Livre, Chap. |
[10, 5] |
ἴσασι
γὰρ
ὅτι
ὥσπερ
οὖν
|
αἱ |
ὗς
ὀφείλουσι
καὶ
ἐκεῖνοι
τὴν |
[10, 9] |
οὐκ
ἐνεγκὼν
προσέταξε
τὸν
παῖδα
|
πρίασθαι |
τὴν
λοπάδα.
ἐπεὶ
δὲ
ἔφατο |
[10, 17] |
Θεμιστοκλέα
τὸν
Νεοκλέους
πρὶν
ἢ
|
ἄρξασθαι |
πολιτεύεσθαι,
τρία
τάλαντα
ἔχειν
τὴν
|
[10, 18] |
τὸν
Ἱμεραῖον
τῆς
τοιαύτης
μελοποιίας
|
ὑπάρξασθαι. |
~Εὐρυδάμας
ὁ
Κυρηναῖος
πυγμὴν
ἐνίκησεν, |
[10, 1] |
αὐτὴν
τῶν
Ἑλλανοδικῶν
τὸν
ἀγῶνα
|
θεάσασθαι, |
παρελθοῦσα
ἐδικαιολογήσατο
πατέρα
μὲν
Ὀλυμπιονίκην |
[10, 8] |
μὴ
δεῖν
εὐεργεσίαν
παρά
τινος
|
προσίεσθαι· |
ἢ
γὰρ
ἀποδιδόναι
πειρώμενον
πράγματα |
[10, 18] |
ὄνομα
ἐκ
τοῦ
συμβάντος
σχεῖν.
|
γενέσθαι |
μὲν
αὐτὸν
ἐκ
Νύμφης,
τεχθέντα |
[10, 6] |
Ἱππώνακτα
τὸν
ποιητὴν
οὐ
μόνον
|
γενέσθαι |
μικρὸν
τὸ
σῶμα
ἀλλὰ
καὶ
|
[10, 8] |
ἔχειν
ἢ
μὴ
ἀποδιδόντα
ἀχάριστον
|
φαίνεσθαι. |
~Φιλόξενος
λίχνος
ἦν
καὶ
γαστρὸς |
[10, 16] |
ἐνταῦθα
ἤδη
καὶ
τῇ
βακτηρίᾳ
|
καθίξεσθαι |
αὐτοῦ
ἠπείλει·
καί
ποτε
καὶ |
[10, 17] |
τὸν
Νεοκλέους
πρὶν
ἢ
ἄρξασθαι
|
πολιτεύεσθαι, |
τρία
τάλαντα
ἔχειν
τὴν
οὐσίαν |
[10, 20] |
ἐφ´
ἅπασι
γὰρ
καὶ
ἐκεῖνον
|
ἀριθμεῖσθαι. |
~Ὅτι
τὸν
Πλάτωνα
ἡ
Περικτιόνη |
[10, 6] |
τὸ
πάνυ
κατισχνῶσθαι
τὸ
σῶμα
|
πεφιλιππιδῶσθαί |
φασιν
ἔλεγον.
μάρτυς
Ἄλεξις.
~Οἰνοπίδης |
[10, 6] |
ἦν.
ὅθεν
καὶ
τὸ
πάνυ
|
κατισχνῶσθαι |
τὸ
σῶμα
πεφιλιππιδῶσθαί
φασιν
ἔλεγον. |
[10, 11] |
δεῖ
πράττειν
ἐν
τῷ
βίῳ
|
καὶ |
ἃ
δεῖ
λέγειν,
τούτους
γε |
[10, 22] |
ἀπογνούς,
ὡς
μισηθεὶς
ὑπὸ
Ἀλεξάνδρου,
|
καὶ |
ἀθυμήσας
ἀπέθανεν.
|
[10, 12] |
ἄνθρωπον
μὴ
κεκτημένον
τι
δολερὸν
|
καὶ |
ἀκανθῶδες.
~Αἰτιᾶται
Κριτίας
Ἀρχίλοχον
ὅτι |
[10, 15] |
Λυσιμάχου
ὅτι
πένης
ἦν.
ὅπερ
|
καὶ
|
ἀνέστειλεν
ἐκείνους
τοὺς
κακοδαίμονας
ἐνδόξου |
[10, 12] |
ἰχθὺν
ἄκανθαν
μὴ
ἔχοντα,
οὕτω
|
καὶ |
ἄνθρωπον
μὴ
κεκτημένον
τι
δολερὸν |
[10, 13] |
ὅτι
καταλιπὼν
Πάρον
διὰ
πενίαν
|
καὶ |
ἀπορίαν
ἦλθεν
ἐς
Θάσον,
οὔθ´ |
[10, 22] |
καὶ
ἐκκρούσας
αὐτοῦ
τὸ
ξυστὸν
|
καὶ |
ἁρπάσας
τὸν
ἄνδρα
σὺν
τῇ |
[10, 1] |
Ὀλυμπιονίκην
ἔχειν
καὶ
τρεῖς
ἀδελφοὺς
|
καὶ |
αὐτὴ
παῖδα
Ὀλυμπίων
ἀγωνιστήν·
καὶ |
[10, 11] |
τούτους
γε
ζῆν
προσήκει,
ὧν
|
καὶ |
αὐτὸς
ὡμολόγει
εἶναι.
σοὶ
μὲν |
[10, 20] |
Λακεδαιμονίοις
κοινῇ
φίλος,
δῆλον
ὅτι
|
καὶ |
αὐτοῦ
ἔσται·
ἐφ´
ἅπασι
γὰρ |
[10, 9] |
ἀχάριστον
φαίνεσθαι.
~Φιλόξενος
λίχνος
ἦν
|
καὶ |
γαστρὸς
ἥττων.
