Livre, Chap.
[38, 0]	Ἰούλιος Γ. υἱ. Καῖσαρ ὑπ.	Μ.	Καλπούρνιος Γ. υἱ. Βίβουλος Λ.
[38, 37]	ἄλλως ἀγνοεῖτε αὐτὰ ὥστε καὶ	μαθεῖν	δεῖσθαι, οὔτ´ ὀλιγώρως αὐτῶν ἔχετε
[38, 35]	ἐγκαταλείψειν αὐτὸν, ἂν μὴ μεταβάληται.	μαθὼν	οὖν ταῦτ´ ἐκεῖνος τῷ μὲν
[38, 28]	ἐκείνων τὸ διάφορον τῶν βίων	μαθὼν	τὰ μὲν ἕλῃ τὰ δὲ
[38, 38]	τὴν Σαρδώ, τὴν Σικελίαν, τοὺς	Μακεδόνας,	τοὺς Ἰλλυριούς, τὴν Ἑλλάδα, τὴν
[38, 26]	ἐν Σικελίᾳ ἄν τε ἐν	Μακεδονίᾳ	ἄν τε καὶ ἄλλοθί που
[38, 10]	τὸ ὑπήκοον τὸ ἐν τῇ	Μακεδονίᾳ,	ἄρξας αὐτῆς, καὶ τὸ ἔνσπονδον
[38, 18]	~καὶ ὁ μὲν ἐς τὴν	Μακεδονίαν	διὰ τοῦτο μετέστη καὶ ἐκεῖ
[38, 49]	τέχνῃ ἐγίγνοντο. καὶ τέλος ἐπὶ	μακρότατον	τοιουτοτρόπῳ μάχῃ χρησάμενοι ὀψέ ποτε
[38, 49]	κοντοῖς μήτε τοῖς ξίφεσι τοῖς	μακροτέροις	χρήσασθαι. ὠθίζοντό τε οὖν, καὶ
[38, 30]	διοίκησιν αὐτῆς τὸν Κάτωνα καὶ	μάλα	ἄκοντα ἀπέστειλε. ~ταῦτα μὲν ἐν
[38, 5]	γίγνοιντο. ~ὅ τε οὖν Πομπήιος	μάλα	ἀσμένως οὐκ ἐγώ" ἔφη μόνος,
[38, 19]	ὑγιαίνοντα τῷ σώματι καὶ εὖ	μάλα	ἐρρωμένον, ὅπερ που πρῶτον κατὰ
[38, 24]	που καὶ ἀρχαῖος λόγος καὶ	μάλα	εὖ ἔχων ἐστὶν ὅτι δεῖ
[38, 18]	οὔποτ´ ἄν σε προσεδόκησα οὕτω	μαλακισθήσεσθαι,	πολλῆς μὲν παιδείας καὶ παντοδαπῆς
[38, 36]	ἄλλα ὅσα εἰκός ἐστι, καὶ	μάλισθ´	ὅτι δεῦρο ἤλθομεν αὐτοί τε
[38, 30]	ὑπ´ αὐτοῦ τοῦ Πομπηίου τοῦ	μάλιστα	αὐτὸν ἐκβαλόντος κατήχθη. αἴτιον δὲ
[38, 7]	αὐτὸν Φαουώνιος, ζηλωτὴς ἐς τὰ	μάλιστα	αὐτοῦ ὤν, τέως μὲν οὔτ´
[38, 27]	ἐπαύξῃ, ῥᾷον ὥσπερ πνεῦμα πίπτει,	μάλιστα	δὲ ἐν ταῖς στάσεσιν. ἅτε
[38, 49]	αὐτῶν, ἐφ´ ᾗ ἐς τὰ	μάλιστα	ἐθάρσουν, δρόμῳ μετὰ βοῆς προσπεσόντες
[38, 2]	γε τοῦτο αὐτοὺς ἐς τὰ	μάλιστα	ἐλύπει, ὅτι τοιαῦτα συγγεγραφὼς ἦν
[38, 31]	ὥστ´ αὐτόν, ὅπερ ἐς τὰ	μάλιστα	ἐπεθύμει, πάντα καὶ πολεμῆσαι καὶ
[38, 1]	ὄν, ἀφ´ οὗπερ καὶ τὰ	μάλιστα	ἐστασίαζον, πρός τε τὰ ἔργα
[38, 14]	τὴν αἰτίαν μόνος ἢ καὶ	μάλιστα	ἔσχε. καὶ διὰ τοῦτο τά
[38, 18]	γνώμης προϊόντα, καιρὸν ἐς τὰ	μάλιστα	λαμβάνει· ὅταν δὲ δὴ πάθημά
[38, 27]	ὕστερον διήνεγκεν. ὥστε καὶ σὺ	μάλιστα	μὲν ἔλπιζε καὶ καταχθήσεσθαι (οὔτε
[38, 31]	καὶ ὅς, εἰ καὶ τὰ	μάλιστα	μήτε ἐπίστευεν αὐτοῖς μήτε προχωρῆσαί
[38, 14]	ἔργῳ δὲ ἐπ´ αὐτὸν ὅτι	μάλιστα	συνεγράφετο. ἔφερε μὲν γὰρ καὶ
[38, 47]	οὐδεὶς ἀντεῖπεν, εἰ καὶ τὰ	μάλιστά	τινες {ἐς} τἀναντία σφίσιν ἐγίγνωσκον,
[38, 14]	ἀλλὰ καὶ τῶν ἀντιστασιωτῶν, καὶ	μάλιστα	τόν τε Πομπήιον καὶ τὸν
[38, 25]	ἀναγκαῖόν ἐστιν. οὐ γάρ που	μᾶλλον	ἂν ἐθελήσαις τῷ τε Κατιλίνᾳ
[38, 23]	εἰ δ´ ὀρθῶς ἔχοι, καὶ	μᾶλλον	ἂν ὠφέλιμον εἴη. ὃ καὶ
[38, 44]	συμμάχοις ἡμῶν ἀναγεγράφθαι φήσῃ, τοσούτῳ	μᾶλλον	ἀξιομίσητον ὄντα ἀποδείξει. διὰ τί;
[38, 27]	καὶ ἀκαταστάτοις πράγμασι φερόμενοι μικρόν,	μᾶλλον	δὲ οὐδέν, τῶν χειμαζομένων διαφέρουσιν,
[38, 42]	ἐστιν ἡμῖν, πῶς ἂν ἄλλως	μᾶλλον	ἐλεγχθείη ἢ ἐξ ὧν ἐποίησεν;
[38, 12]	αὐτόν, ἅτε καὶ διὰ φόβον	μᾶλλον	ἢ δι´ εὔνοιαν ἰσχύοντα, καθαιρήσειν.
[38, 28]	οὔτε Μάριος ὁ ἑπτάκις ὑπατεύσας	μᾶλλον	ἢ Κικέρων εἶναι. οὔτ´ αὖ
[38, 3]	μετὰ Κάτωνος ἐν τῷ οἰκήματι	μᾶλλον	ἢ μετὰ σοῦ ἐνταῦθα εἶναι
[38, 32]	εἵλετο μετ´ ἐκείνων αὐτοὺς ἀμύνασθαι	μᾶλλον	ἢ συμφρονήσασί σφισιν, ὅπερ εὔδηλον
[38, 36]	καὶ ἀσφαλὲς ἐν τῷ παρόντι	μᾶλλον	ἢ τὸ τοῖς πᾶσι Ῥωμαίοις
[38, 45]	λελυπημένος; πῶς δ´ οὐκ ἂν	μᾶλλον	ἡμῖν πάντες ἢ ἐκείνῳ συναράμενοι
[38, 1]	ἠθέλησεν, ὅπως σφᾶς ἔτι καὶ	μᾶλλον	σφετερίσηται. βουληθεὶς δὲ καὶ τὰ
[38, 11]	οὐ γὰρ τῶν ἤδη γεγονότων	μᾶλλόν	τι αὐτῷ ἔμελεν ἢ ἵνα
[38, 27]	εὐπραγίαι εἰσί, καὶ ὅσῳ ἂν	μᾶλλόν	τις ἀπ´ αὐτῶν ἐπαύξῃ, ῥᾷον
[38, 49]	αὐτῷ πόνῳ ἐπὶ πλεῖον συσχεθέντες	μᾶλλον	τῶν βαρβάρων ἀντήρκεσαν, ἅτε οὐχ
[38, 15]	ἀπόληται· καὶ ἵνα γε καὶ	μᾶλλον	ὑπ´ εὐνοίας τοῦτο ποιεῖν πιστευθῇ,
[38, 13]	τοῖς πολλοῖς γένηται. τῆς γὰρ	μαντείας	τῆς δημοσίας ἔκ τε τοῦ
[38, 13]	τοῦ οὐρανοῦ τὴν ἡμέραν ἐκείνην	μαντευσόμενοι,	ὥστε μηδεμίαν ἐν αὐτῇ κύρωσιν
[38, 28]	ἂν ἕλοιο οὔτε Κορουῖνος οὔτε	Μάριος	ὁ ἑπτάκις ὑπατεύσας μᾶλλον ἢ
[38, 3]	~ὁ δὲ δὴ Κάτων ὁ	Μᾶρκος	{ὁ ὕπατος} (ἦν δὲ ἄλλως
[38, 3]	οἱ ἐφέσποντο, καί τις αὐτῶν	Μᾶρκος	Πετρέιος ἐπιτιμηθεὶς ὑπ´ αὐτοῦ ὅτι
[38, 7]	Κέλερ ὅ τε Κάτων, καὶ	Μᾶρκός	τις δι´ αὐτὸν Φαουώνιος, ζηλωτὴς
[38, 22]	καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ ἀναστρέφεσθαι,	μαρτύρια	τὰ ἡμερινὰ ἔργα τῶν νυκτερινῶν
[38, 11]	γὰρ πολλοὺς ἔλεγε συχνὰ καὶ	μάταια	ἐξεπίτηδες ἐς τοὺς κρείττονάς σφων
[38, 26]	μέγιστον τῶν κακῶν προσεπικτησόμεθα, τὸ	μάτην	ἀνιᾶσθαι. τεκμήριον δὲ ὅτι οἱ
[38, 46]	τὴν ταχίστην ἀπαγάγετε, μηδέ μοι	μάτην	ἐνταῦθα τρύχεσθε, τά τε κοινὰ
[38, 7]	ἔργῳ ἐπεξίασιν, ἢ καὶ ὅτι	μάτην	ζημιωθήσεσθαι ἔμελλον, μηδὲν ἐκ τῆς
[38, 41]	ἐνόμιζεν; οὐ γάρ που ἵνα	μάτην	τρεφώμεθα, οὐδ´ ἵνα τάς τε
[38, 50]	ξίφεσιν οὐκ ἐδύναντο οὔτε συστάδην	μάχεσθαι	οὔτε τῶν κεφαλῶν αὐτῶν, ᾗπερ
[38, 49]	καὶ τέλος ἐπὶ μακρότατον τοιουτοτρόπῳ	μάχῃ	χρησάμενοι ὀψέ ποτε ἐπεκράτησαν· τά
[38, 47]	ἐκείνῃ πάντες ἦσαν, τήν τε	μάχην	αὐτῶν ὅτι τάχιστα ἔσεσθαι καὶ
[38, 48]	καὶ ἐκείνων ἕτερον ἐς μὲν	μάχην,	καίπερ καὶ μέχρι τῆς μεσημβρίας
[38, 48]	μηδεμίαν πρὸ τῆς νέας σελήνης	μάχην	συνάψαι. καὶ διὰ τοῦτο ὁ
[38, 50]	ἁλωτοὶ οἷά που γυμναῖς αὐταῖς	μαχόμενοι	ἦσαν, ἐφικνεῖσθαι, τάς τε ἀσπίδας
[38, 33]	τούτων, ἄλλοι τινὲς τῶν μὴ	μαχομένων	(ὑπό τε γὰρ τοῦ πλήθους
[38, 29]	αὐτῇ καὶ γυναῖκα ἐνυβρίσαι; καί	με	μὴ ὡς φαῦλά σοι οἰωνιζόμενον
[38, 19]	ἀφελεῖν καὶ ἐς τὸ ἀρχαῖόν	με	φῶς ἐπαναγαγεῖν, ἑτοιμότατός εἰμι ἀκούειν.
[38, 4]	οὗτος ἐθελήσῃ. ὁ οὖν Βίβουλος	μέγα	ἀναβοήσας οὐχ ἕξετε" ἔφη τὸν
[38, 23]	ἔφη οὐ δοκεῖ οὖν σοι	μέγα	κακὸν εἶναι ἀτιμία καὶ φυγή,
[38, 28]	μὲν γὰρ εὐδαιμονήσεις, καί σου	μέγα	ὄνομα {εἶ} καὶ τοῦτο ἀεὶ
[38, 11]	τούτου πολλοῖς μὲν καὶ τῶν	μεγάλα	αὐτὸν λυπησάντων συνεγίγνωσκεν ἢ καὶ
[38, 45]	δὲ πολὺ πλείω, ἅτε καὶ	μεγάλα	καὶ γυμνὰ ὄντα, δυνήσεται· ἥ
[38, 49]	αὐτῶν ὑπερέχοντες. οὐ μέντοι καὶ	μεγάλα	τινὰ ἐκ τούτου σφᾶς ἔβλαψαν·
[38, 43]	τὴν προσθήκην ταύτην εἶναι νομίσητε·	μεγάλη	γάρ ἐστιν ἐπίδειξις τῆς διανοίας
[38, 34]	τούτου πρόφασιν τοῦ πολέμου καὶ	μεγάλην	καὶ εὐπρεπῆ λήψεσθαι ἤλπισεν. ὅπερ
[38, 49]	δάκνοντες, σπαράττοντες, ἅτε καὶ τῷ	μεγέθει	τῶν σωμάτων πολὺ αὐτῶν ὑπερέχοντες.
