Discours, Par. |
[41, 10] |
ὑμῖν,
καὶ
τῶν
σεμνῶν
τούτων,
|
ἃ |
τῆς
Ῥωμαίων
ἐστὶ
πόλεως,
ἐκοινωνήσατε. |
[41, 0] |
γιγνώσκειν.
αὐτός
τε
γὰρ
ἐμαυτὸν
|
οἶδα |
περὶ
πολλοῦ
ποιούμενον
τὴν
παρ´ |
[41, 0] |
νομίζοντές
με
ἀγαπᾶν
τὴν
ἐμαυτοῦ
|
πατρίδα |
καὶ
πάντα
τρόπον
αὔξειν
οὕτως
|
[41, 0] |
πεισθῶσιν
ὅτι
καὶ
ταύτην
ἡγοῦμαι
|
πατρίδα, |
καὶ
πράττειν
ὑπὲρ
αὐτῆς
ὅ, |
[41, 0] |
(τὸ
μὲν
οὖν
φιλεῖν
τὴν
|
πατρίδα |
μάλιστα
πάντων
οὐκ
ἔξαρνός
εἰμι. |
[41, 10] |
τοὺς
δὲ
εὖ
πράττοντας
οὐκ
|
ἐᾷ |
χαίρειν
κατὰ
τὴν
ἀξίαν.
ἀνάγκη |
[41, 10] |
(τίνες
μὲν
γὰρ
εὐπρεπέστερον
κτῶνται
|
τἀγαθὰ |
τῶν
φίλων
συμποριζόντων
αὐτοῖς;
τίνες |
[41, 0] |
δὲ
ὡς
εὐεργέτας
ἀμείβεσθαι
δίκαιον.
|
διὰ |
γὰρ
τὴν
ὑμετέραν
εὔνοιαν
καὶ |
[41, 0] |
τὸν
πατέρα
τοῖς
παισὶ
συνέπεσθαι.
|
(διὰ |
μὲν
δὴ
ταῦτα
εὔνους
ὢν |
[41, 0] |
σφόδρα
ἡδομένους
οὐκ
ἂν
θαυμάσαιμι
|
διὰ |
τὴν
τῶν
πόλεων
φιλοτιμίαν.
καίτοι |
[41, 0] |
ἀνθρώπων
καὶ
δυνάμει
πλέον
διενήνοχεν
|
ἐπιεικείᾳ |
καὶ
φιλανθρωπίᾳ,
τοῦτο
μὲν
ἀφθόνως |
[41, 10] |
σχεδὸν
εἷς
ἐστε
δῆμος
καὶ
|
μία |
πόλις
ἐν
οὐ
πολλῷ
διαστήματι. |
[41, 0] |
ἔστιν
ἀλλότριον,
ἀλλ´
ὡς
ἂν
|
εὐνοίᾳ |
καὶ
χάριτι
πατρίδος
τιμώσης
πολίτην
|
[41, 0] |
δυνάμει
πλέον
διενήνοχεν
ἐπιεικείᾳ
καὶ
|
φιλανθρωπίᾳ, |
τοῦτο
μὲν
ἀφθόνως
μεταδιδοῦσα
καὶ |
[41, 0] |
ὑμεῖς
εὐθὺς
ἐμὲ
ἀφικόμενον
ἐτιμήσατε
|
δημοσίᾳ
|
ψηφίσματι
πέμψαντες,
συνηδόμενοι
τῆς
καθόδου |
[41, 0] |
φίλους
{δεῦρο}
οἰκήσοντες·
ἣ
τοσοῦτον
|
εὐτυχίᾳ |
διαφέρουσα
τῶν
ἄλλων
ἀνθρώπων
καὶ |
[41, 10] |
ἢ
ὅσοι
μὴ
μόνον
αὑτούς,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἄλλους
εὐφραίνουσιν
εὖ
πράττοντες; |
[41, 0] |
μόνον
τοῖς
ἴσοις
πρὸς
ἀλλήλους,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τοῖς
κρείττοσι
πρὸς
τοὺς |
[41, 0] |
γὰρ
μόνον
αἱ
λοιπαὶ
πόλεις,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τῶν
ἰσοτίμων
ὑμῖν
αἱ
|
[41, 10] |
οὗτος
σύμβολος
οὐ
μόνον
