Livre, Chap.
[10, 13]	οὔτε ὅτι μοιχὸς ἦν ᾔδειμεν	ἂν	εἰ μὴ παρ´ αὐτοῦ μαθόντες,
[10, 13]	ἐς τοὺς Ἕλληνας ἐξήνεγκεν, οὐκ	ἂν	ἐπυθόμεθα ἡμεῖς οὔτε ὅτι Ἐνιποῦς
[10, 8]	ἢ γὰρ ἀποδιδόναι πειρώμενον πράγματα	ἂν	ἔχειν ἢ μὴ ἀποδιδόντα ἀχάριστον
[10, 16]	ὑποθήσω τὴν κεφαλήν· καὶ οὐκ	ἂν	οὕτως ἐξεύροις βακτηρίαν σκληράν, ὥστε
[10, 7]	δεόντων ἑξήκοντα ἐτῶν, φήσας τὸν	μέγαν	ἐνιαυτὸν εἶναι τοῦτον. Ὅτι Μέτων
[10, 7]	ἡλίου τροπὰς κατεγράψατο, καὶ τὸν	μέγαν	ἐνιαυτὸν ὡς ἔλεγεν εὗρε, καὶ
[10, 3]	σωφροσύνης. ~Τὰ τῶν περδίκων νεόττια	ἐπειδὰν	τάχιστα τοὺς πόδας ἔξω ποιήσῃ
[10, 5]	δὲ λόγος φησὶ τὴν ὗν	ἐὰν	αὐτῆς τις ἅψηται, βοᾶν καὶ
[10, 18]	ἐστὶν αὐτὸν στερηθῆναι τῆς ὄψεως,	ἐὰν	παραβῇ· καὶ εἶχον ὑπὲρ τούτων
[10, 12]	ὥσπερ ἔργον ἐστὶν εὑρεῖν ἰχθὺν	ἄκανθαν	μὴ ἔχοντα, οὕτω καὶ ἄνθρωπον
[10, 18]	ἐρασθείσης αὐτοῦ οἰνωθεὶς ἔλυσε τὴν	ὁμολογίαν,	καὶ ἐπλησίασε τῇ κόρῃ. ἐκ
[10, 7]	γραμματεῖον, ἐγγράψας ἐν αὐτῷ τὴν	ἀστρολογίαν	τῶν ἑνὸς δεόντων ἑξήκοντα ἐτῶν,
[10, 21]	νύμφαις, οἳ μὲν πρὸς τὴν	ἱερουργίαν	ἦσαν, ἣ δὲ κατέκλινε Πλάτωνα
[10, 18]	μέμνηται. βουκολῶν δὲ κατὰ τὴν	Σικελίαν	ὁ Δάφνις, ἠράσθη αὐτοῦ νύμφη
[10, 13]	οὔθ´ ὅτι καταλιπὼν Πάρον διὰ	πενίαν	καὶ ἀπορίαν ἦλθεν ἐς Θάσον,
[10, 2]	δὲ ὑπόσχεσις αὐτοῦ μετὰ τὴν	ἀγωνίαν	ἦν. νικήσας οὖν ἵνα μὴ
[10, 16]	καὶ οὐκ ἂν οὕτως ἐξεύροις	βακτηρίαν	σκληράν, ὥστε με ἀπελάσαι τῶν
[10, 13]	καταλιπὼν Πάρον διὰ πενίαν καὶ	ἀπορίαν	ἦλθεν ἐς Θάσον, οὔθ´ ὅτι
[10, 8]	ὁ Κυρηναῖος ἔλεγε μὴ δεῖν	εὐεργεσίαν	παρά τινος προσίεσθαι· ἢ γὰρ
[10, 17]	οὐσία, κατεφωράθη ἑκατὸν ταλάντων πλείω	οὐσίαν	ἔχων. ὁμοίως δὲ καὶ Κλέωνα
[10, 17]	πολιτεύεσθαι, τρία τάλαντα ἔχειν τὴν	οὐσίαν	τὴν πατρῴαν· ἐπεὶ δὲ τῶν
[10, 21]	καθίσασαι ὑπῇδον, τὴν τοῦ Πλάτωνος	εὐγλωττίαν	μαντευόμεναι ἐντεῦθεν. ~Ὅτι Διώξιππος παρόντος
[10, 5]	παραχρῆμα οὖν ὀνειροπολεῖν τὸν θάνατον,	εἰδυῖαν	ἐς ὅ τι τοῖς χρησομένοις
[10, 16]	ὁ Ἀντισθένης πολλοὺς προύτρεπεν ἐπὶ	φιλοσοφίαν,	οἳ δὲ οὐδὲν αὐτῷ προσεῖχον,
[10, 15]	τούτων γε εἰ ἦσαν ζηλωταί,	κἂν	μετὰ ταῦτα ἐπέμειναν τῇ μνηστείᾳ.
[10, 15]	ἦσαν ζηλωταί, κἂν μετὰ ταῦτα	ἐπέμειναν	τῇ μνηστείᾳ. νῦν δὲ ὃ
[10, 13]	γὰρ μὴ‘ φησὶν ἐκεῖνος τοιαύτην	δόξαν	ὑπὲρ ἑαυτοῦ ἐς τοὺς Ἕλληνας
[10, 5]	ὗν ἐὰν αὐτῆς τις ἅψηται,	βοᾶν	καὶ μάλα γε εἰκότως· οὔτε
[10, 16]	οὐκ ἂν οὕτως ἐξεύροις βακτηρίαν	σκληράν,	ὥστε με ἀπελάσαι τῶν διατριβῶν
[10, 22]	τὸν αὐχένα αὐτοῦ κειμένου τὴν	μάχαιραν	ἣν ὑπέζωστο ὑφαρπάσας ἀπέκτεινε τὸν
[10, 18]	παραβῇ· καὶ εἶχον ὑπὲρ τούτων	ῥήτραν	πρὸς ἀλλήλους. χρόνῳ δὲ ὕστερον
[10, 15]	αὐτὸν εἶναι πένητα, τὸν γάμον	ἀπέδρασαν.	~Ἐπεὶ ὁ Ἀντισθένης πολλοὺς προύτρεπεν
[10, 15]	δικαιοσύνην, ἐπεὶ τούτων γε εἰ	ἦσαν	ζηλωταί, κἂν μετὰ ταῦτα ἐπέμειναν
[10, 21]	οἳ μὲν πρὸς τὴν ἱερουργίαν	ἦσαν,	ἣ δὲ κατέκλινε Πλάτωνα ἐν
[10, 2]	τὰς γυναῖκας, καὶ ἐθεάσατο Ὀλύμπια.	~Εὐβώταν	τὸν Κυρηναῖον ἰδοῦσα Λαῒς ἠράσθη
[10, 17]	τάλαντα ἔχειν τὴν οὐσίαν τὴν	πατρῴαν·	ἐπεὶ δὲ τῶν κοινῶν προέστη
[10, 7]	Ὀλυμπίοις τὸ χαλκοῦν γραμματεῖον, ἐγγράψας	ἐν	αὐτῷ τὴν ἀστρολογίαν τῶν ἑνὸς
[10, 10]	τέχνη καὶ ἦν τρόπον τινὰ	ἐν	γάλαξι καὶ σπαργάνοις, οὕτως ἄρα
[10, 18]	ἐκ Νύμφης, τεχθέντα δὲ ἐκτεθῆναι	ἐν	δάφνῃ. τὰς δ´ ὑπ´ αὐτοῦ
[10, 11]	λεκτέα καὶ τὰ πρακτέα ἀποθανεῖν	ἐν	καλῷ ἐστιν· ἐμὲ δὲ τὸν
[10, 9]	ἥττων. λοπάδος οὖν ποτε ἑψομένης	ἐν	καπηλείῳ τέως μὲν εὐφραίνετο καὶ
[10, 2]	νόμῳ γημαμένη αὐτῷ παμμέγιστον ἀνδριάντα	ἐν	Κυρήνῃ ἀνέστησεν, αὐτὸν ἀμειβομένη τῆς
[10, 18]	γεγονέναι τῶν Ἡλίου, ὧν Ὅμηρος	ἐν	Ὀδυσσείᾳ μέμνηται. βουκολῶν δὲ κατὰ
[10, 7]	~Οἰνοπίδης ὁ Χῖος ἀστρολόγος ἀνέθηκεν	ἐν	Ὀλυμπίοις τὸ χαλκοῦν γραμματεῖον, ἐγγράψας
[10, 21]	τὸν Πλάτωνα ἡ Περικτιόνη ἔφερεν	ἐν	ταῖς ἀγκάλαις· θύοντος δὲ τοῦ
[10, 21]	ἦσαν, ἣ δὲ κατέκλινε Πλάτωνα	ἐν	ταῖς πλησίον μυρρίναις δασείαις οὔσαις
[10, 21]	πυκναῖς. καθεύδοντι δὲ ἐσμὸς μελιττῶν	ἐν	τοῖς χείλεσιν αὐτοῦ καθίσασαι ὑπῇδον,
[10, 11]	τοὺς εἰδότας ἃ δεῖ πράττειν	ἐν	τῷ βίῳ καὶ ἃ δεῖ
[10, 21]	ἀγκάλαις· θύοντος δὲ τοῦ Ἀρίστωνος	ἐν	Ὑμηττῷ ταῖς Μούσαις ἢ ταῖς
