Livre, Chap.
[3, 6]	φαρμακέα τινὰ θαυμασιῶσαι τοὺς παρόντας.	~ςʹ	Ὅτι μὴ κατὰ γοητείαν ἐνθέῳ
[3, 6]	καὶ τοιαύτας παραδόξους τεραστείας πεποιηκότα,	ἃς	ἀρτίως διεξήλθομεν, ἐκ τοῦ αὐτομάτου
[3, 0]	εἰς ἀνθρώπους ἐπιφανείας αὐτοῦ προρρήσεις,	ἃς	αὐτῷ μόνῳ ἐφαρμόζειν ἐξ ἐναργῶν
[3, 3]	διά τινας σωτηρίους οἰκονομίας ἀπεστάλθαι·	ἃς	δὴ γνωρίζειν καὶ τιμᾶν κατὰ
[3, 3]	θεοεχθρίας ἕνεκεν ἀποτρεπτέας εἶναι, καθ´	ἃς	ἐν τῇ Προπαρασκευῇ πεποιήμεθα διὰ
[3, 5]	τῶν πλημμεληθέντων αὐτοῖς τὰς κατηγορίας,	ἃς	οὐκ ἄν τις ἔγνω τῶν
[3, 5]	ἐπὶ ἡγεμόνας ἀχθήσονται, καὶ μέχρι	βασ?	ροῦντας ἐνεργούμενον Καταπλαγῆναι τὴν πρόρρησιν·
[3, 3]	πάντων δημιουργὸν θεὸν ἀνῆγον τὸ	σέβας,	τί δεῖ πλάνον οὐχὶ δὲ
[3, 6]	τε τοῦ τὰς ἐν ὄρεσι	διατριβὰς	καὶ τὰς ἀναχωρήσεις διώκειν καὶ
[3, 4]	καὶ οἵων, σὺν ἀνθρώποις τὰς	διατριβὰς	πεποιημένος, παραδόξων γέγονεν ποιητὴς ἔργων,
[3, 2]	συνέσεως καὶ τὰ λοιπά. Εἶθ´	ὑποβὰς	ἑξῆς προφητικῷ τρόπῳ τὴν τῶν
[3, 7]	εὐφήμως τε αὐτοῦ μνημονεύουσιν. καὶ	ὑποβὰς	ἐπιλέγει· Περὶ γοῦν τοῦ Χριστοῦ
[3, 2]	οἰκεῖα τοῖς ἐνδεέσι προΐεσθαι προστάττει,	ὑπερβὰς	δὲ καὶ τὸ ἐπιορκεῖν τὴν
[3, 6]	Καὶ μὴν παντὸς ἐπαγγελλομένου τι	μέγας	ἔλεγχος ἡ τῶν φοιτητῶν συνουσία.
[3, 5]	τάς τε ὕβρεις καὶ τὰς	πληγὰς	τὰς κατὰ προσώπου, μάστιγάς τε
[3, 5]	καὶ λυπεῖ μηδενὸς εὐλόγου χάριν	μάστιγας	καὶ βασάνους κατὰ τοῦ σώματος
[3, 5]	τὰς πληγὰς τὰς κατὰ προσώπου,	μάστιγάς	τε κατὰ νώτου, καὶ τὸν
[3, 4]	δεσπότου φωνὴν καταπτήξαντα; πέντε δὲ	χιλιάδας	ἀνδρῶν, συνεπιπαρόντος μυρίου ἄλλου γυναικῶν
[3, 6]	τὰς τιμὰς αὐτῶν, καὶ εὗρον	μυριάδας	πέντε» τοιοῦτοι δή τινες οἱ
[3, 2]	ἑπτὰ τῶν τετρακισχιλίων καὶ πόσας	σπυρίδας	ἐλάβετε; Πάλιν Μωσῆς διὰ μέσης
[3, 7]	γοῦν ἤδη τινὲς βουθυσίας καὶ	σπονδὰς	ὡς ἂν ἤδη θεοῖς οὖσιν
[3, 2]	τούτοις παραπλήσια, ἃ καὶ παρὰ	πόδας	διασαφῶν ἑρμηνεύει, φήσας· Καὶ ἔσται
[3, 5]	τε πηγνύμενον καὶ χεῖρας καὶ	πόδας	καταπειρόμενον, ὄξει τε ποτιζόμενον, καὶ
[3, 1]	ἀπηκριβωμένως ὡραίους ἔφησεν ἔσεσθαι τοὺς	πόδας	τῶν εὐαγγελιζομένων τὰ τοῦ Χριστοῦ
[3, 5]	μὴ ἐψεύσαντο καὶ ἔφησαν, ὅτι	Ἰούδας	μὲν ὁ προδοὺς αὐτὸν φιλήματι,
[3, 6]	αἰκίας ἀνατλάντες, πάσας δὲ βασάνων	ἰδέας	ὑπομείναντες, καὶ τέλος διὰ τοῦ
[3, 6]	οὐχὶ γόητας καὶ πλάνους καὶ	φαρμακέας	αὐτῷ κατὰ πάντα παραπλησίους; τίς
[3, 6]	ἀκοῇ ἔγνω γόητάς τε καὶ	φαρμακέας	δίχα σπονδῶν καὶ θυμάτων καὶ
[3, 5]	Σίμων ὁ λεγόμενος Πέτρος, καὶ	Ἀνδρέας	ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, Ἰάκωβος ὁ
[3, 3]	θεομαχίας καὶ τῆς θεοεχθρίας ἕνεκεν	ἀποτρεπτέας	εἶναι, καθ´ ἃς ἐν τῇ
[3, 3]	βραχεῖς τινας καὶ ἀριθμῷ ληπτοὺς	ὀρθὰς	περὶ θεοῦ φέρειν δόξας, ἀλλὰ
[3, 7]	καὶ Ἀρμενίους, καὶ Χαλδαίους, καὶ	Σκύθας,	καὶ Ἰνδούς, καὶ εἴ τινα
[3, 2]	ἔθνει, καὶ τούτῳ ἐπὶ τῆς	Ἰουδαίας	γῆς ἢ ἀμφὶ ταύτην οὐχὶ
[3, 2]	θεοφιλῆ, οὐχὶ τὴν ἐπὶ τῆς	Ἰουδαίας	(ὅτι μηδὲν τῆς λοιπῆς αὕτη
[3, 7]	ἔθνη προσέταττεν, μετὰ προσθήκης δὲ	ἀναγκαίας	τῆς Ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ»
[3, 2]	ἀπολελειμμένοι. Εἰπὼν δ´ οὖν ὁ	Ἡσαΐας	Ἀνηγγείλαμεν ἐνώπιον αὐτοῦ, ὡς παιδίον,
[3, 2]	εὐαγγελίζεται· ἀδελφὰ δὲ αὐτῷ καὶ	Ἡσαΐας	ἀφωρισμένως περί τινος ἑνὸς ἐκ
[3, 1]	μάρτυς ἂν εἴη ῥήμασιν αὐτοῖς	Ἡσαΐας,	ἐκ προσώπου τοῦ Χριστοῦ κεκραγώς·
[3, 1]	δυνάμει πολλῇ Καὶ πάλιν ὁ	Ἡσαΐας·	Ἐπ´ ὄρος ὑψηλὸν ἀνάβηθι ὁ
[3, 2]	τί οὖν καὶ περὶ ταύτης	Ἡσαΐας	θεσπίζει; Ἄνθρωπος φησίν, ἐν πληγῇ
[3, 2]	ποτὲ δὲ καὶ λευκότερον ὁ	Ἡσαΐας	παρίστησι· δι´ αἰνιγμάτων μέν, ὅταν
[3, 2]	διένειμεν μαθηταῖς. Διό φησιν ὁ	Ἡσαΐας	περὶ αὐτῶν· Καὶ εὐφρανθήσονται ἐνώπιόν
[3, 2]	ἐθνῶν Πάλιν δ´ ὁ αὐτὸς	Ἡσαΐας	προϊὼν περὶ τοῦ Χριστοῦ ταῦτα
[3, 2]	οὖν οἱ μετὰ Μωσέα προφῆται,	Ἡσαΐας,	φέρε, ἢ Ἱερεμίας ἢ Ἰεζεκιὴλ
[3, 5]	οὐ φιλαυτίας μὲν ἁπάσης καὶ	ψευδολογίας	ἐκτὸς γεγονέναι ἐνδίκως ἂν ὁμολογοῖντο,
[3, 0]	προφητῶν περὶ τῆς κατ´ αὐτὸν	θεολογίας	διδασκαλίαι, καὶ αἱ περὶ τῆς
[3, 7]	καλεῖ τῆς μυστικωτέρας περὶ αὐτοῦ	θεολογίας	ἐφάψασθαι, καὶ τὸν θεὸν λόγον,
[3, 3]	Ἐκ τῆς Ἀπολλωνίου τοῦ Τυανέως	θεολογίας>	Οὕτως τοίνυν μάλιστα ἄν τις
[3, 2]	καὶ τὰ τῆς κατ´ αὐτὸν	θεολογίας,	ὡς οἷόν τέ ἐστιν ἡμῖν
[3, 3]	τῆς ἀνωτάτω καὶ μόνης ἀληθοῦς	θεολογίας	ὡς τὸν ὡς ἀληθῶς πλάνον
[3, 5]	ἐν τῷ ὀκτωκαιδεκάτῳ τῆς Ἰουδαϊκῆς	Ἀρχαιολογίας	τὰ κατὰ τοὺς Πιλάτου χρόνους
[3, 6]	οἷς διὰ τῆς τοῦ διδασκάλου	συνεργίας	τὸν πατέρα καὶ δημιουργὸν τῶν
[3, 7]	διὰ τοῦ φαινομένου ἀνδρὸς τὰς	θαυματουργίας	ἐκτελῶν, ἐποπτεῦσαι.
[3, 7]	ἔνδοξα προσεκόμιζον (λέγω δὲ τὰς	θαυματουργίας	καὶ τὰς παραδοξοποιίας αὐτοῦ τάς
[3, 5]	αὐτῷ τὰ παράδοξα καὶ τὰς	θαυματουργίας	πεπλασμένως ἐπιγραφόντων, ὡς ἂν θαυμάζοιντο
[3, 5]	καθῆκεν ἐπὶ εὐαγγελίου γραφὴν δι´	εὐλαβείας	ὑπερβολήν. τούτου Μάρκος γνώριμος καὶ
[3, 4]	τῶν ἐθνῶν ἁπάντων τῆς ἀνωτάτω	θεοσεβείας	ἀπέφηνεν. Τοιαῦτα ἦν τοῦ σωτῆρος
[3, 6]	φιλανθρωπίας καὶ ἀρετῆς ἁπάσης καὶ	θεοσεβείας	εἰσηγητὴς τοῦ παμβασιλέως θεοῦ, πῶς
[3, 7]	εἰς ὁμολογίαν τῆς κατὰ Χριστοῦ	δυσσεβείας	ἥκειν περιελαθῆναι. Οἱ δέ γε
[3, 7]	εἰωθότα; οἱ μὲν γὰρ τῆς	εὐσεβείας	ἀθληταὶ τὸ πρὶν ἀνθρώποις γε
[3, 7]	μὲν εἰς ἔνδειξιν τῶν τῆς	εὐσεβείας	ἀθλητῶν, ὁμοῦ δὲ καὶ εἰς
[3, 6]	δὲ φάναι τὸν τῆς ἀνθρώπων	εὐσεβείας	ἀληθοῦς διδάσκαλον τοιαῦτα τεθαυματουργηκότα, καθ´
[3, 7]	τε ἐργάτας καὶ διδασκάλους αὐτοὺς	εὐσεβείας	ἀπειργασμένος ἤδη καὶ εἰς πάντα
[3, 6]	πόθεν ἢ πῶς τὰ περὶ	εὐσεβείας	διδάξειεν ἂν ἑτέρους, ἢ τὰ
[3, 3]	δεῖ πλάνον οὐχὶ δὲ θαυμαστὸν	εὐσεβείας	διδάσκαλον ὁμολογεῖν τοῦτον, ὃς τὰ
[3, 6]	μὴ παρῆν αὐτῷ τοσαύτη τις	εὐσεβείας	δύναμις ὅση τοῖς Ἰησοῦ μαθηταῖς,
[3, 5]	προειρημένοις τῆς εἰς τὸ θεῖον	εὐσεβείας	ἕνεκα τυχεῖν, ἔτι μᾶλλον τῷ
[3, 7]	πόλεσιν καὶ ἀνὰ τὰς χώρας	εὐσεβείας	ἑνὸς τοῦ ἐπὶ πάντων θεοῦ
[3, 7]	καὶ παντὸς γένους ἀνθρώπων διδάσκαλον	εὐσεβείας	ἑνὸς τοῦ ἐπὶ πάντων θεοῦ
[3, 5]	ἐπικρύπτεσθαι προσχήματι σεμνῆς διδασκαλίας καὶ	εὐσεβείας	ἐπαγγελίᾳ καινῆς· οἱ δὲ ταῦτα
[3, 6]	ἀνατρεπτικοί, καινῆς δὲ καὶ ἀληθοῦς	εὐσεβείας	καταγγελτικοί. Τί δῆτα οὖν τοῖς
[3, 2]	μὲν εἰκότως πρῶτον καὶ μόνον	εὐσεβείας	νομοθέτην ἀνηγορεῦσθαι Ἰουδαίων, Ἰησοῦν δὲ
[3, 2]	προαναφωνοῦντα προφήτου τινὸς ἄφιξιν καὶ	εὐσέβειας	νομοθέτου Μωσεῖ παραπλησίου, γένος τε
[3, 1]	ἀμβλυωποῦσι τὸ φῶς τῆς ἀληθοῦς	εὐσεβείας	παρέχων ὁρᾶν. Τὸν μὲν οὖν
[3, 7]	κατηξιωμένοι βραβείων· οἱ δὲ τῆς	εὐσεβείας	πολέμιοι τὰς προσηκούσας ἐξέτινον δίκας,
[3, 6]	ἑτέροις σεμνοῦ καὶ σώφρονος βίου	εὐσεβείας	τε τῆς ἀνωτάτω παραίτιος γεγενημένος
[3, 7]	~ζʹ Ὡς καὶ ἀπὸ τῆς	ἐνεργείας	αὐτῆς συνορᾶται τοῖς φιλαληθέσιν ἡ
[3, 7]	ἐμαρτύρουν λόγοις, δι´ αὐτῆς δ´	ἐνεργείας	ἔπειθον, ζῶντος ἔργα παριστῶντες. Εἰ
[3, 7]	περιῃρημένων ἀφόβως ἤδη καὶ ἐπ´	ἀδείας	τὸ προκείμενον ἤνυον, τὴν πορείαν
[3, 7]	λόγων ἄπειροι καὶ πάσης ἀμέτοχοι	παιδείας;	ἀλλὰ μὴν οὐ κατὰ πλῆθος,
[3, 7]	διειλέχθησαν οἱ πάσης ἐκτὸς γεγονότες	παιδείας;	ἀλλὰ τοῦτ´ ἦν ἄρα τὸ
[3, 7]	καὶ τῆς ἐνεργούσης ἐν αὐτοῖς	θείας	δυνάμεως παραστατικόν. Ἀνακαλέσας γοῦν αὐτοὺς
[3, 3]	τινα θεῖον ὡς ἀληθῶς καὶ	θείας	καὶ εὐσεβοῦς ἀλλ´ οὐ τῆς
[3, 7]	ἀκολούθους ἐκτήσατο, ἐμπνεύσας αὐτοῖς δυνάμεως	θείας,	μένους τε καὶ θάρσους ἐμπλήσας,
[3, 6]	ἐκ παλαιῶν ἐρανισάμενος, πῶς οὐ	θείας	φύσεως χρῆν ὁμολογεῖν αὐτόν, ὃς
[3, 5]	ζωὴν καὶ τὰς κατ´ αὐτὴν	ἡδυπαθείας	μεταδιώκων, οὐκ ἄν ποτε ἕλοιτο
[3, 5]	καὶ βασκανίας, ἐχθροὶ δὲ αὐτῆς	ἀληθείας	ἁλισκόμενοι, οἵ γε τοὺς οὕτως
[3, 7]	ἔργων τῆς ἐν τοῖς λόγοις	ἀληθείας	αὐτοῦ τὴν πεῖραν εἰλήφεσαν; ὅτι
[3, 5]	Οἱ δὴ οὖν μηδὲν τῆς	ἀληθείας	ἐν τοῖς ἀπεμφαίνουσι καὶ σκυθρωποῖς
[3, 6]	ποιητὴς καὶ κῆρυξ δικαιοσύνης καὶ	ἀληθείας	καὶ φιλανθρωπίας καὶ ἀρετῆς ἁπάσης
[3, 2]	αὐτὸν καὶ ἐθέσπισαν ἔσεσθαι, τῆς	ἀληθείας	κατ´ οὐδὲν ἀπολελειμμένοι. Εἰπὼν δ´
[3, 5]	αὐτοῖς πρὸς τοῖς ἄλλοις τῆς	ἀληθείας	οὕτως ἔχεσθαι ὡς μηδ´ εὐορκίας
[3, 3]	τοιοῦτος πλάνος ἱστόρηται πραότητος καὶ	ἐπιεικείας	σωφροσύνης τε καὶ τῆς ἄλλης
[3, 5]	μὲν ὁ Ματθαῖος δι´ ὑπερβολὴν	ἐπιεικείας	τὸ φιλάληθες ὑποφαίνων τοῦ ἰδίου
[3, 7]	καὶ εὐτελεστάτοις ἡγήσατο χρῆσθαι τῆς	οἰκείας	βουλῆς ὑπηρέταις, ὡς εἰκός τινα
[3, 7]	γένος ἀνθρώπων ἐμαθήτευον, ἐκ τῆς	οἰκείας	γῆς ἐπὶ πάντα στειλάμενοι τὰ
[3, 5]	κατώρθωσαν; ἔστω γὰρ ἐπὶ τῆς	οἰκείας	γῆς καλινδουμένους ἀγροίκους ἄνδρας πλανᾶν
[3, 7]	εἰ καὶ ἐπὶ μόνης τῆς	οἰκείας	γῆς τὸ οἰκεῖον ἐπάγγελμα συνεστήσατο,
[3, 1]	Καὶ δὴ ἐνθένδε ἀρξάμενος τῆς	οἰκείας	διδασκαλίας πτωχοῖς εὐηγγελίζετο, τῶν παρ´
[3, 5]	ζῆν ἀπραγμόνως καὶ ἐπὶ τῆς	οἰκείας	ἑστίας μετὰ τῶν φιλτάτων τὸν
[3, 5]	ἐπιστολαῖς αὐτοῦ οὐδὲ μνήμην τῆς	οἰκείας	προσηγορίας ποιεῖται, ἢ πρεσβύτερον ἑαυτὸν
[3, 5]	λεχθέντα τῷ Ἰησοῦ ἐδικαίου δι´	οἰκείας	προφέρειν μαρτυρίας. τίνα δὲ ἦν
[3, 6]	τῶν κολαστικῶν καὶ βασανιστικῶν τῆς	οἰκείας	φύσεως, τοῦ Ἰησοῦ τὸ ὄνομα
[3, 7]	καὶ πηλίκος, ἄνδρας εὐτελεῖς ἐξ	ἁλείας	καὶ ταπεινοῦ βίου προσοικειωσάμενος, τούτοις
[3, 2]	ὁ Χριστὸς ἐκτὸς πάσης ὑπάρχων	πλημμελείας	τὰς ὑπὲρ ἀνθρώπων ἁμαρτίας εἰς
[3, 7]	πάσας τὰς ἡμέρας, ἕως τῆς	συντελείας	τοῦ αἰῶνος» Ἀλλὰ καὶ πνεύματος
[3, 3]	θεοῦ αἰωνίου ζωῆς καὶ οὐρανῶν	βασιλείας	καὶ σὺν θεῷ μακαρίας διαγωγῆς,
[3, 5]	δώσω σοι τὰς κλεῖς τῆς	βασιλείας	τῶν οὐρανῶν, καὶ ὅσα ἂν
[3, 5]	κἂν εὐλόγως ποτὲ τὸν μετ´	εὐκλείας	θάνατον ὑπομείνειεν, ὁ δὲ μοχθηρός,
[3, 2]	ἐκ πικρᾶς τῆς ὑπ´ Αἰγυπτίοις	δουλείας	τὸ Ἰουδαίων ἔθνος εἰς ἐλευθερίαν
[3, 6]	θήρας, ὥστε ἤδη διὰ τὰς	μαγγανείας	γύναιά τινα καταβάλλειν καὶ ὑποσύρειν
[3, 0]	αἱ περὶ τῆς εἰς ἀνθρώπους	ἐπιφανείας	αὐτοῦ προρρήσεις, ἃς αὐτῷ μόνῳ
[3, 7]	γνήσιοι τοῦ Χριστοῦ μαθηταὶ δι´	ἁγνείας	βίου καὶ τῶν πρὸς τὸν
[3, 5]	πρότερον δι´ ἄκρας σωφροσύνης καὶ	ἁγνείας	σώματος ὁμοῦ καὶ ψυχῆς κατορθούμενον.
[3, 6]	συνομολογεῖν; Ἀλλ´ εἰς τοσοῦτον ἐλαύνεις	ἀπηνείας,	ὡς μὴ λογισμοῖς σώφροσιν λόγων
[3, 5]	ἐκ δὲ τῶν ἀμφὶ τὰς	τελωνείας	καὶ πλεονεξίας σχολαζόντων. τοῦτο οὐδεὶς
[3, 2]	τῶν ἀποδείξεων παριστῶντες ὡς οὐκ	ἀνθρωπείας	ἄρα ἦν φύσεως ἡ περὶ
[3, 7]	αὐτῆς ὡς εἰπεῖν τῆς πρώτης	ἀνθρωπείας.	Συστὰν Αἰγύπτου βασίλειον καθῄρητο. Ἐξ
[3, 4]	οἷα ἐπὶ λεωφόρου γῆς τὰς	πορείας	ἤνυεν ποιούμενος, τῶν αὐτοῦ μαθητῶν
[3, 2]	τῆς καθ´ ὅλην τὴν οἰκουμένην	εἰδωλολατρείας	εἰργάσατο· πρῶτός τε τὴν ἑνὸς
[3, 2]	πονηροῖς δαίμοσι δυσσεβοῦς καὶ Αἰγυπτιακῆς	εἰδωλολατρείας	εἰς ἐλευθερίαν τὸ πάντων ἀνθρώπων
[3, 1]	καὶ ἀρχηγὸν ἔσεσθαι τῆς εὐαγγελικῆς	πραγματείας	ἡ παρατεθεῖσα προφητεία παρίστησιν, μετὰ
[3, 6]	τῶν λόγων καταπτύσαντες ἀνεχώρησαν τῆς	μαθητείας	εἰκότως, εἰ αὐτοῖς μὲν τοιαῦτα
[3, 6]	λόγοις μόνοις τῆς τοῦ Ἰησοῦ	μαθητείας	συνιδόντες τὰ κατορθώματα. Τί χρὴ
[3, 6]	παρ´ ἑτέρων ὠφελῆσθαι τὰ τῆς	γοητείας;	εἰ δ´ οὐδένα ἄν τις
[3, 6]	παλαιῶν ἐκείνων τοῦ Ἰησοῦ μαθητῶν	γοητείας	ἥλω, οὐδ´ ὁ διδάσκαλος ἦν
[3, 2]	ἡγοῦμαι. Πλὴν ἀλλὰ τῆς Ἡσαΐου	προφητείας	τὸ συμπέρασμα τὴν πάλαι στεῖραν
[3, 3]	καὶ βαρβάρων τῆς ἐκείνων θεοσεβοῦς	πολιτείας	ἀποδεῖξαι. Ἀλλὰ τὰ μὲν ἠθικώτερα
[3, 3]	ὑπ´ αὐτοῦ κατασπαρείσης τῷ βίῳ	πολιτείας,	ἀφ´ ἧς οὐχ ὅπως πλάνον
[3, 5]	τὴν αἵρεσιν τῆς κατ´ αὐτὸν	πολιτείας	εἰς αὐτοὺς ἐνετίθετο. τοιαῦτα δὲ
[3, 2]	προυβάλετο, καινοῦ τε βίου καὶ	πολιτείας	θεοσεβέσι προσηκούσης πρῶτος εἰσαγωγεὺς καὶ
[3, 2]	αὐτοῖς διαταξάμενος νομοθέτης αὐτοῖς εὐσεβοῦς	πολιτείας	πρῶτος καὶ μόνος ἀποδέδεικται. Ἀλλὰ
[3, 6]	ἄνδρα διδάσκαλον σεμνῆς καὶ παναρέτου	πολιτείας,	ὑγιῶν τε καὶ ἀληθῶν δογμάτων,
[3, 6]	βίῳ χρόνον, καὶ τοιαύτας παραδόξους	τεραστείας	πεποιηκότα, ἃς ἀρτίως διεξήλθομεν, ἐκ
[3, 5]	πάντας αὐτόν τε καὶ τὰς	παραδοξοποιίας	αὐτοῦ καταγγέλλοντες. Ἐπὶ τούτοις Ἰάκωβος
[3, 7]	δὲ τὰς θαυματουργίας καὶ τὰς	παραδοξοποιίας	αὐτοῦ τάς τε φιλοσόφους διδασκαλίας
[3, 5]	ὥσπερ ἀπὸ ῥιζῶν τὰ τῆς	κακίας	ἀποτέμνοντας βλαστήματα, καὶ κρατεῖν μὲν
[3, 1]	ἐλευθερίαν καὶ λύσιν τῶν ἀπὸ	κακίας	δεσμῶν ἀνακαλούμενος δι´ ὧν ἔφασκεν·
[3, 3]	εὐσεβέσιν ἐπάθλων, ἀποτρέπεσθαι δὲ πάσης	κακίας	διὰ τὰς ἐπηρτημένας τοῖς ἀσεβέσι
[3, 5]	γεγονότα παραίτιον ἀγαθοῦ, πάσης δὲ	κακίας	διδάσκαλον; ἀνὴρ μὲν γὰρ λογισμοῦ
[3, 5]	μοχθηρότερα, διὰ τὸ προαλὲς τῆς	κακίας	καὶ αὐτοδίδακτον αὐτῆς· ἐπὶ μέγα
[3, 6]	γόης, ὅταν ἑτέροις τὰ τῆς	κακίας	μεταδιδῶ, ὁποίους ἄνδρας κατασκευάζει; ἆρ´
[3, 2]	ἀμπλακήματα καὶ τὰ τῆς ἡμετέρας	κακίας	τραύματα, τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἰαθῶμεν.
[3, 6]	σωτῆρος ἡμῶν μαθηταί, πάσας μὲν	αἰκίας	ἀνατλάντες, πάσας δὲ βασάνων ἰδέας
[3, 5]	δὲ βασάνων ὑπομονῆς καὶ πάσης	αἰκίας	καὶ θανάτου, καὶ ἐπὶ πᾶσιν
[3, 5]	ὑπέμενον πρὸς τῶν ὁμοεθνῶν πάσας	αἰκίας	καὶ πᾶν τιμωριῶν εἶδος ὑπὲρ
[3, 5]	διδάσκαλον γεγονέναι μὴ σωφρόνων λόγων,	ἀδικίας	δὲ καὶ πλεονεξίας καὶ πάσης
[3, 2]	πεπιστευκότας τῆς κατὰ θεὸν αὐτῶν	προσδοκίας	τὴν ἐλπίδα ἐπ´ αὐτῷ τίθεσθαι.
[3, 5]	τῶν χρόνων τῆς κατ´ Ἀδριανὸν	πολιορκίας.	Λέγονται γοῦν οἱ πρῶτοι κατὰ
[3, 3]	παντὸς τιμᾶν παραινῶν, ὡς μηδ´	εὐορκίας	δεῖσθαι, πολλοῦ δεῖ ἐπιορκεῖν· Ἔστω
[3, 5]	ἀληθείας οὕτως ἔχεσθαι ὡς μηδ´	εὐορκίας	δεῖσθαι, πολλοῦ δεῖ ἐπιορκεῖν, παρασκευάζειν
[3, 3]	τε καὶ δεῦρο οἱ τῆς	διδασκαλίας	αὐτοῦ λόγοι πάντα Ἕλληνα καὶ
[3, 2]	κεχρημένος τὰ καινὰ τῆς εὐαγγελικῆς	διδασκαλίας	αὐτοῦ μαθήματα συνεστήσατο. Πάλιν Μωσῆς
[3, 7]	παραδοξοποιίας αὐτοῦ τάς τε φιλοσόφους	διδασκαλίας	αὐτοῦ) οὐδ´ οὕτως ἦν αὐτοῖς
[3, 3]	Ἀλλὰ τὰ μὲν ἠθικώτερα τῆς	διδασκαλίας	αὐτοῦ τοιαῦτα. Φέρε δὲ σκεψώμεθα,
[3, 3]	παραστατικὰ τῆς σεμνῆς καὶ βιωφελοῦς	διδασκαλίας	αὐτοῦ τυγχάνοντα. ~δʹ Περὶ τῶν
[3, 2]	καὶ ἥμερον διὰ τῆς Χριστοῦ	διδασκαλίας	γενησομένην μεταβολὴν θεσπίζει. Λέγει δ´
[3, 6]	Χριστιανῶν γένος ἐκ τῆς ἐκείνου	διδασκαλίας	γοητεῦον ἢ φαρμακεῦον κατείληφεν; ἀλλ´
[3, 5]	ἰδιώτας, εὐσεβοῦς δὲ καὶ φιλοσόφου	διδασκαλίας	εἰς ἔρωτα συμβεβηκότας, καὶ στέρξαντας
[3, 6]	ὥστε ἐκ τῆς αὐτῶν ἐκείνων	διδασκαλίας	εἰσέτι νῦν κατὰ τὸν παρόντα
[3, 6]	ταῦτα γοῦν πάντα τῆς Χριστοῦ	διδασκαλίας	ἐξελήλαται, οὐδ´ ἔστιν πώποτε Χριστιανὸν
[3, 5]	μάλ´ εὐφυῶς ἐπικρύπτεσθαι προσχήματι σεμνῆς	διδασκαλίας	καὶ εὐσεβείας ἐπαγγελίᾳ καινῆς· οἱ
[3, 7]	διεπέμπετο, κήρυκας ἀναδείξας τῆς αὐτοῦ	διδασκαλίας.	Καὶ τίς οὐκ ἂν ἐξεπλάγη
[3, 1]	τοῦ σωτῆρος τοῦ κόσμου θεοσεβοῦς	διδασκαλίας;	ὅτι δὲ μὴ ῥήμασιν ἀνθρωπίνοις
[3, 6]	καὶ γόης, πῶς ἂν τοιαύτης	διδασκαλίας·	πᾶσι τοῖς ἔθνεσι κατέστη αἴτιος,
[3, 1]	δὴ ἐνθένδε ἀρξάμενος τῆς οἰκείας	διδασκαλίας	πτωχοῖς εὐηγγελίζετο, τῶν παρ´ αὐτῷ
[3, 2]	αὐτοῦ φωνῶν καὶ ἧς παρέδωκε	διδασκαλίας	τὰς παραθέσεις ποιούμενοι. ~γʹ Πῶς
[3, 0]	τῆς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν εὐαγγελικῆς	διδασκαλίας,	τῆς τε αἰτίας ἀποδοθείσης δι´
[3, 2]	κρειττόνως πρῶτος τῆς κατ´ εὐσέβειαν	διδασκαλίας	τοῖς λοιποῖς ἔθνεσι καθηγήσατο, καὶ
[3, 7]	τῆς τῶν μαθητῶν τοῦ Ἰησοῦ	διδασκαλίας	τρόπος; ἆρα γὰρ εἰς μέσην
[3, 3]	ἀσεβέσιν ὑπογράφων τοῖς τε εὐσεβέσιν	ἐπαγγελίας	θεοῦ αἰωνίου ζωῆς καὶ οὐρανῶν
[3, 6]	κατὰ πόλεις τῶν πολλῶν ἐπιβλαβεῖς	ὁμιλίας.	Εἰ μήτε τοιγαροῦν δόξης μήτε
[3, 2]	ἄρα Ἐκ τοῦ καρποῦ τῆς	κοιλίας	αὐτοῦ ἀναστήσεταί τις, περὶ οὗ
[3, 7]	διανοηθέντων τῶν τοῦ Ἰησοῦ μαθητῶν,	μιᾶς	προσθήκῃ λέξεως αὐτοῖς ὁ διδάσκαλος
[3, 7]	πρὸς ἄλληλα τῶν ἐθνῶν, καὶ	μηδεμιᾶς	οὔσης ἐν αὐτοῖς ἐπιμιξίας διὰ
[3, 3]	τούτοις ἔγνωμεν, παρ´ αὐτοῦ μαθόντες,	πολεμίας	τινὰς καὶ ἐχθρὰς τοῦ ἀνθρωπείου
[3, 2]	Μωσέα προφῆται, Ἡσαΐας, φέρε, ἢ	Ἱερεμίας	ἢ Ἰεζεκιὴλ ἢ Δανιὴλ ἤ
[3, 7]	τούτοις ἐναντίως ὕβρεις αὐτὸν καὶ	ἀτιμίας	ὑπομεῖναι καὶ τέλος τὴν αἰσχίστην
[3, 2]	ἡμῶν, καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς	ἀνομίας	ἡμῶν· παιδεία εἰρήνης ἡμῶν ἐπ´
[3, 3]	τοῦ πατρὸς διά τινας σωτηρίους	οἰκονομίας	ἀπεστάλθαι· ἃς δὴ γνωρίζειν καὶ
[3, 2]	οὐδὲν ἀποδέοντα τῆς κατ´ αὐτὸν	οἰκονομίας	ἐκ τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους ἀναστήσειν
[3, 0]	περὶ τῆς κατὰ τὸν ἄνθρωπον	οἰκονομίας	Ἰησοῦ τοῦ Χριστοῦ τοῦ θεοῦ,
[3, 2]	Ἔνθα λοιπὸν ἤδη καὶ τῆς	κληρονομίας	τοῦ Χριστοῦ μέμνηται τῷ δευτέρῳ
[3, 3]	ὀνόμασι τὸν μηδὲ ἐμβλέπειν μετὰ	ἐπιθυμίας	ἀκολάστου γυναιξὶν ἐπιτρέψαντα, καὶ εἰ
[3, 2]	μοιχεύειν μηδ´ ἐμβλέπειν γυναικὶ μετὰ	ἐπιθυμίας	ἀκολάστου παραινεῖ, ἀντί τε τοῦ
[3, 5]	ἀπάθειαν, μηδὲ προσβλέπειν γυναῖκα μετὰ	ἐπιθυμίας	ἀκολάστου, τοῦ δὲ κλέπτειν τοὐναντίον
[3, 6]	μαρτυροῦσι παραινεῖν μηδ´ ἐμβλέπειν μετ´	ἐπιθυμίας	ἀκολάστου, φήσαντα· Ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις,
[3, 5]	μὲν ὀργῆς καὶ πάσης αἰσχρᾶς	ἐπιθυμίας	πειρᾶσθαι, μᾶλλον δὲ μηδὲ ὀργίζεσθαι
[3, 5]	τὰ παρὰ τοῖς πᾶσιν ἀνατρέπωμεν.	Προθυμίας	δὲ μηδεὶς ἡμῶν λειπέσθω» Οὔτε
[3, 5]	καταγέλαστοι, φίλοι μὲν φθόνου καὶ	βασκανίας,	ἐχθροὶ δὲ αὐτῆς ἀληθείας ἁλισκόμενοι,
[3, 5]	μὲν γὰρ οἷα προχείροις εἰς	ἀνδροφονίας	νομοθετῆσαι μὴ φονεύειν, ὡσαύτως δὲ
[3, 3]	τιμᾶν κατὰ τὸ μέτρον τῆς	ἀξίας	ἐδιδάχθημεν, μόνῳ τῷ παμβασιλεῖ θεῷ
[3, 5]	ἀπάτης τῦφον· ἀνθ´ ὧν, φέρε,	δεξιὰς	δόντες ἀλλήλοις, ὁμοῦ πάντες συνθώμεθα
[3, 5]	σωφρόνων λόγων, ἀδικίας δὲ καὶ	πλεονεξίας	καὶ πάσης ἀκολασίας, τούς τε
[3, 5]	τῶν ἀμφὶ τὰς τελωνείας καὶ	πλεονεξίας	σχολαζόντων. τοῦτο οὐδεὶς τῶν λοιπῶν
[3, 5]	ἡμῶν μαθηταὶ εἰς τοσαύτην ὑπερβολὴν	ἐκπληξίας	ἤλασαν, ὡς μηδὲν μὲν ὑπ´
[3, 7]	καὶ μηδεμιᾶς οὔσης ἐν αὐτοῖς	ἐπιμιξίας	διὰ τὰς πολλὰς ἐθναρχίας· ὧν
[3, 6]	πᾶσι τοῖς ἔθνεσι κατέστη αἴτιος,	οἵας	αὐτοῖς ὁρῶμεν ὀφθαλμοῖς καὶ ἀκοαῖς
[3, 6]	τοσάσδε καὶ παραδόξους εὐεργεσίας τοιάσδε,	οἵας	ὁ ἡμέτερος πεποιηκὼς μνημονεύεται, τίς
[3, 6]	ἁγνεύειν ἐξ αὐτοῦ τοῦ τῆς	διανοίας	βάθους, τὰς ἐμπαθεῖς ὀρέξεις ἀποτέμνοντας,
[3, 7]	Δία νενομικέναι. τοσοῦτον αὐτῶν τὰς	διανοίας	ἐξέπληττεν ἡ τῶν παραδόξων ἔργων
[3, 1]	παρακαλέσει Ταῦτα δὲ ὁποίας ἔχεται	διανοίας,	ὁδῷ προϊόντες κατὰ τὴν εὐαγγελικὴν
[3, 5]	προτιμᾶν, κάτωθεν ἐκ βάθους αὐτῆς	διανοίας	ὥσπερ ἀπὸ ῥιζῶν τὰ τῆς
[3, 6]	ἐκείνου πάσης τῆς περὶ τούτου	ὑπονοίας	ἐτύγχανον; ὅτε τοίνυν οἱ μαθηταὶ
[3, 5]	αὐτῷ τὰ παράδοξα, φαύλης ἐκτὸς	ὑπονοίας	καθεστάναι; Αὐτάρκης μὲν οὖν καὶ
[3, 6]	διδασκαλίᾳ, τίς ἔτι χώρα περιλείπεται	ὑπονοίας	τοῦ πλάνον αὐτὸν καὶ γόητα
[3, 6]	πορρωτάτω καθεστήκεσαν φαύλης καὶ πονηρᾶς	ὑπονοίας,	ὡς μηδὲ τοῖς νοσηλευομένοις ἐπιτρέπειν,
[3, 1]	γαστρὶ ἐχούσας παρακαλέσει Ταῦτα δὲ	ὁποίας	ἔχεται διανοίας, ὁδῷ προϊόντες κατὰ
[3, 6]	κῆρυξ δικαιοσύνης καὶ ἀληθείας καὶ	φιλανθρωπίας	καὶ ἀρετῆς ἁπάσης καὶ θεοσεβείας
[3, 3]	οὐρανῶν βασιλείας καὶ σὺν θεῷ	μακαρίας	διαγωγῆς, τίνα ἂν πλανήσειεν, οὐχὶ
[3, 6]	ἑαυτῶν καὶ τῆς προτέρας αὐτῶν	μοχθηρίας	ἀπεργάζεσθαι. τοιοῦτοι δὲ καὶ οἱ
[3, 5]	τοιοῦτον, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ χείρονι	μοχθηρίας	τρόπῳ τὰς ψυχὰς ἐνεσχημένοι, ὑπέμενον
[3, 3]	μᾶλλον τῆς θεομαχίας καὶ τῆς	θεοεχθρίας	ἕνεκεν ἀποτρεπτέας εἶναι, καθ´ ἃς
[3, 5]	τοῖς προανῃρημένοις τρέσας, ἐξέστη τῆς	ἑταιρίας,	οὐδ´ ἀντεκήρυξε τοῖς ἄλλοις εἰς
[3, 7]	τίς ἦν ἄρα αὐτοῖς τῆς	δημηγορίας	ὁ λόγος, ᾧ πεπεῖσθαι εἰκὸς
[3, 6]	τε καὶ παραχωρεῖ τῇ τῆς	προσηγορίας	δυνάμει; ὥσπερ οὖν καὶ πάλαι
[3, 7]	διά τε τῆς αὐτοῦ ἐνθέου	προσηγορίας	ἐξελαύνοντες, Σημείων τῶν πάλαι ἱστορουμένων
[3, 7]	γε λοιποὶ πάντες τῆς ἐνθέου	προσηγορίας	ἠξιωμένοι καὶ τὰ Χριστοῦ φρονεῖν
[3, 3]	εἰ καὶ ὅτι μάλιστα θεῶν	προσηγορίας	καὶ τιμὰς ἑαυτοῖς ὑφαρπάζουσιν, ταύτης
[3, 5]	αὐτοῦ οὐδὲ μνήμην τῆς οἰκείας	προσηγορίας	ποιεῖται, ἢ πρεσβύτερον ἑαυτὸν ὀνομάζει,
[3, 7]	γὰρ ἡ δύναμις τῆς αὐτοῦ	προσηγορίας	τοιαύτη τις ἦν, ὡς φάναι
[3, 5]	καὶ τῶν πλημμεληθέντων αὐτοῖς τὰς	κατηγορίας,	ἃς οὐκ ἄν τις ἔγνω
[3, 6]	οὐχὶ κἀκείνων, πρὸ τῆς τούτου	κατηγορίας,	ἔφθασεν εἰς πάντας ἀνθρώπους ἡ
[3, 5]	τὰς τῶν παλαιῶν διαβάλλοι ἂν	ἱστορίας,	ἀθετῶν τὴν ἐν αὐταῖς ἀλήθειαν,
[3, 6]	δέχου τὰς ἀποδείξεις καὶ ἀπὸ	ἱστορίας	ἐγγράφου. Οἱ δὴ πρῶτοι τοῦ
[3, 5]	τὰς ὑπ´ αὐτοῦ πραχθείσας παραδοξοποιοὺς	ἱστορίας.	Εἰ δὲ λέγοιεν μηδὲν τὴν
[3, 5]	ὃς ἐλθὼν ἐπ´ ἐκεῖνα τῆς	ἱστορίας,	ἐν οἷς ὁ Ἰησοῦς ἐρωτήσας,
[3, 6]	ἐναντίας θέσθαι νόμους τοὺς κατ´	εἰδωλολατρίας,	καὶ τούτους κρατῦναι, ἀμάχους τε
[3, 1]	ἔρχεται, καὶ ὁ βραχίων μετὰ	κυρίας·	ἰδοὺ ὁ μισθὸς αὐτοῦ μετ´
[3, 5]	ἀναβιώσεις πηρῶν τε ἀναβλέψεις καὶ	μυρίας	ἄλλας νοσούντων ἰάσεις πρὸς αὐτοῦ
[3, 5]	ᾑροῦντο ἢ τῆς ὑπὲρ αὐτοῦ	μαρτυρίας	ἀγαθῆς ἐξίστασθαι; εἰ δὴ οὖν
[3, 5]	τιμωριῶν εἶδος ὑπὲρ τῆς αὐτοῦ	μαρτυρίας	ἀναδέχεσθαι, οὐκ ὂν τοῦτο τῆς
[3, 5]	ἐκ τῆς περὶ τοῦ Ἰησοῦ	μαρτυρίας,	διὸ καὶ ἀδεῶς ἐπὶ τὸ
[3, 5]	αὐτῶν καὶ δίχα τῆς αὐτῶν	μαρτυρίας	μυρία ὁμολογεῖται πλήθη Ἰουδαίων τε
[3, 5]	Ἰησοῦ ἐδικαίου δι´ οἰκείας προφέρειν	μαρτυρίας.	τίνα δὲ ἦν τὰ πρὸς
[3, 3]	ἔσεσθαι κρίσεως, κολάσεις τε καὶ	τιμωρίας	ἀπαραιτήτους τοῖς ἀσεβέσιν ὑπογράφων τοῖς
[3, 3]	διὰ τὰς ἐπηρτημένας τοῖς ἀσεβέσι	τιμωρίας;	Ἐν τοῖς δογματικοῖς τῶν αὐτοῦ
[3, 5]	οὐδ´ ὑπὲρ οἰκείων καὶ φιλτάτων	τιμωρίας	ὑπομείνειεν, μή τί γε ὑπὲρ
[3, 5]	ποιητέον, καὶ πάσας ὕβρεις καὶ	τιμωρίας	ὑπομενετέον, πάντα τε τρόπον ἀναδεκτέον
[3, 7]	καὶ Λιβύης, Εὐρώπης τε καὶ	Ἀσίας,	ἔν τε κώμαις τε καὶ
[3, 2]	σου ἔθνη κληρονομήσει» Πλείονος δὲ	ἐξεργασίας	δεομένων τῶν κατὰ τὸν τόπον,
[3, 5]	δὲ καὶ πλεονεξίας καὶ πάσης	ἀκολασίας,	τούς τε μαθητὰς αὐτοῦ τοιαῦτα
[3, 2]	γενέσεως, καὶ τὰ περὶ ψυχῆς	ἀθανασίας,	καὶ ὅσα ἄλλα φιλόσοφα δόγματα
[3, 6]	ἀρετῆς καὶ τοὺς περὶ ψυχῆς	ἀθανασίας	λόγους; εἰ μὲν δὴ τοιαῦτά
[3, 5]	δικαστηρίου, οἱ δὲ ἐπιβουλεύοντες, ὑπὸ	φαντασίας	θεηλάτου πλανώμενοι, ἐνεργεῖν κατ´ αὐτοῦ
[3, 6]	ἰάσεις δὲ τοσάσδε καὶ παραδόξους	εὐεργεσίας	τοιάσδε, οἵας ὁ ἡμέτερος πεποιηκὼς
[3, 2]	ἐν Χωρὴβ τῇ ἡμέρᾳ τῆς	ἐκκλησίας	Ἆρ´ οὖν οἱ μετὰ Μωσέα
[3, 2]	ἐν Χωρὴβ τῇ ἡμέρᾳ τῆς	ἐκκλησίας	Ὅτι δὲ τῶν μετὰ Μωσέα
[3, 2]	ἢ κατὰ Μωσέα δυνάμει γεγονυίας,	παραπλησίας	γε μὴν αἷς καὶ ὁ
[3, 5]	τοῖς παραδόξοις ἔργοις αὐτοῦ μετὰ	παρρησίας	ἐμαρτύρουν. Καὶ μήν, εἴπερ ψεύσματα
[3, 5]	τολμήσας τὸ σύμβολον ἐνδείξασθαι τῆς	προδοσίας,	ἀπελιθώθη αὐτίκα, ὁ δὲ ῥαπίσαι
[3, 3]	οἰκεῖα λογισάμενος, κρίνας δὲ πάσης	θυσίας	προσηνεστάτην καὶ ἡδεῖαν εἶναι τῷ
[3, 7]	διάθεσιν. Λέγονται γοῦν ἤδη τινὲς	βουθυσίας	καὶ σπονδὰς ὡς ἂν ἤδη
[3, 3]	ἐπὶ λόγῳ φύσεώς τε καὶ	οὐσίας,	τὴν σφῶν αὐτῶν τῶν φιλοσοφωτάτων
[3, 5]	ἐν ὑποθέσει, ὅπως καὶ ἐκ	περιουσίας	καὶ ἐν ἀτόπῳ συγχωρήσει τὸ
[3, 5]	Οὐδὲν δὲ κωλύει οἷον ἐκ	περιουσίας	καὶ τῷ ἐξ Ἑβραίων Ἰωσήπῳ
[3, 3]	πανδήμου καὶ ἀγελαίου καὶ θορυβώδους	συνουσίας	ἀνείργων, διδάσκων δὲ μόνην ἀσπάζεσθαι
[3, 2]	Ὡσαύτως δὲ καὶ μείζονι δυνάμει	ἐξουσίας	ὁ Χριστὸς τοῦ θεοῦ, προσελθόντος
[3, 2]	ἔθνους μέχρι τῆς τοῦ προσδοκωμένου	παρουσίας	ἀποφαίνεται, διαλιπόντων δὲ τῶν παρ´
[3, 6]	καὶ δαιμόνων ἐπικλήσεώς τε καὶ	παρουσίας	γοητεύοντας. Μή τι οὖν καὶ
[3, 0]	ἡμῶν εὐαγγελικῆς διδασκαλίας, τῆς τε	αἰτίας	ἀποδοθείσης δι´ ὧν τὰ Ἰουδαίων
[3, 6]	πρὸς τούτοις ὁ τῷ δι´	ἐναντίας	ἡμῖν λόγῳ παριστάμενος λεγέτω, τίς
[3, 6]	καὶ ποιητῶν καὶ θεολόγων ἐξ	ἐναντίας	θέσθαι νόμους τοὺς κατ´ εἰδωλολατρίας,
[3, 6]	Πάλιν δ´ ἐπὶ τὸν δι´	ἐναντίας	ἰτέον, ἐρωτητέον τε εἴ ποτε
[3, 5]	συγχωρήσει τὸ ἀσύστατον τοῦ δι´	ἐναντίας	λόγου φανῇ. Ἐληλεγμένου δῆτα τούτου,
[3, 5]	συμφέρον καὶ τὸ φέρεσθαι ἐξ	ἐναντίας	πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν καὶ τὸ
[3, 2]	πολλῶν ἀνήνεγκεν, καὶ διὰ τὰς	ἁμαρτίας	αὐτῶν παρεδόθη» Ἀντὶ τούτων γὰρ
[3, 2]	ὑπάρχων πλημμελείας τὰς ὑπὲρ ἀνθρώπων	ἁμαρτίας	εἰς ἑαυτὸν ἀναδέξεται. Διὸ καὶ
[3, 2]	τῆς πληγῆς· ἐὰν δῶτε περὶ	ἁμαρτίας,	ἡ ψυχὴ ὑμῶν ὄψεται σπέρμα
[3, 2]	ἔσται; Ἐὰν δῶτε» φησίν, περὶ	ἁμαρτίας,	ἡ ψυχὴ ὑμῶν ὄψεται σπέρμα
[3, 2]	Αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη διὰ τὰς	ἁμαρτίας	ἡμῶν, καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς
[3, 2]	ἐπεὶ καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς	ἁμαρτίας	ἡμῶν, ὅπως ἡμεῖς, ἀνειληφότος αὐτοῦ
[3, 2]	καὶ οὐκ ἐλογίσθη. Οὗτος τὰς	ἁμαρτίας	ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν
[3, 2]	τοῖς ἀνόμοις ἐλογίσθη, καὶ αὐτὸς	ἁμαρτίας	πολλῶν ἀνήνεγκεν, καὶ διὰ τὰς
[3, 7]	θεοῦ λόγον (διὸ καὶ τοιαύτας	τεραστίας	δυνάμεις πεποιηκέναι οἷα θεόν) τοτὲ
[3, 5]	ἀπραγμόνως καὶ ἐπὶ τῆς οἰκείας	ἑστίας	μετὰ τῶν φιλτάτων τὸν ἀκίνδυνον
[3, 5]	τὸ ἐκ νεκρῶν ἀναβιῶσαι συνεγένετο,	ἑστίας	τε καὶ τροφῆς συνήθους ἐκοινώνησεν.
[3, 5]	καθ´ ἑαυτῶν στηλιτεύοντες, πῶς οὐ	φιλαυτίας	μὲν ἁπάσης καὶ ψευδολογίας ἐκτὸς
[3, 3]	ἐμπίδος τε καὶ εὐλῆς καὶ	μυίας	τὴν ἐν ἀνθρώποις ψυχήν, ἀλλὰ
[3, 2]	κρείττονι ἢ κατὰ Μωσέα δυνάμει	γεγονυίας,	παραπλησίας γε μὴν αἷς καὶ
[3, 6]	ἀνωτάτω σοφίαν ἀσπασάμεναι, οὐρανίου τε	σοφίας	ἔρωτι ληφθεῖσαι, τῶν μὲν σαρκὸς
[3, 2]	αὐτὸν πνεῦμα τοῦ θεοῦ, πνεῦμα	σοφίας	καὶ συνέσεως καὶ τὰ λοιπά.
[3, 6]	καταλιπόντα τὴν ἑαυτοῦ χώραν προφάσει	φιλοσοφίας	ᾄδουσιν ὧδε κἀκεῖσε περιφέροντες Ἑλλήνων
[3, 3]	οὐ τῆς κοινῆς καὶ πανδήμου	φιλοσοφίας	εἰσηγητὴν πᾶς ὁ φιλαλήθης αὐτὸν
[3, 6]	ἐπέγραψεν· Περὶ τῆς ἐκ λογίων	φιλοσοφίας»	ἐν τρίτῳ συγγράμματι τέθειται, ὧδέ
[3, 5]	ἂν αὐτοὺς θαυμάσειεν δι´ ὑπερβολὴν	φιλοσοφίας	καὶ ταῖς κατὰ νόμον συγκεχωρημέναις
[3, 3]	δ´ οὖν ἔτι μᾶλλον τῆς	θεομαχίας	καὶ τῆς θεοεχθρίας ἕνεκεν ἀποτρεπτέας
[3, 7]	αὐτοῖς ἐπιμιξίας διὰ τὰς πολλὰς	ἐθναρχίας·	ὧν περιῃρημένων ἀφόβως ἤδη καὶ
[3, 2]	δὲ αὐτοῖς καὶ τὴν περὶ	μοναρχίας	θεολογίαν κατήγγειλεν, τὸν τῶν ἁπάντων
[3, 5]	καὶ πλανᾶσθαι, καὶ μὴ ἐφ´	ἡσυχίας	βάλλεσθαι τὸ πρᾶγμα· κηρύττειν δ´
[3, 2]	τὰς δύο πλάκας τοῦ μαρτυρίου,	πλάκας	λιθίνας γεγραμμένας τῷ δακτύλῳ τοῦ
[3, 2]	τῷ ὄρει Σινᾶ, τὰς δύο	πλάκας	τοῦ μαρτυρίου, πλάκας λιθίνας γεγραμμένας
[3, 5]	τε κατὰ τὸ αὐτὸ πεποιημένοι	συνθήκας	ἔθεντο πρὸς ἀλλήλους πλάσασθαι καὶ
[3, 5]	τὰς τῶν παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων	ὑποθήκας	διαβάλλοι ἄν τις τόν τε
[3, 4]	πορείαν στειλάμενος· οἷς δὴ καὶ	ὑποθήκας	περὶ τῶν πρακτέων παραδοὺς διδασκάλους
[3, 6]	δὴ οὖν πυρὶ παραδόντες τὰς	μαγικὰς	βίβλους καὶ παντελῆ φθορὰν αὐτῶν
[3, 3]	ἀσωμάτους τὴν φύσιν καὶ νοεράς,	λογικάς	τε καὶ παναρέτους, τὸν παμβασιλέα
[3, 7]	εὐσεβείας πολέμιοι τὰς προσηκούσας ἐξέτινον	δίκας,	θεηλάτοις μάστιξιν οἰστρούμενοι καὶ πᾶν
[3, 5]	Ὠκεανὸν παρελθεῖν ἐπὶ τὰς καλουμένας	Βρεττανικὰς	νήσους, ταῦτα οὐκ ἔτ´ ἔγωγε
[3, 6]	πλήθη, παραταξαμένων μὲν πρὸς τὰς	φυσικὰς	τοῦ σώματος ἡδονάς, ἄτρωτον δὲ
[3, 1]	προφητικῶν φωνῶν μεμαρτυρημένον, ἔχεις τε	λευκὰς	καὶ ἐναργεῖς ἀποδείξεις, ἐκ τίνος
[3, 5]	Οὕτως μὲν τὸν Ματθαῖον ὁ	Λουκᾶς	ἐτίμησεν, καθ´ ἃ παρέδωκαν αὐτῷ
[3, 5]	συναπόστολος αὐτοῦ Ἰωάννης, οὐδέ γε	Λουκᾶς,	οὐδὲ Μάρκος, αὐτὸς δὲ Ματθαῖος
[3, 7]	εἰς πάντα τὰ ἔθνη διεπέμπετο,	κήρυκας	ἀναδείξας τῆς αὐτοῦ διδασκαλίας. Καὶ
[3, 2]	ἁπάντων δημιουργὸν καὶ ποιητὴν μόνον	παραγγείλας	σέβειν· πρῶτος δὲ καὶ ἀγωγήν
[3, 2]	μακαριζομένοις βασιλείαν οὐρανῶν κατήγγειλε. Καὶ	ἄλλας	δὲ πράξεις εὕροις ἂν ὑπὸ
[3, 5]	πηρῶν τε ἀναβλέψεις καὶ μυρίας	ἄλλας	νοσούντων ἰάσεις πρὸς αὐτοῦ γενέσθαι
[3, 7]	ἐν αὐτοῖς ἐπιμιξίας διὰ τὰς	πολλὰς	ἐθναρχίας· ὧν περιῃρημένων ἀφόβως ἤδη
[3, 6]	ψυχῆς δὲ πᾶσαν ἐπιμέλειαν πεποιηκυῖαι	ὅλας	αὐτὰς αὐτῷ σώματι καὶ ψυχῇ
[3, 5]	παραιτούμενοι, τὰς δὲ καθ´ ἑαυτῶν	διαβολὰς	εἰς ἄληστον αἰῶνα καταγράφοντες, καὶ
[3, 2]	διψώσῃ ἀνθ´ οὗ ὁ μὲν	Ἀκύλας	ἡρμήνευσεν οὕτως· Καὶ ἀναρρηθήσεται ὡς
[3, 6]	ὑπονοῶν τάχα που τοὺς λέγοντας	ἡμᾶς.	Ἀλλὰ σύ γε κἂν τῶν
[3, 6]	θεοῦ; ἦλθες πρὸ καιροῦ βασανίσαι	ἡμᾶς»	Ἀνὴρ δὲ ὅλως γοητείᾳ προσέχων
[3, 6]	τῆς ἀοράτου ταύτης δυνάμεως πάντας	ἡμᾶς	ἀπειργάσατο, ἐχθρούς τε δαιμόνων καὶ
[3, 5]	τρόπου, καὶ τὸ διάστροφα διδάξαι	ἡμᾶς	αὐτοὺς τόν τε δι´ ἀπάτης
[3, 3]	ἡμῶν ὠφελημένοι, ἐπεὶ καὶ μεθ´	ἡμᾶς	γεγόνασι τοῖς χρόνοις, λέγω δὲ
[3, 5]	ἐπεὶ μὴ τὰ τυχόντα βραβεῖα	ἡμᾶς	ἐκδέξεται, ἀλλ´ αἱ ἀπὸ τῶν
[3, 2]	πλείω περὶ τοῦ Χριστοῦ πάντας	ἡμᾶς	εὐαγγελίζεται· ἀδελφὰ δὲ αὐτῷ καὶ
[3, 6]	δὲ οὐδεὶς πώποτε τῶν καθ´	ἡμᾶς	οὔτε τῶν παλαιῶν ἐκείνων τοῦ
[3, 6]	καὶ βασιλέων ἀκριβῆ τῶν καθ´	ἡμᾶς	πραγμάτων τὴν ἐξέτασιν πεποιημένων. Οὕτως
[3, 6]	εἶναι παρεσκεύασεν. Ὁ δὴ τοιούτους	ἡμᾶς	προαγαγὼν πῶς ἂν αὐτὸς δοῦλος
[3, 5]	μᾶλλον τιμητέον αὐτόν, εἰ μηδὲν	ἡμᾶς	ὤνησεν, πάντα τε ἐπὶ τῷ
[3, 6]	ἐνώπιον πάντων, καὶ συνεψήφισαν τὰς	τιμὰς	αὐτῶν, καὶ εὗρον μυριάδας πέντε»
[3, 3]	ὅτι μάλιστα θεῶν προσηγορίας καὶ	τιμὰς	ἑαυτοῖς ὑφαρπάζουσιν, ταύτης δ´ οὖν
[3, 7]	Δεῦτε, ἀκολουθεῖτέ μοι, καὶ ποιήσω	ὑμᾶς	ἁλιεῖς ἀνθρώπων» ἐπειδὴ δὲ λοιπὸν
[3, 7]	Δεῦτε, ἀκολουθεῖτέ μοι, καὶ ποιήσω	ὑμᾶς	ἁλιεῖς ἀνθρώπων» φησάσῃ, ὁμοῦ τε
[3, 1]	κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω	ὑμᾶς	Καὶ τυφλοῖς δὲ τὴν ἀνάβλεψιν
[3, 5]	ἀδελφὸς αὐτοῦ, Φίλιππος καὶ Βαρθολομαῖος,	Θωμᾶς	καὶ Ματθαῖος ὁ τελώνης» Οὕτως
[3, 3]	δὲ πάσης κακίας διὰ τὰς	ἐπηρτημένας	τοῖς ἀσεβέσι τιμωρίας; Ἐν τοῖς
[3, 2]	πλάκας τοῦ μαρτυρίου, πλάκας λιθίνας	γεγραμμένας	τῷ δακτύλῳ τοῦ θεοῦ καὶ
[3, 6]	εἰς μέσον ἀγαγεῖν τολμῆσαι τὰς	ἀπηγορευμένας	βίβλους καὶ ταύτας ἐνώπιον πάντων
[3, 5]	τὸν Ὠκεανὸν παρελθεῖν ἐπὶ τὰς	καλουμένας	Βρεττανικὰς νήσους, ταῦτα οὐκ ἔτ´
[3, 7]	ποίᾳ δὲ χρησόμεθα λέξει πρὸς	Ἕλληνας,	ἄνδρες τῇ Σύρων ἐντραφέντες μόνῃ
[3, 7]	τοῦ Ἰησοῦ μαθηταί, καὶ ὅπως	Ἕλληνας	ὁμοῦ καὶ βαρβάρους ὡς περὶ
[3, 2]	δύο πλάκας τοῦ μαρτυρίου, πλάκας	λιθίνας	γεγραμμένας τῷ δακτύλῳ τοῦ θεοῦ
[3, 3]	ἀθανάτου φύσεως οὐδαμῶς οἰκεῖα λογισάμενος,	κρίνας	δὲ πάσης θυσίας προσηνεστάτην καὶ
[3, 5]	καὶ αὖ πάλιν τὸ Σκυθῶν,	τινὰς	δὲ ἤδη καὶ ἐπ´ αὐτὰ
[3, 3]	μηκέτι κατὰ τὸ παλαιὸν βραχεῖς	τινας	καὶ ἀριθμῷ ληπτοὺς ὀρθὰς περὶ
[3, 5]	τῶν οἰκείων λόγων ἐπιδεδειγμένους, πανούργους	τινὰς	καὶ δεινοὺς ὑποτίθενται σοφιστάς, ὡς
[3, 3]	ἔγνωμεν, παρ´ αὐτοῦ μαθόντες, πολεμίας	τινὰς	καὶ ἐχθρὰς τοῦ ἀνθρωπείου γένους
[3, 3]	τῶν αὐτοῦ λόγων παρειλήφαμεν εἶναί	τινας	μετὰ τὸν ἀνωτάτω θεὸν δυνάμεις,
[3, 3]	ἀνθρώπων νεύματι τοῦ πατρὸς διά	τινας	σωτηρίους οἰκονομίας ἀπεστάλθαι· ἃς δὴ
[3, 6]	πρὸς τὰς φυσικὰς τοῦ σώματος	ἡδονάς,	ἄτρωτον δὲ καὶ τὴν διάνοιαν
[3, 5]	προλέγων ἐμαρτύρατο, ὅτι καὶ ἐπὶ	ἡγεμόνας	ἀχθήσονται, καὶ μέχρι βασ? ροῦντας
[3, 7]	εἰπὼν Ἀσθενοῦντας θεραπεύετε, λεπροὺς καθαρίζετε,	δαίμονας	ἐκβάλλετε· δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε»
[3, 4]	προστάγματι λόγου τοὺς ἐν ἀνθρώποις	δαίμονας	ἐλαύνων, καὶ ἄλλοτε πάλιν νοσηλευομένοις
[3, 6]	πνεύμασιν ἔθυσεν; ἢ πῶς βοηθοὺς	δαίμονας	ἐπεκαλέσατο ἐν ταῖς παραδοξοποιίαις, ὁπότε
[3, 5]	ἤγειρεν, καὶ λεπροὺς ἐκαθάρισεν, καὶ	δαίμονας	ἤλασεν, καὶ τῶν ἄλλων παραδόξων
[3, 1]	ἐν τῷ βραχίονι αὐτοῦ συνάξει	ἄρνας	καὶ ἐν γαστρὶ ἐχούσας παρακαλέσει
[3, 5]	χρυσὸν μηδὲ ἄργυρον εἰς τὰς	ζώνας,	μὴ πήραν εἰς ὁδόν καὶ
[3, 6]	χρυσὸν μηδ´ ἄργυρον εἰς τὰς	ζώνας	ὑμῶν, μὴ πήραν εἰς ὁδόν,
[3, 7]	πάντα τὰ ἔθνη διεπέμπετο, κήρυκας	ἀναδείξας	τῆς αὐτοῦ διδασκαλίας. Καὶ τίς
[3, 3]	ληπτοὺς ὀρθὰς περὶ θεοῦ φέρειν	δόξας,	ἀλλὰ μυρία πλήθη βαρβάρων τῶν
[3, 1]	ἐπὶ τοῦ πλήθους τῶν Ἰουδαίων,	Πτύξας	τὸ βιβλίον εἶπεν· σήμερον πεπλήρωται
[3, 6]	ταῖς παραδοξοποιίαις, ὁπότε εἰσέτι δεῦρο	πᾶς	δαίμων καὶ πᾶν ἀκάθαρτον πνεῦμα,
[3, 6]	ἂν εἴη βελτίων δή που	πᾶς	ὁ διδάσκων τῶν μαθητευομένων· φιλόσοφος
[3, 6]	ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ὅτι	πᾶς	ὁ ἐμβλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ
[3, 3]	κοινῆς καὶ πανδήμου φιλοσοφίας εἰσηγητὴν	πᾶς	ὁ φιλαλήθης αὐτὸν ὁμολογήσαι ἄν;
[3, 3]	ᾖ μεμολυσμένος) διὰ δὲ σιγῆς	καθαρᾶς	καὶ τῶν περὶ αὐτοῦ καθαρῶν
[3, 2]	ἡ γραφή· Συνάγαγέ μοι ἑβδομήκοντα	ἄνδρας	ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων Ἰσραήλ Καὶ
[3, 2]	αὐτοῦ Καὶ πάλιν Μωσῆς δώδεκα	ἄνδρας	ἐξέπεμψε τὴν γῆν κατασκεψομένους· ὡσαύτως
[3, 7]	ἄρα τὴν φύσιν καὶ πηλίκος,	ἄνδρας	εὐτελεῖς ἐξ ἁλείας καὶ ταπεινοῦ
[3, 5]	οὐ μεστὸν ἐκπλήξεως, τὸ πλάνους	ἄνδρας	καὶ ἰδιώτας, μήτε λαλεῖν μήτε
[3, 6]	τὰ τῆς κακίας μεταδιδῶ, ὁποίους	ἄνδρας	κατασκευάζει; ἆρ´ οὐχὶ γόητας καὶ
[3, 5]	πάσης ἀποδοχῆς αὐτοὺς ἀξίους κρίνειεν,	ἄνδρας	μὲν εὐτελεῖς ὁμολογουμένως καὶ τὸν
[3, 5]	τῆς οἰκείας γῆς καλινδουμένους ἀγροίκους	ἄνδρας	πλανᾶν καὶ πλανᾶσθαι, καὶ μὴ
[3, 2]	ἐπ´ αὐτοὺς καὶ Συνήγαγεν ἑβδομήκοντα	ἄνδρας	ὡσαύτως δὲ καὶ ὁ σωτὴρ
[3, 2]	ἐπὶ παραδείγματος, Μωσῆς ἐφεξῆς τεσσαράκοντα	ἡμέρας	ἐνήστευσεν, ὡς ἡ γραφὴ μαρτυρεῖ,
[3, 7]	μεθ´ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς	ἡμέρας,	ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος»
[3, 2]	ἐκεῖ Μωσῆς ἔναντι κυρίου τεσσαράκοντα	ἡμέρας	καὶ τεσσαράκοντα νύκτας, ἄρτον οὐκ
[3, 2]	ἤγετο εἰς τὴν ἔρημον τεσσαράκοντα	ἡμέρας	πειραζόμενος ὑπὸ τοῦ διαβόλου, καὶ
[3, 3]	δυνάμεις, ἀσωμάτους τὴν φύσιν καὶ	νοεράς,	λογικάς τε καὶ παναρέτους, τὸν
[3, 6]	αὐτοφυὴς ἰατρός, οὐδὲ τέκτων, οὐδ´	ἑτέρας	δημιουργὸς τέχνης. Καίτοι μικρὰ ταῦτα
[3, 0]	γραφαί, προλαβοῦσαι τὸ μέλλον, τῆς	ἡμετέρας	διὰ Χριστοῦ γενομένης κλήσεως ἐμνημόνευσαν,
[3, 2]	ἡμέτερα ἀμπλακήματα καὶ τὰ τῆς	ἡμετέρας	κακίας τραύματα, τῷ μώλωπι αὐτοῦ
[3, 2]	τηνικάδε καὶ τὰ περὶ τῆς	θειοτέρας	αὐτοῦ φύσεως κατὰ καιρὸν διαλάβωμεν,
[3, 5]	τὴν εἰς οὐρανοὺς ἐπάνοδον μετὰ	θειοτέρας	δόξης ἐποιήσατο; οὐ γὰρ δὴ
[3, 6]	τε αὐτοὺς ἑαυτῶν καὶ τῆς	προτέρας	αὐτῶν μοχθηρίας ἀπεργάζεσθαι. τοιοῦτοι δὲ
[3, 3]	καὶ σελήνην καὶ τοὺς λοιποὺς	ἀστέρας,	εἰ καὶ μὴ λυθήσεσθαί φησιν
[3, 4]	πλὴν ἀλλὰ καὶ διὰ τῆς	λογικωτέρας	μεθόδου, ἣν προσάγειν εἰώθαμεν τοῖς
[3, 7]	προγεγυμνασμένων, καιρὸς ἤδη καλεῖ τῆς	μυστικωτέρας	περὶ αὐτοῦ θεολογίας ἐφάψασθαι, καὶ
[3, 2]	ἄλογα θρέμματα καὶ τοὺς προκαταλελεγμένους	θῆρας	οὐδὲ ἄλλους εἶναι τῶν ἐθνῶν,
[3, 6]	ἀνοσίων καὶ ἀθεμίτων ἡδονῶν ἕνεκεν	θήρας,	ὥστε ἤδη διὰ τὰς μαγγανείας
[3, 6]	διάδοχοι, πορρωτάτω καθεστήκεσαν φαύλης καὶ	πονηρᾶς	ὑπονοίας, ὡς μηδὲ τοῖς νοσηλευομένοις
[3, 3]	αὐτοῦ μαθόντες, πολεμίας τινὰς καὶ	ἐχθρὰς	τοῦ ἀνθρωπείου γένους ἀμφὶ τὸν
[3, 6]	Ἰησοῦ μαθητής, καίτοι διὰ βασάνων	πείρας	τῶν κατὰ χρόνους ἡγεμόνων τε
[3, 3]	δι´ οὗ πάρεστιν ἀνθρώποις ἐπὶ	σπείρας	τοῖς καθ´ ὅλης τῆς οἰκουμένης
[3, 5]	ἐν τούτῳ τε πηγνύμενον καὶ	χεῖρας	καὶ πόδας καταπειρόμενον, ὄξει τε
[3, 4]	εἰπὼν αὐτοῖς ῥήμασιν Πάτερ εἰς	χεῖράς	σου παρατίθεμαι τὸ πνεῦμά μου»
[3, 5]	θεόν, καὶ πολὺ πρότερον δι´	ἄκρας	σωφροσύνης καὶ ἁγνείας σώματος ὁμοῦ
[3, 2]	μαθήματα συνεστήσατο. Πάλιν Μωσῆς ἐκ	πικρᾶς	τῆς ὑπ´ Αἰγυπτίοις δουλείας τὸ
[3, 7]	ἐκβάλλετε· δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε»	Συνορᾷς	τοιγαροῦν καὶ αὐτὸς ὅπως κεκράτηκεν
[3, 5]	κρατεῖν μὲν ὀργῆς καὶ πάσης	αἰσχρᾶς	ἐπιθυμίας πειρᾶσθαι, μᾶλλον δὲ μηδὲ
[3, 7]	Χριστοῦ πολεμεῖν διδασκαλίᾳ, πάλαι ἂν	ἑώρας	κατὰ πόλεις καὶ κατὰ ἀγροὺς
[3, 7]	ταῖς πόλεσιν καὶ ἀνὰ τὰς	χώρας	εὐσεβείας ἑνὸς τοῦ ἐπὶ πάντων
[3, 5]	ἀλλ´ ὁ μὲν ἀφανὴς ἦν	καταγελάσας	αὐτῶν τοῦ δικαστηρίου, οἱ δὲ
[3, 5]	ἐνεσχημένοι, ὑπέμενον πρὸς τῶν ὁμοεθνῶν	πάσας	αἰκίας καὶ πᾶν τιμωριῶν εἶδος
[3, 5]	βίον. Οὕτως δέ τις καὶ	πάσας	ἁπλῶς εἰπεῖν τὰς τῶν παλαιῶν
[3, 6]	μαθηταί, πάσας μὲν αἰκίας ἀνατλάντες,	πάσας	δὲ βασάνων ἰδέας ὑπομείναντες, καὶ
[3, 6]	οἱ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν μαθηταί,	πάσας	μὲν αἰκίας ἀνατλάντες, πάσας δὲ
[3, 2]	τοῦ θανάτου, ὅπως ἂν ἐξαγγείλω	πάσας	τὰς αἰνέσεις σου» Τούτοις δὲ
[3, 7]	ἰδοὺ ἐγὼ μεθ´ ὑμῶν εἰμι	πάσας	τὰς ἡμέρας, ἕως τῆς συντελείας
[3, 5]	αὐτοῦ τὴν προσηγορίαν ποιητέον, καὶ	πάσας	ὕβρεις καὶ τιμωρίας ὑπομενετέον, πάντα
[3, 7]	ἐν αὐτοῖς θείας δυνάμεως παραστατικόν.	Ἀνακαλέσας	γοῦν αὐτοὺς τὰ μὲν πρῶτά
[3, 5]	πώποτε, τὰ συμβάντα τοῖς προανῃρημένοις	τρέσας,	ἐξέστη τῆς ἑταιρίας, οὐδ´ ἀντεκήρυξε
[3, 7]	αὐτοὺς καὶ λογικῶν ψυχῶν θηρευτὰς	ποιήσας,	ἔργον τε ἐπιθεὶς τῇ φωνῇ
[3, 4]	μαθηταῖς, οἷς καὶ ἐπὶ βραχὺ	ὁμιλήσας	καί τινα συνδιατρίψας χρόνον, ἄνεισιν
[3, 7]	θείας, μένους τε καὶ θάρσους	ἐμπλήσας,	καὶ δὴ οἷά τις ἀληθῶς
[3, 5]	ἀλλὰ καὶ ὁ ζῶντα προδοῦναι	τολμήσας	αὐτὸν αὐτοχειρίᾳ καθ´ ἑαυτοῦ παραχρῆμα
[3, 5]	αὐτίκα, ὁ δὲ ῥαπίσαι αὐτὸν	τολμήσας	ξηρὸς παραχρῆμα τὴν δεξιάν, ὁ
[3, 5]	μὲν ὁ προδοὺς αὐτὸν φιλήματι,	τολμήσας	τὸ σύμβολον ἐνδείξασθαι τῆς προδοσίας,
[3, 4]	αὐτίκα, κἄπειτα ἐπὶ τοῦ ἰκρίου	φωνήσας	μέγα, καὶ τῷ πατρὶ παρατιθεὶς
[3, 7]	εἰς οὐρανούς, ὥσπερ οἱ εὐσεβεῖς,	χωρήσας.	Ὥστε τοῦτον μὲν οὐ βλασφημήσεις,
[3, 4]	αὖθις ἀπελάμβανε τοῦτο, ὁ πρὶν	ἀναχωρήσας	ἑκών. Καὶ δείκνυσίν γε πάλιν
[3, 2]	τοῦ θεοῦ ἐπὶ τῆς θαλάσσης	περιπατήσας	καὶ τὸν Πέτρον βαίνειν ἐπ´
[3, 5]	ἱστορίας, ἐν οἷς ὁ Ἰησοῦς	ἐρωτήσας,	τίνα φασὶν αὐτὸν οἱ ἄνθρωποι,
[3, 2]	δὲ τοῦτο, πάλιν ἑξῆς διδάσκει	φήσας·	Ἀνθ´ ὧν παρεδόθη εἰς θάνατον
[3, 5]	ὑπάρξεως χρυσίου καὶ ἀργυρίου καθαρεύειν,	φήσας·	Ἀργύριον καὶ χρυσίον οὐχ ὑπάρχει
[3, 2]	καὶ παρὰ πόδας διασαφῶν ἑρμηνεύει,	φήσας·	Καὶ ἔσται ὁ ἀνιστάμενος ἄρχειν
[3, 7]	διδάσκαλος λύσιν τῶν ἀπορηθέντων ὑπέθετο,	φήσας	κατορθώσειν Τῷ ὀνόματί μου» οὐ
[3, 7]	καὶ παραδοξοποιὸν πεποιηκέναι, τοτὲ μὲν	φήσας	λάβετε πνεῦμα ἅγιον» τοτὲ δὲ
[3, 6]	δὲ ῥήματι καὶ μιᾷ φωνῇ	φήσας	πρὸς τοὺς ἑαυτοῦ μαθητὰς Πορευθέντες
[3, 7]	θεοῦ πάλιν προήκατο φωνήν, αὐτολεξεὶ	φήσας	τοῖς εὐτελεστάτοις ἐκείνοις αὐτοῦ μαθηταῖς·
[3, 5]	ἀληθείᾳ ἐμαρτύρουν τὰς ὑπ´ αὐτοῦ	πραχθείσας	παραδοξοποιοὺς ἱστορίας. Εἰ δὲ λέγοιεν
[3, 2]	τῆς κατ´ αὐτοῦ συσκευασθείσης ὀνομαστὶ	θεσπίσας	ὁ λόγος ἐν τῷ Παρέστησαν
[3, 2]	φῶς» Ἐποίησεν ἄρα ταῦτα, καὶ	καθαρίσας	αὐτὸν ἔδειξεν αὐτῷ φῶς. Καὶ
[3, 2]	τοὺς ἑπτὰ τῶν τετρακισχιλίων καὶ	πόσας	σπυρίδας ἐλάβετε; Πάλιν Μωσῆς διὰ
[3, 7]	τῇ Σύρων ἐντραφέντες μόνῃ φωνῇ;	Πέρσας	δὲ καὶ Ἀρμενίους, καὶ Χαλδαίους,
[3, 3]	φρονεῖν πάντα βάρβαρον καὶ ἰδιώτην	παιδεύσας,	ἆρ´ οὐχὶ σοφωτέρους ἀπείργασται τοὺς
[3, 2]	γῇ διψώσῃ Διὰ γὰρ τούτων	μνημονεύσας	ὁ προφήτης τοῦ βραχίονος τοῦ
[3, 5]	Ἰησοῦ, ὁ Μάρκος μηδενὸς τούτων	μνημονεύσας,	ὅτι μηδ´ ὁ Πέτρος ταῦθ´
[3, 5]	γοῦν Λουκᾶ, πῶς τοῦ Ματθαίου	μνημονεύσας	οὐ τελώνην ὀνομάζει, οὐδ´ ὑποτάττει
[3, 7]	δὲ λοιπὸν αὐτοὺς ἀκολούθους ἐκτήσατο,	ἐμπνεύσας	αὐτοῖς δυνάμεως θείας, μένους τε
[3, 2]	μὲν ταύτης ἀπέστρεψεν, ἀπαραιτήτοις τιμωρίαις	ἀπαγορεύσας	εἰδωλολατρεῖν· πρῶτος δὲ αὐτοῖς καὶ
[3, 5]	τὴν ὕπαρξιν· ὅπερ τάχα τις	ἀκούσας	παρῄτητο ἂν τὸ βαρὺ τοῦ
[3, 7]	δὲ τῆς εὐσεβείας πολέμιοι τὰς	προσηκούσας	ἐξέτινον δίκας, θεηλάτοις μάστιξιν οἰστρούμενοι
[3, 3]	τε καὶ παναρέτους, τὸν παμβασιλέα	χορευούσας,	ὧν πλείους καὶ μέχρις ἀνθρώπων
[3, 1]	συνάξει ἄρνας καὶ ἐν γαστρὶ	ἐχούσας	παρακαλέσει Ταῦτα δὲ ὁποίας ἔχεται
[3, 4]	τὸν ἀριθμὸν ἄρτων εἰς κόρον	πληρώσας,	ὡς καὶ περιττὰ τοσαῦτα, ὅσα
[3, 2]	ἐξ ᾅδου τὴν ψυχήν μου,	ἔσωσάς	με ἀπὸ τῶν καταβαινόντων εἰς
[3, 2]	θανάτου, ὅπως ἂν ἐξαγγείλω πάσας	τὰς	αἰνέσεις σου» Τούτοις δὲ πᾶσιν
[3, 2]	ἁμαρτίας πολλῶν ἀνήνεγκεν, καὶ διὰ	τὰς	ἁμαρτίας αὐτῶν παρεδόθη» Ἀντὶ τούτων
[3, 2]	κακώσει. Αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη διὰ	τὰς	ἁμαρτίας ἡμῶν, καὶ μεμαλάκισται διὰ
[3, 2]	ἁμαρτιῶν· ἐπεὶ καὶ μεμαλάκισται διὰ	τὰς	ἁμαρτίας ἡμῶν, ὅπως ἡμεῖς, ἀνειληφότος
[3, 2]	ἠτιμάσθη καὶ οὐκ ἐλογίσθη. Οὗτος	τὰς	ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ περὶ
[3, 6]	τὰς ἐν ὄρεσι διατριβὰς καὶ	τὰς	ἀναχωρήσεις διώκειν καὶ φεύγειν τὰς
[3, 2]	ἁμαρτίας ἡμῶν, καὶ μεμαλάκισται διὰ	τὰς	ἀνομίας ἡμῶν· παιδεία εἰρήνης ἡμῶν
[3, 6]	ὡς εἰς μέσον ἀγαγεῖν τολμῆσαι	τὰς	ἀπηγορευμένας βίβλους καὶ ταύτας ἐνώπιον
[3, 6]	ὁ λόγος ἡμῖν ὁδεύοι, δέχου	τὰς	ἀποδείξεις καὶ ἀπὸ ἱστορίας ἐγγράφου.
[3, 6]	τῶν τὰ περίεργα πραξάντων συνεισενέγκαντες	τὰς	βίβλους κατέκαιον ἐνώπιον πάντων, καὶ
[3, 5]	αὐτοῖς ἀγαθὴν φέρειν φήμην παραιτούμενοι,	τὰς	δὲ καθ´ ἑαυτῶν διαβολὰς εἰς
[3, 6]	αὐτῶν μαθητευόμενοι, καθαροὶ καὶ γνήσιοι	τὰς	διαθέσεις, ὡς μηδὲν ὕπουλον ἐν
[3, 7]	τὸν Δία νενομικέναι. τοσοῦτον αὐτῶν	τὰς	διανοίας ἐξέπληττεν ἡ τῶν παραδόξων
[3, 4]	ὅσων καὶ οἵων, σὺν ἀνθρώποις	τὰς	διατριβὰς πεποιημένος, παραδόξων γέγονεν ποιητὴς
[3, 2]	αὐτῷ ἐν τῷ ὄρει Σινᾶ,	τὰς	δύο πλάκας τοῦ μαρτυρίου, πλάκας
[3, 6]	αὐτοῦ τοῦ τῆς διανοίας βάθους,	τὰς	ἐμπαθεῖς ὀρέξεις ἀποτέμνοντας, ἐδίδασκεν λέγων·
[3, 6]	ἂν ἔκδηλος, ἀπό τε τοῦ	τὰς	ἐν ὄρεσι διατριβὰς καὶ τὰς
[3, 3]	ἀποτρέπεσθαι δὲ πάσης κακίας διὰ	τὰς	ἐπηρτημένας τοῖς ἀσεβέσι τιμωρίας; Ἐν
[3, 5]	κτήσησθε χρυσὸν μηδὲ ἄργυρον εἰς	τὰς	ζώνας, μὴ πήραν εἰς ὁδόν
[3, 6]	κτήσησθε χρυσὸν μηδ´ ἄργυρον εἰς	τὰς	ζώνας ὑμῶν, μὴ πήραν εἰς
[3, 7]	ἐγὼ μεθ´ ὑμῶν εἰμι πάσας	τὰς	ἡμέρας, ἕως τῆς συντελείας τοῦ
[3, 7]	ὁ διὰ τοῦ φαινομένου ἀνδρὸς	τὰς	θαυματουργίας ἐκτελῶν, ἐποπτεῦσαι.
