Livre, Chap.
[10, 6]	καὶ λεπτόν. ἀλλὰ καὶ Φιλιππίδης,	καθ´	οὗ λόγος ἐστὶν Ὑπερίδῃ, λεπτότατος
[10, 21]	μυρρίναις δασείαις οὔσαις καὶ πυκναῖς.	καθεύδοντι	δὲ ἐσμὸς μελιττῶν ἐν τοῖς
[10, 16]	ἐνταῦθα ἤδη καὶ τῇ βακτηρίᾳ	καθίξεσθαι	αὐτοῦ ἠπείλει· καί ποτε καὶ
[10, 21]	μελιττῶν ἐν τοῖς χείλεσιν αὐτοῦ	καθίσασαι	ὑπῇδον, τὴν τοῦ Πλάτωνος εὐγλωττίαν
[10, 11]	δεῖ πράττειν ἐν τῷ βίῳ	καὶ	ἃ δεῖ λέγειν, τούτους γε
[10, 22]	ἀπογνούς, ὡς μισηθεὶς ὑπὸ Ἀλεξάνδρου,	καὶ	ἀθυμήσας ἀπέθανεν.
[10, 12]	ἄνθρωπον μὴ κεκτημένον τι δολερὸν	καὶ	ἀκανθῶδες. ~Αἰτιᾶται Κριτίας Ἀρχίλοχον ὅτι
[10, 15]	Λυσιμάχου ὅτι πένης ἦν. ὅπερ	καὶ	ἀνέστειλεν ἐκείνους τοὺς κακοδαίμονας ἐνδόξου
[10, 12]	ἰχθὺν ἄκανθαν μὴ ἔχοντα, οὕτω	καὶ	ἄνθρωπον μὴ κεκτημένον τι δολερὸν
[10, 13]	ὅτι καταλιπὼν Πάρον διὰ πενίαν	καὶ	ἀπορίαν ἦλθεν ἐς Θάσον, οὔθ´
[10, 22]	καὶ ἐκκρούσας αὐτοῦ τὸ ξυστὸν	καὶ	ἁρπάσας τὸν ἄνδρα σὺν τῇ
[10, 1]	Ὀλυμπιονίκην ἔχειν καὶ τρεῖς ἀδελφοὺς	καὶ	αὐτὴ παῖδα Ὀλυμπίων ἀγωνιστήν· καὶ
[10, 11]	τούτους γε ζῆν προσήκει, ὧν	καὶ	αὐτὸς ὡμολόγει εἶναι. σοὶ μὲν
[10, 20]	Λακεδαιμονίοις κοινῇ φίλος, δῆλον ὅτι	καὶ	αὐτοῦ ἔσται· ἐφ´ ἅπασι γὰρ
[10, 9]	ἀχάριστον φαίνεσθαι. ~Φιλόξενος λίχνος ἦν	καὶ	γαστρὸς ἥττων. λοπάδος οὖν ποτε
[10, 5]	τῇ Αἰσώπου οἱ τύραννοι ὑποπτεύοντες	καὶ	δεδοικότες πάντα· ἴσασι γὰρ ὅτι
[10, 16]	προσεῖχον, τέλος ἀγανακτήσας οὐδένα προσίετο.	καὶ	Διογένην οὖν ἤλαυνεν ἀπὸ τῆς
[10, 9]	ἐν καπηλείῳ τέως μὲν εὐφραίνετο	καὶ	ἑαυτὸν εἱστία τῇ ὀσμῇ· ἐπεὶ
[10, 17]	τῶν κοινῶν προέστη εἶτα ἔφυγε,	καὶ	ἐδημεύθη αὐτοῦ ἡ οὐσία, κατεφωράθη
[10, 1]	νόμον τῆς θέας τὰς γυναῖκας,	καὶ	ἐθεάσατο Ὀλύμπια. ~Εὐβώταν τὸν Κυρηναῖον