[38, 47]	τῷ τε πλήθει καὶ τοῖς	μεγέθεσιν,	οἱ δὲ δὴ Ῥωμαῖοι τῇ
[38, 35]	δεινῶς ἠθύμησαν· τά τε γὰρ	μεγέθη	αὐτῶν καὶ τὸ πλῆθος τό
[38, 45]	τὴν ὁρμὴν αὐτῶν μήτε τὸ	μέγεθος	ἢ τῶν σωμάτων ἢ τῆς
[38, 38]	τῆς δόξης καὶ πρὸ τοῦ	μεγέθους	τῆς ἀρχῆς ἀργεῖν τε ἀκλεῶς
[38, 39]	ἔργα καταισχύνητε μήτε τὴν ἀρχὴν	μεγίστην	ἤδη οὖσαν προῆσθε. οὐδὲ γὰρ
[38, 13]	τινῶν, ὥσπερ εἶπον, ποιουμένης, τὸ	μέγιστον	κῦρος ἡ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ
[38, 4]	τῇ πόλει τότε ὄντας καὶ	μέγιστον	παρὰ πάντας δυναμένους λαβών, τῷ
[38, 12]	τε οὖν τούτου, καὶ διότι	μέγιστόν	τε ἀνθρώπων ηὔχει καὶ οὐδένα
[38, 26]	τι τῶν πεπρωμένων, καὶ τὸ	μέγιστον	τῶν κακῶν προσεπικτησόμεθα, τὸ μάτην
[38, 42]	τε πρὸς ἡμᾶς καὶ κοινῇ	μεθ´	ἡμῶν βουλεύσηται περὶ τῶν παρόντων,
[38, 50]	ἐφθάρησαν· ὁ δὲ {ὁ} Ἀριόουιστος	μεθ´	ἱππέων τήν τε χώραν παραχρῆμα
[38, 23]	εἶναι, ἀλλὰ ἐκ τῆς πατρίδος	μεθ´	ὕβρεως ἐκπεπτωκότα ζῆν ἐν ἀλλοτρίᾳ
[38, 38]	μηδὲν ἐπικτήσαιντο, πολλῷ πλείω καὶ	μείζω	προσκατειργάσαντο. τί γὰρ ἄν τις
[38, 38]	εἶναι, καὶ φοβηθέντες μὲν μὴ	μείναντα	αὐτὰ ἐφ´ ἑαυτὰ κατατριφθείη καὶ
[38, 15]	συνεβούλευε, μὴ καὶ κατὰ χώραν	μείνας	ἀπόληται· καὶ ἵνα γε καὶ
[38, 25]	εἰ καὶ τῆς δόξης σοι	μέλει,	πολλῷ που αἱρετώτερόν ἐστι μηδὲν
[38, 40]	Ἑλλάδα αὐτοὺς περαιωθῆναι; οὐ Φίλιππος	μελλήσας	καὶ ἐπὶ τὴν Ἰταλίαν στρατεύσειν,
[38, 35]	καὶ ταῦτ´ ἐς τοὺς πολεμίους	μέλλοντα	ἐκφοιτήσειν, καὶ ἔδεισε μή πως
[38, 25]	ἐκπεπτωκέναι ἢ κακουργήσαντά τι οἴκοι	μεμενηκέναι·	τά τε γὰρ ἄλλα καὶ
[38, 27]	τοῦ Καπιτωλίνου μετὰ ταῦτα ἀπήλλαξε,	μέμνησθε	δὲ ὅσον Ἀριστείδης τοῦ Θεμιστοκλέους
[38, 27]	ἢ καὶ ἄλλους τινὰς εἴπω,	μέμνησθε	μὲν ὅπως ὁ Κάμιλλος ὁ
[38, 40]	ἡμᾶς ἀεί τι προσκτᾶσθαι; οὐ	μέμνησθε,	τὰ μὲν ἀκηκοότες τὰ δὲ
[38, 4]	αὐτοῦ εἰ τὰ τοῦ νόμου	μέμφοιτο.	ἐπεί τ´ ἐκεῖνος οὐδὲν ἀπεκρίνατο
[38, 44]	τίς δέ ἐστιν αὕτη; τοὺς	μὲν	ἀγαθοὺς καὶ πιστοὺς καὶ τιμᾶν
[38, 6]	οὕτως ἐκυρώθη, Βίβουλος δὲ τότε	μὲν	ἀγαπητῶς ἐσώθη, τῇ δ´ ὑστεραίᾳ
[38, 2]	ἄλλοις ἐξήρκει τοῦτο, καὶ ἐπηγγέλλοντο	μὲν	ἀεὶ αὐτῷ προβουλεύσειν, ἐποίουν δὲ
[38, 6]	οὗπερ ἐκεῖνος ἐδημηγόρει, διέπεσεν, τὰ	μὲν	αἰδοῖ τῶν ἀνθρώπων ὑπεικόντων οἱ,
[38, 13]	εἴτε ἐξαίσιον ἐγένετο. καὶ τὸ	μὲν	αἴτιον τῆς νομίσεως ταύτης οὐκ
[38, 40]	τι προσκτᾶσθαι; οὐ μέμνησθε, τὰ	μὲν	ἀκηκοότες τὰ δὲ ἑορακότες, ὅτι
[38, 24]	συχνοὶ πλεῖστον ὅσον χρόνον οἱ	μὲν	ἄκοντες οἱ δὲ καὶ ἑκόντες
[38, 21]	τῆς ψυχῆς προσυπάρχῃ τινί, ἔστι	μὲν	ἀληθὴς ὁ λόγος (ἀδύνατον γάρ,
[38, 13]	οὐρανοῦ εἶχεν, οὕτως ὥστε τὰ	μὲν	ἄλλα οἰωνίσματα πολλὰ καὶ καθ´
[38, 4]	ὁ δὲ δὴ Καῖσαρ τῶν	μὲν	ἄλλων τῶν ἐν ταῖς ἀρχαῖς
[38, 40]	κεκτήμεθα ἀσφαλῶς ἀεὶ καρπωσόμεθα, αἰσχρὸν	μὲν	ἂν ἦν εἰπεῖν ὅτι τὴν
[38, 41]	συμβεβήκασι. καὶ διὰ τοῦτο ὅσα	μὲν	ἂν οἴκοι τε μενόντων ἡμῶν
[38, 38]	Βιθυνούς, Ἴβηρας, Ἄφρους; καίτοι συχνὰ	μὲν	ἂν χρήματα ἔδοσαν αὐτοῖς Καρχηδόνιοι
[38, 28]	σοφίας διαρκέστατόν ἐστι καὶ παντὶ	μὲν	ἀνδρὶ πάσῃ δὲ πολιτείᾳ ἁρμοδιώτατον,
[38, 19]	αὐτὰ ἀκεσόμεθα. ἐγὼ τοίνυν πρῶτον	μὲν	ἁπάντων ὁρῶ σε ὑγιαίνοντα τῷ
[38, 21]	ἅτε καὶ σάρκινον ὄν, πολλὰ	μὲν	ἄτοπα ἐν ἑαυτῷ ἔχει, πολλῆς
[38, 48]	σφων καταλαβεῖν ἐπεχείρησε. καὶ κατέσχε	μὲν	αὐτό, ἀντικαταλαβόντων δὲ καὶ ἐκείνων
[38, 38]	πρότερον ἀκριβῶς εἰδότες νῦν τῶν	μὲν	αὐτοὶ δεσπόζομεν, τὰ δὲ ἑτέροις
[38, 15]	ὁ δὲ δὴ Πομπήιος τούτου	μὲν	αὐτόν, τό τε πρᾶγμα ἀπόδρασιν
[38, 33]	τοῖς ἐπιδιώκουσί σφας, καὶ ἐθορύβησαν	μὲν	αὐτούς, πλεῖον δὲ οὐδὲν ἔσχον·
[38, 17]	ἔπρασσε. καὶ ὁ Πομπήιος ὑπισχνεῖτο	μὲν	αὐτῷ τὴν ἐπικουρίαν, σκήψεις δέ
[38, 38]	ἠγάπησαν οἷς παρέλαβον, ἀλλ´ ὄλεθρον	μὲν	αὑτῶν σαφῆ τὴν ῥᾳστώνην σωτηρίαν
[38, 47]	δουλεύσειν νομίζοντες. προεῖχον δὲ οἱ	μὲν	βάρβαροι τῷ τε πλήθει καὶ
[38, 45]	εἰ πάνυ ἐπαγγέλλεται, βοηθήσειε· τίς	μὲν	γὰρ ἂν ἕλοιτο ἐκείνῳ συμμαχήσας
[38, 23]	οὔτε τῇ ψυχῇ λυμαίνεται. ποῖον	μὲν	γὰρ ἂν σῶμα εἰπεῖν ἔχοις
[38, 34]	αὐτὸν ἀνέπεισαν ἐπικουρῆσαί σφισιν. ἦρχε	μὲν	γὰρ Ἀριόουιστος τῶν Κελτῶν ἐκείνων,
[38, 21]	ἢ τῆς τοῦ σώματος. τοῦτο	μὲν	γάρ, ἅτε καὶ σάρκινον ὄν,
[38, 18]	τινὸς παρ´ ἑτέρου τυχεῖν. εἰ	μὲν	γὰρ αὐτάρκης ἑαυτῷ ἦσθα, οὐδὲν
[38, 6]	ἐν αὐτῇ δύναιτο δρᾶσθαι. ἐπεχείρησε	μὲν	γὰρ αὐτὸν ἐπὶ τούτοις Πούπλιός
[38, 43]	ἐπίδειξις τῆς διανοίας αὐτοῦ. τὸ	μὲν	γὰρ αὐτὸν μὴ ἐθελῆσαι πρὸς
[38, 43]	αὐτοῦ, ἀλλὰ ταῦτα πάντα. ἰδίᾳ	μὲν	γὰρ ἐμοὶ πρὸς αὐτὸν οὐδέν
[38, 20]	τοῦτό σε" ἔφη λυπεῖ; εἰ	μὲν	γὰρ ἐνδεήσεσθαι τῶν ἀναγκαίων ἔμελλες,
[38, 39]	ὁμοίων κεκτημένοις βουλευτέον ἐστίν. ἐκείνοις	μὲν	γὰρ ἐξαρκεῖ ῥᾳστωνεύειν καὶ μετὰ
[38, 28]	ὡς ἐγώ σοι παραινῶ. οὕτω	μὲν	γὰρ εὐδαιμονήσεις, καί σου μέγα
[38, 36]	προαιρεῖσθαι καὶ πράττειν προσήκει. δεῖ	μὲν	γὰρ καὶ ἐν τοῖς ἰδίοις
[38, 14]	αὐτὸν ὅτι μάλιστα συνεγράφετο. ἔφερε	μὲν	γὰρ καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν
[38, 27]	σε εὐτυχοῦντας πυνθάνῃ, λυποῦ. κουφαὶ	μὲν	γὰρ καὶ ἐφήμεροι καὶ ἄλλως
[38, 44]	εἶτα ταυτὶ νυνὶ λέγω. ἐγὼ	μὲν	γὰρ καὶ τότε καὶ νῦν
[38, 15]	δὲ δὴ ἀφανῆ, προσεξεῦρον. ὁ	μὲν	γὰρ Καῖσαρ ὑπείκειν αὐτῷ συνεβούλευε,
[38, 28]	ἀνιαθῇς παρὰ τοῦτο μηδέν. ~ἂν	μὲν	γάρ μοι πεισθῇς, καὶ πάνυ
[38, 11]	παντάπασιν ὀλιγώρως αὐτοῦ ἔσχεν. ἐπιεικεστέραν	μὲν	γὰρ ὄντως φύσιν εἰλήχει, καὶ
[38, 36]	τὰς ἡμετέρας αὐτῶν ἐλπίδας; ἰδίᾳ	μὲν	γὰρ οὐδ´ ἂν εἷς οὕτως
[38, 8]	πάνθ´ ὅσων ἐπεθύμει κατειργάσατο. αὐτὸς	μὲν	γὰρ οὐδενὸς προσδεῖσθαι ἔλεγεν, ἀλλὰ
[38, 41]	αὐτοὶ τὸν πόλεμον ψηφισάμενοι. οἱ	μὲν	γὰρ οὔτ´ ἀκριβῶσαι τὰ τῶν
[38, 23]	ἄλλου τινὸς τῶν τοιούτων; ἐγὼ	μὲν	γὰρ οὐχ ὁρῶ. τὸ δὲ
[38, 25]	ἀδικήσαντά σε ἐπηρεάσθαι. {καὶ} σὺ	μὲν	γὰρ πάντα τὰ καθήκοντα τοῖς
[38, 17]	ἐπιγνώμονα τῶν γεγραμμένων ἐποιήσατο) τὴν	μὲν	{γὰρ} παρανομίαν τῶν περὶ τὸν
[38, 17]	αὐτοῖς γραφομένην οὐκ ἐδοκίμασεν· ὅσα	μὲν	γὰρ περὶ τῶν τότε γενομένων
[38, 9]	Πίσωνα συγγενείας ἀνάγκῃ προσηταιρίσατο· τῷ	μὲν	γὰρ Πομπηίῳ τὴν θυγατέρα καίπερ