[3, 7]	καὶ ἔνδοξα προσεκόμιζον (λέγω δὲ	τὰς	θαυματουργίας καὶ τὰς παραδοξοποιίας αὐτοῦ
[3, 5]	δὲ αὐτῷ τὰ παράδοξα καὶ	τὰς	θαυματουργίας πεπλασμένως ἐπιγραφόντων, ὡς ἂν
[3, 5]	ὑπὲρ τὸν Ὠκεανὸν παρελθεῖν ἐπὶ	τὰς	καλουμένας Βρεττανικὰς νήσους, ταῦτα οὐκ
[3, 5]	τὴν πρόσκαιρον ταυτηνὶ ζωὴν καὶ	τὰς	κατ´ αὐτὴν ἡδυπαθείας μεταδιώκων, οὐκ
[3, 6]	τὰς ἀναχωρήσεις διώκειν καὶ φεύγειν	τὰς	κατὰ πόλεις τῶν πολλῶν ἐπιβλαβεῖς
[3, 5]	τε ὕβρεις καὶ τὰς πληγὰς	τὰς	κατὰ προσώπου, μάστιγάς τε κατὰ
[3, 5]	καταγράφοντες, καὶ τῶν πλημμεληθέντων αὐτοῖς	τὰς	κατηγορίας, ἃς οὐκ ἄν τις
[3, 5]	κατισχύσουσιν αὐτῆς, καὶ δώσω σοι	τὰς	κλεῖς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν,
[3, 6]	ἀλλ´ οὐχ εἷς οὐδὲ δύο,	τὰς	κτήσεις ἀπεμπολήσαντες πένησι καὶ ἐνδεέσιν
[3, 6]	ἕνεκεν θήρας, ὥστε ἤδη διὰ	τὰς	μαγγανείας γύναιά τινα καταβάλλειν καὶ
[3, 6]	Οἱ δὴ οὖν πυρὶ παραδόντες	τὰς	μαγικὰς βίβλους καὶ παντελῆ φθορὰν
[3, 3]	οἰκουμένης τὰ αὐτοῦ φρονοῦντας τῶν	τὰς	ὀφρῦς ἀνεσπακότων, οἳ μηδὲν κατὰ
[3, 5]	τοῖς κατ´ αὐτοῦ συκοφάνταις, πηρωθείη	τὰς	ὄψεις; διὰ τί δὲ μὴ
[3, 1]	δὲ τὴν ἀνάβλεψιν παρεῖχεν, τοῖς	τὰς	ὄψεις τοῦ σώματος διεφθαρμένοις τὸ
[3, 2]	κατὰ τοῦ λαοῦ ἔλεγχον διὰ	τὰς	παραβάσεις τοῦ Μωσέως ἐποιοῦντο νόμου,
[3, 5]	εἰς πάντας αὐτόν τε καὶ	τὰς	παραδοξοποιίας αὐτοῦ καταγγέλλοντες. Ἐπὶ τούτοις
[3, 7]	(λέγω δὲ τὰς θαυματουργίας καὶ	τὰς	παραδοξοποιίας αὐτοῦ τάς τε φιλοσόφους
[3, 5]	τὸ τοῦ Ἰησοῦ ὄνομα, καὶ	τὰς	παραδόξους πράξεις αὐτοῦ κατά τε
[3, 2]	φωνῶν καὶ ἧς παρέδωκε διδασκαλίας	τὰς	παραθέσεις ποιούμενοι. ~γʹ Πῶς πρὸς
[3, 2]	ὁ Χριστὸς ὑπέμεινεν, εἰκότως μετὰ	τὰς	περὶ αὐτοῦ προρρήσεις ἐπιφέρει λέγων·
[3, 7]	ἔθνεσιν, καὶ βάρβαροι καὶ Ἕλληνες	τὰς	περὶ τοῦ Ἰησοῦ γραφὰς πατρίοις
[3, 5]	δικαστῶν, τάς τε ὕβρεις καὶ	τὰς	πληγὰς τὰς κατὰ προσώπου, μάστιγάς
[3, 7]	οὔσης ἐν αὐτοῖς ἐπιμιξίας διὰ	τὰς	πολλὰς ἐθναρχίας· ὧν περιῃρημένων ἀφόβως
[3, 4]	θαλάττης οἷα ἐπὶ λεωφόρου γῆς	τὰς	πορείας ἤνυεν ποιούμενος, τῶν αὐτοῦ
[3, 7]	οἱ δὲ τῆς εὐσεβείας πολέμιοι	τὰς	προσηκούσας ἐξέτινον δίκας, θεηλάτοις μάστιξιν
[3, 5]	χλεύας τε καὶ διασυρμοὺς δικαστῶν,	τάς	τε ὕβρεις καὶ τὰς πληγὰς
[3, 7]	θαυματουργίας καὶ τὰς παραδοξοποιίας αὐτοῦ	τάς	τε φιλοσόφους διδασκαλίας αὐτοῦ) οὐδ´
[3, 5]	ὡρμᾶτο, ἐκ δὲ τῶν ἀμφὶ	τὰς	τελωνείας καὶ πλεονεξίας σχολαζόντων. τοῦτο
[3, 6]	κατέκαιον ἐνώπιον πάντων, καὶ συνεψήφισαν	τὰς	τιμὰς αὐτῶν, καὶ εὗρον μυριάδας
[3, 5]	καὶ φοιτητὴς γεγονὼς ἀπομνημονεῦσαι λέγεται	τὰς	τοῦ Πέτρου περὶ τῶν πράξεων
[3, 5]	ἦν τῶν δι´ ἐσχάτην ἀπορίαν	τὰς	τροφὰς μεταιτούντων) οὐκ ἔχων ὁ
[3, 5]	τις καὶ πάσας ἁπλῶς εἰπεῖν	τὰς	τῶν παλαιῶν διαβάλλοι ἂν ἱστορίας,
[3, 5]	σεμνὸν βίον. ταύτῃ γὰρ καὶ	τὰς	τῶν παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων ὑποθήκας
[3, 5]	μαθηταὶ τῇ δὲ ἀληθείᾳ ἐμαρτύρουν	τὰς	ὑπ´ αὐτοῦ πραχθείσας παραδοξοποιοὺς ἱστορίας.
[3, 2]	Χριστὸς ἐκτὸς πάσης ὑπάρχων πλημμελείας	τὰς	ὑπὲρ ἀνθρώπων ἁμαρτίας εἰς ἑαυτὸν
[3, 2]	αἳ πάλαι τῶν ἐθνῶν ἦρχον,	τὰς	ὑποχειρίους ῥυσάμενος ψυχάς, οἷα δή
[3, 6]	τυγχάνει πλήθη, παραταξαμένων μὲν πρὸς	τὰς	φυσικὰς τοῦ σώματος ἡδονάς, ἄτρωτον
[3, 7]	μέσαις ταῖς πόλεσιν καὶ ἀνὰ	τὰς	χώρας εὐσεβείας ἑνὸς τοῦ ἐπὶ
[3, 5]	καὶ αὐτοὶ χείρονι μοχθηρίας τρόπῳ	τὰς	ψυχὰς ἐνεσχημένοι, ὑπέμενον πρὸς τῶν
[3, 7]	ἁλιεῖς ἀνθρώπων» φησάσῃ, ὁμοῦ τε	ἐργάτας	καὶ διδασκάλους αὐτοὺς εὐσεβείας ἀπειργασμένος
[3, 5]	ἔχοι λόγον τοὺς τῶν τοιωνδὶ	ἀκροατάς,	ἤδη δὲ καὶ διδασκάλους τῶν
[3, 1]	δὲ αὐτὸν τῆς αὐτῆς ὑποθέσεως	ὑπηρέτας	ἔσεσθαι τοὺς αὐτοῦ μαθητὰς θεσπίζει
[3, 5]	ὅτε ἡμέρα ἐγένετο, ἐφώνησεν τοὺς	μαθητὰς	αὐτοῦ, καὶ ἐκλεξάμενος ἐξ αὐτῶν
[3, 5]	καὶ πάσης ἀκολασίας, τούς τε	μαθητὰς	αὐτοῦ τοιαῦτα παρ´ αὐτοῦ δεδιδαγμένους
[3, 6]	τοιούσδε διδασκάλου γόητος καὶ πλάνου	μαθητὰς	γεγονέναι νομίζειν; Καὶ μὴν παντὸς
[3, 2]	καὶ ὁ σωτὴρ Ἀνέδειξεν ἑαυτοῦ	μαθητὰς	ἑβδομήκοντα, καὶ ἀπέστειλεν ἀνὰ δύο
[3, 2]	ἡμέτερος σωτὴρ ἀναγαγὼν τοὺς ἑαυτοῦ	μαθητὰς	Εἰς ὄρος ὑψηλὸν λίαν, μετεμορφώθη
[3, 6]	ἔχεις τοῦ Ἰησοῦ τῶν λόγων	μαθητὰς	εἰσέτι νῦν μυρίους, ὧν πλεῖστα
[3, 5]	δώδεκα ἀποστόλους οὐδὲ τοὺς ἑβδομήκοντα	μαθητὰς	ἐξῳκειωμένος, ἀλλὰ πολλοὺς μὲν τοῦ
[3, 1]	ὑποθέσεως ὑπηρέτας ἔσεσθαι τοὺς αὐτοῦ	μαθητὰς	θεσπίζει ὁ αὐτὸς λέγων προφήτης·
[3, 6]	φωνῇ φήσας πρὸς τοὺς ἑαυτοῦ	μαθητὰς	Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη
[3, 2]	ὡσαύτως φησὶν πρὸς τοὺς ἑαυτοῦ	μαθητάς·	Τί διαλογίζεσθε ἐν ἑαυτοῖς, ὀλιγόπιστοι,
[3, 6]	ὁποίους ἄνδρας κατασκευάζει; ἆρ´ οὐχὶ	γόητας	καὶ πλάνους καὶ φαρμακέας αὐτῷ
[3, 5]	πολλοῦ δεῖ κατὰ πλάνους καὶ	γόητας.	Οἱ δὲ διδασκάλου φαύλου καὶ
[3, 6]	ὀφθαλμοῖς εἶδεν ἢ ἀκοῇ ἔγνω	γόητάς	τε καὶ φαρμακέας δίχα σπονδῶν
[3, 3]	παραδοὺς φιλοσοφίαν, ἐν τῷ τοὺς	φοιτητὰς	παιδεύειν τῶν ὑπαρχόντων ἐνδεέσι κοινωνεῖν
[3, 3]	αὐτός τε ἀνακείμενος καὶ τοὺς	φοιτητὰς	προσάγων ἀναγέγραπται, εἰσέτι τε καὶ
[3, 6]	θεὸν ἀνακαλούμενος ἀποδείκνυται καὶ τοὺς	φοιτητὰς	τοιούτους εἶναι παρασκευάζων, καὶ εἰ
[3, 5]	αὐτοῦ τοιαῦτα παρ´ αὐτοῦ δεδιδαγμένους	παντορέκτας	γεγονέναι καὶ παμπονήρους τῶν πώποτε
[3, 2]	κυρίου τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα	νύκτας,	ἄρτον οὐκ ἔφαγεν, καὶ ὕδωρ
[3, 5]	διδασκαλίας εἰς ἔρωτα συμβεβηκότας, καὶ	στέρξαντας	βίον καρτερικὸν καὶ ἐπίπονον, διὰ
[3, 6]	τε ἔργον καὶ εὑρόντα εἰς	πάντας	ἀδύνατον λέγειν» Ἀλλ´ ἐκείνῳ μὲν
[3, 3]	τοῖς θεοφιλέσιν Ἑβραίοις ἐγνωσμένα εἰς	πάντας	ἀνθρώπους ἀοράτῳ καὶ ἐνθέῳ δυνάμει
[3, 7]	γὰρ αὐτὸν ὁσημέραι καὶ εἰς	πάντας	ἀνθρώπους αὔξειν βούλεται. Πάλιν τε
[3, 5]	ὡς ἀφ´ ἑνὸς στόματος εἰς	πάντας	ἀνθρώπους ἐξενηνοχότων. Ὁ μὲν οὖν
[3, 6]	τῆς τούτου κατηγορίας, ἔφθασεν εἰς	πάντας	ἀνθρώπους ἡ φήμη, ἢ τί
[3, 5]	περὶ αὐτοῦ σύμφωνον ἐξενεγκεῖν εἰς	πάντας	ἀνθρώπους πλάνην, καὶ λέγωμεν ἑωρακέναι
[3, 5]	ἀπ´ αἰῶνος ἐξ αὐτῶν εἰς	πάντας	ἀνθρώπους προελθοῦσαν περὶ θεῶν φήμην
[3, 5]	Ἰησοῦ, παρέμενον ἔτι μᾶλλον εἰς	πάντας	αὐτόν τε καὶ τὰς παραδοξοποιίας
[3, 1]	κεκρατημένοις, τὴν ἄφεσιν προεκήρυττε, τοὺς	πάντας	εἰς ἐλευθερίαν καὶ λύσιν τῶν
[3, 5]	κατὰ τὴν ἄρνησιν αὐτοῦ εἰς	πάντας	ἐκήρυξεν ἀνθρώπους, ἐπεὶ καὶ ἔκλαυσεν
[3, 6]	μόνος ὁ Πλάτων εἰδώς, εἰς	πάντας	ἐκφέρειν ὡμολόγει μὴ τολμᾶν, διαρρήδην
[3, 6]	κρείττους τῆς ἀοράτου ταύτης δυνάμεως	πάντας	ἡμᾶς ἀπειργάσατο, ἐχθρούς τε δαιμόνων
[3, 2]	ἕτερα πλείω περὶ τοῦ Χριστοῦ	πάντας	ἡμᾶς εὐαγγελίζεται· ἀδελφὰ δὲ αὐτῷ
[3, 7]	ἐπικρυψάμενοι καὶ μὴ ὁμολογοῦντες εἰς	πάντας,	οἷα καὶ ὁπόσα πέπονθεν ὑπὸ
[3, 6]	δ´ ἦν αὐτῷ λέγειν εἰς	πάντας,	ὅτι μὴ παρῆν αὐτῷ τοσαύτη
[3, 5]	τοὺς ὁμοεθνεῖς, ἀλλὰ καὶ εἰς	πάντας	προελθόντες ἀνθρώπους, καὶ σύμπασαν τὴν
[3, 5]	τὸ πρᾶγμα· κηρύττειν δ´ εἰς	πάντας	τὸ τοῦ Ἰησοῦ ὄνομα, καὶ
[3, 2]	ἀναπέφανται, ὡς καὶ εἰσέτι νῦν	πάντας	τοὺς ἐξ ἁπάντων τῶν ἐθνῶν
[3, 5]	βίον καὶ τοὺς λόγους αὐτῶν	πάντας,	φάσκων ἐναντίως μὲν τοῖς ἀναγεγραμμένοις
[3, 5]	τὸ πιθανὸν τοῦ νομίζειν συμφώνως	ἅπαντας	ψεύσασθαι, δώδεκα μὲν ὄντας τὸν
[3, 5]	δὲ πάντα διοικούσῃ προνοίᾳ αὐτοὺς	ἀναθέντας	μηδὲν μεριμνᾶν τῶν χρειῶν ἕνεκα.
[3, 5]	μὴ πρὸς αὐτοῦ πραχθέντα κεχαρισμένως	ἀναθέντας;	Ὡς εὖ μοι δοκεῖ εἰρῆσθαι,
[3, 2]	ὁ παντελὴς αὐτοὺς μετῆλθεν ὄλεθρος	πολιορκηθέντας	ὑπὸ Ῥωμαίων, οὐδὲ τοῦτο παριδὼν
[3, 5]	μήθ´ ὑπὸ τῆς φυσικῆς ἡδονῆς	καθελκυσθέντας,	μήτε παίδων καὶ ἐγγόνων ἐπιθυμίᾳ
[3, 3]	ἐννοιῶν θρησκεύσομεν αὐτόν. Δεῖ ἄρα	συναφθέντας	καὶ ὁμοιωθέντας αὐτῷ τὴν αὐτῶν
[3, 3]	αὐτόν. Δεῖ ἄρα συναφθέντας καὶ	ὁμοιωθέντας	αὐτῷ τὴν αὐτῶν ἀγωγὴν θυσίαν
[3, 5]	μήτε παίδων καὶ ἐγγόνων ἐπιθυμίᾳ	δουλωθέντας,	ἐπεὶ μηδὲ θνητῶν ἐγγόνων ἀλλ´
[3, 7]	συνεστήσατο, καὶ τοὺς καλῶς ἔχειν	φανέντας	νόμους κἂν ἐφ´ ἑνὸς τοῦ
[3, 5]	συμφώνως ἅπαντας ψεύσασθαι, δώδεκα μὲν	ὄντας	τὸν ἀριθμὸν τοὺς ἐκκρίτους, ἑβδομήκοντα
[3, 6]	τεκμηρίοις, ὑπονοῶν τάχα που τοὺς	λέγοντας	ἡμᾶς. Ἀλλὰ σύ γε κἂν
[3, 5]	ἐθνῶν ἁπάντων περίοδον, ἀλλὰ καὶ	προελθόντας	κατορθῶσαι τὸ ἐπιτήδευμα; σκέψαι δὲ
[3, 7]	βοῇ μείζονι χρησάμενοι συνεκάλουν τοὺς	παριόντας	κἄπειτα ἐδημηγόρουν; καὶ τίς ἦν
[3, 6]	ἐξ ἐθνῶν τῇ διδασκαλίᾳ αὐτῶν	προσιόντας	Ὥστε πολλοὺς τῶν πρότερον περὶ
[3, 7]	εἶτα διδάσκοντες ηὕρισκον τῇ πίστει	φθάνοντας	τὴν παρ´ αὐτῶν διδασκαλίαν. Οὐ
[3, 5]	ἀπὸ ῥιζῶν τὰ τῆς κακίας	ἀποτέμνοντας	βλαστήματα, καὶ κρατεῖν μὲν ὀργῆς
[3, 6]	διανοίας βάθους, τὰς ἐμπαθεῖς ὀρέξεις	ἀποτέμνοντας,	ἐδίδασκεν λέγων· Εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες
[3, 7]	Ἰησοῦ πρὸς αὐτῶν ἐπιτελουμένῃ τοὺς	παρόντας	καὶ τοὺς θεωμένους ἐκπλῆξαι. Ἐξέπληττον
[3, 5]	ἢ φαρμακέα τινὰ θαυμασιῶσαι τοὺς	παρόντας.	~ςʹ Ὅτι μὴ κατὰ γοητείαν
[3, 6]	ἑκάστου συνειδός, ὡς μηκέτι στέγειν	ἀποκρύπτοντας,	εἰς φανερὸν δὲ ἄγειν τὰ
[3, 6]	δαιμόνων ἐπικλήσεώς τε καὶ παρουσίας	γοητεύοντας.	Μή τι οὖν καὶ κατὰ
[3, 7]	τὸ ποιῆσαι ῥᾳδίως συγκαταθέσθαι τοὺς	ἀκούοντας	ξενοφωνουμένους καὶ ἄρτι πρῶτον ἐπακούοντας
[3, 7]	ἀκούοντας ξενοφωνουμένους καὶ ἄρτι πρῶτον	ἐπακούοντας	καινῶν ῥημάτων ὑπ´ ἀνδρῶν οὐδὲν
[3, 2]	τῇ κατὰ Αἰγυπτίους πολυθέῳ πλάνῃ	προσέχοντας,	πρῶτος μὲν ταύτης ἀπέστρεψεν, ἀπαραιτήτοις
[3, 2]	καὶ κατὰ διαδοχὴν ἡγουμένους καὶ	ἄρχοντας	ἐκ τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους μέχρι
[3, 2]	ἐκλείψειν ἐκ τοῦ ἔθνους αὐτῶν	ἄρχοντας	καὶ ἡγουμένους ἢ παρεῖναι τὸν
[3, 7]	τε καὶ πολέμους οὐ τοὺς	τυχόντας,	εἰ δὴ ἐφ´ ἑαυτοῖς εἶχον
[3, 7]	πνεῦμα ἅγιον» τοτὲ δὲ εἰπὼν	Ἀσθενοῦντας	θεραπεύετε, λεπροὺς καθαρίζετε, δαίμονας ἐκβάλλετε·
[3, 3]	ὅλης τῆς οἰκουμένης τὰ αὐτοῦ	φρονοῦντας	τῶν τὰς ὀφρῦς ἀνεσπακότων, οἳ
[3, 7]	μετὰ θάνατον ἀπαθανατισθῆναι, ἣν σέβειν	ἀγνοοῦντας	τοὺς Χριστιανούς. Ἐπερωτησάντων δὲ διὰ
[3, 5]	ἡγεμόνας ἀχθήσονται, καὶ μέχρι βασ?	ροῦντας	ἐνεργούμενον Καταπλαγῆναι τὴν πρόρρησιν· ἡ
[3, 5]	τοῦ ναί καὶ τοῦ οὔ	χωροῦντας,	σὺν ἀληθείᾳ τοῖς ῥήμασι χρωμένους.
[3, 5]	δὲ καὶ διδασκάλους τῶν αὐτῶν	φύντας	μαθημάτων, πεπλάσθαι ὑπονοεῖν ὅσα διαπράξασθαι
[3, 5]	καὶ φιλοσόφου διδασκαλίας εἰς ἔρωτα	συμβεβηκότας,	καὶ στέρξαντας βίον καρτερικὸν καὶ
[3, 5]	ἀληθὲς παρ´ αὐτοῦ μηδ´ ὠφέλιμον	μεμαθηκότας.	ταύτῃ δ´ οὖν καὶ μᾶλλον
[3, 2]	ἁπάντων τῶν ἐθνῶν εἰς αὐτὸν	πεπιστευκότας	τῆς κατὰ θεὸν αὐτῶν προσδοκίας
[3, 3]	~γʹ Πῶς πρὸς τοὺς πλάνον	ὑπειληφότας	γεγονέναι αὐτὸν ἀντενεχθησόμεθα. Πευστέον δὴ
[3, 4]	Καὶ ποτὲ μὲν ἔφησεν παραλυτικῷ·	Ἀναστὰς	ἆρον τὸν κράββατόν σου, καὶ
[3, 5]	εἶπεν αὐτῷ, ἀκολούθει μοι· καὶ	ἀναστὰς	ἠκολούθησεν αὐτῷ. Καὶ ἐγένετο ἀνακειμένου
[3, 2]	ὁ λόγος εὐαγγελίζεται, σαφέστατα τοῦτο	παριστὰς	διὰ τοῦ Καὶ τὸ σπέρμα
[3, 2]	βίον ὑποσχόμενος· ὃ δὴ καὶ	παριστὰς	λευκότερον, τοῖς πρὸς αὐτοῦ μακαριζομένοις
[3, 5]	πανούργους τινὰς καὶ δεινοὺς ὑποτίθενται	σοφιστάς,	ὡς τὰ μὴ ὄντα πλασαμένους,
[3, 6]	δὲ πᾶσαν ἐπιμέλειαν πεποιηκυῖαι ὅλας	αὐτὰς	αὐτῷ σώματι καὶ ψυχῇ τῷ
[3, 6]	ἐπεδήμει τῷ βίῳ χρόνον, καὶ	τοιαύτας	παραδόξους τεραστείας πεποιηκότα, ἃς ἀρτίως
[3, 7]	ἢ θεοῦ λόγον (διὸ καὶ	τοιαύτας	τεραστίας δυνάμεις πεποιηκέναι οἷα θεόν)
[3, 6]	τολμῆσαι τὰς ἀπηγορευμένας βίβλους καὶ	ταύτας	ἐνώπιον πάντων πυρὶ παραδοῦναι. Ἐπάκουσον
[3, 7]	νοερῶν αὐτοὺς καὶ λογικῶν ψυχῶν	θηρευτὰς	ποιήσας, ἔργον τε ἐπιθεὶς τῇ
[3, 5]	εὐτελεῖς ὁμολογουμένως καὶ τὸν λόγον	ἰδιώτας,	εὐσεβοῦς δὲ καὶ φιλοσόφου διδασκαλίας
[3, 5]	ἐκπλήξεως, τὸ πλάνους ἄνδρας καὶ	ἰδιώτας,	μήτε λαλεῖν μήτε ἀκούειν πλέον
[3, 5]	τί γε κατὰ εὐτελεῖς καὶ	ἰδιώτας,	πολλοῦ δεῖ κατὰ πλάνους καὶ
[3, 3]	τὸν Ἀβραὰμ μυρίους τε ὅσους	ζηλωτὰς	οὐκ ἐξ Ἑλλήνων μόνον ἀλλὰ
[3, 5]	καὶ τὴν τῶν συκοφαντῶν κατηγορίαν,	χλεύας	τε καὶ διασυρμοὺς δικαστῶν, τάς
[3, 5]	τὴν δεξιάν, ὁ δ´ ἀρχιερεὺς	Καϊάφας,	ὡς ἂν συντρέχων τοῖς κατ´
[3, 7]	Ἕλληνες τὰς περὶ τοῦ Ἰησοῦ	γραφὰς	πατρίοις χαρακτῆρσιν καὶ πατρίῳ φωνῇ
[3, 5]	τῶν δι´ ἐσχάτην ἀπορίαν τὰς	τροφὰς	μεταιτούντων) οὐκ ἔχων ὁ Πέτρος
[3, 2]	πάλιν Μωσῆς ἐν τῇ ἐρήμῳ	τροφὰς	τῷ λαῷ παρέσχε. Λέγει δ´
[3, 5]	ους, ἀλλ´ ἐπὶ τῷ τοὺς	σφᾶς	ἀποστερεῖν προηγουμένους ἀμνησικάκως φέρειν. Καὶ
[3, 7]	ἔμελλον ἐπιθαρρεῖν καὶ προθύμως ἐπιδιδόναι	σφᾶς	αὐτοὺς τοῖς παρηγγελμένοις. Φησὶν γοῦν
[3, 5]	τ´ αὖ μαθηταὶ μαθημάτων ὀριγνώμενοι	σφᾶς	αὐτοὺς τῷ διδασκάλῳ προσφέροντες ἐπιτρέπουσιν.
[3, 5]	αὐτοὶ χείρονι μοχθηρίας τρόπῳ τὰς	ψυχὰς	ἐνεσχημένοι, ὑπέμενον πρὸς τῶν ὁμοεθνῶν
[3, 2]	ἐθνῶν ἦρχον, τὰς ὑποχειρίους ῥυσάμενος	ψυχάς,	οἷα δή τινα σκῦλα τοῖς
[3, 4]	ἐπὶ βραχὺ ὁμιλήσας καί τινα	συνδιατρίψας	χρόνον, ἄνεισιν ὅθεν καὶ παρῆν,
[3, 2]	ἰδεῖν διαφθοράν» καὶ πάλιν· Κύριε,	ἀνήγαγες	ἐξ ᾅδου τὴν ψυχήν μου,
[3, 5]	τῶν ἀποστόλων γραφή, ὅτι πολλαὶ	μυριάδες	ἦσαν Ἰουδαίων ἀνδρῶν πεπεισμένων αὐτὸν
[3, 6]	γυναικῶν οὐδ´ ἔστιν εἰπεῖν ὅσαι	μυριάδες	καθ´ ὅλης τῆς οἰκουμένης, οἷά
[3, 6]	κατορθώματα. Τί χρὴ λέγειν ὁπόσαι	μυριάδες	καὶ αὐτῶν βαρβάρων, οὐχὶ δὲ
[3, 5]	Φυλαττέσθω δ´ ἡμῖν πᾶσιν τὸ	ἀναιδὲς	καὶ ἀδιάτρεπτον, μενέτω δὲ ἡ
[3, 6]	ᾄδουσιν ὧδε κἀκεῖσε περιφέροντες Ἑλλήνων	παῖδες·	Δημόκριτος αὐτοῖς οὗτος ἦν. Καὶ
[3, 3]	Εἰ δὴ οὖν καὶ πρόπαλαι	παῖδες	Ἑβραίων, τῶν δὴ μάλιστα καὶ
[3, 3]	ἤδη καὶ τῶν νέων φιλοσόφων	παῖδες	τὰ μεγάλα ὠφελημένοι τῷ δόγματι
[3, 1]	λέγων προφήτης· Ὡς ὡραῖοι οἱ	πόδες	τῶν εὐαγγελιζομένων ἀγαθὰ ἢ Τῶν
[3, 5]	αὐτοῖς τοὺς νόμους, τὸ δ´	ἀπαθὲς	τῆς ψυχῆς περὶ πολλοῦ προτιμᾶν,
[3, 2]	αὐτῷ ἔθνη ἐλπιοῦσι τοῦτο δὴ	παράθες	τοῖς παρὰ Μωσεῖ φερομένοις διαστέλλων,
[3, 5]	αὐτοὺς θνῄσκειν ἑτοίμους εἶναι, μηδὲν	ἀληθὲς	παρ´ αὐτοῦ μηδ´ ὠφέλιμον μεμαθηκότας.
[3, 5]	Ματθαῖος δι´ ὑπερβολὴν ἐπιεικείας τὸ	φιλάληθες	ὑποφαίνων τοῦ ἰδίου τρόπου καὶ
[3, 5]	τε καὶ μαθημάτων, εἴ τις	τἀληθὲς	διαστρέφων τὴν ἐναντίαν οἷς ἐδίδασκεν
[3, 6]	λόγος τοῦ σωτῆρος ἡμῶν τὸ	ἐμβριθὲς	καὶ αὐστηρὸν τοῦ τρόπου· σωφροσύνης
[3, 6]	σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ θεοῦ;	ἦλθες	πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς» Ἀνὴρ
[3, 5]	αὐτοὶ πλάνοι καὶ ἀπατεῶνες ἐτύγχανον,	προσθὲς	δ´ ὅτι καὶ ἀπαίδευτοι καὶ
[3, 5]	Ἄνδρες φίλοι, τὸν μὲν δὴ	χθὲς	καὶ πρώην ἀπατεῶνα καὶ πλάνης
[3, 5]	τούτων ἔτι μοχθηρότερα, διὰ τὸ	προαλὲς	τῆς κακίας καὶ αὐτοδίδακτον αὐτῆς·
[3, 7]	τοῖς ἔθνεσιν, καὶ βάρβαροι καὶ	Ἕλληνες	τὰς περὶ τοῦ Ἰησοῦ γραφὰς
[3, 7]	πειρατηρίοις, τὸ δὲ γνήσιον καὶ	εἰλικρινὲς	τοῦ φρονήματος ἐπιδειξάμενοι, τὴν οἰκείαν
[3, 6]	ἀποδειχθῆναι. τί δῆτα οὖν, ἦ	τινες	ἄλλοι κρείττους αὐτοῦ πεφήνασιν καὶ
[3, 7]	ἀλλὰ καὶ τῶν ἀοράτων, εἴ	τινες	ἄρ´ εἶεν ἀμφὶ τὸν περὶ
[3, 7]	λόγοις διάθεσιν. Λέγονται γοῦν ἤδη	τινὲς	βουθυσίας καὶ σπονδὰς ὡς ἂν
[3, 6]	καθ´ ὅλης τῆς οἰκουμένης, οἷά	τινες	ἱέρειαι τοῦ τῶν ὅλων θεοῦ,
[3, 5]	τὸν τρόπον, ὅτι δὴ στερροί	τινες	καὶ βαθεῖς ὑπῆρχον, μὴ φεύγοντες
[3, 6]	εὗρον μυριάδας πέντε» τοιοῦτοι δή	τινες	οἱ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν μαθηταί,
[3, 5]	τὴν τοῦ διδασκάλου τελευτὴν ἐπίβουλοί	τινες	συλλαβόντες αὐτοὺς πρῶτα μὲν παρέδωκαν
[3, 6]	ἀποτέμνοντας, ἐδίδασκεν λέγων· Εἰσὶν εὐνοῦχοι	οἵτινες	ἐγενήθησαν οὕτως, καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι
[3, 6]	ὑπὸ ἀνθρώπων, καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι	οἵτινες	εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν
[3, 6]	ἐγενήθησαν οὕτως, καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι	οἵτινες	εὐνουχίσθησαν ὑπὸ ἀνθρώπων, καὶ εἰσὶν
[3, 5]	ἀνδράσιν ἀπιστητέον, καὶ τοῖς πᾶσιν,	οἵτινες	ποτ´ ἄρα παρ´ Ἕλλησιν ἢ
[3, 6]	συνουσία. Ἄνδρες γοῦν ἔντεχνοι καὶ	ἐπιστήμονες	πάντως που τὸν αἴτιον αὐτοῖς
[3, 7]	περὶ γῆν ἀέρα ζοφώδη πονηροὶ	δαίμονες	καὶ ἄρχοντες τούτων· οὓς καὶ
[3, 7]	δὴ ἐφ´ ἑαυτοῖς εἶχον οἱ	δεισιδαίμονες	τὴν ἐπ´ αὐτῶν ἐξουσίαν. Νῦν
[3, 5]	δὴ καὶ αὐτοὶ πλάνοι καὶ	ἀπατεῶνες	ἐτύγχανον, προσθὲς δ´ ὅτι καὶ
[3, 5]	βίον; Πλάνοι δὲ ἄνδρες καὶ	ἀπατεῶνες	πῶς ἀγαπητὸν ἡγοῦντο τὸν ὑπὲρ
[3, 6]	ἔλεγχος ἡ τῶν φοιτητῶν συνουσία.	Ἄνδρες	γοῦν ἔντεχνοι καὶ ἐπιστήμονες πάντως
[3, 5]	ἀκίνδυνον διάγειν βίον; Πλάνοι δὲ	ἄνδρες	καὶ ἀπατεῶνες πῶς ἀγαπητὸν ἡγοῦντο
[3, 5]	πλασάμενοι καὶ συνθέμενοι ἀλλήλοις εὐτελεῖς	ἄνδρες	καὶ ἰδιῶται παρῄεσαν ἐπὶ τὴν
[3, 7]	ἀκροωμένους; πῶς δὲ καὶ ἐδημηγόρουν	ἄνδρες	λόγων ἄπειροι καὶ πάσης ἀμέτοχοι
[3, 6]	τεκμήρια παρεστήσαντο. Οὐ μόνον δὲ	ἄνδρες	παρ´ αὐτῷ τοῦτον φιλοσοφοῦσι τὸν
[3, 7]	δὲ χρησόμεθα λέξει πρὸς Ἕλληνας,	ἄνδρες	τῇ Σύρων ἐντραφέντες μόνῃ φωνῇ;
[3, 5]	ἢ μή ποτε τοῖς τοιοῖσδε·	Ἄνδρες	φίλοι, τὸν μὲν δὴ χθὲς
[3, 5]	καὶ σίδηρος, καὶ σταυροὶ καὶ	θῆρες,	ὧν μάλιστα προθυμητέον καὶ τοῖς
[3, 5]	σέβειν οὓς ἡγοῦντο θεοὺς οἱ	προπάτορες,	παρίωμεν δὲ καὶ ἐπὶ τὴν
[3, 6]	τὸ μάθημα κατορθώσεως εἶεν ἂν	μάρτυρες·	γεωμετρικοὶ δὲ τὸν ἄρχοντα τίνα
[3, 6]	γόητος ἀνδρὸς μέγιστοι ἂν εἶεν	μάρτυρες	οἱ φοιτηταί, τὰ ὅμοιά που
[3, 6]	μεταδεδώκασιν, ὧν καὶ αὐτοὶ τυγχάνομεν	μάρτυρες	συγγενόμενοι τοιούτοις, καὶ αὐτοῖς ἔργοις
[3, 5]	τὸν νοῦν; εἴποις ἂν ὅτι	γόητες	ἄλλοι τοῦ καθηγητοῦ κατ´ οὐδέν.
[3, 6]	δὲ τῶν τὰ περίεργα πραξάντων	συνεισενέγκαντες	τὰς βίβλους κατέκαιον ἐνώπιον πάντων,
[3, 5]	παρέδωκαν φυλακῇ, ἔπειτα δὲ ἀπέλυσαν	παραγγείλαντες	μηδενὶ λαλεῖν ἐπὶ τῷ ὀνόματι
[3, 6]	ἡμῶν μαθηταί, πάσας μὲν αἰκίας	ἀνατλάντες,	πάσας δὲ βασάνων ἰδέας ὑπομείναντες,
[3, 6]	ἀνατλάντες, πάσας δὲ βασάνων ἰδέας	ὑπομείναντες,	καὶ τέλος διὰ τοῦ ἰδίου
[3, 5]	ἐν τοῖς ἀπεμφαίνουσι καὶ σκυθρωποῖς	παραχαράξαντες	πῶς οὐκ ἂν εἶεν ἄξιοι
[3, 6]	γυναικὸς ἐλάλει» παράδοξόν τι τοῦτο	δόξαντες	ὁρᾶν, ὥσπερ οὔπω καὶ ἄλλοτε
[3, 5]	ἐξ ἑνὸς γὰρ στόματος οἱ	πάντες	καὶ λεπρῶν καθάρσεις καὶ δαιμόνων
[3, 1]	ὧν ἔφασκεν· Δεῦτε πρός με	πάντες	οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ
[3, 2]	αὐτῷ. Καὶ εἶδεν Ἀρὼν καὶ	πάντες	οἱ πρεσβύτεροι τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ
[3, 5]	ἡμῖν ἤδη μεμελετήσθω. Ψευδώμεθα δὴ	πάντες	ὁμοῦ συμφώνως, καὶ πλαττώμεθα ἐπ´
[3, 5]	διὰ τί δὲ μὴ ἐψεύσαντο	πάντες,	ὅτι μηδὲν σκυθρωπὸν ἀληθῶς περὶ
[3, 5]	φέρε, δεξιὰς δόντες ἀλλήλοις, ὁμοῦ	πάντες	συνθώμεθα περὶ αὐτοῦ σύμφωνον ἐξενεγκεῖν
[3, 7]	περιελαθῆναι. Οἱ δέ γε λοιποὶ	πάντες	τῆς ἐνθέου προσηγορίας ἠξιωμένοι καὶ
[3, 2]	τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν.	Πάντες	ὡς πρόβατα ἐπλανήθημεν, καὶ κύριος
[3, 6]	ἐδίδασκεν μετιόντα; πάλαι δ´ ἂν	καταγελάσαντες	αὐτοῦ καὶ τῶν λόγων καταπτύσαντες
[3, 5]	πλήθει τὰ περὶ αὐτοῦ διαλεγομένους,	ἀναρπάσαντες	ἐμάστιζον, ἐπιτιμῶντες ἐπὶ τῇ διδασκαλίᾳ,
[3, 6]	τὸν πάντα βίον ἐν ἐγκρατείᾳ	καταγηράσαντες	τῆς ἐκ τῶν λόγων αὐτοῦ
[3, 6]	εἷς οὐδὲ δύο, τὰς κτήσεις	ἀπεμπολήσαντες	πένησι καὶ ἐνδεέσιν μεταδεδώκασιν, ὧν
[3, 0]	μάλα παραστήσομεν, πρῶτον ἀναγκαίως ἐκεῖνο	θεωρήσαντες,	ὅπως οἱ προφῆται τὴν τοῦ
[3, 7]	Προστάξαντι γὰρ οὐδεὶς ἠπείθει, ἀλλὰ	πειθαρχήσαντες	αὐτοῦ τῷ νεύματι κατὰ τὰ
[3, 6]	καταγελάσαντες αὐτοῦ καὶ τῶν λόγων	καταπτύσαντες	ἀνεχώρησαν τῆς μαθητείας εἰκότως, εἰ
[3, 7]	παρελθόντες πόλιν, ἔπειτα ἐν ἀγορᾷ	στάντες	καὶ βοῇ μείζονι χρησάμενοι συνεκάλουν
[3, 5]	γοῦν οἱ πρῶτοι κατὰ διαδοχὴν	προστάντες	αὐτόθι ἐπίσκοποι Ἰουδαῖοι γεγονέναι, ὧν
[3, 7]	διδασκαλίαν. Οὐ γὰρ τοῖς λόγοις	πεισθέντες	ἀλλὰ τοῖς ἔργοις προκαταληφθέντες ῥᾴδιον
[3, 6]	φήσας πρὸς τοὺς ἑαυτοῦ μαθητὰς	Πορευθέντες	μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη ἐν
[3, 7]	τοῖς εὐτελεστάτοις ἐκείνοις αὐτοῦ μαθηταῖς·	Πορευθέντες	μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη» Καὶ
[3, 7]	ἐμφαίνων, τοῖς αὐτοῦ μαθηταῖς ἔφησεν·	Πορευθέντες	μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη τῷ
[3, 7]	λόγοις πεισθέντες ἀλλὰ τοῖς ἔργοις	προκαταληφθέντες	ῥᾴδιον ἐποιοῦντο τὴν ἐν τοῖς
[3, 3]	ἄρα ἠπατήμεθα, τοῦτον παρ´ αὐτοῦ	διδαχθέντες	φρονεῖν τὸν τρόπον. Καὶ μὴν
[3, 7]	πρὸς Ἕλληνας, ἄνδρες τῇ Σύρων	ἐντραφέντες	μόνῃ φωνῇ; Πέρσας δὲ καὶ
[3, 5]	τοῦ διδασκάλου τελευτὴν ἐπίβουλοί τινες	συλλαβόντες	αὐτοὺς πρῶτα μὲν παρέδωκαν φυλακῇ,
[3, 5]	τινες καὶ βαθεῖς ὑπῆρχον, μὴ	φεύγοντες	τὰ τῆς ψυχῆς γυμνάσια μηδὲ
[3, 5]	τῦφον· ἀνθ´ ὧν, φέρε, δεξιὰς	δόντες	ἀλλήλοις, ὁμοῦ πάντες συνθώμεθα περὶ
[3, 6]	μεταβολῇ. Οἱ δὴ οὖν πυρὶ	παραδόντες	τὰς μαγικὰς βίβλους καὶ παντελῆ
[3, 2]	περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης. Καὶ	ἰδόντες	αὐτὸν περιπατοῦντα ἐπὶ τῆς θαλάσσης
[3, 5]	τὰ μὴ γεγονότα τῇ αὐτῶν	παραδιδόντες	γραφῇ, ἆρα καὶ τὰ πάθη
[3, 6]	μόνοις τῆς τοῦ Ἰησοῦ μαθητείας	συνιδόντες	τὰ κατορθώματα. Τί χρὴ λέγειν
[3, 3]	τῶν αἰσθητῶν μήτε θυμιῶντες μήτ´	ἐπονομάζοντες	(οὐδὲν γὰρ ἔνυλον, ὃ μὴ
[3, 5]	τοὺς τοιούσδε πεπλάσθαι καὶ κατεψεῦσθαι	νομίζοντες,	καὶ οἷα πλάνους βλασφημεῖν πειρώμενοι,
[3, 5]	γάρ που ὧν παρ´ αὐτοῦ	μαθόντες	εἰς ἑτέρους ἐξήνεγκαν· παραγγελίαι δ´
[3, 3]	ἐξητασμένοις ἔγνωμεν, παρὰ τοῦ Χριστοῦ	μαθόντες,	ὅτι γεννητὸς ὁ κόσμος καὶ
[3, 3]	πρὸς τούτοις ἔγνωμεν, παρ´ αὐτοῦ	μαθόντες,	πολεμίας τινὰς καὶ ἐχθρὰς τοῦ
[3, 5]	ὁμολογίαν; ἢ μή ποτε ἄρα	συνελθόντες	συνωμοσίαν τε κατὰ τὸ αὐτὸ
[3, 5]	ὁμοεθνεῖς, ἀλλὰ καὶ εἰς πάντας	προελθόντες	ἀνθρώπους, καὶ σύμπασαν τὴν οἰκουμένην
[3, 7]	τρόπος; ἆρα γὰρ εἰς μέσην	παρελθόντες	πόλιν, ἔπειτα ἐν ἀγορᾷ στάντες
[3, 5]	καὶ τῆς Σύρων οὐ πλέον	ἐπαΐοντες	φωνῆς, πῶς ἐπὶ πᾶσαν προῆλθον
[3, 1]	δὲ ὁποίας ἔχεται διανοίας, ὁδῷ	προϊόντες	κατὰ τὴν εὐαγγελικὴν εἰσόμεθα διδασκαλίαν.
[3, 6]	που τῷ διδασκάλῳ καὶ αὐτοὶ	μετιόντες.	Ἀλλ´ οὐδείς πω τοσούτων ἐτῶν
[3, 6]	ἔθνη ἐν τῷ ὀνόματί μου,	διδάσκοντες	αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην
[3, 7]	προσηγορίᾳ τὸ θαῦμα γέγονεν· εἶτα	διδάσκοντες	ηὕρισκον τῇ πίστει φθάνοντας τὴν
[3, 5]	γυμνάσια μηδὲ τὰ πρὸς ἡδονὴν	μεταδιώκοντες·	καὶ ὁ διδάσκαλος δέ, ὅτι
[3, 5]	τε καὶ τὰς παραδοξοποιίας αὐτοῦ	καταγγέλλοντες.	Ἐπὶ τούτοις Ἰάκωβος ὁ ἀδελφὸς
[3, 5]	φανῇ. Ἐληλεγμένου δῆτα τούτου, φέρε	ἀναδραμόντες	ἐπὶ τὴν τῶν ἱερῶν γραφῶν
[3, 3]	παμβασιλεῖ θεῷ τὴν σεβάσμιον τιμὴν	ἀπονέμοντες.	Ἔτι πρὸς τούτοις ἔγνωμεν, παρ´
[3, 5]	ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ·	γνόντες	δὲ αὐτοὺς μετὰ ταῦτα δημοσίᾳ
[3, 6]	ἢ τοῖς πονηροῖς δαίμοσιν δουλωθῆναι	ὑπομένοντες.	τίς δ´ οὐκ οἶδεν, ὅπως
[3, 7]	τε τῆς αὐτοῦ ἐνθέου προσηγορίας	ἐξελαύνοντες,	Σημείων τῶν πάλαι ἱστορουμένων ὑπ´
[3, 5]	τὴν ψυχήν, ὅτι αὐτοὶ αὐτὸν	ἀπολιπόντες	ᾤχοντο, ἢ ὅτι ὁ πάντων
[3, 7]	γωνίᾳ γῆς τότε, καὶ οἱ	παρόντες	ἤκουον μόνοι. Πῶς οὖν ἄρα
[3, 6]	ἐπεδήμει τῷ βίῳ χρόνον, μὴ	φέροντες	αὐτοῦ τὴν παρουσίαν, ἄλλος ἄλλοθεν
[3, 6]	προφάσει φιλοσοφίας ᾄδουσιν ὧδε κἀκεῖσε	περιφέροντες	Ἑλλήνων παῖδες· Δημόκριτος αὐτοῖς οὗτος
[3, 6]	σωτῆρος ἡμῶν μαθηταί, τοσαύτην δύναμιν	προφέροντες	λόγων ἐν ταῖς πρὸς τοὺς
[3, 5]	ὀριγνώμενοι σφᾶς αὐτοὺς τῷ διδασκάλῳ	προσφέροντες	ἐπιτρέπουσιν. τίνα οὖν ἔστιν εἰπεῖν
[3, 1]	περιδραμούμενοι οἰκουμένην καὶ πάντα τόπον	πληρώσοντες	τῆς περὶ τοῦ σωτῆρος τοῦ
[3, 5]	θάνατον ὥσπερ τι φόβητρον αὐτοῖς	ἀντιτάττοντες,	καὶ τὴν ἀπ´ αἰῶνος ἐξ
[3, 5]	αὐτῶν τοῦ δικαστηρίου, οἱ δὲ	ἐπιβουλεύοντες,	ὑπὸ φαντασίας θεηλάτου πλανώμενοι, ἐνεργεῖν
[3, 5]	αὐτῶν ἔμαθεν φωνῆς, καθ´ ἑαυτῶν	στηλιτεύοντες,	πῶς οὐ φιλαυτίας μὲν ἁπάσης
[3, 5]	ἑαυτῶν διαβολὰς εἰς ἄληστον αἰῶνα	καταγράφοντες,	καὶ τῶν πλημμεληθέντων αὐτοῖς τὰς
[3, 5]	δὲ αὐτοῖς προαγγέλλοντος τοῦ διδασκάλου,	προσέχοντες	δι´ ὧν πρὸς αὐτοὺς ἔλεγεν
[3, 2]	βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ οἱ	ἄρχοντες	συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ
[3, 7]	ἀέρα ζοφώδη πονηροὶ δαίμονες καὶ	ἄρχοντες	τούτων· οὓς καὶ αὐτοὺς οἱ
[3, 7]	τεκμήρια τῆς ἐνθέου ἀρετῆς αὐτοῦ	διαδεικνύντες.	Ἀλλὰ γὰρ τῶνδε κατὰ καιρὸν
[3, 5]	αὐτοῦ ἐπέμενον, τὸν ἐν νεκροῖς	θεολογοῦντες,	ἢ τί ἄρα ποθοῦντες τὰ
[3, 7]	γάρ, τοῦτον ἐπικρυψάμενοι καὶ μὴ	ὁμολογοῦντες	εἰς πάντας, οἷα καὶ ὁπόσα
[3, 5]	νεκροῖς θεολογοῦντες, ἢ τί ἄρα	ποθοῦντες	τὰ ἴσα παθεῖν; καὶ τίς
[3, 5]	ὃν οἱ πάλαι τὰ Ἱεροσόλυμα	οἰκοῦντες	ἐκάλουν δίκαιον διὰ τὰ τῆς
[3, 2]	οἱ πλείους γόητα καὶ πλάνον	ἀποκαλοῦντες	καὶ μυρίαις ἄλλαις κατηγορίαις βλασφημοῦντες
[3, 2]	ἀποκαλοῦντες καὶ μυρίαις ἄλλαις κατηγορίαις	βλασφημοῦντες	αὐτὸν οὔπω καὶ νῦν παύονται,
[3, 6]	τούτοις ἡμεῖς οἱ τὰ Ἰησοῦ	φρονοῦντες	ἐπιτηδεύομεν, θᾶττον μὲν θανάτῳ τὴν
[3, 5]	πλάνος ἦν καὶ γόης, οὐκ	ἀγνοοῦντες	αὐτὸν τοιοῦτον, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ
[3, 5]	καὶ τοῦτον ἡμεῖς ἀδιαστρέπτως ἐπιλυώμεθα,	μαρτυροῦντες	εὖ μάλα ἀναιδῶς, ὅτι δὴ
[3, 5]	σεμνὰ καὶ ἐπίδοξα περὶ αὐτοῦ	μαρτυροῦντες,	παρὸν ἑκάστῳ ζῆν ἀπραγμόνως καὶ
[3, 7]	σέβειν; ποίᾳ δὲ λόγων ἱκανότητι	θαρσοῦντες	ἐπὶ τοῦτο παρελευσόμεθα; ἢ τίς
[3, 7]	ἠξιωμένοι καὶ τὰ Χριστοῦ φρονεῖν	αὐχοῦντες,	ἐπ´ ὀλίγον ἐγγυμνασάμενοι τοῖς πειρατηρίοις,
[3, 3]	ἔφη, μηδὲν τῶν αἰσθητῶν μήτε	θυμιῶντες	μήτ´ ἐπονομάζοντες (οὐδὲν γὰρ ἔνυλον,
[3, 1]	Δεῦτε πρός με πάντες οἱ	κοπιῶντες	καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς
[3, 5]	περὶ αὐτοῦ διαλεγομένους, ἀναρπάσαντες ἐμάστιζον,	ἐπιτιμῶντες	ἐπὶ τῇ διδασκαλίᾳ, ὅτε ἀποκριθεὶς
[3, 6]	ψυχὴν ἢ δαίμοσιν θυσίαν προέσθαι	τολμῶντες,	θᾶττον δὲ τῆς ζωῆς ἐξιστάμενοι
[3, 5]	δὲ τὰ πάντα πλαττόμενοι καὶ	πλανῶντες	μὲν οὓς δυνατόν· εἰ δὲ
[3, 7]	δ´ ἐνεργείας ἔπειθον, ζῶντος ἔργα	παριστῶντες.	Εἰ δὲ καὶ θεὸν αὐτὸν
[3, 2]	διαλάβωμεν, ἐξ ἐναργῶν τῶν ἀποδείξεων	παριστῶντες	ὡς οὐκ ἀνθρωπείας ἄρα ἦν
[3, 5]	τούτου τὴν ἔκβασιν τῆς τελευτῆς	καθεωρακότες,	ποίοις ἄρα λόγοις ἐχρήσαντο πρὸς
[3, 5]	προστάγματος, οἱ δὲ καὶ ἔργον	πεποιηκότες	τὸν λόγον ἀποδείκνυνται. Αἰτήσαντος γοῦν
[3, 6]	ἄρα οἵ τε ἀρχῆθεν αὐτῷ	προσεσχηκότες	μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ οἱ μετὰ
[3, 5]	οἱ ταῖς ἄλλαις αὐτῶν διηγήσεσιν	πεπιστευκότες.	Οἱ δὴ οὖν μηδὲν τῆς
[3, 5]	ποιητής, μηδὲν μὲν τοιοῦτον αὐτῷ	συνεγνωκότες,	ἑαυτοῖς δὲ τὰ πάντα πλαττόμενοι
[3, 5]	εἰ δὴ οὖν μηδὲν ἀγαθὸν	συνεγνωκότες	τῷ διδασκάλῳ, μὴ βίον μὴ
[3, 7]	πλήθει διειλέχθησαν οἱ πάσης ἐκτὸς	γεγονότες	παιδείας; ἀλλὰ τοῦτ´ ἦν ἄρα
[3, 6]	μαθηταὶ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν πεφήνασιν	γεγονότες	τοιοῦτοι, πῶς οὐ πολὺ πρότερον
[3, 3]	οἱ παλαιοὶ Ἑβραῖοι θύειν μνημονεύονται,	διειληφότες	ἐν τῷ πρώτῳ συγγράμματι τῆς
[3, 5]	Καὶ μετὰ μικρὸν πάλιν οἱ	παρεστῶτες	ἔλεγον τῷ Πέτρῳ· ἀληθῶς ἐξ
[3, 5]	φύσεως; Ἔτι δὲ καὶ τούτῳ	πρόςσχες.	Εἰ δὴ καὶ αὐτοὶ πλάνοι
[3, 5]	σὺ μετὰ Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου	ἦς.	Ὁ δὲ ἠρνήσατο λέγων· οὔτε
[3, 6]	ἦν κἀκείνη ἡ διδασκαλία, δι´	ἧς	ἁγνεύειν ἐξ αὐτοῦ τοῦ τῆς
[3, 7]	οὖν εἰπὼν ἐπισυνῆψεν ἐπαγγελίαν, δι´	ἧς	ἔμελλον ἐπιθαρρεῖν καὶ προθύμως ἐπιδιδόναι
[3, 2]	ἧς οὐδεὶς ἀνὴρ ἐπιβέβηκεν, ἀφ´	ἧς	καίπερ ἀβάτου τυγχανούσης προῆλθεν ἡ
[3, 2]	τὴν παρὰ Μωσεῖ προφητείαν, δι´	ἧς	ὅμοιον αὐτῷ παραστήσειν ὁ θεὸς
[3, 2]	διψῶσα τὴν ἀποκυήσασαν αὐτὸν παρθένον,	ἧς	οὐδεὶς ἀνὴρ ἐπιβέβηκεν, ἀφ´ ἧς
[3, 3]	κατασπαρείσης τῷ βίῳ πολιτείας, ἀφ´	ἧς	οὐχ ὅπως πλάνον ἀλλά τινα
[3, 2]	δὲ τῶν αὐτοῦ φωνῶν καὶ	ἧς	παρέδωκε διδασκαλίας τὰς παραθέσεις ποιούμενοι.
[3, 6]	καὶ ἄθεος καὶ ἄδικος καὶ	ἀσεβής;	τοιοῦτος δὲ ὢν πόθεν ἢ
[3, 7]	τὸν χρησμὸν ἑξῆς· Αὐτὸς οὖν	εὐσεβὴς	καὶ εἰς οὐρανούς, ὥσπερ οἱ
[3, 6]	μαθητευομένων· φιλόσοφος ἄρα καὶ ἀληθῶς	εὐσεβής,	πολλοῦ δεῖ πλάνος καὶ γόης,
[3, 6]	οἱ μετὰ ταῦτα τῆς ἐκείνων	διατριβῆς	διάδοχοι, πορρωτάτω καθεστήκεσαν φαύλης καὶ
[3, 5]	Ἰησοῦ μαθητῶν τῆς σὺν αὐτῷ	διατριβῆς,	καὶ τί τὸ ἀναγκαῖον τῆς
[3, 5]	πρότερον βίον οὐκ ἀπὸ σεμνῆς	διατριβῆς	ὡρμᾶτο, ἐκ δὲ τῶν ἀμφὶ
[3, 2]	αὐτοῦ, καὶ ὡς ῥίζα ἀπὸ	γῆς	ἀβάτου ὁ δὲ Θεοδοτίων· Καὶ
[3, 2]	Τιθιζόμενον καὶ Ὡς ῥίζαν ἀπὸ	γῆς	ἀβάτου τὸ μὲν οὖν παιδίον
[3, 3]	καὶ πυρὶ μηδὲ τοῖς ἀπὸ	γῆς	ἀναθυμιωμένοις τὸ θεῖον τιμᾶν διετάξατο,
[3, 4]	τὸ σῶμα, ἀνωρθοῦτο μὲν ἀπὸ	γῆς	αὐτίκα, κἄπειτα ἐπὶ τοῦ ἰκρίου
[3, 6]	καιρὸν ἐν ὅλοις τοῖς ἐπὶ	γῆς	ἔθνεσιν μυρία πλήθη οὐ μόνον
[3, 7]	ἀνθρώπων ἐμαθήτευον, ἐκ τῆς οἰκείας	γῆς	ἐπὶ πάντα στειλάμενοι τὰ ἔθνη,
[3, 5]	ὅσα ἂν δήσῃς ἐπὶ τῆς	γῆς,	ἔσται δεδεμένα ἐν τοῖς οὐρανοῖς,
[3, 5]	ὅσα ἂν λύσῃς ἐπὶ τῆς	γῆς,	ἔσται λελυμένα ἐν τοῖς οὐρανοῖς»
[3, 2]	καὶ τούτῳ ἐπὶ τῆς Ἰουδαίας	γῆς	ἢ ἀμφὶ ταύτην οὐχὶ δὲ
[3, 2]	διηγήσεται; ὅτι αἴρεται ἀπὸ τῆς	γῆς	ἡ ζωὴ αὐτοῦ» καὶ τὰ
[3, 2]	λευκόν, ὡσεὶ πάγος ἐπὶ τῆς	γῆς	Καὶ ὁ σωτὴρ δὲ καὶ
[3, 2]	τῷ Παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς	γῆς,	καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ
[3, 2]	σοὶ πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς	γῆς	Καὶ τόπος δέ τις πάλιν
[3, 3]	θεῷ, τῷ καὶ οὐρανοῦ καὶ	γῆς	καὶ τοῦ σύμπαντος κόσμου δημιουργῷ,
[3, 5]	ἔστω γὰρ ἐπὶ τῆς οἰκείας	γῆς	καλινδουμένους ἀγροίκους ἄνδρας πλανᾶν καὶ
[3, 2]	ἐπιφέρει· Ἕως ἂν θῇ ἐπὶ	γῆς	κρίσιν, καὶ ἐν τῷ ὀνόματι
[3, 4]	ἐπὶ θαλάττης οἷα ἐπὶ λεωφόρου	γῆς	τὰς πορείας ἤνυεν ποιούμενος, τῶν
[3, 2]	κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα τῆς	γῆς»	ταῦτα δ´ οὖν τὰ ἔθνη
[3, 7]	καὶ ἐπὶ μόνης τῆς οἰκείας	γῆς	τὸ οἰκεῖον ἐπάγγελμα συνεστήσατο, καὶ
[3, 7]	λόγος εἴρητο μὲν ἐν γωνίᾳ	γῆς	τότε, καὶ οἱ παρόντες ἤκουον
[3, 2]	κύριος βούλεται καθαρίσαι αὐτὸν τῆς	πληγῆς·	ἐὰν δῶτε περὶ ἁμαρτίας, ἡ
[3, 2]	ὅλων θεὸς καθαρίσαι αὐτὸν τῆς	πληγῆς	καὶ δεῖξαι αὐτῷ φῶς» πάντως
[3, 2]	φησίν, βούλεται καθαρίσαι αὐτὸν τῆς	πληγῆς»	καὶ πῶς ἔσται; Ἐὰν δῶτε»
[3, 3]	ψυχῆς ᾖ μεμολυσμένος) διὰ δὲ	σιγῆς	καθαρᾶς καὶ τῶν περὶ αὐτοῦ
[3, 5]	ἀποτέμνοντας βλαστήματα, καὶ κρατεῖν μὲν	ὀργῆς	καὶ πάσης αἰσχρᾶς ἐπιθυμίας πειρᾶσθαι,
[3, 3]	βασιλείας καὶ σὺν θεῷ μακαρίας	διαγωγῆς,	τίνα ἂν πλανήσειεν, οὐχὶ δὲ
[3, 1]	τοῦ Χριστοῦ προφητευομένων, ὡς ἂν	εἰδῇς,	τίνα ἔσεσθαι τὸ εὐαγγέλιον ἐν
[3, 4]	τοὺς δεδηλωμένους ἐνστῆναι, οὐκ ἀπολειψόμεθα	σπουδῆς.	Ἄλλως δὲ πῶς αὐτοῖς ἀπαντήσομεν;
[3, 5]	τὸ ἀναγκαῖον τῆς περὶ αὐτὸν	σπουδῆς;	τίνων δὲ καὶ διδάσκαλον ἐπεγράφοντο
[3, 5]	Ἰησοῦ ὄνομα. Καὶ πάλιν ἄλλοτε	Ἡρώδης	ὁ τῶν Ἰουδαίων βασιλεὺς ἀνεῖλεν
[3, 2]	Ἰεσσαί, καὶ ἄνθος ἐκ τῆς	ῥίζης	ἀναβήσεται· καὶ ἀναπαύσεται ἐπ´ αὐτὸν
[3, 2]	ταῦτα προλέγει· Ἐξελεύσεται ῥάβδος ἐκ	ῥίζης	Ἰεσσαί, καὶ ἄνθος ἐκ τῆς
[3, 5]	ἢ τῆς ὑπὲρ αὐτοῦ μαρτυρίας	ἀγαθῆς	ἐξίστασθαι; εἰ δὴ οὖν μηδὲν
[3, 6]	λόγων καὶ διδασκάλων αὐτοδίδακτος καὶ	αὐτομαθὴς	τοιούτων πραγμάτων εὑρετὴς ἀναπέφηνεν; καὶ
[3, 5]	ὁ δὲ μοχθηρός, τὸν τρόπον	φιλοπαθής	τις καὶ φιλήδονος ὤν, μόνην
[3, 5]	οὖν κύριος καὶ πρῶτος καὶ	ἀληθὴς	λόγος εἴη ἂν οὗτος. Σκεψώμεθα
[3, 3]	πανδήμου φιλοσοφίας εἰσηγητὴν πᾶς ὁ	φιλαλήθης	αὐτὸν ὁμολογήσαι ἄν; τὸν γοῦν
[3, 4]	κακῶν ἰάσεως ἐπελάβετο, παραχρῆμά τε	ὑγιὴς	ἦν, τῆς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν
[3, 7]	ψυχὴ μετὰ σῶμα προβαίνει γιγνώσκεις,	σοφίης	δὲ τετμημένη αἰὲν ἀλᾶται· ἀνέρος
[3, 2]	τοῖς πονηροῖς δαίμοσι δυσσεβοῦς καὶ	Αἰγυπτιακῆς	εἰδωλολατρείας εἰς ἐλευθερίαν τὸ πάντων
[3, 7]	καὶ παντοίοις ἔθνεσιν, πάλιν ἐξ	ἀνάγκης	ἀνατρέχειν ἐκβιάζομαι ἐπὶ τὴν τοῦ
[3, 7]	πάντα τὰ ἔθνη προσέταττεν, μετὰ	προσθήκης	δὲ ἀναγκαίας τῆς Ἐν τῷ
[3, 5]	ὃς ἐν τῷ ὀκτωκαιδεκάτῳ τῆς	Ἰουδαϊκῆς	Ἀρχαιολογίας τὰ κατὰ τοὺς Πιλάτου
[3, 6]	μὴν οὔτε βαναύσου τέχνης οὔτε	λογικῆς	ἐπιστήμης οὐδέ γε τῶν πρώτων
[3, 2]	ἡ παροῦσα δὲ πραγματεία τῆς	Εὐαγγελικῆς	Ἀποδείξεως κατὰ καιρὸν ἕκαστα παραδώσεταί
[3, 2]	ὁρώντων κεχρημένος τὰ καινὰ τῆς	εὐαγγελικῆς	διδασκαλίας αὐτοῦ μαθήματα συνεστήσατο. Πάλιν
[3, 0]	τρόπου τῆς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν	εὐαγγελικῆς	διδασκαλίας, τῆς τε αἰτίας ἀποδοθείσης
[3, 1]	αὐθέντην καὶ ἀρχηγὸν ἔσεσθαι τῆς	εὐαγγελικῆς	πραγματείας ἡ παρατεθεῖσα προφητεία παρίστησιν,
[3, 2]	τοῖς μετὰ ταῦτα χρόνοις ἀπὸ	βασιλικῆς	φυλῆς τῆς Ἰούδα τὸ πᾶν
[3, 5]	ἀποτεταγμένους, καὶ μήθ´ ὑπὸ τῆς	φυσικῆς	ἡδονῆς καθελκυσθέντας, μήτε παίδων καὶ
[3, 6]	γοῦν τῶν πώποτε αὐτοδίδακτος ἡμῖν	γραμματικῆς	παρῆλθεν διδάσκαλος, οὐδέ γε ῥήτωρ
[3, 5]	αὐτοῦ Πέτρος βασάνων ἐκτὸς καὶ	ἀρχοντικῆς	ἀπειλῆς τρίτον αὐτὸν ἐξωμόσατο. ταῦτα
[3, 5]	παράδοξα, φαύλης ἐκτὸς ὑπονοίας καθεστάναι;	Αὐτάρκης	μὲν οὖν καὶ ἡ τῶνδε
[3, 5]	Πέτρος δὲ ἐπὶ Ῥώμης κατὰ	κεφαλῆς	σταυροῦται, Παῦλός τε ἀποτέμνεται, Ἰωάννης
[3, 2]	αὐτῷ λεπροῦ καὶ φήσαντος· Ἐὰν	θέλῃς,	δύνασαί με καθαρίσαι ἀπεκρίνατο· Θέλω,
[3, 2]	κατὰ τοῦ Χριστοῦ τόλμαν ὁ	παντελὴς	αὐτοὺς μετῆλθεν ὄλεθρος πολιορκηθέντας ὑπὸ
[3, 5]	Πέτρος βασάνων ἐκτὸς καὶ ἀρχοντικῆς	ἀπειλῆς	τρίτον αὐτὸν ἐξωμόσατο. ταῦτα γάρ,
[3, 3]	ἐκ μακροῦ πάλαι θεοφιλέσιν Ἑβραίοις	προσφιλής,	ὥσπερ οὖν δέδεικται διὰ τῆς
[3, 3]	ἐπιεικείας σωφροσύνης τε καὶ τῆς	ἄλλης	ἀρετῆς διδάσκαλος τοῖς ἀπατωμένοις γεγονὼς
[3, 5]	καὶ κρεῶν ἀποχῆς, καὶ πλείστης	ἄλλης	ταπεινώσεως τοῦ σώματος, διά τε
[3, 7]	τῆς Ἀλεξανδρέων καὶ Ἀντιοχέων, καθ´	ὅλης	τε τῆς Αἰγύπτου καὶ Λιβύης,
[3, 2]	ὁ δὲ προσδοκία τῶν καθ´	ὅλης	τῆς οἰκουμένης ἐθνῶν κατὰ τὴν
[3, 2]	τὴν ἐξ ἐθνῶν ἐκκλησίαν καθ´	ὅλης	τῆς οἰκουμένης ἐξηπλωμένην καὶ ἀπὸ
[3, 2]	τὸν θάνατον, ἢ τὸν καθ´	ὅλης	τῆς οἰκουμένης ἐπισπαρέντα αὐτοῦ λόγον
[3, 6]	ἔστιν εἰπεῖν ὅσαι μυριάδες καθ´	ὅλης	τῆς οἰκουμένης, οἷά τινες ἱέρειαι
[3, 3]	οὐχὶ σοφωτέρους ἀπείργασται τοὺς καθ´	ὅλης	τῆς οἰκουμένης τὰ αὐτοῦ φρονοῦντας
[3, 3]	ἀνθρώποις ἐπὶ σπείρας τοῖς καθ´	ὅλης	τῆς οἰκουμένης τὸν τῶν θεοφιλῶν
[3, 2]	καταπαυομένης τῆς δρόσου κύκλῳ τῆς	παρεμβολῆς,	καὶ ἰδοὺ ἐπὶ πρόσωπον τῆς
[3, 2]	δὲ ἂν καὶ αὐτὸς ἐπὶ	σχολῆς	ἀναλέξασθαι δύναιο περὶ τοῦ προκειμένου,
[3, 2]	ἡμῶν, παρὸν ὅτῳ φίλον ἐπὶ	σχολῆς	ἀναλέξασθαι ταῦτα; ἐπεὶ καὶ τὸν
[3, 5]	οἷς ἐμαρτύρησαν αὐτῷ τὰ παράδοξα,	φαύλης	ἐκτὸς ὑπονοίας καθεστάναι; Αὐτάρκης μὲν
[3, 6]	ἐκείνων διατριβῆς διάδοχοι, πορρωτάτω καθεστήκεσαν	φαύλης	καὶ πονηρᾶς ὑπονοίας, ὡς μηδὲ
[3, 3]	διαφέρειν ἀπεφήναντο ἐμπίδος τε καὶ	εὐλῆς	καὶ μυίας τὴν ἐν ἀνθρώποις
[3, 7]	ὅτι μὴ ἐξ ἀνθρώπων ἦν	βουλῆς	ἀλλ´ ἐκ τῆς τοῦ θεοῦ
[3, 7]	ἦν ἄρα τὸ τῆς ἐνθέου	βουλῆς	καὶ τῆς ἐνεργούσης ἐν αὐτοῖς
[3, 7]	εὐτελεστάτοις ἡγήσατο χρῆσθαι τῆς οἰκείας	βουλῆς	ὑπηρέταις, ὡς εἰκός τινα παραλογώτατα
[3, 5]	ὅτε αὐτῷ τὰ τῆς γε	ἐπιβουλῆς	ἐσκευώρητο, μετὰ δὲ τὸ ἐξ
[3, 2]	ψαλμῷ, δι´ οὗ περὶ τῆς	ἐπιβουλῆς	τῆς κατ´ αὐτοῦ συσκευασθείσης ὀνομαστὶ
[3, 2]	μετὰ ταῦτα χρόνοις ἀπὸ βασιλικῆς	φυλῆς	τῆς Ἰούδα τὸ πᾶν Ἰουδαίων
[3, 6]	οὔτε βαναύσου τέχνης οὔτε λογικῆς	ἐπιστήμης	οὐδέ γε τῶν πρώτων στοιχείων
[3, 6]	που τὸν αἴτιον αὐτοῖς τῆς	ἐπιστήμης	πολὺ κρείττονα σφῶν αὐτῶν ἀποφαίνουσιν·
[3, 6]	αὐτόπται διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου	δοκιμῆς	τὴν ὑπὲρ ὧν ἐμαρτύρησαν ἀλήθειαν
[3, 2]	μηδεὶς ἄλλος πώποτε τῶν ἐκ	περιτομῆς	ἀρχόντων καὶ βασιλέων κύριος ἐθνῶν
[3, 5]	βάλλεται. Καὶ Πέτρος δὲ ἐπὶ	Ῥώμης	κατὰ κεφαλῆς σταυροῦται, Παῦλός τε
[3, 5]	χθὲς καὶ πρώην ἀπατεῶνα καὶ	πλάνης	διδάσκαλον ὑπ´ ὀφθαλμοῖς ἁπάντων ἡμῶν
[3, 5]	ὑπὲρ ὧν συντεθείμεθα τἀπίχειρα τῆς	πλάνης	καθ´ ἑαυτῶν ἐφελκόμενοι. Ἆρά σοι
[3, 6]	πολέμιοι καὶ πάσης ἐχθροὶ πολυθέου	πλάνης,	νόμοι Σκυθῶν καὶ Περσῶν καὶ
[3, 6]	καὶ κύριος ἡμῶν, ὅτι μὴ	δοξομανὴς	καὶ ἀλαζὼν καὶ φαντασιοκόπος ἦν,
[3, 5]	αὐτὸν γέγονεν, ἀλλ´ ὁ μὲν	ἀφανὴς	ἦν καταγελάσας αὐτῶν τοῦ δικαστηρίου,
[3, 5]	τούτοις ἀπιστεῖν; καὶ πῶς οὐκ	ἐμφανὴς	ὁ φθόνος; Τί δέ; οἱ
[3, 3]	ψυχήν, ἀλλὰ καὶ ὄφεως καὶ	ἐχίδνης	ἄρκτου τε καὶ παρδάλεως καὶ
[3, 0]	μέλλον, τῆς ἡμετέρας διὰ Χριστοῦ	γενομένης	κλήσεως ἐμνημόνευσαν, δι´ ὃ καὶ
[3, 2]	οὐρανοῦ καὶ μετ´ ὀλίγα· Ἐγένετο	καταπαυομένης	τῆς δρόσου κύκλῳ τῆς παρεμβολῆς,
[3, 7]	ἀρχὴν γενέσθαι τὰ πλεῖστα τῆς	οἰκουμένης	ἔθνη, ἀλλ´ ἀπὸ τῶν τοῦ
[3, 2]	προσδοκία τῶν καθ´ ὅλης τῆς	οἰκουμένης	ἐθνῶν κατὰ τὴν θείαν πρόρρησιν
[3, 5]	ἤδη καὶ ἐπ´ αὐτὰ τῆς	οἰκουμένης	ἐλθεῖν τὰ ἄκρα, ἐπί τε
[3, 2]	ἐθνῶν ἐκκλησίαν καθ´ ὅλης τῆς	οἰκουμένης	ἐξηπλωμένην καὶ ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου
[3, 2]	ἢ τὸν καθ´ ὅλης τῆς	οἰκουμένης	ἐπισπαρέντα αὐτοῦ λόγον μακρόβιον ἐσόμενον
[3, 2]	ἀπὸ ποταμῶν ἕως περάτων τῆς	οἰκουμένης	καὶ αὖθις· Πάντα τὰ ἔθνη
[3, 6]	ὅσαι μυριάδες καθ´ ὅλης τῆς	οἰκουμένης,	οἷά τινες ἱέρειαι τοῦ τῶν
[3, 3]	ἀπείργασται τοὺς καθ´ ὅλης τῆς	οἰκουμένης	τὰ αὐτοῦ φρονοῦντας τῶν τὰς
[3, 3]	σπείρας τοῖς καθ´ ὅλης τῆς	οἰκουμένης	τὸν τῶν θεοφιλῶν ἐκείνων ἀμφὶ
[3, 2]	κύριος, πλάτυνον τὸν τόπον τῆς	σκηνῆς	σου καὶ τῶν αὐλαιῶν σου,
[3, 2]	διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν· παιδεία	εἰρήνης	ἡμῶν ἐπ´ αὐτόν, τῷ μώλωπι
[3, 6]	παρ´ αὐτοῖς Ἕλλησιν ἐθῶν ἀνατρεπτικοί,	καινῆς	δὲ καὶ ἀληθοῦς εὐσεβείας καταγγελτικοί.
[3, 5]	σεμνῆς διδασκαλίας καὶ εὐσεβείας ἐπαγγελίᾳ	καινῆς·	οἱ δὲ ταῦτα μετερχέσθων, καὶ
[3, 3]	καὶ εὐσεβοῦς ἀλλ´ οὐ τῆς	κοινῆς	καὶ πανδήμου φιλοσοφίας εἰσηγητὴν πᾶς
[3, 5]	τὸν πρότερον βίον οὐκ ἀπὸ	σεμνῆς	διατριβῆς ὡρμᾶτο, ἐκ δὲ τῶν
[3, 5]	ἦθος μάλ´ εὐφυῶς ἐπικρύπτεσθαι προσχήματι	σεμνῆς	διδασκαλίας καὶ εὐσεβείας ἐπαγγελίᾳ καινῆς·
[3, 3]	ἀνθρώπου τέως ἐξητάσθω, παραστατικὰ τῆς	σεμνῆς	καὶ βιωφελοῦς διδασκαλίας αὐτοῦ τυγχάνοντα.
[3, 6]	γὰρ ἐπινοῆσαι δυνατόν, ἄνδρα διδάσκαλον	σεμνῆς	καὶ παναρέτου πολιτείας, ὑγιῶν τε
[3, 5]	Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ζεβεδαίου, καὶ	Ἰωάννης	ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, Φίλιππος καὶ
[3, 5]	ἐδήλωσεν, οὐχ ὁ συναπόστολος αὐτοῦ	Ἰωάννης,	οὐδέ γε Λουκᾶς, οὐδὲ Μάρκος,
[3, 5]	κεφαλῆς σταυροῦται, Παῦλός τε ἀποτέμνεται,	Ἰωάννης	τε νήσῳ παραδίδοται. Καὶ τούτων
[3, 6]	τοιγαροῦν δόξης μήτε χρημάτων μήτε	ἡδονῆς	ἕνεκεν ἐπιβέβλητο τῇ διδασκαλίᾳ, τίς
[3, 5]	καὶ μήθ´ ὑπὸ τῆς φυσικῆς	ἡδονῆς	καθελκυσθέντας, μήτε παίδων καὶ ἐγγόνων
[3, 3]	θεούς, ἐκ τῆς ἀνωτάτω καὶ	μόνης	ἀληθοῦς θεολογίας ὡς τὸν ὡς
[3, 3]	δικαίοις ἀνδράσιν εὐσεβεῖν ὁμοίως διὰ	μόνης	τῆς αὐτοῦ δυνάμεως ἐπαιδεύθησαν; Ἀλλὰ
[3, 7]	ἑκάστῳ ἦν, εἰ καὶ ἐπὶ	μόνης	τῆς οἰκείας γῆς τὸ οἰκεῖον
[3, 2]	πατὴρ τῆς ὑπακοῆς καὶ τῆς	ὑπομονῆς	ἕνεκα δεδώρηται αὐτῷ τὰ ἐκκείμενα·
[3, 5]	οὐκ ἀνιδρωτί, διὰ δὲ βασάνων	ὑπομονῆς	καὶ πάσης αἰκίας καὶ θανάτου,
[3, 6]	καὶ εἰ ποιητὴς καὶ κῆρυξ	δικαιοσύνης	καὶ ἀληθείας καὶ φιλανθρωπίας καὶ
[3, 6]	ἐμβριθὲς καὶ αὐστηρὸν τοῦ τρόπου·	σωφροσύνης	δὲ αὐτοῦ μέγα δεῖγμα ἦν
[3, 6]	ἂν ἑτέρους, ἢ τὰ περὶ	σωφροσύνης,	ἢ τὰ περὶ θεοῦ γνώσεως,
[3, 5]	καὶ πολὺ πρότερον δι´ ἄκρας	σωφροσύνης	καὶ ἁγνείας σώματος ὁμοῦ καὶ
[3, 3]	πλάνος ἱστόρηται πραότητος καὶ ἐπιεικείας	σωφροσύνης	τε καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς
[3, 6]	οὐδὲ τέκτων, οὐδ´ ἑτέρας δημιουργὸς	τέχνης.	Καίτοι μικρὰ ταῦτα καὶ ἀνθρώπεια·
[3, 6]	ἀναπέφηνεν; καὶ μὴν οὔτε βαναύσου	τέχνης	οὔτε λογικῆς ἐπιστήμης οὐδέ γε
[3, 5]	Βαρθολομαῖος, Θωμᾶς καὶ Ματθαῖος ὁ	τελώνης»	Οὕτως μὲν ὁ Ματθαῖος δι´
[3, 5]	μήτε ἀκούειν πλέον τῆς πατρίου	φωνῆς	ἐπισταμένους, μὴ μόνον διανοηθῆναι τολμῆσαι
[3, 5]	μὴ διὰ τῆς αὐτῶν ἔμαθεν	φωνῆς,	καθ´ ἑαυτῶν στηλιτεύοντες, πῶς οὐ
[3, 5]	τῆς Σύρων οὐ πλέον ἐπαΐοντες	φωνῆς,	πῶς ἐπὶ πᾶσαν προῆλθον τὴν
[3, 7]	καὶ ἐπιλέγει μετὰ τὸν χρησμὸν	ἑξῆς·	Αὐτὸς οὖν εὐσεβὴς καὶ εἰς
[3, 2]	Διὰ ποῖον δὲ τοῦτο, πάλιν	ἑξῆς	διδάσκει φήσας· Ἀνθ´ ὧν παρεδόθη
[3, 2]	καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ»	ἑξῆς	ἐπιλέγει· Κύριος εἶπεν πρός με,
[3, 2]	περὶ αὐτοῦ καὶ ταῦτα προστίθησιν,	ἑξῆς	ἐπιλέγων· Καὶ κύριος βούλεται καθαρίσαι
[3, 2]	ἐθνῶν δι´ ὧν οὐ διαλείψειν	ἑξῆς	καὶ κατὰ διαδοχὴν ἡγουμένους καὶ
[3, 2]	καὶ βίου τρόπον, ἀκόλουθον ἦν	ἑξῆς	μηδὲ τὴν τελευτὴν ἀποσιωπῆσαι αὐτοῦ.
[3, 2]	καὶ ἔτι μᾶλλον διὰ τῶν	ἑξῆς	παραστήσεται ἐπὶ μόνον τὸν σωτῆρα
[3, 2]	καὶ τὰ λοιπά. Εἶθ´ ὑποβὰς	ἑξῆς	προφητικῷ τρόπῳ τὴν τῶν ἀλλοφύλων
[3, 2]	ὡς ῥίζα ἐν γῇ διψώσῃ	ἑξῆς	συνάπτει λέγων· Οὐκ ἔστιν εἶδος
[3, 5]	μαθηταῖς αὐτοῦ» Καὶ πάλιν προϊὼν	ἑξῆς	τόν τε κατάλογον τῶν μαθητῶν
[3, 2]	αὐτοῦ ἀναστήσεταί τις, περὶ οὗ	ἑξῆς	φησιν ὁ θεός· Αὐτὸς ἐπικαλέσεταί
[3, 2]	Οἷον, ὡς ἐπὶ παραδείγματος, Μωσῆς	ἐφεξῆς	τεσσαράκοντα ἡμέρας ἐνήστευσεν, ὡς ἡ
[3, 2]	κατιόντος τὸ πρόσωπον ἑωρᾶτο πλήρης	δόξης.	Γέγραπται δ´ οὖν· Καταβαίνων δ´
[3, 5]	εἰς οὐρανοὺς ἐπάνοδον μετὰ θειοτέρας	δόξης	ἐποιήσατο; οὐ γὰρ δὴ τούτοις
[3, 6]	ἐπιβλαβεῖς ὁμιλίας. Εἰ μήτε τοιγαροῦν	δόξης	μήτε χρημάτων μήτε ἡδονῆς ἕνεκεν
[3, 6]	δὲ τῶν ἀπ´ αἰῶνος πώποτε	γόης,	βάρβαρος ἢ Ἕλλην, τοιούτων κατέστη
[3, 6]	τῶν οὐρανῶν» Πάλιν ὁ μὲν	γόης	καὶ ἀληθῶς λαοπλάνος πάντα ἐγχειρεῖ
[3, 6]	οἰκείοις λόγοις. Πάλιν ὁ μὲν	γόης	καὶ ὡς ἀληθῶς πλάνος τοῖς
[3, 6]	καὶ αἱρήσεται τὰ ἀσύνακτα συνάγειν;	γόης	μὲν γάρ τις ὡς ἀληθῶς
[3, 6]	εὐσεβής, πολλοῦ δεῖ πλάνος καὶ	γόης,	ὁμολογοῖτ´ ἂν ὁ σωτὴρ καὶ
[3, 6]	Σκέψαι δὲ καὶ ταῦτα πάλιν·	γόης,	ὅταν ἑτέροις τὰ τῆς κακίας
[3, 5]	εἰ ἄρα πλάνος ἦν καὶ	γόης,	οὐκ ἀγνοοῦντες αὐτὸν τοιοῦτον, ἀλλὰ
[3, 6]	Ἀλλ´ οὐδείς πω τοσούτων ἐτῶν	γόης	πέφανται τοῦ Ἰησοῦ μαθητής, καίτοι
[3, 6]	καὶ φαρμακεύς, ἀπατεών τε καὶ	γόης,	πῶς ἂν τοιαύτης διδασκαλίας· πᾶσι
[3, 6]	Οὕτως δὲ ἄρα οὐδεὶς ἦν	γόης,	ὡς ἐλεύθερον ἀφεῖσθαι καὶ παντὸς
[3, 2]	ἀμειβόμενος αὐτὸν ὁ πατὴρ τῆς	ὑπακοῆς	καὶ τῆς ὑπομονῆς ἕνεκα δεδώρηται
[3, 2]	τοῖς ἐπὶ θέαν ἀπὸ τῆς	ἀλλοδαπῆς	ἀφικνουμένοις. Καὶ ὁ μὲν τόπος
[3, 2]	δὲ καὶ τῷ πορρωτάτω τῆς	ἀλλοδαπῆς	διατρίβοντι (Συνῶπται διὰ τῶν πρόσθεν
[3, 7]	μαθηταῖς αὐτοῦ πορείαν ἐπὶ τῆς	ἀλλοδαπῆς	στείλασθαι, διεστώτων πρὸς ἄλληλα τῶν
[3, 2]	τῆς Ἰουδαίας (ὅτι μηδὲν τῆς	λοιπῆς	αὕτη διενήνοχεν) ἀλλὰ τὴν κατ´
[3, 5]	χρῆν μᾶλλον ἐκφυγεῖν, ἤτοι διὰ	σιωπῆς,	ἢ διὰ τῆς περὶ αὐτὸν
[3, 7]	τε τῆς Αἰγύπτου καὶ Λιβύης,	Εὐρώπης	τε καὶ Ἀσίας, ἔν τε
[3, 7]	αὐτοῦ) οὐδ´ οὕτως ἦν αὐτοῖς	εὐχερὴς	ὁ λόγος πρὸς τὸ ποιῆσαι
[3, 2]	ὄρους κατιόντος τὸ πρόσωπον ἑωρᾶτο	πλήρης	δόξης. Γέγραπται δ´ οὖν· Καταβαίνων
[3, 5]	τε ποτιζόμενον, καὶ παιόμενον κατὰ	κόρρης	καλάμῳ, καὶ πρὸς τῶν ὁρώντων
[3, 5]	διὰ δὲ βασάνων ὑπομονῆς καὶ	πάσης	αἰκίας καὶ θανάτου, καὶ ἐπὶ
[3, 5]	καὶ κρατεῖν μὲν ὀργῆς καὶ	πάσης	αἰσχρᾶς ἐπιθυμίας πειρᾶσθαι, μᾶλλον δὲ
[3, 5]	ἀδικίας δὲ καὶ πλεονεξίας καὶ	πάσης	ἀκολασίας, τούς τε μαθητὰς αὐτοῦ
[3, 7]	ἐδημηγόρουν ἄνδρες λόγων ἄπειροι καὶ	πάσης	ἀμέτοχοι παιδείας; ἀλλὰ μὴν οὐ
[3, 5]	τις εὖ φρονῶν πῶς οὐ	πάσης	ἀποδοχῆς αὐτοὺς ἀξίους κρίνειεν, ἄνδρας
[3, 5]	φαίη τις, γεγονότα παραίτιον ἀγαθοῦ,	πάσης	δὲ κακίας διδάσκαλον; ἀνὴρ μὲν
[3, 6]	ἄλλων βαρβάρων σωφρονισταί, ἐπιστρεπτικοί τε	πάσης	ἐκθέσμου καὶ θηριώδους διαίτης, νόμοι
[3, 7]	δ´ ἂν πλήθει διειλέχθησαν οἱ	πάσης	ἐκτὸς γεγονότες παιδείας; ἀλλὰ τοῦτ´
[3, 6]	δεισιδαιμονίᾳ, νόμοι δαιμόνων πολέμιοι καὶ	πάσης	ἐχθροὶ πολυθέου πλάνης, νόμοι Σκυθῶν
[3, 3]	οὐδαμῶς οἰκεῖα λογισάμενος, κρίνας δὲ	πάσης	θυσίας προσηνεστάτην καὶ ἡδεῖαν εἶναι
[3, 3]	τοῖς εὐσεβέσιν ἐπάθλων, ἀποτρέπεσθαι δὲ	πάσης	κακίας διὰ τὰς ἐπηρτημένας τοῖς
[3, 6]	σπουδήν, καθαροὶ δὲ ἐξ ἐκείνου	πάσης	τῆς περὶ τούτου ὑπονοίας ἐτύγχανον;
[3, 5]	Πέτρος ὅ τι δῷ, ὡμολόγει	πάσης	ὑπάρξεως χρυσίου καὶ ἀργυρίου καθαρεύειν,
[3, 2]	ὡς ἄρα ὁ Χριστὸς ἐκτὸς	πάσης	ὑπάρχων πλημμελείας τὰς ὑπὲρ ἀνθρώπων
[3, 6]	ἀληθείας καὶ φιλανθρωπίας καὶ ἀρετῆς	ἁπάσης	καὶ θεοσεβείας εἰσηγητὴς τοῦ παμβασιλέως
[3, 5]	στηλιτεύοντες, πῶς οὐ φιλαυτίας μὲν	ἁπάσης	καὶ ψευδολογίας ἐκτὸς γεγονέναι ἐνδίκως
[3, 2]	σπυρίδας ἐλάβετε; Πάλιν Μωσῆς διὰ	μέσης	τῆς θαλάσσης διῆλθε καὶ τὸν
[3, 2]	διῆλθον οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ διὰ	μέσης	τῆς θαλάσσης κατὰ τὸ ξηρόν,
[3, 5]	τῶν οὐρανῶν, καὶ ὅσα ἂν	δήσῃς	ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένα
[3, 5]	οὖν, ἀρχῆς ἀτόπου κατὰ συγχώρησιν	δοθείσης,	γεγυμνάσθω. τὸ γὰρ τοῖς ἐγγράφοις
[3, 0]	εὐαγγελικῆς διδασκαλίας, τῆς τε αἰτίας	ἀποδοθείσης	δι´ ὧν τὰ Ἰουδαίων ἀσπασάμενοι
[3, 2]	τῆς ἐπιβουλῆς τῆς κατ´ αὐτοῦ	συσκευασθείσης	ὀνομαστὶ θεσπίσας ὁ λόγος ἐν
[3, 3]	τρόπος γνῶναι τῆς ὑπ´ αὐτοῦ	κατασπαρείσης	τῷ βίῳ πολιτείας, ἀφ´ ἧς
[3, 2]	Πάλιν Μωσῆς διὰ μέσης τῆς	θαλάσσης	διῆλθε καὶ τὸν λαὸν ὡδήγησε.