[10, 18]	τὰ βουκολικὰ μέλη πρῶτον ᾔσθη,	καὶ	εἶχεν ὑπόθεσιν τὸ πάθος τὸ
[10, 18]	στερηθῆναι τῆς ὄψεως, ἐὰν παραβῇ·	καὶ	εἶχον ὑπὲρ τούτων ῥήτραν πρὸς
[10, 5]	ὥσπερ οὖν αἱ ὗς ὀφείλουσι	καὶ	ἐκεῖνοι τὴν ψυχὴν πᾶσιν. ~Ἐκωμῳδοῦντο
[10, 20]	αὐτοῦ ἔσται· ἐφ´ ἅπασι γὰρ	καὶ	ἐκεῖνον ἀριθμεῖσθαι. ~Ὅτι τὸν Πλάτωνα
[10, 22]	Κόρραγον τὸν Μακεδόνα ὁπλίτην καταμονομαχήσας	καὶ	ἐκκρούσας αὐτοῦ τὸ ξυστὸν καὶ
[10, 16]	ἐνέκειτο φιλοπόνως, ἀκούειν αὐτοῦ διψῶν,	καὶ	ἔλεγε σὺ μὲν παῖε, εἰ
[10, 14]	ἐστί. καὶ μαρτύριον ἔλεγεν ἀνδρειοτάτους	καὶ	ἐλευθεριωτάτους Ἰνδοὺς καὶ Πέρσας, ἀμφοτέρους
[10, 16]	δὲ ἦν λιπαρέστερος ὁ Διογένης	καὶ	ἐνέκειτο, ἐνταῦθα ἤδη καὶ τῇ
[10, 1]	καὶ αὐτὴ παῖδα Ὀλυμπίων ἀγωνιστήν·	καὶ	ἐξενίκησε τὸν δῆμον καὶ τὸν
[10, 16]	καθίξεσθαι αὐτοῦ ἠπείλει· καί ποτε	καὶ	ἔπαισε κατὰ τῆς κεφαλῆς. ὃ
[10, 18]	ἐποίησε μηδεμιᾷ ἄλλῃ πλησιάσαι αὐτόν,	καὶ	ἐπηπείλησεν ὅτι πεπρωμένον ἐστὶν αὐτὸν
[10, 6]	ὁ μάντις ὑπὸ πολεμίων ἁλοὺς	καὶ	ἐπὶ ζυγὸν ἀναβληθεὶς ὀβολοῦ ὁλκὴν
[10, 15]	παρ´ ἐμοὶ κριτῇ. παραπλήσιον δὲ	καὶ	ἐπὶ Λυσάνδρου· μαθόντες γὰρ αὐτὸν
[10, 18]	αὐτοῦ οἰνωθεὶς ἔλυσε τὴν ὁμολογίαν,	καὶ	ἐπλησίασε τῇ κόρῃ. ἐκ δὲ
[10, 7]	μέγαν ἐνιαυτὸν ὡς ἔλεγεν εὗρε,	καὶ	ἔφατο αὐτὸν ἑνὸς δέοντα εἴκοσιν
[10, 10]	~Ὅτε ὑπήρχετο ἡ γραφικὴ τέχνη	καὶ	ἦν τρόπον τινὰ ἐν γάλαξι
[10, 9]	δὲ αὐτῷ ἐπετείνετο ἡ ὄρεξις	καὶ	ἡττᾶτο τῆς φύσεως (κακῆς γε
[10, 6]	διετέλεσε μέντοι ἄνοσος. λέγουσι δὲ	καὶ	Ἱππώνακτα τὸν ποιητὴν οὐ μόνον
[10, 6]	καὶ Μέλητος ὁ τραγῳδίας ποιητὴς	καὶ	Κινησίας κυκλίων χορῶν καὶ Φιλητᾶς
[10, 17]	πλείω οὐσίαν ἔχων. ὁμοίως δὲ	καὶ	Κλέωνα πρὸ τοῦ παρελθεῖν ἐπὶ