λοπάδος
οὖν
ποτε |
[10, 5] |
τῇ
Αἰσώπου
οἱ
τύραννοι
ὑποπτεύοντες
|
καὶ |
δεδοικότες
πάντα·
ἴσασι
γὰρ
ὅτι |
[10, 16] |
προσεῖχον,
τέλος
ἀγανακτήσας
οὐδένα
προσίετο.
|
καὶ |
Διογένην
οὖν
ἤλαυνεν
ἀπὸ
τῆς |
[10, 9] |
ἐν
καπηλείῳ
τέως
μὲν
εὐφραίνετο
|
καὶ |
ἑαυτὸν
εἱστία
τῇ
ὀσμῇ·
ἐπεὶ |
[10, 17] |
τῶν
κοινῶν
προέστη
εἶτα
ἔφυγε,
|
καὶ |
ἐδημεύθη
αὐτοῦ
ἡ
οὐσία,
κατεφωράθη
|
[10, 1] |
νόμον
τῆς
θέας
τὰς
γυναῖκας,
|
καὶ |
ἐθεάσατο
Ὀλύμπια.
~Εὐβώταν
τὸν
Κυρηναῖον |
[10, 18] |
τὰ
βουκολικὰ
μέλη
πρῶτον
ᾔσθη,
|
καὶ |
εἶχεν
ὑπόθεσιν
τὸ
πάθος
τὸ
|
[10, 18] |
στερηθῆναι
τῆς
ὄψεως,
ἐὰν
παραβῇ·
|
καὶ |
εἶχον
ὑπὲρ
τούτων
ῥήτραν
πρὸς |
[10, 5] |
ὥσπερ
οὖν
αἱ
ὗς
ὀφείλουσι
|
καὶ |
ἐκεῖνοι
τὴν
ψυχὴν
πᾶσιν.
~Ἐκωμῳδοῦντο |
[10, 20] |
αὐτοῦ
ἔσται·
ἐφ´
ἅπασι
γὰρ
|
καὶ |
ἐκεῖνον
ἀριθμεῖσθαι.
~Ὅτι
τὸν
Πλάτωνα |
[10, 22] |
Κόρραγον
τὸν
Μακεδόνα
ὁπλίτην
καταμονομαχήσας
|
καὶ |
ἐκκρούσας
αὐτοῦ
τὸ
ξυστὸν
καὶ |
[10, 16] |
ἐνέκειτο
φιλοπόνως,
ἀκούειν
αὐτοῦ
διψῶν,
|
καὶ |
ἔλεγε
σὺ
μὲν
παῖε,
εἰ |
[10, 14] |
ἐστί.
καὶ
μαρτύριον
ἔλεγεν
ἀνδρειοτάτους
|
καὶ
|
ἐλευθεριωτάτους
Ἰνδοὺς
καὶ
Πέρσας,
ἀμφοτέρους |
[10, 16] |
δὲ
ἦν
λιπαρέστερος
ὁ
Διογένης
|
καὶ |
ἐνέκειτο,
ἐνταῦθα
ἤδη
καὶ
τῇ |
[10, 1] |
καὶ
αὐτὴ
παῖδα
Ὀλυμπίων
ἀγωνιστήν·
|
καὶ |
ἐξενίκησε
τὸν
δῆμον
καὶ
τὸν |
[10, 16] |
καθίξεσθαι
αὐτοῦ
ἠπείλει·
καί
ποτε
|
καὶ |
ἔπαισε
κατὰ
τῆς
κεφαλῆς.
ὃ |
[10, 18] |
ἐποίησε
μηδεμιᾷ
ἄλλῃ
πλησιάσαι
αὐτόν,
|
καὶ |
ἐπηπείλησεν
ὅτι
πεπρωμένον
ἐστὶν
αὐτὸν |
[10, 6] |
ὁ
μάντις
ὑπὸ
πολεμίων
ἁλοὺς
|
καὶ |
ἐπὶ
ζυγὸν
ἀναβληθεὶς
ὀβολοῦ
ὁλκὴν |
[10, 15] |
παρ´
ἐμοὶ
κριτῇ.
παραπλήσιον
δὲ
|
καὶ |
ἐπὶ
Λυσάνδρου·
μαθόντες
γὰρ
αὐτὸν
|
[10, 18] |
αὐτοῦ
οἰνωθεὶς
ἔλυσε
τὴν
ὁμολογίαν,
|
καὶ |
ἐπλησίασε
τῇ
κόρῃ.
ἐκ
δὲ |
[10, 7] |
μέγαν
ἐνιαυτὸν
ὡς
ἔλεγεν
εὗρε,
|
καὶ |
ἔφατο
αὐτὸν
ἑνὸς
δέοντα
εἴκοσιν |
[10, 10] |
~Ὅτε
ὑπήρχετο
ἡ
γραφικὴ
τέχνη
|
καὶ |
ἦν
τρόπον
τινὰ
ἐν
γάλαξι |
[10, 9] |
δὲ
αὐτῷ
ἐπετείνετο
ἡ
ὄρεξις
|
καὶ |
ἡττᾶτο
τῆς
φύσεως
(κακῆς
γε |
[10, 6] |
διετέλεσε
μέντοι
ἄνοσος.
λέγουσι
δὲ
|
καὶ |
Ἱππώνακτα
τὸν
ποιητὴν
οὐ
μόνον |
[10, 6] |
καὶ
Μέλητος
ὁ
τραγῳδίας
ποιητὴς
|
καὶ
|
Κινησίας
κυκλίων
χορῶν
καὶ
Φιλητᾶς |
[10, 17] |
πλείω
οὐσίαν
ἔχων.
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ
|
Κλέωνα
πρὸ
τοῦ
παρελθεῖν
ἐπὶ |
[10, 6] |
γενέσθαι
μικρὸν
τὸ
σῶμα
ἀλλὰ
|
καὶ
|
λεπτόν.
