Discours, par.
[60, 0]	μὴ ὀρθῶς; (Ἐγὼ μὲν ἃ	ἄν	τις ὀρθῶς οἰόμενος. (Τί οὖν
[60, 0]	ὀρθῶς οἰόμενος ἢ ἅ τις	ἂν	καὶ μὴ ὀρθῶς; (Ἐγὼ μὲν
[60, 0]	ἔτι τὸν ποταμόν· οὕτως γὰρ	ἂν	καὶ τὴν Δηιάνειραν ἀπολέσθαι, ἀφέντος
[60, 5]	τινὲς τοιοῦτοι γεγόνασιν, ὥστε ὁποῖον	ἂν	μῦθον ἢ λόγον λάβωσιν ἕλκοντες
[60, 0]	πάντα μᾶλλον ἢ ὅ τις	ἂν	οἰηθείη. (Ἆρ´ οὖν κελεύεις με
[60, 0]	ταῦτά σοι λέγειν ἅ τις	ἂν	οἰηθείη ὀρθῶς οἰόμενος ἢ ἅ
[60, 5]	ἐκεῖνοι τύπον τινὰ παρέχοντες, ὁποῖον	ἂν	πηλὸν εἰς τοῦτον ἐμβάλωσιν, ὅμοιον
[60, 0]	καὶ τὸν βίον, ὃν προῄρηται.	ἐὰν	δ´, ἔφη, σὺ πείσῃς αὐτὸν
[60, 0]	(Ἀνάγκη. (Μὴ οὖν δυσκόλως ἀκολουθήσῃς,	ἐὰν	τοιοῦτον ᾖ τὸ λεγόμενον· σκόπει
[60, 5]	καὶ μακροτέραν ἀποδημίαν ἀποδημήσαντος, τὴν	τελευταίαν	ὅτε ἐξεῖλε τὴν Οἰχαλίαν, καὶ
[60, 10]	ἐπ´ ἀρετὴν τοὺς συνόντας, οὐκ	ἰδίαν	εἰσφέρων ὑπόθεσιν οὐδὲ πρόβλημα ἐσκεμμένον,
[60, 5]	ὥσπερ ἦν οἶμαι ἀναγκαῖον, εἰς	ἀσθένειαν	καὶ μαλακίαν ἐμπεσὼν τοῦ σώματος
[60, 0]	πρὸ τοῦ καιροῦ πεποιηκέναι τὴν	τοξείαν,	διαβαινόντων αὐτῶν ἔτι τὸν ποταμόν·
[60, 5]	οἶμαι ἀναγκαῖον, εἰς ἀσθένειαν καὶ	μαλακίαν	ἐμπεσὼν τοῦ σώματος καὶ ἡγησάμενος
[60, 5]	τὴν τελευταίαν ὅτε ἐξεῖλε τὴν	Οἰχαλίαν,	καὶ λεγομένου δὴ ὡς ἐρασθείη
[60, 5]	οὐδὲν ἀνιέντος, ἀλλὰ καὶ μακροτέραν	ἀποδημίαν	ἀποδημήσαντος, τὴν τελευταίαν ὅτε ἐξεῖλε
[60, 5]	αὐτὸν ἐπὶ τρυφὴν ἀγαγεῖν καὶ	ῥᾳθυμίαν·	ᾔδει γὰρ ὅτι ἅμα τῷ
[60, 5]	δέρμα ἀποθέσθαι, στολὴν δὲ ἀναλαβεῖν	ὁμοίαν	τοῖς ἄλλοις. καὶ τοῦτο δὴ
[60, 5]	καὶ πλάττοντες κατὰ τὴν αὑτῶν	διάνοιαν	ὠφέλιμον καὶ φιλοσοφίᾳ πρέποντα ἀπέδειξαν·
[60, 0]	(Ἔχεις μοι λῦσαι ταύτην τὴν	ἀπορίαν,	πότερον δικαίως ἐγκαλοῦσιν οἱ μὲν
[60, 0]	τῇ γυναικί; (Ἔχει μέν τινα	ἀπορίαν	τὸ τοιοῦτο· ἀλλὰ μὴ τοῦτο
[60, 10]	χρώμενος καὶ ταύτην προσάγων πρὸς	φιλοσοφίαν.
[60, 5]	διάνοιαν ὠφέλιμον καὶ φιλοσοφίᾳ πρέποντα	ἀπέδειξαν·	~οἷον δὴ μάλιστα ἀκούομεν Σωκράτην
[60, 0]	καθάπερ εἴωθας, πολὺ παρὰ τὴν	δόξαν	λέγε καὶ πάντα μᾶλλον ἢ
[60, 0]	βουλόμενον ὀρθῶς ἐξηγεῖσθαι παρὰ τὴν	δόξαν	τῶν πολλῶν λέγειν; (Ἀνάγκη. (Μὴ
[60, 0]	εὐθὺς διακομίζων καὶ ἐν τῷ	περᾶν	ἐπεχείρει διαφθείρειν τοῦτον τὸν τρόπον,
[60, 5]	Ἡρακλέους οὐδὲν ἀνιέντος, ἀλλὰ καὶ	μακροτέραν	ἀποδημίαν ἀποδημήσαντος, τὴν τελευταίαν ὅτε
[60, 5]	ἀποθνῄσκων οὐδὲν ἧττον ἐκέλευσε τὴν	Δηιάνειραν	ἀναμνησθῆναι ὧν εἶπε καὶ ποιεῖν
[60, 0]	οὕτως γὰρ ἂν καὶ τὴν	Δηιάνειραν	ἀπολέσθαι, ἀφέντος τοῦ Κενταύρου. ἀλλὰ
[60, 0]	τὸν Ἀρχίλοχον ληρεῖν, ποιοῦντα τὴν	Δηιάνειραν	ἐν τῷ βιάζεσθαι ὑπὸ τοῦ
[60, 5]	ἐκ τοῦ διαλέγεσθαι πρὸς τὴν	Δηιάνειραν	ἐπιμελῶς καὶ ὅτι ἐκείνη προσεῖχεν
[60, 0]	δὴ λέγοις. (Ὁ Νέσσος τὴν	Δηιάνειραν	εὐθὺς διακομίζων καὶ ἐν τῷ
[60, 0]	κατὰ τὸν Νέσσον καὶ τὴν	Δηιάνειραν	ἢ οὔ; φασὶ γὰρ οἱ
[60, 0]	τοῦ Κενταύρου πρὸς τὸν Ἡρακλέα	ῥαψῳδοῦσαν,	ἀναμιμνῄσκουσαν τῆς τοῦ Ἀχελῴου μνηστείας