[10, 14]	τῆς ἐλευθερίας ἐστί. καὶ μαρτύριον	ἔλεγεν	ἀνδρειοτάτους καὶ ἐλευθεριωτάτους Ἰνδοὺς καὶ
[10, 7]	καὶ τὸν μέγαν ἐνιαυτὸν ὡς	ἔλεγεν	εὗρε, καὶ ἔφατο αὐτὸν ἑνὸς
[10, 14]	Ἀρχίλοχον αἰτιῶμαι, ἀλλὰ Κριτίας. ~Σωκράτης	ἔλεγεν	ὅτι ἡ ἀργία ἀδελφὴ τῆς
[10, 12]	ἐπιστήμονα ἐκείνων πρέπει ζῆν. ~Ἀρχύτας	ἔλεγεν	ὥσπερ ἔργον ἐστὶν εὑρεῖν ἰχθὺν
[10, 1]	~Φερενίκη τὸν υἱὸν	ἦγεν	ἐς Ὀλύμπια ἀθλεῖν. κωλυόντων δὲ
[10, 17]	τοῦ παρελθεῖν ἐπὶ τὰ κοινὰ	μηδὲν	τῶν οἰκείων ἐλεύθερον εἶναι· μετὰ
[10, 16]	προύτρεπεν ἐπὶ φιλοσοφίαν, οἳ δὲ	οὐδὲν	αὐτῷ προσεῖχον, τέλος ἀγανακτήσας οὐδένα
[10, 15]	ὃ μὲν ἀπέθανεν, οἳ δὲ	οὐδὲν	ἡγήσαντο εἶναι πρᾶγμα κοινὸν πρὸς
[10, 13]	Πάρον διὰ πενίαν καὶ ἀπορίαν	ἦλθεν	ἐς Θάσον, οὔθ´ ὅτι ἐλθὼν
[10, 6]	λόγος ἐστὶν Ὑπερίδῃ, λεπτότατος ἦν.	ὅθεν	καὶ τὸ πάνυ κατισχνῶσθαι τὸ
[10, 3]	πόδας ἔξω ποιήσῃ τοῦ λέμματος,	ἐντεῦθεν	ἤδη δρομικώτατά ἐστι. τὰ δὲ
[10, 21]	τὴν τοῦ Πλάτωνος εὐγλωττίαν μαντευόμεναι	ἐντεῦθεν.	~Ὅτι Διώξιππος παρόντος Ἀλεξάνδρου καὶ
[10, 13]	ὑπὲρ ἑαυτοῦ ἐς τοὺς Ἕλληνας	ἐξήνεγκεν,	οὐκ ἂν ἐπυθόμεθα ἡμεῖς οὔτε
[10, 2]	θερμότατα, καὶ περὶ γάμου λόγους	προσήνεγκεν.	ὃ δὲ φοβηθεὶς τὴν ἐξ
[10, 7]	Ἄλεξις. ~Οἰνοπίδης ὁ Χῖος ἀστρολόγος	ἀνέθηκεν	ἐν Ὀλυμπίοις τὸ χαλκοῦν γραμματεῖον,
[10, 13]	τούτων αἴσχιον, ὅτι τὴν ἀσπίδα	ἀπέβαλεν.	οὐκ ἀγαθὸς ἄρα ἦν ὁ
[10, 15]	ὅτι πένης ἦν. ὅπερ καὶ	ἀνέστειλεν	ἐκείνους τοὺς κακοδαίμονας ἐνδόξου τε
[10, 15]	τῇ μνηστείᾳ. νῦν δὲ ὃ	μὲν	ἀπέθανεν, οἳ δὲ οὐδὲν ἡγήσαντο
[10, 18]	ἐκ τοῦ συμβάντος σχεῖν. γενέσθαι	μὲν	αὐτὸν ἐκ Νύμφης, τεχθέντα δὲ
[10, 18]	~Δάφνιν τὸν βουκόλον λέγουσιν οἳ	μὲν	ἐρώμενον Ἑρμοῦ, ἄλλοι δὲ υἱόν·
[10, 9]	ποτε ἑψομένης ἐν καπηλείῳ τέως	μὲν	εὐφραίνετο καὶ ἑαυτὸν εἱστία τῇ
[10, 1]	ἀγῶνα θεάσασθαι, παρελθοῦσα ἐδικαιολογήσατο πατέρα	μὲν	Ὀλυμπιονίκην ἔχειν καὶ τρεῖς ἀδελφοὺς
[10, 11]	καὶ αὐτὸς ὡμολόγει εἶναι. σοὶ	μὲν	οὖν‘ ἔφη οὐκ εἰδότι τά
[10, 16]	αὐτοῦ διψῶν, καὶ ἔλεγε σὺ	μὲν	παῖε, εἰ βούλει, ἐγὼ δὲ
[10, 21]	Μούσαις ἢ ταῖς νύμφαις, οἳ	μὲν	πρὸς τὴν ἱερουργίαν ἦσαν, ἣ
[10, 19]	ὁ Κυρηναῖος πυγμὴν ἐνίκησεν, ἐκκρουσθεὶς	μὲν	ὑπὸ τοῦ ἀνταγωνιστοῦ τοὺς ὀδόντας,
[10, 13]	ὃς οὔτε ὅτι μοιχὸς ἦν	ᾔδειμεν	ἂν εἰ μὴ παρ´ αὐτοῦ
[10, 22]	μισηθεὶς ὑπὸ Ἀλεξάνδρου, καὶ ἀθυμήσας	ἀπέθανεν.
[10, 15]	μνηστείᾳ. νῦν δὲ ὃ μὲν	ἀπέθανεν,	οἳ δὲ οὐδὲν ἡγήσαντο εἶναι
[10, 16]	οὐδένα προσίετο. καὶ Διογένην οὖν	ἤλαυνεν	ἀπὸ τῆς συνουσίας αὑτοῦ. ἐπεὶ
[10, 16]	ἀπέδρασαν. ~Ἐπεὶ ὁ Ἀντισθένης πολλοὺς	προύτρεπεν	ἐπὶ φιλοσοφίαν, οἳ δὲ οὐδὲν
[10, 13]	Κριτίας Ἀρχίλοχον ὅτι κάκιστα ἑαυτὸν	εἶπεν.	εἰ γὰρ μὴ‘ φησὶν ἐκεῖνος
[10, 21]	~Ὅτι τὸν Πλάτωνα ἡ Περικτιόνη	ἔφερεν	ἐν ταῖς ἀγκάλαις· θύοντος δὲ
[10, 19]	ὑπάρξασθαι. ~Εὐρυδάμας ὁ Κυρηναῖος πυγμὴν	ἐνίκησεν,	ἐκκρουσθεὶς μὲν ὑπὸ τοῦ ἀνταγωνιστοῦ
[10, 18]	μηδεμιᾷ ἄλλῃ πλησιάσαι αὐτόν, καὶ	ἐπηπείλησεν	ὅτι πεπρωμένον ἐστὶν αὐτὸν στερηθῆναι
[10, 2]	ὑπέσχετο ταῦτα δράσειν· οὐ μὴν	ὡμίλησεν	αὐτῇ ὁ Εὐβώτας, σωφρόνως διαβιώσας.
[10, 2]	αὐτῷ παμμέγιστον ἀνδριάντα ἐν Κυρήνῃ	ἀνέστησεν,	αὐτὸν ἀμειβομένη τῆς σωφροσύνης. ~Τὰ
[10, 18]	βουκολικὰ μέλη πρῶτον ᾔσθη, καὶ	εἶχεν	ὑπόθεσιν τὸ πάθος τὸ κατὰ
[10, 6]	φασι. καὶ Πανάρετος δὲ λεπτότατος	ἦν·	διετέλεσε μέντοι ἄνοσος. λέγουσι δὲ
[10, 13]	δ´ ὃς οὔτε ὅτι μοιχὸς	ἦν	ᾔδειμεν ἂν εἰ μὴ παρ´
[10, 9]	ἀποδιδόντα ἀχάριστον φαίνεσθαι. ~Φιλόξενος λίχνος	ἦν	καὶ γαστρὸς ἥττων. λοπάδος οὖν
[10, 16]	τῆς συνουσίας αὑτοῦ. ἐπεὶ δὲ	ἦν	λιπαρέστερος ὁ Διογένης καὶ ἐνέκειτο,
[10, 2]	ὑπόσχεσις αὐτοῦ μετὰ τὴν ἀγωνίαν	ἦν.	νικήσας οὖν ἵνα μὴ δόξῃ
[10, 13]	ἀσπίδα ἀπέβαλεν. οὐκ ἀγαθὸς ἄρα	ἦν	ὁ Ἀρχίλοχος μάρτυς ἑαυτῷ, τοιοῦτον
[10, 6]	οὗ λόγος ἐστὶν Ὑπερίδῃ, λεπτότατος	ἦν.	ὅθεν καὶ τὸ πάνυ κατισχνῶσθαι
[10, 15]	ὁ παῖς Λυσιμάχου ὅτι πένης	ἦν.	ὅπερ καὶ ἀνέστειλεν ἐκείνους τοὺς
[10, 13]	ἡμεῖς οὔτε ὅτι Ἐνιποῦς υἱὸς	ἦν	τῆς δούλης, οὔθ´ ὅτι καταλιπὼν
[10, 10]	ὑπήρχετο ἡ γραφικὴ τέχνη καὶ	ἦν	τρόπον τινὰ ἐν γάλαξι καὶ
[10, 22]	αὐχένα αὐτοῦ κειμένου τὴν μάχαιραν	ἣν	ὑπέζωστο ὑφαρπάσας ἀπέκτεινε τὸν ὁπλίτην.