ἀλλὰ
καὶ
Φιλιππίδης,
καθ´ |
[10, 14] |
χρηματισμὸν
ἀργοτάτους
εἶναι·
Φρύγας
δὲ
|
καὶ
|
Λυδοὺς
ἐργαστικωτάτους,
δουλεύειν
δέ.
~Τὰς |
[10, 22] |
ἐντεῦθεν.
~Ὅτι
Διώξιππος
παρόντος
Ἀλεξάνδρου
|
καὶ |
Μακεδόνων
ῥόπαλον
λαβών,
Κόρραγον
τὸν |
[10, 5] |
ἐὰν
αὐτῆς
τις
ἅψηται,
βοᾶν
|
καὶ |
μάλα
γε
εἰκότως·
οὔτε
γὰρ |
[10, 14] |
ἀργία
ἀδελφὴ
τῆς
ἐλευθερίας
ἐστί.
|
καὶ |
μαρτύριον
ἔλεγεν
ἀνδρειοτάτους
καὶ
ἐλευθεριωτάτους |
[10, 6] |
λεπτότητα
Σαννυρίων
ὁ
κωμῳδίας
ποιητὴς
|
καὶ |
Μέλητος
ὁ
τραγῳδίας
ποιητὴς
καὶ
|
[10, 2] |
Κυρήνην
ἐκόμισε,
λέγων
ἄγειν
Λαΐδα
|
καὶ |
μὴ
παραβῆναι
τὰς
συνθήκας.
ἀνθ´
|
[10, 18] |
μία,
καὶ
ὡμίλησε
καλῷ
ὄντι
|
καὶ |
νέῳ
καὶ
πρῶτον
ὑπηνήτῃ,
ἔνθα |
[10, 3] |
νεόττια
παραχρῆμα
ἐξ
ὠδίνων
νήχεται.
|
καὶ |
οἱ
τῶν
λεόντων
δὲ
σκύμνοι
|
[10, 18] |
καλῶν
μειρακίων,
ὥς
πού
φησι
|
καὶ |
Ὅμηρος.
συνθήκας
δὲ
ἐποίησε
μηδεμιᾷ |
[10, 16] |
ἐγὼ
δὲ
ὑποθήσω
τὴν
κεφαλήν·
|
καὶ |
οὐκ
ἂν
οὕτως
ἐξεύροις
βακτηρίαν |
[10, 6] |
ὁλκὴν
εὑρέθη
ἔχων,
ὥς
φασι.
|
καὶ |
Πανάρετος
δὲ
λεπτότατος
ἦν·
διετέλεσε
|
[10, 2] |
ἰδοῦσα
Λαῒς
ἠράσθη
αὐτοῦ
θερμότατα,
|
καὶ |
περὶ
γάμου
λόγους
προσήνεγκεν.
ὃ |
[10, 14] |
ἔλεγεν
ἀνδρειοτάτους
καὶ
ἐλευθεριωτάτους
Ἰνδοὺς
|
καὶ |
Πέρσας,
ἀμφοτέρους
δὲ
πρὸς
χρηματισμὸν |
[10, 16] |
τῇ
βακτηρίᾳ
καθίξεσθαι
αὐτοῦ
ἠπείλει·
|
καί |
ποτε
καὶ
ἔπαισε
κατὰ
τῆς |
[10, 18] |
ὡμίλησε
καλῷ
ὄντι
καὶ
νέῳ
|
καὶ |
πρῶτον
ὑπηνήτῃ,
ἔνθα
τοῦ
χρόνου |
[10, 21] |
ταῖς
πλησίον
μυρρίναις
δασείαις
οὔσαις
|
καὶ |
πυκναῖς.
καθεύδοντι
δὲ
ἐσμὸς
μελιττῶν |
[10, 11] |
οὖν
οὐκ
ἀποθνήσκεις,
ὦ
Διόγενες,
|
καὶ |
σαυτὸν
ἀπαλλάττεις
κακῶν;
ὃ
δὲ |
[10, 15] |
τοὺς
κακοδαίμονας
ἐνδόξου
τε
ἅμα
|
καὶ |
σεμνοτάτου
γάμου,
παρ´
ἐμοὶ
κριτῇ. |
[10, 10] |
ἦν
τρόπον
τινὰ
ἐν
γάλαξι
|
καὶ |
σπαργάνοις,
οὕτως
ἄρα
ἀτέχνως
εἴκαζον |
[10, 18] |
τὸ
κατὰ
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
αὐτοῦ.
|
καὶ |
Στησίχορόν
γε
τὸν
Ἱμεραῖον
τῆς |
[10, 11] |
οὐκ
εἰδότι
τά
τε
λεκτέα
|
καὶ |
τὰ
πρακτέα
ἀποθανεῖν
ἐν
καλῷ
|
[10, 7] |
ὁ
Λευκονοιεὺς
ἀστρολόγος
ἀνέστησε
στήλας,
|
καὶ |
τὰς
τοῦ
ἡλίου
τροπὰς
κατεγράψατο, |
[10, 16] |
Διογένης
καὶ
ἐνέκειτο,
ἐνταῦθα
ἤδη
|
καὶ |
τῇ
βακτηρίᾳ
καθίξεσθαι
αὐτοῦ
ἠπείλει· |
[10, 13] |
οὔτε
ὅτι
λάγνος
καὶ
ὑβριστής,
|
καὶ |
τὸ
ἔτι
τούτων
αἴσχιον,
ὅτι |
[10, 6] |
ἐστὶν
Ὑπερίδῃ,
λεπτότατος
ἦν.
ὅθεν
|
καὶ |
τὸ
πάνυ
κατισχνῶσθαι
τὸ
σῶμα |
[10, 13] |
μάρτυς
ἑαυτῷ,
τοιοῦτον
κλέος
ἀπολιπὼν
|
καὶ |
τοιαύτην
ἑαυτῷ
φήμην.
