Discours, par.
[60, 0]	κελεύεις με ταῦτά σοι λέγειν	ἅ	τις ἂν οἰηθείη ὀρθῶς οἰόμενος
[60, 0]	καὶ μὴ ὀρθῶς; (Ἐγὼ μὲν	ἃ	ἄν τις ὀρθῶς οἰόμενος. (Τί
[60, 0]	τις ὀρθῶς οἰόμενος. (Τί οὖν	ἃ	οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι δοξάζουσιν; ἆρά
[60, 5]	τῆς Ἰόλης, ἡγησαμένη βέλτιον εἶναι	(ἃ	παρῄνεσεν ἀνύεσθαι, ἐπιτίθεται αὐτῷ καὶ,
[60, 5]	δοκεῖ μοι εἶναι. καὶ οὐκ	οἶδα	ὅπως δοκεῖ μοι προσεοικέναι τὸ
[60, 0]	ὑπὸ τοῦ Κενταύρου πρὸς τὸν	Ἡρακλέα	ῥαψῳδοῦσαν, ἀναμιμνῄσκουσαν τῆς τοῦ Ἀχελῴου
[60, 0]	ἐβούλετο πρᾶξαι· οἱ δὲ τὸν	Σοφοκλέα	πρὸ τοῦ καιροῦ πεποιηκέναι τὴν
[60, 0]	τὸν μῦθον ἀναιρῶμεν. (Οὐδαμῶς, ἄνπερ	λογιζώμεθα	ὡς ἐγένετο καὶ εἰκὸς ἦν
[60, 5]	μύθου εἰπεῖν. (Καὶ μὰ τὸν	Δία	οὐδαμῶς φαῦλος οὐδὲ ἀπίθανος δοκεῖ
[60, 0]	αὐτῇ συνέσται καὶ τοῦτον δυσκόλως	διὰ	τοὺς ἄθλους καὶ τὰς ἀποδημίας
[60, 0]	σὺ πείσῃς αὐτὸν τὰ μὲν	θεραπείᾳ,	τὰ δὲ λόγοις, τῆς μὲν
[60, 5]	πρότερον, μηδὲ αὐτουργοῦντα μηδὲ τροφῇ	ὁμοίᾳ	χρώμενον, ἀλλὰ σίτῳ τε ἐκπεπονημένῳ
[60, 5]	τὴν αὑτῶν διάνοιαν ὠφέλιμον καὶ	φιλοσοφίᾳ	πρέποντα ἀπέδειξαν· ~οἷον δὴ μάλιστα
[60, 0]	πεπειραμένον αὐτοῦ τῆς ἀρετῆς πρότερον,	ἡνίκα	μόνος τῶν Κενταύρων αὐτὸς διέφυγε
[60, 5]	οὐ παρέργως τοῖς λόγοις προσεῖχεν,	ἀλλὰ	ἐνεθυμεῖτο ὡς ὀρθῶς λέγοι ὁ
[60, 5]	ἅμα τοῦ Ἡρακλέους οὐδὲν ἀνιέντος,	ἀλλὰ	καὶ μακροτέραν ἀποδημίαν ἀποδημήσαντος, τὴν
[60, 0]	τρόπον, οὐχ ὅν φασι βιαζόμενος,	ἀλλὰ	λόγους ἐπιτηδείους λέγων πρὸς αὐτὴν
[60, 0]	Δηιάνειραν ἀπολέσθαι, ἀφέντος τοῦ Κενταύρου.	ἀλλὰ	μή, καθάπερ εἴωθας, πολὺ παρὰ
[60, 0]	μέν τινα ἀπορίαν τὸ τοιοῦτο·	ἀλλὰ	μὴ τοῦτο κινοῦντες καθόλου τὸν
[60, 5]	αὐτουργοῦντα μηδὲ τροφῇ ὁμοίᾳ χρώμενον,	ἀλλὰ	σίτῳ τε ἐκπεπονημένῳ καὶ ὄψῳ
[60, 5]	καθεύδοντα καὶ μὴ θυραυλοῦντα τὰ	πολλά,	ὥσπερ εἰώθει πρότερον, μηδὲ αὐτουργοῦντα