[10, 11]	δὲ τὸν ἐπιστήμονα ἐκείνων πρέπει	ζῆν.	~Ἀρχύτας ἔλεγεν ὥσπερ ἔργον ἐστὶν
[10, 11]	ἃ δεῖ λέγειν, τούτους γε	ζῆν	προσήκει, ὧν καὶ αὐτὸς ὡμολόγει
[10, 1]	θεάσασθαι, παρελθοῦσα ἐδικαιολογήσατο πατέρα μὲν	Ὀλυμπιονίκην	ἔχειν καὶ τρεῖς ἀδελφοὺς καὶ
[10, 6]	καὶ ἐπὶ ζυγὸν ἀναβληθεὶς ὀβολοῦ	ὁλκὴν	εὑρέθη ἔχων, ὥς φασι. καὶ
[10, 16]	βούλει, ἐγὼ δὲ ὑποθήσω τὴν	κεφαλήν·	καὶ οὐκ ἂν οὕτως ἐξεύροις
[10, 5]	οὔτε γάλα οὔτε ἄλλο τι	πλὴν	τῶν κρεῶν. παραχρῆμα οὖν ὀνειροπολεῖν
[10, 2]	δὲ φοβηθεὶς τὴν ἐξ αὐτῆς	ἐπιβουλὴν	ὑπέσχετο ταῦτα δράσειν· οὐ μὴν
[10, 13]	τοῖς ἐνταῦθα ἐχθρὸς ἐγένετο, οὔτε	μὴν	ὅτι ὁμοίως τοὺς φίλους καὶ
[10, 2]	ἐπιβουλὴν ὑπέσχετο ταῦτα δράσειν· οὐ	μὴν	ὡμίλησεν αὐτῇ ὁ Εὐβώτας, σωφρόνως
[10, 19]	μελοποιίας ὑπάρξασθαι. ~Εὐρυδάμας ὁ Κυρηναῖος	πυγμὴν	ἐνίκησεν, ἐκκρουσθεὶς μὲν ὑπὸ τοῦ
[10, 13]	κλέος ἀπολιπὼν καὶ τοιαύτην ἑαυτῷ	φήμην.	ταῦτα οὐκ ἐγὼ Ἀρχίλοχον αἰτιῶμαι,
[10, 16]	τέλος ἀγανακτήσας οὐδένα προσίετο. καὶ	Διογένην	οὖν ἤλαυνεν ἀπὸ τῆς συνουσίας
[10, 2]	γραψάμενος τῆς Λαΐδος ἐς τὴν	Κυρήνην	ἐκόμισε, λέγων ἄγειν Λαΐδα καὶ
[10, 15]	Ἀριστείδου, οὐδὲ ἐθαύμαζον αὐτοῦ τὴν	δικαιοσύνην,	ἐπεὶ τούτων γε εἰ ἦσαν
[10, 2]	ἡ δὲ ὑπόσχεσις αὐτοῦ μετὰ	τὴν	ἀγωνίαν ἦν. νικήσας οὖν ἵνα
[10, 2]	διαφθεῖραι τὰς ὁμολογίας τὰς πρὸς	τὴν	ἄνθρωπον, εἰκόνα γραψάμενος τῆς Λαΐδος
[10, 13]	τὸ ἔτι τούτων αἴσχιον, ὅτι	τὴν	ἀσπίδα ἀπέβαλεν. οὐκ ἀγαθὸς ἄρα
[10, 7]	χαλκοῦν γραμματεῖον, ἐγγράψας ἐν αὐτῷ	τὴν	ἀστρολογίαν τῶν ἑνὸς δεόντων ἑξήκοντα
[10, 15]	βίον Ἀριστείδου, οὐδὲ ἐθαύμαζον αὐτοῦ	τὴν	δικαιοσύνην, ἐπεὶ τούτων γε εἰ
[10, 2]	λόγους προσήνεγκεν. ὃ δὲ φοβηθεὶς	τὴν	ἐξ αὐτῆς ἐπιβουλὴν ὑπέσχετο ταῦτα
[10, 21]	ταῖς νύμφαις, οἳ μὲν πρὸς	τὴν	ἱερουργίαν ἦσαν, ἣ δὲ κατέκλινε
[10, 16]	εἰ βούλει, ἐγὼ δὲ ὑποθήσω	τὴν	κεφαλήν· καὶ οὐκ ἂν οὕτως
[10, 2]	εἰκόνα γραψάμενος τῆς Λαΐδος ἐς	τὴν	Κυρήνην ἐκόμισε, λέγων ἄγειν Λαΐδα
[10, 9]	ἐνεγκὼν προσέταξε τὸν παῖδα πρίασθαι	τὴν	λοπάδα. ἐπεὶ δὲ ἔφατο πωλεῖν
[10, 22]	ἐπὶ τὸν αὐχένα αὐτοῦ κειμένου	τὴν	μάχαιραν ἣν ὑπέζωστο ὑφαρπάσας ἀπέκτεινε
[10, 18]	θυγατρὸς ἐρασθείσης αὐτοῦ οἰνωθεὶς ἔλυσε	τὴν	ὁμολογίαν, καὶ ἐπλησίασε τῇ κόρῃ.
[10, 17]	ἄρξασθαι πολιτεύεσθαι, τρία τάλαντα ἔχειν	τὴν	οὐσίαν τὴν πατρῴαν· ἐπεὶ δὲ
[10, 17]	τρία τάλαντα ἔχειν τὴν οὐσίαν	τὴν	πατρῴαν· ἐπεὶ δὲ τῶν κοινῶν
[10, 18]	Ὀδυσσείᾳ μέμνηται. βουκολῶν δὲ κατὰ	τὴν	Σικελίαν ὁ Δάφνις, ἠράσθη αὐτοῦ
[10, 21]	τοῖς χείλεσιν αὐτοῦ καθίσασαι ὑπῇδον,	τὴν	τοῦ Πλάτωνος εὐγλωττίαν μαντευόμεναι ἐντεῦθεν.
