Discours, par.
[60, 0]	πείσῃς αὐτὸν τὰ μὲν θεραπείᾳ,	τὰ	δὲ λόγοις, τῆς μὲν ταλαιπωρίας
[60, 0]	δ´, ἔφη, σὺ πείσῃς αὐτὸν	τὰ	μὲν θεραπείᾳ, τὰ δὲ λόγοις,
[60, 5]	ἀνῆκε πρὶν ἢ ἔπεισεν αὐτὸν	τὰ	μὲν παραμυθουμένη καὶ φάσκουσα ἐκείνου
[60, 5]	στρωμάτων καθεύδοντα καὶ μὴ θυραυλοῦντα	τὰ	πολλά, ὥσπερ εἰώθει πρότερον, μηδὲ
[60, 0]	τὰ δὲ λόγοις, τῆς μὲν	ταλαιπωρίας	ταύτης καὶ τῶν πόνων ἐπανεῖναι,
[60, 0]	δυσκόλως διὰ τοὺς ἄθλους καὶ	τὰς	ἀποδημίας καὶ τὸν βίον, ὃν
[60, 5]	ἤδη συνέσται χρόνον οἴκοι μένων.	~ταῦτα	δὲ διελέγετο ὁ Κένταυρος ἐπιβουλεύων
[60, 0]	οἰηθείη. (Ἆρ´ οὖν κελεύεις με	ταῦτά	σοι λέγειν ἅ τις ἂν
[60, 10]	ἀεὶ τῇ παρούσῃ χρώμενος καὶ	ταύτην	προσάγων πρὸς φιλοσοφίαν.
[60, 0]	Η ΔΗΙΑΝΕΙΡΑ. (Ἔχεις μοι λῦσαι	ταύτην	τὴν ἀπορίαν, πότερον δικαίως ἐγκαλοῦσιν
[60, 0]	δὲ λόγοις, τῆς μὲν ταλαιπωρίας	ταύτης	καὶ τῶν πόνων ἐπανεῖναι, ζῆν
[60, 5]	ἐστιν. ἐκ δὲ τῆς μεταβολῆς	ταύτης,	ὥσπερ ἦν οἶμαι ἀναγκαῖον, εἰς
[60, 5]	τροφῇ ὁμοίᾳ χρώμενον, ἀλλὰ σίτῳ	τε	ἐκπεπονημένῳ καὶ ὄψῳ καὶ οἴνῳ
[60, 0]	δὲ ῥᾳθύμως καὶ ἡδέως, σοί	τε	πολὺ πρᾳότερος ἔσται καὶ ἄμεινον
[60, 5]	δίαιταν ἐποίησεν αὐτὸν μεταβαλεῖν, ἐπί	τε	στρωμάτων καθεύδοντα καὶ μὴ θυραυλοῦντα
[60, 5]	καὶ μακροτέραν ἀποδημίαν ἀποδημήσαντος, τὴν	τελευταίαν	ὅτε ἐξεῖλε τὴν Οἰχαλίαν, καὶ
[60, 0]	ἀδικησάντων αὐτόν, ἐπιχειρεῖν συγγενέσθαι αὐτοῦ	τῇ	γυναικί; (Ἔχει μέν τινα ἀπορίαν
[60, 0]	τὸ ἐπιχειρεῖν τὸν Κένταυρον συγγενέσθαι	τῇ	Δηιανείρᾳ. (Οὐ γὰρ ἐπεχείρησεν; (Οὔ.
