Βηρωσσὸς	ἀνὴρ	Βαβυλώνιος, ἱερεὺς τοῦ παρ´ αὐτοῖς
[10, 11]	δὲ τοῦτον Ἀπίων ὁ γραμματικός,	ἀνὴρ	δοκιμώτατος, ἐν τῇ τετάρτῃ τῶν
[10, 14]	ἰσημερίας διελέχθη· ἐγένετο δ´ ὁ	ἀνὴρ	ἐπισημότατος ἐν τοῖς Ἕλλησι. Θάλεω
[10, 11]	ἔτεσιν ἑβδομήκοντα. Βηρωσσὸς δέ ἐστιν	ἀνὴρ	ἱκανώτατος· καὶ τούτου τεκμήριον Ἰόβας,
[10, 3]	οὐ μὲν γάρ τι γυναικὸς	ἀνὴρ	ληΐζετ´ ἄμεινον τῆς ἀγαθῆς, τῆς
[10, 3]	λαβὼν οὕτως· γυναικὸς οὐδὲν χρῆμ´	ἀνὴρ	ληΐζεται ἄμεινον ἐσθλῆς οὐδὲ ῥίγιον
[10, 8]	ναῶν ἀνακομιζομένων ἀμφοτέρων εἰς ὄρος	ἄνθεσι	παντοίοις ὑπὸ τῶν ἱερέων κατεστεμμένον.
[10, 12]	καὶ πρὸ τῆς καθ´ Ἕλληνας	ἀνθρωπογονίας	ὁ Μωσῆς. Λέων δὲ ὁ
[10, 11]	περιγραφὴ γέγονε μετεκοσμήθησάν τε οἱ	ἄνθρωποι.	Διόπερ εἰ κατὰ Ἴναχον πέφηνεν
[10, 13]	ἐκ τῶν πρὸς ἀνατολὴν μερῶν	ἄνθρωποι	τὸ γένος ἄσημοι καταθαρρήσαντες ἐπὶ
[10, 7]	ἡμῖν δὲ καὶ τοῖς ἄλλοις	ἀνθρώποις	ἀπιστεῖν. Πᾶν γὰρ ἐγὼ τοὐναντίον
[10, 3]	αὐτὸ καθ´ αὑτὸ παραγίνεται τοῖς	ἀνθρώποις,	καὶ τὰ ἑξῆς. Καίτοι ὑπερφρονεῖ
[10, 9]	θεόν, μὴ πρότερον οὕτω παρ´	ἀνθρώποις	ὠνομασμένον· ἔπειτα βωμὸν παρ´ Ἀθηναίοις
[10, 7]	ὀλίγῳ πρότερον τῆς Πεισιστράτου τυραννίδος	ἀνθρώπου	γεγονότος. Περὶ μὲν γὰρ Ἀρκάδων
[10, 10]	Προμηθεύς, ὥς τινες, ὃς πλάσσειν	ἀνθρώπους	ἐμυθεύετο· σοφὸς γὰρ ὢν εἰς
[10, 6]	Καὶ ἀστρολογίαν δὲ πρῶτοι εἰς	ἀνθρώπους	ἐξήνεγκαν Αἰγύπτιοι, ὁμοίως δὲ καὶ
[10, 13]	καλουμένῃ πόλιν οἰκοδομησαμένους τοσαύταις μυριάσιν	ἀνθρώπων	ἀρκέσουσαν, Ἱεροσόλυμα ταύτην ὀνομάσαι. Τούτοις
[10, 12]	Κρήτῃ. Ἀκουσίλαος γὰρ Φορωνέα πρῶτον	ἀνθρώπων	γενέσθαι λέγει· ὅθεν καὶ ὁ
[10, 12]	εἶναι αὐτὸν ἔφη πατέρα θνητῶν	ἀνθρώπων.	Ἐντεῦθεν ὁ Πλάτων ἐν Τιμαίῳ
[10, 2]	προφητῶν τεραστίως ἐπιδεδειγμένα; Πάντων γὰρ	ἀνθρώπων	ὁ παντοκράτωρ κηδόμενος θεὸς τοὺς
[10, 4]	Ἐγὼ δὲ τῶν κατ´ ἐμαυτὸν	ἀνθρώπων	πλείστην γῆν ἐπεπλανησάμην, ἱστορέων τὰ
[10, 3]	Μεταποντίῳ καὶ ἔκ τινος φρέατος	ἀνιμήσας	καὶ πιὼν προεῖπεν, ὡς εἰς
[10, 13]	πη τῷ Ἰωσήπῳ κατὰ πλάτος	ἀνιστόρηται.	Ἀπὸ δὲ τῆς Φοινίκων, μάρτυσι
[10, 3]	ὦ Ἀπολλώνιε, ἐκ τῶν χρόνων	ἀνιχνεῦσαι	τὸν κλέπτην. Ἐγὼ δὲ ὑποπτεύω
[10, 9]	ἀκμάσας. Ἀπὸ δὲ Μωσέως πάλιν	ἀνιὼν	ἐπὶ τὸ πρῶτον ἔτος ζωῆς
[10, 9]	ἔτους Ὀζίου τοῦ Ἰουδαίων βασιλέως	ἀνιὼν	ἐπὶ τὸ τρίτον ἔτος Λαβδὼν
[10, 9]	Ὀζίου τοῦ τῶν Ἰουδαίων βασιλέως	ἀνιών,	καθ´ ὃν ἐπροφήτευον Ἡσαΐας καὶ
[10, 9]	πρώτης Ὀλυμπιάδος ἐπὶ τοὺς ἔμπροσθεν	ἀνιὼν	χρόνους μέχρι τῆς Ἰλίου ἁλώσεως
[10, 13]	τούτου οὐκ οἶδ´ ὅπως θεὸς	ἀντέπνευσε,	καὶ παραδόξως ἐκ τῶν πρὸς
[10, 11]	ὑμῖν διὰ τῶν ὑμετέρων ὅπλων	ἀντερείδων	ἀνυπόπτους καθ´ ὑμῶν τοὺς ἐλέγχους
[10, 12]	τὰ τούτων συνιδεῖν. Χρήσομαι δὲ	ἀντὶ	πάντων ταῖς Φλαυίου Ἰωσήπου φωναῖς·
[10, 13]	Ἄραβας εἶναι, ἐν δ´ ἄλλῳ	ἀντιγράφῳ	οὐ βασιλεῖς σημαίνεσθαι διὰ τῆς
[10, 5]	ὄντα οἰκεῖα Ἑλλήνων, παραπεποιημένα δὲ	ἄντικρυς	ἀπὸ τῆς βαρβάρου φωνῆς. Καὶ
[10, 2]	Οἱ γὰρ τὰ οἰκεῖα οὕτως	ἄντικρυς	παρ´ ἀλλήλων ὑφαιρούμενοι βεβαιοῦσι μὲν
[10, 3]	ὃς κάρτιστος ἐπιχθονίων γένετ´ ἀνδρῶν	Ἀντίμαχος	λέγει· Ἴδεώ θ´ ὃς κάρτιστος
[10, 3]	ὅπερ οὕτως πεπατημένον οὐκ ὤκνησεν	Ἀντίμαχος	μεταθεῖναι. τοῦ δὲ Λαῶν, οἷσιν
[10, 3]	ἐπεὶ ἀμφοτέρωθεν ἐκαρτύναντο φάλαγγας, ὁ	Ἀντίμαχος	μεταθεὶς ἡμιστίχια πεποίηκε Λαῶν οἷσιν
[10, 3]	παρὰ τοῦ γεγεννηκότος. Ὁ δ´	Ἀντίμαχος	τὰ Ὁμήρου κλέπτων παραδιορθοῖ. Ὁμήρου
[10, 11]	καὶ Πτολεμαϊκῶν, ἔτι δὲ καὶ	Ἀντιοχικῶν·	ὅθεν εἰ μετὰ τὸν Ἴναχον
[10, 7]	περὶ τῶν Σικελικῶν τοῖς περὶ	Ἀντίοχον	καὶ Φίλιστον ἢ Καλλίαν Τίμαιος
[10, 11]	αὐτοῖς Βήλου κατ´ Ἀλέξανδρον γενόμενος,	Ἀντιόχῳ	τῷ μετὰ Σέλευκον τρίτῳ τὴν
[10, 14]	τῇ πάντων τῶν Ἑλληνικῶν φιλοσόφων	ἀντιπαραβάλλειν	ἡλικίᾳ. Ἀλλὰ γὰρ τούτων ἀποδειχθέντων
[10, 6]	τε ὁ Μαντινεὺς ἔτι τε	Ἀντιφάνης	καὶ Ἀριστόδημος καὶ Ἀριστοτέλης, πρὸς
[10, 3]	δρᾶμα ἐξ ἀρχῆς εἰς τέλος	Ἀντιφάνους,	τὸν Οἰωνιστήν, μεταγράψαι φησὶ τὸν
[10, 11]	διὰ τῶν ὑμετέρων ὅπλων ἀντερείδων	ἀνυπόπτους	καθ´ ὑμῶν τοὺς ἐλέγχους παραλαμβάνω.
[10, 9]	κατὰ τὴν τοῦ σώματος ἀλκὴν	ἀνυπόστατον	γενέσθαι φασίν, ἐοικότα τῷ βοωμένῳ
[10, 2]	προσέτι ἀπομιμούμενοι τὰ παρ´ ἡμῖν	ἄνωθεν	ἐκ τῆς θείας δυνάμεως διὰ
[10, 1]	εἰ τὰ μὴ μόνοις Ἑβραίοις	ἄνωθεν	ἐξ αἰῶνος ὑπὸ θεολόγων προφητῶν
[10, 11]	καὶ τῆς τῶν γραμμάτων εὑρέσεως	ἀνώτερα·	μάρτυρας δὲ οὐ τοὺς οἴκοι
[10, 9]	Καὶ ἐντεῦθεν δὲ ἐπὶ τοὺς	ἀνωτέρω	βαδίζων σαυτῷ τε συναγαγὼν ἀριθμὸν
[10, 9]	ἔτους τῆς Κέκροπος βασιλείας τὸν	ἀνωτέρω	χρόνον ἀπαριθμούμενος ἐπὶ Νίνον ἥξεις
[10, 9]	ἐτῶν ἀριθμόν, προϊὼν ἐπὶ τοὺς	ἀνωτέρω	χρόνους τοὺς μέχρι Δαρείου τοῦ
[10, 4]	καὶ χρηστήρια ἔργῳ περιττὰ καὶ	ἀνωφελῆ	κατελάμβανε. Διὸ ταῦτα μὲν εἰς
[10, 8]	εἰς τοὺς Ἕλληνας ἐκδόντα τυχεῖν	ἀξιολόγου	δόξης. Πάντων δὲ τῶν παλαιῶν
[10, 4]	τῆς κατὰ τὴν Ἰταλίαν διατριβῆς	ἀξιωθεῖσα·	μεθ´ ἣν ἡ ἀπὸ Θαλοῦ
[10, 8]	πέρας δὲ διὰ τὴν εὐφυΐαν	ἀξιωθέντα	μεγάλης δόξης καὶ πολλὰ προσεξευρόντα
[10, 12]	ὧδε ἔχει· Κατέσκαψε δὲ τὴν	Ἀούαριν	Ἄμωσις, κατὰ τὸν Ἀργεῖον γενόμενος
[10, 10]	ἐπὶ τὸ πρῶτον ἔτος τῆς	ἀπ´	Αἰγύπτου διὰ Μωσέως ἐξόδου Ἰσραήλ,
[10, 10]	καὶ τῶν Ἑβραίων ἔξοδος ἡ	ἀπ´	Αἰγύπτου, ἐν δὲ τῇ Ἀττικῇ
[10, 10]	τοὺς τούτου χρόνους ἐξῆλθε Μωσῆς	ἀπ´	Αἰγύπτου· καὶ ὡς οὐκ ἄπιστον
[10, 7]	σεμνύνονται μαθεῖν. Οὐ μὴν οὐδ´	ἀπ´	ἐκείνου τοῦ χρόνου δύναιτό τις
[10, 14]	ὑπομείναντος τὸ πᾶν Ἰουδαίων ἔθνος	ἀπάγεται	εἰς Βαβυλῶνα, προφητεύει τε αὐτόθι
[10, 12]	ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Ἐξηγητικῶν.	Ἀπαιτεῖ	δ´ ὅμως τὸ ὑπόμνημα καὶ
[10, 2]	ἤροντο τὴν Πυθίαν πῶς ἂν	ἀπαλλαγεῖεν	τοῦ δεινοῦ. Μίαν δ´ αὐτοῖς
[10, 13]	πρόσθεν ἔτεσιν ἐκ τῆς Αἰγύπτου	ἀπαλλαγέντες	τὴν χώραν ταύτην ἐπῴκησαν ἢ
[10, 13]	Αἴγυπτον, ἔπειτα δὲ τὴν ἐκεῖθεν	ἀπαλλαγὴν	οὕτως ἀρχαίαν τοῖς χρόνοις ὡς
[10, 2]	δεινοῦ. Μίαν δ´ αὐτοῖς ἔχρησεν	ἀπαλλαγὴν	τῆς συμφορᾶς, εἰ χρήσαιντο τῇ
[10, 3]	πλεονάσαι ἐν τῷ τὸν δ´	ἀπαμειβόμενος·	ὅπερ οὕτως πεπατημένον οὐκ ὤκνησεν
[10, 3]	στίχου. τὸ γὰρ Τὸν δ´	ἀπαμειβόμενος	προσέφη κρείων Διομήδης σιγῶ, Ὁμήρου
[10, 7]	μὲν γὰρ παρὰ τοῖς Ἕλλησιν	ἅπαντα	νέα καὶ χθὲς καὶ πρώην,
[10, 4]	ὧδε κἀκεῖσε καὶ τὸν βίον	ἅπαντα	περιτρέχοντες ἀλλοτρίοις πτίλοις σφᾶς αὐτοὺς
[10, 13]	τόπῳ. Τοῦτόν φησιν ὁ Μάνεθως	ἅπαντα	τείχει τε μεγάλῳ καὶ ἰσχυρῷ
[10, 14]	ἴδωμεν καὶ τοὺς μετ´ αὐτὸν	ἅπαντας.	Μωσῆς δ´ ὅτι τῶν πρὶν
[10, 7]	τὴν παράδοσιν. Καὶ γὰρ τόπους	ἅπαντες	οἰκοῦσιν ἥκιστα ταῖς ἐκ τοῦ
[10, 7]	ἱστορίας, εἰ περὶ τῶν αὐτῶν	ἅπαντες	τὰ αὐτὰ καὶ λέγοιεν καὶ
[10, 3]	εἰσάγοντας τοιαύταις αὐτὸν εὑρίσκω χρώμενον	ἀπαντήσεσιν·	ἐσπούδασα γὰρ αὐταῖς λέξεσι τὰ
[10, 10]	ἀκριβέστερον ἐμνήσθησαν καὶ τῶν Ἀττικῶν	ἁπάντων.	Εἴ τις οὖν ἐν τοῖς
[10, 4]	Ἕλληνες παλαιοτέρους εἰδέναι. Πρῶτον γοῦν	ἁπάντων	Ὀρφέα, εἶτα δὲ Λίνον κἄπειτα
[10, 4]	τῷ χρόνῳ, ὡς ἔπος εἰπεῖν,	ἁπάντων	οὐχ Ἑβραίων μόνον οὐδέ γε
[10, 9]	Ἀσκληπιός, Διόσκουροι, Ἡρακλῆς. Τούτων δ´	ἁπάντων	πρεσβύτερος γεγονὼς συνίσταται Μωσῆς, ὡς
[10, 1]	ἐπείπερ ἅπαξ ὡρμήθημεν, ἀναγκαῖον πρῶτον	ἁπάντων	συνιδεῖν εἰς ἔλεγχον τοῦ τῶν
[10, 1]	Τοῦτο δέ γε αὐτό, ἐπείπερ	ἅπαξ	ὡρμήθημεν, ἀναγκαῖον πρῶτον ἁπάντων συνιδεῖν
[10, 4]	τούτοις ἠρκέσθη διατριβῇ, λέγεται δὲ	ἀπᾶραι	εἰς Αἴγυπτον καὶ τῇ τούτων
[10, 13]	τοῦ χρόνου τῆς ἀρχῆς αὐτῶν	ἀπαριθμησάμενος	ἐπιλέγει· Ταῦτα μὲν ὁ Μάνεθως.