[60, 0]	Κενταύρου πρὸς τὸν Ἡρακλέα ῥαψῳδοῦσαν,	ἀναμιμνῄσκουσαν	τῆς τοῦ Ἀχελῴου μνηστείας καὶ
[60, 5]	τῇ στολῇ καὶ τὴν ἄλλην	δίαιταν	ἐποίησεν αὐτὸν μεταβαλεῖν, ἐπί τε
[60, 10]	παλαίστραις καὶ ἐν συμποσίοις καὶ	ἐν	ἀγορᾶ οὐκ ἐκωλύετο ἐξ ἅπαντος
[60, 0]	ἢ σοὶ δοκεῖ πιθανὸν εἶναι,	ἐν	ὄψει Ἡρακλέους τόξα ἔχοντος καὶ
[60, 10]	καὶ τοὺς ἄλλους δημιουργούς, καὶ	ἐν	παλαίστραις καὶ ἐν συμποσίοις καὶ
[60, 10]	δημιουργούς, καὶ ἐν παλαίστραις καὶ	ἐν	συμποσίοις καὶ ἐν ἀγορᾶ οὐκ
[60, 0]	Ἀρχίλοχον ληρεῖν, ποιοῦντα τὴν Δηιάνειραν	ἐν	τῷ βιάζεσθαι ὑπὸ τοῦ Κενταύρου
[60, 5]	καὶ τοῦ θέρους ὁμοίως ὑπομένων	ἐν	τῷ δέρματι τοῦ λέοντος, τὸ
[60, 0]	τὴν Δηιάνειραν εὐθὺς διακομίζων καὶ	ἐν	τῷ περᾶν ἐπεχείρει διαφθείρειν τοῦτον
[60, 0]	αὐτὸς διέφυγε παρὰ τοῦ Φόλου	μηδὲν	ἐκείνων τοιοῦτον ἀδικησάντων αὐτόν, ἐπιχειρεῖν
[60, 5]	ἔχειν. ὁ δὲ Ἡρακλῆς ὑπονοήσας	μηδὲν	ὑγιὲς τὸν Κένταυρον λέγειν ἐκ
[60, 5]	Κενταύρου καὶ ἅμα τοῦ Ἡρακλέους	οὐδὲν	ἀνιέντος, ἀλλὰ καὶ μακροτέραν ἀποδημίαν
[60, 5]	ἐτόξευσεν αὐτόν. ὁ δὲ ἀποθνῄσκων	οὐδὲν	ἧττον ἐκέλευσε τὴν Δηιάνειραν ἀναμνησθῆναι
[60, 0]	ἂν καὶ μὴ ὀρθῶς; (Ἐγὼ	μὲν	ἃ ἄν τις ὀρθῶς οἰόμενος.
[60, 0]	τοῦ Ἡρακλέους, λέγων ὅτι νῦν	μὲν	ἄγριός ἐστι καὶ χαλεπὸς καὶ
[60, 5]	τῷ δέρματι τοῦ λέοντος, τὸ	μὲν	δέρμα ἀποθέσθαι, στολὴν δὲ ἀναλαβεῖν
[60, 0]	ἔφη, σὺ πείσῃς αὐτὸν τὰ	μὲν	θεραπείᾳ, τὰ δὲ λόγοις, τῆς
[60, 5]	οὕτως δὴ ἐνέπρησεν αὑτόν, ἅμα	μὲν	κρεῖττον οἰόμενος ἀπηλλάχθαι τοῦ τοιούτου
[60, 5]	πρὶν ἢ ἔπεισεν αὐτὸν τὰ	μὲν	παραμυθουμένη καὶ φάσκουσα ἐκείνου κήδεσθαι
[60, 0]	θεραπείᾳ, τὰ δὲ λόγοις, τῆς	μὲν	ταλαιπωρίας ταύτης καὶ τῶν πόνων
[60, 0]	συγγενέσθαι αὐτοῦ τῇ γυναικί; (Ἔχει	μέν	τινα ἀπορίαν τὸ τοιοῦτο· ἀλλὰ
[60, 0]	ἢ οὔ; φασὶ γὰρ οἱ	μὲν	τὸν Ἀρχίλοχον ληρεῖν, ποιοῦντα τὴν
[60, 0]	ἀπορίαν, πότερον δικαίως ἐγκαλοῦσιν οἱ	μὲν	τῷ Ἀρχιλόχῳ, οἱ δὲ τῷ
[60, 10]	πρέποντα ἀπέδειξαν· ~οἷον δὴ μάλιστα	ἀκούομεν	Σωκράτην γενέσθαι. ἐκεῖνος γὰρ εἰς
[60, 0]	τοῦτο κινοῦντες καθόλου τὸν μῦθον	ἀναιρῶμεν.	(Οὐδαμῶς, ἄνπερ λογιζώμεθα ὡς ἐγένετο
[60, 5]	Ἰόλης, ἡγησαμένη βέλτιον εἶναι (ἃ	παρῄνεσεν	ἀνύεσθαι, ἐπιτίθεται αὐτῷ καὶ, οἷον
[60, 5]	εἶπε καὶ ποιεῖν ὡς αὐτὸς	παρῄνεσεν.	ὕστερον δὲ ἡ Δηιάνειρα μεμνημένη
[60, 5]	στολῇ καὶ τὴν ἄλλην δίαιταν	ἐποίησεν	αὐτὸν μεταβαλεῖν, ἐπί τε στρωμάτων
[60, 0]	συγγενέσθαι τῇ Δηιανείρᾳ. (Οὐ γὰρ	ἐπεχείρησεν;	(Οὔ. ἢ σοὶ δοκεῖ πιθανὸν
[60, 5]	τρυφῆς ἀποθέσθαι αὐτήν, οὕτως δὴ	ἐνέπρησεν	αὑτόν, ἅμα μὲν κρεῖττον οἰόμενος
[60, 5]	οὐ πρότερον ἀνῆκε πρὶν ἢ	ἔπεισεν	αὐτὸν τὰ μὲν παραμυθουμένη καὶ
[60, 5]	ἐκείνη προσεῖχεν αὐτῷ, (οὕτως δὴ	ἐτόξευσεν	αὐτόν. ὁ δὲ ἀποθνῄσκων οὐδὲν
[60, 5]	ἀκούουσα οὐ παρέργως τοῖς λόγοις	προσεῖχεν,	ἀλλὰ ἐνεθυμεῖτο ὡς ὀρθῶς λέγοι
[60, 5]	Δηιάνειραν ἐπιμελῶς καὶ ὅτι ἐκείνη	προσεῖχεν	αὐτῷ, (οὕτως δὴ ἐτόξευσεν αὐτόν.
