Livre, Chap.
[38, 22]	ἡδοναῖς ἐν μέσῳ τε ἀεὶ	φαίνεσθαι	καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ ἀναστρέφεσθαι,
[38, 17]	εἰ δή ποτε ἐντὸς αὐτῶν	φανείη,	καὶ αὐτὸς καὶ οἱ ὑποδεξάμενοι
[38, 1]	τῷ Κράσσῳ τοῖς τε ἄλλοις	φανερῶς	ἐχαρίζετο. ~ἕνεκα μὲν οὖν τῶν
[38, 17]	γὰρ ἄλλα καὶ τὸν Πομπήιον	φανερῶς	προεπηλάκιζε) κωλυθεὶς δὲ ὑπό τε
[38, 7]	καὶ Μᾶρκός τις δι´ αὐτὸν	Φαουώνιος,	ζηλωτὴς ἐς τὰ μάλιστα αὐτοῦ
[38, 19]	εἰμι ἀκούειν. ὥσπερ γὰρ τῶν	φαρμάκων,	οὕτω δὴ καὶ τῶν λόγων
[38, 29]	ἐνυβρίσαι; καί με μὴ ὡς	φαῦλά	σοι οἰωνιζόμενον μισήσῃς, ἀλλ´ ὡς
[38, 43]	ἐκάλεσε, σμικρόν τι τοῦτο καὶ	φαῦλον	εἶναι νομίσητε. οὔτε γὰρ ἐγὼ
[38, 19]	τε δικαστηρίοις σοφίᾳ τινὶ καταιονήσειας.	φέρε	οὖν" εἶπεν ὁ Φιλίσκος, ἐπειδήπερ
[38, 28]	πολιτείᾳ ἁρμοδιώτατον, καὶ ἡ φυγὴ	φέρει	τινὰ σχολὴν γονιμωτέραν. ὥστ´ εἴπερ
[38, 25]	προσήκει, σοὶ δὲ δὴ ἀνδρείως	φέρειν	τὰ δόξαντα τῷ δαίμονι καὶ
[38, 27]	ἐν τεταραγμένοις καὶ ἀκαταστάτοις πράγμασι	φερόμενοι	μικρόν, μᾶλλον δὲ οὐδέν, τῶν
[38, 33]	πρὸς αὐτὸ τὸ ὄρθιον θυμῷ	φερομένων,	ἐπικατέδραμέ σφισιν ἐξαίφνης, καὶ ἅτε
[38, 45]	δὴ θυμῷ πρὸς πάντα ἀσύντακτοι	φέρονται;	μὴ γάρ τοι μήτε τὴν
[38, 26]	μὲν καὶ τὰ ἀτοπώτατα εὐκόλως	φέροντες	ἐν οὐδενὶ δεινῷ καθεστηκέναι νομίζουσιν,
[38, 20]	οὐδ´ οἱ ναύκληροι πάνυ χαλεπῶς	φέρουσι	πολλὰ ζημιούμενοι· λογίζεσθαι γάρ, οἶμαι,
[38, 33]	γὰρ Καῖσαρ τοῖς ἱππεῦσι τοὺς	φεύγοντας	προστάξας αὐτὸς τῷ ὁπλιτικῷ πρὸς
[38, 37]	στρατείας ὀκνοῦντες, οὐδὲ τοὺς πολέμους	φεύγοντες,	οὐδὲ τὰς ῥᾳθυμίας διώκοντες τηλικαύτην
[38, 11]	τὰς τιμωρίας ἐπῆγε, τῆς τε	φήμης	ἕνεκα, τοῦ μὴ δοκεῖν ὀργίλως
[38, 41]	γιγνώμεθα, (οὐδ´ ἂν εἷς ταῦτα	φήσειεν)	ἀλλ´ ἵνα τὴν οἰκείαν φυλάξωμεν,
[38, 44]	ἐν τοῖς συμμάχοις ἡμῶν ἀναγεγράφθαι	φήσῃ,	τοσούτῳ μᾶλλον ἀξιομίσητον ὄντα ἀποδείξει.