[38, 36]	καὶ δημοσίᾳ ἅπασιν ὄντα. ἡμῖν	μὲν	γὰρ τὰ ἐπιεικέστατα καὶ ἀσφαλέστατα,
[38, 1]	ἑαυτόν τι γράφειν νομισθείη· αὐτὸς	μὲν	γὰρ τῇ τε εὑρήσει καὶ
[38, 40]	ἔθ´ ἡμᾶς ἀδικεῖν ἐθελήσει) ~εἰ	μὲν	γάρ τις τῶν θεῶν ἐγγυητὴς
[38, 18]	λέγειν καὶ ἑαυτῷ συμβουλεύειν. τὰ	μὲν	γὰρ ὑπὲρ τῶν ἀλλοτρίων λεγόμενα,
[38, 33]	οἱ βάρβαροι δίχα διῃρέθησαν. οἱ	μὲν	γὰρ ὡμολόγησαν αὐτῷ καὶ ἔς
[38, 44]	αὐτοὶ τὰς σπονδὰς λύσομεν· ἡμεῖς	μὲν	γὰρ ὡς πρὸς φίλον καὶ
[38, 3]	οὔτε ἐκ παιδείας ἔχων) τοῖς	μὲν	γεγραμμένοις οὐδὲν οὐδ´ αὐτὸς ἐπεκάλει,
[38, 27]	ἄνω τε καὶ κάτω, τοτὲ	μὲν	δεῦρο τοτὲ δὲ ἐκεῖσε κἂν
[38, 11]	παραχρῆμα πάντως αὐτὸ ποιεῖν. θυμῷ	μὲν	δὴ οὐδὲν ἐχαρίζετο, τοῦ δὲ
[38, 2]	οὔτι γε καὶ συνεπῄνουν. τοῖς	μὲν	δὴ οὖν ἄλλοις ἐξήρκει τοῦτο,
[38, 1]	βουλομένοις σφίσιν εἴη, ἐπλάττετο. τοῦ	μὲν	δὴ οὖν νόμου ἕνεκα οὐδεὶς
[38, 25]	καὶ ἐκεῖνον ἡμᾶς ποιεῖσθαι. ~ταῦτα	μὲν	δὴ τοιαῦτά ἐστιν, ἄν τ´
[38, 34]	ὀλίγους καὶ νενικημένους, ἔφθειραν. ~οὕτω	μὲν	δὴ τὸν πρῶτον πόλεμον ὁ
[38, 35]	ἕτεροι τῶν Κελτῶν πολλοὶ οἱ	μὲν	διαβεβήκασιν ἤδη τὸν Ῥῆνον ὡς
[38, 45]	παρ´ ἡμῶν χρώμενος. ~ὥσθ´ ὅτι	μὲν	δικαιότατα ἂν αὐτῷ πολεμήσαιμεν, οὐδένα
[38, 28]	τὰ δὲ ἀπώσῃ καὶ τὰ	μὲν	διώξῃς τὰ δὲ φύγῃς. σμικρὸς
[38, 38]	τὰ ἀγαθὰ καὶ σώζεται, πολλὰ	μὲν	ἐβεβαιώσαντο τῶν προϋπαρχόντων, πολλὰ δὲ
[38, 42]	οὔθ´ ἥξειν ὑπέσχετο. καίτοι τί	μὲν	ἐγὼ ἄδικον ἢ ἀνεπιεικὲς ἢ
[38, 24]	κακῶς πράττειν ἐστὶν ὅτι τὰ	μὲν	ἐθελονταὶ ἑτοίμως τὰ δ´ ἄκοντες
[38, 26]	τῷ δαιμονίῳ. τοῦτο δὲ ἂν	μὲν	ἐθελονταὶ ποιῶμεν, οὐ λυπησόμεθα, ἂν
[38, 19]	ἀκούειν ἕτοιμος εἶ, σκεψώμεθα πρῶτον	μὲν	εἰ κακὰ ὡς ἀληθῶς ἐστι
[38, 41]	ὅσοι πώποτε γεγόνασιν ἡμῖν, οἱ	μὲν	ἐκ παρασκευῆς καὶ προεπαγγέλσεως οἱ
[38, 13]	ἑταιρικά, κολλήγια ἐπιχωρίως καλούμενα, ὄντα	μὲν	ἐκ τοῦ ἀρχαίου καταλυθέντα δὲ
[38, 47]	οὐ χαλεπῶς ἔπεισαν πειθαρχῆσαι, τοὺς	μὲν	ἐκ τοῦ προκεκρίσθαι προθυμουμένους, τοὺς
[38, 10]	ἐκεῖνα, καὶ συνέβη αὐτῷ, ὧν	μὲν	ἐκρίνετο, μὴ ἐλεγχθῆναι, ὧν δ´
[38, 28]	διάφορον τῶν βίων μαθὼν τὰ	μὲν	ἕλῃ τὰ δὲ ἀπώσῃ καὶ
[38, 27]	διήνεγκεν. ὥστε καὶ σὺ μάλιστα	μὲν	ἔλπιζε καὶ καταχθήσεσθαι (οὔτε γὰρ
[38, 31]	καὶ μάλα ἄκοντα ἀπέστειλε. ~ταῦτα	μὲν	ἐν τῇ πόλει ἐγίγνετο· Καῖσαρ
[38, 6]	ἐσώθη, τῇ δ´ ὑστεραίᾳ ἐπείρασε	μὲν	ἐν τῷ συνεδρίῳ αὐτὸν λῦσαι,
[38, 29]	καὶ αὖθις σφαλῇς. καὶ εἰ	μὲν	ἐν φυγῇ γένοιο, μεταγνώσῃ μόνον,
[38, 41]	προκαταλαμβάνεσθαι πρὶν αὐξηθῆναι. ἢ τίνος	μὲν	ἕνεκα ὑμᾶς ἐνταῦθ´ ὁ δῆμος
[38, 40]	ἔχοι. καὶ γὰρ οὗτοι, μέχρι	μὲν	ἐντὸς τῶν Ἄλπεων ἐμένομεν, πολλάκις
[38, 50]	ἀπέρριψαν, καὶ προσπίπτοντές σφισιν, οἱ	μὲν	ἐξ ἐπιδρομῆς οἱ δὲ καὶ
[38, 11]	καὶ προσελοιδόρησεν. ~ὁ δ´ ἤχθετο	μὲν	ἐπ´ αὐτοῖς ὥσπερ εἰκὸς ἦν,
[38, 41]	τὴν ὑπατείαν εὐθὺς ἔστειλε, τοῦτο	μὲν	ἐπὶ πέντε ἔτη καθάπαξ, ὃ
[38, 50]	οὐ κατελήφθη δέ. ἀλλ´ ὁ	μὲν	ἐπὶ πλοίου προεξέφυγε, τῶν δ´
[38, 10]	τούτοις αἰτίαν ἔσχεν, ἀλλ´ ἐγράφη	μὲν	ἐπὶ τῇ τοῦ Κατιλίνου συνωμοσίᾳ,
[38, 40]	ἐπιθέσεις αὐτῶν προκαταλαμβάνεσθαι, καὶ οἱ	μὲν	ἐπὶ τοῖς οἰκείοις ἡσυχάζοντες καὶ
[38, 3]	ἔξω αὐτῆς ποιεῖν. καὶ ἐμέλλησε	μὲν	ἐπὶ τούτοις ὁ Καῖσαρ ἐς
[38, 3]	{ὁ ὕπατος} (ἦν δὲ ἄλλως	μὲν	ἐπιεικὴς καὶ οὐδενὶ νεοχμῷ ἀρεσκόμενος,
[38, 12]	κατὰ τοῦ Κικέρωνος. καὶ πρῶτον	μὲν	ἐς τὰ τοῦ πλήθους δικαιώματα
[38, 18]	αὐτὸν ἀνατὶ διόλωνται. ~καὶ ὁ	μὲν	ἐς τὴν Μακεδονίαν διὰ τοῦτο
[38, 30]	πράττειν ἤρξατο. καὶ ὃς ἐσήνεγκε	μὲν	ἐς τὸ βουλευτήριον τὴν ὑπὲρ
[38, 22]	τοῦ σφόδρα ἀνδρείου. ἀλλὰ τοῦτο	μὲν	εὐθὺς ἀπολήψῃ· τοιούτων δὲ τῶν
[38, 50]	ἔκοπτον αὐτούς. κἀκ τούτου πολλοὶ	μὲν	εὐθὺς ἅτε καὶ μιᾶς ἐπικοπῆς
[38, 15]	ἐπὶ τὸν Κικέρωνα ἀπάτην, σφίσι	μὲν	εὐπρεπῆ ἐκείνῳ δὲ δὴ ἀφανῆ,
[38, 22]	κατὰ σὲ ὄντων, καὶ εὖ	μὲν	ἥκοντος τοῦ σώματος εὖ δὲ
[38, 37]	ἀρέσαντα προθύμως ἐκπονοῦντες, καὶ τὰ	μὲν	ἴδια ὡς ἀλλότρια ἀεί ποτε
[38, 26]	τοὺς ἐπιβουλεύοντας αὐτῇ. ὥστ´ ἐκεῖνοι	μὲν	καὶ ἄτιμοι καὶ ἐξόριστοι εἶεν
[38, 25]	κατὰ σοῦ συνεσκευάσαντο, ὥστ´ ἐκείνοις	μὲν	καὶ ἄχθεσθαι καὶ λυπεῖσθαι ἐπὶ
[38, 10]	Ἀντωνίου ἀπολογίᾳ. οὗτος γὰρ πολλὰ	μὲν	καὶ δεινὰ καὶ τὸ ὑπήκοον
[38, 45]	ἄμαχος οὔτε δυσπολέμητός ἐστιν, ὁρᾶτε	μὲν	καὶ ἐκ τῶν ἄλλων τῶν
[38, 31]	τῆς ἀναστάσεως ποιήσασθαι. καί τινας	{μὲν}	καὶ ἑτέρους τῶν αὐτῶν δεομένους
[38, 45]	τὸ πλεῖστόν εἰσι, καὶ ἡμεῖς	μὲν	καὶ λογισμῷ καὶ τάξει χρώμεθα,
[38, 45]	τῶν ὁμοφύλων αὐτῷ, οὓς πολλάκις	μὲν	καὶ πρότερον, ῥᾷστα δὲ καὶ
[38, 26]	ἔχειν ὑποπτεύουσι· καὶ ἕτεροι, οἱ	μὲν	καὶ τὰ ἀμείνω κακῶς οἱ
[38, 26]	ἀνιᾶσθαι. τεκμήριον δὲ ὅτι οἱ	μὲν	καὶ τὰ ἀτοπώτατα εὐκόλως φέροντες
[38, 22]	ὄντα· τεκμήριον δὲ ὅτι πλεῖστα	μὲν	καὶ τὴν βουλὴν καὶ τὸν
[38, 12]	οὗτος οὖν ὁ Κλώδιος ἐπεστόμισε	μὲν	καὶ τὸν Βίβουλον ἐσελθόντα τε
[38, 11]	καὶ λυθείη. κἀκ τούτου πολλοῖς	μὲν	καὶ τῶν μεγάλα αὐτὸν λυπησάντων
[38, 16]	τὴν ἀποδημίαν πεποιῆσθαι δόξῃ, τῷ	μὲν	Καίσαρι χάριν δή τινα ἔχειν
[38, 45]	τίς οὐκ οἶδεν, ὅτι ἡμεῖς	μὲν	κατὰ πᾶν ὁμοίως τὸ σῶμα
[38, 48]	δὲ καὶ ἐκείνων ἕτερον ἐς	μὲν	μάχην, καίπερ καὶ μέχρι τῆς
[38, 38]	ταλαιπωρίαν νομίσαντες εἶναι, καὶ φοβηθέντες	μὲν	μὴ μείναντα αὐτὰ ἐφ´ ἑαυτὰ
[38, 34]	ἀπεκρίνατο, ὥστε τὸν Καίσαρα λόγους	μὲν	μηκέτ´ αὐτῷ ἀντιπέμψαι, τὸν δὲ
[38, 6]	οἱ δήμαρχοι ἔλαβον. καὶ ὁ	μὲν	νόμος οὕτως ἐκυρώθη, Βίβουλος δὲ
[38, 50]	προεξέφυγε, τῶν δ´ ἄλλων τοὺς	μὲν	οἱ Ῥωμαῖοι ἐς τὸν ποταμὸν
[38, 17]	Κικέρων καὶ φοβηθεὶς αὖθις ἐπεχείρησε	μὲν	ὅπλα ἄρασθαι (τά τε γὰρ
[38, 27]	καὶ ἄλλους τινὰς εἴπω, μέμνησθε	μὲν	ὅπως ὁ Κάμιλλος ὁ φυγὰς
[38, 36]	σώζεσθαι· οὐ μὴν ἀλλὰ ἀνὴρ	μὲν	ὅστις ἀπραγμονέστατός ἐστι, καὶ ἀσφαλέστατος
[38, 29]	οὐδὲ μετανοῆσαι δυνήσῃ. καίτοι πῶς	μὲν	οὐ δεινόν, πῶς δ´ οὐκ
[38, 50]	τὸν Ῥῆνον {παραχρῆμα} ὁρμήσας ἐπεδιώχθη	μέν,	οὐ κατελήφθη δέ. ἀλλ´ ὁ
[38, 40]	ἄν; ἀλλ´ οἱ Καρχηδόνιοι ἕως	μὲν	οὐδὲν δεινὸν ἀφ´ ἡμῶν ἐν
[38, 29]	τῇ πολιτείᾳ λαμπρότητα ζηλώσῃς, δυσχερὲς	μὲν	οὐδὲν εἰπεῖν βούλομαι, φοβοῦμαι δέ,
