Discours, Par.
[18, 20]	ἔλαττον ἐπισταμένῳ γράψαι. βουλοίμην δ´	ἄν,	εἴ σοι κεχαρισμένον εἴη, καὶ
[18, 20]	συμβουλίαις πλείων ἡ ὠφέλεια γίγνοιτ´	ἄν,	εἴ τις αὐτὸν πράττοντα ἴδοι
[18, 0]	τῶν μὲν δὴ ποιητῶν συμβουλεύσαιμ´	ἄν	σοι Μενάνδρῳ τε τῶν κωμικῶν
[18, 10]	εἶδος ἔμοιγε δοκεῖ ἀκοῇ προσηνὲς	ἂν	γενέσθαι χάριτος Σωκρατικῆς ἄμοιρον. τοὺς
[18, 10]	κατάσχῃς. πλείονα περὶ τούτου μειρακίῳ	ἂν	ἔγραψα, σοὶ δὲ ἀρκεῖ τοσαῦτα.
[18, 10]	λεληθέναι τὴν δεινότητα; πλὴν οὐκ	ἂν	ἐγώ σοι συμβουλεύσαιμι τὰ πολλὰ
[18, 10]	γὰρ τούτων δυνάμεις καὶ ταύτῃ	ἂν	εἶεν ἡμῖν ὠφέλιμοι, ᾗ οὐκ
[18, 10]	τοὺς μὲν δὴ ἄλλους μακρὸν	ἂν	εἴη ἔργον ἐπαινεῖν καὶ ἐντυγχάνειν
[18, 0]	τοὺς λόγους αὔξειν διανοουμένῳ οὐκ	ἂν	εἴη πρὸς αὐτὰ σχολή. (τοῖς
[18, 10]	λειπόμενον. ἀλλὰ καὶ Λυκούργῳ συμβουλεύσαιμ´	ἂν	ἐντυγχάνειν σοι, ἐλαφροτέρῳ τούτων ὄντι
[18, 10]	εἶεν ἡμῖν ὠφέλιμοι, ᾗ οὐκ	ἂν	ἐντυγχάνοιμεν αὐτοῖς δεδουλωμένοι τὴν γνώμην,
[18, 10]	οὐδεὶς Ἑλληνικῆς φωνῆς ἐπαΐων οὐκ	ἂν	ἐπαρθείη (τοῖς προτρεπτικοῖς Ξενοφῶντος λόγοις
[18, 0]	ἀλλὰ τὰς ὠφελίμους. πολὺ δ´	ἂν	ἔργον εἴη τὸ λέγειν ὅσα
[18, 10]	ἄρα, τινὰ τῶν λόγων, οἷς	ἂν	ἡσθῇς ἐντυγχάνων, μάλιστα τῶν Ξενοφωντείων,
[18, 20]	τῆς σῆς ἕνεκα ὠφελείας οὐκ	ἂν	ὀκνήσαιμι, στέργων τέ σε καὶ
[18, 0]	ἀναστήματος καὶ ἀξιώματος τυχὸν οὐκ	ἂν	τελέως ἐφικνοῖτο, πολιτικῷ δὲ ἀνδρὶ
[18, 10]	ὃν οὐ διείληπται καὶ κανόνος	ἂν	τρόπον ὑπόσχοι τῷ πρὸς αὐτὸν
[18, 0]	δύναμαι χρήσιμος εἶναι. δυναίμην δ´	ἂν	τυχόν, ὥσπερ ὁδὸν ἰόντι μάλα
[18, 10]	καταδεέστερος, ἐνίοτε δὲ καὶ βελτίων	ἂν	φαίνεσθαι. (τρέψομαι δὲ ἤδη ἐπὶ
[18, 0]	εὖ πράττων παρὰ μέτρον ἐπαρθήσεται,	δυσπραγίαν	τε πᾶσαν οἴσει γενναίως διὰ
[18, 10]	ἀδύνατος οὐδὲ ὀλίγωρος περὶ τὴν	ἑρμηνείαν,	καὶ τὸ {ῥᾴθυμον} περὶ τὰς
[18, 10]	γὰρ ῥητορικόν τι περὶ τὴν	ἀπαγγελίαν	τῶν λόγων ἔχει, καὶ οὐκ
[18, 20]	ἔοικα μὲν πάνυ μηκῦναι τὴν	συμβουλίαν·	σὺ δὲ αἴτιος ἀναπείσας καὶ
[18, 10]	μήτε ἀπρεπῶς δουλῶσαι τὴν αὑτοῦ	διάνοιαν	καὶ τὸ ἐκείνοις κεχαρισμένον ἐκ
[18, 0]	ἐμαυτοῦ, ὅτι με πρὸς τὴν	διάνοιαν	ταύτην καὶ τὸ ἐγχείρημα χρήσιμον
[18, 10]	καὶ τὸ γλυκὺ τῆς ἀπαγγελίας	ὑπόνοιαν	παρέξει μυθῶδες μᾶλλον ἢ ἱστορικὸν
[18, 0]	φιλοκαλεῖν περὶ τὴν τῶν λόγων	ἐμπειρίαν	καὶ μὴ ὀκνεῖν, μηδὲ εἰ
[18, 10]	λυπῆσαι. Ἔφορος δὲ πολλὴν μὲν	ἱστορίαν	παραδίδωσι, τὸ δὲ ὕπτιον καὶ
[18, 10]	λόγων πάντας τοὺς ῥήτορας ὑπερβεβληκότα,	Λυσίαν	δὲ βραχύτητι καὶ ἁπλότητι καὶ
[18, 10]	τρόπου. (ἐνταῦθα δή φημι δεῖν,	κἂν	εἴ τις ἐντυχὼν τῇ παραινέσει
[18, 0]	χρησαμένῳ συλλήψει τὴν ψυχὴν καὶ	ὀκνηρὰν	ποιεῖ προσφέρεσθαι, καθάπερ τοὺς ἀσυνήθεις
[18, 0]	παρὰ μέτρον ἐπαρθήσεται, δυσπραγίαν τε	πᾶσαν	οἴσει γενναίως διὰ τὸ μηδ´
[18, 0]	μίμησις ἅπαντος ἤθους καὶ χάριτος	πᾶσαν	ὑπερβέβληκε τὴν δεινότητα τῶν παλαιῶν
[18, 0]	οὔτε τοὺς καλοὺς ὡς θεοὺς	ἔφασαν	ὁρᾶσθαι, ἀλλὰ τοὺς λέγοντας. ὅτι
[18, 20]	ὑπερέχοντες τοῖς ἀσθενεστέροις ὑπείκοντες ἐνίοτε	ἐποίησαν	αὐτοὺς πείθεσθαι ἰσχυροτέρους εἶναι· καὶ
[18, 0]	θαυμάζω. (χάριν δὲ οὐ τὴν	τυχοῦσαν	οἶδα ὑπὲρ ἐμαυτοῦ, ὅτι με
[18, 0]	οὔσης δι´ ἡμέρας καὶ νυκτὸς	τρυφᾶν,	ὅμως ἔτι παιδείας ὀρέγεσθαι καὶ
[18, 10]	ἅμα καὶ εἰπών, πιθανωτάτους ἐποίησεν	ἐν	ἅπασί τε τοῖς συντάγμασι καὶ
[18, 10]	εἴτε ἐν δήμῳ λέγων εἴτε	ἐν	βουλευτηρίῳ, εἴτε καὶ ἐν δικαστηρίῳ
[18, 10]	σοι τρόπον μεταμελήσει, ἀλλὰ καὶ	ἐν	βουλῇ καὶ ἐν δήμῳ ὀρέγοντός
[18, 10]	στρατηγῶν εἴτε πόλεως ἀφηγούμενος, εἴτε	ἐν	δήμῳ λέγων εἴτε ἐν βουλευτηρίῳ,
[18, 10]	ἀλλὰ καὶ ἐν βουλῇ καὶ	ἐν	δήμῳ ὀρέγοντός σοι χεῖρα αἰσθήσῃ
[18, 10]	εἴτε ἐν βουλευτηρίῳ, εἴτε καὶ	ἐν	δικαστηρίῳ μὴ ὡς ῥήτωρ ἐθέλοι
[18, 10]	ἀνὴρ τὰ τῷ τοιούτῳ προσήκοντα	ἐν	δίκῃ εἰπεῖν· πάντων ἄριστος ἐμοὶ
[18, 0]	οἴσει γενναίως διὰ τὸ μηδ´	ἐν	οἷς εὖ ἔπραττεν ἀνεννόητος εἶναι
[18, 20]	ἀναπείσας καὶ προκαλεσάμενος· ὥσπερ οἱ	ἐν	πάλῃ ὑπερέχοντες τοῖς ἀσθενεστέροις ὑπείκοντες
[18, 10]	τῶν παλαιῶν ἐξαρκεῖν δύνασθαι· εἴτε	ἐν	πολέμῳ τις στρατηγῶν εἴτε πόλεως
[18, 0]	εὐφραίνονται; (πολλάκις οὖν ἔστιν ἰδεῖν	ἐν	ταῖς πόλεσιν ἀναλίσκοντας μὲν ἑτέρους
[18, 20]	ἀνάγκη τῷ μαθησομένῳ· οὕτω καὶ	ἐν	ταῖς τοιαύταις συμβουλίαις πλείων ἡ
[18, 0]	ἀνδρὸς ἀγαθοῦ καὶ ἀξίου πρωτεύειν	ἐν	τοῖς ἀρίστοις, οὐδέποτε πρότερον ἐθαύμασα
[18, 10]	τούτων ὄντι καὶ ἐμφαίνοντί τινα	ἐν	τοῖς λόγοις ἁπλότητα καὶ γενναιότητα
[18, 10]	ἅπασί τε τοῖς συντάγμασι καὶ	ἐν	τούτῳ μάλιστα, οὗ ἐπιμνησθεὶς ἐτύγχανον.