[10, 5]	Φρυγός. ὁ δὲ λόγος φησὶ	τὴν	ὗν ἐὰν αὐτῆς τις ἅψηται,
[10, 5]	αἱ ὗς ὀφείλουσι καὶ ἐκεῖνοι	τὴν	ψυχὴν πᾶσιν. ~Ἐκωμῳδοῦντο ἐς λεπτότητα
[10, 6]	λέγουσι δὲ καὶ Ἱππώνακτα τὸν	ποιητὴν	οὐ μόνον γενέσθαι μικρὸν τὸ
[10, 22]	ἣν ὑπέζωστο ὑφαρπάσας ἀπέκτεινε τὸν	ὁπλίτην.	ἐμισήθη δὲ ὑπὸ Ἀλεξάνδρου. ὃ
[10, 22]	ῥόπαλον λαβών, Κόρραγον τὸν Μακεδόνα	ὁπλίτην	καταμονομαχήσας καὶ ἐκκρούσας αὐτοῦ τὸ
[10, 1]	ἀδελφοὺς καὶ αὐτὴ παῖδα Ὀλυμπίων	ἀγωνιστήν·	καὶ ἐξενίκησε τὸν δῆμον καὶ
[10, 9]	λοπάδα. ἐπεὶ δὲ ἔφατο πωλεῖν	αὐτὴν	τὸν κάπηλον πολλοῦ, ταύτῃ μᾶλλον
[10, 1]	ἐς Ὀλύμπια ἀθλεῖν. κωλυόντων δὲ	αὐτὴν	τῶν Ἑλλανοδικῶν τὸν ἀγῶνα θεάσασθαι,
[10, 9]	ἡδίων ἔσται‘ φησίν, εἰ πλείονος	αὐτὴν	ὠνήσομαι. χρὴ δὲ καὶ τῶν
[10, 13]	εἰ γὰρ μὴ‘ φησὶν ἐκεῖνος	τοιαύτην	δόξαν ὑπὲρ ἑαυτοῦ ἐς τοὺς
[10, 13]	ἑαυτῷ, τοιοῦτον κλέος ἀπολιπὼν καὶ	τοιαύτην	ἑαυτῷ φήμην. ταῦτα οὐκ ἐγὼ
[10, 5]	ὗς ὀφείλουσι καὶ ἐκεῖνοι τὴν	ψυχὴν	πᾶσιν. ~Ἐκωμῳδοῦντο ἐς λεπτότητα Σαννυρίων
[10, 2]	ἐς τὴν Κυρήνην ἐκόμισε, λέγων	ἄγειν	Λαΐδα καὶ μὴ παραβῆναι τὰς
[10, 11]	τῷ βίῳ καὶ ἃ δεῖ	λέγειν,	τούτους γε ζῆν προσήκει, ὧν
[10, 11]	αἰτίας. ἐπεὶ δὲ ἐδόκει σφόδρα	ἀλγεῖν,	τῶν τις ἀχθομένων αὐτῷ κατεκερτόμει
[10, 9]	ἐς ζῆλον αὐτῶν, ἀλλ´ ὥστε	φεύγειν	αὐτά. ~Ὅτε ὑπήρχετο ἡ γραφικὴ
[10, 8]	~Ἀριστοτέλης ὁ Κυρηναῖος ἔλεγε μὴ	δεῖν	εὐεργεσίαν παρά τινος προσίεσθαι· ἢ
[10, 17]	δὲ καὶ Κλέωνα πρὸ τοῦ	παρελθεῖν	ἐπὶ τὰ κοινὰ μηδὲν τῶν
[10, 1]	τὸν υἱὸν ἦγεν ἐς Ὀλύμπια	ἀθλεῖν.	κωλυόντων δὲ αὐτὴν τῶν Ἑλλανοδικῶν
[10, 5]	πλὴν τῶν κρεῶν. παραχρῆμα οὖν	ὀνειροπολεῖν	τὸν θάνατον, εἰδυῖαν ἐς ὅ
[10, 9]	τὴν λοπάδα. ἐπεὶ δὲ ἔφατο	πωλεῖν	αὐτὴν τὸν κάπηλον πολλοῦ, ταύτῃ
[10, 11]	τε λεκτέα καὶ τὰ πρακτέα	ἀποθανεῖν	ἐν καλῷ ἐστιν· ἐμὲ δὲ
[10, 15]	ἐμνηστεύοντο οἱ τῶν Ἑλλήνων δοκοῦντες	διαφέρειν.	ἔβλεπον δὲ ἄρα οὐκ ἐς
[10, 12]	~Ἀρχύτας ἔλεγεν ὥσπερ ἔργον ἐστὶν	εὑρεῖν	ἰχθὺν ἄκανθαν μὴ ἔχοντα, οὕτω
[10, 2]	ἐξ αὐτῆς ἐπιβουλὴν ὑπέσχετο ταῦτα	δράσειν·	οὐ μὴν ὡμίλησεν αὐτῇ ὁ
[10, 11]	εἶπε τοὺς εἰδότας ἃ δεῖ	πράττειν	ἐν τῷ βίῳ καὶ ἃ
[10, 14]	Φρύγας δὲ καὶ Λυδοὺς ἐργαστικωτάτους,	δουλεύειν	δέ. ~Τὰς Ἀριστείδου θυγατέρας ἔτι
[10, 9]	χρὴ δὲ καὶ τῶν τοιούτων	μνημονεύειν,	οὐκ ἐς ζῆλον αὐτῶν, ἀλλ´
[10, 16]	ἀλλ´ ἔτι μᾶλλον ἐνέκειτο φιλοπόνως,	ἀκούειν	αὐτοῦ διψῶν, καὶ ἔλεγε σὺ
[10, 10]	ἀτέχνως εἴκαζον τὰ ζῷα, ὥστε	ἐπιγράφειν	αὐτοῖς τοὺς γραφέας τοῦτο βοῦς,
[10, 20]	ἐπέστειλε πρὸς Ἀγησίλαον, φίλον αὐτὸν	ἔχειν.	ἀντεπέστειλε δὲ Ἀγησίλαος ὅτι οὐ
[10, 8]	γὰρ ἀποδιδόναι πειρώμενον πράγματα ἂν	ἔχειν	ἢ μὴ ἀποδιδόντα ἀχάριστον φαίνεσθαι.
[10, 1]	παρελθοῦσα ἐδικαιολογήσατο πατέρα μὲν Ὀλυμπιονίκην	ἔχειν	καὶ τρεῖς ἀδελφοὺς καὶ αὐτὴ
[10, 17]	ἢ ἄρξασθαι πολιτεύεσθαι, τρία τάλαντα	ἔχειν	τὴν οὐσίαν τὴν πατρῴαν· ἐπεὶ
[10, 18]	δὲ ὄνομα ἐκ τοῦ συμβάντος	σχεῖν.	γενέσθαι μὲν αὐτὸν ἐκ Νύμφης,
[10, 18]	πεντήκοντα ταλάντων τὸν οἶκον ἀπέλιπε.	~Δάφνιν	τὸν βουκόλον λέγουσιν οἳ μὲν
[10, 4]	ὅπλων ὁδοιπορήσας, συμβαλὼν τοῖς πολεμίοις,	πρὶν	ἀναπαῦσαι τὸ στρατόπεδον, ἐκράτησε τῶν
[10, 17]	~Λέγει Κριτίας Θεμιστοκλέα τὸν Νεοκλέους	πρὶν	ἢ ἄρξασθαι πολιτεύεσθαι, τρία τάλαντα
[10, 5]	ὀφείλουσι καὶ ἐκεῖνοι τὴν ψυχὴν	πᾶσιν.	~Ἐκωμῳδοῦντο ἐς λεπτότητα Σαννυρίων ὁ
[10, 18]	δ´ ὑπ´ αὐτοῦ βουκολουμένας βοῦς	φασιν	ἀδελφὰς γεγονέναι τῶν Ἡλίου, ὧν
[10, 6]	πάνυ κατισχνῶσθαι τὸ σῶμα πεφιλιππιδῶσθαί	φασιν	ἔλεγον. μάρτυς Ἄλεξις. ~Οἰνοπίδης ὁ
[10, 18]	μέλη πρῶτον ᾔσθη, καὶ εἶχεν	ὑπόθεσιν	τὸ πάθος τὸ κατὰ τοὺς
[10, 21]	δὲ ἐσμὸς μελιττῶν ἐν τοῖς	χείλεσιν	αὐτοῦ καθίσασαι ὑπῇδον, τὴν τοῦ
[10, 9]	πολλοῦ, ταύτῃ μᾶλλον ἡδίων ἔσται‘	φησίν,	εἰ πλείονος αὐτὴν ὠνήσομαι. χρὴ
[10, 13]	ἑαυτὸν εἶπεν. εἰ γὰρ μὴ‘	φησὶν	ἐκεῖνος τοιαύτην δόξαν ὑπὲρ ἑαυτοῦ
[10, 7]	καὶ ἔφατο αὐτὸν ἑνὸς δέοντα	εἴκοσιν	ἐτῶν. ~Ἀριστοτέλης ὁ Κυρηναῖος ἔλεγε
[10, 18]	οἶκον ἀπέλιπε. ~Δάφνιν τὸν βουκόλον	λέγουσιν	οἳ μὲν ἐρώμενον Ἑρμοῦ, ἄλλοι
[10, 18]	αὐτόν, καὶ ἐπηπείλησεν ὅτι πεπρωμένον	ἐστὶν	αὐτὸν στερηθῆναι τῆς ὄψεως, ἐὰν
[10, 11]	τὰ πρακτέα ἀποθανεῖν ἐν καλῷ	ἐστιν·	ἐμὲ δὲ τὸν ἐπιστήμονα ἐκείνων
[10, 12]	ζῆν. ~Ἀρχύτας ἔλεγεν ὥσπερ ἔργον	ἐστὶν	εὑρεῖν ἰχθὺν ἄκανθαν μὴ ἔχοντα,
[10, 18]	ἔνθα τοῦ χρόνου ἡ χαριεστάτη	ἐστὶν	ἥβη τῶν καλῶν μειρακίων, ὥς
[10, 6]	καὶ Φιλιππίδης, καθ´ οὗ λόγος	ἐστὶν	Ὑπερίδῃ, λεπτότατος ἦν. ὅθεν καὶ
[10, 20]	~Ὅτι ὁ Πέρσης ἐπέστειλε πρὸς	Ἀγησίλαον,	φίλον αὐτὸν ἔχειν. ἀντεπέστειλε δὲ
[10, 22]	Ἀλεξάνδρου καὶ Μακεδόνων ῥόπαλον λαβών,	Κόρραγον	τὸν Μακεδόνα ὁπλίτην καταμονομαχήσας καὶ
[10, 6]	κατισχνῶσθαι τὸ σῶμα πεφιλιππιδῶσθαί φασιν	ἔλεγον.	μάρτυς Ἄλεξις. ~Οἰνοπίδης ὁ Χῖος
[10, 12]	πρέπει ζῆν. ~Ἀρχύτας ἔλεγεν ὥσπερ	ἔργον	ἐστὶν εὑρεῖν ἰχθὺν ἄκανθαν μὴ
[10, 6]	ὑπὸ πολεμίων ἁλοὺς καὶ ἐπὶ	ζυγὸν	ἀναβληθεὶς ὀβολοῦ ὁλκὴν εὑρέθη ἔχων,
[10, 4]	τοῖς πολεμίοις, πρὶν ἀναπαῦσαι τὸ	στρατόπεδον,	ἐκράτησε τῶν ἐχθρῶν. ~Φρύγιος οὗτος
[10, 21]	ἐν τοῖς χείλεσιν αὐτοῦ καθίσασαι	ὑπῇδον,	τὴν τοῦ Πλάτωνος εὐγλωττίαν μαντευόμεναι
[10, 10]	καὶ σπαργάνοις, οὕτως ἄρα ἀτέχνως	εἴκαζον	τὰ ζῷα, ὥστε ἐπιγράφειν αὐτοῖς
[10, 15]	ἐς τὸν βίον Ἀριστείδου, οὐδὲ	ἐθαύμαζον	αὐτοῦ τὴν δικαιοσύνην, ἐπεὶ τούτων
[10, 2]	καὶ ἐθεάσατο Ὀλύμπια. ~Εὐβώταν τὸν	Κυρηναῖον	ἰδοῦσα Λαῒς ἠράσθη αὐτοῦ θερμότατα,
[10, 18]	αὐτοῦ. καὶ Στησίχορόν γε τὸν	Ἱμεραῖον	τῆς τοιαύτης μελοποιίας ὑπάρξασθαι. ~Εὐρυδάμας
[10, 15]	δὲ ἄρα οὐκ ἐς τὸν	βίον	Ἀριστείδου, οὐδὲ ἐθαύμαζον αὐτοῦ τὴν
[10, 7]	ἀνέθηκεν ἐν Ὀλυμπίοις τὸ χαλκοῦν	γραμματεῖον,	ἐγγράψας ἐν αὐτῷ τὴν ἀστρολογίαν
[10, 14]	ἀδελφὴ τῆς ἐλευθερίας ἐστί. καὶ	μαρτύριον	ἔλεγεν ἀνδρειοτάτους καὶ ἐλευθεριωτάτους Ἰνδοὺς
[10, 21]	δὲ κατέκλινε Πλάτωνα ἐν ταῖς	πλησίον	μυρρίναις δασείαις οὔσαις καὶ πυκναῖς.
