Livre, Chap.
[10, 15]	παραπλήσιον δὲ καὶ ἐπὶ Λυσάνδρου·	μαθόντες	γὰρ αὐτὸν εἶναι πένητα, τὸν
[10, 13]	ἂν εἰ μὴ παρ´ αὐτοῦ	μαθόντες,	οὔτε ὅτι λάγνος καὶ ὑβριστής,
[10, 22]	Μακεδόνων ῥόπαλον λαβών, Κόρραγον τὸν	Μακεδόνα	ὁπλίτην καταμονομαχήσας καὶ ἐκκρούσας αὐτοῦ
[10, 22]	~Ὅτι Διώξιππος παρόντος Ἀλεξάνδρου καὶ	Μακεδόνων	ῥόπαλον λαβών, Κόρραγον τὸν Μακεδόνα
[10, 5]	αὐτῆς τις ἅψηται, βοᾶν καὶ	μάλα	γε εἰκότως· οὔτε γὰρ ἔρια
[10, 16]	δὲ οὐκ ἀπηλλάττετο, ἀλλ´ ἔτι	μᾶλλον	ἐνέκειτο φιλοπόνως, ἀκούειν αὐτοῦ διψῶν,
[10, 9]	αὐτὴν τὸν κάπηλον πολλοῦ, ταύτῃ	μᾶλλον	ἡδίων ἔσται‘ φησίν, εἰ πλείονος
[10, 21]	ὑπῇδον, τὴν τοῦ Πλάτωνος εὐγλωττίαν	μαντευόμεναι	ἐντεῦθεν. ~Ὅτι Διώξιππος παρόντος Ἀλεξάνδρου
[10, 6]	ποιητὴς ἑξαμέτρων. Ἀρχέστρατος δὲ ὁ	μάντις	ὑπὸ πολεμίων ἁλοὺς καὶ ἐπὶ
[10, 14]	ἀδελφὴ τῆς ἐλευθερίας ἐστί. καὶ	μαρτύριον	ἔλεγεν ἀνδρειοτάτους καὶ ἐλευθεριωτάτους Ἰνδοὺς
[10, 6]	τὸ σῶμα πεφιλιππιδῶσθαί φασιν ἔλεγον.	μάρτυς	Ἄλεξις. ~Οἰνοπίδης ὁ Χῖος ἀστρολόγος
[10, 13]	ἀγαθὸς ἄρα ἦν ὁ Ἀρχίλοχος	μάρτυς	ἑαυτῷ, τοιοῦτον κλέος ἀπολιπὼν καὶ
[10, 22]	τὸν αὐχένα αὐτοῦ κειμένου τὴν	μάχαιραν	ἣν ὑπέζωστο ὑφαρπάσας ἀπέκτεινε τὸν
[10, 16]	οὕτως ἐξεύροις βακτηρίαν σκληράν, ὥστε	με	ἀπελάσαι τῶν διατριβῶν τῶν σῶν.
[10, 7]	δεόντων ἑξήκοντα ἐτῶν, φήσας τὸν	μέγαν	ἐνιαυτὸν εἶναι τοῦτον. Ὅτι Μέτων
[10, 7]	ἡλίου τροπὰς κατεγράψατο, καὶ τὸν	μέγαν	ἐνιαυτὸν ὡς ἔλεγεν εὗρε, καὶ
[10, 4]	Φιλίππου τρὶς τετρακόσια στάδια ἐφεξῆς	μεθ´	ὅπλων ὁδοιπορήσας, συμβαλὼν τοῖς πολεμίοις,
[10, 18]	χαριεστάτη ἐστὶν ἥβη τῶν καλῶν	μειρακίων,	ὥς πού φησι καὶ Ὅμηρος.