[10, 9]	Κέκροπος βασιλείας τὸν ἀνωτέρω χρόνον	ἀπαριθμούμενος	ἐπὶ Νίνον ἥξεις τὸν Ἀσσύριον,
[10, 4]	παρὰ τῶν βαρβάρων εὐγνωμόνως οὐκ	ἀπαρνούμενος.	Ἀκοῦσαι δ´ οὖν αὐτοῦ πολλαχοῦ
[10, 5]	αὕτη‘ ὁμοῦ δὲ τὰ πάντα	ἀπαρτίζει	τοιαύτην τινὰ διάνοιαν· μάθησις οἴκου,
[10, 5]	μετάφρασις καὶ ἑρμηνεία, λόγου διάνοιαν	ἀπαρτίζουσα	τῇ τῶν στοιχείων μαθήσει τε
[10, 13]	ποιμένας, ὅπως τήν τε κτῆσιν	ἅπασαν	ἔχωσιν ἐν ὀχυρῷ καὶ τὴν
[10, 14]	παρατίθεται μαρτυρίας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ' ΩΣ	ΑΠΑΣΗΣ	ΤΗΣ ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΝΕΩΤΕΡΟΙ
[10, 9]	τὸν Ἀσσύριον, ὃν πρῶτόν φασιν	ἁπάσης	τῆς Ἀσίας πλὴν Ἰνδῶν κεκρατηκέναι·
[10, 10]	καὶ ἑτέρων, οἷς ἐμέλησεν Ὀλυμπιάδων·	ἅπασι	γὰρ συνεφώνησεν ὁ χρόνος. Κῦρος
[10, 10]	Μενδήσιος τὰ Αἰγυπτίων ἀνέκαθεν ἱστορῶν	ἅπασι	τούτοις συντρέχει· ὥστ´ οὐδ´ ἐπίσημος
[10, 4]	μὲν γὰρ ἀλληνάλλως ποικίλαις ψευδοδοξίαις	ἀπαχθέντες	εἰς βυθὸν ἀδολεσχίας περιετράπησαν, οἱ
[10, 13]	τείχεσιν· ἐπεὶ δὲ τὴν πολιορκίαν	ἀπέγνω,	ποιήσασθαι συμβάσεις, ἵνα τὴν Αἴγυπτον
[10, 11]	Ὀλυμπιάδας ὕστερον τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσιν	ἀπεδείξαμεν	γεγονυίας τετρακοσίοις ἑπτά. Καὶ δὴ
[10, 2]	ἐκδεχόμενοι, εἰ μὴ ἐπαχθὲς εἰπεῖν,	ἀπεδείξαμεν,	φέρε μάρτυρας τῆς κλοπῆς αὐτοὺς
[10, 1]	εἰλῆφθαι αὐτοῖς φθάσας ὁ λόγος	ἀπέδειξεν,	ὁπηνίκα τὰ πάντα τοὺς Ἕλληνας,
[10, 1]	παρὰ τοῖς ἀνδράσιν ἱερὰς βίβλους	ἀπεδεξάμεθα	προδιειληφότες κἄπειτα καὶ αὐτοὺς τοὺς
[10, 2]	τοὺς μὲν ἐντολαῖς, τοὺς δ´	ἀπειλαῖς,	ἔστι δ´ οὓς σημείοις τεραστίοις,
[10, 4]	τὸ μόνον ἀληθὲς εὑρόντες καὶ	ἀπειληφότες	τοῦ ψεύδους ἀνεχωρήσαμεν, οὔτε εἰς
[10, 11]	πρὸς τοὺς φιλομαθεῖς συντάττειν ἡμᾶς	ἀπείργει.	Δημόδοκος δὲ καὶ Φήμιος κατ´
[10, 4]	βεβασανισμένα χρόνῳ μυριετεῖ τε καὶ	ἀπείρῳ.	Καὶ ὑποβὰς ἑξῆς ἐπιλέγει· Λάβωμεν
[10, 3]	προὐτίθει, ὁ δὲ Καΰστριος κλέπτην	ἀπεκάλει.	Καὶ τί γὰρ Ἐφόρου ἴδιον’
[10, 4]	τοὺς ἄλλους Ἑλλήνων, δι´ ὧν	ἀπελέγχεται	ἡ παρ´ Ἕλλησι πολιτεία τὸν
[10, 4]	τὰς κοινὰς καὶ βιωφελεῖς εὑρέσεις	ἀπελέγχονται.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' ΩΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
[10, 1]	τῆς ἐν λόγοις κλοπῆς ἀλλήλους	ἀπελεγχόντων.	Τοῦτο δέ γε αὐτό, ἐπείπερ
[10, 13]	ἐκλιπόντες ὅποι βούλονται πάντες ἀβλαβεῖς	ἀπέλθωσι.	Τοὺς δὲ ἐπὶ ταῖς ὁμολογίαις
[10, 8]	ἐν Ἅιδου μυθοποιίαν παρ´ Αἰγυπτίων	ἀπενέγκασθαι.	Τὴν μὲν γὰρ Ὀσίριδος τελετὴν
[10, 11]	τὴν ἐξ Αἰγύπτου πορείαν εἰς	ἅπερ	ἤθελον χωρία, Μωσέως ἡγουμένου. Λέγει
[10, 4]	παραλάβωσι, κάλλιον τοῦτο εἰς τέλος	ἀπεργάζονται.	Ταῦτα ὁ Πλάτων. Καὶ Δημόκριτος
[10, 2]	φωναῖς, ταῖς δ´ αὐτῶν Ἑλλήνων	ἀπευθύνας	τὸν λόγον. Τί δ´ ἂν
[10, 14]	μόνον περὶ τῆς πάντων οὐσίας	ἀπεφήνατο,	ὡς οἱ πρὸ αὐτοῦ, ἀλλὰ
[10, 6]	Θρᾷκα. Πέρσας τε πρώτους ἀκηκόαμεν	ἀπήνην	καὶ κλίνην καὶ ὑποπόδιον ἐργάσασθαι
[10, 1]	περὶ τούτου σύστασιν εἰς πλάτος	ἀπηύθυνε.	Τούτου δέ μοι πρώτου λαβὼν
[10, 8]	νόμιμον παρ´ Αἰγυπτίοις ἀναγαγόντα τοῦ	Ἄπιδος	τὸ σῶμα μέχρι τινὸς παραδιδόναι
[10, 10]	τῶν Ἑλληνικῶν ἱστοριῶν λέγων· Ἐπὶ	Ἄπιδος	τοῦ Φορωνέως μοῖρα τοῦ Αἰγυπτίων
[10, 6]	ΑΠΟ ΤΩΝ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ. Ἰατρικὴν δὲ	Ἆπιν	Αἰγύπτιον, μετὰ δὲ ταῦτα Ἀσκληπιὸν
[10, 12]	ἐν τρίτῳ Νομίμων Ἀσίας τὸν	Ἆπιν	τὸν ταῦρον τελευτήσαντα καὶ ταριχευθέντα
[10, 11]	Ἀργείων βασιλεῖς οἵδε· Ἴναχος, Φορωνεύς,	Ἆπις,	Ἀργεῖος, Κρίασος, Φόρβας, Τριόπας, Κροτωπός,
[10, 12]	Σορόαπιν κληθῆναι καὶ Σάραπιν ὕστερον·	Ἆπις	δὲ τρίτος ἀπὸ Ἰνάχου. Ναὶ
[10, 9]	Ὠγύγου μνημονεύεται κατακλυσμὸς πρῶτός τε	Ἆπις	ἐν Αἰγύπτῳ θεὸς ὠνομάσθη καὶ
[10, 12]	γίνεται ἑνδεκάτῃ ὕστερον Μωσέως γενεᾷ.	Ἆπίς	τε ὁ Ἄργους βασιλεὺς Μέμφιν
[10, 2]	ἀνάγκης ὁμολογήσαιεν. Καὶ πῶς ἔτι	ἄπιστα	αὐτοῖς καταφαίνεται τὰ διὰ Μωσέως
[10, 7]	δὲ καὶ τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις	ἀπιστεῖν.	Πᾶν γὰρ ἐγὼ τοὐναντίον ὁρῶ
[10, 10]	ἀπ´ Αἰγύπτου· καὶ ὡς οὐκ	ἄπιστον	τότε ταῦτα συμβῆναι, δείκνυμεν οὕτως·
[10, 10]	αὐτοὶ δηλονότι οἱ μετὰ Μωσέως·	Ἀπίων	δὲ ὁ Ποσειδωνίου, περιεργότατος γραμματικῶν,
[10, 11]	τὸν βασιλέα‘ Μετὰ δὲ τοῦτον	Ἀπίων	ὁ γραμματικός, ἀνὴρ δοκιμώτατος, ἐν
[10, 12]	τὰ κατὰ τὸν τόπον εἰρημένα.	Ἀπίων	τοίνυν ὁ γραμματικός, ὁ Πλειστονίκης
[10, 11]	ἡμεῖς ἐφ´ ἕτερον· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ'	ΑΠΟ	ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΑΤΙΑΝΟΥ. Νῦν
[10, 3]	ΤΟΥ ΚΛΕΠΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ·	ΑΠΟ	ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΤΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ.
[10, 12]	καὶ ἐπὶ Κλήμεντα· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ'	ΑΠΟ	ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΤΩΝ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΣΤΡΩΜΑΤΕΩΝ.
[10, 13]	Φλαυίου Ἰωσήπου φωναῖς· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ'	ΑΠΟ	ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΦΛΑΥΙΟΥ ΙΩΣΗΠΟΥ ΠΕΡΙ
[10, 10]	λάβοι τὴν ἐπικύρωσιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι'	ΑΠΟ	ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΤΩΝ ΑΦΡΙΚΑΝΟΥ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΩΝ.
[10, 8]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ·	ΑΠΟ	ΤΩΝ ΔΙΟΔΩΡΟΥ. Τούτων δ´ ἡμῖν
[10, 6]	φησιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ·	ΑΠΟ	ΤΩΝ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ. Ἰατρικὴν δὲ Ἆπιν
[10, 9]	νεώ, ἣ γέγονε μετὰ τὴν	ἀπὸ	Βαβυλῶνος ἐπάνοδον τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους,
[10, 3]	τὰ σεμνὰ τῆς λογικῆς ἐπιστήμης	ἀπὸ	βαρβάρων αὐτοῖς συμπεφορημένα, ὡς ἂν
[10, 11]	ἑάλω. Οὐκοῦν πέφηνεν ὁ Μωσῆς	ἀπό	γε τῶν προειρημένων πρεσβύτατος ἡρώων,
[10, 9]	Ἑβραίοις δὲ ἐν τούτῳ οἱ	ἀπὸ	γένους Δαβὶδ ἐβασίλευον καὶ οἱ
[10, 6]	ἐκώλυσαν μηδὲ εἰς ἱερὰ εἰσιέναι	ἀπὸ	γυναικῶν ἀλούτους ἐνομοθέτησαν. Γεωμετρίας τε
[10, 12]	φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς Χρονικοῖς.	Ἀπὸ	δὲ Διονύσου ἐπὶ Ἡρακλέα καὶ
[10, 9]	Προμηθεύς τε καὶ Ἄτλας ἐγνωρίζοντο.	Ἀπὸ	δὲ Κέκροπος ἐπὶ τὴν Ἰλίου
[10, 9]	κατὰ Κέκροπα τὴν ἡλικίαν ἀκμάσας.	Ἀπὸ	δὲ Μωσέως πάλιν ἀνιὼν ἐπὶ
[10, 10]	Ὠγύγου ἔτη δειχθήσεται χίλια εἴκοσιν·	ἀπὸ	δὲ πρώτης Ὀλυμπιάδος ἐπὶ τῆς
[10, 3]	οὐκ ἀπὸ Μεγάρων τῆς Σικελίας,	ἀπὸ	δὲ Σάμου φησὶ θεωρηθῆναι· καὶ
[10, 12]	Ῥόδιος Ἀπολλώνιος ἐν τοῖς Ἀργοναυτικοῖς.	Ἀπὸ	δὲ τῆς Ἡρακλέους ἐν Ἄργει
[10, 13]	τῷ Ἰωσήπῳ κατὰ πλάτος ἀνιστόρηται.	Ἀπὸ	δὲ τῆς Φοινίκων, μάρτυσι χρησάμενος
[10, 12]	δυοῖν νεώτερα τὰ Φθιωτικὰ τὰ	ἀπὸ	Δευκαλίωνος. Εἰς δὲ τὸν χρόνον
[10, 14]	Σωκράτους γενομένους· πλὴν ἀλλὰ πάντες	ἀπὸ	Θαλοῦ ἀρξάμενοι κατώτεροι Κύρου τοῦ
[10, 4]	διατριβῆς ἀξιωθεῖσα· μεθ´ ἣν ἡ	ἀπὸ	Θαλοῦ τοῦ τῶν ἑπτὰ σοφῶν
[10, 12]	δὲ τὸν χρόνον τῶν Τρωϊκῶν	ἀπὸ	Ἰνάχου γενεαὶ μὲν εἴκοσιν ἢ
[10, 12]	δὲ συγχρονεῖ Ἴσιδι ἑβδόμῃ γενεᾷ	ἀπὸ	Ἰνάχου· εἰσὶ δὲ οἳ τὴν
[10, 12]	Ἑλληνικῶν μνημονεύεσθαι τὰ Ἀργολικά, τὰ	ἀπὸ	Ἰνάχου λέγω, Διονύσιος ὁ Ἁλικαρνασεὺς
[10, 12]	Σάραπιν ὕστερον· Ἆπις δὲ τρίτος	ἀπὸ	Ἰνάχου. Ναὶ μὴν ἡ Λητὼ
[10, 11]	ὁ Μενδήσιος Πτολεμαῖος. Ὁ δὲ	ἀπὸ	Ἰνάχου χρόνος ἄχρι τῆς Ἰλίου
[10, 12]	γενεαῖς νεώτερα τὰ Ἀττικά, τὰ	ἀπὸ	Κέκροπος τοῦ διφυοῦς‘ δὴ καὶ
[10, 3]	τε περὶ τὸ πλοῖον οὐκ	ἀπὸ	Μεγάρων τῆς Σικελίας, ἀπὸ δὲ
[10, 9]	ἱστορίας παρίστησι, κἀντεῦθεν πάλιν ἀνατρεχόντων	ἀπὸ	μὲν τοῦ δευτέρου ἔτους Δαρείου
[10, 3]	καθ´ ἑαυτῶν ἐφείσαντο ἐλέγχου, ἀρκεῖν	ἀπὸ	μυρίων ἡγοῦμαι τὰ εἰρημένα. Ἔτι
[10, 9]	διέλαμπον προφῆται· ὥστε τὰ πάντα	ἀπὸ	Μωσέως ἐπὶ τὴν Ἰλίου ἅλωσιν
[10, 10]	Ὠγύγου τοίνυν ἐπὶ Κῦρον, ὁπόσα	ἀπὸ	Μωσέως ἐπὶ τὸν αὐτὸν χρόνον,
[10, 10]	προειρήκαμεν. Ἐπὶ δὲ πρώτην Ὀλυμπιάδα	ἀπὸ	Μωσέως ἔτη ακʹ εἴπερ ἐπὶ
[10, 10]	ἐτῶν, τῶν μέχρι πρώτης Ὀλυμπιάδος	ἀπὸ	Μωσέως τε καὶ Ὠγύγου ἐκκειμένων,
[10, 9]	ἀναγραφαὶ περιέχουσι. Καὶ καθ´ Ἑβραίους	ἀπὸ	νʹ ἔτους Ὀζίου τοῦ Ἰουδαίων
[10, 9]	ἡμῖν λόγιοι ἄνδρες καὶ τῶν	ἀπὸ	παιδείας οὐδενὸς δεύτεροι τοῖς τε
[10, 12]	ἐννέα δὲ τὰ Ἀρκαδικὰ τὰ	ἀπὸ	Πελασγοῦ· λέγεται δὲ καὶ οὗτος
[10, 11]	τὴν ἡλικίαν πιστεύειν ἤπερ τοῖς	ἀπὸ	πηγῆς ἀρυσαμένοις Ἕλλησιν οὐ κατ´
[10, 9]	ἢ τετρακοσίων ὅλων ἐτῶν συμπληρουμένων	ἀπὸ	Σεμιράμεως, πρῶτος Ἀθηναίων βασιλεύει Κέκροψ
[10, 11]	Ἀποδείκνυται δὲ τοῦθ´ οὕτως ἔχον	ἀπό	τε τῆς τῶν Ἀττικῶν βασιλέων
[10, 10]	γὰρ ὢν εἰς παιδείαν αὐτοὺς	ἀπὸ	τῆς ἄγαν ἰδιωτείας μετέπλασσε. Ταῦτα
[10, 13]	ἔτεσι χιλίοις. Ἀλλὰ τὰ μὲν	ἀπὸ	τῆς Αἰγυπτιακῆς ἱστορίας ταύτη πη
[10, 13]	οὐκ ἐλάσσους μυριάδων ὄντας εἰκοσιτεσσάρων,	ἀπὸ	τῆς Αἰγύπτου τὴν ἔρημον εἰς
[10, 5]	οἰκεῖα Ἑλλήνων, παραπεποιημένα δὲ ἄντικρυς	ἀπὸ	τῆς βαρβάρου φωνῆς. Καὶ ἐξ
[10, 10]	τότε ταῦτα συμβῆναι, δείκνυμεν οὕτως·	ἀπὸ	τῆς ἐξόδου Μωσέως ἐπὶ Κῦρον,
[10, 6]	εὖ ἔχειν ἐπισυνάψαι καὶ τὰ	ἀπὸ	τῆς Ἰωσήπου τοῦ Ἑβραίου γραφῆς,
[10, 14]	χρόνοις παρεφάνη τῷ βίῳ, δῆλον	ἀπὸ	τῆς κατ´ αὐτὸν ἱστορίας τυγχάνει.
[10, 10]	διὰ Μωσέως ἐξόδου Ἰσραήλ, ὅσον	ἀπὸ	τῆς νεʹ Ὀλυμπιάδος ἐπὶ Ὤγυγον,
[10, 13]	Τυρίους Καρχηδόνα· εἶτα μεταβὰς καὶ	ἀπὸ	τῆς περὶ Χαλδαίων ἱστορίας τὰς
[10, 9]	τοῖς τούτῳ συγχρόνοις. Πάλιν δὲ	ἀπὸ	τῆς πρώτης Ὀλυμπιάδος ἐπὶ τοὺς
[10, 9]	τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους, εὕροι ἂν	ἀπὸ	Τιβερίου ἐπὶ τὸ δεύτερον ἔτος
[10, 9]	εὑρήσεις ἔτη φεʹ Τοσαῦτα δὲ	ἀπὸ	τοῦ δηλωθέντος ἔτους τῆς Κέκροπος
[10, 10]	Μετὰ δὲ Ὤγυγον, διὰ τὴν	ἀπὸ	τοῦ κατακλυσμοῦ πολλὴν φθοράν, ἀβασίλευτος
[10, 11]	γενεᾷ. Τοῦτο δέ ἐστι φανερὸν	ἀπὸ	τοῦ παιδὸς αὐτοῦ Τληπολέμου, τοῦ
[10, 7]	καὶ ἡ Διοδώρου μαρτυρία, ἣν	ἀπὸ	τοῦ πρώτου τῆς συναχθείσης αὐτῷ
[10, 10]	Εἰ δ´ ἀναφέροι τις ἐπιλογιζόμενος	ἀπὸ	τοῦ τέλους τῆς αἰχμαλωσίας ασλζʹ
[10, 9]	τοσαῦτα δ´ ἂν εὕροις τὰ	ἀπὸ	τοῦ ὑστάτου ἔτους τῆς ἐρημίας
[10, 9]	ἔτος Τιβερίου Καίσαρος, εἴ τις	ἀπὸ	τούτου συναγαγεῖν ἐθέλοι τὸν τῶν
[10, 3]	Ἔτι δὲ εἰς προπαρασκευὴν τῆς	ἀπὸ	τῶν Ἑβραϊκῶν λόγων ἐπιρρυείσης εἰς
[10, 13]	ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ. Ἄρξομαι δὲ πρῶτον	ἀπὸ	τῶν παρ´ Αἰγυπτίοις γραμμάτων. Αὐτὰ
[10, 11]	πόλεμος· κατὰ δὲ Ἀκρίσιον Πέλοπος	ἀπὸ	Φρυγίας διάβασις καὶ Ἴωνος εἰς
[10, 12]	πόλεμος· κατὰ δὲ Ἀκρίσιον Πέλοπος	ἀπὸ	Φρυγίας διάβασις καὶ Ἴωνος εἰς
[10, 10]	ἐπὶ πρώτην Ὀλυμπιάδα τὴν προειρημένην	ἀπὸ	Ὠγύγου ἔτη δειχθήσεται χίλια εἴκοσιν·
[10, 10]	ἦν αἰχμαλωσίας τέλος, ἔτη σιζʹ	Ἀπὸ	Ὠγύγου τοίνυν ἐπὶ Κῦρον ἔτη
[10, 10]	γενέσθαι φησὶ Φιλόχορος. Καὶ αὖθις·	Ἀπὸ	Ὠγύγου τοίνυν ἐπὶ Κῦρον, ὁπόσα
[10, 10]	πως τῆς Ἀττικῆς χρονογραφίας ἀριθμουμένης,	ἀπὸ	Ὠγύγου τοῦ παρ´ ἐκείνοις αὐτόχθονος
[10, 14]	τοὺς σὺν αὐτῷ γενομένους ἄνδρας	ἀπογράψηται,	οὐ προσποιηθέντα τὰς τοῦ τυράννου
[10, 8]	μὲν ὁ λόγος ὧδέ πως	ἀποδεδειγμένος	ἐνταῦθά μοι εἰληφέτω τέλος. Οὐ
[10, 11]	ἑπτά. Καὶ δὴ τούτων οὕτως	ἀποδεδειγμένων	διὰ βραχέων ἔτι καὶ περὶ
[10, 12]	καὶ ποιητῶν, ὁ Μωσῆς ἡμῖν	ἀποδέδεικται	πρεσβύτερος. Ταῦτα καὶ ὁ Κλήμης.