εὐφημότατος,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ὠφελιμώτατος,
{καὶ}
ὅτῳ
ἂν |
[41, 0] |
οὐ
δήμων
ἐστὶν
οὐδὲ
ἐπιεικές,
|
ἀλλὰ |
μᾶλλον
φιλεῖ
τὸ
τοιοῦτον
συμβαίνειν |
[41, 10] |
ὠφέλιμος
ὁ
τοῦ
μίσους
καρπός,
|
ἀλλὰ |
τοὐναντίον
ἁπάντων
ἀηδέστατος
καὶ
πικρότατος, |
[41, 0] |
νομίζων
οὐ
σκληρὸν
οὐδὲ
ἀμαθές,
|
ἀλλὰ |
τῷ
ὄντι
γνήσιον
ἐκείνων
τῶν |
[41, 0] |
τοῦ
τότε
αὐτοκράτορος
φίλου
ὄντος
|
ἅμα |
τῆς
Ῥωμαίων
πολιτείας
καὶ
τῆς |
[41, 0] |
σφόδρα
δὲ
ἐπιθυμούσης
ἀναλαβεῖν
τὸ
|
πρᾶγμα, |
πολλάκις
τῷ
τιμᾶν
προκαλουμένης
οὐχ |
[41, 0] |
ἐν
πλείονι
χρόνῳ
τεθραμμένην,
ὥσπερ
|
νόσημα |
ἐκ
πολλοῦ
συμπεφυκὸς
οὐ
ῥᾴδιον |
[41, 10] |
θεάματα,
καὶ
συμπαιδεύεσθε
τοῖς
καθ´
|
ἕνα |
καὶ
συνεστιᾶσθε
καὶ
ἀλλήλους
ὑποδέχεσθε |
[41, 10] |
ἐκοινωνήσατε.
(πῶς
οὖν
εἰκὸς
καθ´
|
ἕνα |
μὲν
ἕκαστον
ἡγεῖσθαι
φίλον
καὶ |
[41, 0] |
τοῖς
ἑαυτοῦ
πολίταις.
τὸ
γὰρ
|
μηδένα |
ἐν
πόλει
μήτε
ἀντιλέγειν
ἑνὶ |
[41, 10] |
ἐκεῖνον
τὸν
ἄνδρα
φαίην
ὃς
|
οὐδένα |
ἔχει
τὸν
συνηδόμενον.
{τίς
δὲ |
[41, 0] |
ὄντων
οὔτε
ὀλίγων
οὔτε
ἀδυνάτων,
|
ἵνα |
μηδὲν
ἐπίφθονον
εἴπω
μηδὲ
ὃ |
[41, 10] |
τὸ
μῖσος
ἐνεδείξατο
ἢ
λόγον
|
τινὰ |
εἰπὼν
λυπηρὸν
ἢ
ἔργον
ἀσύμφορον
|
[41, 10] |
ὑμῖν
καὶ
γάμοι
κοινοὶ
καὶ
|
τέκνα |
καὶ
πολιτεῖαι
καὶ
θυσίαι
θεῶν |
[41, 0] |
μὲν
οὖν
ἀναγκαῖον
συνακολουθεῖν
τὰ
|
τέκνα |
τῷ
πατρί·
πολὺ
δὲ
ἥδιον |
[41, 0] |
ὑμῖν
αἱ
πλεῖσται
σχεδόν,
ὅπου
|
γέγονα, |
καὶ
πολιτείας
καὶ
βουλῆς
καὶ |
[41, 10] |
τι
λυπουμένῳ
τὴν
λύπην
ἀπεργάζεται
|
διπλασίονα, |
τοὺς
δὲ
εὖ
πράττοντας
οὐκ |
[41, 10] |
τί
λοιπὸν
ἢ
τὸν
ἀέ〈
|
ρα〉 |
ἐχθαίρουσι
καὶ
τοὺς
τόπους,
ἤ, |
[41, 10] |
πολλοὺς
ὑπὸ
μὲν
ἀλλήλων
βλάπτεσθαι,
|
παρὰ |
δὲ
τοῖς
ἄλλοις
καταφρονεῖσθαι
καὶ |
[41, 0] |
μετὰ
τῆς
μητρὸς
τῆς
ἐμῆς
|
παρὰ |
τοῦ
τότε
αὐτοκράτορος
φίλου
ὄντος |
[41, 0] |
ἧς
δεῦρο
ἐπέμφθητε
φίλοι
δὴ
|
παρὰ |
φίλους
{δεῦρο}
οἰκήσοντες·
ἣ
τοσοῦτον |
[41, 10] |
οὐδὲ
θειότερον
καὶ
ἀνδρὶ
πρὸς
|
ἄνδρα |
καὶ
πόλει
πρὸς
πόλιν.