[60, 5]	λέγοι ὁ Κένταυρος, ὥσπερ εἰκὸς	ἦν	βουλομένην τὸν ἄνδρα ὑφ´ ἑαυτῇ
[60, 0]	λογιζώμεθα ὡς ἐγένετο καὶ εἰκὸς	ἦν	γενέσθαι τὸ πρᾶγμα. (Οὕτω δὴ
[60, 5]	τοῖς ἄλλοις. καὶ τοῦτο δὴ	(ἦν	ὁ λεγόμενος τῆς Δηιανείρας χιτών,
[60, 5]	δὲ τῆς μεταβολῆς ταύτης, ὥσπερ	ἦν	οἶμαι ἀναγκαῖον, εἰς ἀσθένειαν καὶ
[60, 0]	ταύτης καὶ τῶν πόνων ἐπανεῖναι,	ζῆν	δὲ ῥᾳθύμως καὶ ἡδέως, σοί
[60, 5]	δὲ τῇ στολῇ καὶ τὴν	ἄλλην	δίαιταν ἐποίησεν αὐτὸν μεταβαλεῖν, ἐπί
[60, 0]	καὶ τῶν τότε γενομένων· ὥστε	πολλὴν	σχολὴν εἶναι τῷ Νέσσῳ ὅ,
[60, 5]	λέοντος, τὸ μὲν δέρμα ἀποθέσθαι,	στολὴν	δὲ ἀναλαβεῖν ὁμοίαν τοῖς ἄλλοις.
[60, 0]	τῶν τότε γενομένων· ὥστε πολλὴν	σχολὴν	εἶναι τῷ Νέσσῳ ὅ, τι
[60, 5]	παρ´ ἐμοῦ λόγον, ὁποῖον ἐγὼ	ἠδυνάμην	ὑπὲρ τοῦ μύθου εἰπεῖν. (Καὶ
[60, 5]	ὁ Κένταυρος, ὥσπερ εἰκὸς ἦν	βουλομένην	τὸν ἄνδρα ὑφ´ ἑαυτῇ ἔχειν.
[60, 5]	ἅμα δὲ τῇ στολῇ καὶ	τὴν	ἄλλην δίαιταν ἐποίησεν αὐτὸν μεταβαλεῖν,
[60, 0]	ΔΗΙΑΝΕΙΡΑ. (Ἔχεις μοι λῦσαι ταύτην	τὴν	ἀπορίαν, πότερον δικαίως ἐγκαλοῦσιν οἱ
[60, 5]	τῷ μεταβαλεῖν τὸν βίον καὶ	τὴν	ἄσκησιν εὐχείρωτος ἔσται καὶ ἀσθενής.
[60, 5]	λάβωσιν ἕλκοντες καὶ πλάττοντες κατὰ	τὴν	αὑτῶν διάνοιαν ὠφέλιμον καὶ φιλοσοφίᾳ
[60, 5]	δὲ ἀποθνῄσκων οὐδὲν ἧττον ἐκέλευσε	τὴν	Δηιάνειραν ἀναμνησθῆναι ὧν εἶπε καὶ
[60, 0]	ποταμόν· οὕτως γὰρ ἂν καὶ	τὴν	Δηιάνειραν ἀπολέσθαι, ἀφέντος τοῦ Κενταύρου.
[60, 0]	μὲν τὸν Ἀρχίλοχον ληρεῖν, ποιοῦντα	τὴν	Δηιάνειραν ἐν τῷ βιάζεσθαι ὑπὸ
[60, 5]	λέγειν ἐκ τοῦ διαλέγεσθαι πρὸς	τὴν	Δηιάνειραν ἐπιμελῶς καὶ ὅτι ἐκείνη
[60, 0]	(Οὕτω δὴ λέγοις. (Ὁ Νέσσος	τὴν	Δηιάνειραν εὐθὺς διακομίζων καὶ ἐν
[60, 0]	τῶν κατὰ τὸν Νέσσον καὶ	τὴν	Δηιάνειραν ἢ οὔ; φασὶ γὰρ
[60, 0]	μή, καθάπερ εἴωθας, πολὺ παρὰ	τὴν	δόξαν λέγε καὶ πάντα μᾶλλον
[60, 0]	τὸν βουλόμενον ὀρθῶς ἐξηγεῖσθαι παρὰ	τὴν	δόξαν τῶν πολλῶν λέγειν; (Ἀνάγκη.