[10, 14]	πρόσθεν τῶν Τρωϊκῶν Μωσῆς γεγονὼς	ἀποδέδεικται,	φέρ´ ἴδωμεν καὶ τοὺς μετ´
[10, 11]	ὑμῶν παραδεκτόν· τὸ δὲ ἂν	ἀποδεικνύηται,	θαυμαστόν, ὁπόταν ὑμῖν διὰ τῶν
[10, 9]	ἕκαστος οἰκείαις μεθόδοις τὴν τῶν	ἀποδεικνυμένων	κατασκευὴν πεποιημένος σύμφωνον καὶ ὁμολογουμένην
[10, 11]	ἐστι τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι τετρακοσίοις.	Ἀποδείκνυται	δὲ τοῦθ´ οὕτως ἔχον ἀπό
[10, 5]	καὶ σημαῖνόν τι ἕκαστον αὐτῶν	ἀποδείκνυται.	Παρὰ δὲ τούτοις πρώτοις ἀρξάμενα
[10, 12]	Ἴλιον στρατεύσαντος. Προτερεῖν ἄρα Μωσῆς	ἀποδείκνυται	τῆς μὲν Διονύσου ἀποθεώσεως ἔτη
[10, 9]	κατὰ τούτους. Ταῦτα μὲν οὖν	ἀποδεικτικῶς	ἐν τοῖς πονηθεῖσιν ἡμῖν Χρονικοῖς
[10, 14]	τῶν προφητῶν παλαίτερα τῶν Ἑλληνικῶν	ἀποδεῖξαι.	Ἐπειδὴ τοίνυν μακρῷ πρόσθεν τῶν
[10, 3]	δοκεῖ καὶ ἀναγκαίως καθόλου πᾶσαν	ἀποδεῖξαι	τὴν βοωμένην Ἑλλήνων παιδείαν τε
[10, 3]	εἰπὼν διὰ πλειόνων τίθησι τὰς	ἀποδείξεις.	Ἀλλ´ ὁποῖος μὲν τῶν Ἑλληνικῶν
[10, 9]	ἡμῶν περὶ τῆς αὐτῆς ὑποθέσεως	ἀποδείξεις.	Γεγόνασι δὴ παρ´ ἡμῖν λόγιοι
[10, 2]	Αὖθις δὲ τούτοις ἐπαγαγὼν πλείους	ἀποδείξεις	τοῦ λόγου πάλιν τελευτῶν προστίθησι
[10, 8]	τε τῆς ἑκάστῳ ζηλωθείσης παιδείας	ἀποδείξεις	φέρουσι, συνιστάντες ἐξ Αἰγύπτου μετενηνοχέναι
[10, 2]	ἐλέγχους ἑξῆς ἐπάγει, παντοίαις κεχρημένος	ἀποδείξεσι	καὶ πρώτους γε τοὺς ποιητὰς
[10, 14]	Ἀλλὰ τί δεῖ πλῆθος ταῖς	ἀποδείξεσιν	ἐπισωρεύειν, τοῦ φιλαλήθους, ἀλλὰ μὴ
[10, 11]	Τρωὸς καὶ Δαρδάνου λίαν ἀρχαιότερος.	Ἀποδείξεως	δὲ ἕνεκεν μάρτυσι χρήσομαι Χαλδαίοις,
[10, 9]	καὶ ποικίλῃ κατασκευῇ κεχρημένοι τῆς	ἀποδείξεως.	Οἱ μὲν γὰρ ἔκ τινων
[10, 4]	ἐπήκουσα καὶ γραμμέων συνθέσιος μετ´	ἀποδείξεως	οὐδεὶς κἀμὲ παρήλλαξεν, οὔτε Αἰγυπτίων
[10, 11]	γενεὰς εἴκοσι. Καὶ τὰ τῆς	ἀποδείξεως	τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον. Γεγόνασιν
[10, 9]	πεποιημένος σύμφωνον καὶ ὁμολογουμένην τὴν	ἀπόδειξιν	εἰσηνέγκαντο. Διὸ καὶ μάλιστα ταῖς
[10, 9]	μὲν ἄλλοι διὰ σπουδῆς τὴν	ἀπόδειξιν	ἐν οἰκείοις καταβέβληνται συγγράμμασιν, ἀφ´
[10, 11]	τῶν νομιζομένων σοφῶν ποιήσομαι τὴν	ἀπόδειξιν.	Μίνως μὲν γάρ, ὁ πάσης
[10, 4]	τήνδε συμβαλεῖσθαι τὴν σημείωσιν εἰς	ἀπόδειξιν	τοῦ προκειμένου σκοποῦ, εἰ δὴ
[10, 14]	ἀντιπαραβάλλειν ἡλικίᾳ. Ἀλλὰ γὰρ τούτων	ἀποδειχθέντων	καιρὸς ἐπανελθόντας τοὺς Ἑλλήνων σοφοὺς
[10, 1]	Ἑβραίων πεπορισμένοι, οὐκ εἰς μακρὸν	ἀποδειχθήσεται.	Ἢ εἰ μὴ τοῦτο, συνενεχθῆναι
[10, 4]	λοιπὸν ἡμᾶς ἐπιμέμφεσθαι, οὐχὶ δὲ	ἀποδέχεσθαι	καὶ ἐπαινεῖν, ὅτι τὸ κρεῖττον
[10, 14]	καὶ οὕτως ἐγκαρτερήσαντα ταῖς βασάνοις	ἀποθανεῖν.	Τούτου δὲ Λεύκιππος ἀκουστὴς γέγονε,
[10, 12]	Μωσῆς ἀποδείκνυται τῆς μὲν Διονύσου	ἀποθεώσεως	ἔτη ἑξακόσια τέσσαρα, εἴ γε
[10, 12]	ἐπὶ τὴν Κάστορος καὶ Πολυδεύκους	ἀποθέωσιν	ἔτη πεντήκοντα τρία· ἐνταῦθά που
[10, 12]	τὴν Ἡρακλέους αὐτοῦ καὶ Ἀσκληπιοῦ	ἀποθέωσιν	ἔτη συνάγεται τριάκοντα ὀκτὼ κατὰ
[10, 10]	περὶ Ἴλιον, Ἡρακλειδῶν κάθοδος, Ἰώνων	ἀποικία	καὶ Ὀλυμπιάδες. Ἔδοξε δή μοι
[10, 11]	Φιλόχορος δὲ μετὰ τὴν Ἰωνικὴν	ἀποικίαν	ἔτεσι τεσσαράκοντα, ἐπὶ ἄρχοντος Ἀθήνησιν
[10, 11]	περὶ Ἀπολλόδωρον μετὰ τὴν Ἰωνικὴν	ἀποικίαν	ἔτεσιν ἑκατόν, ὃ γένοιτ´ ἂν
[10, 11]	τὸν Ἀρίσταρχον κατὰ τὴν Ἰωνικὴν	ἀποικίαν,	ἥ ἐστι μετὰ ἑκατὸν τεσσαράκοντα
[10, 12]	ἐν τῷ Περὶ τῆς Αἰγυπτίων	ἀποικίας	Προμηθέως θυγατέρα φησί. Προμηθεὺς δὲ
[10, 10]	αὐτῶν Αἰγυπτίοις ἀπολαύειν εἰκὸς ἦν,	ἀποίκους	ἐκείνων ὑπονοουμένους, ὥς φασιν ἄλλοι
[10, 2]	χεῖρας ἐκτείνας εἰς οὐρανὸν κοινὸν	ἀποκαλέσας	πατέρα τὸν θεὸν ηὔξατο οἰκτεῖραι
[10, 10]	Ἀσσυρίους τοὺς ἐν τῇ Παλαιστίνῃ	ἀποκαλῶν,	τάχα δι´ Ἁβραάμ. Πτολεμαῖος δὲ
[10, 3]	μόνον δὲ τούτῳ τῷ ὀνόματι	ἀποκρύπτει	τὴν κλοπήν, ἀλλὰ καὶ τόπων
[10, 10]	γε Ἀθηναίους τῶν αὐτῶν Αἰγυπτίοις	ἀπολαύειν	εἰκὸς ἦν, ἀποίκους ἐκείνων ὑπονοουμένους,
[10, 4]	πτωχεύουσα καὶ γυμνὴ παντὸς μαθήματος	ἀπολειφθεῖσα;	Ἱεροῖς μὲν οὖν θεῶν, ἀγάλμασί
[10, 12]	τριάκοντα ὀκτὼ κατὰ τὸν χρονογράφον	Ἀπολλόδωρον.	Ἐντεῦθεν δὲ ἐπὶ τὴν Κάστορος
[10, 11]	ἑκατὸν ὀγδοήκοντα· οἱ δὲ περὶ	Ἀπολλόδωρον	μετὰ τὴν Ἰωνικὴν ἀποικίαν ἔτεσιν
[10, 12]	δευτέρῳ ἔτει ἐκθεοῦται, ὥς φησιν	Ἀπολλόδωρος	ἐν τοῖς Χρονικοῖς. Ἀπὸ δὲ
[10, 11]	Ἀριστοφάνης, Καλλίμαχος, Κράτης, Ἐρατοσθένης, Ἀρίσταρχος,	Ἀπολλόδωρος.	Τούτων δὲ οἱ μὲν περὶ
[10, 3]	Φαρναβάζου πρὸς Ἀγησίλαον συνόδου δι´	Ἀπολλοφάνους	τοῦ Κυζικηνοῦ καὶ τὰς ἀμφοῖν
[10, 12]	γράφει· Ἐν χρόνῳ δὲ γένετ´	Ἀπόλλων·	καὶ οὐδὲν θαυμαστόν, ὅπου γε
[10, 3]	ἂν εἴη ἔργον‘ φησίν, ὦ	Ἀπολλώνιε,	ἐκ τῶν χρόνων ἀνιχνεῦσαι τὸν
[10, 3]	Νικαγόραν τὸν σοφιστὴν καὶ Μαΐορα	Ἀπολλώνιόν	τε τὸν γραμματικὸν καὶ Δημήτριον
[10, 12]	αὐτοῖς, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Ῥόδιος	Ἀπολλώνιος	ἐν τοῖς Ἀργοναυτικοῖς. Ἀπὸ δὲ
[10, 3]	στίχους’ Πρὸς ὃν ὁ γραμματικὸς	Ἀπολλώνιος	ἔφη· Οὐ γὰρ ἔγνως ὅτι
[10, 3]	Ταῦτ´ εἰπόντος τοῦ Νικαγόρου ὁ	Ἀπολλώνιος·	Καὶ τί θαυμάζομεν‘ ἔφη, εἰ
[10, 9]	γεωργία, Εὐρώπης ὑπὸ Διὸς ἁρπαγή,	Ἀπόλλωνος	γένεσις, Κάδμου ἐπὶ Θήβας παρουσία
[10, 8]	δὲ τοῖς Σαμίοις τὸ τοῦ	Ἀπόλλωνος	τοῦ Πυθίου ξόανον. Τοσαῦτα δὲ
[10, 4]	σκοποῦ, εἰ δὴ πρόκειται τὸν	ἀπολογισμὸν	ὑποσχεῖν τοῦ μὴ ἀλόγως ἡμᾶς
[10, 4]	συστῆναι. Ἄλλα γὰρ παρ´ ἄλλων	ἀποματτόμενοι	μαθήματα γεωμετρίαν μὲν παρ´ Αἰγυπτίων
[10, 8]	ἱστορίαν. Τὸν δὲ Δαίδαλον λέγουσιν	ἀπομιμήσασθαι	τὴν τοῦ λαβυρίνθου πλοκὴν τοῦ
[10, 2]	βαρβάρων διελέγχονται, ἀλλὰ καὶ προσέτι	ἀπομιμούμενοι	τὰ παρ´ ἡμῖν ἄνωθεν ἐκ
[10, 10]	Ἰωσεδέκ, τὴν πρώτην καὶ μερικὴν	ἀπόπεμψιν	ἐποιήσατο τοῦ λαοῦ, πληρωθείσης τῆς
[10, 11]	χρόνος ἄχρι τῆς Ἰλίου ἁλώσεως	ἀποπληροῖ	γενεὰς εἴκοσι. Καὶ τὰ τῆς
[10, 11]	καὶ τὸ μέχρι νῦν ἐνδέον	ἀποπληρώσωμεν,	ἔτι καὶ περὶ τῶν νομιζομένων
[10, 7]	ἔτεσι στρατευσάντων ὕστερον πολλὴ γέγονεν	ἀπορία	καὶ ζήτησις εἰ γράμμασιν ἐχρῶντο·
[10, 4]	ἔσχεν οὐδέν, πενίᾳ σοφίας καὶ	ἀπορίᾳ	συνοικούντων· ἔμπαλιν δ´ οὖν τῶν
[10, 9]	ἦν Μωσέα ὑπεράγειν τοὺς δηλουμένους	ἄπορον	εἰπεῖν· διόπερ τοῦτό μοι δοκῶ
[10, 10]	Μέμνηται δὲ καὶ Ἡρόδοτος τῆς	ἀποστασίας	ταύτης καὶ Ἀμώσιος ἐν τῇ
[10, 9]	ὅπως ὁμοῦ τῶν οἰκείων μὴ	ἀποστεροῖντο	καρπῶν οἱ τῶν λόγων πατέρες
[10, 1]	σφῶν αὐτῶν ἐν συγγράμμασι φιλοτιμίας	ἀποστεροῦντες	ἀλλήλους. Τὰς γοῦν τῶν πέλας
[10, 10]	Ἄργους βασιλέα, Ἀμώσιος Αἰγυπτίων βασιλεύοντος,	ἀποστῆναι	Ἰουδαίους, ὧν ἡγεῖσθαι Μωσέα. Μέμνηται
[10, 1]	ἄλλα τῶν βαρβάρων ἐθνῶν συνίστανται	ἀποσυλήσαντες,	ἀλλ´ εἰσέτι καὶ νῦν ἁλίσκονται
[10, 12]	τελευτήσαντα καὶ ταριχευθέντα εἰς σορὸν	ἀποτεθεῖσθαι	ἐν τῷ ναῷ τοῦ τιμωμένου
[10, 11]	εἰρήσθω. Δυνατὸν γὰρ παντὶ ψευδεῖς	ἀποφαίνεσθαι	καὶ τὰς περὶ τοὺς λόγους
[10, 11]	μνημονεύσαντες, ἐν τῷ πρὸς τοὺς	ἀποφηναμένους	τὰ περὶ θεοῦ δειχθήσεται· τὸ
[10, 4]	ὧν πλέον οὐδὲν τῶν βοωμένων	ἀποφθεγμάτων	μνημονεύεται. Ὀψὲ δέ τι καὶ
[10, 3]	τε καὶ ἀκίνητα πεποίηκε καὶ	ἄπρακτα.	Λόγου γὰρ δύναμιν καὶ διὰ
[10, 12]	ποιητῇ, ἀκούσωμεν αὐτοῦ· Ζηνὶ δ´	ἄρ´	Ἀτλαντὶς Μαίη τέκε κύδιμον Ἑρμῆν,
[10, 9]	ἔτεσι δείκνυται προγενομένη. Καὶ Μωσῆς	ἄρα	ἔσται τοσούτοις τὰ Τρωϊκὰ προάγων
[10, 9]	Μωσεῖ πλησιάζειν ὡμολογήθησαν. Πόσοις δὲ	ἄρα	ἔτεσιν εἰκὸς ἦν Μωσέα ὑπεράγειν
[10, 12]	Τιτυὸς δὲ συνεχρόνισε Ταντάλῳ. Εἰκότως	ἄρα	καὶ ὁ Βοιώτιος Πίνδαρος γράφει·
[10, 12]	μέμνηται ἐπὶ Ἴλιον στρατεύσαντος. Προτερεῖν	ἄρα	Μωσῆς ἀποδείκνυται τῆς μὲν Διονύσου
[10, 9]	τὰ Τρωϊκὰ ἔτεσιν ψʹ Προτερεῖν	ἄρα	Μωσῆς καὶ οἱ μετ´ αὐτὸν
[10, 12]	ἱερὸν λέχος εἰσαναβᾶσα. Καδμείη δ´	ἄρα	οἱ Σεμέλη τέκε φαίδιμον υἱὸν
[10, 5]	εἶναι τὰς τοιάσδε φωνάς· Ἑβραίων	ἄρα,	παρ´ οἷς καὶ σημαῖνόν τι
[10, 12]	γενόμενοι, ὡς παρεστήσαμεν. Καὶ θεῶν	ἄρα	τῶν πλείστων παρ´ Ἕλλησιν, οὐ
[10, 13]	Ὑκουσσώς. Τινὲς δὲ λέγουσιν αὐτοὺς	Ἄραβας	εἶναι, ἐν δ´ ἄλλῳ ἀντιγράφῳ
[10, 6]	Ἰταλίας γείτονες. Ἴσαυροι δὲ καὶ	Ἄραβες	ἐξεπόνησαν τὴν οἰωνιστικήν, ὥσπερ ἀμέλει
[10, 10]	Παλαιστίνῃ καλουμένῃ Συρίᾳ οὐ πόρρω	Ἀραβίας	ᾤκησαν‘ αὐτοὶ δηλονότι οἱ μετὰ
[10, 3]	τῶν Ἑλληνικῶν μεταθεὶς ὁ Θεόπομπος	ἀργά	τε καὶ ἀκίνητα πεποίηκε καὶ
[10, 12]	Ἀπὸ δὲ τῆς Ἡρακλέους ἐν	Ἄργει	βασιλείας ἐπὶ τὴν Ἡρακλέους αὐτοῦ
[10, 13]	Ἄργος ἀφικέσθαι· καίτοι τοῦτον ἀρχαιότατον	Ἀργεῖοι	νομίζουσι. Δύο τοίνυν ὁ Μάνεθως
[10, 7]	τε τὸν Μιλήσιον καὶ τὸν	Ἀργεῖον	Ἀκουσίλαον καὶ μετὰ τοῦτον εἴ
[10, 11]	τὴν Αὔαριν Ἄμωσις, κατὰ τὸν	Ἀργεῖον	γενόμενος Ἴναχον, ὡς ἐν τοῖς
[10, 12]	τὴν Ἀούαριν Ἄμωσις, κατὰ τὸν	Ἀργεῖον	γενόμενος Ἴναχον, ὡς ἐν τοῖς
[10, 12]	Αἰγύπτιον καὶ κατὰ Ἴναχον τὸν	Ἀργεῖον	ἐξ Αἰγύπτου κίνησις. Ἦν δὲ
[10, 9]	ἦν ἕβδομος μετὰ τὸν πρῶτον	Ἀργεῖον	Ἴναχον. Μεταξὺ δὲ τούτων ὁ
[10, 12]	δέκα, ὥς φησι Διονύσιος ὁ	Ἀργεῖος·	Ἄγις δὲ καὶ Δερκύλος ἐν
[10, 12]	Ἀρκαδικῶν· τοῦτον δὲ Ἀριστέας ὁ	Ἀργεῖος	ἐπονομασθῆναί φησι Σάραπιν, καὶ τοῦτον
[10, 11]	βασιλεῖς οἵδε· Ἴναχος, Φορωνεύς, Ἆπις,	Ἀργεῖος,	Κρίασος, Φόρβας, Τριόπας, Κροτωπός, Σθενέλαος,
[10, 11]	τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον. Γεγόνασιν	Ἀργείων	βασιλεῖς οἵδε· Ἴναχος, Φορωνεύς, Ἆπις,