[38, 40]	χρὴ πολεμεῖν ἡμᾶς, οὐδὲν ἄλλο	φησὶν	ἢ ὅτι οὐ χρὴ πλουτεῖν,
[38, 40]	ἐπὶ τὴν Ἰταλίαν στρατεύσειν, πρὶν	φθάσαντας	τὴν ἐκείνου κακῶς ποιῆσαι· οὐ
[38, 39]	ὑπεραῖρόν τινας καὶ ζηλοῦται καὶ	φθονεῖται,	κἀκ τούτου πόλεμος ἀίδιός ἐστιν
[38, 21]	καὶ φροντίδας καὶ πράγματα καὶ	φθόνους	ἔχειν ἡγοῦμαι. ἐπειδὴ δὲ ἔφησθα
[38, 29]	γάρ σε ὠφελήσουσιν οἱ δοκοῦντες	φιλεῖν	πρὸς τοὺς ἐχθρῶς διακειμένους, ὥσπερ
[38, 44]	ἐκεῖνος ἔν τε τοῖς τῆς	φιλίας	καὶ ἐν τοῖς τῆς συμμαχίας
[38, 42]	πέμψαντος γάρ μου πρὸς αὐτὸν	φιλικῶς	ὅπως ἔλθῃ τε πρὸς ἡμᾶς
[38, 38]	μὴ ἐκεῖσε ἐκπλεῦσαι, συχνὰ δὲ	Φίλιππος	καὶ Περσεὺς ὥστε μὴ ἐπ´
[38, 40]	τὴν Ἑλλάδα αὐτοὺς περαιωθῆναι; οὐ	Φίλιππος	μελλήσας καὶ ἐπὶ τὴν Ἰταλίαν
[38, 18]	οὐδέν τοι ὅμοιόν ἐστιν, ὦ	Φιλίσκε,	ὑπὲρ ἄλλων τέ τινα λέγειν
[38, 18]	λέγεις μέν τι" ἔφη ὁ	Φιλίσκος	ἀνθρώπινον· οὐ μέντοι καὶ ἠξίουν
[38, 23]	παρέχοντα. οὐδαμῇ ἔμοιγε" εἶπεν ὁ	Φιλίσκος.	δύο γὰρ τούτων ὄντων ἐξ
[38, 19]	καταιονήσειας. φέρε οὖν" εἶπεν ὁ	Φιλίσκος,	ἐπειδήπερ ἀκούειν ἕτοιμος εἶ, σκεψώμεθα
[38, 0]	Ὡς Κικέρωνα ἐπὶ τῇ φυγῇ	Φιλίσκος	παρεμυθήσατο. δ. Ὡς Καῖσαρ Ἑλουητίους
[38, 18]	διέτριβεν ὀδυρόμενος· ἐντυχὼν δ´ αὐτῷ	Φιλίσκος	τις ἀνὴρ ἔν τε ταῖς
[38, 37]	ὑμᾶς, ἄνδρες ἑταῖροί τε καὶ	φίλοι,	τοὺς ἐνταῦθα ὄντας (οὔτε γὰρ
[38, 36]	~οὐ τὸν αὐτόν, ὦ ἄνδρες	φίλοι,	τρόπον ἡγοῦμαι δεῖν ἡμᾶς περί
[38, 44]	ἂν αὐτὸν ἔν τε τοῖς	φίλοις	καὶ ἐν τοῖς συμμάχοις ἡμῶν
[38, 15]	Γαβίνιον ἄντικρυς, ἅτε καὶ πάνυ	φίλον	αὐτῷ ὄντα, καὶ τὸν Πίσωνα
[38, 44]	ἡμεῖς μὲν γὰρ ὡς πρὸς	φίλον	καὶ σύμμαχον ἔτ´ αὐτὸν ὄντα
[38, 42]	φορτικὸν ἐποίησα μεταπεμψάμενος αὐτὸν ὡς	φίλον	καὶ σύμμαχον; τί δὲ ἐκεῖνος
[38, 30]	καθάπαξ ἠναντιοῦτο. κἀκ τούτου καὶ	φιλονεικίαι	καὶ τραύματα ἀπ´ αὐτῶν πολλὰ
