Livre, Chap.
[12, 22]	οὐρανὸν τὰς χεῖρας τείνας ἔφατο	ὦ	Ζεῦ, μὴ τοῦτον Ἡρακλῆ ἡμῖν
[12, 64]	ὑποδεξαμένη γῆ τὸ σῶμα, ἐν	ᾧ	τὸ πρότερον ᾤκησεν ἡ ἐκείνου
[12, 44]	ἦν Φιλοξένου τοῦ ποιητοῦ, ἐν	ᾧ	φασι διατρίβων τὸν Κύκλωπα εἰργάσατο
[12, 18]	αὐτῷ, καὶ εἶχεν αὕτη μύρον,	ᾧ	χριόμενος ὁ Φάων ἐγένετο ἀνθρώπων
[12, 19]	ὅτι καὶ ἑτέρα ἐν τῇ	Λέσβῳ	ἐγένετο Σαπφώ, ἑταίρα, οὐ ποιήτρια.
[12, 23]	παροιμίαν ἄλλος οὗτος Ἡρακλῆς. ~Ἀνθρώπων	ἐγὼ	ἀκούω φιλοκινδυνοτάτους εἶναι τοὺς Κελτούς.
[12, 1]	τοῦτον μὲν ἀπόπεμψον ἐκείνῃ, Κῦρε·	ἐγὼ	δέ σοι καὶ ἄνευ τούτου
[12, 9]	καὶ ὁ εἷς ἐπώμοσεν οὕτω	ἐγὼ	Τιμησίου τὸν ἐγκέφαλον ἐξαράξαιμι. τοῦτο
[12, 40]	ὕδωρ ἐκ τοῦ Χοάσπου, ἵνα	δῷ	βασιλεῖ πιεῖν. καὶ εὑρέθη τις
[12, 40]	τῆς θεραπείας ἡκούσης, ἐκηρύχθη τῷ	στρατοπέδῳ,	εἴ τις ἔχει ὕδωρ ἐκ
[12, 28]	λόγος ἔχει, ἐπιδόντος αὐτὰς τοῦ	Λεὼ	ἐς τὸν χρησμὸν τὸν Δελφικόν.
[12, 28]	Ἀθήνησιν ἐκαλεῖτο τὸ τέμενος τῶν	Λεὼ	θυγατέρων Πραξιθέας καὶ Θεόπης καὶ
[12, 25]	καὶ Ἀγαμέμνων Νέστορος καὶ Τηλέμαχος	Μενέλεω	καὶ Ἕκτωρ Πολυδάμαντος, ἐν οἷς
[12, 57]	ἐν δὲ τῷ κατὰ πόλιν	νεῷ	τῆς Δήμητρος ἀράχνη κατὰ τοῦ
[12, 15]	τὸν αὐτὸν τοῦτον θεὸν λέγοντα	παίζω·	μεταβολὰς γὰρ πόνων ἀεὶ φιλῶ.
[12, 1]	τύχην ὑπαινιττόμενος, ὅτι καλῷ καὶ	ἀγαθῷ	συνέσται ἀνδρί. παῖς δ´ ἔτι
[12, 8]	ὁπότε μέλλοι τι πράττειν, τῷ	ἀγγείῳ	προσκύψας ἔλεγεν ὅσα ἔπραττε, λέγων
[12, 21]	τὰ ὄπισθεν. καὶ εἰ ἦν	πλείω	τὰ ἐναντία, αἳ δὲ γαυρούμεναι
[12, 1]	ὁ Κῦρος, θαυμαζόντων, ὑπερησθεὶς τῷ	κειμηλίῳ,	παραχρῆμα ἐς Ἀσπασίας ἀφίκετο, μεσούσης
[12, 21]	καταλιποῦσαι τοὺς νεκροὺς ἐν τῷ	πολυανδρίῳ	θάψαι, ἢ λάθρᾳ ἐς τὰ
[12, 12]	ἀρχὰς ἤγετο, εἶτα ἐλεγχθεὶς ἐστεφανοῦτο	ἐρίῳ.	ἐνόει δὲ τοῦτο τὸ στεφάνωμα
[12, 55]	εἶναι λέγει τοὺς ἀντιπάλους γενομένους	θηρίῳ	τοσούτῳ· λέγουσι γὰρ καὶ τὸ
[12, 49]	θάνατον, καὶ ἦν ἐν τῷ	δεσμωτηρίῳ	καὶ ἔμελλε πιεῖσθαι τὸ κώνειον.