(τίνες |
[41, 0] |
δὲ
τὸν
ἐπιεικῆ
καὶ
μέτριον
|
ἄνδρα |
καὶ
ταύτην
παρέχειν
τὴν
ἐξουσίαν |
[41, 10] |
οὐδ´
ἂν
εὐτυχεῖν
ἐκεῖνον
τὸν
|
ἄνδρα |
φαίην
ὃς
οὐδένα
ἔχει
τὸν |
[41, 0] |
μὲν
αἰδουμένης
ἐμὲ
ἄκοντα
ἐνοχλῆσαι,
|
σφόδρα |
δὲ
ἐπιθυμούσης
ἀναλαβεῖν
τὸ
πρᾶγμα, |
[41, 0] |
τῶν
ἐνθάδε
ἐμοὶ
σχεδὸν
μὴ
|
σφόδρα |
ἡδομένους
οὐκ
ἂν
θαυμάσαιμι
διὰ |
[41, 0] |
ταῖς
πόλεσι,
καὶ
τῆς
πατρίδος
|
σφόδρα |
μὲν
αἰδουμένης
ἐμὲ
ἄκοντα
ἐνοχλῆσαι, |
[41, 0] |
πατρί·
πολὺ
δὲ
ἥδιον
τὸν
|
πατέρα |
τοῖς
παισὶ
συνέπεσθαι.
(διὰ
μὲν |
[41, 10] |
τίνων
δὲ
ἧττον
ἅπτεται
τὰ
|
λυπηρὰ |
ἢ
τῶν
ἐχόντων
τοὺς
συναλγοῦντας |
[41, 10] |
καὶ
τὰ
τῆς
ἔχθρας
πανταχῇ
|
λυπηρὰ |
καὶ
δυσχερῆ.
χαλεπὸν
μὲν
ἐν |
[41, 10] |
ἀπεχθάνονται;
καὶ
τοίνυν
ἅπασα
μὲν
|
ἔχθρα |
πρὸς
ἅπαντας
ἐργῶδες
καὶ
χαλεπόν· |
[41, 10] |
οὕτω
χαλεπὸν
οὐδὲ
ἐπίπονον
ὡς
|
ἔχθρα
|
φέρειν.
ταῖς
μὲν
οὖν
εὐτυχίαις |
[41, 10] |
τοῖς
θεοῖς
ἀπεχθάνονται;
καὶ
τοίνυν
|
ἅπασα |
μὲν
ἔχθρα
πρὸς
ἅπαντας
ἐργῶδες |
[41, 0] |
καὶ
φιλανθρωπίᾳ,
τοῦτο
μὲν
ἀφθόνως
|
μεταδιδοῦσα |
καὶ
πολιτείας
καὶ
νόμων
καὶ |
[41, 0] |
πολλάκις
τῷ
τιμᾶν
προκαλουμένης
οὐχ
|
ὑπήκουσα |
πρὸς
τοῦτο
μόνον,
οὐδὲν
ἂν |
[41, 0] |
{δεῦρο}
οἰκήσοντες·
ἣ
τοσοῦτον
εὐτυχίᾳ
|
διαφέρουσα |
τῶν
ἄλλων
ἀνθρώπων
καὶ
δυνάμει |
[41, 0] |
ἀξίων,
τοῦτο
δὲ
ὁμοίως
ἅπασι
|
φυλάττουσα |
τὸ
δίκαιον.