ταῦτα
οὐκ |
[10, 1] |
ἀγωνιστήν·
καὶ
ἐξενίκησε
τὸν
δῆμον
|
καὶ |
τὸν
εἴργοντα
νόμον
τῆς
θέας |
[10, 7] |
τὰς
τοῦ
ἡλίου
τροπὰς
κατεγράψατο,
|
καὶ
|
τὸν
μέγαν
ἐνιαυτὸν
ὡς
ἔλεγεν |
[10, 13] |
μὴν
ὅτι
ὁμοίως
τοὺς
φίλους
|
καὶ |
τοὺς
ἐχθροὺς
κακῶς
ἔλεγε.
πρὸς |
[10, 1] |
ἐδικαιολογήσατο
πατέρα
μὲν
Ὀλυμπιονίκην
ἔχειν
|
καὶ |
τρεῖς
ἀδελφοὺς
καὶ
αὐτὴ
παῖδα |
[10, 9] |
πλείονος
αὐτὴν
ὠνήσομαι.
χρὴ
δὲ
|
καὶ
|
τῶν
τοιούτων
μνημονεύειν,
οὐκ
ἐς |
[10, 13] |
αὐτοῦ
μαθόντες,
οὔτε
ὅτι
λάγνος
|
καὶ |
ὑβριστής,
καὶ
τὸ
ἔτι
τούτων
|
[10, 6] |
ποιητὴς
καὶ
Κινησίας
κυκλίων
χορῶν
|
καὶ |
Φιλητᾶς
ποιητὴς
ἑξαμέτρων.
Ἀρχέστρατος
δὲ |
[10, 6] |
σῶμα
ἀλλὰ
καὶ
λεπτόν.
ἀλλὰ
|
καὶ |
Φιλιππίδης,
καθ´
οὗ
λόγος
ἐστὶν
|
[10, 18] |
Δάφνις,
ἠράσθη
αὐτοῦ
νύμφη
μία,
|
καὶ
|
ὡμίλησε
καλῷ
ὄντι
καὶ
νέῳ |
[10, 11] |
τὸν
ὦμον
Διογένης
ἢ
τρωθεὶς
|
οἶμαι |
ἢ
ἐξ
ἄλλης
τινὸς
αἰτίας. |
[10, 9] |
ἔσται‘
φησίν,
εἰ
πλείονος
αὐτὴν
|
ὠνήσομαι. |
χρὴ
δὲ
καὶ
τῶν
τοιούτων |
[10, 13] |
φήμην.
ταῦτα
οὐκ
ἐγὼ
Ἀρχίλοχον
|
αἰτιῶμαι, |
ἀλλὰ
Κριτίας.
~Σωκράτης
ἔλεγεν
ὅτι |
[10, 21] |
ὑπῇδον,
τὴν
τοῦ
Πλάτωνος
εὐγλωττίαν
|
μαντευόμεναι
|
ἐντεῦθεν.
~Ὅτι
Διώξιππος
παρόντος
Ἀλεξάνδρου |
[10, 18] |
αὐτοῦ
βουκολουμένας
βοῦς
φασιν
ἀδελφὰς
|
γεγονέναι |
τῶν
Ἡλίου,
ὧν
Ὅμηρος
ἐν |
[10, 2] |
λέγων
ἄγειν
Λαΐδα
καὶ
μὴ
|
παραβῆναι |
τὰς
συνθήκας.
ἀνθ´
ὧν
ἡ |
[10, 18] |
αὐτὸν
ἐκ
Νύμφης,
τεχθέντα
δὲ
|
ἐκτεθῆναι |
ἐν
δάφνῃ.
τὰς
δ´
ὑπ´ |
[10, 18] |
ἐπηπείλησεν
ὅτι
πεπρωμένον
ἐστὶν
αὐτὸν
|
στερηθῆναι |
τῆς
ὄψεως,
ἐὰν
παραβῇ·
καὶ |
[10, 20] |
δυνατὸν
φίλον
αὐτὸν
Ἀγησιλάου
ἰδίᾳ
|
εἶναι· |
εἰ
δὲ
εἴη
Λακεδαιμονίοις
κοινῇ |
[10, 5] |
τοῖς
χρησομένοις
αὐτῇ
πέφυκε
λυσιτελὴς
|
εἶναι. |
ἐοίκασι
δὲ
τῇ
ὑὶ
τῇ |
[10, 17] |
κοινὰ
μηδὲν
τῶν
οἰκείων
ἐλεύθερον
|
εἶναι· |
μετὰ
δὲ
πεντήκοντα
ταλάντων
τὸν |
[10, 15] |
ἐπὶ
Λυσάνδρου·
μαθόντες
γὰρ
αὐτὸν
|
εἶναι |
πένητα,
τὸν
γάμον
ἀπέδρασαν.
~Ἐπεὶ |
[10, 15] |
ἀπέθανεν,
οἳ
δὲ
οὐδὲν
ἡγήσαντο
|
εἶναι
|
πρᾶγμα
κοινὸν
πρὸς
τὰς
κόρας· |
[10, 11] |
προσήκει,
ὧν
καὶ
αὐτὸς
ὡμολόγει
|
εἶναι. |
σοὶ
μὲν
οὖν‘
ἔφη
οὐκ
|
[10, 7] |
ἐτῶν,
φήσας
τὸν
μέγαν
ἐνιαυτὸν
|
εἶναι |
τοῦτον.