[12, 48]	~Ὅτι Ἰνδοὶ τῇ παρά σφισιν	ἐπιχωρίῳ	φωνῇ τὰ Ὁμήρου μεταγράψαντες ᾄδουσιν
[12, 60]	ἔργοις ἑκάτερον. ~Συνουσία ποτὲ ἐγένετο	Διονυσίῳ	τῷ δευτέρῳ καὶ Φιλίππῳ τῷ
[12, 11]	Ῥωμαῖοι ὑπὸ τῷ λόφῳ τῷ	Παλλαντίῳ	Πυρετοῦ καὶ νεὼν καὶ βωμὸν
[12, 16]	φιλότιμον, Ἀντιπάτρου δὲ ἤχθετο τῷ	ἡγεμονικῷ,	Πτολεμαίου δὲ τὸ δεξιὸν ὑφεωρᾶτο,
[12, 16]	δὲ ἐπεὶ στρατηγεῖν ἀγαθὸς ἐδόκει,	Σελεύκῳ	δὲ ἐπεὶ ἀνδρεῖος ἦν· Ἀντιγόνου
[12, 1]	τῶν ἄλλων λαφύρων καὶ αὐτὴ	ἑάλω,	οὐκ εἰκῇ καὶ ὡς ἔτυχεν
[12, 1]	πρὸς τὸν ἀδελφὸν μάχῃ, καὶ	ἑάλω	τὸ στρατόπεδον τοῦ Κύρου, μετὰ
[12, 1]	μέλλουσαν αὐτῆς τύχην ὑπαινιττόμενος, ὅτι	καλῷ	καὶ ἀγαθῷ συνέσται ἀνδρί. παῖς
[12, 15]	παίζω· μεταβολὰς γὰρ πόνων ἀεὶ	φιλῶ.	λέγει δὲ τοῦτο παιδίον κατέχων.
[12, 22]	ἐκόμιζον αὐτούς. ~Τιτόρμῳ φασὶ τῷ	βουκόλῳ	περιτυχεῖν τὸν Κροτωνιάτην Μίλωνα, μεγαλοφρονοῦντα
[12, 1]	ὑπὲρ τῶν ἐπειγόντων ἐχρήσατο αὐτῇ	συμβούλῳ	Κῦρος, καὶ πεισθεὶς οὐ μετέγνω.
[12, 23]	ἀνθρώπους τοὺς ἀποθανόντας ἐν τῷ	πολέμῳ	καλῶς. μάχονται δὲ ἐστεφανωμένοι, ἀλλὰ
[12, 40]	Χοάσπου. ἐπεὶ δ´ ἔν τινι	ἐρήμῳ	τόπῳ ἐδίψησεν, οὐδέπω τῆς θεραπείας
[12, 1]	καὶ εὐφημίαις. ἀπέπεμψε δὲ καὶ	Ἑρμοτίμῳ	τῷ πατρὶ δῶρα πολλὰ καὶ
[12, 1]	πρὸς τὴν μητέρα σὺν τῷ	ὅρμῳ.	καὶ ἡ Παρύσατις λαβοῦσα τὸ
[12, 22]	τὰ οἰκεῖα ἠρία ἐκόμιζον αὐτούς.	~Τιτόρμῳ	φασὶ τῷ βουκόλῳ περιτυχεῖν τὸν
[12, 58]	μάλιστα δὲ αὐτοῦ τὸ πάθος	κατέγνω	Διογένης ὁ Σινωπεύς, καὶ πρὸς
[12, 1]	συμβούλῳ Κῦρος, καὶ πεισθεὶς οὐ	μετέγνω.	ὡς δὲ ἦλθε τὸ πρῶτον
[12, 1]	ἀλγοῦντα ἀφῖγμαι παραμυθήσασθαι, εἴ σοι	βουλομένῳ	ἐστίν· εἰ δὲ χαλεπαίνεις, ἀπαλλάττομαι