[3, 2]	ἰδόντες αὐτὸν περιπατοῦντα ἐπὶ τῆς	θαλάσσης	ἐταράχθησαν καὶ με? ὸ τοῦ
[3, 2]	πάλιν εἴρηται· Καὶ κατακυριεύσει ἀπὸ	θαλάσσης	ἕως θαλάσσης, καὶ ἀπὸ ποταμῶν
[3, 2]	Καὶ κατακυριεύσει ἀπὸ θαλάσσης ἕως	θαλάσσης,	καὶ ἀπὸ ποταμῶν ἕως περάτων
[3, 2]	πρὸς αὐτοὺς περιπατῶν ἐπὶ τῆς	θαλάσσης.	Καὶ ἰδόντες αὐτὸν περιπατοῦντα ἐπὶ
[3, 2]	υἱοὶ Ἰσραὴλ διὰ μέσης τῆς	θαλάσσης	κατὰ τὸ ξηρόν, καὶ τὸ
[3, 2]	Χριστὸς τοῦ θεοῦ ἐπὶ τῆς	θαλάσσης	περιπατήσας καὶ τὸν Πέτρον βαίνειν
[3, 2]	τὰ κύματα ἐν μέσῳ τῆς	θαλάσσης	Ὡσαύτως δὲ καὶ πολὺ κρειττόνως
[3, 5]	τοῖς οὐρανοῖς, καὶ ὅσα ἂν	λύσῃς	ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένα
[3, 7]	ἄλληλα τῶν ἐθνῶν, καὶ μηδεμιᾶς	οὔσης	ἐν αὐτοῖς ἐπιμιξίας διὰ τὰς
[3, 7]	τῆς ἐνθέου βουλῆς καὶ τῆς	ἐνεργούσης	ἐν αὐτοῖς θείας δυνάμεως παραστατικόν.
[3, 2]	τε βίου καὶ πολιτείας θεοσεβέσι	προσηκούσης	πρῶτος εἰσαγωγεὺς καὶ νομοθέτης ἀποδέδεικται.
[3, 3]	τούτοις δικαιωτηρίου συνεχῶς ὑπομιμνήσκων καὶ	μελλούσης	ἔσεσθαι κρίσεως, κολάσεις τε καὶ
[3, 7]	καταχθονίων» εἰκότως τῆς τοὺς πολλοὺς	λανθανούσης	ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ δυνάμεως
[3, 2]	ἐπιβέβηκεν, ἀφ´ ἧς καίπερ ἀβάτου	τυγχανούσης	προῆλθεν ἡ εὐλογημένη ῥίζα, καὶ
[3, 3]	διὰ τοῦ πρώτου συγγράμματος τῆς	παρούσης	ὑποθέσεως· δι´ οὗ πάρεστιν ἀνθρώποις
[3, 3]	ἐν τῷ πρώτῳ συγγράμματι τῆς	παρούσης	ὑποθέσεως, ἐκείνοις ἀρκεσθησόμεθα. Ἐπεὶ δὲ
[3, 7]	ἐπ´ αὐτῆς λέγω τῆς Ῥωμαίων	βασιλευούσης,	ἐπί τε τῆς Ἀλεξανδρέων καὶ
[3, 2]	τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς	ἐχούσης	τὸν ἄνδρα· εἶπεν γὰρ κύριος,
[3, 2]	περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα Πάλιν	Μωσῆς	ἀνέμῳ νότῳ βιαίῳ ἔπηξε τὴν
[3, 2]	πάντων ἀνθρώπων γένος ἀνεκαλέσατο. Πάλιν	Μωσῆς	γῆν ἁγίαν καὶ θεοφιλῆ βίον
[3, 2]	ἐκαθαρίσθη αὐτοῦ ἡ λέπρα Πάλιν	Μωσῆς	δακτύλῳ θεοῦ ἔφησε τὸν νόμον
[3, 2]	ἐξέχεσθαι. Οὐδένα γοῦν τούτων ὅμοιον·	Μωσῆς	δὲ περὶ ἑνὸς ὡρισμένως ἀναφωνεῖ.
[3, 2]	καὶ πόσας σπυρίδας ἐλάβετε; Πάλιν	Μωσῆς	διὰ μέσης τῆς θαλάσσης διῆλθε
[3, 2]	γε μὴν αἷς καὶ ὁ	Μωσῆς	διεπράξατο. Οἷον, ὡς ἐπὶ παραδείγματος,
[3, 2]	πρὸ προσώπου αὐτοῦ Καὶ πάλιν	Μωσῆς	δώδεκα ἄνδρας ἐξέπεμψε τὴν γῆν
[3, 2]	διδασκαλίας αὐτοῦ μαθήματα συνεστήσατο. Πάλιν	Μωσῆς	ἐκ πικρᾶς τῆς ὑπ´ Αἰγυπτίοις
[3, 2]	ταῖς ἡμέραις ἐκείναις Καὶ πάλιν	Μωσῆς	ἐν τῇ ἐρήμῳ τροφὰς τῷ
[3, 2]	μαρτυρεῖ, λέγουσα καὶ ἦν ἐκεῖ	Μωσῆς	ἔναντι κυρίου τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ
[3, 2]	τοῦ Χριστοῦ προανεφώνουν. Πρῶτος προφητῶν	Μωσῆς	ἕτερον προφήτην ὅμοιον αὐτῷ ἀναστήσεσθαι
[3, 2]	διεπράξατο. Οἷον, ὡς ἐπὶ παραδείγματος,	Μωσῆς	ἐφεξῆς τεσσαράκοντα ἡμέρας ἐνήστευσεν, ὡς
[3, 2]	ἔθνη ὅτι ἄνθρωποί εἰσιν Πάλιν	Μωσῆς	θαυμασίοις ἔργοις καὶ παραδοξοποιίαις τὴν
[3, 2]	τὸν Σίμωνα Πέτρον. Καὶ πάλιν	Μωσῆς	κατέστησε τῷ λαῷ ἡγουμένους ἑβδομήκοντα.
[3, 2]	λευκὰ ὡς τὸ φῶς Πάλιν	Μωσῆς	λεπρὸν ἐκαθάρισε. Γέγραπται δ´ οὖν·
[3, 2]	ἐλπίδα ἐπ´ αὐτῷ τίθεσθαι. Καὶ	Μωσῆς	μὲν τοσαῦτα καὶ τὰ τούτων
[3, 2]	τὰ δαιμόνια Ἐφ´ ὅλοις τούτοις	Μωσῆς	μετωνόμασε τὸν Ναυὴν Ἰησοῦν. Ὡσαύτως
[3, 2]	ἐπισκέψασθαι πάντα τὰ ἔθνη« Πάλιν	Μωσῆς	νομοθετεῖ λέγων· Οὐ φονεύσεις, οὐ
[3, 2]	ἔτι προφήτης ἐν Ἰσραὴλ ὡς	Μωσῆς,	ὃν ἔγνω κύριος πρόσωπον πρὸς
[3, 2]	δ´ αὐτὸς ἐκ τοῦ ὄρους	Μωσῆς	οὐκ ᾔδει ὅτι δεδόξασται ἡ
[3, 2]	καὶ μετ´ ὀλίγα· Καὶ ἐβόησεν	Μωσῆς	πρὸς κύριον, λέγων, ὁ θεὸς
[3, 2]	ὅμοια δὲ καὶ αὐτὸς ὁ	Μωσῆς,	πρὸς τὸν λαὸν διερμηνεύων τὸ
[3, 2]	ἐκδικήσω ἐξ αὐτοῦ Αὐτός τε	Μωσῆς	πρὸς τὸν λαὸν τὴν τοῦ
[3, 2]	δὲ τοῦτ´ εἴρηται διασκέψασθαι ἀναγκαῖον.	Μωσῆς	πρῶτος ἡγήσατο τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους,
[3, 2]	κύριον ὁμολογοῦντα, καὶ τοῦτο πάλιν	Μωσῆς	συνιδὼν τῷ θείῳ πνεύματι, διὰ
[3, 2]	φάσκειν τὸν προφητευόμενον; Ὅτι δὲ	Μωσῆς	ταῦτα οὐκ ἀπεριορίστως προλέγει, οὐδ´
[3, 2]	δ´ οὖν ἡ γραφή· Ἐξέτεινε	Μωσῆς	τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τὴν
[3, 2]	οὖν ἡ γραφή· Ἐξέτεινε δὲ	Μωσῆς	τὴν χεῖρα ἐπὶ τὴν θάλασσαν,
[3, 2]	ὅσα ἄλλα φιλόσοφα δόγματα πρῶτος	Μωσῆς	τῷ Ἰουδαίων παρέδωκεν ἔθνει, ταῦτα
[3, 3]	μὲν καὶ γεώδη ταῦτα καὶ	τῆς	ἀθανάτου φύσεως οὐδαμῶς οἰκεῖα λογισάμενος,
[3, 7]	καὶ Ἀντιοχέων, καθ´ ὅλης τε	τῆς	Αἰγύπτου καὶ Λιβύης, Εὐρώπης τε
[3, 7]	τῆς Ῥωμαίων βασιλευούσης, ἐπί τε	τῆς	Ἀλεξανδρέων καὶ Ἀντιοχέων, καθ´ ὅλης
[3, 5]	πεπιστευκότες. Οἱ δὴ οὖν μηδὲν	τῆς	ἀληθείας ἐν τοῖς ἀπεμφαίνουσι καὶ
[3, 2]	τοιοῦτον αὐτὸν καὶ ἐθέσπισαν ἔσεσθαι,	τῆς	ἀληθείας κατ´ οὐδὲν ἀπολελειμμένοι. Εἰπὼν
[3, 5]	δ´ αὐτοῖς πρὸς τοῖς ἄλλοις	τῆς	ἀληθείας οὕτως ἔχεσθαι ὡς μηδ´
[3, 1]	τὴν ἀλήθειαν ἀμβλυωποῦσι τὸ φῶς	τῆς	ἀληθοῦς εὐσεβείας παρέχων ὁρᾶν. Τὸν
[3, 3]	καὶ ἐπιεικείας σωφροσύνης τε καὶ	τῆς	ἄλλης ἀρετῆς διδάσκαλος τοῖς ἀπατωμένοις
[3, 2]	αὐτόθι τοῖς ἐπὶ θέαν ἀπὸ	τῆς	ἀλλοδαπῆς ἀφικνουμένοις. Καὶ ὁ μὲν
[3, 2]	οὐχὶ δὲ καὶ τῷ πορρωτάτω	τῆς	ἀλλοδαπῆς διατρίβοντι (Συνῶπται διὰ τῶν
[3, 7]	τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ πορείαν ἐπὶ	τῆς	ἀλλοδαπῆς στείλασθαι, διεστώτων πρὸς ἄλληλα
[3, 5]	ἐφρόνει, οὐδὲν δὲ μέγα οὐδὲ	τῆς	ἀναστάσεως ἄξιον ἐπήγετο, εἰ μή
[3, 6]	ἀνθρώπεια· τὸ δὲ φάναι τὸν	τῆς	ἀνθρώπων εὐσεβείας ἀληθοῦς διδάσκαλον τοιαῦτα
[3, 7]	ἔργον ἦν, τὸ μείζονι φόβῳ	τῆς	ἀνωτάτω ἀρχῆς τοὺς ἐχθροὺς τοῦ
[3, 4]	παραδοὺς διδασκάλους τῶν ἐθνῶν ἁπάντων	τῆς	ἀνωτάτω θεοσεβείας ἀπέφηνεν. Τοιαῦτα ἦν
[3, 3]	καὶ πλείους σέβειν θεούς, ἐκ	τῆς	ἀνωτάτω καὶ μόνης ἀληθοῦς θεολογίας
[3, 6]	καὶ σώφρονος βίου εὐσεβείας τε	τῆς	ἀνωτάτω παραίτιος γεγενημένος τίς ἂν
[3, 3]	καὶ τιμᾶν κατὰ τὸ μέτρον	τῆς	ἀξίας ἐδιδάχθημεν, μόνῳ τῷ παμβασιλεῖ
[3, 6]	παρ´ αὐτοῦ διδασκαλία πολὺ κρείττους	τῆς	ἀοράτου ταύτης δυνάμεως πάντας ἡμᾶς
[3, 3]	ἡ θυσία αὕτη τελεῖται. Ἐκ	τῆς	Ἀπολλωνίου τοῦ Τυανέως θεολογίας> Οὕτως
[3, 4]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν τὰ πολυύμνητα	τῆς	ἀρετῆς θαύματα, ταῦτα τῆς ἐν
[3, 5]	οἰκοῦντες ἐκάλουν δίκαιον διὰ τὰ	τῆς	ἀρετῆς πλεονεκτήματα, ἐρωτηθεὶς πρὸς τῶν
[3, 1]	προφητεία παρίστησιν, μετὰ δὲ αὐτὸν	τῆς	αὐτῆς ὑποθέσεως ὑπηρέτας ἔσεσθαι τοὺς
[3, 2]	συνιδὼν τῷ θείῳ πνεύματι, διὰ	τῆς	αὐτοῦ γραφῆς τοῦτον ἀνεφώνησε τὸν
[3, 7]	τὰ ἔθνη διεπέμπετο, κήρυκας ἀναδείξας	τῆς	αὐτοῦ διδασκαλίας. Καὶ τίς οὐκ
[3, 3]	ἀνδράσιν εὐσεβεῖν ὁμοίως διὰ μόνης	τῆς	αὐτοῦ δυνάμεως ἐπαιδεύθησαν; Ἀλλὰ δὴ
[3, 4]	οἷς ἂν κρίνειεν, μικρά τινα	τῆς	αὐτοῦ δυνάμεως παραφαίνειν εἴωθεν, πλὴν
[3, 7]	τὸν θεὸν εὐχῶν διά τε	τῆς	αὐτοῦ ἐνθέου προσηγορίας ἐξελαύνοντες, Σημείων
[3, 5]	καὶ πᾶν τιμωριῶν εἶδος ὑπὲρ	τῆς	αὐτοῦ μαρτυρίας ἀναδέχεσθαι, οὐκ ὂν
[3, 7]	αὐτοῦ» Ἐπειδὴ γὰρ ἡ δύναμις	τῆς	αὐτοῦ προσηγορίας τοιαύτη τις ἦν,
[3, 6]	τὴν γνῶσιν πᾶσιν, ὥστε ἐκ	τῆς	αὐτῶν ἐκείνων διδασκαλίας εἰσέτι νῦν
[3, 5]	μετὰ ταῦτα εἰ μὴ διὰ	τῆς	αὐτῶν ἔμαθεν φωνῆς, καθ´ ἑαυτῶν
[3, 5]	καὶ πρὸς αὐτῶν καὶ δίχα	τῆς	αὐτῶν μαρτυρίας μυρία ὁμολογεῖται πλήθη
[3, 5]	καὶ δώσω σοι τὰς κλεῖς	τῆς	βασιλείας τῶν οὐρανῶν, καὶ ὅσα
[3, 5]	ἀπηρνῆσθαί ποτε, ὅτε αὐτῷ τὰ	τῆς	γε ἐπιβουλῆς ἐσκευώρητο, μετὰ δὲ
[3, 5]	καὶ ὅσα ἂν δήσῃς ἐπὶ	τῆς	γῆς, ἔσται δεδεμένα ἐν τοῖς
[3, 5]	καὶ ὅσα ἂν λύσῃς ἐπὶ	τῆς	γῆς, ἔσται λελυμένα ἐν τοῖς
[3, 2]	τίς διηγήσεται; ὅτι αἴρεται ἀπὸ	τῆς	γῆς ἡ ζωὴ αὐτοῦ» καὶ
[3, 2]	κόριον λευκόν, ὡσεὶ πάγος ἐπὶ	τῆς	γῆς Καὶ ὁ σωτὴρ δὲ
[3, 2]	ἐν τῷ Παρέστησαν οἱ βασιλεῖς	τῆς	γῆς, καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν
[3, 2]	ἐν σοὶ πᾶσαι αἱ φυλαὶ	τῆς	γῆς Καὶ τόπος δέ τις
[3, 2]	τὴν κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα	τῆς	γῆς» ταῦτα δ´ οὖν τὰ
[3, 6]	αὐτὸν παρ´ ἑτέρων ὠφελῆσθαι τὰ	τῆς	γοητείας; εἰ δ´ οὐδένα ἄν
[3, 2]	οὗτος, ἔνθα γεγεννῆσθαι ἔμελλεν, προείρητο.	Τῆς	δὲ γενέσεως αὐτοῦ τὸ θαῦμα
[3, 7]	καὶ τίς ἦν ἄρα αὐτοῖς	τῆς	δημηγορίας ὁ λόγος, ᾧ πεπεῖσθαι
[3, 6]	ἧς ἁγνεύειν ἐξ αὐτοῦ τοῦ	τῆς	διανοίας βάθους, τὰς ἐμπαθεῖς ὀρέξεις
[3, 3]	εἰσέτι τε καὶ δεῦρο οἱ	τῆς	διδασκαλίας αὐτοῦ λόγοι πάντα Ἕλληνα
[3, 3]	ἀποδεῖξαι. Ἀλλὰ τὰ μὲν ἠθικώτερα	τῆς	διδασκαλίας αὐτοῦ τοιαῦτα. Φέρε δὲ
[3, 2]	καὶ μετ´ ὀλίγα· Ἐγένετο καταπαυομένης	τῆς	δρόσου κύκλῳ τῆς παρεμβολῆς, καὶ
[3, 7]	αὐτὸν καὶ θεοῦ παῖδα πρὸ	τῆς	εἰς ἀνθρώπους ἀφίξεως παρὰ τῷ
[3, 2]	ἑρμηνεύει τὸ Ἐμμανουήλ. Τοιαῦτα περὶ	τῆς	εἰς ἀνθρώπους γενέσεως τοῦ Χριστοῦ
[3, 0]	θεολογίας διδασκαλίαι, καὶ αἱ περὶ	τῆς	εἰς ἀνθρώπους ἐπιφανείας αὐτοῦ προρρήσεις,
[3, 5]	αὐτοὶ τῶν ἴσων τοῖς προειρημένοις	τῆς	εἰς τὸ θεῖον εὐσεβείας ἕνεκα
[3, 6]	ἣν ἐν οἷς ἐπέγραψεν· Περὶ	τῆς	ἐκ λογίων φιλοσοφίας» ἐν τρίτῳ
[3, 6]	πάντα βίον ἐν ἐγκρατείᾳ καταγηράσαντες	τῆς	ἐκ τῶν λόγων αὐτοῦ τροφῆς
[3, 6]	τὸ πᾶν Χριστιανῶν γένος ἐκ	τῆς	ἐκείνου διδασκαλίας γοητεῦον ἢ φαρμακεῦον
[3, 6]	αὐτοῦ, καὶ οἱ μετὰ ταῦτα	τῆς	ἐκείνων διατριβῆς διάδοχοι, πορρωτάτω καθεστήκεσαν
[3, 3]	Ἑλλήνων μόνον ἀλλὰ καὶ βαρβάρων	τῆς	ἐκείνων θεοσεβοῦς πολιτείας ἀποδεῖξαι. Ἀλλὰ
[3, 2]	θεοῦ ἐν Χωρὴβ τῇ ἡμέρᾳ	τῆς	ἐκκλησίας Ἆρ´ οὖν οἱ μετὰ
[3, 2]	σου ἐν Χωρὴβ τῇ ἡμέρᾳ	τῆς	ἐκκλησίας Ὅτι δὲ τῶν μετὰ
[3, 4]	πολυύμνητα τῆς ἀρετῆς θαύματα, ταῦτα	τῆς	ἐν αὐτῷ θεότητος τὰ τεκμήρια·
[3, 7]	ὑπ´ αὐτοῦ πεπραγμένων ἐνθέων ἔργων	τῆς	ἐν τοῖς λόγοις ἀληθείας αὐτοῦ
[3, 7]	προσέταττεν, μετὰ προσθήκης δὲ ἀναγκαίας	τῆς	Ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ» Ἐπειδὴ
[3, 7]	λέξιν· ~ζʹ Ὡς καὶ ἀπὸ	τῆς	ἐνεργείας αὐτῆς συνορᾶται τοῖς φιλαληθέσιν
[3, 7]	τὸ τῆς ἐνθέου βουλῆς καὶ	τῆς	ἐνεργούσης ἐν αὐτοῖς θείας δυνάμεως
[3, 7]	τοῖς συνορᾶν δυναμένοις τὰ τεκμήρια	τῆς	ἐνθέου ἀρετῆς αὐτοῦ διαδεικνύντες. Ἀλλὰ
[3, 7]	ἀλλὰ τοῦτ´ ἦν ἄρα τὸ	τῆς	ἐνθέου βουλῆς καὶ τῆς ἐνεργούσης
[3, 2]	ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι κυριολογεῖ,	τῆς	ἐνθέου δυνάμεως αὐτοῦ χάριν κύριον
[3, 7]	Οἱ δέ γε λοιποὶ πάντες	τῆς	ἐνθέου προσηγορίας ἠξιωμένοι καὶ τὰ
[3, 2]	συμφώνως ψαλμῷ, δι´ οὗ περὶ	τῆς	ἐπιβουλῆς τῆς κατ´ αὐτοῦ συσκευασθείσης
[3, 6]	πάντως που τὸν αἴτιον αὐτοῖς	τῆς	ἐπιστήμης πολὺ κρείττονα σφῶν αὐτῶν
[3, 6]	πρῶτος καὶ μόνος εὑρετὴς γέγονε	τῆς	ἐπιχειρήσεως, μηδὲν μηδαμῶς παρ´ ἑτέρων
[3, 2]	παρεμβολῆς, καὶ ἰδοὺ ἐπὶ πρόσωπον	τῆς	ἐρήμου λεπτὸν ὡσεὶ κόριον λευκόν,
[3, 2]	ὠδίνουσα, ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα	τῆς	ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης
[3, 5]	συμβάντα τοῖς προανῃρημένοις τρέσας, ἐξέστη	τῆς	ἑταιρίας, οὐδ´ ἀντεκήρυξε τοῖς ἄλλοις
[3, 2]	καὶ ἡ παροῦσα δὲ πραγματεία	τῆς	Εὐαγγελικῆς Ἀποδείξεως κατὰ καιρὸν ἕκαστα
[3, 2]	τῶν ὁρώντων κεχρημένος τὰ καινὰ	τῆς	εὐαγγελικῆς διδασκαλίας αὐτοῦ μαθήματα συνεστήσατο.
[3, 1]	πρώτοις αὐθέντην καὶ ἀρχηγὸν ἔσεσθαι	τῆς	εὐαγγελικῆς πραγματείας ἡ παρατεθεῖσα προφητεία
[3, 7]	καιροὺς εἰωθότα; οἱ μὲν γὰρ	τῆς	εὐσεβείας ἀθληταὶ τὸ πρὶν ἀνθρώποις
[3, 7]	ὁμοῦ μὲν εἰς ἔνδειξιν τῶν	τῆς	εὐσεβείας ἀθλητῶν, ὁμοῦ δὲ καὶ
[3, 7]	θεῷ κατηξιωμένοι βραβείων· οἱ δὲ	τῆς	εὐσεβείας πολέμιοι τὰς προσηκούσας ἐξέτινον
[3, 2]	τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ	τῆς	ἐχούσης τὸν ἄνδρα· εἶπεν γὰρ
[3, 6]	θυσίαν προέσθαι τολμῶντες, θᾶττον δὲ	τῆς	ζωῆς ἐξιστάμενοι ἢ τοῖς πονηροῖς
[3, 0]	αὐτοῖς γραφαί, προλαβοῦσαι τὸ μέλλον,	τῆς	ἡμετέρας διὰ Χριστοῦ γενομένης κλήσεως
[3, 2]	τὰ ἡμέτερα ἀμπλακήματα καὶ τὰ	τῆς	ἡμετέρας κακίας τραύματα, τῷ μώλωπι
[3, 2]	σφόδρα ἀγνωμονεστάτους ἡγοῦμαι. Πλὴν ἀλλὰ	τῆς	Ἡσαΐου προφητείας τὸ συμπέρασμα τὴν
[3, 2]	ἐλάβετε; Πάλιν Μωσῆς διὰ μέσης	τῆς	θαλάσσης διῆλθε καὶ τὸν λαὸν
[3, 2]	Καὶ ἰδόντες αὐτὸν περιπατοῦντα ἐπὶ	τῆς	θαλάσσης ἐταράχθησαν καὶ με? ὸ
[3, 2]	Ἰησοῦς πρὸς αὐτοὺς περιπατῶν ἐπὶ	τῆς	θαλάσσης. Καὶ ἰδόντες αὐτὸν περιπατοῦντα
[3, 2]	οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ διὰ μέσης	τῆς	θαλάσσης κατὰ τὸ ξηρόν, καὶ
[3, 2]	ὁ Χριστὸς τοῦ θεοῦ ἐπὶ	τῆς	θαλάσσης περιπατήσας καὶ τὸν Πέτρον
[3, 2]	Ἐπάγη τὰ κύματα ἐν μέσῳ	τῆς	θαλάσσης Ὡσαύτως δὲ καὶ πολὺ
[3, 2]	τὸ τηνικάδε καὶ τὰ περὶ	τῆς	θειοτέρας αὐτοῦ φύσεως κατὰ καιρὸν
[3, 3]	ἔτι μᾶλλον τῆς θεομαχίας καὶ	τῆς	θεοεχθρίας ἕνεκεν ἀποτρεπτέας εἶναι, καθ´
[3, 3]	ταύτης δ´ οὖν ἔτι μᾶλλον	τῆς	θεομαχίας καὶ τῆς θεοεχθρίας ἕνεκεν
[3, 2]	ταῦτα χρόνοις ἀπὸ βασιλικῆς φυλῆς	τῆς	Ἰούδα τὸ πᾶν Ἰουδαίων ἔθνος
[3, 2]	προσῆκεν ἔθνει, καὶ τούτῳ ἐπὶ	τῆς	Ἰουδαίας γῆς ἢ ἀμφὶ ταύτην
[3, 2]	καὶ θεοφιλῆ, οὐχὶ τὴν ἐπὶ	τῆς	Ἰουδαίας (ὅτι μηδὲν τῆς λοιπῆς
[3, 5]	χρήσασθαι, ὃς ἐν τῷ ὀκτωκαιδεκάτῳ	τῆς	Ἰουδαϊκῆς Ἀρχαιολογίας τὰ κατὰ τοὺς
[3, 5]	διαλέξεις· ὃς ἐλθὼν ἐπ´ ἐκεῖνα	τῆς	ἱστορίας, ἐν οἷς ὁ Ἰησοῦς
[3, 2]	ἔθνεσι καθηγήσατο, καὶ πρῶτος ἀνατροπὴν	τῆς	καθ´ ὅλην τὴν οἰκουμένην εἰδωλολατρείας
[3, 5]	διανοίας ὥσπερ ἀπὸ ῥιζῶν τὰ	τῆς	κακίας ἀποτέμνοντας βλαστήματα, καὶ κρατεῖν
[3, 5]	ἔτι μοχθηρότερα, διὰ τὸ προαλὲς	τῆς	κακίας καὶ αὐτοδίδακτον αὐτῆς· ἐπὶ
[3, 6]	πάλιν· γόης, ὅταν ἑτέροις τὰ	τῆς	κακίας μεταδιδῶ, ὁποίους ἄνδρας κατασκευάζει;
[3, 5]	Ἰουδαίων συγκροτουμένη μέχρι τῶν χρόνων	τῆς	κατ´ Ἀδριανὸν πολιορκίας. Λέγονται γοῦν
[3, 4]	καὶ ἐπὶ ζήτησίν γε εἰκότως	τῆς	κατ´ αὐτὸν ἀπορρήτου δυνάμεως ἐκκαλέσεται;
[3, 0]	τῶν παρ´ Ἑβραίοις προφητῶν περὶ	τῆς	κατ´ αὐτὸν θεολογίας διδασκαλίαι, καὶ
[3, 2]	δύναμις· οἷς ἀκολούθως καὶ τὰ	τῆς	κατ´ αὐτὸν θεολογίας, ὡς οἷόν
[3, 2]	προφήτην ἕτερον κατ´ οὐδὲν ἀποδέοντα	τῆς	κατ´ αὐτὸν οἰκονομίας ἐκ τοῦ
[3, 5]	τὰ συμβησόμενα θεσπίζων, τὴν αἵρεσιν	τῆς	κατ´ αὐτὸν πολιτείας εἰς αὐτοὺς
[3, 2]	δι´ οὗ περὶ τῆς ἐπιβουλῆς	τῆς	κατ´ αὐτοῦ συσκευασθείσης ὀνομαστὶ θεσπίσας
[3, 2]	παραπλησίως καὶ πολὺ κρειττόνως πρῶτος	τῆς	κατ´ εὐσέβειαν διδασκαλίας τοῖς λοιποῖς
[3, 2]	τῶν ἐθνῶν εἰς αὐτὸν πεπιστευκότας	τῆς	κατὰ θεὸν αὐτῶν προσδοκίας τὴν
[3, 0]	ταῦτα ἀλλ´ ἢ τὰ περὶ	τῆς	κατὰ τὸν ἄνθρωπον οἰκονομίας Ἰησοῦ
[3, 7]	ὥστε ἤδη καὶ εἰς ὁμολογίαν	τῆς	κατὰ Χριστοῦ δυσσεβείας ἥκειν περιελαθῆναι.
[3, 2]	σκῦλα» Ἔνθα λοιπὸν ἤδη καὶ	τῆς	κληρονομίας τοῦ Χριστοῦ μέμνηται τῷ
[3, 2]	ὡς ἄρα Ἐκ τοῦ καρποῦ	τῆς	κοιλίας αὐτοῦ ἀναστήσεταί τις, περὶ
[3, 3]	θείας καὶ εὐσεβοῦς ἀλλ´ οὐ	τῆς	κοινῆς καὶ πανδήμου φιλοσοφίας εἰσηγητὴν
[3, 4]	εἴωθεν, πλὴν ἀλλὰ καὶ διὰ	τῆς	λογικωτέρας μεθόδου, ἣν προσάγειν εἰώθαμεν
[3, 2]	ἐπὶ τῆς Ἰουδαίας (ὅτι μηδὲν	τῆς	λοιπῆς αὕτη διενήνοχεν) ἀλλὰ τὴν
[3, 6]	καὶ τῶν λόγων καταπτύσαντες ἀνεχώρησαν	τῆς	μαθητείας εἰκότως, εἰ αὐτοῖς μὲν
[3, 7]	τῶν κατὰ πόλεις δεισιδαιμόνων φόβῳ	τῆς	μείζονος ἀρχῆς καταστείλαντος. Λόγισαι γὰρ
[3, 2]	διανέμοντα; Καὶ ἄλλως δὲ περὶ	τῆς	μετὰ τὸν θάνατον ἀναβιώσεως αὐτοῦ
[3, 7]	καιρὸν προγεγυμνασμένων, καιρὸς ἤδη καλεῖ	τῆς	μυστικωτέρας περὶ αὐτοῦ θεολογίας ἐφάψασθαι,
[3, 2]	δ´ οὖν· Τετάρτῃ δὲ φυλακῇ	τῆς	νυκτὸς ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς πρὸς
[3, 7]	ἀγροικοτάτοις καὶ εὐτελεστάτοις ἡγήσατο χρῆσθαι	τῆς	οἰκείας βουλῆς ὑπηρέταις, ὡς εἰκός
[3, 7]	πᾶν γένος ἀνθρώπων ἐμαθήτευον, ἐκ	τῆς	οἰκείας γῆς ἐπὶ πάντα στειλάμενοι
[3, 5]	ἐπιχειρηθὲν κατώρθωσαν; ἔστω γὰρ ἐπὶ	τῆς	οἰκείας γῆς καλινδουμένους ἀγροίκους ἄνδρας
[3, 7]	ἦν, εἰ καὶ ἐπὶ μόνης	τῆς	οἰκείας γῆς τὸ οἰκεῖον ἐπάγγελμα
[3, 1]	ὑμῶν Καὶ δὴ ἐνθένδε ἀρξάμενος	τῆς	οἰκείας διδασκαλίας πτωχοῖς εὐηγγελίζετο, τῶν
[3, 5]	ἑκάστῳ ζῆν ἀπραγμόνως καὶ ἐπὶ	τῆς	οἰκείας ἑστίας μετὰ τῶν φιλτάτων
[3, 5]	ταῖς ἐπιστολαῖς αὐτοῦ οὐδὲ μνήμην	τῆς	οἰκείας προσηγορίας ποιεῖται, ἢ πρεσβύτερον
[3, 6]	τι τῶν κολαστικῶν καὶ βασανιστικῶν	τῆς	οἰκείας φύσεως, τοῦ Ἰησοῦ τὸ
[3, 7]	Ῥωμαίων ἀρχὴν γενέσθαι τὰ πλεῖστα	τῆς	οἰκουμένης ἔθνη, ἀλλ´ ἀπὸ τῶν
[3, 2]	δὲ προσδοκία τῶν καθ´ ὅλης	τῆς	οἰκουμένης ἐθνῶν κατὰ τὴν θείαν
[3, 5]	δὲ ἤδη καὶ ἐπ´ αὐτὰ	τῆς	οἰκουμένης ἐλθεῖν τὰ ἄκρα, ἐπί
[3, 2]	ἐξ ἐθνῶν ἐκκλησίαν καθ´ ὅλης	τῆς	οἰκουμένης ἐξηπλωμένην καὶ ἀπὸ ἀνατολῶν
[3, 2]	θάνατον, ἢ τὸν καθ´ ὅλης	τῆς	οἰκουμένης ἐπισπαρέντα αὐτοῦ λόγον μακρόβιον
[3, 2]	καὶ ἀπὸ ποταμῶν ἕως περάτων	τῆς	οἰκουμένης καὶ αὖθις· Πάντα τὰ
[3, 6]	εἰπεῖν ὅσαι μυριάδες καθ´ ὅλης	τῆς	οἰκουμένης, οἷά τινες ἱέρειαι τοῦ
[3, 3]	σοφωτέρους ἀπείργασται τοὺς καθ´ ὅλης	τῆς	οἰκουμένης τὰ αὐτοῦ φρονοῦντας τῶν
[3, 3]	ἐπὶ σπείρας τοῖς καθ´ ὅλης	τῆς	οἰκουμένης τὸν τῶν θεοφιλῶν ἐκείνων
[3, 3]	τίθεσθαι, καὶ εἰ πλάνος ὁ	τῆς	πανδήμου καὶ ἀγελαίου καὶ θορυβώδους
[3, 2]	Ἐγένετο καταπαυομένης τῆς δρόσου κύκλῳ	τῆς	παρεμβολῆς, καὶ ἰδοὺ ἐπὶ πρόσωπον
[3, 2]	γένος καὶ τρόπον γενέσεως καὶ	τῆς	παρθένου τὸ θαῦμα καὶ βίου
[3, 3]	ἀποδέδεικται διὰ τοῦ πρώτου συγγράμματος	τῆς	παρούσης ὑποθέσεως· δι´ οὗ πάρεστιν
[3, 3]	διειληφότες ἐν τῷ πρώτῳ συγγράμματι	τῆς	παρούσης ὑποθέσεως, ἐκείνοις ἀρκεσθησόμεθα. Ἐπεὶ
[3, 5]	μήτε λαλεῖν μήτε ἀκούειν πλέον	τῆς	πατρίου φωνῆς ἐπισταμένους, μὴ μόνον
[3, 5]	ἤτοι διὰ σιωπῆς, ἢ διὰ	τῆς	περὶ αὐτὸν ἀρνήσεως, μὴ ἄλλως
[3, 7]	αὐτῆς συνορᾶται τοῖς φιλαληθέσιν ἡ	τῆς	περὶ αὐτὸν ἐνθέου ἀρετῆς δύναμις.
[3, 5]	διατριβῆς, καὶ τί τὸ ἀναγκαῖον	τῆς	περὶ αὐτὸν σπουδῆς; τίνων δὲ
[3, 7]	ἂν αὐτὸς καταμάθοις τὸ ἔνθεον	τῆς	περὶ αὐτοῦ δυνάμεως, εἰ λογίσαιο,
[3, 5]	ἐλπίσαι δεινόν τι πείσεσθαι ἐκ	τῆς	περὶ τοῦ Ἰησοῦ μαρτυρίας, διὸ
[3, 1]	οἰκουμένην καὶ πάντα τόπον πληρώσοντες	τῆς	περὶ τοῦ σωτῆρος τοῦ κόσμου
[3, 6]	καθαροὶ δὲ ἐξ ἐκείνου πάσης	τῆς	περὶ τούτου ὑπονοίας ἐτύγχανον; ὅτε
[3, 5]	γε ὑπὲρ ὧν συντεθείμεθα τἀπίχειρα	τῆς	πλάνης καθ´ ἑαυτῶν ἐφελκόμενοι. Ἆρά
[3, 2]	Καὶ κύριος βούλεται καθαρίσαι αὐτὸν	τῆς	πληγῆς· ἐὰν δῶτε περὶ ἁμαρτίας,
[3, 2]	τῶν ὅλων θεὸς καθαρίσαι αὐτὸν	τῆς	πληγῆς καὶ δεῖξαι αὐτῷ φῶς»
[3, 2]	Κύριος φησίν, βούλεται καθαρίσαι αὐτὸν	τῆς	πληγῆς» καὶ πῶς ἔσται; Ἐὰν
[3, 5]	φιλήματι, τολμήσας τὸ σύμβολον ἐνδείξασθαι	τῆς	προδοσίας, ἀπελιθώθη αὐτίκα, ὁ δὲ
[3, 5]	παθόντων οὐδεὶς τῶν λοιπῶν ἐξέστη	τῆς	προθέσεως, δι´ εὐχῆς δὲ τιθέμενοι
[3, 3]	προσφιλής, ὥσπερ οὖν δέδεικται διὰ	τῆς	Προπαρασκευῆς, παρ´ ὧν ἤδη καὶ
[3, 6]	ὑπεξίσταταί τε καὶ παραχωρεῖ τῇ	τῆς	προσηγορίας δυνάμει; ὥσπερ οὖν καὶ
[3, 6]	ἐλέγχους τε αὐτοὺς ἑαυτῶν καὶ	τῆς	προτέρας αὐτῶν μοχθηρίας ἀπεργάζεσθαι. τοιοῦτοι
[3, 7]	καὶ ἀπ´ αὐτῆς ὡς εἰπεῖν	τῆς	πρώτης ἀνθρωπείας. Συστὰν Αἰγύπτου βασίλειον
[3, 2]	ῥίζης Ἰεσσαί, καὶ ἄνθος ἐκ	τῆς	ῥίζης ἀναβήσεται· καὶ ἀναπαύσεται ἐπ´
[3, 7]	πόλεσιν ἱδρυθεῖσαι, ἐπ´ αὐτῆς λέγω	τῆς	Ῥωμαίων βασιλευούσης, ἐπί τε τῆς
[3, 3]	φύσιν ἀνθρώπου τέως ἐξητάσθω, παραστατικὰ	τῆς	σεμνῆς καὶ βιωφελοῦς διδασκαλίας αὐτοῦ
[3, 2]	γὰρ κύριος, πλάτυνον τὸν τόπον	τῆς	σκηνῆς σου καὶ τῶν αὐλαιῶν
[3, 5]	αἰτίαν τῶν τοῦ Ἰησοῦ μαθητῶν	τῆς	σὺν αὐτῷ διατριβῆς, καὶ τί
[3, 7]	εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας, ἕως	τῆς	συντελείας τοῦ αἰῶνος» Ἀλλὰ καὶ
[3, 5]	δὲ ὅτι καὶ βάρβαροι, καὶ	τῆς	Σύρων οὐ πλέον ἐπαΐοντες φωνῆς,
[3, 2]	Καὶ δώσω τοὺς πονηροὺς ἀντὶ	τῆς	ταφῆς αὐτοῦ καὶ τοὺς πλουσίους
[3, 0]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν εὐαγγελικῆς διδασκαλίας,	τῆς	τε αἰτίας ἀποδοθείσης δι´ ὧν
[3, 5]	πεπειραμένοι, καὶ τούτου τὴν ἔκβασιν	τῆς	τελευτῆς καθεωρακότες, ποίοις ἄρα λόγοις
[3, 6]	(οὐδεὶς γὰρ ἦν αὐτῷ αἴτιος	τῆς	τοσαύτης ἀρετῆς) ὥρα τοιγαροῦν ὁμολογεῖν
[3, 6]	ἀποφαίνουσιν· ὥσπερ οὖν ἰατρικοὶ μὲν	τῆς	τοῦ διδασκάλου περὶ τὸ μάθημα
[3, 6]	τοῖς Ἰησοῦ μαθηταῖς, οἷς διὰ	τῆς	τοῦ διδασκάλου συνεργίας τὸν πατέρα
[3, 7]	ἀνθρώπων ἦν βουλῆς ἀλλ´ ἐκ	τῆς	τοῦ θεοῦ δυνάμεως ἡ τοῦ
[3, 6]	ἔργοις ἀλλ´ οὐ λόγοις μόνοις	τῆς	τοῦ Ἰησοῦ μαθητείας συνιδόντες τὰ
[3, 6]	σοι τούτων ἀξιόπιστος ὁμολογία μᾶλλον	τῆς	τοῦ καθ´ ἡμῶν πολεμίου γραφῆς,
[3, 2]	ἐκ τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους μέχρι	τῆς	τοῦ προσδοκωμένου παρουσίας ἀποφαίνεται, διαλιπόντων
[3, 2]	τόπος δέ τις πάλιν ἀφωρισμένος	τῆς	τοῦ προφητευομένου γενέσεως θεσπίζεται ὑπὸ
[3, 4]	ἐπελάβετο, παραχρῆμά τε ὑγιὴς ἦν,	τῆς	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἐνθέου δυνάμεως
[3, 0]	γεγυμνασμένων, ἀποδεδειγμένου τε τοῦ τρόπου	τῆς	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν εὐαγγελικῆς διδασκαλίας,
[3, 2]	παρόντος τῆς τῶν προφητῶν περὶ	τῆς	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν προρρήσεώς τε
[3, 7]	καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων» εἰκότως	τῆς	τοὺς πολλοὺς λανθανούσης ἐν τῷ
[3, 6]	τί οὖν οὐχὶ κἀκείνων, πρὸ	τῆς	τούτου κατηγορίας, ἔφθασεν εἰς πάντας
[3, 4]	τοῦ κρασπέδου ἐπιλαβομένη ὁμοῦ καὶ	τῆς	τῶν κακῶν ἰάσεως ἐπελάβετο, παραχρῆμά
[3, 7]	εὐλόγως, τίς ἦν ἄρα ὁ	τῆς	τῶν μαθητῶν τοῦ Ἰησοῦ διδασκαλίας
[3, 1]	τε τῶν προφητῶν τὸ θαῦμα	τῆς	τῶν μελλόντων προγνώσεως, καὶ τῶν
[3, 2]	τέως δὲ ἐπὶ τοῦ παρόντος	τῆς	τῶν προφητῶν περὶ τῆς τοῦ
[3, 5]	μαρτυρίας ἀναδέχεσθαι, οὐκ ὂν τοῦτο	τῆς	τῶν φαύλων οἰκεῖον φύσεως; Ἔτι
[3, 2]	συνεστήσατο. Πάλιν Μωσῆς ἐκ πικρᾶς	τῆς	ὑπ´ Αἰγυπτίοις δουλείας τὸ Ἰουδαίων
[3, 3]	ποτε ἦν ὁ τρόπος γνῶναι	τῆς	ὑπ´ αὐτοῦ κατασπαρείσης τῷ βίῳ
[3, 2]	γὰρ ἀμειβόμενος αὐτὸν ὁ πατὴρ	τῆς	ὑπακοῆς καὶ τῆς ὑπομονῆς ἕνεκα
[3, 5]	αὐτοὶ θνῄσκειν μᾶλλον ᾑροῦντο ἢ	τῆς	ὑπὲρ αὐτοῦ μαρτυρίας ἀγαθῆς ἐξίστασθαι;
[3, 2]	Ἰησοῦς δὲ ὁ Χριστὸς ἐκ	τῆς	ὑπὸ τοῖς πονηροῖς δαίμοσι δυσσεβοῦς
[3, 2]	ὁ πατὴρ τῆς ὑπακοῆς καὶ	τῆς	ὑπομονῆς ἕνεκα δεδώρηται αὐτῷ τὰ
[3, 5]	γαμεταῖς ἀποτεταγμένους, καὶ μήθ´ ὑπὸ	τῆς	φυσικῆς ἡδονῆς καθελκυσθέντας, μήτε παίδων
[3, 2]	τὸ πρᾶον καὶ ἥμερον διὰ	τῆς	Χριστοῦ διδασκαλίας γενησομένην μεταβολὴν θεσπίζει.
[3, 6]	ἑαυτοῖς πορίζειν. ταῦτα γοῦν πάντα	τῆς	Χριστοῦ διδασκαλίας ἐξελήλαται, οὐδ´ ἔστιν
[3, 2]	κύριος ἀφελεῖν ἀπὸ τοῦ πόνου	τῆς	ψυχῆς αὐτοῦ, δεῖξαι αὐτῷ φῶς»
[3, 2]	κύριος ἀφελεῖν ἀπὸ τοῦ πόνου	τῆς	ψυχῆς αὐτοῦ δεῖξαι αὐτῷ φῶς»
[3, 2]	καὶ βουληθεὶς ἀφεῖλε τὸν πόνον	τῆς	ψυχῆς αὐτοῦ, καὶ ἔδειξεν αὐτῷ
[3, 6]	ὁμιλίαις, ὡς καθικνεῖσθαι τοῦ βάθους	τῆς	ψυχῆς αὐτῶν, καθάπτεσθαί τε καὶ
[3, 5]	βαθεῖς ὑπῆρχον, μὴ φεύγοντες τὰ	τῆς	ψυχῆς γυμνάσια μηδὲ τὰ πρὸς
[3, 5]	τοὺς νόμους, τὸ δ´ ἀπαθὲς	τῆς	ψυχῆς περὶ πολλοῦ προτιμᾶν, κάτωθεν
[3, 3]	ἡμῶν σωτηρίαν. Ἐν ἀπαθείᾳ ἄρα	τῆς	ψυχῆς τοῦ δὲ θεοῦ θεωρίᾳ
[3, 5]	σὺν αὐτοῖς διατρίβοντα καὶ δι´	ἀπάτης	αὐτούς, ὡς ἂν φαίη τις,
[3, 5]	διδάσκαλος δέ, ὅτι μὴ δι´	ἀπάτης	θέλγων αὐτοὺς καὶ τὰ οἰκεῖα
[3, 5]	ἡμᾶς αὐτοὺς τόν τε δι´	ἀπάτης	τῦφον· ἀνθ´ ὧν, φέρε, δεξιὰς
[3, 6]	Δημόκριτος αὐτοῖς οὗτος ἦν. Καὶ	Κράτης	εἷς παρ´ αὐτοῖς θαυμάζεται, ὅτι
[3, 6]	καταλιπὼν τοῖς πολίταις, αὐτὸς ἑαυτόν,	Κράτης	Κράτητα, ἠλευθέρου κομπάζων. Οἱ δὲ
[3, 2]	θεοσεβέσι προσηκούσης πρῶτος εἰσαγωγεὺς καὶ	νομοθέτης	ἀποδέδεικται. Καὶ τὰ λοιπὰ δὲ
[3, 2]	θεοσεβοῦς βίου τοῖς αὐτοῖς διαταξάμενος	νομοθέτης	αὐτοῖς εὐσεβοῦς πολιτείας πρῶτος καὶ
[3, 7]	γενομένων διαφανῶν, μὴ βασιλεὺς μὴ	νομοθέτης	μὴ φιλόσοφος μὴ Ἕλλην μὴ
[3, 2]	τῶν δώδεκα Μωσεῖ κατέστη παραπλήσιος	νομοθέτης;	οὐδαμῶς. Ἀλλὰ τὰ ὅμοιά τις
[3, 6]	καὶ ἀληθείας καὶ φιλανθρωπίας καὶ	ἀρετῆς	ἁπάσης καὶ θεοσεβείας εἰσηγητὴς τοῦ
[3, 7]	δυναμένοις τὰ τεκμήρια τῆς ἐνθέου	ἀρετῆς	αὐτοῦ διαδεικνύντες. Ἀλλὰ γὰρ τῶνδε
[3, 3]	σωφροσύνης τε καὶ τῆς ἄλλης	ἀρετῆς	διδάσκαλος τοῖς ἀπατωμένοις γεγονὼς αἴτιος,
[3, 7]	ἡ τῆς περὶ αὐτὸν ἐνθέου	ἀρετῆς	δύναμις. Παράδοξον ἴσως δόξειεν ἄν
[3, 4]	σωτῆρος ἡμῶν τὰ πολυύμνητα τῆς	ἀρετῆς	θαύματα, ταῦτα τῆς ἐν αὐτῷ
[3, 6]	κρίσιν, χλευάσει δὲ τοὺς περὶ	ἀρετῆς	καὶ τοὺς περὶ ψυχῆς ἀθανασίας
[3, 3]	εἰ ὠφέλιμα εἰ φιλόσοφα εἰ	ἀρετῆς	μεστά, τίσιν λόγοις εὐλόγως ἂν
[3, 5]	ἀνὴρ μὲν γὰρ λογισμοῦ καὶ	ἀρετῆς	μέτοχος ὑπὲρ ἀγαθοῦ κατορθώματος κἂν
[3, 5]	ἐκάλουν δίκαιον διὰ τὰ τῆς	ἀρετῆς	πλεονεκτήματα, ἐρωτηθεὶς πρὸς τῶν ἀρχιερέων
[3, 6]	ἦν αὐτῷ αἴτιος τῆς τοσαύτης	ἀρετῆς)	ὥρα τοιγαροῦν ὁμολογεῖν ξένην τινὰ
[3, 6]	αὐτοδίδακτος καὶ αὐτομαθὴς τοιούτων πραγμάτων	εὑρετὴς	ἀναπέφηνεν; καὶ μὴν οὔτε βαναύσου
[3, 6]	διδάξαντος αὐτὸς πρῶτος καὶ μόνος	εὑρετὴς	γέγονε τῆς ἐπιχειρήσεως, μηδὲν μηδαμῶς
[3, 6]	οὖν πρῶτος αὐτὸς καὶ μόνος	εὑρετὴς	κατέστη τοῦ πράγματος, ἢ πάντως
[3, 6]	καὶ ἀρετῆς ἁπάσης καὶ θεοσεβείας	εἰσηγητὴς	τοῦ παμβασιλέως θεοῦ, πῶς οὐχ
[3, 5]	αὐτῶν προκεκριμένος ἀπόστολός τε καὶ	μαθητὴς	αὐτοῦ Πέτρος βασάνων ἐκτὸς καὶ
[3, 6]	ἐτῶν γόης πέφανται τοῦ Ἰησοῦ	μαθητής,	καίτοι διὰ βασάνων πείρας τῶν
[3, 5]	χρή. Ἦν γὰρ παραδόξων ἔργων	ποιητής,	διδάσκαλος ἀνθρώπων τἀληθῆ σεβομένων. Καὶ
[3, 5]	τοῦ πλάττεσθαι, Καὶ τῶν τοιῶνδε	ποιητὴς	ἔργων παραδόξων γέγονεν, τὸ γράφειν
[3, 4]	τὰς διατριβὰς πεποιημένος, παραδόξων γέγονεν	ποιητὴς	ἔργων, τοτὲ μὲν λεπροὺς τὸ
[3, 7]	ἄλλως τῶν παραδόξων ἔργων γεγόνει	ποιητὴς	ἢ δυνάμει θείᾳ, ἣν καὶ
[3, 6]	σωφρόνων λόγων διδάσκαλος, καὶ εἰ	ποιητὴς	καὶ κῆρυξ δικαιοσύνης καὶ ἀληθείας
[3, 5]	τῶν ἄλλων παραδόξων ἔργων γέγονεν	ποιητής,	μηδὲν μὲν τοιοῦτον αὐτῷ συνεγνωκότες,
[3, 7]	καὶ αὐτὸς θεὸς τηλικούτων θαυμάτων	ποιητής,	νοερῶν αὐτοὺς καὶ λογικῶν ψυχῶν
[3, 7]	ἡγούμενοι εἰκότως, λογισάμενοι μὴ δύνασθαι	θνητῆς	ἔργα φύσεως εἶναι νομίζειν τὰ
[3, 5]	ὑπερβολήν. τούτου Μάρκος γνώριμος καὶ	φοιτητὴς	γεγονὼς ἀπομνημονεῦσαι λέγεται τὰς τοῦ
[3, 1]	τῷ εὐαγγελικῷ κηρύγματι, ἄλλος πάλιν	προφήτης	ἀναφωνεῖ· Κύριος δώσει ῥῆμα τοῖς
[3, 2]	συσκευασαμένων οὐδὲν ὑπεριδόμενος, ὁ θαυμάσιος	προφήτης	διαρρήδην ἀπελέγχει, καὶ τοῦτο ἄντικρυς
[3, 2]	λέγουσα· Καὶ οὐκ ἀνέστη ἔτι	προφήτης	ἐν Ἰσραὴλ ὡς Μωσῆς, ὃν
[3, 2]	αὐτοῦ, ὅσα ἂν λαλήσῃ ὁ	προφήτης	ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐγὼ
[3, 2]	αὐτοῦ, ὅσα ἂν λαλήσῃ ὁ	προφήτης	ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐγὼ
[3, 2]	ἔδειξεν αὐτῷ φῶς, εἰκότως ὁ	προφήτης	ἐπισυνάπτει λέγων· διὰ τοῦτο αὐτὸς
[3, 2]	οὖν τὰ ἔθνη καὶ ὁ	προφήτης	ᾐνίξατο εἰπών· Διὰ τοῦτο αὐτὸς
[3, 2]	γυμνότερον δὲ ὁ αὐτὸς ἑρμηνεύει	προφήτης	τὴν διάνοιαν, ἐπὰν λέγῃ· Ἰδοὺ
[3, 2]	Ἤδη δεύτερον ἐν τούτοις ὁ	προφήτης	τὸ ἐπὶ τῷ Χριστῷ τὰ
[3, 2]	Διὰ γὰρ τούτων μνημονεύσας ὁ	προφήτης	τοῦ βραχίονος τοῦ κυρίου, ὃς
[3, 1]	μαθητὰς θεσπίζει ὁ αὐτὸς λέγων	προφήτης·	Ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν
[3, 6]	τε πάσης ἐκθέσμου καὶ θηριώδους	διαίτης,	νόμοι τῶν ἐξ αἰῶνος παρ´
[3, 6]	καὶ τοιούτων νόμων καὶ λόγων	αὐθέντης,	οἵων ἡ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν
[3, 3]	ὁ Πλάτων φύσεως λυτῆς καὶ	φθαρτῆς	οἶδεν αὐτόν τε οὐρανὸν καὶ
[3, 5]	τε καὶ κρεῶν ἀποχῆς, καὶ	πλείστης	ἄλλης ταπεινώσεως τοῦ σώματος, διά
[3, 4]	νεκρὸς ἠγείρετο; ἢ ὡς ἐπὶ	θαλάττης	οἷα ἐπὶ λεωφόρου γῆς τὰς
[3, 5]	φθόνου καὶ βασκανίας, ἐχθροὶ δὲ	αὐτῆς	ἀληθείας ἁλισκόμενοι, οἵ γε τοὺς
[3, 7]	οὐδ´ ἀναποδείκτοις ἐμαρτύρουν λόγοις, δι´	αὐτῆς	δ´ ἐνεργείας ἔπειθον, ζῶντος ἔργα
[3, 5]	πολλοῦ προτιμᾶν, κάτωθεν ἐκ βάθους	αὐτῆς	διανοίας ὥσπερ ἀπὸ ῥιζῶν τὰ
[3, 5]	προαλὲς τῆς κακίας καὶ αὐτοδίδακτον	αὐτῆς·	ἐπὶ μέγα δὲ πλαστοῖς ῥήμασιν
[3, 2]	καὶ τὸν Πέτρον βαίνειν ἐπ´	αὐτῆς	ἐποίησε. Γέγραπται δ´ οὖν· Τετάρτῃ
[3, 5]	καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν	αὐτῆς,	καὶ δώσω σοι τὰς κλεῖς
[3, 7]	μάλιστα διαπρεπεστάταις πόλεσιν ἱδρυθεῖσαι, ἐπ´	αὐτῆς	λέγω τῆς Ῥωμαίων βασιλευούσης, ἐπί
[3, 7]	Ὡς καὶ ἀπὸ τῆς ἐνεργείας	αὐτῆς	συνορᾶται τοῖς φιλαληθέσιν ἡ τῆς
[3, 1]	παρίστησιν, μετὰ δὲ αὐτὸν τῆς	αὐτῆς	ὑποθέσεως ὑπηρέτας ἔσεσθαι τοὺς αὐτοῦ
[3, 7]	τὸ ἀπ´ αἰῶνος καὶ ἀπ´	αὐτῆς	ὡς εἰπεῖν τῆς πρώτης ἀνθρωπείας.
[3, 6]	τε καὶ γόης, πῶς ἂν	τοιαύτης	διδασκαλίας· πᾶσι τοῖς ἔθνεσι κατέστη
[3, 3]	δ´ ἄρα βουληθείη εἶναι φύσεως	τοιαύτης,	ψυχὴν δὲ ἀθάνατον ἔχαι καὶ
[3, 6]	γὰρ ἦν αὐτῷ αἴτιος τῆς	τοσαύτης	ἀρετῆς) ὥρα τοιγαροῦν ὁμολογεῖν ξένην
[3, 2]	πολυθέῳ πλάνῃ προσέχοντας, πρῶτος μὲν	ταύτης	ἀπέστρεψεν, ἀπαραιτήτοις τιμωρίαις ἀπαγορεύσας εἰδωλολατρεῖν·
[3, 3]	προσηγορίας καὶ τιμὰς ἑαυτοῖς ὑφαρπάζουσιν,	ταύτης	δ´ οὖν ἔτι μᾶλλον τῆς
[3, 6]	διδασκαλία πολὺ κρείττους τῆς ἀοράτου	ταύτης	δυνάμεως πάντας ἡμᾶς ἀπειργάσατο, ἐχθρούς
[3, 2]	αὐτοῦ. τί οὖν καὶ περὶ	ταύτης	Ἡσαΐας θεσπίζει; Ἄνθρωπος φησίν, ἐν
[3, 5]	καὶ τούτου τὴν ἔκβασιν τῆς	τελευτῆς	καθεωρακότες, ποίοις ἄρα λόγοις ἐχρήσαντο
[3, 6]	τρόπον γεγονέναι; εἰ δὲ δὴ	μαγγανευτής	τις ἦν καὶ φαρμακεύς, ἀπατεών
[3, 3]	οὐχὶ καὶ ὁ Πλάτων φύσεως	λυτῆς	καὶ φθαρτῆς οἶδεν αὐτόν τε
[3, 7]	ἀπ´ αὐτῆς ὡς εἰπεῖν τῆς	πρώτης	ἀνθρωπείας. Συστὰν Αἰγύπτου βασίλειον καθῄρητο.
[3, 7]	ὅλης τε τῆς Αἰγύπτου καὶ	Λιβύης,	Εὐρώπης τε καὶ Ἀσίας, ἔν
[3, 3]	ὥσπερ οὖν δέδεικται διὰ τῆς	Προπαρασκευῆς,	παρ´ ὧν ἤδη καὶ τῶν
[3, 6]	γε ῥήτωρ μὴ μεμαθηκώς, οὐδ´	αὐτοφυὴς	ἰατρός, οὐδὲ τέκτων, οὐδ´ ἑτέρας
[3, 6]	ταύτῃ τὸν λόγον διερευνησώμεθα. Γόητα	φῂς	αὐτόν, ὦ οὗτος, ἀλλὰ καὶ
[3, 5]	ὑπομένειν ἑτοίμως ἔχειν; ἀλλὰ τί	φῄς;	μὴ προσδοκῆσαι αὐτοὺς μηδὲ ἐλπίσαι
[3, 6]	τὸν δηλούμενον; Ἀλλὰ διδασκάλοις αὐτὸν	φῂς	προσεσχηκέναι πλάνοις, μηδὲ λαθεῖν αὐτὸν
[3, 6]	τῆς τοῦ καθ´ ἡμῶν πολεμίου	γραφῆς,	ἣν ἐν οἷς ἐπέγραψεν· Περὶ
[3, 2]	θείῳ πνεύματι, διὰ τῆς αὐτοῦ	γραφῆς	τοῦτον ἀνεφώνησε τὸν τρόπον· Ἐξελεύσεται
[3, 2]	δώσω τοὺς πονηροὺς ἀντὶ τῆς	ταφῆς	αὐτοῦ καὶ τοὺς πλουσίους ἀντὶ
[3, 6]	τῆς ἐκ τῶν λόγων αὐτοῦ	τροφῆς	λαμπρὰ τεκμήρια παρεστήσαντο. Οὐ μόνον
[3, 5]	ἀναβιῶσαι συνεγένετο, ἑστίας τε καὶ	τροφῆς	συνήθους ἐκοινώνησεν. Φυλαττέσθω δ´ ἡμῖν
[3, 2]	δὲ παραχρῆμα ὁ ἐκ προγόνων	διαδοχῆς	ἄρχων αὐτῶν καὶ ὁ κατὰ
[3, 2]	τινος ἑνὸς ἐκ σπέρματος καὶ	διαδοχῆς	Δαβὶδ τοῦ βασιλέως ἀναστησομένου ταῦτα
[3, 5]	εὖ φρονῶν πῶς οὐ πάσης	ἀποδοχῆς	αὐτοὺς ἀξίους κρίνειεν, ἄνδρας μὲν
[3, 3]	Ἀπὸ τῶν Πορφυρίου περὶ ἐμψύχων	ἀποχῆς>	Θεῷ μὲν τῷ ἐπὶ πᾶσιν,
[3, 5]	νηστειῶν, οἴνου τε καὶ κρεῶν	ἀποχῆς,	καὶ πλείστης ἄλλης ταπεινώσεως τοῦ
[3, 5]	αἰῶνα κρατύνει; Ταῦτα μὲν οὖν,	ἀρχῆς	ἀτόπου κατὰ συγχώρησιν δοθείσης, γεγυμνάσθω.
[3, 5]	ἃ παρέδωκαν αὐτῷ οἱ ἀπ´	ἀρχῆς	αὐτόπται καὶ ὑπηρέται γενόμενοι τοῦ
[3, 2]	Καὶ αἱ ἔξοδοι αὐτοῦ ἀπ´	ἀρχῆς	ἐξ ἡμερῶν αἰῶνος Ὡμολόγηται δὲ
[3, 7]	πόλεις δεισιδαιμόνων φόβῳ τῆς μείζονος	ἀρχῆς	καταστείλαντος. Λόγισαι γὰρ ὡς, εἰ
[3, 7]	τὸ μείζονι φόβῳ τῆς ἀνωτάτω	ἀρχῆς	τοὺς ἐχθροὺς τοῦ οἰκείου λόγου
[3, 5]	λοιπῶν ἐξέστη τῆς προθέσεως, δι´	εὐχῆς	δὲ τιθέμενοι καὶ αὐτοὶ τῶν
[3, 2]	κόσμου γενέσεως, καὶ τὰ περὶ	ψυχῆς	ἀθανασίας, καὶ ὅσα ἄλλα φιλόσοφα
[3, 6]	περὶ ἀρετῆς καὶ τοὺς περὶ	ψυχῆς	ἀθανασίας λόγους; εἰ μὲν δὴ
[3, 5]	δὲ μηδὲ ὀργίζεσθαι δι´ ἄκραν	ψυχῆς	ἀπάθειαν, μηδὲ προσβλέπειν γυναῖκα μετὰ
[3, 2]	ἀφελεῖν ἀπὸ τοῦ πόνου τῆς	ψυχῆς	αὐτοῦ, δεῖξαι αὐτῷ φῶς» Ἀνώτερον
[3, 2]	ἀφελεῖν ἀπὸ τοῦ πόνου τῆς	ψυχῆς	αὐτοῦ δεῖξαι αὐτῷ φῶς» Ἐπεὶ
[3, 2]	βουληθεὶς ἀφεῖλε τὸν πόνον τῆς	ψυχῆς	αὐτοῦ, καὶ ἔδειξεν αὐτῷ φῶς,
[3, 6]	ὡς καθικνεῖσθαι τοῦ βάθους τῆς	ψυχῆς	αὐτῶν, καθάπτεσθαί τε καὶ τιτρώσκειν
[3, 5]	ὑπῆρχον, μὴ φεύγοντες τὰ τῆς	ψυχῆς	γυμνάσια μηδὲ τὰ πρὸς ἡδονὴν
[3, 6]	τῶν μὲν σαρκὸς ἐγγόνων ἠλόγησαν,	ψυχῆς	δὲ πᾶσαν ἐπιμέλειαν πεποιηκυῖαι ὅλας
[3, 3]	οὐδ´ ὁ ἔνδον, ὅταν πάθει	ψυχῆς	ᾖ μεμολυσμένος) διὰ δὲ σιγῆς
[3, 3]	τε καὶ παρδάλεως καὶ συὸς	ψυχῆς	κατ´ οὐδέν, ὅσον ἐπὶ λόγῳ
[3, 5]	καὶ ἁγνείας σώματος ὁμοῦ καὶ	ψυχῆς	κατορθούμενον. τίς δ´ οὖν οὐκ
[3, 5]	νόμους, τὸ δ´ ἀπαθὲς τῆς	ψυχῆς	περὶ πολλοῦ προτιμᾶν, κάτωθεν ἐκ
[3, 3]	σωτηρίαν. Ἐν ἀπαθείᾳ ἄρα τῆς	ψυχῆς	τοῦ δὲ θεοῦ θεωρίᾳ ἡ
[3, 6]	προέσθαι τολμῶντες, θᾶττον δὲ τῆς	ζωῆς	ἐξιστάμενοι ἢ τοῖς πονηροῖς δαίμοσιν
[3, 5]	οὐκ ἄν ποτε ἕλοιτο πρὸ	ζωῆς	θάνατον, οὐδ´ ὑπὲρ οἰκείων καὶ
[3, 3]	τε εὐσεβέσιν ἐπαγγελίας θεοῦ αἰωνίου	ζωῆς	καὶ οὐρανῶν βασιλείας καὶ σὺν
[3, 2]	δυνάμει γεγονυίας, παραπλησίας γε μὴν	αἷς	καὶ ὁ Μωσῆς διεπράξατο. Οἷον,
[3, 3]	μὴ βουθυσίαις μηδὲ ζῴων ἀλόγων	σφαγαῖς	μηδ´ αἵμασι καὶ πυρὶ μηδὲ
[3, 6]	πῶς ἂν ἄλλως ἐπεχείρει ταῖς	θαυματουργίαις	ἢ θείᾳ καὶ ἀπορρήτῳ δυνάμει
[3, 2]	καὶ ὁ Χριστὸς ταῖς ἀναγράπτοις	θαυματουργίαις	πρὸς πίστιν τῶν ὁρώντων κεχρημένος
[3, 6]	βοηθοὺς δαίμονας ἐπεκαλέσατο ἐν ταῖς	παραδοξοποιίαις,	ὁπότε εἰσέτι δεῦρο πᾶς δαίμων
[3, 2]	Πάλιν Μωσῆς θαυμασίοις ἔργοις καὶ	παραδοξοποιίαις	τὴν πρὸς αὐτοῦ καταγγελθεῖσαν εὐσέβειαν
[3, 5]	ὡς εἰκὸς ἐν ταῖς αὐτοῦ	διδασκαλίαις	ἐξηγόρευσεν, ὅρα τί φησίν· ἐρωτήσαντος
[3, 6]	Χριστιανὸν περιάμματι χρώμενον θεάσασθαι, οὐδ´	ἐπιλαλιαῖς,	ἢ πετάλων τινῶν περιέργων ἐπιγραφαῖς,
[3, 6]	ἐν ταῖς πρὸς τοὺς ἀκροωμένους	ὁμιλίαις,	ὡς καθικνεῖσθαι τοῦ βάθους τῆς
[3, 2]	πλάνον ἀποκαλοῦντες καὶ μυρίαις ἄλλαις	κατηγορίαις	βλασφημοῦντες αὐτὸν οὔπω καὶ νῦν
[3, 2]	γόητα καὶ πλάνον ἀποκαλοῦντες καὶ	μυρίαις	ἄλλαις κατηγορίαις βλασφημοῦντες αὐτὸν οὔπω
[3, 2]	πρῶτος μὲν ταύτης ἀπέστρεψεν, ἀπαραιτήτοις	τιμωρίαις	ἀπαγορεύσας εἰδωλολατρεῖν· πρῶτος δὲ αὐτοῖς
[3, 3]	πλάνον αὐτόν φασιν, ὅτι μὴ	βουθυσίαις	μηδὲ ζῴων ἀλόγων σφαγαῖς μηδ´
[3, 2]	καὶ κύριος παρέδωκεν αὐτὸν ταῖς	ἁμαρτίαις	ἡμῶν. Καὶ αὐτὸς διὰ τὸ
[3, 5]	χρήσασθαι αὐτοὺς λόγοις ἐπὶ ταῖς	συνθήκαις;	ἢ μή ποτε τοῖς τοιοῖσδε·
[3, 2]	παρατέθειται· τοῖς δ´ ἀπειθοῦσι ταῖς	προφητικαῖς	γραφαῖς ἰδίως ἀπαντήσομεν, ὡς περὶ
[3, 5]	τούτοις ἀπιστεῖν ἔμελλον οἱ ταῖς	ἄλλαις	αὐτῶν διηγήσεσιν πεπιστευκότες. Οἱ δὴ
[3, 2]	καὶ πλάνον ἀποκαλοῦντες καὶ μυρίαις	ἄλλαις	κατηγορίαις βλασφημοῦντες αὐτὸν οὔπω καὶ
[3, 5]	Ματθαίῳ· ἐν μὲν γὰρ ταῖς	ἐπιστολαῖς	αὐτοῦ οὐδὲ μνήμην τῆς οἰκείας
[3, 7]	τε καὶ Ἀσίας, ἔν τε	κώμαις	τε καὶ χώραις καὶ παντοίοις
[3, 5]	φιλοσοφίας καὶ ταῖς κατὰ νόμον	συγκεχωρημέναις	γαμεταῖς ἀποτεταγμένους, καὶ μήθ´ ὑπὸ
[3, 2]	οὐδὲν ἔφαγεν ἐν ταῖς ἡμέραις	ἐκείναις	Καὶ πάλιν Μωσῆς ἐν τῇ
[3, 5]	νόμους δικαστηρίοις καὶ ἐν ταῖς	κοιναῖς	ἀμφισβητήσεσιν τῶν μαρτύρων συμφωνία κυροῖ
[3, 2]	Μωσεῖ γεγονὼς ταῖς αὐτοῦ Μωσέως	φωναῖς	ἀκολούθως συνέστη. Σκέψαι δὲ καὶ
[3, 5]	αὐτοῖς περὶ τῶν πατρῴων θεῶν	δόξαις.	Κελεύωμεν Ῥωμαίοις αὐτοῖς πρώτιστα πάντων
[3, 6]	οἵας αὐτοῖς ὁρῶμεν ὀφθαλμοῖς καὶ	ἀκοαῖς	εἰς δεῦρο παραλαμβάνομεν; ποῖος δὲ
[3, 2]	Χριστοῦ ταῦτα προφητεύει· Ἰδοὺ ὁ	παῖς	μου ὃν ᾑρέτισα, ὁ ἀγαπητός
[3, 2]	καὶ οὐδὲν ἔφαγεν ἐν ταῖς	ἡμέραις	ἐκείναις Καὶ πάλιν Μωσῆς ἐν
[3, 4]	δέ ποτε καὶ αἱμορροοῦσα γυνὴ	μακραῖς	ἐτῶν περιόδοις πρὸς τοῦ πάθους
[3, 7]	ἔν τε κώμαις τε καὶ	χώραις	καὶ παντοίοις ἔθνεσιν, πάλιν ἐξ
[3, 7]	φρονεῖν ἔπεισαν, ὅπως τε ἐν	μέσαις	ταῖς πόλεσιν καὶ ἀνὰ τὰς
[3, 5]	δὴ τούτοις ἀπιστεῖν ἔμελλον οἱ	ταῖς	ἄλλαις αὐτῶν διηγήσεσιν πεπιστευκότες. Οἱ
[3, 2]	ἐπλανήθημεν, καὶ κύριος παρέδωκεν αὐτὸν	ταῖς	ἁμαρτίαις ἡμῶν. Καὶ αὐτὸς διὰ
[3, 2]	Ὡσαύτως δὲ καὶ ὁ Χριστὸς	ταῖς	ἀναγράπτοις θαυματουργίαις πρὸς πίστιν τῶν
[3, 5]	Πέτρος ταῦθ´ ὡς εἰκὸς ἐν	ταῖς	αὐτοῦ διδασκαλίαις ἐξηγόρευσεν, ὅρα τί
[3, 2]	ἄλλος ὅμοιος τῷ Μωσεῖ γεγονὼς	ταῖς	αὐτοῦ Μωσέως φωναῖς ἀκολούθως συνέστη.
[3, 3]	τοῦ παντὸς ἔσεσθαι προσδοκᾶν ἐδίδαξεν,	ταῖς	Ἑβραίων καὶ τοῦτο ἀκολούθως γραφαῖς.
[3, 5]	νομοθετῶμεν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν ἀντίστροφα	ταῖς	ἐξ αἰῶνος παρ´ αὐτοῖς περὶ
[3, 5]	τῷ Ματθαίῳ· ἐν μὲν γὰρ	ταῖς	ἐπιστολαῖς αὐτοῦ οὐδὲ μνήμην τῆς
[3, 2]	διαβόλου, καὶ οὐδὲν ἔφαγεν ἐν	ταῖς	ἡμέραις ἐκείναις Καὶ πάλιν Μωσῆς
[3, 6]	ἦν, πῶς ἂν ἄλλως ἐπεχείρει	ταῖς	θαυματουργίαις ἢ θείᾳ καὶ ἀπορρήτῳ
[3, 5]	θαυμάσειεν δι´ ὑπερβολὴν φιλοσοφίας καὶ	ταῖς	κατὰ νόμον συγκεχωρημέναις γαμεταῖς ἀποτεταγμένους,
[3, 5]	κατὰ νόμους δικαστηρίοις καὶ ἐν	ταῖς	κοιναῖς ἀμφισβητήσεσιν τῶν μαρτύρων συμφωνία
[3, 7]	καὶ ἀφανέσι τόποις, ἀλλ´ ἐν	ταῖς	μάλιστα διαπρεπεστάταις πόλεσιν ἱδρυθεῖσαι, ἐπ´
[3, 6]	πῶς βοηθοὺς δαίμονας ἐπεκαλέσατο ἐν	ταῖς	παραδοξοποιίαις, ὁπότε εἰσέτι δεῦρο πᾶς
[3, 1]	Ἱερουσαλήμ· ὑψώσατε, μὴ φοβεῖσθε· εἶπον	ταῖς	πόλεσιν Ἰούδα, ἰδοὺ ὁ θεὸς
[3, 7]	ἔπεισαν, ὅπως τε ἐν μέσαις	ταῖς	πόλεσιν καὶ ἀνὰ τὰς χώρας
[3, 5]	αὐτὸς δεσμοῖς περιέβαλεν, ὡς ἐν	ταῖς	Πράξεσι τῶν Ἀποστόλων γέγραπται. Καὶ
[3, 6]	τοσαύτην δύναμιν προφέροντες λόγων ἐν	ταῖς	πρὸς τοὺς ἀκροωμένους ὁμιλίαις, ὡς
[3, 2]	αὐτοῖς παρατέθειται· τοῖς δ´ ἀπειθοῦσι	ταῖς	προφητικαῖς γραφαῖς ἰδίως ἀπαντήσομεν, ὡς
[3, 5]	εἰπεῖν χρήσασθαι αὐτοὺς λόγοις ἐπὶ	ταῖς	συνθήκαις; ἢ μή ποτε τοῖς
[3, 7]	τόποις, ἀλλ´ ἐν ταῖς μάλιστα	διαπρεπεστάταις	πόλεσιν ἱδρυθεῖσαι, ἐπ´ αὐτῆς λέγω
[3, 6]	Ἰησοῦ προσηγορίᾳ καὶ σὺν εὐχαῖς	καθαρωτάταις	πᾶν τὸ δαιμόνων ἔργον ἀπελαύνειν
[3, 5]	καὶ ταῖς κατὰ νόμον συγκεχωρημέναις	γαμεταῖς	ἀποτεταγμένους, καὶ μήθ´ ὑπὸ τῆς
[3, 7]	ἡγήσατο χρῆσθαι τῆς οἰκείας βουλῆς	ὑπηρέταις,	ὡς εἰκός τινα παραλογώτατα ταῦτ´
[3, 5]	συνανέκειντο τῷ Ἰησοῦ καὶ τοῖς	μαθηταῖς	αὐτοῦ» Καὶ πάλιν προϊὼν ἑξῆς
[3, 7]	ὡς οὐ ῥᾴδιον ἦν τοῖς	μαθηταῖς	αὐτοῦ πορείαν ἐπὶ τῆς ἀλλοδαπῆς
[3, 2]	τινα σκῦλα τοῖς οἰκείοις διένειμεν	μαθηταῖς.	Διό φησιν ὁ Ἡσαΐας περὶ
[3, 7]	τὴν ἀρετὴν ἐμφαίνων, τοῖς αὐτοῦ	μαθηταῖς	ἔφησεν· Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ
[3, 5]	χρὴ πιστεύειν τοῖς τοῦ Ἰησοῦ	μαθηταῖς,	ἢ μή· καὶ εἰ μόνοις
[3, 6]	εὐσεβείας δύναμις ὅση τοῖς Ἰησοῦ	μαθηταῖς,	οἷς διὰ τῆς τοῦ διδασκάλου
[3, 4]	τὸ πρὶν ἦν, τοῖς οἰκείοις	μαθηταῖς,	οἷς καὶ ἐπὶ βραχὺ ὁμιλήσας
[3, 7]	φήσας τοῖς εὐτελεστάτοις ἐκείνοις αὐτοῦ	μαθηταῖς·	Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη»
[3, 6]	ἢ πῶς, ὁ τοῖς ἑαυτοῦ	μαθηταῖς,	ὡς πρὸς αὐτῶν μεμαρτύρηται, εἰρηκώς·
[3, 3]	τῶν λόγων πολὺ πρότερον τοῖς	φοιτηταῖς	ἐκτελεῖν παραδούς, δι´ ὧν κατὰ
[3, 3]	Ἑλλήνων ἀνδρῶν, οἳ τοῖς πάλαι	προφήταις	καὶ δικαίοις ἀνδράσιν εὐσεβεῖν ὁμοίως
[3, 6]	δὴ τὴν οὐσίαν καταλιπὼν τοῖς	πολίταις,	αὐτὸς ἑαυτόν, Κράτης Κράτητα, ἠλευθέρου
[3, 5]	ἂν συντρέχων τοῖς κατ´ αὐτοῦ	συκοφάνταις,	πηρωθείη τὰς ὄψεις; διὰ τί
[3, 5]	ἂν ἱστορίας, ἀθετῶν τὴν ἐν	αὐταῖς	ἀλήθειαν, καὶ εἰς τοὐναντίον τὰ
[3, 7]	ἑαυτῷ δεδυνημένον; τίς δὲ τοῖς	ἰδιώταις	καὶ εὐτελέσιν ἐκείνοις ἐπείσθη ποτ´
[3, 2]	τοῖς δ´ ἀπειθοῦσι ταῖς προφητικαῖς	γραφαῖς	ἰδίως ἀπαντήσομεν, ὡς περὶ ἀνδρὸς
[3, 3]	ταῖς Ἑβραίων καὶ τοῦτο ἀκολούθως	γραφαῖς.	τί οὖν; οὐχὶ καὶ ὁ
[3, 6]	πολλὰ δρᾶν ἐπιχειροῦσιν, ἢ πετάλων	ἐπιγραφαῖς	καὶ περιάμμασιν χρῆσθαι, ἢ τοῖς
[3, 6]	ἐπιλαλιαῖς, ἢ πετάλων τινῶν περιέργων	ἐπιγραφαῖς,	οὐδ´ ἄλλοις, ὧν τὴν χρῆσιν
[3, 7]	ὁποίᾳ δυνάμει περιγεγόνασιν τῶν ἐν	ἀρχαῖς	ἀκροωμένων οἱ τοῦ Ἰησοῦ μαθηταί,
[3, 6]	τοῦ Ἰησοῦ προσηγορίᾳ καὶ σὺν	εὐχαῖς	καθαρωτάταις πᾶν τὸ δαιμόνων ἔργον
[3, 2]	διενήνοχεν) ἀλλὰ τὴν κατ´ οὐρανὸν	ψυχαῖς	φιλοθέοις προσήκουσαν τοῖς κατορθοῦσι τὸν
[3, 2]	Οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου	εἰς	ᾅδην, οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν
[3, 3]	καὶ εἰ πλάνος ὁ τὴν	εἰς	ἄκρον παραδοὺς φιλοσοφίαν, ἐν τῷ
[3, 5]	τὰς δὲ καθ´ ἑαυτῶν διαβολὰς	εἰς	ἄληστον αἰῶνα καταγράφοντες, καὶ τῶν
[3, 5]	τὸν μὲν γὰρ οἷα προχείροις	εἰς	ἀνδροφονίας νομοθετῆσαι μὴ φονεύειν, ὡσαύτως
[3, 7]	Ἰησοῦ χρόνων. Ἅμα γὰρ τῇ	εἰς	ἀνθρώπους αὐτοῦ παραδόξῳ ἐπιδημίᾳ καὶ
[3, 7]	καὶ θεοῦ παῖδα πρὸ τῆς	εἰς	ἀνθρώπους ἀφίξεως παρὰ τῷ πατρὶ
[3, 2]	τὸ Ἐμμανουήλ. Τοιαῦτα περὶ τῆς	εἰς	ἀνθρώπους γενέσεως τοῦ Χριστοῦ πάλαι
[3, 0]	διδασκαλίαι, καὶ αἱ περὶ τῆς	εἰς	ἀνθρώπους ἐπιφανείας αὐτοῦ προρρήσεις, ἃς
[3, 2]	ἡμῶν. Ἅμα τε γὰρ αὐτὸς	εἰς	ἀνθρώπους παρῆν καὶ τὸ Ἰουδαίων
[3, 2]	ταῦτα οὐκ ἀπεριορίστως προλέγει, οὐδ´	εἰς	ἄπειρον καὶ ἀπερίμετρον χρόνῳ ἐπισκιάζων
[3, 5]	πειρώμενον, ἀρκούντων καὶ τῶν εἰρημένων	εἰς	ἀπόδειξιν τοῦ προκειμένου; οἷς ἔτι
[3, 2]	με δεῖ μηκύνειν τὸν λόγον	εἰς	ἀπόδειξιν τοῦ τὰ παραπλήσια καὶ
[3, 2]	τοὺς ἐξ ἁπάντων τῶν ἐθνῶν	εἰς	αὐτὸν πεπιστευκότας τῆς κατὰ θεὸν
[3, 2]	ἡμῶν γενεαλογεῖται, ἐφ´ ὃν τὰ	εἰς	αὐτὸν πιστεύοντα ἔθνη εἰσέτι νῦν
[3, 5]	αἵρεσιν τῆς κατ´ αὐτὸν πολιτείας	εἰς	αὐτοὺς ἐνετίθετο. τοιαῦτα δὲ ἦν
[3, 3]	ἀνθρώπων ἀπολωλότα μόνος ἀνανεωσάμενος οὐκ	εἰς	βραχεῖς καὶ μετρίους, ἀλλ´ εἰς
[3, 6]	αὐτοῖς ὁρῶμεν ὀφθαλμοῖς καὶ ἀκοαῖς	εἰς	δεῦρο παραλαμβάνομεν; ποῖος δὲ καὶ
[3, 7]	Ῥωμαίων ἀκμάσαι συνηνέχθηείνου τε καὶ	εἰς	δεῦρο τὸ ἀπ´ αἰῶνος καὶ
[3, 6]	πάντως που κατὰ τὸ ἀκόλουθον	εἰς	διδασκάλους ἀναπέμπειν χρὴ τὰ αἴτια;
[3, 2]	πλημμελείας τὰς ὑπὲρ ἀνθρώπων ἁμαρτίας	εἰς	ἑαυτὸν ἀναδέξεται. Διὸ καὶ πείσεται
[3, 1]	τὴν ἄφεσιν προεκήρυττε, τοὺς πάντας	εἰς	ἐλευθερίαν καὶ λύσιν τῶν ἀπὸ
[3, 2]	Αἰγυπτίοις δουλείας τὸ Ἰουδαίων ἔθνος	εἰς	ἐλευθερίαν μετεστήσατο. Καὶ Ἰησοῦς δὲ
[3, 2]	δαίμοσι δυσσεβοῦς καὶ Αἰγυπτιακῆς εἰδωλολατρείας	εἰς	ἐλευθερίαν τὸ πάντων ἀνθρώπων γένος
[3, 7]	ἐνεδίδου τὸ καταθύμιον, ὁμοῦ μὲν	εἰς	ἔνδειξιν τῶν τῆς εὐσεβείας ἀθλητῶν,
[3, 5]	εὐσεβοῦς δὲ καὶ φιλοσόφου διδασκαλίας	εἰς	ἔρωτα συμβεβηκότας, καὶ στέρξαντας βίον
[3, 5]	που ὧν παρ´ αὐτοῦ μαθόντες	εἰς	ἑτέρους ἐξήνεγκαν· παραγγελίαι δ´ ἦσαν
[3, 2]	ἀνομιῶν τοῦ λαοῦ μου ἤχθη	εἰς	θάνατον» Εἶτ´ ἐπεὶ παραχρῆμα καὶ
[3, 2]	διδάσκει φήσας· Ἀνθ´ ὧν παρεδόθη	εἰς	θάνατον ἡ ψυχὴ αὐτοῦ καὶ
[3, 2]	πρότερον ἀλλὰ μετὰ τὸ παραδοθῆναι	εἰς	θάνατον τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ
[3, 4]	ἐκ πέντε τὸν ἀριθμὸν ἄρτων	εἰς	κόρον πληρώσας, ὡς καὶ περιττὰ
[3, 2]	ἔσωσάς με ἀπὸ τῶν καταβαινόντων	εἰς	λάκκον» καὶ πάλιν· ὁ ὑψῶν
[3, 6]	κρατῦναι, ἀμάχους τε καὶ ἀηττήτους	εἰς	μακρὸν ἐπιδεῖξαι αἰῶνα, τίς πώποτε
[3, 2]	Εἶτ´ ἐπεὶ παραχρῆμα καὶ οὐκ	εἰς	μακρὸν μετὰ τὴν κατὰ τοῦ
[3, 4]	μοι τὰ νῦν ὁ λόγος	εἰς	μακρὸν μῆκος ἐκτείνοιτο, ἐπὶ πᾶσιν
[3, 7]	τοῦτο ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ	εἰς	μαρτύριον πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν» Ὁ
[3, 7]	χρόνῳ ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ	εἰς	μαρτύριον τοῖς ἔθνεσιν, καὶ βάρβαροι
[3, 7]	τὴν οἰκείαν αὖθις ἀπελάμβανον ἐλευθερίαν,	εἰς	μεῖζον ὁσημέραι δι´ αὐτῶν ἐκλάμποντος
[3, 7]	Ἰησοῦ διδασκαλίας τρόπος; ἆρα γὰρ	εἰς	μέσην παρελθόντες πόλιν, ἔπειτα ἐν
[3, 6]	μεταβάλλειν τὸν ἑαυτῶν τρόπον, ὡς	εἰς	μέσον ἀγαγεῖν τολμῆσαι τὰς ἀπηγορευμένας
[3, 6]	τίς τῶν πώποτε γοήτων κἂν	εἰς	νοῦν ἐβάλλετο νέου ἔθνους ἐπὶ
[3, 5]	εἰς τὰς ζώνας, μὴ πήραν	εἰς	ὁδόν καὶ τὰ τοιαῦτα, τῇ
[3, 6]	τὰς ζώνας ὑμῶν, μὴ πήραν	εἰς	ὁδόν, μηδ´ ὑποδήματα» πῶς δ´
[3, 3]	εἰς βραχεῖς καὶ μετρίους, ἀλλ´	εἰς	ὅλον ἐφαπλῶσαι τὸν κόσμον ἀποδέδεικται
[3, 5]	λόγον ἔτι καὶ νῦν καὶ	εἰς	ὅλον τὸν αἰῶνα κρατύνει; Ταῦτα
[3, 7]	πάθεσιν διαφθειρόμενοι, ὥστε ἤδη καὶ	εἰς	ὁμολογίαν τῆς κατὰ Χριστοῦ δυσσεβείας
[3, 2]	ὃν ᾑρέτισα, ὁ ἀγαπητός μου,	εἰς	ὃν εὐδόκησεν ἡ ψυχή μου,
[3, 2]	σωτὴρ ἀναγαγὼν τοὺς ἑαυτοῦ μαθητὰς	Εἰς	ὄρος ὑψηλὸν λίαν, μετεμορφώθη ἔμπροσθεν
[3, 7]	αἰεὶ προβέβληται· ψυχὴ δ´ εὐσεβέων	εἰς	οὐράνιον πέδον ἵζει» καὶ ἐπιλέγει
[3, 6]	ἀλλ´ εὐσέβειαν καὶ σοφίαν καὶ	εἰς	οὐρανοὺς ἄνοδον μαρτυρούντων. τίς δ´
[3, 5]	δυνάμει τὰ πάντα καταστησάμενος τὴν	εἰς	οὐρανοὺς ἐπάνοδον μετὰ θειοτέρας δόξης
[3, 4]	παρῆν, ὑπ´ ὀφθαλμοῖς αὐτῶν τὴν	εἰς	οὐρανοὺς πορείαν στειλάμενος· οἷς δὴ
[3, 7]	ἑξῆς· Αὐτὸς οὖν εὐσεβὴς καὶ	εἰς	οὐρανούς, ὥσπερ οἱ εὐσεβεῖς, χωρήσας.