[60, 5]	ἀποδημήσαντος, τὴν τελευταίαν ὅτε ἐξεῖλε	τὴν	Οἰχαλίαν, καὶ λεγομένου δὴ ὡς
[60, 5]	ἀλλὰ καὶ μακροτέραν ἀποδημίαν ἀποδημήσαντος,	τὴν	τελευταίαν ὅτε ἐξεῖλε τὴν Οἰχαλίαν,
[60, 0]	Σοφοκλέα πρὸ τοῦ καιροῦ πεποιηκέναι	τὴν	τοξείαν, διαβαινόντων αὐτῶν ἔτι τὸν
[60, 10]	ἀπέδειξαν· ~οἷον δὴ μάλιστα ἀκούομεν	Σωκράτην	γενέσθαι. ἐκεῖνος γὰρ εἰς ἅπαντας
[60, 10]	τρόπου φιλοσοφεῖν καὶ προτρέπειν ἐπ´	ἀρετὴν	τοὺς συνόντας, οὐκ ἰδίαν εἰσφέρων
[60, 0]	ἀλλὰ λόγους ἐπιτηδείους λέγων πρὸς	αὐτὴν	καὶ διδάσκων ὅπως κρατήσει τοῦ
[60, 5]	εἶναι ῥᾴδιον ἁψάμενον τρυφῆς ἀποθέσθαι	αὐτήν,	οὕτως δὴ ἐνέπρησεν αὑτόν, ἅμα
[60, 10]	ἀεὶ τῇ παρούσῃ χρώμενος καὶ	ταύτην	προσάγων πρὸς φιλοσοφίαν.
[60, 0]	Η ΔΗΙΑΝΕΙΡΑ. (Ἔχεις μοι λῦσαι	ταύτην	τὴν ἀπορίαν, πότερον δικαίως ἐγκαλοῦσιν
[60, 5]	εἴ πως δύναιτο αὐτὸν ἐπὶ	τρυφὴν	ἀγαγεῖν καὶ ῥᾳθυμίαν· ᾔδει γὰρ
[60, 5]	μὲν δέρμα ἀποθέσθαι, στολὴν δὲ	ἀναλαβεῖν	ὁμοίαν τοῖς ἄλλοις. καὶ τοῦτο
[60, 5]	πως δύναιτο αὐτὸν ἐπὶ τρυφὴν	ἀγαγεῖν	καὶ ῥᾳθυμίαν· ᾔδει γὰρ ὅτι
[60, 0]	οὖν κελεύεις με ταῦτά σοι	λέγειν	ἅ τις ἂν οἰηθείη ὀρθῶς
[60, 0]	παρὰ τὴν δόξαν τῶν πολλῶν	λέγειν;	(Ἀνάγκη. (Μὴ οὖν δυσκόλως ἀκολουθήσῃς,
[60, 5]	ὑπονοήσας μηδὲν ὑγιὲς τὸν Κένταυρον	λέγειν	ἐκ τοῦ διαλέγεσθαι πρὸς τὴν
[60, 5]	Δηιάνειραν ἀναμνησθῆναι ὧν εἶπε καὶ	ποιεῖν	ὡς αὐτὸς παρῄνεσεν. ὕστερον δὲ
[60, 5]	τὴν ἄλλην δίαιταν ἐποίησεν αὐτὸν	μεταβαλεῖν,	ἐπί τε στρωμάτων καθεύδοντα καὶ
[60, 5]	ᾔδει γὰρ ὅτι ἅμα τῷ	μεταβαλεῖν	τὸν βίον καὶ τὴν ἄσκησιν
[60, 10]	ἐξ ἅπαντος τρόπου φιλοσοφεῖν καὶ	προτρέπειν	ἐπ´ ἀρετὴν τοὺς συνόντας, οὐκ
[60, 5]	ἐγὼ ἠδυνάμην ὑπὲρ τοῦ μύθου	εἰπεῖν.	(Καὶ μὰ τὸν Δία οὐδαμῶς
[60, 0]	γὰρ οἱ μὲν τὸν Ἀρχίλοχον	ληρεῖν,	ποιοῦντα τὴν Δηιάνειραν ἐν τῷ
[60, 0]	καὶ ἐν τῷ περᾶν ἐπεχείρει	διαφθείρειν	τοῦτον τὸν τρόπον, οὐχ ὅν
[60, 0]	μηδὲν ἐκείνων τοιοῦτον ἀδικησάντων αὐτόν,	ἐπιχειρεῖν	συγγενέσθαι αὐτοῦ τῇ γυναικί; (Ἔχει
[60, 0]	ἐστι περὶ τὸν μῦθον τὸ	ἐπιχειρεῖν	τὸν Κένταυρον συγγενέσθαι τῇ Δηιανείρᾳ.
[60, 10]	οὐκ ἐκωλύετο ἐξ ἅπαντος τρόπου	φιλοσοφεῖν	καὶ προτρέπειν ἐπ´ ἀρετὴν τοὺς
[60, 5]	βουλομένην τὸν ἄνδρα ὑφ´ ἑαυτῇ	ἔχειν.	ὁ δὲ Ἡρακλῆς ὑπονοήσας μηδὲν
[60, 5]	καὶ πανοῦργον, οὐ πρότερον ἀνῆκε	πρὶν	ἢ ἔπεισεν αὐτὸν τὰ μὲν
[60, 5]	τῶν φιλοσόφων ἤδη τινὲς τοιοῦτοι	γεγόνασιν,	ὥστε ὁποῖον ἂν μῦθον ἢ
[60, 10]	τοὺς συνόντας, οὐκ ἰδίαν εἰσφέρων	ὑπόθεσιν	οὐδὲ πρόβλημα ἐσκεμμένον, ἀλλ´ ἀεὶ
[60, 5]	μεταβαλεῖν τὸν βίον καὶ τὴν	ἄσκησιν	εὐχείρωτος ἔσται καὶ ἀσθενής. ἡ
[60, 0]	οὖν ἃ οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι	δοξάζουσιν;	ἆρά γε ἀνάγκη τὸν βουλόμενον
[60, 0]	ταύτην τὴν ἀπορίαν, πότερον δικαίως	ἐγκαλοῦσιν	οἱ μὲν τῷ Ἀρχιλόχῳ, οἱ
[60, 5]	ὅμοιον τῷ τύπῳ τὸ εἶδος	ἀποτελοῦσιν·	καὶ τῶν φιλοσόφων ἤδη τινὲς
[60, 5]	ὁποῖον ἂν μῦθον ἢ λόγον	λάβωσιν	ἕλκοντες καὶ πλάττοντες κατὰ τὴν
[60, 5]	ὁποῖον ἂν πηλὸν εἰς τοῦτον	ἐμβάλωσιν,	ὅμοιον τῷ τύπῳ τὸ εἶδος
[60, 5]	καὶ ὅσα δὴ τούτοις ἑπόμενά	ἐστιν.	ἐκ δὲ τῆς μεταβολῆς ταύτης,
[60, 0]	διαφθείρειν τοῦτον τὸν τρόπον, οὐχ	ὅν	φασι βιαζόμενος, ἀλλὰ λόγους ἐπιτηδείους
