Discours, par. |
[60, 0] |
λέγε
καὶ
πάντα
μᾶλλον
ἢ
|
ὅ |
τις
ἂν
οἰηθείη.
(Ἆρ´
οὖν |
[60, 5] |
αὐτῷ,
(οὕτως
δὴ
ἐτόξευσεν
αὐτόν.
|
ὁ |
δὲ
ἀποθνῄσκων
οὐδὲν
ἧττον
ἐκέλευσε
|
[60, 5] |
τὸν
ἄνδρα
ὑφ´
ἑαυτῇ
ἔχειν.
|
ὁ |
δὲ
Ἡρακλῆς
ὑπονοήσας
μηδὲν
ὑγιὲς |
[60, 5] |
τῆς
Δηιανείρας
χιτών,
ὃν
ἐνέδυ
|
ὁ |
Ἡρακλῆς.
ἅμα
δὲ
τῇ
στολῇ |
[60, 5] |
οἴκοι
μένων.
~ταῦτα
δὲ
διελέγετο
|
ὁ |
Κένταυρος
ἐπιβουλεύων
τῷ
Ἡρακλεῖ,
εἴ |
[60, 5] |
ἀλλὰ
ἐνεθυμεῖτο
ὡς
ὀρθῶς
λέγοι
|
ὁ |
Κένταυρος,
ὥσπερ
εἰκὸς
ἦν
βουλομένην |
[60, 5] |
ἄλλοις.
καὶ
τοῦτο
δὴ
(ἦν
|
ὁ |
λεγόμενος
τῆς
Δηιανείρας
χιτών,
ὃν |
[60, 0] |
τὸ
πρᾶγμα.
(Οὕτω
δὴ
λέγοις.
|
(Ὁ |
Νέσσος
τὴν
Δηιάνειραν
εὐθὺς
διακομίζων |
[60, 0] |
πολλὴν
σχολὴν
εἶναι
τῷ
Νέσσῳ
|
ὅ, |
τι
ἐβούλετο
πρᾶξαι·
οἱ
δὲ |
[60, 0] |
τὴν
Δηιάνειραν
ἐν
τῷ
βιάζεσθαι
|
ὑπὸ |
τοῦ
Κενταύρου
πρὸς
τὸν
Ἡρακλέα |
[60, 0] |
πρᾶξαι·
οἱ
δὲ
τὸν
Σοφοκλέα
|
πρὸ |
τοῦ
καιροῦ
πεποιηκέναι
τὴν
τοξείαν, |
[60, 0] |
{τὸ
νῦν}
σοι
ὅτι
ὅλον
|
τὸ |
ἀγνόημά
ἐστι
περὶ
τὸν
μῦθον |
[60, 5] |
τοῦτον
ἐμβάλωσιν,
ὅμοιον
τῷ
τύπῳ
|
τὸ |
εἶδος
ἀποτελοῦσιν·
καὶ
τῶν
φιλοσόφων |
[60, 0] |
ἀγνόημά
ἐστι
περὶ
τὸν
μῦθον
|
τὸ |
ἐπιχειρεῖν
τὸν
Κένταυρον
συγγενέσθαι
τῇ |
[60, 0] |
δυσκόλως
ἀκολουθήσῃς,
ἐὰν
τοιοῦτον
ᾖ
|
τὸ |
λεγόμενον·
σκόπει
δέ,
εἰ
μὴ |
[60, 5] |
ἐν
τῷ
δέρματι
τοῦ
λέοντος,
|
τὸ |
μὲν
δέρμα
ἀποθέσθαι,
στολὴν
δὲ |
[60, 0] |
ὅπως
σοι
δοκεῖ.
(Οὐκοῦν
λέγω
|
{τὸ
|
νῦν}
σοι
ὅτι
ὅλον
τὸ |
[60, 0] |
ἐγένετο
καὶ
εἰκὸς
ἦν
γενέσθαι
|
τὸ |
πρᾶγμα.
(Οὕτω
δὴ
λέγοις.
(Ὁ |
[60, 0] |
γυναικί;
(Ἔχει
μέν
τινα
ἀπορίαν
|
τὸ |
τοιοῦτο·
ἀλλὰ
μὴ
τοῦτο
κινοῦντες |
[60, 5] |
αὐτῷ
καὶ,
οἷον
δὴ
πέφυκε
|
τὸ
|
τῶν
γυναικῶν
αἱμύλον
καὶ
πανοῦργον, |
[60, 5] |
οἶδα
ὅπως
δοκεῖ
μοι
προσεοικέναι
|
τὸ |
τῶν
φιλοσόφων
ἐνίων
περὶ
τοὺς |
[60, 5] |
χρόνον
οἴκοι
μένων.
~ταῦτα
δὲ
|
διελέγετο |
ὁ
Κένταυρος
ἐπιβουλεύων
τῷ
Ἡρακλεῖ, |
[60, 0] |
εἶναι
τῷ
Νέσσῳ
ὅ,
τι
|
ἐβούλετο |
πρᾶξαι·
οἱ
δὲ
τὸν
Σοφοκλέα
|
[60, 0] |
ἀναιρῶμεν.
(Οὐδαμῶς,
ἄνπερ
λογιζώμεθα
ὡς
|
ἐγένετο |
καὶ
εἰκὸς
ἦν
γενέσθαι
τὸ |
[60, 10] |
συμποσίοις
καὶ
ἐν
ἀγορᾶ
οὐκ
|
ἐκωλύετο |
ἐξ
ἅπαντος
τρόπου
φιλοσοφεῖν
καὶ |
[60, 5] |
βίου,
ἅμα
δὲ
δυσχεραίνων,
ὅτι
|
ἠνέσχετο |
τρυφῆς
ἅψασθαι.
ἔχεις
δὴ
τὸν |
[60, 5] |
ἐπιβουλεύων
τῷ
Ἡρακλεῖ,
εἴ
πως
|
δύναιτο |
αὐτὸν
ἐπὶ
τρυφὴν
ἀγαγεῖν
καὶ |
[60, 5] |
παρέργως
τοῖς
λόγοις
προσεῖχεν,
ἀλλὰ
|
ἐνεθυμεῖτο |
ὡς
ὀρθῶς
λέγοι
ὁ
Κένταυρος, |
[60, 0] |
(Ἔχει
μέν
τινα
ἀπορίαν
τὸ
|
τοιοῦτο· |
ἀλλὰ
μὴ
τοῦτο
κινοῦντες
καθόλου |
[60, 5] |
ἀναλαβεῖν
ὁμοίαν
τοῖς
ἄλλοις.
καὶ
|
τοῦτο |
δὴ
(ἦν
ὁ
λεγόμενος
τῆς |
[60, 0] |
ἀπορίαν
τὸ
τοιοῦτο·
ἀλλὰ
μὴ
|
τοῦτο
|
κινοῦντες
καθόλου
τὸν
μῦθον
ἀναιρῶμεν. |