[3, 6]	γνῶναι ῥᾴδιον γέγονεν, καὶ εὑροῦσιν	εἰς	πᾶν γένος ἀνθρώπων ἐξενεγκεῖν ἀνακαλύψαι
[3, 7]	νόμους οἰκείους καὶ ξένην διδασκαλίαν	εἰς	πάντα κατασπεῖραι τὰ ἔθνη, καὶ
[3, 7]	αὐτοὺς εὐσεβείας ἀπειργασμένος ἤδη καὶ	εἰς	πάντα τὰ ἔθνη διεπέμπετο, κήρυκας
[3, 5]	δύο δύο πρὸ προσώπου αὐτοῦ	εἰς	πάντα τόπον καὶ χώραν οὗ
[3, 6]	εὑρεῖν τε ἔργον καὶ εὑρόντα	εἰς	πάντας ἀδύνατον λέγειν» Ἀλλ´ ἐκείνῳ
[3, 3]	μόνοις τοῖς θεοφιλέσιν Ἑβραίοις ἐγνωσμένα	εἰς	πάντας ἀνθρώπους ἀοράτῳ καὶ ἐνθέῳ
[3, 7]	προκόπτειν γὰρ αὐτὸν ὁσημέραι καὶ	εἰς	πάντας ἀνθρώπους αὔξειν βούλεται. Πάλιν
[3, 5]	σύμφωνον ὡς ἀφ´ ἑνὸς στόματος	εἰς	πάντας ἀνθρώπους ἐξενηνοχότων. Ὁ μὲν
[3, 6]	πρὸ τῆς τούτου κατηγορίας, ἔφθασεν	εἰς	πάντας ἀνθρώπους ἡ φήμη, ἢ
[3, 5]	συνθώμεθα περὶ αὐτοῦ σύμφωνον ἐξενεγκεῖν	εἰς	πάντας ἀνθρώπους πλάνην, καὶ λέγωμεν
[3, 5]	τὴν ἀπ´ αἰῶνος ἐξ αὐτῶν	εἰς	πάντας ἀνθρώπους προελθοῦσαν περὶ θεῶν
[3, 5]	τοῦ Ἰησοῦ, παρέμενον ἔτι μᾶλλον	εἰς	πάντας αὐτόν τε καὶ τὰς
[3, 5]	δὲ κατὰ τὴν ἄρνησιν αὐτοῦ	εἰς	πάντας ἐκήρυξεν ἀνθρώπους, ἐπεὶ καὶ
[3, 6]	εἷς μόνος ὁ Πλάτων εἰδώς,	εἰς	πάντας ἐκφέρειν ὡμολόγει μὴ τολμᾶν,
[3, 7]	τοῦτον ἐπικρυψάμενοι καὶ μὴ ὁμολογοῦντες	εἰς	πάντας, οἷα καὶ ὁπόσα πέπονθεν
[3, 6]	ἀδύνατον δ´ ἦν αὐτῷ λέγειν	εἰς	πάντας, ὅτι μὴ παρῆν αὐτῷ
[3, 5]	μόνους τοὺς ὁμοεθνεῖς, ἀλλὰ καὶ	εἰς	πάντας προελθόντες ἀνθρώπους, καὶ σύμπασαν
[3, 5]	βάλλεσθαι τὸ πρᾶγμα· κηρύττειν δ´	εἰς	πάντας τὸ τοῦ Ἰησοῦ ὄνομα,
[3, 1]	δὲ μὴ ῥήμασιν ἀνθρωπίνοις ἐκέχρηντο	εἰς	πειθὼ τῶν ἀκροωμένων, θεοῦ δὲ
[3, 6]	ἰώμενος παρῄνει μηδενὶ φράζειν μηδὲ	εἰς	πολλοὺς αὐτὸν ἐκφαίνειν γένοιτ´ ἂν
[3, 2]	οὕτως· Καὶ ἀναρρηθήσεται ὡς τιθιζόμενον	εἰς	πρόσωπον αὐτοῦ, καὶ ὡς ῥίζα
[3, 2]	Ἰουδαίων ἔθνος ἐχρημάτιζεν, ὡς καὶ	εἰς	σήμερον Ἰουδαίους ὀνομάζεσθαι, σφόδρα θαυμαστῶς
[3, 2]	ἔτι εἰς τὰ δεξιὰ καὶ	εἰς	τὰ ἀριστερὰ ἐκπέτασον· καὶ τὸ
[3, 2]	τοὺς πασσάλους σου κατίσχυσον, ἔτι	εἰς	τὰ δεξιὰ καὶ εἰς τὰ
[3, 5]	Μὴ κτήσησθε χρυσὸν μηδὲ ἄργυρον	εἰς	τὰς ζώνας, μὴ πήραν εἰς
[3, 6]	Μὴ κτήσησθε χρυσὸν μηδ´ ἄργυρον	εἰς	τὰς ζώνας ὑμῶν, μὴ πήραν
[3, 5]	τί σὺ λέγεις. Καὶ ἐξῆλθεν	εἰς	τὴν ἔξω πρόαυλιν, καὶ ἀλέκτωρ
[3, 2]	Χριστός. Γέγραπται γοῦν· Καὶ ἤγετο	εἰς	τὴν ἔρημον τεσσαράκοντα ἡμέρας πειραζόμενος
[3, 0]	~Τῶν προλεγομένων	εἰς	τὴν εὐαγγελικὴν ἀπόδειξιν αὐτάρκως μοι
[3, 2]	ἡμῶν τὴν μετὰ τὴν ἀναβίωσιν	εἰς	τὴν θεότητα μεταβολήν. Εἰ δὴ
[3, 7]	πεῖσαι δύνασθαι Ἀλλὰ πάλιν ἀφορῶν	εἰς	τὴν τοῦ λόγου δύναμιν ὡς
[3, 7]	ὑπ´ ἀνδρῶν οὐδὲν ἐπαγομένων ἀξιόπιστον	εἰς	τὴν τῶν λεγομένων μαρτυρίαν· πλὴν
[3, 2]	αὐτοῦ λόγον μακρόβιον ἐσόμενον καὶ	εἰς	τὸ ἀεὶ διαρκέσοντα. Πάλιν ἀνώτερον
[3, 5]	τῶν ἴσων τοῖς προειρημένοις τῆς	εἰς	τὸ θεῖον εὐσεβείας ἕνεκα τυχεῖν,
[3, 7]	οὐδ´ ἀξιόπιστον, ἀλλ´ οὐδὲ πιθανὸν	εἰς	τὸ κἂν ἕνα τινὰ τῶν
[3, 5]	ἄρα λόγοις ἐχρήσαντο πρὸς ἀλλήλους	εἰς	τὸ σύμφωνα περὶ αὐτοῦ πλάσασθαι;
[3, 7]	εὐσεβείας ἀθλητῶν, ὁμοῦ δὲ καὶ	εἰς	τὸ τοῖς πᾶσιν φανερὸν καταστῆναι,
[3, 2]	αὐτῶν ἀπὸ τοῦ πρώτου καὶ	εἰς	τὸν τελευταῖον ἐπὶ Μωσέα τοὺς
[3, 5]	οἱ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν μαθηταὶ	εἰς	τοσαύτην ὑπερβολὴν ἐκπληξίας ἤλασαν, ὡς
[3, 6]	ὡς ἀληθῶς ἐνθέῳ συνομολογεῖν; Ἀλλ´	εἰς	τοσοῦτον ἐλαύνεις ἀπηνείας, ὡς μὴ
[3, 6]	τῶν πρότερον περὶ γοητείαν διαβεβλημένων	εἰς	τοσοῦτον μεταβάλλειν τὸν ἑαυτῶν τρόπον,
[3, 5]	τὴν ἐν αὐταῖς ἀλήθειαν, καὶ	εἰς	τοὐναντίον τὰ δηλούμενα παρεκδεχόμενος. Ἀλλ´
[3, 6]	συνειδός, ὡς μηκέτι στέγειν ἀποκρύπτοντας,	εἰς	φανερὸν δὲ ἄγειν τὰ ἀπόρρητα,
[3, 7]	τι διανοηθεὶς ἱστορεῖται, ἀλλ´ οὐδ´	εἰς	φαντασίαν ἐλθὼν τοῦ παραπλησίου; ἀγαπητὸν
[3, 5]	ἑταιρίας, οὐδ´ ἀντεκήρυξε τοῖς ἄλλοις	εἰς	φῶς ἀγαγὼν τὰ συντεθειμένα, ἀλλὰ
[3, 4]	πνεῦμα, εἰπὼν αὐτοῖς ῥήμασιν Πάτερ	εἰς	χεῖράς σου παρατίθεμαι τὸ πνεῦμά
[3, 6]	θεὸν ἐμαρτύρησαν; ὃν πάλαι φιλοσόφων	εἷς	μόνος ὁ Πλάτων εἰδώς, εἰς
[3, 6]	μυρίοι τὸν ἀριθμόν, ἀλλ´ οὐχ	εἷς	οὐδὲ δύο, τὰς κτήσεις ἀπεμπολήσαντες
[3, 6]	αὐτοῖς οὗτος ἦν. Καὶ Κράτης	εἷς	παρ´ αὐτοῖς θαυμάζεται, ὅτι δὴ
[3, 2]	ὁ Χριστός, μακάριοι« φησίν, οἱ	πραεῖς,	ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσι τὴν γῆν«
[3, 6]	τὰς κατὰ πόλεις τῶν πολλῶν	ἐπιβλαβεῖς	ὁμιλίας. Εἰ μήτε τοιγαροῦν δόξης
[3, 7]	καὶ εἰς οὐρανούς, ὥσπερ οἱ	εὐσεβεῖς,	χωρήσας. Ὥστε τοῦτον μὲν οὐ
[3, 5]	οἶδα οὔτε ἐπίσταμαι τί σὺ	λέγεις.	Καὶ ἐξῆλθεν εἰς τὴν ἔξω
[3, 1]	μεμαρτυρημένον, ἔχεις τε λευκὰς καὶ	ἐναργεῖς	ἀποδείξεις, ἐκ τίνος μὲν ἄρξεται
[3, 2]	ἡ βασιλεία αὐτοῦ Εἰ δὴ	μηδεὶς	ἄλλος πώποτε τῶν ἐκ περιτομῆς
[3, 5]	τοῖς πᾶσιν ἀνατρέπωμεν. Προθυμίας δὲ	μηδεὶς	ἡμῶν λειπέσθω» Οὔτε γὰρ μικρὸς
[3, 7]	τῷ παραδόξῳ τοῦ θαύματος, ὅτε	μηδεὶς	μὲν τῶν πώποτε ἐν ἀνθρώποις
[3, 7]	καλύπτοντος λόγον. Διανοηθεὶς γάρ, ὃ	μηδεὶς	πώποτε, νόμους οἰκείους καὶ ξένην
[3, 5]	οὗ ἔμελλεν αὐτὸς ἔρχεσθαι» ἀλλ´	οὐδεὶς	αἱρεῖ λόγος ἀπιστεῖσθαι τοσοῦτο πλῆθος
[3, 2]	τὴν ἀποκυήσασαν αὐτὸν παρθένον, ἧς	οὐδεὶς	ἀνὴρ ἐπιβέβηκεν, ἀφ´ ἧς καίπερ
[3, 6]	ἔχοι λέγειν αὐτῷ γεγονέναι ὅμοιον	(οὐδεὶς	γὰρ ἦν αὐτῷ αἴτιος τῆς
[3, 6]	οὐχὶ τὴν κοινὴν ἐκβεβηκότα φύσιν.	Οὐδεὶς	γοῦν τῶν πώποτε αὐτοδίδακτος ἡμῖν
[3, 6]	ἐξέτασιν πεποιημένων. Οὕτως δὲ ἄρα	οὐδεὶς	ἦν γόης, ὡς ἐλεύθερον ἀφεῖσθαι
[3, 7]	σοι ὁμολογεῖν ἀνάγκη. Προστάξαντι γὰρ	οὐδεὶς	ἠπείθει, ἀλλὰ πειθαρχήσαντες αὐτοῦ τῷ
[3, 2]	δὴ οὖν διὰ τῶν τοσούτων	οὐδεὶς	μὲν ἄλλος μόνος δὲ ὁ
[3, 5]	κωφοῖς τὴν ἀκοὴν παρασχεῖν, ὃ	οὐδείς	ποθ´ ἡμῶν ἤκουσεν· λεπρούς τε
[3, 5]	τυφλοῖς τὸ βλέπειν κεχαρισμένον, ὃ	οὐδείς	ποθ´ ἡμῶν ἱστόρησεν· καὶ κωφοῖς
[3, 2]	δὲ τῶν μετὰ Μωσέα προφητῶν	οὐδεὶς	πρὸ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ὅμοιος
[3, 6]	διδασκάλῳ καὶ αὐτοὶ μετιόντες. Ἀλλ´	οὐδείς	πω τοσούτων ἐτῶν γόης πέφανται
[3, 6]	πρὸς αὐτῶν βεβιασμένον. Εἰ δὲ	οὐδεὶς	πώποτε τῶν καθ´ ἡμᾶς οὔτε
[3, 5]	πλάσμασιν καὶ μέχρι θανάτου διεφύλαξεν,	οὐδείς	τε αὐτῶν πώποτε, τὰ συμβάντα
[3, 5]	παραδίδοται. Καὶ τούτων ταῦτα παθόντων	οὐδεὶς	τῶν λοιπῶν ἐξέστη τῆς προθέσεως,
[3, 5]	τελωνείας καὶ πλεονεξίας σχολαζόντων. τοῦτο	οὐδεὶς	τῶν λοιπῶν εὐαγγελιστῶν ἐδήλωσεν, οὐχ
[3, 5]	ὅτι δὴ στερροί τινες καὶ	βαθεῖς	ὑπῆρχον, μὴ φεύγοντες τὰ τῆς
[3, 6]	τοῦ τῆς διανοίας βάθους, τὰς	ἐμπαθεῖς	ὀρέξεις ἀποτέμνοντας, ἐδίδασκεν λέγων· Εἰσὶν
[3, 5]	τῷ διδασκάλῳ προτεθειμένους. Εἰ δὲ	φιλαλήθεις	ἐν τοῖς περὶ αὐτοῦ σκυθρωποῖς
[3, 5]	ἀνθρώποις» Μετὰ δὲ ταῦτα λίθοις	βληθεὶς	ἀναιρεῖται Στέφανος, ἐπὶ τοῦ Ἰουδαίων
[3, 2]	φῶς. Καὶ ἐπεὶ ἐβουλήθη, καὶ	βουληθεὶς	ἀφεῖλε τὸν πόνον τῆς ψυχῆς
[3, 2]	δεῖξαι αὐτῷ φῶς» πάντως που	βουληθεὶς	πράξειεν ἂν ὃ ἐβουλήθη. Οὐδὲν
[3, 4]	τρόπαιον ὁμοίως τοῖς λοιποῖς κακούργοις	ὑποτμηθεὶς	σιδήρῳ τὰ σκέλη, οὐδὲ ὅλως
[3, 7]	θαυμάσειεν πρὸς ἑαυτὸν ἐπιλογισάμενος καὶ	ἐνθυμηθείς,	ὡς οὐκ ἀνθρώπινον ἦν τὸ
[3, 6]	πολεμίους, ἀλλ´ οὐ φίλους οὐδὲ	συνήθεις,	πολλοῦ δεῖ ὑπηκόους καὶ ὑποχειρίους
[3, 7]	κατορθώσει πράγματος πάντα καλύπτοντος λόγον.	Διανοηθεὶς	γάρ, ὃ μηδεὶς πώποτε, νόμους
[3, 7]	Ἕλλην μὴ βάρβαρος, τοιοῦτόν τι	διανοηθεὶς	ἱστορεῖται, ἀλλ´ οὐδ´ εἰς φαντασίαν
[3, 7]	δὲ μηδὲν θνητὸν καὶ ἀνθρώπινον	διανοηθεὶς	ὅρα εἰ μὴ ὡς ἀληθῶς
[3, 7]	συνεισῆλθεν τίς οὐκ ἂν ὁμολογήσειεν,	διανοηθεὶς	ὡς οὐ ῥᾴδιον ἦν τοῖς
[3, 5]	διὰ τὰ τῆς ἀρετῆς πλεονεκτήματα,	ἐρωτηθεὶς	πρὸς τῶν ἀρχιερέων καὶ διδασκάλων
[3, 7]	ψυχῶν θηρευτὰς ποιήσας, ἔργον τε	ἐπιθεὶς	τῇ φωνῇ τῇ Δεῦτε, ἀκολουθεῖτέ
[3, 5]	ἐπιτιμῶντες ἐπὶ τῇ διδασκαλίᾳ, ὅτε	ἀποκριθεὶς	αὖθις αὐτοῖς ὁ Πέτρος εἶπεν·
[3, 5]	υἱὸς τοῦ θεοῦ τοῦ ζῶντος.	Ἀποκριθεὶς	δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ,
[3, 5]	δὲ τίνα με λέγετε εἶναι;	ἀποκριθεὶς	δὲ Σίμων Πέτρος εἶπεν, σὺ
[3, 5]	τί φησίν· ἐρωτήσαντος τοῦ Ἰησοῦ,	Ἀποκριθεὶς	ὁ Πέτρος λέγει, σὺ εἶ
[3, 4]	φωνήσας μέγα, καὶ τῷ πατρὶ	παρατιθεὶς	τὸ πνεῦμα, εἰπὼν αὐτοῖς ῥήμασιν
[3, 5]	τοῦ προκειμένου; οἷς ἔτι ταῦτα	προσθεὶς	ἐπὶ τὸ ἕτερον στῖφος τῶν
[3, 7]	διαρκέσειν· εἴποτέ τις τούτων πονηρίᾳ	ληφθεὶς	τῷ τοῦ Χριστοῦ λόγῳ πολεμεῖν
[3, 7]	ἀκολουθεῖτέ μοι, καὶ ποιήσω ὑμᾶς	ἁλιεῖς	ἀνθρώπων» ἐπειδὴ δὲ λοιπὸν αὐτοὺς
[3, 7]	ἀκολουθεῖτέ μοι, καὶ ποιήσω ὑμᾶς	ἁλιεῖς	ἀνθρώπων» φησάσῃ, ὁμοῦ τε ἐργάτας
[3, 7]	ἀθανάτη ψυχὴ μετὰ σῶμα προβαίνει	γιγνώσκεις,	σοφίης δὲ τετμημένη αἰὲν ἀλᾶται·
[3, 6]	καὶ φαρμακέα δεινὸν καὶ ἀπατεῶνα	καλεῖς.	ἆρ´ οὖν πρῶτος αὐτὸς καὶ
[3, 5]	τοιαῦτα πλασάμενοι καὶ συνθέμενοι ἀλλήλοις	εὐτελεῖς	ἄνδρες καὶ ἰδιῶται παρῄεσαν ἐπὶ
[3, 7]	τὴν φύσιν καὶ πηλίκος, ἄνδρας	εὐτελεῖς	ἐξ ἁλείας καὶ ταπεινοῦ βίου
[3, 5]	εἶναι, μή τί γε κατὰ	εὐτελεῖς	καὶ ἰδιώτας, πολλοῦ δεῖ κατὰ
[3, 5]	αὐτοὺς ἀξίους κρίνειεν, ἄνδρας μὲν	εὐτελεῖς	ὁμολογουμένως καὶ τὸν λόγον ἰδιώτας,
[3, 2]	λόγος ἐν τῷ Παρέστησαν οἱ	βασιλεῖς	τῆς γῆς, καὶ οἱ ἄρχοντες
[3, 5]	αὐτῆς, καὶ δώσω σοι τὰς	κλεῖς	τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, καὶ
[3, 7]	καὶ τοὺς θυμοὺς τῶν κατὰ	πόλεις	δεισιδαιμόνων φόβῳ τῆς μείζονος ἀρχῆς
[3, 7]	διδασκαλίᾳ, πάλαι ἂν ἑώρας κατὰ	πόλεις	καὶ κατὰ ἀγροὺς ἐμφυλίους στάσεις,
[3, 6]	διώκειν καὶ φεύγειν τὰς κατὰ	πόλεις	τῶν πολλῶν ἐπιβλαβεῖς ὁμιλίας. Εἰ
[3, 3]	τινας μετὰ τὸν ἀνωτάτω θεὸν	δυνάμεις,	ἀσωμάτους τὴν φύσιν καὶ νοεράς,
[3, 3]	καὶ σὺν τοῖς πονηροῖς διατρίβειν	δυνάμεις	δαιμόνων καὶ πνευμάτων πονηρῶν καὶ
[3, 7]	λόγον (διὸ καὶ τοιαύτας τεραστίας	δυνάμεις	πεποιηκέναι οἷα θεόν) τοτὲ δὲ
[3, 5]	αὐτὸν ἐπικρύψασθαι, ἀλλὰ καὶ τοῦτον	ἡμεῖς	ἀδιαστρέπτως ἐπιλυώμεθα, μαρτυροῦντες εὖ μάλα
[3, 2]	διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, ὅπως	ἡμεῖς,	ἀνειληφότος αὐτοῦ τὰ ἡμέτερα ἀμπλακήματα
[3, 2]	διαρκέσοντα. Πάλιν ἀνώτερον εἰπών καὶ	ἡμεῖς	ἐλογισάμεθα αὐτὸν εἶναι ἐν πόνῳ»
[3, 2]	καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται, καὶ	ἡμεῖς	ἐλογισάμεθα αὐτὸν εἶναι ἐν πόνῳ
[3, 3]	οὐδὲ παρὰ τῶν κρειττόνων ἤπερ	ἡμεῖς	ἐσμεν, οὐδ´ ἔστιν ὃ τὴν
[3, 2]	ἐπ´ αὐτόν, τῷ μώλωπι αὐτοῦ	ἡμεῖς	ἰάθημεν. Πάντες ὡς πρόβατα ἐπλανήθημεν,
[3, 2]	Ἰουδαίων ὠνόμασεν, ὥσπερ οὖν καὶ	ἡμεῖς	Ἰουδαίους προσαγορεύομεν. Εἶτά φησιν μὴ
[3, 5]	τιμωρίαν, ὅστις ποτὲ ἦν, πάντων	ἡμεῖς	μάλιστα ἀκριβῶς ἴσμεν, οἷα μύσται
[3, 6]	δῆλον ὡς πᾶν τοὐναντίον τούτοις	ἡμεῖς	οἱ τὰ Ἰησοῦ φρονοῦντες ἐπιτηδεύομεν,
[3, 5]	λεχθέντα Ματθαῖος δηλοῖ διὰ τούτων·	Ὑμεῖς	δὲ τίνα με λέγετε εἶναι;
[3, 5]	καὶ πάλιν Κλαύσετε καὶ θρηνήσετε	ὑμεῖς,	ὁ δὲ κόσμος χαρήσεται» πῶς
[3, 3]	καὶ φιλοσόφων δὲ οἱ μάλιστα	διαφανεῖς	τοῖς αὐτοῖς συνηνέχθησαν, γεννητὸν καὶ
[3, 5]	ψεῦδος μὴ ἐπὶ μόνους τοὺς	ὁμοεθνεῖς,	ἀλλὰ καὶ εἰς πάντας προελθόντες
[3, 6]	ἐνθέῳ συνομολογεῖν; Ἀλλ´ εἰς τοσοῦτον	ἐλαύνεις	ἀπηνείας, ὡς μὴ λογισμοῖς σώφροσιν
[3, 5]	Ἰησοῦ ὄνομα, καὶ τὰς παραδόξους	πράξεις	αὐτοῦ κατά τε ἀγροὺς καὶ
[3, 2]	οὐρανῶν κατήγγειλε. Καὶ ἄλλας δὲ	πράξεις	εὕροις ἂν ὑπὸ τοῦ σωτῆρος
[3, 5]	πεποίηκεν. Ἔχουσιν δὲ αὐτοῦ αἱ	λέξεις	οὕτως· Καὶ ὅτε ἡμέρα ἐγένετο,
[3, 5]	περὶ τῶν πράξεων τοῦ Ἰησοῦ	διαλέξεις·	ὃς ἐλθὼν ἐπ´ ἐκεῖνα τῆς
[3, 6]	τῆς διανοίας βάθους, τὰς ἐμπαθεῖς	ὀρέξεις	ἀποτέμνοντας, ἐδίδασκεν λέγων· Εἰσὶν εὐνοῦχοι
[3, 1]	ἔχεις τε λευκὰς καὶ ἐναργεῖς	ἀποδείξεις,	ἐκ τίνος μὲν ἄρξεται τὸ
[3, 6]	λόγος ἡμῖν ὁδεύοι, δέχου τὰς	ἀποδείξεις	καὶ ἀπὸ ἱστορίας ἐγγράφου. Οἱ
[3, 3]	τῇ Προπαρασκευῇ πεποιήμεθα διὰ πλείστων	ἀποδείξεις.	Τοιαῦτα ἄττα τυγχάνει καὶ ἐν
[3, 7]	γε τοῖς πᾶσιν διάδηλοι καὶ	διαπρεπεῖς	ἐγίνοντο τῶν παρὰ τῷ θεῷ
[3, 4]	ἀνθρώποις γεγενημένος. Οὐ γὰρ νόσῳ	διαφθαρείς,	ἀλλ´ οὐδὲ βρόχῳ ἢ πυρί,
[3, 7]	θεόν) τοτὲ δὲ τούτοις ἐναντίως	ὕβρεις	αὐτὸν καὶ ἀτιμίας ὑπομεῖναι καὶ
[3, 5]	καὶ διασυρμοὺς δικαστῶν, τάς τε	ὕβρεις	καὶ τὰς πληγὰς τὰς κατὰ
[3, 5]	τὴν προσηγορίαν ποιητέον, καὶ πάσας	ὕβρεις	καὶ τιμωρίας ὑπομενετέον, πάντα τε
[3, 2]	τοῦ λαοῦ ἔλεγχον διὰ τὰς	παραβάσεις	τοῦ Μωσέως ἐποιοῦντο νόμου, προύτρεπόν
[3, 6]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἐπιδέδεικται δύναμις;	ἰάσεις	δὲ τοσάσδε καὶ παραδόξους εὐεργεσίας
[3, 5]	ἀναβλέψεις καὶ μυρίας ἄλλας νοσούντων	ἰάσεις	πρὸς αὐτοῦ γενέσθαι ἐμαρτύρησαν, καὶ
[3, 5]	καὶ λεπρῶν καθάρσεις καὶ δαιμόνων	ἀπελάσεις	νεκρῶν τε ἀναβιώσεις πηρῶν τε
[3, 3]	ὑπομιμνήσκων καὶ μελλούσης ἔσεσθαι κρίσεως,	κολάσεις	τε καὶ τιμωρίας ἀπαραιτήτους τοῖς
[3, 7]	πόλεις καὶ κατὰ ἀγροὺς ἐμφυλίους	στάσεις,	διωγμούς τε καὶ πολέμους οὐ
[3, 6]	μαθητευόμενοι, καθαροὶ καὶ γνήσιοι τὰς	διαθέσεις,	ὡς μηδὲν ὕπουλον ἐν αὐτοῖς
[3, 2]	καὶ ἧς παρέδωκε διδασκαλίας τὰς	παραθέσεις	ποιούμενοι. ~γʹ Πῶς πρὸς τοὺς
[3, 6]	θυμιάμασιν καί τισιν ἄλλοις τοιουτοτρόποις	ἀκέσεις	τῶν παθῶν ἑαυτοῖς πορίζειν. ταῦτα
[3, 2]	ὅπως ἂν ἐξαγγείλω πάσας τὰς	αἰνέσεις	σου» Τούτοις δὲ πᾶσιν ἀντιβλέψαι
[3, 7]	Ὥστε τοῦτον μὲν οὐ βλασφημήσεις,	ἐλεήσεις	δὲ τῶν ἀνθρώπων τὴν ἄνοιαν.
[3, 2]	οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐκ	ἐπιορκήσεις	Ὁ δὲ σωτὴρ ἡμῶν ἐπιτείνων
[3, 7]	χωρήσας. Ὥστε τοῦτον μὲν οὐ	βλασφημήσεις,	ἐλεήσεις δὲ τῶν ἀνθρώπων τὴν
[3, 0]	τῆς εἰς ἀνθρώπους ἐπιφανείας αὐτοῦ	προρρήσεις,	ἃς αὐτῷ μόνῳ ἐφαρμόζειν ἐξ
[3, 2]	εἰκότως μετὰ τὰς περὶ αὐτοῦ	προρρήσεις	ἐπιφέρει λέγων· Εὐφράνθητι, στεῖρα ἡ
[3, 5]	οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ	ψευδομαρτυρήσεις»	συκοφαντῶν αὐτὸν διέβαλλέ τις λέγων
[3, 6]	ἐν ὄρεσι διατριβὰς καὶ τὰς	ἀναχωρήσεις	διώκειν καὶ φεύγειν τὰς κατὰ
[3, 6]	οὐχ εἷς οὐδὲ δύο, τὰς	κτήσεις	ἀπεμπολήσαντες πένησι καὶ ἐνδεέσιν μεταδεδώκασιν,
[3, 5]	στόματος οἱ πάντες καὶ λεπρῶν	καθάρσεις	καὶ δαιμόνων ἀπελάσεις νεκρῶν τε
[3, 5]	ἐν τοῖς νόμοις λέγοντος οὐ	φονεύσεις,	οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ
[3, 2]	Πάλιν Μωσῆς νομοθετεῖ λέγων· Οὐ	φονεύσεις,	οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐκ
[3, 6]	φήσαντα· Ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις, οὐ	μοιχεύσεις·	ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ὅτι
[3, 5]	νόμοις λέγοντος οὐ φονεύσεις, οὐ	μοιχεύσεις,	οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις» συκοφαντῶν
[3, 2]	νομοθετεῖ λέγων· Οὐ φονεύσεις, οὐ	μοιχεύσεις,	οὐ κλέψεις, οὐκ ἐπιορκήσεις Ὁ
[3, 2]	ψυχήν μου εἰς ᾅδην, οὐδὲ	δώσεις	τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν»
[3, 5]	καὶ δαιμόνων ἀπελάσεις νεκρῶν τε	ἀναβιώσεις	πηρῶν τε ἀναβλέψεις καὶ μυρίας
[3, 3]	ἀπολωλότα μόνος ἀνανεωσάμενος οὐκ εἰς	βραχεῖς	καὶ μετρίους, ἀλλ´ εἰς ὅλον
[3, 3]	ὥστε μηκέτι κατὰ τὸ παλαιὸν	βραχεῖς	τινας καὶ ἀριθμῷ ληπτοὺς ὀρθὰς
[3, 1]	διὰ τῶν προφητικῶν φωνῶν μεμαρτυρημένον,	ἔχεις	τε λευκὰς καὶ ἐναργεῖς ἀποδείξεις,
[3, 7]	σε δυσωπείτω τῶν οἰκείων ῥήματα.	Ἔχεις	τοιγαροῦν τὸν ἡμέτερον σωτῆρα Ἰησοῦν
[3, 6]	ὁποῖός τις ἦν, βούλει διαγιγνώσκειν,	ἔχεις	τοῦ Ἰησοῦ τῶν λόγων μαθητὰς
[3, 5]	νεκρῶν τε ἀναβιώσεις πηρῶν τε	ἀναβλέψεις	καὶ μυρίας ἄλλας νοσούντων ἰάσεις
[3, 5]	οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ	κλέψεις,	οὐ ψευδομαρτυρήσεις» συκοφαντῶν αὐτὸν διέβαλλέ
[3, 2]	Οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ	κλέψεις,	οὐκ ἐπιορκήσεις Ὁ δὲ σωτὴρ
[3, 2]	τοῦ Χριστοῦ ὁ Δαβίδ· Οὐκ	ἐγκαταλείψεις	τὴν ψυχήν μου εἰς ᾅδην,
[3, 5]	κατ´ αὐτοῦ συκοφάνταις, πηρωθείη τὰς	ὄψεις;	διὰ τί δὲ μὴ ἐψεύσαντο
[3, 1]	τὴν ἀνάβλεψιν παρεῖχεν, τοῖς τὰς	ὄψεις	τοῦ σώματος διεφθαρμένοις τὸ βλέπειν
[3, 4]	τῇ προσηκούσῃ παραδοθέντος ταφῇ, τριταῖος	αὖθις	ἀπελάμβανε τοῦτο, ὁ πρὶν ἀναχωρήσας
[3, 7]	τοῦ φρονήματος ἐπιδειξάμενοι, τὴν οἰκείαν	αὖθις	ἀπελάμβανον ἐλευθερίαν, εἰς μεῖζον ὁσημέραι
[3, 5]	ἐπὶ τῇ διδασκαλίᾳ, ὅτε ἀποκριθεὶς	αὖθις	αὐτοῖς ὁ Πέτρος εἶπεν· Πειθαρχεῖν
[3, 2]	ἕως περάτων τῆς οἰκουμένης καὶ	αὖθις·	Πάντα τὰ ἔθνη δουλεύσουσιν αὐτῷ
[3, 2]	συμβοσκηθήσεται λύκος μετὰ ἀρνός, καὶ	πάρδαλις	συναναπαύσεται ἐρίφῳ, καὶ μοσχάριον καὶ
[3, 1]	πειθὼ τῶν ἀκροωμένων, θεοῦ δὲ	δύναμις	ἦν ἡ συνεργοῦσα αὐτοῖς ἐν
[3, 6]	ἡ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἐπιδέδεικται	δύναμις;	ἰάσεις δὲ τοσάσδε καὶ παραδόξους
[3, 2]	ἦν φύσεως ἡ περὶ αὐτὸν	δύναμις·	οἷς ἀκολούθως καὶ τὰ τῆς
[3, 6]	παρῆν αὐτῷ τοσαύτη τις εὐσεβείας	δύναμις	ὅση τοῖς Ἰησοῦ μαθηταῖς, οἷς
[3, 7]	τῆς περὶ αὐτὸν ἐνθέου ἀρετῆς	δύναμις.	Παράδοξον ἴσως δόξειεν ἄν τισιν
[3, 7]	ὀνόματι αὐτοῦ» Ἐπειδὴ γὰρ ἡ	δύναμις	τῆς αὐτοῦ προσηγορίας τοιαύτη τις
[3, 7]	ἐξέπληττεν ἡ τῶν παραδόξων ἔργων	ἐπίδειξις.	Καὶ δὴ οὕτω διακειμένοις πάνθ´
[3, 2]	φύσεως ἡ περὶ αὐτὸν δύναμις·	οἷς	ἀκολούθως καὶ τὰ τῆς κατ´
[3, 4]	κύριος ἡμῶν εἰσέτι καὶ νῦν,	οἷς	ἂν κρίνειεν, μικρά τινα τῆς
[3, 4]	τὴν εἰς οὐρανοὺς πορείαν στειλάμενος·	οἷς	δὴ καὶ ὑποθήκας περὶ τῶν
[3, 6]	δύναμις ὅση τοῖς Ἰησοῦ μαθηταῖς,	οἷς	διὰ τῆς τοῦ διδασκάλου συνεργίας
[3, 5]	τις τἀληθὲς διαστρέφων τὴν ἐναντίαν	οἷς	ἐδίδασκεν περιβάλλειν αὐτῷ δόξαν πειρῷτο.
[3, 5]	ἄξιοι καὶ ἐν τοῖς λοιποῖς,	οἷς	ἐμαρτύρησαν αὐτῷ τὰ παράδοξα, φαύλης
[3, 6]	ἡμῶν πολεμίου γραφῆς, ἣν ἐν	οἷς	ἐπέγραψεν· Περὶ τῆς ἐκ λογίων
[3, 6]	τὸν διδάσκαλον ἑώρων καὶ τἀναντία	οἷς	ἑτέρους ἐδίδασκεν μετιόντα; πάλαι δ´
[3, 5]	εἰρημένων εἰς ἀπόδειξιν τοῦ προκειμένου;	οἷς	ἔτι ταῦτα προσθεὶς ἐπὶ τὸ
[3, 4]	πρὶν ἦν, τοῖς οἰκείοις μαθηταῖς,	οἷς	καὶ ἐπὶ βραχὺ ὁμιλήσας καί
[3, 5]	καὶ μοιχεύειν καὶ τἀναντία πράττειν	οἷς	νομοθετεῖν προσποιεῖται, σχηματίζεσθαι δὲ καὶ
[3, 5]	ἐπ´ ἐκεῖνα τῆς ἱστορίας, ἐν	οἷς	ὁ Ἰησοῦς ἐρωτήσας, τίνα φασὶν
[3, 5]	ὄνομα αὐτοῦ συμβήσεσθαι αὐτοῖς, ἐν	οἷς	προλέγων ἐμαρτύρατο, ὅτι καὶ ἐπὶ
[3, 7]	ἐνθέων ἔργων τῆς ἐν τοῖς	λόγοις	ἀληθείας αὐτοῦ τὴν πεῖραν εἰλήφεσαν;
[3, 2]	ἑαυτοῦ. Εἰ δὲ καὶ τραυματισθήσεται	λόγοις	βλασφήμοις βαλλόμενος, καὶ τοῦτ´ ἔργον
[3, 7]	οὐχ ἁπλοῖς οὐδ´ ἀναποδείκτοις ἐμαρτύρουν	λόγοις,	δι´ αὐτῆς δ´ ἐνεργείας ἔπειθον,
[3, 7]	ῥᾴδιον ἐποιοῦντο τὴν ἐν τοῖς	λόγοις	διάθεσιν. Λέγονται γοῦν ἤδη τινὲς
[3, 5]	θεῶν φήμην μὴ ῥηματίοις καὶ	λόγοις	δυνάμει δὲ τοῦ σταυρωθέντος διδασκάλου
[3, 7]	τίσιν οὖν καὶ ὁποίοις ἐχρῶντο	λόγοις	ἐπὶ πειθὼ τῶν ἀκουόντων, ἐπεὶ
[3, 5]	ἄρα πιθανὸν εἰπεῖν χρήσασθαι αὐτοὺς	λόγοις	ἐπὶ ταῖς συνθήκαις; ἢ μή
[3, 3]	φιλόσοφα εἰ ἀρετῆς μεστά, τίσιν	λόγοις	εὐλόγως ἂν ὁ τούτων διδάσκαλος
[3, 5]	τῆς τελευτῆς καθεωρακότες, ποίοις ἄρα	λόγοις	ἐχρήσαντο πρὸς ἀλλήλους εἰς τὸ
[3, 6]	καὶ αὐτοῖς ἔργοις ἀλλ´ οὐ	λόγοις	μόνοις τῆς τοῦ Ἰησοῦ μαθητείας
[3, 3]	θεῖον; ὅπως δὲ καὶ τίσιν	λόγοις	οἱ παλαιοὶ Ἑβραῖοι θύειν μνημονεύονται,
[3, 6]	οὐδένα τρόπον ἑπόμενον τοῖς οἰκείοις	λόγοις.	Πάλιν ὁ μὲν γόης καὶ
[3, 7]	αὐτῶν διδασκαλίαν. Οὐ γὰρ τοῖς	λόγοις	πεισθέντες ἀλλὰ τοῖς ἔργοις προκαταληφθέντες
[3, 5]	πλάττεσθαι αὐτοῖς σκοπὸς ἦν καὶ	λόγοις	ψευδέσι τὸν διδάσκαλον κοσμεῖν, οὐκ
[3, 6]	μάρτυρες συγγενόμενοι τοιούτοις, καὶ αὐτοῖς	ἔργοις	ἀλλ´ οὐ λόγοις μόνοις τῆς
[3, 5]	τῷ Ἰησοῦ καὶ τοῖς παραδόξοις	ἔργοις	αὐτοῦ μετὰ παρρησίας ἐμαρτύρουν. Καὶ
[3, 5]	μή τισιν θαυμαστοῖς καὶ παραδόξοις	ἔργοις	καὶ ξενιζούσῃ κέχρητο διδασκαλίᾳ; μαρτυρεῖ
[3, 2]	ἄνθρωποί εἰσιν Πάλιν Μωσῆς θαυμασίοις	ἔργοις	καὶ παραδοξοποιίαις τὴν πρὸς αὐτοῦ
[3, 7]	τοῖς λόγοις πεισθέντες ἀλλὰ τοῖς	ἔργοις	προκαταληφθέντες ῥᾴδιον ἐποιοῦντο τὴν ἐν
[3, 4]	τὸ τρόπαιον ὁμοίως τοῖς λοιποῖς	κακούργοις	ὑποτμηθεὶς σιδήρῳ τὰ σκέλη, οὐδὲ
[3, 4]	καὶ αἱμορροοῦσα γυνὴ μακραῖς ἐτῶν	περιόδοις	πρὸς τοῦ πάθους κατατρυχομένη, ἐπειδὴ
[3, 5]	γένοιτ´ ἂν κάλλιον ἐχθροὺς καὶ	θεοῖς	καὶ ἀνθρώποις ἐπ´ οὐδενὶ λόγῳ
[3, 5]	πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν καὶ τὸ	θεοῖς	μὲν τοῖς ἐξ αἰῶνος παρὰ
[3, 7]	καὶ σπονδὰς ὡς ἂν ἤδη	θεοῖς	οὖσιν τοῖς τοῦ Ἰησοῦ προσαγηοχέναι·
[3, 2]	ἀλλὰ τὴν κατ´ οὐρανὸν ψυχαῖς	φιλοθέοις	προσήκουσαν τοῖς κατορθοῦσι τὸν πρὸς
[3, 5]	τῶν κατὰ χρόνους ἐπί τισιν	ἀγαθοῖς	κατορθώμασι βοηθέντων συνεγράψαντο. ἢ τοῖς
[3, 7]	Καὶ σὺ δ´ ἂν αὐτὸς	καταμάθοις	τὸ ἔνθεον τῆς περὶ αὐτοῦ
[3, 5]	ἢ ἀνθρώποις» Μετὰ δὲ ταῦτα	λίθοις	βληθεὶς ἀναιρεῖται Στέφανος, ἐπὶ τοῦ
[3, 5]	ἀποκρινάμενος ὅτι υἱὸς θεοῦ εἴη,	λίθοις	καὶ αὐτὸς πρὸς αὐτῶν βάλλεται.
[3, 5]	Παρῄνει δ´ αὐτοῖς καὶ τῶν	Ἰουδαίοις	ὑπὸ Μωσέως παρηγγελμένων κρείττονα φρονεῖν.
[3, 3]	οἳ τοῖς πάλαι προφήταις καὶ	δικαίοις	ἀνδράσιν εὐσεβεῖν ὁμοίως διὰ μόνης
[3, 5]	τῶν πατρῴων θεῶν δόξαις. Κελεύωμεν	Ῥωμαίοις	αὐτοῖς πρώτιστα πάντων μὴ σέβειν
[3, 5]	πάντα ὑπὲρ αὐτοῦ πείσεσθαι, τοὺς	Ῥωμαίοις	ὁμοῦ καὶ Ἕλλησι καὶ βαρβάροις
[3, 7]	ἡμῖν ἔσται δυνατόν; πῶς γὰρ	Ῥωμαίοις,	φέρε, κηρύξομεν; πῶς δ´ Αἰγυπτίοις
[3, 1]	πολλῶν ὀλίγα προλαβεῖν τῶν παρ´	Ἑβραίοις	ἀνέκαθεν περὶ τοῦ Χριστοῦ προφητευομένων,
[3, 3]	τὰ πρόπαλαι μόνοις τοῖς θεοφιλέσιν	Ἑβραίοις	ἐγνωσμένα εἰς πάντας ἀνθρώπους ἀοράτῳ
[3, 2]	τοῦ Χριστοῦ πάλαι πρότερον παρ´	Ἑβραίοις	ἐμελετᾶτο. Μή τι οὖν ἐπίδοξόν
[3, 3]	δ´ ἐκ μακροῦ πάλαι θεοφιλέσιν	Ἑβραίοις	προσφιλής, ὥσπερ οὖν δέδεικται διὰ
[3, 1]	προελάμβανον. ~αʹ Ὅπως οἱ παρ´	Ἑβραίοις	προφῆται τὸ εὐαγγέλιον ἐκήρυττον. Τοῦ
[3, 0]	θεοῦ, αἵ τε τῶν παρ´	Ἑβραίοις	προφητῶν περὶ τῆς κατ´ αὐτὸν
[3, 2]	ὁ Χριστὸς τοῦ θεοῦ τοῖς	Φαρισαίοις	ἔλεγεν· Εἰ δὲ ἐν δακτύλῳ
[3, 6]	ἐπιθυμίας ἀκολάστου, φήσαντα· Ἐρρέθη τοῖς	ἀρχαίοις,	οὐ μοιχεύσεις· ἐγὼ δὲ λέγω
[3, 2]	κληρονομοῦντα πολλούς, καὶ σκῦλα τοῖς	οἰκείοις	διανέμοντα; Καὶ ἄλλως δὲ περὶ
[3, 3]	αἰτιῷτο, ἴστω μὴ φίλα τοῖς	οἰκείοις	διδασκάλοις φρονῶν, οἵ γε, ὡς
[3, 2]	οἷα δή τινα σκῦλα τοῖς	οἰκείοις	διένειμεν μαθηταῖς. Διό φησιν ὁ
[3, 6]	κατ´ οὐδένα τρόπον ἑπόμενον τοῖς	οἰκείοις	λόγοις. Πάλιν ὁ μὲν γόης
[3, 4]	καὶ τὸ πρὶν ἦν, τοῖς	οἰκείοις	μαθηταῖς, οἷς καὶ ἐπὶ βραχὺ
[3, 2]	πρὸς πρόσωπον ἐν πᾶσι τοῖς	σημείοις	καὶ τέρασι Δέδεικται τοίνυν τὸ
[3, 5]	τὴν ἔκβασιν τῆς τελευτῆς καθεωρακότες,	ποίοις	ἄρα λόγοις ἐχρήσαντο πρὸς ἀλλήλους
[3, 5]	καταψεύσασθαι τῶν μὴ γεγονότων; καὶ	ποίοις	ἄρα πιθανὸν εἰπεῖν χρήσασθαι αὐτοὺς
[3, 7]	προστυχοῦσι διελέγοντο. τίσιν οὖν καὶ	ὁποίοις	ἐχρῶντο λόγοις ἐπὶ πειθὼ τῶν
[3, 4]	καὶ ἄλλοτε πάλιν νοσηλευομένοις καὶ	παντοίοις	ἀσθενειῶν εἴδεσι καταπονουμένοις τὴν ἴασιν
[3, 7]	κώμαις τε καὶ χώραις καὶ	παντοίοις	ἔθνεσιν, πάλιν ἐξ ἀνάγκης ἀνατρέχειν
[3, 6]	νοῦν, μηδὲ πείθεσθαι τοῖς εἰκόσι	τεκμηρίοις,	ὑπονοῶν τάχα που τοὺς λέγοντας
[3, 7]	αὐχοῦντες, ἐπ´ ὀλίγον ἐγγυμνασάμενοι τοῖς	πειρατηρίοις,	τὸ δὲ γνήσιον καὶ εἰλικρινὲς
[3, 5]	ἔν τε τοῖς κατὰ νόμους	δικαστηρίοις	καὶ ἐν ταῖς κοιναῖς ἀμφισβητήσεσιν
[3, 7]	τὰς περὶ τοῦ Ἰησοῦ γραφὰς	πατρίοις	χαρακτῆρσιν καὶ πατρίῳ φωνῇ μετελάμβανον.
[3, 5]	μαθητῶν, ἀφεῖται παραχρῆμα ἐλεύθερος, κἂν	μυρίοις	ἔνοχος ἁλίσκηται πλημμελήμασιν. Καὶ τί
[3, 5]	ὀνόματα εἰσέτι νῦν παρὰ τοῖς	ἐγχωρίοις	μνημονεύεται· ὡς καὶ ἐκ τούτων
[3, 2]	ὅτι ἄνθρωποί εἰσιν Πάλιν Μωσῆς	θαυμασίοις	ἔργοις καὶ παραδοξοποιίαις τὴν πρὸς
[3, 6]	πλάνος τοῖς ἀπειρημένοις καὶ τοῖς	ἀνοσίοις	ἑαυτὸν ἐπιδίδωσιν ἀνοσίων καὶ ἀθεμίτων
[3, 6]	μιαρὸς τὸν τρόπον, ἀπειρημένοις καὶ	ἀνοσίοις	ἐγχειρῶν, πάντα πράττει αἰσχροῦ καὶ
[3, 5]	προελθοῦσαν περὶ θεῶν φήμην μὴ	ῥηματίοις	καὶ λόγοις δυνάμει δὲ τοῦ
[3, 7]	Ῥωμαίοις, φέρε, κηρύξομεν; πῶς δ´	Αἰγυπτίοις	διαλεχθησόμεθα; ποίᾳ δὲ χρησόμεθα λέξει
[3, 2]	Μωσῆς ἐκ πικρᾶς τῆς ὑπ´	Αἰγυπτίοις	δουλείας τὸ Ἰουδαίων ἔθνος εἰς
[3, 5]	ὧν μάλιστα προθυμητέον καὶ τοῖς	κακοῖς	ὁμόσε χωρητέον, ὑπόδειγμα τὸν διδάσκαλον
[3, 3]	ἄττα τυγχάνει καὶ ἐν τοῖς	δογματικοῖς	μαθήμασιν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀναφερόμενα
[3, 3]	τοῖς ἀσεβέσι τιμωρίας; Ἐν τοῖς	δογματικοῖς	τῶν αὐτοῦ λόγων παρειλήφαμεν εἶναί
[3, 6]	φύσιν ὑπερβεβηκέναι τὸν δηλούμενον; Ἀλλὰ	διδασκάλοις	αὐτὸν φῂς προσεσχηκέναι πλάνοις, μηδὲ
[3, 3]	ἴστω μὴ φίλα τοῖς οἰκείοις	διδασκάλοις	φρονῶν, οἵ γε, ὡς εἰκὸς
[3, 7]	τοῦ Ἰησοῦ μαθητῶν, οὐκ ἐν	ἀδήλοις	που καὶ ἀφανέσι τόποις, ἀλλ´
[3, 5]	ὡς τοιαῦτα πλασάμενοι καὶ συνθέμενοι	ἀλλήλοις	εὐτελεῖς ἄνδρες καὶ ἰδιῶται παρῄεσαν
[3, 5]	ἀνθ´ ὧν, φέρε, δεξιὰς δόντες	ἀλλήλοις,	ὁμοῦ πάντες συνθώμεθα περὶ αὐτοῦ
[3, 5]	τῆς ἑταιρίας, οὐδ´ ἀντεκήρυξε τοῖς	ἄλλοις	εἰς φῶς ἀγαγὼν τὰ συντεθειμένα,
[3, 5]	βοηθέντων συνεγράψαντο. ἢ τοῖς μὲν	ἄλλοις	πιστεύειν εὔλογον, μόνοις δὲ τούτοις
[3, 5]	παρῄνει δ´ αὐτοῖς πρὸς τοῖς	ἄλλοις	τῆς ἀληθείας οὕτως ἔχεσθαι ὡς
[3, 6]	καὶ βοτανῶν θυμιάμασιν καί τισιν	ἄλλοις	τοιουτοτρόποις ἀκέσεις τῶν παθῶν ἑαυτοῖς
[3, 6]	πετάλων τινῶν περιέργων ἐπιγραφαῖς, οὐδ´	ἄλλοις,	ὧν τὴν χρῆσιν ἀδιάφορον οἱ
[3, 5]	γεγενημένοι· σεμνὸς μέν τις τοῖς	πολλοῖς	ἐφαντάζετο, καί τι πλέον ἔχειν
[3, 6]	κατὰ τὸν παρόντα καιρὸν ἐν	ὅλοις	τοῖς ἐπὶ γῆς ἔθνεσιν μυρία
[3, 2]	θεοῦ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια Ἐφ´	ὅλοις	τούτοις Μωσῆς μετωνόμασε τὸν Ναυὴν
[3, 7]	τὸν θάνατον ἀναβιώσει αὐτοῦ οὐχ	ἁπλοῖς	οὐδ´ ἀναποδείκτοις ἐμαρτύρουν λόγοις, δι´
[3, 1]	με κηρῦξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ	τυφλοῖς	ἀνάβλεψιν ἥντινα προφητείαν ὁ σωτὴρ
[3, 4]	ὁ δὲ τὸ κελευσθὲν ἐποίει.	τυφλοῖς	δὲ πάλιν ἄλλοτε τὰ βλεπτικὰ
[3, 1]	πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς Καὶ	τυφλοῖς	δὲ τὴν ἀνάβλεψιν παρεῖχεν, τοῖς
[3, 5]	πλάνην, καὶ λέγωμεν ἑωρακέναι αὐτὸν	τυφλοῖς	τὸ βλέπειν κεχαρισμένον, ὃ οὐδείς
[3, 4]	καὶ τῷ κλύδωνι καὶ τοῖς	ἀνέμοις,	καὶ πάντα γε ἔστη παραχρῆμα,
[3, 2]	Εἰ δὲ καὶ τραυματισθήσεται λόγοις	βλασφήμοις	βαλλόμενος, καὶ τοῦτ´ ἔργον ἔσται
[3, 5]	ἀπατεῶνα καὶ πλάνης διδάσκαλον ὑπ´	ὀφθαλμοῖς	ἁπάντων ἡμῶν τὴν ἐσχάτην ὑπομείναντα
[3, 4]	ἄνεισιν ὅθεν καὶ παρῆν, ὑπ´	ὀφθαλμοῖς	αὐτῶν τὴν εἰς οὐρανοὺς πορείαν
[3, 6]	ἰτέον, ἐρωτητέον τε εἴ ποτε	ὀφθαλμοῖς	εἶδεν ἢ ἀκοῇ ἔγνω γόητάς
[3, 5]	ὡμολογημένοις πολεμεῖν, τὸν δ´ ὑπ´	ὀφθαλμοῖς	ἡμῶν ἀποθανόντα διδάσκαλον θεὸν εἶναι
[3, 6]	κατέστη αἴτιος, οἵας αὐτοῖς ὁρῶμεν	ὀφθαλμοῖς	καὶ ἀκοαῖς εἰς δεῦρο παραλαμβάνομεν;
[3, 7]	οἰκείων θεῶν ἐξ αἰῶνος κειμένοις	νόμοις;	ἐπὶ ποίᾳ δὲ καὶ δυνάμει
[3, 5]	εἰ καὶ Μωσέως ἐν τοῖς	νόμοις	λέγοντος οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις,
[3, 2]	ψυχὴ αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖς	ἀνόμοις	ἐλογίσθη, καὶ αὐτὸς ἁμαρτίας πολλῶν
[3, 2]	ψυχὴν αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖς	ἀνόμοις	λογισθῆναι, θεσπίζεται. Διὰ ταῦτα γὰρ
[3, 5]	τόν τε Πέτρον ὁ αὐτὸς	δεσμοῖς	περιέβαλεν, ὡς ἐν ταῖς Πράξεσι
[3, 3]	αὐτῶν Ἑλλήνων οἱ λογιώτατοι ἐπὶ	χρησμοῖς	τῶν οἰκείων θεῶν ὧδέ πως
[3, 6]	τοσοῦτον ἐλαύνεις ἀπηνείας, ὡς μὴ	λογισμοῖς	σώφροσιν λόγων τε ἀκολουθίᾳ προσέχειν
[3, 5]	ἦν ἐκκλησία Χριστοῦ ἐν τοῖς	Ἱεροσολύμοις	ἀπὸ Ἰουδαίων συγκροτουμένη μέχρι τῶν
[3, 6]	Ἀλλὰ διδασκάλοις αὐτὸν φῂς προσεσχηκέναι	πλάνοις,	μηδὲ λαθεῖν αὐτὸν τὰ σοφὰ
[3, 5]	πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς	οὐρανοῖς.	Καὶ ἐγώ σοι λέγω, σὺ
[3, 5]	γῆς, ἔσται δεδεμένα ἐν τοῖς	οὐρανοῖς,	καὶ ὅσα ἂν λύσῃς ἐπὶ
[3, 5]	γῆς, ἔσται λελυμένα ἐν τοῖς	οὐρανοῖς»	τοσούτων εἰρημένων τῷ Πέτρῳ ὑπὸ
[3, 7]	ἐκολάσθη, ἔχρησεν· Σῶμα μὲν ἀδρανέσιν	βασάνοις	αἰεὶ προβέβληται· ψυχὴ δ´ εὐσεβέων
[3, 7]	καὶ ἐν τούτῳ τοῖς συνορᾶν	δυναμένοις	τὰ τεκμήρια τῆς ἐνθέου ἀρετῆς
[3, 2]	σπέρμα συνιδεῖν ἢ μόνοις τοῖς	ἐξομολογησαμένοις	καὶ τὰ δῶρα τὰ ὑπὲρ
[3, 5]	γε τοῖς ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ	πεπραγμένοις,	οὐκ ἀνιδρωτί, διὰ δὲ βασάνων
[3, 5]	τοῖς ἐξ αἰῶνος παρὰ πᾶσιν	ὡμολογημένοις	πολεμεῖν, τὸν δ´ ὑπ´ ὀφθαλμοῖς
[3, 5]	αὐτῶν πώποτε, τὰ συμβάντα τοῖς	προανῃρημένοις	τρέσας, ἐξέστη τῆς ἑταιρίας, οὐδ´
[3, 5]	καὶ αὐτοὶ τῶν ἴσων τοῖς	προειρημένοις	τῆς εἰς τὸ θεῖον εὐσεβείας
[3, 6]	ἀνόσιος καὶ μιαρὸς τὸν τρόπον,	ἀπειρημένοις	καὶ ἀνοσίοις ἐγχειρῶν, πάντα πράττει
[3, 6]	καὶ ὡς ἀληθῶς πλάνος τοῖς	ἀπειρημένοις	καὶ τοῖς ἀνοσίοις ἑαυτὸν ἐπιδίδωσιν
[3, 6]	νοῦν, καὶ πάντως γέ που	ἀπειρημένοις	πράγμασιν ἐγχειρῶν, ἆρ´ οὐκ ἂν
[3, 1]	δαιμόνων τρόπον αἰχμαλώτων πάλαι πρότερον	κεκρατημένοις,	τὴν ἄφεσιν προεκήρυττε, τοὺς πάντας
[3, 5]	ὁμόσε χωρητέον, ὑπόδειγμα τὸν διδάσκαλον	κεκτημένοις.	τί γὰρ τούτων γένοιτ´ ἂν
[3, 7]	τῶν οἰκείων θεῶν ἐξ αἰῶνος	κειμένοις	νόμοις; ἐπὶ ποίᾳ δὲ καὶ
[3, 7]	ἔργων ἐπίδειξις. Καὶ δὴ οὕτω	διακειμένοις	πάνθ´ ὅσα περὶ τοῦ Ἰησοῦ
[3, 7]	καὶ τοῖς ὑπὸ τοῦ σταυρωθέντος	παρηγγελμένοις;	τοῦτον γὰρ εἶναι τοῦ μόνου
[3, 7]	προθύμως ἐπιδιδόναι σφᾶς αὐτοὺς τοῖς	παρηγγελμένοις.	Φησὶν γοῦν αὐτοῖς· Καὶ ἰδοὺ
[3, 5]	πάντας, φάσκων ἐναντίως μὲν τοῖς	ἀναγεγραμμένοις	διατεθεῖσθαι αὐτοὺς καὶ ἀναβεβιωκέναι, προσπεποιῆσθαι
[3, 5]	καὶ τὰ οἰκεῖα προΐεσθαι τοῖς	δεομένοις,	ἀλλὰ μηδὲ σεμνύνεσθαι ἐπὶ τῷ
[3, 1]	ἀναφωνεῖ· Κύριος δώσει ῥῆμα τοῖς	εὐαγγελιζομένοις	δυνάμει πολλῇ Καὶ πάλιν ὁ
[3, 2]	ψαλμῳδός· Κύριος δώσει ῥῆμα τοῖς	εὐαγγελιζομένοις	δυνάμει πολλῇ. Ὁ βασιλεὺς τῶν
[3, 1]	τοῦ Κύριος δώσει ῥῆμα τοῖς	εὐαγγελιζομένοις	δυνάμει πολλῇ τί δὴ οὖν
[3, 2]	παριστὰς λευκότερον, τοῖς πρὸς αὐτοῦ	μακαριζομένοις	βασιλείαν οὐρανῶν κατήγγειλε. Καὶ ἄλλας
[3, 6]	περιάμμασιν χρῆσθαι, ἢ τοῖς κατεπᾴδειν	ἐπαγγελλομένοις	προσέχειν τὸν νοῦν, ἢ ῥιζῶν
[3, 2]	δὴ παράθες τοῖς παρὰ Μωσεῖ	φερομένοις	διαστέλλων, καὶ τὸ μὲν Ἔσται
[3, 6]	πονηρᾶς ὑπονοίας, ὡς μηδὲ τοῖς	νοσηλευομένοις	ἐπιτρέπειν, οἷα πολλοὶ πολλὰ δρᾶν
[3, 4]	δαίμονας ἐλαύνων, καὶ ἄλλοτε πάλιν	νοσηλευομένοις	καὶ παντοίοις ἀσθενειῶν εἴδεσι καταπονουμένοις
[3, 4]	ἣν προσάγειν εἰώθαμεν τοῖς οὐ	παραδεχομένοις	τὰ προειρημένα, ἀλλ´ ἤτοι παντελῶς
[3, 1]	τοῖς τὰς ὄψεις τοῦ σώματος	διεφθαρμένοις	τὸ βλέπειν δωρούμενος, κατὰ διάνοιαν
[3, 3]	ἀρκεσθησόμεθα. Ἐπεὶ δὲ πρὸς τοῖς	ἐξητασμένοις	ἔγνωμεν, παρὰ τοῦ Χριστοῦ μαθόντες,
[3, 2]	τὴν τῶν προφητευομένων ἔκβασιν χρόνοις	ὡρισμένοις	περιγράφων, ἄκουε οἷα καὶ περὶ
[3, 1]	καὶ τοῖς ὑπὸ πνευμάτων πονηρῶν	ὀχλουμένοις,	ὑπό τε δαιμόνων τρόπον αἰχμαλώτων
[3, 2]	ἐπὶ θέαν ἀπὸ τῆς ἀλλοδαπῆς	ἀφικνουμένοις.	Καὶ ὁ μὲν τόπος οὗτος,
[3, 4]	νοσηλευομένοις καὶ παντοίοις ἀσθενειῶν εἴδεσι	καταπονουμένοις	τὴν ἴασιν ἀφθόνως δωρούμενος. Καὶ
[3, 7]	ἦν αὐτοῖς ὁ ἀγών, μὴ	ἀρνουμένοις	τὸν ἐπονείδιστον θάνατον τοῦ καταγγελλομένου;
[3, 3]	πυρὶ μηδὲ τοῖς ἀπὸ γῆς	ἀναθυμιωμένοις	τὸ θεῖον τιμᾶν διετάξατο, ταπεινὰ
[3, 3]	τῆς ἄλλης ἀρετῆς διδάσκαλος τοῖς	ἀπατωμένοις	γεγονὼς αἴτιος, καὶ εἰ θεμιτὸν
[3, 7]	οἰστρούμενοι καὶ πᾶν τὸ σῶμα	δεινοῖς	καὶ ἀνιαροῖς πάθεσιν διαφθειρόμενοι, ὥστε
[3, 3]	πρώτῳ συγγράμματι τῆς παρούσης ὑποθέσεως,	ἐκείνοις	ἀρκεσθησόμεθα. Ἐπεὶ δὲ πρὸς τοῖς
[3, 7]	φωνήν, αὐτολεξεὶ φήσας τοῖς εὐτελεστάτοις	ἐκείνοις	αὐτοῦ μαθηταῖς· Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα
[3, 5]	τὰ προλελεγμένα διδασκέτω, τὰ δ´	ἐκείνοις	ἐναντία, παρανομεῖν δηλαδὴ καὶ ἀσεβεῖν
[3, 7]	δὲ τοῖς ἰδιώταις καὶ εὐτελέσιν	ἐκείνοις	ἐπείσθη ποτ´ ἂν λέγουσιν χρῆναι
[3, 1]	διδασκαλίας; ὅτι δὲ μὴ ῥήμασιν	ἀνθρωπίνοις	ἐκέχρηντο εἰς πειθὼ τῶν ἀκροωμένων,
[3, 7]	ταπεινοῦ βίου προσοικειωσάμενος, τούτοις κέχρηται	διακόνοις	ἐπὶ κατορθώσει πράγματος πάντα καλύπτοντος
[3, 7]	τῶν ἐξ αἰῶνος καταγνῶναι πάντων,	μόνοις	δὲ αὐτοῖς πείθεσθαι καὶ τοῖς
[3, 5]	τοῖς μὲν ἄλλοις πιστεύειν εὔλογον,	μόνοις	δὲ τούτοις ἀπιστεῖν; καὶ πῶς
[3, 6]	αὐτοῖς ἔργοις ἀλλ´ οὐ λόγοις	μόνοις	τῆς τοῦ Ἰησοῦ μαθητείας συνιδόντες
[3, 2]	τοῦ Χριστοῦ σπέρμα συνιδεῖν ἢ	μόνοις	τοῖς ἐξομολογησαμένοις καὶ τὰ δῶρα
[3, 3]	ὁμολογεῖν τοῦτον, ὃς τὰ πρόπαλαι	μόνοις	τοῖς θεοφιλέσιν Ἑβραίοις ἐγνωσμένα εἰς
[3, 5]	μαθηταῖς, ἢ μή· καὶ εἰ	μόνοις	τούτοις τοῖς ἀνδράσιν ἀπιστητέον, καὶ
[3, 2]	προσωνυμίαν ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα	χρόνοις	ἀπὸ βασιλικῆς φυλῆς τῆς Ἰούδα
[3, 3]	καὶ μεθ´ ἡμᾶς γεγόνασι τοῖς	χρόνοις,	λέγω δὲ μετὰ τὴν προβεβλημένην
[3, 2]	ἀκριβῶς τὴν τῶν προφητευομένων ἔκβασιν	χρόνοις	ὡρισμένοις περιγράφων, ἄκουε οἷα καὶ
[3, 5]	μᾶλλον τῷ Ἰησοῦ καὶ τοῖς	παραδόξοις	ἔργοις αὐτοῦ μετὰ παρρησίας ἐμαρτύρουν.
[3, 5]	εἰ μή τισιν θαυμαστοῖς καὶ	παραδόξοις	ἔργοις καὶ ξενιζούσῃ κέχρητο διδασκαλίᾳ;
[3, 5]	ὡς ἀληθεστάτοις, ἐν δὲ τοῖς	ἐπιδόξοις	καὶ σεμνοτέροις ἀπιστεῖν. Καὶ πόθεν
[3, 5]	τὴν ἀρχὴν προσέσχεν τὸν νοῦν;	εἴποις	ἂν ὅτι γόητες ἄλλοι τοῦ
[3, 4]	αὐτοῦ θάνατος, οὐ κοινὸς τοῖς	λοιποῖς	ἀνθρώποις γεγενημένος. Οὐ γὰρ νόσῳ
[3, 2]	τῆς κατ´ εὐσέβειαν διδασκαλίας τοῖς	λοιποῖς	ἔθνεσι καθηγήσατο, καὶ πρῶτος ἀνατροπὴν
[3, 2]	ἔθνει, ταῦτα θεοπρεπέστερον πρῶτος τοῖς	λοιποῖς	ἔθνεσιν Ἰησοῦς ὁ Χριστὸς διὰ
[3, 4]	σταυροῦ τὸ τρόπαιον ὁμοίως τοῖς	λοιποῖς	κακούργοις ὑποτμηθεὶς σιδήρῳ τὰ σκέλη,
[3, 5]	εἶεν ἄξιοι καὶ ἐν τοῖς	λοιποῖς,	οἷς ἐμαρτύρησαν αὐτῷ τὰ παράδοξα,
[3, 2]	περὶ ἀνδρὸς κοινοῦ καὶ τοῖς	λοιποῖς	παραπλησίου τέως τὴν ἐξέτασιν ποιούμενοι,
[3, 6]	βοτανῶν θυμιάμασιν καί τισιν ἄλλοις	τοιουτοτρόποις	ἀκέσεις τῶν παθῶν ἑαυτοῖς πορίζειν.
[3, 7]	ἐν ἀδήλοις που καὶ ἀφανέσι	τόποις,	ἀλλ´ ἐν ταῖς μάλιστα διαπρεπεστάταις
[3, 7]	τῆς εὐσεβείας ἀθληταὶ τὸ πρὶν	ἀνθρώποις	γε τοῖς πᾶσιν διάδηλοι καὶ
[3, 4]	θάνατος, οὐ κοινὸς τοῖς λοιποῖς	ἀνθρώποις	γεγενημένος. Οὐ γὰρ νόσῳ διαφθαρείς,
[3, 7]	μηδεὶς μὲν τῶν πώποτε ἐν	ἀνθρώποις	γενομένων διαφανῶν, μὴ βασιλεὺς μὴ
[3, 4]	δὲ προστάγματι λόγου τοὺς ἐν	ἀνθρώποις	δαίμονας ἐλαύνων, καὶ ἄλλοτε πάλιν
[3, 5]	κάλλιον ἐχθροὺς καὶ θεοῖς καὶ	ἀνθρώποις	ἐπ´ οὐδενὶ λόγῳ καταστῆναι, καὶ
[3, 3]	παρούσης ὑποθέσεως· δι´ οὗ πάρεστιν	ἀνθρώποις	ἐπὶ σπείρας τοῖς καθ´ ὅλης
[3, 5]	πρότερον, αὐτὸν τεθειάκασιν, ἐπεὶ σὺν	ἀνθρώποις	μένοντα λέγονται καὶ ἀπολελοιπέναι καὶ
[3, 5]	Πειθαρχεῖν δεῖ θεῷ μᾶλλον ἢ	ἀνθρώποις»	Μετὰ δὲ ταῦτα λίθοις βληθεὶς
[3, 6]	καὶ πρώτῃ τὰ μηδεπώποτε παρ´	ἀνθρώποις	μνημονευθέντα κατώρθωται. Ἀλλὰ καὶ ταῦτα
[3, 7]	κατοικῆσαι, καὶ πᾶσαν τὴν ἐν	ἀνθρώποις	οἰκονομίαν ἐπιτελέσαι μαρτυροῦντα; Καὶ σὺ
[3, 5]	ἂν ἐδήλουν τοῖς μετὰ ταῦτα	ἀνθρώποις,	ὅτι δὴ ἐλυπεῖτο» καὶ ἠδημόνει»
[3, 2]	τὰ μὲν αἴτια, ὧν παρ´	ἀνθρώποις	πείσεται ὁ ἀναμάρτητος, ταῦτα ἦν.