[60, 10]	οὐδὲ πρόβλημα ἐσκεμμένον, ἀλλ´ ἀεὶ	τῇ	παρούσῃ χρώμενος καὶ ταύτην προσάγων
[60, 5]	ἐνέδυ ὁ Ἡρακλῆς. ἅμα δὲ	τῇ	στολῇ καὶ τὴν ἄλλην δίαιταν
[60, 5]	ἅμα δὲ τῇ στολῇ καὶ	τὴν	ἄλλην δίαιταν ἐποίησεν αὐτὸν μεταβαλεῖν,
[60, 0]	ΔΗΙΑΝΕΙΡΑ. (Ἔχεις μοι λῦσαι ταύτην	τὴν	ἀπορίαν, πότερον δικαίως ἐγκαλοῦσιν οἱ
[60, 5]	τῷ μεταβαλεῖν τὸν βίον καὶ	τὴν	ἄσκησιν εὐχείρωτος ἔσται καὶ ἀσθενής.
[60, 5]	λάβωσιν ἕλκοντες καὶ πλάττοντες κατὰ	τὴν	αὑτῶν διάνοιαν ὠφέλιμον καὶ φιλοσοφίᾳ
[60, 5]	δὲ ἀποθνῄσκων οὐδὲν ἧττον ἐκέλευσε	τὴν	Δηιάνειραν ἀναμνησθῆναι ὧν εἶπε καὶ
[60, 0]	ποταμόν· οὕτως γὰρ ἂν καὶ	τὴν	Δηιάνειραν ἀπολέσθαι, ἀφέντος τοῦ Κενταύρου.
[60, 0]	μὲν τὸν Ἀρχίλοχον ληρεῖν, ποιοῦντα	τὴν	Δηιάνειραν ἐν τῷ βιάζεσθαι ὑπὸ
[60, 5]	λέγειν ἐκ τοῦ διαλέγεσθαι πρὸς	τὴν	Δηιάνειραν ἐπιμελῶς καὶ ὅτι ἐκείνη
[60, 0]	(Οὕτω δὴ λέγοις. (Ὁ Νέσσος	τὴν	Δηιάνειραν εὐθὺς διακομίζων καὶ ἐν
[60, 0]	τῶν κατὰ τὸν Νέσσον καὶ	τὴν	Δηιάνειραν ἢ οὔ; φασὶ γὰρ
[60, 0]	μή, καθάπερ εἴωθας, πολὺ παρὰ	τὴν	δόξαν λέγε καὶ πάντα μᾶλλον
[60, 0]	τὸν βουλόμενον ὀρθῶς ἐξηγεῖσθαι παρὰ	τὴν	δόξαν τῶν πολλῶν λέγειν; (Ἀνάγκη.
[60, 5]	ἀποδημήσαντος, τὴν τελευταίαν ὅτε ἐξεῖλε	τὴν	Οἰχαλίαν, καὶ λεγομένου δὴ ὡς
[60, 5]	ἀλλὰ καὶ μακροτέραν ἀποδημίαν ἀποδημήσαντος,	τὴν	τελευταίαν ὅτε ἐξεῖλε τὴν Οἰχαλίαν,
[60, 0]	Σοφοκλέα πρὸ τοῦ καιροῦ πεποιηκέναι	τὴν	τοξείαν, διαβαινόντων αὐτῶν ἔτι τὸν
[60, 0]	τόξα ἔχοντος καὶ πεπειραμένον αὐτοῦ	τῆς	ἀρετῆς πρότερον, ἡνίκα μόνος τῶν
[60, 5]	τοῦτο δὴ (ἦν ὁ λεγόμενος	τῆς	Δηιανείρας χιτών, ὃν ἐνέδυ ὁ
[60, 5]	καὶ λεγομένου δὴ ὡς ἐρασθείη	τῆς	Ἰόλης, ἡγησαμένη βέλτιον εἶναι (ἃ
[60, 0]	μὲν θεραπείᾳ, τὰ δὲ λόγοις,	τῆς	μὲν ταλαιπωρίας ταύτης καὶ τῶν