Ὅτι
Μέτων
ὁ
Λευκονοιεὺς |
[10, 14] |
ἀμφοτέρους
δὲ
πρὸς
χρηματισμὸν
ἀργοτάτους
|
εἶναι· |
Φρύγας
δὲ
καὶ
Λυδοὺς
ἐργαστικωτάτους, |
[10, 8] |
παρά
τινος
προσίεσθαι·
ἢ
γὰρ
|
ἀποδιδόναι |
πειρώμενον
πράγματα
ἂν
ἔχειν
ἢ |
[10, 2] |
νικήσας
οὖν
ἵνα
μὴ
δόξῃ
|
διαφθεῖραι
|
τὰς
ὁμολογίας
τὰς
πρὸς
τὴν |
[10, 18] |
συνθήκας
δὲ
ἐποίησε
μηδεμιᾷ
ἄλλῃ
|
πλησιάσαι |
αὐτόν,
καὶ
ἐπηπείλησεν
ὅτι
πεπρωμένον |
[10, 16] |
ἐξεύροις
βακτηρίαν
σκληράν,
ὥστε
με
|
ἀπελάσαι |
τῶν
διατριβῶν
τῶν
σῶν.
ὃ |
[10, 21] |
μελιττῶν
ἐν
τοῖς
χείλεσιν
αὐτοῦ
|
καθίσασαι
|
ὑπῇδον,
τὴν
τοῦ
Πλάτωνος
εὐγλωττίαν |
[10, 4] |
ὁδοιπορήσας,
συμβαλὼν
τοῖς
πολεμίοις,
πρὶν
|
ἀναπαῦσαι |
τὸ
στρατόπεδον,
ἐκράτησε
τῶν
ἐχθρῶν. |
[10, 13] |
κεκτημένον
τι
δολερὸν
καὶ
ἀκανθῶδες.
|
~Αἰτιᾶται |
Κριτίας
Ἀρχίλοχον
ὅτι
κάκιστα
ἑαυτὸν
|
[10, 3] |
νηττῶν
νεόττια
παραχρῆμα
ἐξ
ὠδίνων
|
νήχεται. |
καὶ
οἱ
τῶν
λεόντων
δὲ |
[10, 19] |
καταπιὼν
δὲ
αὐτούς,
ἵνα
μὴ
|
αἴσθηται |
ὁ
ἀντίπαλος.
~Ὅτι
ὁ
Πέρσης |
[10, 18] |
Ἡλίου,
ὧν
Ὅμηρος
ἐν
Ὀδυσσείᾳ
|
μέμνηται. |
βουκολῶν
δὲ
κατὰ
τὴν
Σικελίαν |
[10, 5] |
τὴν
ὗν
ἐὰν
αὐτῆς
τις
|
ἅψηται, |
βοᾶν
καὶ
μάλα
γε
εἰκότως· |
[10, 20] |
φίλος,
δῆλον
ὅτι
καὶ
αὐτοῦ
|
ἔσται· |
ἐφ´
ἅπασι
γὰρ
καὶ
ἐκεῖνον |
[10, 9] |
κάπηλον
πολλοῦ,
ταύτῃ
μᾶλλον
ἡδίων
|
ἔσται‘ |
φησίν,
εἰ
πλείονος
αὐτὴν
ὠνήσομαι. |
[10, 15] |
ἐπεὶ
τούτων
γε
εἰ
ἦσαν
|
ζηλωταί, |
κἂν
μετὰ
ταῦτα
ἐπέμειναν
τῇ |
[10, 16] |
καὶ
ἔλεγε
σὺ
μὲν
παῖε,
|
εἰ |
βούλει,
ἐγὼ
δὲ
ὑποθήσω
τὴν |
[10, 13] |
Ἀρχίλοχον
ὅτι
κάκιστα
ἑαυτὸν
εἶπεν.
|
εἰ |
γὰρ
μὴ‘
φησὶν
ἐκεῖνος
τοιαύτην |
[10, 20] |
φίλον
αὐτὸν
Ἀγησιλάου
ἰδίᾳ
εἶναι·
|
εἰ |
δὲ
εἴη
Λακεδαιμονίοις
κοινῇ
φίλος, |
[10, 15] |
τὴν
δικαιοσύνην,
ἐπεὶ
τούτων
γε
|
εἰ
|
ἦσαν
ζηλωταί,
κἂν
μετὰ
ταῦτα |
[10, 13] |
ὅτι
μοιχὸς
ἦν
ᾔδειμεν
ἂν
|
εἰ |
μὴ
παρ´
αὐτοῦ
μαθόντες,
οὔτε |
[10, 9] |
ταύτῃ
μᾶλλον
ἡδίων
ἔσται‘
φησίν,
|
εἰ |
πλείονος
αὐτὴν
ὠνήσομαι.
χρὴ
δὲ |
[10, 17] |
σῶν.
ὃ
δὲ
ὑπερησπάσατο
αὐτόν.
|
~Λέγει |
Κριτίας
Θεμιστοκλέα
τὸν
Νεοκλέους
πρὶν |
[10, 11] |
βοῦς,
ἐκεῖνο
ἵππος,
τοῦτο
δένδρον.
|
~Ἤλγει |
τὸν
ὦμον
Διογένης
ἢ
τρωθεὶς |
[10, 11] |
ζῆν
προσήκει,
ὧν
καὶ
αὐτὸς
|
ὡμολόγει |
εἶναι.
σοὶ
μὲν
οὖν‘
ἔφη |
[10, 11] |
ἐν
τῷ
βίῳ
καὶ
ἃ
|
δεῖ |
λέγειν,
τούτους
γε
ζῆν
προσήκει, |
[10, 11] |
δὲ
εἶπε
τοὺς
εἰδότας
ἃ
|
δεῖ |
πράττειν
ἐν
τῷ
βίῳ
καὶ |
[10, 11] |
δεῖ
λέγειν,
τούτους
γε
ζῆν
|
προσήκει, |
ὧν
καὶ
αὐτὸς
ὡμολόγει
εἶναι. |
[10, 11] |
ἄλλης
τινὸς
αἰτίας.