[18, 0]	νῦν. τὸ γὰρ ἡλικίας τε	ἐν	τῷ ἀκμαιοτάτῳ ὄντα καὶ δυνάμει
[18, 20]	εἴ σοι κεχαρισμένον εἴη, καὶ	ἐν	τῷ αὐτῷ ποτε ἡμᾶς γενέσθαι,
[18, 10]	ἁλῶν γεύσει κεχαρισμένον, οὕτως λόγων	οὐδὲν	εἶδος ἔμοιγε δοκεῖ ἀκοῇ προσηνὲς
[18, 10]	καὶ τὸ κάλλος τῶν ὀνομάτων	οὐδὲν	ἐκείνων λειπόμενον. ἀλλὰ καὶ Λυκούργῳ
[18, 10]	ἀνδρὶ λόγων ἐφιεμένῳ. ὥσπερ γὰρ	οὐδὲν	ὄψον ἄνευ ἁλῶν γεύσει κεχαρισμένον,
[18, 10]	τούτων δυνάμεις καὶ ταύτῃ ἂν	εἶεν	ἡμῖν ὠφέλιμοι, ᾗ οὐκ ἂν
[18, 0]	σοι πόνου καὶ ταλαιπωρίας— τῷ	μὲν	γὰρ ἐπὶ πολὺ ἀσκήσαντι ταῦτα
[18, 0]	πλείστη ἀπὸ τούτου ὠφέλεια. τίνι	μὲν	γὰρ μᾶλλον ἄνθρωποι δείσαντες θαρροῦσιν
[18, 10]	ἀραιῶς, ἐπιδιδόναι δὲ μᾶλλον. πρῶτον	μὲν	γὰρ ὁμοιότερος τῷ λέγοντι ὁ
[18, 0]	χρήσιμον σαυτῷ νενόμικας. μέχρι νῦν	μὲν	γάρ, ὥσπερ τις ἔφη τῶν
[18, 10]	γενέσθαι χάριτος Σωκρατικῆς ἄμοιρον. τοὺς	μὲν	δὴ ἄλλους μακρὸν ἂν εἴη
[18, 0]	ἢ ἀσκήσεως καὶ πόνου. τῶν	μὲν	δὴ ποιητῶν συμβουλεύσαιμ´ ἄν σοι
[18, 0]	τε ἅμα καὶ ἀρκούσης. (τοῦτο	μὲν	δὴ πρῶτον ἴσθι, ὅτι οὐ
[18, 0]	ὁρᾶσθαι, ἀλλὰ τοὺς λέγοντας. ὅτι	μὲν	δὴ ταῦτα καὶ συνεώρακας καὶ
[18, 10]	ἀρίστους τίς οὐκ ἐπίσταται, Δημοσθένην	μὲν	δυνάμει τε ἀπαγγελίας καὶ δεινότητι
[18, 10]	διαλεχθῆναι, καὶ ἐξαπατῆσαι ὅπως πολεμίους	μὲν	ἐπὶ βλάβῃ, φίλους δ´ ἐπὶ
[18, 0]	ἰδεῖν ἐν ταῖς πόλεσιν ἀναλίσκοντας	μὲν	ἑτέρους καὶ χαριζομένους καὶ ἀναθήμασι
[18, 10]	καὶ κεχαρισμένον καὶ πειστικόν, πολλὴν	μὲν	ἔχον πιθανότητα, πολλὴν δὲ χάριν
[18, 10]	πόνῳ γίγνεται· ἔπειτα πρὸς δύναμιν	μὲν	ἧττον συλλαμβάνει τοῦ γράφειν, πρὸς
[18, 10]	σε λυπῆσαι. Ἔφορος δὲ πολλὴν	μὲν	ἱστορίαν παραδίδωσι, τὸ δὲ ὕπτιον
[18, 0]	ἀλλὰ δι´ ἑτέρων ἐπισταμένων μάλιστα	μὲν	καὶ ἡδέως, εἰ δ´ οὖν,
[18, 10]	ἐπὶ τὸ ἐναντίον μεταβολῆς. ~Ἡροδότῳ	μὲν	οὖν, εἴ ποτε εὐφροσύνης σοι
[18, 0]	ἤδη οἷς προσέταξας ἐγχειρητέον. μειρακίῳ	μὲν	οὖν ἢ νέῳ ἀνδρὶ τοῦ
[18, 10]	προθύμως καὶ φιλοτίμως ἐντυγχάνοις. (γράφειν	μὲν	οὖν οὐ συμβουλεύω σοι αὐτῷ
[18, 20]	ἐξ ἅπαντος ἀναγκαῖον. ~ἀλλὰ ἔοικα	μὲν	πάνυ μηκῦναι τὴν συμβουλίαν· σὺ
[18, 0]	καὶ ἴαμβοι καὶ διθύραμβοι τῷ	μὲν	σχολὴν ἄγοντι πολλοῦ ἄξια· τῷ
[18, 0]	Εὐριπίδου προσήνεια καὶ πιθανότης τοῦ	μὲν	τραγικοῦ ἀναστήματος καὶ ἀξιώματος τυχὸν
[18, 10]	ἡμῖν ὠφέλιμοι, ᾗ οὐκ ἂν	ἐντυγχάνοιμεν	αὐτοῖς δεδουλωμένοι τὴν γνώμην, ὥσπερ
[18, 10]	τι τῶν εἰρημένων αἰτιάσασθαι μάλιστα	θαρροῦμεν	πρὸς τὸ τοῖς αὐτοῖς ἐπιχειρεῖν
[18, 0]	τις κοπώσειε βαρυτέροις γυμνασίοις, ἀσθενεστέρους	ἐποίησεν—	ἀλλὰ ὥσπερ τοῖς ἀήθεσι τοῦ
[18, 10]	πράξας ἅμα καὶ εἰπών, πιθανωτάτους	ἐποίησεν	ἐν ἅπασί τε τοῖς συντάγμασι
[18, 0]	τὸ μηδ´ ἐν οἷς εὖ	ἔπραττεν	ἀνεννόητος εἶναι τῆς ἐπὶ τὸ
[18, 0]	ἢ καὶ λεωφόρον, ἣν οὐκ	ἔτυχεν	εἰδώς. (ἀλλ´ ἵνα μὴ πολλὰ
[18, 0]	ἐπίτομον δείξας ἢ καὶ λεωφόρον,	ἣν	οὐκ ἔτυχεν εἰδώς. (ἀλλ´ ἵνα
[18, 0]	Μενάνδρου ἢ τῶν ἀρχαίων τραγῳδῶν	Εὐριπίδην·	οὐδὲ γὰρ οἱ ἰατροὶ τὰς
[18, 10]	πειστικόν, πολλὴν μὲν ἔχον πιθανότητα,	πολλὴν	δὲ χάριν καὶ ἐπιβολήν, ὥστε
[18, 10]	προσηνὲς καὶ κεχαρισμένον καὶ πειστικόν,	πολλὴν	μὲν ἔχον πιθανότητα, πολλὴν δὲ
[18, 10]	ὥστε σε λυπῆσαι. Ἔφορος δὲ	πολλὴν	μὲν ἱστορίαν παραδίδωσι, τὸ δὲ
[18, 10]	πιθανότητα, πολλὴν δὲ χάριν καὶ	ἐπιβολήν,	ὥστε μὴ λόγων δεινότητι μόνον,
[18, 0]	ἴαμβοι καὶ διθύραμβοι τῷ μὲν	σχολὴν	ἄγοντι πολλοῦ ἄξια· τῷ δὲ
[18, 10]	καὶ τῷ λεληθέναι τὴν δεινότητα;	πλὴν	οὐκ ἂν ἐγώ σοι συμβουλεύσαιμι
[18, 10]	καὶ Κόνωνα καὶ τὴν τοιαύτην	ὕλην.	αἱ γὰρ τούτων δυνάμεις καὶ
[18, 10]	σοι οὐκ ἐπιτήδειον. (τῶν γε	μὴν	ῥητόρων τοὺς ἀρίστους τίς οὐκ
[18, 0]	καὶ τηλικούτῳ δύναμαι χρήσιμος εἶναι.	δυναίμην	δ´ ἂν τυχόν, ὥσπερ ὁδὸν
[18, 20]	προτρέψαι ὡς ἔλαττον ἐπισταμένῳ γράψαι.	βουλοίμην	δ´ ἄν, εἴ σοι κεχαρισμένον
[18, 0]	ἱκανὸς εἶναι μάντις, κἀγὼ ἐξαρκεῖν	ᾤμην	ἐμαυτῷ περὶ τοὺς λόγους, μόγις
[18, 10]	ἂν ἐντυγχάνοιμεν αὐτοῖς δεδουλωμένοι τὴν	γνώμην,	ὥσπερ τοῖς παλαιοῖς. ὑπὸ γὰρ
[18, 10]	τοὺς ἀρίστους τίς οὐκ ἐπίσταται,	Δημοσθένην	μὲν δυνάμει τε ἀπαγγελίας καὶ