[60, 5]	ὁ λεγόμενος τῆς Δηιανείρας χιτών,	ὃν	ἐνέδυ ὁ Ἡρακλῆς. ἅμα δὲ
[60, 0]	τὰς ἀποδημίας καὶ τὸν βίον,	ὃν	προῄρηται. ἐὰν δ´, ἔφη, σὺ
[60, 0]	ἄγριός ἐστι καὶ χαλεπὸς καὶ	ὀλίγον	τινὰ χρόνον αὐτῇ συνέσται καὶ
[60, 5]	ὥστε ὁποῖον ἂν μῦθον ἢ	λόγον	λάβωσιν ἕλκοντες καὶ πλάττοντες κατὰ
[60, 5]	ἔχεις δὴ τὸν παρ´ ἐμοῦ	λόγον,	ὁποῖον ἐγὼ ἠδυνάμην ὑπὲρ τοῦ
[60, 5]	τὸ τῶν γυναικῶν αἱμύλον καὶ	πανοῦργον,	οὐ πρότερον ἀνῆκε πρὶν ἢ
[60, 0]	μὴ τοῦτο κινοῦντες καθόλου τὸν	μῦθον	ἀναιρῶμεν. (Οὐδαμῶς, ἄνπερ λογιζώμεθα ὡς
[60, 5]	τοιοῦτοι γεγόνασιν, ὥστε ὁποῖον ἂν	μῦθον	ἢ λόγον λάβωσιν ἕλκοντες καὶ
[60, 0]	τὸ ἀγνόημά ἐστι περὶ τὸν	μῦθον	τὸ ἐπιχειρεῖν τὸν Κένταυρον συγγενέσθαι
[60, 5]	μεταβολῆς ταύτης, ὥσπερ ἦν οἶμαι	ἀναγκαῖον,	εἰς ἀσθένειαν καὶ μαλακίαν ἐμπεσὼν
[60, 5]	ὅτι ἅμα τῷ μεταβαλεῖν τὸν	βίον	καὶ τὴν ἄσκησιν εὐχείρωτος ἔσται
[60, 0]	καὶ τὰς ἀποδημίας καὶ τὸν	βίον,	ὃν προῄρηται. ἐὰν δ´, ἔφη,
[60, 5]	σώματος καὶ ἡγησάμενος μηκέτ´ εἶναι	ῥᾴδιον	ἁψάμενον τρυφῆς ἀποθέσθαι αὐτήν, οὕτως
[60, 10]	ὠφέλιμον καὶ φιλοσοφίᾳ πρέποντα ἀπέδειξαν·	~οἷον	δὴ μάλιστα ἀκούομεν Σωκράτην γενέσθαι.
[60, 5]	παρῄνεσεν ἀνύεσθαι, ἐπιτίθεται αὐτῷ καὶ,	οἷον	δὴ πέφυκε τὸ τῶν γυναικῶν
[60, 5]	ἂν πηλὸν εἰς τοῦτον ἐμβάλωσιν,	ὅμοιον	τῷ τύπῳ τὸ εἶδος ἀποτελοῦσιν·
[60, 5]	ἤδη τινὲς τοιοῦτοι γεγόνασιν, ὥστε	ὁποῖον	ἂν μῦθον ἢ λόγον λάβωσιν
[60, 5]	γὰρ ἐκεῖνοι τύπον τινὰ παρέχοντες,	ὁποῖον	ἂν πηλὸν εἰς τοῦτον ἐμβάλωσιν,
[60, 5]	δὴ τὸν παρ´ ἐμοῦ λόγον,	ὁποῖον	ἐγὼ ἠδυνάμην ὑπὲρ τοῦ μύθου
[60, 5]	ὡς ἐρασθείη τῆς Ἰόλης, ἡγησαμένη	βέλτιον	εἶναι (ἃ παρῄνεσεν ἀνύεσθαι, ἐπιτίθεται
[60, 5]	τύπον τινὰ παρέχοντες, ὁποῖον ἂν	πηλὸν	εἰς τοῦτον ἐμβάλωσιν, ὅμοιον τῷ
[60, 0]	τὴν δόξαν λέγε καὶ πάντα	μᾶλλον	ἢ ὅ τις ἂν οἰηθείη.
[60, 0]	λέγω {τὸ νῦν} σοι ὅτι	ὅλον	τὸ ἀγνόημά ἐστι περὶ τὸν
[60, 5]	δὴ πέφυκε τὸ τῶν γυναικῶν	αἱμύλον	καὶ πανοῦργον, οὐ πρότερον ἀνῆκε
[60, 0]	τοξείαν, διαβαινόντων αὐτῶν ἔτι τὸν	ποταμόν·	οὕτως γὰρ ἂν καὶ τὴν
[60, 5]	πλάττοντες κατὰ τὴν αὑτῶν διάνοιαν	ὠφέλιμον	καὶ φιλοσοφίᾳ πρέποντα ἀπέδειξαν· ~οἷον
[60, 0]	ἐπεχείρησεν; (Οὔ. ἢ σοὶ δοκεῖ	πιθανὸν	εἶναι, ἐν ὄψει Ἡρακλέους τόξα
[60, 0]	ὄψει Ἡρακλέους τόξα ἔχοντος καὶ	πεπειραμένον	αὐτοῦ τῆς ἀρετῆς πρότερον, ἡνίκα
[60, 5]	καὶ ἡγησάμενος μηκέτ´ εἶναι ῥᾴδιον	ἁψάμενον	τρυφῆς ἀποθέσθαι αὐτήν, οὕτως δὴ
[60, 10]	ἰδίαν εἰσφέρων ὑπόθεσιν οὐδὲ πρόβλημα	ἐσκεμμένον,	ἀλλ´ ἀεὶ τῇ παρούσῃ χρώμενος
[60, 0]	ἀκολουθήσῃς, ἐὰν τοιοῦτον ᾖ τὸ	λεγόμενον·	σκόπει δέ, εἰ μὴ δεόντως
[60, 0]	δοξάζουσιν; ἆρά γε ἀνάγκη τὸν	βουλόμενον	ὀρθῶς ἐξηγεῖσθαι παρὰ τὴν δόξαν
[60, 5]	μηδὲ αὐτουργοῦντα μηδὲ τροφῇ ὁμοίᾳ	χρώμενον,	ἀλλὰ σίτῳ τε ἐκπεπονημένῳ καὶ
[60, 0]	τε πολὺ πρᾳότερος ἔσται καὶ	ἄμεινον	βιώσεται καί σοι τὸν λοιπὸν
[60, 0]	καὶ χαλεπὸς καὶ ὀλίγον τινὰ	χρόνον	αὐτῇ συνέσται καὶ τοῦτον δυσκόλως
[60, 0]	σοι τὸν λοιπὸν ἤδη συνέσται	χρόνον	οἴκοι μένων. ~ταῦτα δὲ διελέγετο
[60, 0]	ἄμεινον βιώσεται καί σοι τὸν	λοιπὸν	ἤδη συνέσται χρόνον οἴκοι μένων.