ἐπεὶ
δὲ
|
ἐδόκει |
σφόδρα
ἀλγεῖν,
τῶν
τις
ἀχθομένων |
[10, 16] |
καὶ
τῇ
βακτηρίᾳ
καθίξεσθαι
αὐτοῦ
|
ἠπείλει· |
καί
ποτε
καὶ
ἔπαισε
κατὰ
|
[10, 16] |
ἔλεγε
σὺ
μὲν
παῖε,
εἰ
|
βούλει, |
ἐγὼ
δὲ
ὑποθήσω
τὴν
κεφαλήν· |
[10, 11] |
ἀλγεῖν,
τῶν
τις
ἀχθομένων
αὐτῷ
|
κατεκερτόμει |
λέγων
τί
οὖν
οὐκ
ἀποθνήσκεις, |
[10, 9] |
καὶ
ἑαυτὸν
εἱστία
τῇ
ὀσμῇ·
|
ἐπεὶ |
δὲ
αὐτῷ
ἐπετείνετο
ἡ
ὄρεξις |
[10, 11] |
ἢ
ἐξ
ἄλλης
τινὸς
αἰτίας.
|
ἐπεὶ |
δὲ
ἐδόκει
σφόδρα
ἀλγεῖν,
τῶν |
[10, 9] |
τὸν
παῖδα
πρίασθαι
τὴν
λοπάδα.
|
ἐπεὶ |
δὲ
ἔφατο
πωλεῖν
αὐτὴν
τὸν |
[10, 16] |
ἤλαυνεν
ἀπὸ
τῆς
συνουσίας
αὑτοῦ.
|
ἐπεὶ |
δὲ
ἦν
λιπαρέστερος
ὁ
Διογένης |
[10, 17] |
ἔχειν
τὴν
οὐσίαν
τὴν
πατρῴαν·
|
ἐπεὶ |
δὲ
τῶν
κοινῶν
προέστη
εἶτα |
[10, 16] |
εἶναι
πένητα,
τὸν
γάμον
ἀπέδρασαν.
|
~Ἐπεὶ |
ὁ
Ἀντισθένης
πολλοὺς
προύτρεπεν
ἐπὶ |
[10, 15] |
οὐδὲ
ἐθαύμαζον
αὐτοῦ
τὴν
δικαιοσύνην,
|
ἐπεὶ |
τούτων
γε
εἰ
ἦσαν
ζηλωταί, |
[10, 11] |
ἐμὲ
δὲ
τὸν
ἐπιστήμονα
ἐκείνων
|
πρέπει |
ζῆν.
~Ἀρχύτας
ἔλεγεν
ὥσπερ
ἔργον |
[10, 5] |
γε
εἰκότως·
οὔτε
γὰρ
ἔρια
|
ἔχει
|
ὗς
οὔτε
γάλα
οὔτε
ἄλλο |
[10, 10] |
καὶ
ἦν
τρόπον
τινὰ
ἐν
|
γάλαξι |
καὶ
σπαργάνοις,
οὕτως
ἄρα
ἀτέχνως
|
[10, 3] |
λεόντων
δὲ
σκύμνοι
καταγράφουσι
τοῖς
|
ὄνυξι |
τὰς
μήτρας
τῶν
μητέρων
πρὸς |
[10, 5] |
δὲ
τῇ
ὑὶ
τῇ
Αἰσώπου
|
οἱ |
τύραννοι
ὑποπτεύοντες
καὶ
δεδοικότες
πάντα· |
[10, 15] |
θυγατέρας
ἔτι
αὐτοῦ
περιόντος
ἐμνηστεύοντο
|
οἱ |
τῶν
Ἑλλήνων
δοκοῦντες
διαφέρειν.
ἔβλεπον |
[10, 3] |
παραχρῆμα
ἐξ
ὠδίνων
νήχεται.
καὶ
|
οἱ |
τῶν
λεόντων
δὲ
σκύμνοι
καταγράφουσι |
[10, 16] |
Ἀντισθένης
πολλοὺς
προύτρεπεν
ἐπὶ
φιλοσοφίαν,
|
οἳ |
δὲ
οὐδὲν
αὐτῷ
προσεῖχον,
τέλος |
[10, 15] |
νῦν
δὲ
ὃ
μὲν
ἀπέθανεν,
|
οἳ |
δὲ
οὐδὲν
ἡγήσαντο
εἶναι
πρᾶγμα |
[10, 18] |
ἀπέλιπε.
~Δάφνιν
τὸν
βουκόλον
λέγουσιν
|
οἳ |
μὲν
ἐρώμενον
Ἑρμοῦ,
ἄλλοι
δὲ |
[10, 21] |
ταῖς
Μούσαις
ἢ
ταῖς
νύμφαις,
|
οἳ |
μὲν
πρὸς
τὴν
ἱερουργίαν
ἦσαν, |
[10, 9] |
φύσεως
(κακῆς
γε
οὔσης,
ὦ
|
θεοί) |
τηνικαῦτα
οὐκ
ἐνεγκὼν
προσέταξε
τὸν |
[10, 18] |
λέγουσιν
οἳ
μὲν
ἐρώμενον
Ἑρμοῦ,
|
ἄλλοι |
δὲ
υἱόν·
τὸ
δὲ
ὄνομα |
[10, 15] |
ἅμα
καὶ
σεμνοτάτου
γάμου,
παρ´
|
ἐμοὶ |
κριτῇ.
παραπλήσιον
δὲ
καὶ
ἐπὶ |
[10, 3] |
μήτρας
τῶν
μητέρων
πρὸς
φῶς
|
ἐπειγόμενοι. |
~Ἀλέξανδρος
ὁ
Φιλίππου
τρὶς
τετρακόσια |
[10, 5] |
οὖν
αἱ
ὗς
ὀφείλουσι
καὶ
|
ἐκεῖνοι |
τὴν
ψυχὴν
πᾶσιν.