[18, 10]	γοῦν ἐθελήσειας αὐτοῦ τῇ περὶ	τὴν	Ἀνάβασιν πραγματείᾳ σφόδρα ἐπιμελῶς ἐντυχεῖν,
[18, 10]	καὶ γὰρ ῥητορικόν τι περὶ	τὴν	ἀπαγγελίαν τῶν λόγων ἔχει, καὶ
[18, 10]	αὐτῶν δυσχερανάντων μήτε ἀπρεπῶς δουλῶσαι	τὴν	αὑτοῦ διάνοιαν καὶ τὸ ἐκείνοις
[18, 10]	οὐκ ἂν ἐντυγχάνοιμεν αὐτοῖς δεδουλωμένοι	τὴν	γνώμην, ὥσπερ τοῖς παλαιοῖς. ὑπὸ
[18, 10]	συνεχείᾳ διανοίας καὶ τῷ λεληθέναι	τὴν	δεινότητα; πλὴν οὐκ ἂν ἐγώ
[18, 0]	ἤθους καὶ χάριτος πᾶσαν ὑπερβέβληκε	τὴν	δεινότητα τῶν παλαιῶν κωμικῶν, ἥ
[18, 0]	ὑπὲρ ἐμαυτοῦ, ὅτι με πρὸς	τὴν	διάνοιαν ταύτην καὶ τὸ ἐγχείρημα
[18, 10]	μόνον, ἀλλὰ καὶ γοητείᾳ ἐοικέναι	τὴν	δύναμιν. (εἰ γοῦν ἐθελήσειας αὐτοῦ
[18, 10]	οὐκ ἀδύνατος οὐδὲ ὀλίγωρος περὶ	τὴν	ἑρμηνείαν, καὶ τὸ {ῥᾴθυμον} περὶ
[18, 0]	ὀρέγεσθαι καὶ φιλοκαλεῖν περὶ τὴν	τῶν	λόγων ἐμπειρίαν καὶ μὴ ὀκνεῖν,
[18, 0]	ὡς προκρίναντα τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας	τὴν	Μενάνδρου ἢ τῶν ἀρχαίων τραγῳδῶν
[18, 0]	οἱ ἀρχαιότατοι καὶ παρὰ θεῶν	τὴν	ποίησιν λαβόντες οὔτε τοὺς ἰσχυροὺς
[18, 20]	~ἀλλὰ ἔοικα μὲν πάνυ μηκῦναι	τὴν	συμβουλίαν· σὺ δὲ αἴτιος ἀναπείσας
[18, 10]	καὶ Πλουτίωνα καὶ Κόνωνα καὶ	τὴν	τοιαύτην ὕλην. αἱ γὰρ τούτων
[18, 0]	καὶ θαυμάζω. (χάριν δὲ οὐ	τὴν	τυχοῦσαν οἶδα ὑπὲρ ἐμαυτοῦ, ὅτι
[18, 0]	παιδείας ὀρέγεσθαι καὶ φιλοκαλεῖν περὶ	τὴν	τῶν λόγων ἐμπειρίαν καὶ μὴ
[18, 0]	δὲ ἐπ´ ὀλίγον χρησαμένῳ συλλήψει	τὴν	ψυχὴν καὶ ὀκνηρὰν ποιεῖ προσφέρεσθαι,
[18, 10]	δ´ ἐπὶ τῷ συμφέροντι, καὶ	μάτην	ταραττομένοις ἀλύπως τἀληθὲς καὶ πιστῶς
[18, 10]	Πλουτίωνα καὶ Κόνωνα καὶ τὴν	τοιαύτην	ὕλην. αἱ γὰρ τούτων δυνάμεις
[18, 0]	ὅτι με πρὸς τὴν διάνοιαν	ταύτην	καὶ τὸ ἐγχείρημα χρήσιμον σαυτῷ
[18, 0]	ἐπ´ ὀλίγον χρησαμένῳ συλλήψει τὴν	ψυχὴν	καὶ ὀκνηρὰν ποιεῖ προσφέρεσθαι, καθάπερ
[18, 0]	αὑτοῦ διδοὺς ὅσον ἕκαστος δύναται	λαβεῖν.	μέλη δὲ καὶ ἐλεγεῖα καὶ
[18, 0]	δ´ ἂν ἔργον εἴη τὸ	λέγειν	ὅσα ἀπὸ τούτων χρήσιμα· ἥ
[18, 10]	τοῦ τρόπου. (ἐνταῦθα δή φημι	δεῖν,	κἂν εἴ τις ἐντυχὼν τῇ
[18, 0]	δοκεῖς φρονεῖν, ἡγούμενος πολιτικῷ ἀνδρὶ	δεῖν	λόγων ἐμπειρίας τε καὶ δυνάμεως.
[18, 0]	λόγῳ εὐφραίνονται; (πολλάκις οὖν ἔστιν	ἰδεῖν	ἐν ταῖς πόλεσιν ἀναλίσκοντας μὲν
[18, 0]	παλαιῶν οἱ ἄριστοι οὐ μόνον	ἀκμάζειν	μανθάνοντες, ἀλλὰ καὶ γηράσκειν ἔφασκον.
[18, 10]	ἐπηρμένοις ὁμιλῆσαι φρονίμως καὶ μήτε	παθεῖν	τι ὑπ´ αὐτῶν δυσχερανάντων μήτε
[18, 10]	καὶ πολλάκις ὡς χρὴ τοῦτο	ποιεῖν	δείκνυσιν· εἴτε προτρέψαι καὶ παρακαλέσαι,
[18, 10]	πολιτικῷ καὶ μόνον τῶν παλαιῶν	ἐξαρκεῖν	δύνασθαι· εἴτε ἐν πολέμῳ τις
[18, 0]	αὑτῷ ἱκανὸς εἶναι μάντις, κἀγὼ	ἐξαρκεῖν	ᾤμην ἐμαυτῷ περὶ τοὺς λόγους,
[18, 0]	μόνον ἀκμάζειν μανθάνοντες, ἀλλὰ καὶ	γηράσκειν	ἔφασκον. (πάνυ δὲ σύ μοι
[18, 0]	αἴσθησις ἀπαλλαγέντι τῆς περὶ τὸ	ἀναγιγνώσκειν	ἀσχολίας. (καὶ μηδεὶς τῶν σοφωτέρων
[18, 20]	συμβεβουλευκότα. ὡς ἔγωγε, καὶ εἰ	ἀναγιγνώσκειν	με δέοι σοῦ ἀκροωμένου, τῆς
[18, 0]	ὅμως ἔτι παιδείας ὀρέγεσθαι καὶ	φιλοκαλεῖν	περὶ τὴν τῶν λόγων ἐμπειρίαν
[18, 10]	αὐτὰ ἕτερον τρόπον ὑποβάλλοντα. {καὶ}	ἀναλαμβάνειν	μέντοι, εἴ σοι ῥᾴδιον μεμνῆσθαι,
[18, 10]	σοι συμβουλεύσαιμι τὰ πολλὰ τούτοις	ἐντυγχάνειν,	ἀλλ´ Ὑπερείδῃ τε μᾶλλον καὶ
[18, 10]	ἂν εἴη ἔργον ἐπαινεῖν καὶ	ἐντυγχάνειν	αὐτοῖς οὐ τὸ τυχόν. (Ξενοφῶντα
[18, 0]	τε τῶν κωμικῶν μὴ παρέργως	ἐντυγχάνειν	καὶ Εὐριπίδῃ τῶν τραγικῶν, καὶ
[18, 0]	τὸν πολιτικὸν ἄνδρα μετὰ σπουδῆς	ἐντυγχάνειν,	ὅτι καὶ ἄνευ τῶν λόγων
[18, 10]	ἀλλὰ καὶ Λυκούργῳ συμβουλεύσαιμ´ ἂν	ἐντυγχάνειν	σοι, ἐλαφροτέρῳ τούτων ὄντι καὶ
[18, 10]	ἄλλους μακρὸν ἂν εἴη ἔργον	ἐπαινεῖν	καὶ ἐντυγχάνειν αὐτοῖς οὐ τὸ
[18, 0]	τῶν λόγων ἐμπειρίαν καὶ μὴ	ὀκνεῖν,	μηδὲ εἰ πονεῖν δέοι, σφόδρα
[18, 0]	καὶ μὴ ὀκνεῖν, μηδὲ εἰ	πονεῖν	δέοι, σφόδρα μοι ἔδοξε γενναίας
[18, 0]	ἀλλὰ ὥσπερ τοῖς ἀήθεσι τοῦ	πονεῖν	σώμασιν ἀλείψεως δεῖ μᾶλλον καὶ
[18, 0]	(πάνυ δὲ σύ μοι δοκεῖς	φρονεῖν,	ἡγούμενος πολιτικῷ ἀνδρὶ δεῖν λόγων
[18, 0]	{τὰς πράξεις} καὶ τοὺς λόγους	αὔξειν	διανοουμένῳ οὐκ ἂν εἴη πρὸς