[10, 6]	γενέσθαι μικρὸν τὸ σῶμα ἀλλὰ	καὶ	λεπτόν. ἀλλὰ καὶ Φιλιππίδης, καθ´
[10, 14]	χρηματισμὸν ἀργοτάτους εἶναι· Φρύγας δὲ	καὶ	Λυδοὺς ἐργαστικωτάτους, δουλεύειν δέ. ~Τὰς
[10, 22]	ἐντεῦθεν. ~Ὅτι Διώξιππος παρόντος Ἀλεξάνδρου	καὶ	Μακεδόνων ῥόπαλον λαβών, Κόρραγον τὸν
[10, 5]	ἐὰν αὐτῆς τις ἅψηται, βοᾶν	καὶ	μάλα γε εἰκότως· οὔτε γὰρ
[10, 14]	ἀργία ἀδελφὴ τῆς ἐλευθερίας ἐστί.	καὶ	μαρτύριον ἔλεγεν ἀνδρειοτάτους καὶ ἐλευθεριωτάτους
[10, 6]	λεπτότητα Σαννυρίων ὁ κωμῳδίας ποιητὴς	καὶ	Μέλητος ὁ τραγῳδίας ποιητὴς καὶ
[10, 2]	Κυρήνην ἐκόμισε, λέγων ἄγειν Λαΐδα	καὶ	μὴ παραβῆναι τὰς συνθήκας. ἀνθ´
[10, 18]	μία, καὶ ὡμίλησε καλῷ ὄντι	καὶ	νέῳ καὶ πρῶτον ὑπηνήτῃ, ἔνθα
[10, 3]	νεόττια παραχρῆμα ἐξ ὠδίνων νήχεται.	καὶ	οἱ τῶν λεόντων δὲ σκύμνοι
[10, 18]	καλῶν μειρακίων, ὥς πού φησι	καὶ	Ὅμηρος. συνθήκας δὲ ἐποίησε μηδεμιᾷ
[10, 16]	ἐγὼ δὲ ὑποθήσω τὴν κεφαλήν·	καὶ	οὐκ ἂν οὕτως ἐξεύροις βακτηρίαν
[10, 6]	ὁλκὴν εὑρέθη ἔχων, ὥς φασι.	καὶ	Πανάρετος δὲ λεπτότατος ἦν· διετέλεσε
[10, 2]	ἰδοῦσα Λαῒς ἠράσθη αὐτοῦ θερμότατα,	καὶ	περὶ γάμου λόγους προσήνεγκεν. ὃ
[10, 14]	ἔλεγεν ἀνδρειοτάτους καὶ ἐλευθεριωτάτους Ἰνδοὺς	καὶ	Πέρσας, ἀμφοτέρους δὲ πρὸς χρηματισμὸν
[10, 16]	τῇ βακτηρίᾳ καθίξεσθαι αὐτοῦ ἠπείλει·	καί	ποτε καὶ ἔπαισε κατὰ τῆς
[10, 18]	ὡμίλησε καλῷ ὄντι καὶ νέῳ	καὶ	πρῶτον ὑπηνήτῃ, ἔνθα τοῦ χρόνου
[10, 21]	ταῖς πλησίον μυρρίναις δασείαις οὔσαις	καὶ	πυκναῖς. καθεύδοντι δὲ ἐσμὸς μελιττῶν
[10, 11]	οὖν οὐκ ἀποθνήσκεις, ὦ Διόγενες,	καὶ	σαυτὸν ἀπαλλάττεις κακῶν; ὃ δὲ
[10, 15]	τοὺς κακοδαίμονας ἐνδόξου τε ἅμα	καὶ	σεμνοτάτου γάμου, παρ´ ἐμοὶ κριτῇ.
