| Paragraphes |
| [200] |
παραναγνῶναι·
ἐὰν
δὲ
μὴ
προσποιῆται
|
ὑμῶν |
ἀκούειν,
μηδὲ
ὑμεῖς
ἐκείνου
ἐθέλετε |
| [50] |
ἐκεῖνο
φοβούμενος,
μή
μοι
παρ'
|
ὑμῶν |
ἀπαντήσῃ
τὸ
δοκεῖν
ἀληθῆ
μὲν |
| [250] |
αἰσχύνεσθε,
εἰ
οἱ
μὲν
πατέρες
|
ὑμῶν |
Ἄρθμιον
τὸν
Ζελείτην,
κομίσαντα
εἰς |
| [130] |
καὶ
ἐμπιμπλάμενος
τῆς
δεδομένης
ὑφ'
|
ὑμῶν |
αὐτῷ
ἐξουσίας.
(Οὐ,
τὸ
τελευταῖον, |
| [150] |
Αθηναῖοι,
μὴ
τρόπαιον
ἵστατε
ἀφ'
|
ὑμῶν |
αὐτῶν
ἐν
τῇ
τοῦ
Διονύσου |
| [120] |
θεοὺς
ἀφοσιῶ·
ὑμεῖς
δ'
ὑπὲρ
|
ὑμῶν |
αὐτῶν
ἤδη
βουλεύεσθε.
Ἐνῆκται
μὲν |
| [160] |
υἱός,
εἴ
τις
ἄρα
καὶ
|
ὑμῶν |
γιγνώσκει.
Οὗτός
ποτε
ὁ
νεανίσκος, |
| [200] |
ἐστι
τῆς
δωρεᾶς·
ἐὰν
δ'
|
ὑμῶν |
δέηται
συγχωρῆσαι
αὑτῷ
περὶ
τῆς |
| [170] |
γραφαί.
Καίτοι
θαυμάσειεν
ἄν
τις
|
ὑμῶν, |
εἰ
εἰσὶ
φύσεως
γραφαί.
Εἰσίν. |
| [30] |
ἀληθές,
καὶ
τοιοῦτον
ἔθος
παραδέδυκεν
|
ὑμῶν |
εἰς
τὴν
πολιτείαν,
ὥστ'
ἀκύρους |
| [250] |
εἰς
ὑμᾶς
αὐτοὺς,
βουλεύσασθε,
τίνες
|
ὑμῶν |
εἰσιν
οἱ
βοηθήσοντες
Δημοσθένει·
πότερον |
| [60] |
τὴν
ἀκρόασιν
ποιήσασθε.
Εἴ
τινες
|
ὑμῶν |
ἐκ
τῶν
ἔμπροσθεν
χρόνων
ἥκουσιν |
| [0] |
πολιτείαν
πολιτευόμενοι·
ἀλλ'
ὥσπερ
ἂν
|
ὑμῶν |
ἕκαστος
αἰσχυνθείη
τὴν
τάξιν
λιπεῖν, |
| [240] |
αὐτοὺς
ἀτιμωσετε,
καὶ
τοὺς
ὑπὲρ
|
ὑμῶν |
ἐν
τῇ
μάχῃ
τελευτήσαντας;
Οὓς |
| [50] |
τὸ
ὑμέτερον.
(Εἰ
δέ
τισιν
|
ὑμῶν |
ἐξαίφνης
ἀκούσασιν
ἀπιστότερος
προσπέπτωκεν
ὁ |
| [120] |
ἀντιλέγοντος,
καὶ
ἐμοῦ
φανερῶς
ἐναντίον
|
ὑμῶν |
ἐξελέγχοντος,
ἐπειδὴ
ἐκ
τοῦ
φανεροῦ |
| [80] |
τῷ
πιστευθῆναι.
(Καὶ
τηλικαῦθ'
ὑφ'
|
ὑμῶν |
εὖ
πεπονθότες
οἱ
Χαλκιδεῖς,
οὐ |
| [30] |
μέρει
τινὶ
κλέπτοντες
τὴν
ἀκρόασιν
|
ὑμῶν, |
(καὶ
παρέξονται
νόμον
οὐδὲν
προσήκοντα |
| [150] |
ἐκ
τῆς
πόλεως.
Τριήρη
προσλαβὼν
|
ὑμῶν, |
καὶ
τοὺς
Ἕλληνας
ἀργυρολογήσας.
Καταγαγούσης |
| [200] |
τὰς
εὐθύνας,
ἀλλὰ
παντελῶς
καὶ
|
ὑμῶν |
καὶ
τῶν
νόμων
καταπεφρονηκότα·
καὶ |
| [190] |
γίγνεται.
Οἱ
γὰρ
ἀγαθοὶ
στρατηγοὶ
|
ὑμῶν, |
καὶ
τῶν
τὰς
σιτήσεις
τινὲς |
| [80] |
αὐτούς.