[10, 10]	ἐν τῇ Ἀττικῇ κατακλυσμός, Φορωνέως	Ἀργείων	βασιλεύοντος, ὡς Ἀκουσίλαος ἱστορεῖ, μέχρι
[10, 9]	προσηγορίαν ἐχόντων. Ὁ δὲ πρῶτος	Ἀργείων	ἡγεῖται κατὰ τὸν πέμπτον μετὰ
[10, 9]	τὸν φιλόσοφον. Πρῶτος δὲ βασιλεύει	Ἀργείων	Ἴναχος, οὔπω τότε Ἀθηναίων οὔτε
[10, 12]	Ἰάσονα ἀριστεῖς, τοὺς ἐν τῇ	Ἀργοῖ	πλεύσαντας, συνάγεται ἔτη ἑξήκοντα τρία·
[10, 12]	δὲ τῶν Ἑλληνικῶν μνημονεύεσθαι τὰ	Ἀργολικά,	τὰ ἀπὸ Ἰνάχου λέγω, Διονύσιος
[10, 7]	Ἀτθίδας συγγεγραφότες ἢ περὶ τῶν	Ἀργολικῶν	οἱ τὰ περὶ Ἄργος ἱστοροῦντες
[10, 10]	Διονύσου πράξεις, Περσεύς, ἆθλοι Ἡράκλειοι,	Ἀργοναῦται,	Κένταυροι, Μινώταυρος, τὰ περὶ Ἴλιον,
[10, 12]	ὁ Ῥόδιος Ἀπολλώνιος ἐν τοῖς	Ἀργοναυτικοῖς.	Ἀπὸ δὲ τῆς Ἡρακλέους ἐν
[10, 13]	ταύτην ἐπῴκησαν ἢ Δαναὸν εἰς	Ἄργος	ἀφικέσθαι· καίτοι τοῦτον ἀρχαιότατον Ἀργεῖοι
[10, 7]	τῶν Ἀργολικῶν οἱ τὰ περὶ	Ἄργος	ἱστοροῦντες ἀλλήλοις ἠκολουθήκασι. Καὶ τί
[10, 3]	τὸ τῆς κλοπῆς πάθος ἥψατο,	ἀργοτέρων	οὕτως ἀνδρῶν, ὅπου γε καὶ
[10, 10]	τῶν ἱστοριῶν φησι κατὰ Ἴναχον	Ἄργους	βασιλέα, Ἀμώσιος Αἰγυπτίων βασιλεύοντος, ἀποστῆναι
[10, 12]	Μωσέως γενεᾷ. Ἆπίς τε ὁ	Ἄργους	βασιλεὺς Μέμφιν οἰκίζει, ὥς φησιν
[10, 9]	ὁ βοώμενος παρ´ αὐτοῖς αὐτόχθων,	Ἄργους	ἡγουμένου Τριόπα, ὃς ἦν ἕβδομος
[10, 3]	Περὶ Φίλιππον ἐκ τοῦ Ἰσοκράτους’	Ἀρεοπαγιτικοῦ	μεταγράψαντα αὐτοῖς ὀνόμασιν ἐκεῖνα, Ὅτι
[10, 3]	Ἰχνευταί πολλὰ περὶ Θεοπόμπου λέγεται,	Ἀρητάδου	τέ ἐστι Περὶ συνεμπτώσεως πραγματεία,
[10, 1]	τοὺς βαρβάρους ἐκπεριιὼν συνελέξατο, γεωμετρίαν,	ἀριθμητικήν,	μουσικήν, ἀστρονομίαν, ἰατρικὴν αὐτά τε
[10, 4]	ἀστρολογίαν, παρ´ ὧν δὲ γεωμετρίαν	ἀριθμητικήν	τε παρ´ ἑτέρων καὶ μουσικὴν
[10, 9]	ἀνωτέρω βαδίζων σαυτῷ τε συναγαγὼν	ἀριθμὸν	ἐτῶν υʹ εὕροις ἂν κατὰ
[10, 9]	γενομένου κριτοῦ τὸν ἴσον συνάξεις	ἀριθμὸν	ἐτῶν υηʹ ὥστ´ εἶναι τὴν
[10, 14]	καὶ Ἰεζεκιήλ. Μετὰ δὲ ἐτῶν	ἀριθμὸν	οʹ ὁ Κῦρος βασιλεύει Περσῶν,
[10, 10]	τὴν ἀρχὴν κομιζομένῳ, λογίζεσθαι τὸν	ἀριθμὸν	ὁμοίως ἐμοί. Οὐκοῦν τῶν χιλίων
[10, 9]	συναγαγεῖν ἐθέλοι τὸν τῶν ἐτῶν	ἀριθμόν,	προϊὼν ἐπὶ τοὺς ἀνωτέρω χρόνους
[10, 10]	ὡδί πως τῆς Ἀττικῆς χρονογραφίας	ἀριθμουμένης,	ἀπὸ Ὠγύγου τοῦ παρ´ ἐκείνοις
[10, 8]	θεωρήματα καὶ τὰ περὶ τοὺς	ἀριθμούς,	ἔτι δὲ τὴν εἰς πᾶν
[10, 1]	προειλόμεθα. Τούτους δ´ ἂν εὕροις	ἀριθμῷ	μὲν ὄντας ληπτούς, ὅτι καὶ
[10, 11]	τοῦ Προκοννησίου καὶ τοῦ τὰ	Ἀριμάσπια	συγγράψαντος Ἀσβόλου τε τοῦ Κενταύρου
[10, 11]	ὅστις εἰς τὴν Σπάρτην ἀφίκετο,	Ἀρισταίου	τοῦ Προκοννησίου καὶ τοῦ τὰ
[10, 11]	ἁλώσεως· οἱ δὲ περὶ τὸν	Ἀρίσταρχον	κατὰ τὴν Ἰωνικὴν ἀποικίαν, ἥ
[10, 11]	Ζηνόδοτος, Ἀριστοφάνης, Καλλίμαχος, Κράτης, Ἐρατοσθένης,	Ἀρίσταρχος,	Ἀπολλόδωρος. Τούτων δὲ οἱ μὲν
[10, 12]	ἐν πρώτῃ Ἀρκαδικῶν· τοῦτον δὲ	Ἀριστέας	ὁ Ἀργεῖος ἐπονομασθῆναί φησι Σάραπιν,
[10, 12]	Ἡρακλέα καὶ τοὺς περὶ Ἰάσονα	ἀριστεῖς,	τοὺς ἐν τῇ Ἀργοῖ πλεύσαντας,
[10, 12]	βασιλεὺς Μέμφιν οἰκίζει, ὥς φησιν	Ἀρίστιππος	ἐν πρώτῃ Ἀρκαδικῶν· τοῦτον δὲ
[10, 6]	Μαντινεὺς ἔτι τε Ἀντιφάνης καὶ	Ἀριστόδημος	καὶ Ἀριστοτέλης, πρὸς τούτοις δὲ
[10, 6]	τε Ἀντιφάνης καὶ Ἀριστόδημος καὶ	Ἀριστοτέλης,	πρὸς τούτοις δὲ Φιλοστέφανος, ἀλλὰ
[10, 11]	οἱ Περιπατητικοί· ἔπειτα γραμματικοὶ Ζηνόδοτος,	Ἀριστοφάνης,	Καλλίμαχος, Κράτης, Ἐρατοσθένης, Ἀρίσταρχος, Ἀπολλόδωρος.
[10, 3]	διὰ τὸ ἄγαν αὐτὸν φιλεῖν	Ἀριστοφάνης	ὁ γραμματικὸς ἐν ταῖς Παραλλήλοις
[10, 12]	ὁ Τατιανός· ἐννέα δὲ τὰ	Ἀρκαδικὰ	τὰ ἀπὸ Πελασγοῦ· λέγεται δὲ
[10, 12]	ὥς φησιν Ἀρίστιππος ἐν πρώτῃ	Ἀρκαδικῶν·	τοῦτον δὲ Ἀριστέας ὁ Ἀργεῖος
[10, 7]	ἀνθρώπου γεγονότος. Περὶ μὲν γὰρ	Ἀρκάδων	τί χρὴ λέγειν αὐχούντων ἀρχαιότητα;
[10, 3]	τοῦ καθ´ ἑαυτῶν ἐφείσαντο ἐλέγχου,	ἀρκεῖν	ἀπὸ μυρίων ἡγοῦμαι τὰ εἰρημένα.
[10, 13]	πόλιν οἰκοδομησαμένους τοσαύταις μυριάσιν ἀνθρώπων	ἀρκέσουσαν,	Ἱεροσόλυμα ταύτην ὀνομάσαι. Τούτοις ἑξῆς
[10, 14]	μὴ φιλαπεχθήμονος καὶ τοῖς εἰρημένοις	ἀρκουμένου	ποικίλην περιέχουσι τὴν περὶ τοῦ
[10, 6]	δὲ ὁμοίως καὶ τὴν διάτονον	ἁρμονίαν	Ἄγνιν τὸν καὶ αὐτὸν Φρύγα·
[10, 6]	Ὄλυμπος ὁ Μυσὸς τὴν Λύδιον	ἁρμονίαν	ἐφιλοτέχνησεν· οἵ τε Τρωγλοδύται καλούμενοι
[10, 6]	ὁμοίως τὸν Φρύγα, καθάπερ Φρύγιον	ἁρμονίαν	καὶ μιξοφρύγιον καὶ μιξολύδιον Μαρσύαν
[10, 9]	ἑπτὰ ἔτεσι πρότερον ἢ Σαμψὼν	ἄρξαι	Ἑβραίων, ὃν κατὰ τὴν τοῦ
[10, 5]	ἀποδείκνυται. Παρὰ δὲ τούτοις πρώτοις	ἀρξάμενα	προῆλθεν εἴς τε ἄλλους καὶ
[10, 14]	πλὴν ἀλλὰ πάντες ἀπὸ Θαλοῦ	ἀρξάμενοι	κατώτεροι Κύρου τοῦ Περσῶν βασιλέως
[10, 11]	ἔτεσι τεσσαράκοντα, ἐπὶ ἄρχοντος Ἀθήνησιν	Ἀρξίππου,	τῶν Ἰλιακῶν ὕστερον ἔτεσιν ἑκατὸν
[10, 13]	ΙΩΣΗΠΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ.	Ἄρξομαι	δὲ πρῶτον ἀπὸ τῶν παρ´
[10, 13]	ἐκπεσεῖν, κατακλεισθῆναι δὲ εἰς τόπον	ἀρουρῶν	ἔχοντα μυρίων τὴν περίμετρον· Αὔαρις
[10, 9]	Τριπτολέμου γεωργία, Εὐρώπης ὑπὸ Διὸς	ἁρπαγή,	Ἀπόλλωνος γένεσις, Κάδμου ἐπὶ Θήβας
[10, 11]	κατὰ τίνα τῶν βασιλέων Εὐρώπης	ἁρπαγὴ	{γέγονεν{ αι} Μενελάου τε εἰς
[10, 9]	Ἐριχθονίου τε γένεσις Κόρης τε	ἁρπαγὴ	καὶ Δήμητρος μυστήρια, Ἐλευσινίων ἵδρυσις,
[10, 12]	δὲ Λυγκέα τῆς κόρης ἡ	ἁρπαγὴ	καὶ ἡ τοῦ ἐν Ἐλευσῖνι
[10, 11]	δὲ Λυγκέα τῆς Κόρης ἡ	ἁρπαγὴ	καὶ ἡ τοῦ ἐν Ἐλευσῖνι
[10, 10]	Προμηθεύς, Ἰώ, Εὐρώπη, Σπαρτοί, Κόρης	ἁρπαγή,	μυστήρια, νομοθεσίαι, Διονύσου πράξεις, Περσεύς,
[10, 4]	παρήλλαξεν, οὔτε Αἰγυπτίων οἱ καλεόμενοι	Ἁρπεδονάπται,	οἷς ἐπὶ πᾶσιν ἐπ´ ἔτεα
[10, 6]	μὴν Θρᾷκες πρῶτοι τὴν καλουμένην	ἅρπην	εὗρον (ἔστι δὲ μάχαιρα καμπύλη)
[10, 3]	ὅπου γε καὶ Μένανδρος τῆς	ἀρρωστίας	ταύτης ἐπλήσθη, ὃν ἠρέμα μὲν
[10, 11]	πιστεύειν ἤπερ τοῖς ἀπὸ πηγῆς	ἀρυσαμένοις	Ἕλλησιν οὐ κατ´ ἐπίγνωσιν τἀκείνου
[10, 7]	Ἕλληνας ὡς μόνους ἐπισταμένους τὰ	ἀρχαῖα	καὶ τὴν ἀλήθειαν περὶ αὐτῶν
[10, 13]	δὲ τὴν ἐκεῖθεν ἀπαλλαγὴν οὕτως	ἀρχαίαν	τοῖς χρόνοις ὡς ἐγγύς που
[10, 8]	παρέβαλον εἰς Αἴγυπτον ἐν τοῖς	ἀρχαίοις	χρόνοις, ἵνα τῶν ἐνταῦθα νομίμων
[10, 9]	διευκρινήσαντες τῇ παρ´ Ἑβραίοις συνέστησαν	ἀρχαιολογίᾳ,	πλουσίᾳ καὶ ποικίλῃ κατασκευῇ κεχρημένοι
[10, 7]	τοῖς Ἕλλησιν εἶναι δοκεῖ πάντων	ἀρχαιότατα	καὶ μόλις αὐτὰ πιστεύουσιν ὑπ´
[10, 12]	τῶν τῇδε τῇ πόλει τὰ	ἀρχαιότατα	λέγειν ἐπιχειρεῖν, περὶ Φορωνέως τε
[10, 7]	ἔγνωσαν φύσιν γραμμάτων. Οἱ γοῦν	ἀρχαιοτάτην	αὐτῶν τὴν χρῆσιν εἶναι θέλοντες
[10, 7]	ἐκείνοις συγκαταλέγειν αὐτοὶ δήπουθεν ὁμολογοῦσιν	ἀρχαιοτάτην	καὶ μονιμωτάτην ἔχειν τῆς μνήμης
[10, 13]	εἰς Ἄργος ἀφικέσθαι· καίτοι τοῦτον	ἀρχαιότατον	Ἀργεῖοι νομίζουσι. Δύο τοίνυν ὁ
[10, 7]	γενόμενον· ἀλλὰ τῶν δημοσίων γραμμάτων	ἀρχαιοτάτους	εἶναί φασι τοὺς ὑπὸ Δράκοντος
[10, 9]	ὑπομνήματα· οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ	ἀρχαιότεροι	ὄντες αὐτοῦ σχεδὸν τοῖς Μωσέως
[10, 11]	Φιλάμμων οὐ πολὺ τούτων εἰσὶν	ἀρχαιότεροι.	Περὶ μὲν οὖν τῆς καθ´
[10, 11]	τοῦ Τρωὸς καὶ Δαρδάνου λίαν	ἀρχαιότερος.	Ἀποδείξεως δὲ ἕνεκεν μάρτυσι χρήσομαι
[10, 7]	Ἀρκάδων τί χρὴ λέγειν αὐχούντων	ἀρχαιότητα;	Μόλις γὰρ οὗτοι καὶ μετὰ
[10, 10]	τι ποτὲ ἐξαίρετον Ἕλλησι δι´	ἀρχαιότητα	μυθεύεται, μετὰ Μωσέα τοῦθ´ εὑρίσκεται,
[10, 13]	ΦΛΑΥΙΟΥ ΙΩΣΗΠΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ	ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ.	Ἄρξομαι δὲ πρῶτον ἀπὸ τῶν
[10, 9]	μεταβεβλημένα. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ' ΠΕΡΙ ΤΗΣ	ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ	ΜΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡ´ ΕΒΡΑΙΟΙΣ
[10, 1]	ΠΑΡΗΛΘΕ· ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΩΝ	ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ.	Τίσι ποτὲ λόγοις τὴν καθ´
[10, 8]	λογίων ἐφάπτεσθαι προδιαλαβεῖν περὶ τῆς	ἀρχαιότητος	αὐτῶν, ἵν´, εἰ φανεῖεν τοῖς
[10, 6]	γραφῆς, ἣν Περὶ τῆς Ἰουδαίων	ἀρχαιότητος	ἐν δυσὶν ἐπραγματεύσατο βιβλίοις, περὶ
[10, 13]	ἱστορίας τὰς περὶ τῆς Ἑβραίων	ἀρχαιότητος	παρατίθεται μαρτυρίας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ' ΩΣ
[10, 9]	τῆς τῶν μετ´ αὐτὸν προφητῶν	ἀρχαιότητος	πλεῖστοι μὲν ἄλλοι διὰ σπουδῆς
[10, 9]	τοῖς εἰρημένοις μάρτυρι τῆς Μωσέως	ἀρχαιότητος	χρήσομαι τῷ πάντων δυσμενεστάτῳ καὶ
[10, 12]	προαγαγεῖν βουληθεὶς αὐτοὺς περὶ τῶν	ἀρχαίων	εἰς λόγους, τῶν τῇδε τῇ
[10, 8]	βασιλείας· τόν τε ῥυθμὸν τῶν	ἀρχαίων	κατ´ Αἴγυπτον ἀνδριάντων τὸν αὐτὸν
[10, 7]	καθιστάμενοι βίους τοῦ παντὸς ἐνόμιζον	ἄρχειν	ἕκαστος τῶν ἀφ´ ἑαυτῶν· ὀψὲ
[10, 14]	σκηνικὸς φιλόσοφος ἐκλήθη· ὁ δὲ	Ἀρχέλαος	ἐν Λαμψάκῳ διεδέξατο τὴν σχολὴν
[10, 14]	δὲ ἐγένοντο γνώριμοι τρεῖς, Περικλῆς,	Ἀρχέλαος,	Εὐριπίδης. Περικλῆς μὲν οὖν Ἀθηναίων
[10, 5]	ἀρχή‘ ὁμοῦ τὰ δύο καλὴ	ἀρχή‘	ἐπὶ τούτοις Χάφ, ὅ ἐστιν
[10, 5]	καλή‘ ἔπειτα Ἰώθ, ὃ ἑρμηνεύεται	ἀρχή‘	ὁμοῦ τὰ δύο καλὴ ἀρχή‘
[10, 4]	Ἕλλην ἢ βάρβαρος, τῆς πλάνης	ἀρχηγοὶ	γενόμενοι, συνεστήσαντο· τούτων γὰρ οὐδένας
[10, 11]	τὸν δὲ πάσης σοφίας βαρβάρου	ἀρχηγόν,	καὶ ὑφ´ ἡμῶν νῦν εἰς
[10, 8]	καὶ τὰ Ἑβραίων μὴ ἀγνοῆσαι,	ἀρχῆθεν	ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα φωνὴν μεταβεβλημένα.