[18, 10]	ταραττομένοις ἀλύπως τἀληθὲς καὶ πιστῶς	εἰπεῖν,	καὶ τὸ μὴ ῥᾳδίως πιστεύειν
[18, 20]	ζωγράφοις καὶ πλάσταις οὐκ ἀπόχρη	εἰπεῖν	ὅτι δεῖ τοιάδε τὰ χρώματα
[18, 10]	τῷ τοιούτῳ προσήκοντα ἐν δίκῃ	εἰπεῖν·	πάντων ἄριστος ἐμοὶ δοκεῖ καὶ
[18, 20]	ὡς τοῖς παιδοτρίβαις οὐκ ἀρκεῖ	εἰπεῖν	τὰ παλαίσματα, ἀλλὰ καὶ δεῖξαι
[18, 0]	οὔτε ἄπειρος τοῦ ἔργου οὔτε	ἀπολιπεῖν	τὸ πράττειν δύνασαι οὔτε χρῄζεις
[18, 10]	θαρροῦμεν πρὸς τὸ τοῖς αὐτοῖς	ἐπιχειρεῖν	{ᾗ} καὶ ἥδιόν τις παραβάλλει
[18, 0]	σὺ δέ με ἐπαίρεις καὶ	θαρρεῖν	ἀναπείθεις, εἰ ἀνδρὶ καὶ παιδείας
[18, 0]	ἢ νέῳ ἀνδρὶ τοῦ τε	πράττειν	ἀποχωρῆσαι βουλομένῳ καὶ πρὸς ἀσκήσει
[18, 0]	τοῦ ἔργου οὔτε ἀπολιπεῖν τὸ	πράττειν	δύνασαι οὔτε χρῄζεις δικανικῆς δυνάμεώς
[18, 0]	ταῦτα καὶ συνεώρακας καὶ ἐπιχειρεῖς	πράττειν,	ἐπαινῶ σε καὶ θαυμάζω. (χάριν
[18, 0]	πολιτικῷ ἀνδρὶ καὶ τὰ κοινὰ	πράττειν	προαιρουμένῳ. ὁ γὰρ πλεῖστα ἑτέροις
[18, 0]	ἄγοντι πολλοῦ ἄξια· τῷ δὲ	πράττειν	τε καὶ ἅμα {τὰς πράξεις}
[18, 10]	εἰπεῖν, καὶ τὸ μὴ ῥᾳδίως	πιστεύειν	τοῖς ὑπερέχουσι, {καὶ οἷς ἐξαπατῶσιν
[18, 0]	ὡς ἀνδρὸς ἀγαθοῦ καὶ ἀξίου	πρωτεύειν	ἐν τοῖς ἀρίστοις, οὐδέποτε πρότερον
[18, 0]	τὸ ἀγαπᾶσθαι καὶ πρὸς τὸ	ἰσχύειν	καὶ πρὸς τὸ τιμᾶσθαι καὶ
[18, 10]	πρὸς ἕξιν δὲ πλεῖον. καὶ	γράφειν	δὲ οὐ ταῦτά σε ἀξιῶ
[18, 10]	αὐτῷ προθύμως καὶ φιλοτίμως ἐντυγχάνοις.	(γράφειν	μὲν οὖν οὐ συμβουλεύω σοι
[18, 10]	δύναμιν μὲν ἧττον συλλαμβάνει τοῦ	γράφειν,	πρὸς ἕξιν δὲ πλεῖον. καὶ
[18, 10]	καὶ ὀλίγον πρὸ ἡμῶν ἀπείρως	ἔχειν·	λέγω δὲ τῶν περὶ Ἀντίπατρον
[18, 10]	τὴν Ἀνάβασιν πραγματείᾳ σφόδρα ἐπιμελῶς	ἐντυχεῖν,	οὐδένα λόγον εὑρήσεις τῶν ὑπὸ
[18, 10]	ἀλλὰ καὶ γοητείᾳ ἐοικέναι τὴν	δύναμιν.	(εἰ γοῦν ἐθελήσειας αὐτοῦ τῇ
[18, 10]	ἐλάττονι πόνῳ γίγνεται· ἔπειτα πρὸς	δύναμιν	μὲν ἧττον συλλαμβάνει τοῦ γράφειν,
[18, 0]	καὶ πρὸς ἀσκήσει γενέσθαι καὶ	δύναμιν	περιποιήσασθαι ἐναγώνιον ἑτέρων ἔργων τε
[18, 10]	δυνάμεις καὶ ταύτῃ ἂν εἶεν	ἡμῖν	ὠφέλιμοι, ᾗ οὐκ ἂν ἐντυγχάνοιμεν
[18, 10]	ἧττον συλλαμβάνει τοῦ γράφειν, πρὸς	ἕξιν	δὲ πλεῖον. καὶ γράφειν δὲ
[18, 0]	πράττειν, ἐπαινῶ σε καὶ θαυμάζω.	(χάριν	δὲ οὐ τὴν τυχοῦσαν οἶδα
[18, 20]	καὶ τῆς πρὸς ἐμὲ τιμῆς	χάριν	εἰδώς.
[18, 10]	μὲν ἔχον πιθανότητα, πολλὴν δὲ	χάριν	καὶ ἐπιβολήν, ὥστε μὴ λόγων
[18, 10]	ἐθελήσειας αὐτοῦ τῇ περὶ τὴν	Ἀνάβασιν	πραγματείᾳ σφόδρα ἐπιμελῶς ἐντυχεῖν, οὐδένα
[18, 0]	πρὸς ἅπαντα ὠφελίμους καταμίγνυσι τοῖς	ποιήμασιν,	ἅτε φιλοσοφίας οὐκ ἄπειρος ὤν.
[18, 0]	ὥσπερ τοῖς ἀήθεσι τοῦ πονεῖν	σώμασιν	ἀλείψεως δεῖ μᾶλλον καὶ κινήσεως
[18, 0]	οὖν ἔστιν ἰδεῖν ἐν ταῖς	πόλεσιν	ἀναλίσκοντας μὲν ἑτέρους καὶ χαριζομένους
[18, 0]	ἀρχαιότατοι καὶ παρὰ θεῶν τὴν	ποίησιν	λαβόντες οὔτε τοὺς ἰσχυροὺς οὔτε
[18, 0]	καθάπερ τοὺς ἀσυνήθεις περὶ σώματος	ἄσκησιν	εἴ τις κοπώσειε βαρυτέροις γυμνασίοις,
[18, 10]	πολλάκις ὡς χρὴ τοῦτο ποιεῖν	δείκνυσιν·	εἴτε προτρέψαι καὶ παρακαλέσαι, οὐδεὶς
[18, 0]	ἀπέχονται; τίνα δὲ νουθετοῦντα πρᾳότερον	φέρουσιν	ἢ οὗ λόγῳ εὐφραίνονται; (πολλάκις
[18, 0]	μὲν γὰρ μᾶλλον ἄνθρωποι δείσαντες	θαρροῦσιν	ἢ λόγῳ; τίνι δὲ ἐξυβρίζοντες
[18, 10]	πιστεύειν τοῖς ὑπερέχουσι, {καὶ οἷς	ἐξαπατῶσιν	οἱ ὑπερέχοντες} καὶ οἷς καταστρατηγοῦσι
[18, 0]	οὗ λόγῳ εὐφραίνονται; (πολλάκις οὖν	ἔστιν	ἰδεῖν ἐν ταῖς πόλεσιν ἀναλίσκοντας
[18, 10]	ἐκ παντὸς ποιῆσαι, καὶ ταῦτα	ἔνεστιν.	καὶ ἀπορρήτοις δὲ λόγοις ὡς
[18, 10]	τῶν ὑπὸ σοῦ λεχθῆναι δυνησομένων,	ὃν	οὐ διείληπται καὶ κανόνος ἂν
[18, 10]	αἰτιάσεται, μηδὲ τῶν νεωτέρων καὶ	ὀλίγον	πρὸ ἡμῶν ἀπείρως ἔχειν· λέγω
[18, 0]	πλεῖστον προάγει, τῷ δὲ ἐπ´	ὀλίγον	χρησαμένῳ συλλήψει τὴν ψυχὴν καὶ
[18, 0]	μόνον, ἀλλὰ ἐνίοτε καὶ παρὰ	λόγον	ἀνδράσι τε καὶ πόλεσι συμβαινουσῶν
[18, 10]	πραγματείᾳ σφόδρα ἐπιμελῶς ἐντυχεῖν, οὐδένα	λόγον	εὑρήσεις τῶν ὑπὸ σοῦ λεχθῆναι
[18, 0]	εὐτυχιῶν καὶ δυστυχιῶν οὐ κατὰ	λόγον	μόνον, ἀλλὰ ἐνίοτε καὶ παρὰ
[18, 0]	τὰς ὠφελίμους. πολὺ δ´ ἂν	ἔργον	εἴη τὸ λέγειν ὅσα ἀπὸ
[18, 0]	μόνον, ἀλλὰ τῷ ὄντι φιλοσόφου	ἔργον	εἶναι. καὶ γὰρ τῶν παλαιῶν