[10, 15]	σεμνοτάτου γάμου, παρ´ ἐμοὶ κριτῇ.	παραπλήσιον	δὲ καὶ ἐπὶ Λυσάνδρου· μαθόντες
[10, 1]	~Φερενίκη τὸν	υἱὸν	ἦγεν ἐς Ὀλύμπια ἀθλεῖν. κωλυόντων
[10, 18]	μὲν ἐρώμενον Ἑρμοῦ, ἄλλοι δὲ	υἱόν·	τὸ δὲ ὄνομα ἐκ τοῦ
[10, 13]	ὑβριστής, καὶ τὸ ἔτι τούτων	αἴσχιον,	ὅτι τὴν ἀσπίδα ἀπέβαλεν. οὐκ
[10, 17]	μετὰ δὲ πεντήκοντα ταλάντων τὸν	οἶκον	ἀπέλιπε. ~Δάφνιν τὸν βουκόλον λέγουσιν
[10, 22]	Διώξιππος παρόντος Ἀλεξάνδρου καὶ Μακεδόνων	ῥόπαλον	λαβών, Κόρραγον τὸν Μακεδόνα ὁπλίτην
[10, 20]	δὲ εἴη Λακεδαιμονίοις κοινῇ φίλος,	δῆλον	ὅτι καὶ αὐτοῦ ἔσται· ἐφ´
[10, 9]	τῶν τοιούτων μνημονεύειν, οὐκ ἐς	ζῆλον	αὐτῶν, ἀλλ´ ὥστε φεύγειν αὐτά.
[10, 9]	δὲ ἔφατο πωλεῖν αὐτὴν τὸν	κάπηλον	πολλοῦ, ταύτῃ μᾶλλον ἡδίων ἔσται‘
[10, 20]	δὲ Ἀγησίλαος ὅτι οὐ δυνατὸν	φίλον	αὐτὸν Ἀγησιλάου ἰδίᾳ εἶναι· εἰ
[10, 20]	ὁ Πέρσης ἐπέστειλε πρὸς Ἀγησίλαον,	φίλον	αὐτὸν ἔχειν. ἀντεπέστειλε δὲ Ἀγησίλαος
[10, 16]	δὲ οὐκ ἀπηλλάττετο, ἀλλ´ ἔτι	μᾶλλον	ἐνέκειτο φιλοπόνως, ἀκούειν αὐτοῦ διψῶν,
[10, 9]	αὐτὴν τὸν κάπηλον πολλοῦ, ταύτῃ	μᾶλλον	ἡδίων ἔσται‘ φησίν, εἰ πλείονος
[10, 18]	τὸν οἶκον ἀπέλιπε. ~Δάφνιν τὸν	βουκόλον	λέγουσιν οἳ μὲν ἐρώμενον Ἑρμοῦ,
[10, 15]	γὰρ αὐτὸν εἶναι πένητα, τὸν	γάμον	ἀπέδρασαν. ~Ἐπεὶ ὁ Ἀντισθένης πολλοὺς
[10, 1]	Ὀλυμπίων ἀγωνιστήν· καὶ ἐξενίκησε τὸν	δῆμον	καὶ τὸν εἴργοντα νόμον τῆς
[10, 1]	τὸν δῆμον καὶ τὸν εἴργοντα	νόμον	τῆς θέας τὰς γυναῖκας, καὶ
[10, 14]	καὶ Πέρσας, ἀμφοτέρους δὲ πρὸς	χρηματισμὸν	ἀργοτάτους εἶναι· Φρύγας δὲ καὶ
[10, 11]	ἵππος, τοῦτο δένδρον. ~Ἤλγει τὸν	ὦμον	Διογένης ἢ τρωθεὶς οἶμαι ἢ
[10, 12]	ἔχοντα, οὕτω καὶ ἄνθρωπον μὴ	κεκτημένον	τι δολερὸν καὶ ἀκανθῶδες. ~Αἰτιᾶται
[10, 18]	τὸν βουκόλον λέγουσιν οἳ μὲν	ἐρώμενον	Ἑρμοῦ, ἄλλοι δὲ υἱόν· τὸ
[10, 8]	τινος προσίεσθαι· ἢ γὰρ ἀποδιδόναι	πειρώμενον	πράγματα ἂν ἔχειν ἢ μὴ
[10, 18]	πλησιάσαι αὐτόν, καὶ ἐπηπείλησεν ὅτι	πεπρωμένον	ἐστὶν αὐτὸν στερηθῆναι τῆς ὄψεως,
[10, 20]	ἔσται· ἐφ´ ἅπασι γὰρ καὶ	ἐκεῖνον	ἀριθμεῖσθαι. ~Ὅτι τὸν Πλάτωνα ἡ
[10, 15]	δὲ οὐδὲν ἡγήσαντο εἶναι πρᾶγμα	κοινὸν	πρὸς τὰς κόρας· ἀποθανὼν γὰρ
[10, 6]	καὶ Ἱππώνακτα τὸν ποιητὴν οὐ	μόνον	γενέσθαι μικρὸν τὸ σῶμα ἀλλὰ
[10, 15]	οἱ τῶν Ἑλλήνων δοκοῦντες διαφέρειν.	ἔβλεπον	δὲ ἄρα οὐκ ἐς τὸν
[10, 10]	ἡ γραφικὴ τέχνη καὶ ἦν	τρόπον	τινὰ ἐν γάλαξι καὶ σπαργάνοις,
[10, 2]	τὰς ὁμολογίας τὰς πρὸς τὴν	ἄνθρωπον,	εἰκόνα γραψάμενος τῆς Λαΐδος ἐς
[10, 12]	ἄκανθαν μὴ ἔχοντα, οὕτω καὶ	ἄνθρωπον	μὴ κεκτημένον τι δολερὸν καὶ
[10, 13]	τῆς δούλης, οὔθ´ ὅτι καταλιπὼν	Πάρον	διὰ πενίαν καὶ ἀπορίαν ἦλθεν
[10, 10]	τοῦτο βοῦς, ἐκεῖνο ἵππος, τοῦτο	δένδρον.	~Ἤλγει τὸν ὦμον Διογένης ἢ
[10, 17]	τὰ κοινὰ μηδὲν τῶν οἰκείων	ἐλεύθερον	εἶναι· μετὰ δὲ πεντήκοντα ταλάντων
[10, 12]	καὶ ἄνθρωπον μὴ κεκτημένον τι	δολερὸν	καὶ ἀκανθῶδες. ~Αἰτιᾶται Κριτίας Ἀρχίλοχον
[10, 18]	ῥήτραν πρὸς ἀλλήλους. χρόνῳ δὲ	ὕστερον	βασιλέως θυγατρὸς ἐρασθείσης αὐτοῦ οἰνωθεὶς
[10, 6]	τὸν ποιητὴν οὐ μόνον γενέσθαι	μικρὸν	τὸ σῶμα ἀλλὰ καὶ λεπτόν.