[38, 8]	τὰς ψήφους ἔν γε ταῖς	φιλονεικίαις	(τά τε κρείττω πρὸς σφᾶς
[38, 11]	ἐς τοὺς κρείττονάς σφων ἐς	φιλονεικίαν	αὐτοὺς ὑπάγοντας ἵν´ ἴσοι σφίσι
[38, 35]	διὰ τὴν ἰδίαν τοῦ Καίσαρος	φιλοτιμίαν	ἀναιροῖντο, καὶ προσεπηπείλουν ἐγκαταλείψειν αὐτὸν,
[38, 47]	τοὺς δ´ ἄλλους δι´ ἐκείνους	φιλοτιμουμένους.	ἐξαίρετον δὲ δὴ τὸ δέκατον
[38, 42]	ὁ Ἀριόουιστος πεπλημμέληκεν ὥστ´ ἀντὶ	φίλου	καὶ συμμάχου πολέμιος ἡμῖν γενέσθαι,
[38, 29]	σε ἐξαπατάτω τοῦθ´, ὅτι καὶ	φίλους	τινὰς τῶν δυνατῶν ἔχεις· οὐδὲν
[38, 34]	Ῥωμαίων εἰλήφει, καὶ ἐς τοὺς	φίλους	τούς τε συμμάχους αὐτῶν ὑπ´
[38, 29]	βούλονται, τίθενται, ἀλλὰ καὶ τοὺς	φιλτάτους	καὶ τοὺς συγγενεστάτους πολλάκις ἀντὶ
[38, 22]	τε τῆς πατρίδος καὶ τῶν	φίλων	ἀνταγωνιζόμενος τοῖς ἐπιβουλεύουσιν αὐτοῖς ἐξήτασαι·
[38, 23]	οἴκοι διατρίβειν μήτε μετὰ τῶν	φίλων	εἶναι, ἀλλὰ ἐκ τῆς πατρίδος
[38, 30]	ἔτι καὶ τότε παρὰ Λουκίῳ	Φλαουίῳ	ὄντα, πεισθεὶς ὑπὸ χρημάτων ἐξήρπασε
[38, 46]	συμμαχήσουσιν, ὥστ´ εἰ καί τι	φοβερὸν	τὰ ἔθνη ταῦτα εἶχε, τοῦτο
[38, 17]	οὖν ταῦθ´ ὁ Κικέρων καὶ	φοβηθεὶς	αὖθις ἐπεχείρησε μὲν ὅπλα ἄρασθαι
[38, 9]	ὀρῶν καὶ στρατόπεδον ἕτερον προσεπέτρεψε.	~φοβηθεὶς	δ´ οὖν καὶ ὣς μή
[38, 16]	λόγον ὥσπερ ἀνεξετάστως ἐδεδίει) καὶ	φοβηθεὶς	μὴ καὶ ἐκ πονηροῦ συνειδότος
[38, 32]	ὧν ἠξίουν· ὁ γὰρ Καῖσαρ	φοβηθεὶς	μὴ καὶ ἐπὶ τὴν Τόλοσαν
[38, 13]	αὐτῇ κύρωσιν τὸν δῆμον σχεῖν,	φοβηθεὶς	ὁ Κλώδιος μὴ γραψαμένου αὐτοῦ
[38, 33]	οὖν τοῦτο ὁ Καῖσαρ, καὶ	φοβηθεὶς	τήν τε ὁρμὴν αὐτῶν καὶ
[38, 38]	τὴν ταλαιπωρίαν νομίσαντες εἶναι, καὶ	φοβηθέντες	μὲν μὴ μείναντα αὐτὰ ἐφ´
[38, 4]	καί πῃ καὶ τὸ πλῆθος	φοβηθήσεσθαι)	ἤρξατο ἀπὸ τοῦ συνάρχοντος, καὶ
[38, 45]	τῶν σωμάτων ἢ τῆς βοῆς	φοβηθῆτε.	φωνή τε γὰρ οὐδένα πώποτε