[60, 5]	τούτοις ἑπόμενά ἐστιν. ἐκ δὲ	τῆς	μεταβολῆς ταύτης, ὥσπερ ἦν οἶμαι
[60, 0]	πρὸς τὸν Ἡρακλέα ῥαψῳδοῦσαν, ἀναμιμνῄσκουσαν	τῆς	τοῦ Ἀχελῴου μνηστείας καὶ τῶν
[60, 0]	σχολὴν εἶναι τῷ Νέσσῳ ὅ,	τι	ἐβούλετο πρᾶξαι· οἱ δὲ τὸν
[60, 0]	ἃ ἄν τις ὀρθῶς οἰόμενος.	(Τί	οὖν ἃ οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι
[60, 0]	αὐτοῦ τῇ γυναικί; (Ἔχει μέν	τινα	ἀπορίαν τὸ τοιοῦτο· ἀλλὰ μὴ
[60, 5]	κοροπλάθων. καὶ γὰρ ἐκεῖνοι τύπον	τινὰ	παρέχοντες, ὁποῖον ἂν πηλὸν εἰς
[60, 0]	ἐστι καὶ χαλεπὸς καὶ ὀλίγον	τινὰ	χρόνον αὐτῇ συνέσται καὶ τοῦτον
[60, 5]	ἀποτελοῦσιν· καὶ τῶν φιλοσόφων ἤδη	τινὲς	τοιοῦτοι γεγόνασιν, ὥστε ὁποῖον ἂν
[60, 0]	οἰηθείη ὀρθῶς οἰόμενος ἢ ἅ	τις	ἂν καὶ μὴ ὀρθῶς; (Ἐγὼ
[60, 0]	καὶ πάντα μᾶλλον ἢ ὅ	τις	ἂν οἰηθείη. (Ἆρ´ οὖν κελεύεις
[60, 0]	με ταῦτά σοι λέγειν ἅ	τις	ἂν οἰηθείη ὀρθῶς οἰόμενος ἢ
[60, 0]	ὀρθῶς; (Ἐγὼ μὲν ἃ ἄν	τις	ὀρθῶς οἰόμενος. (Τί οὖν ἃ
[60, 0]	{τὸ νῦν} σοι ὅτι ὅλον	τὸ	ἀγνόημά ἐστι περὶ τὸν μῦθον
[60, 5]	τοῦτον ἐμβάλωσιν, ὅμοιον τῷ τύπῳ	τὸ	εἶδος ἀποτελοῦσιν· καὶ τῶν φιλοσόφων
[60, 0]	ἀγνόημά ἐστι περὶ τὸν μῦθον	τὸ	ἐπιχειρεῖν τὸν Κένταυρον συγγενέσθαι τῇ
[60, 0]	δυσκόλως ἀκολουθήσῃς, ἐὰν τοιοῦτον ᾖ	τὸ	λεγόμενον· σκόπει δέ, εἰ μὴ
[60, 5]	ἐν τῷ δέρματι τοῦ λέοντος,	τὸ	μὲν δέρμα ἀποθέσθαι, στολὴν δὲ
[60, 0]	ὅπως σοι δοκεῖ. (Οὐκοῦν λέγω	{τὸ	νῦν} σοι ὅτι ὅλον τὸ
[60, 0]	ἐγένετο καὶ εἰκὸς ἦν γενέσθαι	τὸ	πρᾶγμα. (Οὕτω δὴ λέγοις. (Ὁ
[60, 0]	γυναικί; (Ἔχει μέν τινα ἀπορίαν	τὸ	τοιοῦτο· ἀλλὰ μὴ τοῦτο κινοῦντες
[60, 5]	αὐτῷ καὶ, οἷον δὴ πέφυκε	τὸ	τῶν γυναικῶν αἱμύλον καὶ πανοῦργον,
[60, 5]	οἶδα ὅπως δοκεῖ μοι προσεοικέναι	τὸ	τῶν φιλοσόφων ἐνίων περὶ τοὺς
[60, 0]	εἰ μὴ δεόντως λέγεται. (Λέγε	τοίνυν	καὶ ἐξηγοῦ, ὅπως σοι δοκεῖ.
