Livre, Chap. |
[10, 11] |
λέγων
τί
οὖν
οὐκ
ἀποθνήσκεις,
|
ὦ |
Διόγενες,
καὶ
σαυτὸν
ἀπαλλάττεις
κακῶν; |
[10, 9] |
τῆς
φύσεως
(κακῆς
γε
οὔσης,
|
ὦ
|
θεοί)
τηνικαῦτα
οὐκ
ἐνεγκὼν
προσέταξε |
[10, 3] |
τῶν
νηττῶν
νεόττια
παραχρῆμα
ἐξ
|
ὠδίνων |
νήχεται.
καὶ
οἱ
τῶν
λεόντων |
[10, 18] |
ἠράσθη
αὐτοῦ
νύμφη
μία,
καὶ
|
ὡμίλησε |
καλῷ
ὄντι
καὶ
νέῳ
καὶ |
[10, 2] |
ὑπέσχετο
ταῦτα
δράσειν·
οὐ
μὴν
|
ὡμίλησεν |
αὐτῇ
ὁ
Εὐβώτας,
σωφρόνως
διαβιώσας. |
[10, 11] |
ζῆν
προσήκει,
ὧν
καὶ
αὐτὸς
|
ὡμολόγει |
εἶναι.
σοὶ
μὲν
οὖν‘
ἔφη |
[10, 11] |
ἵππος,
τοῦτο
δένδρον.
~Ἤλγει
τὸν
|
ὦμον |
Διογένης
ἢ
τρωθεὶς
οἶμαι
ἢ |
[10, 2] |
μὴ
παραβῆναι
τὰς
συνθήκας.
ἀνθ´
|
ὧν |
ἡ
γυνὴ
ἡ
νόμῳ
γημαμένη |
[10, 11] |
λέγειν,
τούτους
γε
ζῆν
προσήκει,
|
ὧν |
καὶ
αὐτὸς
ὡμολόγει
εἶναι.
σοὶ |
[10, 18] |
φασιν
ἀδελφὰς
γεγονέναι
τῶν
Ἡλίου,
|
ὧν |
Ὅμηρος
ἐν
Ὀδυσσείᾳ
μέμνηται.
βουκολῶν |
[10, 9] |
ἔσται‘
φησίν,
εἰ
πλείονος
αὐτὴν
|
ὠνήσομαι. |
χρὴ
δὲ
καὶ
τῶν
τοιούτων |
[10, 7] |
κατεγράψατο,
καὶ
τὸν
μέγαν
ἐνιαυτὸν
|
ὡς |
ἔλεγεν
εὗρε,
καὶ
ἔφατο
αὐτὸν
|
[10, 22] |
ὑπὸ
Ἀλεξάνδρου.
ὃ
δὲ
ἀπογνούς,
|
ὡς
|
μισηθεὶς
ὑπὸ
Ἀλεξάνδρου,
καὶ
ἀθυμήσας |
[10, 18] |
ἐστὶν
ἥβη
τῶν
καλῶν
μειρακίων,
|
ὥς |
πού
φησι
καὶ
Ὅμηρος.
συνθήκας |
[10, 6] |
ἀναβληθεὶς
ὀβολοῦ
ὁλκὴν
εὑρέθη
ἔχων,
|
ὥς |
φασι.
καὶ
Πανάρετος
δὲ
λεπτότατος |
[10, 12] |
ἐκείνων
πρέπει
ζῆν.
~Ἀρχύτας
ἔλεγεν
|
ὥσπερ |
ἔργον
ἐστὶν
εὑρεῖν
ἰχθὺν
ἄκανθαν |
[10, 5] |
δεδοικότες
πάντα·
ἴσασι
γὰρ
ὅτι
|
ὥσπερ |
οὖν
αἱ
ὗς
ὀφείλουσι
καὶ |
[10, 10] |
ἄρα
ἀτέχνως
εἴκαζον
τὰ
ζῷα,
|
ὥστε |
ἐπιγράφειν
αὐτοῖς
τοὺς
γραφέας
τοῦτο |
[10, 16] |
ἂν
οὕτως
ἐξεύροις
βακτηρίαν
σκληράν,
|
ὥστε |
με
ἀπελάσαι
τῶν
διατριβῶν
τῶν |
[10, 9] |
οὐκ
ἐς
ζῆλον
αὐτῶν,
ἀλλ´
|
ὥστε |
φεύγειν
αὐτά.
~Ὅτε
ὑπήρχετο
ἡ |