[18, 10]	δὴ ἄλλους μακρὸν ἂν εἴη	ἔργον	ἐπαινεῖν καὶ ἐντυγχάνειν αὐτοῖς οὐ
[18, 0]	δυναίμην δ´ ἂν τυχόν, ὥσπερ	ὁδὸν	ἰόντι μάλα ἰσχυρῷ καὶ ἀκμάζοντι
[18, 0]	τοῦ πράγματος, ἤδη οἷς προσέταξας	ἐγχειρητέον.	μειρακίῳ μὲν οὖν ἢ νέῳ
[18, 10]	ὀδύνης πράττοις, οὐκ ἐξ ἅπαντος	ἀναγκαῖον.	~ἀλλὰ ἔοικα μὲν πάνυ μηκῦναι
[18, 0]	τε καὶ πόλεσι συμβαινουσῶν σφόδρα	ἀναγκαῖον	πολιτικῷ ἀνδρὶ καὶ τὰ κοινὰ
[18, 10]	{καὶ} ἀναλαμβάνειν μέντοι, εἴ σοι	ῥᾴδιον	μεμνῆσθαι, τὰ ἐκείνων ἄμεινον. τῷ
[18, 10]	τοῖς αὐτοῖς ἐπιχειρεῖν {ᾗ} καὶ	ἥδιόν	τις παραβάλλει αὑτὸν ᾧ πείθεται
[18, 10]	ἀνειμένον τῆς ἀπαγγελίας σοι οὐκ	ἐπιτήδειον.	(τῶν γε μὴν ῥητόρων τοὺς
[18, 10]	τοῦ γράφειν, πρὸς ἕξιν δὲ	πλεῖον.	καὶ γράφειν δὲ οὐ ταῦτά
[18, 0]	ἀσκήσει γενέσθαι καὶ δύναμιν περιποιήσασθαι	ἐναγώνιον	ἑτέρων ἔργων τε καὶ πράξεων
[18, 0]	ἀνεννόητος εἶναι τῆς ἐπὶ τὸ	ἐναντίον	μεταβολῆς. ~Ἡροδότῳ μὲν οὖν, εἴ
[18, 10]	μὲν ἱστορίαν παραδίδωσι, τὸ δὲ	ὕπτιον	καὶ ἀνειμένον τῆς ἀπαγγελίας σοι
[18, 10]	τῶν δευτέρων Θεόπομπος. καὶ γὰρ	ῥητορικόν	τι περὶ τὴν ἀπαγγελίαν τῶν
[18, 10]	ὑπόνοιαν παρέξει μυθῶδες μᾶλλον ἢ	ἱστορικὸν	τὸ σύγγραμμα εἶναι. τῶν δὲ
[18, 0]	ἱστορικοῖς διὰ πολλὰ ἀνάγκη τὸν	πολιτικὸν	ἄνδρα μετὰ σπουδῆς ἐντυγχάνειν, ὅτι
[18, 10]	ἀπαγγελίας προσηνὲς καὶ κεχαρισμένον καὶ	πειστικόν,	πολλὴν μὲν ἔχον πιθανότητα, πολλὴν
[18, 0]	ἀκμάζειν μανθάνοντες, ἀλλὰ καὶ γηράσκειν	ἔφασκον.	(πάνυ δὲ σύ μοι δοκεῖς
[18, 0]	τούτου ὠφέλεια. τίνι μὲν γὰρ	μᾶλλον	ἄνθρωποι δείσαντες θαρροῦσιν ἢ λόγῳ;
[18, 10]	τῆς ἀπαγγελίας ὑπόνοιαν παρέξει μυθῶδες	μᾶλλον	ἢ ἱστορικὸν τὸ σύγγραμμα εἶναι.
[18, 0]	τοὺς λόγους ἐπιμελείας ἐστὶ χρεία	μᾶλλον	ἡδονῇ μεμιγμένης ἢ ἀσκήσεως καὶ
[18, 10]	τούτοις ἐντυγχάνειν, ἀλλ´ Ὑπερείδῃ τε	μᾶλλον	καὶ Αἰσχίνῃ. τούτων γὰρ ἁπλούστεραί
[18, 0]	τοῦ πονεῖν σώμασιν ἀλείψεως δεῖ	μᾶλλον	καὶ κινήσεως συμμέτρου ἢ γυμνασίας,
[18, 10]	ἢ σφόδρα ἀραιῶς, ἐπιδιδόναι δὲ	μᾶλλον.	πρῶτον μὲν γὰρ ὁμοιότερος τῷ
[18, 10]	δὲ οὐχ ἵνα σύνταγμά τι	ὅλον,	ὥσπερ οἱ παῖδες, εἴρων συνάπτῃς,
[18, 10]	περὶ τὰς λέξεις οὐχ οὕτω	φαῦλον	ὥστε σε λυπῆσαι. Ἔφορος δὲ
[18, 10]	γὰρ θαρρῦναι τοὺς σφόδρα καταπεπτωκότας	χρήσιμον	πολιτικῷ ἀνδρί, καὶ πολλάκις ὡς
[18, 0]	διάνοιαν ταύτην καὶ τὸ ἐγχείρημα	χρήσιμον	σαυτῷ νενόμικας. μέχρι νῦν μὲν
[18, 0]	ἤ τις πρεσβύτης ἐνίοτε νομεὺς	ἐπίτομον	δείξας ἢ καὶ λεωφόρον, ἣν
[18, 10]	περὶ τὴν ἑρμηνείαν, καὶ τὸ	{ῥᾴθυμον}	περὶ τὰς λέξεις οὐχ οὕτω
[18, 10]	ἐν τούτῳ μάλιστα, οὗ ἐπιμνησθεὶς	ἐτύγχανον.	καὶ εὖ ἴσθι, οὐδένα σοι
[18, 0]	δυνάμει οὐδενὸς λειπόμενον καὶ ἄφθονα	κεκτημένον,	καὶ πάσης ἐξουσίας οὔσης δι´
[18, 10]	πολλῆς ἡσυχίας ἐντεύξῃ. τὸ γὰρ	ἀνειμένον	καὶ τὸ γλυκὺ τῆς ἀπαγγελίας
[18, 10]	παραδίδωσι, τὸ δὲ ὕπτιον καὶ	ἀνειμένον	τῆς ἀπαγγελίας σοι οὐκ ἐπιτήδειον.
[18, 10]	κάλλος τῶν ὀνομάτων οὐδὲν ἐκείνων	λειπόμενον.	ἀλλὰ καὶ Λυκούργῳ συμβουλεύσαιμ´ ἂν
[18, 0]	ἀκμαιοτάτῳ ὄντα καὶ δυνάμει οὐδενὸς	λειπόμενον	καὶ ἄφθονα κεκτημένον, καὶ πάσης
[18, 20]	βουλοίμην δ´ ἄν, εἴ σοι	κεχαρισμένον	εἴη, καὶ ἐν τῷ αὐτῷ
[18, 10]	αὑτοῦ διάνοιαν καὶ τὸ ἐκείνοις	κεχαρισμένον	ἐκ παντὸς ποιῆσαι, καὶ ταῦτα
[18, 10]	εἶδος τῆς ἀπαγγελίας προσηνὲς καὶ	κεχαρισμένον	καὶ πειστικόν, πολλὴν μὲν ἔχον
[18, 10]	οὐδὲν ὄψον ἄνευ ἁλῶν γεύσει	κεχαρισμένον,	οὕτως λόγων οὐδὲν εἶδος ἔμοιγε
[18, 10]	σοι ῥᾴδιον μεμνῆσθαι, τὰ ἐκείνων	ἄμεινον.	τῷ τε γὰρ τρόπῳ τῆς
[18, 0]	τῶν παλαιῶν οἱ ἄριστοι οὐ	μόνον	ἀκμάζειν μανθάνοντες, ἀλλὰ καὶ γηράσκειν
[18, 0]	καὶ δυστυχιῶν οὐ κατὰ λόγον	μόνον,	ἀλλὰ ἐνίοτε καὶ παρὰ λόγον
[18, 10]	ἐπιβολήν, ὥστε μὴ λόγων δεινότητι	μόνον,	ἀλλὰ καὶ γοητείᾳ ἐοικέναι τὴν
[18, 10]	δικαστηρίῳ μὴ ὡς ῥήτωρ ἐθέλοι	μόνον,	ἀλλὰ καὶ ὡς πολιτικὸς καὶ
[18, 0]	γενναίας ψυχῆς καὶ οὐ φιλοτίμου	μόνον,	ἀλλὰ τῷ ὄντι φιλοσόφου ἔργον
[18, 10]	ἔγωγε ἡγοῦμαι ἀνδρὶ πολιτικῷ καὶ	μόνον	τῶν παλαιῶν ἐξαρκεῖν δύνασθαι· εἴτε
[18, 10]	κατὰ ταὐτὸ, καὶ βασιλικοῖς τίνα	τρόπον	διαλεχθῆναι, καὶ ἐξαπατῆσαι ὅπως πολεμίους