[10, 10]	ἦν τρόπον τινὰ ἐν γάλαξι	καὶ	σπαργάνοις, οὕτως ἄρα ἀτέχνως εἴκαζον
[10, 18]	τὸ κατὰ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ.	καὶ	Στησίχορόν γε τὸν Ἱμεραῖον τῆς
[10, 11]	οὐκ εἰδότι τά τε λεκτέα	καὶ	τὰ πρακτέα ἀποθανεῖν ἐν καλῷ
[10, 7]	ὁ Λευκονοιεὺς ἀστρολόγος ἀνέστησε στήλας,	καὶ	τὰς τοῦ ἡλίου τροπὰς κατεγράψατο,
[10, 16]	Διογένης καὶ ἐνέκειτο, ἐνταῦθα ἤδη	καὶ	τῇ βακτηρίᾳ καθίξεσθαι αὐτοῦ ἠπείλει·
[10, 13]	οὔτε ὅτι λάγνος καὶ ὑβριστής,	καὶ	τὸ ἔτι τούτων αἴσχιον, ὅτι
[10, 6]	ἐστὶν Ὑπερίδῃ, λεπτότατος ἦν. ὅθεν	καὶ	τὸ πάνυ κατισχνῶσθαι τὸ σῶμα
[10, 13]	μάρτυς ἑαυτῷ, τοιοῦτον κλέος ἀπολιπὼν	καὶ	τοιαύτην ἑαυτῷ φήμην. ταῦτα οὐκ
[10, 1]	ἀγωνιστήν· καὶ ἐξενίκησε τὸν δῆμον	καὶ	τὸν εἴργοντα νόμον τῆς θέας
[10, 7]	τὰς τοῦ ἡλίου τροπὰς κατεγράψατο,	καὶ	τὸν μέγαν ἐνιαυτὸν ὡς ἔλεγεν
[10, 13]	μὴν ὅτι ὁμοίως τοὺς φίλους	καὶ	τοὺς ἐχθροὺς κακῶς ἔλεγε. πρὸς
[10, 1]	ἐδικαιολογήσατο πατέρα μὲν Ὀλυμπιονίκην ἔχειν	καὶ	τρεῖς ἀδελφοὺς καὶ αὐτὴ παῖδα
[10, 9]	πλείονος αὐτὴν ὠνήσομαι. χρὴ δὲ	καὶ	τῶν τοιούτων μνημονεύειν, οὐκ ἐς
[10, 13]	αὐτοῦ μαθόντες, οὔτε ὅτι λάγνος	καὶ	ὑβριστής, καὶ τὸ ἔτι τούτων
[10, 6]	ποιητὴς καὶ Κινησίας κυκλίων χορῶν	καὶ	Φιλητᾶς ποιητὴς ἑξαμέτρων. Ἀρχέστρατος δὲ
[10, 6]	σῶμα ἀλλὰ καὶ λεπτόν. ἀλλὰ	καὶ	Φιλιππίδης, καθ´ οὗ λόγος ἐστὶν
[10, 18]	Δάφνις, ἠράσθη αὐτοῦ νύμφη μία,	καὶ	ὡμίλησε καλῷ ὄντι καὶ νέῳ
[10, 9]	ὄρεξις καὶ ἡττᾶτο τῆς φύσεως	(κακῆς	γε οὔσης, ὦ θεοί) τηνικαῦτα
[10, 13]	ἀκανθῶδες. ~Αἰτιᾶται Κριτίας Ἀρχίλοχον ὅτι	κάκιστα	ἑαυτὸν εἶπεν. εἰ γὰρ μὴ‘
[10, 15]	ὅπερ καὶ ἀνέστειλεν ἐκείνους τοὺς	κακοδαίμονας	ἐνδόξου τε ἅμα καὶ σεμνοτάτου
[10, 11]	ὦ Διόγενες, καὶ σαυτὸν ἀπαλλάττεις	κακῶν;	ὃ δὲ εἶπε τοὺς εἰδότας
[10, 13]	τοὺς φίλους καὶ τοὺς ἐχθροὺς	κακῶς	ἔλεγε. πρὸς δὲ τούτοις‘ ἦ
[10, 11]	καὶ τὰ πρακτέα ἀποθανεῖν ἐν	καλῷ	ἐστιν· ἐμὲ δὲ τὸν ἐπιστήμονα
[10, 18]	αὐτοῦ νύμφη μία, καὶ ὡμίλησε	καλῷ	ὄντι καὶ νέῳ καὶ πρῶτον
[10, 18]	ἡ χαριεστάτη ἐστὶν ἥβη τῶν	καλῶν	μειρακίων, ὥς πού φησι καὶ
[10, 15]	τούτων γε εἰ ἦσαν ζηλωταί,	κἂν	μετὰ ταῦτα ἐπέμειναν τῇ μνηστείᾳ.