[38, 31]	πόλει ἐγίγνετο· Καῖσαρ δὲ εὗρε	μὲν	οὐδὲν ἐν τῇ Γαλατίᾳ πολέμιον,
[38, 32]	σφας περιιδεῖν ἀπολομένους. καὶ ἔλεγον	μὲν	οὐδὲν ὅμοια οἷς ἔπραξαν, ἔτυχον
[38, 45]	καὶ τὰ σώματα αὐτῶν δρᾶν	μὲν	οὐδὲν πλέον, ἅτε τὰς αὐτὰς
[38, 11]	ἀσφάλειαν ἐτιμωρεῖτο, λέγων ὅτι τὸ	μὲν	οὐκ ἄν ποτε ἀγένητον τῆς
[38, 14]	ταῦτα ὁ Κλώδιος ἐσήνεγκεν, ἄλλως	μὲν	οὐκ ἐδόκει ἐπ´ αὐτῷ τίθεσθαι
[38, 9]	διὰ Λουκίου τινὸς Οὐεττίου ἐπεχείρησαν	μέν,	οὐκ ἠδυνήθησαν δέ, ἀλλ´ ὀλίγου
[38, 8]	ἔκδηλα ὅπως φρονοίη γίγνοιτο. τὰ	μὲν	οὖν ἄλλα αὐτὸς ὁ Καῖσαρ
[38, 7]	ὄνομα αὐτῶν γελοιότατα ἀπεκρύπτετο. τούτους	μὲν	οὖν, ὅτι πάμπολλοί τέ εἰσι
[38, 5]	ποτὲ γῆν δοθῆναι ἐψηφίσατο. τότε	μὲν	οὖν (οὐ γὰρ ηὐπόρει τὸ
[38, 50]	καὶ τεθνηκότες ὀρθοὶ ἀνείχοντο. τοῦ	μὲν	οὖν πεζοῦ τὸ πλεῖστον οὕτω
[38, 7]	Καπύη τότε πρῶτον ἐνομίσθη. τὸ	μὲν	οὖν πλῆθος ἐκ τούτων ὁ
[38, 49]	τὸ διαρκές σφων ἐχόντων. διὰ	μὲν	οὖν ταῦτα ἡττήθησαν ἐκεῖνοι, οὐ
[38, 2]	τε ἄλλοις φανερῶς ἐχαρίζετο. ~ἕνεκα	μὲν	οὖν τῶν γραφέντων ἀναίτιος ἦν,
[38, 7]	τὰ μάλιστα αὐτοῦ ὤν, τέως	μὲν	οὔτ´ ὤμοσαν {τι} περὶ τοῦ
[38, 14]	τῷ Κικέρωνι ἐπεχείρησεν. καὶ ὁ	μὲν	οὕτω, καίτοι φρονιμώτατος ἀξιῶν εἶναι,
[38, 9]	τοῦ Πίσωνος ἔγημε. καὶ ὁ	μὲν	οὕτω πανταχόθεν ἐκρατύνθη, Κικέρων δὲ
[38, 40]	τὸν νοῦν τεκμαιρόμενοι. οὐκοῦν ὅτι	μὲν	οὕτω χρὴ φρονεῖν, οὐδέν´ ἂν
[38, 16]	δὴ Πομπηίῳ ἐπείσθη. καὶ ὁ	μὲν	οὕτως ἀπατηθεὶς παρεσκευάζετο ὡς καὶ
[38, 10]	οὐκ ᾐτιάζετο, κολασθῆναι. καὶ ὁ	μὲν	οὕτως ἀπήλλαξεν, ὁ δὲ δὴ
[38, 18]	σε προσεδόκησα οὕτω μαλακισθήσεσθαι, πολλῆς	μὲν	παιδείας καὶ παντοδαπῆς μετεσχηκότα, πολλοῖς
[38, 1]	οἱ γεωνόμοι βουληθῶσιν, ἀλλὰ πρῶτον	μὲν	παρ´ ἑκόντων, ἔπειτα δὲ τοσούτου
[38, 15]	ὥστε καὶ κινδυνεύοντας συχνοὺς τοὺς	μὲν	παρὰ τῶν δικαστῶν τοὺς δὲ
[38, 33]	αὐτῶν καὶ τὸ πλῆθος, τῷ	μὲν	πεζῷ πρὸς μετέωρόν τι ὥρμησε,
[38, 35]	μαθὼν οὖν ταῦτ´ ἐκεῖνος τῷ	μὲν	πλήθει τῶν στρατιωτῶν οὐδὲν διελέξατο
[38, 32]	κατὰ τὸ συγκείμενον, ἄραντες τὸ	μὲν	πρῶτον διὰ τῶν Ἀλλοβρίγων ἐπορεύοντο
[38, 22]	καὶ ἀνδρειότατον ᾤμην εἶναι, τοσαύτῃ	μὲν	ῥώμῃ διανοίας τοσαύτῃ δὲ καὶ
[38, 22]	δὲ δὴ τούτων ἐχόντων ἐγὼ	μέν	σε καὶ ἀνδρειότατον ᾤμην εἶναι,
[38, 27]	ἐξ ἀδικίας ἐξελήλασαι, καὶ ἐπιζητήσουσι	μέν	σε, ὡς πυνθάνομαι, καὶ αὐτοὶ
[38, 33]	ὁμήρους τισὶ δοῦναι. καὶ τῶν	μὲν	σπονδῶν κατεφρόνησαν, προχωροῦντες δὲ αὖθις
[38, 12]	χάριν τισὶν ἔχειν, καὶ τοῖς	μὲν	συναγορεύσασί σφισιν ἀποδεδωκέναι τὸν μισθὸν
[38, 7]	μηδ´ ἀντειπόντος τινὸς ᾠκειώσατο, πρῶτον	μὲν	τὰ πραχθέντα ὑπὸ τοῦ Πομπηίου
[38, 25]	τῷ Λεντούλῳ συνομόσας, καὶ πάντα	μὲν	τἀναντία τῶν συμφερόντων τῇ πατρίδι
[38, 17]	τοιοῦτόν τινα νόμον συγγράφεσθαι. Καῖσαρ	μὲν	ταῦτ´ εἶπε, Κράσσος δὲ διὰ
[38, 4]	ἂν πάντες ἐθελήσητε. καὶ ὁ	μὲν	ταῦτ´ εἰπὼν ἀπηλλάγη· ὁ δὲ
[38, 30]	τῶν ἐχθίστων ἀντικαταλλάσσονται. ~καὶ Κικέρων	μὲν	ταῦτα ἀκούσας ῥᾴων πως ἐγένετο,
[38, 32]	Ἐλουητίοις τὸν Ἄραριν διαβαίνουσι τοὺς	μὲν	τελευταίους ἐπακολουθοῦντας ἐν αὐτῷ τῷ
[38, 12]	τῶν λογισμῶν καὶ τότε αὐτὸς	μὲν	τὴν ἡσυχίαν ἦγε, τὸν δὲ
[38, 31]	τῇ πολυανθρωπίᾳ σφῶν ἔχοντες, μέρος	μέν	τι ἐκπέμψαι ἐς ἀποικίαν οὐκ
[38, 18]	ἢ αὐτὸν παθόντα καρτερῆσαι. λέγεις	μέν	τι" ἔφη ὁ Φιλίσκος ἀνθρώπινον·
[38, 23]	ἀγαθῶν καὶ κακῶν δεδομένων, εἰ	μέν	τι περὶ ταῦθ´ ἁμαρτάνοιτο, καὶ
[38, 32]	γενέσθαι. ~οἱ οὖν βάρβαροι χρόνον	μέν	τινα ἐπέσχον, ἔπειτ´ ἐπειδὴ μηδὲν
[38, 6]	μετὰ τῶν παρεσκευασμένων, καὶ πρὸς	μὲν	τὸ Διοσκόρειον, ἀφ´ οὗπερ ἐκεῖνος
[38, 23]	ἀλᾶσθαι, φυγάδα προσαγορευόμενον, καὶ γέλωτα	μὲν	τοῖς ἐχθροῖς αἶσχος δὲ τοῖς
[38, 14]	τοῦ οὐρανοῦ γιγνόμενα παρατηρεῖν. ~τοιαῦτα	μὲν	τότε ἐπὶ τὸν Κικέρωνα συνέγραψε.
[38, 8]	ἄρχων· ὅθενπερ χαριεντιζόμενοί τινες τὸ	μὲν	τοῦ Βιβούλου ὄνομα παντάπασιν ἀπεσιώπων,
[38, 1]	τινὰ δυσχερᾶναι, καθίστη, ἀλλὰ πρῶτον	μὲν	τοῦ συχνοὺς τῆς τιμῆς μετασχεῖν
[38, 17]	ταῦτ´ εἶπε, Κράσσος δὲ διὰ	μὲν	τοῦ υἱέος βοήθειάν τινα τῷ
[38, 9]	ἀντιστασιωτῶν σφων παρεσκευάσθαι. καὶ περὶ	μὲν	τούτων ἄλλοι ἄλλα διεθρύλουν· οὐ
[38, 21]	αὐτὰ καὶ ἀφαιρεῖται. ~καὶ περὶ	μὲν	τούτων ἱκανά· ἀποχρῆν τε γὰρ
[38, 13]	αὐτῷ ἦν, καὶ ὅτι ἐπὶ	μὲν	τῶν ἄλλων ἁπάντων ἢ ἐπέτρεπε
[38, 28]	τὴν δοθεῖσάν σοι ἐξέστης, καταφρονήσας	μὲν	τῶν ἀπ´ αὐτῆς κερδῶν, καταφρονήσας
[38, 3]	τοσοῦτον μόνον ὑπειπὼν ὅτι ἐγὼ	μὲν	ὑμᾶς καὶ δικαστὰς τοῦ νόμου
[38, 49]	προεβάλλοντο, καὶ ὀρθοὶ ἱστάμενοι ἀπρόσμικτοι	μὲν	ὑπὸ τῆς συγκλείσεως δυσκίνητοι δὲ
[38, 36]	αὐτὴν προδοῦναι. εἰ δ´ οἱ	μὲν	ὑπὸ τῶν νόμων ἀναγκαζόμενοι τὸ
[38, 18]	μέντοι καὶ ἠξίουν σε, τοσαύτῃ	μὲν	φρονήσει κεχρημένον τοσαύτην δὲ σοφίαν
[38, 22]	ἀποτριψαίμεθα. ~ὁρῶ τοίνυν ἔγωγε πρῶτον	μὲν	φρονιμώτατόν σε ἀνθρώπων ὄντα· τεκμήριον
[38, 25]	σοι ὑπ´ αὐτῆς ποιήσας, οἴκοι	μένειν	ἀδικήσας ἢ κατορθώσας φυγεῖν. οὐκοῦν
[38, 37]	οἱ πρόγονοι ἡμῶν οὐκ οἴκοι	μένοντες,	οὐδὲ τὰς στρατείας ὀκνοῦντες, οὐδὲ
[38, 50]	καὶ ἔφευγον, ἀλλ´ ἐν ταὐτῷ	μένοντες	ὥσπερ ἐν πύργοις εἱστήκεσαν, καὶ
[38, 41]	ὅσα μὲν ἂν οἴκοι τε	μενόντων	ἡμῶν καὶ τὴν ἡσυχίαν ἀγόντων
[38, 14]	τῶν τότε θανατωθέντων κατεψήφιστο· οὐ	μέντοι	ἀλλ´ ὁ Κικέρων, ἐπειδὴ καὶ
[38, 1]	αὐτῆς αἰτιαθῆναι· καὶ οὐδὲ ταύτην	μέντοι	ἐσοίσειν, εἰ μὴ βουλομένοις σφίσιν
[38, 7]	ἀναφέρων, μηδέποτε αὐτὸν συνεπαινέσειν· ὡς	μέντοι	ἡμέρα ᾗ καὶ ἔμελλον τὰ
[38, 31]	ἀλλὰ ἀκριβῶς πάντα ἡσύχαζεν, οὐ	μέντοι	καὶ ἐν εἰρήνῃ διεγένετο, ἀλλὰ
[38, 30]	ἀκούσας ῥᾴων πως ἐγένετο, οὐ	μέντοι	καὶ ἐπὶ πολὺ ἔφυγεν, ἀλλὰ
[38, 10]	ἐπιβοηθησάντων αὐτοῖς, καὶ ἀπέδρα. οὐ	μέντοι	καὶ ἐπὶ τούτοις αἰτίαν ἔσχεν,
[38, 49]	οὖν ταῦτα ἡττήθησαν ἐκεῖνοι, οὐ	μέντοι	καὶ ἐτράποντο, οὐχ ὅτι οὐκ
[38, 18]	ἔφη ὁ Φιλίσκος ἀνθρώπινον· οὐ	μέντοι	καὶ ἠξίουν σε, τοσαύτῃ μὲν
[38, 49]	σωμάτων πολὺ αὐτῶν ὑπερέχοντες. οὐ	μέντοι	καὶ μεγάλα τινὰ ἐκ τούτου
[38, 6]	τοῦ νόμου κύρωσιν ἐγένοντο. ~οὐ	μέντοι	καὶ ὁ Βίβουλος ἐνεδίδου, ἀλλὰ
[38, 11]	ἑαυτοῦ, ταῖς λοιδορίαις χρῆσθαι. οὐ	μέντοι	καὶ παντάπασιν ὀλιγώρως αὐτοῦ ἔσχεν.