[38, 12]	ῥᾳδίως αὐτόν, ἅτε καὶ διὰ	φόβον	μᾶλλον ἢ δι´ εὔνοιαν ἰσχύοντα,
[38, 40]	γὰρ περὶ τῶν ὑπαρχόντων οἱ	φόβος	ἰσχυρῶς τοῦ πολυπραγμονεῖν τὰ μὴ
[38, 29]	δυσχερὲς μὲν οὐδὲν εἰπεῖν βούλομαι,	φοβοῦμαι	δέ, ἔς τε τὰ πράγματα
[38, 43]	καὶ ὄκνῳ καὶ ἀρρωστίᾳ καὶ	φόβῳ,	ἀπολογούμενος ὑπὲρ αὐτοῦ, ἀνέθηκε· τὸ
[38, 18]	προσφόρων, ἵν´ ὥσπερ οἱ τὰ	φορτία	συναιρόμενοί τισιν ἐπικουφίζουσιν αὐτούς, καὶ
[38, 42]	ἐγὼ ἄδικον ἢ ἀνεπιεικὲς ἢ	φορτικὸν	ἐποίησα μεταπεμψάμενος αὐτὸν ὡς φίλον
[38, 12]	καὶ ἰσοδίαιτος οὐδενὶ ἠξίου εἶναι,	φορτικός	τε καὶ ἐπαχθὴς ἦν, καὶ
[38, 1]	Πομπήιος εἰλήφει καὶ ἀπὸ τῶν	φόρων	τῶν τε τελῶν τῶν προσκαταστάντων
[38, 8]	συμβάλλονται, παραλείψω· ~Κύιντος δὲ δὴ	Φούφιος	Καλῆνος ἀναμὶξ πάντων τὰς ψήφους
[38, 13]	τῆς νομίσεως ταύτης οὐκ ἔχω	φράσαι,	γράφω δὲ τὰ λεγόμενα. ἐπεὶ
[38, 40]	οὐκοῦν ὅτι μὲν οὕτω χρὴ	φρονεῖν,	οὐδέν´ ἂν ἀντειπεῖν ὑμῶν νομίζω·
[38, 47]	ὁρμήν, ἀντίρροπον τὸ τοῦ Καίσαρος	φρόνημα	εὑρίσκετο, ὥστε ἰσοπαλεῖς ἐκ τούτων
[38, 33]	ἐνίκησαν, κἀκ τούτου αὐτοί τε	φρόνημα	λαβόντες καὶ ἐκεῖνον φυγεῖν διά
[38, 18]	καὶ ἠξίουν σε, τοσαύτῃ μὲν	φρονήσει	κεχρημένον τοσαύτην δὲ σοφίαν ἠσκηκότα,
[38, 24]	ἀκούσιον οὐχ ὁρῶ δυνάμενον ἀνδρὶ	φρονίμῳ	συμβῆναι. ὥστ´ εἴπερ ἐν τούτῳ
[38, 20]	πολλὰ ζημιούμενοι· λογίζεσθαι γάρ, οἶμαι,	φρονίμως	ἐπίστανται ὅτι ἡ θάλαττα ἡ
[38, 41]	καὶ ἐγκεχείρισται. καὶ πάνυ γε	φρονίμως	ἐποίησαν ἐφ´ ἡμῖν τὸ τίσι
[38, 22]	~ὁρῶ τοίνυν ἔγωγε πρῶτον μὲν	φρονιμώτατόν	σε ἀνθρώπων ὄντα· τεκμήριον δὲ
[38, 14]	καὶ ὁ μὲν οὕτω, καίτοι	φρονιμώτατος	ἀξιῶν εἶναι, τότε ὑπὸ τοῦ
[38, 8]	γε ἔθνη αὐτῶν ἔκδηλα ὅπως	φρονοίη	γίγνοιτο. τὰ μὲν οὖν ἄλλα
[38, 36]	εἴ γε μὴ ταῦθ´ οὕτω	φρονοῦντες	ἤλθομεν, τί ποτε καὶ ἀρχὴν