[12, 55]	ἐνδόξως ἀποθανεῖν ἐντάφιον εἶναι τῷ	θαπτομένῳ.	~Διογένης ὁ Σινωπεὺς ἔλεγε πολλά,
[12, 9]	τὰ μὲν πρῶτα ὀλίγον ἔμελε	φθονουμένῳ	αὐτῷ, τῆς δὲ πατρίδος αὐτὸν
[12, 1]	τροφῆς οἱ Πέρσαι τῷ τε	οἴνῳ	καὶ ταῖς προπόσεσιν εὖ μάλα
[12, 49]	παρ´ αὐτῶν φιλοτησίας, ἣν νῦν	πίνω.	ὅστις δὲ οὐκ ἐπαινεῖ καὶ
[12, 1]	μάλιστα τὸ φίλτρον ἐνείργαστο αὐτῇ.	χρόνῳ	δὲ ὕστερον Τιριδάτης ὁ εὐνοῦχος
[12, 1]	ἢ αἷς ὡμίλησέ ποτε ἀνθρώποις.	χρόνῳ	δὲ ὕστερον ὑπερηράσθη μὲν ταύτης
[12, 1]	ἑαυτὴν ἐν αὐτῷ σφόδρα ἤλγει.	ἀδείπνῳ	δὲ οὔσῃ ὑπὸ τῆς ἀνίας
[12, 1]	εὔκαιρος ὕπνος, καὶ ἅμα τῷ	ὕπνῳ	περιστερὰ παραγίνεται, καὶ γενομένη γυνὴ
[12, 57]	παρὰ πάντα τὸν πρόσθεν χρόνον,	ἄφνω	καὶ παρ´ ἐλπίδα αἵματος ἀνεπλήσθη.
[12, 1]	τούτοις ἡ Ἀσπασία καὶ ἀπελθοῦσα	ἔξω	ἔκλαεν· ἔχουσα δ´ ἐν τοῖς
[12, 60]	αὐτήν; ὃ δὲ ἀπεκρίνατο οὐκ	ἔξω	μέλους ὅτι τὰ μὲν ἄλλα
[12, 1]	καὶ ὡμολογημένην ὑπομένειν πιστεύουσα τὴν	ἔξω	τῆς συνηθείας περὶ τὸ σῶμα
[12, 31]	ἰόντων ἐν τοῖς πάλαι ὀνόματα	καταλέξω	ὑμῖν. Πράμνειόν τινα ἐκάλουν, ἱερὸς
[12, 1]	δέ σοι καὶ ἄνευ τούτου	παρέξω	καλὸν τὸν τράχηλον. Ἀσπασία μὲν
[12, 41]	ἔστη ἄφωνος, ἐκπλαγεὶς ἐπὶ τῇ	παραδόξῳ	θέᾳ, εἶτα ἔφη καὶ ὁ
[12, 40]	ἔν τινι ἐρήμῳ τόπῳ ἐδίψησεν,	οὐδέπω	τῆς θεραπείας ἡκούσης, ἐκηρύχθη τῷ
[12, 57]	προσημαίνοντες τὰς περὶ αὐτῶν ὅσον	οὐδέπω	τύχας· οἳ δὲ ὡς ᾤοντο
[12, 40]	ἐπεὶ δ´ ἔν τινι ἐρήμῳ	τόπῳ	ἐδίψησεν, οὐδέπω τῆς θεραπείας ἡκούσης,
[12, 51]	Φιλίππῳ τῷ Μακεδόνων βασιλεῖ τοιαύτην.	Φιλίππῳ	Μενεκράτης ὁ Ζεὺς εὖ πράττειν.