[60, 0]	(Ἔχει μέν τινα ἀπορίαν τὸ	τοιοῦτο·	ἀλλὰ μὴ τοῦτο κινοῦντες καθόλου
[60, 5]	καὶ τῶν φιλοσόφων ἤδη τινὲς	τοιοῦτοι	γεγόνασιν, ὥστε ὁποῖον ἂν μῦθον
[60, 0]	παρὰ τοῦ Φόλου μηδὲν ἐκείνων	τοιοῦτον	ἀδικησάντων αὐτόν, ἐπιχειρεῖν συγγενέσθαι αὐτοῦ
[60, 0]	(Μὴ οὖν δυσκόλως ἀκολουθήσῃς, ἐὰν	τοιοῦτον	ᾖ τὸ λεγόμενον· σκόπει δέ,
[60, 5]	μὲν κρεῖττον οἰόμενος ἀπηλλάχθαι τοῦ	τοιούτου	βίου, ἅμα δὲ δυσχεραίνων, ὅτι
[60, 5]	ἀποθέσθαι, στολὴν δὲ ἀναλαβεῖν ὁμοίαν	τοῖς	ἄλλοις. καὶ τοῦτο δὴ (ἦν
[60, 5]	δὲ Δηιάνειρα ἀκούουσα οὐ παρέργως	τοῖς	λόγοις προσεῖχεν, ἀλλὰ ἐνεθυμεῖτο ὡς
[60, 5]	Κένταυρος, ὥσπερ εἰκὸς ἦν βουλομένην	τὸν	ἄνδρα ὑφ´ ἑαυτῇ ἔχειν. ὁ
[60, 0]	οὔ; φασὶ γὰρ οἱ μὲν	τὸν	Ἀρχίλοχον ληρεῖν, ποιοῦντα τὴν Δηιάνειραν
[60, 5]	γὰρ ὅτι ἅμα τῷ μεταβαλεῖν	τὸν	βίον καὶ τὴν ἄσκησιν εὐχείρωτος
[60, 0]	ἄθλους καὶ τὰς ἀποδημίας καὶ	τὸν	βίον, ὃν προῄρηται. ἐὰν δ´,
[60, 0]	ἄνθρωποι δοξάζουσιν; ἆρά γε ἀνάγκη	τὸν	βουλόμενον ὀρθῶς ἐξηγεῖσθαι παρὰ τὴν
[60, 5]	τοῦ μύθου εἰπεῖν. (Καὶ μὰ	τὸν	Δία οὐδαμῶς φαῦλος οὐδὲ ἀπίθανος
[60, 0]	βιάζεσθαι ὑπὸ τοῦ Κενταύρου πρὸς	τὸν	Ἡρακλέα ῥαψῳδοῦσαν, ἀναμιμνῄσκουσαν τῆς τοῦ
[60, 5]	δὲ Ἡρακλῆς ὑπονοήσας μηδὲν ὑγιὲς	τὸν	Κένταυρον λέγειν ἐκ τοῦ διαλέγεσθαι
[60, 0]	περὶ τὸν μῦθον τὸ ἐπιχειρεῖν	τὸν	Κένταυρον συγγενέσθαι τῇ Δηιανείρᾳ. (Οὐ
[60, 0]	καὶ ἄμεινον βιώσεται καί σοι	τὸν	λοιπὸν ἤδη συνέσται χρόνον οἴκοι
[60, 0]	ἀλλὰ μὴ τοῦτο κινοῦντες καθόλου	τὸν	μῦθον ἀναιρῶμεν. (Οὐδαμῶς, ἄνπερ λογιζώμεθα
[60, 0]	ὅλον τὸ ἀγνόημά ἐστι περὶ	τὸν	μῦθον τὸ ἐπιχειρεῖν τὸν Κένταυρον
[60, 0]	τῷ Σοφοκλεῖ περὶ τῶν κατὰ	τὸν	Νέσσον καὶ τὴν Δηιάνειραν ἢ
[60, 5]	ἠνέσχετο τρυφῆς ἅψασθαι. ἔχεις δὴ	τὸν	παρ´ ἐμοῦ λόγον, ὁποῖον ἐγὼ
[60, 0]	τὴν τοξείαν, διαβαινόντων αὐτῶν ἔτι	τὸν	ποταμόν· οὕτως γὰρ ἂν καὶ
[60, 0]	τι ἐβούλετο πρᾶξαι· οἱ δὲ	τὸν	Σοφοκλέα πρὸ τοῦ καιροῦ πεποιηκέναι