~ἣν
προσήκει
μιμουμένους |
[41, 0] |
διάθεσιν
ἔχω·
καὶ
φανερῶς
δὲ
|
ἐδήλωσα. |
τῆς
γὰρ
φιλονικίας
ἐνεστώσης
ταῖς |
[41, 10] |
ὅτῳ
ἂν
ἐντύχῃ
ἀνὴρ
εὔνους.
|
τὰ |
δὲ
τοῦ
μίσους
καὶ
τὰ |
[41, 10] |
συμποριζόντων
αὐτοῖς;
τίνες
δὲ
ἀποφεύγουσι
|
τὰ |
κατὰ
ῥᾷον
ἢ
οἷς
ἂν |
[41, 10] |
συμμαχῶσι;
τίνων
δὲ
ἧττον
ἅπτεται
|
τὰ |
λυπηρὰ
ἢ
τῶν
ἐχόντων
τοὺς |
[41, 0] |
τὸ
μὲν
οὖν
ἀναγκαῖον
συνακολουθεῖν
|
τὰ |
τέκνα
τῷ
πατρί·
πολὺ
δὲ |
[41, 10] |
τὰ
δὲ
τοῦ
μίσους
καὶ
|
τὰ |
τῆς
ἔχθρας
πανταχῇ
λυπηρὰ
καὶ |
[41, 10] |
αὐτοῖς;
τίνες
δὲ
ἀποφεύγουσι
τὰ
|
κατὰ |
ῥᾷον
ἢ
οἷς
ἂν
φίλοι
|
[41, 10] |
εὖ
πράττοντας
οὐκ
ἐᾷ
χαίρειν
|
κατὰ |
τὴν
ἀξίαν.
ἀνάγκη
γὰρ
οἶμαι |
[41, 10] |
θυσίαι
θεῶν
καὶ
πανηγύρεις
καὶ
|
θεάματα, |
καὶ
συμπαιδεύεσθε
τοῖς
καθ´
ἕνα |
[41, 0] |
μὲν
γὰρ
πάππος
ὁ
ἐμὸς
|
μετὰ |
τῆς
μητρὸς
τῆς
ἐμῆς
παρὰ |
[41, 0] |
μηδὲν
ἐναντίον
μήτε
εἰπόντα
μήτε
|
πράξαντα, |
καὶ
ὑμεῖς
εὐθὺς
ἐμὲ
ἀφικόμενον |
[41, 0] |
ἀγαπᾶν
τὴν
ἐμαυτοῦ
πατρίδα
καὶ
|
πάντα |
τρόπον
αὔξειν
οὕτως
ἔχουσιν.
ἐὰν |
[41, 0] |
ἀντιλέγειν
ἑνὶ
μήτε
μέμφεσθαι
κἂν
|
ἅπαντα |
φαίνηται
ποιῶν
καλῶς,
οὐ
δήμων |
[41, 0] |
πατρίδος
σφόδρα
μὲν
αἰδουμένης
ἐμὲ
|
ἄκοντα |
ἐνοχλῆσαι,
σφόδρα
δὲ
ἐπιθυμούσης
ἀναλαβεῖν |
[41, 0] |
καὶ
μηδέποτε
μηδὲν
ἐναντίον
μήτε
|
εἰπόντα
|
μήτε
πράξαντα,
καὶ
ὑμεῖς
εὐθὺς |
[41, 0] |
μὲν
οὖν
φιλεῖν
τὴν
πατρίδα
|
μάλιστα |
πάντων
οὐκ
ἔξαρνός
εἰμι.
πυνθάνομαι |
[41, 0] |
πρὸς
ἐμὲ
δυσκόλως
διακείμενοι,
τούτοις
|
μάλιστα |
πιστεύω.
δῆλον
γὰρ
ὡς
νομίζοντές |
[41, 0] |
ἐστιν
ἀνθρώπων
ἐξελεῖν
ἔριν,
καὶ
|
ταῦτα |
ἐν
πλείονι
χρόνῳ
τεθραμμένην,
ὥσπερ |
[41, 0] |
παισὶ
συνέπεσθαι.
(διὰ
μὲν
δὴ
|
ταῦτα |
εὔνους
ὢν
ὑμῖν
τυγχάνω
καὶ |