[10, 18]	κατὰ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ. καὶ	Στησίχορόν	γε τὸν Ἱμεραῖον τῆς τοιαύτης
[10, 13]	πενίαν καὶ ἀπορίαν ἦλθεν ἐς	Θάσον,	οὔθ´ ὅτι ἐλθὼν τοῖς ἐνταῦθα
[10, 1]	κωλυόντων δὲ αὐτὴν τῶν Ἑλλανοδικῶν	τὸν	ἀγῶνα θεάσασθαι, παρελθοῦσα ἐδικαιολογήσατο πατέρα
[10, 22]	αὐτοῦ τὸ ξυστὸν καὶ ἁρπάσας	τὸν	ἄνδρα σὺν τῇ πανοπλίᾳ, ἐπιβὰς
[10, 22]	σὺν τῇ πανοπλίᾳ, ἐπιβὰς ἐπὶ	τὸν	αὐχένα αὐτοῦ κειμένου τὴν μάχαιραν
[10, 15]	ἔβλεπον δὲ ἄρα οὐκ ἐς	τὸν	βίον Ἀριστείδου, οὐδὲ ἐθαύμαζον αὐτοῦ
[10, 18]	ταλάντων τὸν οἶκον ἀπέλιπε. ~Δάφνιν	τὸν	βουκόλον λέγουσιν οἳ μὲν ἐρώμενον
[10, 15]	μαθόντες γὰρ αὐτὸν εἶναι πένητα,	τὸν	γάμον ἀπέδρασαν. ~Ἐπεὶ ὁ Ἀντισθένης
[10, 1]	παῖδα Ὀλυμπίων ἀγωνιστήν· καὶ ἐξενίκησε	τὸν	δῆμον καὶ τὸν εἴργοντα νόμον
[10, 1]	καὶ ἐξενίκησε τὸν δῆμον καὶ	τὸν	εἴργοντα νόμον τῆς θέας τὰς
[10, 11]	ἐν καλῷ ἐστιν· ἐμὲ δὲ	τὸν	ἐπιστήμονα ἐκείνων πρέπει ζῆν. ~Ἀρχύτας
[10, 5]	τῶν κρεῶν. παραχρῆμα οὖν ὀνειροπολεῖν	τὸν	θάνατον, εἰδυῖαν ἐς ὅ τι
[10, 18]	ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ. καὶ Στησίχορόν γε	τὸν	Ἱμεραῖον τῆς τοιαύτης μελοποιίας ὑπάρξασθαι.
[10, 9]	ἐπεὶ δὲ ἔφατο πωλεῖν αὐτὴν	τὸν	κάπηλον πολλοῦ, ταύτῃ μᾶλλον ἡδίων
[10, 2]	γυναῖκας, καὶ ἐθεάσατο Ὀλύμπια. ~Εὐβώταν	τὸν	Κυρηναῖον ἰδοῦσα Λαῒς ἠράσθη αὐτοῦ
[10, 22]	καὶ Μακεδόνων ῥόπαλον λαβών, Κόρραγον	τὸν	Μακεδόνα ὁπλίτην καταμονομαχήσας καὶ ἐκκρούσας
[10, 7]	ἑνὸς δεόντων ἑξήκοντα ἐτῶν, φήσας	τὸν	μέγαν ἐνιαυτὸν εἶναι τοῦτον. Ὅτι
[10, 7]	τοῦ ἡλίου τροπὰς κατεγράψατο, καὶ	τὸν	μέγαν ἐνιαυτὸν ὡς ἔλεγεν εὗρε,
[10, 17]	ὑπερησπάσατο αὐτόν. ~Λέγει Κριτίας Θεμιστοκλέα	τὸν	Νεοκλέους πρὶν ἢ ἄρξασθαι πολιτεύεσθαι,
[10, 17]	εἶναι· μετὰ δὲ πεντήκοντα ταλάντων	τὸν	οἶκον ἀπέλιπε. ~Δάφνιν τὸν βουκόλον
[10, 22]	μάχαιραν ἣν ὑπέζωστο ὑφαρπάσας ἀπέκτεινε	τὸν	ὁπλίτην. ἐμισήθη δὲ ὑπὸ Ἀλεξάνδρου.
[10, 9]	θεοί) τηνικαῦτα οὐκ ἐνεγκὼν προσέταξε	τὸν	παῖδα πρίασθαι τὴν λοπάδα. ἐπεὶ
[10, 21]	γὰρ καὶ ἐκεῖνον ἀριθμεῖσθαι. ~Ὅτι	τὸν	Πλάτωνα ἡ Περικτιόνη ἔφερεν ἐν
[10, 6]	ἄνοσος. λέγουσι δὲ καὶ Ἱππώνακτα	τὸν	ποιητὴν οὐ μόνον γενέσθαι μικρὸν
[10, 1]	~Φερενίκη	τὸν	υἱὸν ἦγεν ἐς Ὀλύμπια ἀθλεῖν.
[10, 11]	ἐκεῖνο ἵππος, τοῦτο δένδρον. ~Ἤλγει	τὸν	ὦμον Διογένης ἢ τρωθεὶς οἶμαι
[10, 17]	ἐδημεύθη αὐτοῦ ἡ οὐσία, κατεφωράθη	ἑκατὸν	ταλάντων πλείω οὐσίαν ἔχων. ὁμοίως
[10, 5]	κρεῶν. παραχρῆμα οὖν ὀνειροπολεῖν τὸν	θάνατον,	εἰδυῖαν ἐς ὅ τι τοῖς
[10, 20]	ἀντεπέστειλε δὲ Ἀγησίλαος ὅτι οὐ	δυνατὸν	φίλον αὐτὸν Ἀγησιλάου ἰδίᾳ εἶναι·
[10, 6]	μικρὸν τὸ σῶμα ἀλλὰ καὶ	λεπτόν.	ἀλλὰ καὶ Φιλιππίδης, καθ´ οὗ
[10, 2]	γυνὴ ἡ νόμῳ γημαμένη αὐτῷ	παμμέγιστον	ἀνδριάντα ἐν Κυρήνῃ ἀνέστησεν, αὐτὸν
[10, 8]	ἂν ἔχειν ἢ μὴ ἀποδιδόντα	ἀχάριστον	φαίνεσθαι. ~Φιλόξενος λίχνος ἦν καὶ
[10, 22]	καταμονομαχήσας καὶ ἐκκρούσας αὐτοῦ τὸ	ξυστὸν	καὶ ἁρπάσας τὸν ἄνδρα σὺν
[10, 20]	Ἀγησίλαος ὅτι οὐ δυνατὸν φίλον	αὐτὸν	Ἀγησιλάου ἰδίᾳ εἶναι· εἰ δὲ
[10, 2]	παμμέγιστον ἀνδριάντα ἐν Κυρήνῃ ἀνέστησεν,	αὐτὸν	ἀμειβομένη τῆς σωφροσύνης. ~Τὰ τῶν
[10, 15]	καὶ ἐπὶ Λυσάνδρου· μαθόντες γὰρ	αὐτὸν	εἶναι πένητα, τὸν γάμον ἀπέδρασαν.
[10, 18]	τοῦ συμβάντος σχεῖν. γενέσθαι μὲν	αὐτὸν	ἐκ Νύμφης, τεχθέντα δὲ ἐκτεθῆναι
[10, 7]	ὡς ἔλεγεν εὗρε, καὶ ἔφατο	αὐτὸν	ἑνὸς δέοντα εἴκοσιν ἐτῶν. ~Ἀριστοτέλης
[10, 20]	Πέρσης ἐπέστειλε πρὸς Ἀγησίλαον, φίλον	αὐτὸν	ἔχειν. ἀντεπέστειλε δὲ Ἀγησίλαος ὅτι
[10, 18]	δὲ ἐποίησε μηδεμιᾷ ἄλλῃ πλησιάσαι	αὐτόν,	καὶ ἐπηπείλησεν ὅτι πεπρωμένον ἐστὶν
[10, 16]	τῶν σῶν. ὃ δὲ ὑπερησπάσατο	αὐτόν.	~Λέγει Κριτίας Θεμιστοκλέα τὸν Νεοκλέους
[10, 18]	καὶ ἐπηπείλησεν ὅτι πεπρωμένον ἐστὶν	αὐτὸν	στερηθῆναι τῆς ὄψεως, ἐὰν παραβῇ·
[10, 13]	~Αἰτιᾶται Κριτίας Ἀρχίλοχον ὅτι κάκιστα	ἑαυτὸν	εἶπεν. εἰ γὰρ μὴ‘ φησὶν
[10, 9]	καπηλείῳ τέως μὲν εὐφραίνετο καὶ	ἑαυτὸν	εἱστία τῇ ὀσμῇ· ἐπεὶ δὲ
[10, 7]	ἑξήκοντα ἐτῶν, φήσας τὸν μέγαν	ἐνιαυτὸν	εἶναι τοῦτον. Ὅτι Μέτων ὁ
[10, 7]	τροπὰς κατεγράψατο, καὶ τὸν μέγαν	ἐνιαυτὸν	ὡς ἔλεγεν εὗρε, καὶ ἔφατο
[10, 11]	οὐκ ἀποθνήσκεις, ὦ Διόγενες, καὶ	σαυτὸν	ἀπαλλάττεις κακῶν; ὃ δὲ εἶπε
[10, 13]	ἦν ὁ Ἀρχίλοχος μάρτυς ἑαυτῷ,	τοιοῦτον	κλέος ἀπολιπὼν καὶ τοιαύτην ἑαυτῷ
[10, 7]	φήσας τὸν μέγαν ἐνιαυτὸν εἶναι	τοῦτον.	Ὅτι Μέτων ὁ Λευκονοιεὺς ἀστρολόγος
[10, 18]	δὲ τούτου τὰ βουκολικὰ μέλη	πρῶτον	ᾔσθη, καὶ εἶχεν ὑπόθεσιν τὸ
[10, 18]	καλῷ ὄντι καὶ νέῳ καὶ	πρῶτον	ὑπηνήτῃ, ἔνθα τοῦ χρόνου ἡ
[10, 18]	τῆς ὄψεως, ἐὰν παραβῇ· καὶ	εἶχον	ὑπὲρ τούτων ῥήτραν πρὸς ἀλλήλους.