[60, 0]	περᾶν ἐπεχείρει διαφθείρειν τοῦτον τὸν	τρόπον,	οὐχ ὅν φασι βιαζόμενος, ἀλλὰ
[60, 5]	τῶν κοροπλάθων. καὶ γὰρ ἐκεῖνοι	τύπον	τινὰ παρέχοντες, ὁποῖον ἂν πηλὸν
[60, 0]	μοι λῦσαι ταύτην τὴν ἀπορίαν,	πότερον	δικαίως ἐγκαλοῦσιν οἱ μὲν τῷ
[60, 5]	γυναικῶν αἱμύλον καὶ πανοῦργον, οὐ	πρότερον	ἀνῆκε πρὶν ἢ ἔπεισεν αὐτὸν
[60, 0]	καὶ πεπειραμένον αὐτοῦ τῆς ἀρετῆς	πρότερον,	ἡνίκα μόνος τῶν Κενταύρων αὐτὸς
[60, 5]	θυραυλοῦντα τὰ πολλά, ὥσπερ εἰώθει	πρότερον,	μηδὲ αὐτουργοῦντα μηδὲ τροφῇ ὁμοίᾳ
[60, 5]	καὶ ποιεῖν ὡς αὐτὸς παρῄνεσεν.	ὕστερον	δὲ ἡ Δηιάνειρα μεμνημένη τῶν
[60, 5]	Ἡρακλῆς ὑπονοήσας μηδὲν ὑγιὲς τὸν	Κένταυρον	λέγειν ἐκ τοῦ διαλέγεσθαι πρὸς
[60, 0]	τὸν μῦθον τὸ ἐπιχειρεῖν τὸν	Κένταυρον	συγγενέσθαι τῇ Δηιανείρᾳ. (Οὐ γὰρ
[60, 0]	Σοφοκλεῖ περὶ τῶν κατὰ τὸν	Νέσσον	καὶ τὴν Δηιάνειραν ἢ οὔ;
[60, 5]	Κένταυρος, ὥσπερ εἰκὸς ἦν βουλομένην	τὸν	ἄνδρα ὑφ´ ἑαυτῇ ἔχειν. ὁ
[60, 0]	οὔ; φασὶ γὰρ οἱ μὲν	τὸν	Ἀρχίλοχον ληρεῖν, ποιοῦντα τὴν Δηιάνειραν
[60, 5]	γὰρ ὅτι ἅμα τῷ μεταβαλεῖν	τὸν	βίον καὶ τὴν ἄσκησιν εὐχείρωτος
[60, 0]	ἄθλους καὶ τὰς ἀποδημίας καὶ	τὸν	βίον, ὃν προῄρηται. ἐὰν δ´,
[60, 0]	ἄνθρωποι δοξάζουσιν; ἆρά γε ἀνάγκη	τὸν	βουλόμενον ὀρθῶς ἐξηγεῖσθαι παρὰ τὴν
[60, 5]	τοῦ μύθου εἰπεῖν. (Καὶ μὰ	τὸν	Δία οὐδαμῶς φαῦλος οὐδὲ ἀπίθανος
[60, 0]	βιάζεσθαι ὑπὸ τοῦ Κενταύρου πρὸς	τὸν	Ἡρακλέα ῥαψῳδοῦσαν, ἀναμιμνῄσκουσαν τῆς τοῦ
[60, 5]	δὲ Ἡρακλῆς ὑπονοήσας μηδὲν ὑγιὲς	τὸν	Κένταυρον λέγειν ἐκ τοῦ διαλέγεσθαι
[60, 0]	περὶ τὸν μῦθον τὸ ἐπιχειρεῖν	τὸν	Κένταυρον συγγενέσθαι τῇ Δηιανείρᾳ. (Οὐ
[60, 0]	καὶ ἄμεινον βιώσεται καί σοι	τὸν	λοιπὸν ἤδη συνέσται χρόνον οἴκοι
[60, 0]	ἀλλὰ μὴ τοῦτο κινοῦντες καθόλου	τὸν	μῦθον ἀναιρῶμεν. (Οὐδαμῶς, ἄνπερ λογιζώμεθα
[60, 0]	ὅλον τὸ ἀγνόημά ἐστι περὶ	τὸν	μῦθον τὸ ἐπιχειρεῖν τὸν Κένταυρον
[60, 0]	τῷ Σοφοκλεῖ περὶ τῶν κατὰ	τὸν	Νέσσον καὶ τὴν Δηιάνειραν ἢ
[60, 5]	ἠνέσχετο τρυφῆς ἅψασθαι. ἔχεις δὴ	τὸν	παρ´ ἐμοῦ λόγον, ὁποῖον ἐγὼ
[60, 0]	τὴν τοξείαν, διαβαινόντων αὐτῶν ἔτι	τὸν	ποταμόν· οὕτως γὰρ ἂν καὶ
[60, 0]	τι ἐβούλετο πρᾶξαι· οἱ δὲ	τὸν	Σοφοκλέα πρὸ τοῦ καιροῦ πεποιηκέναι