[18, 10]	καὶ εὖ ἴσθι, οὐδένα σοι	τρόπον	μεταμελήσει, ἀλλὰ καὶ ἐν βουλῇ
[18, 10]	εἰρημένοις ἢ τὰ αὐτὰ ἕτερον	τρόπον	ὑποβάλλοντα. {καὶ} ἀναλαμβάνειν μέντοι, εἴ
[18, 10]	οὐ διείληπται καὶ κανόνος ἂν	τρόπον	ὑπόσχοι τῷ πρὸς αὐτὸν ἀπευθῦναι
[18, 0]	ΑΣΚΗΣΕΩΣ. (Πολλάκις ἐπαινέσας τὸν σὸν	τρόπον	ὡς ἀνδρὸς ἀγαθοῦ καὶ ἀξίου
[18, 10]	τοῖς εἰρημένοις ἢ τὰ αὐτὰ	ἕτερον	τρόπον ὑποβάλλοντα. {καὶ} ἀναλαμβάνειν μέντοι,
[18, 0]	ἐπιθυμιῶν ἀπέχονται; τίνα δὲ νουθετοῦντα	πρᾳότερον	φέρουσιν ἢ οὗ λόγῳ εὐφραίνονται;
[18, 0]	πρωτεύειν ἐν τοῖς ἀρίστοις, οὐδέποτε	πρότερον	ἐθαύμασα ὡς νῦν. τὸ γὰρ
[18, 0]	καὶ ἄνευ τῶν λόγων τὸ	ἔμπειρον	εἶναι πράξεων καὶ εὐτυχιῶν καὶ
[18, 10]	προσηνὲς ἂν γενέσθαι χάριτος Σωκρατικῆς	ἄμοιρον.	τοὺς μὲν δὴ ἄλλους μακρὸν
[18, 10]	ἄμοιρον. τοὺς μὲν δὴ ἄλλους	μακρὸν	ἂν εἴη ἔργον ἐπαινεῖν καὶ
[18, 0]	νομεὺς ἐπίτομον δείξας ἢ καὶ	λεωφόρον,	ἣν οὐκ ἔτυχεν εἰδώς. (ἀλλ´
[18, 10]	ἔχειν· λέγω δὲ τῶν περὶ	Ἀντίπατρον	καὶ Θεόδωρον καὶ Πλουτίωνα καὶ
[18, 0]	καὶ οὔτε εὖ πράττων παρὰ	μέτρον	ἐπαρθήσεται, δυσπραγίαν τε πᾶσαν οἴσει
[18, 10]	δὲ τῶν περὶ Ἀντίπατρον καὶ	Θεόδωρον	καὶ Πλουτίωνα καὶ Κόνωνα καὶ
[18, 0]	ΛΟΓΟΥ ΑΣΚΗΣΕΩΣ. (Πολλάκις ἐπαινέσας τὸν	σὸν	τρόπον ὡς ἀνδρὸς ἀγαθοῦ καὶ
[18, 0]	γέροντι, τοσοῦτον ἀφ´ αὑτοῦ διδοὺς	ὅσον	ἕκαστος δύναται λαβεῖν. μέλη δὲ
[18, 0]	δ´ ἱστορικοῖς διὰ πολλὰ ἀνάγκη	τὸν	πολιτικὸν ἄνδρα μετὰ σπουδῆς ἐντυγχάνειν,
[18, 0]	~ΠΕΡΙ ΛΟΓΟΥ ΑΣΚΗΣΕΩΣ. (Πολλάκις ἐπαινέσας	τὸν	σὸν τρόπον ὡς ἀνδρὸς ἀγαθοῦ
[18, 20]	εἴ τις αὐτὸν πράττοντα ἴδοι	τὸν	συμβεβουλευκότα. ὡς ἔγωγε, καὶ εἰ
[18, 0]	εἰ ἀνδρὶ καὶ παιδείας ἐπὶ	πλεῖστον	ἥκοντι καὶ τηλικούτῳ δύναμαι χρήσιμος
[18, 0]	ἐπὶ πολὺ ἀσκήσαντι ταῦτα ἐπὶ	πλεῖστον	προάγει, τῷ δὲ ἐπ´ ὀλίγον
[18, 20]	τυγχάνεις εἰδώς, ἐμὲ προτρέψαι ὡς	ἔλαττον	ἐπισταμένῳ γράψαι. βουλοίμην δ´ ἄν,
[18, 10]	γίγνεται· ἔπειτα πρὸς δύναμιν μὲν	ἧττον	συλλαμβάνει τοῦ γράφειν, πρὸς ἕξιν
[18, 20]	εἶναι· καὶ σὺ ἔοικας, ἃ	κρεῖττον	τυγχάνεις εἰδώς, ἐμὲ προτρέψαι ὡς
[18, 0]	τραγικῶν, καὶ τούτοις μὴ οὕτως,	αὐτὸν	ἀναγιγνώσκοντα, ἀλλὰ δι´ ἑτέρων ἐπισταμένων
[18, 10]	ἂν τρόπον ὑπόσχοι τῷ πρὸς	αὐτὸν	ἀπευθῦναι ἢ μιμήσασθαι βουλομένῳ. εἴτε
[18, 20]	ὠφέλεια γίγνοιτ´ ἄν, εἴ τις	αὐτὸν	πράττοντα ἴδοι τὸν συμβεβουλευκότα. ὡς
[18, 10]	{ᾗ} καὶ ἥδιόν τις παραβάλλει	αὑτὸν	ᾧ πείθεται συγκρινόμενος οὐ καταδεέστερος,
[18, 0]	παιδὶ καὶ ἀνδρὶ καὶ γέροντι,	τοσοῦτον	ἀφ´ αὑτοῦ διδοὺς ὅσον ἕκαστος
[18, 0]	καὶ ἀρκούσης. (τοῦτο μὲν δὴ	πρῶτον	ἴσθι, ὅτι οὐ δεῖ σοι
[18, 10]	σφόδρα ἀραιῶς, ἐπιδιδόναι δὲ μᾶλλον.	πρῶτον	μὲν γὰρ ὁμοιότερος τῷ λέγοντι
[18, 10]	κεχαρισμένον καὶ πειστικόν, πολλὴν μὲν	ἔχον	πιθανότητα, πολλὴν δὲ χάριν καὶ
[18, 10]	καὶ ἐντυγχάνειν αὐτοῖς οὐ τὸ	τυχόν.	(Ξενοφῶντα δὲ ἔγωγε ἡγοῦμαι ἀνδρὶ
[18, 0]	μὲν τραγικοῦ ἀναστήματος καὶ ἀξιώματος	τυχὸν	οὐκ ἂν τελέως ἐφικνοῖτο, πολιτικῷ
[18, 0]	χρήσιμος εἶναι. δυναίμην δ´ ἂν	τυχόν,	ὥσπερ ὁδὸν ἰόντι μάλα ἰσχυρῷ
[18, 10]	λόγων ἐφιεμένῳ. ὥσπερ γὰρ οὐδὲν	ὄψον	ἄνευ ἁλῶν γεύσει κεχαρισμένον, οὕτως
[18, 0]	ἐγχείρημα χρήσιμον σαυτῷ νενόμικας. μέχρι	νῦν	μὲν γάρ, ὥσπερ τις ἔφη
[18, 0]	ἀρίστοις, οὐδέποτε πρότερον ἐθαύμασα ὡς	νῦν.	τὸ γὰρ ἡλικίας τε ἐν
[18, 0]	μὲν καὶ ἡδέως, εἰ δ´	οὖν,	ἀλύπως ὑποκρίνασθαι· πλείων γὰρ ἡ
[18, 10]	τὸ ἐναντίον μεταβολῆς. ~Ἡροδότῳ μὲν	οὖν,	εἴ ποτε εὐφροσύνης σοι δεῖ,
[18, 0]	ἢ οὗ λόγῳ εὐφραίνονται; (πολλάκις	οὖν	ἔστιν ἰδεῖν ἐν ταῖς πόλεσιν
[18, 0]	οἷς προσέταξας ἐγχειρητέον. μειρακίῳ μὲν	οὖν	ἢ νέῳ ἀνδρὶ τοῦ τε
[18, 10]	καὶ φιλοτίμως ἐντυγχάνοις. (γράφειν μὲν	οὖν	οὐ συμβουλεύω σοι αὐτῷ ἀλλ´
[18, 10]	γοητείᾳ ἐοικέναι τὴν δύναμιν. (εἰ	γοῦν	ἐθελήσειας αὐτοῦ τῇ περὶ τὴν
[18, 10]	(τοῖς προτρεπτικοῖς Ξενοφῶντος λόγοις (ἐμοὶ	γοῦν	κινεῖται ἡ διάνοια καὶ ἐνίοτε
[18, 0]	ποιήμασιν, ἅτε φιλοσοφίας οὐκ ἄπειρος	ὤν.	(Ὅμηρος δὲ καὶ πρῶτος καὶ
[18, 10]	τοὺς λόγους, οὐκ ἐξ ἀκοῆς	παραλαβὼν	οὐδὲ μιμησάμενος, ἀλλ´ αὐτὸς πράξας