[38, 46]	καὶ ὑμῶν τινες ἄλλως πως	φρονοῦσιν,	ἀλλ´ ἔγωγε καὶ ὣς πολεμήσω,
[38, 42]	μόνον ἀλλὰ καὶ ἐφ´ οἷς	φρονοῦσιν	ἀμύνασθαι δεῖ, καὶ τήν τε
[38, 21]	καὶ πᾶν τὸ περιττὸν καὶ	φροντίδας	καὶ πράγματα καὶ φθόνους ἔχειν
[38, 20]	πολλῷ γὰρ πλεῖον αἱ ἐκείνης	φροντίδες	ταλαιπωροῦσί τινα ἢ αἱ τοῦ
[38, 6]	ὅ τε Καῖσαρ βραχὺ αὐτοῦ	φροντίσας	ῥητήν τινα ἡμέραν προεῖπεν ἵν´
[38, 42]	πόρρωθεν ἐξελήλεγκται μηδὲν δίκαιον μήτε	φρονῶν	μήτε πράσσων; οὐ τοίνυν ἀπέχρησεν
[38, 23]	ἐν ἀλλοτρίᾳ γῇ καὶ ἀλᾶσθαι,	φυγάδα	προσαγορευόμενον, καὶ γέλωτα μὲν τοῖς
[38, 23]	γὰρ δὴ ἄλλ´ ἐκεῖνα, αἱ	φυγαὶ	καὶ αἱ ἀτιμίαι, καὶ εἰ
[38, 27]	μὲν ὅπως ὁ Κάμιλλος ὁ	φυγὰς	ἄμεινον τοῦ Καπιτωλίνου μετὰ ταῦτα
[38, 33]	τε φρόνημα λαβόντες καὶ ἐκεῖνον	φυγεῖν	διά τε τὴν ἐλάττωσιν, καὶ
[38, 25]	οἴκοι μένειν ἀδικήσας ἢ κατορθώσας	φυγεῖν.	οὐκοῦν εἰ καὶ τῆς δόξης
[38, 49]	ἠθέλησαν ἀλλ´ ὅτι οὐκ ἠδυνήθησαν	φυγεῖν	ὑπ´ ἀπορίας τε ἅμα καὶ
[38, 25]	ἡ ἀτιμία αὐτὴ οὐδ´ ἡ	φυγὴ	αὐτὴ λυπεῖ, ἀλλ´ ὅτι μὴ
[38, 29]	σφαλῇς. καὶ εἰ μὲν ἐν	φυγῇ	γένοιο, μεταγνώσῃ μόνον, εἰ δέ
[38, 24]	μηδεμίαν κακίαν ἔχει, οὐδὲ τῇ	φυγῇ	δήπου προστρίψασθαί τι κακὸν δύναται,
[38, 17]	αὐτῷ τε ἐκείνῳ ἥ τε	φυγὴ	ἐπετιμήθη καὶ ἡ ἐν τῇ
[38, 26]	Θεμιστοκλέα λέγειν, οὓς ἐνδοξοτέρους ἡ	φυγὴ	ἐποίησεν· τί τὸν Ἄννιον, τί
[38, 23]	μέγα κακὸν εἶναι ἀτιμία καὶ	φυγή,	καὶ τὸ μήτ´ οἴκοι διατρίβειν
[38, 28]	δὲ πολιτείᾳ ἁρμοδιώτατον, καὶ ἡ	φυγὴ	φέρει τινὰ σχολὴν γονιμωτέραν. ὥστ´
[38, 0]	γ. Ὡς Κικέρωνα ἐπὶ τῇ	φυγῇ	Φιλίσκος παρεμυθήσατο. δ. Ὡς Καῖσαρ
[38, 24]	αὐτὸ τοῦτο καὶ περὶ τὴν	φυγὴν	ἔγωγε ὁρῶ ὄν. ἀποδημία γάρ
[38, 23]	ἀμαθεστέραν γεγονυῖαν ὑπ´ ἀτιμίας καὶ	φυγῆς	ἢ καὶ ἄλλου τινὸς τῶν
[38, 28]	τὰ μὲν διώξῃς τὰ δὲ	φύγῃς.	σμικρὸς γὰρ ὁ βίος ἡμῶν,