[3, 2]	τῶν ἐξ αἰῶνος βοηθέντων ἐν	ἀνθρώποις	πολὺ κρείττων ἀσυγκρίτῳ ὑπεροχῇ καὶ
[3, 2]	γνῶσίν τε καὶ εὐσέβειαν πᾶσιν	ἀνθρώποις	προυβάλετο, καινοῦ τε βίου καὶ
[3, 4]	σκεψώμεθα ὅσων καὶ οἵων, σὺν	ἀνθρώποις	τὰς διατριβὰς πεποιημένος, παραδόξων γέγονεν
[3, 2]	καὶ προγνώσεως, καὶ ὡς πᾶσιν	ἀνθρώποις	τὴν τῶν μελλόντων ἀγαθῶν παρουσίαν
[3, 3]	εὐλῆς καὶ μυίας τὴν ἐν	ἀνθρώποις	ψυχήν, ἀλλὰ καὶ ὄφεως καὶ
[3, 5]	φιλαλήθεις ἐν τοῖς περὶ αὐτοῦ	σκυθρωποῖς	διηγήμασι φαίνονται, πολὺ μᾶλλον ἐν
[3, 5]	ἀληθείας ἐν τοῖς ἀπεμφαίνουσι καὶ	σκυθρωποῖς	παραχαράξαντες πῶς οὐκ ἂν εἶεν
[3, 5]	ἄρα παρ´ Ἕλλησιν ἢ παρὰ	βαρβάροις	βίους καὶ λόγους καὶ ἀπομνημονεύματα
[3, 5]	Ῥωμαίοις ὁμοῦ καὶ Ἕλλησι καὶ	βαρβάροις	θεῶν ἀνατροπὴν εἰσηγησαμένους. Ἡ δέ
[3, 7]	πᾶν τὸ σῶμα δεινοῖς καὶ	ἀνιαροῖς	πάθεσιν διαφθειρόμενοι, ὥστε ἤδη καὶ
[3, 6]	ὡς ἀποδέδεικται. Ὁ δὴ οὖν	ἑτέροις	σεμνοῦ καὶ σώφρονος βίου εὐσεβείας
[3, 6]	καὶ ταῦτα πάλιν· γόης, ὅταν	ἑτέροις	τὰ τῆς κακίας μεταδιδῶ, ὁποίους
[3, 5]	ἐν δὲ τοῖς ἐπιδόξοις καὶ	σεμνοτέροις	ἀπιστεῖν. Καὶ πόθεν τὸ περὶ
[3, 5]	φαίνονται, πολὺ μᾶλλον ἐν τοῖς	ἐνδοξοτέροις	εἶεν ἂν τοιοῦτοι. τοὺς γὰρ
[3, 1]	τίνα ἔσεσθαι τὸ εὐαγγέλιον ἐν	ὑστέροις	καιροῖς εὐηγγελίζετο, ὁμοῦ τε τῶν
[3, 2]	Χριστὸς ἐκ τῆς ὑπὸ τοῖς	πονηροῖς	δαίμοσι δυσσεβοῦς καὶ Αἰγυπτιακῆς εἰδωλολατρείας
[3, 6]	τῆς ζωῆς ἐξιστάμενοι ἢ τοῖς	πονηροῖς	δαίμοσιν δουλωθῆναι ὑπομένοντες. τίς δ´
[3, 3]	ἀέρα πωτᾶσθαι καὶ σὺν τοῖς	πονηροῖς	διατρίβειν δυνάμεις δαιμόνων καὶ πνευμάτων
[3, 6]	δαιμόνων; πῶς δ´ ἂν τοῖς	πονηροῖς	πνεύμασιν ἔθυσεν; ἢ πῶς βοηθοὺς
[3, 7]	ἐν αὐτοῖς γε μέσοις τοῖς	ἐχθροῖς	κατακρατοῦντος, μὴ μόνον τε τῶν
[3, 1]	ἔσεσθαι τὸ εὐαγγέλιον ἐν ὑστέροις	καιροῖς	εὐηγγελίζετο, ὁμοῦ τε τῶν προφητῶν
[3, 5]	φρονεῖν. τὸν μὲν γὰρ οἷα	προχείροις	εἰς ἀνδροφονίας νομοθετῆσαι μὴ φονεύειν,
[3, 5]	τέλος αὐτοῦ ἐπέμενον, τὸν ἐν	νεκροῖς	θεολογοῦντες, ἢ τί ἄρα ποθοῦντες
[3, 5]	Καὶ τὸν Ἰωάννην δὲ ὅμοιον	εὕροις	ἂν τῷ Ματθαίῳ· ἐν μὲν
[3, 2]	κατήγγειλε. Καὶ ἄλλας δὲ πράξεις	εὕροις	ἂν ὑπὸ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν
[3, 5]	καὶ ἔκλαυσεν ἐπ´ αὐτῇ πικρῶς.	Εὕροις	δ´ οὖν τὸν Μάρκον ἱστοροῦντα
[3, 7]	λόγου καὶ ἐν αὐτοῖς γε	μέσοις	τοῖς ἐχθροῖς κατακρατοῦντος, μὴ μόνον
[3, 5]	ἐξέστη τῆς ἑταιρίας, οὐδ´ ἀντεκήρυξε	τοῖς	ἄλλοις εἰς φῶς ἀγαγὼν τὰ
[3, 5]	ἐμάνθανον; παρῄνει δ´ αὐτοῖς πρὸς	τοῖς	ἄλλοις τῆς ἀληθείας οὕτως ἔχεσθαι
[3, 5]	αὐτῶν πάντας, φάσκων ἐναντίως μὲν	τοῖς	ἀναγεγραμμένοις διατεθεῖσθαι αὐτοὺς καὶ ἀναβεβιωκέναι,
[3, 5]	μή· καὶ εἰ μόνοις τούτοις	τοῖς	ἀνδράσιν ἀπιστητέον, καὶ τοῖς πᾶσιν,
[3, 4]	θαλάσσῃ καὶ τῷ κλύδωνι καὶ	τοῖς	ἀνέμοις, καὶ πάντα γε ἔστη
[3, 2]	ἡ ψυχὴ αὐτοῦ καὶ ἐν	τοῖς	ἀνόμοις ἐλογίσθη, καὶ αὐτὸς ἁμαρτίας
[3, 2]	τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ ἐν	τοῖς	ἀνόμοις λογισθῆναι, θεσπίζεται. Διὰ ταῦτα
[3, 6]	ἀληθῶς πλάνος τοῖς ἀπειρημένοις καὶ	τοῖς	ἀνοσίοις ἑαυτὸν ἐπιδίδωσιν ἀνοσίων καὶ
[3, 3]	καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς διδάσκαλος	τοῖς	ἀπατωμένοις γεγονὼς αἴτιος, καὶ εἰ
[3, 6]	γόης καὶ ὡς ἀληθῶς πλάνος	τοῖς	ἀπειρημένοις καὶ τοῖς ἀνοσίοις ἑαυτὸν
[3, 5]	οὖν μηδὲν τῆς ἀληθείας ἐν	τοῖς	ἀπεμφαίνουσι καὶ σκυθρωποῖς παραχαράξαντες πῶς
[3, 3]	μηδ´ αἵμασι καὶ πυρὶ μηδὲ	τοῖς	ἀπὸ γῆς ἀναθυμιωμένοις τὸ θεῖον
[3, 6]	μετ´ ἐπιθυμίας ἀκολάστου, φήσαντα· Ἐρρέθη	τοῖς	ἀρχαίοις, οὐ μοιχεύσεις· ἐγὼ δὲ
[3, 3]	πάσης κακίας διὰ τὰς ἐπηρτημένας	τοῖς	ἀσεβέσι τιμωρίας; Ἐν τοῖς δογματικοῖς
[3, 3]	κολάσεις τε καὶ τιμωρίας ἀπαραιτήτους	τοῖς	ἀσεβέσιν ὑπογράφων τοῖς τε εὐσεβέσιν
[3, 2]	καὶ ἀγωγήν τινα θεοσεβοῦς βίου	τοῖς	αὐτοῖς διαταξάμενος νομοθέτης αὐτοῖς εὐσεβοῦς
[3, 3]	φιλοσόφων δὲ οἱ μάλιστα διαφανεῖς	τοῖς	αὐτοῖς συνηνέχθησαν, γεννητὸν καὶ αὐτὸν
[3, 7]	αὐτοῦ δυνάμεως τὴν ἀρετὴν ἐμφαίνων,	τοῖς	αὐτοῦ μαθηταῖς ἔφησεν· Πορευθέντες μαθητεύσατε
[3, 2]	λογίων τοῖς πιστεύουσιν αὐτοῖς παρατέθειται·	τοῖς	δ´ ἀπειθοῦσι ταῖς προφητικαῖς γραφαῖς
[3, 3]	νεώτερος οὐδ´ οἰκεῖος αὐτῷ λόγος,	τοῖς	δ´ ἐκ μακροῦ πάλαι θεοφιλέσιν
[3, 5]	τοὐναντίον καὶ τὰ οἰκεῖα προΐεσθαι	τοῖς	δεομένοις, ἀλλὰ μηδὲ σεμνύνεσθαι ἐπὶ
[3, 3]	Τοιαῦτα ἄττα τυγχάνει καὶ ἐν	τοῖς	δογματικοῖς μαθήμασιν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν
[3, 3]	ἐπηρτημένας τοῖς ἀσεβέσι τιμωρίας; Ἐν	τοῖς	δογματικοῖς τῶν αὐτοῦ λόγων παρειλήφαμεν
[3, 6]	ἦν; πόθεν, ἢ πῶς, ὁ	τοῖς	ἑαυτοῦ μαθηταῖς, ὡς πρὸς αὐτῶν
[3, 5]	συγχώρησιν δοθείσης, γεγυμνάσθω. τὸ γὰρ	τοῖς	ἐγγράφοις τἀναντία ὑπολαβεῖν, καὶ φάναι
[3, 5]	τὰ ὀνόματα εἰσέτι νῦν παρὰ	τοῖς	ἐγχωρίοις μνημονεύεται· ὡς καὶ ἐκ
[3, 6]	καὶ βαρβάρων, καὶ νόμοι πᾶσι	τοῖς	ἔθνεσι κατεσπείροντο ἐναντίοι τῇ τῶν
[3, 6]	πῶς ἂν τοιαύτης διδασκαλίας· πᾶσι	τοῖς	ἔθνεσι κατέστη αἴτιος, οἵας αὐτοῖς
[3, 2]	Ἰσραήλ, μυρία πλήθη ἐν πᾶσι	τοῖς	ἔθνεσι κυριολογεῖ, τῆς ἐνθέου δυνάμεως
[3, 2]	καὶ ἐθνῶν καὶ τὰ πᾶσι	τοῖς	ἔθνεσι λυσιτελῆ πρὸς τὴν αὐτοῦ
[3, 5]	Ἤδη δὲ ἐντεῦθεν νομοθετῶμεν πᾶσι	τοῖς	ἔθνεσιν ἀντίστροφα ταῖς ἐξ αἰῶνος
[3, 2]	εὐδόκησεν ἡ ψυχή μου, κρίσιν	τοῖς	ἔθνεσιν ἐξοίσει καὶ ἐπιφέρει· Ἕως
[3, 7]	ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον	τοῖς	ἔθνεσιν, καὶ βάρβαροι καὶ Ἕλληνες
[3, 5]	τὸ φέρεσθαι ἐξ ἐναντίας πᾶσι	τοῖς	ἔθνεσιν καὶ τὸ θεοῖς μὲν
[3, 7]	τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσι	τοῖς	ἔθνεσιν» Ὁ δὲ λόγος εἴρητο
[3, 6]	προσέχειν τὸν νοῦν, μηδὲ πείθεσθαι	τοῖς	εἰκόσι τεκμηρίοις, ὑπονοῶν τάχα που
[3, 2]	τοῦ μὴ κλέπτειν τὰ οἰκεῖα	τοῖς	ἐνδεέσι προΐεσθαι προστάττει, ὑπερβὰς δὲ
[3, 5]	διηγήμασι φαίνονται, πολὺ μᾶλλον ἐν	τοῖς	ἐνδοξοτέροις εἶεν ἂν τοιοῦτοι. τοὺς
[3, 5]	ἔθνεσιν καὶ τὸ θεοῖς μὲν	τοῖς	ἐξ αἰῶνος παρὰ πᾶσιν ὡμολογημένοις
[3, 3]	ἐκείνοις ἀρκεσθησόμεθα. Ἐπεὶ δὲ πρὸς	τοῖς	ἐξητασμένοις ἔγνωμεν, παρὰ τοῦ Χριστοῦ
[3, 2]	Χριστοῦ σπέρμα συνιδεῖν ἢ μόνοις	τοῖς	ἐξομολογησαμένοις καὶ τὰ δῶρα τὰ
[3, 6]	τὸν παρόντα καιρὸν ἐν ὅλοις	τοῖς	ἐπὶ γῆς ἔθνεσιν μυρία πλήθη
[3, 2]	δείκνυσθαι πρὸς τῶν ἐπιχωρίων αὐτόθι	τοῖς	ἐπὶ θέαν ἀπὸ τῆς ἀλλοδαπῆς
[3, 4]	ὡς αὐτὸ μόνον ἑκὼν παρεδίδου	τοῖς	ἐπιβουλεύουσι τὸ σῶμα, ἀνωρθοῦτο μὲν
[3, 5]	αὐτοῖς ὡς ἀληθεστάτοις, ἐν δὲ	τοῖς	ἐπιδόξοις καὶ σεμνοτέροις ἀπιστεῖν. Καὶ
[3, 7]	γὰρ τοῖς λόγοις πεισθέντες ἀλλὰ	τοῖς	ἔργοις προκαταληφθέντες ῥᾴδιον ἐποιοῦντο τὴν
[3, 1]	προφήτης ἀναφωνεῖ· Κύριος δώσει ῥῆμα	τοῖς	εὐαγγελιζομένοις δυνάμει πολλῇ Καὶ πάλιν
[3, 2]	ὁ ψαλμῳδός· Κύριος δώσει ῥῆμα	τοῖς	εὐαγγελιζομένοις δυνάμει πολλῇ. Ὁ βασιλεὺς
[3, 1]	διὰ τοῦ Κύριος δώσει ῥῆμα	τοῖς	εὐαγγελιζομένοις δυνάμει πολλῇ τί δὴ
[3, 3]	ἐπ´ ἀρετὴν τῶν προσδοκωμένων ἕνεκα	τοῖς	εὐσεβέσιν ἐπάθλων, ἀποτρέπεσθαι δὲ πάσης
[3, 7]	πάλιν προήκατο φωνήν, αὐτολεξεὶ φήσας	τοῖς	εὐτελεστάτοις ἐκείνοις αὐτοῦ μαθηταῖς· Πορευθέντες
[3, 7]	καὶ ἐν αὐτοῖς γε μέσοις	τοῖς	ἐχθροῖς κατακρατοῦντος, μὴ μόνον τε
[3, 3]	τοῦτον, ὃς τὰ πρόπαλαι μόνοις	τοῖς	θεοφιλέσιν Ἑβραίοις ἐγνωσμένα εἰς πάντας
[3, 7]	ἐπαμῦναι ἑαυτῷ δεδυνημένον; τίς δὲ	τοῖς	ἰδιώταις καὶ εὐτελέσιν ἐκείνοις ἐπείσθη
[3, 5]	τις ἦν ἐκκλησία Χριστοῦ ἐν	τοῖς	Ἱεροσολύμοις ἀπὸ Ἰουδαίων συγκροτουμένη μέχρι
[3, 6]	τοσαύτη τις εὐσεβείας δύναμις ὅση	τοῖς	Ἰησοῦ μαθηταῖς, οἷς διὰ τῆς
[3, 3]	οὗ πάρεστιν ἀνθρώποις ἐπὶ σπείρας	τοῖς	καθ´ ὅλης τῆς οἰκουμένης τὸν
[3, 5]	θῆρες, ὧν μάλιστα προθυμητέον καὶ	τοῖς	κακοῖς ὁμόσε χωρητέον, ὑπόδειγμα τὸν
[3, 5]	ἀρχιερεὺς Καϊάφας, ὡς ἂν συντρέχων	τοῖς	κατ´ αὐτοῦ συκοφάνταις, πηρωθείη τὰς
[3, 5]	πάντων ἀμφιγνοουμένων πραγμάτων ἔν τε	τοῖς	κατὰ νόμους δικαστηρίοις καὶ ἐν
[3, 6]	ἐπιγραφαῖς καὶ περιάμμασιν χρῆσθαι, ἢ	τοῖς	κατεπᾴδειν ἐπαγγελλομένοις προσέχειν τὸν νοῦν,
[3, 2]	κατ´ οὐρανὸν ψυχαῖς φιλοθέοις προσήκουσαν	τοῖς	κατορθοῦσι τὸν πρὸς αὐτοῦ κατηγγελμένον
[3, 7]	πεπραγμένων ἐνθέων ἔργων τῆς ἐν	τοῖς	λόγοις ἀληθείας αὐτοῦ τὴν πεῖραν
[3, 7]	προκαταληφθέντες ῥᾴδιον ἐποιοῦντο τὴν ἐν	τοῖς	λόγοις διάθεσιν. Λέγονται γοῦν ἤδη
[3, 7]	παρ´ αὐτῶν διδασκαλίαν. Οὐ γὰρ	τοῖς	λόγοις πεισθέντες ἀλλὰ τοῖς ἔργοις
[3, 4]	ὁ αὐτοῦ θάνατος, οὐ κοινὸς	τοῖς	λοιποῖς ἀνθρώποις γεγενημένος. Οὐ γὰρ
[3, 2]	πρῶτος τῆς κατ´ εὐσέβειαν διδασκαλίας	τοῖς	λοιποῖς ἔθνεσι καθηγήσατο, καὶ πρῶτος
[3, 2]	παρέδωκεν ἔθνει, ταῦτα θεοπρεπέστερον πρῶτος	τοῖς	λοιποῖς ἔθνεσιν Ἰησοῦς ὁ Χριστὸς
[3, 4]	τοῦ σταυροῦ τὸ τρόπαιον ὁμοίως	τοῖς	λοιποῖς κακούργοις ὑποτμηθεὶς σιδήρῳ τὰ
[3, 5]	ἂν εἶεν ἄξιοι καὶ ἐν	τοῖς	λοιποῖς, οἷς ἐμαρτύρησαν αὐτῷ τὰ
[3, 2]	ὡς περὶ ἀνδρὸς κοινοῦ καὶ	τοῖς	λοιποῖς παραπλησίου τέως τὴν ἐξέτασιν
[3, 5]	ἁμαρτωλοὶ συνανέκειντο τῷ Ἰησοῦ καὶ	τοῖς	μαθηταῖς αὐτοῦ» Καὶ πάλιν προϊὼν
[3, 7]	διανοηθεὶς ὡς οὐ ῥᾴδιον ἦν	τοῖς	μαθηταῖς αὐτοῦ πορείαν ἐπὶ τῆς
[3, 5]	ἀγαθοῖς κατορθώμασι βοηθέντων συνεγράψαντο. ἢ	τοῖς	μὲν ἄλλοις πιστεύειν εὔλογον, μόνοις
[3, 5]	προειρημένα κατέγραφον, οὐδ´ ἂν ἐδήλουν	τοῖς	μετὰ ταῦτα ἀνθρώποις, ὅτι δὴ
[3, 2]	ἐπεὶ κατά τινα προσωνυμίαν ἐν	τοῖς	μετὰ ταῦτα χρόνοις ἀπὸ βασιλικῆς
[3, 5]	ὡς εἰ καὶ Μωσέως ἐν	τοῖς	νόμοις λέγοντος οὐ φονεύσεις, οὐ
[3, 6]	καὶ πονηρᾶς ὑπονοίας, ὡς μηδὲ	τοῖς	νοσηλευομένοις ἐπιτρέπειν, οἷα πολλοὶ πολλὰ
[3, 2]	καὶ κληρονομοῦντα πολλούς, καὶ σκῦλα	τοῖς	οἰκείοις διανέμοντα; Καὶ ἄλλως δὲ
[3, 3]	Ἑλλήνων αἰτιῷτο, ἴστω μὴ φίλα	τοῖς	οἰκείοις διδασκάλοις φρονῶν, οἵ γε,
[3, 2]	ψυχάς, οἷα δή τινα σκῦλα	τοῖς	οἰκείοις διένειμεν μαθηταῖς. Διό φησιν
[3, 6]	νομοθέτην κατ´ οὐδένα τρόπον ἑπόμενον	τοῖς	οἰκείοις λόγοις. Πάλιν ὁ μὲν
[3, 4]	οἷος καὶ τὸ πρὶν ἦν,	τοῖς	οἰκείοις μαθηταῖς, οἷς καὶ ἐπὶ
[3, 3]	καὶ εἰ θεμιτὸν τούτοις ἀποκαλεῖν	τοῖς	ὀνόμασι τὸν μηδὲ ἐμβλέπειν μετὰ
[3, 4]	λογικωτέρας μεθόδου, ἣν προσάγειν εἰώθαμεν	τοῖς	οὐ παραδεχομένοις τὰ προειρημένα, ἀλλ´
[3, 5]	ὁ πατήρ μου ὁ ἐν	τοῖς	οὐρανοῖς. Καὶ ἐγώ σοι λέγω,
[3, 5]	τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένα ἐν	τοῖς	οὐρανοῖς, καὶ ὅσα ἂν λύσῃς
[3, 5]	τῆς γῆς, ἔσται λελυμένα ἐν	τοῖς	οὐρανοῖς» τοσούτων εἰρημένων τῷ Πέτρῳ
[3, 6]	εὐσεβείας καταγγελτικοί. Τί δῆτα οὖν	τοῖς	πάλαι γόησιν πρὸ τῶν τοῦ
[3, 1]	τὸ βλέπειν δωρούμενος, κατὰ διάνοιαν	τοῖς	πάλαι περὶ τὴν ἀλήθειαν ἀμβλυωποῦσι
[3, 3]	τε καὶ Ἑλλήνων ἀνδρῶν, οἳ	τοῖς	πάλαι προφήταις καὶ δικαίοις ἀνδράσιν
[3, 7]	ἐπὶ πάντων θεοῦ ἑαυτὸν ἀποφῆναι,	τοῖς	πάντων ἀγροικοτάτοις καὶ εὐτελεστάτοις ἡγήσατο
[3, 7]	καὶ τέλος τὴν αἰσχίστην καὶ	τοῖς	πάντων ἀνθρώπων κακουργοτάτοις ἐπηρτημένην διὰ
[3, 7]	ἔσται τοῦ κατορθώματος ἀντινομοθετεῖν τολμῶσιν	τοῖς	πάντων ἐθνῶν περὶ τῶν οἰκείων
[3, 2]	ἔθνη ἐλπιοῦσι τοῦτο δὴ παράθες	τοῖς	παρὰ Μωσεῖ φερομένοις διαστέλλων, καὶ
[3, 5]	ἔτι μᾶλλον τῷ Ἰησοῦ καὶ	τοῖς	παραδόξοις ἔργοις αὐτοῦ μετὰ παρρησίας
[3, 5]	αὐτὸν ἡ παιδίσκη ἤρξατο λέγειν	τοῖς	παρεστῶσιν· οὗτος ἐξ αὐτῶν ἐστιν.
[3, 7]	καὶ προθύμως ἐπιδιδόναι σφᾶς αὐτοὺς	τοῖς	παρηγγελμένοις. Φησὶν γοῦν αὐτοῖς· Καὶ
[3, 5]	βάρβαρον γῆν, καὶ τὰ παρὰ	τοῖς	πᾶσιν ἀνατρέπωμεν. Προθυμίας δὲ μηδεὶς
[3, 7]	ἀθληταὶ τὸ πρὶν ἀνθρώποις γε	τοῖς	πᾶσιν διάδηλοι καὶ διαπρεπεῖς ἐγίνοντο
[3, 5]	τούτοις τοῖς ἀνδράσιν ἀπιστητέον, καὶ	τοῖς	πᾶσιν, οἵτινες ποτ´ ἄρα παρ´
[3, 2]	ἡμερῶν αἰῶνος Ὡμολόγηται δὲ παρὰ	τοῖς	πᾶσιν ὅτι ἐν Βηθλεὲμ ἐγεννήθη
[3, 6]	πῶς οὐκ ἂν εἶεν πρόδηλοι	τοῖς	πᾶσιν, ὅτι μηδεμίαν ἔχοιεν τοῦ
[3, 7]	ὁμοῦ δὲ καὶ εἰς τὸ	τοῖς	πᾶσιν φανερὸν καταστῆναι, ὅτι μὴ
[3, 7]	φρονεῖν αὐχοῦντες, ἐπ´ ὀλίγον ἐγγυμνασάμενοι	τοῖς	πειρατηρίοις, τὸ δὲ γνήσιον καὶ
[3, 5]	προτεθειμένους. Εἰ δὲ φιλαλήθεις ἐν	τοῖς	περὶ αὐτοῦ σκυθρωποῖς διηγήμασι φαίνονται,
[3, 2]	μὲν ἀπὸ τῶν ἱερῶν λογίων	τοῖς	πιστεύουσιν αὐτοῖς παρατέθειται· τοῖς δ´
[3, 5]	τοσοῦτο πλῆθος τὴν συμφωνίαν ἐπὶ	τοῖς	πλάσμασιν καὶ μέχρι θανάτου διεφύλαξεν,
[3, 6]	ὅτι δὴ τὴν οὐσίαν καταλιπὼν	τοῖς	πολίταις, αὐτὸς ἑαυτόν, Κράτης Κράτητα,
[3, 5]	αὐτοῦ γεγενημένοι· σεμνὸς μέν τις	τοῖς	πολλοῖς ἐφαντάζετο, καί τι πλέον
[3, 2]	ὁ Χριστὸς ἐκ τῆς ὑπὸ	τοῖς	πονηροῖς δαίμοσι δυσσεβοῦς καὶ Αἰγυπτιακῆς
[3, 6]	δὲ τῆς ζωῆς ἐξιστάμενοι ἢ	τοῖς	πονηροῖς δαίμοσιν δουλωθῆναι ὑπομένοντες. τίς
[3, 3]	γῆν ἀέρα πωτᾶσθαι καὶ σὺν	τοῖς	πονηροῖς διατρίβειν δυνάμεις δαιμόνων καὶ
[3, 6]	ἐγεγόνει δαιμόνων; πῶς δ´ ἂν	τοῖς	πονηροῖς πνεύμασιν ἔθυσεν; ἢ πῶς
[3, 5]	διωγμὸς οὐχ ὁ τυχὼν ἐπανίσταται	τοῖς	πρεσβεύουσι τὸ τοῦ Ἰησοῦ ὄνομα.
[3, 5]	τε αὐτῶν πώποτε, τὰ συμβάντα	τοῖς	προανῃρημένοις τρέσας, ἐξέστη τῆς ἑταιρίας,
[3, 5]	τιθέμενοι καὶ αὐτοὶ τῶν ἴσων	τοῖς	προειρημένοις τῆς εἰς τὸ θεῖον
[3, 2]	ὃ δὴ καὶ παριστὰς λευκότερον,	τοῖς	πρὸς αὐτοῦ μακαριζομένοις βασιλείαν οὐρανῶν
[3, 7]	κατὰ πλῆθος, κατὰ μέρος δὲ	τοῖς	προστυχοῦσι διελέγοντο. τίσιν οὖν καὶ
[3, 5]	τοῦ οὔ χωροῦντας, σὺν ἀληθείᾳ	τοῖς	ῥήμασι χρωμένους. Πευστέον τοίνυν, τίνα
[3, 7]	Χριστὸν τοῦ θεοῦ καὶ παρὰ	τοῖς	σαὐτοῦ ὡμολογημένον οὐ γόητα οὐδὲ
[3, 2]	πρόσωπον πρὸς πρόσωπον ἐν πᾶσι	τοῖς	σημείοις καὶ τέρασι Δέδεικται τοίνυν
[3, 7]	γεγονέναι παραδόξων, καὶ ἐν τούτῳ	τοῖς	συνορᾶν δυναμένοις τὰ τεκμήρια τῆς
[3, 1]	τυφλοῖς δὲ τὴν ἀνάβλεψιν παρεῖχεν,	τοῖς	τὰς ὄψεις τοῦ σώματος διεφθαρμένοις
[3, 3]	τιμωρίας ἀπαραιτήτους τοῖς ἀσεβέσιν ὑπογράφων	τοῖς	τε εὐσεβέσιν ἐπαγγελίας θεοῦ αἰωνίου
[3, 5]	ταῖς συνθήκαις; ἢ μή ποτε	τοῖς	τοιοῖσδε· Ἄνδρες φίλοι, τὸν μὲν
[3, 2]	βίον ἐν ταύτῃ καὶ μακαριστὸν	τοῖς	τὸν νόμον φυλάξασιν ἐπηγγείλατο ὡσαύτως
[3, 5]	δοκεῖ εἰρῆσθαι, πάντα χρὴ πιστεύειν	τοῖς	τοῦ Ἰησοῦ μαθηταῖς, ἢ μή·
[3, 7]	ὡς ἂν ἤδη θεοῖς οὖσιν	τοῖς	τοῦ Ἰησοῦ προσαγηοχέναι· καὶ τινὰ
[3, 5]	καὶ ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα, καὶ	τοῖς	τούτων σοφοῖς ἀντικηρύττωμεν, μηδ´ Αἰγυπτίους
[3, 1]	βασιλεία τῶν οὐρανῶν« Ἀλλὰ καὶ	τοῖς	ὑπὸ πνευμάτων πονηρῶν ὀχλουμένοις, ὑπό
[3, 5]	Οὐ γὰρ παρῆν ὁ Μάρκος	τοῖς	ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ λεχθεῖσιν, ἀλλ´
[3, 5]	συμφωνίαν ἐπιδεδειγμένων καὶ μαρτυρησάντων γε	τοῖς	ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ πεπραγμένοις, οὐκ
[3, 7]	μόνοις δὲ αὐτοῖς πείθεσθαι καὶ	τοῖς	ὑπὸ τοῦ σταυρωθέντος παρηγγελμένοις; τοῦτον
[3, 2]	Ἰησοῦς ὁ Χριστὸς τοῦ θεοῦ	τοῖς	Φαρισαίοις ἔλεγεν· Εἰ δὲ ἐν
[3, 7]	ἀπὸ τῆς ἐνεργείας αὐτῆς συνορᾶται	τοῖς	φιλαληθέσιν ἡ τῆς περὶ αὐτὸν
[3, 3]	ἔργα τῶν λόγων πολὺ πρότερον	τοῖς	φοιτηταῖς ἐκτελεῖν παραδούς, δι´ ὧν
[3, 2]	αὐτόν, καὶ οὐκ αὐτὸ μόνον	τοῖς	χείλεσι διαθέσει δὲ γνησιωτάτῃ, μυρία
[3, 3]	ἐπεὶ καὶ μεθ´ ἡμᾶς γεγόνασι	τοῖς	χρόνοις, λέγω δὲ μετὰ τὴν
[3, 1]	πεπλήρωται ἡ γραφὴ αὕτη ἐν	τοῖς	ὠσὶν ὑμῶν Καὶ δὴ ἐνθένδε
[3, 7]	πολέμιοι τὰς προσηκούσας ἐξέτινον δίκας,	θεηλάτοις	μάστιξιν οἰστρούμενοι καὶ πᾶν τὸ
[3, 7]	αἰσχίστην καὶ τοῖς πάντων ἀνθρώπων	κακουργοτάτοις	ἐπηρτημένην διὰ σταυροῦ τιμωρίαν, τίς
[3, 7]	θεοῦ ἑαυτὸν ἀποφῆναι, τοῖς πάντων	ἀγροικοτάτοις	καὶ εὐτελεστάτοις ἡγήσατο χρῆσθαι τῆς
[3, 5]	μὲν χρὴ πιστεύειν αὐτοῖς ὡς	ἀληθεστάτοις,	ἐν δὲ τοῖς ἐπιδόξοις καὶ
[3, 7]	προήκατο φωνήν, αὐτολεξεὶ φήσας τοῖς	εὐτελεστάτοις	ἐκείνοις αὐτοῦ μαθηταῖς· Πορευθέντες μαθητεύσατε
[3, 7]	ἀποφῆναι, τοῖς πάντων ἀγροικοτάτοις καὶ	εὐτελεστάτοις	ἡγήσατο χρῆσθαι τῆς οἰκείας βουλῆς
[3, 5]	αὖ πάλιν μὴ κλέπτειν, οἷα	δουλοπρεπεστάτοις,	αὐτοὺς δὲ δεῖν τούτους μὲν
[3, 5]	μὴ μοιχεύειν, οἷα λαγνιστάτοις καὶ	καταφερεστάτοις,	καὶ αὖ πάλιν μὴ κλέπτειν,
[3, 5]	δὲ καὶ μὴ μοιχεύειν, οἷα	λαγνιστάτοις	καὶ καταφερεστάτοις, καὶ αὖ πάλιν
[3, 2]	προσέχοντας, πρῶτος μὲν ταύτης ἀπέστρεψεν,	ἀπαραιτήτοις	τιμωρίαις ἀπαγορεύσας εἰδωλολατρεῖν· πρῶτος δὲ
[3, 7]	ἀναβιώσει αὐτοῦ οὐχ ἁπλοῖς οὐδ´	ἀναποδείκτοις	ἐμαρτύρουν λόγοις, δι´ αὐτῆς δ´
[3, 2]	δὲ καὶ ὁ Χριστὸς ταῖς	ἀναγράπτοις	θαυματουργίαις πρὸς πίστιν τῶν ὁρώντων
[3, 5]	ἀλλ´ αἱ ἀπὸ τῶν παρ´	ἑκάστοις,	ὡς εἰκός, νόμων τιμωρίαι, δεσμὰ
[3, 5]	αὐτοδίδακτον αὐτῆς· ἐπὶ μέγα δὲ	πλαστοῖς	ῥήμασιν ἐπαιρόντων τὸν διδάσκαλον, μηδενὸς
[3, 5]	Ἑλληνικοῦ πλείους, εἰ μή τισιν	θαυμαστοῖς	καὶ παραδόξοις ἔργοις καὶ ξενιζούσῃ
[3, 5]	δὴ οὖν τὰ μὲν δόξαντα	αὐτοῖς	ἀγαθὴν φέρειν φήμην παραιτούμενοι, τὰς
[3, 5]	διδασκάλου θάνατον ὥσπερ τι φόβητρον	αὐτοῖς	ἀντιτάττοντες, καὶ τὴν ἀπ´ αἰῶνος
[3, 4]	ἀπολειψόμεθα σπουδῆς. Ἄλλως δὲ πῶς	αὐτοῖς	ἀπαντήσομεν; ~Ὅτι μὴ πλασάμενοι οἱ
[3, 2]	ἀποφαίνεται, διαλιπόντων δὲ τῶν παρ´	αὐτοῖς	ἀρχόντων παρέσεσθαι τὸν προφητευόμενον. Ἰούδαν
[3, 7]	τοῦ σωτηρίου λόγου καὶ ἐν	αὐτοῖς	γε μέσοις τοῖς ἐχθροῖς κατακρατοῦντος,
[3, 0]	συστάντος, ὡς αἱ προφητικαὶ παρ´	αὐτοῖς	γραφαί, προλαβοῦσαι τὸ μέλλον, τῆς
[3, 2]	ἀγωγήν τινα θεοσεβοῦς βίου τοῖς	αὐτοῖς	διαταξάμενος νομοθέτης αὐτοῖς εὐσεβοῦς πολιτείας
[3, 5]	αὐτὸν συνόντα ἔτι καὶ σὺν	αὐτοῖς	διατρίβοντα καὶ δι´ ἀπάτης αὐτούς,
[3, 7]	λοιπὸν αὐτοὺς ἀκολούθους ἐκτήσατο, ἐμπνεύσας	αὐτοῖς	δυνάμεως θείας, μένους τε καὶ
[3, 2]	θεοῦ τὸν τρόπον· Προφήτην ἀναστήσω	αὐτοῖς	ἐκ τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν ὥσπερ
[3, 5]	αὐτῷ φιλοσόφου βίου, ὃν ὑπογράφων	αὐτοῖς	ἔλεγεν· Μὴ κτήσησθε χρυσὸν μηδὲ
[3, 6]	νόμοι τῶν ἐξ αἰῶνος παρ´	αὐτοῖς	Ἕλλησιν ἐθῶν ἀνατρεπτικοί, καινῆς δὲ
[3, 7]	τοῦ αἰῶνος» Ἀλλὰ καὶ πνεύματος	αὐτοῖς	ἐμπνεῦσαι λέγεται θείου, ἀλλὰ καὶ
[3, 5]	διὰ τὸ ὄνομα αὐτοῦ συμβήσεσθαι	αὐτοῖς,	ἐν οἷς προλέγων ἐμαρτύρατο, ὅτι
[3, 1]	δὲ δύναμις ἦν ἡ συνεργοῦσα	αὐτοῖς	ἐν τῷ εὐαγγελικῷ κηρύγματι, ἄλλος
[3, 7]	λέγεται θείου, ἀλλὰ καὶ δύναμιν	αὐτοῖς	ἔνθεον καὶ παραδοξοποιὸν πεποιηκέναι, τοτὲ
[3, 7]	ἐθνῶν, καὶ μηδεμιᾶς οὔσης ἐν	αὐτοῖς	ἐπιμιξίας διὰ τὰς πολλὰς ἐθναρχίας·
[3, 6]	τυγχάνομεν μάρτυρες συγγενόμενοι τοιούτοις, καὶ	αὐτοῖς	ἔργοις ἀλλ´ οὐ λόγοις μόνοις
[3, 5]	σκεψώμεθα εἰ πιθανὸς ὁ λόγος	αὐτοῖς	ἔσται, μὴ τὴν αἰτίαν ἔχουσιν
[3, 2]	βίου τοῖς αὐτοῖς διαταξάμενος νομοθέτης	αὐτοῖς	εὐσεβοῦς πολιτείας πρῶτος καὶ μόνος
[3, 7]	διδασκαλίας αὐτοῦ) οὐδ´ οὕτως ἦν	αὐτοῖς	εὐχερὴς ὁ λόγος πρὸς τὸ
[3, 5]	μετὰ τὸν θάνατον ἀναβίωσιν πρώτοις	αὐτοῖς	ἑωραμένην. ταῦτα γὰρ μὴ γενόμενα
[3, 1]	δηλωθέντος μάρτυς ἂν εἴη ῥήμασιν	αὐτοῖς	Ἡσαΐας, ἐκ προσώπου τοῦ Χριστοῦ
[3, 6]	ἦν. Καὶ Κράτης εἷς παρ´	αὐτοῖς	θαυμάζεται, ὅτι δὴ τὴν οὐσίαν
[3, 7]	βουλῆς καὶ τῆς ἐνεργούσης ἐν	αὐτοῖς	θείας δυνάμεως παραστατικόν. Ἀνακαλέσας γοῦν
[3, 5]	αὐτῷ γράφει, ἀλλ´ ὅτι ἐπετίμησεν	αὐτοῖς,	ἵνα μηδενὶ λέγωσιν περὶ αὐτοῦ»
[3, 5]	εἶ ὁ Χριστός. Καὶ ἐπετίμησεν	αὐτοῖς,	ἵνα μηδενὶ λέγωσιν περὶ αὐτοῦ»
[3, 2]	τῷ στόματι αὐτοῦ, καὶ λαλήσει	αὐτοῖς	καθ´ ὅ τι ἂν ἐντείλωμαι
[3, 2]	τῷ στόματι αὐτοῦ, καὶ λαλήσει	αὐτοῖς	καθὰ ἂν ἐντείλωμαι αὐτῷ. Καὶ
[3, 7]	αὐτοὺς τοῖς παρηγγελμένοις. Φησὶν γοῦν	αὐτοῖς·	Καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ´ ὑμῶν
[3, 4]	προειρημένα, ἀλλ´ ἤτοι παντελῶς ἀπιστοῦσιν	αὐτοῖς	καὶ μηδὲν καθόλου γεγονέναι τοιοῦτον
[3, 2]	τιμωρίαις ἀπαγορεύσας εἰδωλολατρεῖν· πρῶτος δὲ	αὐτοῖς	καὶ τὴν περὶ μοναρχίας θεολογίαν
[3, 5]	τῶν χρειῶν ἕνεκα. Παρῄνει δ´	αὐτοῖς	καὶ τῶν Ἰουδαίοις ὑπὸ Μωσέως
[3, 6]	διαθέσεις, ὡς μηδὲν ὕπουλον ἐν	αὐτοῖς	λανθάνειν, ἐνσεμνύνεσθαι δὲ καὶ παρρησιάζεσθαι
[3, 6]	Αἰγυπτίων καὶ τῶν πάλαι παρ´	αὐτοῖς	λεγομένων τὰ ἀπόρρητα, παρ´ ὧν
[3, 7]	δυνάμει καὶ συνεργίᾳ τοῦ φήσαντος	αὐτοῖς·	Μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη ἐν
[3, 6]	ἀνεχώρησαν τῆς μαθητείας εἰκότως, εἰ	αὐτοῖς	μὲν τοιαῦτα σεμνῶς νομοθετοῦντα ἑώρων,
[3, 7]	ἀκουόντων, ἐπεὶ μηδὲ μικρὸς ἦν	αὐτοῖς	ὁ ἀγών, μὴ ἀρνουμένοις τὸν
[3, 7]	Ἰησοῦ μαθητῶν, μιᾶς προσθήκῃ λέξεως	αὐτοῖς	ὁ διδάσκαλος λύσιν τῶν ἀπορηθέντων
[3, 5]	τῇ διδασκαλίᾳ, ὅτε ἀποκριθεὶς αὖθις	αὐτοῖς	ὁ Πέτρος εἶπεν· Πειθαρχεῖν δεῖ
[3, 5]	περὶ τῶν αὐτῶν ἐν πᾶσιν	αὐτοῖς	ὁμόφωνος μαρτυρία, ἡ μέχρι θανάτου
[3, 6]	τοῖς ἔθνεσι κατέστη αἴτιος, οἵας	αὐτοῖς	ὁρῶμεν ὀφθαλμοῖς καὶ ἀκοαῖς εἰς
[3, 6]	κἀκεῖσε περιφέροντες Ἑλλήνων παῖδες· Δημόκριτος	αὐτοῖς	οὗτος ἦν. Καὶ Κράτης εἷς
[3, 2]	τῶν ἱερῶν λογίων τοῖς πιστεύουσιν	αὐτοῖς	παρατέθειται· τοῖς δ´ ἀπειθοῦσι ταῖς
[3, 7]	αἰῶνος καταγνῶναι πάντων, μόνοις δὲ	αὐτοῖς	πείθεσθαι καὶ τοῖς ὑπὸ τοῦ
[3, 5]	εἴπερ ψεύσματα ἦν κατὰ συνθήκην	αὐτοῖς	πεπλασμένα, θαυμάζειν ἄξιον ὅπως τοσοῦτο
[3, 5]	ἀντίστροφα ταῖς ἐξ αἰῶνος παρ´	αὐτοῖς	περὶ τῶν πατρῴων θεῶν δόξαις.
[3, 6]	αἵματος τὰ περὶ αὐτοῦ μαρτυρηθέντα	αὐτοῖς	πιστωσάμενοι; Ἔτι πρὸς τούτοις ὁ
[3, 5]	ἔγειραι καὶ περιπάτει» Σκυθρωπὰ δὲ	αὐτοῖς	προαγγέλλοντος τοῦ διδασκάλου, προσέχοντες δι´
[3, 7]	τὸ προκείμενον ἤνυον, τὴν πορείαν	αὐτοῖς	προεξευμαρίσαντος τοῦ ἐπὶ πάντων θεοῦ
[3, 5]	οἱ δ´ ἐμάνθανον; παρῄνει δ´	αὐτοῖς	πρὸς τοῖς ἄλλοις τῆς ἀληθείας
[3, 5]	πατρῴων θεῶν δόξαις. Κελεύωμεν Ῥωμαίοις	αὐτοῖς	πρώτιστα πάντων μὴ σέβειν οὓς
[3, 4]	πατρὶ παρατιθεὶς τὸ πνεῦμα, εἰπὼν	αὐτοῖς	ῥήμασιν Πάτερ εἰς χεῖράς σου
[3, 5]	ἔλεγχος; εἰ γὰρ δὴ πλάττεσθαι	αὐτοῖς	σκοπὸς ἦν καὶ λόγοις ψευδέσι
[3, 3]	δὲ οἱ μάλιστα διαφανεῖς τοῖς	αὐτοῖς	συνηνέχθησαν, γεννητὸν καὶ αὐτὸν τὸν
[3, 5]	οὖν ἴδωμεν, εἰ τοιοῖσδε οὖσιν	αὐτοῖς	συστῆναι οἷόν τε ἦν τὸ
[3, 5]	διδάσκαλον κοσμεῖν, οὐκ ἄν ποτε	αὐτοῖς	τὰ προειρημένα κατέγραφον, οὐδ´ ἂν
[3, 5]	αἰῶνα καταγράφοντες, καὶ τῶν πλημμεληθέντων	αὐτοῖς	τὰς κατηγορίας, ἃς οὐκ ἄν
[3, 2]	τὸ ξηρόν, καὶ τὸ ὕδωρ	αὐτοῖς	τεῖχος ἐκ δεξιῶν καὶ τεῖχος
[3, 7]	ἐδημηγόρουν; καὶ τίς ἦν ἄρα	αὐτοῖς	τῆς δημηγορίας ὁ λόγος, ᾧ
[3, 6]	ἐπιστήμονες πάντως που τὸν αἴτιον	αὐτοῖς	τῆς ἐπιστήμης πολὺ κρείττονα σφῶν
[3, 5]	τούτους μὲν ἡγεῖσθαι μὴ προσήκειν	αὐτοῖς	τοὺς νόμους, τὸ δ´ ἀπαθὲς
[3, 7]	Πῶς οὖν ἄρα πιστὸς ἦν	αὐτοῖς	τοῦτο λέγων, εἰ μὴ ἐξ
[3, 5]	ἐν τούτοις μὲν χρὴ πιστεύειν	αὐτοῖς	ὡς ἀληθεστάτοις, ἐν δὲ τοῖς
[3, 5]	πάντων μᾶλλον ἐγίνωσκον οὐδενὸς μὲν	αὐτοῖς,	ὡς ἂν φαίη τις, γεγονότα
[3, 2]	ἐκ τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν ἀναστήσω	αὐτοῖς	ὥσπερ σέ, καὶ δώσω τὸ
[3, 5]	μηδὲν μὲν τοιοῦτον αὐτῷ συνεγνωκότες,	ἑαυτοῖς	δὲ τὰ πάντα πλαττόμενοι καὶ
[3, 7]	τοὺς τυχόντας, εἰ δὴ ἐφ´	ἑαυτοῖς	εἶχον οἱ δεισιδαίμονες τὴν ἐπ´
[3, 2]	ἑαυτοῦ μαθητάς· Τί διαλογίζεσθε ἐν	ἑαυτοῖς,	ὀλιγόπιστοι, ὅτι ἄρτους οὐκ ἐλάβετε;
[3, 6]	ἄλλοις τοιουτοτρόποις ἀκέσεις τῶν παθῶν	ἑαυτοῖς	πορίζειν. ταῦτα γοῦν πάντα τῆς
[3, 3]	μάλιστα θεῶν προσηγορίας καὶ τιμὰς	ἑαυτοῖς	ὑφαρπάζουσιν, ταύτης δ´ οὖν ἔτι
[3, 6]	καὶ αὐτοὶ τυγχάνομεν μάρτυρες συγγενόμενοι	τοιούτοις,	καὶ αὐτοῖς ἔργοις ἀλλ´ οὐ
[3, 5]	δόξης ἐποιήσατο; οὐ γὰρ δὴ	τούτοις	ἀπιστεῖν ἔμελλον οἱ ταῖς ἄλλαις
[3, 5]	ἄλλοις πιστεύειν εὔλογον, μόνοις δὲ	τούτοις	ἀπιστεῖν; καὶ πῶς οὐκ ἐμφανὴς
[3, 3]	γεγονὼς αἴτιος, καὶ εἰ θεμιτὸν	τούτοις	ἀποκαλεῖν τοῖς ὀνόμασι τὸν μηδὲ
[3, 3]	πνευμάτων πονηρῶν καὶ τῶν ἐν	τούτοις	ἀρχόντων, οὓς παντὶ σθένει φεύγειν
[3, 5]	μέμνηται τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἐν	τούτοις·	Γίνεται δὲ κατ´ ἐκεῖνον τὸν
[3, 2]	ἐξαγγείλω πάσας τὰς αἰνέσεις σου»	Τούτοις	δὲ πᾶσιν ἀντιβλέψαι δύνασθαι οὐδὲ
[3, 3]	διαλλάττειν; Καὶ θείου δὲ πρὸς	τούτοις	δικαιωτηρίου συνεχῶς ὑπομιμνήσκων καὶ μελλούσης
[3, 3]	σεβάσμιον τιμὴν ἀπονέμοντες. Ἔτι πρὸς	τούτοις	ἔγνωμεν, παρ´ αὐτοῦ μαθόντες, πολεμίας
[3, 2]	ἐλογίσθη Τί οὖν λείπεται ἐπὶ	τούτοις;	εἰ γὰρ προεῖπον αὐτοῦ φυλὴν
[3, 7]	πεποιηκέναι οἷα θεόν) τοτὲ δὲ	τούτοις	ἐναντίως ὕβρεις αὐτὸν καὶ ἀτιμίας
[3, 1]	τί δὴ οὖν λείπεται ἐπὶ	τούτοις	ἢ ἐκ πολλῶν ὀλίγα προλαβεῖν
[3, 6]	τυφλῷ δῆλον ὡς πᾶν τοὐναντίον	τούτοις	ἡμεῖς οἱ τὰ Ἰησοῦ φρονοῦντες
[3, 5]	τὰς παραδοξοποιίας αὐτοῦ καταγγέλλοντες. Ἐπὶ	τούτοις	Ἰάκωβος ὁ ἀδελφὸς τοῦ κυρίου,
[3, 7]	ἡ βίβλος τῶν Πράξεων συνῳδὰ	τούτοις	καὶ σύμφωνα μαρτυρεῖ· ἔνθα ἱστοροῦνται
[3, 7]	ἁλείας καὶ ταπεινοῦ βίου προσοικειωσάμενος,	τούτοις	κέχρηται διακόνοις ἐπὶ κατορθώσει πράγματος
[3, 5]	τῶν αὐτοῦ μαθητῶν, ἢ ἐν	τούτοις	μὲν χρὴ πιστεύειν αὐτοῖς ὡς
[3, 2]	ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια Ἐφ´ ὅλοις	τούτοις	Μωσῆς μετωνόμασε τὸν Ναυὴν Ἰησοῦν.
[3, 2]	ἔθνη ἐλπιοῦσιν Ἤδη δεύτερον ἐν	τούτοις	ὁ προφήτης τὸ ἐπὶ τῷ
[3, 6]	μαρτυρηθέντα αὐτοῖς πιστωσάμενοι; Ἔτι πρὸς	τούτοις	ὁ τῷ δι´ ἐναντίας ἡμῖν
[3, 2]	λέων ἅμα βοσκηθήσονται καὶ τὰ	τούτοις	παραπλήσια, ἃ καὶ παρὰ πόδας
[3, 2]	αὐτοῦ» Ἤρκει μὲν οὖν ἐπὶ	τούτοις	περιγράψαι τὴν προφητείαν, εἰ μηδέν
[3, 5]	λέγοιτο, λανθάνειν δ´ ἐπὶ πᾶσι	τούτοις	σπουδάζειν καὶ τὸ ἦθος μάλ´
[3, 5]	γὰρ καὶ ταῦτα, καὶ ὅσα	τούτοις	{συμ} φέρεται ὅμοια, πεπλάσθαι χρὴ
[3, 0]	βίον παρῃτησάμεθα, καὶ ἔτι πρὸς	τούτοις	συστάντος, ὡς αἱ προφητικαὶ παρ´
[3, 6]	παμβασιλέως θεοῦ, πῶς οὐχ ἕπεται	τούτοις	τὸ μηδὲν μὲν ἡγεῖσθαι κατὰ
[3, 5]	ἢ μή· καὶ εἰ μόνοις	τούτοις	τοῖς ἀνδράσιν ἀπιστητέον, καὶ τοῖς
[3, 1]	εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς, ἀπέσταλκέν με κηρῦξαι	αἰχμαλώτοις	ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν ἥντινα
[3, 1]	Τὸν μὲν οὖν Χριστὸν ἐν	πρώτοις	αὐθέντην καὶ ἀρχηγὸν ἔσεσθαι τῆς
[3, 5]	αὐτοῦ μετὰ τὸν θάνατον ἀναβίωσιν	πρώτοις	αὐτοῖς ἑωραμένην. ταῦτα γὰρ μὴ
[3, 5]	δοθείσης, γεγυμνάσθω. τὸ γὰρ τοῖς	ἐγγράφοις	τἀναντία ὑπολαβεῖν, καὶ φάναι τὸν
[3, 6]	ἐπείθοντο λέγοντι, καὶ ἐν ἀπομνημονεύμασιν	ἐγγράφοις	ταῦτα παραδιδόναι ἠξίουν, εἰ χρηματιζόμενον
[3, 5]	τὴν Ἑλλάδα, καὶ τοῖς τούτων	σοφοῖς	ἀντικηρύττωμεν, μηδ´ Αἰγυπτίους ἀνῶμεν, πολεμῶμεν
[3, 5]	οὐδείς ποθ´ ἡμῶν ἱστόρησεν· καὶ	κωφοῖς	τὴν ἀκοὴν παρασχεῖν, ὃ οὐδείς
[3, 1]	οὗ εἵνεκεν ἔχρισέν με εὐαγγελίσασθαι	πτωχοῖς,	ἀπέσταλκέν με κηρῦξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν
[3, 1]	ἐνθένδε ἀρξάμενος τῆς οἰκείας διδασκαλίας	πτωχοῖς	εὐηγγελίζετο, τῶν παρ´ αὐτῷ μακαρισμῶν
[3, 7]	τοῦτο παρελευσόμεθα; ἢ τίς ἡμῖν	ἐλπὶς	ἔσται τοῦ κατορθώματος ἀντινομοθετεῖν τολμῶσιν
[3, 3]	παμβασιλέα χορευούσας, ὧν πλείους καὶ	μέχρις	ἀνθρώπων νεύματι τοῦ πατρὸς διά
[3, 5]	καὶ ἀδιάτρεπτον, μενέτω δὲ ἡ	ἔκστασις	μέχρι θανάτου· τί γὰρ καὶ
[3, 7]	θεοῦ δυνάμεως ἡ τοῦ λόγου	σύστασις.	Αὐτίκα τίς οὐκ ἂν θαυμάσειεν
[3, 5]	Ῥωμαίων ἀρχήν, ἢ ὡς ἀνθρωπεία	φύσις	τὸ φιλόζωον οἰκεῖον κεκτημένη δύναιτ´
[3, 5]	αὔξειν τὴν ὕπαρξιν· ὅπερ τάχα	τις	ἀκούσας παρῄτητο ἂν τὸ βαρὺ
[3, 7]	θάρσους ἐμπλήσας, καὶ δὴ οἷά	τις	ἀληθῶς θεοῦ λόγος καὶ αὐτὸς
[3, 5]	δυνατόν· εἰ δὲ μὴ πείθοιτό	τις,	ἀλλ´ αὐτοί γε ὑπὲρ ὧν
[3, 3]	Πευστέον δὴ αὐτῶν, εἴ ποτέ	τις	ἄλλος τοιοῦτος πλάνος ἱστόρηται πραότητος
[3, 5]	τοιαῦτα εἶναι δοκεῖ; καὶ πείσειέ	τις	ἂν ἑαυτόν, ὡς τοιαῦτα πλασάμενοι
[3, 6]	τε τῆς ἀνωτάτω παραίτιος γεγενημένος	τίς	ἂν ἐνδίκως νομισθείη ἢ φιλοσόφων
[3, 5]	τοιάδε διδάσκοντι καὶ τοιάδε ἐπαγγελλομένῳ	τίς	ἂν τὴν ἀρχὴν προσέσχεν τὸν
[3, 3]	μὲν τῷ ἐπὶ πᾶσιν, ὥς	τις	ἀνὴρ σοφὸς ἔφη, μηδὲν τῶν
[3, 5]	ἀπάτης αὐτούς, ὡς ἂν φαίη	τις,	ἀποπλανῶντα· τί οὖν, ὅτι καὶ
[3, 4]	δεῖγμα μέγιστον ἐπικομιζομένη. Ἄλλος δέ	τις	βασιλικὸς ἀνὴρ κακῶς ἔχοντα τὸν
[3, 5]	μὲν αὐτοῖς, ὡς ἂν φαίη	τις,	γεγονότα παραίτιον ἀγαθοῦ, πάσης δὲ
[3, 6]	καὶ εἰς οὐρανοὺς ἄνοδον μαρτυρούντων.	τίς	δ´ ἂν γένοιτό σοι τούτων
[3, 6]	τοῖς πονηροῖς δαίμοσιν δουλωθῆναι ὑπομένοντες.	τίς	δ´ οὐκ οἶδεν, ὅπως σὺν
[3, 5]	σώματος ὁμοῦ καὶ ψυχῆς κατορθούμενον.	τίς	δ´ οὖν οὐκ ἂν αὐτοὺς
[3, 7]	ὡς ἐναντία λεγόντων κατέπτυσεν εἰκότως;	τίς	δ´ οὕτως ἠλίθιος ὑπῆρχεν, ὡς
[3, 7]	ζῶσιν ἦν ἐπαμῦναι ἑαυτῷ δεδυνημένον;	τίς	δὲ τοῖς ἰδιώταις καὶ εὐτελέσιν
[3, 6]	κλέος ᾄδεται τῷ ἡμετέρῳ παραπλησίως;	Τίς	δὲ τῶν ἀπ´ αἰῶνος πώποτε
[3, 2]	τὸ στόμα. τὴν γενεὰν αὐτοῦ	τίς	διηγήσεται; ὅτι αἴρεται ἀπὸ τῆς
[3, 5]	τὰς κατηγορίας, ἃς οὐκ ἄν	τις	ἔγνω τῶν μετὰ ταῦτα εἰ
[3, 2]	νομοθέτης; οὐδαμῶς. Ἀλλὰ τὰ ὅμοιά	τις	ἐκείνων Μωσεῖ διαπέπρακται; οὐκ ἔστιν
[3, 5]	τοῦ τρόπου πῶς οὐκ ἄν	τις	ἐκπλαγείη; καὶ τοῦτο τεκμηράμενος ἐκ
[3, 3]	τέλειός ἐστιν» Εἰ δὴ ταῦτά	τις	Ἑλλήνων αἰτιῷτο, ἴστω μὴ φίλα
[3, 2]	αἰνιγμάτων μέν, ὅταν λέγῃ· Κύριε,	τίς	ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; καὶ
[3, 2]	ἢ Ἰεζεκιὴλ ἢ Δανιὴλ ἤ	τις	ἕτερος τῶν δώδεκα Μωσεῖ κατέστη
[3, 6]	ἡδονῆς ἕνεκεν ἐπιβέβλητο τῇ διδασκαλίᾳ,	τίς	ἔτι χώρα περιλείπεται ὑπονοίας τοῦ
[3, 5]	θεασώμεθα. Αὐτόθεν μὲν οὖν ἄν	τις	εὖ φρονῶν πῶς οὐ πάσης
[3, 6]	ὅτι μὴ παρῆν αὐτῷ τοσαύτη	τις	εὐσεβείας δύναμις ὅση τοῖς Ἰησοῦ
[3, 6]	γοητείας; εἰ δ´ οὐδένα ἄν	τις	ἔχοι λέγειν αὐτῷ γεγονέναι ὅμοιον
[3, 7]	θαρσοῦντες ἐπὶ τοῦτο παρελευσόμεθα; ἢ	τίς	ἡμῖν ἐλπὶς ἔσται τοῦ κατορθώματος
[3, 7]	τοὺς παριόντας κἄπειτα ἐδημηγόρουν; καὶ	τίς	ἦν ἄρα αὐτοῖς τῆς δημηγορίας
[3, 7]	τίς οὐκ ἂν ἀπορήσειεν εὐλόγως,	τίς	ἦν ἄρα ὁ τῆς τῶν
[3, 6]	τῶν γνωρίμων τὸν προστάτην, ὁποῖός	τις	ἦν, βούλει διαγιγνώσκειν, ἔχεις τοῦ
[3, 6]	ὧν δεῖ τὸν διδάσκαλον ὁποῖός	τις	ἦν γνωρίζειν. Φέρε δ´ ἔτι
[3, 5]	δὲ κατέχει ὡς καὶ μεγίστη	τις	ἦν ἐκκλησία Χριστοῦ ἐν τοῖς
[3, 6]	γεγονέναι; εἰ δὲ δὴ μαγγανευτής	τις	ἦν καὶ φαρμακεύς, ἀπατεών τε
[3, 6]	ἡμῶν. Εἰ δὴ οὖν τοιόσδε	τις	ἦν, πῶς ἂν ἄλλως ἐπεχείρει
[3, 7]	δύναμις τῆς αὐτοῦ προσηγορίας τοιαύτη	τις	ἦν, ὡς φάναι τὸν ἀπόστολον,
[3, 5]	φιλόσοφον ἑλεῖν βίον. Οὕτως δέ	τις	καὶ πάσας ἁπλῶς εἰπεῖν τὰς
[3, 5]	δὲ μοχθηρός, τὸν τρόπον φιλοπαθής	τις	καὶ φιλήδονος ὤν, μόνην δὲ
[3, 5]	οὐ ψευδομαρτυρήσεις» συκοφαντῶν αὐτὸν διέβαλλέ	τις	λέγων εἰρωνείᾳ ταῦτα φάναι καὶ
[3, 5]	παρεκδεχόμενος. Ἀλλ´ ὡς οὐκ ἄν	τις	ὀκνήσειεν τῶν εὖ φρονούντων μαίνεσθαι
[3, 7]	καὶ πατρίῳ φωνῇ μετελάμβανον. Καίτοι	τίς	οὐκ ἂν ἀπορήσειεν εὐλόγως, τίς
[3, 7]	ἀναδείξας τῆς αὐτοῦ διδασκαλίας. Καὶ	τίς	οὐκ ἂν ἐξεπλάγη καὶ ἠπίστησεν
[3, 7]	πάντων θεοῦ συνεστήσαντο διδασκαλεῖα. Καίτοι	τίς	οὐκ ἂν θαυμάσειεν πρὸς ἑαυτὸν
[3, 7]	ἡ τοῦ λόγου σύστασις. Αὐτίκα	τίς	οὐκ ἂν θαυμάσειεν τὰ συμβαίνειν
[3, 7]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν διδασκαλίᾳ συνεισῆλθεν	τίς	οὐκ ἂν ὁμολογήσειεν, διανοηθεὶς ὡς
[3, 7]	κακουργοτάτοις ἐπηρτημένην διὰ σταυροῦ τιμωρίαν,	τίς	οὐκ ἂν ὡς ἐναντία λεγόντων
[3, 6]	χρῆσιν ἀδιάφορον οἱ πολλοὶ νενομίκασιν.	τίς	οὖν αἱρεῖ λόγος τοὺς τοιούσδε
[3, 6]	φαρμακέας αὐτῷ κατὰ πάντα παραπλησίους;	τίς	οὖν ἤδη πώποτε τὸ πᾶν
[3, 5]	αὐτὸ περὶ τῶν αὐτῶν λέγειν.	τίς	οὖν ὁ τούτων ἔλεγχος; εἰ
[3, 2]	τῆς γῆς Καὶ τόπος δέ	τις	πάλιν ἀφωρισμένος τῆς τοῦ προφητευομένου
[3, 2]	καρποῦ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ἀναστήσεταί	τις,	περὶ οὗ ἑξῆς φησιν ὁ
[3, 7]	εἶχον αὐτοὺς ἐπὶ τὸ φιλοπευστεῖν,	τίς	ποτ´ ἦν οὗτος οὗ τῇ
[3, 3]	παρὸν ἐκ τῶν πρόσθεν εἰρημένων	τίς	ποτε ἦν ὁ τρόπος γνῶναι
[3, 7]	περὶ αὐτοῦ δυνάμεως, εἰ λογίσαιο,	τίς	ποτε ὢν ἄρα τὴν φύσιν
[3, 5]	ποθοῦντες τὰ ἴσα παθεῖν; καὶ	τίς	πώποτ´ ἐπ´ οὐδενὶ λόγῳ πρόδηλον
[3, 6]	ἀηττήτους εἰς μακρὸν ἐπιδεῖξαι αἰῶνα,	τίς	πώποτε γοήτων διανενόηται; ὁ δὲ
[3, 6]	οἵας ὁ ἡμέτερος πεποιηκὼς μνημονεύεται,	τίς	πώποτε διαπραξάμενος ἱστορεῖται; τίνος δὲ
[3, 5]	λόγων τε καὶ μαθημάτων, εἴ	τις	τἀληθὲς διαστρέφων τὴν ἐναντίαν οἷς
[3, 5]	ἀνοσιουργῶν χαλεπωτέρους· εἰ δ´ ἐξομόσαιτό	τις	τὴν προσηγορίαν καὶ ἀρνηθείη μὴ
[3, 3]	θεολογίας> Οὕτως τοίνυν μάλιστα ἄν	τις	τὴν προσήκουσαν ἐπιμέλειαν ποιοῖτο τοῦ
[3, 5]	ἀναστάσεως ἄξιον ἐπήγετο, εἰ μή	τις	τὸ δολερὸν καὶ ὕπουλον λέγοι
[3, 6]	ζηλούντων τὸν αὐτοῦ βίον, ἔχει	τις	τοιαύτην ἐπιφέρειν διαβολήν; οὐχὶ καὶ
[3, 5]	ἀπορρήτων αὐτοῦ γεγενημένοι· σεμνὸς μέν	τις	τοῖς πολλοῖς ἐφαντάζετο, καί τι
[3, 5]	Ἕλλησι φιλοσόφων ὑποθήκας διαβάλλοι ἄν	τις	τόν τε καρτερικὸν βίον καὶ
[3, 7]	ἀλλὰ θεοῦ, κἂν μὴ λέγῃ	τις;	τοῦτ´ ἦν ἄρα καὶ οὐδὲν
[3, 7]	συγχώρησιν τῶν κρατούντων διαρκέσειν· εἴποτέ	τις	τούτων πονηρίᾳ ληφθεὶς τῷ τοῦ
[3, 6]	ἐναντίας ἡμῖν λόγῳ παριστάμενος λεγέτω,	τίς	τῶν πώποτε γοήτων κἂν εἰς
[3, 6]	ἀσύνακτα συνάγειν; γόης μὲν γάρ	τις	ὡς ἀληθῶς ἀνόσιος καὶ μιαρὸς
[3, 2]	ἐκ σοῦ μοι ἐξελεύσεται ἡγούμενος,	ὅστις	ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν
[3, 7]	ἐφάψασθαι, καὶ τὸν θεὸν λόγον,	ὅστις	ποτ´ ἦν ὁ διὰ τοῦ
[3, 5]	ἡμῶν τὴν ἐσχάτην ὑπομείναντα τιμωρίαν,	ὅστις	ποτὲ ἦν, πάντων ἡμεῖς μάλιστα
[3, 2]	οὐκ ᾔδει ὅτι δεδόξασται ἡ	ὄψις	τοῦ χρωτὸς τοῦ προσώπου αὐτοῦ
[3, 2]	Μωσῆν, καὶ ἦν δεδοξασμένη ἡ	ὄψις	τοῦ χρωτὸς τοῦ προσώπου αὐτοῦ
[3, 2]	ἐντείλωμαι αὐτῷ. Καὶ ὁ ἄνθρωπος	ὃς	ἂν μὴ ἀκούσῃ τῶν λόγων
[3, 6]	θείας φύσεως χρῆν ὁμολογεῖν αὐτόν,	ὃς	ἄνευ βίβλων καὶ λόγων καὶ
[3, 2]	ἐντείλωμαι αὐτῷ. Καὶ ὁ ἄνθρωπος	ὃς	ἐὰν μὴ ἀκούσῃ τῶν λόγων
[3, 5]	τῶν πράξεων τοῦ Ἰησοῦ διαλέξεις·	ὃς	ἐλθὼν ἐπ´ ἐκεῖνα τῆς ἱστορίας,
[3, 5]	ἐξ Ἑβραίων Ἰωσήπῳ μάρτυρι χρήσασθαι,	ὃς	ἐν τῷ ὀκτωκαιδεκάτῳ τῆς Ἰουδαϊκῆς
[3, 2]	προφήτης τοῦ βραχίονος τοῦ κυρίου,	ὃς	ἦν ὁ τοῦ θεοῦ λόγος,
[3, 3]	θαυμαστὸν εὐσεβείας διδάσκαλον ὁμολογεῖν τοῦτον,	ὃς	τὰ πρόπαλαι μόνοις τοῖς θεοφιλέσιν
[3, 5]	πᾶσιν ὑπὸ τοῦ θεοῦ μαρτυρηθέντων,	ὃς	τὸν ὑπ´ αὐτῶν καταγγελθέντα λόγον
[3, 5]	παραδοξοποιίας αὐτοῦ καταγγέλλοντες. Ἐπὶ τούτοις	Ἰάκωβος	ὁ ἀδελφὸς τοῦ κυρίου, ὃν
[3, 5]	καὶ Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ,	Ἰάκωβος	ὁ τοῦ Ζεβεδαίου, καὶ Ἰωάννης
[3, 5]	Θωμᾷ, ὡς Πέτρος Ἀνδρέᾳ, καὶ	Ἰάκωβος	τῷ Ἰωάννῃ, καὶ Φίλιππος Βαρθολομαίῳ,
[3, 2]	λεπτὸν ὡσεὶ κόριον λευκόν, ὡσεὶ	πάγος	ἐπὶ τῆς γῆς Καὶ ὁ
[3, 5]	αὐτὸς ἔρχεσθαι» ἀλλ´ οὐδεὶς αἱρεῖ	λόγος	ἀπιστεῖσθαι τοσοῦτο πλῆθος ἀνδρῶν εὐσεβῆ
[3, 5]	γνώριμοι, σκεψώμεθα εἰ πιθανὸς ὁ	λόγος	αὐτοῖς ἔσται, μὴ τὴν αἰτίαν
[3, 3]	εὐθύς ἐστιν ἀκάθαρτον· διὸ οὐδὲ	λόγος	αὐτῷ ὁ κατὰ φωνὴν οἰκεῖος,
[3, 5]	κύριος καὶ πρῶτος καὶ ἀληθὴς	λόγος	εἴη ἂν οὗτος. Σκεψώμεθα δὲ
[3, 7]	πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν» Ὁ δὲ	λόγος	εἴρητο μὲν ἐν γωνίᾳ γῆς
[3, 4]	μή μοι τὰ νῦν ὁ	λόγος	εἰς μακρὸν μῆκος ἐκτείνοιτο, ἐπὶ
[3, 2]	αὐτοῦ συσκευασθείσης ὀνομαστὶ θεσπίσας ὁ	λόγος	ἐν τῷ Παρέστησαν οἱ βασιλεῖς
[3, 2]	ὃς ἦν ὁ τοῦ θεοῦ	λόγος,	Ἐνώπιον αὐτοῦ φησίν, Ἀνηγγείλαμεν ὡς
[3, 7]	ὅπως κεκράτηκεν ὁ δι´ αὐτῶν	λόγος,	ἐπεὶ καὶ αὐτῶν ἡ βίβλος
[3, 2]	ἡλίου μέχρι δυσμῶν παρατείνουσαν ὁ	λόγος	εὐαγγελίζεται, σαφέστατα τοῦτο παριστὰς διὰ
[3, 6]	δὲ μὴ ἐξ ἀγράφων ὁ	λόγος	ἡμῖν ὁδεύοι, δέχου τὰς ἀποδείξεις
[3, 7]	δὴ οἷά τις ἀληθῶς θεοῦ	λόγος	καὶ αὐτὸς θεὸς τηλικούτων θαυμάτων
[3, 6]	ἐστίν; οὕτως ὁ τοῦ Ἰησοῦ	λόγος	καὶ ἡ παρ´ αὐτοῦ διδασκαλία
[3, 3]	Ἑβραίων καὶ οὗτος ἦν ὁ	λόγος,	καὶ φιλοσόφων δὲ οἱ μάλιστα
[3, 6]	συλλεξάμενον, ἄνδρα τοιοῦτον, οἷον ὁ	λόγος	παρίστησιν, ἀποδειχθῆναι. τί δῆτα οὖν,
[3, 7]	οὕτως ἦν αὐτοῖς εὐχερὴς ὁ	λόγος	πρὸς τὸ ποιῆσαι ῥᾳδίως συγκαταθέσθαι
[3, 3]	οὐ νεώτερος οὐδ´ οἰκεῖος αὐτῷ	λόγος,	τοῖς δ´ ἐκ μακροῦ πάλαι
[3, 6]	πρότερον. Συνίστη δὲ ἄρα ὁ	λόγος	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν τὸ ἐμβριθὲς
[3, 6]	πολλοὶ νενομίκασιν. τίς οὖν αἱρεῖ	λόγος	τοὺς τοιούσδε διδασκάλου γόητος καὶ
[3, 7]	ἄρα αὐτοῖς τῆς δημηγορίας ὁ	λόγος,	ᾧ πεπεῖσθαι εἰκὸς ἦν τοὺς
[3, 6]	ἰατρός, οὐδὲ τέκτων, οὐδ´ ἑτέρας	δημιουργὸς	τέχνης. Καίτοι μικρὰ ταῦτα καὶ
[3, 4]	θυγατέρα πάλιν ἄλλος, Ἰουδαίων δὲ	ἀρχισυνάγωγος	ἦν, ἀλλ´ οὗτος ἤδη καὶ
[3, 2]	βασιλέως ἀναστησομένου ταῦτα προλέγει· Ἐξελεύσεται	ῥάβδος	ἐκ ῥίζης Ἰεσσαί, καὶ ἄνθος
[3, 2]	οὐδὲ κάλλος, καὶ ἦν τὸ	εἶδος	αὐτοῦ ἄτιμον, ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς
[3, 2]	ἑξῆς συνάπτει λέγων· Οὐκ ἔστιν	εἶδος	αὐτῷ οὐδὲ δόξα. Καὶ εἴδομεν
[3, 2]	εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν	εἶδος	οὐδὲ κάλλος, καὶ ἦν τὸ
[3, 5]	πάσας αἰκίας καὶ πᾶν τιμωριῶν	εἶδος	ὑπὲρ τῆς αὐτοῦ μαρτυρίας ἀναδέχεσθαι,
[3, 6]	τε καὶ τιτρώσκειν τὸ ἑκάστου	συνειδός,	ὡς μηκέτι στέγειν ἀποκρύπτοντας, εἰς
[3, 3]	κατὰ τὴν οὐσίαν διαφέρειν ἀπεφήναντο	ἐμπίδος	τε καὶ εὐλῆς καὶ μυίας
[3, 5]	γὰρ ἴσως ἀλήθεια, τὸ δὲ	ψεῦδος	ἔχει τοῦ κακοῦ τὸ ἐναντίον.
[3, 5]	ἡμῶν ἐκθειαζομένου. τείνωμεν δὲ τὸ	ψεῦδος	μὴ ἐπὶ μόνους τοὺς ὁμοεθνεῖς,
[3, 5]	αὐτῷ, φοινικοῦν τε χιτῶνα ἐν	χλαμύδος	σχήματι περιβληθέντα, καὶ τέλος αὐτὸν
[3, 2]	οἱ διαιρούμενοι σκῦλα» Καὶ ὁ	ψαλμῳδός·	Κύριος δώσει ῥῆμα τοῖς εὐαγγελιζομένοις
[3, 5]	λόγῳ καταστῆναι, καὶ μή ποτε	ἡδέος	ἀπολαῦσαί τινος, μήτε τῶν φιλτάτων
[3, 2]	περὶ οὗ ἑξῆς φησιν ὁ	θεός·	Αὐτὸς ἐπικαλέσεταί με, πατήρ μου
[3, 2]	ὡς ἐμὲ ἀναστήσει κύριος ὁ	θεός,	αὐτοῦ ἀκούσεσθε κατὰ πάντα ὅσα
[3, 2]	Μωσῆς πρὸς κύριον, λέγων, ὁ	θεὸς	δέομαι ἴασαι αὐτήν Ὡσαύτως δὲ
[3, 2]	ἧς ὅμοιον αὐτῷ παραστήσειν ὁ	θεὸς	ἐθέσπισεν εἰπών· Προφήτην ἐκ τῶν
[3, 1]	ταῖς πόλεσιν Ἰούδα, ἰδοὺ ὁ	θεὸς	ἡμῶν. ἰδοὺ κύριος μετὰ ἰσχύος
[3, 2]	βεβούλευται κύριος ὁ τῶν ὅλων	θεὸς	καθαρίσαι αὐτὸν τῆς πληγῆς καὶ
[3, 7]	ἀληθῶς θεοῦ λόγος καὶ αὐτὸς	θεὸς	τηλικούτων θαυμάτων ποιητής, νοερῶν αὐτοὺς
[3, 7]	ὅτι δὴ Ἐχαρίσατο αὐτῷ ὁ	θεὸς	τὸ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν
[3, 2]	ὄνομα αὐτοῦ μεθ´ ἡμῶν ὁ	θεός	τοῦτο γὰρ ἑρμηνεύει τὸ Ἐμμανουήλ.
[3, 2]	ἀδελφῶν ὑμῶν ἀναστήσει κύριος ὁ	θεὸς	ὑμῶν· αὐτοῦ ἀκούσεσθε κατὰ πάντα
[3, 7]	τοῦ Χριστοῦ ἐρωτησάντων εἰ ἔστιν	θεός,	φησίν· Ὅττι μὲν ἀθανάτη ψυχὴ
[3, 6]	καὶ μιαρὸς καὶ αἰσχρὸς καὶ	ἄθεος	καὶ ἄδικος καὶ ἀσεβής; τοιοῦτος
[3, 6]	οὐχὶ κἀκείνων εἰσέτι νῦν τὸ	κλέος	ᾄδεται τῷ ἡμετέρῳ παραπλησίως; Τίς
[3, 5]	ἄπλαστον ὡς ἀληθῶς καὶ ἀκέραιον	ἦθος	διὰ τῶν οἰκείων λόγων ἐπιδεδειγμένους,
[3, 5]	πᾶσι τούτοις σπουδάζειν καὶ τὸ	ἦθος	μάλ´ εὐφυῶς ἐπικρύπτεσθαι προσχήματι σεμνῆς
[3, 5]	ἀποστόλων τοῦ σωτῆρος ἡμῶν διαγράφειν	ἦθος	πειρώμενον, ἀρκούντων καὶ τῶν εἰρημένων
[3, 5]	τῶν ἱερῶν γραφῶν ἀλήθειαν, τὸ	ἦθος	τῶν τοῦ Ἰησοῦ μαθητῶν θεασώμεθα.
[3, 5]	οὐδεὶς αἱρεῖ λόγος ἀπιστεῖσθαι τοσοῦτο	πλῆθος	ἀνδρῶν εὐσεβῆ καὶ σεμνὸν βίον
[3, 7]	παιδείας; ἀλλὰ μὴν οὐ κατὰ	πλῆθος,	κατὰ μέρος δὲ τοῖς προστυχοῦσι
[3, 5]	πεπλασμένα, θαυμάζειν ἄξιον ὅπως τοσοῦτο	πλῆθος	τὴν συμφωνίαν ἐπὶ τοῖς πλάσμασιν
[3, 2]	ῥάβδος ἐκ ῥίζης Ἰεσσαί, καὶ	ἄνθος	ἐκ τῆς ῥίζης ἀναβήσεται· καὶ
[3, 1]	βραχίων μετὰ κυρίας· ἰδοὺ ὁ	μισθὸς	αὐτοῦ μετ´ αὐτοῦ, καὶ τὸ
[3, 3]	διὰ τὸν Ἀβραὰμ ὠνόμασεν, ἐπεὶ	Χαλδαῖος	ἦν τὸ γένος, ὡς ἱστορεῖται.
[3, 5]	ἦν τὰ πρὸς αὐτὸν λεχθέντα	Ματθαῖος	δηλοῖ διὰ τούτων· Ὑμεῖς δὲ
[3, 5]	ὁ τελώνης» Οὕτως μὲν ὁ	Ματθαῖος	δι´ ὑπερβολὴν ἐπιεικείας τὸ φιλάληθες
[3, 5]	ἕτερον στῖφος τῶν συκοφαντῶν μεταβήσομαι.	Ματθαῖος	ὁ ἀπόστολος τὸν πρότερον βίον
[3, 5]	Φίλιππος καὶ Βαρθολομαῖος, Θωμᾶς καὶ	Ματθαῖος	ὁ τελώνης» Οὕτως μὲν ὁ
[3, 5]	Λουκᾶς, οὐδὲ Μάρκος, αὐτὸς δὲ	Ματθαῖος	τὸν ἑαυτοῦ στηλιτεύων βίον, καὶ
[3, 5]	ἐξ αὐτῶν εἶ, καὶ γὰρ	Γαλιλαῖος	εἶ. Ὁ δὲ ἤρξατο ἀναθεματίζειν
[3, 5]	ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, Φίλιππος καὶ	Βαρθολομαῖος,	Θωμᾶς καὶ Ματθαῖος ὁ τελώνης»
[3, 4]	καὶ τῇ προσηκούσῃ παραδοθέντος ταφῇ,	τριταῖος	αὖθις ἀπελάμβανε τοῦτο, ὁ πρὶν
[3, 4]	θανοῦσαν. τί δεῖ λέγειν ὡς	τεταρταῖος	ἄλλος δυνάμει τοῦ Ἰησοῦ νεκρὸς
[3, 3]	ἀλλ´ οὗτος οὐ νεώτερος οὐδ´	οἰκεῖος	αὐτῷ λόγος, τοῖς δ´ ἐκ
[3, 3]	λόγος αὐτῷ ὁ κατὰ φωνὴν	οἰκεῖος,	οὐδ´ ὁ ἔνδον, ὅταν πάθει
[3, 3]	τέλειοι, ὡς ὁ πατὴρ ὑμῶν	τέλειός	ἐστιν» Εἰ δὴ ταῦτά τις
[3, 7]	κατέπτυσεν εἰκότως; τίς δ´ οὕτως	ἠλίθιος	ὑπῆρχεν, ὡς εὐχερῶς πιστεῦσαι λέγουσιν
[3, 3]	καὶ ὅτι οὐρανὸς αὐτὸς καὶ	ἥλιος	καὶ σελήνη καὶ ἄστρα ἔργα
[3, 2]	τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ	ἥλιος,	τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο
[3, 2]	ὅτι μηδὲ ἐφάνη τοιοῦτος. Ἀλλ´	οἷος	ἐφάνη τῷ βίῳ, τοιοῦτον αὐτὸν
[3, 4]	ἑαυτὸν ἔνσαρκον, ἔνσωμον, αὐτὸν ἐκεῖνον,	οἷος	καὶ τὸ πρὶν ἦν, τοῖς
[3, 7]	ἑνὸς τοῦ οἰκείου ἔθνους κρατῦναι	οἷός	τε ἦν· ὁ δὲ μηδὲν
[3, 2]	οὐδεὶς πρὸ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν	ὅμοιος	ἐγήγερται Μωσεῖ, σαφῶς ἡ παλαιὰ
[3, 2]	μόνος αὐτὸς καὶ οὐδ´ ἄλλος	ὅμοιος	τῷ Μωσεῖ γεγονὼς ταῖς αὐτοῦ
[3, 6]	καὶ ἀκοαῖς εἰς δεῦρο παραλαμβάνομεν;	ποῖος	δὲ καὶ αἱρήσεται τὰ ἀσύνακτα
[3, 6]	ἀπὸ τῶν γνωρίμων τὸν προστάτην,	ὁποῖός	τις ἦν, βούλει διαγιγνώσκειν, ἔχεις
[3, 6]	ἀφ´ ὧν δεῖ τὸν διδάσκαλον	ὁποῖός	τις ἦν γνωρίζειν. Φέρε δ´
[3, 5]	δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ,	μακάριος	εἶ Σίμων Βὰρ Ἰωνᾶ, ὅτι
[3, 2]	ὄψεται σπέρμα μακρόβιον. Καὶ βούλεται	κύριος	ἀφελεῖν ἀπὸ τοῦ πόνου τῆς
[3, 2]	θάνατον αὐτοῦ φησιν· Καὶ βούλεται	κύριος	ἀφελεῖν ἀπὸ τοῦ πόνου τῆς
[3, 2]	ταῦτα προστίθησιν, ἑξῆς ἐπιλέγων· Καὶ	κύριος	βούλεται καθαρίσαι αὐτὸν τῆς πληγῆς·
[3, 2]	διαιρούμενοι σκῦλα» Καὶ ὁ ψαλμῳδός·	Κύριος	δώσει ῥῆμα τοῖς εὐαγγελιζομένοις δυνάμει
[3, 1]	καὶ αὐτὸ συνέστη διὰ τοῦ	Κύριος	δώσει ῥῆμα τοῖς εὐαγγελιζομένοις δυνάμει
[3, 1]	κηρύγματι, ἄλλος πάλιν προφήτης ἀναφωνεῖ·	Κύριος	δώσει ῥῆμα τοῖς εὐαγγελιζομένοις δυνάμει
[3, 2]	ἐκ περιτομῆς ἀρχόντων καὶ βασιλέων	κύριος	ἐθνῶν πολλῶν κατέστη (οὐδεμία γὰρ
[3, 2]	τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ» ἑξῆς ἐπιλέγει·	Κύριος	εἶπεν πρός με, υἱός μου
[3, 2]	οὗ δὴ ὁ σωτὴρ καὶ	κύριος	ἡμῶν γενεαλογεῖται, ἐφ´ ὃν τὰ
[3, 6]	ὁμολογοῖτ´ ἂν ὁ σωτὴρ καὶ	κύριος	ἡμῶν. Εἰ δὴ οὖν τοιόσδε
[3, 4]	λόγον, δι´ ὧν αὐτὸς ὁ	κύριος	ἡμῶν εἰσέτι καὶ νῦν, οἷς
[3, 6]	οὖν καὶ ὁ σωτὴρ καὶ	κύριος	ἡμῶν Ἰησοῦς ὁ Χριστὸς τοῦ
[3, 6]	μεγαλαυχούμενος· ὁ δὲ σωτὴρ καὶ	κύριος	ἡμῶν, ὅτι μὴ δοξομανὴς καὶ
[3, 6]	κακίᾳ· ὁ δὲ σωτὴρ καὶ	κύριος	ἡμῶν οὐδ´ ἔστιν εἰπεῖν ὅπως
[3, 6]	διανενόηται; ὁ δὲ σωτὴρ καὶ	κύριος	ἡμῶν οὐκ ἐνενόησεν μέν, οὐ
[3, 2]	Καὶ ὁ σωτὴρ δὲ καὶ	κύριος	ἡμῶν ὡσαύτως φησὶν πρὸς τοὺς
[3, 5]	ἀνθρώπους ἐξενηνοχότων. Ὁ μὲν οὖν	κύριος	καὶ πρῶτος καὶ ἀληθὴς λόγος
[3, 1]	ἰδοὺ ὁ θεὸς ἡμῶν. ἰδοὺ	κύριος	μετὰ ἰσχύος ἔρχεται, καὶ ὁ
[3, 2]	ἀδελφῶν ὑμῶν ὡς ἐμὲ ἀναστήσει	κύριος	ὁ θεός, αὐτοῦ ἀκούσεσθε κατὰ
[3, 2]	ἐκ τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν ἀναστήσει	κύριος	ὁ θεὸς ὑμῶν· αὐτοῦ ἀκούσεσθε
[3, 2]	αὐτῷ φῶς» Ἐπεὶ τοίνυν βεβούλευται	κύριος	ὁ τῶν ὅλων θεὸς καθαρίσαι
[3, 2]	Πάντες ὡς πρόβατα ἐπλανήθημεν, καὶ	κύριος	παρέδωκεν αὐτὸν ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν.