[60, 0]	τῷ περᾶν ἐπεχείρει διαφθείρειν τοῦτον	τὸν	τρόπον, οὐχ ὅν φασι βιαζόμενος,
[60, 0]	πιθανὸν εἶναι, ἐν ὄψει Ἡρακλέους	τόξα	ἔχοντος καὶ πεπειραμένον αὐτοῦ τῆς
[60, 0]	πρὸ τοῦ καιροῦ πεποιηκέναι τὴν	τοξείαν,	διαβαινόντων αὐτῶν ἔτι τὸν ποταμόν·
[60, 0]	τοῦ Ἀχελῴου μνηστείας καὶ τῶν	τότε	γενομένων· ὥστε πολλὴν σχολὴν εἶναι
[60, 0]	τὸν Ἡρακλέα ῥαψῳδοῦσαν, ἀναμιμνῄσκουσαν τῆς	τοῦ	Ἀχελῴου μνηστείας καὶ τῶν τότε
[60, 5]	ὑγιὲς τὸν Κένταυρον λέγειν ἐκ	τοῦ	διαλέγεσθαι πρὸς τὴν Δηιάνειραν ἐπιμελῶς
[60, 0]	αὐτὴν καὶ διδάσκων ὅπως κρατήσει	τοῦ	Ἡρακλέους, λέγων ὅτι νῦν μὲν
[60, 5]	λόγων τοῦ Κενταύρου καὶ ἅμα	τοῦ	Ἡρακλέους οὐδὲν ἀνιέντος, ἀλλὰ καὶ
[60, 5]	κακοπαθῇ γυμνὸς τοῦ χειμῶνος καὶ	τοῦ	θέρους ὁμοίως ὑπομένων ἐν τῷ
[60, 0]	οἱ δὲ τὸν Σοφοκλέα πρὸ	τοῦ	καιροῦ πεποιηκέναι τὴν τοξείαν, διαβαινόντων
[60, 0]	καὶ τὴν Δηιάνειραν ἀπολέσθαι, ἀφέντος	τοῦ	Κενταύρου. ἀλλὰ μή, καθάπερ εἴωθας,
[60, 5]	ἡ Δηιάνειρα μεμνημένη τῶν λόγων	τοῦ	Κενταύρου καὶ ἅμα τοῦ Ἡρακλέους
[60, 0]	Δηιάνειραν ἐν τῷ βιάζεσθαι ὑπὸ	τοῦ	Κενταύρου πρὸς τὸν Ἡρακλέα ῥαψῳδοῦσαν,
[60, 5]	ὁμοίως ὑπομένων ἐν τῷ δέρματι	τοῦ	λέοντος, τὸ μὲν δέρμα ἀποθέσθαι,
[60, 5]	λόγον, ὁποῖον ἐγὼ ἠδυνάμην ὑπὲρ	τοῦ	μύθου εἰπεῖν. (Καὶ μὰ τὸν
[60, 5]	εἰς ἀσθένειαν καὶ μαλακίαν ἐμπεσὼν	τοῦ	σώματος καὶ ἡγησάμενος μηκέτ´ εἶναι
[60, 5]	ἅμα μὲν κρεῖττον οἰόμενος ἀπηλλάχθαι	τοῦ	τοιούτου βίου, ἅμα δὲ δυσχεραίνων,
[60, 0]	τῶν Κενταύρων αὐτὸς διέφυγε παρὰ	τοῦ	Φόλου μηδὲν ἐκείνων τοιοῦτον ἀδικησάντων
[60, 5]	κήδεσθαι ὅπως μὴ κακοπαθῇ γυμνὸς	τοῦ	χειμῶνος καὶ τοῦ θέρους ὁμοίως
[60, 0]	συνέσται καὶ τοῦτον δυσκόλως διὰ	τοὺς	ἄθλους καὶ τὰς ἀποδημίας καὶ
[60, 10]	καὶ μουσικοὺς καὶ παιδοτρίβας καὶ	τοὺς	ἄλλους δημιουργούς, καὶ ἐν παλαίστραις
[60, 5]	τὸ τῶν φιλοσόφων ἐνίων περὶ	τοὺς	λόγους ἁμῃγέπῃ τῷ τῶν κοροπλάθων.