[60, 5]	ὑπὲρ τοῦ μύθου εἰπεῖν. (Καὶ	μὰ	τὸν Δία οὐδαμῶς φαῦλος οὐδὲ
[60, 5]	οἰόμενος ἀπηλλάχθαι τοῦ τοιούτου βίου,	ἅμα	δὲ δυσχεραίνων, ὅτι ἠνέσχετο τρυφῆς
[60, 5]	χιτών, ὃν ἐνέδυ ὁ Ἡρακλῆς.	ἅμα	δὲ τῇ στολῇ καὶ τὴν
[60, 5]	αὐτήν, οὕτως δὴ ἐνέπρησεν αὑτόν,	ἅμα	μὲν κρεῖττον οἰόμενος ἀπηλλάχθαι τοῦ
[60, 5]	τῶν λόγων τοῦ Κενταύρου καὶ	ἅμα	τοῦ Ἡρακλέους οὐδὲν ἀνιέντος, ἀλλὰ
[60, 5]	καὶ ῥᾳθυμίαν· ᾔδει γὰρ ὅτι	ἅμα	τῷ μεταβαλεῖν τὸν βίον καὶ
[60, 0]	καὶ εἰκὸς ἦν γενέσθαι τὸ	πρᾶγμα.	(Οὕτω δὴ λέγοις. (Ὁ Νέσσος
[60, 10]	οὐκ ἰδίαν εἰσφέρων ὑπόθεσιν οὐδὲ	πρόβλημα	ἐσκεμμένον, ἀλλ´ ἀεὶ τῇ παρούσῃ
[60, 0]	νῦν} σοι ὅτι ὅλον τὸ	ἀγνόημά	ἐστι περὶ τὸν μῦθον τὸ
[60, 5]	δέρματι τοῦ λέοντος, τὸ μὲν	δέρμα	ἀποθέσθαι, στολὴν δὲ ἀναλαβεῖν ὁμοίαν
[60, 5]	ἡδεῖ καὶ ὅσα δὴ τούτοις	ἑπόμενά	ἐστιν. ἐκ δὲ τῆς μεταβολῆς
[60, 0]	αὐτοῦ τῇ γυναικί; (Ἔχει μέν	τινα	ἀπορίαν τὸ τοιοῦτο· ἀλλὰ μὴ
[60, 5]	κοροπλάθων. καὶ γὰρ ἐκεῖνοι τύπον	τινὰ	παρέχοντες, ὁποῖον ἂν πηλὸν εἰς
[60, 0]	ἐστι καὶ χαλεπὸς καὶ ὀλίγον	τινὰ	χρόνον αὐτῇ συνέσται καὶ τοῦτον
[60, 0]	πιθανὸν εἶναι, ἐν ὄψει Ἡρακλέους	τόξα	ἔχοντος καὶ πεπειραμένον αὐτοῦ τῆς
[60, 0]	ἃ οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι δοξάζουσιν;	ἆρά	γε ἀνάγκη τὸν βουλόμενον ὀρθῶς
[60, 0]	ἀλλὰ μή, καθάπερ εἴωθας, πολὺ	παρὰ	τὴν δόξαν λέγε καὶ πάντα
[60, 0]	ἀνάγκη τὸν βουλόμενον ὀρθῶς ἐξηγεῖσθαι	παρὰ	τὴν δόξαν τῶν πολλῶν λέγειν;
[60, 0]	μόνος τῶν Κενταύρων αὐτὸς διέφυγε	παρὰ	τοῦ Φόλου μηδὲν ἐκείνων τοιοῦτον
[60, 5]	ὥσπερ εἰκὸς ἦν βουλομένην τὸν	ἄνδρα	ὑφ´ ἑαυτῇ ἔχειν. ὁ δὲ
[60, 5]	ἔσται καὶ ἀσθενής. ἡ δὲ	Δηιάνειρα	ἀκούουσα οὐ παρέργως τοῖς λόγοις
[60, 0]	~ΝΕΣΣΟΣ Η	ΔΗΙΑΝΕΙΡΑ.	(Ἔχεις μοι λῦσαι ταύτην τὴν
[60, 5]	αὐτὸς παρῄνεσεν. ὕστερον δὲ ἡ	Δηιάνειρα	μεμνημένη τῶν λόγων τοῦ Κενταύρου