[10, 16]	φιλοσοφίαν, οἳ δὲ οὐδὲν αὐτῷ	προσεῖχον,	τέλος ἀγανακτήσας οὐδένα προσίετο. καὶ
[10, 13]	ἑαυτῷ φήμην. ταῦτα οὐκ ἐγὼ	Ἀρχίλοχον	αἰτιῶμαι, ἀλλὰ Κριτίας. ~Σωκράτης ἔλεγεν
[10, 13]	δολερὸν καὶ ἀκανθῶδες. ~Αἰτιᾶται Κριτίας	Ἀρχίλοχον	ὅτι κάκιστα ἑαυτὸν εἶπεν. εἰ
[10, 5]	ὁ δὲ λόγος φησὶ τὴν	ὗν	ἐὰν αὐτῆς τις ἅψηται, βοᾶν
[10, 12]	ἔλεγεν ὥσπερ ἔργον ἐστὶν εὑρεῖν	ἰχθὺν	ἄκανθαν μὴ ἔχοντα, οὕτω καὶ
[10, 15]	μετὰ ταῦτα ἐπέμειναν τῇ μνηστείᾳ.	νῦν	δὲ ὃ μὲν ἀπέθανεν, οἳ
[10, 5]	πάντα· ἴσασι γὰρ ὅτι ὥσπερ	οὖν	αἱ ὗς ὀφείλουσι καὶ ἐκεῖνοι
[10, 11]	αὐτὸς ὡμολόγει εἶναι. σοὶ μὲν	οὖν‘	ἔφη οὐκ εἰδότι τά τε
[10, 16]	ἀγανακτήσας οὐδένα προσίετο. καὶ Διογένην	οὖν	ἤλαυνεν ἀπὸ τῆς συνουσίας αὑτοῦ.
[10, 2]	μετὰ τὴν ἀγωνίαν ἦν. νικήσας	οὖν	ἵνα μὴ δόξῃ διαφθεῖραι τὰς
[10, 5]	τι πλὴν τῶν κρεῶν. παραχρῆμα	οὖν	ὀνειροπολεῖν τὸν θάνατον, εἰδυῖαν ἐς
[10, 11]	ἀχθομένων αὐτῷ κατεκερτόμει λέγων τί	οὖν	οὐκ ἀποθνήσκεις, ὦ Διόγενες, καὶ
[10, 9]	ἦν καὶ γαστρὸς ἥττων. λοπάδος	οὖν	ποτε ἑψομένης ἐν καπηλείῳ τέως
[10, 7]	ἀστρολόγος ἀνέθηκεν ἐν Ὀλυμπίοις τὸ	χαλκοῦν	γραμματεῖον, ἐγγράψας ἐν αὐτῷ τὴν
[10, 22]	ξυστὸν καὶ ἁρπάσας τὸν ἄνδρα	σὺν	τῇ πανοπλίᾳ, ἐπιβὰς ἐπὶ τὸν
[10, 2]	μὴ παραβῆναι τὰς συνθήκας. ἀνθ´	ὧν	ἡ γυνὴ ἡ νόμῳ γημαμένη
[10, 11]	λέγειν, τούτους γε ζῆν προσήκει,	ὧν	καὶ αὐτὸς ὡμολόγει εἶναι. σοὶ
[10, 18]	φασιν ἀδελφὰς γεγονέναι τῶν Ἡλίου,	ὧν	Ὅμηρος ἐν Ὀδυσσείᾳ μέμνηται. βουκολῶν
[10, 22]	παρόντος Ἀλεξάνδρου καὶ Μακεδόνων ῥόπαλον	λαβών,	Κόρραγον τὸν Μακεδόνα ὁπλίτην καταμονομαχήσας
[10, 16]	σκληράν, ὥστε με ἀπελάσαι τῶν	διατριβῶν	τῶν σῶν. ὃ δὲ ὑπερησπάσατο
[10, 2]	Λαΐδος ἐς τὴν Κυρήνην ἐκόμισε,	λέγων	ἄγειν Λαΐδα καὶ μὴ παραβῆναι
[10, 11]	τῶν τις ἀχθομένων αὐτῷ κατεκερτόμει	λέγων	τί οὖν οὐκ ἀποθνήσκεις, ὦ
[10, 5]	οὔτε ἄλλο τι πλὴν τῶν	κρεῶν.	παραχρῆμα οὖν ὀνειροπολεῖν τὸν θάνατον,
[10, 13]	ἦλθεν ἐς Θάσον, οὔθ´ ὅτι	ἐλθὼν	τοῖς ἐνταῦθα ἐχθρὸς ἐγένετο, οὔτε
[10, 9]	τὸν κάπηλον πολλοῦ, ταύτῃ μᾶλλον	ἡδίων	ἔσται‘ φησίν, εἰ πλείονος αὐτὴν
[10, 17]	ἐπὶ τὰ κοινὰ μηδὲν τῶν	οἰκείων	ἐλεύθερον εἶναι· μετὰ δὲ πεντήκοντα
[10, 18]	χαριεστάτη ἐστὶν ἥβη τῶν καλῶν	μειρακίων,	ὥς πού φησι καὶ Ὅμηρος.
[10, 6]	ὁ τραγῳδίας ποιητὴς καὶ Κινησίας	κυκλίων	χορῶν καὶ Φιλητᾶς ποιητὴς ἑξαμέτρων.
[10, 6]	Ἀρχέστρατος δὲ ὁ μάντις ὑπὸ	πολεμίων	ἁλοὺς καὶ ἐπὶ ζυγὸν ἀναβληθεὶς
[10, 19]	ὑπὸ τοῦ ἀνταγωνιστοῦ τοὺς ὀδόντας,	καταπιὼν	δὲ αὐτούς, ἵνα μὴ αἴσθηται
[10, 1]	τρεῖς ἀδελφοὺς καὶ αὐτὴ παῖδα	Ὀλυμπίων	ἀγωνιστήν· καὶ ἐξενίκησε τὸν δῆμον
[10, 6]	ψυχὴν πᾶσιν. ~Ἐκωμῳδοῦντο ἐς λεπτότητα	Σαννυρίων	ὁ κωμῳδίας ποιητὴς καὶ Μέλητος
[10, 11]	ὦ Διόγενες, καὶ σαυτὸν ἀπαλλάττεις	κακῶν;	ὃ δὲ εἶπε τοὺς εἰδότας
[10, 9]	οὔσης, ὦ θεοί) τηνικαῦτα οὐκ	ἐνεγκὼν	προσέταξε τὸν παῖδα πρίασθαι τὴν
[10, 1]	ἀθλεῖν. κωλυόντων δὲ αὐτὴν τῶν	Ἑλλανοδικῶν	τὸν ἀγῶνα θεάσασθαι, παρελθοῦσα ἐδικαιολογήσατο
[10, 3]	ἀμειβομένη τῆς σωφροσύνης. ~Τὰ τῶν	περδίκων	νεόττια ἐπειδὰν τάχιστα τοὺς πόδας
[10, 4]	στάδια ἐφεξῆς μεθ´ ὅπλων ὁδοιπορήσας,	συμβαλὼν	τοῖς πολεμίοις, πρὶν ἀναπαῦσαι τὸ
[10, 18]	ἡ χαριεστάτη ἐστὶν ἥβη τῶν	καλῶν	μειρακίων, ὥς πού φησι καὶ
[10, 18]	ὧν Ὅμηρος ἐν Ὀδυσσείᾳ μέμνηται.	βουκολῶν	δὲ κατὰ τὴν Σικελίαν ὁ
[10, 4]	τρὶς τετρακόσια στάδια ἐφεξῆς μεθ´	ὅπλων	ὁδοιπορήσας, συμβαλὼν τοῖς πολεμίοις, πρὶν
[10, 15]	πρᾶγμα κοινὸν πρὸς τὰς κόρας·	ἀποθανὼν	γὰρ ἐγνώσθη ὁ παῖς Λυσιμάχου
[10, 11]	ἐδόκει σφόδρα ἀλγεῖν, τῶν τις	ἀχθομένων	αὐτῷ κατεκερτόμει λέγων τί οὖν
[10, 15]	αὐτοῦ περιόντος ἐμνηστεύοντο οἱ τῶν	Ἑλλήνων	δοκοῦντες διαφέρειν. ἔβλεπον δὲ ἄρα
[10, 3]	τῶν νηττῶν νεόττια παραχρῆμα ἐξ	ὠδίνων	νήχεται. καὶ οἱ τῶν λεόντων
[10, 11]	ἐστιν· ἐμὲ δὲ τὸν ἐπιστήμονα	ἐκείνων	πρέπει ζῆν. ~Ἀρχύτας ἔλεγεν ὥσπερ
[10, 17]	τὴν πατρῴαν· ἐπεὶ δὲ τῶν	κοινῶν	προέστη εἶτα ἔφυγε, καὶ ἐδημεύθη