[10, 10]	τῷ βουλομένῳ, παρ´ ἐμοῦ τὴν	ἀρχὴν	κομιζομένῳ, λογίζεσθαι τὸν ἀριθμὸν ὁμοίως
[10, 11]	συντετάχθαι, γενομένου κατὰ τὴν Πεισιστρατιδῶν	ἀρχήν,	περὶ τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Τοῦ
[10, 9]	τῆς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν γενέσεως	ἀρχήν	τε τῆς εὐαγγελικῆς διδασκαλίας τοῦ
[10, 14]	κινοῦντος αὐτὴν αἰτίου. Ἦν γὰρ	ἀρχήν"	φησί, τὰ πράγματα ὁμοῦ πεφυρμένα·
[10, 13]	βασιλέων μετὰ τοῦ χρόνου τῆς	ἀρχῆς	αὐτῶν ἀπαριθμησάμενος ἐπιλέγει· Ταῦτα μὲν
[10, 3]	μέγα πεφωρακώς, ὅλον δρᾶμα ἐξ	ἀρχῆς	εἰς τέλος Ἀντιφάνους, τὸν Οἰωνιστήν,
[10, 10]	δ´ οὖν τῷ πρώτῳ τῆς	ἀρχῆς	ἔτει, ὅπερ ἦν Ὀλυμπιάδος νεʹ
[10, 7]	μοι δοκοῦσαν. Τὸ γὰρ ἐξ	ἀρχῆς	μὴ σπουδασθῆναι παρὰ τοῖς Ἕλλησι
[10, 12]	καὶ τετρακοσιοστῷ ἔτει τῆς Ἀσσυρίων	ἀρχῆς,	τῆς δὲ Βηλούχου τοῦ ὀγδόου
[10, 11]	τὸν Ὅμηρον εἰπόντες· ὁ δὲ	Ἀρχίλοχος	ἤκμασε περὶ Ὀλυμπιάδα τρίτην καὶ
[10, 11]	κάτω τὸν χρόνον ὑπήγαγον, σὺν	Ἀρχιλόχῳ	γεγονέναι τὸν Ὅμηρον εἰπόντες· ὁ
[10, 8]	τοῦ Ἡφαιστ〈 ε〉 ίου Δαίδαλον	ἀρχιτεκτονῆσαι,	καὶ θαυμασθέντα τυχεῖν εἰκόνος ξυλίνης
[10, 11]	Ἰωνικὴν ἀποικίαν ἔτεσι τεσσαράκοντα, ἐπὶ	ἄρχοντος	Ἀθήνησιν Ἀρξίππου, τῶν Ἰλιακῶν ὕστερον
[10, 14]	δὴ πρῶτος διήρθρωσε τὸν περὶ	ἀρχῶν	λόγον. Οὐ γὰρ μόνον περὶ
[10, 3]	ἀμφοῖν πρὸς ἀλλήλους ἐνσπόνδους διαλέξεις,	ἃς	ἐν τῇ τετάρτῃ Ξενοφῶν ἀνέγραψε
[10, 14]	ἔτη ιζʹ Ἀβιὰ ἔτη γʹ	Ἄσα	ἔτη μαʹ Ἰωσαφὰθ ἔτη κεʹ
[10, 11]	καὶ τοῦ τὰ Ἀριμάσπια συγγράψαντος	Ἀσβόλου	τε τοῦ Κενταύρου καὶ Ἰσάτιδος
[10, 8]	μόνων ἐνηλλαγμένων· τὰς δὲ τῶν	ἀσεβῶν	ἐν Ἅιδου τιμωρίας καὶ τοὺς
[10, 13]	ἀνατολὴν μερῶν ἄνθρωποι τὸ γένος	ἄσημοι	καταθαρρήσαντες ἐπὶ τὴν χώραν ἐστράτευσαν
[10, 13]	δυναστείαν (τότε γὰρ ἐκείνους τῆς	Ἀσίας	κρατεῖν) ἐν τῇ νῦν Ἰουδαίᾳ
[10, 9]	ὃν πρῶτόν φασιν ἁπάσης τῆς	Ἀσίας	πλὴν Ἰνδῶν κεκρατηκέναι· οὗ Νίνος
[10, 12]	ὁ Ἀμφιπολίτης ἐν τρίτῳ Νομίμων	Ἀσίας	τὸν Ἆπιν τὸν ταῦρον τελευτήσαντα
[10, 6]	Ἆπιν Αἰγύπτιον, μετὰ δὲ ταῦτα	Ἀσκληπιὸν	αὐξῆσαι τὴν τέχνην ἱστοροῦσιν. Ἄτλας
[10, 9]	τούτων νεώτεροι Διόνυσος, Μίνως, Περσεύς,	Ἀσκληπιός,	Διόσκουροι, Ἡρακλῆς. Τούτων δ´ ἁπάντων
[10, 12]	πλεύσαντας, συνάγεται ἔτη ἑξήκοντα τρία·	Ἀσκληπιός	τε καὶ Διόσκουροι συνέπλεον αὐτοῖς,
[10, 12]	ἐπὶ τὴν Ἡρακλέους αὐτοῦ καὶ	Ἀσκληπιοῦ	ἀποθέωσιν ἔτη συνάγεται τριάκοντα ὀκτὼ
[10, 10]	ἀπὸ τοῦ τέλους τῆς αἰχμαλωσίας	ασλζʹ	ἔτη, κατὰ ἀνάλυσιν εὑρίσκεται ταὐτὸν
[10, 10]	ἐπὶ τὸν αὐτὸν χρόνον, ἔτη	ασλζʹ	Καὶ Ἑλλήνων δέ τινες ἱστοροῦσι
[10, 10]	πεντηκοστῆς πέμπτης ἔτος πρῶτον ἔτη	ασλζʹ	κἀν τοῖς Ἑλληνικοῖς συνέδραμεν ὁ
[10, 10]	ἐβασίλευσε μετὰ τὴν αἰχμαλωσίαν, ἔτη	ασλζʹ	Μωσέως γὰρ ἔτη τὰ λοιπὰ
[10, 6]	ὃν τρόπον καὶ τὸ δίχορδον	Ἀσσύριοι.	Καρχηδόνιοι γὰρ πρῶτοι τετρήρη κατεσκεύασαν,
[10, 9]	ἀπαριθμούμενος ἐπὶ Νίνον ἥξεις τὸν	Ἀσσύριον,	ὃν πρῶτόν φασιν ἁπάσης τῆς
[10, 10]	τοῖς περιτεμνομένοις αὐτοὺς καταριθμῶν καὶ	Ἀσσυρίους	τοὺς ἐν τῇ Παλαιστίνῃ ἀποκαλῶν,
[10, 12]	δευτέρῳ καὶ τετρακοσιοστῷ ἔτει τῆς	Ἀσσυρίων	ἀρχῆς, τῆς δὲ Βηλούχου τοῦ
[10, 9]	κατὰ τὸν πέμπτον μετὰ Σεμίραμιν	Ἀσσυρίων	βασιλέα, πεντήκοντα δὲ καὶ ἑκατὸν
[10, 9]	ἐφοδεύσω· εἴπερ ἐπὶ Σεμιράμεως τῆς	Ἀσσυρίων	βασιλίδος ὁ Σαγχουνιάθων ἐγνωρίζετο, ἔστω
[10, 9]	συγγράψας ἐπὶ Σεμιράμεως γέγονε τῆς	Ἀσσυρίων	βασιλίδος. Ταῦτα ὁ Πορφύριος. Δεῖ
[10, 11]	γεννηθεὶς μὲν ἐν τῇ τῶν	Ἀσσυρίων	γῇ, παιδευθεὶς δὲ πρῶτον μὲν
[10, 11]	τούτου τεκμήριον Ἰόβας, ὃς Περὶ	Ἀσσυρίων	γράφων παρὰ Βηρωσσοῦ φησι μεμαθηκέναι
[10, 13]	Συρίαν διοδοιπορῆσαι· φοβουμένους δὲ τὴν	Ἀσσυρίων	δυναστείαν (τότε γὰρ ἐκείνους τῆς
[10, 11]	εἰσὶ δ´ αὐτῷ βίβλοι Περὶ	Ἀσσυρίων	δύο. Μετὰ δὲ τοὺς Χαλδαίους
[10, 14]	τοῦτον πολιορκηθείσης τῆς Ἱερουσαλὴμ ὑπὸ	Ἀσσυρίων	καὶ τοῦ ἱεροῦ ἐμπρησμὸν ὑπομείναντος
[10, 12]	καὶ πρόσω. Εἰ δὲ τὰ	Ἀσσυρίων	πολλοῖς ἔτεσι πρεσβύτερα τῶν Ἑλληνικῶν
[10, 6]	ἐπενόησαν. Ἐπί τε Σεμιράμεως βασιλέως	Ἀσσυρίων	τὰ βύσσινα ἱμάτια εὑρῆσθαι ἱστοροῦσι.
[10, 6]	δὲ οἳ Κᾶρας τὴν δι´	ἀστέρων	πρόγνωσιν ἐπινενοηκέναι λέγουσι. Πτήσεις δὲ
[10, 8]	πορείαν, ἐναντίαν δὲ τοῖς ἄλλοις	ἄστροις	τὴν φορὰν ποιεῖται. Παραπλησίως δὲ
[10, 8]	Παραπλησίως δὲ καὶ τὸν Εὔδοξον	ἀστρολογήσαντα	παρ´ αὐτοῖς καὶ πολλὰ τῶν
[10, 4]	γεωμετρίαν μὲν παρ´ Αἰγυπτίων ἔσχον,	ἀστρολογίαν	δὲ παρὰ Χαλδαίων καὶ αὖ
[10, 6]	καὶ τὴν θάλασσαν ἔπλευσε. Καὶ	ἀστρολογίαν	δὲ πρῶτοι εἰς ἀνθρώπους ἐξήνεγκαν
[10, 4]	φιλόσοφοι) καὶ παρ´ ὧν μὲν	ἀστρολογίαν,	παρ´ ὧν δὲ γεωμετρίαν ἀριθμητικήν
[10, 8]	καὶ πολλὰ διδαχθῆναι τῶν κατὰ	ἀστρολογίαν	τόν τε Οἰνοπίδην ὁμοίως συνδιατρίψαντα
[10, 8]	ὁμοίως συνδιατρίψαντα τοῖς ἱερεῦσι καὶ	ἀστρολόγοις	μαθεῖν ἄλλα τε καὶ μάλιστα
[10, 1]	ἐκπεριιὼν συνελέξατο, γεωμετρίαν, ἀριθμητικήν, μουσικήν,	ἀστρονομίαν,	ἰατρικὴν αὐτά τε τὰ πρῶτα
[10, 11]	τῶν εἰπόντων τὰ περὶ αὐτὸν	ἀσυμφωνίας	τοῖς ἐπ´ ἀκριβὲς ἐξετάζειν δυναμένοις
[10, 11]	λόγους δόξας. Παρ´ οἷς γὰρ	ἀσυνάρτητός	ἐστιν ἡ τῶν χρόνων ἀναγραφή,
[10, 1]	Ἕλληνας, γῆν πολλὴν πλανηθέντας, οὐκ	ἀταλαιπώρως	μέν, ἐξ ἐράνου δὲ τῶν
[10, 14]	δὲ εἰσελθὼν αὐτὰ ἐκ τῆς	ἀταξίας	εἰς τάξιν ἤγαγεν Ἀναξαγόρου δὲ
[10, 4]	κεκοσμημένοι, παρὰ τοῖς πᾶσιν ἐξήσκηντο·	ἀτὰρ	δὴ καὶ ξόανα παντοίας ὕλης
[10, 12]	καίτοι φιλαπεχθημόνως πρὸς Ἑβραίους διακείμενος,	ἅτε	Αἰγύπτιος τὸ γένος, ὡς καὶ
[10, 7]	καὶ μετὰ ταῦτα γράμμασιν ἐπαιδεύθησαν.	Ἅτε	δὴ τοίνυν οὐδεμιᾶς προβεβλημένης ἀναγραφῆς,
[10, 2]	δέ σοι μὴ πιστὸς οὗτος,	ἅτε	τῆς Ἑλληνικῆς καὶ αὐτὸς τὴν
[10, 10]	τε καὶ Φιλόχορος οἱ τὰς	Ἀτθίδας,	οἵ τε τὰ Σύρια Κάστωρ
[10, 7]	περὶ τῶν Ἀττικῶν οἱ τὰς	Ἀτθίδας	συγγεγραφότες ἢ περὶ τῶν Ἀργολικῶν
[10, 11]	συστρατεύσαντος ἐπὶ Φοίνικας καὶ Ἰουδαίους,	ἅτινα	διὰ τῶν καθ´ ἡμᾶς προφητῶν
[10, 11]	μὲν τὰ ὑμέτερα, δεύτερον δὲ	ἅτινα	νῦν κηρύττειν ἐπαγγέλλομαι. Γινώσκων δὲ
[10, 12]	ἀκούσωμεν αὐτοῦ· Ζηνὶ δ´ ἄρ´	Ἀτλαντὶς	Μαίη τέκε κύδιμον Ἑρμῆν, κήρυκ´
[10, 6]	Ἀσκληπιὸν αὐξῆσαι τὴν τέχνην ἱστοροῦσιν.	Ἄτλας	δὲ ὁ Λίβυς πρῶτος ναῦν
[10, 9]	μετονομάσαντες σέβουσι, Προμηθεύς τε καὶ	Ἄτλας	ἐγνωρίζοντο. Ἀπὸ δὲ Κέκροπος ἐπὶ
[10, 12]	κατὰ δὲ Τριόπαν Προμηθεὺς καὶ	Ἄτλας	καὶ Ἐπιμηθεὺς καὶ ὁ διφυὴς
[10, 11]	Τριόπαν Προμηθεὺς καὶ Ἐπιμηθεὺς καὶ	Ἄτλας	καὶ ὁ διφυὴς Κέκροψ καὶ
[10, 6]	ἱστοροῦσι. Καὶ πρώτην ἐπιστολὰς συντάξαι	Ἄτοσσαν,	τὴν Περσῶν βασιλεύσασαν, φησὶν Ἑλλάνικος.