[60, 0]	ἐπιχειρεῖν τὸν Κένταυρον συγγενέσθαι τῇ	Δηιανείρᾳ.	(Οὐ γὰρ ἐπεχείρησεν; (Οὔ. ἢ
[60, 10]	καὶ ἐν συμποσίοις καὶ ἐν	ἀγορᾶ	οὐκ ἐκωλύετο ἐξ ἅπαντος τρόπου
[60, 5]	ὄψῳ καὶ οἴνῳ ἡδεῖ καὶ	ὅσα	δὴ τούτοις ἑπόμενά ἐστιν. ἐκ
[60, 5]	αὐτὸν τὰ μὲν παραμυθουμένη καὶ	φάσκουσα	ἐκείνου κήδεσθαι ὅπως μὴ κακοπαθῇ
[60, 5]	καὶ ἀσθενής. ἡ δὲ Δηιάνειρα	ἀκούουσα	οὐ παρέργως τοῖς λόγοις προσεῖχεν,
[60, 0]	πείσῃς αὐτὸν τὰ μὲν θεραπείᾳ,	τὰ	δὲ λόγοις, τῆς μὲν ταλαιπωρίας
[60, 0]	δ´, ἔφη, σὺ πείσῃς αὐτὸν	τὰ	μὲν θεραπείᾳ, τὰ δὲ λόγοις,
[60, 5]	ἀνῆκε πρὶν ἢ ἔπεισεν αὐτὸν	τὰ	μὲν παραμυθουμένη καὶ φάσκουσα ἐκείνου
[60, 5]	στρωμάτων καθεύδοντα καὶ μὴ θυραυλοῦντα	τὰ	πολλά, ὥσπερ εἰώθει πρότερον, μηδὲ
[60, 5]	λόγον λάβωσιν ἕλκοντες καὶ πλάττοντες	κατὰ	τὴν αὑτῶν διάνοιαν ὠφέλιμον καὶ
[60, 0]	δὲ τῷ Σοφοκλεῖ περὶ τῶν	κατὰ	τὸν Νέσσον καὶ τὴν Δηιάνειραν
[60, 0]	παρὰ τὴν δόξαν λέγε καὶ	πάντα	μᾶλλον ἢ ὅ τις ἂν
[60, 5]	αὐτὸν μεταβαλεῖν, ἐπί τε στρωμάτων	καθεύδοντα	καὶ μὴ θυραυλοῦντα τὰ πολλά,
[60, 5]	αὑτῶν διάνοιαν ὠφέλιμον καὶ φιλοσοφίᾳ	πρέποντα	ἀπέδειξαν· ~οἷον δὴ μάλιστα ἀκούομεν
[60, 5]	πολλά, ὥσπερ εἰώθει πρότερον, μηδὲ	αὐτουργοῦντα	μηδὲ τροφῇ ὁμοίᾳ χρώμενον, ἀλλὰ
[60, 0]	οἱ μὲν τὸν Ἀρχίλοχον ληρεῖν,	ποιοῦντα	τὴν Δηιάνειραν ἐν τῷ βιάζεσθαι
[60, 5]	τε στρωμάτων καθεύδοντα καὶ μὴ	θυραυλοῦντα	τὰ πολλά, ὥσπερ εἰώθει πρότερον,
[60, 10]	φιλοσοφίᾳ πρέποντα ἀπέδειξαν· ~οἷον δὴ	μάλιστα	ἀκούομεν Σωκράτην γενέσθαι. ἐκεῖνος γὰρ
[60, 5]	ἤδη συνέσται χρόνον οἴκοι μένων.	~ταῦτα	δὲ διελέγετο ὁ Κένταυρος ἐπιβουλεύων
[60, 0]	οἰηθείη. (Ἆρ´ οὖν κελεύεις με	ταῦτά	σοι λέγειν ἅ τις ἂν
[60, 0]	ἂν οἰηθείη ὀρθῶς οἰόμενος ἢ	ἅ	τις ἂν καὶ μὴ ὀρθῶς;

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 20/12/2007