[10, 22]	~Ὅτι Διώξιππος παρόντος Ἀλεξάνδρου καὶ	Μακεδόνων	ῥόπαλον λαβών, Κόρραγον τὸν Μακεδόνα
[10, 13]	ἦν τῆς δούλης, οὔθ´ ὅτι	καταλιπὼν	Πάρον διὰ πενίαν καὶ ἀπορίαν
[10, 13]	Ἀρχίλοχος μάρτυς ἑαυτῷ, τοιοῦτον κλέος	ἀπολιπὼν	καὶ τοιαύτην ἑαυτῷ φήμην. ταῦτα
[10, 3]	τοῖς ὄνυξι τὰς μήτρας τῶν	μητέρων	πρὸς φῶς ἐπειγόμενοι. ~Ἀλέξανδρος ὁ
[10, 4]	ἀναπαῦσαι τὸ στρατόπεδον, ἐκράτησε τῶν	ἐχθρῶν.	~Φρύγιος οὗτος ὁ λόγος· ἔστι
[10, 6]	τραγῳδίας ποιητὴς καὶ Κινησίας κυκλίων	χορῶν	καὶ Φιλητᾶς ποιητὴς ἑξαμέτρων. Ἀρχέστρατος
[10, 6]	κυκλίων χορῶν καὶ Φιλητᾶς ποιητὴς	ἑξαμέτρων.	Ἀρχέστρατος δὲ ὁ μάντις ὑπὸ
[10, 16]	με ἀπελάσαι τῶν διατριβῶν τῶν	σῶν.	ὃ δὲ ὑπερησπάσατο αὐτόν. ~Λέγει
[10, 16]	βακτηρίαν σκληράν, ὥστε με ἀπελάσαι	τῶν	διατριβῶν τῶν σῶν. ὃ δὲ
[10, 1]	Ὀλύμπια ἀθλεῖν. κωλυόντων δὲ αὐτὴν	τῶν	Ἑλλανοδικῶν τὸν ἀγῶνα θεάσασθαι, παρελθοῦσα
[10, 15]	ἔτι αὐτοῦ περιόντος ἐμνηστεύοντο οἱ	τῶν	Ἑλλήνων δοκοῦντες διαφέρειν. ἔβλεπον δὲ
[10, 7]	ἐγγράψας ἐν αὐτῷ τὴν ἀστρολογίαν	τῶν	ἑνὸς δεόντων ἑξήκοντα ἐτῶν, φήσας
[10, 4]	πρὶν ἀναπαῦσαι τὸ στρατόπεδον, ἐκράτησε	τῶν	ἐχθρῶν. ~Φρύγιος οὗτος ὁ λόγος·
[10, 18]	βουκολουμένας βοῦς φασιν ἀδελφὰς γεγονέναι	τῶν	Ἡλίου, ὧν Ὅμηρος ἐν Ὀδυσσείᾳ
[10, 18]	χρόνου ἡ χαριεστάτη ἐστὶν ἥβη	τῶν	καλῶν μειρακίων, ὥς πού φησι
[10, 17]	οὐσίαν τὴν πατρῴαν· ἐπεὶ δὲ	τῶν	κοινῶν προέστη εἶτα ἔφυγε, καὶ
[10, 5]	γάλα οὔτε ἄλλο τι πλὴν	τῶν	κρεῶν. παραχρῆμα οὖν ὀνειροπολεῖν τὸν
[10, 3]	ἐξ ὠδίνων νήχεται. καὶ οἱ	τῶν	λεόντων δὲ σκύμνοι καταγράφουσι τοῖς
[10, 3]	καταγράφουσι τοῖς ὄνυξι τὰς μήτρας	τῶν	μητέρων πρὸς φῶς ἐπειγόμενοι. ~Ἀλέξανδρος
[10, 3]	ἤδη δρομικώτατά ἐστι. τὰ δὲ	τῶν	νηττῶν νεόττια παραχρῆμα ἐξ ὠδίνων
[10, 17]	παρελθεῖν ἐπὶ τὰ κοινὰ μηδὲν	τῶν	οἰκείων ἐλεύθερον εἶναι· μετὰ δὲ
[10, 3]	αὐτὸν ἀμειβομένη τῆς σωφροσύνης. ~Τὰ	τῶν	περδίκων νεόττια ἐπειδὰν τάχιστα τοὺς
[10, 16]	ὥστε με ἀπελάσαι τῶν διατριβῶν	τῶν	σῶν. ὃ δὲ ὑπερησπάσατο αὐτόν.
[10, 11]	ἐπεὶ δὲ ἐδόκει σφόδρα ἀλγεῖν,	τῶν	τις ἀχθομένων αὐτῷ κατεκερτόμει λέγων
[10, 9]	αὐτὴν ὠνήσομαι. χρὴ δὲ καὶ	τῶν	τοιούτων μνημονεύειν, οὐκ ἐς ζῆλον
[10, 7]	ἔφατο αὐτὸν ἑνὸς δέοντα εἴκοσιν	ἐτῶν.	~Ἀριστοτέλης ὁ Κυρηναῖος ἔλεγε μὴ
[10, 7]	ἀστρολογίαν τῶν ἑνὸς δεόντων ἑξήκοντα	ἐτῶν,	φήσας τὸν μέγαν ἐνιαυτὸν εἶναι
[10, 7]	μέγαν ἐνιαυτὸν εἶναι τοῦτον. Ὅτι	Μέτων	ὁ Λευκονοιεὺς ἀστρολόγος ἀνέστησε στήλας,
[10, 17]	αὐτοῦ ἡ οὐσία, κατεφωράθη ἑκατὸν	ταλάντων	πλείω οὐσίαν ἔχων. ὁμοίως δὲ
[10, 17]	ἐλεύθερον εἶναι· μετὰ δὲ πεντήκοντα	ταλάντων	τὸν οἶκον ἀπέλιπε. ~Δάφνιν τὸν
[10, 7]	αὐτῷ τὴν ἀστρολογίαν τῶν ἑνὸς	δεόντων	ἑξήκοντα ἐτῶν, φήσας τὸν μέγαν
[10, 3]	ὠδίνων νήχεται. καὶ οἱ τῶν	λεόντων	δὲ σκύμνοι καταγράφουσι τοῖς ὄνυξι
[10, 1]	υἱὸν ἦγεν ἐς Ὀλύμπια ἀθλεῖν.	κωλυόντων	δὲ αὐτὴν τῶν Ἑλλανοδικῶν τὸν
[10, 9]	~Φιλόξενος λίχνος ἦν καὶ γαστρὸς	ἥττων.	λοπάδος οὖν ποτε ἑψομένης ἐν
[10, 3]	δρομικώτατά ἐστι. τὰ δὲ τῶν	νηττῶν	νεόττια παραχρῆμα ἐξ ὠδίνων νήχεται.
[10, 21]	καὶ πυκναῖς. καθεύδοντι δὲ ἐσμὸς	μελιττῶν	ἐν τοῖς χείλεσιν αὐτοῦ καθίσασαι
[10, 9]	τοιούτων μνημονεύειν, οὐκ ἐς ζῆλον	αὐτῶν,	ἀλλ´ ὥστε φεύγειν αὐτά. ~Ὅτε
[10, 9]	ὠνήσομαι. χρὴ δὲ καὶ τῶν	τοιούτων	μνημονεύειν, οὐκ ἐς ζῆλον αὐτῶν,
[10, 13]	καὶ ὑβριστής, καὶ τὸ ἔτι	τούτων	αἴσχιον, ὅτι τὴν ἀσπίδα ἀπέβαλεν.
[10, 15]	ἐθαύμαζον αὐτοῦ τὴν δικαιοσύνην, ἐπεὶ	τούτων	γε εἰ ἦσαν ζηλωταί, κἂν
[10, 18]	ἐὰν παραβῇ· καὶ εἶχον ὑπὲρ	τούτων	ῥήτραν πρὸς ἀλλήλους. χρόνῳ δὲ
[10, 17]	κατεφωράθη ἑκατὸν ταλάντων πλείω οὐσίαν	ἔχων.	ὁμοίως δὲ καὶ Κλέωνα πρὸ
[10, 6]	ζυγὸν ἀναβληθεὶς ὀβολοῦ ὁλκὴν εὑρέθη	ἔχων,	ὥς φασι. καὶ Πανάρετος δὲ
[10, 16]	μᾶλλον ἐνέκειτο φιλοπόνως, ἀκούειν αὐτοῦ	διψῶν,	καὶ ἔλεγε σὺ μὲν παῖε,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 31/01/2008