[60, 0]	τῷ περᾶν ἐπεχείρει διαφθείρειν τοῦτον	τὸν	τρόπον, οὐχ ὅν φασι βιαζόμενος,
[60, 5]	αὐτόν. ὁ δὲ ἀποθνῄσκων οὐδὲν	ἧττον	ἐκέλευσε τὴν Δηιάνειραν ἀναμνησθῆναι ὧν
[60, 5]	δὴ ἐνέπρησεν αὑτόν, ἅμα μὲν	κρεῖττον	οἰόμενος ἀπηλλάχθαι τοῦ τοιούτου βίου,
[60, 5]	τῷ Ἡρακλεῖ, εἴ πως δύναιτο	αὐτὸν	ἐπὶ τρυφὴν ἀγαγεῖν καὶ ῥᾳθυμίαν·
[60, 0]	Φόλου μηδὲν ἐκείνων τοιοῦτον ἀδικησάντων	αὐτόν,	ἐπιχειρεῖν συγγενέσθαι αὐτοῦ τῇ γυναικί;
[60, 5]	καὶ τὴν ἄλλην δίαιταν ἐποίησεν	αὐτὸν	μεταβαλεῖν, ἐπί τε στρωμάτων καθεύδοντα
[60, 5]	προσεῖχεν αὐτῷ, (οὕτως δὴ ἐτόξευσεν	αὐτόν.	ὁ δὲ ἀποθνῄσκων οὐδὲν ἧττον
[60, 0]	ἐὰν δ´, ἔφη, σὺ πείσῃς	αὐτὸν	τὰ μὲν θεραπείᾳ, τὰ δὲ
[60, 5]	πρότερον ἀνῆκε πρὶν ἢ ἔπεισεν	αὐτὸν	τὰ μὲν παραμυθουμένη καὶ φάσκουσα
[60, 5]	ἀποθέσθαι αὐτήν, οὕτως δὴ ἐνέπρησεν	αὑτόν,	ἅμα μὲν κρεῖττον οἰόμενος ἀπηλλάχθαι
[60, 0]	παρὰ τοῦ Φόλου μηδὲν ἐκείνων	τοιοῦτον	ἀδικησάντων αὐτόν, ἐπιχειρεῖν συγγενέσθαι αὐτοῦ
[60, 0]	(Μὴ οὖν δυσκόλως ἀκολουθήσῃς, ἐὰν	τοιοῦτον	ᾖ τὸ λεγόμενον· σκόπει δέ,
[60, 0]	τινὰ χρόνον αὐτῇ συνέσται καὶ	τοῦτον	δυσκόλως διὰ τοὺς ἄθλους καὶ
[60, 5]	παρέχοντες, ὁποῖον ἂν πηλὸν εἰς	τοῦτον	ἐμβάλωσιν, ὅμοιον τῷ τύπῳ τὸ
[60, 0]	ἐν τῷ περᾶν ἐπεχείρει διαφθείρειν	τοῦτον	τὸν τρόπον, οὐχ ὅν φασι
[60, 0]	φασὶ γὰρ οἱ μὲν τὸν	Ἀρχίλοχον	ληρεῖν, ποιοῦντα τὴν Δηιάνειραν ἐν
[60, 0]	κρατήσει τοῦ Ἡρακλέους, λέγων ὅτι	νῦν	μὲν ἄγριός ἐστι καὶ χαλεπὸς
[60, 0]	σοι δοκεῖ. (Οὐκοῦν λέγω {τὸ	νῦν}	σοι ὅτι ὅλον τὸ ἀγνόημά
[60, 0]	εἰ μὴ δεόντως λέγεται. (Λέγε	τοίνυν	καὶ ἐξηγοῦ, ὅπως σοι δοκεῖ.
[60, 0]	ἄν τις ὀρθῶς οἰόμενος. (Τί	οὖν	ἃ οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι δοξάζουσιν;
[60, 0]	τῶν πολλῶν λέγειν; (Ἀνάγκη. (Μὴ	οὖν	δυσκόλως ἀκολουθήσῃς, ἐὰν τοιοῦτον ᾖ
[60, 0]	ὅ τις ἂν οἰηθείη. (Ἆρ´	οὖν	κελεύεις με ταῦτά σοι λέγειν
[60, 0]	καὶ ἐξηγοῦ, ὅπως σοι δοκεῖ.	(Οὐκοῦν	λέγω {τὸ νῦν} σοι ὅτι
[60, 5]	ἧττον ἐκέλευσε τὴν Δηιάνειραν ἀναμνησθῆναι	ὧν	εἶπε καὶ ποιεῖν ὡς αὐτὸς
[60, 10]	τῇ παρούσῃ χρώμενος καὶ ταύτην	προσάγων	πρὸς φιλοσοφίαν.