[38, 47]	ὑπὲρ εἰρήνης ἐλθεῖν κατηνάγκασεν. οὐ	μέντοι	καὶ συνέβησαν· αὐτός τε γὰρ
[38, 33]	χώρᾳ τινὶ ἐθελῆσαι ἐλθεῖν. ~οὐ	μέντοι	καὶ συνέβησαν· ἐπειδὴ γὰρ ὁμήρους
[38, 1]	ἐς αὐτοὺς ἐκείνους ἀναλωθῆναι. καὶ	μέντοι	καὶ τοὺς γεωνόμους οὔτ´ ὀλίγους,
[38, 46]	ἐκ τῶν προκατειργασμένων ποιεῖσθαι. καὶ	μέντοι	καὶ τῶν Γαλατῶν αὐτῶν τῶν
[38, 17]	τῆς τε βουλῆς προσκατηγόρησεν. ~ὁ	μέντοι	Καῖσαρ (ἔξω γὰρ τοῦ τείχους
[38, 24]	ἀεὶ πανταχόθεν ἐξελαυνόμενοι, καὶ οὐδὲν	μέντοι	παρὰ τοῦτο βλάπτεσθαι νομίζουσιν. οὐ
[38, 21]	καὶ τοῦτ´ αὐτῇ συννοσεῖν) ἐγὼ	μέντοι	πολλῷ ῥᾷον οἴομαι εἶναι τῆς
[38, 17]	τὸν Λέντουλον πραχθέντων κατεψηφίσατο, τὴν	μέντοι	τιμωρίαν τὴν ἐπ´ αὐτοῖς γραφομένην
[38, 44]	ποιεῖ, δικαιότατα ἂν ἐν ἐχθροῦ	μέρει	νομισθείη. καὶ μὴ θαυμάσητε εἰ
[38, 31]	αὐτάρκη τῇ πολυανθρωπίᾳ σφῶν ἔχοντες,	μέρος	μέν τι ἐκπέμψαι ἐς ἀποικίαν
[38, 45]	οὖσαν καταλῦσαι καὶ τῆς χώρας	μέρος	τι παρ´ ἡμῶν προσλαβεῖν ἐθελήσειαν;
[38, 48]	μάχην, καίπερ καὶ μέχρι τῆς	μεσημβρίας	τὸν στρατὸν ἔξω τοῦ Καίσαρος
[38, 43]	πόσης ὕβρεως καὶ πόσου προπηλακισμοῦ	μεστόν	ἐστιν; μεταπέμπεταί τινα ὁ ἀνθύπατος
[38, 22]	ταῖς τοῦ σώματος ἡδοναῖς ἐν	μέσῳ	τε ἀεὶ φαίνεσθαι καὶ ἐν
[38, 37]	δυστυχίαν ἄλλο τι ἢ τὸ	μετ´	ἀπραξίας ἡσυχάζειν ἡγούμενοι. τοιγαροῦν ἐκ
[38, 26]	μετέστης, ἀλλ´ ἐθελοντὴς ἐμίσησας τὸν	μετ´	αὐτῶν βίον, ἅτε μήτε βελτίους
[38, 14]	Καίσαρα τούς τε ἄλλους τοὺς	μετ´	αὐτῶν συνεστηκότας δεῖ λέγειν, ἠπατήθη·
[38, 32]	Τόλοσαν οἱ Ἐλουήτιοι τράπωνται, εἵλετο	μετ´	ἐκείνων αὐτοὺς ἀμύνασθαι μᾶλλον ἢ
[38, 5]	δι´ ὧν οὐχ ὅτι τοῖς	μετ´	ἐμοῦ ἀλλὰ καὶ τοῖς μετὰ
[38, 15]	οἱ χρήσεσθαι ὑπισχνεῖτο, ὅπως μὴ	μετ´	ὀνείδους ὡς καὶ ὑπεύθυνος ὤν,
[38, 39]	μὲν γὰρ ἐξαρκεῖ ῥᾳστωνεύειν καὶ	μετὰ	ἀσφαλείας ἄλλοις ὑποπεπτωκέναι, ἡμῖν δ´
[38, 49]	ἐς τὰ μάλιστα ἐθάρσουν, δρόμῳ	μετὰ	βοῆς προσπεσόντες ὑπετέμοντο, καὶ οὕτω
[38, 17]	ἄκων μετά τε αἰσχύνης καὶ	μετὰ	κακοδοξίας, ὡς καὶ ἐκ τοῦ
[38, 3]	τῆς βουλῆς ἀπαλλάττοιτο, ἔφη ὅτι	μετὰ	Κάτωνος ἐν τῷ οἰκήματι μᾶλλον
[38, 39]	καὶ πονεῖν καὶ στρατεύεσθαι καὶ	μετὰ	κινδύνων τὴν παροῦσαν εὐδαιμονίαν φυλάττειν.
[38, 15]	τε ἅμα καὶ τῇ βουλῇ	μετὰ	παρρησίας βοηθῆσαι, τόν τε Κλώδιον
[38, 3]	ἐν τῷ οἰκήματι μᾶλλον ἢ	μετὰ	σοῦ ἐνταῦθα εἶναι βούλομαι, κατῃδέσθη,
[38, 27]	ὁ φυγὰς ἄμεινον τοῦ Καπιτωλίνου	μετὰ	ταῦτα ἀπήλλαξε, μέμνησθε δὲ ὅσον
[38, 14]	ὁ δὲ δὴ νόμος ὃν	μετὰ	ταῦτα ὁ Κλώδιος ἐσήνεγκεν, ἄλλως
[38, 16]	διά τινων προπαρεσκευασμένων συνέκοψε. καὶ	μετὰ	ταῦτα ὅ τε Πίσων, καίπερ
[38, 7]	καίπερ ἐν τῇ στρατηγίᾳ, ἣν	μετὰ	ταῦτα οὐ πολλῷ ὕστερον ἔσχε,
[38, 38]	ἀπεώσαντο, ~καὶ αὐτοὺς καὶ οἱ	μετὰ	ταῦτα Ῥωμαῖοι οἵ τε πατέρες
[38, 17]	γένηται, τότε δὴ καὶ ἄκων	μετά	τε αἰσχύνης καὶ μετὰ κακοδοξίας,
[38, 41]	ἐξέπεμψεν, τίνος δ´ ἕνεκα ἐμὲ	μετὰ	τὴν ὑπατείαν εὐθὺς ἔστειλε, τοῦτο
[38, 12]	ἐξόδῳ τῆς ἀρχῆς, καὶ διανοούμενον	μετὰ	τῆς τοῦ ὅρκου πιστώσεως καὶ
[38, 15]	ἀλλὰ ἐπί τε ἀρχῆς καὶ	μετὰ	τιμῆς ἐκποδὼν δὴ τῷ Κλωδίῳ
[38, 5]	μετ´ ἐμοῦ ἀλλὰ καὶ τοῖς	μετὰ	τοῦ Μετέλλου συστρατευσαμένοις ποτὲ γῆν
[38, 14]	ποιεῖν ἐξὸν ἐγίγνετο, προσετετάχει, καὶ	μετὰ	τοῦτο καὶ τοῦ Λεντούλου καὶ
[38, 14]	Νιννίου ἄγοντος διενομοθέτησεν αὐτά, καὶ	μετὰ	τοῦτο καὶ τῷ Κικέρωνι ἐπεχείρησεν.
[38, 41]	γίγνεσθαι καὶ ψῆφον ἐπάγεσθαι, καὶ	μετὰ	τοῦτο τούς τε ὑπάτους ἢ
[38, 8]	ἐντὸς τῶν Ἄλπεων ἄρξαι αὐτῷ	μετὰ	τριῶν στρατοπέδων ἐπὶ ἔτη πέντε
[38, 10]	ὡς καὶ ἐπ´ ἄλλο τι	μετὰ	τῶν ἱππέων ὑποχωρήσας ἔφυγεν, καὶ
[38, 6]	νυκτὸς τὴν ἀγορὰν προκατέλαβεν, ἐπῆλθε	μετὰ	τῶν παρεσκευασμένων, καὶ πρὸς μὲν
[38, 48]	σφᾶς, συνέμιξεν, ἀλλὰ τοὺς ἱππέας	μετὰ	τῶν συντεταγμένων σφίσι πεζῶν μόνους
[38, 31]	βουλεύσεσθαί τε ὑπὲρ ὧν ἠξίουν	μετὰ	τῶν ὑποστρατήγων ἔφη καὶ τὴν
[38, 23]	τὸ μήτ´ οἴκοι διατρίβειν μήτε	μετὰ	τῶν φίλων εἶναι, ἀλλὰ ἐκ
[38, 16]	καὶ ἐπί τινι κοινῇ συμφορᾷ	μεταβαλεῖν	παρῄνεσε. καὶ πολλοὶ τοῦτο καὶ
[38, 35]	προσεπηπείλουν ἐγκαταλείψειν αὐτὸν, ἂν μὴ	μεταβάληται.	μαθὼν οὖν ταῦτ´ ἐκεῖνος τῷ
[38, 44]	αὐτὴν γνώμην ἔχω καὶ οὐ	μεταβάλλομαι.	τίς δέ ἐστιν αὕτη; τοὺς
[38, 44]	ἀμύνεσθαι. ἐκεῖνος δέ ἐστιν ὁ	μεταβαλλόμενος,	ὁ μήτε καλῶς μήτε δεόντως
[38, 29]	εἰ μὲν ἐν φυγῇ γένοιο,	μεταγνώσῃ	μόνον, εἰ δέ τι ἕτερον
[38, 2]	ἐπηρώτησε μή τί τις αἰτιᾶται,	μεταγράψειν	ἢ καὶ παντελῶς ἀπαλείψειν, εἴ
[38, 18]	ὅσῳ μηδὲ τὸ βραχύτατον αὐτοῦ	μεταλήψομαι.	οὐ γάρ που καὶ ἀπαξιώσεις
[38, 31]	σφῶν ἁπάσας ἔκαυσαν ὥστε μηδένα	μετάμελον	τῆς ἀναστάσεως ποιήσασθαι. καί τινας
[38, 29]	τι ἕτερον ἀνήκεστον πάθοις, οὐδὲ	μετανοῆσαι	δυνήσῃ. καίτοι πῶς μὲν οὐ
[38, 43]	καὶ πόσου προπηλακισμοῦ μεστόν ἐστιν;	μεταπέμπεταί	τινα ὁ ἀνθύπατος ὁ Ῥωμαίων,
[38, 43]	Ῥωμαίων, καὶ ἐκεῖνος οὐκ ἔρχεται·	μεταπέμπεταί	τις τὸν ἀνθύπατον τὸν Ῥωμαίων
[38, 42]	ἢ ἀνεπιεικὲς ἢ φορτικὸν ἐποίησα	μεταπεμψάμενος	αὐτὸν ὡς φίλον καὶ σύμμαχον;
[38, 43]	τὸ δὲ δὴ καὶ ἐμὲ	μεταπέμψασθαι	οὔτε σκῆψιν οὐδεμίαν ἐνδέχεται, καὶ
[38, 46]	ἀναλίσκοντες καὶ τῶν ἀλλοτρίων πόνων	μεταποιούμενοι,	τήν τε λείαν {καὶ} τὴν
[38, 1]	μὲν τοῦ συχνοὺς τῆς τιμῆς	μετασχεῖν	εἴκοσιν, ἔπειτα δὲ τοὺς ἐπιτηδειοτάτους,
[38, 26]	δὲ καὶ τὰ χείρω καλῶς	μεταχειριζόμενοι,	τοιαῦτα καὶ τοῖς ἄλλοις ἑκάτερα
[38, 16]	βουλευτῶν καὶ οὐ πρότερόν γε	μετεβάλοντο	πρὶν τοὺς ὑπάτους σφίσι διὰ
[38, 4]	ἐκκλησίᾳ λαβεῖν (καὶ γὰρ ἤλπιζε	μετεγνωκέναι	τε αὐτοὺς καί πῃ καὶ
[38, 7]	ἀπισχυρίζοντο, ἄλλως τε καὶ ὁ	Μέτελλος	ἐς τὸν Νουμιδικὸν ἀναφέρων, μηδέποτε
[38, 7]	δημόσιον ἔπραξαν. ~ὁ δ´ οὖν	Μέτελλος	ὁ Κέλερ ὅ τε Κάτων,
[38, 5]	ἀλλὰ καὶ τοῖς μετὰ τοῦ	Μετέλλου	συστρατευσαμένοις ποτὲ γῆν δοθῆναι ἐψηφίσατο.
[38, 43]	ἀξίωμα, τὰ στρατόπεδα, οὔτε ἐγὼ	μετεπέμφθην	ὑπ´ αὐτοῦ, ἀλλὰ ταῦτα πάντα.
