Discours, Par. |
[31, 0] |
γὰρ
τούτοις
ἀρέσκοντα
ἰσχύει
δήπουθεν,
|
οὐχ |
ἕτερα.
μάλιστα
δ´
ἂν
φαίην
|
[31, 10] |
τιμᾶν
προελέσθαι
τὸν
αὐτόν·
ἆρ´
|
οὐχ
|
ἕτοιμον
ἐξοικίσαι
τινὰ
τῶν
ἄλλων |
[31, 0] |
δεῖσθαι·
καίτοι
καὶ
τὸ
συμφέρον
|
οὐχ |
ἥκιστα
ἐν
τούτῳ
τις
ἂν |
[31, 140] |
καὶ
τὴν
ἰσχὺν
τῆς
πόλεως
|
οὐχ |
ἥκιστα
ἐπιδείκνυσι
καὶ
τὸ
ἦθος. |
[31, 80] |
ποιεῖ;
(καίτοι
καὶ
τοὺς
ἀνδριάντας
|
οὐχ |
ἧττον
ἀναθήματα
εἴποι
τις
ἂν |
[31, 60] |
ἅπαντα
ὀφείλουσι
τὰ
τῶν
προγόνων
|
οὐχ |
ἧττον
αὐτῶν
ἐκείνων
εἰς
οὓς |
[31, 10] |
δὲ
τοσούτους
πολέμους
κατωρθωκότες
ἅπαντας
|
οὐχ |
ἧττον
καλῶς
ἀνείλεσθε
ἢ
γενναίως |
[31, 80] |
ἔνδον
κειμένων
ἢ
φιάλην,
ἱερόσυλος
|
οὐχ |
ἧττον
νομισθήσεται
τῶν
ὑφαιρουμένων·
ἐὰν |
[31, 60] |
τινα
ἀποστεροῦντες
ὁτιοῦν
κἀκεῖνον
ἀδικοῦσιν
|
οὐχ |
ἧττον,
παρ´
οὗ
ποτ´
ἂν |
[31, 60] |
γεγονός,
εὐδοκιμοῦν
δὲ
παρὰ
πᾶσιν
|
οὐχ |
ἧττον
τῶν
πάνυ
παλαιῶν,
ἵν´ |
[31, 130] |
βελτίων.
ἔτι
δὲ
ἐκεῖ
μὲν
|
οὐχ |
ἵνα
ἄλλος
λάβῃ,
τὸν
ἔχοντα |
[31, 30] |
φύσει
τὸ
πρᾶγμα
τοιοῦτόν
ἐστιν,
|
οὐχ |
ὁ
λόγος
αὐτὸ
ἐξονειδίζει,
θεάσασθε |
[31, 50] |
καὶ
εἰσίν.
εἶτα
ἡμᾶς
μὲν
|
οὐχ |
ὁ
τῶν
κτημάτων
τι
τῶν |
[31, 50] |
πάνυ
ῥᾳδίως.
εἶτα
τὸ
μὲν
|
οὐχ |
οἷόν
τε
γενέσθαι
δίχα
ψηφίσματος, |
[31, 100] |
ἤδη
τινὸς
ἤκουσα
Ῥοδίου
λέγοντος,
|
οὐχ |
ὅμοια
τὰ
ἐκείνων
καὶ
τὰ |
[31, 70] |
οἶδεν.
καίτοι
μὰ
τὸν
Δία
|
οὐχ
|
ὅμοιον.
ἐν
μὲν
γὰρ
τοῖς |
[31, 70] |
κωλῦσαι
προσήκει.
νὴ
Δία,
ἀλλ´
|
οὐχ |
ὅμοιόν
ἐστι,
πολλῶν
ὄντων
οἷς |
[31, 10] |
τῶν
ἑαυτοῦ.
(νὴ
Δία,
ἀλλ´
|
οὐχ |
ὅμοιον
τὸ
παραβαίνειν
τὰ
πρὸς |
[31, 0] |
ἐκ
δὲ
τῶν
δημοσίᾳ
γιγνομένων
|
οὐχ |
ὃν
προσήκει
τρόπον
ἀνάγκη
δοκεῖν
|
[31, 20] |
ἡγεῖσθε
ἐλθεῖν
ἄν
τινα
ἐκεῖσε,
|
οὐχ |
ὅπως
ἀγωνιούμενον;
ὅθεν
οἶμαι
καὶ
|
[31, 20] |
αὐτοὺς
ἀνέξεσθαι
τὸν
ἥλιον
μόνον,
|
οὐχ |
ὅπως
τἄλλα
ὅσα
τῷ
πράγματι
|
[31, 110] |
στέφανον
ἀργυρίου
λέγοι
πρὸς
αὐτόν,
|
Οὐχ |
ὁρᾷς
ἐκεῖνον
τὸν
παραχωρήσαντα
πρὸ |
[31, 110] |
νῦν
ὑμῖν
σχεδὸν
ἐκεῖνοι
λέγουσιν,
|
Οὐχ |
ὁρᾶτε
τοὺς
Ἀθηναίους
ὡς
ἀσχημονοῦσιν, |
[31, 10] |
τὴν
μνήμην
ἀναιρεῖν
ἐγὼ
μὲν
|
οὐχ |
ὁρῶ
πῶς
ἂν
ἄλλως
ὀνομάζοιτο· |
[31, 120] |
τι
πεποίηκεν;
οἵ
γε
δουλεύουσιν
|
οὐχ |
ὑμῖν
μόνοις,
ἀλλὰ
καὶ
Ῥωμαίοις, |
[31, 30] |
εἶναι
τὸ
ἑτέρους
τιμᾶν,
πῶς
|
οὐχ |
ὑπεναντίον
ἐστὶ
τούτῳ
τοὺς
πρότερον |
[31, 20] |
αἰτιωμένους
ἀφαιρεῖσθαι
τὰ
δοθέντα
πῶς
|
οὐχ |
ὑπερβολὴν
ἀδικίας
ἔχει;
τὸ
μὲν |
[31, 50] |
ῥᾳδίως
οὕτως
ἀνελεῖ;
καὶ
ταῦτα
|
οὐχ |
ὡς
ἔδωκεν,
ὁμοίως
ἀφαιρουμένη
κατὰ |
[31, 160] |
τυγχάνει,
καὶ
γιγνώσκεται
παρὰ
πᾶσιν
|
οὐχ |
ὡς
μικρά,
τὸ
βάδισμα,
ἡ |
[31, 80] |
ὑπερβολῆς
ἕνεκα
δόξω
τισὶ
λέγειν,
|
οὐχ, |
ὡς
πρότερον
εἶπον,
ὅτι
πάντα |
[31, 140] |
μὲν
νόμῳ
τι
πράττοντες
πονηρὸν
|
οὐχ |
ὡς
τοιοῦτον
αὐτὸ
πράττουσιν,
ἀλλὰ |