[60, 10]	φιλοσοφεῖν καὶ προτρέπειν ἐπ´ ἀρετὴν	τοὺς	συνόντας, οὐκ ἰδίαν εἰσφέρων ὑπόθεσιν
[60, 5]	ἀναλαβεῖν ὁμοίαν τοῖς ἄλλοις. καὶ	τοῦτο	δὴ (ἦν ὁ λεγόμενος τῆς
[60, 0]	ἀπορίαν τὸ τοιοῦτο· ἀλλὰ μὴ	τοῦτο	κινοῦντες καθόλου τὸν μῦθον ἀναιρῶμεν.
[60, 5]	οἴνῳ ἡδεῖ καὶ ὅσα δὴ	τούτοις	ἑπόμενά ἐστιν. ἐκ δὲ τῆς
[60, 0]	τινὰ χρόνον αὐτῇ συνέσται καὶ	τοῦτον	δυσκόλως διὰ τοὺς ἄθλους καὶ
[60, 5]	παρέχοντες, ὁποῖον ἂν πηλὸν εἰς	τοῦτον	ἐμβάλωσιν, ὅμοιον τῷ τύπῳ τὸ
[60, 0]	ἐν τῷ περᾶν ἐπεχείρει διαφθείρειν	τοῦτον	τὸν τρόπον, οὐχ ὅν φασι
[60, 0]	περᾶν ἐπεχείρει διαφθείρειν τοῦτον τὸν	τρόπον,	οὐχ ὅν φασι βιαζόμενος, ἀλλὰ
[60, 10]	ἀγορᾶ οὐκ ἐκωλύετο ἐξ ἅπαντος	τρόπου	φιλοσοφεῖν καὶ προτρέπειν ἐπ´ ἀρετὴν
[60, 5]	εἰώθει πρότερον, μηδὲ αὐτουργοῦντα μηδὲ	τροφῇ	ὁμοίᾳ χρώμενον, ἀλλὰ σίτῳ τε
[60, 5]	εἴ πως δύναιτο αὐτὸν ἐπὶ	τρυφὴν	ἀγαγεῖν καὶ ῥᾳθυμίαν· ᾔδει γὰρ
[60, 5]	ἡγησάμενος μηκέτ´ εἶναι ῥᾴδιον ἁψάμενον	τρυφῆς	ἀποθέσθαι αὐτήν, οὕτως δὴ ἐνέπρησεν
[60, 5]	ἅμα δὲ δυσχεραίνων, ὅτι ἠνέσχετο	τρυφῆς	ἅψασθαι. ἔχεις δὴ τὸν παρ´
[60, 5]	τῶν κοροπλάθων. καὶ γὰρ ἐκεῖνοι	τύπον	τινὰ παρέχοντες, ὁποῖον ἂν πηλὸν
[60, 5]	εἰς τοῦτον ἐμβάλωσιν, ὅμοιον τῷ	τύπῳ	τὸ εἶδος ἀποτελοῦσιν· καὶ τῶν
[60, 0]	πότερον δικαίως ἐγκαλοῦσιν οἱ μὲν	τῷ	Ἀρχιλόχῳ, οἱ δὲ τῷ Σοφοκλεῖ
[60, 0]	ληρεῖν, ποιοῦντα τὴν Δηιάνειραν ἐν	τῷ	βιάζεσθαι ὑπὸ τοῦ Κενταύρου πρὸς
[60, 5]	τοῦ θέρους ὁμοίως ὑπομένων ἐν	τῷ	δέρματι τοῦ λέοντος, τὸ μὲν