[38, 17]	τε ἄρχοντι αὐτῶν εἶχε τιμηθήσεσθαι.	φυγόντος	δ´ αὐτοῦ ὁ νόμος τὸ
[38, 14]	ὅτι τοῖς τε ὑπάτοις τὴν	φυλακὴν	τῆς πόλεως, δι´ ἧσπερ καὶ
[38, 17]	καὶ ἀγαλμάτιόν τι Ἀθηνᾶς ἀνέθηκε,	Φυλακίδα	αὐτὴν ὀνομάσας. ὑπεξῆλθε δὲ ἐς
[38, 29]	ἀλλ´ ὡς διοσημίαν τινὰ προδεικνύντα	φύλαξαι.	μηδέ σε ἐξαπατάτω τοῦθ´, ὅτι
[38, 41]	φήσειεν) ἀλλ´ ἵνα τὴν οἰκείαν	φυλάξωμεν,	ἵνα τὴν τῶν πολεμίων πορθήσωμεν,
[38, 40]	τῶν ἀλλοτρίων χρώμενοι καὶ ἐκεῖνα	φυλάσσουσιν	(οὐδεὶς γὰρ περὶ τοῖς ἑαυτοῦ
[38, 39]	μετὰ κινδύνων τὴν παροῦσαν εὐδαιμονίαν	φυλάττειν.	πολλοί {τε} γὰρ ἐπιβουλεύουσιν αὐτῇ·
[38, 23]	δὲ αἴτιον ὅτι οὐδέν σφων	φύσει	κακόν ἐστιν, ὥσπερ οὐδ´ ἡ
[38, 26]	μήτε τῇ τῆς ψυχῆς ἡμῶν	φύσει	προσήκει, νόμιζε εἶναι, μήτ´ ἀγανάκτει
[38, 19]	εἰκότως ἄν τις ἀγαθὸν ἀνθρώπῳ	φύσει	τιθείη. ὅταν γάρ τινι ἥ
[38, 23]	γὰρ μὴ προσάπτεται τῶν τῇ	φύσει	τοῦ ἀνθρώπου προσηκόντων, οὐδ´ ἀνήκειν
[38, 23]	ἡ ἐν τῇ πατρίδι διατριβὴ	φύσει	χρηστή, ἀλλ´ ὁποῖά ποτ´ ἄν
[38, 23]	ῥητῶν ἑκατέρῳ παρ´ αὐτῆς τῆς	φύσεως	καὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν δεδομένων,
[38, 36]	ταχθέντα ἀλλ´ ὑπ´ αὐτῆς τῆς	φύσεως	νομοθετηθέντα καὶ ἦν ἀεὶ καὶ
[38, 21]	ἐκείνη δὲ δή, οἷα θειοτέρας	φύσεως	οὖσα, καὶ ῥυθμίζεσθαι καὶ νουθετεῖσθαι
[38, 3]	καὶ ῥώμην τινὰ οὔτε ἐκ	φύσεως	οὔτε ἐκ παιδείας ἔχων) τοῖς
[38, 19]	ἐρρωμένον, ὅπερ που πρῶτον κατὰ	φύσιν	ἀγαθόν ἐστιν ἀνθρώποις, ἔπειτα δὲ
[38, 11]	ἔσχεν. ἐπιεικεστέραν μὲν γὰρ ὄντως	φύσιν	εἰλήχει, καὶ οὐ πάνυ ῥᾳδίως
[38, 45]	σωμάτων ἢ τῆς βοῆς φοβηθῆτε.	φωνή	τε γὰρ οὐδένα πώποτε ἀνθρώπων
[38, 19]	καὶ ἐς τὸ ἀρχαῖόν με	φῶς	ἐπαναγαγεῖν, ἑτοιμότατός εἰμι ἀκούειν. ὥσπερ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/05/2006