[12, 60]	ἐγένετο Διονυσίῳ τῷ δευτέρῳ καὶ	Φιλίππῳ	τῷ Ἀμύντου. πολλοὶ μὲν οὖν
[12, 51]	Δία. ἐπέστειλε δέ ποτε ἐπιστολὴν	Φιλίππῳ	τῷ Μακεδόνων βασιλεῖ τοιαύτην. Φιλίππῳ
[12, 45]	τὸ στόμα κηρίον ἐργάζεσθαι. καὶ	Πινδάρῳ	τῆς πατρῴας οἰκίας ἐκτεθέντι μέλιτται
[12, 57]	τείχη ῥέουσα κρήνη καλουμένη Δίρκη	καθαρῷ	καὶ ἡδεῖ ῥέουσα ὕδατι παρὰ
[12, 64]	Πτολεμαῖος· εἴδωλον γὰρ ποιησάμενος ὅμοιον	Ἀλεξάνδρῳ	κατεκόσμησεν ἐσθῆτι βασιλικῇ καὶ ἐνταφίοις
[12, 14]	ἐκ τοῦ εἴδους φοβερὸν τῷ	Ἀλεξάνδρῳ	λέγουσιν. ~Τὸν Ἡρακλῆ λέγουσι τὰς
[12, 39]	~Περδίκκας ὁ Μακεδὼν ὁ συστρατευσάμενος	Ἀλεξάνδρῳ	οὕτως ἄρα ἦν εὔτολμος, ὥς
[12, 54]	ἴσος. Ἀριστοτέλης τὰ δέοντα συμβουλεύων	Ἀλεξάνδρῳ	πολλοῖς ὠφέλημα γέγονεν, ἐξ ὧν
[12, 62]	ὅτι ἀντεῖπε βασιλεῖ. ἀνδρὶ δὲ	ἐλευθέρῳ	κατά γε τὴν ἐμὴν κρίσιν
[12, 60]	~Συνουσία ποτὲ ἐγένετο Διονυσίῳ τῷ	δευτέρῳ	καὶ Φιλίππῳ τῷ Ἀμύντου. πολλοὶ
[12, 47]	ὕστερον δὲ τὴν γυναῖκα ἄκουσαν	δορυφόρῳ	αὑτοῦ πάντων μάλιστα θεραπευτῇ Τιμοκράτει
[12, 33]	ἐχθρούς. ἀλλὰ καὶ αὐτῷ τῷ	Πύρρῳ	τὴν γνώμην τοῦ Κινέου ἐξέφαναν.
[12, 1]	δείκνυσιν οὖν αὐτὴν ὁ πατὴρ	ἰατρῷ·	ὃ δὲ ὑπέσχετο ἰάσασθαι, εἰ
[12, 64]	ἐπ´ αὐτῆς κατεσκεύασε φέρτρον μεγαλοπρεπῶς	ἀργύρῳ	καὶ χρυσῷ καὶ ἐλέφαντι· καὶ
[12, 1]	αἱ Περσίδες. ὅρμος ἐκομίσθη ποτὲ	Κύρῳ	ἐκ Θετταλίας, πέμψαντος τὸν ὅρμον
[12, 1]	πότου τέτταρες παρθένοι παράγονται τῷ	Κύρῳ	Ἑλληνικαί, ἐν δὲ ταῖς καὶ
[12, 1]	τῶν δώρων πάμπολλα· ἀπέστειλε δὲ	Κύρῳ,	ἐπειποῦσα πολλοὺς ἀνθρώπων τρέφοντί σοι
[12, 1]	οὖν ἄλλαι παρελθοῦσαι ἀντέβλεπον τῷ	Κύρῳ	καὶ ὑπεμειδίων καὶ φαιδρότητα προσεποιοῦντο·
[12, 31]	ἐκεῖνα τοῖς Ἕλλησι τρυφῆς ἀπόδειξις;	μύρῳ	γὰρ οἶνον μιγνύντες οὕτως ἔπινον,
[12, 22]	ἀγέλην ἦλθε, καὶ στὰς ἐν	μέσῳ	τὸν μέγιστον ταῦρον ἄγριον ὄντα