~Ἐκωμῳδοῦντο
ἐς |
[10, 3] |
καὶ
οἱ
τῶν
λεόντων
δὲ
|
σκύμνοι
|
καταγράφουσι
τοῖς
ὄνυξι
τὰς
μήτρας |
[10, 5] |
τῇ
ὑὶ
τῇ
Αἰσώπου
οἱ
|
τύραννοι |
ὑποπτεύοντες
καὶ
δεδοικότες
πάντα·
ἴσασι |
[10, 11] |
ὧν
καὶ
αὐτὸς
ὡμολόγει
εἶναι.
|
σοὶ |
μὲν
οὖν‘
ἔφη
οὐκ
εἰδότι |
[10, 6] |
Πανάρετος
δὲ
λεπτότατος
ἦν·
διετέλεσε
|
μέντοι |
ἄνοσος.
λέγουσι
δὲ
καὶ
Ἱππώνακτα |
[10, 6] |
μάντις
ὑπὸ
πολεμίων
ἁλοὺς
καὶ
|
ἐπὶ |
ζυγὸν
ἀναβληθεὶς
ὀβολοῦ
ὁλκὴν
εὑρέθη |
[10, 15] |
ἐμοὶ
κριτῇ.
παραπλήσιον
δὲ
καὶ
|
ἐπὶ |
Λυσάνδρου·
μαθόντες
γὰρ
αὐτὸν
εἶναι |
[10, 17] |
καὶ
Κλέωνα
πρὸ
τοῦ
παρελθεῖν
|
ἐπὶ |
τὰ
κοινὰ
μηδὲν
τῶν
οἰκείων |
[10, 22] |
ἄνδρα
σὺν
τῇ
πανοπλίᾳ,
ἐπιβὰς
|
ἐπὶ |
τὸν
αὐχένα
αὐτοῦ
κειμένου
τὴν |
[10, 16] |
~Ἐπεὶ
ὁ
Ἀντισθένης
πολλοὺς
προύτρεπεν
|
ἐπὶ |
φιλοσοφίαν,
οἳ
δὲ
οὐδὲν
αὐτῷ |
[10, 2] |
Λαῒς
ἠράσθη
αὐτοῦ
θερμότατα,
καὶ
|
περὶ |
γάμου
λόγους
προσήνεγκεν.
ὃ
δὲ |
[10, 5] |
χρησομένοις
αὐτῇ
πέφυκε
λυσιτελὴς
εἶναι.
|
ἐοίκασι |
δὲ
τῇ
ὑὶ
τῇ
Αἰσώπου |
[10, 20] |
ὅτι
καὶ
αὐτοῦ
ἔσται·
ἐφ´
|
ἅπασι |
γὰρ
καὶ
ἐκεῖνον
ἀριθμεῖσθαι.
~Ὅτι |
[10, 5] |
τύραννοι
ὑποπτεύοντες
καὶ
δεδοικότες
πάντα·
|
ἴσασι |
γὰρ
ὅτι
ὥσπερ
οὖν
αἱ |
[10, 6] |
ὀβολοῦ
ὁλκὴν
εὑρέθη
ἔχων,
ὥς
|
φασι. |
καὶ
Πανάρετος
δὲ
λεπτότατος
ἦν· |
[10, 18] |
τῶν
καλῶν
μειρακίων,
ὥς
πού
|
φησι |
καὶ
Ὅμηρος.
συνθήκας
δὲ
ἐποίησε |
[10, 5] |
τοῦ
Φρυγός.
ὁ
δὲ
λόγος
|
φησὶ |
τὴν
ὗν
ἐὰν
αὐτῆς
τις |
[10, 6] |
λεπτότατος
ἦν·
διετέλεσε
μέντοι
ἄνοσος.
|
λέγουσι |
δὲ
καὶ
Ἱππώνακτα
τὸν
ποιητὴν |
[10, 5] |
ὅτι
ὥσπερ
οὖν
αἱ
ὗς
|
ὀφείλουσι |
καὶ
ἐκεῖνοι
τὴν
ψυχὴν
πᾶσιν. |
[10, 3] |
οἱ
τῶν
λεόντων
δὲ
σκύμνοι
|
καταγράφουσι |
τοῖς
ὄνυξι
τὰς
μήτρας
τῶν |
[10, 12] |
οὕτω
καὶ
ἄνθρωπον
μὴ
κεκτημένον
|
τι |
δολερὸν
καὶ
ἀκανθῶδες.
~Αἰτιᾶται
Κριτίας |
[10, 11] |
τις
ἀχθομένων
αὐτῷ
κατεκερτόμει
λέγων
|
τί |
οὖν
οὐκ
ἀποθνήσκεις,
ὦ
Διόγενες, |
[10, 5] |
ὗς
οὔτε
γάλα
οὔτε
ἄλλο
|
τι |
πλὴν
τῶν
κρεῶν.
παραχρῆμα
οὖν |
[10, 5] |
τὸν
θάνατον,
εἰδυῖαν
ἐς
ὅ
|
τι |
τοῖς
χρησομένοις
αὐτῇ
πέφυκε
λυσιτελὴς |
[10, 15] |
δουλεύειν
δέ.