[10, 11]	Προῖτος, Ἀκρίσιος, Περσεύς, Σθενέλαος, Εὐρυσθεύς,	Ἀτρεύς,	Θυέστης, Ἀγαμέμνων, οὗ κατὰ τὸ
[10, 9]	ἀφ´ ὧν αὐτίκα μάλα σμικρὰ	ἄττα	παραθήσομαι. Κἀγὼ δὲ καινοτέραν παρὰ
[10, 12]	Θαργηλιῶνος καί τινες τῶν τὰ	Ἀττικὰ	συγγραψαμένων ὀγδόῃ φθίνοντος, βασιλεύοντος τὸ
[10, 12]	τεσσαράκοντα μὲν γενεαῖς νεώτερα τὰ	Ἀττικά,	τὰ ἀπὸ Κέκροπος τοῦ διφυοῦς‘
[10, 11]	Ἀκταῖος, ἀφ´ οὗ Ἀκταία ἡ	Ἀττική·	κατὰ δὲ Τριόπαν Προμηθεὺς καὶ
[10, 12]	Ἀκταῖος, ἀφ´ οὗ Ἀκταία ἡ	Ἀττική·	κατὰ δὲ Τριόπαν Προμηθεὺς καὶ
[10, 10]	μέγας καὶ πρῶτος ἐν τῇ	Ἀττικῇ	κατακλυσμός, Φορωνέως Ἀργείων βασιλεύοντος, ὡς
[10, 10]	φθοράν, ἀβασίλευτος ἔμεινεν ἡ νῦν	Ἀττικὴ	μέχρι Κέκροπος ἔτη ρπθʹ Τὸν
[10, 10]	ἀπ´ Αἰγύπτου, ἐν δὲ τῇ	Ἀττικῇ	ὁ ἐπὶ Ὠγύγου γίνεται κατακλυσμός·
[10, 10]	ὅθεν ἐπισημότερόν ἐστι καταλαβεῖν τὴν	Ἀττικὴν	χρονογραφίαν. Καὶ μεθ´ ἕτερα· Καὶ
[10, 10]	Ὀλυμπιάδες. Ἔδοξε δή μοι τῆς	Ἀττικῆς	βασιλείας τὸν προειρημένον ἐκτιθέναι χρόνον,
[10, 10]	πρὸ τούτων ὡδί πως τῆς	Ἀττικῆς	χρονογραφίας ἀριθμουμένης, ἀπὸ Ὠγύγου τοῦ
[10, 10]	ἡμᾶς ἀκριβέστερον ἐμνήσθησαν καὶ τῶν	Ἀττικῶν	ἁπάντων. Εἴ τις οὖν ἐν
[10, 11]	ἔχον ἀπό τε τῆς τῶν	Ἀττικῶν	βασιλέων διαδοχῆς Μακεδονικῶν τε καὶ
[10, 7]	ἠξίωσεν, οὐδ´ αὖ περὶ τῶν	Ἀττικῶν	οἱ τὰς Ἀτθίδας συγγεγραφότες ἢ
[10, 6]	γυναικῶν ἀλούτους ἐνομοθέτησαν. Γεωμετρίας τε	αὖ	εὑρεταὶ οἱ αὐτοὶ γεγόνασι. Κέλμις
[10, 6]	τε καὶ Μαρσύας. Λύχνους τε	αὖ	καίειν πρῶτοι κατέδειξαν Αἰγύπτιοι καὶ
[10, 4]	ἀστρολογίαν δὲ παρὰ Χαλδαίων καὶ	αὖ	πάλιν ἕτερα παρ´ ἑτέρων· οὐδὲν
[10, 9]	Ἑβραίοις ἡγοῦνται οἱ Κριταί. Εἶτ´	αὖ	πάλιν τριακοσίοις ἐτῶν ἄλλοις κατώτερον
[10, 7]	Καλλίαν Τίμαιος συμφωνεῖν ἠξίωσεν, οὐδ´	αὖ	περὶ τῶν Ἀττικῶν οἱ τὰς
[10, 11]	φησὶ δ´ ὅτι κατέσκαψε τὴν	Αὔαριν	Ἄμωσις, κατὰ τὸν Ἀργεῖον γενόμενος
[10, 13]	ἀρουρῶν ἔχοντα μυρίων τὴν περίμετρον·	Αὔαρις	ὄνομα τῷ τόπῳ. Τοῦτόν φησιν
[10, 14]	μικρῷ θᾶττον Ἀλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνος,	Αὐγούστου	δὲ τοῦ Σεβαστοῦ οὐ πολὺ
[10, 9]	μεθόδῳ. Συντρεχόντων ὁμολογουμένως τῶν χρόνων	Αὐγούστου	Ῥωμαίων αὐτοκράτορος καὶ τῆς τοῦ
[10, 10]	οὐδὲ γενέσθαι φησὶ Φιλόχορος. Καὶ	αὖθις·	Ἀπὸ Ὠγύγου τοίνυν ἐπὶ Κῦρον,
[10, 2]	τὸ Περὶ Θεσπρωτῶν βιβλίον ὁλόκληρον.	Αὖθις	δὲ τούτοις ἐπαγαγὼν πλείους ἀποδείξεις
[10, 6]	δὲ σάλπιγγα ἐπενόησαν καὶ Φρύγες	αὐλόν·	Φρύγες γὰρ ἤστην Ὀλυμπός τε
[10, 6]	Αἰγύπτιον, μετὰ δὲ ταῦτα Ἀσκληπιὸν	αὐξῆσαι	τὴν τέχνην ἱστοροῦσιν. Ἄτλας δὲ
[10, 7]	οἱ δ´ εἰ μὴ τὰ	αὐτὰ	γράψειαν ἑτέροις, οὕτως ἐνόμιζον αὐτοὶ
[10, 5]	τοιγαροῦν ὁ τὰ κοινὰ γράμματα,	αὐτὰ	δὴ τὰ πρῶτα τῆς γραμματικῆς
[10, 4]	ἔν τε ἱεροῖς καὶ μυστηρίοις,	αὐτὰ	δὴ ταῦτα καὶ ὅσα τούτοις
[10, 14]	ὁμοῦ πεφυρμένα· Νοῦς δὲ εἰσελθὼν	αὐτὰ	ἐκ τῆς ἀταξίας εἰς τάξιν
[10, 7]	περὶ τῶν αὐτῶν ἅπαντες τὰ	αὐτὰ	καὶ λέγοιεν καὶ γράφοιεν· οἱ
[10, 13]	ἀπὸ τῶν παρ´ Αἰγυπτίοις γραμμάτων.	Αὐτὰ	μὲν οὖν οὐχ οἷόν τε
[10, 7]	δοκεῖ πάντων ἀρχαιότατα καὶ μόλις	αὐτὰ	πιστεύουσιν ὑπ´ ἐκείνων γεγράφθαι. Πῶς
[10, 4]	πατρόθεν εἰς αὐτοὺς ἡκούσης θεολογίας	αὐτά	τε τὰ θαυμαστὰ καὶ παρὰ
[10, 1]	γεωμετρίαν, ἀριθμητικήν, μουσικήν, ἀστρονομίαν, ἰατρικὴν	αὐτά	τε τὰ πρῶτα τῆς γραμματικῆς
[10, 3]	εὑρίσκω χρώμενον ἀπαντήσεσιν· ἐσπούδασα γὰρ	αὐταῖς	λέξεσι τὰ ῥηθέντα μνημονεύειν. Καὶ
[10, 3]	Δαϊμάχου καὶ Καλλισθένους καὶ Ἀναξιμένους	αὐταῖς	λέξεσιν ἔστιν ὅτε τρισχιλίους ὅλους
[10, 3]	εἴληφεν, ἀλλὰ καὶ ταῖς λέξεσιν	αὐταῖς	συγκέχρηται· καὶ ἠθέλησεν αὐτὸ πανούργως
[10, 11]	τοῖς ἐπ´ ἀκριβὲς ἐξετάζειν δυναμένοις	αὐτάρκως	ἡμῖν ὡς ἐπὶ κεφαλαίῳ εἰρήσθω.
[10, 3]	ἄμεινον τῆς ἀγαθῆς, τῆς δ´	αὖτε	κακῆς οὐ ῥίγιον ἄλλο ταύτην
[10, 5]	αὐτοῖς Οὐαῦ, ὅ ἐστιν ἐν	αὐτῇ‘	ἔπειτα Ζαΐ, ὅ ἐστι ζῇ‘
[10, 5]	ἵν´ ᾖ τὸ ὅλον ἐν	αὐτῇ	ζῇ ὁ ζῶν‘ μετὰ ταῦτα
[10, 12]	ἐπέτελλε σελάνα· ἕτεροι Σκιροφοριῶνος τῇ	αὐτῇ	ἡμέρᾳ. Θησεὺς δὲ Ἡρακλέους ζηλωτὴς
[10, 7]	Περσικῆς στρατείας καὶ τῶν ἐν	αὐτῇ	πραχθέντων οἱ δοκιμώτατοι διαπεφωνήκασι; Πολλὰ
[10, 4]	δεύτερον ἀνεβάλλετο, ὡς ἂν οὐδὲν	αὐτῇ	πρὸς τὴν τῶν ἀναγκαίων καὶ
[10, 4]	Ἕλληνας παρελθοῦσα φιλοσοφία, μηδὲν τῶν	αὐτῇ	προσηκόντων παρὰ τοῖς προπάτορσιν εὑροῦσα,
[10, 7]	καὶ διὰ τοῦτο πολλὰς ἐν	αὐτῇ	σχεῖν τὰς διαφωνίας. Οἱ μέντοι
[10, 5]	διάνοιαν· μάθησις οἴκου, πλήρωσις δέλτων	αὕτη‘	Εἶτα μετὰ ταῦτά ἐστι στοιχεῖον
[10, 5]	τὸ πέμπτον Η, ὅ ἐστιν	αὕτη‘	ὁμοῦ δὲ τὰ πάντα ἀπαρτίζει
[10, 14]	ἀλλὰ καὶ περὶ τοῦ κινοῦντος	αὐτὴν	αἰτίου. Ἦν γὰρ ἀρχήν" φησί,
[10, 6]	πρῶτοι τετρήρη κατεσκεύασαν, ἐναυπήγησε δὲ	αὐτὴν	Βόσπορος αὐτόχθων. Μήδειά τε, ἡ
[10, 12]	Ἰώ φασι, διὰ τὸ ἰέναι	αὐτὴν	διὰ πάσης τῆς γῆς πλανωμένην.
[10, 8]	Ὀσίριδος τελετὴν τῇ Διονύσου τὴν	αὐτὴν	εἶναι· τὴν δὲ τῆς Ἴσιδος
[10, 5]	Ἑβραῖοι τὴν γείτονα Φοινίκης καὶ	αὐτὴν	τὸ μὲν παλαιὸν Φοινίκην, μετέπειτα
[10, 13]	χρόνοις ὡς ἐγγύς που προτερεῖν	αὐτὴν	τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι χιλίοις. Ἀλλὰ
[10, 8]	δὲ Θήβας καὶ Διόσπολιν τὴν	αὐτὴν	ὑπάρχειν· τήν τε Ἀφροδίτην ὀνομάζεσθαι
[10, 5]	τῆς βαρβάρου φωνῆς. Καὶ ἐξ	αὐτῆς	δὲ ἐλέγχεται τῆς καθ´ ἕκαστον
[10, 3]	ἐπαινεῖ τὴν μετάθεσιν, ὡς δι´	αὐτῆς	ἐστ〈 ηρ〉 ιγμένου τοῦ στίχου.
[10, 5]	πρώτων στοιχείων εἰρήσθω. Τῆς δ´	αὐτῆς	ἡμῖν ὑποθέσεως ἐφαψάμενος καὶ ὁ
[10, 11]	φανήσεται γὰρ ὁ προειρημένος Μωσῆς	αὐτῆς	μὲν τῆς Ἰλιακῆς ἁλώσεως πρεσβύτερος
[10, 6]	μιξοφρύγιον καὶ μιξολύδιον Μαρσύαν τῆς	αὐτῆς	ὄντα τοῖς προειρημένοις χώρας· καὶ
[10, 9]	δὲ καὶ ἑκατὸν ὕστερον ἔτεσιν	αὐτῆς	τε καὶ Μωσέως, ἐν οἷς
[10, 9]	τῶν πρὸ ἡμῶν περὶ τῆς	αὐτῆς	ὑποθέσεως ἀποδείξεις. Γεγόνασι δὴ παρ´
[10, 1]	ἄλλας τεχνικὰς καὶ βιωφελεῖς ἐπιτηδεύσεις,	αὐτίκα	μάλα παραστήσω. Ὥσπερ οὖν τὴν
[10, 9]	οἰκείοις καταβέβληνται συγγράμμασιν, ἀφ´ ὧν	αὐτίκα	μάλα σμικρὰ ἄττα παραθήσομαι. Κἀγὼ
[10, 1]	ἀλλήλους ἀπελεγχόντων. Τοῦτο δέ γε	αὐτό,	ἐπείπερ ἅπαξ ὡρμήθημεν, ἀναγκαῖον πρῶτον
[10, 3]	ἀγαθῶν καὶ τῶν κακῶν οὐδὲν	αὐτὸ	καθ´ αὑτὸ παραγίνεται τοῖς ἀνθρώποις,
[10, 3]	λέξεσιν αὐταῖς συγκέχρηται· καὶ ἠθέλησεν	αὐτὸ	πανούργως παροιμιακὸν μᾶλλον εἶναι καὶ
[10, 3]	τῶν κακῶν οὐδὲν αὐτὸ καθ´	αὑτὸ	παραγίνεται τοῖς ἀνθρώποις, καὶ τὰ
[10, 14]	ἀπάγεται εἰς Βαβυλῶνα, προφητεύει τε	αὐτόθι	Δανιὴλ καὶ Ἰεζεκιήλ. Μετὰ δὲ
[10, 4]	συνεστήσαντο· τούτων γὰρ οὐδένας καὶ	αὐτοὶ	ἂν ὁμολογήσαιεν Ἕλληνες παλαιοτέρους εἰδέναι.
[10, 9]	τὰ ὑπομνήματα· οἱ δὲ καὶ	αὐτοὶ	ἀρχαιότεροι ὄντες αὐτοῦ σχεδὸν τοῖς
[10, 6]	Γεωμετρίας τε αὖ εὑρεταὶ οἱ	αὐτοὶ	γεγόνασι. Κέλμις τε καὶ Δαμναμενεὺς
[10, 10]	Συρίᾳ οὐ πόρρω Ἀραβίας ᾤκησαν‘	αὐτοὶ	δηλονότι οἱ μετὰ Μωσέως· Ἀπίων
[10, 7]	γὰρ νῦν ἡμᾶς ἐκείνοις συγκαταλέγειν	αὐτοὶ	δήπουθεν ὁμολογοῦσιν ἀρχαιοτάτην καὶ μονιμωτάτην
[10, 9]	Μωσέως πλησιάζειν χρόνοις εἴρηνται, οὐδὲ	αὐτοὶ	κατὰ Μωσέα γενόμενοι, ἀλλὰ σχεδὸν
[10, 4]	βιωφελέστατα. Συνομολογοῦσί γε τοι Ἕλληνες	αὐτοὶ	μετά γε Ὀρφέα Λίνον τε
[10, 8]	πόθῳ τῆς ἀληθοῦς εὐσεβείας καὶ	αὐτοὶ	μετήλθομεν, εἴ γε βάρβαροι Ἑβραῖοι.
[10, 4]	προτετιμηκέναι φιλοσοφίας. Εἰ γοῦν ὀφθεῖεν	αὐτοὶ	πολὺ πρότερον τὰ πάντα παρὰ
[10, 14]	τοὺς συκοφάντας, εἰ δὴ καὶ	αὐτοὶ	τὰ ὅμοια τοῖς αὐτῶν φιλοσόφοις
[10, 4]	θεολογίαν καὶ τὴν ὡς ἂν	αὐτοὶ	φαῖεν βάρβαρον τῆς Ἑλληνικῆς προτετιμηκέναι
[10, 7]	αὐτὰ γράψειαν ἑτέροις, οὕτως ἐνόμιζον	αὐτοὶ	φαίνεσθαι πάντων ἀληθέστατοι. Τοσαῦτα καὶ
[10, 7]	τὰς ἀναγραφάς, ἀλλ´ οὐδὲ παρ´	αὐτοῖς	Ἀθηναίοις, οὓς αὐτόχθονας εἶναι λέγουσι
[10, 2]	τῇ Αἰακοῦ εὐχῇ. Πεισθεὶς οὖν	αὐτοῖς	Αἰακὸς ἀνελθὼν ἐπὶ τὸ Ἑλληνικὸν
[10, 11]	οὐδ´ ἱστορίας τις ἦν παρ´	αὐτοῖς	ἀναγραφή. Κάδμος γὰρ ὁ τὰ
[10, 4]	πολυθέου πλάνης, τοὺς ἑπτὰ παρ´	αὐτοῖς	ἄνδρας ἐπὶ σοφίᾳ θαυμασθῆναι, οὓς
[10, 11]	Φοινίκων οὕτως ἔχει· γεγόνασι παρ´	αὐτοῖς	ἄνδρες τρεῖς, Θεόδοτος, Ὑψικράτης, Μῶχος.
[10, 9]	βασιλεύει Κέκροψ ὁ βοώμενος παρ´	αὐτοῖς	αὐτόχθων, Ἄργους ἡγουμένου Τριόπα, ὃς
[10, 11]	ἀνὴρ Βαβυλώνιος, ἱερεὺς τοῦ παρ´	αὐτοῖς	Βήλου κατ´ Ἀλέξανδρον γενόμενος, Ἀντιόχῳ
[10, 14]	μεθ´ οὓς οὐκέτι προφήτης παρ´	αὐτοῖς	γέγονε. Κατὰ δὲ Κῦρον Σόλων
[10, 1]	τισιν, εἰ καὶ μὴ πᾶσιν,	αὐτοῖς	δέ γε, ὧν μέγα κλέος
[10, 1]	μνήμην, ἀλλὰ καὶ τῆς ὁμοίας	αὐτοῖς	διδασκαλίας τε καὶ μαθήσεως ἔν
[10, 4]	διανοηθέντες οὐδ´ ἕτερα τῶν παρ´	αὐτοῖς	Ἑβραίοις προκεκυρωμένων ἐφεῦρον ἀληθῆ δόγματα.