[60, 5]	δὲ διελέγετο ὁ Κένταυρος ἐπιβουλεύων	τῷ	Ἡρακλεῖ, εἴ πως δύναιτο αὐτὸν
[60, 5]	ῥᾳθυμίαν· ᾔδει γὰρ ὅτι ἅμα	τῷ	μεταβαλεῖν τὸν βίον καὶ τὴν
[60, 0]	γενομένων· ὥστε πολλὴν σχολὴν εἶναι	τῷ	Νέσσῳ ὅ, τι ἐβούλετο πρᾶξαι·
[60, 0]	Δηιάνειραν εὐθὺς διακομίζων καὶ ἐν	τῷ	περᾶν ἐπεχείρει διαφθείρειν τοῦτον τὸν
[60, 0]	μὲν τῷ Ἀρχιλόχῳ, οἱ δὲ	τῷ	Σοφοκλεῖ περὶ τῶν κατὰ τὸν
[60, 5]	πηλὸν εἰς τοῦτον ἐμβάλωσιν, ὅμοιον	τῷ	τύπῳ τὸ εἶδος ἀποτελοῦσιν· καὶ
[60, 5]	ἐνίων περὶ τοὺς λόγους ἁμῃγέπῃ	τῷ	τῶν κοροπλάθων. καὶ γὰρ ἐκεῖνοι
[60, 5]	καὶ, οἷον δὴ πέφυκε τὸ	τῶν	γυναικῶν αἱμύλον καὶ πανοῦργον, οὐ
[60, 0]	οἱ δὲ τῷ Σοφοκλεῖ περὶ	τῶν	κατὰ τὸν Νέσσον καὶ τὴν
[60, 0]	τῆς ἀρετῆς πρότερον, ἡνίκα μόνος	τῶν	Κενταύρων αὐτὸς διέφυγε παρὰ τοῦ
[60, 5]	περὶ τοὺς λόγους ἁμῃγέπῃ τῷ	τῶν	κοροπλάθων. καὶ γὰρ ἐκεῖνοι τύπον
[60, 5]	ὕστερον δὲ ἡ Δηιάνειρα μεμνημένη	τῶν	λόγων τοῦ Κενταύρου καὶ ἅμα
[60, 0]	ὀρθῶς ἐξηγεῖσθαι παρὰ τὴν δόξαν	τῶν	πολλῶν λέγειν; (Ἀνάγκη. (Μὴ οὖν
[60, 0]	τῆς μὲν ταλαιπωρίας ταύτης καὶ	τῶν	πόνων ἐπανεῖναι, ζῆν δὲ ῥᾳθύμως
[60, 0]	τῆς τοῦ Ἀχελῴου μνηστείας καὶ	τῶν	τότε γενομένων· ὥστε πολλὴν σχολὴν
[60, 5]	ὅπως δοκεῖ μοι προσεοικέναι τὸ	τῶν	φιλοσόφων ἐνίων περὶ τοὺς λόγους
[60, 5]	τύπῳ τὸ εἶδος ἀποτελοῦσιν· καὶ	τῶν	φιλοσόφων ἤδη τινὲς τοιοῦτοι γεγόνασιν,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 20/12/2007