[3, 2]	ἐχούσης τὸν ἄνδρα· εἶπεν γὰρ	κύριος,	πλάτυνον τὸν τόπον τῆς σκηνῆς
[3, 2]	Ἰσραὴλ ὡς Μωσῆς, ὃν ἔγνω	κύριος	πρόσωπον πρὸς πρόσωπον ἐν πᾶσι
[3, 2]	ἐπὶ τὴν θάλασσαν, καὶ ὑπήγαγε	κύριος	τὴν θάλασσαν ἀνέμῳ νότῳ βιαίῳ
[3, 2]	ἐπὶ τὴν θάλασσαν, καὶ ὑπήγαγεν	κύριος	τὴν θάλασσαν ἀνέμῳ νότῳ βιαίῳ
[3, 2]	θάνατον αὐτοῦ καὶ τὴν ταφήν,	Κύριος	φησίν, βούλεται καθαρίσαι αὐτὸν τῆς
[3, 7]	ἄνοιαν. Ταῦτα καὶ νῦν ὁ	Πορφύριος.	ἆρ´ οὖν ἀπατεὼν οὗτος; κἂν
[3, 2]	αὐτῷ συσκευασαμένων οὐδὲν ὑπεριδόμενος, ὁ	θαυμάσιος	προφήτης διαρρήδην ἀπελέγχει, καὶ τοῦτο
[3, 2]	ἕτερος τῶν δώδεκα Μωσεῖ κατέστη	παραπλήσιος	νομοθέτης; οὐδαμῶς. Ἀλλὰ τὰ ὅμοιά
[3, 6]	μὲν γάρ τις ὡς ἀληθῶς	ἀνόσιος	καὶ μιαρὸς τὸν τρόπον, ἀπειρημένοις
[3, 6]	ἆρ´ οὐκ ἂν εἴη δῆλος	ἀνόσιος	ὢν τὸν τρόπον καὶ μιαρὸς
[3, 3]	ἀρετῆς διδάσκαλος τοῖς ἀπατωμένοις γεγονὼς	αἴτιος,	καὶ εἰ θεμιτὸν τούτοις ἀποκαλεῖν
[3, 6]	διδασκαλίας· πᾶσι τοῖς ἔθνεσι κατέστη	αἴτιος,	οἵας αὐτοῖς ὁρῶμεν ὀφθαλμοῖς καὶ
[3, 6]	ὅμοιον (οὐδεὶς γὰρ ἦν αὐτῷ	αἴτιος	τῆς τοσαύτης ἀρετῆς) ὥρα τοιγαροῦν
[3, 6]	βίου εὐσεβείας τε τῆς ἀνωτάτω	παραίτιος	γεγενημένος τίς ἂν ἐνδίκως νομισθείη
[3, 5]	ἔχοι δόξαν, κἄπειτα ἀποκρινάμενος ὅτι	υἱὸς	θεοῦ εἴη, λίθοις καὶ αὐτὸς
[3, 2]	ἐπιλέγει· Κύριος εἶπεν πρός με,	υἱός	μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον
[3, 5]	σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ	υἱὸς	τοῦ θεοῦ τοῦ ζῶντος. Ἀποκριθεὶς
[3, 4]	νῦν ὁ λόγος εἰς μακρὸν	μῆκος	ἐκτείνοιτο, ἐπὶ πᾶσιν ἐκκείσθω ὁ
[3, 6]	αὐτὸν τεθεαμένοι ἐθαύμαζον, ὅτι μετὰ	γυναικὸς	ἐλάλει» παράδοξόν τι τοῦτο δόξαντες
[3, 5]	ὠλιγωρηκότων, ἀντὶ δὲ τῶν φιλτάτων,	γυναικὸς	λέγω καὶ παίδων καὶ παντὸς
[3, 6]	καὶ αἰσχρὸς καὶ ἄθεος καὶ	ἄδικος	καὶ ἀσεβής; τοιοῦτος δὲ ὢν
[3, 7]	θεωμένους ἐκπλῆξαι. Ἐξέπληττον γὰρ ὡς	εἰκὸς	διὰ τῶν ἔργων τοὺς θεωμένους
[3, 5]	μηδ´ ὁ Πέτρος ταῦθ´ ὡς	εἰκὸς	ἐν ταῖς αὐτοῦ διδασκαλίαις ἐξηγόρευσεν,
[3, 3]	διδασκάλοις φρονῶν, οἵ γε, ὡς	εἰκὸς	ἐξ ἡμῶν ὠφελημένοι, ἐπεὶ καὶ
[3, 7]	ἢ φησάντων ἂν κατὰ τὸ	εἰκὸς	ἢ διανοηθέντων τῶν τοῦ Ἰησοῦ
[3, 5]	αὐτοῦ κήρυγμα προελθεῖν; ἀλλ´ οὐκ	εἰκὸς	ἦν ἀπελπίσαι τὰ πάντα ὑπὲρ
[3, 7]	δημηγορίας ὁ λόγος, ᾧ πεπεῖσθαι	εἰκὸς	ἦν τοὺς ἀκροωμένους; πῶς δὲ
[3, 5]	ἀπὸ τῶν παρ´ ἑκάστοις, ὡς	εἰκός,	νόμων τιμωρίαι, δεσμὰ δηλαδὴ καὶ
[3, 7]	τῆς οἰκείας βουλῆς ὑπηρέταις, ὡς	εἰκός	τινα παραλογώτατα ταῦτ´ αὐτὸν πεποιηκέναι
[3, 7]	ὢν ἄρα τὴν φύσιν καὶ	πηλίκος,	ἄνδρας εὐτελεῖς ἐξ ἁλείας καὶ
[3, 4]	μέγιστον ἐπικομιζομένη. Ἄλλος δέ τις	βασιλικὸς	ἀνὴρ κακῶς ἔχοντα τὸν παῖδα
[3, 2]	Μιχαίου λέγοντος· Καὶ σὺ Βηθλεὲμ	οἶκος	Ἐφραθά, ὀλιγοστὸς εἶ τοῦ εἶναι
[3, 5]	εἰκότως παρασιωπᾶσθαι ἠξίου· διὸ καὶ	Μάρκος	αὐτὰ παρέλιπεν. τὰ δὲ κατὰ
[3, 5]	Ἰωάννης, οὐδέ γε Λουκᾶς, οὐδὲ	Μάρκος,	αὐτὸς δὲ Ματθαῖος τὸν ἑαυτοῦ
[3, 5]	γραφὴν δι´ εὐλαβείας ὑπερβολήν. τούτου	Μάρκος	γνώριμος καὶ φοιτητὴς γεγονὼς ἀπομνημονεῦσαι
[3, 5]	εὐθέως ἐκ δευτέρου ἀλέκτωρ ἐφώνησεν»	Μάρκος	μὲν ταῦτα γράφει, Πέτρος δὲ
[3, 5]	Πέτρῳ ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ, ὁ	Μάρκος	μηδενὸς τούτων μνημονεύσας, ὅτι μηδ´
[3, 5]	Θωμᾶν ἐπαγαγών, ὥσπερ καὶ ὁ	Μάρκος	πεποίηκεν. Ἔχουσιν δὲ αὐτοῦ αἱ
[3, 5]	αὐτοῦ» Οὐ γὰρ παρῆν ὁ	Μάρκος	τοῖς ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ λεχθεῖσιν,
[3, 6]	σοφίας ἔρωτι ληφθεῖσαι, τῶν μὲν	σαρκὸς	ἐγγόνων ἠλόγησαν, ψυχῆς δὲ πᾶσαν
[3, 2]	Λέγει δ´ οὖν· Καὶ συμβοσκηθήσεται	λύκος	μετὰ ἀρνός, καὶ πάρδαλις συναναπαύσεται
[3, 5]	Ἦν γὰρ παραδόξων ἔργων ποιητής,	διδάσκαλος	ἀνθρώπων τἀληθῆ σεβομένων. Καὶ πολλοὺς
[3, 5]	πρὸς ἡδονὴν μεταδιώκοντες· καὶ ὁ	διδάσκαλος	δέ, ὅτι μὴ δι´ ἀπάτης
[3, 6]	πῶς οὐ πολὺ πρότερον ὁ	διδάσκαλος;	Εἰ δ´ ὅλως ἀπὸ τῶν
[3, 3]	λόγοις εὐλόγως ἂν ὁ τούτων	διδάσκαλος	ἐπιγραφείη τὸ τοῦ πλάνου ὄνομα;
[3, 5]	οἱ μὲν μαθηταί, ὁ δὲ	διδάσκαλος	ἐχρημάτισαν. Ὅ τε γὰρ διδάσκων
[3, 6]	μαθητῶν γοητείας ἥλω, οὐδ´ ὁ	διδάσκαλος	ἦν ἄρα τοιοῦτος. Ἵνα δὲ
[3, 6]	ὁ πρώτιστος καὶ εὐσεβῶν ἀνδρῶν	διδάσκαλος;	Καὶ γὰρ ἂν εἴη βελτίων
[3, 6]	σώφρων αὐτὸς καὶ σωφρόνων λόγων	διδάσκαλος,	καὶ εἰ ποιητὴς καὶ κῆρυξ
[3, 7]	μιᾶς προσθήκῃ λέξεως αὐτοῖς ὁ	διδάσκαλος	λύσιν τῶν ἀπορηθέντων ὑπέθετο, φήσας
[3, 5]	ἐναντίον. Ἔστω γὰρ ὁ μὲν	διδάσκαλος,	οἱ δὲ μαθηταί· εἶθ´ ὡς
[3, 6]	πώποτε αὐτοδίδακτος ἡμῖν γραμματικῆς παρῆλθεν	διδάσκαλος,	οὐδέ γε ῥήτωρ μὴ μεμαθηκώς,
[3, 3]	τε καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς	διδάσκαλος	τοῖς ἀπατωμένοις γεγονὼς αἴτιος, καὶ
[3, 6]	βάρβαρος ἢ Ἕλλην, τοιούτων κατέστη	διδάσκαλος	φοιτητῶν καὶ τοιούτων νόμων καὶ
[3, 7]	λόγος, ἐπεὶ καὶ αὐτῶν ἡ	βίβλος	τῶν Πράξεων συνῳδὰ τούτοις καὶ
[3, 5]	ἐν χλαμύδος σχήματι περιβληθέντα, καὶ	τέλος	αὐτὸν αὐτὸ τὸ τοῦ σταυροῦ
[3, 5]	καὶ μετὰ τὸ αἴσχιστον ἐκεῖνο	τέλος	αὐτοῦ ἐπέμενον, τὸν ἐν νεκροῖς
[3, 6]	δὲ βασάνων ἰδέας ὑπομείναντες, καὶ	τέλος	διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος τὰ
[3, 6]	Ἀλλὰ καὶ ταῦτα μὲν ὧδε	τέλος	ἐχέτω. Πάλιν δ´ ἐπὶ τὸν
[3, 5]	οὐδέν. ἆρ´ οὖν οἵδε τὸ	τέλος	οὐ συνεωράκεσαν τοῦ διδασκάλου καὶ
[3, 7]	αὐτὸν καὶ ἀτιμίας ὑπομεῖναι καὶ	τέλος	τὴν αἰσχίστην καὶ τοῖς πάντων
[3, 5]	πολλοὺς δὲ τοῦ Ἑλληνικοῦ» προσαγόμενος,	δῆλος	ἂν εἴη περιττόν τι κεκτημένος
[3, 6]	ἐγχειρῶν, ἆρ´ οὐκ ἂν εἴη	δῆλος	ἀνόσιος ὢν τὸν τρόπον καὶ
[3, 6]	πολλοὺς αὐτὸν ἐκφαίνειν γένοιτ´ ἂν	ἔκδηλος,	ἀπό τε τοῦ τὰς ἐν
[3, 5]	λειπέσθω» Οὔτε γὰρ μικρὸς ὁ	ἆθλος	τῶν τολμωμένων, ἐπεὶ μὴ τὰ
[3, 6]	μὴ φέροντες αὐτοῦ τὴν παρουσίαν,	ἄλλος	ἄλλοθεν ἐβόα· Ἔα, τί ἡμῖν
[3, 4]	ἐνθέου δυνάμεως δεῖγμα μέγιστον ἐπικομιζομένη.	Ἄλλος	δέ τις βασιλικὸς ἀνὴρ κακῶς
[3, 4]	τί δεῖ λέγειν ὡς τεταρταῖος	ἄλλος	δυνάμει τοῦ Ἰησοῦ νεκρὸς ἠγείρετο;
[3, 4]	σῶον ἀπελάμβανεν· καὶ θυγατέρα πάλιν	ἄλλος,	Ἰουδαίων δὲ ἀρχισυνάγωγος ἦν, ἀλλ´
[3, 2]	διὰ τῶν τοσούτων οὐδεὶς μὲν	ἄλλος	μόνος δὲ ὁ σωτὴρ ἡμῶν
[3, 2]	δὴ μόνος αὐτὸς καὶ οὐδ´	ἄλλος	ὅμοιος τῷ Μωσεῖ γεγονὼς ταῖς
[3, 1]	αὐτοῖς ἐν τῷ εὐαγγελικῷ κηρύγματι,	ἄλλος	πάλιν προφήτης ἀναφωνεῖ· Κύριος δώσει
[3, 2]	βασιλεία αὐτοῦ Εἰ δὴ μηδεὶς	ἄλλος	πώποτε τῶν ἐκ περιτομῆς ἀρχόντων
[3, 3]	δὴ αὐτῶν, εἴ ποτέ τις	ἄλλος	τοιοῦτος πλάνος ἱστόρηται πραότητος καὶ
[3, 2]	καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ	κάλλος,	καὶ ἦν τὸ εἶδος αὐτοῦ
[3, 5]	ὅτι ὁ πάντων αὐτῶν προκεκριμένος	ἀπόστολός	τε καὶ μαθητὴς αὐτοῦ Πέτρος
[3, 5]	τῶν συκοφαντῶν μεταβήσομαι. Ματθαῖος ὁ	ἀπόστολος	τὸν πρότερον βίον οὐκ ἀπὸ
[3, 5]	λοιπῶν εὐαγγελιστῶν ἐδήλωσεν, οὐχ ὁ	συναπόστολος	αὐτοῦ Ἰωάννης, οὐδέ γε Λουκᾶς,
[3, 5]	ἐπὶ Ῥώμης κατὰ κεφαλῆς σταυροῦται,	Παῦλός	τε ἀποτέμνεται, Ἰωάννης τε νήσῳ
[3, 6]	ἡμᾶς προαγαγὼν πῶς ἂν αὐτὸς	δοῦλος	ἐγεγόνει δαιμόνων; πῶς δ´ ἂν
[3, 2]	οὖν οἱ ἐπαοιδοὶ τῷ Φαραῷ,	δάκτυλος	θεοῦ ἐστιν τοῦτο Ὡσαύτως δὲ
[3, 5]	τοῦ Ἰουδαίων πλήθους παρρησιασάμενος, καὶ	διωγμὸς	οὐχ ὁ τυχὼν ἐπανίσταται τοῖς
[3, 5]	δι´ εὐλαβείας ὑπερβολήν. τούτου Μάρκος	γνώριμος	καὶ φοιτητὴς γεγονὼς ἀπομνημονεῦσαι λέγεται
[3, 2]	ὡρισμένως ἀναφωνεῖ. τίνα τοίνυν ὁ	χρησμὸς	θεσπίζει Μωσεῖ παραπλήσιον ἔσεσθαι προφήτην
[3, 3]	Χριστοῦ μαθόντες, ὅτι γεννητὸς ὁ	κόσμος	καὶ ὅτι οὐρανὸς αὐτὸς καὶ
[3, 5]	καὶ θρηνήσετε ὑμεῖς, ὁ δὲ	κόσμος	χαρήσεται» πῶς οὐκ αὐτοὶ μὲν
[3, 5]	ἐμαρτύρησαν οἱ γνώριμοι, σκεψώμεθα εἰ	πιθανὸς	ὁ λόγος αὐτοῖς ἔσται, μὴ
[3, 3]	σκεψώμεθα, μὴ ἄρα ποτὲ ὁ	πλάνος	αὐτῷ περὶ τὰ κυριώτατα τῶν
[3, 3]	τὸ οὒ οὔ» πῶς ἂν	πλάνος	ἐνδίκως ὀνομασθείη; καὶ τί με
[3, 3]	οὖν μὴ οὗτος ἦν ὁ	πλάνος;	ἢ ὅτι μὴ καὶ πλείους
[3, 5]	τοῦ δηλουμένου μαθηταί, εἰ ἄρα	πλάνος	ἦν καὶ γόης, οὐκ ἀγνοοῦντες
[3, 3]	εἴ ποτέ τις ἄλλος τοιοῦτος	πλάνος	ἱστόρηται πραότητος καὶ ἐπιεικείας σωφροσύνης
[3, 6]	καὶ ἀληθῶς εὐσεβής, πολλοῦ δεῖ	πλάνος	καὶ γόης, ὁμολογοῖτ´ ἂν ὁ
[3, 3]	θεολόγων ὁμολογεῖται, πῶς ἂν εἴη	πλάνος	ὁ μὴ μόνον λόγους ἀλλ´
[3, 3]	ἀκολάστου γυναιξὶν ἐπιτρέψαντα, καὶ εἰ	πλάνος	ὁ τὴν εἰς ἄκρον παραδοὺς
[3, 3]	περὶ πολλοῦ τίθεσθαι, καὶ εἰ	πλάνος	ὁ τῆς πανδήμου καὶ ἀγελαίου
[3, 6]	μὲν γόης καὶ ὡς ἀληθῶς	πλάνος	τοῖς ἀπειρημένοις καὶ τοῖς ἀνοσίοις
[3, 6]	ὁ μὲν γόης καὶ ἀληθῶς	λαοπλάνος	πάντα ἐγχειρεῖ καὶ πράττει δοξοκοπῶν
[3, 3]	γεννητὸς ὁ κόσμος καὶ ὅτι	οὐρανὸς	αὐτὸς καὶ ἥλιος καὶ σελήνη
[3, 5]	δὲ ταῦτα λίθοις βληθεὶς ἀναιρεῖται	Στέφανος,	ἐπὶ τοῦ Ἰουδαίων πλήθους παρρησιασάμενος,
[3, 5]	σύμφωνα περὶ αὐτοῦ πλάσασθαι; ἐξ	ἑνὸς	γὰρ στόματος οἱ πάντες καὶ
[3, 2]	καὶ Ἡσαΐας ἀφωρισμένως περί τινος	ἑνὸς	ἐκ σπέρματος καὶ διαδοχῆς Δαβὶδ
[3, 5]	τὰ πάθη κατεψεύσαντο αὐτοῦ; τὴν	ἑνὸς	λέγω μαθητοῦ προδοσίαν, καὶ τὴν
[3, 5]	διδασκάλου μαρτυρίαν σύμφωνον ὡς ἀφ´	ἑνὸς	στόματος εἰς πάντας ἀνθρώπους ἐξενηνοχότων.
[3, 5]	τοὺς αὐτῶν χρόνους πῶς ἐξ	ἑνὸς	στόματος ἐμαρτύρουν γεγονέναι, μέχρι καὶ
[3, 7]	μηδὲ διᾶραι δυνάμενοι στόμα, κἂν	ἑνός	τινος διδάσκαλοι κατέστησαν, οὐχί γε
[3, 7]	παντὸς γένους ἀνθρώπων διδάσκαλον εὐσεβείας	ἑνὸς	τοῦ ἐπὶ πάντων θεοῦ ἑαυτὸν
[3, 7]	καὶ ἀνὰ τὰς χώρας εὐσεβείας	ἑνὸς	τοῦ ἐπὶ πάντων θεοῦ συνεστήσαντο
[3, 7]	ἔχειν φανέντας νόμους κἂν ἐφ´	ἑνὸς	τοῦ οἰκείου ἔθνους κρατῦναι οἷός
[3, 2]	εἰδωλολατρείας εἰργάσατο· πρῶτός τε τὴν	ἑνὸς	τοῦ παμβασιλέως θεοῦ γνῶσίν τε
[3, 2]	τούτων ὅμοιον· Μωσῆς δὲ περὶ	ἑνὸς	ὡρισμένως ἀναφωνεῖ. τίνα τοίνυν ὁ
[3, 2]	εἰς ἐλευθερίαν τὸ πάντων ἀνθρώπων	γένος	ἀνεκαλέσατο. Πάλιν Μωσῆς γῆν ἁγίαν
[3, 7]	νεύματι κατὰ τὰ παρηγγελμένα πᾶν	γένος	ἀνθρώπων ἐμαθήτευον, ἐκ τῆς οἰκείας
[3, 6]	γέγονεν, καὶ εὑροῦσιν εἰς πᾶν	γένος	ἀνθρώπων ἐξενεγκεῖν ἀνακαλύψαι τε καὶ
[3, 6]	ἤδη πώποτε τὸ πᾶν Χριστιανῶν	γένος	ἐκ τῆς ἐκείνου διδασκαλίας γοητεῦον
[3, 6]	τε ἐμαθητεύετο ἐν ὀλίγῳ πᾶν	γένος	Ἑλλήνων ὁμοῦ καὶ βαρβάρων, καὶ
[3, 2]	γὰρ προεῖπον αὐτοῦ φυλὴν καὶ	γένος	καὶ τρόπον γενέσεως καὶ τῆς
[3, 2]	καὶ εὐσέβειας νομοθέτου Μωσεῖ παραπλησίου,	γένος	τε αὐτοῦ καὶ φυλὴν καὶ
[3, 3]	ὠνόμασεν, ἐπεὶ Χαλδαῖος ἦν τὸ	γένος,	ὡς ἱστορεῖται. Εἰ δὴ οὖν
[3, 5]	τε τρόπον ἀναδεκτέον θανάτου ὑπὲρ	μηδενὸς	ἀληθοῦς. Κακὸν γὰρ ἴσως ἀλήθεια,
[3, 5]	γὰρ καὶ ἄτοπον ὑπὲρ τοῦ	μηδενὸς	ἀποθνῄσκειν; τί δὲ καὶ λυπεῖ
[3, 5]	δύναιτ´ ἄν ποθ´ ὑπὲρ τοῦ	μηδενὸς	αὐθαίρετον ὑπομεῖναι τελευτήν, ἢ ὡς
[3, 6]	τὰ αἴτια; εἰ μὲν γὰρ	μηδενὸς	διδάξαντος αὐτὸς πρῶτος καὶ μόνος
[3, 5]	ἀποθνῄσκειν; τί δὲ καὶ λυπεῖ	μηδενὸς	εὐλόγου χάριν μάστιγας καὶ βασάνους
[3, 5]	ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ, ὁ Μάρκος	μηδενὸς	τούτων μνημονεύσας, ὅτι μηδ´ ὁ
[3, 5]	πλαστοῖς ῥήμασιν ἐπαιρόντων τὸν διδάσκαλον,	μηδενὸς	ψευδοῦς φειδόμενοι λόγου· πάντα δὲ
[3, 5]	ἀτιμιῶν τε καὶ ὕβρεων ὑπὲρ	οὐδενὸς	ἀληθοῦς. Καὶ τοῦθ´ ἡμῖν ἤδη
[3, 5]	ὃν ἀκριβῶς πάντων μᾶλλον ἐγίνωσκον	οὐδενὸς	μὲν αὐτοῖς, ὡς ἂν φαίη
[3, 3]	τῶν αἰσθητῶν ἐπονομάζοι (δεῖται γὰρ	οὐδενὸς	οὐδὲ παρὰ τῶν κρειττόνων ἤπερ
[3, 5]	ὁμοῦ συμφώνως, καὶ πλαττώμεθα ἐπ´	οὐδενὸς	ὠφελείᾳ, οὔθ´ ἡμῶν οὔτε τῶν
[3, 2]	διάνοιαν, ἐπὰν λέγῃ· Ἰδοὺ ἡ	παρθένος	ἐν γαστρὶ λήψεται, καὶ τέξεται
[3, 4]	αὐτῶν τὴν εἰς οὐρανοὺς πορείαν	στειλάμενος·	οἷς δὴ καὶ ὑποθήκας περὶ
[3, 5]	εὐαγγελιστήν· ἐν δὲ τῷ εὐαγγελίῳ	ἐπισημηνάμενος	ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς» οὐκ
[3, 5]	τοῦ Χριστοῦ ἔχοι δόξαν, κἄπειτα	ἀποκρινάμενος	ὅτι υἱὸς θεοῦ εἴη, λίθοις
[3, 6]	ἡμέτερος πεποιηκὼς μνημονεύεται, τίς πώποτε	διαπραξάμενος	ἱστορεῖται; τίνος δὲ οἱ γνώριμοι
[3, 2]	τινα θεοσεβοῦς βίου τοῖς αὐτοῖς	διαταξάμενος	νομοθέτης αὐτοῖς εὐσεβοῦς πολιτείας πρῶτος
[3, 5]	ἐφώνησεν τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ, καὶ	ἐκλεξάμενος	ἐξ αὐτῶν δώδεκα, οὓς καὶ
[3, 1]	ὠσὶν ὑμῶν Καὶ δὴ ἐνθένδε	ἀρξάμενος	τῆς οἰκείας διδασκαλίας πτωχοῖς εὐηγγελίζετο,
[3, 5]	ἄν τις ἐκπλαγείη; καὶ τοῦτο	τεκμηράμενος	ἐκ τοῦ μὴ φεύγειν ἀλλ´
[3, 5]	Στέφανος, ἐπὶ τοῦ Ἰουδαίων πλήθους	παρρησιασάμενος,	καὶ διωγμὸς οὐχ ὁ τυχὼν
[3, 5]	ἐνθέῳ δὲ δυνάμει τὰ πάντα	καταστησάμενος	τὴν εἰς οὐρανοὺς ἐπάνοδον μετὰ
[3, 3]	τῆς ἀθανάτου φύσεως οὐδαμῶς οἰκεῖα	λογισάμενος,	κρίνας δὲ πάσης θυσίας προσηνεστάτην
[3, 7]	οὐκ ἂν θαυμάσειεν πρὸς ἑαυτὸν	ἐπιλογισάμενος	καὶ ἐνθυμηθείς, ὡς οὐκ ἀνθρώπινον
[3, 6]	ἑτέρων μαθὼν μηδ´ ἐκ παλαιῶν	ἐρανισάμενος,	πῶς οὐ θείας φύσεως χρῆν
[3, 2]	τῶν ἐθνῶν ἦρχον, τὰς ὑποχειρίους	ῥυσάμενος	ψυχάς, οἷα δή τινα σκῦλα
[3, 3]	πως ἐξ ἀνθρώπων ἀπολωλότα μόνος	ἀνανεωσάμενος	οὐκ εἰς βραχεῖς καὶ μετρίους,
[3, 7]	ἐξ ἁλείας καὶ ταπεινοῦ βίου	προσοικειωσάμενος,	τούτοις κέχρηται διακόνοις ἐπὶ κατορθώσει
[3, 2]	τῇ προρρήσει Καὶ ἔσται ὁ	ἀνιστάμενος	ἄρχειν ἐθνῶν, ἐπ´ αὐτῷ ἔθνη
[3, 2]	ἑρμηνεύει, φήσας· Καὶ ἔσται ὁ	ἀνιστάμενος	ἄρχειν ἐθνῶν, ἐπ´ αὐτῷ ἔθνη
[3, 6]	τῷ δι´ ἐναντίας ἡμῖν λόγῳ	παριστάμενος	λεγέτω, τίς τῶν πώποτε γοήτων
[3, 2]	ἡμῶν παρέστη τὰ παραπλήσια Μωσεῖ	διαπεπραγμένος,	θέα λοιπὸν ἐπὶ μόνον αὐτὸν
[3, 5]	τοῦ συζύγου δεύτερον ἑαυτὸν κατέλεγεν.	Συνεζευγμένος	γοῦν τῷ Θωμᾷ, ὡς Πέτρος
[3, 5]	ἐπετέλει παραδόξων ἔργων, ὑφ´ ἑαυτὸν	πεποιημένος.	Ἀλλὰ τούτων ἡμῖν ἐπὶ τοσοῦτον
[3, 4]	οἵων, σὺν ἀνθρώποις τὰς διατριβὰς	πεποιημένος,	παραδόξων γέγονεν ποιητὴς ἔργων, τοτὲ
[3, 4]	οὐ κοινὸς τοῖς λοιποῖς ἀνθρώποις	γεγενημένος.	Οὐ γὰρ νόσῳ διαφθαρείς, ἀλλ´
[3, 6]	εὐσεβείας τε τῆς ἀνωτάτω παραίτιος	γεγενημένος	τίς ἂν ἐνδίκως νομισθείη ἢ
[3, 2]	θαυματουργίαις πρὸς πίστιν τῶν ὁρώντων	κεχρημένος	τὰ καινὰ τῆς εὐαγγελικῆς διδασκαλίας
[3, 5]	δῆλος ἂν εἴη περιττόν τι	κεκτημένος	παρὰ τοὺς λοιποὺς ἀνθρώπους. Πῶς
[3, 3]	σύμπαντος κόσμου δημιουργῷ, αὐτός τε	ἀνακείμενος	καὶ τοὺς φοιτητὰς προσάγων ἀναγέγραπται,
[3, 5]	ἢ ὅτι ὁ πάντων αὐτῶν	προκεκριμένος	ἀπόστολός τε καὶ μαθητὴς αὐτοῦ
[3, 2]	αὐτῶν παρεδόθη» Ἀντὶ τούτων γὰρ	ἀμειβόμενος	αὐτὸν ὁ πατὴρ τῆς ὑπακοῆς
[3, 5]	Ἰουδαϊκοῦ, πολλοὺς δὲ τοῦ Ἑλληνικοῦ»	προσαγόμενος,	δῆλος ἂν εἴη περιττόν τι
[3, 5]	ἐστιν ταῦτα· πρῶτος Σίμων ὁ	λεγόμενος	Πέτρος, καὶ Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς
[3, 2]	τὸν θάνατον αὐτῷ συσκευασαμένων οὐδὲν	ὑπεριδόμενος,	ὁ θαυμάσιος προφήτης διαρρήδην ἀπελέγχει,
[3, 3]	δέ ἐστιν οὗτος ὀργάνου μὴ	δεόμενος»	Εἰ δὴ οὖν ταῦτα καὶ
[3, 2]	εἰς τὴν ἔρημον τεσσαράκοντα ἡμέρας	πειραζόμενος	ὑπὸ τοῦ διαβόλου, καὶ οὐδὲν
[3, 1]	ἰσχύϊ τὴν φωνήν σου, ὁ	εὐαγγελιζόμενος	Ἱερουσαλήμ· ὑψώσατε, μὴ φοβεῖσθε· εἶπον
[3, 1]	Ἐπ´ ὄρος ὑψηλὸν ἀνάβηθι ὁ	εὐαγγελιζόμενος	Σιών, ὕψωσον τῇ ἰσχύϊ τὴν
[3, 2]	δὲ καὶ τραυματισθήσεται λόγοις βλασφήμοις	βαλλόμενος,	καὶ τοῦτ´ ἔργον ἔσται τῶν
[3, 5]	βίον, καὶ κατήγορος αὐτὸς ἑαυτοῦ	γιγνόμενος.	Ἐπάκουσον γοῦν ὅπως διαρρήδην ἐπ´
[3, 5]	καὶ εἰς τοὐναντίον τὰ δηλούμενα	παρεκδεχόμενος.	Ἀλλ´ ὡς οὐκ ἄν τις
[3, 5]	θέλγων αὐτοὺς καὶ τὰ οἰκεῖα	προϊσχόμενος	ἐξῳκειοῦτο, ἐλευθέρῳ δὲ καὶ ἀληθεῖ
[3, 2]	τὸν πρὸς αὐτοῦ κατηγγελμένον βίον	ὑποσχόμενος·	ὃ δὴ καὶ παριστὰς λευκότερον,
[3, 7]	ἐργάτας καὶ διδασκάλους αὐτοὺς εὐσεβείας	ἀπειργασμένος	ἤδη καὶ εἰς πάντα τὰ
[3, 2]	Καὶ τόπος δέ τις πάλιν	ἀφωρισμένος	τῆς τοῦ προφητευομένου γενέσεως θεσπίζεται
[3, 3]	ἔνδον, ὅταν πάθει ψυχῆς ᾖ	μεμολυσμένος)	διὰ δὲ σιγῆς καθαρᾶς καὶ
[3, 2]	ὁ κατὰ νόμους τοὺς οἰκείους	ἡγούμενος,	Αὐγούστου τότε πρώτου Ῥωμαίων μοναρχήσαντος,
[3, 2]	ἐκλείψει ἄρχων ἐξ Ἰούδα, καὶ	ἡγούμενος	ἐκ τῶν μηρῶν αὐτοῦ, ἕως
[3, 2]	Ἰούδα· ἐκ σοῦ μοι ἐξελεύσεται	ἡγούμενος,	ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου
[3, 4]	λεωφόρου γῆς τὰς πορείας ἤνυεν	ποιούμενος,	τῶν αὐτοῦ μαθητῶν ἐμπλεόντων, καὶ
[3, 6]	τὸν πάντων δημιουργὸν πατέρα θεὸν	ἀνακαλούμενος	ἀποδείκνυται καὶ τοὺς φοιτητὰς τοιούτους
[3, 1]	λύσιν τῶν ἀπὸ κακίας δεσμῶν	ἀνακαλούμενος	δι´ ὧν ἔφασκεν· Δεῦτε πρός
[3, 5]	τόν τε κατάλογον τῶν μαθητῶν	ἐξαριθμούμενος,	αὐτὸς ἑαυτῷ τὸ τοῦ τελώνου
[3, 4]	εἴδεσι καταπονουμένοις τὴν ἴασιν ἀφθόνως	δωρούμενος.	Καὶ ποτὲ μὲν ἔφησεν παραλυτικῷ·
[3, 1]	τοῦ σώματος διεφθαρμένοις τὸ βλέπειν	δωρούμενος,	κατὰ διάνοιαν τοῖς πάλαι περὶ
[3, 6]	τοὺς πολλοὺς εἰδέναι καὶ ἔχειν	μεγαλαυχούμενος·	ὁ δὲ σωτὴρ καὶ κύριος
[3, 6]	καὶ φαντασιοκόπος ἦν, ἀφ´ ὧν	ἰώμενος	παρῄνει μηδενὶ φράζειν μηδὲ εἰς
[3, 5]	ἀποστόλους οὐδὲ τοὺς ἑβδομήκοντα μαθητὰς	ἐξῳκειωμένος,	ἀλλὰ πολλοὺς μὲν τοῦ Ἰουδαϊκοῦ,
[3, 2]	ὑπ´ Αἰγυπτίοις δουλείας τὸ Ἰουδαίων	ἔθνος	εἰς ἐλευθερίαν μετεστήσατο. Καὶ Ἰησοῦς
[3, 2]	τῆς Ἰούδα τὸ πᾶν Ἰουδαίων	ἔθνος	ἐχρημάτιζεν, ὡς καὶ εἰς σήμερον
[3, 2]	θαυμαστῶς καὶ προφητικῶς τὸ πᾶν	ἔθνος	Ἰουδαίων ὠνόμασεν, ὥσπερ οὖν καὶ
[3, 5]	Ἀρμενίων, ἑτέρους δὲ τὸ Πάρθων	ἔθνος,	καὶ αὖ πάλιν τὸ Σκυθῶν,
[3, 7]	ἐκείνου τε καὶ τὸ Ἰουδαίων	ἔθνος	Ῥωμαίων δοῦλον γέγονεν, καὶ τὸ
[3, 4]	ἐκκείσθω ὁ αὐτοῦ θάνατος, οὐ	κοινὸς	τοῖς λοιποῖς ἀνθρώποις γεγενημένος. Οὐ
[3, 5]	ὄνασθαι, μήτε χρημάτων τυχεῖν, μήτε	τινὸς	ἀγαθοῦ τὸ παράπαν ἐλπίδα κτήσασθαι,
[3, 6]	μάθησιν δίχα ποδηγοῦ καὶ διδασκάλου	τινὸς	ἀναλαβεῖν δυνατόν, μὴ οὐχὶ τὴν
[3, 4]	τὰ σκέλη, οὐδὲ ὅλως πρός	τινος	ἀνθρώπων παθών τι, τῶν ἀναιρεῖν
[3, 2]	ἔχει τὰ εἰρημένα, προαναφωνοῦντα προφήτου	τινὸς	ἄφιξιν καὶ εὐσέβειας νομοθέτου Μωσεῖ
[3, 6]	μνημονεύεται, τίς πώποτε διαπραξάμενος ἱστορεῖται;	τίνος	δὲ οἱ γνώριμοι καὶ τῶν
[3, 7]	διᾶραι δυνάμενοι στόμα, κἂν ἑνός	τινος	διδάσκαλοι κατέστησαν, οὐχί γε ἀνδρῶν
[3, 2]	αὐτῷ καὶ Ἡσαΐας ἀφωρισμένως περί	τινος	ἑνὸς ἐκ σπέρματος καὶ διαδοχῆς
[3, 5]	τε γὰρ διδάσκων ἐπαγγελίαν μαθήματός	τινος	ἐπαγγέλλεται, οἵ τ´ αὖ μαθηταὶ
[3, 1]	λευκὰς καὶ ἐναργεῖς ἀποδείξεις, ἐκ	τίνος	μὲν ἄρξεται τὸ εὐαγγέλιον, ὅτι
[3, 5]	καὶ μή ποτε ἡδέος ἀπολαῦσαί	τινος,	μήτε τῶν φιλτάτων ὄνασθαι, μήτε
[3, 5]	τοὺς ἀμφὶ τὸν Πέτρον χωλοῦ	τινος	(οὗτος δ´ ἦν τῶν δι´
[3, 2]	ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη, καὶ ὡς	ἀμνὸς	ἔναντι τοῦ κείροντος ἄφωνος, οὕτως
[3, 5]	μύσται τῶν ἀπορρήτων αὐτοῦ γεγενημένοι·	σεμνὸς	μέν τις τοῖς πολλοῖς ἐφαντάζετο,
[3, 5]	τὸν τρόπον φιλοπαθής τις καὶ	φιλήδονος	ὤν, μόνην δὲ τὴν πρόσκαιρον
[3, 7]	κατὰ πόλεις δεισιδαιμόνων φόβῳ τῆς	μείζονος	ἀρχῆς καταστείλαντος. Λόγισαι γὰρ ὡς,
[3, 5]	καὶ πῶς οὐκ ἐμφανὴς ὁ	φθόνος;	Τί δέ; οἱ καταψευδόμενοι τοῦ
[3, 2]	τὸ σπέρμα σου ἔθνη κληρονομήσει»	Πλείονος	δὲ ἐξεργασίας δεομένων τῶν κατὰ
[3, 2]	τούτων μνημονεύσας ὁ προφήτης τοῦ	βραχίονος	τοῦ κυρίου, ὃς ἦν ὁ
[3, 3]	ἤδη πως ἐξ ἀνθρώπων ἀπολωλότα	μόνος	ἀνανεωσάμενος οὐκ εἰς βραχεῖς καὶ
[3, 3]	καὶ εὐμενοῦς αὐτοῦ παρ´ ὁντιναοῦν	μόνος	ἀνθρώπων, εἰ θεῷ μέν, ὃν
[3, 2]	αὐτοῖς εὐσεβοῦς πολιτείας πρῶτος καὶ	μόνος	ἀποδέδεικται. Ἀλλὰ καὶ Ἰησοῦς ὁ
[3, 2]	σωτῆρος ἡμῶν θεσπίσαν, εἰ δὴ	μόνος	αὐτὸς καὶ οὐδ´ ἄλλος ὅμοιος
[3, 2]	τῶν τοσούτων οὐδεὶς μὲν ἄλλος	μόνος	δὲ ὁ σωτὴρ ἡμῶν παρέστη
[3, 6]	μηδενὸς διδάξαντος αὐτὸς πρῶτος καὶ	μόνος	εὑρετὴς γέγονε τῆς ἐπιχειρήσεως, μηδὲν
[3, 6]	ἆρ´ οὖν πρῶτος αὐτὸς καὶ	μόνος	εὑρετὴς κατέστη τοῦ πράγματος, ἢ
[3, 6]	ἐμαρτύρησαν; ὃν πάλαι φιλοσόφων εἷς	μόνος	ὁ Πλάτων εἰδώς, εἰς πάντας
[3, 6]	δὴ οὖν ἑτέροις σεμνοῦ καὶ	σώφρονος	βίου εὐσεβείας τε τῆς ἀνωτάτω
[3, 2]	οὖν· Καὶ συμβοσκηθήσεται λύκος μετὰ	ἀρνός,	καὶ πάρδαλις συναναπαύσεται ἐρίφῳ, καὶ
[3, 7]	ἡμέρας, ἕως τῆς συντελείας τοῦ	αἰῶνος»	Ἀλλὰ καὶ πνεύματος αὐτοῖς ἐμπνεῦσαι
[3, 2]	ἵνα, ὁπόταν πάντων τῶν ἐξ	αἰῶνος	βοηθέντων ἐν ἀνθρώποις πολὺ κρείττων
[3, 5]	αὐτοῖς ἀντιτάττοντες, καὶ τὴν ἀπ´	αἰῶνος	ἐξ αὐτῶν εἰς πάντας ἀνθρώπους
[3, 7]	καὶ εἰς δεῦρο τὸ ἀπ´	αἰῶνος	καὶ ἀπ´ αὐτῆς ὡς εἰπεῖν
[3, 7]	καὶ μωρίαν μὲν τῶν ἐξ	αἰῶνος	καταγνῶναι πάντων, μόνοις δὲ αὐτοῖς
[3, 7]	περὶ τῶν οἰκείων θεῶν ἐξ	αἰῶνος	κειμένοις νόμοις; ἐπὶ ποίᾳ δὲ
[3, 6]	θηριώδους διαίτης, νόμοι τῶν ἐξ	αἰῶνος	παρ´ αὐτοῖς Ἕλλησιν ἐθῶν ἀνατρεπτικοί,
[3, 5]	τοῖς ἔθνεσιν ἀντίστροφα ταῖς ἐξ	αἰῶνος	παρ´ αὐτοῖς περὶ τῶν πατρῴων
[3, 5]	τὸ θεοῖς μὲν τοῖς ἐξ	αἰῶνος	παρὰ πᾶσιν ὡμολογημένοις πολεμεῖν, τὸν
[3, 6]	παραπλησίως; Τίς δὲ τῶν ἀπ´	αἰῶνος	πώποτε γόης, βάρβαρος ἢ Ἕλλην,
[3, 2]	αὐτοῦ ἀπ´ ἀρχῆς ἐξ ἡμερῶν	αἰῶνος	Ὡμολόγηται δὲ παρὰ τοῖς πᾶσιν
[3, 6]	καὶ ἀγροίκων, τοσοῦτον τῷ τοῦ	Πλάτωνος	μὴ πείθεσθαι, ὡς τὸν ποιητὴν
[3, 5]	καὶ νομοθετοῦντα μηδὲ μέχρι δευτέρου	χιτῶνος	αὔξειν τὴν ὕπαρξιν· ὅπερ τάχα
[3, 2]	ὡς ἀμνὸς ἔναντι τοῦ κείροντος	ἄφωνος,	οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα.
[3, 5]	τῶν αὐτῶν ἐν πᾶσιν αὐτοῖς	ὁμόφωνος	μαρτυρία, ἡ μέχρι θανάτου ὁμοφροσύνη;
[3, 2]	αὐτῷ τὰ ἐκκείμενα· γέγονε γὰρ	ὑπήκοος»	τῷ πατρὶ μέχρι θανάτου» διὸ
[3, 6]	μὴ δοξομανὴς καὶ ἀλαζὼν καὶ	φαντασιοκόπος	ἦν, ἀφ´ ὧν ἰώμενος παρῄνει
[3, 5]	εἰ γὰρ δὴ πλάττεσθαι αὐτοῖς	σκοπὸς	ἦν καὶ λόγοις ψευδέσι τὸν
[3, 7]	τῶν μαθητῶν τοῦ Ἰησοῦ διδασκαλίας	τρόπος;	ἆρα γὰρ εἰς μέσην παρελθόντες
[3, 3]	εἰρημένων τίς ποτε ἦν ὁ	τρόπος	γνῶναι τῆς ὑπ´ αὐτοῦ κατασπαρείσης
[3, 2]	αἱ φυλαὶ τῆς γῆς Καὶ	τόπος	δέ τις πάλιν ἀφωρισμένος τῆς
[3, 2]	ἀλλοδαπῆς ἀφικνουμένοις. Καὶ ὁ μὲν	τόπος	οὗτος, ἔνθα γεγεννῆσθαι ἔμελλεν, προείρητο.
[3, 5]	καὶ Ἰάκωβος τῷ Ἰωάννῃ, καὶ	Φίλιππος	Βαρθολομαίῳ, προτάττει ἑαυτοῦ τὸν Θωμᾶν,
[3, 5]	καὶ Ἰωάννης ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ,	Φίλιππος	καὶ Βαρθολομαῖος, Θωμᾶς καὶ Ματθαῖος
[3, 2]	τοῦτον ἀνεφώνησε τὸν τρόπον· Ἐξελεύσεται	ἄνθρωπος	ἐκ τοῦ σπέρματος αὐτοῦ« (λέγει
[3, 2]	παρὰ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων·	ἄνθρωπος	ἐν πληγῇ ὢν καὶ εἰδὼς
[3, 2]	δεῖξαι αὐτῷ φῶς» Ἀνώτερον εἰπὼν	Ἄνθρωπος	ἐν πληγῇ ὢν καὶ εἰδὼς
[3, 2]	ἂν ἐντείλωμαι αὐτῷ. Καὶ ὁ	ἄνθρωπος	ὃς ἂν μὴ ἀκούσῃ τῶν
[3, 2]	ἂν ἐντείλωμαι αὐτῷ. Καὶ ὁ	ἄνθρωπος	ὃς ἐὰν μὴ ἀκούσῃ τῶν
[3, 2]	καὶ περὶ ταύτης Ἡσαΐας θεσπίζει;	Ἄνθρωπος	φησίν, ἐν πληγῇ ὢν καὶ
[3, 6]	τῶν ἀπ´ αἰῶνος πώποτε γόης,	βάρβαρος	ἢ Ἕλλην, τοιούτων κατέστη διδάσκαλος
[3, 7]	μὴ φιλόσοφος μὴ Ἕλλην μὴ	βάρβαρος,	τοιοῦτόν τι διανοηθεὶς ἱστορεῖται, ἀλλ´
[3, 6]	ἀνόσιος ὢν τὸν τρόπον καὶ	μιαρὸς	καὶ αἰσχρὸς καὶ ἄθεος καὶ
[3, 6]	τις ὡς ἀληθῶς ἀνόσιος καὶ	μιαρὸς	τὸν τρόπον, ἀπειρημένοις καὶ ἀνοσίοις
[3, 2]	γραφαῖς ἰδίως ἀπαντήσομεν, ὡς περὶ	ἀνδρὸς	κοινοῦ καὶ τοῖς λοιποῖς παραπλησίου
[3, 6]	τὰ αὐτὰ δὲ καὶ γόητος	ἀνδρὸς	μέγιστοι ἂν εἶεν μάρτυρες οἱ
[3, 4]	τῶν ὁρώντων ὡς ἂν ὑπ´	ἀνδρὸς	πλάνου ἐπιθέσθαι. Εἰ δὲ χρὴ
[3, 7]	ἦν ὁ διὰ τοῦ φαινομένου	ἀνδρὸς	τὰς θαυματουργίας ἐκτελῶν, ἐποπτεῦσαι.
[3, 4]	πνεῦμά μου» οὕτως ἄφετος καὶ	ἐλεύθερος	αὐτὸς ἀφ´ ἑαυτοῦ τὴν ἐκ
[3, 5]	τῶν Χριστοῦ μαθητῶν, ἀφεῖται παραχρῆμα	ἐλεύθερος,	κἂν μυρίοις ἔνοχος ἁλίσκηται πλημμελήμασιν.
[3, 7]	μὴν οὐ κατὰ πλῆθος, κατὰ	μέρος	δὲ τοῖς προστυχοῦσι διελέγοντο. τίσιν
[3, 7]	σοφίης δὲ τετμημένη αἰὲν ἀλᾶται·	ἀνέρος	εὐσεβίῃ προφερεστάτου ἐστὶν ἐκείνη ψυχή·
[3, 2]	Ἰεζεκιὴλ ἢ Δανιὴλ ἤ τις	ἕτερος	τῶν δώδεκα Μωσεῖ κατέστη παραπλήσιος
[3, 6]	παραδόξους εὐεργεσίας τοιάσδε, οἵας ὁ	ἡμέτερος	πεποιηκὼς μνημονεύεται, τίς πώποτε διαπραξάμενος
[3, 2]	δὲ καὶ πολὺ διαφερόντως ὁ	ἡμέτερος	σωτὴρ ἀναγαγὼν τοὺς ἑαυτοῦ μαθητὰς
[3, 2]	δὲ καὶ πολὺ κρεῖττον ὁ	ἡμέτερος	σωτὴρ δώδεκα ἀποστόλους ἐξαπέστειλεν ἐπισκέψασθαι
[3, 3]	τραχηλισθέντα, συγχωρεῖ; ἀλλ´ οὗτος οὐ	νεώτερος	οὐδ´ οἰκεῖος αὐτῷ λόγος, τοῖς
[3, 5]	καὶ φυλακαί, πῦρ τε καὶ	σίδηρος,	καὶ σταυροὶ καὶ θῆρες, ὧν
[3, 5]	εὐκλείας θάνατον ὑπομείνειεν, ὁ δὲ	μοχθηρός,	τὸν τρόπον φιλοπαθής τις καὶ
[3, 5]	ὁ δὲ ῥαπίσαι αὐτὸν τολμήσας	ξηρὸς	παραχρῆμα τὴν δεξιάν, ὁ δ´
[3, 3]	ἐν τοῖς δογματικοῖς μαθήμασιν τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν ἀναφερόμενα Ἑβραίων τῶν πάλαι
[3, 5]	συναγαγεῖν τὸ τῶν ἀποστόλων τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν διαγράφειν ἦθος πειρώμενον, ἀρκούντων
[3, 7]	μὴ ἀθεεὶ τῇ περὶ τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν διδασκαλίᾳ συνεισῆλθεν τίς οὐκ
[3, 3]	τὴν προβεβλημένην ἡμῖν ὑπὸ τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν διδασκαλίαν, οἷα δὴ ἐγγράφως
[3, 5]	Πιλάτου χρόνους ἱστορῶν μέμνηται τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν ἐν τούτοις· Γίνεται δὲ
[3, 4]	τε ὑγιὴς ἦν, τῆς τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν ἐνθέου δυνάμεως δεῖγμα μέγιστον
[3, 6]	λόγων αὐθέντης, οἵων ἡ τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν ἐπιδέδεικται δύναμις; ἰάσεις δὲ
[3, 0]	τε τοῦ τρόπου τῆς τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν εὐαγγελικῆς διδασκαλίας, τῆς τε
[3, 6]	τι οὖν καὶ κατὰ τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν, ἢ κατὰ τῶν αὐτοῦ
[3, 2]	πνεῦμα διὰ Μωσέως περὶ τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν θεσπίσαν, εἰ δὴ μόνος
[3, 2]	πράξεις εὕροις ἂν ὑπὸ τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν κρείττονι ἢ κατὰ Μωσέα
[3, 5]	τελευτήν, ἢ ὡς οἱ τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν μαθηταὶ εἰς τοσαύτην ὑπερβολὴν
[3, 6]	ἐπιστώσαντο ὥσπερ οὖν οἱ τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν μαθηταί, πάσας μὲν αἰκίας
[3, 6]	τοιοῦτοι δή τινες οἱ τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν μαθηταί, τοσαύτην δύναμιν προφέροντες
[3, 5]	ἡ τῶνδε τυγχάνει περὶ τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν μαρτυρία. Οὐδὲν δὲ κωλύει
[3, 2]	Μωσέα προφητῶν οὐδεὶς πρὸ τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν ὅμοιος ἐγήγερται Μωσεῖ, σαφῶς
[3, 2]	ἡ ἀλήθεια ἐπὶ μόνου τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν, ὅτι δὴ κύριον αὐτόν,
[3, 6]	ὅτε τοίνυν οἱ μαθηταὶ τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν πεφήνασιν γεγονότες τοιοῦτοι, πῶς
[3, 2]	τῶν προφητῶν περὶ τῆς τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν προρρήσεώς τε καὶ προγνώσεως,
[3, 4]	θεοσεβείας ἀπέφηνεν. Τοιαῦτα ἦν τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν τὰ πολυύμνητα τῆς ἀρετῆς
[3, 2]	αὐτοῦ, ὥσπερ οὖν οὐδὲ τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν τὴν μετὰ τὴν ἀναβίωσιν
[3, 6]	δὲ ἄρα ὁ λόγος τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν τὸ ἐμβριθὲς καὶ αὐστηρὸν
[3, 5]	οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν τοῦ	σωτῆρος	λόγων τε καὶ μαθημάτων, εἴ
[3, 1]	τόπον πληρώσοντες τῆς περὶ τοῦ	σωτῆρος	τοῦ κόσμου θεοσεβοῦς διδασκαλίας; ὅτι
[3, 2]	τόλμαν ὁ παντελὴς αὐτοὺς μετῆλθεν	ὄλεθρος	πολιορκηθέντας ὑπὸ Ῥωμαίων, οὐδὲ τοῦτο
[3, 0]	ἀλλοτρίων αὐτῶν μεταποιούμεθα· καλεῖ δὴ	καιρὸς	ἐπ´ αὐτὴν ἐμβάντα τὴν ὑπόθεσιν
[3, 7]	γὰρ τῶνδε κατὰ καιρὸν προγεγυμνασμένων,	καιρὸς	ἤδη καλεῖ τῆς μυστικωτέρας περὶ
[3, 4]	τεταρταῖος ἄλλος δυνάμει τοῦ Ἰησοῦ	νεκρὸς	ἠγείρετο; ἢ ὡς ἐπὶ θαλάττης
[3, 7]	πειθὼ τῶν ἀκουόντων, ἐπεὶ μηδὲ	μικρὸς	ἦν αὐτοῖς ὁ ἀγών, μὴ
[3, 5]	μηδεὶς ἡμῶν λειπέσθω» Οὔτε γὰρ	μικρὸς	ὁ ἆθλος τῶν τολμωμένων, ἐπεὶ
[3, 1]	Καὶ πάλιν ὁ Ἡσαΐας· Ἐπ´	ὄρος	ὑψηλὸν ἀνάβηθι ὁ εὐαγγελιζόμενος Σιών,
[3, 2]	ἀναγαγὼν τοὺς ἑαυτοῦ μαθητὰς Εἰς	ὄρος	ὑψηλὸν λίαν, μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν,
[3, 5]	τὸν ἑαυτοῦ στηλιτεύων βίον, καὶ	κατήγορος	αὐτὸς ἑαυτοῦ γιγνόμενος. Ἐπάκουσον γοῦν
[3, 7]	ἐπὶ τῆς ἀλλοδαπῆς στείλασθαι, διεστώτων	πρὸς	ἄλληλα τῶν ἐθνῶν, καὶ μηδεμιᾶς
[3, 5]	καθεωρακότες, ποίοις ἄρα λόγοις ἐχρήσαντο	πρὸς	ἀλλήλους εἰς τὸ σύμφωνα περὶ
[3, 5]	τὸ αὐτὸ πεποιημένοι συνθήκας ἔθεντο	πρὸς	ἀλλήλους πλάσασθαι καὶ καταψεύσασθαι τῶν
[3, 3]	γε μίασμα) μόνῳ δὲ χρῷτο	πρὸς	αὐτὸν ἀεὶ τῷ κρείττονι λόγῳ
[3, 5]	λεχθεῖσιν, ἀλλ´ οὐδὲ Πέτρος τὰ	πρὸς	αὐτὸν καὶ περὶ αὐτοῦ λεχθέντα
[3, 5]	μαρτυρίας. τίνα δὲ ἦν τὰ	πρὸς	αὐτὸν λεχθέντα Ματθαῖος δηλοῖ διὰ
[3, 5]	Πέτρου ἐν τῇ αὐλῇ ἔρχεται	πρὸς	αὐτὸν μία τῶν παιδισκῶν τοῦ
[3, 5]	καὶ μυρίας ἄλλας νοσούντων ἰάσεις	πρὸς	αὐτοῦ γενέσθαι ἐμαρτύρησαν, καὶ ἐπὶ
[3, 5]	ὀνόματος αὐτοῦ μέμνηται ἐν τῷ	πρὸς	αὐτοῦ γραφέντι εὐαγγελίῳ τὸν τρόπον·
[3, 5]	μηδὲ μὴν κατά τι ὠφελημένοι	πρὸς	αὐτοῦ, ἢ ὅσον πονηρίαν καὶ
[3, 2]	θαυμασίοις ἔργοις καὶ παραδοξοποιίαις τὴν	πρὸς	αὐτοῦ καταγγελθεῖσαν εὐσέβειαν ἐπιστώσατο. Ὡσαύτως
[3, 2]	φιλοθέοις προσήκουσαν τοῖς κατορθοῦσι τὸν	πρὸς	αὐτοῦ κατηγγελμένον βίον ὑποσχόμενος· ὃ
[3, 2]	δὴ καὶ παριστὰς λευκότερον, τοῖς	πρὸς	αὐτοῦ μακαριζομένοις βασιλείαν οὐρανῶν κατήγγειλε.
[3, 5]	τῷ οἰκείῳ διδασκάλῳ τὰ μὴ	πρὸς	αὐτοῦ πραχθέντα κεχαρισμένως ἀναθέντας; Ὡς
[3, 5]	συλλήβδην εἰπεῖν, ἃ μήτε εἴδομεν	πρὸς	αὐτοῦ πραχθέντα μήτε ἠκούσαμεν λεχθέντα,
[3, 4]	καὶ μηδὲν καθόλου γεγονέναι τοιοῦτον	πρὸς	αὐτοῦ φάσκουσιν, ἢ γεγονέναι μέν,
[3, 5]	τοῦ διδασκάλου, προσέχοντες δι´ ὧν	πρὸς	αὐτοὺς ἔλεγεν Ἐν τῷ κόσμῳ
[3, 2]	τῆς νυκτὸς ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς	πρὸς	αὐτοὺς περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης.
[3, 5]	θεοῦ εἴη, λίθοις καὶ αὐτὸς	πρὸς	αὐτῶν βάλλεται. Καὶ Πέτρος δὲ
[3, 6]	τὸν αὐτὸ μόνον τὸ θῦσαι	πρὸς	αὐτῶν βεβιασμένον. Εἰ δὲ οὐδεὶς
[3, 7]	καὶ ὡς συνέστησαν μυρίανδροι ἐκκλησίαι	πρὸς	αὐτῶν ἐκείνων τῶν εὐτελεστάτων καὶ
[3, 7]	ἐνεργείᾳ δι´ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ	πρὸς	αὐτῶν ἐπιτελουμένῃ τοὺς παρόντας καὶ
[3, 5]	μαθητῶν αὐτοῦ διαβολήν, ὅτε καὶ	πρὸς	αὐτῶν καὶ δίχα τῆς αὐτῶν
[3, 6]	ἀπεργάζεσθαι. τοιοῦτοι δὲ καὶ οἱ	πρὸς	αὐτῶν μαθητευόμενοι, καθαροὶ καὶ γνήσιοι
[3, 6]	ὁ τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς, ὡς	πρὸς	αὐτῶν μεμαρτύρηται, εἰρηκώς· Μὴ κτήσησθε
[3, 7]	Καίτοι τίς οὐκ ἂν θαυμάσειεν	πρὸς	ἑαυτὸν ἐπιλογισάμενος καὶ ἐνθυμηθείς, ὡς
[3, 7]	διαλεχθησόμεθα; ποίᾳ δὲ χρησόμεθα λέξει	πρὸς	Ἕλληνας, ἄνδρες τῇ Σύρων ἐντραφέντες
[3, 5]	τῆς ψυχῆς γυμνάσια μηδὲ τὰ	πρὸς	ἡδονὴν μεταδιώκοντες· καὶ ὁ διδάσκαλος
[3, 5]	μὴν αὐτοῦ τοῦ τὰ ψευδῆ	πρὸς	ἡμῶν ἐκθειαζομένου. τείνωμεν δὲ τὸ
[3, 2]	μετ´ ὀλίγα· Καὶ ἐβόησεν Μωσῆς	πρὸς	κύριον, λέγων, ὁ θεὸς δέομαι
[3, 1]	ἀνακαλούμενος δι´ ὧν ἔφασκεν· Δεῦτε	πρός	με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ
[3, 2]	αὐτοῦ» ἑξῆς ἐπιλέγει· Κύριος εἶπεν	πρός	με, υἱός μου εἶ σύ,
[3, 2]	ὁ Χριστὸς ταῖς ἀναγράπτοις θαυματουργίαις	πρὸς	πίστιν τῶν ὁρώντων κεχρημένος τὰ
[3, 2]	Μωσῆς, ὃν ἔγνω κύριος πρόσωπον	πρὸς	πρόσωπον ἐν πᾶσι τοῖς σημείοις
[3, 6]	πρῶτον ἁπάντων ἐρωτητέον, τίνα φαῖεν	πρὸς	τὰ προωδευμένα; ἆρα γὰρ ἐπινοῆσαι
[3, 6]	ἀνδρῶν τυγχάνει πλήθη, παραταξαμένων μὲν	πρὸς	τὰς φυσικὰς τοῦ σώματος ἡδονάς,
[3, 2]	τὰ πᾶσι τοῖς ἔθνεσι λυσιτελῆ	πρὸς	τὴν αὐτοῦ γνῶσίν τε καὶ
[3, 4]	σιδήρῳ τὰ σκέλη, οὐδὲ ὅλως	πρός	τινος ἀνθρώπων παθών τι, τῶν
[3, 5]	τῶν ἀπίστων τάγμα, φέρε καὶ	πρὸς	τὸ δεύτερον στῖφος ἐνστῶμεν. τοῦτο
[3, 6]	ὅτι πᾶς ὁ ἐμβλέπων γυναῖκα	πρὸς	τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν ἤδη ἐμοίχευσεν
[3, 7]	ἦν αὐτοῖς εὐχερὴς ὁ λόγος	πρὸς	τὸ ποιῆσαι ῥᾳδίως συγκαταθέσθαι τοὺς
[3, 5]	τούτων ἡμῖν ἐπὶ τοσοῦτον εἰρημένων	πρὸς	τὸ πρῶτον τῶν ἀπίστων τάγμα,
[3, 5]	δ´ ἐμάνθανον; παρῄνει δ´ αὐτοῖς	πρὸς	τοῖς ἄλλοις τῆς ἀληθείας οὕτως
[3, 3]	ὑποθέσεως, ἐκείνοις ἀρκεσθησόμεθα. Ἐπεὶ δὲ	πρὸς	τοῖς ἐξητασμένοις ἔγνωμεν, παρὰ τοῦ
[3, 3]	καὶ βάρβαρον ἄνω τὴν διάνοιαν	πρὸς	τὸν ἀνωτάτω θεὸν ἀνάγουσιν, πᾶσαν
[3, 3]	καὶ δόγμασιν εὐσεβέσιν κεκοσμημένους, τὴν	πρὸς	τὸν θεὸν ἐξομοίωσιν ἀπομιμεῖσθαι ἐδίδασκεν,
[3, 7]	δι´ ἁγνείας βίου καὶ τῶν	πρὸς	τὸν θεὸν εὐχῶν διά τε
[3, 5]	τε εὐχῶν καὶ ἱκετηριῶν τῶν	πρὸς	τὸν θεόν, καὶ πολὺ πρότερον
[3, 2]	δὲ καὶ αὐτὸς ὁ Μωσῆς,	πρὸς	τὸν λαὸν διερμηνεύων τὸ τοῦ
[3, 2]	ἐξ αὐτοῦ Αὐτός τε Μωσῆς	πρὸς	τὸν λαὸν τὴν τοῦ θεοῦ
[3, 4]	αἱμορροοῦσα γυνὴ μακραῖς ἐτῶν περιόδοις	πρὸς	τοῦ πάθους κατατρυχομένη, ἐπειδὴ ἑώρα
[3, 3]	ἄστρα καὶ τὸν σύμπαντα κόσμον	πρὸς	τοῦ τῶν ὅλων ποιητοῦ γεγονότα
[3, 6]	δύναμιν προφέροντες λόγων ἐν ταῖς	πρὸς	τοὺς ἀκροωμένους ὁμιλίαις, ὡς καθικνεῖσθαι
[3, 4]	καὶ ἐπὶ τοῦ παρόντος βραχέα	πρὸς	τοὺς δεδηλωμένους ἐνστῆναι, οὐκ ἀπολειψόμεθα
[3, 6]	ῥήματι καὶ μιᾷ φωνῇ φήσας	πρὸς	τοὺς ἑαυτοῦ μαθητὰς Πορευθέντες μαθητεύσατε
[3, 2]	καὶ κύριος ἡμῶν ὡσαύτως φησὶν	πρὸς	τοὺς ἑαυτοῦ μαθητάς· Τί διαλογίζεσθε
[3, 3]	τὰς παραθέσεις ποιούμενοι. ~γʹ Πῶς	πρὸς	τοὺς πλάνον ὑπειληφότας γεγονέναι αὐτὸν
[3, 3]	ψυχὴν διαλλάττειν; Καὶ θείου δὲ	πρὸς	τούτοις δικαιωτηρίου συνεχῶς ὑπομιμνήσκων καὶ
[3, 3]	τὴν σεβάσμιον τιμὴν ἀπονέμοντες. Ἔτι	πρὸς	τούτοις ἔγνωμεν, παρ´ αὐτοῦ μαθόντες,
[3, 6]	αὐτοῦ μαρτυρηθέντα αὐτοῖς πιστωσάμενοι; Ἔτι	πρὸς	τούτοις ὁ τῷ δι´ ἐναντίας
[3, 0]	αὐτοὺς βίον παρῃτησάμεθα, καὶ ἔτι	πρὸς	τούτοις συστάντος, ὡς αἱ προφητικαὶ
[3, 2]	καὶ νῦν παύονται, φέρε καὶ	πρὸς	τούτους ἀποκρινώμεθα, οἴκοθεν μὲν οὐδέν,
[3, 5]	τὰ τῆς ἀρετῆς πλεονεκτήματα, ἐρωτηθεὶς	πρὸς	τῶν ἀρχιερέων καὶ διδασκάλων τοῦ
[3, 5]	{συμ} φέρεται ὅμοια, πεπλάσθαι χρὴ	Πρὸς	τῶν αὐτοῦ μαθητῶν, ἢ ἐν
[3, 4]	δὲ τοῦ σώματος αὐτοῦ ληφθέντος	πρὸς	τῶν γνωρίμων καὶ τῇ προσηκούσῃ
[3, 2]	Χριστός, ὡς καὶ σπήλαιον δείκνυσθαι	πρὸς	τῶν ἐπιχωρίων αὐτόθι τοῖς ἐπὶ
[3, 5]	τρόπῳ τὰς ψυχὰς ἐνεσχημένοι, ὑπέμενον	πρὸς	τῶν ὁμοεθνῶν πάσας αἰκίας καὶ
[3, 5]	παιόμενον κατὰ κόρρης καλάμῳ, καὶ	πρὸς	τῶν ὁρώντων ὀνειδιζόμενον; ἀλλὰ γὰρ
[3, 3]	Εἰ δὴ οὖν ταῦτα καὶ	πρὸς	τῶν παρ´ Ἕλλησι διαπρεπῶν φιλοσόφων
[3, 3]	Ἑβραίων, τῶν δὴ μάλιστα καὶ	πρὸς	τῶν χρησμῶν ἐπὶ σοφίᾳ μεμαρτυρημένων,
[3, 6]	ῥήτωρ μὴ μεμαθηκώς, οὐδ´ αὐτοφυὴς	ἰατρός,	οὐδὲ τέκτων, οὐδ´ ἑτέρας δημιουργὸς
[3, 3]	καὶ μέχρις ἀνθρώπων νεύματι τοῦ	πατρὸς	διά τινας σωτηρίους οἰκονομίας ἀπεστάλθαι·
[3, 5]	Συνεζευγμένος γοῦν τῷ Θωμᾷ, ὡς	Πέτρος	Ἀνδρέᾳ, καὶ Ἰάκωβος τῷ Ἰωάννῃ,
[3, 5]	ἀπόστολός τε καὶ μαθητὴς αὐτοῦ	Πέτρος	βασάνων ἐκτὸς καὶ ἀρχοντικῆς ἀπειλῆς
[3, 5]	αὐτὸς πρὸς αὐτῶν βάλλεται. Καὶ	Πέτρος	δὲ ἐπὶ Ῥώμης κατὰ κεφαλῆς
[3, 5]	ἐφώνησεν» Μάρκος μὲν ταῦτα γράφει,	Πέτρος	δὲ ταῦτα περὶ ἑαυτοῦ μαρτυρεῖ·
[3, 5]	αὐτοῦ» ταῦτα μὲν οὖν ὁ	Πέτρος	εἰκότως παρασιωπᾶσθαι ἠξίου· διὸ καὶ
[3, 5]	ὅτε ἀποκριθεὶς αὖθις αὐτοῖς ὁ	Πέτρος	εἶπεν· Πειθαρχεῖν δεῖ θεῷ μᾶλλον
[3, 5]	λέγετε εἶναι; ἀποκριθεὶς δὲ Σίμων	Πέτρος	εἶπεν, σὺ εἶ ὁ Χριστὸς
[3, 5]	ταῦτα· πρῶτος Σίμων ὁ λεγόμενος	Πέτρος,	καὶ Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ,
[3, 5]	ἐγώ σοι λέγω, σὺ εἶ	Πέτρος,	καὶ ἐπὶ ταύτην τὴν πέτραν
[3, 5]	ἐρωτήσαντος τοῦ Ἰησοῦ, Ἀποκριθεὶς ὁ	Πέτρος	λέγει, σὺ εἶ ὁ Χριστός.
[3, 5]	τροφὰς μεταιτούντων) οὐκ ἔχων ὁ	Πέτρος	ὅ τι δῷ, ὡμολόγει πάσης
[3, 5]	ὀνομαστὶ ἑαυτόν. Ὅ γε μὴν	Πέτρος	οὐδὲ καθῆκεν ἐπὶ εὐαγγελίου γραφὴν
[3, 2]	καὶ με? ὸ τοῦ πλοίου	Πέτρος	περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα Πάλιν
[3, 5]	τοῦ Ἰησοῦ λεχθεῖσιν, ἀλλ´ οὐδὲ	Πέτρος	τὰ πρὸς αὐτὸν καὶ περὶ
[3, 5]	τούτων μνημονεύσας, ὅτι μηδ´ ὁ	Πέτρος	ταῦθ´ ὡς εἰκὸς ἐν ταῖς
[3, 2]	συναναπαύσεται ἐρίφῳ, καὶ μοσχάριον καὶ	ταῦρος	καὶ λέων ἅμα βοσκηθήσονται καὶ
[3, 6]	καὶ τῶν πραγμάτων αὐτόπται διὰ	πυρὸς	καὶ σιδήρου δοκιμῆς τὴν ὑπὲρ
[3, 6]	τὸν τρόπον καὶ μιαρὸς καὶ	αἰσχρὸς	καὶ ἄθεος καὶ ἄδικος καὶ
[3, 2]	δηλοῖ, ἡ δὲ Γῆ ἡ	ἄβατος	καὶ διψῶσα τὴν ἀποκυήσασαν αὐτὸν
[3, 6]	καὶ μόνος εὑρετὴς κατέστη τοῦ	πράγματος,	ἢ πάντως που κατὰ τὸ
[3, 7]	τούτοις κέχρηται διακόνοις ἐπὶ κατορθώσει	πράγματος	πάντα καλύπτοντος λόγον. Διανοηθεὶς γάρ,
[3, 5]	παρῄτητο ἂν τὸ βαρὺ τοῦ	προστάγματος,	οἱ δὲ καὶ ἔργον πεποιηκότες
[3, 2]	Μωσῆς διεπράξατο. Οἷον, ὡς ἐπὶ	παραδείγματος,	Μωσῆς ἐφεξῆς τεσσαράκοντα ἡμέρας ἐνήστευσεν,
[3, 5]	Ὅ τε γὰρ διδάσκων ἐπαγγελίαν	μαθήματός	τινος ἐπαγγέλλεται, οἵ τ´ αὖ
[3, 5]	πραχθὲν ἑωρακέναι, αὐτοὺς δ´ ἐκ	συνθήματος	ὁμοῦ πάντα τὰ τοιαῦτα πεπλάσθαι,
[3, 7]	μὴ ἄλλως αὐτοὺς κεκρατηκέναι τοῦ	τολμήματος	ἢ θειοτέρᾳ καὶ ὑπὲρ ἄνθρωπον
[3, 7]	καὶ δυνάμει περιέσεσθαι ἔστιν τοῦ	τολμήματος;	ταῦτα ἢ φησάντων ἂν κατὰ
[3, 7]	δὲ γνήσιον καὶ εἰλικρινὲς τοῦ	φρονήματος	ἐπιδειξάμενοι, τὴν οἰκείαν αὖθις ἀπελάμβανον
[3, 6]	καὶ τέλος διὰ τοῦ ἰδίου	αἵματος	τὰ περὶ αὐτοῦ μαρτυρηθέντα αὐτοῖς
[3, 3]	κόσμον ἀποδέδεικται διὰ τοῦ πρώτου	συγγράμματος	τῆς παρούσης ὑποθέσεως· δι´ οὗ
[3, 5]	Ἐπάκουσον γοῦν ὅπως διαρρήδην ἐπ´	ὀνόματος	αὐτοῦ μέμνηται ἐν τῷ πρὸς
[3, 5]	πρόρρησιν· ἡ γὰρ τοῦ Ἰησοῦ	ὀνόματος	ὁμολογία τοὺς θυμοὺς εἴωθεν ἐκκαίειν
[3, 7]	τῇ τῶν παραδόξων ἐνεργείᾳ δι´	ὀνόματος	τοῦ Ἰησοῦ πρὸς αὐτῶν ἐπιτελουμένῃ
[3, 5]	συμφωνία κυροῖ τὸ ἀμφιγνοούμενον (ἐπὶ	στόματος»	δ´ οὖν δύο καὶ τριῶν
[3, 5]	μαρτυρίαν σύμφωνον ὡς ἀφ´ ἑνὸς	στόματος	εἰς πάντας ἀνθρώπους ἐξενηνοχότων. Ὁ
[3, 5]	αὐτῶν χρόνους πῶς ἐξ ἑνὸς	στόματος	ἐμαρτύρουν γεγονέναι, μέχρι καὶ θανάτου
[3, 3]	(λέγω δὲ τῷ μὴ διὰ	στόματος	ἰόντι) παρὰ δὲ τοῦ καλλίστου
[3, 5]	αὐτοῦ πλάσασθαι; ἐξ ἑνὸς γὰρ	στόματος	οἱ πάντες καὶ λεπρῶν καθάρσεις
[3, 2]	τρόπον· Ἐξελεύσεται ἄνθρωπος ἐκ τοῦ	σπέρματος	αὐτοῦ« (λέγει δὲ τοῦ Ἰσραήλ)
[3, 2]	ἄρξειν φησὶν τὸν ἀνιστάμενον ἐκ	σπέρματος	Ἰεσσαί, ἀφ´ οὗ δὴ ὁ
[3, 2]	ἄνθρωπον κατὰ σάρκα γενόμενον ἐκ	σπέρματος	Ἰσραήλ, μυρία πλήθη ἐν πᾶσι
[3, 2]	ἀφωρισμένως περί τινος ἑνὸς ἐκ	σπέρματος	καὶ διαδοχῆς Δαβὶδ τοῦ βασιλέως
[3, 7]	ἂν εἰκότως τῷ παραδόξῳ τοῦ	θαύματος,	ὅτε μηδεὶς μὲν τῶν πώποτε
[3, 7]	συντελείας τοῦ αἰῶνος» Ἀλλὰ καὶ	πνεύματος	αὐτοῖς ἐμπνεῦσαι λέγεται θείου, ἀλλὰ
[3, 2]	Ἰσραήλ Καὶ ἀφελῶ ἀπὸ τοῦ	πνεύματος	τοῦ ἐπὶ σοί, καὶ ἐπιθήσω
[3, 7]	τίς ἡμῖν ἐλπὶς ἔσται τοῦ	κατορθώματος	ἀντινομοθετεῖν τολμῶσιν τοῖς πάντων ἐθνῶν
[3, 5]	καὶ ἀρετῆς μέτοχος ὑπὲρ ἀγαθοῦ	κατορθώματος	κἂν εὐλόγως ποτὲ τὸν μετ´
[3, 4]	ἀφ´ ἑαυτοῦ τὴν ἐκ τοῦ	σώματος	ἀναχώρησιν ἐποιεῖτο. Εἶτα δὲ τοῦ
[3, 4]	ἀναχώρησιν ἐποιεῖτο. Εἶτα δὲ τοῦ	σώματος	αὐτοῦ ληφθέντος πρὸς τῶν γνωρίμων
[3, 5]	καὶ πλείστης ἄλλης ταπεινώσεως τοῦ	σώματος,	διά τε εὐχῶν καὶ ἱκετηριῶν
[3, 1]	παρεῖχεν, τοῖς τὰς ὄψεις τοῦ	σώματος	διεφθαρμένοις τὸ βλέπειν δωρούμενος, κατὰ
[3, 6]	μὲν πρὸς τὰς φυσικὰς τοῦ	σώματος	ἡδονάς, ἄτρωτον δὲ καὶ τὴν
[3, 5]	δι´ ἄκρας σωφροσύνης καὶ ἁγνείας	σώματος	ὁμοῦ καὶ ψυχῆς κατορθούμενον. τίς
[3, 5]	μάστιγας καὶ βασάνους κατὰ τοῦ	σώματος	φέρειν, εἰ δὲ δέοι καὶ
[3, 4]	ἐπὶ πᾶσιν ἐκκείσθω ὁ αὐτοῦ	θάνατος,	οὐ κοινὸς τοῖς λοιποῖς ἀνθρώποις
[3, 4]	παρατίθεμαι τὸ πνεῦμά μου» οὕτως	ἄφετος	καὶ ἐλεύθερος αὐτὸς ἀφ´ ἑαυτοῦ
[3, 3]	παρὰ τοῦ Χριστοῦ μαθόντες, ὅτι	γεννητὸς	ὁ κόσμος καὶ ὅτι οὐρανὸς
[3, 6]	κατὰ τὰ αὐτὰ δὲ καὶ	γόητος	ἀνδρὸς μέγιστοι ἂν εἶεν μάρτυρες
[3, 6]	αἱρεῖ λόγος τοὺς τοιούσδε διδασκάλου	γόητος	καὶ πλάνου μαθητὰς γεγονέναι νομίζειν;
[3, 6]	ἦν τοῦ νέου καὶ καινοῦ	γόητος	τὰ κατορθώματα, τοιαῦτα τοῦ νομιζομένου
[3, 2]	παῖς μου ὃν ᾑρέτισα, ὁ	ἀγαπητός	μου, εἰς ὃν εὐδόκησεν ἡ
[3, 3]	τις ἄλλος τοιοῦτος πλάνος ἱστόρηται	πραότητος	καὶ ἐπιεικείας σωφροσύνης τε καὶ
[3, 4]	θαύματα, ταῦτα τῆς ἐν αὐτῷ	θεότητος	τὰ τεκμήρια· ταῦτα καὶ αὐτοὶ
[3, 2]	ὧν παρ´ ἀνθρώποις πείσεται ὁ	ἀναμάρτητος,	ταῦτα ἦν. Ἰουδαίων δὲ τῶν
[3, 6]	ὧδε κἀκεῖσε περιφέροντες Ἑλλήνων παῖδες·	Δημόκριτος	αὐτοῖς οὗτος ἦν. Καὶ Κράτης
[3, 6]	φύσιν. Οὐδεὶς γοῦν τῶν πώποτε	αὐτοδίδακτος	ἡμῖν γραμματικῆς παρῆλθεν διδάσκαλος, οὐδέ
[3, 6]	βίβλων καὶ λόγων καὶ διδασκάλων	αὐτοδίδακτος	καὶ αὐτομαθὴς τοιούτων πραγμάτων εὑρετὴς
[3, 5]	φιλαυτίας μὲν ἁπάσης καὶ ψευδολογίας	ἐκτὸς	γεγονέναι ἐνδίκως ἂν ὁμολογοῖντο, φιλαλήθους
[3, 7]	ἂν πλήθει διειλέχθησαν οἱ πάσης	ἐκτὸς	γεγονότες παιδείας; ἀλλὰ τοῦτ´ ἦν
[3, 5]	καὶ μαθητὴς αὐτοῦ Πέτρος βασάνων	ἐκτὸς	καὶ ἀρχοντικῆς ἀπειλῆς τρίτον αὐτὸν
[3, 6]	ὡς ἐλεύθερον ἀφεῖσθαι καὶ παντὸς	ἐκτὸς	κινδύνου τὸν αὐτὸ μόνον τὸ
[3, 5]	μαθητῶν, μυρίου τε πλήθους τούτων	ἐκτός,	πάντων θαυμαστὴν συμφωνίαν ἐπιδεδειγμένων καὶ
[3, 2]	τούτων ὡς ἄρα ὁ Χριστὸς	ἐκτὸς	πάσης ὑπάρχων πλημμελείας τὰς ὑπὲρ
[3, 5]	ἐμαρτύρησαν αὐτῷ τὰ παράδοξα, φαύλης	ἐκτὸς	ὑπονοίας καθεστάναι; Αὐτάρκης μὲν οὖν
[3, 2]	οὖν· Τετάρτῃ δὲ φυλακῇ τῆς	νυκτὸς	ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς πρὸς αὐτοὺς
[3, 7]	δεισιδαιμόνων φόβῳ τῆς μείζονος ἀρχῆς	καταστείλαντος.	Λόγισαι γὰρ ὡς, εἰ μηδὲν
[3, 6]	αἴτια; εἰ μὲν γὰρ μηδενὸς	διδάξαντος	αὐτὸς πρῶτος καὶ μόνος εὑρετὴς
[3, 6]	ἄτρωτον δὲ καὶ τὴν διάνοιαν	παντὸς	αἰσχροῦ πάθους φυλαξάντων, οἳ καὶ
[3, 5]	ὑπόθεσιν ἡμῖν συνεχωρεῖτο, ὅπερ ἦν	παντὸς	ἀτοπώτατον· ὅμοιον ὡς εἰ καὶ
[3, 7]	πάντα κατασπεῖραι τὰ ἔθνη, καὶ	παντὸς	γένους ἀνθρώπων διδάσκαλον εὐσεβείας ἑνὸς
[3, 5]	γυναικὸς λέγω καὶ παίδων καὶ	παντὸς	γένους, τὸν ἀκτήμονα τρόπον ἑλομένων,
[3, 6]	γόης, ὡς ἐλεύθερον ἀφεῖσθαι καὶ	παντὸς	ἐκτὸς κινδύνου τὸν αὐτὸ μόνον
[3, 6]	μαθητὰς γεγονέναι νομίζειν; Καὶ μὴν	παντὸς	ἐπαγγελλομένου τι μέγας ἔλεγχος ἡ
[3, 3]	ἐπὶ τὰ κρείττω τοῦδε τοῦ	παντὸς	ἔσεσθαι προσδοκᾶν ἐδίδαξεν, ταῖς Ἑβραίων
[3, 6]	πατέρα καὶ δημιουργὸν τοῦδε τοῦ	παντὸς	εὑρεῖν τε ἔργον καὶ εὑρόντα
[3, 3]	θεῖα λόγια σχολήν. Ὁ δὲ	παντὸς	μὲν ψεύδους ἀποτρέπων, τὴν δ´
[3, 6]	πατέρα καὶ δημιουργὸν τοῦδε τοῦ	παντὸς»	μόνον εἰδέναι θεὸν ἐμαρτύρησαν; ὃν
[3, 6]	ποιητὴν καὶ δημιουργὸν τοῦδε τοῦ	παντὸς»	μόνον θεὸν γνωρίζειν καὶ μόνον
[3, 5]	ἐπιορκεῖν, παρασκευάζειν δὲ τὸν τρόπον	παντὸς	ὅρκου πιστότερον φαίνεσθαι, μέχρι τοῦ
[3, 3]	ἀποτρέπων, τὴν δ´ ἀλήθειαν πρὸ	παντὸς	τιμᾶν παραινῶν, ὡς μηδ´ εὐορκίας
[3, 3]	οὐρανοῦ καὶ γῆς καὶ τοῦ	σύμπαντος	κόσμου δημιουργῷ, αὐτός τε ἀνακείμενος
[3, 5]	ἔργον πεποιηκότες τὸν λόγον ἀποδείκνυνται.	Αἰτήσαντος	γοῦν ποτε τοὺς ἀμφὶ τὸν
[3, 5]	διδασκαλίαις ἐξηγόρευσεν, ὅρα τί φησίν·	ἐρωτήσαντος	τοῦ Ἰησοῦ, Ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος
[3, 7]	ἄνθρωπον δυνάμει καὶ συνεργίᾳ τοῦ	φήσαντος	αὐτοῖς· Μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη
[3, 2]	θεοῦ, προσελθόντος αὐτῷ λεπροῦ καὶ	φήσαντος·	Ἐὰν θέλῃς, δύνασαί με καθαρίσαι
[3, 2]	ἡγούμενος, Αὐγούστου τότε πρώτου Ῥωμαίων	μοναρχήσαντος,	Ἡρώδου τε ἐξ ἀλλοφύλων ἐθνῶν
[3, 7]	προκείμενον ἤνυον, τὴν πορείαν αὐτοῖς	προεξευμαρίσαντος	τοῦ ἐπὶ πάντων θεοῦ καὶ
[3, 5]	τίνα δόξαν ἔχοιεν περὶ αὐτοῦ,	ὑπακούσαντος	τοῦ Πέτρου, ὡς περὶ Χριστοῦ,
[3, 2]	ἐξ ἀλλοφύλων ἐθνῶν βασιλέως αὐτῶν	καταστάντος.	Καὶ οἱ μὲν ἐκλελοίπεσαν, ὁ
[3, 2]	παρεῖναι τὸν προφητευόμενον· τούτου δὲ	ἐπιστάντος	καταλυθήσεσθαι μὲν αὐτίκα τὴν Ἰουδαίων
[3, 0]	παρῃτησάμεθα, καὶ ἔτι πρὸς τούτοις	συστάντος,	ὡς αἱ προφητικαὶ παρ´ αὐτοῖς
[3, 4]	τῶν γνωρίμων καὶ τῇ προσηκούσῃ	παραδοθέντος	ταφῇ, τριταῖος αὖθις ἀπελάμβανε τοῦτο,
[3, 4]	Εἶτα δὲ τοῦ σώματος αὐτοῦ	ληφθέντος	πρὸς τῶν γνωρίμων καὶ τῇ
[3, 1]	προφῆται τὸ εὐαγγέλιον ἐκήρυττον. Τοῦ	δηλωθέντος	μάρτυς ἂν εἴη ῥήμασιν αὐτοῖς
[3, 5]	καὶ λόγοις δυνάμει δὲ τοῦ	σταυρωθέντος	διδασκάλου καταλύωμεν, ἀπίωμεν καὶ ἐπὶ
[3, 7]	πείθεσθαι καὶ τοῖς ὑπὸ τοῦ	σταυρωθέντος	παρηγγελμένοις; τοῦτον γὰρ εἶναι τοῦ
[3, 5]	ἱστοροῦντα περὶ αὐτοῦ τάδε· καὶ	ὄντος	τοῦ Πέτρου ἐν τῇ αὐλῇ
[3, 2]	προφητευομένου γενέσεως θεσπίζεται ὑπὸ Μιχαίου	λέγοντος·	Καὶ σὺ Βηθλεὲμ οἶκος Ἐφραθά,
[3, 5]	καὶ Μωσέως ἐν τοῖς νόμοις	λέγοντος	οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ
[3, 2]	ἐξουσίας ὁ Χριστὸς τοῦ θεοῦ,	προσελθόντος	αὐτῷ λεπροῦ καὶ φήσαντος· Ἐὰν
[3, 2]	Πάλιν Μωσέως ἀπὸ τοῦ ὄρους	κατιόντος	τὸ πρόσωπον ἑωρᾶτο πλήρης δόξης.
[3, 5]	καὶ περιπάτει» Σκυθρωπὰ δὲ αὐτοῖς	προαγγέλλοντος	τοῦ διδασκάλου, προσέχοντες δι´ ὧν
[3, 7]	εἰς μεῖζον ὁσημέραι δι´ αὐτῶν	ἐκλάμποντος	τοῦ σωτηρίου λόγου καὶ ἐν
[3, 4]	δὲ χρὴ καὶ ἐπὶ τοῦ	παρόντος	βραχέα πρὸς τοὺς δεδηλωμένους ἐνστῆναι,
[3, 5]	πλανώμενοι, ἐνεργεῖν κατ´ αὐτοῦ μὴ	παρόντος	ἐδόκουν; τί δ´ ἄρα; οὐκ
[3, 2]	τὸν τόπον, ἀρκούντως ἐπὶ τοῦ	παρόντος	ταῦθ´ ἡμῖν ἐπιτετμήσθω· πλεῖστα δὲ
[3, 2]	ἑρμηνεύσει. τέως δὲ ἐπὶ τοῦ	παρόντος	τῆς τῶν προφητῶν περὶ τῆς
[3, 4]	καταπτήξαντα; πέντε δὲ χιλιάδας ἀνδρῶν,	συνεπιπαρόντος	μυρίου ἄλλου γυναικῶν τε καὶ
[3, 2]	καὶ ὡς ἀμνὸς ἔναντι τοῦ	κείροντος	ἄφωνος, οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ
[3, 7]	διακόνοις ἐπὶ κατορθώσει πράγματος πάντα	καλύπτοντος	λόγον. Διανοηθεὶς γάρ, ὃ μηδεὶς
[3, 7]	αὐτοῖς γε μέσοις τοῖς ἐχθροῖς	κατακρατοῦντος,	μὴ μόνον τε τῶν ὁρατῶν
[3, 5]	ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ τοῦ	ζῶντος.	Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν
[3, 7]	δι´ αὐτῆς δ´ ἐνεργείας ἔπειθον,	ζῶντος	ἔργα παριστῶντες. Εἰ δὲ καὶ
[3, 2]	ἀναστήσειν διὰ χρησμοῦ θεσπίζει, τοῦτον	εἰρηκότος	αὐτοῦ τοῦ θεοῦ τὸν τρόπον·
[3, 2]	τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, ὅπως ἡμεῖς,	ἀνειληφότος	αὐτοῦ τὰ ἡμέτερα ἀμπλακήματα καὶ
[3, 2]	Μωσεῖ διαπέπρακται; οὐκ ἔστιν εἰπεῖν.	Ἕκαστος	γοῦν αὐτῶν ἀπὸ τοῦ πρώτου
[3, 7]	ἤκουον μόνοι. Πῶς οὖν ἄρα	πιστὸς	ἦν αὐτοῖς τοῦτο λέγων, εἰ
[3, 6]	δ´ ἂν γένοιτό σοι τούτων	ἀξιόπιστος	ὁμολογία μᾶλλον τῆς τοῦ καθ´
[3, 2]	ἔπιεν« ὡσαύτως δὲ καὶ ὁ	Χριστός.	Γέγραπται γοῦν· Καὶ ἤγετο εἰς
[3, 2]	τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν Ἰησοῦς ὁ	Χριστὸς	διὰ τῶν αὐτοῦ μαθητῶν κατήγγειλεν.
[3, 2]	μετεστήσατο. Καὶ Ἰησοῦς δὲ ὁ	Χριστὸς	ἐκ τῆς ὑπὸ τοῖς πονηροῖς
[3, 2]	διὰ τούτων ὡς ἄρα ὁ	Χριστὸς	ἐκτὸς πάσης ὑπάρχων πλημμελείας τὰς
[3, 5]	Πέτρος λέγει, σὺ εἶ ὁ	Χριστός.	Καὶ ἐπετίμησεν αὐτοῖς, ἵνα μηδενὶ
[3, 2]	ὡσαύτως δὲ καὶ Ἰησοῦς ὁ	Χριστός,	μακάριοι« φησίν, οἱ πραεῖς, ὅτι
[3, 2]	ἀποδέδεικται. Ἀλλὰ καὶ Ἰησοῦς ὁ	Χριστὸς	Μωσεῖ παραπλησίως καὶ πολὺ κρειττόνως
[3, 5]	Πέτρος εἶπεν, σὺ εἶ ὁ	Χριστὸς	ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ τοῦ
[3, 5]	καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ ἐπηγάγετο. Ὁ	Χριστὸς	οὗτος ἦν· καν πάλιν ζῶν,
[3, 2]	ἐπιστώσατο. Ὡσαύτως δὲ καὶ ὁ	Χριστὸς	ταῖς ἀναγράπτοις θαυματουργίαις πρὸς πίστιν
[3, 5]	καὶ Ἑλλήνων αὐτὸς Ἰησοῦς ὁ	Χριστὸς	τοῦ θεοῦ, δι´ ὧν ἐπετέλει
[3, 2]	καὶ μᾶλλον θεοπρεπέστερον Ἰησοῦς ὁ	Χριστὸς	τοῦ θεοῦ ἐπὶ τῆς θαλάσσης
[3, 2]	καὶ μείζονι δυνάμει ἐξουσίας ὁ	Χριστὸς	τοῦ θεοῦ, προσελθόντος αὐτῷ λεπροῦ
[3, 6]	καὶ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς ὁ	Χριστὸς	τοῦ θεοῦ τοιοῖσδέ τισιν ἔνοχος
[3, 2]	Ὡσαύτως δὲ καὶ Ἰησοῦς ὁ	Χριστὸς	τοῦ θεοῦ τοῖς Φαρισαίοις ἔλεγεν·
[3, 2]	τὰ πάντα δι´ αὐτὴν ὁ	Χριστὸς	ὑπέμεινεν, εἰκότως μετὰ τὰς περὶ
[3, 2]	ἐν Βηθλεὲμ ἐγεννήθη Ἰησοῦς ὁ	Χριστός,	ὡς καὶ σπήλαιον δείκνυσθαι πρὸς
[3, 6]	ἐνδίκως νομισθείη ἢ φιλοσόφων ὁ	πρώτιστος	καὶ εὐσεβῶν ἀνδρῶν διδάσκαλος; Καὶ
[3, 2]	Καὶ σὺ Βηθλεὲμ οἶκος Ἐφραθά,	ὀλιγοστὸς	εἶ τοῦ εἶναι ἐν χιλιάσιν
[3, 2]	ἐν τοῖς ἀνόμοις ἐλογίσθη, καὶ	αὐτὸς	ἁμαρτίας πολλῶν ἀνήνεγκεν, καὶ διὰ
[3, 4]	μου» οὕτως ἄφετος καὶ ἐλεύθερος	αὐτὸς	ἀφ´ ἑαυτοῦ τὴν ἐκ τοῦ
[3, 2]	ἐν πληγῇ καὶ ἐν κακώσει.	Αὐτὸς	δὲ ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἁμαρτίας
[3, 5]	οὐδέ γε Λουκᾶς, οὐδὲ Μάρκος,	αὐτὸς	δὲ Ματθαῖος τὸν ἑαυτοῦ στηλιτεύων
[3, 5]	μαχαίρᾳ» τόν τε Πέτρον ὁ	αὐτὸς	δεσμοῖς περιέβαλεν, ὡς ἐν ταῖς
[3, 2]	αὐτὸν ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Καὶ	αὐτὸς	διὰ τὸ κεκακῶσθαι οὐκ ἀνοίγει
[3, 6]	τοιούτους ἡμᾶς προαγαγὼν πῶς ἂν	αὐτὸς	δοῦλος ἐγεγόνει δαιμόνων; πῶς δ´
[3, 4]	ἑκών. Καὶ δείκνυσίν γε πάλιν	αὐτὸς	ἑαυτὸν ἔνσαρκον, ἔνσωμον, αὐτὸν ἐκεῖνον,
[3, 6]	τὴν οὐσίαν καταλιπὼν τοῖς πολίταις,	αὐτὸς	ἑαυτόν, Κράτης Κράτητα, ἠλευθέρου κομπάζων.