[60, 0]	διδάσκων ὅπως κρατήσει τοῦ Ἡρακλέους,	λέγων	ὅτι νῦν μὲν ἄγριός ἐστι
[60, 0]	φασι βιαζόμενος, ἀλλὰ λόγους ἐπιτηδείους	λέγων	πρὸς αὐτὴν καὶ διδάσκων ὅπως
[60, 5]	δὲ ἡ Δηιάνειρα μεμνημένη τῶν	λόγων	τοῦ Κενταύρου καὶ ἅμα τοῦ
[60, 0]	(Ὁ Νέσσος τὴν Δηιάνειραν εὐθὺς	διακομίζων	καὶ ἐν τῷ περᾶν ἐπεχείρει
[60, 5]	τοὺς λόγους ἁμῃγέπῃ τῷ τῶν	κοροπλάθων.	καὶ γὰρ ἐκεῖνοι τύπον τινὰ
[60, 5]	μοι προσεοικέναι τὸ τῶν φιλοσόφων	ἐνίων	περὶ τοὺς λόγους ἁμῃγέπῃ τῷ
[60, 5]	οἷον δὴ πέφυκε τὸ τῶν	γυναικῶν	αἱμύλον καὶ πανοῦργον, οὐ πρότερον
[60, 0]	ἐπιτηδείους λέγων πρὸς αὐτὴν καὶ	διδάσκων	ὅπως κρατήσει τοῦ Ἡρακλέους, λέγων
[60, 5]	δὴ ἐτόξευσεν αὐτόν. ὁ δὲ	ἀποθνῄσκων	οὐδὲν ἧττον ἐκέλευσε τὴν Δηιάνειραν
[60, 0]	ἐξηγεῖσθαι παρὰ τὴν δόξαν τῶν	πολλῶν	λέγειν; (Ἀνάγκη. (Μὴ οὖν δυσκόλως
[60, 0]	λοιπὸν ἤδη συνέσται χρόνον οἴκοι	μένων.	~ταῦτα δὲ διελέγετο ὁ Κένταυρος
[60, 0]	Ἀχελῴου μνηστείας καὶ τῶν τότε	γενομένων·	ὥστε πολλὴν σχολὴν εἶναι τῷ
[60, 5]	χειμῶνος καὶ τοῦ θέρους ὁμοίως	ὑπομένων	ἐν τῷ δέρματι τοῦ λέοντος,
[60, 5]	τοῦ τοιούτου βίου, ἅμα δὲ	δυσχεραίνων,	ὅτι ἠνέσχετο τρυφῆς ἅψασθαι. ἔχεις
[60, 0]	διέφυγε παρὰ τοῦ Φόλου μηδὲν	ἐκείνων	τοιοῦτον ἀδικησάντων αὐτόν, ἐπιχειρεῖν συγγενέσθαι
[60, 0]	μὲν ταλαιπωρίας ταύτης καὶ τῶν	πόνων	ἐπανεῖναι, ζῆν δὲ ῥᾳθύμως καὶ
[60, 10]	ἀρετὴν τοὺς συνόντας, οὐκ ἰδίαν	εἰσφέρων	ὑπόθεσιν οὐδὲ πρόβλημα ἐσκεμμένον, ἀλλ´
[60, 0]	ἀρετῆς πρότερον, ἡνίκα μόνος τῶν	Κενταύρων	αὐτὸς διέφυγε παρὰ τοῦ Φόλου
[60, 5]	ἀναγκαῖον, εἰς ἀσθένειαν καὶ μαλακίαν	ἐμπεσὼν	τοῦ σώματος καὶ ἡγησάμενος μηκέτ´
[60, 5]	καὶ, οἷον δὴ πέφυκε τὸ	τῶν	γυναικῶν αἱμύλον καὶ πανοῦργον, οὐ
[60, 0]	οἱ δὲ τῷ Σοφοκλεῖ περὶ	τῶν	κατὰ τὸν Νέσσον καὶ τὴν
[60, 0]	τῆς ἀρετῆς πρότερον, ἡνίκα μόνος	τῶν	Κενταύρων αὐτὸς διέφυγε παρὰ τοῦ
[60, 5]	περὶ τοὺς λόγους ἁμῃγέπῃ τῷ	τῶν	κοροπλάθων. καὶ γὰρ ἐκεῖνοι τύπον
[60, 5]	ὕστερον δὲ ἡ Δηιάνειρα μεμνημένη	τῶν	λόγων τοῦ Κενταύρου καὶ ἅμα
[60, 0]	ὀρθῶς ἐξηγεῖσθαι παρὰ τὴν δόξαν	τῶν	πολλῶν λέγειν; (Ἀνάγκη. (Μὴ οὖν
[60, 0]	τῆς μὲν ταλαιπωρίας ταύτης καὶ	τῶν	πόνων ἐπανεῖναι, ζῆν δὲ ῥᾳθύμως
[60, 0]	τῆς τοῦ Ἀχελῴου μνηστείας καὶ	τῶν	τότε γενομένων· ὥστε πολλὴν σχολὴν
[60, 5]	ὅπως δοκεῖ μοι προσεοικέναι τὸ	τῶν	φιλοσόφων ἐνίων περὶ τοὺς λόγους
[60, 5]	τύπῳ τὸ εἶδος ἀποτελοῦσιν· καὶ	τῶν	φιλοσόφων ἤδη τινὲς τοιοῦτοι γεγόνασιν,
[60, 5]	ἐποίησεν αὐτὸν μεταβαλεῖν, ἐπί τε	στρωμάτων	καθεύδοντα καὶ μὴ θυραυλοῦντα τὰ
[60, 5]	(ἦν ὁ λεγόμενος τῆς Δηιανείρας	χιτών,	ὃν ἐνέδυ ὁ Ἡρακλῆς. ἅμα
[60, 0]	τοῦ Φόλου μηδὲν ἐκείνων τοιοῦτον	ἀδικησάντων	αὐτόν, ἐπιχειρεῖν συγγενέσθαι αὐτοῦ τῇ
[60, 0]	τοῦ καιροῦ πεποιηκέναι τὴν τοξείαν,	διαβαινόντων	αὐτῶν ἔτι τὸν ποταμόν· οὕτως
[60, 0]	καιροῦ πεποιηκέναι τὴν τοξείαν, διαβαινόντων	αὐτῶν	ἔτι τὸν ποταμόν· οὕτως γὰρ
[60, 5]	ἕλκοντες καὶ πλάττοντες κατὰ τὴν	αὑτῶν	διάνοιαν ὠφέλιμον καὶ φιλοσοφίᾳ πρέποντα
[60, 5]	~ταῦτα δὲ διελέγετο ὁ Κένταυρος	ἐπιβουλεύων	τῷ Ἡρακλεῖ, εἴ πως δύναιτο
[60, 5]	δοκεῖ μοι προσεοικέναι τὸ τῶν	φιλοσόφων	ἐνίων περὶ τοὺς λόγους ἁμῃγέπῃ
[60, 5]	τὸ εἶδος ἀποτελοῦσιν· καὶ τῶν	φιλοσόφων	ἤδη τινὲς τοιοῦτοι γεγόνασιν, ὥστε

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 20/12/2007