[12, 1]	πεπαιδευμένως ἀπεκρίνατο καὶ πῶς‘ ἔφη	τολμήσω	Παρυσάτιδος δῶρον ἄξιον τῆς τεκούσης
[12, 1]	ἐστίν· εἰ δὲ χαλεπαίνεις, ἀπαλλάττομαι	ὀπίσω.	ὑπερήσθη τῇ κηδεμονίᾳ ὁ Πέρσης,
[12, 64]	κατεσκεύασε φέρτρον μεγαλοπρεπῶς ἀργύρῳ καὶ	χρυσῷ	καὶ ἐλέφαντι· καὶ τὸ μὲν
[12, 1]	ἥσθη τοῖς ἐπεσταλμένοις ἢ τῷ	χρυσῷ·	καὶ ὑπὲρ τούτων ἠμείψατο τὴν
[12, 8]	ἐμβαλών, ὁπότε μέλλοι τι πράττειν,	τῷ	ἀγγείῳ προσκύψας ἔλεγεν ὅσα ἔπραττε,
[12, 14]	τι ἐκ τοῦ εἴδους φοβερὸν	τῷ	Ἀλεξάνδρῳ λέγουσιν. ~Τὸν Ἡρακλῆ λέγουσι
[12, 60]	Διονυσίῳ τῷ δευτέρῳ καὶ Φιλίππῳ	τῷ	Ἀμύντου. πολλοὶ μὲν οὖν ὡς
[12, 61]	ἐκ δὴ τούτων οἱ Θούριοι	τῷ	βορρᾷ ἔθυσαν, καὶ ἐψηφίσαντο εἶναι
[12, 22]	ἠρία ἐκόμιζον αὐτούς. ~Τιτόρμῳ φασὶ	τῷ	βουκόλῳ περιτυχεῖν τὸν Κροτωνιάτην Μίλωνα,
[12, 1]	τὸν ὅρμον Σκόπα τοῦ νεωτέρου·	τῷ	δὲ Σκόπᾳ ἐκεκόμιστο ἐκ Σικελίας
[12, 49]	κατεγνώσθη θάνατον, καὶ ἦν ἐν	τῷ	δεσμωτηρίῳ καὶ ἔμελλε πιεῖσθαι τὸ
[12, 60]	ἑκάτερον. ~Συνουσία ποτὲ ἐγένετο Διονυσίῳ	τῷ	δευτέρῳ καὶ Φιλίππῳ τῷ Ἀμύντου.
[12, 63]	λαβοῦσα πρὸς ὀλίγον ἂν ὡμίλησε	τῷ	δόντι, εἶτα ἀπέκλινεν. ἐρασθεὶς οὖν
[12, 16]	τὸ φιλότιμον, Ἀντιπάτρου δὲ ἤχθετο	τῷ	ἡγεμονικῷ, Πτολεμαίου δὲ τὸ δεξιὸν
[12, 55]	τὸ ἐνδόξως ἀποθανεῖν ἐντάφιον εἶναι	τῷ	θαπτομένῳ. ~Διογένης ὁ Σινωπεὺς ἔλεγε
[12, 1]	ἔσπευδον οὖν ἄλλη ἄλλην ὑπερβαλέσθαι	τῷ	κάλλει. ἡ δὲ Ἀσπασία οὔτε
[12, 1]	καὶ διδάγματα καὶ γυναικῶν καπηλικῶς	τῷ	κάλλει χρωμένων ἔργα. ἔσπευδον οὖν
[12, 57]	ἀπειλεῖν τὸ δαιμόνιον. ἐν δὲ	τῷ	κατὰ πόλιν νεῷ τῆς Δήμητρος
[12, 1]	αὐτὸν ὁ Κῦρος, θαυμαζόντων, ὑπερησθεὶς	τῷ	κειμηλίῳ, παραχρῆμα ἐς Ἀσπασίας ἀφίκετο,
[12, 1]	τοῦ πότου τέτταρες παρθένοι παράγονται	τῷ	Κύρῳ Ἑλληνικαί, ἐν δὲ ταῖς