~Τὰς
Ἀριστείδου
θυγατέρας
|
ἔτι |
αὐτοῦ
περιόντος
ἐμνηστεύοντο
οἱ
τῶν |
[10, 16] |
ὃ
δὲ
οὐκ
ἀπηλλάττετο,
ἀλλ´
|
ἔτι |
μᾶλλον
ἐνέκειτο
φιλοπόνως,
ἀκούειν
αὐτοῦ |
[10, 13] |
λάγνος
καὶ
ὑβριστής,
καὶ
τὸ
|
ἔτι |
τούτων
αἴσχιον,
ὅτι
τὴν
ἀσπίδα |
[10, 18] |
νύμφη
μία,
καὶ
ὡμίλησε
καλῷ
|
ὄντι |
καὶ
νέῳ
καὶ
πρῶτον
ὑπηνήτῃ, |
[10, 21] |
μυρρίναις
δασείαις
οὔσαις
καὶ
πυκναῖς.
|
καθεύδοντι |
δὲ
ἐσμὸς
μελιττῶν
ἐν
τοῖς |
[10, 22] |
τοῦ
Πλάτωνος
εὐγλωττίαν
μαντευόμεναι
ἐντεῦθεν.
|
~Ὅτι |
Διώξιππος
παρόντος
Ἀλεξάνδρου
καὶ
Μακεδόνων |
[10, 13] |
ἀπορίαν
ἦλθεν
ἐς
Θάσον,
οὔθ´
|
ὅτι |
ἐλθὼν
τοῖς
ἐνταῦθα
ἐχθρὸς
ἐγένετο, |
[10, 13] |
οὐκ
ἂν
ἐπυθόμεθα
ἡμεῖς
οὔτε
|
ὅτι |
Ἐνιποῦς
υἱὸς
ἦν
τῆς
δούλης, |
[10, 14] |
αἰτιῶμαι,
ἀλλὰ
Κριτίας.
~Σωκράτης
ἔλεγεν
|
ὅτι |
ἡ
ἀργία
ἀδελφὴ
τῆς
ἐλευθερίας |
[10, 20] |
εἴη
Λακεδαιμονίοις
κοινῇ
φίλος,
δῆλον
|
ὅτι |
καὶ
αὐτοῦ
ἔσται·
ἐφ´
ἅπασι |
[10, 13] |
καὶ
ἀκανθῶδες.
~Αἰτιᾶται
Κριτίας
Ἀρχίλοχον
|
ὅτι |
κάκιστα
ἑαυτὸν
εἶπεν.
εἰ
γὰρ |
[10, 13] |
υἱὸς
ἦν
τῆς
δούλης,
οὔθ´
|
ὅτι |
καταλιπὼν
Πάρον
διὰ
πενίαν
καὶ |
[10, 13] |
μὴ
παρ´
αὐτοῦ
μαθόντες,
οὔτε
|
ὅτι |
λάγνος
καὶ
ὑβριστής,
καὶ
τὸ |
[10, 7] |
τὸν
μέγαν
ἐνιαυτὸν
εἶναι
τοῦτον.
|
Ὅτι |
Μέτων
ὁ
Λευκονοιεὺς
ἀστρολόγος
ἀνέστησε
|
[10, 13] |
τούτοις‘
ἦ
δ´
ὃς
οὔτε
|
ὅτι |
μοιχὸς
ἦν
ᾔδειμεν
ἂν
εἰ |
[10, 20] |
ἵνα
μὴ
αἴσθηται
ὁ
ἀντίπαλος.
|
~Ὅτι |
ὁ
Πέρσης
ἐπέστειλε
πρὸς
Ἀγησίλαον, |
[10, 13] |
ἐνταῦθα
ἐχθρὸς
ἐγένετο,
οὔτε
μὴν
|
ὅτι |
ὁμοίως
τοὺς
φίλους
καὶ
τοὺς
|
[10, 20] |
αὐτὸν
ἔχειν.
ἀντεπέστειλε
δὲ
Ἀγησίλαος
|
ὅτι |
οὐ
δυνατὸν
φίλον
αὐτὸν
Ἀγησιλάου |
[10, 15] |
γὰρ
ἐγνώσθη
ὁ
παῖς
Λυσιμάχου
|
ὅτι |
πένης
ἦν.
ὅπερ
καὶ
ἀνέστειλεν |
[10, 18] |
ἄλλῃ
πλησιάσαι
αὐτόν,
καὶ
ἐπηπείλησεν
|
ὅτι |
πεπρωμένον
ἐστὶν
αὐτὸν
στερηθῆναι
τῆς
|
[10, 13] |
καὶ
τὸ
ἔτι
τούτων
αἴσχιον,
|
ὅτι |
τὴν
ἀσπίδα
ἀπέβαλεν.
οὐκ
ἀγαθὸς |
[10, 21] |
ἅπασι
γὰρ
καὶ
ἐκεῖνον
ἀριθμεῖσθαι.
|
~Ὅτι |
τὸν
Πλάτωνα
ἡ
Περικτιόνη
ἔφερεν |
[10, 5] |
καὶ
δεδοικότες
πάντα·
ἴσασι
γὰρ
|
ὅτι |
ὥσπερ
οὖν
αἱ
ὗς
ὀφείλουσι |
[10, 11] |
σοὶ
μὲν
οὖν‘
ἔφη
οὐκ
|
εἰδότι |
τά
τε
λεκτέα
καὶ
τὰ |
[10, 14] |
ἡ
ἀργία
ἀδελφὴ
τῆς
ἐλευθερίας
|
ἐστί. |
καὶ
μαρτύριον
ἔλεγεν
ἀνδρειοτάτους
καὶ
|
[10, 3] |
τοῦ
λέμματος,
ἐντεῦθεν
ἤδη
δρομικώτατά
|
ἐστι. |
τὰ
δὲ
τῶν
νηττῶν
νεόττια |
[10, 5] |
ἐχθρῶν.
~Φρύγιος
οὗτος
ὁ
λόγος·
|
ἔστι |
γὰρ
Αἰσώπου
τοῦ
Φρυγός.
ὁ |
[10, 5] |
λυσιτελὴς
εἶναι.
ἐοίκασι
δὲ
τῇ
|
ὑὶ |
τῇ
Αἰσώπου
οἱ
τύραννοι
ὑποπτεύοντες |