[3, 5]	ἑαυτοῦ στηλιτεύων βίον, καὶ κατήγορος	αὐτὸς	ἑαυτοῦ γιγνόμενος. Ἐπάκουσον γοῦν ὅπως
[3, 5]	τε κατάλογον τῶν μαθητῶν ἐξαριθμούμενος,	αὐτὸς	ἑαυτῷ τὸ τοῦ τελώνου ὄνομα
[3, 2]	κύριον ἡμῶν. Ἅμα τε γὰρ	αὐτὸς	εἰς ἀνθρώπους παρῆν καὶ τὸ
[3, 2]	Γέγραπται δ´ οὖν· Καταβαίνων δ´	αὐτὸς	ἐκ τοῦ ὄρους Μωσῆς οὐκ
[3, 2]	ἐπιτετμήσθω· πλεῖστα δὲ ἂν καὶ	αὐτὸς	ἐπὶ σχολῆς ἀναλέξασθαι δύναιο περὶ
[3, 2]	οὗ ἑξῆς φησιν ὁ θεός·	Αὐτὸς	ἐπικαλέσεταί με, πατήρ μου εἶ
[3, 2]	ἐπεσκιασμένως ᾐνίξατο· γυμνότερον δὲ ὁ	αὐτὸς	ἑρμηνεύει προφήτης τὴν διάνοιαν, ἐπὰν
[3, 5]	τόπον καὶ χώραν οὗ ἔμελλεν	αὐτὸς	ἔρχεσθαι» ἀλλ´ οὐδεὶς αἱρεῖ λόγος
[3, 2]	Ἐπ´ αὐτῷ ἔθνη ἐλπιοῦσιν ἢ	Αὐτὸς	ἔσται προσδοκία ἐθνῶν Πάλιν δ´
[3, 2]	ἀνιστάμ? θνη ἐλπιοῦσι τῷ Καὶ	αὐτὸς	ἔσται προσδοκία ἐθνῶν τί γὰρ
[3, 2]	προσδοκία ἐθνῶν Πάλιν δ´ ὁ	αὐτὸς	Ἡσαΐας προϊὼν περὶ τοῦ Χριστοῦ
[3, 7]	τις ἀληθῶς θεοῦ λόγος καὶ	αὐτὸς	θεὸς τηλικούτων θαυμάτων ποιητής, νοερῶν
[3, 5]	πλήθη Ἰουδαίων τε καὶ Ἑλλήνων	αὐτὸς	Ἰησοῦς ὁ Χριστὸς τοῦ θεοῦ,
[3, 3]	ὁ κόσμος καὶ ὅτι οὐρανὸς	αὐτὸς	καὶ ἥλιος καὶ σελήνη καὶ
[3, 6]	ἀπατεῶνα καλεῖς. ἆρ´ οὖν πρῶτος	αὐτὸς	καὶ μόνος εὑρετὴς κατέστη τοῦ
[3, 2]	ἡμῶν θεσπίσαν, εἰ δὴ μόνος	αὐτὸς	καὶ οὐδ´ ἄλλος ὅμοιος τῷ
[3, 6]	εἶναι παρασκευάζων, καὶ εἰ σώφρων	αὐτὸς	καὶ σωφρόνων λόγων διδάσκαλος, καὶ
[3, 7]	μαρτυροῦντα; Καὶ σὺ δ´ ἂν	αὐτὸς	καταμάθοις τὸ ἔνθεον τῆς περὶ
[3, 2]	προφήτης ᾐνίξατο εἰπών· Διὰ τοῦτο	αὐτὸς	κληρονομήσει πολλούς» καὶ ἐπιλέγει· Καὶ
[3, 2]	προφήτης ἐπισυνάπτει λέγων· διὰ τοῦτο	αὐτὸς	κληρονομήσει πολλοὺς καὶ τῶν ἰσχυρῶν
[3, 2]	τοῦ Χριστοῦ φησιν· Διὰ τοῦτο	αὐτὸς	κληρονομήσει πολλούς, καὶ τῶν ἰσχυρῶν
[3, 1]	τοὺς αὐτοῦ μαθητὰς θεσπίζει ὁ	αὐτὸς	λέγων προφήτης· Ὡς ὡραῖοι οἱ
[3, 4]	πάντα καλυπτόντων λόγον, δι´ ὧν	αὐτὸς	ὁ κύριος ἡμῶν εἰσέτι καὶ
[3, 2]	αὐτοῦ τὰ ὅμοια δὲ καὶ	αὐτὸς	ὁ Μωσῆς, πρὸς τὸν λαὸν
[3, 7]	δωρεὰν δότε» Συνορᾷς τοιγαροῦν καὶ	αὐτὸς	ὅπως κεκράτηκεν ὁ δι´ αὐτῶν
[3, 7]	ἐπιλέγει μετὰ τὸν χρησμὸν ἑξῆς·	Αὐτὸς	οὖν εὐσεβὴς καὶ εἰς οὐρανούς,
[3, 5]	υἱὸς θεοῦ εἴη, λίθοις καὶ	αὐτὸς	πρὸς αὐτῶν βάλλεται. Καὶ Πέτρος
[3, 2]	ἂν ἔλθῃ ᾧ ἀπόκειται, καὶ	αὐτὸς	προσδοκία ἐθνῶν δι´ ὧν οὐ
[3, 6]	εἰ μὲν γὰρ μηδενὸς διδάξαντος	αὐτὸς	πρῶτος καὶ μόνος εὑρετὴς γέγονε
[3, 3]	καὶ τοῦ σύμπαντος κόσμου δημιουργῷ,	αὐτός	τε ἀνακείμενος καὶ τοὺς φοιτητὰς
[3, 2]	μου, ἐγὼ ἐκδικήσω ἐξ αὐτοῦ	Αὐτός	τε Μωσῆς πρὸς τὸν λαὸν
[3, 6]	διερευνησώμεθα. Γόητα φῂς αὐτόν, ὦ	οὗτος,	ἀλλὰ καὶ φαρμακέα δεινὸν καὶ
[3, 5]	ἀμφὶ τὸν Πέτρον χωλοῦ τινος	(οὗτος	δ´ ἦν τῶν δι´ ἐσχάτην
[3, 2]	ἀφικνουμένοις. Καὶ ὁ μὲν τόπος	οὗτος,	ἔνθα γεγεννῆσθαι ἔμελλεν, προείρητο. Τῆς
[3, 5]	παιδίσκη ἤρξατο λέγειν τοῖς παρεστῶσιν·	οὗτος	ἐξ αὐτῶν ἐστιν. Ὁ δὲ
[3, 4]	Ἰουδαίων δὲ ἀρχισυνάγωγος ἦν, ἀλλ´	οὗτος	ἤδη καὶ θανοῦσαν. τί δεῖ
[3, 6]	περιφέροντες Ἑλλήνων παῖδες· Δημόκριτος αὐτοῖς	οὗτος	ἦν. Καὶ Κράτης εἷς παρ´
[3, 5]	τοῦ Ἑλληνικοῦ ἐπηγάγετο. Ὁ Χριστὸς	οὗτος	ἦν· καν πάλιν ζῶν, τῶν
[3, 3]	τρόπον. Καὶ μὴν Ἑβραίων καὶ	οὗτος	ἦν ὁ λόγος, καὶ φιλοσόφων
[3, 3]	φύσιν ὑπερκύψαντα; ἆρα οὖν μὴ	οὗτος	ἦν ὁ πλάνος; ἢ ὅτι
[3, 7]	ὁ Πορφύριος. ἆρ´ οὖν ἀπατεὼν	οὗτος;	κἂν τὰ φίλα σε δυσωπείτω
[3, 3]	τὰ ἀγαθά· νοῦς δέ ἐστιν	οὗτος	ὀργάνου μὴ δεόμενος» Εἰ δὴ
[3, 3]	ἀληθῶς πλάνον τραχηλισθέντα, συγχωρεῖ; ἀλλ´	οὗτος	οὐ νεώτερος οὐδ´ οἰκεῖος αὐτῷ
[3, 7]	τὸ φιλοπευστεῖν, τίς ποτ´ ἦν	οὗτος	οὗ τῇ δυνάμει καὶ προσηγορίᾳ
[3, 5]	καὶ ἀληθὴς λόγος εἴη ἂν	οὗτος.	Σκεψώμεθα δὲ καὶ τὸν ἐναντίον.
[3, 2]	μαλακίαν, ἠτιμάσθη καὶ οὐκ ἐλογίσθη.	Οὗτος	τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ
[3, 2]	ἔστιν εἰπεῖν, ὅτι μηδὲ ἐφάνη	τοιοῦτος.	Ἀλλ´ οἷος ἐφάνη τῷ βίῳ,
[3, 6]	ἄθεος καὶ ἄδικος καὶ ἀσεβής;	τοιοῦτος	δὲ ὢν πόθεν ἢ πῶς
[3, 6]	οὐδ´ ὁ διδάσκαλος ἦν ἄρα	τοιοῦτος.	Ἵνα δὲ μὴ ἐξ ἀγράφων
[3, 3]	αὐτῶν, εἴ ποτέ τις ἄλλος	τοιοῦτος	πλάνος ἱστόρηται πραότητος καὶ ἐπιεικείας
[3, 7]	ἁψίδων οἰκήτορα. Ὁ δὴ οὖν	τοιοῦτος	πῶς ἂν ἄλλως τῶν παραδόξων
[3, 2]	τοῖς λοιποῖς ἔθνεσι καθηγήσατο, καὶ	πρῶτος	ἀνατροπὴν τῆς καθ´ ὅλην τὴν
[3, 6]	καὶ ἀπατεῶνα καλεῖς. ἆρ´ οὖν	πρῶτος	αὐτὸς καὶ μόνος εὑρετὴς κατέστη
[3, 2]	ἀπέστρεψεν, ἀπαραιτήτοις τιμωρίαις ἀπαγορεύσας εἰδωλολατρεῖν·	πρῶτος	δὲ αὐτοῖς καὶ τὴν περὶ
[3, 2]	καὶ ποιητὴν μόνον παραγγείλας σέβειν·	πρῶτος	δὲ καὶ ἀγωγήν τινα θεοσεβοῦς
[3, 2]	βίου καὶ πολιτείας θεοσεβέσι προσηκούσης	πρῶτος	εἰσαγωγεὺς καὶ νομοθέτης ἀποδέδεικται. Καὶ
[3, 2]	τοῦτ´ εἴρηται διασκέψασθαι ἀναγκαῖον. Μωσῆς	πρῶτος	ἡγήσατο τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους, εὑρών
[3, 5]	Ὁ μὲν οὖν κύριος καὶ	πρῶτος	καὶ ἀληθὴς λόγος εἴη ἂν
[3, 2]	διαταξάμενος νομοθέτης αὐτοῖς εὐσεβοῦς πολιτείας	πρῶτος	καὶ μόνος ἀποδέδεικται. Ἀλλὰ καὶ
[3, 6]	μὲν γὰρ μηδενὸς διδάξαντος αὐτὸς	πρῶτος	καὶ μόνος εὑρετὴς γέγονε τῆς
[3, 2]	κατὰ Αἰγυπτίους πολυθέῳ πλάνῃ προσέχοντας,	πρῶτος	μὲν ταύτης ἀπέστρεψεν, ἀπαραιτήτοις τιμωρίαις
[3, 2]	καὶ ὅσα ἄλλα φιλόσοφα δόγματα	πρῶτος	Μωσῆς τῷ Ἰουδαίων παρέδωκεν ἔθνει,
[3, 2]	Ὅπως περὶ τοῦ Χριστοῦ προανεφώνουν.	Πρῶτος	προφητῶν Μωσῆς ἕτερον προφήτην ὅμοιον
[3, 5]	ἀποστόλων τὰ ὀνόματά ἐστιν ταῦτα·	πρῶτος	Σίμων ὁ λεγόμενος Πέτρος, καὶ
[3, 2]	ὅλην τὴν οἰκουμένην εἰδωλολατρείας εἰργάσατο·	πρῶτός	τε τὴν ἑνὸς τοῦ παμβασιλέως
[3, 2]	Μωσεῖ παραπλησίως καὶ πολὺ κρειττόνως	πρῶτος	τῆς κατ´ εὐσέβειαν διδασκαλίας τοῖς
[3, 2]	Ἰουδαίων παρέδωκεν ἔθνει, ταῦτα θεοπρεπέστερον	πρῶτος	τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν Ἰησοῦς ὁ
[3, 2]	ὅτι δεδόξασται ἡ ὄψις τοῦ	χρωτὸς	τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἐν τῷ
[3, 2]	ἦν δεδοξασμένη ἡ ὄψις τοῦ	χρωτὸς	τοῦ προσώπου αὐτοῦ Ὡσαύτως δὲ
[3, 4]	πάλιν ἄλλοτε τὰ βλεπτικὰ τοῦ	φωτὸς	ἐχαρίζετο. Ἤδη δέ ποτε καὶ
[3, 3]	ἄρκτου τε καὶ παρδάλεως καὶ	συὸς	ψυχῆς κατ´ οὐδέν, ὅσον ἐπὶ
[3, 1]	θεὸς ἡμῶν. ἰδοὺ κύριος μετὰ	ἰσχύος	ἔρχεται, καὶ ὁ βραχίων μετὰ
[3, 5]	φέρε καὶ πρὸς τὸ δεύτερον	στῖφος	ἐνστῶμεν. τοῦτο δὲ ἦν τὸ
[3, 5]	ταῦτα προσθεὶς ἐπὶ τὸ ἕτερον	στῖφος	τῶν συκοφαντῶν μεταβήσομαι. Ματθαῖος ὁ
[3, 5]	λεγόμενος Πέτρος, καὶ Ἀνδρέας ὁ	ἀδελφὸς	αὐτοῦ, Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ζεβεδαίου,
[3, 5]	τοῦ Ζεβεδαίου, καὶ Ἰωάννης ὁ	ἀδελφὸς	αὐτοῦ, Φίλιππος καὶ Βαρθολομαῖος, Θωμᾶς
[3, 5]	καταγγέλλοντες. Ἐπὶ τούτοις Ἰάκωβος ὁ	ἀδελφὸς	τοῦ κυρίου, ὃν οἱ πάλαι
[3, 5]	κατ´ ἐκεῖνον τὸν χρόνον Ἰησοῦς,	σοφὸς	ἀνήρ, εἴ γε ἄνδρα αὐτὸν
[3, 3]	ἐπὶ πᾶσιν, ὥς τις ἀνὴρ	σοφὸς	ἔφη, μηδὲν τῶν αἰσθητῶν μήτε
[3, 6]	πᾶς ὁ διδάσκων τῶν μαθητευομένων·	φιλόσοφος	ἄρα καὶ ἀληθῶς εὐσεβής, πολλοῦ
[3, 7]	μὴ βασιλεὺς μὴ νομοθέτης μὴ	φιλόσοφος	μὴ Ἕλλην μὴ βάρβαρος, τοιοῦτόν
[3, 5]	λέγειν. τίς οὖν ὁ τούτων	ἔλεγχος;	εἰ γὰρ δὴ πλάττεσθαι αὐτοῖς
[3, 6]	μὴν παντὸς ἐπαγγελλομένου τι μέγας	ἔλεγχος	ἡ τῶν φοιτητῶν συνουσία. Ἄνδρες
[3, 2]	ξηρόν, καὶ τὸ ὕδωρ αὐτοῖς	τεῖχος	ἐκ δεξιῶν καὶ τεῖχος ἐξ
[3, 2]	αὐτοῖς τεῖχος ἐκ δεξιῶν καὶ	τεῖχος	ἐξ εὐωνύμων Ὡσαύτως δὲ καὶ
[3, 5]	ἀφεῖται παραχρῆμα ἐλεύθερος, κἂν μυρίοις	ἔνοχος	ἁλίσκηται πλημμελήμασιν. Καὶ τί με
[3, 6]	Χριστὸς τοῦ θεοῦ τοιοῖσδέ τισιν	ἔνοχος	ἦν; πόθεν, ἢ πῶς, ὁ
[3, 5]	μὲν γὰρ λογισμοῦ καὶ ἀρετῆς	μέτοχος	ὑπὲρ ἀγαθοῦ κατορθώματος κἂν εὐλόγως
[3, 2]	ἀπόδειξιν τοῦ τὰ παραπλήσια καὶ	ἐγγὺς	ἀλλήλων πεποιηκέναι Μωσέα καὶ Ἰησοῦν
[3, 2]	καὶ πολιτείας θεοσεβέσι προσηκούσης πρῶτος	εἰσαγωγεὺς	καὶ νομοθέτης ἀποδέδεικται. Καὶ τὰ
[3, 6]	δὴ μαγγανευτής τις ἦν καὶ	φαρμακεύς,	ἀπατεών τε καὶ γόης, πῶς
[3, 5]	ἄλλοτε Ἡρώδης ὁ τῶν Ἰουδαίων	βασιλεὺς	ἀνεῖλεν τὸν Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν
[3, 7]	ἐν ἀνθρώποις γενομένων διαφανῶν, μὴ	βασιλεὺς	μὴ νομοθέτης μὴ φιλόσοφος μὴ
[3, 2]	τοῖς εὐαγγελιζομένοις δυνάμει πολλῇ. Ὁ	βασιλεὺς	τῶν δυνάμεων τοῦ ἀγαπητοῦ, τῇ
[3, 5]	παραχρῆμα τὴν δεξιάν, ὁ δ´	ἀρχιερεὺς	Καϊάφας, ὡς ἂν συντρέχων τοῖς
[3, 3]	ἔνυλον, ὃ μὴ τῷ ἀΰλῳ	εὐθύς	ἐστιν ἀκάθαρτον· διὸ οὐδὲ λόγος
[3, 5]	τῷ μὴ ἀποστερεῖν {ἄλλ{ ηλ}	ους,	ἀλλ´ ἐπὶ τῷ τοὺς σφᾶς
[3, 5]	πάντα πλαττόμενοι καὶ πλανῶντες μὲν	οὓς	δυνατόν· εἰ δὲ μὴ πείθοιτό
[3, 5]	αὐτοῖς πρώτιστα πάντων μὴ σέβειν	οὓς	ἡγοῦντο θεοὺς οἱ προπάτορες, παρίωμεν
[3, 5]	ἐκκρίτους, ἑβδομήκοντα δὲ τοὺς λοιπούς,	οὓς	καὶ ἀποστεῖλαι λέγεται ἀνὰ δύο
[3, 5]	καὶ ἐκλεξάμενος ἐξ αὐτῶν δώδεκα,	οὓς	καὶ ἀποστόλους ὠνόμασεν, Σίμωνα, ὃν
[3, 7]	πονηροὶ δαίμονες καὶ ἄρχοντες τούτων·	οὓς	καὶ αὐτοὺς οἱ γνήσιοι τοῦ
[3, 3]	καὶ τῶν ἐν τούτοις ἀρχόντων,	οὓς	παντὶ σθένει φεύγειν πεπαιδεύμεθα, εἰ
[3, 2]	πρῶτος δὲ καὶ ἀγωγήν τινα	θεοσεβοῦς	βίου τοῖς αὐτοῖς διαταξάμενος νομοθέτης
[3, 1]	περὶ τοῦ σωτῆρος τοῦ κόσμου	θεοσεβοῦς	διδασκαλίας; ὅτι δὲ μὴ ῥήμασιν
[3, 3]	ἀλλὰ καὶ βαρβάρων τῆς ἐκείνων	θεοσεβοῦς	πολιτείας ἀποδεῖξαι. Ἀλλὰ τὰ μὲν
[3, 2]	τῆς ὑπὸ τοῖς πονηροῖς δαίμοσι	δυσσεβοῦς	καὶ Αἰγυπτιακῆς εἰδωλολατρείας εἰς ἐλευθερίαν
[3, 3]	ὡς ἀληθῶς καὶ θείας καὶ	εὐσεβοῦς	ἀλλ´ οὐ τῆς κοινῆς καὶ
[3, 5]	ὁμολογουμένως καὶ τὸν λόγον ἰδιώτας,	εὐσεβοῦς	δὲ καὶ φιλοσόφου διδασκαλίας εἰς
[3, 2]	τοῖς αὐτοῖς διαταξάμενος νομοθέτης αὐτοῖς	εὐσεβοῦς	πολιτείας πρῶτος καὶ μόνος ἀποδέδεικται.
[3, 3]	εἴη πλάνος ὁ μὴ μόνον	λόγους	ἀλλ´ ἔργα τῶν λόγων πολὺ
[3, 5]	τε καρτερικὸν βίον καὶ τοὺς	λόγους	αὐτῶν πάντας, φάσκων ἐναντίως μὲν
[3, 6]	καὶ τοὺς περὶ ψυχῆς ἀθανασίας	λόγους;	εἰ μὲν δὴ τοιαῦτά τινα
[3, 5]	ἢ παρὰ βαρβάροις βίους καὶ	λόγους	καὶ ἀπομνημονεύματα τῶν κατὰ χρόνους
[3, 7]	τε ἦν ἔργα θεωρῆσαι τοὺς	λόγους.	Κεκήρυκτο γοῦν τὸ εὐαγγέλιον ἐν
[3, 6]	οὐκ ἔστιν εἰπεῖν, ἔμπαλιν δὲ	λόγους	φιλοσόφους μετιόν, ὡς ἀποδέδεικται. Ὁ
[3, 5]	διὰ τῶν οἰκείων λόγων ἐπιδεδειγμένους,	πανούργους	τινὰς καὶ δεινοὺς ὑποτίθενται σοφιστάς,
[3, 5]	ἁλισκόμενοι, οἵ γε τοὺς οὕτως	ἀπανούργους,	καὶ ἄπλαστον ὡς ἀληθῶς καὶ
[3, 3]	πολὺ πρότερον τοῖς φοιτηταῖς ἐκτελεῖν	παραδούς,	δι´ ὧν κατὰ τὸν ὀρθὸν
[3, 4]	καὶ ὑποθήκας περὶ τῶν πρακτέων	παραδοὺς	διδασκάλους τῶν ἐθνῶν ἁπάντων τῆς
[3, 3]	πλάνος ὁ τὴν εἰς ἄκρον	παραδοὺς	φιλοσοφίαν, ἐν τῷ τοὺς φοιτητὰς
[3, 7]	καὶ Χαλδαίους, καὶ Σκύθας, καὶ	Ἰνδούς,	καὶ εἴ τινα βαρβάρων γένοιτο
[3, 5]	ἔφησαν, ὅτι Ἰούδας μὲν ὁ	προδοὺς	αὐτὸν φιλήματι, τολμήσας τὸ σύμβολον
[3, 6]	πάντα πράττει αἰσχροῦ καὶ ῥυπαροῦ	κέρδους	χάριν. Μή τι οὖν καὶ
[3, 3]	σχολήν. Ὁ δὲ παντὸς μὲν	ψεύδους	ἀποτρέπων, τὴν δ´ ἀλήθειαν πρὸ
[3, 5]	ῥήμασιν ἐπαιρόντων τὸν διδάσκαλον, μηδενὸς	ψευδοῦς	φειδόμενοι λόγου· πάντα δὲ αὐτῷ
[3, 3]	τῆς πανδήμου καὶ ἀγελαίου καὶ	θορυβώδους	συνουσίας ἀνείργων, διδάσκων δὲ μόνην
[3, 6]	ἐπιστρεπτικοί τε πάσης ἐκθέσμου καὶ	θηριώδους	διαίτης, νόμοι τῶν ἐξ αἰῶνος
[3, 2]	ἄλλους εἶναι τῶν ἐθνῶν, τοῦ	θηριώδους	ἕνεκα τρόπου, διεσάφησεν· ὧν ἐθνῶν
[3, 3]	ὅτι μὴ καὶ πλείους σέβειν	θεούς,	ἐκ τῆς ἀνωτάτω καὶ μόνης
[3, 5]	πολεμῶμεν δὲ καὶ τοὺς τούτων	θεούς,	μὴ τὰ Μωσέως πρόσθεν κατ´
[3, 5]	πάντων μὴ σέβειν οὓς ἡγοῦντο	θεοὺς	οἱ προπάτορες, παρίωμεν δὲ καὶ
[3, 5]	περὶ πολλοῦ προτιμᾶν, κάτωθεν ἐκ	βάθους	αὐτῆς διανοίας ὥσπερ ἀπὸ ῥιζῶν
[3, 6]	ἐξ αὐτοῦ τοῦ τῆς διανοίας	βάθους,	τὰς ἐμπαθεῖς ὀρέξεις ἀποτέμνοντας, ἐδίδασκεν
[3, 6]	ἀκροωμένους ὁμιλίαις, ὡς καθικνεῖσθαι τοῦ	βάθους	τῆς ψυχῆς αὐτῶν, καθάπτεσθαί τε
[3, 4]	μακραῖς ἐτῶν περιόδοις πρὸς τοῦ	πάθους	κατατρυχομένη, ἐπειδὴ ἑώρα μυρία πλήθη
[3, 4]	αὐτῇ γονυπετῆσαι προσελθούσῃ τοῦ τε	πάθους	τὴν ἀπαλλαγὴν ἐξαιτήσασθαι, ἀλλὰ καὶ
[3, 6]	καὶ τὴν διάνοιαν παντὸς αἰσχροῦ	πάθους	φυλαξάντων, οἳ καὶ τὸν πάντα
[3, 6]	φάναι τὸν τῆς ἀνθρώπων εὐσεβείας	ἀληθοῦς	διδάσκαλον τοιαῦτα τεθαυματουργηκότα, καθ´ ὃν
[3, 6]	ἐθῶν ἀνατρεπτικοί, καινῆς δὲ καὶ	ἀληθοῦς	εὐσεβείας καταγγελτικοί. Τί δῆτα οὖν
[3, 1]	ἀλήθειαν ἀμβλυωποῦσι τὸ φῶς τῆς	ἀληθοῦς	εὐσεβείας παρέχων ὁρᾶν. Τὸν μὲν
[3, 5]	σοι πιθανὰ ταῦτα ἢ καὶ	ἀληθοῦς	ἐχόμενα λόγου τὰ τοιαῦτα εἶναι
[3, 3]	ἐκ τῆς ἀνωτάτω καὶ μόνης	ἀληθοῦς	θεολογίας ὡς τὸν ὡς ἀληθῶς
[3, 5]	τε καὶ ὕβρεων ὑπὲρ οὐδενὸς	ἀληθοῦς.	Καὶ τοῦθ´ ἡμῖν ἤδη μεμελετήσθω.
[3, 5]	τρόπον ἀναδεκτέον θανάτου ὑπὲρ μηδενὸς	ἀληθοῦς.	Κακὸν γὰρ ἴσως ἀλήθεια, τὸ
[3, 5]	ἐκτὸς γεγονέναι ἐνδίκως ἂν ὁμολογοῖντο,	φιλαλήθους	δὲ διαθέσεως σαφῆ καὶ ἐναργῆ
[3, 4]	ἄλλου γυναικῶν τε καὶ παίδων	πλήθους,	ἐκ πέντε τὸν ἀριθμὸν ἄρτων
[3, 5]	ἀναιρεῖται Στέφανος, ἐπὶ τοῦ Ἰουδαίων	πλήθους	παρρησιασάμενος, καὶ διωγμὸς οὐχ ὁ
[3, 5]	ἑβδομήκοντα δὲ μαθητῶν, μυρίου τε	πλήθους	τούτων ἐκτός, πάντων θαυμαστὴν συμφωνίαν
[3, 1]	συναγωγῇ ποτε διελθὼν ἐπὶ τοῦ	πλήθους	τῶν Ἰουδαίων, Πτύξας τὸ βιβλίον
[3, 5]	συνεγένετο, ἑστίας τε καὶ τροφῆς	συνήθους	ἐκοινώνησεν. Φυλαττέσθω δ´ ἡμῖν πᾶσιν
[3, 6]	πονηροῖς πνεύμασιν ἔθυσεν; ἢ πῶς	βοηθοὺς	δαίμονας ἐπεκαλέσατο ἐν ταῖς παραδοξοποιίαις,
[3, 7]	ἀνθρώπων» ἐπειδὴ δὲ λοιπὸν αὐτοὺς	ἀκολούθους	ἐκτήσατο, ἐμπνεύσας αὐτοῖς δυνάμεως θείας,
[3, 3]	αὐτογένεθλον ἄνακτα σεβαζόμενοι θεὸν ἁγνῶς.	Χαλδαίους	δὲ τοὺς αὐτοὺς διὰ τὸν
[3, 7]	Πέρσας δὲ καὶ Ἀρμενίους, καὶ	Χαλδαίους,	καὶ Σκύθας, καὶ Ἰνδούς, καὶ
[3, 2]	ἐχρημάτιζεν, ὡς καὶ εἰς σήμερον	Ἰουδαίους	ὀνομάζεσθαι, σφόδρα θαυμαστῶς καὶ προφητικῶς
[3, 2]	ὠνόμασεν, ὥσπερ οὖν καὶ ἡμεῖς	Ἰουδαίους	προσαγορεύομεν. Εἶτά φησιν μὴ πρότερον
[3, 1]	εὐαγγελιζομένων εἰρήνην Ἔνθα σφόδρα ἀπηκριβωμένως	ὡραίους	ἔφησεν ἔσεσθαι τοὺς πόδας τῶν
[3, 5]	παρ´ Ἕλλησιν ἢ παρὰ βαρβάροις	βίους	καὶ λόγους καὶ ἀπομνημονεύματα τῶν
[3, 2]	καὶ ὁ κατὰ νόμους τοὺς	οἰκείους	ἡγούμενος, Αὐγούστου τότε πρώτου Ῥωμαίων
[3, 7]	γάρ, ὃ μηδεὶς πώποτε, νόμους	οἰκείους	καὶ ξένην διδασκαλίαν εἰς πάντα
[3, 2]	Ἐπεὶ τοίνυν τῶν ἀπίστων οἱ	πλείους	γόητα καὶ πλάνον ἀποκαλοῦντες καὶ
[3, 5]	τοῦ Ἰουδαϊκοῦ καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ	πλείους,	εἰ μή τισιν θαυμαστοῖς καὶ
[3, 3]	παναρέτους, τὸν παμβασιλέα χορευούσας, ὧν	πλείους	καὶ μέχρις ἀνθρώπων νεύματι τοῦ
[3, 3]	πλάνος; ἢ ὅτι μὴ καὶ	πλείους	σέβειν θεούς, ἐκ τῆς ἀνωτάτω
[3, 7]	κατὰ πόλεις καὶ κατὰ ἀγροὺς	ἐμφυλίους	στάσεις, διωγμούς τε καὶ πολέμους
[3, 6]	ἀπειργάσατο, ἐχθρούς τε δαιμόνων καὶ	πολεμίους,	ἀλλ´ οὐ φίλους οὐδὲ συνήθεις,
[3, 7]	μόνῃ φωνῇ; Πέρσας δὲ καὶ	Ἀρμενίους,	καὶ Χαλδαίους, καὶ Σκύθας, καὶ
[3, 5]	πῶς οὐ πάσης ἀποδοχῆς αὐτοὺς	ἀξίους	κρίνειεν, ἄνδρας μὲν εὐτελεῖς ὁμολογουμένως
[3, 6]	ἑτέροις τὰ τῆς κακίας μεταδιδῶ,	ὁποίους	ἄνδρας κατασκευάζει; ἆρ´ οὐχὶ γόητας
[3, 5]	ἐμαρτύρουν τὰς ὑπ´ αὐτοῦ πραχθείσας	παραδοξοποιοὺς	ἱστορίας. Εἰ δὲ λέγοιεν μηδὲν
[3, 3]	νεύματι τοῦ πατρὸς διά τινας	σωτηρίους	οἰκονομίας ἀπεστάλθαι· ἃς δὴ γνωρίζειν
[3, 6]	συνήθεις, πολλοῦ δεῖ ὑπηκόους καὶ	ὑποχειρίους	εἶναι παρεσκεύασεν. Ὁ δὴ τοιούτους
[3, 2]	πάλαι τῶν ἐθνῶν ἦρχον, τὰς	ὑποχειρίους	ῥυσάμενος ψυχάς, οἷα δή τινα
[3, 3]	ἀνανεωσάμενος οὐκ εἰς βραχεῖς καὶ	μετρίους,	ἀλλ´ εἰς ὅλον ἐφαπλῶσαι τὸν
[3, 3]	θεοφιλῶν ἐκείνων ἀμφὶ τὸν Ἀβραὰμ	μυρίους	τε ὅσους ζηλωτὰς οὐκ ἐξ
[3, 6]	τῶν λόγων μαθητὰς εἰσέτι νῦν	μυρίους,	ὧν πλεῖστα μὲν ἀνδρῶν τυγχάνει
[3, 6]	καὶ φαρμακέας αὐτῷ κατὰ πάντα	παραπλησίους;	τίς οὖν ἤδη πώποτε τὸ
[3, 2]	τῆς ταφῆς αὐτοῦ καὶ τοὺς	πλουσίους	ἀντὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ» Ἤρκει
[3, 5]	τοῖς τούτων σοφοῖς ἀντικηρύττωμεν, μηδ´	Αἰγυπτίους	ἀνῶμεν, πολεμῶμεν δὲ καὶ τοὺς
[3, 2]	εὑρών τε αὐτοὺς τῇ κατὰ	Αἰγυπτίους	πολυθέῳ πλάνῃ προσέχοντας, πρῶτος μὲν
[3, 2]	αὐτοῦ ἄτιμον, ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς	υἱοὺς	τῶν ἀνθρώπων· ἄνθρωπος ἐν πληγῇ
[3, 5]	ἐπὶ τῆς οἰκείας γῆς καλινδουμένους	ἀγροίκους	ἄνδρας πλανᾶν καὶ πλανᾶσθαι, καὶ
[3, 6]	που κατὰ τὸ ἀκόλουθον εἰς	διδασκάλους	ἀναπέμπειν χρὴ τὰ αἴτια; εἰ
[3, 7]	φησάσῃ, ὁμοῦ τε ἐργάτας καὶ	διδασκάλους	αὐτοὺς εὐσεβείας ἀπειργασμένος ἤδη καὶ
[3, 5]	τοιωνδὶ ἀκροατάς, ἤδη δὲ καὶ	διδασκάλους	τῶν αὐτῶν φύντας μαθημάτων, πεπλάσθαι
[3, 4]	ὑποθήκας περὶ τῶν πρακτέων παραδοὺς	διδασκάλους	τῶν ἐθνῶν ἁπάντων τῆς ἀνωτάτω
[3, 2]	τὰ σχοινίσματά σου, καὶ τοὺς	πασσάλους	σου κατίσχυσον, ἔτι εἰς τὰ
[3, 6]	οὖν πυρὶ παραδόντες τὰς μαγικὰς	βίβλους	καὶ παντελῆ φθορὰν αὐτῶν ψηφισάμενοι
[3, 6]	μέσον ἀγαγεῖν τολμῆσαι τὰς ἀπηγορευμένας	βίβλους	καὶ ταύτας ἐνώπιον πάντων πυρὶ
[3, 6]	τὰ περίεργα πραξάντων συνεισενέγκαντες τὰς	βίβλους	κατέκαιον ἐνώπιον πάντων, καὶ συνεψήφισαν
[3, 3]	ἐξητάσθω, παραστατικὰ τῆς σεμνῆς καὶ	βιωφελοῦς	διδασκαλίας αὐτοῦ τυγχάνοντα. ~δʹ Περὶ
[3, 5]	ποίοις ἄρα λόγοις ἐχρήσαντο πρὸς	ἀλλήλους	εἰς τὸ σύμφωνα περὶ αὐτοῦ
[3, 5]	αὐτὸ πεποιημένοι συνθήκας ἔθεντο πρὸς	ἀλλήλους	πλάσασθαι καὶ καταψεύσασθαι τῶν μὴ
[3, 6]	δαιμόνων καὶ πολεμίους, ἀλλ´ οὐ	φίλους	οὐδὲ συνήθεις, πολλοῦ δεῖ ὑπηκόους
[3, 2]	καὶ τοὺς προκαταλελεγμένους θῆρας οὐδὲ	ἄλλους	εἶναι τῶν ἐθνῶν, τοῦ θηριώδους
[3, 6]	παρῄνει μηδενὶ φράζειν μηδὲ εἰς	πολλοὺς	αὐτὸν ἐκφαίνειν γένοιτ´ ἂν ἔκδηλος,
[3, 5]	Καὶ πολλοὺς μὲν τοῦ Ἰουδαϊκοῦ,	πολλοὺς	δὲ καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ ἐπηγάγετο.
[3, 5]	ἀλλὰ πολλοὺς μὲν τοῦ Ἰουδαϊκοῦ,	πολλοὺς	δὲ τοῦ Ἑλληνικοῦ» προσαγόμενος, δῆλος
[3, 6]	καὶ πλέον τι παρὰ τοὺς	πολλοὺς	εἰδέναι καὶ ἔχειν μεγαλαυχούμενος· ὁ
[3, 5]	τι πλέον ἔχειν παρὰ τοὺς	πολλοὺς	ἐφρόνει, οὐδὲν δὲ μέγα οὐδὲ
[3, 2]	εἰπών· Διὰ τοῦτο αὐτὸς κληρονομήσει	πολλούς»	καὶ ἐπιλέγει· Καὶ τῶν ἰσχυρῶν
[3, 2]	μέχρι θανάτου» διὸ καὶ κληρονομήσειν	πολλούς,	καὶ οὐ πρότερον ἀλλὰ μετὰ
[3, 2]	παρ´ αὐτῷ ὀψόμενον, καὶ κληρονομοῦντα	πολλούς,	καὶ σκῦλα τοῖς οἰκείοις διανέμοντα;
[3, 2]	λέγων· διὰ τοῦτο αὐτὸς κληρονομήσει	πολλοὺς	καὶ τῶν ἰσχυρῶν μεριεῖ σκῦλα»
[3, 2]	φησιν· Διὰ τοῦτο αὐτὸς κληρονομήσει	πολλούς,	καὶ τῶν ἰσχυρῶν μεριεῖ σκῦλα»
[3, 2]	Διὰ ταῦτα γὰρ εἴρηται κληρονομήσειν	πολλοὺς	καὶ τῶν ἰσχυρῶν μερίσειν τὰ
[3, 7]	καὶ καταχθονίων» εἰκότως τῆς τοὺς	πολλοὺς	λανθανούσης ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ
[3, 5]	τοὺς ἑβδομήκοντα μαθητὰς ἐξῳκειωμένος, ἀλλὰ	πολλοὺς	μὲν τοῦ Ἰουδαϊκοῦ, πολλοὺς δὲ
[3, 5]	διδάσκαλος ἀνθρώπων τἀληθῆ σεβομένων. Καὶ	πολλοὺς	μὲν τοῦ Ἰουδαϊκοῦ, πολλοὺς δὲ
[3, 6]	τῇ διδασκαλίᾳ αὐτῶν προσιόντας Ὥστε	πολλοὺς	τῶν πρότερον περὶ γοητείαν διαβεβλημένων
[3, 2]	κρεῖττον ὁ ἡμέτερος σωτὴρ δώδεκα	ἀποστόλους	ἐξαπέστειλεν ἐπισκέψασθαι πάντα τὰ ἔθνη«
[3, 5]	μαρτυρεῖται οὐ μόνον τοὺς δώδεκα	ἀποστόλους	οὐδὲ τοὺς ἑβδομήκοντα μαθητὰς ἐξῳκειωμένος,
[3, 5]	ἐξ αὐτῶν δώδεκα, οὓς καὶ	ἀποστόλους	ὠνόμασεν, Σίμωνα, ὃν καὶ ἐκάλεσεν
[3, 7]	καὶ κατὰ ἀγροὺς ἐμφυλίους στάσεις,	διωγμούς	τε καὶ πολέμους οὐ τοὺς
[3, 7]	ἐμφυλίους στάσεις, διωγμούς τε καὶ	πολέμους	οὐ τοὺς τυχόντας, εἰ δὴ
[3, 5]	ὑπὲρ οὗ καὶ αὐτοὺς θνῄσκειν	ἑτοίμους	εἶναι, μηδὲν ἀληθὲς παρ´ αὐτοῦ
[3, 5]	πραγμάτων ἔν τε τοῖς κατὰ	νόμους	δικαστηρίοις καὶ ἐν ταῖς κοιναῖς
[3, 7]	καὶ τοὺς καλῶς ἔχειν φανέντας	νόμους	κἂν ἐφ´ ἑνὸς τοῦ οἰκείου
[3, 7]	Διανοηθεὶς γάρ, ὃ μηδεὶς πώποτε,	νόμους	οἰκείους καὶ ξένην διδασκαλίαν εἰς
[3, 5]	ἡγεῖσθαι μὴ προσήκειν αὐτοῖς τοὺς	νόμους,	τὸ δ´ ἀπαθὲς τῆς ψυχῆς
[3, 6]	καὶ θεολόγων ἐξ ἐναντίας θέσθαι	νόμους	τοὺς κατ´ εἰδωλολατρίας, καὶ τούτους
[3, 2]	ἄρχων αὐτῶν καὶ ὁ κατὰ	νόμους	τοὺς οἰκείους ἡγούμενος, Αὐγούστου τότε
[3, 5]	συκοφαντῶν κατηγορίαν, χλεύας τε καὶ	διασυρμοὺς	δικαστῶν, τάς τε ὕβρεις καὶ
[3, 5]	τοῦ Ἰησοῦ ὀνόματος ὁμολογία τοὺς	θυμοὺς	εἴωθεν ἐκκαίειν τῶν ἀρχόντων. Κἂν
[3, 7]	ἐπὶ πάντων θεοῦ καὶ τοὺς	θυμοὺς	τῶν κατὰ πόλεις δεισιδαιμόνων φόβῳ
[3, 7]	τοὺς θεωμένους πρότερον· εἶθ´ οὕτως	προθύμους	εἶχον αὐτοὺς ἐπὶ τὸ φιλοπευστεῖν,
[3, 3]	ἐν ἡμῖν αἰτοίη τὰ ἀγαθά·	νοῦς	δέ ἐστιν οὗτος ὀργάνου μὴ
[3, 7]	ἀπαθανατισθῆναι, ἣν σέβειν ἀγνοοῦντας τοὺς	Χριστιανούς.	Ἐπερωτησάντων δὲ διὰ τί ἐκολάσθη,
[3, 5]	πῶς οὐ μεστὸν ἐκπλήξεως, τὸ	πλάνους	ἄνδρας καὶ ἰδιώτας, μήτε λαλεῖν
[3, 5]	καὶ κατεψεῦσθαι νομίζοντες, καὶ οἷα	πλάνους	βλασφημεῖν πειρώμενοι, πῶς οὐκ ἂν
[3, 5]	καὶ ἰδιώτας, πολλοῦ δεῖ κατὰ	πλάνους	καὶ γόητας. Οἱ δὲ διδασκάλου
[3, 6]	κατασκευάζει; ἆρ´ οὐχὶ γόητας καὶ	πλάνους	καὶ φαρμακέας αὐτῷ κατὰ πάντα
[3, 6]	εὐσέβειαν καὶ σοφίαν καὶ εἰς	οὐρανοὺς	ἄνοδον μαρτυρούντων. τίς δ´ ἂν
[3, 5]	τὰ πάντα καταστησάμενος τὴν εἰς	οὐρανοὺς	ἐπάνοδον μετὰ θειοτέρας δόξης ἐποιήσατο;
[3, 4]	ὑπ´ ὀφθαλμοῖς αὐτῶν τὴν εἰς	οὐρανοὺς	πορείαν στειλάμενος· οἷς δὴ καὶ
[3, 7]	Αὐτὸς οὖν εὐσεβὴς καὶ εἰς	οὐρανούς,	ὥσπερ οἱ εὐσεβεῖς, χωρήσας. Ὥστε
[3, 5]	μηδενὸς εὐλόγου χάριν μάστιγας καὶ	βασάνους	κατὰ τοῦ σώματος φέρειν, εἰ
[3, 3]	τινὰς καὶ ἐχθρὰς τοῦ ἀνθρωπείου	γένους	ἀμφὶ τὸν περὶ γῆν ἀέρα
[3, 7]	κατασπεῖραι τὰ ἔθνη, καὶ παντὸς	γένους	ἀνθρώπων διδάσκαλον εὐσεβείας ἑνὸς τοῦ
[3, 5]	λέγω καὶ παίδων καὶ παντὸς	γένους,	τὸν ἀκτήμονα τρόπον ἑλομένων, καὶ
[3, 7]	ἐκτήσατο, ἐμπνεύσας αὐτοῖς δυνάμεως θείας,	μένους	τε καὶ θάρσους ἐμπλήσας, καὶ
[3, 5]	ἔπειτα ῥημάτια περὶ αὐτοῦ ψευδῆ	συνταξαμένους	ὑπὲρ τούτων θνῄσκειν ὑπομένειν ἑτοίμως
[3, 5]	σοφιστάς, ὡς τὰ μὴ ὄντα	πλασαμένους,	καὶ τῷ οἰκείῳ διδασκάλῳ τὰ
[3, 5]	Ἕλλησι καὶ βαρβάροις θεῶν ἀνατροπὴν	εἰσηγησαμένους.	Ἡ δέ γε περὶ αὐτῶν
[3, 5]	ἀκούειν πλέον τῆς πατρίου φωνῆς	ἐπισταμένους,	μὴ μόνον διανοηθῆναι τολμῆσαι προελθεῖν
[3, 5]	μαθητὰς αὐτοῦ τοιαῦτα παρ´ αὐτοῦ	δεδιδαγμένους	παντορέκτας γεγονέναι καὶ παμπονήρους τῶν
[3, 5]	ταῖς κατὰ νόμον συγκεχωρημέναις γαμεταῖς	ἀποτεταγμένους,	καὶ μήθ´ ὑπὸ τῆς φυσικῆς
[3, 2]	τὰ ἄλογα θρέμματα καὶ τοὺς	προκαταλελεγμένους	θῆρας οὐδὲ ἄλλους εἶναι τῶν
[3, 5]	ἦθος διὰ τῶν οἰκείων λόγων	ἐπιδεδειγμένους,	πανούργους τινὰς καὶ δεινοὺς ὑποτίθενται
[3, 3]	τε διαυγεῖ καὶ δόγμασιν εὐσεβέσιν	κεκοσμημένους,	τὴν πρὸς τὸν θεὸν ἐξομοίωσιν
[3, 7]	τοὺς περὶ τὴν πολύθεον πλάνην	ἐπτοημένους	τῇ τοῦ Χριστοῦ πολεμεῖν διδασκαλίᾳ,
[3, 5]	χαρίζεσθαι τὰ σεμνότερα τῷ διδασκάλῳ	προτεθειμένους.	Εἰ δὲ φιλαλήθεις ἐν τοῖς
[3, 5]	τῷ πλήθει τὰ περὶ αὐτοῦ	διαλεγομένους,	ἀναρπάσαντες ἐμάστιζον, ἐπιτιμῶντες ἐπὶ τῇ
[3, 5]	τοιοῦτοι. τοὺς γὰρ ἅπαξ ψεύδεσθαι	προελομένους	τὰ λυπηρὰ χρῆν μᾶλλον ἐκφυγεῖν,
[3, 2]	δώδεκα ἄνδρας ἐξέπεμψε τὴν γῆν	κατασκεψομένους·	ὡσαύτως δὲ καὶ πολὺ κρεῖττον
[3, 3]	ὧν αὐτῷ σώματι καὶ ψυχῇ	κεκαθαρμένους,	νῷ τε διαυγεῖ καὶ δόγμασιν
[3, 3]	τε αὐτόθεν ἵλεώ τε καὶ	εὐμενοῦς	αὐτοῦ παρ´ ὁντιναοῦν μόνος ἀνθρώπων,
[3, 2]	πάλιν Μωσῆς κατέστησε τῷ λαῷ	ἡγουμένους	ἑβδομήκοντα. Λέγει δ´ οὖν ἡ
[3, 2]	τοῦ ἔθνους αὐτῶν ἄρχοντας καὶ	ἡγουμένους	ἢ παρεῖναι τὸν προφητευόμενον· τούτου
[3, 2]	διαλείψειν ἑξῆς καὶ κατὰ διαδοχὴν	ἡγουμένους	καὶ ἄρχοντας ἐκ τοῦ Ἰουδαίων
[3, 5]	ἐπὶ τῷ τοὺς σφᾶς ἀποστερεῖν	προηγουμένους	ἀμνησικάκως φέρειν. Καὶ τί με
[3, 5]	γὰρ ἐπὶ τῆς οἰκείας γῆς	καλινδουμένους	ἀγροίκους ἄνδρας πλανᾶν καὶ πλανᾶσθαι,
[3, 7]	ποιῆσαι ῥᾳδίως συγκαταθέσθαι τοὺς ἀκούοντας	ξενοφωνουμένους	καὶ ἄρτι πρῶτον ἐπακούοντας καινῶν
[3, 7]	ἐπιτελουμένῃ τοὺς παρόντας καὶ τοὺς	θεωμένους	ἐκπλῆξαι. Ἐξέπληττον γὰρ ὡς εἰκὸς
[3, 7]	εἰκὸς διὰ τῶν ἔργων τοὺς	θεωμένους	πρότερον· εἶθ´ οὕτως προθύμους εἶχον
[3, 4]	τοῦ παρόντος βραχέα πρὸς τοὺς	δεδηλωμένους	ἐνστῆναι, οὐκ ἀπολειψόμεθα σπουδῆς. Ἄλλως
[3, 2]	τὸν τελευταῖον ἐπὶ Μωσέα τοὺς	ἀκροωμένους	ἀνέπεμπον, καὶ τόν γε κατὰ
[3, 6]	λόγων ἐν ταῖς πρὸς τοὺς	ἀκροωμένους	ὁμιλίαις, ὡς καθικνεῖσθαι τοῦ βάθους
[3, 7]	ᾧ πεπεῖσθαι εἰκὸς ἦν τοὺς	ἀκροωμένους;	πῶς δὲ καὶ ἐδημηγόρουν ἄνδρες
[3, 5]	χωροῦντας, σὺν ἀληθείᾳ τοῖς ῥήμασι	χρωμένους.	Πευστέον τοίνυν, τίνα ἂν ἔχοι
[3, 2]	αὐτὸν οἰκονομίας ἐκ τοῦ Ἰουδαίων	ἔθνους	ἀναστήσειν διὰ χρησμοῦ θεσπίζει, τοῦτον
[3, 2]	μὴ πρότερον ἐκλείψειν ἐκ τοῦ	ἔθνους	αὐτῶν ἄρχοντας καὶ ἡγουμένους ἢ
[3, 6]	κἂν εἰς νοῦν ἐβάλλετο νέου	ἔθνους	ἐπὶ οἰκείῳ ὀνόματι σύστασιν ποιήσασθαι.
[3, 2]	Μωσῆς πρῶτος ἡγήσατο τοῦ Ἰουδαίων	ἔθνους,	εὑρών τε αὐτοὺς τῇ κατὰ
[3, 7]	κἂν ἐφ´ ἑνὸς τοῦ οἰκείου	ἔθνους	κρατῦναι οἷός τε ἦν· ὁ
[3, 2]	καὶ ἄρχοντας ἐκ τοῦ Ἰουδαίων	ἔθνους	μέχρι τῆς τοῦ προσδοκωμένου παρουσίας
[3, 5]	ἀρχιερέων καὶ διδασκάλων τοῦ Ἰουδαίων	ἔθνους,	τίνα περὶ τοῦ Χριστοῦ ἔχοι
[3, 5]	λόγων ἐπιδεδειγμένους, πανούργους τινὰς καὶ	δεινοὺς	ὑποτίθενται σοφιστάς, ὡς τὰ μὴ
[3, 2]	ἄρτους τῶν πεντακισχιλίων καὶ πόσους	κοφίνους	ἐλάβετε; Οὐδὲ τοὺς ἑπτὰ τῶν
[3, 4]	ὅσα ἱκανὰ ἦν πληρῶσαι δώδεκα	κοφίνους,	λαβεῖν, τίνα οὐκ ἂν ἐκπλήξειεν
[3, 5]	δὲ τὸ ψεῦδος μὴ ἐπὶ	μόνους	τοὺς ὁμοεθνεῖς, ἀλλὰ καὶ εἰς
[3, 5]	λόγους καὶ ἀπομνημονεύματα τῶν κατὰ	χρόνους	ἐπί τισιν ἀγαθοῖς κατορθώμασι βοηθέντων
[3, 6]	διὰ βασάνων πείρας τῶν κατὰ	χρόνους	ἡγεμόνων τε καὶ βασιλέων ἀκριβῆ
[3, 5]	Ἀρχαιολογίας τὰ κατὰ τοὺς Πιλάτου	χρόνους	ἱστορῶν μέμνηται τοῦ σωτῆρος ἡμῶν
[3, 5]	ἀκουσθέντα πω κατὰ τοὺς αὐτῶν	χρόνους	πῶς ἐξ ἑνὸς στόματος ἐμαρτύρουν
[3, 6]	δύναμις; ἰάσεις δὲ τοσάσδε καὶ	παραδόξους	εὐεργεσίας τοιάσδε, οἵας ὁ ἡμέτερος
[3, 5]	τοῦ Ἰησοῦ ὄνομα, καὶ τὰς	παραδόξους	πράξεις αὐτοῦ κατά τε ἀγροὺς
[3, 6]	τῷ βίῳ χρόνον, καὶ τοιαύτας	παραδόξους	τεραστείας πεποιηκότα, ἃς ἀρτίως διεξήλθομεν,
[3, 6]	φίλους οὐδὲ συνήθεις, πολλοῦ δεῖ	ὑπηκόους	καὶ ὑποχειρίους εἶναι παρεσκεύασεν. Ὁ
[3, 5]	προσποιήσει· βούλεσθαι μὲν γὰρ τοὺς	ὑπηκόους	καὶ φονεύειν καὶ μοιχεύειν καὶ
[3, 3]	πάντων, μεθ´ ὃν γνωρίζεσθαι τοὺς	λοιποὺς	ἀναγκαῖον, μὴ θύοι τι τὴν
[3, 5]	περιττόν τι κεκτημένος παρὰ τοὺς	λοιποὺς	ἀνθρώπους. Πῶς γὰρ ἂν ἄλλως
[3, 3]	ἥλιον καὶ σελήνην καὶ τοὺς	λοιποὺς	ἀστέρας, εἰ καὶ μὴ λυθήσεσθαί
[3, 5]	τοὺς ἐκκρίτους, ἑβδομήκοντα δὲ τοὺς	λοιπούς,	οὓς καὶ ἀποστεῖλαι λέγεται ἀνὰ
[3, 3]	θεοφιλέσιν Ἑβραίοις ἐγνωσμένα εἰς πάντας	ἀνθρώπους	ἀοράτῳ καὶ ἐνθέῳ δυνάμει προαγαγὼν
[3, 7]	αὐτὸν ὁσημέραι καὶ εἰς πάντας	ἀνθρώπους	αὔξειν βούλεται. Πάλιν τε αὖ
[3, 7]	χρόνων. Ἅμα γὰρ τῇ εἰς	ἀνθρώπους	αὐτοῦ παραδόξῳ ἐπιδημίᾳ καὶ τὰ
[3, 7]	θεοῦ παῖδα πρὸ τῆς εἰς	ἀνθρώπους	ἀφίξεως παρὰ τῷ πατρὶ τυγχάνοντα
[3, 2]	Ἐμμανουήλ. Τοιαῦτα περὶ τῆς εἰς	ἀνθρώπους	γενέσεως τοῦ Χριστοῦ πάλαι πρότερον
[3, 5]	ἀφ´ ἑνὸς στόματος εἰς πάντας	ἀνθρώπους	ἐξενηνοχότων. Ὁ μὲν οὖν κύριος
[3, 5]	ἄρνησιν αὐτοῦ εἰς πάντας ἐκήρυξεν	ἀνθρώπους,	ἐπεὶ καὶ ἔκλαυσεν ἐπ´ αὐτῇ
[3, 0]	καὶ αἱ περὶ τῆς εἰς	ἀνθρώπους	ἐπιφανείας αὐτοῦ προρρήσεις, ἃς αὐτῷ
[3, 6]	τούτου κατηγορίας, ἔφθασεν εἰς πάντας	ἀνθρώπους	ἡ φήμη, ἢ τί μὴ
[3, 5]	ἀλλὰ καὶ εἰς πάντας προελθόντες	ἀνθρώπους,	καὶ σύμπασαν τὴν οἰκουμένην καταπλήσωμεν
[3, 2]	Ἅμα τε γὰρ αὐτὸς εἰς	ἀνθρώπους	παρῆν καὶ τὸ Ἰουδαίων καθῄρητο
[3, 5]	αὐτοῦ σύμφωνον ἐξενεγκεῖν εἰς πάντας	ἀνθρώπους	πλάνην, καὶ λέγωμεν ἑωρακέναι αὐτὸν
[3, 5]	αἰῶνος ἐξ αὐτῶν εἰς πάντας	ἀνθρώπους	προελθοῦσαν περὶ θεῶν φήμην μὴ
[3, 5]	τι κεκτημένος παρὰ τοὺς λοιποὺς	ἀνθρώπους.	Πῶς γὰρ ἂν ἄλλως προσήγετο
[3, 7]	καὶ ὅπως Ἕλληνας ὁμοῦ καὶ	βαρβάρους	ὡς περὶ λόγου θεοῦ περὶ
[3, 7]	ἑώρας κατὰ πόλεις καὶ κατὰ	ἀγροὺς	ἐμφυλίους στάσεις, διωγμούς τε καὶ
[3, 5]	παραδόξους πράξεις αὐτοῦ κατά τε	ἀγροὺς	καὶ κατὰ πόλιν διδάσκειν, καὶ
[3, 5]	Περσῶν, τοὺς δὲ τὴν Ἀρμενίων,	ἑτέρους	δὲ τὸ Πάρθων ἔθνος, καὶ
[3, 6]	διδάσκαλον ἑώρων καὶ τἀναντία οἷς	ἑτέρους	ἐδίδασκεν μετιόντα; πάλαι δ´ ἂν
[3, 5]	ὧν παρ´ αὐτοῦ μαθόντες εἰς	ἑτέρους	ἐξήνεγκαν· παραγγελίαι δ´ ἦσαν αὐτῷ
[3, 6]	τὰ περὶ εὐσεβείας διδάξειεν ἂν	ἑτέρους,	ἢ τὰ περὶ σωφροσύνης, ἢ
[3, 5]	τὴν Ἰνδῶν φθάσαι χώραν, καὶ	ἑτέρους	ὑπὲρ τὸν Ὠκεανὸν παρελθεῖν ἐπὶ
[3, 5]	ὄνομα αὐτοῦ ὡς πάντων ἀνοσιουργῶν	χαλεπωτέρους·	εἰ δ´ ἐξομόσαιτό τις τὴν
[3, 3]	καὶ ἰδιώτην παιδεύσας, ἆρ´ οὐχὶ	σοφωτέρους	ἀπείργασται τοὺς καθ´ ὅλης τῆς
[3, 2]	παριδὼν ἐπιλέγει· Καὶ δώσω τοὺς	πονηροὺς	ἀντὶ τῆς ταφῆς αὐτοῦ καὶ
[3, 5]	αὐτοῦ δεδιδαγμένους παντορέκτας γεγονέναι καὶ	παμπονήρους	τῶν πώποτε ἀνθρώπων, καθ´ ὑπόθεσιν
[3, 5]	γὰρ τούτων γένοιτ´ ἂν κάλλιον	ἐχθροὺς	καὶ θεοῖς καὶ ἀνθρώποις ἐπ´
[3, 6]	ταύτης δυνάμεως πάντας ἡμᾶς ἀπειργάσατο,	ἐχθρούς	τε δαιμόνων καὶ πολεμίους, ἀλλ´
[3, 7]	φόβῳ τῆς ἀνωτάτω ἀρχῆς τοὺς	ἐχθροὺς	τοῦ οἰκείου λόγου καταδουλῶσαι· προκόπτειν
[3, 7]	τὰ συμβαίνειν κατὰ τοὺς τοιούσδε	καιροὺς	εἰωθότα; οἱ μὲν γὰρ τῆς
[3, 5]	ἤκουσεν· λεπρούς τε καθαρίσαι καὶ	νεκροὺς	ἐγεῖραι. Καὶ συλλήβδην εἰπεῖν, ἃ
[3, 5]	ἐναντίον. Διὸ λέγωμεν, ὅτι καὶ	νεκροὺς	ἤγειρεν, καὶ λεπροὺς ἐκαθάρισεν, καὶ
[3, 2]	μεγάλη» Πάλιν Μωσέως ἀπὸ τοῦ	ὄρους	κατιόντος τὸ πρόσωπον ἑωρᾶτο πλήρης
[3, 2]	Καταβαίνων δ´ αὐτὸς ἐκ τοῦ	ὄρους	Μωσῆς οὐκ ᾔδει ὅτι δεδόξασται
[3, 5]	ὅτι καὶ νεκροὺς ἤγειρεν, καὶ	λεπροὺς	ἐκαθάρισεν, καὶ δαίμονας ἤλασεν, καὶ
[3, 7]	τοτὲ δὲ εἰπὼν Ἀσθενοῦντας θεραπεύετε,	λεπροὺς	καθαρίζετε, δαίμονας ἐκβάλλετε· δωρεὰν ἐλάβετε,
[3, 5]	ὃ οὐδείς ποθ´ ἡμῶν ἤκουσεν·	λεπρούς	τε καθαρίσαι καὶ νεκροὺς ἐγεῖραι.
[3, 4]	γέγονεν ποιητὴς ἔργων, τοτὲ μὲν	λεπροὺς	τὸ σῶμα δυνάμει θείᾳ καθαίρων,
[3, 2]	ἔθνος εἰς ἐλευθερίαν μετεστήσατο. Καὶ	Ἰησοῦς	δὲ ὁ Χριστὸς ἐκ τῆς
[3, 5]	τρόπον· Καὶ παράγων ἐκεῖθεν ὁ	Ἰησοῦς	εἶδεν ἄνθρωπον καθήμενον ἐπὶ τὸ
[3, 5]	τοῦ ζῶντος. Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ	Ἰησοῦς	εἶπεν αὐτῷ, μακάριος εἶ Σίμων
[3, 5]	τῆς ἱστορίας, ἐν οἷς ὁ	Ἰησοῦς	ἐρωτήσας, τίνα φασὶν αὐτὸν οἱ
[3, 2]	θεοπρεπέστερον πρῶτος τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν	Ἰησοῦς	ὁ Χριστὸς διὰ τῶν αὐτοῦ
[3, 2]	φυλάξασιν ἐπηγγείλατο ὡσαύτως δὲ καὶ	Ἰησοῦς	ὁ Χριστός, μακάριοι« φησίν, οἱ
[3, 2]	καὶ μόνος ἀποδέδεικται. Ἀλλὰ καὶ	Ἰησοῦς	ὁ Χριστὸς Μωσεῖ παραπλησίως καὶ
[3, 5]	Ἰουδαίων τε καὶ Ἑλλήνων αὐτὸς	Ἰησοῦς	ὁ Χριστὸς τοῦ θεοῦ, δι´
[3, 2]	Ὡσαύτως δὲ καὶ μᾶλλον θεοπρεπέστερον	Ἰησοῦς	ὁ Χριστὸς τοῦ θεοῦ ἐπὶ
[3, 6]	ὁ σωτὴρ καὶ κύριος ἡμῶν	Ἰησοῦς	ὁ Χριστὸς τοῦ θεοῦ τοιοῖσδέ
[3, 2]	ἐστιν τοῦτο Ὡσαύτως δὲ καὶ	Ἰησοῦς	ὁ Χριστὸς τοῦ θεοῦ τοῖς
[3, 2]	πᾶσιν ὅτι ἐν Βηθλεὲμ ἐγεννήθη	Ἰησοῦς	ὁ Χριστός, ὡς καὶ σπήλαιον
[3, 5]	εὐαγγελίῳ ἐπισημηνάμενος ὃν ἠγάπα ὁ	Ἰησοῦς»	οὐκ ἐδήλωσεν ὀνομαστὶ ἑαυτόν. Ὅ
[3, 2]	φυλακῇ τῆς νυκτὸς ἦλθεν ὁ	Ἰησοῦς	πρὸς αὐτοὺς περιπατῶν ἐπὶ τῆς
[3, 5]	δὲ κατ´ ἐκεῖνον τὸν χρόνον	Ἰησοῦς,	σοφὸς ἀνήρ, εἴ γε ἄνδρα
[3, 5]	παρελθεῖν ἐπὶ τὰς καλουμένας Βρεττανικὰς	νήσους,	ταῦτα οὐκ ἔτ´ ἔγωγε ἡγοῦμαι
[3, 3]	ἀμφὶ τὸν Ἀβραὰμ μυρίους τε	ὅσους	ζηλωτὰς οὐκ ἐξ Ἑλλήνων μόνον
[3, 2]	πέντε ἄρτους τῶν πεντακισχιλίων καὶ	πόσους	κοφίνους ἐλάβετε; Οὐδὲ τοὺς ἑπτὰ
[3, 7]	δυνάμεως θείας, μένους τε καὶ	θάρσους	ἐμπλήσας, καὶ δὴ οἷά τις
[3, 7]	πρὸς τὸ ποιῆσαι ῥᾳδίως συγκαταθέσθαι	τοὺς	ἀκούοντας ξενοφωνουμένους καὶ ἄρτι πρῶτον
[3, 2]	εἰς τὸν τελευταῖον ἐπὶ Μωσέα	τοὺς	ἀκροωμένους ἀνέπεμπον, καὶ τόν γε
[3, 6]	προφέροντες λόγων ἐν ταῖς πρὸς	τοὺς	ἀκροωμένους ὁμιλίαις, ὡς καθικνεῖσθαι τοῦ
[3, 7]	λόγος, ᾧ πεπεῖσθαι εἰκὸς ἦν	τοὺς	ἀκροωμένους; πῶς δὲ καὶ ἐδημηγόρουν
[3, 5]	λόγον ἀποδείκνυνται. Αἰτήσαντος γοῦν ποτε	τοὺς	ἀμφὶ τὸν Πέτρον χωλοῦ τινος
[3, 1]	τῆς αὐτῆς ὑποθέσεως ὑπηρέτας ἔσεσθαι	τοὺς	αὐτοῦ μαθητὰς θεσπίζει ὁ αὐτὸς
[3, 3]	σεβαζόμενοι θεὸν ἁγνῶς. Χαλδαίους δὲ	τοὺς	αὐτοὺς διὰ τὸν Ἀβραὰμ ὠνόμασεν,
[3, 5]	δόγμα συστήσεται; τὸ γὰρ ἀληθεύειν	τοὺς	αὐτοὺς φάναι καὶ ἐν τῷ
[3, 5]	γενόμενα μηδ´ ἀκουσθέντα πω κατὰ	τοὺς	αὐτῶν χρόνους πῶς ἐξ ἑνὸς
[3, 5]	τοῖς ἐνδοξοτέροις εἶεν ἂν τοιοῦτοι.	τοὺς	γὰρ ἅπαξ ψεύδεσθαι προελομένους τὰ
[3, 5]	νείμασθαι, τοὺς δὲ τὴν Περσῶν,	τοὺς	δὲ τὴν Ἀρμενίων, ἑτέρους δὲ
[3, 5]	τε τὴν βασιλικωτάτην πόλιν νείμασθαι,	τοὺς	δὲ τὴν Περσῶν, τοὺς δὲ
[3, 4]	ἐπὶ τοῦ παρόντος βραχέα πρὸς	τοὺς	δεδηλωμένους ἐνστῆναι, οὐκ ἀπολειψόμεθα σπουδῆς.
[3, 5]	τὸν ἱστορικὸν μαρτυρεῖται οὐ μόνον	τοὺς	δώδεκα ἀποστόλους οὐδὲ τοὺς ἑβδομήκοντα
[3, 2]	διαφερόντως ὁ ἡμέτερος σωτὴρ ἀναγαγὼν	τοὺς	ἑαυτοῦ μαθητὰς Εἰς ὄρος ὑψηλὸν
[3, 6]	καὶ μιᾷ φωνῇ φήσας πρὸς	τοὺς	ἑαυτοῦ μαθητὰς Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα
[3, 2]	κύριος ἡμῶν ὡσαύτως φησὶν πρὸς	τοὺς	ἑαυτοῦ μαθητάς· Τί διαλογίζεσθε ἐν
[3, 5]	μόνον τοὺς δώδεκα ἀποστόλους οὐδὲ	τοὺς	ἑβδομήκοντα μαθητὰς ἐξῳκειωμένος, ἀλλὰ πολλοὺς
[3, 5]	δώδεκα μὲν ὄντας τὸν ἀριθμὸν	τοὺς	ἐκκρίτους, ἑβδομήκοντα δὲ τοὺς λοιπούς,
[3, 4]	καθαίρων, τοτὲ δὲ προστάγματι λόγου	τοὺς	ἐν ἀνθρώποις δαίμονας ἐλαύνων, καὶ
[3, 2]	ὡς καὶ εἰσέτι νῦν πάντας	τοὺς	ἐξ ἁπάντων τῶν ἐθνῶν εἰς
[3, 6]	βίβλῳ τῶν ἰδίων Πράξεων ἱστοροῦνται	τοὺς	ἐξ ἐθνῶν τῇ διδασκαλίᾳ αὐτῶν
[3, 2]	καὶ πόσους κοφίνους ἐλάβετε; Οὐδὲ	τοὺς	ἑπτὰ τῶν τετρακισχιλίων καὶ πόσας
[3, 7]	μείζονι φόβῳ τῆς ἀνωτάτω ἀρχῆς	τοὺς	ἐχθροὺς τοῦ οἰκείου λόγου καταδουλῶσαι·
[3, 7]	αὐτῶν ἐπιτελουμένῃ τοὺς παρόντας καὶ	τοὺς	θεωμένους ἐκπλῆξαι. Ἐξέπληττον γὰρ ὡς
[3, 7]	ὡς εἰκὸς διὰ τῶν ἔργων	τοὺς	θεωμένους πρότερον· εἶθ´ οὕτως προθύμους
[3, 5]	γὰρ τοῦ Ἰησοῦ ὀνόματος ὁμολογία	τοὺς	θυμοὺς εἴωθεν ἐκκαίειν τῶν ἀρχόντων.
[3, 7]	τοῦ ἐπὶ πάντων θεοῦ καὶ	τοὺς	θυμοὺς τῶν κατὰ πόλεις δεισιδαιμόνων
[3, 3]	παιδεύσας, ἆρ´ οὐχὶ σοφωτέρους ἀπείργασται	τοὺς	καθ´ ὅλης τῆς οἰκουμένης τὰ
[3, 7]	τὸ οἰκεῖον ἐπάγγελμα συνεστήσατο, καὶ	τοὺς	καλῶς ἔχειν φανέντας νόμους κἂν
[3, 6]	θεολόγων ἐξ ἐναντίας θέσθαι νόμους	τοὺς	κατ´ εἰδωλολατρίας, καὶ τούτους κρατῦναι,
[3, 6]	εἰκόσι τεκμηρίοις, ὑπονοῶν τάχα που	τοὺς	λέγοντας ἡμᾶς. Ἀλλὰ σύ γε
[3, 5]	τόν τε καρτερικὸν βίον καὶ	τοὺς	λόγους αὐτῶν πάντας, φάσκων ἐναντίως
[3, 7]	ὀλίγῳ τε ἦν ἔργα θεωρῆσαι	τοὺς	λόγους. Κεκήρυκτο γοῦν τὸ εὐαγγέλιον
[3, 3]	κεχωρισμένῳ πάντων, μεθ´ ὃν γνωρίζεσθαι	τοὺς	λοιποὺς ἀναγκαῖον, μὴ θύοι τι
[3, 5]	εἴη περιττόν τι κεκτημένος παρὰ	τοὺς	λοιποὺς ἀνθρώπους. Πῶς γὰρ ἂν
[3, 3]	καὶ ἥλιον καὶ σελήνην καὶ	τοὺς	λοιποὺς ἀστέρας, εἰ καὶ μὴ
[3, 5]	ἀριθμὸν τοὺς ἐκκρίτους, ἑβδομήκοντα δὲ	τοὺς	λοιπούς, οὓς καὶ ἀποστεῖλαι λέγεται
[3, 5]	Καὶ ὅτε ἡμέρα ἐγένετο, ἐφώνησεν	τοὺς	μαθητὰς αὐτοῦ, καὶ ἐκλεξάμενος ἐξ
[3, 5]	καὶ κατὰ πόλιν διδάσκειν, καὶ	τοὺς	μὲν αὐτῶν τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν
[3, 5]	μὲν ἡγεῖσθαι μὴ προσήκειν αὐτοῖς	τοὺς	νόμους, τὸ δ´ ἀπαθὲς τῆς
[3, 2]	αὐτῶν καὶ ὁ κατὰ νόμους	τοὺς	οἰκείους ἡγούμενος, Αὐγούστου τότε πρώτου
[3, 5]	τὸ ψεῦδος μὴ ἐπὶ μόνους	τοὺς	ὁμοεθνεῖς, ἀλλὰ καὶ εἰς πάντας
[3, 5]	ἄλλων λεγόντων, χρῆν δήπουθεν ἀρνεῖσθαι	τοὺς	οὐδὲν ἄλλο ἢ χαρίζεσθαι τὰ
[3, 5]	αὐτῆς ἀληθείας ἁλισκόμενοι, οἵ γε	τοὺς	οὕτως ἀπανούργους, καὶ ἄπλαστον ὡς
[3, 1]	πρότερον κεκρατημένοις, τὴν ἄφεσιν προεκήρυττε,	τοὺς	πάντας εἰς ἐλευθερίαν καὶ λύσιν
[3, 7]	καὶ βοῇ μείζονι χρησάμενοι συνεκάλουν	τοὺς	παριόντας κἄπειτα ἐδημηγόρουν; καὶ τίς
[3, 7]	τοῦ Ἰησοῦ πρὸς αὐτῶν ἐπιτελουμένῃ	τοὺς	παρόντας καὶ τοὺς θεωμένους ἐκπλῆξαι.
[3, 5]	θαυματουργὸν ἢ φαρμακέα τινὰ θαυμασιῶσαι	τοὺς	παρόντας. ~ςʹ Ὅτι μὴ κατὰ
[3, 2]	πλάτυνον τὰ σχοινίσματά σου, καὶ	τοὺς	πασσάλους σου κατίσχυσον, ἔτι εἰς
[3, 2]	ἐλάβετε; Οὔπω νοεῖτε, οὐδὲ μνημονεύετε	τοὺς	πέντε ἄρτους τῶν πεντακισχιλίων καὶ
[3, 6]	καὶ θεοῦ κρίσιν, χλευάσει δὲ	τοὺς	περὶ ἀρετῆς καὶ τοὺς περὶ
[3, 7]	εἰ μηδὲν τὸ κωλῦον ἦν	τοὺς	περὶ τὴν πολύθεον πλάνην ἐπτοημένους
[3, 6]	δὲ τοὺς περὶ ἀρετῆς καὶ	τοὺς	περὶ ψυχῆς ἀθανασίας λόγους; εἰ
[3, 5]	τῆς Ἰουδαϊκῆς Ἀρχαιολογίας τὰ κατὰ	τοὺς	Πιλάτου χρόνους ἱστορῶν μέμνηται τοῦ
[3, 3]	παραθέσεις ποιούμενοι. ~γʹ Πῶς πρὸς	τοὺς	πλάνον ὑπειληφότας γεγονέναι αὐτὸν ἀντενεχθησόμεθα.
[3, 2]	ἀντὶ τῆς ταφῆς αὐτοῦ καὶ	τοὺς	πλουσίους ἀντὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ»
[3, 1]	σφόδρα ἀπηκριβωμένως ὡραίους ἔφησεν ἔσεσθαι	τοὺς	πόδας τῶν εὐαγγελιζομένων τὰ τοῦ
[3, 6]	φαντασιοκοπῶν, καὶ πλέον τι παρὰ	τοὺς	πολλοὺς εἰδέναι καὶ ἔχειν μεγαλαυχούμενος·
[3, 5]	καί τι πλέον ἔχειν παρὰ	τοὺς	πολλοὺς ἐφρόνει, οὐδὲν δὲ μέγα
[3, 7]	ἐπιγείων καὶ καταχθονίων» εἰκότως τῆς	τοὺς	πολλοὺς λανθανούσης ἐν τῷ ὀνόματι
[3, 2]	τοῦτο παριδὼν ἐπιλέγει· Καὶ δώσω	τοὺς	πονηροὺς ἀντὶ τῆς ταφῆς αὐτοῦ
[3, 2]	γὰρ τὰ ἄλογα θρέμματα καὶ	τοὺς	προκαταλελεγμένους θῆρας οὐδὲ ἄλλους εἶναι
[3, 5]	τὰ πάντα ὑπὲρ αὐτοῦ πείσεσθαι,	τοὺς	Ῥωμαίοις ὁμοῦ καὶ Ἕλλησι καὶ
[3, 5]	ηλ} ους, ἀλλ´ ἐπὶ τῷ	τοὺς	σφᾶς ἀποστερεῖν προηγουμένους ἀμνησικάκως φέρειν.