[12, 1]	μὲν οὖν ἄλλαι παρελθοῦσαι ἀντέβλεπον	τῷ	Κύρῳ καὶ ὑπεμειδίων καὶ φαιδρότητα
[12, 11]	νόμισμα Αἰγιναῖον. ~Ὅτι Ῥωμαῖοι ὑπὸ	τῷ	λόφῳ τῷ Παλλαντίῳ Πυρετοῦ καὶ
[12, 51]	ἐπέστειλε δέ ποτε ἐπιστολὴν Φιλίππῳ	τῷ	Μακεδόνων βασιλεῖ τοιαύτην. Φιλίππῳ Μενεκράτης
[12, 30]	ὁμολογεῖ δὲ καὶ Εὔπολις ἐν	τῷ	Μαρικᾷ, ὅστις αὐτῶν εὐτελέστατος, σφραγῖδας
[12, 40]	~Τά τε ἄλλα ἐφόδια εἵπετο	τῷ	Ξέρξῃ πολυτελείας καὶ ἀλαζονείας πεπληρωμένα,
[12, 31]	τούτοις Γλυκύς τις ἐκαλεῖτο, πρέπων	τῷ	ὀνόματι τὴν γεῦσιν, καὶ Κρὴς
[12, 1]	ἀπέπεμψε πρὸς τὴν μητέρα σὺν	τῷ	ὅρμῳ. καὶ ἡ Παρύσατις λαβοῦσα
[12, 1]	καίτοι πάνυ σφόδρα εὐδοκιμοῦσα παρὰ	τῷ	παιδὶ αὐτῆς ἡ Ἀσπασία, ὅμως
[12, 11]	~Ὅτι Ῥωμαῖοι ὑπὸ τῷ λόφῳ	τῷ	Παλλαντίῳ Πυρετοῦ καὶ νεὼν καὶ
[12, 1]	ἐβόα, καὶ κατηρᾶτο ἑαυτῇ καὶ	τῷ	πατρί, δουλείαν σαφῆ καὶ ὡμολογημένην
[12, 1]	εὐφημίαις. ἀπέπεμψε δὲ καὶ Ἑρμοτίμῳ	τῷ	πατρὶ δῶρα πολλὰ καὶ καλά,
[12, 23]	τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἀποθανόντας ἐν	τῷ	πολέμῳ καλῶς. μάχονται δὲ ἐστεφανωμένοι,
[12, 21]	ἀπηλλάττοντο, καταλιποῦσαι τοὺς νεκροὺς ἐν	τῷ	πολυανδρίῳ θάψαι, ἢ λάθρᾳ ἐς
[12, 1]	πάνυ εὐκόλως, ἡ δὲ Φωκαῒς	τῷ	προστάγματι οὐδὲν προσεῖχεν, ἕως αὐτὴν
[12, 33]	τοὺς ἐχθρούς. ἀλλὰ καὶ αὐτῷ	τῷ	Πύρρῳ τὴν γνώμην τοῦ Κινέου
[12, 40]	οὐδέπω τῆς θεραπείας ἡκούσης, ἐκηρύχθη	τῷ	στρατοπέδῳ, εἴ τις ἔχει ὕδωρ
[12, 1]	ἐπίστευον ἀνιάτως αὐτὸν ἔχειν ἐπὶ	τῷ	συμβεβηκότι πάθει. τριῶν δὲ ἡμερῶν
[12, 1]	τὸ ἐμπλησθῆναι τροφῆς οἱ Πέρσαι	τῷ	τε οἴνῳ καὶ ταῖς προπόσεσιν
[12, 1]	μάλα εὔκαιρος ὕπνος, καὶ ἅμα	τῷ	ὕπνῳ περιστερὰ παραγίνεται, καὶ γενομένη
[12, 1]	αὐτῆς ἡ Ἀσπασία, ὅμως ἐν	τῷ	φιλεῖσθαι ὑπὸ Κύρου ἐβούλετο τῆς
[12, 1]	ὦσιν ἤδη αὖοι τρίβουσα ἐπίπαττε	τῷ	φύματι. ταῦτα ἀκούσασα ἡ παῖς