[38, 43]	νομίσητε. οὔτε γὰρ ἐγὼ αὐτὸν	μετεπεμψάμην,	ἀλλ´ ὁ Ῥωμαῖος, ὁ ἀνθύπατος,
[38, 34]	λαβεῖν ἠθέλησε. καὶ διὰ τοῦτο	μετεπέμψατο	αὐτὸν ὡς καὶ διαλεχθῆναί τι
[38, 18]	ἐς τὴν Μακεδονίαν διὰ τοῦτο	μετέστη	καὶ ἐκεῖ διέτριβεν ὀδυρόμενος· ἐντυχὼν
[38, 17]	ἐκ τοῦ συνειδότος ἐθελοντὴς πεφευγώς,	μετέστη.	πρὶν δὲ δὴ ἀφορμῆσαι, ἔς
[38, 26]	ὅτι οὐκ ἄκων οὐδ´ ἁλοὺς	μετέστης,	ἀλλ´ ἐθελοντὴς ἐμίσησας τὸν μετ´
[38, 12]	συμπράττοντος αὐτῷ καὶ τοῦ Πομπηίου	μετέστησεν,	ἔπειτα δὲ δήμαρχον εὐθὺς ἀποδειχθῆναι
[38, 18]	πολλῆς μὲν παιδείας καὶ παντοδαπῆς	μετεσχηκότα,	πολλοῖς δὲ καὶ συνηγορηκότα. καὶ
[38, 47]	τε οὖν πόλεμος συνερρώγει, καὶ	μετέωροι	οὐ μόνον αὐτοὶ ἑκάτεροι ἀλλὰ
[38, 33]	πλῆθος, τῷ μὲν πεζῷ πρὸς	μετέωρόν	τι ὥρμησε, τοὺς δὲ ἱππέας
[38, 11]	τούς γε πλείους οὐδὲ αἰσθανομένους	μετῄει.	οὐ γὰρ ὅπως δόξειεν ἀμύνεσθαί
[38, 31]	καὶ πλείω καὶ βελτίω χώραν	μετοικισθησόμενοι,	τάς τε κώμας καὶ τὰς
[38, 13]	προῖκα αὖθις διένειμε (τὸ γὰρ	μετρεῖσθαι	τοῖς ἀπόροις, τοῦ τε Γαβινίου
[38, 40]	εἰπεῖν ἔχοι. καὶ γὰρ οὗτοι,	μέχρι	μὲν ἐντὸς τῶν Ἄλπεων ἐμένομεν,
[38, 48]	ἐς μὲν μάχην, καίπερ καὶ	μέχρι	τῆς μεσημβρίας τὸν στρατὸν ἔξω
[38, 6]	τὸ παράπαν ἐς τὸ κοινὸν	μέχρι	τῆς τελευταίας τοῦ ἔτους ἡμέρας
[38, 36]	ἀεὶ καὶ ἔστι, καὶ ἔσται	μέχριπερ	ἂν καὶ τὸ θνητὸν γένος
[38, 20]	καὶ πρότερον οὐδὲν δήπου τοῖς	μὴ	ἀναγκαίοις ἐχρῶ, ὥστε καὶ τότε
[38, 2]	παντελῶς ἀπαλείψειν, εἴ γέ τῳ	μὴ	ἀρέσειέ τι, ὑποσχόμενος. τὸ δὲ
[38, 3]	κυρίους ἐποιησάμην, ὅπως, εἴ τι	μὴ	ἀρέσειεν ὑμᾶς, μηδ´ ἐς τὸν
[38, 41]	πολεμητέον εἶναι διαγνῶναι καταλιπόντες καὶ	μὴ	αὐτοὶ τὸν πόλεμον ψηφισάμενοι. οἱ
[38, 1]	οὐδὲ ταύτην μέντοι ἐσοίσειν, εἰ	μὴ	βουλομένοις σφίσιν εἴη, ἐπλάττετο. τοῦ
[38, 43]	ἀνθύπατον τὸν Ῥωμαίων Ἀλλόβριξ ὤν.	μὴ	γὰρ ὅτι ἐμοῦ τοῦ Καίσαρος
[38, 45]	θυμῷ πρὸς πάντα ἀσύντακτοι φέρονται;	μὴ	γάρ τοι μήτε τὴν ὁρμὴν
[38, 13]	δῆμον σχεῖν, φοβηθεὶς ὁ Κλώδιος	μὴ	γραψαμένου αὐτοῦ τὸν Κικέρωνα ἀναβολήν
[38, 20]	ἢ καὶ νῦν εἶναι ὧν	μὴ	δέῃ νόμιζε. καὶ γὰρ οὐδὲ
[38, 1]	γάρ τι τοῦτο προδιωμολογήσατο, ὅπως	μὴ	δι´ ἑαυτόν τι γράφειν νομισθείη·
[38, 11]	τῆς τε φήμης ἕνεκα, τοῦ	μὴ	δοκεῖν ὀργίλως ἔχειν, καὶ τοῦ
[38, 12]	καὶ τῷ Κικέρωνι. καὶ ἐπειδὴ	μὴ	ἐδόκει οἱ ῥᾴδιον εἶναι ἄνδρα
[38, 43]	αὐτοῦ. τὸ μὲν γὰρ αὐτὸν	μὴ	ἐθελῆσαι πρὸς ἡμᾶς ἀφικέσθαι τάχ´
[38, 25]	τ´ ἐθέλωμεν ἄν τε καὶ	μή·	εἰ δέ σε οὐχὶ ἡ
[38, 20]	ἀναγκαίοις ἐχρῶ, ὥστε καὶ τότε	μὴ	εἶναι ὧν μὴ ἔχρῃζες ἢ
[38, 38]	χρήματα ἔδοσαν αὐτοῖς Καρχηδόνιοι ὥστε	μὴ	ἐκεῖσε ἐκπλεῦσαι, συχνὰ δὲ Φίλιππος
[38, 10]	συνέβη αὐτῷ, ὧν μὲν ἐκρίνετο,	μὴ	ἐλεγχθῆναι, ὧν δ´ οὐκ ᾐτιάζετο,
[38, 38]	δὲ Φίλιππος καὶ Περσεὺς ὥστε	μὴ	ἐπ´ αὐτοὺς στρατεῦσαι, πολλὰ Ἀντίοχος,
[38, 39]	ἀεί τι παρακινοῦσι τῶν πολεμίων	μὴ	ἐπιτρέπωμεν (οὕτω γὰρ οὐδεὶς ἔθ´
[38, 20]	καὶ τότε μὴ εἶναι ὧν	μὴ	ἔχρῃζες ἢ καὶ νῦν εἶναι
[38, 41]	βουλῇ καὶ παρὰ τῷ δήμῳ	μὴ	ἐψήφισται, διὰ τοῦτό τις ἧττον
[38, 5]	εἰ καί τισι τῶν ἄλλων	μὴ	ἤρεσκεν, οι ἄλλως τε ἄνδρες
[38, 44]	ἐν ἐχθροῦ μέρει νομισθείη. καὶ	μὴ	θαυμάσητε εἰ αὐτὸς ἐγὼ πρότερόν
[38, 1]	τὰ τῶν δυνατῶν δοκεῖν, ἵνα	μὴ	καὶ δι´ ἀπεχθείας αὐτῷ ὦσι,
[38, 31]	ἐκπέμψαι ἐς ἀποικίαν οὐκ ἠθέλησαν,	μὴ	καὶ διασπασθέντες εὐεπιβουλευτότεροι τοῖς λυπηθεῖσί
[38, 16]	ὥσπερ ἀνεξετάστως ἐδεδίει) καὶ φοβηθεὶς	μὴ	καὶ ἐκ πονηροῦ συνειδότος τὴν
[38, 36]	τὸ γὰρ ἐπιεικὲς οὐκ ἐθέλει	μὴ	καὶ ἐκ τούτου σώζεσθαι· οὐ
[38, 1]	ὅτι οὔτε γράψοι τι ὃ	μὴ	καὶ ἐκείνοις συνοίσει· καὶ δὴ
[38, 4]	ὄντων οὐδένα ἔτι διήρετο, δείσας	μὴ	καὶ ἐκείνων τις ἐναντιωθῇ οἱ,
[38, 17]	τοῦ Κάτωνος καὶ τοῦ Ὁρτησίου,	μὴ	καὶ ἐμφύλιος ἐκ τούτου πόλεμος
[38, 6]	τὰ δὲ καὶ νομιζόντων αὐτὸν	μὴ	καὶ ἐναντιωθήσεσθαί σφισιν, ὡς δὲ
[38, 32]	ἠξίουν· ὁ γὰρ Καῖσαρ φοβηθεὶς	μὴ	καὶ ἐπὶ τὴν Τόλοσαν οἱ
[38, 14]	ἐναντιωθῆναι πᾶσί σφισιν ἀντιπαρεσκεύασεν, ἔδεισε	μὴ	καὶ θόρυβος ἐκ τούτου καὶ
[38, 8]	ὡς ἑκάστους ψηφίζεσθαι, ἵν´ εἰ	μὴ	καὶ κατ´ ἄνδρα, τῷ κρύφα
[38, 15]	γὰρ Καῖσαρ ὑπείκειν αὐτῷ συνεβούλευε,	μὴ	καὶ κατὰ χώραν μείνας ἀπόληται·
[38, 20]	ἐπιτήδεια ὑπάρχει, τί ἀνιᾷ ὅτι	μὴ	καὶ πλείω κέκτησαι; πᾶν γὰρ
[38, 41]	δὲ τέσσαρσι στρατοπέδοις ὁπλίσας, εἰ	μὴ	καὶ πολεμῆσαι πάντως ἡμᾶς δεήσειν
[38, 34]	τοῦ βαρβάρου πρόφασιν τῆς διαφορᾶς,	μὴ	καὶ προϋπάρχειν τι ἐς αὐτὸν
[38, 21]	τοῦ σώματος ἀγαθῶν ἐστιν, ἂν	μὴ	καὶ τὰ τῆς ψυχῆς προσυπάρχῃ
[38, 9]	δρᾶσαι, κατεῖπεν αὐτῶν· καὶ εἴγε	μὴ	καὶ τὸν Βίβουλον ὡς καὶ
[38, 47]	Καῖσαρ οὐκέτι κατὰ χώραν ἔμεινε,	μὴ	καὶ χρονίσαντες ἀμβλύτεροι αὖθις γένωνται,
[38, 33]	δὲ τούτων, ἄλλοι τινὲς τῶν	μὴ	μαχομένων (ὑπό τε γὰρ τοῦ
[38, 38]	νομίσαντες εἶναι, καὶ φοβηθέντες μὲν	μὴ	μείναντα αὐτὰ ἐφ´ ἑαυτὰ κατατριφθείη
[38, 15]	ὑποστρατήγῳ οἱ χρήσεσθαι ὑπισχνεῖτο, ὅπως	μὴ	μετ´ ὀνείδους ὡς καὶ ὑπεύθυνος
[38, 35]	καὶ προσεπηπείλουν ἐγκαταλείψειν αὐτὸν, ἂν	μὴ	μεταβάληται. μαθὼν οὖν ταῦτ´ ἐκεῖνος
[38, 43]	εἴπερ τι αὐτοῦ δεοίμην. ~καὶ	μή	μοι μικρὰν τὴν προσθήκην ταύτην
[38, 25]	φυγὴ αὐτὴ λυπεῖ, ἀλλ´ ὅτι	μὴ	μόνον μηδὲν ἠδικηκὼς τὴν πατρίδα
[38, 1]	Ἰταλίας ἠρημωμένα αὖθις συνῳκίζετο, ὥστε	μὴ	μόνον τοὺς ἐν ταῖς στρατείαις
[38, 24]	ἔχων ἐστὶν ὅτι δεῖ ἡμᾶς	μὴ	ὅσα ἂν βουλώμεθα ἀξιοῦν γίγνεσθαι,
[38, 21]	(ἀδύνατον γάρ, κακῶς αὐτῆς ἐχούσης,	μὴ	οὐ καὶ τοῦτ´ αὐτῇ συννοσεῖν)
[38, 18]	κεχρημένον τοσαύτην δὲ σοφίαν ἠσκηκότα,	μὴ	οὐ προπαρεσκευάσθαι πρὸς πάντα τὰ
[38, 36]	εἷς οὕτως εὖ πράξειεν ὥστε	μὴ	οὐ τῷ κοινῷ πταίσαντι συναπολέσθαι·
[38, 26]	ὃς ἑκὼν ἔτη δέκα ἀπεξενώθη.	μὴ	οὖν μηδὲ σὺ μήτε χαλεπόν
[38, 28]	βίος ἡμῶν, καὶ δεῖ σε	μὴ	πάντα αὐτὸν ἄλλοις βιῶναι, ἀλλ´
[38, 42]	καὶ βλαβῆναί τι προκαταλαμβάνειν, καὶ	μὴ	περιμείναντας κακῶς ἔργῳ παθεῖν, τότε
[38, 40]	ἡμῖν ἐγένετο ὅτι, κἂν ταῦτα	μὴ	ποιῶμεν, οὔτε τις ἡμῖν ἐπιβουλεύσει
[38, 23]	καὶ πάνυ εἰκότως· ὅσα γὰρ	μὴ	προσάπτεται τῶν τῇ φύσει τοῦ
[38, 40]	φόβος ἰσχυρῶς τοῦ πολυπραγμονεῖν τὰ	μὴ	προσήκοντα αὐτὸν ἀποτρέπει) τί τοῦτο
[38, 35]	πολεμίους μέλλοντα ἐκφοιτήσειν, καὶ ἔδεισε	μή	πως ἀπειθήσαντες θορυβήσωσι καὶ κακόν
[38, 32]	παρ´ αὐτοῦ ᾔτουν, καὶ ἐδέοντο	μή	σφας περιιδεῖν ἀπολομένους. καὶ ἔλεγον
[38, 36]	ἡμέτερα ἐπαυξήσωμεν. ὡς εἴ γε	μὴ	ταῦθ´ οὕτω φρονοῦντες ἤλθομεν, τί
[38, 9]	~φοβηθεὶς δ´ οὖν καὶ ὣς	μή	τι ὁ Πομπήιος ἐν τῇ
[38, 2]	ἕνα ἕκαστον αὐτῶν ἀνακαλῶν ἐπηρώτησε	μή	τί τις αἰτιᾶται, μεταγράψειν ἢ
[38, 11]	δοκεῖν ὀργίλως ἔχειν, καὶ τοῦ	μή	τινα προαισθανόμενον προφυλάξασθαι ἢ καὶ
[38, 40]	πρὸς τοὺς ἐκεῖνα λέγοντας διατίθεσθε,	μὴ	τοῖς ῥήμασί σφων ἀλλὰ τοῖς
[38, 14]	Κλωδίου, εἴ γε ἐκεῖνον ἀλλὰ	μὴ	τὸν Καίσαρα τούς τε ἄλλους
[38, 24]	διαφέρει τι ἑκούσιόν τινα ἢ	μὴ	τοῦτο ποιεῖν· οὐδὲ γὰρ οὐδ´
[38, 29]	καὶ γυναῖκα ἐνυβρίσαι; καί με	μὴ	ὡς φαῦλά σοι οἰωνιζόμενον μισήσῃς,
[38, 7]	οὖν καὶ τοῦτο τὸ ἔθνος	μηδ´	ἀντειπόντος τινὸς ᾠκειώσατο, πρῶτον μὲν
[38, 3]	εἴ τι μὴ ἀρέσειεν ὑμᾶς,	μηδ´	ἐς τὸν δῆμον ἐσενεχθείη· ἐπεὶ
[38, 43]	ἐμοῦ τοῦ Καίσαρος οὐκ ἐπείσθη,	μηδ´	ὅτι ἐμὲ τὸν Καίσαρα ἐκάλεσε,
[38, 14]	αὐτὸν ἀπατήσας. προδιομολογησάμενος γὰρ αὐτῷ	μηδ´	ὁτιοῦν, ἂν μηδὲν τῶν νομοθετουμένων
[38, 36]	γάρ που καὶ ἄμεινον ἦν	μηδ´	ὑποστῆναι τὴν στρατείαν ἢ προσταχθέντας