[10, 18]	ἐκ δὲ τούτου τὰ βουκολικὰ	μέλη	πρῶτον ᾔσθη, καὶ εἶχεν ὑπόθεσιν
[10, 6]	Σαννυρίων ὁ κωμῳδίας ποιητὴς καὶ	Μέλητος	ὁ τραγῳδίας ποιητὴς καὶ Κινησίας
[10, 21]	καὶ πυκναῖς. καθεύδοντι δὲ ἐσμὸς	μελιττῶν	ἐν τοῖς χείλεσιν αὐτοῦ καθίσασαι
[10, 18]	γε τὸν Ἱμεραῖον τῆς τοιαύτης	μελοποιίας	ὑπάρξασθαι. ~Εὐρυδάμας ὁ Κυρηναῖος πυγμὴν
[10, 18]	Ἡλίου, ὧν Ὅμηρος ἐν Ὀδυσσείᾳ	μέμνηται.	βουκολῶν δὲ κατὰ τὴν Σικελίαν
[10, 15]	τῇ μνηστείᾳ. νῦν δὲ ὃ	μὲν	ἀπέθανεν, οἳ δὲ οὐδὲν ἡγήσαντο
[10, 18]	ἐκ τοῦ συμβάντος σχεῖν. γενέσθαι	μὲν	αὐτὸν ἐκ Νύμφης, τεχθέντα δὲ
[10, 18]	~Δάφνιν τὸν βουκόλον λέγουσιν οἳ	μὲν	ἐρώμενον Ἑρμοῦ, ἄλλοι δὲ υἱόν·
[10, 9]	ποτε ἑψομένης ἐν καπηλείῳ τέως	μὲν	εὐφραίνετο καὶ ἑαυτὸν εἱστία τῇ
[10, 1]	ἀγῶνα θεάσασθαι, παρελθοῦσα ἐδικαιολογήσατο πατέρα	μὲν	Ὀλυμπιονίκην ἔχειν καὶ τρεῖς ἀδελφοὺς
[10, 11]	καὶ αὐτὸς ὡμολόγει εἶναι. σοὶ	μὲν	οὖν‘ ἔφη οὐκ εἰδότι τά
[10, 16]	αὐτοῦ διψῶν, καὶ ἔλεγε σὺ	μὲν	παῖε, εἰ βούλει, ἐγὼ δὲ
[10, 21]	Μούσαις ἢ ταῖς νύμφαις, οἳ	μὲν	πρὸς τὴν ἱερουργίαν ἦσαν, ἣ
[10, 19]	ὁ Κυρηναῖος πυγμὴν ἐνίκησεν, ἐκκρουσθεὶς	μὲν	ὑπὸ τοῦ ἀνταγωνιστοῦ τοὺς ὀδόντας,
[10, 6]	Πανάρετος δὲ λεπτότατος ἦν· διετέλεσε	μέντοι	ἄνοσος. λέγουσι δὲ καὶ Ἱππώνακτα
[10, 17]	μηδὲν τῶν οἰκείων ἐλεύθερον εἶναι·	μετὰ	δὲ πεντήκοντα ταλάντων τὸν οἶκον
[10, 15]	γε εἰ ἦσαν ζηλωταί, κἂν	μετὰ	ταῦτα ἐπέμειναν τῇ μνηστείᾳ. νῦν
[10, 2]	διαβιώσας. ἡ δὲ ὑπόσχεσις αὐτοῦ	μετὰ	τὴν ἀγωνίαν ἦν. νικήσας οὖν
[10, 7]	μέγαν ἐνιαυτὸν εἶναι τοῦτον. Ὅτι	Μέτων	ὁ Λευκονοιεὺς ἀστρολόγος ἀνέστησε στήλας,
[10, 19]	ὀδόντας, καταπιὼν δὲ αὐτούς, ἵνα	μὴ	αἴσθηται ὁ ἀντίπαλος. ~Ὅτι ὁ
[10, 8]	πειρώμενον πράγματα ἂν ἔχειν ἢ	μὴ	ἀποδιδόντα ἀχάριστον φαίνεσθαι. ~Φιλόξενος λίχνος
[10, 8]	ἐτῶν. ~Ἀριστοτέλης ὁ Κυρηναῖος ἔλεγε	μὴ	δεῖν εὐεργεσίαν παρά τινος προσίεσθαι·
[10, 2]	ἀγωνίαν ἦν. νικήσας οὖν ἵνα	μὴ	δόξῃ διαφθεῖραι τὰς ὁμολογίας τὰς
[10, 12]	ἔργον ἐστὶν εὑρεῖν ἰχθὺν ἄκανθαν	μὴ	ἔχοντα, οὕτω καὶ ἄνθρωπον μὴ
[10, 12]	μὴ ἔχοντα, οὕτω καὶ ἄνθρωπον	μὴ	κεκτημένον τι δολερὸν καὶ ἀκανθῶδες.