[12, 1]	ἔλαττον ἥσθη τοῖς ἐπεσταλμένοις ἢ	τῷ	χρυσῷ· καὶ ὑπὲρ τούτων ἠμείψατο
[12, 1]	ἥ γε μὴν Ἀσπασία ἑώρα	κάτω,	καὶ ἐρυθημάτων εὖ μάλα φλογωδῶν
[12, 25]	ὤνηντο, οἱ Δημοκρίτειοι δὲ συγγενόμενοι	Δημοκρίτῳ	πολλῶν ἀπήλαυσαν. Σωκράτει δὲ εἰ
[12, 22]	ὤμων ἔφερεν ὅσον ἐπ´ ὀργυιὰς	ὀκτὼ	καὶ ἔρριψεν· ὁ δὲ Κροτωνιάτης
[12, 1]	Φωκαεῖς ἔτι παιδίον οὖσαν ἐκάλουν	Μιλτώ.	ὑπέφαινε δὲ καὶ τὰ χείλη
[12, 49]	πρὸς τὸν υἱόν. ὃ δὲ	ἐπισκήπτω	αὐτῷ μηδὲν Ἀθηναίοις μνησικακεῖν ὑπὲρ
[12, 57]	ἀπερρίπτουν. ἡ μὲν γὰρ ἐν	Ὀγχηστῷ	λίμνη φοβερὸν ἦχον ἀνέδωκε καὶ
[12, 51]	θοίνην ἐκάλεσε, καὶ ἰδίᾳ κλίνην	αὐτῷ	ἐκέλευσε παρεσκευάσθαι, καὶ κατακλιθέντι θυμιατήριον
[12, 1]	ἔστ´ ἂν ἀπομαρανθῇ τοῦ πένθους	αὐτῷ	ἡ ἀκμή, οὕτως ἐσταλμένην ὡς
[12, 18]	ὧν ἡ θεὸς ἔδωκεν ἀλάβαστρον	αὐτῷ,	καὶ εἶχεν αὕτη μύρον, ᾧ
[12, 61]	τὸν ἄνεμον πολίτην, καὶ οἰκίαν	αὐτῷ	καὶ κλῆρον ἀπεκλήρωσαν, καὶ καθ´
[12, 1]	αὐτήν. καὶ ἐκείνη χαριζομένη ἐπείσθη	αὐτῷ·	καὶ μόνη τῶν κατὰ τὴν
[12, 17]	διάδημα. αἴσχιστον μὲν οὖν ἦν	αὐτῷ	καὶ οἴκαδε μεταπέμψασθαι τὴν ἄνθρωπον·
[12, 1]	καὶ ἐθεάσατο τὸν Κῦρον, περιπλακεῖσα	αὐτῷ	κατὰ τὸν συνήθη τρόπον ἐφιλοφρονεῖτο
[12, 49]	τὸν υἱόν. ὃ δὲ ἐπισκήπτω	αὐτῷ	μηδὲν Ἀθηναίοις μνησικακεῖν ὑπὲρ τῆς
[12, 14]	τὴν μὲν γὰρ κόμην ἀνασεσύρθαι	αὐτῷ,	ξανθὴν δὲ εἶναι· ὑπαναφύεσθαι δέ
[12, 51]	κατακλιθέντι θυμιατήριον παρέθηκε, καὶ ἐθυμιᾶτο	αὐτῷ·	οἱ δὲ λοιποὶ εἱστιῶντο, καὶ
[12, 12]	ἐνόει δὲ τοῦτο τὸ στεφάνωμα	αὐτῷ	ὅτι ἄνανδρός ἐστι καὶ γύννις
[12, 61]	καὶ καθ´ ἕκαστον ἔτος ἐπετέλουν	αὐτῷ.	οὔκουν Ἀθηναῖοι μόνοι κηδεστὴν αὐτὸν
[12, 1]	καὶ τρεφομένη ὑπὸ πατρὶ καὶ	αὐτῷ	πένητι περίεργον μὲν οὐδὲν οὐδὲ
[12, 25]	καὶ Ἕκτωρ Πολυδάμαντος, ἐν οἷς	αὐτῷ	προσεῖχε, καὶ οἱ Τρῶες Ἀντήνορος.