[10, 9]	λοπάδος οὖν ποτε ἑψομένης ἐν	καπηλείῳ	τέως μὲν εὐφραίνετο καὶ ἑαυτὸν
[10, 9]	δὲ ἔφατο πωλεῖν αὐτὴν τὸν	κάπηλον	πολλοῦ, ταύτῃ μᾶλλον ἡδίων ἔσται‘
[10, 18]	ἐν Ὀδυσσείᾳ μέμνηται. βουκολῶν δὲ	κατὰ	τὴν Σικελίαν ὁ Δάφνις, ἠράσθη
[10, 16]	ἠπείλει· καί ποτε καὶ ἔπαισε	κατὰ	τῆς κεφαλῆς. ὃ δὲ οὐκ
[10, 18]	εἶχεν ὑπόθεσιν τὸ πάθος τὸ	κατὰ	τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ. καὶ Στησίχορόν
[10, 3]	οἱ τῶν λεόντων δὲ σκύμνοι	καταγράφουσι	τοῖς ὄνυξι τὰς μήτρας τῶν
[10, 13]	ἦν τῆς δούλης, οὔθ´ ὅτι	καταλιπὼν	Πάρον διὰ πενίαν καὶ ἀπορίαν
[10, 22]	λαβών, Κόρραγον τὸν Μακεδόνα ὁπλίτην	καταμονομαχήσας	καὶ ἐκκρούσας αὐτοῦ τὸ ξυστὸν
[10, 19]	ὑπὸ τοῦ ἀνταγωνιστοῦ τοὺς ὀδόντας,	καταπιὼν	δὲ αὐτούς, ἵνα μὴ αἴσθηται
[10, 7]	καὶ τὰς τοῦ ἡλίου τροπὰς	κατεγράψατο,	καὶ τὸν μέγαν ἐνιαυτὸν ὡς
[10, 11]	ἀλγεῖν, τῶν τις ἀχθομένων αὐτῷ	κατεκερτόμει	λέγων τί οὖν οὐκ ἀποθνήσκεις,
[10, 21]	τὴν ἱερουργίαν ἦσαν, ἣ δὲ	κατέκλινε	Πλάτωνα ἐν ταῖς πλησίον μυρρίναις
[10, 17]	καὶ ἐδημεύθη αὐτοῦ ἡ οὐσία,	κατεφωράθη	ἑκατὸν ταλάντων πλείω οὐσίαν ἔχων.
[10, 6]	ἦν. ὅθεν καὶ τὸ πάνυ	κατισχνῶσθαι	τὸ σῶμα πεφιλιππιδῶσθαί φασιν ἔλεγον.
[10, 22]	ἐπιβὰς ἐπὶ τὸν αὐχένα αὐτοῦ	κειμένου	τὴν μάχαιραν ἣν ὑπέζωστο ὑφαρπάσας
[10, 12]	ἔχοντα, οὕτω καὶ ἄνθρωπον μὴ	κεκτημένον	τι δολερὸν καὶ ἀκανθῶδες. ~Αἰτιᾶται
[10, 16]	βούλει, ἐγὼ δὲ ὑποθήσω τὴν	κεφαλήν·	καὶ οὐκ ἂν οὕτως ἐξεύροις
[10, 16]	ποτε καὶ ἔπαισε κατὰ τῆς	κεφαλῆς.	ὃ δὲ οὐκ ἀπηλλάττετο, ἀλλ´
[10, 6]	Μέλητος ὁ τραγῳδίας ποιητὴς καὶ	Κινησίας	κυκλίων χορῶν καὶ Φιλητᾶς ποιητὴς
[10, 13]	ὁ Ἀρχίλοχος μάρτυς ἑαυτῷ, τοιοῦτον	κλέος	ἀπολιπὼν καὶ τοιαύτην ἑαυτῷ φήμην.