[10, 9]	τὰ βάρβαρα τά τε παρ´	αὐτοῖς	Ἑβραίοις συναγαγόντες καὶ τὰς παρὰ
[10, 12]	πρὸ τῶν ἡμετέρων ἐσπουδάσθη καὶ	αὐτοῖς	Ἑβραίων παισὶν ἡ προκειμένη πραγματεία,
[10, 4]	ὠφέλει, οὐδέ τις ἄλλος θεῶν	αὐτοῖς	εἰς ἀναγκαίου τινὸς ἐπιτήδευσιν συνήργει·
[10, 7]	ἀλήθειαν ἐσπούδασαν καίτοι τοῦτο πρόχειρον	αὐτοῖς	ἐστιν ἀεὶ τὸ ἐπάγγελμα λόγων
[10, 3]	μὲν γὰρ πράγμασι κέχρηται τοῖς	αὐτοῖς,	ἕτερον δ´ ὄνομα μετενήνοχε· Φερεκύδην
[10, 8]	Ὑπολαμβάνουσι δὲ καὶ Δημόκριτον παρ´	αὐτοῖς	ἔτη διατρῖψαι πέντε καὶ πολλὰ
[10, 2]	ἀπαλλαγεῖεν τοῦ δεινοῦ. Μίαν δ´	αὐτοῖς	ἔχρησεν ἀπαλλαγὴν τῆς συμφορᾶς, εἰ
[10, 7]	δὲ νεωτάτη σχεδόν ἐστι παρ´	αὐτοῖς	ἡ περὶ τοῦ συγγράφειν τὰς
[10, 4]	ἐφαίδρυνον κατὰ τὸν μῦθον, ὥστε	αὐτοῖς	ἤδη τὴν πᾶσαν φιλοσοφίαν ἐξ
[10, 5]	εἰκοστὸν δεύτερον στοιχεῖον καλεῖται παρ´	αὐτοῖς	Θαῦ, ὃ δηλοῖ σημεῖα‘ Ἔχοι
[10, 8]	καὶ τὸν Εὔδοξον ἀστρολογήσαντα παρ´	αὐτοῖς	καὶ πολλὰ τῶν χρησίμων εἰς
[10, 2]	σφετερίζονται τὴν εὕρεσιν τῶν παρ´	αὐτοῖς	καλλίστων δογμάτων, ἣν παρ´ ἡμῶν
[10, 5]	Ἕκαστον γοῦν τῶν στοιχείων παρ´	αὐτοῖς	κατά τινος σημαντικῆς διανοίας τὴν
[10, 2]	ὁμολογήσαιεν. Καὶ πῶς ἔτι ἄπιστα	αὐτοῖς	καταφαίνεται τὰ διὰ Μωσέως καὶ
[10, 7]	τὰς ἱστορίας ἐπιχειρήσαντες συγγράφειν παρ´	αὐτοῖς,	λέγω δὲ τοὺς περὶ Κάδμον
[10, 6]	τὰ ἐπιτηδεύματα ὠφέληνται. Ταῦτα ῥήμασιν	αὐτοῖς	ὁ Κλήμης ἐν Στρωματεῦσι. Τοῖς
[10, 3]	Κατὰ Κλεομέδοντος αἰκίας πολλὰ μετενήνοχεν	αὐτοῖς	ὀνόμασιν ἐκ τοῦ Δημοσθένους Κατὰ
[10, 3]	ἐκ τοῦ Ἰσοκράτους’ Ἀρεοπαγιτικοῦ μεταγράψαντα	αὐτοῖς	ὀνόμασιν ἐκεῖνα, Ὅτι τῶν ἀγαθῶν
[10, 1]	δόγματα δυνατὸν εἶναί φαμεν ἐσκευωρῆσθαι	αὐτοῖς,	ὅτε μὴ μόνον τὰ λοιπὰ
[10, 5]	ἐστι στοιχεῖον ἕκτον, λεγόμενον παρ´	αὐτοῖς	Οὐαῦ, ὅ ἐστιν ἐν αὐτῇ‘
[10, 7]	εἶναί φασι τοὺς ὑπὸ Δράκοντος	αὐτοῖς	περὶ τῶν φονικῶν γραφέντας νόμους,
[10, 7]	τοῦ μηδὲν ἄμνηστον τῶν παρ´	αὐτοῖς	πραττομένων παραλιπεῖν, ἀλλ´ ἐν δημοσίαις
[10, 3]	τε καὶ φιλοσοφίαν τῶν παρ´	αὐτοῖς	σεμνῶν προτετιμήκαμεν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' ΟΤΙ
[10, 3]	τῆς λογικῆς ἐπιστήμης ἀπὸ βαρβάρων	αὐτοῖς	συμπεφορημένα, ὡς ἂν μηκέθ´ ἡμῖν
[10, 4]	τι πρὸς ἀγαθῶν λόγων εὕρεσιν	αὐτοῖς	τὰ ἄχρηστα χρηστήρια συνεβάλλετο, ἀλλ´
[10, 9]	ἡμῶν συσκευῆς ὁ Πορφύριος ῥήμασιν	αὐτοῖς	τάδε· Ἱστορεῖ δὴ τὰ περὶ
[10, 8]	τοὺς μάλιστα διωνομασμένους διατετριφέναι παρ´	αὐτοῖς,	Τηλεκλέα καὶ Θεόδωρον, τοὺς Ῥοίκου
[10, 4]	παλαιότατοί τε καὶ πρῶτοι κατῆρξαν	αὐτοῖς	τῆς πολυθέου πλάνης, τοὺς ἑπτὰ
[10, 1]	δεισιδαίμονα πλάνην παρὰ βαρβάρων εἰλῆφθαι	αὐτοῖς	φθάσας ὁ λόγος ἀπέδειξεν, ὁπηνίκα
[10, 14]	Ἕλλησιν, ὧν παλαιότερος οὐδεὶς παρ´	αὐτοῖς	φιλόσοφος μνημονεύεται. Τούτων δὴ τῶν
[10, 8]	καὶ αὐτῶν γε τῶν παρ´	αὐτοῖς	φιλοσόφων διδασκάλους, τοὺς βαρβάρους λέγω,
[10, 12]	Ἀσκληπιός τε καὶ Διόσκουροι συνέπλεον	αὐτοῖς,	ὡς μαρτυρεῖ ὁ Ῥόδιος Ἀπολλώνιος
[10, 10]	πάντων συγκεχυμένων καὶ κατὰ μηδὲν	αὑτοῖς	τῶν πρὸ τοῦ συμφωνούντων· αἱ
[10, 9]	ὁμολογουμένως τῶν χρόνων Αὐγούστου Ῥωμαίων	αὐτοκράτορος	καὶ τῆς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν
[10, 9]	Περσῶν βασιλέως καὶ τῆς κατ´	αὐτὸν	ἀνανεώσεως τοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις νεώ,
[10, 14]	φέρ´ ἴδωμεν καὶ τοὺς μετ´	αὐτὸν	ἅπαντας. Μωσῆς δ´ ὅτι τῶν
[10, 11]	καὶ τῶν εἰπόντων τὰ περὶ	αὐτὸν	ἀσυμφωνίας τοῖς ἐπ´ ἀκριβὲς ἐξετάζειν
[10, 11]	δὲ πρὸ τῶν Ὀλυμπιάδων ἔφασαν	αὐτὸν	γεγονέναι, τουτέστι μετὰ τὴν Ἰλίου
[10, 14]	ὁ Πλάτων οἵ τε μετ´	αὐτὸν	δειχθεῖεν τὰ σύμφωνα Ἑβραίοις πεφιλοσοφηκότες,
[10, 9]	ἄρα Μωσῆς καὶ οἱ μετ´	αὐτὸν	Ἑβραίων προφῆται συνίστανται τῶν παρ´
[10, 8]	ἀρχαίων κατ´ Αἴγυπτον ἀνδριάντων τὸν	αὐτὸν	εἶναι τοῖς ὑπὸ Δαιδάλου κατασκευασθεῖσι
[10, 13]	δὲ τὴν λέξιν αὐτοῦ, καθάπερ	αὐτὸν	ἐκεῖνον παραγαγὼν μάρτυρα· τοῦ Τίμαιος
[10, 9]	δοκῶ παρήσειν. Δοὺς δὲ κατ´	αὐτὸν	ἐκεῖνον τὸν Σαγχουνιάθωνα Μωσέα γεγονέναι
[10, 4]	Ἑβραῖοι τὴν Αἴγυπτον. Εἰσάγει γοῦν	αὐτὸν	ἐν Τιμαίῳ πρὸς τοῦ βαρβάρου
[10, 9]	ὑπ´ ἐκείνου καὶ τῶν κατ´	αὐτὸν	ἐξεταστῶν τῆς ἀληθείας παρεδέχθη. Οἱ
[10, 11]	ἄλλως τε καὶ τὰ εἰς	αὐτὸν	ἐπεισφερόμενά φασιν ὑπὸ Ὀνομακρίτου τοῦ
[10, 3]	ἓν τὸ ὂν εἰσάγοντας τοιαύταις	αὐτὸν	εὑρίσκω χρώμενον ἀπαντήσεσιν· ἐσπούδασα γὰρ
[10, 12]	ὁ τῆς Φορωνίδος ποιητὴς εἶναι	αὐτὸν	ἔφη πατέρα θνητῶν ἀνθρώπων. Ἐντεῦθεν
[10, 11]	πρὸ τῆς Ἡρακλειδῶν καθόδου φασὶν	αὐτὸν	ἠκμακέναι, μετὰ τὰ Τρωϊκὰ ἐνδοτέρω
[10, 14]	βίῳ, δῆλον ἀπὸ τῆς κατ´	αὐτὸν	ἱστορίας τυγχάνει. Μετὰ Μωσέα τοίνυν
[10, 3]	καὶ Μάξιμος· ὁ μὲν γὰρ	αὐτὸν	καὶ Θεοπόμπου προὐτίθει, ὁ δὲ
[10, 3]	τοῦ ξένου προστέθεικε τοὔνομα, Περίλαον	αὐτὸν	καλεῖσθαι λέγων. Κἀγώ‘ φησὶν ὁ
[10, 10]	τὰς λοιπὰς ἱστορίας κατὰ τὸν	αὐτὸν	λόγον ἀλλήλαις ἐφαρμόσομεν. Τὰς δὲ
[10, 3]	τοῦ Ξενοφῶντος πολλὰ τοῦ Ξενοφῶντος	αὐτὸν	μετατιθέντα κατείληφα, καὶ τὸ δεινόν,
[10, 8]	τὴν εἰς Αἰθιοπίαν ἐκδημίαν ἐκεῖθεν	αὐτὸν	μετενεγκεῖν (κατ´ ἐνιαυτὸν γὰρ παρὰ
[10, 11]	θεὸς καὶ τίς ἡ κατ´	αὐτὸν	ποίησις, ἕτοιμον ἐμαυτὸν ὑμῖν πρὸς
[10, 12]	βασιλέως μεμνημένος καὶ τῶν κατ´	αὐτὸν	πράξεων μάρτυρα παρατίθεται Πτολεμαῖον τὸν
[10, 9]	τε Μωσέα καὶ τοὺς μετ´	αὐτὸν	προφήτας ταῖς ἴσαις ὑπηγάγετο δυσφημίαις.
[10, 9]	πέρι καὶ τῆς τῶν μετ´	αὐτὸν	προφητῶν ἀρχαιότητος πλεῖστοι μὲν ἄλλοι
[10, 14]	νεώτερα Μωσέως καὶ τῶν μετ´	αὐτὸν	προφητῶν τὰ τῆς Ἑλλήνων γεγονέναι
[10, 4]	φασι, Τυρρηνὸς ἦν· τινὲς δ´	αὐτὸν	Σύριον ἢ Τύριον εἶναι λέγουσιν·
[10, 11]	καὶ τὰ περὶ τῶν μετ´	αὐτὸν	σχεδὸν ἡμῖν συντόμως εἴρηται. Ταῦθ´
[10, 9]	μόνους ἡμᾶς, ἀλλὰ καὶ Ἑβραίους	αὐτόν	τε Μωσέα καὶ τοὺς μετ´
[10, 2]	πατέρα τὸν θεὸν ηὔξατο οἰκτεῖραι	αὐτὸν	τετρυχωμένην τὴν Ἑλλάδα. Ἅμα δὲ
[10, 11]	Δημόδοκος δὲ καὶ Φήμιος κατ´	αὐτὸν	τὸν Τρωϊκὸν πόλεμον γεγόνασι· διέτριβον
[10, 14]	καὶ Σωκράτην. Κατὰ δὲ τὸν	αὐτὸν	τῷ Ἀναξαγόρᾳ χρόνον ἤκμασαν ἄνδρες
[10, 4]	προφήταις συμβεβληκέναι. Σόλωνα δὲ καὶ	αὐτὸν	τῶν ἑπτὰ σοφῶν, ὃν δὴ
[10, 11]	τῶν Ἰλιακῶν, ἀλλὰ κατ´ ἐκεῖνον	αὐτὸν	ὑπειλήφθω γεγονέναι τὸν τοῦ πολέμου
[10, 3]	μὲν ἤλεγξε διὰ τὸ ἄγαν	αὐτὸν	φιλεῖν Ἀριστοφάνης ὁ γραμματικὸς ἐν
[10, 6]	διάτονον ἁρμονίαν Ἄγνιν τὸν καὶ	αὐτὸν	Φρύγα· κρούματα δὲ Ὄλυμπον ὁμοίως
[10, 10]	ὁπόσα ἀπὸ Μωσέως ἐπὶ τὸν	αὐτὸν	χρόνον, ἔτη ασλζʹ Καὶ Ἑλλήνων
[10, 11]	Ἴλιον. Ὀρφεὺς δὲ κατὰ τὸν	αὐτὸν	χρόνον Ἡρακλεῖ γέγονεν, ἄλλως τε
[10, 4]	οἷς φησιν ὁ Αἰγύπτιος πρὸς	αὐτόν·	Ὦ Σόλων, Σόλων Ἕλληνες ἀεὶ
[10, 3]	αὐτοῦ καὶ ἔλεγον· Ταῦτα καὶ	αὐτὸς	εἶπεν· νῦν δὲ τὴν κλοπὴν
[10, 9]	ἠκμακώς, γένοιτ´ ἂν οὖν καὶ	αὐτὸς	κατὰ Σεμίραμιν. Ἀλλ´ ὁ μὲν
[10, 3]	Στωϊκὸν Καλλιέτην. Μεθ´ ὧν ἕβδομος	αὐτὸς	κατακλινείς, τοῦ δείπνου προκόπτοντος καί
[10, 3]	φάλαγγας. Ἀλλ´ ἵνα μὴ καὶ	αὐτὸς	κλοπῆς ἄλλους αἰτιώμενος κλέπτης ἁλῶ,
[10, 13]	τε τῶν ἱερῶν, ὥς φησιν	αὐτός,	μεταφράσας, ὃς καὶ πολλὰ τὸν
[10, 14]	μὲν παῖς, γένος δὲ καὶ	αὐτὸς	Μιλήσιος. Οὗτος πρῶτος γνώμονας κατεσκεύασε
[10, 4]	ἄχρηστα χρηστήρια συνεβάλλετο, ἀλλ´ οὐδ´	αὐτὸς	ὁ θαυμαστὸς Πύθιος εἰς φιλοσοφίαν
[10, 3]	κλέπτας ἐφωράσατε· ὅτι δὲ καὶ	αὐτὸς	οὗτος ὁ ἥρως Πλάτων, οὗ
[10, 2]	οὗτος, ἅτε τῆς Ἑλληνικῆς καὶ	αὐτὸς	τὴν βάρβαρον ὁμοίως ἡμῖν προτετιμηκὼς
[10, 4]	τῶν ἔξωθεν αὐτῷ πεπορισμένων αἴτιος	αὐτὸς	τῆς μαθήσεως κατέστη τοῖς Ἕλλησιν.
[10, 4]	ἀναθεῖναι χρόνον. Τοῦτό τοι καὶ	αὐτὸς	τοῖς βαρβάροις πολλαχοῦ τῶν ἰδίων
[10, 2]	καὶ παραφράσαντες ἐφωράθησαν, ὡς δειχθήσονται,	αὐτοτελῶς	δὲ τὰ ἑτέρων ὑφελόμενοι ὡς
[10, 8]	λέξιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' ΠΕΡΙ ΤΟΥ	ΑΥΤΟΥ·	ΑΠΟ ΤΩΝ ΔΙΟΔΩΡΟΥ. Τούτων δ´
[10, 6]	ἅ φησιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΠΕΡΙ ΤΟΥ	ΑΥΤΟΥ·	ΑΠΟ ΤΩΝ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ. Ἰατρικὴν δὲ
[10, 7]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' ΙΩΣΗΠΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ	ΑΥΤΟΥ.	Πρῶτον οὖν ἐπέρχεταί μοι πάνυ
[10, 3]	πανηγυρίζομεν, πολλοῖς καταχρῆται τῶν πρὸ	αὐτοῦ	(αἰδοῦμαι γὰρ τῷ τῆς κλοπῆς
[10, 14]	οὐσίας ἀπεφήνατο, ὡς οἱ πρὸ	αὐτοῦ,	ἀλλὰ καὶ περὶ τοῦ κινοῦντος
[10, 12]	καὶ Ἡσιόδῳ τῷ ποιητῇ, ἀκούσωμεν	αὐτοῦ·	Ζηνὶ δ´ ἄρ´ Ἀτλαντὶς Μαίη
[10, 13]	γράφει· παραθήσομαι δὲ τὴν λέξιν	αὐτοῦ,	καθάπερ αὐτὸν ἐκεῖνον παραγαγὼν μάρτυρα·
[10, 12]	Ἄργει βασιλείας ἐπὶ τὴν Ἡρακλέους	αὐτοῦ	καὶ Ἀσκληπιοῦ ἀποθέωσιν ἔτη συνάγεται
[10, 3]	ἂν καὶ ἕτεροι ἠπίσταντο περὶ	αὐτοῦ	καὶ ἔλεγον· Ταῦτα καὶ αὐτὸς
[10, 3]	τῆς Κτησίου κλοπῆς, τοῦ δ´	αὐτοῦ	καὶ Περὶ τῆς Ἡροδότου κλοπῆς
[10, 11]	τῆς Ὁμήρου ποιήσεως γένους τε	αὐτοῦ	καὶ χρόνου καθ´ ὃν ἤκμασε
[10, 14]	τοῖς Πυθαγορείοις ὁμιλήσας τοὺς πρὸ	αὐτοῦ	πάντας λόγῳ τε καὶ συνέσει
[10, 4]	οὐκ ἀπαρνούμενος. Ἀκοῦσαι δ´ οὖν	αὐτοῦ	πολλαχοῦ μὲν πάρεστιν, οὐ μὴν
[10, 9]	ὁπόσον ἂν οὗτος λείπηται τῶν	αὐτοῦ	πρεσβυτέρων, οἳ Μωσεῖ πλησιάζειν ὡμολογήθησαν.
[10, 11]	ἔτι δὲ καὶ τῶν πρὸ	αὐτοῦ	συγγραφέων, Λίνου, Φιλάμμωνος, Θαμύριδος, Ἀμφίονος,
[10, 9]	δὲ καὶ αὐτοὶ ἀρχαιότεροι ὄντες	αὐτοῦ	σχεδὸν τοῖς Μωσέως πλησιάζειν χρόνοις
[10, 3]	ὁ γραμματικὸς ἐν ταῖς Παραλλήλοις	αὐτοῦ	τε καὶ ἀφ´ ὧν ἔκλεψεν
[10, 3]	ὁ Νικαγόρας, ταῖς Ἑλληνικαῖς ἐντυγχάνων	αὐτοῦ	τε καὶ τοῦ Ξενοφῶντος πολλὰ
[10, 14]	ἡ γυνὴ οἵ τε υἱοὶ	αὐτοῦ,	Τηλαύγης καὶ Μνήσαρχος. Τηλαύγους δὲ
[10, 11]	ἐστι φανερὸν ἀπὸ τοῦ παιδὸς	αὐτοῦ	Τληπολέμου, τοῦ στρατεύσαντος ἐπὶ Ἴλιον.
[10, 9]	Ἀλλ´ οὗτος παρ´ ἑτέρων πρεσβυτέρων	αὐτοῦ	τοῖς χρόνοις εἰληφέναι λέγεται τὰ
[10, 3]	οὐκ ἰδίων Μενάνδρου, τὸ πλῆθος	αὐτοῦ	τῶν κλοπῶν ἐξέφηνε· καθάπερ ὁ
[10, 12]	Μενδήσιον. Καὶ τὰ τῆς λέξεως	αὐτοῦ	ὧδε ἔχει· Κατέσκαψε δὲ τὴν
[10, 7]	οὐδὲ τοῦτον ἐν γράμμασι τὴν	αὑτοῦ	ποίησιν καταλιπεῖν, ἀλλὰ διαμνημονευομένην ἐκ
[10, 10]	σοφὸς γὰρ ὢν εἰς παιδείαν	αὐτοὺς	ἀπὸ τῆς ἄγαν ἰδιωτείας μετέπλασσε.
[10, 13]	γίνεται Ὑκουσσώς. Τινὲς δὲ λέγουσιν	αὐτοὺς	Ἄραβας εἶναι, ἐν δ´ ἄλλῳ
[10, 11]	χρόνων ἀναγραφαί. Καὶ τῶν κατ´	αὐτοὺς	γραμμάτων ἑρμηνεὺς Πτολεμαῖος (οὐχ ὁ
[10, 13]	Μισφραγμουθώσεως υἱὸν Θμούθωσιν ἐπιχειρῆσαι μὲν	αὐτοὺς	διὰ πολιορκίας ἑλεῖν κατὰ κράτος,
[10, 4]	ἅπαντα περιτρέχοντες ἀλλοτρίοις πτίλοις σφᾶς	αὐτοὺς	ἐφαίδρυνον κατὰ τὸν μῦθον, ὥστε
[10, 4]	καὶ παλαιὰ τῆς πατρόθεν εἰς	αὐτοὺς	ἡκούσης θεολογίας αὐτά τε τὰ
[10, 2]	ἀπεδείξαμεν, φέρε μάρτυρας τῆς κλοπῆς	αὐτοὺς	καθ´ αὑτῶν παραστήσωμεν τοὺς Ἕλληνας.