[3, 2]	δὲ πᾶσιν ἀντιβλέψαι δύνασθαι οὐδὲ	τοὺς	σφόδρα ἀγνωμονεστάτους ἡγοῦμαι. Πλὴν ἀλλὰ
[3, 5]	καὶ πλεονεξίας καὶ πάσης ἀκολασίας,	τούς	τε μαθητὰς αὐτοῦ τοιαῦτα παρ´
[3, 6]	νενομίκασιν. τίς οὖν αἱρεῖ λόγος	τοὺς	τοιούσδε διδασκάλου γόητος καὶ πλάνου
[3, 7]	ἂν θαυμάσειεν τὰ συμβαίνειν κατὰ	τοὺς	τοιούσδε καιροὺς εἰωθότα; οἱ μὲν
[3, 5]	τεκμήρια παρεσχηκέναι; Οἱ δέ γε	τοὺς	τοιούσδε πεπλάσθαι καὶ κατεψεῦσθαι νομίζοντες,
[3, 5]	Αἰγυπτίους ἀνῶμεν, πολεμῶμεν δὲ καὶ	τοὺς	τούτων θεούς, μὴ τὰ Μωσέως
[3, 7]	διωγμούς τε καὶ πολέμους οὐ	τοὺς	τυχόντας, εἰ δὴ ἐφ´ ἑαυτοῖς
[3, 5]	τοίνυν, τίνα ἂν ἔχοι λόγον	τοὺς	τῶν τοιωνδὶ ἀκροατάς, ἤδη δὲ
[3, 2]	εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον, ἐκλεῖπον παρὰ	τοὺς	υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων· ἄνθρωπος ἐν
[3, 5]	καὶ προσποιήσει· βούλεσθαι μὲν γὰρ	τοὺς	ὑπηκόους καὶ φονεύειν καὶ μοιχεύειν
[3, 3]	ἄκρον παραδοὺς φιλοσοφίαν, ἐν τῷ	τοὺς	φοιτητὰς παιδεύειν τῶν ὑπαρχόντων ἐνδεέσι
[3, 3]	δημιουργῷ, αὐτός τε ἀνακείμενος καὶ	τοὺς	φοιτητὰς προσάγων ἀναγέγραπται, εἰσέτι τε
[3, 6]	πατέρα θεὸν ἀνακαλούμενος ἀποδείκνυται καὶ	τοὺς	φοιτητὰς τοιούτους εἶναι παρασκευάζων, καὶ
[3, 7]	θάνατον ἀπαθανατισθῆναι, ἣν σέβειν ἀγνοοῦντας	τοὺς	Χριστιανούς. Ἐπερωτησάντων δὲ διὰ τί
[3, 3]	μετὰ τὸν ἀνωτάτω θεὸν δυνάμεις,	ἀσωμάτους	τὴν φύσιν καὶ νοεράς, λογικάς
[3, 2]	ἀντιβλέψαι δύνασθαι οὐδὲ τοὺς σφόδρα	ἀγνωμονεστάτους	ἡγοῦμαι. Πλὴν ἀλλὰ τῆς Ἡσαΐου
[3, 3]	καὶ νοεράς, λογικάς τε καὶ	παναρέτους,	τὸν παμβασιλέα χορευούσας, ὧν πλείους
[3, 3]	κρίσεως, κολάσεις τε καὶ τιμωρίας	ἀπαραιτήτους	τοῖς ἀσεβέσιν ὑπογράφων τοῖς τε
[3, 6]	τούτους κρατῦναι, ἀμάχους τε καὶ	ἀηττήτους	εἰς μακρὸν ἐπιδεῖξαι αἰῶνα, τίς
[3, 5]	μὲν ὄντας τὸν ἀριθμὸν τοὺς	ἐκκρίτους,	ἑβδομήκοντα δὲ τοὺς λοιπούς, οὓς
[3, 3]	παλαιὸν βραχεῖς τινας καὶ ἀριθμῷ	ληπτοὺς	ὀρθὰς περὶ θεοῦ φέρειν δόξας,
[3, 2]	γραφή· Ἰδοὺ ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν	ἄρτους	ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ μετ´
[3, 2]	διαλογίζεσθε ἐν ἑαυτοῖς, ὀλιγόπιστοι, ὅτι	ἄρτους	οὐκ ἐλάβετε; Οὔπω νοεῖτε, οὐδὲ
[3, 2]	νοεῖτε, οὐδὲ μνημονεύετε τοὺς πέντε	ἄρτους	τῶν πεντακισχιλίων καὶ πόσους κοφίνους
[3, 6]	δῆτα οὖν, ἦ τινες ἄλλοι	κρείττους	αὐτοῦ πεφήνασιν καὶ πρότεροι τῷ
[3, 6]	ἡ παρ´ αὐτοῦ διδασκαλία πολὺ	κρείττους	τῆς ἀοράτου ταύτης δυνάμεως πάντας
[3, 7]	ἁλιεῖς ἀνθρώπων» ἐπειδὴ δὲ λοιπὸν	αὐτοὺς	ἀκολούθους ἐκτήσατο, ἐμπνεύσας αὐτοῖς δυνάμεως
[3, 5]	τῇ δὲ πάντα διοικούσῃ προνοίᾳ	αὐτοὺς	ἀναθέντας μηδὲν μεριμνᾶν τῶν χρειῶν
[3, 5]	φρονῶν πῶς οὐ πάσης ἀποδοχῆς	αὐτοὺς	ἀξίους κρίνειεν, ἄνδρας μὲν εὐτελεῖς
[3, 0]	Ἰουδαίων ἀσπασάμενοι λόγια τὸν κατ´	αὐτοὺς	βίον παρῃτησάμεθα, καὶ ἔτι πρὸς
[3, 2]	προφητείαν· Κατάστησον, κύριε, νομοθέτην ἐπ´	αὐτούς,	γνώτωσαν ἔθνη ὅτι ἄνθρωποί εἰσιν
[3, 5]	ὑπ´ αὐτοῦ παράδοξον πραχθὲν ἑωρακέναι,	αὐτοὺς	δ´ ἐκ συνθήματος ὁμοῦ πάντα
[3, 5]	πάλιν μὴ κλέπτειν, οἷα δουλοπρεπεστάτοις,	αὐτοὺς	δὲ δεῖν τούτους μὲν ἡγεῖσθαι
[3, 3]	θεὸν ἁγνῶς. Χαλδαίους δὲ τοὺς	αὐτοὺς	διὰ τὸν Ἀβραὰμ ὠνόμασεν, ἐπεὶ
[3, 6]	ἄγειν τὰ ἀπόρρητα, ἐλέγχους τε	αὐτοὺς	ἑαυτῶν καὶ τῆς προτέρας αὐτῶν
[3, 5]	διδασκάλου, προσέχοντες δι´ ὧν πρὸς	αὐτοὺς	ἔλεγεν Ἐν τῷ κόσμῳ θλίψιν
[3, 5]	ἀπιστεῖν. Καὶ πόθεν τὸ περὶ	αὐτοὺς	ἐναντίον δόγμα συστήσεται; τὸ γὰρ
[3, 5]	τῆς κατ´ αὐτὸν πολιτείας εἰς	αὐτοὺς	ἐνετίθετο. τοιαῦτα δὲ ἦν καὶ
[3, 7]	πρότερον· εἶθ´ οὕτως προθύμους εἶχον	αὐτοὺς	ἐπὶ τὸ φιλοπευστεῖν, τίς ποτ´
[3, 7]	ὁμοῦ τε ἐργάτας καὶ διδασκάλους	αὐτοὺς	εὐσεβείας ἀπειργασμένος ἤδη καὶ εἰς
[3, 5]	τίς δ´ οὖν οὐκ ἂν	αὐτοὺς	θαυμάσειεν δι´ ὑπερβολὴν φιλοσοφίας καὶ
[3, 5]	παῖδα κηρύττειν, ὑπὲρ οὗ καὶ	αὐτοὺς	θνῄσκειν ἑτοίμους εἶναι, μηδὲν ἀληθὲς
[3, 5]	ἐναντίως μὲν τοῖς ἀναγεγραμμένοις διατεθεῖσθαι	αὐτοὺς	καὶ ἀναβεβιωκέναι, προσπεποιῆσθαι δὲ καθ´
[3, 7]	θεὸς τηλικούτων θαυμάτων ποιητής, νοερῶν	αὐτοὺς	καὶ λογικῶν ψυχῶν θηρευτὰς ποιήσας,
[3, 2]	ἐπὶ σοί, καὶ ἐπιθήσω ἐπ´	αὐτοὺς	καὶ Συνήγαγεν ἑβδομήκοντα ἄνδρας ὡσαύτως
[3, 5]	ὅτι μὴ δι´ ἀπάτης θέλγων	αὐτοὺς	καὶ τὰ οἰκεῖα προϊσχόμενος ἐξῳκειοῦτο,
[3, 7]	ζήτησιν, καὶ συνομολογεῖν μὴ ἄλλως	αὐτοὺς	κεκρατηκέναι τοῦ τολμήματος ἢ θειοτέρᾳ
[3, 5]	ποίοις ἄρα πιθανὸν εἰπεῖν χρήσασθαι	αὐτοὺς	λόγοις ἐπὶ ταῖς συνθήκαις; ἢ
[3, 5]	ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ· γνόντες δὲ	αὐτοὺς	μετὰ ταῦτα δημοσίᾳ τῷ πλήθει
[3, 2]	τοῦ Χριστοῦ τόλμαν ὁ παντελὴς	αὐτοὺς	μετῆλθεν ὄλεθρος πολιορκηθέντας ὑπὸ Ῥωμαίων,
[3, 5]	ἀλλὰ τί φῄς; μὴ προσδοκῆσαι	αὐτοὺς	μηδὲ ἐλπίσαι δεινόν τι πείσεσθαι
[3, 7]	καὶ ἄρχοντες τούτων· οὓς καὶ	αὐτοὺς	οἱ γνήσιοι τοῦ Χριστοῦ μαθηταὶ
[3, 2]	νυκτὸς ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς πρὸς	αὐτοὺς	περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης. Καὶ
[3, 5]	διδασκάλου τελευτὴν ἐπίβουλοί τινες συλλαβόντες	αὐτοὺς	πρῶτα μὲν παρέδωκαν φυλακῇ, ἔπειτα
[3, 7]	θείας δυνάμεως παραστατικόν. Ἀνακαλέσας γοῦν	αὐτοὺς	τὰ μὲν πρῶτά φησιν· Δεῦτε,
[3, 2]	τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους, εὑρών τε	αὐτοὺς	τῇ κατὰ Αἰγυπτίους πολυθέῳ πλάνῃ
[3, 6]	ἐν τῷ ὀνόματί μου, διδάσκοντες	αὐτοὺς	τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν»
[3, 7]	ἐπιθαρρεῖν καὶ προθύμως ἐπιδιδόναι σφᾶς	αὐτοὺς	τοῖς παρηγγελμένοις. Φησὶν γοῦν αὐτοῖς·
[3, 5]	καὶ τὸ διάστροφα διδάξαι ἡμᾶς	αὐτοὺς	τόν τε δι´ ἀπάτης τῦφον·
[3, 5]	αὖ μαθηταὶ μαθημάτων ὀριγνώμενοι σφᾶς	αὐτοὺς	τῷ διδασκάλῳ προσφέροντες ἐπιτρέπουσιν. τίνα
[3, 5]	συστήσεται; τὸ γὰρ ἀληθεύειν τοὺς	αὐτοὺς	φάναι καὶ ἐν τῷ αὐτῷ
[3, 5]	αὐτοῖς διατρίβοντα καὶ δι´ ἀπάτης	αὐτούς,	ὡς ἂν φαίη τις, ἀποπλανῶντα·
[3, 6]	καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν	ἑαυτοὺς	διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν»
[3, 6]	ἀνακαλούμενος ἀποδείκνυται καὶ τοὺς φοιτητὰς	τοιούτους	εἶναι παρασκευάζων, καὶ εἰ σώφρων
[3, 6]	ὑποχειρίους εἶναι παρεσκεύασεν. Ὁ δὴ	τοιούτους	ἡμᾶς προαγαγὼν πῶς ἂν αὐτὸς
[3, 2]	νῦν παύονται, φέρε καὶ πρὸς	τούτους	ἀποκρινώμεθα, οἴκοθεν μὲν οὐδέν, ἐξ
[3, 6]	νόμους τοὺς κατ´ εἰδωλολατρίας, καὶ	τούτους	κρατῦναι, ἀμάχους τε καὶ ἀηττήτους
[3, 5]	οἷα δουλοπρεπεστάτοις, αὐτοὺς δὲ δεῖν	τούτους	μὲν ἡγεῖσθαι μὴ προσήκειν αὐτοῖς
[3, 7]	τὰς παραδοξοποιίας αὐτοῦ τάς τε	φιλοσόφους	διδασκαλίας αὐτοῦ) οὐδ´ οὕτως ἦν
[3, 6]	ἔστιν εἰπεῖν, ἔμπαλιν δὲ λόγους	φιλοσόφους	μετιόν, ὡς ἀποδέδεικται. Ὁ δὴ
[3, 6]	κατ´ εἰδωλολατρίας, καὶ τούτους κρατῦναι,	ἀμάχους	τε καὶ ἀηττήτους εἰς μακρὸν
[3, 6]	φανερὸν δὲ ἄγειν τὰ ἀπόρρητα,	ἐλέγχους	τε αὐτοὺς ἑαυτῶν καὶ τῆς
[3, 3]	θεοφιλῶν ἀνδρῶν τε καὶ προφητῶν	ἄντικρυς	εὐσεβῆ παιδεύματα. Εἰ δὴ οὖν
[3, 2]	προφήτης διαρρήδην ἀπελέγχει, καὶ τοῦτο	ἄντικρυς	σχετλιάζων καὶ λέγων· Ἀπὸ τῶν
[3, 2]	παιδίον τὸ Τιθιζόμενον καὶ Θηλάζον	ἄντικρυς	τὴν γένεσιν τοῦ Χριστοῦ δηλοῖ,
[3, 3]	τὰ αὐτοῦ φρονοῦντας τῶν τὰς	ὀφρῦς	ἀνεσπακότων, οἳ μηδὲν κατὰ τὴν
[3, 1]	τὸ εὐαγγέλιον ἐκήρυττον. Τοῦ δηλωθέντος	μάρτυς	ἂν εἴη ῥήμασιν αὐτοῖς Ἡσαΐας,
[3, 0]	καὶ ἔτι πρὸς τούτοις συστάντος,	ὡς	αἱ προφητικαὶ παρ´ αὐτοῖς γραφαί,
[3, 5]	τούτοις μὲν χρὴ πιστεύειν αὐτοῖς	ὡς	ἀληθεστάτοις, ἐν δὲ τοῖς ἐπιδόξοις
[3, 6]	συνάγειν; γόης μὲν γάρ τις	ὡς	ἀληθῶς ἀνόσιος καὶ μιαρὸς τὸν
[3, 6]	πεποιηκέναι, δυνάμει δ´ ἀπορρήτῳ καὶ	ὡς	ἀληθῶς ἐνθέῳ συνομολογεῖν; Ἀλλ´ εἰς
[3, 7]	ἀνθρώπινον διανοηθεὶς ὅρα εἰ μὴ	ὡς	ἀληθῶς θεοῦ πάλιν προήκατο φωνήν,
[3, 5]	τοὺς οὕτως ἀπανούργους, καὶ ἄπλαστον	ὡς	ἀληθῶς καὶ ἀκέραιον ἦθος διὰ
[3, 3]	ὅπως πλάνον ἀλλά τινα θεῖον	ὡς	ἀληθῶς καὶ θείας καὶ εὐσεβοῦς
[3, 6]	ἐδόκει τὸ πρᾶγμα, καὶ ἦν	ὡς	ἀληθῶς μέγιστον, ἀδύνατον δ´ ἦν
[3, 5]	πραχθέντα μήτε ἠκούσαμεν λεχθέντα, ταῦτα	ὡς	ἀληθῶς πεπραγμένα διατεινώμεθα. Ἀλλ´ ἐπεὶ
[3, 3]	μόνης ἀληθοῦς θεολογίας ὡς τὸν	ὡς	ἀληθῶς πλάνον τραχηλισθέντα, συγχωρεῖ; ἀλλ´
[3, 6]	Πάλιν ὁ μὲν γόης καὶ	ὡς	ἀληθῶς πλάνος τοῖς ἀπειρημένοις καὶ
[3, 2]	πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη, καὶ	ὡς	ἀμνὸς ἔναντι τοῦ κείροντος ἄφωνος,
[3, 1]	ἀνέκαθεν περὶ τοῦ Χριστοῦ προφητευομένων,	ὡς	ἂν εἰδῇς, τίνα ἔσεσθαι τὸ
[3, 7]	ἤδη τινὲς βουθυσίας καὶ σπονδὰς	ὡς	ἂν ἤδη θεοῖς οὖσιν τοῖς
[3, 5]	καὶ τὰς θαυματουργίας πεπλασμένως ἐπιγραφόντων,	ὡς	ἂν θαυμάζοιντο καὶ αὐτοὶ καὶ
[3, 5]	δεξιάν, ὁ δ´ ἀρχιερεὺς Καϊάφας,	ὡς	ἂν συντρέχων τοῖς κατ´ αὐτοῦ
[3, 4]	ἄλλως ἐπὶ πλάνῃ τῶν ὁρώντων	ὡς	ἂν ὑπ´ ἀνδρὸς πλάνου ἐπιθέσθαι.
[3, 5]	διατρίβοντα καὶ δι´ ἀπάτης αὐτούς,	ὡς	ἂν φαίη τις, ἀποπλανῶντα· τί
[3, 5]	μᾶλλον ἐγίνωσκον οὐδενὸς μὲν αὐτοῖς,	ὡς	ἂν φαίη τις, γεγονότα παραίτιον
[3, 5]	ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων ἀρχήν, ἢ	ὡς	ἀνθρωπεία φύσις τὸ φιλόζωον οἰκεῖον
[3, 6]	ἔμπαλιν δὲ λόγους φιλοσόφους μετιόν,	ὡς	ἀποδέδεικται. Ὁ δὴ οὖν ἑτέροις
[3, 2]	Λέλεκται δὲ καὶ τῷ Δαβίδ,	ὡς	ἄρα Ἐκ τοῦ καρποῦ τῆς
[3, 2]	λοιπά. Σημαίνει δὲ διὰ τούτων	ὡς	ἄρα ὁ Χριστὸς ἐκτὸς πάσης
[3, 4]	εἰωθότων, βίαιον ὑπέμεινε τελευτήν, ἀλλ´	ὡς	αὐτὸ μόνον ἑκὼν παρεδίδου τοῖς
[3, 5]	περὶ τοῦ διδασκάλου μαρτυρίαν σύμφωνον	ὡς	ἀφ´ ἑνὸς στόματος εἰς πάντας
[3, 5]	ὅπερ ἦν παντὸς ἀτοπώτατον· ὅμοιον	ὡς	εἰ καὶ Μωσέως ἐν τοῖς
[3, 7]	μείζονος ἀρχῆς καταστείλαντος. Λόγισαι γὰρ	ὡς,	εἰ μηδὲν τὸ κωλῦον ἦν
[3, 7]	τοὺς θεωμένους ἐκπλῆξαι. Ἐξέπληττον γὰρ	ὡς	εἰκὸς διὰ τῶν ἔργων τοὺς
[3, 5]	ὅτι μηδ´ ὁ Πέτρος ταῦθ´	ὡς	εἰκὸς ἐν ταῖς αὐτοῦ διδασκαλίαις
[3, 3]	οἰκείοις διδασκάλοις φρονῶν, οἵ γε,	ὡς	εἰκὸς ἐξ ἡμῶν ὠφελημένοι, ἐπεὶ
[3, 5]	αἱ ἀπὸ τῶν παρ´ ἑκάστοις,	ὡς	εἰκός, νόμων τιμωρίαι, δεσμὰ δηλαδὴ
[3, 7]	χρῆσθαι τῆς οἰκείας βουλῆς ὑπηρέταις,	ὡς	εἰκός τινα παραλογώτατα ταῦτ´ αὐτὸν
[3, 6]	τοιοῦτον ἢ καὶ παραπλήσιον τετόλμηται,	ὡς	εἰκότως φάναι αὐτὸν παρ´ ἑτέρων
[3, 7]	ἀπ´ αἰῶνος καὶ ἀπ´ αὐτῆς	ὡς	εἰπεῖν τῆς πρώτης ἀνθρωπείας. Συστὰν
[3, 6]	τοσοῦτον μεταβάλλειν τὸν ἑαυτῶν τρόπον,	ὡς	εἰς μέσον ἀγαγεῖν τολμῆσαι τὰς
[3, 6]	δὲ ἄρα οὐδεὶς ἦν γόης,	ὡς	ἐλεύθερον ἀφεῖσθαι καὶ παντὸς ἐκτὸς
[3, 2]	Προφήτην ἐκ τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν	ὡς	ἐμὲ ἀναστήσει κύριος ὁ θεός,
[3, 5]	Πέτρον ὁ αὐτὸς δεσμοῖς περιέβαλεν,	ὡς	ἐν ταῖς Πράξεσι τῶν Ἀποστόλων
[3, 5]	διδάσκαλος, οἱ δὲ μαθηταί· εἶθ´	ὡς	ἐν ὑποθέσει λόγου ὁ μὲν
[3, 5]	Πλὴν ἀλλ´ ἐδόθη καὶ τοῦτο	ὡς	ἐν ὑποθέσει, ὅπως καὶ ἐκ
[3, 7]	σταυροῦ τιμωρίαν, τίς οὐκ ἂν	ὡς	ἐναντία λεγόντων κατέπτυσεν εἰκότως; τίς
[3, 4]	τοῦ Ἰησοῦ νεκρὸς ἠγείρετο; ἢ	ὡς	ἐπὶ θαλάττης οἷα ἐπὶ λεωφόρου
[3, 2]	καὶ ὁ Μωσῆς διεπράξατο. Οἷον,	ὡς	ἐπὶ παραδείγματος, Μωσῆς ἐφεξῆς τεσσαράκοντα
[3, 5]	πρὸς αὐτοῦ πραχθέντα κεχαρισμένως ἀναθέντας;	Ὡς	εὖ μοι δοκεῖ εἰρῆσθαι, πάντα
[3, 7]	τίς δ´ οὕτως ἠλίθιος ὑπῆρχεν,	ὡς	εὐχερῶς πιστεῦσαι λέγουσιν ἑωρακέναι μετὰ
[3, 2]	Μωσῆς ἐφεξῆς τεσσαράκοντα ἡμέρας ἐνήστευσεν,	ὡς	ἡ γραφὴ μαρτυρεῖ, λέγουσα καὶ
[3, 2]	ὁ δὲ Θεοδοτίων· Καὶ ἀναβήσεται	ὡς	θηλάζον ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ ὡς
[3, 3]	ἐπεὶ Χαλδαῖος ἦν τὸ γένος,	ὡς	ἱστορεῖται. Εἰ δὴ οὖν καὶ
[3, 6]	ταῖς πρὸς τοὺς ἀκροωμένους ὁμιλίαις,	ὡς	καθικνεῖσθαι τοῦ βάθους τῆς ψυχῆς
[3, 7]	πως ἱστορῶν κατὰ λέξιν· ~ζʹ	Ὡς	καὶ ἀπὸ τῆς ἐνεργείας αὐτῆς
[3, 2]	τὸ πᾶν Ἰουδαίων ἔθνος ἐχρημάτιζεν,	ὡς	καὶ εἰς σήμερον Ἰουδαίους ὀνομάζεσθαι,
[3, 2]	κατὰ τὴν θείαν πρόρρησιν ἀναπέφανται,	ὡς	καὶ εἰσέτι νῦν πάντας τοὺς
[3, 5]	νῦν παρὰ τοῖς ἐγχωρίοις μνημονεύεται·	ὡς	καὶ ἐκ τούτων λελύσθαι πᾶσαν
[3, 5]	Καὶ ἡ ἱστορία δὲ κατέχει	ὡς	καὶ μεγίστη τις ἦν ἐκκλησία
[3, 4]	ἀριθμὸν ἄρτων εἰς κόρον πληρώσας,	ὡς	καὶ περιττὰ τοσαῦτα, ὅσα ἱκανὰ
[3, 2]	Βηθλεὲμ ἐγεννήθη Ἰησοῦς ὁ Χριστός,	ὡς	καὶ σπήλαιον δείκνυσθαι πρὸς τῶν
[3, 5]	προτάττει ἑαυτοῦ τὸν Θωμᾶν, προτιμῶν	ὡς	κρείττονα τὸν συναπόστολον, τῶν λοιπῶν
[3, 5]	περὶ αὐτῶν ἱστορία σαφῶς δείκνυσιν,	ὡς	μετὰ τὴν τοῦ διδασκάλου τελευτὴν
[3, 5]	ἔσχεν καὶ διαφανῆ τὸν θάνατον,	ὡς	μὴ δύνασθαι αὐτὸν ἐπικρύψασθαι, ἀλλὰ
[3, 6]	Ἀλλ´ εἰς τοσοῦτον ἐλαύνεις ἀπηνείας,	ὡς	μὴ λογισμοῖς σώφροσιν λόγων τε
[3, 7]	αὔξειν βούλεται. Πάλιν τε αὖ	ὡς	μὴ νομισθείη κατὰ συγχώρησιν τῶν
[3, 3]	ἀλήθειαν πρὸ παντὸς τιμᾶν παραινῶν,	ὡς	μηδ´ εὐορκίας δεῖσθαι, πολλοῦ δεῖ
[3, 5]	ἄλλοις τῆς ἀληθείας οὕτως ἔχεσθαι	ὡς	μηδ´ εὐορκίας δεῖσθαι, πολλοῦ δεῖ
[3, 6]	καθεστήκεσαν φαύλης καὶ πονηρᾶς ὑπονοίας,	ὡς	μηδὲ τοῖς νοσηλευομένοις ἐπιτρέπειν, οἷα
[3, 5]	εἰς τοσαύτην ὑπερβολὴν ἐκπληξίας ἤλασαν,	ὡς	μηδὲν μὲν ὑπ´ αὐτοῦ παράδοξον
[3, 6]	καθαροὶ καὶ γνήσιοι τὰς διαθέσεις,	ὡς	μηδὲν ὕπουλον ἐν αὐτοῖς λανθάνειν,
[3, 6]	καὶ τιτρώσκειν τὸ ἑκάστου συνειδός,	ὡς	μηκέτι στέγειν ἀποκρύπτοντας, εἰς φανερὸν
[3, 7]	εἰς τὴν τοῦ λόγου δύναμιν	ὡς	μυρία πλήθη πέπεικεν, καὶ ὡς
[3, 2]	ἀνέστη ἔτι προφήτης ἐν Ἰσραὴλ	ὡς	Μωσῆς, ὃν ἔγνω κύριος πρόσωπον
[3, 2]	καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ	ὡς	ὁ ἥλιος, τὰ δὲ ἱμάτια
[3, 3]	ἐδίδασκεν, διαρρήδην φάσκων· Ἔσεσθε τέλειοι,	ὡς	ὁ πατὴρ ὑμῶν τέλειός ἐστιν»
[3, 5]	μηδενὸς αὐθαίρετον ὑπομεῖναι τελευτήν, ἢ	ὡς	οἱ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν μαθηταὶ
[3, 0]	κλήσεως ἐμνημόνευσαν, δι´ ὃ καὶ	ὡς	οἰκείων ἀλλ´ οὐκ ἀλλοτρίων αὐτῶν
[3, 2]	τὰ τῆς κατ´ αὐτὸν θεολογίας,	ὡς	οἷόν τέ ἐστιν ἡμῖν ἐποπτεῦσαι,
[3, 7]	τίς οὐκ ἂν ὁμολογήσειεν, διανοηθεὶς	ὡς	οὐ ῥᾴδιον ἦν τοῖς μαθηταῖς
[3, 5]	τοὐναντίον τὰ δηλούμενα παρεκδεχόμενος. Ἀλλ´	ὡς	οὐκ ἄν τις ὀκνήσειεν τῶν
[3, 2]	ἐξ ἐναργῶν τῶν ἀποδείξεων παριστῶντες	ὡς	οὐκ ἀνθρωπείας ἄρα ἦν φύσεως
[3, 7]	πρὸς ἑαυτὸν ἐπιλογισάμενος καὶ ἐνθυμηθείς,	ὡς	οὐκ ἀνθρώπινον ἦν τὸ μηδ´
[3, 2]	λόγος, Ἐνώπιον αὐτοῦ φησίν, Ἀνηγγείλαμεν	ὡς	παιδίον Θηλάζον καὶ Τιθιζόμενον καὶ
[3, 2]	ὁ Ἡσαΐας Ἀνηγγείλαμεν ἐνώπιον αὐτοῦ,	ὡς	παιδίον, ὡς ῥίζα ἐν γῇ
[3, 2]	τίνι ἀπεκαλύφθη; Ἀνηγγείλαμεν ἐναντίον αὐτοῦ	ὡς	παιδίον, ὡς ῥίζα ἐν γῇ
[3, 6]	διαβολήν; οὐχὶ καὶ τυφλῷ δῆλον	ὡς	πᾶν τοὐναντίον τούτοις ἡμεῖς οἱ
[3, 5]	αἰκιζόμενοι διὰ τὸ ὄνομα αὐτοῦ	ὡς	πάντων ἀνοσιουργῶν χαλεπωτέρους· εἰ δ´
[3, 2]	προρρήσεώς τε καὶ προγνώσεως, καὶ	ὡς	πᾶσιν ἀνθρώποις τὴν τῶν μελλόντων
[3, 2]	ταῖς προφητικαῖς γραφαῖς ἰδίως ἀπαντήσομεν,	ὡς	περὶ ἀνδρὸς κοινοῦ καὶ τοῖς
[3, 3]	πλάνου ὄνομα; Ἀλλὰ ταῦτα μὲν	ὡς	περὶ κοινοῦ τὴν φύσιν ἀνθρώπου
[3, 7]	ὅπως Ἕλληνας ὁμοῦ καὶ βαρβάρους	ὡς	περὶ λόγου θεοῦ περὶ αὐτοῦ
[3, 5]	περὶ αὐτοῦ, ὑπακούσαντος τοῦ Πέτρου,	ὡς	περὶ Χριστοῦ, οὐδὲν ἀποκρινάμενον τὸν
[3, 5]	κατέλεγεν. Συνεζευγμένος γοῦν τῷ Θωμᾷ,	ὡς	Πέτρος Ἀνδρέᾳ, καὶ Ἰάκωβος τῷ
[3, 1]	τὸ ἔργον αὐτοῦ ἐναντίον αὐτοῦ.	Ὡς	ποιμὴν ποιμανεῖ τὸ ποίμνιον αὐτοῦ,
[3, 2]	μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν. Πάντες	ὡς	πρόβατα ἐπλανήθημεν, καὶ κύριος παρέδωκεν
[3, 2]	κεκακῶσθαι οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα·	ὡς	πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη, καὶ
[3, 6]	πῶς, ὁ τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς,	ὡς	πρὸς αὐτῶν μεμαρτύρηται, εἰρηκώς· Μὴ
[3, 2]	τιθιζόμενον εἰς πρόσωπον αὐτοῦ, καὶ	ὡς	ῥίζα ἀπὸ γῆς ἀβάτου ὁ
[3, 2]	Ἀνηγγείλαμεν ἐναντίον αὐτοῦ ὡς παιδίον,	ὡς	ῥίζα ἐν γῇ διψώσῃ ἀνθ´
[3, 2]	ὡς θηλάζον ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ	ὡς	ῥίζα ἐν γῇ διψώσῃ Διὰ
[3, 2]	Ἀνηγγείλαμεν ἐνώπιον αὐτοῦ, ὡς παιδίον,	ὡς	ῥίζα ἐν γῇ διψώσῃ ἑξῆς
[3, 2]	παιδίον Θηλάζον καὶ Τιθιζόμενον καὶ	Ὡς	ῥίζαν ἀπὸ γῆς ἀβάτου τὸ
[3, 7]	ὡς μυρία πλήθη πέπεικεν, καὶ	ὡς	συνέστησαν μυρίανδροι ἐκκλησίαι πρὸς αὐτῶν
[3, 5]	τινὰς καὶ δεινοὺς ὑποτίθενται σοφιστάς,	ὡς	τὰ μὴ ὄντα πλασαμένους, καὶ
[3, 4]	καὶ θανοῦσαν. τί δεῖ λέγειν	ὡς	τεταρταῖος ἄλλος δυνάμει τοῦ Ἰησοῦ
[3, 2]	Ἀκύλας ἡρμήνευσεν οὕτως· Καὶ ἀναρρηθήσεται	ὡς	τιθιζόμενον εἰς πρόσωπον αὐτοῦ, καὶ
[3, 2]	δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ	ὡς	τὸ φῶς Πάλιν Μωσῆς λεπρὸν
[3, 5]	καὶ πείσειέ τις ἂν ἑαυτόν,	ὡς	τοιαῦτα πλασάμενοι καὶ συνθέμενοι ἀλλήλοις
[3, 6]	τῷ τοῦ Πλάτωνος μὴ πείθεσθαι,	ὡς	τὸν ποιητὴν καὶ δημιουργὸν τοῦδε
[3, 3]	ἀνωτάτω καὶ μόνης ἀληθοῦς θεολογίας	ὡς	τὸν ὡς ἀληθῶς πλάνον τραχηλισθέντα,
[3, 7]	αὐτοῦ προσηγορίας τοιαύτη τις ἦν,	ὡς	φάναι τὸν ἀπόστολον, ὅτι δὴ
[3, 4]	τῶν αὐτοῦ μαθητῶν ἐμπλεόντων, καὶ	ὡς	χειμασθέντων ἐπετίμησεν τῇ θαλάσσῃ καὶ
[3, 1]	θεσπίζει ὁ αὐτὸς λέγων προφήτης·	Ὡς	ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν εὐαγγελιζομένων
[3, 6]	δαίμων καὶ πᾶν ἀκάθαρτον πνεῦμα,	ὥς	τι τῶν κολαστικῶν καὶ βασανιστικῶν
[3, 3]	Θεῷ μὲν τῷ ἐπὶ πᾶσιν,	ὥς	τις ἀνὴρ σοφὸς ἔφη, μηδὲν
[3, 5]	ποτὲ ἦν, πάντων ἡμεῖς μάλιστα	ἀκριβῶς	ἴσμεν, οἷα μύσται τῶν ἀπορρήτων
[3, 5]	τὸν ὑπὲρ ἑτέρου θάνατον, ὃν	ἀκριβῶς	πάντων μᾶλλον ἐγίνωσκον οὐδενὸς μὲν
[3, 2]	τὴν πρόρρησιν, εὖ μάλα δὲ	ἀκριβῶς	τὴν τῶν προφητευομένων ἔκβασιν χρόνοις
[3, 7]	Εἶτα καὶ θεσπίζει εὖ μάλα	ἀκριβῶς	τὸ μέλλον εἰπών· Δεῖ γὰρ
[3, 7]	τὰς πολλὰς ἐθναρχίας· ὧν περιῃρημένων	ἀφόβως	ἤδη καὶ ἐπ´ ἀδείας τὸ
[3, 1]	Ἡσαΐας, ἐκ προσώπου τοῦ Χριστοῦ	κεκραγώς·	Ππνεῦμα κυρίου ἐπ´ ἐμέ, οὗ
[3, 2]	μερίσειν τὰ σκῦλα. Ἡγοῦμαι δὲ	ἀναμφιλόγως	τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν τοῦ
[3, 3]	εἰ ἀρετῆς μεστά, τίσιν λόγοις	εὐλόγως	ἂν ὁ τούτων διδάσκαλος ἐπιγραφείη
[3, 7]	Ἰησοῦ κατήγγελλον ἤδη λοιπὸν ἀληθεύειν	εὐλόγως	ἐνομίζοντο, καὶ τῇ μετὰ τὸν
[3, 5]	μέτοχος ὑπὲρ ἀγαθοῦ κατορθώματος κἂν	εὐλόγως	ποτὲ τὸν μετ´ εὐκλείας θάνατον
[3, 7]	Καίτοι τίς οὐκ ἂν ἀπορήσειεν	εὐλόγως,	τίς ἦν ἄρα ὁ τῆς
[3, 5]	ἀδιαστρέπτως ἐπιλυώμεθα, μαρτυροῦντες εὖ μάλα	ἀναιδῶς,	ὅτι δὴ πᾶσιν ἡμῖν μετὰ
[3, 6]	φιλοσόφων εἷς μόνος ὁ Πλάτων	εἰδώς,	εἰς πάντας ἐκφέρειν ὡμολόγει μὴ
[3, 5]	τῷ Θωμᾷ, κρείττονα δὲ αὐτὸν	εἰδὼς	πρῶτον αὐτὸν κατέλεξεν, δεύτερον τὸν
[3, 2]	ἄνθρωπος ἐν πληγῇ ὢν καὶ	εἰδὼς	φέρειν μαλακίαν, ἠτιμάσθη καὶ οὐκ
[3, 2]	φησίν, ἐν πληγῇ ὢν καὶ	εἰδὼς	φέρειν μαλακίαν, ἠτιμάσθη καὶ οὐκ
[3, 2]	Ἄνθρωπος ἐν πληγῇ ὢν καὶ	εἰδὼς	φέρειν μαλακίαν» νῦν μετὰ τὸν
[3, 2]	ἡγούμενος ἐκ τῶν μηρῶν αὐτοῦ,	ἕως	ἂν ἔλθῃ ᾧ ἀπόκειται, καὶ
[3, 2]	τοῖς ἔθνεσιν ἐξοίσει καὶ ἐπιφέρει·	Ἕως	ἂν θῇ ἐπὶ γῆς κρίσιν,
[3, 2]	εἴρηται· Καὶ κατακυριεύσει ἀπὸ θαλάσσης	ἕως	θαλάσσης, καὶ ἀπὸ ποταμῶν ἕως
[3, 2]	ἕως θαλάσσης, καὶ ἀπὸ ποταμῶν	ἕως	περάτων τῆς οἰκουμένης καὶ αὖθις·
[3, 7]	ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας,	ἕως	τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» Ἀλλὰ
[3, 5]	τοῦ Ἰησοῦ μαρτυρίας, διὸ καὶ	ἀδεῶς	ἐπὶ τὸ περὶ αὐτοῦ κήρυγμα
[3, 5]	ἄνθρωπον τοῦτον, ὃν λέγετε· καὶ	εὐθέως	ἐκ δευτέρου ἀλέκτωρ ἐφώνησεν» Μάρκος
[3, 3]	καὶ ἐχίδνης ἄρκτου τε καὶ	παρδάλεως	καὶ συὸς ψυχῆς κατ´ οὐδέν,
[3, 2]	σπέρματος καὶ διαδοχῆς Δαβὶδ τοῦ	βασιλέως	ἀναστησομένου ταῦτα προλέγει· Ἐξελεύσεται ῥάβδος
[3, 2]	Ἡρώδου τε ἐξ ἀλλοφύλων ἐθνῶν	βασιλέως	αὐτῶν καταστάντος. Καὶ οἱ μὲν
[3, 2]	πρῶτός τε τὴν ἑνὸς τοῦ	παμβασιλέως	θεοῦ γνῶσίν τε καὶ εὐσέβειαν
[3, 6]	ἁπάσης καὶ θεοσεβείας εἰσηγητὴς τοῦ	παμβασιλέως	θεοῦ, πῶς οὐχ ἕπεται τούτοις
[3, 2]	τοῖς ἔθνεσι κυριολογεῖ, τῆς ἐνθέου	δυνάμεως	αὐτοῦ χάριν κύριον ὁμολογοῦντα, καὶ
[3, 4]	τῆς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἐνθέου	δυνάμεως	δεῖγμα μέγιστον ἐπικομιζομένη. Ἄλλος δέ
[3, 7]	τὸ ἔνθεον τῆς περὶ αὐτοῦ	δυνάμεως,	εἰ λογίσαιο, τίς ποτε ὢν
[3, 4]	εἰκότως τῆς κατ´ αὐτὸν ἀπορρήτου	δυνάμεως	ἐκκαλέσεται; Ἀλλ´ ἵνα μή μοι
[3, 3]	ὁμοίως διὰ μόνης τῆς αὐτοῦ	δυνάμεως	ἐπαιδεύθησαν; Ἀλλὰ δὴ τὸ τρίτον
[3, 7]	ἀλλ´ ἐκ τῆς τοῦ θεοῦ	δυνάμεως	ἡ τοῦ λόγου σύστασις. Αὐτίκα
[3, 7]	αὐτοὺς ἀκολούθους ἐκτήσατο, ἐμπνεύσας αὐτοῖς	δυνάμεως	θείας, μένους τε καὶ θάρσους
[3, 6]	πολὺ κρείττους τῆς ἀοράτου ταύτης	δυνάμεως	πάντας ἡμᾶς ἀπειργάσατο, ἐχθρούς τε
[3, 7]	τῆς ἐνεργούσης ἐν αὐτοῖς θείας	δυνάμεως	παραστατικόν. Ἀνακαλέσας γοῦν αὐτοὺς τὰ
[3, 4]	κρίνειεν, μικρά τινα τῆς αὐτοῦ	δυνάμεως	παραφαίνειν εἴωθεν, πλὴν ἀλλὰ καὶ
[3, 7]	λανθανούσης ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ	δυνάμεως	τὴν ἀρετὴν ἐμφαίνων, τοῖς αὐτοῦ
[3, 3]	τελεῖται. Ἐκ τῆς Ἀπολλωνίου τοῦ	Τυανέως	θεολογίας> Οὕτως τοίνυν μάλιστα ἄν
[3, 7]	τοῦ Ἰησοῦ μαθητῶν, μιᾶς προσθήκῃ	λέξεως	αὐτοῖς ὁ διδάσκαλος λύσιν τῶν
[3, 5]	Κἀκεῖνο δὲ πῶς οὐ μεστὸν	ἐκπλήξεως,	τὸ πλάνους ἄνδρας καὶ ἰδιώτας,
[3, 2]	παροῦσα δὲ πραγματεία τῆς Εὐαγγελικῆς	Ἀποδείξεως	κατὰ καιρὸν ἕκαστα παραδώσεταί τε
[3, 7]	παῖδα πρὸ τῆς εἰς ἀνθρώπους	ἀφίξεως	παρὰ τῷ πατρὶ τυγχάνοντα κατήγγελλον,
[3, 5]	ὅ τι δῷ, ὡμολόγει πάσης	ὑπάρξεως	χρυσίου καὶ ἀργυρίου καθαρεύειν, φήσας·
[3, 5]	αὐτὸν μία τῶν παιδισκῶν τοῦ	ἀρχιερέως,	καὶ ἰδοῦσα αὐτὸν θερμαινόμενον. Ἐμβλέψασα
[3, 4]	ὁμοῦ καὶ τῆς τῶν κακῶν	ἰάσεως	ἐπελάβετο, παραχρῆμά τε ὑγιὴς ἦν,
[3, 5]	οὐδὲν δὲ μέγα οὐδὲ τῆς	ἀναστάσεως	ἄξιον ἐπήγετο, εἰ μή τις
[3, 5]	ἐνδίκως ἂν ὁμολογοῖντο, φιλαλήθους δὲ	διαθέσεως	σαφῆ καὶ ἐναργῆ τεκμήρια παρεσχηκέναι;
[3, 3]	τοῦ πρώτου συγγράμματος τῆς παρούσης	ὑποθέσεως·	δι´ οὗ πάρεστιν ἀνθρώποις ἐπὶ
[3, 3]	τῷ πρώτῳ συγγράμματι τῆς παρούσης	ὑποθέσεως,	ἐκείνοις ἀρκεσθησόμεθα. Ἐπεὶ δὲ πρὸς
[3, 1]	μετὰ δὲ αὐτὸν τῆς αὐτῆς	ὑποθέσεως	ὑπηρέτας ἔσεσθαι τοὺς αὐτοῦ μαθητὰς
[3, 5]	οὐδεὶς τῶν λοιπῶν ἐξέστη τῆς	προθέσεως,	δι´ εὐχῆς δὲ τιθέμενοι καὶ
[3, 2]	γεγεννῆσθαι ἔμελλεν, προείρητο. Τῆς δὲ	γενέσεως	αὐτοῦ τὸ θαῦμα ποτὲ μὲν
[3, 2]	πάλιν ἀφωρισμένος τῆς τοῦ προφητευομένου	γενέσεως	θεσπίζεται ὑπὸ Μιχαίου λέγοντος· Καὶ
[3, 2]	λοιπὰ δὲ τὰ περὶ κόσμου	γενέσεως,	καὶ τὰ περὶ ψυχῆς ἀθανασίας,
[3, 2]	φυλὴν καὶ γένος καὶ τρόπον	γενέσεως	καὶ τῆς παρθένου τὸ θαῦμα
[3, 2]	Τοιαῦτα περὶ τῆς εἰς ἀνθρώπους	γενέσεως	τοῦ Χριστοῦ πάλαι πρότερον παρ´
[3, 2]	τοῦ θεοῦ, πνεῦμα σοφίας καὶ	συνέσεως	καὶ τὰ λοιπά. Εἶθ´ ὑποβὰς
[3, 0]	τῆς ἡμετέρας διὰ Χριστοῦ γενομένης	κλήσεως	ἐμνημόνευσαν, δι´ ὃ καὶ ὡς
[3, 6]	σπονδῶν καὶ θυμάτων καὶ δαιμόνων	ἐπικλήσεώς	τε καὶ παρουσίας γοητεύοντας. Μή
[3, 5]	ἢ διὰ τῆς περὶ αὐτὸν	ἀρνήσεως,	μὴ ἄλλως τῶν ὀψιγόνων ἐλέγξαι
[3, 6]	καὶ μόνος εὑρετὴς γέγονε τῆς	ἐπιχειρήσεως,	μηδὲν μηδαμῶς παρ´ ἑτέρων μαθὼν
[3, 2]	περὶ τῆς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν	προρρήσεώς	τε καὶ προγνώσεως, καὶ ὡς
[3, 3]	συνεχῶς ὑπομιμνήσκων καὶ μελλούσης ἔσεσθαι	κρίσεως,	κολάσεις τε καὶ τιμωρίας ἀπαραιτήτους
[3, 6]	ἢ τὰ περὶ δικαιωτηρίου καὶ	κρίσεως	τοῦ ἐπὶ πάντων θεοῦ; οὐχὶ
[3, 7]	λογισάμενοι μὴ δύνασθαι θνητῆς ἔργα	φύσεως	εἶναι νομίζειν τὰ δρώμενα ἀλλὰ
[3, 5]	τοῦτο τῆς τῶν φαύλων οἰκεῖον	φύσεως;	Ἔτι δὲ καὶ τούτῳ πρόςσχες.
[3, 2]	ὡς οὐκ ἀνθρωπείας ἄρα ἦν	φύσεως	ἡ περὶ αὐτὸν δύναμις· οἷς
[3, 2]	τὰ περὶ τῆς θειοτέρας αὐτοῦ	φύσεως	κατὰ καιρὸν διαλάβωμεν, ἐξ ἐναργῶν
[3, 3]	οὖν; οὐχὶ καὶ ὁ Πλάτων	φύσεως	λυτῆς καὶ φθαρτῆς οἶδεν αὐτόν
[3, 3]	γεώδη ταῦτα καὶ τῆς ἀθανάτου	φύσεως	οὐδαμῶς οἰκεῖα λογισάμενος, κρίνας δὲ
[3, 3]	κατ´ οὐδέν, ὅσον ἐπὶ λόγῳ	φύσεώς	τε καὶ οὐσίας, τὴν σφῶν
[3, 3]	Εἰ δ´ ἄρα βουληθείη εἶναι	φύσεως	τοιαύτης, ψυχὴν δὲ ἀθάνατον ἔχαι
[3, 6]	κολαστικῶν καὶ βασανιστικῶν τῆς οἰκείας	φύσεως,	τοῦ Ἰησοῦ τὸ ὄνομα φρίττει,
[3, 6]	παλαιῶν ἐρανισάμενος, πῶς οὐ θείας	φύσεως	χρῆν ὁμολογεῖν αὐτόν, ὃς ἄνευ
[3, 6]	τοῦ διδασκάλου περὶ τὸ μάθημα	κατορθώσεως	εἶεν ἂν μάρτυρες· γεωμετρικοὶ δὲ
[3, 2]	περὶ τῆς μετὰ τὸν θάνατον	ἀναβιώσεως	αὐτοῦ λέγει που προφητεύων ἐκ
[3, 2]	καὶ ἐγένετο γαλήνη μεγάλη» Πάλιν	Μωσέως	ἀπὸ τοῦ ὄρους κατιόντος τὸ
[3, 5]	ἀτοπώτατον· ὅμοιον ὡς εἰ καὶ	Μωσέως	ἐν τοῖς νόμοις λέγοντος οὐ
[3, 2]	ἔλεγχον διὰ τὰς παραβάσεις τοῦ	Μωσέως	ἐποιοῦντο νόμου, προύτρεπόν τε οὐδὲν
[3, 2]	ταῦτα; ἐπεὶ καὶ τὸν θάνατον	Μωσέως	μηδένα φασὶν ἐγνωκέναι, μηδὲ τὴν
[3, 5]	αὐτοῖς καὶ τῶν Ἰουδαίοις ὑπὸ	Μωσέως	παρηγγελμένων κρείττονα φρονεῖν. τὸν μὲν
[3, 2]	τοίνυν τὸ ἔνθεον πνεῦμα διὰ	Μωσέως	περὶ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν θεσπίσαν,
[3, 5]	τοὺς τούτων θεούς, μὴ τὰ	Μωσέως	πρόσθεν κατ´ αὐτῶν γενόμενα ἀνατεινόμενοι,
[3, 2]	τῷ Μωσεῖ γεγονὼς ταῖς αὐτοῦ	Μωσέως	φωναῖς ἀκολούθως συνέστη. Σκέψαι δὲ
[3, 6]	σωφροσύνης, ἢ τὰ περὶ θεοῦ	γνώσεως,	ἢ τὰ περὶ δικαιωτηρίου καὶ
[3, 1]	τὸ θαῦμα τῆς τῶν μελλόντων	προγνώσεως,	καὶ τῶν προρρήσεων τὰ ἀποτελέσματα,
[3, 2]	σωτῆρος ἡμῶν προρρήσεώς τε καὶ	προγνώσεως,	καὶ ὡς πᾶσιν ἀνθρώποις τὴν
[3, 5]	κρεῶν ἀποχῆς, καὶ πλείστης ἄλλης	ταπεινώσεως	τοῦ σώματος, διά τε εὐχῶν
[3, 2]	ἕκαστα παραδώσεταί τε καὶ ἑρμηνεύσει.	τέως	δὲ ἐπὶ τοῦ παρόντος τῆς
[3, 3]	περὶ κοινοῦ τὴν φύσιν ἀνθρώπου	τέως	ἐξητάσθω, παραστατικὰ τῆς σεμνῆς καὶ
[3, 2]	κοινοῦ καὶ τοῖς λοιποῖς παραπλησίου	τέως	τὴν ἐξέτασιν ποιούμενοι, ἵνα, ὁπόταν
[3, 3]	ἐν ἀνθρώποις ψυχήν, ἀλλὰ καὶ	ὄφεως	καὶ ἐχίδνης ἄρκτου τε καὶ
[3, 5]	Οἱ δὲ διδασκάλου φαύλου καὶ	διαστροφέως	πεπειραμένοι, καὶ τούτου τὴν ἔκβασιν
[3, 2]	τὴν γῆν« πολὺ κρείττονα γῆν,	ἀληθῶς	ἁγίαν καὶ θεοφιλῆ, οὐχὶ τὴν
[3, 6]	γόης μὲν γάρ τις ὡς	ἀληθῶς	ἀνόσιος καὶ μιαρὸς τὸν τρόπον,
[3, 6]	δυνάμει δ´ ἀπορρήτῳ καὶ ὡς	ἀληθῶς	ἐνθέῳ συνομολογεῖν; Ἀλλ´ εἰς τοσοῦτον
[3, 5]	οἱ παρεστῶτες ἔλεγον τῷ Πέτρῳ·	ἀληθῶς	ἐξ αὐτῶν εἶ, καὶ γὰρ
[3, 6]	τῶν μαθητευομένων· φιλόσοφος ἄρα καὶ	ἀληθῶς	εὐσεβής, πολλοῦ δεῖ πλάνος καὶ
[3, 7]	ἐμπλήσας, καὶ δὴ οἷά τις	ἀληθῶς	θεοῦ λόγος καὶ αὐτὸς θεὸς
[3, 7]	διανοηθεὶς ὅρα εἰ μὴ ὡς	ἀληθῶς	θεοῦ πάλιν προήκατο φωνήν, αὐτολεξεὶ
[3, 5]	οὕτως ἀπανούργους, καὶ ἄπλαστον ὡς	ἀληθῶς	καὶ ἀκέραιον ἦθος διὰ τῶν
[3, 3]	πλάνον ἀλλά τινα θεῖον ὡς	ἀληθῶς	καὶ θείας καὶ εὐσεβοῦς ἀλλ´
[3, 6]	Πάλιν ὁ μὲν γόης καὶ	ἀληθῶς	λαοπλάνος πάντα ἐγχειρεῖ καὶ πράττει
[3, 6]	τὸ πρᾶγμα, καὶ ἦν ὡς	ἀληθῶς	μέγιστον, ἀδύνατον δ´ ἦν αὐτῷ
[3, 5]	μήτε ἠκούσαμεν λεχθέντα, ταῦτα ὡς	ἀληθῶς	πεπραγμένα διατεινώμεθα. Ἀλλ´ ἐπεὶ καὶ
[3, 5]	ἐψεύσαντο πάντες, ὅτι μηδὲν σκυθρωπὸν	ἀληθῶς	περὶ αὐτὸν γέγονεν, ἀλλ´ ὁ
[3, 3]	ἀληθοῦς θεολογίας ὡς τὸν ὡς	ἀληθῶς	πλάνον τραχηλισθέντα, συγχωρεῖ; ἀλλ´ οὗτος
[3, 6]	ὁ μὲν γόης καὶ ὡς	ἀληθῶς	πλάνος τοῖς ἀπειρημένοις καὶ τοῖς
[3, 6]	μαρτυρούντων ἐστὶ καὶ ὁμολογούντων θεῖον	ἀληθῶς	χρῆμα γεγονέναι, καὶ πᾶσαν ἀνθρώπου
[3, 7]	μὲν οὖν ἐξετάζων παρ´ ἐμαυτῷ	φιλαλήθως	τὸν λόγον, οὐδεμίαν πειστικὴν δύναμιν
[3, 3]	ἐδίδαξεν, ταῖς Ἑβραίων καὶ τοῦτο	ἀκολούθως	γραφαῖς. τί οὖν; οὐχὶ καὶ
[3, 2]	ἡ περὶ αὐτὸν δύναμις· οἷς	ἀκολούθως	καὶ τὰ τῆς κατ´ αὐτὸν
[3, 2]	γεγονὼς ταῖς αὐτοῦ Μωσέως φωναῖς	ἀκολούθως	συνέστη. Σκέψαι δὲ καὶ ἄλλην
[3, 2]	τὴν ἐξ ἐθνῶν ἐκκλησίαν εὐαγγελίζεται,	ἀκολούθως	τῇ θεωρίᾳ τῶν εἰρημένων. Ἐπειδὴ
[3, 0]	ἀποτελεσμάτων αὐτίκα μάλα παραστήσομεν, πρῶτον	ἀναγκαίως	ἐκεῖνο θεωρήσαντες, ὅπως οἱ προφῆται
[3, 6]	τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ» Καί ποτε	ἀναγκαίως	ἐπ´ ὠφελείᾳ καὶ σωτηρίᾳ πολλῶν
[3, 7]	ὁ λόγος πρὸς τὸ ποιῆσαι	ῥᾳδίως	συγκαταθέσθαι τοὺς ἀκούοντας ξενοφωνουμένους καὶ
[3, 2]	δ´ ἀπειθοῦσι ταῖς προφητικαῖς γραφαῖς	ἰδίως	ἀπαντήσομεν, ὡς περὶ ἀνδρὸς κοινοῦ
[3, 3]	προφήταις καὶ δικαίοις ἀνδράσιν εὐσεβεῖν	ὁμοίως	διὰ μόνης τῆς αὐτοῦ δυνάμεως
[3, 4]	αὐτὸ τοῦ σταυροῦ τὸ τρόπαιον	ὁμοίως	τοῖς λοιποῖς κακούργοις ὑποτμηθεὶς σιδήρῳ
[3, 2]	καὶ Ἰησοῦς ὁ Χριστὸς Μωσεῖ	παραπλησίως	καὶ πολὺ κρειττόνως πρῶτος τῆς
[3, 6]	τὸ κλέος ᾄδεται τῷ ἡμετέρῳ	παραπλησίως;	Τίς δὲ τῶν ἀπ´ αἰῶνος
[3, 5]	τοὺς λόγους αὐτῶν πάντας, φάσκων	ἐναντίως	μὲν τοῖς ἀναγεγραμμένοις διατεθεῖσθαι αὐτοὺς
[3, 7]	οἷα θεόν) τοτὲ δὲ τούτοις	ἐναντίως	ὕβρεις αὐτὸν καὶ ἀτιμίας ὑπομεῖναι
[3, 6]	τοιαύτας παραδόξους τεραστείας πεποιηκότα, ἃς	ἀρτίως	διεξήλθομεν, ἐκ τοῦ αὐτομάτου τοιοῦτον
[3, 4]	Ἄλλος δέ τις βασιλικὸς ἀνὴρ	κακῶς	ἔχοντα τὸν παῖδα προσπεσὼν τῷ
[3, 5]	τῷ τοὺς σφᾶς ἀποστερεῖν προηγουμένους	ἀμνησικάκως	φέρειν. Καὶ τί με δεῖ
[3, 6]	διδάσκαλος, οὐδέ γε ῥήτωρ μὴ	μεμαθηκώς,	οὐδ´ αὐτοφυὴς ἰατρός, οὐδὲ τέκτων,
[3, 6]	εὐεργεσίας τοιάσδε, οἵας ὁ ἡμέτερος	πεποιηκὼς	μνημονεύεται, τίς πώποτε διαπραξάμενος ἱστορεῖται;
[3, 6]	μαθηταῖς, ὡς πρὸς αὐτῶν μεμαρτύρηται,	εἰρηκώς·	Μὴ κτήσησθε χρυσὸν μηδ´ ἄργυρον
[3, 5]	ἁπάσης καὶ ψευδολογίας ἐκτὸς γεγονέναι	ἐνδίκως	ἂν ὁμολογοῖντο, φιλαλήθους δὲ διαθέσεως
[3, 6]	ἀνωτάτω παραίτιος γεγενημένος τίς ἂν	ἐνδίκως	νομισθείη ἢ φιλοσόφων ὁ πρώτιστος
[3, 3]	οὒ οὔ» πῶς ἂν πλάνος	ἐνδίκως	ὀνομασθείη; καὶ τί με χρὴ
[3, 2]	Ἰουδαίους ὀνομάζεσθαι, σφόδρα θαυμαστῶς καὶ	προφητικῶς	τὸ πᾶν ἔθνος Ἰουδαίων ὠνόμασεν,
[3, 0]	προλεγομένων εἰς τὴν εὐαγγελικὴν ἀπόδειξιν	αὐτάρκως	μοι γεγυμνασμένων, ἀποδεδειγμένου τε τοῦ
[3, 7]	οἰκεῖον ἐπάγγελμα συνεστήσατο, καὶ τοὺς	καλῶς	ἔχειν φανέντας νόμους κἂν ἐφ´
[3, 4]	παραδεχομένοις τὰ προειρημένα, ἀλλ´ ἤτοι	παντελῶς	ἀπιστοῦσιν αὐτοῖς καὶ μηδὲν καθόλου
[3, 5]	δ´ ὅτι καὶ ἀπαίδευτοι καὶ	παντελῶς	ἰδιῶται, μᾶλλον δὲ ὅτι καὶ
[3, 7]	αἰτίου ζήτησιν, καὶ συνομολογεῖν μὴ	ἄλλως	αὐτοὺς κεκρατηκέναι τοῦ τολμήματος ἢ
[3, 2]	σκῦλα τοῖς οἰκείοις διανέμοντα; Καὶ	ἄλλως	δὲ περὶ τῆς μετὰ τὸν
[3, 4]	δεδηλωμένους ἐνστῆναι, οὐκ ἀπολειψόμεθα σπουδῆς.	Ἄλλως	δὲ πῶς αὐτοῖς ἀπαντήσομεν; ~Ὅτι
[3, 6]	τοιόσδε τις ἦν, πῶς ἂν	ἄλλως	ἐπεχείρει ταῖς θαυματουργίαις ἢ θείᾳ
[3, 5]	τὰ παράδοξα πεποιηκέναι, γοητείᾳ δὲ	ἄλλως	ἐπὶ πλάνῃ τῶν ὁρώντων οἷα
[3, 4]	ἢ γεγονέναι μέν, γοητείᾳ δὲ	ἄλλως	ἐπὶ πλάνῃ τῶν ὁρώντων ὡς
[3, 5]	λοιποὺς ἀνθρώπους. Πῶς γὰρ ἂν	ἄλλως	προσήγετο τοῦ Ἰουδαϊκοῦ καὶ τοῦ
[3, 5]	τῆς περὶ αὐτὸν ἀρνήσεως, μὴ	ἄλλως	τῶν ὀψιγόνων ἐλέγξαι δυναμένων τὰ
[3, 7]	δὴ οὖν τοιοῦτος πῶς ἂν	ἄλλως	τῶν παραδόξων ἔργων γεγόνει ποιητὴς
[3, 2]	δυνάστην ἢ τύραννον ἤ τινα	ἄλλως	τῶν τὰ μεγάλα κατὰ τὸν
[3, 6]	πρότερον ὁ διδάσκαλος; Εἰ δ´	ὅλως	ἀπὸ τῶν γνωρίμων τὸν προστάτην,
[3, 6]	καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς» Ἀνὴρ δὲ	ὅλως	γοητείᾳ προσέχων τὸν νοῦν, καὶ
[3, 4]	ὑποτμηθεὶς σιδήρῳ τὰ σκέλη, οὐδὲ	ὅλως	πρός τινος ἀνθρώπων παθών τι,
[3, 5]	Οὕτως δέ τις καὶ πάσας	ἁπλῶς	εἰπεῖν τὰς τῶν παλαιῶν διαβάλλοι
[3, 7]	ὀνόματί μου» οὐ γὰρ δὴ	ἁπλῶς	καὶ ἀδιορίστως μαθητεῦσαι πάντα τὰ
[3, 4]	μυρία πλήθη κυκλοῦντα αὐτὸν καὶ	μηδαμῶς	ἐπιτρέποντα αὐτῇ γονυπετῆσαι προσελθούσῃ τοῦ
[3, 6]	εὑρετὴς γέγονε τῆς ἐπιχειρήσεως, μηδὲν	μηδαμῶς	παρ´ ἑτέρων μαθὼν μηδ´ ἐκ
[3, 2]	δώδεκα Μωσεῖ κατέστη παραπλήσιος νομοθέτης;	οὐδαμῶς.	Ἀλλὰ τὰ ὅμοιά τις ἐκείνων
[3, 3]	ταῦτα καὶ τῆς ἀθανάτου φύσεως	οὐδαμῶς	οἰκεῖα λογισάμενος, κρίνας δὲ πάσης
[3, 7]	εὐσεβέστατον ἀπεφήναντο καὶ ἀθάνατον γεγονότα,	εὐφήμως	τε αὐτοῦ μνημονεύουσιν. καὶ ὑποβὰς
[3, 5]	συνταξαμένους ὑπὲρ τούτων θνῄσκειν ὑπομένειν	ἑτοίμως	ἔχειν; ἀλλὰ τί φῄς; μὴ
[3, 5]	τῷ τὸν Χριστὸν ὁμολογοῦντι, κολάζουσιν	ὅμως	αἰκιζόμενοι διὰ τὸ ὄνομα αὐτοῦ
[3, 7]	δι´ ἧς ἔμελλον ἐπιθαρρεῖν καὶ	προθύμως	ἐπιδιδόναι σφᾶς αὐτοὺς τοῖς παρηγγελμένοις.
[3, 5]	καὶ ἀνδρῶν πλάνην, πῶς ἔθνῃσκον	προθύμως,	τὰ σεμνὰ καὶ ἐπίδοξα περὶ
[3, 2]	τῶν μελλόντων ἀγαθῶν παρουσίαν εὐηγγελίζετο,	ἱκανῶς	ἔχει τὰ εἰρημένα, προαναφωνοῦντα προφήτου
[3, 3]	Ἑβραῖοι, αὐτογένεθλον ἄνακτα σεβαζόμενοι θεὸν	ἁγνῶς.	Χαλδαίους δὲ τοὺς αὐτοὺς διὰ
[3, 5]	δὲ τὸ ἐξ ἀνθρώπων γενέσθαι	ἀσμένως	αὐτοὶ θνῄσκειν μᾶλλον ᾑροῦντο ἢ
[3, 2]	Θηλάζον παιδίον. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν	ἐπεσκιασμένως	ᾐνίξατο· γυμνότερον δὲ ὁ αὐτὸς
[3, 5]	τὰ παράδοξα καὶ τὰς θαυματουργίας	πεπλασμένως	ἐπιγραφόντων, ὡς ἂν θαυμάζοιντο καὶ
[3, 5]	τὰ μὴ πρὸς αὐτοῦ πραχθέντα	κεχαρισμένως	ἀναθέντας; Ὡς εὖ μοι δοκεῖ
[3, 2]	ὅμοιον· Μωσῆς δὲ περὶ ἑνὸς	ὡρισμένως	ἀναφωνεῖ. τίνα τοίνυν ὁ χρησμὸς
[3, 2]	ἀδελφὰ δὲ αὐτῷ καὶ Ἡσαΐας	ἀφωρισμένως	περί τινος ἑνὸς ἐκ σπέρματος
[3, 5]	ἀξίους κρίνειεν, ἄνδρας μὲν εὐτελεῖς	ὁμολογουμένως	καὶ τὸν λόγον ἰδιώτας, εὐσεβοῦς
[3, 1]	Τῶν εὐαγγελιζομένων εἰρήνην Ἔνθα σφόδρα	ἀπηκριβωμένως	ὡραίους ἔφησεν ἔσεσθαι τοὺς πόδας
[3, 6]	εἰκότως, εἰ αὐτοῖς μὲν τοιαῦτα	σεμνῶς	νομοθετοῦντα ἑώρων, αὐτὸν δὲ τὸν
[3, 3]	ἄλλης ἀρετῆς διδάσκαλος τοῖς ἀπατωμένοις	γεγονὼς	αἴτιος, καὶ εἰ θεμιτὸν τούτοις
[3, 5]	τούτου Μάρκος γνώριμος καὶ φοιτητὴς	γεγονὼς	ἀπομνημονεῦσαι λέγεται τὰς τοῦ Πέτρου
[3, 2]	οὐδ´ ἄλλος ὅμοιος τῷ Μωσεῖ	γεγονὼς	ταῖς αὐτοῦ Μωσέως φωναῖς ἀκολούθως
[3, 4]	ἀσθενειῶν εἴδεσι καταπονουμένοις τὴν ἴασιν	ἀφθόνως	δωρούμενος. Καὶ ποτὲ μὲν ἔφησεν
[3, 5]	αὐτοῦ μαρτυροῦντες, παρὸν ἑκάστῳ ζῆν	ἀπραγμόνως	καὶ ἐπὶ τῆς οἰκείας ἑστίας
[3, 2]	θαλάσσης Ὡσαύτως δὲ καὶ πολὺ	κρειττόνως	ὁ σωτὴρ ἡμῶν Ἐπετίμησε τῷ
[3, 2]	Χριστὸς Μωσεῖ παραπλησίως καὶ πολὺ	κρειττόνως	πρῶτος τῆς κατ´ εὐσέβειαν διδασκαλίας
[3, 5]	δὲ τὸ πιθανὸν τοῦ νομίζειν	συμφώνως	ἅπαντας ψεύσασθαι, δώδεκα μὲν ὄντας
[3, 5]	μεμελετήσθω. Ψευδώμεθα δὴ πάντες ὁμοῦ	συμφώνως,	καὶ πλαττώμεθα ἐπ´ οὐδενὸς ὠφελείᾳ,
[3, 2]	πιστεύοντα ἔθνη εἰσέτι νῦν ἐλπίζει,	συμφώνως	τῇ προρρήσει Καὶ ἔσται ὁ
[3, 2]	τοῦ Χριστοῦ μέμνηται τῷ δευτέρῳ	συμφώνως	ψαλμῷ, δι´ οὗ περὶ τῆς
[3, 5]	Πλάνοι δὲ ἄνδρες καὶ ἀπατεῶνες	πῶς	ἀγαπητὸν ἡγοῦντο τὸν ὑπὲρ ἑτέρου
[3, 6]	δὴ οὖν τοιόσδε τις ἦν,	πῶς	ἂν ἄλλως ἐπεχείρει ταῖς θαυματουργίαις
[3, 7]	οἰκήτορα. Ὁ δὴ οὖν τοιοῦτος	πῶς	ἂν ἄλλως τῶν παραδόξων ἔργων
[3, 6]	Ὁ δὴ τοιούτους ἡμᾶς προαγαγὼν	πῶς	ἂν αὐτὸς δοῦλος ἐγεγόνει δαιμόνων;
[3, 3]	φιλοσόφων τε καὶ θεολόγων ὁμολογεῖται,	πῶς	ἂν εἴη πλάνος ὁ μὴ
[3, 3]	ναὶ ναί, τὸ οὒ οὔ»	πῶς	ἂν πλάνος ἐνδίκως ὀνομασθείη; καὶ
[3, 6]	φαρμακεύς, ἀπατεών τε καὶ γόης,	πῶς	ἂν τοιαύτης διδασκαλίας· πᾶσι τοῖς
[3, 4]	οὐκ ἀπολειψόμεθα σπουδῆς. Ἄλλως δὲ	πῶς	αὐτοῖς ἀπαντήσομεν; ~Ὅτι μὴ πλασάμενοι
[3, 6]	τοῖς πονηροῖς πνεύμασιν ἔθυσεν; ἢ	πῶς	βοηθοὺς δαίμονας ἐπεκαλέσατο ἐν ταῖς
[3, 5]	κεκτημένος παρὰ τοὺς λοιποὺς ἀνθρώπους.	Πῶς	γὰρ ἂν ἄλλως προσήγετο τοῦ
[3, 7]	παραλογώτατα ταῦτ´ αὐτὸν πεποιηκέναι νομίσαι.	Πῶς	γάρ; οἱ μηδὲ διᾶραι δυνάμενοι
[3, 1]	εὐαγγελιζομένων τὰ τοῦ Χριστοῦ ἀγαθά.	Πῶς	γὰρ οὐκ ἔμελλον ὡραῖοι ἔσεσθαι
[3, 7]	ἀποκρινάμενοι, τοῦθ´ ἡμῖν ἔσται δυνατόν;	πῶς	γὰρ Ῥωμαίοις, φέρε, κηρύξομεν; πῶς
[3, 7]	πῶς γὰρ Ῥωμαίοις, φέρε, κηρύξομεν;	πῶς	δ´ Αἰγυπτίοις διαλεχθησόμεθα; ποίᾳ δὲ
[3, 6]	πήραν εἰς ὁδόν, μηδ´ ὑποδήματα»	πῶς	δ´ ἂν ἐπείθοντο λέγοντι, καὶ
[3, 7]	κατέστησαν, οὐχί γε ἀνδρῶν συλλόγου;	πῶς	δ´ ἂν πλήθει διειλέχθησαν οἱ
[3, 6]	ἂν αὐτὸς δοῦλος ἐγεγόνει δαιμόνων;	πῶς	δ´ ἂν τοῖς πονηροῖς πνεύμασιν
[3, 7]	πεπεῖσθαι εἰκὸς ἦν τοὺς ἀκροωμένους;	πῶς	δὲ καὶ ἐδημηγόρουν ἄνδρες λόγων
[3, 3]	χρησμοῖς τῶν οἰκείων θεῶν ὧδέ	πως	Ἑβραίων μνημονεύουσιν· Μοῦνοι Χαλδαῖοι σοφίην
[3, 5]	ὅσον πονηρίαν καὶ ἀνδρῶν πλάνην,	πῶς	ἔθνῃσκον προθύμως, τὰ σεμνὰ καὶ
[3, 7]	μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη» Καὶ	πῶς,	εἶπον ἂν οἱ μαθηταὶ τῷ
[3, 3]	τῶν πάλαι θεοφιλῶν Ἑβραίων ἤδη	πως	ἐξ ἀνθρώπων ἀπολωλότα μόνος ἀνανεωσάμενος
[3, 5]	πω κατὰ τοὺς αὐτῶν χρόνους	πῶς	ἐξ ἑνὸς στόματος ἐμαρτύρουν γεγονέναι,
[3, 5]	Σύρων οὐ πλέον ἐπαΐοντες φωνῆς,	πῶς	ἐπὶ πᾶσαν προῆλθον τὴν οἰκουμένην;
[3, 2]	καθαρίσαι αὐτὸν τῆς πληγῆς» καὶ	πῶς	ἔσται; Ἐὰν δῶτε» φησίν, περὶ
[3, 6]	ἐν τρίτῳ συγγράμματι τέθειται, ὧδέ	πως	ἱστορῶν κατὰ λέξιν· ~ζʹ Ὡς
[3, 6]	τισιν ἔνοχος ἦν; πόθεν, ἢ	πῶς,	ὁ τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς, ὡς
[3, 6]	μαθὼν μηδ´ ἐκ παλαιῶν ἐρανισάμενος,	πῶς	οὐ θείας φύσεως χρῆν ὁμολογεῖν
[3, 5]	τὴν δίκην ἐπεσπάσατο. Κἀκεῖνο δὲ	πῶς	οὐ μεστὸν ἐκπλήξεως, τὸ πλάνους
[3, 6]	ἀλλὰ καὶ κατορθῶσαι τὸ βουληθέν,	πῶς	οὐ πᾶσαν ἀνθρώπου καλύπτοι ἂν
[3, 5]	οὖν ἄν τις εὖ φρονῶν	πῶς	οὐ πάσης ἀποδοχῆς αὐτοὺς ἀξίους
[3, 6]	σωτῆρος ἡμῶν πεφήνασιν γεγονότες τοιοῦτοι,	πῶς	οὐ πολὺ πρότερον ὁ διδάσκαλος;
[3, 5]	ἔμαθεν φωνῆς, καθ´ ἑαυτῶν στηλιτεύοντες,	πῶς	οὐ φιλαυτίας μὲν ἁπάσης καὶ
[3, 5]	δὲ ἀφιλοχρήματον αὐτῶν τοῦ τρόπου	πῶς	οὐκ ἄν τις ἐκπλαγείη; καὶ
[3, 5]	καὶ οἷα πλάνους βλασφημεῖν πειρώμενοι,	πῶς	οὐκ ἂν γένοιντο καταγέλαστοι, φίλοι
[3, 5]	τοῖς ἀπεμφαίνουσι καὶ σκυθρωποῖς παραχαράξαντες	πῶς	οὐκ ἂν εἶεν ἄξιοι καὶ
[3, 6]	καὶ παντελῆ φθορὰν αὐτῶν ψηφισάμενοι	πῶς	οὐκ ἂν εἶεν πρόδηλοι τοῖς
[3, 5]	τριῶν μαρτύρων συνίσταται πᾶν ῥῆμα»	πῶς	οὐκ ἂν ἡ ἀλήθεια καὶ
[3, 7]	πατρὶ τυγχάνοντα κατήγγελλον, καὶ τούτῳ	πῶς	οὐκ ἂν προσέθεντο μᾶλλον, τὸ
[3, 5]	ὑμεῖς, ὁ δὲ κόσμος χαρήσεται»	πῶς	οὐκ αὐτοὶ μὲν δῆλοι τὸν
[3, 5]	μόνοις δὲ τούτοις ἀπιστεῖν; καὶ	πῶς	οὐκ ἐμφανὴς ὁ φθόνος; Τί
[3, 7]	καὶ οἱ παρόντες ἤκουον μόνοι.	Πῶς	οὖν ἄρα πιστὸς ἦν αὐτοῖς
[3, 5]	γε ὑπὲρ τοῦ φαυλότητα κατεγνωσμένου.	Πῶς	οὖν οἱ τοῦ δηλουμένου μαθηταί,
[3, 6]	θεοσεβείας εἰσηγητὴς τοῦ παμβασιλέως θεοῦ,	πῶς	οὐχ ἕπεται τούτοις τὸ μηδὲν
[3, 7]	εἴ τινα βαρβάρων γένοιτο ἔθνη,	πῶς	πείσομεν τῶν μὲν πατρίων θεῶν
[3, 3]	διδασκαλίας τὰς παραθέσεις ποιούμενοι. ~γʹ	Πῶς	πρὸς τοὺς πλάνον ὑπειληφότας γεγονέναι
[3, 6]	τοιοῦτος δὲ ὢν πόθεν ἢ	πῶς	τὰ περὶ εὐσεβείας διδάξειεν ἂν
[3, 5]	τοὐναντίον πεποιηκότων. Ἄκουε γοῦν Λουκᾶ,	πῶς	τοῦ Ματθαίου μνημονεύσας οὐ τελώνην
[3, 2]	ἐκ τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου,	ὅπως	ἂν ἐξαγγείλω πάσας τὰς αἰνέσεις
[3, 6]	κύριος ἡμῶν οὐδ´ ἔστιν εἰπεῖν	ὅπως	ἀνέστραπται περὶ σωφροσύνην, ὁπότε πάλιν
[3, 3]	λόγον ἤμελλον θεραπεύειν τὸ θεῖον;	ὅπως	δὲ καὶ τίσιν λόγοις οἱ
[3, 2]	κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν τὸν Χριστόν;	ὅπως	δὲ τοῦτ´ εἴρηται διασκέψασθαι ἀναγκαῖον.
[3, 5]	αὐτὸς ἑαυτοῦ γιγνόμενος. Ἐπάκουσον γοῦν	ὅπως	διαρρήδην ἐπ´ ὀνόματος αὐτοῦ μέμνηται
[3, 7]	οἱ τοῦ Ἰησοῦ μαθηταί, καὶ	ὅπως	Ἕλληνας ὁμοῦ καὶ βαρβάρους ὡς
[3, 1]	καὶ τῶν προρρήσεων τὰ ἀποτελέσματα,	ὅπως	ἐπὶ τὸν σωτῆρα καὶ κύριον
[3, 6]	πάντων πυρὶ παραδοῦναι. Ἐπάκουσον δὲ	ὅπως	ἡ γραφὴ περιέχει· Ἱκανοὶ δὲ
[3, 2]	μεμαλάκισται διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν,	ὅπως	ἡμεῖς, ἀνειληφότος αὐτοῦ τὰ ἡμέτερα
[3, 5]	καὶ τοῦτο ὡς ἐν ὑποθέσει,	ὅπως	καὶ ἐκ περιουσίας καὶ ἐν
[3, 7]	δότε» Συνορᾷς τοιγαροῦν καὶ αὐτὸς	ὅπως	κεκράτηκεν ὁ δι´ αὐτῶν λόγος,
[3, 1]	ἐπὶ τοῦ Χριστοῦ προελάμβανον. ~αʹ	Ὅπως	οἱ παρ´ Ἑβραίοις προφῆται τὸ
[3, 0]	παραστήσομεν, πρῶτον ἀναγκαίως ἐκεῖνο θεωρήσαντες,	ὅπως	οἱ προφῆται τὴν τοῦ εὐαγγελίου
[3, 2]	τοῦ θεοῦ συνίσταται πεπληρωμένα; ~βʹ	Ὅπως	περὶ τοῦ Χριστοῦ προανεφώνουν. Πρῶτος
[3, 3]	βίῳ πολιτείας, ἀφ´ ἧς οὐχ	ὅπως	πλάνον ἀλλά τινα θεῖον ὡς
[3, 6]	ὑπομένοντες. τίς δ´ οὐκ οἶδεν,	ὅπως	σὺν αὐτῇ τῇ τοῦ Ἰησοῦ
[3, 7]	θεοῦ περὶ αὐτοῦ φρονεῖν ἔπεισαν,	ὅπως	τε ἐν μέσαις ταῖς πόλεσιν
[3, 5]	συνθήκην αὐτοῖς πεπλασμένα, θαυμάζειν ἄξιον	ὅπως	τοσοῦτο πλῆθος τὴν συμφωνίαν ἐπὶ
[3, 7]	δ´ οὕτως ἠλίθιος ὑπῆρχεν, ὡς	εὐχερῶς	πιστεῦσαι λέγουσιν ἑωρακέναι μετὰ τὸν
[3, 5]	ἐπεὶ καὶ ἔκλαυσεν ἐπ´ αὐτῇ	πικρῶς.	Εὕροις δ´ οὖν τὸν Μάρκον
[3, 5]	ὑπὲρ μηδενὸς ἀληθοῦς. Κακὸν γὰρ	ἴσως	ἀλήθεια, τὸ δὲ ψεῦδος ἔχει
[3, 7]	αὐτὸν ἐνθέου ἀρετῆς δύναμις. Παράδοξον	ἴσως	δόξειεν ἄν τισιν εἶναι τὸ
[3, 5]	μαθημάτων; ἢ τοῦτο μὲν δῆλον;	πάντως	γάρ που ὧν παρ´ αὐτοῦ
[3, 6]	γοητείᾳ προσέχων τὸν νοῦν, καὶ	πάντως	γέ που ἀπειρημένοις πράγμασιν ἐγχειρῶν,
[3, 7]	ἂν οἱ μαθηταὶ τῷ διδασκάλῳ	πάντως	που ἀποκρινάμενοι, τοῦθ´ ἡμῖν ἔσται
[3, 2]	πληγῆς καὶ δεῖξαι αὐτῷ φῶς»	πάντως	που βουληθεὶς πράξειεν ἂν ὃ
[3, 6]	εὑρετὴς κατέστη τοῦ πράγματος, ἢ	πάντως	που κατὰ τὸ ἀκόλουθον εἰς
[3, 6]	Ἄνδρες γοῦν ἔντεχνοι καὶ ἐπιστήμονες	πάντως	που τὸν αἴτιον αὐτοῖς τῆς
[3, 2]	αὐτοῦ Ὡσαύτως δὲ καὶ πολὺ	διαφερόντως	ὁ ἡμέτερος σωτὴρ ἀναγαγὼν τοὺς
[3, 2]	δεομένων τῶν κατὰ τὸν τόπον,	ἀρκούντως	ἐπὶ τοῦ παρόντος ταῦθ´ ἡμῖν
[3, 6]	λόγων καταπτύσαντες ἀνεχώρησαν τῆς μαθητείας	εἰκότως,	εἰ αὐτοῖς μὲν τοιαῦτα σεμνῶς
[3, 7]	ἄπιστον εἶναι καὶ ἀδύνατον ἡγούμενοι	εἰκότως,	λογισάμενοι μὴ δύνασθαι θνητῆς ἔργα
[3, 2]	δι´ αὐτὴν ὁ Χριστὸς ὑπέμεινεν,	εἰκότως	μετὰ τὰς περὶ αὐτοῦ προρρήσεις
[3, 2]	αὐτοῦ, καὶ ἔδειξεν αὐτῷ φῶς,	εἰκότως	ὁ προφήτης ἐπισυνάπτει λέγων· διὰ
[3, 5]	ταῦτα μὲν οὖν ὁ Πέτρος	εἰκότως	παρασιωπᾶσθαι ἠξίου· διὸ καὶ Μάρκος
[3, 2]	καὶ εὐσέβειαν παρασχεῖν τῷ βίῳ,	εἰκότως	προφήτην ἕτερον κατ´ οὐδὲν ἀποδέοντα
[3, 2]	μαθητῶν κατήγγειλεν. Ὥστε Μωσέα μὲν	εἰκότως	πρῶτον καὶ μόνον εὐσεβείας νομοθέτην
[3, 4]	ἐκπλήξειεν καὶ ἐπὶ ζήτησίν γε	εἰκότως	τῆς κατ´ αὐτὸν ἀπορρήτου δυνάμεως
[3, 7]	ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων»	εἰκότως	τῆς τοὺς πολλοὺς λανθανούσης ἐν
[3, 7]	ἂν ὡς ἐναντία λεγόντων κατέπτυσεν	εἰκότως;	τίς δ´ οὕτως ἠλίθιος ὑπῆρχεν,
[3, 2]	ὡραιότητι τοῦ οἴκου διελέσθαι σκῦλα»	Εἰκότως	τοιγαροῦν καὶ ἐνταῦθα περὶ τοῦ
[3, 7]	ἂν ἐξεπλάγη καὶ ἠπίστησεν ἂν	εἰκότως	τῷ παραδόξῳ τοῦ θαύματος, ὅτε
[3, 6]	ἢ καὶ παραπλήσιον τετόλμηται, ὡς	εἰκότως	φάναι αὐτὸν παρ´ ἑτέρων ὠφελῆσθαι
[3, 5]	ἐπικρύψασθαι, ἀλλὰ καὶ τοῦτον ἡμεῖς	ἀδιαστρέπτως	ἐπιλυώμεθα, μαρτυροῦντες εὖ μάλα ἀναιδῶς,
[3, 2]	εἰς σήμερον Ἰουδαίους ὀνομάζεσθαι, σφόδρα	θαυμαστῶς	καὶ προφητικῶς τὸ πᾶν ἔθνος
[3, 7]	οὐ γὰρ δὴ ἁπλῶς καὶ	ἀδιορίστως	μαθητεῦσαι πάντα τὰ ἔθνη προσέταττεν,
[3, 2]	Ὅτι δὲ Μωσῆς ταῦτα οὐκ	ἀπεριορίστως	προλέγει, οὐδ´ εἰς ἄπειρον καὶ
[3, 2]	τοῖς τὸν νόμον φυλάξασιν ἐπηγγείλατο	ὡσαύτως	δὲ καὶ Ἰησοῦς ὁ Χριστός,
[3, 2]	Φαραῷ, δάκτυλος θεοῦ ἐστιν τοῦτο	Ὡσαύτως	δὲ καὶ Ἰησοῦς ὁ Χριστὸς
[3, 2]	δεξιῶν καὶ τεῖχος ἐξ εὐωνύμων	Ὡσαύτως	δὲ καὶ μᾶλλον θεοπρεπέστερον Ἰησοῦς
[3, 2]	ὁ θεὸς δέομαι ἴασαι αὐτήν	Ὡσαύτως	δὲ καὶ μείζονι δυνάμει ἐξουσίας
[3, 5]	εἰς ἀνδροφονίας νομοθετῆσαι μὴ φονεύειν,	ὡσαύτως	δὲ καὶ μὴ μοιχεύειν, οἷα
[3, 2]	αὐτοὺς καὶ Συνήγαγεν ἑβδομήκοντα ἄνδρας	ὡσαύτως	δὲ καὶ ὁ σωτὴρ Ἀνέδειξεν
[3, 2]	Μωσῆς μετωνόμασε τὸν Ναυὴν Ἰησοῦν.	Ὡσαύτως	δὲ καὶ ὁ σωτὴρ τὸν
[3, 2]	ἔφαγεν, καὶ ὕδωρ οὐκ ἔπιεν«	ὡσαύτως	δὲ καὶ ὁ Χριστός. Γέγραπται
[3, 2]	πρὸς αὐτοῦ καταγγελθεῖσαν εὐσέβειαν ἐπιστώσατο.	Ὡσαύτως	δὲ καὶ ὁ Χριστὸς ταῖς
[3, 2]	τοῦ χρωτὸς τοῦ προσώπου αὐτοῦ	Ὡσαύτως	δὲ καὶ πολὺ διαφερόντως ὁ
[3, 2]	ἄνδρας ἐξέπεμψε τὴν γῆν κατασκεψομένους·	ὡσαύτως	δὲ καὶ πολὺ κρεῖττον ὁ
[3, 2]	κύματα ἐν μέσῳ τῆς θαλάσσης	Ὡσαύτως	δὲ καὶ πολὺ κρειττόνως ὁ
[3, 7]	δοῦλον γέγονεν, καὶ τὸ Σύρων	ὡσαύτως,	Καππαδόκων τε καὶ Μακεδόνων, καὶ
[3, 2]	σωτὴρ δὲ καὶ κύριος ἡμῶν	ὡσαύτως	φησὶν πρὸς τοὺς ἑαυτοῦ μαθητάς·
[3, 5]	ἀληθείας ἁλισκόμενοι, οἵ γε τοὺς	οὕτως	ἀπανούργους, καὶ ἄπλαστον ὡς ἀληθῶς
[3, 4]	σου παρατίθεμαι τὸ πνεῦμά μου»	οὕτως	ἄφετος καὶ ἐλεύθερος αὐτὸς ἀφ´
[3, 6]	ἡμᾶς πραγμάτων τὴν ἐξέτασιν πεποιημένων.	Οὕτως	δὲ ἄρα οὐδεὶς ἦν γόης,
[3, 5]	ὑπόκρισιν τὸν φιλόσοφον ἑλεῖν βίον.	Οὕτως	δέ τις καὶ πάσας ἁπλῶς
[3, 5]	πρὸς τοῖς ἄλλοις τῆς ἀληθείας	οὕτως	ἔχεσθαι ὡς μηδ´ εὐορκίας δεῖσθαι,
[3, 7]	λεγόντων κατέπτυσεν εἰκότως; τίς δ´	οὕτως	ἠλίθιος ὑπῆρχεν, ὡς εὐχερῶς πιστεῦσαι
[3, 7]	τε φιλοσόφους διδασκαλίας αὐτοῦ) οὐδ´	οὕτως	ἦν αὐτοῖς εὐχερὴς ὁ λόγος
[3, 2]	οὗ ὁ μὲν Ἀκύλας ἡρμήνευσεν	οὕτως·	Καὶ ἀναρρηθήσεται ὡς τιθιζόμενον εἰς
[3, 6]	λέγων· Εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες ἐγενήθησαν	οὕτως,	καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνουχίσθησαν
[3, 5]	Ἔχουσιν δὲ αὐτοῦ αἱ λέξεις	οὕτως·	Καὶ ὅτε ἡμέρα ἐγένετο, ἐφώνησεν
[3, 5]	Θωμᾶς καὶ Ματθαῖος ὁ τελώνης»	Οὕτως	μὲν ὁ Ματθαῖος δι´ ὑπερβολὴν
[3, 5]	Βαρθολομαῖον καὶ Ματθαῖον καὶ Θωμᾶν»	Οὕτως	μὲν τὸν Ματθαῖον ὁ Λουκᾶς
[3, 6]	ἔργον ἀπελαύνειν ἡμῖν φίλον ἐστίν;	οὕτως	ὁ τοῦ Ἰησοῦ λόγος καὶ
[3, 2]	ἀμνὸς ἔναντι τοῦ κείροντος ἄφωνος,	οὕτως	οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα. τὴν
[3, 7]	ἔργων τοὺς θεωμένους πρότερον· εἶθ´	οὕτως	προθύμους εἶχον αὐτοὺς ἐπὶ τὸ
[3, 3]	τῆς Ἀπολλωνίου τοῦ Τυανέως θεολογίας>	Οὕτως	τοίνυν μάλιστα ἄν τις τὴν
[3, 5]	σπουδάζειν καὶ τὸ ἦθος μάλ´	εὐφυῶς	ἐπικρύπτεσθαι προσχήματι σεμνῆς διδασκαλίας καὶ
[3, 5]	οὐδ´ ἀντεκήρυξε τοῖς ἄλλοις εἰς	φῶς	ἀγαγὼν τὰ συντεθειμένα, ἀλλὰ καὶ
[3, 2]	τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, δεῖξαι αὐτῷ	φῶς»	Ἀνώτερον εἰπὼν Ἄνθρωπος ἐν πληγῇ
[3, 2]	ψυχῆς αὐτοῦ, καὶ ἔδειξεν αὐτῷ	φῶς,	εἰκότως ὁ προφήτης ἐπισυνάπτει λέγων·
[3, 2]	τῆς ψυχῆς αὐτοῦ δεῖξαι αὐτῷ	φῶς»	Ἐπεὶ τοίνυν βεβούλευται κύριος ὁ
[3, 2]	Καθαρίσαι αὐτὸν» καὶ δεῖξαι αὐτῷ	φῶς»	Ἐποίησεν ἄρα ταῦτα, καὶ καθαρίσας
[3, 2]	καὶ καθαρίσας αὐτὸν ἔδειξεν αὐτῷ	φῶς.	Καὶ ἐπεὶ ἐβουλήθη, καὶ βουληθεὶς
[3, 2]	αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ	φῶς	Πάλιν Μωσῆς λεπρὸν ἐκαθάρισε. Γέγραπται
[3, 2]	τῆς πληγῆς καὶ δεῖξαι αὐτῷ	φῶς»	πάντως που βουληθεὶς πράξειεν ἂν
[3, 2]	καθαριζόμενον ὑπὸ τοῦ κυρίου, καὶ	φῶς	παρ´ αὐτῷ ὀψόμενον, καὶ κληρονομοῦντα
[3, 1]	περὶ τὴν ἀλήθειαν ἀμβλυωποῦσι τὸ	φῶς	τῆς ἀληθοῦς εὐσεβείας παρέχων ὁρᾶν.
[3, 3]	σωτῆρος ἡμῶν διδασκαλίαν, οἷα δὴ	ἐγγράφως	ὡμολόγουν, ἄκουε. Ἀπὸ τῶν Πορφυρίου
[3, 2]	ἐθνῶν, ἐπ´ αὐτῷ ἔθνη ἐλπιοῦσιν	Σαφῶς	γὰρ τὰ ἄλογα θρέμματα καὶ
[3, 5]	δέ γε περὶ αὐτῶν ἱστορία	σαφῶς	δείκνυσιν, ὡς μετὰ τὴν τοῦ
[3, 2]	σωτῆρος ἡμῶν ὅμοιος ἐγήγερται Μωσεῖ,	σαφῶς	ἡ παλαιὰ γραφὴ διδάσκει λέγουσα·
[3, 3]	θείου δὲ πρὸς τούτοις δικαιωτηρίου	συνεχῶς	ὑπομιμνήσκων καὶ μελλούσης ἔσεσθαι κρίσεως,