[10, 17]	οὐσίαν ἔχων. ὁμοίως δὲ καὶ	Κλέωνα	πρὸ τοῦ παρελθεῖν ἐπὶ τὰ
[10, 17]	πρὸ τοῦ παρελθεῖν ἐπὶ τὰ	κοινὰ	μηδὲν τῶν οἰκείων ἐλεύθερον εἶναι·
[10, 20]	εἶναι· εἰ δὲ εἴη Λακεδαιμονίοις	κοινῇ	φίλος, δῆλον ὅτι καὶ αὐτοῦ
[10, 15]	δὲ οὐδὲν ἡγήσαντο εἶναι πρᾶγμα	κοινὸν	πρὸς τὰς κόρας· ἀποθανὼν γὰρ
[10, 17]	τὴν πατρῴαν· ἐπεὶ δὲ τῶν	κοινῶν	προέστη εἶτα ἔφυγε, καὶ ἐδημεύθη
[10, 15]	εἶναι πρᾶγμα κοινὸν πρὸς τὰς	κόρας·	ἀποθανὼν γὰρ ἐγνώσθη ὁ παῖς
[10, 18]	τὴν ὁμολογίαν, καὶ ἐπλησίασε τῇ	κόρῃ.	ἐκ δὲ τούτου τὰ βουκολικὰ
[10, 22]	Ἀλεξάνδρου καὶ Μακεδόνων ῥόπαλον λαβών,	Κόρραγον	τὸν Μακεδόνα ὁπλίτην καταμονομαχήσας καὶ
[10, 5]	οὔτε ἄλλο τι πλὴν τῶν	κρεῶν.	παραχρῆμα οὖν ὀνειροπολεῖν τὸν θάνατον,
[10, 15]	καὶ σεμνοτάτου γάμου, παρ´ ἐμοὶ	κριτῇ.	παραπλήσιον δὲ καὶ ἐπὶ Λυσάνδρου·
[10, 13]	τι δολερὸν καὶ ἀκανθῶδες. ~Αἰτιᾶται	Κριτίας	Ἀρχίλοχον ὅτι κάκιστα ἑαυτὸν εἶπεν.
[10, 17]	ὃ δὲ ὑπερησπάσατο αὐτόν. ~Λέγει	Κριτίας	Θεμιστοκλέα τὸν Νεοκλέους πρὶν ἢ
[10, 13]	οὐκ ἐγὼ Ἀρχίλοχον αἰτιῶμαι, ἀλλὰ	Κριτίας.	~Σωκράτης ἔλεγεν ὅτι ἡ ἀργία
[10, 6]	ὁ τραγῳδίας ποιητὴς καὶ Κινησίας	κυκλίων	χορῶν καὶ Φιλητᾶς ποιητὴς ἑξαμέτρων.
[10, 2]	καὶ ἐθεάσατο Ὀλύμπια. ~Εὐβώταν τὸν	Κυρηναῖον	ἰδοῦσα Λαῒς ἠράσθη αὐτοῦ θερμότατα,
[10, 8]	δέοντα εἴκοσιν ἐτῶν. ~Ἀριστοτέλης ὁ	Κυρηναῖος	ἔλεγε μὴ δεῖν εὐεργεσίαν παρά
[10, 19]	τοιαύτης μελοποιίας ὑπάρξασθαι. ~Εὐρυδάμας ὁ	Κυρηναῖος	πυγμὴν ἐνίκησεν, ἐκκρουσθεὶς μὲν ὑπὸ
[10, 2]	γημαμένη αὐτῷ παμμέγιστον ἀνδριάντα ἐν	Κυρήνῃ	ἀνέστησεν, αὐτὸν ἀμειβομένη τῆς σωφροσύνης.
[10, 2]	γραψάμενος τῆς Λαΐδος ἐς τὴν	Κυρήνην	ἐκόμισε, λέγων ἄγειν Λαΐδα καὶ
[10, 1]	υἱὸν ἦγεν ἐς Ὀλύμπια ἀθλεῖν.	κωλυόντων	δὲ αὐτὴν τῶν Ἑλλανοδικῶν τὸν
[10, 6]	~Ἐκωμῳδοῦντο ἐς λεπτότητα Σαννυρίων ὁ	κωμῳδίας	ποιητὴς καὶ Μέλητος ὁ τραγῳδίας

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 31/01/2008