[10, 10]	Ἰουδαίων αὐτῶν, ἐν τοῖς περιτεμνομένοις	αὐτοὺς	καταριθμῶν καὶ Ἀσσυρίους τοὺς ἐν
[10, 12]	γράφει· Καί ποτε προαγαγεῖν βουληθεὶς	αὐτοὺς	περὶ τῶν ἀρχαίων εἰς λόγους,
[10, 11]	δόγματα. Πολλοὶ γὰρ οἱ κατ´	αὐτοὺς	σοφισταὶ κεχρημένοι περιεργίᾳ, οἳ ὅσα
[10, 2]	καθ´ ὃ σημαινόμενον διήκειν εἰς	αὐτοὺς	τὴν κλοπὴν τῆς ἀληθείας ἐκδεχόμενοι,
[10, 4]	ὁ θαυμαστὸς Πύθιος εἰς φιλοσοφίαν	αὐτοὺς	τὸ παράπαν ὠφέλει, οὐδέ τις
[10, 1]	βίβλους ἀπεδεξάμεθα προδιειληφότες κἄπειτα καὶ	αὐτοὺς	τοὺς Ἕλληνας μὴ ἀγνοῆσαι τοὺς
[10, 1]	τοῦτο, συνενεχθῆναι δὲ φαίη τις	αὐτοὺς	φυσικαῖς ὑποκινηθέντας ἐννοίαις, καὶ τοῦτο
[10, 10]	δέ τινες ἱστοροῦσι κατὰ τοὺς	αὐτοὺς	χρόνους γενέσθαι Μωσέα· Πολέμων μὲν
[10, 9]	παρὰ τοῖς πᾶσιν ὑπὸ τοὺς	αὐτοὺς	χρόνους πραχθέντα συνεξητάκασιν. Εἶθ´ ἕκαστος
[10, 7]	οὐδὲ παρ´ αὐτοῖς Ἀθηναίοις, οὓς	αὐτόχθονας	εἶναι λέγουσι καὶ παιδείας ἐπιμελεῖς,
[10, 10]	ἀπὸ Ὠγύγου τοῦ παρ´ ἐκείνοις	αὐτόχθονος	πιστευθέντος, ἐφ´ οὗ γέγονεν ὁ
[10, 12]	Κέκροπος τοῦ διφυοῦς‘ δὴ καὶ	αὐτόχθονος,	ὥς φησι κατὰ λέξιν ὁ
[10, 9]	Κέκροψ ὁ βοώμενος παρ´ αὐτοῖς	αὐτόχθων,	Ἄργους ἡγουμένου Τριόπα, ὃς ἦν
[10, 6]	κατεσκεύασαν, ἐναυπήγησε δὲ αὐτὴν Βόσπορος	αὐτόχθων.	Μήδειά τε, ἡ Αἰήτου ἡ
[10, 12]	Πελασγοῦ· λέγεται δὲ καὶ οὗτος	αὐτόχθων.	Τούτων δὲ ἄλλαιν δυοῖν νεώτερα
[10, 7]	ἀπὸ τοῦ πρώτου τῆς συναχθείσης	αὐτῷ	Βιβλιοθήκης παραθήσομαι, οὕτως ἔχουσαν πρὸς
[10, 11]	μεμαθηκέναι τὴν ἱστορίαν· εἰσὶ δ´	αὐτῷ	βίβλοι Περὶ Ἀσσυρίων δύο. Μετὰ
[10, 14]	τοῦ τυράννου, ὅπως τοὺς σὺν	αὐτῷ	γενομένους ἄνδρας ἀπογράψηται, οὐ προσποιηθέντα
[10, 11]	τῶν Αἰγυπτιακῶν (πέντε δέ εἰσιν	αὐτῷ	γραφαί) πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα,
[10, 14]	τιμωρίας διαμασησάμενον τὴν γλῶσσαν προσπτύσαι	αὐτῷ	καὶ οὕτως ἐγκαρτερήσαντα ταῖς βασάνοις
[10, 4]	ἔμπαλιν δ´ οὖν τῶν ἔξωθεν	αὐτῷ	πεπορισμένων αἴτιος αὐτὸς τῆς μαθήσεως
[10, 11]	κατὰ Μωσέα καὶ τῶν ὁμοίως	αὐτῷ	φιλοσοφούντων ἔγνωσαν, παραχαράττειν ἐπειράθησαν, πρῶτον
[10, 10]	γῆς, ὅτε γε Ἀθηναίους τῶν	αὐτῶν	Αἰγυπτίοις ἀπολαύειν εἰκὸς ἦν, ἀποίκους
[10, 5]	ἵν´ ᾖ τὸ λεγόμενον ἐξ	αὐτῶν	αἰωνία βοήθεια‘ Ἐπὶ τούτοις τὸ
[10, 7]	ἀρχαῖα καὶ τὴν ἀλήθειαν περὶ	αὐτῶν	ἀκριβῶς παραδιδόντας; Ἢ τίς οὐ
[10, 7]	παραδιδόντας; Ἢ τίς οὐ παρ´	αὐτῶν	ἂν τῶν συγγραφέων μάθοι ῥᾳδίως
[10, 7]	τεκμήριον ἱστορίας, εἰ περὶ τῶν	αὐτῶν	ἅπαντες τὰ αὐτὰ καὶ λέγοιεν
[10, 13]	μετὰ τοῦ χρόνου τῆς ἀρχῆς	αὐτῶν	ἀπαριθμησάμενος ἐπιλέγει· Ταῦτα μὲν ὁ
[10, 5]	οἷς καὶ σημαῖνόν τι ἕκαστον	αὐτῶν	ἀποδείκνυται. Παρὰ δὲ τούτοις πρώτοις
[10, 14]	λαοῦ Σαμουήλ. Μεθ´ ὃν πρῶτος	αὐτῶν	βασιλεύει Σαοὺλ ἔτεσι μʹ ἔπειτα
[10, 1]	ὑπολάβῃς ἐμὸν εἶναι τὸν λόγον·	αὐτῶν	γὰρ τῶν πανσόφων ἀκούσῃ πάλιν
[10, 8]	τοὺς τῶν σοφῶν Ἑλλήνων καὶ	αὐτῶν	γε τῶν παρ´ αὐτοῖς φιλοσόφων
[10, 13]	ποιμένων καλουμένων καὶ τοὺς ἐξ	αὐτῶν	γενομένους κρατῆσαι τῆς Αἰγύπτου φησὶν
[10, 2]	μαρτυρίοις τὸ κλεπτικὸν διελέγξας εἶδος	αὐτῶν,	διαφόροις τοῖς χρόνοις καταχρώμενος, ἐπὶ
[10, 13]	βραχέα· Ἐκαλεῖτο δὲ τὸ σύμπαν	αὐτῶν	ἔθνος Ὑκουσσώς· τοῦτο δέ ἐστι
[10, 11]	καὶ Ὅμηρος. Τῷ γὰρ ἑκάτερον	αὐτῶν	εἶναι παλαίτατον καὶ τὸν μὲν
[10, 3]	Ὀνήτορος ἐξούλης σχεδὸν διὰ τῶν	αὐτῶν	εἴρηται; Ἢ ὡς Δείναρχος ἐν
[10, 2]	οὐκ οἰκείαις φωναῖς, ταῖς δ´	αὐτῶν	Ἑλλήνων ἀπευθύνας τὸν λόγον. Τί
[10, 4]	γνοίης ἂν μαθὼν ὡς καὶ	αὐτῶν	Ἑλλήνων οἱ δὴ μάλιστα ὀρθότερον
[10, 1]	καὶ νῦν ἁλίσκονται τὰς σφῶν	αὐτῶν	ἐν συγγράμμασι φιλοτιμίας ἀποστεροῦντες ἀλλήλους.
[10, 10]	τρόπῳ δέ τινι καὶ Ἰουδαίων	αὐτῶν,	ἐν τοῖς περιτεμνομένοις αὐτοὺς καταριθμῶν
[10, 4]	ὠφελημένοι, ἀλλὰ καὶ τοῖς θεοῖς	αὐτῶν	ἐνδίκως ἐπιμεμψάμενοι καί τινες διὰ
[10, 5]	τὸ Μήμ, ὅ ἐστιν ἐξ	αὐτῶν‘	ἔπειτα Νοῦν, ὅ ἐστιν αἰωνία‘
[10, 9]	εἰσηνέγκαντο. Διὸ καὶ μάλιστα ταῖς	αὐτῶν	ἡγησάμην δεῖν παραχωρῆσαι φωναῖς τὸν
[10, 2]	τερατευόμενοι. Καὶ δὴ πευσόμεθα παρ´	αὐτῶν	ἤτοι ἀληθῆ ταῦτά ἐστιν, ἃ
[10, 8]	ἐφάπτεσθαι προδιαλαβεῖν περὶ τῆς ἀρχαιότητος	αὐτῶν,	ἵν´, εἰ φανεῖεν τοῖς Ἑβραίων
[10, 1]	βασιλικῆς μητροπόλεως καὶ τῆς λοιπῆς	αὐτῶν	ἱστορίας πολὺν πεποιῆσθαι λόγον παραστήσαντες,
[10, 7]	ἐλέγχουσι καὶ τἀναντιώτατα περὶ τῶν	αὐτῶν	λέγειν οὐκ ὀκνοῦσι. Περίεργος δ´
[10, 1]	τῶν πέλας ὁ καθ´ εἷς	αὐτῶν	λέξεις ὁμοῦ καὶ διανοίας καὶ
[10, 3]	καὶ φιλοσοφίαν τά τε πρῶτα	αὐτῶν	μαθήματα καὶ τὰ σεμνὰ τῆς
[10, 2]	εἰ τὰ ὅμοια καὶ παρ´	αὐτῶν	μάθοις τῶν γενναίων σου φιλοσόφων;
[10, 6]	εὑρεμάτων ταῦτα ἱστόρησαν. Παρεθέμην δὲ	αὐτῶν	ὀλίγα εἰς σύστασιν τῆς παρὰ
[10, 2]	μὲν κατὰ φιλοσοφίαν σιωπήσομαι δόγματα,	αὐτῶν	ὁμολογούντων ἐγγράφως τῶν τὰς αἱρέσεις
[10, 11]	τῶν βασιλέων ἐκτιθέμενος ἀφηγεῖταί τινος	αὐτῶν	ὄνομα Ναβουχοδονόσορ, τοῦ συστρατεύσαντος ἐπὶ
[10, 3]	ἂν μηκέθ´ ἡμῖν ἐπιμέμφοιτό τις	αὐτῶν,	ὅτι δὴ τὴν παρὰ βαρβάροις
[10, 14]	τῶν Ἰουδαίων, ἐπιτρέψας τοῖς θέλουσιν	αὐτῶν	παλινοστεῖν ἐπὶ τὴν οἰκείαν γῆν
[10, 14]	προφητῶν καὶ τῆς ἱερᾶς μητροπόλεως	αὐτῶν	πεπολιορκημένης· ὥστε σε ὁμολογεῖν πολὺ
[10, 10]	διὰ τετραετίας δὲ τὰς ἀναγραφὰς	αὐτῶν	ποιεῖσθαι τοὺς Ἕλληνας. Οὗ δὴ
[10, 9]	τοῖς τόποις καὶ τοῖς ὀνόμασιν	αὐτῶν	τὰ συμφωνότατα, Σαγχουνιάθων ὁ Βηρύτιος,
[10, 11]	δὲ ὁ Περγαμηνὸς περὶ τῶν	αὐτῶν	τὴν ἀναγραφὴν ἐποιήσατο. Τοῦ δὲ
[10, 7]	φύσιν γραμμάτων. Οἱ γοῦν ἀρχαιοτάτην	αὐτῶν	τὴν χρῆσιν εἶναι θέλοντες παρὰ
[10, 7]	ματαίαις δόξαις ἐπακολουθεῖν, ἀλλ´ ἐξ	αὐτῶν	τὸ δίκαιον τῶν πραγμάτων λαμβάνειν.
[10, 4]	παρά τισιν ἄλλοις οἷόν τινες	αὐτῶν	τὸ παρ´ Ἑβραίοις ἀγαθὸν εὕραντο.
[10, 4]	Φοινίκων καὶ Αἰγυπτίων, ἀλλὰ καὶ	αὐτῶν	τῶν παλαιῶν Ἑλλήνων φύντας. Οἷς
[10, 3]	ἑτέρου μετέθηκε πρόδηλον· συγχρονούντων δ´	αὐτῶν,	ὑμῶν μὲν ἂν εἴη ἔργον‘
[10, 14]	καὶ αὐτοὶ τὰ ὅμοια τοῖς	αὐτῶν	φιλοσόφοις ἀγαπήσαντες τὰ Ἑβραίων λόγια
[10, 11]	πραγματείας χρόνων τε καὶ ἀναγραφῆς	αὐτῶν,	ὡς οἶμαι, σφόδρα μετὰ πάσης
[10, 2]	μάρτυρας τῆς κλοπῆς αὐτοὺς καθ´	αὑτῶν	παραστήσωμεν τοὺς Ἕλληνας. Οἱ γὰρ
[10, 2]	σωτηρίαν. Πλὴν ἀλλ´ οἱ Ἕλληνες,	αὐχμοῦ	ποτὲ τὴν Ἑλλάδα πολυχρονίως φθείροντος
[10, 7]	γὰρ Ἀρκάδων τί χρὴ λέγειν	αὐχούντων	ἀρχαιότητα; Μόλις γὰρ οὗτοι καὶ
[10, 7]	παντὸς ἐνόμιζον ἄρχειν ἕκαστος τῶν	ἀφ´	ἑαυτῶν· ὀψὲ δὲ καὶ μόλις
[10, 11]	πρῶτος, κατὰ δὲ Φόρβαντα Ἀκταῖος,	ἀφ´	οὗ Ἀκταία ἡ Ἀττική· κατὰ
[10, 12]	κατακλυσμόν. Κατὰ δὲ Φόρβαντα Ἀκταῖος,	ἀφ´	οὗ Ἀκταία ἡ Ἀττική· κατὰ
[10, 9]	ἀπόδειξιν ἐν οἰκείοις καταβέβληνται συγγράμμασιν,	ἀφ´	ὧν αὐτίκα μάλα σμικρὰ ἄττα
[10, 3]	ταῖς Παραλλήλοις αὐτοῦ τε καὶ	ἀφ´	ὧν ἔκλεψεν ἐκλογαῖς; Λατῖνος δ´
[10, 14]	Ἑβραίων, Ἕβερ τε καὶ Ἁβραάμ,	ἀφ´	ὧν καὶ τὸ παρώνυμον τοῖς
[10, 10]	Ἑλλήνων ἱστορηθείσῃ καὶ ταύτης ἐχόμενος	ἀφαιρῶν	τε καὶ προστιθεὶς τίς τε
[10, 2]	σχολῇ γ´ ἂν τῶν ἡμετέρων	ἀφέξονται.	Καὶ τὰ μὲν κατὰ φιλοσοφίαν
[10, 11]	τὰ περὶ τῶν βασιλέων ἐκτιθέμενος	ἀφηγεῖταί	τινος αὐτῶν ὄνομα Ναβουχοδονόσορ, τοῦ
[10, 2]	ὅλην ἐπλήρωσαν τὴν χώραν. Ἐντεῦθεν	ἄφθονος	καὶ πλουσία τελεσφορεῖται εὐκαρπία, ταῖς
[10, 4]	μαντείων πλείστη τις ἦν καὶ	ἄφθονος	παρὰ τοῖς πᾶσι περιουσία. Σεμνός
[10, 4]	οὖν θεῶν, ἀγάλμασί τε καὶ	ἀφιδρύσεσι,	μαντείαις τε καὶ χρησμοῖς, καὶ
[10, 13]	ἐπῴκησαν ἢ Δαναὸν εἰς Ἄργος	ἀφικέσθαι·	καίτοι τοῦτον ἀρχαιότατον Ἀργεῖοι νομίζουσι.
[10, 11]	Κρητός, ὅστις εἰς τὴν Σπάρτην	ἀφίκετο,	Ἀρισταίου τοῦ Προκοννησίου καὶ τοῦ
[10, 13]	γραμμάτων· πρῶτον μὲν τὴν ἑτέρωθεν	ἄφιξιν	εἰς Αἴγυπτον, ἔπειτα δὲ τὴν
[10, 12]	διάβασις καὶ Ἴωνος εἰς Ἀθήνας	ἄφιξις	καὶ ὁ δεύτερος Κέκροψ αἵ
[10, 11]	καὶ Ἴωνος εἰς τὰς Ἀθήνας	ἄφιξις	καὶ ὁ δεύτερος Κέκροψ αἵ
[10, 11]	Μενελάου τε εἰς τὴν Φοινίκην	ἄφιξις	καὶ τὰ περὶ Εἴραμον, ὅστις
[10, 10]	ἰδιωτείας μετέπλασσε. Ταῦτα μὲν ὁ	Ἀφρικανός.	Μεταβῶμεν δ´ ἡμεῖς ἐφ´ ἕτερον·
[10, 10]	Ι' ΑΠΟ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΤΩΝ	ΑΦΡΙΚΑΝΟΥ	ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΩΝ. Μέχρι μὲν τῶν Ὀλυμπιάδων
[10, 8]	τὴν αὐτὴν ὑπάρχειν· τήν τε	Ἀφροδίτην	ὀνομάζεσθαι παρὰ τοῖς ἐγχωρίοις χρυσῆν
[10, 8]	καὶ πεδίον εἶναι καλούμενον χρυσῆς	Ἀφροδίτης	περὶ τὴν ὀνομαζομένην Μώμεμφιν. Τά
[10, 14]	βος Ἠλεῖος· διαδέχεται δὲ τὸν	Ἄχαζ	Ἐζεκίας ἔτεσι κθʹ καθ´ ὃν
[10, 14]	Ἰωάθαμ ἔτη ιϛ μεθ´ ὃν	Ἄχαζ	ἔτη ιϛ κατὰ τοῦτον ἡ
[10, 2]	τὰς αἱρέσεις διανενεμημένων, ὡς μὴ	ἀχάριστοι	ἐλεγχθεῖεν παρὰ Σωκράτους εἰληφέναι τὰ
[10, 4]	ἀγαθῶν λόγων εὕρεσιν αὐτοῖς τὰ	ἄχρηστα	χρηστήρια συνεβάλλετο, ἀλλ´ οὐδ´ αὐτὸς
[10, 11]	Ὁ δὲ ἀπὸ Ἰνάχου χρόνος	ἄχρι	τῆς Ἰλίου ἁλώσεως ἀποπληροῖ γενεὰς
[10, 4]	οἱ δὴ μάλιστα ὀρθότερον φιλοσοφίας	ἁψάμενοι	καί τι πλέον καὶ μεῖζον
[10, 14]	Μωάβ, ἔτη ιηʹ Μεθ´ ὃν	Ἀὼδ	ἔτη πʹ Μεθ´ ὃν πάλιν