[18, 10]	ἐντυχὼν τῇ παραινέσει τῶν πάνυ	ἀκριβῶν	αἰτιάσεται, μηδὲ τῶν νεωτέρων καὶ
[18, 10]	πόλεως ἀφηγούμενος, εἴτε ἐν δήμῳ	λέγων	εἴτε ἐν βουλευτηρίῳ, εἴτε καὶ
[18, 10]	δύνασθαι· εἴτε ἐν πολέμῳ τις	στρατηγῶν	εἴτε πόλεως ἀφηγούμενος, εἴτε ἐν
[18, 10]	χάριν καὶ ἐπιβολήν, ὥστε μὴ	λόγων	δεινότητι μόνον, ἀλλὰ καὶ γοητείᾳ
[18, 0]	καὶ φιλοκαλεῖν περὶ τὴν τῶν	λόγων	ἐμπειρίαν καὶ μὴ ὀκνεῖν, μηδὲ
[18, 0]	φρονεῖν, ἡγούμενος πολιτικῷ ἀνδρὶ δεῖν	λόγων	ἐμπειρίας τε καὶ δυνάμεως. καὶ
[18, 10]	ἀναγκαιοτάτους εἶναί φημι παντὶ ἀνδρὶ	λόγων	ἐφιεμένῳ. ὥσπερ γὰρ οὐδὲν ὄψον
[18, 10]	τι περὶ τὴν ἀπαγγελίαν τῶν	λόγων	ἔχει, καὶ οὐκ ἀδύνατος οὐδὲ
[18, 10]	ἀλλ´, εἴπερ ἄρα, τινὰ τῶν	λόγων,	οἷς ἂν ἡσθῇς ἐντυγχάνων, μάλιστα
[18, 10]	ἄνευ ἁλῶν γεύσει κεχαρισμένον, οὕτως	λόγων	οὐδὲν εἶδος ἔμοιγε δοκεῖ ἀκοῇ
[18, 10]	καὶ δεινότητι διανοίας καὶ πλήθει	λόγων	πάντας τοὺς ῥήτορας ὑπερβεβληκότα, Λυσίαν
[18, 0]	ἐντυγχάνειν, ὅτι καὶ ἄνευ τῶν	λόγων	τὸ ἔμπειρον εἶναι πράξεων καὶ
[18, 0]	καὶ δύναμιν περιποιήσασθαι ἐναγώνιον ἑτέρων	ἔργων	τε καὶ πράξεων δεῖ. σὺ
[18, 20]	ἕνεκα ὠφελείας οὐκ ἂν ὀκνήσαιμι,	στέργων	τέ σε καὶ τῆς σῆς
[18, 0]	τὴν Μενάνδρου ἢ τῶν ἀρχαίων	τραγῳδῶν	Εὐριπίδην· οὐδὲ γὰρ οἱ ἰατροὶ
[18, 0]	ποιητῶν οἱ ἀρχαιότατοι καὶ παρὰ	θεῶν	τὴν ποίησιν λαβόντες οὔτε τοὺς
[18, 0]	ἐναγώνιον ἑτέρων ἔργων τε καὶ	πράξεων	δεῖ. σὺ δὲ οὔτε ἄπειρος
[18, 0]	τῶν λόγων τὸ ἔμπειρον εἶναι	πράξεων	καὶ εὐτυχιῶν καὶ δυστυχιῶν οὐ
[18, 0]	γάρ, ὥσπερ τις ἔφη τῶν	παλαιῶν	αὑτῷ ἱκανὸς εἶναι μάντις, κἀγὼ
[18, 10]	ἀνδρὶ πολιτικῷ καὶ μόνον τῶν	παλαιῶν	ἐξαρκεῖν δύνασθαι· εἴτε ἐν πολέμῳ
[18, 0]	πᾶσαν ὑπερβέβληκε τὴν δεινότητα τῶν	παλαιῶν	κωμικῶν, ἥ τε Εὐριπίδου προσήνεια
[18, 0]	ἔργον εἶναι. καὶ γὰρ τῶν	παλαιῶν	οἱ ἄριστοι οὐ μόνον ἀκμάζειν
[18, 10]	καὶ παρακαλέσαι, οὐδεὶς Ἑλληνικῆς φωνῆς	ἐπαΐων	οὐκ ἂν ἐπαρθείη (τοῖς προτρεπτικοῖς
[18, 0]	κωμῳδίας τὴν Μενάνδρου ἢ τῶν	ἀρχαίων	τραγῳδῶν Εὐριπίδην· οὐδὲ γὰρ οἱ
[18, 0]	εἰ δ´ οὖν, ἀλύπως ὑποκρίνασθαι·	πλείων	γὰρ ἡ αἴσθησις ἀπαλλαγέντι τῆς
[18, 20]	καὶ ἐν ταῖς τοιαύταις συμβουλίαις	πλείων	ἡ ὠφέλεια γίγνοιτ´ ἄν, εἴ
[18, 10]	ἂν ἡσθῇς ἐντυγχάνων, μάλιστα τῶν	Ξενοφωντείων,	ἢ ἀντιλέγοντα τοῖς εἰρημένοις ἢ
[18, 0]	καθαιροῦνται καὶ κολάζονται; τίνι δὲ	ἐπιθυμιῶν	ἀπέχονται; τίνα δὲ νουθετοῦντα πρᾳότερον
[18, 10]	οὐ καταδεέστερος, ἐνίοτε δὲ καὶ	βελτίων	ἂν φαίνεσθαι. (τρέψομαι δὲ ἤδη
[18, 0]	εἶναι πράξεων καὶ εὐτυχιῶν καὶ	δυστυχιῶν	οὐ κατὰ λόγον μόνον, ἀλλὰ
[18, 0]	τὸ ἔμπειρον εἶναι πράξεων καὶ	εὐτυχιῶν	καὶ δυστυχιῶν οὐ κατὰ λόγον
[18, 0]	παρέργως ἐντυγχάνειν καὶ Εὐριπίδῃ τῶν	τραγικῶν,	καὶ τούτοις μὴ οὕτως, αὐτὸν
[18, 0]	ὑπερβέβληκε τὴν δεινότητα τῶν παλαιῶν	κωμικῶν,	ἥ τε Εὐριπίδου προσήνεια καὶ
[18, 0]	ἄν σοι Μενάνδρῳ τε τῶν	κωμικῶν	μὴ παρέργως ἐντυγχάνειν καὶ Εὐριπίδῃ
[18, 10]	ὥσπερ γὰρ οὐδὲν ὄψον ἄνευ	ἁλῶν	γεύσει κεχαρισμένον, οὕτως λόγων οὐδὲν
[18, 10]	τῶν νεωτέρων καὶ ὀλίγον πρὸ	ἡμῶν	ἀπείρως ἔχειν· λέγω δὲ τῶν
[18, 10]	διὰ τοσούτων ἐτῶν τοῖς λόγοις	ἐντυγχάνων)	εἴτε μέγα φρονοῦσι καὶ ἐπηρμένοις
[18, 10]	τῶν λόγων, οἷς ἂν ἡσθῇς	ἐντυγχάνων,	μάλιστα τῶν Ξενοφωντείων, ἢ ἀντιλέγοντα
[18, 0]	αὐτὸν ἀναγιγνώσκοντα, ἀλλὰ δι´ ἑτέρων	ἐπισταμένων	μάλιστα μὲν καὶ ἡδέως, εἰ
[18, 10]	γὰρ τοῦ δύνασθαί τι τῶν	εἰρημένων	αἰτιάσασθαι μάλιστα θαρροῦμεν πρὸς τὸ
[18, 10]	εὑρήσεις τῶν ὑπὸ σοῦ λεχθῆναι	δυνησομένων,	ὃν οὐ διείληπται καὶ κανόνος
[18, 0]	τοὺς λέγοντας, ὡς καὶ αὐτῶν	ἐκείνων	αἰτίους. διὸ καὶ τῶν ποιητῶν
[18, 10]	εἴ σοι ῥᾴδιον μεμνῆσθαι, τὰ	ἐκείνων	ἄμεινον. τῷ τε γὰρ τρόπῳ
[18, 10]	τὸ κάλλος τῶν ὀνομάτων οὐδὲν	ἐκείνων	λειπόμενον. ἀλλὰ καὶ Λυκούργῳ συμβουλεύσαιμ´
[18, 10]	ἀλλ´ αὐτὸς πράξας ἅμα καὶ	εἰπών,	πιθανωτάτους ἐποίησεν ἐν ἅπασί τε
[18, 0]	οὕτως, αὐτὸν ἀναγιγνώσκοντα, ἀλλὰ δι´	ἑτέρων	ἐπισταμένων μάλιστα μὲν καὶ ἡδέως,
[18, 0]	γενέσθαι καὶ δύναμιν περιποιήσασθαι ἐναγώνιον	ἑτέρων	ἔργων τε καὶ πράξεων δεῖ.