[12, 1]	βασιλεῖ τοῦτο. ἐτόλμα τε οὐδεὶς	αὐτῷ	προσελθεῖν οὐδὲ παραμυθήσασθαι· καὶ γὰρ
[12, 1]	κάτοπτρον καὶ ὁρῶσα ἑαυτὴν ἐν	αὐτῷ	σφόδρα ἤλγει. ἀδείπνῳ δὲ οὔσῃ
[12, 9]	μὲν πρῶτα ὀλίγον ἔμελε φθονουμένῳ	αὐτῷ,	τῆς δὲ πατρίδος αὐτὸν ἐξελάσαι
[12, 33]	καταγωνίσασθαι τοὺς ἐχθρούς. ἀλλὰ καὶ	αὐτῷ	τῷ Πύρρῳ τὴν γνώμην τοῦ
[12, 37]	ὑποζυγίων ἄλλων καὶ οἱ σὺν	αὐτῷ.	τῶν τε ξύλων αὐτοὺς ἐπιλιπόντων
[12, 9]	φιλοτιμία, καὶ ὁ εἷς ἐπώμοσεν	οὕτω	ἐγὼ Τιμησίου τὸν ἐγκέφαλον ἐξαράξαιμι.
[12, 52]	αὐταῖς, ὅμως δὲ μηδένα εὐτελῶς	οὕτω	παραφρονεῖν, ὡς ὑπομεῖναι ἂν συνοικῆσαί
[12, 55]	λέγει τοὺς ἀντιπάλους γενομένους θηρίῳ	τοσούτῳ·	λέγουσι γὰρ καὶ τὸ ἐνδόξως
[12, 39]	κομίζων προῆλθε, καὶ ἔδοξεν ἐπὶ	τούτῳ	θαυμάζεσθαι ὁ Περδίκκας. πεπίστευται δὲ
[12, 64]	ἐπεχείρησεν. οὐ τοσοῦτον δὲ ἔμελε	τούτῳ	τῆς ἐς Ἀλέξανδρον πολυωρίας καὶ
[12, 51]	ὁ Φίλιππος Φίλιππος Μενεκράτει ὑγιαίνειν.	συμβουλεύω	σοι προσάγειν σεαυτὸν ἐπὶ τοὺς
[12, 43]	καὶ Πελοπίας ὑπὸ αἰγός. ~Δαρεῖον	ἀκούω	τὸν Ὑστάσπου φαρετροφόρον Κύρου γενέσθαι.
[12, 23]	ἄλλος οὗτος Ἡρακλῆς. ~Ἀνθρώπων ἐγὼ	ἀκούω	φιλοκινδυνοτάτους εἶναι τοὺς Κελτούς. τῶν
[12, 11]	Αἰγιναῖον. ~Ὅτι Ῥωμαῖοι ὑπὸ τῷ	λόφῳ	τῷ Παλλαντίῳ Πυρετοῦ καὶ νεὼν
[12, 19]	ἑτέρα ἐν τῇ Λέσβῳ ἐγένετο	Σαπφώ,	ἑταίρα, οὐ ποιήτρια. ~Λέγει Ἡσίοδος,
[12, 19]	ἀπεσφάγη μοιχεύων ἁλούς. ~Τὴν ποιήτριαν	Σαπφώ,	τὴν Σκαμανδρωνύμου θυγατέρα, ταύτην καὶ
[12, 16]	Περδίκκᾳ μὲν ὅτι ἦν πολεμικός,	Λυσιμάχῳ	δὲ ἐπεὶ στρατηγεῖν ἀγαθὸς ἐδόκει,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/02/2008