[10, 13]	μοιχὸς ἦν ᾔδειμεν ἂν εἰ	μὴ	παρ´ αὐτοῦ μαθόντες, οὔτε ὅτι
[10, 2]	ἐκόμισε, λέγων ἄγειν Λαΐδα καὶ	μὴ	παραβῆναι τὰς συνθήκας. ἀνθ´ ὧν
[10, 13]	κάκιστα ἑαυτὸν εἶπεν. εἰ γὰρ	μὴ‘	φησὶν ἐκεῖνος τοιαύτην δόξαν ὑπὲρ
[10, 18]	καὶ Ὅμηρος. συνθήκας δὲ ἐποίησε	μηδεμιᾷ	ἄλλῃ πλησιάσαι αὐτόν, καὶ ἐπηπείλησεν
[10, 17]	τοῦ παρελθεῖν ἐπὶ τὰ κοινὰ	μηδὲν	τῶν οἰκείων ἐλεύθερον εἶναι· μετὰ
[10, 13]	τοῖς ἐνταῦθα ἐχθρὸς ἐγένετο, οὔτε	μὴν	ὅτι ὁμοίως τοὺς φίλους καὶ
[10, 2]	ἐπιβουλὴν ὑπέσχετο ταῦτα δράσειν· οὐ	μὴν	ὡμίλησεν αὐτῇ ὁ Εὐβώτας, σωφρόνως
[10, 3]	τοῖς ὄνυξι τὰς μήτρας τῶν	μητέρων	πρὸς φῶς ἐπειγόμενοι. ~Ἀλέξανδρος ὁ
[10, 3]	σκύμνοι καταγράφουσι τοῖς ὄνυξι τὰς	μήτρας	τῶν μητέρων πρὸς φῶς ἐπειγόμενοι.
[10, 18]	ὁ Δάφνις, ἠράσθη αὐτοῦ νύμφη	μία,	καὶ ὡμίλησε καλῷ ὄντι καὶ
[10, 6]	τὸν ποιητὴν οὐ μόνον γενέσθαι	μικρὸν	τὸ σῶμα ἀλλὰ καὶ λεπτόν.
[10, 22]	Ἀλεξάνδρου. ὃ δὲ ἀπογνούς, ὡς	μισηθεὶς	ὑπὸ Ἀλεξάνδρου, καὶ ἀθυμήσας ἀπέθανεν.
[10, 9]	χρὴ δὲ καὶ τῶν τοιούτων	μνημονεύειν,	οὐκ ἐς ζῆλον αὐτῶν, ἀλλ´
[10, 15]	κἂν μετὰ ταῦτα ἐπέμειναν τῇ	μνηστείᾳ.	νῦν δὲ ὃ μὲν ἀπέθανεν,
[10, 13]	ἦ δ´ ὃς οὔτε ὅτι	μοιχὸς	ἦν ᾔδειμεν ἂν εἰ μὴ
[10, 6]	καὶ Ἱππώνακτα τὸν ποιητὴν οὐ	μόνον	γενέσθαι μικρὸν τὸ σῶμα ἀλλὰ
[10, 21]	τοῦ Ἀρίστωνος ἐν Ὑμηττῷ ταῖς	Μούσαις	ἢ ταῖς νύμφαις, οἳ μὲν
[10, 21]	κατέκλινε Πλάτωνα ἐν ταῖς πλησίον	μυρρίναις	δασείαις οὔσαις καὶ πυκναῖς. καθεύδοντι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 31/01/2008