[38, 7]	ταῦτα οὐ πολλῷ ὕστερον ἔσχε,	μηδαμοῦ	τῆς τῶν νόμων αὐτοῦ προσηγορίας,
[38, 2]	τῶν γραφέντων ἀναίτιος ἦν, ὥστε	μηδὲ	διᾶραι τὸ στόμα ὑπεναντίον οἱ
[38, 39]	ἀκινδύνως ἰδιωτεῦσαι) πειθώμεθα τῇ τύχῃ,	μηδὲ	ἑκοῦσαν αὐτὴν καὶ αὐτεπάγγελτον τοῖς
[38, 9]	πραττόμενον δηλώσαντα ἀμυνόμενος ᾐτιᾶτο, ὑπωπτεύθη	μηδὲ	ἐπὶ τῶν λοιπῶν ἀληθεύειν, ἀλλ´
[38, 1]	ὁμίλῳ κατένειμεν, οὕτω συνέγραψεν ὥστε	μηδὲ	μικρόν τι αὐτῆς αἰτιαθῆναι· καὶ
[38, 46]	δὴ ἄλλοι τὴν ταχίστην ἀπαγάγετε,	μηδέ	μοι μάτην ἐνταῦθα τρύχεσθε, τά
[38, 35]	ἀπειλὰς ἐκπλαγέντες οὕτω διετέθησαν ὡς	μηδὲ	πρὸς ἀνθρώπους τινὰς ἀλλὰ πρὸς
[38, 29]	ὡς διοσημίαν τινὰ προδεικνύντα φύλαξαι.	μηδέ	σε ἐξαπατάτω τοῦθ´, ὅτι καὶ
[38, 26]	ἔτη δέκα ἀπεξενώθη. μὴ οὖν	μηδὲ	σὺ μήτε χαλεπόν τι τῶν
[38, 14]	Πομπήιον καὶ τὸν Καίσαρα ἅτε	μηδὲ	τὴν ἔχθραν αὐτοῦ προσποιούμενον, καὶ
[38, 18]	ἐπελαφρύναιμι, τοσούτῳ ῥᾷον ἐκείνων ὅσῳ	μηδὲ	τὸ βραχύτατον αὐτοῦ μεταλήψομαι. οὐ
[38, 44]	ἀποδείξει. διὰ τί; ὅτι οἷα	μηδὲ	τῶν ἐχθίστων τις ὁμολογούντων ἡμῖν
[38, 12]	συνεῖναί τε καὶ εἰπεῖν ἃ	μηδεὶς	ἄλλος, καὶ πρὸ τοῦ χρηστὸς
[38, 2]	καὶ διὰ τοῦτο, εἰ καὶ	μηδείς	οἱ ἀντέλεγεν, ἀλλ´ οὔτι γε
[38, 6]	καὶ τέλος, ἐπειδὴ μηκέτ´ αὐτῷ	μηδεμία	ἄλλη σκῆψις ἀναβολῆς ὑπελείπετο, ἱερομηνίαν
[38, 4]	τε ἐκείνοις τιμήν, ὅτι καίτοι	μηδεμίαν	ἀρχὴν ἔχουσιν συμβούλοις περὶ τοῦ
[38, 13]	τὴν ἡμέραν ἐκείνην μαντευσόμενοι, ὥστε	μηδεμίαν	ἐν αὐτῇ κύρωσιν τὸν δῆμον
[38, 5]	τῆς παρ´ ἑαυτοῦ ἐπικουρίας, καίπερ	μηδεμίαν	ἡγεμονίαν ἔχοντος, καὶ ὁ ὕπατος
[38, 24]	αὐτὴ καθ´ αὑτὴν ἡ ἀτιμία	μηδεμίαν	κακίαν ἔχει, οὐδὲ τῇ φυγῇ
[38, 48]	τῶν βαρβάρων ἀπηγόρευσάν σφισι θειάσασαι	μηδεμίαν	πρὸ τῆς νέας σελήνης μάχην
[38, 50]	δοράτια κατὰ πρώτας εὐθὺς ἅτε	μηδεμίαν	χρῆσιν ἔχοντα ἀπετέθειντο, καὶ τοῖς
[38, 32]	σφισι τὴν δίοδον, ἐφ´ ᾧ	μηδὲν	ἀδικηθῶσι, παρεχόντων διιόντες οὐκ ἐνέμειναν
[38, 25]	μέλει, πολλῷ που αἱρετώτερόν ἐστι	μηδὲν	ἀδικήσαντά σε ἐκπεπτωκέναι ἢ κακουργήσαντά
[38, 25]	δήπου καὶ ἄριστον συμβέβηκε τὸ	μηδὲν	ἀδικήσαντά σε ἐπηρεάσθαι. {καὶ} σὺ
[38, 27]	γε καὶ ἀνιαθῇς παρὰ τοῦτο	μηδέν.	~ἂν μὲν γάρ μοι πεισθῇς,
[38, 8]	δὴ καὶ πάνυ ἰσχυρῶς ἐφυλάξατο,	μηδὲν	αὐτὸς ἑαυτῷ δοῦναι· καὶ διὰ
[38, 24]	ἀναγκαῖα ἑκούσιοι ὑπομένωμεν καὶ πρὸς	μηδὲν	αὐτῶν ἡττώμεθα, συνανῄρηται πάντα κἀκεῖνα,
[38, 25]	τῶν συμφερόντων τῇ πατρίδι παραινέσας,	μηδὲν	δὲ τῶν προσταχθέντων σοι ὑπ´
[38, 42]	ἐπιβουλεύοντα ἡμῖν· οὐδεὶς γὰρ ἡμῖν	μηδὲν	δεινὸν παθὼν ὕποπτός ἐστιν, οὐδ´
[38, 45]	συγκεκροτημένην ἔχει· νῦν τε, ἅτε	μηδὲν	δεινὸν προσδοκῶν, καὶ παντελῶς ἀπαράσκευός
[38, 39]	ἢ οὖν ἀπὸ πρώτης ἐχρῆν	μηδὲν	διαφερόντως ἡμᾶς τῶν ἄλλων ἀνθρώπων
[38, 42]	κεχρημένος πῶς οὐ πόρρωθεν ἐξελήλεγκται	μηδὲν	δίκαιον μήτε φρονῶν μήτε πράσσων;
[38, 7]	καὶ ὅτι μάτην ζημιωθήσεσθαι ἔμελλον,	μηδὲν	ἐκ τῆς ἰσχυρογνωμοσύνης σφῶν τὸ
[38, 3]	παρούσῃ σφᾶς καταστάσει χρῆσθαι καὶ	μηδὲν	ἔξω αὐτῆς ποιεῖν. καὶ ἐμέλλησε
[38, 38]	αἰσχυνθέντες δὲ εἰ τοσαῦτα παραδεξάμενοι	μηδὲν	ἐπικτήσαιντο, πολλῷ πλείω καὶ μείζω
[38, 25]	λυπεῖ, ἀλλ´ ὅτι μὴ μόνον	μηδὲν	ἠδικηκὼς τὴν πατρίδα ἀλλὰ καὶ
[38, 32]	μέν τινα ἐπέσχον, ἔπειτ´ ἐπειδὴ	μηδὲν	ἤκουσαν κατὰ τὸ συγκείμενον, ἄραντες
[38, 42]	πράξειν; ὁ γὰρ ἐν οἷς	μηδὲν	κερδανεῖν ἔμελλε τοσαύτῃ ὑπεροψίᾳ κεχρημένος
[38, 31]	δίοδόν τε αἰτούμενοι καὶ προσυπισχνούμενοι	μηδὲν	τὴν τῶν Ῥωμαίων γῆν κακώσειν.
[38, 40]	ἄν τινα σκῆψιν εὐπρεπῆ οἱ	μηδὲν	τῶν δεόντων πράττειν βουλόμενοι. εἰ
[38, 14]	γὰρ αὐτῷ μηδ´ ὁτιοῦν, ἂν	μηδὲν	τῶν νομοθετουμένων ἐμποδίσῃ, κατ´ αὐτοῦ
[38, 39]	τε καὶ τοῖς ἄλλοις τοῖς	μηδὲν	τῶν ὁμοίων κεκτημένοις βουλευτέον ἐστίν.
[38, 45]	ἕλοιτο ἐκείνῳ συμμαχήσας πολεμῆσαι ἡμῖν,	μηδὲν	ὑφ´ ἡμῶν λελυπημένος; πῶς δ´
[38, 31]	πόλεις σφῶν ἁπάσας ἔκαυσαν ὥστε	μηδένα	μετάμελον τῆς ἀναστάσεως ποιήσασθαι. καί
[38, 2]	διᾶραι τὸ στόμα ὑπεναντίον οἱ	μηδένα	τολμῆσαι· καὶ γὰρ προανέγνω αὐτὰ
[38, 13]	τριβὴν τῇ δίκῃ ἐμποιήσωσιν, ἐσήνεγκε	μηδένα	τῶν ἀρχόντων ἐν ταῖς ἡμέραις
[38, 13]	ἔκ τινος τέλους μήτ´ ἀτιμάζειν	μηδένα,	χωρὶς ἢ εἴ τις παρ´
[38, 7]	δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ διενομοθέτησε	μηδενὸς	ἐναντιουμένου. οὐδὲ γὰρ οὐδ´ ὁ
[38, 13]	ἐπέτρεπε πραχθῆναί τινα, καὶ ἐγίγνετο	μηδενὸς	ἔτι καθ´ ἕκαστον οἰωνίσματος ἐπαγομένου,
[38, 42]	συνειδότος σφῶν ἔχουσιν· εἴτ´ αὖ	μηδενὸς	τοιούτου ὑπόντος ὑπερεόρακέ τε ἡμᾶς
[38, 21]	τὸ τὰ ἀρκοῦντα κεκτῆσθαι καὶ	μηδενὸς	ὧν τὸ σῶμα χρῄζει προσδεῖσθαι
[38, 7]	Μέτελλος ἐς τὸν Νουμιδικὸν ἀναφέρων,	μηδέποτε	αὐτὸν συνεπαινέσειν· ὡς μέντοι ἡμέρα
[38, 3]	Πετρέιος ἐπιτιμηθεὶς ὑπ´ αὐτοῦ ὅτι	μηδέπω	διαφειμένης τῆς βουλῆς ἀπαλλάττοιτο, ἔφη
[38, 34]	ὥστε τὸν Καίσαρα λόγους μὲν	μηκέτ´	αὐτῷ ἀντιπέμψαι, τὸν δὲ δὴ
[38, 6]	τὸ νομοθέτημα, καὶ τέλος, ἐπειδὴ	μηκέτ´	αὐτῷ μηδεμία ἄλλη σκῆψις ἀναβολῆς
[38, 36]	καὶ ἐκ τούτου σώζεσθαι· οὐ	μὴν	ἀλλὰ ἀνὴρ μὲν ὅστις ἀπραγμονέστατός
[38, 17]	σφας ψῆφον δεδωκὼς ἦν) οὐ	μὴν	καὶ προσήκειν ἐπὶ τοῖς παρεληλυθόσι
[38, 3]	καὶ οὐδενὶ νεοχμῷ ἀρεσκόμενος, οὐ	μὴν	καὶ ῥώμην τινὰ οὔτε ἐκ
[38, 22]	λέγων καὶ πράττων διετέλεις. καὶ	μὴν	ὅτι καὶ σωφροσύνης ἐς τὰ
[38, 24]	παρὰ τοῦτο βλάπτεσθαι νομίζουσιν. οὐ	μὴν	οὐδὲ διαφέρει τι ἑκούσιόν τινα
[38, 11]	αὐτοῖς ὥσπερ εἰκὸς ἦν, οὐ	μὴν	οὔτ´ εἶπεν οὔτ´ ἔπραξεν ὑβριστικὸν
[38, 11]	ἐν τοσούτοις πράγμασιν, ἐδικαίου, οὐ	μὴν	ὥστε καὶ δι´ ὀργῆς ἢ
[38, 29]	πλῆθος τῶν ἀντιστασιωτῶν σου θεωρῶν,	μήποτέ	τι καὶ αὖθις σφαλῇς. καὶ
[38, 41]	ἐπὶ πέντε ἔτη καθάπαξ, ὃ	μήπω	πρότερον ἐγεγόνει, ἄρχειν ἑλόμενος, τοῦτο
[38, 26]	ἡμῶν φύσει προσήκει, νόμιζε εἶναι,	μήτ´	ἀγανάκτει τοῖς προσπεπτωκόσιν. οὐδὲ γὰρ
[38, 4]	χαρίσαιτο, τεκμηριῶν ὅτι μήτ´ ἀτόπου	μήτ´	ἀδίκου τινὸς ὀρέγοιντο, ἀλλ´ ὧν
[38, 7]	Πομπηίου πάντα, μήτε τοῦ Λουκούλλου	μήτ´	ἄλλου τινὸς ἀντιστάντος, ἐβεβαίωσεν, ἔπειτα
[38, 27]	λογιζόμενος μήτε τοῖς παροῦσιν ἄχθου,	μήτ´,	ἂν τοὺς ἐκβαλόντας σε εὐτυχοῦντας
[38, 13]	ἀνενεώσατο· τοῖς τε τιμηταῖς ἀπηγόρευσε	μήτ´	ἀπαλείφειν ἔκ τινος τέλους μήτ´
[38, 28]	κενῶν, ὑπάρχει, ἃ μήτε ζῶντα	μήτ´	ἀποθανόντα τινὰ ὠφελεῖ. οὔκουν ἂν
[38, 13]	μήτ´ ἀπαλείφειν ἔκ τινος τέλους	μήτ´	ἀτιμάζειν μηδένα, χωρὶς ἢ εἴ
[38, 4]	αὐτὸ τοῦτο χαρίσαιτο, τεκμηριῶν ὅτι	μήτ´	ἀτόπου μήτ´ ἀδίκου τινὸς ὀρέγοιντο,
[38, 26]	σὺ δὲ ἐπίτιμος καὶ εὐδαίμων,	μήτ´	ἀτόπως τινὶ δουλεύων καὶ πάντα
[38, 34]	μήτε τῆς χώρας σφῶν ἐπιβαίνειν	μήτ´	ἐπικουρίας οἴκοθεν ἐπάγεσθαι. ταῦτα δὲ
[38, 23]	ἀτιμία καὶ φυγή, καὶ τὸ	μήτ´	οἴκοι διατρίβειν μήτε μετὰ τῶν
[38, 26]	τὸν μετ´ αὐτῶν βίον, ἅτε	μήτε	βελτίους σφᾶς ποιῆσαι δυνάμενος μήτε
[38, 44]	ὁ μεταβαλλόμενος, ὁ μήτε καλῶς	μήτε	δεόντως τοῖς δοθεῖσιν αὐτῷ παρ´
[38, 19]	αὐτάρκη κεκτημένον, ὥστε μήτε πεινῆν	μήτε	διψῆν ἢ ῥιγοῦν ἢ καὶ
[38, 37]	τὸ τὰ δέοντα πράττειν νομίζοντες,	μήτε	δυστυχίαν ἄλλο τι ἢ τὸ
[38, 50]	ἔπασχον. ~οἱ οὖν Ῥωμαῖοι, ἐπειδὴ	μήτε	ἐκεῖνοι ἀντεπῄεσάν σφισιν ἢ καὶ
[38, 41]	ὑμῶν νομίζω· ~εἰ δ´ ὅτι	μήτε	ἐξήτασται περὶ τοῦ πολέμου τούτου
[38, 31]	ὅς, εἰ καὶ τὰ μάλιστα	μήτε	ἐπίστευεν αὐτοῖς μήτε προχωρῆσαί ποι
[38, 37]	καὶ οἰκεῖα ἑτοίμως κτώμενοι, καὶ	μήτε	εὐδαιμονίαν ἄλλο τι ἢ τὸ
[38, 28]	γραμμάτων ἀριθμοῦ κενῶν, ὑπάρχει, ἃ	μήτε	ζῶντα μήτ´ ἀποθανόντα τινὰ ὠφελεῖ.