[18, 10]	Θουκυδίδης ἐμοὶ δοκεῖ καὶ τῶν	δευτέρων	Θεόπομπος. καὶ γὰρ ῥητορικόν τι
[18, 10]	πάνυ ἀκριβῶν αἰτιάσεται, μηδὲ τῶν	νεωτέρων	καὶ ὀλίγον πρὸ ἡμῶν ἀπείρως
[18, 0]	ἀναγιγνώσκειν ἀσχολίας. (καὶ μηδεὶς τῶν	σοφωτέρων	αἰτιάσηταί με ὡς προκρίναντα τῆς
[18, 10]	τι ὅλον, ὥσπερ οἱ παῖδες,	εἴρων	συνάπτῃς, ἀλλ´ ἵνα, εἴ τί
[18, 10]	τὸ σύγγραμμα εἶναι. τῶν δὲ	ἄκρων	Θουκυδίδης ἐμοὶ δοκεῖ καὶ τῶν
[18, 10]	οὐκ ἐπιτήδειον. (τῶν γε μὴν	ῥητόρων	τοὺς ἀρίστους τίς οὐκ ἐπίσταται,
[18, 0]	λόγον ἀνδράσι τε καὶ πόλεσι	συμβαινουσῶν	σφόδρα ἀναγκαῖον πολιτικῷ ἀνδρὶ καὶ
[18, 0]	ἀρχαίας κωμῳδίας τὴν Μενάνδρου ἢ	τῶν	ἀρχαίων τραγῳδῶν Εὐριπίδην· οὐδὲ γὰρ
[18, 10]	τῆς ἀπαγγελίας σοι οὐκ ἐπιτήδειον.	(τῶν	γε μὴν ῥητόρων τοὺς ἀρίστους
[18, 10]	ἢ ἱστορικὸν τὸ σύγγραμμα εἶναι.	τῶν	δὲ ἄκρων Θουκυδίδης ἐμοὶ δοκεῖ
[18, 10]	ἄκρων Θουκυδίδης ἐμοὶ δοκεῖ καὶ	τῶν	δευτέρων Θεόπομπος. καὶ γὰρ ῥητορικόν
[18, 10]	τῆς ἀπαγγελίας καὶ τῇ ἀκριβείᾳ	τῶν	διανοημάτων πάνυ συνήθεις ποιεῖ. λέγω
[18, 10]	ὑπὸ γὰρ τοῦ δύνασθαί τι	τῶν	εἰρημένων αἰτιάσασθαι μάλιστα θαρροῦμεν πρὸς
[18, 0]	αὐτὸς ἐγχειρεῖ διαπράξεται καὶ ἐκ	τῶν	ἐνόντων ἀσφαλῶς διάξει καὶ οὔτε
[18, 0]	συμβουλεύσαιμ´ ἄν σοι Μενάνδρῳ τε	τῶν	κωμικῶν μὴ παρέργως ἐντυγχάνειν καὶ
[18, 10]	ῥητορικόν τι περὶ τὴν ἀπαγγελίαν	τῶν	λόγων ἔχει, καὶ οὐκ ἀδύνατος
[18, 10]	πλάσματα, ἀλλ´, εἴπερ ἄρα, τινὰ	τῶν	λόγων, οἷς ἂν ἡσθῇς ἐντυγχάνων,
[18, 0]	σπουδῆς ἐντυγχάνειν, ὅτι καὶ ἄνευ	τῶν	λόγων τὸ ἔμπειρον εἶναι πράξεων
[18, 0]	μεμιγμένης ἢ ἀσκήσεως καὶ πόνου.	τῶν	μὲν δὴ ποιητῶν συμβουλεύσαιμ´ ἄν
[18, 10]	τῶν πάνυ ἀκριβῶν αἰτιάσεται, μηδὲ	τῶν	νεωτέρων καὶ ὀλίγον πρὸ ἡμῶν
[18, 10]	οἷς ἂν ἡσθῇς ἐντυγχάνων, μάλιστα	τῶν	Ξενοφωντείων, ἢ ἀντιλέγοντα τοῖς εἰρημένοις
[18, 10]	αἱ κατασκευαὶ καὶ τὸ κάλλος	τῶν	ὀνομάτων οὐδὲν ἐκείνων λειπόμενον. ἀλλὰ
[18, 0]	μὲν γάρ, ὥσπερ τις ἔφη	τῶν	παλαιῶν αὑτῷ ἱκανὸς εἶναι μάντις,
[18, 10]	ἡγοῦμαι ἀνδρὶ πολιτικῷ καὶ μόνον	τῶν	παλαιῶν ἐξαρκεῖν δύνασθαι· εἴτε ἐν
[18, 0]	χάριτος πᾶσαν ὑπερβέβληκε τὴν δεινότητα	τῶν	παλαιῶν κωμικῶν, ἥ τε Εὐριπίδου
[18, 0]	φιλοσόφου ἔργον εἶναι. καὶ γὰρ	τῶν	παλαιῶν οἱ ἄριστοι οὐ μόνον
[18, 10]	εἴ τις ἐντυχὼν τῇ παραινέσει	τῶν	πάνυ ἀκριβῶν αἰτιάσεται, μηδὲ τῶν
[18, 10]	ἡμῶν ἀπείρως ἔχειν· λέγω δὲ	τῶν	περὶ Ἀντίπατρον καὶ Θεόδωρον καὶ
[18, 0]	αὐτῶν ἐκείνων αἰτίους. διὸ καὶ	τῶν	ποιητῶν οἱ ἀρχαιότατοι καὶ παρὰ
[18, 0]	τὸ ἀναγιγνώσκειν ἀσχολίας. (καὶ μηδεὶς	τῶν	σοφωτέρων αἰτιάσηταί με ὡς προκρίναντα
[18, 0]	μὴ παρέργως ἐντυγχάνειν καὶ Εὐριπίδῃ	τῶν	τραγικῶν, καὶ τούτοις μὴ οὕτως,
[18, 10]	ἐπιμελῶς ἐντυχεῖν, οὐδένα λόγον εὑρήσεις	τῶν	ὑπὸ σοῦ λεχθῆναι δυνησομένων, ὃν
[18, 10]	ἀπαγγελίας καὶ τῇ ἀκριβείᾳ τῶν	διανοημάτων	πάνυ συνήθεις ποιεῖ. λέγω δὲ
[18, 10]	κατασκευαὶ καὶ τὸ κάλλος τῶν	ὀνομάτων	οὐδὲν ἐκείνων λειπόμενον. ἀλλὰ καὶ
[18, 10]	ἐνίοτε δακρύω μεταξὺ διὰ τοσούτων	ἐτῶν	τοῖς λόγοις ἐντυγχάνων) εἴτε μέγα
[18, 0]	ἐκείνων αἰτίους. διὸ καὶ τῶν	ποιητῶν	οἱ ἀρχαιότατοι καὶ παρὰ θεῶν
[18, 0]	καὶ πόνου. τῶν μὲν δὴ	ποιητῶν	συμβουλεύσαιμ´ ἄν σοι Μενάνδρῳ τε
[18, 10]	μήτε παθεῖν τι ὑπ´ αὐτῶν	δυσχερανάντων	μήτε ἀπρεπῶς δουλῶσαι τὴν αὑτοῦ
[18, 10]	τοιούτῳ προσήκοντα ἐν δίκῃ εἰπεῖν·	πάντων	ἄριστος ἐμοὶ δοκεῖ καὶ λυσιτελέστατος
[18, 0]	ἐγχειρεῖ διαπράξεται καὶ ἐκ τῶν	ἐνόντων	ἀσφαλῶς διάξει καὶ οὔτε εὖ
[18, 0]	ἀσφαλῶς διάξει καὶ οὔτε εὖ	πράττων	παρὰ μέτρον ἐπαρθήσεται, δυσπραγίαν τε
[18, 10]	καὶ μήτε παθεῖν τι ὑπ´	αὐτῶν	δυσχερανάντων μήτε ἀπρεπῶς δουλῶσαι τὴν
[18, 0]	δὲ τοὺς λέγοντας, ὡς καὶ	αὐτῶν	ἐκείνων αἰτίους. διὸ καὶ τῶν
[18, 20]	τοῖς παλαιοῖς καὶ διαλεγόμενοι περὶ	αὐτῶν	χρήσιμοί τι γενοίμεθα· ὥσπερ τοῖς
[18, 10]	καὶ ἐνίοτε δακρύω μεταξὺ διὰ	τοσούτων	ἐτῶν τοῖς λόγοις ἐντυγχάνων) εἴτε
[18, 10]	Ὑπερείδῃ τε μᾶλλον καὶ Αἰσχίνῃ.	τούτων	γὰρ ἁπλούστεραί τε αἱ δυνάμεις
[18, 10]	τὴν τοιαύτην ὕλην. αἱ γὰρ	τούτων	δυνάμεις καὶ ταύτῃ ἂν εἶεν
[18, 10]	συμβουλεύσαιμ´ ἂν ἐντυγχάνειν σοι, ἐλαφροτέρῳ	τούτων	ὄντι καὶ ἐμφαίνοντί τινα ἐν
[18, 0]	εἴη τὸ λέγειν ὅσα ἀπὸ	τούτων	χρήσιμα· ἥ τε γὰρ τοῦ
[18, 10]	γὰρ ὁμοιότερος τῷ λέγοντι ὁ	ὑπαγορεύων	τοῦ γράφοντος· ἔπειτα ἐλάττονι πόνῳ
[18, 10]	καὶ λυσιτελέστατος πρὸς ταῦτα πάντα	Ξενοφῶν.	τά τε γὰρ διανοήματα σαφῆ
[18, 10]	φημι δεῖν, κἂν εἴ τις	ἐντυχὼν	τῇ παραινέσει τῶν πάνυ ἀκριβῶν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/12/2008