Τυχὼν
δὲ
συγγνώμης
παρ'
|
ὑμῶν |
Καλλίας
ὁ
Χαλκιδεύς,
(μικρὸν
διαλιπὼν |
| [140] |
οὐδ'
ἱκανόν
ἐστιν
αὐτῷ
ἐναντίον
|
ὑμῶν |
κηρύττεσθαι,
ἀλλ'
εἰ
μὴ
τῶν |
| [160] |
αὐτοῦ
λόγον.
Ἐγὼ
μὲν
μεθ'
|
ὑμῶν |
λογιοῦμαι
ἃ
δεῖ
ὑπάρξαι
ἐν |
| [90] |
τῶν
πόλεων
τούτων
συνέδρους
παρ'
|
ὑμῶν |
μὲν
ἀνέστησαν,
πάλιν
δὲ
εἰς |
| [60] |
ταῦθ'
ὑμῖν
σαφῶς
ἐπιδείξω,
δεήσομαι
|
ὑμῶν |
μετρίαν
δέησιν·
ἐπινεύσατέ
μοι,
πρὸς |
| [200] |
ἀναιρήσειν,
μηδ'
ἐν
ἀρετῇ
τοῦθ'
|
ὑμῶν |
μηδεὶς
καταλογιζέσθω,
ὃς
ἂν,
ἐπανερομένου |
| [250] |
σωφρόνως,
ὡς
προσῆκον
αὐτῷ,
δεόμενον
|
ὑμῶν |
μηδενὶ
τρόπῳ
τοὺς
Δημοσθένους
λόγους |
| [110] |
ἀρᾶς,
ἀναμνήσθητε
τῶν
ὅρκων,
οὓς
|
ὑμῶν |
οἱ
πρόγονοι
μετὰ
τῶν
Ἀμφικτυόνων |
| [120] |
ἐᾷ
μεμνῆσθαι
τῶν
ὅρκων,
οὓς
|
ὑμῶν |
οἱ
πρόγονοι
ὤμοσαν,
οὐδὲ
τῆς |
| [210] |
μὰ
τὸν
Ἡρακλέα,
τοῦτό
γε
|
ὑμῶν |
οὐδεὶς
φοβήσεται,
μὴ
Δημοσθένης,
ἀνὴρ |
| [230] |
ἔγωγε,
ὦ
Ἀθηναῖοι,
ἀναλογισαίμην
ἐναντίον
|
ὑμῶν |
πρὸς
τὸν
γράψαντα
τὸ
ψήφισμα, |
| [10] |
λαμβάνοντας,
καὶ
τὰς
εὐχὰς
ὑπὲρ
|
ὑμῶν |
πρὸς
τοὺς
θεοὺς
εὐχομένους,
καὶ |
| [110] |
ἦν
Δημοσθένης.
(Χειροτονηθεὶς
γὰρ
ὑφ'
|
ὑμῶν |
πυλάγορας,
λαμβάνει
χιλίας
δραχμὰς
παρὰ |
| [230] |
συρίττεσθαι;
Οἱ
μὲν
γὰρ
πατέρες
|
ὑμῶν |
τὰ
μὲν
ἔνδοξα
καὶ
λαμπρὰ |
| [0] |
ἀλλ'
ἕκαστον
ὑπερμέγεθες,
καὶ
τοῦθ'
|
ὑμῶν |
τὸ
δίκαιον
μηδένα
ἐᾶν
ἀνθρώπων |
| [40] |
τὸν
στεφανούμενον.
Καίτοι
τίς
ἂν
|
ὑμῶν |
τολμήσειε
τοσαύτην
ἀνελευθερίαν
καταγνῶναι
τοῦ |
| [0] |
νόμοις
τοῖς
κειμένοις.
Μηδεὶς
οὖν
|
ὑμῶν |
τοῦτ'
ἀγνοείτω,
ἀλλὰ
σαφῶς
ἕκαστος |
| [230] |
τῶν
Ἑλλήνων
στεφανούμενον,
οὐδεὶς
ἂν
|
ὑμῶν |
ὑπομείνειεν,
ὅτι
φησὶν
Ὅμηρος
ἄνανδρον |
| [60] |
τὴν
ἐκκλησίαν,
καὶ
τοὺς
χρόνους
|
ὑμῶν |
ὑποτεμνόμενος,
καὶ
τὸ
πρᾶγμα
κατασπεύδων, |
| [90] |
τάλαντα,
ὁρώντων,
φρονούντων,
βλεπόντων,
ἔλαθον
|
ὑμῶν |
ὑφελόμενοι,
καὶ
τοὺς
ἐκ
τῶν |
| [160] |
ἦν
τὸ
στρατόπεδον,
πρεσβευτὴς
ὑφ'
|
ὑμῶν |
χειροτονηθείς,
ἀποδρὰς
ἐκ
μέσου
τοῦ |
| [230] |
οὐδέν
ἐστιν.
~Θαυμάζω
δ'
ἔγωγε
|
ὑμῶν, |
ὦ
Ἀθηναῖοι,
καὶ
ζητῶ
πυθέσθαι, |