[38, 44]	δέ ἐστιν ὁ μεταβαλλόμενος, ὁ	μήτε	καλῶς μήτε δεόντως τοῖς δοθεῖσιν
[38, 23]	καὶ τὸ μήτ´ οἴκοι διατρίβειν	μήτε	μετὰ τῶν φίλων εἶναι, ἀλλὰ
[38, 19]	τὰ ἐπιτήδεια αὐτάρκη κεκτημένον, ὥστε	μήτε	πεινῆν μήτε διψῆν ἢ ῥιγοῦν
[38, 42]	ἐξελήλεγκται μηδὲν δίκαιον μήτε φρονῶν	μήτε	πράσσων; οὐ τοίνυν ἀπέχρησεν αὐτῷ
[38, 31]	τὰ μάλιστα μήτε ἐπίστευεν αὐτοῖς	μήτε	προχωρῆσαί ποι ἐπιτρέψειν ἔμελλεν, ἀλλ´
[38, 26]	μήτε βελτίους σφᾶς ποιῆσαι δυνάμενος	μήτε	συναπολέσθαι σφίσιν ὑπομένων, καὶ ἔφυγες
[38, 39]	προσειληφέναι. ~τοιαῦτα γοῦν ἔχοντες παραδείγματα,	μήτε	τὰ τῶν πατέρων ἔργα καταισχύνητε
[38, 26]	ἃ μήτε τῇ τοῦ σώματος	μήτε	τῇ τῆς ψυχῆς ἡμῶν φύσει
[38, 26]	χαλεπόν τι τῶν τοιούτων, ἃ	μήτε	τῇ τοῦ σώματος μήτε τῇ
[38, 39]	τὰ τῶν πατέρων ἔργα καταισχύνητε	μήτε	τὴν ἀρχὴν μεγίστην ἤδη οὖσαν
[38, 45]	ἀσύντακτοι φέρονται; μὴ γάρ τοι	μήτε	τὴν ὁρμὴν αὐτῶν μήτε τὸ
[38, 1]	ἅπαντας διαρκῆ τὴν τροφὴν ἔχειν	μήτε	τῆς πόλεως οἴκοθέν τι δαπανωμένης
[38, 34]	ἀπῄτησεν αὐτόν, καὶ προσαπηγόρευσεν αὐτῷ	μήτε	τῆς χώρας σφῶν ἐπιβαίνειν μήτ´
[38, 2]	ὅτι τοιαῦτα συγγεγραφὼς ἦν ὥστε	μήτε	τινὰ αἰτίαν δύνασθαι λαβεῖν καὶ
[38, 45]	τοι μήτε τὴν ὁρμὴν αὐτῶν	μήτε	τὸ μέγεθος ἢ τῶν σωμάτων
[38, 15]	μήτε τὸν Κλώδιον αὐτοὶ παρεσκευακέναι	μήτε	τοῖς γεγραμμένοις ὑπ´ αὐτοῦ ἀρέσκεσθαι
[38, 49]	ὁμόσε αὐτοῖς ἐχώρησαν ὥστε σφᾶς	μήτε	τοῖς κοντοῖς μήτε τοῖς ξίφεσι
[38, 49]	ὥστε σφᾶς μήτε τοῖς κοντοῖς	μήτε	τοῖς ξίφεσι τοῖς μακροτέροις χρήσασθαι.
[38, 27]	~καὶ σὺ οὖν ταῦτα λογιζόμενος	μήτε	τοῖς παροῦσιν ἄχθου, μήτ´, ἂν
[38, 27]	παντελῶς βαπτίζονται. καὶ ἵνα γε	μήτε	τὸν Δροῦσον μήτε τὸν Σκιπίωνα
[38, 15]	~καὶ ἐβούλοντο γὰρ καὶ ἐκεῖνοι	μήτε	τὸν Κλώδιον αὐτοὶ παρεσκευακέναι μήτε
[38, 27]	ἵνα γε μήτε τὸν Δροῦσον	μήτε	τὸν Σκιπίωνα μήτε τοὺς Γράκχους
[38, 7]	πραχθέντα ὑπὸ τοῦ Πομπηίου πάντα,	μήτε	τοῦ Λουκούλλου μήτ´ ἄλλου τινὸς
[38, 27]	τὸν Δροῦσον μήτε τὸν Σκιπίωνα	μήτε	τοὺς Γράκχους ἢ καὶ ἄλλους
[38, 46]	αὐτοῖς ταυτὶ παραινῶ, ὥσθ´ ὑμᾶς	μήτε	τῷ λόγῳ δοκεῖν ὑπ´ ἐμοῦ
[38, 1]	τῆς πόλεως οἴκοθέν τι δαπανωμένης	μήτε	τῶν δυνατῶν ζημιουμένων, ἀλλὰ καὶ
[38, 42]	οὐ πόρρωθεν ἐξελήλεγκται μηδὲν δίκαιον	μήτε	φρονῶν μήτε πράσσων; οὐ τοίνυν
[38, 26]	ἀπεξενώθη. μὴ οὖν μηδὲ σὺ	μήτε	χαλεπόν τι τῶν τοιούτων, ἃ
[38, 27]	καὶ ἐν τοῖς παροῦσιν ἐμμείνῃς,	μήτι	γε καὶ ἀνιαθῇς παρὰ τοῦτο
[38, 18]	τι καὶ παράλογόν σοι προσπέσοι,	μήτι	γε καὶ ἄφρακτόν σε εὕροι.
[38, 50]	πολλοὶ μὲν εὐθὺς ἅτε καὶ	μιᾶς	ἐπικοπῆς ὄντες ἔπιπτον, πολλοὶ δὲ
[38, 40]	οὐ Περσεύς, οὐκ Ἀντίοχος, οὐ	Μιθριδάτης,	πρὶν τὰ αὐτὰ αὐτοὺς ἐργάσασθαι.
[38, 43]	αὐτοῦ δεοίμην. ~καὶ μή μοι	μικρὰν	τὴν προσθήκην ταύτην εἶναι νομίσητε·
[38, 27]	τεταραγμένοις καὶ ἀκαταστάτοις πράγμασι φερόμενοι	μικρόν,	μᾶλλον δὲ οὐδέν, τῶν χειμαζομένων
[38, 1]	κατένειμεν, οὕτω συνέγραψεν ὥστε μηδὲ	μικρόν	τι αὐτῆς αἰτιαθῆναι· καὶ οὐδὲ
[38, 29]	μὴ ὡς φαῦλά σοι οἰωνιζόμενον	μισήσῃς,	ἀλλ´ ὡς διοσημίαν τινὰ προδεικνύντα
[38, 12]	μὲν συναγορεύσασί σφισιν ἀποδεδωκέναι τὸν	μισθὸν	νομίζειν, τοὺς δ´ ἀντιδικήσαντας ἀμύνεσθαι
[38, 34]	καὶ ἔφη ὅτι εἴ τί	μοι	βούλεται Καῖσαρ εἰπεῖν, αὐτὸς πρὸς
[38, 42]	οὔτ´ ἀπροφυλάκτως αὐτὸν ποιησόμεθα. ~καί	μοι	εἴ τις ὑμῶν ἐκεῖνο ὑπολαμβάνει,
[38, 46]	ἄλλοι τὴν ταχίστην ἀπαγάγετε, μηδέ	μοι	μάτην ἐνταῦθα τρύχεσθε, τά τε
[38, 43]	τι αὐτοῦ δεοίμην. ~καὶ μή	μοι	μικρὰν τὴν προσθήκην ταύτην εἶναι
[38, 16]	γεγραμμένων ἔχοι, εἶπεν ὅτι οὐδέν	μοι	οὔτ´ ὠμὸν οὔτε σκυθρωπὸν ἔργον
[38, 28]	τοῦτο μηδέν. ~ἂν μὲν γάρ	μοι	πεισθῇς, καὶ πάνυ ἀγαπήσεις χωρίον
[38, 46]	ἐτάχθην ὑπὸ τῆς πατρίδος. καί	μοι	τὸ δέκατον στρατόπεδον ἀρκέσει· καὶ
[38, 12]	ἀντιχαρίσασθαί τι αὐτῷ, ὅτι τῆς	μοιχείας	αὐτοῦ οὐ κατηγόρησε, βουλόμενον αἰσθόμενος
[38, 8]	ἐποίησαν, οὐκ ἐν τῷ πλήθει	μόνον	ἀλλὰ καὶ ἐν αὐτῇ τῇ
[38, 42]	ἐπιχειροῦντας οὐκ ἐφ´ οἷς ποιοῦσι	μόνον	ἀλλὰ καὶ ἐφ´ οἷς φρονοῦσιν
[38, 50]	τῶν κεφαλῶν αὐτῶν, ᾗπερ καὶ	μόνον	ἁλωτοὶ οἷά που γυμναῖς αὐταῖς
[38, 47]	πόλεμος συνερρώγει, καὶ μετέωροι οὐ	μόνον	αὐτοὶ ἑκάτεροι ἀλλὰ καὶ οἱ
[38, 29]	μὲν ἐν φυγῇ γένοιο, μεταγνώσῃ	μόνον,	εἰ δέ τι ἕτερον ἀνήκεστον
[38, 25]	αὐτὴ λυπεῖ, ἀλλ´ ὅτι μὴ	μόνον	μηδὲν ἠδικηκὼς τὴν πατρίδα ἀλλὰ
[38, 47]	~ταῦτα τοῦ Καίσαρος εἰπόντος οὐ	μόνον	οὐδεὶς ἀντεῖπεν, εἰ καὶ τὰ
[38, 1]	ἠρημωμένα αὖθις συνῳκίζετο, ὥστε μὴ	μόνον	τοὺς ἐν ταῖς στρατείαις τεταλαιπωρημένους
[38, 3]	καὶ τὴν γερουσίαν ἀπήλλαξε, τοσοῦτον	μόνον	ὑπειπὼν ὅτι ἐγὼ μὲν ὑμᾶς
[38, 8]	τἀν τῇ πόλει, ὡς καὶ	μόνος	αὐτῆς ἄρχων· ὅθενπερ χαριεντιζόμενοί τινες
[38, 14]	ὑπηρετούντων ἐπεποίητο, καὶ τὴν αἰτίαν	μόνος	ἢ καὶ μάλιστα ἔσχε. καὶ
[38, 5]	μάλα ἀσμένως οὐκ ἐγώ" ἔφη	μόνος,	ὦ Κυιρῖται, τὰ γεγραμμένα δοκιμάζω,
[38, 48]	μετὰ τῶν συντεταγμένων σφίσι πεζῶν	μόνους	ἐκπέμπων ἰσχυρῶς αὐτοὺς ἐλύπει. κἀκ
[38, 9]	πλῆθος ὁ Οὐέττιος ἐσαχθείς, καὶ	μόνους	οὓς εἶπον ὀνομάσας, ἔς τε
[38, 39]	χειρὸς ἀεὶ ἔχωμεν (οὕτω γὰρ	μόνως	εἰρήνη σώζεται) καὶ τὰ ἔργα
[38, 39]	διὰ κινδύνων ἀσκῶμεν (οὕτω γὰρ	μόνως	οὐκ ἀεὶ πολεμήσομεν) τοῖς τε
[38, 42]	ἐξ ὧν ἐποίησεν; πέμψαντος γάρ	μου	πρὸς αὐτὸν φιλικῶς ὅπως ἔλθῃ
[38, 19]	ἔχεις λόγον ὥστε τὴν ἀχλύν	μου	ταύτην ἀπὸ τῆς ψυχῆς ἀφελεῖν
[38, 10]	τοὺς συμμάχους τοὺς ἐν τῇ	Μυσίᾳ	ποιήσας ἡττήθη πρὸς τῇ τῶν